အားကိုးရာ (စ/ဆုံး)

အားကိုးရာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အာကာမင်း

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဒေါ်နွယ်နီစိုးဆိုတာက အလယ်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမတယောက် ဖြစ်သောကြောင့်သာ ဒေါ်တပ်ခေါ်ရသော်လည်း အသက်အားဖြင့်မု ၂၆ နှစ်ခန့်သာရှိသေးသည်။ ဒေါ်နွယ်နီစိုးမှာအရင်ဘဝကဆုတောင်းကောင်းခဲ့ခြင်းကြောင့် ရုပ်ရည်အားဖြင့်ချောမောလှပကာ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်းလှပသည်။ 

သူမမှာ ဝိုင်းစက်ပြီးကြည်လင်သော မျက်လုံးအစုံ ၊ ပေါ်လွင်သောနှာတံနှင့်ဖြူးဆွတ်နူးညံ့သော အသားအရည်ကိုပိုင်ဆိုင်ထားသည့်အပြင်ရင် ၃၄ ၊ ခါး ၂၇ ၊ တင် ၃၆ တို့ဖြင့် အလှသွေးကြွယ်လျက်ရှိသည်။ 

ထိုသို့ အလှသွေးကြွယ်လျက်ရှိနေသော်လည်း ဆရာမလေးနွယ်နီစိုးမှာ အပျိုတယောက်မဟုတ်ဘဲ ကလေးတယောက်ရဲ့အမေ မုဆိုးမပေါက်စလေးလည်းဖြစ်သည်။ သူမခင်ပွန်းသည်မှာ အရက်ကိုနှစ်ခြိုက်စွာသောက်တတ်ပြီး ထိုအရက်ကြောင့်ပင် ကားမတော်တဆမှုဖြင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်မှာ ၆လခန့်ပင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

သူမ၏ရုပ်ရည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့်သူမကိုချစ်ခင်နှစ်သက်ကြသောသူတွေများပြားခဲ့သော်လည်းသူဌေးလေးကိုသူရကိုဘဲ ရွေးချယ်ကာလက်ထပ်ခဲ့သည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ကိုသူရကတကောင်ကြွက်ဖြစ်ပြီး ဆွေမျိုးညာတိလည်းမရှိသောကြောင့် မိသားစုပြဿနာတွေလည်း မရှိနိုင်တာကိုစဉ်းစားပြီး ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူမ၏ခင်ပွန်း ကိုသူရဆုံးပါးချိန်တွင် သူမတို့မင်္ဂလာသက်တမ်း ၂ နှစ်ကျော်လေးဘဲ ရှိသေးသည်။ ထို့နောက်တွင်ခင်ပွန်းသည်ကဆုံး ၁၀ လသားအရွယ်သားလေးတယောက်ဖြင့်ဘယ်လိုမှကျောင်းဆရာမအလုပ်ကို ဆက်လက်လုပ်ကိုင်လို့မနိုင်တော့သောကြောင့် လက်ရှိဆရာမအလုပ်ကနေအနားယူခဲ့ရသည်။ 

ကိုသူရပိုင်ဆိုင်သော ဆိတ်ငြိမ်ရက်ကွက်ထဲက တစ်ထပ်တိုက်နဲ့ခြံဝင်းလေးမှာဘဲ ဆက်လက်နေထိုင်ခဲ့သော်လည်းအိမ်တွင်အားကိုးစရာအမျိုးသားတယောက်မှမရှိသဖြင့် သူမ၏ ဖခင် မုဆိုးဖိုဦးစိုးမင်းကိုလည်း သူမတို့သားအမိနှင့်အတူနေရန်ခေါ်ထားရလေသည်။ 

သူမအဖေ ဦးစိုးမင်းမှာ ဘဏ်တခုကစာရေးတယောက်ဖြစ်ပြီး ထိုဘဏ်စာရေးအလုပ်ကနေ အနားယူခိုင်းထားရပြီး သူမခင်ပွန်းရဲ့လုပ်ငန်းတွေကိုဘဲ ဆက်လက်ဦးစီးခိုင်းထားရလေသည်။ သူမဖခင်ကလည်း ကလေးတယောက်နှင့် ဒုက္ခရောက်နေသောသူမ၏ဆန္ဒမှန်သမျှကိုမငြင်းဘဲ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်သာဖြစ်သည်။ 

အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူမမှာ တဦးထဲသောသမီးဖြစ်သည့်အပြင် သူမ ၆ နှစ်သမီးအရွယ်ထဲက သူမ၏အမေကဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့် အဖေဦးစိုးမင်းကသာအဖေလိုတမျိုး အမေလိုတဖုံ စောင့်ရှောက်လာခဲ့သဖြင့် သူမတို့သားအဖကြားကသံယောဇဉ်နှင့် ချစ်ခြင်းတရားက ရေးဖွဲ့ဖော်ပြလို့မရအောင်အထိ ကြီးမားလှပေသည်။

သူမတို့ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးနေထိုင်ခဲ့ကြသော တထပ်တိုက်လေးတွင် သူမတို့လင်မယားအိပ်သည့်အခန်းတခန်း တခြားအိပ်ခန်းအလွတ်တခန်းသာရှိပြီး ကျန်တာတွေက မီးဖိုခန်း အိမ်သာ ရေချိုးခန်းနှင့် ဧည့်ခန်းတို့သာ ရှိသည်။ အခန်းတိုင်းတွင် အဲယားကွန်းပါရှိသောကြောင့် အသံလုံသည့်အခန်းတွေသာဖြစ်ကြသည်။ သူမက အပူကိုမကြိုက်သည်သာမကပူလျှင်မနေတတ်ပေ။ 

ထို့ကြောင့် သူမကိုချစ်ပြီးအလိုလိုက်သောခင်ပွန်းသည်က အခန်းတိုင်းကိုအဲယားကွန်းတပ်ပြီး သူမအ ကြိုက် လုပ်ပေးထားတာဘဲဖြစ်သည်။ သူမနှင့် ၁၀လသားအရွယ်သားလေးတို့က ယခင်အခန်းမှာသာဆက်လက်နေထိုင်ကြပြီး သူမဖခင်ဦးစိုးမင်းကိုတော့ သူမတို့အခန်းဘေးက လွတ်နေသောအိပ်ခန်းမှာဘဲ နေရာချပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့နေလာကြရင်းဖြင့် အချိန်တလလောက်ပင် ကြာလာခဲ့သည်။ 

ထိုတလအတွင်း အဖေကလုပ်ငန်းကိစ္စတွေကို ကောင်းစွာနားလည်တတ်ကျွမ်းလာခဲ့ပြီး အားလုံးကိုစနစ်တကျလည်ပတ်လာအောင် စွမ်းဆောင်လာနိုင်ခဲ့သည်။ ထိုတလအတွင်း သူမကတော့ သားဖြစ်သူကိုပြုစုစောင့်ရှောက်ရင်း အိမ်မှုကိစ္စတွေကိုသာ လုပ်နေရသည်။ 

သူမခင်ပွန်းရှိစဉ်ထဲက အိမ်အကူတို့ခြံစောင့်တို့ကို ခေါ်မထားခဲ့သည့်အပြင် အိမ်မှုကိစ္စကလည်း ချက်ပြုတ်ရေး လျှော်ဖွတ်မီးပူတိုက်ရသည့်အလုပ်နှင့် တံမြက်စည်းလှဲ ဖုန်ခါတို့ လောက်သာရှိသဖြင့် သူမဘာသာဘဲအေးအေးသက်သာဖြင့် လုပ်နေခဲ့လိုက်သည်။

ထိုသို့နေလာကြရင်း တခုသောတနင်္ဂနွေနေ့တွင်အဖေလည်းအလုပ်ပိတ်သဖြင့် အိမ်မှာသာရှိနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူမကရေအရင်ဆုံးချိုးလိုက်ပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲအလှပြင်ကာ ဘုရားသွားချင်၍ လိုက်ပို့ပေးရန်အတွက် အဖေဖြစ်သူကို ပူဆာတော့သည်။ 

အဖေကသဘောတူပြီး သူကိုယ်တိုင်ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲကာ အိမ်ကကားနှင့်ပင် ဘုရားသို့သွားကြတော့သည်။ အဖေက အင်္ကျီအဖြူလက်ရှည်နှင့် ပုဆိုးအညိုကွက်ကို တွဲဖက်ကာဝတ်ဆင်ထားသည်။ အဖေ့အသက်က ၄၆ နှစ်ဟုသာဆိုသော်လည်း အလုပ်ကြမ်းမလုပ်ခဲ့ရဖူးသဖြင့် အရွ့ယ်တင်ကာ အသက် ၄၀ လောက်သာ ထင်ရသည်။

သူမက ရင်စေ့အင်္ကျီလက်စကနှင့် ထမိန်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီးဆံပင်ကိုလည်းဗြောင်သိမ်းကာ ဆံထုံး ထုံးထားသောကြောင့်ရှိရင်းစွဲအသက်ထက် အနည်းငယ်ပိုကြီးနေသည်ဟု ထင်နေရသည်။ ကားပေါ်ကဆင်းကြပြီးနောက် အဖေကသူ့ရဲ့မြေးကိုချီထားသဖြင့် သူမက

"ဟွန်း အဖေက သူ့မြေးကိုဘဲချီနေတယ်အဖေ့အတွက် သမီးကအရေးမပါတော့ဘူးလား?"

ဟု မူနွဲ့ကာမေးလိုက်သဖြင့် အဖေကသဘောကျဟန်ဖြင့် ရယ်မောလိုက်ပြီး

"ဟား ဟား ဟား အဖေ့အတွက် အဖေ့သမီးကအမြဲတမ်းပထမပါဘဲကွာ"

ဟု ပြောသဖြင့် သူုမစိတ်ထဲကြည်နူးသွားရကာ အဖေ့ရဲ့လွတ်နေသောလက်တဖက်ကို သူမလက်နဲ့ချိတ်ထားကာ ထိုအတိုင်းဘုရားပေါ်သို့တက်လာခဲာကြသည်။ သူမတို့က အဖေရယ် သမီးရယ် မြေးရယ်ဖြစ်ကြသော်လည်း သူမတို့ကိုမြင်ရသော လူတိုင်းက မိသားစုလေးတခုဟုထင်နေကြသည်ကို မျက်လုံးတွေကဖော်ပြနေကြသည်။

ထိုသို့ ဘုရားဖူးကြပြီးနောက် မနက်စာကိုဟော်တယ်တခုတွင်စားလိုက်ကြပြီး နေ့လည်ခင်းပြသောရုပ်ရှင်တကားကို သူမ၏ပူဆာမှုဖြင့် ကြည့်ခဲ့ကြသေးသည်။ သူမခင်ပွန်းရှိစဉ်တုန်းထဲက သူမနှင့်အတူအပြင်ထွက်ပြီး လည်ပတ်တာမျိုးက ရှားပါးလှပြီး တခါတရံမှသာထိုသို့ သွားတတ်ကြသည်။ ထိုနေ့က တနေကုန်လိုလို သူမဖင်ခင်ရဲ့လက်မောင်းကိုဖက်ထားခဲ့ပြီး ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာထိုင်ရင်းလည်း ဖက်ထားနေခဲ့သည်။ 

ထိုသို့မိသားစုအတူတကွ လည်ပတ်ရတာမျိုးကို သူမအလွန်ပင်ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပြီး သူမဘဝထဲတွင် သူမဖခင်သာရှိနေလျှင် အရာအားလုံးပြည့်စုံနေသလိုပင် ခံစားရသည်။ ဖခင်ဆီကနေထွက်ခွာလာခဲ့သော် အိမ်ထောင်သက် ၂ နှစ်ကျော်အချိန်တွေက သူမအတွက် ပြည့်စုံကုံလုံသောပျော်ရွှင်မှုကို မဖန်တီးပေးနိုင်ခဲ့တာကိုသူမအသိဆုံးဘဲဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့် သူမဖခင်ကိုသုမဘဝထဲသို့ အပြီးအပိုင်ဝင်လာစေရန်နှင့် ဘယ်တော့မှပြန်ထွက်မသွားအောင် လုပ်ရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ထိုဆုံးဖြတ်ချက်ကားသူမဖခင်နှင့်သူမက သားအဖလိုပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲနဲ့ လင်မယားသာဖြစ်သွားကြလျှင် သူမအဖေနဲ့ထာဝရအတူတူ နေနိုင်တော့မည်ဖြစ်သည်ဟု မိုက်မိုက်မဲမဲပင် ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့သည်။

ထိုညက သူမရဲ့သားကိ နို့အဝတိုက်လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှာဘဲ သိပ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမအခန်းထဲက နေထွက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာခုံရှည်ပေါ်မှာ တယောက်ထဲအိပ်စက်နေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင်မှာဘဲ သူမဘေးသို့အဖေရောက်လာပြီး

"သမီး အခန်းထဲမှာမအိပ်ဘဲဒီမှာဘာလို့လာအိပ်နေရတာလဲ"

ဟု မေးလာသည်။ သူမကအိပ်နေရာကနေ ထထိုင်လိုက်ပြီး

"သမီးအခန်းထဲက အဲယားကွန်းက သိပ်မအေးတော့လို့ဧည့်ခန်းထဲမှာဘဲ အိပ်မလို့ပါအဖေ"

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အဖေက

"ဟာ ဒီမှာအိပ်လို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲသမီးရယ်ကဲလာ လာ အဖေ့အခန်းထဲလိုက်အိပ်"

ဟု ပြောသဖြင့် သူမအနေနဲ့ဟန်ပင်မဆောင်တော့ဘဲ အဖေ့အအခန်းထဲကို လိုက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်ကြသောအခါအဖေက

"ကုတင်က သိပ်မကျယ်ပေမယ့် ဖြစ်သလိုအိပ်ကြတာပေါ့သမီးရယ်"

ဟု ပြောသဖြင့် သူမက

"ရပါတယ် အဖေရယ်သမီးအိပ်တတ်ပါတယ်"

ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် အဖေကတစုံတခုကိုစဉ်းစာမိဟန်ဖြင့်

"မြေးလေးကိုရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲသမီး"

ဟု မေးလာသောအခါ သူမက

"အဖေ့မြေးက နို့အဝစို့ပြီးအိပ်နေပြီလေပြီးတော့ သားလေးကညအိပ်ရင် မနက်လင်းမှဘဲ နိုးတတ်တာအဖေရဲ့"

ဟု ဖြေလိုက်ကြပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာခဲ့လိုက်သည်။ထိုညက အဖေနဲ့အတူ ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေလိုက်သည်။ ကုတင်ကတယောက်အိပ်ကုတင်ဖြစ်သောကြောင့် သူမတို့သားအဖနှစ်ဦးမှာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းထိကပ်နေကြသည်။ အဖေကခပ်ခွာခွာလုပ်နေခဲ့သော်လည်း သူမကအဖေ့ကိုကျောပေးထားပြီး သူမရဲ့ကားစွင့်နေသောတင်သားတွေကို အဖေ့ပေါင် တွေနဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်သည်။ 

ထို့ကြောင့် သူမဖင်ကြားထဲသို့အဖေ့ရဲ့လီးကလာထောက်လာသဖြင့် အဖေလီးတောင်နေပြီဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ သူမဖင်တွေကို ဘယ်ညာယမ်းပြီး အဖေ့လီးကိုပွတ်သပ်ပေးနေသည့်အချိန်အထိ အဖေနဲ့သူမကတယောက်နဲ့တယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြသေးပေ။ အမေကသူမငယ်ငယ်ထဲကဆုံးသွားခဲ့သဖြင့် အဖေဆာနေတာကို သူမတပ်အပ်သိနေသည်။ 

အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျှင် သူမအပျိုတုန်းထဲက အဖေ့အပေါ်မှာစိတ်ဝင်စားခဲ့ပြီး အိမ်ထောင်ကျပြီးယခုအချိန်အထိ အဖေ့အပေါ်ထားသောစိတ်က ပြောင်းမသွားခဲ့ချေ။သူမခင်ပွန်းနဲ့ဆက်ဆံကြတိုင်း သူမအဖေဦးစိုးမင်းရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ယောင်လာတတ်ပြီး တယောက်ကျိတ်ရှက်ခဲ့ရတဲ့ညတွေကများလွန်းခဲပြီ။

ဒီညတော့ အဖေ့ကို မြူဆွယ်ပြီး သူမဆန္ဒရော အဖေ့ဆန္ဒကိုပါ ဖြေဖျောက်မည့်အပြင် သူမဘဝထဲသို့ အဖေအပြီးအပိုင် ဝင်လာတော့မည်လည်းဖြစ်သည်။ သူမဖင်ကြားက တောင်မတ်နေသောအဖေ့လီးကို ဖင်နဲ့ပွတ်ဆွဲပေးနေစဉ်မှာပင် အဖေ့ရဲ့လက်တဖက်ကသူမနို့ပေါ်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ကာ

"သမီးးး"

ဟု တုန်ရီနေသောအသံဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက အဖေ့ကိုသမင်လည်ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး

"အဖေရယ်"

ဟု တိုးတိုးလေးရေရွတ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့အကြည့်က အဖေ့ကိုမီးစိမ်းပြနေသည်ဟု အဖေကရိပ်မိသိရှိသွားပြီး သူမဝတ်ထားသောထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိလှန်တင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဖြူဖွေးပြီး ကားစွင့်မို့မောက်နေသော သူမဖင်သားတွေက ရှင်းလင်းစွာထွက်ပေါ်လာသည်။ 

သူမက ဒူးနှစ်ဖက်ကိုကွေးလိုက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးလိုက်သောအခါ အဖေ့လီးကသူမဖင်ကြားထဲက ပြူးထွက်လာသော သူမစောက်ပတ်အပေါ်မှာ ထောက်ထားသလိုဖြစ်သွားသည်။အဖေက သူ့ရဲ့ခါးကိုကော့လိုက်သောအခါ အဖေ့ရဲ့တုတ်ခိုင်သောလီးက သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုထိုးခွဲကာ သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ တအိအိနဲ့တိုးဝင်သွားသည်။

ထို့နောက် အဖေ့လက်ကသူမနို့ကို အားနဲ့ဆုပ်ကိုင်ထားပြီးသူမစောက်ပတ်ကိုဆောင့်လိုးတော့လေသည်။ ထိုအခါ သူမက

"အား အဖေ အ ဖြေး ဖြေးဖြေး"

အဖေကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆောင့်လိုးနေသဖြင့် သူမစောက်ပတ်လေးမှာ ချက်ခြင်းလိုပင် အရည်တွေရွှဲလာခဲ့ပြီး အဖေ့လီးအဝင်အထွကိကို သုမရဲ့စောက်ရည်တွေက ချောဆီအဖြစ် အသုံးတော်ခံပေးနေသည်။ သူမက အဖေ့ကိုနောက်တကြိမ်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ အဖေကသူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုတ်ယူနမ်းလိုက်ပြီး ခါးကိုကော့ကာကော့ကာဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကိုလိုးနေလေသည်။ 

သူမက လျှာလေးကိုအဖေ့ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းပေးလိုက်သောအခါ အဖေကသူမလျှာကို အငမ်းမရစုတ်ရင်း ပြင်းထန်သောဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ဆောင့်လိုးနေသည်။ထိုသို့ ရာဂရမ္မက်စိတ်ပြင်းထန်စွာဖြင့် နမ်းရင်း အချိန်အတော်ကြလာသောအခါ သူမလည်းညောင်းလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူမကအနမ်းကိုရပ်လိုက်ပြီး

"အဖေ သမီးညောင်းနေပြီ"

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အဖေက

"ဒါဆို သမီးပက်လက်ကလေး အိပ်လိုက်နော်"

ဟု ပြောလေသည်။ သူမက အဖေပြောသည့်အတိုင်း ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်ပြီး အပိုအဖြစ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပါ ကားပေးထားလိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမစောက်ပတ်လေးမှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကနေ ပေါ်ထွက်လာသည်ကို အဖေက

"သိပ်လိမ္မာတာဘဲ သမီးရယ်အရမ်းအလိုက်သိတတ်တာဘဲ"

ဟု ပြောရင်း သူမပေါင်ကြားထဲဝင်လာသည်။ သူမကအဖေ့ရဲ့တောင်မတ်နေသောလီးကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပေးလိုက်သည်။ သူမစောက်ပတ်ထဲ ပြန်ဝင်လာသော အဖေ့ရဲ့တုတ်ခိုင်သောလီးကို သူမအလွန်သဘောကျပြီး ယခုအခြေအနေကိုလည်း အလွန်ပင်ကျေနပ်နေလေသည်။အဖေ့ရဲ့လီးက သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးအထိဝင်သွားသောအခါ သူမက

"ဖြေးဖြေးလိုးနော်အဖေတအားမမြန်လိုက်နဲ့"

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အဖေကသူမမျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ပြီး

"ခုနက အရမ်းနာသွားလို့လားသမီး"

ဟု ကြင်နာစွာမေးလာသည်။ အဖေ့ရဲ့အသံနှင့် မျက်နှာအမူအရာတို့ကိုကြည့်ပြီး သူမရင်ထဲလှိုက်ခနဲဖြစ်သွားခဲ့ကာ အဖေ့နှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်းပြစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက

"နာလို့မဟုတ်ဘူးအဖေရဲ့အဖေကြမ်းရင် ခဏလေးနဲပြီးသွားမှာစိုးလို့ပါ"

ဟု တိုးတိုးလေးပြန်ပြောလိုက်သည်။ အဖေက

"သမီးက အဖေ့ကို အကြာကြီးလိုးစေချင်တာလား?"

ဟု ပြန်မေးလာသည်။ သူမက

"ဒါပေါ့ အဖေရယ်သမီးအဖေ့ကို အရမ်းချစ်မိလို့ ခုလိုလုပ်ရတာကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်"

ဟု တောင်းပန်လိုက်သည် အဖေက

"မဟုတ်တာဘဲသမီးရယ်တောင်းပန်ခြင်းတောင်းပန် အဖေကဘဲတောင်းပန်ရမှာပါ"

ဟု ဆို့နင့်စွာပြောလာသဖြင့် သူမက

"အဖေ"

"ဟင် ဘာလဲသမီး"

"သမီးကို ချစ်လား?"

"ချစ်တာပေါ့သမီးရယ်"

"တကယ်ချစ်တာ သေချာလို့လားအဖေရယ်"

"သမီးကလဲကွာအဖေ့မှာ ချစ်စရာဆိုလို့ သမီးတယောက်ထဲရှိတာလေအဖေ့သမီးက အဖေ့ရဲ့အချစ်ဆုံးပါ"

"ဒါဆို အဖေသမီးနဲ့ လက်ထပ်ရဲလား?"

"ဟို ဒါ ဒါကသမီးရယ်"

"အဖေလက်မထပ်ရဲဘူး မလား"

"အဖေက သမီးကိုလက်မထပ်ရဲတာမဟုတ်ဘူး သမီးပတ်ဝန်းကျင်က သမီးကို မကောင်းပြောလာမှာကိုအဖေကမခံချင်တာပါ"

"ဒါဆိုလည်း တိတ်တိတ်လေးလက်ထက်ကြမယ်လေအပြင်မှာဆိုရင် သားအဖလို နေကြပြီးအိမ်ထဲမှာ လင်မယားလိုနေကြမယ်"

"သမီးရယ် ဒါက...."

"ဘာလဲ အဖေကဒါလည်းသဘောမတူသေးဘူးလား?"

"ဒါက အကောင်းဆုံးအကြံလို့ပြောမလို့ပါသမီးရဲ့"

"ဟွန်းးးးဘာသမီးလဲသူများစောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးကြီးတချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်နေတာတောင် ခုထိသမီးလုပ်နေတုန်း"

"အမ် ဒါဆိုဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲတသ်လုံးသမီးဘဲခေါ်လာတာလေ"

"ခုက မတူတော့ဘူးလေသမီးခေါ်ရင် ဆက်မလိုးနဲ့တော့မယားခေါ်နိုင်မှ လာလိုး"

"ကဲကဲ ခေါ်ပါ့မယ် မယားလေးရယ်ခုလိုးလို့ရပြီလား?"

"အင်းးးးရပြီ"

သူမဆီက ခွင့်ပြုချက်ရလိုက်သောကြောင့် အဖေက သူ့ရဲ့လီးကို တချက်ချင်းဆောင့်လိုးတော့သည်။ အဖေ့ဆောင့် ချက်ကပြင်းလွန်းသဖြင့် တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူမခါးလေးပင်ကော့ကော့တက်သွားရလေသည်။ သူမက

"ကောင်းလိုက်တာ လင်ကြီးရယ်ဆောင့် ဆောင့် မြန်မြန်လေးဆောင့်ပေးတော့သမီးပြီးတော့မယ်"

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အဖေ့ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းသည်ထက်ပြင်း မြန်သည်ထက်မြန်လာတော့သည်။

"အား ဆောင့်အဖေ သသမီး ပြီးပြီးးးးးအားးးးးးး"

သူမခန္ဓာကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားချိန်မှာဘဲ အဖေ့လီးထဲက သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေက သူမစောက်ပတ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် သူမတို့သားအဖနှစ်ဦး တယောက်ကိုတယောက် တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း အမောဖြေနေကြသည်။

"အဖေ"

"ဗျာ"

"မနက်မိုးလင်းရင် ရုံးတက်ပြီးလက်ထပ်ကြရအောင်နော်"

"အေးပါသမီးရယ်"

"ပြီးတော့လေသားကိုလည်း ငါ့မြေး ငါ့မြေးနဲ့ မခေါ်ရတော့ဘူးနော်အဖေသမီးသားက အဖေ့သားဘဲ။ ငါ့သားလို့ဘဲခေါ်တော့"

"အေးပါ မိန်းမရယ်မိန်းမပြောတာ နားထောင်ပါ့မယ်"

"ခ် ခ် ခ် ဒါကြောင့် ယောင်္ကျားကို ချစ်နေရတာရှင့်"

"ဟား ဟား ဟား"

"ခစ် ခစ် ခစ်"

မှတ်ချက်

MY WIDOW DAUGHER ကို ဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း ရိုးသားစွာဝန်ခံရင်း

လေးစားစွာဖြင့်

ArKar Minn

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။

ဦး အပိုင်း ( ၂ )

ဦး အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ငါ့လင် သာဂိ

" မေရီ "

" ပြောလေ နှင်း"

" နင် ဦး ကို ရင်ခုံနေပြီလား"

" အာ ဘာတွေ လာမေးနေတာလည်း"

" နင့်မျက်နှာလေးက ဦးနဲ့တွေ့ရင် ပြုံးလို့လေ"

" အင်း ဟုတ်တယ်ဟ၊ ဦး နဲ့ တွေ့ရင် စိတ်ထဲမှာ နွေးထွေးသလို ခံစားမိတယ်"

" နေစိုးတော့ သနားပါတယ်ဟာ"

" အာ အဲ့ကောင်အကြောင်း မပြောနဲ့တော့၊ ငါ စိတ်ကုန်သွားပြီ၊ သူက ငါ့ကို အသားယူဖို့ဘဲ ကြံစည်နေတာလေ။ ငါ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ အပိုင်သိမ်းချင်နေတာ ငါသိတယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် ငါ သူနဲ့ မတွေ့တော့တာ၊ ဦး ကျတော့ ငါ့ကို ဂရုစိုက်တယ်၊ အလိုလိုက်တယ်၊ ရိသဲ့သဲ့ စကားတောင် မပြောဘူး၊ ငါလည်း မေးပါဦးမယ်၊ နင်ရော ကိုဝင်းကို ကို အတည်တွဲပြီလား"

" အင်း ဟုတ်တယ်လေ"

" ဘယ် အချက်ကြောင့် ပြောင်းလဲ သွားတာလည်း"

" နင့် စကားထဲမှာ ငါ့ အဖြေလည်း ပါတယ် မေရီ၊ ဟုတ်တယ်၊ အရင် ရီးစားတွေတုန်းက သူတို့ လိုခြင်တာ ရပီးရင် ဂရု မစိုက်တက်ကြတော့ဘူး၊ ကိုကို ကြတော့ အဲ့လို မဟုတ်ဘူးဟ၊ တကိုယ်ကောင်း မဆန်ဘူး၊ အလိုက်သိတယ်၊ ဂရုစိုက်တယ်။ နားလည်း ခွင့်လွှတ်ပေးတယ်လေ"

" အေးပါ ငါ ဝမ်းသာပါတယ် နှင်းနှင်းရယ်"

" နေစိုးရေ ဒီနေ့ ငါ့ဦးလေးနဲ့ တွေ့မယ်၊ အဲ့ဒါ မင်း လိုက်ခဲ့"

" ဘယ်မှာ တွေ့မှာလည်း သူငယ်ချင်း"

" သူ့ keeping နဲ့ နှပ်တဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ငါ့ကို ချိန်းလိုက်တာကွ၊ တစ်ခုတော့ မင်းကို ကြိုပြောထားမယ်၊ ဦးလေးနဲ့ တွေ့ရင် မင်းကောင်မလေးက လက်မခံလို့ ကြံရတဲ့ပုံ မပြောနဲ့၊ သူ ကူညီမှာ မဟုတ်ဘူး"

" ဟေ ဘာလို့လည်း"

" သူက လူမိုက် သူတော်ကောင်းကွ၊ သူများ သားသမီးကို အလိုမတူဘဲ ဖျက်ဆီးတာ မကြိုက်ဘူး၊ အေး မင်း ကို လှည့်စားထားခဲ့ပေမယ့် မင်းဘက်က မပြတ်နိုင်လို့ ကားတင်ပြေးမယ် ဆိုရင်တော့ ကူညီလိမ့်မယ်"

" အဲ့ဒါဆို ငါက ဘယ်လို ပြောရမှာလည်း"

" ဒီလို ပြောကွာ........................"

" Ok ok သဘောပေါက်ပြီ၊ ကျေးဇူးဘဲ သယ်ရင်း"

................................................................................................................................

" သူသူ ဒီနေ့ စောစောစီးစီး အလှပြင်လို့ ပါလား။ ဘယ်သွားမလို့"

" အဟီး ဒီနေ့ သူသူ့ sponsor ဦးဦးနဲ့ date ထားတယ်လေ"

" ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ ည ပြန်လာမှာလား"

" မနက်မှ ပြန်လာတော့မယ် နှင်းရေ၊ ဒီနေ့ ဦးဦးကို ရှယ် ပြုစုပေးရမှာ"

" နင့် ဘဝကလည်းဟယ်၊ သူ့ မိန်းမကြီး သိသွားရင် မလွယ်ဘူး"

" ဘဝပေးပေါ့ နှင်းရယ်၊ ဒါပေမယ့် ဦးက သဘောကောင်းတယ်ဟ၊ ငါ့ကို အမြဲတမ်း ခေါ်မတွေ့တာသာ ကြည့်တော့၊ အခုလည်း ငါ့ အတွက် ခြံကွက် တခု ဝယ်ပေးထားပြီ၊ အိမ် ဆောက်က်လို့ ပြီးတာနဲ့ ငါ စင်တင်မှာ သီချင်း မဆိုတော့ဘူး၊ အိမ်ဆိုင်လေး တခု ဖွင့်ပြီး ဦးကိုဘဲ သီးသန့် ပြုစုတော့မှာ"

" အေးပါ ငါ ဝမ်းသာပါတယ် သူသူရယ်"

...........................................................................................................................

တိုက်ခန်းထဲတွင် ဦးမင်းကို တစ်ယောက် သူသူဆိုသော မိန်းမချောလေးအား ပွေ့ဖက် နမ်းရှိုက်ရင်း ဘီယာ သောက်နေသည်။

" သူလေး"

" ရှင် ဦး"

" ခဏနေရင် ဦး တူဝမ်းကွဲ လာလိမ့်မယ်။ ဦးကို အကူအညီ တောင်းထားလို့"

" သူသူ ရှောင်ပေးရမလား ဟင်"

" မလိုဘူး သူသူ၊ ဦး ပြောချင်တာက သူသူ့အတွက် ဝယ်ထားတဲ့ ခြံကို သူတို့ ခဏ သုံးလိမ့်မယ်၊ အဲ့ဒါ"

" အော် ဦးရယ်၊ ဦး ဝယ်ထားတဲ့ ခြံက ဦးသဘောပေါ့"

" အဲ့ဒါကြောင့် သူလေးကို ချစ်နေရတာ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

" ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"

" ဝင်ခဲ့ဟေ့"

နေစိုးတို့ အဖွဲ့ ဝင်လာသည်။ သူသူ နေစိုးအား မြင်ဖူးသလိုလို ရှိသဖြင့် စဉ်းစားကြည့်သည်။ ရုတ်တရက် စဉ်းစားလို့ မရပေ။

" မင်း ဟိုနေ့ကပြောတာ သိပ်မရှင်းဘူး၊ ငါ့ကို သေခြာ ရှင်းပြစမ်း"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးလေး၊ ဒီလိုပါ၊ ဒါက ကျွန်တော့ သူငယ်ချင်း နေစိုး၊ အခု သူနဲ့ တွဲနေတဲ့ ကောင်မလေးက သူ့ကို ချူစားသွားပြီး တစ်ခြား တစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတာ၊သူက ကောင်မလေးကိုလည်း မပြတ်နိုင်ဘူး"

" မင်းက ကိုယ့်ကို မချစ်တဲ့ သူကိုများ ဖတ်တွယ်နေသေးတယ်ကွာ"

" ကျွန်တော်က တကယ် ချစ်တာကိုး ဦးလေးရယ်"

" အေး ဟုတ်ပြီ ငါ ဘာကူညီရမလဲ"

" ဦးလေးကို ဟိုတနေ့က ပြောထားသလို ဦးလေးရဲ့ ကားရယ်၊ ခြံ အသစ်ရယ် ခဏ သုံးမလို့"

" ရတယ်လေ ရော့ ဒီမှာ အိမ်သော့နဲ့ ကားသော့၊ ခြံဝန်းကတော့ တံခါး မရှိသေးဘူး၊ ဒါပေမယ့် ခြံက ကျယ်တော့ မင်းအတွက် အေးဆေးပါ အဟဲ။ အေး ပြဿနာတော့ မဖြစ်စေနဲ့ကွာ နော"

" ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါ ဦးလေး"

နေစိုးတို့ အဖွဲ့ ပြန်သွားကြသည်။

" ဦးကလည်း သူများ သားသမီးကို ဖျက်စီးမယ့်ကိစ္စ အားပေးနေတယ်"

" အော် သူလေးရယ်၊ ဒါ ဖျက်စီးတာ မဟုတ်ဘူးလေကွာ၊ သူ့ကို လှည့်စားသွားတဲ့ လူကို အပိုင်သိမ်းတာမို့ ကူညီလိုက်တာပါ"

" တကယ်လို့များ သူသူ့ကို အဲ့လို ကြံမယ့်လူ ရှိလာရင် ဘယ်လို လုပ်မလည်း"

" အဲ့ကောင် တွေ့ရာသင်္ချိုင်း ဓါး မဆိုင်း သတ်ပစ်မှာပေါ့ကွ"

" အိုးးးး ချစ်လိုက်တာ ဦးရယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

ဦးမင်းကို သူသူ့ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးများကို ပြန်လည် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ 5 mins ခန့် လျှာခြင်း ခလုပ်တိုက်အပြီး သူသူ ထိုင်ရာမှ ထကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်၍ ဦးမင်းကို ပေါင်ကြား ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးမင်းကို၏ ဘောင်းဘီ ဇစ်အား ဖွင့်ကာ အထဲမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

" အိုးးးဦးဟာကြီးက မာ တောင်နေဘီ"

" သူလေးကို ဖက်ထားကတည်းက ဒီကောင် မာန်ဖီနေတာလေ အဟဲ။ ဟိုကောင်တွေ လာမှာမို့ သည်းခံနေရတာ"

" ဟင်းဟင်းဟင်း ဦးက ပြောတော့မယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

" အားးးးးရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ သူလေးရယ်"

သူသူ ဦးမင်းကို၏ လီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက် ပွတ်သပ် ကွင်းတိုက်ပေးရင်း လီးဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ ဦးမင်းကို ခေါင်း မော့သွားကာ တဟင်းဟင်း ညည်းညူနေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးးးးရှီးးးးးးးး"

သူသူ စိတ်တိုင်းကျ စုပ်ပေးပြီးသော်

" ကဲ သူလေး လုပ်ကြစို့ကွာ၊ လာ ခုံပေါ်မှာ လေးဘက် ကုန်းပေး"

သူသူ ဦးမင်းကို ပြောသည့် အတိုင်း ထိုင်ခုံ လက်ကိုင်အား လက်ထောက်၍ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးမင်းကို သူသူ့ မီနီစကပ်လေးကို ခါးပေါ် ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချလိုက်ရာ အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးမင်းကို လီးဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲလေးအား အထပ်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။

" အ..အ အဟာ ဦးရယ်"

လီးဒစ်က တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးကို ထိမိရာ သူသူ့ ကိုလေး တွန့်သွားသည်။

" ဟင်းးး ကျွတ်စ် ဦး ထည့်တော့ကွာ"

သူသူ့ဖင်လေး နောက် ကော့ကော့ ပေးရင်း ခပ်ညုညုလေး ပြောလိုက်သည်။ ဦးမင်းကို လီးဒစ်အား စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့ကာ ဆောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" ဗျိဗျစ်ဗွတ် အားးးဟားးးးဟားးဟားးးး"

လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသော် ဦးမင်းကို ဆက်မသွင်းဘဲ စိမ်ထားကာ သူသူ့ကိုယ်ပေါ် ကိုင်းထားပြီး၊ အနောက်ကနေ အင်္ကျီထဲ လက်လျှိုကာ သူသူ့နို့သီးများ ပွတ်ချေနေသည်။

" အင်းးးဟင်းးးဟင်းးး ဦးရယ် လုပ်တော့ကွာ လူကို နှိပ်စက်နေတယ်"

သူသူ့ စကားသံကြောင့် ဦးမင်းကို သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်သည်။ သူသူ့ ဂုတ်ပိုးလေးအား နမ်းလိုက်ပြီးနောက် သူသူ့ ခြေထောက် တစ်ဖက်ကို ထိုင်ခုံပေါ် တင်လိုက်ပြီး ခါးကို ဖိလိုက်သည်။ ဦးမင်းကို လိုချင်သော အနေအထား သို့ ရောက်သော် သူသူ့ ခါးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ကြုံးတော့သည်။

" အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အ...အ...အ...အ ဇွိဇွိဗွတ်ဗွတ် အအအဟာ"

သူသူ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အံကြိတ်၍ ခံနေရသည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ထိမိ ပြင်းထန်လွန်း သဖြင့် ခေါင်းများ ခါရမ်းနေသည်။ လီး အဝင် အထွက်မှာလည်း သွက်လွန်းလှသည်။

" ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အ..အ..အ..အ ဗျစ်ဗျစ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဇွိဇွိ ဗျစ်ဗျစ် အ..အ..အအ အားးးးးးဟားးးးရှီးးးးးး"

ဦးမင်းကို လီးအား သူသူ့ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်၍ ကပ်ထားကာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲ သုတ်ရည်များ ပန်း ဝင်လာသည်နှင့် သူသူလည်း တချီ ကောင်းကောင်း ပြီးသွားသည်။

...............................................................

ဦးမင်းကို ခရီးထွက်ရမည် ဖြစ်၍ မနက် စောစော သူသူ Taxi ငှားကာ အဆောင်သို့ ပြန်ခဲ့သည်။ အဆောင် နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရပ်ထားသော ကားတစီးကို ဂရု ပြုမိသည်။ လူ လေးယာက် ကားအနီးတွင် မတ်တပ် ရပ်နေသည်။ ကားမှာ ဦးမင်းကို၏ ကားနှင့် တူလှသည်။ ထိုစဉ် အဆောင်ထဲမှ မေရီ ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ နှုတ်ဆတ်မည် အလုပ် မေရီက သူမကို မတွေ့ဘဲ လမ်းကြားလေးထဲ လျှောက်သွားသည်။

" နေစိုး နင် ငါ့ကို ဘာကိစ္စ တွေ့ချင်တာလည်း"

" နင်က ငါ့ ရီးစားလေ၊ ငါ လွမ်းလို့ လာတွေ့တာ"

" နင်နဲ့ ငါ တွေ့စရာ မလိုတော့ဘူး"

" အော နင်က ဟိုဘဲကြီးကို ကြွေနေပီပေါ့"

" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်လည်း၊ နင် တခြား ပြောစရာ မရှိရင် ငါ သွားတော့မယ်"

မေရီ ပြောပြောဆိုဆို ချာကနဲ လှည့် အထွက်။

" မေရီ နေဦး"

" ဘာလည်း အုအုအု အူးးးးးးးး"

နေစိုး မေရီ့ လက်မောင်းအား ဆွဲ၍ ပါးစပ်အား မေ့ဆေး ခပ်ထားသော လက်ကိုင် ပုဝါဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။ 5 sec အကြာတွင် မေရီ့ ကိုယ်လေး ပျော့ခွေသွားသဖြင့် နေစိုး ပွေ့ချီကာ ကားထံသို့ ခပ်သွတ်သွတ်လေး လျှောက်သွားသည်။ အခြေအနေကို ကြည့်နေသော နေစိုး သူငယ်ချင်းများက ကားစက်ကို အစဉ်သင့် နှိုးထားလိုက်သည်။ မေရီ့အား ကားနောက်ခန်းထဲ ထည့်လိုက်ပြီး မြို့ပြင်သို့ တရှိန်ထိုး မောင်းထွက်လိုက်သည်။

သူသူ အဆောင် ရောက်သော် နှင်းနှင်းအား

" မေရီ ဘယ်သွားလိုက်တာလည်း နှင်း"

" သူ့ ကောင်လေး နေစိုး လာလို့ သွားတွေ့တာလေ"

" အော် အင်းအင်း"

သူသူ ပြောပြီးမှ

" ဘာ နှင်းနှင်း မေရီ့ သူငယ်ချင်းက ဘယ်သူ"

" နေစိုးလေ သူသူရဲ့ "

" အို ဘုရား ဘုရား ဒုက္ခတော့ ရောက်တော့မှာဘဲ နှင်းနှင်း မေရီ့နောက် အမြန်လိုက် အမြန်လိုက်"

" ဘာ ဘာဖြစ်လို့လည်း သူသူရဲ့"

" ဒီလို နှင်းရဲ့..........................."

" အိုး ဒါဒါဆို မရေီ"

နှင်းနှင်းနှင့် သူသူ အပြေးတပိုင်း အဆောင်မှ အထွက် မေရီ့အား တင်သွားသော ကားလေးက အရှိန်ပြင်းစွာ မောင်းထွက်သွားသည်။

" လုပ်ပါဦး နှင်းနှင်းရယ်။ မေရီ ဒုက္ခ ရောက်တော့မှာ"

နှင်းနှင်း ရုတ်တရက် ထူပူသွားသည်။ ပြီးမှ သတိဝင်ကာ ဥက္ကာနှင့် ဝင်းကို ထံ ph ဆတ်လိုက်သည်။ သူသူလည်း ဦးမင်းကိုထံ ph ဆတ်သည်။ မရ။ ဥက္ကာ 5 mins အတွင်း ရောက်လာသည်။ ဝင်းကို ရောက်မလာသေး။

" နှင်းနှင်း မေရီ ဘာဖြစ်တာလည်း"

" ဒီလို ဒီလို ဦးရေ............. အဲ့ဒါ မေရီ့ကို ကယ်ပါဦး အီးဟီးဟီးဟီး"

ဥက္ကာ ရင်ထဲ ထူပူသွားသည်။

" သူတို့ ဘယ်ဘက် ထွက်သွားတာလည်း"

" သူတို့ သွားတဲ့နေရာ ကျွန်မ သိတယ် ဦး $%&*#@$&&% "

" Ok ကဲ နှင်းနှင်း ဝင်းကို လာတာနဲ့ နောက်က လိုက်ခဲ့၊ ဦး သွားနှင့်မယ်"

" ဝူးးးးဝူးးးးး ဝူးးးး ဝူးးးးးးးးးးးးးးးး"

ဥက္ကာ၏ DT ဆိုင်ကယ်သည် လေးညှို့မှ လွှတ်လိုက်သော မျှားတစ်ဆင်းပမာ အရှိန်ဖြင့် ပြေးထွက်သွားသည်။

...................................................................................................................

မြို့ပြင် ခြံဝန်း ကျယ်ကြီးထဲရှိ အဆောက်အဦး အဟောင်းထဲတွင်  မေ့ဆေးအရှိန်ဖြင့် သတိလစ်နေသော မေရီ့အား အခန်းထဲရှိ ကုတင်ထက်တွင် လက်ကို ကြိုးတုတ်ထားကြသည်။ နေစိုးတို့ အဖွဲ့ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ထိုင်ခုံတွင် Beer ပုလင်းများဖြင့် အောင်ပွဲ ခံနေသည်။

" Cheers နေစိုးရေ"

" Cheers!!!!!!!!"

" ကဲ နေစိုး ဝင် တွယ်တော့ကွာ အချိန်ရှိတုန်းလေး၊ ငါတို့ ချောင်းကြည့်ရအောင် အဟေးးး"

" သတိလစ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ငါ မလုပ်ချင်ဘူးကွ၊ နောက် ငါးမိနစ်လောက်ဆို သူ သတိရတော့မှာ အဲ့ဒီတော့မှ သူ့ရဲ့ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် သံလေးကို feel ယူရင်း စုတ်ပြတ်သွားအောင် တွယ်ပစ်မှာ"

" အေး ချ ကွာ၊ ရေဆေးငါးလေးက အရသာ တော်တော်ရှိမှာကွ"

" ဘာလည်း မင်းတို့က တွယ်ချင်လို့လား"

" အဟဲ တွယ်ချင်တယ်ဆို မင်းက ခွင့်ပြုမှာမို့လား"

" အေး ပထမတော့ ဒီလောက် ခက်ခဲတဲ့ မိန်းမ ဆိုပြီး မခံချင်စိတ်နဲ့ လုပ်တာကွ၊ အခုတော့ စိတ်ကူးပြောင်းသွားပြီ၊ သူက ဟို ဘဲကြီးကို သွား ကြွေနေတော့ နာကျည်းသွားပြီ၊ ငါပြီးရင် မင်းတို့ပါ ဝိုင်း တွယ်ကြကွာ"

" ကြိုက်ပြီလေ Cheers"

" ကဲ ဒီလောက်ဆို ငါ အခန်းထဲ သွားတော့မယ်၊ သူ သတိရလောက် ရောပေါ့"

နေစိုး အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။ မေရီ မျက်လုံးများ ဝေဝါးနေသည်။ အခန်းထဲ နေစိုး ဝင်လာသည်ကို တွေ့သဖြင့် လူးလဲ ထလိုက်သည်။ မရ။ လက်များအား တုတ်နှောင်ခြင်း ခံထားရသည်။

" နေစိုး လူယုတ်မာ လွှတ်စမ်း ငါ့ကို အ"

နေစိုး မေရီ့ ဆံပင်အား ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။

" ဟား..ဟား..ဟား..ဟား မေရီ မေရီ အခု မင်းက ငါ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီကွ၊ မင်းကို ငါတို့ တဖွဲ့လုံး အားရပါးရ ပြုစု ပေးမှာပါကွ ဟားဟားဟားဟား"

" လူယုတ်မာ ငါ့ကို လွှတ်စမ်း ဖြန်း အားး"

နေစိုး၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် မေရီ့ခေါင်း ချာကနဲ လည်ထွက်သွားသည်။ နေစိုး သူ၏ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ် တက်လာကာ မေရီ့ အဝတ်များကို ဆွဲဖြဲနေသည်။

" ဗျိ ဗျိ ဗျိ အားး လူယုတ်မာ ငါ့ကို မထိနဲ့ လွှတ်စမ်း လွှတ်စမ်းးးးးးး"

နေစိုး ဆွဲဖြဲလိုက်သဖြင့် အဝတ်အစားများ စုတ်ပြတ်ကုန်သည်။ အဝတ်စ အပြဲများ ကြားမှ ပေါ်လာသော မေရီ၏ ဝင်းမွတ်နေသည့် အသားနုနု လေးများကို ကြည့်ရင်း နေစိုး တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။

" နေစိုးရယ် ငါ တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါနဲ့ အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

နေစိုး မေရီ့ စကားကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်တော့။ ထဘီအား ဆွဲချွတ်နေသည်။

" အ မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ လူယုတ်မာကြီး အီးဟီးဟီးဟီး"

...........................................................................................................................................

ဥက္ကာ သူသူ ပြောလိုက်သော လိပ်စာ အတိုင်း စိတ်လောစွာ မောင်းနှင်ခဲ့သည်။ ခြံဝင်း ကျယ်ကြီး အတွင်း ကားတစ်စီး ရပ်ထားသည်ကို တွေ့သည်။ သူသူပြောသည့် ကားနှင့် တပုံစံတည်းပင်။ သေခြာပြီ၊ ဒီခြံ။ခြံတံခါး မရှိ၍ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်အား ခြံထဲ မောင်းဝင်ခဲ့သည်။

" ဝူးးးးးးးးးးးး"

နေစိုးတို့အား ချောင်းကြည့်နေသူ လေးယောက် ဆိုင်ကယ်သံ ကြား၍ ခေါင်းထောင်သွားသည်။

" ဆိုင်ကယ်သံကွ ကျော်ကြီးရေ သွားကြည့်လိုက်စမ်း"

ကျော်ကြီးနှင့် ဇော်ကြီး အိမ်အပြင် ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။  ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်းဆင်းခြင်း အိမ်ထဲမှ နှစ်ကောင် ပြေးထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် တစ်ယောက်အား ဆိုင်ကယ် ဦးထုတ်ဖြင့် လွှဲ ရိုက်ကာ ကျန် တစ်ယောက်ကို ခြေထောက်ဖြင့် ပင့် ကန်လိုက်သည်။

" ယားးးးးး ခွက် အ ရော့ကွာ အွတ်စ်"

နှစ်ယောက် လည်းသွားချိန်တွင် တိုက်ခိုက်သံ ကြား၍ အတွင်းမှ နှစ်ယောက် ပြေးထွက်လာသည်။

" ဟာ ဒါ မေရီ့ ဘဲကြီး ချကွာ"

တစ်ယောက်က တုတ်ဖြင့် လွှဲရိုက်သည်ကို ရှောင်လိုက်စဉ် နောက် တစ်ယောက်က ဖြတ်ကန်၍ ဥက္ကာ လည်းကျသွားသည်။ ဥက္ကာ လဲသွားသဖြင့် နှစ်ကောင် အရဲကိုးကာ ရှေ့သို့ အတိုး တစ်ယောက် ခြေထောက်အား ဖြတ်ခုတ်၍ ကျန် တစ်ယောက်ကို ပင့် ကန်လိုက်သည်။

" ဖြောင်း အားးး ခွက် အူးးးးးး"

ဥက္ကာ လက်ထဲ တုတ် ရသွားသည်။ လေးယောက် တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ဥက္ကာ၏ သေသပ်သော တိုက်ခိုပ်မှု အောက်တွင် ကျော်ကြီးတို့ အရေးမသာပေ။ တစ်ချက်တွင် ဇော်ကြီး လွှဲရိုက်လိုက်သော တုတ်က ဥက္ကာ ခေါင်းကို ထိကာ မူးလဲသွားသည်။

" ခွက် အ"

" ဟာ ကိုဥက္ကာ ယားးးးးး ခွက် ခွက် ခွက် ကဲကွာ ကဲကွာ ခွက်ခွက်ခွက်"

ရုတ်တရက် ဝင်လာသော ဝင်းကို၏ တိုက်ခိုက်မှု ကြောင့် ကျော်ကြီးတို့ အငိုက်မိသွားသည်။ နေစိုးမှာ မွှန်ထူနေ၍ အပြင်၌ ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိ။ မေရီလည်း ရုန်းရင်း ကန်ရင်း အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပေ။ နေစိုး အောင်နိုင်သူ ပမာ ပြုံးရင် မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ် ထမ်းကာ လီး ဒစ်ကို စောက်ပတ် ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။

........................................................................................................................................

" ကိုဥက္ကာ ဒီကောင်တွေကို ကျွန်တော် နွှာမယ်၊ မေရီ့ကို သွားကယ်တော့ "

ဥက္ကာ အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လိုက်သည်။ တွေ့ပြီ တံခါး ပိတ်ထားသော အခန်း တခု။ တံခါးပေါက်အား ကိုယ်ဖြင့် ပစ်တိုက်ချိုးလိုက်သည်။

" ကဲကွာ ဝုန်းးးးးးး!!!!!!!!!"

မေရီ့ စောက်ပတ်ထဲ လီး သွင်းခါနီး တံခါး ပွင့်ကာ ဝင်လာသော ဥက္ကာ အား နေစိုး ကြက်သေ သေကာ ကြောင် ကြည့်နေသည်။ ဥက္ကာ နေစိုး မျက်ခွက်အား ဆောင့်ကန်လိုက်သည်။

" ခွက် အားးးးး"

နေစိုး ကုတင်ပေါ်မှ ပြုတ်အကျတွင် ဗိုက်ကို ခြေထောက်နှင့် လှိမ့် ကန်သည်။

" ကဲကွာ ကဲကွာ အွတ်..အွတ်..အွတ်..အွတ်"

" ဦး ဦး အဟီးးဟီးးးဟီးးးးးး"

မေရီ့ အသံကြားမှ ဥက္ကာ နေစိုးအား အကန် ရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ပြေးတက်ခဲ့သည်။ မေရီ့အား ချည်ထားသော ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။ မေရီ ဥက္ကာအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ငိုတော့သည်။

" အီးဟီးဟီး ဦးရယ်၊ ဦးသာ နည်းနည်းလေး နောက်ကျရင် မေရီ့ဘဝ ရေတိမ်နစ်ပြီ အီးဟီးဟီးဟီး"

" တိတ်တော့ ငယ်လေး ဦး ရောက်ပြီနော် တိတ်တော့"

နေစိုးတို့ တစ်ဖွဲ့လုံး အခြေအနေ မဟန်၍ ထွက်ပြေးသွားကြသည်။

........................................................................................................................

" တောက်စ် ခွေးမသား ကျော်ကြီး ငါ့ကို ပြောတော့ တမျိုး၊ ဒီလိုမှန်း သိရင် ငါ မကူညီပါဘူးကွာ၊ သူသူရော ဒီက သမီးကိုပါ ဦး တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒီကောင်တွေကို ဦး ကိုယ်တိုင် အချုပ်ထဲ ပို့မယ်၊ ဒီက မေရီ့ အဖေကိုလည်း ကျွန်တော် အနူးအညွတ် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ"

" ရပါတယ် ဦးမင်းကို၊ ခင်များ အရေးယူ ပေးမယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ"

ဦးမင်းကိုနှင့် သူသူ ပြန်သွားသော်

" တော်သေးတာပေါ့ သမီးလေးရယ်၊ ဖေဖေ ရင်ကျိုးရတော့မလို့"

" ဦး အချိန်မှီ ကယ်လို့ပေါ့ ဖေဖေရယ်"

" အေး ဟုတ်သား၊ ငါ့ သမီးလေးရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ကို ဖေဖေ မတွေ့ရသေးဘူး"

" အပြင်မှာ ရှိတယ် ဖေဖေ၊ ပြီးတော့ ဦးက ဖေဖေကို တခါတည်း နားဖေါက်မလို့တဲ့"

" ဟေ ဟုတ်လားးး၊ သမီးကရော"

" သမီးသဘောတူလို့ ဖေဖေ့ကို အခု ပြောတာလေ"

" ဟေ အေး အဟေးးး အေးပါ ငါ့သမီးလေး အတွက် ဘဝလုံခြုံမှု ပေးနိုင်တဲ့သူ ဆိုတော့ ဖေဖေ သဘောတူရမှာပေါ့ ခေါ်လိုက်လေ"

" ဟုတ် ဖေဖေ"

မေရီ ဥက္ကာအား အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာသည်။ သမီးနှင့် အတူ ပါလာသူအား ကြည့်ရင်း ဦးအောင်ပိုင် မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။

" ဟင် မင်းးးးးမင်းးးးးး ဥက္ကာ"

" ဟာ ဦး မေ မေရီ၊ မေရီ့ အဖေက ဦးအောင်ပိုင်"

" ဟုတ်တယ်လေ ဦး ရဲ့၊ ဖေဖေနဲ့က သိပြီးသားလား"

" သိရုံ ဘယ်ကမလည်း သမီးရယ်၊ ဥက္ကာ ဆိုတာ တခြားလူ မဟုတ်ဘူး၊ သမီးလေး အဒေါ် ဖေဖေ့ ညီမ ဝေဝေ့ကို သတ်တဲ့ တရားခံက ဒီကောင်ဘဲကွ၊ သမီးလေး မုန်းလှချည်ရဲ့ ဆိုတဲ့ ဝေဝေ့ ရီးစား ဥက္ကာလေ"

" ရှင်!!!!!!!!!!!!!!!!!"

မေရီ မိုးကြိုး ပစ်ခံရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

" အို ဦးးး ရှင် ရှင် ကျွန်မရှေ့က ထွက်သွား ရှင့်မျက်နှာ မကြည့်ခြင်ဘူး သွားးးး သွားးးး အဟင့်ဟင့် ဟီးးးးး"

" မေရီ မေရီ"

" ကဲ ဥက္ကာ မင်း သွားတော့ကွာ"

ဥက္ကာ ခေါင်း ငိုက်စိုက်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

(ရင်ထဲမှာ မုန်တိုင်း ထန်ပြီလေ)

........................................................................................................................

အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ စီးဆင်းနေသည်။ ဥက္ကာ နှစ်လ ဆိုသည့် အချိန်ကာလ အား အလုပ်ထဲ ဇွတ် စိတ်နှစ်ထားလိုက်၊ အလုပ်ချိန် အပြီးတွင် အခန်းလေးထဲ အရက်နှင့် အဖေါ်ပြုလိုက်ဖြင့် ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ ဒီကနေ့လည်း ဥပုသ်နေ့ ဖြစ်သဖြင့် ဆိုင်ပိတ်ကာ တနေကုန် အရက် ထိုင်သောက်နေသည်။ တပိုင်း ကျော် ကုန်ပြီးနောက် လူလည်း အတော် မူးနေပြီ။ လူ တစ်ယောက် ဝင်လာသည်ကိုပင် မသိလိုက်။

ကိုယ်သင်းနံ့ မွှေးမွှေးလေး ရှူရှိက်မိသည်။ ပုလင်းကို ကိုင်ကာ ခွက်ထဲ အရက် ငှဲ့လိုက်စဉ် ခွက်ထဲ မရောက်ဘဲ ဖိတ်ကုန်သည်။ နောက်တကြိမ် ထပ်ငှဲ့သည်။ ထပ်ဖိတ်ကုန်သည်။ လက်က မမှန်တာလား၊ ခွက်က ရွှေ့နေတာလည်း မသိ။ ထပ် ငှဲ့ရန် ပြင်လိုက်စဉ်

" အရက်တွေကြီး သောက်နေတော့မှာလား ဦး"

..ဟင် ဒါ ဒါ မေရီ့ အသံလေး ငါ တော်တော် မူးနေပြီလား...

ဥက္ကာ ခေါင်းမော့ ကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးထဲတွင် နေ့စဉ် မြင်တွေ့နေလိုသော ပုံရိပ်လေး။

" ဟင် မေ မေရီ"

ဥက္ကာ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည်။

" ဦးးး ဦးးးး ရယ် အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

မေရီ ဥက္ကာ၏ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားသည်။ နှစ်ဦးသား စကား မဆိုဖြစ်။ 15 mins ခန့်ကြာမှ

" ဦး ဖယ်ဦးကွာ မေရီ အသက်ရှူ ကျပ်တယ်"

" မေရီ ဦး ဆီကို ပြန်လာတယ်နော်"

" ပြန်လာလို့ တွေ့ရတာပေါ့ ဦးရယ်"

" ဒါနဲ့ မေရီ့ ဖေဖေရော"

" ဖေဖေ ကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့တာလေ"

" ဘယ်လို မေရီ"

" ဟုတ်တယ် ဦး ရဲ့။ ဒီလို လေ၊

" မေရီ မိုးကုတ် ပြန်လိုက်ကတည်းက အခန်းထဲက အပြင် မထွက်ဖြစ်ဘူး၊ ကြာတော့ ဖေဖေက သနားလာပြီး မေရီ့ကို မေးတယ်၊ ဥက္ကာကို တစ်ကယ် မုန်းတာလားတဲ့၊ မေရီ မဖြေနိုင်ဘဲ ငိုမိတယ်၊ သမီး အန်တီလေးကြောင့်သာ ဥက္ကာကို မုန်းဖို့ ကြိုးစားတာ ဖေဖေ သိပါတယ် တဲ့၊ ဒီရက်ပိုင်း သမီးလေးကို မကြည့်ရက်လို့ ဖေဖေက ဥက္ကာ အကြောင်း စုံစမ်းနေတာ၊ သူလည်း တော်တော် ခံစားနေရတယ်တဲ့၊ သမီးလေး သူဆီ သွားချင်ရင် ဖေဖေ ကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့၊ ဥက္ကာက သမီး ဘဝကို လုံခြုံမှု ပေးနိုင်တဲ့ သူ တစ်ယောက်ဆိုတာ ဖေဖေ လက်ခံတယ်တဲ့၊ အန်တီလေးရဲ့ အဖြစ်ကိုတော့ ကံ ကြောင့်လို့ မှတ်ယူပြီး ဖေဖေ ဥက္ကာကို ခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီတဲ့"

" တစ်ကယ်"

" တစ်ကယ်ပေါ့ ဦးရဲ့၊ ဖေဖေက ပြောသေးတယ်၊ မေရီ့ စာမေးပွဲ ပြီးတာနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ကို သူကိုယ်တိုင် လုပ်ပေးမယ် တဲ့"

" ဟားးးး ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ။ ချစ်ဖို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ ယောက္ခမကြီး"

" ဘာ ယောက္ခမကြီးလည်း ဦး နော်"

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

" အို ဦး နော် သူများ သားသမီးကို"

" မကြာခင် ဦး မယားလေး ဖြစ်တော့မှာဘဲဟာ"

" ဘာ မယားလည်း သွား အုအုအု ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

ရန်လုပ်နေသော နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေး အား ဥက္ကာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းရှိုက်ရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်ရာ အပျိုရိုင်းလေး ခြေဖျားများ ထောက်သွားသည်။ မေရီ့ လျှာလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း"

မေရီ အဖျားတက်သလို ညည်းရင်း ပေါင်တွင်းသားများ လိမ်ကာ ပွတ်နေမိသည်။ မိန်းမ အင်္ဂါလေးမှ ယားကျိကျိဖြင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ ကိုယ်လေးအား ဆွေ့ကနဲ ပွေ့ချီကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ မေရီ ဥက္ကာ လည်ပင်းအား အလိုက်သင့် သိုင်းဖက်ရင်း လိုက်ခဲ့သည်။ မေရီ့ ကိုယ်လေးအား ကုတင်ပေါ်သို့ ဖြေးညှင်းစွာ ချလိုက်သည်။ မိမိအား မော့ကြည့်နေသော မေရီ့ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းရှိုက်ရင်း ဥက္ကာ လက်များက နို့အုံနှစ်ဖက်ကို ပွတ် နယ်နေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း"

မေရီ့ T-Shirt လေး ရင်ညွန့်အထိ လိပ် တက်သွားသည်။ ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ရာ ဖြူစင် ဝင်းမွတ်သော နို့အုံလေး အဖွေးသား ပေါ်လာသည်။

" လှလိုက်တဲ့ နို့လေးတွေကွာ"

" ဦး နော် မေရီ ရှက်တယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အ ဟာ"

ဥက္ကာ မေရီ့ နို့လေးများကို ကုန်း စုပ်တော့သည်။ နို့ စုပ်နေရင်း လက်တစ်ဖက်က မေရီ ထဘီကို လျှောချွတ်ကာ ပေါင်ကြားအား ပွတ်သပ်နေသည်။ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပေါ်မှ နေ၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေရာ ဘောင်းဘီလေး အရည်တွေ ရွှဲစိုလာသည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ ဝမ်းဗိုက်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေရီကလည်း အလိုက်သင့် ခြေထောက် မြှောက်ပေးသည်။ အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ် မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး လှပစွာ ပေါ်လာသည်။

ဥက္ကာ မေရီ့ ပေါင်လေးအား ကားလိုက်ပြီး ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ငုံ့လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ အတွင်းသားထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" အ..အ..အ..အ ဦးရယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလည်း အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

စောက်ပတ်လေးအား လျှာဖြင့် မွှေရင်း စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်ပေးလိုက်ရာ

" အားးးး ဦးးးး ဟားးးး ရှီးးးးးး"

မေရီ့ တကိုယ်လုံး ကော့ လန် သွားသည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ စောက်ပတ်အား စိတ်ကြိုက် လျှက်ပြီးနောက် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ လီးဒစ်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့ကာ ခါးကို ခပ်စပ်စပ်လေး ဖိ သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျိဗျိဗျစ် ဇွိ အားးးး ဦးးး နာတယ် နာတယ်"

လီးဒစ်သာ ဝင်သေးသည်။ မေရီ လန့် အော်သဖြင့် ထပ်မသွင်းသေးဘဲ နို့သီးများကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်သည်။ အချိန် အနည်းငယ် ကြာသော် မေရီ့ထံမှ ညည်းညူသံများ ကြားရသဖြင့် လီးကို တစ်ထစ်ခြင်း သွင်းလိုက်သည်။

" ဗျိဗျိ ပလစ်..တစ်တစ် အ..အ.အ..အားးး"

လီး တစ်ဝက်ခန့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ လီးဒစ်သည် ရှေ့ ဆတ် မတိုးဘဲ အပျိုမှေး၏ တားဆီးခြင်း ခံထားရသည်။ ဥက္ကာ တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။

" အင့် ဗျိဗျိဗျိဗျစ် အား.. အမေရေ နာတယ် နာတယ် ဦး မရဘူးးး အီးဟီးဟီးဟီး"

လီးမှာ အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ မေရီ နာကျင်မှုကြောင့် မျက်ရည် ဖြိုင်ဖြိုင် ကျကာ အော်ဟစ် ရုံးကန်နေသည်။ ဥက္ကာ ဆီးစပ် နှစ်ခုကို ဖိကပ်ထားလျှက် မေရီ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်အား ပုခုံးပေါ်မှ ချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နို့သီးလေးများကို စုပ်ပေးနေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးဟင်းဟင်းဟင်းးးးး"

လီးအား 10 mins ခန့် စိမ်ထားပြီး နို့စို့ပေးလိုက်ရာ မေရီ့ ဖင်လေး ကော့ကော့လာသည်။

" ငယ်လေး"

" ရှင်"

" နာသေးလား"

" ဟင့်အင်း"

" ဦး လုပ်တော့မယ်နော်"

" အွန်း"

ဥက္ကာ လီးကို ဖြေးညှင်းစွာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ လီး တချောင်းလုံး သွေးများ ရဲတွတ်နေ၏။

" ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ အ အ.. အ ..အ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်...ဗွတ် အ အ.. အ အ "

အချိန် အနည်းငယ် ကြာသော် မေရီ ဥက္ကာ၏ ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ဥက္ကာ အရှိန်မြှင့်၍ လိုးလိုက်သည်။

" ဗျိဗျိဗွိဗွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဆောင့်ဆောင့် ဦး ဆောင့် ဇွိဇွိ ဗျိဗျိ အအအအ အားးးးး ရှီးးးးး ထွက်ကုန်ပီ အားးးး ဦး ရေ ထွက်ကုန်ပီ ထွက်ကုန်ပြီ ဟားးးးးးရှီးးးးးးအားးးးးးး"

မေရီ့ တကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တွန့်လိမ်သွားသည်။ မေရီ ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဥက္ကာ လီး မှလည်း သုတ်ရည်များ မေရီ့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။

" အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးဟင်းးး ပြွတ်"

မေရီ့ နှဖူးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။မေရီ ဥက္ကာအား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားပြီး

" ချစ်လိုက်တာ ဦးးးး ရယ်"

 ...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ ။

ဦး အပိုင်း ( ၁ )

 ဦး အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ငါ့လင် သာဂိ

ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်ပြီ ဖြစ်၍ မေရီ ကျောင်းတက်ရန် မိုးကုတ်မှ မန္တလေးသို့ ဆင်းလာသည်။ လိုင်းကားဖြင့် သွားမည်ကို စိတ်မချ၍ ဖေဖေကိုယ်တိုင် ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့သည်။ လမ်း တစ်လျှောက်လုံး လိမ်လိမ်မာမာ နေရန်၊ အပေါင်းအသင်း ဂရုစိုက်ရန်၊ ရည်းစား မထားရန် ဖေဖေ ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ် ပြောဆိုလာခဲ့သည်။ ဖေဖေ စိတ်ပူမည် ဆိုလည်း စိတ်ပူစရာပင်။ မေရီက လှသည်။

လှတယ် ဆိုသည်ထက် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစား က အရွယ်မရွေး ပုရိသ အပေါင်း ပစ်မှားခြင်စရာ တောင့်တင်း ပြေပစ်သည်။ မိုးကုတ်သူ ပီပီ အသား အရည်က နို့နှစ်ရောင် သန်းပြီး ပြုံး လိုက်တိုင်း ချစ်စဖွယ် ပါးချိုင့်လေးများ ခွက်ဝင်သွားတတ်သည်။ မေရီက အနေအထိုင် တက်သော်လည်း လူငယ်ပီပီ ချုပ်ချယ်မှုကို မကြိုက်။ သူမကိုယ် သူမ ကာကွယ်နိုင်သည်ဟု ခံယူထားသည်။ 1st year တက်စပင် အပျိုပေါက် ပီပီ ရည်းစား တစ်ယောက် ရခဲ့သည်။

ဖခင်ကြီး စိုးရိမ်သည့် အပိုင်းတွင် အခြား အချက်တစ်ခုက အဓိက ဖြစ်သည်။ ဖေဖေ့ ညီမ အန်တီလေး ဝေဝေနှင့် မေရီက အသက် 4 နှစ်ခန့်သာ ကွာသည်။ ဖေဖေ့ မိဘတွေ ဆုံးပီးကတည်းက ဖေဖေက သူ့ညီမ ဝေဝေကို ဖခင်သဖွယ် ဆောင့်ရှောက် လာခဲ့သည်။ မေရီနဲ့က အသက် သိပ် မကွာသဖြင့် အဒေါ်နှင့် တူမ ဆတ်ဆံရေးက ညီအမ ပုံစံ ဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော 2 နှစ်က မမဝေ Final ဖြေပီး ဖေဖေ သဘောမတူသော ယောက်ျားနောက် လိုက်ပြေးရင်း ကား accident ဖြင့် ဆုံးသွားသည်။ 

ထိုအချိန် ကတည်းက ဖေဖေ မေရီ့ကို အရိပ် တကြည့်ကြည့် စောင့်ကြည့်သည်။ ညီမကို ဆုံးရှုံးပြီး နောက်ပိုင်း သမီးကိုပါ အဆုံးရှုံး မခံနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်ပိုင် သမီး ကျောင်းတက်စဉ် တလျှောက် တပည့်များအား စောင့်ကျပ် ခိုင်းထားသည်။ 1st year တွင် ကောင်လေး တစ်ယောက်နှင့် တွဲနေသည့် အကြောင်း သိသွားရာ ချက်ခြင်း မန်းလေးသို့ လိုက်လာပြီး ကျောင်းမှ ထုတ်၍ ပြန်ခေါ်မည် လုပ်သည်။ ရီးစား မဟုတ်ကြောင်း သူငယ်ချင်းတွေသာ ဖြစ်ကြောင်း ဖေဖေ ယုံအောင် ချွဲနွဲ့ကာ စိတ်ချရန် အကြိမ်ကြိမ် ကတိပေးလိုက်မှ အစဉ်ပြေသွားသည်။

မေရီ့ ရီးစား နေစိုးက မေရီနှင့် major မတူပေ။ မေရီ့ သူငယ်ချင်း နှင်းနှင်း နှင့် ပတ်သတ်ပီး ခင်မင်ရာမှ နှင်းနှင်း အောင်သွယ်ကောင်း၍ ရီးစား ဖြစ်ခဲ့သည်။ ရီးစား သက်တမ်း တစ်လျှောက် နေစိုးမှာ မေရီ့အား အခွင့်အရေး ယူဖို့ နေနေသာသာ ပါးလေးပင် နမ်းရှိုက်ခွင့် မရခဲ့။ လက်တွဲ၍ လမ်းလျှောက်ခွင့်သာ ရရှိပြီး ပုခုံးပင် အဖက် မခံခဲ့ပေ။ ဒါကလည်း မေရီ၏ မိမိကိုယ်ကို ကာကွယ်ခြင်း တမျိုးပင်။ မေရီ့ သူငယ်ချင်း နှင်းနှင်း ကတော့ ပွေရှုပ်သူ တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ ရီးစား ထည်လည်း တွဲသည်။ တွဲသမျှ ရီးစားတိုင်းနှင့်လည်း မအိပ်ဖူးသူ မရှိ။ 1st year မှာပင် သုံးယောက်ခန့် ထားကာ ရိုးအီလာလျှင် အသစ်တွဲသူ ဖြစ်သည်။

အဆောင်သို့ ကားလေး ရောက်ရှိ လာသည်။ အဆောင်မှူးထံ အခန်းသော့ တောင်းကာ ပစ္စည်းများကို ဖခင်နှင့် အတူ နေရာ ချလိုက်သည်။ အခန်းတွင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေချိန် ဖခင်က ထုံးစံ အတိုင်း အဆောင် ပိုင်ရှင်ထံ သမီး အတွက် တတွတ်တွတ် အမှာစကား ပြောကာ ပြန်သွားသည်။ အဆောင်မှာ တိုက်ခန်း ဖြစ်ပြီး မေရီက အေးအေး ဆေးဆေး နေလိုသဖြင့် တဦးတည်း နေသည်။ နှင်းနှင်းကတော့ သူသူ ဆိုသည့် အခြား အခန်းဖေါ် တစ်ယောက်နှင့် အတူ တွဲနေသည်။ ယခုလည်း နှင်းနှင်း မနေ့ကတည်းက အဆောင် ရောက်နေပြီဟု သိရပြီး အခန်း တံခါး သော့ပိတ်ထားသည်။ မေရီ ရေချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ် လှည်းလိုက်ရင်း နှင်းနှင်းအား ဖုန်း ဆက်လိုက်သည်။

" Hello နှင်းနှင်းလား"

" Hello အင်းးး မေရီလား"

" အေး ငါ အခု အဆောင် ရောက်နေဘီ နင် ဘယ်သွားနေတာလည်း"

" အအ ဟာ ခဏကြာ"

" နှင်းနှင်း နင် ဘာဖြစ်နေတာလည်း "

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မေရီ၊ ငါ ညနေ ပြန်လာခဲ့မယ်။ အခု သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ တွေ့နေလို့ ဒါဘဲနော်"

နှင်းနှင်း ဖုန်း ချသွားသည်။ မေရီကတော့ နှင်းနှင်း ဘာဖြစ်တာလည်း တွေးနေရင်း အိပ်ပျော်သွားသည်။နှင်းနှင်း တယောက် ကတော့ဖြင့်

" ဟာ ကိုကလည်းကွာ သူများ ဖုန်း ဆက်နေတုန်းလေး ခနကို အငြိမ်မနေဘူး ကလိနေတာဘဲ"

" ချစ်တာကိုး နှင်းရဲ့ ဟဲဟဲ"

" သွား လူဆိုး သူ ဘာကို ချစ်တယ် ဆိုတာ မသိဘူး မှတ်နေလား အ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

နှင်းနှင်း၏ ရီးစား ဝင်းကိုက နှင်းနှင်းအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်သည်။1st year ဖြေခါနီး ဖြစ်ခဲ့သော ရီးစားဖြစ်ပြီး ရောက်ရောက်ခြင်း ဖုန်းဆက်ကာ တည်းခိုခန်း တခုတွင် တွေ့နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း နှုတ်ခမ်းအား စုပ်နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲ လျှာ ထိုးထဲ့ကာ ကလိလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း"

သိုင်းဖက်ထားသည့် လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ။ နှင်းနှင်း ကျောပြင် တလျှောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ နှင်းနှင်းကလည်း ဝင်းကို လည်ပင်းအား သိုင်းဖတ်ထားရင်း ပြန်လည် နမ်းရှိုက်နေသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ် အသာလေး လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းနှင်း T-Shirt အား လည်ပင်း အထိ ပင့်တင်ကာ ဘော်လီ အင်္ကျီအား ဆွဲ မလိုက်ရာ ကြီးမားသော နို့အုံများ ပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လက်မနှင့် လက်ညှိုး ညှပ်၍ ဖွဖွလေး ချေပေးရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်၊ လျှာဖြင့် ကလိပေးလိုက်ရာ နို့သီး ခေါင်းလေးများ မာ လာသည်။

" အင်းးးဟင်းးးဟင်းးဟင်းးးကျွတ်စ် ကိုရယ်"

ဝင်းကို နှင်းနှင်း ဗိုက်သားအား နမ်းရှိုက်ရင်း လက် တစ်ဖက်က ထမိန်စအား ဆွဲလှန်ကာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အပေါ်မှ နေ၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်ဆွဲနေသည်။

" အ..အ..အ  ကို ..အ..အ..အ"

တစ်ချက်တချက် စောက်စိအား ပွတ်ဆွဲပေးရာ နှင်းနှင်း ကိုယ်လေး တွန့်တွန့်သွားသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေး ဆိုရွှဲလာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင် ခြေရင်းသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထမိန်အား ခါးအထက် ဆွဲလှန်လိုက်ရာ စောက်မွှေး မဲမဲများ ဝန်းရံပြီး အရည်များ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ပေါ်လာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ပေါင်အား ဆွဲ ကားလိုက်ကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ သူ၏ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်၍ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား လီးဒစ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲနေသည်။

" အ...အ..အ..အ ဟားးးးးး"

နှင်းနှင်း ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက် လာသည်။ လီးဒစ်အား စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းနှင်း ဒူးခေါင်း နှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ခါးကို ကော့ထဲ့လိုက်သည်။

" ဇှိ..ဇှိ..ဇှိ အ"

လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဝင်းကို ခါးကို ကော့ကော့ထိုးရင်း လီးအား စောက်ပတ်ထဲ ညှင်သာစွာ သွင်းနေသည်။

" ဗျိဗျိ ပြွတ်ပြွတ် အ..အ..အအ"

လီး တစ်ဝက်ခန့် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးမှာ ရှောကနဲ ရှောကနဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ 10 mins ခန့်ကြာသော် နှင်းနှင်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ခါးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်ချလိုက်သည်။

" ဗျိဗျိဗျွတ်..ဗျွတ် အားးဟားးးဟားးးဟား"

လီး တဆုံး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။

" စောင့်မယ်နော် နှင်း"

" အွန်းးးး"

" အင့်..အင့်..အင့်အင့် ဗျွတ်..ဗျွတ် ဗွတ်..ဗွတ် အအအအ ဖတ် ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ် အ..အ..အအ ကို ရယ် စောင့်စောင့် နှင်းကို အားမနာတမ်း စောင့် အအ..အ..အ အားးးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးး ကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ ဟားးးးးးးးးး"

ဝင်းကို လီးမှ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် နှင်းနှင်း ကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တွန့်လိမ်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်လာပြီး အတူတူ ပြီးသွားသည်။ ဝင်းကိုနှင့် နှင်းနှင်း သုံးချီခန့် လိုးပြီး ညနေ 5:00 pm ခန့်တွင် နှင်းနှင်းအား အဆောင်သို့ ပြန်ပို့သည်။

......................................................................................................................

" ကောင်မ ဘယ်က ပြန်လာတာလည်း"

" အဟီး မေရီကလည်း၊ ငါ့ ချစ်ချစ်ကြီးနဲ့ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်နေတာပါ ကွ၊ ဒါနဲ့ သူသူ ရော"

" ရေ မိုးချိုး အလှပြင်ပီး ထွက်သွားပြီ၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး နှင်းနှင်း၊ ငါက သူသူ့ကို ခင်သာ ခင်တာ သူက ဘာ အလုပ် လုပ်တာလည်း၊ ကျောင်းသူလည်း မဟုတ်၊ ညည ပြန်လာတာလည်း မိုးချုပ်တယ်၊ နင်ကတော့ သူ့အခန်းဖေါ် ဆိုတော့ သိမလားလို့"

" ကောင်မ စပ်စုတယ်"

" အဟီး သိချင်လို့ပါ ဟ"

" အင်း သူက ဘဝထဲက ဘဝသမား တစ်ယောက်ဟ၊ စင်တင် တစ်ခုမှာ အဆိုတော်ပေါ့၊ ငွေတော့ အရွှင်သား၊ ငါလည်း အဲ့လောက်ဘဲ သိထားတာ၊ နင် သိချင်ရင် ငါ မေးပေးမယ်ဟာ"

" တော်ပါပြီဟာ ကဲ ငါ ဗိုက်ဆာနေပြီ တခုခု သွားစားကြစို့"

" နေစိုးကို မခေါ်တော့ဘူးလား"

" တော်ပြီ နောက်ရက် ကျောင်းတက်ရင် တွေ့ရမှာဘဲ ကဲ သွားစို့"

" အဝတ်လေးတော့ လဲပါရစေဦးဟယ်"

" ပြီးရော ပြီးရော မြန်မြန် လုပ်နော်"

" အေးပါဟ နင်ကလည်း"

နှင်းနှင်း ဖင်လေး ကော့ကာ ကော့ကာ လမ်းရှောက်ရင်း အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။နှစ်ယောက်သား စကား တပြောပြောနှင့် လမ်းလျှောက်လာရင်း လမ်းတစ်ဖက်သို့ အကူး

" တီ..တီ..တီ ကျွီ ဟာ အမလေးးးးး"

တဖက် လမ်းကွေ့မှ မောင်းနှင် လာသော DT ဆိုင်ကယ်တစီးအား ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေရီ လန့်ကာ လမ်းမပေါ် လဲကျသွားသည်။ ဆိုင်ကယ်နှင့် တော့မတိုက်မိပေ။

" ဟာ မေရီ"

" အားးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

ဆိုင်ကယ် လမ်းဘေး ကပ်ရပ်ကာ ဆိုင်ကယ်သမား ဆင်းလာသည်။ နှင်းနှင်း မေရီ့အား တွဲထူလိုက်သည်။ ဆိုင်ကယ်သမား ဦးထုတ်ချွတ်လိုက်ကာ

" ဘာဖြစ်သွားသေးလည်း ငယ်လေး"

" ဖျန်း အ"

မေရီ့လက် လေထဲ မြောက်သွားကာ ဆိုင်ကယ်သမား ပါးပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာ ကျသွားသည်။ ရုတ်တရက် မရှောင်နိုင်သဖြင့် ဆိုင်ကယ်သမား မျက်နှာ ချာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မေရီ့ လက်လည်း အတော် နာသွားသည်။ နှင်းနှင်းလည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွားကာ မေရီ့အား လွှတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့် မေရီ ခြေခေါက်ကာ လမ်းမပေါ် ပြန် လဲ ကျသွားသည်။

" အ အမေ့ နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး"

ခြေကျင်းဝတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိကာ အော်နေသော မေရီ့ ငိုသံ ကြားမှ နှစ်ယောက်စလုံး သတိဝင်ကာ တွဲထူ လိုက်သည်။

" အားးး ခြေထောက်က ထောက်မရဘူး အီးဟီးဟီး"

" ခြေကျင်းဝတ် လည်သွားတာ နေမှာ။ လာ ညီမလေး ပလတ်ဖေါင်းပေါ် ထိုင်လိုက်"

ဆိုင်ကယ်သမား က မေရီ့ ခြေကျင်းဝတ်အား ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ဇက်ကနဲ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။

" အ အမလေး နာတယ်နာတယ် ဘုန်းဘုန်းဘုန်း အီးဟီးဟီး"

မေရီ အော်ငိုရင်း ဆိုင်ကယ်သမား ကျောပြင်အား တဘုန်းဘုန်း ရိုက်နှက်နေသည်။

" ကဲ ရပြီ ဖြေးဖြေး လျှောက်သွားလိုက်၊ နောက်ဆို လမ်းကြည့်ကူးကွာ၊ အန္တရာယ် များတယ်"

" ခင်ဗျားကြီး အရမ်းမောင်းလို့ ဝင်တိုက်တာလေ မကျေနပ်ဘူး"

မေရီ ထိုင်ရာမှ မထသေးဘဲ ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့သည်။ ဆိုင်ကယ်သမားက ပြုံးကြည့်နေသည်။ နှင်းနှင်းက အားနာစွာဖြင့်

" ဟဲ့ မေရီ ငါတို့ မှားတာလေ။ ပြီးတော့ နင်ကဘဲ ပါးရိုက်သေးတယ်၊ Sorry ပါ အကိုကြီး၊ ညီမတို့ တောင်းပန်ပါတယ်"

" ရပါတယ်ကွာ ကဲကဲ ဒီက ညီမလေး မထနိုင်ရင် အကို လိုက်ပို့မယ်၊ ဘယ်ပို့ပေးရမလည်း"

" ရတယ် အကိုကြီး။ ညီမတို့က ဟို အဆောင်မှာနေတာ၊ ဗိုက်ဆာလို့ ထွက်လာတာ"

" ရတယ် ပို့စရာ မလိုဘူး။ ကိုယ့်ဖါသာ ကို ပြန်မယ်၊ လာ နှင်းနှင်း ငါ့ကိုတွဲ၊ ပြန်မယ်"

ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ လျှောက်သွားသော ကောင်မလေး ကျောပြင်အား ကြည့်ရင်း ဥက္ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့သွားသော မျက်နှာ လှလှလေးအား ငေးကြည့်ရင် စိတ်က အတိတ်ကို ရောက်သွားသည်။ ချက်ခြင်း ခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်ပြီး ကောင်မလေးတွေ ဝင်သွားသော အဆောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

" မေရီရယ် မှားတာက ငါတို့လေ၊ နင် ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့တဲ့အပြင် ပါး တောင် ရိုက်လိုက်သေး၊ တော်သေးတယ် ဟိုက ဆွဲမထိုးဘဲ ပြုံး ကြည့်နေလို့"

နှင်းနှင်း မေရီ့အား ဆေးလိမ်းပေးရင်း အပစ်တင်နေသည်။

" ဟဲ့ နာတာက ငါလေ၊ ဘာလည်း နင့် လူကို ထိလို့ နာတာလား"

" အာ နင်ကလည်း၊ ဘာ ငါ့လူလည်း။ ငါက အားနာလို့ပါ အဟဲ။ နင် ပြောမှဘဲ အဲ့လူကြီးက ငါ့ လူသာဆို တစ်သက်လုံး အားကိုးပစ်မှာ ခန့်ချောကြီးဟ၊ သဘောလည်း ကောင်းမယ့်ပုံ အဟေး"

" ကောင်မစုတ် ရွနေတယ်"

" ဟားးဟားးးဟားးးဟားးးး"

" မေရီရေ မုန့်လာပို့တယ်"

မုန့် တဲ့။ နှစ်ယောက်သား တယောက် မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ရင်း နှင်းနှင်း ထကာ

" လာပီ လာပီ အဆောင်မှူး"

နှင်းနှင်း ပြောမှ မေရီ ထို လူကြီးအား အားနာသွားသည်။ ဟုတ်တယ် မိမိတို့ လမ်းမကြည့်ဘဲ ကူးလို့ ဖြစ်ခဲ့တာ၊ ရန်တွေ့ရုံ မက ပါးတောင် ရိုက်ခဲ့သေး၊ ဟိုဘက်က ဘာမှ ပြန်မလုပ်တဲ့ အပြင် ကူညီလိုက်သေးသည်။ လူပုံစံကလည်း အရပ်မြင့်မြင့်၊ ရင်အုပ် ကားကား၊ မျက်နှာက လေးထောင့် မကျတကျ၊ ပါးသိုင်းမွှေး နှုတ်ခမ်းမွှေး ရေးရေးဖြင့်၊ နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်စွန်း တွန့်ရုံ မထီသလို ပြုံးသည့် အပြုံး၊ စူးရှလွန်းသည့် အကြည့်၊ စကားပြောတော့လည်း သြဇာ ညောင်းသည့် အသံဖြင့် တစ်ခွန်းခြင်း ပြောသည့် အကျင့်က တကယ့် လူခန့် လူချော တစ်ယောက်ပင်၊ မိမိထက်တော့ အသက်က 8 နှစ်လောက် ကြီးမည်ထင်။

" ဟေး မေရီရေ ..ဒီမှာ..ဟေ့၊ ခေါက်ဆွဲကြော်နဲ့ ဝက်သား တုတ်ထိုး ရှယ်ဘဲ"

" ဘယ်သူ လာပေးတာလည်း"

" စောနက တစ်ယောက်လေ"

" ဦး လားးးး"

မေရီ အတွေးလွန်ကာ ယောင်၍ ထွက်သွားသည်။

" အမယ် အမယ် ဦး တဲ့ ချက်ခြင်းကြီးဟယ်"

" ကောင်မနော် ရွနေ ကဲကဲ အင့်ဟာ"

နှင်းနှင်းအား ခေါင်းအုံးဖြင့် ထုလိုက်ရာ နှင်းနှင်း ရှောင်လိုက်ရင်း

" ဟေ့ဟေ့ မုန့်တွေ ပြုတ်ကျလို့ ငတ်ကုန်မယ် မစားချင်နေအေ ငါဘဲ စားတော့မယ် ဟားဟားဟားဟား "

" စားစား ကောင်မ စားပိုးနင့်အောင်စား"

" ဘာလည်း နင်က မစားတော့ဘူးပေါ့"

 "စားမှာပေါ့ ဟီးဟီးဟီး"

" ဟား..ဟား..ဟား..ဟားဟားဟား"

canteen တွင် ထိုင် မေရီတို့ အဖွဲ့ ထိုင်နေကြသည်။ နေစိုးက

" မေ!!! လာမည့် စနေ လျှောက်လည်ရအောင်"

" ပျင်းစရာကြီး နေစိုးရာ ဘယ်မှ မသွားချင်ဘူး"

" မေ ကလည်းကွာ၊ ကို ခေါ်ရင် ဘယ်မှလည်း မလိုက်ဘူး၊ မေနဲ့ ရီးစား ဖြစ်ရတာ ရီးစား အရသာ ကို မရှိသလိုဘဲ"

" ဘာ နေစိုး၊ နင်က ငါ့ကို တွဲတာ အရသာ ရှိချင်လို့ ဟုတ်လား၊ နင် အရသာ ရှိချင်ရင် တခြား ကောင်မတွေ သွားတွဲ၊ ငါ့ကို လာမတွဲနဲ့ ဒါဘဲ"

" ဟာ မေ မေ"

မေရီ ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် ခုံမှ ထကာ ချာကနဲ လှည့်အထွက်

" အင့်"

လူတယောက်နှင့် တိုက်မိပြီး ယိုင်သွားသည်။

" လူ တစ်ယောက်လုံး မမြင်ဘူးလား"

မေရီ ရန်တွေ့ရန် မော့အကြည့်

" ဟင် ခင်ဗျား ခင်ဗျား"

" Sorry ငယ်လေး "

ဥက္ကာ ကောင်မလေးရဲ့ လက်မောင်းကို ဖမ်းထိန်းလိုက်သဖြင့် လဲ မသွားပေ။

" လွှတ် လက်ကိုလွှတ်"

ဥက္ကာ ကောင်မလေးအား ပြုံး ကြည့်ပြီး လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

" ဟယ် ဦး ပါလား ဘယ်လိုလုပ် ဒီကို ရောက်လာတာလည်း"

" ဦး သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ဒီမှာ ချိန်းထားလို့"

" နှင်း နင်မလိုက်ရင် ငါ သွားတော့မယ်"

" အေးပါ အေးပါ သွားမယ်နော် ဦးးး"

" အေးအေး ဟိုတယောက် ဖြေးဖြေး သွားဦးနော်"

" ရှင့် အပူမပါဘူးးး တောက်စ်"

" ဟားးဟားးးးဟားးးးဟားးးး"

...............................................................................

Canteen မှ ပြန်လာကတည်းက ဥက္ကာ Beer ဆိုင် ထိုင်နေသည်။ မနက်က ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာကို နောက်တခါ ထပ်တွေ့လိုက်ရတော့ အတိပ်က ပုံရိပ်တွေ ပိုမို ထင်ရှား လာပြန်သည်။ ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာ။ စကား အပြောအဆိုနှင့် စွာတာက အစ ဘာ့ကြောင့်များ အချစ်ဟောင်း ဝေဝေနှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်နေရတာလည်း။

" ဖူးးးးးးးးးးး"

အပေါ်ကို မော့ကြည့်ရင်း စီးကရက် အငွေ့အား ရှိုက်ထုပ်လိုက်သည်။ စီးကရက် အငွေ့များ ကြားတွင် အတိတ်က အရိပ်တွေ အထင်းသား ပေါ်လာသည်။

ဥက္ကာရဲ့ အခန်းလေးထဲတွင်

" ကိုကို"

" ပြောလေ ဝေရဲ့"

ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ လှဲးလျောင်းကာ ခေါင်းမော့ကြည့်နေသော ချစ်သူ နှဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

" ဝေတို့ ဒီအတိုင်းဘဲ နေတော့မှာလား ဟင်"

" ဝေရယ် ကိုကို အခု အလုပ် ကြိုးစားနေတယ်လေ၊ နောက်နှစ်ဆို ကိုယ်ပိုင် workshop လေး ထောင်ပြီးတာနဲ့ ဝေ့ကို လာတောင်းမယ်၊ အဲ့အချိန်ဆို ဝေလည်း ကျောင်းပြီးပြီလေ"

" အင်းပါ ကိုကိုရယ်၊ ဝေက အကိုကြီး သဘောမတူမှာဘဲ ဆိုးတာ"

" အဲ့ဒါကြောင့် ကိုကို Workshop ထောင်ပြီးမှ လက်ထပ်မယ်လို့ ပြောတာပေါ့၊ ကိုကို့ အဒေါ်ကလည်း ကိုကို workshop ပညာ အကုန် ကျွမ်းကျင်တာနဲ့ အရင်းအနှီး ထုတ်ပေးမယ် ပြောထားပြီးသား၊ ဒါ့ကြောင့် ကိုကို နေ့ည မနားဘဲ ကြိုးစားနေတာလေ"

" ဝေ သိပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို ကြိုးစားတာ လွန်ပါတယ်၊ တခါတလေ ဝေ့ကိုတောင် လာ မတွေ့ဘူး ဟွန့်"

" ဝေနဲ့ နီးဖို့ ခဏလေး ဝေးနေတာပါ ချစ်လေးရယ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

စိတ်ကောက်ကာ စူထားသော နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ ဝေဝေ ဥက္ကာ၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ ပြန်လည် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှိုက်ရင်း ဝေဝေ့ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ဝေဝေကလည်း လျှာဖြင့် ပြန်ကလိရာ ဝေဝေ့ လျှာလေးကို စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟင်းဟင်းဟင်း"

ဝေဝေ မျက်လုံး မှေးစင်းကာ ဥက္ကာ ကျောပြင်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ် နေသည်။

" ဝေ"

" ရှင် ကိုကို"

" အဝတ်တွေ ချွတ်စို့ကွယ်"

" ကိုကိုနော် ဟွန့်"

" ချစ်ကလည်းကွာ အဟဲ"

" သူ့ အခန်းမှာ ချိန်းလိုက်ရင် ဒါဘဲ လုပ်ဖို့ ချောင်းနေတာ မပြောခြင်ဘူး"

နှုတ်ခမ်းလေး စူကာ ပွတ်တွတ် ပွတ်တွတ် ပြောရင်း အဝတ်အစားများ ချွတ်နေသော ချစ်သူကို ပြုံး၍ ကြည့်နေသည်။ ပြီးနောက် ဥက္ကာလည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား အဝတ်များ ခွတ်ပြီးသော် နှုတ်ခမ်းခြင်း ပြန်လည် စစ်ထိုးနေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

ဥက္ကာ ဝေဝေ့ နို့အုံလေးအား လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ခြေပေးရာ နို့သီးခေါင်းလေးများ တင်းမာ လာသည်။ နို့ တစ်ဖတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းးးဟင်းးးဟင်းးးဟင်းးးး"

ဝေဝေ ခါးလေး ကော့တက်လာသည်။ နို့အုံ တစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်နေသော လက်က ဝေဝေ့ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်သွားသည်။ ဝေဝေ ပေါင်လေးကို ဟလိုက်သည်။ ဥက္ကာ လက်ညှိုးက စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးထဲ ဝင်သွားကာ အတွင်းသားများအား ထိုး ကလိနေသည်။

" အင်းးးးဟင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးး"

ဖြဲထားသော ဝေဝေ့ ပေါင်ကြား ဥက္ကာ ခေါင်း ရောက်သွားသည်။ အမွှေး ရိတ်ထား၍ ပြောရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေးက ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ပန်းနုရောင် သန်းနေသော အတွင်းသား နုနုများ ပေါ်လာသည်။ ဥက္ကာ စောက်ပတ် အတွင်းသားထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" ရှလွတ် ပြစ်ပြစ် ပြွတ်ပြွတ် အအအအ ဟားးးးးး"

ဝေဝေ ခေါင်းမော့ကာ ဆံပင်များ ခါရမ်းသွားသည်။ တချက်တချက် ဥက္ကာ စောက်ပတ် အတွင်းသားများကို စုပ်လိုက်တိုင်း အူထဲ အသည်းထဲ လှိုက်မောကာ လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားရသည်။ 10 mins ခန့် လျှက်ပီးသောအခါ

" အဟင့် ကိုကို လုပ်တော့ ကွာ"

ဥက္ကာ ဝေဝေ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။ မို့မောက် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းထဲ လီး ဒစ်ကို တေ့ပြီး ဖိထိုးလိုက်သည်။

" ဇွိဇွိ ဗျိဗျစ် အ..အ..အအ"

လီး တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ဥက္ကာ ဝေဝေ့ ခြေထောက်များအာ ထမ်းထားရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဝေဝေ့ မျက်နှားဘေး တစ်ဖက်ဆီတွင် ထောက်လိုက်ရာ ဝေဝေ့ ဒူးခေါင်းများက သူမ မျက်နှာထက်ထိ ရောက်သွားသည်။ ဝေဝေ ဥက္ကာ၏ လက်မောင်းများကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကိုင်ထားသည်။ ဥက္ကာ အားထည့်၍ ဖိချလိုက်သည်။

" ဗျိဗျိဗျိဒုတ် အင့် အားးးး"

လီးဒစ်က သားအိမ်ခေါင်းကို သွားဆောင့်သည်။

" ဗျိဗျိဇွိ ဒုတ် အားးဟားးဟားးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် ဘု အင်းးဟင်းးးဟင်းးး"

ဥက္ကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် တချက်ချင်း ဆောင့် လိုးနေရာ အချက် 20 ခန့်ကြာသော် ဝေဝေ့ ဖင်ကြီး ကော့ကော့လာသဖြင့်

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျိဗျိဇွိဇွိ အားးဟားးဟားးးဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးဟားးးဟားးးရှီးးးးးးး"

ဥက္ကာ လီးမှ သုတ်ရည်များ ဝေဝေ့ သားအိမ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်နှင့် ဝေဝေလည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ အတူတူ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားကြသည်။

...........................................................................................

ဝေဝေ Final year ဖြေအပြီးတွင် ဝေဝေ့အကို ကိုအောင်ပိုင်က သူ့ညီမနှင့် ဆိုင်ကယ် workshop ဆရာကို သဘောမတူသဖြင့် လာကြိုသည်။ ချစ်သူနှစ်ဦး ဝေးရမည် စိုး၍ ဥက္ကာ ဝေဝေ့ကို ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ပြင်ဦးလွင်ဘက် ခိုးပြေးသည်။ ဦးအောင်ပိုင်က ကားဖြင့် နောက်မှ တောက်လျောက် လိုက်သဖြင့် အရှိန်မြှင့် မောင်းရင်း 21 mine ကွေ့တွင် အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ တဖက်က လာသော ကားဖြင့် တိုက်မိသည်။

ဝေဝေ ပွဲခြင်းပီး ဆုံးသွားသည်။ ဥက္ကာ ဆေးရုံ တက်လိုက်ရသည်။ ညီမငယ် သေဆုံး၍ ဥက္ကာကို မုန်းတီးသော်လည်း အလုပ်ရှုပ်မည် ဆိုးသဖြင့် ဦးအောင်ပိုင် အမှု့အား ရုပ်သိမ်းပေးခဲ့သည်။ ညီမငယ် ဆုံးတာ သူ့ပယောဂလည်း မကင်းမှန်း သိသည်လေ။

" မင်းကွာ ရီးစားဖြစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ပီ၊ ခုထက်ထိ ဘာမှ မဘာရသေးဘူးဆိုတော့ ညံ့တာပေါ့ နေစိုး ရာ"

" မင်းတို့ ပြောလည်း ခံရမှာဘဲကွာ၊ ငါ သူ့ကို ဘာဖို့ နေနေသာသာ လက်တောင် ကိုင်ခွင့် မရဘူး"

တစ်ဖက်ဝိုင်းမှ စကားသံများ ကြား၍ ဥက္ကာ အတွေးစ ပြတ်တောက်သွားသည်။

" မိန်းမ ဆိုတဲ့ အမျိုးက ကိုယ်က ဦးအောင် တွယ်ထားမှကွ၊ ကိုယ့်ထက် လက်သွက်တဲ့သူနဲ့ တွေ့သွားရင် မင်း ကျန်ရစ် ဖြစ်မယ်နော် နေစိုး"

" ငါ ဘာလုပ်ရမလည်း အကြံ ပေးကြပါဦးကွာ"

" ဒီလိုလုပ်ကွာ-------------------------"

" အေး ဒါနဲ့ အစဉ်ပြေရင် ငါက ဘယ်ကို ခေါ်သွားရမှာလည်း"

" မင်း ဘာမှ ပူမနေနဲ့၊ ရှေ့တစ်ပတ် ငါ့ဦးလေးနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတယ်၊ သူက ဘောစိ၊ ပြီးတော့ လိုင်းစုံတယ်၊ မင်း သာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြလိုက်၊ အကုန် ကူညီပေးလိမ့်မယ် OK"

" ဟားးး ကျေးဇူးပါကွာ"

" ကဲ အကြို အောင်ပွဲခံလိုက်ကြစို့"

" Cheers"

စနေနေ့ တစ်ရက်။

နှင်းနှင်း သူ့ရီးစားနှင့် ချိန်းထား၍ မနက်ကတည်းက အပြင် ထွက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် မေရီ တစ်ယောက်ထဲ အပြင် ထွက်ခဲ့သည်။ တစ်ဖက် ယာဉ်ကြောကို ကြည့်၍ လမ်း ဖြက်အကူး

" ကျွီ အို အမေ့"

" ဟေ့ လမ်းကူးရင် ကြည့်ကူးကွ၊ သေချင်ရင် တခြားနည်းလမ်းရှာ၊ သူများတွေကို ဒုက္ခမပေးနဲ့"

ကားသမား ဆဲဆို၍ မောင်းသွားသည်။ သူမ လမ်းဖြတ်အကူး နောက်မှ လာသော ကားကို မမြင်မိ။ တော်သေးသည် တစ်စုံ တစ်ဦးက သူမ လက်မောင်းကို ဖမ်းဆွဲလိုက်၍ မတိုက်မိပေ။

" ဟင်"

" ငယ်လေး မင်း လမ်းကူးတိုင်း နမော် နမဲ့နဲ့၊ မတော် တိုက်မိရင် ဘယ်လို လုပ်မလည်း"

" ဟိုဟို ဟုတ်ဦး မေရီ စိတ်လောသွားလို့ပါ"

" ဒါနဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်သွားမလို့လည်း"

" မေရီ Ocean ကို သွားမလို့၊ အဲ့ဒါ ဆိုင်ကယ် taxi ငှားဖို့ လောသွားလို့"

" 78 လမ်းက Ocean ဆိုရင်တော့ ဦးနဲ့ လမ်းကြုံတယ် လိုက်ခဲ့လေ"

" ဟုတ်..ဟုတ် ဦး"

မည်သူ့ကိုမှ အလွယ်တကူ မယုံတတ်သော မေရီ တစ်ယောက် ခပ်မြန်မြန် ခေါင်းငြိမ့်မိ၏။ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ် မေရီ့နား အရောက် ဆွေ့ကနဲ ခုန်တက်လိုက်သည်။

" ဝူးးးး အမေ့"

DT ဆိုင်ကယ်က ကလပ် လွှတ်လိုက်သည်နှင့် စောင့်ထွက်ရာ မေရီ နောက်သို့ လန်သွားသည်။ မေရီ အလန့်တကြား ဥက္ကာ ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ၏ ကျောပြင်တွင် နွေးထွေး အိစက်သော အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို အစအဆုံး ကြည့်နေသူ တစ်ယောက်ရှိသည်။

" တောက်စ်"

နေစိုး ဒေါသထွက်ကာ လှည့်ထွက်ခဲ့သည်။

" ဖတ်..ဖတ်...ဖတ်ဖတ် ပျိပြစ် ပျိပြစ် အင့် အင့်..အင့်...အင့် ဟားးးးရှီးးးးး"

နှင်းနှင်း ဝင်းကို အပေါ်မှ နေ၍ ဖင်ကြီးကို အားရပါးရ စောင့်ချနေသည်။ ဝင်းကို ကလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပြီး လိုးပေးသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် ဇွိဇွိ အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဇွိဇွိ အားးးးရှီးးးးးးး"

ဝင်းကို ဆီးခုံနှင့် စောက်စိ ကပ်ပွတ်ကာ မြင်းစီးနေရာ 10 mins ခန့် အကြာတွင်

" အားးးးဟားးးးဟားးးးရှီးးးး ပွီးပွီ ပွီးပွီ အအအအ အားးးးးးးးးးးးးးးးးး"

နှင်းနှင်း ဝင်းကို ကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျ သွားသည်။ ဝင်းကို နှင်းနှင်း ကျောပြင် အား ပွတ်သပ်ရင်း

" ကောင်းလား နှင်းးးး"

" အင်းးးး ကောင်းတယ် ကို၊ ကို မပြီးသေးဘူး မလား၊ လုပ်လေ"

" နှင်းလေး အမောဖြေပါဦးကွယ်"

" ကိုက နှင်းဆို အရမ်း ဦးစားပေးတယ် နော်"

" ချစ်လို့ပေါ့ နှင်းရယ် ပြွတ်စ်"

" နှင်းလေ ကို့ကို အရမ်း ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား"

" ဘာလို့"

" အော် အရင်က နှင်း ပွေခဲ့ ရှုပ်ခဲ့ တာတွေကို နားလည်ပေးလို့လေ"

" နှင်းရယ် ကိုက နှင်းကို ချစ်တာကိုး၊ နှင်းလေး ကိုနဲ့ ဖြစ်ကတည်းက နှင်း အကြောင်းတွေ သိပီးသား၊ ကိုယ့် အပေါ် နှင်းလေး မရက်စက်ဖို့ဘဲ လိုတယ်"

" အော် ကိုရယ်၊ ကိုလို လူမျိုးကို သစ္စာ ဖေါက်ရင် နှင်းလောက် မိုက်မဲတဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး"

" ကဲ ဒါတွေ မပြောနဲ့တော့ကွာ ကိုကို့ အလှည့်လေ၊ နှင်းလေး ပတ်လတ်လှန်တော့"

" အင်းးးး"

" ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အ..အ..အ..အ အားးးးးးးးးးး"

" Hello မေရီ နင် Ocean မှာလား"

" အေး ဟုတ်တယ် နင်ကရော"

" ငါ အဲ့ဒီကို လာခဲ့မလို့၊ ကိုဝင်းကိုလည်း ပါတယ်"

" အေး ဒါဆို ငါတို့ ****ဆိုင်က စောင့်နေမယ်"

" ငါ့တို့ ဆိုတော့ နေစိုးနဲ့လား"

" ကောင်မ လေရှည်မနေနဲ့ မြန်မြန်လာ ဒါဘဲ"

အအေးဆိုင်တွင် ထိုင်စောင့်ရင်း 30 mins ခန့် အကြာတွင် နှင်းနှင်းတို့ အတွဲ ရောက်လာသည်။

" ဟယ် မေရီ နင်က နင်က အဟီး"

" ကောင်မနော် မနောက်နဲ့ လာ ထိုင်"

" အဟီး ဦးနဲ့ မေရီက"

" ဒီလို ညီမေရ--------------------------"

" အော် အဲ့လိုလား သိပါဘူး အဟီးး ဒါနဲ့ မိတ်ဆတ်ပေးရဦးမယ် ဒါက နှင်း ကိုကို ကိုဝင်းကိုတဲ့၊ ကိုကို ဒါကတော့ အဲ"

" ကျွန်တော် ဥက္ကာပါ ကိုဝင်းကို"

" တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုဥက္ကာ၊ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ် ပြင်တိုင်း ခင်များ workshop မှာဘဲ ပြင်နေကြ ဆိုတော့ ကိုဥက္ကာကို ကောင်းကောင်း သိပါတယ်"

အလာပ သလာပ ပြောကြရင်းနှင့်

" ကဲ ခင်မင်မှု အထိမ်းအမှတ် အနေနဲ့ နက်ဖန် နှင်းတို့ကို ပြင်ဦးလွင် လိုက်ပို့"

" ဝေးးး ကောင်းတယ် မေရီလည်း ပြင်ဦးလွင် သွားခြင်နေတာ၊ ဦး လိုက်ပို့မှာ မှတ်လားဟင် လိုက်ပို့ပါနော် ဦး နော် နော်လို့"

" အင်းပါ ငယ်လေးရယ်"

" ဝေးးးးးးးးး"

မေရီ ဂျင်းပင် ဝမ်းဆတ်လေးနှင့် အရမ်း ချစ်ဖို့ ကောင်းနေသည်။

" ကဲ ဒိုးကြစို့၊ မေရီရေ ငါ DT မစီးဖူးလို့၊ နင်က ကိုဝင်းကိုနောက်ကလိုက် ငါက"

နှင်းနှင်း စကား မဆုံးသေးခင် မေရီ ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ်ပေါ် လွှားကနဲ ခုန်တက်လိုက်ကာ

" ဘာတုန်း မရပါဘူး၊ နင့်ချစ်ချစ်နဲ့ နင်စီး၊ ငါက ဦး ဆိုင်ကယ်နဲ့ဘဲ လိုက်မှာ။ မောင်းတော့ဦး မြန်မြန်မောင်း"

" ဝူးးးဝူးးးး ဟားးးဟားးဟားးဟားးး"

နှင်းနှင်းက တစ်လမ်းလုံး မေရီ့အား စနောက်ရင်း လိုက်လာသည်။ 21 မိုင် ကျော်လာတော့ အအေးဓါတ် ပိုလာသဖြင့် မေရီ ဥက္ကာ ခါးအား ခပ်တင်းတင်း ဖတ်၍ လိုက်ခဲ့သည်။ ဥက္ကာ အတွေးထဲမှာတော့ ဝေဝေ အသက် ပြန်လည် ရှင်သန်လာသည် ဟု ထင်မှတ်ကာ ရင်ခုံသံတွေ မြန်နေသည်။ကန်တော်ကြီး၊ ပိတ်ချင်းမြောင် နေရာ အစုံ လည်ပတ်ကြသည်။ ဥက္ကာ ကတော့ တနေကုန် မေရီ့အား အရိပ် တကြည့်ကြည့်နှင့်ပေါ့။ ဥက္ကာ၏ ဂရုစိုက်မှုများအောက်တွင် မေရီလည်း ကြည်နူးကာ နေစိုးကိုပင် သတိမရမိ။

 အပြန် လမ်းတွင် ဥက္ကာ ဆိုင်ကယ် မောင်းနေစဉ်

" ဦး မေရီ မောင်းချင်တယ်"

" မေရီ ကလပ်ဘီး မောင်းတတ်လို့လား"

" ဟွန်း မောင်းတတ်တာပေါ့၊ မိုးကုတ်မှာဆို မေရီက ကလပ်ဘီး Fighter လေ"

" ဟင် မေရီက မိုးကုတ်သူလား"

" အင်း ဟုတ်တယ်လေ ဘာဖြစ်လို့"

" ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်"

" ဦး မေရီ မောင်းချင်တယ်လို့"

" အင်းပါ အင်းပါ"

" ဒါဆို ဆိုင်ကယ် ရပ်လေ"

" ရတယ် ဒီအတိုင်း လူ ချိန်းမယ်၊ မေရီသာ ဦး ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်၊ မဟုတ်ရင် ဆိုင်ကယ် လဲလိမ့်မယ်"

" အွန်း ဘယ်လို လုပ်ရမလည်း"

" ဒီလိုလုပ်------------------------------"

ဥက္ကာ ပြောသည့် အစီအစဉ်က စွန့်စားခန်း တခုသဖွယ် မေရီ ရင်ခုံမိသည်။

" လုပ်မယ်လေ"

" Ok ကဲ စပြီ"

မေရီ ဥက္ကာအား ဖတ်ထားသော လက်ကို ဖယ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာက လီဘာအား တချက်ဖြဲကာ အရှိန် မြှင့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကလပ်အား ညှစ်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်က ခြေထောက်ကို လွှားကာ ဂီယာ ဘက် ခြေတင်ခုံပေါ်သို့ ခြေစုံရပ်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ဆိုင်ကယ်မှာ ယိုင်မသွားဘဲ အရှိန်ဖြင့် လှိမ့်နေသည်။

မေရီ ကိုယ်ကို ထိန်း၍ ဥက္ကာ လက်လွှတ်ထားသော လီဗာဘက် လက်ကိုင်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ မေရီနှင့် ဥက္ကာ ရင်ခြင်းအပ် အနေအထားတွင် ဥက္ကာက မေရီ နောက်ကို ခြေတဖက် ခွလိုက်သည်။ မေရီကလည်း တပြိုင်နက် ကိုယ်ကို ရှေ့တိုးကာ ကလပ်ပါသော လက်ကိုင်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဥက္ကာ မေရီ့ အနောက် ရောက်သည်နှင့် မေရီက ဆိုင်ကယ် မောင်းသူ နေရာတွင် ကွက်တိ ထိုင်မိသည်။ ဆိုင်ကယ်လေး မှာတော့ အရှိန်ဖြင့် လှိမ့်နေဆဲ။

" ဟေးးးးး မိုက်တယ် ဦး၊ မိုက်တယ်ကွာ ဝေးးးးးးး"

မေရီ ကလေးလေး တယောက်ပမာ အူမြူးစွာ အော်ဟစ်နေသည်။ စွန့်စွန့်စားစား လူ ချိန်းလိုက်ရ၍လား၊ ခါးကို ဖက်ထားသော ဥက္ကာ လက်များကြောင့်လားမသိ မေရီ့ ရင်တွေ ခုံန်နေသည်။ နှင်းနှင်းတို့ အတွဲကတော့ မေရီတို့ လုပ်တာ ကြည့်ရင်း ရင် တထိတ်ထိတ်နဲ့ပေါ့"

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>

သွေးဆုံးပေမယ့် ဂွေးမမုန်းသေးပါ မောင်ရယ် (စ/ဆုံး)

သွေးဆုံးပေမယ့် ဂွေးမမုန်းသေးပါ မောင်ရယ် (စ/ဆုံး)

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရေးသည်။

“ အဟင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး ”

လောကကြီးက ဖြစ်ချင်တာတွေမဖြစ့် မဖြစ်ချင်တာတွေဆို အော်တိုဖြစ်နေတော့တာပါရှင်။

“ အင်း လွမ်းစရာ လွမ်းစရာလေးတွေပေါ့နော့ ” 

ချစ်သူလား ရှိပရှင် သူတို့ဘက်က သဘောမတူလို့ နိုင်ငံခြားပို့ပစ်ကြတာ။

“ အိုးးး ဟို့ ကျမနာမည် ခင်ခက်ခက်ခိုင် ”

“ အသက်က ၂၈နှစ် ” ဆိုတော့ အပျိကြီးပေါက်စပေါ့။

မိဘတွေက မရှိတော့ပါဘူး မြစ်အနောက်ဖက်က ကျောင်းကြီးစု ရွာသူတစ်ယောက်ပေါ့။ခုတော့ မြို့ပေါ်က ဒေါ်လေးစိန် တို့အိမ်မှာ နေနေတာ ၅ နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အသားညိုပေမယ့် တင်တွေရင်တွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မို့ ပုရိသ အပေါင်း ခညှောင်းနေကြပါတယ်။အကျင့်က ကိုယ်လုပ်ပြီးတဲ့ အလုပ်တိုင်း ပြန်ပြီးစစ်ဆေးတပ်တဲ့အကျင့်။ 

အဒေါ်က အမေ့ဘက်က ညမပါ။သူတို့အိမ်မာ အဒေါ်ရယ် သူ့ယောင်္ကျားရယ် သူတို့သားလေး ကျမမောင်ဝမ်းကွဲ ဖိုးလုံးရယ် အတူနေကြတာပါ။ဈေးချိုဈေးကြီးမှာ ဖနပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားရင်း အဒေါ်ယောင်္ကျား ဦးကျော်က ကားမောင်းပါတယ်။မောင်လေးဖိုးလုံးက ၁၀တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ် တက်ရန် စောင့်နေသူတစ်ယောက်။

ဒီနေ့မနက် အစောရီး ဟင်းချက်စရာဝယ်ဖို့ အိမ်ကနေအထွက် လမ်း ၈၀ ပေါ်အရောက် ကျမ ကြောက်လမ်းပေါ်ကြည့်မိလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲကလည်း မသင်္ကာတာနဲ့ လွှားကနဲ့ ခုန်ကျော်ပစ်လိုက်တယ်။ခြေလှမ်း ၁၀လှမ်းလောက်လျှောက်ပြီးမှ ဟုတ်မဟုတ်က သိချင်လာတာပေါ့။

သေချာအောင်လည်း စစ်ချင်သေးတာ။ကျမနောက်ပြန်လှည့်လိုက်ပါတယ်။ခုန ကျမခုန်ကျော်တဲ့နေရာ ပြန်သွားပြီး ဘေးကိုလူရိပ်လူခြေလေး ကြည့်လိုက်တာပေါ့။ လူရှင်းမှန်းသေချာတော့မှ ကျမ ဒူးလေးထောက်ပြီး ကုန်းနမ်းလိုက်တာ

“ ဝေါ့ ဝေါ ထွီ ”

ထင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ ဘယ်မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမ လမ်းပေါ်ချီးပါသွားလဲ မသိတာ။ ပျို့တောင် တက်လာတယ်

“ ထွီ ” 

ကျမဈေးရောက်တော့ ဝက်သား ဟင်းသီးဟင်းရွတ် အတို့မြုပ်လေးပဲ ဝယ်ခဲ့တော့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဒေါ်တို့က နိုးနေပါပြီ။ ကျမလည်းဆိုင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေလိုက်တယ်။ ၈နာရီလောက်မှ အိမ်ကနေ ဈေးချိုဘက်ထွက်ကြတာ။လိုက်ထွက်ကားလေးတစ်စီးဝယ်ထားတော့ ကျမတို့လိုက်ပို့ပြီးမှ တက္ကစီဂိတ်ကိြုပြန်ထိုးရတာ။ဖိနပ်ဆိုင်ရောက်ပီဆို ဦးလေးက ဆိုင်ကူဖွင့်ပါတယ်။ပြီးမှ ဂိတ်ကိုသွားတာ။ဈေးရောက်တော့ 

“ မိခိုင် ငါမုန့်တီ သွားဝယ်မလို့ ညည်းနဲ့ကိုကျော်တို့ ဆိုင်ဖွင့်ထားနှင့် ” 

ဈေးမြေညီထပ်သို့ မဝင်ပဲ ဗန်းခင်းရောင်းသော မုန့်ဆိုင်တန်းလေးတွေဆီ လျှောက်သွားတော့သည်။

“ ဟုတ် ဒေါ်လေးစိန် – သမီးဆိုင်သွားဖွင့်လိုက်တော့မယ် ” 

ကျမလည်း ပြောပြီး ဆိုင်ခန်းရှိရာ မြေညီထပ်သို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ခန်းနားသို့အရောက် 

“ အိုရ် ”

ကျမ တုန်တုန်ရီရီဖြစ်လာရတယ်။ ဆိုင်ခန်းတွေက ၉ ပေပတ်လည်ခန်းတွေ ကပ်လျက်ပေါ့။ကိုယ့်နေရာကိုယ် အမြင့်ပေ ၄ ပေလောက် ပတ်ပတ်လည် သစ်သားကြမ်းပြားများဖြင့် ကာ၍ ရှေ့မျက်နာပြင်ကို ဂိုထောင်သဘောမျိုး အရှင်ထားပြီး သော့ခတ်ရသည်။ 

ခတ်ထားသော သော့ဖွင့်၍ ဂိုထောင်ထဲ ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ ဦးကျော်မှာ ဖိနပ်ထုတ်များ ဆွဲထုပ်နေသည်။ပက်လက်လှန်ထားရင်း ဒူးတဖက်က ထောင်ထားသဖြင့် အောက်စလွတ်နေပြီး လီးမဲမဲကြီးက ပေါင်တဖက်ခြမ်းကပ်ကာ ဒစ်ဖူးကြီးက အောက်စိုက်နေသည်။

လီးကြီးက ပျော့နေတာတောင် အတုတ်ကြီးပဲ။ကျမ ချစ်သူထက် ၂ ဆလောက်ရှိတယ်။ ပေါင်မွှေးတွေကလည်း ကောက်ကောက်ကွေးကွေးလေးတွေ ကျမကြည့်ရင်း အသဲယားလာတာပေါ့။ကျမလည်း ဦးကျော်ခြေရင်းနာကပ်ထိုင်လိုက်တာ လီးကြီးကို ကြည့်ချင်တာလည်း ပါတာပေါ့။ အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ ပေါင်ကြားထဲက ဆစ်ကနဲ့ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ်။

“ ဦးကျော် ရလား ကလေးစီးလေးတွေ အရင်ထုတ်လိုက်လေ ”

“ အေးပါ မိခိုင်ရ ဂျပ်ဗူးတွေဖယ်နေလို့ပါ ညည်းအဒေါ်ရော် ”

“ မုန့်တီ ဝယ်နေရစ်ခဲ့တာ မလာသေးဘူး ဦးကျော်လည်း စားပြီးမှ သွားလေ ”

“ အေးအေး ဒါနဲ့ ကပ်ကြေးပါလား ပေးဦး ဂျပ်ဗူးတွေက ပီနံကြိုးတွေနဲ့ချည်ထားတာ ရှုပ်ကုန်ပီဟ ဆွဲထုတ်ရင် ဗူးတွေ ပျက်မှာ ”

ကျမလည်း ကပ်ကြေးရှာပြီး ဦးလေးလက်ထဲပေးရင်း လီးကြီးအား အနီးကပ်ကြည့်လိုက်ရာ အမလေးးး လီးကြီးကတောင်နေတာရှင် ဒစ်ဖူးက ပြဲလန်နေရင်း ဇပ်ကနဲ့ တုန်တုန်ပြနေတာ။အဲဒီချိန်မှာပဲ ဒေါ်လေးစိန်က မုန့်တီထုပ်တွေနဲ့ ရောက်လာတာမို့ ကျမလည်း အပြင်ထုတ်ထားတဲ့ ဖိနပ်တွေ ဆိုင်ပေါ်ယူခင်းလိုက်ရတာပေါ့။စိတ်ကတော့ လီးကြီးကို ကြည့်ချင်သေးတာ မဝသေးပါဘူး။

ထို့နောက် ၃ ယောက်သား မုန့်တီစားကြလေသည်။စားသောက်ပြီး ဦးကျော်မှာ ဖိနပ်ထုပ်များ အကုန်အပြင်ထုတ်ပေးရာ ကျမနဲ့ဒေါ်လေးစိန်တို့ ဆိုင်ကို ပြီးစီးအောင် ခင်းလိုက်ကျသည်။ဦးကျော်က ဂိတ်သို့သွားရန်ပြောပြီး ထွက်ခွာသွားသည်။ဦးကျော်သွားတော့မှ

“ ဟဲ့ မိခိုင် ညည်းဦးလေးနောက် မြန်မြန်လိုက်စမ်း စာရင်းစာအုပ်မေ့နေပြန်ပြီ ငါတို့အခန်းထဲက သေတ္တာ အစိမ်းပေါ်မှာ ညည်းလိုက်ယူလိုက် ပြီးမှ ကိုကျော့်ကို ပြန်ပို့ခိုင်း ”

“ ဟုတ် ဒေါ်လေး သမီးလိုက်ယူလိုက်ပါ့မယ် ”

“ ဦးကျော် ဦးကျော် ”

ထွက်စပြုနေသော ကားနောက်အမြန်လိုက်ကာ အကျိုးကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ကားလေးဖြင့် အိမ်သို့ရောက်လာသည်။

“ ဖိုးလုံးရေ ဟေးးးး ဖိုးလုံး ” 

“ ဒီကလေး အပြင်သွားပြီနေမာ မိခိုင် ညည်းပါညည်း ဝင်ယူလိုက် ”

“ ဟုတ် ဦးကျော် ခဏစောင့်နော် ” ကျမလည်း အိမ်တံခါးဖွင့်ကာ ဒေါ်လေးတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။စာရင်း စာအုပ်လေးအားယူပြီး ပြန်အထွက်တွင်

“ ဟင် ဦးကျော် – ဘယ်လို ဖြစ် ဖြစ် ——- ” 

စကားပင် ဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရပါ။ ဦးကျော်က ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ကာ လီးတရမ်းရမ်းဖြင့် ကျမ အနား ကပ်လာတော့သည်။ ကျမ အင်္ကျီအား လှန်ကာ ဘလာဇီယာ ကြိုးအပျော့လေးအား ဆွဲချပစ်ရင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေတော့တာပါပဲရှင်။

လက်တဖက်က ခါးအောက်ကိုရောက်လာပါပြီ။ ထမိန်လေးအား ဖြည်ချပစ်လိုက်ပါတယ်။ပေါင်ကြားထဲလက်ကစမ်းရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်က ကျမစောက်ဖုတ်လေးအား ကလိနေတာပေါ့။

“ ဈေးတုန်းက နင် ငါ့လီးကြီး ကြည့်နေတာ ငါသိပါတယ်ဟ – ရော့ ကြည့်လေ ” 

နို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးဆီမှ နှုတ်ခမ်းအားခွာရင်း ဦးကျော်ဆီက စကားသံကြားလိုက်ရသည်။

“ အော် ဦးကျော်က သမီးကို မြူဆွယ်တာပေါ့လေ ”

“ ညည နင် အဖုတ်ကို ခရမ်းသီးနဲ့ ကလိနာ ငါသိတာကြာပြီဟ ” 

ပြောရင်း ကျမ ဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။

“ ဟင် တ တကယ်လား ဦးကျော် ”

“ တကယ်ပေါ့ဟာ နင့်ချစ်သူကို မှန်းပြီး လုပ်တာမလား ”

စကားပြောရင်း ကလိနေရာ ကျမစောက်ပတ်က စိုစိစိ ဖြစ်လာသည်။ရုတ်တရက် ဦးကျော်က ပွေ့ပြီး ကျမကို သူတို့လင်းမယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်တင်လိြက်ပါတယ်။

သူကတော့ ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်ရင်း ကျမပေါင်အားဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးအား မရွံမရှာ ယက်နေတော့သည်။စောက်ခေါင်းလေးထဲ့လက်နှင့်မွှေပြီး အစိလေးအားစုပ်ပေးနေရာ ကျမလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။

လက်နဲ့တောင် ကောင်းနေတဲ့ကျမလေ ဦးကျော်လီးကြီးနဲ့လိုးပေးရင် ဆိုပြီးတွေးနေတော့သည်။မနက်ကတောင်မှတ်နေတဲ့လီးကြီးအား မြင်ယောင်လာရင်း စိတ်များကြွလာကာ

“ ဦးကျော် သမီးလိုးပေးပါတော့ စောက်ပတ်က တအားယားနေပြီရှင် ”

ပါးစပ်မှထုတ်ပြောကာ တောင်းဆိုလိုက်သည်။

စောက်ရည်များမြင်မကောင်းအောင်ရွှဲအိုင်နေသော စောက်ဖုတ်အားကြည့်၍ ဦးကျော်မှ လီးအားတေ့၍ တဖန်းဖန်း လိုးလေတော့သည်။ မိခိုင်လည်း မျက်နာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ဖင်လေးအားကော့ရင် အံကြိတ်ခံနေလိုက်သည်။ချစ်သူနဲ့လိုးဖူးသော်လည်း ချစ်သူလီးက ဒီလောက်မကြီး။ အချိန်ကလည် မလိုးတာ နှစ်ချီနေပြန်သည်။

စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့မွှေကာ စောင့်စောင့်လိုးနေသဖြင့် ကျမ ဦးကျော် ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထားရတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးအဝင်က ကျပ်ထုပ်နေတာကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ကြိမ်းနေတော့သည်။

“ အားးး အမေ့ ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ဦးကျော်ရယ် အဟင့် ဟင့် ”

ဦးကျော်မှာ တွန်းထားသောလက်နှဖက်အား ဖမ်းကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှန်ပြီးဖိထားလိုက်သည်။ထို့နောက် ပေါင်ခွဆုံလေးရှိ အဖုတ်လေးအား လီးအရင်းထိ ဖိဖိလိုးနေတော့သည်။

“ အားးး အအ အမေ့ သေပါပြီရှင် အမလေးးး ”

အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်အော်လိုက်မိသဖြင့် လီးကြီးအားချွတ်၍ ကျမစောက်ပတ်လေးအား ပြန်ယက်ပေးနေသည်။စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအားမွှေရင်း ဖင်ဝလေးအားလျှာဖျားက လာလာထိနေသဖြင့် နာကျင်တဲ့ဝေဒနာတွေပျောက်ကာ ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာရသည်။

ထိုနောက့် လက်ကလေးများဖြင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးစွကလိပေးသည်။ စောက်ရည်းများပြန်ရွှဲလာပြီး လက်ကလေးဖြင့် တဇွပ်ဇွပ် ထိုးပေးရာ ကျမလည်း ကော့ပျံနေအောင်ကို ကောင်းလာတော့သည်။ ဆီးခုံပေါ်မှတဆင့် ပေါင်ကြားတလျောက် ယက်နေရင်း စောက်ခေါင်းတွင်းမှ လျှံကျလာသော အရည်များအား မျိုချပစ်နေပြန်သည်။

စောက်စိလေးအား ၅ ခါ ၆ ခါလောက် ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ပေးရာ ယားပြီးကျင်တက်လာသဖြင့် ထပ်မံလိုးပေးဖို့ ကျမတောင်းဆိုရတော့သည်။လီးကြီးပြန်ထဲ့ကာ တချက်ချင်းလိုးနေရင်း ကော့တက်လာသော ကျမနို့လေးများကို ဆွဲဆွဲစို့တော့သည်။

လိုးနေရင်း ခဏအကြာမှ လီးအရသာကို ကျမ ခံစားမိတာပါ။ဦးကျော် စောင့်လိုးသမျှတင်းခံနိုင်လာပါပြီ။ကျမလည်း သူ့လီးအဝင်ကို အောက်ကနေ စောက်ပတ်လေးကော့ပြီး ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလိုက်တာ။စီးကျပ်နေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးကျော်ရော ကျမရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးခဲ့ရပါတယ်။ ခဏနားပြီး ဦးကျော် စိတ်တိုင်းကျ တချီထပ်လိုးတာရှင်။

ပြီးမှ ကျမကို ဈေးက ဖိနပ်ဆိုင်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပါတယ်။အိပ်ရာ ထထချင်း အံအောကြောက်လန့်မိရသည်။မနေ့မနက်က မိမိအား ရက်ရက်စက်စက် လိုးခဲ့သူကြီး ဦးကျော်တစ်ယောက် ခုတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ဆန့်ဆန့်ကြီး။ညက ကားသိမ်းအပြန် အရက်သောက်ပြန်လာရာ ဦးနောက်ကျောပြတ်ကာ ရုတ်တရက် သေဆုံးသွားရသည်။ဒေါ်လေးစိန်မှာ တအိ့အိ့နှင့် ရှိုက်နေရာ ဦးကျော် အကိုဖြစ်သူ ဥိးမြင့်နိုင်ရောက်လာမှ အရင် အတိတ်ကြောင်းလေးတွေ ပြောပြောငိုနေတော့သည်။

“ အမလေး ယောင်္ကျားရဲ့ ရှင့်အကိုရောက်လာပြီ ထကြည့်ပါဦးလား – ငယ်ငယ်က အပျိုကြီးတစ်ယောက်အိမ်တက်ချောင်းရင်း ရှင့်အကို ခွေးကိုက်ခံရဘူးတယ်ဆို – ခု ထပြောပါဦးလားးး အဟင့် ဟင့် ”

ဦးမြင့်နိုင်မှာ ဧည့်သည်တွေကြားထဲ ထိုင်မလို့လုပ်ရင်း ဒေါ်စိန်စကားကြောင့်

“ ဟဲ့ မိစိန် ရိုးရိုးငိုပါဟ မဆိုင်တာတွေ ထဲ့ထဲ့ မငိုပါနဲ့ ”

“ ကိုမြင်နိုင်ရယ် ရှင်တို့က ညီအကို နှစ်ယောက်ထဲလေ ကိုကျော်က ရှင့်ကို သံယောစဉ်သိပ်ကြီးတာ ကျမ အသိဆုံးပါ ဟင့်ဟင့် ”

“ နင့်ယောင်္ကျား အရက်မတအားသောက်လို့ ခုလို ငါတို့ကို စောစောစီစီး ခွဲသွားရတာပေါ့ ငါ့လိုနေပါ့လား အချိန်တွေများကြီး နေလို့ရပါသေးတယ် ”

“ အော်ဟော် ကိုမြင့်နိုင်  ခုတော့ ဒီစကားမျိုးပြောထွက်ပြီပေါ့  ရှင်တို့နှစ်ယောက် လူပျိုပေါက်တုန်းက မကောင်းတဲ့အိမ်သွားကြတာ ကျမယောင်္ကျားက ရှင်ပိုက်ဆံမလောက်လို့ ၃၀၀၀ စိုက်ပေးခဲ့ရတာဆို ”

“ တော်ဟာ တော်တော် မိစိန် ငါပြန်ဦးမယ် နေ့လည်မှ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့မယ် ဟင်းး ” 

ဦးမြင့်နိုင်လဲ ဖင်ပူအောင်မထိုင်ပဲ ထပြန်သွားလေတော့သည်။

ညပိုင်း ဖဲဝိုင်းက ဆူညံ့နေသည်။ ကျမလည်း အိပ်မပျော်ပါဘူး ဦးကျော်နဲ့ လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးရင်း ကြက်သီးများထလာတော့သည်။ကြောက်စိတ်များဝင်လာသဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် အတူအိပ်ရန် အိပ်ခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် ညည်းသံတိုးတိုးလေးကြားမိသဖြင့် တံခါးအသာဟကာ ချောင်းကြည့်မိသည်။

“ အီးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်နိုင်ရယ် နာနာလေးလိုးစမ်းပါရှင် . ရှင့်ညီက မူးလာရင် ထိုးအိပ်တာ မလိုးတာကြာပြီ ”

“ အဲကောင် အပြင်မှာ စားနေတာနေမာပေါ့ မိစိန်ရ ” ဦးမြင့်နိုင်မှာ စကားပြန်ပြောရင်း ပုံမှန်လေး လိုးပေးနေသည်။

“ ဟောတော် ငါ့အဒေါ်ကလည်း ယောင်္ကျားတောင် မြေမချသေးဘူး ယောင်္ကျားအကိုဖြစ်သူကို ခံနေပါလား ”

ဒေါ်စိန်မှာ သေတ္တာပေါ်တွင်လက်ထောက်ကာ ပေါင်လေးကားပြီး ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားသည်။ပေါင်ကြားမှ ထွက်ပေါ်လာသော အဖုတ်ကြီးအား ဦးမြင့်နိုင်မှ ဆွဲဆွဲလိုးနေသည်။ဘယ်ချိန်ထဲက လိုးနေမှန်းမသိ ၁၅ မိနစ်အကြာတွင် 

“ မိစိန် ငါပြီးတော့မယ် ဟ ”

ဦးမြင်နိုင်မှ ပြောရာ ဒေါ်လေးစိန်သည် ခါးကိုဆန့်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးအားချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်နာချင်းဆိုင်လှည့်၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြန်သည်။ဒစ်ဖူးအား နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ကာ လီးတဝက်လောက်က ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေသည်။မကြာခင် ဦးမြင်နိုင် ကိုယ်လုံးပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်လာကာ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။ 

ထွက်ကျလာသော လရည်များကို ဒေါ်စိန်က ပါးစပ်နှင့် ခံကာ မျိချပစ်ရင်း 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်နိုင်ရယ် လရည်မသောက်ရတာ ကြာပါပြီ ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ” 

လရည်များကုန်စင်သွားမှ စောက်ရည်းများဖြင့်ပေပွနေသော လီးအား အဖျားမှအရင်းသို့ ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ ကျမလည်း တံခါးအသာပြန်စိကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်နားလိုက်ရတာပေါ့။ခဏနေမှ ဒေါ်လေးအခန်းသို့ ပြန်သွားကာ တစ်ယောက်ထဲမအိပ်ရဲသဖြင့် အတူလာအိပ်ကြောင်းပြောကာ ဝင်အိပ်လိုက်ရသည်။

ဦးမြင်နိုင်တစ်ယောက်ကတော့ ဖဲဝိုင်းတွင် ခပ်တည်တည် ရိုက်နေတော့သည်။ရက်လည်ပြီးသည့်အထိ ဦးမြင့်နိုင်မှာ အိမ်တွင်နေရင်း ဒေါ်လေးစိန်အား လစ်သလို လိုးတော့သည်။ဦးချစ်မောင် အသက် ၅၀ ခန့် ခပ်ပုပု ရပ်ကွက်ထဲကပါပဲ ယဉ်မောင်းတစ်ယောက်ပါ။ဦးလေးမရှိတော့ ကားကို နေ့စားငှားလိုက်ပြီး ကျမနှင့်ဒေါ်လေးအား ဈေးသွားဈေးပြန် အကြိုအပို့ လုပ်ပေးရန် ပြောဆိုလိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာတော့ စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်လာတော့သည်။ကျမတို့ကိုလည်း မိသားစုသဖွယ် စောင့်ရှောက်ပေးရှာပါတယ်။မနက်ပိုင်း ဈေးသို့သွားရန် ” တီတီ တီတီ ” ကားဟွန်းသံ အိမ်ရှေ့မှ ကြားလိုက်ရသည်။

“ ဒေါ်လေးရေ ဒေါ်လေး ဦးမောင်လာပြီ သမီးက အဆင့်သင်ပဲ ဒေါ်လေးပြီးပလား ”

“ အေးအေး မိခိုင်ရေ ဒေါ်လေးသနပ်ခါးလိမ်းတုန်းမို့ ထမင်းထုပ်ထားလိုက်တော့ ခဏနေသွားရုံပဲ ”

“ ဟုတ် ဒေါ်လေး ထုပ်ပြီးပါပြီ ဒေါ်လေးချိုင့်ရော ပြီးပြီ ”

ထိုစဉ် ဦးချစ်မောင်မှာ အိမ်ထဲဝင်လာ၍ 

“ မိခိုင်ရေ ငါနောက်ဖေးခဏသွားဦးမယ် ဟာ  ခုမှ ဗိုက်က ရစ်လာလို့ ”

“ ဟုတ်ဟုတ် ဦးလေး သွားလေ ဒေါ်လေးလဲ သနပ်ခါးလိမ်းတုန်း ”

ကျမလည်း ထမင်းချိုင့် ၂လုံး ခုံပေါ်တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။ခဏ အကြာ ဒေါ်လေးစိန် ထွက်လာပြီး

“ ပြီးပြီ မိခိုင်ရေ သွားစို့ ”

“ ဟုတ်ဒေါ်လေး ဦးချစ်မောင် အိမ်သာတက်နေလို့ ”

“ အော် အဲဒါဆို ညည်း စောင့်နေရင်း အိမ်တံခါးတွေ သော့ခတ်လိုက်တော့ ငါ ကားပေါ်က စောင့်တော့မယ် ”

“ ဒေါ်လေး သွားနှင့် သမီးတံခါးတွေ ပိတ်ခဲ့မယ် ”

ခဏ အကြာတွင် ဦးချစ်မောင်မှာ နောက်ဖေးမှ ထွက်လာပြီး ပုဆိုးအား ဖြန့်ဝတ်ရင်း 

“ ခုမ ပေါ့သွားတာ မိခိုင်ရေ သွားကြစို့ ”

ဦးချစ်မောင် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ရာ လမွှေးများအောက်က လီးကြီးအား ကျမမြင်လိုက်ရသည်။ အမလေး လူကသာပုတာ လီးက အတုတ်ကြီး ရှည်ကရှည်သေး။ကျမတို့အား ဈေးလိုက်ပို့၍ ဦးချစ်မောင် ပြန်သွားလေသည်။ကားပေါ်တွင် ဦးချစ်မောင် လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲမထွက် ပေါ်ပေါ်လာနေတော့သည်။

“ အ အမလေးးး ”

ညည်းတွားဟစ်အော်သံက ညရဲ့တိတ်ဆိတ်နေမှု့ကို အချက်ပေးဖြိုခွင်းစေပါတယ်။ကျမ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ဆွဲလိုက် ပစ်လိုးလိုက် – ဆံပင်တွေ ဆွဲလိုက် စောင့်လိုးလိုက်နဲ့ သူစိတ်တိုင်းကျ လိုးနေတော့တာ။ကျမ နာကျင်နေပေမယ့် အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့ လီးရဲ့အရသာကို မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။အိမ်နောက်ဖေးဘက် မှောင်ရိပ်လေးထဲမှာ ရမ္မက်တွေ ထကြွနေတုန် သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်သွားတာ။

“ ဟင့် ဦးချစ် ဘာလို့ထုတ်တာလဲ ဒီမာ သမီးပြီးတော့မှာကို ”

“ တမျိုး ပြောင်းလိုးချင်လို့ပါ မိခိုင်ရ ”

“ အားးး အ အ ”

“ ဟင့် မလုပ်နဲ့ မရ မရဘူးးး အဲဒါ ဖင်ရှင့် အမလေး သေပါပြီ အီးဟီးးး ”

ဦးချစ်မောင်က ကျမ တောင်းပန်တာကို ဂရုမစိုက်တော့တာ သူ့စိတ်တိုင်းကျ နောက်ကနေ ဖင်ကိုရအောင် လိုးနေပါတော့တယ်။ဒေါ်လေးစိန် နိုးလာမဆိုးလို့ ထပ်မအော်ပဲ အံကြိတ်ခံနေရတာပေါ့။

“ အစ မို့ပါ မိခိုင်ရ နောက်ဆို နင် ဖင်ပဲ လိုးပေးပါ ပြောမှာ နင့်အဒေါ်ဆို ခုထိ ဖင်တချီ လိုးပေးမှ အားရတာ ” စကားပြောအပြီး ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။

“ အားးး အမလေးးး သေပါပြီရှင် ” 

ကျမ မျက်ရည်တွေကျလာပါပြီ ဖင်ထဲကလည်း တစ်ဆို့ကြီးနဲ့။

“ နောက်ဆို ကောင်းသွားမှာပါ မိခိုင်ရ ခဏ အောင့်ခံလိုက် ” 

စကားပြောရင်း ကျမနို့လေးတွေ ညှစ်ညှစ်ချေနေပေးပါတယ်။ရက်ရက်စက်စက် စောင့်လိုးတာခံရင်း လီးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှု့က ဖင်ထဲ တခါမှမခံစားဖူးသော ခံစားချက်မို့ ကျမ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ သွေးတွေပြောင်းပြန်စီးသလို ခံစားလာရပါပြီ။ဖင်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး တိုးဝင်လာတဲ့ လီးအရသာ ကျမ သတိထားမိလာတုန်း

“ အားးး ရှီးးး ရှီးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မိခိုင်ရာ ငါ ငါ ထွက်တော့မယ် ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဒုပ်စွပ် ဖွပ်ဖွပ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ”

လီးအဝင်ထွက် အသံများလည်း ခပ်စိတ်စိတ်လေးဖြစ်လာတော့သည်။တဖန်းဖန်း စောင့်လိုးနေရင်း နောင်ဆုံးတချက် စောင့်အပြီးမှာတော့ ကျမ ဖင်လေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ လရည်ပူပူများ စီးဆင်လာနေတော့သည်။ကျမလည်း စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း ဖင်ထဲက လီးအား ချွတ်ပေးရန် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။ခဏနေ ဦးချစ်မောင် ပြန်သွားတော့မှ အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ 

နက်ဖန် လစာထုတ်မဲ့ရက်မို့ စောစောထနိုင်ရန်ကြိုးစားအိပ်ပစ်တော့သည်။ မိခိုင် တစ်ယောက် လစာထုတ်၍ အကြွေးဆပ်စရာရှိတာ ဆပ်ကာ ပိုသော ပိုက်ဆံများအား သူမ သေတ္တာလေးထဲ ထည့်ရာ မမျော်လင့်ပဲ ချစ်သူဓတ်ပုံလေး တွေ့လိုက်မိသည်။ဓတ်ပုံလေးအားကြည့်ရင်း အတိတ်များဆီသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။

သီဟပိုင် အသက် ၃၀ ဝန်းကျင် – အရပ် အမောင်းက ၅ ပေ ၈ လက်မ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် ဘော်ဒီက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် လူချောတစ်ယေူက်ဖြစ်သည်။ဖခင် ဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ကုမဏ္ဏီ လုပ်ငန်းများ ဦးစီးလုပ်ကိုင်ရာ စကားပြောပါးနပ်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှု့ အလုပ်ကြိုးစားမှု့တိုကြောင့် သူ့လက်ထက်တွင် ပိုမို အောင်မြင်လာခဲ့သည်။ ပျိုတိုင်းကြိုင်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်ဖြစ်နေပေမယ့် သူရင်ထဲတွင် နေရာယူထားသူက ဈေးချို ဖိနပ်ဆိုင်မှ အကူမိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

“ တီ တီတီ ”

“ ကျွီ ကျွီ ကျွိ ”

“ အမလေးးးး သေပါပြီရှင့်  အ ကျွတ်ကျွတ် ”

သနပ်ခါးပါးကွက်ကျားလေးနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက် မိမိကားဖြင့် လမ်းကွေ့လေးတွင် ပွတ်တိုက်မိရာ လဲကျသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကားပေါ်မှဆင်း၍ သွားရောက်ထူမကာ

“ ညီမ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ အကို ဘာကူညီရမလဲ ဟင် ” အနီးသို့ရောက်ရှိလာပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသော ကိုလူချောအား ခဏစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

“ အားးး အမလေးး ကျွတ်ကျွတ် ခြေထောက်ခေါက်တာထင်တယ် ထမရတော့ဘူးရှင့် ”

“ ဟုတ်ဟုတ် ညီမ ကျနော် ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် အစစအရာရာ တာဝန်ယူပါတယ်နော် ”

ပြန့်ကျဲနေသော စာအုပ်များအား ကောက်ရင်း သူ့မအား ချိုင်းကြားမှ ဆွဲထူရင်း ဆေးခန်းတခုသို့ခေါ်သွားတော့သည်။ ဆေးခန်းသို့ ဓာတ်မှန်ရိုက်ကြည့်ရာ အရိုးမထိခိုက်ပေ။ အရွတ်ပြားယောင်သွားသဖြင့် ပတ်တီစီးပေးပြီး သောက်ဆေးများ ပေးလိုက်လေသည်။အိမ်ထိလိုက်ပို့ပြီး စိတ်မပူရန် မပျောက်မချင်း သူတာဝန်ယူမည်ဖြစ်ကြောင်း ကုမ္ပဏီကဒ်ပြားပေး၍ အုပ်ထိန်းသူ ဒေါ်လေးစိန်တို့ လင်မယားအား ပြောဆိုပြီး ပြန်သွားလေသည်။ 

ထိုနောက် ၁လ ခန့် ဆေးခန်းသို့ အပို့အကြိုလုပ်ရင်း လူချင်းရင်းနှီးခဲ့ရသည်။ထိုမှ တဆင့် လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုက်သွားတော့သည်။အပျိုစင် ဘဝလေးကို မေမြို့သို့ အလည်သွားကြရင်း ပေးဆပ်ခဲ့ရလေသည်။မေမြို့သို့ ညအိပ်ရန် အတင်းပူဆာနေသည်။ တနေကုန်လျောက်လည်ရင်း မိမိတကိုယ်လုံးလည်း မထိဘူးတဲ့နေရာ မရှိတော့ ချစ်သူ အလိုလိုက်ပေးခဲ့သည်။ခုဟာ လိုးရန်ပူဆာနေသဖြင့် မိခိုင် အခက်တွေ့နေမိသည်။

“ အိမ်လည်းမပြောခဲ့ရဘူးလေ ကိုသီဟ နောက်ခေါက်ကြမှ အိပ်ရအောင် နော် ”

မိခိုင်ပြောတာကို သီဟပိုင် လက်သင့်မခံပေ ဇွတ်ကို ကလေးမုန့်တောင်းသလို တောင်းနေရင်း ညအိပ်ရန် စီစဉ်တော့သည်။ဂရမ်း ( 2 ) တည်းခိုခန်းတွင် ၂ ယောက်အိပ်ခန်း ၁ခန်းယူလိုက်သည်။

ညစာ အပြင်ထွက်စား၍ ၈နာရီခွဲခန့် တည်းခိုခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ရေချိုးခန်းသို့ အတူရေချိုးကြရာ သီဟပိုင်သည် တုံးလုံးချွတ်ချိုးလေသည်။ မိခိုင်တစ်ယောက် မျက်စိရှေ့မှ ချစ်သူ၏ လီးအားကြည့်ရင်း ရင်တွေဖိုနေတော့သည်။ထို့နောက် သီဟပိုင်မှ သူမ၏ ထမိန်လေးအား ဆွဲချွတ်ကာ နိုအုံလေးနှင့် စောင်ဖုတ်ကြားထဲ ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးသည်။

ရေချိုးပြီး၍ တဘက်ကလေးပတ်ကာ ရေချိုးခန်မှ ထွက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် တကိုယ်လုံး ရေသုတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။မိခိုင်ကိုယ်လုံးလေးအား လှဲချလိုက်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးဆီ မျက်နာထိုးအပ်လိုက်တော့သည်။

မိခိုင်မှာလည်း သူမ၏ စောင်ပတ်လေးအား ချစ်သူက မရွံမရှာ ယက်ပေးနေသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ပေါင်တွင်းသားများယက်ပေး၍ ဖင်ဝလေးအား ထိုးစွနေရာ တကိုယ်လုံး တုန်ရီနေတော့သည်။ ဖင်ဝလေးမှတဆင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ထိုးဆွဲကာ စောက်စိလေးအား စွဲစုပ်ပေးရာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း တချီပြီးခဲ့ရသည်။

“ အားးး ရှီးးး ကိုပိုင်ရယ် အိုးးး အမေ့ ”

စောက်ရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်နေသော ချစ်သူအား ကြည့်ရင်း ညည်းနေတော့သည်။

သီဟပိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်လေးအားယက်ရင်း လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ ထိုးစွပေးရာ ခါးလေးကော့ပျံပြီး စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေသော ချစ်သူအားကြည့်ရင်း သနားလာမိသလို ရမ္မက်စိတ်များလည်း ထကြွနေသည်။ တခါမှ လီးနဲ့ မလိုးရသေးသော ချစ်သူ၏ စောက်မွှေးစိမ်းစိမ်းများကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား လက်ညိုးပါ ထပ်မံပူး၍ လက်ခလယ်နဲ့အတူ ထိုးကလိလိုက်ပြန်သည်။

လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ်ပူးကပ်ထားရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲထိုးရာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများက လိပ်ဝင်သွားပြီး လက်ကို အပြင်ပြန်ထုပ်လျင် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများက ပြန်ပြီးကပ်ပါလာပြန်သည်။ကြည့်နေရင်း လီးက တင်းပြောင်လာတော့သည်။

ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ချစ်သူပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးအား စသွင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် ကိုယ်လုံးအားမှောက်ချကာ အဖုတ်ထဲသို့ လီးအား စောင့်လိုးလိုက်သည်။

“ ဗျစ် ဗျစ် ဒုတ် ဖွပ် . ဗျစ် ”

“ အားး အမလေးး သေပါပြီ ကိုပိုင်ရယ် ”

လီးကြီးမှာ အပျိုမှေးအား ထိုးခွဲရင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။

“ အားးး အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် အိုးးး အအ ” 

မိခိုင်တစ်ယောက် ရင်ဘတ်လေး မော့တက်လာကာ မျက်တောင်လေးများ ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ရင်း ခေါင်းလေးရမ်းနေရှာသည်။သီဟပိုင်သည် စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအဆုံးထိ ဝင်တာနှင့် အဆက်မပြတ် စောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဖွပ် ”

“ အားးးး အ အင့် အင့် အားးး အီးဟီးးး ”

သီဟပိုင်၏ စောင့်ချက်များက အပျိုစောက်ပတ်လေးအား မခံနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ မိခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး တုန်နေကာ နို့အုံလေးများအား သီဟပိုင်မှ စို့ပေးနေသည်။နို့စို့ပေးရင်း အလိုးခံနေရာ တဖြည်းဖြည်း လီးဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။စောင့်ချက်များအတိုင်း သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ကာ အားရပါးရ အလိုးခံနေတော့သည်။

“ ဖွပ် ဘွတ် ဘွတ်ဘွတ် – အားးး ရှီးးး ကိုပိုင် လိုးးး လိုးးးး ဆောင့်လိုးးး ကိုပိုင် – မိခိုင် ခံနိုင်ပါပြီ ”

သီဟပိုင်အား အမျိုးမျိုး ဆောင့်လိုးခိုင်းရင်း သူမ ခါးလေးကော့ကာ ပင့်ပင့်ပေးသည်။ လီးဝင်လာခိုက် ထိထိမိမိလေး ပြန်ပြန်စောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြသည်။

ပြိုင်တူလိုးရင်း မိခိုင်က အရင်ပြီးကာ အချက် ၂၀ လောက် ထပ်စောင့်မှ သီဟပိုင် ပြီးလေသည်။ရေချိးခန်းသို့ နှစ်ယေူက်သား ဆေးကြောကြရာ မိခိုင် အဖုတ်လေးမှာ ကွဲနေ၍ သီဟပိုင် လီးတွင် သွေးစ သွေးနများ ကပ်ပေနေသည်။ပြောင်စင်နေအောင် ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ထိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြသည်။ သီဟပိုင်မှ မိခိုင် စောက်ပတ်လေးအား နိုက်ကလိနေသလို မိခိုင်မှ သီဟပိုင် လီးအား မရဲတရဲလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

ထို့နောက် သီဟပိုင်မှ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောကာ ထောင်မတ်လာသော သူ့၏ လီးအား မိခိုင်အား စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။မိခိုင်သည် လီးအား တဖြည်းဖြည်း အာခေါင်ထဲထိ စုပ်ယူနေရာ သီဟပိုင်တစ်ယောက် တအားအား ညည်းနေရသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာပင် သီဟပိုင် ခိုင်းသမျှ ပီပီပြင်ပြင် လုပ်နေတော့သည်။ခဏ အကြာတွင်

“ ခိုင် – လေးဖက် ကုန်ပေးပါ့လား ကိုပိုင်အနောက်ကနေ လိုးကြည့်ချင်လို့ ”

“ ဟင် ဖင်တော့ မလုပ်ရဘူး ကိုပိုင် အဖုတ်လေးက ခုထိစပ်နေတာ ဖင်ပါကွဲရင် လမ်းမလျောက်နိုင်ပဲ နေမှာ ”

“ ဖင်မလိုးပါဘူး ခိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးပဲ လိုးမှာပါ လိုးလို့ မဝသေးလို့ပါ ”

မိခိုင်မှာ ချစ်သူအလိုကျ တံတောင်ဆစ်ကို ကွေးပြီ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်ရာ စောက်ပတ်လေးမှာ ပြူးထွက်နေတော့သည်။

သီဟပိုင်လည်း နောက်သို့ ဖေါင်းထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား အမြှောင်းလိုက်ယက်ရင်း ဖင်ဝသို ဆွဲစုပ်လိုက်ရာ မိခိုင်ဖင်ကြီး ဇပ်ကနဲ့ တုန်သွားလေသည်။ဖင်သားလေးများအားပွတ်ကာ စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်များစို့လာကာ ဖေါင်းကားနေလျက်။လျှာအပြားလိုက် စောက်ပတ်လေးအား ပင့်ပင့်ယက်ပေးရာတွင်

“ အားးးး အ တော်ပါတော့ ကိုပိုင်ရယ် လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့ မခံနိုင်တော့လို့ပါရှင် ” အသံတုန်တုန်ရီရီလေးနှင့် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။

နောက်သို့ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအား တဆုံးထဲ့ကာ ပစ်ပစ်လိုးပေးလိုက်ရာ မိခိုင်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြင့် ဖင်လေးမှာ ကော့ပြန်နေတော့သည်။

“ ဖွပ် ပလွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”

“ အားးး ရှီးးးးး းးးးး အ အမေ့ ”

“ ဘွတ် ဘွတ် ဖွပ်ဖွပ် – အားးး ကောင်းလိုက်တာ ခိုင်ရာ အိုးးး ရှီးးး ”

နောက်ကနေ မနားတမ်းလိုးနေရာ စောက်စိလေးအား ဂွေးဥနှစ်လုံးက တဖတ်ဖတ်လာရိုက်သဖြင့် မိခိုင်တစ်ယောက် အရသာထူးကဲနေသည်။စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသော လီးအား ပြန်ပြန်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။

တသိမ့်သိမ့်တုန်ရင်း ဖင်လေးကနောက်သို့ ကော့ကော့ ထောင်တက်လာရာ သီဟပိုင်မှ ခါးလေးအားစုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ပစ်ပစ်လိုးနေလိုက်သည်။ မနားတမ်းလိုးရင်း ခဏအကြာတွင် သီဟပိုင် ကိုယ်လုံးက ဆက်ကနဲ တုန်တုန်သွားရင်း လရည်များ ပန်းထွက်လာရင်း မိခိုင် ကျောလေးအားဖက်ကာ မှောက်ကျသွားတော့သည်။

.................................................................................

“ မိခိုင်ရေ မိခိုင် ”

ဒေါ်လေးစိန် ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့် အတွေးလေးပျက်ကာ ချစ်သူဓတ်ပုံလေးအား သေတ္တာထဲ ပြန်ထည့်ရင်း အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။

“ မိခိုင် ဒေါ်လေးစိန် အပြင်သွားမလို့ အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ်လိုက်နော် သမီး ”

“ ဟုတ်ဟုတ် ဒေါ်လေး သမီး အပြင်မသွားပါဘူး အိမ်စောင့်နေမှာပါ ”

ဒီနေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာပဲ အနားယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဒေါ်လေးစိန်ထွက်သွားပြီး ခနအကြာ အိမ်တွင်းသန့်ရှင်းရေလုပ် တံခါးများ သေချာပိတ်ပြီး ရေချိုးရန် နောက်ဖေးရေကန်လေးဆီ လှမ်းလာခဲ့သည်။ ရင်လျားလေးဖြင့်ချိုးကာ တကိုယ်လုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ ချစ်သူနှင့်လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးမိသဖြင့် စောက်ပတ်လေးက အရည်ကြည်လေးများ စို့နေသဖြင့် ထမိန်လှန်၍ ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ပွတ်ဆေးလိုက်သည်။

ရေချိုးပြီး အိမ်တွင် အင်္ကျီအပါး ခါးရှည်လေးလဲကာ သနပ်ခါးလိမ်းရင်း သီချင်းလေး ညည်းနေ၏။ထိုနောက့် ကောဖီဖျော်ကာ ကိတ်မုန့်စားရင်း တီဗွီကြည့်နေလိုက်သည်။ခဏအကြာတွင် မျက်စိညှောင်းလာကာ အိပ်ချင်လာသဖြင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ အိပ်ပစ်လိုက်လေသည်။

နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေရင်း ချက်ကလေးဆီ ခပ်နွေးနွေးအရာတခုက ထိတွေ့နေသည်ကို ခံစားလာရသည်။ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာဖျားလေးက ထိုးကစားရင်း ဆီးခုံးလေးဆီ ရွေ့နေရာ ကြက်သိမ်းလေးများထလာမိသည်။

နောက်တော့ ဆီးခုံးလေးအား ဝိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲစောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအား အောက်မှပင့်ယက်ကာ စောက်စိလေးအား စုပ်ယူခံလိုက်ရပြန်သည်။ဝေဒနာတရပ် ပြင်းထန်စွာ ခံစားလာမိကာ မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်လိုက်မိရာ

“ ဟင် ဘဘ ဦးမြင့်နိုင် ” မိမိအဒေါ်ယောင်္ကျား၏ အကိုဖြစ်သူမှန်း သိလိုက်ရသည်။

စောက်စိလေးအား စုပ်ထားရင်း ဦးမြင့်နိုင်မှာ မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လိုက်သည်။စောက်ပတ်လေးအား မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ပြီးမှ

“ ဟုတ်ပါတယ် သမီးရယ် ညည်းအဒေါ်စိန်စိန်ဆီလာတာပါ အော်တော့မကြားတာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တာ သူ့အခန်းထဲကြည့်တော့ လူမရှိတာနဲ့ သမီးမေးကြည့်မလို့ ဝင်လာရင်း သမီးစောက်ပတ်လေးကပေါ်နေတော့ ဘဘ မထိန်းနိုင်လို့ပါကွယ် ”

စကားပြောပြီးချက်ချင်း စောက်စိလေးအား ပါးစပ်ထဲပြန်စုပ်ကာ လျှာနွေးနွေးကြီးဖြင့် ရစ်ဝိုက်ထိုးစွ နေတော့သည်။

“ အိုရ် ဟင့် ဟင့် – မသင့်တော်ပါဘူး ဘဘရယ် – ဒေါ်လေးပြန်လာရင် ပြက်သနာတက်ပါ့မယ် ”

ဟန်ဆောင်ကာငြင်းနေပေမယ့် စောက်ပတ်လေးအား မသိမသာ ကော့ကော့ပေးနေသည်။

“ သမီးဟာလေးက အရမ်းလှတာပဲကွယ် ”

ပြောရင်း စောက်ခေါင်းဝ၌ စို့နေသော အရည်ကြည်လေးများအား ဦးမြင့်နိုင်မှ စုပ်ယူမျိုချနေပြန်သည်။

“ အာ ကွာ အင့် ကျွတ်  ဘဘရယ် အားးး အ ”

မိခိုင်တစ်ယောက် အူတွေအသဲတွေယားလာကာ အသံထွက် ညည်းနေရသည်။ဦးမြင့်နိုင်မှာ စောက်ပတ်လေးအား ကလိရင်း အပေါ်သို ပြန်တက်ကာ နို့သီးခေါ်င်းလေးများအား တဖက်စီ စို့ကာ လျှာဖြင့်ဝိုက်ဝိုက်ကစားလိုက်ပြန်သည်။

နို့သီးဘေးပတ်ပတ်လည်တွင် ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးများ ထလာကာ ဦးမြင့်နိုင် ခေါင်းအားဖမ်းကိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ တိုးတိုးလာ၏။ထို့နောက် ဦးမြင့်နိုင်သည် မိခိုင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ခွကာ ဒစ်ဖူးနီညိုကြီးအား ပါးစပ်ဖျားတေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

လီးရဲ့လုံးပတ်က အနီးကပ်ကြည့်မိမှ ခပ်တုတ်တုတ်ဖြစ်နေသည်။ပူပူနွေးနွေးနှင့် မပျော့တပျော့လေးဖြစ်နေသော လီးကြီးအားကြည့်ရင်းစိတ်ပါလာကာ နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ဒစ်ဖူးအား ဖမ်းငုံလိုက်သည်။လီးအောက်ပိုင်းကို လျှာလေးနဲ့ယက်လိုက် ဒစ်ဖူးကြီးအား စုပ်လိုက် လုပ်ပေးရာ ဦးမြင့်နိုင်တစ်ယောက် မေးကြောများထောင်လာပြီး လီးအားအရင်းထိ ခါးအားဖြင့် ထိုးထိုးသွင်းနေတော့သည်။

“ အူးးးး အီးးးး ဖလွပ် အု ဗျစ် ဗျစ် ”

လီးကြီးက ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိဝင်လာသဖြင့် ရှိုက်ငင်သံနဲ့အတူ မိခိုင်တစ်ယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် ဖြစ်နေပြန်သည်။တခါတခါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပါးစပ်ထဲသို့ လီးက စောင့်ဝင်လာသဖြင့် အာခေါင်ထဲတွင် ဒစ်ဖူးကြီး၏ပွတ်တိုက်မူ့က မချိတင်ကဲ အရသာထူးကို ပေးစွမ်းနေပြန်သည်။

“ အားးး ရှီးးး ရ ရရဲ့လား သမီးးး အိုးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ”

ဦးမြင့်နိုင်မှာ ပါးစပ်လေးအား ဖိဖိလိုးရင် ရမ္မက်သံပြင်းပြင်းဖြင့် မေးနေရာ – မိခိုင်မှာ ပြန်ဖြေဖို့ထက် ပါးစပ်မှ လီးအား ကျွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖြင့် မော့ကြည့်ကာ မလွတ်တမ်း မက်မက်မောမော စုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။

“ သမီး တော်ပါတော့ကွယ် ဘဘ လိုးပါရစေဦး ပါးစပ်ထဲထွက်ကုန်လိမ့်မယ် အားး းး ရှီးးး းးးး ”

ဦးမြင့်နိုင်အသံကြားမှ မိခိုင်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲမှ မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကြီးမှာ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသည်။

ဒစ်ဖူးက သွေးရောင်လွမ်းကာ နီရဲပြောင်တင်းနေသည်။လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲဝင်မည့်အချိန်ကို ရင်ခုန်စွာစောင့်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းအား ကားထားပေးလိုက်တော့သည်။ပူနွေးသောအထိအတွေ့နဲ့အတူ လီးကြီး အဖုတ်ထဲဝင်လာရာ

“ အားးး အမေ့ ”

အသံထွက် ညည်းလိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကြွက်သားများက လီးကြီးအားဆီးကြိုရင်း ညှစ်ပေးကာ စုပ်ယူထားလိုက်သည်။လီးကို အရင်းထိကပ်ကာ ဆီးခုံးခြင်းပွတ်၍ မွှေပေးလိုက်ရာ

“ အိုးးး အ ရှီးးး ဘဘ အားးး အာကွာ ”

ဦးမြင့်နိုင်ဖင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပေးနေသည်။ဦးမြင်နိုင် ဆီးခုံးနှင့် သူမ စောက်စိလေးမှာ ထိကပ်နေသဖြင့် မွှေလိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းရော စောက်စိလေးပါ ကျင်စိမ့်လာကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေရှာသည်။လီးတဝက်လောက်ထုတ်၍ ညှောင့်ညှောင့်လိုးပေးရာတွင် မိခိုင်တစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတော့သည်။

“ ဘွတ် ဖွပ် ဗျစ် ဘွတ်ဘွတ် ဖလွပ် ဘွတ် ”

“ အားးး အမေ့ အို့ ဘ ဘဘ ဘဘရယ် အားးးရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ အင့်အင့် ဟုတ်တယ် လိုးး လိုးးး အမလေးးး အီးဟီးး ”

ဦးမြင့်နိုင်မှာ မိခိုင်တစ်ယောက် ကာမစိတ်တောက်လောင်နေချိန် နို့လေးနှလုံးအား ချေပေးကာ လီးအား ဒစ်ဖူးပေါ်ရုံထုတ်ပြီး စောင့်စောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ အားးး ရှီးးး လိုးးး ဘဘ အားးး အ နာနာလေးလိုးးး အင့် အိုးးး ဟူးးးး ”

မိခိုင်မှာ အောက်ကနေ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံရင်း အချက် ၇၀ ခန့်တွင် ခါးလေးကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။

“ ဟားးးး ရှီးးးး အားးး ကောင်းးး ကောင်းလိုက်တာ ဘဘရယ် သမီးး ပြီးပြီ အားးး ဟူးးး ”

ဦးမြင့်နိုင်မှာ လီးအားထုတ်၍ သူလိုးထားသော စောက်ပတ်လေးအာ မျက်နာအပ်ကာ ယက်လိုက်ပြန်သည်။စောက်စိလေးအား သွားဖြင့် မနာတနာလေးကိုက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်ပေးပြန်သည်။ခုမှ ပြီးထားသော စောက်ပတ်လေးမှာ တခါပြန်ပြီး ဖေါင်းကားလာရာ နောက်တချီလိုးဖို့ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။

မိခိုင်မှာလည်း စိတ်များပြန်ကြွလာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ခြမ်းအား ပြားနေအောင်ကပ်ကာ ဖင်လေးအား ထောင်ပေးလိုက်သည်။ဦးမြင့်နိုင်က နောက်သို့ ထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား သူ့လီးကြီးထိုးထည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်လိုးလိုက်လေသည်။

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ဘေးနုတ်ခမ်းသားများက စူတက်လာပြီး လီးကြီးအာ ပွေ့ဖက်ထားသယောင်။အားပါလှသော လိုးချက်များကြောင့် မိခိုင်ဖင်လေးမှာ ကော့ပျံနေတော့သည်။စောက်ရည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ ဘယ်နှချီပီးလို့ ပီးမှန်းမသိချိန် ဦးမြင့်နိုင်မှာ စောင့်ချက်များမြန်လာပြီး အထွဋ်ထိပ်ရေဇာက်ကာ ကိုယ်လုံးကြီးတုန်လျက် လရည်များပန်းထုတ်နေတော့သည်။

“ အိုးးး ဟူးးး သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီးးး ဘဘဖြင့် လိုးလို့ တအားကောင်လိုက်တာကွာ ဟူးး းးးး ”

.....................................................................................

နေ့တွေ ရက်တွေ လတွေ ကုန်ဆုံးရင်း မိခိုင်ဘဝမှ အန်တီခိုင်ဘဝသို့ ပြောင်းလဲလာခဲ့ရတာ။ဒေါ်လေးစိန် ဆုံးပြီး ဖိနပ်ဆိုင်လေးအား ဦးစီးရင် မောင်လေးတစ်ဝမ်းကွဲ ဖိုးလုံးအား ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့သည်။

အသက်ကြီးလာလေလေ အခက်ခဲတွေ ကြုံလာတိုင်း ငယ်ချစ်ဦးလက်ကို မြဲမြဲကိုင်ရင်း ဒုက္ခနဲ့သောက အချိုးကြ ရောစပ်ထားတဲ့ လောကဓံကို ရင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာရှင်။သိပ်ချစ်လွန်းရင်လည်း ဘဝင်နွမ်းလျတတ်ပါတယ်။သံယောစဉ်ဆိုတာလည်း ပူပင်သောက စိတ်ကငြိမ်မှ နှလုံးကြည်မွေ့တတ်တာမို့ – စိတ်ကူးလေးတွေ အာရုံမှာ ဖျောက်ထားရင်းး တနေ့မှာပေါ့

“ မင်းး မင်းး ခိုင်မလား ဟင်ခင်ခက်ခက်ခိုင်မလား ”

အိမ်ရှေ့သို့ ကားပေါ်မှဆင်းလာရင်း အသက်၆၀ခန့် အဖိုးကြီးတစ်ယောက် မေးနေသဖြင့် – ဒေါ်ခိုင် တစ်ယောက် လှည့်ကြည့်လိုက်မိလိုက်သည်။

“ ဟင် ရှင် ရှင် ကိုပိုင် လားးး ကိုသီဟပိုင်ပါနော် ”

“ ဟုတ်တယ်လေ ခိုင်ရဲ့ ကိုပိုင်ပါ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်ပါပြီ ”

“ ဟင့် ဟင့် မောင်ရယ် ”

“ ခိုင် ရယ် ”

နှစ်ဦးသား ထွေးပွေ့ထားရင်း မျက်ရည်များ စီးစင်းနေလျက်။

“ အိမ်ထဲ သွားရအောင်နော် မောင် – ခိုင်မောင်လေးတို့ မိသားစုက ဘုရားဖူးသွားကြတာ မောင်ရဲ့ လာလာ ”

ချစ်သူ၏ကိုယ်သင့်ရနံ့လေးက အဖိုးရီးအား ခုထိရင်ကို ဗလောင်ဆူစေသည်။အသက်ရှုလိုက်တိုင်း မောက်တက်လာသော အဖွားရီးတစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံလေးက ခုထိ ဆွဲဆောင်နေတုန်း။ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်ဝမ်းဆက်လေးဖြင့် အိမ်ထဲဝင်သွားသော အဖွားရီးအားကြည့်ကာ ထမိန်လှန်ပြီးလိုးချင်သောစိတ်က ချက်ချင်းပေါ်လာလေသည်။

အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း အဖွားရီးအား အဖိုးရီးမှ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နို့လေးအားကိုင်ပြီး ဖင်မပျော့တပျော့လေးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။အဖွားရီးလက်များကလည်း အဖိုးရီးပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်လေသည်။တွန့်လိမ်ကွေ့ကောက်နေသော လမွှေးအုံကြီးအား အဖွားရီလက်ကလေးများက ယုယု ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။မဲပြောင်ပျော့ခွေနေသောလီးကြီးအား တုန်တုန်ရီရီ လက်ကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်နေရင်း ရင်ခုန်စွာ တီးတိုးရေရွတ်မိပါတယ်။

“ ဘဝ ဘဝတွေ

အသေင်္ချညောင်းအောင်

ကျမနှလုံးသား တွယ်ရာမဲ့ပြီး

ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနောက်

ကောက်ကောက်ပါအောင်

လိုက်မိပါရဲ့..........

ဘဝပေါင်းအသေင်္ချ

ရှာဖွေတောင့်တခဲ့ရသလို

နောက်ဆုံး

မောင်နဲ့ပြန်ဆုံချိန်

သွေးဆုံးပေမယ့်

ဂွေးမမုန်းသေးပါ မောင်ရယ်  ”

........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။

သစ်တုံး (စ/ဆုံး)

သစ်တုံး (စ/ဆုံး)

မောင်ဇော်ဦး ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

“ ဟဲ့ ဟဲ့ နင် တင်မောင်လတ် မို့လား”

အလုပ်က မိတ်ဆွေ တယောက် သူ့ အိမ်တက်မင်္ဂလာ ဖိတ်တာမို့ မသွားမဖြစ် သွားရင်း မမျှော်လင့်ဘဲ ကျောင်းတုန်းက နာမည်ကို ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တာကြောင့် အရင်တုန်းက သူငယ်ချင်းမှန်း တန်းကနဲ သိလိုက်သည်၊ လောလောဆယ် ဒီကလူတွေက သူ့ကို မိုက်ကယ် လို့ဘဲ သိကြတာကိုး။

ခေါ်တဲ့သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တန်းကနဲ မှတ်မိလိုက်သည်။ ပုံစံက ပြောင်းသွားပေမဲ့ ဒီအပြုံးနဲ့ ဒီအသံက အရင်တုန်းကလို မပြောင်း

“ ဟာ မဝေ၊ ထင်မထားဘူး၊ ကြည့်စမ်း မှတ်တောင်မမှတ်မိချင်ဘူး”

“ ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ မျိုးရိုးကိုက ကြီးလေ လှလေဟ၊ နင်ကတော့ဟယ် တခါတည်း ဘာမှကို မပြောင်းဘူး၊ အရင်ကအတိုင်းဘဲ၊ ဘာဆေးတွေများ စားပြီး ဒီလောက်တောင် နုနေရတာလဲဟ၊ ဒါနဲ့ နင်က ကျောင်းပြီးကတည်းက ယူအက်စ် ထွက်သွားတာ မှုတ်လား၊ ခုဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်နေတာလဲ၊ တခါတည်း ငါတို့ကိုတောင် မဆက်သွယ်ဘူး”

“ သိပ်မကြာသေးဘူး၊ ၃ လ လောက်ဘဲရှိသေးတယ်၊ ငါလုပ်နေတဲ့ ကုပ္ပဏီက ဒီမှာ ဘရန့်ချ် တခု အသစ်လာဖွင့်တော့ ငါ့ကို ဒီပို့လိုက်တာ”

“ အေး ကောင်းတယ်၊ တို့နိုင်ငံကြီး တိုးတက်နေပြီဟ၊ အရင်ကလိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒါနဲ့ နင်ကတော့လေ တော်တော့်ကို မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် နေနိုင်တဲ့ အကောင်၊ တခါတည်း ထွက်သွားပြီး တော့လဲ တခါမဆက်သွယ်ဘူး၊ ပြန်ရောက်လာတာလဲ မဆက်သွယ်ဘူး”

“ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ ဒီလောက်ကြာပြီဟာ၊ ငါ့မှာ နင်တို့ လိပ်စာဘယ်ရှိတော့မှာဘဲ၊ နင်တို့က ကျောင်းတုန်းက အဆောင်မှာ နေတဲ့ဟာကို”

“ လာခဲ့၊ လာခဲ့ ငါတို့ဝိုင်းကို၊ အေးဆေးစကားပြောရမယ်၊ ဒါနဲ့ နင်ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲ”

“ ငါတယောက်တည်းလာတာ၊ ဒီမှာ လောလောဆယ် ငါ့တယောက်တည်းဟ”

၂ ယောက်သား အဓိက ကျတာလေး ပြောရင်း စားသောက်ဖွယ်ရာတွေ တင်ထားတဲ့ စားပွဲရှည်ဆီက ကိုယ်စားချင်တဲ့ အစားအစာတွေကို တခါသုံး ပန်းကန် ပြားထဲထဲ့ယူရင်း

“ ခု ဒီမှာလဲ အရင်ကလို မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ ခေတ်မှီလာပြီ”

“ ဘာကိုပြောတာလဲ”

“ အော် ဒီလိုပုံစံ ကျွေးတာကိုပြောတာပါ၊ ဘူဖေးဆန်ဆန် နိုင်ငံခြားစတိုင်”

“ အင်း ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ တချို့အိမ်တွေကတော့ အရင်ထုံးစံအတိုင်း ပါဘဲ”

“ မဝေက အလှုလိုက်စားနေကျထင်တယ်”

“ ခွိ ခွိ ခွိ ခစ် ဟိတ် လျှောက်မပြောနဲ့ တိုးတိုး”

စကားတပြောပြော ဖြင့် တင်မောင်လတ် တယောက် မေ၀ တို့ ၀ိုင်းသို့ ပါလာသည်။

“ လာ လာ မိတ်ဆက်ပေးရမယ်၊ ဒါ ငါနဲ့ အတူတူနေတဲ့ မခိုင် နဲ့ မဇင်၊ ဒီတယောက်က မခိုင်၊ နာမည်ရင်းက ချိုချိုခိုင် တဲ့၊ ဒီတယောက်ကတော့ မဇင်၊ သူ့နာမည်က ဇင်မာတင့်”

“ ဒါက ငါ့ ဟိုးးးး (အမူအရာပါပါ လေသံကို ဆွဲပြောရင်း) ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်း တင်မောင်လတ် တဲ့၊ ကျောင်းပြီးကတဲက ယူအက်စ် ထွက်သွားတာ၊ ခု သူ အလုပ်နဲ့ ဒီပြန်လာတာ မကြာသေးဘူးတဲ့”

သုံးယောက်သား အပြံးကိုယ်စီနဲ့ ခေါင်းညှိမ့် အသိမှတ်ပြုပြီးနောက် အစားစားရင်း မဝေက စကားဆက်တယ်။

“ နင် လဲဟိုမှာ အိမ်ထောင်တွေ ဘာတွေ ကျရောပေ့ါ”

“ အင်း၊ ခလေး တယောက်ရှိတယ် ယောက်ကျားလေး ခု ၈ တန်းတက်နေပြီ၊ နင်ရော”

“ အင်းပေါ့ဟ၊ ငါ့မှာလဲ သမီးတယောက်တည်း နင့်သားထက်တော့ နဲနဲငယ်မယ်ထင်တယ်၊ သူက ခုမှ ၇ တန်းဆိုတော့”

“ သူတို့မပါဘူးလား”

“ သူတို့က နယ်မှာ၊ ငါ့ယောက်ကျားက သူ့စီးပွားနဲ့သူ၊ ငါက ဒီရန်ကုန်မှာ တယောက်တည်း အလုပ်လာလုပ်တာ၊ သူတို့လဲ ဒီအတိုင်းဘဲလေ၊ အဲဒါ ငါတို့ ၃ ယောက် အိမ်တလုံးငှားပြီ စုနေကြတာ၊ အိမ်ကိုတော့ တလတခေါက်၊ ၂ လ တခေါက် လောက် ဟောလီးဒေးနဲ့ ကြုံတာနဲ့ ခွင့်နဲ့ပေါင်းပြီး ပြန်တာပေါ့”

“ ဒါဆို ဟိုကောင် ငါ့သူငယ်ချင်း . . .”

“ အင်း၊ နင်လဲ ထွက်သွားပြီးရော ငါလဲ သူနဲ့ ပြတ်တာဘဲ၊ ခုယောက်ကျားက ငါတို့နယ်ကလေ”

“ ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ၊ ခု ဒီကောင်ကြီးရော”

“ မသိပါဘူး၊ မြိတ်ကလား ထားဝယ်ကလား အမျိုးသမီးနဲ့ ညားပြီး အဲဒီကို ပြောင်းသွားတယ် ကြားတာဘဲ”

“ ဟုတ်လား၊ နောက်မှ နင့်ကို ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်မေးရမယ်”

“ အာ မပြောချင်ပါဘူး ချေးခြောက်ရေနှုး၊ ဒါနဲ့ နင်ကရော ဘယ်က အမျိုးသမီးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာလဲ ဘိုမနဲ့လား”

“ ဘိုမ မဟုတ်ပါဘူး၊ မြန်မာမပါဘဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူကဟိုမှာဘဲမွေးပြီး ဟိုမှာဘဲ ကြီးခဲ့တာဆိုတော့ ဘိုမ သဘောပါဘဲ”

အဲဒီကနေစလို့ တယောက်အကြောင်း တယောက် မသိတာတွေ တော်တော်များများ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဟိုရောက်ဒီရောက်၊ ဟိုတစ ဒီတစပေါ့။ ဒါ့အပြင် သူ့နဲ့ အတူနေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်းပါ အဆစ်ပါသေး။ အတိုချုပ်ကတော့ သူနဲ့ အတူနေတဲ့ သူတွေထဲမှာ မဇင်က အပျိုကြီးတဲ့။ မခိုင်ကတော့ ခလေးမရှိဘူးတဲ့၊ မရတာဆိုဘဲ။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

“ အမ၊ အမ လူကတော့ တော်တော်မိတယ်နော်၊ မင်းသားတောင်ရှုံးမယ့်ပုံ”

၃ ယောက်သား အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့် မခိုင်က မအောင့် နိုင်သည့် လေသံဖြင့် ကိုလတ် အကြောင်း စပြောသည်။

“ ဟာ ဟ နင့်မင်းသားတွေလောက်တော့ ကိုလတ်တို့က သနားတောင် သနားတယ်၊ သူက ကျောင်းကတည်းက ဒီပုံဟ၊ ငါတို့ ကျောင်းတက်တုန်းက ကောင်မတွေများ သူ့နားမှာ ဝိုင်းနေတာ”

“ အမရော ဝိုင်းတဲ့ အထဲမပါဘူးလား ခိ ခိ ခိ ခိ”

“ ဟဲ့ ငါတို့က သူငယ်ချင်း ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ အမလေး ရီးစားမဖြစ်တာဘဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ်ဟ၊ နင်တို့ဘာသိလို့လဲ၊ သူ့နဲ့ ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်မဆို မကြာဘူး ကွဲတာဘဲ”

“ အမလေး”

“ အယ်”

“ ဟဲ့ ဟဲ့ ဟဲ့ ငါပြောတာ သူ့နဲ့ ကွဲတာ အဲ အဲ ပြတ်တာကိုပြောတာ၊ အာ ကောင်မတွေ နင်တို့ထင်သလို ငါပြောတာ မဟုတ်ဘူးဟ၊ တခါတည်း”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

“ ခိ ခိ ခိ ခိ အမကလဲ၊ ဘာဖြစ်လို့ ကွဲ ကွဲ၊ ဟို အမ ပြောသလို ကွဲ တာလဲဟင်”

“ ကိုလတ်လား ရုပ်ချော ရှိုးကောင်းသလောက် တော်တော် ကကျီကကြောင် နိုင်တာဟ၊ သူက မိန်းခလေးတယောက်နဲ့ တွဲပြီး မကြာဘူး အရိုးများသလေး ချေးခါးသလေး ဖြစ်ရော၊ ပြီးတော့မကြာဘူး ပြတ်တာဘဲ”

“ လုပ်ပါအမရာ၊ ပြောပြစမ်းပါ အဲဒီကိုလတ်ကြီး အကြောင်း၊ ကျောင်းတုန်းက အမနဲ့ တော်တော်ရင်းနှီးလား”

“ အင်း ရင်းတော့ ရင်းနှီးပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မပြောချင်ပါဘူးဟာ၊ ဒီကောင့်အကြောင်း”

“ ဟိ ဟိ ဟိ ဟိ သိပြီ၊ သိပြီ၊ အမမှာ သူနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အတိတ်တွေ ဘာညာ ဘာညာတွေ ဟိ ဟိ ဟိ ဟိ”

“ ဘာအတိတ်မှ မရှိဘူး၊ နင်တို့သိတဲ့အတိုင်း ငါက ပျော်ပျော်နေတတ်တာ၊ သူများတွေလို ပဲတွေ ဘာတွေများပြီး အထာတွေ ဘာတွေ စွပ်ကိုင်နေတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒီတော့ သူနဲ့ ငါနဲ့က တကယ့်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးတွေလို ဖြစ်သွားတာပေါ့ဟ”

“ အဲဒီတော့ဘာဖြစ်လဲ အမ၊ ပြောပါ အမကလဲ”

“ မပြောချင်ပါဘူးဟာ၊ သူများ အကြောင်း၊ ဒီကောင့်ကို ငါတို့ နာမည် ပေးထားတယ် သိလား၊ သစ်တုံး လို့”

“ ခစ် ခစ် သစ်တုံး၊ သစ်တုံး ဟုတ်လား၊ သစ်တုံး ကြီးလို မတုန်မလှုတ်၊ ငတုံး ငအ၊ ဘာမှ မသိတဲ့ လူကြီးမို့လား”

“ နင့် ဘိုးအေ ဟုတ်ပါလိမ့်မယ် အားကြီးကြီး၊ သူက မိန်းခလေး တွေကို သစ်တုန်း လေး ကြိုက်တာမို့လို့ အေ၊ သိပြီးလား”

“ အယ် . . ခိ ခိ ခိ ခိ၊ ဘယ်လို သစ်တုန်း လေးလဲ အမ”

“ တော်ပြီ မပြောပါဘူးဆို၊ ခု ငါတို့ သူနဲ့ မိတ်ဆွေ ဖြစ်သွားပြီဘဲ၊ နင်တို့ စောင့်ကြည့်၊ ငါတို့ သူ့ကို လိပ်စာပေးထားတာဘဲ၊ သူ လဲ ပျင်းနေတာ ဆိုတော့ လာလည်မယ် လို့ သူပြောထားတာဘဲ၊ သူက ခင်ဘို့ ကောင်းပါတယ်ဟ၊ နင် တို့ ပေါင်းကြည့် သူ့ အကြောင်း သိလာလိမ့်မယ်”

“ အင်းနော် အမ၊ အမ လူကြီး က တော်တော့ ကို ခင်ဘို့ ကောင်းတာ၊ သူ နဲ့ စကားပြောနေရင် အားလုံးကို မေ့နေသလိုဘဲ၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

“ ဟဲ့ ဟဲ့ ဟဲ့ ကောင်မတွေ”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ကို လဲ သူက ခု မှ တွေ့ဘူးတာဆိုတော့ သူ့ အတွက် အသစ်ပါဘဲဟာ၊ မေ၀ ကသာ အဟောင်းကြီး”

“ ခစ် ခစ်၊ အဟောင်းပေမဲ့ ငါက သူ ဖြတ်တဲ့ အဟောင်းထဲ က မဟုတ်ဘူးဟ”

“ ဟော ဟော ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ၊ မေ၀ တို့မှာလဲ ဇာတ်လမ်း ရှိကို ရှိမယ်၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

...............................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

“ ဒါက ဘယ်သွားမလို့လဲ ကိုလတ်”

“ ငါ့ အိမ်လေ၊ ငါ တယောက်တည်း နေတာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး”

“ ငါ သိတယ်နော် ကိုလတ်၊ နင် နော် နင် . . ဟင်းးးး. . . . ငါ တော့ နင် နဲ့ ပြန်တွေ့တာ ငါးပါး မှောက်တာဘဲ”

ရုံးပိတ်ရက်မှာ တပတ်စာ အဝတ်လျှော် မလို့ ပြင်တုန်း ကိုလတ် ဆီက ဖုံးလာပြီး ခု လာခေါ်မယ် အဆင်သင့် လုပ်ထား ဆိုလို့ အဝတ်မလျှော်ဖြစ်တော့ဘဲ ကမန်းကတမ်း ရေချို်း ပြီး ကိုလတ် ခေါ်ရာ ပါလာခဲ့ရာက ခုမှ ဘယ်သွားမလဲ မေးဖြစ်သည်။ 

ဖုံးလာတုန်းက ဘယ်သွားမလဲ မမေးလိုက်ရ၊ လာခေါ်မယ် ဆိုတာ နဲ့ အေးအေး၊ လာခဲ့၊ ငါရေချိုးလိုက်အုံးမယ်၊ နာရီဝက်လောက် ဆိုပြီး လိုရင်းလောက်ဘဲ ပြန်ပြောကာ ခပ်သွက်သွက် ရေချိုး၊ အလှနဲနဲပါးပါး ပြင်အပြီး ကိုလတ် ရောက်တာနဲ့ တန်းထွက်လာခဲ့သည်။

အရင်ကတည်းက ကိုလတ် ပြောသမျှ မငြင်းဘဲ အင်း လိုက်နေကျျက ခုထိ အကျင့် ပါနေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် သတိမထားမိ၊ သတိရ လို့ အချိုးပြောင်းမယ် ပြင်မှ လူက သူ့ကားပေါ် ရောက်နေပြီ။

“ မဝေ . . ဘာလဲ နင် ပြောခဲ့တာတွေ နင် မေ့နေပြီလား”

“ မမေ့ပါဘူးဟ နင်စဉ်းစားကြည့်လေ၊ အဲဒါတွေက ကြာလှပြီ၊ ပြီးတော့ . . . .”

“ အာ . . နင်ကလဲ၊ နင်ပြောချင်တာတွေ အားလုံး ငါသိတယ်၊ ငါ နင်နဲ့ ပြန်တွေ့ပြီးကတည်းက ဒီစိတ်က ဖြစ်နေတာဟ၊ ငါ ဒီမှာ လာပြန်လုပ်ဘို့ လက်ခံကတည်းက ငါ နင့်ကို လိုက်မရှာဘူးလို့ စိတ်ဒုန်းဒုန်း ချထားတာ၊

ခုကြည့် . . ဖြစ်ချင်တော့ ဘယ်သူနဲ့မှ မဆုံခင် တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် နင့်နဲ့ အရင်ဆုံတာ၊ တမင်လိုက်ရှာတာလဲ မဟုတ်ဘူး၊ ဘာလဲ နင်က မတွေ့ချင်ဘူးလား၊ ဒါဆိုလဲ ပြီးရောဟာ ငါ ကားပြန်ကွေ့ လိုက်မယ်”

“ ဒီလိုလဲ မဟုတ်ဘူးလေဟာ ကိုလတ်ရာ၊ နင်ကလဲ တခါတည်း ငါ့ ဆို အသေနိုင်၊ ငါလဲ နင့်လိုဘဲပေါ့ဟ၊ နင့်ကို ပြန်တွေ့တာ ဘယ်လောက်ပျော်သွားတယ် မှတ်လဲ”

“ ဒါဆို သိပ် ကကျီကကြောင် မကျနဲ့ဟာ၊ ငါ တို့ ပြန်တွေ့တယ်၊ အရင်လို ပြန်နေမယ်၊ နင်လဲ ပြောထားတယ်၊ ငါ့ နဲ့သာ ဆို ဘယ်အချိန်ချိန် ဖြစ်ဖြစ် နင် အဆင်သင့်ဘဲ ဆိုတာ”

“ နင် မမေ့ဘူးလား”

“ မေ့စရာလား၊ နင် အကြိမ်ကြိမ် ပြောခဲ့တဲ့ စကား”

“ အေးပါ အေးပါ၊ ငါကလဲ နင့်ကို ပြန်တွေ့လိုက်ကတည်းက အရင်စိတ်တွေ ပြန်ထလာတာ၊ ဒါနဲ့ နေပါအုံး၊ ဒီလောက် ဂျီး များတဲ့ နင်က ဘယ်လို မိန်းခလေး နဲ့ အိမ်ထောင်ကျသွားတာလဲ၊ အဲဒါ အရင်ပြော”

“ ဟား ဟား ဟား ဟား . . ဒီလိုပါဘဲ မဝေရာ၊ သူ လဲ မိန်းမ ထဲက မိန်းမ တယောက်ပါဘဲ၊ ဒီတော့ ငါ မကြိုက်တာတွေ ရှိတာပေါ့၊ ရီးစားနဲ့ မိန်းမ ကွာတော့ ကွာတယ်ဟ၊ ရီးစားက မကြိုက်တော့ရင် ဖြတ်လိုက်ရတာ လွယ်တယ်၊ မိန်းမ ဖြစ်သွားရင် ကြိုက်လဲစား မကြိုက်လဲစား၊ ဖြတ်ဘို့ မလွယ်တော့ဘူးဟ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား”

“ ဒါဆို နင် မကြိုက်ဘဲ ဘာလို့ ယူလဲ၊ နင် ငါ့ကို ပြောတာ မှတ်မိလား၊ နင့် စိတ်ကြိုက်တွေ့မှ ယူမယ်ဆို”

“ ဟား ဟား ဟား ဟား မဝေ၊ နင် စိတ်ထဲမှာ ငါ့စိတ်ကြိုက် မိန်းမ တွေ့ဘို့ လွယ်မယ်များ မှတ်နေလို့လား၊ ယူတာက ကဲ ယူမယ်ကွာ ဆိုပြီး ယူလိုက်တာ၊ မယူခင် သူ့ တကိုယ်လုံး ငါ့ လုံးဝ မကြည့်ဘူး၊ ကြည့်မိရင် ငါ မကြိုက်တာတွေ့ပြီး အရင်လို ဖြတ်မိမှာဘဲ၊ ဒီတော့ လုံးဝကို မကြည့်တော့ဘူး၊

သူ့ လက်ရှိ အခြေအနေနဲ့ ယူဘို့ သင့်တော်တယ် ထင်ပြီး ယူလိုက်တာဘဲ၊ ငါလဲ အိမ်ထောင်ပြုဘို့ အချိန်ကျနေပြီ။ 

ပြီးတော့ ဟိုမှာ မြန်မာ အသိုင်းအဝန်းက ကျဉ်းတယ်ဟ၊ ငါလဲ ရီးစား ၄ လောက်ယောက်နဲ့ ပြတ်ပြီး နာမည် ဆိုးရနေပြီ၊ ရုပ်ရည် ဘန်းပြပြီး မိန်းမတွေ ကို ဖျက်ဆီး နေသလိုလို အတင်းက ထွက်လာပြီဟ၊ အဲ့ဒါတွေ မခံချင်တာလဲ ပါတယ်”

“ နင် ကလဲဟာ လွန်ကို လွန်တယ်”

“ အင်း ငါသိတယ် ငါလွန်တယ် ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လို မှ မတတ်နိုင်ဘူးဟ၊ နင် ငါ့အကြောင်း သိတာဘဲ၊ အေး . . တကယ်ဖြစ်သင့်တာက နင့် နဲ့ ငါ နဲ့ ယူရမှာ၊ နင်ဘဲ ငါ့ကို နားလည်တယ်”

“ စောက်ကောင် ပြောပြန်ပြီ ဒီစကား၊ နင့်ကို ငါ တသက် မယူဘူး၊ ငါ့ကို ယူပြီး နင် မကြိုက်တဲ့ မိန်းမစာရင်းထဲ ငါ အပါ မခံနိုင်ဘူး”

“ မပါအောင် နင် နေလို့ တတ်တာဘဲ”

“ တော်စမ်းပါ၊ လင်မယား ဖြစ်လာရင် အဲလို နေလို့ ရတော့ မလားဟ”

“ ဟား ဟား ဟား ဟား၊ အဲဒါကို ငါသိချင်တာ၊ နင့် တကိုယ်လုံး ငါ့ အကြိုက် ဟုတ် မဟုတ်၊ ငါ အရမ်းသိချင်တာ၊ ဟုတ်ရင်လဲ ဟုတ်နေမှာပေါ့ဟ၊ ဘယ်ပြောလို့ရမလဲ”

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဘာလဲ ကြည့်ပြီး ငါ့ကို ထားသွားမလို့လား၊ လာပြောမနေနဲ့၊ နင် ဘယ်တော့မှ သိရမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ အေးပါ၊ ပြောသာပြောတာပါ၊ ငါလဲ မကြည့်ရဲပါဘူး၊ ခုလိုဘဲ ကောင်းတယ်၊ ငါလဲ ကြိုက်တယ်၊ ဒါကြောင့် နင့်ကို မြင်ရင် ငါ မနေနိုင်တာ၊ ဟော . . ရောက်ပြီ အဲဒါ ငါ့အိမ်၊ ကုပ္ပဏီက ငါ့အတွက် ငှားပေးထားတာ၊ ဒီကားလဲ ကုပ္ပဏီက ပေးထားတာ”

“ နင်အရင်နေတဲ့ အိမ်က ရောင်းလိုက်ပြီလား”

“ အင်းလေ ကြာပကော၊ ငါ ထွက်သွားပြီး မကြာဘူး ရောင်းလိုက်တာ၊ ဒီမှာ ဘယ်သူမှ မှ မရှိတော့တာ”

....................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

နှစ်ယောက်သား မအောင့်အီးနိုင်တော့သည့် အလား အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် တစက္ကန့်မျှ မဆိုင်းဘဲ ကိုလတ်က မဝေ ကို သိမ်းကြုံး ဆွဲဖက်ရင်း ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်

“ မဝေ မဝေ၊ ငါ ဟာ ငါ၊ နင့်ကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ မနေနိုင်တော့ဘူးဟ၊ ဟိုနေ့ နင်နဲ့ တွေ့ပြီးကတည်းက ငါ ငါ နေလို့ မရတော့ဘူး”

ဒီစကားကိုဘဲ ရှေ့နောက်ပြောင်းကာ ထပ်ခါ ထပ်ခါ ပြောရင်း မဝေ မျက်နှာကို တရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် အငန်းမရ လိုက်နမ်း နေသည်၊ မဝေကလဲ ခေါင်းမော့ကာ ကိုလတ် အနမ်းကို မျက်စိ မှိတ် ခံရင်း

“ ငါလဲ ဒီလိုပါဘဲ ကိုလတ်ရာ၊ နင့်ကို တွေ့လိုက်တာ အရမ်းပျော်သွားတာ၊ ငါ့ စိတ်ထဲမှာ အချိန်တော်တော်ကြာ ပျောက်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြန်ပေါ်လာတာ၊ နင်ကလေ နင်က ငါ့ကိုအရမ်းဆွဲဆောင်နိုင်တာ”

စိတ်ထဲက ဖြစ်နေသည့် ဆန္ဒကို ထပ်ခါ ထပ်ခါ ကိုလတ်နဲ့ လုပြောရင်း တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်း ဖက်ကာ အပြန်အလှန် အငန်းမရ နမ်းနေရင်းမှ

“ ငါလဲ နင့်လို ပါဘဲဟာ၊ ဟာ မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး၊ လုပ်တော့ ဟာ လုပ်တော့၊ ငါ ငါ အရမ်းထန်နေပြီ”

ကိုလတ်က ပြောပြောဆိုဆို သူ အကျႌ ကို ကမန်းကတမ်း ဆွဲချွတ်ပြီး မဝေကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားသည်။

“ ကိုလတ် . . . . အဝတ်စတွေရော ဘယ်မှလဲ၊ နင် အဆင်သင့် လုပ်ထားလား”

မဝေ အမေးကို ကိုလတ်က

“ အင်းပါ၊ အဲဒါ မပါဘဲ နင့်ကို လုပ်လို့ရမှ မရတာ၊ ဟိုမှာလေ”

ကိုလတ် ပြရာ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ယာဘေး စားပွဲပေါ်မှာ အနက်ရောင် ခပ်ရှည်ရှည် အဝတ်စ ၂ စ၊

“ နင် အရမ်း ထန်နေပြီလား ဟင် ကိုလတ်”

မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တတ်ရပ်ရင်း အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်နေသော ကိုလတ် ရင်အုံကို မဝေ က လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားကာ နှာသံပါပါ ခပ်တိုးတိုးလေသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ ဟင်းးးး အင်း းးး ငါ ငါ နင့်ကို မြင်ကတည်း ထန်နေတာ မဝေရာ၊ နင်ရော ဟင်”

“ အင်း ငါရောဘဲ၊ ကိုလတ်ရာ မနေနိုင်တော့ဘူး အရည်ကို တစိမ့်စိမ့် ထွက်နေပြီ၊ ငါ လေ ငါ၊ နင် နဲ့တွေ့မှ ဘဲ အဲလို ဖြစ်တာ၊ တကိုယ်လုံးကို ရွနေတာဘဲ”

“ ဒါဆိုလဲ လုပ်လေဟာ၊ ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူးဟ”

“ အင်း . . လာ”

မဝေက ပြောပြောဆိုဆို သူအရင်ကတည်းက လုပ်နေကျ အတိုင်း လက်ထဲက အဝတ်စဖြင့် ကိုလတ် မျက်လုံးကို ပိတ်အောင် ခပ်တင်းတင်း စီးလိုက်သည်၊ မျက်စိ ကို စီး ပြီးသည်နှင့် ကိုလတ်က အလိုက်တသိ သူ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ပူးပြီး ရှေ့ကို တိုးပေးသည်။

ထိုးပေးသော လက်နှစ်ဘက်ကို နောက် အဝတ်စ တခု ဖြင့် မဝေက တင်းကြပ်အောင် ချည်ကာ ကိုလတ်ကို အနားက ကုတင်ပေါ် တွန်းချ လိုက်သည်။ ပက်လက်လဲသွားသော ကိုလတ်က ချည်ထားသော သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို ခေါင်းပေါ် မြှောက်တင်လိုက်သည်။

“ ပြောစမ်းဟာ ကိုလတ်၊ ပြောစမ်း နင် ငါ့ကို အခု ဘာလုပ်ချင်နေလဲ”

“ ငါ ငါ အခု နင့် စောက်ရည်တွေ တဝ ယက်ချင်တယ်ဟာ”

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း၊ ကြိုက်တယ် ဟုတ်လား ကိုလတ်”

ပါးစပ်က ပြန်မဖြေဘဲ ခေါင်းတညှိမ့်ညှိ့် ဖြစ်နေသော ကိုလတ်ကို မဝေက တဟင်းဟင်း ရယ်ပြီး ကြည့်ရင်း သူ့ အဝတ် အစားများကို အကုန် ချွတ်ချလိုက်သည်၊

ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လဲနေသည့် ကိုလတ် ဘောင်းဘီမှ ခါးစကို ဆွဲကာ ခါးပတ်ခေါင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲဖြုတ်လို့ ကြယ်သီးနဲ့ ဇစ်ကို ဖြုတ်ကာ ခြေထောက် အစ မှ ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ 

ကိုလတ်က အလွယ်တကူ ကျွတ်သွားအောင် အလိုက်သင့် ခါးကော့ပေသည်၊ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတော့ မှ မဝေက ကုတင်ဘေးရပ်လျှက်မှ ခါးကုန်းကာ လက်တဖက်က ကုတင်ကို ထောက် လက်တဖက်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ အတင်းရုန်းကန်နေသည့် ကိုလတ် လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်စမ်းရင်း

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း နင် အရမ်း ထန် နေပြီ ကိုလတ်၊ တင်းပြီးတော့ကို မာထောင်နေတာ”

“ ထန် နေပါတယ် ဆိုမှ နင်ကလဲ ငါ့ကို လာကလိနေတယ်၊ လုပ်မှ သာလုပ်စမ်းဟာ”

“ လုပ်မှာပေါ့ဟ နင်ကလဲ၊ ငါက နင့်ထက်တောင် ပိုထန် နေတာ၊ သေချာ ကြည့်ပရစေအုံး နင့်လီးကို၊ ငါ မမြင်တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

ပြောပြောဆိုဆို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက်မှ အတင်းရုန်းနေသော ကိုလတ်လီးကို ပွတ်ကကစားနေရာမှ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်တဖြေးဖြေး ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ငေါက်ကနဲ ပေါ်လာကာ တယမ်းယမ်း ဖြစ်နေသော လီးကို ဖမ်းဆုတ်ရင်း

ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ကာ အားမရသလို သူ့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သူ့ အပေါ်သွားဖြင့် ကိုက်ရင်း လေးငါးဆယ်ချက် ခပ်သွက်သွက် ထုကစား ကာ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်ကြည် လျှာဖျားဖြင့် အသာတို့ရင်း နှုတ်ခမ်းဖြင့် ခပ်ကြာကြာလေး ပြွတ်စ် ကနဲ ဆွဲ စုတ်လိုက်သည်။

“ နင့် လီးက အရင်အတိုင်းဘဲဟာ၊ ငါ အရမ်းကြိုက်တယ်”

စိတ်ထဲက မအောင့်နိုင်ဘဲ ထွက်လာသောလေသံဖြင့် နှာသံ ပါပါ စကားသံက မဝေ နှုတ်ခမ်းက ထွက်လာသည်။ ကိုလတ်က မနေနိုင်သလို လေသံဖြင့်

“ အားးး မဝေရာ၊ နင် ကလဲ၊ လာစမ်းပါဟာ ငါ့ ပေါ်ခွစမ်းပါ၊ ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ငါ ဒီမှာ စောက်ရမ်းယက်ချင်နေပြီ”

“ လာမှာပေါ့ဟာ ကိုလတ်ရာ၊ ငါကလဲ ဒီမှာ အယက်ခံချင်တာ အရည်ကို တောက်တောက်ကျနေပြီ၊ အလယ်ကို တိုးဟာ”

မဝေက ကိုလတ် ကိုယ််ကို ကုတင် အလယ်ကို ရောက်အောင် တွန်း သလို ကိုလတ်ကလဲ အလိုက်သင့် ကိုယ်ကို တွန့် ကာ ရွှေ့သည်၊ အလယ်ရောက်သွားမှ မဝေက ကိုလတ်ခါးပေါ်ခွလိုက်ပြီး ခါးကုန်းကာ ကိုလတ် နှုတ်ခမ်းကို သူ့လျှာဖြင့် လှမ်းယက်လိုက်သည်။ 

ကိုလတ်က အလိုက်သသိ သူ့လျှာကို ထုတ်ပေးသည်၊ ထုတ်ပေးသည့် ကိုလတ်လျှာကို မဝေက မစုတ်၊ သူ့လျှာဖြင့် ယက်ကာ တဖြေးဖြေး လျှာ ထိပ်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းမှ မေးစေ့၊ မေးစေ့မှ လည်စေ့၊ လည်စေ့မှ ရင်ညွန့်ထိ တဖြေးဖြေး အောက်ကို လျှာဖြင့် ယက်ချ လာသည်။ ကိုလတ်က အောက်မှ တဟင်းဟင်း ဖြင့် ညီးညူကာ ဖီးတက်နေရင်း

“ လုပ်ပါတော့ မဝေရာ လုပ်ပါတော့ ငါ့ မျက်နှာပေါ် ခွစမ်းပါဟာ”

“ ရော့ ဟာ ရော့ နင် ဒီလောက်လိုချင်နေတာ”

လျှာတန်းလမ်းထုတ်ကာ တောင်းတနေသော ကိုလတ် မျက်နှာပေါ်ထိ ရောက်အောင် ဒူးထောက်လျှက် တိုးပြီး မျက်နှာပေါ် သူ့ စောက်ဖုတ် ရောက်လာသည်နှင့် ကိုလတ် မျက်နှာနားထိ ထိလုမတတ် ကပ်ခါ

“ ကိုလတ် ငါ့ စောက်ဖုတ် အနံ့ကို ရှုဟာ၊ ဘယ်လို လဲ အရင်လိုဘဲလား၊ နင်ကြိုက်သေးလား ပြောစမ်း”

ကိုလတ်က အသက်ပြင်းပြင်း ရှုသလို တရှုးရှုးဖြင့် ရှုရင်း

“ ဟား လွမ်းနေတာ မဝေရာ လွမ်းနေတာ၊ ဒီ စောက်ပတ် အနံ့ကို ငါ လွမ်းနေတာ နှစ်ပေါင်း မနဲဘူး မဝေရာ၊ နင့် စောက်ပတ်က အရမ်း ရှုလို့ ကောင်းတာဘဲ၊ ငါကြိုက်တယ်၊ နဲနဲ ကပ်အုံးဟာ၊ ငါ့ နှာခေါင်းနဲ့ ထိအောင် ကပ် . . ကပ်”

“ ကြိုက်လား ကိုလတ်၊ ကဲ ရော့ ရော့ ရှုဟာ ရှု တဝရှု”

မဝေက သူ့ စောက်ပတ်ကို ကိုလတ် နှာခေါင်းနှင့် မထိတထိ ဖြစ်နေအောင် ကပ်ပေးရောက ဖိချလိုက်သည်။ ကိုလတ်ဆီက ဝူးဝူးဝါးဝါး ဖြင့် အသံထွက်လာကာ လျှာက မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ မလတ်က အရှိန်ရသလို သူ့စောက်ဖုတ်ဖြင့် ကိုလတ် ပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်း တဝိုက် ခါးကို ကစားပြီးရှေ့တိုး နောက်ငင် လှုတ်ရှားပေးနေသည်၊ စကားသံတွေ တိတ်သွားတာ တဟင်းဟင်း ညီးသံနှင့် နှာမှုတ်သံတွေ ပြင်းထန်လာသည်။

“ အား အား ကိုလတ် ကိုလတ် ကြိုက်လား ကြိုက်လား ငါ့ စောက်ရည် အရသာ ရှိလား နင် ကြိုက်တုန်းလား”

“ ဝူး အူး အင်း ဝူး”

ကိုလတ်ဆီက မပီမသ အသံ ထွက်လာပေမဲ့ ဘာပြောမှန်း မဝေ ကောင်းကောင်းကြီး နားလည်လိုက်သည်။

“ အား ကောင်းတယ် ကိုလတ်၊ ဖိထိုး ဖိထို နင့်လျှာနဲ့ အဲ့နေရာ ဖိထိုး၊ အား အား ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်၊ ငါ ပီးတော့မယ်ဟ၊ ဖိ ထိုး ဖိ ထိုး၊ ငါ ငါ နင့် ပါးစပ်ထဲ အရည်တွေ ညှစ်ချမယ်၊ ဖိထိုး ဖိထိုး အား အား အား အား . . . . ဆင်းပြီ ဆင်းပြီ ငါ့ အရည်တွေ ဆင်းကုန်ပြီ. . အား အား . . .ပီးပြီ ပီးပြီ . . ကိုလတ် ကိုလတ် . . . ကောင်းလား ကောင်းလား၊ အရသာ ရှိလား . . အား း ”

မ၀ေ ကော့လန်ကာ ကိုလတ်ပါးစပ်ကို သူ့ စောက်ဖုတ်ဖြင့် အတင်းဖိရင်း အား ကနဲ အသံရှည်ကြီးဖြင့် အားရပါးရ အော်ရင်း သူ့ သုတ်ရည်တွေ ကိုလတ် ပါးစပ်ထဲ ညှစ်ချလို့ တချီ ပြီးသွားကာ စောစောက ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှုတ်ရှားမှု့တွေ တဖြေးဖြေး ညိမ်က ပျော့ကျသွာသည်။ 

ပျော့ကျသွားသည်နှင့် မဝေက သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကိုလတ် မျက်နှာပေါ်မှာ ခွာကို ကိုယ်ကို နောက်ဘက်တိုးရင်း ဘိုက်ပေါ်ခွပြီး သူ့ကိုယ်ကို ကိုလတ် ပေါ် မှောက်ချပြီး သူ့ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုလတ် မျက်နှာကို ညှပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်း ကပ်လို့ ကိုလတ် နှာခေါင်း နှင့် ပါးစပ် တဝိုက် ပေနေသော သူ့ စောက်ရည် တွေကို သူ့လျှာ ဖြင့် လျှောက်ယက်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတော့သည်။မောမောနှင့် ခနမျှ နှစ်ယောက်သား ခန မျှ ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက်

“ ဘယ်လိုလဲ ကိုလတ်၊ ကြိုက်တုန်းဘဲလား”

“ ကြိုက်တယ် မ၀ေရာ၊ အရမ်းကြိုက်တယ်၊ ငါ အဲဒီ အရသာကို လွမ်းနေတာ ကြာလှပြီ၊ လုပ်စမ်းပါအုံးဟာ ငါ မပီးသေးဘူးဟ”

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း . . . လာမယ်လေ၊ ငါလဲ မ၀သေးပါဘူးဟ၊ ပီးသာပီးသွားတာ နင့် ကို လိုးမှ မလိုးရသေးတာ၊ ဘယ်၀ မှာလဲ၊ နင့်ကို ငါက တက်လိုးရမှ ၀ မှာ”

“ နေအုံး နေအုံး ခု မလိုးနဲ့အုံး၊ ခုလိုးရင် ငါ ကြာကြာထိမ်းနိုင်မယ် မထင်ဘူး၊ ခုတောင် တင်းပြီး အရည်တွေ အ၀တေ့နေပြီဟ၊ ပီးချင်နေပြီ၊ စုတ်ဟာ ငါ့ကို ပီးအောင် အရင်စုတ်၊ နင့် ပါးစပ်ထဲ ငါ တချီ အရင်ပီးမယ်။ နောက် တချီပြီးမှ အားရပါးရ အကြာကြီးလိုးဟာ”

“ အင်းပါဟ၊ ငါသိပါတယ်၊ နင့်လီးကို မြင်ကတည်း စုတ်ချင်နေတာ၊ နင်က ငန်းငန်းတက် ငါ့ကို ယက်မယ် အော်နေလို့၊ ခု ငါ့ နို့သီးလေး စို့မလား”

“ အင်း စို့မယ်”

မ၀ေက ကိုလတ်ပေါ် အိပ်နေရာက ကုန်းထကာ လေးဘက်ထောက်ရင်း တွဲလောင်းကျနေတဲ့ သူ့ နို့သီးကို ကိုလတ် ပါးစပ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်၊ ကိုလတ်က ပါးစပ်ကို လို့ လှမ်းငုံရင်း ပူးချည်ထားသော သူ့လက်က အလိုလို ကြွလာကာ မ၀ေ နို့ကို ကိုင်ဘို့ အားယူလိုက်သည်။ မ၀ေက ကြွလာသော ကိုလတ်လက်ကို သူ့လက်ဖြင့် ပြန်တွန်းချရင်း

“ ဘာမှ လာထိဘို့ မကြိုးစားနဲ့ နော်ကိုလတ်”

“ ငါ ငါ အားရပါးရ ညှစ်ပြီး စို့ချင်တာ မ၀ေရာ”

“ တော်စမ်းပါ၊ ဘာ ညှစ်ချင်တာလဲ၊ မကိုင်နဲ့၊ ကိုင်ပြီးရင် နင်က ကြီးတယ်လေး၊ သေးတယ်လေး၊ မာတယ်လေး၊ ပျော့တယ်လေးနဲ့ နင့် ဆန္ဒ ပြည့်သွားရင် နင် မကြိုက်တာ တခုခု ဖြစ်ပြီ၊ ငါသိတယ်၊ နင့်ဖာသာနင် အောက်က သစ်တုံး လိုနေ၊ ငါ လုပ်တာ ခံ၊ လိုချင်တာ တောင်း၊ နင့်ကို ငါလုပ်ပေးမယ်”

“ အေးပါဟာ အေးပါ၊ နဲနဲလေး အောက်ဖိဟာ၊ ခု အဖျားလေးဘဲ မိနေတာ”

“ ရော့ ရော့ စို့ဟာ စို့၊ လျှာ နဲ့ လှိမ့်ဟာ၊ အင်း အင်း . . စို့ဟာ၊ သွားနဲ့လဲ မနာအောင် ကိုက်ဟာ၊ ပြီးရင် ငါ့ နို့နဲ့ နင် ရင်ဘတ်ကိုလဲ ပွတ်ပေးမယ်၊ နင့် လီး ကိုလဲပွတ်ပေးမယ်၊ နင် ကြိုက်တယ် မို့လား”

မ၀ေက ပြောလဲပြော သူ့ နို့အုံ ၂ ဖက်ကို တလှည့်ဆီ ကိုလတ် ပါးစပ်ပေါက် ရှေ့ ချပေးနေသည်။ ပြီးတော့မှ သူ့ နို့သီးနဲ့ ကိုလတ် တကိုယ်လုံးကို ဒရွတ်တိုက် ပွတ်ရင်း တဖြေးဖြေး နောက်ကို ရွှေ့လာကာ ထောင်မတ်နေသော ကိုလတ်လီးကို သူ့ နို့နှင့် တိုက်ကစားနေရာမှ သူ့ ကိုယ်ကို ပေါင်ကြားထဲ လျှောချကာ လျှာ နဲ့ ထိထိမိမိ ယက်လိုက်သည်။

“ အား း း မ၀ေ”

ပါးစပ်က အားကနဲ အော်ရင်း ကိုလတ် အောက်ပိုင်က ကော့တက်လာသည်။ မ၀ေက ဆက်မလုပ်တော့ဘဲ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးကာ တွဲလောင်းကျနေသော ဥ တလုံးကို လှမ်းဟတ်လိုက်သည်။

“ အား”

အော်ရင်း ကိုလတ် ကော့တက်လာပြန်သည်။ ဥ ကို ဆွဲကိုက်ရင်း လီးတံ ကြီးကိုသူ့ နှာခေါင်းဖြင့် ပွတ်ကစားနေသည်။ ကိုလတ် မနေနိုင်တော့

“ စုတ် . . စုတ်စမ်းပါ မ၀ေေရာ၊ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အဆုံးထိ ဆွဲစုတ်ဟာ၊ နင့် အာခေါင်နဲ့ ထိအောင် ထိုးဟာ၊ မရတော့ဘူးဟ၊ ငါ ထွက်ခါ နီးနေပြီ၊ ငါ့ကို ဆွ မနေနဲ့တော့၊ သေချာ ငုံပြီး ဆွဲ စုတ်စမ်းပါ၊ အား အား ကောင်းတယ် အဲ လို အဲ လို အား မ၀ေ မ၀ေ . . အား အား နင် နင် အား အား ကောင်း ကောင်း အား ကောင်း”

ကိုလတ် ပြောသည်ကို မ၀ေ က တထပ်တည်း ကျအောင် လိုက်လုပ်ပေးရင်း

“ အား အား အား အား မရတော့ဘူး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ မထုတ်လိုက်နဲ့၊ စုတ် စုတ် ငုံထား ငုံထား၊ အား အား အား အား”

တ အား အား အော်ရင်း ကိုလတ် ငြိမ်ကျသွားသည်။ မ၀ေက ကိုလတ်လီးကို ခန ကြာမျှ ဆက်ငုံထားရာမှ စုတ်ဆွဲ လေး စုတ်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ရင်းမှာ ခေါင်းတင် မှေးလိုက်သည်။

“ စောက်ကောင် နင် မထုတ်တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ၊ ညှီလိုက်တာ၊ ပြစ်ခဲ နေတာဘဲ”

“ ကြာပြီဟ၊ မှတ်တောင် မမှတ်မိဘူး၊ အဲဒါမှ ကောင်းတာပေါ့ဟ၊ တကယ့် အဆီအနှစ်”

“ ဗျန်း . . . စောက်ကောင် ဘာ အဆီ အနှစ်လဲ ငါ့မှာ မနဲ မြိုရတယ်”

ကိုလတ် ပေါင်ရင်း ခေါင်းတင် အိပ်နေရာက ဘိုက်ကို ဗျန်း ကနဲ အသံထွက်အောင် ရိုက်ရင်း မေ၀က ပြောသည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ မ၀ေရာ၊ ငါလဲ ခုမှ နေရ ထိုင်ရတာ အဆင်ပြေသွားတယ်၊ ဒါကြောင့် နင့်ကို ငါ စွဲနေတာ၊ တော်ကြာ င့ါ လီး ပြန်တောင်လာရင် အပီ တက်လိုးဟာ”

“ နင့် လီးက တောင်မှ တောင်ပါ့တော့မလားဟ၊ ခု တချီထဲ သာခွေယိုင် ဖြစ်နေပြီ၊ နင် လဲ အသက်ကြီးလာပြီနော် အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး၊ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါတော့ဘူး၊ လုပ်မနေနဲ့”

“ နင်ကလဲဟာ ငါ့ကို အထင်သေးလို့၊ နင် အလိုးခံချင်သေးတယ် မို့လား ငါသိတယ်”

“ ရပါတယ်ဟ၊ အလိုးခံ ချင်ပေမဲ့ နင့်ဟာကမှ မနိုင်တော့တာ”

“ နိုင်တယ်ဟာ ထည့်သာထည့်”

“ ဘယ်လိုထည့်မလဲ ဒီမှာ နင့်လီးက ပျော့နေတာ”

“ ဒီလောက် မပျော့ပါဘူးဟ၊ ငါသိတယ်၊ တင်းနေသေးတယ်၊ ရအောင်ထည့်ဟာ၊ နင့် ထဲ ရောက်သွားရင် အလိုလို တောင်သွားမယ်၊ မပူနဲ့”

“ အင်း”

ပြောပြောဆိုဆို မ၀ေက တက်ခွကာ ကိုလတ်လီးကို ကိုင်ပြီး သူ့ စောက်ပတ် နှင့် တေ့ကာ ဖိချလိုက်သည်။ ခပ်ပျော့ပျော့ လီးက ကွေးညွှတ်သွားပေမဲ့ ချော်ထွက်မသွား၊ တအိအိ တိုး၀င်သွားသည်။

“ အား း း း”

နှစ်ယောက်လုံး ခပ်တိုးတိုး အသံထွက်လာပြီး စောစောက အေးသလိုလို ဖြစ်နေသော တနှာစိတ်က စောက်ဖုတ် နဲ့ လီး အတွေ့အထိကြောင့် ပြန်ထလာသည်။ စောစောက ခပ်ပျော့ပျော့ နှင့် တိုး၀င်သွားသော လီးက တဖြေးဖြေးနှင့် သိသိသာသာ တင်းမာလာသည်။

“ အား း း ကိုလတ် တောင်လာပြီ၊ ငါ့ထဲမှာ ပြည့်နေတာဘဲဟာ၊ နင် ဟာလေ၊ အရင်ကလိုဘဲ”

“ ငါ မပြောဘူးလား၊ နင့် နဲ့ဆို ငါက အမြဲထန်နေတာ သိပြီလား၊ လုပ်တော့ဟာ နင့် စိတ်ကြိုက်”

မ၀ေက ကိုလတ် ဘိုက်ပေါ် လက်ထောက်ကာ သူ့ ခါးကို ဖြေးညှင်းစွာ စ ကစားသည်။ စကားသံတွေ မထွက်တော့၊ စကားသံ အစား ငြီးညူသံ မောဟိုက်သံ တွေသာ ရပ်လိုက် ပျောက်လိုက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

.............................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ပြုံးပြီး ပြန်လာသော မ၀ေကို အိမ်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် စစ်ဆေးရေးက စတော့သည်။

“ အမယ် မ၀ေ တို့များ ပြုံး နေတာဘဲ၊ မျက်နှာကိုက မှို ရလာတဲ့ မျက်နှာ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

မခိုင် ရဲ့ အပြောကို မ၀ေက ပြုံးရင်း

“ ဟဲ့ မှို သွားရှာတာ၊ မှို မရလို့ ဘာရ ရ မလဲဟ”

အမူအရာ ပါပါ နှင့် ပြန်ပြောသော မ၀ေ စကားကြောင့် မခိုင်က

“ ဒါဆို ဘယ်မှာလဲ အဲ့ဒီရလာတဲ့ မှို၊ ပေး၊ အကုန် ကြော်စားပြစ်မယ်”

“ ခစ် ခစ် ခစ် မှိုက တချောင်းထဲ ရတာ၊ ငါ စားလို့ ကုန်ပြီ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

မ၀ေက သူ့စကားကို သူ သဘောကျ သလို တခစ်ခစ် နှင့် အူလှိုက်သဲလှိုက် ရယ်သည်။ မေ၀ ပုံစံကို ကြည့်ရင်း အကင်းပါးသော မဇင်က

“ ဟော ဟော ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ၊ ပြော ပြော၊ မ၀ေ အကုန် ပြောပြဟာ”

“ ဘာ ပြောရမလဲဟ”

ပြုံးစိစိ ဖြင့် ပြန်ပြောသော မ၀ေ စကားကို မဇင်က

“ နင်စားလာတဲ့ မှို အကြောင်းလေ၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် မ၀ေကလဲ အချင်းချင်း လာလျို နေတယ်”

“ အပျိုကြီးနော် အဲဒါမျိုးဆို အင်မတန် ဝါသနာပါ၊ ဘာမှ မလျိုပါဘူးဟ၊ ငါတို့က ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ သူငယ်ချင်းပါ၊ ပြောရင် နင်တို့ နားလည်မှာ မဟုတ်ပါဘူး”

“ ဒါဆို ပြောကြည့်လေ၊ ငါတို့ နားလည်လား မလည်လား သိရအောင် ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

“ နင် တို့ကလဲ ဇွတ်ဘဲ၊ နင်တို့ သိလဲ ဘာထူးမှာလဲဟ”

“ အင်းလေ ဟုတ်သားဘဲ မခိုင်ကလဲ၊ သူက မပြောချင်တဲ့ဟာကို ဘာမှ မပူနဲ့ အချိန်တန် သူ့ဖာသာသူ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် လာပြောလိမ့်မယ်၊ အဲ့အခါကျမှသိမယ်”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် နင်တို့ကလဲ၊ ဒါနဲ့ နင်တို့ ညစာ စားပြီးပလား၊ အိမ်မှာ ဘာချက်လဲ”

“ စားပြီးပြီလေ၊ နင့်က ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှန်းမှ မသိတာ၊ ဘယ်စောင့်မလဲ၊ နင် မစားရသေးဘူးလား၊ နင့် ကိုလတ်ကလဲဟာ တနေ့လုံး ခေါ်သွားပြီး ဘာမှတောင် မကျွေးလိုက်ဘူးလား”

“ စောက်ကောင်မတွေ စောက်ရမ်း ပြောမနေနဲ့၊ ငါက ကိုလတ် နဲ့ အပြင်မှာ စားခဲ့ပြီးပြီ၊ ဒါကြောင့် ဒီလောက် နောက်ကျတာပေါ့ဟ၊ ပထမ နင်တို့ကိုတောင် လာခေါ် အုံးမလို့ဘဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့က အရမ်း ဆာနေကြပြီ ဆိုတော့ နင်တို့ကို လာခေါ်ရင် ကြာအုံးမှာ၊ ဒါကြောင့် မခေါ်တော့ဘဲ ငါတို့ဖာသာဘဲ သွားစားလိုက်တာ”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်”

“ ဘာ ရီတာလဲ”

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ နင်တို့ အရမ်းဆာ နေကြတယ် ဆိုတာကို သဘောကျလို့”

“ တကယ်ဟ၊ တကယ်ဆာတာ၊ ဆာတာမှ အသားတောင် တုန်တယ်”

“ ၂ ယောက်လုံးလား”

“ အင်း ၂ ယောက်လုံး”

“ ဆာတာမှ အသားတွေ တောင် တုန်တယ်လား”

“ အင်း”

“ ဟယ် ထူးဆန်းတယ်နော် မဇင်”

“ အင်း ထူးဆန်းတယ် ခိ ခိ ခိ ခိ”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် ဘာထူးဆန်းလဲ ဘိုက်ဆာတာဘဲဟာ”

“ အော် မထူးဆန်းဘူးတဲ့ မဇင်ရ”

“ ခိ ခိ ခိ ခိ အင်း အင်း ဟုတ်သားဘဲ မထူးဆန်းဘူးနော် မခိုင်”

“ စောက်ကောင်မတွေ ငါ့ကို ရိမနေနဲ့၊ တော်တော်သိချင်နေကြတယ် မို့လား၊ ကဲ ပြောပြမယ်။ လက်ဖက်သုတ်ဟာ လက်ဖက်လေး စားပြီး နင်တို့ ကို ငါ နဲ့ ကိုလတ် စသိတဲ့ အချိန်က စပြီး ပြောပြမယ်၊ ကြေနပ်ပြီလား”

“ ခိ ခိ ခိ ခိ၊ ကဲ ကဲ မခိုင် လက်ဖက်သုတ်၊ လက်ဖက်သုတ်၊ ကောင်းကောင်းလေးသုတ်နော်၊ လက်ဖက် အသားများများထည့်၊ ဒီည မအိပ်ဘဲ မ၀ေ ဇာတ်လမ်း ကို နားထောင်ရမယ်”

...................................................................

အခန်း ( ၆ )

အင်း အစက ပြောရရင်၊ ကိုလတ်နဲ့ စတွေ့တော့ ငါတို့ အားလုံး ပထမနှစ်ဘဲ ရှိသေးတယ်၊ အဲ့တုန်းက သူက ငါ့ သူငယ်ချင်း ကို ကြိုက်တာဟ၊ အဲဒီမှာ ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ အုပ်စု နဲ့ ငါတို့ မိတ်ဆွေ ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့။ သူတို့ ၂ ယောက်က လိုက်လဲ လိုက်တယ်၊

သူတို့ အဖွဲ့ ထဲဆို သူက အချောဆုံး၊ ငါ တို့ အဖွဲ့ထဲ ဆိုလဲ ငါ့သူငယ်ချင်းက အချောဆုံးပါ့၊ ချောတာမှ ငါ့သူငယ်ချင်းက တော်တော် ချောတာ၊ ဆံပင်ကလဲ အရှည်ကြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ လှ၊ အိနြေလဲရှိ၊ဒီတော့ သူက ကြိုက်တာပေါ့၊ ငါတို့ကလဲ သူတို့ ၂ ယောက်ကို ဘေးက ၀ိုင်းတီးပေးကြတာပေ့ါ၊ အဲဒီမှာ နင်တို့ သိတဲ့ အတိုင်းက ငါက စကားများတယ်၊ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် ဆိုတော့ သူက ငါ့ သူငယ်ချင်းကို သာကြိုက်တာ၊ လေပေးဖြောင့်သွားတာက ငါနဲ့ဟ၊ ပြောရရင် ဇတ်လမ်းက အဲ့ကနေစတာ။

မလိုအပ်တာတွေ အသေးစိတ် ပြောမနေတော့ပါဘူးဟာ၊ ကျောင်းတုန်းက ဟေးလား ဝါးလား တွေက ဒီလောက် ပြောနေဘို့ မလိုပါဘူး၊ နင်တို့လဲ ကြုံခဲ့တာဘဲ၊ ခု ဟာက သူနဲ့ ငါ နဲ့ ဇတ်လမ်းကို ဘဲ ပြောမယ်၊ ဖြစ်ချင်တော့ ငါတို့ အုပ်စုက တဆောင်ထဲ နေပြီး ပေါင်းနေပေမဲ့ ဘာသာ မတူဘူးဟ၊ ဒီတော့ အတန်းချိန် မတူဘူး၊ 

ငါက တပတ်ကို ၃ ရက်လောက် နေ့လည် ထမင်းစားချိန် မတိုင်ခင် တချိန် အတန်းလွတ်တယ်ဟ၊ တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ သူလဲ အဲ့ အချိန်အားတယ်၊ ဒီတော့ များသောအားဖြင့် နေ့လည် လူစုံ အောင် စောင့်ရင်း သူ နဲ့ ငါ စကားပြောဖြစ်ကြတာ။

နင်တို့ သိတဲ့ အတိုင်း ငါကလဲ ခင်ပြီဆို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း၊ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် တွေ မပြောတတ်ဘူး၊ ဒီတော့ သာမန် မိန်းခလေး ပုံစံ မပေါက်တဲ့ ငါ့ကို သူခင်တာပေါ့။ ငါကလဲ စကားပြောရင် ပါးစပ်က ထွက်ရာ ပေါက်ကရ ပြောတတ်တာ၊ အဲဒီကနေ စတယ် ဆိုမလား၊ တယောက်နဲ့ တယောက်က စကားအပြောဆို ပွင့်လင်းလာတာ။ 

နောက်ပြီးတော့ ဖြစ်ချင်တော့ သူတို့ အဖွဲ့ထဲက သူ့ သူငယ်ချင်းက ငါ့ကို ကြိုက်နေတာ၊ အဲ့ကောင်က အုံပုန်း။ သူကလဲ ငါ့ကို အဲ့ကောင်နဲ့ လာလာလှော်တယ် ဆိုပါစို့။ခင်သာခင်တယ် ပြောပေမဲ့၊ တခါ တခါ သူက စိတ်လိုရင် ငါ့ကို ချောတယ် ဘာညာ၊ ရိသဲ့သဲ့ကလုပ်သေးတာ၊ နင့် မျက်နှာက ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိတယ်။

ကိုယ်လုံးကလဲ လှတယ်၊ ဘာညာပေ့ါဟာ၊ ငါကလဲ အဲ့လို သူလာပြောရင် ရှက်ကိုး ရှက်ကန်း ဖြစ်မနေဘူးဟ၊ သူ့ နဲ့ ဆို ငါ့ စိတ်ထဲက ရင်းနှီးနေသလို ခံစားနေရတာ၊ ငါကလဲ ပြန်ပြောတာပေါ့၊ ငါ့ ပုံစံ နင်ကြိုက်လား ဘာညာပေါ့၊ သူကလဲ ကြိုက်တယ်ပေါ့၊ ဒီလို ပြောရင်း နဲနဲ လွန်လာရင်တော့ သွားစမ်းပါဟာ၊ စောက်ပိုတွေ၊ ဘာညာနဲ့ စကားကို လျှော ချ လိုက်ပေါ့။

အဲဒီ အချိန်မှာ သူ နဲ့ ငါ့ သူငယ်ချင်းက ဖြစ်နေပြီဟ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းက သူ့ကို အဖြေပြန်ပေးပြီးပြီ။ ရီစားသက်တမ်းကလဲ နဲနဲ ကြာလာပြီဆိုတော့ ငါကလဲ မေးတာပေါ့၊ နင့် တို့ နှစ်ယောက်ချင်း မတွေ့ကြဘူးလား၊ ဘာညာပေါ့၊ သူကလဲ တွေ့ချင်တယ် ပြောတယ်၊ ဒါဆိုလဲ ချိန်းဟာ ဆိုပြီး ငါကလဲ မြှောက်ပေးတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ တွေ့ရမှာ ကြောက်နေတယ်တဲ့၊ ဘာကြောက်တာလဲဆိုတော့ သူ့ က ငါ့ သူငယ်ချငး်ကို မကြိုက်တော့မှာ စိုးတာတဲ့၊ ငါက ပထမတော့ နားမလည်ဘူးဟ၊ ဒီတော့ သူ ငါ့ကို ရှင်းပြတယ်၊ သူ့ မှာ အရင်က ရီးစား ၂ ယောက် ရှိခဲ့ဘူးတယ်၊ အဲဒီ ရီးစားတွေ နဲ့ အဲလို လူကွယ်ရာ ချိန်းတွေ့ပြီး ပြတ်သွားဖူးတဲ့ အကြောင်း။

သူလဲ သူ့ကိုယ်သူ ဘာဖြစ်မှန်း မသိဘူးတဲ့၊ ခုလို ရိုးရိုးသားသား ချစ်နေတဲ့ အချိန် ဘာမှ မဖြစ်ပေမဲ့ အဲလို နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ပြီးရင် သူက စိတ်မပါတော့ဘူးတဲ့၊ တကယ်တော့ မိန်းခလေးတွေက အပြင်က ဘယ်လောက်ဘဲ လှလှ၊တကယ်တန်း အ၀တ်အစား ချွတ်လိုက်ရင် သူ့စိတ်ထဲက မလှတော့ဘူးတဲ့ဟ၊ ဒါကြောင့် အဲ့လို ချိန်းပြီးရင် သူမကြိုက်တော့တာတဲ့၊ အဲဒီကနေ စပြီး ငါ သူ့ အကြောင်းကို စသိတော့တာဘဲ။ ဒီကောင်က လူတမျိုးဘဲ၊ ကိုယ်ရတဲ့ မိန်းခလေးကိုကျ မလှဘူး ထင်ပြီး မရတာကိုဘဲ လိုချင်နေတဲ့ ကောင်။ ငါတော့ ဒီလိုဘဲ မြင်တယ်။ စိတ်ရောဂါ တမျိုးလို့ ပြောရင် ရမလားဘဲ။

အဲဒီကနေ စပြီး ငါ နဲ့ သူ လဲ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်တွေ အကုန်ပြောဖြစ်တော့တာဘဲ၊ တဖြေးဖြေး နဲ့ ငါလဲ သူ့ အကြောင်း သိလာတာပါဘဲ၊ ခစ် ခစ်၊ သူကလဲ ငါ့ကို အဲလိုသူ့ အကြောင်းတွေ အသေးစိတ် ပြောပြရတာ သဘောကျတယ်တဲ့ဟ၊ သူ့ သူငယ်ချင်းတွေတောင် သူ ဒီလို အသေးစိတ် မပြောဘူးတဲ့၊ 

ငါက ပထမ ဆုံး သူ့ စိတ်ထဲ ရှိတာ ပြောပြဖူးတာတဲ့။ သူ့ ကောင်မတွေ ကို ချွတ်လိုက်လို့ သူ မြင်ရင်သာ သဘောမကျတာ၊ နိုင်ငံခြား မဂဇင်းတွေ ဘာတွေ မှာ ပါတဲ့ နိကက် ကောင်မပုံတွေကျတော့ သူက ကြိုက်တယ်ဟ၊ စိတ်ပါတယ်တဲ့၊ 

ဘာကွာလဲ မေးတော့လဲ သူက ရေရေရာရာ မပြောတတ်ပြန်ဘူး၊ အရိုးများတယ် ချေးခါးတယ် ကြံဖန် အပြစ် မြင်တတ်တဲ့ ကောင်၊ တကယ်တန်း ဆိုလဲ သူ့ရီးစားတွေ မလှတာလဲ မဟုတ်ပါဘူး။ နို့သီးခေါင်းလေး သေးတာ၊ ကြီးတာ၊ နို့အုံ တွဲတာ တင်းတာ က အစ၊ အမွေးတွေ ပေါက်တာ၊ မှဲ့ ရှိတာ၊

အမာရွတ်ရှိတာ၊ ဟိုနေရာဆို အသားအရောင်ကွာတာ၊ မဲတယ်လေး ညိုတယ်လေး၊ အဓိက ကျတဲ့ နေရာတွေရော၊ အဓိက မကျတဲ့ နေရာတွေရော တကိုယ်လုံး ကြည့်ပြီး၊ သူ့ဖာသာ သူ ဖြစ်နေတာ၊ တကယ်တော့ ဒါတွေက ဘာမှလဲ မဆိုင်ဘူး၊ တကယ်ချစ်ရင် ဒါတွေက အပြစ်လို့ကို မြင်စရာကို မလိုတာ၊ မဟုတ်ဘူးလား။

အဲဒီမှာ ငါက သူ့ကို အားပေးတာပေါ့၊ ချိန်းသာ ချိန်းဟာ၊ စမ်းကြည့်။နင်ကြိုက်သွားရင် ပီးတာဘဲ၊ တကယ်တန်း ယူပြီးမှ မကြိုက်တော့ရင် ပြသနာ ပေါ့ ဘာညာပေါ့၊ ငါက သူ့ ဘက်ကနေ အကြံပေးဖြစ်တာ၊ ငါ့ သူငယ်ချင်း ဘက်ကတောင် ငါ သိပ်မစဉ်းစားခဲ့ဘူး၊ 

သူ့ကို ဘယ်လောက်ထိ သံယောဇဉ် ကြီးလဲ အဲဒါသာ ကြည့်၊ တကယ်တော့ ငါလုပ်သင့်တာက အဲဒါ ဆိုလဲ ငါ့ သူငယ်ချင်းကို ဒုက္ခ မပေးပါနဲ့ဟာ၊ ဘာညာ နဲ့ ဖြစ်ရမှာ၊ အဲလို မဖြစ်ဘဲ သူ့ ဘက်က နေ သူ ကြိုက်ဘို့ အရေးကြီးတယ် ဘဲ ထည့်တွက် တော့တာ။အဲ့ဒီတုန်းက သူ့ သူငယ်ချင်း နဲ့ ငါ နဲ့က မဖြစ်သေးဘူး၊ ဟိုကလဲ ငါ့ကို ခုထိ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ကို မပြောဘူး။ ခု ထိ ငါ့ကို မြင်ရင် ကြောက်ဒူးတုန် နေတုန်း၊ အမှန်ပြောရရင် ငါက လဲ အဲ့ကောင်ကို စိတ် မ၀င်စားပါဘူး။

ယောက်ကျား ဖြစ်ပြီး ဒီလောက် မပြောရဲ မဆိုရဲ ဖြစ်နေမှတော့ ဘယ်နေရာ သွားသုံးမလဲ၊ ငါက ယောက်ကျားဆို ကိုလတ်လို ရဲရဲတင်းတင်း ကိုယ်လုပ်ချင်တာ လုပ်တတ် တဲ့ လူမျိုးမှ ကြိုက်တာ။ တခါတလေ ငါ့ ကိုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး နင်က တော်တော် လှတာဘဲ၊ တောက် . . ငါ ဖက်နမ်းချင်စိတ်ကို မနဲ ထိမ်းထားရတယ် ဆိုပြီး အားမလို အားမရ ပြောရင် ငါ့ ရင်ထဲ ကြည်နူးပြီး အရမ်း ကြေနပ်တာ။

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် သူ့ကို တဘုနး်ဘုန်း ထုရိုက်ပြီး စောက်ကောင် အချင်းချင်း ပြောစရာလား ဘာလား ဆဲပေမဲ့ ငါ ဖာသာ ငါ ကြေနပ် နေတာ ငါအသိဆုံး၊ ငါ ဘယ်လောက် ဆဲဆဲ ထုထု သူကလဲ မလျှော့ဘူးဟ၊ တကယ်ဟ ဘာညာ ဆက်ပြောသေးတာ။ အဲဒါတွေက သူ နဲ့ ငါ နဲ့ ကြား မပြောဘဲ ညိနေတဲ့ သံယောဇဉ် ပေါ့ဟာ။

အဲဒီမှာ တနေ့ သူ ငါ့ကို ချိန်းတာ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ကောင်မလေးအတွက် မွေးနေ့ လက်ဆောင် သွား၀ယ်မလို့၊ အဲဒါ ဘယ်သူမှ မသိအောင် သွား၀ယ်ချင်တယ်ပေါ့၊ သူ၀ယ်ချင်တာကလဲ မိန်းမ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်း၊ အဲဒါ ငါ့ကို လိုက်ရွေးပေးပေါ့၊ ဘယ်သူမှ မသိအောင် သွားမယ် ဆိုပြီး ငါ့ကို တိတ်တိတ်လေးချိန်းတာ။

ငါကလဲ အင်း ပေါ့၊ အဲဒါ ကျောင်းပိတ်တဲ့ စနေ နေ့ ငါလဲ အဆောင်က အစောကြီး ထွက်ပြီး သူ့ နဲ့ သွားတွေ့ရော။

..........................................................................................................................................

အခန်း ( ၇ )

ငါလဲ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး၊ အဲ့နေ့က သေချာ အလှပြင်ဖြစ်တယ်၊ ၀တ်ထားတာကလဲ အကြပ်လေး၊ ငါ့ ပစ္စည်းကိုအရှိအတိုင်း ပြသလို ဖြစ်နေတာ၊ ခိ ခိ၊ အမယ် နင်တို့ ဘာသိလဲ၊ အဲ့တုန်းက ခုလောက်မထွားပေမဲ့ ပစ္စည်း ရှိ လူတမ်းစားထဲ ငါပါ ပါတယ်၊ ငါလဲ အလှပြင်ရင်း ရင်တွေ ဘာတွေတောင် ခုန်လို့၊ ရီးစားနဲ့ ချိန်းတွေ့ သလိုမျိုး င့ါစိတ်ထဲ ဖြစ်နေတာ၊ ငါကောင်းကောင်းမှတ်မိတယ်။

အဲ့နေ့ တရက်ထဲ အဲလို ဖြစ်တာ၊ နောက်ပိုင်း သူ နဲ့ တွေ့တိုင်း ဒီလောက် မပြင်ဖြစ်တော့ဘူးဟ၊ အဲ့ဒီနေ့က တွေ့တော့ သူလဲ ရှိုးနဲ့ မိုးနဲ့ ဟ၊ သူ့ပုံကို ငါ အခုထိ မှတ်မိနေတာ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အပြာ၊ စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် ဂျင်းပန် မဟုတ်ဘူးနော်၊ စတိုင်ကျကျ၊ သူ့ကိုယ်နဲ့ တိုင်းချုပ်ထားသလိုဘဲ။

ခါတိုင်း၀တ်နေကျ ပုံစံ မဟုတ်ဘူး၊ အင်္ကျီအဖြူ နဲ့ အပြာ မတ်တတ်စင်းလေး၊ ဆံပင်ကလဲ ရေစိုပုံစံ ကပိုကရိုလေး၊ ရှုးဖိနပ် နဲ့ သေချာ ကျကျ နန။

တွေ့တော့ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် ကြည့်ပြီး ရီမိတယ်၊ သိတယ်လေဟာ နှစ်ယောက်လုံး ရှိုးထုတ်လာတယ် ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ အရှက်ပြေဘဲ ရယ်ဖြစ်ကြတာ။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား စတိုးဆိုင်ထဲ ရောက်သွားတယ်။

သူက ရေမွှေး အကောင်းစား ၀ယ်ပေးမယ်ဆိုတော့ ဆိုင်ထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ရွေးရင်း ဆိုင်ထဲက အရောင်းစာရေးမလေးက ငါတို့ ကို အတွဲထင်နေတာ၊ အဲဒါကို ငါက အတွဲမဟုတ်ဘူး ပြောမလို့ သူက လက်ကုတ်ပြီး မပြောဘို့ မျက်ရိပ်ပြတာနဲ့ ငါလဲ အသာနေလိုက်တယ်။

အဲဒီတော့မှ သူက ငါ့ကို စာရေးမ ရှေ့မျာ သူ့ ချစ်သူလို ဂရုစိုက်ပြတာ၊ ငါ့စိတ်ထဲ ကြေနပ်သလိိုလို၊ ဘာလိုလို တမျိုးဘဲ၊ နေရင်းထိုင်ရင်း ပျော်နေတာ၊ အဲဒီကနေ အရှိန်ရသွားတယ်နဲ့ တူတယ်၊ စတိုးဆိုင်က အထွက် မနက်စာ သွားစားတော့လဲ ငါ့ကို သူ့ ရီးစားလို ဂရုစိုက်ပြနေသေးတယ်။ငါတို့ နှစ်ယောက် အဲ့တုန်းက ရီးစားဖြစ်နေတဲ့ အတိုင်း၊ အဲဒီကနေ ပြန်မယ် ဆိုပြီး သူ့ ကားနဲ့ ပြန်လာတာ။ အဲဒါ လမ်းမှာ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိဘူး။

“ ငါ့အိမ်သွားမယ်ဟာ နင်လိုက်ခဲ့။ နင်လဲ ရောက်ဖူးတာပေါ့”

“ ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ မသွားချင်ပါဘူးဟ၊ တော်ကြာ နင့်အိမ်က လူတွေ တမျိုး ထင်အုံးမယ်”

“ မထင်ပါဘူးဟ၊ ငါ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး”

“ အာ စောက်ကောင် ဒါဆို ပိုဆိုးတာပေါ့၊ အဲဒါမှ ငါ့ ဘ၀ ပျက်မှာ၊ နင်က ငါ့ကို မကောင်းကြံနေတာ မို့လား”

“ နင် ဘယ်လို သိလဲ”

“ သိတာပေါ့ဟ၊ နင့် ပုံစံ အသိသာကြီး၊ ဒီနေ့ တနေ့လုံး ငါ့ကို နင့် ရီးစား လိုလို လုပ်နေတာ၊ ဟွန်း မပြောချင်လို့”

“ နင်ကလဲဟာ၊ မကောင်းတော့ မကြံပါဘူးဟ၊ ငါ နင့် နဲ့ အဲ့ဒီလို နေ နေရတာ ကိုပျော်နေတာ၊ နင်ကရော အဲလို နေရတာ မပျော်ဘူးလား”

“တော်စမ်းပါဟာ၊ ငါက နင့်ကို သူငယ်ချင်းလို ခင်တာနဲ့ နင့်စိတ်ထင် ငါ့ကို နင်လုပ်ချင်လုပ်လို့ ရမယ့် အပေါစားကောင်မများ မှတ်နေလား”

“ ဟ ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ နင့်စိတ်ထင် ငါကရော မိန်းမတိုင်း အဲလို ဖေါရောသောရော နေတဲ့ ကောင်များ မှတ်နေလို့လား”

“ ဒါဆို ငါ့ကို ဘာလို့ လာနေလဲ”

“ ဘာလို့ လာနေလဲ ဟုတ်လား၊ နင် တော်တော် သိချင်လား”

“ စောက်ကောင် တော်ပြီ မပြောနဲ့၊ ငါ မသိချင်ဘူး”

“ ပြီးရော၊ ဟော ရောက်ပြီ၊ ရှေ့က အိမ်က ငါ့ အိမ်”

“ နင် နော် နင်၊ အိမ်ထဲရောက်ပြီး ငါ့ကို မဟုတ်တာ လုပ်လို့ကတော့ သေပြီသာမှတ်”

“ စိတ်ချ၊ မလုပ်ဘူး၊ မလုပ်ဘူး၊ နင်လဲ ငါ့ကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့”

“ စောက်ကောင်၊ ငါကတော့ လုပ်ချင် လုပ်မှာပေါ့၊ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ငါ့ သဘော၊ နင်သာ ငါ့ကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့”

“ ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး၊ ငါ နင့်ကို သဘောကျ တာ အဲ့ဒီ အပြောတွေကြောင့်”

“ ဘာဆိုင်လဲ”

“ နင်ကလဲ ငါ မကောင်းတဲ့ စိတ်နဲ့ နင့်ကို ခေါ်လာတာ မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ခု အစောကြီး ရှိသေးတယ်၊ နင့်ကိုလဲ မပေးပြန်ချင်သေးဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲ နင့်နဲ့ အတူတူနေပြီး စကားတွေ ဘာတွေ ပြောချင်သေးတယ်၊ ဒါကြောင့်ပါ၊ အပြင်မှာ လျှောက်သွားနေရင် သူများမြင် နင့်အတွက် ဘယ်ကောင်းမလဲဟ၊ ခု ငါ့ အိမ်မှာ ဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ နေချင်သလိုနေ၊ ဘယ်သူမှလဲ မသိ၊ မဟုတ်ဘူးလား”

“ အေးပါ အေးပါ၊ ရောက်ရင်လဲ တခါး မြန်မြန်သွားဖွင့်၊ ကားပေါ်ထိုင်ပြီး တရားဟောမနေနဲ့၊ ငါ အခုရေလဲ သောက်ချင်တယ်၊ သေးလဲ ပေါက်ချင်တယ်၊ ဒီ ဒေါက်ဖိနပ် ကြီးနဲ့ ရှိုးထုတ်ထားရတာ ခြေထောက်လဲ နာနေပြီ”

“ ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး”

..................................................................................................................

အခန်း ( ၈ )

အိမ်ထဲရောက်တော့ ငါလဲ ငါ့ကိစ္စ အရင်ရှင်းရတာပေါ့၊ နင်တို့ကို မရှက်တမ်း ပြောရရင် အဲ့ဒီနေ့က ငါ ဘာလုပ်မိလဲ သိလား၊ ရှုးပေါက်ပြီး ရေသေချာဆေး၊ အနံ့အသက် ကောင်းမကောင်း ငါ့ဖာသာဆန်းစစ်၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလဲ မနံနေအောင် ချွတ်ပြီး ခါလိုက်သေးတယ်၊ ခိ ခိ၊ အဲဒီတုန်းက ငါတွက်ထားတာက သူ မနေနိုင်လို့ င့ါကို မဟားဒရား လာလုပ်ရင် စိတ်မပျက်သွားအောင်ပေါ့။

အဲ့လောက်ထိဟာ၊ လူကသာ ဘာညာ ပြောနေတာ၊ စိတ်ထဲက သူလုပ်တာ ခံချင်နေတာ၊ ငါကိုက ရွတာ၊ ခိ ခိ၊ ဒါနဲ့ဘဲ အိမ်သာထဲ နဲနဲကြာသွားတယ်၊ ငါထွက်လာတော့ သူက မီးဖိုခန်းမှာ သံပုရာရည် ဖျော် နေတာ ငါသောက်ဖို့တဲ့၊ ငါက ကျောင်းမှာဆို သံပုရာ ရည်ဘဲ သောက်တတ်တယ်လေ၊ 

သူက စတိုင်ကျကျ ၀တ်ထားတဲ့ သူ့ အကျီကို အပြင်ထုတ် ပြီး ရင်ဘတ်ကို ဖွင့်ထားတာ၊ သူ့ပုံကလဲဟာ ယောက်ကျား ပီပီသသ၊ ကာယဗလ မောင်လို အထွားကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့ ဟာနဲ့ သူ တော်တော် ကြည့်လို့ကောင်းတယ်ဟ၊ အသားအရည်ကလဲ မြင်ရသလောက် ဖြူပြီး နုနေတာ၊ 

ငါ့ မျက်စိကို လွှဲလို့ကို မရဘူး၊ သူပြောတော့ အကျီ လဲမလို့ လုပ်ပြီးမှ မလဲ ဖြစ်တော့ဘဲ သတိရတာ နဲ့ သံပုရာ ရည် လာဖျော်တာ တဲ့။ ငါ့ကို မြူဆွယ်တာလဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့ဟာ၊ အဲဒါ ငါကို မြင်တော့ သူက

“ သံပုရာ ရည်လေ မေ၀ အကြိုက်၊ ကျောင်းမှာ မေ၀ သောက်နေကျ”

“ တော်တယ် မောင်လတ်၊ မောင်မင်းတော်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခု လောလောဆယ် ရေ ငတ်နေတယ်ဟ၊ ရေ အရင်သောက်မယ် ဘယ်မှာလဲ”

“ ရေခဲ သေတာ ထဲမှာ မ၀ေ”

ငါလဲ ရေခဲသေတာ ထဲက အေးစက်နေတဲ့ ရေတဗူး ယူမော့ရင်း သူ့ကို ကြည့်ပြီး

“ နင်ကလဲ နဲနဲပါးပါး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါအုံးဟ၊ အကျီ ဟပြဲနဲ့၊ ငါ့ကို ဘာမှ လာမြူ မဆွယ်နေနဲ့၊ ငါ စိတ်မ၀င်စားဘူး”

“ နင့် အရှေ့များ ဆင်ခြင်စရာ လိုလို့လား၊ အကျီ လဲ မလို့ လုပ်နေတုန်း နင့် ကြိုက်တတ်တဲ့ သံပုရည် သတိရလို့ လာဖျော်တာ၊ လာ ဒီမှာ လာမြည်းကြည့်၊ ငါဖျော်ထားတာ ကောင်းလား”

ငါသူ့ အနားကပ်သွားတော့ သူက ဇွန်းနဲ့ ခပ်ပြီး ငါ့ကို တိုက်တယ်၊ ငါလဲ အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟ မြည်းပြီး

“ သကြားနဲနဲ ထပ်ထည့်ဟာ၊ နင့်ဟာက ရေခဲ ရောလိုက်ရင် အချိုပေါ့ သွားမှာ၊ အချဉ်ကတော့ အတော်ဘဲ”

ငါပြောလိုက်မှ သူက ငါမြီးထားတဲ့ ဇွန်းထဲက လက်ကျံ ကို သူထပ်မြည်းလိုက်သေးတယ်၊ အသစ်တောင် ထပ်မခပ်ဘူး၊ သူ့ ပုံစံက သူ နဲ့ငါ တော်တော် ရင်းရင်းနှီးနှီးလို သဘောထားထားသလို ဖြစ်နေတာ၊ သူက ထပ်မြည်းပြီး အင်း ဆိုပြီး သကြားထပ်ထည့်တယ်၊ 

ငါလဲ သူ့ပုံစံကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကတမျိုးဖြစ်သွားတယ်၊ ငါ့ကိုငါလဲ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး၊ ငါ့စိတ်က တမျိုး ဖြစ်နေသလောက် သူ့ပုံစံက အေးတိအေးစက် နဲ့ ဖြစ်နေတာလဲ ပါမှာပေါ့၊ 

ရုတ်တရက် ငါ့ လက်ထဲက အေးနေတဲ့ ရေဘူး နဲ့ သူ့ ရင်ဘတ်ကို ကပ်လိုက်တယ်၊ သူ မထီမဲ့မြင်နဲ့ လုပ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး အသဲက ယားလာတာဟ၊ ဆွဲလုပ်လိုက်ချင်တာ၊ သူကလန့်သွားပြီး အား ကနဲ့ ထအော်ရော၊ အဲဒီမှာ ငါက ရီပြီး

“ ကဲ မှတ်ပြီလား အဲ့ဒါ မဆင်ခြင်အုံး”

“ ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး မ၀ေကလဲ အထူးအဆန်းလုပ်လို့၊ နင် ယောက်ကျားလေး အကျီဟပြဲ ၀တ်ထားတာ တခါမှ မတွေ့ဘူးဖူးလား”

“ ဟဲ့ ငါက အဲ့ဒါတွေ လျှောက်ကြည့် နေတာမှ မဟုတ်တာ၊ ခု နင့်ကြည့်ပြီး အသဲယားလာလို့၊ ခု နင့်ကို ဒုတ်နဲ့ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော် တီးချင်နေတာ၊ သောက်ကောာင် ပုံစံကိုက”

ငါကလဲ နင်တို့သိတဲ့ အတိုင်း စိတ်ထဲ ရှိရင် မနေနိုင်ဘူးဟ၊ ပြောချင်တာ၊ ဒါနဲ့ ပြောမိရော၊ ဒီတော့ ဒီကောင်က

“ တီးလေ၊ မ၀ေ တကယ်တီးရင် ခံမယ်၊ ဆေးရုံ ရောက်သွားပစေ၊ မ၀ေ တကယ်တီးရဲလား”

“ ဘာလို့ မတီးရဲ ရမှာလဲ တီးချင်နေတာ၊ နေအုံး တီးပြမယ်”

ငါလဲ ဘာလုပ်လို့ ဘာလုပ်မိမှန်း မသိတော့ပါဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲက တမျိုးဖြစ်နေတာ၊ ပြောတဲ့ လေသံကိုက အရင်ကနဲ့ မတူတော့တာ ငါသိတယ်၊ စိတ်ထဲ တခုခု ကို အားမလို အားမရ ဖြစ်နေတာ၊ တခုခု လုပ်ပစ်လိုက် ချင်တာဟာ၊ အဲဒါ အိမ်ထဲ လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကြက်မွေး တံပျက်စီး သွားတွေ့တယ်၊

အဲဒါနဲ့ အဲဒါကို သွားယူပြီး သူ့ကို သွားဆွဲခေါ်လာတယ်။ သူလဲ ကန့်လန့် ကန့်လန့် နဲ့ ပါလာတာ၊ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခပ်တည်တည်နဲ့ အဖျားက ကိုင်ပြီး ဟ နေတဲ့ သူ့ အကျီစကို ဟိုဘက် ဒီဘက် ပခုံးက ထိုးပြီး ဆွဲချလိုက်တယ်၊ အကျီကြ နဂိုကတည်းက ဟထားတာဆိုတော့ လျှောကျသွားတာပေါ့၊ သူကလဲ အလိုက်သင့် လက်က ဆွဲချလိုက်တယ်လေ၊ အကျီက ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျ သွားတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ ငါက

“ လက် အနောက်ပြစ်ထား”

ခပ်တည်တည် နဲ့ အမိန့်ပေးသလို ပြောတော့ သူက တကယ်ဘဲ လက်ကို အနောက်ပြစ်လိုက်တယ်၊ ရင်က ကော့လို့၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ၀တ်ထားတဲ ဂျင်းဘောင်ဘီ ဘဲကျန်တာပေါ့၊ အကျီ ကျွတ်ကျ သွားမှ သူ့ ပုံက ပိုကြည့်ကောင်းလာတယ်ဟာ၊ ဘိုက်သားဆို ကြွက်သားနဲ့ ချပ်ရပ်နေတာ၊ အဲဒါ ငါလဲ ကြက်မွေးဒုတ် နဲ့ သူ့ မာဆယ်လ် အရာတွေကို မထိတထိ လိုက်ပွတ်ပြီး သူ့ တကိုယ်လုံးကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပတ်ပြီး လျှောက် ဆွဲ နေတာ၊

ငါ စိတ်ထဲ တခုခု ကြီးစိုးနေသလိုဘဲ၊ အဲဒီ အချိန်မှာ သူရော ငါရောဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ဘူးဟ၊ငါ့ ပုံကို ကြည့်ပြီး သူလဲ ထန်လာပုံဘဲ၊ ဘောင်းဘီအောက်က ဖေါင်းလာတာ။ပြီးတော့ သူ့ ဘိုက်က ကြွက်သားကို ကြက်မွေးဒုတ် နဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး တချက် ရိုက်လိုက်တယ်။

သူ့ကိုယ်က တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ ဘာသံမှ မထွက်ဘူး၊ အဲလို သူဖြစ်သွားတာ ကြည့်ပြီး ငါ့ စိတ်ထဲ ပို ဖိးလ် တက်လာသလိုဘဲ၊ ဒါနဲ့ စောစောကလိုဘဲ သူ့ မာဆယ်တွေကို ဒုတ်နဲ့ လိုက်ပွတ်ရင်း တချက်လောက် ထပ်ရိုက်လိုက်သေးတယ်၊

တအားတော့လဲ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ခပ်ဆပ်ဆပ်လေးပါဘဲ၊ ငါလဲ ဘာဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး၊ ငါ့စိတ်ထဲ သူ့ကိုယ်ကို ဒုတ်နဲ့ ပွတ်နေပေမဲ့ တကယ့်အတွေ့အထိက ဒုတ်ကနေ တဆင့် င့ါကိုယ်ထဲ ရောက်လာသလိုဘဲ၊ ငါ့စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေတာ၊ ဒုတ်နဲ့ ပွတ်နေတယ်လို့ကို မထင်ဘူး၊ လက်နဲ့ ထိနေတယ် ထင်တာ၊ 

အဲလို လိုက်ပွတ်လိုက် ရိုက်လိုက် နဲ့ ဘယ်နချက် ရိုက်မိသွားသလဲ မသိဘူး၊ ပြီးတော့ ဒုတ်က အလိုလို သူ့ပေါင်ကြားက ဖေါင်းကားနေတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားတယ်၊ ပထမတော့ သူ မျက်စိကို မှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေသေးတယ်၊ နောက်မှ သူလဲ မနေနိုင်တော့ဘူးထင်တယ် ငါ့ကို အတင်းဆွဲဖက်ပြီး နမ်းရော။

ပထမတော့ ငါ မရုန်းမိဘူးဟ၊ နောက်မှ ချက်ခြင်း ငါ အသိ၀င်လာတာ၊ ဟာ မဖြစ်ဘူး၊ သူ့ အချစ် ခံလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုပြီး အဲဒီမျာ ငါ့ကို လွှတ် ဘို့ အသေအော်တာ၊ သူ့ကိုလဲ တွန်းပေါ့၊ ဒီတော့ သူလဲ လန့်ပြီး ငါ့ကို လွှတ်ရော

“ ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မ၀ေ”

“ နင် နင့် ငါ့ကို မထိနဲ့”

“ ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ ငါ နင့်အရင်က ကောင်မတွေ လို မဖြစ်ချင်ဘူး”

“ ငါ ငါ မနေနိုင်ဘူး”

“ မနေနိုင်လဲ ရအောင်နေ၊ ငါ လုပ်တာဘဲ နင်ခံ၊ ခံမလား မခံဘူးလား ဒါဘဲ ပြော”

“ ခံမယ်ဟာ၊ လုပ် လုပ် နင်လုပ်ချင်တာလုပ်”

“ ပြီးရော၊ ဒါဆို နင်ဘာမှ မသိအောင် နင့်ကို မျက်စိ ပိတ်ပြီး လက်ကို ကြိုးချည်ထားမယ်”

“ ချည်ထားဟာ”

အရေးထဲ မျက်စိ ပိတ်ဘို့ ရုတ်တရက် ရှာလို့ မရတာနဲ့ သူ့ စွပ်ကြယ် ဟောင်းတထည်ကို ဆွဲ ဆုတ်ပြီး မျက်စိ စည်းလိုက်ရတယ်၊ လက်ကျန် အစ နဲ့ သူ့ကို နောက်ပြန် ကြိုးတုတ်ပေါ့။ 

အဲဒီတော့မှ ငါဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုတ်ရှားလို့ ရသွားတယ်။ လူက ထန်နေတုန်းဟ၊ သူ ဘာမှ မမြင်တော့မှ ငါက သူ့ကို လုပ်ရတာ အရသာ ပိုရှိလာတယ်၊ 

သူ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာ ကြည့်ပြီး ငါ့စိတ်ထဲ ကြေနပ်နေတာ၊ ပြီးတော့ တဖြေးဖြေး သူ့ တကိုယ်လုံး ဆွဲချွတ်ပြီး ထောင်နေတဲ့ သူ့ဟာကို ကြက်မွေးနဲ့ ကစားလိုက်၊ သူ့ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ရိုက်လိုက်၊ သူလဲ တွန့်တွန့်လူးနေတာ၊ ငါလဲ ထန်ပြီးရွနေတာ၊

..............................................................................................................

အခန်း ( ၉ )

ငါလဲ မရတော့ဘူး၊ သူက ဘာမှ မမြင်တော့ဘူး ဆိုတော့ ငါလဲ တော်တော်ရဲလာတယ်၊ ငါလဲ ငါ့ဖာသာ တကိုယ်လုံး ချွတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ သူ့ နား ကပ်ပြီး ငါ့ နို့သီး နဲ့ သူ့ အသားကို ထိပေးလိုက်တယ်၊ ပါးစပ်ကလဲ ညစ်တီးညစ်ပတ် တွေ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ထွက်လာ လဲ မသိပါဘူး၊

ငါ့ လဲ ငါ့ကိုယ်ငါ အဲ့လောက် ဖြစ်လိမ့် မယ် မထင်ထားဘူးဟ၊ တခုခုက ငါ့ကို လှုတ်ဆော်နေသလိုဘဲ

“ ပြောစမ်းဟာ ကိုလတ်၊ နင် ငါ့ကို ဘာလုပ်ချင်လဲ ပြော ပြော”

“ ငါ . . ငါ . .”

“ ပြောစမ်းဟာ နင် ယောက်ကျား မဟုတ်ဘူးလား နင့် စိတ်ထဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ မပြောရဲဘူးလား”

ပါးစပ်ကလဲ အတင်း သူ့ကိုမေး၊ လက်ထဲက ဒုတ်နဲ့လဲ သူ့ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ချပေါ့၊ တအားတော့ မရိုက်ပါဘူး၊ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပါ၊ တကယ်တော့ ဘယ်နာမလဲ။

“ ပြောစမ်းဟာ ပြောစမ်း ဘာလုပ်ချင်လဲ၊ နင့် ငါ့ကို လိုးချင်လား”

“ အင်း . . လိုး ချင်တယ်၊ လိုး ချင်တယ်”

“ ပြီးတော့ ငါ့ စောက်ဖုတ်ကို မနမ်းချင်ဘူးလော ပြောစမ်း ပြော”

“ အင်း နမ်း ချင်တယ် အား . . အား . . မ၀ေ . . နမ်းချင်တယ် ဟာ လိုးချင်တယ်”

“ ငါ အခု နင့်အရှေ့မှာ နိကက်နဲ့၊ နင့်ကို ငါ့ကိုယ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတာ နင် ကြိုက်လား ပြော၊ တွေ့လာ တွေ့လား ငါ့ နို့သီးခေါင်း နဲ့ နင့် ကိုယ်ကို ပွတ်တာ၊ တွေ့လား တွေ့လား”

“ အင်း အင်း နင့်အသားနဲ့ ထိတာ အရမ်းခံလို့ ကောင်းတယ်၊ နင် နင် အရမ်းလှမှာဘဲ ငါ သိနေတယ်”

“ နင့်ကို မပြပါဘူး၊ နင့် စိတ်ထဲ ငါလှတာ သိပြီလား၊ ပြောစမ်း”

“ သိတယ် သိတယ် နင် အရမ်းလှတာ သိတယ်၊ အား အား ထိစမ်းပါ သေချာ ဖိပြီး ထိပါ”

“ ကဲ ကဲ စောက်ဖုတ်ကို မနမ်းခင်၊ ငါ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ၊ နင် နမ်းမလား၊

“ အင်း အင်း နမ်းမယ်၊ နမ်းမယ် နင့် ဟာတွေ အကုန် နမ်းချင်တယ်”

“ ရော့ ရော့။ ပြောစမ်း ဘာ အနံ့ရလဲ၊ င့ါ အနံ့ နင်ကြိုက်လား”

“ အင်း အင်း ကြိုက်တယ်၊ နင့် အနံ့က တမျိုးဘဲ၊ ရှုလို့ကောင်းတယ်၊ ကပ်စမ်းပါ ငါ့ မျက်နှာနဲ့ ထိနေအောင် ကပ်စမ်းပါ”

“ ပြောစမ်း အဲ့ဒါ ဘာနံ့လဲ”

“ နင့် စောက်ဖုတ်နံ့”

“ ကြိုက်လား”

“ ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်”

“ ရော့ ရော့ ဒီလောက်ကြိုက်တာ ပါးစပ်ဟ၊ ငါ့ ဘောင်းဘီ ဂွကြား နင့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးမယ်၊ နင်စုတ်ထား”

“ အင်း အင်း ထည့် ထည့်”

“ ကောင်းလား ကြိုက်လား၊ ငါ့ စောက်ဖုတ် အရသာရှိလား”

“ ရှိတယ်၊ ကြိုက်တယ်”

“ ပြောလေဟာ ပြော ပြော နင် ဘာဖြစ်ချင်လဲ”

“ ငါ ငါ နင့် စောက်ဖုတ်ကို ယက်ချင်တယ်”

“ အင်း အင်း ပေးယက်မယ်၊ နင့်ကို ပေးယက်မယ်၊ နင် တ၀ ယက်၊ ပြောစမ်း ပြီးတော့ နင့် လီးရော အစုတ် မခံချင်ဘူးလား ပြောစမ်း”

“ အင်း အင်း အစုတ်ခံချင်တယ်၊ စုတ်ပေးဟာ စုတ် စုတ်၊ ငါ့လီးကို စုတ်ပေး”

အဲဒီလိုတွေ တကယ့် ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေဟာ၊ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖြစ်ကုန်မှန်း မသိပါဘူး၊ ငါ နင်တို့ကို ပြောရတာ တကယ်ရှက်တယ်၊ ငါလဲ ငါ့ကိုငါ အဲ့လောက် ထန်မယ် မထင်ထားဘူး၊ သူလဲ တကယ်တော့ တော်တော် ထန်တာ။ပြီးတော့ သူ့ကို ဆိုဖာပေါ် ဆွဲချ ပြီး တက်ခွတာ၊ ငါ့ ဟာ နဲ့ တကိုယ်လုံး လိုက်ပွတ်၊ အတင်းယက်ခိုင်း၊ ငါ ပီးသွားတော့ သူ့ကို တခါ ပြန်မှုတ်၊ ပြီးတော့ အဲ့ဒီမှာ ငါ အပျိုရည် ပျက်တာဘဲ။ ဒါ ငါ ပထမဆုံး ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ ဆက်ဆံဘူးတာဘဲ။

အဲဒီ နေ့က အားရပါးရ လုပ်ဖြစ်တာ၊ ငါဆို ခန ခန ပီးတာ၊ သူလဲ ၂ ခါလား၊ ၃ ခါလားဘဲ၊ အသကုန် ဆော်တာ၊ နောက်ဆုံး အသိ၀င်လာတော့ မှ ငါ့ကို ငါ ရှက်ပြီး ငိုလိုက်တာ၊ သူ့ မျက်နှာလဲ မကြည့်ရဲဘူး၊ သူကတော့ ငါ့ကို နင့် အပြစ်မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ အပြစ်ပါ၊ သူ ခေါ်လာလို့ ဒီလို ဖြစ်တာ၊ ဘာညာ အတင်း ငါ့ကို ချော့တာ၊ အဲဒီမှာ ငါတို့ ၂ ယောက် နောက်ထပ် ဒီလို မတွေ့ကြတော့ဘူး၊ အဲဒါတွေ မေ့ပြစ်ပြီး သူငယ်ချင်းလို ဘဲ ဆက်နေမယ် ဆိုပြီး သဘောတူလိုက်ကြတာ၊

ပြီးတော့ အပြန်မှာ သူ့ ကို ငါပြောလိုက်တယ်၊ နင့် သူငယ်ချင်းကို ပြောလိုက်ဟာ ငါ့ကို မြန်မြန် ဖွင့်ပြောပာလို့၊ ငါ သူ့ကို ရီးစား ထားလိုက်တော့မယ်။ ဒါမှ နင် နဲ့ ငါ ဆက်မဖြစ်တော့မှာ၊ ဆိုတော့ သူကလဲ သဘောတူတယ်၊ ငါ ပြောလိုက်မယ် တဲ့။

..............................................................................................................................

အခန်း (၁၀)

“ အယ် ဂယ်ကြီးလား အမ၊ အမတို့က အဲ့လိုလား”

“ ထင်တယ်၊ ထင်တယ်၊ အမတို့ ဇတ်လမ်း ရှိခဲ့တယ် ဆိုတာ၊ အမတို့ကိုကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိနေတာ”

“ အဲဒါ ဇာတ်လမ်းလား၊ တကယ်တော့ ငါတို့က သူများတွေလို ရီးစားလဲ ဖြစ်ခဲ့တာ မဟုတ်”

“ အမ် အဲ့ဒါ ဇတ်လမ်း မဟုတ်ဘူးတဲ့တော့”

“ မသိဘူးလေဟာ၊ ငါတို့က တယောက်ကို တယောက် ချစ်တယ်လဲ မပြော၊ ရီးစားလဲ မဖြစ်၊ အဲ့ဒါ ဇတ်လမ်းဖြစ်မလားဟ”

“ ဆက်ပြော အမ”

နောက်နေ့ ကျောင်းတက်တော့ သူနဲ့ ငါ နှစ်ယောက်ချင်း မတွေ့မိအောင် ရှောင်လိုက်တယ်၊ သူလဲ ငါ့လိုဘဲ ရှောင်တယ်၊ နင်တို့စဉ်းစားကြည့်လေ အဲလို ပက်ပက်စက်စက် ကြီး ဖြစ်သွားတာ သွေးအေးတော့ ဘယ်လို မျက်နှာ နဲ့ ရင်ဆိုင်ရမလဲဟ၊ ငါလဲ ရှက်သလို သူလဲ ရှက်မှာပေါ့။

ဒါပေမဲ့ဟာ တကယ်တန်း ရှောင်ဖြစ်တာက ကျောင်းချိန် တချိန်ထဲပါ၊ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း မုန့်စားချိန် မတွေ့လို့ မရတော့ဘူးလေ။

တွေ့တော့ ငါက အရင်လို နှုတ်မသွက်ဘဲ ငြိမ်နေသလို သူလဲ ဘာမှ မပြောဘဲ ငြိမ်နေတာဟ၊ ဒီတော့ သူငယ်ချင်းတွေက နင်တို့ ၂ ယောက် ဘာဖြစ်လဲ မေးတာပေါ့၊ အရင်က ဆို သူ နဲ့ ငါက တယောက်ကို တယောက် အနိုင်မခံ ပြောနေကျ၊ သူ့ ရီးစား ရှေ့မှာလဲ သူ နဲ့ ငါ အငြင်းအခုန် ဖြစ်လိုက်၊ တယောက်ကို တယောက် ဆရာကြီး လုပ်လိုက်လေ၊ဒီတော့ ငါက သူ့ထက်ဦးအောင် စိတ်ညစ် နေတယ်ဟာ၊ ဘာညာ နဲ့ ပြောတော့၊ ဟင် နင်ကစိတ်ညစ်တတ်လို့လား၊ ဒီလောက်ပျော်နေတဲ့သူ၊ ဘာဖြစ်လဲ ငါတို့ကို ပြောလေ၊ မေးတာပေါ့။ 

သူတို့ မေးမရတော့ ကိုလတ်ကို ဟေ့ နင်မေးလေဟာ ဘာညာပြောတော့ ကိုလတ်လဲ သံယောင်လိုက်ပြီး အေးဟာ မဝေကလဲ ပြောစမ်းပါ၊ နင်ဘာဖြစ်တာလဲ၊ ပြောစမ်း နင့်ကို ဘယ်ကောင် စော်ကားလိုက်လဲ ငါ့လက်နဲ့ တွေ့သွားမယ်၊ငါက ကရာတေးကို ၁၄ နှစ်သားကတည်း ခါးပတ်နက် ရထားတာ၊ ဘာညာ ခပ်တည်တည် နဲ့ လာလုပ်တယ်၊ အဲဒီမှာ ငါလဲ သူ့ကို စောက်မြင်ကပ်ကပ် နဲ့ ရန်တွေ့ပါရော၊

အဲဒီမှာ အားလုံးက ငါ့ကို ကြည့်ပြီး တဟားဟား ဖြစ်ပြီး ငါလဲ အီးယောင်ဝါး နဲ့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားတယ်။ မနေ့က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်တွေ မေ့သွားတယ် ဆိုပါစို့။ပြောရရင် ဒီကိစ္စ သူနဲ့ ငါ စကားတောင် မစတော့ဘူးဟ၊ နှစ်ယောက်စလုံး မေ့ဖြစ်လိုက်တယ်၊ အဲ မေ့ချင်ယောင် ဆောင်ထားတယ်ပေါ့။ 

ပြီးတော့ တိုတိုပြောရင် သူ့ အလှော် ကောင်းမှု့နဲ့ ငါနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ရီးစား ဖြစ်သွားတယ် ဆိုပါတော့၊ ငါလဲ မျက်စိမှိတ်ပြီး ခေါင်းညှိမ့်လိုက်တာ၊ အော် ပြောရအုံးမယ် ငါတို့ ဖြစ်ပြီး တလလောက်ကြာတော့ ထင်တယ် သူ့ က သူ့ရီးစားကို ငါ့လိုဘဲ အိမ်ခေါ်သွားတယ်ဟ၊

ဒါပေမဲ့ဟာ ထင်သလို မဖြစ်ဘူးဟ၊ သူ့ရီးစား ငါ့ သူငယ်ချင်းက သူ့ ကြုံရတဲ့ အဖြစ်ပျက်ကို ငါတို့ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြတယ်လေ။ ကိုလတ်က ကဲ တော့ သူဘဲ စကဲပြီး တကိုယ်လုံး ကျွတ်သွားမှ ဘာမှ မလုပ်ဘဲ သူ့ကို အလှကြည့်ပြီး ထပြန်လာတယ်တဲ့။

လက်မထပ်ခင် အပျိုရည် မဖျက်ချင်ဘူး ဆိုပြီး သူ့ကိုပြောတယ်ဆိုဘဲ။ တခြားသူတွေက ဟုတ်ရဲ့လား ဘာညာ အသေးစိတ် မေးပေမဲ့ ငါက သိနေပြီလေ။ ဟိုကလဲ တကယ်ပါ ငါမလိမ်ဘူး၊ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာ ကြိမ်တွယ်ပြောလို့၊ ပြီးတော့မှ ရှက်လိုက်တာဟာ၊ 

အဲ့ ကိုလတ်ကြီးက ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး၊ မလုပ်ဘူး ဆိုလဲ အစကတည်းက မလုပ်ဘဲ နေတာမဟုတ်ဘူး၊ ပြီးတော့မှ ဟဲ့ ငါက အတင်းညင်းနေလို့ သူစိတ်ပျက်သွားတာ လားမသိဘူးနော် ဆိုပြီး ကိုလတ်ကို အပြစ် မမြင်တဲ့ အပြင် သူငယ်ချင်းတွေ ကြားမှာ သူက နာမည်ကောင်းတောင် ရသွားသေး။အဲဒီမှာ သူနဲ့က အားချိန် ထုံးစံ အတိုင်း ပြန်တွေ့တော့ ငါက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေးတာပေါ့။

“ ကိုလတ်၊ နင်တို့ နှစ်ယောက် နင့်အိမ်မှာ ချိန်းတွေ့တယ်ဆို”

“ အေး”

“ အမယ် နင့်အကြိုက်တွေ့သွားပြီပေါ့လေ၊ စောက်ကောင် ငါ့ကိုတောင် မပြောဘဲ လျိုထားတယ်”

“ မဟုတ်ပါဘူး မဝေဟာ၊ ငါ နင့်ကို ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး၊ ငါတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး”

“ ဘာလဲ နင် စိတ်မပါတော့ဘူး ပြောမလို့လား”

“ အေးဟ”

“ ခု ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ငါ့သူငယ်ချင်းက ချောပါတယ်ဟ”

“ အေး၊ နင့်သူငယ်ချင်းက ချောတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အပြင်ဘမ်းကြည့်ရင် မျက်နှာရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော တော်တော်လှပါတယ်၊ ငါလဲ ကြိုက်မယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ”

“ ကဲပါ ပြောပါ။ ခု ဘာကို မကြိုက်ရတာတုန်း”

“ အသေးစိတ်ပြောရမလား”

“ နင့်ဘိုးအေ၊ အသေးစိတ်မပြောလို့ ဘယ်လိုပြောချင်သေးလို့လဲ”

“ အေးပါဟ”

ငါ့အိမ်ရောက်တော့ သူက ရှက်ကိုးရှက်ကမ်းနဲ့ဟ၊ငါက ဘာမှတောင် မစရသေးဘူး သူက ဟင်အင်းဘဲ ပြောနေတာ၊ ဒါပေမဲ့ဟာ သိတယ်မို့လား၊ ရီးစားချင်းဘဲ၊ ဘာဆိုရင် ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာ သူလဲ သိမှာပေါ့။ ဒီလိုဘဲ တဖြေးဖြေး သူ့ကို ဖက်၊ ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်ရင်း ချစ်တဲ့အကြောင်း တဖွဖွ ပြောရင်း စတာပေါ့။ နင်သိတဲ့ အတိုင်း ငါလိုချင်တာ ငါစိတ်ပါမဲ့ မိန်းမ၊ ဒါပေမဲ့ဟာ အဲလို လုပ်ရင်းတောင် ငါက စိတ်အရမ်း မဖြစ်ဘူးဟ၊ ဒါကတော်တော်ထူးဆန်းတယ်။ 

ငါနဲ့ရီးစားဖြစ်သွားတာနဲ့ တဖြေးဖြေးသွေးအေးသွားတာ ဘာလို့လဲ မသိဘူး။ ငါလဲ ကြိုးစားတယ်။ နမ်းတာမှ သူ့ကို အသကုန် နမ်းတာ၊ ရှိသမျှ တက်ကနစ်တွေ အကုန်သုံးတာ။ကြာတော့ သူက နင်းကန်ရွလာပေမဲ့ ငါက ဒီလောက်မဖြစ်ဘူး။ နမ်းပါများတော့လဲ သူ့ တံတွေးအနံ့တောင် ငါရွံသလို ဖြစ်လာတာ၊ နင့်ကိုတော့ အားနာပါတယ်၊ ပြောရရင် နင်နဲ့တုန်းကလို မဟုတ်ဘူး၊ နင့်နဲ့ဆို အသံကြားတာနဲ့ ငါက ထန်နေတာ၊ ဒါနဲ့ ငါက မထူးဘူးဟာ၊

လုပ်မဲ့လုပ် အဆုံးထိ လုပ်ကြည့်မယ် ဆိုပြီး၊ သူ့ အဝတ်တွေ ချွတ်တာပေါ့။ နင်သိတဲ့ အတိုင်း အရင် မိန်းခလေးတွေဆို အဲလို ငါလုပ်လို့ စိတ်မပါတော့ဘူး ဆို ငါ ထပ်မလုပ်ဘူးလေ။ ငါသူတို့ကို နမ်းကြည့်လို့မှ အနံ့အသက် မကြိုက်သလိုလို ဖြစ်သွားတာနဲ့ ငါဆက်မလုပ်ဘဲ ရပ်လိုက်တာ။

ခုကတော့ မထူးဘူးဆိုပြီး အဆုံးထိ စမ်းမယ်ကွာ ဆိုပြီး စမ်းတာ။အင်္ကျီကျွတ်တာနဲ့ ငါမကြိုက်တာ စတွေ့တာဘဲ၊ သူ့ ချိုင်းက အသားရောင် အတိုင်းမဟုတ်ဘူးဟ၊ မဲနေတာ၊ သိသာတယ်။ဒါကြောင့် သူလက်ပြတ် အကျႌမဝတ်တာ၊ ငါ သိသိချင်း မကြည့်မိအောင် ကြိုးစားပေမဲ့ မရဘူးဟ၊ ငါ့မျက်လုံးက အဲ့ဒီ ချိုင်းမဲကြီးကိုဘဲ မြင်နေတာ။ 

ဘာမှ တခြားဟာ လုပ်ချင်စိတ်ကို မရှိတော့ဘူး။ ငါရွံသွားတာ၊ ချိုင်းမဲရင် ပေါင်ကြားလဲ မဲမယ်ဆိုတာ။ ငါထင်တဲ့ အတိုင်းဘဲဟ၊ သူ့ အတွင်းခံ ချွတ်လိုက်နဲ့ ထင်းကနဲဘဲ၊ သိသိသာသာကို မဲနေတာ။ ရင်သားကတော့ လုံးလုံးလေးနဲ့ လှပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ အပျိုနို့စစ်စစ် ဆိုတာကြည့်တာနဲ့ သိတယ်၊ နို့သီးလဲ နဲနဲတော့ မဲသယောင်ယောင်ရှိပေမဲ့ ငါ မကြိုက်တဲ့ အနေထိတော့ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ငါ မကြိုက်တာက အဲဒီ ချိုင်းမဲတာနဲ့ ပေါင်ကြားက မဲနေတာ၊

“ အနံ့ရော ကြိုက်လား၊ နင်ရှုကြည့်လား”

အေး၊ ရှုကြည့်တာပေါ့။ သူ့ကို နမ်းရင်း ချိုင်းကို မသိမသာ ရှုကြည့်တယ်။ စိတ်ထဲက မကြိုက်လို့လားတော့ မသိဘူး။ သူရေမွှေးသုံးပေမဲ့ ငါ ခံစားလို့ မရဘူး။ ငါက လူနံ့ကြိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ရေမွှေးနောက်ကွယ်က သူ့ အနံ့က တမျိုးဘဲ။ နင် ရေမွှေး မသုံးဘူး မို့လား

“ ငါက roll on ဘဲသုံးတာ၊ ရေမွှေးမကြိုက်ဘူး”

အေး ဟုတ်တယ်။ နင့် အနံ့ကို ငါ အကြိုက်ဆုံးဘဲ၊ နင်ကိုယ်နံ့ကို အဲ့ roll on က မသိမသာလေး ဖုံးထားတာကို ကြိုက်တာ၊ သူက အဲ့လို မဟုတ်ဘူးဟ၊ ရေမွှေးနံ့က များနေပြီး ကိုယ်နံ့နဲ မလိုက်သလို ဖြစ်နေတာ။ အဲဒီမှာ ငါလဲ ဘာမှ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး။ လုပ်ဘို့လဲ ငါ့စိတ်က မပါတော့ဘူး။ 

ဒါနဲ့ ငါလဲ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ငါမှားသွားတယ်ပေါ၊ ကံကောင်းလို့ စိတ်အလိုလိုက်မိတော့မလို့ပေါ့။ မိန်းခလေးတယောက်မှာ အပျိုရည်ဟာ အရေးကြီးတယ် ဆိုတာ ငါ မေ့သွားတယ်ပေါ့။ ဘာညာပေါ့ဟာ၊ စကားလှအောင်ပြောပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။

“ စောက်ကောင် ဖြစ်ရမယ်၊ နင်ကတော့လေ”

“ အေးဟာ၊ ငါလဲ ငါ့ကိုငါ စိတ်ပျက်တယ်၊ ပြီးတော့ဟာ နင့်ကို ပြောအုံးမယ်”

“ ဘာကိုလဲ”

“ နင်နဲ့ ငါ ကိစ္စပါ”

“ နင် နော် နင်၊ ငါတို့ မေ့လိုက်ကြမယ် ပြောပြီးသား၊ အစမဖေါ်နဲ့”

“ နင်က မေ့နိုင်လို့လား၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မညာချင်စမ်းပါနဲ့မဝေရာ၊ ငါ့စိတ်ထဲမှာ သိနေတယ်၊ ဘာဖြစ်လဲ စိတ်တူကိုယ်တူ၊ နင်သတ္တိ မရှိဘူးလား”

“ ဘာ”

“ မ ဘာ နေနဲ့၊ ငါ ရှင်းရှင်းပြောမယ်၊ အခု နင်လုပ်တာ ခံချင်နေတာ၊ မဝေ ပြော နင် ငါ့ကို နင့်စိတ်တိုင်းကျ မလုပ်ချင်ဘူးလား”

“ အေး လုပ်ချင်နေတာဟဲ့၊ လုပ်ချင်နေတာ၊ တပတ်လောက်ရှိပြီ၊ စောက်ကောင်၊ နင့်ကို အသေသတ်ချင်နေတာ၊ နင့်ကို မြင်နေရတာ ငါ့စိတ်ထန်တယ်”

“အေး၊ အဲ့လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း သတ္တိရှိစမ်းပါ၊ ငါလဲ နင့်ကို မြင်နေရတာ ထန်တယ်။ အောင့်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာပလဲ နင်သိလား၊ သတ်ဟာ၊ လာ ခု သွားမယ်၊ သတ်၊ သတ်၊ ငါ့ကို သေအောင်သတ်”

.................................................................................................................

အခန်း (၁၁)

ကဲ ငါတို့ အဖြစ်အပျက်က ဒါဘဲ၊ အဲဒီကနေ စပြီး သူနဲ့ငါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်သွားတယ်။ ဘာဇတ်လမ်းမှမရှိဘူး။ ရီးစားလဲ မဖြစ်ဘူး၊ သူလဲ ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းမှာ ရီးစားတွေ ထားတယ်။ ကွဲလိုက်ပြတ်လိုက်ပေါ့၊ ငါ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ သူပြတ်တော့ ငါတို့အုပ်စု နဲ့ အဆက်သွယ် ပြတ်သလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ ငါက သူ့ သူငယ်ချင်း ရီးစား ဖြစ်နေတော့ ငါ နဲ့ သူက အမြဲတွေ့ဖြစ်နေတယ်ပေါ့ဟာ။

သူနဲ့ ငါကတော့တော့ နှစ်ယောက် တွေ့မိကြရင် အမြဲပွင့်ထွက်နေကျ၊ သူကတော့ ငါ့ကို အတည်တကျ ဖြစ်ဘို့ အမျိုးမျိုးကြိုးစားပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုတော့ သူ့ အပြောအရ ငါက သူ့ကို စိတ်ပါအောင် အဆွဲဆောင်နိုင်ဆုံးပေါ့၊ သူ ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တယ် ဆိုတဲ့ အထိ ငါ့ကို ပြောဖူးတယ်။

“ ဟယ် မဝေရာ၊ နင်ကလဲ သူ့ကို ကြိုက်ရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့ လက်မခံတာလဲ”

“ ဘာလို့ လက်မခံတာလဲ သိလား၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း (မဝေကရီရင်း)၊ ငါ လက်ခံချင်တာပေါ့ဟ၊ သူပြောလိုက်တိုင်း ငါ့မှာ ခေါင်းညှိမ့်ချင်စိတ်ကို မနဲထိမ်းထားထားရတာ၊ ဒါပေမဲ့ လက်ခံလို့ မဖြစ်ဘူး ဆိုတာ ငါသိနေတယ်။ 

ငါတို့ ၂ ယောက်ကြားက ခုလို ဖြစ်နေတဲ့ အရာကို ငါ မဆုံးရှုံးချင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ငါ့ကိုငါ အတင်း အားတင်းပြီး ရှေ့ဆက် မတိုးတာ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ရီးစားဖြစ်သွားရင် တခြားမိန်းခလေးတွေလို အမကို ပြစ်သွားမှာ စိုးလို့လား”

“ သေချာတာပေါ့ဟ၊ နင်တို့ထင်သလို ငါက သူ့ အကြိုက်ဖြစ်နေတယ် ထင်လို့လား၊ ငါ့မှာ သူ့အကြိုက်ဘာမှ မရှိဘူး၊ သူနဲ့ ရီးစားဖြစ်သွားရင် ခုလို သူ့ကို သစ်တုန်းလို ငါသဘောထားလို့ ရတော့မလား၊ ငါ့ မှာ သူ့ အကြိုက်ဆိုလို့ အနံ့တခုဘဲ ရှိတာ၊ ငါ့ ခန္တာကိုယ်မှာ သူ အကြိုက် ဘာမှ မရှိဘူး။

ငါက တကိုယ်လုံး ချွတ်လိုက်ရင် လှတဲ့ အကွက်ဘာမှ မရှိဘူးဟ၊ ငါ ငယ်ငယ်က အနာတွေ ပေါက်ပြီး အနာရွတ်တွေက တင်ပါးမှာရော၊ ပေါင်မှာရော၊ ဘိုက်မှာရော ငါ့တကိုယ်လုံး ပြည့်နေတာ၊ ပြီးတော့ သူမကြိုက်တဲ့ အရာတွေ တော်တော်များများက ငါ့မှာ ရှိတာ။

တကယ်လို့ ကိုလတ်သာ ငါ့ တကိုယ်လုံး ကို မြင်သွားတာနဲ့ စိတ်ပျက်သွားမှာပေါ့ဟ၊ အဲလိုဖြစ်သွားမှ ပိုရင်ကျိုးမှာ၊ ခလို ပုံစံဆိုတော့ သူ့အတွက်လဲကောင်း ငါ့အတွက်လဲ အဆင်ပြေ၊ ငါ့ သဘောက လောဘကြီးလို့ ဆုံးရှုံးတထက်စာရင် လိုချင်တဲ့ အပိုင်းလေးဘဲ ကွက်ယူပြီး ကြေနပ်တင်းတိမ်ရတာကို ပိုသဘောကျတယ်

“ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဟင်း”

မောင်ဇော်ဦး

မတ်လ၊ ၂၀၁၆။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။