မက်မပြေ အပိုင်း ( ၂ )

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 

ရေးသူ - အမည်မသိ

“ နင်မကောင်းဘူး သော်ကြီး၊ ငါတို့မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ.”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ကာမအရသာ အထွတ် အထိပ်ကို သူ့စိတ်အလိုမပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို ရောက်သွားသဖြင့် ခတ္တခဏ အသိတရားဖြင့် ကင်းကွာသွားခဲ့ရသည်။ ယခုပြီးသွားတော့ ချက်ခြင်းပင် အသိပြန်ဝင်လာတော့ အခုနက သူ ကိုကိုသော်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပြန်ဖက်မိသွားသည့် လက်တွေကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုကိုသော်ကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ ကွာသွားရန်တွန်းထုတ်ဖို့ကျိုးစားလိုက်သည်။

ကိုကိုသော် မှာလည်း ကောင်းလွန်းသောအရသာ ကြောင့် သုတ်ရည်များလွှတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် မောသလိုဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ပျော့သွားသော်လည်း မာတာတာနေသေးသည့် လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်လျှက် မှိန်းခံစားနေရင်း က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ဖက်ထားလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုပ်တရက်သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ ကိုကိုသော်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မလွတ်သေးပဲ အတင်းပြန်ဖက်ထားမိလေသည်။

သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိတာက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့မာမီကို တိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လေးလေးဦးအောင်နိုင်ကို ပြန်တိုင်မှာကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ပြန်တိုင်လို့ကတော့၊ ပြဿ နာအကြီးကျယ် တက်မည်ဆိုတာသူသိသည်။ အိမ်ပေါ်က ဆင်းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်မလား၊ စသဖြင့်ပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မလွှတ်ပေးပဲ အတင်းဖက်ထားမိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုန်းလေ သူက ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လေ၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့်သူ့လီးကြီးက လှုပ်လေ။

နောက်ပြီးအိစက်တောအထိအတွေ့၊အပွတ်အသတ်များကလည်းသူ့သွေးကြောတွေကို ပြန်ပူလာစေခဲ့သဖြင့်၊ သူ့ကောင်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာပြန်သည်။ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကိုကိုသော့်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အားတွေ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသလိုခံစားနေရသည်။

“ မင်း…မင်း..သော်ကြီး..ယုတ်မာတယ်ကွာ..မကောင်းဘူး..တီတီ့ ကို လွှတ်ပါတော့”

“ ကျနော် ကြောက်လို့ပါ တီတီရယ်၊ ကျနော်တီတီ့ ကိုလည်း ချစ်မိလို့ စိတ်ဖေါက်ပြန်သွားမိတာပါ”

“ မင်း ကိုယ့်တီတီ ကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရက်တယ်ကွာ ခုလွှတ်တော့”

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းပြည့်ဖောင်းလာတာနှင့်အမျှ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံလည်းပျော့လာခဲ့ရသည်။

ဒူးတွေလည်းပျော့ခွေနေပြီ ရုန်းရတာ အားမရှိတော့ဘူး၊ ငါဘာဖြစ်နေလည်း အပျိုပေါက်စလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့စိတ်ထဲမှာတွေးနေသည်။ကိုကိုသော်ကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရုန်းတာ ပျော့သွားမှန်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်အသွင်းအထုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်လာသည်။

“ အို့ ”

ကိုကိုသော်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ဆောင့်ချင်လို့ လီးကြီးကို အပြင်ရောက်လုနီးပါး ထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရင်ကနဲ ဟာကနဲလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့် အဖိုးတန်ကြွေပုဂံတလုံးလွတ်ကျကာနီးလို ခံစားမှုမျိုး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂျောက်ကမ်းဘားတခုကနေ ပြုတ်ကျတော့မိတဲတဲလေး လိုခံစားမှုမျိုးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်းယောင်ရမ်းပြီး ကိုကိုသော့်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်လည်တိုးဝင်လာသည့် ကိုကိုသော့် လီးကြီးက သူ့ရင်ခေါင်းထဲ ပြည့်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရပြန်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးသည့်နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့သည်။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေ စီးနေရသလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်အရသာ ထူးနှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းဆူပွက်လာသော အသွေးအသားများက သူမသိလိုက်ပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အလိုလို လှုပ်ရှားမိနေစေတော့သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏လက်များက ကိုကိုသော့် ကိုယ်လုံးကို တွယ်ဖက်ထားမိရုံမက သူ့တင်ပါးကြီးများကို ကြွကာကြွကာ ကိုကိုသော်လိုးသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ ကို အချက်ညီညီကော့ခံပေးနေလေတော့သည်။

“ အ..အ…အို့”

ဒီတခေါက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဒုတိယအကြိမ်မို့ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရှိကြသူ များမို့ ခနလေးနှင့် တယောက် နရီ ကို တယောက်ဖမ်းမိပြီး စည်းဝါးမှန်မှန်ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကို ကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။

“ သော်ကြီး တော်ပြီကွယ် ထတော့ တီတီ ရေချိုးခန်းသွားချင်ပြီ”

ကိုကိုသော်မှာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကို လုံးဝ လက် မလွတ်ပဲ လုပ်ခဲ့သည့် တတိယ အချီပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မရုန်းကန်တော့၊ ယခုလည်း ဆီးတအားပေါက်ချင်လာသဖြင့်သာ ကိုကိုသော့်ကို ခွင့်တောင်းနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်မှာလည်း အခုတော့ ကျေနပ်သွားလေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏အခြေအနေကိုလည်း သူသိနေပြီမို့ အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။

သူကိုယ်တိုင်လည်း သေးပေါက်ချင်လာခဲ့သည်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်မှ ထလိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကွင်းလုံးကျနေသည့်ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျှားလိုက်သော်လည်း ကိုကိုသော်က တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင်လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ ရေချိုးခန်း အထဲတွင် ထောင့် နားတွင် ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာကို တတ်ဆင်ထားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့နောက်မှ ကပ်ဝင်လိုက်လာသော ကိုကိုသော် ကို ဂွေးစိတန်းလန်းဖြင့် မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟယ် သော်ကြီး နင်အရှက်လည်းမရှိဘူး တခါထဲ”

“ ဟင်တီတီ ကလည်း တီတီနဲ့ ကျနော်နဲ့ က ဘာရှက်စရာလိုသေးလို့လဲဟာကို၊ အခုလေးတင်ပဲ..

“ တော်တော့ ..အရှက်မရှိစကားတွေ ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော်ဆက်ပြော၍ မရအောင်ပိတ်ပြောလိုက်လေသည်။

နောက်တော့ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထမိန်ကို အသာလှန်၍ထိုင်ကာ ရူရူပန်းတော့သည်။ ကိုကိုသော်က တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှ ရေထွက်ပေါက်နေရာကို သူ့လီးကြီးချိန်ပြီး ပန်းလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ ပြီးရင် ရေများများလောင်းချနော် တော်ကြာသေးစော်တွေ နံနေမယ်”

“ အင်းပါတီတီ ရဲ့ တခါထဲ ရေချိုးချမှာပဲဟာ”

“ သော်ကြီး နင်အပြင်ထွက်အုန်း ငါရေဆေးမလို့”

“ ဟာတီတီကလည်း ရေတခါထည်းချိုးလိုက်ပါ၊ ချွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေပြီဟာကို ကျနော်လည်းချိုးမယ်လေ။

 “ဟယ် မချိုးတတ်ပါဘူး နင်ထွက်မှ ငါချိုးမယ်”

 “ဟာ တီတီကလည်း လာပါ ခုမှ ကျနော်တို့ ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ”

သူ့စောက်ဖုတ် ကို တစ်ရူးလေးဖြင့်သုတ်၊ အိမ်သာကမုတ်ကို ရေဆွဲချ၊ ပြီးထလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ကိုကိုသော်က လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ နောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကျိုးစားလေသည်။

ဟေ့ သော်ကြီးမလုပ်နဲ့ကွာ ငါထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးမယ် တော်တော့ မကဲနဲ့တော့၊ ငါမမနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်”တကယ်တိုင်ပြောတော့မည်မဟုတ်မှန်း ကိုကိုသော်က သိနေသော်လည်း သိပ်အကြမ်း မဖက်တော့၊ နောက်မှ စည်းရုံးတော့မည်ဟု သဘောထားပြီး ရေခွက်အဖြည့်ရေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပုခုံးပေါ်မှ လောင်းချလိုက်လေသည်။ဟား အခုမှ ပဲ တီတီ့ကို သင်္ကြန်ရေလောင်းရတော့တယ်။

နင့်ကိုလည်းငါပက်မယ် အဲလောက်ဖြစ်နေ”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း ရေခွက်တခွက်နှင့် ကိုကိုသော့်မျက်နှာကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

“ ဖျမ်း”

 “ ခိ ခိ”

 “ ဟီး ဟီး”

သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နှင့်တယောက် ပက်ကြရှောင်ကြနှင့် ရီရီမောမော ဖြစ်လာကြသည်။

“ တော်ပြီကွာ တီတီ့ ဆံပင်တွေစိုကုန်တော့မယ် ဆပ်ပြာတိုက်တော့မယ်”

“ ပေးတီတီ ကျနော်တိုက်ပေးမယ်”

ကိုကိုသော်က ဆပ်ပြာတုန်းကို ခတ်မြန်မြန်လေးလုယူလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကျောပြင် လက်မောင်းတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်လေသည်။

ချောမွတ်သော အထိအတွေ့ နှင့် ထမိန်ရေစို ကြောင့် ဖုထစ်တစ်ရစ်နေသည့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးအလှကြောင့် ကိုကိုသော် ၏ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာရလေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်ဖက်မှာဖြစ်နေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မမြင်ရခြေ။ ကိုကိုသော် ဆပ်ပြာသုပ်ထားသော လက်များက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ရွှေရင်အစုံကို ရင်လျှားအပေါ်မှ ထိုးနိုက်ပွတ်လိုက်တော့။

“ အို့ ”

ကနဲအသံနှင့်အတူ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဖင်ကြီးက ကိုကိုသော့် အလံတိုင်ကြီးကို သွားတိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ဖင်ကို တိုက်မိတာ ဘာမှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်းရှက်သလို တွေဝေနေချိန်မှာ ကိုကိုသော့် လက်ဖဝါးတွေက သူ့နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလည်း အတင်း မငြင်းတော့ သူ့လက်များဖြင့် ပြေကျလာာသော ထမိန်ကို လျှော့ရဲရဲကိုင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

ကိုကိုသော့်လက်များက ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့် ချောမွတ်နေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏နို့ကြီးများကိုပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းမာတောင်လာပြီဖြစ်သောနို့သီးခေါင်းများကိုလည်းဆော့ကစားပေးနေတော့သည်။

“လွှတ်ချလိုက်ပါတော့ ဒီထမိန်ကိုတီတီကလည်းကျနော် တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပေးချင်လို့ပါ ဆို"

“ ဟင့် နင်တော်တော် ညာဏ်များတယ်”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ထမိန်အနားများကို လွှတ်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာရလေတော့သည်။

“အားလှလိုက်တာ တီတီရယ်၊ တီတီံ့ ကိုယ်လုံးအရမ်းလှတာပဲ တော်စမ်းပါကွယ် ပေါက်ကရတွေ”

ကိုကိုသော့်လက်တွေက လုံးကျစ်နေသော တင်သား တွေဆီကို ရောက်သွားသည်။ လုံးအိနေသော တင်သား စိုင်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက အားမလိုအားမရ တချက်တချက်ဆုပ်ညှစ်မိလိုက်သေးသည်။ ဆပ်ပြာမြုတ်တွေဖြင့်ချောနေသော ကိုကိုသော့် လက်ခလည်ထိပ်ဖျားလေးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဖင်ကြားထဲ အသာ ပွတ်ဆွဲသွားရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုကိုသော် ၏ လက်တဖက်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ဗိုက်သားပြင်လေးများမှ အောက်သို့ အသာပွတ်ဆွဲလာပြီး စောက်မွှေးအုပ်အုပ်လေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြစ် ပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ထိတို့ကစားတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားရသည်။သူ့ဒူးတွေမခိုင်တော့သလိုမို့လေ၊ ငါဘာဖြစ်နေတာလည်း၊ အရမ်းကို အထိမခံကြွေပုဂံ ဖြစ်နေတာလားဟု ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မှီထားပြီး ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောနေသောနိူ့ကြီးများကလည်းသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လာပိနေချိန်မှာကိုကိုသော်၏ လက်နှစ်ချောင်းသူ့တီတီခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ တိုးထင်တိုးထွက် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ ကိုကိုသော့် လီးကြီးမှာလည်း မခံရပ်နိုင်အောင်တင်းမာလာတော့ ကိုကိုသော် သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်သည်။

"တီတီ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ရေကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပေးထားပါလား”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှ မပြောတော့ ကိုကိုသော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ပေါက်ခွဆုံမှ ပြူထွက်နေသည့်အဖုတ်ကြီးတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“အာ့ “

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ငြီးသံလေးသဲ့သဲ့သာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောမွေ့နေသော ကိုကိုသော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ရှောကနဲတိုးဝင်လာပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တိုးခွေ့ပွတ်တိုက် အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို အကြောတွေ အသွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေရအောင်ကို အရသာ ခံစားရမိနေလေတော့သည်။

“ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…စွတ်”

“ပလွတ်..ဖန်းဖန်း…ဖတ်ဖတ်..”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဟ ဖင်ကြီးများနှင့် ကိုကိုသော့် ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတဖန်းဖန်း၊ တချက်တချက် လေခိုသွားသလို ပလွတ်၊ဖရု စွတ် သံများက တဖုံ၊ အိအိ အားအား ငြီးသံများကပါ ရေချိုးခန်းလေးတွင်း ဆူညံနေပေတော့သည်။

“ သော်ကြီး ငါတို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စဘယ်လိုမှ ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးနော် ”

“ ဟာ တီတီ ကလည်း ဒီလောက်တော့ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်းအဲလောက်မအပါဘူး”

“နင် မအ မှန်း ငါသိပါတယ်ဟယ်၊ မအလို့ပဲ ကိုယ့်တီတီကို အတင်းကျင့်တာပေါ့”

 “ ဟာတီတီကလည်း ကျနော်ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမှ မဟုတ်တာ အမှတ်မထင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဆို"

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ဘာလို့ နောက်တခါလည်း၊ တခါထည်းကိုမှ ပဲ နောက်တခါပြီးနောက်တခါဟွန့် မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ ကိုအောင်နိုင် တောင် စယူကထည်းက ခုထိ ငါခလေးနှစ်ယောက်သာ ရလာတာ တနေ့ထည်း လေးခါ မဖြစ်ဖူးဘူး”

“ တီတီ ကလည်း တကယ်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်က တကယ်ဖြစ်လာတာကိုး၊ နောက်တခါဆိုတာ သေခြာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အခွင့်ရေးရတုန်း လုပ်မိတာပါ။”

ရေမိုးချိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာဖြင့် ညနေစာ စားပြီး အိမ်သားတွေ ဘယ်သူမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့်အိမ်ရှေ့ခန်းတီဗီရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင်၊ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်းတွတ်ထိုးနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီးလက်ပြတ်ဝတ်ထားသဖြင့် အဖုံးအကာမရှိသည့် လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးကို နမ်းလိုက်သူ့ပါးဖြင့်ဖိကပ်ထားလိုက်လုပ်နေမိလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် တင်းတောင် ဟု အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲသံမြည်လာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော့်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့်။

“ ဟောသမီး ပြန်လာပြီလားမသိဘူး၊ သော်ကြီး အရင်အတိုင်းနေနော် မူမပျက်နဲ့”

ပြောရင်းက ထမိန်ကို သေခြာဆန့်ရန့်ဝတ်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးနားသို့သွားလိုက်လေသည်။

"ဟော သမီးငယ် ပြန်လာပြီလား စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတော့ မိုးများချူပ်မလားလို့၊ အိုရေတွေလည်း စိုရွဲလို့ပါလား”

"ပထမတော့ အဲလိုပဲလေ မေမေ ဒါပေမဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတော့ အသံတွေလည်းကြားနေရတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ အိမ်ကို မပြန်ခင်လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းကားနဲ့ ရေပက်မဏ္ဍပ်တွေ နည်းနည်းပတ်ကြည့်လိုက်တာ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်နားမှ ကပ်ပါလာသော ကိုကိုသော်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။

နင်တို့ အုပ်စုပဲ ရှိမှာပါဟာ သင်္ကြန်တွင်း စာကျက်ရတယ်လို့ မကြားဘူးပေါင်”

“ ဟင်း ကိုသော် တို့လို သချာၤ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ ဟဲ့သမီးငယ် ကိုယ့်အကိုကို အဲလိုမပြောနဲ့လေ”

အဟီး ရပါတယ် တီတီ ရဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့က ကျနော်တို့က စနေကြပါ”

“ကိုသော်က အိမ်မှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ ရေပက်ခံထွက်မယ်ဆို ”

“ကားနဲ့ သွားတယ်လေဟ ငါနေနည်းနည်းမကောင်းချင်လို့ပြန်လာတာ အိမ်သော့ပျောက်လာလို့ တီတီ့အခန်းမှာ လာခိုနေတာ၊ မဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့မလာဘူးလေ။”

“မာမီကလည်း အောဒစ်ရှိလို့ နောက်ကျမယ်ဆိုတာမို့၊ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့် ဝါးဒီးပေးရင်း စောင့်နေတာ၊ အဟီးး”

”ကဲ ကဲ သမီးငယ် ရေစိုတွေသွားလဲလိုက်အုန်းဖျားနေမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

တကိုယ်လုံးရေစိုရွဲနေသော ငယ်ငယ်နိုင် က ပလပ်စတစ်ဖြင့် ထုတ်ထားသော သူ့စာအုပ်ထုပ်ကို သူ့အမေအားလှမ်းပေးပြီး နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဂလန်လားကလေး ဖြစ်သော်လည်း ရေစိုထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလေးတွေက ဘတ်စကတ်ဘောလုံးလောက်ရှိနေခြေပြီ။

နောက် ထမိန်က ပါးတော့ ရေစိုအောက်က အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးက ထင်းနေသည်ကို အမှတ်မထင်ငှေးကြည့်လိုက်မိသော ကိုကိုသော်ကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွက်ရင်း မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်၊

“ နှာဗူးမကျနဲ့ခလေးကို ဟွန်း”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော် လည်းရုတ်တရက် ရှက်သွားသည်။

ငယ်ငယ်နိုင့်ကို တခါမှ သူ့စိတ်ထဲ မပြစ်မှားမိ၊ မောင်နှမ လိုပင်နေလာခဲ့သည်မှာ ယခုထိပင်၊ ဒီနေ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို လိုးလိုက်ရပြီးမှ သူ့စိတ် တွေက တမျိုးဖြစ်လာတာထင်သည်။ အမေ နှင့်ပင် ကျူးလွန်ခဲ့ပြီ ဆိုတော့ သမီးကိုတော့ ဘာလို့ ရှောင်စရာလိုအုန်းမလဲ လို့ အတွေးဝင်သွားလို့များလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရှေ့မှာ နောက်ဆိုရင် လုံးဝ ရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို ကိုကိုသော် ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“ဟာ တီတီ ကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ ငယ်ငယ့်ကို ကျနော့် ညီမ အရင်းလိုပါပဲ”

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော ”

ကိုကိုသော် စိတ်ထဲမှာတော့ နောက်ဆိုရင် ငါ့မျက်လုံးတွေကိုပါ ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးနေမိပါတော့သည်။ကိုကိုသော် တယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ရပြီးသည့် နောက်နေ့ မှ စ၍ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို အလစ်ချောင်းနေသော်လည်း သူ သွားကြည့်လိုက်တိုင်း သူတို့ အိမ်မှာ လူမပြတ်၊ ဖြစ်နေသဖြင့် မချင့်မရဲသာ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ကိုကိုသော် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာတိုင်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ စိုးရိမ်သည့် အမူအရာ ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်တော့ ကိုကိုသော်၏ မအီမလည် အမူအယာကို ရီချင်သည့် ပြုံးစေ့စေ့မျက်နှာ သာ ဖြစ်လာတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ကိုကိုသော်နှင့်ဖြစ်ခဲ့ရသည့်အချိန်အရသာ အတွေ့အကြုံလေးများကိုစမြုံပြန်ရင်း ဖြင့် သွေးတွေ ပူလာရသည်။ တခါတလေ လူလစ်လျှင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကိုယ် ပြန်ပြီး ပွတ်မိသည့်အထိပင် စိတ်က ထန်လာရသည်။

ကိုကိုသော် မှာ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အိမ်မှာ ကြုံတာတောင်စိတ်မလာတော့၊ သူ့စိတ်ထဲ မှာ သူ့တီတီသာ ရှိနေတော့သည်။ သူတို့ အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့မှ နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ အိမ်မှ မုန့်ဟင်းခါးချက်စား သည်ဆို၍သူ့မာမီ မူမူကျော်ဦး အလုပ်မသွားမှီ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအခန်းသို့ ကူးလာခဲ့ကြလေသည်။ ကိုကိုသော်မှာ ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတခုကို တက်နေလေသည်၊ ငယ်ငယ်နိုင်တို့ကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျောင်းတက်နေရလေပြီ။

“ ဟေး လာကြ အတော်ပဲ တို့လည်း စားတော့မလို့”

ဦးအောင်နိုင်က ဒေါ်မူမူကျော်ဦးတို့ကို ပြုံးပြရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သူလည်း အလုပ်သွားဖို့ အဝတ်အစား တွေလဲထားပြီးနေပြီ၊ ငယ်ငယ်နိုင်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီးနေပြီ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ပုဂံလုံးများကို နေရာချနေလေသည်။

“ ဟင်း အတော်ပဲ အိမ်ချက် မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦးက ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ကုလားထိုင်တလုံးကို ယူပြီး ထိုင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စကားတပြောပြောဖြင့် မုန့်ဟင်းခါးကို မှိန်ရည်ရှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။

စကားတွေလည်း ဖောင်လောက် အောင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက အတွေ့အကြုံများကို ပြန်ပြောကြ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တယောက် မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်။ ကိုကိုသော့်ကို မျက်စလေးဖြင့် တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ တော့ မပြော။ မုန့်ကိုသာ ခပ်သုတ်သုတ်လေး စားနေတော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဦးအောင်နိုင် နှင့် ငယ်ငယ်နိုင်တို့ အရင်ထွက်သွားကြသည်၊ ဦးအောင်နိုင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျောင်းမှာ ချထားပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ကို ဆက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မူမူကျော်ဦးကလည်း သွားမည်လုပ်တော့ ကိုကိုသော့်ကို ဘယ်နှားမှာ ချပေးခဲ့ရမလဲ ဟုမေးသည်။ ကိုကိုသော့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း အချိန်က စောသေးသည်မို့ တခါတလေ မြို့ထဲက တနေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံတတ်သည်။

“ သားဒီနေ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်မာမီအေးအေး နေပူထဲ လျှောက်မသွားနေနဲ့နော် အခုတလော နေက အရမ်းပူနေတာဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦး လှေခါးမှ ဆင်းသွားတာ ကြည့်နေလိုက်ပြီး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားမှ ကိုကိုသော်က မိန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းတုန်းချလိုက်သည်။ နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ မီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက အခုနက စားပြီးသွားသော မုန့်ပုဂံတွေကို ဆေးကြောနေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မနက်စောစော ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်း ထားသဖြင့် မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်း ကြည်လင် လို့နေပေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ မျက်လွှာလေးချပြီး ပုဂံဆေးနေတာကို ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကော့နေသော မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေ၊ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ မသိမသာလေး ကောက်နေသော စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးဆုံ တို့ကို ကိုကိုသော်တယောက်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မော့ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသော ကိုကိုသော်ကို တွေ့လိုက်ရရာ မျက်နှာကလေးနီမြန်းသွားလေသည်။

“ဟေ့ သော်ကြီး ဘာကြည့်နေတာလည်း လူကို တခါထည်း၊ ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထိုအခါကျမှ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဆီသို့လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း၊

“ ငရဲမကလို့ ဘာပဲ ကြီးကြီး တီတီရယ်၊ တီတီက သိပ်လှတာပဲ တကိုယ်လုံးပြောစရာမရှိဘူး”

“ဟေ့ မလုပ်နဲ့နော် သင်္ကြန်တုန်းက မှားခဲ့တာ မှားခဲ့ပြီးပြီ နောက်ထပ်မမှားနဲ့တော့”

“ကျနော်ကတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး တီတီရယ် ကံကောင်းသွားတာလို့ပဲထင်တာပဲ”

အနားကပ်လာသော ကိုကိုသော် ဆီမှ အလွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ၊ ကိုကိုသော့် လက်များက သူ့ခါးလေး ကိုယ်လုံးတို့ကို သိမ်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ဒီကြားထဲ သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ မေးရိုးလေးများကို ဖွဖွလေး နမ်းရှုံ့လာသည့် ကိုကိုသော့် နူတ် ခမ်းများကြောင့် တကိုယ်လုံးလည်း နူံးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်ကျော်ကျော်လောက် အတွေးထဲမှာ ကိုကိုသော်၏ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ နေမိသည်မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင့်အင်း သော်ကြီး မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ကွာ၊ တို့တွေ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူး”

ပါးစပ်ကသာ ငြီးငြီးငြူငြူပြောဆိုနေသော်လည်း အတင်းရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မရှိ၊ သူ့ကို လည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်မကြည့်၊မျက်လွှာလေးကို ချကာ တိုးတိုးလေး ပြောနေရှာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက်၊တဏှာရာဂသွေးတွေ တရှိန်းရှိန်းထနေပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုသော့်အတွက်က ပိုပြီးတော့ ရမက်ပွားစရာ ဖြစ်နေရသည်ကိုတော့ သူ့ခမျာမသိရှာပေ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်စေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နူတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည့်အချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်တွေက ကိုကိုသော့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွဲခို လျှက် တကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ခွေလာရလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၁ )

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - အမည်မသိ

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့ဘာသာ တယောက်ထည်း အတွေးခေါင်နေမိသည်။ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ပြီးသွားပြီလား။ ဒီလို အရွယ် မိန်းမတွေ ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်တတ်ကြသလား။ နောက်သုံးလေးလလောက်ဆိုရင် အသက် ၄၀ ဖြစ်တော့မယ် ဘဝရဲ့ တဆစ်ချိုးဖြစ်ပြီ လို့ထင်တယ်။ စာတွေမှာ ဆိုထားတာကတော့ အသက်၄၀ မှ ဘဝစတယ်တဲ့။

ခု သူ့ဘဝ သူပြန်ကြည့်မိတော့ လည်း ဘာမှ ပြောစရာမရှိပါ။ သူများတွေ ဆိုလျှင် ခုချိန်ထိ အလုပ်လုပ်နေကြရတုန်း။ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းအတူတူတက်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ အိမ်မှာနေပြီး အိမ်ရှင်မ အနေနဲ့ သူ့လိုမျိုး နေနိုင်ကြတဲ့ လူတွေက လက်ချိုးရေလို့ တောင်ရနိုင်သည်။ လူ့ဘဝ ဆိုတာမှာကြုံရမဲ့ ဟာတွေလည်း ကြုံပြီးပြီ။ ပညာသင်တယ်။

အိမ်ထောင်ကျတယ်၊ ခလေးမွေးတယ်၊ ခလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်တယ်၊ ဝါတွင်း ဥပုသ်ရက် တွေဆိုရင် ဥပုသ်စောင့်တယ်။ အဲဒါတွေထက် ဘာရှိသေးလည်း။ ဒါဆိုရင် ဘဝစတယ် ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလည်း။ သေခြာတာကတော့ သူ ပျင်းသလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ မှာ ညီအမ နှစ်ယောက်သာရှိသည်။ သူ့မမ မူမူကျော်ဦး က အီကိုမှာတုန်းက နာမည်ကြီး သလားမမေးနဲ့၊ လိုက်တဲ့ ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေသည်။

မူမူကျော်ဦး တတိယနှစ်လောက်မှာ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ပထမနှစ် ဒေသကောလိပ် မှာပဲရှိသေးသည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှာဇီဝဗေဒ အဓိကနဲ့ တတိယနှစ်ရောက်လာတော့ မူမူကျော်ဦးက ကျောင်းပြီးသွားပြီ။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ကံကော်တောမှာ အတူမတက်လိုက်ကြရ။

အခုနေပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်မိတော့ ဘဝတွေက ဗီဒီယိုရုပ်ရှင်ကား တခုကို အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သလိုပဲ။ မြန်လိုက်တာ၊ သူများတွေတော့ မသိ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအတွက် ထူးခြားသည့်အဖြစ်အပျက်ဆိုလို့ သူ့လက်ဆယ်ချောင်းတောင် မပြည့်။ အခု အသက် လေးဆယ်ပြည့်ခါနီးအထိ သူ့ဘဝ မှာထူးထူးခြားခြား ဖြစ်ခဲ့တာဆိုလို့။ တစ်၊ သူဘွဲ့ရခဲ့သည်။ နှစ်၊ သူအလုပ်ရခဲ့သည်။

သုံး၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့သည်။ လေး၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ငါး၊ သမီးငယ် ငယ်ငယ်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ခြောက်၊ မိဘ နှစ်ပါးစလုံး သူတို့ နယ်အပြန် သင်္ဘောမှောက် ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။ အဲဒါက သူဘဝမှာ စိတ်အထိခိုက်ရဆုံး။ ခုနှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ရှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ အဲလောက်ပဲ သူစဉ်းစားလို့ရသည်။

ဒါတောင်မှ နောက်ဆုံး နှစ်ခုက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်။ သမီးကြီး ဆိုတော့ သူ့မှာလည်း ခံစားရလို့၊ သူ့ဘဝအတွက် ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက်လို့၊ သူထည့်တွက်ထားလိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု လိုအတိုင်း ဆက်တွက်သွားမယ်ဆိုရင်၊ မဖြစ်သေးတဲ့ အနာဂါတ်မှာ သမီးငယ် ဘွဲ့ရတာနှင့် အိမ်ထောင်ကျတာရယ်၊ သမီးကြီး ခလေးမွေး၊ သမီးငယ်ခလေးမွေးတာရယ်၊ နောက်ထပ်လေးခုပေါင်း လက်ဆယ်ချောင်း ကျော်ပြီး ဆယ့်နှစ်ခု တော့ ဖြစ်သွားမည်၊ ကိုအောင်နိုင်သေတာ ပါထည့်ပေါင်းရင်၊ စုစုပေါင်း ၁၃ ခု ဖြစ်မည်။

အင်း ၁၃ ဂဏန်းဆိုတာ ကံမကောင်းဘူးလို့ အဲဒါကြောင့်များပြောတာလား။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဲဒီ ၁၃ခု ပြီးရင်သူသေတဲ့ဟာပဲ ကျန်တော့မည်။

“ခစ် ခစ်”

သူ့ဘာသာ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပေါက်ကရတွေ လျှောက်စဉ်းစားရင်း ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံထွက်ရီမောမိလိုက်သည်။ ဟုတ်ပ၊ သူလည်း အခု အားအားယားယားရှိလို့ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်တွေးဖို့ အချိန်ရလာတာမဟုတ်လား။

သူ့ ကို ကိုနိုင်က သမီးငယ်ငယ် မွေးပြီးကထဲကအထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကနေ ထွက်ခိုင်းပြီး အိမ်ထောင်ရှင်မ အဖြစ် အိမ်မှာနေစေခဲ့သည်။ သူရသည့်လစာ နှင့် ခလေးတွေ ကို ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ အချိန် နှင့်က ဘယ်လိုမှ မလဲနိုင်အောင် တန်ဖိုးက ကွာခြားလွန်းလှသည်ဟု ကိုနိုင်က ဆိုသည်။ အဲလောက် လစာက တော့ သူ အသုံးနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အချိန်ပိုလုပ်လိုက်ရင် ထွက်လာမှာဟု ဆို၏။

မမမူမူကျော်ဦး ကျတော့ သူ့ထက်ပို စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းမည်ထင်သည်။ သူလည်း ခိုင်ခိုင့်လိုပင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ၁၉ နှစ် ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သော်လည်း ခိုင်ခိုင့်လို အိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းခဲ့ပါ။ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောသား က ဆေးသမား။ ဆေးအလွန်အကျွံသုံးစွဲပြီး သင်္ဘောပေါ်မှာ ပင် သေဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တော်တော်ကြာသွားခဲ့သည်။ သူပဲ အရွေးလွန်နေသလား၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကိုပဲ စိတ်ပျက်သွားသလားမသိ။

မုဆိုးမ ဖြစ်ပြီး ဆယ်နှစ်အကြာမှ နောက်အိမ်ထောင်ထူဖြစ်တော့သည်။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင် ကိုမင်းသော်မှာ မူမူ ထက် ၇ နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ပထမ အိမ်ထောင်ဖြင့် သားလေးတယောက်ပါလာသည်။ မူမူ နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ ကိုမင်းသော်၏သား ကိုကိုသော်မှာ ၈နှစ်သားလေး ရှိသေးသည်။ ဘာလို့ မှတ်မိနေလည်းဆိုတော့ ခိုင်ခိုင့်သမီးငယ် ငယ်ငယ် ကလည်း ၈နှစ်သမီး။ သူတို့ ကြီးကြီး မင်္ဂလာဆောင်တော့ သမီးနှစ်ယောက်နှင့်သွားခဲ့ရသည်။ ရုတ်တရက် သူတို့ အကိုဝမ်းကွဲတယောက် ရလာတယ်ဆိုတော့လည်း သူတို့ က ခလေးပီပီ ပျော်ခဲ့ကြသည်။

ကိုမင်းသော် က နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ တခုမှာလုပ်နေခဲ့သည်။ နောက် ဗမာပြည်မှာ သူ့ ကုမ္ပဏီက အခြေအနေမကောင်း တော့ တပ်ခေါက်သွားသည်။ သူတို့က အင်ဒိုနီးရှားတို့ မလေးရှားတို့ မှာ ရုံးခွဲတွေ၊ပရောဂျက် တွေရှိသည်။ ကိုမင်းသော်ကို တကယ်အလုပ်လုပ်မှန်းသိ။ လုပ်ငန်းလည်း ကျွမ်းကျင်မှုရှိတော့ အဲဒီ နိုင်ငံတွေမှာ သွားလုပ်နိုင်မလား အော်ဖာပေးသည်။ ကိုမင်းသော်အနေနဲ့လည်း ဒီလိုလစာမျိုးပြန်ရှာလို့မရနိုင် တော့ သွားလုပ်သည်။

ရုံးက အတည်တကျမရှိ ရုံးချူပ်က ဂျပန်မှာဆိုတော့ ဟိုနိုင်ငံဒီနိုင်ငံ လှည့်ပြောင်းနေရသည်။ ကိုမင်းသော်က ဝပ်ပါမစ်လိုမျိုးနှင့်သာ လုပ်ကိုင်နေရသဖြင့် မိသားစု ကိုခေါ်ထားလို့လည်းမဖြစ်နိုင်။ မိသားစုက သူ့ဆီသွားလည်လိုက်။ သူက ခနပြန်လာလိုက် နှင့် ပဲနေရသည်။

မူမူကျော်ဦးနှင့် သူ့သားကိုကိုသော်တို့ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ အားကိုးလည်းရ စိတ်လည်းချရအောင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့နှင့် လှေခါးဟိုဘက်ဒီဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိသည့်ကွန်ဒိုခန်းကလေး ဝယ်ပေးထားလိုက်သည်။ မူမူကျော်ဦးကလည်း အောဒစ်ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေသေးသည်။ သူတို့ အိမ် အတွက် သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ချက်ပြုတ်ဖို့၊ အဝတ်လျှော်၊အိမ်ရှင်းဖို့၊ လူငှားထားရသည်။ သူတို့နှင့် ဆွေမျိုးမကင်းသော၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသန်း က တရက်ခြားတန်သည် သူတို့အိမ်သို့ လာပြီး လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သည်။

ခုတော့လည်း ငယ်ငယ် က ဆေးတက္ကသိုလ် တက်နေပြီ၊ ကိုကိုသော်ကလည်း သချာၤအဓိက မှာတက်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကျောင်းစာ က သူလည်းမကူညီနိုင်တော့ပြီ။ ခုတော့ နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေတတ်သည်။ တခါတလေ ကိုနိုင့် ညီမ လေးလေးနိုင် တို့ အိမ်မှာ သူတို့ ခရီးထွက်လျှင် အိမ်သွားစောင့်ပေးရတတ်သည်။ မလေးလေးနိုင်တို့က ကလေးသုံးယောက်ရှိသည်။ အကြီးဆုံးကမှ ကိုးတန်း ကျောင်းသား။

သူတို့လင်မယား ကအလုပ်ကိစ္စနှင့် ခနခန ခရီးရှည်ထွက်ရလေ့ရှိသည်။ တယောက်ချင်းစီ ခရီးထွက်လျှင်တော့ကိစ္စ မရှိ၊ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူ ခရီးထွက်ရသည့်အချိန် အိမ်မှာ ခလေးတွေ ချည်းထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချတတ်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ ခိုင်ခိုင်က လည်းအားနေတော့ သွားစောင့်အိပ်ပေးတတ်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမရှိလှဟု ထင်နေသော သူ့ဘဝ အပြောင်းအလဲကို မကြာခင်မှာပင် စပြီး တွေ့ကြုံရတော့သည်။“ကိုကိုသော် ရယ် နင်ကတော့ ဟယ်စံပါပဲ၊ ငါ ခလေး လေးယောက်ရခဲ့တာတောင်မှ အခု နင်လုပ်သလို အစုံအလုပ်မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ်ပါပဲ”ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ငြီးငြီးငြူငြူ ဖြင့် ပြောရှာသည်။ သို့ပေမဲ့ မကောင်းလို့မဟုတ် အင်မတန်ကို ကောင်းလို့သာ ကိုကိုသော် လုပ်ချင်သမျှကို အလုပ်ခံတာပေါ့။

ကိုကိုသော်တို့ အိမ်မှာ သူအလုပ် စလုပ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုတောင် မဖြစ်သေး၊ တကယ့်ခလေးလေး။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုသော်တို့ အမေ မူမူကျော်ဦး နှင့် ဆို အမျိုး လို့ ဆိုပေမဲ့ တော်တော့်ကို ဝေးပါသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်လင်နောက်လိုက်ပြေး သွားပြီး အိမ်ထောင်ကျ၊ ခလေးတွေလည်း တယောက်ပြီးတယောက်မွေး၊ ယောက်ျားက လည်း လက်ကျောမတင်းတော့၊ ချို့ချို့တဲ့တဲ့ နေရရှာသည်။

ခလေးတွေကလည်း ကျောင်းတက်သည့်အရွယ်တွေဆိုတော့ အကူမရ၊ သရေစာ ဇီးယိုတို့ ဘာတို့လိုမျိုး တွေကို အိမ်ယူပြီး ညဘက် ထုတ်သည့်အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ဘက်တော့ မူမူကျော်ဦး အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်ပေး အဝတ်လျှော်ပေး၊ အိမ်ရှင်းပေး လုပ်ပေးသည်။ မူမူကျော်ဦး နှင့်ဆိုလျှင် အသက်က တနှစ်လောက်သာ ငယ်သော်လည်း မမ ဟု ခေါ်သည်။ 

မူမူကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို ယုံကြည်စိတ်ချရသဖြင့် အိမ်ခန်းသော့ပါပေးထားပြီး လစာအပြင်၊ အဝတ်အစား တို့ အိမ်သုံးပစ္စည်းအပိုအလျှံတို့ အမြဲပေးလေ့ရှိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ယောက်ျား ကိုတော့ မနှစ်သက်သဖြင့် အိမ်အလာမခံ။

ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကိုကိုသော်တို့ စဖြစ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းစကြွပြီး မိန်းမမှန်သမျှ မှန်းထုနေတဲ့ အရွယ်၊ နေ့ခင်းဘက်တွေဆိုရင် ကိုကိုသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့သာ အိမ်မှာရှိကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အဝတ်လျှော်တော့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိတင်လျှော်သဖြင့် ဖွေး နေသောပေါင်လုံးကြီးတွေက၊ လူပျိုပေါက် ကိုကိုသော်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း ထိုအချိန်မှာ ကလေးလည်းလေးယောက်ရှိပြီး သူကလည်း ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်နေသည်။

ယောက်ျားကလည်း သိပ်မလုပ်တော့၊ အသက်ကသုံးဆယ်ကျော် ကာမ ဆန္ဒက အလွန်အားကောင်းတဲ့ အရွယ်။ သူ တနေ့ ကိုကိုသော့် အခန်းလာရှင်းရင်း ထုံးစံအတိုင်း စရင်းပြောင်ရင်း လုံးလားထွေးလား ဖြစ်ရာက ကိုကိုသော် လက်သရမ်းတာကို အလိုလိုက်လိုက်မိသည်။ နောက်နေ့ နောက်နေ့ တွေမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် တယောက်နှင့်တယောက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ကနေ ဖီးတက်လာသည့် အဆင့်ရောက်လာကြသည်။

နောက်တော့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ဆုံကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေမှာ၊ ပုံမုန် အရွယ်ရောက်သူ ယောက်ျား ကြီးများအဖို့ ဝသည်ဟု ထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း လူပျိုပေါက်လေး ကိုကိုသော်အတွက်ကတော့ ကိုင်တွယ်ခွင့် လုပ်ခွင့် ရလိုက်သည်မှာ သိန်းထီဆု ပေါက်တာထက်ပင် ပိုတန်ဖိုးရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။

ယောက်ျားကလေးနှင့် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲ ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် အတူရှိမနေသင့် ဆိုသည်မှာ အတော်မှန်သောစကားဖြစ်သည်။ အရွယ်မတူတာတူတာ၊အဓိကမဟုတ်လွတ်လပ်မှုနှင့်အထီးနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က အဓိက ဖြစ်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် ကိုကိုသော် တို့ ဇာတ်လမ်းမှာ သူတို့ အိမ်အတွင်းမှာသာ ဖြစ်ခဲ့ ကြသဖြင့် ဘယ်သူမှ လည်း မရိပ်မိပဲ ရှိနေခဲ့လေသည်။ ကိုကိုသော်က သူဖတ်မိ၊ ကြည့်မိသည့် နိုင်ငံခြား စာအုပ်တွေ ၊ရုပ်ရှင်တွေက ဟာတွေကို ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှာ အကုန်စမ်းသပ်၊ ဝင်းဝင်းသန်း ကလည်း လိုက်လျှော တော့ ကိုကိုသော် တယောက် တနှစ် နှစ်နှစ် အတွင်းမှာပင် ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။

ကိုကိုသော်တယောက် တက္ကသိုလ်ရောက် တော့ ရီးစားတွေ ဘာတွေ ရတာ တောင်မှ တခါတလေ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အလုပ်ဖြစ်ကြတုန်း။ဒီနေ့လည်း ကျောင်းက ပြန်လာတော့ သူ့ရီးစားက ဟိုပေးမကိုင် ဒီပေးမထိ၊ ကောင်မလေးက သူ့ကိုထိန်းသိမ်း ကြပ်မတ်နေသည့် အပျိုကြီး အဒေါ်ကြီးတွေ ဆုံးမထားသည့်အတိုင်း၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ တို့ဘာတို့လုပ်လာတာနဲ့ ဒေါပွပြီး စကားများကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ မဝင်းဝင်းသန်း က သူတို့ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးလို့ ပြန်ဖို့ပြင်နေတာနဲ့ ကြုံသည်။

သူ့အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်ပေါ်တတောင် ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဆော်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့စော်လေးကို စိတ်နာနာဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို တအားဗျင်းလိုက်ရာ ဝင်ဝင်းသန်းလည်း တအားကောင်းသွားခဲ့ရလေသည်။သူဆောင့်လိုက်တိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ခါယမ်းသွားသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်နေရင်းမှ ကိုကိုသော်တယောက် အန်တီခိုင့် ဖင်ကြီးတွေ သွားမြင်ယောင်မိသည်။

သူ ဝင်းဝင်းသန်းကို လုပ်ရင်း နှင့်ရက်တွေလတွေ ရလာတော့ သူ့ရဲ့ အကြိုက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကို ပိုစိတ်ဝင်စားမိသည့် အဖြစ်ကို ရောက်သွားသလား မသိ။ အမြဲတမ်းလိုလို ပင် အရွယ်ရောက်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးနေပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမကြီးတွေက ပိန်ပိန်ညှောင်ညှောင် ကောင်မလေးတွေထက် သူ့ကို ပို စွဲဆောင်မှုရှိတာကို သူသတိထားမိလာသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အန်တီခိုင်ကို သူ့ မျက်စေ့ကျသွားရတော့သည်။ အန်တီခိုင် က မာမီ့ ညီမအရင်းဖြစ်သည်။

မာမီက လည်း သူ့အမေရင်းမဟုတ်တော့ အန်တီခိုင်က သူနဲ့ ဘာမှ ကို မတော်။ သို့ပေမဲ့ အန်တီခိုင်တို့က သူ့ကို တူအရင်းလိုပင်သဘောထားသည်။ အန်တီခိုင့်သမီးတွေ ဖြစ်တဲ့ နိုင်နိုင်တို့ ငယ်ငယ် တို့ က လည်းသူ့ ကိုမောင်နှမ တဝမ်းကွဲလို သဘောထားကြသည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက အတူတူ ကြီးလာကြသည်မို့ တကယ်လည်း မောင်နှမတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။

အန်တီခိုင်က မဝင်းဝင်းသန်းလို ဝတာမဟုတ်၊ တောင့်သည်လို့ပဲ ပြောရမည်။ တင်လုံးတွေက ဝိုင်းစက် နေ သည်။ ခါးက သိပ်မသေးသော်လည်း အောက်က ကားစွင့်သော တင်ကြီးကြောင့် ကျင်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင် တင်သားတွေက ထမိန်စကို ဆွဲမသလိုမို့ တလုံးချင်းရွေ့နေတာကို ထမိန်ပေါ်ကပင်မြင်နေရသည်။ မျက်နှာကလည်း ချောသည်၊ ယဉ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်လုံးကြီးကြီး၊ နူတ်ခမ်းထူထူ၊ ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်းကို တပတ်လျိုဆံထုံး အမြဲထုံးတတ်သည်။

ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်တတ်ထားတာတောင်မှ ဆက်ဆီဖြစ်နေသေးသည်ဟု ကိုကိုသော် ထင်မိသည်။ အနေ အထိုင်လည်း တည်ငြိမ်သည်။ ဘုရားတရား သာလုပ်သည်၊ မာမီ့လိုတောင် ပါတီတို့ ဘာတို့ သွားလေ့မရှိ။ သူ အန်တီခိုင့်ကို သတိထားမိပြီး စွဲလမ်းလာသည့်နောက်ပိုင်း၊ မဝင်းဝင်းသန်းကို နောက်က လုပ်တိုင်း အန်တီခိုင့်ကို လုပ်နေသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်မိလာသည်။ အန်တီခိုင်နှင့်လည်း မသိမသာ အချိန်ဖြုန်းတတ်လာခဲ့သည်။

သူနှာဗူးကျနေတာတော့ အန်တီခိုင်မရိပ်မိရအောင် အတော်လေး သတိထားကာ နေရသည်။ နည်းနည်းလေး ပူးပူးကပ်ကပ် နေခဲ့ရပြီသည်နှင့် ညဖက်ဆိုရင် သူ ဂွေလှိမ့်ပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။အန်တီခိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ရခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့်ကြုံရင်တော့၊ မဝင်းဝင်းသန်းတယောက် နာပြီသာမှတ်တော့။ အန်တီခိုင်အမှတ်ဖြင့် တအားကို ကျုံူးဆော်လေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တကယ်တမ်းလက်တွေ့က ဖြစ်နိုင်မည်မထင်လို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာလားတော့မသိ။ ဒါပေမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မမျှော်လင့်တာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတတ်တယ်မဟုတ်လား။

ဒီတခါ သင်္ကြန် ကျတော့ ကိုကိုသော် တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက်၊ ဂျစ်ကားတစီးဖြင့် ရေပက်ခံထွက်ကြသည်။ တယောက်သော သူငယ်ချင်း၏ကားမို့ အရက်ပုလင်းတွေ ပလပ်စတစ်ပုံး တခုထဲထည့်ယူလာခဲ့ကြသည်။ သောက်ရည်က သိပ်မပါလာ သဖြင့် ခနလေးဖြင့်သောက်ရည်ကုန်သွားတော့ ပါလာသည့် ရမ် တွေကို ဒီအတိုင်း သောက်ကြရသည်။ ရေပက်မဏ္ဍပ်ရောက်လို့ ထိုးပက်သော ရေတွေကို ပါးစပ်ဖွင့်ခံပြီး သောက်ကြရသည်။ နေကပူလိုက် တကိုယ်လုံးပူလာလိုက်၊ နောက်ရေပက်ခံရတော့ ရေတွေစိုရွဲလိုက်ဖြစ်နေကြသည်။

လမ်းမှာ လမ်းလျှောက်နေသော ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လောက် ကို လိုက်မလားဆိုတော့ လိုက်မည်ဆိုတာ နှင့်ခေါ်တင်လာခဲ့သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က စော်ပွေစီကို ထိန်းလိုက်တော့ ကိုကိုသော် တယောက်လက်မဲ့ ဖြစ်နေရသည်။ လမ်းပေါ်မှ ရေစိုထမိန်တွေနှင့် ကောင်မလေးတွေရော၊ ကားပေါ်ပါလာသည့်ကောင်မလေး တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ထောက်လှမ်းရေးကာနယ် လုပ်နေတာတွေရော မြင်နေရတော့ ကိုကိုသော့် ကောင်ကြီးမှာ တချိန်လုံးမာနေရသည်။

နည်းနည်းချမ်းသည်ထင်တာနှင့် အရက်ကို ပဲ နိမော့ချလိုက်၊ ရေပက်တာလေးခံလိုက်နှင့်၊ နေ့ခင်း ရေပက်နားချိန်ရောက်တော့ ကိုကိုသော် ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်လာသည်။ လူလည်းပင်ပန်းလာသည်။ နေ့လည်ပြန်ထွက်ဖို့အချိန်ချိန်းလိုက်ကြရင်း သူ့တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရင်း သူတို့ အခန်းရှိရာသို့တက်လာခဲ့သည်။ သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်မှ သူ့အိပ်တွေ လိုက်စမ်းတော့ အခန်းသော့ ရှာမတွေ့တော့၊ ဟိုက် ။ဒုက္ခပဲ ဟိုကောင့်ကားပေါ်များ ကျသွားပလားမသိ။

အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟိုကောင်တွေ ဆီ ပြန်သွားရှာ ရရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတုန်း အန်တီခိုင်တို့ အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်။

“ဟဲ့ သော်ကြီး.. ဘာလုပ်နေတာလည်း၊ ရေတွေလည်း စိုရွဲလို့”

“သော့ ပျောက်နေလို့ တီတီ “

“အော်ဖြစ်ရမယ် နင်ကတော့လေ၊ ရေစိုကြီးနဲ့ ဘယ်မှာပျောက်သွားတာလည်း”

“မသိဘူး တီတီ.. မင်းခန့် တို့ဂျစ်ကားပေါ် ကျခဲ့လားမသိဘူး”

“အိုလာလာ ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ငါတို့အခန်းထဲလာ မင့်လေးလေး အဝတ်အစားတွေ ခနလဲထားလိုက်”

ကိုကိုသော် ဘာမှ မပြောတော့ ။ အန်တီခိုင်သို့အခန်းသို့ ပါးစပ်ပိတ်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။

သူ့ဆီက အရက်နံ့ရသွားမှာ စိုးလို့ စကား သိပ်မပြောရဲ။လူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပုံမှန်လို့ထင်နေသည်။ တကယ်တော့ လူက ယိုင်တိုင်တိုင်၊ မှောက်ထိုးမလဲအောင်အားပြု လျှောက်နေရသည်။ အန်တီခိုင်တို့အိမ်က သူကျွမ်းနေပြီးသားမို့၊ ရေချိုးခန်းရှိရာကို တန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်နေတာမို့အခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ သေးပန်းလိုက်သည်။ အား၊ သေးကပူပြီးနွေးနေတာပဲ၊ သူ့တကိုယ်လုံးတောင်ကြက်သည်းထသွားရသည်။

သေးပေါက်ရတာ ဇိမ်ရှိလိုက်တာဟု တွေးနေမိသည်။ တမနက်လုံး စိတ်တွေထနေရတော့ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

“ဒေါက် ဒေါက် “

“.သော်ကြီး နင်တခါထဲ ရေချိုးလိုက်တော့၊ နင်တို့ကို ဘာရေတွေနဲ့ပက်ထားမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး ရော့ဒီမှာ ရေချိုးပြီးသုတ်ဖို့နဲ့ ဝတ်ဖို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ပုဆိုးတထည်ယူထားလိုက်၊”

ကိုကိုသော် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာလေးဟပြီး အန်တီခိုင်လှမ်းပေးသော ပုဆိုးနှင့် သဘက်ကို ယူလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိတန်းတခုပေါ်မှာ အသာလွှားတင်လိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျီ ဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

သူ့ကောင်ကြီးက တော်တော်မာနေပြီ။ ရေလောင်းချပြီး ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တော့ ပိုတောင်လာသည်။ မထိမကိုင်မှပဲ ရတော့မည်။ သင်္ကြန်တွင်း ဆိုတော့ မဝင်းဝင်းသန်းလည်း အိမ်လာမှာမဟုတ်။ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲကလိုသူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှာ ငေါထ နေတာ အန်တီခိုင် မြင်အောင် ထားလိုက်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ်ထင်သလဲ။ အဲဒီအတွေးကပင် ကိုကိုသော့် လီးကြီး မှာ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားမလောက်ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။

ရေခေါင်းလောင်းချိုးချလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ရေပြန်လောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်နဲ့ ခြောက်အောင်သုတ်တော့ သူ့ကောင်ကြီးက မာတုန်းရှိသေးသည်။ အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့။ အရက်နံ့ကလည်းရှိသေးတော့ မူးချင်ယောင်လည်းဆောင်လို့ရတာပဲ၊ တခုခု ဖြစ်ရင် မူးလို့ပါဆိုပြီး လွဲချရတာပေါ့။ တွေးရင်းနှင့်ပင် ကိုကိုသော် ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုံလာ၏။

လေးလေးဦးအောင်နိုင် ပလေကပ်ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကိုဝတ်ပြီးထွက်လာတဲ့ ကိုကိုသော်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ခိုင်ခိုင်က၊

“အမလေး သော်ကြီး ထွားလာလိုက်တာ နင့်လေးလေး အင်္ကျီ နဲ့ တောင် ကျပ်နေပြီ”“

“ ဝတ်လို့ရပါသေးတယ် တီတီရဲ့”

“ဟဲ့ နင့်မျက်နှာကြီးလည်းနီလို့ပါလား နေလို့ကောင်းရဲ့လား”

“ခေါင်းတော့နည်းနည်းကိုက်နေတယ် တီတီ”

“ပြစမ်း ဟဲ့ကိုယ်တွေလည်းပူနေတယ်ဟဲ့..နင် ရေစိုလိုက် နေပူလိုက်နဲ့အပူရှတ်ပြီထင်တယ်..နေအုန်းငါဆေးသွားရှာအုန်းမယ်”

တကယ်တော့ တမနက်လုံး နေပူထဲ နေ အရက်သောက် ရေပက်ခံထားခဲ့ပြီး အခုရေအေးအေးနဲ့ချိုးချလိုက်ပြီးကာစမို့ အပူငွေ့တွေ တရှိန်ရှိန်တက်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။

အန်တီခိုင်ရဲ့ လက်ဖဝါး နုနုလေးတွေ သူ့နဖူးပေါ်လာစမ်းတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ လှုပ်သွားသည်။ ကိုကိုသော်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ ထားလိုက်သည်။လာလာ ငါတို့ အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်ခနလှဲနေလိုက် တီတီ ရေနွေးလည်းသွားလုပ်လိုက်မယ်လေးလေးဦးအောင်နိုင်နှင့်တီတီခိုင်တို့မွေ့ယာကြီးက အိစက်နေသည်။ ကိုကိုသော်ကျောချလိုက်ရင်း အားကနဲ အကြောတွေအခြင်တွေ ဆန့်လိုက်သည်။ ဟား ဇိမ်ကျလိုက်တာ၊ ဟုလည်းတွေးလိုက်မိသည်။

“ ရော့ ဒီရေနွေးလေးသောက်ထားလိုက်အုန်း အိမ်က ပါရာစီတမော့လည်း ဘယ်နား ထားမိလဲမသိပါဘူး သော်ကြီးခနလေးစောင့် ငါလမ်းထိပ်ကုလားဆိုင်က တထုပ်လောက်အရေးပေါ်ပြေးဆွဲလိုက်အုန်းမယ်အာနေပါစေ တီတီ ကျနော် ခနနေသက်သာသွားမှာပါအိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန့်မချထားနဲ့ ခနလေးပဲ”

တီတီခိုင်ထွက်သွားတော့ ကိုကိုသော် ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကိုယ် ခပ်ဖွဖွလေး ပုဆိုးပေါ်ကပင်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ အမဝင်းဝင်းသန်းကို ပင့်လာလို့ရရင်ကောင်းမှာပဲလို့လည်းတွေးနေမိသည်။

သော့ပျောက်သွားတယ် ဆိုပြီး အမဝင်းဝင်းသန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး အိမ်မှာတီးလိုက်ရရင်ကောင်းမယ်ဟုတွေးနေသည်။ တဆက်တည်းပင်၊ အခုလို တီတီခိုင်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ နေရသည့်အခွင့်အရေးကလည်း ကောင်းနေတာ ခနလောက်သည်းညည်းခံလိုက်အုန်းမယ်လေ။ ဟုတွေးရင်းမှိန်းနေလိုက်သည်။

လမ်းထဲကခလေးတွေ တော်တော်ဆိုးတယ်ကွာ ဥပုဂ်စောင့်နေပါတယ် ညာပြောလို့လည်းမရဘူး အဟစ်၊ ဝိုင်းပက်လိုက်ကြတာ၊ ကဲ ဆေးရလာပြီ အဲဒီဆေးလေး နှစ်လုံးလောက်သောက်လိုက် သော်ကြီး”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေတွေစိုရွဲနေတဲ့ ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေကြောင့် ကိုကိုသော်ခမှာ တုန်ခါပြီး တကယ်အဖျားတက်ချင်သလိုဖြစ်သွား၏။

“ အော် ကြည့် နင် ချမ်းနေပြီ မဟုတ်လား၊ နေအုန်း ရေနွေးလည်းကုန်သွားပြီ၊ တီတီ သွားထပ်ထည့်လိုက်အုန်းမယ် ဆေးသောက်လို့ရအောင်”

သူ့ရေနွေးခွက်ကို ယူပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေစိုထမိန်ကပ်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေ က တလုံးတက်တလုံးဆင်းနဲ့ ခုန်ခုန်ပြီး လှုပ်ယမ်းသွားတာကို အနောက်က ကြည့်ရင်း ကိုကိုသော်တယောက် တံတွေးတွေ မျိုချနေမိပါတော့တယ်။

ရော့ရော့ ရေနွေးလေးနဲ့သောက်လိုက်”အခန်းထဲ ရေနွေးခွက်လေးနှင့် ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုကိုသော် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မပြူးးပဲ ခံနိုင်မည်လား၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲလျှားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး တထည်ကို ကောက်ဝတ်ပြီး ရင်လျှားလိုက်ပြီးမှ မီးဖိုချောင်မှ ရေနွေးခွက် ကလေးသွားယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထထိုင်နေသော ကိုကိုသော် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာ။ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ အ သား ရောင် ပုခုံးကြိုးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကို နည်းနည်းမြင်နေရပြီး အဲဒီအပေါ်မှ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားတော့ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပုခုံးသား ရင်ညွှန့်နှင့် မို့မေါက်ထနေသော ရင်နှစ်မွှာအပေါ်သားလေးတွေ။

ကိုကိုသော်၏ မျက်လုံးပြူးကြီးကြောင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ သူအပေါ်က သဘက်ကလေး ခြုံလာလိုက်ရင်ကောင်းသားဟု လည်းတွေးလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ သဘောကျသလို၊ ပီတိဖြစ်မိသလို လေးလည်းဖြစ်သွားသည်။ အဲလိုမျိုုး ယောက်ျား တွေရဲ့ သူ့ကို မက်မက်မောမော ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးတွေ မခံစားရတာ ကြာပြီကော။ သူ့ကိုယ်သူတောင် စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးလို့ပင် မတွေးမိတော့။ ကိုအောင်နိုင် ပင် သူ့ကို နမ်းတာပြုတာ မရှိတာတောင် ကြာခဲ့ပြီပဲ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်ထဲက ရေနွေးခွက်လေးကို ယူပြီး သူအသင့်ပြင်ထားသော ဆေးလေးနှစ်လုံုးပါးစပ်ထဲ ပြစ်ထည့်ရင်းသောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေခွက်ကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်လှန်းတင်ရင်း မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လိုက်မိသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ အကြည့်ရိုင်းသွားတာကို သူသိလိုက်သည်။ တီတီခိုင့် မျက်နှာတချက်ရဲသွားပြီး အမူအယာပြောင်းသွားတာကိုလည်း သူသတိထားလိုက်မိသည် မဟုတ်လား။ မျက်နှာကိုလည်း အသာရှုံ့မဲ့ပြလိုက်သည်။

“ဟင်.. သော်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ခေါင်းအရမ်းထိုးတာလား”

စိုးရိမ်တကြီးနှင့် အနားတိုးလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ အနံ့အသက်၊ သူ့နဖူးကို လာကိုင်သော လက်ဖဝါးနုနုတို့က ကိုကိုသော်၏ စိတ်ရိုင်းမီးစကို လေမှုတ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တီတီခိုင်၏ ဖေါင်းကြွနေသော ရင်နှစ်မွှာက သူ့မျက်နှာနှင့် ခြောက်လက်မလောက်မှာ။ ကိုကိုသော့်လက်တွေက တီတီခိုင်၏ ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာကို တီတီခိုင့် ရင်နှစ်မွှာမှာထိုးအပ်လိုက်မိလေတော့သည်။

"အို”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှန်းမသိလိုက်ပဲ ကြောင်သွားသည့် ခနမှာ သူ့ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပြီး ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာပြင်ကြီးမှာ သူ၏ ရွှေရင်အစုံပေါ်မှာ ပွတ်သပ်စုပ်နမ်းနေပြီ။ သူအနောက်ဘက်သို့ ပြန်မဆုတ်နိုင်အောင်လည်း ကိုကိုသော့် ခြေနှစ်ဘက်က သူ့ပေါင်ရင်းအနောက်မှာ ခွပြီး ချိတ်ထားလို့။သူ့ဘရာဇီယာမှာ ခပ်ပျော့ပျော့ အသားနှင့် သိုင်းကြိုးများမှာလည်း ခပ်လျှော့လျှော့ဖြစ်လေရာ ကိုကိုသော်က မတင်လိုက်လို့ သိမ့်သိမ့်တုံ ရမ်းခါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာနှင့် တိုက်ရိုက်ပွတ်တိုက်မိနေလေတော့သည်။

ဘာမှန်းမသိ ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စိတ်ထဲ ဘာတွေးရမှန်းမသိ အမှောင်ပိတ်သွားသော်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာအသွေးအသားများကတော့ ချက်ခြင်းတုန့်ပြန်သည်မို့လားမသိ၊နိူ့သီးခေါင်းနှစ်လုံးမှာ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလေတော့သည်။ ကိုကိုသော်က လည်း အတွေ့အကြုံရှိနေသူမို့သူ့ပါးကို လာထောက်နေသော နို့သီးခေါင်းမာမာ ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် တန်းငုံ့ကာ စို့ထည့်လိုက်တော့သည်။

"အား..နင်..နင်…”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်း ထူပူတက်လာပြီး ဒူးများညွတ်ခွေသလိုဖြစ်သွားရာ၊ သူ့ကိုယ်လုံးကို ခြေထောက်နှင့်ရော လက်ဖြင့်ပါ တွယ်ဖက်ထားသော ကိုကိုသော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ ထိုးကျလာခဲ့ရတော့သည်။ ကိုကိုသော်က သူ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်နောက်ဆုတ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူ့ကိုယ်အောက်မှာပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်များက ကိုကိုသော့်ခေါင်းကို အတင်းကြိုးစားတွန်းထိုးနေပါသေးသည်။

"လွှတ် လွှတ်..နင်..နင်..ရူးနေလား သော်ကြီး…"

ကိုကိုသော်က စကားပြန်မပြောနိုင် အချိန်မရှိဆိုတာကိုသူသိသည်။ ထောင်ကျမဲ့ အတူတူ လုပ်ချင်နေသည့်ဆန္ဒကိုအရင်လုပ်သွားလိုက်မည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်တူသည်။ရင်ဘတ်နို့နှစ်လုံးပေါ်လှန်ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလွဲလျှင်သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာဘာအဝတ်အစားမှ မရှိသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ယက်ကန်ကာ ရုန်းဖယ်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်းကိုကိုသော်၏ ကိုယ်လုံးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာရောက်နေပြီ။

နောက် ရုန်းရင်းကန်ရင်းပြေသွားသော ပုဆိုးကြောင့် လွတ်လပ်နေသော ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပေါင်းတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေရာက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ ပွတ်ထိုးမိသွားသည်။

“ အား..ရှီးးးးးးးးးးးးးးး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ အဲဒီနေရာကို သူ့လက်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ မထိခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီကော။ ဆယ်စုနှစ်တခုတောင် ရှိပြီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရှက်အကြောက်ကြီး ပြီး သူ့လင်ယောက်ျား အထင်အမြင်သေးမှာစိုးလို့၊ ညဘက် အိပ်ယာထဲမှာ ယောက်ျားစမှသာ အလုပ်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။

သူကတော့ ဘယ်တော့မှ မစ။ စိတ်တအားလာနေပေမဲ့ ယောက်ျားက တရူးရူးဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေလျှင် ပေါင်နှစ်လုံးကိုသာ လိမ်ကျစ်ပြီး ကိစ္စတုန်းခဲ့ရသည်။ နောက်တော့ လည်းအကျင့်လို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ထိုအလုပ်များမှာ ယောက်ျားရဲ့ အလုပ်သာ။သူလုပ်ရင်၊ အလိုက်သင့်၊ မလုပ်ခဲ့လျှင်ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားအိပ်ဒါပဲ။ အဲလိုနှင့်သမီးနှစ်ယောက်သာကြီးလာခဲ့ရသည်။ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ယောက်ျား အလိုလိုက်ဖို့ဟာဟု မှတ်ထားခဲ့သူမဟုတ်လား။ ခုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို မာမာ အချောင်းကြီးဖြင့် ဖိပွတ်ဆွဲတာ ခံလိုက်ရတော့၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံးလှုပ်ခပ်တုန်ခါသွားပြီး အကြောဆွဲသလိုပင် ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်မိသည်။

မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ အတွေ့အကြုံရှိထားခဲ့သော ကိုကိုသော် ၏မြွေကြီးကဟာကွက် ကို ချက် ချင်းသိလိုက်သည်။ ဟလာသော အကွဲကြောင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီး ထိုးတည့်ကာ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။

“..အိ..ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်…ရှီးးးးး..”

သူ့ရဲ့ အထိမခံ နိူင်အောင်စန်းစန်းတင့်ဖြစ်လှသည့် နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကို တလှည့်စီအစုပ်ခံနေရကထဲက အကြောချင်းဆက်နေသလားမသိသော စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တို့က စိုတိုတိုလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်မို့ တော်တော့သည်။

ကိုကိုသော်၏ လိင်တန်ကြီးက ကိုအောင်နိုင်ထက်လုံးပတ်ပိုတုတ်သည့်အပြင်၊ ဘယ်ပစ္စည်းမှ မဝင်ဖြစ်တာကြာလို့ ပြန်ကျဉ်းနေသော စောက်ခေါင်းလေးက နု့နယ်စေးကျပ်နေတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တော်တော်လေး နစ်နေအောင်ခံလိုက်ရသည်။ ကိုကိုသော်ကလည်း အခုမှ မိန်းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ်တော့ စိတ်ရှည်သည်။ တချက်ထဲနှင့် ဆောင့်မသွင်းချ ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်၊ခနငြိမ်လိုက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းလေး အားသုံးကာ ဆောင့်လိုက်၊ နားလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲက ယားနေတာလေးတွေ အရသာ ကောင်းကောင်းရနေပြီး သူ့လက်တွေက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုသော့်ကို ဖက်တွယ်ထားမိတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုကိုသော်က ဆီးခုံနှစ်ခု တဖန်းဖန်းအသံမြည်သည်အထိ၊ အားရပါးရဆောင့်နေပြီ။

လီးနှင့်မတွေ့ရသည်မှာ ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သောဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် တအားတောင်နေသော ကိုကိုသော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာသိပ်အကြာကြီး မခံလိုက်ကြ၊ နှစ်ယောက်စလုံးတယောက်ကို တယောက်တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြရသည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်ချောင်းကြီးမှပန်းထွက်လာသည့် လရည် တွေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံစားနေရလေတော့သည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>

ချစ်ရည်သွန်းပြီ (စ/ဆုံး)

 ချစ်ရည်သွန်းပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အာသာပြေ (မန်း)

ခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ 

တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ ကားဂိုဒေါင်လေးတစ်ခုရှိလေသည်။ တဖန်တိုက်လေး၏ နောက်ဖက်ခြံဝန်း၏ ဒေါင့်လောက်တွင် ဂိုဒေါင်လိုလို သစ်သားအိမ်လေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်တော့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အပင်ကြီးများ၊ အရိပ်ရ အပင်ကြီးများအပြင် အိမ်ရှေ့ဖက်တွင်တော့ ပန်းအလှများ စိုက်ပျိုးလျက် ခုံတန်းလျား လေးများနှင့်အတူ ပန်းခြံလေးသဖွယ် ပြုလုပ်ထားလေသည်။

အချိန်က ည(၁၀)နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းခြံလေးထဲတွင် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို ဖွာ၍ တစုံတရာကို စဉ်းစားတွေးတော၍နေသည်။ ထိုသူကတော့ ဤခြံဝန်းနှင့် တိုက်တို့၏ ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး ဦးကျင်မောင်၏ လူယုံတပည့်ရင်းလည်းဖြစ် သူဌေးကြီးနှင့် သူဌေးကြီးကတော် သန္တာလတ်တို့၏ ဒရိုက်ဘာလည်းဖြစ်သည့် အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်ဆိုသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။

ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် စီးကရက်ဖွာ ရင်း မမလေး(သန္တာလတ်)၏ အကြောင်းကို စဉ်းစား၍နေသည်။သန္တာလတ်မှာ အသက်(၃၀)ပင်မပြည့်တတ်သေးသော်လည်း အသက်(၆၀)အရွယ် ဦးကျင်မောင်ကို လက်ထပ်ခဲ့ သည်။ သန္တာလတ်မှာ အပြစ်ပြောစရာမရှိလောက်အောင် ချောမောလှပသူလေးဖြစ်သည်။ 

ယခု သဌေးကြီးဦးကျင်မောင် ခရီး ထွက်သွားခိုက်တွင် သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်ကို ရေလာမြောင်းပေးတွေ လုပ်နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို ပင် ညွှန့်မောင်မြင်ဖူးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမအား ညွှန့်မောင် ရှောင်ခဲ့ပါသည်။ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မကျူးလွန်ခဲ့ပါ။ ဒါကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခြားထားသော တံတိုင်းက ထူထဲကြီးမားလှသည်။ ညွှန့်မောင် အသက် (၂၀)ပတ်ဝန်း ကျင်အရွယ်ထဲက ဦးကျင်မောင်ထံ ရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

သန္တာလတ်မှာ ဆန္ဒတွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြည့်ဝနိုင်ပါတော့မ လဲဟု တွေးရင်း ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့လက်ထဲမှ အစီခံနားရောက်နေပြီဖြစ်သော စီးကရက် ကို လက်ညှိုးဖြင့် တောက်ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ည(၁၁)နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။ ထိုင်နေရာမှ ညွှန့်မောင် မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်ရန် အိမ်ဘေးဖက်မှ ပတ်၍ နောက်ဖေးဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

သူစပြီးအိမ်ထဲကထွက်လာကတည်းကမီးဖိုချောင်ဘေးတံခါးကထွက်လာခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ယခုလည်း သူပြန်စေ့ထားခဲ့သော မီးဖိုချောင်တံခါးမှပင် ပြန်၍ ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ တံခါးရှေ့သို့အရောက် စေ့ထား သောတံခါးကို တွန်းဖွင့်မည်အလုပ် ညွှန့်မောင်၏ အကြည့်က အိမ်ဘေးဖက်သို့ ရောက်၍သွားသည်။ ဟာ…ဘာလဲ မသိဘူး….ကားဂိုဒေါင်နှင့်တိုက်နံဘေးကြားသန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် မာလီကုလား အီစွတ်မှာ နံရံကိုကပ် ၍ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်သည်ကို ညွှန့်မောင် တွေ့လိုက်ရသည်။ 

ညွှန့်မောင်တံခါးရှေ့မှခွာ၍ နောက်သို့ဆုတ်ကာ အနီးရှိ ပန်းရုံ အကွယ်မှနေ၍ ကြည့်နေလိုက်သည်။ အီစွတ်က ငုတ်တုတ်လဲထိုင်ချပြီးရောသူ့လက်တစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့မြှောက်၍ သူ၏ ခေါင်းပေါ်သို့ရောက်နေသော ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် သုံးလေးချက်မျှ ခေါက်လိုက်သည်။ အခန်းထဲ တွင် မီးချောင်းဖွင့်ထားသည်။ ထိုပြတင်းပေါက်မှာ သူဌေးကြီးဦးကျင်မောင်နှင့် သန္တာလတ်တို့ အိပ်သည့် ကုတင်ကြီး၏ ခေါင်း ရင်းဘေးဖက်တွင် ရှိလေသည်။

အီစွတ်က မှန်တံခါးကို ခေါက်လိုက်သော်လည်း ဘာမှ ထူးခြားလာမှုကို မတွေ့ရပေ။ ခဏမျှ ကြာတော့ အီစွတ်က မှန်တံခါးကို လက်တစ်ဖက်မြှောက်၍ ခေါက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လေးငါးချက်လောက် ခေါက် လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တအောင့်မျှကြာတော့ မှန်ပြတင်းပေါက်အတွင်းဖက်မှ ကာထားသော လိုက်ကာစလေး ဘေးသို့ ရွှေ့သွားပြီး သန္တာလတ်၏ မျက်နှာ မှန်တံခါးအတွင်းမှ ပေါ်လာသည်။ 

သန္တာလတ်က ပြတင်းပေါက်ရှေ့အောက်ဖက် သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ အီစွတ်ကိုတွေ့လျှင် ခဏနေရန် လက်ကာပြပြီး မှန်ပြတင်းတံခါးအတွင်းမှ သန္တာလတ် မျက်နှာက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ခဏအကြာ ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးက ပွင့်၍သွားသည်။ သန္တာလတ်က တံခါးရွက်များကို ဖောက် ချိတ်များ ချိတ်၍ အသေအချာဖွင့်လိုက်သည်။ အီစွတ် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။သန္တာလတ်၏ လက်တစ်ဖက် အပြင်သို့ထွက်လာပြီးငါးရာတန်တစ်ရွက်လှမ်းပေးလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အီစွတ်က ငါးရာတန်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သန္တာလတ်ကို ဆလံပေးလိုက် သည်။ 

သန္တာလတ်က အီစွတ်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ပျောက်ကွယ်၍ သွားသည်။ ထိုအခါတွင် အီစွတ်က သူ၏ နောက်နားရှိ ကားဂိုဒေါင်ဘေးသို့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြင့် လျှောက်လာပြီး ခွေးခြေအရွယ် သစ်သားခုံတစ်လုံးကို ယူလာသည်။ 

ပြီးတော့ ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီး ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် သစ်သားခုံကို ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော အီစွတ်၏ ကိုယ်လုံးကြီးက မဲ မှောင်၍နေသည်။ အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ တစ်ကိုယ်လုံး ခိုင်မာတောင့် တင်း ကာ ကြွက်သားတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဖုအ ထစ်တွေ ကြွ၍နေသည်။

ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော သူ၏လီးတန်ကြီးက တောင်မတ်၍ နေသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည် နှင့် အီစွတ်က သစ်သားခုံလေးပေါ်တက်၍ ရပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ပြတင်းပေါက်နှင့် သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ အံကိုက်ဖြစ်၍နေ သည်။ အီစွတ်က ပြတင်းပေါက်ဖက်သို့ လှည့်ကာ တစောင်မကျတကျလေး ရပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက ပြတင်း ပေါက်ဝမှနေ၍ အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်ရင်း သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက ပို၍ တင်းပြောင်တောင်မတ်လာသည်။ 

ညွှန့်မောင် သေသေချာချာကြည့်မိသည်။ အီစွတ် သူ့လီးကို ဆီတစ်မျိုးမျိုး သုတ်လိမ်းလာမှန်း သိသာလှသည်။ လီး ကြီးမှာ မဲနက်၍ အခန်းတွင်းမှ မီးချောင်းအလင်းရောင်နှင့် ပြောင်လက်၍နေသည်။ အီစွတ်မျက်လုံးတွေက အခန်းတွင်းသို့ တ စိုက်မတ်မတ်ကြည့်၍နေသည်။အိပ်ခန်းတွင်းတွင်ရှိသည့် သန္တာလတ်ကို ညွှန့်မောင် မမြင်ရချေ။ 

သန္တာလတ် ဘယ်လိုရှိသည် ကို သူသိချင်လာသည်။ ပြတင်းပေါက်ရှေ့သို့ မသွားဘဲ အခန်းထဲသို့ မြင်နိုင်မည့်နည်းလမ်းကို သူစဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သူ ရောက်နေရာ အရှေ့ဖက်နားရှိ ရေစင်ပေါ်သို့ တက်သည့်လှေကားအတိုင်း ညွှန့်မောင် တက်လာခဲ့သည်။ ရေစင်ပေါ်ထိ မ တက်တော့ဘဲ လှေကားတဝက်လောက်တွင် ညွှန့်မောင် ရပ်လိုက်သည်။ မြင်ရပါပြီ။ 

အိပ်ခန်းထဲမှ သန္တာလတ်ကို မြင်လိုက်ရ ပါပြီ။ သန္တာလတ်က ခြေရင်းဖက်ရှိ ကုတင်တိုင်တစ်ခုကို ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအလျားလိုက် ကပ်ထောင်၍ ကိုယ်ကို ခပ်လျှော လျှောလေးမှီကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် အီစွတ်ဖက်သို့လှည့်၍ ထိုင်နေသည်။သန္တာလတ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမရှိဘဲ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ရင် စေ့အင်္ကျီလေး၏ ရင်ဘတ်ရှိ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ထားကာ နို့အုံနှစ်လုံးက အထင်းသားပေါ်ထွက်၍နေသည်။

ခပ် လျှောလျှောမှီ၍ ထိုင်ရင်း ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထားပြီး သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တွင်ရှိ၍နေသည်။ ပြီးတော့ သူမလက်က တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသဖြင့် ညွှန့်မောင် သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ညွှန့်မောင် သိ လိုက်ပါပြီ။ 

သန္တာလတ်၏ ပေါင်ကြားထဲမှ လက်ကကိုင်ထားတာက ရာဘာလီးအတုဖြစ်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။သူမ၏ မျက်လုံးတွေက အီစွတ်ကို စိုက်၍ကြည့်နေသည်။ အထူးသဖြင့် အီ စွတ်၏ တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့်လီးကြီးကိုဖြစ်သည်။စောက်ပတ်ထဲသို့ ရာဘာလီးအတုကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေရင်း ကျန်သော သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဟင်းလင်းပေါ်နေသော သူမ၏ နို့အုံနှစ် လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဆုတ်ချေ၍ပေးနေသည်။ 

နို့သီးလေးတွေကိုလည်း သူမဘာသာ လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ညှပ် ပြီး ပွတ်လှည့်ပေးသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးတွင် ချွေးစေးလေးတွေ ပျံ၍နေသည်။ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ အိုလျက် ငိုချင်သလို မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေပုံမှာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို သေသေချာ ချာကြည့်လိုက်ရသည်နှင့် ညွှန့်မောင်၏ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရလေ သည်။

အီစွတ်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်လျက်က တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးမဲမဲကြီးကို တငေါက်ငေါက်ဖြစ်အောင် လုပ်ပြလိုက် လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်၍ လီးကို အရင်းထိ ဖြဲပြလိုက်ဖြင့် လုပ်ပြသည်။ 

ထိုအခါမျိုး တွင် သန္တာလတ်မှာ နောက်သို့မှီထားသောသူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ရှေ့သို့ ဟပ်ကနဲ ကြွလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဟလျက် မျက် တောင်မခတ် လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်ကာ လက်တစ်ဖြင့် ကိုင်ထားသော ရာဘာလီးကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးပစ်လိုက် လေသည်။

လက်တစ်ဖက်နှင့်နို့တွေကိုနယ်ရင်း ရာဘာလီးတုကို ကိုင်ထားသော လက်က ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်လုံးတွေက တချက်တချက် စင်းစင်းကျသွားသည်။လီးကို အရင်းထိဖြဲထားသော အီစွတ်က လည်း သူ့လက်ကို မလွှတ်တော့ဘဲ လီးကြီးကို ဖြဲမြဲတိုင်း ဖြဲပြထားသည်။ 

သန္တာလတ်အားမလိုအားမရဖြင့်နောက်သို့မှီထားသည့်ကိုယ်လုံးလေးမှာကြွ၍လာပြီး ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ရာဘာလီး တုဖြင့် အားရပါးရကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မကြာမီမှာပင် သန္တာလတ်မှာ ခါးလေးဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ စေ့လိုက်ခွာလိုက်ဖြစ်သွားရလေသည်။ ညွှန့်မောင် ရေစင်လှေကားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းလာ သည်။ ပြီးတော့ စောစောက သူကြည့်နေခဲ့သော ပန်းရုံလေးထဲဝင်ကာ ဆက်၍ ကြည့်နေသည်။

အီစွတ်က သစ်သားခုံပေါ်မှ အောက်သို့ဆင်း၍ ရပ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ် ပြတင်းပေါက်ဝသို့ ရောက်၍လာသည်။ အပြင်မှရပ်နေသော အီစွတ်၏ကိုယ်လုံးကို သန္တာလတ်က လှမ်း၍ဖက်လိုက်သကဲ့သို့ အီစွတ်ကလည်းသန္တာလတ်ကို ဖက်သည်။ ဖက်တာမှ အတင်းကို ကြုံး၍ ဖက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ မျက်လုံးလေးတွေကို မှိတ်၍ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျုံ့၍နေရသည်။ 

ခဏတာ အားရပါးရဖက်ထားပြီး တော့မှ လူချင်းခွာလိုက်ကာ အီစွတ်က သူ၏အဝတ်အစားများနှင့် သစ်သားခုံလေးကို ကိုင်၍ထွက်ခွာသွားသလို သန္တာလတ် ကလည်း အီစွတ်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးတွေကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အတွင်းမှလိုက်ကာလေးကို ဆွဲ၍ကာလိုက်လေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စပြီးသွားကြပြီ။ 

မပြီးသေးသည်မှာ ညွှန့်မောင် ဖြစ်သည်။ ပုဆိုးအတွင်းမှ မတ်၍တောင်နေသော လီးကြီးက ပြန်၍ကျမသွားသည့်အပြင် တဆတ်ဆတ်ဖြင့် ခုန်၍နေသေးသည်။ ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချရင်း စေ့ထားသော မီးဖိုချောင်တံခါးကို ဖွင့်၍ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လျှောက်လာရင်း အကြံတစ်ခုရသွားကာ ရွှေမိ၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက် ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသံအုပ်၍ခေါက်လိုက်သည်။ အနည်းငယ်မျှ ကြာသွားတော့မှ အခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်။

"ဟင်….အကို…လာ…ဝင်…"

ညွှန့်မောင် အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ ရွှေမိက တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။

"ဘာလဲ….လုပ်မလို့လား."

ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆွဲလှုပ်၍ မျက်နှာလေးမော့၍ ရယ်ကြဲကြဲလေး မေးသည်။ ညွှန့်မောင် ပါးစပ်နှင့် မဖြေပါ။ ရွှေမိကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းသည်။ ထိုအခါ ရွှေမိ၏ ချက်အောက်သို့ လာ၍ ထောက်သော ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ရွှေမိ၏ အမေးကို အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ 

"အကို…နေအုံး.."

ရွှေမိက အတန်ငယ်ရုန်းဖယ်လိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

"ဘာလဲ ရွှေမိ…"

"အကို့ကိုတော့ အားနာပါတယ်….ကျမ ထဘီ (ရာသီ) တွေ လာနေတယ်….လုပ်လို့မရဘူး.."

"ဟင်….ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…."

ညွှန့်မောင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ပြောသည်။

"စိတ်မပူပါနဲ့ အကို….အကို ကျေနပ်အောင်တော့ ကျမတတ်နိုင်ပါတယ်."

ပြောပြီးသည်နှင့် ရွှေမိက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ နို့အုံကြီး နှစ်လုံး ဖွေးကနဲပေါ်လာသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က လှမ်း၍ကိုင်သည်။ ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ 

"လာ အကို…"

ပြောလည်းပြော ရွှေမိက အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ ထိုအခါ ညွှန့်မောင်က ကုတင်ပေါ်လှမ်း တက်လိုက်ပြီး ရွှေမိ၏ ဘေးတွင် ဒူးထောက်၍ ငုံ့ကာ ရွှေမိ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး အားရပါးရ စို့လေတော့ သည်။ ရွှေမိ၏ လက်တစ်ဖက်က ညွှန့်မောင်၏ ဗိုက်အောက်သို့ရောက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်လေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ် ကာ ဂွင်းတိုက်၍ပေးသည်။

နို့နှစ်လုံးကို စို့နေရာမှ ညွှန့်မောင်က တစ်ချက် တစ်ချက် ရွှေမိ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ လှမ်း၍ နမ်းလိုက်သေး သည်။ ရွှေမိကလည်း လီးတန်ကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးထဲသို့ ဂွေးအုကြီးကို ထည့်ပြီး ပွတ်ပေး သည်။ ဖွဖွလေး ဆုတ်ပေးသည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံတွေ တရှုးရှုးဖြစ်၍လာသည်။ 

"အကို ပက်လက်လှဲလိုက်…."

ညွှန့်မောင်က အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှဲချလိုက်တော့ ရွှေမိက ဘေးမှနေ၍ ငုံ့ကာ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းနိုင်သလောက် သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့်လီးချောင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာစုပ်ပေးသည်။

"အား.အားအီး….အူး…"

ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ရွှေမိက လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေရုံမျှမက ပါးစပ်တွင်းတွင် သူမ ၏လျှာ လေးဖြင့်လည်း လီးဒစ်ကြီးကို လှည့်ပတ်၍ ယက်နေသေးသည်။ ယောက်ျားရင့်မကြီးဖြစ်လျက် ညွှန့်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး တ ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။

"အီး…အား…အူး…အိုး…အား….အား…."

ညွှန့်မောင် ဖင်ကြီးကြွတက်လာသည်။ ရွှေမိကသူမ၏ပါးစပ်ထဲမှလီးကြီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသောလီးကြီးကိုလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကာခပ်သွက်သွက်ကြီးဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်။

"အိုး…အိုး…အား….အင်း.."

တခဏအတွင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ သုတ်ရည်များမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်း၍ထွက်လာခိုက် လက်မှလီးကို ဆက်၍ ခပ်သွက်သွက်ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ရွှေမိမှာ ဘေးမှနေ၍ ညွှန့်မောင်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရနမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။ အိပ်ယာထ ရေချိုးသော အလေ့အကျင့်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်မှာ ရေချိုးခန်းရှိသော မီးဖိုချောင်ဖက်သို့ ဝင်၍အလာ ထူး ထူးဆန်းဆန်းမြင်ကွင်းတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ အဝင်မှာပင် ညွှန့်မောင် ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။

သူ ကြည့်နေသော အရာကတော့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူပွပွလေးကိုဝတ်ကာ အောက်ကထဘီအနက်ရောင်လေးကို တိုတိုလေး ဝတ်ပြီး နောက်တွင်စုစည်းထားသော ဆံပင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍ ခေါက်တင်ပြီး ဆံညှပ်နှင့်ညှပ်ထားကာ သူ့ကိုကျောပေး ၍ ချက်ပြုတ်နေသော သန္တာလတ် ပင်ဖြစ်လေသည်။ 

မီးဖိုချောင်ထဲတွင် တစ်ခါဘူးမျှ သန္တာလတ် ချက်ပြုတ်နေသည်ကို မတွေ့ဖူးသည့်အပြင် ထဘီတိုတိုလေးနှင့် နောက်ကျောမှမြင်နေရသော သန္တာလတ်၏ အလှကလည်း ကျော့ရှင်းသပ်ရပ်၍ နေသည်။ ထဘီတိုတိုလေးဝတ်ထားသဖြင့် ခြေသလုံးသားလေးက ဝင်းနေသလို ဆံပင်ကိုအပေါ်သို့ လှန်၍ညှပ်ထားသဖြင့် ဂုတ်ပိုးသားလေးကလည်း ဝင်း၍နေသည်။ တဖန် ထဘီတိုတိုလေးကို တင်းတင်းလေးဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် သူမ၏ ဝိုင်းစက်မို့ ဖောင်းနေသော တင်သားတွေက တစ်ရစ်ပေါ်လွင်၍နေသည်။

"ဟေ့…ဘာကြည့်နေတာလဲ….လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာဘဲ…ဟင်း…ဟင်း…အကို ညွှန့်မောင်ကြီးနော်….အခုတ လော တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်…."

သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ သူရှိနေတာကို သိနေသည်။ မိန်းမတွေ အာရုံခံစားမှုက ယောက်ျားတွေထက် ပို၍ထက်သည် ဆိုသည်မှာ မှန်နေသည်။ ဒါ့အပြင် အခုတလောတမျိုးဖြစ်နေတာက သန္တာလတ်ဖြစ်သည်။ ဒါကို ညွှန့်မောင်ကပဲ တမျိုးဖြစ်နေ ပြန်သတဲ့။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ မိန်းမတွေဟု ညွှန့်မောင် တွေးလိုက်သည်။ ဗြုံးကနဲတော့ ညွှန့်မောင် ရှက်သွားပြီး မျက်နှာရဲသွားသည်။ ပြီးတော့မှ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး သန္တာလတ်အနီးသို့ လျှောက်၍လာကာ သူမ၏ နောက်နားတွင် ရပ်လိုက်သည်။ 

"မမလေး ထမင်းဟင်းချက်တာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးလို့ပါ…နောက်ပြီး…ရွှေမိ ဒီမနက် ရွာပြန်သွားတယ်လေ…"

"ကဲ ဆက်ပြောပါအုံး….နောက်ပြီး ဘာဖြစ်လဲ…."

"မမလေးကို နောက်ကနေကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး လှလာသလားလို့…"

ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် ရွတ်ပြီ။

"ဟင်း…ဟင်း…ဒီမှာ သူကြိုက်တဲ့ ကြက်သားနဲ့ ဘူးသီး ကာလသားချက် ချက်ထားပါတယ်နော်….ပြီးတော့ စားပွဲ ပေါ်မှာလည်း သူကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်နဲ့ ကော်ဖီအိုး အဆင်သင့်ရှိပါတယ်…ရေချိုးပြီး စားတော်မူပါနော်..."

ချောချောလှလှ မွှေးမွှေးပျံ့ပျံ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က အနားတွင်ရပ်လျက်က သူ့ကို ရင်းရင်းနှီးနှီးသူငယ် ချင်း ပမာ ပြောဆိုဆက်ဆံနေတော့ ညွှန့်မောင် ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိတာ အမှန်ပါ။ 

"ကဲ….ရေသွားချိုးတော့လေ…."

ညွှန့်မောင် ကလေးတစ်ယောက်ပမာ ချက်ချင်းရေချိုးခန်းရှေ့သို့ လှည့်ထွက်လာပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက် သည်။

"အော်…အကို…ဒီနေ့ ဆိုင်သွားစရာရှိတယ်….ညီမ ဘာသာ ကားမောင်းသွားမယ်….ထမင်းချိုင့်လည်း ထည့်သွား မယ်….အကို အိမ်စောင့်….အိမ်မှာ စားလိုက် အိပ်လိုက်နဲ့ အားမွေးထား…"

မီးဖိုပေါ်မှ ဟင်းအိုးကိုချရင်း သန္တာလတ်က လှမ်း၍ပြောသည်။

“အကို” တဲ့ 

“ညီမ” တဲ့ 

ပေါ်တင်ကြီး အသုံးအနှုန်း တွေက ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်။

"ဟိတ်.ဘာကြည့်နေတာလဲ….ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်တော့လေ…."

သန္တာလတ်က နောက်သလို ပြောင်သလိုဖြင့် လက်ညှိုးလေးထိုးကာ သူ့ကိုပြောလိုက်တော့ ညွှန့်မောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်ကာ ရေချိုးနေလိုက်တော့သည်။ 

ညကျလျှင် တိုက်ကြီးတစ်လုံးထဲ၌ သူနှင့် သန္တာလတ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေ အိပ်နေရမည့် အရေးကို တွေး၍ ညွှန့်မောင်မှာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်၍နေသည်။ ညနေငါးနာရီလောက်တွင် သန္တာလတ် အိမ်သို့ ပြန်လာသည်။အကို တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေပြီလား..ညီမလည်း စောစောပြန်လာချင်တာ ပေးလေ.သန္တာလတ် လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်နှင့် အထုတ်တွေကို လှမ်း၍ယူသည်။သန္တာလတ်က ထမင်းချိုင့်ကိုပဲ လှမ်း၍ပေး သည်။ 

"အော်…အကို…ကားက ဆီသိပ်မလိုက်ချင်ဘူး….အရင်လုပ်နေကျ ဝပ်ရှော့က ည(၉)နာရီထိ ဖွင့်တယ်မဟုတ်လား. …သွားလုပ်ပေးပါအုံး….ရော့ ကားသော့နဲ့ ပိုက်ဆံ…."

သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင် ဆွဲယူထားသော လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်ကို ပြန်၍ယူပြီး သူမ၏လက်ထဲမှ ကားသော့နှင့် ငွေ စက္ကူတစ်ထပ်ကို လှမ်းပေးသည်။ ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ် လှမ်းပေးသည်တို့ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

"အော်…အကို ပြန်လာရင် အကို့ကို ပြစရာတစ်ခု ရှိတယ် သိလား…"

"ဘာလဲ….အခုပြပါလား…."

"ဟွန်း….သွားမှာ သွားစမ်းပါ….ပြန်လာတော့ သိရမှာပေါ့…."

ညွှန့်မောင် လှည့်၍ထွက်ခဲ့သည်။ သန္တာလတ်ကတော့ အိမ်မှာ သူနှင့်နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်ဟူသောအတွေးဖြင့် အနေရဲ အပြောရဲဖြင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ ဆက်၍ဘယ်လိုစခန်းသွားရမည်လဲဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်မောင်မှာ ရင်လေးစွာဖြင့် သက်ပြင်းမကြာခဏချနေရလေတော့သည်။ ညွှန့်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီရှိပြီ။ အိမ်ရှေ့တံခါးတွင် သော့တန်းလန်းနှင့်ဖြစ်၍ ဖွင့်ပြီးဝင်ခဲ့သည်။သန္တာလတ်၏ အခန်းထဲတွင် မီးလင်းနေသေးသဖြင့် သန္တာလတ်မှာ အိပ်သေးပုံမရချေ။

သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး ညွှန့်မောင် အဝတ်အစားတွေ လဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာသဖြင့် စီးကရက်တစ်လိပ်မီးညှိပြီး အခန်းထဲတွင်ပင် သောက်နေလိုက်သည်။ တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ် ၍နေသည်။ 

ဤအိမ်ထဲတွင် သူနှင့် သန္တာလတ်တို့နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့်အတွေးက ညွှန့်မောင်ကို ခြောက်လှန့်၍ နေသည်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း သူတွေ့ကြုံခဲ့ရ၊ တွေ့မြင်ခဲ့ရသည့် သန္တာလတ်နှင့် ပတ်သက်သည့်ကိစ္စတွေကိုလည်း ညွှန့်မောင် ပြန်၍တွေးမိနေသည်။ မတည်ငြိမ်သောစိတ်ကြောင့် သူသောက်နေသော စီးက ရက်မှာ အကုန်မြန်သွားသည်။ အစီခံသာ ကျန်တော့သည့် စီးကရက်တိုကို ဆေးလိပ်ခွက်ထဲသို့ ထိုးနစ်လိုက်သည်။

"အကိုရေ…အကို…ညီမဆီလာပါအုံး….ဒီမှာ ပြစရာရှိလို့.."

လှမ်းခေါ်လိုက်သော သန္တာလတ်၏ အသံစာစာလေးကြောင့် ညွှန့်မောင်မှာ လေးပင်သောခြေလှမ်းများဖြင့် သူ၏ အိပ် ခန်းထဲမှထွက်၍ သန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်၍လာသည်။ သူမ၏ အိပ်ခန်းမှာ တံခါးဖွင့်၍ထားသည်။ အိပ်ခန်းဝ ရောက်၍ လှမ်းဝင်လိုက်လျှင်ပင် ညွှန့်မောင်မှာ သင်းပျံ့သောမွှေးရနံ့များနှင့်အတူ သန္တာလတ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိလိုက် သည်။ 

အဝါရောင်ဂါဝန်ပါးပါးလေးကို တထပ်တည်းဝတ်ထားသော သန္တာလတ်မှာ မီးရောင်ကို ကျောပေး၍ ရပ်နေသည်။ သူမ ၏ အတွင်းအင်္ဂါအစုံကထင်းလင်းလျက်လှပလွန်းသော ပန်းပုရုပ်လေးပမာ ညွှန့်မောင်ကို ဖမ်းစားလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ်ကို ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ရမက်တွေလွှမ်းနေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် သန္တာလတ်ကလည်း သူ့ကို တုန့်ပြန်၍ကြည့်နေသည်။

ခဏနေတော့မှ သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်သည်။ 

"လာ အကို….ပြစရာရှိလို့…"

အသံကို တမင်တိုး၍ပြောကြောင်း သိသာလှသည်။ ညွှန့်မောင်မှာ အခန်းထဲသို့ဆက်၍ဝင်လာပြီး ကုတင်ခြေ ရင်း အနားတွင် ရပ်နေသော သန္တာလတ်၏ ရှေ့တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ သန္တာလတ်ဆီမှ မခွာပေ။ ညွှန့်မောင် အနားသို့ရောက်လာသည်နှင့် ကုတင်ခြေရင်းတွင် တင်ထားသော သူမ၏ စကပ်အညိုရောင်လေးကို ဆွဲ ယူကာ ညွှန့်မောင်ဖက်သို့ ပြုံး၍လှည့်လိုက်သည်။

"အကို….ဒီမှာကြည့်စမ်း…."

ညွှန့်မောင် ကြည့်လိုက်သည်။ အညိုရောင်စကပ်လေး၏ ပိတ်သားလေးတွေမှာ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ကော်နှင့်ကပ် ထားသလို လေးငါးနေရာ၌ ကပ်၍နေသည်။ ညွှန့်မောင် မစဉ်းစားတတ်။ ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။ သူ့ကို အကဲခတ်သလို ကြည့်နေ သော သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။

"ဘာအခုမှ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲ…."

ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်ထုရင်း အားမလိုအားမရပြောသည်။

"အကိုလေ….ဟိုတစ်နေ့ညက အခန်းဝမှာ လာပြီး သောင်းကျန်းသွားတာ….အဲဒါ အဲဒီ စကပ်လေးနဲ့ ညီမသုတ်ထား တာဟွန်း ဘာမှန်းလဲမသိဘူး….ဝင်လာရင် ရရဲ့သားနဲ့..."

နောက်ဆုံးစကားကိုတော့ သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ပြီးပြောသည်။ 

"အကိုကတော့ တကယ်ပါပဲ….ဟွန်း.."

လက်ထဲက စကပ်လေးကို ကုတင်ခြေရင်းသို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေသော သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးအား ညွှန့်မောင်၏ ရှေ့ဖက်နှင့် ရင်ဘတ်အုံကြီးတို့ကို ပွတ်သပ်လှည့်ပတ်၍ပြောသည်။ ညွှန့်မောင် သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားသည်။ သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍နမ်းသည်။ 

သူ့ကို တစ် ကိုယ်လုံးထိတွေ့လျက်ရှိသည့် သန္တာလတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လုံးလေးက ဂါဝန်ပါးလေးတစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသဖြင့်ပကတိ အသားနှင့် ထိတွေ့နေသလို ထိတွေ့ခံစားနေရသည့်အပြင် သန္တာလတ်ကလည်း မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ မျက်နှာလေးကို မော့ပြီး အနမ်းခံသည်။ 

ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းသူမ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနှစ်ခုက ဟ၍ လာသည်။ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်း အစုံက သန္တာလတ်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံ့၍ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ခြေဖျားလေးထောက်ကာမြင့်တက်လာရင်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကလည်း ညွှန့်မောင်ကိုအတင်းကြုံး၍ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချိုမြိန်သော သူမ၏ တုန့်ပြန် အနမ်းက ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် သူမကို လွှတ်မပေးချင်အောင် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ 

ညွှန့်မောင်၏ လက်တွေက သန္တာလတ်၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပေါ်တွင် ရွေ့လျားပြေးလွှား၍နေသည်။ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားအစုံမှ သည် ပုခုံးလုံးလုံးလေးတွေအထိတိုင်အောင် စုန်ဆန်ရွေ့လျား ၍နေသည်။ 

တဖြည်းဖြည်း သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်များမှာ တရှိန်ရှိန်မြင့်တက်လာကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးက ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး ဆီသို့ ပြေးကပ်လိုက်သည်။ မောလိုက်တာ အကိုရယ်…တအားကုန် ပြေးလိုက်ရသလိုပဲ..ညွှန့်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားသော သန္တာလတ်၏ လက်ကလေးတွေက ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ဖက်တွယ်၍ထားသည်။

"ကို. ဟင်….လာ ကိုရယ်….တို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာဟာ…."

သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ပြီး သန္တာလတ်က ကုတင်ဘေးသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် ရပ်လိုက် သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ပါးတစ်ဖက်ကို ဖိကပ်၍ နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည့် လက်အစုံကို ဖယ်ရှားလိုက် သည်။ ပြီးလျှင် သူမက ကိုယ်ပေါ်ရှိ ဂါဝန်ပါးလေးကို လျှောကနဲ ချွတ်ချလိုက်သည်။ 

"ကို….ညီမ လှလားဟင်…"

"အင်း…."

ညွှန့်မောင်က ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် ပြောရင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမ ရဆွဲဖက်လိုက်ပြန်သည်။ 

"နေအုံးလေ ကိုရယ်….ကို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးအုံးမယ်…"

ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် အသိဉာဏ်ကင်းမဲ့သော စက်ရုပ်ပမာဖြစ်နေချေပြီ။ သူဝတ်ထားသော ရှပ်အင်္ကျီကြယ် သီး လေးတွေကို တထောက်ထောက်ဖြုတ်နေသော သန္တာလတ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို တို့ထိပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ညွှန့်မောင် အင်္ကျီကျွတ်သွားပြီ။ ခါးမှပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ငုံ့ကြည့်သည်။ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတောင့်တင်းလှသော ညွှန့်မောင်၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ အသဲနှလုံးကို ထိုးဆွလိုက်သလို လီးကြီးကို မြင်ပြီး ရင်ထဲတွင် ငြိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ သည်။ 

"လာ ကိုရယ်….ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်လား…"

ညွှန့်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ရင်း သန္တာလတ်က ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ လှဲချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က လည်း သူမ၏ ဘေးတွင် လက်ထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်သည်။

"ဟင့်ကွယ်….အဲလိုကြီး ကြည့်နေတော့မှာလား…."

ဆီးစပ်မှ အမွှေးမဲလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကိုငုံ့၍စို့သည်။သူ့လက်ကသူမ၏ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကိုစုန်ဆန်ပွတ်နေရင်း စောက်ဖုတ်လေးပေါ်ရောက်၍သွားသည်။

သန္တာလတ် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။ မာမာလေးတင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိုစွတ်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ် ခုကို အသာလေးဖြဲကာ အစေ့လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ အစေ့လေးက မာ၍တောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည်။ 

သန္တာလတ် မျက်လုံးနှစ်လုံးမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ကိုက်ထားသည်။ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်စဉ် နို့စို့ပေးနေ သော အာရုံက ပျက်၍စုပ်အားက လျော့သွားသောကြောင့် သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ခေါင်းကို အသာလေးဖိ၍ ချပေး သည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံက နှစ်ယောက်ထဲရှိသောအခန်းတွင်းဝယ် တဖြေးဖြေးကျယ်၍လာသည်။ 

စောက်ပတ်ကို နှိုက်၍ စောက်စေ့လေးကို ထိထိနေသဖြင့် စောက်ရည်တို့က တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာကြသည်။ လိုးတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လျက် ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ရင်သားအစုံဆီမှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကိုအကြွ သန္တာလတ်က သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်၍ လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်စီးမှနေရာယူကာ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် အတင်းဖိ၍ စုပ်သည်။

ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် ပွတ်၍ ပေးသည်။ သန္တာလတ်၏ လျှာ က ညွှန့်မောင်၏ ပါးစပ်တွင်းဝယ် မွှေနှောက်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖြုတ်ကာ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ကာ သန္တာလတ်က သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကိုကြွ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ ညွှန့်မောင်၏လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ဖင်သားအစုံကို ကြွကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီး တဖြေးဖြေးထိုင်ချသည်။

"အ….အ…အင်း…"

တုတ်ခိုင်လွန်းသောလီးက ထစ်ထစ်နေသဖြင့် အံလေးကိုကြိတ်၍ အားဖြင့် ဖိဖိချသည်။

"ဗြစ်….ဗြစ်…အ…အင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….အဟင်း…"

စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သွားသည်နှင့် ထပ်၍ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ဖြောင့်ကာ တဆုံးဝင်သွား သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ် လက်လေးနှစ်ဖက်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်သည်။ဗြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်.သန္တာလတ်က သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်၍ ဆောင့်၍အချ ညွှန့်မောင်ကလည်း အောက်မှနေ၍ ပြန်ကော့၍ ဆောင့် ပေးသည်။ 

"ပလွတ်….စွပ်….စွပ်….အင်း..ဟင်း…ကို…"

"အင်း…ကောင်းလားဟင်….ကောင်းတယ် လတ်ရယ်….ဆောင့်….ဆောင့်…".

သန္တာလတ် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်နေရာမှ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်၍လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်လာသော အရည်ကြည်တွေက လီးအရင်းရှိ လမွှေးတွေပေါ်ကိုပင် ရွှဲနစ်၍နေသည်။ ခဏအကြာခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်နေရာမှ သန္တာလတ်၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ နှေး၍လာသည်။

"ပြွတ်..ပလွတ်….ဖွတ်…စွပ်….စွပ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ကို…လုပ်ပေးအုံးကွာ….လတ်…."

မောပြီမောသံလေးနှင့် ပြောလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ဘေးသို့လှမ်းဆင်းလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ထွက်သွား သော လီးတန်ကြီးက အရည်များပေပွလျက် ကျန်ခဲ့သည်ကိုသန္တာလတ်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။ 

ညွှန့်မောင် ထလိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေး၍ရင်ဘတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက် ပြီး သူက ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝသို့ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းသည်။ 

"ပြွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…."

သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။သန္တာလတ်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူမက တစ်တီတူးလေးလို ခြေထောက်လေးတွေကို ညွှန့်မောင်တွန်းတင်ထားသည့်အတိုင်းထားလိုက်သည်။ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့ နှစ်လုံးကို ဘေးမှပတ်၍ ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်မှ ပုခက်လွှဲသလို ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

"ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်..ဖွတ်…ဗြစ်…စွပ်…စွပ်….အင်း…ဟင်း….ကို….အားနည်းနည်းထည့်အုံး….ဟင်း…ဟင်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဒုတ်..ပြွတ်…ပြွတ်.အား…အား…ကောင်းလိုက်တာ….ကိုရယ်….နို့ကို နာနာကိုင်စမ်းပါ..အင်း…ဟုတ်ပြီ….ပြင်းပြင်းဆောင့်…ဆောင့် ….အ….ပြွတ်….ဒုတ်…ဗြွတ်…ပြွတ်….စွတ်…ဖွတ်….ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပြီ…."

သန္တာလတ်မှာ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်ပြီး အားမလိုအားမရနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် ကြားမှမပီမသနှင့် ပြောသည်။

"ပြွတ်.စွတ်…ပြွတ်…အင်း…ကို..အင်း…ဟင်း…ဟင်း.လတ်…ပြီးချင်ပြီ…ဆောင့်..ဆောင့်.အား.အမလေးအား.အိုး….အီး…."

ညွှန့်မောင်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အတင်းညှစ်၍ ဆွဲကာ အားသွန်၍ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ စောက် ခေါင်းထဲက ရှီးကနဲသုတ်ရည်များပန်းထွက်ခိုက် ညွှန့်မောင်မှာလည်း (၁၀)ချက်မျှ အံကြိတ်၍ ဆောင့်လိုက်ပြီးသုတ်ရည်များ ကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ 

အထဲတွင် ပြည့်လျှံသွားသော နှစ်ယောက်စလုံး၏ သုတ်ရည်များက စောက်ပတ်ဝကို လီး တုတ်တုတ်ကြီးကအပြည့်အကြပ် ပိတ်ဆို့ထားသည့်ကြားမှပင် အပြင်သို့ တစိမ့်စိမ့် စီးထွက်လာကြလေတော့သည်။ 

ပြီးပါပြီ

စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ ကြိုး အပိုင်း ( ၆ )

စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ ကြိုး အပိုင်း ( ၆ )

နရသူ ရေးသည်။

မော်ဂန် အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒီအတိုင်းချထားသည့် လီးအတုကိုကောက်ယူပြီး ကြည်ကြည်ခိုင့်လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။

"ညည်းဆရာမကို စောက်ပတ်ရောဖင်ရော အတုနဲ့ အရင်လိုးပေးလိုက်ဦး ငါ အပြင်ခဏသွားမလို့ ပြန်လာရင် ညည်းကို စောက်ပတ်နူးအိနေအောင် အပီမှုတ်ပေးမယ် ကြားလား ကြည်ကြည်"

"ဟုတ် ကိုကြီး"

ကြည်ကြည်ခိုင် သူပြောသလို ချယ့်ဖင်စအိုနှင့်စောက်ပတ်အဝကို တစ်လှည့်စီ လီးအတုနှင့်ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်ပတ်ထည့်သွင်း၍ အပေါက်ဝကို ချဲ့ထွင်ပေးလိုက်သည်။ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို လီးတစ်ဝက်ကနေ တစ်ဆုံးအထိ လေးငါးဆယ်ချက်မက ထည့်လိုးပေးနိုင်သော်လည်း ဖင်ပေါက်ကိုလီးထည့်ချိန်မှာ စအိုဝလေးတွန့်တွန့်သွားပြီး ဖင်တယမ်းယမ်းနှင့် ဘယ်ညာလှုပ်ရှား ရုန်းကန်နေတာတွေ့ရသည်။

"ဖင်တော့ အသာလုပ်ပါ ကြည်ကြည်ရယ် ငါ့စောက်ပတ်ကို ညည်းအကြိုက်လိုးစမ်းပါ"

ကမ္ဘာပေါ်မှာ စောက်ပတ်အရွဆုံးမိန်းမ လို့တောင်ဆိုရမည့် အာဂဆရာမသင်းသင်းနွယ်ပါပေ။ တပည့်မလေးကလည်း ဆရာမအကြိုက် ဘာလဲ ဆိုတာကို ကောင်းကောင်း သိနှင့်ပြီးဖြစ်ရာ ဖင်ပေါက်ကိုလက်ရှောင်ပြီးလိုးခြင်းအားဖြင့် မကြာမီ အပေးအယူမျှသွားကြသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် လီးအတုကြီးကို ဆရာမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ဆုံးအထိထည့်သွင်းကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးချလိုက် တစ်ခါ ဖင်ပေါက်ထဲကို လီးအတုဒစ်ထိပ်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်မွှေကာ သုံးလေးချက် လှည့်ပတ်လိုးလိုက်လုပ်ပြီး မနေတတ်မထိုင်တတ် စောက်ပတ်ရောဖင်ရော တရွရွဖြစ်လာသည်အထိ အပြတ်နှူးဆွပေးလိုက်ရာ သင်းသင်းနွယ် တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာသည်။ ဖင်အဆွခံခြင်းအားဖြင့် ဖီလင်တွေပိုတက်လာပုံရသည်။

ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းဗလာကျင်းလျက် အောက်မှာဘောင်းဘီတစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ အပြင်ထွက်သွားသော မော်ဂန် အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ ဆရာမသင်းသင်းနွယ် ဘာလိုးလိုး အားလုံးခံဖို့အသင့်ဖြစ်နေပေပြီ။ 

သူမစောက်ပတ်မှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်အောင် ယိုစီးကျနေပြီ ဖြစ်သလို ဖင်ပေါက်ဝမှာလည်း စောက်ပတ်မှစောက်ရည်အချွဲအကျိတွေ အလိမ်းလိမ်းပေကျံနေအောင် သုတ်လိမ်းပြီး လီးအတုနှင့်ဆွကာဆွကာပေးခြင်းကို ခံထားရသဖြင့် ဖင်စအိုဝလေးမပွင်တပွင့် ခပ်ဟဟကလေးပွင့်အာလို့နေကာ မော်ဂန့်လီးအဝင်ကို ငံ့လင်းခြင်းကြီးစွာစောင့်ကြိုလေဟန်ဖြင့် အသင့်အနေအထားပင် တွေ့မြင်ရပေသည်။

မော်ဂန် ဆရာမကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး သူ့လီးကို ဆရာမစောက်ပတ်ထဲ စတင်ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ လိုးချီများလာသော်လည်း သူ့လီးက မာတောင်နေဆဲပင်ဖြစ်ရာ ဆရာမရင်ဝမှာနင့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ လီးထိပ်ကြီးက သားအိမ်ထောက်နေပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်စဆောင့်၍ အရှိန်ရလာသည်နှင့် စောစောကလိုးခဲ့သည့်ပုံစံအတိုင်း ခါးအားကိုအသုံးပြု၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖိလိုက်နှိမ်လိုက် ဆက်တိုက်ပင် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်သံတဇွပ်ဇွပ်ထွက်ပေါ်လာသည်။ 

စောက်ပတ်လိုးရင်းနှင့်လည်း ဖင်ဝထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးထိုးသွင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် နှိုက်လိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ သင်းသင်းနွယ် ဟန်လုပ်ကာ တင်းမနေနိုင်တော့။ ဖင်တကြွကြွဖြစ်လာသည့်အလျောက် လိုးသွင်းလာသည့် မော်ဂန့်လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်လည် ညှစ်ဆွဲပေးစပြုလာ ရလေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူသလို စောက်ပတ်စုပ်ဆွဲအား သူတကာထက်ပိုပြင်းသူဖြစ်ရာ မော်ဂန်လည်း ဘာနှင့်မှမတူသော စည်းစိမ်တစ်မျိုးကို ခံစားရလေသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း နဘေးကနေ သူ့ကို အားပေးအားမြှောက်ပြုသည့်အနေနှင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို ကယုကယင်ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်လိုက် စောက်ပတ်ထဲလိုးသွင်းနေသည့်လီးကို ဂွေးဥတွဲတွဲနှစ်လုံးပါမကျန် အသာဖျစ်ညှစ် ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်လုပ်လေရာ မော်ဂန်ပိုတင်းလာပြီး လိုးအားဆောင့်အားလည်း ပိုပြင်းလာသည်။

မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် တဗြုန်းဗြုန်းလိုးဆောင့်ပြီး သင်းသင်းနွယ်စောက်ရည်ညှစ်ပန်းထုတ်ကာ တစ်ချီပြီးသွားရာ မော်ဂန်လည်း ချက်ချင်းပင် သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲကပြန်ချွတ်ပြီး သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲ ထည့်လိုးပစ်လိုက်သည်။ လီးတစ်ဝက်ကနေစလိုးရင်း အရှိန်ရတော့မှ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင် အတင်းဖိနှိမ်ကာ သွင်းပစ်လိုက်သည်။

"အ အ ကျွတ် ကျွတ် ဖြေး ဖြေး မော်ဂန် အာ့လာ့ လာ့ နာ နာတယ် ဟင့် အရှီး အိ အင့်အင့် ကျွတ်ကျွတ် "

သင်းသင်းနွယ်ညည်းသော်လည်း မော်ဂန်တအားကောင်းနေပြီမို့ ဇောင်းထဲကမြင်းလွှတ်လိုက်သလို တဖုန်းဖုန်းတအုန်းအုန်း ထင်တိုင်းကြဲကာ ဖင်လိုးပစ်လိုက်သည်။

"အ ကိုကြီးရယ် ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်ပါ မမ မခံနိုင်ဘူးထင်တယ်"

"သူကောင်းနေတာ ညည်းမသိပါဘူး ညည်းအလှည့်ကျ ဒီထက်ပြင်းပြမယ် ကြည့်နေလိုက်"

ကြည်ကြည်ခိုင် လျှာကလေးတစ်လစ်ထုတ်ပြီး စောဒကဆက်မတက်ရဲတော့။ မော်ဂန် ဖင်လိုးပုံကို နဘေးကကြည့်ရင်းနှင့်တောင် ဖင်စအိုကစပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာသလိုခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ဖိပွတ်လိုက် အစိကလေးချေလိုက် ဖင်ဝကို လက်ထိုးနှိုက် စမ်းလိုက်နှင့် တစ်ယောက်တည်း နေမထိထိုင်မထိဖြစ်ရသည်။

သူဖင်လိုးတာတော်တော်ကြာသည်။ ဆရာမနောက်ထပ်နှစ်ချီလောက်ပြီးတော့မှပဲ သူ့လီးက လရည်ထွက်ကာ လိုးခန်းရပ်ရတော့သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင်ဖက်ကိုလှည့်ပြီး …

"စုပ်စမ်း ကြည်ကြည် နင့်ဖင်လိုးတော့မှာ"

"ဟင့် သူ့လီးကဖြင့် ပျော့ပြဲတွဲနေပြီ"

ကြည်ကြည်ခိုင် သူ့ကိုမခံချင်အောင်နောက်ပြောင်ပြီးပြောတော့ သူက …

"စောက်ပိုမပြောနဲ့ နင်စုပ်တာနဲ့ လီးကချက်ချင်းပြန်တောင်လာမှာ စုပ် တဝကြီးစုပ်လိုက်"

သူပြောသလိုစုပ်နေစဉ်မှာ စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ပေါက်ကို ရွနေအောင်ကလိပေးလာသည်။ စစ်စတီနိုင်းလုပ်သည်။ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် သူမကိုယ်အောက် ဝင်လျှိုပြီး ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာဆွနှူးပေးသည်။ စောက်စိကို ကိုက်ငုံဆွပေးသည်။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိုးကာ မွှေနှောက်ယက်ပေးသည်။ စောက်ပတ်တစ်အုံလုံး ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲအသံထွက်အောင် အားပါးတရစုပ်သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် စောက်ရည်တွေပေပွပြီး အနေခက်စွာဖြင့် အလိုးခံချင်လာသလောက် သူ့လီးကဖြင့် ပွဲဆက်များပြီး ပြန်တောင်မလာသေးပါ။

"ကိုကြီး လုပ်ပါ လီးက ဘယ်တော့တောင်မှာလဲ မလိုးနိုင်ရင်လည်း နားချင်နားလိုက်ဦး"

"မပူနဲ့ ငါချက်ချင်းမလိုးနိုင်ပေမယ့် နင့်ကိုလိုးပေးမယ့်ကောင်တွေ ရှိတယ်"

သူ ခပ်ငေါက်ငေါက်ကလေးပြောပြီး အနောက်ဖက် အခန်းဝရှိရာဖက်ကိုလှည့်လိုက်ကာ …

"ဟျောင့်တွေ ကိုင်ကြ ငါလီးမတောင်ခင် လိုးနိုင်တဲ့ကောင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အပီကိုင်ပြီးဖမ်းလိုးပစ်လိုက်ကြ စောက်ပတ်ရော ဖင်ပေါက်ရော ဖွာဆန်ကြဲပြီး စုတ်ပြတ်သတ်သွားပစေ လိုးကြစမ်း"

"အို "

ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း သူကြည့်ရာဖက်ဆီ မျက်နှာကိုလှည့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သူမပါးစပ်ကလေး အဟောင်းသားဖြစ်သွားသည်။

အိုး … ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရောက်နေတာလဲမသိ။ ဒါဆို … သူမ ဖင်ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပြီး မော်ဂန့်လီးကို ကုန်းစုပ်ပေးတာရော စောက်ပတ်အပွတ်ခံ ဖင်အနှိုက်ခံပြီး မျော့နေအောင် ဘာဂျာဖီးလ်နေတာရော လူမိကုန်ပြီလားမသိပါ။ အို … ဖြစ်လိုရာဖြစ်ပါစေတော့။

"ရှင် ရှင် တို့ ဘယ် ဘယ် တုန်းက … ရောက် ရောက် နေ တာ လဲ … "

"အစောကြီးကတည်းကပဲ ရပ်ကြည့်နေတာ … ဗွီဒီယိုကြည့်ရသလိုပေါ့ စောက်ရမ်းမိုက်တယ် ဖင်အိုးကြီးရော စောက်ပတ်ကလေး ကလည်း ဖားခုံညင်းရှုံးလောက်တယ် ဖောင်းရွနေတာကြီး … အသားကုန်တွယ်ပစ်ချင်စရာ …အဟတ် ဟား ဟား"

"ကိုကြီးနော် ဘာလို့ မပြောလဲ ဟွန့် ရှက်ထှာနော် ဟွမ်းးဟွမ်းးး"

မော်ဂန်သွားဖြဲပြီး တဟားဟားရယ်သည်။ သူ့ကောင်ကြီးသုံးယောက်လည်း ရယ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာပေးတွေနှင့်။ ဟင်း ရွံစရာ မုန်းစရာတွေ။

ကြည်ကြည်ခိုင်မျက်နှာကြီး လငပုပ်ဖမ်းသည့်နှယ် စူပုပ်ပုပ်ကြီးကိုဖြစ်လို့။ ပါးစပ်ကလည်း ပွစိပွစိ ရှက်ရှက်နှင့် ဘာပြောလို့ပြောမိမှန်းမသိ။ မော်ဂန့်ရင်ဘတ်ကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွဲဆုပ်ကုပ်ဖဲ့ ထုရိုက်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။

"အဲ အဲ ဒါ ရှင် ရှင်ကြီး မကောင်းလွန်းလို့ဖြစ်တာ ဟွန့် လူကို စိတ်ညစ်အောင် လာလုပ် လုပ်နေတယ် ဟီးဟီး အီးအီး"

"အို အို မငိုနဲ့ မငိုပါနဲ့ကွယ် ခုလို ငိုလိုက်ရင် စောက်ပတ်က ရှုံ့တွတွဖြစ်ပြီး ကြည့်လို့ ဘယ်လှတော့မှာလဲ ကလေးရဲ့ အဟီး ဟီး ဟဲဟဲဟဲ "

.................................................................................................................

အခန်း (၁၅)

မော်ဂန်ပြောတုန်းက နှစ်ယောက် … ခုတော့ သုံးယောက် လာစမ်းပါစေလေ။ မထူးတော့ပါဘူး။ ဝက်ဖြစ်မှတော့ ချီးကြောက်မနေတော့ပါဘူး။

ဒီလိုပဲ သူမတွေးကာ စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချလိုက်မိတော့သည်။

သူတို့သုံးယောက်လုံး မော်ဂန်နှင့်မရှေးမနှောင်းမှာဘဲ ရောက်လာတာဖြစ်ရမည်။ ဒါဆို အားလုံးမြင်သွားမှာ သေချာပါသည်။ ကြည့်လေ ရုပ်တွေကိုက စပ်ဖြီးဖြီးရုပ်တွေနှင့်။ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်။ လူကိုလည်း စားမတတ်ဝါးမတတ် ခေါ်တောတောင် အဘခေါ်ရမယ့် မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ အပေါ်ရောအောက်ရော စိုက်ကြည့်နေလိုက်ကြတာ။ အထူးသဖြင့် ကြည်ကြည်ခိုင့်စောက်ပတ်ပေါ့။ ပေါင်ကြားက အရည်စိုစွတ်စွတ်ဖြစ်နေတဲ့ သူမစောက်ပတ်ဆိုလျှင် ယားကျိယားကျိ ဟစိစိကလေးဖြစ်လာရပြီး စောက်ရည်ကလေးတောင် တစ်စက်လားနှစ်စက်လားမသိ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ညှစ်ပန်းထွက်သွားရသလိုပဲ။

စောက်ဖုတ်ယားယံပြီး တအားရွလာသည်။

သူမအနားကို ယောက်ျားကြီးနှစ်ယောက် တဖြည်းဖြည်းချဉ်းကပ်ရောက်ရှိလာချိန်မှာပဲ မော်ဂန်လည်း သူ့လီးကို သူ့ဖာသာသူဂွင်းထုပြီး လီးပြန်တောင်လာအောင်လုပ်နေတာ တွေ့ရသည်။ လဒစ်ထိပ်ကြီး လက်နှင့်ညှစ်ဆုပ်ပြီး လီးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းရိုက်နေသော မော်ဂန့်လီးကြီးဆီကနေ မျက်စိအကြည့်ကို ဖယ်မရဘဲဖြစ်သွားသည်။ ဟော ကြည့် …လီးကြီး သံချောင်းတစ်ချောင်းလို တောင်မာလာ ပြန်ပြီ။ လဒစ်ကြီးက ပြုးနေတာပဲ။ တစ်ချီတည်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကွဲအောင် လိုးလိုက်မယ့် လီးကြီး။ အကြည် ချစ်လိုက်ရတာလေ … ။

အမယ်လေ့လေး အသည်းရောအူရော ယားကျိကျိဖြစ်လိုက်တာနော်။ ချက်ချင်း လာလိုးလှည့်စမ်းပါတော့ ကိုမော်ရယ်။ ဟိုနှစ်ယောက် သူမအနားကပ်ကာ ကိုင်သည်။ နယ်သည်။ နို့နှစ်လုံးနှင့် သူမဖင်သား အိအိကြီးတွေကိုရော ပေါင်ကြားခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်ကိုပါ တစ်လှည့်စီ ကိုင်သည်။ နယ်သည်။ အပီအပြင် ဆွနှူးပေးသည်။ သူမမငြင်းမိ။

နှစ်ယောက်လုံး အထန်ဇယားတွေ။ အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်တွေဆိုတော့ စပတ်အကြောင်း ကောင်းကောင်းနားလည်နေပြီး မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုကိုင်ရမယ် လိုးရမယ်ဆိုတာကို ဆရာကျကျသိနေသူတွေဖြစ်ရမည်။

ပုဆိုးတွေကိုချွတ်ချလိုက်ရာ အောင်မြင်လှသောလီးငပဲကြီးတွေကို ရင်သပ်ရှုမောစရာ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူတို့ဖာသာ လီးကြီးတွေ အသီးသီးဆုပ်ကိုင်ပြီး ကြည်ကြည်ခိုင့်စောက်ပတ်ရှိရာကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရ လီးမတောင်တောင်အောင်ဂွင်းထုနေကြတာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလှသည်။ လိုးမှာမလိုးမှာကတော့ မြေကြီးလက်နဲ့ပုတ်လျှင်တောင် လွဲချင်လွဲလိမ့်ဦးမည်။ သူမကို စိတ်ရှိလက်ရှိ အသေအလဲလိုးခွဲပစ်ကြမှာ ဧကန်မုချမလွဲ အသေအချာပါပဲ။

မော်ဂန်လည်း သူ့လီးတောင်မာလာသည်နှင့် သူလူတွေကိုဘေးဖယ်ခိုင်းပြီး သူမကိုပါ လေးဘက်ကျကျမှောက်ခုံရက်ကနေ ဖင်နှစ်ဖက်ကို အပီကုန်းထောင်စေလိုက်ကာ လီးကြီးကို သူမဖင်ပေါက်ဝကြပ်တပ်တပ်ကလေးထဲ တစ်ကြပ်နေသည့်ကြားကပင် ခဲရာခဲဆစ် ချော့မော့ပြီး အထဲကို တရှိန်ထိုး ဖိဆောင့်လိုးသွင်းပစ်လိုက်သည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ဂေါ်လီလုံးတွေကြောင့် ရှောရှောရှူရှူမဖြစ်ဘဲ ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ် တစ်ခုခုအထဲကနေ ဆို့ခံသလိုဖြစ်နေတာတစ်ခုပဲ ပြောစရာရှိသည်။

"ဗြစ် စွတ် ဇွပ်"

"အ အာ့ အမေ့ ကျွတ်ကျွတ် နာ နာတယ် ကိုကြီး ပြန် ပြန်ထုတ် ဆီ ဆီဆွတ်ဦး ဟင့် အ အိ အာ့ အ ဟ အ အိ အင့်"

ကြည်ကြည်ခိုင် ခေါင်းကလေးမော့ကာ သူမပါးစပ်ကလေး ဟစိဟစိဖြစ်လို့သွားသည်။ မော်ဂန် လီးပြန်ထုတ် ဆီလိမ်းကျံပြီး ဖင်ပေါက်ကိုပါ ဆီရွှဲရွှဲလောင်းကာ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖိဖြဲပြီး ဟတတဖြစ်သွားသော ဖင်ပေါက်ဝ စူတူတူကလေးထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးတစ်ဝက်ခန့်ရောက်အောင် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံထည့်လိုးပစ်လိုက်သည်။

"ဖွတ် ဇွတ် ဖြစ် ပြွတ် ဗြွတ် "

"'ကောင်းလား ရလား ကြည်ကြည် ပြောစမ်း"

"အာ့ အား အလာ့ လာ့ နာ နာတယ်ဆို ပြန် ပြန်လျှော့ ပေး ဦး ဖြေး ဖြေး ထည့်ပေးပါ ကိုကြီး အ အိ အိ ဟင့်ဟင့် အင်ဟင်"

"အေးပါ ငါ အရမ်းမလိုးပါဘူး မတော် ဖင်ကွဲရုံပေါ့"

"ဟင့် သေချင်းဆိုးကြီး လီးပြဲကြီးနဲ့ မညှာဘူး အ် အိ အင့်"

"လီးပြဲတာ မိန်းမကြိုက်တယ် လဒစ်ပြဲတာမြင်မှ မိန်းမတွေပိုထန်တာ နင်ရော ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား စောက်ပတ်ပြောင်းလိုးရမလား ပြော"

"မ မ လုပ်နဲ့တော့ ပြီး အောင်လိုး ဖင် ဖင်ပဲလိုး တော့ အာ အင့်ဟင် ဟင်း ဟင်း အင် အင်းး "

အသံရှည်လေးဆွဲ၍ညည်းညူရင်း ခံစားနေကျဖြစ်သော ပူစပ်ပူလောင်ဖင်ခံခြင်းအမှုကို စိတ်ဇောဆန္ဒပြင်းပြစွာဖြင့် လက်ခံလိုက်မိပြီ။

ယောက်ျားကြီးနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က သူမနှုတ်ခမ်းကို သူ့ပါးစပ်ပြဲကြီးနှင့်ကစ်ဆင်ဆွဲကာ ဖမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သလို ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း သူမရဲ့ကုန်းထားသောခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းဆီမှ အောက်ဖက်ကို တွဲတွဲကြီး ဟီးလေးခိုကျနေသည့် ရင်သားဆိုင်လုံးအိအိကြီးနှစ်မြွှာကို သူ့လက်အစုံနှင့် ဖမ်းဆုပ်ဆွဲကာ အပီနယ်ပေးသည်။ ဖျစ်ကိုင်ကစားပေးသည်။ လီးနှင့်လွတ်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကို လာရောက်နှိုက်စမ်းပြီး သူ့လက်နှင့် အကွဲကြောင်းတလျှောက် အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲကစားပေးနေသည်။ စောက်စိကို ဖျစ်ပေး ကိုင်ပေး တဆတ်ဆတ်လှုပ်ယမ်းဆွကစားပေးသည်။ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ အီကနဲဆိမ့်ကနဲ ဆွတ်ပျံ့ဖွယ်ရာ ဆိမ့်ကျင်မှုကို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်အောင် ခံစားလိုက်ရသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် ခါးကလေးကိုညွှတ်ကွေးပြီး ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ဆတ်ကနဲ အပေါ်ကိုမြှောက်ထောင်ကာ နဘေးဖက်ကိုပြဲကားထွက်သွားသည်။ မော်ဂန် သူမကို တစ်ချက်ကလေးမှပင် အနားမပေးဘဲ ဖင်ကြားထဲဝင်ရောက်ပြီး အကွဲကြောင်းကလေးတည်ရာ ဖင်စအို အပေါက်ကျဉ်း ကလေး ထဲကို လီးပြဲကြီးနှင့်မညှာမတာ ဖိသိပ်လိုးသွင်းပေးနေသည်။

အပီသမသည်။ ဖွတ်ဖွတ် ဖွတ် ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ်နှင့် ဘုကနဲဘွပ်ကနဲ ဘုတ်ကနဲဘောက်ကနဲ ဂွေးလဥတွဲတွဲကြီး နှစ်လုံး သူမဖင်သားကြီးကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ရဲ့အောက်ခြေကို ထိခိုက်ရိုက်ဆောင့်မိသည့် အသံဗလံတွေ ဆူညံနေရောပဲ။ ကြည်ကြည်ခိုင် မျက်စိနှစ်လုံးစုံမှိတ်ကာ အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး သူလိုးသမျှတင်းခံနေရာက ဖင်ကို နောက်ပြန် တွန်း၍တွန်း၍ လီးကြီးအထဲ ပိုမဝင်ဝင်အောင် လိုက်ပါညှောင့်ဆောင့်ပေးမိသည်။ နာတာကျင်တာ စူးတာအောင့်တာက ထားလိုက်ပါတော့။ လောလောဆယ် ဖင်အလိုးခံမှုရဲ့ အရသာဟာ ကောင်းလွန်းမှန်းသိနေတာကြောင့် မူယာမာယာပိုပြီး ပဲများမနေချင် တော့ပြီ။

မော်ဂန်ရောသူမပါ အကောင်းလွန်နေခဲ့ကြပြီ။ ဟန်မဆောင်နိုင်လောက်အောင် အကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့်နေကြမှန်းလည်း သိသာ ထင်ရှားလှပေသည်။ လီးချောင်းနှင့်ဖင်ပေါက်ဝတို့ ဆင်ကော်နှင့်ကပ်ထားသည့်နှယ် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ခွာမရဘဲဖြစ်နေတာကိုက အကောင်းဆုံးသော သက်သေသာဓကပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်ပါလား။ ဖင်ထဲကိုလီးတစ်ချောင်းလုံး ဖိအသွင်းမှာ လီးမှာထည့်ထားသည့် ဂေါ်လီလုံးအဖုအထစ်များက စအိုလမ်းကြောင်းလေးထဲ ဒစ်တစ်ခုနှင့်ချိတ်ဆွဲထားသလို မြဲမြံစွာနစ်မြုပ်ဝင်နေပြီး ဖင်ကိုတလှုပ်လှုပ် လီးကိုနှဲ့ကာနှဲ့ကာ ညှောင့်လိုးပေးရုံနှင့်ပင် ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားနိုင်ကြပြီဖြစ်သည်။

ဖင်ပေါက်ထဲလီးအရင်းထိ ဖိကပ်ကာ ထည့်ပြီးမှတော့ ဆယ်လက်မခန့်ရှည်သောလီးထိပ်ကြီး အတွင်းမှအသားနုနံရံဆီ ဒုတ်ဒုတ်ထိမျှ ထုတ်ချင်းခတ်ဆိုသလို ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်ရာ အထူးတလည် အားစိုက် လိုးနေစရာလည်း မလိုတော့ပြီ။ နင့်နေအောင်ကောင်းလှသော ခံစားချက်တို့ကြောင့် ကြည်ကြည်ခိုင် အသက်တစ်ခါရှူလိုက်တိုင်း ဆို့ကြပ်နေသောလီးကြီး စအိုပေါက်အတွင်းသို့ တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ဝက်အူစုပ်သည့်နှယ်  ထပ်မံတိုးဝင် လာသလို ဖြစ်နေပေရာ ဒီတစ်သက်ဆုံးနိုင်ပါဦးတော့မလားဟုပင် စိတ်ထဲက အတွေးပေါက်မိသွားရသည်။

ထိုနည်းအတိုင်း ဖီးလ်ယူ၍ နှဲ့ကာနှဲ့ကာနေရင်း ကာမစိတ်တွေ အတောမသတ်နိုင်လောက်အောင် အလျှံတညီးညီး တောက်လောင်နိုးထ လာလေရာ ကြည်ကြည်ခိုင်စောက်ပတ်လိုဏ်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေက မနေမနား ဒလဟောကြီးပင် အပြင်ကို စီးပြိုထွက်လျှံကျ လာရလေသည်။

ဖင်လိုးရင်း တစ်ချီပြီးခြင်းဟူလို။

တစ်ဖက်မှာလည်း သင်းသင်းနွယ် သူမအနားကို မပြောမဆိုရောက်ချလာသည့် ငနဲကြီးတစ်ပွေကို သူမလက်နှစ်ဖက်ကမ်း၍ ဆီးကြိုပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် နို့ကိုင်ဖင်နှိုက်၍ အပီအပြင် ဖီးလ်ယူနေပြီ။ ဘဲကြီးလက်က သူမပေါင်ခွကြားထဲ တိုးဝင်လျှိုနှိုက်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ဆွ၍ ဖြန်းကနဲဖြန်းကနဲ အသံထွက်အောင်ပင် စောက်စိထိပ်ကလေးကိုပါထိခိုက်မိအောင် လက်ဖျားကလေးနှင့် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးရိုက်ပုတ်ချလိုက်တော့ သူမဖင်ကြီး ကော့ကနဲကော့ကနဲ အပေါ်မြောက်ကြွ၍ တက်လာရပြီး တအီးအီးတအင်းအင်း ညည်းညည်းညူညူနှင့် တဏှာမြူးသံတွေ တရစပ်ပင် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

"ဟင့် အဲ အဲလို မ မရိုက်နဲ့ကွာ ကိုဦးရာ သင်း …  သေး သေးတွေတောင် ထွက် ကျချင်လာပြီ"

"ချစ်တယ် အသင်းရာ ငါ နင့်ကို အပီလိုးချင်ပြီ"

"ဒါဖြင့် ဘာလုပ်နေလဲ ကိုဦး စိတ်ပါရင် လိုးစမ်းကွာ ဒီကတော့အသင့်ပဲ"

အရင်ကတည်းက သူမနှင့်သိဟောင်းကျွမ်းဟောင်း ဖောက်သည်တွေများလား မသိပါချေ။ သင်းသင်းနွယ်နှင့်ထိုသူတို့ လိုတာထက်ပိုပြီး တအားရင်းနှီးနေကြတာ တွေ့ရသည်။ နှစ်ယောက်သား လူးလှိမ့်ပွေ့ဖက်နေကြရင်းက သင်းသင်းနွယ်စောက်ပတ်က သူ့ရဲ့ အဆက်မပြတ်နှူးဆွမှုကိုခံနေရပြီး အရည်တွေလိုက်လာကာ လက်ချောင်းများဖြင့်သွင်းအဆောင့်မှာ စောက်ရည်သံတစွပ်စွပ် ထွက်စပြုလာလေသည်။

"အင့် ဟင့် အ အ လိုး လိုးတော့ကွာ တစ်ဆွတည်း ဆွမနေနဲ့ အဖုတ်ပွန်းရုံပဲ မထူးဘူး"

"ပက်လက်အိပ် ပေါင်ကားလိုက် စဖုတ်အပီဖြဲပေး"

"ကိုင်း ရော့ အင့် ကြိုက်လား ရှင့်အကြိုက်ဖြစ်ရဲ့လား"

စောက်ဖုတ်ကြီး ဟကနဲပြဲအာ၍ ပွင့်အသွားမှာ ကိုဦးဆိုသူရဲ့ဒစ်ပြဲကြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို အိကနဲအိကနဲ စတင်နစ်မြုပ်တိုးဝင်စ ပြုလာလေပြီ။

အတိုချုံးပြောရလျှင် ယောက်ျားသုံးယောက် မော်ဂန်အပါအဝင် သင်းသင်းနွယ်ထံမှ ကိုဦးဆိုသူတစ်ယောက် ကြည်ကြည်ခိုင့်အနားက သက်ထွန်းနှင့်ဖာရွတ် ဆိုသူနှစ်ယောက် စုစုပေါင်းလေးယောက် သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ဖင်ရောစောက်ပတ်ပါ ကွဲပြဲသွားအောင် တစ်ယောက်တစ်လက်အားနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြဆော်ကြ သမကြလေတော့သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း တဖြည်းဖြည်း မော်ဂန် ဆရာမလေးသင်းသင်းနွယ်တို့နှင့် မသိမသာလိုင်းပူးမိရာကတစ်ဆင့် လမ်းကြောင်းမှန် ပေါ်ကို မလွဲသေချာ ရောက်ရှိသွားရပြီ။

"အား အ လိုးလိုး ဖင် ဖင်ကွဲအောင်ဆောင့် အသေလိုး ကိုကြီး အ အ ထိ ထိတယ် အထဲမှာ အောင့်အောင့်နေပြီ ကောင်းကောင်းတယ် နာနာလေးလိုး ဆောင့် ဆောင့် သေပစေ လိုးမှာသာလိုး အိ အင့်အင့် ဟင့်ဟင့် အ ကျွတ် အ အမေ့ အို အိုး အိုး ယက်စ်"

ကြည်ကြည်ခိုင် တစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးသလို မော်ဂန့်လိုးချက်ပြင်းပြင်းအောက်မှာ မရှူနိုင်မကယ်နိုင် ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားနေရသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင့်ဖင်ဝစုတ်ပြတ်သတ်ပြီး သွေးစကလေးတွပါလိုက်လာခဲ့ရသည်။ မော်ဂန့်လီးက သူမနှင့်ဆရာမ အမြဲသုံးနေကျ လီးအတုထက်ပင် နှစ်ဆလောက်ကြီးနေတာကိုး။

ကျန် သူ့အဖော်နှစ်ယောက်လီးတွေကလည်း ရှယ်လီးတွေ ဂေါ်လီလီး ခါးပတ်လီး ရေယက်လီးတွေ။ ၉ လက်မ ၁၀ လက်မ ဧရာမ ဆိုဒ်ကြီးတွေပဲ ဖြစ်ကြသည်။ ဤကားအပြာဝတ္ထုမို့ ဇာချဲ့ပြောခြင်းမဟုတ်ပါ။ Blue Mountain အချိုရည်ဘူး M-150 အချိုရည်ဘူး ဆိုဒ်တွေဆိုတာ လက်တွေ့မှာ တစ်ပုံတစ်ပင်ရှိပါသည်။ သဘာဝအရွယ်အစား မဟုတ်သည့်တိုင်အောင် ကာမလိုက်စားသူများပီပီ မိမိတို့၏လီးကို ဆေးထိုး၍ ကြီးချင်တိုင်းကြီးကာနေကြသော normal ထက် လေးငါးဆပိုကဲသည့် ဧရာမလီးဆိုဒ်ကြီး (Big Cock or Huge Dick) ကြီးများကို ကြည်ကြည်ခိုင်အနေနှင့် တစ်သက်မှာတစ်ခါ မကြုံစဖူးထူးကဲစွာဖြင့် အံ့ချီးဘနန်း ရင်သပ်ရှုမောလောက် ဖွယ်ရာ မယုံနိုင်စွာ စတင်ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့နေရပြီဖြစ်သည်။

လူကိုယ်တိုင် တခြားကမ္ဘာများရောက်နေသလားလို့တောင် အောက်မေ့ရပေသည်။

မော်ဂန် လရည်တွေ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူတစ်ချီလိုးပြီးသွားသည့် သူမဖင်ပေါက်ဝ ဟတတကလေးကို ဆီရွှဲရွှဲသုတ်လိမ်းပြီး နောက်တစ်ယောက် ထပ်လိုးသည်။ လီးက အရှည်တော့အတူတူလောက်ပင်ဖြစ်ပေမယ့် လီးလုံးပတ်မှာ မော်ဂန်ထက်နှစ်နီးနီးလောက် ပိုတုတ်သည်။ မဲမဲသဲသဲနှင့် အကြောချောင်းကြီးတွေထောင်ထနေပုံများ မြင်ရုံနှင့်ပင် ကျောချမ်းရလောက်သည်။

ဖာရွတ်ခေါ်ကုလားကြီးရဲ့ လီးဒစ်ပြဲကြီးဖြစ်သည်။ ဖင်ကုန်းပေးထားဆဲဖြစ်သည့် ကြည်ကြည်ခိုင်၏ဖင်စအိုဝကလေးကို သူ့လီးကြီးထိုးဆောင့်သွင်းကာ အပီအပြင် လိုးခွဲပစ်လိုက်သည်။

"အ ဟင့် သေ သေပြီ အာ့လာ့ လာ့ အင့်ဟင့် ဟင့် လီး လီးကြီး တုတ်လွန်းလိုက်တာ အ အ မ မ ဝင်ဘူး ဝင်အောင်ဆောင့် ဆောင့်လေ အိ အင့်အင့် အိ အင့် အင့်ဟင့်"

"ဖြစ် စွတ် ဒုတ် ဘုတ် ဘု ဖွပ် ဘွတ် ဘွပ် ဘတ် … ဘုတ် ဘတ် ဇွပ် ဘွတ် ပြွတ် ဗြွတ် "

"အိ အိ အီး အီး ထိ ထိတယ် အာ့ လာ့လာ့ ဖင် ဖင်ကွဲပြီ သေ ပါ ပြီ ကို ဖာရွတ် ရဲ့ … အင့် အွန်း ဟွန်းဟွန်း လိုး လိုး မရပ်နဲ့ ဆက်လိုး ဖင်ကွဲပစေလိုးဦး …  အ အ ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ် ရှင့်လီးကြီး သိပ်ကြိုက်တယ်"

ဖာရွတ် ပုဝါမကူရေမရှူဘဲလိုးသည်။ ဖင်က သွေးထွက်တာလည်း ကြည်ကြည်ခိုင်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့။ ကောင်းလွန်းနေသည့် ကာမအရသာနှင့် ဘယ်လိုမှမလဲနိုင်ပါ။ နာရီဝက်လောက် အချိန်ကြာအောင်လိုးပြီး သူ့လရည်တွေ ဖင်ပေါက်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ကြည်ကြည်ခိုင် ဘယ်နှစ်ချီပြီးသလဲ သူမကိုယ်တိုင်ပင် မသိလိုက်။

သူလိုးပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက်မစခင် အရက်တွေထိုင်သောက်ကြပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်ကိုလည်း ဝိုင်မဟုတ်သည့်အရက်ပြင်းတွေ မရမက တိုက်ကြသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လည်း လုံးဝမငြင်းမိတော့ပါ။

အရက်ပြင်းသောက်ပြီး လူမှန်းမသိအောင်မူးလာချိန်မှာ သူမတို့ကို စောက်ဖုတ်ချင်းပွတ်ခိုင်း နမ်းစုပ်ခိုင်း အပြန် အလှန် အဖုတ်ယက်ခိုင်း ကြသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်နမ်းတာစုပ်တာ စောက်ဖုတ်ယက်တာကြည့်ရင်း ဂွင်းထုသူက ထုသည်။ ဖာရွတ်ဆိုလျှင် မိန်းမနှစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ယက်တာကြည့်ပြီး လရည်ပန်းထွက်အောင်ပင် သူ့လီးကိုသူ ဂွင်းထုပြလိုက်သည်။ ဟိုနှစ်ယောက်ကလည်း ယောက်ျားတွေ သူမတို့စောက်ဖုတ်ကြည့်ပြီး ဂွင်း ထုတာကို ဘာသဘောကျသလဲမမေးနှင့်။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့စောက်ပတ်က စောက်ရည်ကလေးတစိုစိုနှင့် ဖြစ်နေကြပြီ။

သက်ထွန်းဆိုသော အမျိုးသားကြီးနှင့်မော်ဂန်တို့က ကြည်ကြည်ခိုင့်ကို ချော့ချော့မော့မော့နှင့် ဖင်နှင့်စောက်ပတ်ကို နှစ်ပင် တစ်ပြိုင်တည်း လိုးပစ်လိုက်ကြသည်။ လီးကြီးကြီးနှင့်အဖိခံအထောင်းခံရခြင်းအတွက် သူမဖင်ရောစောက်ပတ်ပါကွဲပြဲခဲ့ရသည့်တိုင် ကြည်ကြည်ခိုင် အတိုင်းမသိကြည်နူးဝမ်းမြောက်မိသည်။

ဖာရွတ်၏လီးကို သင်းသင်းနွယ်စုပ်ပေးနေချိန်မှာ ကိုဦးက သူမဖင်ပေါက်ကလေးထဲ လီးကြီးထိုးထည့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် အနောက်ကနေ ဖင်လိုးပစ်လိုက်သည်။ ကိုဦးစောစောကပဲ သင်းသင်းနွယ်စောက်ပတ်ကို တစ်ချီအပြည့်လိုးခဲ့ပြီး ခုတစ်ကြိမ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ သူမဖင်ကို ထပ်မံလိုးခွင့်ရလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူနှင့်သင်းသင်းနွယ် ဒီတည်ခိုခန်းမှာပဲ နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါတိတိဆုံဖူးပေမယ့် ခါတိုင်း ခုလိုဖင်လိုးခွင့်မရခဲ့ပါ။ သူတို့လူစုက မော်ဂန်နှင့်တစ်ဖွဲ့တည်းဖြစ်၍ စော်အတူတူလိုးနေကျဖြစ်ရာ ပါကင်အဆီအနှစ်တွေ ဆိုလျှင်လည်း သူတို့လူစုကပင် အမြဲတစေလက်ဦးပြီး ဝဝလင်လင်ကြီး စားသောက်ဝါးမျိုခွင့်ရလေ့ရှိပါသည်။ သူတို့ကြောင့် ဒူးနှင့်မျက်ရည် သုတ်ခဲ့ရသောမိန်းကလေးတွေလည်း မနည်းတော့ပါ။

ငွေကြေးတတ်နိုင်သူတွေပီပီ မိန်းမစောက်ပတ်အနံ့ရသည်ဆိုတာနှင့် ဘယ်နေရာမဆို အရောက်သွားပြီး ထင်သလိုဝုန်းလေ့ရှိသူတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ယခုတစ်ကြိမ်ကတော့ ကြိုတင်စီစဉ်ထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ သားကောင်တွေကိုယ်တိုင်ကိုက မုဆိုးရှိရာကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာတာပဲ ဖြစ်သည်။

ရောက်လာတော့လည်း ထုံးစံအတိုင်းပဲဖြစ်သည်။ သူတို့အုပ်စု ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ပြီး အမြဲလိုလိုအတုခိုးလုပ်လေ့ရှိကြသော Group Sex , Orgy ဆိုတာကို ဒီမိန်းမသားနှစ်ယောက် အကျွမ်းတဝင်ရှိအောင် လက်တွေ့ပြသရပေတော့မည်။

မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံးကို သူတို့ရှေ့မှောက် လာခိုင်းပြီး ဖင်ကိုခွက်နေအောင် ကုန်းခိုင်းလိုက်ကာ လေးယောက်သား သူတို့လီးတွေ တဆဆ ကိုယ်စီကိုင်မကာဂွင်းတိုက်၍ လီးတပြင်ပြင်နှင့် အပီလိုးဖို့ရန်အသင့် ရှိနေကြလေသတည်း။

ပြီးပါပြီ။

စာရှုသူတို့ကိုလေးစားလျက်

နရသူ

စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ ကြိုး အပိုင်း ( ၅ )

စိတ်နဲ့ချည်တဲ့ ကြိုး  အပိုင်း ( ၅ )

နရသူ ရေးသည်။

အခန်း (၁၂)

မော်ဂန်က ကပြားသွေးပါသူ လီးကရှယ်ကြီးသည်။ ဘာတဲ့ အင်တာနေရှင်နယ်ဆိုဒ် ဆိုတာလေ … ကြီးကြီးရှည်ရှည် ဂိုပါးရ်ကဲ့သို့သော စံချိန်မီပြီး ထွားထွားလျားလျားရှိလှသည့် အော်လန်ပြဲလီးဒစ်ကြီးမျိုး … ။ ပြီးတော့ သူက လီးမှာ ဂေါ်လီတွေပါ လေးငါးခြောက်လုံးမက တန်းစီပြီး ထည့်မြှုပ်ထားသည်။ လဒစ်သားရေကို အဖုအ ထစ်တွေဖြစ်အောင် ခွဲစိပ်ထုံးဖွဲ့ကာပြုပြင်ထားသည်။ ဂေါ်လီလီးပြူးပြူးနှင့် သူမတို့ ကျောင်း (ဘော်ဒါ)က ဆရာစောကိုတောင် သတိရသွားမိစေသည်။ 

ဆရာစောဟာက သူ့လောက်တော့ မထွားပါ။ သူမအလိုးခံခဲ့သမျှ ယောက်ျားသားတွေထဲမှာ ဂိုပါးရ်းနှင့်မော်ဂန်သာ အကြီးဆုံးအထွားဆုံး ဆိုရမည့် လီးကြီးတွေဖြစ်သည်။ မော်ဂန်က သူ့တည်းခိုဆောင်ရောက်လာသမျှ စော်အငုံးလေးတွေ ပါကင်လေးတွေဆိုလျှင်လည်း သူပဲအရင်ဆုံးဖွင့်တာ။ 

သူပြီးလျှင်တော့ စော်လေးတွေ အလိုလိုဈေးကျပြီး ဖာခန်းရောက်ပြီသာမှတ်။ ဂေါ်လီနှင့် တဝကြီးလိုးထားတာကြောင့်လည်း ပါကင်ပွင့်ပြီးသား စောက်ဖုတ်တွေက အမြဲတမ်းတရွရွ ဖြစ်နေတတ်သည်။

ဆရာမလေးသင်းသင်းနွယ် ဒီတည်းခိုဆောင် မကြာမကြာလာရင်း သူနှင့်ပါချိတ်မိသွားကြပြီး တစ်ခါနှစ်ခါအစပြု၍ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ရာက မော်ဂန့်လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။ ဂိုပါးရ်နှင့်ဆရာတွေမပါဘဲနှင့်လည်း မော်ဂန့်ဆီ တစ်ခါလားနှစ်ခါလား တိတ်တိတ်ကလေး လာကုန်းဖြစ်သွားသည်။ ခုတော့လည်း အစရှိအနောင်နောင်ဆိုသလို ဘာအကြောင်းရှိရှိ ဘယ်ကိစ္စနှင့်လာလာ သူမနှင့်မော်ဂန်တို့ ဆုံမိသည်နှင့်ပင် လိုးပွဲကလေးတစ်ပွဲတော့ မလွဲမသွေ ကျင်းပဖြစ်သွားပြီဖြစ်သည်။

မော်ဂန်က သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ကို လျှိုနှိုက်ပြီး လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်ဆွပေးလိုက်ချိန်မှာ သင်းသင်းနွယ်ရဲ့အလိုးခံပြီးကာစ စောက်ပတ်လည်း တအားရွကာ အရည်တွေစိမ့်ထွက်လာသလို သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်က မော်ဂန်ရဲ့ခါးရှေ့ ဘောင်းဘီကြားကနေ တွဲလောင်းကြီးထွက်ကျနေသော လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး နီရဲပြီး အပြတ်တောင်မာလာလေသည်။ လိုးရန်အသင့်အခြေအနေကို ရောက်လာသည်။

"စလိုက်ရအောင် မသင်း "

"သင်း ဒီမှာပဲ လက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးမယ် ရလား"

"အိုကေ … သက်စ်ရိုက် … မိုင် ဒါလင် … ဆွိလဗ် ဘေဘီ"

သင်းသင်းနွယ် သူ့ကိုကျောပေးပြီး ရေကန်ပေါင်ကို လက်နှစ်ဖက်စုံထောက်ကာ ဖင်ကိုကော့ကော့လေးလုပ်ပြီး မြှောက်ထောင် ကုန်းပေးလိုက်ရာ မော်ဂန်လည်း သူမဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖျစ်ဖြဲ၍ ဖင်နှစ်ဖက်ဆုံရာအကွဲကြောင်းကြားကနေ အပြင်ကိုပြူထွက်နေသည့် သူမစောက်ဖုတ် အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လီးကြီး ဖိသိပ်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ လီးဝင်ပြီဆိုတာနှင့် မော်ဂန် အပီအပြင်လိုးပြီ။

"စွတ် ဖွတ် စွိဇွပ် စွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘုဘွပ် စွိ ဗြွတ် ဗလွတ်"

"အာ့ အ အမေ့ အိ အိ အင့် ဇွတ် ဇွတ်အတင်း လိုးတော့တာပဲ ဟင့် အိ အင့် အိ အင့် အင့်"

မော်ဂန် သိပ်တော့အားမရ။ မသင်းဖင်သားကြီးများက အလုံးအထည်ကြီးမားသည်။ အနောက်ကနေ ဖင်ပေါက်လိုးခြင်းမဟုတ်ဘဲ စောက်ဖုတ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ ကပ်သီးကပ်သပ်နိုင်သလိုဖြစ်ပြီး လီးနှင့်စောက်ပတ်အကြားမှာ ဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ခံနေပေရာ သူ့လီးအဆုံးထိမဝင်ဘဲ တဝက်သာသာလောက်ပဲဝင်နိုင်သည်။ ဖင်သားကြီးသူမို့ မတ်တပ်မလိုးဘဲ လှေကြီးထိုးပက်လက် ဒါမှမဟုတ် မှောက်ခုံရက် ခွေးကုန်းကုန်းခိုင်းပြီး ခွေးလိုးလိုးတော့မှသာ လီးအဝင်ပိုနက်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။ 

အကယ်၍များသာ သူမနေရာမှာ ကြည်ကြည်ခိုင်ကဲ့သို့သော ဖင်သားအလုံအထည်ကြီးသည့်တိုင် ဖင်လုံးအိအိလေး အနောက်ဖက်ကိုကောက်ချိတ်တက်နေသည့် ကလေးမလေးမျိုးသာ ဆိုလျှင်တော့ သေချာပေါက် သူ့လီးတစ်ဆုံး ထည့်သွင်းလိုးဆောင့်ပေးနိုင်မှာ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ဖင်ကြီးရုံသက်သက်မဟုတ်ဘဲ ဖင်လည်းကြီး ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် အနောက်ကိုကောက်ချိတ်ထွက်နေသော မိန်းမမျိုးကို ဣတ္ထိယအထာနပ်လွန်းလှသည့် ကာမမုဆိုးယောက်ျားတို့ အသေအလဲ အကြိုက်တွေ့ကြခြင်းပဲ ဖြစ်ပေသည်။ (ဤကား စကားချပ်တည်း။)

လိုးသံက အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်နေသည်။ အရည်ရွှမ်းနေသော သင်းသင်းနွယ်ရဲ့စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လီးကြီးအဝင်အထွက်လုပ်ပြီး ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်လိုးချရာက တစွိစွိတစွပ်စွပ် အသံဗလံတွေ ဆူညံနေအောင်ထွက်လာလေသည်။

"အ အသံတွေ ထွက် ထွက်လိုက်တာကွာ "

"မသင်း တင်း နေပီမဟုတ်လား စောက်ရည်များလေ အသံကျယ်လေပေါ့"

"ဟင့် သူပဲ ဆွထားပီးတော့ … လိုး ကိုမော်ဂန်ရာ တ တအားလိုးပေးစမ်း အားမရလိုက်တာ"

လီးကဂေါ်လီတွေ စောက်ဖုတ်အဝမှာတင် တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်နေပြီး အထဲမရောက်နိုင်တာမို့ အားမလိုအားမရဖြစ်စွာ သူမပြောသည်။

"မသင်း ဖင် ဖင်ခံနေတာ လီးက တစ်ဆုံးမဝင်ဘူး"

"ဟင် ဘာ ဘာရယ်"

"စပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ပေါက်ထဲထည့်လိုးရရင်တော့ ရှယ်ပေါ့ လီးတစ်ဆုံးလိုးခွဲပစ်မှာ"

"မ မလုပ်နဲ့ ဖင်လိုးချင်ရင်တော့ မလာနဲ့ ဟွင်း "

"မလိုးပါဘူး မသင်းစောက်ပတ် လိုးမဝသေးဘူး ဒါဖြင့် ဒီလိုလုပ်"

"ဘာလဲ ပြော"

"ရှေ့ပြန်လှည့် မတ်တပ်ပဲ ပွေ့ချီပြီးလိုးမယ် ဒါမှ နှစ်ယောက်လုံးအားရမှာ"

သင်းသင်းနွယ် သူပြောသလို ကိုယ်တစ်ပတ်ပြန်လှည့်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားသည်။ မော်ဂန် သူမတင်ပါး အသားဆိုင်အိအိကြီး နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲမပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးပွေ့မချီယူလိုက်ကာ ဟဟပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားသော သင်းသင်းနွယ်ရဲ့စောက်ပတ်လေးထဲကို သူ့လီးကြီးထိုးကော်၍ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ရာ လီးချောင်းကြီး ဗြွပ်ဇွပ်ဆိုပြီး အတွင်းထဲအထိ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့် ဆောင့်ဝင်သွားသည်။

"အာ့ အိ အ မေ့ အင်ဟင်း ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်"

"ဝင် ဝင်လား သင်းသင်း"

"ဝင် ဝင်တယ် အီး ယာ့ သ သားအိမ်တောင် ပေါက်တော့မယ် ပူကနဲပဲ အီးဟီးး"

"လိုးပြီကွာ မသင်းစောက်ဖုတ်ထဲ လရည်ပန်းထည့်လိုက်ချင်ပြီ ခုတစ်ချီတော့ အမြန်ဆုံး ပွဲသိမ်းလိုးပေးမယ်"

"လိုး ကိုမော် ဟင့် ဟင့် ကျေနပ်တယ် အားရတယ် ထိလည်းအရမ်းထိတယ် ကိုမော် သင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဒီလို အပေါ်မပြီး လိုးလို့ အဆင်ပြေပါ့မလား"

"ပြေတယ် ပါးပါးလေးပါ … ကိုယ့်ပုခုံးသာမြဲမြဲကိုင်ထား လိုးပြီဟေ့"

"ဘု ဘွတ်ဘွတ် ဗလွတ် … ဘွတ် ဘွပ် ဗြွတ် စွိ ဇွပ် … ဘွတ် ဗွပ် ဘုတ် စွိဗလပ် လပ်"

တင်ပါအိအိကြီး မြှောက်မြှောက်ပြီး အောက်ကနေလီးကြီးတေ့ဆောင့်ကာ ပင့်လိုးလိုးသည်။ သူမကိုယ်လုံးကို သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက် အားနှင့် အပေါ်လွှဲကာလွှဲကာ ပစ်ဆောင့်လိုးသွင်းသည်။ လိုးချက်စိပ်သလောက် လိုးအားပြင်းသည်။ လီးအဝင်လည်း ပိုနက်ပြီး အဆုံးထိ ရောက်ကာ သားအိမ်ကိုပါ ထိမိနေသည်။ သင်းသင်းနွယ် သူ့ပုခုံးကိုဟီးလေးခိုတွဲပြီး အံကလေးကြိတ်ကြိတ်၍ အောင့်အည်းအလိုးခံရာ ခရီးအတော်ရောက်လာသည်။

"ကောင်းလှချည်လား မသင်းရာ နေ့တိုင်း ခုလိုလိုးရရင် … ဘယ်လောက်ပျော်ဖို့ ကောင်းလိုက်မလဲ"

"ခုလည်း လိုးနေရပြီပဲ … စောက်ဖုတ်ကွဲအောင်လိုး ကိုမော် သင်းအောင့်ပြီးခံမယ် … ကိုမော့်လီးကြီးသိပ်ကြိုက်တယ် အကြိုက်ဆုံးပဲ လီးအရင်းကနေ ဖြတ်ပြီးတော့တောင် စဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလိုက်ချင်တယ် ဟင်းဟင်း လိုး လိုးသာလိုး ဆောင့် ဆောင့် အင့် မြန်မြန် မြန်မြန်လေး အိ အင့် အင့်"

"လိုးပြီကွာ … လရည်ထွက် ထွက်ချင်လာပီ … ငါလိုးမ စောက်ဖုတ်ဖြဲထား ပေါင်နှစ်ဖက်ပြဲနေအောင်ဖြဲထား ငါ ပင့်လိုးပေးမှာ ကဲ ကဲကွာ စဖုတ်က ရှယ်ပဲ မုန့်ပေါင်းလေး ဇွိဇွိဇွိဇွိနဲ့ … လီးမြုပ်နေအောင်လိုးမယ် … ကဲ ကဲဟယ် မသင်း  ဘယ် ဘယ်လိုလဲ"

"ကောင်း ကောင်းနေပီ သင်း တအား ကောင်း နေပီ … မ မရပ် နဲ့ … မ ရပ်တော့နဲ့ … ဆောင့် ဆောင့် မြန်မြန် မြန်မြန်သွက်သွက်ဆောင့် လိုး အသားကုန်လိုး အ အ အီဆိမ့်နေတာ ပဲ အိ အိ ဟင့် ကျွတ် ကျွတ်ကျွတ်…  စဖုတ်တော့ ပြဲ ပြဲပြီ ထင်တယ်"

လိုးသံဆောင့်သံတွေ တဖြောင်းဖြောင်းတဖွပ်ဖွပ် တရစပ်ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် မော်ဂန်လည်း သင်းသင်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကို အချက်ငါးဆယ်တစ်ရာမက ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် ပက်ပက်စက်စက်အောက်ပင့်လိုးပြီး လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ သင်းသင်းနွယ်လည်း သူနှင့်တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များတဖြောဖြော ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်လေရာ နှစ်ယောက်လုံး ကာမသုခအပြည့်အဝ ရရှိသွားကြသည်။

မန်နေဂျာမော်ဂန်နှင့် လူချင်းခွဲပြီးပြန်လာရာ သင်းသင်းနွယ်အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်ချိန်မှာ ကြည်ကြည်ခိုင်နှင့်ဂိုပါးရ်လည်း ကုတင်ပေါ်မှာ တစ်ချီလိုးပြီး၍ လရည်နှင်စောက်ရည်အရွှဲသားဖြစ်ကာ ကာမစည်းစိမ်ကို အီဆိမ့်နေအောင် တစိမ့်စိမ့်အရသာခံစားရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့၍ထပ်၍ လှဲအိပ်ကာ အနားယူနေကြသည်။

သင်းသင်းနွယ် ကုတင်အနားကို လျှောက်လာကာ ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာပေးနှင့် …

"အော အခွင်အရေးလေးရတာနဲ့ ဇိမ်ကျနေကြတာပေါ့ ကဲ ထကြ အနားယူရင်း သောက်စားကြရအောင်"

သူမနှိုးဆော်လိုက်တော့မှ နှစ်ယောက်သား လူးလဲထလာကြသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ချွေးစေးများပျံ၍နေသောကိုယ်ခန္ဓာကို ရေချိုးခန်းထဲသွားရောက်၍ ဆေးကြောသုတ်သင်ပြီး ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တို့နှစ်ယောက်နှင့်အတူ သောက်လိုက်စားလိုက်နှင့် နေစောင်းချိန်ကနေ ညဉ့်ဦးယံအချိန်ကိုပင် ရောက်ရှိလာလေသည်။

အရက်က မူးသည်။ ဝိုင်က ရီဝေစေသည်။

နှစ်ခုစလုံးက သောက်စားပြီးတာနှင့် ချက်ချင်းလက်ငင်းအစွမ်းပြသည်ပဲ ဖြစ်သည်။ ဆရာမနှင့်အတူ ဂိုပါးရ်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အထိအတွေ့အရသာခံစားရင်း ရမ္မက်တဏှာမီးတွေက တရိပ်ရိပ်တောက်လောင်ဆူဝေလျက် အချိန်အကန့်အသတ်မဲ့စွာဖြင့် အဆုံးစွန်ရောက်သည်အထိ ရေကုန်ရေခမ်းပင် သုံးယောက်သားပျော်ပါးလိုက်မိကြသည်။

ဂိုပါးရ် သူမတို့ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်ကို တစ်ချီပြီးတစ်ချီလိုးသည်။ မောလျှင်နားသည်။ ဝီစကီပြန်သောက်သည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်ရော သင်းသင်းနွယ်ရော ဝိုင်သောက်ပြီး မူးရီနေကြရာ သူမတို့ တစ်ယောက်စီကို နောက်ထပ်သုံးလေးချီစီ ဂိုပါးရ် မှုတ်လိုက်ဆွလိုက် လိုးလိုက် သူတို့ချင်းလည်း စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက်ယက်လိုက် စောက်ပတ်ချင်းအပြန်အလှန်ပွတ်လိုက်နှင့် ကမ်းကုန်အောင် ရမ္မက်နယ်ကျွံကြရင်း အချိန်တော်တော်ကလေးကြာမှ သုံးယောက်သား လက်ပန်းကျကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အသီးသီးဖလက်ပြသွားကြလေသည်။ ဒါတောင်မှ ဂိုပါးရ်လီးကို ဆရာမနှင့်သူမ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ နမ်း၍စုပ်၍ လီးပြန်တောင်လာအောင် ထပ်မံနှူးဆွပေးမိကြသေးသည်။

သူမတို့ မိန်းမသားနှစ်ယောက်ရဲ့ ကာမရာဂသောင်းကျန်းမှုများကတော့ ပြောရလျှင် ဆုံးနိုင်မယ်လို့တောင် မထင်တော့။

နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ ဂိုပါးရ်နှင့် နှစ်လီစီလောက်ဆွဲပြီး ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် အဆောင်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဘော်ဒါဆောင်ရောက်တော့ နွဲ့နွဲ့မူနှင့် ဆရာမနှင်းသီရိတို့ သူမတို့ရောက်အလာကို အသင့်စောင့်ကြိုနေကြသည်။

ရက်သတ္တတစ်ပတ်လုံးလုံး ဆရာမနှစ်ယောက်နှင့် သူတို့သူငယ်ချင်းမလေးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်အခန်းတစ်ယောက်ကူးရင်း ရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲ စုန်ချည်ဆန်ချည် မမောနိုင်အောင် ကူးခတ်မျောပါနေမိကြသည်။ ဆရာမသင်းသင်းနွယ်လည်း နွဲ့နွဲ့မူနှင့် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးခွင့်ရခဲ့ပြီဖြစ်သလို ကြည်ကြဘ်ခိုင်လည်း ဆရာမနှင်းသီရိအခန်းထဲမှာ သုံးလေးညတစ်ကြိမ်လောက် သွားပြီး နှစ်ယောက်သား လီးအတုနှင့် ကမ်းကုန်အောင် စခန်းသွားန်ုင်ခဲ့ကြသည်။

ဒါပေမယ့် သူမရဲ့တိုးတိုးဖော်အစစ်ကတော့ စိတ်တူကိုယ်တူဖြစ်သည့် ဆရာမသင်းသင်းနွယ်သာဖြစ်သည်။ ဆရာတပည့်လေးယောက် ရှိသည့်အနက် ငွေကိုဖောဖောသီသီသုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်ပါနိုင်သူတွေကလည်း သူမနှင့်ဆရာမသင်းသင်းနွယ်တို့ နှစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။ နွဲ့နွဲ့မူမိဘတွေက ပြည့်စုံသော်လည်း သမီးဖြစ်သူရဲ့ပညာရေးကို စိုးရိမ်ပူပန်မှုရှိကာ အမြဲလာလာစောင့်ကြည့်နေတတ်၍ သူမခမျာ စိတ်ထင်ရာ သွားလာလည်ပတ်ခွင့်မရချေ။ ဆရာမနှင်းသီရိကျတော့ အပျော်မက်ပေမယ့် ဆယ်ပြားတစ်စေ့ကို နှစ်ပြားရအောင်ခွာမည့်သူဖြစ်သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် ဆရာမသင်းသင်းနွယ်နှင့်အတူ သူမ ဟိုတစ်ပတ်က ကြုံတွေ့ခဲ့သမျှအဖြစ်တွေကို ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန်ရင်း ဆရာမ ရေချိုးခန်းထဲမှာ အချိန်ကြာနေသည့်ကိစ္စကိုမေးရာ အဖြစ်မှန်ကိုသိလိုက်ရသည်။ သင်းသင်းနွယ် သူ့တပည့်မလေးကို သူနှင့် မန်နေဂျာမော်ဂန်တို့ အကြောင်း မချွင်းမချန် ပြန်ပြောပြလိုက်သည်။

"ဒီတစ်ကြိမ် သမီးတို့နှစ်ယောက်တည်း သွားချင်တယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တယ်"

သူမကပြောရာ ဆရာမသင်းသင်းနွယ် သူမကိုကြည့်၍ အဓိပ္ပါယ်ပါပါလေးပြုံးလိုက်ရင်း …

"ချယ်သိပါတယ် အကြည်ရယ် မင်းစိတ်ထဲမှာ ဘာတွေတွေးနေသလဲဆိုတာ …"

"ဒါဖြင့် ချယ်က ဘယ် လို …  "

ချယ်တစ်ယောက် ကြည်ကြည်ခိုင့်ကို သူမစီစဉ်ထားတာတွေ ပြောပြလိုက်ရာ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ဒီတော့မှဘဝင်ကျသွားဟန်နှင့် သူမမျက်နှာကလေး ပြုံးဖြီးဖြီးလေးဖြစ်လာလေသည်။

တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ကို ရောက်တော့ …

ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် အဆောင်ကနေ လူတွေမသိအောင် ခပ်လျှိုလျှိုကလေးထွက်လာကြပြီး ထုံးစံအတိုင်းမြို့ထဲအနှံ့ သွားရောက် လည်ပတ် ဝယ်ခြမ်း၍ အပြန်မှာ သူမတို့ ယခင်တစ်ခေါက် သွားရောက်ပျော်ပါးခဲ့ဖူးသည့် တည်းခိုခန်းဆီ ဝင်ရောက်ကာ နှစ်ယောက်အိပ်ခန်း တစ်ခန်း ယူလိုက်ကြသည်။

လူမသိအောင် ထွက်လာရတာကလည်း အကြောင်းရှိပါသည်။ အဆောင်မှာ သူမတို့အခြေအနေကို ရစ်သီရစ်သီနှင့် မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေကြသည့် ဆရာစော ဆရာအောင်မင်း တို့နှစ်ယောက်နှင့် ဂိုပါးရ်တို့ရှိကြသည်။ ဂိုပါးရ်ကိုတော့ တစ်ခါတစ်ရံ အဆောင်က အခန်းလွတ်တစ်ခုခုမှာပင် ကြည်ကြည်ခိုင် သူနှင့်နှစ်ကိုယ်ချင်း တွေ့ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ အစရှိပြီးသူတွေမို့ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အထွေအထူး ပြောဆိုနေစရာ မလိုအပ်တော့ပါ။ တွေ့တာနှင့်ထမီလှန်ပြီး လိုးကြရုံသာဖြစ်သည်။

သူမစိတ်ထဲလိုအပ်နေချိန်နှင့် တိုက်ဆိုင်ပြီး အခွင့်အရေးလည်းရမည်ဆိုလျှင် ကြည်ကြည်ခိုင် သူ့ကိုအချိန်ယူ၍ လီးစုပ်ပေးသည်။ ဂိုပါးရ်လီးကိုစုပ်ရတာ တခြားယောက်ျားတွေထက် ပိုပြီး အားရပါးရရှိလှ၍ ကြည်ကြည်ခိုင် စိတ်ထဲကကျေနပ်မိသည်။ လီးတုတ်တုတ်တွဲတွဲကြီး တောင်မာလာအောင် စိတ်လိုလက်ရ ဂွင်းထုပေးရချိန်မှာ သူမပေါင်ခြံကြားရှိ စောက်ပတ်ဆီမှလည်း စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် အလျှံပယ်ကြီးရွှဲအိုင်ကျလာတတ်သေးရာ လီးစုပ်ရင်းနှင့်တစ်ချီပြီးစေတာမို့လည်း သူမအနေနှင့် နှစ်ထောင်းအားရဖြစ်မိတာ မဆန်းပါချေ။

ကြည်ကြည်ခိုင်ကိုယ်တိုင်လည်း သူမစောက်ပတ်ကို အချိန်ယူ၍အယက်ခံလိုစိတ်ရှိသည်။ လီးကြီးကြီးနှင့်လိုးရခြင်းမို့ စောက်ရည်သာ မထွက်လျှင် ဘယ်လိုမှ သည်းညည်းခံပြီး အလိုးခံနိုင်မှာမဟုတ်ချေ။ တော်ရုံနှင့်အချိန်မရလျှင်တော့ ပုဆိုးလှန် ထမီလှန်ပြီး လီးနှင့်စောက်ပတ်ကို လက်နှင့်အပြန်အလှန် ခပ်မြန်မြန်ပွတ်သပ်နှူးဆွပြီး လူအလစ်မှာ မဖြစ်ဖြစ်သည့်နည်းနှင့် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လိုးကြရတာများသည်။ သူ့လီးက မဟားဒရားကြီးလှသည့်အတွက် လိုးသည့်အချိန် အစပထမမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်းချိန်ဆ၍လိုးရပြီး အရှိန်ရလာတော့မှ အမြန်ပြီးအောင် တက်သုက်နှင် စခန်းသွားရလေ့ရှိသည်။ 

ဆရာစောနှင့်ဆရာအောင်မင်းတို့လို လူမျိုးတွေကျတော့ ကြည်ကြည်ခိုင် ဖီးလ်မလာတာအမှန်ပင်။ ဆရာနှင့်တပည့်လည်းဖြစ်သလို တစ်ဆောင်တည်း တစ်မိုးတည်းအောက်မှာ နေကြသူတွေ မို့လည်း အန္တရာယ်အလွန်များလှပြီး မတော်တဆ လူအမိခံရ၍ နာမည်ကြီးသွားမှာကြောက်ရပါသည်။ သူတို့နှင့်ဆက်ဆံမည့်အစား ဆရာမနှစ်ယောက်နှင့်သာ ပွတ်သဘင်ပွဲ ဆင်နွှဲပြီး လီးအတုနှင့် မိမိတို့စိတ်ကြိုက် လိင်တူမိန်းမသားအချင်းချင်း ရမ္မက်အာသာ ဖြေဖျောက်ရတာကမှ ပိုကောင်းဦးမည်ဟု ယုဆမိသည်။

ဒီအခြေအနေတွေကြောင့်လည်း သူတို့ကိုမသိမသာရှောင်ကွင်းပြီး လူသူသိပ်မသိသည့် တည်းခိုဆောင်လိုနေရာမျိုးကို တမင်တကာ ရွေးချယ်ရခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

သူမတို့ကဲ့သို့ အခြားသော အကြံတူအမျိုးသမီးကြီးငယ်တွေလည်း ရှိချင်ရှိကြလိမ့်ဦးမည်။ သူ့အကြောင်းနှင့်သူ သူ့ကိစ္စနှင့်သူ သူ့သမိုင်းသူရေးပြီး ကိုယ့်သမိုင်းကိုယ် ရေးကြရတာဖြစ်သည်။ လူမိလျှင် ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ခံ ကြရစတမ်းပင်။ ဒါ့အပြင်လည်း အချိန်ပိုင်း ကြေးစားအလုပ်လာလုပ်သော မိန်းမတွေလည်း မျက်စိနောက်စရာကောင်းအောင် တွေ့ရတတ်သေးသည်။ သူတို့မှာလည်း သူတို့ခွင်နှင့် သူတို့ပင် ဖြစ်ရာ ကိုယ့်အရေးကိစ္စကို အာရုံမစိုက်နိုင်ကြချေ။ သူမတို့ရဲ့အဓိက target ကိုက ဖောက်သည်များများရပြီး ငွေများများ ပိုက်ကာ အိမ်အမြန်ပြန်ရဖို့ပဲ ဖြစ်သည်။ သူတို့အထဲက တချို့မိန်းမတစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စဆိုသလို သူမတို့ကို ကြည့်ပြီး ခရီးသွားဟန်လွဲ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်သွားတတ်ကြသေးသည်။ ဘဝတူအတန်းအစား ဖာသည်တွေလို့များ မှတ်ယူနေသလားတော့ မသိချေ။

ဝိတ်တာကောင်လေးမှတစ်ဆင့် ဝိုင်အရက်နှင့်စားသောက်စရာတွေ မှာယူရင်း မန်နေဂျာကြီးဆီ သူမတို့နှစ်ယောက်ရောက်ရှိကြောင်း သတင်းပို့ခိုင်းရသည်။ သူအချိန်အားတာနှင့် အရောက်လာခဲ့မည်ဟု မန်နေဂျာမော်ဂန်ထံမှ အကြောင်းပြန်လာသည်။ 

ဝိတ်တာ နှစ်ယောက်လောက် အပြောင်းအလဲ လုပ်ထားတာတွေ့ရသည်။ ဖိုးလမ်းဆိုသည့်ကောင်လေး လွန်ခဲ့သည့် တစ်ရက်နှစ်ရက်ကပဲ ဒီတည်းခိုခန်းကနေ ထွက်သွားပြီလို့ကြားရ၍ သူ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ လက်လုပ်လက်စား အခြေခံလူတန်းစားဘဝတွေက ဒီအတိုင်းပါပဲလေ။ ကံမကုန်သည့်တစ်နေ့ ပြန်တွေ့ကြမည်ပေါ့။

ဝိုင်နှင့်မြည်းစရာတွေ ရောက်လာ၍ ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် ဝိုင်တစ်လုံးစီဖောက်သောက်ကြရင်း အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ထက်မှာ နှစ်ယောက်သား ဇိမ်ယူလိုက်ကြသည်။

ဆရာမသင်းသင်းနွယ် ကြည်ကြည်ခိုင်အနားကပ်လာပြီး တစ်စုံတစ်ခုပြောလိုက်၍ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ခရီးဆောင်လက်ပွေ့အိတ်ထဲက အနက်ရောင် ပလပ်စတစ်စခပ်ထူထူနှင့် အသေအချာထုပ်ပိုးထားသည့် အရာဝတ္ထုတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

သူတို့အသုံးပြုနေကျ ရော်ဘာလီးအတုချောင်းပဲဖြစ်သည်။ ကြည်ကြည်ခိုင် ပလပ်စတစ်စကို ဂရုတစိုက်ဖြည်ချလိုက်သည်။ ယောက်ျားလီးနှင့်သဏ္ဍာန်တူ လဒစ်လုံးရော လီးကိုယ်ထည်ပေါ်ရှိ သားရေအတွန့်တွန့် အကြောချောင်းကလေးတွေကအစ တထေရာတည်း ထပ်တူညီအောင် ပြုလုပ်ထားသော ရော်ဘာလီးအတုကြီးကား သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြုံးထေ့ထေ့လေးလုပ်ကာ လာပါအသုံးပြုလှည့်ပါ ဟူ၍ ညှို့ငင်ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်နှင့် … ။

..................................................................................................................

အခန်း (၁၃)

တိုးတိုးတိတ်တိတ်ကြိတ်၍ ညည်းညူသံကလေးတွေ သက်ပြင်းရှိုက်သံ အမောတကောအသက်ရှူသံကလေးတွေ အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်လျက်ရှိသည်။ နှစ်ယောက်သား ရမ္မက်တဏှာဖိစီးနေကြပြီမို့ မိုးမမြင်လေမမြင် ရာဂမြူမှုန်တို့ တိမ်သလ္လာသဖွယ် ပိတ်ဖုံးကာဆီးလျက် ရှိနေခဲ့ကြပြီ။

ခုချိန်မှာ ကမ္ဘာစစ်ဖြစ်လျှင်တောင် သူမတို့နှစ်ယောက် ဂရုမစိုက်နိုင်ကြတော့။

ကြည်ကြည်ခိုင်က ဆရာမရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေအထားနှင့် ကုန်းကုန်းကွကွလေးရှိနေသလို ဆရာမသင်းသင်းနွယ် မှာလည်း အောက်ကနေ ပက်လက်ကားရယား ဒူးထောင်ပေါင်ကားလှဲအိပ်ကာဖြင့် ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့ လက်မှာကိုင်ထားသော လိင်တန်အတုက ဆရာမပေါင်ကြားခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ ဇယ်ဆက်သည့်နှယ် တရစပ် လိုးဆောင့်ပေးနေပြီး ဆရာမသင်းသင်းနွယ်ကလည်း ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့ သူမမျက်နှာတည့်တည့်အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးကာ ကားယားခွစီးလျက် ရှိသော ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အကြား ခွဆုံအရပ်ရှိ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကလေးကို အောက်ကနေ သူမလက်ကလေးနှင့် ပွတ်လိုက်ဆွလိုက် နှိုက်လိုက်ကလိလိုက်လုပ်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း အပေါ်ဖက်ထိပ်ရှိ အစိထိပ်ဖူးကလေးကို သူမနှုတ်ခမ်းများဖြင့် မမီမကမ်းလှမ်းစုပ်ကာ လျှာနှင့်ပင့်ယက်သပ်တင်၍ နှူးနှပ်ဆွပေးလျက်ရှိလေ၏။ နှစ်ယောက်လုံး ဇာတ်ရှိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းမြင့်တက်ကာ လှုပ်ရှားမှုတွေသွက်လက်မြန်ဆန်လာကြပြီ။

"အိုး အင့်အင့် အူးဟူးဟူး အိ အိအင့် အင့် အာ့ အာ့လာ့ လာ့ အင်း အင်း "

"စွတ်ဖတ် ပလပ် စွိ စွတ် ပလပ် ဖတ် ဘတ် ဘုတ် စွိ ဇွပ်"

ကြည်ကြည်ခိုင့်လက်ထဲက လီးကြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်သိပ်တစ်ကြပ်စွာလိုးဆောင့်ချရင်း စောက်ဖုတ်နံရံအသားနုလွှာလေးတွေကို အဆက်မပြတ် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မိနေရာ စောက်ဖုတ်ယားယံမှုဝေဒနာ ပိုသည်းလာပြီး သင်းသင်းနွယ်စောက်ပတ်က အရည်တွေ တဖြည်းဖြည်းလိုက်ကာ ဂလိုဏ်သံပေါက်လာသည်။ လီးဝင်လီးထွက်လုပ်လိုက်တိုင်း ဘွတ်ဗွပ်ဇွပ် ဘွတ်ဗွပ်ဇွပ် မြည်သော အသံများကြောင့် ရမ္မက်စိတ်တွေ ပိုမို ပြင်းထန်လာခဲ့ရသည်။

သင်းသင်းနွယ်လည်း သူမမျက်နှာပေါ်အုပ်မိုးနေသည့် ကြည်ကြည်ခိုင့်ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို ဖိဆွဲချကာ သူမစောက်ပတ်ကို လျှာနှင့် အသွားအပြန်ထိုးယက် အစိကလေးကိုပါစုပ်စုပ်ပြီး လက်ချောင်းများနှင့်လည်း သူမစောက်ခေါင်းထဲကို တဇွပ်ဇွပ်ထိုးနှိုက်ဆောင့်ကာ မပြတ်နှူးပေးလေရာ ကြည်ကြည်ခိုင့်ဖင်ကြီးနှစ်ဖက် လှုပ်ရှားယမ်းခါ၍ ကော့ပျံထွန့်လူးသွားရပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ဆရာမမျက်နှာနှင့် တစ်သားတည်းကျအောင် ဖိကပ်ကာဖြင့် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ကော့ထိုးဆောင့်ညှောင့်ပေးလာလေသည်။ 

သူမရဲ့ရာဂဇော ပိုကြွလာအောင် ဆိုပြီး သင်းသင်းနွယ်လည်း သူမစောက်စိကလေးကိုပါ လက်ညှိုးလက်မနှင့်ဖျစ်ချေဆော့ကစားပေးပြန်ရာ ကြည်ကြည်ခိုင့်စောက်ခေါင်း ကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ အလိမ့်လိုက်ကျဆင်းလာလေသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း လူးခါ၍သွားပြီ။ သူမစောက်ရည်တွေ ဆရာမမျက်နှာပေါ်ကို မြင်မကောင်းအောင်ထွက်လျှံယိုစီးကျကာ ဆရာမမျက်နှာတစ်ပြင်လုံး စောက်ရည်အကွက်လိုက် ပေလူးပွထကုန်တော့သည်။

ဆရာတပည့်နှစ်ယောက် အရှိန်ကောင်းနေတုန်းမှာပဲ တံခါးခေါက်သံပေါ်လာသည်။

"ကြည်ကြည် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်"

"ဟုတ် ချယ်"

ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ထမီတစ်ထည်ကောက်စွပ်၍ရင်လျားလိုက်ကာ ပိုသီဖတ်သီပုံစံနှင့်ပင် အခန်းရှေ့သွားပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ အခန်းဝမှာ အရပ်ကြီး ကလန်ကလားနှင့် သူမကိုမိုး၍ရပ်နေသော မန်နေဂျာမော်ဂန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် ကိုင်းကိုင်းနှင့် ပညာတတ်ပုံစံမျိုးပေါက်သည်။ ဆရာမပြောပုံအရ သန်စွမ်းပုံတော့ရသည်ဆိုတာ ကြည်ကြည်ခိုင် ချက်ချင်းအကဲခတ် လိုက်မိသည်။

"မသင်း ရှိတယ်မဟုတ်လား ကလေး"

သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို စကင်ဖတ်သလို အထက်အောက်မကျန် သိမ်းကျုံးဝေ့ဝိုက်ကာကြည့်လိုက်သော စူးရှလှသည့် သူ့မျက်လုံးများရဲ့ အကြည့်ကို ကြည်ကြည်ခိုင် ကောင်းစွာ သတိထားလိုက်မိသည်။

"ရှိ ရှိ ပါတယ်ရှင် အခန်းထဲ ဝင်နိုင်ပါတယ်"

"ကိုမော် လာလေ "

ချယ်ကလည်း ကုတင်ပေါ်ကနေ သူ့ကိုအသံပေးသည်။

မော်ဂန်အခန်းထဲဝင်တာနှင့် သူမလည်း တံခါးကိုအသေအချာပြန်ပိတ်ကာ ချက်ချလိုက်သည်။

မကြာမီ …

သူမတို့ရဲ့အိပ်ခန်းငယ်လေးထဲမှာ ပွဲကလေးတစ်ပွဲ အစပြုသွားခဲ့ရပြီ။

ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံလွင်လွင်ကလေးတွေနှင့်အတူ အိုးအိုးအင့်အင့်မြည်တမ်းညည်းညူသံ တဟင့်ဟင့်တကျွတ်ကျွတ် သည်းလှိုက်အူလှိုှုက် တုန်ရီဖိုမောသံ ကလေးတွေပါ တစ်ဆက်တည်းကြားလာရသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက် အဝတ်မဲ့နေသောခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ကုတင်ထက်မှာ ပိုးလိုးပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကားခြေနှစ်ဖက်ကိုဖြဲကားကာ လဲလျောင်းလျက်ရှိကြပြီး လိင်မှုဗေဒကျမ်းကြေလွန်းသူ ကာမဆရာကြီး မော်ဂန်ရဲ့ ရာဂသွေးမကြွကြွအောင် စွမ်းစွမ်းတမံ နှူးဆွလှုံံ့ဆော်ပေးမှုကို နှစ်ထောင်းအားရရှိလှစွာဖြင့် နှစ်ယောက်သား တုန်တခိုက်ခိုက် ဖိုလှိုက်မောလျစွာဖြင့် ထွန့်ထွန့်လူးမျှ ခံစား၍နေကြလေသည်။

သင်းသင်းနွယ် သူ့တပည့်မလေးကြည်ကြည်ခိုင်ကို မော်ဂန့်လက်ထဲ ကြည်ဖြူစွာနှင်းဆက်အပ်နှံပြီး သူအလိုရှိသလို အသုံးပြုခွင့် ပေးခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း ဗွေဆော်ဦး စတင်မိတ်ဆက်သည့်အနေနှင့် ကြည်ကြည်ခိုင့်ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထမီကို တစ်ကွင်းလုံးချွတ်ချခိုင်းလိုက်ပြီး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းကိုယ်ခန္ဓာကို မော်ဂန့်ကို နွားပွဲစားနွားကြည့်သလို နေရာအနှံ့အပြားကို စေ့စေ့ငုငု လိုက်လံကိုင်တွယ် ကြည့်ရှုစေလိုက်သည်။

မော်ဂန်လည်း အထူးသဘောကျ ကျေနပ်နေပုံရလေသည်။ အရွယ်ရောက်ပြီး မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ် တို့ဖြင့် အလုံးအထည်ပြည့်ပြည့် လုံးထစ်တစ်ရစ်ကြော့ရှင်းစွာ ကြည့်ကောင်းရှုဖွယ်တင့်တယ်လှသည့်တိုင် သူထင်မှတ်ထားတာထက် ပိုပြီး အသက်အရွယ်အားဖြင့် ငယ်ရွယ်နုနယ်ချောမောလွန်းသူကလေး ဖြစ်နေပြန်တာမို့ နုထွားကလေးဖြစ်သော ကြည်ကြည်ခိုင်အပေါ် ကာလကြာမြင့်စွာ ရေရှည်အသုံးချသွားနိုင်မည့်အရေးကိုတွေးပြီး တစ်ယောက်တည်းကြိတ်၍ ဝမ်းမြောက်ပီတိဖြစ်နေမိပေသည်။

သူ့လက်များက ကြည်ကြည်ခိုင့်ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်းရပ်ဝန်းရှိ ကြီးမားဝင့်ထည်ကာ မို့မောက်ကြွရွလုံးထင်းလို့နေသော ရွှေရင်အုံ အိအိကြီးနှစ်မြွှာနှင့် ဆင်စွယ်သဏ္ဍာန် ဝါဝင်းနေသော သူမလက်မောင်းသားလုံးအိအိကလေးများကို အသေအချာကိုင်စမ်းရင်း ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်လာသလို ရင်သားဆိုင်နှစ်မြွှာမှတစ်ဆင့် အောက်ဖက်ကို ပြေလျှောဆင်းသွားသော ဗိုက်သားပြင်ရှပ်ရှပ်ကလေးနှင့် အောက်ဖက်မှ ကုန်းကမူသဏ္ဍာန် ပြေပြစ်စွာမို့မောက်ဖောင်းကြွ၍နေသော ရွှေရောင်မွှေးညှင်းပါးပါးကလေးများ ဝန်းရံနေသည့်ဆီးခုံမို့မို့ ။

ထိုမှသည် အောက်ဖက်ပေါင်ခွဆုံ တစ်နေရာတွင်ရှိသည့် အပျိုစင်အငုံအဖူးကလေးနှယ် တင်းတင်းစေ့ကာနေသည့် အင်္ဂါဇပ်နှုတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ချပ်ဆုံတွေ့ရာ စောက်ပတ်ပြင်ဖောင်းအိအိကလေးကိုပါ လက်နှင့်သေသေချာချာနှိုက်ကိုင်စမ်းသပ်၍ စောက်ခေါင်းလိုဏ်ကမူဝ အပေါက်ကျဉ်းကလေး ထဲကိုပါ လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်၍ ဇွပ်ဇွပ် ဇွပ် ဆိုပြီး စောက်ခေါင်းလေးကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ချော့နှူး ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်ရာ ကြည်ကြည်ခိုင်ဆိုသော ခလေးမကလေး မျက်လုံးကလေးများ မှေးစင်းကျသွားသည်အထိ ဖီလင်တွေ တက်သွားတာကို အသေအချာပင် မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ကာမဂုဏ်စည်းစိမ် ရယူခံစားသည့်နေရာမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက် အဆိပ်ပြင်းသူမိန်းမသားအချို့၏ အမှတ်သင်္ကေတ သဘောလက္ခဏာ ပေပဲ ဟူ၍ မော်ဂန်တစ်ယောက် သူ့အတွေ့အကြုံနှင့်ယှဉ်၍ သုံးသပ်မိသွားသည်။

"ကုတင်ပေါ်တက်"

ဆိုပြီး …

မော်ဂန်က သူ့ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီဇစ်ကို သူမကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ချွတ်ခိုင်းပြီး ဘောင်းဘီကြားကနေ အပြင်ကို ဘွားကနဲ ထွက်ကျလာခဲ့သော ထွားထွားလျားလျားရှိလှသည့် သူ၏စံချိန်မီလီးငပဲကြီးကို သူမတတ်သမျှမှတ်သမျှ စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်နှိုးနှူးဆွကာ အာခံတွင်းထဲငုံ၍ စုပ်ခိုင်းယက်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် သူခိုင်းသမျှအကုန်လုပ်ပေးသည်။ နဘေးမှ ဆရာမသင်းသင်းနွယ်ကလည်း သူ့တပည့်မလေး စိတ်ပြောင်းမသွားအောင် နဘေးနေပြီး သူမကိုယ်တိုင် ကြပ်ကြပ်မတ်မတ် ဝန်းရံထိန်းကျောင်းကာ မော်ဂန့်လီးကိုပါ ကိုယ်တိုင်ဆွဲယူစုပ်နမ်း၍ ဇာတ်ရှိန်မြင့်သထက် မြင့်လာအောင် တန်ပိုမြှင့်တင်ပေးနေပေသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း သူမအနေနှင့် မဆွကတည်းကပင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးသား ဖြစ်သည်နှင့်အညီ မော်ဂန် သူမဖင်ကိုကြည့်မလား နောက်လှည့်ကာ ဖင်သားနှစ်ဖက်ကို ကုန်းထောင်ပေးသည်။ 

တဖန် စောက်ပတ် ကြည့်ချင်သည် ဆိုလျှင်လည်း ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပြီး အစွမ်းကုန်လိုက်လျောခြင်းအားဖြင့် သူမခြေနှစ်ဖက်ကို ကော့ကော်ကန်ကား အကုန်လုပ်ပေးသည်။ သူမရဲ့ပင်ကိုယ်အလှမှာ မည်သည့် အပြစ်တစ်စုံတစ်ရာမှပင် ဆိုစရာမရှိကြောင်း သူမကိုယ်တိုင် သက်သေသာဓက ထုတ်လှစ်ပြနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ မော်ဂန်လိုလူ တစ်ယောက် အကြိုက်တွ့လျှင် သူမအတွက် အကျိုးကျေးဇူးအားဖြင့် ဆိုဖွယ်ရာပင်မရှိဘူးဆိုတာ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို ကြိုတင်သဘောပေါက် သိနားလည်နှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။

မော်ဂန် သူမကိုယ်လုံးကလေးကို မှောက်ချည်လှန်ချည်လုပ်ပြီး အနုလုံပဋိလုံ စောကြောစစ်ဆေးရင်း သူ့စိတ်ထန်လာတာနှင့် သူမကို ကုတင်ပေါ် ဗြုန်းကနဲ တွန်းလှဲချလိုက်ရာက ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်အကြား မျက်နှာအပ်ကာ မှောက်အိပ်ချလိုက်ရင်း သူမပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ကို ဖလူးဖလူးနှင့်နေအောင် ပါးစပ်နှင့်ဆွဲမွှေ့ကာ နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အကွဲကြောင်းကို သူ့လျှာပြားကြီးနှင့် အောက်မှအပေါ်သို့ တပြပ်ပြပ် ပင့်ယက်သပ်၍ အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိအစိညှောက်တောက်ကလေးကို သွားနှင့်မနာအောင်ကိုက်ခဲကာ စုပ်၍စုပ်၍ပေးလိုက်ရာ စောက်ရည်တွေ တမုဟုတ်ချင်းပန်းထွက်ကျလာလေသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင်ကို လူးခါနေအောင် ဘာဂျာပေးနေသော မော်ဂန်၏ အင်တာနေရှင်နယ်ဆိုဒ် ဧရာမလီးချောင်းကြီးကို သင်းသင်းနွယ် အောက်ကနေ အားရပါးရ ဆွဲဆွဲစုပ်ကာ လွေပေးနေသည်။ လချောင်းကြီးကိုပုလွေပေးရင်း သူမလက်တစ်ဖက်က သူမစောက်ပတ်ကိုသူမဖာသာ လွှတိုက်ပွတ်သပ်၍နေသည်။ သင်းသင်းနွယ်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်နည်းတူ ထန်နေပြီဖြစ်ရာ သူမစောက်ပတ်တဝိုက်မှာလည်း စောက်ရည်တွေ မြင်မကောာင်းအောင် ရွှဲစိုပေလူးနေပြီဖြစ်သည်။

"လိုးချင်လိုးတော့ ကိုကြီးရာ ကြည်ကြည် အရမ်းရွနေပြီ မ ရ တော့ ဘူး"

စူဆောင့်ဆောင့်လေသံနှင့် ခပ်ညည်းညည်းကလေးပြောလိုက်သော ကြည်ကြည်ခိုင့်အသံကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

"လိုးမယ် ဒါပေမယ့် ညည်းလက်စလေးသိချင်လို့ အပေါ်တက်"

မော်ဂန်သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ခွကာလိုးခိုင်းရာ ကြည်ကြည်ခိုင် မငြင်းသာတော့ပါ။

"ကိုကြီးအကြိုက် လုပ်ပေးပါ့မယ် အဆင်မပြေရင်ပြောနော်"

"မပြေတာဘာရှိမလဲ စပတ်ထဲလီးဝင်ရင် အဆင်ပြေပြီပေါ့"

"အဲဒါပြောတာ ဝင်အောင်လုပ်ဖို့တောင် တော်တော်ခက်ဦးမှာ လီးကြီး ဒါလောက်ကြီးနေတာကို နောက်ပြီး ဘာတွေလဲမသိ ထည့်ထားတာ"

"ဂေါ်လီပါ ဒါက အဆန်းမဟုတ်ပါဘူး"

"မသိဘူး ခုမှတွေ့ဖူးတာ နာမှာပေါ့"

"နာပါဘူး အလုံးလေးတွေကဖီးလ်ဆေးပဲ နာရင် ပြန်လျော်ပေးမယ်"

"တကယ်နော် ဟွင်း"

ကြည်ကြည်ခိုင် ဲနှုတ်ခမ်းလေးမဲ့ကာရွဲ့ကာနှင့် သူ့ကို နှုတ်လှန်ပြန်ပြောရင်း ပက်လက်လှဲအိပ်ကာ မိုးပေါ်ထောင်ပေးလိုက်သော မော်ဂန့်လီးညိုတုတ်ကြီးအပေါ်ကနေ သူမ ခြေထောက်နှစ်ဖက် ကျော်ခွကာ မြင်းထိုင်ထိုင်သလို ဆောင့်ကြောင့်လေး တက်ခွထိုင်ချလိုက်ရာက လီးထိပ်ကြီးကို ခပ်ဟဟကလေးရှိသော သူမစောက်ခေါင်းပေါက်အဝမှာ တစ်ချက်နှစ်ချက် လက်နှင့်ကိုင်၍ ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲဒစ်လုံးကြီးထည့်မြှုပ်ကာ အပေါ်ကနေ သူမကိုယ်လုံးအားနှင့် အားပါပါလေး ဖိဆောင့်လိုးချ လိုက်လေသည်။

"ဘွတ် ဇွပ် ဗြွတ်"

အသံနှင့်အတူ လီးကြီး ဆောင့်တိုးဝင်လာသည်။ တစ်ခါဖိဆောင့်ချလိုက်ရုံနှင့် လီးထိပ်ကြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲကို သုံးလေးလက်မ အထိနစ်ဝင်လာ၍ ကြည်ကြည်ခိုင့်မျက်နှာလေး ကွက်ကနဲပျက်သွားမိသည်။ လီးချည်းသက်သက်ဝင်လာတာမဟုတ်ဘဲ လီးမှာပါသည့် ဂေါ်လီလုံးတွေပါ လီးချောင်းကြီးနှင့်အတူ ဖိသိပ်ဆောင့်ဝင်လာ၍ သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ နံရံအသားနုကလေးများကို တလိမ့်လိမ့် ပွတ်တိုက်ခြင်းခံလိုက်ရကာ ကြည်ကြည်ခိုင်အနေရခက်ပြီး စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်သွားမိသည်။

"အာ့ ကြပ် ကြပ်တယ် ဂေါ်လီ တွေ အဝမှာ တစ် တစ်နေတာ"

"ဘယ်အဝလဲ"

"ဘယ်အဝရှိရမလဲ စောက်ဖုတ်အဝပေါ့"

"ငါ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကော့လိုးမယ် ညည်းအပေါ်က ရသလောက်လေးဖိချပေး ဟုတ်ပီလား"

"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး"

ကြည်ကြည်ခိုင် ခေါင်းညိတ်ပြီး ဖင်ကိုပြန်ကြွ၍ လီးထိပ်ကိုချွတ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် စောက်ပတ်ထဲ မဝင်ဝင်အောင် အားတင်းပြီး လီးကြီးပေါ်ကို ဖိထိုင်ချလိုက်ပြန်သည်။ စောက်ပတ်အဝမှာလီးတေ့ပြီး လီးဝင်ရုံသွင် း၍ဆောင့်ထိုင်ချလိုက် ဖင်ပြန်ကြွလိုက် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ဖိလိုးချလိုက်နှင့် လေးငါးကြိမ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ လီးအဝင်တဖြည်းဖြည်းနက်လာပြီး သူမအနေနှင့်လည်း တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ခံနိုင်ရည်ပိုရှိကာ ဖီလင်ပိုတက်လာသည်။ 

ပိုပြီးတော့လည်း ဏှာထန်လာသည့်အလျောက် မခံချင်စိတ်ကလေး ပေါ်လာပြီး သူမအဖုတ်ထဲ မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ဖြစ်နေသောလီးကြီးကို မရမကလိုးချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ ဖင်သားအိအိကြီးကို မြှောက်ကာကြွကာ စကောဝိုင်းမွှေ့ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် အဆက်မပြတ်လိုးဆောင့်ရင်း မော်ဂန်လည်း သူမဖိဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်ကနေ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက်ရာ လီးကြီးတဝက်သာသာလောက် စိုက်နစ်ဝင်လာသလို ဂေါ်လီလုံးတွေရဲ့ဖိကြိတ်မှုဒဏ်ကြောင့် မခံမရပ်နိုင်အောင် စူးကနဲအောင့်ကနဲ နာကျင်မှုဝေဒနာလေးများ ဖြစ်ပေါ်ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး တစ်ကြပ်နေသောလီးချောင်းကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းထဲ တစ်ချောင်းလုံးနီးပါးဝင်အောင်ပင် အားနှင့်ဖိ၍ဖိ၍ မော်ဂန့်အပေါ်စီးကနေ ဇွတ်အတင်းပင် ဆောင့်လိုးချလိုက်ပြန်သည်။

"အာ့ အိ အိ အင့်ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် အင့် ဟင်းဟင်း "

"နာလား ကြည်ကြည် နာသေးလား"

"အင့် နာတယ် ကျိန်းလည်းကျိန်းတယ် တ တစ်မျိုး အာ့ ပဲ  အ ရှီး "

"ဆောင့် ဆောင့် မရပ်နဲ့ ငါ့လီး ခုမှစဝင်တာ သွက်သွက်ဆောင့်ပေး နင့်စောက်ဖုတ်လေး လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ် အီဆိမ့်ပြီး တထုတ်ထုတ်နဲ့ နေတာပဲ"

"အိုး ခံရတဲ့သူလည်း အီဆိမ့်နေတာ ကိုကြီးရယ် လီးကြီးသားအိမ်ထိ တက်ဆောင့်နေပြီ … ပြီး ပြီး တော့ … ဟို ဟို ဂေါ် လီ လုံး ကြီးတွေကလည်း တ တအားပဲ စပတ်နံရံတွေ စုတ်ပြတ်သတ်ကုန်ပြီထင်တယ် အထဲမှာ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖိ ဖိကြိတ်နေတာ အ ဟင့် ဟင့်"

"လိုးသာလိုး … နာရင်လည်း ခဏအောင့်ထားလိုက် မကြာခင် ကောင်းလာမှာပါ ကလေးရဲ့"

"ဟင့် ကောင်းတယ် ပြောပြောပြီး အိ အင့် သေသေချင်စော်နံနေပြီ တဂယ်ပဲ"

"ဂေါ်လီကြောက်လို့လား အကြည်ရဲ့ မကြောက်ပါနဲ့"

မကြောက်ပေါင် လို့ သူ့ကိုစိတ်ထဲကပဲပြောရင်း ကြည်ကြည်ခိုင် အံကလေးကြိတ်ကာ အပေါ်ကနေဖင်ကြီးလှိမ့်ကာလှိမ့်ကာနှင့် ဖိဖိဆောင့်ချလိုက်သည်။ အရှိန်ကလေး နည်းနည်းပိုရလာလေ ရာဂသွေးပွက်ပွက်ဆူလာပြီး နာကျင်မှုဝေဒနာ သက်သာလာလေဖြစ်ကာ အဆိုးကနေ အကောင်းဖက်ကို တဖြည်းဖြည်းရောက်စပြုလာသည်။ ဂေါ်လီလီးကြီးရဲ့ စွဲမက်ဖွယ့်အရသာကို စတင်ခံစားမိလာသည်။ သာမန်လီးနှင့်မတူသော ထူးခြားဆန်းကြယ်လှသည့်အတွေ့။ ဒီအတွေ့ကို သူမ ဘယ်လိုမှလက်မလွှတ်နိုင်အောင် ဖြစ်လာလေသည်။ သို့တိုင်အောင် ပထမအချီစတွေ့ကာစဖြစ်၍ များစွာအတင့်မရဲဝံ့ဘဲ မော်ဂန့်လီးကို တစ်ဝက်သာသာမျှနှင့်ပင် အရှိန်ထိန်းပြီး ဖိလိုက်ကြွလိုက် လိုးပေးနေရသည်။

နဘေးမှ အသေအချာစောင့်ကြည့်နေသော သင်းသင်းနွယ်လည်း စိတ်ချရသည့်အခြေအနေရောက်ပြီဆိုတာ သိပြီး တရွရွဖြစ်နေသည့် သူမစောက်ပတ်ကို အယားပြေလိုပြေငြား မော်ဂန့်ခေါင်းရင်းဖက်ဆီသွားပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ကို တက်ခွထိုင်ချလိုက်ရာက မော်ဂန့်မျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်နှင့် မရိုးမရွပွတ်ပြီး အပြတ်ဂျာခိုင်းလိုက်သည်။

မော်ဂန် သူ့လီးပေါ်တက်ထိုင်နေသော ကြည်ကြည်ခိုင့်ကို ပင့်ညှောင့်လိုးရင်းတန်းလန်းနှင့် သူ့မျက်နှာပေါ် အုပ်မိုးရောက်ရှိလာသော သင်းသင်းနွယ်၏ဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်အစုံနှင့် အောက်ကနေပင့်မထိန်းကိုင်ပြီး ပြဲအာအာကလေးဖြစ်နေသည့်စောက်ပတ်ကို ပါးစပ်နှင့် ကုန်းဟပ်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်ပြပ်ပြပ်ဆိုပြီး ပင့်ယက်သပ်တင်ပစ်လိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုဂျာပေးလေသည်။ 

အစိကလေးကို သွားနှင့်ဇပ်ဇပ်ဇပ်ဇပ်ဆိုပြီး မနာအောင်ကိုက်၍ ဘယ်ညာမွှေ့ယမ်းပြီး လှုပ်ခတ်ကလိကစားပေးရာ သင်းသင်းနွယ် တင်းမခံနိုင်တော့ဘဲ စောက်ရည်တွေလှိမ့်ကျလာသည်။ မော်ဂန့်မျက်နှာပေါ်အထိ သူမစောက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းသွားသည်။ သင်းသင်းနွယ်လည်း ဖင်ကြီးကို တအိအိနှဲ့ကာနှဲ့ကာနှင့်ဖိကြိတ်လှုပ်ရှားပြီး မော်ဂန် အောက်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဂျာပေးသမျှကို ဖီလင်ယူခံစားနေသည်။ အပေးအယူ ညီမျှလာပြီလို့ ဆိုရမည်။

သင်းသင်းနွယ်နှင့်ကြည်ကြည်ခိုင်တို့နှစ်ယောက် မော်ဂန့်ကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်နေကြပြီး သူတို့ချင်းပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မိကြကာ ရင်သားဆိုင်ချင်း နို့သီးအချင်းချင်း ခလုတ်တိုက်ထိတွေ့၍ ကာမဇောအဟုန် အတွေ့အာရုံနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါနေမိကြရင်း တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်ကာသပ်ကာ နှူးကာဆွကာနှင့် ဖင်ကြီးတွေ မြောက်ကြွမြောက်ကြွလုပ်ပြီး ဖိကြွလိုက် နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ကော့ညှောင့်ဆောင့်လိုက်နှင့် တစ်ယောက်က စောက်ပတ်အမှုတ်ခံရင်း ဇိမ်တွေ့သလို တစ်ယောက်ကလည်း လီးကြီးကိုမပြတ်လိုးဆောင့်လိုး၍ ကာမစည်းစိမ်ကို တပ်မက်ခြင်းကြီးစွာ ခံစားနေမိကြသည်။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဇာတ်ရှိန်မြင့်သထက်မြင့်၍ ဆောင့်ချက်တွေမြန်ဆန်လာရပြီး ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း ဂေါ်လီလီးရဲ့ဒဏ်ကို ကြာရှည်စွာတင်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သူမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ကနဲတုန်ကနဲဖြစ်၍ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေကို အဆက်မပြတ် ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်လူးလွန့်ရင်းနှင့်ပင် တစ်ချီပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားလေသည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ မော်ဂန့်လီးကို ဗွက်ကနဲ ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး တဖန် သူ့လီးကို မရွံမရှာကုန်းစုပ်ကာဖြင့် သူ့ကိစ္စပြီးအောင် ပါးစပ်နှင့်ပင် ဆက်လက် စခန်းသွားပေးလိုက်သည်။ မကြာခင် လရည်တွေပန်းထွက်လာရာ သူ့လရည်တွေအကုန် ပါးစပ်နှင့် စုပ်ယူမျိုချပစ်လိုက်ပြီး မော်ဂန့်နဘေးမှာပင် သူမကိုယ်လုံးကလေးကို ဘုန်းကနဲပစ်လှဲချ၍ မောမောပန်းပန်းနှင့် ခွေခွေကလေး လဲလျောင်း အနားယူနေလိုက်သည်။

...................................................................................................................

အခန်း (၁၄)

သင်းသင်းနွယ်လည်း မော်ဂန့်လျှာအစွမ်းပြမှုအောက်မှာ နှစ်ချီတိတိ စောက်ရည်တွေ ယိုစိမ့်ထွက်ကျကာ ကိစ္စပြီးသွားသည်။ မော်ဂန် မိန်းမနှစ်ယောက်လုံးကို သူ့လီးစုပ်ခိုင်းရာ ကြည်ကြည်ခိုင်ကပင် တစ်ယောက်တည်းဒိုင်ခံပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။ မော်ဂန့်လီးက ပင်ကိုယ်အနေအထားအတိုင်းပင် ဂိုပါးရ်လီးလုံးပတ်ခန့်ရှိရာ ဂေါ်လီပါထည့်ထားတာကြောင့် လီးက သာမန်ထက် နှစ်ဆပိုထွားသယောင် ဖြစ်ပြီး လီးကြီးပွကား၍နေသည်။ ကျောချမ်းစရာပင်ဖြစ်သည်။

ကြည်ကြည်ခိုင် သူ့လီးကိုယ်ထည်တုတ်တုတ်ကြီးအပေါ်က ဂေါ်လီလုံးတွေကို တစ်လုံးချင်း လိုက်လံကိုင်စမ်းကြည့်နေသည်။

"အကြည် တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး"

လို့လည်းပြောသည်။

မော်ဂန် သူမခေါင်းကလေးကို ချစ်စနိုးလေးပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရင်း …

"ဂေါ်လီ ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ ညည်း တဖြည်းဖြည်းပိုသိလာမှာ ဖင်ပါလိုးပေးမယ် ညည်းဖင်ခံတာ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"

"သူ့သဘောပဲလေ သူလိုးရင်ခံရမှာပေါ့"

ကြည်ကြည်ခိုင် ခပ်ညုညုကလေးပြော၍ သူမအာငွေ့ရကာ အကြောချောင်းများထ၍ တင်းမာနေသောလီးကြီးက ဆတ်ကနဲ တုန်ခါ မတ်ထောင်၍သွားရကာ အလံတိုင်ကြီးတစ်ချောင်းလို ဝဲယာလှုပ်ရှားယမ်းခါနေတာကို တွေ့ရပါလေသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်ပါးစပ်ကလေး လက်နှင့်ပိတ်ပြီး ခိကနဲရယ်မိသွားသည်။

ဒုတိယအချီပြန်စတော့ မော်ဂန်က သင်းသင်းနွယ်ကို ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး သူမပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုဟဖြဲကာ စောက်ဖုတ်ပြဲပြဲလေး ထဲကို လီးကြီးထိူးထည့်၍ လှေကြီးပုံစံအတိုင်း တရစပ်ဖိလိုးသည်။ သူ့လီးကြီးဆီက ဂေါ်လီလုံးတွေနှင့် အပီဖိကြိတ်ကာ တရစပ်လိုးခြင်းမို့ သင်းသင်းနွယ်တစ်ယောက် အချိန်အကြာကြီးတင်းမခံနိုင်ရှာဘဲ အချက်ပေါင်းလေးငါးခြောက်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်လိုးဆောင့်ချ လိုက်ရုံနှင့်ပင် ခပ်မြန်မြန်ကိစ္စပြတ်ပြီး ခရီးဆုံးသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။

"ကြည်ကြည် လာ နင့်လည်း ပက်လက်လိုးပေးမယ်"

"စိတ်ရှိ မလိုးနဲ့နော် စပတ်ကွဲကုန်မှာ"

"ကွဲကွဲ ဘာဖြစ်လဲ ဒီနေ့မကွဲနောက်နေ့ကွဲမှာပဲ စပတ်ကွဲတာအဆန်းမဟုတ်ဘူး လီးကြီးကြီးနဲ့ခံဖူးမှ တကယ့်အရသာသိမှာ နင့်ကို ငါ့ထက် လီးကြီးတဲ့ကောင်တွေနဲ့ကို ထပ်လိုးခိုင်းဦးမှာ"

"အာ ကိုကြီးနော် အဲလောက် မရက်စက်ပါနဲ့"

ပါးစပ်ကသာပြောပေမယ့် လူကတော့ ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံသည်။ လူသာငယ်ပေမယ့် ဇ ကျတော့ မသေး။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်လှဲအိပ်ပြီး သူ့လီးကြီးလိုးဆောင့်ချသမျှကို မျက်နှာကလေး ရှုံ့ကာမဲ့ကာ အံကလေးကြိတ်ကြိတ်ပြီး နာကျင်မှုကို အောင့်အည်း ခါးစည်း၍ ခံနိုင်စွမ်းရှိပေသည်။ မော်ဂန် ဒီကောင်မလေးကို ဘယ်လောက်အထိ သဘောကျစွဲမက်မိသွားမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပင် သေချာမသိတော့။ သူ့စိတ်ကိုသူ ဝေခွဲလို့ပင် မရတော့ချေ။ ဖြစ်နိုင်လျှင် သူ့အနားမှာပဲ အမြဲတမ်း ခေါ်ထားလိုက်ချင်မိသည်။ ဒီဟာမလေး စောက်ပတ်ကို နေ့စဉ်ရက်ဆက် အမုန်းဆွဲအမုန်းလိုး ပစ်လိုက်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်နေသည်။

မော်ဂန် ဒီတစ်ချီမှာ သူ့ဧရာမလီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ဖောင်းအိအိကလေးထဲ တဆုံးထည့်သွင်းကာ အားရပါးရ ထိုးမွှေလိုးပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ နင့်ကနဲနင့်ကနဲနေအောင် သားအိမ်ခေါင်းထိအရောက် တဒုတ်ဒုတ်ဆောင့်ဝင်လာသော မော်ဂန့်ဂေါ်လီလီးငပဲကြီးကို အောက်ကနေ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် မြောက်ကာကြွကာ ပင့်ကာကော့ကာနှင့် ပြန်လည်ခုခံညှောင့်ဆောင့်ပေးရင်း လီးကြီးဆီမှ တင်းကြပ်စီးပိုးလွန်းလှသည့် အတွေ့အရသာကို ကြည်ကြည်ခိုင်တစ်ယောက် လွန့်ကာလူးကာ ကော့ပျံကာနှင့် တရှိုက်မက်မက်ပင် သည်းလှိုက်အူလှိုက် ခံစားနေပေသည်။ 

မော်ဂန် သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို အသေအချာလက်နှင့်ကိုင်ဆွဲမပြီး တဘုန်းဘုန်း တအုန်းအုန်း အသံများထွက်အောင်ပင် သူ့ခါးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး လချောင်းကြီး ဖိလိုက်ကြွလိုက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် အပီအပြင် ပွဲကြမ်းကာ တစ်လိုတည်းလိုး တစ်ဆောင့်တည်းဆောင့်ချပစ်လိုက်သည်။

ကောင်းလိုက်သည့်အရသာ … ပါကင်လိုးရသည့်အတိုင်း အတွေ့ထူးလှသည့် ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့စောက်ပတ်ကလေးဆီမှအထိအတွေ့က သူ့ကိုအပြတ်ဆွဲဆောင်နေသည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကလေးထဲကနေ သူ့လီးကို မျှော့ဆွဲသကဲ့သို့ ဖျစ်ညှစ်ရစ်ပတ်၍စုပ်ဆွဲပေးမှုကို စည်းစိမ်ရှိရှိခံစားရင်း မော်ဂန်လည်း လီးဒစ်ပြဲကြီးနှင့်အံကိုက်ဖြစ်ကာ အဝင်ရောအထွက်ပါ တစ်ဆို့ကြပ်ညှပ်၍နေသော သူမစောက်ဖုတ် လိုဏ်ခေါင်းလေးထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးကြီး မရမကဖိသိပ်ထိုးထည့်၍ နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် မနားစတမ်းဖိဖိလိုးပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် ထင်တိုင်းကြဲပစ်လိုက်လေသည်။ 

အချက်ပေါင်း ရာချီသည့်တိုင်အောင် စောက်ဖုတ်ပူထူအောင်လိုးပြီး သူ့လီးချောင်းထဲမှာလည်း တဆစ်ဆစ်တရွရွ ဖြစ်လာသည်နှင့် နောက်ထပ် အချက်လေးငါးဆယ်ခန့် မနားစတမ်း ထပ်တလဲလဲဖိလိုးချလိုက်က သူမစောက်ဖုတ် ကလေးထဲကို လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ လရည်တွေက ကြည်ကြည်ခိုင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာ ပြည့်လျှံလို့ သွားသည်။

မော်ဂန်တစ်ချီပြီးပေမယ့် ကြည်ကြည်ခိုင်စောက်ရည်ဆက်တိုက်ထွက်ပြီး လေးချီတိတိပြီးခဲ့တာတော့ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

အမြင့်ဆုံးလောကီစည်းစိမ်ဖြစ်သည့် ကာမအထွတ်အထိပ်အရသာကို နှစ်ဦးသားဇိမ်ရှိရှိ ဖီလင်ယူခံစားရင်း လရည်နှင့်စောက်ရည်များ အလူးလူးနှင့် ကုတင်ထက်မှာ အတန်ကြာအောင် ပွေ့လိုက်ဖက်လိုက်နှင့် လူးလှိမ့်မျောပါနေမိကြလေသည်။ သင်းသင်းနွယ် တကယ်အလိုက်သိသည်။ သူ့တပည့်မလေးဖီးလ်ယူနေချိန်မို့ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှဝင်မပြောဘဲ မော်ဂန့်ခြေရင်းဖက်ဆီ အသာပင် ဝင်ရောက်လှဲအိပ်ချကာ လရည်ပေကျံနေသော လီးပျဉ်းတွဲကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲထည့်၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ငုံ မှုတ်ပေးနေလိုက်သည်။

တစ်အောင့်ကြာတော့ ကြည်ကြည်ခိုင်လည်း အမောပြေလာပြီး သူမဆရာမဘေးနားကို လာရောက်ပြီး မော်ဂန့်လီးကြီးကို သူပါဝင်ကူ မှုတ်ပေးသည်။ သုံးယောက်သား လုံးလားထွေးလားနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လီးစုပ်စောက်ပတ်ယက်ဖင်နှိုက် အမျိုးစုံအောင်လုပ်ကြပြီး ရာဂကြွပြီးရင်းကြွနေကြကာ အချိန်တော်တော်ကလေးကြာမှ လူချင်းခွာမိကြတော့သည်။

မော်ဂန်လည်း အနည်းငယ်ပြိုင်းသွားသည်နှင့် သူတို့အတွက် စားသောက်စရာတွေ မှာပေးလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှာပဲ အတူတကွ စားကြသောက်ကြရင်း ခေတ္တခဏ အနားယူလိုက်ကြသည်။

မော်ဂန်က ဘလက်ခ်လေဘယ်သမား သူအမြဲသောက်နေကျ ဒဗယ်လ်ဘလက်တစ်လုံးကို ဆိုဒါရေခဲရောစပ်ကာ တစိမ့်စိမ့်မျှဉ်းသောက်ပြီး ဖီးလ်ယူနေသည်။ ကြည်ကြည်ခိူင်နှင့်သင်းသင်းနွယ်က ထုံးစံအတိုင်း ဝိုင်တစ်လုံးစီနှင့်ငြိမ့်ကြသည်။ စားသောက်ပြီးစီး၍ အရှိန်ရကာ ရင်းပြန်ထချိန်မှာတော့ မော်ဂန် သူ့စိတိကြိုက်ပုံစံဖြစ်သော မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဖင်ပြောင်ကြီး အတိုင်းသားနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်လျက် ဖင်ကုန်းထောင်စေလိုက်ကာ အနောက်ကနေ သူတို့တစ်ယောက်စီကို စိမ်ပြေနပြေ ဖင်လိုးဖို့ အစီအစဉ်ကို စတင်လိုက်လေသည်။

သင်းသင်းနွယ်ရော ကြည်ကြည်ခိုင်ပါ သူ့အလိုကျလိုက်လျောပေးကြသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ကာမအမှောင်ဖုံးလွှမ်းကာ အရှက်ကင်းမဲ့ နေကြပြီမို့ အဝတ်မဲ့နေသောဖင်သားအိအိကြီးများကို ခွက်နေအောင် ကုန်းထောင်ပေးလိုက်ကြရင်း မော်ဂန် သူမတို့နှစ်ဦးကို စိတ်ကြိုက် လာရောက်လိုးဆောင့်မည့်အချိန်ကို ရင်ကလေးတထိတ်ထိတ်နှင့် သည်းခံစောင့်ဆိုင်းနေကြလေသည်။

"စောက်ပတ်ကြီးတွေ ရှယ်ပဲကွာ ငါလိုးမ တစ်နေကုန် အသေလိုးပစ်လိုက်မယ် ဟင်းဟင်းဟင်း "

"ရှင်ကြိုက်တဲ့စပတ်လိုး ကျွန်မနဲ့ ကြည်ကြည် ဘယ်သူ့စပတ် ရှင်ကြိုက်သလဲ သိရအောင်"

"ငါ နှစ်ယောက်လုံးကို ကြိုက်တယ် တစ်ယောက်စပတ်လိုးရင် နောက်တစ်ယောက်စပတ်ကို လက်နဲ့လိုးပေးမယ်"

"ကောင်းတယ် ရှင်ကောင်းမယ်ထင်သလိုလုပ် ကျွန်မအဖို့ စပတ်အယားပြေဖို့ အဓိကပဲ"

သင်းသင်းနွယ်ပြောသည်။

"စပတ်ချည်းပဲမရဘူး ဖင်ပါလိုးမှာ ဒါမှ အပေါက်မှန်သမျှ အားလုံးကုန်မှာ"

"အသင်းဖင်ခံတာမကြိုက်ဘူး ကြည်ကြည်တော့ရနိုင်မယ်"

"ဒါဆို အပြင်ကငါ့လူနှစ်ယောက်လှမ်းခေါ်ပြီး စပတ်လိုးခိုင်းမယ် ဖြစ်မလား"

"ရှင့်သဘောပဲ ဘာလဲ ဖင်မခံလို့ လက်စားချေတာပေါ့ဟုတ်လား"

သင်းသင်းနွယ် သူ့ကို ပြုံးစိစိနှင့်ကြည့်ပြီးမေးလိုက်ရာ မော်ဂန်က  …

"ကြုံလို့ပါ သင်းသင်းက ဒီလိုလူများများနဲ့လိုးတာ ကြိုက်မှန်းသိလို့"

"လုပ်လိုက်လေ ဖင်တော့မရဘူး စပတ်လိုးတာကြိုက်သလောက်လိုး ရတယ် ဖင်ခံရင် တစ်ချီနှစ်ချီလိုးပြီးတာနဲ့ ချီးပါချင်သလိုမပါချင်သလို တစ်မျိုးကြီးဖြစ်ပြီး နေရတာခက်လွန်းလို့"

"ငါအများကြီးမလိုးပါဘူး တစ်ချီပဲလိုးမယ် ပြီးမှ ဟိုကောင်တွေခေါ်လိုက်မယ်"

သင်းသင်းနွယ်လည်း မတတ်သာတော့ဘဲ ခေါင်းညိတ်လက်ခံလိုက်ရသည်။

မော်ဂန် သူပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်ရဲ့စောက်ပတ်ကို အရင်လိုးပြီး သင်းသင်းနွယ်ရဲ့ အဆင်သင့် ကုန်းထောင် ပေးထားသော ဖင်အနောက်ကနေ ပြုထွက်နေသည် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲကို သူ့လက်သုံးချောင်းပူးထိုးထည့်၍ အပီအပြင် နှိုက်သွင်းကာ လက်နှင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ ကြည်ကြည်ခိုင်ကို သူ့လက်နှင့်ပင် တစ်ချီပြီးအောင်လိုးပေးခြင်းဖြစ်သည်။

သင်းသင်းနွယ်ရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို သူ့ဂေါ်လီလီးသွင်းကာ တဖြောင်းဖြောင်းနှင့်နေအောင်လိုးပြီး အရှိန်တဖြည်းဖြည်းရလာတော့ လီးကို ပြန်ချွတ်ကာ သင်းသင်းနွယ်ရဲ့ဖင်စအိုပေါက်ကို တံတွေးထွီကနဲထွေးထည့်၍ ဖင်ပေါက်ချဲ့ဖို့ပြင်လိုက်သည်။ ဒီနေရာမှာ သူမတို့နှစ်ယောက် ယူလာခဲ့သော ရော်ဘာလီးအတုကြီးက အသုံးဝင်သွားသည်။

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>