Saturday, April 18, 2009

မောင့်အကြိုက် လိုက်လျောမယ် (စ/ဆုံး)

 မောင့်အကြိုက် လိုက်လျောမယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သန်မြန်ရွာပြန် မောင်တုတ်စံ

ကျွန်မနာမည်က ဇင်ဇင်ပြုံး ပါ..။ သိတဲ့အတိုင်းပါဘဲ.. ရင်အုံကြီးကြီး ၊ တင်သားထွားထွား နဲ့ မြင်ရတဲ့သူ ဘဝင်ဆူသွားရစေတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူပါ..။ ကျမအသားက ခပ်ညိုညိုနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခပ်တောင့်တောင့်ပါ..။

သူများတွေက ပြောကြတယ်။ ကျမကိုယ်ခန္ဓာက ဆူဖြိုးကျစ်လစ်လို့ ဖုထစ်မို့မောက်နေရမယ့်နေရာတွေက ဖုထစ်မို့မောက်နေသတဲ့ ရှင်။ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားက ပြောရရင်တော့ အရပ်က ၅ ပေ မပြည့်တတ်ပေမဲ့ ရင်က ၃၉ ၊ ခါးက ၃၀ ၊ တင်က ၄၀ ရှိတယ်ရှင့်..။ ကျမရဲ့ ဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေက ထွားထွားပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကားကား ဖြိုးဖြိုးအိအိကြီးတွေပါ..။

ကျမ လမ်းလျှောက်သွားရင် ကျမဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေ အချက်ကျကျနဲ့ အနိမ့်အမြင့် လှုပ်ရှားနေပုံတွေက မြင်ရသူ ပုရိသယောက်ျားတွေရဲ့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်စေတာပေါ့ ရှင်..။ သူတို့ရဲ့ ကိလေသာ ရာဂမီး ရမ္မက်တွေကို ပိုပိုပြီး ထကြွစေတာပေါ့ ရှင်..။

ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဝိုင်းဝန်းမို့မောက်ပြီး တင်းတင်းရင်းရင်း ဝင်းဝင်းအိအိ ရှိနေတယ်..လေ..။ ဒီတော့ ကျမကို တွေ့တဲ့သူတိုင်းက စိတ်မထပဲ နေပါ့မလား ရှင့်..။ ကျမ လမ်လျှောက်သွားရင် ကျမကို ကြည့်ပြီး အားရကျေနပ်ကြတဲ့ မျက်နှာတွေ စိတ်ထဲမှာ ကာမမီးတောက် တောက်လောင်နေတဲ့ မျက်နှာတွေ ၊ ကျမကို ကစ်ချင်ကြတဲ့ မျက်နှာတွေနဲ့ အမြဲ ကြုံတွေ့နေရပါတော့တယ်…။

ကျမက အခု အသက် ၂၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေတဲ့ အပျိုလေးပေါ့ ရှင်..။ အပျိုပေမယ့်လည်း ရည်းစားသုံးယောက် ပြောင်းခဲ့ပြီးပါပြီ..။ ပထမ ရည်းစားက အသားခပ်လတ်လတ်နဲ့ ချောမောတဲ့ သူပါ..။ မောင်ကျော် လို့ ခေါ်ပါတယ်..။ သူနဲ့ ရည်းစားဖြစ်တာ ကျမ အထက်တန်း ကျောင်းသူဘဝတုန်းကပါ..။ စိတ်ကစားပြီး ရည်းစားထားမိတာပါ…။ ဒါပေမယ့် ဆယ်တန်း ပထမ နှစ်ဝက်လောက်ပဲ ခံပါတယ်…။ နှစ်ယောက်သား ပြတ်စဲခဲ့ရပါတယ် ရှင်..။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ကျမရဲ့ ရှက်တတ် ကြောက်တတ်တဲ့ အကျင့်တွေကြောင့်ပါ..။

ကျမဆယ်တန်းစတက်တဲ့နှစ်မှာ သူနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး ရင်ခုန်ခဲ့ကြတာပေါ့…။ ကျမရဲ့ ကျောင်းသွား၊ ကျောင်းပြန်ကို လမ်းထိပ်မှာ စောင့်စောင့်ပြီး ကြည့်တတ်တယ်လေ..။ နောက်တော့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကျမကို စာပေးပါတယ်..။ တစ်လလောက်ကြာတော့ ကျမလည်း စာပြန်လိုက်တော့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားရတာပေါ့ ရှင်..။ ချစ်သူဖြစ်တယ်ဆိုပေမယ့် ဘယ်သူမှ မရိပ်မိပါဘူး ရှင့်..။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ စာပေးစာယူလုပ်တဲ့အခါ ကျမရဲ့ ကျောင်းစာသင်ခုံထဲမှာ ထည့်ထည့်ပြီး ပေးလိုက် ယူလိုက် လုပ်တာမို့ ဘယ်သူမှ မသိဘူးလေ..။

တစ်နေ့တော့ ကျောင်းကို အစောကြီးလာခဲ့ပါဆိုတာနဲ့ ကျမ အခန်းထဲရောက်သွားတော့ သူကကြိုပြီး စောင့်နေတယ်လေ..။ ကျမမှာ သူနဲ့ စကားပြောရမှာ ရှက်ကြောက်နေတာပေါ့..။ သူက ကျမနားကပ်ပြီး လက်ကလေးကို ကိုင်တယ်..။ ကျမက ရုန်းတယ်..။ သူက မရဘူး…ကျမကို ဖက်ပြီး ကျမပါးပြင်ကို နမ်းတယ်..။ ကျမမှာ ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်တွေကြောင့် စိတ်ဆိုးမိတယ်..။ သူ့ကိုတွန်းပြီး အခန်းအပြင်ထွက်လို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့မိတယ်..။ နောက်တော့ သူ့ရဲ့ တောင်းပန်စာတွေ ရပေမယ့်လည်း ကျမ အနမ်းခံရမှာ ကြောက်သွားတယ်လေ..။ သူနဲ့ ပြန်မဆက်သွယ်ဖြစ်တော့ဘူး..။ ဒါနဲ့ သူလည်း နောက်ဆုတ်သွားရတယ်…။ အဲဒါက ကျမရဲ့ ပထမဆုံး ရည်းစား အတွေ့အကြုံပေါ့ ရှင်..။

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ တက္ကသိုလ်ရောက်မှ တွေ့တာပါ..။ သူ့နာမည်က ကိုမြင့်သန်း တဲ့ ..။ သူနဲ့လည်း ရည်းစားဖြစ်တာ သိပ်မကြာပါဘူး ..။ ကျမ တက္ကသိုလ်တက်ပြီး မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲမှာ တွေ့ခဲ့ရတာ..။ ကိုမြင့်သန်းက လူပုံသန့်သန့် ၊ အရပ်ရှည်ရှည် နဲ့ အဝတ်အစားကိုလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်တတ်တယ်…။ ကျမနဲ့ ကိုမြင့်သန်းတို့ မောင်မယ်သစ်လွင်ကြိုဆိုပွဲမှာ တွေ့ပြီးတော့ မျက်မှန်းတန်းမိလို့ ခင်မင်ခဲ့ကြပါတယ်..။ လမ်းမှာတွေ့တိုင်း နှုတ်ဆက်ပြုံးပြကြတယ်..။ နောက်တစ်ဆင့်တက်ပြီး ကျမကို ရည်းစားစကား ပြောတယ်..။ ကျမကလည်း တက္ကသိုလ် ရောက်ပြီဆိုတော့ ဝတ္ထုတွေထဲမှာ ဖတ်ဖူးတဲ့ အတိုင်း ရည်းစားလေးထားပြီး နေကြည့်ချင်တာနဲ့ ကိုမြင့်သန်း အချစ်ကို လက်ခံလိုက်ပါတယ်..။

တက္ကသိုလ်မှာ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ကျမ ယှဉ်တွဲလျှောက်ပြီး ကျောင်းသွားကျောင်းပြန် လုပ်တယ်..။ နှစ်ယောက်သား အတူတူ ကင်တင်းထိုင်တယ်..။ ရည်းစားသက်တမ်း တစ်လလောက်ကြာတော့ သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ဖို့ ပြောတယ်..။ ပထမရည်းစားနဲ့ အတွေ့အကြုံအရ ရှက်ရွံ့မိပေမယ့် ကိုမြင့်သန်း နမ်းလာရင်တော့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ ခံလိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးထားမိပါတယ်..။ သစ်ပင်အောက် ထိုင်တဲ့ စုံတွဲတွေကို တွေ့မြင်ရတာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ပြီး လက်ကလေးကိုင်လို့ နမ်းရှုံ့နေကြတာပဲ တွေ့နေရတာမဟုတ်လား..။

ဒီတော့ သမီးရည်းစားဆိုတာ ဒီလိုဘဲ နမ်းရှုံ့တာပဲလို့ ဖြေတွေးလေး တွေးပြီး သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ဖို့ သဘောတူလိုက်ပါတယ်..။ ပထမတော့ ကျမနဲ့ ကိုမြင့်သန်းတို့နှစ်ယောက် သစ်ပင်အောက်မှာ စာရွက်လေးတွေ ကိုယ်စီခင်းပြီး ထိုင်ကြတယ်..။ ကိုမြင့်သန်းက ကျမလက်ကို ကိုင်ထားပြီး စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပြောကြတယ်..။ စကားပြောရင်းနဲ့ ကိုမြင့်သန်းက ကျမပုခုံးပေါ် လက်တင်ပြီး ဖက်လာတယ်..။ နောက် ကျမရဲ့ ပါးပြင်ပေါ်ကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချလိုက်တယ်..။ ကျမရှက်ရွံ့ပေမယ့်လည်း လိုက်လျောပါတယ်..။ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ပါးပြင်ကိုတောင် ကျမ ပြန်နမ်းလိုက်ပါတယ်..။

ဒါပေမယ့် ကိုမြင့်သန်းက ကျမပါးပြင်ကို နမ်းရုံတင် မဟုတ်တော့ဘူး..။ ကျမနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ နမ်းစုပ်လိုက်တယ်..။ ကျမက နိုင်ငံခြား ဇာတ်ကားတွေထဲမှာ မြင်ဖူးနေပြီဆိုတော့ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နမ်းတာကို လက်ခံလိုက်ပါတယ်..။ ဘာဓါတ်လဲတော့ မသိပါဘူး ရှင်..။ အဲဒီလို ကိုမြင့်သန်းက ကျမကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပြီး သူ့ရဲ့ လျှာဖျားလေးကို ကျမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကလိတော့ ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးထဲက တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်သွားရပါတယ်..ရှင်..။ အဖုတ်ကလေး ယားကျိကျိ ဖြစ်သွားပါတယ်…။

ကိုမြင့်သန်းက သူ့ရဲ့အနမ်းမှာ ကျမ မျောသွားပြီဆိုတာ သိလို့နဲ့ တူတယ်..။ ကျမကိုယ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်က ဖက်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ နို့အုံလေးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရွစိရွစိ လုပ်ပေးတယ်..။ ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးထဲမှာ စစ်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်..။ ကျမမှာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက်တော့ လိုက်လျောသင့်တယ်လို့ ထင်တယ်..လေ……။

ဒါကြောင့်မို့ ကျမ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို ပြန်ဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ အနမ်းနဲ့ နို့တွေကို ကိုင်ဆုပ်နေတာတွေကို ခံစားနေမိတယ်..။ အဲဒီလို ကျမလက်က သူ့ကျောကို ဖက်ထားရာကပြန်ဖြုတ်လိုက်တော့ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို လက်နဲ့ တိုက်မိသွားပါတယ်..။ ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက ထောင်ထနေတဲ့ မာမာအချောင်းကြီးကို လက်နဲ့ ထိလိုက်မိတော့ လန့်ပြီး ကိုမြင့်သန်းရဲ့ ကျောကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်..။

အဲဒီအချိန်မှာ ကိုမြင့်သန်း… ကျမရဲ့ နို့အုံကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို လက်ရွှေ့ပြီး နှိုက်လိုက်ပါတယ်..။ ကွက်တိပါပဲ ရှင်..။ ကျမရဲ့ တရွရွနဲ့ ဖောင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်အုံလေးကို လက်နဲ့ စမ်းမိသွားတော့တယ်..။

ကျမမှာ နဂိုက ရှက်ရွံ့စိတ်ကလေး ပြန်ပေါ်လာတယ်..။ ဒီလောက်တောင် ကျမဖက်က အခွင့်အရေးပေးထားရက်သားနဲ့ မကျေနပ်ပဲ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ နယ်ချဲ့လာတာကို စိတ်ဆိုးမိတယ်..လေ…။ နို့ကလေး ကိုင်ရုံ ၊ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရုံဆိုရင် တော်ပြီပေါ့..။ ကျမရဲ့ ရှက်ရွံ့စိတ်ကနေ ဒေါသစိတ်ဖြစ်လို့ သွားပါတယ်..။ ကိုမြင့်သန်း ရင်ခွင်ထဲကနေ ကျမ လူးလဲထပြီး ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်..။ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်လို့ နောက်ကို ကိုမြင့်သန်း အနားကပ်လာရင်တောင် လက်မခံချင်တော့ပါဘူး..။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ကျမ လမ်းခွဲခဲ့တာပါပဲ..ရှင် ။

ကိုမြင့်သန်းကတော့ အမျိုးမျိုး လိုက်ချော့ပါတယ်..။ ကျမကတော့ ရှက်ရွံ့တဲ့စိတ် ၊ ကြောက်တဲ့စိတ် ၊ ဒေါသဖြစ်တဲ့စိတ်တွေနဲ့ လုံးဝ လက်မခံတော့ပါဘူး..။ နောက်တော့ ကိုမြင့်သန်းလည်း ယောက်ျားသိက္ခာ ကျသလို ဖြစ်လို့လား မသိဘူး..။ အခြားမေဂျာက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ထပ်တွဲနေတာ တွေ့ရပါတယ်..။ ကျမရှေ့မှာတင် တစ်ယောက်ပုခုံး တစ်ယောက်ဖက်လို့ လျှောက်သွားနေတယ်လေ..။ ကျမကတော့ ကျိတ်ပြီး ဒေါသဖြစ်ရတာပေါ့ ရှင်..။ တော်ပါပြီဆိုပြီး ကျောင်းစာကိုပဲ လေ့လာကျက်မှတ်ခဲ့ပါတယ်..။ အဲဒါက ဒုတိယ ရည်းစား ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ဖြစ်ပျက်ပြီး ကွဲသွားရတဲ့ အဖြစ်တွေပါ…။

ကျမကိုတော့ အပြစ်မတင်နဲ့နော်..။ ကျမအနေနဲ့ အဲဒီအချိန်က ဘာဆို ဘာမှ မသိသေးတဲ့ အချိန်ဖြစ်တော့လည်း ရှက်ကြောက်စိတ်တွေကြောင့် ဖြစ်သွားရတာ မဟုတ်လား..။ ကျမကိုယ်၌ကလည်း ကိုမြင့်သန်းကို နှစ်နှစ်ကာကာ မချစ်တာလဲ ဖြစ်မှာပါလေ လို့ စိတ်ထဲမှာ ဖြေတွေးမိပါတယ်..။ ကိုမြင့်သန်းအနေနဲ့ တခြားမိန်းကလေးနဲ့ တွဲသွားနေတာကို ကျမစိတ်ထဲ မနာလိုဝန်တိုစိတ်ကလေးတောင် ဖြစ်ခဲ့တာမှ မဟုတ်ပဲလေ…။

အဲဒီလိုနဲ့ ကျမ တက္ကသိုလ် စတက်တဲ့ နှစ်မှာပဲ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ချစ်ပြီး ခွာပြဲခဲ့တဲ့ အချိန်ကစလို့ ကျမဟာ စာကိုပဲ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်…။ ကျမကို စိတ်ဝင်စားပြီး ချစ်လို့ စကားလိုက်ပြောတဲ့သူတွေကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ပဲ ငြင်းဆန်ခဲ့ပါတယ်..။ အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပဲ နေပြီး စာကို ဘဲ အားထုတ်ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်..။ ကျမ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်လာတဲ့ သီတာတို့ ၊ မေလဲ့တို့နဲ့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်တွေလို ပြောမနာ ဆိုမနာ သူငယ်ချင်းတွေလို ပေါင်းသင်းခဲ့ပါတယ်..။ သူတို့အိမ်တွေကို ကျမလိုက်လည်လို့ ကျမရဲ့ အိမ်ကိုလည်း သူတို့က လိုက်လည်ရင်း စားအိမ်သောက်အိမ်တွေ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်..။

ကျမအနေနဲ့ ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်လို ရည်းစားထပ်ပြီး ထားရမှာ ထိတ်လန့်နေတဲ့ အချိန်မှာ သီတာတို့ မေလဲ့တို့ကတော့ အတွဲတွေ ကိုယ်စီနဲ့ပေါ့ ရှင်..။ ကျမနဲ့ ကိုမြင့်သန်းတို့ သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီး ကွဲသွားကြတာကိုတော့ သူတို့ သိထားကြတယ်..။ အကြောင်းရင်းကိုတော့ ကျမ မပြောပြတော့ သူတို့ မသိကြပါဘူး..။ စိတ်သဘောထားချင်း မတိုက်ဆိုင်လို့ပဲ ဆိုပြီး ပြောထားရတာပေါ့..။

သီတာတို့ မေလဲ့တို့ကတော့ ကျမလို မဟုတ်ပါဘူးရှင်..။ ဘွင်းဘွင်းနဲ့ ရှင်းရှင်းသမားတွေ..။ သူတို့ရည်းစားနဲ့ ဘာတွေ ဘယ်လို ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကအစ ပြောပြကြတယ်…ရှင့်..။ ကျမမှာ သူတို့ပြောစကား ကြားရတာ နားရှက်လိုက်တာ ရှင်..။ ဒါပေမယ့် နားမထောင်လို့က မရတော့ နားရှက်တာတွေကို အသာဘေးချိတ်ပြီး သူတို့ပြောသမျှ နားထောင်ရတာပေါ့..။ အဲဒီတော့မှ ကိုမြင့်သန်းနဲ့ ကျမ ကွဲကွာသွားရတာ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတာ ကျမသိလာရတယ်..။ သိလာရပေမယ့်လည်း ကျမကိုယ် ကျမ ထိမ်းသိမ်းတတ်တယ်လို့ ဂုဏ်ယူရပါတယ်..ရှင်..။

သူတို့ကျတော့ ဒီလို မဟုတ်ဘူး..။ သူ့တို့ရည်းစားတွေနဲ့ သစ်ပင်အောက်မှာထိုင်ရင်း ဘယ်လိုတွေ့ကြုံရတယ်ဆိုတာ အချင်းချင်း ပြောတဲ့စကားဝိုင်းမှာ ပေါ့ပေါ့လေးပဲ ပြောနေတတ်တယ်လေ…။ သူတို့ပြောနေကြတာကို အရင်းအတိုင်းပဲ ကျမ ဖောက်သည်ချရမှာပဲ..။ ဒါမှ ကျမ ဘယ်လောက်နားရှက်ရသလဲ ဆိုတာပေါ့…။

အဲဒီနေ့ စကားဝိုင်းမှာ သီတာက အရင်စပြောတယ်..။

“မေလဲ့…ငါလေ…ငါ…နင်တို့ကို ပြောရဦးမယ်…သိလား…၊ ဟိုနေ့က ကိုကိုလေ ငါ့ကို သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ဖို့ခေါ်တာ ငါသွားတယ်…သိလား…“

“ဒီတော့ ..နင့်ကို ..ကိုကိုက ဘာလုပ်လွှတ်လိုက်သလဲ…..“

“မေလဲ့ကလည်း…နင့်..မောင်လို မဟုတ်ဘူးနော်…ကိုကိုက ငါ့ကို ကိုင်ရုံ ကိုင်တာပါ…“

“ဘယ်လို ကိုင်တာလဲ…ပြောပြပါဦး…ငါ့မောင်ကကော ဘာလုပ်လို့လဲ…..“

“အောင်မာ….မေလဲ့ရာ…ငါမသိဘူးများ အောက်မေ့လို့လား….နင်တို့ ပန်းခြံထဲမှာလေ..ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာတာ….အဲဒီနေ့က ဆရာဆီ သွားမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာတာ မဟုတ်လား….“

“သီတာနော်….အဲ့နေ့က ကိုင်ရုံ ၊ နှိုက်ရုံပဲ လုပ်တာပါ…. ၊ တည်းခိုခန်းကြမ…ကဲတာ….“

“ဟယ်…ပေါ်ပြီ…ပေါ်ပြီ….မေလဲ့တို့ ရိုးတယ် ရိုးတယ်..နဲ့ တည်းခိုခန်းတောင် ရောက်ဖူးသွားပြီ….“

“နင်ကလဲ…တစ်ခါတည်းပါဟယ်…..“

“အဲဒီ တစ်ခါတည်းက ဘာတွေ လုပ်တာလဲ…ငါ့ကိုပြောပြရမယ်…နော်…“

“အင်းပါ….နင်ကလဲ နင့်ကိုကို ဘာတွေလုပ်သလဲ အရင် ပြောပြ…ဟာ…“

“အင်းပါ….ငါပြောပြီးရင် နင့်အလှည့်နော်….မေလဲ့…“

“အေး….ပါ…အင်း…ပြောပြပါ့မယ်….“

“နင်တို့တစ်တွေကလည်းဟယ်….ငါတစ်ယောက်လုံး ရှိနေတယ်လို့တောင် မထင်တော့ဘူးလား….ငါ စိတ်ဆိုးလိုက်မယ်…နော်…“

ဟုတ်ပါတယ်..ရှင်…၊ ကျမ မှာ သူတို့နှစ်ယောက် စကားနိုင်လုပြီး ပြောနေကြတာကို ကြားရပြီးကထဲက နားရှက်လာပါတယ်..။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ကျမ ရှိသည်ဟုပင် မထင်ပဲ ပြောချင်ရာ ပြောနေကြတာမဟုတ်လား..။ ကျမ မနေနိုင်တော့ပဲ ရပ်ဖို့ ပြောရပါတော့တယ်..။ ကျမ စိတ်ထဲမှာတော့ သူတို့ပြောစကားကို ဆက်ပြီး နားထောင်ချင်နေတာပေါ့…။ ဒါပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ရှက်စိတ်ကလေး ဝင်လာလို့ အသာနေရတာပါ..။

“သီတာ တွေ့လား…ဇင်ဇင်တစ်ယောက် ငါတို့လို မခံစားဖူးတော့ စိတ်ဆိုးမယ် လုပ်နေပြီ…“

“ဟုတ်တယ်….မေလဲ့ရေ..၊ ငါတို့တစ်တွေ ဇင်ဇင့်ကို ဇာတ်သွင်းပေးရမယ်….“

“မဟုတ်က ဟုတ်က ဟယ်….“

“ဟုတ်ပါတယ်…ဇင်ဇင်ရဲ့…၊ ငါအရင် စပြောမယ် သိလား..။ ဒါက အချင်းချင်းတွေပဲ သိထားရမယ့် ကိစ္စပဲ…။ ဒါမှ နင် ရည်းစားလိုချင်စိတ် ပေါ်လာမှာ…“

“အေးပါ…သီတာမ ရယ်….ပြောမှာသာ ပြောစမ်းပါ…၊ ဇင်ဇင်တစ်ယောက် ငါတို့အပြောနဲ့တင် ရည်းစားထားချင်စိတ် ပေါ်လာမှာ…“

အဲဒီလိုကစလို့ သီတာပြောပြသည်မှာ သူနှင့် သူ့ကိုကိုတို့ သစ်ပင်အောက်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ကိုကိုနှင့် သူတို့ အနမ်းတွေ ပေးကြကြောင်း ၊ အနမ်းတွေ ပေးပြီးနောက် သူ၏ နို့တွေကို သူ့ကိုကိုက ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်မွှေကြောင်း..။ သူမလည်း အားကျမခံ သူ့ကိုကိုရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ပေးပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတဲ့အကြောင်း..၊ သူ့ကိုကိုက သူ့စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်မွှေတော့ သူ့မှာ အရမ်းဖီလင်တွေ တက်ပြီး နှစ်ခါတောင် ပြီးသွားရကြောင်း..၊ သူ့ကိုကိုမှာလည်း သူက လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလို့ သူ့ကိုကိုလီးတန်ကြီးမှ အရည်များ ထွက်သွားကြောင်း စသည်ဖြင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှတွေကို စီကာပတ်ကုံး အကုန်ပြောပြပါတယ်..။

သီတာက အဲဒီလိုပြောပြအပြီးမှာ မေလဲ့ကလည်း အားကျမခံပင် ပြောပြသည်မှာ သူနှင့် သူ၏ မောင်တို့ ပန်းခြံထဲမှာ တွေ့ကြစဉ်က သီတာပြောသလို နို့ကိုင်၍ စောက်ဖုတ်အနှိုက်ခံရကြောင်း ၊ သူ့မှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များလျှံထွက်အောင် ကောင်းရကြောင်း ၊ သူ၏ မောင်ကိုလည်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ သူ့မောင်ရဲ့လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ ထွက်၍ ပြီးသွားရကြောင်းများ ၊ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဤမျှနှင့် အားမရသဖြင့် နောက်နေ့တွင် ကျောင်းလစ်ပြီး တည်းခိုခန်းသို့ သွားကြကြောင်း ၊ တည်းခိုခန်းတွင် သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ သူ့မောင်မှ လီးတန်ကြီး ထိုးထည့်ပြီး လိုးရာတွင် အရမ်းအရသာရှိကြောင်း ၊ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းလိုက်သလဲဆိုတာ ဘာနှင့်မျှ မလဲနိုင်အောင်ပင် ဖြစ်မိကြောင်း နောက်ထပ်တစ်ခါတွေ့ဖို့လည်း ချိန်းလာခဲ့ကြောင်း များကို အားရပါးရပင် ဖောက်သည်ချ ပြောပြပါတယ်..။

“ ဒါနဲ့ နင့်မောင်ရဲ့ လီးကြီးက ဘယ်လောက်တောင် ရှိသလဲ…”

“ ရှိတာပေါ့…ငါ့ရဲ့ လက်တစ်ကိုင်ဆုပ်လို့တောင် မရဘူးဟဲ့…သိလား..၊ ငါ့မှာ ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ ငါ့စောက်ဖုတ်လေးလည်း ကွဲတောင်သွားတယ်…၊ အခုမှ အနာသက်သာသွားတာ..၊ နင့်ကိုကိုရဲ့ လီးကကော ဘယ်လောက်ကြီးသလဲ….”

“ ငါ့ကိုကိုရဲ့ လီးက တော်တော်တော့ ကြီးတယ်..၊ နင့်လိုပဲ…ငါ့လက်နဲ့ မဆုပ်မိဘူး….”

“ နင်တို့ကလဲ….တော်ကြပါတော့ဟယ်…..ငါ့မှာ နားထောင်ရင်းနဲ့ ကျောထဲစိမ့်ပြီး ကြောက်လာပြီ…တော်ပါတော့…ငါပြန်တော့မယ်….”

“ အဲဒီလိုမလုပ်နဲ့….ဇင်ဇင်ရယ်…ငါတို့လဲ ပြန်မှာပါ….”

ကျမမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ပြောနေသံကြားရတာနဲ့တင် ရင်ထဲမှာ ကတုန်ကရင်ကြီး ဖြစ်လာရပါတယ်..။ အာခေါင်တွေလည်း ခြောက်လာတယ်..။ ဆက်ပြီးတော့ နားမထောင်ရဲတော့ဘူး…။ ဒါနဲ့ စကားပြတ်အောင် မနည်းလုပ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ရပါတယ်..။

ကျမကသာ အဲ့လို စကားမဖြတ်ရင် ဘယ်လောက်ထိများ ပြောနေဦးမလဲ မသိပါဘူး ရှင်..။ အဲဒီညက ကျမမှာ အိပ်လို့မရအောင် ဖြစ်နေရပြီး စောက်ပတ်လေးကို ကိုင်မိပါတယ်..။ ပြီးတော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ အခေါင်းထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်မိတော့မှ ကောင်းတဲ့အရသာ ဆိုတာဘယ်လိုလည်း သိလိုက်ရပါတယ်…။

ကျမဟာ သီတာနဲ့ မေလဲ့တို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံရှင်းလင်းပွဲတွေကြောင့် ကျမမှာရှိတဲ့ ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာခဲ့ရပါတယ်…ရှင်..။ သီတာနဲ့ မေလဲ့တို့လို အတွေ့အကြုံရဖို့ ရည်းစားတစ်ယောက်လောက် လိုချင်နေမိတာတော့ အမှန်ပါပဲ ရှင်..။ အဲဒီလိုနဲ့ သီတာတို့ ပြောစကားကို ကြားရပြီးတဲ့နောက် ကျမ ရည်းစားတစ်ယောက် လိုချင်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကိုကျော်စိုး နဲ့ တွေ့ခဲ့ရတာပါ ရှင်…။

ကိုကျော်စိုးက ကျမတို့အိမ်နဲ့ တစ်အိမ်ကျော်မှာ နေတာပါ..။ ကျမတက္ကသိုလ် တက်စနှစ်တွေမှာ ကိုကျော်စိုးရဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ အသွားအပြန် လုပ်ခဲ့ရတာပေါ့..။ ကိုကျော်စိုးက ဆိုင်ကယ်ဖယ်ရီ ဆွဲတယ်လေ..။ ဘွဲ့ရပြီးကတည်းက သူများတွေလို အစိုးရလခစား ဝင်မလုပ်ပဲ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဝယ်ထားပြီး ခရီးသည် အပို့အကြို လုပ်တယ်လေ..။ အဲဒါကြောင့် ကျောင်းတက်နောက်ကျတဲ့ အခါမျိုး ၊ ကျောင်းပိတ်တဲ့ အခါမျိုးတွေမှာ ကိုကျော်စိုးပဲ အပို့အကြို လုပ်ခိုင်းရတာပါ..။

ကိုကျော်စိုးနဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးရတဲ့ အချိန်တုန်းကတော့ ရင်ခုန်းခဲ့မိတာတွေ ရှိတာပေါ့ရှင်..။ တက္ကသိုလ် သွားတဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်မှာ ဆိုင်ကယ်တွေဘာတွေ ရှောင်တဲ့အခါမျိုးမှာ ကျမက သူ့ကျောကို ဖိကပ်ပြီး ကြောက်ရွံ့စိတ်ကို ဖယ်ထုတ်မိပါတယ်..။ ကျမ ဆိုင်ကယ်စီးတဲ့အခါ တင်ပါးလွှဲထိုင်ပြီး စီးပေမယ့် တစ်ခါတစ်ခါ သူ့ပုခုံးကိုတော့ ကိုင်ရတယ်..။ အဲဒီတော့ ကျမနို့အုံကြီးတွေနဲ့ ကိုကျော်စိုးရဲ့ နောက်ကျောကို ထိမိဖိမိတာတွေလည်း ခဏခဏ ဖြစ်တယ်..။ ကိုကျော်စိုးကတော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး..။ ကျမရင်ထဲမှာတော့ ကြည်နူးစိတ်တွေ ခဏခဏ ဖြစ်ရတယ်..။

အဲ…တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်မှာ ကိုကျော်စိုးက ကျမကို ချစ်ပါတယ်လို့ ဖွင့်ပြောလာပါတယ်..။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျမအနေနဲ့ တက္ကသိုလ်မှာ အနေကြာခဲ့ပြီဖြစ်လို့ရယ် သီတာတို့ မေလဲ့တို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကြားရလို့ နားရည်ဝနေပြီး ဖြစ်တာရယ် ဆိုတော့ ကျမလည်း ကာမဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ချင်တာကြောင့် ကိုကျော်စိုးရဲ့ အချစ်ကို လက်ခံလိုက်တယ်..။ ကျမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုကျော်စိုးကို ရင်ထဲအသည်းထဲက ချစ်နေမိတာလည်း ပါတာပေါ့ရှင်..။

ကိုကျော်စိုးအတွက်ဆိုရင် ကျမဘာမဆို လိုက်လျောဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီလေ…။ အချစ်စိတ်က တကယ်ပဲ ဆန်းပါတယ်..ရှင်..။ ကိုကျော်စိုးနဲ့ ကျမတို့ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက စည်းကမ်းတော့ ရှိတယ်ရှင့်..။ ကျမကို လက်ကလေးကိုင် ၊ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလဲ မနမ်းဘူး ။ ဒီပြင် ကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကိုလည်း မထိမကိုင်ဘူး..။ အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်ကို အလှကြည့်ထားသလိုမျိုး ကျမကို ဆက်ဆံပါတယ်…။

ဒါပေမယ့် ကျမကတော့ မရပါဘူး..။ ဆိုင်ကယ်စီးတဲ့အခါမှာ ကိုကျော်စိုးခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖက်ပြီး ကိုကျော်စိုးရဲ့ ကျောကို မှီပြီး စီးတယ်လေ..။ အဲဒီလိုဆိုတော့ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက သူ့ရဲ့ ကျောမှာ အိပြီး ထိတွေ့မိနေတာပေါ့..။ ကျမမှာသာ အဲ့လို ထိတွေ့လို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပေမယ့် သူကတော့ ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုပါပဲ ခံစားမှု မရှိတဲ့ အတိုင်း မသိသလို လုပ်နေတယ်..။ ကျမမှာ တစ်ခါတစ်လေ ကိုကျော်စိုးဆိုတဲ့လူဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်မှ ဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင် တွေးထင်မိပါရဲ့…။ အရင်ကထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည်းစားတွေနဲ့တော့ ကွာလိုက်တာရှင်..။

ကျမကိုယ် ကျမလည်း အံ့သြမိတယ် ရှင့်..။ ကျမရဲ့ ရှက်ကြောက်စိတ်တွေဟာ ဘယ်ရောက်ကုန်သလဲလို့တောင် တစ်ခါတစ်ခါတော့ ပြန်တွေးမိတယ်ရှင့်..။ ဒါပေမယ့် အခုဆို ကျမမှာ အတွေ့အကြုံ သစ်တွေ တော်တော်ကိုမှ တိုးနေပြီလေ…။

သီတာနဲ့ မေလဲ့တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သူတို့ရည်းစားတွေနဲ့ ဆုံပြိး ကဲခဲ့ကြတာတွေ ကျမရှေ့မှာ ပြောပြခဲ့တာကြောင့် နားရည်ဝလာတာလည်း ပါတယ်..။ နောက်ပြီးတော့ သူတို့ဘဲတွေက သူတို့ကို ပေးဖတ်တဲ့ ကာမဆက်ဆံပုံတွေကို တစ်တစ်ခွခွ ရေးထားတဲ့ စာအုပ်တွေလည်း ဖတ်ခဲ့ဖူးတယ်လေ..။

နောက်ပြီး သီတာတို့အိမ်မှာ စာသွားကျက်ရင်းနဲ့ နိုင်ငံခြား အပြာကားအခွေတွေလည်း ကြည့်ဖူးနေပြီ..။ အဲဒီအခွေတွေထဲမှာ လူမည်းကောင်ကြီးတွေနဲ့ လူဖြူမတွေ ပက်ပက်စက်စက် လိုးကြတာတွေကို အရှင်းသား ရိုက်ပြထားတာလေ..။ အဲဒါတွေကြည့်ရတော့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ စစ်ခနဲစစ်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေ အတောမသတ်အောင် ထွက်ထွက်ကျလာရတာကလည်း အခါခါပါပဲ ရှင်..။ အဲဒီလိုဖြစ်တဲ့အခါ ကျမဟာ အိမ်သာထဲ ကမန်းကတန်းပြေးပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး လက်ညှိုးနဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း စိတ်ဆန္ဒတွေ ဖြေဖျောက်ရတော့တာပေါ့..။

ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြထက်သန်လာရတာကို ကျမကိုယ် ကျမ အသိဆုံးပါပဲ..။ စိတ်ထဲက ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုးကို တောင့်တနေမိရတာကလည်း ခဏခဏပါပဲ..။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုဆန္ဒမှန်သမျှကို လိုက်လျောတော့မယ်လို့လည်း ဆုံးဖြတ်ထားမိတဲ့အထိပါ ရှင်..။ ရွာမဲ့မိုးနဲ့ တိုင်းယက်တဲ့ ကပ်ပလာ အတော်ပါပဲလို့ ဆိုရမယ် ရှင်..။

ကျမခံစားချင်တဲ့ ကာမအရသာကို မြိုးမြိုးမြက်မြက်လေး ခံစားလိုက်ရပါတယ်..။ ဘယ်လိုခံစားလိုက်ရခဲ့တယ်ဆိုတာကို ရှင်တို့ သိချင်ကြမှာပေါ့..နော်..။

ဒီလိုပါရှင်…။

အဲဒီနေ့က ကျမကျောင်းသွားတက်ပေမယ့် နေ့တစ်ဝက်နဲ့ ပြန်လာခဲ့ရတယ်..။ ကျမတို့ အိမ်က နေ့ခင်းဘက်ဆိုရင် ဈေးထွက်ကြတာဆိုတော့ အိမ်တံခါး သော့ခတ်ပိတ်ထားခဲ့ကြတာများတယ်..။ ကျမကလည်း ဒီနေ့မှ အိမ်သော့ကို ယူမလာခဲ့မိဘူး..။ ကျမက နေ့တိုင်း ကျောင်းတက်နေတာဆိုတော့ ကျောင်းချိန်က ညနေ သုံးနာရီခွဲထိ ရှိတယ်လေ..။ ကျောင်းကပြန်အလာ မေမေတို့က စျေးပြန်ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ အိမ်သော့ ယူစရာ မလိုဘူးပေါ့..။

ဒီနေ့တော့ ကျောင်းမှာ စာတမ်းဖတ်ပွဲ ရှိလို့ ကျန်တဲ့ အတန်းချိန်တွေကို မတက်ဖြစ်တော့ဘူး..။ ဒါနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်..။ အိမ်ရောက်မှ သော့ခတ်ထားတာမို့ ကိုကျော်စိုးတ်ို့အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်..။

ကိုကျော်စိုးတစ်ယောက် ဒီအချိန်မှာဆို ထမင်းစားပြန်နားတတ်တာကို ကျမ သိထားတယ်လေ..။ ကျမရောက်သွားတော့ ကိုကျော်စိုးက ဧည့်ခန်းထဲမှာ စာဖတ်နေတယ် ..။ အခုလိုအချိန်မှာ ကိုကျော်စိုးတို့အိမ်မှာလည်း သူတစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိတဲ့ အချိန်လေ..။ အိမ်တံခါးက ဖွင့်ထားတာဆိုတော့ ကျမလည်း အသာလေးဝင်ပြီး ကိုကျော်စိုး စာဖတ်နေတဲ့အနားကို ခြေသံမကြားအောင် အသာလေး ကပ်သွားလိုက်ပါတယ်..။ အနားရောက်မှ သူဖတ်နေတဲ့ စာအုပ်လေးကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲယူလိုက်ပါတယ်..။

“ ဟင်….ဇင်ဇင်…..“

“ ဘာတွေ ဖတ်နေတာလဲ ကိုစိုးရဲ့ …သူများလာတာတောင် မသိရအောင်…”

“ဇင်ဇင်ရယ်…ကိုစိုးကို စာအုပ်ပြန်ပေးစမ်းပါကွာ…”

“ ဟင့်အင်း….မပေးဘူး…ဘယ်လိုစာအုပ်မို့ ဒါလောက်တောင် သဲကြီးမဲကြီး ဖတ်နေတာလဲ…ပြောပြ…”

“ ပေးပါကွ…ကောင်းခန်းရောက်နေပြီ….ပြီးမှ ပြောပြမယ်…”

“ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း…ဘယ်လိုကောင်းခန်းရောက်နေလဲ အရင်ပြောပြ…..ပြောပြမှ ပေးမယ်…”

ကိုကျော်စိုးဖတ်နေတာက ဘာစာအုပ်မှန်း မသိပေမယ့် ကျမက စာအုပ်ကို နောက်ဖက်မှာ ဖွက်ထားလိုက်တယ်…။ ကိုကျော်စိုးကို စချင်တာကြောင့် ကျမက အမူပိုပိုနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးရဲ့ မျက်နှာကြီးက နီရဲနေပြီးတော့ တံတွေးတွေလဲ ခဏခဏ မြိုချနေလို့ သူ့ရဲ့ လည်ဇလုပ်ကြီး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ လှုပ်ရှားနေတာကို တွေ့နေရတယ်…။

ကိုကျော်စိုးက ထိုင်နေရာက ထရပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ စာအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လှမ်းဆွဲပါတယ်..။ ကျမက သူယူလို့မရအောင် လက်ကို နောက်ကျောဖက် ပို့ထားလိုက်ပါတယ်..။ သူကလည်း အတင်းပဲ စာအုပ်ကို လုယူပါတယ်..။ ကျမက ကိုယ်လုံးကို လှည့်ပတ်ပြီး ရှောင်လိုက်ချိန်မှာ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ လက်မောင်းကို သူ့ရဲ့ ဘယ်ဖက်လက်နဲ့ လှမ်းဆွဲပြီး ညာဖက်လက်နဲ့ ကျမ ကိုင်ထားတဲ့ စာအုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်..။

အဲဒီတော့ ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ လုံးလုံးလျားလျား ရောက်သွားရပါတော့တယ်..။ ကျမက စာအုပ်ကို ယူလို့မရအောင် ရှောင်တိမ်းလိုက်ပေမယ့် သူက လက်မောင်းကို အသေကိုင်ထားလိုက်ပြီး မရရအောင် ယူမယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ အမိအရ လိုက်လုယူပါတယ်..။ အဲဒီတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက် ရင်ချင်းလည်း အပြတ်ကို ထိမိအပ်မိသွားရတော့တာပေါ့..။

ကိုကျော်စိုးရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေက အိခနဲ ဖိမိသွားရသလို ကိုကျော်စိုးရဲ့ ပုဆိုးထဲက ထောင်ထနေတဲ့ အရာကြီးဟာလည်း ကျမရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ထိုးမိထောက်မိသွားတော့တာပါပဲ..။ ကျမဟာ သတိဝင်လာမိပေမယ့် ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးထဲ့ တစစ်စစ်နဲ့ ရွထလာတာကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရတော့ပါဘူး..။ ကိုကျော်စိုးကလည်း စာအုပ်ကို ဇွတ်ယူဖို့ မကြိုးစားတော့ပါဘူး..။ ကျမကိုပဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားပါးတရ ပွေ့ဖက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းတော့တာပါပဲ..ရှင်..။

အို…သူ့ရဲ့ အသက်ရှူသံကြီးကလည်း တရှူးရှူးနဲ့ ပြင်းလိုက်တာရှင်..။ နောက်တော့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆတ်ခနဲ ဖိကပ်ပြီး စုပ်ယူလိုက်ပါတယ်…။ ကျမတော့ ဘယ်လိုမှ ရုန်းကန်လို့ မရတော့ပါဘူး..။ သူက တအားနဲ့ စုပ်ယူထားတဲ့ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ညင်သာစွာ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမ ကြက်သီးတွေ ရှိန်းခနဲထသွားရပြီး သူ့ကိုလည်း ပြန်ဖက်လိုက်မိပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေပေါ်မှာ ဟိုထိုး ဒီထောက်ဖြစ်နေတဲ့ မာတောင့်တောင့် ရှည်မျောမျော အချောင်းကြီးကလည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ မာသထက် မာလာပြီး ကြီးလာတာကိုလည်း ကျမ ခံစားသိရှိနေရပါတယ်..။

အဲဒီအချိန်မှာ ကျမရဲ့ နူးညံ့အိထွေးတဲ့ ဆီးခုံမို့မို့လေးကလည်း ဖောင်းကာကြွရွလာရပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ တွန်းဖွင့်လိုက်လို့ ကျမရဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရပါပြီ ရှင်..။ ဒါနဲ့ ကျမလည်း အားကျမခံ ကိုကျော်စိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကို ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်တွေနဲ့ ပြန်ပြီး စုပ်ယူပေးမိပါတော့တယ်..။

ကျမရဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက်နေတာကို ခဏတာငြိမ်သက်သွားစေဖို့အတွက် ကျမမရှက်နိုင်တော့ပဲ ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်တာပါ..။ ကိုကျော်စိုးက နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်နေရင်းနဲ့ပဲ လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ နို့အုံးထွားထွားကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ်လာပါတယ်..။ ကျမလေး ရင်ထဲမှာ အသည်းတွေ အူတွေ တယားယားနဲ့ ဖြစ်လာရပါတယ်..။ သူက နမ်းစုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ကို မာတောင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ အချောင်းကြီးနဲ့ တေ့ထောက်လိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးဟာလည်း မာတင်းလာပြီး သူရဲ့ ထောက်ထားတဲ့ လီးတန်ကြီးကို တုံ့ပြန်နေပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးက ရင်ဘတ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ နို့ထွားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျကျနန ဆုပ်ကိုင် ချေမွပါတယ်..။

“ကိုစိုးရယ်….အင်း….ဟင်း…..အင်း….ဟင်း…ဟင်…

ကျမသည်အတိုင်း မနေနိုင်တော့ပါဘူးရှင်..။ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပြီး ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်သထက် ပိုပြီး ဝင်လာအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်..။ ပုဆိုးနဲ့ ထမီနှစ်ထပ်ခံထားပေမယ့် သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီး ပူနွေးမှု ၊ သန်မာမှု အတွေ့တွေက ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ထွက်ကျလာစေပါတယ်..။

ကျမ ရှက်ကြောက်မနေအားတော့ပါဘူး..။ ထကြွလာတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်..။ ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ ကျမအဖုတ်လေးထဲထိုးထည့်ပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား…။ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ နို့အုံတွေကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်နေရာက ရပ်လိုက်ပြီး ကျမပုခုံးကို အသာဖက်လို့ အိပ်ခန်းထဲ တွဲ၍ ခေါ်သွားပါတယ်..။

ကျမ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေတယ်ဆိုတာကို ရိပ်မိသွားပြီနဲ့ တူတယ်.။ နောက်မှ သိရတာကတော့ ကိုကျော်စိုးဖတ်နေတဲ့ စာအုပ်က လိင်ဆက်ဆံမှုတွေအကြောင်းရေးထားတဲ့ အပြာစာအုပ်တဲ့လေ..။ အဲဒီတော့ စာအုပ်ဖတ်ပြီး စိတ်ထဲ ကြွရွနေတဲ့အချိန်မှာ ကျမကို မထင်မှတ်ပဲ ဗြုံးခနဲ တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတယ် ထင်တာပဲ ရှင့်..။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုကျော်စိုးက ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနမ်းပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးအိအိကြီးတွေကို လည် တအားပဲ ဆုပ်နယ်ချေမွပြန်ပါတယ်..။ သူရဲ့ လျှာကြီးကလည်း ကျမရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ထိုးသွင်းပြီး မွှေနေပါတယ်..။

ကျမဟာ ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာပြီဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ စုပ်နမ်းမှုအောက်မှာ မှိန်းမော သာယာမိနေပါတယ်..။ အထိအတွေ့အာရုံကလည်း ကာမအရသာကို ပေးစွမ်းနိုင်တဲ့အတွက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ထက်သန်ပြင်းပြစွာနဲ့ပဲ တုံ့ပြန်နေမိပါတယ်..။

ခဏကြာအောင် နမ်းစုပ်နေပြီးမှ ကိုကျော်စိုးဟာ ကျမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ အသာလေး ထိုင်စေပါတယ်..။ ပြီးတော့ ကျမဘေးမှာ ယှဉ်ထိုင်ချပြီး ကျမကိုဖက်ကာ ပါးပြင်တွေကို ညင်သာစွာ နမ်းပါတယ်..။ ပြီးတော့ မှ နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်နမ်းပြိး ကျမကို အိပ်ယာထက် သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖိကာ အသာလှဲချလိုက်ပါတယ်..။

နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နေရင်းနဲ့ ကျမရဲ့ နို့အုံးထွားထွားကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ဖြစ်ညှစ်ပစ်နေပါတယ်..။ ကျမမှာတော့ အလိုးခံချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ အလိုလိုနေရင်း ကြွသထက် ကြွနေပါတယ်..။

ကိုကျော်စိုးက ကျမနို့အုံကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်ရတာ အားမရတော့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်နေပါတယ်..။ ဘရာစီယာအောက်မှာ ရုန်းကြွနေတဲ့ နို့အုံထွားထွားညိုညိုကြီးတွေ ပေါ်လာပါတယ်..။ ကျမရဲ့ နို့တွေက ဘရာစီယာ ခံထားပေမယ့် ကြီးထွားလွန်းတာမို့ အသားဆိုင်တွေက ဘေးမှာ လျှံထွက်အစ်ထွက်နေပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးက ဘရာစီယာချိတ်တွေကို မဖြုတ်ပဲ ဘရာစီယာကို အပေါ်လှန်ဆွဲတင်လိုက်တော့ နို့ထွားထွားကြီးတွေက တုန်ခါပြီး ထွက်ပေါ်လာပါတယ်..။

“ အင်း..ဟင်…….ခဏနေဦး ….ကိုစိုးရယ်…”

ကျမရဲ့ ရင်သားဆိုင်တွေနှစ်ခုကြားတည့်တည့်ကို ကိုကျော်စိုးဟာ မျက်နှာအပ်ချလိုက်ပြီး တအားနဲ့ပဲ နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်..။ ပြီးတော့မှ နို့တွေကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ကျကျနန စို့ပါတော့တယ်..။ ကျမရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ ဆူညံမြည်ဟီးလို့ သွေးသားတွေလည်း ဆူဝေလာပါတယ်..။

ဘရာစီယာ ချိတ်မဖြုတ်ပဲ ထားတော့ တင်းကြပ်လာတာနဲ့ ကိုကျော်စိုးကို ခဏနေအုံးလို့ ပြောလိုက်တော့ သူက နို့စို့နေတာ ခဏရပ်လိုက်ပါတယ်..။ ပြောရရင်တော့ ကျမနို့စို့ခံနေရတဲ့အချိန်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ယားလာတဲ့အတွက် အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတဲ့အထိ ဖြစ်လာပါတယ်..။ ကျမ ရှက်မနေတော့ပဲ အင်္ကျီတွေကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကိုလည်း ဆွဲခွာလိုက်ပါတယ်..။

“ အိုး….အယ်နေတာပဲ ဇင်ဇင်ရယ်…နို့ကြီးတွေက ကိုစိုးအားရလိုက်တာ….ချစ်စရာကြီးကွယ်….”

“ အို…….ရှက်စရာ….ဘာတွေပြောနေတာလဲ…..ကိုစိုးကလည်း…”

ကျမဘရာစီယာပါ ချွတ်လိုက်လို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေက ညိုပြီးစိုဝင်းနေကာ တုန်ခါလို့ နေပါတယ်..။ အဲဒါကြီးတွေကို မြင်တော့ သူမအောင့်နိုင်ပဲ ပါးစပ်ကထုပ်ပြောလိုက်လို့ ကျမရှက်သွားရပြီး..နို့တွေပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တောင် ကြက်ခြေခတ်ပြီး ယှက်ကွယ်လိုက်မိတယ်…။ တကယ်ပဲ သူပြောလိုက်မှ ကျမ ကိုယ်နို့တွေကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်ပြီး ရှက်နေမိပါတယ်..ရှင်..။

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်..။ ကျမနို့ကြီးတွေက တကယ့်ကိုပဲ ကြီးမားထွားကြိုင်းလွန်းပါတယ်..။ ဒါပေမယ့် ကျမဟာ အရင်ရည်းစားတွေနဲ့ လူမြင်ကွင်းမှာပဲ အသွားအလာ အချိန်းအပြု လုပ်ခဲ့တော့ သူတို့ဟာ ကျမနို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ဖို့အခွင့်အရေးတွေ ၊ ခုလို ဗလာကျင်းနေတာမျိုးတွေ မမြင်ခဲ့ရဖူးဘူးရှင့်..။

ကျမရဲ့ လက်တွေနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ကွယ်ကာမိပေမယ့် ရင်သားတွေက အရမ်းကြီးထွားနေတာမို့ ဘယ်လုံပါ့မလဲ ရှင်..။ ရှက်မိလာလို့သာ ကာထားလိုက်ရတာလေ..။

ကိုကျော်စိုးက ကျမလက်တွေကို ဆွဲဖယ်လိုက်လို့ ကျမရဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့ပေးပါတော့တယ်..။ ကျမရဲ့ တုန်ခါနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ အပြည့်ငုံလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်း ရဲရဲလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိပေးနေပါတယ်..။ အဲဒီနောက်တော့ ကိုကျော်စိုးက သူ့ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ကျမပေါင်ကြားထဲ စမ်းပြီးတော့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးကို ထမီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်..။

ကိုကျော်စိုး အုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်က ဖောင်းကြွလာတာမို့ သူ့ရဲ့လက်ကြီးက အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုလည်း လက်ဝါးစောင်းနဲ့ စုန်ဆန် ပွတ်သပ်ပေးနေပါတယ်…။ ပါးစပ်ကလည်း အနားမနေပါဘူး ရှင်..။ ကျမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ ညှပ်ပြီး ဆွဲယူလို့ လျှာဖျားလေးနဲ့ တရစပ် ကလိပေးနေပါတယ်…။ ကျမမှာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာရပါတယ်..။ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထောင်ပြီး စုလိုက်ကားလိုက် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်…။

ကျမလေ ကျမ အရမ်းကိုပဲ အလိုးခံချင်နေပြီ..လေ…။ ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကာမစိတ်တွေက တက်ပြီး ဖုံးလွှမ်းနေပါပြီ ရှင်..။

“ အို…………မချွတ်ပါနဲ့…”

ကိုကျော်စိုးက ဗြုံးဆို ကျမရဲ့ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ပေါင်သားတွေဟာ အေးကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်..။ ကျမမှာ သူစိမ်းယောက်ျားလေး မပြောနဲ့.. ကိုယ်ဖာသာကိုယ်တောင် ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး တစ်ခါမှ မနေဖူးတာကြောင့် ရှက်စိတ်တွေ ဝေရပြီး ထမီကို ကမန်းကတန်း လိုက်ဆွဲမိပါတယ်…။

မရပါဘူး..ရှင်..။ ဒူးတွေ ထောင်ထားမိတဲ့အတွက် ထမီကို ဒူးပေါ်ကနေ လှန်ပြီး ချွတ်လိုက်တော့ ကျမရဲ့ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်သွားရပါတယ်..။ ကျမလည်း ကျမရဲ့ ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်များနဲ့ အုပ်လိုက်မိပါတယ်..။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကိုကျော်စိုး ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုပြီး မျက်စိလေး အသာဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သူရဲ့ အင်္ကျီတွေကို ချွတ်နေတာ တွေ့ရတယ်…။ ကျမလက်နဲ့ ကျမ အုပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အသာကြည့်ပြီး ကျမပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ထိုင်လိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ပြီး ပွတ်ပေးသလို ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပေါင်တန်ကြီးတွေကို လျှောပွတ်ပေးနေပါတယ်..။

“ အင်း…ဟင်း……ဟင်း….ယားတယ်….ကိုစိုးရယ်……ဇင်…မနေတတ်တော့ဘူး….ကွယ်….“

ကျမမှာ ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်း ထပြီး ယားလိုက်တာကလည်း လွန်ပါရော ရှင်…။ စောက်ဖုတ်ထဲ ကလည်း တစစ်စစ်နဲ့ နေအောင် အခံရခက်လိုက်တာလေ…။ သက်သာလို သက်သာညား ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်လို့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလဲ စိုစွတ်နေတာပဲ ရှင်..။

ကိုကျော်စိုးက ကျမ အလွန်ယားပါတယ် ဆိုပေမယ့် သူ့လုပ်ရပ်တွေကိုတော့ လုံးဝ မရပ်ပါဘူး ရှင်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရာကနေ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ဖြဲလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထိပ်က နီတာရဲနေတဲ့ စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးနေပြန်ပါတယ်..။ ကျမ မနေနိုင်တော့ပါဘူး…။ ငြိမ်ငြိမ် နေလို့မရတော့တာနဲ့ ကျမရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ထောက်ပြီး တင်ပါကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေမိတော့တယ်..။

“ အို..အို့….အိ…..ကျွတ်…ကျွတ်….အား…အား……….”

ကိုကျော်စိုးက သူ့ရဲ့ လက်ညှိုးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ တဖြည်းဖြည်း ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေလို့ သူ့ရဲ့ လက်ညှိုးဟာ ချောချော ချူချူပဲ ဝင်သွားပါတယ်…။

ကိုကျော်စိုးက လက်ညှိုးကို ထိုးသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ အဖုတ်ထဲမှာ ယားယံမှုကို မချိမဆန့် ခံစားနေရပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးဟာ လက်ညှိုးတင် မကတော့ပဲ လက်ခလယ်ကိုပါ နှစ်ချောင်းပူးလိုက်ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါတယ်..။

ကျမမှာ အသဲတလှပ်လှပ် ၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ပဲ ကျမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ပေးနေရပါတော့တယ်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားယံတဲ့ ဝေဒနာ သက်သာလိုသက်သာညားဆိုပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပူးလိုက်ခွာလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေမိပါတယ်..။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မရပါဘူး..။ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ပိုလို့ ပြင်းပြလာပြီး လက်ချောင်းလေးတွေ ထိုးသွင်းတာထက် ပိုတဲ့ ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီး နဲ့ အလိုးကို ခံချင်လာပါပြီ….။ ကိုကျော်စိုးကတော့ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အသွင်းအထုတ်ကိုပဲ တွင်တွင်ကြီး လုပ်နေပါတယ်..။ ဒီလူနဲ့တော့ ခက်နေပါပြီ ရှင်..။ ကျမဟာ နှုတ်ကလည်း ဖွင့်ဟလို့ မပြောရဲပါဘူး..။ အို…ရှင်..စဉ်းစားကြည့်ရုံနဲ့တင် ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဟာ…ကျမ မျက်နှာတွေ ရှက်သွေးတွေနဲ့ ရဲတက်သွားရပါတယ်..။

အခုဆိုရင် ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်ကျနေတဲ့ အရည်တွေကြောင့် သူ့မှာတော့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရတာ ပိုပြီး သွက်လက်မြန်ဆန်နေပါတယ်..။ ကျမရင်ထဲက ကောင်းလွန်းလှတဲ့ ခံစားမှုတွေကို ပြောတောင် မပြတတ်ပါဘူး…ရှင်…။ ကျမဟာ တင်ပါးကြီးတွေကိုကော့ကော့ပေးရင်း…သွင်းထားတဲ့ လက်ချောင်းတွေကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ဆွဲရင်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေကို ညှစ်ထုပ်ချပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်…။

“ အား…အင်း……အမလေး…..ကောင်း…ကောင်း…….အင်း…ကိုစိုး…..ရယ်….ကောင်း…အား…ကောင်းလိုက်…တာ….”

ကျမဟာ ခဏတာ ကျေနပ်မှု ဖြစ်သွားရပြီး တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့မထုတ်နိုင်တော့ပဲ ငြိမ်သက်စွာနဲ့ မောဟိုက်နေရပါတယ်…။ ကိုကျော်စိုးက ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းလိုက်ပါတယ်…။ သူ့ရဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံချထားလိုက်ပါတယ်..။ အဲဒီမှာ မာတောင်ပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ထွက်ပေါ်လာပါတယ်..။ ကျမလေ..မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ပြီး သူ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်လိုက်မိပါတယ်..။

ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးက ကျမလက်နဲ့ တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှည်မှာပါပဲ..။ အလုံးအထည်ကလဲ ကျမလက်တစ်ကိုင်တောင် မကလောက်ပါဘူး..။ သီတာတို့ မေလဲ့တို့ ကြုံခဲ့ဖူးတဲ့ လီးတွေလောက်တော့ ရှိမယ်လို့ထင်တယ်…။ မဆီမဆိုင် သွားတွေးမိလိုက်တာပါ..။ လီးတန်ကြီးရဲ့ ထပ်ဖျားက ထစ်နေတဲ့ ဒစ်လုံးချောချောကြီးက ငါးရှဉ့်ခေါင်းကြီးလို ညိုမဲနေပါတယ်..။ လီးတန်ကြီး ထိပ်ဝလေးမှာတော့ အရည်လေးတွေ သီးပြီး စို့နေပါတယ်..။

ကျမမှာ အလိုးခံချင်ပေမယ့်လည်း ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးကိုတွေ့တော့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်မှ ဝင်ပါ့မလားလို့ တွေးပြီး ကြောက်မိပါသေးတယ်…။ ကျမက အခုမှ စပြီး အလိုးခံရမှာ မို့လား…ရှင်..။ ကျမကသာ ကြောက်နေတာပါ…။ သူကတော့ သူ့အလုပ်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် ဆက်လုပ်နေပါတယ်…။

ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကားလေး ဆွဲထောင်လိုက်လို့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်..။ စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို ပူနွေးနွေး လီးထိပ်ကြီးနဲ့ တေ့ထောက်လိုက်ပါတယ်..။

ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဖြဲလို့ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ကြီး ဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်..။ အဲဒီက စလို့ ကျမလေ ကျမ ချစ်သူဖြစ်တဲ့ ကိုကျော်စိုးဆိုတဲ့ လူကြီးရဲ့ အကြိုက်ကို လိုက်လျောပြီး အလိုးခံနေရပါတော့တယ်….ရှင်တို့ရယ်…..။

“ အား….နာတယ်…ကိုစိုးရယ်……ကျွတ် ကျွတ်….အား…..နာ….နာတယ်…အ…အား…”

ကိုကျော်စိုးက စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝကို ပူနွေးနေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးနဲ့ တေ့ထောက်ပြီး ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဖြဲလို့ စောက်ခေါင်းထဲကို လီးဒစ်ကြီး ဝင်သွားအောင် ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်…။

ကျမရဲ့ အပျိုစောက်ဖုတ်ကလေးထဲကို ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံး တိုးဝင်သွားခဲ့ပါတယ်..။ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ရင်ရင် ဖြစ်လာရပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက်လာပါတယ်..။ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးကြောင့် မချိမဆန့် နာကျင်သွားရပါတယ်..။

ဒါပေမယ့် ကျမကိုယ်တိုင်ကိုက ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုးကို မျှော်လင့်ထားပြီး ဖြစ်တာမို့ လီးတန်ကြီး ထပ်ပြီး ထိုးသွင်းလာတာကို မျှော်လင့်နေမိပါတယ်..။ ဒါကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ နာသွားရပေမယ့်လည်း လီးတန်ကြီး ထပ်ပြီး ဝင်သွားစေဖို့ ကျမရဲ့ ထောင်ထားတဲ့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ထပ်ပြီး ကားပေးလိုက်ပါတယ်..။

ကိုကျော်စိုးကလည်း ဒစ်ကြီးဝင်ရုံလောက်နဲ့တင် အားမရပဲ ထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တာ နောက်ထပ် လီးကြီး လက်နှစ်လုံးလောက် ကျမ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားပါတယ်..။ ကျမမှာလေး အတော်ကြီးကို နာတာပါပဲ ရှင်..။ ဒါပေမယ့် အံကလေးကြိတ်လို့ အသက်အောင့်ထားပြီး ကိုကျော်စိုး လီးတန်ကြီး ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာတာကို ခံနေပါတယ်..။

ကိုကျော်စိုးက ကျမတော်တော်နာနေမှန်း သိတာနဲ့ လီးတန်ကြီး ဝင်သလောက်ကို ခဏငြိမ်ထားပြီး ကျမရဲ့ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကို မနာအောင် ဆုပ်နယ်ပေးလို့ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကိုလည်း လက်ညှိုးလက်မ ညှပ်ပြီး ပွတ်သပ်ချေမွပေးနေပါတယ်..။

အံ့သြစရာပါပဲ ရှင်….။ ကျမအဖုတ်ထဲမှာ နာကျင်တာတွေ ပျောက်ပြီး ကောင်းလာပါတယ်..။ အဲဒီလို ကောင်းလာတာနဲ့အမျှပဲ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တွေလည်း ထပ်ပြီး စိမ့်ထွက်လာပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေ စိုစွတ်လာတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို နောက်ဖက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ရှေ့ကို ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်..။ ဝင်သလောက်လေးကိုပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်…ရှင်…။

“ အင်း…..ဟင်း..ဟင်း….အင်း……ဟင်း…..”

ကိုကျော်စိုးက လီးတန်ကြီးကို ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာကို ကျမ အားမရနိုင်တော့ပါဘူး..။ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန်ကြီး ဒီထက်မက ဆက်ပြီး ဝင်လာစေချင်ပြီ..ရှင့်…။

“ အင်း…..ကိုစိုးရယ်….ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲ ရှင်….အင့်ဟင်း…ဟင်း…အင်း…..”

ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ပြီး အောက်ကနေ ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ကြီးဆီကို ဖိကပ်ပေးနေမိပါတယ်..။ ကျမရင်ထဲမှာတော့ ကိုကျော်စိုးရဲ့ အလိုးခံနေရတာကို သိပ်ကို သာယာကျေနပ်နေမိပါတယ်..။ ကိုကျော်စိုးက လီးတန်ကြီး ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်းကနေ ကျမ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ငုံပြီး စို့ပေးလိုက်ပါတယ်..။ တစ်ဖက်ကိုစို့ပြီး နောက်တစ်ဖက်ကို ထပ်ပြီး ပြောင်းစို့ပေးပြန်ပါတယ်..။

အဲဒီလို ကိုကျော်စိုးက လုပ်ပေးလေလေ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန်ကြီး ပိုပြီး ဝင်လာစေချင်လေလေ နဲ့ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ အရမ်းဖြစ်ပေါ်လာနေရပါတယ်..။ အဲဒီလိုအချိန်မှာပဲ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကြီးပေါ်အောင် ဆွဲထုတ်ပြီး သူ့ရဲ့ဖင်အားနဲ့ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်…။

“ ဖွတ်…..ပလွတ်….ဗြစ်…ဖောက်……ဒုတ်……”

“ အ…..ရှီး….ကိုစိုး…နာတယ်….အ…အ.. အား….. ဇင် မခံနိုင်တော့ဘူး…ရှီး…အား… ကျွတ်.. ကျွတ်…… နာတယ်…..အား…..အီး….”

အသံမျိုးစုံတို့က တစ်ဆက်တည်း ဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်…။ ကိုကျော်စိုးက ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးတဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေတော့

” ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….”

ဆိုပြီး ဝင်သွားတဲ့ အသံနဲ့အတူ ….ဖောက်ခနဲ ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အပျိုအမှေးပါးလေး ပေါက်သွားကာ ကျမရဲ့ သားအိမ်အဝကို ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးတန်ဒစ်ကြီး တိုးမိတဲ့အတွက် ဒုတ်ခနဲ့ အသံတို့က ဆက်တိုက် ပေါ်ထွက်လာပါတယ်..။

ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ခံရခက်တဲ့ နာကျင်မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာလို့ ကိုကျော်စိုး ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းထားမိပါတော့တယ်..။ ကျမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ အောင့်သွားအောင် ကိုကျော်စိုးရဲ့ လီးကြီးက အပြည့်အသိပ် ဝင်သွားပါတော့တယ်…။

ပြီးပါပြီ။ 



အငုံအဖူးလေးမို့ (စ/ဆုံး)

အငုံအဖူးလေးမို့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

ကျုပ်နာမယ်က သာဟန် ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ့လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်..။

ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှသောက်တတ်တော့ အခုချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး…။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညိုညိုပါ…။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါပါဘူး…။

အဲ…. တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်…။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန်လို့ ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ တစ်ခြားတော့ မထင်နဲ့…။ ကျုပ်ဒီအသက်အရွယ်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ ရန်မဖြစ်ဖူးပါဘူး…။ ကျုပ်ရဲ့ နာမည်အရှေ့မှာ လက်မြန် ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ထူးကြီး ထည့်ပြီး ခေါ်တာက မိန်းမကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်လို့ပါ..။ ရမယ်ဆိုရင် ကျုပ်က သွက်တယ်လေ…။ ကျုပ်က ကွမ်းမစား ၊ ဆေးလိပ်မသောက် ၊ အရက်မသောက်ပေမယ့် အဲဒီမိန်းမတော့ ကြိုက်တယ်လေ..။

ကြိုက်တယ်ဆိုပေမယ့် ဒီအသက်အရွယ်ထိ တစ်ခါမှ ဖာမချဖူးပါဘူး..။ အပျိုလေး ၊ အပျိုကြီး ၊ တစ်ခုလပ် ၊ မုဆိုးမ ၊ ဆိုတဲ့ မိန်းမအမျိုးအစားတွေနဲ့ ကျင်လည်ခဲ့တာပါ..။ နောက်တစ်ခုက ကျုပ်အခုချိန်ထိ လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ မိန်းမမျိုးကို တစ်ခါမှ မပြစ်မှားခဲ့ဖူးပါဘူး..။ မိန်းမတွေ ဒီလောက်များနေတာပဲဗျာ..။သူများမယား ဘာလို့များ သွားချိန်နေမှာလည်း ဗျာ..။

နောက်ပြီး ကျုပ်က ချောချောလှလှ တောင့်တောင့် လေးတွေမှ ကိုင်ချင်တာဗျ…။ မိန်းမဆို ပြီးရော ဆိုတဲ့စိတ် ကျုပ်မှာ မရှိပါဘူး..။ နောက်ပြီးတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်လို့ မရနိုင်တဲ့အခြေအနေမျိုးရှိရင် ကျုပ်ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်ဝင်စားနေပါစေ ကျုပ်မကြိုးစားပါဘူး..။ အချိန်ကုန်တယ်..။ အလုပ်ရှုပ်တယ်…။

စာသင်တဲ့လူ ရေဒီယိုပြင်တဲ့လူ နာရီပြင်တဲ့လူတွေဟာ ပြင်ပါများပြီး လုပ်ပါများလာရင် ဘယ်အလုပ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်…။ ဒီလိုပဲ ကျုပ်ကလည်း ၁၈ နှစ်သားကစပြီး မိန်းမတွေနဲ့ ကျင်လည်ခဲ့တော့ ဒီကိစ္စမှာ ကျွမ်းကျင်တယ်ပေါ့…… ဗျာ…။

မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကျုပ်တစ်ခါကြည့်လိုက်ရင် အဲဒီမိန်းမ ကျုပ်လုပ်လို့ ရမရ တစ်ခါတည်း ကျုပ်သိတယ်..။ ကြွားတာ မဟုတ်ဘူး ။ တကယ်ပြောတာ…။ ဒီဟာလေး ကျုပ်နည်းနည်း ပြောဦးမယ်..။ ခင်ဗျားတို့လည်း နည်းလမ်းလေး ရတာပေါ့…။

မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကျုပ်ကြည့်ရင် ပတ်ဝန်းကျင်က မသိအောင် အကြည့်ခံရတဲ့ မိန်းမပဲ သိအောင်ကြည့်တယ်..။ ချောင်းကြည့်တာ မဟုတ်ဘူးနော်…။ ပြောင်ကြည့်တာ….။ ကြည့်တာကလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အဓိက နေရာဖြစ်တဲ့ နို့နေရာ ၊ တင်သားကြီးတွေ နေရာနဲ့ ပေါင်ခွကြား နေရာတွေကို မရှက်မကြောက် အာသာငမ်းငမ်းနဲ့ စိုက်ပြီးတော့ကို ကြည့်ပစ်လိုက်တာ…။

ဒီလိုအချိန်မှာ အကြည့်ခံရတဲ့ မိန်းမက မျက်နှာပျက်ပြီး ထသွားမယ် ၊ လှည့်ထွက်သွားမယ် ၊ မဲ့ပြမယ်ဆိုရင် ကျုပ် အဲဒီမိန်းမကို ဆက်ပြီး မကြိုးစားတော့ပါဘူး..။ အဲ.. စောစောကလို ကျုပ်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မျက်နှာလေးရဲပြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး ဆက်ရပ်နေမယ် ၊ ဆက်ပြီး ထိုင်နေမယ် ၊ ဆက်ပြီး အကြည့်ခံနေမယ် ၊ နောက် ထွီခနဲ တံတွေးထွေးမယ် ဆိုရင် အဲဒီမိန်းမ ကျုပ်လုပ်လို့ ရပြီ..။ ဒါပေမယ့် ကြာမယ်..။ အချိန်ပေးရမယ်.. ။ သူက ကျုပ်ကို လက်ခံချင်ပေမယ့် မူနေမယ်..။ ကြာကြာအချိန်ဆွဲပြီးမှ ပေးမယ့်သူပါ..။

နောက်တစ်မျိုးက ကျုပ်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မချိပြုံးတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်ကြည့်တာမျိုး..။ ရွှင်ပြတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကျုပ်ကို စကားတစ်ခုခု လှမ်းပြောတာမျိုး ၊ ကျုပ်ကြည့်နေတာကို သိလဲသိရောမျက်လွှာလေးချထားပြီး ကျုပ်လည်း မျက်စေ့လွှဲလိုက်ရော ကျုပ်ကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ တစ်ချက်လောက် မျက်လုံးဝင့်ပြီး ကြည့်လိုက်တာမျိုးတွေဆိုရင် အခုထလုပ် အခုဖြစ်တယ်..။

ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ ရှိတာပေါ့..။ လူမြင် လူသိလို့တော့ မရဘူး..။ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရဖို့လိုတယ်…။ လူသာသိလို့ကတော့ ၃ နှစ်လောက် ကြိုက်ခဲ့ နေခဲ့တဲ့ ရည်းစားဖြစ်နေပါစေ ၊ ပါးရိုက်ခံရရင် ခံရ မခံရရင်ထပြေးပြီး တော်တော်နဲ့ အတွေ့ခံမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..။ မိန်းမတွေ စိတ်က အဲဒီလိုမျိုး ရှိတယ်..။ လူမသိဘို့ အဓိကကျတယ်..။

ဒီနည်းလမ်းတွေက ကျုပ်အတွက်တော့ ပုံသေနည်း တစ်ခုလို အခုအသက်အရွယ်ထိ မှန်ခဲ့တယ်..။ ခင်ဗျားတို့ အတွက်တော့ မပြောတတ်ဘူး..။ ဒါတွေကို ကျုပ်ကပြောတော့ ခင်ဗျားတို့က ကျုပ်ကို မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် ယူဖူးလို့လဲလို့ မေးလိမ့်မယ်..။ ကျုပ်အခုချိန်ထိ ဘယ်မိန်းမကိုမှ မယူဖူးဘူး…။ ယူထားပြီး အပင်ပန်းခံ လုပ်ကျွေးရလောက်အောင် မိန်းမတွေကို အထင်မကြီးလို့ပဲ…။

ကျုပ်ကို လိုချင်လို့ စွဲလန်းလို့ အတူနေချင်တဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီး ရှိခဲ့ပါတယ်..။ ကျုပ်ကလည်း မိန်းမတွေရဲ့ အထာကို ကျွမ်းတော့ သူတို့စွဲအောင် လုပ်နိုင်တယ်လေ..။ နောက်ပြီး ကျုပ်ကကျန်းမာတယ်..။ သန်စွမ်းတယ်မို့လား..။ နောက်ပြီး စိတ်ရှည်တယ် ။ ဒီတော့ သူတို့လိုတာကို ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာပေါ့ဗျာ..။

ကျုပ်က အတည်တကျ မိန်းမယူမထားတော့ အိမ်ထောင်မရှိဘူး.. ဗျာ ။ နောက် ကျုပ်က ဇရက်ကုန်းဇာတိ မဟုတ်ဘူး..။ သလပ်ခွာကနေ ကျုပ်တို့မိသားစုက ဇရက်ကုန်းကို ပြောင်းလာကြတာ..။ မိသားစုဆိုပေမဲ့ များများစားစားတော့ မဟုတ်ပါဘူး..။ အဖေရယ် အမေရယ် ကျုပ်ရယ် သုံးယောက်ထဲပါ..။

အမေက ကျုပ် ၁၃ နှစ်သားမှာ ဆုံးသွားပြီး အဖေကတော့ ကျုပ် အသက် ၂၀ အရောက်မှာ ဘုန်းကြီးဝတ်သွားတယ်..။ ပြီးတော့ ဇာတိဖြစ်တဲ့ သလပ်ခွာရွာကို ကြွသွားပြီး သီတင်းသုံးနေတယ်..။ ဒီတော့ဇရက်ကုန်းရွာမှာ ကျုပ်တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့တယ်..။ တစ်ကောက်ကြွက်ပေါ့… ဗျာ..။

ကျုပ်က တစ်ယောက်တည်းသမား ဆိုတော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း ဖိုးခတို့အိမ်မှာ နေတယ်..။ သူငယ်ချင်းဆိုတာက ကျုပ်လမ်းလျှောက်တတ်စ အရွယ်ကတည်းက အတူနေခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းနော်..။ ဖိုးခကလည်း သလပ်ခွာရွာသားပဲ..။ ဇရက်ကုန်းရောက်တော့ တစ်အိမ်တည်း အတူနေကြတာ..။ အဲဒီမှာ ကျုပ်နေတယ်..။

အိမ်ကတော့ ကျုပ်အဖေ ဆောက်ပေးခဲ့တဲ့ အိမ်ပါ..။ ပြီးတော့ ကျုပ်က အလုပ်ကို မပျင်းဘူး..။ ရသမျှ အကုန် ဖိုးခကို ပေးတယ်..။ ဒီတော့ သူတို့မိသားစုက ကျုပ်မှကျုပ်ဖြစ်ပြီး ဖိုးခနဲ့ကလည်း ညီအစ်ကိုလို ဖြစ်နေတော့ အဲဒီမှာ ကျုပ်ကမြဲနေတာပေါ့…။

ဖိုးခတို့မှာ ဖိုးခအမေ ဒေါ်ရွှေရယ် ၊ ဖိုးခမိန်းမ မတုတ်ရယ် ၊ ဖိုးခရဲ့သမီး ခင်ပြုံးနဲ့ ခင်မုန်းရယ်..၊ ဒါပဲရှိတယ်…။ အားလုံးက ကျုပ်ကို ခင်ကြပါတယ်..။ အဲ… ကျုပ်အကြောင်း ပြောနေရတာနဲ့ ကျုပ်ပြောချင်တဲ့ စကားဆီ တော်တော်နဲ့ မရောက်တော့ဘူး..။ပြောချင်တာက ကျုပ် ၁၈ နှစ်သား ပထမဆုံး မိန်းမလုပ်ဖူးခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းပါပဲ…။ ဆက်ပြီးနားထောင်ကြပါဦး…. နော်….။

…………………………………………………….

တစ်နေ့တော့ ညနေစာ စားပြီး ပျင်းတာနဲ့ ကျုပ် ရွာထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်..။ အချိန်က မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့အချိန် … တစ်နေရာ အရောက်မှာ ….

“ သာဟန်…. နင် ဘယ်သွားမလို့တုန်း….“

ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း ခင်နွဲ့ဆိုတဲ့ ကောင်မပေါ့..။ သူက ခြံဝမှာ ရပ်နေတယ်..။ ကျုပ်တို့ရွာက ရွာကြီး…. အိမ်တိုင်းနီးပါး ခြံနဲ့ ဝန်းနဲ့ နေကြတာ…။

“ ငါလည်း…. ပျင်းတာနဲ့ ထွက်လာတာဟ…“

“ ဒါဆို… အိမ်ထဲဝင်ဦးဟာ….. ငါပြောစရာရှိလို့….“

“ အေး…….“

ကျုပ်လည်း ခြံထဲကို ခင်နွဲ့ နောက်ကနေ ဝင်လိုက်သွားတယ်..။ ကျုပ်က လူပျိုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ရှေ့ကသွားတဲ့ ခင်နွဲ့ကို နောက်ကနေ ကြည့်မိတယ်..။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အိပဲ့ အိပဲ့နဲ့အသည်းယားစရာကြီး….. ဟီး ဟီး…..။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်နေတာ ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဗျာ…..။

“ လာ ထိုင်….. သာဟန်…..“

ကျုပ်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်…။

“ နင့် အိမ်ကလူတွေ ဘယ်သွားကြလဲ…..“

“ အစ်မတို့ လင်မယားက ခြံထဲ သွားကြတယ်….၊ ဟိုမှာ သရက်တွေ ခူးပြီး အုပ်နေတယ်…..“

သူတို့ခြံက ရွာအစွန်မှာပါ…။ အတော်လေး ဝေးတယ်..။

“ အဖွားလေးရော… ခင်နွဲ့…..“

“ အမေက သူ့ညီမနဲ့ ဒေးဒရဲ လိုက်သွားတာ နှစ်ရက် ရှိပြီ….“

စကားသာ ပြောနေတယ်…။ ခင်နွဲ့ မျက်လုံးတွေက အရင်လို မဟုတ်ပဲ စူးရှပြောင်လက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်နေတယ်..။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာက တစ်မျိုးပဲ…။

“ နင်ငါ့ကို ဘာပြောမလို့တုန်း…..“

“ ပြော….. ပြောပါ့မယ်…..“

ချက်ချင်းပဲ ခင်နွဲ့အသံက ငိုသံပါလာတယ်..။ ပြီးတော့ သူက ကျုပ်နဲ့ လူလုံးချင်း ထိအောင် တိုးကပ်ပြီး ထိုင်လိုက်တယ်..။

“ နင့်….. နင့်သူငယ်ချင်း ကျော်သိန်းလေ…. ငါ့… ငါ့ကို ရက်စက်သွားတယ်…. ဟင့်… ဟင့်…. ဟင့်……….“

ပြောလဲပြော ငိုလဲငို ခင်နွဲ့ဟာ ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး ငိုတော့တာပဲ….။ ကျော်သိန်းနဲ့ သူနဲ့ ကြိုက်နေတာ ကျုပ်သိတယ်…။ အခု ကျော်သိန်းက အနောက်ပိုင်းက ဒေါ်ဘုမသမီးကို ခိုးပြေးသွားပြီလေ…။

“ ခင်နွဲ့ကလဲ….ဟာ…. မငိုပါနဲ့….. သူကမှ ကိုယ့်ကို မခင်တာ… ဂျင်းစိမ်းနဲ့ မိတ်သလင်ပဲပေါ့….. နင်ကလဲ….“

“ ဟင့်… ဟင့်… ငါအရမ်း ဝမ်းနည်းတယ်……“

ခင်နွဲ့က ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းတိုးဖက်ပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ငိုနေတယ်..။ အဲ… သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို လာကိုင်တယ်…။ ကိုင်တာက ကျုပ်လက်ဖမိုးကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ကိုင်တာ…။ ဖြစ်ချင်တော့ ပေါင်ပေါ် တင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ဖျားက ကျုပ်ပေါင်ရင်းခွကြားပေါ်မှာ ရောက်နေတာ…..။

သူက ကျုပ်လက်ဖမိုးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်လိုက်တော့ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေက ကျုပ်လက်ရဲ့ အောက်ဖက်ကို ကွေးဝင်သွားပြီး ပုဆိုးထဲက ကျုပ်ရွှေပန်းကြီးထိပ်ကို သွားထိတယ်…။

“ ဟင့်ဟင့်…. သာဟန်ရယ်…. ငါ… ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ….. အဟင့်…. ဟင့်…..“

သူ့ကိုယ်လုံးလေးက တသိမ့်သိမ့် ဖြစ်နေရာက သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေကလည်း ကျုပ်ရွှေပန်းကို ထလိုက်ထိုးလိုက်နဲ့ တို့တို့နေသလို ဖြစ်လာတယ်..။ တစ်ကိုယ်လုံး သနပ်ခါးနံ့ မွှေးနေတဲ့ ခင်နွဲ့က ကျုပ်ကို သူ့ကိုယ်လုံးအိအိကြီးနဲ့ တစ်သားတည်း ဖြစ်အောင် အတင်းဖက်ထားပြီး ကျုပ်ရွှေပန်းထိပ်ကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ လာလာပြီး ထိထိနေတယ်။ ဒီတော့ဗျာ…. ကျုပ် ရွှေပန်းကြီးက ထောင်းခနဲ ထလာတော့တာပေါ့ ဗျာ….။

“ အမလေး…… ဘာကြီးလဲ…..“

ခင်နွဲ့က ရုတ်တရက် ကျုပ်ကို ဖက်ထားရာကနေ ခွာလိုက်ပြီး တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ပေါင်ကြားထဲက ကျုပ်လက်ကို ဆွဲမ၊ တဆက်ထဲ ထောင်ထလာတဲ့ ကျုပ်ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ပစ်လိုက်ပြန်ရော….။ စောစောက ဝမ်းနည်းပက်လက် ဖြစ်နေတဲ့ ခင်နွဲ့ဟာ ချက်ချင်းပဲ သွက်လက်ဖြတ်လတ်သွားပါတယ်..။

“ ဘာ….. ဘာလဲ…“

ပြောလဲပြော ကျုပ်ဟာကြီးကို ဆုပ် ဆုပ်ပေးတော့ ပိုပြီးထလာ ကြီးလာတာပေါ့…။

“ ငါ့….. ငါ့.. ရွှေပန်းကြီးလေ.. ဟာ….“

“ ဟယ်…. အကြီးကြီးပဲ….. ပြစမ်း……“

“ မလုပ်နဲ့…..“

သူက ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်မယ် အလုပ် ၊ ကျုပ်ကလည်း ပုဆိုးကို အတင်း ဖိထားမိတယ်….။

“ နင်ကလဲဟာ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေပဲ… မရှက်ပါနဲ့…၊ ငါမမြင်ဖူးလို့ပါ….“

ခင်နွဲ့က ကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရင်း သူ့လက်က ကျုပ်ရဲ့ ငေါထွက်နေတဲ့ ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ပုဆိုးပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်လိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ စောစောကလို ဖွဖွလေး ဆုပ်ဆုပ်ပေးနေပြန်တယ်..။

ကျုပ်ရဲ့ ရွှေပန်းကြီးသာ ထောင်ထလာတာ မဟုတ်ပဲ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်တွေလည်း အတော်ထလာပြီ..။ ပြီးတော့ ကျုပ်က မိန်းမသာ မလုပ်ဖူးသေးတာ..၊ ကာလသားကြီးတွေပြောတဲ့ မိန်းမအကြောင်းတွေ နားနဲ့မဆန့်အောင် ကြားဖူးခဲ့ပြီး ကာလသားကြီးတွေ အိမ်တက်တော့ အဖော်လိုက်ပြီး ခဏခဏ ချောင်းဖူးတယ်..။ နောက် ရခါစလင်မယားတွေ တခြားလင်မယားတွေကိုလည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူတူလိုက်ပြီး ချောင်းဖူးတယ်..။ ဒီတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်ခေပါ့မလဲ…။

“ လုပ်ပါ သာဟန်ရာ… ငါကြည့်ချင်လို့ပါ…. ခဏလေးပါ….၊ ဘယ်သူမှလဲ ရှိတာမှ မဟုတ်တာ…“

ကျုပ်ရင်ထဲမှာလဲ မောမောကြီးနဲ့ဗျာ…။ ကျုပ်ခြောက်နေတဲ့ လည်ချောင်းကို တံတွေးမျိုချပြီး စိုသွားအောင် လုပ်လိုက်ရတယ်..။ ပြီးမှ မော့ပြီး ပြောနေတဲ့ ခင်နွဲ့ရဲ့ မျက်နှာကို ငုံ့ပြီးစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်..။

“ ကဲ ကဲ… ဒါလောက်ဖြစ်နေရင် … ငါ့ဟာလည်း ပြမယ်…. နင်ကလည်း နင့်ဟာကိုပြ… ဘယ့်နှယ်လဲ….“

“ အာ…… နင်ကလဲ……“

ကျုပ်တို့က ၁၂ နှစ် ၁၃ နှစ် ကလေးတွေ မဟုတ်တော့ပါဘူး…။ သိသိကြီးနဲ့ ဖြစ်နေကြတာပါ…။

“ နင့်ဘက်ကျတော့ နင်ကသိပ်သိတာပဲ…. ဒါဆို ငါလည်း မပြတော့ဘူး…..“

“ ကဲ….. လာဟာ… အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ …. မကောင်းဘူး… အထဲသွားမယ်….“

ခင်နွဲ့က ခေါက်ကာလိုက်ကာနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ထပြီးဝင်သွားတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ကလိုက်ခဲ့ပါတယ်…။ သူဝင်သွားတဲ့ အခန်းက သူ့အစ်မလင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းပါ…။ အထဲမှာ မွေ့ယာထူထူကြီးနဲ့ အိပ်ယာကြီးက အခန့်သား…..။ အိမ်အပြင်မှာက မှောင်နေပေမယ့် အထဲမှာက မှန်အိမ်လေး ထွန်းထားတော့ လင်းလင်းရှင်းရှင်း ရှိနေပါတယ်..။

အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော ခင်နွဲ့က ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး ရပ်လိုက်တယ်..။ သူနဲ့ ကျုပ်က နှစ်တောင်လောက် လက်တစ်ကမ်းလောက်ပဲ ကွာတာ..။ သူက ကျုပ်ကို ကြည့်နေရာက သူမျက်လုံးက ကျုပ်အောက်ဖက်ပိုင်းကို ရောက်သွားတယ်..။ ကျုပ်လည်း မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့တယ်…။

“ ဟယ်….. နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး…..“

ပြောလည်းပြော သူက ကျုပ်ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး လက်က ကျုပ်ရဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့တာပါပဲ…။ ပြီးတော့ ဖွဖွလေး ကိုင်ထားရာကနေ လက်ညှိုးလက်မကို ကွင်းလေးလိုလုပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးတယ်…။ ကျုပ်လီးကြီးက ပိုကြီးပြီး ပိုမာလာတာပေါ့…။ တစ်ခါ ခင်နွဲ့က ထိပ်ဖျားထိရှိနေတဲ့ ကျုပ်လီးရဲ့ အရည်ခွံကို ဆွဲချလိုက်တာ ကျုပ်ဒစ်ကြီး ပေါ်လာတော့တာပဲ…။

“ နင်…… နင်နဲ့ရတဲ့ မိန်းမက…. ကံကောင်းတာပဲ….“

တိုးတိုးလေး ညည်းသလို ပြောလိုက်တဲ့ ခင်နွဲ့ရဲ့ အသံလေးဟာ တုန်နေပါတယ်…။ အသံသာမဟုတ်ပဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာလည်း တုန်ရင်နေပါတယ်…။

“ ကဲ….. နင် ဟိုဖက်လှည့်နေ…. ငါက လှည့်ကြည့်ဆိုမှ လှည့်နော်……“

ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း နောက်ကို လှည့်နေလိုက်ပါတယ်…။ ခဏနေတဲ့အခါမှာတော့ ……

“ ရပြီ….. ဒီဖက်လှည့်တော့……“

ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်…။

ဟာဗျာ… ကိုယ်လုံးတီးနဲ့လေ….ခေါင်းလေးငုံ့လို့…ပေါင်ကြားမှာ အမွှေးမဲမဲလေးတွေကြောင့် သူ့ဟာကိုတော့ ရှင်းလင်းအောင် သေချာမတွေ့ရပေမယ့် သူ့အပေါ်ပိုင်းက နို့နှစ်လုံးကတော့ ကျုပ်လက်သီးဆုပ်လောက်တောင် ရှိပြီး မာတင်းပြီး ကလေးအမေတွေလို ပျော့တွဲမနေပဲ နို့သီးတွေက ကော့ထောင်တက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်…။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော ကျုပ်ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်း မသိလိုက်ဖူး…။ လက်တစ်ကမ်းက သူ့ကိုဆွဲပြီး တအားကြုံးဖက်ပစ်လိုက်တာပေါ့….။ သူကလည်း ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်…လေ….။

“ သာ…. သာဟန်…. နင်…. ကိုင်ကြည့်ဦးလေ…….“

ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ထိုးနှိုက်ပြီးကိုင်လိုက်ပါတယ်…။ သူက ပေါင်ကားပေးတယ်…။ ဘာတွေလည်း မသိဘူး ပေါင်ကြားမှာ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီး သူ့အဖုတ်က ကျုပ်လက်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး…၊ အိပြီး ဘယ်လိုပြောရမလဲတောင် မသိဘူး… ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ…..။ ကျုပ်ကလည်း သူ့အဖုတ်ကို ကိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကိုင်ပြီး ဆုပ်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်တာပေါ့…။

ဒီအချိန်မှာပဲ သူက ကျုပ်ကို ဖက်ထားလျက်ကနေ ဘေးကမွေ့ယာကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လည်း သူနဲ့အတူ ထိုင်လျက်သား ကျသွားတာပေါ့…။ ကျုပ်လက်ကတော့ သူ့အဖုတ်ကို မလွှတ်ဘူး…။ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အရည်တွေက ပိုပိုပြီး များ များလာတယ်…။ ပြီးတော့ သူ့အဖုတ်ကြီးကလည်း ကျုပ်လက်ထဲမှာတင် ဖောင်းကြွတက်လာပြီး ပိုကြီးလာတယ်…။

ခဏလေး ထိုင်လျက်နေပြီးတော့မှ သူက ကျုပ်ကို ဖက်လျက်ကနေ မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လည်း သူ့အပေါ် မှောက်ရက်ပါသွားရပါတယ်….။ ခင်နွဲ့က ပက်လက်လဲဖြစ်သွားရော သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှိတ်ပစ်လိုက်တယ်..။ ကျုပ်လဲ အသိစိတ်ပျောက်သွားပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စို့ပစ်လိုက်တယ်…။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူသံတွေ တရှူးရှူးနဲ့ပေါ့ဗျာ….။

ခင်နွဲ့က နို့စို့ခံရင်းကနေ ကျုပ်ကို အောက်ကနေ ခွထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး ကားပေးလိုက်တယ်…။ ကျုပ်လည်း မြင်ဖူးကြားဖူးထားတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက နည်းတာမှ မဟုတ်တာ….၊ မှောက်ရက်ကနေ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို ထိုးတော့တာပေါ့…။ ကျုပ်မျက်နှာကတော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ နို့စို့မပျက်ဖူးပေါ့…။

လက်တွေ့မလုပ်ဖူးတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးက တွင်းဝင်မဖြောင့်ပဲ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ခင်နွဲ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ ပေါင်ခြံတွေနဲ့ အကွဲကြောင်းထိပ်က ပုလဲပုတီးစေ့လောက်ရှိတဲ့ အစိကိုပါ ထိုးမိနေတာပေါ့…။ ခင်နွဲ့ တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ လူးလူးလွန့်လွန့် ဖြစ်နေပါတယ်…။ ပြီးတော့ …..

“ နည်းနည်း…. ကြွလိုက်ဦး……“

မောသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ကျုပ်က ကိုယ်လုံးကို ကြွလိုက်တော့ လီးက သူ့အဖုတ်နဲ့ ကွာသွားတယ်…။ အဲဒီမှာတင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို ကိုင်တယ်…၊ တစ်ဖက်က သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးတယ်….။ ကျုပ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲက အသားလေးတွေက ရဲနေတာများ… ဗျာ…။ အဲသလို ဖြဲပြီးတာနဲ့ တခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို သူ့စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်..။

“ သွင်း…. သွင်းတော့…..“

“ ဗြစ်….. ဗြစ်….. ဖောက်…. ဒုတ်… အ…. အား….. အမလေး…… အား…………. အား…“

သွင်းတော့ဆိုတာနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ ကျုပ်ဟာ တအားဆောင့်ထိုးချလိုက်တာ လီးကတဆုံး ဝင်သွားတယ်…။ ခင်နွဲ့မှာတော့ အလန့်တကြားနဲ့ အော်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်..။ ကျုပ်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ လီးတဆုံးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေမိတယ်…။

ခင်နွဲ့က သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲချတယ်..။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ရောက်သွားပြီး ခင်နွဲ့ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်မိတာနဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ပြန်စို့ပစ်လိုက်တယ်…။ ထိုခဏအတွင်းမှာပဲ ခင်နွဲ့ရဲ့ ဆတ်ဆတ်ခါနေတဲ့ ကိုယ်လုံးဟာ ငြိမ်ကျသွားပြီး သူ့လည်ချောင်းထဲက တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးသံ ထွက်နေတယ်…။

ပြီးတော့ စောက်ပတ်ထဲကို တဆုံးဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို သူ့အဖုတ်အတွင်းသားတွေက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဖိဖိနေတယ်…။ ကျုပ်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး…။ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်သွင်းကာ လိုးတော့တာပါပဲ…။

“ ဗြစ်…. ဖွတ်…… ဖတ်…… ဇွိ……. အင်… အင်း……. ဟင်…. ဗြစ်….. ဗြစ်………. ဖွတ်…… ပလွတ်…… အား….အ…..“

ခင်နွဲ့ဟာ မျက်လုံးမပွင့်တော့ပါဘူး….။ တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးပြီး ကျုပ်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတော့တာပေါ့….။ ကျုပ်လဲ မှောက်ရက်ကနေ ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ဘူး…။ ဒါနဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ခင်နွဲ့အပေါ်ကနေ ခွာပြီးထလိုက်ရာက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခင်နွဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲဆွဲပြီး စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါတယ်…။

လိုးရင်းကနေ ခင်နွဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ငုံ့ငုံ့ကြည့်မိတယ်…။ သူ့အထဲက အရည်တွေဟာ ရွှဲခနဲ ရွှဲခနဲ ထွက်ထွက်ကျလာလိုက်တာ…. မနည်းပါဘူးဗျာ….။ အောက်ကမွေ့ယာ အိပ်ယာခင်းတောင် ရွှဲနေပြီ…။ နောက်ပြီး ခင်နွဲ့ကလည်း လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်သွားအောင် တအီးအီးနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး သူ့ခေါင်းလေး ခါရမ်းသွားတာလည်း မကြာခဏပါဘဲ…..။

( နောက် အတွေ့အကြုံ ရလာမှ စဉ်းစားမိတာ ခင်နွဲ့ ခဏခဏ ပြီးနေတာကိုး…..) ။

“ ပလွတ်…. ဗြစ်…. ဒုတ်….. ဖွတ်……. အမလေး…. သာဟန်… ရယ်….. အ… အ…….. ဗြစ်…… အ….. ဒုတ်…… အီး……“

ကျုပ်တအားဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူ့စောက်ပတ်တော့ မသိဘူး….၊ ကျုပ်ကိုင်နေတဲ့ ခင်နွဲ့နို့နှစ်လုံးကတော့ ရဲရဲနီလာတော့တာပဲ…. ဗျ….။ စပြီးလီးဝင်တဲ့ အ ချိန်ကနေ တွက်ရင် ကွမ်းတစ်ယာညက်လောက် ကြာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မပြောတတ်ဘူး…။ ဆောင့်အားတွေ တဖြေးဖြေး လျော့လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာရာက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ကျုပ်ခါးက ကော့ကော့သွားပြီး လီးထိပ်က အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါလေရော…..။ ကောင်းလိုက်တာ… ကျုပ်ဖြင့် ခင်နွဲ့ကို ကုန်းဖက်ပြီး အားရပါးရ နမ်းပစ်လိုက်တော့တယ်….။

……………………………………………………..

ကျုပ်နဲ့ ခင်နွဲ့ဟာ အစရှိ အနောင်နောင် ဆိုသလို နှစ်ရက်ခြား သုံးရက်ခြား လူလစ်ရင် လစ်သလို လိုးခဲ့ကြတာပါပဲ…။ နောက် ၃ လလောက် ကြာတဲ့အခါမှာတော့ ကျုပ်.. သတင်းဆိုး တစ်ခု ကြားရပါတယ်…။ အဲဒါကတော့ ခင်နွဲ့တစ်ယောက် သူ့ခဲအိုနဲ့ လိုက်ပြေးသွားပြီတဲ့……….။

တစ်ရွာလုံးကလည်း အံ့သြနေကြတယ်…။ ခင်နွဲ့အစ်မနဲ့ ခဲအိုက ရတာမှ တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး..။ အဲဒီမှာ စိတ်မကောင်းစရာ ဖြစ်ရတာက ခင်နွဲ့အစ်မ ဗိုက်တစ်လုံးနဲ့ ကျန်နေခဲ့တာပါပဲ….။ အဲဒီတုန်းကတော့ ကျုပ်က ခင်နွဲ့ကို တော်တော်နှာကြီးတဲ့ ကောင်မလို့ ဆိုခဲ့တယ်…။

နောက်အတွေ့အကြုံများလာတော့ သေသေချာချာ စဥ်းစားကြည့်တော့ ဘယ်နှယ်ဗျာ…. တစ်အိမ်ထဲမှာနေတဲ့ အစ်မနဲ့ ခဲအိုက ရခါစ ဘယ်လောက်တောင် လိုးနေလဲမှ မသိတာ…၊ ဒါကို အနီးကပ် တွေ့မြင်ကြားသိနေရတော့ ခင်နွဲ့လည်း ခံစားကြည့်ချင်မှာပေါ့…။ ညီအစ်မဆိုတာ ညီအစ်ကိုတွေလို မဟုတ်ဘူးဗျ…။ မိန်းမသားတွေက စိတ်နုတယ်လေ..။ အစ်မ ခံစားနေရတော့ သူလည်း ခံစားချင်လာမှာပေါ့…။

ဒါကြောင့် ရည်းစားထားတော့လဲ ကျော်သိန်းက သူထန်တာကိုကြည့်ပြီး ကြောက်ပြေးတော့ ကျုပ်ကို ခင်နွဲ့က သူလိုတာ ဖြည့်ဆီးခိုင်းတယ်…။ ကြည့်ပါလား… .သူ့အစ်မခံတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာကို ခင်နွဲ့က တက်ခံပစ်တာ…။ ကျုပ်ဆိုတာက အပြင်လူဗျ…။ လူလစ်မှ တွေ့ရတာ…။ လူလစ်ဦးတော့ ကျုပ်လဲ အား သူလဲ အားဦးမှ အလုပ်ဖြစ်မှာ..။ ဒီတော့ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ နီးစပ်တဲ့ သူ့ခဲအိုနဲ့ ဖြစ်တော့တာပေါ့…။

ကျုပ်သာ ဝတ္ထု ရေးတတ်ရင် ခင်နွဲ့ရယ်….။ ခင်နွဲ့အစ်မနဲ့ ခဲအိုရယ် ကျုပ်ရယ်ကို ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်လောက် ရေးလိုက်ချင်ပါတယ်….။

………………………………………………….

“ သာဟန်ရေ….. သာဟန်….. သာဟန် ရှိလား…..“

“ ရှိတယ်…. လာပြီ……“

ခြံဝက ခေါ်သံကြောင့် ကျုပ်ဟာ ထမင်းစားနေရာက လက်ဆေးပြီး ကမန်းကတန်း လက်သုတ်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ပြေးဆင်းခဲ့ပါတယ်…။

“ အော်….. ဘယ်သူများတုန်းလို့… ဒွေးလေးပု ပါလား….“

“ ဟုတ်တယ်…. သာဟန်ရေ….. ဝိုင်းစိန် ကွင်းထဲသွားလို့ ထမင်းပို့မဲ့လူ မရှိလို့… အစကတော့ ငါသွားပို့မလို့ပဲ… အခု မတင်အေး ဗိုက်နာနေလို့ ငါမသွားနိုင်တော့ဘူး…၊ မယ်အေးတို့အိမ် သွားရဦးမှာ…. နင်သွားပို့ပေးပါလား…..“

“ ဟုတ်ကဲ့… ဒွေးလေးပု… ပေး ထမင်းချိုင့်…. ဒါနဲ့ ဝိုင်းစိန်က ကွင်းထဲကို တစ်ယောက်ထဲ ဘာသွားလုပ်တာလဲ…..“

“ အိမ်မှာ သူ့အစ်ကို မရှိဘူး…၊ မြို့တက်သွားတယ်.. လယ်ထဲမှာ သူရင်းငှါးတွေ နောက်ချေးချတာကို အမေတို့ သားအမိ သွားကြည့်ပေးပါဆိုလို့… ဟေ့…..“

ဒွေးလေးပု မကျေမချမ်း ပြောသည်…..။

“ ကဲ…. ကျုပ် သွားတော့မယ်… နေတောင် အတော်မြင့်နေပြီ… ဝိုင်းစိန် ဆာနေရော့မယ်…“

“ အေး….. သွား သွား… နင်အလုပ်အားရင် ညနေ ဝိုင်းစိန် ပြန်မှ ပြန်လာခဲ့…..“

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒွေးလေးပု…..“

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် ကွင်းထဲကို ထွက်လာခဲ့တယ်…။ တဲရောက်တော့ တဲပေါ်ကနေ ခြေတွဲလောင်းချပြီး ထိုင်နေတဲ့ ဝိုင်းစိန်က ပြေးထွက်လာတယ်…။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်ထဲက ထမင်းချိုင့်ကို ဆွဲယူတယ်…။ ဝိုင်းစိန်က ပါးကွက်နဲ့ ဆံရစ်ဝိုင်းလေးနဲ့ လှနေတယ်…။

“ အမေက ဘာလို့ မလာတာလဲ..“

“ မယ်အေး ဗိုက်နာလို့တဲ့.. ဟေ့…“

“ ဟိဟိ.. ကိုသာဟန် ကြားထဲက အလုပ်ရှုပ်သွားတာပေါ့… ဟိ….“

“ ကဲပါ…. စားမှာ စားစမ်းပါ…. ဟာ….“

ကျုပ်လည်း တဲဝက သောက်ရေအိုးမှာ ရေတစ်ခွက် ခပ်သောက်ပြီး တဲပေါ်တက်ပြီး တုံးလုံးလှဲနေလိုက်တယ်..။ ကျုပ်ရဲ့ ခြေထောက်နား ဘေးဖက်မှာ ဝိုင်းစိန်ကတော့ ထမင်းချိုင့်တွေ ဖြုတ်ပြီး စားနေလေရဲ့..။ ထမင်းစားနေတဲ့ ဝိုင်းစိန်ကို ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာတယ်…။

ထိုင်ချထားတဲ့ ဝိုင်းစိန်ရဲ့ တင်းပါးအိအိကြီးတွေက ကားကားကြီး..။ ဘေးစောင်းမြင်နေရတဲ့ သူ့ရင်သားတွေကလည်း ခပ်ထွားထွား..။ ကျုပ်က မိန်းမလုပ်ဖူးပြီး ပြတ်နေတာ တစ်လလောက် ရှိသွားပြီ…။ ခင်နွဲ့ သူ့ခဲအိုနဲ့ လိုက်ပြေးသွားကတည်းက ပြတ်နေတာ…။ ဒီတော့ … ကျုပ်သွေးသားတွေက လှလှ တောင့်တောင့်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ သွေးဆာလာတာပေါ့..။

ဝိုင်းစိန်က ကျုပ်ထက် နည်းနည်း ငယ်တယ်…။ တောသူဆိုတော့ အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့အခါ လုပ်ရပြီး ၊ အစားအသောက်ကလည်း လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အလျှံအပယ်ဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က ထွားကြိုင်းတာပေါ့…။

ဝိုင်းစိန်ကို ကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးကြီးက ပုဆိုးထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတယ်..။ ကျုပ်ကြည့်နေတာကို တွေ့နေရတဲ့ ဝိုင်းစိန်က ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ပြီး ပြုံးပြုံး ပြနေတယ်… ဗျ…။ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရောက်နေကြတာကိုး…။

အဲ… ပြောဖို့ တစ်ခုကျန်သေးတယ်..။ ကျုပ်တဲထဲ အဝင်မှာ လယ်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူရင်းငှါးတွေက တစ်ခေါ်လောက်မှာရှိတဲ့ လယ်ကွက်တွေထဲမှာ နောက်ချေးတွေ ချနေကြတယ်..။ ကျုပ်တို့နဲ့ တော်တော်လှမ်းပါတယ်..။ ဒီတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ဆိတ်ကွယ်ရာ ဖြစ်နေတာပေါ့…။

ဒီဆိတ်ကွယ်ရာ အခြေအနေကြောင့်လည်း ကျုပ်ရဲ့ သတ္တိတွေဟာ ပိုပြီး ရှိလာတာပေါ့..။ ဝိုင်းစိန်က ထမင်းစားပြီးလို့ ချိုင့်တွေ ပြန်ဆင့်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လှဲနေတဲ့ အနားလာပြီး ထိုင်တယ်..။

“ အစ်ကိုသာဟန် ပြန်လို့ရပြီ… အားနာလိုက်တာ.. အမေတို့များ အားလားမအားလား မသိဘူး…..“

“ ငါက အားနေတာပါဟ… ဒွေးလေးပုက ညနေ နင်ပြန်မှ အတူပြန်လာဖို့ ငါ့ကို မှာလိုက်တယ်..“

“ ဟာ… အမေတို့ကတော့ လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ….. တစ်ဖက်သား အားနာစရာ… ဒီမှာ ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲ….“

“ အံမယ်… ကြောက်စရာ တကယ် မရှိဘူးလား…..“

ပြောလဲပြော ကျုပ်ကလှဲနေရာ ထထိုင်လိုက်တော့ ဝိုင်းစိန်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ်..။

“ မရှိပါဘူး.. အကုန်လုံး တစ်ရွာထဲသားတွေဘဲ… အကြောင်းသိတွေချည်းပဲ…. ဟာ…“

“ ဒါဆို …. ငါ့ကိုရော မကြောက်ဘူးလား….“

“ အဟပ်…. အစ်ကို့ဆို ဝိုင်းစိန်က ပိုတောင် မကြောက်သေး….. မကြောက်သေး…. အဟက်…. ဟက်…“

“ မကြောက်ရင်….. ကဲ… ကဲ…..“

“ အိုး….. လွှတ်… လွှတ်….“

ကျုပ်က ဝိုင်းစိန်ကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းတယ်..။ သူက လွှတ်လွှတ်ဆိုပြီး ရုန်းတယ်..။ ဘယ်ရမလဲယောကျ်ားအားနဲ့ ဆိုတော့ သူဘယ်ရုန်းနိုင်မလဲ…။

“ လွှတ်….. လွှတ်ပါဆို….“

ဝိုင်းစိန်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အားကုန်ဖက်ထားပြီး တစ်ဖက်က သူ့နို့ကြီးတွေကို ကျုပ်လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်တယ်…။ ဝိုင်းစိန်က ဖျင်အင်္ကျီ ဝတ်ထားတဲ့အပြင် အထဲကပါ ဘော်လီအင်္ကျီရှိတော့ ပိုပြီး အားထည့်ညှစ်တယ်…။ သူ့တင်သားကြီးတွေကို တအားတအား လိုက်ညှစ်ပစ်တယ်…။

“ လွှတ်… လွှတ်ပါအစ်ကိုရယ်… ဝိုင်းစိန် တောင်းပန်ပါတယ်….“

မရပါဘူး…. ကျုပ်လီးက အထဲမှာ အတော်မာတောင်နေပြီ…။ ကျုပ်က နမ်းချင်တိုင်း နမ်းပြီး ကိုင်ချင်တိုင်း ကိုင်နေတော့တာ….။

“ ကျွတ်… ခက်တာပဲ….“

ခဏကြာတော့ ကျုပ်က သူ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်..။ ဝိုင်းစိန်မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲနေပြီး ပါးနှစ်ဖက်က ပါးကွက်လေးတွေလည်း မရှိတော့ဘူး..။ မောနေတယ်…။

“ ဟွန်း….. တော်တော်ဆိုး….. ဒီမှာ ရင်ထဲကို ဖိုးသိုးဖတ်သပ်ကြီး… နေရခက်လိုက်တာ….“

ကျုပ်လဲ အကြံရသွားတာနဲ့…

“ ငါလည်း… နင့်လိုပါပဲဟ…. ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး…..“

ပြောလည်းပြော ကျုပ်က ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တယ်..။

“ အို……“

တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကိုလည်း မြင်ရော ဝိုင်းစိန် မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်ပြီး ကြက်သေသေသွားတယ်…။ ကျုပ်လီးက ခင်နွဲ့ကို သုံးလလောက် လိုးခဲ့လို့ အပေါ်အရည်ခွံက ထိပ်မှာ မရှိတော့ပဲ နှီးတစ်ပြားလောက် လန်နေပြီ…။ ဝိုင်းစိန် ကြက်သေ သေသွားတဲ့ အခိုက်မှာပဲ ကျုပ်က သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်နဲ့ဖိပြီး လှဲချတယ်…။

“ အို...အို…. မလုပ်နဲ့….. အဟင့်… ဟင့်…. ဟင့်……“

ဝိုင်းစိန် ငိုပါပြီ…။ ရုန်းတော့ မရုန်းတော့ဘူးဗျ..။ ဝိုင်းစိန် ပက်လက်လန်သွားတယ်ဆို ကျုပ်က သူ့အပေါ် တက်ခွတော့တာဘဲ…။ ကျုပ်လီးကြီးကတော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ဖြစ်နေတယ်….။ ခွမိတာနဲ့ ဗိုက်ကြွပြီး စောစောက ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ လျော့ရဲရဲ ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်..။ ဝိုင်းစိန် မျက်လုံး မှိတ်ချလိုက်တယ်..။

ထမီကို အကုန်ချွတ်မနေတော့ပါဘူး…။ ဒူးဆစ်လောက်အထိပဲ ချွတ်တယ်…။ ကျုပ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အမွှေးနုနုလေးတွေနဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ဝင်းအိနေတာဘဲ…။ ခင်နွဲ့စောက်ပတ်ထက် ပိုပြီး လှတယ်…။ ကျုပ်က လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်..။

“ အဟင့်…. အဟင့်……..“

ဝိုင်းစိန် တစ်တွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရာက စေ့ထားတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးက ဟသွားတယ်..။ ဒီမှာတင် ကျုပ်က တောင်နေတဲ့ လီးကို စောက်ပတ်ဝမှန်းပြီး တေ့ထောက်လိုက်တယ်…။ ဝိုင်းစိန် ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတယ်…။ တေ့ပြီးတာနဲ့ ခင်နွဲ့ကို စလိုးတုန်းကလို အတင်းဆောင့်မထည့်ပဲ လီးကို ဆတ်ခနဲ ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်..။

“ အမေ့…..“

ဝိုင်းစိန် ခါးကော့တက်သွားတယ်…။ သူ့ဟာထဲမှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေတယ်….။ လီးက ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဝင်သွားတယ်..။ ကျုပ်က ဆက်ပြီး ဖြေးဖြေးပဲ ဖိဖိသွင်းတယ်…။

“ ဗြစ်… ဗြစ်…… ဗြစ်…… ဖွတ်….“

“ အမလေး….. အမေ့…… အ…. အ… အမေ့…..“

ဝိုင်းစိန်ကတော့ ခါးလေးကော့လိုက် ရင်လေးကော့လိုက်နဲ့ပေါ့…။ အသားလေးတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်…။ လီးတစ်ဝက်နီးပါးလောက် ဝင်သွားပြီးတော့ အထဲမှာ ဘာခံနေတယ် မသိဘူး ၊ လီးက ဆက်မဝင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်…။ ဒါနဲ့ ကျုပ်က လီးကို ခပ်ဖြေးဖြေး ဆွဲထုတ်ပြီး အားနည်းနည်းထည့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်…။

“ ဗြစ်… ဖွတ်…… ဖောက်….. အမေရေ…… အား အား….. အ………..“

အားထည့်တာ နည်းနည်းများသွားပြီး လီးက တဆုံးဝင်သွားတယ်..။ အပျိုလေးမို့ အတော်နာသွားပုံရတဲ့ ဝိုင်းစိန်ကတော့ မျက်နှာမဲ့ပြီး မျက်ရည်တွေ သွင်သွင်စီးကျပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်နေတယ်…။ စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီဆိုတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်နေနိုင်တော့မှာလဲ…၊ လီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လိုးတော့တာပေါ့..။ အစမို့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲပေါ့…။

“ ဗြစ်…. ဒုတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. ဇွိ….. အင့်…. အ…. အား… ဟင့်……“

တခဏအတွင်းမှာပဲ သူ့အထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲနစ်လာပြီး.. ဝိုင်းစိန်လည်း ငိုတာရပ်သွားတယ်…။ ပြီးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လက်မောင်း တစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး တအားညှစ်ကိုင်ထားတယ်…။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပိုပြီး ကားပေးလာတယ်..။ ဝိုင်းစိန်က သူ့ကိုယ်လုံးလေး တသိမ့်သိမ့် တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတဲ့ကြားက စင်းကျနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲ ဖြတ်ခနဲ ဖွင့်ဖွင့်ပြီး ကျုပ်ကိုကြည့်တယ်…။ ဝိုင်းစိန် ခံနိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ ကျုပ်လည်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတော့တယ်…။

“ ဗြစ်…. ဒုတ်….. ဖွတ်…. ပလပ်….. ဗြစ်…. အဟင့်…. အဟင့်…… အ.အ…… ဟင့်…… အင့်…“

ငယ်သာငယ်တယ်….၊ တော်တော်သန်တဲ့ ကောင်မလေးဗျ…။ လိုးနေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုများ သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်လိုက်တာများ လီးကို တန့်ခနဲ တန့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရတာပဲ…။ ဒီလိုညှစ်တာက ကျုပ်ကို ကောင်းစေချင်လို့ ညှစ်ပေးတာလည်း ပါတယ်..။ ကာမအရသာကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် တုံ့ပြန်မှုလည်း ပါတယ်ပေါ့…။

“ ပလွတ်… ဗြစ်… ဇွတ်…… ဖွတ်….. ဒုတ်…… အင့်… ဟင့်… ဟင့်…..“

“ ကောင်းလား.. ဝိုင်းစိန်….“

“ အင်း….. ဟင့်အင်း… သိဘူး…..“

အသံလေးက ခရာတာတာလေး…။ ကျုပ်လည်း အ တော်ကောင်းလာတာကြောင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီးကို ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး လိုးရာက သုတ်လွှတ်လိုက်တော့တယ်…။ သူလည်း ပြိုင်တူ ပြီးတယ်နဲ့ တူတယ်…။ ကျုပ်လည်း သုတ်လွှတ်လိုက်ရော…

“ အမလေး…. အစ်ကို… အ……… အို… အမေ့…“

ဆိုပြီး ကော့ကော့တက်သွားရာက တွန့်တွန့်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားတော့တာပါဘဲဗျာ…။

ကျုပ် အတွေ့အကြုံတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်…။ နောက်ကြုံရင် ပြောပြဦးမယ်…။ အခုတော့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်တော့ဗျာ…။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



မြောက်ကျွန်းသူ လူပေလော (စ/ဆုံး)

 မြောက်ကျွန်းသူ လူပေလော (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်

မြောက်ကျွန်းသူ မြောက်ကျွန်းသားတို့သည် တရားဝင် ဇနီးမယား မရှိ (ဝါ) တစ်လင်တစ်မယား စနစ်မရှိ..။ မုဒိန်းဆန်ဆန် အဓမ္မ ကာမအမှုများလည်း ကင်းရှင်း၏။ အိမ်ထောင်ရေး အရှုပ်အထွေးများလည်း လုံးဝ ကင်းရှင်း၏။ အကြင်ဖိုသတ္တဝါသည် အကြင်မသတ္တဝါအား အချစ်လွန်ကဲခြင်း တည်းဟူသော လိင်စိတ်ဖြင့် ကာမဂုဏ် ဆက်ဆံသွားလိုအံ့..။ ထို ဖိုမ သတ္တဝါနှစ်ဦးစလုံး အလိုတူ ကျေနပ်ပြီးသား ဖြစ်၏။ ကာမဂုဏ် မေထုန်မှုဖြင့် သံဝါသ ပြုလိုကြလျှင် လူသူ မမြင်ကွယ်ရာ အရပ်၌ (၇) ရက်တိုင်တိုင် အားပါးတရ ဝဝလင်လင် ဆက်ဆံကြ၏။ မြူးထူးပျော်ပါးကြ၏။ ပြီးလျှင် ငါ့လင်ငါ့မယားဟု စွဲလန်းသော ဥပါဒါန်များ မရှိဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေထိုင်ကြသည်။

သားသမီး မွေးဖွားလာလျှင်လည်း ကလေးအများနှင့် စုပေါင်းထားလိုက်သည်။ နို့တိုက်ခြင်းမှအစ ကလေး၏ ပြုဘွယ်ကိစ္စမှန်သမျှကို မြင်တွေ့သူတိုင်းက မိခင်၏ တာဝန်ကို ကျေပြွန်စွာ ဆောင်ရွက်ပေးခဲ့သည်။ ထို့အတူ ယောက်ျားများကလည်း ဖခင်၏ တာဝန်ကို ကျေပြွန်စွာ ဆောင်ရွက်ပေးခဲ့ကြသည်။ အလွန်သိသာ ထင်ရှား ယုတ်ညံ့သော မနာလို ဝန်တိုခြင်း မရှိ။ တစ်ဦးကို တစ်ဦး အကြင်နာ မေတ္တာ လွှမ်းသော ဆက်ဆံရေးဖြင့် ဆက်ဆံကြသည်။

မေထုန်ဟူသည် ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့ စိတ်တူကိုယ်တူ ကြည်ဖြူကျေနပ်စွာ ကာမစပ်ယှက် သံဝါသ ပြုခြင်းကို ခေါ်၏…။

“ ဖြိုးဖြိုးရေ…. မမဆီ ခဏ လာပါဦးဟေ့….”

ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ယောက် မြောက်ကျွန်းနှင့် ပတ်သက်သော စာတစ်ပုဒ်ကို စိတ်ဝင်စားစွာ ဖတ်နေစဉ် အရှေ့ဘက်တိုက်အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းတံခါးမှနေ၍ မသက်ထားရီက လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

သူနေတာက အရှေ့ဘက်တိုက်နှင့် ဘေးချင်းကပ်အနေအထား ဖြစ်သော ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်ရှိ အစွန်ဆုံးအခန်းတွင် ဖြစ်သည်။ သူနေသော အခန်းနှင့် မသက်ထားရီ အိပ်ခန်းမှာ မျဉ်းတစ်ပြေးညီ ယှဉ်လျက်ရှိသည်။ သို့သော် သူနေသော အခန်းက ၃ ပေခန့်နိမ့်သဖြင့် မသက်ထားရီအခန်းက အပေါ်စီးမှ ဖြစ်နေသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့….မမ လာပြီ…လာပြီ…..”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို အမှတ်အသားပြုရင်း မသက်ထားရီ ကြားအောင် အသံပြုကာ ခပ်သွက်သွက် ဆင်းလာခဲ့သည်။ အချိန်က မနက် ၉ နာရီခွဲခန့်ဖြစ်၍ မသက်ထားရီသမီး ၅ တန်းကျောင်းသူ သက်သက်မွန်လည်း ကျောင်းသွားနေ၏။ ထို့ကြောင့် အိမ်တွင် ဖြိုးဟိန်းကျော်ရယ် ၊ မသက်ထားရီရယ် ၊ အိမ်ဖော် မမြနှစ်တို့သာ ရှိကြ၏။

ဖြိုးဟိန်းကျော် ဒီအိမ်ရောက်သည်မှာ ၆ လ ကျော်ကျော်သာ ရှိပါသေးသည်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဖြစ်၍ တက္ကသိုလ်ဆက်တက်ရန် သူအမေ၏ အစ်ကိုတစ်ဝမ်းကွဲဖြစ်သူ မသက်ထားရီ၏ယောက်ျား ကိုထွန်းထွန်းဦးက သူ မလေးရှား မသွားခင် ၃ လအလိုတွင် သူ့အိမ်မှာနေ၍ တက္ကသိုလ် ဆက်တက်ရန် ခေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ်က ဆယ်တန်းအောင်ပြီးပြီးချင်း တက္ကသိုလ် ဆက်မတက်ရသေးပဲ တစ်နှစ်နားရသည်။ ထို့ကြောင့် ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်းနှင့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း တက်စေသည်။ တစ်ချိန်ကြလျှင် သူ့လို နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်စေရန် ရည်ရွယ်ထား၏။

လိင်စိတ်နိုးကြား ၊ လူပျိုသွေးတွေ တိုးပွားစ အရွယ်မို့ ဖြိုးဟိန်းကျော် စိတ်က မသက်ထားရီ အပေါ်မှာ စတွေ့ကတည်းက မရိုးသားဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ မသက်ထားရီ အပေါ်မှ မဟုတ်၊ အိမ်ဖော်ဖြစ်သူ မမြနှစ် အပေါ်မှာလည်း မရိုးသားပါ..။ မသက်ထားရီနှင့် မမြနှစ်တို့မှာ အသက် သုံးဆယ်ဝန်းကျင် သက်တူရွယ်တူ ဖြစ်ကြသည်။ မမြနှစ်မှာ အိမ်ဖော်ဖြစ်သော်လည်း ညှိုးညှိုးမှိန်မှိန် စုတ်စုတ်ပဲ့ပဲ့ မဟုတ်ပါ..။ မသက်ထားရီက ဆွေမျိုးသားချင်းလို ဆက်ဆံနေထိုင်စေ၍ မသိလျှင် ညီအစ်မဟုပင် ထင်ရပါသည်။ ပြီးတော့ မမြနှစ်က သားသမီး မရှိသည့် အိမ်ထောင်ပျက် တစ်ခုလပ် ..။

မမြနှစ်က မသက်ထားရီထက် မျက်နှာအလှ လျော့သော်လည်း ကိုယ်ဟန်အလှမှာမူ တန်းတူလိုက်ပြီး ကျားသတ္တဝါတို့ စွဲမက်စေသော အရှိုက်အဟိုက်၊ အဝေ့အဝိုက် ၊ အဖုအထစ် အမို့အမောက် ကောက်ကြောင်းတွေက ကြည့်ကောင်းလှစွာ ပြည့်စုံပါသည်။ ပုံစံတူဟု မဆိုသာသော်လည်း ကာယအလှမှာ တစ်မျိုးစီ စွဲမက်စရာ ကောင်းသည်ကတော့ အသေအချာပင်။

ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ယောက် ဒီမိန်းမနှစ်ဦးအပေါ်မှာ ယောက်ျားပီပီ သစ္စာရှိရှိဖြင့် စိတ်ရှိတိုင်း ပစ်မှားဖောက်ပြန်လာခဲ့သည်မှာ ဒီအိမ်သို့ ရောက်စကတည်းကပင်။ ကိုယ်ထိလက်ရောက် နှုတ်ထိအသံရောက် အားဖြင့် ယခုအချိန်အထိ မဖောက်ပြန်သေးမခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်ကလေးလိုပင်။ ယခု ဤအိမ်၏ အရှင်သခင် ဘုရင်မက ခေါ်နေပါပြီ..။

သွေးဆူရင်ခုန် ဘဝင်တုန်လျှက် ဖြိုးဟိန်းကျော် တစ်ယောက် မသက်ထားရီ အိပ်ခန်းဝသို့ ရောက်လာသည်။ မသက်ထားရီက ကုတင်ပေါ်တွင် ဝမ်းလျားကြီး မှောက်လျက် ဘောပင်တစ်ချောင်းကိုင်ကာ စာရွက်အလွတ်ပေါ်တွင် ဘာတွေ တွက်ချက်နေမှန်း မသိ။

“ မမ…. ကျနော် ရောက်ပြီ…”

“ အော်….အေးအေး…လာလေဟဲ့…”

ကြည်လဲ့ရွှင်ပြုံးစွာ ခေါင်းကို ငဲ့စောင်းပြီး ပြော၏။ မသက်ထားရီ မျက်လုံးတွေက ညှို့အားပြင်းစွာ အရောင်တွေ လက်ဖြာနေ၏။ ဖြိုးဟိန်းကျော် ရင်တလှပ်လှပ် ခုန်စွာဖြင့် လျှောက်လှမ်းလာသည်။

“ အေး….အဲဒီအပေါ်မှာ ထိုင်လေ…”

ကုတင်နှင့် ကပ်လျက်ရှိသော စားပွဲခုံက ကုလားထိုင်ရှည်ပေါ်တွင် ထိုင်ရန် မေးငေါ့ပြသည်။ ဒီတော့ ဖြိုးဟိန်းကျော်က မသက်ထားရီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို အပေါ်စီးမှ မြင်နေရသည်။ မသက်ထားရီက ယခုအချိန်ထိ မထသေးပဲ စောစောကအတိုင်းပင် ဝမ်းလျားမှောက်လျက်သား ရှိနေသေးသည်။ တင်ဆုံထွားထွားအိအိကြီးတွေက ဖြိုးဟိန်းကျော် ရင်ကို တဒိန်းဒိန်း ခုန်စေသည်။

ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ယောက် အာခေါင်တွေ ခြောက်ပြီး တံတွေး မကြာခဏ မြိုနေရသည်..။ မသက်ထားရီက ဝမ်းလျားမှောက် အနေအထားမှ သူ့ဘက်သို့ မျက်နှာမူကာ တစ်စောင်းလှည့်လိုက်သည်။

“ မင်းက လျှိုထားတာပဲ ကွ…. ကိုယ့်အစ်မကြ မပြောဘူး…။ မြနှစ်ကြ ဗေဒင်တွက်ပေးတယ်ဆို……”

အချစ်ရည်တွေ ကိန်းအောင်းနေသော မျက်စောင်းချိုချိုလေး ထိုးရင်း မသက်ထားရီက မေး၏။

“ ဟာ… ဒီ…. ဒီလို မဟုတ်ပါဘူး မမရာ….။ ဟို…. ဟို… သူကလည်း မေးလို့ .. မတောက်တစ်ခေါက် တတ်တာလေးနဲ့ ဟောပေးလိုက်ရတာပါ…”

“ အံမယ်…. ဘာ မတောက်တစ်ခေါက်လဲ…။ ဟိုက မှန်လွန်းလို့တဲ့ တော်ရေ…။ ဒီတစ်ခါ လခ ထုတ်ရင် ရှင့်ကို ခေါက်ဆွဲကျော် အဝ ဝယ်ကျွေးမလို့တဲ့ … ကြိမ်းဝါးနေတာ…”

ကံကောင်းထောက်မစွာနှင့် တည့်သွားခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။ တကယ်တော့ ဖြိုးဟိန်းကျော်က ဝါသနာပါလို့ မတောက်တခေါက် လေ့လာထားခြင်းသာ ဖြစ်၏။ သူ့ကိုသူသိ၍ ပြုံးလိုက်မိစဉ်….

“ မင်းက ဘာပြုံးတာလဲ… ဟင်း….၊ မျက်နှာတော်တော်လိုက်…. ငါ့ကြ ဟောမပေးဘူး…။ ကဲ.. အခုလောလောဆယ်တော့ မဟောနဲ့ဦး..။ မင်း ဗေဒင်ပညာနဲ့ မမကို သုံးလုံးဂဏန်း တွက်ပေးကွာ နော်…။ မမ ဒီတစ်ချီ တော်တော် ထိသွားတယ်။ မင်းလေးလေး ပို့တဲ့ ငွေ ၁၅ သိန်းလည်း ပြောင်ပြီ….”

မသက်ထားရီ စကားကြောင့် ဖြိုးဟိန်းကျော် ခေါင်းနပန်း ကြီးသွားသည်။ ဟိုအမွှေးပါမကျန် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အမွှေးများ ထောင်ထသွား၏။

“ ဘုရား…ဘုရား…. ငါးပါးမက မှောက်တော့တာပဲ…။ ၁၅ သိန်း ပြောင်ပြီတဲ့…၊ သုံးလုံးဂဏန်းလည်း တွက်ပေးတဲ့…. ဘုရား…ဘုရား….”

စိတ်ထဲမှာ ဗလောင်ဆူ ယောက်ယက်ခတ်ရင်း ဇောချွေးတွေ ပြန်လာသည်။ မျက်နှာကြက်မော့၍ အကြံထုတ်နေစဉ်….

“ ဘယ်နှယ့်လဲ… ဗေဒင် ဆရာလေး….”

မသက်ထားရီ စကားကြောင့် ယောက်ယက်ခတ် ပြန့်ကျဲနေသော အတွေးများ တုန့်ခနဲ ရပ်တန့်သွားသည်။ သူ့ကို ကြည့်လိုက်တော့ စောစောကလို ဘေးတစ်စောင်း မဟုတ်တော့ဘဲ ပက်လက်ကြီး အိပ်လျက် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ မို့မောက်တင်းရင်းသော နို့အုံကြီးနှစ်မွှာက အင်္ကျီကို ဖောက်ထွင်းထွက်မတတ် ရုန်းကန်နေသည့်နှယ် ထင်ရ၏။

စောစောက အတွေးနေရာဝယ် ရမ္မက်လေပွေက ဖြိုးဟိန်းကျော် နှလုံးသားကို တစ်ချက်မွှေ့သွားပြန်၏။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လက်တွေ့မရှိသော်လည်း .. သူလည်း ခေတ်ပညာတတ်တစ်ယောက် ၊ စာပေဗဟုသုတ ပြည့်စုံကြွယ်ဝသူ ဖြစ်၏။ မသက်ထားရီ အပေါ် မရိုးသားသော စိတ်အခံကား ကြီးလှသောကြောင့်သာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံ၍ နှလုံးခုန် ရင်တုန်နေသည်ကို သတိဖြင့် ပြန်လည် စုစည်းလိုက်သည်။

“ ကဲ….ပြောလေ… မမကို သုံးလုံးဂဏန်း တွက်ပေးမှာလားလို့….”

မျက်လုံးလေး ဒေါင့်ကပ်ပြီး မေးလာသော ညုချွဲချိုအီသော အသံလေးက ဖြိုးဟိန်းကျော် အသည်းကို ကျလိကျလိ နှင့် ယားစေ၏။ တအားပွေ့ဖက်ပြီး လုံးပစ်ချင်စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်နေမိသည်။

“ ပြောလေကွာ… နက်ဖြန်ဆို ထွက်တော့မှာ…။ မင်းဆီက ဂဏန်းရရင် သဇင်ငြိမ်းဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး လှမ်းအောလိုက်မှာ….”

ကြောက်လျှင်လွဲ ရဲလျှင်မင်းဖြစ် … လာစမ်းကွာ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး..

“ ရတယ်လေ… မမ .. စာရွက်နဲ့ ဘောလ်ပင် ပေး…”

“ ဒီလို လုပ်စမ်းပါ.. ဆရာလေးရယ်… အဟင်းဟင်း…”

မသက်ထားရီက သူ့ရေးလက်စ ဘောပင်ကို လှမ်းပေးရင်း ၊ ကိုယ်ကို လိမ်၍ ထလိုက်သည်။ လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်နေသော ထမီကြောင့် ဖွေးနုဝင်းမွှတ်နေသော ဗိုက်သားပြင်ကို လှစ်ခနဲ မြင်လိုက်ရသည်။ မသက်ထားရီက ကုတင်ခေါင်းရင်းဆီသို့ တရွတ်တွန်းသွားပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းရှိ ဘီရိုတံခါးကို ဆွဲဖွင့်သည်။ ဒီတော့ တပ်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသော ကျော့ရှင်းသည့် ကိုယ်ဟန်က ဖြိုးဟိန်းကျော် မျက်လုံးထဲ တည့်တည့်ကြီး ဝင်လာသည်။ သေးသွယ်သော ခါးနှင့် ဖွံ့ထွားသော တင်ဆုံသား မို့မို့ကြီးက ထင်ရှားစွာ စွင့်ကား ဝင့်ကြွားလျက် ရှိနေတော့သည်။

မသက်ထားရီက ဘီရိုအောက်ထပ်မှ စက္ကူတစ်ထပ် ယူ၍ ဖြိုးဟိန်းကျော်ထံ လှမ်းပေးသည်။ သူမ နောက်ကျောကို ရမ္မက်ရောင်လွှမ်းသော အကြည့်သရမ်းတို့ဖြင့် စူးနစ် မက်မောစွာ ကြည့်နေသော ဖြိုးဟိန်းကျော် မျက်လုံးတို့ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သို့သော် မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ နေလိုက်သည်။

ယခု မသက်ထားရီ ပြောသော စကားများသည် အစစ်အမှန် မဟုတ်ပါ..။ သုံးလုံးထိုးသည်ကား မှန်၏။ သူ့ယောက်ျား ပို့လိုက်သော ငွေ ၁၅ သိန်းဆိုသည်မှာ တကယ်မဟုတ်ပါ..။ သုံးသိန်းလောက် ထိသွားသည်ကတော့ မှန်သည်။ ဒီမျှလောက်တော့ မသက်ထားရီအဖို့ အပျင်းပြေ သွားကြားထိုးသလောက်ပင် ရှိ၏။ ယခုကဲ့သို့ ပြုလုပ်နေခြင်းမှာ ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို ကာမသားကောင်အဖြစ် သွတ်သွင်းရန် ရမ္မက်ထောင်ချောက် ဆင်နေခြင်းသာ..။ ဤကိစ္စကို သူမနှင့် မြနှစ်တို့ နှစ်ဦးသဘောတူ တိုင်ပင်ပြီး ပန္နက်ရိုက် အစပျိုးခြင်းသာ ဖြစ်၏။ သူ့ယောက်ျား မလေးရှားမှာ ၃ နှစ်ခွဲနေရမည်..။ ထို့ကြောင့် ရေရှည်စီမံကိန်းအတွက် ယနေ့ အစပျိုးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဖြိုးဟိန်းကျော်ဘက်ကလည်း သူ့အကြံနှင့်သူ ရှိပြီး ဖြစ်သည်။ သူကလည်း ခေသူမဟုတ်ပဲ မိန်းမနှင့် ပတ်သက်သော မဃဒေဝ လင်္ကာ တော်တော်များများကို သူ ရထားသည်။ လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသည်က တစ်ကြောင်း၊ ဦးလေးဝမ်းကွဲ၏ မိန်းမဖြစ်နေသည်က တစ်ကြောင်း ၊ အလှဂုဏ် ဓနဂုဏ် အရှိန်တွေက ကြီးမားနေသည်က တစ်ကြောင်း များပြားလှစွာသော ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းတွေကြောင့် မသက်ထားရီကို ရှိန်နေခြင်းဖြစ်၏။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မသက်ထားရီသည် မိန်းမ။ မိန်းမမှန်လျှင် စောက်ဖုတ်ပါသည်။ ထိုစောက်ဖုတ်သည် မည်သူ့အတွက် ဖြစ်ရမည်နည်း..။ စောက်ဖုတ်မှန်က လီးနှင့် ဂဟေဆက်မှသာ ကမ္ဘာ့နိယာမကျမည် မဟုတ်ပါလား..။

ဖြိုးဟိန်းကျော် ခေါင်းထဲတွင် သူရထားဖူးသော မဃဒေဝလင်္ကာ အပိုင်းအစတစ်ခုက ဝင်ရောက်လာသည်။

“ ကြုံရာနှင့်လိုက်၊ ကြိုက်ရာနှင့် မြှောင်၊ တွေ့မရှောင်သား…. ”

မသက်ထားရီကရော ဘာမို့လို့နည်း..။

“ မမ… နက်ဖြန် .. သောကြာနေ့နော်…”

“ အေး.. ဖေဖော်ဝါရီ ၁၆ .. သောကြာ..”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က ဘာရယ် ညာရယ် မဟုတ်..။ ၁၉၉၆. ၂. ၁၆ …….. ဤခုနှစ်လရက် ဂဏန်းများကို ပေါင်းလိုက်သည်။ ၃၄ ရသည်။ ရှေ့က ၃ တစ်လုံးကို ယူ၍ နောက်အလုံးကို ပယ်လိုက်သည်။ တဖန် မြန်မာ နှစ် လ ရက် များကို ပေါင်းလိုက်သည်။ ( ၁၃၅၇ + ၁၁ + ၂၈ + ၃၀ ) ရသည်။ ရှေ့အလုံးကို ပယ်၍ နောက်ဆုံးကို ယူလိုက်သည်။ ( ၀ )..။

ချဲထွက်မည့်နေ့က သောကြာနေ့ဖြစ်၍ သောကြာ၏ ရန်ဂြိုဟ်ကို ရှာရာ တနင်္လာဂြိုဟ်ကို ရ၏။ ထို့ကြောင့် ၂ ဟု မှတ်လိုက်သည်။ တဖန် သောကြာ၏ အိမ်ထောင်ဘက်ကို ရှာရာ ဥသာ ဟူသော လင်္ကာအရ တနင်္ဂနွေကို ရ၏။ ထို့ကြောင့် ၁ ဟု မှတ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် အောက်ပါအတိုင်း အကွက်ထုတ်လိုက်သည်။ ၃၀၂ နဲ့ ၃၀၁ ..။

“ ကဲ… ရပါပြီ…မမ… ၃၀၂ နဲ့ ၃၀၁ နှစ်ကွက်ထဲရယ်… အပီပဲ…။ မပီရင် ဇက်အဖြတ်ခံမယ်..”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က ဘောပင်နှင့် ထိုနှစ်ကွက်ကို ရေးသားပြီး မသက်ထားရီကို ပေးလိုက်သည်။

“ တကယ်..အပီနော်… ဆရာကြီး…”

“ အို… တကယ်အပီပါဗျာ…။ ကဲ.. မယုံရင် ဘာကြေးလောင်းမလဲ…”

“ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ကြေး လောင်းမယ်ကွာ…”

မသက်ထားရီက ၁၅၀၀ ဗို့အား အပြည့်ပါသော ရမ္မက်မျက်လုံးတို့ဖြင့် ရွှန်းရွှန်းစားစားကြီး ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်က သဘောမပေါက်၍ ကြောင်ကြည့်နေစဉ်….

“ ဟို…. ဒီလိုလေကွာ… မင်းမှန်ရင် မမတစ်ကိုယ်လုံးကို မင်းဆီပုံအပ်မယ်..။ မင်းကြိုက်သလိုလုပ်… ..။ မင်းရှုံးရင်လည်း မင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို မမဆီပုံအပ်.. မမကြိုက်သလိုလုပ်မယ်..။ ကဲ… ဘယ်နှယ့်လဲ…”

ဘယ်ဘက်ကကြည့်ကြည့် အမြတ်ချည်းမို့ ဖြိုးဟိန်းကျော်က…

“ ကဲ….စိန်လိုက်ဗျာ…..”

ဟု တက်ကြွစွာ ပြောလိုက်သည်။ မသက်ထားရီက ခေါင်းရင်းဘက် နံရံတွင် တပ်ဆင်ထားသော ခလုတ်ကလေးကို နှိပ်လိုက်ရာ မကြာမီ မမြနှစ် ရောက်ရှိလာသည်။

“ ဘာခိုင်းစရာ ရှိလို့လဲ…မမ..”

“ အော်… ဒီမယ် မြနှစ်ရေ…။ ဆရာကြီးက ပေးတဲ့ သုံးလုံးဂဏန်း ၂ ကွက်..။ အဲဒါ သဇင်ငြိမ်းဆီမှာ ဖုန်းဆက်ပြီး မှာလိုက်စမ်းပါ..။ တစ်ကွက်ကို ငါးထောင်စီတင်လိုက်..။ ထားဟန်းဖုန်းက ဓါတ်ခဲအားကုန်နေလို့…။ ရော့.. ဒီမှာ ဆရာကြီးပေးတဲ့ ဂဏန်း…”

မမြနှစ်က မသက်ထားရီပေးသော စာရွက်ကလေးကို ကြည့်ရင်း …

“ အင်း…မိုက်လှပါလား… ၃၀၂ … ၃၀၁ ဆိုပါလား… အဟိ….”

မမြနှစ်က စာရွက်အပိုင်းလေး ယူပြီး အောက်ထပ် ဆင်းသွားသည်။ မသက်ထားရီက ဖြိုးဟိန်းကျော် နောက်ကျောမှ မတ်တတ်ရပ်လျှက် ပခုံးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ ကဲ… ငါ့မောင်ကို ယုံပြီး မမကတော့ ထိုးချလိုက်ပြီနော်…။ လောင်းကြေးကို မမေ့နဲ့..။ နက်ဖြန် ၃ နာရီခွဲကြ အဖြေပေါ်မှာပဲ…”

“ ဒေါက်…. ဒလောက်…….”

“ အယ်တော့…. ဒီနားကပ် အစုတ်ပလုတ်ကလည်း…ကျစ်…..”

“ ဘာလဲ ..မမ..နားကပ်ပြုတ်သွားလို့လား…”

“ အင်း…..”

ဖြိုးဟိန်းကျော် ကုလားထိုင်ပေါ်မှ ဆင်း၍ စားပွဲခုံအောက် ငုံ့၍ နားကပ်ကို ရှာသည်။ မတွေ့…။ မသက်ထားရီကလည်း ကုတင်အောက်ကို ငုံ့၍ ရှာနေသည်။ ရှေ့ပိုင်းကိုယ်က ကုတင်အောက် ရောက်နေသည်မို့ ဒူးထောက် ဖင်ကုန်းပေးထားသလို ပုံစံကြီး ဖြစ်နေသည်။ စွင့်ကားဝင့်ထယ်သော တင်ဆုံးထွားထွားကြီးက အထက်သို့ အနည်းငယ်မြောက်ကာ နိုင်ငံခြားအပြာဇာတ်ကားထဲက ဖင်ကုန်းလိုးသလို ပုံစံကြီး ဖြစ်နေသည်။ ဖွေးဖွေးအစ်အစ် ခြေသလုံးသားတွေကလည်း ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို မြူဆွယ်ကလိနေကြသည်။

ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ယောက် မသက်ထားရီ ပုံစံကြီးကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်လာသည်။ အခုနေ ထမီလှန်ပြီး နောက်မှ ဒူးထောက်၍ လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာ၏။

“ မမ… တွေ့ပြီလား…”

“ ဟင့်အင်း… မတွေ့သေးဘူး..”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က တုန်ခါအက်ကွဲသော အသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော် စားပွဲအောက်ရှာအပြီး ကုတင်ခြေရင်းဘက် ကြည့်လိုက်ရာ စိန်နားကပ်ဝင်းဝင်းလေးကို ကုတင်ခြေရင်းတွင် အခန့်သားလေး တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟော…တွေ့ပြီ….မမ… ဒီမယ်..ဒီမယ်…”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က နားကပ်ကို ကောက်ယူရင်း ပြောလိုက်၏။ ဒီတော့မှ မသက်ထားရီလည်း ကုတင်အောက်မှ နောက်ဆုတ်ရင်း ထွက်လာသည်။

“ အဟင်းဟင်း…. ကျေးဇူးပဲ..ငါ့မောင်ရေ…”

“ ကဲ…မမ ကျနော် သွားတော့မယ်နော်…”

“ အေး…အေး……”

မသက်ထားရီလက်ထဲ နားကပ်ထည့်ပေးရင်း အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ နားကပ်လှမ်းပေးစဉ် အပေါ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးပြုတ်နေပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေသော ရင်သားမို့မို့ နှစ်မွှာကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သေးသည်။ နို့အုံကြီးနှစ်မွှာက ဝင်းမွတ်တင်းပြောင်နေ၏။ ဖြိုးဟိန်းကျော် စိတ်ထဲ ဖျောက်ဖျက်၍ မရအောင် တရစ်ဝဲဝဲ ရှိနေပါတော့သတည်း..။

၁၆.၂ . ၁၉၉၆ ညနေ ၃ နာရီ ၅ မိနစ်ကျော်လာပြီမို့ ဖြိုးဟိန်းကျော် စိတ်တွေ ဂဏာမငြိမ် လှုပ်ရှားနေမိသည်။ သူ ရမ်းတုတ်မှန်းတုတ်ပြီး ပေးခဲ့သော ဂဏန်းအတွက် စိုးရိမ်မကင်း ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့တာဝန်ရှိသလို ခံစားနေရသည်။ ရသမျှ လာဘသိဒ္ဓိ မန္တာန်များကို တတွတ်တွတ် ရွတ်ရင်း မကြာမီ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။

“ ဝေး…ဟေး..ဟေး…. ၃၀၂ တဲ့…. ပေါက်ပြီဟေ့…. ဖြိုးဖြိုးရေ့…မင်းပေးတဲ့ဂဏန်း ပေါက်ပြီဟေ့….”

နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် မသက်ထားရီအသံက သူ့နားအကြည်လွှာကို လာရိုက်ခတ်သည်။ သို့သော် .. ဝိုးတဝါးနဲ့သာ…။

“ ဖြိုးဖြိုးရေ…ဟေ့…ဖြိုးဖြိုး… ၃၀၂ တဲ့…. ပေါက်ပြီ…ဟဲ့….”

ဒုတိယအကြိမ်ပြောမှပင် သဲသဲကွဲကွဲ သိရတော့သည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ယောက် ဝမ်းသာလုံးဆို့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဝုန်းခနဲ ထကာ အောက်ထပ် ဆင်းပြေးခဲ့သည်။ သူ့ခေါင်းထဲတွင် တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ကြေး… တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ကြေး.. ဤအသံတို့သာ ကျယ်လောင်စွာ မြည်ဟီးနေပါတော့သတည်း..။

မမြနှစ်က သက်သက်မွန်လေးကို ခေါ်ပြီး ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် ဈေးချို ညဈေးဘက် ထွက်သွားသည်။ မမြနှစ်ကို မုန့်ဖိုးတစ်သိန်း..၊ သမီးဖြစ်သူ သက်သက်မွန်ကိုလည်း တစ်သိန်းပေးလိုက်သည်။ သူတို့ထွက်သွားတာက ညနေ ၆ နာရီ..။ သဇင်ငြိမ်းက ည ရှစ်နာရီမှ ငွေလာပို့မည်ဖြစ်၍ မသက်ထားရီက သူ့ငွေကို ခဏစိုက်သုံးထားလိုက်၏။

မသက်ထားရီတစ်ယောက် သမင်ပျိုမလေးသဖွယ် မြူးကြွသွက်လက်နေသည်။ စုတ်ကော လာဘ်ကော စုံဝင်ဘို့ ဆိုသည်မှာ တကယ်မလွယ်ပါ..။ ထိုအထဲတွင် ယခုလို တစ်နေ့တည်း တစ်ပြိုင်တည်း ဝင်ဘို့ ပို၍ မလွယ်သေးပါ..။ ယခုတော့ သုံးလုံးက ငါးထောင်ကွက် ပေါက်သည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်က နိုင်သွားသည့်အတွက် သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို လိုရာသုံး ပုံအပ်ရတော့မည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးဟိန်းကျော် ပြုသမျှ နုရတော့မည်။ ရိုင်းရိုင်းပြောရလျှင် ယောကျ်ားနှင့် ကင်းကွာနေသော အိမ်ထောင်ရှင် မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ အဓိက မွတ်သိပ်လိုလားချက်က လီးနှင့် မကင်းရေးပင် မဟုတ်ပါလား..။

သွေးသားဆူဖြိုး အလှတွေ တရိပ်ရိပ်တိုးနေသော မသက်ထားရီလို အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင် အိမ်ထောင်ရှင် မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ လီးဆိုသော အရာက ပို၍ လိုအပ်မည် မဟုတ်လော..။ မမြနှစ် နှင့် မိန်းမချင်း စခန်းသွားနေရတာလည်း အဆင်ပြေပါ၏။ အထိုက်အလျောက်လည်း ကာမဆန္ဒတွေ ပြေငြိမ်းပါ၏။ နှစ်ဦးနှစ်ဝ ကျေနပ်မှုတွေလည်း အကြိမ်ကြိမ် ရခဲ့ပါ၏။

သို့သော် ယောကျ်ားစစ်စစ်တစ်ယောက်၏ လီးလောက်တော့ ဘယ်မှထိရောက်ပါမည်နည်း..။ သူတို့တွေက လီးအကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီး သိထားကြသူတွေ မဟုတ်ပါလား..။ ထို့ကြောင့် ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို ရမ္မက်ထောင်ချောက်ဆင်ဖို့ စိတ်ကူးထားခဲ့သော စီမံကိန်းကို လက်တွေ့ အကောင်အထည် ဖော်လိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။

မဖော်လို့ကလည်း မဖြစ်..။ သူမယောက်ျားက မလေးရှားမှာ ၃ နှစ်ခွဲကြီးတောင် ကြာမည် မဟုတ်လား..။ လင်ရှိမယားတစ်ယောက်အဖို့ ယောက်ျားနှင့် ၃ နှစ်ကျော်ကြီး ခွဲနေရမည်ဆိုတော့ စဉ်းစားသာ ကြည့်ကြပါတော့..။ လီးအကြောင်း ကောင်းကောင်းသိထားတဲ့ ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးက နေမည်တဲ့လား..။ သုံးနှစ်မပြောနှင့် သုံးရက်တောင် မလွယ်တဲ့ ကိစ္စပါ..။ ဤသို့သော အကြောင်းတွေကြောင့် ရေရှည်စီမံကိန်းအဖြစ် ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို ရမ္မက်ထောင်ချောက် ဆင်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ရမယ်ရှာလီဆယ်ပြီး သုံးလုံးတွက်ခိုင်း၏။ ရှုံးလျှင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်မည်..။ နိုင်လျှင် ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ကိုယ်လုံးကို သူမထံ ပုံအပ်ရမည်ဟု အလောင်းအစားလုပ်ထားရာ ယခု ဖြိုးဟိန်းကျော်က နိုင်သွားပြီဖြစ်၍ လီးနှင့်ပြတ်ကာ လီးအလွန်ငတ်နေသော သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖြိုးဟိန်းကျော်ထံ ပုံအပ်ရတော့မည်။ ပိုင်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း..။

တွတ်ပါထည့်လိုက်လျှင် တစ်သောင်းရင်းရုံနှင့် ၂၈ သိန်းကြီးများတောင် ရတော့မည်..။ ထို့ထက်.. ထို့ထက် ပို၍ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဖြိုးဟိန်းကျော်က ပိုင်သွားပြီဖြစ်၍ အလိုးခံရပေတော့မည်..။ လီးကြီးမကြီးတော့ မသိ၊ လူပျိုဆိုတော့ သန်လိုက်မည့်ဖြစ်ခြင်း..။ မနေ့က သူမဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကောင်လေးဘယ်လောက်များလီးတောင်လိုက်မည်မသိ..အတွေးမျိုးစုံဖြင့်ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေစဉ် ဖြိုးဟိန်းကျော် ရောက်လာသည်။

“ မမ… ပေါက်တယ် ဆို…..”

“ အေး…မင်းပေးတဲ့ ၃၀၂ လေ..။ လာပါကွာ.. မတ်တပ်ကြီး… ထိုင်စမ်းပါဦး…။ မြနှစ်နဲ့ သမီးတို့ကတော့ ဈေးချို ညဈေးတန်းဘက် ထွက်သွားပြီ..။ သူတို့ကို မုန့်ဘိုး တစ်သိန်းစီ ပေးလိုက်တယ်…”

“ ဒီလိုဆိုရင်.. ကျနော်နိုင်တဲ့အတွက်.. မမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုင်သွားပြီပေါ့…နော်..”

မသက်ထားရီက ရမ္မက်ရောင်လွှမ်းသော ညှို့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေဖြင့် ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို ကြည့်ကာ

“ အင်းပေါ့…။ ဒီတော့ မင်းက ဘာလုပ်မှာလဲ….”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က မသက်ထားရီ ခုံဘက် ပြောင်းထိုင်လိုက်ပြီး မသက်ထားရီကို ပွေ့ဖက်နမ်းရှုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပါးကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး ဆေးဆိုးစရာ မလိုဘဲ ပင်ကိုယ်သဘာဝအတိုင်း နီထွေးစိုပြေသော နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူပစ်လိုက်သည်။ လီးနှင့် ကင်းကွာနေသော မသက်ထားရီတစ်ယောက် ဖြိုးဟိန်းကျော်၏ အချစ်ကြမ်းမှုတို့ကြောင့် ရင်ခုန်သံတွေ ဆူပွက်မြန်ဆန်လာသည်။

“ ဟင်းဟင်း… တော်…. တော်ပါဦး… မောင်လေးရယ်…..”

တုန်ရီမောဟိုက်သော အသံဖြင့် တောင်းပန်လာသည်။ ဒီတော့မှ ဖြိုးဟိန်းကျော်က ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်သည်။

“ ဟွန့်… နွားသိုးကြိုးပြတ်လေး… ကြမ်းလိုက်တာ… ပိုင်တယ်ဆိုပြီး ထင်သလို လုပ်ချင်တာပေါ့လေ…..။ မင်း တကယ်ပိုင်မှာက ည ၉ နာရီကျော်မှ…။ အဲဒီတောမှ မင်းစိတ်တိုင်းကျ… မင်းသဘော…. ရှိ….”

ထိုစဉ်… တီ..တီ…တီ…..တီတီ… ခြံဝမှ ဆိုင်ကယ်ဟွန်းတီးသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်က အလိုက်တသိပင် ခြံတံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ မသက်ထားရှိလား….မောင်လေး…”

“ ဟုတ်ကဲ့…ရှိပါတယ်…”

မသဇင်ငြိမ်းက ဆိုင်ကယ်ဆက်မောင်းသွားသည်။ ဆိုင်ကယ် နောက်ခုံပေါ်တွင် ဂျပ်သေတ္တာ တစ်လုံးပါ၏။ ငွေတွေ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်..။ ဖြိုးဟိန်းကျော် ခြံတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။

“ အံမယ်လေး… ငါတော်လို့ မဟုတ်ပါဘူး…ဟယ်…။ ငါ့မောင်လေး တော်လို့ပါ…. ဟင်းဟင်း……”

ဖြိုးဟိန်းကျော် မရောက်ခင် ဘာစကားတွေ ပြောနေကြသည်မသိ..။ သူရောက်သွားတော့ မသက်ထားရီက မသဇင်ငြိမ်းကို အထက်ပါအတိုင်း ပြောနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်က ခုံလွတ်တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ထောင်တန် ငွေစက္ကူတွေက အထပ်လိုက်…..။

“ ကဲ…ရေကြည့်လိုက်ဦးလေ… ထား…”

“ မောင်လေးရေ.. စစ်လိုက်ပါဦးကွာ….။ မမသဇင်အတွက် .. စားစရာ လုပ်ပေးချင်လို့….”

ပြောပြောဆိုဆို မသက်ထားရီက ထသွားသည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်လည်း ငွေတွေကို စစ်ကြည့်နေ၏။

“ ကိုက်ပါတယ်… မမ ၂၈ သိန်း အတိပဲ…”

“ မင်းပေးတဲ့ ဂဏန်း..ဆို…”

“ ဟုတ်…..”

“ တယ်ဟုတ်ပါလား…ကွာ..။ မမကိုလည်း ပေးပါဦး…..”

ထိုစဉ် အချိုရေဗူးနှင့် ကိတ်မုန့် ယူလာသော မသက်ထားရီ ရောက်လာပြီး…

“ လောင်းကြေးက ကြီးတယ်နော်… သဇင်…။ သူ့ဘက်က နိုင်ရင် တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအပ်ကြေးတဲ့..။ ဟင်းဟင်း…. မင်းက လောင်းရဲလို့လား…”

ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်ပြီးသား ၂၀ ရာစု မိန်းမသားများ ပီပီ…

“ စိန်လိုက်လေ… ထားရဲ့…။ စုတ်ရော လာဘ်ရော တစ်ပြိုင်တည်း ဝင်တဲ့ကိန်းပဲ…။ ဆန်းတာ မှတ်လို့….”

မသဇင်ငြိမ်းက ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို ပြုံးစစ မျက်နှာဖြင့် မခို့တရို့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံနုသေးသည့် ဖြိုးဟိန်းကျော်တစ်ယောက် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ ထူပူရှိန်းဖိန်းသွား၏။

“ မင်း မောင်လေးက နုပါသေးတယ်ကွာ..။ ဒါတွေ ဟာ မင်းလက်ချက်နေမှာ….”

“ အဟင်း..ဟင်း.. သဇင့်ဗိုက်ထဲမှာ ပုဏ္ဏားလေး ရှိတယ်ဟေ့…”

သူတို့ပြောနေတဲ့ စကားအနေအထားကြောင့် ဖြိုးဟိန်းကျော် ပို၍ အနေရခက်လာသည်။ ထသွားလို့လည်း မကောင်းမို့ ရှက်ရှက်နှင့် ဒီအတိုင်း ပေထိုင်နေလိုက်ရသည်။

“ ကဲ…ကိုယ်ပြန်မယ်…ထား….”

မသဇင်ငြိမ်း ပြန်ရန် ထလိုက်စဉ်…

“ အေး..အေး… ရော့… မင်းအတွက် မုန့်ဘိုး သုံးသောင်း…..”

“ ဟားဟား… ပွတာပဲဟေ့..။ ဒေါ်ထားထားတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး အပ်နှံပြီး ချစ်စည်းစိမ် တဝကြီး ခံစားစံစားနိုင်ပါစေတော်….”

“ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေတော်….”

“ အဟား…ဟား…..”

“ အဟင်း…ဟင်း ဟင်း………..”

ည ၉ နာရီ… မသက်ထားရီတစ်ယောက် သူ့သမီးကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး အပြင်ခဏ သွားမည်ဆိုကာ မမြနှစ်ကို မျက်ရိပ်ပြ၍ ခေါ်ထုတ်လာသည်။ အစစ မှာကြားနေသည်။

“ စိတ်ချပါ မမ.. မြနှစ်တာဝန်ထားပါ… ပိပိရိရိ ဖြစ်စေရပါ့မယ်…”

“ အေးအေး… အိုကေပဲ..။ နောက်တစ်ခါဆို မြနှစ် အလှည့်ပေါ့ကွာ…”

နှစ်ယောက်သား လမ်းခွဲလိုက်သည်။ မသက်ထားရီက ဖြိုးဟိန်းကျော်ရှိရာ ကားဂိုဒေါင်ဘက်ဆီသို့ ….. မမြနှစ်က အိမ်အောက်ထပ်သို့….။ သက်မွန်လေးကလည်း သူကြိုက်သော ဇာတ်လမ်းခွေတွေ တပုံကြီး ဝယ်ခဲ့ရသည်မို့ ၂၈ လက်မ တီဗီကြီးရှေ့တွင် ပျော်လို့ မြူးလို့…..။

မသက်ထားရီတစ်ယောက် ဖြိုးဟိန်းကျော်ရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာသည်။ နှစ်ခန်း သုံးပင်၊ နှစ်ထပ်မို့ အတော်ကျယ်ဝန်းပါသည်။ ကားရှိစဉ်က အောက်ထပ်တွင် ကားထားပြီး ပစ္စည်းဟောင်းတစ်ချို့ သိမ်းဆည်းထားသောကြောင့် ဂိုဒေါင်ဟု ဆိုသော်လည်း စင်စစ် အထိုက်အလျောက် ကျယ်ဝန်းသော အိမ်တစ်လုံးသာ…။ သူမယောကျ်ား မလေးရှား မသွားခင် လပိုင်းလောက်ကပင် ကားကိုရောင်းပြီးဖြစ်၍ ယခုအချိန်တွင် ကားမရှိတော့ပါ။

အပြင်ဘက်ခန်းတွင် ကော်ဇောအစိမ်းတွေကို ခင်းထားပြီး ထိုကော်ဇောများအပေါ်မှ အိန္ဒိယဖြစ် အခင်းနှစ်ထည် ဆက်ခင်းထားပြန်သည်။ အမှတ်တမဲ့ဆိုလျှင် အကျွေးအမွေးပွဲရှိ၍ ပြင်ဆင်ထားသည့် ပုံမျိုး..။ နှစ်ပေအမြင့်ရှိ စားပွဲခုံရှည်တစ်လုံးလည်း ချထားပြီး ထိုစားပွဲခုံပေါ်တွင် တစ်ပေပတ်လည် ဂျပ်တစ်ခုထောင်ပြီး .. ဥတ္တရကုရုံနယ်မြေ… ဟု ဆော့ပင်ဖြင့် ခပ်ကြီးကြီး ရေးထားသည်။

ဖီကြမ်းငှက်ပျောသီး မှည့်မှည့်တစ်ဖီး၊ ကြက်ဥ ငါးလုံး၊ ဂရင်းဝီစကီ အကြီးတစ်လုံး၊ အချိုရေ နှစ်ဗူး၊ မန္တလေးဘီယာ နှစ်လုံးလည်း တင်ထားသည်။ ကြက်ကင်နှင့် ဝက်အူချောင်းကျော်များလည်း ပါလိုက်သေး၏။ မသက်ထားရီတစ်ယောက် ဖြိုးဟိန်းကျော် စိတ်ကူးကို သဘောအကျကြီးကျကာ ပြုံးလိုက်သည်။ ကိုယ်တော်ချောက အခုအချိန်ထိ အခန်းထဲက ထွက်မလာသေး..။

ဘာရည်ရွယ်ချက်နှင့် ရေးထားမှန်း မသိသော ဥတ္တရကုရုနယ်မြေ ဆိုသည့် စာတမ်းလေးကို သဘောကျ နှစ်သက်နေမိသည်။ ပြီးမှ အချစ်ဇော မွှန်နေ၍ တက်လာခဲ့ပြီး အောက်ထပ်တံခါး မပိတ်ခဲ့မိသည်ကို သတိရကာ ဆင်းပိတ်လိုက်သည်။ သူမ အပေါ်ထပ် ပြန်ရောက်တော့ ဖြိုးဟိန်းကျော်လည်း သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာသည်။ ဘောင်းဘီတို ၊ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီလက်ပြတ်နှင့်မို့ ယောက်ျားပီသသော ကိုယ်ဟန်ကို အထင်းသား မြင်နေရ၏။ မို့မောက်သော ရင်အုပ်၊ ပါးချပ်သော ဗိုက်သား၊ ဖုထစ်နေသော လက်မောင်းကြွက်သားကြီးတွေက အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ဖွံ့ထွားကျစ်လျစ်လှသည်။

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူလျှောက်လာရင်း အခင်းပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံလိုက်ကြ၏။ မသက်ထားရီက ဖြိုးဟိန်းကျော်၏ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို နောက်သို့ အနည်းငယ် လှန်ကာ….

“ ဒါတွေ လုပ်မယ်ဆိုရင်လည်း… မမကိုပြောပေါ့…။ ဒီက .. ပြီးမှ အပြင်ထွက်ပြီး ဝယ်မလို့…..”

“ မပြောတော့ဘူးလေ မမရဲ့…။ ကျနော်လည်း တစ်ထောင်ကွက် ပေါက်သေးတယ်..။ ပြီးတော့ အရမ်းချစ်ရတဲ့ ဟောဒီ မမကိုလည်း ပိုင်ရဦးမယ် ဆိုတော့…”

“ အယ်… .. တကယ်ပြောတာလား….”

“ ဟုတ်ပါ့…..”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က မသက်ထားရီ ပါးပြင်နုနုဖွေးဖွေးလေးကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းသား နီနီထွေးထွေး အစုံကို မက်မောပြင်းပြစွာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ့လက်အစုံကလည်း တင်သားဆိုင် ထွားထွားအိအိကြီးကို စုံဆန် ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်လျက် ရှိ၏။

“ လူတစ်ကိုယ်လုံး မောင့်ထံ ရောက်လာပြီပဲကွယ်… ဒီလောက် မလောစမ်းပါနဲ့…။ ဒါနဲ့ နေပါဦးး… ဥတ္တရကုရုနယ်မြေ ဆိုတာက….”

“ မြောက်ကျွန်းလေ မမရဲ့…။ ပဒေသာပင်က ထွက်တဲ့ အဝတ်ကိုဝတ်…၊ အဆီသြဇာပြည့်ဝတဲ့ သလေးဆန်စား၊ တစ်လင်တစ်မယားစနစ် မရှိတဲ့ အလွန်အေးချမ်းသာယာတဲ့ မြောက်ကျွန်းကို သဘောကျလွန်းလို့ ဥတ္တရကုရုနယ်မြေလို့ ရေးထားတာလေ…”

“ စိတ်ကူးလေးက ချစ်စရာလေး….တော့…”

“ အခုကြည့်လေ…။ သုံးလုံးပဒေသာပင်က ရတဲ့ ငွေနဲ့ စားစရာတွေ ဖြစ်လာတယ်။ အချစ်အတွက် မမလည်း ရောက်လာပြီ..။ ဒီအချိန်ကစလို့ မမနဲ့ မောင်လေးတို့ဟာ မြောက်ကျွန်းသူ မြောက်ကျွန်းသားတွေ ဖြစ်သွားပြီ..။ မမမှာ လင်ယောက်ျားဆိုတာ မရှိတော့ဘူး။ ဒီတော့ မမနဲ့ မောင်ဟာ ချစ်ချင်သလောက် ချစ်… ဘာအပြစ်မှ မရှိတော့ဘူးပေါ့… မမရဲ့…. ဟား ဟား…..”

“ အဟင်းဟင်း….စိတ်ကူးကလည်း….ယဉ်ပါ့တော်…။ တကထဲ…… လိုးမှာများ ဇာချဲ့နေလိုက်တာ…”

“ စိတ်ကူးယဉ်တာ မဟုတ်ဘူး.. မမရဲ့..။ ဟောဒီမှာ… လက်တွေ့… လက်တွေ့………”

ဖြိုးဟိန်းကျော်က မသက်ထားရီကို ပွေ့ဖက်လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကြီးဖြစ်နေသော မသက်ထားရီကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘော်လီ ဝတ်မထားသဖြင့် ခဏအတွင်းမှာပင် မသက်ထားရီတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးကြီး ဖြစ်သွားပါတော့၏။

“ ဟွန်း… မင်းလည်း ချွတ်တော့လေ…..”

မသက်ထားရီက ဖြိုးဟိန်းကျော်၏ ပေါင်တွင်းကြောကို မနာကျင်အောင် ဆွဲလိုက်ရင်း ချစ်မျက်စောင်းလေး ခဲကာ ပြောလိုက်၏။ အချိန်တန်ဘိုးကို လေးစားမြတ်နိုးသော ဖြိုးဟိန်းကျော်က အပိုအဆာတွေ လုပ်မနေတော့ပါ..။ မသက်ထားရီ၏ ဝင်းမွတ်အိတင်းနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်ချလျှက် ဘယ်ညာလူးပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်လုံးစီ ချေလှိမ့်ကာ နို့သီးခေါင်းနီနီရဲရဲလေးကို သွားဖြင့် မနာကျင်အောင် ငုံခဲလိုက်၏။

မသက်ထားရီတစ်ယောက် ရာဂအဆိပ်တက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြွရွတွန့်လိမ်လာသည်။ အချစ်တံခါးကြီး ပွင့်သွားပြီမို့ မသက်ထားရီ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်ကြည်တွေပင် စိုရွှဲစိမ့်ထွက်နေပြီ..။ ဖြိုးဟိန်းကျော်ကလည်း ရွသည်ထက် ရွလာအောင် သူသိသမျှ အမြင်အကြား ဗဟုသုတတို့ဖြင့် အစွမ်းကုန် ဆွပေးနေ၏။ မသက်ထားရီမှာလည်း ကာမမီးတွေ တဖျပ်ဖျပ်ပွင့်ကာ ယခုဆိုလျှင် ကာမမီးတောက်ကြီးပင် တညီးညီး တပြောင်ပြောင် တောက်လောင်လာပါတော့သည်။

ဖြိုးဟိန်းကျော်က အပေါ်ပိုင်းကို စိတ်တိုင်းကျ ဆွပေးပြီးနောက် သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ်သို့ မှောက်၍ ပွတ်ပေးပြန်သည်။ အနံ့အသက် အညစ်အကြေး ကင်းပြီး လှပထည်ဝါလွန်းသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက သူ့ကို ကြိုဆိုဖိတ်ခေါ်နေပါ၏။ ဖြိုးဟိန်းကျော်က စောက်ဖုတ်ကြီးမှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ပြီး အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ မြောက်ကျွန်းသူ ဘဝသို့ အရှင်လတ်လတ် ရောက်သွားသော မသက်ထားရီမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို တမက်တမော ကြည့်ရှုနေသော ဖြိုးဟိန်းကျော်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်း ကြည့်ရင်း သဘောကျ ကျေနပ်နေပါတော့သည်။

ဖြိုးဟိန်းကျော်က အရေကြည်များ စိုရွှဲပြီး ဖူးယောင်ခုံးကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရအောင် ကြည့်ပြီးနောက် စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် တို့ထိကစားပေးလိုက်ရာ မသက်ထားရီခင်မျာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူကျင်တက်သွားပြီး ဘေးသို့ လျှံထွက် အယ်ကားနေသော တင်ပါးသားကြီးများ ရှုံ့ခွက်ကြုံ့ဝင်သွားသည်အထိ နေမထိထိုင်မသာ တွန့်တွန့်လူးသွားရှာသည်။ ထို့နောက် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီး ပေါ်သွားအောင် ဖြဲလိုက်ပြီး လျှာကို စုလိပ်ပြီး အတွင်းသားနီနုနုထဲသို့ ထိုးသွင်းပြီး ကလိဆွဲလိုက်သည်။

“ အီး ဟီးဟီး…. အင့်… အင်း… အမေ့… အား.. ဟား…ဟင်း ဟီး…. ဟီး… ကျွတ် ကျွတ်…. အား… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာ ကွာ….”

မသက်ထားရီတစ်ယောက် လီးအစစ်နှင့် ကင်းပြတ်နေသည်မှာ အတော်လေးကြာပြီမို့ ဖင်တကြွကြွ ရင်တမမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ ဆတ်ဆတ်လူးနေပါတော့သည်။

“ အား.. အား…. အမေ့… လိုး… လိုးပါတော့ကွာ…ပြီး…. ပြီးတော့ မယ်…. ဟား… ဟင်း… ကျွတ် ကျွတ်…..”

အချီပေါင်းများစွာ ကျန်သေးသည်မို့ မသက်ထားရီ ဆန္ဒအတိုင်း ပထမအချီ လိုးပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဖြိုးဟိန်းကျော်က ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ် ပင့်ထောင်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝနှင့် သူ့လီးကြီးကို တေ့ချိန်ထားသည်။

မသက်ထားရီတစ်ယောက် ကာမအဆိပ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်ကာ မွှန်ထူနေသည့်အတွက် ယခုအချိန်အထိ ဖြိုးဟိန်းကျော် လီးကြီးကို မမြင်မိသေးပါ။ မြင်မိလျှင်လည်း ဝမ်းသာလုံးဆို့၍ သတိမေ့မျောသွားလောက်သည်။ လီးကြီးလုံးပတ်က ရုပ်ပျိုဗူးခန့် ပမာဏ ရှိပြီး အရှည်က ၇ လက်မခွဲခန့် ရှိသည်။ သူမယောကျ်ား ကိုထွန်းထွန်းဦး လီးထက် တစ်ဆခွဲကျော်ကျော်လောက် တုတ်ရှည်ပမာဏ ရှိသည်။ ယခု ထိုစံချိန်မှီ လီးတုတ်ရှည်ကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ တစ်ရစ်ချင်း ထိုးသွင်းနေပါတော့သည်။

“ ဗျစ်…. ဗျစ်… ဘွပ်…. ဗျစ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…. အီး…. ရှီး… ကျွတ်.. ကျွတ်… ရှီး.. အီး အမေ့…”

ကလေးတစ်ယောက်မွေးပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အလိုးခံထားဖူးသော စောက်ဖုတ်ဖြစ်စေကာမူ ဖြိုးဟိန်းကျော်၏ လီးကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လှသဖြင့် မသက်ထားရီတစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလှသော ကာမအရသာကို အံကြိတ်၍ ခံနေရှာသည်။

လီးကြီးကို အဆုံးထိမြုပ်အောင် ဖိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သွင်းသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက် ညှောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန် မြန်ဆန်လာသည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်…ဘွပ်..ဖွတ်….ပွတ်….ဘွတ်……..”

အချက်၂၀ ခန့် လိုးဆောင့်ပြီးသောအခါ မသက်ထားရီ တစ်ကိုယ်လုံး လေထဲသို့ မြောက်တက်သွားသလို ခံစားရပြီး ကာမကိစ္စ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပါတော့သည်။ မကြာမီ ဖြိုးဟိန်းကျော်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူ့လရေပူပူတွေကို စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ နှစ်ယောက်သား တင်းနေအောင် ဖက်ထားကြ၏။ပထမအချီကား ပြီးဆုံးသွားပြီ..။

အချီများစွာအတွက်…………….

ပြီးပါပြီ။