ကျွန်တော်နဲ့ မီးမီး (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော်နဲ့ မီးမီး (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း - M3

ရှပ်အင်္ကျီ လက်တိုပွပွ နဲ့ ထမီလေးဝတ်ပြီး အပျိုလုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက် ကျဲနဲ့ ကျနော့်အိမ်ထဲ ခြေ ဆောင့်ပြီးဝင် လာပါတယ်။ ဟေ့ အမှိုက်အီးမှန်လာတယ် ထင် တယ် လို့ လှမ်းစလိုက်တာ အတင်းပြေးလာပြီးလက်မောင်း ကိုထုပါတော့တယ်။

အပျိုကလေး ပေါက်စ လေးဖြစ်လာတဲ့မီးမီး သူ့အိမ်ကဆူလိုက်တာ နဲ့ ကျနော့် အိမ်ကို ခုလိုပဲ ပြေးလာတတ်ပါတယ်။ သူတို့အိမ်နဲ့ ကျနော်တို့အိမ်က ရင်းနှီးကြတယ်။မိဘချင်းက တော့ မျက်စပြစ်ထားကြ တော့ ခုလိုပဲ ဝင်ထွက်နေ ကြတယ်။

လက်မောင်းကိုလာထု နေတဲ့ သူမလက်လေးတွေကို လက် တစ် ဖက် နဲ့ဖမ်း ကိုင် ထားပြီးကျန်လက် တစ်ဖက်နဲ့ သူမကိုယ်လုံးလေး ကို ဖက်ကာပါးပြင်လေးတွေကို မွှေးမွှေး ပေးပစ်လိုက် တယ်။ဟာ လွှတ်ကွာ လွှတ် လွှတ် ဆိုပြီး အတင်း ရုန်း နေ ပေမဲ့ ရုန်းလေတင်းတင်းလေး ဖက်လေ ဆိုတော့ သူမမရုန်းရဲတော့ပဲငြိမ်သွားတယ်။

သူမမျက်နှာအနှံ အားရ အောင် နမ်းပြီးမှလွှတ်စေချင် ရင် ငါ့ကို မွှေးမွှေးပေး မွှေးမွှေးပေးရင် လွှတ်မယ်လို့ ပြောလိုက်တာ မရဲတစ် ရဲနဲ့ ပါးလေးပေါ်ဖွဖွ လေးလာနမ်းတယ်။ဖက်ထားတာ နည်းနည်း လျော့ပေးပြီးဘယ်ဖက်နို့အုံလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးချေပေးလိုက်တာ ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။

သူမငြိမ် သွားတာကို အခွင့် ကောင်းယူပြီး နောက်တစ်လုံးပါ ဆက်ကိုင် ပေးလိုက်တာ တစ်ဟင်းဟင်းးးနဲ့မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ပြီးငြီးနေပါတော့တယ်။နို့လေးတွေကို အင်္ကျီ ပေါ် ကဆုပ်ကိုင် ခြေမွ နေတာ အားမရတာနဲ့ ကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်ပြီး လက်နှိုက်ကာ အိစက်နေတဲ့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်ကိုင် ခြေမွနေမိတယ်။

နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ခြေ ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေပါစုပ် နောက် နို့သီးလေးတွေပါစုပ် နဲ့ လုပ် ပေးလိုက်တာ ပျော့ခွေ သွားပြီး လုပ်သမျှခံနေပါတော့တယ်။အိပ်ခန်းထဲ ပွေ့ချီသွားပြီး သူမကို ကုတင် ပေါ်တင် တံခါးကို ဂျတ်ချပြီး ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့သူမပေါ်တက်ခွ ပိပိလေးပေါ်လာအောင် ထမီလေးကိုလှန်တင် ပိပိအကွဲကြောင်းလေး တစ်လျှောက် လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးမွှေ ရင်း စောက်စိလေး ကိုပါပွတ်ဆွဲ ပေးလိုက်လုပ်နေမိတယ်။

အမှိုက် တော့ တီကောင် ဆားပတ်ထားသလိုတွန့်လိမ် ကော့ပျံ နေပြီး တဟင်းးးဟင်းးနဲ့ ပဲညီးးးနေပါတယ်။ထမီလေးကို ကွင်းလုံးချွတ် အင်္ကျီ လေးကို လည်းခေါင်းပေါ်က ဆွဲချွတ်လိုက်တာ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားတယ်။

အင်္ကျီက ပွ နေလို့ ကိုယ်လုံး ကြီးတယ်ထင် နေရပေမဲ့ ကိုယ်လုံး တီးလေးဖြစ်သွားတော့ သေးသေး ကျစ်ကျစ် လေးနဲ့ ဖြူဝင်းလှပ နေပါတယ်။ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးထောင် မတ် နေတဲ့ လီးတန်းကို သူမ နှုတ်ခမ်းဝ တေ့ပြီး စုပ်ခိုင်း လိုက်တယ်။

အံ့အားသင့် နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ငပဲ့ကို ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ သူမ ပိပိလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ထိုးမွှေပြီး အစိလေးကို ပွတ်ချေ ပေးလိုက်တာ အာဟာ ဟဟာဟာ ဆိုပြီး ပါးစပ်ပွင့်လာလို့ ငပဲ့ ကို ထိုးထည်းပေးလိုက်တာ အငိုက်မိသွားပြီး စုပ်ပေးနေရပါတော့တယ်။

သူမစုပ်ပေးလို့ တင်းလာတဲ့ ငပဲ့ ကိုပါးစပ် ထဲကထုတ် သူမ ပိပိလေး အဝမှာ တေ့ပြီး အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်သုံးလေးချက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီးပိပိ လေးထဲက အရည်လေးတွေရွှဲ လာတယ်။ပါးစပ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်ပိတ်ထားရင်း ပိပိလေးထဲ ငပဲ့ကိုထိုးသွင်းလိုက်တယ်။အော်သံခပ်အုပ်အုပ်ထွက်လာတယ်။

ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမနို့အုံလေးတွေ ကိုင်ပြီးချော့လိုက် လို့ ငြိမ်ကျသွားတယ်။နောက်တစ်ခါထပ်ပြီး ငပဲ့ကိုဆောင့်သွင်း လိုက်တယ်။အပျိုမှေးလေးပေါက်သွားပြီးတစ်ဆုံးဝင် သွားတယ်။ သူမမျက် ရည်လေးတွေကျလာပြီးငိုပါတော့တယ်။

တစ်ကိုယ်လုံးတင်းတင်း ဖက်ထားရင်းလက်တွေက သူမ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ ပွတ်သပ် ကိုင် တွယ်ပြီးချော့ သွင်းသွင်းနေလိုက်တာ တစ်ဖြည်းဖြည်း နဲ့ သူမလဲ ကာ မ အရသာ ခံစားလာရလို့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာတယ်။အထဲဝင် နေတဲ့ ငပဲ့ကိုသူမက အတင်း ညှပ်ထားလို့ လိုးရတာ အရသာ တော်တော် တွေ့နေရတယ်။

နို့လေးတွေစုပ်လိုက် လိုးလိုက် စို့လိုက် လုပ်လိုက်နဲ့အရ သာတွေ့နေရတယ်။အိစက် နူးညံနေတဲ့ အထိအ တွေ့ ယစ်မူးဖွယ်ကာ မ အရသာ ချစ်စရာ သူမ မျက်နှာ လေးတွေကိုလိုးနေရင်းနဲ့ ပဲ တပ်မက်လာမိတယ်။သူမကမျက်လုံးလေးမှိတ် အံလေးကြိတ်ပြီး ခံတယ် တစ်ခါတစ်ခါ အောက်ကနေပြန်ကော့ပေးတယ်။

လိုးရ တာ ကောင်းလာတာနဲ့အမျှတရစပ် ကို ဆောင့် လိုးနေမိတယ်။ လိုးနေရင်းကသူမကောကျွန်တော်ကော ချွေးသီးလေးတွေ ပျံ ပြီး မောလာတယ်။မောလာရင်း နဲ့ ပဲ အ ကြောပေါင်း တစ်ထောင် အီစိမ့်ပြီး ပြိုင် တူ ပြီးသွားကြပါတော့တယ်။မောမောနဲ့ စပ်ပက်နဲ့ လီးတပ် ရက် သူမ ပေါ်က မဆင်း ပဲ မှိန်းနေမိတယ်။

သူမလက် နှစ်ဖက်က လည်း ကျနော့် ကို မလွှတ်တမ်းဖက်ထားရင်း မှိန်းနေပါတယ်။စိတ်တိုင်းကျ လိုးလိုက် ရလို့အားကုန်မောပန်း ပြီးမှိန်းနေချင် ပေမဲ့ မီးမီး ကို လှုပ်နှိုးလိုက် ရတယ်။သူလည်း အားပါးတရ အ ဆော် ခံလိုက်ရလို့ မောပန်းနေမှာ မှန်ပေမဲ့ ကျနော် အိမ် ရောက်တာတော်တော် ကြာသွားပြီ ဖြစ်လို့ မီးမီးကို လှုပ်နှိုးပြီးပြန်ခိုင်းလိုက် ရတယ်။

သူမကလည်းအင်္ကျီ ပွပွကြီး ပြန်ဝတ် ထမီလေးကို အချိုးကျကျ ဝတ်ပြီး ဆံပင်တွေကို ပါသပ်ချနေတယ်။ကပိုးကရိုးနဲ့ လှနေတဲ့ သူမကို ကြည့်နေရင်းနောက်တစ်ချီ ထပ်ဆော် ချင် စိတ်ကိုမနည်း မျိုချထားရတယ်။လိုးချင်သေးတယ်ကွာ လို့ပြောလိုက်တာ မျက်စောင်းထိုးပြီး ခြေ ဆောင့် ထွက်သွား တယ်။အဲ့ဒီနောက်မကြာခနဆိုသလို သူမ နဲ့ ကျနော် လိုးဖြစ်ကြတယ်။

သူမက အားတာနဲ့ ကျနော့် အိမ်ဖက် ခြေဦးလှည့် နေပြီဖြစ်သလို ကျနော်ကလည်း အားတာနဲ့ သူမကိုမျှော်နေမိပါတယ်။သူမက ရှစ်တန်း ကျောင်းသူဖြစ်ပြီး ကျနော်ကဘွဲ့ရ အလုပ် လက်မဲ့ တစ်ယောက် ဖြစ်နေပါတယ်။

ကျနော့်မိ ဘ တွေက ကျနော်ဆယ်တန်း အောင် တဲ့ နှစ်မှာပဲ စလုံးကို အလုပ် သွားလုပ်ပြီး ငွေပို့ ပေးပါတယ်။အ ဖေ့ညီ ကျနော့် ဦးလေးတွေ ကလည်း အ ဖေ တို့နဲ့အတူ စလုံးမှာဆိုတော့ သူကလည်း မုန့်ဖိုးဆို ပြီးငွေပို့ပေးပါတယ်။သူတို့ ပို့ ပေးသမျှ ကျနော်ကဒိုင် ခံ သုံးပေးနေရ လို့ အလုပ်မလုပ်ပဲ နေ နေ တာ။

ကျနော်နဲ့အတူရွာက အ မေ့အမ ကျနော်ကြီးဒေါ်က အ ဖော်လုပ်နေ ပေးတယ်။သူကလည်း လယ်နဲ့ကျွဲ နဲ့ မို့ စားရေး သောက်ရေး သူက ပဲ တာဝန်ယူတယ်။ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကသူ့အလစ်မှာ တွယ် ကြရတာပါ။ တစ်ခါတစ် လေ မီးမီးနဲ့လုပ်နေရင်းတန်းလန်း အခန်း တံခါး လာခေါက်လို့ မီးမီးပြတင်းပေါက် က ခုန်ချ ပြေးရတာ တဲ့ အဖြစ်က ငိုအားထက် ရယ်အားသန် ရပါတယ်။

သူမ အသက်က ငယ်လို့ယူလို့ကလည်းမရ တစ်ခြားနေရာ ခေါ် သွားရင် လဲ ပတ်ဝန်းကျင် က သိမှာဖြစ်လို့ အိမ်မှာပဲ ခိုးစားနေကြ ရပါတယ်။အခုလို အ ခြေ အ နေက ကျနော့်ကြီးမေ ကြီးကို အိမ်အလုပ် လာကူလုပ် ပေးသလို ဟန်နဲ့ လစ်တဲ့ အချိန် တွယ်ကြတာမို့ အဆင် ပြေ နေရပါတယ်။

တစ် ထိတ် ထိတ် နဲ့ခိုးစားရ တဲ့ အရ သာကပဲ ပို ကောင်းလို့ လား ရွပိုးထတဲ့အရွယ်မို့ လားတော့မသိ သူမကလည်း ကျနော်အိမ်ဖက်အလာစိပ်လာတယ်။

တစ်ခါတစ်လေ ကျောင်းက ဆင်းဆင်းချင်းကျူရှင်မတတ်ပဲ ကျောင်းဝတ်စုံ လေးနဲ့ ရောက်လာတတ်လို့ဆူရ သေးတယ်။အခုလည်း ကျနော်ဆီစာလာကျက်မယ်ဆိုပြီးထွက်လာတယ်။ကျနော်တို့ရပ်ကွက်က မီးပျက် ရင်ကြာတတ်လို့ စာလာကျက်တာ ကျနော်အိမ်မှာက အင်ဗာတာရှိတယ်။ဒါကြောင့် ဒီကောင် မ လေး ဒီအကွက်ထွင်လာပြီး ကျနော့် အခန်း ထဲ ရောက်လာတယ်။

အချိန်က ၇ နာရီကျော်ယုံလေးရှိသေးတာမို့ အမှိုက် လေး ငါ့အ ဒေါ် မအိပ် သေးဘူး နော် မရဲ နဲ့ လို့ ပြောလိုက်တာ ကိုကြီးအ ဒေါ် သောက်မဲ့ ကော်ဖီ ထဲ အိပ်ဆေး ထည့် တိုက်ထားတယ် အေးဆေး လို့ ပြန်ပြောတယ်။နောက် ကြီးမေနဲ့ အတူ အိပ်မယ် လို့ အိမ်ကို ပြောလာတာတဲ့။

အဲ့ဒါနဲ့သူမကို လီးစုပ် ခိုင်းပြီး အောကားထိုင်ကြည့် နေလိုက်တယ်။နောက် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ် ခိုင်းပြီး သူမကို ဖက်ကာ နို့နှိုက်လိုက် ပိပိလေးကို ကလိလိုက် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်လိုက် နို့လေးတွေ စို့လိုက်ချေလိုက်နဲ့ ကာမ အရ သာခံစားနေမိတယ် ။

နောက်သူမက အ ပေါ်က တတ်ဆောင့်တယ်။ သူမနဲ့ ကျနော်မကြာခဏ လုပ်ဖြစ်ကြ တော့တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမကလည်း ကျနော် အကြိုက်ကိုသိနေပါပြီ။ဆောင့်လို့ မော လာတော့ ဖင် ကုန်းခိုင်းပြီးနောက် က နေ ဖင် လိုးပါတော့တယ်။

သူမကို လုပ်တာရှေ့ပေါက် ရော နောက်ပေါက် ပါစုံနေပါပြီ။သူမဖင် လိုးနေရင် ပက်လက် လေးလှန် ပေါင်လေး ကားပေးခိုင်းလိုက်တယ်။ သုတ်ထွက်တော့မှာမို့ သူမ ခြေနှစ်ချောင်းကိုမိုးပေါ်ထောင်ပြီး အားပါးရတ ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။

သုတ်ရေ တွေပန်းထွက်လာပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကိုမလွတ်တမ်း ဖက်ထားလိုက်ပြီး စည်းစိမ် ခံနေလိုက်တယ်။တစ်ည လုံးလိုးလိုက် နားလိုက်နဲ့ မိုးလင်းကာနီးမှ မောမောနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးအိပ် ပျော် သွားကြပါတယ်။မိုးလင်းတော့ သူမကို လှုပ်နှိုးပြီး ကျနော့် အ ဒေါ် ခန်းပြောင်းအိပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။

အိပ်ဆေး ရှိန် မပျယ် သေးတဲ့ အ ဒေါ်ကလည်းမ နိုး သေးတာကြောင့် အဆင် ပြေသွားတယ်။ခဏတာမှေး ခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး ကြီးဒေါ်လုပ်သူက လာနှိုးတယ်။

ဟဲ့ မနက် ရှစ်နာရီတောင် ဖြစ်သွားပြီ ထ တော့တဲ့။မနက်စာစားကြ တော့ အ ဒေါ်လုပ်သူက ဒီနေ့ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မသိ ငါလဲအိပ်ယာထ နောက် ကျ နင် တို့လဲမနည်း နှိုးယူရ တယ် တကတဲ အိပ်နေလိုက်ကြတာဆိုပြီးဆူပွ ဆူပွ လုပ် နေတယ်။ 

ကျနော် တို့နှစ်ယောက်ကတော့အ ဒေါ် မသိအောင် ကြိတ် ရယ် နေရတယ်။မနက်စာ စားပြီး အ ဒေါ် က ဈေးနောက် ကျမှာစိုးလို့ မီးမီးကိုပန်ကန် ဆေး ခိုင်းထားခဲ့ ပြီးဈေးကို ခပ် သုတ်သုတ်ထွက်သွားပါတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်ဖေးမှာပန်းကန် ဆေးနေတဲ့ မီးမီး အနားကို ကပ်ခါ ညက တစ်ကယ် အားရတယ် ကွာ ။

နောက်နေ့ တွေ လည်း ညကလို လုပ်ကြရအောင် လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောရင်း သူမကိုကစ် ပေးလိုက်တယ်။သူကသာ အားရ နေ လူဖြင့် နုံးချိနေတာပဲသေ တော့မယ် တဲ့။ မ သေပါဘူးကွာ သက်သေပြရမလားဆိုပြီး နောက်က နေဖက်ပြီး နို့ လေးတွေကို နှိုက်သူမကို ကုန်းခိုင်းပြီး မီးဖို ချောင် ထဲမှာတင် တစ်ချီထပ်ဆွဲ လိုက်ပါသေးတယ်။

နောက် တစ် ချီ ထပ်ဆွဲ ချင်သေးပေမဲ့ ဈေးက အ ဒေါ်ပြန်လာရင် မိသွားမှာမို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ ပန်းကန်တွေ ဆက်ဆေး နေရင်း ညက အဖြစ်လေးတွေ ပြန် တွေးရင်းပိတိဖြစ်နေရတယ်။ဒီလိုနဲ့ စာမေးပွဲ နီးနေတဲ့ အချိန်တွေမှာ ကျနော် အိမ်စာလာကျက် တယ်။ကျနော်ကလည်း သူမကို စာကျက်ချိန် တောင် မ ပေးမိပဲလုပ်တယ်။

သူမက လည်းစာကျက်ဖို့ သတိမရ နှစ်ဦးသားပျော်ရွှင် ရဖို့သာ သတိရတယ်။ညတိုင်းကာမ စည်းစိမ်းခံစားရင်း ဆွေမျိုးမေ့ သွားကြတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ သူမရှစ်တန်းကျတယ်။ သူမအမလည်း ဆယ်တန်းကျတယ်။ သူတို့အ ဖေက စိတ်ဆိုးပြီးမီးမီးအမ ကို ကျောင်းထုတ်ကာ ယောကျာ်း ပေးစားမယ်တကဲကဲလုပ်တယ်။ကျနော်မိဘ တွေက အလည်ပြန်လာတာနဲ့ ကြုံပြီး လူကြီးချင်းသ ဘောတူ ကာ မီးမီး အမနဲ့ကျနော်ကို ပေးစားကြတယ်။

ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် မိန်းမရတယ်။အသက် ငယ်ငယ် အပျိုချော လေးဖြစ်တဲ့ မီးမီး အမကလည်းကျနော်ကိုကြိတ်ကြွေနေတာ မသိခဲ့ဘူး။သူ့ညီမက ခ လေးလိုလို ဖြစ်နေလို့ ကျနော်အိမ် ဝင် ထွက်နေတာသူမ မနာလိုဖြစ် နေတာမင်္ဂလာဦးညတင် သိလိုက် ရတယ်။

မီးမီး က ကျောင်းပြန်တတ်တယ်။ အ ရင် လိုပဲ ကျနော့် အိမ်ဝင် ထွက် နေပြီးသူအမ အလစ် မှာဆော်ကြတယ်။ ကျနော့်အ ဒေါ်လည်း ကျနော်က မိန်းမရပြီမို့ ရွှာပြန်သွားလို့မီးမီး အမ လစ်တဲ့အချိန်က ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ရဲ့လွတ်လပ် စွာချစ်တင်း နှော ကြတဲ့ အချိန်တွေပါပဲ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ကံကြမ္မာ မုန်တိုင်းတိုက်ခတ်တဲ့ ည (စ/ဆုံး)

ကံကြမ္မာ မုန်တိုင်းတိုက်ခတ်တဲ့ ည (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ -Thar Thar

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးထဲက.ကမ်းနားလမ်း..မင်းရွာမှာ..နေထိုင်တဲ့ ဖိုးထူးဆိုတာ အသားခပ်ညိုညို.ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီးယောက်ကျ်ားပီသသောမျက်နှာမျိုးပိုင်ဆိုင်ကာ(မင်းသား နေဒွေးလိုပုံစံမျိုးဖြစ်ပြီး)ပျိုတိုင်းအားကိုးချင်ရလောက်တဲ့ယောက်ကျ်ားကောင်းမျိုးဖြစ်လေသည်.။ဖိုးထူးဟာလက်လုပ်လက်စား..တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး..မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေကို လွန်စွာချစ်ခင်လေသည်..။

ဖိုးထူး၏ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းမောင်ကတော့..သူများလယ်တွေမှာအဌားလိုက်လုပ်ရင်း အသက်မွေးရသူဖြစ်လေသည်သို့ပေမဲ့သူရှာတဲ့ငွေ သူအလောင်းကစားလုပ်တာနဲ့တောင်မလောက်ဘူးလေ.. ဒေါ်ခင်ရွှေကတော့ရွာထိပ်မှာအကြော်ရောင်းရကာ...ဖိုးထူးကလည်းရသမျှ ငွေအားလုံးကို မိခင်ကိုအကုန်အပ်လေသည်... ထိုပိုက်ဆံတွေကို ဖခင်ဖြစ်သူဦးထွန်းမောင်က ညနေနေဝင်ပြီဆိုလျှင် အရက်သောက်ဖို့.. ဖဲရိုက်ဖို့တောင်းတိုင်းဖိုးထူးနဲ့ ဦးထွန်းမောင်ဟာ..ပြသနာဖြစ်နေကြ..။

" ခင်ရွှေငါ့ ကိုအရက်ဖိုးပေးစမ်း" 

" မရှိပါဘူး ကိုထွန်းမောင်ရယ်...နောက်နေ့စျေးရင်းရအုံးမှာတော့..."

" ဟာ..ဒီကောင်မစောက်စကားများလိုက်တာ..ပေးမှာပေးတာမဟုတ်ဘူး..ပေးစမ်းနင့်ပိုက်ဆံ.. " 

ဒေါ်ခင်ရွှေလက်ထဲက ငွေအချို့ကို ဦးထွန်းမောင်လုယူလိုက်တော့...ဖိုးထူးမနေသာတော့ဝင်ပါရလေပြီ...

" အဖေ..အဲ့လိုမတရားမလုပ်နဲ့ဗျာ...အမေ့ဆီမှာရှိတာက ကျုပ်ပေးထားတာဗျ...အကြော်ရောင်းတာကစားတာနဲ့ကုန်တာလေ..ဘယ်မှာလည်းငွေအပိုအလျှံ...အဖေရှာတာကကျုပ်တို့ ချူးတစ်ပြားတောင်သုံးရတာမဟုတ်ဘူး" 

" အောင်မာ ငါမွေးလို့ လူဖြစ်ရတဲ့ကောင်ကများ စောက်စကားလာရှည်နေတယ်..ပေးစမ်းကွာ...ယူတော့ဘာဖြစ်လည်း...ဖဲသွားရိုက်မှာ..နိုင်ရင်ပြန်ပေးမယ် ကြားလား" 

ဦးထွန်းမောင် ဆင်းသွားတော့ ဖိုးထူးကတော့ ဒေါသတွေထွက်ကာ..ကျန်ခဲ့လေသည်. ထိုအခါ ဒေါ်ခင်ရွှေက ဖြောင်းဖြရလေသည်...။

" သားရယ် စိတ်လျှော့ပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဖေပဲလေ..သားပြန်မပြောရဘူး" 

" ဟုပ်ကဲ့ပါအမေရယ်...အခုဟာက သားသီတင်းကျွတ်လပြည့်ညမှာ ပွဲစျေးလယ်ရင် သုံးဖို့ပိုက်ဆံလေးတွေဗျ"

" ငါ့သားရယ်အမေ ပြန်ထည့်ပေးပါ့မယ်...မနက်အကြော်ရောင်းတဲ့အမြတ်ငွေပြန်ယူပေါ့" 

" မယူပါဘူးအမေရာ..အခုဟာက အနိုင်ကျင့်လို့ပါ..." 

ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း ဒီသားအဖနှစ်ယောက်ကြားထဲမှာဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့..အိမ်ထောင်ရေးကလည်းအဆင်မပြေ.။ဖိုးထူးမွေးပြီး နှစ်အနဲငယ်ကြာပြီးထဲက လင်မယားကိစ္စလိုးတာတွေဘာတွေလည်းမရှိတော့... အခုဖိုးထူးပဲ ၂၅ နှစ်ရှိပြီ...မခင်ရွှေလည်းမိန်းမလေ အသွေးအသားနဲ့တည်ဆောက်ထားတာ..တစ်ခါတစ်လေများဆိုရင် ခံချင်မိတာပေါ့...ဒါပေမဲ့ ဦးထွန်းမောင် ကလည်း ၁၀ ခါမှ ၁ ခါလိုးတာတောင်..အမြန်လိုးပြီးသူလရည်ထွက်ပြီးရင်ရပ်ပလိုက်တာဆိုတော့..ဒေါ်ခင်ရွှေ..ရမ္မက်တွေထန်နေရတာပေါ့... အခုညလည်း...ဖိုးထူးအိပ်ပြီအထင်နဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေ အတွင်းခန်းထဲမှာ...ထမီလှန်ပြီး လက်နဲ့ပွတ်ကာ..အာသာဖြေနေလေသည်...။

" အ့.. အား..ကိုထွန်းမောင် ရယ် ရှင့်လီးကြီးကိုသတိရလိုက်တာတော်...အ့.. ဟားကျုပ်ကိုလိုးစမ်းပါ...အ့...ဟား..."

စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြီး လက်နဲ့နှိုက်ကာ အာသာဖြေနေတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေ ရဲ့အသံဟာ လွန်စွာတိုးပေမဲ့...ဒေါသစိတ်ကြောင့်... အိမ်ရှေ့ဘုရားစင်အောက်မှာအိပ်နေတဲ့ ဖိုးထူးအတွက်တော့ အတိုင်းသားကြားနေရကာ...ဖိုးထူးလည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီးအခန်းနံရံနားကပ်ကာ...မိခင်ဖြစ်သူ...ဒေါ်ခင်ရွှေကို ထံရံပေါက်ကနေချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်... ဖိုးထူးလည်းလရောင်အောက်က ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရလေရာ..အောက်ကလီးကလည်းတောင်လာလေသည်...ဖိုးထူးမှာလီးကလည်းတောင်...မိခင်ဖြစ်သူကိုလည်းသနားမိလေသည်...။

" အမေသနားပါတယ်...အဖေကလည်းမလိုးတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့..."

ထိုသို့တွေးနေရင်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ဆန္ဒတွေ ပြည့်အောင် ဖိုးထူးကူညီမည်ဟု တွေးလိုက်မိလေသည်....ဒါနဲ့ပဲ အခန်းထဲကိုခြေသံဖွကာဝင်သွားပြီး...သူ့အမေဘေးမှာဝင်လှဲကာ အိပ်လိုက်ပြီးတော့..

 " အမေ"

" ဟယ်..ငါ့သားဖိုးထူး...ဘာလာလုပ်တာလည်းအမေ့ဆီကို.. အာ ဒီခလေးတော့...သွားသွား အိပ်ချေတော့" 

" မရှက်ပါနဲ့တော့အမေရာ..သားအမေဖြစ်နေတာတွေအကုန်မြင်ပြီးပြီ..သားအမေ့ကိုကူညီဖို့လာတာ... အဖေကအမေ့ကိုမလိုးပေးတော့ဘူးမို့လား..အဲ့တော့အမေဘာမှမပူနဲ့သားလိုးပေးမယ်" 

" ဟဲ့..အဲ့လိုမဖြစ်ဘူးလေ ဖိုးထူးရဲ့..မင်းငရဲကြီးမှာပေါ့သားရဲ့ အမေ့ကိုလိုးရင်" 

" ငရဲဆိုတာအမေကအပြစ်ယူမှကြီးမှာပါဗျာ..သားအမေ အခုလိုအထီးကျန်နေတာမကြည့်ရက်ဘူး.. အမေက အရွယ်အများကြီးကျန်သေးတယ်..အမေ့ကိုလည်း အိမ်ထောင်ရေးအရသာထူးကိုခံစားရစေချင်တယ်...သားပြုစုပါရစေ...နော်" 

ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ထမီ အောက်သို့လက်လှိုကာစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်လိုက်လေသည်... ။

" အ့..အင်း..ဟင်း..သားဖိုးထူး..မှားမယ်နော်...အား..ဟား..မှားကုန်ကြတော့မှာပဲကွယ်...အ့...ဟား..ဒီခလေးနော်ခက်လိုက်ပါဘိ"

ဖိုးထူးလက်ကလည်းလျှင်မြန်လွန်းလှကာ..ထမီထဲလက်ရောက်တာနဲ့...စောက်စေ့ကိုချေကာ..စောက်ဖုတ်အထဲကိုတန်းနှိုက်တော့...နဂိုထဲက ထကြွနေတဲ့ဒေါ်ခင်ရွှေ...သားအရင်းဖြစ်သူဖိုးထူးရဲ့အထိအတွေ့ကိုမရှောင်နိုင်ဘဲသာယာလာလေသည်...ဖိုးထူးကလည်းထမီကိုလှန်ကာ..ဒေါ်ခင်ရွှေ ကိုလှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး...စောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ပေးလေသည်...။

" ပြက်...ပလက်.. ပြွတ်...ပလွတ်..ပြစ် "

" အ့.. ဟား...အ့...အား...အိုး...ဖိုးထူးရယ်

အ့...ဟား...အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး လေထဲမြှောက်နေသလိုပဲကွယ်...အား...စောက်စေ့တွေကိုစုပ်နေတာလား... အမေအရမ်းကောင်းတာပဲ..." 

ဖိုးထူးလည်း အတော်ကြာကြာယက်ပေးပြီးတော့...အနားယူရင်းလီးအစုပ်ခံချင်သဖြင့်..ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ..

" အမေ့ သားကိုလီးစုပ်ပေးဗျာ..နော်" 

" စုပ်ပေးမှာပေါ့...သားရယ်...လာပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့" 

ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း သူကိုယ်တိုင်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးလေရာ...တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ရင်ကိုဗလောင်ဆူသွားစေပြီး...ဦးထွန်းမောင်ထက်တောင်ပိုကြီး..ပိုရှည်..ပိုတုတ်တဲ့ သားအရင်းဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကို တွေ့ရတော့...စောက်ခေါင်းထဲကနေ ယွစိပိုးထိုးလာလေသည်...ထို့နောက် ဖိုးထူးရဲ့လီးကို...ဒစ်ကနေပြီးငုံလိုက်ကာ...ပါးနှစ်ဖက်ခွက်သွားရလောက်အောင်အထိ အားယူကာစုပ်ပေးလေသည်။

" ပြွတ်...ပလွတ်..ပြစ်...ပြွစ်...ပြွတ်" 

" အား...ရှီး...အ့..အိုး...အမေရယ် လီးစုပ်တာကောင်းလိုက်တာဗျာ..အမေ့ပါးစပ်လေးကနုညံ့နေတာပဲဗျာ...စုပ်.. စုပ်အမေလိုချင်တဲ့လီးအမေ့ရှေ့မှာရောက်နေပြီ  အမေအားကအောင်သာစုပ်" 

" ပြွတ်...ပြွတ်ပြွတ် .. ပလွတ်..ပြစ်"

ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း လီးနဲ့ကင်းဝေးနေတာကြာနေပြီဖြစ်သည့်အတွက်..အားရအောင်စုပ်ပေးအပြီး... မောတာနဲ့ လှဲကာအိပ်နေလိုက်တော့...ဖိုးထူးလည်း....ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာယူလိုက်ပြီး...လီးနဲ့တေ့ကာ...လိုးဖို့ဟန်ပြင်ထားလိုက်ပြီးအားယူကာ လိုးလိုက်လေတော့သည်. .။

" ဗြွတ်....ဗလွတ်...ဗြစ်...ဗြစ်...ဗြွတ်" 

" အ့...ဟား...အင့်..အင်း..ဟင်း...သာလေးရယ်.လီးကကြီးလှချည်လား...အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြည့်ကျပ်သွားအောင်လိုးတက်လိုက်တာကွယ်...လိုး..လိုး...အားမနာနဲ့ဆောင့်လိုးပေး" 

" ဖွတ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်..ဗြစ်..ဗရစ်" 

" အား...ရှီး..အ့..အား..အမေရယ်အမေ့စောက်ဖုတ်ကလေ စီးပိုင်နေပြီးအရသာကောင်းလိုက်တာ..." 

" ကောင်းရင် ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပလိုက်သားရယ်..အမေလီးအရသာနဲ့ကင်းဝေးနေတာကြာခဲ့ပြီ...အခုငါ့သားလေးဖိုးထူးကလိုးပေးနေပြီ...အ့...အား....အမေ့စိတ်တွေပိုထကြွလာတယ်ကွယ်" 

ဖိုးထူးလည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးနဲ့အသံတွေ ထွက်အောင်ကိုကြမ်းတမ်းစွာဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်..။

" ဖွတ်...ဖပ်...ဖလပ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်.."

" အာ့..အ့..ဟား.. သားရယ်...ဖိုးထူး..အ့မြန်မြန်ဆောင့်လိုးတော့အမေပြီးတော့မယ်...အား..ဟား..." 

ဖိုးထူးလည်း မိခင်ဖြစ်သူငတ်နေတဲ့လီးအရသာကိုကျေနပ်သွားလောက်အောင် ပေးစွမ်းရင်း လိုးနေရင်းလီးအကြောတွေက ကျင်တက်လာပြီး လရည်တွေကို ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ..လီးကိုစိမ်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်လေသည်... ဖိုးထူးလည်းပထမဦးဆုံးအမေကိုစလိုးရတာကြောင့်အရသာကို သေချာခံစားမိကာ..နောက်အကြိမ်တွေလည်းအဆင်ပြေအောင် ၃ ချီလောက်ဆက်တိုက်နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ လိုးလေရာ...ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း သားဖြစ်သူဖိုးထူးကို စွဲလမ်း သွားလေတော့သည်...။

နောက်ဆုံးအချီလိုးပြီးလို့ဖိုးထူးလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာ..တပ်လျက်သားနဲ့ လီးဇိမ်ခံနေလေရာ...ရုတ်တစ်ရက် ဦးထွန်းမောင်..ပြန်ရောက်လာတော့အရက်ကလည်းခပ်ထွေထွေသောက်လာလေသည်...အသံကလည်းမပေး...အိမ်ကလည်းအရမ်းကျဥ်းတော့ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တာနဲ့ ဘုရားစင်ရှိတဲ့နေရာ ၅ ပေလောက်ကျော်ပြီးရင်အခန်းဆိုလို့တစ်ခန်းထဲရှိလေရာ...ဝင်သွားလိုက်တော့...

" ခင်ရွှေရေ..အကိုဖဲနိုင်လာတယ်ဟေ့" 

ပြောရင်းအခန်းထဲသို့အကြည့်မှာ...

" ဟာ.. ဖိုးထူး..နဲ့ ခင်ရွှေ...မင်း...မင်းတို့သားအမိ လိုးနေကြတယ်..ဖိုးထူးမင်းခွေးစိတ်ပေါက်နေတာဟုတ်လား..အမေအရင်းကြီးကိုကွာ...ဟာ...ခင်ရွှေမင်းကလည်းဘာလို့ငြိမ်ခံနေရတာလည်း..." 

ဒေါ်ခင်ရွှေမှာတော့ ရှက်တာကြောင့်ဘာပြောရမှန်းမသိ...ဖိုးထူးကတော့ငြိမ်ခံတက်သူမဟုတ်တာကြောင့်...ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့လီးကို ချွတ်လိုက်လေရာ...၃ချီဆက်တိုက်လိုးထားတဲ့လရည်တွေက အနဲငယ်စိမ့်ကျလာပြီး..ဖိုးထူးရဲ့လီးဟာလည်း အတောင်ကျကာစဆိုတော့..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေလေကာ..ပုဆိုးကိုကမန်းကတမ်း ဝတ်လိုက်သည်...။

" အဖေကျွတော်ပြောပြမယ်...အမေကသူ့ဖာသာ အခန်းထဲမှာအိပ်နေတာ..ကျွန်တော်ကလည်းဒီမှာပဲအိပ်နေတာ..အိပ်ရာခင်းထားတာမြင်တယ်မို့လား.အားလုံးဟာအဖေ့ကြောင့်ဘဲ...အဖေကမလိုးပေးတော့ အရွယ်ရှိသေးပြီးသွေးသားဆန္ဒတောင့်တာလာတဲ့အမေကသူ့ဖာသာလက်နဲ့ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေရတာ...ကျွတော်ကသာအမေ့ကိုသနားလို့..အရမ်းဖောင်းကြွနေပြီး လီးဆာနေတဲ့အမေ့ရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဟောဒီလီးနဲ့လိုးပြီးဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တာ....မြင်လား"

" ဖြည့်ဆည်းအုံးကွာ...ခွပ်.. ခွပ်"

ဦးထွန်းမောင် ဒေါသစိတ်က ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ဖိုးထူးကိုထိုးလိုက်လေသောအခါဒေါ်ခင်ရွှေသားကိုထိတော့နာလေပြီ...

" ကိုထွန်းမောင်..တော်ဘာမှကျုပ်သားကို ထိုးလားကြိတ်လားလုပ်စရာမလိုဘူး...ဟုတ်တယ်..ခံတယ်ကျုပ်သားရဲ့ဟောဒီလီးကြီးနဲ့ အားရအောင်ကို၃ချီဆက်တိုက် ခံခဲ့တယ်..."

" ခင်ရွှေမင်းကအဲ့ဒါကိုဂုဏ်ယူနေတာလား

“ မင်းမရှက်တက်ဘူးလား...ပတ်ဝန်းကျင်ကသိသွားရင် ဘယ်လိုပြောကြမလည်းဆိုတာ...မင်းမတွေးဘူးလား...မင်းမရှက်ပေမဲ့ငါရှက်တယ်ကွ"

" ရှင်ကသာ..ရှက်ရမှာပါ ကိုထွန်းမောင်ရဲ့ သားနဲ့မိန်းမကို ကျွေးရကောင်းမှန်းပေးရကောင်းမှန်းမသိဘဲ...တစ်ချိန်လုံးမူးရူးနေခဲ့တာ...ဘယ်မှာလည်းကျုပ်အတွက်အိမ်ထောင်ရေးသုခ " 

" တော်ကွာ..မင်းတို့သားအမိတကယ်ကိုကျက်သရေတုံးတယ်...စည်းတွေဘောင်တွေမရှိကြတော့ဘူး...အေး..ဖိုးထူးမင်းလည်း အမေအရင်းကို ပြန်လိုးခဲ့တာနော်.ငရဲဆိုတာမနေဘူး..."

" အမလေး တော်လိုမူးရူးနေတဲ့ကောင်ကများ ငရဲဆိုတာကိုပြောထွက်သေးတယ်နော်... ကျုပ်သားကငရဲဘယ်တော့မှမကြီးဘူးတော်ရေ..အမေကိုစိတ်ချမ်းသာမှုတွေပေးနေတာမို့လို့... ဘယ်တော့မှငရဲမကြီးဘူး...သိရဲ့လား"

" အေး...မခင်ရွှေ လင်မယားမကွဲချင်လို့ငါဒီတစ်ကြိမ်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလိုက်မယ်....နောက်တစ်ခါများ အခုလိုမိခဲ့ရင် မင်းငါနဲ့ ကွဲပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့..."

ဦးထွန်းမောင်လည်း သူပြောချင်တာတွေပြောပြီး...ထွက်သွားလေတော့သည်....။

နောက်နေ့တွေကနေစပြီး...ဦးထွန်းမောင်အလုပ်ကိုကြိုးစားလာသည်... ခါတိုင်းထက်တော့အဆင်ပြေလာသည်ဟုပြောရပေလိမ့်မည်... ဒါပေမဲ့သားဖြစ်သူဖိုးထူးရဲ့လီးကြီးနဲ့အလိုးခံရပြီးတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေဟာ..ဦးထွန်းမောင်ကိုလုံးဝစိတ်မပါတော့ပေ... တစ်ခါတစ်လေလိုးပေးသော်လည်း...တပ်ထွက်ဆိုတော့မခင်ရွှေမှာ..ဆတ်တငံ့ငံ့နဲ့ကျန်ခဲ့ရသည်ချည်းသာ..တစ်နေ့တော့ ဦးထွန်းမောင် ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် ကိစ္စနဲ့ ရန်ကုန်ဘက်ကိုခရီးထွက်ရမည်ဖြစ်လေရာ... ဖိုးထူးနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း မလိုးရတာကြာတော့ အတိုးချကာလိုးလိုက်မည်ဟုတွေးကာ...အားခဲနေကြလေသည်...ဖြစ်ချင်တော့ ထိုညက သီတင်းကျွတ်လပြည့်ညဖြစ်လေသည်....။

" သား ဖိုးထူး ပွဲစျေးမလည်ဘူးလား"

" မနက်ဖြန်မှ အမေ့လက်ကိုတွဲပြီး ပျော်ပျော်ကြီးလယ်မယ်..ဒီနေ့ကလပြည့်ညဆိုတော့အမေ့ကို ကန်တော့ရအုံးမယ်လေ" 

" ဟင်...သားကဘာနဲ့ကန်တော့မှာလည်း" 

" ဒီမှာလေ အမေရ အမေကြိုက်တဲ့သားရဲ့ ဟောဒီလီးကြီးနဲ့လေ.."

ဖိုးထူးလည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး...လီးကိုတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ခါပြကာ...ဒေါ်ခင်ရွှေကို မြူဆွယ်လိုက်လေသည်...ဒေါ်ခင်ရွှေကလည်းအားကျမခံ.. ထမီကို ချွတ်ကာ...စောက်မွှေးတွေကြားက သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြကာ...လက်နဲ့ပွတ်ပြနေလေသည်...။

" ဖိုးထူးရယ် လာလေ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလာကန်တော့လေကွာ..." 

ဖိုးထူးလည်း ကျန်ရှိနေသော စွပ်ကျယ်အကျီကိုပါချွတ်ချလိုက်ပြီး...ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်နားသို့သွားကာ...လက်အုပ်ချီကာတကယ်ပဲကန်တော့လိုက်သေးသည်...ထို့နောက်...လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတေ့ကာ...စောက်စေ့ကိုပွတ်ပေးပြီး....

" ဟောဒီလီးနဲ့လည်း ကန်တော့ရအုံးမှာပေါ့အမေရယ်..." 

ဖိုးထူးလည်း စောက်စေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ချေကာထိုးပွတ်ပေးလိုက်တော့ဒေါ်ခင်ရွှေမှာ..လူးလိမ့်နေအောင်ကို ခံစားနေရကာ...ကောင်းနေလေသည်...။

" အား...ဟား...အင်း...ဟင်း.... ဖိုးထူးရယ်...လုပ်ပေးတက်လိုက်တာ... အ့...ဟား..သားရဲ့လီးကြီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးပေးပါအုံးအမေစုပ်ချင်လို့" 

ဖိုးထူးလည်း ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို မှောက်ရက်လက်ထောက်ပြီး ထိုးထည့်ကာစုပ်ခိုင်းလေတော့သည်.... ။

" ပြွတ်...ပလွတ်...ပြစ်... ပလွတ်..ပြစ်.."

" အား...ဟား..ရှီး...အမေရာ.. စုပ်တက်လိုက်တာ..အရှင်လတ်လတ်နတ်ပြည်ရောက်နေရသလိုပဲဗျာ..." 

ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း ဖိုးထူးကို တစ်ဦးထဲသောသားဆိုတဲ့ချစ်ချင်းမေတ္တာရော...လင်ယောက်ကျားလိုရော ချစ်မိနေပြီဖြစ်လေရာ..ဖိုးထူးရဲ့လီးကိုအာခေါင်ထဲထိထည့်ကာ...လည်ချောင်းထဲအထိထည့်စုပ်ပေးလေသည်... ။

" ပြွတ်...ပလွတ်...အွတ်...အု..ဖရု..ပြစ်"

" အမေ သားလီးကိုချွတ်လိုက်တော့ သားအမေ့ကိုပြန်ပြုစုပေးမယ်..." 

" အမေသားရဲ့လီးကိုချွတ်လိုက်တော့ သားအမေ့ကိုပြန်ပြုစုပေးမလို့"

ဖိုးထူးလည်းအောက်သို့တစ်ဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းသွားပြီး..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့မျက်နှာကိုအပ်လိုက်ကာ...လျှာကိုအပြားလိုက်အနေအထားဖြင့် ယက်ပေးလေတော့သည်...။

" ပြက်...ပလက်...ပလွတ်...ပြွတ်..ပလက်"

" အ့..ဟား..အင်း..အား..ဟား..ဖိုးထူးရယ် 

အ့..အမေ့ကို ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလည်းကွယ်...အ့..အရမ်းကောင်းတယ်" 

ဖိုးထူးကလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေကောင်းသည်ဟုပြောလေ ပိုပြီး ဖြဲကာ ယက်ပေးလေ...ကြာတော့ ဒေါ်ခင်ရွှေ အရမ်းကောင်းလာပြီး...အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာပထမအချီ ပြီးသွားလေတော့သည်...ဖိုးထူးရဲ့မျက်နှာသို့လည်း စောက်ရည်တွေက ပန်းထွက်ကာစင်လေတော့သည်...။

ထို့နောက်..ဖိုးထူးလည်း လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုထိကပ်ထားပြီး...ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့အပေါ်မှာ မှောက်ရက်နေကာ..စကားတီတီတာတာပြောကာချွဲနေလေသည်...။

" အမေ..သားကိုချစ်လား..."

" ဖိုးထူးရယ်..မေးမှမေးရက်တယ်..ချစ်လို့ပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသားကိုပေးလိုးခဲ့တာပဲမို့လားလို့..." 

" အဲ့လိုဆို သားနဲ့ရတဲ့ရင်သွေးလေးမွေးပေးပါလား အမေရာ" 

" ဖိုးထူးရယ်..အခုကနင့်အဖေရှိတယ်လေ..မဖြစ်သေးဘူး..အခုလိုလိုးနေတာတောင်..လွန်လှပြီ သားရဲ့ နောက်တော့အမေတစ်ခုခုကြံပါအုံးမယ် " 

" အဲ့လိုဆိုရင် အချိန်ရှိတုန်း  အမေ့ရဲ့ဟောဒီအဖုတ်ကြီးကိုလိုးအုံးမယ်ဗျာ.." 

" အဲ့ဒါတော့သဘောရှိပါတော်...စိတ်ကြိုက်သာလိုး..."

ဖိုးထူးလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးအချောင်းကြီးကို ထိုးထည့်ကာအဝင်အထွက် ချောမောစွာဖြင့်လိုးနေလေတော့သည်...

" ဗြစ်...ဗလွတ်..ဗြွတ်...ဗြစ်...ပလွတ်" 

" အ့...အား..ဟား...အိုး..ဖိုးထူးရယ်...

အမေ့သားလေး..လိုးတက်လိုက်တာ..မင်းထွက်လာခဲ့တဲ့ဟောဒီအပေါက်ကိုအားရအောင်လိုးစမ်းကွယ်...အ့...အား..."

" ဖွတ်...ဖပ်...ဗလွတ်...ဗြွတ်...ဖွတ်..ဖပ်" 

" အ့..အား...ရှီး...အ့..အမေရယ် အမေ့စောက်ဖုတ်ကလေ အရမ်းအရသာရှိတာပဲ...အရမ်းလည်းလှတယ်ဗျာ...":

" သားကြိုက်တယ်မို့လား...ကြိုက်ရင်လိုးအားရပါးရစိတ်ကြိုက်လိုးစမ်း" 

ဖိုးထူးလည်း...ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို ဒေါ်ခင်ရွှေကိုကာမစပ်ယှပ်ပြီး လိုးလေရာ...ဒေါ်ခင်ရွှေမှာလည်း သားအရင်း၏ လီးနဲ့ပြန်လိုးပေးတဲ့အရသာကိုကြိုက်နှစ်သက်မိသွားလေပြီဖြစ်သည်...ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲသထက်ဖြဲပြီး ခံမိလေသည်...ဖိုးထူးကလည်း...အားမနာတမ်း အသံစုံမြည်အောင်ဆောင့်လိုးလေရာ..နောက်ဆုံး...ဖိုးထူးရဲ့ ဖြူပျစ်ပျစ်လရည်တွေဟာ..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ...ပထမအချီကိုအဆုံးသတ်လိုက်လေသည်...။

သို့ပေမဲ့...တစ်ချီနဲ့ဘယ်တော့မှ အားမရတက်တဲ့  ဖိုးထူးနဲ့ဒေါ်ခင်ရွှေတို့သားအမိဟာ..၃ ချီလိုးပြီးမှသာ ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နဲ့ပင်..ဖိုးထူးရဲ့လီးကို စောက်ဖုတ် ထဲမှာစိမ်ထားရင်း..အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်........။ထိုမြင်ကွင်းကို...ခရီမသွားဖြစ်လို့အိမ်ပြန်လာတဲ့ ဦးထွန်းမောင်အစ/အဆုံးမြင်လိုက်ရကာ..ဘာမှမပြော..မသောင်းကျန်းတော့ဘဲ...စာတစ်စောင်ရေးကာ...အိမ်ကနေအပြီးထွက်သွားလေတော့သည်...။

“  ခင်ရွှေနဲ့ သားဖိုးထူး..ငါညကခရီး

မသွားဖြစ်လို့ပြန်လာရင်းအကုန်တွေ့ ပြီးပြီ ငါဘာမှပြောစရာမရှိဘူး..

ခင်ရွှေရေ သားရဲ့လီးကငါ့ထက်ပိုကြီး....ပိုပြီးလိုးတက်တော့.မင်းအရမ်းကောင်း....နေမှာပဲ.ပြီးတော့သားက မင်းကိုသေ...ချာစောင့်ရှောက်ပါတယ်. ငါစိတ်ချ..တယ်ငါမင်းတို့အနားကနေအပြီးအပိုင် ..ထွက်သွားပြီ...ဘယ်တော့မှပြန်မလာမဲ့

ထွန်းမောင်........”

စာကိုဖတ်ပြီး ဒေါ်ခင်ရွှေ စိတ်မကောင်းတော့ဖြစ်မိပေမဲ့ ဒါကသူကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့လမ်းပဲလေ....

" အမေ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလား.." 

ဖိုးထူးရဲ့အမေးစကားကို ဒေါ်ခင်ရွှေ ဖြေးညှင်းစွာခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်ပြီး...

" မဟုတ်ဘူးသား...အမေက ကိုထွန်းမောင်ကိုလင်ယောက်ကျ်ားလိုထက် အကိုကြီးတစ်ယောက်လို သံယောဇဥ်ပဲထားတော့တာ...အမေကသားနဲ့လင်မယားလိုနေပြီးထဲက သားရဲ့ အပြုစုအယုယတွေကို အရမ်းစွဲလမ်းသွားတာ...ဒါကအမေရွေးချယ်တဲ့ဘဝပဲလေ...အမေပျော်တာပေါ့...ကိုထွန်းမောင်ကိုအားနာတာကလွဲ ပြီးဘာမှစိတ်ထဲမရှိပါဘူး" 

" ဟုပ်ပါပြီ အမေရာ သားကလည်းအမေ့ကို ဇနီးမယားလိုရော...အမေတစ်ယောက်လိုပါ သေချာပြုစုစောင့်ရှောက်သွားပါ့မယ်..." 

ဒီလိုနဲ့ပဲ...၃ နှစ်လောက်အချိန်ယူကာ ဖိုးထူး ကြိုးစားကာအလုပ်လုပ်တော့...အခုဆိုရင်အတော်လေးလည်းစုမိဆောင်းမိရှိကာ... တောင်ကြီးဘက်မှာခြံဝယ်ထားပြီးနေလေပြီ... ဒေါ်ခင်ရွှေကလည်းအခုကိုယ်ဝန်၂လဆိုတော့ တောင်ကြီးကိုပြောင်းနေကြကာ...ဖိုးထူးနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေတို့ရဲ့ ဘဝရှေ့ရေးက ဖြောင့်ဖြူးသာယာနေမယ်ဆိုတာ...မလွဲပါဘူး...။

ပြီးပါပြီ။