Monday, April 24, 2023

အသက်ရှည်ဆေး အပိုင်း ( ၂ )

အသက်ရှည်ဆေး အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 

ရေးသူ - အမည်မသိ

ကျုပ်လဲ ခင်ဝိုင်းကဘာလုပ်ချင်လဲ မေးကြည့်တာပေါ့၊ ဒီတော့ ခင်ဝိုင်းက ပြောပြတယ်၊ သူ့ အမေကို ဈေးထဲမှာ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ရောင်းတဲ့ ကုန်စိမ်းဆိုင်လေး ဖွင့်ပေးမလို့တဲ့။ ခုက ဈေးဘမ်းနဲ့ ရောင်းရတာဆိုတော့ နေရာ အတိအကျလဲ မရှိ၊ ဈေးထဲက ဆိုင်ကဘဲ တဆင့် ပြန်ဝယ်ရောင်းရတော့ အမြတ်လဲနဲတဲ့ အပြင် ရောင်းမကုန်ရင်လဲ ရှုံးတာပေါ့။

ဒါကြောင့် ဈေးထဲမှာ နေရာသတ်သတ်မှတ်မှတ် ဆိုင်ခန်းလေးရရင် ပိုအဆင်ပြေမဲ့ အကြောင်း၊ နောက်ပြီး သူ့အဖေက သူများဆီက ဆိုက်ကား ငှားနင်းရတော့ အုံနာခ ပေးရတာနဲ့ သူ အရက်သောက်တာနဲ့ ပိုက်ဆံတောင် မကျန်ဘူးပေါ့၊ အဲဒါ ကိုယ်ပိုင်ဆိုက်ကားဆို အုံနာခ ပေးရလဲ သက်သာမယ်၊ သူ့အဖေ မနင်းနိုင်ရင်လဲ သူများကို ငှားစားလို့ရတယ်ပေါ့။ သူ့ အစီအစဉ်ကို ပြောပြတယ်။ ခင်ဝိုင်းက တော်သားဘဲ၊ သူနိုင်တဲ့ဘက်က အစီအစဉ် လုပ်တတ်တယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်ကလဲ ခင်ဝိုင်း အပြောကို နားထောင်ပြီး ကျုပ်တွက်ကိန်းနဲ့ကျုပ် ခပ်မြန်မြန်ဘဲ တွက်ချက်လိုက်ပြီး သူ့ကိုပြောလိုက်တယ်။

“နင်ပြောပုံဆို ၁၀ သိန်းလောက် လိုမယ်ဟ၊ ဆိုက်ကားက လိုင်စင်နဲ့ဆို ၆ သိန်းလောက်ထား၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ဆိုင်ခန်းလေးက ၃ – ၄ သိန်းတော့ ရှိမယ်ထင်တယ်”

“ဟုတ်တယ် ဘဘကြီး၊ တနှစ်လောက်နေရင်တော့ ဘဘကြီးပေးတာ စုတာနဲ့ ပြည့်မယ်ထင်တယ်”

“အေး ဒီလိုလုပ်၊ ငါ ၁၀ သိန်းပေးမယ်ဟာ”

“အယ် တကယ်ကြီးလား၊ ခုပေးမလို့လား”

“အေးပေါ့ဟ၊ ငါ့ အလိုကို အကုန်လိုက်ရင် ပေးမယ်”

“ဘဘကြီးကလဲ ခုလဲ ဘဘကြီး အလို အကုန်လိုက်နေတာဘဲ”

“အေးလေ ငါသိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ခု နင်သိတဲ့အတိုင်း လူငယ်လေးလို ဖြစ်နေပြီဟ၊ ဒီတော့ ငါ နင့်ကို ဟိုဒင်းလဲ လုပ်ချင်လို့”

“ဘဘကြီးကလဲ အဲဒါဆို သမီး ဒုက္ခရောက်မယ်ထင်တယ်”

သူက ကျုပ်ဘာကိုပြောလဲဆိုတာ ချက်ခြင်းသိတယ်။ မသိဘဲနေမလား၊ ကျုပ်ဟာက သူ့ပေါင်ကြားရစ်နေတာကိုး။

“မရောက်အောင် လုပ်ရမှာပေါ့ဟ၊ နင့်ကို ဘိုက်မကြီးနိုင်အောင် ဘိုက်မကြီးတဲ့ ဆေးထိုးပေးမယ်၊ ဒါဆို ငါဘယ်လောက် လုပ်လုပ် နင် ဘိုက်လဲမကြီးဘူး၊ ဒုက္ခလဲ မရောက်တော့ဘူး၊ ဘယ်လိုလဲ”

သူက ဘာဒုက္ခကို ပြောတာလဲ မသိ၊ ကျုပ်က ကျုပ်ထင်တဲ့ ဒုက္ခကို ပြောလိုက်တယ်။ သူလဲ ခန တွေဝေသွားပြီး ပြန်ပြောတယ်။

“တကယ် ဒုက္ခ မရောက်ရင်တော့ ဘဘကြီး သဘော”

“ဒုက္ခမရောက်ပါဘူးဟ၊ အဲ ပိုက်ဆံကတော့ နင့်ကို ၁၀ သိန်းကြီး ခုပေးလိုက်လို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး၊ နင့်ကို လူတွေက မေးကြမှာပေါ့၊ ဘယ်ကရလဲလို့၊ ကောက်ရတယ်လို့လဲ ပြောလို့ မဖြစ်ဘူးဟ၊ ဒီလိုလုပ် ၁၀ သိန်းကို ထီဖွင့်တဲ့ အခါကျ နင့်ကို ၁၀ သိန်းဆုပေါက်တဲ့ ထီလက်မှတ် ငါပေးမယ်။ ဒါဆို နင်က လူတွေကို ထီပေါက်ပြီး ပိုက်ဆံရတယ်ပြော မကောင်းဘူးလား၊ ခု ထီဖွင့်ဘို့ တလလောက်ဘဲ လိုတော့တယ်၊ အဲဒါ နင်စောင့်လိုက်”

“အယ် ဘဘကြီးက ထီပေါက်တဲ့ နံပါတ် သိလို့လား”

“နင်ကလဲ သိမလား၊ ထီဆိုင်မှာ ပေါက်တဲ့လက်မှတ် ဝယ်ရင်ရတယ်၊ နင်ကသာ ငါ့ဆီကရတာ မပြောဘဲ နင့်ဖာသာ ထိုးလို့ ပေါက်တယ်လို့ဘဲလူတိုင်းကို ပြော၊ အဲဒါ အရေးကြီးတယ်၊ နင်နားလည်လား”

“ဘဘကြီး တကယ်ပေးမှာနော်”

သူက ကျုပ်ပေးမယ်ဆိုတာ နားကြားများ လွဲသလား ဆိုပြီး ထပ်မေးတယ်။

“နင်ကလဲ ပေးပါမယ်ဆို၊ နင့်ကို ၁၀ သိန်း ပေါက်တဲ့ ထီလက်မှတ်ပေးမယ်၊ ခု ပိုက်ဆံ တစိစိ မပေးတော့ဘူး”

“အင်း”

“ဒါဆို နင့်ကို ဆေးအရင်သွားထိုးပေးအုံးမယ်၊ ကဲ ဒီနေ့ဘဲ သွားထိုးပေးမယ်”

“ဆေးက သမီး တသက်လုံး ဘိုက်မကြီးတော့ဘူးလား”

“တသက်လုံး မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ၆ လလောက်တော့ မကြီးတော့ဘူးပေါ့၊ ရပြီ ၆ လောက်ဆို၊ နင်လဲ ပိုက်ဆံရပြီး အဆင်ပြေရင် ငါ့အလုပ်က ထွက်မှာဘဲ”

“မထွက်ပါဘူး ဘဘကြီးကလဲ”

“ဘာမထွက်ဘူးလဲ၊ ထွက်ပြီး ဆိုင်နဲ့ဘာနဲ့ ကြီးပွားအောင်လုပ်၊ နင် အဆင်ပြေတာ ငါကြည့်ချင်တယ်၊ ငါက အခု နင့်ကို စေတနာရှိလို့ သက်သက်ကူညီတာ”

“သမီးကလဲ ဘဘကြီးကို စေတနာ ရှိပါတယ်နော်၊ ပိုက်ဆံရလို့ ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ သမီး ပိုက်ဆံရှိရင် ဘဘကြီး ပိုက်ဆံပြန်ပေးမှာ”

“အေးပါ၊ ငါသိပါတယ်၊ ကဲ ဆေးသွားမထိုးခင်၊ ငါ့ကို အားရှိအောင် လုပ်ပေးအုံး၊ စောစောက နင်ငါ့အရည်တွေ သောက်ထားတာ၊ ခု နင် ငါ့ကို ပြန်တိုက်အုံး”

“နို့ရည်လား ဘဘကြီး”

“နို့ရည် မသောက်တော့ဘူး၊ အချိန်မရှိဘူး၊ အပြင်သွားရအုံးမယ်၊ လာ ထ၊ ငါ့ကို ခွပြီးဘဲ တိုက်”

ခင်ဝိုင်းက ထရပ်လို့ ဆိုဖာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်တဲ့ ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ခွလိုက်တယ်။ အဲ့လောက် စေတနာရှိတဲ့ ခင်ဝိုင်းကိုမှ ကျုပ် စေတနာ ပြန်မထားရင် ကျုပ်တော်တော် အသုံးမကျတဲ့ ကောင်ဖြစ်သွားမှာပေါ့။

နောက် ခင်ဝိုင်းကို ခေါ်လို့ ကျုပ် အသုံးချနေကျ ဆေးခန်းမှာ ဆေးသွားထိုးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အပြင်သွားတာ မိန်းမသိလို့ မေးရင် ဘဲကင်စားချင်လို့ ခင်ဝိုင်းကို ခေါ်ပြီး အပြင်သွားဝယ်တယ်လို့ ပြောလို့ရအောင် ဘဲကင်ပါ ဝယ်ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ ဟုတ်တယ် အိမ်အကူကို တယောက်ထဲ အိမ်မှာ မထားရလို့ မိန်းမက အမိန့်ထုတ်ထားတာ။

“နင့်နို့သီးကလဲ မစို့ရသေးဘူး စူထွက်နေပြီ၊ နင် ဆွဲဆွဲထုတ်နေတာလား”

ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်အသက်ရှည်ဆေး မှီဝဲဘို့ အချန်ရောက်လို့ ခင်ဝိုင်း အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တာနဲ့ နို့သီးက အရင်လိုမဟုတ်၊ ပြူနေတာကို သတိထားမိပြီး မေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်သတိထားမိတာတော့ ကြာပြီ၊ ခုမှ မေးဖြစ်တယ်။ ကျုပ်စိတ်ထင် ကောင်မလေးက တယောက်ထဲ စိတ်ထပြီ ကိုယ့်ဖာသာ ဆွဲထုတ်နေတယ် ထင်လို့။

“အာ ဘဘကြီးကလဲ သမီး မဆွဲထုတ်ပါဘူး”

သူက သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူ့ဖာသာ ချွတ်ချရင်း ကျုပ်ကို ပြန်ဖြေတယ်။

“ဒါဆို ငါစို့တာ များလို့ အလိုလို စူထွက်နေတာဖြစ်မယ်”

ကျုပ်လဲ ဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကို ဆွဲချွတ်၊ လုံချည်ကို ချွတ်ချပြီး ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။

“ဟုတ်မှာပေါ့။ ဘဘကြီက အရမ်းကြီး စို့တာကိုး”

ကျုပ်ထိုင်ချလိုက်တော့ ခင်ဝိုင်းက ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ကိုယ်ကိုယ်ပေါ် ခွလာတယ်။

“ဟ နင့်နို့က ဒီလောက်ချိုတာ၊ စို့မှာပေါ့၊ အော် ဒါနဲ့ ငါမလုပ်တဲ့ အချိန်ဆို နင် ခံချင်စိတ် မဖြစ်ဘူးလား”

“အိုး ဘဘကြီးကလဲ အကုန်လျှောက်မေးနေတာဘဲ”

“မေးတာပေါ့ဟ၊ ငါသိချင်တာ၊ ပြောစမ်းပါ ခံချင်စိတ် မဖြစ်ဘူးလား”

“ဖြစ်တာပေါ့”

“ဖြစ်တော့ ဘာလုပ်လဲ”

“ဒီအတိုင်းဘဲ နေပေါ့၊ ဘဘကြီးမှ မရှိတဲ့ဟာ”

ပြောရင်း အသင့် စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးကို လှမ်းငုံလိုက်တယ်။ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ခေါင်းကို ဖက်ပြီး ခံတယ်။ ကျုပ်လက်က ခန္တာကိုယ်နှစ်ခုကြား တိုးဝင်ပြီး နို့တဖက်ကို လှမ်းကိုင်တယ်။ တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးလိုက်တော့ ခင်ဝိုင်း တဖြေးဖြေး အသက်ရှုသံပြင်းလာတယ်။ နို့သာမဟုတ် သူ့ကို ဆွဲမပြီး ဘိုက်သားလောက်အထိကို မျက်နှာ အပ်ပြီး အပျိုနံ့ ရှုမိသည်။ ခင်ဝိုင်းကိုယ်က အမွှေးအနံ့သာ မသုံးပေမဲ့ ကျုပ်ဘဲ ထင်လို့လား မသိ ခပ်သင်းသင်း ရှုလို့ကောင်းသည့် အနံ့ရှိသည်။ ခင်ဝိုင်းက ဆိုဖာပေါ် ဒူးထောက်ကာ ကြွပေးရင်း ကျုပ် အလိုလိုက်သည်။ မှီသလောက် ဘိုက်သားလောက်ထိ နမ်းရင်း လက်က ပေါင်ကြားကို ကိုင်ကြည့်တော့ အရည်စိုနေလေပြီ။ အကွဲကြောင်းလေး အတိုင်း ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားကြည့်တော့ ခင်ဝိုင်း ကော့လာပြီး ကျုပ် ပုခုံးကို ခပ်တင်းတင်း လာညှစ်သည်။

ခင်ဝိုင်းကိုယ်ကို အထက်အောက် လျှောက်နမ်းရင်း ကျုပ်ကိုယ်ကို ဆိုဖာပေါ် လှဲချလိုက်တော့ ခင်ဝိုင်း ပေါင်ကြားက အလိုက်တသိ ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ရောက်လာတယ်။ ကျုပ်က အကွဲကို အသာဖြဲလို့ အတွင်းသားကို လက်ချောင်းနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားရင်း

“ခင်ဝိုင်း”

“အင်း”

ခင်ဝိုင်းလေသံက ဖီးလ် အပြည့်

“ငါတို့ ဒီနေ့ ဟိုဒင်းလုပ်ကြမယ်”

“ခု လုပ်မလို့လား”

“ဟင်အင်း ဒါအရင်လုပ်အုံးမယ်”

“ဟိုဒင်းဆို နာမလား မသိဘူးနော်”

“နင်က အပျိုစစ်စစ်လေး ဆိုတော့ နဲနဲတော့ နာမယ်ထင်တယ်”

“အရမ်းနာမှာတော့ ကြောက်တယ်”

“အရမ်းနာမှာစိုးရင် နင့်ဖာသာဖြေးဖြေးသွင်းလို့ရတာဘဲ”

“သမီးက ဘယ်လိုလုပ်”

“ဒီလိုဘဲပေါ့၊ ခု ဒါအရင်လုပ်မယ်”

ကျုပ် ခင်ဝိုင်း ခါးကို ထိမ်းပြီး ပါးစပ်ပေါ် ဆွဲချလိုက်တော့ ခင်ဝိုင်းက အလိုက်တသိ ကျုပ်ပါးစပ်နဲ့ တေ့ပေးတယ်။ အရသာ ရှိချက်ကတော့ ကျုပ်တော်တော်နဲ့ မရပ်မိ။ ခင်ဝိုင်းလဲ တရှီးရှီး နဲ့ အသက်ရှု ပြင်းချက်၊ ခင်ဝိုင်းက သုံးခါလောက် အချက်ပေးပြီးတော့မှ မေးရိုးတွေ ညောင်းပြီး ကျုပ်ပါးစပ် သူ့ပေါင်ကြားက ကွာသွားတယ်။ ကျုုပ်ပါးစပ် သူ့ ပေါင်ကြားက ကွာသွားတာနဲ့ ခင်ဝိုင်းက အလိုက်တသိ ကျုပ်ကို ခွလျှက် ဒူးထောက် လက်ထောက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို အောက်အောက်ဘက်လေးဘက်ထောက်သွားလို့ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲမှောက်ပြီး ကျုပ်ဟာကို အသာကိုင်ရင်း ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ ကျုပ်အလှည့်ပြီးရင် သူ့အလှည့်ဘဲဆိုတာ သူသိနေတယ်၊ ပြောဘို့ မလိုတော့။ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ဟာကို စုတ်ပေးပေမဲ့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် မကစားတတ်၊ ကျုပ်လဲ မသင်၊ သူတတ်တာက ကိုင်မယ် ငုံမယ်၊ ပြီးတော့ ညင်ညင်သာသာလေး စုတ်မယ်၊ ဒါလောက်ဘဲ။ ဒီလောက်လေးတင် ကျုပ် တော်တော် ဖီးလ်လာနေပြီ၊ ကျုပ်လဲ သူစုတ်နေတာ မှိန်းခံနေရင် အမောဖြေနေတယ်။ တော်တော်ကြာကြာလေး ဇိမ်ခံပြီးတော့မှ

“လာ”

ကျုပ်ဟာကို ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို ဆွဲခေါ်လိုက်တော့ ခင်ဝိုင်းကလေးဘက်ကုန်းထပြီး ကျုပ်ကို ခွရင်း စောစောကလိုလေးဘက်ထောက် လာတယ်၊ ကျုပ်လဲ လှဲနေရာက ဆိုဖာလက်တန်းကို မှီထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ပေါင်ကြား ကျုပ်ဟာပေါ်ရောက်လာတော့

“လုပ်တော့မယ်ဟာ”

ပြောရင်း ကျုပ်ဟာကို သူ့ပေါင်ကြားကဟာနှင့် ထိပြီး တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဟာကို ကျုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အကွဲကြောင်းကြားမှာ လေးငါးချက်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ အပေါက်ဝ သေသေချာချာတေ့ရင်း

“နာမှာစိုးရင် နင်ဖာသာ နင် ဖြေးဖြေးလေး သွင်းလေ”

“ဘယ်လိုမျိုးလဲ ဘဘကြီး”

“ဒီလို အသာလေး ဖိချလိုက်”

လက်တဖက်က ခင်ဝိုင်းတင်ပါးကို အသာဖိရင်းပြောတော့ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ပြောသလို အသာလေး ဖိချလိုက်တယ်၊ ကျုပ်ထိပ်ဖူးလောက် မြုတ်ဝင်သွားတယ် ထင်တာဘဲ။

“နာလား”

“ဟင်အင်း”

“ဒါဆို ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေးနဲ့ အဆုံးထိ ဖိသွင်း”

ခင်ဝိုင်းအသက်ရှုသံ ပြင်းနေသလိုဘဲ။ သူ တဖြေးဖြေး ဖိချတယ်။

“အ အ”

“နာလို့လား”

“အင်း နာတယ်”

အပျိုအမှေးပါး နေရာမှာ တစ်နေပြီထင်တယ်၊ အမှေးပါးကို ထိုးခွဲလိုက်မှ အဆုံးထိရာက်မယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိနေတယ်၊ တကယ်ကတော့ အနာခံပြီး ထိုးချလိုက်ရင် တချက်ဘဲ နာမယ်၊ ကျုပ်ကူမှ ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ ကျုပ်နားလည်လိုက်တယ်၊ သူ့သွင်းတာသာစောင့်နေမယ်ဆို ကျုပ်အရည်သာထွက်သွားမယ် အဆုံးထိဝင်ဘို့မမြင်။

“နာရင် နင့်နို့ကို ငါစို့ပေးမယ်၊ နို့စို့နေရင် နာတာ ပျောက်တယ်ဟ၊ နင် နာတာပျောက်သွားတာနဲ့ ဖိချလိုက်”

“သမီး မလုပ်ရဲဘူး”

“လုပ်ပါဟ၊ ရဲရဲလုပ်၊ ငါနို့စို့နေတုန်း နင်ဖိချလိုက်၊ ခုတောင် တဝက်လောက်ဝင်နေပြီ”

ကျုုပ်သူ့တင်ပါးကို ထိမ်းကိုင်ရင်း နို့သီးတဖက်ကို လှမ်းစို့လိုက်တယ်၊ အောက်ကလဲ တဝက်လောက် ဝင်နေတာကို နဲနဲပြန်ဆွဲထုတ်လို့ သူ့တင်ပါးကို အသာပြန်ဖိထည့်လိုက်တယ်။ နောက် အသာပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ ဝင်သလောက်လေးကို ပုံမှန်လေး ကစားပေးနေတယ်။ ခင်ဝိုင်း တဖြေးဖြေး စည်းချက် နားလည်လာပြီး အရှိန်ရလာတယ်၊ တချက်မှာတော့ ကျုပ် သူ့တင်ပါးကို ရုတ်တရက် အားနဲ့ ဖိချလိုက်တယ်။

“အ”

အသံတချက်ထွက်လာပြီး ကျုပ်ဟာ အဆုံးထိ ရောက်သွားတယ်။ ကျုပ်က ကော့ပြီး ပိုဝင်အောင် အတင်းကပ်ပေးလိုက်တော့

“အ အ နာတယ်”

အကျင့်မဖြစ်သေးတော့ မရသေး။ ကျုပ်လဲ အသာမှိန်းပြီး သူ့ကြောကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလို့ နို့တဖက်ပြောင်းစို့ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ် မိန်းမနဲ့ မဆက်ဆံတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ မသိ၊ ခု ဝင်နေတာ အရသာရှိလိုက်တဲ့ ဖြစ်ခြင်း၊ ခင်ဝိုင်းကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့၊ သူ့ခန္တာကိုယ် ကျုပ်ကိုယ်ပေါ် ပျော့ခွေနေတာ။

“ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

“အ အ ရှီး ရှီး အ အ အ ရှီး ရှီး”

“ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

“အ အ အ ရှီး ရှီး ရှီး အ အ ရှီး ရှီး”

နှေးနှေးတခါ မြန်မြန်တလှည့် စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသည့် အသံက ဘာသံမှန်း သိသာနေသည်။ ခင်ဝိုင်း ကျုပ်ဟာနှင့် ယဉ်ပါးသွားသည့် အချိန်ကစပြီး ငယ်စိတ်ပြန်ကြွလာတယ်။ ခု ဒီတခေါက်ကတော့ ခင်ဝိုင်းကို ကျုပ်ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်တင်လို့ သူ့ခြေထောက် နှစ်ဘက်ကို ထောင်ပြီး ပေါင်ရင်းကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်ဝိုင်းက ကုတင်ပေါ်မှာ လက်နှစ်ဘက်ကားပြီး အိပ်ယာခင်းကို အတင်းဆုတ်ကာ တ အ အ တ ရှီး ရှီး ဖြင့် ကျုပ် ဆောင့်သမျှ မအောင့်နိုင်ပဲအသံထွက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အသက်ကြီးလာလို့ အနားယူပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ၂ နှစ်နီးပါးလောက် ဟိုစိတ်ပျောက်သလိုလို ရှိခဲ့ပေမဲ့ ယခု အကျင့်ရလာတော့ ငယ်သွေးပြန်ကြွနေသလို ဖြစ်နေသည်။ မာနေသည့်ကောင်ကလဲ တော်ရုံပြန်မကျတော့။ ခုလို မတ်တတ်ဆော်ရသည်မှာ လူမပင်ပန်း။ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည့်အရှိန်က ဆီးခုံနှင့် ရိုက်ပြီး ပြန်ကန်ထွက်လာသည်မို့ သူ့အရှိန်နဲ့သူ မပင်မပန်း ကြာကြာ ဆောင့်နိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ မပင်ပန်းဟု ဆိုသော်လည်း ကြာတော့ လူက အလိုလိုမောလာသည်။ ဒီပုံစံနှင့် လုပ်ရသည်ကို လေးဘက်ထောက် ပုံစံထက် ပိုသဘောကျသည်။ ကျုပ်ဆောင့်သည့်ဒဏ်ကြောင့် အလူးအလိမ့် ဖြစ်နေသည့် တဖက်လူ၏ မျက်နှာနှင့် ခန္တာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး လုပ်ရသည်ကို ကျုပ်ကြိုက်သည်။

အားရပါးရ မရပ်မနား အကြိမ်ပေါင်း မြောက်မြားစွာ ဆက်တိုင်ဆောင့်အပြီးမှာတော့ ခင်ဝိုင်းလဲ အသံမထွက်နိုင်တော့ အိပ်ယာခင်းကိုတောင် မဆုတ်ထားနိုင်ပဲ ပျော့ကျသွားသည်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်လဲ ဆောင့်ချက်ကို ခနရပ်ကာ

“ဖူး မောလိုက်တာ၊ နင့်ကို လုပ်ရတာ ငါအသက်တောင် ထွက်တော့မယ်”

ခင်ဝိုင်း ဘာမှ မပြောနိုင်သေး၊ ကျုပ်ရပ်လိုက်မှ သူ အသက်လုရှုနေရသည်။ ကျုပ်လဲ အဆုံးထိ သွင်းထားရင်း တဖူးဖူးဖြင့် အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ အမောဖြေနေရသည်။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်စီ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုကာ အမောဖြေပြီးတော့မှ

“ကောင်းလိုက်တာ ခင်ဝိုင်းရယ်၊ အီဆိမ့်နေတာဘဲ၊ နင်ရော ခံလို့ကောင်းတယ် မို့လား”

“သေတော့မယ် ဘဘကြီးရာ၊ အဲလောက်ကြီးဆိုတော့ သမီးသေမှာ”

“မသေပါဘူးဟ၊ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ဟာ”

“ကောင်းပေမဲ့ မခံနိုင်ဘူး ဘဘကြီးရ၊ အကောင်းလွန်ပြီး သေမှာ၊ ခု ဘာတွေဖြစ်နေပြီလဲ မသိဘူး။ အတွင်းမှာလဲ တစစ်စစ်နဲ့ လူလဲဘာမှန်း မသိတော့ဘူး”

“အာ ဒါက အစမို့ပါ၊ အကျင့်ရသွားရင် ကြာကြာထောင်းလေ ကောင်းလေ ဖြစ်သွားမှာဟ၊ ကဲ လုပ်အုံးမယ်၊ အမောပြေပြီး၊ ငါလဲ ခုမှ ငယ်စိတ်ထပြီး ကြမ်းချင်နေတာ၊ နင်လဲ အရသာရှိရှိခံ၊ အဲဒါမှ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းမယ်”

ပြောလဲပြော၊ သွင်းထားတဲ့ ကျုပ်ဟာက အရှိန်စယူသလို တဖြေးဖြေးထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် စကစားလိုက်သည်။

“ဘဘကြီးကို သမီးကြောက်လာပြီ”

“နင်ကလဲ ငါ့လို အဖိုးကြီးတောင် ကြောက်ရင် ဘယ်လို ယောက်ကျားယူမလဲဟ”

“ဘဘကြီးကလဲ သမီးယောက်ကျား မယူတော့ပါဘူး”

“ဟ ဘာလို့ မယူရမှာလဲ၊ အချိန်တန်ယူရမှာပေါ့ဟ၊ ဒါပေမဲ့ နင်ယူရင် အားကိုးရတဲ့ ယောက်ကျားဘဲယူ၊ ကြားလား၊ ဒီတခုဘဲ လုပ်တတ်ပြီး ဘာမှ စောက်သုံးမကျရင်တော့ ယူလဲ အလကားဘဲ”

“မယူပါဘူးဆို”

“အေးပါ၊ ငါက နင်ယူရင် တကယ်အားကိုးရမဲ့ ယောက်ကျားကို ယူဘို့ပြောတာ”

ကျုပ် စကားနဲ ရန်စဲ စကားဖြတ်လိုက်ပြီး စောစောက အရှိန်ယူထားတာကို အရှိန်မြှင့်လိုက်တယ်။ တဖြေးဖြေး အရှိန်မြင့်လာပြီး

“ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

“အ အ ရှီး ရှီး အ အ အ ရှီး ရှီး သေပြီ သေပြီ”

“ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

“အ အ အ ရှီး ရှီး ရှီး အ အ ရှီး ရှီး လုပ် လုပ် ဘဘကြီးရေ သမီးကို သေအောင်သာလုပ်တော့”

“မကောင်းလို့လားဟ ဟော ဟဲ ဟော ဟဲ”

“ကောင်းလွန်းလို့ မခံနိုင်တော့ဘူး အား အား ရှီး ရှီး ရှီး ရှီး သေပြီ သေပြီ အား အား . . .”

အောက်က ဝင်နေသည့် ကျုပ်ဟာကို ကျုပ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ပွတ်တိုက်မှု့များပြီး ခင်ဝိုင်း ဆီက ထွက်တဲ့ အရည်က အဖြူရောင်ပြောင်းကာ စေးကပ်နေပြီ၊ ကျုပ်လဲ ဟောဟဲ လိုက်ပြီး ဒူးတွေတောင် တုန်လို့ မတ်တတ်တောင် ကောင်းကောင်းမရပ်နိုင်တော့၊ ကြာရင် သူချည်းမဟုတ် ကျုပ်ပါ အသက်ထွက်ပြီး ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်း ကုတင်ပေါ် နှစ်လောင်းပြိုင် ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ ကျုပ်ဟာလဲ ထောင်မတ်နေပေမဲ့ ထူပူပြီး ပြီးဘို့ အရိပ်အရောင်ပင် မပြသေး၊ ဒါကြောင့် ၃ – ၄ ချက်မျှနောက်ဆုံးပိတ် အားကုန်အပြီးသတ်လေး ဆောင့်ပြီးမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခင်ဝိုင်းဘေး ကားယားကြီး ပြစ်လှဲလိုက်တော့တယ်။

“ဖူး မောလိုက်တာခင်ဝိုင်းရာ”

ခင်ဝိုင်းဆီကတော့ ဘာသံမှ မထွက်နိင်တော့။

ခင်ဝိုင်း တယောက် ၁၀ သိန်းဆုပေါက်ပြီး မကြာ၊ သူတို့လဲ လှည်းနဲ့ နွားနဲ့ ဆိုသလို ခင်ဝိုင်း ရည်မှန်းချက်အတိုင်း သူ့အမေက ဈေးထဲမှာ နေရာအတည်အကျ ကုန်စိမ်းဆိုင်နှင့် သူ့အဖေကလဲ ကိုယ်ပိုင်ဆိုက်ကားနှင့် ဆိုတော့ သူ့မိဘက ခင်ဝိုင်းကို အိမ်အကူ လာမလုပ်ခိုင်းတော့။ သူက မထွက်ချင်သော်လည်း သူ့ အမေက မပေးလုပ်တော့၊ ဒါတောင် ကျုပ်မိန်းမ က လူစားရှာဘို့ အချိန်ရအောင် နင်ကြိုယူသွားတဲ့ ၂ လစာ ဘိုးတော့ ကျေအောင် လုပ်သွားဆိုလို့ အကြွေးကျေအောင် သူလုပ်သွားသည်။ ဒီ ၂ လ မှာတော့ ကျုပ်လဲ ငယ်စိတ်နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံ သုံးပြီး သူ့ကို လုပ်ဖြစ်သွားတယ်။ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်လုပ်သမျှ အကောင်းချည်းဘဲ ဆိုသလို အကြိုက်ကိုတွေ့ပြီး တခြားယောက်ကျား မယူတော့ဘူး ဆိုပြီး ခန ခန ပြောတယ်။ ခုတော့ သူ့ အမေနဲ့ အတူ ဈေးထဲမှာ။ ခင်ဝိုင်းကတော့ ကျုပ်ကို ပြောပါတယ်၊ ဘဘကြီး သူ့ကို အချိန်မရွေး ခေါ်ပါတဲ့။ ဘဘကြီး ကျေးဇူး သူတသက်လုံး မမေ့ဘူးတဲ့၊ တကယ့်ကို ရင်ထဲက စကားတွေနဲ့ ကျုပ်ရင်ခွင်မှာ မျက်ရည်တွင်တွင်ကျပြီး ပြောသွားတယ်။

ကျုပ်ကတော့ လူကြီးပီပီ သူ့ကို ဘဝ တိုးတက်အောင် ကြိုးစားဘို့ နဲ့ နင့်ဘဝ တိုးတက်ပြီး အဆင်ပြေရင် ငါ ကူညီရကျိုး နပ်တယ်ပေါ့။ ငါ့ကို ကျေးဇူး ပြန်ဆပ်စရာ မလိုဘူးလို့ဘဲ မှာလိုက်ပါတယ်။ သူဒီလို ဖြစ်တော့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာလဲမကောင်း၊ ခင်ဝိုင်းတို့လို ရိုးသားတဲ့ သူတွေက ကျုပ်အတွက် သူတို့ ပြန်ပေးလိုက်ရတဲ့ အရာကို ထည့်မတွက်ကြ၊ ကျုပ်သာ သူတို့ အဲလိုပြောလာရင် စိတ်ထဲက မကောင်း၊ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ် လူယုတ်မာ တယောက်လို ခံစားလိုက်ရတယ်။ နင်တို့ ငါ့ကို ကျေးဇူးပြန်ဆပ်စရာ မလိုဘူး ဆိုတာကိုဘဲ အတန်တန်ပြောရတယ်။

ကျုပ်လဲ ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အတော်လေး နောင်တ ရသွားတယ်၊ ကျုပ်ဘက်က ပိုက်ဆံပေးလိုက်ပေမဲ့ စေတနာ မသန့်ဘူးဆိုတာ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ် သိနေတယ်။ နှစ်ဦး နှစ်ဘက် အပေးအယူလို့ သဘောထားပြီး လမ်းခွဲသွားရတာထက် ခုလို ကျေးဇူးရှင်ကြီးလို သဘောထားပြီး လုပ်သွားတာက ကိုယ့်လိပ်ပြာ ကိုယ်မသန့်ပဲ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်။ ပြောရင် ကျုပ်ဘဝမှာ ခုလို ပုံစံမျိုး နဲ့ လမ်းခွဲသွားပြီး အပျိုကြီးဘဝနှင့် ကျုပ်ကို ကျေးဇူးတင်မဆုံး ဖြစ်နေတာ ၃ – ၄ လောက်ရှိပြီ၊ ခင်ဝိုင်းလဲ ခုလို ပုံစံလာမယ်ဆိုရင်တော့ ကျုပ်နှစ်လိုက်တဲ့ သူတယောက် ထပ်တိုးပြီပေါ့။ ခင်ဝိုင်းတယောက် ကျုပ်ကို မေ့ပြီး ဘဝသစ် စနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရုံကလွဲပြီး ကျုပ်ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့။

ခင်ဝိုင်း အလုပ်က ထွက်သွားပြီး ကျုပ်တို့ဆီလဲ အိမ်အကူက ရုတ်တရက် မမြဲ၊ ဟိုလူပြောင်း ဒီလူပြောင်းနဲ့ ခုနောက်ဆုံး မေမိုး ဆိုသည့် ကောင်မလေးနှင့် အဆင်ပြေကာ ကျုပ်အိမ်ရောက်နေသည်မှာ ၆ လကျော်လောက် ရှိလာသည်။ နေတာကြာလာသည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်မိန်းမ ပြောသံကြားလိုက်ရသည်။

“ဟဲ့ မေမိုး၊ နင့်နောက်လ လစာ တဝက်ကို ဟိုတပတ်ကဘဲ ကြိုယူထားတာမို့လား၊ ခု လိုပြန်ပလား၊ မပေးနိုင်သေးဘူး၊ နောက်တပတ် လကုန်မှ ပေးမယ်၊ ဒါတောင် နင်ကို ကြိုပေးထားတာနော်”

မေမိုးက သူ့အမေ ဆေးဘိုးအတွက် ငွေလိုလို့ ကျုပ်မိန်းမဆီမှာ နောက်လစာတဝက် ကြိုထုတ်သည်ကို ကျုပ်မိန်းမက ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့က နေတာကြာလာသည်နှင့် လစာက တဖြေးဖြေး ကြိုထုတ်လာသည်။ မေမိုးက အမေတခု သမီးတခု၊ သူ့အမေ လူမမာကို လုပ်ကြွေးနေရသည်။ သူရသည့် လခက သူ့အမေ ဆေးဘိုးရယ် စားဘို့ရယ်နှင့် လောက်ငှသည် မရှိ၊ ဒါတောင် သူက ကျုပ်အိမ်မှာ စားလို့၊ ကျုပ်တို့ကလဲ သူ့အမေ မကျမ်းမာတာ သိတော့ ပိုတဲ့ ထမင်းဟင်း သူ့ ကိုပေးလိုက်တာက များတယ်။

မေမိုးပုံစံက ပြောရရင် ခင်ဝိုင်းထက် သာသည်။ အသားအရည်က အစ မေမိုးက ပိုဝင်းသည်။ ဟိုတနေ့က နေ့လည် နေ့ခင်း ကျုပ် ကော်ဖီ သောက်ချင်လို့ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မေမိုးကို ရေချိုးခါနီး ထမီရင်လျှား နဲ့ တွေ့လိုက်ရသည်။ နေ့လည်ဆို မေမိုးက ကျုပ် မိန်းမ ထမီနှင့် အတွင်းခံတွေ လျှော်ပေးရင်း ကျုပ်အိမ်မှာဘဲ ရေချိုးတတ်သည်။ အိမ်မှာ အဝတ်လျှော်စက်ရှိပေမဲ့ ကျုပ်မိန်းမက သူ့ ထမီနှင့် အတွင်းခံကို အဝတ်လျှော်စက်ထဲ ထည့်မလျှော်ခိုင်း၊ အိမ်အကူကိုဘဲ လျှော်ခိုင်းသည်။ အဝတ်ချင်းတူသော်လည်း အဝတ်လျှော်စက်က ကျုပ် အင်္ကျီတွေ လျှော်တာမို့ တစက်ထဲ အတူမလျှော်ချင်တာလဲ ပါသည်။

ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ မေမိုးကို ငါ့ အတွက်ကော်ဖီ ဖျော်ပေးစမ်း ဆိုပြီး ခိုင်းလိုက်တော့ မေမိုးက ထမီရင်လျှား ကြီးနဲ့ ကျုပ်အတွက် ကော်ဖီ ဖျော်ပေးသည်။ လွတ်နေသည့် အပေါ်ပိုင်း ပုဝါပင် မခြုံ၊ ကျုပ်လဲ ထမီရင်လျှားနဲ့ မေမိုးကို ကျကျနန မျက်စိစားပွဲထိုင်လိုက်သည်။ လက်မောင်းအလယ်သားလောက်ကစပြီး လက်ဖျားထိ နေလောင်ထားသလို ခပ်ညိုညို ဖြစ်နေသော်လည်း အဝတ်ဖုံးသည့် အပေါ်ပိုင်းတခုလုံး ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နှင့် ဝင်းနေသည်။ ဟိုတကွက် ဒီတကွက် ရေစိုနေသည့် ပျော့ပျော့ပျောင်းပျောင်းနှင့် ခပ်ပါးပါး ရေလဲထမီက သူ့ ခန္တာကိုယ် ကောက်ကြောင်းကို ပကတိ အတိုင်း ဖေါ်ပြထားသလိုဖြစ်နေသည်။ စင်ပေါ်က ကော်ဖီမှုံ့ဘူးနှင့် သကြားဘူးကို လှမ်းယူတော့ ဖြူဝင်းပြီး ဖေါင်းနေသည့် ဂျိုင်းကလဲ အပြစ်ပြောစရာပင်မရှိ။ ဂျိုင်းကြားဖြူသည့် မိန်းခလေး အများစုက ပေါင်ကြားလဲ ဖြူတတ်သည်ကို ကျုပ် အတွေ့အကြုံအရ သိနေသည်။ ကျုပ်အိမ်ရောက်လာသည့် အိမ်အကူတွေထဲ မေမိုးက အလှဆုံး လို့ ပြောလျှင်ပင် ရသည်။ မေမိုးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် ခင်ဝိုင်း အလှကတောင် ခပ်မှိန်မှိန် ဖြစ်သွားသည်။ အဲဒီနေ့ကတည်းက ကျုပ် မေမိုးကို စေတနာ ရှိနေမှန်း ကျုပ် သိလိုက်သည်။ ဒီလိုနှင့် ကျုပ် မိန်းမ ထုံးစံအတိုင်း အပြင်ထွက်သည့်နေ့ကျတော့

“ဟဲ့ မေမိုး”

“ရှင် ဘဘကြီး”

“လာပါအုံးဟ၊ ဟိုတနေ့က နင်ငါ့မိန်းမကိုပြောနေသံကြားတယ်၊ နင့် အမေအတွက် ဆေးဘိုးလိုတယ်ဆို”

“ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး၊ အမေက အခုတလော ကျမ်းမာရေးမကောင်းလို့”

“ကဲ ဒါဆိုလဲ ရော့ နှစ်ထောင်၊ နင့်အမေ ဆေးဘိုး၊ ငါပေးတယ်လို့ နင့် အဒေါ်ကို သွားမပြောနဲ့၊ အဲဒါ နင့်လခ နဲ့ မဆိုင်ဘူး၊ ငါသက်သက် နင့်ကို သနားလို့ပေးတာ”

ကျုပ်ပေးတဲ့ ငွေကို မေမိုးက ရုတ်တရက်လှမ်းမယူ၊ မယုံနိုင်သလို ကျုပ်ကို ကြည့်နေသည်။

“ယူပါဟ၊ ငါ စေတနာနဲ့ ပေးတာ၊ ပြီးတော့ ငါ့ ခြေတလုံး နဲနဲ နှိပ်ပေး၊ အသက်ကြီးလာလို့လား မသိဘူး၊ ခုတလော ဟိုက ညောင်းလိုက် ဒီက ညောင်းလိုက်နဲ့၊ ငါ့ကို နှိပ်ပေးလို့ မုံ့ဘိုးပေးတယ်ဆိုပြီး သဘောထားပြီးယူ၊ ရော့ ရော့”

ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ မေမိုးက

“ဟို ဟိုလေ ဘဘကြီး၊ အမေ့ဆေးဘိုးက ၅ ထောင်လောက်ကျမှာ၊ အဲဒါ”

“ကဲ ၅ ထောင်ဆိုလဲ ၅ ထောင်ယူ၊ ရော့၊ ငါ့ကိုသာ ကောင်းကောင်းနှိပ်ပေး”

“နှိပ်ပေးမယ် ဘဘကြီး၊ သမီး ကောင်းကောင်းနှိပ်တတ်တယ်။ ပြီးတော့ အပူလဲထုတ်ပေးမယ်”

ကျုပ်ပေးတဲ့ ပိုက်ဆံကို မေမိုးက လှမ်းယူပြီး ရင်ဘတ်ကြားထဲ့ကာ လှမ်းပြောသည်။ ကောင်မလေးက ကျုပ်ကို စေတနာ ရှိတာလား၊ ငွေရလို့လား မသိ၊ ရိုးရိုးသားသား ပုံစံနှင့် ဒီလိုကျ သွက်သွက်လက်လက်တော့ ရှိသား၊ ကျုပ် ထင်သလောက် စည်းရုံးရတာ မခက်။

“အေး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်၊ ငါလဲ အနှိပ်မခံတာကြာပြီ၊ နင်နှိပ်တာ ဇိမ်နဲ့ခံလိုက်အုံးမယ်”

“ဒါဆို ဘဘကြီး အိပ်ယာပေါ်မှာဘဲ နှိပ်ပေးမယ်လေ၊ ကောင်းကောင်းဇိမ်ခံပြီးတော့ တရေးအိပ်လိုက်ပေါ့”

“အေး ကောင်းတယ်၊ လာ၊ အောက်မှာ တံခါးသော့ခတ်ထားလား”

“ခတ်ထားတယ် ဘဘကြီး”

မေမိုးကို ကြည့်ရင်း ဒီတခါတော့ ခင်ဝိုင်းလို မဖြစ်အောင်လုပ်မှ ဖြစ်မယ်လို့ ကျုပ်စဉ်းစားလိုက်သည်။ စဉ်းသာစဉ်းစားရတယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ။ ကျုပ်ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း အမှတ်သည်းခြေမရှိ၊ ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက်စွပ်။ စေတနာက ခပ်များများ၊ သူတို့ကလည်း ကျုပ်အပေါ်ဆို စေတနာက များ၊ ဘယ်ဘဝက ကုသိုလ်လဲတော့ မသိ။

လူတိုင်း လူတိုင်း အသက်ရှည်ဆေး မှီဝဲနိုင်ကြပါစေ...........။


ပြီးပါပြီ





အသက်ရှည်ဆေး အပိုင်း ( ၁ )

အသက်ရှည်ဆေး အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - အမည်မသိ

“မရဘူး၊ မရဘူး၊ ထပ်မထုတ်ပေးနိုင်တော့ဘူး။ ခု နင်ကြိုယူထားတာ နှစ်လ စာတောင်ရှိပြီ။ ပြောလိုက် နင့်အမေကို မရတော့ဘူးလို့၊ လကုန်မှ ထပ်ပေးနိုင်မယ်၊ ခု လကုန်ဘို့ ၂ ပတ်တောင်လိုသေးတယ်၊ မပေးနိုင်ဘူး”

မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ကျုပ်မိန်းမ ပြောသမျှ နားထောင်နေသော ခင်ဝိုင်းက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းသာ အသာညိတ်ပြသည်။ ခင်ဝိုင်းတို့ မိသားစု အားလုံး အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း ဘယ်တော့မှ လောက်ငသည် မရှိ။ ခုလဲ သူ့အမေက သူ့လခ တလစာ ထပ်ကြိုထုတ်ခိုင်းသည်ဟု ခင်ဝိုင်းကတောင်းသဖြင့် ကျုပ်မိန်းမက မပေးနိုင်ဘူး ငြင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။

ကျုပ်သိသလောက် ခင်ဝိုင်း တို့ မိသားစုမှာ ဖခင်က ဆိုက်ကားနင်းစားသော်လည်း အရက်သမား။ သူရှာသည့်ငွေက သူ့အရက်ဖိုးဖြင့်တောင် မလောက်ချင်။ မိခင်ကတော့ ခေါင်းရွက်ဗျပ်ထိုး ဈေးသည် ဆိုပေမဲ့ ဝင်ငွေက ဟုတ်တိပတ်တိ မရှိ။ ရောင်းမကုန်သည့် ပစ္စည်း ပုပ်လို့ ပစ်ရသည်နှင့် တခါတခါ အရင်းပင်ရှုံးသည်။ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်အိမ်က အိမ်အကူ။ အိမ်အကူ ဆိုပေမဲ့ မနက်လာ ညပြန်၊ ကျုပ်တို့ကလင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ညအိပ် ညနေ လူပိုခေါ်မထားချင်တော့ အိမ်မှာ မပေးအိပ်။ ခင်ဝိုင်း နေသည့် နေရာကလည်း ကျုပ်အိမ်နဲ့ သိပ်မဝေး ဆိုတော့ သူ့အတွက် သွားရ လာရ အဆင်ပြေတယ်လေ။ ဒါနဲ့ ဘဲ မနက်ဆို ၆ နာရီလောက် ခင်ဝိုင်း အိမ်ရောက်လာ၊ ရှိသမျှ အိမ်အလုပ်တွေ ကျုပ်မိန်းမ ခိုင်းသမျှ လုပ်၊ ညနေ ၆ နာရီလောက်ဆို ပြန်ရော။ အဲ မနက်စာ ညစာကတော့ ကျုပ်အိမ်က စားသွားပေါ့။

ခင်ဝိုင်း ကျုပ်တို့အိမ်မှာ အိမ်အကူလာလုပ်သည်မှာ ၂ နှစ်ကျော် ၃ နှစ်နီးပါးပင်ရှိပြီ။ ရောက်ခါကစ အပျိုဖေါ်ဝင်စ မဲမဲသဲသဲ၊ အသားအရေ ခြောက်ကပ်ကပ် ဖြစ်နေသော်လည်း ယခုတော့ စိုစိုပြေပြေ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးဖြင့် လှသွေးကြွယ်သည့် အပျိုပေါက်ကလေးပင် ဖြစ်နေလေပြီ။

“ဟဲ့ ခင်ဝိုင်း”

“ရှင် ဘဘကြီး ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ”

“လာစမ်းပါအုံး နင့်ကို ငါမေးစရာရှိလို့”

ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်အနားခပ်ရို့ရို့လာရပ်တော့

“ဟဲ့ ဟိုတနေ့က နင်လခကြိုထုတ်ချင်လို့ ပြောနေသံကြားလို့၊ အဲဒါ နင် အောက်ဆိုက်အလုပ်လေး ဘာလေး ရရင် လုပ်မလား”

ကျုပ်အမေးကြောင့် ခင်ဝိုင်း စိတ်ဝင်စားသွားဟန်ဖြင့်

“ဘာအလုပ်လဲ ဘဘကြီး”

“အေး ငါလဲ စဉ်းစားနေတာ၊ နင့်ကို ပြောသင့် မပြောသင့်၊ တော်ကြာကျရင် နင်က ငါ့ကို တမျိုးထင်မှာလဲ စိုးရသေးတယ်ဟ၊ အလုပ်က လူသိခံလို့ ဖြစ်မဖြစ်ဘူး၊ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လုပ်ရမှာ၊ ကုန်ကုန်ပြောရင် နင့်မိဘတွေတောင် ပြောလို့ မဖြစ်ဘူး”

“ဘယ်မှာ သွားလုပ်ရမှာ မို့လဲ ဘဘကြီး”

“ဘယ်မှမှ မသွားရပါဘူး၊ ငါ့အိမ်မှာပါဘဲ။ ဒါပေမဲ့ နင်နှုတ်လုံမှ ဖြစ်မယ်နော်၊ နင် လုပ်နိုင်မယ်ဆို နင်လုပ်၊ မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုလဲ ဘယ်သူမှ မပြောရဘူး၊ နင်ကတိ ပေးမယ်ဆိုမှ ငါအလုပ်အကြောင်းပြောပြမယ်၊ နင့်ကို ငါ အတင်းအကြပ် မခိုင်းဘူး။ နင့်ဖာသာ နင်စဉ်းစား ပြီးမှ လုပ်မယ် မလုပ်ဘူး ငါ့ကိုပြော”

“အခုပြောရမှာလား”

“ခုပြောစရာ မလိုပါဘူူး။ လုပ်မလုပ်ကတော့ နင်စဉ်းစားပြီးမှ ပြောပေါ့၊ အလုပ်အကြောင်းကိုတော့ ဘယ်သူမှ မပြောပါဘူး လို့ ကတိပေးမှ ငါပြောလို့ ရမယ်”

“ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ ဘဘကြီး သမီး ဘယ်သူမှ မပြောပါဘူး”

“အေး၊ ပြီးရော၊ နင့်ကတိ နင်တည်ပစေ၊ ကတိမတည်တဲ့ သူကတော့ ဘယ်တော့မကြီးပွားဘူးဘဲ။ အဲဒါ နင်မြဲမြဲမှတ်ထား”

“ဟုတ်၊ သမီးသိပါတယ် ဘဘကြီး”

“ဒီလိုဟာ နင်လဲကြားဖူးမှာပေါ့၊ တရုတ်ပြည်မှာ အခု ခေတ်စားနေတာလေ၊ အပျိုစစ်စစ် ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေကို ရောင်းစားတဲ့ ကိစ္စ”

“ဟင် သမီးကို ရောင်းစားမလို့မလား ဘဘကြီး”

ခင်ဝိုင်းက အထိတ်တလန့်ဖြင့် ဖြတ်ပြောတော့

“အာ နင်ကလဲ မရောင်းစားပါဘူးဟ၊ ငါ့စကားကို ဆုံးအောင် နားထောင်ပါအုံး၊ ဘာဖြစ်လို့ ရောင်းစားတယ် ဆိုတာ ပြောမလို့”

“ဟုတ်”

“အေး ဘာလို့ရောင်းလဲဆိုတော့ ငါတို့လို အသက်ကြီးတဲ့ အဘိုးကြီးတွေ အတွက် အသက်ရှည်ဆေးတဲ့ဟ”

“အမ်”

“မ အမ် နဲ့ မိခင်ဝိုင်း၊ ငါလဲ အစကမသိဘူး၊ နောက်တော့ သေသေချာချာ ဂဃနဏ ငါစုံစမ်းကြည့်တော့မှ အဲဒါတကယ်ဖြစ်နေတာ။ ကဲဟာ နင့်ကို ရှင်းရှင်းဘဲပြောမယ်၊ အဲဒီအဖိုးကြီးတွေကဝယ်ပြီး အဲဒီ ခပ်ချောချော လှလှ အပျိုစစ်စစ် ကောင်မလေးတွေကို တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး တနေ့နေ့ နာရီဝက်လောက် ကြည့်တယ်ပေါ့၊ နမ်းတာ ပြုတာတွေ လုပ်တာပေါ့၊ သူတို့နဲ့ ပရောပရီ နေတယ်ပေါ့။ အဖိုးကြီးတွေ ဆိုတော့လဲ လင်လို မယားလို မဆက်ဆံနိုင်ဘူးပေါ့၊ သဘောကတော့ကွာ အဖိုးကြီးတွေက သူတို့ရဲ့ စိတ်ကို နုပျိုအောင် အပျိုစစ်စစ် ကောင်မလေးနဲ့ အဲလိုနေပြီး အသက်ရှည်အောင် လုပ်တဲ့သဘောပေါ့။ ဟဲ ခင်ဝိုင်း ငါပြောတာ နင်နားလည်လား”

“ဟုတ် အဲဒါ သမီးက . . သမီးက ဘာလုပ်”

“အေး အဲဒါငါပြောချင်တာ၊ ငါလဲ အဲဒီဆေးနည်းကို စမ်းကြည့်ချင်တာ အဲဒါ နင်နဲ့ ငါနဲ့ကြားမှာ နားလည်မှု့ သဘောနဲ့ . . . ဟင်း . အာ . ပြောရမှာလဲ ခက် . . ဒီလိုဟာ နင့်ကို ငါ့ အသက်ရှည်ဆေး အဖြစ် အသုံးပြုမယ်ဟာ၊ နင်က အပျိုစစ်စစ်လေးလဲ ဖြစ်၊ ဟဲ့ ဒါနဲ့ နင်က ခုထိ အပျိုစစ်စစ်လေးဘဲ မို့လား၊ ငါ့ကို မှန်မှန်ပြော”

“အာ ဘဘကြီးကလဲ”

ကောင်မလေးက ရှက်တာလားမသိ၊ လေသံတိုးတိုးလေး

“ဟဲ့ အဲဒါက အရေးကြီးတယ်၊ ငါတို့စိတ်ထဲမှာ အပျိုစစ်စစ်လေး ဖြစ်နေမှ အစွမ်းထက်တယ်တဲ့၊ ကဲပြော ငါ့ကို နင်ရှက်နေစရာ မလိုဘူး”

“အင်း”

ခင်ဝိုင်းက သူအပျိုစစ်ကြောင်း ခေါင်းတချက်ညိတ်လို့ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ဝန်ခံတော့မှ

“ငါလဲ ထင်ပါတယ်၊ နင် အကြောင်းငါသိနေတာဘဲ၊ ငါက စိတ်ချအောင် မေးတာပါ။ အဲဒါဟာ ငါကလဲ အဲဒီဆေးနည်းကို စမ်းချင်တယ်၊ ငါ့မိန်းမ လဲ မသိစေချင်ဘူး။ ဘယ်သူမှလဲ မသိစေချင်ဘူး၊ နင်ကလဲ သုံးစရာ ငွေအမြဲလိုနေတော့ အတော်ပေါ့။ နင်လဲ နေ့တိုင်း လုပ်စရာ မလိုပါဘူး။ ခုလို ငါ့မိန်းမ အပြင်သွားနေတဲ့ အချိန်လောက် ငါ အရှေ့မှာ စောစောက ငါပြောသလိုပေါ့၊ နင်လဲ အပျိုရည် မပျက်ဘူး၊ အဲဒါမျိုးပေါ့။ နင်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ လုပ်မယ်ဆိုပြော”

“ဘဘကြီးကလဲ ရှက်စရာကြီး”

“အေး ငါလဲသိတယ်၊ အစကတော့ နင်ရောရှက် ငါရောရှက်ပေါ့ဟ၊ ငါထင်တယ် နောက်တော့ သူ့ဖာသာ သူ အဆင်ပြေသွားမယ် ထင်တာဘဲ၊ အဓိက ကတော့ ဘယ်သူမှ မသိဘို့ လိုတယ်ဟ၊ သိရင် နင်လဲ မကောင်းဘူး၊ ငါလဲ မကောင်းဘူး။ အဲဒါ နင်စဉ်းစား၊ ကဲ ရော့ အခု လောလောဆယ် နင်သုံးဘို့ ၂ ထောင်ယူသွားလိုက်၊ နင်လုပ်မယ်ဆို တခါတခါ ၅ ထောင်ဖြစ်ဖြစ် တသောင်းဖြစ်ဖြစ် ငါပေးမယ်။ ဟုတ်ပြီလား၊ တလ ၃ – ၄ ခါလောက်ဆို နင်လဲ ၂ သောင်း ၃ သောင်းလောက် အောက်ဆိုက်ရတာပေါ့”

ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်လှမ်းပေးတဲ့ တထောင်တန် ၂ ရွက်ကို လှမ်းမယူသေးဘဲ ကျုပ်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။

“ယူသွား၊ ဒါက ငါ စေတနာနဲ့ သက်သက်ပေးတာ၊ နင် လုပ် မလုပ်က နောက်မှပြော”

ကျုပ်က အတင်းယူသွားလို့ ပြောတော့မှ ခင်ဝိုင်းက လှမ်းယူတယ်။

ကဲကဲ နင်လဲ လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့၊ ပိုက်ဆံကို သေသေချာချာလဲ သိမ်းအုံး၊ တော်ကြာ ငါ့မိန်းမ ပြန်လာလို့ တွေ့သွားရင် မေးနေအုံးမယ်”

နောက် ၂ ရက်လောက်ကြာတော့ ခင်ဝိုင်းကို ကျုပ်အတွက် ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးနေတုန်း ကျုပ်က တိုးတိုးလေး ကပ်မေးလိုက်တယ်၊ ကျုပ်က မနက်စာကို ၁၀ နာရီလောက် စားတတ်တာ၊ ကျုပ်မိန်းမက အဲဒီအချိန် ဘုရားခန်းထဲ ဘုရားရှစ်ခိုးလို့ ကောင်းတုန်း။ အဲ သူထမင်းစားချိန် ၁၂ နာရီလောက်ကျတော့ ကျုပ်က ကော်ဖီလေး မုံ့လေး ထပ်စားပေါ့၊

“ဟဲ့ ဘယ်လိုလဲ ခင်ဝိုင်း၊ ငါပြောတာ လုပ်မလား”

“မသိဘူးဘဘကြီး၊ သမီးဘာလုပ်ရမလဲ မသိဘူး”

ကြည့်ရတာ ခင်ဝိုင်းလဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေပုံဘဲ။ သူ့ စိတ်ထဲ ပိုက်ဆံလဲ လိုချင်တယ်၊ ကြောက်လဲကြောက်၊ ရှက်လဲ ရှက်တဲ့ သဘော။ ကျုပ်လဲ ဘာမှမပြောတော့၊ ထမင်းကိုဘဲ ခပ်ဖြေးဖြေးစားရင်း

“ကဲ ဒီလို လုပ်ဟာ၊ ငါတို့ စမ်းကြည့်ရင် မကောင်းဘူးလား၊ နင် လုပ်နိုင်ရင်လုပ်၊ မလုပ်နိုင်လဲ မလုပ်နဲ့၊ ငါလဲ စမ်းတာစမ်းရတယ်၊ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ မသိဘူး၊ နင်လဲ မသိဘူး။ စဉ်းစားနေတာ ကြာတယ်။ စမ်းကြည့်မယ်။ ကဲ သဘောတူလား”

“ဘဘကြီးကလဲ အတင်းဘဲ”

“ဟဲ့ ငါက အတင်းမဟုတ်ဘူး။ နင်လဲ ပိုက်ဆံလိုတယ်၊ ငါလဲ စမ်းကြည့်ချင်တယ်၊ ကဲ နင်မလုပ်ချင်လဲ ပြီးရော၊ တော်ကြာ ငါကဘဲ နင့်ကို အတင်းလုပ်သလိုလို ဘာလိုလို လေသံလာမပြစ်နဲ့၊ ငါလဲ သူများ သဘောမတူတဲ့ အလုပ် မလုပ်ဘူး”

“အာ ဘဘကြီးကလဲ သမီးက အဲ့လို သဘောနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး”

“ဟဲ့ အဲ့ဒီသဘောမဟုတ် ဘာသဘောလဲ၊ အဲဒါပေါ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းကို မရှိဘူး၊ လုပ်ရင် လုပ်မယ်၊ မလုပ်ရင် မလုပ်ဘူး၊ အေး လုပ်ရင်လဲ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ လုပ်မှ၊ နားလည်လား စိတ်ပါလက်ပါ ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ၊ အာ ဒါတွေငါမပြောချင်ဘူး၊ နင် စိတ်ပါလက်ပါ မရှိလဲ နောက် ငါမလုပ်ရုံဘဲ”

“အင်းပါ အင်းပါ၊ ဘဘကြီးကလဲ သမီးဒီလောက် ဒုံးမဝေးပါဘူး၊ သမီးကကြောက်တာ၊ အဲဒါပြောတာ”

“ကြောက်ရအောင် ငါက သွေးစုတ်ဖုတ်ကောင်တွေလို နင့်ဂုတ်သွေး ဖေါက်စုတ်မှာမို့လို့လား၊ တခါတည်း မပြောလိုက်ချင်ဘူး”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးကလဲ၊ သမီးက ဘာမှအတွေ့အကြုံမှ ရှိတာမှ မဟုတ်တာ၊ အဲဒါ ကြောက်တာပေါ့”

“အေး ငါကလဲ နင် အတွေ့အကြုံမရှိလို့ ဒါမျိုးလုပ်တာ၊ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဆို ဘာလုပ်မလဲ၊ ဒါကို အခါတရာလောက် ရှိနေပြီ ပြောနေရတာ၊ နင် အတွေ့အကြုံရှိတာ မရှိတာ ငါပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ နင်လုပ်မလား မလုပ်ဘူးလား ဒါကိုမေးနေတာ”

“အင်းပါ အင်းပါ၊ ဘဘကြီးကလဲ၊ ဒါဘဲနော် သမီးကို မုံ့ဘိုး ကောင်းကောင်းပေး ခစ် ခစ် ခစ်”

“အေး ဒါတော့ မပူနဲ့၊ ငါမှာ အပေါဆုံးက ခြေတလုံးမွေး ပြီးရင် ပိုက်ဆံဘဲ၊ နင်တို့ခေတ်ချာတိတ်တွေ ရဲ့ စကားလေ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား”

“ခစ် ခစ် မိုက်တယ်၊ ဘဘကြီးက ခေတ်မှီတယ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

သူကဘဲ ငွေလိုတာလား၊ ကျုပ်ကဘဲ အဆွယ်ကောင်းတာလား၊ ဒီလိုနဲ့ဘဲ ခင်ဝိုင်း ကျုပ်ကမ်းလှမ်းတဲ့ အလုပ်ကို လက်ခံလိုက်ရော။

“ဟဲ့ ခင်ဝိုင်း”

“ရှင် ဘဘကြီး”

“ငါ့ မိန်းမ သွားပလား”

“ဟုတ်၊ စောစောကဘဲ ထွက်သွားတယ် ဘဘကြီး၊ အရင် ကြိုနေကျ ကားဘဲ လာကြိုသွားတာ”

“ဒါဆို ငါတို့ အလုပ်စမယ်၊ အိမ်ရှေ့သံဘာဂျာ တံခါး သေသေချာချာ ပိတ်ပြီး သော့ပါ ခတ်ထားလိုက်”

“စောစောကဘဲ မေမေကြီး ထွက်သွားတုန်းက ခတ်ထားလိုက်တယ် ဘဘကြီး”

“လာ အပေါ်ထပ်သွားမယ်၊ အောက်ထပ်က မတော်တဆ ဧည့်သည်လာရင် တွေ့သွားမယ်”

“ဘဘကြီး”

“ဘာလဲ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး၊ တမျိုးကြီးဘဲ”

“ဘယ်နေရာ တမျိုးလဲဟ”

လှေကားပေါ် အတူတက်လာရင်း ပြောမိကြသည်။

“စိတ်ထဲကပြောတာ၊ ခစ် ခစ် ခစ်”

“ဟဲ ဟဲ လူရော တမျိုးမဖြစ်ဘူးလား”

“ဖြစ်သလိုလိုဘဲ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ရီဘဲ ရီချင်နေတယ်၊ ဘဘကြီးကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်”

“နင်ကလဲ လူဆိုတာ ဒီလိုဘဲပေါ့ဟ၊ အသက်ရှည်အောင် ကြံဖန်နေထိုင်ရတယ်ဟ၊ ရီမနေနဲ့၊ လာ ငါ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်”

ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တစောင်းလေး ဝင်ထိုင်ဘို့ လုပ်တော့

“နင်ကလဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်ပါဟ”

“ထမီကြီးနဲ့ တုတ်နေတာကို”

“ထမီ ဆွဲတင်ပြီး ခွထိုင်ပေါ့ဟ”

“အာ ဘဘကြီးကလဲ၊ သမီးတော့ ငရဲ ကြီးတော့မှာဘဲ”

“ငရဲက ဘယ်လိုလာကြီးမှာလဲ ပြောပါအုံး”

“ထမီကြီးနဲ့ ခွတော့ ကြီးမှာပေါ့”

“ဒါဆိုလဲ နင့်ထမီ ချွတ်ချပြီး ခွဟာ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးကလဲ”

ခင်ဝိုင်းက ရယ်ရင်း ကျုပ်ပြောသလို သူ့ထမီကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ ဆွဲမရင်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။ သူ့ပေါင်ကတော့ ဝင်းသား။

“လာ ရှေ့တိုး”

ကျုပ်က သူ့ခါးနှစ်ဘက်ကို ကိုင်ရင်း ကျုပ်ပေါင်ရင်းနားရောက်အောင် ဆွဲလိုက်တော့ သူကအလိုက်သတိဘဲ တိုးလာတယ်။ ကျုပ်က ခင်ဝိုင်းကို သေချာကြည့်ပြီး

“နင်က လှလာတယ်ဟ၊ အရင်ကနဲ့ကို မတူတော့ဘူး”

“ဘဘကြီး ထင်လို့ပါ”

“ထင်တာမဟုတ်ဘူး၊ သိနေတာ၊ အသားအရည်ကလဲ အိနေတာဘဲ”

ကျုပ်လက်က ခင်ဝိုင်း ခန္တာကိုယ် အနှံ့ပွတ်ကစားရင်း ပြောတော့

“ဘဘကြီးနော် လုပ်မပြောနဲ့”

“မပြောပါဘူးဟ၊ တကယ်ဘဲ နင့်အသားက ထိလို့ကောင်း ကိုင်လို့ကောင်း”

ပါးစပ်ကလဲ သူ့ကို ချီးမွှန်းခန်း ဖွင့်ရင်း ခင်ဝိုင်း ဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကို ရင်ပွင့်သွားအောင် ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်တယ်၊ အတွင်းက ခပ်ဝါဝါ ခါးရှည်ဘော်လီပေါ်လာတော့

“နင်ကလဲ ဘရာစီယာလေး ဘာလေး ဝတ်ပါဟ”

“ရှိမှ မရှိတာ”

“ဒီနေ့ ပိုက်ဆံရရင် သွားဝယ်”

“သမီးပိုက်ဆံနဲ့ မဝယ်ပါဘူး”

“ဟား ဟား ငါ ဘရာစီယာဘိုးရော စစပ်ပိုင်ဒါ ဘိုးရော ထပ်ပေးမယ်ဟာ၊ သွားဝယ်”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

“ဖြုတ်ပေးစမ်းပါအုံးဟ၊ နင့် နောက်က ဂျိတ်က ငါ ဖြုတ်လို့ မရဘူး”

ဘယ်နခုနှစ် ထဲက ဘော်လီလဲ မသိ၊ ဂျိတ်က တော်တော်ဖြုတ်မရ၊ ကျုပ်ပြောတော့ ခင်ဝိုင်းက ပုခုံးသိုင်း ကြိုးကို ဖြုတ်ချလို့ အင်္ကျီတွင်းကနေ လက်လျိုထုတ်ပြီး ပတ်ထားတဲ့ ဘော်လီကိုဂျိတ်ကို ရှေ့ဘက် ဆွဲလှည့် လိုက်တယ်၊ နို့အစုံက ဘော်လီအုံထဲက လွတ်ပြီး ပေါ်လာတယ်။ ပြီးတော့ တဖြတ်ဖြတ်ဖြင့် ဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ကျုပ် စိုက်ကြည့်နေတော့

“သမီးရှက်လာပြီနော်”

ပြောရင်း သူ့မျက်နှာ သူ့လက်ဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။

“ဟား ဟား ဟား ဟား နင့် နို့က တကယ့် အပျိုနို့ စစ်စစ်လေးဘဲ လုံးပြီး ဝန်းနေတာဘဲ”

“အပျိုနို့ဘဲဟာ”

“အေးပါ၊ ငါကလဲ အပျိုနို့လေးဘဲလို့ ပြောတာပါ၊ အပျိုနို့ စစ်တာ နို့သီးခေါင်းတောင် မထွက်သေးဘူ”

ကျုပ်က ပြောလဲပြော အတွင်းထဲ နစ်ဝင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးနဲ့ အသာပွတ်လိုက်တယ်

“အိ ယားတယ် ဘဘကြီး”

ခင်ဝိုင်း ကိုယ်က တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျုပ်လက်ကို လာကိုင်တယ်။

“လူယားတာလား စိတ်ယားတာလား”

“လူ ခစ် ခစ် ခစ်”

“စိတ်ရော”

“သိဘူး”

“ဟား ဟား ဟား ဟား”

ပြောရင်း ဆိုရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က ကြယ်သီးပြုတ်နေသည့် အင်္ကျီရော ဘော်လီပါတပြိုင်ထဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“အဲဒါမှ တကယ် အသက်ရှည်ဆေးဟ၊ အပျိုနို့ စစ်စစ်လေးကို တဝကြည့်တာ အသက်ရှည်တယ်တဲ့”

“သမီးတော့ မယုံပါဘူး”

“ငါတော့ ယုံတယ်၊ ခု နင့်နို့ကို ငါကြည့်နေတာ ငါ့စိတ်ထဲမှာ ကြည်နူးပြီး လူက နှစ် ၂၀ လောက် ငယ်သွားသလိုဘဲ”

“ဟုတ်လို့လား ဘဘကြီးကလဲ လျှောက်ပြောနေ”

“နင်က အဘိုးကြီးမှ မဟုတ်တာ ဘယ်သိမလဲ၊ နင်လဲ ငါကြည့်တာ စိတ်နဲ့ ကြည်နူးနေမှ အစွမ်းက ပိုထက်တာ၊ ငါကြည့်တာ နင်သဘောကျလား”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးကလဲ ဘာတွေ လာမေးနေလဲ မသိဘူး”

“ဟဲ့ အဲဒါ အရေးကြီးတယ်ဟ၊ နို့ကြည့်တိုင်း အသက်ရှည်တယ်ဆို ငါ အင်္ကျီအရောင်းဆိုင်က မိန်းမအရုပ်ဝယ်ပြီး အိမ်မှာထားထားမှာပေါ့။ ငါကလဲ နင့်နို့ကို ကြိုက်လို့ကြည့်။ နင်ကလဲ ငါကြည့်တာ ကြိုက်နေမှ စိတ် စိတ်ချင်း ဓါတ်ကူးပြီး အသက်ရှည်ရော”

“မယုံပါဘူး၊ လျှေက်ပြောတာ၊ သမီး သဘောကျ မကျ ဘဘကြီး မသိနိုင်ပါဘူး”

“သိတာပေါ့ဟ၊ နင်သဘောကျရင် အလိုလို အထဲဝင်နေတဲ့ နို့သီးလေး ပြူထွက်လာတာ၊ ငါ သေသေချာချာ အဲဒီ အသက်ရှည်နည်းကို လေ့လာထားတာ နင်လိမ်လို့ မရဘူး”

“ဘဘကြီးကလဲ သူ့ဖာသာ အထဲဝင်နေတာ ဆွဲထုတ်မှ ထွက်မှာပေါ့၊ သဘောကျတာနဲ့ မထွက်ပါဘူး”

“ကဲ ငါပြောတာ မှန် မမှန် စမ်းမယ်၊ နင် ငါ့ကို ကြည့်နေ၊ ငါက နင့် နို့ကို ကြည့်မယ်။ နင့် စိတ်ထဲမှာ ငါက နင့်နို့ကို ကြည့်နေတာ နင်သဘောကျနေတယ်ပေါ့၊ ဥပမာဟာ နင့်ရီးစားက နင့် နို့ကို ကြည့်နေတယ် သဘောထားလိုက်”

“သမီးက ရီးစားမှ မရှိတာ”

“မရှိလဲ နင်ကြိုက်တဲ့ကောင် တကောင်ကောင်ကို ရီးစားလို့ သဘောထားလိုက်ဟာ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

“ငါကလဲ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက အရမ်းကြိုက်လာပြီး လက်နဲ့လာထိမယ်၊ နင့် နို့သီးကို ငါဆွဲ မထုတ်ဘူးနော်၊ နင့်နို့ကို ထိရင်း ထိရင်း နင်လဲ စိတ်ထဲက ယားလာမယ်၊ သဘောကျလာမယ် ဆို အလိုလို နို့သီးလေးက ထွက်လာရော၊ စောစောက ငါထိကြည့်တော့ နင်ယားတယ်ဆို”

“ဒါက လာထိတော့ ယားတာပေါ့”

“အေး ယားတာက သတ်သတ်၊ စိတ်ကသဘောကျပြီး ဖြစ်လာတာက သတ်သတ်၊ စိတ်က သဘောကျလာမှ နို့သီးက ထွက်မှာ၊ ကဲ စမယ်၊ ခပ်တည်တည်နေ၊ ပြုံးဖြဲ မနေနဲ့”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးကလဲ ရီရတယ် ခစ် ခစ်”

“ရီရတယ် လုပ်မနေနဲ့၊ ဒီနေ့ ကတော့ နင့် နို့သီးထွက်လာရင် ပြီးပြီ၊ နောက်တခေါက်မှ နောက်တဆင့်”

“နောက်တဆင့်က ဘာလဲ”

“နောက်တဆင့်က ခနထားအုံး၊ ခု အဆင့်ကိုဘဲ အရင် အောင်မြင်အောင် လုပ်ရမယ်၊ ကဲ စမယ်၊ နင့် ရင်ကို နဲနဲကော့လိုက်၊ အဲဒါမှ ကြည့်လို့ပိုကောင်း”

ကျုပ်က သူ့ခါးကို ဆွဲကိုင်ရင်း ကျုပ်ဘက် ဆွဲလို့ ရင်ကိုကော့ခိုင်းတော့

“အင်း၊ အင့်”

ခင်ဝိုင်းက သူ့အလုပ်ကိုသူ ပီပီပြင်ပြင်လုပ်တာလား၊ ဘာလားတော့ မသိ စေတနာ ဘလဗွ ဖြင့် အင့် ကနဲ အသံတောင် ထွက်ပြီး ရင်ကို ကော့ပေးသည်။ မျက်နှာကတော့ မချိုမချဉ်၊ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူက စေတနာ ရှိတော့ ကျုပ်အတွက် လုပ်ရကိုင်ရ ပိုအဆင်ပြေသည်၊ ပြီးတော့ ကောင်မလေးက သိပ်တော့ မတုန်း။ နဲနဲလေး နားမလည်တာကလွဲပြီး ပြောရင် သဘောပေါက်လွယ်သည်။ ကလန်မဆန် လဲ မလုပ်။ အစကတော့ အပျိုစစ်လေး ဆိုတော့ အဆင်မှ ပြေပါ့မလား တွေးမိသော်လည်း လက်တွေ့မှာ ဒီလောက် မခက်၊ ပြီးတော့ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်း သိပ်မဖြစ်၊ ဒီအချက်က ကျုပ်အတွက် ပိုအဆင်ပြေနေသလို ဖြစ်နေသည်။

ခင်ဝိုင်း နို့အုံက ကော့လိုက်တော့ ယောင်ယောင်လေး ချပ်သွားသော်လည်း ကြည့်လို့ကောင်းနေသေးသည်၊ ခါးကို ကိုင်ထားသည့် ကျုပ်လက်က တဖြေးဖြေးနှင့် တကိုယ်လုံးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည်။ မကြာခင် အလိုလို နှစ်ယောက်သား အသံတိတ်ကာ အသက်ရှုသံ တဖြေးဖြေးကျယ်လာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။

ကျုပ်ဓါတ်က တဖြေးဖြေးနှင့် ခင်ဝိုင်းဆီ ကူးသွားတာလားမသိ၊ တဖြေးဖြေးနှင့် ကျုပ်လက်ချောင်းတွေက ခင်ဝိုင်း နို့သီးနေရာလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေရင်း အထဲဝင်နေသည့် နို့သီးခေါင်းလေးက ကြွတက်လာသည်၊ ခင်ဝိုင်းကို ကိုကြည့်မိတော့ မျက်စိမှေးကာ ပါးစပ်ကို အသာလေးဟပြီး ပါးစပ်နှင့် အသက်ရှုနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်ရတာ အပျိုရိုင်းကလေး အထိအတွေ့မှာ စိတ်ပါနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ကျုပ်ကလဲ ခင်ဝိုင်း အရသာ ခံစားနေမှန်း သိသည်နှင့် လုပ်လက်စကို မရပ်ဘဲ ခင်ဝိုင်းနို့သီးကို့အသာအယာ ဆက်ပွတ်ပေးနေ မိသည်။

နှစ်ယောက်သား သာယာမှု့အောက်မှာ ဘယ်လောက်ကြာကြာနစ်မြောသွားသည် မသိ၊ ရုတ်တရက် ဖြတ်ကနဲ လန့်နိုးသွားသလို ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်တည်း အသိက ချက်ခြင်း ဝင်လာသည်။ ဝင်လာသည်နှင့်

“ကဲ ငါမပြောဘူးလား၊ အလိုလို နင့်နို့သီးခေါင်းထွက်လာပြီ တွေ့လား၊ ငါ မဆွဲထုတ်ဘူးနော်”

ခင်ဝိုင်းက သူ့ကိုယ်သူ ငုံ့ကြည့်ပြီး “အယ်” ကနဲ အသံထွက်ကာ သူ့မျက်နှာကို ကျုပ်ရင်ခွင်နှင့် အပ်ထားလိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး

“ရှက်စရာကြီး”

ကျုပ်က သူ့ကို ခပ်ဖွဖွ ပြန်ဖက်ရင်း

“အဲဒါမှ ငါ့အသက်ရှည်ဆေး အောင်မြင်တာဟ၊ နင် ငါကြည့်တာ ဓါတ်ကူးပြီး ထွက်လာတာ မဟုတ်လား”

“ဘဘကြီးနော် လာမပြောနဲ့ သမီးရှက်တယ်”

“ဟား ဟား ဟား ဟား အေးပါ အေးပါ၊ ကဲ ကဲ ရော့ရော့ နင့် ပိုက်ဆံ တသောင်းငါပေးမယ်၊ ရော့ဟာ တသောင်းငါးထောင်ယူလိုက်၊ ပိုပေးလိုက်မယ်၊ အဲဒါ နင် ဘရာစီယာရော စစပ်ပိုင်ဒါ ပါဝယ်”

“ဟေး ဒါမှ ဘဘကြီး”

“ပိုက်ဆံကို သေချာသိမ်းအုံး၊ တော်ကြာ နင့်အမေတွေ့ပြီး ဘယ်ကရလဲ ဘာညာ မေးနေမယ်”

“သမီး သိပါတယ်။ ဖွက်ထားမှာ”

ခင်ဝိုင်းကြောင့် မတောင်တာကြာတဲ့ ကျုပ်လီးတောင် ပြန်တောင်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြာကြာတော့ မတောင် ခင်ဝိုင်းလဲ ကျုပ်နားက ခွာသွားရော တောင်နေတဲ့ လီးလဲ ပြန်ကျသွားရော၊ ဒါပေမဲ့ မဆိုး၊ ခင်ဝိုင်းကောင်းမှု့နဲ့ ကျုပ်သွေးသားတွေလဲ ပြန်လည်နိုးကြားလာတယ်ပြောရမယ်၊ ဘယ်လောက်ထိတောင် နိုးကြားသွားလဲ ဆိုတော့ အဲ့ဒီညက မမက်စဖူး တခါမှတောင် ပြန်မစဉ်းစားဖူးခဲ့တဲ့ ကျောင်းတုန်းက ရီးစားနဲ့ ချိန်းတွေ့တဲ့ အကြောင်း အိပ်မက်တောင်ပြန်မက်ပြီး မထွက်စဖူး သုတ်ရည်တောင် ထွက်လို့။

ကျုပ်မိန်းမကလဲ အိမ်မှာ ၂ ရက်လောက် ညိမ်နေတော့ ကျုပ်အဖို့ အသက်ရှည်ဆေး ထပ်မှီဝဲဘို့ အချိန်စောင့်နေရသေးတယ်။ သူကလည်း ၂ ရက်ခြား ၃ ရက်ခြားလောက်တခါ သူ့ သူငယ်ချင်း တစုနဲ့ အပျင်းပြေ မာကျောက် သွားကစားတတ်တယ်၊ ကြေးကတော့ မများပါဘူး။ အရှုံးအနိုင် ၃ – ၄ သောင်းလောက်ပေါ့။ ဒါကလဲ သူ့အတွက် အသက်ရှည်ဆေး တမျိုးလို့ ပြောလို့ရတာပေါ့။ ဒါကတော့ သူ့ဝါသနာ၊ ကျုုပ်ကတော့ ဒါမျိုးတွေ ဝါသနာတော့ မပါဘူး၊ ကျုပ်ဝါသနာပါတာက မိန်းမ ကိစ္စ၊ ခုအသက်အရွယ်ထိ ကျုပ်က မိန်းမနဲ့ ပတ်သက်ရင် နာမည်ပျက်မရှိဘဲ နေခဲ့ပေမဲ့ ကျုပ် အရင်က တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရှုတ်ထားတာ နဲမှ မနဲဘဲ။ ပြောရရင် ကျုပ်က အဲဒီကိစ္စမှာ ပါရမီဘဲ ထူးနေလို့လား တော့ မသိ၊ ကျုပ်ရှုတ်သမျှ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ပြသနာ ကိုမတက်ခဲ့ဖူးဘူး၊ ကုန်ကုန်ပြောရရင် ကျုပ်ရှုတ်ခဲ့တဲ့ အလုပ် ကျုပ်မိန်းမတောင် မသိခဲ့ဘူး၊ ဒါကြောင့်လဲ ကျုပ်ကို လူရိုးလူကောင်းကြီး လို့ဘဲ သဘောထားပြီး အပျိုပေါက် အိမ်အကူမလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ထားပြီး သူ့အသက်ရှည်ဆေး သူသွားရှာနေတာပေါ့၊

ကျုပ်အကျင့်ကလဲ သူများသားသမီးကို လိမ်လည်လှည့်စားပြီး မရှုတ်တတ်ဘူးဗျ။ ကျုပ် အခြေအနေ အမှန်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြီး နှစ်ဦးသဘောတူ နားလည်မှု့နဲ့ဘဲ ဆက်ဆံခဲ့တာ၊ ကံကြုံလို့ ဆုံခဲ့တဲ့ သဘောပေါ့၊ အချိန်တန်ရင် သူ့လမ်းသူသွား ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား ကြရမယ်ဆိုတာကို သိသိကြီးနဲ့ အမှားလမ်းကြောင်းထဲ ဇွတ်တိုးခဲ့တဲ့ အဖြစ်မျိုးချည်း ကျုပ်ဖန်တီးခဲ့တာ၊ ပြီးတော့ ကျုပ်ကလဲ သူများသားသမီး အလကား စားရတယ် ဆိုတဲ့ တကိုယ်ကောင်းစိတ်နဲ့ မစားခဲ့ပါဘူး။ တကယ့်ကို စေတနာအပြည့်နဲ့ ကျုပ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်က သူတို့ကို ပြန်ကူညီခဲ့တာ ဆိုတော့ လမ်းခွဲသွားလဲ တချို့အမျိုးသမီးတွေဆို ကျုပ်ကို ကျေးဇူးတောင် တင်လို့၊ ပြောရင် ကြွားတယ် ထင်မယ်၊ ကျုပ်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပြီး ကျုပ်ကူညီလို့ ခုချိန်မှာ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်နဲ့ တကယ့်ကို ချမ်းချမ်းသာသာဖြစ်နေပြီး အပျိုကြီး နာမည်ခံထားတဲ့ အသက် ၅ ထိပ်စီးအရွယ် ၃ – ၄ ယောက်လောက် ရှိတယ်ဆို ခင်ဗျားတို့ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်အသက်တောင်မှ ခု အသက်က ၆ ထိပ်စီး ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ သူတို့က ဒီအရွယ်ရောက်ပြီပေါ့၊ သူတို့က ကျုပ်အတွက်ဆို အချိန်မရွေး ကျေးဇူးပြန်ဆပ်ဘို့ အဆင်သင့် ရှိတယ် ဆိုတာ ခုထိ ကျုပ်ကိုတွေ့ရင် ပြောတုန်း။

ခုလဲ ခင်ဝိုင်းနဲ့ ကိစ္စက ကျုပ် ပျင်းလို့ ဆပ်ဆော့တဲ့ ကိစ္စ၊ ဆပ်ဆော့တယ် ဆိုပေမဲ့ အနေကြာတော့ ကောင်မလေးကို ကျုပ်မျက်စိထဲ သဘောကျလာတာလဲ ပါတယ်၊ သူ့ကို ကူညီချင်တာလဲ ပါတယ်ပေါ့။ ကျုပ်အသက်အရွယ်နဲ့ ဆက်စ် ကိစ္စက အဓိက အရေးမကြီးပေမဲ့ သာယာမှု့ကိုတော့ ကျုပ်ဝါသနာအရ လိုချင်သေးတဲ့ သဘော၊ နောက်ပြီး ကျုပ်က ဒီ ၃ နှစ်လောက်အတွင်းမှာ လုပ်ငန်းတွေ အကုန်နီးနီးလောက် ရပ်လိုက်ပြီး အငြိမ်းစား ယူလိုက်တာကြောင့် တနေ့တနေ့ ပျင်းနေတာကလဲ ပါတာပေါ့။ လူကပျင်းနေတာနဲ့ ခင်ဝိုင်းရဲ့ ဘဝ အခြေအနေရယ်၊ တနေ့တခြား စိုပြေလာတဲ့ သူ့အလှရယ်၊ ကျုပ်ဝါသနာရယ် ပေါင်းစပ်ပြီး ကောင်မလေးကို လူတလုံး သူတလုံး ဖြစ်အောင် ကူညီဘို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါဘဲ။ ကူညီတယ် ဆိုပေမဲ့ ကျုပ်ရဲ့ ဝသီကိုက လူတယောက်ကို အလကား မကူညီတတ်ဘူးဗျ။ အတ္တဆန်တယ် ပြောချင်ပြော၊ အကျင့်ယုတ်တယ် ပြောချင်ပြော၊ ကျုပ်က လူတမျိုး၊ လူတယောက်အပေါ် ဘာအကျိုးမှ မမျှော်ကိုးဘဲ စေတနာ ထားတာမျိုး ကျုပ်မလုပ်တတ်ဘူး။ ကျုပ်ရဲ့သဘောက ငါ မင်းအပေါ် စေတနာရှိတယ်၊ မင်းလဲ ငါ့အပေါ် စေတနာ ပြန်ရှိ၊ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်က စေတနာပြန်ထားတာမျိုးကိုလိုချင်တာ။ ကျုပ်အပေါ် စေတနာ ပြန်မရှိလို့ကတော့ တခါစားပေါ့။ ကျုပ်က ပြန်လှည့်မကြည့်တော့တဲ့ လူစား။

ခင်ဝိုင်းနဲ့ ဇတ်လမ်း ပြန်ဆက်ရရင် ပထမ တရက် အခြေအနေအရတော့ သူလဲ ကျုပ်အပေါ် စေတနာ ထားတယ် ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရတယ်ဗျ။ အပျိုစင်လေးဖြစ်တဲ့အပြင် ဗဟုသုတကလဲ မရှိတော့ ဒီကိစ္စကို နားမလည်သလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ကျုပ်လုပ်ရပ် ကို မညင်းမဆန်ဘဲ စေတနာ ပြန်ထားတာ ကျုပ်ဆီက ရမဲ့ ငွေ ကြောင့်သက်သက် လို့တော့ ပြောလို့ မရဘူးဗျ။ ခင်ဝိုင်းက ငွေလိုချင်တယ် ဆိုတာ မှန်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ အမူအယာနဲ့ အပြောအဆိုက သူ့ ခန္တာကိုယ်ကို ရောင်းစားနေတဲ့ သဘောမျိုး မရှိဘူး ဆိုတာကျုပ်ရိပ်မိတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျုပ်ရဲ့ လုပ်ရပ်ကို သူကောင်းကောင်း သာယာသွားတယ် ဆိုတာ ကျုပ်သိလိုက်တာမို့ဘဲ။ အထိအတွေ့ကြောင့် သာယာတယ် ဆိုပေမဲ့ လူတယောက်အပေါ်ကို မနှစ်သက်ရင် ဘယ်လောက်အထိအတွေ့ကောင်းကောင်း သာယာမှု့က ဘယ်ဖြစ်လာမလဲ၊ ရွံရှာပြီး အော်ဂလီ ဆန်နေမှာပေါ့။ ခင်ဝိုင်း ကျုပ် အထိအတွေ့ကို သာယာတယ် ဆိုကတည်းက ကျုပ် အပေါ် သူစေတနာ ရှိတယ်ဆိုတာ ပေါ်လွင်နေတာဘဲ။

ပိုပြီး သေချာသွားတဲ့ အချက်က နောက်တနေ့ မှာ သူ ကျုပ်ကို ဆက်ဆံတဲ့ ပုံစံပြောင်းလာတာ သတိထား မိလိုက်တယ်။ အရင်လို ခပ်တန်းတန်း မဟုတ်တော့ဘဲ ပိုပြီး ရင်းရင်းနှီးနှီး နေလာသလိုဘဲ၊ ကျုပ် မိန်းမရှေ့မှာတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကျုပ်စကားပြောကြည့်ရင် သိတယ်၊

“ခင်ဝိုင်း”

“ရှင် ဘဘကြီး”

“ငါပြောတဲ့ ဘရာစီယာ ဝယ်ပြီးပလား”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဝယ်ပြီးလို့ ခုတောင် ဝတ်ထားသေး”

“ဘယ်တုန်းက ဝယ်လိုက်လဲ”

“မနေ့က အိမ်အပြန် ဝင်ဝယ်လိုက်တာလေ၊ ၃ ထည်ဝယ်လိုက်တယ်”

“ဟုတ်လား ပြစမ်း”

“အွန့် ခု မပြပါဘူးနော်၊ ဘဘကြီးကလဲ မေမေကြီးလဲ မလစ်ဘဲနဲ့”

“လစ်ပါတယ်ဟ၊ သူအပေါ်မှာ ဘုရားရှစ်ခိုးနေတဲ့ဟာ၊ နင် မဝယ်ရသေးပါဘူး၊ ငါ့ကို လာပြောနေ”

ခင်ဝိုင်းက ထမင်းစားခန်းထဲကနေ အပြင်ကို ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ချောင်းကြည့်ပြီး ကျုပ်ဘက်လှည့်လို့ ရုတ်တရက် သူ့အင်္ကျီကို ဆွဲပင့်ပြတယ်၊

“ကဲ တွေ့ပြီလား၊ တခါထဲ လူကို မယုံသလို ဘာလိုလိုနဲ့၊ ဟွန့်”

“ဟား ဟား ဟား ဟား၊ ယုံပါတယ်ဟ၊ ငါက ကြည့်ချင်လို့ တမင်ပြောတာ”

“ဟွန့်၊ ဘဘကြီးကတော့”

“အော် ခင်ဝိုင်း”

“ရှင့်”

“နင် ရေချိုးရင် ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ သေချာချိုး သိလား”

“ဟင် ဘာလို့လဲ ဘဘကြီး၊ သမီးကိုယ်က နံနေလို့လား”

“ဟဲ ဟဲ၊ နံနေရင် ငါ့ အသက်ရှည်ဆေးက မစွမ်းမှာ စိုးလို့ဟ”

“သမီးသိပါတယ် ဘဘကြီးလဲ၊ အကုန်လျှောက်ပြောနေတာဘဲ ရှက်စရာကြီး”

ပြောပြောဆိုဆို ခင်ဝိုင်း ကျုပ်အနားက ပြေးပါလေရော။

ကျုပ် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ရင်း တီဗီက ချန်နယ်တွေ ဟိုပြောင်းဒီပြောင်း ပြောင်းရင်း မိန်းမနဲ့ ဘာညာ စကားပြောနေတုန်း အပြင်က တီ တီ နဲ့ ဟွန်းသံကြားတော့ ကျုပ်မိန်းမ ဆီမှ ဟဲ့ ခင်ဝိုင်း တံခါးလာပိတ်ထားတော့ ငါသွားတော့မယ် လို့ အသံထွက်လာတယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်အတူတူ ဟိုဟိုဒီဒီပြောရင်း ကားလာကြိုတော့ ကျုပ်ထပိတ်ရင်ရရဲ့သားနဲ့ နောက်ဖေးက ခင်ဝိုင်းကို လှမ်းအော်ခိုင်းတယ်၊ ဒီလိုဘဲ ကျုပ်မိန်းမက ယောက်ကျားကို သေးသေးမွှားမွှား မခိုင်းတတ်၊ သူများကို ခိုင်းတာ အကျင့်က ဖြစ်နေပြီ။ ဒါကြောင့် သူ့ လက်တို လက်တောင်း ခိုင်းဘို့ အိမ်မှာ အိမ်အကူ မရှိလို့ မဖြစ်။

“ရှင် လာပြီ လာပြီ မေမေကြီး” ဆိုပြီး နောက်ဖေးက ခင်ဝိုင်း အပြေးထွက်လာသည်။ ပြီးတော့ အပြင်ထွက်သွားတဲ့ ကျု့ပ်မိန်းမကို တံခါးပေါက်က စောင့်ကြည့်ပြီး ကျုပ်မိန်းမကို လာကြိုသည့် ကား ထွက်သွားတော့မှ သံဘာဂျာတံခါးကို ပိတ်လို့ သော့ကို ခတ်လိုက်သည်။ ကျုပ်မှာက ကားရှိပေမဲ့ ခု အသက်ကြီးလာတော့ သိပ်မမောင်းတော့။ ဒရိုင်ဘာလဲ မခေါ်ချင်။ မိန်းမကတော့ အရင်ထဲက မမောင်း။

“အရင်ကြိုနေတဲ့ကားဘဲလား”

“ဟုတ် ဘဘကြီး”

“ကဲ နင့် အဒေါ်သွားပြီဆိုတော့ ငါ့အသက်ရှည်ဆေး စမယ်”

ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ သူသိတယ် ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ကျုပ်ကိုကြည့်ရင်း ရယ်တယ်။

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ခနလေးနော် ဘဘကြီး၊ သမီး အဝတ်တွေ အဝတ်လျှော်စက်ထဲ ထည့်နေတာ၊ ခလုပ်ဖွင့်ရအုံးမယ်”

“အင်း ပြီးရင် အပေါ်လိုက်ခဲ့”

“ဟုတ်”

ပြောပြောဆိုဆို နောက်ဖေးဘက် ပြေးပြီးဝင်သွားတဲ့ ခင်ဝိုင်း ကိုကြည့်ပြီး ကောင်မလေး ကျုပ်အပေါ် စေတနာ ရှိတယ်ဆိုတာ ပိုသေချာသွားတယ်။ စေတနာသာမရှိလို့ကတော့ ရသမျှ အချိန်ဆွဲပြီး ပေကပ်ကပ်နဲ့ နေ နေမှာ ဆိုတာ အတွေ့အကြုံ များတဲ့ ကျုပ် ကောင်းကောင်းသိနေတယ်လေ။

အပေါ်ထပ် ကျုပ် ထိုင်နေကျ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ပြီး မကြာဘူး ခင်ဝိုင်း လှေကားဝမှာ ပေါ်လာတယ်၊ မျက်နှာက ပြုံးစိစိ နဲ့၊ ကျုပ်နဲ့ တွေ့ရတာ ပျော်နေတာလား၊ ကျုပ်ဆေးက သူ့အတွက် ရီစရာ ဖြစ်နေတာလားတော့ မသိ၊ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် စူပုတ်နေတာထက်စာရင်တော့ အများကြီး ကောင်းတာပေါ့။

“လာခဲ့”

ကျုပ်ပေါင်ကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြရင်း ခေါ်လိုက်တော့ ခင်ဝိုင်းက သူ့ ထမီကို ဆွဲမပြီး အရင်တခေါက်ကလိုဘဲ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ခွလိုက်တယ်၊ လူက ပြုံးစိစိနဲ့ အသံထွက် မရယ်ရုံ တမယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကို ကြည့်ပြီး အပျော်ဓါတ် ကူးသွားလား မသိ တဟားဟား ရယ်တော့ သူကလဲ တခစ်ခစ် နဲ့ အသံထွက်ရယ်တယ်၊ ပြီးတော့

“ဘဘကြီးနော်”

“နင်က ပြုံးစိစိလုပ်နေတာကိုး ငါ ရီမှာပေါ့”

ပါးစပ်ကပြောပေမဲ့ လက်က ထုံးစံအတိုင်း သူ့ အင်္ကျီကို ရင်ဖွင့်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ချွတ်တော့ အလိုက်သင့်နေပေးတယ်၊ ကျုပ်ဆေးက ဘာလဲ သူသိနေတဲ့ သဘော။ ခင်ဝိုင်းက ဘရာစီယာလေးနဲ့၊

“နင်က ဘရာစီယာလေးနဲ့မှ ကြည့်ကောင်းတာဟ၊ နင့်ဘော်လီ အဟောင်းကြီးနဲ့ ကြည့်ရတာ စိတ်ပိန်လွန်းလို့”

ပြောလဲပြော၊ သူ့နို့အုံကို ဘရာစီယာ အပေါ်က အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ကိုင်ရင်း အောက်ကနေ နို့အုံကို ကြွလာအောင် အပေါ်ကို တွန်းတင်ရင် ဖေါင်းတက်လာတဲ့ ရင်သားကို ကြည့်တော့ အုံက တော်တော်တက်သား၊ ကြည့်ရင်းနဲ့ ရုတ်တရက် ငုံ့နမ်းလိုက်တော့

“အို့၊ ဘဘကြီး”

ခင်ဝိုင်းက လန့်ပြီး ရုတ်တရက် အသံထွက်လာတယ်။ ကျုပ် သူ့ရင်ခွင်မှာ အပ်ထားတဲ့ မျက်နှာကို ရုတ်တရက် မခွာဘဲ အတင်းတိုးပြီး ခပ်ကြာကြာလေး တဝကြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ခွာလို့ သူ့ကို ပြုံးကြည့်ပြီး

“အဲဒါမှ တကယ့် အပျိုနံ့စစ်စစ်”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ တကယ်လား၊ တော်သေးတာပေါ့”

“ဘာတော်သေးတာလဲ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးက နံတယ်လို့သာ ပြောရင် သမီးတော့ ရှက်တာနဲ့ သေပြီ”

“ဟား ဟား ဟား ဟား၊ လာအုံး ထပ်နမ်းအုံးမယ်၊ အပျိုနံ့ကို”

စောစောကလို နို့အုံကို တွန်းတင်လို့ မျက်နှာထပ်အပ်ရင်း ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ရမ်းပေးလိုက်တော့

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ နှုတ်ခမ်းမွေးကလဲ စူးလိုက်တာ ယားတယ် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

သူက ယားတယ် ပြောလေ ကျုပ်က ပိုလုပ်လေပေါ့၊ ကျုပ်လုပ်လေ သူက ရီလေ၊ ရီသာရီနေပေမဲ့ ကျုပ်ခေါင်းကို မတွန်းထုတ်တဲ့ အပြင် ကျုပ်လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လို့။ ကျုပ်လဲ သူ့ရင်အုံကို နမ်းရင်းနဲ့ ရုတ်တရက် သတိရပြီး

“ပြစမ်း ပြစမ်း နင့် နို့သီးခေါင်းလေး ထွက်နေပလား”

ပြောပြောဆိုဆို ဘရာစီယာကို အပေါ်တွန်းတင်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ နို့အုံကို ကြည့်တော့ နို့သီးခေါင်းလေး တဖက်က တဝက်လောက် ပြူထွက်လို့

“နဲနဲတောင် ထွက်နေပြီ”

ပြောရင် နို့အုံ နှစ်ဘက်ကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ညှပ်ကိုင်ရင်း လက်မနဲ့ နို့သီးခေါင်းပေါ် အသာအယာပွတ်ပေးလိုက်တော့

“အိ ဘဘကြီး”

“ယားလို့လား”

“ယားတယ်၊ တမျိုးဘဲ”

“ခံလို့ကောင်းတယ် မို့လား”

“ဘဘကြီးကလဲ ဘာတွေမေးနေမှန်း မသိဘူး”

“မေးရတာပေါ့ဟ၊ နင့်စိတ်ထဲမှာ ဘာဖြစ်နေတယ် သိမှ ငါက ဆက်လုပ်လို့ ရမှာပေါ့၊ တော်ကြာ နင့်စိတ်ထဲ ဘာမှ ခံစားမှု့ မရှိရင် ငါ့ အသက်ရှည်ဆေးက ဘာစွမ်းတော့မလဲ၊ ငါ လုပ်တာ အပိုဖြစ်နေတာပေါ့”

“ဘဘကြီးကလဲ သမီး ပြောရမှာ ရှက်တဲ့ဟာ”

“ရှက်မနေနဲ့ ငါမေးတာသာ အမှန်အတိုင်းပြော”

“အာ ဘဘကြီးကလဲ”

“ခံလို့ ကောင်းလားဆို”

ခင်ဝိုင်းက ချက်ခြင်းတော့ ပြန်မဖြေ၊ ခနလေးကြာတော့မှ အသံတိုးတိုးနှင့်

“အင်း”

အင်းဆိုတော့ ကျုပ်လဲ ခပ်ဖွဖွလေး ဆက်ပွတ်ပေးရင်း တဖြေးဖြေး နို့သီးက တင်းပြီး စူထွက်လာတယ်။

“နို့သီးလေးတောင် ထွက်လာပြီ၊ ငါ ဒီနေ့ နင့် နို့ရည် သောက်မလို့”

ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ ခင်ဝိုင်း ရုတ်တရက် မျက်လုံးပြူးပြီ

“အို့ ဘဘကြီးကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်၊ နို့ရည် မထွက်ပါဘူး”

“နင်က ဘာသိလို့လဲ၊ ဒီအတိုင်း ဘယ်ထွက်မလဲဟ၊ စုတ်သောက်မှ ထွက်တာ၊ အပျိုနို့ရည် ဆိုတာ တကယ့် အသက်ရှည်ဆေးဘဲဟ၊ အမြဲမထွက်ဘူး၊ ငါ ဒီလို လုပ်လို့ နင့်စိတ်ထဲ ခံလို့ကောင်းနေရင် တဖြေးဖြေးနဲ့ နို့အုံက တင်းလာပြီး ထွက်ရော၊ အဲဒါကို စို့သောက်ရတာ”

“ဟုတ်လို့လား ဘဘကြီးကလဲ”

“ဟုတ်ပါတယ်ဆိုမှ နင်မကြားဖူးဘူးလား၊ အပျိုနို့ရည် အသက်ရှည် ဆိုတာ”

ကျုပ်လဲ ပါးစပ်က ထွက်ရာ သူ့ကို ပြောရင်း၊ ခုလို သူ့ကို ပြောရတာကိုက ကျုပ်အတွက် အရသာ ရှိသလိုလို ဖြစ်နေသည်။

“မကြားဖူးပါဘူး”

“ခု ကြားဖူးပြီမို့လား၊ အပျိုနို့ရည်က ခုလို အချိန်မှ ထွက်တာဟ၊ ငါလုပ်တာ နင်ခံလို့ကောင်းနေရင် နင့်စိတ်ထဲ အလိုလို နို့ရည် ထွက်ချင်စိတ်ပေါ်လာလိမ့်မယ်”

“ဘဘကြီးကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်”

“ကဲ နင်မယုံရင်ကြည့်၊ လာရှေ့တိုး၊ ငါ နင့်နို့ကို ငုံထားမယ်၊ နင် အရသာခံနေ၊ တဖြေးဖြေးနဲ့ နင့်စိတ်ထဲမှာ နို့ရည်ထွက်ချင်စိတ်ပေါ်လာလိမ့်မယ်၊ အဲလိုဖြစ်လာရင် ငါ့ကို အချက်ပေးလိုက်”

“ဘယ်လိုပေးရမလဲ”

“စို့တော့လို့ ပြောပေါ့”

“အာ ဘဘကြီးကလဲ ရှက်စရာကြီး”

“ကဲ ကဲ ရှက်ရင်လဲ ငါ့ကို လက်နဲ့ ၂ ချက် ၃ ချက်လောက် ပုတ်ပြီး အချက်ပေးလိုက်၊ အဲဒါဆို ငါစို့လိုက်မယ်”

“ဟုတ်လား မဟုတ်လားလဲ မသိပါဘူး”

“ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ်ဟာ၊ နင့်စိတ်ထဲ နို့ထွက်လာပြီထင်ရင် အချက်သာပေးလိုက်၊ ကဲ လာစမ်းပါ၊ ရှေ့တိုး”

ခင်ဝိုင်းက တကယ်နားမလည်တာလား၊ ကျုပ် အညာကို တမင်ခံနေတာလားတော့ မသိ၊ ကျုပ်ပြောသမျှ အဟုတ်ကြီး မှတ်လို့။ ခင်ဝိုင်း ကိုကျုပ်ပေါင်ရင်းနားထိ ကပ်အောင် ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်က ပေါ့ပေါ့လေး အလိုက်သင့် ကျုပ်နားကပ်လာသည်။ ကျုပ်လဲ ပြောနေရင်း နို့သီးခေါင်းကို လက်ချောင်းနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်ကစားနေတော့ သူ့နို့အုံကလဲ တင်းပြီး နို့သီးခေါင်းဆို မာထောင်နေတာ။ သူလဲ တဖြေးဖြေး ပါးစပ်နဲ့ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုနေသလို ဖြစ်လာတယ်၊ ကျုပ် သူ့နို့သီးတဖက်ကို ပါးစပ်နဲ့ လှမ်းငုံလိုက်တယ်။

“အို့ ဘဘကြီး”

အသံတိုးတိုးထွက်လာပြီး ရင်ကို ကော့ပေးသည်။ ခင်ဝိုင်းလဲ ကျုပ်ကို အသက်ရှည်ဆေးတိုက်ချင်နေမှန်း သိသာနေသည်။ တဖက်က သူ့နို့ကို ငုံရင်း နို့သီးကို လျှာဖျားနဲ့ ကလိနေသလို၊ လက်ကလဲ နောက်နို့သီး တဖက်ကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည်။ သိပ်မကြာ ခင်ဝိုင်း အအင်းအင်း နဲ့ ဖီးတက်လာပြီး ကျုပ်လယ်ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်နှင့် တဖြတ်ဖြတ်ပုတ်ရင်း ကော့လာသည်။ အဲဒီတော့ ကျုပ်လဲ နို့သီးကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စို့ပေးလိုက်တယ်။ ခပ်ကြာကြာလေး အားရပါးရစို့ပြီးတော့မှ နို့သီးကို လွှတ်ပြီး

“နင် နို့ရည် ထွက်ချင်စိတ် ဖြစ်လို့ အချက်ပေးတာမို့လား”

“အင်း၊ ရှက်စရာကြီး ဘဘကြီးရာ၊ တကယ်ရော ထွက်ရဲ့လား”

“ထွက်တာပေါ့။ ချိုနေတာဘဲ”

“မဟုတ်ဘဲနဲ့”

“မဟုတ်ဘဲ ငါကပြောမလား၊ ခန နားအုံးမယ်၊ နောက်တဖက်ကျန်သေးတယ်”

“ဟုတ်တယ်နေမှာ၊ တကယ်ဘဲ ထွက်တယ်ထင်တယ်၊ သမီးစိတ်ထဲမှာလဲ နို့ထွက်သွား သလိုဘဲ”

“ထွက်ပါတယ်ဆို၊ ထွက်လို့ပေါ့ ငါတောင် အားပြည့်သွားတာ။ ဒီမှာ နင်မတွေ့ဘူးလား”

သူ့ တင်ပါး နှစ်ဘက်ကို ကိုင်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားက တင်းနေသည့် အရာကို ကျုပ်ကို ခွထားတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားနှင့် ထိပြီး သတိထားမိသွားအောင် လုပ်ပြတော့

“အဲတော် အဲဒါ ဘဘကြီး ဟိုဟာ ဖြစ်လာတာမို့လား”

“အေးလေ အသက်ရှည်ဆေးက စွမ်းတော့ ငါတောင် လူပျိုစိတ် ဖြစ်လာတာ”

“အဲဒါဆိုရင်တော့ သမီးတော့ ဒုက္ခပါဘဲ”

“ဘာဒုက္ခလဲ”

“တော်ကြာ ဘဘကြီးက ဟိုဒင်းလုပ်ရင် သမီးဒုက္ခရောက်မှာပေါ့”

“နင်ကလဲ ငါ့ ဆေးက အပျိုစစ်ဘို့လိုသေးတယ်ဟ၊ ခုဟာက ဆေးစွမ်းတဲ့အကြောင်း နင့်ကိုပြတာ၊ နင်က ဘာတွေ လျှောက်တွေးနေတာလဲ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် သမီးက လန့်သွားလို့”

“လန့်မနေနဲ့ နင်ပြောတဲ့ ဟိုဒင်းက ဟိုဟာ အကြာကြီး ဖြစ်နေမှ ရတာ၊ ခုကြည့် ဟိုဟာတောင် မဖြစ်တော့ဘူး၊ တွေ့လား”

ဟိုပြော ဒီပြော နှင့် နဲနဲလေး ပြန်ပျော့သွားတာမို့ သူသတိထားမိအောင် ထပ်ပြတော့

“နဲနဲတော့ ဖြစ်နေသေးတယ် မို့လား”

“အေး နဲနဲတော့ ကျန်တာပေါ့ဟ၊ ကဲ နောက်နို့တဖက်က နို့ရည်သောက်အုံးမယ်၊ ကဲ နဲနဲကြွအုံး ငါ့ စို့လို့ မှီအောင်”

ကျုပ်ပြောတော့ ခင်ဝိုင်းက သူ့ဒူးနှစ်ဘက်ကို ဆိုဖာပေါ် အားပြုထောက်ကာ သူ့နို့ ကျုပ်ပါးစပ်နှင့် မှီအောင် ကြွပေးသည်။

ပြောလို့ပြောတာမဟုတ်၊ ကျုပ် လူအရွေးမှန်သား၊ ခင်ဝိုင်းက အကင်းလဲ ပါးသလို၊ စေတနာလဲ ရှိတယ်။

နောက်ထပ် ၂ ကြိမ်လောက် ကျုပ် နို့ရည်ဘဲ မှန်မှန် စို့ပေးလိုက်တယ်။ အဆင့်မတက်သေး၊ ကြာတော့ ခင်ဝိုင်းလဲ ကျုပ်အပြောကို မရှက်တော့ တဲ့အပြင် လုပ်ရကိုင်ရတာလဲ ပိုအဆင်ပြေလာတယ်။ သူ့ဆီက ကျုပ် နို့စို့တာ ခံလို့ကောင်းတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ ဝန်ခံလာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ဆေးကြောင့် ကျုပ် ဟိုဟာ ဖြစ်မဖြစ် စမ်းတတ်လာတယ်။ စမ်းတယ်ဆိုတာက လက်နဲ့ကိုင်ပြီး စမ်းတာမဟုတ်တော့ အောက်ပိုင်းက အဝတ်ဝတ်ထားပေမဲ့ ကျုပ် ပေါင်ကြားနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားလဲ ရင်းနှီးလာတယ်။ ပြောရရင် ခင်ဝိုင်းလဲ ကျုပ်ကို အသက်ရှည်ဆေး ကျွေးနေတယ် ဆိုပေမဲ့ ကျုပ် ရဲ့အထိအတွေ့ကို ကြိုက်နေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ကျုပ်ကောင်းကောင်းသိတယ်။ သူလဲ သွေးသားနဲ့ လူဆိုတော့ အထိအတွေ့ကို ဘယ်လွန်ဆန်နိုင်ပါ့မလဲ၊ ပြီးတော့ ကျုပ်က သူပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်လို့ ရတဲ့ ပုံမျိုးလဲ မဟုတ်။ ကျုပ်ဘက်ကျုပ်ယက်ပြီး ပြောရင် ဘာမှမသိတဲ့ အရိုင်းလေး ခင်ဝိုင်း ကျုပ်လို အဘိုးကြီးကို ချစ်နေပြီ လို့တောင် ဆိုလို့ရတယ်၊

ဒီနေ့တော့ ထုံးစံအတိုင်း နို့ရည်ကောင်းကောင်းသောက်ပြီး၊ အနားယူမှိန်းနေရင်း နောက်တဆင့်တက်ဘို့ စကားလိုက်တယ်။

“ခင်ဝိုင်း”

“ဟင်”

“ငါပြောမလို့၊ နင့်ကို ပြောရမှာ အားလဲနာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မပြောရင်လဲ မဖြစ်ပြန်ဘူးဟ”

“ဘာလဲဟင် ဘဘကြီး၊ ခင်ဝိုင်းကို ပိုက်ဆံပေးတာ များနေလို့လား”

“အာ နင်ကလဲ ပိုက်ဆံကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ပိုက်ဆံက အရေးမကြီးဘူး၊ ငါပေးနိင်လို့ ပေးတာ၊ ငါပြောမှာက အသက်ရှည်ဆေးကိစ္စ”

“အသက်ရှည်ဆေးက ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မစွမ်းတော့လို့လား”

“အာ နင်ကလဲ ပြောလိုက်ရင် သောက်တလွဲ၊ စွမ်းတာပေါ့၊ အရင်ကထက်တောင် ဟိုဟာဖြစ်တဲ့အချိန် ကြာလာတဲ့ဟာ၊ ဒီမှာ အခုထိ ဖြစ်နေတုန်း၊ နင်သတိမထားမိဘူးလား”

ခင်ဝိုင်း မသိဘဲ နေမှာမဟုတ်၊ သူ ခွထားတာ အားပြည့်နေတဲ့ ကျုပ်ဟာပေါ် ကျကျနန။ ဟိုတခေါက်ထဲက သူ ကျုပ်ဟာပေါ် ကျကျနန ခွတတ်လာတယ်။

“ဒါဆိုဘာလဲဘဘကြီး၊ ပြောပါ သမီးကို အားမနာပါနဲ့”

“နင်လဲသိမှာပေါ့၊ အသက်ရှည်ဆေးက နင့်တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ကြည့်တာလဲ ပါတယ်လေဟာ”

“အယ့် . . .”

ခင်ဝိုင်းက ရှက်တာလား ဘာလားတော့ မသိ၊ အယ့် ကနဲ ဖြစ်ပေမဲ့ သိပ်ပြီး ရှက်ယောင်မပြ

“ဟုတ်တယ်ဟ၊ အမှန်က နင့်တကိုယ်လုံး ချွတ်ရမှာ ငါက အားနာနေပြီး ပြောမထွက်လို့၊ ဒါပေမဲ့ဟာ မပြောရင်လဲ မရဘူး၊ ခု ဆေးကစွမ်းနေတော့ သူ့နည်းအတိုင်း လုပ်မှ အစွမ်းက ပိုထက်မှာမို့လို့ အားနာနာ နဲ့ဘဲ ပြောရတာ”

ခင်ဝိုင်းက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ သူ့မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်၊ ကျုပ်ကလဲ သူ့ကြောကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ခနကြာမှ တိုးတိုးလေး

“တော်ကြာ ဘဘကြီး သမီးကို ရွံသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

သူ့ပြောပုံက မချွတ်တာမဟုတ်၊ သူ့ဟာ ကျုပ်မြင်ပြီး ရွံမှာတဲ့၊ ကျုပ်ကြုံခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေ တယောက်မှ ဒီလိုမပြောဘူး၊

“အပျိုစစ်စစ်လေးဟာက ရွံစရာ မရှိပါဘူးဟ”

“သမီးကတော့ ဘဘကြီး ရွံမှာဘဲ ကြောက်တာ”

“ကဲဟာ ငါရွံ မရွံ ချွတ်ကြည့်မှာဘဲ သိမှာဘဲ၊ ကဲ လာ ဒီမှာအိပ်ချလိုက်”

ကျုပ်ကို ခွထိုင်နေတဲ့ ခင်ဝိုင်းကို အသာပွေ့ပြီး ဆိုဖာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်၊ ကျုပ်ဆိုဖာက ရှည်လဲရှည်၊ ကျယ်လဲကျယ်၊ ၃ ယောက်လောက်ကောင်းကောင်းထိုင်လို့ရတဲ့ loveseat ဆိုတော့ ခင်ဝိုင်း ကောင်းကောင်းလှဲချလို့ရသည်။ ခင်ဝိုင်းက အလိုက်သင့်လှဲချရင်း သူ့မျက်နှာကို သူ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်လိုက်တယ်၊ ကျုပ်က သူ့နောက်မှာ ထိုင်ရက်။

“ကန်တော့နော် ကန်တော့ ဘဘကြီး၊ သမီး ရှုးတွေ ထွက်ကျထားလား မသိဘူး”

ရုတ်တရက် သူဘာပြောလဲ ကျုပ်သဘောမပေါက်၊

“ဘာလဲဟ၊ ဘာရှုးထွက်ကျတာလဲ”

“ဟို ဟိုလေ စောစောက ဘဘကြီး နို့ရည်သောက်တာ သမီး ရှုးတွေ ထွက်ကျလား မသိ၊ အဲဒါ ညစ်ပတ်ပြီး ဘဘကြီး ရွံမှာစိုးလို့၊ ရေနဲ့ အရင်သွားဆေးလိုက်ရမလား”

အော် ခုမှ သဘောပေါက်တယ်၊ ကျုပ်စောစောက သူ့နို့ရည်သောက်တော့ ဖီးလာပြီး အောက်က အရည်ကြည် လိုက်ထားတာကို သူရှုးထွက်တယ် ထင်နေတာထင်ပါရဲ့၊ အဲဒါကျုပ်ကို ပြောချင်လို့ ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်နှာကို အုပ်ပြီး ပြောတာကိုး၊ ခင်ဝိုင်း တကယ့်ကို ဘာမှ မသိပါလား၊ ဒီခေတ်ကြီးမှာ သူ့လိုလူမျိုး ရှိသေးတာ အံ့ပါရဲ့။

“နေပါအုံး၊ ငါကြည့်အုံးမယ်၊ နင့်ထမီကြီး ဆွဲတင်လိုက်၊ တော်ကြာ နင့်ထမီကိုင်ပြီး ငါဘုန်းနိမ့်နေအုံးမယ်”

ကျုပ်ဘေးမှာ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်ပြီး ပက်လက်လဲနေတာမို့ ပေါင်ရင်းလောက်ထိ လန်တက်နေတဲ့ ထမီကို ကျုပ် မဆွဲချွတ်ချင်တာကြောင့် သူ့ကို ပြောလိုက်တော့ မျက်နှာကို အုပ်ထားတဲ့ လက်ကိုဖယ်လို့ သူ့ထမီကို လုံးလိုက်ရင်း ဘိုက်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ အောက်ကတော့ အသစ်နီးပါး တောက်ပြောင်နေတဲ့ အသားရောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၊ အဖွားကြီး စတိုင် ပွယောင်းယောင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီတော့ မဟုတ်၊ ခေတ်ဆန်ဆန် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပေါင်ရင်းပြတ်ပြတ်နဲ့ ဂွကြားကိုသိုင်းအုပ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ၊ ခင်ဝိုင်းက ဝယ်တတ်သားဘဲ၊ ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောင်ပြီး စေ့ထားတာမို့ ဂွကြားကို ကောင်းကောင်းမတွေ့၊ ကျုပ်က အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ သူ့ဒူးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားလိုက်တော့ သူက အလိုက်သင့် ကားပေးရင်း ကျုပ်ကို ကြည့်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ ကျုပ်စိတ်ထင် ခင်ဝိုင်း စိတ်ထဲမှာ ရှက်တာထက် သူ့ဟာကို ကျုပ်မြင်ပြီး ရွံသွားမှာ ပိုကြောက်နေပုံရတယ်။

ခင်ဝိုင်းပြောသလိုဘဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဂွကြားမှာတော့ စိုပြီး ကွက်နေတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ခင်ဝိုင်း စောစောက ကျုပ်နို့စို့တာ အရသာတွေ့ပြီး အောက်က အရည်ကြည်တွေ ဆင်းထားတာဘဲဖြစ်မယ်၊ အဲဒါကို သူ့စိတ်ထဲရှုးတွေ ထွက်ကျတယ် ထင်နေပုံဘဲ၊ သူ့ကို ဒါတွေ သိအောင် သူ့ကို ပြောပြတဲ့သူ ရှိပုံမရ။ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ် ကိုကြည့်နေတာမို့ သူ့ကို ပြန်ကြည့်ရင်း

“ကြည့်ရတာ နင့်ထွက်ကျထားတာ သေးတွေ မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ အဲ့ဒါ နင့်ကိုယ်ကထွက်တဲ့ အသက်ရှည်ဆေးဘဲဖြစ်မယ်၊ ခပ်ချွဲချွဲလေး ဖြစ်နေတာ မို့လား၊ နေအုံး ငါကိုင်ကြည့်အုံးမယ်”

ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပေါင်ကြားက စိုနေတဲ့ အကွက်ကို ကျုပ်လက်နဲ့ ထိပြီး ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သေချာတာပေါ့၊ အရည်ကြည်တွေ ထွက်ထားတာ။

“အို့ အို့ ဘဘကြီး”

“ဟုတ်တယ်ဟ၊ သေးမဟုတ်ဘူး၊ ချွဲနေတာ၊ အဲဒါမှ အသက်ရှည်ဆေး၊ နင်အဲလို ထွက်တာကောင်းတယ်”

“နေအုံး ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး နင့်ဟာ သေချာကြည့်အုံးမယ်” ဆိုပြီး ကျုပ်လဲ ဘုန်းနိမ့်မှာ မကြောက်တော့ဘဲ သူ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့တာပါဘဲ။ ကျွတ်သွားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ကြမ်းပေါ် ပြစ်ချရင်း ခင်ဝိုင်း ပေါင်ကြားကို သေချာကြည့်မိတယ်၊ ဘာမှပြုပြုပြင်ပြင် မလုပ်ထားတဲ့ ခင်ဝိုင်းပေါင်ကြားက သဘာဝအတိုင်း၊ အမွေးတွေက ဆီးခုံရော သူ့မိန်းမကိုယ်တဝိုက်ရော ပေါက်နေပေမဲ့ မဲမဲသဲသဲထူထူအုပ်အုပ်ကြီးတော့ မဟုတ်၊ ခပ်ပါးပါးလျှလျှလေးလဲ မဟုတ်၊ အမွေးအောက်က အတွင်းသားကို မြင်သာတယ်ဆိုရုံလောက် အနေတော်လေး၊ သူ့ဟာက မိန်းမသဘာဝ အတိုင်း ခပ်ညိုညိုလေး ဖြစ်နေပေမဲ့ ရုပ်ဆိုးပန်းဆိုး၊ မဲသဲနေတာတော့ မဟုတ်၊ သူ့အသားအရည်၊ သူ့ပုံနဲ့ သူ့ပစ္စည်းက ကြည့်ရတာ အချိုးကျပြီး ကျုပ်ကို ရွံလောက်အောင် မဖြစ်။

“နင့်ဟာက ရွံစရာ မကောင်းပါဘူးဟ၊ ချစ်စရာတောင် ကောင်းသေး”

ကျုပ်ပြောလိုက်မှ သူစိတ်ပူနေတာ ပျောက်သွားသလို မျက်နှာက ကြည်လင်သွားသလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ မိန်းမသဘာဝကို တော့ နဲနဲပြသေးတယ်

“ဘဘကြီးနော် မဟုတ်တာ မပြောနဲ့”

“ဟ ငါက ဘာမဟုတ်တာ ပြောလို့လဲ၊ ချစ်စရာကောင်းလို့ ကောင်းတယ်ပြောတာဘဲ၊ ဒါရွံစရာရှိလို့လား၊ ကဲကြည့်”

ကျုပ်က သက်သေပြတဲ့ အနေနဲ့ သူ့ ပေါင်ကြားကို အုပ်ကိုင်လို့ ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်လိုက်တော့ ခင်ဝိုင်း အို့ အို့ အို့ အို့ နဲ့၊ မရပ်ဘဲ ဆက်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ကော့လိုက် ကွလိုက် ဖြစ်လာပြီး

“အို့ အို့ အို့ အို့ ဘဘကြီး၊ ဟို့စ် ဟို့စ် ”

သူဖီးလ်တက်လာရင် ဖြစ်နေကျ အတိုင်း ပါးစပ်နဲ့ အသက်ရှုသလို တရှီးရှီး။

အခြေအနေကတော့ ကျုပ် ခင်ဝိုင်းကို ဆွဲစားချင် စားလို့ရနေပြီ ဆိုတာ သိပေမဲ့၊ ကျုပ်မစားသေး၊ ကျုပ်အနေနဲ့ ဆွဲစားလိုက်တာထက် သူ့ကို ခုလို ကလိလို့ သာယာပြီး လီးတောင်နေရတာကိုဘဲ ပိုကြိုက်နေတယ်၊ ကျုပ်အသက်အရွယ်အနေနဲ့ ဆွဲစားလိုက်လို့ အရည်ထွက်ပြီး ပီးသွားတဲ့ အရသာထက် ခုလို ကလိပြီး ခင်ဝိုင်း ဖီးလ်တက်နေတာကို ကြည့်ရတာက ပိုအရသာရှိနေတယ်။ လုပ်မယ်ဆိုရင်ထဲ တချီထက် ပိုမနိုင်ဘူးဆိုတာကို ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်လဲ သိတယ်၊ ငယ်ငယ်ကဆို ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ ဂွင်ထဲ တချက်ဝင်လာတာနဲ့ အိပ်ယာပေါ် ရောက်ပြီး တချီပြီး တချီဆော်ပြီပေါ့။ ခုတော့ အသက်ကြီးလာပြီဆိုတော့ ငယ်ငယ်ကစိတ်မျိုး အဲ့လောက် မပြင်းတော့၊ ပြီးတော့လဲ ကျုပ်ကလဲ ဇတ်လမ်းစကတည်းက သာယာမှု့ကိုဘဲ ဦးစားပေးပြီး အသက်ရှည်ဆေးသာ မှီဝဲမယ် ဟိုဒင်းကတော့ မပါဘူးဆိုပြီး လေသံပြစ်ထားတော့ ဆွဲစားဘို့ ကိစ္စကို သိပ်ဦးစား မပေးမိဘူး။

ခု တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီးနောက်ပိုင်း ကျုပ်က သူ့ကို မရွံဘူးလို့ ယုံသွားလို့လားတော့ မသိ၊ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ကို ရှက်တာ ပြုတာ မရှိတော့သလိုဘဲ၊ သူ့ပုံစံက ကျုပ်ဘာလုပ်လုပ် အဆင်သင့်၊ တခါတခါ ကျုပ်ဝသီ အတိုင်း မလုပ်ခင် ပါးစပ်က ဘာဘာညာညာ ပြောနေပေမဲ့ ကျုပ်စကား ခင်ဝိုင်း တကယ်ယုံတာလား၊ သူခန္တာကိုယ် ကျုပ်ကို ရောင်းထားလို့ ကျုပ်ဘာလုပ်လုပ် ခံနေတာလားတော့ မသိ။ အကွန့်ကို မတက်တော့ဘူး၊ ကျုပ်ပြောသလို နေပေးတာဘဲ။ ကျုပ်ပေးတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခင်ဝိုင်းကြိုက်နေတယ် ဆိုတာကိုတော့ ကျုပ်အသေအချာ သိတယ်။ သူက ပိုက်ဆံလဲရတယ်၊ သာယာမှု့လဲ ရတယ် ဆိုတဲ့သဘော တွက်ချင်တွက်မှာပေါ့။ သူ့ဖာသာဘယ်လိုတွက်တွက် ကျုပ်အတွက်ကတော့ သူကြိုက်ဘို့က အရေးအကြီးဆုံးဘဲ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ငါ မအိုသေး လို့ ကျွေးကြော်လို့ ရတဲ့ သဘောပေါ့။

ခင်ဗျားတို့ သိမှာပေါ့၊ မိန်းခလေးဆိုတာ တလ တခါ ဓမ္မတာ တော့ လာတာပါဘဲ။ တွက်ကြည့်လိုက်ရင် ခင်ဝိုင်းနဲ့ စ ဈေးတည့်ပြီး ကလိနေတာ ခုဆို ၃ ပတ်လောက်ရှိရောပေါ့။ တပတ်ကို ၂ ကြီမ် ၃ ကြိမ်းလောက် အကြမ်းဖျဉ်းနဲ့ တွက်ရင် ဆို ၇ ကြိမ် ၈ ကြိမ်လောက် ခင်ဝိုင်း နဲ့ ဆုံပြီးပြီလို့ ပြောလို့ ရတာပေါ့။ ကျုပ်လဲ အတိအကျ မမှတ်မိသလို သူ့ကို ဘယ်လောက်ပိုက်ဆံပေးပြီးပြီလဲ ဆိုတာလဲ မသိတော့ပါဘူး။

“ဘဘကြီး၊ ဒီနေ့တော့ ထမီ မချွတ်တော့ဘူးနော်”

“ဘာလို့လဲဟ”

“ဟိုလေ သမီး ရာသီသွေး လာနေတာ၊ အဲဒါမကောင်းဘူး”

“အော် အေးဟ၊ ဒါဆို မချွတ်နဲ့”

“ဒါဆို ဒီနေ့ ဘာမှ မလုပ်တော့ဘူးလား ဘဘကြီး”

ကျုပ်အတွေ့အကြုံအရတော့ မိန်းမတွေဟာ ရာသီလာရင် ပိုစိတ်ထတယ် ဆိုဘဲ၊ ဒီလိုနေ့မျိုးမှ ပိုကလိလို့ကောင်းပြီး ခိုင်းတိုင်း အောင်မြင်တာ။ ဒါကြောင့်

“ဟ ဘာလို့ ဘာမှ မလုပ်ရမှာလဲ၊ နို့ရည်သောက်လို့ ရနေတဲ့ဟာ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မသိဘူးလေ၊ ဘဘကြီးက ဘာမှ မလုပ်တော့ဘူးလားလို့”

“အမယ် ငါ့ကိုလာပြောနေသေးတယ်၊ နင်ကလဲ နို့စို ခံချင်နေတဲ့ဟာကို”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးနော်”

“အတော်ဘဲ ငါတောင် နင့်ကို မေးမလို့၊ အဲဒါ ဘယ်နေ့လာမလဲ ဆိုတာ၊ ခုတော့ လာတာနဲ့ အတော်ဘဲ”

“ဘာလဲဟင် ဘဘကြီး ဘာကိုပြောတာလဲ”

“အော် မိန်းမတွေ အဲဒါလာပြီး ရပ်သွားရင် သွေးသစ် သားသစ် ပြန်ဖြစ်တယ်လေ၊ နင်သိလား”

“အင်း”

“အေး သွေးသစ်သားသစ် ပြန်ဖြစ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ အရည်ကိုသောက်ရင် အသက်ရှည်ဆေးအတွက် စွမ်းတယ်ဟ”

“ဘယ်ကထွက်တာလဲ”

“နင်ကလဲ နင်အောက်က ထွက်ထွက်နေတဲ့ အရည်လေ”

“အယ် . . အဲဒါကို ဘဘကြီးက . . .”

ခင်ဝိုင်းက သဘောပေါက်သွားပြီး အံ့သြသလို ဖြစ်သွားကာ စကားတဝက်တပျက်နဲ့ ရပ်ပြီး ကျုပ်ကို မျက်လုံးဝိုင်းကလေးနဲ့ ကြည့်တယ်။

“အေး၊ လုပ်ရမှာဘဲဟ ခင်ဝိုင်းရ၊ မတတ်နိုင်ဘူး၊ စပြီးတဲ့နောက်တော့ ဟိုဟိုဒီဒီ ရှောင်နေလို့တော့ မဖြစ်ဘူး”

“အာ ဘဘကြီးကလဲ”

“မအာနဲ့ နင်က အဲဒီနေရာ သေသေချာချာ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ထားတော့၊ အိမ်သာတွေ ဘာတွေဝင်ပြီးလဲ ဆပ်ပြာနဲ့ သေသေချာချာဆေး၊ ခန ခန ဆေးဟာ၊ ကြားလား”

“အာ မတော်တရော်ကြီး၊ မလုပ်လို့ မရဘူးလား ဘဘကြီး”

“ဟ ငါက ပိုတောင် မလုပ်ချင်သေး၊ နင်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ နင့်ပေါင်ကြားထဲက ထွက်တဲ့ အရည် ငါယက်ပြီး သောက်ရမဲ့ ကိစ္စ၊ ငါကိုယ်ငါတောင် မနဲ အားမွေးရမှာ”

“အိ . . တော်တော့ တော်တော့ ဘဘကြီး မပြောနဲ့တော့ ရှက်စရာကြီး”

ခင်ဝိုင်း ဒီတခါ တကယ်ရှက်သွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျုပ် လက်မောင်းကို သူ့လက်နဲ့ တွန်းတွန်းပြီး ပြောတယ်။

“အေး ငါလဲမပြောချင်ဘူး၊ နင်သာ ခု အချိန်ကစပြီး သေသေချာချာ ဆေးကြောပြီး သန့်နေအောင် ထားတော့၊ ကြားလား”

“အာ”

“ကြားလားဆို”

“အင်း၊ ဒါပေမဲ့ . . .”

“အာ အကွန့်မတက်နဲ့တော့၊ နင့်အလုပ်က သန့်အောင်ထား၊ ငါ လဲလုပ်မလား မလုပ်လား မသိဘူး၊ တော်ကြာ ငါ စိတ်ပေါက်ပြီး ဝုန်းကနဲ ထလုပ်ဖြစ်ရင် နင် အဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင် အမြဲသန့်နေဘို့ လိုတယ်ဟ၊ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ကြီး ဖြစ်နေရင် ငါရွံ့တယ်၊ ကြားလား”

ခင်ဝိုင်းက ဟင်း ကနဲ သက်ပြင်းချပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ်။ သူ့ ဟင်း ကနဲချတဲ့ သက်ပြင်းက အင်း လို့ ကျုပ်ကြားလိုက်သလိုဘဲ။

“ကဲ ဒါဆိုရင် နို့ရည် သောက်တော့မယ်၊ လာ ရှေ့တိုး”

ကျုပ်လဲ ခင်ဝိုင်းကို ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လို့ ထုံးစံအတိုင်း အပျိုနို့ရည် သောက်ဘို့ လုပ်ငန်းစလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ တဝတပြဲ နို့ရည်သောက်ပြီး ခနနှပ်နေရင်း

“ခင်ဝိုင်း”

“အင်း၊ စို့အုံးမလို့လား”

“နေပါအုံး၊ နင့်ကို ပြောမလို့၊ ခုဆို ငါ့ဟာက အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး သိလား၊ တော်တော်စွမ်းလာတယ်တယ်ဟ၊ အကြာကြီး မာနေတာ၊ နင်သတိထားမိလား”

“အင်း”

“ဟဲ ဟဲ အဲလို မာနေတော့ ငါကကြွားချင်လာတာ၊ နင်ကိုင်ကြည့်ဟာ”

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးက ပေးကိုင်ချင်နေတာမို့လား”

ခင်ဝိုင်းက ဒါမျိုးကျ အထာတော့ နပ်တယ်။

“ဟား ဟား ဟား ဟား ငါကပေးကိုင်ချင်နေမှန်း နင်ဘယ်လိုသိလဲ”

“သိတာပေါ့”

“သိရင်လဲ ကိုင်ဟာ၊ ကိုင်ရုံတင် မကဘူး စုတ်လဲ စုတ်ကြည့်၊ နောက်တခါဆို နင့်ဟာကို ငါလုပ်မှာ ဆိုတော့ နင်က အရင် ဦးအောင်လုပ်ဟာ၊ ဒါမှ ငါလဲ လုပ်ရဲမယ်”

ဂွင်က ဝင်ချင်တော့ အကွက်က မိသွားတယ်။

“ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘဘကြီးကတော့ တကယ်ဘဲ”

“ကဲ ထ၊ ငါ့ပေါင်ကြားထဲလာ”

ကျုပ်ပေါ်ခွထားတဲ့ ခင်ဝိုင်းကို ဆွဲထူပြီး ကျုပ်က ဆိုဖာပေါ် ဘေးတိုက် လက်တန်းကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်ကာ ခင်ဝိုင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ခင်ဝိုင်းက ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာ မှောက်ပြီး နေရာယူပြီးသည်နှင့် လုံချည်ကို ဖြေချပေးလိုက်သည်။

“ကြည့် နင့်ကိုပြောနေတာနဲ့ သိပ်တောင် မမာတော့ဘူး၊ ကိုင်ပြီး သေသေချာချာ စုတ်ဟာ၊ ပြန်မာလာအောင်”

ပထမတော့ ခင်ဝိုင်းက မကိုင်ရဲ၊ သေသေချာချာကြည့်နေပြီးမှ မဝံ့မရဲ ကိုင်သည်။ နောက်တော့ မဝံ့မရဲ သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် တေ့ကြည့်သည်။ နောက် မဝံ့မရဲဖြင့် ငုံကြည့်သည်။ ကျုပ် ဘာမှမပြော၊ ခင်ဝိုင်းဆံပင်ကို သပ်ပေးရင်း သူလုပ်သမျှ မှိန်းခံနေတာ အရည်ပါ ပန်းထွက်တယ်၊ တကယ်။

အဆင့်ကတော့ တော်တော်တက်နေပြီဗျ၊ ကျုပ်ကလဲ အခုမှ ခင်ဝိုင်းကို စားချင်စိတ်ပိုဖြစ်နေတယ်။ စားချင်စိတ်ကဖြစ်နေတော့ ခင်ဝိုင်းစကားနဲ့ဆို ကျုပ်ဟာက ဟိုဟာ ပိုဖြစ်နေတာပေါ့။ ဟိုဟာဖြစ်တာမှ တော်တော်နဲ့ကို ပြန်မကျအောင် ဖြစ်နေတာ။ ကျုပ်လဲ ခင်ဝိုင်း စစုတ်ပေးတဲ့ အချိန်ကစပြီး စားချင်နေတော့တာ။ တခါ တခါ သူ ကျုပ်ကို ခွထားတဲ့ အချိန်မှာ ထိုးသွင်းလိုက်ရင်ကောင်းမလား လို့တောင် စဉ်းစားမိတယ်၊ ထိုးသွင်းချင်ရင်လဲ လွယ်လွယ်လေး ဖြစ်နေတဲ့ဟာ၊ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် သူ့ပေါင်ကြီး ဖြဲပြီး ခွထားတဲ့ ဟာကို အသာလေး တေ့ပြီး ကော့ထိုးလိုက်လို့ကော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ။ ရှလွတ် ဆိုပြီး တန်းဝင်လောက်တယ်၊ သူ့ဟာကလဲ အမြဲချွဲကျိနေတာကိုး၊ ခုတာင် မကြာမကြာ အဝတေ့မိပြီး ဝင်လုလု ဖြစ်သွားတဲ့ အကြိမ်က တော်တော်များနေပြီ။ လမ်းကြောင်းမနဲလွှဲနေရတယ်။ တော်ကြာ ဇွတ်ကနဲ ဝင်သွားရင် ဘဘကြီး ညာတယ်ဇတ်လမ်းဖြစ်လာတော့မယ်။ ဘဘကြီး ညာတယ် ဇတ်လမ်းထက် မတော်တဆ ဘိုက်ကြီးသွားမှ ပြသနာ။

ခင်ဝိုင်းနဲ့ ကျုပ်ကြားမှာ အသက်ရှည်ဆေးမှီဝဲတဲ့ ကိစ္စကတော့ အဆင့်ကုန်နေပြီဗျ။ သူ့ဆီက ထွက်တဲ့ အသက်ရှည်ဆေး မှန်သမျှ ကျုပ်သောက်နေတာကိုး။ သူ့ဆီက နောက်ဆုံးအဆင့် အသက်ရှည်ဆေး ကိုတော့ မသောက်ခင်ကတည်းက အစပျိုးထားတာဆိုတော့ တကယ်အခွင့်အရေးတာနဲ့ ဟတ်လိုက်တာဘဲ။ စည်းရုံးနေစရာတောင်မလိုတော့ဘူး။ နှစ်ယောင်စလုံးကလဲ လုပ်ချင်နေပြီလေ။ လုပ်ချင်နေပါတယ်ဆိုမှ ကျုပ်မိန်းမကလဲ အဲဒီအပတ်က လူမစုံလို့ဆိုလား ၄ ရက်လောက် မာကျောက်ဝိုင်း မသွားတော့ ကျုပ်လဲ လှိမ့်ပိတ် အောက်အီးနေ နေရတာ။ လူက ယက်ချင်နေပြီ။ ခင်ဝိုင်း ကိုတော့ လစ်ရင် လစ်သလို ကျုပ်က အပြောနဲ့ နှုးနေတာ။ ငါတော့ ဒီတခေါက် နင့်အောက်က အရည်ကို သောက်တော့မယ်၊ ငါအရမ်းသောက်ချင်နေတာ၊ နင့်ဟာကို သေချာဆေးထား ဘာညာပေါ့။ ကျုပ်သိတာပေါ့၊ ကျုပ်အပြောနဲ့တင် ခင်ဝိုင်း အောက်က အရည်တစိုစို ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ၊ သူလဲ မိန်းမဘဲ၊ အကိုင်ခံရတောင် ဒီလောက် ဖီးတက်နေတာ အယက်ခံရမယ်ဆို ဘယ်လောက်ဖီးတက်မလဲဆိုတာ သူတွက်တတ်မှာပေါ့။

အခွင့်အရေး ရတာနဲ့ ဘာပြောကောင်းမလဲ ခင်ဝိုင်း တကိုယ်လုံး ဆွဲချွတ်ပြီး ဆိုဖာပေါ် တွန်းလှဲလို့ ပေါင်ကြားတဲ့ ခေါင်းအပ်လိုက်တာဘဲ၊ ဘာစကားမှ ပြောမနေတော့ဘူး။ အဲ တခွန်းတော့ ပြောလိုက်တယ်၊ နင် အရည်တွေ ထွက်လာရင် ငါ့ကို အချက်ပေးအုံး လို့၊ နို့ရည် ထွက်တာလဲ သူအချက်ပေးနေကျ ဆိုတော့ သူ ဘာလုပ်ရမလဲ သူသိတယ်။ ကျုပ်တက်ဟတ်တော့ ခင်ဝိုင်းလဲ ဘာမှ မပြောဘူး၊ ပေါင်ကားပေးပြီးတော့ကို ခံတာ၊ အပလာတွေ တခုမှ မလုပ်ဘူး။ သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ခံချင်လျှက် စက်စက်ယို ဖြစ်နေတာကိုး။

အဲဒီနေ့က ကျုပ်လဲ ငတ်သမျှ အတိုးချသောက်လိုက်တယ်။ ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစားကြီး ကျုပ်ပါးစပ် အဲ့ဒီအရည်နဲ့ ကင်းကွာနေတာ နှစ်မနဲတော့ဘူးလေ၊ ကျုပ်အဖြစ်ကို လွန်တယ်ပြောတဲ့သူကတော့ ကိုယ်ချင်းစာစိတ် တော်တော် ကင်းမဲ့တဲ့သူဘဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ခင်ဝိုင်းကလဲ သူအရည်ထွက်ကြောင်း အချက်ပေးတာ ခန ခန၊ ကျုပ်လဲ မေးရိုးတွေ ညောင်းတဲ့အထိကို အပြတ်တီးပြစ်လိုက်တာ။ နောက်မှ အမောဖြေပြီး သူ့ကို အလှည့်ပေးလို့ ဇတ်လမ်းကို အဆုံးသတ်လိုက်ရတယ်။

ခင်ဝိုင်းလဲ ခု ကျုပ်အရည်နဲ့ တော်တော်ရင်းနှီးနေပြီ၊ ပထမ တခါဘဲ အရည်ပန်းတာ ဟိုပေ ဒီပေ ဖြစ်ဘူးတယ်။ နောက်ပိုင်း အရည်ထွက်ပြီဆို သတ်သတ်ယတ်ယတ်လေး ခင်ဝိုင်း ပါးစပ်ထဲ ပျောက်သွာတာဘဲ။ ကျုပ်ကလဲ ပြောတယ်လေ။ ငါ့အရည်ကလည်း နင့်အတွက် အားရှိပါတယ်ဟ ပေါ့။ သူကတော့ ကျုပ်ပြောသမျှ လက်ခံတာပါဘဲ။ ခုတော့ ခင်ဝိုင်းနဲ့ ကျုပ်က သူ့ဟာ ငါသောက်၊ ငါ့ဟာ သူသောက် ဖြစ်နေပြီ၊ အဲဒီလို ဖြစ်နေမှတော့ ကျုပ် ခင်ဝိုင်းကို မစားချင်ဘဲ နေနိုင်တော့မလား။

ခုလဲ နှစ်ယောက်သား အားဆေးတွေ သောက်ပြီးလို့ ခင်ဝိုင်းကို ဖက်ပြီး မှိန်းနေတုန် စပ်စုလိုက်တယ်။

“နင် ငါပေးတဲ့ပိုက်ဆံတွေစုထားတာ ဘယ်လောက်ရပြီလဲ”

“တသိန်းနဲ့ ခြောက်သောင်းတောင် ရှိပြီ ဘဘကြီး”

ဒါတောင် ကျုပ်က ၅ ထောင်ပေးလိုက် တသောင်းပေးလိုက်နဲ့ ခု နောက်ပိုင်းအရည်သောက်တော့မှ တသောင်းလောက် ပုံမှန်ပေးဖြစ်တာ။

“ဟ အများကြီး ရနေပြီဘဲ”

“မများသေးဘူး ဘဘကြီးရ၊ သမီးလုပ်ချင်တာနဲ့ မလောက်သေးဘူး”

“ကဲ ဒါဆို ပြောပါအုံး၊ ဘာလုပ်ချင်လဲဆိုတာ”


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန်  »»»»»»»»»






မိုင်ကုန်ဖွင့် လို့ ချစ်ပြမယ် (စ/ဆုံး)

မိုင်ကုန်ဖွင့် လို့ ချစ်ပြမယ် (စ/ဆုံး)

နရသူ ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

"Oriental Guest House "

အမည်ရှိ အချစ်ဖီလင်သမားတို့ရဲ့ တစ်ညဉ့်တာ တည်းခိုအိမ်ကလေးတစ်ခု။

ဒီမှာရှိတဲ့ လေဝင်လေထွက် အထူးကောင်းမွန်လှသည့် စပါယ်ရှယ် Room ကလေးထဲမှာ မာရီယမ် ခေါ် တင်မေအိဟု အမည်ရှိသည့် မဂိုစပ် ကုလားကပြားမကလေး တစ်ယောက်နှင့် အိန္ဒိယနွယ်ဖွား မစ္စတာရန်း ဟု ခေါ်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် ပထန်လူမျိုး ကုလားတစ်ယောက်တို့ အိပ်ခန်းထဲက နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးတစ်လုံးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့တာလုံး ချစ်ရမ္မက် ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါပြီး သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်လှည့် လူးကာလှိမ့်ကာ ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်ကာဖြင့် မိုးမမြင်လေမမြင် အပျော်လွန်ကျုးလျက် ရှိကြလေသည်။

မာရီယမ် (ဗမာအမည် တင်မေအိ) မှာ အသက်အားဖြင့် ၂၂ နှစ် ၂၃ နှစ်ဝန်းကျင်အရွယ်ခန့်ရှိပြီး မဂိုသွေးပါသည့်အလျောက် သူမခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား တောင့်တင်းပြေပြစ်ကြော့ရှင်းလှပသည့် အမျိုးသမီးချောကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်ကို အလည်အပတ်ရောက်လာသည့် နိုင်ငံခြားသား တိုးရစ်များနှင့် မြို့ပေါ်ရှိ လူကုံထံကြေးရေတတ်အသိုင်းအဝိုင်းအကြားမှာ အထူးတလည် ရေပန်းစားလျက်ရှိသူကလေးပဲဖြစ်သည်။ သူမအသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ယောက်ျားသားတွေအပေါ် အထူးအထူးသော ပြုစုယုယမှုအမျိုးမျိုးကို ပေးစွမ်းနိူင်သူ မိန်းမချောကလေးတစ်ဦးပဲ ဖြစ်သည်။

ပထန်ကြီး (မစ္စတာရန်း) ကလည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်ပြီး အားအင်သန်စွမ်းသော ယောက်ျားရင့်မာကြီး တစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ ကပြားမလေးခမျာ တစ်နေကုန်အောင် သူ့ဒဏ်ကိုခံစားနေရသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချီနွှဲပျော်လိုက် နားလိုက် အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သောက်စားလိုက် နောက်တစ်ချီကိုပြန်စလိုက်နှင့် အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ထပ်ခါတလဲလဲ စခန်းသွားရင်း နည်းစုံလမ်းစုံနှင့် ကမ်းကုန်လောက်အောင်ဘဲ ချစ်ပွဲအလီလီဆင်နွှဲ၍နေရာ စီးပွါးရေးရာကျင်လည်နှံ့စပ်သော ကုန်သည်ကုလား တစ်ယောက်ပီပီ ပေးထားတာနှင့်တန်အောင် ယူပေတော့သည် ဟူ၍ ကပြားမလေး မာရီယမ် ခေါ် တင်မေအိ တစ်ယောက် စိတ်ထဲကကြိတ်တွေးရင်း ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်သဘောကျကာ ပြုံးလိုက်မိပေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သွားလေရာကို လိုက်ပါပို့ဆောင်သူဖြစ်သည့် ဦးခွန်စောနောင် (အနီးစပ်ဆုံးဖြစ်အောင် လွယ်လွယ်ခေါ်သောနာမည်) အမည်ရှိ တောင်ပေါ်သား ရှမ်းပအို့အမျိုးသား ကားဒရိုင်ဘာကြီးကတော့ဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက် တည်းခိုရာအခန်း၏ အောက်ဖက် တည့်တည့်မှာရှိသည့် မြေညီထပ်အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ဝီစကီတစ်လုံးနှင့် တစ်ယောက်တည်း အေးအေးဆေးဆေးငြိမ့်လျက် ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ် ခံစားနေပေသည်။

(Waiter) ဝိတ်တာတစ်ယောက် အောက်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းတံခါးလာခေါက်ပြီး " စော်ခေါ်မလား လေးလေး" ဟု သူ့ကိုလာမေးတော့ သူက စိတ်မပါလက်မပါ အေးတိအေးစက်ပုံစံနှင့် "အင်း "ဟု တစ်လုံးတည်းဖြေပြီး ခေါင်းတစ်ချက် မညိတ်ချင်ညိတ်ချင်နှင့် ညိတ်ပြ လိုက်သည်။ ကောင်လေး ပြန်ထွက်သွားပြီး မကြာမီ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တစ်တစ်ရစ်ရစ်ရှိသော မိန်းမပျိုကလေးသုံးယောက် နှင့်အတူ ပြန်ရောက်လာရာ အနီးဆုံးတစ်ယောက်ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြပြီး သူ့အနားမှာ ခေါ်ထားလိုက်သည်။

ဝိတ်တာကောင်လေးနှင့် အမျိုးသမီးကလေးနှစ်ယောက်ပြန်ထွက်သွားတော့  ဦးခွန်စောနောင် အခန်းတံခါးကို ဂျိန်းကနဲ ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကောင်မလေးကို သူ့နဘေးနားမှာ လာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

"နင့် နာမည် ပြောစမ်း"

"ငယ်ငယ် … အဲ ရွှေရည်လင်း လို့ ခေါ်ပါတယ် "

"နာမည်ရင်းကို ပြောတာ"

ခပ်မာမာမေးလိုက်တော့ ကောင်မလေး လန့်ဖျပ်သွားပြီး လေသံ အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းထစ်ငေါ့သွားရာက …

"နှင်း  … နှင်းနှင်းအေးပါ ဦး "

"အေး နင့်ကို နှင်းနှင်းလို့ပဲခေါ်မယ် ရွှေရည်တို့ ဝတ်ရည်တို့ ဟေမာန်တို့ သဲသဲ တို့ … အဲဒီ ဖာနာမည်တော့ မကြားချင်ဘူး ရွံလွန်းလို့ ငါကိုယ်တိုင် ဖာဂေါင်းလုပ်နေတာ သဘောပေါက်လား"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ပေါက် ပေါက်ပါတယ် … ဦး ကြိုက်သလိုသာ ခေါ် …ခေါ် ပါ … ရ ရပါတယ်"

ကောင်မလေးက ကျိုးနွံစွာနှင့် ပြောလိုက်လေသည်။ အသားအရေဖြူဖြူဝင်းဝင်း ဆံပင်ခါးလည်လောက်ရှိပြီး တင်ပဆုံကလေး လုံးလုံးကောက်ကောက် ရွှေရင်အစုံ ပြည့်ဖြိုးမောက်ကြွလို့နေကာ ခါးသေးရင်ချီနှင့် ပဒုမ္မနီအသွေး ရွှေရေးထင်ထင် နတ်ပင်တမျှ ဆင်တိုင်းလှတဲ့ လှထိပ်ခေါင်တင် အလှများသခင် လှထွတ်တင် အစားမျိုးကလေးလို့တောင် ပြောလို့ရသည်။ ဘဝအခြေအနေ မကောင်းခဲ့လို့သာ လူတကာရဲ့အသုံးတော်ခံ နင်းပြားဘဝကိုရောက်နေခဲ့တာဖြစ်မည်။ ခွန်စောနောင် မိန်းမကိစ္စနှင့်ပတ်သက်လျှင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အမြဲတမ်းကံကောင်းသူလို့ မှတ်ယူထားသည်။

တခြားမကြည့်နဲ့။ ကပြားမကလေးရီမာ (မာရီယမ်ကို သူကရီမာလို့ ချစ်စနိုးလေး နောက်ပြောင်ခေါ်ဝေါ်လေ့ရှိသည်။) ခေါ် တင်မေအိရဲ့ ကိုယ်ရံတော် အပါးတော်မြဲတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမထံပါးမှာတစ်ချိန်လုံးကပ်တဲ့ပြီး တစ်တုံးတစ်ခဲစားကုန်ဖွယ်မရှိသည့် အသွေးအသား အဆီအနှစ်တွေကို နေ့တဓူဝစားသောက်ဝါးမျိုခွင့် ရနေတာပဲကြည့်တော့။

ခွန်စောနောင် ကောင်မလေးရွှေရည်လင်း ခေါ် နှင်းနှင်းအေးရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို အထက်အောက်မကျန် အနုလုံပဋိလုံ စူးစိုက်အကဲခတ်ကြည့်ပြီး သူမခါးသိမ်ကလေးကို သူ့လက်တစ်ဖက်နှင့် စွေ့ကနဲပွေ့ဖက်ဆွဲယူလိုက်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်စေလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလည်း ယောက်ျားသားတွေရဲ့အထာနပ်ပြီးဖြစ်၍ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို မညည်းမညူ လိုက်ပါလာလေသည်။

သူမပါးဖောင်းဖောင်းကလေးနှစ်ဖက်ကို အသာမွှေးကြူလိုက်ရာက တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကိုပါ လက်နှင့် ဖျစ်နယ်ကိုင်လိုက်ရင်း ဖန်ခွက်ထဲကို အရက်အပြည့်ငှဲ့ထည့်ပြီး တစ်ကျိုက်တည်း တစ်ရှိန်ထိုးမော့ချပစ်လိုက်သည်။

"နင်လည်း သောက်ရမယ်  ဟုတ်ပြီလား"

"ဟုတ် နည်းနည်းပဲသောက်မယ်နော် အများကြီးသောက်ရင်မူးလိမ့်မယ်"

"မူးတော့ ကောင်းတာပေါ့ ဟဲဟဲ လူမှန်းမသိလေ ပျော်ဖို့ကောင်းလေပဲ ငါက လူစောင့်ရမှာ ဒီတစ်ညလုံး ဒီနေရာကနေ ဘယ်မှမသွားဘူး ငါ့လူတွေကိစ္စဝိစ္စပြီးမှ ပြန်မယ်"

"ဦးက ဘာအလုပ်လုပ်လဲ ဟင် …ဟိုလေ သမီး မေးမိတာ စိတ်မဆိုးနဲ့ … ကားမောင်းလာတာ တွေ့လိုက်မိလို့"

"ဟုတ်တယ် ကားမောင်းတယ် သူဋ္ဌေးလက်စွဲပေါ့ သူဋ္ဌေးမ ပဲ …သူ ဘယ်သွားသွား ဘယ်နေရာမဆို အကြိုအပို့ လုပ်ပေးရတယ် … သူ့အလုပ်က ညည်းတို့နဲ့မကွာလှပေမယ့် ရုပ်ရည်က အပြစ်ပြောစရာမရှိအောင်လှတယ် ဘော်ဒီတောင့်တယ် အကိတ်ကြီးပဲ … သူက အဆက်အသွယ်လည်းကောင်း လည်လည်ဝယ်ဝယ်လည်းရှိတော့ သူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ဒိတ်ဒိတ်ကြဲတစ်ယောက်ပဲ"

ခွန်စောနောင် ဒဲ့ဒိုးပဲပြောချလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက သူ့စကားကို ပါးစပ်ကလေးအဟောင်းသားနှင့် နားထောင်နေသည်။ အပြည့်အစုံ လုံးစေ့ပတ်စေ့တော့ နားလည်ဟန်မတူပါ။ ယုံကြည်ပုံလည်းမရပါ။ ပါးစပ်ထဲ တွေ့ကရာ ပေါက်ပန်းဈေး လျှောက်ပြော နေတယ် လို့ပဲ ထင်မှတ်နေပုံရသည်။ သူလည်း ဒီအကြောင်းကို ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ခရေစေ့တွင်းကျ ရှင်းပြမနေတော့။ လောလောဆယ် လုပ်စရာရှိတာကိုသာ အရင်ဆုံးလုပ်ရမည်။ မူးအောင်သောက် ကွဲအောင်တိုက်မည်။ ပြီးလျှင်တော့ အနှီကောင်မလေး သူ့အကြောင်း ကောင်းကောင်းသိစေရမည်။

အပေါ်ထပ်အခန်းမှာ တင်မေအိတစ်ယောက် ပထန်ကြီးနှင့်အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ခွန်စောနောင်လည်း ရသမျှအခွင့်အရေးကို အပီအပြင် အသုံးချပြီး ကောင်မလေးတစ်ကိုယ်လုံးအား ကြွက်ကို ကြောင်ကစားသလို ကစားနေပေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာရှိနေသည့် ကောင်မလေး တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်ကာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်းသွားရပြီ။ ရင်နှစ်မြွှာတင်းကားမို့ထွားပြီး ဖြူဝင်းနေသော ငါးရံ့ကိုယ်ကလေးရဲ့အောက်ပိုင်းမှ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ကြီးမားဖွံ့ကား၍နေသော တင်ပါးစုံ့ အသားဆိုင်ကြီး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားပါးတရ ဖျစ်ညှစ်ချေနယ်ပေးနေမိသည်။ ပေါင်ကြားခွဆုံဆီ လက်နှင့်အသာစမ်းသပ်ရင်း ဖုဖုဖောင်းဖောင်းနှင့် အပေါ်ကိုခုံးမောက်ကြွ၍နေသော သူမ၏အင်္ဂါဇပ်ပြင်ကြီးတစ်ခုလုံးကို နေရာအနှံ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိပွတ်၍ စိတ်လိုလက်ရ လက်စောင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး ကတုန်ကယင်လေးဖြစ်ကာ တုန်တခိုက်ခိုက်ထွန့်လူးသွားသည်။

"ကဲ ဒီဖက်လှည့် ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲကားပေးစမ်း"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဦး"

"ညည်း စောက်ပတ်လေးကလှတယ် အမွေးအဖုတ်လိုက်နဲ့ ကြွကြွရွရွကလေး အပျိုကြီးတွေအတိုင်းပဲ ဖောင်းကားပြီး မို့ကြွနေတာ ကဲ လာ ငါ့မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်လိုက်စမ်း"

နှင်းနှင်းအေး ရှက်တက်တက်ဖြစ်နေပေမယ့် ဒီလူကြီးပြောသမျှ ဘာတစ်ခုမှမလွန်ဆန်ရဲပါ။ ဏှာပြင်းသလောက် သွေးအေးအေးနှင့် တကယ်ကို ရက်စက်မယ့်လူကြီးပဲ ဆိုတာ သူမအတွေ့အကြုံတွေအရ ကောင်းစွာ ခန့်မှန်းမိနေပါသည်။ နှင်းနှင်းအေး (ဒီမှာတော့ သူမကို ရွှေရည်လင်း သို့မဟုတ် ငယ်ငယ်လို့သာ လူတွေ သိကြသည်။) အသက်သာငယ်သော်လည်း ဖာသက်ကလေးက အတော်ရင့်နေပြီမို့ ယောက်ျားတွေ ဘယ်လိုဘယ်ညာဆိုတာ အရိပ်မြင်ရုံနှင့် အကောင်ထင်နေတတ်ပါပြီ။

ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သော ဦးခွန်စောနောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးရဲ့ခေါင်းရင်းဖက်ကိုသွားပြီး သူ့ခေါင်းပေါ်ကနေ သူမခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကျော်ခွကာလှမ်းတက်လိုက်ရင်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲဟ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်အနေအထားအတိုင်း သူမအင်္ဂါဇပ်ကို သူ့မျက်နှာဆီထိုးကပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ နှင်းနှင်းအေး သူဘာလုပ်မည်ဆိုတာသိပြီး အသည်းတလှပ်လှပ် ရင်ကလေးတခုန်ခုန်နှင့် တစ်ခါမှပင် မဖြစ်စဖူးသော ခံစားမှုဝေဒနာကလေးများ ဖိုးသိုးဖတ်သတ်လေး ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသည်။

ခွန်စောနောင် သူမဖင်သားနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထိန်းကိုင်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို အောက်ကနေ ပါးစပ်နှင့် ပြွတ်ကနဲ လှမ်းစုပ်၍ သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတစ်ဝိုက်ကို သူ့လျှာပြားကြီးနှင့်မရွံမရှာထိုးဟပ်ကာ ထက်အောက်ဝဲယာ ရစ်ဝိုက်သိမ်းယက် ပစ်လိုက်ပါသည်။ နှင်းနှင်းအေး အ ကနဲဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကော့ထိုးတက်သွားပြီး ငှက်ဖျားတက်သလို ကတုန်ကယင်အသံနှင့် …

"အားး ဟ ရှီးးး အိ အီးးးး ဟီးးး ဦးး ဦးးးရယ် ဟင်း ဟင်း ဟင်း"

"ကောင်းလား ချာတိတ်"

ဦခွန်စောနောင် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကနေ မော့ကြည့်ကာ မေးလိုက်တော့ …

"ကောင်း ကောင်းတယ် အိ အ အာ့ အားး အ အရမ်းကောင်းပဲ ဟီးး အိအီးး ယက် ယက် မြန်မြန်ယက်စမ်းပါ ဦးရဲ့"

အံကလေးကြိတ်ကာပြောရင်း သူ့ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို ဆွဲဆွဲဆုပ်ကာ ထင်ရာမြင်ရာ စိတ်ရှိဖွကစား ပစ်လိုက်မိသည်။ ငရဲငအုံကြီးမှာလည်း မကြောက်တော့။ စောက်ဖုတ်အယက်သန်သူ ယောက်ျားသားတိုင်းလိုလို ဇီဇာကြောင်ရွံရှာခြင်းကင်းမဲ့ပြီး သူတို့ဘုန်းနိမ့်မှာ လုံးဝမကြောက်ကြသလို အဖုတ်အယက်ခံရသည့် မိန်းမသူတွေအနေနှင့်လည်း ပြာပူမကြောက် ငရဲမကြောက် အဖုတ်အယက်ခံ၍ ရလာမည့် ကာမသုခစည်းစိမ်ကို ဘာနှင့်မှမလဲနိုင်အောင် မက်မက်စက်စက်ရှိတတ်ကြမှန်း နှင်းနှင်းအေး သိနားလည်ပြီးဖြစ်သည်။ အပျို အအို တစ်ခုလပ် မုဆိုးမမရွေး စောက်ပတ်အယက်ခံရသည့် အရသာကို အခြားအရာတွေထက်ပိုပြီး တမ်းတမ်းစွဲနှစ်ခြိုက်မက်မောလေ့ ရှိတတ်ကြသည်ချည်းပင်။

"အား ယက် ယက် ဦး … နာနာယက် စိတ်ရှိယက် … ဦး စောက်ဖုတ်ယက်သလို ဦး ဟာကြီးလည်း သမီးစုပ်ပေးမယ် "

"ဘယ်ဟာကြီး လဲ ပြော "

"လီး လီး ကိုပြောတာ … ဦး … သမီးကို လီးချွတ်ပေး … လီးပေးတော့ ဦးရယ် သမီးလည်း စုပ်ချင်လှပီ … အိ အီး ဟီး … အီးး ဟီးး  ဟီးးး "

"နင် ငါ့လီးကိုမြင်ဖူးလား နောက်မှ သေးတယ်ကြီးတယ်မလုပ်နဲ့"

"ဘာဖြစ်ဖြစ် ဦးရယ် သမီးစုပ်မှာပဲ"

"ဒါဖြင့် လာ …စစ်စတီနိုင်း လုပ်မယ် … ဒီမှာ ငါ့လီးကို အရင်ကြည့်ထားလိုက်"

သူကပြောပြီး အောက်ကနေ ပုဆိုးကို ပင့်လှန်တင်လိုက်ကာ ပုဆိုးခြုံကြားထဲကနေ သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတောင်နေပြီဖြစ်သော သူ့လီးငပဲကြီးကို နှင်းနှင်းအေးမြင်သာအောင် ပြပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးပြူးသွားသည်။

"ဟာ နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ဦးလီးက … "

ဆိုပြီး စကားတစ်ပိုင်းတစ်စ တအံ့တသြပုံစံနှင့် သူ့လီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။

သူမလက်တစ်ဆုပ်စာ လှမ်းမမီသောလီးကြီး ဖြစ်ပြီး လီးကိုယ်ထည်နဘေးတစ်လျှောက် မှာလည်း အဖုဖုအထစ်ထစ်နှင့် ဂေါ်လီလုံး ကဲ့သို့သော အလုံးလေးတွေ ဆယ့်လေးငါးလုံးမက နဂါးပတ်ပုံစံ တန်းစီ၍ ထည့်သွင်းမြှုပ်နှံထားတာမို့ လီးကြီးက ပင်ကိုယ်ကြီး ရသည့်အထဲ ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့လက်တစ်ကိုင်နှင့်မဆန့်အောင်ပင် သူမလက်ခုပ်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီးဖြစ်နေတာကို တွေ့ရသည်။

လီးအရှည်ကလည်း သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် အပေါ်အောက်ဆင့်၍ ဖျစ်ကိုင်ကြည့်တာတောင်မှ သူ့လီးငပဲကြီးက အပြင်ကို တစ်မိုက်သာသာလောက် ကျော်လွန်၍ ခေါင်းပြူထွက်နေပေသေးသည်။ အရွယ်အစားကြီးမားလွန်းသလောက် အလျား ၈ လက်မ ၉ လက်မလောက် အရှည်ရှိကာ ဂေါ်လီတွေပါ ခွဲစိပ်ထည့်သွင်းပြီး မိန်းမသားတို့အကြိက် အထူးပြုပြင်ထားသည့် စံချိန်လွန်လီးငပဲကြီးပဲ ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ရီမာ (တင်မေအိ) ကဲ့သို့ ယောက်ျားသနာတွေနှင့်လိုးသက်ရင့်ကာ ထူးထူးခြားခြားလီးကြီးကြီးကိုမှ မက်လွန်းလှသည့် ရာဂဆူဖြိုး၍ တဏှာကဲလွန်သောမိန်းမသားတစ်ယောက်၏ အိမ်တော်ပါလက်စွဲတစ်ယာက်ဘဝကို မလွဲမသွေ ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်မည်။

"ဦး လီးက ဂေါ် လီ ထည့် ထား တာမဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ် နဂါးပတ်ခေါ်တယ် နင် မြင်ဖူးလား"

"မမြင်ဖူးဘူး ကြားပဲကြားဖူးတာ ဟိုဟာ လ လိုးရင် တော်တော်နာတယ် ထိတယ်တဲ့ ပြောသံကြားဖူးတယ်"

"နင်ဖာခံနေတာပဲ လီးစုံ လိုးဖူးရမှာပေါ့ ငါ နင့်စောက်ပတ်ကို သေချာနူးအိနေအောင်မှုတ်ပြီးမှ လိုးပေးမယ် ဟုတ်လား"

"ဦး ကြိုက်သလိုလုပ်ပါ ဦးသဘောပါပဲ သမီးအဖုတ်ကွဲမှာတော့ ကြောက်တာအမှန်ပဲ"

နှင်းနှင်းအေး စကားကို …

"မကွဲစေရဘူး ငါက ခပ်ညံ့ညံ့ကောင်မှမဟုတ်တာ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်တော့မှ နွားသိုးကြိုးပြတ်မလိုးဘူး"

ခွန်စောနောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုအပြည့်နှင့် ရဲရဲကြီးကတိပေးလိုက်သည်။

................................................................................

အခန်း ( ၂ )

နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာစစ်စတီနိုင်းလုပ်ကြပြီး တစ်ယောက်က စောက်ပတ်ကိုအပီမှုတ်၍ ကျန်တစ်ယောက်က လီးကြီးကို အားရပါးရ သူမအာခံတွင်းထဲ အပြည့်အဝထည့်သွင်းကာ စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးနေသည်။ နှင်းနှင်းအေး အပေါ်ကဖြစ်၍ ခွန်စောနောင်၏ ခြေရင်းဖက်ကို မျက်နှာမူကာ သူ့လီးမာတောင်တောင်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ခေါင်းကလေးနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ အပီအပြင် စုပ်ဆွဲပေးနေသလို ခွန်စောနောင်ကလည်း အောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိနှိမ်ဆွဲယူပြီး ဝမ်းလျားမှောက်အိပ်လျက် ကားယားခွပေးထားသော နှင်းနှင်းအေးရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကြားထဲရှိစောက်ပတ်ဆီကို သူ့မျက်နှာကြီးထိုးအပ်၍ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးအား ပါးစပ်နှင့်လှမ်းဟပ်စုပ်ပြီး အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းရှိ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျာနှင့် အပြားလိုက် ယက်ကာသပ်ကာ မွှေနှောက် ဆွနှူးကစားပေး နေပါသည်။

သာမာန်အရွယ်အစားထက် သိသိသာသာပိုကြီးပြီး လက်ညိုးတစ်ဆစ်စာခန့်ရှိမည့် စောက်စိချွန်တက်တက် အသားထစ်ကလေးကို ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စုပ်၍ သွားနှင့်လည်း မနာကျင်အောင် ဖိကိုက်ငုံခဲကာ အပြတ်ဆွနှူးပေးသည်။ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာနှင့် ခလောက်ကစားရင်း အကွဲကြောင်းလေးကိုပါ အောက်ကနေအပေါ်သို့ ထောင်လိုက် လျှာပြားကြီးနှင့်ယက်ကာယက်ကာ သပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး သူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်စလုံးရှိ အယ်အယ်ထွားထွားရှိလှသော အသားစုံ့ကြီးနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့်အားပါးတရ ဖျစ်ညှစ်ချေကာနယ်ပေးနေရာ နှင်းနှင်းအေးလည်း လီးစုပ်ရင်းကနေ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက် ဆတ်ကနဲတွန့်ကနဲ လှုပ်ယမ်းခါလာရပြီး မနေနိုင်မထိုင်နိုင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်ကာ ကော့ပျံထွန့်လူးလာရတော့သည်။ 

အပေါ်ကနေ လီးစုပ်အား ပိုပြင်းလာသည်။ ပါးစပ်ထဲမဝင်ဆန့်သလိုဖြစ်နေသောလီးကြီးကို သူမအသက်ရှူအောင့်ပြီး လီးဒစ်ကြီး အာခေါင်ထောက်မိမတတ် လီးတန်တစ်ချောင်းလုံးမရရအောင် ဒိသရုတ်လုပ်ကာ ပွပ်ပွပ် ဟူသောအသံထွက်လာသည်အထိ စုပ်မျိုပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီးက တကယ်လည်း အာခေါင်ထောက်သောလီး ဖြစ်ပါသည်။

နှစ်ယောက်လုံး အကောင်းလွန်နေကြပြီး တဖြည်းဖြည်း ခံစားမှုတွေမြင့်သထက်ပိုမြင့်ကာ ဖီးလ်အပြတ်တက်လာကြသည်။ သောက်ထားသော ဝီစကီအရက်အခံကလည်း ရှိနေပြန်တာမို့ အချိန်နှင့်အမျှ သွေးတိုးနှုန်းမြန်ဆန်လာပြီး အကြမ်းပတမ်းထင်ရာစိုင်းကာ စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက် လုပ်ကြရာက သူတို့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေက သူတို့ကိုယ်တိုင်ရဲ့ ရင်ထဲက အချိန်အတန်ကြာ အေးတိအေးစက် ငုပ်လျိုး ပျောက်ကွယ်နေခဲ့သော ရမ္မက်စိတ်ကို တစ်စတစ်စဆူဝေအုံကြွပြီး နွေးကနဲငြိမ့်ကနဲ ဖျင်းကနဲသိမ့်ကနဲ ရိုးတိုးရွတ လှုပ်ရှားနိုးထ လာအောင်ပင် အစွမ်းကုန် သွေးထိုးမြှောက်ပင့် ဆွပေးနေသလို ဖြစ်ကာနေတော့သည်။

နှင်းနှင်းအေး တစ်စခန်းထလာသည်။ သူမပါးစပ်တစ်ခုလုံးဟဖြဲပြီး ပါးစပ်ထဲအပြည့်စုပ်ငုံကာ အပေါ်ကနေနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပြီး ပါးစပ်နှင့်လိုးပေးနေသော ဦးခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီးကို ပုလွေလည်းကိုင်ရင်း တစ်ဖက်ကလည်း လက်နှင့်အားရပါးရဆုပ်ကိုင်ကာ လီးသားရေတစ်ခုလုံးဖြဲလှန်၍ တောင်သထက်တောင် မာသထက်မာလာအောင် ဆွသည့်အနေနှင့် လဒစ်ထိပ်ဖျားကနေ လီးအရင်းအောက်ခြေအထိ လက်အံသေမတတ် အသွားအပြန်စုန်ချည်ဆန်ချည် ငရုပ်ကျည်ပွေ့ထောင်းသကဲ့သို့ တဆတ်ဆတ်တဖတ်ဖတ်နှင့် လျှောထိုးဂွင်းရိုက်ဆောင့်ချပေးနေရာက လီးလည်း မာန်ဟုန်ပြင်းပြင်း ပါးပျဉ်းထောင်ထောင်နှင့် တောင်မာသည်ထက် မာလာတာကိုတွေ့ရသဖြင့် သူမရင်ထဲက ရမ္မက်ချဉ်ခြင်းကို ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ …

"ဦး လုပ်ချင်လည်း လုပ်တော့ကွာ သမီး အဖုတ်ထဲမှာကျလိကျလိနဲ့ အရမ်းရွနေပြီ မနေနိုင်တော့ဘူး လီးအမြန်ထည့်ပေးမှရတော့မယ်"

"စိတ်ချ ငါထည့်ပေးမယ် နေဦး တစ်ခွက်သောက်ဦးမလို့ ညည်းစောက်ပတ် အသင့်ပြင်ထားလိုက်"

ခွန်စောနောင် လီးကြီးတန်းလန်းနှင့်လှဲနေရာကထပြီး အရက်တစ်ခွက် သွားရောက်ငှဲ့သောက်လိုက်သေးသည်။

"သမီးကိုလည်း တစ်ခွက်ပေး"

သူမကပြောလိုက်တော့ နောက်တစ်ခွက်ထပ်ထည့်သည်။ ပုလင်းကိုပါ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကိုင်လာပြီး …

"ရော့ အကုန်သောက်လိုက် နင့်စောက်ပတ်ပြစမ်း"

သူမက ဖန်ခွက်ထဲကအရက်ကို ကုန်အောင်မော့ပစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံစံ ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ကာထိုင်လိုက်ရာက ပေါင်ခွကြားကစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ကိုင်ဖြဲပြလိုက်သည်။ အမွေးအုံထူထူကြားထဲက သူမစောက်ပတ်အုံ ကလေးမှာ စောက်ရည်အလိမ်းလိမ်း ရွှဲနစ်ပေကျံကာဖြင့် နီရဲတွတ်လျက်ရှိသော စောက်ပတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ချပ်ပါ ပေါ်လွင်နေပြီး သွားရည်တမြားမြားကျချင်စဖွယ် လိုးချင်စရာကောင်းလောက်အောင် စက်စက်ယိုလှနေတာကို အတိုင်းသားတွေ့မြင်ရလေသည်။

"အင်း အနေတော်ကလေးပဲ စောက်ဖုတ်က အမွေးတော်တော်သန်တယ် ထန်လည်းထန်မယ့်ပုံပဲ ဒါမျိုးကြိုက်တယ် ညည်း ခါတိုင်း တစ်ညရတဲ့ကြေးထက် ငါ ပိုပေးမယ် စောက်ပတ်နဲ့အရက်နဲ့ ရောသမမွှေပြီးသောက်လိုက်ဦးမယ် ပက်လက်အိပ်စမ်း"

ဆိုပြီး ပက်လက်အိပ် ခြေထောင်နှစ်ဖက်ပင့်လှန်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းလိုက်ရာက သူမအဖုတ်တစ်ဝိုက်ကို လက်ထဲရှိပုလင်းထဲက ဝီစကီလက်ကျန်များ အကုန်လောင်းချလိုက်ကာ သူမဖင်သားနှစ်ဖက်အောက်ကနေ ခေါင်းလျှိုဝင်ရောက်ပြီး ပါးစပ်နှင့် ဖရူးဖရူး ရှလွတ် ရှလွတ် ဆိုပြီး အသံထွက်သည်အထိ အရက်တွေကို တစ်စက်ကလေးမှမကျန်အောင် အားပါးတရစုပ်သောက်လိုက် လျှာနှင့်ထိုးယက် သပ်ယူလိုက် လုပ်ပေးနေပြန်သည်။ နှင်းနှင်းအေး ယားကျိကျိနှင့်တစ်မျိုးကြီး မနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်လာရသည်။

သူစုပ်ယူလိုက်တာက အရက်ချည်း သက်သက် မဟုတ်ဘဲ အရက်တွေရော သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ ရွှဲနစ်ပေကျံလျက်ရှိသည့် သူမစောက်ရည်တွေနှင့် သူ့တံတွေးရည် များကိုပါ နှစ်ခုစလုံး ရောနှောစုပ်ယူလိုက်ခြင်းဖြစ်၍လည်း တစ်ချီတည်းနှင့် အားအင်များပင် ကုန်ခမ်းနုံးချိသွားသလို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ နှင်းနှင်းအေး စောက်ရည်အထွက်လွန်ပြီး တစ်ချီပြီးသွားသလားပင် မသိတော့ပါ။ ခြေဆစ်လက်ဆစ်ပြုတ်ကာ တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့် ဖားဖိုလိုတုန်ယင်နေသောရင်လှိုင်းခုန်သံများနှင့်အတူ တစ်ဖက်ကဘာဂျာအမှုတ်ခံရင်း ကိုယ်တိုင်လည်း တွင်တွင်ကြီး လီးကိုမဲစုပ်ရင်း တစ်ချီပြီးရသည့်အဖြစ်မှာ သူမတို့ကဲ့သို့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်၏လီးနှင့် မစိမ်းလှသည့် ကြေးစားမလေးတွေအဖို့ ကြုံတောင့်ကြုံခဲဖြစ်ရပ်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။

"ရ ရပြီ ဦး တော် တော်လောက်ပြီ လီးထည့်ပေး စိတ်ကြိုက်လိုးတော့ ဦးရယ် ဒီလောက်ပြောနေရတာ အဟင်းး ဟင်းးး"

ခွန်စောနောင်လည်း နှစ်ခါအပြောမခံလိုတော့ပြီ။ ကုတင်ထက်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ စောက်ပတ်ကို အသင့်ဖွင့်ပေးဖြဲပေးထားသည့် နှင်းနှင်းအေးစောက်ပတ်အဝထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးငပဲကြီး ဗြစ် ဒုတ်ကနဲ စိုက်ကာ စိတ်လိုလက်ရ အားနှင့်ဖိဆောင့် သွင်းပေးလိုက်ပါသည်။ လီးကြီးတစ်ဝက်လောက် သူမစောက်ပတ်ထဲနစ်ဝင်သွားသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း အ ကနဲ ကော့ပျံသွားပြီး ဦးခွန်စောနောင်၏ရင်ဘတ်ကို သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်နှင့် ယောင်ယမ်း၍ စုံကန်တွန်းထားလိုက်မိသည်။

"ဘယ်လိုလဲ ကောင်းရဲ့မဟုတ်လား"

"အ အ ထိ ထိတယ် နာတယ် ဦးရာ ကြပ်သိပ်နေတာပဲ လီးကြီးက အဟင့်ဟင့် "

အထန်အထန်ချင်းမို့ လျှော့ပါဦး ဘာညာသာရကာ လျှောကမပြောဘဲ နာကျင်မှုကို သည်းညည်းခံ၍ အောင့်အည်းတင်းခံနေပါသည်။ ခွန်စောနောင် ကောင်မလေးကိုသဘောကျသွားသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို သူ့ကိုယ်ကြီးငုံ့ကိုင်း၍စုပ်ယူလိုက်ကာ ခါးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်၍ လီးကြီးပြန်ဆွဲထုတ် ပြန်ဆောင့်သွင်းနှင့်သုံးလေးငါးချက်ဆင့်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်ရာ စောက်ရည်များ တအားရွှဲနစ်နေသော သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကနေ ပွပ်ကနဲ ပွပ်ကနဲ အရည်သံလေးများ စတင် ထွက်ပေါ်လာရလေသည်။

"ဟား တအားလိုးလို့ကောင်းတယ် ငါ့လီးက နင့်အဖုတ်နဲ့ အနေတော်ကလေးပါလား ဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့ လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး စောက်ဖုတ်နဲ့မတော်တဲ့လီး မရှိဘူူး ဆိုတာ ဟဲဟဲ ဟဲ"

"ဟင်း ဦးကသာ ရယ်နေ ဒီမှာဖြင့် စောက်ပတ်ကွဲပြဲပြီး လို့ သေတော့မယ် အ လာ့  အ အ ဦး ထပ် မ မ ဆောင့်ချနဲ့လေ ဂေါ် လီ တွေ တစ် တစ် နေတာ ဦးရဲ့ … အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် အိ အင့်အင့်"

သူမဘယ်လိုပြောပြောမရပါ။ ဦးခွန်စောနောင် သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး မဝင်ဝင်အောင် အထက်စီးကနေ အောက်ကို အတင်းဖိလိုးချ နေပါသည်။ ဂေါ်လီတွေ ဗြုတ်ထနေသောလီးချောင်းမာမာကြီးက စောပ်ပတ်ထဲတံကျင်လျှိုသလို ထိုးစ်ုက်ဆောင့်ဝင်လာ၍ နှင်းနှင်းအေး လန့်ဖျပ်အော်သည်။ ယောက်ျားတကာနှင့်အပွဲပွဲနွှဲလာခဲ့သော အတွေ့အကြုံမနည်းလှသည့် စောက်ပတ်ဖြစ်၍လည်း ခွန်စောနောင်ရဲ့ လီးကြီး သူမစောက်ပတ်ထဲ အရင်းထိဆိုက်ရောက်ကာ ကာမအရသာ (လီးအရသာ) ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သူ ဆောင့်ပြီ။ ပွဲ ကြမ်းသွားပြီ။

ဒီလူကြီး ကာမလိုဘ ဘယ်လာက်ကြီးသလဲ ဆိုတာကို နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် ကိုယ်တွေ့မျက်မြင် သိလိုက်ရပါပြီ။

လိုးချက်က ကြမ်းတမ်းသည်။ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းလည်း ရှိလှပေသည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပေါက်ပြဲထွက်မတတ် နာကျင်မှုဝေဒနာနှင့်အတူ အီဆိမ့်စီးပိုင်လှသော ကာမဂုဏ်၏ အထွတ်အထိပ်အကျဆုံးရသကို ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ နှင်းနှင်းအေး မပြောတော့။ ဘာစကားတစ်ခွန်းမျှ ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ အံတင်းတင်းကြိတ်၍သာ အောက်ကနေ ကော့ကာကော့ကာ ဖင်ကြီးကို အဆက်မပြတ် မြှောက်ပင့်ကော့ကြွ၍ စိတ်လိုလက်ရ အလိုးခံပေးလိုက်ပါသည်။ ဇောချွေးတွေ ရွှဲနစ်အောင် ယိုစီးကျလာသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး အပေါ်စီးကနေ ဝါးလုံးထိုး မြေစိုက်လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကြောင့် ဂဏှာမငြိမ်နိုင်ဘဲ သွက်သွက်ခါအောင် လှုပ်ရှားယမ်းခါနေရပြီး လီးသွင်းလိုးဆောင့်သံ တဘုတ်ဘုတ်တဗွပ်ဗွပ်နှင့် မြည်ဟီးကာ တစ်ခဏတာအချိန်ကလေးကို နာရီပေါင်းများစွာကြာမြင့်အောင် ဝဋ်ဒုက္ခခံစားအလိုးခံနေရသည့်အလား စိတ်မှာ ထင်မှတ်မှားနေမိတော့သည်။

ခွန်စောနောင် လိုးချက်က သူများတကာလို ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် ဝေ့ဝိုက်အရစ်ရှည်မနေဘဲ ဒဲ့သာဆော်သည်။ လီးကြီးက ပြဲအာနေသော သူမစောက်ခေါင်းအပေါက်ကလေးထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ် တစ်ရှိန်ထိုးကြီးနစ်စိုက်တိုးဝင်သည်။ လီးဒစ်ကြီးကလည်းကြီး လီးတန်လည်းတုတ်သလောက် အလျားရှည်လွန်းနေကာ ဂေါ်လီတွေကြောင့်နှစ်ဆပိုကြီးနေသော ခွန်စောနောင်လီးငပဲကြီးက အပျိုစောက်ပတ်သာဆိုလျှင် ဆေးရုံသာတန်းရောက်ရမည်မုချပင်။ လရည်ဝနေသော ဖာစောက်ပတ်ဖြစ်၍သာ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြဲလန်ကာ ဂေါ်လီလုံးများကြောင့် စောက်ခေါင်းအဝတစ်ခုလုံး တင်းပြတ်မတတ်ဖြစ်နေသည့်ကြားကနေ သူ့လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကို အံကလေးတကြိတ်ကြိတ် အောင့်အည်းတောင့်ခံနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုလို မြေစိုက်လိုးမှုက လီးအဝင်နက်သလောက် လီးရှည်ကြီးက သူမအာခေါင်အထိပေါက်ထွက်မတတ်ပင် သားအိမ်ကိုပါ တဒုတ်ဒုတ် ထိထိမိမိထိဆောင့်လိုးမိနေကာ တစ်ချက်တစ်ချက် ပူကနဲပူကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး စောက်ရည်တွေလည်း ဘယ်လိုမှ မတိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ အသံကလေးတစ်စက်မှမထွက်အောင် နှုတ်ခမ်းပြတ်လုမတတ်ကိုက်ကာ တင်းခံရင်း စောက်ရည်တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထုတ်လိုက်မိတာ နှစ်ကြိမ်ပင် မကတော့ပါ။

သူမအခြေအနေကိုသိပြီး မောင်းအားရှိသလောက် အချက်ပေါင်းရာချီအောင် ဘုတ်ဘုတ်ဘွပ်ဘွပ်နှင့် တရစပ်အားသွန်လိုးပြီး ခွန်စောနောင်လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ လီးကို တစ်ချောင်းလုံး သူမစောက်ပတ်ထဲနှစ်ထားရင်း အသက်ခိုးရှူနေချိန်မှာ နှင်းနှင်းအေးဆီကနေ တအင့်အင့်နှင့် တင်ပါးနှစ်ဖက်ထွန့်လူးရုန်းကန်၍ သူ့လီးကြီးကိုသူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် ရစ်လိမ်ကာ တင်းတင်းဖျစ်ညှပ်စုပ်ဆွဲလာမှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေမိသည်။

နှင်းနှင်းအေးလည်း နှစ်ချီမက သုံးချီတိုင်တိုင်ပြီးကာ စကားဟဟ တစ်ခွန်းတစ်လေမှတောင် မပြောနိုင်ရှာဘဲ သူမရင်ဘတ်ထဲမှာ အောင့်တောင့်တောင့်နှင့် အမျိုးအမည်မသိဝေဒနာတစ်ရပ်နှင့်အတူ ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက် အသက်ပြင်းပြင်းရှူ၍ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ကလေး အမောအပန်းဖြေနေရလေသည်။

"ဟူး လိုးလည်း လိုးနိုင်တဲ့ လူကြီး သွား သိပ်မုန်းဖို့ကောင်း ဟွင်း ဟွင်းးး "

ကောင်မလေး တွန်းဖယ်သည်။ လူချင်းအခွာမှာ တောပ်မတ်နေဆဲဖြစ်သော သူှု့လီးကြီးက ဝါးပိုးဝါးတိုင်ကြီးတစ်ချောင်း လှုပ်ယမ်းခါသွားသလို တယမ်းယမ်းဖြစ်သွားပုံကို ကောင်မလေး မျက်တောင်မခတ်စတမ်း အံကြိတ်၍ကြည့်နေပါသည်။

"ကဲ စုပ်လိုက်ဦး သောက်မယ် ပြီးရင် နောက်တစ်ချီ စ မယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ ပါ ရှင် ရယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း "

နှင်းနှင်းအေး ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်တစ်ချက်နှစ်ချက် နှိုက်ပွတ်လိုက်ကာ သူ့ထံပါးကို တရွေ့ရွေ့ ချဉ်းကပ်လာလေသည်။

"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် "

"လူ လာတယ်"

"နင် နေ ငါသွားမယ် အပေါ်ကတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်"

ခွန်စောနောင် နေရာကထလိုက်ကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ သူထင်သည်ါအတိုင်း ရီမာ လို့ သူခေါ်တဲ့ တင်မေအိကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညအိပ်အင်္ကျ ီကပိုကယိုနှင့် တံခါးအဝမှာ ကနွဲ့ကလျလေးရပ်နေပေသည်။

"ဟင်း ပြန်မလို့လား မအိ "

သူမက ပါးချိုင့်ခွက်လေးပေါ်အောင်ပြုံးပြီး ခေါင်းတစ်ချက်ယမ်းပြလိုက်ရာက…

"ပြန်စရာလား ကိုစောရဲ့ ကိစ္စမှမပြီးသေးတာ ခဏအနားယူရင်း စက်တော်ခေါ်နေတယ် ရှင်ပျင်းမှာစိုးလို့ဆင်းလာတာ"

"လာ အထဲဝင်လေ"

တင်မေအိ အခန်းထဲလှမ်းဝင်လာရင်း ကုတင်ပေါ်ရှိ နှင်းနှင်းအေးဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။

"အချောလေးပဲ နာမည်က … "

"ဒီမှာတော့ ငယ်ငယ် …အဲ ရွှေရည်လင်း တဲ့ နာမည်ရင်း နှင်းနှင်းအေး လို့ခေါ်တယ်"

"ရှင် ရွေးလိုက်ရင် ခေါင်လေးတွေချည်းပဲဖြစ်မှာပါ ဒါဖြင့် လာလေ "

သူ့ လက်ကိုပါ ဆွဲ၍ နှင်းနှင်းအေးရှိရာ ကုတင်နားကိုလျှောက်လာသည်။ ကုတင်စွန်းမှာထိုင်ရင်း သူမကိုယ်ပေါ်က အလွန်ကို ပါးလွှာ ပျော့ပြောင်းလွန်းလှသည့် နိုက်ဒရက်စ် ခေါ် ညအိပ်ဝတ်သည့် ဂါဝန်ရှည်ကလေးကို သူမခါးကနေ ကြိုးကလေးအသာဖြေလျော့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘာတစ်ခုမှမပါသော ဝင်းဝင်းဝါဝါ အပြစ်ပြောရက်စရာ ဘာမှမရှိသည့် ကိုယ်လုံးအလှပိုင်ရှင် မဟေသီ ဒေဝီကလေးတစ်ပါးပဲ ဖြစ်နေပါတော့သည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူမကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်းဘဲ အသာငေးကြည့်နေမိပါသည်။

မျက်နှာဝင်းဝင်းပပ နှာတန်ပေါ်ပေါ် မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် အတော်ကိုလှသလို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ဖုထစ်ကြွရွ အချိုးအဆစ် ကျနလှသော သူမကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း ယောက်ျားသားတို့အကြိုက် ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ရင်ထွားထွားတင်ကားကား ပေါင်တန်ရှည်ရှည် အမျိုးအစားပါပေ။ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ကားကားစွင့်စွင့် သူ့နေရာနှင့်သူ ဖွံ့ထွားငွါးစွင့်လျက်ရှိကာ အထောင်းခံအထုခံ ဒေါင်းတင်မောင်းတင် အကြမ်းခံအသုံးခံမည့် မိန်းမစားမျိုးပဲဆိုတာ မပြောဘဲသိနေရသည်။ လူမျိုးခြားသွေးနှောပြီး ကပြားသွေးလည်း ဖြစ်တာမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အသားအရေ အရပ်အမောင်းကအစ သူမတူအောင် ထူးခြားပေါ်လွင်လှပသူတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည်။

"နှင်းနှင်း ဒါ ကိုယ့်အလုပ်ရှင် တင်မေအိတဲ့ မရီမာလည်း ခေါ်နိုင်တယ် ဝါသနာပါရင် ညည်း သူနဲ့လည်း ဆက်ဆံနိုင်တယ်"

"ဟုတ် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မမ"

"အင်း ညီမလေး က ခုလိုနေတော့လည်း ချစ်စရာလေး "

အမျိုးသမီးက ပြောရင်း လက်တစ်ဖက်က သူမခါးလေးကိုလာပြီး သိုင်းဖက်လိုက်တာမို့ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူမရင်ခွင်ထဲကို အလိုလို ရောက်ရှိသွားရပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးမျက်နှာလေးက သူမသားမြတ် (ရင်သားအိအိ) တစ်ဖက်နှင့်လာရောက်ထိတွေ့မိသည်။

အမျိုးသမီးက သူမမေးစေ့ကလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်အသာပင့်မကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို အမိအရစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

"အို အွန်း ဟွန်း ဟွန်းး အွန်းး …အဟွင်း ဟွင်းးး "

နှစ်ယောက်သား အနမ်းကြောရှည်သွားကြသည်။ တင်မေအိလက်က သူမရင်သားအိအိနှစ်ဖက်ဆီ ထပ်မံရောက်ရှိသွားပြန်သည်။ ယောက်ျားကြီးတွေနယ်သလို နို့နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်ဖျစ်နယ်နေပြီး ထိုသို့ နယ်နေရင်းမှလည်း နှင်းနှင်းအေးနှုတ်ခမ်းများကို သူမနှုတ်ခမ်းအစုံနှင့် လာရောက်ဖိကပ်ပြန်ကာ ဒုတိယအကြိမ်အနမ်းပေးသည်။ 

နို့ကို ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ရင်း နှင်းနှင်းအေးလက်တစ်ဖက်ကို အသာဆွဲယူပြီး သူမရဲ့ရင်သားအုံနှစ်ဖက်အပေါ်ကိုပါ တင်ပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းနှင်းအေးလည်း ကိုင်မိကိုင်ရာ သူမနို့ကြီးနှစ်မြွှာကို အားပါးတရ ဆုပ်ညှစ်ဆွဲကိုင်ကာ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်နို့နယ်ပေးသည့်အဆင့်ကို မကြာမီအချိန်အတွင်း ရောက်ရှိခဲ့ကြလေသည်။ တင်မေအိ ကောင်မလေး၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကိုလက်သွင်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးကို အသာပင်နှိုက်ကိုင်စမ်းလိုက်ပါသည်။ အရည်များဖြင့် စိုစွတ်ချွဲကျိနေသော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကလေးကို လက်ချောင်းများနှင့် ဒေါင်လိုက် စုန်ချီဆန်ချီပွတ်ဆွဲလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းအောက်ဖက်ရှိ စောက်ခေါင်းလိုဏ်ကမူဝကလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းများက ဇပ်ကနဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း တိုးဝင်ရောက်ရှိသွားသည်။

"အ အင့် ဟင့်ဟင့် အဟင်း အိအင့် အင့် မ မမ ရယ် အို "

ခွန်စောနောင်တစ်ယောက် တင်မေအိအနောက်မှနေပြီး သူမပေါင်ခွကြားကို အရှေ့ကနေ လက်လျှိုပြီး နှိုက်ကိုင်လိုက်ကာ ဖောင်းကြွအယ်ထွက်နေသော တင်မေအိစောက်ပတ်အုံကြီးကို စောက်မွှေးများအသာဖွ၍ ဆော့ကစားပေးနေပါသည်။ စောက်ပတ်ကိုလက်ချောင်းထည့်သွင်းပြီး ထိုးနှိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ တင်မေအိ ဖင်ဆုံအိအိကြီးနှစ်ဖက် အနောက်ဖက်ကို သိသိသာသာကော့ကြွပေးလာသည်။

တစ်ဖက်မှာလည်း နှင်းနှင်းအေးနှင့် မိန်းမချင်းအကြည်ဆိုက်နေသလို အနောက်ကနေ ခွန်စောနောင်ရဲ့ သူမစောက်ပတ်ကိုလက်ထည့်၍ အလိုက်တသိနှုးဆွပေးမှုက တင်မေအိရဲ့ရမ္မက်စိတ်ကို ဟုန်းကနဲ လှုပ်နိုးကြွလာစေပါသည်။ တဖန် သူမရဲ့အကိုင်အတွယ် အဆော့အနှူး ကလေးတွေကြောင့်လည်း ဖာသည်မလေးနှင်းနှင်းအေးခမျာ ဆေက်တည်ရာမရဖြစ်ကာ သူမနှုတ်မှနေ၍ တအိအိတအင့်အင့် ညည်းသံကလေး ပေးရင်း ရင်ဗလောင်ဆူဝေလျက် ဆန္ဒရိုင်းတွေအတောမသတ်နိုးထပြီး တဖြည်းဖြည်းသွေးပျက်စပြုလာရပြီဖြစ်သည်။

....................................................................

အခန်း ( ၃ )

ခွန်စောနောင်ရော တင်မေအိပါ နှစ်ယောက်သား အကွက်ကျကျလှုပ်ရှားနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုလို မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် သုံးဦးသုံးဖလှယ် ကာမဆက်ဆံခြင်းမျိုးကို သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အတွေ့အကြုံများစွာရှိခဲ့ဖူးပြီုဖြစ်သည်။ ရံဖန်ရံခါ တင်မေအိအလိုရှိလျှင် ရှိသလို သုံးလေးယောက်မက လေးငါးခြောက်ယောက်အထိပါ လူအုပ်စုလိုက် ကာမပွဲဆင်နွှဲအပျော်ကျူးကြလေ့ရှိရာ ဤမျှလောက်က သူတို့နှစ်ယောက်အနေနှင့် စာမဖွဲ့လောက်ပါချေ။ တင်မေအိ နှင်းနှင်းအေးပေါင်ခွကြားကို လက်ဖြင့်အဆက်မပြတ် နှိုက်ဆွကလိကစား ပေးရင်း သူမကိုယ်လေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ဆတ်ကနဲတွန်းလှဲချလိုက်ရာ နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ကုတင်ကြီးပေါ်ကို နောက်ပြန်လဲပြိုကျသွားသည်။

ပက်လက်ကားရယားလေးဖြစ်သွားသော သူမကိုယ်ပေါ်ကဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းကိုစုပ် လျှာနှင့်အပြန်အလှန် ရစ်ပတ် ထိုးလှိမ့်ကစားရင်း နို့နှစ်ဖက်ကိုပါ ဖျစ်ချေလိုက်ညှစ်နယ်လိုက်နှင့်လုပ်ကာ ချွန်တက်တက်နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီ စို့စို့ဆွဲပေး လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းနှင်းအေး ဖင်ကြီးအောက်ကနေ ကော့တက်လာပြီး သူမလက်များကလည်း တင်မေအိနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ကို အားပါးတရ ပြန်လည် ဆုပ်နယ်ပေးလာသည်။

တင်မေအိ လက်တစ်ဖက် နှင်းနှင်းအေးရဲ့ပေါင်ခွကြားကိုတိုးဝင်လာပြီး သူမရဲ့ဖောင်းအိမို့ကြွနေသော အဖုတ်အုံကလေးကို လက်နှင့် ခပ်ရွရွပွတ်ပေးလိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း အောက်ဖက်ရှိ အပေါက်ကလေးထဲကို ဇပ်ကနဲထိုးနှိုက်ကာဆွလိုက်ရာက …

"ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် စစ်စတီနိုင်းကြမယ် ဘယ်လိုလဲ မင်းလည်း သဘောကျတယ်မဟုတ်လား"

"ဟုတ် မမ သဘောပါ နှင်းလည်း မမကိုချစ်တယ်"

နှင်းနှင်းအေး သူမကို တု့ံ့ပြန်အနမ်းပေးသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်သဘောတူညီမှုရယူပြီး၍ တင်မေအိလည်း သူမခြေရင်းဖက်ကိုမျက်နှာလှည့်ကာ အပေါ်ကနေ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိမှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း နှင်းနှင်းအေးရဲ့စောက်ပတ်ရှိရာကို ခေါင်းတိုးဝင်၍ စောက်ပတ်အုံကလေးကို ပြွတ်ကနဲနမ်းစုပ်လိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်လည်း ကျကျနန လိုက်လံယက်သပ် ဆွပေးလိုက်သည်။ တင်မေအိရဲ့ဖြဲကားပေးလိုက်သောပေါင်နှစ်ဖက်က နှင်းနှင်းအေးရဲ့ခေါင်းကနေကျော်ခွပြီး ပေါင်ခွဆုံရှိ သူမရဲ့စောက်ပတ်မှာလည်း နှင်းနှင်းအေးမျက်နှာနှင့်ကပ်လျက် အပေါ်ကနေ ထပ်မှောက်အိပ်ရက်သား ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိခေါင်းတိုးဝင်လာသော သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ပေးလိုက်သလို အောက်ကနေ တင်မေအိရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမမျက်နှာပေါ် နိမ့်ကျလာခဲ့သော တင်မေအိရဲ့အမွေးအမြင်ထူထပ်လှသည့် စောက်ပတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို သူမနှုတ်ခမ်းများနှင့် အောက်မှ မမီမကမ်းလှမ်းဟပ်၍ နေရာအနှံ့အပြား မက်မက်စက်စက်စုပ်နမ်းပေးနေလိုက်ပါသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ယက်သပ်ဆွနှူးပေးနေကြပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ရော ဖင်ပေါက်ပါမကျန် ပါးစပ်ရောလျှာရော လက်နှင့်ပါမကျန် အပြည့်အဝအသုံးချကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ရမ္မက်နယ်ကျွံ ဏှာထလျက်ရှိတာကို ခွန်စောနောင်တစ်ယောက် အနောက်ကနေ အသေအချာလှမ်းကြည့်အရသာခံရင်း သူ့လီးကိုသူလက်နှင့်ပွတ်သပ်၍ လီးတောင်လာအောင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေပါသည်။

မကြာပါ။ သူမတို့နှစ်ယောက်ထံမှ မချိတင်ကဲ ညည်းတွားရေရွတ်မာန်သွင်းသံတွေ အမျိုးစုံအောင်ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် တင်မေအိ အတောက်ဖက်ကိုလှည့်ကာ …"ကိုခွန်နောင်" ဆိုပြီး …

"ကျွန်မဖင်ထဲ ရှင့်လီးသွင်းပေးစမ်း ဒီအတိုင်း ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲ မြန်မြန်လုပ် ကျွန်မပြီးမှ သူ့ကိုလိုး"

"လာပြီ မအိ ငါ အသင့်ပဲ "

ခွန်စောနောင်လည်း သူမပြောသည့်အတိုင်း အနောက်ကနေ သူမဖင်နှစ်ဖက်ဖြဲကာ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးထည့်သွင်းလိုက်သည်။ လီးဝင်သွားသည်နှင့် သူ အားရပါးရဆောင့်ပြီ။ လိုးပြီ။ ဝင်နေကျတွင်းဟောင်းထဲကို ဂေါ်လီလီးဒသ်ပြဲကြီးက အထစ်အငေါ့မရှိ ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း ဝင်ရောက်ပြီး ဖင်ပေါက်တစ်ခုလုံး ကျွံနစ်ဝင်သွားအောင်ပင် ဖိလိုက်ဆောင့်လိုက် အပီအပြင်လိုးသွင်းလိုက် လီးပြန်နှုတ်လိုက်နှင့် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ တင်မေအိ အိကနဲ အင့်ကနဲအော်မြည်လာပြီး အောက်မှ နှင်းနှင်းအေးမျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်နှင့် အားမနာစတမ်း ဖိပွတ်၍နေလေပြီ။

နှင်းနှင်းအေးလည်း ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီး တင်မေအိဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်ပုံထွက်ပုံတွေကို အနီးကပ်မြင်တွေ့နေရပြီး ရမ္မက်ထန်လာရာက တင်မေအိရဲ့အဖုတ်ယက်ခြင်းအပေါ် သာယာစိတ်ဝင်လာမိသလို သူမကိုယ်တိုင်လည်း တင်မေအိစောက်ဖုတ်ကို သဲကြီးမဲကြီး မှုတ်ပေးလျက်ရှိကာ ယောက်ျားလုပ်သူ ခွန်စောနောင်ကလည်း အနောက်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဇယ်ဆက်သည့်အလား တရစပ်ကြီး ဖိလိုးလျက် သူမတို့နှစ်ယောက်လည်း တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲယက်ရင်းဆွရင်း သုံးဦးစလုံး ကာမအာရုံရဲ့အထွတ်အထိပ်ဆီ တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

ခွန်စောနောင် လီးကို တင်မေအိဖင်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး လရည်တွေကို သူမဖင်သားနှစ်ဖက်အပေါ်သို့ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိကိုယ်လုံးကြီးရဲ့အောက်ကနေ သူမကိုယ်လုံးလေးကို လှိမ့်၍ထွက်လိုက်ရာက ခွန်စောနောင်ရဲ့လရည်မကုန်သေးသောလီးကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် အမိအရလှမ်းကိုင်ကာ လီးကြီးကိုအငမ်းမရ လာရောက် စုပ်နမ်းပေးနေလေသည်။ ပေကျံနေသောလရည်တွေ ပြောင်စင်အောင်ယက်ပေးသည်။ တင်မေအိလည်း သူမနဘေးမှာ ကုန်းကုန်းကွကွနှင့်လာရောက်ပြီး ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကို သူမပါဝင်ရောက်၍စုပ်ပေးလေသည်။ လီးစုပ်ရင်း လချောင်းတစ်ခုလုံးဆုပ်က်ုင်ပြီး လက်နှင့်ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးနေပြန်သည်။

မိန်းမသားနှစ်ယောက်၏ တစ်လှည့်စီ အပြိုင်အဆိုင်လီးစုပ်ပေးခြင်းက ခွန်စောနောင်၏ရာဂစိတ်ကို တစ်ဖန်ပြန်လည်နိုးထလာစေသည်။ သူ့လီးကြီးက တမုဟုတ်ချင်း သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ တောင်မတ်ကြီးထွားလာသလို ခွန်စောနောင် သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးကိုကြည့်ပြီး …

"ကဲ မအိ ပြန်စမှာလား နှင်းနှင်းရော ဘယ်သူ့ကို အရင်စလိုးပေးရမလဲ ပြောပါ"

"နှင်းနှင်းကို လိုးလိုက် အိ ခဏတော့ အချိန်ရသေးတယ် ရှင်လိုးတာကြည့်ချင်တယ်"

"ကောင်းပြီ ဖင်ကုန်းလိုက် နှင်းနှင်း"

"ဟုတ် ဦး "

နှင်းနှင်းအေးလည်း ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ သူမဖင်ကိုကုန်းပေးသည်။ မပွင့်တပွင့်ပုံစံနှင့် သူမဖင်ပေါက်နီနီလေးကို အပီလိုးချင်စိတ်ပေါက်မိသော်လည်း မိမိစိတ်ကိုထိန်းချုပ်ပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲကိုသာ သူ့လီးဒစ်ကြီးတေ့ကာ စောက်ခေါင်းထဲ ဗြိကနဲ လီးကို ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။ သူမဖင်သားနှစ်ဖက်ဆွဲဆွဲပြီး တဗြုန်းဗြုန်းနှင့် တရစပ် မနားစတမ်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။

သိပ်သည်းတစ်ဆို့စွာ ဝင်ရောက်နေသော ဂေါ်လီလီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး လေဝင်ပေါက်မရှိအောင် ပြည့်သိပ် ကြပ်ညှပ်လျက် ရှိလေရာ သူမအနေနှင့် အလွန်အမင်းအခံခက်လှပြီး အံကိုတင်းတင်းပင်ကြိတ်ထားမိပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးခမျာ အော်ချိန်ကလေးတောင် ကောင်းကောင်းမရရှာပါ။ လီးကြီး တဘောက်ဘောက်တဘွပ်ဘွပ်နှင့် အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့်ပေးနေပြီး ထိုလိုးဆောင့်မှုကလည်း သူမရင်ထဲက ရမ္မက်မီးတောက်ကို ဆထက်ထမ်းပိုး ပိုမို၍ ဆူဝေကျွမ်းမြိုက်အောင် မီးထိုးလှုံ့ဆော်ပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ သူမစောက်ဖုတ်နံရံတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်တိုက်လှိမ့်ကြိတ်ကာနေသော ဂေါ်လီလုံးများကြောင့်လည်း ရာဂဇောအဟုန်ပြင်းပြင်းနိုးကြွပြီး မရိုးမရွခံစားနေရခြင်းဖြစ်ပေမည်။

"အ လိုးလိုး ကောင်း ကောင်းတယ် လီးကြီး နင့် နင့်နေတာပဲ ဟင့်ဟင့်"

"နင့် ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခွက်နေအောင်ကုန်းထား နှင်းနှင်း ဒါမှ ငါ့လီးက အဆုံးအထိဝင်မှာ ဖင်လည်း ဒီအတိုင်းအသေငြိမ်မထားနဲ့ ဖင်ကစားပေး ကြားလား"

"ဟုတ် ဟုတ် ကောင်း လွန်းလို့ ပါ အ အ ဦး ရာ တောင်းပန်ပါတယ် သမီး အနောက်ကို တွန်း ဆောင့်ပေးမယ် ကဲ အင့် အင့် အ ရ ရလား"

"ဟုတ်ပီ ရှယ်ပဲ ဒါမျိုးမှ အပီလိုးလို့ကောင်းတာ ငါ့လီးအသွင်းနဲ့ နင့်ဖင်ပြန်ဆောင့်မှ လီးတဆုံးဝင်မှာပေါ့ ကောင်းတယ် ကော့ပေး အနောက်ကိုပြန်ညှောင့်ပေး မအိနဲ့လိုးရင်လည်း ကြည့်ထားလိုက်ဦး သူက ဖင်အညှောင့်ကောင်းတယ် ကျွမ်းလည်းကျွမ်းတယ် သူနဲ့လိုးရင် တော်ရုံကောင်မခံနိုင်ဘူး ခဏလေးနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ရောပဲ "

တင်မေအိလည်း သဘောကျဟန်နှင့်ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေးလုပ်ပြီး …

"သွားစမ်းပါ ပေါက်ကရတွေ သူ့စကားအားလုံး လျှောက်ယုံမနေနဲ့ သိလား နှင်းနှင်း …သူက လိုးလို့လည်းကောင်း သူသက်သာအောင် ဆိုပြီး ဒီလိုပဲ မဟုတ်ကဟုတ်က လျှောက်ပြောနေကျ ဟင်း ဟင်းဟင်း"

တင်မေအိပြောရင်း နှင်းနှင်အေး ပိုထန်လာအောင် သူမနို့တွေကို လက်နှင့်ချေနယ်ပေး စို့ပေးသည်။ စောက်ပတ်လိုးနေသော ခွန်စောနောင် လမ်းကြောင်းပိုပွင့်လာအောင်ဆိုပြီး နှင်းနှင်းအေးဖင်သားကြီးတွေကိုဖျစ်နယ်ရင်း ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်၍ ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ် ဆောင့်သွင်းပေးသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း စောက်ပတ်အလိုးခံရင်း သူမဖင်ကိုပါ ကောင်းကောင်းနှိုက်ဆောင့်ပြီး ဖင်အတွယ်ခံနေရ၍ စောက်ရည်တပွက်ပွက် ထွက်လျှံကျလာကာ ခွန်စောနောင်မပြီးခင် တစ်ချီအရင်ပြီးရလေသည်။

ခွန်စောနောင် မိနစ်လေးဆယ်လောက် အချိန်ဆွဲပြီး နှင်းနှင်းအေးရဲ့ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်စုံကိုင်ဆွဲယူ၍ ဖင်သားကြီးတွေ တုန်ကနဲတုန်ကနဲဖြစ်သွားအောင် အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း စိမ်ပြေနပြေလိုးပစ်လိုက်ရာ သူလရည်ထွက်ချိန်မှာ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူနှင့်အတူ နောက်တစ်ချီထပ်ပြီး ပြီးရပြန်လေသည်။

ဒီနောက်မှာတော့ သုံးယောက်သား လီးစုပ် စောက်ပတ်မှုတ်လုပ်ကြပြီး အရှိန်ရလာသည်နှင့် တင်မေအိကို ပက်လက်အနေအထား အတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲအိပ်ခိုင်းကာ သူမစောက်ပတ်ထဲလီးသွင်းပြီး လှေကြီးထိုး တစ်ချီထပ်လိုးပေးရသည်။ ခွန်စောနောင်လည်း အပွဲပွဲနွှဲ၍ တော်တော်ပြိုင်းသွားပြီး မိန်းမနှစ်ယောက်အကြားမှာ ချွေးတလုံးလုံးနှင့်ဝင်ရောက်လဲလျောင်းရင်း ခေတ္တခဏအနားယူလိုက်ရသည်။

အရက်သောက်ကြသည်။ တင်မေအိရော နှင်းနှင်းအေးပါ သူနှင့်အတူ ဝိုင်းသောက်ကြပြီး သူ့လီးပြန်တောင်လာအောင် အလုအယက် စုပ်ပေးကြသည်။

"ကိုခွန်နောင် မအိနဲ့ နှင်းနဲ့ ပွတ်တာကြည့်ဦးမလား"

"ကောင်းသားပဲ "

"အိ အချိန်မရဘူး ပြန်သွားရမှာ ပထန်ကောင်နိုးလာမှ အိကိုမတွေ့ရင် တောင်မေးမြောက်မေးမေးနေဦးမယ် နှင်းလေးကို ထန်အောင်လုပ်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး တင်မေအိ နှင်းနှင်းအေးကို သူမမျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းရင်း အောက်ကနေ ကောင်မလေးရဲ့စောက်ပတ်နှင့်ဖင်စအိုကို စိတ်ကြိုက်အနေအထားမရမချင်း ကြွနေရွနေအောင် အပြတ်ဆွဲနှူးပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကိုပါးစပ်နှင့်စုပ် စောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာကိုအသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ ယက်ပေးဆွပေးသည်။ ဖင်ပေါက်ကို လက်ထိုးနှိုက်၍ဆွသည်။ စောက်ပတ်ကိုလည်း လက်နှစ်ချေုာင်း ကနေ သုံးချောင်းအထိပူး၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်သဖြင့် နှင်းနှင်းအေလည်း တဟင်းဟင်းတကျွတ်ကျွတ် အော်ညည်းရင်း စောက်ရည်အလိုက်ကြီးလိုက်ကာ ကော့ပျံလာရလျက် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်များပေပွလာလေရာ တော်တော်ကလေး အလိုးခံချင်နေပြီမှန်း သိသာနေပေတော့သည်။

"မမ ဆောင့်ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး အ ထိ ထိတယ် စောက်ပတ်လည်းရွ ဖင်လည်း ရွလွန်းနေပီမမရဲ့ဟင့်ဟင့်"

"နင့်လက်လည်း အငြိမ်မထားနဲ့ ငါ့စောက်ပတ်ဆွပေးဦး ဒါမှ အပြတ်ရွပြီးအရည်လိုက်လာမှာ "

"မမ အပေါ်ထပ်သွားမယ်မဟုတ်လား "

"အေး ကုလားကြီးရှိတယ် သူငါ့ကိုစောင့်နေမှာ"

"သူ့တစ်ယောက်တည်းလား မမ"

"အေးပေါ့ တစ်ယောက်တည်း ဒါပေမယ့် သုံးလေးယောက်စာမကဘူး လိုးတာ လိုးတာများဆိုတာ ဟင်းဟင်း ထန်တာတော့ ဘာထန်သလဲမပြောနဲ့ သူ့လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲထည့်ပြီး လူကို တစ်နေကုန်ပတ်လိုးနေတော့တာပဲ နိုးလာရင်လည်း အနည်းဆုံး သုံးလေးချီတော့ အသာကလေးပဲ ငါ အပြတ်ရွနေဖို့လိုတယ်"

"စိတ်ချမမ မမဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်ရစေ့မယ်"

နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိခြေရင်းဖက်မျက်နှာမူကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားတိုးဝင်ပြီး တင်မေအိသဘောကျ သူမရဲ့စောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ စိတ်လိုလက်ရပင် နမ်းပေးစုပ်ပေး ထိုးယက်ဆွပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်လုံး ရမ္မက်ဇော သည်းထန်လာကြပြီးနောက် အချင်းချင်း နှူးနှပ်ဆွပေးနေရာကနေ ယောက်ျားလီးအစစ်နဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်များ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရပင်ဖြစ်ပေါ်လာကြလေသည်။

တင်မေအိလည်း ပထန်ကြီးဆီသွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး …

"ကဲ နှင်းလေး တော်ပီ ကိုခွန်နောင် ရှင်ပဲ ရှင့်ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ကလိုက်တော့ …ကောင်မလေး စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော အပြတ်ရွနေပြီ စောက်ပတ်လိုးလိုး ဖင်လိုးလိုး ရတယ် ရှင့်သဘောရှိလုပ်ပေတော့"

"တကယ်လား နှင်းနှင်း …ဒီတစ်ခါ ငါ ဖင်လိုးမှာနော် "

"ဟင့်ဟင့် မ မအိ ပြောထားပြီပဲ …ဦး ဖင်လိုးချင်လား ရတယ် …သမီးလည်း မမဆွနေတာနဲ့ပဲ စောက်ပတ်ထဲရောဖင်ပေါက်ထဲမှာရော ဦးလီးကြီး အပြတ်ကိုသွင်းချင်နေတာ … မြန်မြန်လိုးတော့ဦးရာ ဦးမလိုးရင် နောက်တစ်ယောက်လိုးခိုင်းမိလိမ့်မယ် ဒါ နောက်နေတာ မဟုတ်ဘူး အနေခက်လွန်းလို့ ပါ … အ ဟင့် ဟင့်ဟင့်"

သူမစကားကိုကြားတော့ ခွန်စောနောင်ဖင်လိုးမှုအတွက် အခွင့်အရေးက ၁၀၀ ရာခိုင်နှုန်း ပိုသေချာသွားတော့သည်။

"အောင်မာ နင်ကလား …နောက်တစ်ယောက်တွေ ဘာတွေလုပ်မနေနဲ့ ငါ့လီးပဲ အရင်စုပ်လိုက်ဦး ညည်းဖင်ပေါက်တစ်ခုလုံး ပူကျိန်းသွားအောင် လိုးပေးမယ် …ဘာမှမပူနဲ့ ကြားလား"

သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာနေရာယူပြီး ဖင်လိုးမှုစတင်ကြသည်။ ခွန်စောနောင်လီးကြီးက ကြီးမားလွန်းနေတာမို့ ရုတ်တရက်တော့ သူမဖင်ပေါက်ထဲဝင်ဖို့ကို နှစ်ယောက်သားအတော်ကလေးကြိုးစားယူရသည်။ ဂေါ်လီတွေက တစ်ဆို့ကြပ်နေသည်။ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းဝင်ရုံ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ခပ်မှန်မှန်လုပ်ကာ တဖြည်းဖြည်းချော့လိုးရင်း အဝင်ချောလာပြီဆိုတော့မှ အားနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး အနောက်ကနေ ဖိ၍ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်တော့မှသာ လီးကြီးတစ်ဝက်လောက်နစ်ဝင်သွားသည်။

"နင် ဖင်ခံကျင့် မရှိသေးဘူး"

"သုံးလေးကြိမ် လိုးဖူးတယ် အရင်က သမီးနဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ ဘဲကြီးလေးပွေခေါ်တာနဲ့ အပြင်အော်ဒါလိုက်သွားတာ သူတို့ တစ်နေကုန်စောက်ပတ်လိုးပြီး အားရတော့ ဖင်ကိုပါ လေးယောက်ဝိုင်းလိုးကြတော့တာပဲ "

"အဲ ဒါ ပထမဆုံးလား"

"မဟုတ်ဘူး ဒီ့အရင်က နှစ်ခါလား သုံးခါလားမသိ ကြာပြီ သမီးတောင်မမှတ်မိဘူး ရည်းစားနဲ့တုန်းကတစ်ခါ ဖာဂေါင်းနှစ်ယောက်က တစ်ခါလိုးဖူးသေးတယ် ရည်းစားကတော့လီးသေးတယ် ဂေါင်းနှစ်ယောက်လီးကျတော့ သူ့ထက်ပိုကြီးတယ် ဦးဟာလောက်တော့ ဘယ်ရှိမှာလဲ ဟင်း ဟင်း … ဦးနဲ့မမ မို့လို့ သမီးပြောပြတာ သမီးသဘောမတူဘဲ အလိုမတူဘဲလိုးတော့ နာတာပဲသိတယ် ဘာမှမခံစားရဘူး ဖင်ကွဲတယ် သွေးတွေပါထွက်တာနော် …တစ်ပတ်လောက်အထိ ချီးပါလို့မရဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း"

တင်မေအိလည်း သူမစကားကြားတော့ …

"ညည်းက အထာပေးပြီး ကိုယ်မသိတဲ့သူရှေ့မှာ ဖင်အရင်ကုန်းပေးလိုက်တာကိုး ဖင်ကုန်းတယ်ဆိုတာ စောက်ပတ်တစ်ခုတည်းလိုးဖို့ မဟုတ်ဘူူး ဖင်ခံချင်စိတ်ရှိမှ ဖင်ခံသက်ကလေးလည်းရ ဖင်ခံကျင့်ကလေးလည်းရှိတော့မှသာ ခွေးကုန်းကုန်းပေးရတာ သူတို့စိတ်ကြိုက် ဘာလိုးလိုး ရတယ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ဖွင့်ခံပေးတယ်မှတ် နောက်ဆို ကြပ်ကြပ်သတိထား နှင်းလေး … နင်ဖင်ခံချင်မှကုန်းပေးရမယ် ကြားလား မမပြောတာ … ကုန်းပြီဟေ့ ဆိုရင်လည်း ရှိတဲ့အပေါက် အကုန်လိုးပစေပဲ ဘာလိုးလိုး ငြင်းမနေနဲ့တော့ မရတော့ဘူး"

"အေး နင့်မမက သူ့အတွေ့အကြုံရှိလို့ပြောပြတာ ငါ့ကိုတောင် ဒီလိုတစ်ခါမှ မပြောပြဖူးဘူး"

တင်မေအိလည်း တဟင်းဟင်းရယ်ရင်း ခွန်စောနောင်ကို မျက်စောင်းလှလှကလေး ထိုးပစ်လိုက်လေသည်။

"ကဲပါ ရှင့်ဖာသာရှင် လိုးမှာလိုး စကားမများနဲ့ အိမ်ရောက်မှ ကျွန်မပြောပြမယ် ခု အချိန်မရတော့ဘူး"

သူမလည်းပြောပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို သေချာပြန်လည်ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။

ခွန်စောနောင်လည်း သူ့အလုပ်သူလုပ်ပြီ။

နှင်းနှင်းအေးဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီးကို အရင်းမြုပ်သည်အထိ အားနှင့်ဖိဆောင့်သွင်းကာ တရစပ်ပင် လိုးပစ်လိုက်သည်။ လီးဝင်သံ ဘုတ်ဘုတ်ဖတ်ဖတ်အသံများပေးပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ အတင်းဝင်အတင်းထွက် ပုံစံနှင့် အရှိန်နှုန်းခပ်ပြင်းပြင်း သွက်သွက်မှန်မှန်ကြီးလိုးဆောင့်သွင်းပေးလိုက်ရာ ကောင်မလေးခမျာ သူ့လီးကြီးဝင်ရောက်လိုးခွဲမှုဒဏ်ကို မချိအောင် ခံစားနေရတော့သည်။

နှင်းနှင်းအေး မျက်နှာကလေးရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်ထြဖစ်နေရသည်။ အသံမထွက်မိအောင် သူမပါးစပ်ကို တင်းတင်းပိတ်ပြီး ထိန်းထားပေမယ့် အုကနဲအင့်ကနဲ တအွန်းအွန်းတအင့်အင့် အသံကလေးများက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာ ထွက်ပေါ်လာနေပေသည်။ ဖင်ခံသက်နုရတဲ့အထဲ ဂေါ်လီလီးနှင့်မှ ပက်ပင်းတိုးမိနေတာမို့ သေချင်စော်နံလောက်အောင် ခံနေရသည်။ သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့်လျိုနှိုက်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ရင်း သက်သာရာရလိုရငြား ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့် ဘာမှမထူးပါ။ နာတာကနာတာပဲဖြစ်သည်။

ခွန်စောနောင်ကတော့ သူမကို တမင်တကာ နောင်ကြဉ်အောင် ဒဏ်ခတ်နေရော့သလားမသိ။ ကောင်မလေးရဲ့ခံစားမှုဝေဒနာကို လုံးဝအမှုမထားဘဲ သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးကြီးနှင့် အချက်မှန်မှန် လိုးဆောင့်ရင်းဖြင့် အပြတ်ကို ဇိမ်တွေ့နေလေသည်။

တင်မေအိလည်း ခွန်စောနောင်ဖင်လိုးပုံ နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် မချိမဆန့်ဝေဒနာခံစားရင်း ထွန့်ထွန့်လူးနေရပုံတွေကို ကြည့်ရင်း ဏှာတဖြည်းဖြည်းထကြွလာသဖြင့် ညဉ့်အိပ်ဝတ်စုံကို အလျင်အမြန်ပင် ပြန်လည်ကောက်ဝတ်လိုက်ရပြီး သူတို့နှစ်ယောက်အား နှုတ်ဆက်၍ အခန်းထဲကနေထွက်လာကာ အပေါ်ထပ်ရှိ သူမအိပ်ခန်းဆီကို လှမ်းတက်လာခဲ့လေသည်။

.............................................................

အခန်း ( ၄ )

သူမ အခန်းထဲရောက်တော့ မစ္စတာရန်းက နိုးနေပြီ။

တင်မေအိကို ဘယ်ရောက်နေသလဲ ဘာလဲ မမေး။ သူ့ဖာသာ ဖန်ခွက်ထဲကို အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် ငှဲ့ထည့်ကာ ဇိမ်ခံသောက်ရင်း စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ရှိုက်ဖွာ၍နေတာကို တွေ့ရသည်။ တင်မေအိ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းလျက်ရှိသော သူ့ထံပါးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း အမြည်းတစ်ဖတ်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲခွံ့ကျွေးလိုက်သည်။ သူ လှည့်လာသည်။

"နို့ နဲ့ ကြက်ဥ မှာဦးမလား အစ်ကို"

သူမ မေးလိုက်တော့ …

"ဟင့်အင်း" ဟုခေါင်းခါပြီး အိပ်ရာပေါ်ပစ်ချထားသော ဆေးဘူးခွံကို ညွှန်ပြသည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံထုတ် ကာမအားတိုးဆေးတစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ကြာလည်းကြာ သုက်ကိုလည်းထိန်းစေနိုင်သည့် အလွန်အစွမ်းထက်လှသောဆေးဖြစ်ကြောင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ တင်မေအိ ပြုံးတုံ့တုံ့လုပ်ပြီး သူ့ကို ပုခုံးကလေး အသာတွန့်ပြလိုက်တော့ မစ္စတာရန်းက ဟက်ကနဲ အသံထွက်အောင်ရယ်ပြီး သူမခါးလေးကို သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်နှင့် လာရောက် ပွေ့ဖက်လိုက်ပါသည်။ ပါးတစ်ဖက်ကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်သည်။ တင်မေအိလည်း မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်အပြည့် ဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိသော သူ့မျက်နှာပြင်အနှံ့ကို လိုက်လံနမ်းရှုံ့ကစ်ဆင်ပေးကာ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ကြလေသည်။

"လိုးချင်ပြီကွာ ငါစောင့်နေတာ"

"နေဦး အစ်ကို အဝတ်မချွတ်ရသေးဘူး "

ထိုင်ရာကနေ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်ကို လုံးဝနစ်ကက်ဖြစ်အောင် ချွတ်ချလိုက်ကာ သူ့အရှေ့မှာ ကနွဲ့ကလျလေး လာရပ်ပြလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးများက သူမ၏ပြည့်ဖြိုးတင်းရင်းကာ အစွမ်းကုန် မို့မောက်ကြရွလျက်ရှိသော ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို အထက်အောက်မကျန် စားမတတ်ဝါးမတတ်ပင်စူးစိုက်ကြည်နေပြီး သူမကို သူ့အနားလာဖို့ လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။ တင်မေအိလည်း ကုတင်နားကိုပြန်လှေက်လာပြီး သူ့ရဲ့ခြေရင်းမှာ အသာအယာပင် ဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမလက်က ပထန်ကြီးရဲ့ခါးမှာ သိုင်းချည်ထားသော နံငယ်ပိုင်းကဲ့သို့အရာလေးကို ဆွဲလှန်ချွတ်ချပစ်လိုက်ရာ ပထန်ကြီးမစ္စတာရန်းရဲ့ ကြီးမားထွားကျိုင်း၍ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားလှသောလီးငပဲမဲမဲသဲသဲကြီးက သူမမျက်စိရှေ့မှာ ဘွားကနဲပေါ်ထွက်လာရပြီး လေယာဉ်ပစ်စကဒ်ဒုံးကျည်အလား တလှုပ်လှုပ်တယမ်းယမ်းနှင့်ရှိနေတာကို တွေ့ရလေတော့သည်။

ဒရိုင်ဘာကြီးခွန်စောနောင်နှင့် နင်လာငါလား ရှိမည်ထင်ရသော်လည်း ဟိုလီးကဲ့သို့ ဂေါ်လီထည့်ကာ ပြုပြင်ထားသောလီး မဟုတ်ဘဲ မွေးရာပါ ထွားထွားလျားလျားနှင့် လှပအပြစ်ကင်းကာ စင်းလုံးချော ဟုဆိုရမည့် တိုင်းတစ်ပါးလူမျိုးခြားလီးသာ ဖြစ်တာမို့ သူမအနေနှင့်တော့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ စိတ်လှုပ်ရှားချင်စဖွယ် ကောင်းလှပေသည် ဟု တင်မေအိထင်မှတ်မိသည်။ သူတို့လူမျိုး ၁၀၀ မှာ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်းလောက်က လီးကြီးကြသည်။ ရှည်လည်းရှည်လေ့ရှိကြသည်။ ကိုယ့်မြန်မာတိုင်းရင်းသား အများစုရဲ့လီးကမူ အချိုးအစားမညီကြဘဲ ကြီးသည့်လီးကကြီး ရှည်သည့်လီးကရှည် တိုတိုတုတ်တုတ်နှင့် သေးသည့်လီးကသေးနှင့်မို့ သူတို့နှင့်နှိုင်းစာလျှင် ခန့်မန်းရ အလွန်ခက်လှသည် ဟု ပြောရပေမည်။

တင်မေအိ လဒစ်သားရေ ပြဲလန်ပြီးသားဖြစ်နေသော သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူး အာတာပြဲကြီးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်၍ စုပ်ငုံကာ အာငွေ့ပေး လိုက်သည်။

"ဟားးး ဂွတ်ဒ် ဗဲရီး ဗဲရီးဂွတ်ဒ် ဘေဘီ … အား …ဟား  ဖတ်ခ်  ရှစ်!! "

မွန်ဘိုင်း(ဘုံဘေ) သား အများစုက အင်္ဂလိပ်စကားကြားညှပ်၍ ပြောလေ့ရှိကြသည်။ စာတတ်ပေတတ် လူလတ်တန်းစား ကုန်သည် တစ်ယောက် ဖြစ်၍လည်း စကားအပြောအဆို လည်လည်ပတ်ပတ် နှံ့နှံ့စပ်စပ်ရှိလှသည်။ ဗမာစကားလည်း အတော်ကလေး လည်လည်ဝယ်ဝယ် ပြောတတ်သည်။ သူက ဗမာပြည်ပေါက် ကမာရွတ်သားဖြစ်ပြီး အသက်တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်သားလောက်မှ မိဘတွေနှင့်အတူ အိန္ဒိယနိုင်ငံ မွန်ဘိုင်း( Mumbai) သို့ ပြောင်းရွှေ့သွားခြင်းဖြစ်ကြောင်း တင်မေအိကို ပြောပြသည်။ အရောင်းအဝယ် ကိစ္စတစ်ခုနှင့် မြန်မာပြည်ကိုလာခိုက် သူမကဲ့သို့ ချစ်စရာလည်းကောင်း သဘောမနောလည်းကောင်းမွန်ပြီး ရုပ်အဆင်းရူပကာ ချောမောလှပသည့် မိန်းမပျိုချောကလေးတစ်ယောက်နှင့် ယခုလို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့ဆုံချစ်ကျွမ်းဝင်ခွင့်ရတာမို့ အထူးပင် နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်မှုရှိလှကြောင်း ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ကို အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်၍ ပြုစုရာမှာ မွန်ဘိုင်းသူ အလှပဂေးလေးတွေထက် အပုံကြီး သာလွန်သည့်အကြောင်းများ ပြောလေရာ တင်မေအိလည်း သူ့စကားကြားပြီး ဟုတ်သော်ရှိ မဟုတ်သော်ရှိ သူမရင်ထဲက အတိုင်းမသိ ကြည်နူးပီတိစိတ်ကလေးများ ဖြစ်မိသွားသည်။

"ရှင် ဒီမှာ ကြိုက်သလောက်နေပါ ရှင် ရှိနေတဲ့ကာလပတ်လုံး ရှင့်လိုအင်မှန်သမျှ လိုလေသေးမရှိဖြည့်ဆီးပေးဖို့ ကျွန်မတာဝန်ယူတယ် ကျွန်မအပြင် တခြားမိန်းကလေး တစ်ယောက်မက ခေါ်ချင်ရင်လည်း ရတယ် … အတူတူပျော်ပါးချင်တယ် ဆိုရင်လည်း ကျွန်မကို ကြိုပြောပါ အားလုံး စီစဉ်ပေးနိုင်ပါတယ်"

သူမကလည်း စိတ်ထဲရှိတာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ထုတ်ဖော်ပြောခဲ့ပါသည်။ အတွေ့အကြုံကိုယ်စီရှိပြီး အပေးအယူညီမျှကြ၍လည်း နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် ငြီးငွေ့စိတ်ပျက်ခြင်းမျိုး အလျဉ်းမရှိဘဲ ရမ္မက်ဆန္ဒရိုင်းများ အမြဲတစေ တက်ကြွထက်သန်လျက် ရှိနေကြကာ ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် မက်မပြေအောင် ခံစားနေမိကြလေသည်။

တင်မေအိ အစုပ်အမှုတ်ကျွမ်းမှုကြောင့် သူ့လီးက မတရားကြီး တောင်မတ်လာသည်။ ခွန်စောနောင်လီးကဲ့သို့ ဒေါင်းတင်မောင်းတင် ပစ်ရန်အသင့် ဆိုသော အနေအထားသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ တင်မေအိလည်း လီးစုပ်လို့ဝတာနှင့် အလိုးခံချင်စိတ်က ထိန်းမရတော့ပေ။ သူမပေါင်ခွကြားရှိ အင်္ဂါဇပ် ခေါ် စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည်တွေ စိုစိစိချွဲကျိကျိလေးဖြစ်ကာ တအားကို အနေခက်လွန်းလှပေပြီ။

သူက တင်မေအိရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး ပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်ကာ စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးမည်ပြုသော်လည်း သူမကလက်မခံဘဲ သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်ရင်း  …

"ကျွန်မ တအားဖြစ်နေပြီ အစ်ကိုရဲ့ စောစောကတည်းက အရည်အထွက်လွန်ပြီး ပြီးချင်နေပြီ အစ်ကို့ကိုပြုစုဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ မယုံရင် ဒီမှာကြည့်လိုက် …တွေ့လား … သူ့ အကြိုက် ကျွန်မမြင်းစီးပေးမယ်"

ဆိုပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ ကပ်ထိုးပြလိုက်သည်။ မစ္စတာရန်းက စောက်ပတ်ကို နီးနီးကပ်ကပ် ဖြဲကြည့်ကိုင်ကြည့်ရုံမက သူ့ပါးစပ်နှင့်လည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ ကုန်းစုပ်နမ်းပစ်လိုက်ရင်း မို့မို့ရွရွဖြစ်ကာ ဖောင်းကြွ၍နေသော တင်မေအိ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကလေးတွေကို သူ့လျှာနှင့် မရမက လိုက်လံ လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက် ယက်သပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ တင်မေအိလည်း တဟင်းဟင်းနှင့် သဘောကျစွာရယ်လိုက်ပြီး မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးလေးနှင့် သူ့ကို …

"ဟင်း ဟင်း တော်ပါတော့ စောက်ပတ်စားကြီးရယ် မှုတ်မနေနဲ့ ယက်လည်း ယက်မနေတော့နဲ့ လိုးစရာရှိ လိုးမယ့်သာလိုးကြတာပေါ့ ရှင့်လီးပြဲကြီးလည်း တရမ်းရမ်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့ တောင်လွန်းမက တောင်နေပြီ ဒီက စောက်ပတ်ကလည်း ရွထပြီး အလိုးခံချင်လွန်လွန်းလို့ ဟိုဖက်ကမ်းအထိတောင် ဆိုက်ရော့မယ် …စောက်ပတ်ကုန်းဟပ်ချင်ရင်လည်း နောက်မှပဲ ရှင့်စိတ်တိုင်းကျ သဘောရှိလုပ်ပေတော့"

ဆိုပြီး စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်ပက်စက်စွာပြောလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အိပ်ရာပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမခြေနှစ်ဖက် တက်ခွထိုင်၍ မတ်တောင်နေသော သူ့လီးထိပ်နှင့်တည့်တည့် သူမစောက်ပတ်အဝကို အသေအချာတေ့ချိန်လိုက်ကာ အပေါ်စီးက ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်လေသည်။ လီးကြီး ဗြိကနဲ အသံနှင့်အတူ စောက်ရည်စိုရွှဲနေသော သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို တစ်ချောင်းလုံးအပြည့် ရှောကနဲ ကျွံနစ်ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ရင်ထဲ နင့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ခွန်စောနောင်လီးကြီးက ဂေါ်လီတွေနှင့်မို့ သူမအနေနှင့်ယခုလို ကရှူးမူးထိုး တစ်ခါမှ မလိုးပေးဖူးခဲ့ပါ။ အကယ်၍လိုးဖြစ်လျှင်လည်း မာကြောလှသည့် ဂေါ်လီလုံးကြီးတွေက သူမစောက်ပတ်နံရံတွေကို အကြမ်းပတမ်းထိခိုက်ပွတ်တိုက်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို ထိုးခွဲဆုတ်ဖြဲပြီး မြင်မကောင်းအောင် စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်ပေလိမ့်မည်။ ပထန်ကြီးလီးကျတော့ မရဲသော်လည်းပြေးခဲစေ ဆိုသည့်စကားအတိုင်း သူမအနေနှင့် တမင်တကာ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အရဲစွန့်လိုးပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ကာ ခံစားရချက်က သက်သာလှသည်တော့ မဟုတ်ချေ။

တင်မေအိ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး အရှိန်ခပ်ပြင်းပြင်းနှင့် အတင်းကာရောပင် အားနှင့်ဖိဆောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် လုပ်လုပ်ပြီး လီးဝင်လီးထွက်မှန်အောင် အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ သူမတို့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ကာမသုခက ဖော်မပြနိုင်အောင် ရရှိသွားကြလေသည်။ မစ္စတာရန်းလည်း သူမနို့အုံအိအိကြီးနှစ်မြွှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အားပါးတရဖျစ်ချေနယ်လိုက် နို့သီးကိုတစ်လှည့်စီ ဖိညှစ်ပွတ်လှိမ့်လိုက် တစ်ပြန်စီနို့စို့လိုက် လုပ်ပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ လက်နှင့်ထိန်းမကိုင်၍ လီးကြီးကို သူမဆောင့်လိုးချက်နှင့်အညီ အောက်ကနေ ပင့်ကာညှောင့်ကာနှင့် အချက်မှန်မှန် စည်းကိုက်ဝါးကိုက် ပင့်လိုးပေးသည်။ တင်မေအိ ဖိထိုင်ချလိုက် သူကပင့်ညှောင့်ဆာင့်လိုက်နှင့် လီးထိပ်ကြီးက သူမသားအိမ်အထိ ဒုတ်ကနဲဒုတ်ကနဲနေအောင် တစ်ချက်တစ်ချက် ထိထိမိမိ ထိတိုက်ရိုက်ဆောင့်မိသွားလေရာ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ကာမအရသာက ဖော်မပြနိုင်အောင် ကောင်းလွန်းလှတော့သည်။

"အ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် …လိုး … လိုး စမ်းကွာ အောက်ကနေ ရှင့်လီးကြီး ပင့် ပင့်လိုးပေး ကျွန်မ အပေါ်ကနေ အပီကျုံးဆောင့်ပေးမယ် ချစ် ချစ်တယ် … အ အား အင့် အင်းး …လီးကြီးကို အရမ်းချစ် ချစ်တယ် ကြိုက်တယ် လိုးပေး လီးသွင်းပေး နာနာလိုးပေး အိ အိ အင့် အင့်ဟင့် အို့ အ အိ အင့် ဟင့် လိုး လိုး မြန်မြန် မြန်မြန် အ အားး"

"စွတ် ဖွတ် ဘုတ် … စွိ စွိ စွတ် ဇွပ် ဘုတ် … ဘု ဖွပ် ဗွပ် ဗလပ် လပ် … ဘုတ် ပွပ် ဘွတ် … စွိ ဖတ် ဘွပ် … ဘု ဖွတ် ဘွတ်"

"အ ဟားးး ကောင်း ကောင်းတယ် နင့်ဖင်ကြီး ဖွင့်ပြီးသာလိုး တောက် ဖင်ပေါက်ကလေးပါ လိုးလိုက်ချင်တယ် စောက်ပတ်ကို ပြဲကွဲအောင် လိုးပြီးမှ ဖင်ပေါက်ကို အပီလိုးခွဲပေးမယ် နင် ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"

"ရှင်ဆန္ဒရှိရင် ဘာလုပ်လုပ်ရတယ် ဖင်လိုးမယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်မ ဆေးသုံးမှရမယ်"

တင်မေအိ ဒီစကားကိုတမင်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မုံရွာဖက်မှရောက်လာသော ပထန်ကြီး ဘယ်လိုင်းမျိုးမှာ လှုပ်ရှားသလဲဆိုတာ သူမ မဆွကတည်းကပင် ရိပ်စားမိပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ပထန်ကြီး ခဏတော့တွေသွားသည်။

"နင် ဘာပြောတယ် ပြန်ပြောစမ်းပါဦး"

"ကျွန်မ ပစ္စည်းရှာရမယ် လိုချင်တာရတဲ့နေ့ ရှင်ကဲချင်တိုင်းကဲလို့ရတယ် အရင် ခေတ်ကောင်းတဲ့ တစ်ချိန်တုန်းကဆိုရင်  ကျွန်မ မကြာခဏ သုံးတယ် လူလည်းကွဲ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရစရာမရှိဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း"

"နင် တကယ်လိုချင်လို့လား ပြောစမ်း"

"ရှင်ပေးမလို့လား ရှင့်ပုံစံကြည့်ရတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး "

"ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ ငါ့မှာ ဒါမျိုးအတွက်ဖန်တီးဖို့ အလွယ်လေးပဲ တစ်ခုတော့ရှိတယ် လူသိမခံချင်တဲ့ကိစ္စ အပြင်မှာ မလုပ်ချင်ဘူူး ပြီးတော့ ဒါမျိုးဆိုတာ မပြောကောင်းပြောကောင်း နွှယ်လာမယ့်ဟာတွေ အများကြီးပဲ နှုတ်လုံဖို့ ပိပိရိရိရှိဖို့ လိုတယ်"

တင်မေအိ သူ့မျက်နှာနားကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲကြီးတွေကို အားပါးတရ ဖိစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီး လေသံတိုးတိုး နှစ်ကိုယ်ကြားအသံကလေးနှင့် …

"ရှင် ဖန်တီးပေးမလား တကယ်လား ကျွန်မ ကောင်မတစ်ကောင်နှစ်ကောင် ထပ်ခေါ်ပေးမယ် အိမ်မှာလုပ်မယ် ကျွန်မအိမ် ရှင်ရောက်ဖူူးတာပဲ မဟုတ်လား ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် လည်းရှိတယ် အေးဆေးတဲ့ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ပဲ ကျွန်မရယ် ဒရိုင်ဘာအစ်ကိုကြီးရယ် ဒါပဲရှိတာ … သူကတော့ ကျွန်မထားရာနေ ပဲလေ … ရှင်သဘောပေါက်မှာပါ ဟင်းဟင်း ဟင်း"

"အော် ဟော် မင်းလေးက သက်တော်စောင့်ကလေးနဲ့ပေါ့ ဟုတ်လား အင်းလေ ကိုယ့်လူကိုယ်ပိုင်ရင် ပြီးတာပဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ မနက်ဖြန် လုပ်ငန်းစတာပေါ့ ဟုတ်လား"

တင်မေအိ ခေါင်းညိတ်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုတင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်မိသည်။

"ဒီလိုဆိုတော့လည်း ရှင်က အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းနေပါရောလား  ချစ် ချစ်တယ် ဒါလင်ရယ် ရှင်မယုံရင် ကြည့်နေလိုက် ကျွန်မ ရှင့်အကြိုက်နဲ့ ကွက်တိကို ဖြစ်ရစေ့မယ် အားလုံး အကုန် မချွင်းမချန် လုပ်ပေးမယ် ရှင့်အလုပ်က တစ်ယောက်တည်းတော့ မဖြစ်နိုင်မှန်း ကျွန်မကောင်းကောင်းရိပ်မိပါတယ် ရှင့်လိုလူ သုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင်တယ် ကျွန်မအတွက်လည်း သုံးစရာပစ္စည်းနဲ့ ဝေစုသာ ကောင်းကောင်းရမယ် ဆိုရင် ဒီထက်မက ကျယ်ပြန့်အောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ် ရှင့်အဖွဲ့ရှိသမျှ ဘော်ဒါတွေ ကျွန်မဆီသာ အကုန်ခေါ်ခဲ့လိုက် ဒီကတစ်ယောက်တည်းပေမယ့် အားလုံးကို ဒိုင်ခံပြုစုပေးမယ် ယုံလိုက် ဟင်း ဟင်း"

တင်မေအိ သူနှင့်အတန်ကြာတဲ့အထိ တီးတိုးစကားပြောဆိုကြရင်း အပေါ်ကနေ သူမဖင်ကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့်လုပ်ကာဖြင့် နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက် စကောဝိုင်းမွှေ့ဆောင့်လိုက်လုပ်ကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲအပြည့်အသိပ်ထည့်သွင်း၍ လိုးပေးနေပါသည်။ သူကလည်း နို့စို့လိုက် ကော့ညှောင့်လိုက်လုပ်၍ တော်တော်ကလေးကြာတော့ မာန်တက်လာပြီး အားမရတော့ လို့လား မသိ။ သူမကို သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းစေလိုက်ကာ အောက်ဖက်ပြန်နေခိုင်းပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲကားနေအောင် ဖြဲကားထမ်း၍ အပေါ်စီးကနေ စောက်ပတ်ထဲလီးသွင်းကာ ထင်တိုင်းကြဲပြီး ဇယ်ဆက်သလို လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။

မကြာပါ။ နှစ်ယောက်စလုံး ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် ဖုတ်ပူမီးတိုက် ဒလကြမ်းပင်လှုပ်ရှားလိုက်ကြရင်း သူ့လီးကြီးဆီက လရည်တွေရော သူမစောက်ခေါင်း ကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေပါ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ပြိုင်တူပင် ပန်းထွက်ကုန်ကြပြီးနောက် ရမ္မက်လမ်းဆုံး ပန်းတိုင်ဆီသို့ နှစ်ဦးပြိုင်တူ တက်လှမ်းရောက်ရှိ သွားကြလေသည်။

တင်မေအိလည်း မောမောနှင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခဏမှိန်းနေပြီးမှ သူ့ဘိုးတော် ပထန်ကောင်ကြီးစိတ်ကြိုက် အရက်ပုလင်းဆီကို လက်လှမ်းပြီး ဖန်ခွက်နှစ်ခုထဲကို ဝီစကီအရက်တွေ လောင်းငှဲ့ထည့်လိုက်ကာ ဆိုဒါနှင့်ရေခဲ အသင့်စပ်ပေးလိုက်လေသည်။

နောက်တစ်ချီပြန်မစခင် နှစ်ယောက်သား ဖန်ခွက်နှုတ်ခမ်းချင်းတိုက်ကာ ချီးယားစ် ဆိုပြီး အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်မော့သောက်ကြလေသည်။

အချိန်ကား တေရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးသွားပြီ။

တည်းခိုဆောင်ကနေ အချိန်တော်တော်လင့်မှ ပြန်လာကြသည်။

သူတို့ကားလေးထဲမှာ ဒရိုင်ဘာခွန်စောနောင်ရယ် ပထန်ကြီးနှင့်သူမရယ် သုံးယောက်တည်းမဟုတ်ကြ။ အပျော်မယ်ကလေး ရွှေရည်လင်း ခေါ် နှင်းနှင်းအေးကိုပါ သူမတို့နှင့်အတူ တစ်ပါတည်းခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပေသည်။ တည်းခိုဆောင်ရှိ သူမ၏ပိုင်ရာဆိုင်ရာ အလုပ်ရှင်ထံကနေ အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ရက်သတ္တတစ်ပတ်စာ အခကြေးငွေ အပြတ်ရှင်း၍ ပြင်ပအော်ဒါအနေနှင့် တစ်ခါတည်း ခေါ်ထုတ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တင်မေအိက ဒါမျိုးတော့ ကျွမ်းသည်။ ဟိုတယ် မိုတယ်တွေ Guest House တော်တော်များများနှင့် သူမနှင့်မျက်နှာသိ အတွင်းသိအစင်းသိဖြစ်သော မန်နေဂျာတော်တော်များများကို ပိုင်ကာ သူမခါးပိုက်ထဲထည့်ထားနိုင်သူပင်။ သူတို့ချင်းလည်း မကြာခဏ အဆက်အသွယ်ရှိကြတာမို့ ယခုကဲ့သို့ သူမလိုချင်သည့်အခွင့်အရေးကို မရအရ ယူနိုင်ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

ထိုညက ပထန်ကြီး သူမတို့အိမ်မှာညမအိပ်ဖြစ်ပါ။ သူ့အဆက်အသွယ်နှင့်ချိန်းထားတာရှိ၍ တစ်ယောက်တည်းအပြင်ထွက်သွားသည်။ လိုအပ်လျှင် ခေါ်ဖို့ရန်အတွက် သူမဖုန်းနံပါတ်ကိုပါ လိုရမည်ရ ယူသွားသည်။

အများ သိတော်မူကြသည့်အတိုင်းပင်။

အဆိုပါ ညတစ်ညလုံးရဲ့ ညရေးညတာအတွက် အဓိကသရုပ်ဆောင်မင်းသားဖြစ်သူမှာ ဒရိုင်ဘာကြီး ခွန်စောနောင်ပဲဖြစ်သည်။

အပြင်မှာ တစ်နေ့တာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခဲ့သမျှ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲလှယ်ကာ ညစာအတူစားသောက်ကြပြီး ညအိပ်ချိန်ကျတော့ တင်မေအိရဲ့အိပ်ခန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ စပရိန်တပ်နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကျယ်ကြီးထက်က မွေ့ယာထူထူကြီးအပေါ်မှာ သုံးယောက်သား သွေးပူလာအောင် အရက်သေစာများ အတူတကွသောက်စားကြရင်း Porn Movie ခေါ် ဗွီဒီယိုအပြာကား တစ်ကားပြီးတစ်ကား ထိုင်ကြည့်ကာ ဇိမ်ကျကျအနားယူ အပန်းဖြေနေကြလေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ကုတင်ကြီးရဲ့ နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ နေရာယူ၍ ခွန်စောနောင်က သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အလယ်က ဖြစ်သည်။

ခွန်စောနောင်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်တစ်စုံတစ်ရာမှ မကပ်တော့ပါ။ တင်မေအိနှင့်နှင်းနှင်းအေးတို့နှစ်ယောက်သား သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျ ီနှင့်လုံချည်ကိုပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီး သူ့ကိုနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်၍ နမ်းသူနမ်း ပေါင်ကြားကလီးကြီးကို ဆွဲသူဆွနှင့် အလုပ်များလျက် ရှိကြလေသည်။ တီဗွီစကရင်မှာ ပြသထားသည့် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကလည်း ရမ္မက်သည်းထန်ချင်စရာကောင်းလှသည့် ကပ္ပလီ အမည်းကောင် ကြီးများနှင့် ထိုင်းလုံမေပျိုတစ်စုတို့၏ Monster Cock Anal - Hardcore Gangbang ဟုခေါ်သည့် ငမည်းကောင်လီးကြီးကြီးတွေနှင့် အုပ်စုဖွဲ့မေထုံပျော်မြူး ကာမဂုဏ်ကျူးလျက်ရှိသည့် သဘာဝလွန်မြင်ကွင်းများ ဖြစ်ပေရာ သုံးယောက်စလုံးရဲ့ရင်ထဲမှာ အဟုန်ပြင်းထန်လွန်းသည့် ရာဂရမ္မက်မုန်တိုင်းများ အသည်းအသန်ထကြွလာကြပြီး ခွန်စောနောင် ကိုယ်တိုင်လည်း လီးကြီးပါးပျဉ်းတထောင်ထောင်နှင့် မိန်းမချောမိန်းမလှနှစ်ယောက်ရဲ့အလယ်မှာ လိုးချင်စိတ်ကို အတင်းအဓမ္မ ချိုးနှိမ်ထားရလေသည်။

ဗွီဒီယိုကားထဲက ကပ္ဗလီလီးတွေကြီးသလို သူ့လီးကလည်း စံချိန်လွန်ပင်ဖြစ်သည်။ လူအယောက်တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်တွေ့ရခဲသည့် လီးမျိုးပဲဖြစ်သည်။ ဂေါ်လီထည့်ထား၍ သာဆိုးသေးတော့သည်။ ခွန်စောနောင်လက်တစ်ဖက်က သူ့လီးကို တယုတယစုပ်ပေးနေသော နှင်းနှင်းအေးရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်လိုက်နယ်လိုက် ညှစ်လိုက်နှင့် ဖင်သားအကွဲကြောင်းကြားကနေ လက်လျိုပြီး သူမဖင်စအိုပေါက် ကလေးထဲကို သူ့လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ် နှူးဆွနှိုက်ကိုင်ပေးနေပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း တင်မေအိခါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအာင် ပွေ့ဖက်၍ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေး နှစ်ချပ်ကို အပြတ်နမ်းစုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။ 

တင်မေအိနို့အုံအိအိကြီးနှစ်ဖက်က သူ့ရင်ဘတ်မှာလာဖိထားသလိုဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်သားအတွေ့အသာဝယ် အတန်ကြာ ယစ်မူးမျောပါ နေမိလေသည်။ အနမ်းက ရှည်ကြာလှပြီး နှစ်ယောက်လုံးရင်ထဲမှာ အလိုလိုဖိုလှိုက်ကာ မောလျလာသည်။ အောက်ကနေ သူ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့်ထည့်ငုံကာ စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက် လျှာကလေးနှင့် ရစ်ဝိုက်ယက်ဆွလိုက် လုပ်ပေးနေသော နှင်းနှင်းအေး၏ လျှာစွမ်းကြောင့်လည်း ခွန်စောနောင်တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနှင့် ရမ္မက်ဇော သည်းထန်လာရဟန် တူပါသည်။

လူချင်း အနည်းငယ်ခွာလိုက်ရာက ခွန်စောနောင်က …

"မအိတို့နှစ်ယောက်လည်း အင်္ကျီချွတ် လေ ကြည့်ချင်လှပြီ "

"ဟင်း ရှင်က နို့တို့ စောက်ပတ်တို့ မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ ဟွင်း"

သူမကနှုတ်ခမ်းလေးကို ချစ်စနိုးလေးမဲ့ရွဲ့ကာပြောလိုက်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အိမ်နေဝတ်စုံပါးလေးကို အသာ အယာပင် ချွတ်ပုံချလိုက်သည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း တင်မေအိ အင်္ကျီဘော်လီတွေချွတ်တာတွေ့ရတော့ သူမပါ အကုန်လိုက်ချွတ်သည်။ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီရော ဘရာစီယာနှင့် ထမီကိုပါ အားလုံးချွတ်ချလိုက်ကြ၍ ရေဆေးငါးကဲ့သို့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်သွားသော မိန်းမလှလေးနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ခွန်စောနောင်လည်း သူ့လီးသူကိုင်ကာ စတင်ဂွင်းတိုက်ရချေပြီ။

"ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် ပွတ်ပြရမလား အတုနဲ့ဆော်ရမလား ပြော"

အိပ်ရာအောက်မှာ ထိုးထည့်ထားသော ရော်ဘာလီးတုကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး တင်မေအိပြောလိုက်တော့ ခွန်စောနောင် ကပျာကယာ လက်ကာပြလိုက်ရင်း …

"နေဦး တစ်ချီကောင်းလေးတော့ ဆွဲလိုက်ချင်သေးတယ် ပြီးမှ သောက်ရင်းစားရင်း လုပ်ကြတာပေါ့"

တင်မေအိ သူ့အထာကိုသိသည်။ ခွန်စောနောင် လီးတပြင်ပြင်ဖြစ်နေတာကို သိလျက်နှင့် တမင်တကာအချိန်ဆွဲပြီး နှင်းနှင်းအေးနှင့် နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ကာဖြင့် တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်စို့ကြ စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန်နှိုက်ကြပွတ်ကြ စောက်ပတ်ချင်းလင်ကွင်းရိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲလက်ထည့်ကာ ထိုးနှိုက်ဆောင့်ကြနှင့် စိမ်ပြေနပြေလုပ်နေကြသည်။ စောက်ပတ်ကို လီးအတုနှင့်လည်း အပြန်အလှန်ထိုးဆွ ပွတ်ကစားပေးကြသည်။

ခွန်စောနောင် တစ်ယောက် စိတ်တွေ မရိုးမရွ ထကြွလာအောင် တမင်တကာ ဆွပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်မေအိ ကောင်မလေးကို ကုတင်ပေါ် တွန်းလှဲချပြီး အပေါ်စီးကနေ တက်ခွ၍ သူမနှင့်စောက်ပတ်ချင်း အပြန်အလှန် ပွတ်ကြကိုင်ကြသည်။ မြွေနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်သလို ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပူးကပ်ကာ တွန့်လိမ်ထွန့်လူးလျက်ရှိကြသော မိန်းမသားနှစ်ယောက်အားကြည့်ရင်း သူ့လီးက မဟားဒယာားကြီး တောင်မတ်လာရပြီ။

သူမတို့နှစ်ယောက်လည်း အတွေ့အကြုံများသူတွေပီပီ မရှက်တမ်းမကြောက်တမ်းဆိုသလို ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ခွန်စောနောင်လို ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့အရှေ့မှာ အရှိန်ကောင်းကောင်းနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်စမ်းကာ စောက်ပတ်ကို အပြန်အလှန် နှူးနှပ်ဆွနေခဲ့ကြရင်း အသီးသီး တဏှာမုန်ယိုထကြွလာရလျက် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ဆီမှ စောက်ရည်များ ရွှန်းရွှန်းဝေဝေထွက်လာကြချိန်မှာ ခွန်စောနောင်လည်း ဘယ်လိုမှမနေနိုင်အောင် သူ့လီးကြီးက မာန်တကြွကြွနှင့် တော်တော်ကလေး တင်းမာထောင်ထလာရချေပြီ။

......................................................................

 အခန်း ( ၅ )

"ကဲ နှင်းလေးနဲ့ကျွန်မ ကုန်းပေးမယ် ရှင့်ဖာသာ ကြိုက်တဲ့စောက်ပတ် လိုးနိုင်တယ်"

တင်မေအိပြောလိုက်တော့ နှင်းနှင်းအေးက …

"ဖင်မလိုးနဲ့ဦးနော် ဦး သမီးဖင်က ဦးတစ်နေကုန်လိုးထားလို့ ကျိန်းနေတာ သမီး စပကိုပဲလိုး"

သူမပြောလိုက်ရော ခွန်စောနောင်လည်း …

"အေးပါ ငါဖင်မလိုးသေးဘူး နင်တို့နှစ်ယောက် စပတ်ကိုပဲ လိုးမှာပါ  ငါ လိုးလို့မဝသေးဘူး"

"လိုး လိုး အားရအောင်လိုး စောက်ပတ်လိုးပြီးမှ ဖင်လိုး အိလည်းကျေနပ်တယ်"

"ဒါဖြင့် ကုန်းလိုက်တော့ ခါးလေးကို ကော့ကော့လေးလုပ်ထားကြနော်"

ခွန်စောနောင် ပြောလည်းပြော သူ့ကို နောက်လှည့်ကုန်းပေးလိုက်ကြသည့် မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ဖင်သားကြီးများအကြားကနေ မုန့်ဆီကြော်ကွင်းကြီးကဲ့သို့ အနောက်ကို ပြူထွက်နေသည့် စောက်ရည်ရွှဲနစ်နေသော စောက်ပတ်ပြူးပြူးကြီးနှစ်ခုကို အားပါးတရ ကုန်းစုတ်နမ်းပစ်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ကို လျှာနှင့် အတန်ကြာအောင် လိုက်လံယက်သပ်ဆွနေလိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက်အနက်မှ သူလိုးနေကျ တင်မေအိရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို အနောက်ကနေ သူ့လီးထည့်သွင်းပြီး တဖုန်းဖုန်းတဒိုင်းဒိုင်းနှင့် အပီအပြင်ဆောင့်လိုး ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုးမှုက နင့်ကနဲနင့်ကနဲဖြစ်သွားစေသည်။ သက်လုံးလည်းကေူင်း မောင်းအားလည်းကောင်းသလောက် လီးဝင်လီးထွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းနှင့် သာမန်မိန်းကလေးတစ်ယောက် အသက်ရှူမှားလောက်သည့် လိုးချက်များဖြစ်၍ တင်မေအိလည်း သူ့လိုးဆောင့်မှုကို အထူးပင် အရသာတွေ့သွားမိလေသည်။

"အားပါးပါး ကောင်းလှချည်လား ကိုခွန်နောင်ရယ် ရှင်လိုးတာ ခါတိုင်းထက်ကြမ်းနေပါလား ဧကန္တ နှင်းလေးစပတ်ကို မြင်နေရလို့ပဲ ဖြစ်မယ် ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား"

"ဇွပ် ဖွပ် ဗလပ်ဘုတ် ဘတ် စွိ ဇွပ် ဖွပ် ဘုတ် ဗြိ ဖြစ် ဗြွတ် ပလွတ် ဖွတ် ဗွပ်"

"အင်း ဟုတ်မယ် မအိရယ် မအိစပတ်လိုးလို့ကောင်းသလို သူ့စပတ်လည်း အပီလိုးခွဲချင်တာနဲ့ စိတ်ကထိန်းမရတော့ဘူး"

"လုပ်လေ ကျွန်မကလည်း ကြမ်းမှကြိုက်တာ အပြင်မှာ ဘယ်ကောင်နဲ့တွေ့တွေ့ ရှင့်လောက်တော့ အားမရဘူး ရှင် လိုးမှာသာလိုး ကျွန်မကို မညှာနဲ့ အားလည်းမနာနဲ့ ဟုတ်လား"

"ကဲ ဒါဖြင့် လိုးပီကွာ ကဲ ကဲ"

"ဘုတ် ဘတ် စွတ် ဖလပ် ဘုတ်ဘတ် သွတ် ဇွပ် ဗြွတ် ပလွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဘွတ် ဘွပ်"

ခွန်စောနောင်လည်း အသားကုန်ဆော်သည်။ ဂေါ်လီလီးကို လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပြီးလိုးသည်။ တင်မေအိဖင်ဝစူတုတုကလေူကိုပါ လက်ထည့်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ပွဲကြမ်းပစ်လိုက်ရာ အရသာအကောင်းလွန်ပြီး ကော့ကနဲကော့ကနဲပင် ဖြစ်သွားရရှာပါသည်။ ဖီလင်အတက်ကြမ်းပြီး စောက်ရည်များ ထိန်းမရအောင် အံထွက်ကျဆင်းလာခြင်းပဲ ဖြစ်မည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသော် …

တင်မေအိစောက်ပတ်ကိုလိုးပြီး သူမအလှည့်ပြီးသွား၍ နှင်းနှင်းအေးဖက်လှည့်လာကာ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးအပြည့်ထည့်သွင်း၍ နောက်တစ်ခါ ထပ်လိုးပြန်သည်။ အားအင်တွေ လုံးဝမခိုကပ်ဘဲ ဖိဖိစီးစီးလိုးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်သုံးလေးကြိမ်စီမပြီးပြီးအောင် တစ်လှည့်စီ ဆက်တိုက်တက်လိုးပေးလိုက်ပြီး သူ့လရည်တွေကို သူမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အယ်အယ်ထွားထွား လုံးဝိုင်းးကားစွင့်လျက်ရှိသော ဖင်သားပြင်အိအိကြီးများအပေါ်ကို တဗြစ်ဗြစ် ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

တင်မေအိနှင့်နှင်းနှင်းအေးလည်း ရာဂထန်ပြင်းကြသူတွေမို့ တစ်ယောက်သုံးလေးချီစီ သူမတို့စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ အလီလီပန်းလွှတ် ထွက်လာကြကာ ကာမပန်းတိုင်ကို သူနှင့်အတူတူ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပင် ဆိုက်ရောက်သွားကြလေသည်။

တစ်ညလုံး မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိ လိုးလိုက်နားလိုက်နှင့် စိတ်ရှိဆော်ကြပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကလည်း ခွန်စောနောင် မောမောပန်းပန်းနှင့် ခေတ္တအပန်းဖြေနားနေချိန်များမှာ သူ့ကိုအရက်ထပ်တိုက်ကြ သူမတို့ကိုယ်တိုင်လည်းသောက်ကြရင်း လီးစုပ် စောက်ပတ်ယက်ခြင်းအမှုကို သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် လုပ်ပေးကြသည်။ အချင်းချင်းလည်း စစ်စတီနိုင်းလုပ်၍ အပြန်အလှန် စောက်ပတ်ယက်ပေးကြကာ ရော်ဘာလီးအတုကြီးနှင့်လည်း တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက် ထိုးကြဆောင့်ကြ ဝက်ဝက်ကွဲလိုးကြနှင့် စောက်ပတ်ရောဖင်ပေါက်ပါမကျန် အပေါက်မှန်သမျှအကုန်ဖွင့်ကာ လိုးပေးလိုက်ကြရင်း ကာမဒိန်းဒလိန်းနတ် အပူးခံရသူတွေလိုဖြစ်နေကြသည်။

နောက်ပိုင်းကျတော့ တစ်ချီပြီးတစ်ချီဆက်တိုက်လိုး၍ သိသိသာသာ နွမ်းလျအားပျော့လာသော ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီးပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ မြင်းစီးထွက်ကြကာ အပေါ်စီးမှနေ၍ သူနိုင်ကိုယ်နိုင် တက်ခွထိုင်ပြီး စိတိရှိလက်ရှိ ထင်တိုင်းကြဲလိုက်ကြပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း သူမစောက်ပတ်ထဲမှာ တလိမ့်လိမ့်နှင့်နေသော ခွန်စောနောင်ရဲ့ဂေါ်လီလီးဒစ်ကြီး အရသာကို အစွဲကြီးစွဲရပြန်ပါသည်။ ခွန်စောနောင် လိုးချီများလာ၍ တော်ရုံနှင့်လရည်မထွက်နိုင်ဘဲ အီလေးဆွဲပြီး သူမတို့သုံးချီစီလောက် ပြီးအောင် အသည်းအသန် လိုးပြီးချိန်ကျမှ သူတစ်ချီကောင်းပြီးကာ သူ့လီးကြီးထိပ်မှလရည်တွေ မထွက်ချင်ထွက်ချင် ထွက်လာနိုင်တာ ကလည်း ဣတ္ထိယမိန်းမသားတို့ အစွဲကြီးစွဲစေလောက်သည့် အကြောင်းခြင်းရာတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။

တင်မေအိက လီးတုနှင့်သူမဖင်ပေါက်ကိုဖွင့်ပေးပြီး လမ်းကြောင်းပွင့်ပြီဆိုတော့မှ ခွန်စောနောင်လီးပေါ်ကို ကျကျနနတက်ထိုင်ကာ လိုးခိုင်းသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်ရှာပေ။ တင်မေအိ ညွှန်ပြသည့်အတိုင်းသာ တသွေမတိမ်းလိုက်နာပြီး သူ့လီးထိပ်နှင့်တည့်တည့် သူမဖင်စအိုပေါက်ဝကို အသေအချာတေ့ချိန်ကာ အပေါ်စီးကနေ ခွန်စောနောင်ရဲ့လီးကြီး သူမဖင်ထဲ တစ်ရစ်ချင်းအထဲနစ်ဝင်အောင် ဂရုတစိုက်လိုးဆောင့်ပေးရလေသည်။ အစပိုင်းမှာ နာကျင်ပြီး အခံခက်လှပေမယ့် လီးနှင့်မစိမ်းသော ဖင်ပေါက်မို့ တဖြည်းဖြည်းနှင့်လှိမ့်ကြိတ်ကာ လိုးရင်းဆောင့်ရင်း အချိန်ကြာလာလေ အသားကျလေဖြစ်လာသည်။ ဖင်ပေါက်ကို ဂေါ်လီလီး အသွင်းအဆောင့်လုပ်ကောင်းလှ၍ နှင်းနှင်းအေးဖင်စအိုဝက နှုတ်ခမ်းသားများစုတ်ပြဲကာ သွေးစသွေးနများပင် ထွက်ကျလာသည်။

သူမလိုးပြီးတော့ တင်မေအိက ဆက်လိုးသည်။ ဒီတစ်ကြိမ်လည်း လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ အချိန်ကြာမြင့်သည်ပင်။

တင်မေအိနှင့် နှင်းနှင်းအေးတို့နှစ်ယောက်လည်း ထိုညမှစ၍ လိင်ညီအစ်မနှစ်ယောက်ပမာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး နားလည်မှုပိုရှိသွားပြီး လီးတစ်ချောင်းတည်းကို နှစ်ယောက်အတူ အလှည့်ကျ မှုတ်လိုက်စုပ်လိုက် လိုးလိုက်နှင့် မိုးလင်းလို့လင်းမှန်းတောင် မသိလိုက်ကြချေ။ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရရှိ၍ အတိုင်းထက်အလွန် ပျော်ခဲ့ကြသည်။

နောက်တစ်နေ့ ပထန်ကြီးမစ္စတာရန်း ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ သူမတို့နှစ်ယောက်သားဆီးကြိုပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်နေကုန် သူ့အလိုကို လိုက်လျောဖြည့်ဆီးရင်း ကာမပင်လယ်ကို ပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး ကူးခတ်ကြပြန်သည်။ ပထန်ကြီးက တင်မေအိအကြိုက် သူလျှို့ဝှက်စွာ ယူဆောင်လာခဲ့သော ယာဘဆေးပြားများပေး၍ ကာမဆက်ဆံရာမှာ ဖော်မပြနိုင်လောက်သော အကျိုးကျေးဇူူးကိုခံစားရရှိကြလေသည်။ သူမ၏တိုက်တွန်းချက်အရ နှင်းနှင်းအေးပါ သူမတို့နှင့်လိုက်ပြီး တစ်နေ့ကို သုံးလေးကြိမ်မက အတူတကွဆေးရှူဖြစ်သွားသည်။ လူမှန်းသူမှန်းမသိ ဆေးအရှိန်တက်ကာ ပထန်ကြီး၏စောက်ပတ်နှင့်ဖင်လိုးခြင်းကိုခံရ၍ နှင်းနှင်းအေးလည်း ခွန်စောနောင်လီးကြောင့် ကွဲပြဲထားသည့်ဖင်ပေါက်ကလေးမှာ ပထန်လီးနှင့်အတွေ့မှာ ရစရာမရှိအောင် ထပ်မံကွဲပြဲခဲ့ရပြန်လေသည်။

နှစ်ရက်လောက် အခန်းထဲအောင်းပြီး ကာမဂုဏ်ကို အဆုံးစွန်ထိရောက်အောင် ဆက်ဆံပျော်ပါးကြရာတွင် ပထန်မစ္စတာရန်းက ဒရိုင်ဘာခွန်စောနောင်ကိုပါ ခေါ်စေလိုက်ပြီး သူတို့နှင့်အတူ လာရောက်နွှဲပျော်စေပြန်သဖြင့် တင်မေအိ၏နေအိမ်မှာ သူတို့လေးယောက်၏ ကာမပွဲတော် မပြတ်နွှဲပျော်ရာ ဘုံဗိမ္မာန်ကလေးသဖွယ် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ ယောက်ျားသားနှစ်ယောက် ရှေ့နောက်ညှပ်လိုးခြင်းကို နှင်းနှင်းအေးတစ်ယောက် ယခုမှပဲ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ စတင်ခံစားဖူးတော့သည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် အပြာဗွီဒီယိုဖိုင်ထဲမှာသာ မြင်တွေ့ဖူးခဲ့ပြီး ယခုလို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ရသည့်အခါမှာ စိတ်ထဲ ရိုးတိုးရွတနှင့် အသက်ရှူကြပ်သလိုလို တစ်မျိုးတစ်မည်လေးဖြစ်ကာ အနေရခက်လွန်းလှသည်ဟု စိတ်ထဲခံစားမိသည်။

တင်မေအိက သူမအတွက် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ သူမလုပ်သလို လိုက်လုပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဖင်ခံကျင့်ရလာသလို စောက်ပတ်ထဲမှာလီးတစ်ချောင်းသွင်းရင်း တန်းလန်းနှင့် အနောက်ကနေ၍လည်း တစ်ယောက်က သူမဖင်ပေါက်ကိုလိုးသည့်အခါမှာ ယခင်နှင့်မတူ တစ်မူကွဲပြားခြားနားသော ကာမအရသာမျိုးစုံကို ခံစားရပြီး တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ပို၍ပင် ဖင်ဇိမ်တွေ့လာသည်ဟု သူမစိတ်မှာ ထင်မှတ်မိလာသည်။

သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ ကုလားကြီးအပြင်ထွက်သွားပြီး ညနေပိုင်းလောက်မှာ သူ့လူအချို့နှင့်ပြန်ရောက်လာသည်။ သူနှင့်စီးပွားအတူ လုပ်ဖက်ဖြစ်သော မဂိုလမ်းထဲမှာဆေးဆိုင်ဖွင့်ထားသည့် ဗီဂျေဆင်း တို့မောင်နှမနှစ်ယောက် ဗီဂျေဆင်းနှင့်သူ့ညီမ နာမည်က ဆူရ်သီ (အိမ်နာမည် ဘီဘီဟုလည်း ခေါ်သည်။) ပြီးတော့ လမ်း ၃၀ မှ အာဇစ်ခေါ် ကျော်မြင့် ပိုက်ကုလားအာမက်နှင့် သူ့ညီဝမ်းကွဲတွာဟစ်တို့ပါ အတူလိုက်ပါလာကြပြီး တင်မေအိ အခန်းထဲမှာ အတော်ကလေးကြာအောင် ယမကာသောက်စားကြရင်း အလုပ်စကားများ ဆွေးနွေးညှိနှိုင်း ပြောဆိုကြသည်။ သူတို့နှင့်အတူ အလုပ်တွဲလုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး ပစ္စည်းပို့ရမည့်အဆက်အသွယ်တွေထံကို သူတို့ညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း နေရာနှင့်အချိန်အတိအကျ ပို့ဆောင်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း အချိုးကျရှယ်ယာဝင်လိုပါက မိမိသဘောဆန္ဒအရ ဝင်ရောက်နိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်းများ ပြောပါသည်။ တင်မေအိလည်း ဒီအခြေအနေရောက်မှ မထူးတော့ဟုဆိုပြီး သူတို့နှင့်တွဲလုပ်ဖို့ လက်ခံလိုက်သည်။

သောက်စားပြီး အရှိန်ရလာတာနှင့် အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ကြပြီး ဗီဂျေဆင်းက သူ့ညီမယူဆောင်လာသည့်ဆလင်းဘက်အိတ်ကိုဖွင့်ကာ ပစ္စည်းအချို့ထုတ်ပြသည်။ အလုပ်သဘောအရ လမ်းကြာင်းဖွင့်သည့်အနေနှင့် မနက်ဖြန် မနက်၁၀ နာရီလောက်မှာ သူတို့ အချိန်းအချက် လုပ်ထားသည့် … မှ အိမ်တစ်အိမ်ကိုသွားရောက်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြီး တင်မေအိလက်ထဲကို အထုပ်အနည်းငယ်ခွဲပေးသည်။

ယူလာသည့်ပစ္စည်းတွေထဲမှ အသီး အချို့ကို ဗီဂျေဆင်း၏ညီမဖြစ်သူ ဘီဘီခေါ် ဆူရ်သီကပင် သူတို့တစ်ယောက်ချင်းစီကို ခွဲဝေပေးပြီး ရှူသူကရှူကြသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ရော အစ်ကိုဖြစ်သူဗီဂျေဆင်းနှင့် သူငယ်ချင်းများဖြစ်သည့် အာဇစ် အာမက် တွာဟစ်တို့ ကုလားသုံးယောက် ပါ ဆေးမှိန်းမှိန်းကြပြီး မစ္စတာရန်းလည်း တင်မေအိအနားကပ်၍ အလုပ်စရအောင် ဟုပြောပြီး အပြင်မှနေ၍ အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေသည့် နှင်းနှင်းအေးကိုပါ အိပ်ခန်းထဲခေါ်သွင်းစေလိုက်ကာ ယောက်ျားသားတစ်သိုက် ကြားထဲမှာ သူမတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက် ဗီဂျေ့ညီမဖြစ်သူ ဘီဘီ အပါအဝင် စုစုပေါင်းမိန်းမသားသုံးယောက်တို့ ပျော်ပျော်ကြီးဆေးသုံး၍ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဒူးတင်ပေါင်တင်နှင့်ဆေးအရှိန်တရိပ်ရိပ်တက်ရင်း ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ ဖီလင်အပြတ်ယူပြီး လောကစည်းစိမ် ခံစားနေကြလေသည်။

တင်မေအိက ဗီဂျေ့အနားမှာထိုင်ရင်း နှစ်ယောက်သားအကြည်ဆိုက်နေကြသည်။ ဗီဂျေဆင်းလက်က သူမတင်ပါးအိအိကြီးတွေကို လာရောက်ဆုပ်နယ်နေပြီး သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ကိုပါ မသိမသာဖိပွတ်ပေးနေသည်။ တင်မေအိကိုယ်တိုင်လည်း ဗီဂျေဆင်း၏ ဘောင်းဘီခွကြားမှ လီးရှိရာနေရာကို ကိုင်စမ်းကြည့်ကာ အတော်ပင်ကြီးမားသည့်လီးဖြစ်ကြောင်း ရိပ်စားမိနေချေပြီ။ နှင်းနှင်းအေး ကျတော့ ကုလားသုံးကောင်ရဲ့ အလယ်မှာ ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ် နို့နှိုက်ဖင်ကိုင်လုပ်ကာ သူတို့လက်ကမြင်းသမျှ ပြုံးတုံ့တုံ့ အမူအယာနှင့် မညည်းမညူ အသုံးတော်ခံလို့နေတာ တွေ့ရသည်။ ကုလားအာမက်နှင့်တွာဟစ်တို့ရဲ့လက်များက သူမပေါင်ကြားတစ်ဝိုက်မှာ တရစ်ဝဲဝဲ ရှိနေပြီး စောက်ပတ်ကို ရွနေအောင်ပွတ်ပေးနေကြတာတွေ့ရသည်။

အံ့သြစရာကောင်းသည့်အချက်က ဗီဂျေဆင်းညီမ ဘီဘီက အစ်ကိုဖြစ်သူအရှေ့မှာပင် မစ္စတာရန်းနှင့်ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် ကစ်ဆင်ရိုက်၍ လီးကိုင်စောက်ပတ်နှိုက်လုပ်ကာ မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် မဖွယ်မရာဖြစ်နေကြတာကို မြင်ရခြင်းပင်။ သူတို့မောင်နှမဆက်ဆံရေးက သူတကာနှင့်မတူဘဲ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ထူးခြားမှုရှိပေသည်ဟု တင်မေအိထင်မိသည်။ (နောက်ပိုင်း တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် သိလာချိန်ကျတော့လည်း ဒီအဖြစ်တွေက အသေးအဖွဲ ကလေးအဆင့် ဖြစ်သွားသည်။)

တစ်ညတာလုံး အရက်သောက်လိုက် ဆေးချလိုက်နှင့်မို့ လူမှန်းမသိအောင်မူးရူးလာကြချိန်မှာ မစ္စတာရန်းလည်း ဗီဂျေဆင်းညီမ ဘီဘီရဲ့ခါးဝတ်စကပ်လေးကို ဆွဲလှန်ကာ သူမပေါင်ကြားထဲတိုးဝင်၍အပြတ်ဂျာပေးနေပြီဖြစ်သလို ဗီဂျေဆင်းကိုယ်တိုင်လည်း တင်မေအိနှင့် သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန် စစ်စတီနိုင်းလုပ်ကာ စောက်ပတ်မှုတ်ကြ လီးစုပ်ကြနှင့် အလုပ်ဖြစ်နေခဲ့ကြပြီ။ နှင်းနှင်းအေးခမျာတော့ ကုလားတွာဟစ် အာဇစ်နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်က သူမအရှေ့ ကျန်တစ်ယောက်က သူမအနောက်က နေရာယူပြီး စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ကို နှစ်ယောက်ညှပ်၍ လိုးကြပြီဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးက လူမျိုးခြားပီပီ လီးကြီးကြသူတွေဖြစ်၍ နှင်းနှင်းအေးလည်း ကော့ပျံနေအောင်ခံရလေသည်။ တစ်ယောက်တည်းကျန်နေသော အာမက်က သူ့လီးကိုသူ ဂွင်းတိုက်ရင်း သူ့လူနှစ်ယောက် ပြီးမည့်အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်။

မကြာမီ တင်မေအိလည်း ရာဂထန်လာသည့်အလျောက် ဗီဂျေဆင်းကိုအပေါ်စီးကနေ သူမကိုယ်တိုင် စောက်ပတ်နှင့်လီးကိုတေ့ချိန်ကာ ဖိထိုင်လိုးပေးလိုက်လေတော့သည်။ ထိပ်သားရေပြဲလန်နေသော ဗီဂျေ့လီးဒစ်တုတ်တုတ်ကြီးက သူမအဖုတ်ထဲကို ဇွိကနဲ နစ်ဆောင့်ဝင်လာသည်။ အရသာရှိလွန်းလိုက်တာလေ။

သူမနှင့်တစ်ချိန်တည်းလောက်မှာပင် ဘီဘီနှင့်မစ္စတာရန်းတို့လည်း ဇာတ်လမ်းစနေကြပြီ။ အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့ အနားမှာပင် ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကာ ခွေးကုန်းကုန်းပေးလိုက်သော သူမစောက်ပတ်ကို မစ္စတာရန်းက အနောက်ကနေ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက် ဆွဲဆွဲပြီး အပီအပြင်ကျုံးလိုးလိုက်လေသည်။ ကြီးမားထွားကျိုင်းသောလဒစ်ကြီးက သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ထိုးဆောင့်ဝင်လာတာမို့ ဘီဘီလည်း အိအင့်ကနဲ အမေဋိတ်သံကလေး ထွက်သွားရသည်။

အ အား အိ အင့် အင့် ဟင့် အရှီး အိ အင့် အားး လာ့ လာ့ တအင့်အင့်တကျွတ်ကျွတ် အော်မြည်လိုက်သော ဘီဘီ၏အသံကလေးများက အခန်းလေးထဲမှာ လွင့်ပျံ့နေလေတော့သည်။

အားလုံး အစုလိုက်အပြုံလိုက် အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ တင်မေအိလည်း ဗီဂျေ့ကို တစ်ချီအပြည့် တစ်ဝကြီးအပေါ်စီးကနေ လိုးပေးပြီးနောက် နှင်းနှင်းအေးအနားကိုသွားပြီး သူ့လူသုံးယောက်အနက်မှ စောစောကပဲ သူမကိုလိုးပြီးသွားသည့် တွာဟစ်နှင့်အာဇစ်တို့ရဲ့ မာန်ထနေဆဲ ဖြစ်သော လီးကြီး နှစ်ချောင်းကို သွားရောက်ဆွဲကိုင်ကာ လီးစုပ်ပေးနေပါပြီ။ တစ်ချောင်းကိုစုပ်ပေးနေချိန်မှာ ကျန်လီးကြီးတစ်ချေျာင်းကို လက်နှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဂွင်းရိုက်ပေးသည်။ တောင်မတ်လာသော ကုလားလီးကြီးနှစ်ချောင်းက သူမကို ဖိတ်ခေါ်နေသည့်အလားပင်။ လီးစုပ်ပြီးသည်နှင့် သူမကိုယ်တိုင်ပဲ သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် တူးအင်န်ဝမ်းဆွဲပြီး အပေါ်တစ်ယောက် အောက်ကတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ထပ်မှောက်အိပ်လျက် စောက်ပတ်ကိုရောဖင်ကိုပါ အပီအပြင် အားရှိပါးရှိလိုးစေလိုက်ပါသည်။

နှင်းနှင်းအေးနှင့်တုံ့ပြန်ပုံချင်းမတူကြဘဲ ဖင်ခံသက်ရင့်နေပြီးဖြစ်သည့် တင်မေအိကို နှစ်ယောက်သား တော်တော်ကလေး သဘောကျ သွားကြသည်။ အာဇစ်ကဖင်ကိုလိုးနေချိန်မှာ တင်မေအိ ဖင်ကြီးကိုဝေ့ဝိုက်ကော့ပျံပေးနေကာ အောက်ကတွာဟစ်ရဲ့ လီးကြီးကိုလည်း အာဇစ်ဖင်လိုးမှုအရှိန်နှင့်မျှောပြီး ဖိဆောင့်လိုးချပေးနေသည်။ တွာဟစ်ရော ဖင်လိုးနေသည့်အာဇစ်ပါ လီးကြီးကြရာ အာဇစ်လီးဒစ်ထိပ်ကားကြီးက တွာဟစ်ထက်သာပြီး ဖင်ပေါက်လိုးရာမှာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့်ဖြစ်နေတာမို့ လီးမက်လှသော တင်မေအိအကြိုက်ပင် ဖြစ်နေတော့သည်။ 

သူတို့နှစ်ယောက် အရှေ့နှင့်အနောက်ကို နောက်တစ်ကြိမ် လူချင်းအလဲအလှယ်လုပ်၍ လိုးကြပြန်သည်။ တင်မေအိလည်း ဒီတစ်ခါပုံစံပြောင်းပြီး ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း အောက်ကနေ တွာဟစ်ရဲ့လီးကို သူမဖင်ပေါက်ထဲသွင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်လိုးစေလိုက်ကာ အာဇစ်လီးကြီးကို အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်လိုးခိုင်းရသည်။ အာဇစ်လဒစ်ထိပ်ကားကြီး စောက်ပတ်ထဲရောက်ပြီဆိုတာနှင့် သူလည်း အသည်းအသန်အားသွန်၍ လိုးပေတော့သည်။

"စွတ် ဖွတ် ဘုတ်ဖတ် ဘတ် ဘွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဗလစ် ပြစ် ဖြစ် ဘွတ် ဘု ဖတ်ဗွပ်"

"အ ကောင်း ကောင်းတယ် ကိုအဇစ် လိုး အသေလိုးစမ်း ကျွန်မစောက်ပတ်ပကွဲပစေ အားမနာနဲ့လိုး မလျှော့နဲ့ မရပ်နဲ့တော့"

"ဘွတ် ဖြစ် ဗျစ် ပလွတ် စွိ ဇွိ ဇွပ် ဘုတ် ဘတ် ဖွတ် စွိ ဗွပ် ဘွတ် ဗလပ်လပ် ဖွပ်"

ဗီဂျေကြီးကတော့ အာမက်နှင့်အလုပ်ဖြစ်ကာ အပေါ်ကနေ အာမက်၏လီးကြီးကို မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေသော နှင်းနှင်းအေး၏ ကုန်းကွပေးထားသည့် ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီးထည့်ကာ နှင်းနှင်းအေး၏ခရေကို ဆက်လက်ဖွင့်နေလိုက်ပေသည်။ နှင်းနှင်းအေးလည်း စောက်ပတ်ထဲက အာမက်လီးကို ဖီလင်ယူနေစဉ် အနောက်ကနေ ဗီဂျေ၏လီးပြဲကြီး သူမဖင်ထဲ ဗြုန်းကနဲ မပြောမဆိုဆောင့်ဝင်လာ၍ ရင်ထဲအေးကနဲဖိုလှိုက်တုန်ယင်သွားကာ သူမဖင်ကြီးကို ဗီဂျေလီးအဝင်ပိုကောင်းအောင်ဆိုပြီး အလိုက်တသိနှင့် ခါးကလေးခွက်နေအောင် ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကော့ကော့လေးလုပ်၍ ဖင်ပေါက်အဝင်လမ်းဖွင့်သည့်အနေနှင့် အပြတ်ကို ကုန်းထောင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဗီဂျေ လည်း ဏှာတင်းတင်းနှင့် သူမဖင်နှစ်ဆွဲကိုင်ကာ ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေပေပြီ။

"အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် လိုးပါ လိုးလိုး အ အစ်ကိုကြီး သမီးကို မညှာနဲ့"

"နင် ကြိုက်လား ငါ့လီးကို "

"ကြိုက်တယ် အစ်ကိုကြီး လိုးပါ ကျွန်မဖင်ပေါက် ကွဲပြဲသွားအောင် လိုးလိုက်စမ်းပါ ရတယ် ပြင်းပြင်းလုပ် မြန် မြန်မြန်ဆောင့် ဆောင့်ပေး"

တဖြည်းဖြည်းအပေးပိုကောင်းလာသော နှင်းနှင်းအေးကို ဗီဂျေဆင်းရောအာမက်ရော မညှာစတမ်းလိုးသူလိုး အောက်ကညှောင့်သူညှောင့်နှင့် တစ်ခန်းလုံးဝုန်းဒိုင်းကြဲလို့နေပါသည်။

ကုလားမလေးဘီဘီလည်း မစ္စတာရန်း၏ နှစ်ချီမြာက်လိုးခြင်းကိုခံရကာ ဒီတစ်ချီ ဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီး ကျကျနနသွင်းပြီး ပက်ပက်စက်စက်ပင် အလိုးခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့လိုမိန်းမက ကိုယ်ခန္ဓာအလုံးအထည်တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသလောက် တဏှာရမ္မက်ထန်ပြင်းပြီး ဘယ်လီးမှမကြောက် ဟုဆိုရမည့်အစားမျိုးဖြစ်ရာ ခွန်စောနောင်လို ဂေါ်လီလီးနှင့်တွေ့မှ အာလျပြေနိုင်မည့်မိန်းမစားဖြစ်မည်ဟု တင်မေအိတွေးမိသည်။ အားလုံးဆေးတန်ခိုးပြပြီး ကွဲကွဲပြဲပြဲဖြစ်နေပြီမို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လည်း ရှက်ခြင်းကြောက်ခြင်း ရွံ့ခြင်းများ လုံးဝမဖြစ်တော့ပါ။ စိတ်ထင်ရာကျင့်ပြီး ယောက်ျားတွေကလည်း မဲမဲမြင်သမျှ အကုန်လိုးခွဲပစ်နေကြသည်။ စောက်ပတ်လား ဖင်လားမသိ မောလို့မောမှန်းလည်းမသိကြတော့။ လိုးချိန်ကြာမြင့်သလောက် အာသာပြေနိုင်ခြင်းလည်း မရှိတော့ဘဲ ဆေးမူးမူးအရက်မူးမူးနှင့် ထင်ရာစိုင်း၍သာ နေကြလေတော့သည်။

.....................................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

"ဘီဘီ နင်လာစမ်း ငါ့လီး စုပ်ပေးဦး"

"ဟုတ် ဘိုင်"

မိမိနားကြားလွဲသလားဟု ထင်မိသည်။ တင်မေအိ မောမောနှင့်နားရင်း ဝီစကီတစ်ခွက်မော့အပြီးမှာ အနားကိုရောက်လာသော ကုလားမလေးဘီဘီနှင့် စကားပြောကြ ပွတ်သီးပွတ်သပ်ကိုင်ကြ နမ်းကြစုပ်ကြ စောက်ပတ်အပြန်အလှန်နှိုက်ကြလုပ်နေရာက ဘီဘီ့ကိုလှမ်းခေါ်သံကြား၍ကြည့်လိုက်ရာ ဗီဂျေဆင်းဖြစ်နေတာကို တွေ့ရသည်။ သူမကလည်း "ဟုတ် အစ်ကို" ဟုပြောရင်း ထသွားမည်အပြုမှာ တင်မေအိ သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်ကို အသာလှမ်းဆွဲလိုက်ရင်းက …

"ဘီဘီ နင့်အစ်ကိုလေ ဟုတ်မှလည်း လုပ်ပါ"

ဘီဘီက လျှို့ဝှက်စွာပြုံးလိုက်ပြီး သူမကိုလျှာတစ်လစ်ကလေးထုတ်ပြလိုက်ရာက …

"အိုး ဒါမျိုး ဘီဘီတို့ sex အမြဲလုပ်နေကျ အစ်မမယုံရင် အသာကြည့်နေ"

ဆိုပြီး ဘီဘီကပြောလိုက်ရင်း သူမအနားကနေလှစ်ကနဲလှမ်းထွက်သွားကာ အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့လဒစ်ကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့် အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တာကို တွေ့ရတော့ တင်မေအိလည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မျက်လုံးကလေးများ ပြူးကျယ်သွားရကာ စိတ်ထဲက ဘယ်လိုမှမယုံနိုင်အောင် တအံ့တသြဖြစ်လို့သွားရသည်။

ဗီဂျေဆင်း ညီမဖြစ်သူခေါင်းလေးကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ပေါက်ထဲ ကော့ကော့ထိုးပစ်လိုက်သည်။ ဘီဘီကလည်း မြိန်ရည်ယှက်ရည် စုပ်သည်။ ဗီဂျေဆင်းလီးကြီးမှာ စုပ်နေကျဖြစ်သော ညီမဖြစ်သူရဲ့အာငွေ့ရလို့လားမသိ။ အဆမတန်ကြီးထွားလာတာ တွေ့ရသည်။

"သူတို့က ဖြစ်နေကျပါ ငါတို့အဖို့ မဆန်းတော့ပါဘူး "

သူမနားကို ဘယ်အချိန်ကရောက်လာမှန်းမသိသော အာမက်က သူမကိုပြောသည်။ မစ္စတာရန်းနှင့်အာမက်တို့ နှင်းနှင်းအေးကို နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးပြီး နှင်းနှင်းအေးလည်း ခေတ္တအနားယူကာ တွာဟစ် အာဇစ်တို့နှင့်ထပ်မံ၍ ဆေးရှူကာ ဖီးလ်တင်နေကြသည်။ မစ္စတာရန်းလည်း အပွဲပွဲနွှဲလာပြီး ခြေကုန်လက်ပန်းကျ၍ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်သည်။ အာမက်နှင့်တင်မေအိတို့ နှစ်ယောက်လည်း ဗီဂျေဆင်းတို့မောင်နှမ တဏှာကျူးနေပုံကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ထိုင်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စောက်ပတ်နှိုက်လီးကိုင်လုပ်နေကြသည်။ အာဇစ်တို့နှစ်ယောက်ကမူ သူတို့ဖက်ကို လှည့်တောင် မကြည့်အားဘဲ နှင်းနှင်းအေးကို နှစ်ယောက်သားလီးစုပ်ခိုင်းရင်း ဖင်ကိုင်လိုက်စောက်ပတ်နှိုက်လိုက်နှင့် အလုပ်များနေကြပါသည်။

မကြာပါ။

ဗီဂျေဆင်း၏လီးကြီးပေါ်ကို သူ့ညီမဖြစ်သူ ဘီဘီကိုယ်တိုင် တက်ထိုင်ပြီး မြင်းစီးပေးလိုက်ရာ တင်မေအိလည်း သူမတစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် တစ်ခါမှမတွေ့မမြင်ဖူးသော incest အင်းစက်ဟုခေါ်သည့် သွေးသားအရင်းအချာချင်း တဏှာအရင်းခံကာ လိင်ဆက်ဆံမှုမြင်ကွင်းဖြစ်နေတာမို့ အသက်ပင်ရဲရဲမရှူဝံ့ဘဲ ရင်သပ်ရှုမောပင် အတိုင်းသားငေးကြည့်နေမိပါသည်။ အဖြစ်က ထူးလည်းထူူသလို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဆိုးလှပြီဟု အထင်ရှိသော တင်မေအိအတွက် မိမိထက်ပိုဆိုးတဲ့သူတွေနှင့် မထင်မှတ်ဘဲ စတင်ဆုံစည်းရပြီ လို့တောင် ဆိုရပေတော့မည်။

"ဟိတ် ဘာမှ ငေး မနေနဲ့ လာ လီးစုပ်ပေးဦး"

အာမက်ပြောမှ သူမသတိဝင်လာသည်။ အဟင်း ဟု ရှက်ရယ်ရယ်လိုက်ရင်း …

"စုပ်မှာပေါ့ ရှင်ကလဲ ဟိုမှာ သူတို့ကြည့်ပြီး အံ့သြလွန်းလို့ တကယ့်အရင်းတွေ ဖြစ်တာတောင်မှ အဟင်းဟင်း ဟင်း"

"ဒါမျိုး လူတော်တော်များများ ဖြစ်ကြတာပဲ မသိမို့သာမသိတာ သူတို့အိမ်မှာဆိုရင် ဗီဂျေလိုးလို့ အစ်မညီမတွေတစ်ယောက်မှတောင် ကျန်တာမဟုတ်ဘူး ကောင်မတွေကလည်း အပြင်လူအတွင်းလူအကုန်ခံတာပဲ ငါတို့ အချိန်ရရင် သူ့ဆီသွားသွားပြီး ညအိပ်တော့ စားချင်တာ အကုန်စားလို့ရတယ် သဘောဖြူမနောဖြူ အပေးကောင်းကြသူတွေချည်းပဲ ဟဲဟဲ "

"အမယ်လေးနော် ရှင်ပြောတာကြားတာနဲ့တင် ကျွန်မကြက်သီးတွေတောင် ထလာတယ် တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီကို ခေါ်သွားပေးပါလား"

"နင်က အလိုးခံချင်တာလား ပွတ်ချင်တာလား"

"အကုန်ရတယ် ပစ္စည်းသာရှာပေး ဖီးလ်ကလေးနဲ့ဆို ကျွန်မ ဘာမဆိုလုပ်နိုင်ပါတယ်"

စိတ်ချ ငါ ပြောပေးမယ် ခေါ်လည်းခေါ်သွားမယ် အလုပ်ကိုသာ ဖိဖိစီးစီးနဲ့ ပီပြင်အောင်လုပ် ငါတို့အားလုံး နင့်ကို ယုံကြည်စိတ်ချရပြီ ဆိုတာနဲ့ နင်ဖြစ်ချင်တာ ဘာမဆိုဖြစ်လာရစေ့မယ် ကြားလား"

တင်မေအိလည်း သူ့ကိုကတိပေးလိုက်သည်။

မိုးလင်းကာနီးအချိန်မို့ လင်းဆွဲလိုးပွဲကလေးကို ပြန်လည်စတင်လိုက်ကြသည်။ တင်မေအိလည်း အာမက်လိုသလောက် စိတ်ပါလက်ပါကြီး လိုက်လျောဖြည့်ဆီးပေးသည်။ ဘီဘီရောသူမပါ ကာမဂုဏ်အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားချိန်မှာ နှစ်ယောက်သားလက်တွဲပြီး ဗီဂျေဆင်းနှင့်အာမက်ကို လူချင်းချိန်း၍ အတူတကွ ကာမဆက်ဆံပျော်ပါးကြပြန်ပါသည်။

အာဇစ်နှင့်တွာဟစ်လည်း နှင်းနှင်းအေးကို ထင်တိုင်းကြဲပြီးဖြစ်ရာ ကောင်မလေးမလှုပ်မယှက်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားချိန်မှာ သူမတို့ထံလာရောက်၍ အတူတူပူးပေါင်းပြီး မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်လေးယောက်ဇာတ်ခင်းကြသည်။ တစ်ရေးနိုးလာသော မစ္စတာရန်းကတော့ ခုချိန်ထိအမောမပြေနိုင်သေးသည့် နှင်းနှင်းအေးကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ရမ္မက်နယ်ထဲမှာ ထပ်မံကူးခတ်ပျော်ပါးဖို့ရာ ပြန်လည်အစပျိုးနေပြီဖြစ်သည်။

နောက်ပိုင်းနေ့ရက်များကတော့ ဒီလိုပဲတဖြည်းဖြည်းကုန်လွန်သွားခဲ့သည်။

အားလုံး ရင်းနှီးခဲ့ကြပြီဖြစ်၍ လုပ်ငန်းရှေ့ဆက်ရန်တစ်ခုသာ ကျန်ရှိတော့သည်။ တင်မေအိလည်း သူမကတိပြုပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း ကျောက်မြောင်း … ရပ်ရှိ ရှမ်းတိုင်းရင်းသားသူဋ္ဌေးတစ်ဦးနေထိုင်သည့် အိမ်တစ်အိမ်ကို သွားရောက်ပြီး သူမှာကြားထားသည့် ပစ္စည်းကိုပေးပို့ခဲ့ရာ ရှောရှောရှူရှူပင်အောင်မြင်ခဲ့သည်။

ဆက်လက်၍ လေးငါးဆယ်ရက်ဆက်တိုက်ဆိုသလို ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှအဆက်အသွယ်များထံကိုရော ပဲခူး တောင်ငူ စသည့်မြို့များအထိ ခရီးဆန့်ပြီး သူတို့စေခိုင်းသည့်အတိုင်း တစ်ယောက်တည်း စွန့်စားလုပ်ကိုင်ခဲ့သဖြင့် တဖြည်းဖြည်းနှင့် အဖွဲ့သားများ၏ ယုံကြည်မှုကို အရယူနိုင်ခဲ့ပေသည်။ သူမအတွက် ထင်မှတ်မထားခဲ့သော အခွင့်အရေးများလည်း များသွာရရှိခဲ့သည်။

သုံးမကုန်နိုင်လောက်သည့်ပိုက်ဆံတွေ ရရှိဖို့ရန်အတွက် သည့်ထက်ပို၍ အချိန်ရောလူရော အများကြီးရင်းနှီးပေးဆပ် အသုံးတော်ခံ ရမည်ဖြစ်ကြောင်း သူမဘဝပေးအတွေ့အကြုံတွေအရ နားလည်နေခဲ့ပေသည်။ တင်မေအိ အပြင်သွားနေချိန်ဆိုလျှင် နှင်းနှင်းအေး တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာနေပြီး မစ္စတာရန်းနှင့်ဗီဂျေဆင်းရဲ့အပေါင်းပါတစ်စုကို လိုအပ်တာတွေ အကုန်ဖြည့်ဆီးလုပ်ကိုင်ပေးရသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ အိပ်ခန်းထဲမှာသာ တစ်နေကုန်ပြီး သူမ၏အင်္ဂါဇပ်(စောက်ဖုတ်) တစ်ခုလုံး ဖူးယောင်ကိုင်းကာ ကွဲပြဲအသားနီလန်သည်အထိ တင်မေအိကိုယ်စား သူမကပင်အနွံအတာခံပြီး ပြုစုပေးခဲ့ရသည်။ တင်မေအိပြန်ရောက်လာပြီဆိုမှ သူမလည်း သက်သာရာ ရရှာတော့သည်။

ရက်သတ္တနှစ်ပတ်ခန့်အကြာမှာ ပထန်ကြီးမစ္စတာရန်းတစ်ယောက် ကိစ္စပြီး၍ အိန္ဒိယပြည်ကို ပြန်သွားသည်။

သို့ပေမယ့် မကြာခဏဆိုသလို မြန်မာပြည်ဖက်ကိုပြန်ဝင်လာလေ့ရှိပြီး ဗီဂျေဆင်းတို့အဖွဲ့ထံ လာရောက်တွေ့ဆုံကာ ရှေ့ဆက်လုပ်ရမည့် လုပ်ငန်းဆောင်တာ ကိစ္စရပ်များကို အတူတကွ ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာတိုင်ပင်ပြီး လိုအပ်သည်များကို စီစဉ်ညွှန်ကြားသွားလေ့ရှိပါသည်။ ဒီအခါမှာ တင်မေအိအနေနှင့်လည်း ယခင်တွေ့ဆုံခဲ့သည့်အတိုင်း သူမနေအိမ်မှာ လက်ခံတွေ့ဆုံပြီး သူလိုအပ်တာမှန်သမျှ ဖြည့်ဆီးပေးရတာမျိုး ရှိပါသည်။ နှင်းနှင်းအေးနှင့် ဗီဂျေဆင်းညီမ ဘီဘီသာမက လိုအပ်လျှင် အပြင်က မိန်းကလေး တစ်ယောက်နှစ်ယောက် ကိုပါ ခေါ်ပြီး သူတို့တစ်ညဉ့်တာ ပျော်ပါးဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် စီစဉ်ပေးရပါသည်။

ဗီဂျေဆင်း ဘီဘီနှင့် ကျန်ကုလားသုံးကောင်နှင့်မူ အမြဲမပြတ် ထိတွေ့ဆက်ဆံနေကြရသည်။ ဗီဂျေဆင်းရဲ့နေအိမ်မှာ လွတ်လပ်မှုမရှိ၍ အပြင်တစ်နေရာရာမှာ အချိန်းအချက်လုပ်ပြီးမှသာ တွေ့ဆုံနိုင်သည်။

ဗီဂျေဆင်းရဲ့အိမ်မှာ အိပ်ဖြစ်လျှင်တော့ သူ့အဒေါ်တစ်ယောက် အစ်မနှစ်ယောက်နှင့် ဘီဘီအပါအဝင် နောက် ထပ် ညီမငယ် နှစ်ယောက်နှင့်ပါ မိန်းမသားချင်း မကြာခဏဆိုသလို အချစ်နယ်ကျွံလေ့ရှိကြပါသည်။ အားလုံး ဘီဘီကဲ့သို့ပင် ရုပ်ရည်ရူပကာ ချောမောလှပကာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းအချိုးကျသူတွေချည်း ဖြစ်သည်။ ဗီဂျေဆင်းမှာ မောင်နှမထဲမှာအကြီးဆုံးဖြစ်၍ တစ်မိသားစုလုံးကို သူကပဲ ဦးဆောင်၍ စီးပွားရှာဖွေပေးနေသူဖြစ်ပြီး သူ့အထက်မှာ အကြီးဆိုလို့ ဒရိုင်ဘာလုပ်သော အဖေဖက်က ဦးရီးတော်စပ်သူတစ်ယောက်သာရှိသည်။ ဗီဂျေဆင်းအထောက်အပံ့နှင့် သူ့မယားနှင့် သမီးနှစ်ယောက်ပါ အိမ်မှာနေကြကာ အားလုံး သူ့အမိန့်ကိုမဖီဆန်ဝံ့ကြချေ။ သူ့ညီမတွေ အစ်မတွေရော ညီအစ်မဝမ်းကွဲတွေပါ အကုန်လုံး သူ့လက်သူ့ခြေ သူထားရာနေစေရာသွား ဆိုသည့်သဘောမျိုးပင် ဖြစ်နေပါသည်။ သူ့အနေနှင့်အလိုရှိလျှင်ရှိသလို အချိန်မရွေးခေါ်စားလို့လည်း ရသည်။

နှင်းနှင်းအေးကလည်း တင်မေအိနှင့် မထင်မှတ်ဘဲတွေ့ဆုံမိကြရာက တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ညီအစ်မတွေထက်ပင် ပိုမိုရင်းနှီးခဲ့ကြကာ သူမ၏ထောက်ပံ့ကူညီမှုဖြင့် ကြေးတန်းစားပြည့်တန်ဆာဘဝကနေ လွတ်ကျွတ်သွားပြီး တင်မေအိနှင့်အတူ အရောင်းအဝယ်လုပ်ငန်းကို စပ်တူရှယ်ယာလုပ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမတို့အဓိကလုပ်ကိုင်သည့်လုပ်ငန်းကို ဗီဂျေဆင်း အာမက် အာဇစ် တွာဟစ်စသည့် သူတို့နှင့် ရင်းနှီးဆက်နွယ်နေသော အသိုင်းအဝိုင်းမှအပ အပြင်လူမည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း အသေအချာ ခန့်မှန်းပြောဆိုနိုင်ခြင်း မရှိကြပါ။ လှလှပပဝတ်စားဆင်ယင်ပြီး သွားသွားလာလာလုပ်နေသည့် လမ်းပေါ်ကခေတ်ရဲ့သမီးပျို မိန်းမချောကလေးများအဖြစ်သာ ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပဲ သဘောထားကြသည်။

ဥပဒေနှင့်လက်တစ်လုံးခြား အန္တရာယ်ကြီးသော လုပ်ငန်းဖြစ်၍ အကျိုးအမြတ်များသလောက် သတိကြီးကြီးထားနိုင်မှလည်း တော်ကာကျသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ အောင်ပန်း တောင်ကြီး မေမြို့ မန္တလေး အစရှိသည့်မြို့တွေကို ရက်ပေါင်းအတော်ကြာကြာ ရှောင်ရတိမ်းရသည့် အခါများလည်း ရှိသည်။ ပစ္စည်းမရောက်မချင်း စောင့်ရသည်ကတစ်မှောင့် ရောက်ပြန်တော့လည်း အသီးသီး အသကအသက တာဝန်ခွဲဝေမှုအတိုင်း နယ်မြို့များအထိ သူမတို့ကိုယ်တိုင် လိုက်လံဖြန့်ချိပေးရသည်များလည်းရှိပါသည်။ ပင်ပန်းသလောက်လည်း အမြတ်အစွန်းငွေ ပမာဏများစွာရရှိကြသည်။


(သူမတို့၏ လုပ်ငန်းစဉ်အသေးစိပ်ကိုမူကား စာရေးသူအနေနှင့် ဒီထက်ပို၍ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် ဖော်ပြပေးနိုင်ခွင့်မရှိပါကြောင်း ရိုးသားစွာ အစီရင်ခံအပ်ပါသည်။ စာရေးသူ)


အချီကြီးအလီလီကြုံပြီး ပွပေါက်အကြိမ်ကြိမ် တိုးခဲ့သည်ကတော့အမှန်ပင်။

နေထိုင်မှု life style ပုံစံတွေလည်း သိသိသာသာပြောင်းလဲခဲ့ရပြီ။ ခါတိုင်းအချိန်ကထက်ကို ပိုပြီး အဆင့် အတန်းမြင့်မြင့် စမတ်ကျကျ နေထိုင်နိုင်လာသည်။ တိုက်ခန်းတွေ ဘာတွေဝယ်ပြီး ရေရှည်အတွက် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံနိုင်လာခဲ့သည်။ ဒီအတွက်လည်း သူမတို့နှင့် ပတ်သက်သူတွေ ဖြစ်ကြသည့် မစ္စတာရန်းကအစ ဗီဂျေဆင်းမောင်နှမ သူ့အပေါင်းပါတွေအဆုံး သူတို့အားလုံးကို ကျေးဇူးအခါခါ တင်မိရင်း နေ့ညမပြတ် အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ကျေးဇူးဆပ်၍မကုန်နိုင်အောင်ဘဲ ရှိနေကြလေသည်။ တဏှာထန်သည့် ကုလားများကလည်း သူမတို့၏အသွေးအသားအဆီအနှစ်တွေကို အခွင့်အရေးရတုန်းရခိုက် ဝဝလင်လင်ကြီးစားသုံးဝါးမျိုလျက်ရှိကြလေသည်။

သူတို့ထဲမှာ အကျိုးအမြတ်အများဆုံး ခံစားရရှိသူကတော့ ဒရိုင်ဘာကြီးခွန်စောနောင်ပင်။

အိမ်မှာနေရင်း ကားငေ်းလိုက်ပို့ရင်းနှင့် သူ၏အလုပ်ရှင်လည်းဖြစ် ဆက်စ်ပါတနာ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သော တင်မေအိကိုရော သူမ၏လက်တွဲဖော်ဖြစ်သူ နှင်းနှင်းအေးဆိုသည့် ကလေးမကိုပါ အချောင်စားခွင့်ရကာ နေ့ရောညပါ ကာမဂုဏ်မေထုံအပျော်ကျူးခွင့်ကို ရနေသည့်အပြင် ဗီဂျေဆင်းညီမဖြစ်သူ ဘီဘီနှင့်အခြားသူ့ရဲ့ညီအစ်မတွေ အိမ်ကိုအလည်ရောက်လာသည့် အခါမျိုးတွေမှာလည်း သူ့တစ်ယောက်တည်း ဒိုင်ခံပြီး သူမတို့အတွက် လိုအပ်နေသောကာမလိုအင်ကို စွမ်းစွမ်းတမံပင် လိုက်လျောဖြည့်ဆီးပေးနေရလေသည်။

သာမန်လီးနှင့်မတူဘဲ အတတ်ကျူးကာ ဂေါ်လီထည့်သွင်းပြုပြင်ထားသောသူ့လီးကြီးကြောင့်လည်း မိန်းမတကာတို့၏ နှစ်ခြိုက်စွဲမက်မှုကို အထူးတလည်ခံရခြင်းဖြစ်ရာ သူ့အတွက်တော့ ထိုကိစ္စနှင့်ပင် နေ့နေ့ညည အချိန်ပြည့် မအားလပ်နိုင်အောင်ဘဲရှိနေလေတော့သည်။


ဇာတ်လမ်းကတော့ ဤနေရာမှာပင် နိဂုံးကမ္ပတ်အဆုံးသတ်ရမည်ဖြစ်သည်။

ကြေးကြီးစား အပျော်မယ်တစ်ယောက် တစ်ဖြစ်လဲ အလှဘုရင်သူဋ္ဌေးမလေးတစ်ဦးရဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်ကြောင်းတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး သူမအနေနှင့် လိင်နှင့်စပ်လျဉ်း၍အထူးထူးသောဖောက်ပြားမှု မူးယစ်ကုန်ကူးမှုစသည့် မကောင်းသောအသက်မွေးမှုတို့၌ အဘယ်မည်သော ကာလအပိုင်းအခြားအထိ ဘဝကံအကျိုးပေးရင့်သန်နိုင်မည်လဲ ဆိုသည်ကိုမူ တစ်စုံတစ်ရာသော အချိန်တစ်ခု ရောက်သည့်တိုင်အောင် ဆက်လက်၍ စောင့်ကြည့်လေ့လာ အကဲဖြတ်ရမည်မှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

လူသားတို့၏ဘဝခရီးကား မိမိတို့၏ရှေးအတီတေကာလ ထုံမွှမ်းလာခဲ့သော ဗီဇံခေါ်မျိုးစေ့ အထုံအဆက်အလိုက် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ထပ်တူညီမျှမှုမရှိဘဲ အမျိုးမျိုးအစားစား ကွဲပြားခြားနားနေကြဦးမည်မှာ မုချမသွေ မလွဲဧကန်သာလျှင် ဖြစ်ပေတော့သတည်း။

____________________________

နားပါဦးမည်။

စာရှုသူတို့အား အစဉ်လေးစားလျက်

နရသူ