Friday, December 25, 2020

မျက်ကွယ် (စ/ဆုံး)

မျက်ကွယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  ဦးညွန့် 

ကိုတိုးနှင့်စိုးစိုးသည် ချစ်သူသက်တမ်း ၃ နှစ်နီးပါးရှိပြီဖြစ်သော ချစ်သူများ ဖြစ်ကြလေသည်။ တက္ကသိုလ်မှာကတည်းက ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြပြီး ယခုတော့ကိုတိုးသည် အသင့်အတင့်အောင်မြင်သော လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး ဖြစ်လာပြီး စိုးစိုးကတော့ ပုဂ္ဂလိကကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် စူပါဗိုက်ဆာဖြစ် လာခဲ့လေပြီ။ သူတို့နှစ်ဦးသည် တပါတ်တစ်ခါမှန်မှန်တွေ့ဖြစ်ကြပါသည်။

ကိုတိုးကအဆင်ပြေသော လုပ်ငန်းပိုင်ရှင်တစ်ဦးဖြစ်သဖြင့် ကိုယ်ပိုင်ကား လေးတစ်စီးဝယ်ထားနိုင်သောကြောင့် စိုးစိုး၏ရုံးပိတ်ရက်တနင်္ဂနွေတွင် ကားလေးဖြင့်လာခေါ်ပြီး တစ်နေရာသို့ သွားစားသောက်ကြသည်။ ပြီး လျင် ဟော်တယ်သွားချစ်တင်းနှီးနှောကြသည်။ တကယ်တော့ချစ်သူဖြစ် ပြီး ၆ လအကြာတွင်စတင်၍ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ကြတာ ဖြစ်ပါသည်။ နှစ်ဘက်မိဘများကလည်းသိထားပြီးဖြစ်သည်မို့ ပြဿနာလည်းမရှိခဲ့ပါ။ ကိုတိုးတစ်ယောက်ဒီထက်ပိုပြီးစုမိဆောင်းမိရှိလျင်လက်ထပ်ကြမည် ဆိုတာကသေချာနေသဖြင့်ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်ခြင်းမရှိပါ။ 

သူတို့နှစ်ဦးသည် တခါတရံဟော်တယ်တွင်၎င်း တခါတရံလူရှင်းလျင်ကိုတိုးးအိမ်တွင်၎င်း ချစ်တင်းနှောဖြစ်ကြလေသည်။ စိုးစ်ုးသည်အပျိုစင်တစ်ဦးဖြစ်ပြီးကိုတိုးနှင့် ပထမအကြိမ်လိုင်ဆက်ဆံ တော့မှသာ ပါကင်အဖွင့်ခံရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ဦးစတင်ဆက်ဆံ ဖြစ်သွားသည်က ကိုတိုးကားပေါ်တွင်သာ ဖြစ်လေသည်။

ခါတိုင်းလိုပင် လူရှင်းသော်လည်းကားအသွားအလာမပြတ်သောလမ်းဘေးတစ်နေရာ တွင်ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ကြရာမှနှစ်ဦးစလုံးအရှိန်တက်ကာလွန် ကုူးမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ကားကလည်းမှန်အမဲနှင့်မို့လွတ်လပ်တာ ကြောင့်လည်းပါသည်။ထိုစဉ်ကစိုးစိုးတစ်ယောက်ကိုယ်ဝန်တားဆေးများဝယ်သောက်ခဲ့ရသော်လည်းရေရှည်စွဲသောက်ရန်မသင့်တော်သဖြင့် သားအိမ်အတွင်ကြေးကွင်းထည့်၍ ကာကွယ်ထားရလေသည်။

အခုတော့ နှစ်နှစ်ကျော်သုံးနှစ်ကာလအတွင်း သူတို့နှစ်ယောက်ပုံစံ မျိုးစုံဖြင့်လိင်ဆက်ဆံဘူးကြလေပြီ။အပြာကားများ အပြာစာအုပ်များ ထဲမှတွေ့ဘူးကြာဘူးဖတ်ဘူးသည့်ပုံစံများအတိုင်းဆက်ဆံခဲ့ကြသည်။ နောက်ထပ် ဆက်ဆံဘို့ပုံစံအသစ်မကျန်တော့သလောက်ပင်ဖြစ်နေ လေပြီ။နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း လိင်ဆက်ဆံရာမှရရှိသောကာမအရ သာကိုတနေ့ထက်တနေ့ပိုမိုစွဲလန်းနှစ်ခြိုက်လျက်ရှိနေကြပေပြီ။တဖြေး ဖြေးနှင့်ရင်ထိတ်သည်းဖိုခံစားကာ ကာမဆက်ဆံရသည်ကိုလည်းသ ဘောကျလာကြသည်။

ဥပမာ- မလွတ်မလပ်ကားထဲတွင် ကာမဆက်ဆံ ကြရတာမျိုး လူအများချောင်းကြည့်နိုင်သောနေရာတွင်ကမန်းကတန်း ကာမဆက်ဆံရတာမျိုး လူရှိသော်လည်းအနည်းငယ်ရှင်းလင်းသော နေရာမျိုးတွင်မသိမသာတစ်ယောက်လိင်အင်္ဂါကိုတစ်ယောက်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်၍အဆုံးအစွန်အထိရောက်သွားတမျိုးတို့ဖြစ်လေသည်။ ထိုသို့သည်းထိတ်ရင်ဖို လှုပ်ရှားရသည်ကိုနှစ်ယောက်စလုံးကနှစ်ခြိုက်သည်။ရင်တခုန်ခုန်ဖြင့်ဆက်ဆံရသောအရသာကိုသဘောကျလာကြ သည်။တစ်ယောက်အင်္ဂါကိုတစ်ယောက်ကစုပ်ယက်ပေးလျက်ပြီးဆုံးစေ တာမျိုးကတော့ရိုးတောင်သွားနေပြီဖြစ်သည်။ 

ဤသို့ဖြင့်ကြာလာတော့ကိုတိုးကအဆန်းထွင်ပြန်သည်။အဲဒါကတော့ စိုးစိုးကိုမလုံ့တလုံ ခပ်ဟော့ဟော့ဝတ်စားဆင်ယင်စေလျက် လူကြား ထဲတွင် သွားလာလှုပ်ရှားစေခြင်းဖြစ်လေသည်။သူကတော့တစ်နေရာ ကစောင့်ကြည့်သည်။စိုးစိုးကအရပ် ၅ ပေ နှစ်လက်မ နို့အုံထွာထွား တင်ကားကားဖြင့်မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အတိုင်းသူမခပ် ဟော့ဟော့ ဆက်စီကျကျဝတ်စားသွားလျင်ယောက်ကျားကြီးကြီး ငယ်ငယ်အရွယ်မရွေးဝိုင်းကြည့်ကြသည်။အာသာရမ္မက်မျက်လုံးများ ဖြင့်ကြည့်ကြသည်။

တချို့ကကြည့်ရုံသာကြည့်သော်လည်းတချို့က အနားကပ်၍ထိကပါးယိကပါးလုပ်ချင်သည်။လိင်စကားခပ်ကြမ်းကြမ်း များပြောကြသည်။စိုးစိုးကအစပိုင်းမျက်နှာလေးရဲသွားသော်လည်း နောက်ပိုင်းကျတော့သည်လောက်မဟုတ်လှတော့။စိတ်ထဲကတော့ရင် ဖိုလှုပ်ရှားမိသည်။သွေးသားစီးဆင်းမှုများလည်းမြန်ဆန်လာသည်။ ဟိုဟာလေးထဲကလည်း ယားကျိကျိလိုလိုဘာလိုလိုဖြစ်လာသည်။ ထိုမှပြန်လာပြီးဟော်တယ်ခန်းထဲတွင်လိင်ဆက်ဆံကြသောအခါကိုတိုး ကလိင်ဆက်ဆံရင်းခရေစေ့တွင်းကျမေးသည်။မေးရင်းလိုးသည်။

“ သဲ ဟိုဆံပင်နီကြောင်ကြောင်ဆေးဆိုးထားတဲ့ကောင်လေးတွေက စိုးအနားကပ်လာပြီး ဘာတွေပြောတာလဲ။ဘာလုပ်သွားသေးသလဲ။ ကို့နေရာကအဲဒါတော့သေချာမမြင်ရဘူး ” 

“ ဟင့် ကိုကလဲ ကိုက ချစ်ကို အတိုအပြတ်တွေဝတ်ခိုင်းထားတာကိုး ကောင်လေးတွေကစိုးနားကပ်လာပြီး တင်ပါးတွေကိုမထိတထိပွတ်ပေး တယ်။ပေါင်တွေကလည်းပေါ်နေတော့ ပေါင်သားလေးတွေကိုလည်း ဟင့် ဟင့် ကပ်ပွတ်သွားတာပေါ့” 

“ အဲဒီတော့ သဲစိတ်ထဲဘယ်လိုနေသလဲ ဖီးမတက်ဘူးလား” 

“ ဟာ ကိုကလည်း ချစ်က ဖီးတက်စရာလားလို့ ဟင့် ကိုနော်” 

စိုးစိုးကကိုတိုး၏လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အညီဖင်ကလေးကိုကော့ပေးရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ကိုတိုးကသူမကိုမချစ်လို့ တန်ဘိုးထားလို့မဟုတ်မှန်းစိုး စိုးသိပါသည်။ဤကိစ္စသည် လိင်ဆက်ဆံရာတွင်နှစ်ဦးစလုံးပိုမိုကောင်း မွန်သောအရသာအသစ်ကိုခံစားရရှိစေဘို့ရည်ရွယ်မှန်းလည်းသိပါ သည်။သို့သော်မိန်းမသဘာဝအတိုင်းမူလည်းမူ အနည်းငယ်လည်း ရှက်တက်တက်ဖြစ်နေသဖြင့် ဤသို့ပြောလိုက်ခြင်းသာဖြစ်လေသည်။ 

“ သဲကလည်းကွာ အမှန်အတိုင်းကို့ကိုပြောပြပါ။ရှက်မနေပါနဲ့။ပြီး တော့ သူတို့ဘာတွေပြောသွားလဲ” 

“ အဟင့် ဟင့် ကိုနော် သူတို့ကအမကသိပ်တောင့်တာဘဲတဲ့ ဖင်ကြီး တွေကိုကားနေတာဘဲတဲ့ အမကိုကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေဆောင့်လိုး လိုက်ရရင်လီးထဲမှာဆိမ့်သွား မှာဘဲတဲ့ ဟင့် ဟင့် အဲဒါကို့ကြောင့် သဲအဲဒီလိုအပြောခံရတာ သဲဝတ်သွားရတာကလည်းကြည့်ပါအုံး ဟင့် ဖင်တောင်ပေါ်တော့မယ် ဟင့် ” 

စိုးစိုးကပါးစပ်ကသာထိုသို့ပြောလိုက်သော်လည်းသူမစောက်ပတ် အတွင်းကြောများက ကိုတိုးလီးကြီးကိုတင်းခနဲညှစ်ပေးလိုက်သည်။ ခါတိုင်းထက်ပို၍ ညှစ်အားပြင်းထန်သည်ဟုထင်ရလေသည်။ တကယ်တော့ကိုတိုးကလည်းစိုးစိုးသူ့အပေါ်ချစ်မှန်းသိပါသည်။စိတ်ထဲ မှဖောက်ပြားလိုစိတ်မရှိမှန်းလည်းသိပါသည်။သို့သော်သဘာဝအရ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်နှင့်နီးကပ်စွာထိတွေ့မိလျင် သာယာစိတ်ဖြစ်ပေါ် တတ်သည်ကိုနားလည်ပါ၏။

ထို့ကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးကြ ညှောင့်ကြပြီဆိုလျင် ဤကိစ္စဘက်တွင်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုဆက်ဆံ သာကပိုကောင်းသည်ဟုသူကယူဆသည်။ 

“ အဲ့လိုအပြောခံရတော့ သဲဘယ်လိုခံစားလိုက်ရသလဲ” 

“ အင်းပေါ့ အဲ့လိုအပြောခံလိုက်ရတော့ သဲလေရှက်လည်းရှက်တယ် စိတ်ထဲကလည်းယားကျိကျိဖြစ်လာတယ် ဟိုဟာကလည်းယားလာသလိုလိုဘဲ” 

သူမကထိုသို့ပြောလိုက်သဖြင့် အပေါ်မှလိုးဆောင့်နေသောကိုတိုး၏လီး ကြီးမှာပိုမိုတင်းမာလာပြီး ဆောငိ့အားမှာလည်းပိုမိုပြင်းထန်လာနေ သည်ကိုစိုးစိုးသတိထားလိုက်မိလေသည်။ထို့ကြောင့် 

“ အင်းနော် သူတို့ကိုသိတာလည်းမဟုတ်ဖဲနဲ့ ပြီးတော့ချစ်တာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ သဲစိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးဖြစ်လာတာ သိလား ကို” 

“ အင်းပါ အဲဒါဆိုရင် ဘယ်သူမှလည်းမသိဘူး တစိမ်းယောက်ကျားတစ် ယောက်နဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ရလို့သူကတက်လိုးပေးရင် သဲက ခံမှာလား” 

“ ဒါကတော့ ကိုရယ် ပုံဆိုးပန်းဆိုးညစ်တီးညစ်ပတ်ကြီးမဟုတ်ဘူး သူကလည်းသဲကိုကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံပေးတယ်ဆိုရင် ပြီးတော့ ကိုကလည်းခွင့်ပြုတယ်ဆိုရင်တော့ အဟိ” 

နားထောင်နေသာကိုတိုး၏လီးကြီးမှာစိုးစိုး၏စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ တွင်တင်းခနဲဖြစ်သွားပြီးခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်သလိုစိုးစိုး၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကလည်းခါတိုင်းထက်ပိုမိုသန်မာစွာလီး ကြီးကိုညှစ်ဖမ်းစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ စောက်ရည်များကလည်းယခင် ထိုပိုမိုများပြားစွာစိမ့်ကျလာလေသည်။ ထိုနေ့က နှစ်ယောက်စလုံးခါတိုင်းထက်ကာမစိတ်ပိုမိုပြင်းထန်စွာလိုးကြ ခံကြရင်းမတူထူးခြားသောလောကီစည်းစိမ်ကိုခံစားလျက်ပြိုင်တူ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်သွားကြလေသည်။ အားလပ်ရက်တစ်ရက်တွင်တော့ကိုတိုးကစိုးစိုးကိုခပ်ဟော့ဟော့ဆက်စီ ကျကျဝတ်စားစေလျက်ဘတ်စ်ကားစီးကြလေသည်။ထိုကားပေါ်တွင် တစ်ယေက်တစ်နေရာခွဲနေကြရန်ဖြစ်သည်။

လူကြပ်သောကားကိုရွေး စီးကြပြီးကားပေါ်တွင် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်မဟုတ်လျင် အထိအတွေ့ အပွတိအသပ်ခံရန်နှင့်နောက်မှထောက်တာကိုခံရန် နှစ်ယောက်သ ဘောတူထားကြလေသည်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်တော့စိုးစိုးက ဂျောင်လေးတစ်ခုဆီသို့တိုးဝင် သွားသည်။

စိုးစိုးဝတ်လာသောဆက်စီကျကျခပ်ဟောဟော့ပုံစုံကြောင့် တိုးဝင်သွားသောအခါ ဟိုထိဒီထိလုပ်ချင်သူများကိုတဒေါင်ဆစ်ဖြင့် တွတ်သွားရသည်။မျက်နှာကိုလည်းခပ်တည်တည်ခပ်တင်းတင်းလုပ် ထားသောကြောင့်လူတော်တော်မျာများဘေးသို့ရှဲသွားကြသည် ။ ထူးဆန်းတာတစ်ခုကတော့ လူငယ်လူရွယ်များကမျက်နှာထားကိုရှိန် ပြီး ရှဲ သွားကြသော်လည်း ဦးလေးကြီးများကတော့ခပ်တည်တည်ပင် စိုးစိုးနားသို့တိုးကပ်ကြသည်။

စိုးစိုးဂျောင်လေးထဲမှာကားပြတင်းပေါက် ဘက်မျက်နှာမူရပ်လိုက်တော့စိုးစိုးတင်ပါးကြားထဲကိုနောက်ဘက်မှအံဝင်ဂွင်ကျလာထောက်သူမှာဦးလေးကြီးတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ စိုးစ်ုးမသိမသာအကဲခတ်လိုက်တော့ ထိုဦးလေးကြီးမှာအသက် ၄၀ ကျော်ကျော်ခန့်ဖြစ်မည်။စမတ်ကျကျဂိုက်ကောင်းကောင်းဖြင့်ဖြစ် သည်။စိုးစိုးကိုလာမထောက်ဘဲလမ်းမှာသာတွေ့မိလျင်ဒီလိုဏှာဘူးကြီး ဟုထင်ရက်စရာမရှိ။ရည်ရည်မွန်မွန်ခပ်သန့်သန့်ဖြစ်သည်။

သို့သော် စိုးစိုး၏ ချစ်သူကိုတိုးပြောသလို ဘယ်သူမှမသိဘဲ အိပ်ရာပေါ်မှာနှစ် ယောက်ထဲတွေ့လျင်လက်ခံနိုင်သည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်နေသည်။ထို့ကြောင့် စိုးစိုးအသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ နောက်ကဦးလေးကြီးက ကားလှုပ်တိုင်းအခွင့်ကောင်းယူ၍ စိုးစိုး၏ ဖင်ကြားထဲကိုဖိကပ်ညှောင့်နေသည်။

သူထောက်ထားတာကဖင်ကြား ထဲတွင်ကွက်တိဖြစ်နေသဖြင့်စိုးစိုးခမျာရင်တဖိုဖိုအသဲတယားယားဖြစ် နေသည်။ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုမသိမသာအကဲခတ်လိုက်မိတော့သူတို့ ကိုဂရုစိုက်မိသူမရှိ။ ဤသို့ဖြင့်စိုးစိုးတို့ကားပေါ်ကဆင်းတော့ စိုးစိုးတစ်ယောက် အတော် စိတ်ထနေပြီဖြစ်သည်။ကိုတိုးကားကိုထားခဲ့သောကြောင့်တက္ကစီတစီး ကိုစိုးစိုးကိုယ်တိုင်တားကာသွားနေကျဟော်တယ်သို့မောင်းနှင်စေသည်။

ကိုတိုးကလည်းစိုးစိုးရွနေပြီဖြစ်ကြောင်းရိပ်မိသည်။ပြုံးစိစိမျက်နှာပေးဖြင့် လိုက်လသည်။ဟော်တယ်အခန်းထဲသို့ရောက်တော့စိုးစိုးအဝတ်အစား များကိုကမန်းကတန်းချွတ်ခါကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ကို တိုးကစိုးစိုးကို စချင် ညစ်ချင်သဖြင့်အေးအေးဆေးဆေးလုပ်နေသည်။ အဝတ်အစားများကိုတစ်ထည်ချင်းချွတ်နေသည်။ဒါကိုစိုးစိုးကလည်း သိသည်။

မျက်စောင်းခဲ၍အံကြိတ်ပြကာကုတင်ပေါ်မှောက်ရက်ပြောင်း အိပ်လိုက်သည်။စိုးစိုး၏တင်ပါးသားကလေးများမှာလုံးထစ်ပြီးမို့မောက် နေသည်။ကိုတိုးကစိုးစိုးဖင်သာလေးများကိုပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ် လိုက်ပြီးစိုးစိုး၏ဖင်အကွဲကြောင်းတလျှောက်သူ၏လီးထိပ်ကြီးဖြင့်ထိုး သွင်းပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ 

“ ချစ်ကိုကားပေါ်မှာတုန်းက ဟိုဦးလေးကြီးကဒီလိုဘဲထောက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာလား” 

ကိုတိုး ပြောလိုက်မှစိုးစိုးတကိုယ်လုံး တုံတက်သွားသည်။ 

“ ဟင့် အင်းပေါ့ ကို ကချစ်ကိုစကပ်တိုတိုအသားပျော့ပျော့လေးဝတ်ခိုင်း သွားတော့ သူ့ဟာကြီးကချစ်ဖင်ကြားထဲတကယ်ညပ်လာသလိုဘဲ အိ ဟင့် ဟင့်” 

ကိုတိုးကလီးကိုနည်းနည်းလေးခေါင်းစိုက်လျက်ဖင်ကြားအောက်မှလျှို ၍စိုးစိုး၏စောက်ဖုတ်ကလေးမမှီ့တမှီလှမ်းတို့ပေးလိုက်သည်။ 

“ သူကထောက်ပေးတော့ ချစ်ကဖင်ကလေးကော့မပေးလိုက်ဘူးလား” 

“ ကိုနော် ရှက်စရာ တအားတိုးထောက်လာတော့ သဲလည်းဖင်ကလေး ကိုမသိမသာကောက်ပေးလိုက်တာပေါ့ လို့ ဟင့် အဟင့် ဒါပေမဲ့ တကယ်တော့ထိမိရုံလေးပါ အဝတ်တွေကလည်းခံနေတော့ ဘယ်ထိနိုင်ပါ့မလဲ ဒါပေမဲ့ သိလားကို အဲ့လိုလေးကသဲစိတ်ကိုတအား ထလာစေတာဘဲ ကိုရယ် ဟင့် ဟင့်” 

စိုးစိုးကခေါင်းအုံးတလုံးကိုဆွဲပြီးမှောက်ထားသောသူမဗိုက်အောက် ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။

ထို့ကြောင့်သူမ၏ဖင်တုံးကြီးများမှာခုံးတက်လာ ပြီး စောက်ပတ်လေးကအာတာတာလေးပေါ်လာသည်။စောက်ရည်များ ကတအားရွှဲနစ်နေလေပြီ။ကိုတိုးကသူ့လီးကြီးကိုစိုးစိုးစောက်ပတ်လေး ထဲသို့ခပ်ဖြေးဖြေးထိုးသွင်းလိုက်ရင်း – 

“ တကယ်လို့ အခုချစ်စောက်ဖုတ်ထဲလိုးသွင်းနေတဲ့လီးကြီးက ကား ပေါ်ကဟိုလူကြီးရဲ့လီးကြီးဆိုသဲဘယ်လိုနေမလဲ ဟင်” 

“ အာ ကိုကလဲ သိဘူးကွာ ခုသဲကိုခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးပါတော့” 

“ အင်းပါ ဆောင့်ပေးမှာပေါ့။သဲကလည်းကို့စိတ်ကိုသိသားနဲ့ ဖြေပေးစမ်းပါကွာ ရှက်မနေပါနဲ့ ဖီးယူချင်လို့ဟာကို ” 

စိုးစိုးကသူမဖင်ကြီးကိုလှုပ်ခါလိုက်ရင်း 

“ ဒါဆို ချစ်အမှန်အတိုင်းပြောမယ်နော်။ကို သဲကိုအထင်မသေးရဘူး” 

“ ဟာ သဲကလဲ ကို့စိတ်ကိုသဲသိသားနဲ့ သဲကိုအထင်လည်းမသေးဘူး အချစ်လည်းပေါ့ဘူး ပိုတောင်ချစ်လာအုံးမှာ” 

စိုးစိုးကသူမဖင်ကြီးကိုပြန်လှန်တိုးကပ်ပေးရင်း 

“ အင်းပါ ဒါဆိုသဲပြောမယ် နည်းနည်းလောက်ခပ်ပြင်းပြင်းလေး သဲ စောက်ပတ်ကြီးကိုဆောင့်လိုးလိုက်စမ်းပါအုံး” 

ကိုတိုးကလည်း တော်တော်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ 

“ အား အင့် အီး ထိတယ်ကွာ အု အီး ဟင့်အမှန်အတိုင်းပြောရရင် သဲလေ အင့် အဲဒီတုန်းကစိတ်တအားပါလာတာ သိလား သဲဟာလေးထဲကယားတက်လာတာ ဘယ်သူမှမသိလူးဆိုင်ရင် သဲကသူလိုးတာခံလိုက်ချင်တာလေ အား အီး သူကတခါမှမကြုံဘူး သေးတဲ့လူဆိုတော့ အမြဲအလိုးခံနေတဲ့ ကိုလိုးတာထက်ပိုပြီးသဲ ရင်ခုန် မိလိမ့်မယ်ထင်တယ် သိလား ဟင့် ဟင့် အား ကို နာနာစောင့် ” 

စိုးစိုးကပြောရင်းကစောက်ပတ်ကလေးရ့ှုံ့သွားမိသလိုစောက်ရည်များ ကထပ်မံ၍ယိုစီးထွက်လာသည်မှာခုထားသောခေါင်းအုံးပင်စိုသွားလေ ပြီ။ စိုးစိုး၏ ပြောစကားကြောင့်ကိုတိုး၏ လီးကြီးမှာပိုမိုတင်းမာကြီးထွား လာပြီးလိုးဆောင့်ချက်များမှာလည်းမြန်ဆန်သွက်လက်လာလေသည်။

ကိုတိုးကအပေါ်မှဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၍ဆောင့်လိုးရင်း 

“ အား သဲရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဟီး အခုသဲကိုလိုးဆောင့်ပေးနေတာ အဲဒီလူကြီးဆိုရင်ရော သဲဘယ်လိုနေမလဲ ဟင်” 

“ အဟင့် တကယ်သာသူဆိုရင်တော့ ဟင့် ဟင့် အား အမယ်လေး ဦးရယ် သဲစောက်ပတ်ကြီးကိုဦးလီးကြီးနဲ့လိုးပေးလိုက်စမ်းပါ ရော့ပါဦးရယ် လိုးလိုက်စမ်းပါ အားမနာတမ်းလိုးလိုက်စမ်းပါလို့ အော်မှာပေါ့ အင့် အဟစ် ဟစ် အီး ဆောင့်လိုက်စမ်းပါကိုရယ် ဆောင့်ပေးလိုက်စမ်းပါ အာ့ အီး သဲပြီးပြီကို အား သဲပြီးသွားပြီ အဟင်း ဟင်း ဟင်း ” 

စိုးစိုးမှာသူ့အပြောနှင့်သူဖီးအရမ်းတက်သွားးပြီး ကိုတိုး၏လီးကြီးကိုအခါ တိုင်းထက်ပိုမိုစိတ်ထက်သန်စွာအားရပါးရညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီးစောက်ရည် ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များပန်းထုတ်ကာ လောကစည်းစိမ်ကိုအပြည့်အဝခံစားရရှိ ရင်းပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ရှိသွားလေသည်။သူမစိတ်ထဲတွင်အခုလိုအပြင် လူတစ်ယောက်ကလိုးပေးနေသည်ဟုစိတ်ကူးပြီးအလိုးခံလိုက်ရသည်ကခါတိုင်းကိုတိုးလိုးပေးသည်ကိုခံ၍ပြီးဆုံးသည်ထက်ပိုမိုအရသာပြည့်ဝ သည်ဟုထင်လိုက်မိလေသည်။ 

ထို့အတူကိုတိုးကလည်း စိုးစိုးစောက်ခေါင်းထဲသို့ပူနွေးစေးပျစ်သော လီးရည်များအပြည့်ပန်းထည့်ပေးလိုက်ရင်းသူ့ကောင်မလေးစိုးစိုးကအခြားတစ်ယောက်နှင့်အလိုးခံနေရင်းဖီးတက်နေသည်ကိုစိတ်ကူးထဲတွင်မြင်ယောင်ပြီးလိုးလိုက်ရသည်မှာ ခါတိုင်းထက်ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ အရသာရှိလွန်းလှသည်ဟုခံစားမိလေသည်။ ဤသို့ဖြင့် စိုးစိုးနှင့်ကိုတိုးသည်တပါတ်လျင်တစ်ခါလောက်ဘတ်စ်ကား တိုးစီးကာ စိတ်ကူးထဲမှအပြင်လူတစ်ယောက်ကလစိုးစိုးကိုလိုးပေး နေတာကိုစိတ်တူကိုယ်တူအမေးအဖြေလုပ်ရင်းလိုးပွဲကြီးများဆင်နွှဲခဲ့ ကြသည်မှာ လေးငါးကြိမ်ရှိခဲ့လေပြီ။ 

ဤတွင် ကိုတိုးကတဆင့်တက်ခါ အပြင်လူတစ်ယောက်နှင့်စိုးစိုးကို လက်တွေ့တကယ်တမ်းပေးလိုးချင်စိတ်ပေါ်ပေါက်လာပြန်သည်။ ထိုအချိန်တွင် စိုးစိူးစိတ်ထဲတွင်လည်းကိုတိုးမဟုတ်သောအခြားလူ တစ်ယောက်နှင့်တကယ်အလိုးခံကြည့်လိုက်ချင်စိတ်များတဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာပြီဖြစ်လေသည်။

ဤသို့ဖြင့် ကိုတိုးက သူ့ဆန္ဒကိုစိုစိုးအားပြောပြသောအခါ စိုးစိုးက အနည်းငယ်ငြင်းဆန်သလိုလုပ်ပြီး “ကို’ ခွင့်ပြုတယ်ဆိုရင်ပြီးတာပါဘဲဟု သဘောတူလိုက်လေသည်။ ဤသို့ဖြင့် ကိုတိုးနှင့်စိုးစိုးတို့သည် စိတ်ချယုံကြည်ရလောက်သောကျန်းမာသည့်အပြင်လူတစ်ယောက်ကို ရှာဖွေကြလေတော့၏။ကိုတိုး၏ သဘောထားမှာ ပထမပိုင်းတွင် ထိုလူစိမ်းစိတ်ထဲတွင်ကိုတိုးမသိဘဲ စိုးစိုးကအလိုတူသည်ဟုထင်မြင်ယူဆစေရမည်ဟုဖြစ်လေသည်။ 

ဤနေရာတွင်တော့ စိုးစိုးနှင့်အခြေအတင်ငြင်းခုံရလေသည်။စိုစိုးက ကိုတိုးမသိဘဲထိုလူနှင့်အတူနေသည်ဆိုလျင်ထိုလူကစိုးစိုးကို ဖောက်ပြန်သောမိန်းမတစ်ယောက်ဟုအထင်သေးမည်ကိုမခံလိုခြင်းဖြစ် လေသည်။ ထို့ကြောင့်အချိန်တော်တော်ကြာအငြင်းပွားကြပြီးကိုတိုးနှင့်စိုစိုးချစ်သူ များဖြစ်နေမှန်းမသိသောအခြားတစ်ယောက်ဖြင့် စိုးစိုးကရည်းစားထား ၍မြူဆွယ်အလိုးခံရန်သဘောတူကြလေသည်။

ထိုသို့အလိုးခံရာတွင် အစ၌စိုးစိုးကအလိုးခံလိုက်ပြီးကိုတိုးကိုအသေးစိပ်ပြန်ပြောရန်နှင့် အဆင်ပြေပါကစိုးစိုး၏ဖုန်းကိုဟိုလူမသိစေဘဲဖုန်းကိုစပီကာဖွင့်လျက် အလိုးခံရန်။အကယ်၍ တတ်နိုင်လျင် ဟိုလူမသိစေရန် ဖုန်းဖြင့် ဗွီဒီယိုကော ဖွင့်လျက်ကိုတိုးကို live ကြည့်ရှုရန်တို့ကိုအစီအစဉ်ဆွဲ ကြလေသည်။ 

ဤသို့ဖြင့်နှစ်ယောက်စိတ်တိုင်းကိလူရှာကြရာတော်တော်နှင့်ရှာမတွေ့ ချေ။ကိုတိုးကသဘောကျသူကိုစိုးစိုကမကြိုက်။တဖန်စိုးစိုးကနှစ်ခြိုက် သူကိုကိုတိုးကသဘောမကျဖြင့် အတော်ကြာအလုပ်မဖြစ်ကြပေ။ တွေ့မဲ့တွေ့တော့စိုးစိုးတို့ရုံးတွင်အတူအလုပ်လုပ်နေသောစိုးစိုးထက် ရာထူးတဆင့်နိမ့်ပြီးအသက်လည်းငယ်သောကောင်လေးတစ်ယောက် ကိုသွားတွေ့လေသည်။

ထိုကောင်လေးမှာကုမ္ပဏီတွင်စိုစိုးအလုပ်ဝင် ပြီးနောက်မှအလုပ်ဝင်လာသူဖြစ်ပြီး စိုးစိုးတွင်ရည်းစားရှိမှန်းမသိဘဲ စိုးစိုးကိုလိုက်ဘူးသူဖြစ်လေသည်။စိုးစိုးကသူမတွင်ချစ်သူကိုတိုးရှိနေ ကြောင်းငြင်းပယ်လိုက်သဖြင့်နောက်ဆုတ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော်ထိုကောင်လေးမှာစိုးစိုးကိုအစ်မတယောက်လိုဆက်ဆံလျက်ရုံး တွင်စိုးစိုး၏အလုပ်များတွင်ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေလေသည်။ထမင်းစား ချိန်များတွင်လည်းထမင်းချိုင့်ခြင်းဆုံလျက် အတူထမင်းစားကြသလို အလုပ်ပါးချိန်များတွင်စိုးစိုးကသူ့ကိုခေါ်လျက် နှစ်ယောက်အတူတူ မုန့်ထွက်စားတတ်လေသည်။

စိုးစိုးကသူမကိုထိုကောင်လေးစလိုက်ခါစက ကို သာမရှိရင်ဟု စိုးသူ့ ကိုလက်ခံလိုက်မှာဟု ကိုတိုးကိုပြောပြဘူးလေသည်။စိုးစိုးကထို ကောင်လေးနဲ့ဆိုရင်ဘယ်နဲ့နေသလဲဟုကိုတိုးကိုပြောပြသောအခါ ကိုတိုးကလည်းသေချာလေ့လာစုံစမ်းပြီးသဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါ သည်။ 

ထိုကောင်လေးအမည်မှာ တင်ဝင်းဟုခေါ်ပြီးစိတ်ထားဖြူစင် ဖြောင့်မတ်ပြီးရိုးသားပွင့်လင်းသူဖြစ်သည်ဟုစိုးစိုးကကိုတိုးကိုပြောပြလေသည်။ ထို့ကြောင့်ရုံးတွင်စိုးစိုးက ကိုတိုးနှင့်ပြတ်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း ကျေညာ၍ တင်ဝင်း၏အချစ်ကိုလက်ခံလိုက်ရန်ဖြစ်လေသည်။ကိုတိုးကလည်း စိုးစိုး၏ကုမ္ပဏီသို့အရင်ကထဲကအရောက်အပေါက်နဲသူဖြစ်သဖြင့် ပြဿနာသိပ်မရှိလှပါ။ 

ဤသို့ဖြင့် စိုးစိုးကတင်ဝင်း ချစ်ရေးဆိုတာကိုလက်ခံလိုက်အပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်ချိန်းတွေ့သောနေ့သို့ရောက်လာလေသည်။ထိုသို့စိုးစိုးနှင့်တင်ဝင်းတို့ချိန်းဆိုထားသောရက်မတိုင်မီ စိုးစိုးတို့ချစ်သူ နှစ်ယောက်ဟော်တယ်ခန်းငှားကြသည်။ချစ်သူနှစ်ယောက်ဟုဆိုသော် လည်း အခန်းငှားရာတွင်စိုးစိုးမပါပါ။ကိုတိုးတစ်ယောက်ထဲဟော်တယ် တွင်နှစ်ယောက်ခန်းယူလိုက်သည်။

ထိုအခန်းတွင်သူတစ်ယောက်ထဲည အိပ်ပြီး အခန်းမျက်နှာကျက်မီးလုံးဘေးတွင် ဖုန်းမှအင်တာနက်ဖြင့် တိုက်ရိုက်ကြည့်ရှုနိုင်သော  (လျှို့ဝျူှက်ကင်မရာ) အသေးလေးတလုံးကိုနှစ်ဖက်တိတ်ဖြင့်ကပ်၍ တပ်ထားလိုက်သည်။ မသိသာကြောင်းသေချာအောင်လုပ်သည်။ထိုညကကိုတိုး ထိုဟော်တယ်တွင်တစ်ညအိပ်လိုက်သည်။မနက်ကျမှစိုးစိုးရောက်လာသည်။

စိုးစိုးရောက်လာတာကို ကိုတိုးကဟော်တယ်ဧည့်ခန်းမှပင်ကြိုဆိုပြီး ဟော်တယ်ဧည့်ကြိုဌာနကိုသူစိုးစိုးနှင့်မိတ်ဆက်ပေးပြီး သူ့ညီမ လင်မ ယား အခန်းဆက်ယူမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောကာအခန်းသော့ကို လွှဲပြောင်း ပေးခဲ့သည်။ ဟော်တယ်ငှားရမ်းခကိုလည်းနှစ်ရက်စာရှင်းပေးခဲ့သည်။ ကိုတိုးထွက်သွားတော့စိုစိုးလည်းငှားရမ်းထားသောအခန်းတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ကိုတိုးကပ်ထားသော video ကင်မရာပေါက်စလေး ကိုကြည့်ပြီး မသိသာနိုင်ဟုတွေးကာကျေနပ်သွားသည်။ထို့နောက် တင်ဝင်းထံဖုန်းဆက်သည်။ 

“ ဟယ်လို မောင်လား မပါ။မောင်လာရင် စမ်းချောင်း ဓမ္မစေတီလမ်း က – – - ဟော်တယ်ကိုလာခဲ့နော်မောင် အင်း ထမင်းစားပြီးနေ့လည်တစ်တနာရီလောက်လာခဲ့ပေါ့။ အင်း အဲဒီဟော်တယ်က မ ကိုတိုးနဲ့တုန်းကတစ်ခေါက်နှစ်ခေါက် ရောက်ဘူးထားတာပါ မအရင်ရောက်ပြီးအခန်းယူထားလိုက်မယ် အင်းပါမောင်ရယ် သူ့နဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေမေ့ပစ်လိုက်ပါပြီ။ မောင့်ကိုပဲချစ်တာပါ” 

ထို့နောက်စိုးစိုးသည်အချိန်ရသေးသဖြင့် ကိုတိုးထံဖုန်းဆက်ပြီးကင်မရာ ကိုစမ်းသည်။တကိုယ်လုံးတုံးလုံးချွတ်ပြသည်။အိပ်၍ကားပြ ကုန်းပြ လမ်းလျှောက်ပြသည်။ကျေနပ်ပြီးဆိုမှအဝတ်အစားများပြန်ဝတ်ထား လိုက်သည်။ကင်မရာစမ်းရင်းနှင့်ပင်စိုးစိုးဟာလေးအတော်စိုသွား သည်။

အချိန်လိုသေးသဖြင့်နေ့လယ်စာကိုအပြင်ထွက်စားက အချိန်နီး မှပြန်စောင့်နေလိုက်သည်။ တင်ဝင်း ရောက်လာတော့အခန်းနံပါတ်ကြိုပြောထားသဖြင့်ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုက အခန်းထိလိုက်ပို့သည်။အခန်းထဲရောက်တော့တံခါးပိတ် ပြီးတာနဲ့ထွန်းလွင်က စိုးစိုးကိုအတင်းဖက်နမ်းသည်။ဆာလောင်မွတ် သိပ်ပြင်းပြသောလူပျိုလေး၏အနမ်းကြောင့် စိုးစိုးမှာစောက်ဖုတ်တစ်ခု လုံးစောက်ရည်များရွှဲနစ်သွားသည်။ 

“ ဟင့် ဖယ်ပါအုံးမောင်ရယ် မ ဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး မ အဝတ်အ စားတွေ ချွတ်ပါရစေအုံး မောင်လည်းချွတ်လေ” 

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အပြန်အလှန်ချွတ်ပေးရင်း မကြာမီ ၂ ယောက်လုံးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားသည်။

စိုစိုးကမသိမသာအကဲခတ် ကြည့်လိုက်တော့ တင်ဝင်း၏လီးမှာအစွမ်းကုန်တောင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။တင်ဝင်း၏လီးမှာကိုတိုး၏လီးထက်ယောင်ယောင်လေး ငယ်သည်ဟုထင်ရသော်လည်းကျေနပ်ဘွယ်လူစဉ်မိသောအရွယ်အစား ထြစ်ပါသည်။

တင်းမာတောင်မတ်နေတာကတော့ ကိုတိုးထက်သာ သည်။မတ်တပ်ရပ်နေသောကိုတိုး၏လီးမှာရှေ့သို့ငေါထွက်နေရုံသာ မက အပေါ်သို့ပင်ကော့တက်လျက်တဆတ်တတ်ခုန်နေသည်။ စိုးစိုးကသူမ၏နုညံ့သောလက်ကလေးဖြင့်အသာအယာဖမ်းယူဆုပ်ကိုင် ကြည့်လိုက်တော့ ပူနွေးသောကိုတိုး၏လီးချောင်းကြီးမှာလက်ထဲတွင် တုန်နေသည်မှာအားရစရာကြီးဖြစ်သည်။

လီးတန်ကြီးပေါ်မှဖောင်းကြွ နေသောသွေးကြောများကသွေးတိုးနေတာကို လက်မှတဆင့်ခံစားမိ ရင်းစိုးစိုးတကိုယ်လုံးကာမသွေးများဆူပွက်စီးဆင်းလာသည်။ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပြောရရင်တော့စိုးစိုးတစ်ယောက်အလိုးခံချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာတာဖြစ်သည်။

ပြီးတော့ယခုတခါကမတွေ့ဘူး မကြုံ ရဘူးသေးသောသူနှင့်ကာမဆက်ဆံရမည်ဖြစ်သဖြင့် အသစ်အဆန်း ကိုခံစားထိတွေ့လိုစိတ်များကလည်းရမ္မက်ဆန္ဒကိုပိုမိုနှိုးဆွထကြွစေ လေသည်။ ထို့အပြင် တင်ဝင်း၏ ပြောစကားကြောင့်တင်ဝင်းမှာမိန်းမ မလိုးဘူးသေးသောလူပျိုစစ်စစ်ကလေးဖြစ်သည်ဆိုသောကြောင့်လည်း စိုးစိုး၏ရမ္မက်ဆန္ဒများပေါက်ကွဲမတတ်တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင် ကာစောက်ရည်များအလွန်အမင်းယိုစီးကျလာသည်မှာပေါင်များဆီအထိ ဖြစ်နေလေပြီ။ချက်ခြင်းပင် စောက်ပတ်ကိုဖြဲပေး၍ တင်ဝင်း၏အလိုးကို အားရပါးရခံလိုလှပေပြီ။ သို့သော်ကိုတိုးပြောလိုက်သော 

“ ချစ်ကောင်လေးကသူပြောတဲ့အတိုင်း ဆိုရင် လူပျိုအစစ်ကလေးဆိုတော့ချစ်စောက်ပတ်နဲ့တွေ့တာနဲ့တခါထဲ တန်းထွက်သွားလိမ့်မယ် ဒါမှမဟုတ်သူ့လီးကိုချစ်စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်လိုက်တာနဲ့ လီးရည်တွေတခါထဲပန်း လိမ့်မယ်။ဒါဆိုရင်ချစ် ကဆန့်တငင်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ ဒါကြောင့်သူ့ကိုတခါလောက်အရင်ပေးပြီး လိုက် ဒါမှမဟုတ်ပြီးအောင်စုပ်ပေးလိုက်ပေါ့ ချစ်သဘောနော် ကိုဘာမှမပြောဘူး “

ဆိုသောစကားကြောင့်တင်ဝင်းကိုဂွင်းထုပေးရန်စိတ်ကူး လိုက်သည်။

လီးကိုတော့ အခုတော့စုပ်မပေးသေးဘူး။နောက်တစ်ခါ ကျမှစုပ်ပေးတော့မည်ဟုလည်းတွေးလိုက်သည်။ ဤသို့ဖြင့် အစပိုင်းတွင်တင်ဝင်းကိုဂွင်းထုပြီးအရင်ပြီးခိုင်းပြီး နောက်တချီကျမှအလိုးခံရန် လီးကိုအထက်အောက်ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။

ထိုအခါကျမှတင်ဝင်း၏လီးသည်ဒစ်ပင်မပြုတ်သေးဘဲလီးအရည်ပြားလေးက ပွင့်သည်ဆိုရုံမျလန်နေသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ကိုတိုး၏ဒစ်ပြဲကြီးဖြင့် သာအလိုးခံဘူးသောစိုးစိုးမှာအသစ်အဆန်းဖြစ်ခါရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လျက်အသဲလည်းယား စောက်ပတ်လည်းယားကာလီးထိပ်အရည်ပြား လေးကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်လေသည်။ 

“ အား မ ” 

“ ဟင် မောင်နာလို့လား” 

စိုးစိုက ဂရုဏာသံလေးဖြင့်မေးလိုက်ရင်း အသဲ တယားယားဖြင့် လီးလေးကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။

“ မောင်နာလို့လား” 

စိုးစိုးကဂရုဏာသံလေးဖြင့်မေးရင်းအသဲတယားယားဖြင့်လီးလေးကိုငုံစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အ အား” 

တင်ဝင်းမှာသူ၏လီးကိုစိုးစိုးကငုံစုပ်ပေးလိုက်သောကြောင့်တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသည်။သူ့တသက်တွင်ဂွင်းထုဘူးသော်လည်းစိုးစိုးလို မိန်းမလှတစ်ယောက်ကလီးစုပ်ပေးလိမ့်မည်ဟုမမျှော်လင့်ခဲ့ဘူးပေ။ ပြီးတော့အခုလီးစုပ်ပေးနေသူမှာလည်းလွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ကျော်ကုမ္ပဏီ သို့အလုပ်ဝင်စကတည်းကမှန်း၍ဂွင်းထုခဲ့ရသောအစ်မအကိတ်လေး ဖြစ်နေပြန်သဖြင့်လီးရည်များပင်ပန်းထွက်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာသဖြင့် မနည်းချုပ်တည်းထားရလေသည်။ 

စိုးစိုးကသူမပါးစပ်ဖြင့်ငုံထားသောလူပျိုနုနုထွဋ်ထွဋ်ကလေး၏လီးထိပ်ကို စိတ်ပါလက်ပါစေတနာအပြည့်အဝဖြင်းလျှာလေးဖြင့်ထိုးစွပေးနေလေ သည်။တဖန်ပါးစပ်ထဲတွင်တံတွေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသောလီးကိုပြန်ထုတ်၍ လီးထိပ်အရေပြားကလေးကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြန်သည်။လီးအရေခွံ လေးမှာတံတွေးများဖြင့်နူးနေသဖြင့်အနည်ငယ်ပြဲဟသွားလေသည်။ 

ဤသို့ဖြင့် စိုးစိုးသည်လီးလေးကိုငုံစုပ်လိုက် လျှာလေးဖြင့်ယက်ပေးလိုက် လီးရေခွံလေးကိုဆွဲဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် လီးထိပ်ကလေး မှတဖြေးဖြေးပွင့်အာလာပြီးလီးဒစ်ကလေးပင်ပေါ်လုလုဖြစ်လာနေလေ ပြီ။ ထို့အတူတင်ဝင်းမှာလည်းမကြုံစဘူးထူးကဲစွာ လီးအစုပ်ခံနေရသ ဖြင့် အရသာကောင်းမွန်လှသဖြင့် လိင်တံချောင်းတလျှောက်တစစ်စစ် ဖြစ်ကာလီးရည်များပန်းထုတ်လုဆဲဆဲဖြစ်လာတော့သည်။

“ အာ့ အင့် မ မရတော့ဘူး မောင်ပြီးချင်လာပြီ မောင့်လီးကိုမမ ပါးစပ် ထဲကထုတ်ပေးပါ အား အီး ထုတ်လိုက်လေ မရဲ့ အု အီး သွားပြီ မရတော့ဘူး ထွက်ကုန်ပြီ အား အူး အိ”

စိုစိုးသည်တင်ဝင်းပြောစကားကိုနားမထောင်ဘဲတင်ဝင်း၏ တင်ပါးများ ကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကာ ဖိကပ်ထားပြီးပါးစပ်အတွင်းမှတင်ဝင်းလီးကိုစုပ် အားသန်သန်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်ရာတင်ဝင်း၏ လီးရည်များသူမပါးစပ်ပတွင်းသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဒလဟောဝင်လာတော့သည်။ စိုးစိုးလည်းပါးစပ်အတွင်းမှပြည့်လျှံလျက်မေးစေ့မှပင်စီးကျလာသောလီးရည်များကိုတဂွတ် ဂွတ်မျိုချရင်းပြီးဆုံးသွားသဖြင့်ကာမအရသာကိုခံစားနေသောတင်ဝင်း မျက်နှာကိုမျက်လွှာပင့်မော့ကြည့်ရင်း ပီတိဖြစ်နေလေတော့သည်။ ထို့နောက် ထိုင်ရာမှထကာ မေးစေ့တွင်စီးကျနေသောတင်ဝင်း၏ လီးရည်များကိုလက်ခုံဖြင့်သုတ်ရင်းထရပ်လိုက်သည်။

“ မောင် ကောင်းလား မလုပ်ပေးတာကောင်းရဲ့လား အဲဒါမောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့လုပ်ပေးတာ သိရဲ့လား ” 

ဟုချစ်မျက်စောင်းလေးခဲလျက် ကြာမူပါပါမေးလိုက်လေသည်။ 

“ အား ချစ်လိုက်တာ မ ရယ်။မောင့်ဒါမျိုးတစ်ခါမှမခံစားဘူးဘူး မ ကိုတအားပိုချစ်မိသွားပြီ။”

ဟုပြန်ပြောရင်းကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ကော့ ကော့ကလေးရပ်နေသောစိုးစိုးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးမျက်နှာအနှံ့ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရှုပ်နေလေသည်။တင်ဝင်း၏ရင်ခွင်အတွင်းခါးလေးကော့ လျက်ဆီးခုံခြင်းထိကပ်ခါပြန်လည်ဖက်ထားသောစိုးစိုးမှာ တစ်စုံတစ် ခုကိုစဉ်းစားမိသဖြင့် ရင်ထဲတွင်ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားလေသည်။အကြောင်း မှာကိုတိုးနှင့်နေစဉ်က ကိုတိုးလီးကိုကြိမ်ဖန်များစွာစုပ်ပေးဘူးသော် လည်း ကိုတိုး၏လီးရည်များကိုတစ်ခါမှသူမပါးစပ်အတွင်းအပန်းမခံခဲ့ သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။အကယ်၍ပန်းထဲ့ခဲ့မိလျင်လည်းကိုတိုး၏ လီးရည်များကိုမျိုချခြင်းမပြုဘဲအပြင်သို့သာထွေးထုတ်မြဲဖြစ်လေသည်။ အခုတော့ တင်ဝင်း၏လီးရည်များကိုသူမကမျိုချပစ်သည်ကိုလျှို့ဝှက် ကင်မရာမှတဆင့်မြင်သွားလေပြီ။ ဟယ် တတ်နိုင်ပါဘူး။

ကိုတိုးနှင့်တွေ့ မှချော့မော့ပြောဆိုကာကိုတိုးလီးကိုစုပ်ပေးပြီလီးရည်များကိုမျိုချပေး လိုက်မည်ဟုစဉ်းစားစိတ်ဖြေလိုက်လေသည်။့ယခုလောလောဆယ်တော့တင်ဝင်းနှင့်ကာမဂုဏ်ခံစားကာပျော်ပျော်ပါနေလိုက်တော့မည်ဟုစဉ်းစားကာ

“ မောင် လာကုတင်ပေါ်မှာခဏ နားလိုက်ပါအုံး အမောပြေတော့မှ မ ကိုလိုးပေးဦး လာ လာ” 

ဟုဆိုပြီးကုတင်ပေါ်သို့ ဖင်တုံးလုံဖြင့်ကုန်း၍အရင်တက်သွားလေသည်။ တင်ဝင်းမှာလည်း ကိုတိုးနှင့်သုံးနှစ်သုံးမိုးအလိုးခံလာသည့်တိုင်ပျော့အိ တွဲကျခြင်းမရှိဘဲတင်းရင်းဖုထစ်နေသောစိုးစိုး၏ဖင်ကြီးများကိုကြည့် ကာလီးပင်ပြန်တောင်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးကုတင်ပေါ်ရောက်သောအခါစိုးစိုးက 

“ မောင် ရော့ အမောပြေ မရဲ့နို့လေးတွေစို့လိုက်စမ်းပါအုံး”

ဟု ဆိုကာတင်းရင်းကော့ထောင်နေဆဲဖြစ်သည့်သူမ၏ နို့ကြီးကိုလက်ဖြင့် ပင့်၍တင်ဝင်း၏ ပါးစပ်တွင်တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ တင်ဝင်းက သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုအားသန်သန်ဖြင့်တလှည့်စီတပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေ စဉ်စိုးစိုးကလည်းတင်ဝင်း၏ မပျော့မမာဖြစ်နေသောလီးချောင်းကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်နှိုးဆွပေးနေလေသည်။ လူပျိုလေးဖြစ်သောတင်ဝင်း မှာလည်းပထမတချီပြီးစီးထားသော်လည်းလီးမှာမကြာခင်ပြန်လည် ထောင်မတ်လာလေသည်။တင်ဝင်း၏လီးကြီးစိတ်တိုင်းကျထောင်မတ် လာသည့်အခါ စိုးစိုးက 

“ မောင် မတို့လိုးကြရအောင် အခုတော့ မ ကမောင့်ကိုလိုးပေးမှာ မောင့်ပက်လက်လှန်လိုက်” 

ထို့နောက် စိုးစိုးသည်တင်ဝင်းအပေါ်တက်ခွကာမာတောင်နေသောလီး ကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍ သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ကာဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ 

“ ပြွတ် ပလွတ် စွပ် အားမောင့်လီးကြီးကမာနေလိုက်တာအရမ်းဘဲ အု အစ် ဟင့် ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ် အု” 

“ မောင်လည်းတအားကောင်းတာပါဘဲ မရယ် အခုတော့ မောင်စိတ်ကူး ယဉ်ထားတဲ့အတိုင်းဖြစ်နေပြီ မရဲ့” 

“ ဟင့် မောင်ကဘယ်လိုများစိတ်ကူးယဉ်ထားခဲ့တာလေ အာ့ အိ” 

စိုးစိုသည်တင်ဝင်း၏ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်လျက်ဖင်ကလေး ကြွခါကြွခါတစွပ်စွပ်ဖြင့် မှန်မှန်လေးလိုးပေးနေရင်းကအမူပါပါလေး မေးလိုက်သည်။

“ အော် ဒီလိုပါ မမကိုမောင်စတွေ့တဲ့ နေ့ကစပြီးမောင့်ဂွင်းထုတိုင်း မမကိုမှန်းခဲ့တာ ဒီလိုပုံစံလည်းပါတယ် မရဲ့ ” 

“ ဟင့် လူဆိုလေး သူများကို ကဲပါမောင်ရယ် မောင်ကလည်းအောက် ကပြန်ကော့လိုးပေးလေ မတစ်ယောက်ထဲလိုးပေးနေရတာမောတယ် မောင်ရဲ့” 

ထိုအခါ တင်ဝင်းကလည်းငယ်ရွယ်သူပီပီ ခါးအားသနိသန်ဖြင့်ကော့ ပြီးတဇတ်ဇတ်လိုးပေးလိုက်လေသည်။ထိုအခါကျမှစိုးစိုးလည်း ဒူး ထောက်လျက်တင်ဝင်းရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်ထောက်ထားရင်းပေါင် လေးကိုကွထားရင်းတင်ဝင်း၏ကော့၍ကော့၍လိုးဆောင့်ချက်များကို မျက်စိလေးမှေးကာအရသာခံနေလေသည်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် စွပ် စွပ် အားထိတယ်မောင် လိုးလိုး အင့် အု အီး မောင် မနို့တွေကိုဆွဲပေးလေ အား မ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပွတ် ပေး ချေပေးလေ အာ့ ဟုတ်တယ် မောင်ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမဆို တာအလိုးခံရင်း နို့သီးလေးတွေချေပေးရင်အရမ်းအရသာရှိတာဘဲ။ သိလား လိုးမောင်ရေ မစောက်ပတ်ကြီးကိုအားမနာတမ်းစိတ်ရှိလက် ရှိသာလိုးပေးပါ မောင်ရယ် အင့် အဟစ် ဟစ် အု”

စိုးစိုးကလည်းမောင်မောင်အကော့နှင့်အံဝင်ဂွင်ကျဆောင့်ဆောင့်ချရင်း နှစ်ဦးစလုံးထူးကဲသောကာမအရသာကိုအပြည့်အဝခံစားနေကြလေ သည်။စိုးစိုးမှာမိန်းမများတအားတဏှာစိတ်ထကြွလာလျင်ဖြစ်တတ် သောသဘာဝအတိုင်းသားအိမ်ခေါင်းမှအောက်သို့ငိုက်ဆင်းလာပြီ ဖြစ်သဖြင့်သူမဆောင့်ချလိုက်တိုင်းမောင်မောင့်လီးထိပ်ဖြင့်ဆောင့်မိ သဖြင့် ထူးခြားလှသောကာမအရသာကိုအောင့်တောင့်တောင့်ဖြင့် မျက်လုံးများပြာဝေခမန်းခံစားရရှိနေလေသည်။ 

“ အား ကောင်းလိုက်တာကွာ မောင့်လီးကြီးက မရဲ့သားအိမ်ခေါင်းကို ဆောင့်မိနေပြီ သိရဲ့လား အား လိုးကွာလိုး လိုး အင့် အား အီး” 

စိုးစိုးမှာစောက်ခေါင်းအတွင်လှိုင်းတွန့်နံရံများတဖြတ်ဖြတ်လှုပ်ရှားကာ တင်ဝင်းလီးကြီးကိုဆွဲညှစ်စုပ်ယူပေးရင်းစောက်ရည်များတဗြစ်ဗြစ် ထွက်ခါ ပြီးဆုံးခြင်းအထွဋ်အထိပ်သို့ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါ ကာရောက်ရှိသွားလေသည်။

သူမစိတ်ထဲတွင် ကိုတိုးလိုးပေးစဉ်ကထက် ပိုမိုပြည့်ဝသောကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရရှိမိသည်ဟုကိုတိုးနှင့်တွေ့သော အခါပြောပြရှာလေသည်။ တင်ဝင်းမှာလည်းစိုးစိုးစောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံများ၏သန်မာ သောဆွဲစုပ်ယူပေးမှုကြောင့် လီးတလျှောက်လုံးကျင်တက်လာပြီး သူ၏ပူနွေးပြစ်ချွဲသောသုတ်ရည်များကိုစိုးစိုး၏စောက်ခေါင်းအတွင်း သို့တဖျင်းဖျင်းပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်ခေတ္တမျအနားယူကြပြီးနောက် နောက်တချီလိုးပွဲကြီး ထပ်မံဆင်နွှဲကြပြန်လေသည်။ 

ဒီတစ်ခါတော့မျက်နှာကျက်တွင်လျှို့ဝှက်တပ်ဆင်ထားသော ကင်မရာမှတဆင့် live ကြည့်ရှုနေသောကိုတိုးတစ်ယောက်သူမတို့လိုးကြတာကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နိုင်စေရန်ရည်ရွယ်၍ စိုးစိုးကကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်း၍အလိုးခံလေသည်။ ထိုသို့စိုးစိုးစောက်ပတ်အတွင်းသို့တင်ဝင်းလီးကြီးဖြင့်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လိုးပေးနေသည်ကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြည့်မြင်ရသောကိုတိုး မှာလည်းဂွင်းထုရင်း အကြီးအကျယ်တချီပြီးစီးသွားလေသည်။ ဤသို့ဖြင့်စိုးစိုးမှာယောက်ကျားနှစ်ယောက်ကိုတပြိုင်နက်ကာမအရသာ ပေးစွမ်းနိုင်စွမ်းရှိသောမိန်းမတယောက်ဖြစ်လာလေသည်။ 

ထိုနေ့ညနေက တင်ဝင်းနှင့်လူချင်းခွဲတော့ စိုးစိုးတစ်ယောက်ကတုန် ကရင်ဖြစ်ခါ ဒူးများပင်ယိုင်နေသောဟူ၏ စိူးစိုးမှာတင်ဝင်းနှင့်တွေ့ပြီးနောက်တစ်ရက်မှာပင် သူတို့၏လိုးပွဲကို live ကြည့်ပြီး စမာန်တက်နေသောကိုတိုး၏ပူဆာမှုကြောင့်ကိုတိုး နှင့်ပွဲဆက်ရပြန်လေသည်။

အစကတော့ အတွေ့အကြုံအသစ် လူအသစ် ဟိုဟာအသစ်မို့တင်ဝင်းနှင့်စိတ်ပါလက်ပါရေကုန်ရေခမ်းလိုးပွဲ နှစ်ပွဲဆက်တိုက်ဆင်နွှဲခဲ့ရသဖြင့် ကိုတိုးနှင့်ရက်မခြားဘဲတွေ့ဘို့စိုးစိုး သိပ်စိတိမပါခဲ့ပေ။သို့သော် ဝက်သားစားတာငြီးငွေ့လှသဖြင့်ချဉ်ပေါင် ကျော်ချဉ်ချဉ်စပ်စပ်ဖြင့် ထမင်းမြိန်လိုက်သော်လည်းနောက်တစ်ခါဗိုက် ပြန်ဆာတော့ ဝက်သားဟင်းကစားလို့ပြန်ကောင်းနေသလိုဖြစ်ရပြန် သည်။

ထို့ကြောင့်ထိုနေ့ကကိုတိုးနှင့်ချိန်း၍လိုးပွဲကြီးကျင်းပတော့လည်းစိုးစိုး မှာပင်ပန်းခဲ့သမျှပြေပျောက်ခါအဟောင်းမအသစ်ဖြစ်လျက် ပြန်လည် တက်ကြွလန်းဆန်းနုပျိုလာရပြန်လေသည်။ထို့အပြင် ထိုနေ့ကစိုစိုး ကိုတင်ဝင်း၏အလိုးခံချိန်စိုစိုး၏ခံစားမှုရသများကိုနှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးရင်းလိုးပေးသလိုစိုစိုးကလည်းသူမစိတ်အတွင်းမှထကြွခဲ့သော တဏှာစိတ်ရိုင်းများကိုခရေစေ့တွင်းကျတစ်တစ်ခွခွပြန်ပြောပြရင်းပက် ပက်စက်စက်အလိုးခံလေသည်။

“ ချစ် မနေ့ကသူ့လီးကြီးကိုချစ်စုပ်ပေးတာ ကို့လီးကိုစုပ်ပေးတုန်းကထက်ပိုပြီးစိတိပါလက်ပါရှိသလိုဘဲ နော်” 

ကိုတိုးကစောက်ရည်များဖြိုင်ဖြိုင်ယိုစီးကျနေသော စိုးစိုး၏စောက်ဖုတ် လေးအတွင်း သူ၏အစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေသောလီးကြီးဖြင့်လိုးသွင်း ရင်းမေးလိုက်လေသည်။ 

“ အင်းပေါ့ ကိုကလဲ အဟင့် သူနဲ့က ဒီတစ်ခါမှပထမဆုံးကြုံရတော့ ဆိုတော့လေ ပိုပြီးဖီးလာသလိုဘဲ ဟင့် ဟင့် ပြီးတော့လေ သု့လီးက ကို့လီးလို မဟုတ်ဘူး သူ့လီးဒစ်က မပြဲသေးဘူး သိလား သူ့လီးကလေ ဖြဲပေးတာတောင်နည်းနည်းဘဲပွင့်လာတာ အဲဒါကြောင့် ချစ်ကလဲ အသဲယားလာတာနဲ့ တအားငုံစုပ်ပေးလိုက်မိတာပါ”

ကိုတိုးမှာစိုးစိုး၏စကားကိုနားထောင်ရင်းသူ၏လီးကြီးမှာပိုမိုမာကြော တောင်ထလာကာ လိုးအားဆောင့်အားမှာလည်းပိုမိုပြင်းထန်လာလေ သည်။ ဤသည်ကိုအောက်မှအလိုးခံနေရသေ ာစိုးစိုးကလည်းသိသည်။ အရင်တုန်းက ကိုတိုး၏ အလိုးကိုအကြိမ်ပေါင်းများစွာခံခဲ့ဘူး သော်လည်းယခုကဲ့သို့ အားပါသောဆောင့်လိုးချက်မျိုူကိုမခံစားရခဲ့ဘူး ပေ။ထိုကြောင့်သူမမှာလည်းပိုမိုထိမိအရသာရှိနေလေသည်။

ထို့အပြင် ယောက်ကျားတစ်ယောက်နှင့်အရှက်ကုန်ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံ ခဲ့သည်များကို အခြားယောက်ကျားတစ်ယောက်အားပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပြန် ပြောနေရသည်ကသူမ၏ ကာမစိတ်များကိုလှုပ်ရှားနိုးကြွစေလေသည်။ ထို့အပြင်ထိုသို့ပြောပြနေရင်းနားထောင်သူယောက်ကျားကသူမ စောက်ပတ်ကိုဏှာစိတ်ပြင်းပြင်းဖြင့်လိုးညှောင့်ပေးနေလေရာစိုးစိုး မှာတမူထူးခြားသောကာမအရသာတမျိုးကိုခံစားရရှိပြန်လေသည်။

ထို့ကြောင့် 

“ အင်း အား အီး ပြီးတော့လဲလေ သူလီးကပါကင်လီးလေး ကိုရဲ့ သိလား သူကဘယ်စောက်ပတ်မှမလိုးဘူးသေးတာသေချာတယ်ကိုရဲ့ သူကလေ ဂွင်းတောင်ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်ထုဘူးပုံမကျဘူး ကိုရဲ့ သိလား ဒါကြောင့်စိုးက ဒီလိုလူပျိုစင်လီးလေးကိုပါကင်ဖွင့်ရတော့မယ် ဆိုပြီးစိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးမိတာပါ ...အား ဟား သူ့လီးကိုစုပ်ပေး လိုက် တံတွေးနဲ့နူးအိလာတဲ သူ့လခွေံလေးကို အောက်ဆွဲချလိုက်နဲ့ ဒစ်ပေါ်အောင် မနည်းဖွင့်ယူရတာ ကိုရဲ့သိလား စိုးလည်းလေစိုးကို သူကထိဆောင်မထိဘဲနဲ့ သူ့လီးလေးကိုစုပ်ပေးနေရာနဲ့ကို ဟိုလေ ဟို စိတ်တွေတအားထလာတာ စိုးစောက်ပတ်လေးကအရည်တွေကို တတောက်တောက်ကျရော ဟင့် ဟင့်” 

အခုချိန်တွင်တော့ ကိုတိုးမှာသူ့တစ်သက်တာတွင်မကြုံစာဘူးရာဂသွေး များအကြီးအကျယ်ထကြွလျက် တဖုန်းဖုန်းတဖန်းဖန်းဖြင့်စိုးစိုး စောက်ပတ်ကြီးကို အသကုန်ဆောင့်လိုးပေးနေလေပြီ။စိုးစိုးမှာလည်း မနေ့က လူ့အသစ် လီးအသစ်လအတွေ့အကြုံသစ်ဖြင့်ခံစားရရှိသော အတွေ့အကြုံကတမျိုး ယခုမနေ့ကအတွေ့အကြုံကိုစမြုံ့ပြန်လျက် ပြနေ်ပြာရင်း ဏှာစိတိသန်သန်ဖြင့်အလိုးခံနေရသည်ကတမျိုးဖြင့် ထူးခြားဆန်းပြားသောကာမအရသာကိုနှစ်မျိုးနှစ်ဖုံခံစားကျေနပ်နေ လေသည်။ 

“ ပြီးတော့လေ အား သူ့လီးကြီးပေါ်ကိုစိုးစောက်ပတ်ကြီးဖြဲပြီးထိုင်ချလိုက်ရတာလည်းသိပ်အရသာရှိတာဘဲ သိလားကို ဟင့်ဟင့် အားရှီး လီးအသစ်ဆိုတော့စိုးကလည်းတအားစိတ်ထနေတာလေ ပြီးတော့ဒီလီးကဘယ်စောက်ပတ်မှမလိုးဘူးသေးတဲ့ လီး အခုမှငါ့ စောက်ခေါင်းထဲကိုပထမဆုံးဝင်တဲ့လီးဆိုပြီးတော့အရမ်းဖီးတက်တာ ဘဲကိုရာ အာ့ အင့် ဆောင့်ပေးကို အားကနေ့ကိုဆောင့်ပေးတာစိုး ဖြင့် သိပ်အားရတာဘဲနော် ဆောင့်ကို ဆောင့် အားအခုတော့လည်း ကိုလိုးပေးတာက ခံလို့ကောင်းနေပြန်ရော့ အင့် ရော့ပါ ကိုရယ် ရော့ပါ စိုးစောက်ပတ်ကြီး ကွဲချင်ကွဲပါစေတော့ ဆောင့်လိုးစမ်းပါကိုရယ် အု အား အီး” 

ဤသို့ဖြင့် စိုးစိုးမှာပြောရင်းပြောင်ရင်းကိုယ့်စိတ်ကိုယ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဖင်ကြီး့ဖြင့်ပင့်ခါပင့်ခါအားရှိပါးရှိအလိုးခံရင်းသူမစောက်ခေါင်းအတွင်း သားများက ကိုတိုးလီးချောင်းကြီးကိုဖြစ်ညှစ်စုပ်ယူရင်းစောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခါပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။ ကိုတိုးမှာလည်းစိုးစိုးကဖီးအပြည့်ဖြင့်ပြောပြသည်ကိုနားထောင်ရင်း အားရပါးရဆောင့်လိုးနေရင်းမကြုံစဘူးသော ကာမအရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားရင်းသူ့လီးချောင်းထဲမှသုတ်ရည် ပူပူနွေးဗနွးဖြူပြစ်ပြစ်များကိုစိုးစိုး ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ပြည့်လျှံအောင်ပန်းထည့်ပေးလိုက်လေတော့ သတည်း…. ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, September 9, 2020

အခွင့်အခါ သာတဲ့အခါ (စ/ဆုံး)

အခွင့်အခါ သာတဲ့အခါ (စ/ဆုံး)

StevenLaw ရေးသည်။

သီတာတစ်ယောက် စိတ်ညစ်ညူးစွာဖြင့် အောင်မင်္ဂလာကားဝင်းထဲ Taxi ကိုလိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ELite ကားဂိတ်ကိုရောက်ခဲ့ရတယ်။မိမိဘဝအခြေအနေကြောင့် ခရီးမထွက်ထွက်ဖြစ်ရတာကြောင့် စိတ်မောလူမောဖြစ်ကာ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုဆွဲ၍ ခရီးသည် နားနေခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ထိုင်လို့ရမယ့်နေရာကို ရှာလိုက်တော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို တွေ့ပြီးဝမ်းသာသွားကာ

" ဟယ် ကျော်ဇင်"

"ဟေ့ သီတာမ ဘယ်သွားမလို့လဲ"

"ဟယ် ကျော်ဇင် နင်ကောဘယ်သွားမလို့လဲ"

"အေး ငါမုံရွာသွားမလို့"

"ဟယ် ငါလဲမုံရွာကိုသွားမှာဟ"

"ဟုတ်လား နင်တစ်ယောက်တည်းလား"

"အေးလေ တစ်ယောက်တည်း၊နင်ရောတစ်ယောက်တည်းလား"

"အေးနင်နဲ့ အဖော်ရပြီ"

"အေးဟယ်၊ဒါနဲ့နင်ကကိုယ့်ကားနဲ့ ကိုယ်ဘာလို့ မသွားတာလဲ"

"တစ်ယောက်တည်းမမောင်းချင်ဘူးလေ၊ဟိုမှာလဲ ကားတစ်စီးရှိသေးတယ်"

"အော "

"နင်ကရောဘာလို့မုံရွာသွားတာလဲ"

"ဒီလိုပါပဲဟယ်၊ငါ့မှာငွေရေးကြေးရေးကိစ္စတစ်ခုရှိလို့"

"ဟုတ်လား၊အလုပ်လုပ်ထားတာရှိလို့လား"

"အေးဟယ်ငါငွေချေးထားတာပြန်မရလို့"

"နင်ကလဲခုလိုခေတ်ကြီးငွေချေးစားရတယ်လို့

"နင့်လိုဘောစိမှမဟုတ်တာဟယ်၊ရှိတာလေးတိုးပွားအောင်ကြံရတာပဲ"

"နင် ဘယ်သူ့ဆီချေးထားလို့လဲ"

"မျိုးမင်းကို ချေးထားတာ"

"နင်က ဘာလို့မုံရွာအထိလိုက်လာတာလဲ"

"ဒီကောင်ဖုန်းခေါ်မရလို့"

သီတာကသူငယ်ချင်းကိုတွေ့ပြီးအဖော်ရပြီလို့တွေးကာ ပျော်သွားတယ်။ကျော်ဇင်ဆိုတာက ငယ်သူငယ်ချင်းခုထိလူပျိုကြီးလုပ်နေတုန်း၊သီတာမှာသာအိမ်ထောင်ကျပြီးကလေးတယောက်ရကာမှကွဲသွားရတယ်။ခုလည်းကိုယ့်ဟာကိုယ်အားကိုးပြီးငွေရှာရတယ်၊အတိုးလေးရမလားလို့တွေးပြီးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကိုချေးငှားခါမှပဲ သူငယ်ချင်းကဖုန်းခေါ်မရတဲ့အတွက်မုံရွာအထိလိုက်လာရတော့တယ်။

အခုကျော်ဇင်နဲ့တွေ့တော့အားနည်းနည်းရှိသွားတယ်။လမ်းခရီးမှာကိုယ့်အသိနဲ့ပါမှစိတ်ကအေးရတာ၊ခုလိုညဘက်ခရီးသွားရတော့အဖော်နဲ့ဆိုစိတ်ချလက်ချအိပ်လို့ရတယ်လေ။ကျနော် သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။မျိုးမင်းကတောထဲရောက်နေတာ၊ဖုန်းလိုင်းမရှိတဲ့နေရာမှာ၊မျိုးမင်းပူဆာလွန်းလို့သူ့ကိုအလုပ်ခွဲပေးထားတာက ကျနော်၊သူလုပ်တဲ့အလုပ်ကပြီးခါနီးပေမယ့်ပိုက်ဆံကထွက်မလာသေးဘူး။

နောက်ဆုံးအရစ်ထွက်မှငွေကပြန်ပေါ်မှာဆိုတော့သီတာ့ငွေကိုသူပြန်မပေးနိုင်သေးတာဖြစ်မယ်။သီတာကယောက်ျားရပြီး လင်နဲ့ကွဲတော့ သူ့ဟာ သူ ကြိုးစားနေတာဖြစ်မယ်။

ကားထွက်ခါနီးတော့လူခေါ်တာနဲ့ကျနော်နဲ့သီတာကားပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ကားပေါ်ရောက်တော့ သီတာက ကျနော်နဲ့ထိုင်ရအောင် နေရာပြောင်းပြီးထိုင်တယ်။ကျနော်လဲစကားပြောဖော်ရတော့ အဆင်ပြေတာပေါ့။

"ကျော်ဇင်ရယ်၊ငါလဲပိုက်ဆံချေးလိုက်တာစိတ်ဒုက္ခအတော်ရောက်တယ်"

"ဘာလို့လဲဟ"

"ငါ့ပိုက်ဆံချည်းမဟုတ်ဘူးလေ၊သူများပိုက်ဆံလဲပါသေးတယ်ဟ"

"အော် ဒီလိုလား"

"ဟိုဘက်က ပြန်တောင်းနေပြီ၊မျိုးမင်းကဖုန်းဆက်မရဘူး၊ငါဒုက္ခ အတော် ရောက်နေတာ၊ဒါကြောင့်မျိုးမင်းရှိတဲ့ နေရာကို လိုက်တာ"

"ပြန်ရမှာပါ၊စိတ်မပူပါနဲ့သီတာ"

"မပူလို့ရမလား ဟိုကအရေးတကြီးတောင်းနေလို့"

"ဟိုက ဘယ်လောက်တောင်းနေလို့လဲ"

"လောလောဆယ် ငါးဆယ်ပြန်ပေးရမယ်"

"အရေးတကြီးဆိုရင် ငါဆီကယူလိုက်လေ"

"နင် တကယ်ပေးမှာလား"

"ပေးမယ်"

"အေးဟယ် ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ"

"မလိုပါဘူးဟာ အချင်းချင်းတွေပဲ"

သီတာစိတ်အေးသွားရသည်။

"သီတာငါတစ်ခုမေးမလို့အားနာနေတာနဲ့မမေးဖြစ်ဘူး"

"ဘာမေးမလို့လဲ အားနာလားဟယ်"

"နင်ဘာလို့အိမ်ထောင်ပျက်ရတာလဲ"

"ဟိုကောင် ဖောက်ပြန်လို့လေ"

"ဘာလို့ဒီ ကောင်ကဖောက်ပြန်တာလဲ"

"တဏှာရူးလို့ နေမှာပေါ့"

"ဘာလို့အဲလိုပြောနိုင်တာလဲ၊ဒီကောင်က တော်တော်တဏှာရူးလို့လား"

"တဏှာရူးလို့ပေါ့ ၊ကေတီဗီက ကောင်မကို ယူတာလေ"

"ကောင်မလေးက ကေတီဗီကလား"

"အေးဟုတ်တယ်၊အမှန်အတိုင်းပြောရရင်သူတဏှာရူးလို့သာ အဲဒီကောင်မမျိုးကိုယူတာ၊ရုပ်ကမပြင်ရင် ဘာမှမထွက်ဘူး၊ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ ပိန်တယ်၊ပညာရေးကလဲဆယ်တန်းတောင် မအောင်တာ"

"ဖောက်ပြန်တာကအကြောင်းအမျိုးမျိုးပြလို့ရတယ် သီတာ၊ဒါပေမယ့်တကယ့်အကြောင်းရင်းရှိမှာပါ"

"နင်ပြောကငါကပဲဖောက်ပြန်လို့သူဖောက်ပြန်တယ်လို့ ပြောနေတာလား"

"မဟုတ်ဘူးဟ၊အဲဒီကောင်ကိုငါတွေ့ဖူးသားပဲ၊အေးအေးဆေးဆေးသမားပါဟ"

စကားတပြောပြောနဲ့ဆိုတော့ 115 မိုင်ကိုရောက်လာတော့ကားပေါ်ကဆင်းရတာကြောင့် စကားကြောပြတ်သွားရတော့တယ်။ညစာစားပြီးညဆယ့်တစ်နာရီထိုးနေပြီ၊ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီး စထွက်တော့ သီတာငိုက်လာတယ်။ဘေးမှာကျော်ဇင်ပဲရှိတော့အားနာစရာမရှိပါဘူး။ဒီတော့စိတ်ချလက်ချအိပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။

ကျနော်ကအိပ်မပျော်နိုင်ပေ။သီတာကသူ့ဘေးကကျနော်ဖြစ်နေတော့ သိပ်ရှိန်မနေဘူး။သူအိပ်ရင်းကျနော်ပေါ်မှီထားတယ်။ညရောက်လေ သူကကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်။ကျနော်လဲမနက်နှစ်နာရီလောက်ကျတော့နေနိုင်ဘူး။မထူးဘူးဆိုပြီးသီတာကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ထားလိုက်ကာ အိပ်ပြီးလိုက်တယ်။

သီတာ တရေးနိုးတော့ ကျော်ဇင်ကသူ့ကိုဖက်ထားပြီးအိပ်ပျော်နေမှန်းသိပြီးလှုပ်လိုက်ရင်ကျော်ဇင်နိုးသွားမယ်ဆိုပြီးငြိမ်ကာ အိပ်နေလိုက်သေးတယ်။တခုတော့သီတာဝန်ခံချင်ပါတယ်။ကျော်ဇင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်တော့ စိတ်ကတမျိုးတော့ခံစားရတယ်။မနက်လေးနာရီလောက်မုံရွာဝင်မှ ကျနော်နိုးလာပြီး

"သီတာ ထတော့ မုံရွာရောက်ပြီ"

"ဟုတ်လား"

"ဆောရီးဟာ နင်အပေါ်ငါမှီပြီး အိပ်ပျော်လာတာ"

"အေး သိတယ်၊နင်စိတ်အေးသွားလို့ဖြစ်မယ်"

"အေးဟယ်"

"ငါဟိုတယ်မှာBooking လုပ်ထားတယ်သီတာ၊နင်လိုက်မလား"

"အေးလေ လိုက်ရမှာပေါ့"

ထိုသို့ကျော်ဇင်ခေါ်တဲ့အခါသီတာလိုက်ဖို့ဖြစ်သွားပြီ။ကျနော်နှင့်သူကားပေါ်ကဆင်းပြီးနောက် ကျနော်သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ငှားကာဟိုတယ်သွားလိုက်တယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ မနက်လေးနာရီခွဲပဲရှိသေးတာကြောင့်

"သီတာ ငါနဲ့အိပ်ရဲတယ် မဟုတ်လား"

"ဘာလို့မအိပ်ရဲမှာလဲ"

"အဲဒါဆို ဟိုဘက်ကအိပ် ငါဒီဘက်က အိပ်မယ်"

"အေးပါဟယ်"

သီတာရယ်ချင်သွားတယ်။သီတာကယောက်ျားရဖူးပြီးသူကမှမိန်းမ မရသေးတဲ့လူ။ကျနော်ကုတင်ညာဘက်ခြမ်းမှာဝင်အိပ်လိုက်ပြီး သီတာကဘယ်အခြမ်းမှာအိပ်တယ်။သီတာစိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်တာမှ တကယ်ကိုဖြစ်တယ်။အခုပဲကျော်ဇင်နဲ့တစ်အိပ်ရာတည်းမှာ အတူအိပ်နေရတယ်။ကျော်ဇင်ကအိပ်တာတော်တော်မြန်ပါတယ်။သတိထားပြီးအိပ်နေတာဖြစ်မယ်။တချက်မှမလှုပ်ဘူး။ကျော်ဇင်ခနပဲဆိုပေမယ့် မနက်ခုနှစ်နာရီမှနိုးလာတယ်။သီတာကရေချိုးထားပြီးလို့မျက်နှာကိုမိတ်ကပ်ပြင်နေတယ်။

"နိုးပြီလားကျော်ဇင်"

"အေးနိုးပြီ၊နင်ကရေတောင်ချိုးပြီးပြီပဲ"

"အေးလေ နင်ကအိပ်တာသိုးနေတာပဲ"

"နင်ကတညလုံးငါ့ဆီမှီအိပ်တာဘယ်လိုအိပ်လို့ရမလဲ၊မနက်နှစ်နာရီကျော်မှမှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတာ"

"ကိုယ်တော်ရေချိုးလိုက်တော့ မနက်စာသွားစားမယ်"

"အေးပ ါချိုးလိုက်မယ်"

ကျနော်လဲရေချိုးလိုက်ပြီးသဘက်ပတ်ထွက်ခဲ့တယ်။ပြီးတော့ အဝတ်အစားဝတ်ပြီးခေါင်းဖြီးလိုက်တယ်။

"ပြီးပြီလား"

"အေး"

အခန်းအပြင်ထွက်ပြီးဟိုတယ်က စားသောက်ခန်းမဆီကိုသွားကာ မနက်စာစားလိုက်တယ်။စားသောက်နေရင်းကားကိုဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တယ်။စားသောက်ပြီးကားရောက်လာတော့ ကားသော့ယူကာ အိပ်ခန်းထဲပြန်သွားလိုက်တယ်။ဒီနေ့ကမြို့ထဲမှာစာတင်ပြီးလူကြီးအချို့နဲ့ဆုံစရာရှိတယ်။

"သီတာအပြင်သွားမယ်"

"အေးသွားလေ၊ဒါနဲ့ ငါမျိုးမင်းဆီကိုဘယ်လိုသွားရမလဲ"

"ဒီနေ့တော့မျိုးမင်းဆီမသွားနဲ့ဦး၊မနက်ဖြန်မှလိုက်ပို့မယ်၊ငါဒီကလုပ်စရာလေးတွေလုပ်လိုက်ဦးမယ်"

"အေးပါဟယ်"

"ငါမနက်ပိုင်းအားတယ်၊နင်ဘုရားသွားမလားလိုက်ပို့ပေးမယ်"

"အေးသွားလေ"

ကျောက္ကာရွာဖက်ကိုကားမောင်းပြီးဘုရားကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။

 "သီတာငွေကခုပေးရမလား"

"ခုပေးရင်ငါငွေလွှဲလို့ရတယ်လေ"

"အေး အဲဒါဆိုရင် ဘဏ်ခနသွားပြီးငါငွေထုတ်မယ်၊တလက်စတည်းနင်လွဲစရာရှိတာလွှဲလိုက်ပေါ့"

"ကောင်းတယ်ဟာ၊ကြွေးပူနေတော့ စိတ်ကမအေးဘူးဖြစ်နေတာ"

"အေးပါဘာမှပူမနေနဲ့"

ဘဏ်ကိုသွားပြီးငွေထုတ်ကာသူက ငွေလွှဲလိုက်တယ်။ပြီးတော့ရုံးကိစ္စသွားကြပြီးနေ့လည်ထမင်းစားကာလူကြီးအချို့နှင့်တွေ့ပြီးစကားပြောရသေးတယ်။ညနေအပြင်မှာထမင်းစားပြီးကိုးနာရီလောက်မှ ဟိုတယ်ပြန်ခဲ့တယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ အဝတ်အစား လဲကာ အိပ်ရာပေါ်ခနလှဲပြီး သီတာက အဝတ်ပါးပါးလေးဝတ်ထားတာမြင်လိုက်ရပြီးကျနော့်စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားရပြီး ငပဲက တောင်လာတယ်။စကားလမ်းကြောင်းလွှဲပြီးတော့ကားပေါ်မှာပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကိုဆက်ပြောလိုက်တယ်။

"မနေ့က ကားပေါ်မှာစကားဆက်ပြတ်သွားလို့"

"ဘာလဲနင်ကဟိုကောင်နဲ့ကိစ္စလား"

"အေးလေ"

"ဘာသိချင်သေးလို့လဲ"

"နင်ပြောတာဟာ ဒီကောင်တဏှာရူးလို့သာနင့်လောက်မှအဆင့်မရှိတာကိုယူတယ်လို့ပြောချင်တာမလား"

"အေးလေ"

"နင်ကချောပါတယ်၊ဒါပေမယ့်ဘာလို့နင့်လိုမိန်းမကိုပစ်ပြီးမှဟိုကောင်မလေးကို ယူရတာလဲ"

"ငါလဲမပြောတတ်ဘူး"

"နင်က သူ့ကိုဝအောင်မကျွေးလို့လား"

"ဟေ့ ငါက ဘာဝအောင်ကျွေးရမှာလဲ"

"ဒီလိုဟာ၊ငါယူဆချက်တစ်ခုပြောပြမယ်၊သမီးရည်းစားဘဝမှာတောင် Sex ကနှစ်ဆယ့်ငါးရာခိုင်နှုန်းလောက်တော့ပါတယ်။အိမ်ထောင်ပြုရင်တော့ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်နဲ့ ကျန်တာကနားလည်မှု့တွေလို့ ထင်တာ"

"အင်း"

"အဲဒီတော့ဟာ ဒီကောင်ကတဏှာရူးဆိုရင် သူလိုချင်တိုင်းမပေးဖြစ်တာလား"

"အဲဒါလဲပါမှာပေါ့ဟယ်၊ငါကဆိုင်ဖွင့်တာဆိုတော့ ညအထိအလုပ်လုပ်ရတယ်။ပင်ပန်းတဲ့အခါကျတော့လဲ သူ့အလိုအတိုင်းလဲ မဖြစ်တာလဲပါမှာပေါ့"

"အင်း သူကကားမောင်းတာမဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်သူ့အဖေအိမ်က ကားကိုမောင်းတာ"

"သူကဘယ်အချိန်ကားထွက်ရတာလဲ"

"မနက်အစောကြီးသွားရတာ၊စျေးကြိုကားတွေလေ၊နေ့လည်ကျတော့အော်ဒါလိုက်တယ်"

"အော၊နင်နေ့လည်စျေးရောင်းတော့ ထမင်းတွေဘာတွေချက်ဖြစ်ရဲ့လား"

"မနက်တော့ထမင်းတော့အစောကြီးချက်ဖြစ်ပေမယ့်ညနေကျတော့သူချက်ရတယ်"

"ခူးခပ်ကျွေးဖြစ်လား"

"မကျွေးဖြစ်ဘူး"

"နင်တို့နှစ်ယောက်အကြင်နာလျော့လို့ဖြစ်တာဟ"

"ဘာဆိုင်လို့လဲ"

"မဆိုင်ဘဲနေမလားနင်ကသူ့အပေါ်မှာဂရုမစိုက်ဘူးလေ"

"အင်းဟုတ်တယ်"

" Sexကိစ္စကရော အဆင်ပြေလား"

"ဟာ နင်ကလဲဘာတွေလျောက်မေးနေတာလဲ"

"သိချင်လို့ပေါ့ဟာ"

"လူပျိုကြီးကဒါတွေမေးရအောင်"

"ငါအလှည့်ကျရင်အဆင်ပြေအောင်လို့လေ"

" Sex ကိစ္စကလင်မယားချင်းပဲ လုပ်တော့ဖြစ်ပေမယ့် သူတောင်းတိုင်းငါမပေးခဲ့ဘူး"

"ဘာလို့လဲသီတာ"

"ညကျရင်ငါပင်ပန်းနေပြီ၊စိတ်မပါတော့ဘူး"

"သူကစိတ်ပါအောင်မနှူးနှပ်ပေးဘူးလား"

"အိမ်ထောင်ကျစကတော့လုပ်တယ်/နောက်တော့မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး"

"နင်တို့အိမ်ထောင်ရေးခြောက်သွေ့သွားတာအဲဒါပဲ"

"ဟင် ဘာဆိုင်လို့လဲ"

"လင်ရယ်မယားရယ်ဖြစ်လာမှတော့ Sexကိစ္စက ပိုအရေးကြီးပြီ၊ပိုပြီးတော့နုရွနေရမှာ"

"ဟင်ဘာလဲဟ"

"နင်မသိဘူးလားမိန်းမဆိုတာ အိပ်ရာပေါ်ရောက်ရင်လင်သားအပေါ်မှာပြည့်တန်ဆာကဲ့သို့ ကျင့်သုံးနိုင်ရမယ်ဆိုတာ"

"မလုပ်နိုင်ပါဘူး၊ငါကပြည်hတန်ဆာမှ မဟုတ်တာ"

"ငါပြောတာကိုနင်နားလည်မှု့လွဲတာငါပြောချင်တာကနင့်ယောက်ျားနဲ့နင်ဆက်ဆံတဲ့အခါပြောတာ"

"ဟဲ့ပုံမှန်ပဲဆက်ဆံတာပေါ့"

"လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပဲလား"

"အဲဒါ ဘာပြောတာလဲ"

"ပက်လက်လှန်လုံချည်မပြီးဒူးထောက်လုပ်တာကိုပြောတာ"

"အဲလိုပဲလေ"

"Doggy မလုပ်ဘူးလား"

"ဘာလဲဟ ဒေါ့ဂီ"

"ကုန်းပြီးလုပ်တာ"

"အာ အောင့်လို့မခံနိုင်ဘူး"

"အစကတည်းကနှူးနှပ်ထားရင်မနာပါဘူးဟာ"

"နင်ကဆရာကြီးလား"

"ဟားးးး"

ဒီလိုစကားတွေပြောနေတော့သီတာ့စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်နေမိတယ်။မလုပ်ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အတွက် လိင်စိတ်တွေကြွလာသလိုခံစားရပြီးအဖုတ်က စိုလာသလိုခံစားရပြီးရှက်သွားတာကြောင့်မျက်နှာရဲကနဲဖြစ်သွားရတယ်။

"နင်က ဘာလို့ဒါတွေမေးနေတာလဲ"

"ငါသိချင်တာတွေရှိလို့ပေါ့"

"နင်အိမ်ထောင်မပြုသေးဘူးလား"

"သီတာ အိမ်ထောင်ပြုတာကလွယ်ပေမယ့်အိမ်ထောင်တည်မြဲဖို့မလွယ်ဘူးဟ"

"ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ်"

"နင်သိတဲ့အတိုင်းအိမ်ထောင်ပြုတာအသွင်တူဖို့ လိုတယ်"

"အင်း"

"Sex ဆိုရင်လည်းမျှတနေဖို့လိုတယ်မိန်းမဖြစ်သူကအရှက်သည်းနေရင်လဲအဆင်မပြေဘူး"

"နင်ပြောတာ ငါကအရှက်သည်းလို့ဖြစ်တာပေါ့"

"အဲဒီတစ်ခုကြောင့်ချည်းမဟုတ်ဘူး။သူ့ကိုဂရုမစိုက်တာတွေကြောင့်သူ့ကို ဂရုစိုက်တဲ့သူကိုယူသွားတာ"

"ငါကဒီထက်ပိုပြီးသူ့ကိုဘာဂရုစိုက်နေရမှာလဲ"

"နင်စဉ်းစားကြည့်လေ ၊နင်ကငွေရှာနိုင်တယ် ဆိုပြီးသူ့ကိုမှဂရုမစိုက်တာ"

"အဲလိုမဟုတ်ဘူးဟ၊ငါရှာတာငါ့မိသားစုအတွက်လေ"

"ငါသိပါတယ်၊ဒါပေမယ့်ငွေကချည်းအရာရာကိုဆုံးဖြတ်နိုင်တာမှမဟုတ်တာ"

"အင်းငါသိပါတယ်ဟာ၊ငါလည်းငါ့ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်နိုင်တယ်ဆိုပြီးမာနထားခဲ့လို့ပါ"

"ဟုတ်တယ်လေ၊လင်မယားဖြစ်ပြီး Sexကိစ္စကိုတောင်အရှက်သည်းနေတာကို"

"ဟဲ့သူလုပ်ချင်ရင်လုပ်လို့ရတာပဲ"

"ငါတစ်ခုမေးမယ်၊နင်သူ့ဟာကိုနမ်းဖူးလား"

"မနမ်းချင်ပါဘူး"

"အဲဒါပြောတာ"

"နင်ကလဲအဲဒါတွေပြောမနေနဲ့တော့ ငါ နင်မရှက်ပေမယ့် ငါရှက်လာပြီ"

သီတာ အဲလောက်မတုန်းပါဘူး ။ နမ်းတယ်ဆိုတာစုပ်တာပဲလို့ သိထားပါတယ်။

"နင့်ကိုမေးဦးမယ်ကျော်ဇင်၊နင်ကရောမိန်းမမယူပဲမိန်းမကျမ်းကြေနေပါလား၊မိန်းကလေးတော်တော်များများနဲ့တွေ့ထားတာလား၊နင်မရိုးဘူးနှော်"

"လူတိုင်းက Sexနဲ့မကင်းပါဘူးသီတာ၊ငါလဲလူသားပဲဘယ်လွတ်မလဲ"

"နင်အပြင်မှာမဟုတ်တာတွေနဲ့များလုပ်နေသလား ရောဂါရနေပါ့မယ်"

"အဲလိုကျတော့ လဲငါမလုပ်ရဲဘူးသီတာ"

"နင်ပေါက်ကရမလုပ်နဲ့မိန်းမလည်တွေနဲ့တွေ့ပြီး ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းတွေဖြစ်ပါ့မယ်"

"ငါဆင်ခြင်ပါတယ်၊တခါတလေလဲစိတ်ရှိတိုင်းလုပ်မရဘူးလေ"

"မိန်းမယူပေါ့ဟဲ့"

"ပြောပြီးပြီပဲသီတာရာ"

"အင်း"

"သီတာအိပ်ကြမလား"

"အိပ်လေ "

Sex အကြောင်းတွေပြောပြီးကုတင်တဖက်တချက်မှာလဲလျောင်းလိုက်ကြတဲ့သီတာစိတ်ထဲတမျိုးကိုဖြစ်နေတယ်။

"ကျော်ဇင် ငါလေနင်နဲ့ဒီလိုအိပ်လို့ငါ့ကို အထင်မသေးနဲ့နှော်"

"မသေးပါဘူး သီတာရယ်"

ကျနော်က သီတာဘေးနားကပ်ပြီး သီတာကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။သီတာငြိမ်နေမိတယ်။သီတာကို ကျနော့်ဆွဲလှည့်ပြီးနဖူးကိုနမ်းလိုက်တော့

"နင်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျော်ဇင်"

"ငါ့စိတ်တွေတော်တော်လေးဖြစ်နေတယ်"

"ဖြစ်ရလေ ကျော်ဇင်ရယ်"

သီတာ့ကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးကိုရှူရှိုက်လိုက်ပြီးခေါင်းကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တယ်။သီတာ့စိတ်တွေပြိုလဲသွားသလိုပါပဲ။ကျော်ဇင်စိတ်တွေဖြစ်နေသလို သီတာ့စိတ်တွေလဲဖြစ်နေတယ်။ကျော်ဇင်ရဲ့တောင်နေတဲ့လီးကသီတာဗိုက်ကို လာထောက်နေတယ်။သီတာမှာတော့လီးနဲ့အထောက်ခံရတော့ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်ပြီးထိန်းချုပ်ထားရတဲ့ စိတ်တွေပွင့်လာကာ ကာမစိတ်က လူးလွန့်လို့လှုပ်ရှားလာရတယ်။

အဖုတ်ထဲစိုစိစိဖြစ်ကာ ကျော်ဇင့်ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီးကျော်ဇင့်ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ကျော်ဇင်က အငြိမ်မနေပါဘူး။သီတာတင်ပါးကြီးကိုကိုင်ပြီးဖျစ်ညှစ်ပေးပြန်တယ်။နောက်တော့လုံချည်ကိုဆွဲချွတ်တော့ သီတာကြွပေးလိုက်တယ်၊ ကျော်ဇင်ကလုံချည်ကိုခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီးချွတ်ချပေးတယ်။

သီတာ့အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားပြီးကျော်ဇင့်ပုဆိုးလဲကျွတ်ကျသွားရတယ်။ဒါပေမယ့်ကျော်ဇင့်လီးကိုသီတာမမြင်ရသေးပါ။ပူနွေးနေတဲ့ကျော်ဇင့်လီးရဲ့အထိအတွေ့ကိုသာ သီတာထိတွေ့ခံစားမိတယ်။ကျော်ဇင်ကသီတာ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်တဲ့အခါသီတာမှာစိတ်ကြည်နူးမိပြီးပြန်လည်နမ်းလိုက်တယ်။

ပါးစပ်ထဲကျော်ဇင့်လျှာကြီးဝင်မွှေတော့ပြန်ပြီးစုပ်ယူလိုက်တယ်။တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းပြီးတော့ကျော်ဇင်က သူ့ရဲ့ထထိုင်ကာသူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီးသီတာ့အင်္ကျီကိုချွတ်မယ်ကြံတော့ သီတာကထထိုင်ကာ ချွတ်ပေးလိုက်ပြီးကျော်ဇင့်ပေါင်ကြားကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ကျော်ဇင့်လီးကချက်အထိရောက်ကာ ကပ်နေတယ်။အိမ်ထောင်ကျဖူးတဲ့သီတာမှာကျော်ဇင့်လီးကို ကြည့်ပြီးအံ့ဩမိတယ်။

မိမိလင်ဖြစ်ခဲ့သူရဲ့လီးဟာကျော်ဇင်လီးတဝက်သာသာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မယ်။ထိပ်ဖူးကြီးကနီရဲပြီးအကြောတွေတပျိုင်းပျိုင်းထနေတာကြောင့်အလွန်ကြီးမားနေသလိုဖြစ်နေတယ်။အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့မှ ကျော်ဇင်ကသီတာ့နို့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့တော့တယ်။

"ပြွတ်!  ပြွတ်!"

"အာ့ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကျော်ဇင် ရယ် ငါထွက်မပြေးပါဘူး"

ကျင်ကနဲကျင်ကနဲဖြစ်သွားတဲ့နို့စို့ခံရတဲ့အရသာက အကြောထဲ စိမ့်ဆင်းသွားရပြီးအဖုတ်ကတော့ စိုရွှဲလို့နေပါပြီ။မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အတွက်စိတ်က ပိုပြီးထကြွလို့လာတယ်ကျော်ဇင်ကနို့စို့ရင်းအဖုတ်ကြားလက်နဲ့မွှေပါတယ်။

"အာ့! အင်းးဟင်းးဟင်းးး"

ဘာကြောင့်မှန်းမသိပါ၊ကျော်ဇင့်နဲ့မှစိတ်တွေထကြွပြီးညည်းမိသည်။ရနို့စို့နေရာမှဗိုက်သားပြင်ချပ်ချပ်လေးအားလျှာဖြင့်လျှောတိုက်ပြီးယက်လိုက်ရာ

"အာ့! ယားတယ်  ဟ"

"ဘယ်ကယားလဲ"

"အာ နင်နှော်"

ချက်ပတ်လည်ကိုဝိုက်ပြီးတချက်ယက်လိုက်တယ်။

"အိုး ကျွတ်ကျွတ်"

သီတာမှာ ယားပြီးခါးမှာ ကော့တက်လာသည်။ထို့ကြောင့်ပင် အဖုတ်က ပိုပြီးဖောင်းကားလာသလို မြင်ရတော့သည်။သီတာတစ်ယောက်မှာကာမစိတ်မိမိခန္ဓာကိုယ်ကကာမကိုတောင့်တနေမှန်းကိုယ်တိုင်မသိပေ။စိတ်ထဲမှာတော့ပျော်နေမိသည်။ရှေ့ဆက်ဖြစ်လာမည့်အရာအားဆက်မတွေးတော့ပေ။တလှိုက်လှိုက်နဲ့ရင်ဖိုသလိုဖြစ်လာပြီး ပိပိအတွင်းသားတွေယားယံလို့လာခဲ့ပြီ။စိုထိုင်းဆများရုံမကစိုရွှဲ၍ပင်လာသည်။ကျော်ဇင် ပိပိကိုလက်နှင့်ပွတ်ရာ

"အာ့  ...."

ကြက်သီးနွေးဖုတို့ထသွားရပြန်သည်။တဖြေးဖြေးနှင့်ကျော်ဇင်ရဲ့ခေါင်းကသီတာ့ ပေါင်ကြားထဲဝင်လာကာပေါင်ကိုမတင်ပြီးပိပိကိုလျှာနှင့်အပြားလိုက်ယက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။

"ပလပ်  ပလပ်"

"အာ့! အိုးး ကျော်ဇင်ရယ် အားးရှီးး"

ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားပြီးခြေဖဝါးတွေတောင်တောင့်သွားပါတယ်။မကြုံရတာကြာပြီမို့ခံစားရတဲ့အထိအတွေ့ကနူးညံ့ပေမယ့် လူကတုန်တက်သွားရတယ်။မျက်လုံးလေးမှေးစင်းရင်းမိမိနို့ကိုပင်ပွတ်မိနေတော့တယ်။သီတာမှာကောင်းလွန်းလှသဖြင့်  ရင်ထဲကလီစာတွေ ပြုတ်ကျသွားသလို တလှိုက်လှိုက်ခံစားလိုက်ရပြီ။ ပိပိထဲကဆစ်ကနဲဖြစ်သွားတာသိလိုက်ရတယ်။ပိပိထဲစိုရွှဲလာသလိုခံစားလိုက်ရပြီး

"သွားပြီ ထွက်ကုန်ပြီ"

ဟု စိတ်ထဲတွေးမိပြီးရှက်သွားမိပြန်တယ်။တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် ယက်ပေးနေတာကြောင့် ကျင်တက်လာတဲ့ ခံစားမှု့နှင့်အတူပိပိထဲကပါယားယံလာခဲ့တယ်။ထို့အတူ ညည်းသံလဲထွက်ခဲ့ရပြန်တယ်။

"အာ့ အင်းအင်း ဟင်းဟင်း ကျော်ဇင် ငါမနေတတ်ဘူးဟာ၊နင်လုပ်ရင်လဲလုပ်ပါတော့"

ကျော်ဇင်လည်းယက်နေရင်းကနေသီတာပေါင်တွေကို လက်နှင့်ပွတ်ပေးပြီးတင်သားများကိုလဲ ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာသီတာမှာအသံတွေပိုထွက်လာခဲ့တယ်။

"အိုး ကျော်ဇင်ရယ်နင်လုပ်တတ်လိုက်တာဟာ"

အပျိုမဟုတ်သောသီတာတစ်ယောက်မှာ ကျော်ဇင်ရဲ့နှူးနှပ်ဆွပေးမှု့မှာ ကာမစိတ်တို့ထကြွလာခဲ့ပြီ။ကျနော်လဲစိတ်ထန်နေပြီဖြစ်တဲ့အတွက်လူးလဲထကာ သီတာ့ပေါင်ကိုကားပြီးဒူးထောက်၍ပိပိအဝကိုလီးဒစ်လေးမြုပ်ရုံအပေါ်အောက်စုံဆန်လုပ်လိုက်တော့တယ်။

"အား ရှီးးရှီး  အားး"

သီတာမှာလီးကြောင့်ကာမစေ့ကို ထိတွေ့လာတဲ့ကျော်ဇင်ရဲ့လီးထိပ်ဖူးကြောင့်စိတ်တို့ပိုထကြွလာပြီးမိမိနို့တွေကိုအလိုအလျောက်ပွတ်ကိုင်မိရပြန်တယ်။သီတာတစ်ယောက်ကာမစိတ်တွေပြင်းထန်နေမှန်းသိတာကြောင့် ပိပိဝထဲကိုလီးအားဖိသွင်းလိုက်တယ်။

"ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ ဗျစ်""

"အားး!အိုး ဖြေးဖြေးဟာနင့်ဟာကကြီးတယ်"

"အေးပါဟာ"

လီးကိုလုံးဝဆွဲမထုတ်ပဲစိမ်ထားလိုက်ကာသီတာရဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာအားစုပ်ယူလိုက်တော့ သီတာအငမ်းမရပင်ပြန်စုပ်နမ်းတယ်။သီတာရဲ့လက်အောက်ကျောအောက်နေလက်နှစ်ချောင်းလုံးအားထည့်ပြီးပုခုံးကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ရာကြည်ပြာလဲကျော်ဇင်ရဲ့ကျောပြင်ကို ဖက်ထားလိုက်မိသည်။နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်တဲ့အခါပိပိအတွင်းကလှုပ်ရှားလာပြီးညှစ်နေသလိုခံစားရလာတဲ့အခါ

"သီတာ ငါဆက်လုပ်မယ်နှော်"

"လုပ်လေအရမ်းမကြမ်းနဲ့ဦး"

"အေးပါဟာ"

လီးကိုဆွဲရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို ဖြေးညှင်းစွာလုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သီတာမှာပိပိထဲကိုဝင်လာတဲ့လီးရဲ့ပူနွေးနွေးအရသာနှင့်အတူပိပိနှုတ်ခမ်းသားကိုပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ထူးခြားတဲ့ခံစားမှု့ကိုရလိုက်တယ်။ဒစ်ကားကြီးကပိပိအတွင်းသားတွေကိုတိုးဝင်သွားလိုက်၊ပွတ်ဆွဲပြီးပြန်ထွက်လာလိုက်နဲ့အရသာကိုစတွေ့လာပြီးကျော်ဇင်ကျောပြင်ကိုလက်သည်းနဲ့ကုတ်မိတော့တယ်။

"နာသေးလားသီတာ"

"ဟင့်အင်း ငါကောင်းနေပြီ"

"ခံနိုင်ပြီ လားသီတာ"

"အာ မသိဘူးဟာမမေးနဲ့ကွာရှက်တယ်"

"နင်ခံနိုင်ပြီဆိုငါနည်းနည်းမြန်ချင်လို့"

"လုပ်လေနာရင်ပြောမယ်"

"အင်း"

ကျနော်လည်းသီတာ့ပုခုံးကိုဆွဲပြီးလီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကိုနည်းနည်းမြန်လိုက်တော့တယ်။

"ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်"

ဖက်ထားရင်းလုပ်တာမို့အရမ်းကြမ်း၍မရပေ။တဖြေးဖြေးချင်းသာအသွင်းအထုတ်လုပ်ရသည်။အပျိုမဟုတ်တော့ပေမယ့်စေးပိုင်တင်းကျပ်မှု့ကိုအပြည့်အဝရရှိပြီးသီတာ၏လက်သည်းအချို့ကကျောပြင်ကိုလာပြီးမထိတထိနဲ့ထောက်နေတဲ့အခါစိတ်တို့ပိုကြွလာပြီးခါးကိုမတ်၍အရှိန်တင်ပြီးတဖွတ်ဖွတ်တဖန်းဖန်းမြည်အောင်လိုးလိုက်တယ်

"ဘွတ်ဖွတ်  ဖွတ် ဖွတ်"

"အာ့အင်းးဟင်းးဟင်း".

အစေ့နှင့်ထိတွေမှု့ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများနဲ့ပွတ်တိုက်မှု့တွေကြောင့်သီတာမှာမခံစားဖူးသေးသောကာမအရသာတမျိုးကိုခံစားရပြီးညည်းမိတယ်။တချက်တချက်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်အရသာအရမ်းရှိပြီးသီတာမှာတုန်တက်လာခဲ့တယ်။

"ဖွတ် ဘွတ်  ဖန်း ဖန်းဖန်း"

"အာ့ !အိုးးရှီးးရှီးးးအိုးး"

ကာမစိတ်တို့အထွဋ်အထိပ်ရောက်လာပြီးညည်းသံပိုထွက်ခဲ့ပြီးပိပိအတွင်းနံရံတွေကနေအလိုအလျောက်တုန့်ပြန်ကာကျော်ဇင်လီးကိုအရမ်းညှစ်သလိုလဲခံစားရလာတယ်။ကျော်ဇင်မှာသီတာပြီးတော့ မယ်မှန်းသိနေပြီထို့အတွက်ပင်မနားတမ်းဆောင့်ပြီးပြိုင်တူပြီးနိုင်ရန်စိတ်နှစ်ပြီးမြန်မြန်ပင်လိုးလိုက်ရာ သီတာရဲ့အော်ညည်းသံနှင့်အတူကျော်ဇင်ရဲ့တဏှာသံပိုထွက်လာတယ်။

"ဘွတ်ဖတ် ဖတ်  ဖန်းဖန်း"

"အိုးးရှီးးအိုးး ရှီး  အိုး"

"အားငါပြီးတော့မယ်ကျော်ဇင်ဆောင့်ဆောင့်"

"အေးဆောင့်ပြီ"

ဘွတ်ဖတ် ဖတ်  ဖန်းဖန်း

"အိုးးရှီးးအိုးး ရှီး  အိုး.အာ့ ရှီးးရှီးးးအားး"

သီတာတစ်ယောက်အသည်းအသန်အော်လာပြီးနောက်ငြိမ်ကျသွားရပါတော့တယ်။ကျော်ဇင်လဲပြီးခါနီးတော့

"သီတာ ငါအထဲမှာပြီးလို့ရလား"

"ရတယ်လုပ်လုပ် ငါသန္ဖေတားပစ္စည်း မထုတ်ရသေးဘူး"

သီတာကပြောသောကြောင့်ကြိမ်ငါးဆယ်ကျော်ခန့်ဆက်တိုက်တွန်းလိုးလိုးလိုက်ရာ သုတ်များတဖြောဖြောထွက်သွားရတော့တယ်။သုတ်များမထွက်တော့သည်အထိစိမ်ထားပြီးနောက်ပျော့ခွေစပြုလာလီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးသီတာ့အနားကပ်ကာဖက်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်

"သီတာ ငါလုပ်တာကောင်းရဲ့လား"

"ဟာ  ကျော်ဇင်၊နင်တကယ်လုပ်တတ်လိုက်တာဟယ်"

စောင်ကိုဆွဲခြုံရင်းသီတာပြောလိုက်တယ်။ကျော်ဇင်လဲစောင်အောက်ကိုဝင်ကာသီတာကို ဖက်ထားလိုက်ပြီး

"တကယ်ကောင်းတယ်၊နင့်ဟာကကြီးပြီးတော့ အကြာကြီးလဲလုပ်နိုင်တယ်၊အစကတော့ တော်တော်နာတယ်"

"နောက်တော့လည်းကောင်းသွားတာပဲလား"

"အင်း"

"နင့်ယောက်ျားနဲ့ငါနဲ့ယှဉ်ရင်ဘယ်လိုလဲ"

"အင်းသူကမနှူးမနှပ်ပဲလုပ်တော့ငါ့မှာ အလုပ်ကလဲပင်ပန်းတယ်ဆိုတော့ စိတ်မပါဘူးလေ"

"ဟုတ်လား"

"နင်ကလူပျိုသာဆိုတယ် လုပ်တတ်တယ်၊နင့်ဟာကြီးကလဲပြည့်ကျပ်နေတာပဲ"

စကားပြောနေရင်းသီတာကကျော်ဇင်လီးကိုစမ်းကိုင်လိုက်ပြီး

"ဟယ် ခုတော့လဲသူမဟုတ်သလိုပဲ"

"ဟင်းဟင်းသူခဏအနားယူတာပါ သီတာရာ၊နင်သာနမ်းပေးမယ်ဆိုရင်တော့ မြွေတစ်ကောင်လိုပါးဗျဉ်းထောင်လာမှာပါ"

"တကယ်ရသေးလို့လားဟယ်၊ငါ့ယောက်ျားကတော့ တစ်ခါပဲ""

"နင်သာ နမ်းပေးမယ်ဆိုရင်သူကချက်ချင်းမာလာမှာ"

"နင်နှော်တော်တော်လူလည်ကျတယ်"

သီတာပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။

"လုပ်ကြည့်စမ်းပါ သီတာ"

"ငါကွင်းထုပေးမယ်ဟာ"

သီတာကအိပ်ရာကထပြီးဂွင်းထုပေးနေရင်းကနေ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ကျော်ဇင်ပြောသလိုနမ်းကြည့်ချင်လာပြီးကျော့်ဇင့်လီးကိုငုံစုပ်ကြည့်လိုက်သည်။လျှာဖျားလေးနဲ့ တထိုးမွှေကြည့်တော့အာငွေ့ကြောင့်လားသီတာမသိချေ။

ကျော်ဇင့်လီးကအရမ်းပင်ကြီးလာသည်။ထိပ်ဖူးဝ၌အရည်တို့ စိမ့်ထွက်လာသည်၊ငံပြပြအရည်ဖြစ်သော် အနံ့နှင့်အရသာတို့ မဆိုးသောကြောင့်သီတာစုပ်ရတာအဆင်ပြေသည်။ထွက်လာသောအရည်တို့ကိုလည်း ပါးစပ်ထဲငုံမထားပဲမြိုချရင်းစုပ်လိုက်သည်။ထို့အပြင်ကျော်ဇင့်၏ဂွေးဥကြီးကိုလည်းအသာအယာညှစ်ပေးလိုက်သည်။

ကျော်ဇင်၏ဂွေးဥမှာပျော့တွဲမနေဘဲ၊ကျစ်လစ်နေသည်။သင်ပေးခြင်းမဟုတ်ပဲ ဂွေးဥကိုပါနမ်းပေးလိုက်သည်။ကျော်ဇင့်လီးကားအလွန်မာတောင်ကာမိုးပေါ်သို့ပြန်တက်မည်သကဲ့သို့ဖြစ်လာသည်။ထိပ်ဖူးကြီးလဲနီရဲလို့လာသည်။စုပ် ရသည်ကိုကျေနပ်လို့ နေမိသည်။မျက်လုံးမှိတ်ပြီးတအင်းအင်းညည်းနေသောကျော်ဇင်ကို

"တော်ပြီကျော်ဇင်ငါညောင်းနေပြီ"

"အာညောင်းရင်ရပ်လိုက်လေ၊ငါလဲအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ"

"အင်းလုပ်လေ"

သီတာပက်လက်လှန်ပြီးအိပ်လိုက်သည်။ကျော်ဇင်ကသီတာ့ပေါင်ကြားဒူးထောက်ဝင်ပြီးသူ့လီးကြီးနဲ့သီတာ့ ပိပိကို အထက်အောက်စုံဆန်လုပ်ပြန်သည်။ကျင်တက်သွားသောခံစားချက်နဲ့သီတာ ညည်းလိုက်သည်။ထို့နောက်ကျော်ဇင်ကအဖုတ်ဝကိုလီးတေတဖြေးဖြေးသွင်းလိုက်တော့သည်။

"ဖျစ်  ဗျစ်  ဖျစ်   ..."

"အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းး"

လီးကသီတာ့အဖုတ်ဖဲတိုးဝင်သွားသည်။အရည်တို့စိုရွှဲနေ၍သာ တအိအိနဲ့ဝင်သွားသည်။လီးအထဲရောက်သည့်အထိအတွေ့သည်လည်းအဖုတ်နံရံသားများကိုပွတ်သွားလေရာအရသာရှိနေသလိုခံစားလိုက်ရပြီး သီတာညည်းမိတေ့သည်။ကျော်ဇင်လည်းသီတာ့ပုခုံးကိုဆွဲပြီးလီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်

"ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်"

ဒုတိယအကြိမ်လိုးခြင်းဖြစ်သော်လည်းတဖြေးဖြေးချင်းသာအသွင်းအထုတ်လုပ်ရသည်။ စေးပိုင်တင်းကျပ်မှု့ကိုအပြည့်အဝရရှိပြီးသီတာ၏ လှမ်းဖက်ခြင်းကိုခံရကာလက်သည်းအချို့ကကျောပြင်ကိုလာပြီးမထိတထိနဲ့ထောက်နေတဲ့အခါစိတ်တို့ပိုကြွလာပြီးခါးကိုမတ်၍အရှိန်တင်ပြီး တဖွတ်ဖွတ်တဖန်းဖန်းမြည်အောင်လိုးလိုက်တယ်။

"ဘွတ်ဖွတ်  ဖွတ် ဖွတ်"

"အာ့အင်းးဟင်းးဟင်း"

အစေ့နှင့်ထိတွေမှု့ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများနဲ့ ပွတ်တိုက်မှု့တွေကြောင့်မှာခံစားဖူးပေမယ့်နောက်ထပ်ပေါင်းများစွာလိုချင်နေသောအရသာတမျိုးကိုခံစားရပြီးညည်းမိတယ်။တချက်တချက်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့်အရသာအရမ်းရှိပြီးသီတာမှာတုန်တက်လာခဲ့တယ်။

"ဖွတ် ဘွတ်  ဖန်း ဖန်းဖန်း"

"အာ့ !အိုးးရှီးးရှီးးးအိုးး"

ကာမစိတ်တို့အထွဋ်အထိပ်ရောက်လာပြီးညည်းသံ ပိုထွက်ခဲ့တယ်။ပိပိအတွင်းနံရံတွေကနေက ကျော်ဇင်လီးကိုအရမ်းညှစ်သလိုလဲခံစားရလာတယ်။

ကျော်ဇင်ကသီတာမှာဒုတိယအကြိမ်ဖြစ်ပြီးပြီးမည့်အချိန်မှာကြာမည်မှန်းသိနေသည့်အတွက်ပင်မနားတမ်းဆောင့်လိုက်သေးသည်။ထိုနောက်တော့ ကျော်ဇင်ကသီတာ့ခါးကိုကိုင်၍ပင်လီးကိုမချွတ်ပဲမလိုက်ကာပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ရာ သီတာမှာ အလိုအလျောက်ကျော်ဇင်အပေါ်ရောက်သွားသည်။

သီတာသိလိုက်ပါပြီ ။ ကျော်ဇင်က မိမိကိုအပေါ်စီးကနေလုပ်ခိုင်းမှန်းသိတာကြောင့် ခြေထောက်တွေပုံမှန်အနေအထားရောက်စေရန်ပြုပြင်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ငါးမိနစ်ခန့်လုပ်ပေးပြီးနောက်ကခါးကိုကိုင်ပြီးကြွခိုင်းလာတာကြောင့်ကြည်ပြာအပေါ်စီးကနေပြီးဆောင့်ချပေးလိုက်သည်

"ကျော်ဇင် ငါအရမ်းညောင်းနေပြီဟ"

"အေး အာ့ဆိုကုန်းပေးပေါ့"

"ဟင်..နင်နှော်အလကားရတိုင်းရေတောင်အဝသောက်မယ့်လူမျိုး"

"အကွက်စုံမှအရသာပိုသိတာဟ"

"မသာ...လိပ်မျိုးလုပ်ရင်လဲမြန်မြန်လုပ်ကျိမ်းစပ်နေပြီ"

ပါးစပ်ကသာပြေနေပေမယ့် သီတာကတော့ကျော်ဇင်အလိုကျ အိပ်ရာပေါ်လေးဘက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးလိုက်သည်၊ကျော်ဇင်လည်းသူလုပ်ချင်တဲ့ပုံစံကိုသီတာက ခွင့်ပြုလိုက်တဲ့ အတွက် အိပ်ရာကထလာကာ သီတာ့နောက်မှာမတ်တပ်ရပ်ပြီးဖင်ကိုကြည့်လိုက်သည်၊ကိတ်လွန်းတဲ့ သီတာ့ဖင်ကြီးဟာဝိုင်းစက်လှပပြီးခါးကျဉ်ကျဉ်ကလေးကြောင့်ပိုပြီးဆွဲဆောင်မှု့ရှိနေတော့တယ်။တင်သားကို လက်ဖဝါးဖြင့်တချက်နှစ်ချက်ရိုက်ချင်စိတ်လည်း ပေါက်လာသဖြင့်ရိုက်ထည့်လိုက်တယ်။

ဖတ် ဖတ်

ကျော်ဇင် ကလီးကလီးကိုကိုင်ပြီးအ  ဖုတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။   

ဖျစ် ဗျစ် ဖျစ် 

 “အာ့! အင်းးဟင်းးဟင်းး”   

ကုန်းပြီးခံရတဲ့အရသာကတ မျိုးပါ ။အစကတော့အောင့်သလိုဖြစ်ပြီးအထဲထိလီးကမြုတ်ဝင်သွားချိန်မှာ   တော့အဆုံးထိထိထိရောက်ရောက် ဝင်သွားတဲ့ခံစား မှု့မျိုးကိုသီတာ  ခံစားလိုက်ရသည်။  

“ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ်ဖန်းဖန်းးး”   

“အာ့!အင့်! အင်! အင်းဟင်းး”   

ကျော်ဇင့်ဆောင့်ချက် ကြောင့်သီတာမှာနာသလို အောင့်သလိုလိုနဲ့   ကောင်းသလိုလိုဖြစ်လာတယ်။ ကျော်ဇင်ကတင်သားနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲကိုင်ပြီးဆောင့် ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့လိုး  လေ သီတာမှာအော်ညည်းမိလေ၊တ ဖြေးဖြေးနဲ့သီတာမှာကာမစိတ်  အထွဋ်အထိပ်ထိရောက်လာတယ်။  ကျော်ဇင့်အတတ်ကောင်းတွေတတ် တယ်။

သီတာ့ဖင်စအိုဝကိုလက် သည်းနှင့်ထိသလိုမထိသလိုလုပ်  တော့သီတာစိတ်တွေပို ထလာပြီး   

ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ်ဖန်းဖန်းး

“အာ့!အင့်! အင်! အင်းဟင်းးလုပ် လုပ် ငါ ငါပြီးတော့မယ် အင့်”    

ကျော်ဇင်လည်း ကြာကြာမထိန်းနိုင်  တော့ချေ။အရမ်းလှပတဲ့ဖင်ကြီးကို   အားရပါးရဆောင့်ရတဲ့ အရသာက  အလွန်ပင်ကောင်းလာကာပြီးခါနီး    လာပြီးသီတာနှင့်ပြိုင်တူပြီးနိုင်    ရန်စိတ်နှစ်ပြီးမြန်မြန်ပင်လိုးလိုက်   ရာသီတာရဲ့အော်ညည်းသံနှင့်   ပိုထွက်လာတယ်  ။

 “ဘွတ်ဖတ်  ဖတ် ဖန်းဖန်း”  

“အိုးးရှီးးအိုးး ရှီး အား ငါပြီးတော့   မယ် အားး”   

“ဘွတ်..ဖတ် ဖတ် ဖန်းဖန်း””   

“ဟုတ် အာ့ ရှီးးရှီးးးအားးပြီးးပြီအား”   

သီတာတစ်ယောက် အသည်းအသန်အော်လာပြီးနောက်ငြိမ်ကျသွားရ  တယ်။ကျော်ဇင်လည်းကြည်ပြာ  မှောက်ချက်လဲကျ မသွားစေရန်ခါးကိုကိုင်ကာထိန်းထားနောက်အ ကြိမ်နှစ်ဆယ်ခန့်ဆက်တိုက်တွန်း   လိုး လိုးလိုက်ရာသုတ်များတဖြော   ဖြော ထွက်သွားရတော့တယ်။

“ဟားးကောင်းလိုက်တာသီတာ   ရာလူလည်းချွေးတွေနဲ့နစ်ရောပဲ”  

 “အင်းလေ နင်က အလကားရတယ်ဆို ပြီးအသေ ကြိတ်နေတာကိုး” 

  “နင်ကသာအသေကြိတ်တယ်ပြော    နေတာငါကအားကိုမရသေးဘူး” 

  “တော်ပြီ ငါရေချိုးခန်းဝင် အုံးမယ်”  

 သီတာကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထရာ  သီတာ့အဖုတ်ထဲကသုတ်ရည်   များစီးထွက်လာသဖြင့်   

 “ဟာ အများကြီးဟာ၊သုတ် တော်   တော်ပေါတာပဲ”   

 “စုထားတာတွေလေ”  

သီတာရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးသန့်ရှင်း  ရေးလုပ်ပြီးပြန်ဝင်လာသည်။  

 “အိပ်ကြမယ် ကျော်ဇင် ငါလဲပန်း  နေပြီ”  

 “အေးပါဟာ အိပ်မယ်”   

နှစ်ယောက်သားအိပ်ရာပေါ်လှဲချ လိုက်သည်။ကျော်ဇင်ကသီတာ့ကို ဖက် ထားသည်။သီတာငြိမ်နေလိုက်သည်။မနက်မိုးလင်းမှသီတာနိုးလာ  သည်။ကျော်ဇင်ကသီတာကိုဖက် လျှက်အိပ်ပျော်နေဆဲ ဖြစ်သည်။  သီတာစဉ်းစားမိသည်က ခါတိုင်းယ ခုနှိုက်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်လေ့မရှိပေ ။ ညတွင်အနည်းဆုံးနှစ်ကြိမ်ခန့်နိုး  တတ်သည်။

ယခုတော့မိုးစင်စင် လင်းမှနိုးသည်။လူကလန်းဆန်းနေသည်။မနေ့ညကအဖြစ်ကြောင့်ဖြစ်  မည်ဟု တွေးလိုက် မိသည်။ 

“ကျော်ဇင်ထတော့ဟ”   

 “ခနနေစမ်းပါဦးဟာဇိမ်ရှိတုန်းလေး၊ယူပါရစေဦး”  

“မနက်စာငတ်သွားမယ်”   

“ငတ်ပါစေဟာ”   

“ငါထတော့မယ်၊နင်ဖယ်တော့”  

“နင်ထမှတော့ဘယ်ကဇိမ်ရှိတော့မလဲ၊ငါလဲထပြီ”   

“တော်တော်ဇိမ်ရှိချင်နေရင်မိန်းမယူ   လေ”  

“ငါ့ဟာငါလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ   တာကိုမမြင်နိုင်ဘူးလား”  

 “နင်ဒီအတိုင်းနေလို့မဖြစ်ဘူး”  

“အေးပါဟာ”  

“ငါရေချိုးလိုက်ဦး မယ်”  

“ငါနင့်အတူချိုးမယ်လေဟာ” 

“နင်တကယ်ကဲတယ်သိလား”   

  ” ဟီးးးး”  

ရေချိုးခန်းထဲနှစ်ယောက် အတူဝင်  ချိုးတော့ ကျော်ဇင်ကသီတာနောက်  ကျောများကိုဂျေးတွန်းပေးလိုက်   သည်၊ရေချိုးပြီးမနက်စာစားပြီး   သီတာ့ကိုခေါ်ကာ တောထဲသွား လိုက်တယ်။မျိုးမင်းနဲ့တွေ့တော့အကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်တော့ သီ တာ ကျေနပ်သွားတယ်။

“ကျော်ဇင် နင်လေ မျိုးမင်းနင့်ဆီကအလုပ်တွေယူလုပ် ထားတာမပြောဘူး”  

 “မျိုးမင်း နင်မပေးရင်ကျော်ဇင့်ဆီက တောင်းမှာ”   

  “အေးတောင်းလိုက်ဟ၊ဒီကောင်က   သူဌေး”   

  “နင့်ကိုဆက်သွယ်တာမရလို့သူ့ဆီက  ငါးဆယ်ယူထားလိုက်တယ်၊နင်ရမှ    ပြန်ဆပ် တော့”  

 “မဆပ်တော့ဘူး ငါရစရာရှိတာတွေ   ကဖြတ်လိုက်ရင်ငါတောင်အတိုး   သက်သာသေးတယ်” 

 “တကယ်လူလည်တွေ ချည်းပဲ” 

 “မလည်လိုချေးတာပါဟယ်”   

 “အေးပါပြီးရော၊ငါပြန်မယ်”  

 “အေးပြန်လေ”   

လမ်းမှာကျော်ဇင်အကြောင်းစဉ်း   စားလာ လိုက်ပြီး   

“ကျော်ဇင်”   

“ဟင် ဘာလဲသီတာ”  

 “နင်တော်တော်လည်တာပဲသိလား”  

 “ဘာလို့လဲဟ”    

 “နင်ကသူများငွေနဲ့အလုပ် လုပ်ပြီး   ငါကိုဝိုက်လိုက်သေးတာ” 

 “ဟားးနင်ကလဲပြောရော့မယ်၊နင်   ကရောမကြိုက်ဘူးလား” 

“တော်ပြီဟေ့ကောင်နောက် တစ်ခါ  မရတော့ဘူး”

“အေးပါ နင်မကြည်ဖြူရင်အတင်း   ယူလို့မှမရတာ”  

“အေးအဲဒါကြောင့်နင်လူပျိုကြီး   ဖြစ်နေတာ”  

“ဘာဆိုင်လို့”  

“နင်တွေး ကြည့်ပေါ့ မိန်းကလေးက   ကိုယ့်ယောက်ျားမဟုတ်ပဲကြည်ဖြူ   ပါတယ် လုပ်ပါလို့ပြောမလားဟဲ့” 

သီတာပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။   

“အောဒီလိုလား”    

ဟိုတယ်ပြန်ရောက်ကြပြီး  ညကျတော့ သီတာရန်ကုန်ပြန်ခဲ့ရ တယ်။ကလေးကိုအကြာကြီးခွဲထား  လို့မရ လို့ပါ။ဒါပေမယ့် အိမ်အပြန်   ခရီးကတော့သီတာ့အတွက်လန်း ဆန်းနေတယ်။ကျော်ဇင်ပြန်လာရင်  သီတာ့ကိုလာခေါ်မှာသိနေ တယ်လေ။

တစ်ခုပဲ အချိန်အတိုင်းအတာ တစ် ခုထိလိုနေတဲ့ ကွက်လပ်မှာဖြည့်ဖို့  သူ့အတွက်သော်လည်းကောင်း ကိုယ့်အတွက်သော်လည်းကောင်း  ကျော်ဇင်ရှိနေပေးမယ်ဆိုတာ ယုံ ကြည်မိတယ်။ပုံမှန်မဟုတ်ပေမယ့် အခွင့်အခါသာတဲ့အခါချစ်ပွဲဝင်ကြ ဆဲပါ။


ပြီးပါပြီ။

ဒီစာရေးဆရာ ဟာ ကိုဗစ်ကာလမှာ ဆုံးပါးသွားပြီလို့သိရသည်။ မြန်မာ့အပြာစာပေလောကတွင် အရေးဆန်းဆန်း အတွေးဆန်းဆန်းလေးတွေ ရေတက်သူမို့ နှမျှောမိပါသည်။ လူတိုင်း လင်ယူ၊ မယားယူကြသော်လည်း ပြန်လည်ချပြ မရေးတက်ကြဘူးလေ။





Wednesday, July 29, 2020

ကျေနပ်နေတဲ့ လင်သား (စ/ဆုံး)

ကျေနပ်နေတဲ့ လင်သား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -  ကနောင်ကိုယ်တော်

ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

အခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ်ဆိုတာ ဦးဘသော် သိတယ်။ သိမှာပေါ့ အသံတွေ ထွက်နေတာကိုး။ ယာဉ်မောင်းမောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးထဲက ထွက်နေတာ မနီလာ အသံမှန်းလည်း သိတယ်။

“ မမ ကို လိုးပါ မောင်ရယ်။ ကြမ်းကြမ်းလေးနော်။ အား အား ရှီး ရှီး”

ဦးဘသော် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာခဲ့တယ်။ သူသိတာက သူ ဒါကို အရမ်း ကြည့်ချင်တာပဲ။ အသံလေး ကြားနေတာနဲ့ တင် တော်တော်စိတ်တွေ တမျိုးဖြစ်လာတာကိုး။ မဖြစ်ဘူး သူဒါကို မြင်ရမှကို ဖြစ်မယ်။ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးပေါ် မတက်တော့ဘဲ ဘေးကနေ ပတ်သွားလိုက်တယ်။

အသံမထွက်အောင် အသာလေး နင်းပြီး ခေါင်းရင်းကို သွားလိုက်တယ်။ ပြတင်းပိတ်ထားတယ်။ အထဲက လိုက်ကာ ပါးပါးလေး တပ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လိုက်ကာကြားထဲကနေ ဘာတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို သေချာကြည့်လို့ရတယ်။ အသံကတော့ နည်းနည်းတိုးသွားတယ်။

မနီလာ ဟာ အသက် ၄၅နှစ်အရွယ် မြန်မာအမျိုးသမီးတို့ရဲ့ ထုံးစံ နည်းနည်းဖိုင့်ပြီး ဗိုက်ပူစ ပြုနေပြီ။ ဒါပေမဲ့ တော်တော်ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ပုံစံပဲ။ ဦးဘသော်ဟာ မနီလာကိုကြည့်ရင် တံတွေးတွေ မျိုချလိုက်ရတယ်။ သူ့ကို ဒါမျိုး မမြင်ရတာ သူ့အသံဒါမျိုး မကြားရတာ၊ ဒါမှမဟုတ် နားမထောင်မိတာတောင် အတော်ကြာပေါ့။

မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် အိပ်ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ထားတယ်။ မောင်စိုးသိုက်က နောက်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ် ဆောင့်ပေးနေတယ်။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ရင်း ဦးဘသော် အောက်ကဟာကြီး မာကျောလာတာကို သတိထားမိတယ်။ သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်က လက်နဲ့ မဆွပေးမချင်း ခုလို ထောင်ထလာတာမျိုး မဖြစ်တာ နှစ်တော်တော်တောင် ကြာပြီ။ လက်နဲ့ ထိပ်ကို ကိုင်ကြည့်တာ အရည်တွေတောင် စိုစိလာတယ်ဟ။

တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မနီလာ ကောင်းကောင်း သွားတာကို ကြည့်ရတာ အရသာပဲ။ မနီလာ ဟာ လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ လေးဘက်ထောက်ထားပြီး သူ့နို့ကြီးတွေကို သူပြန်နယ်နေတယ်။

“ မောင် ရေ မမ အယက်ခံချင်တယ်”

“ ဟုတ် မမ”

လုပ်နေရင်း မောင်စိုးသိုက်ဟာ ခုတင်အောက်ဘက်ဆင်းပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မနီလာက ပေါင်ကို ကားပေးထားတယ်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ ပထမပိုင်း မနီလာရဲ့ ရင်သားတွေကို အရင်စို့ပေးနေတယ်။ မနီလာ ဟာ အော်လိုက်တာ အသံကို စုံနေတာပဲ။ တော်တော်ကောင်းနေတယ် ထင်ရဲ့။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဗိုက်ကိုယက်ပေးနေတယ်။

“ မမ ကျွန်တော် အဖုတ်ကြီးကို ယက်လိုက်ရမလား”

“ ပတ်ပတ်စက်စက် ပြောပေးပါ မောင်ရယ်။ မမ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်လိုက်စမ်းပါ။ အား ရှီး”

မောင်စိုးသိုက်ဟာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံကြီးကို ဆွဲညှစ်ထားရင်း အမွှေးမဲမဲကြီးတွေကြားထဲ ခေါင်းကို နှစ်ချလိုက်တယ်။ ခေါင်းက ငုံ့လိုက်နိမ့်လိုက်နဲ့ ယက်လိုက်၊ အစေ့ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။

“ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်။ မောင်ရယ်။ အား အား အား။ ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်။ စုပ်လိုက်စမ်း စုပ်စမ်း”

မနီလာဟာ ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ယူစုပ်နေတယ်။ မောင်စိုးသိုက် က မနီလာ ရဲ့ ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ထားတာပေါ့။

ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖီ ပြွတ် ဖီ မနီလာ ဟာ တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ယူပြီး တံတွေးနဲ့ ထွေးလိုက် ငုံပြီးစုပ်လိုက် လုပ်နေတယ်။

၄ မိနစ်လောက် ကြာမလားမသိဘူး စိတ်ကြိုက်ကို စုပ်နေတာ။ ကောင်းလိုက်တာ မနီလာရယ်။ ဦးဘသော် ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းကြီးကို ဂွင်းတိုက်နေလိုက်တယ်။ သူဒီလို စိတ်ပါလက်ပါ မရှိတာ ကြာပါပြီကော။

“ မမ ခဏရပ်ပါဦး ကျွန်တော် ပြီးချင်နေပြီ။ အား အား”

မနီလာ က ပါးစပ်ထဲက မောင်စိုးသိုက် ပစ္စည်းကို ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ မောင်လေး စိတ်ကြိုက်သာ ခံစားစမ်းပါ။ မမ ကို အားမနာနဲ့” လို့ ပြောပြီး ပစ္စည်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ဆက်တိုက်ထုပေးတယ်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်ဆီကိုလည်း ချိန်ထားတာပေါ့။

ပြီးတော့မယ် မမ အားအား ပြီးပြီ ပြီးပြီ အားအား

မောင်စိုးသိုက်ရဲ့ သုတ်ရည်များဟာ အထွေးလိုက်ကို မနီလာရဲ့ မျက်နှာကြီးပေါ် သွားစင်တယ်။ တော်တော်များများကလည်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ မနီလာ ဟာ ပြီးသွားတဲ့ မောင်စိုးသိုက်ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အဆာပိတ် ပြန်စုပ်နေတယ်။ အသံအကျယ်ကြီးပဲ ရှလွတ် ရှလွတ်နဲ့။ မောင်စိုးသိုက် ကတော့ အရုပ်ကြိုးပြတ်။

ဦးဘသော်လည်း ပြီးသွားတယ်။ ပုဆိုးတွေတောင် ပေကုန်တယ်။

မနီလာ ဟာ အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး သူ့အိပ်ထဲက သောင်းတန်တချို့ကို ထုတ်ပေးနေတယ်။

“ မမ သိပ်ကို ကျေနပ်သွားတယ်မောင်ရယ်။ ကဲ မုန့်ဖိုးယူပါဦး ကိုယ်တော်လေး။ မမလည်း မင်းအဘ က မဖြည့်ဆည်းပေးတာကြာလို့ သိပ်ကို ဆာနေတာ”

“ မယူပါရစေနဲ့ မမရယ်။ ကျွန်တော် က မမ ကို ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာပါ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း လုပ်ချင်လို့ပါ။ ကျွန်တော် သူများ မယားကို ကြာခိုပေမယ့် ချူတော့မစားပါဘူး။ ကဲ မမပြန်တော့။ အဘ ပြန်လာတော့မယ်နော်။ ချစ်တယ်”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ဦးဘသော် က တော့ ချောင်းကြည့်ရတာကို သူဘယ်လောက် ကျေနပ်သလဲဆိုတာ ပြန်ပြီး အံ့သြနေမိတယ်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

“ အဘ ခေါ်တယ် ဆိုလို့ပါ” မောင်စိုးသိုက် က မတ်တပ်လေးရပ်လို့ လက်ကလေးနောက်ပစ်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။

“ အေး မောင်စိုးသိုက် လာပါဦး ထိုင်ပါဦး”

ဦးဘသော် က သူ့ဇနီး မနီလာနဲ့ အတူ ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲဝိုင်း ကုလားထိုင်တွေထဲက လွတ်နေတဲ့ ထိုင်ခုံတစ်ခုကို ပြလိုက်တယ်။

မောင်စိုးသိုက်ခမျာ မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက်နဲ့။ သူတို့ ခိုးစားနေတာကို ဦးဘသော်ကြီး သိသွားလို့လား။ အမနီလာ ကတော့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပဲ။ ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ သူ့ကျေးဇူးရှင် ဆရာ ဦးဘသော် ရဲ့ ဇနီး နဲ့ ဖြစ်နေတာကြောင့် စိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတယ်။

ဦးဘသော်ပြတဲ့ ထိုင်ခုံမှာ မောင်စိုးသိုက် က ကျုံ့ကျုံ့လေး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ ဘယ်လိုလဲ မင်း မမနီလာ နဲ့ ချစ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ ဗျာ ဟို ဟို ဟိုလေ”

မနီလာ က ပြုံးပြီးတော့ ခေါင်းညိမ့်ပြတယ်။

“ အစ်ကိုကြီး က မမတို့ နှစ်ယောက်ကို အနှောက်အယှက် မပေးပါဘူးတဲ့။ သူက မောင်စိုးသိုက် မမ နဲ့ နေပေးနေတာကို ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့။ ဒါကြောင့် မကြောက်ပါနဲ့ မောင်လေးရဲ့”

မောင်စိုးသိုက် မျက်စိလည်သွားတယ်။ လူကြီးကတော်ကို ယာဉ်မောင်းက ကြာခိုမိတာ ခုဆိုရင် မဖမ်းချုပ်တဲ့အပြင် ကျေးဇူးတောင် တင်တယ်ဆိုပဲ။

ဦးဘသော်က ဆက်ပြောတယ်။

“ တစ်ခုပဲရှိတယ် မောင်စိုးသိုက် ရဲ့။ မင်းရဲ့ ဝန်ထမ်း လိုင်းခန်းလေးထဲမှာ တွေ့နေတာတော့ မကောင်းဘူး။ တော်ကြာ တခြားသူတွေ သိသွားရင် ကိုယ်လည်း မကောင်းဘူး။ ကိုယ်ရှိတဲ့ အချိန် မောင်ရင့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်။ မင်းနဲ့ မမ နီလာနဲ့ အိမ်ကြီးပေါ်မှာပဲ တွေ့ကြပေါ့”

လူကြီးအိမ်ထဲက ထွက်လာတော့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတယ်။ အဘ က သူ့ကို စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် သူရှိတဲ့အချိန် လာတွေ့ခွင့်တောင် ပေးလိုက်သေးတယ်။ ဘယ်လိုပါလိမ့်။ ညပိုင်း အလုပ်ဆင်းချိန်ရောက်တော့ မောင်စိုးသိုက်ကို မမနီလာက ဖုန်းနဲ့လှမ်းခေါ်တယ်။ အိမ်ကြီးထဲကို ပြန်သွားရတာပေါ့။

အိမ်ကြီးထဲက ဝန်ထမ်းတွေ တစ်ယောက်မှ မရှိတော့ဘူး။ အားလုံးက အလုပ်သမားတန်းလျားကို ပြန်ကုန်ကြပြီ။ မောင်စိုးသိုက် ဝင်လာတော့ မနီလာ က ထမင်းစားခန်းထဲကို လှမ်းခေါ်တယ်။

ထမင်းဝိုင်းပေါ်မှာ အကောင်းစားအမြည်းတွေ ပြည့်လို့ပါလား။ ဘာတံဆိပ်မှန်းတောင် မသိတဲ့ နိုင်ငံခြား အရက်ပုလင်းကြီးလည်း ထောင်ထားတယ်။

“ ကဲ မောင်စိုးသိုက် မင်း နည်းနည်းပါးပါး သောက်တတ်တယ်မဟုတ်လား ချကွာ။ ဒီပုလင်းက ငါ့ကို တပည့်တစ်ယောက် လာကန်တော့ထားတာ။ အစစ်ကွ”

“ ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ အဘ”

နို့အုံဖြူဖြူကြီးကို တမင်မပေါ်ပေါ်အောင် ဇာပါးပါးလေး ဝတ်ထားတဲ့ မနီလာ က ဦးဘသော်နဲ့ မောင်စိုးသိုက် ကို အရက်ငှဲ့ပေးတယ်။

ဦးဘသော်နဲ့ မောင်စိုးသိုက် ဟာ အရက်လေးသောက်လိုက် ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်လေးတွေ ပြောလိုက်နဲ့ အရက်ဝိုင်းက အရှိန်လေး တက်လာနေတယ်။ မနီလာ က မောင်စိုးသိုက် နားထိုင်ပြီး လက်မောင်းလေးကို နမ်းလိုက်။ အောက်ကနေ ဂွေး ကို နိူက်လိုက် လုပ်နေတော့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ မျက်နှာတွေပူလို့။ ဦးဘသော် က တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ်။

“ ကဲကဲ မင်းတို့ နှစ်ယောက် သွားနားကြတော့။ ကိုယ် နဲ့ မနီလာ ရဲ့ အခန်းမှာ နားလို့ရတယ်။ တံခါးတော့ ဖွင့်ထားကွာ။ ကိုယ်အသံလေးတွေ ကြားရတာပေါ့။ မီးပိတ်ချင်ပိတ်ကြပါ” တဲ့။

မနီလာ ကတော့ ကလေးမလေး တစ်ယောက်လို မောင်စိုးသိုက်လက်ကို ဆွဲပြီး သွက်သွက်လေး ရှေ့က ဦးဆောင် ထွက်သွားတယ်။ “လာမောင် မမ နောက်လိုက်ခဲ့တဲ့”

ဦးဘသော် နဲ့ မနီလာ တို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဟာ အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိတယ်။ အိပ်ရာကြီးကလည်း ၁၅ ပေ ပတ်လည်လောက်များ ရှိမလားမသိဘူး။ ဒီလိုနေရာမျိုးပေါ်က မနီလာ ဟာ လူလစ်တိုင်း သူ့ရဲ့ အလုပ်သမား တန်းလျားအခန်းလေးကို ရောက်ရောက်လာတာ အံ့သြမိပါရဲ့။ 

ပိုအံ့သြဖို့ကောင်းတာက သူ့လို ယာဉ်မောင်း တစ်ယောက်ကို ဦးဘသော်က သူ့အိပ်ရာပေါ်ကို သူ့ဇနီးနဲ့ လွှတ်ပေးတာပဲ။ မသောက်ဖူးတဲ့ အကောင်းစား အရက်ပုလင်းရဲ့ သင်းသင်းလေးမူးနေတာရော၊ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရော၊ ဇာဂါဝန်အတိုလေး နဲ့ လုပ်ချင်စရာ ဖြစ်နေတဲ့ မနီလာကြောင့်ရော မောင်စိုးသိုက် ဟာ ဒါတွေကို မစဉ်းစားတော့ဘူး။

မနီလာရဲ့ ခါးကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး လည်ပင်းကို စစုပ်တော့တယ်။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ကို သိပ်ကြိုက်တာပဲ။ ရေမွှေးအကောင်းစားနံ့နဲ့ ချွေးနံ့လေး ရောနေတာ။ လည်ပင်းကို စုပ်ထားရင် လျှာကြီးနဲ့ လည်ပင်းကြောတစ်လျှောက် လိုက်သပ်ပေးလိုက်တယ်။၂ မိနစ်လောက် ပြင်းပြင်းလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ကို ဖက်ထားတဲ့ မနီလာရဲ့ လက်တွေက တင်းကျပ်လာပြီး လိုက်ကုပ်ခြစ်တော့တယ်။

“ အား အား အား အမလေးနော် အား အား”

သူ့ယောင်္ကျား အပြင်ကနေ ကြည့်နေမှန်း သိလို့လား ၊ အလုပ်သမားတန်းလျားထဲမှာထက် ပိုလွတ်လပ်လို့လား မပြောတတ်ဘူး။ မနီလာ ဟာ ပိုပြီး ထန်ပြနေသလိုပဲ။

မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ လည်ကုပ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ငုံ့ကျလာတဲ့ မောင်စိုးသိုက် မျက်နှာအနှံ့လိုက်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ လျှာပါ ထွက်လာပြီး လိုက်ယက်တော့တာပဲ။ ကဲ လျှာခြင်း နမ်းတာ စ ပါပြီ။ မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ လျှာကြီးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ရူးမတက်အောင် ထန်လာတယ်။ တစ်ယောက်လျှာကို တစ်ယောက် ပလွတ် ပလွတ်နဲ့ စုပ်နေတာ ၁၀ မိနစ်လောက်တောင် ကြာမလား မသိဘူး လျှာတွေတောင် ညောင်းလာတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။

...........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

မီးရောင်ဖျဖျ လေး လင်းနေတဲ့ အခန်းထဲကို အပြင်ကနေ ဦးဘသော် တစ်ယောက် ကြည့်နေတယ်။ တကယ်တော့ သူ ကုတင်ဘေးကနေ သွားကြည့်ချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ မောင်စိုးသိုက် နဲ့ မနီလာ အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးလို့ အခန်းအပြင်ကနေပဲ ဒရင်းဘတ်လေးပေါ် လှဲရင်း မိန်ဖျဖျမြင်ကွင်းကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ 

ဒါကို ကြည့်နေရတာ သူ့ ကိုယ်ထဲမှာ စူးစူးနစ်နစ်ကို ကြိုက်တယ်။ အလုပ်များလှတဲ့ တာဝန်ကြီးသူ ဦးဘသော်ဟာ ခုလောက် လိင်စိတ်မပေါ်မိတာ ကြာပြီ။ ခုတော့ သိပ်အရသာ ရှိတာပဲ။ ကြည့်ပါလား မောင်စိုးသိုက် ဟာ သူ့မိန်းမ ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ နယ်နေပြီ။ 

အစကတည်းက ထန်တဲ့ မနီလာဟာ တအီးအီး တအားအား နဲ့ အသံစုံတွေနေတယ်။ နယ်နေရင်း အားမရဖြစ်လာတဲ့ မောင်စိုးသိုက်ဟာ မနီလာရဲ့ နို့ကြီးတစ်ဖက်ကို ညှစ်ထားပြီး တစ်ဖက်ကို အားရပါးရ စို့လေရဲ့။

“ မောင် အရမ်းကြိုက်တယ်။ မောင်ရေ။ မမ ကြိုက်တယ်။ အားကုန်စို့လိုက်ပါ။”

နို့စို့ခံနေရင်း မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေ ကိုင်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ မနီလာ ဟာ ကုတင်အောက်ကို ဆင်းပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ မောင်စိုးသိုက်က မတ်တပ်ရပ်လျက်ပေါ့။ မနီလာ ဟာ မောင်စိုးသိုက် ပစ္စည်းထောင်ထောင်ကြီးကို စုပ်ပေးရင်း ရှေ့တို့နောက်ဆုတ် လုပ်လေရဲ့။ ခေါင်းကြီးကို ပေါင်ရင်းအောက်ဝင်ပြီး ဥတွေကိုပါ လိုက်စုပ်တာ။

“ မောင် မမ ပါးစပ်ကို လိုးပါနော်”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ မနီလာရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ oral penetration လုပ်နေပါပြီ။ ဇစ် ဇစ် ဇစ် ဇစ် နဲ့ အသံတွေ တောင်ကြားရတယ်။ ဦးဘသော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ထုပြီလေ။

“ မောင် လိုးပေးပါတော့” မနီလာ က ပြောလိုက်တယ်။

“ မောင် စောက်ဖုတ် ယက်ဦးမယ်လေ မမရဲ့”

“ နောက်မှ ယက်တော့ ကလေးရယ်။ မမ တအားကို ဖြစ်နေပြီ ခုပဲ လိုးပါတော့”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မနီလာ ဟာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ မနီလာ ဟာ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့် ဝပေမယ့် လူကြီးကတော်ပီပီ ရုပ်ကလည်းချော၊ မင်းကြိုက်စိုးကြိုက် အသားအရေကြီးနဲ့ ဆိုတော့ ခုန်အုပ်ချင်စရာကြီးပေါ့။ 

မောင်စိုးသိုက်ဟာ မချွတ်ရသေးတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို အကုန်ချွတ်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အပေါ်ကနေ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့ ပစ္စည်းတံကြီးကို မနီလာရဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တောနက်နက် အဖုတ်ကြီးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။

“ အား အား အား မောင်ရယ် ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး”

မောင်စိုးသိုက် ဟာ အပေါ်ကနေ လှေကြီးထိုးနဲ့ပဲ တစ်ချက်ခြင်း ဖြည်းဖြည်းညှောင့်လိုက်၊ ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက် လုပ်နေတယ်။ အထဲက မနီလာရဲ့ ပစ္စည်းကြီးက ညှစ်ပေးတာကြောင့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေပုံ ပေါ်တယ်။

ပြီးတော့ သူတို့ position ပြောင်းကြတယ်။ မောင်စိုးသိုက် က အောက်နေလှဲလိုက်တယ်။ မနီလာ က အပေါ်က နေ မောင်စိုးသိုက် ရဲ့ ပစ္စည်းထောင်ထောင်ကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ အထက်အောက် ခါရင်း လုပ်ပေးနေသလို့ မောင်စိုးသိုက်ကလည်း အောက်နေ ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်ပေးနေတယ်။ အပေးအယူ ညီလိုက်ကြတာ။ မနီလာ က အပေါ်တက်ခုန်ပေးနေတော့ သူ့ရဲ့ နာမည်ကျော် နို့ကြီးနှစ်လုံးက တုန်တုန်နေတာပေါ့။

“ မောင်ရေ မမ ပြီးချင်လာပြီ။ တူတူပြီးရအောင်နော်”

မောင်စိုးသိုက် က အပေါ်က ပြန်တက်ပြီး မနီလာကို အားရပါးရ ပြန်ဆောင့်ပြန်ပြီ။ ဗြွတ် ဗြွတ် ဗြွတ် နဲ့ အသံတွေ အားအား အီးအီး အသံတွေက အခန်းလုံးညံလို့ပေါ့။

သူတို့နှစ်ယောက် ၅ မိနစ်လောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပြီးတဲ့အခါ နှစ်ယောက်လုံး ခြေပစ်လက်ပစ် ပြီးသွားကြတယ်။

မောင်စိုးသိုက် ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်ရင်း မနီလာ အမောဖြေနေလေရဲ့။

“ မမ ရေ။ အဘ ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူး”

“ သူလည်း ခုလောက်ဆို ပြီးသွားလောက်ပြီ ကလေးရဲ့”

မီးရောင်ဖျဖျလေးနဲ့ အခန်းထဲမှာ လူသားနှစ်ယောက် ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ။ အခန်းပြင်မှာလည်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးနေတဲ့ လင်သားတစ်ယောက်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, July 4, 2020

ညိုမောင့် ရည်းစား လေးငယ် (စ/ဆုံး)

  ညိုမောင့် ရည်းစား လေးငယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - ဘူးမင်းသား

အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူး ဆိုတဲ့စကားရှိပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ကတော့ အသက်(၂၆)နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါးရည်းစားလေးတစ်ယောက်ရခဲ့ရသည်။ ရမဲ့ရတော့လည်း ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ်က ညိုမောင်ထက်အသက်(၇)နှစ်လောက်ငယ်သည်။ လေးငယ်အသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှရည်းစားလေး(၁) ယောက်ရတော့ ညိုမောင်မှာမထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလားထင်နေသည်။

ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍အလှကြည့်နေသလိုထားသည်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ်က ခေတ်ကာလသမီးပျိုဘဲ ညိုမောင်ထက်ရဲသည်၊ သွက်သည်။ ရည်းစားဘ၀ပီပြင်အောင် ညိုမောင်အားလမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ညိုမောင်နှင့်လေးငယ်ကြိုက်ကြတာ (၆)လကျော်လာခဲ့ပြီ။ တစ်နေ့မှာတော့ ညိုမောင်တစ်ယောက်အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲရှိသည်နှင့် ပျင်းပျင်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတုန်း လေးငယ်တစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာ သည်မသိ။ညိုမောင်၏အိပ်ခန်းထဲထိရောက်၍လာသည်။

ပက်လက်အိပ်နေသော ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့လေးငယ်ကပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သောအထိအတွေ့နှင့်မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေကြောင့် ညိုမောင်နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ 

““ဟင်……လေးငယ်…”” 

ညိုမောင်အံ့သြသွားသည်။ 

““အစ်ကိုနိုးလာပြီလား…”” 

““အင်း….လာ အိမ်ရှေ့သွားရအောင်….”” 

ညိုမောင်က ထထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။

လေးငယ်က ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချထားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးကို မ ထသည့်အပြင် ပို၍ဖိချလိုက်သည်။ ဒီလိုအနေအထားမှ ဘယ်သွေးဘယ်သားတွေက ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်ပါ့မလဲ……။ ပြောမရသည့်အဆုံး ညိုမောင်ကနားမလည်နိုင်စွာနှင့်လေးငယ်၏မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေကလှုပ်ရှား၍လာ သည်။

ညိုမောင် သူ့ခေါင်းကိုကြွ၍ လေးငယ်ပါးလေးတစ်ဖက်ကိုနမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ လေးငယ်မျက်လုံးလေးမှိတ်ကျသွားပြီး မျက်နှာလေးကပြုံးသွားသည်။ အရှိန်ပြင်းစွာလှုပ်ရှားနေသော ညိုမောင်၏ရင်ခုန်သံတွေကို လေးငယ်ကြားနေရသည်။ မိန်းမသားဆိုတာက အိနြေ္ဒကောင်းလွန်း၍သာ သူတို့ကိုအကဲမခတ်နိုင်ရှိရမည်။ သူတို့ကယောင်္ကျားတွေထက်ပိုပြီးခံစားချက်ပြင်း ပြ၍ စိတ်လှုပ်ရှားမှုပြင်းထန်သည်။ လေးငယ်၏လက်လေးတစ်ဖက်က ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ယုယုယယလေးပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ ညိုမောင်၏၀မ်းဗိုက်ပေါ်ရောက်သွားရာမှ ဆီးခုံပေါ်သို့ထိပွတ်နေမိသည်။ 

““လေးငယ်ထတော့ကွယ်…..တော်ကြာမှားကုန်ကြလိမ့်မယ်….”” 

““တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ကြတာ မှားတာလားဟင် အစ်ကို….”” 

အသံလေးများက လှိုင်းထပုတ်ခတ်နေသည်။

ညိုမောင်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။ လေးငယ်မကြားအောင်သက်ပြင်းတစ်ချက်ခိုး၍ချရင်း ညိုမောင်၏လက်အစုံက နွေးထွေးအိစက် နေသော လေးငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်ပတ်ပွေ့ပိုက်လိုက်သည်။ လေးငယ်၏ရင်ထဲတွင် ဝေဟင်ထဲလွင့်မျောသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ ညိုမောင်၏လက်တစ်ဖက်က လေးငယ်၏ တင်သားလုံးလုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင်းဆုပ်နယ်သည်။ 

““ချစ်တယ်….လေးရယ်”” 

ညိုမောင်၏အသံက အစ်တစ်တစ် တစ်ဆို့ဆို့ကြီး….. 

““လေးလဲ….အစ်ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ သိလား…….””

ကာမအမှောင်ထုသည် တစ်ဖြေးဖြေးမှုံရီနက်ရှိုင်း၍လာသည်။ ညိုမောင်ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ လေးငယ်လှိမ့်တက်လိုက်သည်။တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက်စေ့စေ့မကြည့်ရဲကြပေ။ ညိုမောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဘေးသို့ကားလိုက်သည်။ မာကျောကျော အချောင်းတစ်ခုက လေးငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို ထောက်မိသွားသည်။ လေးငယ်၏အသားလေးတွေတဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ 

““အစ်ကို…”” 

““ဘာလဲ…..လေး…”” 

““လေးငယ် ရှက်တယ်ကွယ်….”” 

လေးငယ်ကညိုမောင်နား၀သို့ တိုးတိတ်ညင်သာစွာလေးဆိုသည်။ ညိုမောင်လက်များကတရွရွလှုပ်ရှား၍လာသည်။ လေးငယ်၏ထဘီအောက်စလေး လန်တက်သွားသည်။ 

 ““အစ်ကို….လေးငယ် ရှက်ပါတယ်ဆို…”” 

ညိုမောင်ထံမှ တုန့်ပြန်စကားသံထွက်ပေါ်၍မလာပေ။ သူ၏အပေါ်မှာ မှောက်လျက်သားလေးဖြစ်ကာ ထဘီအောက်စလေးလှန်တင်နေ၍ ဖင်ပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်နေသောလေးငယ် ကိုအသာပွေ့ဖက်၍ ဘေးသို့လှဲချလိုက်ရာက ညိုမောင်ကအပေါ်စီးမှဖက်လျှက်သား နေရာယူလိုက်သည်။

လေးငယ်၏ဒူးလေးကခပ်ကားကားလေး ထောင်ထားမိရာ ပေါင်လေးနှစ်ဖက် ကအလိုအလျှောက်ကားထားသည့်နှယ် အသင့်အနေအထားသို့ရောက်၍နေသည်။ ညိုမောင်၏အသက်ရှုသံတွေက စည်းချက်မကျတော့ဘဲ ဗရမ်းပတာဖြစ်ကာပြင်းထန်၍လာသည်။ အလားတူ လေးငယ်၏ထွက်သက်လေသံများကလည်းမူမမှန်တော့ပေ။ ညိုမောင်က သူနှင့်လေးငယ်တို့ကြားသို့ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး လေးငယ်၏စောက်ဖုတ်လေးကိုစမ်းသည်။ 

““ဟင့်အင်း…..မကိုင်နဲ့ကွာ…..အို…”” 

ညိုမောင်၏ လီးကအစွမ်းကုန်မတ်တောင်၍နေသည်။ လီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး လေးငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့တေ့သွင်းသည်။လီးနှင့်စောက်ပတ်အတွေ့က စိုစွတ်နွေးထွေး ၍နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးသားများဆူပွက်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးဆောက်တည်ရာမရကြချေ။ 

 ““ပြွတ်….အား….ဟင့်…အဟင့်…..မ၀င်ဘူး…..”” 

လီးကဘေးသို့ချော်ထိုးမိသည်။ လေးငယ်က လွှတ်ခနဲပါးစပ်ကထွက်သွားသည်။ 

““မ၀င်သေးဘူးလား………….ဟင်…..လေး….”” 

 ““ဟင့်အင်း….””

လေးငယ် ညိုမောင်မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ အသားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ 

““ကိုင်သွင်းပေးပါလား….ဟင်..”” 

 ““ဟာ….ကျွတ်….ဒုက္ခဘဲ….မကိုင်ရဲဘူး….အဟင့်….”” 

ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်တွန့်လိမ်နေသဖြင့် လိုရာမရောက်ဘဲ နှောင့်နှေး၍နေသည်။ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ပါးပြင်နုနုဖွေးဖွေးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းပြီး သူမ၏လည်တိုင်ဖွေးဖွေး လေးကို ယုယစွာပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ပြီး သူ့ကိုယ်ကြီးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသော လေးငယ်၏လက်ထဲမှရုန်း၍ ကိုယ်ခြင်းခွာကာ သူ့ကိုယ်ကိုကြွပြီး သူ့လီးကြီးကို အသာအယာလေး ဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။

““ပြွတ်….အမလေး…အစ်ကိုရယ်….”” 

သည်တစ်ခါတော့ လီးကလေးငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး၀င်သွားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားသည်။ 

 ““ပြွတ်…ပြွတ်….စွတ်…..စွတ်……ပြွတ်….”” 

ညိုမောင်၏အလိုးအညှောင့် လေးငယ်၏အလူးအလူးအလိမ့်လိမ့် အကော့လေးတွေ ဗြောင်းဆန်သွားသည်။ လှပနုနယ်သော လေးငယ်၏ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ဘယ်လူးညာလိမ့်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။ ညိုမောင်၏လီးကြီးကလည်း မှန်မှန်ကြီးဆောင့်သွင်းနေသည်။ 

 ““ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်…စွပ်…..ပြွတ်…ပြွတ်….”” 

အမွှေးပါးပါးလေးအုပ်လွှမ်းနေသော လေးငယ်၏စောက်ပတ်ကို ညိုမောင်ငုံ့၍ကြည့်သည်။ မဲမှောင်နေသော သူ၏လီးမွှေးကြီးများက ဖြူလွှနူးညံ့နေသောလေးငယ်၏စောက်ဖုတ်အုံလေး ကို ပွတ်သပ်မိလေတိုင်း လေးငယ်မှာကော့ပျံလူးလိမ့်သွားရသည်။

လီးကြီးဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း ရဲကနဲ ရဲကနဲ အပြင်သို့ပြူးထွက်လာသောလေးငယ်၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာနူးအိ၍နေသည်။ သူ့တစ်သက်မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့မြင်လိုက်ရချိန်မှာပင် တစ်ပါတည်းလိုးဖူးလိုက်ရသည်။ မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေသည့်အရသာဒဏ်ကိုခံရင်းလူးလိမ့်၍ တစ်လောကလုံးကိုမေ့နေသော လေးငယ်၏ကိုယ်ပေါ်မှရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ကြယ်သီးများကို အဆောင့်မပျက်ညိုမောင်ဖြုတ် ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့အောက်မှဘော်လီပန်းရောင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍တင်လိုက်သည်။

အဲ့ဒီနောက်တော့ ညိုမောင်၏လက်တစ်ဖက်က လေးငယ်၏နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ် ပေးလိုက်ရာ လေးငယ်ခမျာအလူးလူးအလိမ့်လိမ့်ဖြင့်ရင်ဘတ်လေးကော့ကော့တက်သွားရသည်။ 

 ““ပြွတ်…..ပြွတ်…..စွပ်…..ပလွပ်….စွပ်…ပြွတ်….ပြွတ်”” 

 ““အစ်ကို….အ…အင့်…..အင့်….အင့်…အ…အား…”” 

အင်္ဂါစပ်နှစ်ခုကြားမှ ယိုစိမ့်ကျလာသောချွဲပြစ်ပြစ်အရည်လေးများက လျှံကျလာပြီးအသံလေးတွေကပို၍ကျယ်လာသည်။ 

 ““ရှီး…အား….အဟင်း….တစ်မျိုးကြီးဘဲ….ဟင်း…ဟင်း….”” 

 ““နာရင်ပြောနော်….လေး..”” 

““အင်…လေးငယ်..မပြောတတ်ဖူး….အင်း…ဟင်းးးးး”” 

 ““လေး…လေးငယ်…..အား….ဟ”” 

နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့မှောက်ချ၍ လေးငယ်၏ကိုယ်လေးကိုသိမ်းကြုံး၍ဖက်လိုက်ခိုက် လေးငယ်ကလည်းကမန်းကတမ်းပြန်ဖက်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမှာ ဗရမ်းဗတာတုန်ခါသွားရလေတော့သည်။ ကျွဲကောသီးအမွှာနှစ်ခုလိုတင်းပြောင်နေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက သာမာန်အနေအထားထက်ပိုပြီး ဖောင်းမို့နေတာသိသာ လှသည်။

ခံစားရတာလဲအသားတွေကတင်းနေပြီးနာနေသည်။ မခံမရပ်နိုင်အောင်နာကျင်ခြင်းမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် နေရထိုင်ရတာခက်လှသည်။ လေးငယ်ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ………. တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ်ဒီတစ်ခါဘဲ ဒီနေရာမှဒီလိုဖြစ်ဖူးသည်။ အစ်ကိုညိုမောင်လေ….လူပျိုသိုးကြီး မနေ့ကနေ့ခင်းက လေးငယ်ကိုနဲနဲလေးတောင်အနားမပေးဘဲ သုံးချီဖြုတ်လိုက်သည်။ လီးဆိုတာ ဘာမှန်းမသိသေးသော မျက်နှာစိမ်းစောက်ပတ်လေးက သူ့အားသူ့အင်နှင့်မမျှလောက်အောင် တာ၀န်တွေထမ်းဆောင်လိုက်ရသည်။ ဒီတော့ခုလိုယောင်ယမ်းလာရတာ ဘာမှမဆန်းလှပေ။ ဒါကလဲ လေးငယ်ကြောင့်ဘဲမဟုတ်လား……..သူ့ဘာသာအိပ်ပျော်နေတဲ့ ညိုမောင်ကိုလေးငယ်ဘဲ မိန်းကလေးတန်မဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်သွားပြီး နူးခဲ့တာမဟုတ် လား……။

ညကတော့သိပ်ပြီးမသိသာလှ အရှိန်ကမသေသေးဘဲကို…စောက်ပတ်လေးနာနေတာကို “အစ်ကိုလိုးခဲ့တဲ့စောက်ပတ်လေးဆိုပြီး ဒီနေရာလေးကို အစ်ကိုမက်မက်မောမော လိုးခဲ့တာပဲဆိုပြီး” ဖီးလ်လေးနဲ့ယှဉ်ပြီး နာနေတာလေးကိုခံစားကာကြည်နူးနေတော့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ရယ်လို့မခံစားမိသေးပေ။ အခုမိုးလင်းတော့မှ သူ့ဟာလေးသူကြည့်ပြီး လေးငယ်ဘာ လုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှမကြုံဖူးတော့လဲ ဘာတွေထပ်ပြီး တိုးပြီးဖြစ်လာအုံးမလဲဟုတွေးပြီး ထိတ်လန့်မိပြန်၏။ ဆေးခန်းသွားပြဖို့တော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်ပါ။ အတော်အတန်စဉ်းစားလိုက်တော့မှ နည်းလမ်းလေးတစ်ခုကို ဝေ၀၀ါးဝါးလေးသိလိုက်ရသည်။ အိမ်တွင် မိဂသီဒဏ်ကြေလိမ်းဆေး ရှိသည်။ ခြေထောက်တွေလက်တွေ တစ်ခြားကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေထိခိုက်မိ၍ နာကျင်ယောင်ယမ်းလျှင်တော့ မိဂသီလိမ်းလျှင်ပျောက်သွားသည်။

လေးငယ်ဘာမှ သိပ်ပြီးမစဉ်းစား တော့ဘဲ အစ်မဖြစ်သူ ထွေးနွယ်၏အိပ်ယာဘေးမှာ တုံးလုံးပက်လက်လေးဖြစ်နေသော မိဂသီဆေးပုလင်းကိုယူ၍ နံရံကိုမှီကာ ခပ်လျှောလျှောလေးထိုင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်ကာ ကားရင်းဆေးလူးနေမိသည်။ 

““ဟယ်….လေးငယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”” 

““ဟာ မမ ….ဘာ….ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”” 

လေးငယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုစေ့၍ထဘီကိုကမန်းကတန်းဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးကိုပတ်ပြီးထိုင်ပစ်လိုက်မိသည်။ မမ၏မျက်နှာက ညီးပြောတာငါမယုံပါဘူးအေ ဆိုသည့်မျက်နှာပေးမျိုးဖြင့် လေးငယ်ကိုကြည့်သည်။ 

““ငယ်လေးကလဲ….ညီအစ်မချင်းဘဲဟာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပေါ့ ဒါမှမမလဲ ဝိုင်းပြီးလုပ်ပေးနိုင်မှာ….””

““အာ….မမကလဲ ခုံစောင်းနဲ့ဆောင့်မိလို့ ဒီမှာနာရတဲ့ကြားထဲမှာ ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး လာပြောနေတယ်….”” 

မိဂသီဆေးပုလင်းကို ထွေးနွယ်၏အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေကိုဆောင့်နင်း၍ထွက်လာခဲ့မိသည်။ အငယ်ဆုံးတွေရဲ့စရိုက်ကဒီလိုဘဲဆိုးတတ်သည်။ လေးငယ် မမထွေးနွယ်ကို သိပ် ပြီးအစာမကြေချင်။

ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူဒီလိုဖြစ်တာ မမထွေးနွယ်ကြောင့်…၊မမကြောင့် တစ်နေ့ကညက မမထွေးနွယ်လေ သူ့ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးနဲ့ချိန်းတွေ့တယ်….ချိန်းတွေ့တဲ့ နေရာကသိပ်ပြီးဝေးဝေးလံလံမဟုတ်။ သူမတို့အိမ်တွင်ပင်ဖြစ်သည်။ တနည်းအားဖြင့်ပြောရရင် ခင်မောင်ထွေးက အိမ်လာတတ်သည်ဟုလည်း ပြောရင်ရသည်။ ကွာပါ့…အစ်ကိုညိုမောင် တို့နှင့်အတော့ အိမ်ရှေ့လမ်းကဖြတ်သွားလို့ 

 ““အိမ်ထဲ၀င်အုန်းလေ””

ဟု လေးငယ်ကခေါ်ရင်တောင်မှ အစ်ကိုညိုမောင်က 

 “မ၀င်တော့ဘူးသွားတော့မယ်” 

ဆိုပြီးဆက်လျှောက်သွား တတ်သည်။ မမထွေးနွယ်ရဲ့ရည်းစားခင်မောင်ထွေးကတော့ လူခြေတိတ်ချိန်ကျမှ ခြံထဲကိုရောက်လာတတ်သည်။ မမထွေးနွယ်နှင့်ခင်မောင်ထွေးတို့က ကြိုတင်ချိန်းထားပုံမရ။ ခင်မောင်ထွေးရောက် လာလျှင် သစ်ကိုင်းခြောက်သေးသေးလေးတွေကို သွပ်မိုးပေါ်ပစ်တင်၍အသံပေးတတ်သည်။

ခဲလုံးလိုလိမ့်ဆင်းသွားတာမျိုးမဟုတ်တော့ ဖျောက်….ဖျောက်……ဆိုသောအသံလေးသာ ကြားလိုက်ရသည်။ ဒီအသံကြားပြီးပြီဆိုလျှင် မမထွေးနွယ်က လေးငယ်အိပ်နေရာဖက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး အသာလေးအိပ်ယာပေါ်မှထကာ ခြံထဲဆင်းသွားတတ်သည်။ ဒီအခါမျိုးတွင် လေးငယ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပြီး အိပ်ယာထဲမှာငြိမ်ပြီးနေလိုက်သည်။ နောက်တော့….လေးငယ်တစ်ကယ်အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူတို့ခြံထဲတွင်ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းမသိတော့ပေ။ တစ်နေ့ကတော့ မိုးချုပ်မှလေးငယ်လက်ဖက်တွေစားထားမိလို့ ညဖက်အိပ်မပျော်ဘဲဖြစ်နေတုံး သွပ်မိုးပေါ်မှတစ်ဖျောက်ဖျောက်အသံလေးတွေကြားလိုက်ရသည်။ လေးငယ်အိပ်ချင် ယောင်ဆောင်နေသည်။ မမထွေးနွယ်ထွက်သွားပြီး ခဏလောက်ကြာမှ လေးငယ်အိပ်ယာမှထပြီး မမထွေးနွယ်စေ့ထားပစ်ခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှခြံထဲသို့ဆင်း၍စပ်စုမိသည်။ ခြံထဲ ရောက်တော့ လေးငယ်သူမကိုယ်သူမ မှားများသွားပြီလားလို့ အထိတ်တလန့်တွေးလိုက်မိသည်။

တွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကမသက်သာလှ။ မမထွေးနွယ်က မြေပြင်မှနှစ်ပေကျော် ကျော်အမြင့်ပေါ်တွင်ပေါက်နေသော သရက်ပင်ခွကြားပေါ်သို့ သူ့ဗိုက်လေးကိုတင်ပြီး မှောက်ထား၍လက်နှစ်ဖက်က ဘယ်ညာခွဲထွက်သွားသောသရက်ပင် ပင်စည်နှစ်ခုကိုကိုင်၍ အားပြုထားသည်။ (သရက်ပင်ခွကြားမှာ သားရေခွလိုပုံစံမျိုးဖြစ်နေသည်။) ခါးအောင်ပိုင်းက ထဘီကိုခါးဆီသို့ဆွဲ၍လှန်တင်ထားပြီး မမထွေးနွယ်၏ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ပြောင်၍နေ၏။ ခင်မောင်ထွေးဆိုတဲ့လူက နောက်ကနေ မမရဲ့ခါးသေးသေးလေးကိုကိုင်ပြီး နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ မမပစ္စည်းထဲကိုသူ့ဟာကြီးက၀င်နေပြီး အားရပါးရကြီးကို ကစ်နေသည်။ ဒီလောက်ကြီး ခင်မောင်ထွေးက အားရပါးရကြီးသွင်းနေတာတောင်မှ မမထွေးနွယ်ကအားရပုံမရ။

““ပြွတ်……ဖွတ်….ဗြစ်……ပြွတ်…..ဖွတ်…..ဖွတ်…ကျွတ်…ဆောင့်….ဆောင့်…ကိုထွေး….အားရအောင်လုပ်….ပြွတ်…..ပြွတ်……ဖွတ်….ဖွတ်…စွပ်…စွပ်….ပလွတ်..ဖွတ် အား….အင်း…အင်း….ဗျင်းစမ်းပါအုန်း….နာနာလုပ်….”” 

သူမနောက်မှ ခင်မောင်ထွေးကို လည်ပင်းကြောလေးထောင်အောင် သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း အငမ်းမရပြောသည်။ မြင်လိုက်ရသည့်တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် အပျိုရိုင်းမလေး လေးငယ်၏သွေးသားတွေက ဟုန်းကနဲထ၍သောင်းကျန်းလာသည်။ သဲသဲမဲမဲ ၀င်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသော ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်းလေးငယ်၏ဒူးဆစ်လေး တွေက မခိုင်ချင်တော့ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာသည်။ ပြီးတော့ လေးငယ်စောက်ခေါင်းထဲကယားတက်လာပြီး အရည်လေးတွေလှိမ့်ဆင်းလာသည်။

စိတ်တွေအဆမတန်ထနေပုံရတဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးထဲကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ စိုက်စိုက်၀င်သွားနေတဲ့ ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးက အရည်တွေစိုရွှဲပြီးပြောင်တင်း၍နေသည်။ လေးငယ်မျက်တောင်ပင်ခတ်မိသလား၊ မခတ်မိလားမသိတော့။ ကြည့်ရင်း ပွဲကကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ လေးငယ်ဒူးတွေတုန်ပြီး အာခေါင် တွေခြောက်ကာ ရင်ထဲတွင်ကြပ်၍မောလာသည်။ လေးငယ်ဆက်ပြီးရပ်ကြည့်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ပေ။ ဒါကြောင့်အိမ်ပေါ်သို့ပြန်တက်ခဲ့ပြီး အိပ်ယာထက်သို့ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်မိသည်။

အိပ်ယာပေါ်တွင်ပက်လက်လေးနေရင်းနဲ့ လေးငယ်မျက်လုံးထဲမှာ မမထွေးနွယ်နှင့်ခင်မောင်ထွေးတို့ဆော်နေကြသည့်မြင်ကွင်းကတစ်ဖန်ပြန်လည်လို့မြင်ယောင်လာမိပြန်သည်။ မမထွေးနွယ်ကလည်း သူ့ကိုယ်တိုင်ကကိုရွထကာ ခင်မောင်ထွေး၏ဆောင့်လိုးချက်များကို အံကြိတ်ခံရင်းညီးညူနေရပြန်တော့ လေးငယ်မှာလည်းသူတို့အတွဲလိုဖြစ်ချင်စိတ်ကနိုးထလာရပြန်သည်။ မမထွေးနွယ်တစ်ယောက်တည်း ရည်းစားရှိသည်မဟုတ်။ လေးငယ်မှာလည်းရည်းစားရှိတာဘဲ။ ဒီခံစားချက်ကြောင့်ပင် လေးငယ်တစ်ယောက် မိန်းကလေးတန်မဲ့ အရှက်ကိုငဲ့ကွက် ၍ မနေ့ကအစ်ကိုညိုမောင်ဆီရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်လေတော့သည်။ လေးငယ်တစ်ယောက် ညိုမောင်ကိုမျက်နှာပူမိတာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုလေး၏ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဆိုတော့လဲ လေးငယ်ရှက်မိသည်။ နောက်ပြီးတော့ လေးငယ်ကအိနြေ္ဒမဲ့ပြီး အစ်ကိုကို့နှုးခဲ့တာမဟုတ်လား…..။ တစ်နေ့တည်းနှင့်လေးငယ်၏ပစ္စည်းလေးက မူလနဂိုအတိုင်းပြန်၍ဖြစ်သွားသည်ဆိုပေမဲ့လေးငယ် ညိုမောင်ကိုရှောင်နေခဲ့သည်။

တစ်ရက်မှနှစ်ရက် နှစ်ရက်မှသုံးရက် အစ်ကိုညိုမောင်တို့အိမ်ဖက်ကိုမသွား။ အစ်ကိုညိုမောင်ကလည်း လေးငယ်ကိုရှိန်နေပြီး မျက်နှာမပြဘူး။ ဒီမှာလေးငယ်တစ်ယောက်နောက်ပိုင်းတော့အနေရအထိုင်ရခက်လာသည်။ လေးငယ်အခုခံစားနေရတဲ့ဝေဒနာက နာကျင်သော၊ ယောင်ယမ်းခြင်းဝေဒနာထက်ပိုဆိုးသည်။ ပိုပြီးခံရခက်သည်။ အရည်လေးတွေတစ်စိုစိုဖြစ်နေသည်။ ညိုမောင်ကို မတွေ့ရတာ(၃)ရက်မှ(၄)ရက်ထိရောက်လာတော့ လေးငယ်စိတ်ထဲဒေါသစိတ်လေးတွေပွားလာသည်။ သူကြင်မှကိုယ်ကြင်ဘဲ သူကဘာမို့လို့လဲ…..။ သူမလာသမျှ ငါ့ကိုဘယ်တော့မှ မတွေ့ရဘူး။ ငါကတော့ သူ့ဆီဘယ်တော့မှမသွားဘူးဟု ဒေါသအတွေးတွေ၀င်လာပြီး ဝေဒနာကိုကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေမိသည်။ ဒီကြားထဲ မမထွေးနွယ်ကလဲ တစ်မှောင့် အကိုညိုမောင် တို့အိမ်ခေါင်းရင်းမှ လှလှတင်တို့အိမ်တွင်အလှူရှိ၍ဝိုင်းလုပ်ရန် လေးငယ်ကိုပါခေါ်နေသည်။

““မလိုက်ချင်ဘူး မမရာ မမဘာသာသွားပေါ့”” 

““ငယ်လေး အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့”” 

““မမကလဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့….အိမ်ကတံခါးပိတ်ထားရင်လုံနေတာဘဲဟာ….ခါတိုင်းလဲ….မမသွားရင် ငယ်လေးတစ်ယောက်ထဲ နေတာဘဲဟာကို….”” 

““ငယ်လေးကလဲကွာ မမက မိုးလင်းမှပြန်လာမှာ”” ““ဟင့်အင်းကွာ….ဟင့်အင်း…မလိုက်ချင်ဘူး”” 

 ““ကဲ….မယ်မင်းကြီးမ မလိုက်ချင်လဲနေတော့….မမဘာသာဘဲ သွားလိုက်တော့မယ်…”” 

““အဲ့ဒါပြီးတာဘဲဟာကို…”” 

““အေးပါ….အေးပါဟုတ်ပါတယ်”” 

““တံခါးတွေတော့ သေချာပိတ်အိပ်…”” 

““သွားမဲ့ဟာ သွားစမ်းပါမမရာ…”” 

လေးငယ်မျက်စောင်းထိုး၍နှုတ်ခမ်းစူရင်း စိတ်မရှည်သလိုလုပ်ကာပြောလိုက်သည်။ လေးငယ်၊ ထွေးနွယ်တို့၏မိဘနှစ်ပါးမှာ များသောအားဖြင့် အိမ်တွင်မရှိတတ်…..လေးငယ်တို့အဖေကပြည်တွင်းရေကြောင်းသင်္ဘောမှာစက်ဆရာဆိုတော့ အမေကပါ.. အဖေ့သင်္ဘော နှင့်လိုက်နေတတ်သည်။

တစ်လမှတစ်ခါလောက်သာ သင်္ဘောနားရက်မှအိမ်သို့ပြန်လာတတ်လေသည်။ အိမ်တွင်က လေးငယ်နှင့်ထွေးနွယ်တို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရ တာဖြစ်သည်။ ညနေစာစားပြီး နဲနဲမှောင်မှ မမထွေးနွယ်တစ်ယောက်အလှူအိမ်သို့ထွက်သွားခဲ့သည်။ မမထွေးနွယ်ထွက်သွားပြီးတော့ လေးငယ်က အိပ်ယာထဲတွင်လှဲကာ ၀တ္ထုဖတ်သည်။ အချစ်၀တ္ထုတွေကိုကြိုက်သာ လေးငယ်တစ်ယောက်ဖတ်နေသော၀တ္ထုစာအုပ်တစ်၀က်မကျိုးခင်မှာပင် ရည်းစားဖြစ်သူ ညိုမောင်ကိုသတိရလာသည်။ ဒီရက်တွေထဲတွင် သူမခံစားနေရသောကာမဆန္ဒဝေဒနာကလည်း လေးငယ်အချစ်၀တ္ထုကိုဖတ်နေခြင်း၊ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်နေခြင်း၊ ပတ်၀န်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခြင်းတို့ကိုအားပြု၍ လေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးသားတွေကိုဆူပွက်အောင်လှုပ်ရှားလာစေသည်။ လေးငယ်ညိုမောင်ကို ဒေါသဖြစ်လိုက်မိသည်။

လက်ထဲမှ၀တ္ထုစာအုပ်ကို ဘုန်းကနဲဘေးသို့ပစ်ချလိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီလေးကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်မိသည်။ ည(၁၀)နာရီတောင် ထိုးတော့မှာပဲ သူမ၀တ္ထုဖတ်တာ အချိန်မနဲတော့ လေးငယ်အိပ်ယာမှထ၍မီးပိတ်ပြီး၊ ခြင်ထောင်ချကာလေးငယ်ခြင်ထောင်ထဲ၀င်သည်။ ခံစားနေရသောဝေဒနာခံစားချက်ကို ကြိတ်မှိတ် ခံစား၍ လေးငယ်အိပ်ပျော်အောင်ကြိုးစားသည်။ အချိန်တော်တော်လေးကြာသွားသည်အထိ လေးငယ်ကအိပ်၍ပင်မပျော်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ 

 ““ဖျောက်….ဖျောက်….ဖျောက်ဖျောက်”” 

ကြားလိုက်ရသည်နှင့်လေးငယ်တစ်ယောက်ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသည်။ သစ်ကိုင်းခြောက်သေးသေးလေးများ သွပ်မိုးပေါ်သို့ကျလာသည့်အသံ။ ခြံထဲသို့ မမ ထွေးနွယ်ရည်းစားခင်မောင်ထွေးရောက်လာပြီး အချက်ပေးလိုက်သည့်အသံဖြစ်သည်။ လေးငယ်ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်တွေဗြောင်းဆန်အောင်လှုပ်ရှားလာသည်။ ခင်မောင်ထွေးရောက်လာ ပြီး အိမ်မှာကမမထွေးနွယ်က မရှိပေ။

သူအလှူအိမ်သွားမှာကိုမပြောထားလို့လား….အဲ….ဘယ်လိုပြောဖြစ်ပါ့မလဲ…ခင်မောင်ထွေးကစက်ရုံအလုပ်လုပ်နေပြီး နှစ်ရက်ဆင်းတစ်ရက်နား ရသော အလုပ်ဆိုတော့ခုညမှအိမ်ကိုပြန်လာပြီး ရည်းစားထံပြေးလာဟန်တူသည်။ 

““ဖျောက်….ဖျောက်….ဖျောက်….ဖျောက်”” 

မမထွေးနွယ် မနိုးသေးဘူးထင်၍ထပ်ပြီးအချက်ပေးတာဖြစ်သည်။ ဟိုတစ်နေ့က သူမတွေ့ခဲ့ရသည့် ခင်မောင်ထွေးနှင့်မမထွေးနွယ်တို့၏မြင်ကွင်းကို လေးငယ်ပြန်၍မြင်ယောင်လာပြီး မူလခံစားနေရသော ဝေဒနာပေါ်တွင်ထပ်ဆင့်ကာသွေးသားဆူပွက်မှုတို့က အဆမတန်ခံစား၍လာရသည်။ အရည်လေးတွေကဆက်တိုက်ဆိုသလိုစိမ့်ထွက်ကျလာသည်။ လေးငယ် ကောက်ကာငင်ကာထထိုင်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ကိုဖွင့်၍ထွက်လိုက်သည်။

ခြင်ထောင်အပြင်ရောက်တော့ ထရပ်ရန်ကြမ်းပြင်သို့လက်တစ်ဖက်ထောက်လိုက်ပြီးမှ လေးငယ်နဲနဲတွေး၍ ပြီးမှအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲထရပ်လိုက်ကာ လျှောက်လာခဲ့ပြီးအိမ်နောက်ဖေးတံခါးကိုဖွင့်ကာ ခြံထဲသို့ဆင်းလိုက်လေသည်။ အပြင်ဖက်မှာက လမိုက်ညမို့မှောင်မဲနေ သည်။ အမြဲသွားလာလှုပ်ရှားနေသည့် မိမိအိမ်ရှိရာခြံ၀န်းကိုတော့ လေးငယ်အခက်အခဲမရှိသွားလိုရာသို့လျှောက်လာနိုင်သည်။ အမှောင်ထဲတွင်မျက်စေ့ကလဲနဲနဲကျင့်သားရလာသဖြင့် ခြံထဲတွင်မသဲမကွဲလေးဖြစ်လာရသည်။ အိမ်ဘေးရှိခြံထဲတွင်သရက်ပင်ဘေး၌ငုတ်တုတ်ထိုင်၍စောင့်နေသော ခင်မောင်ထွေးကို လေးငယ်ရေးရေးလေးမြင်လာရသည်။ လေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်း၍တက်လာပြီး ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းပိုခုန်လာသည်။ ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင်နောက်ဆုတ်တက်သူတွေထဲမှာ လေးငယ်မပါ။ ခင်မောင်ထွေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ရပ်တော့မလိုဖြစ်သွားသောသူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုအားယူ၍ ထပ်လှမ်းလိုက်ပြီးခင်မောင်ထွေး၏ရှေ့မှဖြတ်ကနဲလျှောက် သရက်ပင်ခွကြားကို မျက်နှာမူ၍လေးငယ်ရပ်လိုက်သည်။

ထွေးနွယ်ဆင်းလာမည်ဆိုသောအသိဖြင့်စောင့်နေသော ခင်မောင်ထွေးမှာလေးငယ်သူ့နားသို့ရောက်သည်နှင့် လေးငယ်မှန်းသိပြီးအနားမှပန်းခြုံထဲ လှည့်၀င်မည်အလုပ်သူအနီးကပ်မြင်လိုက်ရသော လေးငယ်၏မျက်နှာ၌ တဏှာခိုးတွေဝြေပီးအမ်းတန်းတန်းဖြစ်နေကာ နီမြန်းနေသည်ကိုသတိရလိုက်ပြီး ပန်းခြုံထဲခေါင်းတိုး၀င်ပြီးကာမှ ခင်မောင်ထွေးမှလေးငယ်ဖက်သို့လှည့်၍ကြည့်သည်။ သူကြည့်လိုက်မိသောခဏမှာပင် လေးငယ်ကသရက်ပင်ခွကြားသို့ သူမ၏ဗိုက်ကလေးကိုမှောက်၍ကုန်းလိုက်သည်ကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်မောင်ထွေးနောက်သို့ပြန်လှည့်၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ခိုက်မှာပင် လေးငယ်ကကုန်းရက်သားလေးမှ သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့လှန်၍တင်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက်လေးငယ်၏နောက်နား သို့ရောက်မှန်းမသိရောက်၍သွားသည်။

ကိုယ့်ချစ်သူလည်းမဟုတ်၊ တစ်စိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှေ့၌ဖင်ကုန်းပေးပြီး ထဘီကိုပါလှန်ပေးလိုက်ကာလိုးတော့မည့်အရေးကိုစောင့်မျှော် နေရသော လေးငယ်၏ရင်တွေမှာတစ်လှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးကသွေးသားတွေဗြောင်းဆန်နေပြီး အသားလေးတွေပင်တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်၍နေချေသည်။ ကာမရှေ့ပြေးအရည် တို့ကလည်း ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ပင်လိမ့်ဆင်းကျလာကြသည်။ ခင်မောင်ထွေးစားရကံကြုံတော့မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲပြီး ထွေးနွယ်ကိုလိုးဖို့ဆောင့်နေရင်း ထချင်တိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီးကို၀တ်ထားသောပုဆိုးကိုလှန်တင်၍ ခါးတွင်ပြန်ညှပ်ကာထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားကားတစ်တစ်ဖြစ်နေသောလေးငယ်၏ဖင်နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ လေးငယ်ဆီမှ သက်ပြင်းသေးသေးလေးတစ်ချက်ချသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ လေးငယ်၏တင်သားအစုံကမာပြီးကျစ်နေသည်။

ထွေးနွယ်၏တင်သားတွေလို အိစက်၍မနေ။ သူမကြာခဏ လိုးလိုးနေသဖြင့် ထွေးနွယ်၏တင်သားတွေကအတန်ငယ်ပျော့နေပြီ။ ခင်မောင်ထွေးလက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ပက်လက်လှန်၍လေးငယ်၏ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကိုအောက်မှနေ ၍ပင့်ကိုင်လိုက်သည်။ လေးငယ်ကိုယ်လေးတွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ဖင်လေးရမ်းသွားသည်။ အရည်တွေက မတရားရွှဲနေပြီ။ လေးငယ်ဆီမှ သက်ပြင်းချသံလေး တစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ လေးငယ်၏စောက်ပတ်ကို စိုစွတ်နွေးထွေးစွာထိတွေ့မိလိုက်ကာမှ ခင်မောင်ထွေး၏စိတ်တွေကပိုပြီးဗလောင်ဆူလာသည်။ ခင်မောင်ထွေး သူ့လီးကိုကိုင်ကာတေ့လိုက်ပြီးမှ မွှန်လာသောကာမစိတ်တွေကြောင့် လီးကိုဆောင့်၍သွင်းလိုက်သည်။

““ပြွတ်….ဖွတ်…အား….အား…”” 

လီးကတစ်ခါတည်းအဆုံး၀င်မသွား…..အပြင်တွင်လက်နှစ်လုံးလောက် ကျန်နေသေးသည်။ ဒါကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခဏရပ်လိုက်သည်။ 

““လေးငယ်…သိပ်နာသွားလား…”” 

““ဟင့်အင်း….ကြပ်တယ်ကွာ…”” 

လေးငယ်စိတ်တွေဘယ်လိုမှ မအောင့်အီးနိုင်တော့…ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့တွန်းပို့ရင်းပြောသည်။ ခင်မောင်ထွေးက လေးငယ်၏ခါးလေးကိုဆွဲ၍ တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်လိုးသည်။ 

““ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်…”” 

““ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…အင်း….အင်း”” 

လိုးနေရင်း လေးငယ်ဆီကမသဲမကွဲငြီးသံလေးတွေကြားနေရတာ ခင်မောင်ထွေးအဖို့ပို၍အရသာတွေ့လှသည်။ ထွေးနွယ်ကတော့ဒါမျိုးမဟုတ် အံကြိတ်ပြီးနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုတင်းတင်းစေ့ ကပ်ကာခံသည်။

လူကြားမှာစိုးတာလဲပါသည်။ ပြီးတော့လီးတစ်ဆုံး၀င်သွားကတည်းက လေးငယ်၏အတွင်းထဲမှဆွဲငင်ရစ်ပတ်အားက ပြင်းထန်လှသည်။ ဒီလိုတစ်မူထူးကို အရသာတွေ ထူးခြားလာတော့ ခင်မောင်ထွေး၏ဆောင့်ချက်တွေကပို၍စိပ်လာသည်။ သရက်ပင်ခွကြားမှာမှောက်ထားသော လေးငယ်၏ကျောပြင်လေးကော့ကော့ပြီး ထောင်ထောင်သွားရသည်ထိ ဆောင့်ချက်တွေကပြင်းထန်လာသည်။ 

““ ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်…”” 

““ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…အင်း….အင်း”” 

““အား….အား…..အင်း…အင်း…..လုပ်…”” 

““အမလေး….လုပ်…လုပ်ပါ”” 

လေးငယ်ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာပြီဆိုတာကို ခင်မောင်ထွေးသိလိုက်ပြီး ခပ်စိတ်စိတ်လေးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ညိုမောင်လိုးတာကိုခံရတုံးကထက် အများကြီးပိုပြီးအရသာရှိလှသည်။ ဒီတုံးကအစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေရတာကလည်းတစ်ကြောင်း၊ ညိုမောင်ကလည်း မိန်းမလုပ်ဖူးပုံမရသေး….၊လိုးချက်တွေကထိထိမိမိမရှိလှ။ အခုတော့ အတွေ့အကြုံများလှသော ခင်မောင်ထွေး၏အတွေ့၀ယ် လေးငယ်ဘယ်လိုမှမအောင့်နိုင်တော့ဘဲ အားနဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုနောက်သို့ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ လေးငယ်ပြီးသွားမှန်းသိတော့ ခင်မောင်ထွေးကခပ်ဖြေးဖြေးတစ်ချက်ခြင်းဆောင့်ပေးသည်။ လေးငယ်အရသာရှိလှသည်မှာ မပြောပါနဲ့တော့။ အရသာရှိလှပေမယ့် သရက်ပင်ခွကြားမှမှောက်ပြီးခံရတော့ သိပ်ပြီးဇိမ်မ တွေ့လှပေ။ သရက်ပင်ခွကြားတွင်မှောက်၍ကုန်းထားသော လေးငယ်ခါးကိုဆန့်၍ဗြုန်းကနဲမတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ခင်မောင်ထွေး၏လီးကအလိုအလျှောက်ကျွတ်သွားသလို ခါးသို့လှန် တင်ထားသော သူမ၏ထဘီလေးကလည်း အလိုအလျှောက်အောက်သို့ပြန်ကျ၍ လေးငယ်၏အောက်ပိုင်းကိုဖုံးအုပ်သွားသည်။

လေးငယ်ကိုခင်မောင်ထွေးနားမလည်နိုင်စွာကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကိုပြန်ပြီးမဖုံးမိသေး။ မပြီးသေးသော ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးကအရည်တို့ဖြင့် ပေပွကာမတ်တောင်နေသည်မှာ အသဲယားစရာကောင်းလှသည်။ မျက်လုံးစွေ၍ လေးငယ် ခင်မောင်ထွေး၏အောက်ပိုင်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ 

““လာ….အစ်ကိုထွေး အိမ်ပေါ်သွားရအောင်…”” 

လေးငယ်က သူမဘာသာတစ်ယောက်ထဲပြောသလို ခင်မောင်ထွေးကိုမကြည့်ဘဲပြောပြီးလှမ်းထွက်သွားသည်။ ရပ်နေသောခင်မောင်ထွေး၏ခြေထောက်တွေက ဗြုံးကနဲမလှုပ်ရှားတွေ ဝေနေပုံရသည်။ 

 ““အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး အစ်ကိုထွေး…”” 

ဒီတော့မှ ခင်မောင်ထွေး၏ခြေထောက်တွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ ရှေ့မှသွားနေသော လေးငယ်၏နောက်သို့ ခင်မောင်ထွေးလိုက်လာသည်။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ လေးငယ်အိပ်ခန်း ထဲထိသွားမနေတော့၊ မီးဖိုဆောင်ကြမ်းပြင်မှာပင် ထိုင်၍လှဲချလိုက်သည်။ ခင်မောင်ထွေး သူမဘေးသို့ရောက်လာပြီးထိုင်ချလိုက်ရာမှ လေးငယ်၏ထဘီလေးကိုလှန်တင်လိုက်သည်။

လေးငယ်မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေသည်။ ပြီးတော့ ခင်မောင်ထွေးသူမ၏စောက်ပတ်လေးကို တရွရွကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်သည်။ လေးငယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေပေမယ့် စောက်ပတ်ကအဝလေးဟနေမယ်ဆိုတာ လေးငယ်သိသည်။ 

““လိုးတော့မယ်နော်…..လေးငယ်…”” 

လေးငယ်နားထဲပူသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်းသွားသည်။ စောစောက လေးငယ်၏ဟာလေးကို သူတရွရွကိုင်ကြည့်နေကထဲက လေးငယ်စိတ်တွေပါလာနေပြီဖြစ်သည်။ လေးငယ် ပေါင်နှစ်လုံးကိုထပ်ပြီးကားကာ ဖင်လေးကိုပွတ်ပေးရင်းစောက်ဖုတ်လေးကို ပိုခုံးမောင်အောင်လုပ်ပေးသည်။ ခင်မောင်ထွေးလီးထိပ်ကြီးက စောက်ပတ်လေးကိုပွတ်တိုက်ဆော့ကစားပြီးမှ စောက်ခေါင်းဝလေးကိုတေ့လိုက်သည်။ လေးငယ်အသက်အောင့်ထားမိသည်။ ခင်မောင်ထွေး၏ဖင်ကြီးကိုကော့၍ လီးကိုဖိသွင်းသည်။

စောက်ခေါင်းထဲသို့ပြည့်ကြပ်စွာ တင်းတင်းကြီးပင် ၀င်လာသော လီးကြီး၏အရသာကိုခံစားရင်းလေးငယ်၏မျက်၀န်းတွေထဲတွင် ညိုမောင်ကိုမြင်ယောင်နေမိသည်။ ချစ်သူညိုမောင်ကိုသတိရနေမိသည်။ လေးငယ်မှားများ မှားသွားပြီလား၊ မသိဘူး၊ အချစ်ကိုငဲ့ကွက်၍ လေးငယ်သွေးသားဆန္ဒကို ရှေ့တန်းတင်ခဲ့လေသည်။ တင်းကနဲ၀င်လာသောလီးကြီး၏အရသာအတွေ့က လေးငယ်၏တစ်ကိုယ်လုံးကိုဖျင်းကနဲလွှမ်းခြုံရစ် သိုင်း၍သွားသည်။ လေးငယ်လက်ကလေးများကခင်မောင်ထွေး၏ကျောပြင်ကိုအလိုလျှောက်ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်။ လေးငယ်ဖင်လေးကိုကော့ထားရင်း တင်းတင်းလေးနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးကခုံးမို့ဖောင်းကားနေသည်။

““ ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….စွပ်….ဖွတ်….အင်း…အင်း…အမလေး..လေး…အား….အင်း…”” 

လေးငယ် ခင်မောင်ထွေးကိုမချစ်မိသည်ကတော့သေချာသည်။ ခင်မောင်ထွေးလိုးတာကိုခံရင်း ချစ်သူညိုမောင်ကိုဘဲ မြင်ယောင်နေသည်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ် ခင်မောင်ထွေးကို တစ်အားပြန်၍ဖက်ထားပြီး ခင်မောင်ထွေး၏ပါးကိုပင် ခေါင်းထောင်၍တစ်ချက်နမ်းလိုက်မိသေးသည်။ ဆောင့်အားနှင့်လိုးအားကောင်းလှသောကြောင့် မကြာမှီမှာပင် လေးငယ်မခံနိုင် အောင်ကျင်တက်အီဆိမ့်လာသည်။ ဖင်ကိုလူးလိမ့်၍ စကောဝိုင်းကော့ကော့ပေးလိုက်မိသည်။

““ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်….အား…”” 

 လေးငယ်၏စောက်ခေါင်းထဲမှအရည်များပွက်ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ 

 ““ပြွတ်…ဒုတ်….ဖွတ်….ဖွတ်…ဗြွီ….”” 

““အင်း……”” 

တခဏအတွင်းမှာပင် ခင်မောင်ထွေး၏လီးထိပ်မှထွက်လာသောအရည်တွေက လေးငယ်၏စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း၀ယ် နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြင့် လေးငယ်ကိုဆိမ့်ကျင်သွားပေတော့ပါ သည်။ ခင်မောင်ထွေးနှင့်လေးငယ်လိုက်ပြေးသွားသည်ဟူသော သတင်းကညိုမောင်၏အသဲကို ကျွဲခတ်သွားရုံမျှသာမဟုတ်။ ထွေးနွယ်၏ရင်၀ကိုလည်း လှံချွန်စိုက်သကဲ့သို့ခံစားလိုက်ရသည်။ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ရည်းစား၊ ထွေးနွယ်ဆိုတာက ခင်မောင်ထွေး၏ရည်းစား၊ ပြီးတော့ထွေးနွယ်ကလေးငယ်၏အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက် ခင်မောင်ထွေးနှင့်လေးငယ်ဘက်က ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြသည်ကို ထွေးနွယ်နှင့်ညိုမောင်တို့နှစ်ယောက်စလုံး မစဉ်းစားတတ်အောင်ဖြစ်ကြရသည်။ ထွေးနွယ်ဆီနှစ်ရက်ခြားတစ်ခါလာနေကြ ခင်မောင်ထွေးမလာတာ နှစ်လကျော်အကြာမှာလေးငယ်ကို ခိုးပြေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲမှာ ခင်မောင်ထွေးက ထွေးနွယ်ကိုတစ်ခါချိန်းခဲ့ဘူးသည်။ လာနေကြဘာကြောင့်ရောက်မလာသလဲဆိုတာသိချင်သော ထွေးနွယ်က ခင်မောင်ထွေး၏အိမ်ကိုအရဲစွန့်၍ သွားတွေ့ခဲ့သည်။

ဟိုရောက်တော့ ကိုထွေးဘာကြောင့်မလာသလဲဆိုသော မေးခွန်းကိုမမေးမိ၊ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သောချစ်သူနှင့် အတိုးချပြီးချစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒါပေမယ့်ပြန်ခါနီးမှာတော့ နုံးချိနေသော ထွေးနွယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖေးမဖက်ငင်ကာအိမ်ပေါက်၀သို့လိုက်ပို့ရင်း ကိုယ် ထွေးနွယ်ဆီလာဖို့မလွယ်တော့ဘူး။ အိမ်ကလူကြီးတွေကညဘက်ဆို ကိုယ့်ကိုအပျောက်မခံတော့ဘူး။ အခုလိုအိမ်မှလူရှင်းတဲ့အခါ ထွေးနွယ်ကိုလှမ်းပြီးချိန်းလိုက်ပါ့မယ်…ဟူသောစကားက အိမ်ပေါက်ဝရောက်ကာမှ ကိုယ့်လည်ပင်းကြီးကိုထွေးနွယ်လှမ်းဖက်ပြီးနမ်းလိုက်မိသည်အထိ ထွေးနွယ်ကိုအင်အားတွေဖြစ်စေခဲ့တာပါ။ အခုတော့ဒီစကားက ထွေးနွယ်ကိုပျားရည်နဲ့၀မ်းချခဲ့တာမှန်း ထွေးနွယ်နောက်ကျစွာဖြင့်သိခဲ့ရပါပြီ။ အခုတော့ကိုရယ် ထွေးနွယ်ဘယ်လိုနေရမ လဲ ဟင်……။ ညိုမောင်အိမ်သို့ လေးငယ်ရောက်လာပြီးညိုမောင်အိပ်နေစဉ်ရောက်လာကာ လေးငယ်ကဦးဆောင်၍အချစ်ပွဲကိုနွှဲခဲ့ကြသည်။ နောက်နေ့မှစ၍ လေးငယ်အားညိုမောင်မတွေ့မိတော့ပေ။

လေးငယ်ရှက်နေတာပဲဖြစ်မည်။ ဒါဆိုလေးငယ်တို့အိမ်ဖက်လျှောက်ပြီး လေးငယ်ကိုသွားတွေ့ဖို့ကောင်းပါ့မလား….လူပျိုသိုးကြီးညိုမောင်မဆုံးဖြတ်နိုင်။ ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည်။ သူသွား တော့ရှိနေသောလေးငယ်စိတ်တိုသွားလျှင်ခက်မည်။ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ရည်းစားဦးရသော ညိုမောင်တစ်ယောက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့တစ်ကယ်လို့များ သူနှင့်လေးငယ် ဟိုတစ်နေ့ကတွေ့ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို တစ်နည်းနည်းနဲ့လူကြီးတွေသိသွားပြီး လေးငယ်ဘာပြဿနာတွေဖြစ်မှန်းမသိ။ အကယ်၍ဒီလိုဖြစ်နေတာမှန်ခဲ့ရင် သူရောက်သွား ရင် လေးငယ်အတွက်ပါ ပြဿနာကမသေးလှ။ ညိုမောင်၏အတွေးတွေက သူလေးငယ်ဆီမသွားဖို့ကများနေသည်။ ဒါကြောင့်လဲ ညိုမောင်ကိုငယ်ငယ်ထဲကသွေးကြောင်တဲ့ညိုမောင်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြသည်။ ပြီးတော့ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် သူငယ်ချင်းတွေကသူ့ကို စကြောက်ကြီးတဲ့။ နောက်ဆုံးညိုမောင်တွေးမိတာကတော့ အရင်တစ်ခါကလည်းလေးငယ်သူ့ဆီရောက်လာတာနဲ့ အခုလည်းအခြေအနေပေးရင် သူ့ဆီရောက်လာမှာဘဲဟုတွေးကာဆုံးဖြတ်ပြီး လေးငယ် အလာကိုသာညိုမောင်မျှော်နေမိတော့သည်။

အခုတော့လေးငယ်တစ်ယောက် ညိုမောင်ဆီဘယ်တော့မှ လာတော့မည်မဟုတ်တော့ပေ။ ညိုမောင်ထံလေးငယ်ရောက်ခဲ့ပြီး ညိုမောင်လာ လေနိုးနဲ့မျှော်ခဲ့ပေမယ့်လည်း လေးငယ်ထံသို့ညိုမောင်ရောက်မလာခဲ့ပေ။ ထန်းနို့ကလှီးလိုက်မိပြီ။ အစရှိတနောင်နောင် သွေးသားတို့က ပကတိသွေးသားတွေမဟုတ်တော့…။ လူသွေး ကိုလျှာပေါ်တင်ယက်စုပ်လိုက်မိသော ကျားရိုင်းမလေးသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ လေးငယ်က ငယ်ရွယ်နုပျိုသူမို့ မထိမ်းနိုင်၊ အစ်မဖြစ်သူထွေးနွယ်၏ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက်လာနေကြအတိုင်း ညဖက်ခြံထဲရောက်လာတော့ အိမ်မှာမမထွေးနွယ်ကမရှိ။ အလှူအိမ်သို့သွားနေသည်။ မမထွေးနွယ်နှင့်ခင်မောင်ထွေးတို့၏ ပျော်ရွှင်မြူးတူးချစ်ပွဲလူးခဲ့ကြတာကိုလည်း လေးငယ်မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့ရဖူးသည်။ အခုလတ်တလောမှာလည်း ကျားရိုင်းမလေး လေးငယ်သွေးကဆာနေသည်။ အစ်မထွေးနွယ်၏ရည်းစား ခင်မောင်ထွေး စောင့်နေမည့်ခြံထဲသို့ လေးငယ်ညသန်းခေါင်တွင် တစ်ယောက်ထဲဆင်းလာသည်။ ပြီးတော့ လေးငယ်တစ်ယောက်အသိဉာဏ်တွေ အရှက်တွေကိုလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး မမထွေးနွယ်ကာမအရသာကိုခံစားနေကြ သရက်ပင်ခွကြား၌မှောက်၍ကုန်းပေးလိုက်သည်။

အစ်မဖြစ်သူ ထွေးနွယ်ထက်တောင့်သော ချောသော ပို၍စွဲမက်ဖွယ်ရာကောင်းလှသော လေးငယ်တစ်ယောက်သူ့ရှေ့သို့စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် လှမ်းလျှောက်ရောက်လာပြီး ဖင်လေးကုန်း ကာ ထဘီလေးလှန်တင်လိုက်တာမြင်လိုက်ရတော့ ခင်မောင်ထွေးမှာကျန်းမာသန်စွမ်းသော လူပျိုလူငယ်တစ်ယောက်ပါ…။ ပြီးတော့လာနေကျအတိုင်း ချစ်သူထွေးနွယ်ထံရောက်လာပြီး ပြင်းပြသောဆန္ဒနှင့်ထွေးနွယ်ကိုစောင့်နေခိုက်…….ဒီတော့လေးငယ်ကို ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ…..။ သူဖြစ်ချင်သောဆန္ဒ၊ လေးငယ်တောင့်တနေသောဆန္ဒတွေကို တစ်ဝြကီးဖြည့် ဆည်းလိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံများက ညိုမောင်ထက်အစစအရာရာသာသော အတွေ့တို့တွင်နစ်မွန်းကာ လေးငယ်တစ်ယောက်ခင်မောင်ထွေးကို အိမ်ပေါ်အထိခေါ်ခဲ့လေသည်။

တစ်ကြိမ်မှသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တစ်ရက်မှသည်ရက်ပေါင်းများစွာ နှစ်လတာကြာခဲ့သောကာလ၀ယ် ကာမအတွေ့၌နစ်၀င်နေခဲ့သော လေးငယ်တစ်ယောက်ခြောက်ခြားစရာကောင်း လှသော အိပ်မက်ကြောင့်အိပ်ပျော်နေရာမှ ဗြုံးကနဲလန့်နိုးရသူလို လေးငယ်တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည်။ မိန်းမတို့ စမူဆာ မတွေ့ရတာနှစ်လရှိသွားခဲ့ပြီ။ တတ်ကျွမ်းနားလည်သူကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြကြည့်တော့ ထင်သည့်အတိုင်းအဖြေကမှန်နေသည်။ လေးငယ်ဘာလုပ်ရမလဲမသိ….။ ပထမဆုံးညိုမောင်နှင့်တစ်နေ့ခင်းလုံးအပျော်ကြူးခဲ့ကြသည်။ နောက်ခင်မောင်ထွေးနှင့် အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်ဆိုတော့ ဘယ်သူ့လက်ချက်မှန်း လေးငယ်ဝေခွဲဆုံးဖြတ်၍မရ။ ဒါပေမယ့်လက်ရှိက ခင်မောင်ထွေး ဒီတော့…မိန်းမသားပီပီ လေးငယ်တစ်ယောက် ခင်မောင်ထွေးထံမျက်ရည်ခံထိုး၍ ကိုထွေးရင်သွေးလေး ငယ်လေးဆီမှာ ရှိနေပြီဆိုတဲ့စကားလေးကို မရဲတရဲလေးတုန်ခိုက်စွာ မပွင့်တပွင့်လေးဆိုလိုက်တော့ ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက်လေးငယ်ကို ခိုးပြေးလေတော့သည်။ အိမ်မှာက မိဘနှစ်ပါးရှိသည်မဟုတ် အစ်မကြီးအမိအရာဆိုသလို ထွေးနွယ်တစ်ယောက်မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် မိဘတွေထံကိုလည်းအကြောင်းကြားရသည်။

ရပ်ရွာသူကြီးများမှတစ်ဆင့် ခင်မောင်ထွေး၏မိဘများထံလည်း ဆက်သွယ်ရသည်။ ညီမလည်းဆုံး၊ ချစ်သူလည်းဆုံး ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စကိုလည်း ထွေးနွယ်မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်လိုက်လုပ်နေရသည်။ ထွေးနွယ်လောက်နာကျင်ခံစားနေရ တာ ဘယ်မှာရှိနိုင်ပါတော့မည်နည်း။ ညိုမောင်ကတော့ ယောင်္ကျားလေးအမာစား၊ အပျော့စားမဟုတ်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ်ကညိုမောင်အတွက်ရည်းစားဦး၊ ဒီတော့ညိုမောင်ခံနိုင်ရည်မရှိ၊ မကြုံဖူးသောဝေဒနာကို လူးလှိမ့် နေအောင်ခံစားနေရသည်။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးနှင့်ပတ်သက်၍ ယောင်္ကျားတွေမှာထွက်ပေါက်ကရှိပြီးသား အဲ့ဒါကတော့ ယမကာထွက်ပေါက်ပင်ဖြစ်သည်။ တစ်သက်လုံးသောက်တတ်စားတတ် သူမဟုတ်တော့ ညိုမောင်စိတ်ကမရဲ ဒီတော့အိမ်သို့၀ယ်လာပြီး ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးသောက်ရသည်။ အိမ်မှာကလည်း လူကများများစားစားရှိတာမဟုတ်။ ညိုမောင်အစ်ကို၀မ်းကွဲ မြင့်ဝေ နှင့် မရီးခင်သက်တို့လင်မယားနှစ်ဦးသာရှိသည်။

မြင့်ဝေက လိုင်းကားမောင်းတော့ ညဉ့်နက်မှပြန်လာတတ်ပြီး မိုးမလင်းမှီထသွားတတ်သည်။ ဒီတော့ညိုမောင်တစ်ယောက် လွတ်လပ် ချင်တိုင်းလွတ်လပ်၍နေသည်။ အမှန်တော့ ညိုမောင်တို့မိသားစုကနယ်တွင်နေတာဖြစ်သည်။ ညိုမောင်သာအလုပ်လာရှာရင်း စက်ရုံတွင်အလုပ်ရကာ အစ်ကို၀မ်းကွဲမြင့်ဝေ၏အိမ်မှာနေတာဖြစ်သည်။ မြင့်ဝေမိန်းမ ခင်သက်ကလည်း သူတို့မြို့သူပင်ဖြစ်တော့…..ညိုမောင်နှင့်ရင်းနှီးခင်မင်ပြီးသားဖြစ်လေသည်။ မခင်သက်က သဘောကောင်းသည်။ အိမ်တွင်ညိုမောင်ကို အစစအရာရာ ဦးစားပေးသည်။ ညိုမောင်၏အ၀တ်အစားကအစ ခင်သက်လျှော်ပေးသည်။ စားစရာချက်ရင်လည်း အသဲအမြစ်လေးများပင် ညိုမောင်အတွက်ခူးခပ်၍ဖယ်ပေးထားသည်။ မခင်သက်က ညိုမောင်ထက် အသက်တစ်နှစ်သာကြီးသည်မို့ သူငယ်ချင်းတွေလိုပြောဆိုဆက်ဆံသည်။ ဒါပေမယ့် ညိုမောင်ကအိမ်တွင်ရှိသော ခင်သက်ကိုလည်းဂရုမစိုက် စက်ရုံမှခွင့်ရက်ရှည်ယူထားပြီး ပုလင်းတစ်လုံးနှင့်သာအဖော်ပြုနေလေသည်။

ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ် ခင်မောင်ထွေးနှင့်လိုက်ပြေးသဖြင့် ညိုမောင်ခံစားနေရတာကို ခင်သက်သိသည်။ အရင်ကညိုမောင်ရည်းစားမထားခဲ့ဖူးတာကိုလည်း ခင်သက်တစ်စွန်းတစ်စသိသည်။ ဒီတော့ ညိုမောင်အဖြစ်ကိုစာနာ၍ ညိုမောင့်ကို ဘာမှမပြောဘဲ ခင်သက်အသာဘဲကြည့်၍နေသည်။ ဒါပေမယ့် ညိုမောင်က တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပို၍ဆိုးလာသည်။ သောက်ကာစက သူ့ကိုယ်သူထိမ်းနိုင်သိမ်းနိုင်သေးသည်။ 

သူ့ကိုယ်သူ သတိထား၍သောက်သည်။ နောက်တွင်တော့ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်မရှိရုံမျှမက လူမှန်းသူမှန်းမသိအောင်အထိသောက်လာပြီး ခင်သက်ခူးခပ်၍လာချပေးသော ထမင်းဟင်းကိုပင်စားတယ်ဆိုရုံ တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းစား၍ နေရာတွင်ပင်လှဲချအိပ် ပျော်သွားသည်အထိ အခြေအနေဖြစ်လာတော့ ခင်သက်ဆက်ပြီးဒီအတိုင်းကြည့်မနေနိုင်တော့ ညိုမောင်အားပြောဆိုဖျောင်းဖျရန် စဉ်းစားရလေတော့သည်။ ညိုမောင်တစ်ယောက်ရှေ့တွင် အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်၊ ရေခွက်နှင့် ငါးခြောက်ကြော်ပန်းကန်လေးကိုချ၍ ကြမ်းပြင်တွင်ထိုင်ကာ ထုံးစံအတိုင်း သူလုပ်နေကြအတိုင်း အိမ်ရှေ့လမ်းမကို အကြာကြီးမျှော်ကြည့်နေလိုက် အရက်ဖန်ခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်နှင့်လုပ်နေသည်။

ခင်သက်ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်လာကာ မျက်နှာသုတ်အပြီး ညိုမောင်အားထမင်းခူးပေးရန် သတိရကာ ထမင်းနှင့်ဟင်းတို့ကို ပန်းကန်နှင့်ခူးခပ်ထည့်ယူလာပြီး ညိုမောင်၏ရှေ့တွင်ချပေးလိုက်သည်။ ခင်သက်ကြည့်လိုက်တော့ အရက်ပုလင်းထဲတွင်လက်နှစ်လုံးလောက်သာရှိ တော့သည်။ 

““ညိုမောင်…..ထမင်းစားတော့..”” 

““အင်း….”” 

ပြောပြီး ထမင်းပန်းကန်ကိုချပေးကာ ခင်သက်လှည့်ထွက်မည်အလုပ် အပြင်တွင်မှောင်စပျိုးနေသည်ကိုသတိထားမိပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးကို ခင်သက်သွား၍ပိတ်လိုက်သည်။ သူမပြန်လှည့် လာသည်အထိ် ညိုမောင်ကထမင်းပန်းကန်ကိုမတို့သေး။ ““ညိုမောင် ထမင်းလည်းစားအုန်း……ပြီးတာတွေလည်းပြီးသွားပြီဘဲဟာ….တစ်ယောက်မကောင်း တစ်ယောက်ပေါ့….ကိုယ့်ကျန်းမာရေးလည်းဂရုစိုက်ဦး…..”” ခင်သက် ညိုမောင်နားအရောက်ရပ်၍ ဖျောင်းဖျပြောဆိုလိုက်သည်။ ခင်သက်ဖျောင်းဖျလိုက်သည်ကပင် ညိုမောင်ကိုဆွပေးသလိုဖြစ်သွားသည်လားမပြောတတ်တော့။

““မပြီးဘူး….ဘယ်တော့မှမပြီးဘူး….ငါ့ရင်ထဲမှာ ဘယ်တော့မှ မပြီးဘူးခင်သက်…”” 

ခင်သက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ညိုမောင်ကမူးသံကြီးဖြင့်ပြောသည်။ ရှေ့မှပုလင်းကို ခင်သက်ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက ကျန်နေသည့်အရက်လက်နှစ်လုံးကမရှိတော့။ ပုလင်းပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် တုံးလုံးလဲနေပြီ။ 

““ဒါတော့…..ဒါပေါ့ဟာ….ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ဖို့ပြောတာပါ…”” 

““ထွီ….ယောင်္ကျားချင်း ဘာများကွာလို့လဲ ခင်သက်ရာ ငါလည်းယောင်္ကျားစစ်ပါပဲဟာ…””

 ““အို…“ဟာ…..ဝုန်း…..အာ”” 

 ““ဟဲ့…ညို…..မောင်…..ညိုမောင်….အို….အို….”” 

ညိုမောင်က အားမာန်အပြည့်ဖြင့်ကြုံး၍အထ ဘေးသို့ယိုင်ဆင်းသွားတော့ ခင်သက်ကလှမ်းဆွဲ၍ထိန်းလိုက်သည်။ ညိုမောင်သူမဖက်ပါလာပေမယ့် ခါးကပုဆိုးကကျွတ်ကျသွားသည်။ ခင်သက်က ဗြုံးကနဲလှမ်းဆွဲ၍ ညိုမောင်ကခင်သက်ဘက်ကို မတ်၍ပြန်ပါလာသော်လည်း သူ့ကိုယ်သူမဟန်နိုင်၍ ပြန်၍ယိုင်အသွား ညိုမောင်က ခင်သက်ကိုလှမ်း၍ဖက်လိုက်သော်လဲ ညိုမောင်၏ခန္ဓာကိုယ်အလေးချိန်ကို ခင်သက်မထိန်းနိုင် နှစ်ယောက်စလုံးဖက်လျှက်သား…..ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လဲပြို၍ကျသွားတော့သည်။

ရင်လျားထားသော ခင်သက်၏ထဘီကပြေကျ သွားပြီး ဖွေးနစ်သော နို့နှစ်လုံးက၀င်းကနဲထွက်ပေါ်၍လာသည်။ စူးရှသောမျက်လုံးအစုံဖြင့် ညိုမောင်ကခင်သက်၏နို့နှစ်လုံးကို စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်နေသည်။ 

““ညိုမောင်…..ဖယ်…ဖယ်တော့….ငါထတော့မယ်….”” 

ခင်သက် ဘယ်လိုမှဒီအနေအထားနှင့်မနေတတ်တော့…. နို့နှစ်လုံးကလည်း ဟင်းလင်းကြီးပေါ်၍နေသည်။ ဒါကိုလည်း ညိုမောင်ကစိုက်ကြည့်နေသည်။ ဒါတင်လားမဟုတ်သေး။ သူမ၏ကိုယ်တစ်ခြမ်းပေါ်သို့ မှောက်ကျနေသော ညိုမောင်၏ပေါင်ကြားမှဖွားဖက်တော်ကြီးက ဘယ်အချိန်ကထနေတာလဲမသိ သံချောင်းကြီးအလား ခင်သက်၏ပေါင်ထိပ်ဘေးကို ထောက်ထားမိသည်။ စောစောက ကျွတ်ကျသွားပြီဖြစ်၍ ညိုမောင်ခါးတွင်ပုဆိုးကရှိတော့တာမဟုတ်။ ကိုယ်လုံးခြင်းပိနေသဖြင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးကတဒိတ်ဒိတ်သွေးတိုင်း နေတာကို ခင်သက်သိနေရသည်။

ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးထူပူလာသည်။ ခင်သက်ပြောလိုက်တာကို ညိုမောင်ကဘာမှပြန်မပြော ခင်သက်၏မျက်နှာကို ဖြတ်ကနဲလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး “ရွှတ်” ကနဲ လှမ်းနမ်းလိုက်သည်။ 

““ဟင်….အို…”” 

တစ်ကိုယ်လုံးထူပူနေရသည့်အထဲတွင် ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးဖျန်းကနဲထသွားသည်။ 

 ““ဖယ်….ဖယ်ဟာ…အို….အို….အင်း…..အင်း…အ…အင်း..”” 

ခင်သက်၏နို့ကိုညိုမောင် အငမ်းမရစို့လိုက်သည်။ စို့တာမှ ကမူးရှုးထိုးကို ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစို့ပစ်လိုက်သည်။ ခင်သက် ညိုမောင်၏ကျောပြင်ကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်ထုသည်။ နှစ်ချက်သုံးချက်သာထုလိုက်နိုင်ပြီး ခင်သက်ငြိမ်ကျသွားပြီး တအင်းအင်းငြီးကာ ရင်ဘတ်လေးကြွ၍ ကြွ၍တက်လာသည်။ ဟုတ်သည် ဒီလိုအငမ်းမရကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစို့တာကို သူမခံ ရတာကြာပြီ။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ညိုမောင်စို့သည်။ ဖွေးနစ်သော နို့အုံလေးများပင် ပန်းနုရောင်သန်းလာသည်။

ခင်သက်မျက်လုံးလေးတွေစင်းကျလာပြီး တအင်းအင်းငြီးကာ ခန္ဓာကိုယ်မှအားအင်များက တစ်စတစ်စရုတ်လျော့၍လာသည်။ ခင်သက်၏အာရုံက နို့စို့ခံနေရသောအတွေ့မှသည် ပေါင်ထိပ်တွင်ထောက်၍နေသော လီးချောင်းကြီးဆီသို့ တစ်ချက်ချက် ရောက်၍သွားသည်။ သန်လိုက်တဲ့ဟာကြီးဟု တွေးမိလိုက်တိုင်း နို့အုံတစ်ခုလုံးပါစပ်ထဲပြုတ်၀င်သွားလုမတတ် ရင်ဘတ်လေးကြွပေးရသည်အထိခံစားနေရသော အတွေ့ဆီကိုအာရုံက ရောက်သွားပြန်သည်။ ခင်သက်ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လို့လဲ…ခင်သက်ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှသွေးသားတွေဘလောင်ဆူလာသည်။ 

ညိုမောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြွပြီးထလိုက်ကာ သူလွှတ်ပေးလိုက်သော နို့လေး တွေကိုအာသာမပြေပုံဖြင့်ကြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြွပြီး ညိုမောင်ထလိုက်တော့ ညိုမောင်၏လီးတန်ကြီးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားသည်။ ခင်သက်အမိအရကြည့်လိုက်ရင်း မျက်တောင်လေးတွေ တစ်ဖျတ်ဖျတ်ခတ်လိုက်ကာ သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေကချက်ချင်းရီဝေသွားသည်။ လီးကြီးကဒစ်ပြဲကြီး စောင်းကြီးကအသဲယားစရာကောင်းလောက်အောင် ဖောင်း ထနေပြီး တငေါက်ငေါက်ဖြစ်ကာ လီးထိပ်တွင်အရည်လေးတွေစို့နေတာကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လိုက်ရသည်။

ခင်သက်ရင်ထဲတွင်မွန်းကြပ်၍လာသည်။ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ခင်သက်၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ညိုမောင်ခြေဆုံးခေါင်းဖျားကြည့်သည်။ နှစ်ဆယ်ကျော်အသက်နှင့် တစ်သားမှမကျ သေးသော ခင်သက်၏ကိုယ်လုံးလေးက ဖွံ့ထွားကျစ်လစ်ကာ စွဲမက်စရာကောင်းလှသည်။ မူလရင်လျားထားသော ထဘီကခါးနားအထိပြေကျနေပြီး ထဘီအောက်နားစလေးကလည်း ဒူးဆစ်တစ်ဖက်ပေါ် တစ်ဖက်ဖုံးဖြင့်အသားလေးတွေက၀င်း၍နေသည်။ ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးကို ညိုမောင်က တစ်ချက်မျှကြည့်လိုက်ပြီးမှ ထဘီအောက်နားစလေးကို အပေါ်သို့လှန် တင်လိုက်သည်။ 

 ““အို….ဟဲ့…ညိုမောင်….မလုပ်နဲ့လေ….မတော်ပါဘူး….””

အတွင်းအင်္ဂါကိုလေစိမ်းတိုး၍ အေးကနဲဖြစ်အသွားသတိ၀င်လာသော ခင်သက်ကတစ်ဆို့ဆို့အသံလေးဖြင့်တားရှာသည်။ လူကတော့ နေရာမှမရွေ့။ ညိုမောင် ခင်သက်ကိုဂရုမစိုက် လှစ်ဟပေါ်ပေါက်လာသော ခင်သက်၏အတွင်းအင်္ဂါကိုကြည့်သည်။ ခင်သက်အမွှေးသန်သည်။

ဒါကြောင့် တစ်လတစ်ခါရိတ်ပေးရသည်။ အခုရိတ်ပြီးတာ နှစ်ရက်ဘဲရှိသေးတော့ အမွှေးငုတ်တိုလေးတွေကစိမ်းမြမြလေးထွက်၍နေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ် ခမ်းသားနှစ်ခုက ဘာလို့ဖောင်းစို၍ထကြွနေသည်မသိ ဖောင်းတင်း၍ထနေသည်။ ညိုမောင် သူမအပေါ်သို့ခွ၍အတက် ခင်သက်မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်သည်။ မောင်မင်းကြီးသားညိုမောင်က လူပေါ်ကိုခွတက်ပြီးကာမှ စောက်ပတ်ကိုလက်ဖဝါးလှန်၍ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ခင်သက်တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ သေသေချာချာကိုင်ပြီးပွတ်လိုက်တော့ပါလား….ထိုသို့မဟုတ် စမ်းကြည့်ကိုင်တွယ်ရုံမျှသာ တစ်ချက်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုအရင်းမှကိုင်ကာတေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့တစ်ဆက်တည်းဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ 

““ပြွတ်…ဖွတ်…ဟင်း…”” 

အထဲမှာကအရည်တွေပြည့်လျှံနေသည်။ တစ်ချက်တည်းနှင့် လီးကတစ်ဆုံး၀င်သွားသည်။ ခင်သက်ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချကာ ကြမ်းပြင်နှင့်တစ်ထွာလောက်ကွာအောင်သာကြွထား သော သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်ပစ်လိုက်သည်။ ညိုမောင် ခင်သက်၏မျက်နှာလေးကိုလှမ်း၍နမ်းရင်း သူမပေါ်သို့မှောက်၍ချကာ ဖင်ကြီးကြွကြွပြီးဆောင့်သည်။

““ပြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်…ဟင့်…ဟင့်…ဟင်း…”” 

လူပျိုလို့မပြောရ ညိုမောင်၏ဆောင့်ချက်တွေက အရိုင်းဆန်လှသည်။ ခင်သက်က အရိုင်းသက်သက်မဟုတ်ပါ။ ဆောင့်ချင်သလိုဆောင့်၍နေသော ညိုမောင်၏လီးတန်ကြီးကို သူမလို သလို ဖင်ကိုညာလိမ့်လိုက် ဘယ်လိမ့်လိုက်ကြွ၍ ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် သူမလိုသလိုလှည့်ပြောင်းကာ အလိုးခံသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သတိရလျှင်လည်း ညိုမောင်အရသာတွေ့စေ ရန် သဲကြီးမဲကြီးဆောင့်၀င်နေသော ညိုမောင်၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်နှင့်ညှစ်၍ပေးသည်။ ဆွဲ၍ပေးသည်။

““ပြွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်…ဟင့်…ဟင့်…ဟင်း…”” 

ညိုမောင်က တရှုးရှုးအသက်ရှုသံကြီးနှင့် အားရပါးရဆောင့်နေသလို ခင်သက်ခမျာမှာလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်းက ပါးစပ်လေးဟဟပြီး ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အသက်ရှု၍ ရှုံ့၍သွား သည်။ 

 ““ပြွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်…အင်း…ဟင်း…အ….အ…..အင်း…ညို…ညိုမောင်….ဟင်း…..ဟင်း”” 

ခင်သက်ဘယ်လိုမှစိတ်တင်းထား၍မရ၊ ညိုမောင်ကိုယ်ကြီးကိုပြန်၍ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ ကာမအရသာက နှစ်ယောက်စလုံး၏ကိုယ်နှစ်ခုစလုံးမှာဆူဝေ၍တက်လာသည်။ ညိုမောင် ကုန်းထ၍ ခင်သက်၏နို့ကိုဆွဲစို့ရင်း ဆက်ဆောင့်သည်။ ဒီတော့ခင်သက်က ညိုမောင်၏လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်သည်။ ညိုမောင်၏စိတ်ထဲအာရုံထဲတွင် လေးငယ်ဆိုတာမရှိတော့သလို ခင်သက်၏အာရုံထဲတွင်လည်း မြင့်ဝေဆိုတာမရှိတော့ပေ။ နှစ်ယောက်စလုံး အရာအားလုံးကိုမေ့၍ ကာမအရသာတွင်နစ်မွန်းနေကြသည်။

““ဖွတ်…..ပြတ်…ပြတ်…ပလွတ်….အဟင်း….အင်း….ဟင်းဟင်း….”” 

ညိုမောင်က ဒလစပ်ဆောင့်လာသလိုအောက်မှ ခင်သက်ကလည်း ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အားယူကာ ညိုမောင်၏ဆောင့်ချက်အတိုင်းဖင်ကြီးကိုကော့၍ကော့၍ပြန်ဆောင့်သည်။ 

 ““ပလွတ်…..ဖွတ်….ဗြစ်….ညို….မောင်….အား….ထွက်….ထွက်….ပြီ…အား….အား…”” 

ခင်သက်တစ်ယောက်အတင်းကော့၍ လီးကြီးကိုဆွဲညှစ်ကာပြီးသွားခိုက် ညိုမောင်မှာလည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘဲပန်းထုတ်လိုက်ပါလေတော့သည်။ ခင်မောင်ထွေးနှင့်လေးငယ်တို့၏ မင်္ဂလာဆောင်ကပြီးသွားပြီ။ လေးငယ်နှင့်ထွေးနွယ်တို့၏ ဖခင်မှာလည်းတာ၀န်ကျရာ ရေယာဉ်သို့ပြန်ရသဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူပါပြန်၍လိုက်ပါသွားသည်။ အိမ်မှာကထွေးနွယ်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည်။ လေးငယ်မှာ ယောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသောစကားအတိုင်း ခင်မောင်ထွေးတို့အိမ်တွင်ပင်နေသည်။ ဒီတော့ အိမ်မှာထွေးနွယ် တစ်ယောက်ထဲသာကျန်ခဲ့သည်။ ထွေးနွယ်အတွက် ညမှုညတာအဖော်ရစေရန် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားသည်။ ထိုအဒေါ်ကြီးက ညမိုးချုပ်သည်နှင့် အိပ်တော့သည်။

စောစောမအိပ်တတ်သူ ထွေးနွယ်တစ်ယောက်မှာတော့ချောင်လည်ချောင်ပတ်နှင့်ကျန်ခဲ့သည်။ ထွေးနွယ်အရင်ညတွေတုံးကတော့ တီဗွီထိုင်ကြည့်ပြီး တီဗွီသိမ်းမှအိပ် သည်။ ဒီညတော့ ထွေးနွယ်မှာတီဗွီကြည့်ချင်စိတ်မရှိသဖြင့် တီဗွီကိုပိတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့၀င်ခဲ့သည်။ နွေရာသီညမို့ အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်နှင့် ထွေးနွယ်ကိုယ်ပေါ်မှ ဘော်လီအင်္ကျီကိုခွာပစ် လိုက်ပြီး ထမီကိုရင်လျားလိုက်သည်။ ပြီးမှထွေးနွယ်မှာ ရင်လျားထားသောထမီကိုပြန်၍ဖြည်လိုက်ပြီး ထမီကိုခါးသို့ပတ်၍၀တ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဆူဖြိုးသောထွေးနွယ်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကိုငုံ့၍ကြည့်ပြီး ရည်းစားဖြစ်သူ ခင်မောင်ထွေးကိုသတိရလိုက်သည်။ တစ်ချိန်က ခင်မောင်ထွေးမှတ်မှတ်ရရကိုင်၍ အငမ်းမရစို့ခဲ့သော နို့လေးနှစ်လုံး အခုတော့သခင်မဲ့နေပြီ။

ကိုင်မည့် စို့မည့်သူမရှိ။ အဖော်မဲ့လျှက် အထီးကျန်ခဲ့ရပြီ။ ထွေးနွယ် သူမ၏နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုအား သူမဘာသာဖျစ်ညှစ်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ပေါင်လေးကိုကွ၍အဖုတ်လေးကို သူမလက်လေးဖြင့်ထမီပေါ်မှပင်အုပ်၍ ကိုင်ကြည့်လိုက် ပြန်သည်။ တစ်ချိန်က သူမ၏ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးအားရပါးရလိုးခဲ့သော အဖုတ်လေးခုတော့ လုပ်မည့်သူမရှိ အဖော်မဲ့ သခင်မဲ့လျှက်ရှိသည်။ ထွေးနွယ် သူမ၏အဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှပင်လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နှစ်ချက်သုံးချက်ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရည်းစားဖြစ်သူ ခင်မောင်ထွေးကို သတိရခြင်းနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ရှိကာမခလုတ်များကို ကိုင်မိပွတ်မိလုပ်မိလိုက်တော့ ထွေးနွယ်၏သွေးသားတွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ “ဟင်” ကနဲ ထွေးနွယ် သက်ပြင်းချကာ ခါးတွင်ပတ်ထားသော ထဘီလေးကိုဖြည်ကာဆွဲတင်လိုက်ပြီးပြန်၍ ရင်လျားလိုက်သည်။

““ဖျောက်…..ချွတ်….ချွတ်…”” 

““ဟင်”” 

ထွေးနွယ်ရင်ထဲထိတ်ကာ မျက်လုံးလေးများဝိုင်းသွားသည်။ ထွေးနွယ်၏အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်ခြံထဲမှသစ်ကိုင်းခြောက်ကို လူနင်းသည့်အသံမှန်း ထွေးနွယ်ကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။ အသာလေးခြေဖော့နင်းကာ ထွေးနွယ်အိမ်နံရံဘေးသို့ကပ်လိုက်ပြီး ပျဉ်ပြားအကွဲကြောင်းမှ အပြင်သို့ကြည့်လိုက်သည်။ 

““ဟင်….ကျော်ကျော်ပါလား…”” 

ထွေးနွယ်တို့အိမ်၏နောက်ဖေးအိမ်မှ အသက်(၁၈) (၁၉)သာရှိသော ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ကောင်လေး အိမ်ဘေးတွင်ငုတ်တုတ်လေးထိုင်၍နေသည်။ ညနေက ထွေးနွယ်အိမ်ဘေးတွင် ရေချိုးနေစဉ်က ကျော်ကျော်က သူမကိုခြုံအကွယ်မှထိုင်၍ချောင်းနေတာကို ထွေးနွယ်သတိထားလိုက်မိသည်။ အခုလည်းကျော်ကျော်က သူမကိုလာပြီးချောင်းတာဖြစ်မည်။ ထွေးနွယ်စိတ်ကူးတစ်မျိုးရသွားသည်။

““ဟာ….အိုက်လိုက်တာ…””

““ဂျလောက်…..ဂျလောက်…”” 

ထွေးနွယ် ပြူတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြူတင်းပေါက်မှာပင်ရပ်၍ ရင်လျားထားသောထဘီကိုဖြည်လိုက်ပြီး စောစောကလိုပင် သူမ၏နို့အုံနှစ်လုံးကိုထုတ်၍ ငုံ့ကြည့် သည်။ စောစောကထက် နဲနဲပိုကြာသည်။ ထို့နောက်တွင်ထွေးနွယ်ပြူတင်းပေါက်ကိုပြန်၍ မပိတ်ဘဲကုတင်ပေါ်တက်၍လှဲကာ ပြူတင်းပေါက်ဘက်ကို ကျောပေး၍ တစ်စောင်းလေးလှဲ၍ အသာမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာအသက်ကို မှန်မှန်ရှုရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်၊ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာမှာတော့ အိမ်ကတစ်ချက်ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ သိသာရုံလေးသာ ထွေးနွယ်ကမျက်လုံးမှိတ်၍ ငြိမ်ကာသတိထားနေသဖြင့်သိလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထွေးနွယ်တို့အိမ်၏ပြူတင်းပေါက်အောက်ဖက်ဘောင်က မြေပြင်မှလေးပေခန့်သာမြင့်သည်။ သံဇကာတွေ သစ်သားတန်းတွေကာထား ခြင်းမရှိသဖြင့် ပြူတင်းပေါက်ဘောင်ကို ခို၍ဆွဲတက်ပါက အသာလေးတက်လို့ရပေပြီ။

ကျော်ကျော်ဆိုသောကောင်လေး အခန်းထဲသို့ရောက်ပြီဆိုသည်ကို ထွေးနွယ်သိလိုက်ပြီ…။ မကြာလိုက် ပြူတင်းပေါက်ဖက်ကို ကျောပေး၍စောင်းအိပ်နေသော ထွေးနွယ်၏တင်သားကြီးနောက်ဖက်သို့ အေးစက်သောအရာလေးတစ်ခုက လာ၍ထိသည်။ ကောင်လေးကြောက်နေ ထင်သည်။ လက်ဖျားလေးတွေအေးနေသည်ဟု ထွေးနွယ်အသက်မှန်မှန်ရှုကာမျက်လုံးမှိတ်၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရင်းတွေးမိလိုက်သည်။ 

ထွေးနွယ် ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတော့ ကျော်ကျော်ဆိုသောကောင်လေးပို၍ရဲလာပုံရသည်။ ထွေးနွယ်၏တင်သားကြီးတွေကို သူ့လက်လေးဖြင့်မထိတထိလေးပွတ်ကြည့်သည်။ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အိအိဖောင်းဖောင်းတင်သား ကြီးတွေကို အသာလေးဖိဖိကြည့်သည်။ စိတ်ထဲမှာမရိုးမရွဖြစ်လာပေမယ့် ထွေးနွယ်မလှုပ်ရဲ အသာလေးဆက်ပြီးငြိမ်နေသည်။ ဒီတော…ကျော်ကျော်ပို၍ရဲလာသည်။ ထွေးနွယ်၏တင် သားကြီးတွေကို သိသိသာသာကြီးကိုင်တွယ်ကာ ဆုပ်နယ်လာသည်။

ထွေးနွယ်ဆက်ပြီး ငြိမ်နေလို့မဖြစ်တော့။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်းသိသွားရင် ကောင်လေးထွက်ပြေးသွားလိမ့် မည်။ ထွေးနွယ်မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲဖွင့်ကာ လက်တစ်ဖက်က ကျော်ကျော်၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ရင်လျားထားသော ထမီကိုရင်ဘတ်မှဆွဲချွတ်လိုက်ကာ တစ်ပါတည်း ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

 ““မမထွေး….ကျွန်နော်…..ဟို…..ဟို….”” 

ကျော်ကျော်က ကြောက်အားလန့်အားပြောနေပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေက ထွေးနွယ်၏နို့တွေကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်နေသည်။ ကောင်လေးလက်ကိုကိုင်ထားသော ထွေးနွယ်၏လက်ကမ လွှတ်…..ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် ကျော်ကျော်၏ပါးစပ်ကိုလှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ ကျော်ကျော်အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့စကားသံရပ်သွားပြီး ထွေးနွယ်၏မျက်နှာကိုလှမ်းကြည့်သည်။ ရီဝေသောမျက်လုံးအစုံဖြင့် သူ့မျက်နှာကိုကြည့်နေသော ထွေးနွယ်၏မျက်နှာလေးက သူ့ကိုပြုံးပြလိုက်တာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ထွေးနွယ်ကကျော်ကျော်၏ လက်တစ်ဖက်ကိုပါ လှမ်းကိုင်ကာ သူမဖက်ကိုဆွဲယူလိုက်တော့ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲဆင်းချင်နေသည့် ကျော်ကျော်မှာသူမအပေါ်သို့မှောက်လျှက်သားကျလာပြီး ချက်ခြင်းပင်ကုတင် ဘေးတွင်ရှိနေသေးသည့် သူ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပါ ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ထွေးနွယ်ကိုအငမ်းမရဖက်ကာ ထွေးနွယ်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ဒလစပ်နမ်းလိုက်ရာမှ သူမ၏ရင် ဘတ်ပေါ်သို့ ကျော်ကျော်၏မျက်နှာကမှောက်ကျသွားသည်။ ကလေးတစ်ယောက်နို့စို့သလို ထွေးနွယ်၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကျော်ကျော်က တပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ ထွေးနွယ် သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ရင်ဘတ်လေးကိုကြွကာကြွကာ ဖြင့် နို့အစုံကို ကျော်ကျော်၏မျက်နှာသို့ ကပ်ကပ်ပေးသည်။ ဘေးကနေ သူမပေါ်မှောက်ထားသည့် ကျော်ကျော်၏ကိုယ်နှင့်ပိနေသော ထွေးနွယ်၏လက်တစ်ဖက်က တရွရွလှုပ်ရှား၍လာ သည်။ ကျော်ကျော်၏ပေါင်ကြားကိုစမ်း၍ပင့်ကိုင်သည်။ 

 ““ဟယ်…အယ်..နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး…လူကသာငယ်တာ….ပစ္စည်းကြီးက ခင်မောင်ထွေးလောက်ကိုရှိသည်…”” 

ကျော်ကျော်ကတော့ နို့စို့တာမ၀နိုင်သေး။

နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေသည်။ ထွေးနွယ်၏လက်က သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို အသာစမ်းပြီးဖြုတ်လိုက်ရာက ပုဆိုးကြား သို့တိုး၍၀င်သွားကာ လီးတန်ကြီးကိုမိမိရရဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပူနွေးမာကျောလှသော လီးချောင်းကြီးအတွေ့က ထွေးနွယ်စအိုလေးကို ရှုံ့သွင်းမိသည်အထိပင်ဖြစ်သွားရသည်။ ထွေးနွယ် ကျော်ကျော်၏လီးတန်ကြီးကို အသာလေးပွတ်ပေးကာ ဖွဖွလေးကိုင်၍ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ပြီးတော့ ဥကြီးတွေကိုလည်းစမ်းပြီး ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပေးသည်။

ကောင်လေးက လည်းအလာကြီး ထွေးနွယ်၏နို့တွေကိုမပြတ်တမ်းစို့နေရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က ထွေးနွယ်၏ပေါင်ကြားကိုစမ်းလိုက်သည်။ ထွေးနွယ်ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲပေးလိုက်သည်။ ထွေးနွယ်၏စောက် မွှေးလေးတွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက် အသာလေးဆွဲလိုက်ဖြင့်လုပ်နေသည်။ ထွေးနွယ်အသဲယားလာပြီး သူမလက်ထဲမှကျော်ကျော်၏လီးကြီးကို ခပ်သွက်သွက်လေးဂွင်းတိုက်ပေးလိုက် သည်။ ကျော်ကျော်၏လက်က ထွေးနွယ်၏စောက်ဖုတ်ကိုရွရွလေးပွတ်ပြန်သည်။

““အို…..အဟင့်…ဟင့်…”” 

ထွေးနွယ် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။ ဟုတ်တယ်လေ……။ ကျော်ကျော်တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကိုမပွတ်တတ်ပွတ်တတ်နှင့် လက်ဖဝါးနဲ့ဖိပြီး ပွတ်လိုက်တော့ သူ့လက်ဖဝါးက ပြူးထွက်နေသောစောက်စေ့လေးကိုပွတ်လှည့်လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ထွေးနွယ်ငြီးသံလေးထွက်ကာ အသားလေးတုန်သွားတာကိုမြင်လိုက်ရပြီး သူပွတ်တာဟုတ်ပြီလို့ သတ်မှတ်ကာ ထိုအတိုင်းထပ်၍ပွတ်ပြန်သည်။ 

 ““အို….အို….ဟင့်…အို…”” 

““ကျော်….ကျော်…ဘယ်နဲ့လုပ်နေတာလဲ….မမ မနေတတ်တော့ဘူ…ထတော့….”” 

ကျော်ကျော်လည်းမနေနိုင်တော့ပါ။ ထွေးနွယ်လက်ထဲက သူ၏လီးကြီးက အဆမတန်ကြီးကာ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေပြီ။ ကျော်ကျော်ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုခေါင်းမှနေကျော်၍ ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ကိုထွေးနွယ်၏ခြေရင်းဖက်သို့အရွှေ့ ထွေးနွယ်ကပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍ထောင်ကာကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၀မ်းဗိုက်ပေါ်သို့ ရောက်အောင်ကွေးတင်ပစ် လိုက်သည်။ ကျော်ကျော်ကြည့်နေတုန်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအထူအပါးကြီးနှစ်ခုက ပထမတော့တက်လာပြီးနောက် စောက်စေ့အောက်ဖက်အကွဲကြောင်းနေရာလေးဘေးနှစ်ဖက် သို့ဆွဲတင်လိုက်သလိုပြဲသွားသည်။

တွင်းပေါက်လေးတော့ ပေါ်မလာပါ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီနေရာလေးကို သူ့လီးထိပ်ကြီးတေ့လိုက်ပြီး ကျော်ကျော်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

 ““ဗြစ်….ပြွတ်…ပြွတ်…အိုး….အို….အား….အား…”” 

ဖိသွင်းလိုက်သောလီးကို ကျော်ကျော်ကအရှိန်မထိမ်းနိုင် လီးကတစ်ခါတည်းအဆုံး၀င်သွားသည်။ ထွေးနွယ်၏ကျောလေးကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့ကာသွား၏။ လန့်ပြီးဗြုံးက နဲတစ်ဆုံး၀င်သွားသော လီးကိုညှစ်လိုက်မိတော့ ကျော်ကျော်တန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးအတင်းနင်းဆောင့်တော့သည်။ 

 ““ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်…ပလွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….”” 

 ““အင်း….ဟင်း…..အိုး…အိုး….အဟင်း….”” 

မထူးတော့ပြီ သူဆောင့်ချင်သလိုသာဆောင့်စေတော့ ထွေးနွယ်ကအောက်ကကော့ကော့ပေးပြီး သူမစိတ်တွေကိုလွှတ်ထားပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်ဘေးတွင် ထောက်ထားသော ကျော်ကျော်၏လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး နို့ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ သဘောပေါက်သွားသော ကျော်ကျော်ကနို့နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်၍ ဆက်ဆောင့်သည်။

““ပြွတ်…..ပလွတ်…ဖွတ်…..ဖွတ်…အိုး….အိုး….အ….အ…..ကျော်…..အီး…ဟင်း….”” 

ထွေးနွယ်ခေါင်းလေးကြွတက်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်သွားခိုက် ကျော်ကျော်၏လီးထိပ်မှလည်း သုတ်ရည်များပန်းထွက်ကာ နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။


ပြီးပါပြီ။