မယားတောသူ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
အခန်း ( ၅ ) တစိမ်းတယောက်ထံမှ မိုးမဆီသို့ ဖုံးခေါ်ခြင်း။
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ဝရံတာလို့ ပြောလိုက်တော့ ခုနက တစိမ်းတယောက်ခေါ်သည့်အကြောင်းပြောမည်ဟု သတိယသွားခဲ့သည်၊ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို တီရှပ်လက်ပြတ် ကို အောက်ခံဘရာဇီယာမဝတ်ပဲ အပြင်ထွက် မျှော်ခိုင်းတာကြားရတော့ ရင် တွေခုန်ပြီး စကားလမ်းကြောင်းလွဲသွားပြန်သည်။
“ ဟင် ဘရာမပါပဲ နဲ့ ထွက်ရမယ်၊ တခြားလူတွေက ချစ်လေး အပြင်ထွက်လိုက်တာနဲ့ ချစ်လေး နို့တွေကို မြင်နေရမှာပေါ့လို့”
“ ချစ်လေးကလဲကွာ တခြားလူတွေကို စောက်ဂရုစိုက်မနေစမ်းပါနဲ့၊ ချစ်လေးက တခြားလူတွေကို ဂရုစိုက်မှာလား ကိုကို့ ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်လုပ်ပေးမှာလား”
“ အင်းလေ ဒါဆိုရင်လည်း ကိုကို အတွက်ဆို လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ စိတ်ချ”
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းကို ပျော်ရွင်သွားပြီး ဖုံးမချခင် ဝရံတာမှာ ညနေ ငါးနာရီခွဲ ဆက်ဆက် ထွက်စောင့်ရန် မှာလိုက်လေသည်။ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်ကို စောစောလက်စသပ်လိုက်ပြီး ပရီပေးဆင်းကဒ်တခု နှင့် အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းတခု ကို ဝယ်လိုက်သည်၊ နောက်သူ တို့ အခန်းနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းကို မောင်းသွားလိုက်ပြီး သူတို့ အခန်းဝရံတာကို လည်းလှမ်းမြင်ရပြီး သူ့မိန်းမ လည်းသူ့ကားကို မမြင်ရလောက်သည့်နေရာမှာ နေရာယူလိုက်သည်။
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် မှာကြားထားသည့်အတိုင်း အဝတ်အစားကိုလှဲ မည်လုပ်ပြီး တော့မှ သူ့ကို နေ့လည်က ခေါ်သည့် လူစိမ်း တယောက်က သူ့ကို ဝရံတာမှ ထွက်မျှော်နေတာကို အမြဲ စောင့်ကြည့်နေသည် ဆိုတာကို သတိရသွားပြီး၊ အင်း အဲဒီလူကတော့ ငါ့ကို တီရှပ်လက်ပြတ်နဲ့ အောက်ခံဘရာဇီယာမပါပဲ လုံးကြွနေတဲ့ ငါ့ ရင်သားတွေကို မြင်နေရတော့မှာပဲ။
နောက်ပြီး မာတင်းထောက်မတ်နေတဲ့ ငါ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း တီရှပ်အသားပေါ်မှာ ချွန်ထွက်နေတာကို မြင်ရမှာပဲ၊ အို ကိုကို ကလည်း ဘာလို့ ဒီအိုင်ဒီယာကို ရရသလဲ မသိဘူး၊ဟု တွေးနေမိသည်။ ထိုအတွေးတွေကလည်း မိုးမ ကို ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုတမျိုးပေးနေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တခုခု လိုနေသလို ခံစားနေရလေသည်၊ သူ ပင်သက် တချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားမလဲသေးပဲ ဝရံတာသို့ ထွက်ကြည့်လိုက်လေသည်။ အချိန်က ၅ နာရီ ခွဲကာနီး ဖြစ်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့ အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းဖြင့် ချောင်းကြည့်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။
မိုးမ က ဝရံတာ အပြင်ထွက်လိုက်ပြီး တယောက်ယောက်ကို များ မြင်ရလေမလားဟု တခြားဖက်က ဝရံတာတွေကို လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဝရံတာ တခုမှာတော့ စုံတွဲတတွဲ ရပ်နေတာ တွေ့ရပြီး နောက် ဝရံတာတခုမှာတော့ လမ်းမလျှောက်နိုင်တဲ့ အဖိုးကြီးတယောက် ဘီးတတ်ကုလားထိုင်တလုံး နဲ့ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်သည်။
နောက်ဝရံတာတခုမှာတော့ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးက ထွက်ပြီး လမ်းမ ဘက်ကို မျှော်ကြည့်နေတာ တွေ့ရပါသည်။ သူတို့လည်း တယောက်ယောက် အလုပ်က ပြန်အလာကို စောင့်နေတဲ့ပုံမျိုးပါ၊ သူတွေ့ရသမျှ လူတွေ အားလုံးက မိုးမ ဘက်ကို တယောက်မှ လှည့်ကြည့်နေကြတာ မရှိပါ။ သူတို့ ရဲံ့ ဝရံတာက စက်ဝိုင်းခြမ်းပုံ ဖြစ်ပြီး တယောက်ကို တယောက် မြင်နေကြရတာ ဖြစ်ပါသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့မိန်းမ ခုထိ အဝတ်အစားမလဲသေးတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သူ့ရဲ့ ရီဂျစ်စတာ မလုပ်ထားတဲ့ဆင်းကဒ်ရှိတဲ့ဖုံးနဲ့ အိမ်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
အိမ်ထဲက ဖုံးမြည်သံကြားလို့ မိုးမ ပြေးဝင်သွားတာတွေ့တာနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်က ဖုံးကို လက်ကိုင်ပုဝါအုပ် အသံဖျက်ပြိးပြောပါသည်။
“ ဟေ့ ကောင်မလေး နင်ဒီနေက အစောကြီးပါလား ယောက်ျားထွက်မျှော်နေတာလား”
မိုးမ လန့်သွားပါသည်။
“ ရှင် ဘယ်ကနေ ကျမကို စောင့်ကြည့်နေတာလဲ၊ ရှင်ဘယ်သူလဲ ကျမကို အခုပြောလိုက်နော် နိုမို့ဆို ကျမ ယောက်ျား ကို ပြန်ပြောပြီး ပုလိပ်ကို တိုင်ချက်ဖွင့်မယ်ဒါပဲ”
“ ချစ်လေးကလဲ ကွာ အသဲနှလုံးရေးရာ ကိစ္စတွေမှာ ဘာလို့ ပုလိပ်ကို ဆွဲသွင်းရတာလဲကွာ ၊ မင်းမှာ အသည်းနှလုံး မရှိဘူးလား”
“ တော်စမ်းပါ”
“ ဒီမှာ မင်းလို လှတဲ့ ချောတဲ့ တောင့်တဲ့ ကောင်မလေးမျိုးက ချစ်သူတွေ အများကြီးရှိသင့်တာပေါ့၊ ကိုယ်ကလည်း အဲဒီထဲက တယောက်ပဲလေ၊ အဲဒါ ဘာများ မှားလို့လဲ ၊ ပျော်ရွှင်လိုက်စမ်းပါကွာ”
“ ကျမ က အဲလို မိန်းမစားမျိုး မဟုတ်ဘူး၊ ရှင် အဲလို မိန်းခလေးမျိုးကို တခြားမှာ သွားရှာ၊ ကျမ ကို လာမခေါ်နေနဲ့ ရှင် ပြဿနာ တက်တော့မယ်နော်”
“ အင် ဒါဆိုရင် မင်းက ဘယ်လို မိန်းခလေးမျိုးလဲ ၊ မမကြီး ဟုတ်ပြီ မမကြီးလို့ ပဲခေါ်တော့မယ် အမ က ဘယ်လို မိန်းမစားမျိုးလဲ ဒါဆိုရင်”
“ ကောင်းပြီ ရှင် ကျမကို မြင်နေရတယ် လို့ ပြောတယ်မလား ကဲ အခု ကျမ ဘာဝတ်ထားသလဲ ပြော”
“ မမ က အရမ်းလှတဲ့ ပါတိတ်အပြာ ဝမ်းဆက်ကို ဝတ်ထားတယ်လေ”
အခုမှ မိုးမ လည်း သူအဝတ်အစားလဲဖို့ ကိုရင်ဦးမောင်ပြောထားတာကို သွားသတိယတယ်၊ တဆက်ထဲပဲ အဲဒီကောင်တော့ သူဘရာဇီယာမပါပဲ တီရှပ်လက်ပြတ်ဝတ်ထားတာကို မြင်တော့မှာပဲ ဆိုပြီးလည်း စိတ်ပူသွားမိတယ်၊ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ သူမသိတော့၊
“ ရှင် ပါးစပ်ပိတ်တော့ တော်တော့ ၊ ဒါပဲ ကျမ သွားပြီ”
“ အို ခနလေး ချစ်မမကြီး ကျနော့်ကို ဟန်းဖုံးနံပါတ်ပေးပါလား ဒါမှ ဝရံတာမှာ မမရှိနေတုန်း ကျနော်နဲ့ စကားပြောလို့ရမှာလေ”
မိုးမ က တွေးလိုက်သည်။ သူတို့ အိမ်ဖုန်းက ကော်လာ အိုင်ဒီမရှိ၊ သူ့ဟန်းဖုံးမှာ ရှိသည်၊ အဲဒါဆို အဲဒီကောင့်ဖုံးနံပါတ်သူတွေ့ရမည်၊ ထိုသို့ စိတ်ကူးကာ သူ့ဟန်းဖုံးကို ပေးလိုက်လေသည်။နောက်တော့ ငါးနာရီလည်း ခွဲပြီးနေပြီမို့ ကိုရင်ဦးမောင် ပြောသည့်အတိုင်း အဝတ်အစားများကို ကမန်းကတန်း လဲ လေသည်။
မိုးမ ဘရာဇီယာကို ချွတ်နေတုန်း သူ့ဟန်းဖုံးက မြည်လာသဖြင့် ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ၊ ကော်လာအိုင်ဒီမှာ နံပါတ်မတွေ့ရခြေ။ ကိုရင်ဦးမောင်က ရီဂျစ်စတာ မရှိသည့် ဆင်းကဒ်ကို သုံးပြီးခေါ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ မိုးမ က ဘရာ လွတ်သွားသော သူ့နို့တွေပေါ်မှ တီရှပ်ကို ကောက်စွပ်လိုက်ပြိး ဖုံးကို နားထောင်လိုက်သည်။
“ ဘာလုပ်နေတာတုန်း ချစ်မမကြီးရဲ့ ဝရံတာကို ထွက်လာခဲ့လေ၊ မမ အလှကို ကြည့်ပြီး ချီးမွမ်းစကားပြောချင်လို့ပါ”
မိုးမ ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ အဝတ်အစားကိုသာ ပြီးအောင်လဲလိုက်သည်၊ ပြီးမှ ဆဲဖုံးကို ကိုင်ပြိး ဝရံတာသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် စကဒ်နှင့် အပေါ်မှ တီရှပ်ကို အခုအခံမရှိပဲ ဝတ်ထားပြီး ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဖုံးထဲမှာ လေပင်ချွန်လိုက်မိလေသည်။
“ အား ချစ်မမ ကြီး မိုက်လိုက်တာ၊ ကျနော့်ကို အဲဒီလို အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ပြပြီး တော့ တမင်ညှင်းဆဲနေတာလားဗျာ”
“ တော်စမ်းပါ၊ ဒီဟာတွေက ငါ့ယောကျ်ားအတွက် ငါဝတ်ထားတာ၊ အခု သူလာတော့မယ် ငါဖုံးချလိုက်တော့မယ်”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို အဲလို မျိုးလေး မြင်ရတော့ အရမ်းကို ပျော်ရွှင်မိပြီး ဆက်ပြောလိုက်လေသည်။
“ ခနလေး မမရယ် နားထောင်ပါအုန်း၊ ခု ငါးနာရီ လေးဆယ့်ငါးတောင် မရှိသေးဘူး၊ မမ ဘဲကြီးက ပြန်လာဖို့ မိနစ် ၂၀ လောက်လိုပါသေးတယ်၊ အခုလို တန်ဖိုးရှိတဲ့ အချိန်လေးကို အလဟသ မလုပ်ပြစ်ပါနဲ့”
“ မင်းက ငါ့ယောက်ျား အကြောင်းကို ဘာလို့ အဲလောက်သိနေရတာလဲ၊ မင်းသူ့သူငယ်ချင်းလား”
“ ဒီမှာ မမ တခု ပြောစမ်းပါ မမ အခု အတွင်းခံ ဘရာမဝတ်ထားဘူး မဟုတ်လား”
မိုးမ ရုတ်တရက် ရှက်သွားပြီး သူ့လက်တွေနဲ့ ရင်သားတွေပေါ်ကို မလုံမလဲကာလိုက်သည်၊ သူ့ကို စကားပြောနေသူကိုလည်း တွေ့လို တွေ့ငြား မျက်စေ့ကစားပြီး ရှာကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ အသက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းတချက်ရှုလိုက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်တို မြည်တမ်းပြောနေမိလေသည်၊ သူက အကုန်မြင်နေရပါလား ဘုရားရေ၊ သူက ဘယ်သူလဲ ၊ ဘယ်နေရာက ကြည့်နေတာလဲ၊ သူက ငါ့ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်၊ ငါ့ရင်သားတွေကိုလည်း မြင်နေရတယ်၊ ငါကတော့ သူဘယ်မှာမှန်းတောင် မသိရဘူး”
“ မင်း ဘယ်မှာလဲ ငါ့ကို ပြောစမ်း၊ ငါမင်းကို တွေကချင်လို့”
“ ဘာလို့လောနေရတာလဲ ချစ်မမ ရယ်၊ ကျနော်က သာ မမ ရဲ့ အလှအပ မှာ ရစ်မူးနေရသူပါ၊ မမက ကျနော့် ကို သဘောကျနေတာမှ မဟုတ်ပဲ ဘာလို့ ကျနော့်ကို တွေ့ချင်ရတာလဲ၊ ကျနော့်ကို ဆက်ပြီး မမ အလှအပ မှာ ရစ်မူးခွင့်ပေးပါမမရယ်၊ ကျနော် မမရှေ့ကို အရောက်လာရဖို့အချိန်တန်ရင် ရောက်လာခဲ့မှာပေါ့၊ စကားမစပ်၊ မမ ခြေထောက်တွေက အရမ်းလှတယ်ဗျာ၊ အရမ်းလည်း စွဲဆောင်မှုရှိတယ်၊ မမစကဒ်က ဒူးအပေါ်နားထိ ရောက်နေတာ ဆိုတော့ မမ ရဲ့ လှပ လုံးဝင်းတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကိုလည်း မြင်နေရတယ်၊ အရမ်းလှတာပဲ အဲလို တုတ်တုတ်ပြည့်ပြည့်လေး တွေမှ ကျနော်က ကြိုက်တာ မွမွ”
မိုးမ တယောက် ချွေးပြန်လာခဲ့လေပြီ၊ ဖုံးထဲက ကောင်ပြောတာကို သူ့ပေါင်သူငုံကြည့်မိပြီး ပေါင်ကြားမှာ ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုတမျိုးခံစားလိုက်ရတယ်၊ ဖုံးထဲက ကောင်ပြောနေလို့ပဲလား သူ့ရဲ့ ကိုယ်နိူက်က ပဲ ဆန္ဓတွေ ကြွနေလို့လား၊ ဖုံးထဲက ကောင်ပြောတာတွေကို သူဆက်နားထောင်နေမိသည်။ ဆက်ပြီးတော့လည်း နားထောင်ချင်စိတ်ပေါ်နေမိသည်၊ သူ့ဘဝမှာ သူ့ကို အဲလို တယောက်ယောက်က ဖွဲ့နွဲ့ ပြောနေတာမျိုးကိုမခံစားဘူးခဲ့။ သူဘာပြန်ပြောရမည် ဆိုတာကိုလည်း သူမပြောတတ်။ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမည်မှန်းကို မသိ။ သူဖုံးကို အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့် ပြောမိသည်။
“ ရှင်..ရှင်..က အခု ဘယ်ဘယ် မှာလဲ၊ ကျေးဇူးပြုုပြီးပြောစမ်းပါရှင်၊ ဘယ်နေရာကနေပြီးတော့ ကြည့်နေတာလဲ”
“ အဲဒါက အရေးမကြီးပါဘူး အချစ်ရယ်၊ အရေးကြီးတာက ကိုယ်တို့ရဲ့ စကားအပြန်အလှန်ပြောဖြစ်တာတွေပဲလေ၊ ကိုယ်တို့ ရဲ့ စကားသံတွေက တယောက်နားမှာ တယောက်ကြားကြရပြီး၊ ပျော်ရွှင်မှုတွေကို ခံစားကြရတာပဲ မဟုတ်လား၊မင်းသိလား ကိုယ်ကလေ မင်းရဲ့ အနားမှာ ရှိချင်ခဲ့တာ၊ မင်းရဲ့ ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ လက်နှစ်ဘက်နဲ့ မင်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို သိုင်းဖက်ပြိးတော့ မင်းရဲ့ ပေါင်တွေကို နမ်းချင် ရက်ချင်နေတာလေ”
“ တော်တော့ ဆက်မပြောနဲ့တော့ ဖုံးချလိုက်တော့မယ်နော်”
“ ချစ်လေးရယ်၊ ဒီည မင်းရဲ့ ယောက်ျားက မင်းကို လိုးတဲ့ အချိန်ကျရင်လေ…..”
ကိုရင်ဦးမောင်က စကားကို ဆက်မပြောသေးပဲ ရပ်ထားလိုက်ရင်းမှ သူ့မှန်ပြောင်းဖြင့် မိုးမ ကို လှမ်းကြည့်နေလေသည်။ မိုးမ က နားထောင်နေရင်းမှ ၊ အားမလိုအားမရဖြင့်၊
“ ဟဲလို ဟဲလို ဘာပြောလဲ ဘာပြောလိုက်တာလဲ ဆက်ပြောလေ..”
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြုံးလိုက်ပြီး မိုးမ ရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်နေလေသည်၊
“ ဘာလဲ ..ရှင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ၊ မကြားရဘူး၊ ဒီည ဘာဖြစ်တယ်၊ ကြားအောင်ဆက်ပြောလေ၊ ဘာပြောချင်တာလဲ…”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ရဲ့ အသံထဲမှာ အရမ်းကို သိချင်စိတ်ပြင်းပျနေတာတွေ့ရတော့မှ ဆက်ပြောလေသည်။
“ ချစ်လေး ဒီည ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီးက ချစ်လေးကို လိုးလို့ရှိရင်၊ ချစ်လေးက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ။ ချစ်လေးရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ပွတ်သတ်နေပြီးတော့ချစ်လေး ရင်သားတွေက သူ့ရင်ခွင်ကြီးကို ဖိကပ်မိနေတဲ့အချိန်..”
ကိုရင်ဦးမောင်က ပြောနေတာကို ခနနားလိုက်ပြီး မိုးမ ရဲ့ မျက်နှာ အပြောင်းအလဲကို ကြည့်နေတယ်၊ မိုးမ ချွေးပြန်နေတယ် မိုးမရဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေကလည်းမြန်နေတယ်၊ မိုးမ ရဲ့ ရင်သားတွေက ခုန်လှုပ်နေလို့ တီရှပ်တောင် လှုပ်နေတယ်၊ မိုးမ က မစောင့်နိုင်တော့လို့ စိတ်မရှည်သံနဲ့ ဆက်မေးတယ်၊
“ ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ၊ ပြောလေ၊ ရှင်က ဘာလို့ စကားကို အဲလို ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းပြောနေရတာလဲ၊ ငါ့ယောက်ျားက ငါ့ကို ဒီည လိုးရင် ဘာဖြစ်မှာလဲ ဆက်ပြောလေ”
အဲတော့မှ ကိုရင်ဦးမောင်က ဆက်ပြောသည်။
“ အဲဒီအချိန်မှာ ကိုယ့်ကိုတွေးလိုက်ပါလို့၊ အချစ်လေး ယောက်ျားကိုယ်စား ကိုယ်က လုပ်နေတယ်လို့၊ အချစ်လေး ယောက်ျားက လိုးနေပေမဲ့ အခု ကြားနေရတဲ့ အသံပိုင်ရှင်က အချစ်လေးကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးနေလိုက်ကွာ၊ ကိုယ်က ချစ်မမ ကို ဒီညလိုးမယ်ကွာ၊ ချစ်မမ ကလည်း ကိုယ် လိုးတာကို ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား၊ ဒါပဲ နော် ချစ်မမ၊ ကိုယ်ဒီည ချစ်မမ ကို လိုးမယ်နော်၊ ဘိုင်ဘိုင်”
ကိုရင်ဦးမောင် ဖုံးချလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် တကိုယ်လုံးတုံရီလို့၊ ကျန်ခဲ့သည်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ကျစ်ထားမိလိုက်တယ်။ သူ့အဖုတ်က အရည်တွေ တတောက်တောက်ကျနေပြီ မဟုတ် လား။
.............................................................................................................................................
အခန်း ( ၆ ) မိုးမ ရဲ့ မက်ဆေ့။
မိုးမတယောက် စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီး ချွေးတွေပြန်၊ ကာ ကိုယ်လုံးလေးပင်တုံရီနေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ပြန်လာမည့်လမ်းဘက်ကို မျှော်ကြည့်ရင်းဖြင့်တချိန်ထည်းမှာပင် သူ့ကို ဖုံးထဲမှ စကားပြောသွားသည့် သူစိမ်း အကြောင်းကို စဉ်းစားမိနေသည်။ ယောက်ျား တွေ အကုန်လုံးက အတူတူပဲလားလို့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်မေးနေမိသည်။ သူ့ယောက်ျားက သူ့ကို လိုးနေစဉ်မှာ တခြားယောက်ျားတယောက်က တက်လိုးနေသည်ဟု သူ့ကို စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းသလို၊ အခု သူစိမ်း အမျိုးသား တယောက်ကလည်း သူ့ယောက်ျား လိုးနေချိန်မှာ သူလို့ စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းနေပြန်ပါသည်။
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီ သူစိမ်း တယောက်နဲ့ စကားပြောခဲ့ရတာ သူ့ကို စိတ်ထဲ တမျိုးလေး ခံစားရပြီး ရမက်ဆန္ဒတွေ ကြွလာသည် ကို ခံစားနေခဲ့ရသည်။ သူ့ယောက်ျားက လွဲပြီး ဘယ်သူစိမ်းယောက်ျား ကမှ သူ့ကို အဲလို စကားမျိုး ပြောတာ မကြားခဲ့ဘူးတာလည်းပါမည်ထင်ပါသည်။ သူ့ ပေါင်ခွဆုံကြားနဲ့ ပိပိလေးမှာတောင် စိုရွဲနေပြီ အဲဒါတွေ သွား သန့်ရှင်းလေး လုပ်ရအုန်းမည်။
ကိုရင်ဦးမောင် သူတို့ အဆောက်အဦး ဝင်းထဲကို ကားမောင်းဝင်လာရင်းမှ ဝရံတာမှာ ထွက်ရပ်နေသော မိုးမ ကို လက်ဝှေးယမ်း ပြလိုက်ရာ မိုးမ ကလည်းသူ့ကို ပြန်လက်ပြလိုက်သည်။ တခြားအခန်းများမှ ထွက်ရပ်နေကြသော သူများကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် လက်ဝှေ့ယမ်းပြနေသည့် ဝရံတာဘက်သို့ လိုက်လံကြည့်ရူနေကြလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တို့ နေသော အဆောက်အဦး မှာ ခြောက်ထပ် အဆောက်အဦး ဖြစ်ပြီး သူတို့က ဒုတိယထပ်မှာ နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူတို့ ကွန်ဒို အောက်ထပ်မှာ ကားရပ်စရာနေရာရှိသလို အရှေ့တည့်တည့် မှာ ဧည်သည်ကားပတ်ကင် နေရာလည်းရှိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ပုံမှန်ဆို အောက်ထပ် ကားပတ်ကင်မှာ ရပ်လေ့ရှိသော်လည်း တခါတလေ အပြင်ဘက်ကားပတ်ကင်မှာ ရပ်တတ်သည်။
ဒီနေ့ မိုးမ ဝရမ်တာမှာ ရပ်ကြည့်နေတာမို့ ကိုရင်ဦးမောင်က အိမ်ရှေ့ပတ်ကင်မှာပင် ကားကို ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကားဆီမှ အဆောက်ဦးဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာရင်း ဝရံတာပေါ်မှ မိုးမကို မော့ကြည့်ကာ အနမ်းပျံ လေး ပေးလိုက်လေသည်။ မိုးမကတော့ သူ့လက်ညိုးလေးကို သူ၏ ပုလဲလေးတွေ စီထားသလို ညီညာလှပသော သွားလေး များဖြင့် ကိုက်ထားရင်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်နေလေသည်။
မိုးမ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တခြားတိုက်ခန်းမှာ ရပ်နေကြတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး နှစ်ဦးက လည်း ကိုရင်မူးအောင်ကို နောက်ပြီး အနမ်းပျံ ပြန်ပေးနေကြသည်။ ပြီးတော့ မိုးမ ကို ပါလှမ်းပြောလိုက်သေးသည်။
“ ဟဲ့ အဲဒါ သမီး ယောက်ျားလား၊ ချောလိုက်တာနော်။ ခစ်ခစ်။ ငါတို့ ခင်လို့ စတာ စိတ်မရှိနဲ့နော်”
မိုးမ က ပြုံး ရယ်ပြီး ခေါင်းကို သာ အသာယမ်းပြလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အဆောက်အဦးရှိရာသို့ လမ်းလျှောက်လာနေစဉ် မိုးမ က သူ့လက်ချောင်းလေး နှစ်ချောင်းဖြင့်လမ်းလျှောက်သည့်ပုံမျိုးဖြင့် လုပ်ပြလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ချင်းနားလည်သည့် သင်္ကကေသ ဖြစ်လေသည်။ လှေခါးဖြင့် တက်လာမှာလား ဓါတ်လှေခါးဖြင့် တက်လာမှာလားဟူ၍ဖြစ်သည်။
သူတို့ နေသည်မှာ ဒုတိယထပ်ဖြစ်သဖြင့် တခါတရံ ကိုရင်ဦးမောင်က လေ့ကျင့်ခန်းအနေဖြင့် တခါတရံ လှေခါးမှ တက်လာတတ်သည်။ တခါတလေ အလုပ်မှ ပင်ပန်းပြီးပြန်လာသော အခါတွင်တော့ ဓါတ်လှေခါး ဖြင့် တက်လာတတ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မိုးမ က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ကိုရင်ဦးမောင်က လည်း သူ့လက်ချောင်းလေးများဖြင့် လှေခါးက တက်လာမည်ဟု ပြန်ပြလိုက်တော့ မိုးမ က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အိမ်ထဲ အမြန်ဝင်သွားတော့သည်။
မိုးမ က အိမ်သာသို့ အမြန်ဝင်ပြေးကာ တစ်ရှုး စတချို့ကို ယူပြီး စောက်ရည်တို့ဖြင့် စိုရွဲနေသောသူ့စောက်ဖုတ်ရှေ့ ပင်တီထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်၊ လူစိမ်းတယောက် နှင့် ဖုံးပြောရုံမျှဖြင့် ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စိုလာရတာလဲ ဆိုတာကို အံသြနေမိသည်။ အဲလိုမျိုး သူတခါမျှ အတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ဘူးခြေ။ မိုးမ ခေါင်းထဲ မှာ ထိုလူစိမ်းရဲ့ စကားသံတွေက မထွက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေလေသည်။
လှေခါးပေါ်မှ တက်လာသော ကိုရင်ဦးမောင် မှာလည်း မိုးမ တယောက် လူစိမ်းဖုံးခေါ်တဲ့အကြောင်းသူ့ကို ပြောပြမှာလား ၊ ဖုန်းကွယ်ထားမှာလား ဆိုတာ တွေးနေသည်။ တကယ်လို့ သူ့ကို ပြန်မပြောဘူး ဖုန်းကွယ်ထားတယ်ဆိုရင် တော့ သူဖြစ်စေချင်တယ့်လမ်းကြောင်းကို ဦးတည်နေပြီ။ တကယ်လို့သာ သူ့ကို အကုန်ပြန်ပြောပြတယ်ဆိုရင် တော့ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းကို ရောက်ဖို့ ထပ်ကြိုးစားရအုန်းမှာပဲလို့ တွေးနေမိသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် သူ့တို့ တိုက်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မိုးမ တယောက် သူ့ကို အတင်းပြေးဖက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ တိုးကပ်ထားလေသည်။ မိုးမ ရင်ခုံသံတွေက အရမ်းမြန်နေတာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်မှာပင် ခံစားသိရှိနေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်း၊
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ချစ်လေး၊ တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေနဲ့ ကိုယ်လုံးလည်းတုန်ရီ နေပါလား။ နေမကောင်းဘူးလား၊ ဟင်။ ကိုယ်တွေ လည်း ပူလို့ပါလား”
မိုးမ က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကိုရင်ဦးမောင်ကိုသာ အတင်းတိုးဖက်ထားလိုက်သည်။ မိုးမရဲ့ ရင်ခုံသံတွေက တအားကို မြန်နေသည်။ မိုးမ တယောက် စိတ်ထဲမှာ ချီတုံချတုန် ဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လူစိမ်းတယောက် ခေါ်တဲ့အကြောင်းပြောလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ မပြောပဲနဲ့ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်ရရင် ကောင်းမလား၊ မိုးမ စိတ်ထဲမှာ အဲဒီလူစိမ်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့လည်း ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်တွေ ရှိနေသည်။
အဲဒီလူက ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ယောက်များဖြစ်နေမလား၊ တကယ်လို့ ဖြစ်နေခဲ့ရင် သူတို့ သူငယ်ချင်းချင်း ပြဿနာ တက်အောင် မိုးမ ကပဲ လုပ်လိုက်သလို ဖြစ်နေမလား။ အဲဒါလေး တခုကို သေခြာအောင် သူ မသိမသာ တီးခေါက်ကြည့်ပြီး အဖြေသိရမှပဲ ကိုရင်ဦးအောင်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် ကောင်းမယ်ဟု တွေးမိသည်။
ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် မိုးမ မနည်းအားယူပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကိုယ်လက်သန့်စင် ဖို့ ပြောလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါ၊ အတွင်းခံ တို့ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်၊ ထိုအရာများနှင့်အတူ သူ၏ ရီဂျစ်စတာမလုပ်ထားသော ဖုံးကဒ် ထည့်ထားသည့်ဖုံးကိုလည်း ဖွက်ယူသွားလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် က ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ မိုးမ ဆီသို့ မက်ဆေ့ ပို့လိုက်လေသည်။
“ ချစ်မမ ဒီည အိပ်ယာပေါ်ကျရင်တော့ ကျနော့်ကို သတိရမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”
မိုးမ တယောက် သူ့ဖုံးမှာ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသော မက်ဆေ့ကြောင့် ဇောချွေးပြန်သွားပြီး ရေချိုးခန်းဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း မက်ဆေ့ကမန်းကတန်းပြန်ရိုက်လိုက်လေသည်။
“ ရှင် ရူးနေသလား၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျမ ယောက်ျား အိမ်မှာရှိနေတဲ့အချိန် SMS မလုပ်ပါနဲ့၊ အခု သူရေချိုးခန်းထဲဝင်နေလို့တော်တော့တယ်၊ နို့မို့ဆို သူတွေ့သွားမှာပေါ့၊ ရှင်ကျမ ကို ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်နေတာလား၊ ဒါနဲ့ ရှင့်နာမည်ဘယ်သူလဲ အခု ကျမယောက်ျား ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်မလာခင် မြန်မြန်ပြောစမ်းပါ”
ရေချိုးခန်းထဲ မှ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်လေသည်။ နောက် သူက ၊
“ အချစ်ကလည်း ကွာ အချစ်ရဲ့ ဖုံးကို အသံပိတ်ထားလိုက်ပြီး အချစ်ဘဲကြီးမမြင်ရတဲ့နေရာမှာ ထားထား လိုက်ပေါ့၊ အဲဒါဆို ကျနော့် မက်ဆေ့ လည်း သူမမြင်ရတော့ဘူးပေါ့၊ အင်းပါ အင်းပါ၊ ကျနော် မက်ဆေ့ မပို့တော့ပါဘူး၊ အချစ်ရဲ့ ဘဲကြီးက ရေချိုး ခန်းထဲ ဝင်ရင် ဘယ်လောက်ကြာတတ်လည်း၊ သူမထွက်လာခင် ၁၅ မိနစ်လောက် ကျနော်တို့ ချပ်လို့ရမလား၊ ကျနော့်နာမည်ကို အချစ်က ဘာလို့သိချင်ရတာလဲ၊ အဲဒါဆို အချစ်ရဲ့ နာမည်လည်း ကျနော့်ကို အရင်ပြော၊ အဲဒါဆို ကျနော့်နာမည်ပြန်ပြောပြမယ်”
“ ကျမ နာမည်က မိုးမ၊ ထားပါတော့ ရှင့်နာမည် ကျမကို မပြောပါနဲ့တော့ ကျမပဲ ရှင့်ကို နာမည်ပေးထားလိုက်မယ် ကိုမောင်ငယ် တဲ့ မှတ်ထား၊ ဟုတ်ပလား၊ ရှင့်ကို ကိုမောင်ငယ် လို့ပဲ ကျမခေါ်မယ်၊ အင်း ဒီည ကျမ ယောက်ျားနဲ့ ကျမ ကို လုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ရှင့်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေမယ် ဟုတ်ပလား၊ ဟုတ်တယ် သူက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာတတ်တယ်၊ အခု ကျမက ရှင့် မက်ဆေ့ကို ရီပလိုင်းမလုပ်တော့ဘူး ဆိုရင် သူရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီလို့ မှတ်လိုက်ပါ၊ ကျမ ကို မက်ဆေ့ဆက်မရိုက်ပါနဲ့တော့၊ နောက်တခုက ရှင်က ကျမ ယောက်ျားရဲ့ သူငယ်ချင်းလား၊ ဒီအပတ်မန့် မှာပဲ နေတဲ့သူလား ပြောပြစမ်းပါ”
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အတော့်ကို ပောျ်သွားပြီ။ အရာရာတိုင်းက သူစီစဉ်ထားသလို ဖြစ်လာနေပြီ၊ မိုးမ တယောက် သူလိုးနေတဲ့အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ် လို့ တွေးပြီး ခံစားနေတော့မည်။
“ ကျနော်အရမ်းပျော်သွားပြီ ချစ်မမ ရယ်၊ မမ နာမည်က သိပ်လှလာပဲ၊ အခု တော့ ကျနော်ဘာမှ မပြောချင်သေးဘူး ၊ ကျနော်ဟာ မမဘဲကြီးရဲ့ သူငယ်ချင်းလား၊ ဒီအပတ်မန့်မှာ နေတာလား ဆိုတာကို၊တခုပဲ ပြောမယ်၊ ဒီနေ့ မမ အရမ်းလှတာပဲ၊ မမ နို့တွေက လည်း အရမ်းလှ၊ မကြီးမသေး အနေတော်ပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ချွန်နေတာကိုက ကျနော့် အကြိုက်ပဲ၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား မမ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်အောက်က နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးတွေ ထောင်ထ နေတာ အထဲက ဘရာ မပါဘူး မဟုတ်လား၊ ကျနော့်စိတ်တွေကို အရမ်းထ စေတာပဲ၊ မမ ပေါင်လုံးတွေက လည်း အရမ်းလှတာပဲ၊ ကျနော်သာ နမ်းခွင့်ရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ၊ အချစ်ရယ် ဒီည ကျနော်ကိုယ်တိုင်ပဲ အချစ် နဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူတူ ဖြစ်ချင်တာပဲ၊ အခု မက်ဆေ့ရိုက်ရင်း နဲ့ ကျနော်လီးကြီးတောင်နေတာ သိတယ်မဟုတ်လား မမ”
မိုးမ အထက်ပါ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်ကျစ်လိုက်မိသည်။
“ ရှင် ဒီည ကျမနဲ့ အိပ်ယာထဲမှာ အတူတူ ဖြစ်မှာပါ၊ ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းတာက ရှင်က ကျမကို သိပြီးတော့ ကျမက ရှင့်ကို မသိတာပဲ၊ ရှင့်ကို ကျမက မမြင်ဘူးတော့ ရှင်က ကျမရဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ ပုံဖေါ်ထားတဲ့သူပဲ ဖြစ်နေမှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ရှင်က ကျတော့ မတူးဘူးလေ၊ ရှင်က ကျမကို မြင်ဖူးနေတဲ့သူ ဆိုတော့ ရှင်က စိတ်ကူးထဲမှာ ကျမမျက်နှာ၊ ကျမကိုယ်လုံး ကို ကောင်းကောင်းပုံဖေါ်လို့ရတာပေါ့၊အင်း တော်ပြီး မက်ဆေ့ မပို့ပါနဲ့တော့ ကျမ ရှင့်မက်ဆေ့တွေကို လည်းဖျက်ပြစ်ရအုန်းမယ်၊ တော်ပြီ ဘိုင်”
.......................................................................................................................................
အခန်း ( ၇ ) ကိုမောင်ငယ် အဖြစ် မိုးမ နှင့် လိုးကြခြင်း။
သို့ သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို နောက်ဆုံးမက်ဆေ့တခုထပ်ပို့ပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။
“ အချစ်လေး ကျေးဇူးပြုပြီး ကို့ကို တခု လုပ်ပေး၊ ချစ်လေးနဲ့ ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီး လိုးလို့ပြီးရင် ချစ်လေး အိမ်သာထဲ ကို သွားပြီး ကို့ ဆီကို မက်ဆေ့ပြန်ပို့ပေးပါ၊ ကောင်းလားမကောင်းလား ဆိုတာကို၊ ကို အဲဒီ မက်ဆေ့ကို စောင့်နေမယ်၊ တကယ်လို့ ချစ်လေး ကို့ ကို မက်ဆေ့ မပို့ဘူး ဆိုရင် တော့ ကို မက်ဆေ့ပို့ပြီးမေးရလိမ့်မယ်၊ ဒါပဲနော်”
မိုးမ တယောက် ကိုရင်ဦးမောင်များ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာမလား ဆိုတာကို တချိန်လုံးစောင့်ကြည့်ရင်းက သူ့ဖုံးကိုလည်း ကြည့်နေမိသဖြင့်၊ နောက်ဆုံး မက်ဆေ့ ဝင်လာတာနှင့် ဖတ်ပြီး ရီပလိုင်းချက်ချင်း ပြန်လုပ်လိုက်လေသည်။
“ ဒါ ကျမရဲ့ နောက်ဆုံးမက်ဆေ့ပဲ၊ အိုကေ ဒီညကျမတို့ ချစ်ပွဲဝင်ပြီးရင် မက်ဆေ့ပို့ပေးလိုက်မယ်၊ ဆယ်နာရီ ဆယ့်တနာရီလောက် လဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ ကျေနပ်ပလား၊ တော်ပြီ၊ ကျမကို သနားရင် လုံးဝ မက်ဆေ့ မပို့ပါနဲ့တော့ရှင်၊ ဒါပဲနော်၊ ကျေးဇူး”
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ့မိန်းမ ဆီက မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေရတော့သည်။ ဒီလို ရိုးသား ဖြူ၊စင်လှတဲ့ မယားတောသူလေးတယောက်၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ်ကို လျှင်လျှင်မြန်မြန်ကြီးကို လျှော်လာနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။ မိုးမ တယောက် ခုလို လွယ်လွယ်နဲ့ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူတကယ့်ကို မထင်ထားမိခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ တကယ့်ဆန္ဒကို မိုးမ နားလည်ဖို့ကတော့ ခရီးရှည်ဆက်ရအုန်းမည် ဆိုတာကို သူနားလည်သည်။ အခု လို အစလေး ကောင်းလာတာကိုပဲ အတော်ကျေနပ်လှပေပြီ။
ထိုညမှာ မိုးမ သူ့ရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီ ကို ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာတာနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမပုခုံးသားလေးကို ကိုက်ခဲလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် တော်တော့်ကို ဆာလောင်နေပုံပါပဲ။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ပုခုံးကို ပြန်ကိုက်ခဲလိုက်ပြီး သူ့လက်တွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ထားတုန်းဖြစ်တဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ပုဆိုးထဲ လက်ထည့်ပြီး ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပဲ လီးကြီးကို ပွတ်ပေးနေပါသည်။
နောက်တော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးဖုထွက်နေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပေါ်မှာ တက်ပွတ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ သူ့အပေါ်မိုးမ တက်ခွစိးတာ သူတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၁၁လအတွင်းမှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မေးခွန်းထုတ်ဖို့ အကွက်ရသွားပါတော့သည်။
“ ချစ်လေး ဘယ်သူ့ကို ဒီလောက်တောင် စိတ်တွေ ထပြီး ခံချင်နေရတာလဲ ဟင်။ ကိုကိုက ဘယ်သူလို့ ချစ်လေး စိတ်ထဲ မှာ စိတ်ကူးယဉ်လေတာလဲ”
“ ကိုကို က ကိုမောင်ငယ်လေ၊ ချစ်လေးရဲ့ ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ်လေ မနေ့က ပြောထားတာ မမှတ်မိဘူးလား”
ကိုရင်ဦးမောင် အရမ်းပျော်သွားသည်။ မိုးမ ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်သည်။ မိုးမ လည်တိုင်လေးကို လျှာဖြင့် ရက်ရင်း နို့တွေ ဆီသို့ ငုံ့ဆင်းသွားလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် ပါးစပ်လေး ဟ ပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်း ဖြင့် ဆာလှောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ဝံပုလွေမ လို ပဲ ကိုရင်ဦးမောင်ကို စေ့စေ့ကြည့်နေလေသည်။ သူရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ နိုးကြွပြီး အရမ်းကို ခံချင်နေတယ်ဆိုတာက သူ့မျက်လုံးတွေမှာ မြင်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို လိုးပါတော့ဟု တောင်းပန်ခယလာသည်အထိ ဖြစ်သွားအောင် အချိန်ဆွဲနေလိုက်သည်။
“ အင်း ကောင်းပြီ ကဲ မင်းရဲ့ အချစ်ဦးကြီးရဲ့ ရှု်ဘတ်ကို ရက်ပေး၊ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အောက်ကို လျှောဆင်းသွား ဗိုက်တွေက နေ ဆီးစပ်နားရောက်တဲ့အထိ၊ ပြီးမှ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို ရက်ပေး”
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ပြောတဲ့အတိုင်း စလုပ်တော့တယ်။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွရက်သားနဲ့မို့ သူ့နို့တွေက ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး အောက်မှာ တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်ခါရမ်း နေတယ်။ ပုခုံးကြိုးသိုင်းလေး တဖက်က လက်မောင်းကို လျှောကျနေတာ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်စေ့ထဲမှာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ မိုးမ က သူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မော့ကြည့်ရင်းမှ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သားတွေကို ဆက်ရက်နေတယ်။
နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပဲ အသာလေးကိုက်လိုက်တယ်။ ကိုရင်ဦးမောင် က အားး အီးအီး အသံထွက်တောင်တောင် ငြီးမိပြီး မိုးမ ရဲ့ ခေါင်းလေးကို အသာကိုင်လိုက်မိသည်။ အဲတော့မှ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြုံးကြည့်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ လေအတိုက်မှာ ယိမ်းနွဲနေတဲ့ သစ်ပင်ကြီးလို ပေါ်လာတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မိုးမ က သူ့လျှာကလေးနဲ့ လှမ်းရကိုက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် တုန်ခါသွားအောင် ဖီးတက်လာပါသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ အတွင်းခံကို ခြေထောက်အဖျားအထိ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီးမှ မိုးမက သူ့ဆံပင်တွေကို ခေါင်းမော့ကာ အနောက်ဖက်သို့ စုကာပို့လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကလေးတွေက ကိုရင်ဦးမောင် လီးကြီးကို တချက်နှစ်ချက်လောက်ပွတ်ကာ ကွင်းလေးထုပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ငုံကာ သူ့ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံဖို့ အလုပ်တွင် ကိုရင်ဦးမောင်က၊
“ ချစ်လေး ရဲ့ ဘဲကြီးက ဘယ်မှာလဲဟင်။ အခု ကို က ကိုမောင်ငယ်နော်၊ ချစ်လေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကြီး ချစ်လေးတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်နေပြီ၊ ချစ်လေးက ကိုမောင်ငယ့်လီးကြီးကို ကိုင်ထားတုန်း ချစ်လေးရဲ့ ဘဲကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ ဟင့် သူက အိုဗာတိုင် ဆင်းနေပါတယ် ကို ရဲ့ ညသန်းကောင်ကျော်မှ ပြန်ရောက်မှာ၊ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုး ရဖို့ဆိုတာ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး၊ အချစ်ရဲ့ စကားပြောမနေနဲ့ ဇိမ်ခံနေစမ်းပါ အချစ်လေး မနေနိုင်တော့ဘူး”
ကိုရင်ဦးမောင်က သူသွင်းချင်တဲ့ ဂွင်ထဲ ကို မိုးမတယောက် ဝင်လာပြီ ဆိုတာ သိလို့ အရမ်းကို ဝမ်းသာနေရပါသည်။ အရမ်းကို တင်းပြီးထန်လာလို့ မိုးမက သူ့လီးထိပ်ကို သူ့ပါးစပ်မှာ ငုံလိုက်သည့်အချိန် အရှေ့ ပြေး အရည်ကြည်တွေ ကို လျှာပေါ်မှာ ခံစားသိလိုက်ရလို့၊ မျိုးချလိုက်ပြီး ကိုရင်မောင့်ကို မော့ကြည့်ကာ၊
“ ဟင့် ငံကျိကျိနဲ့ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင်မှ မြန်ရတာလဲ၊ ကျမ မကောင်းခင်တော့ အချစ်မပြီးရဘူးနော် ပြောထားတယ်၊ ကျမ အရမ်းအလိုးခံချင်နေတာ ၊ တတ်နိုင်သလောက်ထိန်းထားပါနော်”
မိုးမ က သူ့လီးကြီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်တဲ့ အချိန် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိပြီး လည်ချောင်းထဲက ငြီးသံ ကိုအံကြိတ်ထိန်းရင်း မိုးမ ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီးကို ကော့ထိုးမိလေသည်။
အခု မိုးမ စိတ်ထဲ ဘာတွေ စဉ်းစားနေသလဲ၊ သူတကယ်ပဲ သူ့ စိတ်ထဲမှာ တခြား ဘဲတဗွေကို တွေးပြီး သူ့လီးကို စုပ်နေတာလား၊ မိန်းမတွေ ရဲ့ အတွင်းစိတ်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ ကိုရင်ဦးမောင် က ကျိုးစားပြီး မိုးမ ဘာတွေ စဉ်းစားနေ မလဲ လျှောက်တွေးကြည့်ပေမဲ့ မအောင်မြင်ပါ။
ခနနေတော့ မိုးမက လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ပေါ်မှာ တွားတွားတက်လာပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ကို ပါးစပ်ချင်းစုပ်နမ်းရင်းက လီးကြီးကိုလည်း သူ့လက်တဖက်က ကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်ပါသည်။ မိုးမ က သူ့ကိုယ်ကို နှိမ့်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျောဝင် သွားသည်။ မိုးမ ပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေး တွက်ပေါ်လာသည်။
“ အ…..အ…...အီး…………...အားးးးးးးးးးးးးးး”
မိုးမ က အသံအကျယ်ကြီး ထွက်ငြီးလိုက် တဲ့အချိန် ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ ရင်း၊
“ ကိုကို့ကို ကိုမောင်ငယ် လို့ ခေါ်လိုက်စမ်းပါ ချစ်လေး၊ ဆောင့်ပါတော့လို့ ပြော”
မိုးမ တယောက် အရမ်းကို တင်းထန်နေလေပြီ။
“ အင်း...အီး… ကိုမောင်ငယ်...ကျမ ကို ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ အထဲကို အဆုံးထိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ၊ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုမောင်ငယ်ရယ်၊ ရှင့် ကို လည်း စွဲမိနေပြီ၊ အားးးးး တအားကောင်း..”
နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြပြီးတော့ မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားကြလေသည်။ မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို တချက်စုပ်နမ်းလိုက် ပြီးမျက်လုံးလေးမှေးကာ အနားယူနေလေသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့၊
“ အင်း ငါ့မိန်းမ တကယ်ပဲ တခြား ယောက်ျားတယောက်က လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲတာလား”
လို့ တွေးနေလေသည်။ ခနအကြာတွင် မိုးမက၊
“ ရေချိုးခန်းခန သွားအုန်းမယ်”
ဟုပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုမောင်ငယ့် ဆီသို့ မက်ဆေ့ပို့လေသည်။
“ ရှင် ဒီနေ့ လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲရှင်၊ ကျမ ပိပိလေးထဲ အတင်းဆောင့်လိုးတာ၊ အရမ်းခံလို့ကောင်းတာပဲ၊ ကျမ အလိုးခံလို့တောင် မဝချင်ဘူး၊ ဒီညတော့ ဒီလောက်ပဲနော်၊ အိပ်တော့နော် အချစ်၊ မွမွ၊ အိပ်ပျော်အောင်အိပ်တော့ နော်၊ ဘိုင်”
အထက်ပါမက်ဆေ့ကို ပို့ပြီးသည်နှင့် မိုးမ သူ့ဆဲလ်ဖုံးကို ပိတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး တော်တော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ အခု မက်ဆေ့ပို့လိုက်တာဟ သူ့ရဲ့ မယားတောသူ မိုးမ မှ ဟုတ်ပါလေရဲ့လား၊ သူတွေ့တောင် မတွေ့ဘူးသေးတဲ့ ဘဲတဗွေ နဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်တောင် ရောက်သွားခဲ့ရပါလား။
...........................................................................................................................................
အခန်း ( ၈ ) မောင်ဥက္ကာ နှင့်စကားစမြီပြောဆိုခြင်း။
ထိုညက မိုးမ တယောက် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်ခြေ။ မိုးမ သူတခါမှ မမြင်ဘူး ဘဲ အသံသာကြားဘူးရသည့် လူစိမ်းတယောက်ကို ဘာဖြစ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်မိသလဲ ဆိုတာကို တွေးတောနေမိသည်။ သူတခါမှ ညတုန်းက လို အရသာရှိသည့်ကာမစပ်ယှက်မိမျိုး တခါမှ မခံစားခဲ့ရဘူးခြေ။ အိပ်ယာပေါ်မှာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့်ဖြင့်၊ ညတုန်းက ကိုရင်ဦးမောင်အစား တခြားလူတယောက်ကို စဉ်းစားရင်းဖြင့် အရသာ ထူးသော ချစ်ပွဲ ဝင်ခဲ့ခြင်းကို စဉ်းစားနေမိသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့ဘေးမှာ တခေါခေါဖြင့် အိပ်မောကျနေလေသည်။ မိုးမ တယောက် ကိုမောင်ငယ်သူ့ကို ပြောသော စကားတချို့ကို တွေးမိပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ မိုးမ အိမ်ယာပေါ်မှ ထကာ မိုးဖိုချောင်သို့သွားကာ ကော်ဖီတခွက် ဖျော်လိုက်ပြီး ထိုင်သောက်ရင်းက သူ့ဖုံးထဲမှ ကိုမောင်ငယ့် မက်ဆေ့တွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖတ်ရှုနေမိလေသည်။ မိုးမတယောက် ကိုမောင်ငယ့်ကို ခေါ်သင့်မခေါ်သင့် တွေဝေနေရာမှ ကိုမောင်ငယ့်ဖုံးနံပါတ်ကို နှိပ်လိုက်လေသည်။ သို့ရာတွင် ဖုံးမှာ ပိတ်ထားသဖြင့်ခေါ်၍ မရခြေ။ မိုးမ တယောက် စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး စောက်ရည်တွေ ရွဲနေ့ပြန်ပြီ။
နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်ပြီး လှဲလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သွားပြီး သူစိမ်းတယောက်က သူ့ကို လာလိုးသည်ဟု အိပ်မက်ပင် မက်မိလေသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်၊ သူက ဝရံတာမှာ ထွက်ရပ်နေစဉ်၊ ကိုမောင်ငယ်က စူပါမန်း ကဲ့သို့ လေထဲမှ ပျံလာပြီး သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်အတွင်းခေါ်သွားလေသည်။ သူကလည်း ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားလေသည်။ ကိုမောင်ငယ်က သူ့တကိုယ်လုံးကို ရက်ပေးသဖြင့် သူအသံလေး ထွက်အောင် အော်ငြီးမိပြီး ကိုမောင်ငယ့်ကိုလည်း တရှိုက်မက်မက် ပြန်လည်နမ်းရှုံ့နေမိလေသည်။
နောက်နေ့မနက် မိုးးလင်းတော့ မိုးမ တယောက် စိတ်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားလေပြီ။ ညတုန်းက စိတ်သောင်းကျန်း ခဲ့တာတွေ အကုန်ပျောက်ကုန်သွားပြီး အလုပ်သွားတော့မည့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို အားရပါးရဖြင့် ချစ်မြတ်တနိုးနမ်းကာ နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ နေလည်ဘက်တွင်လည်း အိမ်အလုပ်များဖြင့် ရှုတ်ကာ ကိုမောင်ငယ်ကို မေ့မေ့လျှောလျှော ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကိုမောင်ငယ်ရော သူ့မက်ဆေ့တွေကိုပါ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပင် သဘောထားလိုက်မိလေတော့သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ သူ့အလုပ်မှာ ထိုင်ပြီး စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိလေသည်။ သူ့မိန်းမ အခုတော့ စပြီး ကာမ အရသာကို ကြိုက်နှစ်သက်နေပြီ ဆိုတာကို သူသိလေသည်။ သို့သော် သူမျှော်လင့်ထားခဲ့သလို၊ တယောက်ယောက်က အထူးသဖြင့် သူဖြစ်စေချင်သည့် ဘဲ တဘွေဘွေက လိုးတာကို သူမြင်ရပါ့မလားဆိုတာကို တွေးနေမိသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တယောက် တခြား ယောက်ျား တယောက်အပေါ်ဆန္ဒရှိတာ၊ အခြား ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ တကိုယ်လုံးကို မိုးမက စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ရက်ပေးတာ၊ အခြားယောက်ျား တယောက်က မိုးမ ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်တဲ့အခါ မိုးမ ဘယ်လို ဖီးတက်မလဲ၊ နောက် မိုးမ က သူ့ကို နမ်းသလို တခြားယောက်ျားလေးကိုနမ်းတဲ့ အခါမှာလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့၊ ဘယ်လို တက်ကြွနေမလဲ၊ မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲကို တခြား ယောက်ျား လီးကြီးဝင်သွားတဲ့အခါ မိုးမက သူ့ကို တုန့်ပြန်သလို ထို သူ့ကိုလည်း တုန့်ပြန်တာရယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ မိုးမ မျက်နှာအနေအထားရယ်ကို ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းကို ကြည့်ချင်နေမိလေသည်။
တခြားလူတယောက်က လိးနဲ့ မိုးမ စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်ထိုးတဲ့ အချိန်မှာ မိုးမ အော်မှာလား၊ တကယ်လို့ သူက လုပ်စေခြင်လို့ အလိုးခံရတာမျိုးဖြစ်မလား၊ မိုးမ ကိုယ်တိုင်ကို က တစိမ်းယောက်ျားတယောက်လိုးတာကို ခံချင်ပြီးရင်း ခံချင်ဖြစ်နေမလား။ အဲလို ဟိုဟို ဒီဒီတွေ လျှောက်တွေးနေရင်းဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမဆီကို မက်ဆေ့ပေးဖို့ စိတ်ကူးပေါက်လာသည်။ သူ့ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး၊ မက်ဆေ့တခု ပို့လိုက်လေသည်။
“ ဟေးအချစ်လေး၊ မနေ့ညက အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ ကိုကို လည်းအရမ်းကြိုက်တာပဲ၊ ကိုကို တို့ အပြင်မှာ တကယ်လုပ်ကြရအောင်လား… ”
ထိုမက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီးတာနှင့် မိုးမ မှာ အတော်ဒေါပွသွားပြီး ချက်ခြင်း မက်ဆေ့ပြန်ရိုက်လိုက်သည်။
“ ဘာတကယ်ကို ပြောနေတာလဲ၊ ရှင်က ကျမကို အပြင်မှာ တကယ်လိုချင်နေတယ်လို့ထင်နေတာလား။ အဲဒါက စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ပဲ ဆိုတာ ရှင်နားမလည်ဘူးလား၊ စိတ်ကူးကို စိတ်ကူးထဲမှာပဲ ရပ်လိုက်ပါ၊ ရှင်ဒိထက်ပိုလာရင် ကျမ မက်ဆေ့ကိုလည်း ဘလော့လုပ်မယ်၊ ရှင့်ကိုလည်း စကားပြန်ပြောမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..နားလည်လား.. ”
မိုးမ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ပြီး ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိတော့ခြေ။ သူ့မိန်းမက သူ့အပေါ်သစ္စာရှိနေတာကို သိရလို့ပဲ ပျော်ရမှာလား၊ သူဖြစ်ချင်တဲ့လမ်းကြောင်းထဲ ဝင်မလာလို့ စိတ်ပျက်ရမှာလား။ ဆိုတာ ဝေခွဲမရတော့။
မိုးမ ကမက်ဆေ့ပို့ပြီးတာနှင့် ဝရံတာသို့ထွက်လာခဲ့ပြီး သူတို့ ခြံဝန်းနှင့် ကားပတ်ကင်၊ နောက် လမ်းမ ဘက်တဝိုက်ကို မျက်လုံးဝေ့ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူတို့ ကွန်ဒို တွေရဲ့ ခြံဝ ဂိတ်မှာ စောင့်နေတဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းတဦး က သူ့ဘက်ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
မိုးမ က အိမ်နေရင်း ထမိန်ဗြောင် အသားပျော့ပျော့လေးနှင့် စွံ့ကားသော တင်သား လုံးကျစ်သောပေါင်တန်တို့က ထုံးစံအတိုင်း ကြည့်ကောင်းနေပေရာ ထို လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းက မိုးမ ကိုလှမ်းကြည့်နေရာမှ မျက်လုံးမခွာတော့ခြေ။ ထိုလုံခြုံရေးဝန်ထမ်းမှာ လူပျို အရွယ်ဖြစ်ပြီး မိန်းခလေး တိုင်းလိုလို ကို စိတ်ဝင်စားကာ အခွင့်အရေးရလျှင် ရသလို မထိတထိ စတတ်နောက်တတ်သူဖြစ်လေသည်။ ယခုလည်း မိုးမ ကသူ့ကို လှမ်းကြည့်နေတာကို တွေ့ရသောအခါ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ထဲ မှာ ပြောနေမိသည်။
“ ဟား မိုက်လိုက်တဲ့စော်ကြီး၊ ဘော်ဒီကလည်း အပီပဲ၊ ဝရံတာ လက်ရမ်းပေါ်မှာ ကုန်းပြီးငုံ့ကြည့်လိုက်ရင် ကောင်းမှာပဲ အဲဒါဆို သူ့နို့ကြီးတွေ၊ ရင်ကြား မြောင်းကို မြင်ရမှာ၊ ခါးလေးကလည်းသေးလိုက်တာ၊ အောက်က ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွင့်နေတာပဲ ကောင်းလိုက်တဲ့ အိုးကြီး၊အပါး.. ”
ထို ကောင်လေးမှာ ဥက္ကာဖြစ်လေသည်။ သူက မိုးမတို့ ကွန်ဒို အဆောက်အဦးတခုလုံး၏ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း လည်းဖြစ်၊ ဂိတ်စောင့်လည်းဖြစ်၊ ဝေရာဝတ်စ လုပ်ပေးသူလည်း ဖြစ်လေသည်။
မိုးမ က ဥက္ကာ သူ့ကို လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမျာ ဒီကောင်လေးက ကိုမောင်ငယ်များလား ဟု သံသယ ဖြစ်မိသည်။ မိုးမ လက်တွေ့စမ်းကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ကာ ကိုမောင်ငယ့်ဖုံးနံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာတယောက် သူ့ဖုံးကို လှမ်းကိုင်မည်လားဆိုတာလည်း စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ထို အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကလည်း အလုပ်ထဲမှာ အလုပ်များနေသဖြင့် ဖုံးကို လှည့်မကြည့်နိုင်၊ ထို့ကြောင့် မိုးမ ခေါ်သည့်အချိန်မှာ ဖုံးကို ဘယ်သူမှ လာမကိုင်ကြပေ။ မိုးမ က ဦးနောက်စားသွားသည်။ ဘာလို့ သူဖုံးကို မကိုင်တာလဲ၊ သူက ငါစောင့်ကြည့်နေတော့ ဖုံးကိုင်လိုက်ရင် ကိုမောင်ငယ်ဆိုတာ သူမှန်းသိသွားမှာစိုးလို့ ဖုံးမကိုင်တာလား၊ မိုးမ တယောက် ဥက္ကာကို စပြီးမသင်္ကာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
မိုးမ က သေခြာအောင် စုံစမ်းချင်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး အင်္ကျီအဝတ်အစားလဲကာ ဒီအနားက ဈေး တခုသွားမလို ဟန်ဖြင့် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ က အပြာရောင် ဘလော့အင်္ကျီလေးနှင့် အရောင် ဆင်တူ ပါတိတ်ခပ်ပျော့ပျော့ အသားလေး တထည်ကောက်ဝတ် ကာ မျက်နှာကို မိတ်ကပ်ပါးပါးလေး ဖြင့် သလိုက်သည်။ ရေမွှေးနည်းနည်းစွတ် ဆံပင်ကို နောက်ကျော်မှာ ဖားယားလေးချကာ သူ့ကွန်ဒိုပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့လိုက်လေသည်။
မိုးမ တယောက် သူတို့ အဆောက်အဦးမှ ထွက်လာတာ မြင်သည်နှင့် ဥက္ကာတယောက် မိုးမကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်ပြီး ငမ်းတော့သည်။ တလှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ မိုးမ ရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ က ထမိန်အောက်မှာတောင် အလုံးလိုက် ထင်းနေသည်။ မိုးမ ဘလောက်က ခါးတိုမို့ ထမိန်နဲ့ ဘလော့ကြားတချက်တချက်လှစ်ကနဲ ပေါ်လာတဲ့ အသားဝင်းဝင်းလေး၊ ခါးကျင်ကျင်ကလေး၊ ဖင်ကားကားကြီး၊ အား၊ မိုးမ သူ့ဆီလမ်းလျှောက်လာတာကို ကြည့်ရင်းနဲ့ပ်င ဥက္ကာ လီးကြီးမာတောင်လာရသည်။
မိုးမကတော့ ဝင်းတံခါး ဂိတ်ရှိရာကို လျှောက်လာရင်းက ဥက္ကာရဲ့ မျက်နှာအနေအထား အပြောင်းအလဲကို အကဲခတ်နေလေသည်။ဒီကောင် ငါ့ကို ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တာ၊ ငါ့ကို ဖုံးခေါ်တာ သူမဟုတ်သလို ဟန်ဆောင်နေတာလားမသိဘူး၊ ကြည့်စမ်းပါအုန်း ကြည့်နေလိုက်တာ ငါ့တကိုယ်လုံးကို အဝတ်အစားမပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကျနေတာပဲ၊ သူက ဒီကွန်ဒိုရဲ့ လုံခြုံရေးဆိုတော့ ဝရံတာတွေကို စောင့်ကြည့်ရင်း မနေ့က ငါရပ်နေတာကို တွေ့တာပဲ နေမယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ငါဘယ်လို ဘာတွေ ဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ သူပြောနိုင်တာပေါ့၊ ဘုရားရေ ညတုန်းက ငါ သူ့ကို ပြောခဲ့မိတယ် မင်းဟာငါနဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူရှိနေမယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တယ်လို့။ ဒုက္ခပါပဲ။
မိုးမ တယောက် ဂိတ်ပေါက်ဝကို ရောက်တော့ ဥက္ကာက လှမ်းကြို ပြီးနူတ်ဆက်လိုက်ပါသည်။
“ ဟဲလို အမကြီးခင်ဗျာ၊ ကျွန်တော့်နာမည် ဥက္ကာပါ၊ ဒီကွန်ဒို အဆောက်အဦးရဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းပါ၊ ပြဿ နာ တခုခု ဖြစ်ရင် ကျွန်တော့်ကို ခေါ်နိုင်ပါတယ် ”
မိုးမက ရပ်လိုက်တယ်၊ မိုးမ ဥက္ကာမျက်နှာကို လေ့လာလိုက်သည်။ ဥက္ကာက မိုးမ ရဲ့ ဖောင်းကြွနေတဲ့ ရင်သားအစုံ၊ ဖြောင့်စင်းတဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ခိုးကြည့်နေသည်။ မိုးမက၊
“ မင်းနာမည်ဥက္ကာ ဆိုတာ သေခြာလား၊ ကိုမောင်ငယ် မဟုတ်ဘူးလား”
ဥက္ကာ ရုတ်တရက်အံ့သြသွားသည်။
“ ကိုမောင်ငယ်၊ ဘယ်သူက ကိုမောင်ငယ်လည်း ဘယ်ကလဲ၊ ကျွန်တော့နာမည်က ဥက္ကာပါ၊ ဒီတိုက်က လူတွေ အားလုံး ကျွန်တော် ဥက္ကာဆိုတာ သိကြပါတယ်။ အမက ရောက်ကာစမို့ မသိတာ ပါ “
“ အင်း ကျမ ဆိုလိုတာက ရှင့်ကို ဘယ်သူက မှ ကိုမောင်ငယ်လို့ မခေါ်ဘူးလား “
“ ဟင့်အင်း အမ၊ ကျွန်တော့်နာမည်က ဥက္ကာ ဥစ္စာကို ဘယ်သူက ဘာလို့ ကိုမောင်ငယ်လို့ ခေါ်ရမှာလဲ”
“ သေခြာလား၊ မင်း ဟန်ဆောင်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”
“ အိုး အမ လူမှားနေပြီ ထင်တယ်၊ ကျွန်တော်က ဥက္ကာပါ၊ ဘယ်သူမှ ကျွန်တော့်ကို ကိုမောင်ငယ်လို့ မခေါ်ပါဘူး၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ် အမ ဘာရေမွှေးစွတ်ထားတာလည်း အရမ်းမွှေးတာပဲ”
မိုးမ က ပြုံးပြီး ကျေးဇူးလို့ ပြောလိုက်သည်၊ နောက်၊
“ အင်း အေးကွာ မင်းအလုပ်ကို အနှောက်အယှက်ပေးသလို ဖြစ်နေပြီ အမ က မင်းကို မနေ့တုန်းက အမ နဲ့ဖုံးပြောခဲ့တဲ့ ကိုမောင်ငယ် မှတ်နေလို့ပါ”
“ ဘယ်ကိုမောင်ငယ်လည်း အမ၊ ဦးရာမ ရဲ့ သား မောင်ငယ်လား၊ ဒါပေမဲ့ သူက ခလေးလေး အရွယ်ပဲ ရှိသေးတာ”
“ အို ထားလိုက်ပါတော့ အရေးမကြီးပါဘူး၊ အမတို့ အခန်းကို ခနကြည့်ပေးထားစမ်းပါ၊ အမ ဒီနားမှာ ဈေးလေး တချက်ဝယ်စရာရှိလို့ တနာရီလောက်ပဲ”
“ ခနလေး အမ၊ အမ ရဲ့ ဆဲဖုံးနဲ့ အိမ်ဖုံးနံပါတ် ကျွန်တော့်ကို ပေးထားပါလား၊ ဒီအဆောက်အဦးထဲက လူတွေ အကုန်လုံးက ကျွန်တော့်ကို ပေးထားကြတယ်။ အဲဒါက အရေးလည်းကြီး၊ အသုံးလည်းဝင်ပါတယ်၊ နောက်ပြီး ဘာ ကိစ္စပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့ကို လှမ်းခေါ်ပြီး အကူညီတောင်းလို့ရပါတယ်၊ ရေပိုက်ပြင်တာ၊ မီးကြိုး ပြဿနာ၊ နောက် တချို့ လက်သမား အလုပ်တောင် ကျွန်တော် နည်းနည်းပါးပါး ရပါတယ်၊ အချိန်မရွေး၊ အမတို့ အခန်းက တခုခု ပြင်စရာရှိရင်၊ ကျွန်တော့ကို ခေါ်ဖို့မမေ့ပါနဲ့၊ ကျွန်တော်က ဒီအဆောက်အဦးက အခန်းတိုင်းကို လုပ်ပေးနေကြပါ”
“ အော် ဟုတ်လား၊ မင်းက တော်တော် အသုံးဝင်တာပဲပေါ့၊ အာ့တာ ဆို မင်းဖုံးနံပါတ်ကို ငါယူထားရမှာပေါ့၊ ငါက ခေါ်ရမဲ့သူလေ”
“ အတူတူ ပါပဲ အမရဲ့၊ တယောက်ယောက်က အမ ကိုရှာနေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်မှာ အမနံပါတ်ရှိရင် လှမ်းေါ်ပြီး အသိပေးလို့ရတယ်လေ၊ ဘယ်သူလာနေပြီ ဆိုတာကို”
“ အင်းပါ ကဲ မင်းရဲ့နံပါတ်သာ ငါ့ကိုပေး၊ ငါခေါ်လိုက်မယ်၊ အဲတော့ ငါ့နံပါတ်ကို မှတ်ထားဟုတ်လား၊ အမနာမည်က မိုးမလို့ ခေါ်တယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့ အမ မိုးမ”
သူတို့ နံပါတ်ချင်းဖလှယ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ မိုးမ တယောက် သေခြာသွားတော့သည်၊ ဥက္ကာသည် ကိုမောင်ငယ်မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကို။ မိုးမက လမ်းမဘက်ကို ထွက်လာတော့ ဥက္ကာတယောက်အနောက်မှငေးကြည့်နေမိလေသည်။ အာပါးတောင့်လိုက်တဲ့ဆော်ကြီး သူ့ကိုရထားတဲ့ယောက်ျားတော့တော်တော်ကံကောင်းတာပဲ။ ဖြုတ်လိုက်ရရင်အပီအပြင် အဆီတထပ်အသားတထပ်ပဲနေမှာ။ ကြည့်စမ်းပါအုန်းတလုံးချင်းတုံခါယမ်းနေလိုက်တာ၊ တချီလောက်ဆော်ခွင့်ရရင်တောင်လူဖြစ်ကျိုးနပ်ပါပြီကွာ၊ စသည်ဖြင့်တွေးတောကာ တကယ်အခွင့်ရရင်ဖြင့်ဘယ်လိုဆော်လိုက်မယ် ဟုဆက်စိတ်ကူးယဉ် နေမိတော့သည်။
...................................................................................................................
အခန်း ( ၉ ) ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို မိုးမနှင့် စကားပြောစေခြင်း။
ဈေးထဲရောက်သွားတော့ ယောက်ျား တွေရဲ့ မျက်လုံး တွေက မိုးမ နောက်ကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေကြသည်။ လူငယ်၊လူကြီး အဖိုးကြီးမကျန်၊ ဖြောင့်စင်း တောင့်တင်းလှသော၊ မိုးမ ကိုယ်လုံး ပေါင်တန်တို့ ကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့်၊ အောက်က ကောင်တွေက မာလာကြသောကြာင့် ပုဆိုးအနေအထားပြင်ဝတ် သူက ဝတ်၊ ဘောင်းဘီအောက် က ကောင်ကို နေရာရွေ့သူက ရွှေ့ ဖြစ်ကုန်ကြရသည်။
တနာရီလောက်ကြာတော့ မိုးမ ဥက္ကာ နားပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဥက္ကာက ကြိုဆို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး အရေးအကြောင်းရှိက သူ့ကို ခေါ်ဖို့ မမေ့ရန် မိုးမကို ထပ်မံပြောလိုက်သေးသည်။ မိုးမ ကတော့ ဥက္ကာကြည့်ရတာ အူကြောင်ကြောင်လို့ ထင်မိသည်။ သူ့ကိုလည်း လုံးဖို့ ကျိုးစားနေမှန်း သိသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ ဥက္ကာကို ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြုံးပြခဲ့လေသည်။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ တချိန်ချိန်တော့ သူရှာနေသည့် ကိုမောင်ငယ်ကို တွေ့ဖို့ရာ ဥက္ကာအကူအညီလိုရင် လိုလိမ့်မည်ဟု တွေးမိသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ရုံးမှာ အိမ်သာဘက်အသွား သူ့လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တယောက်က သူတို့ ရုံးထဲမှ အမျိုးသမီးစာရေးမ တဦး ဖြတ်သွားတာကို လိုက်ကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုသူက သူ့ကို မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်ရင်း၊
“ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးကွာ တွေ့လား၊ အဲစော် ရေလည်မိုက်တယ်”
ဟုပြောလိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင် က အံ့အားသင့်သွားမိသည်။
“ ဟေ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ၊ ခင်ဗျားက လင်ရှိမယားတွေလည်း လိုက်ကြည့်တာပဲလား”
“ ဟာ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ကိုယ်က သူများမယားတွေကိုပဲ လုပ်ချင်နေတော့တာပဲကွာ အဟီး။ မထူးဆန်းဘူးလား၊ အိမ်က ဟင်းထက် အပြင်က ဟင်းတွေက ပိုစားကောင်းနေတယ် လို့ ပြောစကားရှိတယ်မဟုတ်လား ဟဲဟဲ”
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကို ပြုံးပဲ ပြလိုက်ပြီး အိမ်သာဘက်ဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ အိမ်သာထဲမှာ သေးပေါက်ရင်းနှင့်မှ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲ ဖျတ်ကနဲ သတိရသွားသည်။ အဲဒီဘဲကို သူ့မိန်းမ ရဲ့ ရီးစားဟောင်း ကိုမောင်ငယ် အဖြစ် ဝင်ခိုင်းလိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲဟုပင်။
ဒီလူကို သူ့ရဲ့ ကစားကွက်ထဲမှာ ထည့်လိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ၊ ကြည့်ရတာ ဒီဘဲက လည်း လင်ရှိမယားတွေကို ကြိုက်ပုံရတယ်။ နောက်ပြီး အဲဒီလူကလည်း ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်နဲ့ မိုးမ ကြိုက်လောက်မဲ့ ပုံရှိသည်။သို့ပေမဲ့ အဲဒီလူကို ဘယ်လို ပြောပြီး စည်ရုံးရမလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ညစ်ညမ်းတဲ့ ဦးနှောက်က ချက်ချင်းပင် အစီအစဉ်ချလိုက်ပြီး အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်သာက ပြန်လာတော့ ထိုသူက လမ်းမှာ အလုပ်ထဲက တခြားတယောက်နှင့် စကားပြောနေတာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး နေလည်စာ စားချိန်ကျ အရေးတကြီး စကားပြောစရာရှိသည်၊ ဆုံကြရအောင်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ထိုသူမှာ ကိုရင်ဦးမောင်ထက် ၅ နှစ်မျှ ကြီးပြီး သူ့ထက် အနည်းငယ်မြင့်သော ရာထူးရှိသူလည်း ဖြစ်သည်။ သူ့နာမည်က ကိုအောင်နိုင် ဖြစ်ပြီး မိန်းမ နှင့် ခလေး နှစ်ယောက် ရှိသူဖြစ်လေသည်။
နေ့လည်စားစားချိန်မှာ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် အတူတူ လာစားသည့်အခါ၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင်ကို သူ့မှာဂွင်တခုရှိနေကြောင်း၊ ဘာလည်း ဆိုတော့ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတဦးနှင့် သူ ကျူ နေကြောင်း ဖုံးနှင့် မက်ဆေ့ တို့ ဖြစ် ကျူနေကြကြောင်း၊ ကိုအောင်နိုင် စိတ်ဝင်စားလျှင် သူရှယ်ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ယခု ဖုံးနှင့် ပြောကြည့်မလားဟု မေးလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်က အလွန်စိတ်ဝင်စားသွားလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူက ထို အမျိုးသမီးကို ချစ်မမ ဟု ခေါ်ကြောင်း နှင့် မနေ့ညက ထိုအမျိုးသမီးယောက်ျား နှင့် ထိုအမျိုးသမီးတို့ လိုးနေချိန်တွင် ထိုအမျိုးသမီး စိတ်ထဲ သူ့ယောက်ျား အစား သူဟု ခံစားနေသည့်ကိစ္စပါ ပြောလိုက်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်မှာ အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး တအားကို စိတ်တက်ကြွလာလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့လျို့ဝှက်ဖုံးဖြင့် မိုးမကို ခေါ်လိုက်ပြီး စပီကာ ဖွင့်ထားလိုက်လေသည်။ မိုးမက ချက်ချင်းထူးသည်။
မိုးမး “ ဟဲလို ဘယ်လိုလဲ၊ နေကောင်းလား”
ကိုအောင်နိုင်း “ကောင်းတယ် ချစ်မမ ရေ၊ မနေ့ညက ကျနော့်ကို လိုးခွင့်ပေးလိုက်တာကို အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်”
မိုးမက ရီမောလိုက်ရင်း၊
“ တကယ်လား ရှင်က ခံစားရလို့လား၊ ဘယ်လိုများခံစားရတုန်း၊ ကျမတို့က အတူတူ မှ ရှိမနေတာ၊ မနေ့ညက ဟာက ကျမ ယောက်ျားလေ ခစ်ခစ်”
ကိုရင်ဦးမောင် မှာ ရုတ်တရက် စိတ်ပူသွားမိသည်။ မိုးမ ကသာ သူ့ယောက်ျားနာမည် ကို ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားပါက ကိုအောင်နိုင်တယောက် သူ့မိန်းမ မှန်း သိသွားမှာ စိုးရိမ်သွားလို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ကျမ ယောက်ျားလို့ သာ သုံးနူံးနေသဖြင့် နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားရသည်။ သူစခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်သော်လည်း မိုးမ တယောက် ရီရီမောမော ရင်းရင်းနှီးနှီး တစိမ်းတယောက်နဲ့ အဲလို ဖုံးပြောနေတာ ကြားရခြင်းကို သူက နည်းနည်းတော့ အံသြမိသေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း မညံ့ပေ၊
“ ချစ်မမ ရယ် ချစ်မ လင်ကြီးက လုပ်နေပေမဲ့လည်း ချစ်မ စိတ်ထဲမှာ ကျနော် ရှိနေတာလေ၊ အဲတော့ ချစ်မ ကို အရသာတွေ ပေးနေတာက ကျနော်မဟုတ်ဘူးလားလို့၊ ချစ်မ လို လှပတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်ရဲ့ အတွေးထဲမှာ ကျနော့်ကို ခုလို ထားထား ပေးတာကို အရမ်းကျေးဇူးတင်မိတာပဲ၊ ကျနော်ကတော့ ချစ်မ နဲ့ တကယ် တူတူအိပ်ရပါစေလို့ ဆုတောင်းနေမိတယ်”
“ အာ… အဲတာက ဂိမ်းပဲလေ၊ တကယ်မှ မဟုတ်တာကြီးကို”
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ စာတွေ ရိုက်ပြီး ကိုအောင်နိုင်ဖတ်လို့ရအောင် ပြလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင် ရိုက်ပေးသော စာတွေပေါ်မှာ နင်းရင်း လိုက်ပြောလေသည်။
“ ကဲ ပြောပါအုန်း ချစ်မ ကြီးရယ်၊ အခု ဘာတွေ ဝတ်ထားသလဲ ဆိုတာ၊ ကျနော် မျက်စေ့ထဲမှာ ပုံဖေါ်ချင်လို့ပါ၊ အိမ်နေရင်း ထမိန်နဲ့ ပဲလား ဂါဝန်နဲ့လားလို့၊ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ် အောက်မှာ ဘရာ ဝတ်ထားသေးလား”
ကိုအောင်နိုင်တယောက် ကွန်ပြူတာ မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ မြင်နေရလို့သာ ဖတ်ပြီးပြောလိုက်ရပေမဲ့၊ တခြားတစိမ်း မိန်းခလေးတယောက်ကို ထိုသို့ ပြောလိုက်ရသည်ကို စိတ်ထဲမှာ တုံလှုပ်ခြောက်ခြားမိလေသည်။ တဖက်မှ အမျိုးသမီးကလေး အသံလေးမှာ လွင်ပြီး ငယ်ရွယ်သေးပုံ ပေါက်သဖြင့် ပိုလည်း စိတ်တွေ ထလာရသည်။
“ ကျမ ဒီနေ့ အပြင်ထွက်သေးတယ်၊ ရှင့်ကိုများ တွေ့မလားလို့လေ၊ ပါတိတ် အပြာရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့လေ၊ တို့ကို အခုအဝတ်အစားနဲ့ တွေ့ချင်လား၊ ထွက်လာကြည့်လေ၊ တို့ အခု အပြင်ဘက် ဝရံတာမှာရှိမယ်”
ကိုအောင်နိုင်တယောက် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိသဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ကမန်းကတန်း ကွန်ပြူတာမှာ ရိုက်ထည့်လိုက်သဖြင့်သာ ဖတ်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်ရလေသည်။
“ အား သိပ်ကြည့်ချင်တာပေါ့ ချစ်မမ ရာ အခု ကျနော်က အလုပ်ထဲရောက်နေလို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ”
ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲတွင်လည်း ၊ မိုးမ ဒီနေ့ အပြင်ထွက်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်များသွားတာပါလိမ့်ဟု စိတ်ထဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ ဘာကြောင့် မိုးမ အပြင်ထွက်မယ် ဆိုတာ သူ့ကို မပြောတာလဲ ဟုလည်းတွေးနေမိသည်။
“ ချစ်မမ ဒီညလည်း ကျနော်တို့ အတူတူ ဆုံကြရအောင် နော် မနေ့ညကလိုပဲ ကျနော့်ကို တွေးပြီး နေနော် ဟုတ်လား”
“ ဟင့်အင်း တော်ပြီ ကျမတို့ က အပျင်းပြေဆော့နေတာပဲ အဲလောက်ဆိုတော်ပြီ ဘိုင်ဘိုင်”
မိုးမက ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် ဖုံးကို ချသွားတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို လက်ခါပြလိုက်ရင်။ ဒီနေ့အဖို့ဒီလောက်ဆိုတော်ပြီဟု ပြောလိုက်လေသည်။ကိုအောင်နိုင်က၊
“ ဟ ကောင်ကြီးရ မင်းအဲဒီဆော်ကို လိုးလို့ရနေပြီသိလား၊ သူ့ယောက်ျားနဲ့ လိုးနေရင်း မင်းကို သူ့ယောက်ျား နေရာမှာ စိတ်ကူးယဉ်နေတယ် ဆိုကထဲက သူက မင်းအလိုးခံဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လား”
“ အေးပါ မင်း ဒီညနေ ငါတို့ အိမ်ယာ ဘက်လိုက်လာမလား၊ တကယ်လို့ အဲဒီစော် အပြင်ထွက်လာတာတွေ့ရင် ငါမင်းကို ပြမယ်လေ၊ သူက ငါတို့ တိုက်တန်းလျှားတွေ ထဲမှာ နေတာ”
ကိုအောင်နိုင်က လိုက်မယ်ဟု ပြောလိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင် ပျော်သွားသည်။ သူ့ခေါင်းထဲမှာတော့ မိုးမ ကို သူကိုအောင်နိုင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးမည်၊ နောက် ညဘက် မိုးမ ကိုလိုးရင်းဖြင့် သူ့ကို ကိုအောင်နိုင်အနေဖြင့် စိတ်ကူးယဉ်ခိုင်းမည်၊ ထိုအခါမှာ မိုးမ သူ့ကို ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲ ဆိုတာကို သူသိချင်သည်။
ကိုအောင်နိုင် သူ့ရုံးခန်းက ထွက်သွားသည်နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ အိမ်ဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။ မိုးမ ကို ဒီညနေ သူတို့ အိမ်သို့ သူ့အထက်က အရာရှိတယောက် လိုက်လာလည်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အဝတ်အစား လှလှပပ ဝတ်စား၍ ကော်ဖီမုန့် များ ပြင်ထားစေလိုကြောင်းပြောလိုက်သည်။
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူဘယ်လို အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ရမှာလဲဟု ပြန်မေးရာ၊ သူနောက်ဆုံး ဝယ်ပေးထားသည့် အနက်ရောက် ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေး ဝတ်ဖို့ ပြောရာ မိုးမက ကန့်ကွက်လေသည်၊ ထိုအင်္ကျီက အလွန်လည်ဟိုက်လွန်းကြောင်း၊ တခြား ယောက်ျား လေး ရှေ့ မဝတ်လိုကြောင်းပြောသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို တကယ်ချစ်ရင် အဲဒီအင်္ကျီကိုပဲ ဝတ်ရမည်ဟု အတင်းပြောလေရာ နောက်ဆုံးတော့ မိုးမ မှာ သဘောတူလိုက်ရလေတော့သည်။
ညနေခြောက်နာရီ မထိုးခင်မှာပင် မိုးမတယောက် ရေမိုးချိုးပြီး ကိုရင်ဦးမောင် ပြောထားသော အနက်ရောက် ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေးကို ဝတ်လိုက်လေသည်။ ထိုအင်္ကျီလေးမှာ သူ့ကိုယ်လုံးနှင့် အနေတော် ကျပ်ကျပ်ကလေး ဖြစ်ပြီး လည်ဟိုက်မှာ ဗီရှိတ်ဖြစ်ပြီးတအားဟိုက်လေရာ သူ့ရင်သားမြှောင်းကို အတော်ပင် နက်နက်ရှိုင်းရိုင်းကို မြင်နေရလေသည်။
အောက်မှလည်း ထို အနက်ရောင်ဘလောက်စ်လေးနှင့် လိုက်ဖက်မည့် အနက်ခံမှာ အရောင်စုံအစင်းလေး များထိုးထားသော ယောထမိန် ကို ခပ်တင်းတင်းလေးလေးဝတ်၊ ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း ကြည်နူးနေမိလေသည်။ သူ့တင်ပါးများမှာ လုံးကျစ်နေပြီး သေးကျင်သော ခါးလေး မှ ကားစွင့်ထွက်လာနေရာ သူက နောက်သလို ဖြင့် မှန်ထဲမှာ နည်းနည်းခါပြီး လှုပ်ကြည့်လိုက်မိသေးလေသည်။ နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် ခေါ်လာမည့်သူက ဘယ်လို ပုံစံဖြစ်မလဲဆိုတာကို တွေးရင်း အိမ်မှာ ပြင်ဆင်စရာရှိသည်များကို ပြင်ဆင်နေတော့သည်။
..............................................................................................................................
အခန်း ( ၁၀ )ကိုအောင်နိုင်ကို အိမ်သို့ ခေါ်လာခြင်း။
ကိုရင်ဦးမောင် ကား သူတို့ ဝင်းထဲ မောင်းဝင်လာတာကို မိုးမ ဝရံတာမှ တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် မိုးမတယောက် ကိုမောင်ငယ်ဆီမှ ခေါ်လေမလားလို့ စောင့်မျှော်နေရင်း တွေ့များ တွေ့ရများဟု ပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက် ကိုလည်း မျက်စေ့ကစားနေမိသည်။ သို့ သော်လည်း ကိုမောင်ငယ့် ဆီမှ ဘာသံမျှ မကြားရ သဖြင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်ပျက်မိလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ဘာကြောင့် အဲလို ဖြစ်တာလဲ ဆိုတာ ပြန်မေးမိနေ၏။
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင် ကားထဲကို လှမ်းကြည့်သေးသည်၊ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် နှင့် ပါလာသော ဧည့်သည် မျက်နှာကို သေခြာ မမြင်လိုက်ရပေ။ ကိုရင်ဦးမောင်က သာ ကားပြတင်းပေါက်မှ သူ့ဆီသို့ လက်ဝေ့ယမ်း ပြသည်ကို လှမ်း မြင်နေရသည်။ ကားက မြေအောက်ထပ် ကားပတ်ကင်ထဲသို့ မောင်းဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိုးမ လည်း ဝရံတာမှ အိမ်တွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ သူတို့ ဒါဆိုရင်တော့ ဓါတ်လှေခါးနှင့်တက်လာကြလိမ့်မည်ဆိုတာ သူသိသည်။
မိုးမ က အိမ်တံခါးမ ကို ဖွင့်ကာ အဝမှ နေ၍ ဓါတ်လှေခါးရှိရာဖက်ကို လှမ်းမျှော်စောင့်နေလိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် စာမေးပွဲဖြေခါနီး ကျောင်းသားတယောက်လို ရင်တွေ ဘာကြောင့်ခုံနေတာလည်း သူ့ကိုယ်ပင် သူမသိခြေ။
မိုးမ ငေးကြည့်နေတုန်း ဓါတ်လှေခါး တံခါးပွင့်လာပြီး ကိုရင်မောင်တို့ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုရင်မောင်က မိုးမ ဆီသို့ လက်ညိုးထိုးပြပြီး သူ့သူငယ်ချင်း ကို စကားပြောလာ၏။ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို ခေါင်းငြိမ့် ပြုံးပြရင်း နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်ရင်း သူတို့ အိမ်တံခါးဝရောက်သည်ထိ စောင့်နေလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်တို့ တံခါးဝရောက်မှ အိမ်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်သည်။
“ အချစ် ဒီဟာ ကိုကို သူငယ်ချင်း အလုပ်ထဲက ကိုအောင်နိုင်တဲ့၊ ကိုအောင်နိုင် ဒါ ကျနော့် အမျိုးသမီး မိုးမ ပါ”
မိုးမ နှင့် ကိုအောင်နိုင် တယောက်ကို တယောက် ပြုံးပြရင်း နုတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ မိုးမ က စိတ်ထဲ မှာ လက်ဆွဲနူတ်ဆက်ဖို့ လက်ကမ်းပေးရမလား ဘာလား မသေမခြာဖြစ်နေစဉ်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က၊
“ ချစ်လာလေ နူတ်ဆက်လိုက်ပါအုန်း”
ဆိုသဖြင့် ရှေ့တိုးလိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင်က အနောက်တိုင်းဆန်ဆန် လှမ်းဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်လေသည်။
မိုးမ က ကိုအောင်နိုင် ဖက်နူတ်ဆက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်း ရှိဆိုဖာပေါ်သို့ ကြွပါရန် ခေါ်လာလေသည်။ နောက်တော့ ကော်ဖီသွားယူလိုက်အုန်းမည်ဆိုကာ မီးဖိုသို့ ထွက်သွားလိုက်သည်။ မိုးမ အတွင်းသို့ ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင်ကို၊
“ ဟေး ဘယ်မှာလည်း ဗျ ခင်ဗျားပြမယ်ဆိုတဲ့ တယောက်က”
“ ဟာ ဒီမှာ မပြောနဲ့လေ တော်ကြာ မိုးမ ကြားသွားရင် ကျနော့် ကို စိတ်ဆိုးပြီး ဒီညစာ ငတ်နေအုန်းမယ် ဟားဟား”
နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင်ကို ဝရံတာမှာ သွားပြီး ကြည့် ဖို့ ပြောလိုက်သည်၊ ထို အမျိုးသမီး သူ့ယောက်ျားကို ထွက်မျှော်နေတာနဲ့ ကြုံရင်တော့ တွေ့ရလိမ့်မယ်။ သူတော့ မီးဖိုချောင်မှာ မိုးမ ကို သွားကူလိုက်အုံးမည် ဟုဆိုကာ အတွင်းဝင်သွားလိုက်လေသည်။
မိုးမ က မီးဖိုထဲမှာ ကော်ဖီ ဖျော်နေရင်းက ကိုရင်ဦးမောင်ကို ၊
“ ကိုကို အခု သူငယ်ချင်းအကြောင်းတခါမှ မပြောဘူးပါလား သူက ဘယ်သူလဲ”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်ရင်းက မိုးမ တင်ပါးဆုံ တွေကို သူ့ လိင်တန်ဖြင့် အသာပွတ်ပေးနေရင်းက ၊
“ အချစ် တကယ်လို့ သူက အချစ်နဲ့ ဒီည အိပ်မယ် ဆိုရင် ဘယ်လို နေမလဲ”
မိုးမ ရုတ်တရက် လန့်ပြီး ရှက်သွေးလည်းဖြန်းသွားသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် သူ့ ရိုးပလေး ဂိမ်း ကို ပြောနေမှန်း သိသွားသဖြင့် ၊
“ အို တော်စမ်းပါ။ သူက ကိုကို့ သူငယ်ချင်း ကြီးဟာကို၊ အဲလို တွေးလို့ မကောင်းပါဘူး။”
ထိုအချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ မပျော့်မမာ အချောင်းကြိးက မိုးမ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲမှာ ပွတ်တိုက်နေပြီး လက်တွေကလည်း မိုးမ ရင်သား တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပေးနေလေသည်။
“ အချစ်ကလည်း စဉ်းစားကြည့်စမ်းပါ အဲလို တွေးလိုက်ရင် ကိုကို တို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လောက်တောင် ဖီးကောင်းသလဲ ဆိုတာ၊ ကိုကို့ ကိုလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတာ။ အခု အချစ် သူ့ရှေ့မှာ ကော်ဖီခွက် သွားချရင် ခါးကို နည်းနည်းလေး ကိုင်းလိုက်၊ ချစ်လေးရဲ့ လည်ဟိုက်က ရင်သားမြှောင်းလေး သူ့ကို ပေးရှိုးလိုက်၊ ကိုကို သူ့မျက်နှာ ဘယ်လို ဖြစ်သွားသလဲ ဆိုတာ သိချင်လို့ပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီး လုပ်လိုက်နော် ကိုကိုတို့ အိပ်ယာထဲကျရင် အဲဒါတွေ ပြောကြရရင် ပိုဖီးတက်မှာ”
မိုးမ မျက်နှာလေးက နီပြီး ဒေါသထွက်နေပုံရလေသည်။
“ ကိုကို… ကိုကို ရူးနေသလား၊ ဒီဘလောက်က ဒီလောက်ဟိုက်နေတာ သူ့ရှေ့မှာ ခါးကိုင်းလိုက်ရင် မိုးမ ရင်သားတွေ အကုန်လုံး သူမြင်သွားမှာပေါ့၊ မိုးမ တော့ မျက်နှာဘယ်နားသွားထားရမှန်းတောင်သိမှာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဟင့်အင်း မလုပ်နိုင်ဘူး အဲဒါတော့”
ကိုရင်ဦးမောင်က လွယ်လွယ်နှင့် လက်မလျှော့၊ မိုးမ လက်မောင်းအိုးလေး ကို ပွတ်ကာဖြင့် နားချနေလေသည်။ မိုးမကို ကိုအောင်နိုင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်ပြီး ခြေထောက်ချိတ်ထိုင်ရင်း မိုးမရဲ့ ခြေသလုံးသား အလှတွေကို ပါ ပြဖို့ ပြောနေပြန်ပါသည်။ မိုးမ က မလုပ်နိုင်ကြောင်း အသည်းအသန်ငြင်းဆိုလေသည်။
“ ကိုကို့ သူငယ်ချင်းကို မိုး အရင်က လည်းမသိဘူး စကားလည်း တလုံးမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး၊ မိုး လူစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ အဲလို အပြုအမူတွေ မလုပ်နိုင်ဘူးကိုကို၊ အရင်ထဲက သိလာခဲံတဲ့ သူတွေ ဆိုရင် နည်းနည်းတော်အုံးမယ် အခုက တခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့တဲံ တစိမ်းတယောက်ရှေ့မှာ အဲလိုမျိုးမလုပ်နိုင်ပါဘူး၊ မိုးမ ကို လုပ်မခိုင်းပါနဲ့ ကိုကို”
မိုးမ တယောက် တကယ်စိတ်ဆိုးနေပုံ ပေါ်သဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် လည်း စိတ်ဓါတ်ကျရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေရသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က အနောက်က ဖက်ထားတုန်းဖြစ်လေရာ မိုးမ လည်ကုတ်လေးကို ငုံနမ်းလိုက်ရင်း စဉ်းစားနေသည်။ မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင်ကို သူ့တတောင်ဖြင့် တွက် တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ကော်ဖီခွက်တင်ထားသော လင်ပန်းကို မယူလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကိုလည်း မုန့်ထုတ်များယူရန်ပြောလိုက်သည်။
“ ကိုကို့ သူငယ်ချင်းဆီ သွား မုန့်ကျွေးထားရင်း ဧည့်ခံထားလိုက် မိုးမ ကော်ဖီ ယူလာခဲ့မယ်”
“ ကောင်းပြီ ဒါပေမဲ့ ဒီညကတော့ ကိုကို က သူအဖြစ်နဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဒါပဲ၊ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ သူ့အမူအယာကို လေ့လာထား ဟုတ်ပလား”
မိုးမ စိတ်သိပ်မကြည်သည့်ပုံဖြင့် အမြန်ပင် အဖြေပေးလိုက်သည်။
“ အင်းပါ ည ကျရင်ကတော့ ဟုတ်ပါပြီ အခု မိုးမ ကို ဘာမှ မလုပ်ခိုင်းနဲ့ ဟုတ်ပလား”
ပြောပြော ဆိုဆိုဖြင့် မိုးမ တယောက် ကော်ဖီ ဘန်းဖြင့် အပြင်ထွက်သွားသဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မတတ်နိုင်တော့ မိုးမနောက်မှ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လိုက်လာရလေတော့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုကျော်တက်သွားပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာတွင် ကိုအောင်နိုင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်ကာ မိုးမ ကော်ဖီဘန်းအချ တွင် ကိုအောင်နိုင် အမူအယာဘယ်လို ရှိမလဲ ဆိုတာကို အကဲခတ်နေတော့သည်။
မိုးမ က ကော်ဖီ စားပွဲပေါ်ကို ကော်ဖီပုဂံချရာတွင် ကိုယ်ကို သိပ်မကိုင်းမိစေရန် ဂရုတစိုက်ဖြင့် ချလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ဘလော့မှာအလွန်ဟိုက်သဖြင့် သူ့လက်တဖက်ဖြင့် လှမ်းကာ ဖိလိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ ကိုအောင်နိုင့်ကို ပြုံးပြပြီး စားစရာများလည်း စားရန် လောကွတ်ပြုလိုက်လေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ ကိုအောင်နိုင့် ကို မသိမသာစောင့်ကြည့်နေလေသည်။ ကိုအောင်နိုင့် မျက်လုံးတွေက မိုးမ ပေါ်မှာ တချိန်လုံးရှိနေတာကို သူသတိထားမိသည်။ မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် အကဲခတ်နေသည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ နောက်တော့ မိုးမ ကိုရင်ဦးမောင် ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာပေါ်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်အနားကပ်ထိုင်လိုက်လေသည်။
ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ ၏ လုံးကြွ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံနှင့် စွင့်ကားသော တင်သားများကို မသိမသာ ခိုးကြည့်နေတာကို ကိုရင်ဦးမောင်သတိထားမိသည်။ သိုသော်လည်း သူဖြစ်စေချင်သည်များကို မိုးမ က ငြင်းဆန်ခဲံသဖြင့် အနည်းငယ်စိတ်ပျက်နေမိသည်။ မိုးမ က ကိုအောင်နိုင့် ကို ဧည့်ခံရင်းက ကိုအောင်နိုင့် မိသားစု အကြောင်း မိန်းမ ခလေး များအကြောင်းကို အလာပ သလာပ ပြောရင်း မေးမြန်းနေလေသည်။ကိုရင်ဦးမောင်က သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ စကားပြောလို့ ရအောင် ဆေးလိပ်သောက်အုံးမည်ဟု အကြောင်းပြလျှက် ဝရံတာသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဆေးလိပ်မသောက်တတ်ပေ။
မိုးမ ကလည်း သူ့ယောက်ျား ဘာကြောင့် သူ့ကို သူ့သူငယ်ချင်းနှင့် နှစ်ယောက်ထဲထားခဲ့သည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကို စိတ်ဆိုးသည့်ပုံဖြင့် မျက်မှောင်တချက်ကုတ်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ ဆေးလိပ်ခနသောက်ပြီး ပြန်လာခဲ့မယ်ဟု ပြောကာ ထွက်သွားလိုက်လေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က ဝရံတာမှာ ဆေးလိပ်သောက်နေရင်းမှ မိုးမ တို့ နှစ်ယောက်ကို မသိမသာ အကဲခတ်နေလေသည်။သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ပုံမှန်မိတ်ဆွေများကဲသို့ သာ စကားစမြီ ပြောဆိုနေကြလေသည်။ မိုးမ က စကား ပြောရင်းမှ သူ့ဆံပင်များကို လည်ပင်း အနောက်ဖက်မှ သပ်ပြီး အနောက်ဖက်ကို ပြန်ခါချလိုက်ရာ မိုးမ ၏ ရင်သားများ မှာ မို့မောက်တက်လာလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို အကဲခတ်လိုက်ရာ ကိုအောင်နိုင့် မျက်လုံးများမှာ အရောင်တောင်ထွက်မလောက် မိုးမ ရင်သားများ ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေကြောင်းတွေ့လိုက်ရလေသည်။
မိုးမ က သူ့ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှုများကို မသိလို့ပဲလား တမင်ပဲလား လှုပ်ရှား ပြနေသည်မှာ ကိုအောင်နိုင့် တယောက် အာသာ ငမ်းငမ်း ဖြင့် ငေးနေမိရသည်အထိ ဖြစ်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ပင် စိတ်ထဲမှာ မသင်္ကာဖြစ်မိရသည်။ မိုးမ တမင်လုပ်နေတာလား၊ မသိပဲနဲ့ အမှုမဲ့ လုပ်မိနေတာလား ဆိုတာ။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment