မင်းရဲ့အကြည့်တွေကို သိနေတယ်လေ (စ/ဆုံး)
ပေါက်ကျော်မ ရေးသည်။
ပူလောင်မှုကင်းစွာ လောကဓါတ်တခွင်လုံးကို မေတ္တာအပြည့်နဲ့ဖြာဆင်းနေတဲ့ ညနေခင်း နေရောင်ခြည်အောက်မှာ ခါတိုင်းလိုဘဲ ကျမအေးအေးဆေးဆေး လျှောက်လာမိပါတယ်။ ကျမအိမ်က လှည်းတန်းနဲ့ ××× ကြားမှာပါ။ ကျမရဲ့ ကျောင်းနဲ့လဲ တစ်မှတ်တိုင်ကျော်ကျော်သာဝေးတာမို့ အပင်ပန်းခံပြီး ကားတိုးစီးခဲပါတယ်။ အင်မတန် မလွှဲသာမှပါ။တနေကုန် ကလေးပေါင်းစုံနဲ့ လုံးပမ်းလာခဲ့ရလို့ ပင်ပန်းနေတဲ့ ကျမဟာ ပြည်လမ်းမတလျှောက်အတားအဆီးမဲ့ တိုက်ခတ်လာတဲ့ လေပြေလေးကို အဆုတ်အပြည့် ရှုသွင်းရင်း သောကတွေကို မေ့ပျောက်နေမိတယ်။
ကျမက အထက်တန်းပြဆရာမတယောက်ပါ။ ကျမရဲ့အသက် (၃၆)နှစ်မှာ ဒီလိုအဆင့်ရောက်ဖို့ ကျမရုန်းကန်ခဲ့ရတာတွေဟာ ပြောလို့ကုန်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျမရဲ့သောကတွေ၊ ဘဝရဲ့ဒဏ်ချက်တွေကြားကဘဲ အရွယ်မကျတဲ့ ကျမကို ကျမအံ့သြမိတယ်။ ရှေးက ကုသိုလ်ပဲလား မိသိဘူး။ကျမဟာ (၁၆)နှစ်သမီးလေးတွေနဲ့ ယှဉ်နိုင်လောက်အောင်ကို ခန့်ချော ချောပါတယ်။သားနဲ့သမီးကို ပညာတတ်တွေဖြစ်အောင် ပြုစုပျိုးထောင်ထားရတယ်။ အခုခေတ်မှာ ပညာတတ်တယောက်ဖြစ်လာဖို့ ဘယ်လောက်ကြိုးစားရတယ်ဆိုတာ ဆရာမတယောက်အနေနဲ့ကျမအသိဆုံးပါ။ ကလေးတွေကလဲ လိမ္မာပါတယ်။
ဖအေတူ မအေတူလေးတွေမို့ ချောကြပါတယ်၊လှကြပါတယ်၊ ဉာဏ်လဲ ကောင်းကြပါတယ်။ ကိုယ့်သားသမီးမို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်။ သားဆိုရင်အခု စီးပွားရေးဒုတိယနှစ်ရောက်နေပြီ။ အသက်ကလဲ (၁၉)နှစ်ရှိပြီ။ ကြားအတန်းတွေမှာကျလိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ (၁၀)တန်းကျော်ရင် လွတ်ပြီလေ။ သမီးကတော့ မြန်မာစာ တတိယနှစ်၊သူက သားထက် တစ်နှစ်ငယ်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး ကျမက လွဲလို့တွယ်တာစရာ မရှိရှာကြပါဘူး။သူတို့အဖေက သား ၄နှစ်၊ သမီး ၃နှစ် အရွယ်မှာ ဆိုင်ကယ်မှောက်ပြီး ဆုံးသွားတယ်။ကိုကို့နောက်ကို ကျမလိုက်ပြေးလာတာ။ ကျမအသက် (၁၆)နှစ်၊ ကိုကိုက (၂၅)နှစ်ပေါ့။
အခုတော့ ချစ်လှပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျမတို့ ၃ယောက်ကို ကိုကိုခွဲခွာသွားတာ (၁၅)နှစ်ရှိခဲ့ပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ကျမတို့ မပူမပင်နေနိုင်အောင် သူ ရှာဖွေထားခဲ့ပါတယ်။ဒါကြောင့်လဲ ကျမ အခုလို အထက်တန်းပြဆရာမတယောက်အဖြစ်နဲ့ သားတို့ သမီးတို့ကိုတက္ကသိုလ်ပညာသင်ပေးနိုင်ခဲ့တာပေါ့။ ကိုကို့ကျေးဇူးတွေ ကျမမှာ ဆပ်လို့မကုန်နိုင်ပါဘူးရှင်။
သားတို့သမီးတို့ကတော့ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ရှိပြီပေါ့။ ကျမသာ တစ်မိနစ် တစ်စက္ကန့် မမေ့နိုင်ဘဲသူ့ရဲ့အယုအယတွေ၊ သူနဲ့ ချစ်ခဲ့ကြတာတွေကို အမြဲသတိရနေမိတယ်။ ကိုကိုဆုံးပြီးတဲ့နောက် အရွယ်ကောင်းနေသေးတဲ့ ကျမကို လာစပ်တဲ့လူတွေမနဲပါဘူး။အခုထိလဲမျှော်လင့်နေတဲ့ လူတွေရှိနေပါသေးတယ်။
ဒါပေမဲ့လေ ကိုကို့လိုလူက ဒီကမ္ဘာမှာ တစ်ယောက်ပဲရှိမယ်လို့ ကျမထင်တယ်။ သူ့လို အရပ်အမောင်း၊ သူ့လို ဥပဓိရုပ်၊ သူ့လို သာယာမှုပေးနိုင်တဲ့လူ.. ပြီးတော့.. ပြီးတော့..ကိုကို့အကြောင်း စဉ်းစားတိုင်း ကျမမျက်ရည်တွေ ဝေသီလာမိတယ်။
" သြော်.. စောစောနဲ့ ခွဲသွားတဲ့ ကိုကိုရယ်.. "
ကျမ ဒီနေ့အိမ်ပြန်တာ ခါတိုင်းထက်စောပါတယ်။ ဒါကြောင့် ခပ်အေးအေးပဲ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်လျှောက်နေမိတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ရာသီဥတု အနေအထားကလဲ လွမ်းမောစရာ မဟုတ်လား။
" ဆရာမ.. ပြန်လာပြီလား "
" ဟင်.. သြ.. ဟုတ်တယ်.. ပြန်လာပြီ "
ကျမတို့ ဝင်းခြံလေးနဲ့ ကပ်ရက်က ပထန်ကပြား စလင်းဆိုတဲ့ ကောင်လေးပေါ့။ သူလဲကျမတို့လိုခြံလေးထဲမှာ တဦးထဲနေတဲ့သူဘဲ။ သဘောလဲကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အကြည့်တွေကို မကြိုက်လို့ ကျမ ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ဆံမိတယ်။ ကျမကို တွေ့လိုက်ရင်စားမတတ် ဝါးမတတ် ကြည့်တယ်။ မိသွားရင် ပြုံးစိစိနဲ့။ အသက်ကတော့ ကျမထက် အပုံကြီးငယ်မှာပါ။ သူနဲ့ သိပ်မရင်းနှီးတော့ သူ့အကြောင်း စုံစုံလင်လင်မသိဘူး။ သူကတော့တွေ့တိုင်း နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ရောချင်တဲ့ သဘောပေါ့။
ဒါပေမဲ့လေ ကျမမှာ သမီးပျိုလေးရှိတယ်မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ချာတိတ်တွေ၊ လူပျိုကြီးတွေ၊လမ်းသရဲတွေ၊ တခုလပ်တွေ၊ မုဆိုးဖိုတွေကို ခပ်တန်းတန်းပဲ။ အခုလဲ ကြည့်လေ ကိုယ်တော်ချောက ကျမ သွားလမ်းကို ပိတ်ပြီး အရစ်ရှည်နေချင်သေးတယ်ထင်ပါ့။
" ဆရာမ ဒီနေ့ စောတယ်နော် "
" အေးကွယ်.. အလုပ်တွေ သိပ်မရှိတော့တာနဲ့.. စောစောပဲပြန်လာခဲ့တယ် "
" ဆရာမ ကျနော် အပြင်သွားမလို့.. တချက်တချက် ကျနော့်အိမ်ဘက်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပါနော် "
" အေး.. အေး "
ချောချော ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သူငယ်လေးဟာ ကျမကို အရိုအသေပြုခါးလေးကိုင်းပြီး လျှောက်သွားပါတယ်။ တော်ရုံယောကျ်ားတွေ ကျမအရပ်ကို မကျော်နိုင်ပါဘူး။
သူလေးကတော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကျမထက် ခေါင်းတလုံးပိုမြင့်တယ်။ အို.. မဆီမဆိုင်တွေ စဉ်းစားနေမိတာဘဲ။ ကျမလက်က နာရီကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ခါတိုင်း အချိန်ထက် ၁-နာရီကျော်ကျော်စောနေသေးတာပဲ။ ကျမလဲ တကိုယ်တည်း အချိန်တွေကို ငြီးငွေ့စွာနဲ့ ကုန်ဆုံးခဲ့ရတာ ဘယ်တော့မှ ကျွတ်မလဲမသိဘူး။ သူ မရှိတော့တဲ့ နောက်ပိုင်း သားနဲ့သမီးကို ကြည့်ပြီး ဖြေသိမ့်ခဲ့ရတယ်။အခုတော့ သားနဲ့သမီးလဲ အရွယ်တွေရောက်ကုန်ပြီ။ မကြာခင် ချစ်သူကိုယ်စီနဲ့ ကျမရင်ခွင်ကနေ ခွဲသွားတော့မှာ။ ကျမသာ အရွယ်ကောင်းလျှက်နဲ့ တန်ဖိုးရှိတဲ့ အချိန်တွေ အလဟဿကုန်ခဲ့ရတယ်။သူတို့လေးတွေကြောင့်ပေါ့.. ပထွေးနှိပ်စက်မှာ စိုးလို့လေ။
ကျမ မပြောချင်ပါဘူး။ အရွယ်ကလဲ ကောင်း၊ သွေးသားကလဲ ဆူဖြိုးတော့ တခါတလေ ရင်ထဲမှာမီးတောက်မတတ် ရမ္မက်လှိုင်းထတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုကို့မျက်နှာကို မြင်မိရင် တခြားယောကျ်ားတွေကို မသတီတော့ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ ကျမသွေးသားတွေဟာ အေးပြီးရင်း အေးခဲရင်းနဲ့အခုတော့ လုံးဝ ထကြွသောင်းကျန်းမှုမရှိတော့ဘူးလေ။
ဒါလဲ တမျိုးကောင်းပါတယ်လေ။ အခုခေတ်က ဖေါ်ရှာရတာ မလွယ်ဘူး မဟုတ်လား။လူကောင်းသူကောင်းနဲ့ တွေ့ရင် ကောင်းပါရဲ့။ လူဆိုးလူယုတ်နဲ့ တွေ့ရင် တသက်လုံးထိန်းသိမ်းလာသမျှ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ရေထဲ မျောပစ်ရမှာ။
" အို "
ကျမ ခြံတခါးကို ကြည့်လိုက်တော့ သော့ဖွင့်ထားတာတွေ့ရတယ်။ ဒီအချိန်ဟာ ဘယ်သူမှ အိမ်မှာ ရှိမနေတတ်ပါဘူး။ သားတို့သမီးတို့လဲ ကျူရှင်သွားနေကြအုံးမှာပဲ။ ခါတိုင်းဆိုရင် ကျမသာအစောဆုံး ရောက်တာပဲ မဟုတ်လား။မဟုတ်မှလွဲရော သားဖြစ်ဖြစ် သမီးဖြစ်ဖြစ် တယောက်ယောက်များ နေမကောင်းလို့လား။
" ဒါမှမဟုတ် မသမာသူ တယောက်ယောက်များ.. "
ကျမ ကြက်သီးဖျန်းကနဲ ထသွားမိတယ်။ ကျမတို့နေတာက ရပ်ကွက်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ့်ဝင်းနဲ့ကိုယ် ဖာသိဖာသာနေကြတာကလား.. အို.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီအရွယ်အထိ လောကကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ပြီပဲ။အခုလဲ ဆက်ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့လေ။ဒါနဲ့ ကျမဟာ အသံမကြားအောင် ခြံတံခါးဖွင့်ပြီး အထဲကို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ကလေးဝင်သွားမိတယ်။ လှေခါးရင်း ရောက်တော့မှ သက်မချနိုင်တော့တယ်။ ကျမ သားပေါ့။နေများမကောင်းလို့လား မသိဘူး။
" အို.. နေအုံး.. သူ့ဖိနပ်ဘေးမှာ လှေကားအောက်ထဲ တပိုင်းဝင်နေတဲ့ အနီရောင် ဒေါက်ဖိနပ်လေး .. တခုခုတော့ တခုခုပဲ.. "
ကျမတို့အိမ်မှာ ဒေါက်ဖိနပ်စီးတဲ့လူမရှိဘူး။
ကျမရင်ထဲမှာ သံသယတွေ မျိုးစုံဝင်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် အခုနကထက် သတိထားပြီး အိမ်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာလဲ လူမရှိဘူး။ ဒါနဲ့ တံခါးမကြီးကို အသာတွန်းဝင်ပြီး သားအခန်းဘက် ကြည့်လိုက်မိတယ်။ သူ့အခန်းလဲ ပိတ်ထားတာပဲ။ ဒါဆို သူတို့ဘယ်သွားနေကြလဲ။ပိုသေချာအောင် သားအခန်းနားတိုးပြီး တံခါးနား ကပ်နားထောင်လိုက်တော့စကားပြောသံလေးတွေကြားရတယ်။
" အို.. ကျမထင်သလိုမဖြစ်ပါစေနဲ့.. "
အခုထိ ကျမ ဖိနပ်မချွတ်ရသေးပါဘူး။ အဲဒီ အတိုင်းပဲ ကျမအခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး အသာဝင်လိုက်တယ်။အသံမထွက်အောင်တော့ အင်မတန်သတိထားနေရတယ်။
အောက်တန်းကျတဲ့ စိတ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင် ကာကွယ်ပေးရမဲ့ မိခင်စိတ်နဲ့ပါ။ ကျမရဲ့ ကြိမ်ဆွဲခြင်းလေးကို ကုတင်ပေါ် အသာတင်၊ အခန်းထောင့်မှာ ဖိနပ်ကိုချွတ်ရင်း ကျမဟာ ကြာရှည်စွာ မသုံးခဲ့တဲ့ သားအခန်းကို ကြည့်ဖို့ဖောက်ထားတဲ့ အပေါက်ကို ကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ အဲဒီ အပေါက်ဖြစ်လာပုံက ဒီလို..
သူတို့အရွယ်တော်တော်လေးလဲကြီးလာရော ကျမနဲ့ မသိပ်တော့ဘူး။ ကျမအခန်းကိုအလယ်မှာထားပြီး သမီးနဲ့သားကို ဘယ်ညာ တခန်းစီပေးခဲ့တယ်။ ညရေးညတာ သူတို့လေးတွေ လန့်အော်တို့ ယောင်တာတို့ ဖြစ်ရင်ကြည့်နိုငအောင် သူတို့အခန်းနံရံတွေမှာ အပေါက်ကလေးတွေရှာကြံဖောက်ထားရတယ်။
ဒီတော့ ညည ပြဿနာရှိရင် ကျမ အခန်းထဲကထွက်စရာ မလိုတော့ဘူးလေ။ အပေါက်ကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်ရုံပဲ။ သူတို့လေးတွေလဲ ကြီးလာပြီမဟုတ်လား။ ဒီအရွယ်ကြီးမှာ ကြည့်ရင်ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်ကို ချိုးဖောက်သလိုဖြစ်နေမယ်လေ။
အခုတော့ မသုံးတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဒီအပေါက်ကိုဘဲ သုံးရတော့မှာပေါ့လေ။ ကျမအင်္ကျီတွေကိုအသာချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီပါ ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ တနေကုန် တင်းကြပ်စွာ နေခဲ့ရသမျှ အခုမှ ပေါ့သွားတော့တယ်။ ပြီးတော့ ထမီရင်ရှားနဲ့ ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း သားအခန်းနံရံနားကို ကပ်လိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ အခန်းထဲက အသံတွေကို ပီပီပြင်ပြင် ကြားရတယ်။ကောင်မလေးကလည်း လည်သံလေးနဲ့ သားကို ချွဲနေရဲ့။
" အော်.. ကျမရင်ခွင်ကနေပြီး သားကို ဆွဲယူသွားမဲ့သူများလား.. "
အပေါက်မှာ ပိတ်ထားတဲ့ ဖော့ဆို့ကို အသာဖြုတ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့..
" အိုး "
ကျမတကိုယ်လုံး ထူပူပြီး ရှက်စိတ်နဲ့ မျက်နှာတွေ အမ်းသွားမိတယ်။ ဒေါသလဲ အကြီးအကျယ်ထွက်မိတယ်။ သားလေး လိမ္မာတယ် လိမ္မာတယ်နဲ့ အခုတော့..ကြည့်ပါအုံး.. ကောင်မလေးဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး။ အပေါ်ပိုင်းမှာ အဝတ်အစားကင်းမဲ့နေတယ်။ ရုပ်ကလေးကတော့ ချစ်စရာ။ ကြွေရုပ်ကလေးအတိုင်းပဲ။ အသားလေးကလဲ ဝင်းမွတ်နေရဲ့။ ချစ်စရာ နို့အုံကလေးက ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ မထိရက်စရာ။ ကိတ်မုန့်ပေါ်ကခရင်ခဲလေးလိုပါပဲ။ ကျမရဲ့ နို့ကို ၅ နှစ်သားအထိ ဝအောင်စို့ခဲ့ရတဲ့သားဟာ သူ့ထက်ငယ်ပုံရတဲ့ကောင်မလေးနို့ကို အားရပါးရစို့နေတယ်။ သူလဲ အပေါ် ဗလာကျင်းလို့။
ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေတယ်။ သူတို့ကို သွားပြီးအော်ငေါက်ရမလား။ ဒါမှမဟုတ် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေရမလား။ ဒါပေမဲ့ လိုက်ဖက်ညီလှတဲ့ အတွဲကိုကျမမျက်လုံးခွာလို့မရပါဘူူး။ အခုနက စိတ်ဟာ ဖြူစင်ပေမဲ့ အခုတော့သားနဲ့ကောင်မလေးချစ်တင်းနှောတာကို ကြည့်ချင်နေမိတယ်။
သူတို့ကိုတော့ ကောလို့လဲ မကောင်းပါဘူးလေ။ ခေတ်လူငယ်တွေဘဲ။ အင်း.. ခေတ်ကိုလဲအပြစ်တင်လို့မရဘူး။ ကျမတောင် (၁၆)နှစ် နဲ့ လင်နောက်လိုက်ပြေးခဲ့တာပဲ။ ဒါကတော့ လူတိုင်းရပိုင်ခွင့်ပဲလေ။ သဘာဝရဲ့ ဆုလဒ်ပဲမဟုတ်လား။ သားလဲ အသက်(၁၉)နှစ်ရှိပြီဘဲ။ကျမသွားတားလို့ရော တရားပါ့မလား။ သူလဲ လောကရဲ့အရသာကို ခံစားသင့်တဲ့အရွယ်ရောက်ပြီဘဲ။ ပေါက်လွတ်ပဲစား မရှုပ်ရင်ပဲ တော်လှပါပြီ။
" မောင်.. အရမ်းမလုပ်နဲ့.. နော်.. နွေး ကြောက်တယ်.. "
ကောင်မလေးက သားရဲ့ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း ခပ်ညီးညီးဆိုလိုက်တယ်။ အံမယ်.. ချာတိတ်မ မာယာတွေများ နေလိုက်တာ။ ကြောက်တယ်သာပြောတယ်.. အပြုံးကတော့ မပျက်ဘူး။ကျမလဲ သိတာပေါ့။ ငယ်ရာကကြီးလာသူဘဲ။
ကောင်မလေး နို့အုံတွေဟာ သားကြောင့် စိုစွတ်ပြီး နီရဲလာပါပြီ။ အသားဖြူသူမို့လို့ ပိုသိသာပါတယ်။ နို့သီးလေးတွေ ထောင်ထလို့..သူတို့ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကြည့်နေတဲ့ ကျမဟာ အာတွေခြောက်ပြီး ရင်တွေခုန်လာပါတယ်။အသက်ရှုပိုမြန်လာသလို လက်ချောင်းတွေ တုန်ရီနေရဲ့။
ကြည့်အုံးလေတော့.. ဘာရယ်လို့မဟုတ်ပေမဲ့ အမှိုက်ကစ ပြဿာဒ်မီးလောက်မဲ့ကိန်းပါဘဲ။ကာလကြာမြင့်စွာ ငြိမ်သက်နေခဲ့တဲ့ ကျမရဲ့သွေးသားတွေဟာ အခုမတော့ ပူနွေးပြီးသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာပါပြီ။ ဒုက္ခပါဘဲ.. ။ မထူးပါဘူး ။ ကြည့်လက်စနဲ့ ဆက်ကြည့်တာပဲကောင်းပါတယ်။
ကျမရဲ့ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို အခုပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့ ရီချင်လာမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ.. ။အိန္ဒြေကြီးနဲ့ လူတကာကို တပည့်လို သဘောထားခဲ့တဲ့ ဂျောအကိတ်ကြီးနဲ့ ခပ်ချောချောဆရာမဒေါ်နီလာခင်ဟာ ဖွင့်အာနေတဲ့ ပါးစပ်၊ ပြူးကျယ်နေတဲ့ မျက်လုံး၊ တုန်ရီတဲ့ လက်တွေ၊လျှော့နေတဲ့ ထမီနဲ့ အတူ အငမ်းမရ အသက်ရှုသံနဲ့ ပုံပျက်ပန်းပျက်ကြီးကို သူ့သားနဲ့ သူ့ရည်းစားရဲ့ ချစ်တင်းနှောတာကို အရှက်မရှိ ချောင်းကြည့်နေတာ ရီစရာ မကောင်းဘူးလား..ကျမတင်မဟုတ်ဘူး.. ဘယ်သူမဆို သူတို့ကို ကြည့်မိရင် ကျမလိုပဲ ဖြစ်ရမှာပါ။ ဟုတ်တယ်လေ.. ။လူ့ဘဝရဲ့ အထွတ်အထိပ် အကောင်းဆုံးအရွယ်၊ ကြည့်လို့အသင့်တော်ဆုံး ရုပ်လက္ခဏာတွေ၊အသွေးအသား အဆူဖြိုးဆုံး အချိန်မို့ သူတို့စုံတွဲဟာ ရှုမငြီးလောက်အောင် လိုက်ဖက်ညီလှပါတယ်။ကျမနဲ့ ကိုကိုတောင် ဒီလောက်လိုက်ဖက်ညီခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။
" ဟော.. ကြည့်.. ကြည့်.. "
သားရဲ့လက်က ကောင်မလေးရဲ့ ဖောင်းမို့မို့ ဆီးခုံဆီသွားနေပြီ။ သားဟာ ဒီပညာတွေ ဘယ်ကများတတ်ပါလိမ့်။ သိပ်ပြီးညင်သာတယ်။ ဇဝေဇဝါဖြစ်တာမျိုးမရှိဘူး။ ကောင်မလေးရဲ့ထမီဟာ ရှောခနဲ..ပေါင်ရင်းရောက်အောင် ကျွတ်သွားတယ်။
ဒီကောင်မလေး အနီကို သိပ်ကြိုက်တယ်ထင်တယ်။ ထမီနီညိုအောက် စပ်စပိုင်ဒါအနီရဲရဲလေးထွက်လာတယ်။ ချပ်ပြားနေတဲ့ ဝမ်းဗိုက်အောက်က စောက်ဖုတ်ဟာ ဂုံညင်းလေးလိုခုံးပြီး မို့နေတယ်။ သားဟာ ထမီကို လုံးဝကျွတ်သွားအောင် ဆွဲချွတ်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပုံထားလိုက်လေရဲ့။
" မောင်.. နွေးကို.. လက်ထပ်ယူရမယ်နော်.. မောင်ပစ်သွားရင်တော့.. နွေး.. ကိုယ့်ကိုသတ်သေမှာပဲ.. "
" နွေးရယ်.. ကိုယ့်ကိုယုံစမ်းပါ.. ကိုယ်တကယ်မယူနိုင်ပဲနဲ့.. ဘယ်တော့မှမိန်းကလေးတယောက်ကိုအခန်းထဲ မခေါ်လာဘူး.. ကုန်ကုန်ပြောရရင် ရုပ်ရှင်တောင် တွဲမကြည့်ဘူး.. ကိုယ့်မှာလဲ ညီမနဲ့ပါ နွေးရယ်.. ကိုယ်နားလည်ပါတယ်.. ကိုယ့်အတွက်ကြောင့်တော့ နွေးစိတ်မညစ်စေရပါဘူး "
" မောင့်.. မေမေကရော.. "
" မေမေက သဘောကောင်းပါတယ်.. ပြီးတော့ ဘယ်တော့မှ မတရားမလုပ်တတ်ဘူး..သိပ်စည်းကမ်းကြီးတာ.. နွေး.. ကိုယ်တို့အတွက် မေမေ အကောင်းဆုံးစီစဉ်ပေးမှာပါ "
သားဟာ စကားတွေ တတွတ်တွတ်ပြောရင်း နွေးဆိုတဲ့ကောင်မလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုစပ်စပိုင်ဒါအောက်ကနေ နှိုက်ပြီးကိုင်နေပါတယ်။ ကောင်မလေးကလဲ သိသိသာသာဘဲပေါင်ကိုဖြဲပေးထားလေရဲ့။
" အဲ့တာသာကြည့် ခေတ်လူငယ်တွေများ.. "
ကျမ အံ့သြသထက်အံ့သြနေရပါပြီ။ နွေးဟာ သားရဲ့ ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ပြီး သားနဲ့အားကျမခံအောက်ခံဘောင်းဘီအောက်ကို နှိုက်နေပြန်ပါတယ်။ ခေတ်မိန်းကလေးတွေများ မလွယ်ပါလား။ကြည့်ရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေကြလေရဲ့။ ရင်ထဲမှာ ရမ္မက်လှိုင်းတွေ ကြွနေကြပြီလေ။
ငြင်သာစွာနဲ့ နွေးရဲ့ စပ်စပိုင်ဒါလေးစာ ရှောခနဲ ကျွတ်သွားပါတယ်။ ရွှေအိုရောင်အမွှေးလေးတွေဟာ နေဝင်ဆည်းဆာရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ ရွှေမျှင်လေးတွေလိုဘဲ။သူတို့ရဲ့ ကုတင်ဟာ ကျမနဲ့ မျက်စောင်းထိုးခပ်ကျကျမှာရှိနေလို့ သူတို့ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းတွေ့နေရတယ်။ ကောင်မလေးဟာ အခုမှ ရှက်ပြီး ပေါင်ကိုစိထားရဲ့။ မျက်စိလဲမှိတ်ထားတယ်။သားဟာ.. အို.. အို.. ဒုက္ခပါဘဲ.. ။
ကြည့်ကြပါအုံးရှင်.. ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သားဟာ မရွံမရှာ နမ်းနေတာကို ကျမပျို့တက်လာမိတယ်။ ကျမသားကို ဒီကောင်မ ပြုစားထားလေသလားမသိ။ ဟုတ်တယ်လေ.. ။ဘယ်သူကများ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းတယ်လို့ကြားဖူးသလဲ။ ကျမပဲ ခေတ်နောက်ကျနေသလား။ ခဖွဖွလေးနမ်းရင်းကနေ မခွာတမ်း စောက်ဖုတ်မှာ ပါးစပ်ကို ကပ်ထားရဲ့။
မရွှေချောကလဲ အခုမှ ပေါင်ကို တဖြေးဖြေး ဟ ပေးနေပြီ။ သားဟာ အခုဆို သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာလေးဘက်ထောက်ရက် စောက်ဖုတ်နဲ့မျက်နှာအပ်နေလေရဲ့။ ကောင်မလေးဟာလဲ တီကောင်ဆားနဲ့ပက်ခံရသလို တွန့်လိမ်နေတယ်။ ဘာတွေများဖြစ်နေကြသလဲ.. ။
" အိုး.. မောင်.. မောင်.. ရယ်.. အား.. ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. အား.. အိုး.. ဟင့်.. ဟင့်.. မောင်.. မောင်.. "
ဒီတခါတော့ နွေး မာယာလုပ်တာမဟုတ်မှန်း ကျမသိပါတယ်။ သူ နာလို့လား.. ယားလို့လား..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မသိ ကျမအခန်းထဲထိ ကောင်မလေးရဲ့ အသံတွေလျှံဝင်လာပါတယ်။ကုတင်ပေါ်က အိပ်ယာခင်းကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းနေရဲ့။ ပြီးတော့..လွတ်လပ်နေတဲ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းဟာ မုန်တိုင်းမိတဲ့ သစ်ရွက်လို ယမ်းခါနေတယ်။နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပေါက်ထွက်မတတ် ကိုက်ထားလေရဲ့..
" မောင်.. မောင်.. မောင်.. အင်.. အင်.. အား.. "
ကောင်မလေးဟာ သားရဲ့ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်ချောင်းနဲ့ညှပ်ရင်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့ပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ် ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ ခဏနေတော့မှ သူ့ပေါင်တွေကြားက သားခေါင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
" အို.. "
" ခစ်.. ခစ် "
ကောင်မလေးဟာ သားမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရီသလို ကျမလဲ လန့်ဖြန့်သွားမိတယ်။သားပါးစပ်တဝိုက်မှာ ပြောင်လက်စိုရွှဲနေတယ်။ ဘာတွေလဲဆိုတာ ကျမ အသိဆုံးပဲလေ။
" သားရယ်.. ညစ်စုတ်လှချည်လား.. "
သားဟာ နွမ်းလျစွာနဲ့ နွေးဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်တော့ ကောင်မလေးဟာ ယုယုယယနဲ့သားကို နမ်းလိုက်.. ပြီးတော့ ပေကျံနေတဲ့ဟာတွေကို သပ်ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်နေရဲ့။
အို.. ကျမလည်း စဉ်းစားလို့ကိုမရဘူး။ သူတို့ဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ။ ကျမ ခေတ်နဲ့ သိပ်ပြတ်ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီလား မသိဘူး။ ကြည့်..သားဟာ သူ့ဘောင်းဘီကိုသူ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး မြွေဟောက်တကောင်လို နီညိုရောင်အကြောတွေ ညွှတ်သန်းနေတဲ့ လီးဟာ တဆတ်ဆတ်နဲ့လေထဲမှာ ယမ်းနေရဲ့။ ဒစ်ကြီးဟာ ခရမ်းချဉ်သီးကြီးလို နီရဲပြောင်လက်နေပါတယ်။
" နွေး.. ကိုယ့်ကို.. ချစ်ရင်.. "
စကားကိုဆုံးအောင် မပြောဘဲ သူ့လီးကို မျက်စပစ်ပြလိုက်ပါတယ်။
" ဟေ့အေး.. နွေးရှက်တယ် "
ကောင်မလေးက ပြောသာပြောတယ်။ အိပ်ယာပေါ်ကနေ အသာထပြီး သားရဲ့လီးကို မရဲတရဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူ့လက်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲနဲ့ လီးကြီးဟာ ရုန်းကန်နေတယ်။ သားဟာဒီအရွယ်နဲ့ဒီလောက်ထွားကြိုင်းတယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်စရာပဲ။
" ဟယ်တော့.. "
ကျမဟာ အာမေဒိတ်သံပြုမိမတတ်ဖြစ်သွားပါတယ်။ နွေးလေးဟာ သားရဲ့ဒစ်ကို တကယ် ခရမ်းချဉ်သီးကြီးအမှတ်နဲ့ ပါးစပ်ဖြဲပြီး ငုံလိုက်ပါတယ်။ ဒီနေ့အဖို့တော့ အံ့သြစရာတွေမကုန်နိုင်တော့ပါဘူးလားမသိ..။ကျမတုန်းက ကျမဟာ ကိုကို့လီးကို ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးခဲ့ဘူးပါတယ်။ ဒီထက်မပိုဘူး.. ။ကိုကိုကလဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ စောက်စေ့ကို လက်ချောင်းနဲ့ကလိပေးတယ်။
ကျမအရည်တွေ စိုလာပြီဆိုတာနဲ့ သူ့လီးကိုသွင်းပြီး ဆောင့်တော့တာပါပဲ။ ကျမအမြဲတမ်းအရင်ပြီးလို့ ကိုကို့ကိုတောင် နောက်သေးတယ်။ အခုသူတို့လေးတွေလုပ်နေပုံက ကျမလိုကလေးနှစ်ယောက်အမေ၊ အသက်(၃၆)နှစ် မုဆိုးမတယောက် မကြားဘူး၊ မမြင်ဘူး၊ မတွေ့ဘူးတာတွေပဲ။
ကျမ နွေးဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို တအံ့တသြကြည့်မိတယ်။ ကျမဘက်ကို လေးဘက်လေးကုန်းထားလို့ စောက်ပတ်လေးကဟနေပြီး ပန်းနုရောင်အတွင်းသားလေးတွေကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရတယ်။ ကျမပဲ မျက်စိကောင်းလို့လား မသိဘူး.. စောက်စေ့ကလေးတဆတ်ဆတ် တောင် နေတာတောင် ရေးရေးလေး တွေ့နေရပါတယ်ရှင်.. ။
" အား.. ရှီး.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. နွေးရယ် သိပ်ကောင်းတာဘဲကွယ်.. အို.. အား.. အို.. နွေး.. နွေး.. "
သားဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ရင်ကိုကော့ ခေါင်းကိုမော့ပြီး မချိမဆန့် အော်ငြီးနေပါတယ်။သူ့ရဲ့အော်သံကြောင့် ကျမ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထမိတယ်။ နွေးဟာ ဖင်ကိုကော့ပြီးနောက်ပစ်ထားလို့ တင်သားအိအိလေးတွေ၊ ကွဲဟပြီး ပန်းနုရောင်သန်းနေတဲ့ စအိုဝ ခရေဖူးလေးကိုရှုံ့ချည်ပွချည်နဲ့ မြင်နေရပါသေးတယ်။ ဘယ်အမေမှ ကျမလို ကိုယ့်ရဲ့ချွေးမကိုအခုလိုပဋိလုံမြင်ဖူးမှာမဟုတ်ဘူး။သားဟာ အားမရတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ နွေးရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လီးနဲ့ဆောင့်နေတယ်။ တချက်၊နှစ်ချက်၊ သုံးချက်၊ .. ဆယ်ချက်၊ ဆယ့်ငါးချက်။
" အင့်.. အင့်.. အား.. "
အားရပါးရဆောင့်ရင်း နွေးရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး လီးကို ဟိုး.. အာခေါင်ထဲရောက်အောင် ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ နွေးဟာ မရှုနိုင်မကယ်နိုင်နဲ့ မျက်လုံးပြုးပြီး ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ရုန်းကန်နေလေရဲ့။ သူ့ခမြာ မွန်းရှာမှာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ သားက ဒီလောက် မရက်စက်ပါဘူး။သူ့သုက်ရည်တွေ အကုန်ပန်းထုတ်ပြီးတာနဲ့ နွေးကို လွှတ်လိုက်ပါတယ်။
" မကောင်းဘူးကွယ်.. နွေး အသက်ရှုကြပ်သွားတယ်.. "
" ဖီလင် အရမ်းတက်သွားလို့ပါ အချစ်ရယ်.. ဆောရီး.. ဆောရီး.. "
နွေးဟာ ပါးစပ်မှာ ရီးလေးခိုနေတဲ့ သုက်ရည်ဖြူဖြူတွေကို လျှာနဲ့ သိမ်းရင်း ယူလိုက်တော့ သားကစိတ်မကောင်းဟန်နဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်။ အဲဒီအတိုင်းဆို ဒီကောင် မိန်းမကြောက်ဖြစ်ပြီ။ နဖားကြိုးအထိုးခံရမှာပဲ။ ကျမတုန်းက ကိုကိုတခါတလေ မူးလာရင် သွေးဆိုးပါတယ်။ အဲလိုညမျိုးဆိုတညလုံးနီးနီး ကျမကိုလိုးတော့တာပါပဲ။ သူ့လီးကြီးကကြီးတော့ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ရင် ကျမမျက်ရည်ကျတွေထွက်အောင် နာတယ်။
ဒါပေမဲ့ သူ ဘယ်တော့မှ မတောင်းပန်ပါဘူး။ ခပ်တည်တည်ပဲ နောက်တနေ့မှာ စားစရာဖြစ်ဖြစ်၊အဝတ်အစားဖြစ်ဖြစ် ဝယ်လာပြီး ယုယုယယ ပေးတတ်တယ်။ သူကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းခဲ့ပေမယ့် ကျမအသဲစွဲအောင် ချစ်မိတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ သူမူးလာမဲ့ ညတွေကို တိတ်တခိုး မျှော်လင့်နေမိတယ်။အခုတော့ ..
" မောင်.. နွေးကိုယ်ဝန်ရှိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
" မရှိနိုင်ပါဘူး နွေးရယ်.. ကိုယ်တို့သေချာတားထားတာဘဲ "
" နွေးတော့ စိုးရိမ်တယ်မောင်.. ဒါပါနဲ့ဆို ခုနှစ်ခါရှိသွားပြီနော်.. "
" ဘာခုနှစ်ခါလဲ နွေးရဲ့.. စကားကို သေချာရှင်းရှင်းပြော.. "
" ဟိုဟာလေ.. မောင်နဲ့နွေးတို့.. "
" ဘာဖြစ်လဲ.. "
" လုပ်ကြတာ.. လေ "
" ဘာလုပ်ကြတာလဲ.. ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါ "
" လိုးကြတာကွာ.. သိပ်ကြားချင်တယ် ဟုတ်လား "
.........................................................................................................
ကလေးတွေ ပျော်နေကြပုံကို ကြည့်ပြီး ကျမငယ်စဉ်ဘဝကို ပြန်သတိရနေမိတယ်။ ကိုကိုနဲ့ အိမ်ထောင်ကျကာစက အနေဆင်းရဲပေမဲ့ ကျမတို့ပျော်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်မှ ကိုကိုအလုပ်အကိုင်ကောင်းလို့ ကျမတို့ ချောင်ချောင်လည်လည်ဖြစ်ပြီး ကျမကိုကျောင်းပြန်ထားပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမနာမည်နဲ့ ဘဏ်မှာငွေတွေထည့်ထားခဲ့ပါတယ်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။ သူပါတီတခုက ပြန်လာရင်း အရက်မူးမူးနဲ့ ဆိုင်ကယ်မှောက်ပြီး ပွဲချင်းပြီးဆုံးခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကျမငိုရမှန်းတောင်မသိဘူး။ ကျမတသက်လုံးမှာ အတွယ်တာဆုံး သူ ဟာ ကျမကို လောကအလယ်မှာ လူမမယ်ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ထားရစ်ခဲ့ပြီလေ။ သူထားရစ်ခဲ့တဲ့ ဥစ္စာပစ္စည်းတွေကြောင့် ကျမ မပင်ပန်းခဲ့ရဘူး။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကတော့ ခြောက်သွေ့သွားခဲ့ရတယ်။
" ကဲ.. မေမေပြန်မလာခင် ကိုယ်တို့အဆုံးသတ်ရအောင် "
သားဟာ ပြောပြောဆိုဆို နွေးလေးရဲ့ ကိုယ်ကို ဝှေ့ခနဲ ပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ နေသားတကျတင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နွေးရဲ့ ခါးအောက်ကို သူ့ရဲ့ ခေါင်းအုံးတလုံးကို ခုပေးလိုက်ပါတယ်။နွေးဟာ ကုတင်ကနေ တတောင်နီးပါး ခါးကော့ရက်အနေအထားဖြစ်နေပါတယ်။
" မောင်.. ဖြေးဖြေးနော်.. "
" မောင်.. ဘယ်တုန်းက ကြမ်းဘူးလို့လဲ "
" ဟင်း.. ဟင်း.. မောင်ကလေ သိပ်ရီစရာပြောတာပဲ.. အခါတိုင်းမှာ မောင်အရမ်းဆောင့်လို့.. နွေးငိုခဲ့ရတယ် မဟုတ်လား.. "
" နွေးက သိပ်ကောင်းတာကိုး.. နွေးရဲ့ဟာလေးထဲ မောင့်ဟာဝင်သွားတာနဲ့ ..မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူးကွယ် "
" မောင်ရယ်.. နွေးကိုညှာပါနော်.. မောင်အရမ်းလုပ်ရင် နွေးတပတ်လောက် သားအိမ်အောင့်ပြီး ခါးတွေကိုက်နေတတ်တယ်.. "
" စိတ်ချပါနွေးရယ်.. မောင်စိတ်ထိန်းပါ့မယ် "
" ဒါပဲနော်.. အရမ်း.. လုပ်ရင်တော့ ငိုမှာပဲ.. "
" ငိုရုံတင်မကဘူး.. အသံကုန်အော်ပစ်လိုက်.. ဒါမှ စည်စည်ကားကားဖြစ်မှာ "
" အင်း.. အော်မယ်.. အော်မှာ တရပ်ကွက်လုံးဝိုင်းလာအောင်အော်မယ်.. "
စကားပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ သားဟာ နွေးရဲ့ ပေါင်ကို ဖြဲပြီးနေပါပြီ။ အစွမ်းကုန်ဖြဲထားလို့ နွေးဟာလေး ကျပ်တင်ထားတဲ့ ပုံမျိုးဖြစ်နေပါတယ်။ သူလဲ အနေခက်တယ်ထင်ပါရဲ့ မျက်နှာလေးမဲနေတယ်။သားဟာ နွေးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်ရင်း စောက်ဖုတ်ကလေးကို လက်မနှစ်ချောင်းနဲ့အသာဖြဲလိုက်ပါတယ်။ " ပလပ် "ကနဲ ဟ သွားတဲ့ စောက်ပတ်ဝမှာ သူ့ဒစ်နီနီကြီးကိုတေ့တယ်။
" နွေး.. ကြွက်သားတွေကို လျှော့ထားလေ.. တင်းထားရင် ပိုနာမှပေါ့ "
နွေးဟာ သားကိုချစ်ပေမယ့် သားလီးကိုလန့်နေပုံပဲ။ ဒါကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြွက်သားတွေ ရှုံ့ပြီးတင်းနေတာထင်ပါရဲ့။ သားဟာ စောက်ပတ်ထဲလီးကို မသွင်းသေးပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှာဒစ်နဲ့ပွတ်သပ်ပေး ကလိပေးနေပါတယ်။
" ဟင့်.. မောင်.. လုပ်ရင်လဲ လုပ်တော့လေ.. "
သြော်.. မိန်းမဆိုတာ ဒီလိုမျိုးချည်းပါဘဲလား..လို့ ကျမသံဝေဂရမိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။အခုနကတော့ ကြောက်လိုက်တာတုန်လို့..။ အခုတော့ ရှက်ပြီမို့ သူကပဲ လီးကို တောင့်တနေတယ်။
" ပြွတ်.. ဗြစ်.. "
စောက်ခေါင်းထဲ လီးတိုးဝင်တဲ့ ကြပ်သိပ်သိပ်အသံကြောင့် ကျမ.. ကျောရိုးထဲကစိမ့်တက်သွားပါတယ်။
" အ.. အား.. "
နွေးလေးရဲ့အော်သံဟာ ကျမရင်ထဲ နာကျင်စွာ တိုးဝင်လာပါတယ်။ သားဟာဆက်မထိုးသေးဘဲ ရှေ့တိုး နောက်ငင် နဲ့ ဆွပေးနေသေးတယ်။ နွေးဟာ ဆေးပြတ်တဲ့ ဆေးသမားလိုတွန့်လိမ်ပြီး ပေါင်ကို ဖြဲနိုင်သမျှ ထပ်ဖြဲပေးပါတယ်။ ဒီတော့မှ သားက ချစ်သူရဲ့ အထာကို သိသူပီပီလီးကို ဆက်ပြီးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ဒီတခါတော့ နွေးဟာ သက်သက်သာသာပဲ ခံနေပါတယ်။လီးဟာ တအိအိနဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆီးခုံနှစ်ခုဟာပြားနေအောင် ထိကပ်သွားပါပြီ။ သားဟာ သူ့လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ ခဏစိမ်ထားပြီးမှဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။
အို.. အို.. နွေးရဲ့ စောက်ပတ်လေးဟာ လီးနဲ့အတူကပ်ပြီး အပြင်ကို ကျွံထွက်လာပါတယ်။ကောင်မလေးတော်တော်နာရှာမှာပဲ။ ဒစ်အဖျားလေးကျန်တဲ့အထိ ဆွဲထုတ်ပြီးမှ ပြန်ပြီးဖြေးဖြေးသွင်းလိုက်ပြန်တယ်။
အင်း.. ဒီလိုဆိုတော့လဲ သားက ညှာတာသားပဲ။ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ ကောင်မလေးကို တယုတယလိုးပေးနေလိုက်တာ တလောကလုံးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲရှိတယ်များထင်နေလားမသိဘူး။ လီးဟာ စတီးပစ်စတင်လို စောက်ပတ်ထဲ တအိအိဝင်သွားလိုက်ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထွက်လိုက်နဲ့ အသဲယားစရာပါပဲ။
" မောင်.. မောင်.. မြန်မြန်လေးဆောင့်ပေးပါ.. "
ကြည့်.. ကျမပြောတယ်မဟုတ်လား။ မိန်းမဆိုတာ မတည်ငြိမ်ပါဘူးလို့။ အခုပဲမြန်မြန်ဆောင့်ခိုင်းနေပြီမဟုတ်လား။ သားကလဲ သူ့ရည်းစား စကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်ပါတယ်။
" ပြွတ်.. ဖွတ်.. စွပ်.. ပြွတ်.. ဒုတ်.. အင်း.. အမေ့.. "
သားဟာ ကောင်မလေးရဲ့ တင်သားအိအိတွေထဲ လက်ချောင်းတွေ နစ်ဝင်အောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကောင်မလေးရဲ့ အောက်ပိုင်းကို လေထဲမှာ မြေ ှာက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကောင်မလေးဟာကျောနဲ့ခြေဖျားသာ ကုတင်ပေါ်မှာရှိပြီး ခါးကလေးက လေထဲမှာ မြောက်နေပါတယ်။ သားရဲ့လီးဟာနွေးရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ သံတကျင်လို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့။
နွေးဟာ မဲ့ရွဲ့ပြီး တုန်ခါနေပါတယ်။ ရက်ရက်စက်စက်အလိုးခံရတော့ သူ့လိုအပျိုလေးတယောက်ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။ သူမရဲ့ နို့တွေဟာ ဂျယ်လီတုံးကြီးတွေလို ပရမ်းပတာ လှုပ်ခါနေလေရဲ့။ သားတယောက် ဘယ်လောက်ညှစ်ထားလဲမသိဘူး သူ့ကောင်မလေးနို့တွေလဲ နဂိုပုံမရှိတော့ဘူး။ကျမရဲ့ နို့တွေလောက်နီးနီး ထွားမို့ပြီး အယ်ထနေတာကိုသာ ကြည့်ပေတာ့။
" ပြွတ်.. ဗြစ်.. စွပ်.. ပလွတ်.. ဖွတ်.. အား.. အား.. အင့် အင့်.. အမေ့.. အိုး.. အိုး.. မောင် မောင်.. အင်း.. အား.. အား.. "
နွေးဟာ လည်ပင်းဖြတ်ခံရတဲ့ ကြက်တကောင်လို ဖျတ်ဖျတ်လူးပြီး ကော့ ကော့ထိုးနေပါတယ်။ပြီးတော့ သူ့စောက်ပတ်ထဲက ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တွေ ယိုစီးကျလာတာ ကျမ တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။ အော်.. နွေးတယောက် ပြီးသွားပြီကိုး။ ကျန်တာက ကျမသား။ဟော.. နွေးကို ခေါင်းအုံးတွေပေါ် တင်ပါးချပြီးတော့ ခြေထောက်တွေကို ပခုံးပေါ် ယူတင်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့ ရှေ့ကို ပိုက်ချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့တကိုယ်လုံးမှာ ရှိတဲ့ကြွက်သားအားနဲ့ နွေးကို လိုးနေပါတယ်။နွေးလဲ သူပြီးသွားပြီမို့ မှိန်းပြီး အသာအလိုးခံနေပါတယ်။ သားကလဲ သိပ်သန်ပါတယ်။ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်လောက် အားရပါးရ နွေးလေးကို ဖာသယ်မတယောက်လို မညှာမတာလိုးနေပါတယ်။ ပြီးတော့မှ..
" အာ.. အ.. နွေး.. နွေး.. အား.. "
သူ့ရဲ့သုက်ရည်တွေကို နွေးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်း မထဲ့ဘဲ ဆတ်ကနဲထုတ်ပြီး နွေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ဖင်ကြားထဲကို ပန်းချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ မောကြီးပန်းကြီး ချွေးသံရွှဲရွှဲနဲ့ နွေးရဲ့ဘေးကို လှိမ့်ချပြီး မှိန်းနေရဲ့။ နွေးခမြာ သူ့ဘာသာခေါင်းအုံးတွေကို ဖယ်ပြီး သားရင်ခွင်ထဲကလေးတယောက်လို တိုးပြီး ငြိမ်နေတယ်။
ခဏနေတော့ သူတို့ထပြီး အိမ်သာဘက်သွားကြပါတယ်။ စကားသိပ်မပြောတော့ဘူး။ အားရပါးရပျော်ကြလို့ နှုံးချိနေတယ်ထင်ပါရဲ့။ ဆေးကြောပြီးပြန်လာကြတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလန်းလန်းဆန်းဆန်းပါပဲ။ သူတို့အဝတ်တွေဝတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်သွားကြတယ်။ပြန်ကြတော့မယ်ထင်ပါရဲ့။ ကျမအသက်တောင် ရဲရဲမရှုဝံ့ဘူး။ အခန်းတံခါးဂျက်မချမိလို့ မတော်တဆ သားဝင်လာရင်တော့ဒုက္ခ။ဒါပေမဲ့ သူတို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ပဲ ထွက်သွားပါတယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမကို ပိတ်သွားရဲ့။
ဂိတ်တံခါးလဲ ပိတ်သွားမှာ သေချာတယ်။ ကျမကုတင်ပေါ်ကနေ ထဖို့နေရာပြင်လိုက်တော့ပေါင်ကြားမှာ စိုရွှဲချွဲကျိနေတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ အင်းပေါ့လေ.. ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။စောက်ပတ်ကို အသာစမ်းကြည့်ရင်း ရေအိမ်ဆီသွားရပြန်တယ်။ ဆေးကြောပြီးပေမဲ့ နှလုံးသားထဲထင်ကျန်ရစ်တာတွေကိုတော့ ဘယ်လိုဆေးရမလဲ။
ရှပ်အင်္ကျီတထည်ကောက်စွပ်ပြီး သော့ကိုယူ နောက်ဖေးတံခါးကနေ ထွက်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးမကိုဖွင့်ပြီးတော့ ဂိတ်ကို သွားဖွင့်ရတယ်။ ပြီးတော့.. ကျမအခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲရင်းမုန်တိုင်းထန်နေတဲ့ စိတ်ကို ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေရတယ်။ အဲဒီည ကျမအိပ်လို့တောင်မပျော်တော့ပါဘူး။ ကျမသားလဲ အဲဒီနေ့က တော်တော်နောက်ကျပြီးမှ ပြန်လာတယ်။ ကျမအလိုလိုမလုံမလဲဖြစ်နေမိလို့ အိပ်ရာထဲမှာပဲ လှဲနေမိတယ်။ သားရဲ့နောင်ရေးကို အစီအစဉ်ချနေမိတယ်။အနှေးနဲ့ အမြန် သူ မိန်းမယူတော့မယ်မဟုတ်လား။
သားအတွက် စိတ်ပူလို့ မပြီးသေးဘူး။ သမီးကိစ္စပေါ်လာပြန်ပါတယ်။ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ။ အဲဒီနေ့ကကျမကျောင်းပိတ်ရက်မို့ အခန်းတွေ လှည်းကျင်းပြီး ပစ္စည်းတွေ နေသားတကျဖြစ်အောင်ပြန်ထားနေမိတယ်။ သားနဲ့သမီးကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အကြောင်းပြချက်ကိုယ်စီနဲ့အပြင်သွားကြပါပြီ။ သမီး ဒီနေ့ထွက်သွားပုံက အလောသုံးဆယ်နိုင်လှပါတယ်။အရေးကြီးနေလို့ဖြစ်မှာပေါ့လေ ဆိုပြီး ကျမပေါ့ပေါ့ပဲနေမိတယ်။
ဒါပေမဲ့ သိမ်းရင်း ဆည်းရင်းနဲ့ သမီးအခန်းဘက်ကို ရောက်သွားပါတယ်။ သမီးကတော့မိန်းကလေးပီပီ စည်းကမ်းတကျ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိပါတယ်။ တခုသတိထားမိတာက သမီးစားပွဲပေါ်ကစာရေးပက်နဲ့ အဖုံးချွတ်ထားတဲ့ ဘောပင်တို့ပါဘဲ။သမီးဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်စားပွဲကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ထားလေ့ရှိပါတယ်။
အခုဟာက ကျမအဖို့ ထူးဆန်းနေလေရဲ့။ ဒါကြောင့် ဇဝေဇဝါနဲ့ ဘောပင်ကိုပြန်ပိတ်ပြီးစာရေးပက်ကို သိမ်းမယ်အလုပ်မှာ ဖိရေးထားလို့ ထင်ကျန်နေခဲ့တဲ့သမီးရဲ့လက်ရေးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ဒါကြောင့် ပိုလင်းတဲ့နေရာကို ယူသွားပြီး ကြိုးစားပန်းစားလေး ဖတ်ကြည့်မိတယ်။
ကျမတို့ မိသားစုလေးဟာ သုံးဦးထဲနဲ့ဖွဲ့ထားတော့ တယောက်ပြဿနာကို တယောက်သိသင့်တယ် မဟုတ်လား။ ကျမသမီးဟာ ကျမရင်က ဖြစ်လာတာ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ သူ့ကို မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်ရအောင် ကာကွယ်ပေးရမှာပေါ့။ တဖြေးဖြေးနဲ့ စာကို ဖတ်လို့ရလာတယ်။
" မောင်လေး "
ဒါ နောက်ဆုံးစာပဲ.. မင်းမမအပေါ် လှည့်စားခဲ့တာ သိရလို့ ဝမ်းနည်းမဆုံးဘူး..မင်းနဲ့ငါလမ်းမခွဲခင် နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ပြီး မင်းရဲ့နိမ့်ကျတဲ့ အတွေးအခေါ်တွေကိုပြုပြင်ပေးချင်သေးတယ်။
သဘက်ခါ နေ့လည် (၁)နာရီလောက် မမအိမ်မှာ တွေ့ချင်တယ်။မမအဲ့ဒီနေ့ ကျောင်းမတက်ပဲ စောင့်နေမယ်။ အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိဘူး။
လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဆွေးနွေးနိုင်တယ်။ ငါတခုပြောမယ်။ ငါချိန်းတဲ့နေရာကို မင်းလာရင်လာခဲ့။မင်းက နေရာပြောင်းချိန်းဖို့တော့ အရင်လိုမကြိုးစားနဲ့။ ငါမလာဘူး။ မင်းကို ဒီတခါနောက်ဆုံးတွေ့ခြင်းပဲ။ မင်းနဲ့ငါ တွေ့နေကျ လဘက်ရည်ဆိုင်ကို ၁၂နာရီခွဲ အရောက်လာပါ။
အဲဒီကနေမှ မင်းကို အိမ်ခေါ်သွားမယ်။ မင်းနဲ့နောက်ဆုံးအကြိမ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး အားရပါး စကားပြောချင်တယ်။
မာလာကြည် "
ကျမ စာကိုဖတ်ပြီး အတော်ကြာကြာ ငိုင်နေမိပါတယ်။ သမီးလဲ ဘာပြဿနာတွေတက်နေပြီလဲ။သားကိစ္စမျိုးတော့ ဟုတ်ဟန်မတူဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဘာပြဿနာလဲဆိုတာ ကျမလုံးဝအဖြေရှာမရဘူး။ခေါင်းတွေသာ ထူပူသွားတယ်။ အိမ်လည်းဆက်မသိမ်းဖြစ်ပါဘူး။
ညနေ သမီးရောက်လာတော့ ကျမ သူ့မျက်နှာကို တစေ့တစောင်း အကဲခတ်မိတော့ နဲနဲအမူအရာပျက်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ သမီးဒေါသထွက်ရင် နှာခေါင်းထိပ်တွေ၊ နားရွက်ဖျားလေးတွေနီလာတတ်တယ်။ ဘယ်တော့မှ ဒီအကျင့်ပျောက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုလဲ သမီးရဲ့ နှာခေါင်းထိပ်တွေနားရွက်ဖျားတွေသာမဟုတ်ဘူး။ ပါးပြင်လေးတွေပါ နီရဲနေတယ်။ သမီး ဒေါသထွက်နေမှန်း ကျမသိပါပြီ။ တခြားပြဿနာတခုခု ဖြစ်မှာပါ။ ရည်းစား ကိစ္စတွေ ဘာတွေမဟုတ်လောက်ပါဘူး။
စာထဲက ကောင်လေးကလဲ သူ့ထက်ငယ်ပုံဘဲ။ မဟုတ်မှလွဲရော သမီး စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ မနူးမနပ်ချာတိတ်တကောင်ကို ထိန်းသိမ်းဖို့ကြိုးစားနေတာပဲဖြစ်မှာပါ။ ဒီလောက် လိမ္မာတဲ့ သမီးလေးပဲဟာ။ဒါပေမဲ့ ကျမစိတ်ထဲ အဲဒီ ကိစ္စဟာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမထွက်သွားဘူး။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။
သားကယောကျ်ားလေး.. ကိစ္စမရှိဘူး။ သမီးက မိန်းကလေး။ ပြီးတော့ မြွေဆိုတာ ကြီးငယ်မဟူ အဆိပ်က သူ့အတိုင်းအတာနဲ့ သူရှိတာပဲ။ ကျမတို့ရပ်ကွက်က လူနေကျဲတယ်မဟုတ်လား။ မတော်တစုံတရာဖြစ်လာရင် ကျမရင်ကျိုးရမှာ။ ကျမသမီးလေးအနားမှာ နေချင်တယ်။ လူကြီးရှိရင်အရာရာဟာ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းရှိတာပေါ့။ ပေါက်ကွဲစရာရှိရင်လဲ မပေါက်ကွဲအောင်၊အဆင်မပြေလဲ ပြေအောင်၊ စိတ်ညိုးငယ်စရာရှိလဲ ကြည်လာအောင် လူကြီးက လုပ်ပေးနိုင်တာပေါ့။
ဒါပေမဲ့ ကျမသမီးစာကို ယူဖတ်တာ အသိခံလို့မဖြစ်ဘူး။ သမီး အထင်သေးသွားမယ်။ ကျမဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ခေါင်းပူအောင် စဉ်းစားပြီး ကျမဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်နိုင်တယ်။ဒီတော့မှ ကျမ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။
......................................................................................................
မနက်မိုးလင်းတော့ ကျမသမီးရဲ့ ထမင်းကြော်ကြော်သံကို ကြားရပါတယ်။ သမီးဟာ တတ်နိုင်တဲ့အရွယ်က စပြီး ကျမရဲ့တာဝန်တွေကို ဝေမျှယူရှာတယ်။ သားကလဲ ဈေးပြေး၊ ရေမလာရင်ရေတွင်းဆွဲပေးနဲ့ လုပ်ရှာပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ သူတို့နှစ်ယောက်အတွက် ကျမဒီလောက် ပူနေ၊ဒါလောက် စိုးရိမ်နေရတာပေါ့။ မိုက်တဲ့သားသမီးဆို ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် လွှတ်လိုက်မှာပေါ့။မိုက်မဲတဲ့လောကမှာ မိုက်မဲတဲ့လူတယောက်အတွက်တော့ နေရာရှိမှာပါ။ လူလိမ္မာသာ လူးလှိမ့်ခံရမှာ မဟုတ်လား။ပျင်းရိစွာနဲ့ ကျမထပြီး မျက်နှာသစ် အိမ်သာတက်ပြီး စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ထမင်းကြော်နဲ့ပဲပြုတ် ပြီးတော့ ကော်ဖီ။ သားနဲ့သမီးက ကျမအလာကို စောင့်နေကြရှာတယ်။
" သားနဲ့သမီး အိမ်ထောင်ပြုသွားရင် မေမေတယောက်ထဲကျန်ရစ်ခဲ့တော့မှာပဲနော် "
ကျမရဲ့ မမျှော်လင့်တဲ့ နောက်သလို ပြောင်သလို ကလိလိုက်တဲ့စကားကြောင့် သားနဲ့သမီး နှစ်ယောက်စလုံး အံ့အားသင့်ပြီး သားက
" မေမေကလဲ သားကမေ့မေ့ကို ဘယ်ခွဲမလဲ.. မေမေနဲ့ အတူလာနေမှပေါ့ "
" ဒါဆို သားမှာ ရည်းစားရှိပြီပေါ့ "
" အာ.. မေမေရယ်.. မဟုတ်ကဟုတ်က သား ရည်းစားထားဖို့မစဉ်းစားသေးပါဘူး "
ကျမထောင်းကနဲ ဒေါသထွက်သွားမိတယ်။ ကျမကို လိမ်နေတဲ့ သားကို ကျမမျက်နှာဖြတ်ရိုက်ပစ်လိုက်ချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့လေ.. စိတ်လျှော့ထားမှ။
" အံမယ်.. ကိုကို.. ကျောင်းမှာ သောင်းကျန်းတာ မသိဘူးမှတ်လို့.. မေမေ သူ့စကားမယုံနဲ့..သူအခု ကျောင်းက အလှဘုရင်မ နွေး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့တွဲနေတယ်.. ကိုကို နင်သတ္တိမရှိဘူးလား "
" ခွေးစုတ်မလေး၊ မေမေသူပြောတာမယုံနဲ့.. အဲဒါသူငယ်ချင်းပါ "
" အေးပေါ့.. အခုတော့ သူငယ်ချင်း.. နောက်မှသာ "
ကျမသိပြီးသားမို့သားကို မထိတထိပြောလိုက်မိပါတယ်။
" မေမေက သားကိုဘဲ ပြောနေ.. မေမေ့သမီးကျတော့ သူ့ထက်သုံးနှစ်ငယ်တဲ့ချာတိတ်တကောင်နဲ့ တွဲနေတာကျတော့ မေမေဘာမှမပြောဘူး "
" ဟုတ်လား.. သမီး "
" ဟုတ်ပါတယ် မေမေ.. သမီး မေ့မေ့ကိုမလိုအပ်သေးလို့မပြောတာပါ.. သူကသမီးထက် သုံးနှစ်ငယ်ပေမဲ့ ရည်မွန်ပါတယ်.. ပြီးတော့ အင်္ဂလိပ်စာပထမနှစ်ကပါ မေမေ "
သမီးဟာ မအေတူသမီးဆိုတာ ဒီနေရာမှာ ပေါ်တာပါပဲ။ ကျမဟာ ကျမမိဘအသိုင်းအဝိုင်းကိုပြောင်ပြောင်ပဲ ဖွင့်ပြောပြီး သဘောမတူခဲ့လို့ ကိုကို့နောက်လိုက်ခဲ့တယ်။ သမီးလည်းကြည့် ကျမပုံစံအတိုင်းဘဲ။ဒါပေမဲ့ ကျမလို အဖြစ်မခံနိုင်ပါဘူး။ ကျမသမီး စိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရမယ်။ဒါပေမဲ့တရားနည်းလမ်းကျကျနဲ့ပေါ့။
" သမီး.. မိန်းကလေးဆိုတာ အရာရာမှာ ဆင်ခြင်ပါမှနော် "
" သမီးနားလည်ပါတယ် မေမေ.. ရော်ဂျာကို သမီးနိုင်ပါတယ်.. သမီး မျက်စောင်းတချက်ထိုးတာနဲ့ ပြားပြားကို ဝပ်နေတယ်.. သမီးကို စိတ်ချပါမေမေ.. ကိုကို့ကိုသာ မေမေမျက်ခြည်မပြတ်စေနဲ့ "
" ဟဲ့ ကောင်မလေး.. နင်ဘာတွေ ချွန်ပေးနေတာလဲ "
" မဟုတ်ဘူးလေ.. နင်က နွေးကို သိပ်ချစ်တော့ နဖားကြိုးအထိုးခံရမှာစိုးလို့ "
" ခွေးသူတောင်းစားမလေး၊ မေမေ့ရှေ့မှာ မဟုတ်တရုတ်တွေ "
" သား.. မေမေလဲ မိန်းမသားပဲ.. ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ အလိုလိုက်တာကို မိန်းကလေးတိုင်းခံချင်ပါတယ်..ဒါပေမဲ့ မင်းသိထားရမှာက မင်းရဲ့ အသိဉာဏ်မှာ အလွှမ်းမိုးမခံနဲ့ .. နားလည်လား.. "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ဒီလိုနဲ့ကျမတို့ နံနက်စာစားပွဲလေးကိုသိမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမလဲကျောင်းကိုထွက်ခဲ့တယ်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကတော့ စကားများရင်း နေရစ်ခဲ့တယ်။ အင်း..ကျမသမီးလေးကိစ္စက မသေးပါလား။ သူဟာ စိတ်မထင်သလို ဟောဟောဒိုင်းဒိုင်းလုပ်တတ်ပါတယ်။အင်း.. သမီး မနက်ဖြန်ချိန်းထားတာဟာလဲ.. အဲဒီ.. ဘာတဲ့.. ရော်ဂျာဆိုလား.. သူနဲ့ဖြစ်မှာပဲ။အင်း.. ဟုတ်တယ်.. ကျမရဲ့ပထမအစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်ရမှာပဲ။ အဲဒီအတိုင်းလုပ်ရမှာပါပဲ။အဲဒီတနေကုန် ကျမ စာကို ဖိသင်ပြီး နောက်နှစ်ရက်စာ အိမ်စာတွေပေးလိုက်ပါတယ်။
ညနေကျတော့ ရုံးခန်းဝင်ပြီး နောက်တနေ့အတွက် ခွင့်တင်လိုက်တယ်။ ခွင့်တင်ခဲသူမို့ ဆရာကြီးကအံ့သြနေပါတယ်။ ဘာမှရှင်းပြမနေဘဲ ကျမအိမ်ကို တန်းပြန်ခဲ့တယ်။ ကျမစိတ်ထဲမှာ အချိန်တွေအကုန်မြန်နေတယ်ထင်ရတယ်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ညသန်းခေါင်ကျော်ခဲ့ပေမဲ့ ကျမ အိပ်မပျော်သေးပါ။ဒီလိုနဲ့ ၁ နာရီကျော်လောက်မှာ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားကာ မနက်ခုနှစ်နာရီမှပဲ နိုးတော့တယ်။ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာစားပြီး ကျောင်းသွားဖို့လှဲလှယ်ပြီး ကြိမ်ခြင်းလေးနဲ့ အိမ်ကထွက်ခဲ့တယ်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဟန်အမူအရာတွေလုပ်နေရတာ ရီတော့ရီချင်သား။ ပြီးတော့ ကျောင်းမသွားပဲ ကျောင်းစိမ်းနဲ့ဆိုတော့ ရှိုးတိုးရှန့်တန့်ဖြစ်နေမိပါတယ်။ ကျမဟာ ကျောင်းနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ကို လျှောက်ပြီး ဦးတည်ရာမဲ့သွားနေမိတယ်။ တော်တော်လေးကြာမှပဲ သားနဲ့သမီးကျောင်းသွားလောက်တဲ့အချိန်နဲ့ကိုက်ပြီး အိမ်ဘက် ပြန်လှည့်လိုက်တယ်။ ကျမရင်တွေဟာ အဓိပ္ပါယ်မရှိ တုန်နေမိတယ်။
အပြန်လမ်းမှာ အိမ်အတွက်ညနေစာချက်ဖို့သတိရလာတာမို့ ဈေးမှာဝင်ပြီးဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေဝယ်တယ်။ နို့မို့ရင် ပြန်ထွက်နေရမှာလေ။ ရှေ့လျှောက်ဘယ်လိုပြဿနာတွေ ရင်ဆိုင်ရမလဲ မသိပါဘူး။ ဒါကြောင့် လမ်းကြုံတုန်းဟင်းချက်လေးဝယ်လိုက်ရပါတယ်။
ကျမတွက်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ သားနဲ့သမီးကျောင်းကို ထွက်သွားကြပြီ။ တကယ်မှပဲ ကျောင်းကိုသွားကြရဲ့လားမသိဘူး။ ကျမဂိတ်တံခါးကို အသာဖွင့်ပြီး အထဲဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အထဲနေလက်လျှိုပြီး ခြံတံခါးကို နဂိုရ်အတိုင်း ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမသော့ကို ဖွင့်ဝင်ပြီးကျမအခန်းထဲကို ဝင်ပြီး ခြင်းတောင်းတွေ၊ ပိုက်ဆံအိတ်တွေကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။
အဝတ်အစားလဲပြီးမှ နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပတ်ထွက်လိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုသော့ပြန်ခတ်၊ အိမ်နောက်ဖေးတံခါးကနေပြန်ဝင်ပြီး တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီးဝတ္ထုစာအုပ်တအုပ်ဖတ်နေမိတယ်။ စာရွက်တွေသာ လှန်သွားရတယ် စိတ်မပါလှပါဘူး။ဒါနဲ့ အခန်းထဲဝင် တံခါးကိုဂျက်ချပြီး ခဏအိပ်ယာပေါ်လှဲနေလိုက်တယ်။ ညက အိပ်ရေးမဝခဲ့လို့လားမသိဘူး.. မျက်တောင်တွေက ဖြေးဖြေးချင်းစင်းလာပြီး အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။မသိစိတ်ရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် ဖျတ်ခနဲ လန့်နိုးလို့ ကျမရဲ့ အစီအစဉ်တွေကို သတိရလိုက်မိတယ်။
အချိန်တွေ လွန်ကုန်ပြီလား။ ကျမ ကမန်းကတန်း နာရီကို ကြည့်လိုကတော့ တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။သမီးတို့မရောက်သေးဘူး။ ကျမ ခြင်းတောင်းထဲက ထမင်းဘူးကို ထုတ်စားနေမိတယ်။ထမင်းဘူးကုန်တော့မှ ဘူးကိုစားပွဲပေါ်ပြန်တင်ရင်း နာရီကို ကြည့်လိုက်မိပြန်တယ်။
တရွှေ့ရွှေ့နဲ့ (၂)နာရီ ထိုးပါပြီ။ သင်းတို့နှစ်ယောက် ပေါ်မလာသေးပါဘူး။ ၂နာရီ၁၅ မိနစ်ရှိတော့လဲ ပေါ်မလာသေးဘူး။ ကျမ စိတ်ပျက်သွားမိတယ်။ ဒီနေ့ခွင့်ယူတာအလကားပဲ။ကျမ စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့ အိမ်ရှေ့ကို ထွက်မယ်အလုပ်မှာ ခြံရဲ့ဂိတ်တံခါး ဖွင့်သံကြားလိုက်ရပါတယ်။ကျမရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာပါတယ်။ လာကြပြီထင်ပါရဲ့..။
ခြေသံတွေ တဖြေးဖြေးနီးလာပြီး တံခါးမကြီးကို ဖွင့်သံကြားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမရဲ့ အခန်း ဂျက်ချထား မထား သေချာအောင် ပြန်စစ်ကြည့်လိုက်မိတယ်။
" မဟုတ်ဘူးလေ.. မမရာ.. ကျနော်က မရိုးသားတဲ့ သဘောနဲ့လုပ်တာမှမဟုတ်ဘဲ "
" အေးလေ.. ဒါဆိုဘာလို့ အဓိပ္ပါယ်မရှိ မမကို ညာရတာလဲ.. "
" ကျနော် မမကို မညာဘူး.. ကျနော် အရေခြုံတခုလိုချင်လို့ လူတိုင်းကို ဒီလိုပြောခဲ့တာပါ.. မမတယောက်ထဲကို မဟုတ်ဘူး "
ကျမ မှန်းချက်နဲ့နှမ်းထွက်မကိုက်ပါဘူး။ သူတို့ဟာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်စကားပြောနေတာ့ ကျမဟာ အသံပဲကြားရပြီး လူမမြင်ရပါဘူး။ ကျမ သမီးရဲ့ ရည်းစားမျက်နှာကိုလည်း မမြင်ရပါဘူး။
" အေးလေ.. သူများကို ပြောတာတော့ပြောပေါ့.. မမကိုတော့ မင်းအမှန်အတိုင်းပြောသင့်ပါတယ်.. "
" ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ်.. လွန်သွားခဲ့ပြီလေ "
" အို.. တောင်းပန်ရုံနဲ့ဘယ်ရမလဲကွ.. တို့က ဗူးဆိုဖရုံမသီးတတ်ဘူး.. မင်းဟာ အခုကထဲကညာနေရင် ရှေ့လျှောက်လဲ ညာနေမှာပါပဲ.. "
" မမ စကားတွေလွန်လာပြီနော်.. မမက ကျနော့်အပေါ် သိပ်အနိုင်ကျင့်တာဘဲ.. မမကို ချစ်လို့သာ ဒီလာက်သည်းခံနေတာသိလား "
" အံမယ် သည်းမခံလို့ မင်းကဘာများ လုပ်ချင်လို့လဲ.. ပြောစမ်းပါအုံး.. ပြောစမ်းပါအုံး..လို့.. "
" မမကို ကျနော်တောင်းပန်ပြီးပြီဘဲ.. ကျေနပ်ပါတော့နော် "
ဒီကလေးတွေ ဘာဖြစ်နေကြပါလိမ့်။ သမီးရဲ့အသံတွေဟာ တုန်ခါနေတာကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် ဒေါသထွက်နေတယ် ဆိုတာ သိသာပါတယ်။ ကောင်လေးကတော့ လေသံပျော့လေးနဲ့ တွင်တွင်သာ တောင်းပန်နေရဲ့။
" မကျေနပ်နိုင်ဘူး ရော်ဂျာ.. မင်းက ငါ့ကို အထင်သေးတယ်.. မင်းရဲ့ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ငါမက်တယ်များ ထင်နေသလား.. "
" မဟုတ်ဘူး မမရယ်.. ဒီခေတ်မှာ ဘယ်မိန်းကလေးကို ယုံရလို့လဲ.. ဒါကြောင့် ကျနော် ကျောင်းစတက်ထဲက ခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့ဘဲတက်ခဲ့တာ.. ဒါကြောင့် ဘယ်မိန်းကလေးကမှ ကျနော့်ကို လှည့်မကြည့်ခဲ့ဘူး.. မမကျမှသာ ကျနော့်ကို သနားချစ် ချစ်ခဲ့တာ မဟုတ်လား "
" အေး.. ငါလိုချင်တာက ဟိုတချိန်က ခပ်နွမ်းနွမ်းရော်ဂျာကိုပဲ.. အခုလို ငွေအထပ်လိုက်ကိုင်ပြီး ငါ့အတွက်သုံးဖြုန်းနေတဲ့ ရော်ဂျာကို မလိုချင်ဘူး.. ငါယူမဲ့ယောကျ်ားဟာ ငါ့ရဲ့ချစ်သူသာဖြစ်ရမယ်.. ဒါမှီခိုဖို့ မဟုတ်ဘူး.. မင်းနားလည်လား.. "
သူတို့ကို ထွက်ပြီး တားရင်ပဲ ကောင်းမလား။ ရော်ဂျာရဲ့ဗလနဲ့ သမီးကို တခုခုလုပ်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဒုက္ခပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ရော်ဂျာလေးဟာ မလုပ်ရှာပါဘူး။
(ဘလိုဖြစ်လို့ကျော်သွားလဲတော့ သားသားလဲသိဝူး.. မည်သို့မည်ပုံလုပ်လိုက်သည် မသိ )
သမီးရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ရိုက်ချက်ကြောင့် သူ့ပါးပြင်မှာ အနီအစင်းကြီးတွေထင်ပြီး ပါးစပ်ထောင့်ကနေ သွေးတွေ ယိုစီးကျလာပါတယ်။ ခေါင်းလည်းလည်ထွက်သွားလို့ ဆံပင်တွေ ဖွာလန်ကြဲပြီး နဖူးမှာ ဝဲကျနေရဲ့။ သမီးကို ရီဝေတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ ဆွေးဆွေးမြည့်မြည့်ကြည့်နေရှာတယ်။ သမီးကလဲ ရော်ဂျာကို ရိုက်ပြီးမှ နောင်တရခြင်း၊ ယူကြုံးမရဖြစ်ခြင်းတွေနဲ့ ကြောင်ကြည့်နေပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကိုတယောက် အတော်ကြာအောင် ငေးကြည့်နေပြီးမှ သမီးက..
" ရော်ဂျာ.. ရော်ဂျာရယ်.. မင်.. မင်းမမကိုမုန်းလိုက်ပါလားဟင်.. ဒါမဟုတ်ရင်ပြန်ရိုက်စမ်း.. ရိုက်လေ.. ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. "
မိန်းကလေးတွေရဲ့စိတ်ဓါတ်ကို မိန်းမတယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျမတောင်နားမလည်နိုင်ပါဘူး။ သမီးဟာ ရော်ဂျာကို ငေးကြည့်နေရာကနေ သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေပါတော့တယ်။ အခုနက အမုန်းကြီးမုန်းတယ် ဘာတယ် ညာတယ်နဲ့..ဆူညံနေတဲ့သမီးဟာ အခုတော့ ရော်ဂျာ လွတ်ထွက်သွားတော့မလို တင်းတင်းကြီးဖက်ထားပါတယ်။
" ကျနော် မမကို ဘယ်တော့မှ မမုန်းပါဘူး.. လို့ပြောသားဘဲ မမရယ်.. မမရိုက်ချင်ရင်ထပ်ရိုက်အုံး.. ကျနော် ကျေနပ်စွာခံပါ့မယ် "
" အို.. နောက် ဒီစကား မမကို ထပ်မပြောနဲ့ ရော်ဂျာရယ်.. မင်းကို မမချစ်လွန်းလို့ အမျက်ကြီးမိတာပါ.. မင်းလေးကို မမလက်ဖျားနဲ့တောင် မထိရက်ပါဘူး.. ပြစမ်းသိပ်ကွဲသွားလား..လို့.. "
သမီးဟာ ပြောပြောဆိုဆို ရော်ဂျာကို ကုတင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး သူက မတ်တတ်ရပ်ရင်း ရော်ဂျာမျက်နှာကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ ယုယုယယကိုင်ပြီး သပ်ပေးနေတယ်။ ရော်ဂျာ နှုတ်ခမ်းကသွေးစတွေကိုတွေ့တော့ လျှာဖျားလေးနဲ့တို့ပြီး တယုတယ ယက်ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ရော်ဂျာနှုတ်ခမ်းနီရဲရဲကို မွတ်သိပ်စွာ စုပ်နမ်းပါတော့တယ်။
ကျမသမီးလေး အဆင်ပြေသွားတာမြင်တော့ ဝမ်းသာမိသလို သူတို့လွန်လွန်ကျူးကျူးမဖြစ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းမိတယ်။ ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေတာမဟုတ်လား။ ငြိမ်နေတဲ့ ရော်ဂျာကို သမီးက မျက်နှာ တပြင်လုံးနေရာလပ်မကျန်အောင်နမ်းနေပါတယ်။ နမ်းနေရင်းနဲ့ ရော်ဂျာ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုတလုံးချင်းဖြုတ်ရင်း သူမလက်သွယ်သွယ်လေးနဲ့ ရော်ဂျာ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်နှိုးဆွပေးနေရဲ့။
အဲဒီ အချိန်ကနေစပြီး ကျမဟာ သမီးရဲ့ သောင်းကျန်းပုံတွေကို ရှက်ရှက်နဲ့ကြည့်နေခဲ့ရပါတော့တယ်။ ရော်ဂျာဟာ အမြဲတမ်းငြိမ်နေတဲ့ ငတိပဲ။ အခုလဲ သမီးရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တော်တော်ကြီးကြာမှ ဖြုတ်တော့တယ်။ သမီးဟာ မြန်မာဆန်ဆန် ရင်စေ့အင်္ကျီ ဝတ်ထားလို့ သူကြယ်သီးဖြုတ်ရသိပ်မခက်ပါဘူး။ သမီးကလဲ သူကြယ်သီးဖြုတ်တာကိုမလိုလားဟန်မပြခဲ့ဘူး။ သူကတောင် ရော်ဂျာအင်္ကျီကိုလုံးဝချွတ်ပစ်လိုက်ပြီ။ ပြီးတော့အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြစ်နေတဲ့ ရော်ဂျာလက်ကို ဖယ်ပြီး သူ့အင်္ကျ ီသူ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။
ဝင်းအိစိုပြေတဲ့ အသားအရည်ဟာ ထင်းခနဲပေါ်လာပြီး မို့မောက်ထွားကြိုင်းတဲ့ရင်သားတွေဟာ ဘရာစီယာကို ရုန်းကန်ထွက်မတတ် ဖြိုးမောက်နေပါတယ်။ ရော်ဂျာဟာ သမီး နို့တွေကိုကြည့်ပြီးတံထွေးတချက်မြိုချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လှမ်းဆွဲမလို့ လုပ်တော့.. သမီးက နောက်တလှမ်းဆုတ်လိုက်ပြီး
" ဟယ်.. ရှက်ပါတယ်.. ကောင်လေးတယောက်.. ကရော်ကရော်.. မိလဲမမိနိုင်ဘူး.. "
ရော်ဂျာဟာ သမီးခါးကို ပွေ့ပြီး သူ့ဆီဆွဲယူလိုက်တော့ သမီး မရုန်းပါဘူး။ ညုသံလေးနဲ့သာ တဟင်းဟင်း ရီနေရဲ့။ သမီး သူ့လက်ထဲရောက်တာနဲ့ ဘရာစီယာကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ အို..ကျမသမီးဟာ ကျထက် အပုံကြီးသာနေပါရောလား။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သူများတွေနဲ့ ယှဉ်ပြီး နုပျိုလှပြီထင်တာ။ အခု ကိုယ့်သမီးနဲ့ ယှဉ်လိုက်မှ ကိုယ်ဘယ်လောက်ကျသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ စွင့်ပါတယ်.. ဒါပေမဲ့.. အအိုနို့မှန်းသိသာတယ်။ လက်သန်းတဆစ်လောက်ရှိတဲ့နို့သီးတွေဟာ ထောင်ထောင် ထောင်ထောင်နဲ့ ။
သမီးရဲ့ နို့အုံတွေကိုကြည့် ကြည်ဖြူဖွေးသန့်ရှင်းပြီး တင်းမာပြည့်ဖြိုးနေပါတယ်။ ပြီးတောနို့သီးဟာအရာလေးပဲရှိတယ်။ သြော်.. သမီး အပျိုစစ်တုန်းပါပဲလား။ ဒါပေမဲ့.. အခုတော့..ရော်ဂျာဟာ သမီးရဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာတွေကို အကြာကြီး ငုံစုပ်နေတာတွေ့ရပါတယ်။ သူ့လက်တွေကမက်မောစရာ နို့အုံတွေပေါ်မှာ အုပ်မိုးပြီး တရွရွဆုပ်နယ်ချေမွပေးနေရဲ့။ သမီးရဲ့ လက်တွေဟာရော်ဂျာရဲ့ ခေါင်းကို စုံကိုင်ပြီး သူနဲ့နီးသထက်နီးအောင် ဆွဲယူနေကြရဲ့။ ရော်ဂျာလက်ထဲကို သူမရဲ့နို့တွေကို ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ရော်ဂျာလက်ထဲမှာ သမီးရဲ့နို့တွေဟာ တင်းသထက်တင်းလာပါပြီ။ သမီးဟာ ရော်ဂျာ ပေါင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်ထိုင်ရင်း တလွန့်လွန့်ဖြစ်နေပါတယ်။ ရော်ဂျာဟာ သမီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကနေခွာလိုက်ပြီး..
" ချစ်တယ် မမရယ်.. သိပ်ချစ်တာဘဲ "
" မမလဲ ချစ်တာပေါ့ ရော်ဂျာရယ်.. ဒါကြောင့်လဲ.. "
သမီးဟာ စကားမဆက်ပဲ မျက်လွှာလေးချပြီး ရော်ဂျာ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေးမှေးထားပါတယ်။
" ပြောလေ.. မမ.. ဒါကြောင့်လဲ.. "
" မင်းသိပါတယ် ရော်ဂျာ.. မမ မင်းအပေါ်သိပ်လွန်သွားလို့ လျော်ကြေးပေးတာပါ.. "
" ဒါဆိုရင် ကျနော်ပြန်မယ်.. မမဆီက လျော်ကြေးမလိုချင်ဘူး.. တကယ်မေတ္တာ အစစ်အမှန်ဘဲ လိုချင်တယ်.. "
" မမ စေတနာအမှန်နဲ့ မင်းကို.. "
" တကယ်နော် "
" တကယ်ပေါ့ .. "
ရော်ဂျာဟာ သမီးရဲ့ အခရာတွေကို နားထောင်ရင်း စိတ်တွေကြွလာဟန်နဲ့.. သမီးရဲ့ လည်မျိုကို သွေးစုပ်ဖုပ်ကောင်ပုံစံမျိုး ပါးစပ်ဖြဲပြီး ငုံထားပါတယ်။
" အိုး.. ရော်ဂျာ.. ဟီး.. ယားတယ်.. ခစ် ခစ်.. "
အသားစိုင်နှစ်ခု ဗရမ်းဗတာ ခါယမ်းသွားအောင် သမီးစာ ရယ်သွမ်းနေတယ်။ ရော်ဂျာ့ပါးစပ်ဟာ လည်မျိုဆီကနေ တရွှေ့ရွှေ့နဲ့ အောက်ကို ဆင်းလာပြီး ညာဘက်နို့အုံကြီးနဲ့ နံရိုးကြားကနို့ပျဉ်းသားကို သွားနဲ့ မနာ့တနာကိုက်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
" ဟိုက်.. ရော်ဂျာ.. အ.. ယားတယ်.. အိုး.. ဟင့်.. ရော်ဂျာရယ်.. ဟင့်ဟင့်.. မမ.. မနေတတ်ဘူးကွာ.. "
ယားပါတယ်ဆိုတဲ့ သမီးဟာ ရော်ဂျာနေရာပြောင်းပြီး သူ့နို့သီးကို စုပ်ပေးတော့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့ရင်း ရမ္မက်သံနဲ့ နော့နေပါတယ်။ ရော်ဂျာ့လက်တဖက်ဟာ သမီးရဲ့ နို့တဖက်ကို ချိုင်းဘေးကနေ ပွေ့ပြီး ညှစ်နယ်နေပါတယ်။ နောက်လက်တဖက်ကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေထောက်ချထားလို့ ခပ်ကော့ကော့ဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်ေးတကို ထမီပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။
ပထမတော့ ရှက်ဟန်နဲ့သမီးက ဖယ်ချပေမဲ့ တဖြေးဖြေးနဲ့ အလျှော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ကိုယ်တော်ချောက ရဲလာပြီး ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကွင်းလုံးပုံကျသွားတဲ့ ထမီအောက်မှာတော့ ဆင်စွယ်နှစ်ရောင် အသားအရည်နဲ့ ဆင်စွယ်လိုဖြောင့်စင်းသွယ်တန်းတဲ့ ချစ်ချင်စရာ ပေါင်တံတွေကို တွေ့ရပါတယ်။ သူတို့ရဲ့အထက်မှာတော့ စပ်စပိုင်ဒါ ကွဲထွက်တော့မတတ် ဖောင်းမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးပါပဲရှင်။
" ဗြိ "
ရော်ဂျာက စပ်စပိုင်ဒါကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်ပါတယ်။
" အိုး.. နှမြောစရာကြီး.. ရော်ဂျာရယ်.. "
" အသစ်ဝယ်ပေးမှာပေါ့ "
" ပြောပြန်ပြီလား.. ဒီစကား.. "
" အား.. ဆောရီး.. ဆောရီး.. "
ရော်ဂျာဟာ နောက်နို့တလုံးကို ပြောင်းစို့ပေးနေပြန်ပါတယ်။ သမီးကလဲ အလိုက်သင့်ကော့ပေးလိုက်၊ ညီးလိုက်နဲ့ အရသာတွေ့နေရဲ့။ ရော်ဂျာဟာ သမီးရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အသာခွဲပြီး စောက်ဖုတ်နှစ်လွှာကို လက်တဖက်ထဲနဲ့ရအောင် ဟ လိုက်ပါတယ်။ သမီးဟာ မအေတူပီပီ မဲနက်ကောက်ကွေးနေတဲ့ အမွှေးတွေဟာ ဆီးခုံမှာ လွှမ်းမိုးနေပါတယ်။ ရော်ဂျာ့လက်ခလယ်ဟာ တရွှေ့ရွှေ့နဲ့ အဲဒီကြားထဲမှာ မြုပ်ဝင်သွားလေရဲ့။ သမီးကလဲ ဖြေးဖြေး ခေါင်းကိုခါလိုက်၊ ပေါင်ကို ကားလိုက်လုပ်ရင်း အရသာခံနေတယ်။
သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ် ကလိခံရတာကြည့်ပြီး ကျမလဲ စောက်ပတ်ထဲက ယားသလို၊ ကျိန်းသလို ဖြစ်လာပါတယ်။ သားနဲ့ နွေးတုန်းက စိတ်ကြွပေမဲ့ အခုသမီးကျတော့ သွေးပိုနီးတယ် မဟုတ်လား။
နွေးကသားနဲ့စပ်မှ တော်ရတာ၊ သမီးက သမီးအရင်း သွေးကလဲ စကားပြောတာပေါ့။ ပြီးတော့ မိန်းကလေးတယောက် ဘယ်လိုခံစားနေရမယ်ဆိုတာ သိနေတယ်လေ။ ကျမလဲ အတွေ့အကြုံရှိခဲ့ပြီပဲ။
ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ တရှုံ့ပွပွနဲ့ မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ထမီကို အသာလှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ပူနွေးပြီး တင်းမာဖောင်းမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် ကျမပိုပြီး စိတ်ကြွလာပါတယ်။
ဟိုမှာလဲ ကြည့်အုံး.. ။ ရော်ဂျာဟာ သမီးရဲ့ နို့အုံတွေမှာ အနီကွက်တွေထတဲ့အထိ စုပ်နေတယ်။ နို့အုံတခုလုံး ဆေးနီချယ်ထားသလို နီရဲနေတာပဲ။ သမီးရဲ့လက်တွေကလဲ ယောကျ်ားပီသတဲ့ ရော်ဂျာ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတခုလုံးမှာ မြွေတကောင်လို လျှောက်သွားနေပါတယ်။ ထုထည်ကြီးလှတဲ့ ရင်အုပ်ကြီးတွေကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်ညှစ်ရင်း နို့သီးတွေကို ချေပေးနေပါတယ်ရှင်။ နို့သီးတွေကို ယောကျ်ားတယောက်က မိန်းမတယောက်ရဲ့နို့တွေ ချေသလို ချေပေးနေပါရဲ့။ သမီးဟာ ကျမငယ်ငယ်ကထက် ထန် ပါတယ်။ သူ့စိတ်တွေ ဘယ်လောက် သောင်းကျန်းနေတယ် ဆိုတာကို တုန်ရီနေတဲ့လက်၊ ကားလိုက်စိလိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်တွေ၊ မကြာခဏ နှုတ်ခမ်းကို ပြူတစ်ပြူတစ်နဲ့ ယက်နေတဲ့ လျှာ အားဖြင့် သိသာပါတယ်။ ရော်ဂျာဟာ သမီးကို ပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက အောက်ကနေဒူးထောက်ထိုင်ပြီး..
" အို.. ရော်ဂျာ မလုပ်ပါနဲ့.. မမ.. မမရှက်တယ်.. ဒါမျိုးမလုပ်နဲ့.. "
" ဟင့်အင်း.. မမချစ်တယ်ဆို.. ကျနော်လုပ်တာခံရမယ်.. နို့မို့ရင် မမကျနော့်ကို တကယ်ချစ်တာမဟုတ်ဘူး "
" သဘောပဲရှင်.. သဘောပဲ.. ကျမက ရှင်ဘုန်းနိမ့်မှာစိုးလို့.. "
ဒီတော့မှ ရော်ဂျာဟာ လျှာကို ထုတ်ပြီး အသင့်ဖြဲထားတဲ့ သမီးစောက်ပတ်နီတြာတြာလေးထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။
" အိုး.. ရော်ဂျာရယ်.. ဟင့်.. "
သမီးဟာ ကျင်စက်နဲ့ တို့ခံရသလို တုန်တက်သွားလေရဲ့။ ကျမလဲ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာပါပြီ။ သွေးတွေ ဆူ ပွက်ပြီး ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ကျလာပါတယ်။ ပြီးတော့ အသက်ရှုသံကလဲ ဒီဇယ်ရထား လေမှုတ်သံလို တရှုးရှုးနဲ့ သမီးတို့ ကြားသွားမလားတောင် စိုးရိမ်မိတယ်။ ကျမရဲ့ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေတဲ့ လက်တွေဟာ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ရုံနဲ့အားမရတော့လို့ ပေါင်နဲနဲကားပြီး နှုတ်ခမ်းသား နှစ်လွှာကြားကနေ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ပေါင်းဖိုလေးတခုလို ပူနွေးနေတဲ့ စောက်ခေါင်းဟာ စိုစွတ်စပြုနေပါပြီ။ စောက်စေ့ဟာ တဆတ်ဆတ်တောင်နေလို့ လက်ညိုး လက်မကြားမှာ ညှပ်ပြီး ယောကျ်ားတွေ ဂွင်းတိုက်သလို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့ ဆွပေးနေမိတယ်။ ဒီတော့မှ အရည်တွေပိုစိုပြီး ပေါင်တလျှောက်ယိုစီးလာပါတယ်။
ကျမဟာ ကိုယ့်ဝေဒနာကို ခဏမေ့ထားပြီး ဟိုဘက်ခန်းကို ပြန်အာရုံစိုက်လိုက်ပါတယ်။ သမီးဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ မြွေတကောင်လို ဘယ်လူးညာလှိမ့်နဲ့ မချိမဆန့် လူးလှိမ်းနေပါတယ်။ အခုနက ရှက်သလိုဖြစ်နေပေမဲ့ အခုတော့.. ပေါင်ကို အားရပါးရဖြဲပေးပြီး ရော်ဂျာ ခေါင်းကို သူမစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်စေချင်တဲ့ ပုံမျိုးနဲ့ ကော့ ကော့ပေးနေပါတယ်။ ရော်ဂျာ့ခေါင်းကွယ်နေလို့ ကျမသမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မမြင်ရဘူး။ သူ့နို့တွေသူနယ်ရင်း..
" အား.. ရော်ဂျာ.. အ.. အား.. အား.. အား.. "
ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ သေနတ်နဲ့ပစ်ခံရသလို ကော့ ကော့တက်ပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ်ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ ရော်ဂျာဟာ တမိနစ်နီးပါးလောက် စောက်ဖုတ်ကနေ ခေါင်းကို မခွာဘဲ ငြိမ်နေတယ်။ သမီးရဲ့ အသွေးအသားတွေကို ကုန်အောင်စုပ်မျိုမလို့လား မသိဘူး။
" ဟား.. "
သက်ပြင်းရှိုက်ရင်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူကဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဖြုတ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ တဆင့်ပြီးတဆင့် ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်တဲ့အထိ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ သူ့ပုံကိုကြည့်ပြီး ကျမအကြိုက် မင်းသားအာနိုးကို သတိရမိပါတယ်။ အာနိုးလောက်တော့ ဘော်ဒီမကောင်းဘူး။ ဒါပေမဲ့.. ကျမမြင်ဘူးသမျှ လူတွေထဲမှာတော့ သူ့ဘော်ဒီဟာ အလှဆုံးပါ။ပြီးတော့..
သူ့လီးကြီး.. သူ့လီးကြီးဟာ ရှစ်လက်မလောက်ရှည်ပြီး ကျမလက်ကောက်ဝတ်လောက်ကို တုတ်ပါတယ်။
" အိုး.. သမီးလေးတော့ ဒုက္ခပါပဲရှင် "
သူ့လီးဟာ မြင်းလီးကြီးလာက်ရှိတာ။ သမီးအစား ကျမ ဖင်ကြောတွေရှုံ့သွားမိတယ်။ သူ့လီးဟာ ဟော်ဝစ်ဇာတလက်လို ရှေ့ကို ထိုးမတ်နေတယ်။ နီရဲနေလိုက်တာလဲ ဝက်အူချောင်းကြီးကျနေတာပဲ။ ဂွေးကြီးက တွဲလောင်းကြီး။ ဒီဂွေးထဲက သုက်ရည်တွေ ပန်းထည့်ခံရရင်တော့ သမီး မုချ ဗိုက်ကြီးနိုင်တယ်။ ဒီကောင်လေးဟာ ပြဿနာကောင်ပဲ။
" ဟယ်.. ဟယ်.. ဟင်း.အင်း.. ဟင့်အင်း.. မမကြောက်တယ် ရော်ဂျာ.. မင်းဟာက သိပ်.. ကြီးတယ်.. "
" မမ.. ကျနော့်ကို လက်မထပ်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား.. ဒီလိုဆိုရှိပါစေတော့ "
ဒီတော့လဲ သမီးလေးငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ သူက ရော်ဂျာကို အသွေးအသားအရရော.. နှလုံးသားနဲ့ပါ ချစ်နေတာကိုး။
" ရော်ဂျာ.. မင်းသဘောပဲ.. အရမ်းမလုပ်နဲ့နော်.. မမသေသွားမှာ.. "
" မလုပ်ပါဘူး.. မမ နေ နေရပြီ "
အခုနက သူလွှင့်ပစ်ထားတဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေထဲက ဗယ်စလင်ဗူးကို သွားကောက်ပြီး အဖုံးဖွင့်ကော်လိုက်ပြီး သူ့လီးတခုလုံး နှံ့နေအောင်လိမ်းလိုက်ပါတယ်။လီးကြီးဟာ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ကို ကြီးမား တောက်ပြောင်နေရဲ့။
" ထဲ့ ပြီ မမရေ "
သူဟာ သမီးကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ရှင်းလင်းနေတဲ့ မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်ကလေးတင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သမီးရဲ့ ပေါင်ကို ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ပတ်ဝမှာ ဒစ်ကို တေ့လိုက်လေရဲ့။ ဟိုချော်ထိုး ဒီချော်ထိုးနဲ့ ကလိရင်း သမီးကို ဆွနေပါတယ်။
" ရော်ဂျာ.. အိုး.. လုပ်ရင်လုပ်..လေ.. အဲ့.. အဲလိုမဆွနဲ့ "
သမီးဟာ ရွစိရွစိနဲ့ ကော့ပေးရင်း ပြောနေတယ်။ ကျမမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ သမီးလေး စောက်ပတ်ကွဲထွက်သွားရင် ဒုက္ခပါပဲ။
ရင်မပြီးကြည့်နေစဉ်..
" ပြွတ်.. ဗြိ.. ဗြစ်.. အား.. "
သမီးရဲ့ စူးရှတဲ့ အော်သံကြောင့် ကျမ ရင်ခုန်မြန်လာပါပြီ။ တခုခုများဖြစ်သွားသလား။ ဒါပေမဲ့ မဖြစ်ပါဘူး။ လီးကြီးလို့ အကျင့်မရှိသေးလို့ပါ။ ဟော..
" ဗြိ.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. "
" အင့်.. အင့်.. အား.. ဖောက်.. အား.. ဗြစ်.. အား.. ဒုတ်.. အမေ့.. သေပါပြီ..ရော်ဂျာရဲ့.. "
အို.. ကျမရင်ထဲမှာ ကမ္ဘာပျက်သလိုပါပဲ။ သမီး စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီးတိုးဝင်သံ၊ အပျိုစင်မှေးလေးကို ဖောက်သံ၊ သားအိမ်ကို ထိုးဆောင့်သံ၊ သမီးလေးရဲ့ အော်သံ၊ ငြီးသံ၊ ရှိုက်သံတွေဟာ နားနဲ့မဆန့်တော့ပါဘူး။ သမီးဟာ အံကြိတ်ရင်း မွေ့ယာကို လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ထားရင်း ချွေးဒီးဒီးကျနေပါတယ်။
ရော်ဂျာကတော့ သမီးရဲ့ ဒကောက်ကွေးကို ဖြဲပြီး ဖိတွန်းထားလို့ သမီးရဲ့ ဒူးတွေဟာ နံစောင်းနှစ်ဖက်နားမှာ ကပ်နေကြရဲ့။ ရော်ဂျာ့ပေါင်ကြားကနေ သမီးစောက်ဖုတ်ကို တစွန်းတစမြင်နေရပါတယ်။ နယ်ထားတဲ့ဂျုံထဲ ဓါးစိုက်သလို သမီးရဲ့စောက်ပတ်က နဂိုရ်ကမှ ကျဉ်းလေတော့ ရော်ဂျာ့လီးကြီးဟာ အပေါက်မရှိတဲ့ အသားပြင်ထဲ ထိုးသွင်းထားသလို အောက်မေ့နေရပါတယ်.. ရှင်။
နှစ်ယောက်လုံး ခဏငြိမ်နေတယ်။ သမီး သတိမှရှိသေးရဲ့လား။
" ပြွတ်.. စွပ်.. စွပ်.. ဒုတ်.. အမေ့.. "
ရော်ဂျာဟာ လီးကို အဆုံးပြန်ထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ သမီးခမျာ တကိုယ်လုံး မြေ ှာက်မတ်ကုန်းအော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရော်ဂျာက မရပ်တော့ပါဘူး။ သမီးရဲ့ ဒူးတွေကိုသာ ဖြဲရင်း လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဆောင့်သွင်းလို့နဲ့ အားပါးတရ လိုး နေရဲ့။ သမီးဟာ ငိုညီးရင်းကနေ တဖြေးဖြေး ငြိမ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ ဒကောက်ကွေးကို သူ့ဖာသာ ကိုင်ပြီး ဖြဲပေးနေတယ်လေ။
နှုတ်ခမ်းမှာ ငိုညီးသံအစား ရမ္မက်သံတွေ အစားထိုးလာပြီး မဲ့နေရာကနေ ပြုံးယောင်တောင်သန်းလာပါပြီ။ ကျမသမီး စောက်ပတ်ထဲ ရော်ဂျာ့လီး ဝင်တာထွက်တာကို ကြည့်ပြီး ကျမအရမ်းခံချင်လာတယ်။ စောက်ပတ်တခုလုံး ရွစိရွစိနဲ့ ရူးမတတ်ခံစားနေရတယ်။ တခုခုမှ အမြန်မလုပ်ရင် ကျမရူးသွားမှာပဲ။ ရော်ဂျာဆီကို သွားပြီး စောက်ပတ်ကိုဖြဲ ဖင်ကုန်းပေးပြီးတော့ အတင်းလိုးခိုင်းရမလား.. ။ ဒါပဲရှိတော့တယ်။
ဒါပေမဲ့ ကျမခြေလှမ်းမရဲဘူး။ အခန်းထဲကို မျက်စိကစားလိုက်တော့ စားပွဲပေါ်မှာ ညနေချက်ဖို့ဝယ်လာတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေထဲက ခရမ်းသီးကြီးတွေကို ဝမ်းသာအားရတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ ကမန်းကတန်းသွားပြီး ရော်ဂျာ့လီးလောက်ရှိတဲ့ ခရမ်းသီးတလုံး ယူလိုက်တယ်။ အားရစရာ စီးပိုင်နေပြီး အေးစက်နေရဲ့။ ပြီးတော့ အပေါက်ဝဆီပြန်သွားပြီး စိတ်ကြွအောင် ခဏပြန်ချောင်းလိုက်တယ်။ စိတ်က သိပ်ကြွလာတော့ ခြေထောက်တဖက်ကကို ကြွက်လျှောက်ပေါ် ခပ်ကားကားတင်ပြီး ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ရင်း ဖိ ချလိုက်ပါတယ်။
" အိုး.. ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ.. "
နာပေမဲ့ ကျမ နာရမှန်းမသိဘူး။ လီးနဲ့ကင်းကွာနေတာ ၁၅နှစ် နီးပါးရှိပါပြီ။ သမီးဟာ လုံးဝ မတုန်လှုပ်တော့ဘူး။ အားရပါးရ ခံနေတယ်။ သူ့စောက်ပတ်ဝမှာလဲ သွေးစတွေနဲ့ ပြီးတော့ ဖင်ကြားထဲမှာ ရေမြုပ်လို အဖြူရောင် အဖတ်တွေက တလိမ့်လိမ့်နဲ့ အိပ်ရာပေါ် စီးကျနေတယ်။ ရော်ဂျာကလဲ အံကြီးကြိတ်ပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့် လိုးနေပါတယ်။
" အ.. အား.. ရော်ဂျာ.. အ.."
သမီးဟာ လေပြွန်ပြတ်သွားသူလို ထွန့်ထွန့်လူးရင်း ပြီးသွားပါတယ်။ ရော်ဂျာက ဆက်ဆောင့်နေပေမဲ့..
" ရော်ဂျာ သိပ်နာနေပြီ.. ပေး မမ ပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်.. "
" အား.. အိုး.. မမ.. မမရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ.. အား.. အင်း.. "
သမီးဟာ ပါးလေးတွေချိုင့်အောင်လီးကို စုပ်ယူနေသလို ရော်ဂျာဟာ ဆောက်တည်ရာမဲ့ အော်ဟစ်နေပါတယ်။ လီးကြီးဟာ သမီးလေးပါးစပ်ထဲ အဆုံးရောက်မတတ် ဝင်လိုက်ပြန်ထွက်လိုက်နဲ့ ဖြစ်နေပါတယ်။ သမီးရဲ့ စုပ်အား ဘယ်လောက်ကောင်းလဲမသိဘူး။ မကြာခင်မှာဘဲ ရော်ဂျာ ပြီးသွားပါတယ်။ သူ့သုက်ရည်တွေဟာ သမီးရဲ့ မျက်နှာလေးတခုလုံး ပေပွသွားပြီး သမီးရဲ့ ကြည်နူးပျော်ရွှင်တဲ့ ရီသံဟာ အခန်းထဲမှာ လွှမ်းမိုးနေပါတယ်။
ကျမလဲ ပြင်းပြတဲ့ ရမ္မက်အရှိန်ကြောင့် ခရမ်းသီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဆောင့် ဆောင့်သွင်းရင်းနဲ့ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းတက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ အသံမထွက်မိအောင် နှုတ်ခမ်းတွေကို ပေါက်မတတ်ကိုက်ထားရတယ်။
" အင်း.. ကျမ အဖေါ်တယောက်လိုနေပါပြီ.. တိတ်တိတ်ပုန်းဖြစ်ဖြစ်ပေါ့.. "
ပြီးပါပြီ။
