သံယောဇဉ်မလေးကြောင့် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်
အော်…အေးအေး…အင်း…။ ဦးလေးနာမည်ကို ထိပ်တင်မောင်မောင်လို့ မှတ်ထားပေါ့..။ အေး… အခု ဦးလေးဘဝတစ်လျှောက်လုံးက အဖြစ်အပျက်အချို့ကို ပြောမယ်။ ဦးလေး အသက် (၃၅) နှစ်လောက်က ရန်ကုန်ကို ရောက်တယ်…။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာ ဘုရားဖူးရင်း ခဏဆိုပြီးနေရာက နှစ်အတန်ကြာ နေဖြစ်သွားတယ်…။ အကြောင်းကလည်း ရှိသကိုးကွဲ့။
အော်… ကြားဖြတ်ပြီး ပြောရဦးမယ်…။ ဟိုတုန်းက ဦးလေးဟာ အညာသားစစ်စစ် ဖြစ်ပေမယ့် အသားကဖြူ သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ အစားထဲကပေါ့…။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရန်ကုန်မြို့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေပြန်တော့ သူတို့အခေါ် ပေါ်ပြူလာ ဆိုပဲ… ထားတော့…။
ဦးလေးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီးဖြစ်သူ နှစ်ဦးစလုံး သဘောမနောကောင်းကြပါတယ်…။ ရောက်ကတည်းက ပျော်သလောက်နေ ဒါမှမဟုတ် တစ်သက်လုံး နေမယ်ဆိုလည်း တစ်သက်လုံးပေါ့လေ… သူတို့က ပြောတယ်…။ အစကတော့ ဦးလေး တစ်လလောက်နေမယ် မှန်းရာက… အေးကြည်မလေ…. အေးကြည်မကြောင့် နှစ်အကြာကြီး နေဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်…။
အေးကြည်မဆိုတာက အစ်ကိုဝမ်းကွဲရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး…။ အပျိုပေါက်မလေးက ဦးလေးကို တအားခင်မင်ပြီးတော့ နေရှာတယ်…။ ဦးလေးဟာ အညာသားငယ်ဖြူ လူပျိုစစ်စစ် ရေမရောသေးတဲ့သူ…။ အတွေ့အကြုံဆိုတာ ဝေလာဝေးရောပေါ့….ဟဲဟဲ…။
ကျုပ်ရဲ့ လက်ဦးဆရာဟာ မိအေးလေ… မိအေးပေါ့…။ ကွန်ဗင့်ကျောင်းသူပီပီ ကျုပ်ကို လောကဓာတ်ပညာကို မသင်မနေရ သင်ဆိုတော့ ခွေးကြီးမှ လက်ပေးသင် ဆိုတာလို ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့ ကျုပ်အင်္ဂလိပ်စာတွေ သင်ရတယ်ဗျ။ ကျုပ်လည်း အိမ်အလုပ်တွေ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေး ပြီးရင် ညနေဆို စာသင်ပေါ့လေ…။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်မှာ မရိုးသားမှုဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူးလေ…။ ဒါပေမယ့်… အနေကြာလာတော့လည်း မအေးနဲ့ ကျုပ်ဟာ အထူးခင်မင် သံယောဇဉ်ဖြစ်ပြီး သူလုပ်ချင်ရာကို ကျုပ်အမြဲ အဖော်လိုက်ပေးရတာပေါ့လေ…။
အစ်ကိုနဲ့ မရီးကလည်း ကျုပ်ရောက်ကတည်းက အိမ်အတွက် စိတ်ချရတယ်ဆိုပြီး ညအိပ်ညနေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ဆိုပြီး ပဲခူးတို့ မော်လမြိုင်တို့ဘက်ထိ ခရီးထွက်ကြတယ်…။ ရတနာပွဲစားဆိုတော့လည်း အလျဉ်းသင့်သလို အရောင်းအဝယ်ဖြစ်မယ့်ဆီ လိုက်ကြရတာ မဟုတ်လား…။
အော်…ဟုတ်သား… ကျုပ်မပြောမိသေးဘူး…။ အေးကြည်မ အသက်က (၁၄) နှစ်ကျော်ကျော် (၁၅) နှစ် ပြည့်ပြီးခါစပဲ ရှိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အသက်နဲ့မလိုက်အောင် ထွားလွန်းသဗျ။ အသားအရေကဖြူ၊ အရပ်ကမနိမ့်မမြင့်၊ မျက်နှာသွယ်သွယ် မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်း၊ နှာတံပေါ်ပေါ်၊ သေသပ်ကျနတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖူးဖူးလေး၊ ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်တိုင်၊ လုံးဝန်းပြေပြစ်တဲ့ ပခုံးသားလေးတွေကလည်း ကျုပ်ရန်ကုန်ရောက်မှ စားဖူးတဲ့ ပေါက်စီအကြီးစားလောက် လုံးဝန်းပြည့်တင်းနေတယ်။
သေးသွယ်တဲ့ခါးနဲ့ စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပဆုံတွေက ဖြိုးဖြိုးအိအိနဲ့ တကယ့်အပျိုကြီးဖားဖား အတိုင်းပါပဲ ဆင်နှာမောင်းလိုဆိုတော့ အဟဲ… ပြောရင်းနဲ့ ကျုပ်သူ့ကို သိပ်သတိရသွားမိပြန်တယ်။ ကဲ…ဒါ လောက်ဆို အေးကြည်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကို ပုံဖော်လို့ ရရောပေါ့…။
ကျုပ် အမှတ်မိဆုံးကတော့ အစ်ကိုနဲ့မရီးတို့နှစ်ယောက် ပဲခူးကို ညအိပ်သွားတဲ့ နေ့ကပေါ့…။ မိုးတွေကလည်း တစ်နေကုန်ရွာနေတာ ညအထိမစဲ…။ တစ်အိမ်လုံးမှာ သူနဲ့ကျုပ် နှစ်ယောက်ထဲရှိတယ်လေ…။ ထုံးစံအတိုင်း ညဦးပိုင်းမှာ ကျုပ်စာသင်ရသေးတယ်။ တစတစနဲ့ ညဉ့်နက်လာတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ချင်လာလို့ အိပ်ယာဝင်မယ်လဲဆိုရော… အေးကြည်မလေ ဗွေဖောက်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ဝံ့ဘူးဆိုပြီး ကျုပ်အိပ်ယာထဲ ဝင်အိပ်တယ်ဗျ။ ဒီအထိ ကျုပ်စိတ်ဟာ ပကတိ သန့်ရှင်းနေဆဲဆိုတာတော့ ကျုပ် ကျိန်ပြောရဲပါတယ်။
ဦးလေးနဲ့တူမ တစ်အိပ်ယာထဲမှာ အတူအိပ်တာ မသင့်ဘူးဆိုတာလောက်တော့ ကျုပ်နားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်သူ့ကို ချော့မော့ပြီး သူ့အိပ်ယာဆီသွားအိပ်ဖို့ ကျုပ်ပြောပါတယ်။ တစ်ဦးတည်းသောသမီး နွဲ့ဆိုးဆိုးတတ်တဲ့သဘော မိဘတွေကလည်း အလိုလိုက်ဆိုတော့ အပြောရတယ်ခက်သကိုး…။ ဘယ်လိုမှ ပြောလို့မရတဲ့အဆုံး ကျုပ်ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ကွေးကွေးလေး အိပ်လိုက်ရတယ်။
အတော်ကြာတော့ ဦးလေး ခြင်ကိုက်လိမ့်မယ်… ခြင်ထောင်ထဲဝင်အိပ် ဆိုပြီး ကျုပ်ကိုပါ ခြင်ထောင်ထဲသွင်းလို့ သူနဲ့အတူ တစ်ခြင်ထောင်ထဲ အိပ်လိုက်ရပြန်သဗျ။ ကျုပ်သူ့ကို ကျောပေးပြီး တစ်ဖက်စောင်းအိပ်တာပါ။ ပြဿနာရှာတာက အေးကြည်မ… အနေခက်တာက ကျုပ်…။ ကြည့်လေ အခုလည်း ဦး ညောင်းသလားဆိုပြီး ကျုပ်ခြေသလုံးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဇွတ်နှိပ်နယ်ပေးပြန်တော့ ကျုပ်ဒုက္ခရောက်တာပါပဲ…။
မိန်းမနဲ့ယောက်ျား ဓာတ်ဖိုနဲ့ဓာတ်မ မတည့်တဲ့သဘောမို့ နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့ သူမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ကျုပ်နှလုံးခုန်မြန်စေပြန်တယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ခြေသလုံးကနေ ကျုပ်ပေါင်တွေကို နှိပ်လာပြန်တယ်။ ကျုပ်မညောင်းပါဘူး… မနှိပ်ပါနဲ့ဆိုတာလည်း မရဘူး။ ဇွတ်တိုးပြီးနှိပ်တာ။ ကျုပ်ပေါင်ခြံကြားကဟာကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်ဖြစ်လာတော့ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်စက်နဲ့ တို့လိုက်သလား မှတ်ရတယ်… ထုံသွားတယ်… တကယ်ပါ။
အဲဒီအသက်အရွယ်ထိ ကျုပ်ဟာ ဘာအတွေ့အကြုံမှ မရှိခဲ့ဘူး…။ မိန်းမဆို ကျုပ်စေ့စေ့စပ်စပ် တစ်ခါမှ မကြည့်ခဲ့ဖူးရိုး အမှန်ပါ။ နီးနီးကပ်ကပ် ပေါင်းဖူးတာဆိုလို့ အေးကြည်မရယ်… ကျုပ်မရီး မမလေးရယ် နှစ်ယောက်ထဲပဲ ရင်းရင်းနှီးနှီးပြောဆို ဆက်ဆံဖူးတာ…။ အခုလို အေးကြည်မနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲအတူ အိပ်ရပြန်တော့ ကျုပ်ရင်ထဲ ချစ်တီးဘုရားပွဲလှည့်သလို တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ခုန်နေတော့တာပါပဲ။
ကြာတော့… ကျုပ် အနေခက်ပြီး ဘာမှဆက်မလုပ်တတ်လို့ သူ့ကျောလေးကို ပုတ်ပြီး မိအေး ငါ့တူမ အိပ်… အိပ်ဆိုပြီး အိပ်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ အိပ်ပြန်တော့လည်း ကျောချင်းကပ်ပြီး အိပ်သဗျ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ မွန်းကြပ်ပိတ်လှောင်ပြီး နေလို့ အိပ်လို့လည်း မရပါဘူး။ မိုးကလည်း တစိမ့်စိမ့် ရွာနေတော့ အေးလို့ထင်ပါရဲ့ ကျုပ်ဖက်ကို အတင်းကပ်ပြီး အိပ်တယ်။ တဖက်သတ်ထဲ အကြာကြီး စောင်းအိပ်ပါများတော့ ကျုပ်ညောင်းကိုက်လာတာနဲ့ သူ့ဘက်ကိုစောင်းအိပ်လိုက်ရပြန်တယ်။ ဒီအခါကျမှ ပိုဆိုးသဗျို့…။
အတင်းတိုးခွေ့အိပ်နေတဲ့ သူ့ကြောင့် ကျုပ်ခါးမှာဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးဟာ ပြေကျသွားသလို ကျုပ်မျက်နှာ ရှိန်းကနဲဖြစ်ပြီး ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပေါင်ခြံကြားက ကျုပ်လိင်တန်ကို အုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရတယ်။ တကယ့်ကို အနေခက်လှသဗျ။ အေးကြည်မလေ… ပြေကျနေတဲ့ ကျုပ်ပုဆိုးကွင်းထဲကို သူ့ခြေနှစ်ချောင်းထိုးသွင်းပြီး ကျုပ်ဖက်မျက်နှာပြုပြီး စောင်းအိပ်လိုက်ပြန်တယ်။ သူ့ခါးက ထဘီကလည်း ပြေနေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်မျက်နှာပူပူနဲ့ သတိထားမိလိုက်ပြန်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ် အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတယ်။
ဒါပေမယ့် ခက်တော့ ခက်သား…။ လူတွေက အောင့်အီးနေနိုင်ပေမယ့် မတူတဲ့ ဓာတ်နှစ်ခုက မအောင့်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ရဲ့နွေးထွေးတဲ့ အသားဆိုင်တွေက ကျုပ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထိကပ်နေတော့ ကျုပ်မှာ တံတွေးနင်သလိုလို ရင်ထဲဟာသလိုလို ဖြစ်သွားပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့လိင်တန်ဟာ တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးတဲ့ ပူထူရှိန်းဖိန်းပြီး အဆမတန် မာထန်လာတာကြောင့် ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေရတယ်။ ဒီကြားထဲ သူက ငြိမ်ငြိမ်မအိပ်ဘူး ထိုးလိုက်မွှေလိုက်နဲ့။ ကြာတော့ ကျုပ်လက်တွေ အုပ်ထားလို့ မရတော့လို့ အသာလေးလွှတ်ပြီး ငြိမ်နေမိရပြန်တယ်။
သူ့ခြေနှစ်ချောင်းက ကျုပ်ပေါင်ခြံကြားကို ဇွတ်ထိုးဝင်လိုက်ပြန်တော့ သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကျုပ်လိင်တန်ဟာ ထိကပ်ပြီးနေပြီ…။ ကျုပ်တကယ်ပဲ အနေရခက်လှသဗျာ…။ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး… တကယ်ပါ…။ ကျုပ်ရဲ့ ရင်ခုန်သံကိုတောင် ကျုပ်ပြန်ကြားနေရပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အကြောတွေကလည်း ပူထူရှိန်းဖိန်းကုန်ပြီ။ အသက်ရှူရတာလည်းမဝနဲ့ ဒုက္ခပါပဲလို့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ တိုးတိုးလေး ညည်းမိတယ်။
ပိုဆိုးတာက တိုးရင်းကပ်ရင်းနဲ့ သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေက ကျုပ်လိင်တန်ကို ဖွဖွရွရွလေး အုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေကြောင်း သတိချပ်မိသလို ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ ကျုပ်ပေါင်ခြံကြားမှာ လျှိုသွင်းထားတဲ့ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲနှုတ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကွေးပေါ် ပြန်ခွတင်ပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လိင်တန်ကို အသာဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ယောနိဝကို တေ့လိုက်တော့ ရင်ထဲမှာ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဒီတဒင်္ဂလေးအတောအတွင်းမှာ ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင်ကို ခံစားမှုတွေက ပြင်းထန်လွန်းလှတယ်။ ကောင်းတာလား… ဘာလား ကျုပ် မဝေခွဲတတ်ခဲ့ဘူး…။
မိအေးလေ…မိအေး ကျုပ်လိင်တန်ခေါင်းနဲ့ သူ့ယောနိထဲဝင်အောင် ဖင်ကို လိမ်ပစ်ကြွတဲ့ပြီး နောက်ကို ဖိစိုက်ချလိုက်တော့ “ ပြလွတ် ” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ကျုပ်လိင်တန်ဟာ သူ့ရဲ့ယောနိထဲကို နိမ့်ကနဲ နစ်ဝင်တာကို ကျုပ်သတိထားမိလိုက်တဲ့အချိန်အတွင်းမှာပဲ သူလေ အေးကြည်မ အဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းညူရင်း သူ့ဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေဘဲ လှုပ်ရမ်းဖိကပ်လိုက်ပြန်တော့…. ကျုပ်မှာလည်း ဆီးစပ်တစ်ဝိုက်က ကျင်ကနဲ စစ်ကနဲဖြစ်ပြီး တစ်ခါမှ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရလို့ သူ့ကို ဇိုးဇိုးဆပ်ဆပ်နဲ့ဖက်တွယ်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းမိလိုက်တယ်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ကျုပ်ရဲ့လိင်ချောင်းထိပ်က ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး အရည်တွေဟာ သူ့ယောနိထဲကို ဒလဟော ပန်းထွက်ရတော့တာပါပဲ။ သူလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားတာ ကျုပ် သတိထားမိလိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့ကျုပ် မိန်းမောသလိုဖြစ်ပြီး ငြိမ်သက်နေမိရပြန်တော့တယ်။ အမှန်တော့ ကျုပ်လည်း တစ်ခါဖူးမှ အထိအတွေ့ မရှိခဲ့ဘူးသူဆိုတော့ အရသာထူးထူးကြီးကို ဗြုံးကနဲ ခံစားလိုက်ရတော့ မေ့ကနဲ ဖြစ်သွားရတော့တာပါပဲ။
သတိရလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အေးကြည်မ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့ရတာပေါ့။ ကျေနပ်နှစ်ချိုက်တဲ့ ပီတိနဲ့အတူ သူဟာ ပီတိကလေးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတာကို နိုးသွားမှာစိုးလို့ ကျုပ် မလှုပ်ရဲဘူး။ ဒီတစ်ခါ တိုင်ကပ်နာရီရဲ့ မြည်သံလေး ချက် ချက်က တိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့ကာလကို နှိုးထစေဖို့ အသံတွေက မြည်ဟီးလွန်းလှတယ်။ အဲဒီ နာရီသံကြောင့်ထင်ပါရဲ့… အိပ်ပျော်နေတဲ့ အေးကြည်မ လူးလွန့်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တာ ကျုပ်တွေ့လိုက်ရပြန်တယ်။
—————————————-
လေးနာရီ သံချောင်းခေါက်သံကြောင့် ကျမ အိပ်ပျော်နေရာကနိုးပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ကျမကို စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးလေးရဲ့မျက်နှာကို ဦးဆုံးမြင်တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမဦးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ပြီး ကျမပါးကို တစ်ရှိုက်မက်မက် နမ်းပါတယ်။ ကျမလည်း ဦးလေးကို ပြန်လှန်နမ်းပစ်လိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကို ကျမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ သူ့လိင်တန်ဟာ ကျမလက်ဖဝါးထဲမှာ မာတောင်လာတယ်။
ဒါနဲ့ကျမလည်း သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲပြီး ကျမပေါင်တစ်ချောင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ် ခွတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လိင်တန်ကို ကျမရဲ့အင်္ဂါအဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလေးလည်း ဒီတော့မှ ကျမနောက်ကျောကို ပွေ့ဖက်ပြီး ဆောင့်ညှောင့်ပါတယ်။
ကျမရဲ့အင်္ဂါကလည်း ပထမအချီ ပြီးကတည်းက အရည်များဖြင့် စိုနေသည်ကြောင့် ဦးလေးဆောင့်တော့ ဦးလေးရဲ့လိင်တန်ဟာ ကျမယောနိထဲကို လျှောကနဲ ဝင်လာပါတော့တယ်။ ကျမလေ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲ ဖိုကနဲဖြစ်သွားပြီး ဦးလေးကို တအားကြုံးဖက်ပြီး ကျမခါးကိုကော့ပြီး ဦးလေးလိင်တန်ကို ဆောင့်ပစ်လိုက်မိပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ စိတ်ပါလက်ပါ နှစ်ဦးသားလုပ်ကြသဖြင့် ဦးလေးရဲ့လိင်တန်ဟာ ကျမရဲ့ သားအိမ်ကို လာလာထောက်မိသည်အထိ ဦးလေးက တအားဆောင့်ပါတယ်။ ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ အသံနဲ့အတူ ကျမနင့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြန်ပါတယ်။
ဦးလေးဟာ ညှောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်းနဲ့ ကျမရဲ့နို့တွေကို စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်လာပါတယ်။ ဖွဖွကိုင်လိုက် ဆုပ်ချေလိုက်နဲ့ ဦးလေးဟာ အမျိုးမျိုး ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်နေလို့ ကျမလေ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများတောင် ထလာရတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသမျှ အကြောအချင်တွေကလည်း တဖျင်းဖျင်းနဲ့နေတာပါပဲ။ နို့ကိုဆွဲလိုက် ကျမဖင်ကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်လုပ်ရင်းနဲ့ အဆက်မပြတ် ညှောင့်လိုက်တာရှင် “ ဘွပ်စွပ်စွပ်…ဘွတ်ဖတ်ဖတ်…” အသံတွေများတောင် ထွက်လာတယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ တစ်နာရီလောက်ကြာမှ နှစ်ဦးသားအရည်တွေထွက်ကြကာ အရသာရှိရှိနဲ့မှိန်းပြီး ဇိမ်ခံရင်းဖက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြတာ မနက်ရှစ်နာရီထိုးမှ နိုးပါတော့တယ်။
ဦးလေးသည် ရှက်ပြီးအားနာဖြစ်နေပုံရသည်။ ကျမက စကားဖာထေးပြီး အစားအစာ ကျွေးမွေးပြုစုပြီး အိမ်လုပ်ငန်းတွေကို လုပ်ကိုင်ချက်ပြုတ်နေပါသည်။ ညရောက်ပြန်တော့လည်း သူ့အိပ်ယာ၌ ကျမသွားရောက် အိပ်ပြန်ပါသည်။ ဦးလေးနှိပ်ပေးရဦးမလား မေးတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူး နေပါစေတဲ့…။ ဒါပေမယ့် ဟိုနှိပ်ဒီနှိပ်နဲ့ သူ့ပေါင်ခြံစမ်းကြည့်တော့ သူ့ဟာကြီး တောင်နေတာကို တွေ့ရပါသည်။
ဦးလေး…ဘာပြုလို့ မိန်းမမယူသေးဘဲ နေတာလဲ… လို့ ကျမက စမေးတော့ ယူတော့ယူချင်တာပဲ… စကားမပြောရဲလို့ဟု ရိုးရိုးပင် ဖြေပါသည်။ အဲဒါကြောင့် ကျမဦးလေးကို မိန်းမအရသာသိအောင် အလိုဖြည့်ပေးတာပေါ့…။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာကလေးရယ်… လို့ဆိုပြီး ကျမကို အားရပါးရကြီးဖက်ပြီး နမ်းလိုက်ပါသည်။ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ကာမအရသာကို သိပြီးဖြစ်လို့မို့ ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ဘဲ ပက်လက်လှန်ပြီး ဦးလေးကို ကျမရင်ဘတ်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး သူ့လိင်ချောင်းကို ကျမစောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ ဦးလေးက အလိုက်သင့်ကလေး လိုးညှောင့်ပါတယ်။
ကနေ့ညတော့ သဘောရှိကြီး စပ်ယှက်လိုက်ကြတာ ဦးလေးရော ကျမအဖို့ပါ လူ့ဘဝအရသာကြီးကို စည်းစိမ်ရှိရှိ ဖြစ်နေကြပါသည်။ ကျမက ပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ ဦးလေးက အားပါးတရကြီး မှောက်ထိုး လိုးပါသည်။ ပြီးတော့ ကျမနို့တွေကိုလည်း စို့စေပါသည်။
ဦးလေးဟာ ကျမနို့လေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်ပြီး ကလေးတွေလို တပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်အောင် စို့ပေးပါတယ်…။ နို့စို့လိုက် အားပါးတရကုန်းဆောင့်လိုက်နဲ့ကြာတော့ နှစ်ဦးစလုံး အရသာတွေ့ကြခါ ပြီးသွားကြပါတယ်။ တစ်ရေးနိုး တစ်ခါလုပ်ကြပြန်ပါတယ်။ ဦးလေးကို ကျမပက်လက်ကားပေးတော့ ဦးလေးက သူ့ဟာသူ တက်မှောက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ညင်ညင်သာသာ လုပ်ပါတယ်။
———————————-
သူ့ပေါင်တွေကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တစ်ဖက်တစ်ချက် ဆွဲတင်လိုက်ပြီး အသာဖိပြီး ညှောင့်နေမိပြန်တယ်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်ချင်ပေမယ့် (၁၅) နှစ်သာ ရှိသေးတဲ့ အေးကြည်မ ခံမှခံနိုင်ပါ့မလားဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ကျုပ်စိတ်ထိန်းပြီး သူ့အကြိုက် ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဆောင့်ညှောင့်ပေးနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကညှာတာပြီး လုပ်နေတာကို အားမရလို့ထင်ပါရဲ့ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကိုပင့်ကော့ပေးလေတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်လွှတ်ကိုယ်လွှတ် ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်ရတော့ ကျုပ်ဟာကြီး အရင်းထိ မြှုပ်သွားတယ်။
“ အား…အင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…”
“ နာလို့လား…မိအေး…”
“ အင့်…အင်…ကောင်းတယ်…ဆောင့်…ဆောင့်…”
ဒီစကားလည်းကြားရော ကျုပ် သူ့ခါးလေးကိုဆွဲပြီး အားပါးတရ ညှောင့်တော့တာပါပဲ။
“ စွတ်…စွတ်…စွိ…စွိ…အင့်…ဟင့်…အိုး…”
“ အဟင့်…ဖတ်…စွိ…စွိ…”
အသံတွေကလည်း မြည်လိုက်တာ တကယ်တည်းမှပဲ အသားဖြူအရည်ရွှမ်း ဆိုသလိုများလား မသိပါဘူး။ ကျုပ်တန်ဆာဟာ သူ့အင်္ဂါလေးထဲကို လျှောကနဲ ဝင်ဝင်သွားတာများ အရင်းထိအောင်ပါပဲ။
အိုး… ကောင်းလိုက်တာလေ… ဘယ်လိုအရသာမျိုးနဲ့မှ မတူဘဲ ထူးကဲတဲ့ ခံစားမှုတွေအရရော ကျုပ်ပါ တဝကြီး ခံစားနေကြရတယ်။ မောရင် သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်ဆော့ကစားရင်း အမောပြေနားနေလိုက်ပြီး အမောပြေတော့ ကျုပ်ဆက်ညှောင့်လိုက်နဲ့ အားကြီးအရသာရှိတယ်…။ အဲဒီနေ့ညက ကျုပ်လေ စောင်းပေးရင် စောင်းလျက်ပဲ လုပ်လိုက်တာပဲ… ပက်လက်ကားပေးတော့ ကျုပ်က မှောက်လျက် တက်ညှောင့်ပစ်လိုက်တာ… သူသဘောကိုကျလို့။
ကျုပ်မှာလည်း သူ့ကြောင့် လူ့ဘဝရဲ့ အရသာကို တွေ့ထိခံစားရတာဆိုတော့ မိုးမမြင်လေမမြင်နဲ့ သဘောရှိ လုပ်လိုက်ကြတာ မနက် (၃) နာရီကျော်ကျော် (၄) နာရီမှ အိပ်ပျော်သွားကြတာပေါ့။
ဒီလိုနဲ့နေခဲ့ကြတာ (၇) ရက်ကြာမှ ကျုပ်အစ်ကိုနဲ့ မရီးတို့ ပြန်ရောက်လာကြပြီ… ဆိုတော့ ကျုပ်မှာ မလွတ်မလပ်ကြီး ဖြစ်တော့မှာပဲလို့ စိုးရိမ်နေတုန်း ညရောက်တော့ အေးကြည်မက အောက်ထပ်မှာပဲ အိပ်မယ်ဆိုပြီး လွတ်နေတဲ့ အခန်းတစ်ခုထဲကို သူ့အိပ်ယာတွေ ရွှေ့ပြောင်းသဗျ။ သူ့မိဘ ကျုပ်အစ်ကိုနဲ့မရီးက ဘာမှမပြောဘူး။ သူ့သမီး သဘောကျ နေစေတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ်နေသဗျ… အဟဲ…။
တစ်ယောက်ဆန္ဒ တစ်ယောက်သိပြီးသားမို့ ညရောက်တော့ သူခေါ်ရာ ကျုပ်လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်အိပ်ယာကိုတော့ ခြင်ထောင်ချပြီး လူအိပ်နေဟန်ပြုခဲ့ရသပေါ့လေ…။ သူ့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်ရောက်ချင်းပါပဲ ကျုပ်သူ့ကို ပွေ့ဖက်ပြီး နမ်းမိတယ်။ ပြီးတော့ ကိုင်တွယ် ဆော့ကစားချင်စရာ ကောင်းလှတဲ့ သူ့ရဲ့နို့လေးနှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ချေမွလိုက်တော့ သူ့ကျောလေးကော့ ရင်များမောက်ကြွလာတယ်။ ကျုပ်သူ့ရဲ့ စုချွန်မို့မောက်နေတဲ့ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အသာပါးစပ်နဲ့ ငုံခဲပြီးစို့လိုက်တော့…။
“ အင်း…ယားတယ် ဦးလေးရယ်…”
လို့ သူတိုးတိုးလေးပြောတယ်။ ဒါနဲ့ကျုပ် သူ့ကိုအိပ်ယာပေါ် အလိုက်သင့် လှဲလျောင်းစေလိုက်ပြီး သူနဲ့အတူ ယှဉ်တွဲအိပ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား အင်္ကျီလုံချည် မကပ်ကြတော့ဘူး။ တစ်ယောက်တန်ဆာ တစ်ယောက်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ကြတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး ဖြစ်လာလို့ ကျုပ်သူ့အပေါ်ကို တက်မှောက်လိုက်တယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့်ပေါင်ကားပေးပြီး ကျုပ်လိင်တန်ကိုင်ပြီး သူ့အင်္ဂါဝကိုတေ့ပေးတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အလိုက်သင့်ညှောင့်လိုက်တော့ အရည်တွေ စွတ်စိုနေတာနဲ့ လျှောကနဲ ကျုပ်တန်ဆာ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါတယ်။
ကျုပ်လည်း အပေါ်ကနေ အလိုက်သင့် မှောက်လျက်နဲ့ (လှေကြီးထိုးရိုးရိုးဟု နောက်မှသိပါသည်) လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ အတန်ကြာတော့ ကျုပ်က ညောင်းလာတာနဲ့ ဒူးထောက်ပြီး သူ့ပခုံးကို ကိုင်ဆွဲခါညှောင့်ပြန်ပါတယ်။
“ အား…ဟင်းဟင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”
“ နာလို့လား…မိအေး…”
“ ဟင့်အင်း…နာပါဘူး…ကောင်းတာ ဦးလေးရဲ့…”
ကျုပ်သူ့စကားအဆုံးမှာ သူ့ရဲ့သေးသွယ်တဲ့ ခါးကို ဆွဲပြီး ဆက်ညှောင့်ပြန်ရာ တစွတ်စွတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ အင်္ဂါနှစ်ခု ထိတွေ့သံတွေ ထွက်လာတော့ မိအေးက ပြောလာတယ်။
“ အသံတွေကလည်း မြည်လိုက်တာ ဦးလေးရယ်…”
“ ဦးလေးလည်း ထိန်းလုပ်တာပဲ… မင်းလေးဟာက အရည်တွေ အရမ်းများတာကိုး…”
“ အင့်…ဟင်း…အမေတို့များ ကြားကုန်ပါ့မယ်…”
“ မကြားနိုင်ပါဘူး… သူတို့က အပေါ်ထပ် အိမ်ဦးခန်းမှာအိပ်တာ… ဝေးပါတယ်… မိအေးရဲ့…”
“ ဒီလိုဆိုလည်း ဆောင့်စမ်းပါ ဦးလေးရယ်… မိအေး ကောင်းလာပြီ…”
ကျုပ် သူ့သဘောကျ အားသကုန် ဖိကြိတ်ဆောင့်တာပါပဲ…။ သူကလည်း အောက်ကနေ ဖင်လေးကိုမြှောက်ပင့်တင်ပေးတော့ လိုးရတာ တစ်မျိုးဇိမ်တွေ့နေတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ တစ်ချီပြီးတစ်ချီ လုပ်ကြတာ မနက်လင်းပိုင်းရောက်မှ အိပ်ကြရတယ်။
ကျုပ်မှတ်မိသေးတယ်…။ တစ်ရက် နေ့လည်ခင်းမှာ လူကြီးတွေ (ကျုပ်အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီး) မရှိတုန်း အခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူထဘီရင်လျားရက်ကြီးနဲ့ သနပ်ခါးလိမ်းနေတာကို ကျုပ်ကုတင်ပေါ်ကနေ အသေအချာထိုင်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ အသားဖြူပြီး ဝင်းမွတ်ချောညက်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးဟာချစ်စရာလေး။ ကော့ညွတ်နေတဲ့ မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေအောက်က စိမ်းလက်ကြည်လင်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ အရည်လဲ့နေတယ်။ နှာတံပေါ်ပေါ်နဲ့ ဆေးမဆိုးဘဲ နီရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ၊ မေးစေ့လေးချွန်ချွန်၊ ပြေပြစ်တဲ့လည်တိုင်၊ ပခုံးသားအိအိလေးတွေဟာ ရေချိုးပြီးစမို့ထင်ပါရဲ့ ရေပေါက်ရေစက်အချို့က သူ့လက်မောင်းတစ်ခိုမှာ ပြောင်လက်နေတယ်။
ခုံးကြွနေတဲ့ ရင်ညွန့်လေးတွေဟာ ထဘီအထက်ဆင်စရဲ့ အထက်မှာ ဝင်းမွတ်နေပြီး လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးဟာ ထဘီအောက်က ရုန်းထွက်လာတော့မရောင် တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလွန်းလှတယ်။ အိတွဲစွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီး…။ ကျုပ် ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းနဲ့ မနေနိုင်တော့လောက်အောင်ကို ဖြစ်နေပြီး သူသနပ်ခါးလိမ်းပြီးတော့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ကျုပ်သူ့ကိုအားရပါးရကြီး ဖက်နမ်းပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။
ထဘီကလည်း ပြေလျှောပြီး ဗိုက်ပေါ်မှာ ပုံနေတော့ လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ကျုပ်ငုံပြီး စို့ပစ်လိုက်တာပေါ့။ သူနဲ့ (၇) ရက်လောက်လည်း ပေါင်းပြီးလို့ ယဉ်ပါးပြီးသားဆိုတော့ အတော်အတန်ကျုပ် နားလည်တတ်ကျွမ်းလာပြီမို့ မိန်းမနဲ့ယောက်ျား မစပ်ယှက်ခင် တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ပွတ်သပ်ကျီစယ်မှ လောကနိဗ္ဗာန်ရောက်မှာဆိုတာ ကျုပ် သဘောပေါက် လာတယ်…။
ကျုပ်လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေဖျစ်ညှစ်ရင်းက တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျန်တဲ့နို့တစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကိုင်တွယ်ရင်းမှ ပွတ်ချေကြည့်လိုက်တော့…။
“ အဟင်း…ဟင်း…ဦး…ဦးလေးရယ်…လုပ်..လုပ်မှာဖြင့် အင်း..လုပ်ပါတော့…”
လို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောရှာသဗျ…။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း စောင်းလျက်နေရာမှ ထတဲ့ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို တက်မှောက်တော့မယ် အလုပ်မှာ…
“ဦးလေးခဏနေဦး ကနေ့ တစ်မျိုးလုပ်ရအောင်”
ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်အိပ်လိုက်တယ်…။ ခြေနှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက်မှာ တွဲလောင်းချထားရက်ပေါ့… ပြီးတော့…
“လာဦးလေး… အောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ပြီးလုပ်”
ဆိုတော့ ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားမှာ ကျုပ်ခြေစုံရပ်လိုက်တယ်။ သူကခြေနှစ်ချောင်းကို အောက်ကနေ ကျုပ်ခါးပေါ်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက် ခွတင်ချိတ်ပစ်လိုက်ပြန်တယ်။ သူဒီလိုလုပ်လိုက်မှ ကျုပ်ရဲ့မတ်တောင်နေတဲ့ တန်ဆာနဲ့ သူ့အင်္ဂါအဝလေးဟာ ကွက်တိဖြစ်သွားတော့တာပေါ့။
“ ကဲ…အဲဒီအတိုင်း ဖြေးဖြေးလေးလုပ်တော့…”
သူ့စကားလည်းဆုံးရော ကျုပ်လည်း သူ့ပေါင်တွေကိုဆွဲပြီး ဖင်ကိုရှေ့သို့ ဖိချလိုက်သဗျ…။ ပြွတ်ကနဲ ဆိုပြီး ကျုပ်လိင်တန်ဟာ သူ့အင်္ဂါလေးထဲသို့ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါတယ်။
“ အင်း…ဟင့်…အိုး…ဖြေးဖြေးဦးလေး…ဒီပုံစံက တအားထိတာ ဦးလေးရဲ့…”
“ အိုး..ဟုတ်လား…ဦးလေးတော့ သိပါဘူးကွယ်… မိအေးက လုပ်ဆိုတော့ ဦးလေးလည်း ဖိညှောင့်လိုက်တာပေါ့…”
ကျုပ်ဒါပဲပြန်ပြောပြီး သူ့သဘောကျ အသာအယာလေး ညှောင့်လိုက်တယ်။ လိင်တန်ကို အဖျားထိရောက်အောင် ဆွဲနှုတ်လိုက် ပြန်ညှောင့်လိုက်နဲ့ သူ့စိတ်တိုင်းကျ လိုးညှောင့်ပေးလိုက်ရပြန်တယ်။ ကျုပ်ညှောင့်လိုက်တိုင်း မိအေးမျက်လုံးလေး စုံမှိတ်မှိတ်သွားသဗျ…။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခါးမှာ လိမ်ချိတ်ထားတဲ့ သူ့ခြေဖဝါးတွေကလည်း ကျုပ်တင်ပါးကြီးကို ဖိဖိချသလို ထက်အောက် ရမ်းခါနေတော့တာပါပဲ…။
အဲ…အတန်ကြာမှ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေး ညှောင့်နေရာမှ ကျုပ်သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တတောင်ဆစ်ကွေးနဲ့ ပင့်မပြီး ရှေ့ကိုကုန်းလိုး အားကုန် ဆောင့်လိုက်ပြန်တယ်။
“ အင့်…ဟင်းဟင်း…ကျွတ်ကျွတ်…”
“ စွိ…စွတ်စွတ်…ဖတ်ဖတ်…”
သူ့တန်ဆာလေးထဲက အရည်တွေထွက်များလို့ထင်ရဲ့ ကျုပ်လိင်တန်ဟာ လျှောကနဲ လျှောကနဲ အရင်းထိအောင် ဝင်ဝင်သွားတာ တစွိစွိ… တစွတ်စွတ်နဲ့ အသံတွေဟာ မိုးမွှန်နေတော့တာပါပဲ။ သူကလည်းကျုပ်မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးနေပြန်တော့တယ်။ တကယ်ပါ ကျုပ်တစ်သက်မှာ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာထူးထူးကြီး မြိန်ယှက်စွာ စားသောက်မိလိုက်ရတာပါပဲ။
“ ခစ်…ခစ်…အဟီး ဟီး…”
ကျုပ်သူ့ကို အားသကုန် ကုန်းညှောင့်နေလို့ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေရင်းမှ ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး တခစ်ခစ် ရယ်နေတော့ ကျုပ် မလုံမလဲဖြစ်ပြီး…။
“ ဘာပြုလို့ ရယ်တာလဲ မိအေး…”
“ ဟွန့်…ဦးလေးက ပေါင်မှာ မှင်ကြောင်တွေနဲ့ ကျမကို အံကြိတ်ပြီး အားကုန် ဆောင့်ညှောင့်နေတာကိုက ရယ်စရာကြီး… ခစ်ခစ်… အဟီး ဟင်း…”
“ အိုး…ဟုတ်သားဟ…ဟား..ဟား…”
သူပြောမှ ကျုပ်လည်း အမှတ်ထားပြီး အရှက်ပြေ ရယ်မောပစ်လိုက်ရတယ်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သား။ ကျုပ်ပေါင်နှစ်ဖက်ခါးစပ်ထိ ထိုးကွင်းမှင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ သူ့အမြင်မှာ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေမှာပေါ့။ ခါတိုင်းရက်တွေက ကျုပ်တို့စပ်ယှက်တာက ညကြီးမလင်းတလင်းဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သတိမထားမိကြဘူးလေ။ အခုတော့ နေ့ခင်း မြင်မြင်ထင်ထင်ဆိုတော့… အဟဲ… ပြောရင်းနဲ့ ကျုပ်တောင် ရယ်ချင်လာသဗျ…။
“ ဖေဖေကျတော့ ထိုးကွင်းမပါဘူးနော် ဦးလေး…”
“ အေး… ညည်းအဖေက လူပုံနွဲ့နွဲ့ သိပ်ကြောက်တတ်တာ အသားနာမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး မှင်ကြောင် အထိုးမခံဘူး…”
“ ဖေဖေနဲ့မေမေတို့လည်း အခု ဦးလေးလုပ်သလိုမျိုး လုပ်တယ်…”
“ အိုး…မိအေးတွေ့တယ် ဟုတ်လား…”
“ အင်း..တွေ့တာပေါ့… အခန်းချင်းကပ်လျက် အိပ်ရတာဆိုတော့ တစ်ရေးနိုး နောက်ဖေး ဆီးအသွားမှာ အသံကြားလို့ ဖေဖေတို့အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အခုလို စပ်ယှက်နေကြတာကိုး… နောက်ရက်တွေမှာလည်း ကျမသတိထားပြီး စောင့်ကြည့်မိတော့ သူတို့နှစ်ယောက် အနေအထားအမျိုးမျိုးနဲ့ စပ်ယှက်နေလိုက်ကြတာ တကယ်ပါပဲ…”
“ ဒါကြောင့်ထင်တယ်…မိအေး အခုလို အမျိုးမျိုးခံတတ်နေတာပေါ့နော်…”
“ အင်း…ဟုတ်တယ်… နောက်ပြီး ကျမသူငယ်ချင်း အဖုံဆိုတာရှိတယ်… သူမြင်ဖူးတာတွေ ကြားဖူးတာတွေကို ကျမကို အကုန်ပြောပြတာ…. ကျမစိတ်ကူးထဲ စောင်းလျက် ပက်လက် တစ်တီတူးထောင်… အိုး… အစုံပါပဲ…”
“ ရှာမှရှားပါပဲ…မိအေးရယ်…”
ကျုပ်ဒါပဲ ပြောမိလိုက်ရတယ်။ တကယ်တော့ မိဘတွေ ကာမစပ်ယှက်တာကို မြင်မိတာတွေလည်းပါမယ်။ စိတ်ကစားတတ်တဲ့ မိအေးတို့အရွယ်တွေအဖို့ သွေးသားဆန္ဒ လှုပ်ရှားတတ်ကြတာ မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်မိအေးကို ကျေးဇူးတင်တယ်…။ တကယ်ပါ… သူ့ကြောင့် မိန်းမရဲ့ အရသာကို လက်တွေ့ကျကျ ခံစားဖူးရတာကို… သူဟာ ကျုပ်အဖို့တော့ ဆရာမပါပဲ။
ကျုပ်တို့ စကားပြောနေပေမယ့် အညှောင့်ကတော့ မပျက်ပါဘူး။ စကားလေးပြောလိုက် ခဏမှေးပြီးနားလိုက် ပြန်ညှောင့်လိုက်နဲ့ အတန်ကြာတော့…။
“ အား… အား… ညှောင့်… ဦးလေး… နာနာညှောင့်… ကျမ ကောင်းလာပြီ…”
ကျုပ်မနားတမ်း ဖိဆောင့်လိုက်ပါတယ်။
“စွိ…စွတ်…ဖွတ်…ဖတ်…ဒုတ်…အင့်…”
ဆိုတဲ့ အသံတွေဟာ အခန်းလေးထဲမှာ လှိုင်ဘောလယ်နေတော့တာပါပဲဗျာ။
“အင့်…ဟင့်… ညှောင့်… အင့်… ကောင်း… ဦး.. ဦးလေး… ဟား… ရှီး… ထွက်… ထွက်ကုန်ပြီ… ရှီး… အား… ဟား… ကောင်းလိုက်တာ ဦးလေးရယ်…”
ကျုပ်ရဲ့ ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ ညှောင့်ချက်တွေအောက်မှာ မိအေး ငါးဖယ်ပျံသလို တလူးလူး တလွန့်လွန့်နဲ့ ရမ်းခါနေပြီး ပါးစပ်မှလည်း တတွတ်တွတ်နဲ့ ရေရွတ်ညည်းတွားရင်း ခြေပစ်လက်ပစ်ဆိုသလို ငြိမ်သက်သွားတော့ ကျုပ် မပြီးသေးဘူး။ ဆက်ညှောင့်နေတုန်းပဲရှိနေသေးတယ်။ သူနဲ့ကျုပ် ပထမဆုံး စပြီး ကာမစပ်ယှက်ခါစကလို ကျုပ်လိင်တန် သူ့တန်ဆာလေးထဲ ဝင်ဝင်ခြင်း သုတ်ထွက်သွားပေမယ့် အခုလို မပြတ် စပ်ယှက်ပါများလို့ထင်ပါရဲ့ အချိန်အတော်ကြီးကြာမှ ကျုပ်ပြီးတော့တယ်။ ကျုပ်လည်း အတန်ကြာဆက်ညှောင့်ရင်း အနည်းငယ် မောလာလို့ ခဏနားလိုက်မိတယ်။ သည်အခါမှိန်းပြီး ဇိမ်ခံနေတဲ့ မိအေးက
“ ဦးလေး မပြီးသေးဘူးလား…”
“ အေး…မပြီးသေးဘူး မိအေးရဲ့…”
“ ဒီလိုဆို တစ်မျိုးပြောင်းလုပ်ကြရအောင်… ဦးလေး…”
“ မိအေးသဘောပါပဲ…ဦးလေးကတော့ မိအေး ခိုင်းသလိုညှောင့်မှာပေါ့…”
ကျုပ်စကားလည်းဆုံးရော ကျုပ်ပွေ့ပိုက်ထားတဲ့ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကွေးညွှတ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကွေးလိုက်တော့… အင်း… စကားပြောရတာ ထိန်းထိန်းပြောနေရတာ သိပ်မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ပြောတတ်သလို အားပါးတရပြောတော့မယ်…။
ကုတင်စောင်းမှာ ဒူးလေးနှစ်ဘက်ကွေးပြီးနေတဲ့ အေးကြည်မရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေဟာ ဖြူဖွေးဝိုင်းစက်နေတယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်ဆုံကြီးအောက်မှာတော့ အရည်တွေစိုရွှဲပြီး တင်းပြောင်မို့အက်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ နောက်ကိုအစွမ်းကုန် အာထွက်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။ သူ့စိတ်ကြိုက် အနေအထားပြင်ပြီးတော့…။
“ဦးလေး…”
“ဟေ…ဘာလဲမိအေး…”
“ဘယ်ခြေထောက်ကို ကုတင်ပေါ်မှာထောက်ပြီး ကျမခါးကို ကိုင်ညှောင့်တော့လေ… ဦးလေးရဲ့…”
ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်သူပြောတဲ့အတိုင်း ကုတင်အောက်ကနေ ခြေတစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ် သူ့နောက်ကျော ခါးစပ်နားမှာ လှမ်းတင်လိုက်တော့ အံမယ်… ကျုပ်လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ တေ့ထောက်မိလျက်သား ဖြစ်သွားရောဗျ။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းလိုက်ပြီး လိုးရချီလေရဲ့လို့ စိတ်ထဲမှာတွေးရင်း သူ့ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်လက်ကတော့ သူ့ရဲ့ပခုံးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်အသာအယာလေး လိုးဆောင့်လိုက်တော့… ပြွတ်…ဖွတ်…ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့အတူ ကျုပ်လီးကြီးဟာ သူ့စောက်ခေါင်းထဲကို အရင်းထိ နစ်ဝင်သွားတော့တယ်။
“ အ…ဟီး… ကျွတ်ကျွတ်… ထိလှချည်လား ဦးလေးရယ်… တကယ်ပါပဲ… ဟင်း.. ဟင်း …”
ကျုပ် ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ပါဘူး။ အခုနအတိုင်း မှန်မှန်လေး လိုးဆောင့်နေရာမှ မသိမသာလေး ခပ်သွက်သွက် လိုးနေမိတယ်။ အရည်တွေလည်း စိုရွှဲနေတော့ ကျုပ်လီးကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ ဝင်ထွက်လှုပ်ရှားနေတိုင်း တစွိစွိ ဆိုတဲ့ အသံတွေက မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ဖြစ်နေတယ်။
“ အင့်…ဟင့်…ဟင်း…အင့်…”
“ စွိ…စွိ…စွတ်…စွတ်…ဗြွတ်…ဗြစ်…ဒုတ်…ဒုတ်…”
“ အ…အမလေး…လေး…ကျွတ်ကျွတ်…”
ကျုပ်ရဲ့ပြင်းထန်သလောက် မြန်ဆန်သွက်လက်လာတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ထင်ပါရဲ့…။ အေးကြည်မ ကိုယ်အထက်ပိုင်းလေး ရမ်းခါနေရင်းမှ ညည်းညူနေရှာပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို ခဏနားပြီး တစောင်းလိမ်ကြီး ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့ကိုယ်အထက်ပိုင်းက လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ (ကျုပ်ကိုင်ဆွဲပါများလို့ ဆူဖြိုးနေတဲ့) နို့လေးတွေကို ဆုပ်ချေပွတ်သပ်နေလိုက်တယ်။
“ ဒီတစ်ခါ ရင်ခေါင်းထဲထိ ရောက်သွားသလား မှတ်ရတယ်… ဦးလေးရယ်…”
“ ဒါဆို ဦးလေး မလုပ်တော့ဘူးလေ မိအေး…”
“ ဟင့်..အင်..အင်း… ရပါတယ် ဦးလေး ပြီးအောင်သာ ဆက်လုပ်လေ… ကျမခံနိုင်ပါတယ်…”
အသက်နဲ့မမျှ ဆန္ဒတွေများလွန်းတဲ့ ကျုပ်တူမဝမ်းကွဲလေး စကားကြားရတာ ကျုပ်နားဝင်ပီယံရှိလှတယ်။ ဒါကြောင့် အလိုးအညှောင့်ကို ပြန်ပြီး လိုးဆောင့်လိုက်ရပြန်ပါတယ်။ သူနဲ့ကျုပ် လိုးခဲ့ကြသမျှ နည်းတွေထဲမှာတော့ အခုလို လိုးရတဲ့နည်းကို ကျုပ် ပိုသဘောကျနေမိတယ်။ ဘာပုံစံ ဆိုတာကိုတော့ ကျုပ်မသိပါဘူး။ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ ကျုပ်အားသကုန် ပစ်ကြုံးတော့တာပါပဲ။
ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ခါးလေးကို စုံဆွဲပြီး ဖိသိပ်လိုက်တော့ အေးကြည်မဖင်ကြီး ငလျင်ချက်မိသလို လှုပ်ရှားနေတော့တာပါပဲ။ မောရင် အညှောင့်ကို ခဏနားပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို မမှီမကမ်း လှမ်းစို့လိုက် လက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက် ရင်ဘတ်နဲ့နောက်ကျောကို လက်နှစ်ဖက်ဖိညှစ်ပြီး အောက်ကိုဖိဆွဲသပ်ချလိုက်နဲ့ ကျုပ်စိတ်ကူးပေါ်သမျှ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေနေပြန်တော့ မိအေး အဖျားတက်သလို တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းညူရင်း တွန့်လိမ်နေပါတယ်။
“အင်း…ဟင်းဟင်း…တစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးလေးရဲ့…”
လို့တောင် ပြောယူရတဲ့အထိ ကျုပ်ရဲ့ ကလိချက်တွေဟာ ထိမိလွန်းပါတယ်။ အားရအောင် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပြီး အတန်ငယ် အမောပြေတော့ ကျုပ် သူ့ပခုံးတစ်ဖက်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်။ ဒီအခါမှာ သူလည်း ဘာစိတ်ကူးပေါက်သွားလည်း မသိပါဘူး…။ ဒူးတုတ်ကွေးနေရာမှ ဘယ်ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဘေးတိုက်အပေါ်ကို မတ်နေအောင် ဆန့်တန်းလိုက်ပြန်တယ်။ သူ့ကျန်တဲ့ ညာခြေကတော့ ကွေးလျက်ကလေး ကျုပ်ခြေနှစ်ဖက်ကြားမှာပေါ့…။ ပြီးတော့ မိအေးက ကျုပ်ကိုပြောတယ်။
“ ဦးလေး… ဒီအတိုင်း လုပ်ကြည့်စမ်းပါဦး… ဖြေးဖြေးလည်း လုပ်နော်…”
“ အေးအေး…မိအေး သဘောကျ ဦးလေးလုပ်မှာပေါ့…”
လို့ ကျုပ်ကပြန်ပြောပြီး သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကျုပ် တသဝေမတိမ်း လုပ်ပါတယ်။ ဒီအနေအထားကြပြန်တော့ သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ အစွမ်းကုန် ပြဲဟနေပါတယ်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကလည်း နီရဲပြီး အကွဲကြောင်းပျောက်ခါ ဝလုံးသဏ္ဍာန်အတိုင်း ထိပ်ပိုင်းမှာတော့ နီရဲစုချွန်ပြီးနေတဲ့ စောက်စေ့လေးက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသလား ထင်မှတ်ရသဗျ။ အရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲတင်းပြောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အသာအယာလေး ဖိသိပ်လိုက်တယ်။
ပြွတ်ကနဲ မြည်ပြီး ကျုပ်လီးဟာ အရင်းထိလျှောကနဲ ဝင်သွားပြီး ဆီးစပ်နှစ်ခုဟာ ထိစပ်နေတော့တာပေါ့။ လိုးပါများလို့ထင်ပါရဲ့ အခုချိန်မှာတော့ ကျုပ်လီးဟာ အတော်ကို ထွားနေသဗျ။ ဒီလောက်ထွားနေတဲ့ ကျုပ်လီးဟာ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတယ်။ အဆုံးထိ နစ်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကျုပ်အသာအယာ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ဆူဖောင်းကြွတက်လာပြီး ကျုပ်လီးကြီးကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက ညှစ်ဆွဲထားသလို ဖြစ်နေတယ်။
ဒစ်ဖျားထိပ်ထိ ဆွဲချွတ်ပြီး တစ်ဖန် အသာအယာလေး ဖိသိပ်လိုက်တဲ့အခါမှာလည်း သူ့အဖုတ်ကလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေဟာ ကျုပ်လီးတန်နဲ့အတူ အတွင်းကို လိပ်လိပ်ပြီး လိုက်ဝင်သွားခါ ဖားခုံညှင်းလို ခုံးမောက်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေး ချိုင့်ခွက်သွားပြန်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ မှန်မှန်လေး လိုးညှောင့်နေတော့ အေးကြည်မ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ် ထင်ပါရဲ့…။ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး မြှောက်ထားတဲ့ သူ့ခြေထောက်ကို သူမရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ထိန်းမတ်လိုက်ပြီး…
“ဦးလေး နာနာလေး ညှောင့်စမ်းပါ…”
လို့ဆိုသဗျ။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း သူ့ခါးလေးကို တင်းတင်းဆွဲပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးတော့တာပါပဲ။
“ အင့်…ဟင့်…အီး…ရှီး…ဟား…ကျွတ်ကျွတ်…”
“ စွတ်…စွတ်…စွိ…ဖတ်…ဖတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…”
အို… အသံပေါင်းစုံမြည်နေတာ လွန်ပါရော…။ ကျုပ်လည်း မနားတမ်း တအားတအား ဖိဖိဆောင့်လိုက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲ… ကုတင်လေးဟာ တကျွိကျွိနဲ့ ယိမ်းထိုးနေတာပေါ့။ အားနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ တင်းရင်းလုံးမောက်နေတဲ့ နို့တွေကို မမှီမကမ်း လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ မကျီးစေ့လောက်နီးနီးရှိတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လိမ်ဆွဲလိုက် လက်ကြားမှာ အသာအယာဘဖျစ်ချေလိုက် အရှိန်မပျက် လိုးဆောင့်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေတောင် ထွက်လာတယ်။
ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ဆောင့်ချက်အလိုက် အောက်ကနေ မိအေးက သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး မြှောက်ပေးလိုက်တော့… တကယ်ဗျာ…ညအရသာရှိလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း…။ မယ်မင်းကြီးမ ကျေးဇူးကြောင့် ကျုပ်မှာ မိန်းမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး ခံစားလိုက်ရတာကိုး…။ သူကတော့ မျက်လုံးလေးမှေး အံလေးကြိတ်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ မာန်ထနေသလို ကျုပ်ကလည်း တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ အားသကုန် ဖိကြုံးနေမိပါတယ်။
“ စွတ်…စွတ်…ဖောက်…ဖောက်…ဗြစ်…ဗြစ်…စွိ…”
“လိုး… ဟင့်… အင့်… ကောင်း…. အင့်…. ကောင်း…. အင့်… အား…. ဗြိ… ဆောင့်… ဦး… ဦးလေး…”
အဲလိုပြောရင်း ပြောရင်းနဲ့ မိအေး ခါးလေးကော့ပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါရင်း ငြိမ်ကျသွားသလို… ကျုပ်လည်း ဖင်ဝတစ်လျှောက်ကနေ လပြွတ်အောက် အရေပြားနေရာလေးနားက စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့နေပြီး လဥနှစ်လုံးဟာ အပေါ်ကို လုံးတက်လာပါတယ်။
အဲဒါနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပဲ ဆီးစပ်တစ်အုံလုံး ကျင်တက်ကာ ကျုပ်ရဲ့လီးတစ်ချောင်းလုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး လီးထိပ်က ပူးနွေးပျစ်ချွဲတဲ့ သုတ်ရေတွေ တဗျင်းဗျင်း အသံမြည်မတတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ အကြောအချဉ်တွေ စိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ ထူးကဲကောင်းမွန်လှတဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အသိပ်ခံစားလိုက်ရကာ လူမှာလည်း တုန်ခါဆင်းကျသွားပြီး အေးကြည်မရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့က မိအေးဟာ ခုနစ်ခါတောင်ပြီးသွားတယ်ဆိုတာ နောက်မှ ကျုပ်သိရပါတယ်။
တစ်ရက် ကျုပ်အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ အိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့လို့ နေ့လည်ခင်းမှာ အိမ်တံခါးတွေပိတ်ပြီး မိအေးအခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေမိပါတယ်။ အတော်ကြီး အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာလိုလို တကယ်လိုလိုနဲ့ ကျုပ်ရဲ့တန်ဆာကြီးကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ထားကြောင်း သိလိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးကို ဇွတ်ဖွင့်ကြည့်တော့… လားလား… အေးကြည်မလေ… စက်ချုပ်ပေတံတစ်ချောင်းနဲ့ ကျုပ်တန်ဆာကို ကိုင်တွယ်တိုင်းထွာလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။
“ကြည့်စမ်း… ဘာလုပ်နေတာလဲ မိအေး…”
လို့ ကျုပ်က မေးလိုက်တော့
“ဦးလေးတန်ဆာကို တိုင်းကြည့်တာ (၆) လက်မကျော်ကျော်လောက် ရှိတယ်”
ဆိုပြီး ပေတံကိုမြှောက်ပြပြီး ကျုပ်အမေးကို ပြန်ဖြေရှာပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့
“မဟုတ်တာတွေ ရှာရှာဖွေဖွေလုပ်ကရော့မယ်”
လို့ ပြောဆိုလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက ပေတံကို ဆွဲယူလိုက်မိပါတယ်။
“ဦးလေးဟာကြီးက ခြောက်လက်မကျော်ကျော် ရှည်ပြီး ကျမလက်နဲ့ တစ်ကိုင် လုံးပတ်ထွားတယ်…”
လို့ ရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ပြောပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ရှက်အားနာကြီး ဖြစ်သွားကာ သူ့ကို ဖက်နမ်းပစ်လိုက်မိတယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့်ကလေး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ပြီး အပေါ်အင်္ကျီတွေ ဖြုတ်ပေးနေပြန်တော့ ဝင်းဝါဖြူဖွေးလုံးဝန်းနေတဲ့ သူမရဲ့ နို့လေးတွေကို ကိုင်ဆွဲဖျစ်ညှစ်ပြီး ကျန်နို့တစ်လုံးကို ငုံ့စို့ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က သူ့ကို
“ငါ့ဟာတော့ နင်ကြည့်ပြီးပြီ… နင့်ဟာလည်း ငါကြည့်ဦးမယ်…”
ဆိုပြီး သူ့ထဘီလေးကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးကိုပုံလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း အလိုက်သင့် ပက်လက်လှန်ပေးရှာပါတယ်။ သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ လီးနဲ့ထိတွေ့ပါများလို့ထင်ပါရဲ့ အတော်အတန် ညိုတိုတို ဖြစ်နေပါတယ်။ အမွှေးနုလေးများကလည်း ဘုတ်စုလေးနဲ့ ကြည့်ရတာ တစ်မျိုးကောင်းပါတယ်။ သူ့ဒူးနှစ်ဘက်ကို စေ့ကြည့်လိုက် ဖြဲကြည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်အမျိုးမျိုး မျက်စေ့အသာစိကြည့်ပြီး အကွဲကြောင်းထိပ်က စောက်စေ့ချွန်ချွန်လေးကို အသာအရာဆွဲကြည့်… နောက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကို နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခု ဆွဲဖြဲကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေဟာ နီရဲပြီးပြဲအာ၍ လာပါတယ်။
ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ရင်း ကျုပ်လီးက တောင်လာပါတယ်။ သူကလည်း ကျုပ်ရဲ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေတာကိုး…။ ကြာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ အရမ်းထလာကြလို့ လိုးမလို့ပြင်ခါ ရှိသေးတယ်… သူက လူးလဲထပြီး…
“ဦးလေးဟာကြီး ဘယ်အထိ ဝင်သွားသလဲဆိုတာ ကျမကြည့်ချင်တယ်”
ဆိုပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထထိုင်ပြီး ကျုပ်ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်ကို သူ့ခြေနှစ်ချောင်း ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အသာရှေ့ကို တိုးလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့စောက်ခေါင်းဝနဲ့ ကျုပ်လီးထိပ်ဟာ မတည့်ဘဲ အပေါ်ကို ငေါ့ငေါ့ချော်နေပြန်တယ်။ တစ်ခါ မိအေးက သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်တွေပေါ် ကျော်ခွတင်လိုက်မှ ချိန်သားကိုက် ဖြစ်သွားလို့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်လျက်သား လုပ်ကြပြန်ပါတော့တယ်။
အသာအယာလေး ကျုပ်လိုးညှောင့်လိုက်ပါတယ်။ ဒီနည်းကတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲကို ကျုပ်လီးကြီး ဝင်ထွက်သွားလာနေပုံကို နှစ်ယောက်သား မြင်နေကြရတယ်။ ကျုပ် သူ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်တော့ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်တဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ကြည့်ပြန်ပါတယ်။ အရင်းထိရောက်အောင် ဖိသွင်းလိုက် အသာအယာပြန်နှုတ်လိုက်နဲ့ မှန်မှန်လေး ဖင်ကိုညှောင့်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီလိုကလည်း တစ်မျိုးအရသာရှိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သူညောင်းမှာစိုးတာနဲ့ သူ့ကို အသာလှဲအိပ်တော့ ဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ကျွတ်မသွားစေဘဲ အလိုက်သင့် ဒူးထောက်လိုက်တော့ သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းဟာ ကျုပ်ရဲ့ပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်ပေါ် ခွရက်ကလေး ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒီအခါကျမှ ကျုပ်လည်း ဂျိုင်းအောက်ကနေ ညာလက်ကို လျှိုသွင်းပြီး သူမရဲ့ ညာဘက်ပခုံးလေးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ပြီး လွတ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်က နို့တွေကို နယ်ဖတ်ဆုပ်ချေလိုက်တယ်။
မိအေး မျက်လုံးလေးမှေးပြီးတော့ ခါးလေးကော့တက်လာမှ ကျုပ်လည်း ဖင်ကိုအထပြုပြီး ဖိသိပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြွတ်ကနဲ… ပြွတ်ကနဲနေအောင် ကျုပ်လီးဟာ သူမရဲ့ အဖုတ်ကလေးထဲကို ဝင်ဝင်သွားတယ်။ အသာအယာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ လိုးဆောင့်နေရာမှ ကျုပ်ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဖိဆောင့်လိုက်တော့ မိအေး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး “ အင့်…ဟင်း…ကျွတ်…ကျွတ်…” ဆိုပြီး ကျုပ်လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီး အောက်ကနေ ဖင်လေးကို ကော့ကော့ပေးသဗျ။ ကျုပ်လည်း လုပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ တွန်းလုပ်တော့တာပါပဲ…။
“ စွိ…စွိ…ဖွတ်…ဖွတ်…ဒုတ်…ဒုတ်…ဖတ်…ဖတ်…”
“ အင့်…အင့်…အား…ရှီး…ဟင်း…ဟင်း…”
မိအေး အဖျားတက်သလို တစ်ကိုယ်လုံးတုန်နေပြီး ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်း ညည်းညူနေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်းသနားပြီး အညှောင့်ကို ဖြေးဖြေးလေး လိုးညှောင့်ပြီးတော့…
“ မိအေး…နာလို့လား…ဟင်…”
“ ဟင့်အင်း…မနာပါဘူး…ကောင်းလွန်းလို့ပါ…”
လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း
“ ဦးလေးလိုးတာ ကောင်းရဲ့လား…”
လို့ ပြန်မေးတော့
“ အင်း…သိပ်ကောင်းတာပဲ ဦးလေး…နာနာဆောင့်ပါ…”
တဲ့။ ကျုပ် သိပ်သဘောကျသွားတာပေါ့။
ဒါနဲ့ ပခုံးလေးကိုဆွဲပြီး ကျုပ် အားသကုန်ဖိဆောင့်လိုက်ရပါတော့တယ်။ တကျွိကျွိမြည်နေတဲ့ ကုတင်လေးမှာလည်း ယိမ်းထိုးလျက် လှုပ်ရှားနေသလို အေးကြည်မတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေပါတယ်။ လီးနဲ့စောက်ပတ် နှစ်ခုထိတွေ့တဲ့အသံကလည်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ပဲဗျို့။ အရည်တွေကလည်း ရွှမ်းစိုတော့ ဆောင့်လိုက်တိုင်းမှာပဲ စွတ်စွတ်…စွိစွိ ဆိုတဲ့ အသံတွေက တကတည်းကို မြည်နေတာပါပဲ။
အေးကြည်မ နှာသီးဖျားလေးမှာ ချွေးလေးတွေစို့လို့ ဖြူဖွေးတဲ့ သူမရဲ့မျက်နှာမှာတော့ တဏှာသွေးတို့က အရောင်ဆိုးပေးထားလို့ နီပြေပြေလေး ဖြစ်နေရှာပါတယ်။ အချက်တိုင်း အချက်တိုင်းမှာ သူ့စောက်ခေါင်းထဲက သားအိမ်ဆိုတာထင်ပါရဲ့ အဲဒီဟာကို ကျုပ်လီးထိပ်က သွားသွားထောက်မိတိုင်းမှာ ကျင်ကနဲနေအောင် အထူးကောင်းမွန်တဲ့ အရသာကို ခံစားရပါတယ်။ သူလည်းပဲ ကျုပ်လိုခံစားရတယ်။ အံကြိတ်ပြီး ခေါင်းလေးဘယ်ညာခါရမ်းသွားပါတယ်။ အောက်ကနေ အကော့အညှောင့်ကတော့ မပျက်ပါဘူး။ ကျုပ်အပေါ်ကနေ လိုးဆောင့်ချတိုင်း ချိန်သားကိုက်အောင် အောက်ကနေ သူ့ဖင်လေးကို အစွမ်းကုန် ပင့်မြှောက်ပေးနေရှာပါတယ်။ အချိန်ကြာလာတော့ ကျုပ်လည်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ အေးကြည်မက…
“ ဦးလေး… ကျမ… ပြီး… အင့်… အင့်… ပြီးတော့မယ်… ဆောင့်… အင့်… ဆောင့်… နာနာ….”
ကျုပ်လည်း ဒီစကားကို စောင့်နေတာနဲ့ အံကိုက်ပါပဲ…။ နောက်ဆုံး လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ကျုပ် အားသကုန်ပိတ်ဆောင့်ချလိုက်တယ်။
“ ဘွတ်ဘွတ်… ဗြစ်ဗြစ်…. ဒုတ်ဒုတ်….ဖတ်ဖတ်… စွိစွိ…. စွတ်စွတ်…. ဗြစ်ဘွပ်… ဒုတ်…စွတ်…”
“ အား…ဟား… အမလေး… လေး… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာ… ဦး… ဦးလေးရယ်… အီးအီး…. အား… ဟင်း…. ဟင်း….”
မပီဝိုးဝါးရေရွတ်ရင်း ဖင်လေးကို ပင့်ကော့ရမ်းခါပစ်လိုက်ရင်းက ဖုတ်ဆို ဖင်ကလေး အိပ်ယာခင်းပေါ်ပြုတ်ကျသွားတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ သူအဲသလို ဖင်ကို ရမ်းခါပစ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကျုပ်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရေတွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရတာပါပဲ။ ထူးကဲကောင်းမွန်တဲ့ ကာမရဲ့အရသာကို နှစ်ယောက်သား နှစ်ခြိုက်စွာခံစားရင်းမှ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ရင်းမှ မိန်းမောနေမိကြပါတယ်။
အတန်ကြာ ဖက်တွယ်နေကြပြီး အေးကြည်မ လူးလဲထတဲ့ပြီး သူ့ထဘီလေးနဲ့ ကျုပ်လီးက အရည်တွေကို ပြောင်စင်အောင် တယုတယနဲ့ သုတ်ပေးရှာပါတယ်။ ပြောင်စင်သွားမှ သူ့အဖုတ်ကလေးကို သုတ်ပစ်ပါတယ်။ နောက်ပြီးမှ ကျုပ်ရဲ့ ပျော့ခွေနေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကို သူ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ အသာအယာကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးပြန်ပါတယ်။ ကျုပ်လည်း ဇိမ်ရှိနေတာနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တာကြာလာတော့ ကျုပ်လီးဟာ သူ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်ကြီးထွားလာပါတယ်။ ဒီအခါကျမှ
“ဦးလေး လုပ်ချင်လုပ်ဦးလေ”
တဲ့…။ ဒါနဲ့ ကျုပ်ကလည်း အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။
“ မိအေး…ခံနိုင်ဦးပါ့မလားဟင်…”
“ ခံနိုင်တယ်…ဦးလေး လိုးရင် ခံချင်တာပေါ့…”
ဟုပြောပါတယ်။ ပြီးတော့
“ဒီကနေ့ ဖေဖေတို့ ပြန်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဦးလေး လိုးသလောက် ကျမ အားရအောင် ခံမယ်…။ နောက်နေ့ကစပြီး ဦးလေး ကျမကို မလိုးရတော့ဘူး။”
ဒီစကားကြားတော့ ကျုပ်အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ… ကျုပ်သူနဲ့တွေ့မှ မိန်းမရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝခံစားသိရှိရတာ အားမရသေးဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် ကျုပ်လီးကြီး သူ့အဖုတ်ကလေးထဲမှာ မချွတ်တမ်းစိမ်ထားချင်နေတဲ့ကောင်ကိုး။
“ဘာပြုလို့လဲ မိအေးရယ်… ဦးလေး လိုးတာ မကောင်းလို့လား…”
ကျုပ်က ဒီအတိုင်းမေးလိုက်တော့
“မဟုတ်ပါဘူး ဦးလေးရဲ့…။ ကျမက ဦးလေး ဒီထက်လူ့လောကအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနိုင်ဖို့အတွက် တစ်လကျော်ကျော် နှစ်လနီးပါးအားမွေးပြီး လေ့ကျင့်ခိုင်းစရာတစ်ခုရှိလို့ပါ..”
“ဘာများလည်း မိအေးရယ်…”
“ကျမ စျေးကအပြန် ဆေးတိုက်ကနေ ဦးလေးအတွက် ဆေးတွေနဲ့ လေ့ကျင့်စရာပစ္စည်း ဝယ်ခဲ့တယ်… ဦးလေး အခန်းထဲမှာ ထား ထားတယ်… အညွှန်းစာအုပ်ပါတယ်…။ ဆေးညွှန်းကို သေချာဖတ်ပြီး ဂရုတစိုက်နဲ့ လေ့ကျင့်လိုက်ရင် ဦးလေးအတွက် ထူးခြားတဲ့ အောင်မြင်မှုတစ်ခု ရရှိလာမှာပဲ…”
ဆိုပြီး ပြောပါတယ်။ ကျုပ်လည်း သူ့ကို
“လိုက်နာပါ့မယ်”
ဆိုပြီး ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။
“ ကဲပါ…ဦးလေးရယ်…အဲဒီကိစ္စက နောက်မှ အခုလောလောဆယ် ကျမတို့ တစ်မျိုးလုပ်ကြရအောင်…”
“ ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ…မိအေး…”
“ ကျမက လေးဘက်ကုန်းမယ်… ဦးလေးက နောက်ကနေလုပ်ရမှာ…”
“ ခွေးတွေလိုလားဟာ… နင့်ဟာကြံကြီးစီရာ ဖြစ်မှဖြစ်ပါ့မလား…”
“ ဖြစ်ပါတယ် ဦးလေးရဲ့… စမ်းလုပ်ကြည့်တာပေါ့… မကောင်းမှ တစ်မျိုးပြောင်းတာပေါ့…”
ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်လေး ကုန်းပေးပါတယ်။ သူကုန်းပေးပုံအနေအထားက တစ်မျိုးဗျ…။ ရိုးရိုးလေးဘက်ထောက်ကုန်းတာ မဟုတ်ဘူး။ တတောင်ဆစ်ကလေးနှစ်ဖက်ကိုကွေးပြီး ခေါင်းပိုင်းနဲ့ပခုံးကို ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ကပ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အနေတော်ချဲ့ကားထားတယ်။ ခါးလေးကို မြင်းမလေးလိုပဲ ကော့ထောင်ထားတော့တာပါပဲ။ ဖင်ဆုံတွေရဲ့အောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာတော့ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းနဲ့ နီရဲပြဲကားမို့နေသဗျ။
သည်အနေအထားကို မြင်လိုက်ရပြန်တော့ ကျုပ်စိတ်တွေ တအားပိုထလာတယ်။ ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း သူ့ဖင်နောက်မှာ နေရာယူပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့မတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးဟာ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်မာန်ထပြီး သူ့ဖင်ဆုံပေါ်မှာ ဝဲနေပါတယ်။ ကျုပ်ဒူးနှစ်လုံးကို ကွေးညွှတ်ပြီး သူ့အပေါက်နဲ့ ကျုပ်လီး ချိန်သားကိုက် တေ့ထောက်ရသဗျ။ ပုံစံကတော့ မကုန်းမကွနဲ့ ရောင်တစောင်းထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုပြန်တော့ ဘေးလူမြင်ရင် ရယ်စရာကြီးနေမှာ မလွဲပါပဲ။
“ အဲ… အဲ… ဟုတ်ပြီ… ဟုတ်ပြီ… ဦးလေး… ပထမ ဖြေးဖြေးလေး လုပ်နော်…”
“ အေးအေး…”
ကျုပ် သူမရဲ့ပခုံးတစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲသလို ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဝပ်ခါ ဖောင်းကြွနေတဲ့ သူမရဲ့နို့တွေကို လှမ်းဆွဲဆုပ်ချေပြီး အသာလေးဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။ အစွမ်းကုန် ညှစ်ထုတ်ထည့်သလိုမျိုး ဖြစ်နေလို့လား မသိပါဘူး…။ ကျုပ်လီးကြီးဟာ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲကို ပြည့်သိပ်တင်းကြပ်စွာနဲ့ ဝင်သွားတာများ တဗြစ်ဗြစ်အသံများကိုတောင် ကြားရပါတယ်။
အောက်က မိအေးကလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ညည်းညူရင်း သူ့ဖင်လေးကို လှုပ်ခါနေပြန်တော့ လီးကြီးကို နှဲ့သွင်းသလိုမျိုးဖြစ်နေပြန်တော့ တဖြေးဖြေးနဲ့ လီးဟာ အရင်းထိနစ်ဝင်သွားပါတယ်။ လီးကိုပြန်ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ ကျုပ်စိတ်ကူးပေါက်သမျှ သူ့ကျောကုန်းလေးပေါ်မေးတင်ပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ချေဖျစ်ညှစ်နယ်ဖတ်ပြီး သူ့ကျောတစ်လျောက် ကျုပ်အနမ်းနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်မိတော့…
“ ဟင်း…ဟင်း… ဟီးဟီး… ယား… ယားတယ် ဦးလေးရဲ့…”
အဲဒါနဲ့ ကျုပ် သူ့ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆွဲပြီး တဆုံးထိနစ်ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အသာအယာဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ဖျားရောက်မှ အသာအယာ လိုးဆောင့်နေမိတယ်။ အရေတွေကလည်း စိုစိုစိစိဖြစ်လာလို့ထင်ပါရဲ့ လိုးဆောင့်ရတာ အင်မတန်ကောင်းပါတယ်။ ကျုပ် ဖြေးဖြေးလေး လိုးနေရာက ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးဆောင့်လိုက်မိတယ်။
“ စွိ…စွိ…ဖတ်ဖတ်…အင့်…ဟင့်…ဟီး…”
ကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်များဟာ မြန်ဆန်သလောက် အားပါလွန်းပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျုပ်ဆောင့်ချက်တိုင်း သူ့ဖင်ဆုံလေးနှစ်ဖက်ဟာ လှိုင်းထသလို တုန်ခါပြီး သူမရဲ့ခါးဆီကို ပြေးတက်သွားတာကို ကျုပ်မြင်လိုက်ရတယ်။ မိအေးကလည်း ခံကောင်းလာပြီထင်တယ်။ သူ့ဖင်လေးကို နောက်ကို အစွမ်းကုန်ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေးလာပြီး သူနဲ့ကျုပ် အပေးအယူမျှမျှတတ လိုးဆောင့်နေလိုက်ကြတာ တော်တော်နဲ့ကို မပြီးနိုင်တော့ပါဘူး။ အသံတွေကလည်း မြည်လိုက်တာ တစွိစွိ တဖတ်ဖတ် တဟင်းဟင်းနဲ့နေတာပါပဲ။
ဒီလိုလိုးရတဲ့ပုံစံကလည်း တစ်မျိုးလိုးဆောင့်လို့ကောင်းတယ်။ ကျုပ်ထင်ပါတယ်… စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်တဲ့ပုံစံကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့လိုးရလိုးရ ဆောင့်နေရင် ကောင်းနေမှာပါပဲ…ဆိုတာ ကျုပ်ပြောရဲသဗျ…ဟုတ်ဖူးလား…။
“ ဦးလေး…နာ…နာဆောင့်…ဆောင့်…”
“ စွိ…စွတ်…ဖတ်ဖတ်…စွတ်စွတ်…”
သူ့ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး ကျုပ်အားသကုန်ဖိသိပ်ဆောင့်တော့တာပါပဲ။ အိုး…တကယ်ကို ကောင်းလှသဗျာ…။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ကာမဆိုတဲ့ တဏှာကျောမှာ အားပါးတရကြီး ကူးခတ်ပျော်ပါးနေမိကြတာ မိုးမမြင်လေမမြင်ဆိုတာမျိုးလိုပါပဲ။ ဒီအချိန်တွင်းမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်ဘူးဗျို့…။ ဘာပြုလို့လဲဆိုတာမမေးနဲ့ လက်တွေ့ဗျာ… သိလိမ့်မယ်…။
သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးဟာ ကျုပ်ရဲ့လီးကြောင့် ပြဲအာသထက် ပြဲအာလာပြီး အရည်တွေကလည်း အထွက်သားဗျို့…ညောင့်လိုက်ဆောင့်လိုက်တိုင်းမှာလည်း “ စွိ…စွတ်…စွတ်…စွတ်…ဖတ်ဖတ်…စွတ်…” ဆိုတဲ့ အသံတွေ ညံနေတော့တာပါပဲ။
“အင့်… အီး… အင့်… ကောင်း… ကောင်း… ဆောင့်… ဆောင့်… အီး…”
မိအေး စကားကို ဆုံးအောင် မပြောနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျုပ်ရဲ့ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်အောက်မှာ အလူးအလဲ ခံစားနေရရှာပါတယ်။ ကျုပ်လည်း နောက်ဆုံးလေးငါးဆယ်ချက် အသကုန်ဖိဆောင့်ရင်းမှ နောက်ဆုံးတစ်ချက်ကို အားသကုန်ပစ်ဆောင့်ချလိုက်တာ မိအေးခင်မျာ ခါးကော့ပြီး လေးဘက်ထောက် ပစ်ကျသွားရပါတယ်။ ပါးစပ်မှလည်း
“ အား…အမလေး…ဦးလေးရယ်…”
ဒါပဲညည်းတွားနိုင်တော့သလို ကျုပ်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသလို သူ့ရဲ့စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ ကျုပ်ရဲ့လီးထိပ်ကနေ ပူနွေးပျစ်ချွဲတဲ့ သုတ်ရေကို ဒလဟောပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပြန်တယ်။
“ အသဲနင့်အောင် ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးနေမှာပဲ ဦးလေးရယ်… ကျမ… ကျမ သိပ်ကို ကောင်းတာပါပဲ…”
မိအေးနှုတ်ဖျားက ပီတိလှိုင်နေတဲ့ စကားကိုကြားလိုက်ရတော့ ကျုပ် သူ့နောက်ကျောပေါ်မှာ မေးတင်မှိန်းရင်းက ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ ကျုပ်တကယ်ပဲ ခြေကုန်လက်ပန်းကိုကျသွားရတယ်။ နောက်ရက်ကစလို့ ကျုပ်မှာ မလိုးရ မညှောင့်ရပါဘူး…။ ဆရာမကြီး မိအေးရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ကျုပ်တသဝေမတိမ်းလိုက်နာပြီး သူဝယ်လာတဲ့ စားဆေးတွေစား လိမ်းဆေးတွေလိမ်းနဲ့။
နောက်ပြီး သူမို့ရှာရှာပေါက်ပေါက် ဝယ်လာရဲတယ်။ အယ်လ်ဘီဒီပလောမာ ဆိုတဲ့ လိင်တန်ကြီးထွားအောင် လေ့ကျင့်တဲ့ ကိရိယာဖန်ပြွန်ဆိုပါတော့လေ။ အဝအကျယ် နှစ်လက်မကျော်ကျော်ရှိပြီး အရှည်က ရှစ်လက်မကျော်ကျော် ရှည်သဗျ…။ အဲဒီဖန်ပြွန်ထဲကို လိင်တန်စွပ်ဖနောင့်နဲ့ဖိထား…။ အဲဒီဖန်ပြွန်နဲ့ ဆက်ထားတဲ့ ပိုက်အပျော့စားရဲ့ထိပ်မှ ဆေးထိုးတဲ့ စလင်ဒါလိုအကြီးစားနဲ့ ဖန်ပြွန်ထဲက လေတွေကို ဆွဲထုတ်…။ မိမိခံနိုင်ရည်ရှိတဲ့အထိပေါ့လေ…။
တစ်ခါလေ့ကျင့်ရင် (၁၀) မိနစ် တစ်နေ့နှစ်ကြိမ်လေ့ကျင့်…။ ပြီးရင်လည်း ဆေးလိမ်းဆေးစားကလည်း ပါသေးသဗျ…။ အဲဒါက တစ်နေ့သုံးကြိမ် သောက်ရတယ်…။ ကျုပ်မှာ အဲဒီလေ့ကျင့်ခန်း စယူတဲ့နေ့က လိင်တန်တစ်ချောင်းလုံးကို ထုချေထားသလား ထင်မှတ်ရတယ်ဗျာ…။ နာကျင်နေတာပါပဲ…။ မနက်နဲ့ ညအိပ်ယာဝင်လေ့ကျင့် ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ အင်္ဂလိပ်စာတို့ ဂျီဩမေထရီစတဲ့ လောကဓာတ်စာတွေကို မိအေးသင်ပေးသမျှ ကျုပ် အကုန် လေ့လာသင်ကြားရပါတယ်။
အဲဒီနှစ်လအတွင်းမှာ ကျုပ်ရဲ့ ကြိုးစားမှုကြောင့် စာပေဘက်မှာ အတော်လေးဟုတ်လာသလို အိမ်ကိုလည်း မိအေးရဲ့သူငယ်ချင်း တရုတ်မ အဖုံဆိုတာကလည်း တစ်နေ့တစ်ခြားလာလာပြီး ကျုပ်ကို သင်္ချာပြပေးပါတယ်။ သူနဲ့လည်း အတော်ခင်မင်ရင်းနှီးလာပါတယ်။ သူ့အသက်က (၁၆) နှစ်သာ ဆိုရတယ် တကယ့် အပျိုကြီးဖားဖားလို လှပတောင့်တင်းပါတယ်။
အသားဖြူတဲ့ တရုတ်လူမျိုးမို့ထင်ပါရဲ့ သူ့အသားလေးတွေဟာ ဖြူအိတဲ့အပြင် ပန်းနုရောင်ပြေးနေတဲ့ ပါးရိုးဖောင်းဖောင်းလေးတွေနဲ့ အင်မတန် ချစ်စရာလည်း ကောင်းပါတယ်။ အရပ်ကတော့ မနိမ့်မမြင့် မိအေးနဲ့ လုံးတူဒေါက်တူဆိုရမယ်…။ မကျဉ်းလွန်း မကျယ်လွန်းတဲ့ နဖူး၊ နက်မှောင်သွယ်တန်းတဲ့ မျက်ခုံး၊ ကော့ရွှန်းသောမျက်တောင်နဲ့ မျက်နက်ဝန်းက ဝိုင်းစက်ကြည်လင်နေပါတယ်။ လှပသွယ်တန်းတဲ့ လည်တိုင်နဲ့ ဖြိုးဖြိုးမောက်မောက် ရင်နှစ်မွှာကလည်း ကိုင်ပြီးဆော့ကစားချင်စရာ လှပဝိုင်းစက်နေပါတယ်။
ခါး၊ တင်၊ ပေါင်တန်… အိုး… တစ်ကိုယ်လုံးဟာ အလှအပတွေနဲ့ ဖွံ့ဖြိုးမွမ်းမံထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်… ပြောတာဆိုတာလည်း ကျုပ်တူမ မိအေးထက်တောင်မှ ရဲတင်းပွင့်လင်းသူတစ်ယောက်…။ တကယ့်အပျိုကြီးဖားဖား တစ်ယောက်အလား ထင်မှတ်ရသဗျို့…။
ကျုပ်အချိန်ရတိုင်း လောကဓာတ်စာပေကို လေ့လာသင်ကြားပြီး ကာမနဲ့ပတ်သက်တဲ့ လမ်းညွှန်စာအုပ်တွေကိုလည်း ရှာဖွေဖတ်ရှုပါတယ်။ တကယ်တော့ နှစ်လဆိုတဲ့ ကာလဟာ မကြာလိုက်ပါဘူး။ ကျုပ်လေ့ကျင့်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးထွားစေမှုဟာ တကယ်ပဲ အရာရောက်ပါတယ်။ အခုဆိုရင် ကျုပ်ရဲ့လိင်တန်ဟာ နှစ်လက်မကျော်ကျော် လုံးပတ်ထွားထွား ရှစ်လက်မအရွယ်နဲ့ စံချိန်မှီမှီ လီးတစ်ချောင်း အဆင့်ကိုရောက်ရှိနေပါပြီ။
မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီ အယ်လ်ဘီဒီပလောမာနဲ့ လေ့ကျင့်ပြီး နှစ်လ (၅) ရက်စွန်းတဲ့နေ့ မနက်မှာ ကျုပ်နောက်ဆုံးပိတ် စိတ်ချရအောင်ဆိုပြီး ဆေးဝါးလက်ကျန်နဲ့လိမ်းပြီး လေ့ကျင့်နေတယ်။ အချိန်စေ့လို့ အဲဒီကိရိယာကို ဖြုတ်သိမ်းပြီး ကျုပ်အခန်းထဲမှာ အိပ်ပျော်နေမိပါတယ်။ တစ်အိမ်သားလုံး အပြင်သွားနေကြလို့ ကျုပ်တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းတာလည်းပါသပေါ့လေ…။ မှေးမှေးနဲ့ အိပ်နေဆဲမှာပဲ…။
“ မိအေးရေ… ဟေး… မိအေး… တစ်ယောက်မှ မရှိကြဘူးထင်ပါရဲ့… ဦးလေးမောင်… ဦးလေး…”
ဒီအသံဟာ တရုတ်မ အဖုံရဲ့အသံမှန်း ကျုပ် သိလိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ ကျုပ် အသံပေးလိုက်တယ်။
“ အေး… အဖုံ… လား… မိအေးတို့ မရှိကြဘူး…”
ကျုပ်စကားလည်းဆုံးရော ဗြုံးဆို ကျုပ်အခန်းဝမှာ နတ်သမီးလေးတစ်ပါး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသလို အဖုံဟာ အဝတ်သစ်သစ်လွင်လွင် ပြုပြင်ခြယ်သပြီး ရောက်လာတယ်။ အင်္ကျီအဖြူရင်စေ့၊ ထဘီအဝါနုလေးနဲ့ တကယ်ကိုလှသဗျာ…။ မျက်နှာလေးမှာလည်း ပေါင်ဒါမှုန့်တွေ နှုတ်ခမ်းကလည်း ဆေးနီဆိုးထားလို့ ပိုလို့ပင်ရဲနေကာ ဖူးပွင့်စ နှင်းဆီငုံဖူးလိုပါပဲ…။ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးတွေကလည်း အောက်ခံအင်္ကျီအောက်ကနေ ရုန်းကန်ပြီး ထွက်လာတော့မယောင် တင်းမာဖြိုးမောက်လွန်းလှပါတယ်။
“ ဟယ်… လှလိုက်တာ အဖုံရယ်…”
ကျုပ်နှုတ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်။ တရုတ်မ အဖုံဟာ ဟန်မပျက်ပဲ…
“ မြှောက်နေပြန်ပြီ… ဦးလေးမောင်ကလည်း… ဒါနဲ့ မိအေး ဘယ်သွားလဲ ဦးလေး…”
“ မိအေး… သူ့အဖေအမေနဲ့ ရွှေတိဂုံဘုရားသွားကြတယ်…”
“ ဟွန်း… ကြည့်… မိအေးကတော့… သူပဲ ဘိုင်စကုတ်ကြည့်မယ် ဆိုပြီးတော့…”
တရုတ်မအဖုံ စကားတပြောပြောနဲ့ ကျုပ်အခန်းထဲ ဝင်လာပါတယ်။ ကြည့်နေရင်းက အဖုံဟာ ကျုပ်ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကျုပ်အခန်းကို ဝေ့ဝဲကြည့်နေပါတယ်။ ဒီအချိန်အတွင်းမှာ ကျုပ်ရင်တွေ မတုန်လှုပ်စဖူး အထူးတုန်လှုပ်နေပါတယ်။ နေရတာလည်း တစ်မျိုးကြီးပဲဗျို့…။
ပက်လက်အိပ်နေရာက ကျုပ်ထလိုက်တော့ ကပိုကယိုဝတ်ထားတဲ့ ကျုပ်ပုဆိုးက လျောကျသွားတယ်။ အဖုံဟာ ကျုပ်ဟာကိုကြည့်ရင်း “ အိုး…” တစ်ခွန်းထဲ တိုးတိုးတိတ်တိတ် အာမေဋိတ်ပြုသဗျ…။ ကျုပ်လည်း မထူးတော့ဘူး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ အံ့ဩငေးကြောင်ပြီး ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ တရုတ်မ အဖုံကို ဆွဲဖက်ပြီး တအားကြီး နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။
“ အိုး…ဦးလေးမောင်…အိုး…အိုး…”
ကျုပ်ရဲ့ သန်မာကျစ်လျစ်စွာ ဖက်တွယ်နမ်းရှိုက်မှုအောက်မှာ အဖုံဆိုတဲ့ တရုတ်မ တွန့်လိမ်ရုန်းကန်ရင်းမှ ကျုပ်ရင်ခွင်တွင်း ပျော့ခွေကျပြီး ကျုပ်ကိုဖက်တွယ်လာတယ်။ ငြင်းဆန်ရုန်းကန်မှုတွေ မပြုလုပ်တော့တာနဲ့ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ဖိမှောက်ချလိုက်တယ်။ သူ့ရင်ဘတ်က အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ကျုပ်တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့ အဖုံက မတားသာ တားသာနဲ့ တားရှာပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ရဲ့အပြုအမူ အပွတ်အသပ်တွေအောက်မှာ အဖုံ ဘာမှ မတားသာဘူးဆိုတာ ကျုပ် အလိုလိုသိလာတာပေါ့။
ဘော်လီအင်္ကျီလေးကို ကျုပ်ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တော့ ဖြူဖွေးပြီး လုံးကျစ်မို့မောက်နေတဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးဟာ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာတယ်။ အသားဖြူတဲ့သူမို့ထင်ပါရဲ့ သူ့နို့လေးတွေဟာ အကြောစိမ်းလေးတွေယှက်ဖြာပြီး ဇီးကင်းလောက်ရှိတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးဟာ နီရဲပြီး အထဲကို ချိုင့်ဝင်နေတယ်။ ကျုပ်လည်း အဲဒီနို့သီးခေါင်းလေးကို ဖမ်းပြီး ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့လိုက်သလို လက်တစ်ဖက်နဲ့လည်း ဆုပ်ချေဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ ဟင်း… ဟင်း… ဟင်း… ယား… ယား… ယားတယ်… ဦးလေးမောင်ရယ်… အဖုံ မနေတတ်ဘူး…”
ခါးလေးကော့ ရင်လေးမော့လာပြီး ကျုပ်နောက်ကျောကြီးကို တအားဖက်တွယ်လာတယ်။ သူ့ပါးပြင်တစ်ဖက်ပေါ် ကျုပ်နှာခေါင်းဖိတင်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ မသိမသာလေး သူ့ထဘီကို လိပ်လိပ်ပြီး အောက်တွန်းချ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။
လူ့ဘောင်လောက၌ ဓာတ်သဘောတရားတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားသဖြင့် တစ်ခုနဲ့တစ်ခု သဟဇာတ ဖြစ်ပေါ်လာ၍ အကျိုးတရားရသလို တစ်ခုနဲ့တစ်ခု ဓာတ်သဘာဝခြင်း မတိုက်ဆိုင်ကြပြန်တော့ ဖောက်ပြန်လာကြစမြဲပင် မဟုတ်ပါလား…။ အပူနဲ့ အအေး.. ဖိုဓာတ်နဲ့ မဓာတ် ဒီဓာတ်အစုအဝေးတွေ တွေ့ထိယှက်နွယ်လာကြပြန်တော့ လောကကြီးဟာ သာယာချမ်းမြေ့ဖွယ်ရာ အတိပြွမ်းပြီးနေသည် မဟုတ်ပါလား။
အခုလည်းကြည့် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သော အခန်းလေးတစ်ခုထဲမှာ အပူလှိုင်းတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ ထိုအပူလှိုင်းတို့သည်ကား ဖိုဓာတ် မဓာတ်တည်းဟူသော မတည့်သော ဓာတ်နှစ်ခုတို့ တွေ့ထိဆက်နွယ်မှုကြောင့် အပူလှိုင်းတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းပင်။ တကယ်တော့ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ တဏှာရာဂကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် လှိုင်းတစ်ခုပါ…။
ထိပ်တင်မောင်မောင် လို့ အမည်တွင်တဲ့ အသက် (၃၀) နှစ်ကျော်ကျော် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ယောင်တစောင်းနဲ့ လူပုံချောချော အသားလတ်လတ် ပေါင်မှာ ထိုးကွင်းမှင်ကြောင်တွေနဲ့ ကာလတစ်ခုကို ဖြတ်သန်းဖို့ အသည်းအသန် ကြိုးစားနေလေရဲ့…။
အဖုံအသက်က (၁၅) နှစ်ကျော် (၁၆) နှစ် တရုတ်မလေး။ လူ့လောကရဲ့ သဘောတရားများကိုလည်း လည်ဆန့်မျှော်မှန်းကြည့်ရှုနေသေးတဲ့ အလှသွေးကြွယ်စ အပျိုမ ဘဝတစ်ခုရဲ့ နယ်လွန်ခရီးကို ထိပ်တင်မောင်မောင်ရဲ့ ဦးဆောင်မှုခံယူရင်း ဖြတ်သန်းရင်ဆိုင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတယ်။ ဟင်းလင်းပွင့် ရင်ပြင်ပေါ်က တောင်ပူစာလေးနှစ်ခုက ငလျင်ချက်မိသည့်အလား လှုပ်ခတ်တုန်ရီနေ၏။ ပူနွေးသော သက်ပြန်လေများက တစ်ဦးမျက်နှာတစ်ဦး ယှက်နွယ်ထိတွေ့နေကြသဖြင့်လည်း ရမက်ဇောတို့သည် လှိုင်းတပိုးများနှယ် ဆင့်ကဲဆင့်ကဲ နှလုံးသားထဲမှာ တိုးပွားနေကြ၏။
ပူနွေးလှပသော အနမ်းစများကလည်း ရင်တုန်လှိုက်မောဖွယ်ရာ အထိအတွေ့အပွတ်အသပ် အဆုပ်အဆွဲတွေကလည်း ကြက်သီးထအောင် ခံစားလိုက်ရပြီး… အဆိုးဆုံးက ပေါင်တွင်းသားတွေကို ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်နေမှုက အသဲတွေအူတွေပါ ပြုတ်ထွက်လုမတတ် အခံရခက်လှ၏။
“ အဟင့်… အင့်… ယားပါတယ်ဆိုမှ… ဦးလေးမောင်ကလည်း…”
အဖုံ၏ ရမက်ဆန္ဒများကလည်း နိုးကြွလာခဲ့ရပြီမို့ ထိပ်တင်မောင်မောင်ရဲ့ လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ မပွင့်တပွင့် ညည်းညူလိုက်၏။ နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးမှာ ခေါင်းကလေးများ ထောင်ထလာခဲ့ရလေသည်။ အဲသည်ထောင်ထလာသည့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ထိပ်တင်မောင်မောင်က သူ၏လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားညှပ်ခါ တရွရွဖြင့် မသိမသာကလိပြီး ဆွဲဆွဲပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးကို အသာအယာလေး စို့စို့ပေးလိုက်ပြန်သေး၏။ သည်အခါ အဖုံမှာ တတွန့်တွန့်ဖြစ်လာရပြီး နှုတ်ခမ်းလေးများပင် တဆတ်ဆတ်နှင့် တုန်လျက်လာပါသည်။
သူ့ဘဝ၌ ဆရာမအဖြစ် လက်တွေ့ကျကျ သင်ကြားပေးခဲ့သည့် အေးကြည်မကြောင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကာမအရှိန်များ တရှိန်ရှိန် တက်လာစေမည့် အပြုအမူများကို ယခု တစိမ်းတရံဖြစ်တဲ့ အဖုံဆိုသည့် တရုတ်မလေးကို လက်တွေ့ တစ်ရစ်ခြင်း တစ်ရစ်ခြင်း ကာမခလုတ်များကို နှိပ်ဖြုတ်ပေးခြင်းကြောင့် အဖုံမှာ လက်တွေ့တစ်ခါဖူးမျှ လက်တွေ့မကြုံဖူးသေးသော ကာမအရသာများကို တစစဖြင့် ခံစားလာရသည့်အတွက် သာယာမှုတွေဟာ တိုးလာသဖြင့် သူမ၏ အင်္ဂါစပ်အတွင်းမှ ယားသလိုလို တစိစိ ဖြစ်လာရပြန်လေသည်။
အဖုံ၏ ရမက်ဆန္ဒထကြွလာသော အမူအရာများကိုတွေ့မြင်ရသည့် ထိပ်တင်မောင်မောင်မှာ သူ၏လက်များကိုလည်း အနားမပေးပါ။ အဖုံ၏ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးအစုံကို တလှည့်စီ စို့လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေရာမှ အမွှေးနုလေးများပေါက်စ ပြုနေသည့် အဖုံ၏ မိန်းမအင်္ဂါခုံးခုံးမို့မို့ကလေးကို လက်ဝါးဖြင့် အသာအယာ ပုတ်လိုက်ဖျစ်ညှစ်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက်လုပ်နေရုံသာမက အကွဲကြောင်းလေးအလိုက် လက်ခလယ်ဖြင့် ထက်အောက်ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး အတွင်းသို့ သူ၏လက်ခလယ်ဖြင့် ခပ်ရွရွလေး ပွတ်သပ်ထိုးမွှေကလိ၍ ပေးလိုက်ပြန်သည်။
ထိုးပါ ကလိပါများသောကြောင့် အဖုံ၏ အင်္ဂါအတွင်းပိုင်းလေးမှ ကာမ၏ရှေ့ပြေး အရည်လေးများက တစိမ့်စိမ့်နှင့် ထွက်လာခဲ့ရသည်နှင့်အညီ အဖုံမှာလည်း တစ်စုံတစ်ခုကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလားလာရသည့်ပမာ ပါးစပ်မှ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းညူရင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်စုလိုက်ဖြင့် ရှိနေလေသည်။
ထိပ်တင်မောင်မောင်သည် မျက်လုံးလေးစုံမှိတ်ခါ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် သူမ၏ နုနုထွတ်ထွတ် အပျိုစဉ်ဘဝကို ရက်ရက်ရောရော ပေးကမ်းရန် အသင့်ဖြစ်နေသည့် အဖုံအား ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာ ကြည့်ရင်းမှ အဖုံ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ခွ၍ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားမယူလိုက်ပြီး သူ၏ ပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်၏။
အဖုံ၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ နဂိုထက်ပိုပြဲဟသွားပြီး အတွင်းသား နီနီရဲရဲကလေးများမှာ ထိပ်တင်မောင်မောင်အဖို့ ကာမဆန္ဒများ ပို၍ထကြွလာစေရာ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားလွန်းသည့် သူ၏လီးကို တံတွေးများ ရွှဲစိုသွားအောင် စွတ်လိုက်ပြီးမှ တရုတ်မလေး အဖုံ၏ အဖုတ်ဝတွင် အသာတေ့ထောက်ကာ သူ၏ကိုယ်လုံးအားနှင့်ပါ ပေါင်းစပ်ပြီး ကာမရမက်အာသာဆန္ဒ ပြင်းပြင်းဖြင့် အသကုန် ဖိသိပ်ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“ ဗြစ်…ဘွပ်…ဗြစ်…စွတ်…စွိ…ဒုတ်…”
“ အား… အမလေးလေး… အား… အား… ဟင်း… ဟင်း… ဟင်း… ရှီး…အား…”
ပြီးပါပြီ။
