Saturday, November 2, 2024

ပြေလျှော့သွားသော နှောင်ကြိုးများ (စ/ဆုံး)

ပြေလျှော့သွားသော နှောင်ကြိုးများ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မြတ်နိုးသိမ့်

(Incest) ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော့် နာမည် သက်လွင်ဦး ပါ။ ကျနော်ပြောပြချင်တဲ့ အကြောင်းလေးက ဖြစ်ရပ်မှန်ကို အခြေခံထားတာပါ။ ကျနော် အဝေးသင်တက်နေတဲ့ အချိန် အားအားယားယား သင်တန်းတွေချည်း ရှောက်တက် ဖြစ်ပါတယ်။ သင်တန်းတွေ တက်ရင်း နဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ပေါင်းစုံရ အတွေ့အကြုံတွေလည်း ပေါင်းစုံ ရတော့တာပါပဲ။

သူငယ်ချင်းတွေ သင်ပေးရင်းနဲ့ အတတ်ကောင်းတစ်ခု တတ်လာတာကတော့ ဆေးချတာပဲ။ တော်တော်များများတော့ လုပ်ဖူးပေမယ့် အကြိုက်ဆုံးကတော့ အသီးပဲ။

ဒီကောင်က ဆွဲပြီးသွားရင် ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကို မျောနေတော့တာ။ ဂိမ်းဆော့တဲ့ ကောင်က ဂိမ်းကို ဖိဆော့၊ဆော်ကြူတဲ့ ကောင်က ဆော်ချည်းလိမ့်ကြူ စာဖတ်တဲ့ကောင်က ဖတ် ၊ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ပဲ။ ကျနော်က တော့ အောကားတွေကြည့်ရတာ ဝါသနာပါတော့ ဆိုက်စုံမွှေရင်း ကြည့်လိုက်ဒေါင်းလိုက်ပဲ။

ကျနော် မိသားစုက ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုထဲမှာ မပါဘူးဗျ။ အဖေက အင်ဂျင်နီယာ အမေက ဆရာဝန် ဆိုတော့ ဝင်ငွေလေးကလဲ မဆိုးဘူးပြောရမှာပဲ။ အမေဘက်က အမွေရထားတဲ့ ကွန်ဒိုလေးမှာ နေရတယ်ပေါ့ဗျာ။

မောင်နှမသားချင်းဆိုရင်လည်း ညီမလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတော့ ချောင်ချောင်လည်လည်တော့ ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့ မုန့်ဖိုးလေးကလည်း များများစားစား ရတယ်။ ဘာညာ ဖန်တာ နဲ့ ဆိုရင် သူငယ်ချင်းတွေကြားမှ ပေးနိုင်ကျွေးနိုင် ရှိတယ်။

တနေ့ အဖေကနယ် သွားရတယ်။ အိမ်မှာ အမေရယ် ညီမလေးရယ် ကျနော်ရယ် ကျန်ခဲ့တယ်။ အမေကလည်း ညီမတစ်ယောက် အသည်းအသန်ဖြစ်လို့ဆိုပြီး ပဲခူးကို အရေးတကြီးထွက်သွားရတယ်။ ကျနော်လည်း အိမ်မှာ မနက်ဆို ထမင်းချက် ညီမလေးကို မနက်စာကျွေးပြီး သင်တန်းကို သွားပေါ့

ဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်။ ညီမလေး နာမယ်က ချယ်ရီ ××  တဲ့။ အသက်ကတော့ (၁၈) နှစ်ပြည့်ပြီးပြီ။ (၁၀) တန်းဖြေပြီးပေမယ့် လူကောင်ကတော့ သိပ်မထွက်သေးဘူး။ အသားဖြူဖြူ လုံးလုံးလေးပေါ့ဗျာ ။ မျက်နှာလေးကတော့ အမေတူ အရုပ်ကလေးအတိုင်းပဲ။ စကားပြေရင် မပွင့်တပွင့်နဲ့ စိတ်ကောက်လိုက်တာလည်းလွန်ပါရော။

ထားပါတော့။

သင်တန်းသွားတော့ ညီမလေးလည်း အိမ်စောင့်ပေါ့။ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်လိုက် ဂိမ်းဆော့လိုက်ပဲ။ ကျနော်လည်း သင်တန်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တွေ့တော့ ပစ္စည်းပါလာတယ် ပြောတာနဲ့ (၁) တန်းယူထားလိုက်တယ်။

အိမ်မှာလည်း လူကြီးတွေမရှိတော့ ခွင်ပဲပေါ့။ အိမ်ပြန်လာတော့ ညီမလေးက ရေချိုးနေတယ်နဲ့ တူတယ် ။ တံခါးကို တော်တော်ခေါက်လိုက်ရတယ်။ ထွက်လာတော့ တဘက်လေးပတ်ပြီး ရေစက်လက်နဲ့။ ကျနော်လဲခုမှ သတိထားမိတယ်။

ညီမလေးလဲ အပျိုဖြစ်လာပြီပဲ။ ပတ်ထားတဲ့ မလုံမလဲ တဘက်လေးအောက်က ဖွံထွားလာတဲ့ ရင်ဘတ်လေးတွေကို သတိထားမိတယ် ။ ရေချိုးပြီးခါစ ရေစိုနေတဲ့ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးအောက်က ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးရယ်။ တင်ပါးလုံးလုံးလေးနဲ့ ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာတောင် တစ်မျိုးဖြစ်သွားတယ်။

ကျနော်လည်း ရေမိုးချိုးပြီး ပါလာတဲ့ ပစ္စည်းလေးကိုဖြုတ်ဖို့ ပြင်ဆင်နေလိုက်တယ် ။ ညီမလေး အခြေအနေကြည့်တော့ ထမင်းစားပြီးလို့ သူ့အခန်းထဲမှာ တီဗွီကြည့်နေတယ်။

“ ညီမလေး ဘာတွေလုပ်နေလဲ ”

“ ကိုရီးယားကား ကြည့်နေတယ် ဖိုးသက် ထမင်းစားပြီးပြီလား ”

“ ကိုကို မစားသေးဘူးညီမလေး အိမ်စားလေးတွေ လုပ်လိုက်ဦးမယ် ”

ညီမလေးက ကျနော်ကို အမေတို့ခေါ်တဲ့ အတိုင်းပဲ “ ဖိုးသက် ” လို့ပဲ ခေါ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ အေးဆေးပဲဆိုပြီး ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်လာ ဖြုတ်စရာရှိတာ ဖြုတ်နေလိုက်တယ်။

(၃) ကောင်လောက် ကုန်တော့ မဆိုးဘူး ။ ရောက်သင့်သလောက် ရောက်နေပြီ။ ဒီတစ်ခါ ဟိုကောင်တွေပေးတဲ့ ပစ္စည်းမဆိုးဘူး ။ ကောင်းလဲကောင်းနေပြီမို့ ဝါသနာအတိုင်း အောကားတွေကြည့်လိုက် ဒေါင်းလိုက် နဲ့ အလုပ်တွေရှုပ်တော့တာပဲ။

ဆိုက်တွေမွှေရင်းနဲ့ xvideos ထဲက related post တွေမှာ မောင်နှမအရင်းတွေ ဇာတ်လမ်းဖြစ်တဲ့ အကြောင်းတွေ ပေါ်လာလို့ လိုက်ကြည့်ရင်းနဲ့ စိတ်တွေလည်း တော်တော်ထန်လာတယ်။ ခဏနေတော့ မီးခြစ်ကပျက်သွားတာနဲ့ အဖေတို့အခန်းထဲကိုမီးခြစ်သွားရှာဖို့ထွက်လာတယ်။

ညီမလေး အခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးစိထားတာနဲ့ အသာဟပြီးကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမကြီးက ပင်တီလေးနဲ့ မှန်ရှေ့မှာ အိုက်တင်တွေလုပ်နေလေရဲ့။ အိမ်နေရင်း တီရှပ်ပါးလေးနဲ့ ပင်တီအနီကြားလေးနဲ့ ပို့စ် အမျိုးမျိုးလုပ်နေတဲ့ ညီမလေးကိုကြည့်ရင်း ခုနကကြည့်နေတဲ့ အောကားထဲက မောင်နှမကို သွားသတိရတယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာတာနဲ့ မသင့်တော်ပါဘူးလေဆိုပြီး ညီမလေးမသိအောင် အသာလစ်ထွက်လာလိုက်တယ်။

အဖေတို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ မီးခြစ်ကို လှန်လှောရှာရင်း အံဆွဲထဲမှာတွေ့တယ်။ ပြီးတော့ Viragra ဆိုတဲ့ ဆေးဘူးရော ကွန်ဒုံးတွေရော။ ငါ့အဖေလဲ ငထန်ပဲဟ လို့တွေးရင်း ငါလဲဂွင်းထုလို့ကောင်းအောင်စမ်းပြီးသောက်ကြည့်အုံးမယ်တွေးရင်း နှစ်လုံးလောက် ပါးစပ်ထဲပစ်ထည့် ရေသောက်ပြီး မီးခြစ်ယူထွက်လာလိုက်တယ်။

အခန်းပြန်ရောက်တော့ ပစ္စည်းထပ်တင်နေရင်း အောကားဆက်ကြည့်နေတာ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ပူထူလာသလိုဖြစ်ပြီး လီးကလဲ ပေါက်ထွက်တော့မတတ် တောင်လာတယ်။ ပစ္စည်းအရှိန်နဲ့ ဖီးတွေလဲစွတ်တက်  ဂွင်းထုတော့လဲပြီးသွားတာနဲ့ ပြန်ထောင်လာတယ်။

အဲဒါနဲ့ အောကားကြည့်လိုက်ဂွင်းထုလိုက်နဲ့ တိုင်ပတ်နေတုန်း ညီမလေးက တခါးလည်းမခေါက်ပဲ အခန်းထဲဝင်ချလာပါလေရော ကျနော်လည်းတခါးပိတ်ဖို့မေ့သွားတယ်။

“ ဖိုးသက် နင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ကွန်ပြူတာကြီးကြည့်ပြီးတော့ ”

ကျနော်လည်း ပုဆိုးကို အသားဖုံးရင်း ကြောင်ကြည့်နေတုန်း ဒင်းက ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်နဲ့ ဝင်လာတယ်။

“ နင်ထမင်း မစားသေးလို့ ဘာတွေများလုပ်နေလဲလို့ ”

“ ဟယ် အဲ့ဒါဘာတွေလဲ ဘာလုပ်တာလဲ ”

ကျနော်လည်း ကြည့်နေတဲ့ ကားလေးကို အမြန်ပိတ်နေတုန်း ဆွဲနေတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဖို့ မမှီတော့ဘူး။ မထူးတော့ပါဘူး ။ ညီမလေးကို ညာပြောပြီး သူ့ကိုပါ တိုက်လိုက်မှ၊ တော်ကြာ အမေတို့ ပြန်လာလို့ ပြန်တိုင်ပြော နေမှ ဒုက္ခပဲလို့ တွေးရင်း တောင်နေတဲ့ ကောင်လဲလန့်ပြီးပျော့သွားတယ်။

“ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဟာ အဲဒါ ထိုင်းကထုပ်တဲ့ အသားဖြူဆေးဟ သောက်ပြီးရင်ပျော်လဲပျော်လာရော’

“ ဟုတ်လား အာ့ဆို ငါကိုလဲတိုက် ဒီအတိုင်းသောက်ရတာလား ”

“ ဟဲ့ နေဦး ဒီအတိုင်းမသောက်ရဘူး ငါလုပ်ပေးမယ် ”

ဆရာမကြီးက ဒီအတိုင်းသောက်မယ်လုပ်နေလို့ မနဲ့တားရင်း ခဲပြားအသစ်ပြင်လိုက်ရတယ်။

“ အဲဒါ ဘာလုပ်ရတာလဲ’

“ သူက ဒီအတိုင်းသောက်လို့..မရဘူး အငွေ့ကိုပဲ ရှူရတာ လာငါလုပ်ပြမယ် ”

သူ့ရှေ့မှာ တစ်ကြောင်းနှစ်ကြောင်းလောက်ဆွဲပြပြီး သူ့ကိုလည်း ပိုက်ပေးပြီး ဒီအတိုင်းသောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။

“ စုတ်ရမှာလား ”

“ အေး အသက်ရှိုက်သလို ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ရှူလိုက် ”

ပထမတော့ မဆွဲတတ်သေးပဲ သုံးလေးခါရှို့ပေးခါမှ နဲနဲ ဆွဲတတ်လာတယ်။

“ မွှေးလိုက်တာနော် ဖိုးသဲ အဲဒါတကယ် အသားဖြူလာမှာလား ”

“ အေး မနက်ဖြန်ဆို ဖြူလာလိမ့်မယ် ”

အဲဒါနဲ့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တစ်လည့် ဆွဲရင်းနဲ့ သုံးလုံးလောက် ကုန်သွားရော။ ညီမလေးလဲ ကောင်းသွားတဲ့ ပုံစံပဲ စကားတွေလဲတရစပ်ပြော ထပ်ဆွဲအုံးမယ်ဆိုပြီးဂျစ်ကျနေလို့ ကျန်တဲ့နှစ်လုံးကို အကုန်ဆွဲပြစ်လိုက်တယ်။

“ ကိုကို ကုန်သွားပြီလား  ” (မခေါ်စဖူး ကိုကိုတွေဘာတွေခေါ်လို့)

“ အေးကုန်ပြီလေ နင်ချည်းပဲ လုပ်နေတာ ”

“ အရမ်းမွှေးတယ်နော် ...ပြီးတော့ ဘယ်လိုလဲမသိဘူး အရမ်းပျော်နေတယ် ”

“ ဟုတ်လား နင်ပျော်ရင်ပြီးတာပဲ ညီမလေးရာ ..ကိုကို ဂိမ်းဆော့လိုက်ဦးမယ်နော် ”

ဂိမ်းဆော့မလို ပြောပြီး သူ့ကို ခုတင်ပေါ်ထားခဲ့ပြီး ကွန်ပြူတာဆို ထလာလိုက်တယ်။ ဒင်းကလဲ သူ့ဖုန်းကို အသည်းသန်ပွတ်နေတော့တာနဲ့ ကြည့်လက်စ အောကားတွေ ဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ အောကားလေး Mode ဝင်သွားတာနဲ့ အောက်ကကောင်ကလည်း ပြန်ထောင်လာတယ် ။ ပုံမှန်ထက်လည်း ကြီးလာတယ် ။ ကျနော်အရင်တုန်းကဆိုရင် (၅) လက်မကျော်ရှိတဲ့ ကောင်က လက်တထွာမက ကြီးလာသလို လုံးပတ်ကလည်း လက်နဲ့ကိုင်လိုက်ရင် လက်ကို ပြည့်နေတာပဲ။

ညီမလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဖုန်းကိုပွတ်နေရင်း နဲ့ ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ် မသိဘူး။ ဝတ်ထားတဲ့ စကတ်လေးကိုချွတ်ပြီး တီရှပ်လေးနဲ့ ပင်တီလေးနဲ့ မှန်ရှေ့မှာ ပို့စ်တွေပေးနေတယ်။ ပါးလေးဖေါင်းလိုက် ပြုံးလိုက် ရင်လေးကော့လိုက်တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ကောက်လိုက်နဲ့ ။ ကြည့်ရင်း တောင်နေတဲ့ကောင်က ကွဲထွက်တော့မလို တင်းလာတယ်။

“ ဟဲ့ ဖိုးသက် ညီမလေးကို ကြည့်ပါဦး အလှမယ်ပြိုင်တဲ့ ကောင်မလေးတွေလို ဓါတ်ပုံရိုက်လို့ ရပြီလားလို့ ”

“ ဟာဒီကောင်မလေး အကိုရှေ့မှာ ”

“ ဘာဖြစ်လဲ ကိုယ့်အကိုပဲ ငါမရှက်တော့ဘူး ပျော်နေလို့ ဟိဟိ ကိုကိုဂိမ်းဆော့နေတာလား ငါလဲဆော့မယ်လေ ”

ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ပေါင်ပေါ်ကို ဆွေ့ခနဲရောက်လာတယ်။

“ ဟယ်ကိုကို နင် ဘာကားတွေကြည့်နေတာလဲ မပိတ်နဲ့... ငါလည်းကြည့်ချင်တယ် ”

ဒီကောင်မလေး ဒုက္ခပဲ။  တောင်နေတဲ့ ကောင်ကို ပေါင်ကြားကို အသာညှပ်ရင်း ကြည့်နေတဲ့ အောကားကို ပိတ်ပေမယ့် မမှီတော့ မောက်စ် က သူ့လက်ထဲကို ပါသွားပြီလေ။

“ ဟွန့် ကိုကို နှာဘူးကြီး အောကားတွေကြည့်နေတယ် ”

“ နင်က သိလို့လား ”

“ ဟိဟိ ကိုကို ဆီမှာ အသစ်တွေရှိလား ငါတော့ သဇင်ကားပဲ ကြည့်ဖူးတယ် ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေပြလို့ ”

ဒီကောင်မလေးတော့ ဒါတွေတောင် သိလို့ပါလား။ အင်းလေ ဒီလောက်ဖုန်းတွေပေါတဲ့ ခေတ်ပဲ ဒါတွေမဆန်းပါဘူး။

ဆရာမက Passion ကားတစ်ကားကို ကောက်ဖွင့်လိုက်တယ် ။ ဖြူဖြူချောချောလေးတွေ ရိုမာန်တစ်ဇာတ်လမ်း။  နမ်းကြပွတ်ကြသတ်ကြတာတော့ မဆန်းဘူး ။ ကောင်မလေးက ကောင်လေးဘောင်းဘီကို အသာဆွဲချလိုက်ရော တုတ်ကြီးက ဖျောင်းခနဲထွက်လဲလာရော ဒင်းက အိခနဲအော်ပြီး ကျနော့် ဘက်ကို လှည့်လာတယ်။

“ ကြည့်လေ ”

“ လန့်သွားတာပဲ..ကိုကိုရာ အကြီးကြီးပဲနော် ...သဇင်ကားထဲမှာ အဲလို မကြည်ဘူး မမြင်ရဘူးနော်..အခုဟာကြီးက ဟိဟိ ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး ”

မကြည့်ချင်သလို ဘာလိုလိုနဲ့။ ကောင်မလေးချောချောငယ်ငယ်လေးက လီးအကြီးကြီးကို ပယ်ပယ် နယ်နယ်စုတ်နေတာကို မျက်တောင်မခတ်တမ်းကို ကြည့်နေတယ် ။ သူကြည့်ဖူးတဲ့ အထဲမှာ မှုတ်တာတွေဘာတွေ မပါဘူးထင်တယ်။ 

အံလဲသြနေတဲ့ ပုံပဲ စကားတောင်မပြောနိုင်ဘူး။ ကောင်မလေးနဲ့ ကောင်လေး (69) ဆွဲတဲ့ အခန်းလဲရောက်ရော လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာပါလေရော။ သူငြိမ်ငြိမ်မနေတာ ကိစ္စမရှိဘူး ဝတ်ထားတာက အောက်ခံဘောင်းဘီပါးပါးလေး ပေါင်ပေါ်မှာရွစိရွစိနဲ့ အောက်က ညှပ်ထားတဲ့ကောင်က ရုန်းနေပြီ ကနော်လဲစိတ်က လွတ်ချင်နေပြီ။

“ ကိုကို သူတို့ကဘာလို့ အဲဒီလို လုပ်နေကြတာလဲ ရှက်စရာကြီး တခြားဟာကြည့်ရအောင်လေ ”

မောက်စ် ကို သူ့လက်ထဲကယူပြီး ကွန်ပြူတာထဲက Incest ကားတစ်ကားကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ဇာတ်လမ်းက မောင်နှမနှစ်ယောက် ဟော်တယ်တစ်ခန်းထဲမှာ အတူတည်းရင်း စိတ်မထိန်းနှိုင်ပဲ လိုးကြတဲ့ဇတ်လမ်း တဆင့်ပြီးတဆင့် ဆွဲခေါ်သွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကောင်းလေး။ ကျနော်လည်း အကြံနဲ့ဖွင့်လိုက်တယ် ကြည့်ပြီးသားလေ။

“ ကိုကို..ဘာကားလဲ ”

“ မောင်နှမဇာတ်လမ်းတဲ့ ငါလည်းမသိဘူး ... သူငယ်ချင်းတွေပေးတာ ရယ်ရတယ်...တဲ့ ”

ခပ်တည်တည်နဲ့ရွှီးလိုက်တယ်။ ဇာတ်လမ်းလာတော့ မောင်နှမနှစ်ယောက် အခန်းမရလို့တစ်ခန်းထဲမှာအတူတည်းရတာကစတယ် ရိုးရိုးပဲ။

အိပ်တဲ့အချိန်ရောက်တော့ ညီမဖြစ်သူကစိတ်ထ ကလိရင်း မနေနိုင်လို့ သူ့အစ်ကို အိပ်ယာကို သွားအိပ်ပြီး ကလိထိုးစတာကနေ့ သူ့အစ်ကိုကပြန်ကလိထိုးရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီတွေပေါ်သူ့ အစ်ကိုကို အပေါ်ကတစ်ခွရင်း ကစ်စင်ဆွဲတဲ့အခန်းလည်းရောက်ရော

“ ဟယ် မောင်နှမချင်း အဲ့ လို နမ်းလို့ရလား ကိုကို ”

“ ရတာပေါ့ ညီမလေးရဲ့ အရမ်းချစ်ကြရင် အဲ့လိုနမ်းကြတယ် ဟိုးခေတ်ကဆိုရင် မောင်နှမချင်းတောင် လက်ထပ်ကြတာ ”

“ လက်ထပ်ကြတာ ဟုတ်လား ...အာ့ဆို ဟိုလိုလဲ လုပ်ကြတာလား ”

“ အေးပေါ့ ညီမလေးရဲ့ ...လင်မယားဖြစ်သွားရင် အဲလိုလုပ်ရတယ် မလုပ်လို့..မရဘူး ”

“ ဟွန့် ရှက်စရာကြီး ကိုကိုလဲ ညီမလေးနဲ့ ဟိဟိ ”

ပြောနေရင်းနဲ့ ဘာတွေတွေးတယ်မသိ စကားဖြတ်ရင်းပြုံးပြီး လှည့်သွားတယ်။

ကြည့်နေတဲ့ ဇာတ်လမ်းကလဲ အရှိန်ကတက်လာပြီး ညီမလုပ်တဲ့သူက အစ်ကိုကိုဘောင်းဘီဆွဲချတ်ပြီး အတင်းမှုတ်တဲ့အခန်းလဲရောက်ရော “ ဟယ် ” ဆိုပြီး ဆတ်ခနဲထမလိုလုပ်လိုက်တာ ညှပ်ထားတဲ့ အောက်ကကောင်ကလဲ ဖျောင်းခနဲ လွတ်ထွက်သွားတယ်။

“ ဟယ် ကိုကိုပြောတော့ ဟာသကားဆို ”

“ ငါလဲမသိပါဘူးဆို လာဆက်ကြည့်ရအောင် ဘာဖြစ်မလဲလို့ ”

ကျနော်လဲ သူ့ဗိုက်ကလေးကို ကိုင်ပြီး အသာဆွဲထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ တောင်နေတဲ့ ကောင်က သူ့ ဖင်လုံးလုံးအိအိလေးကြားမှာ အမြောင်းလိုက်ဝင်သွားတယ်။

“ ဟယ် ကိုကို လက်ဖယ်လေ ”

“ လက်မဟုတ်ဘူးဟ ကိုကို ရွှေပန်းလေး ”

“ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကိုကို ကြီးလိုက်တာ ငယ်ငယ်တုန်းက သေးသေးလေး..မဟုတ်လား ”

“ အေး ဟုတ်တယ် ကိုကိုလည်းဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး ...အသားဖြူဆေးကြောင့်လားမသိဘူး ”

“ ညီမလေးလဲ ဘာဖြစ်နေလဲ မသိဘူး ဒီည ”

“ ဖိုးသက်ကိုလည်း အရမ်းပိုချစ်နေသလိုပဲ ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်ပါးကို ရွတ်ခနဲနမ်းလိုက်တယ် ။ မျက်နှာကလည်း ရဲနေတယ်။ ရှက်နေတယ် ထင်ပါရဲ့ ။ စိတ်လဲမရိုးမရွဖြစ်နေပုံပဲ ။ ပြီးတော့ ဇာတ်လမ်းကိုဆက်ကြည့်တယ်။ ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ကောင်မလေးက အတင်းမှုတ်နေတုန်း အစ်ကိုလုပ်သူက အသင့်တော်ဘူးတွေးတယ်နဲ့ တူတယ်။

စိတ်ထိန်းပြီး သူ့ညီမကို အတင်းတွန်းလွတ်တယ် ။ သူ့ညီမလည်း ရှက်ပြီးသူ့အိပ်ရာကို ပြန်တဲ့အခန်း ကျနော်ခဏရပ်ထားလိုက်တယ်။

“ ကိုကိုဖိုးသက် ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဘာဆက်ဖြစ်လဲကြည့်ရအောင်လေ ”

“ ခဏလေးညီမလေး ကိုကို ရှူးပေါက်ချင်လို့ ”

မဖယ်ချင်တဲ့ပုံနဲ့ထတယ် ။ ပင်တီလေးလဲ ကွက်နေတယ် ။ ဖီးလာနေတဲ့ပုံပဲ။

ကျနော်လဲ တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အသာဖိပြီး အိမ်သာကို ပြေးထုရတော့တယ် ။ ထုသာထုတယ် မပြီးဘူး။ မျက်စိထဲမှာ ညီမလေးတင်ပါးလုံးလုံးလေးပဲ မြင်နေတယ် လီးကလဲ ပိုကြီးလာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သေးပဲမရရအောင်ပေါက်ပြီး လီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ပြန်ထွက်လာရတော့တယ်။

ညီမလေးကတော့ ရပ်ထားတဲ့ ကားကို ဆက်ကြည့်နေတယ် ။ မောင်နှမနှစ်ယောက်နောက်ဆုံး စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ကုတင်ကူးပြီးနမ်းနေတဲ့အခန်း ။ သူကျနော်ကိုတောင် သတိမထားမိဘူး ။ ကြည့်ရင်းနဲ့ တီရှပ်အောက်ကိုလက်နိုက်ရင်းနို့တွေကို ပွတ်နေတယ်။  ကျနော်လည်းအသာလေး နောက်က ရပ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

အောကားထဲမှာ နမ်းနေရင်းနဲ့ အစ်ကိုက ညီမကို မှုတ်တဲ့ အခန်းရောက်ရော သူအသက်ရှူသံတွေမြန်လာပြီး နောက်ကို လှည့်ကြည့်တော့ ကျနော့်ကို တွေ့သွားတယ်။  အောကားကိုပိတ်ပြီး

“ ကိုကို ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ အောက်ကဟာကြီးကလည်း ထောင်လို့ ဟိဟိ ”

“ နင်နို့တွေ့ကို ကိုင်နေတာမလား ပြစမ်းပါဦး နင့်နို့တွေဘယ်လောက်ကြီးပြီလဲ ”

“ ပြမယ်ပြမယ် ညီမလေး ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ ”

ပြောပြောဆိုဆို ထပြီး သူ့ တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ နို့ဖူးဖူးငုံငုံလေး ကဝင်းခနဲပေါ်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းတစ်ဖတ်က မထွက်သေးဘူး ။ နီနီရဲရဲလေး ဗိုက်သားလေးတွေကလဲ ဖြူဖြူဖေါင်းဖါင်းလေး။ ပင်တီလေးက ဖူးနေတဲ့ အဖုတ်သေးသေးလေးကြားမှာညှပ်နေတယ်။

“ ကိုကိုဒီမှ ကြည့် မယ်တွေလိုလမ်းလျှောက်ပြမယ် ”

“ ဒီအတိုင်းမလှဘူး အကုန်ချွတ်လိုက် ဘောင်းဘီပါချွတ် ”

“ ရှက်စရာကြီး ”

“ ကိုကိုလဲ ကာယဗလမောင်တွေလိုပြမယ် ပုဆိုးချွတ်မယ် ညီမလေးလဲ ချွတ် ဟုတ်ပြီလား ”

ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တော့ လီးက သွေးကြောအမြောင်းမြောင်းနဲ့ တောင်နေတာကို ညီမလေး ပါးစပ်လေးဟပြီးကြည့်နေတယ် ။ ကျနော်လည်းသူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး ပင်တီလေးကို အသာဆွဲချလိုက်တော့

............................................................

( ဇာတ်သိမ်း)

သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေနဲ့ ဖေါင်းကားနေတဲ့ ဆီးခုံလေးက ပထမပေါ်လာတယ်။

နဲနဲအောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ ဖေါင်းဖေါင်း အစ်အစ်လေးဖြစ်နေတဲ့ ဘေးနှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားက ပန်းရောင်မြစ်လေးတစ်စင်းပေါ်လာတယ်။ ညီမလေးရဲ့ ဆောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းဆူဆူလေးဟာ အမွှေးနုလေးတွေခပ်ပါးပါးနဲ့အိအိစက်စက် ပန်းရောင်လေးသန်းနေတယ်။

“ ညီမလေး နင် ရာသီလာပြီလား”

“ ညီမလေး (၈) တန်းအောင်ကတည်းက အပျိုဖြစ်နေပြီကိုကိုရဲ့”

“ နင်ဂျိင်းမွှေးတွေရောက် ပေါက်ပြီလား”

“ အွန်း”

ညီမလေး က အပျိုဖြစ်နေပေမယ့်လူကောင်လဲ ညှက်သလို နို့လေးကတော့ ကြက်ဥလုံးသာသာပဲရှိသေးတယ်။ ပိပိလေးကတော့ အပျိုမတစ်ယောက်လိုပဲဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေပြီ။

“ ကိုကိုအခန်းက ပူတယ်နော် ညီမလေးရေချိုးချင်တယ်”

“ ချိုးလေးညီမလေး ကိုကို့ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲချိုးလိုက် အဲဒီမှာ တဘက်ရှိတယ်..သေသေချာချာ ဂျီးတွန်းနော် အဟင်း”

“ ကိုကိုနော် ညီမလေးက ရေချိုးရင် ဂျီးကို နေရာအနှံ..တွန်းပြီးချိုးတာပါနော်..ကိုကိုလို ညစ်ပတ်မဟုတ်ဘူး သိရဲ့လား ဟွန်း”

“ အေးပါအေးပါ ..ရေချိုးပြီးထွက်လာမှ စစ်ဆေးရမယ် ငါ့ညီမ ညစ်ပတ်လား မညစ်ပတ်လား ဆိုတာ ဟားဟား”

ပစ္စည်းအရှိန်ရယ် အခန်းထဲက အဲယားကွန်းကလည်း မအေးတာနဲ့ ဒင်းကလေးတော့ ပူနေပြီထင်ပါရဲ့။ သူရေချိုးနေတုန်း အကြံနဲ့ တခါတလေမှ လိမ်းဖြစ်တဲ့ အုန်းဆီဘူးကို အသည်းအသန်လိုက်ရှာပြီး ကွန်ပြူတာရှေ့ကိုပြန်သွား အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ရင်း သူ့ကိုပြလို့ကောင်းမယ့် ကားလေးတွေ လိုက်ရှာရတယ် ။ Blacked တို့ Exxxtreme small ဘာညာလေးတွေဆို မဆိုးဘူး။

ကောင်မလေးတွေက ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေ အမွှေးမပေါက်သေးတာလားရိတ်ထားတာလားတော့ မသိ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကြည့်ရင်းဒေါင်းရင်းနဲ့ကို အောက်ကကောင်က မာန်တဖီဖီဖြစ်လာပြီ

ဒီလောက်ဖြစ်တဲ့ကောင် အုန်းဆီနဲနဲယူပြီး ရွှဲနေအောင်လိမ်း ဖြစ်ညှစ် ပွှတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ မြွှေပေါက်ကြီးလို ပါးပြင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ လန်းလန်းလန်းလန်းကိုဖြစ်နေတော့တာပဲ။

“ ဖိုးသက် ဖင်ပြောင်ကြီးကွန်ပြူတာရှေ့မှာ ရွှေပန်းကြီးကလည်း ဘာတွေပေနေတာလဲ”

“ အလှဆီလိမ်းနေတာလေ ဖြူလာအောင်လို့”

“ ဟုတ်လား ငါ့လည်းလိမ်းပေး”

လာပြန်ပြီ။ ပေါင်ပေါ်ကို ရေတောင်ပြောင်အောင် မသုတ်ပဲ ဖင်ပြောင်လေးနဲ့ ပေါင်ပေါ်ကို ဆွေ့ခနဲ ရောက်လာပြန်တယ် ။ ပေါင်ပေါ်လို့သာပြောပေမယ့် အဝတ်ဗလာဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရေစက်လက်ဖင်လုံးလေးဟာ အောက်ကထောင်နေတဲ့ ငပြောင်ကောင်ကို အမြောင်းလိုက်ကလေးဖိပြီး ထိုင်မိလျှက်သားဖြစ်သွားတယ်။

ငပြောင်ကောင်လဲ ဓါတ်လိုက်သလို ဆတ်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီးထိပ်ဖူးလေးက အရည်ကြည်တွေတောင်စို့လာတယ်။

“ ညီမလေး အပေါ်နဲနဲတက် ကိုကို့ ဟာကိုဖိမိနေပြီ”

သူ့ကို အပေါ် နဲနဲတိုးခိုင်းလိုက်တော့ အောက်ကထောင်နေတဲ့ လီးဟာ ညီမလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားက လွတ်ထွက်လာပြီး သူ့ဆောက်ပတ်ဖူးဖူးလေးကြားကကျော်ပြီးအပြင်ကိုကျော်ထွက်လာတော့တယ်။

“ ဟိဟိ ကိုကို ဘယ်လိုလေးလဲမသိဘူး ယားတယ် ညီမလေးကိုအလှဆီလိမ်းပေးဦးလေ”

ဒေါင်းထားတဲ့ အောကားတစ်ကားကိုဖွင့်လိုက်တယ်။ ဘဲကြီးတစ်ဘွေက ကောင်မလေးကို ဆီလိမ်းနှိတ်ပေးတဲ့ကား ကွက်တိပဲ။ အုန်းဆီနဲနဲယူလက်နှစ်ဖက်ကိုစွတ်ပြီး သူ့ ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်ကိုတင်လိုက်တယ်။

“ ကိုကိုဖိုးသက် အလှဆီက ကိုယ်လုံးကိုလိမ်းရမှာလေ”

“ နင်ဘာသိလို့လဲ ဒီအလှဆီက ပေါင်ခြံတွေ မမဲအောင်လိမ်းပေးရတာဟ”

သူလဲ အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတုန်း ဆီးခုံမို့မို့လေးပေါ်ကို ဆီသုတ်ထားတဲ့ လက်ကလေးနဲ့ပွတ်လိုက်တယ်။ ခါးလေးကော့ခနဲ့ဖြစ်သွားတုန်း အားနေတဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ နိုးဖူးဖူးလေးကို ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်တယ်။

သူမျက်လုံးလေး မှေးပြီးဖွင့်ထားတဲ့ အောကားထဲက ဘဲကြီးရဲ့လီးအကြီးကြီးကို ကောင်မလေးက စပါယ်ရှယ်စုတ်ပေးနေတဲ့ အခန်းကို ပါးစပ်လေးဟပြီးကြည့်နေတယ်။

ကျနော်လည်း စိတ်တွေအရမ်းတင်းလာပြီး ဂုတ်ဖြူဖြူနုနုလေးကို နမ်းလိုက် နားရွက်ဖျားလေးကို လျှာလေးနဲ့တို့လိုက်လုပ်ရင်း ဆောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကြားကိုညပ်နေတဲ့ ပြောင်တင်းနေတဲ့လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်နဲ့လှုပ်လာတယ်။

“ အား ကိုကို ညီမလေး ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး တလှပ်လှပ်နဲ့”

“ မကြောက်နဲ့ညီမလေး ကိုကို့ဟိုဟာကို ကိုင်ထားနော် ညီမလေးပျော်အောင်ကိုကို လုပ်ပေးမယ်”

သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲရင်း တောင်နေတဲ့ လီးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဆီးခုံလေးပေါ်ပွတ်နေတဲ့ လက်ကိုလည်း နုတ်ခမ်းသားလုံးလုံးအစ်အစ်လေးနှစ်ခုကြားကိုရွှေ့လိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲ လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာပြီး ကျနော့်လီးကြီးကို အတင်းဖြစ်ထားရင်း ဖင်လေးကို လှုပ်လာတယ်။

“ ညီမလေး အရမ်းမညှစ်နဲ့ အသာလေးပွတ်ပေးနော်”

“ ကိုကို အလှဆီကို များများလူးပေးနော် ..ညီမလေး အဲ့ဒါကိုကြိုက်တယ်”

အုန်းဆီဘူးကိုယူရင်း ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်ရော နီရဲပြီးအကြာအပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ တောင်နေတဲ့လီးကြီးပေါ်ကိုရော အကုန်လောင်းချလိုက်တယ်။ ဆောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးဟာ ရွှဲနေတဲ့ဆီတွေနဲ့ ပန်းရောင်သမ်းလာပြီးပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်လာတယ်။ ညီမလေးလည်း ဆီတွေပေနေတဲ့ လီးကြီးကို အသာလေးကိုင်ရင်း သူ့အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးနဲ့ ပွတ်ရင်း အသက်ရှူသံတွေမြန်လာတယ်။

ညီမလေးက အစိသေးသေးလေးက မာလာတာကို သတိထားမိတယ် ။ ညင်ညင်သာသာလေး တစ်ချက်လောက်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ခေါင်းလှန်ချရင်း မျက်စိကိုစုန်မှိတ် နှတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာရှာတာ။

နုထွေးပြီးရဲရဲနီနေတဲ့ ညီမလေးရဲ့နှတ်ခမ်းလေးကိုငုံပြီး ကတုန်ကရင်နဲ့ နမ်းစုပ်လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာတော့ လောကကြီးမှာ ကျနော့်လောက် စိတ်ချမ်းသာနေတဲ့သူ မရှိတော့ဘူးလို့ကို ထင်မိတော့တာပဲ။

“ အွန်းကိုကို အဲ့လိုမနမ်းနဲ့လေ ညီမလေးနဲ့ကိုကိုက မောင်နှမတွေလေ”

“ ညီမလေးရယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုကိုတို့က မင်းမျိုးမင်းနွယ်တွေလေ မောင်နှမချင်းပဲ လက်ထပ်ကြရတာ..နောင်လဲ ညီမလေးနဲ့ကိုကိုက လင်မယားတွေဖြစ်ရမှာ မရှက်နဲ့နော်...ဖေဖေတို့မေမေတို့ကလည်း မောင်နှမတွေပဲညီမလေးရဲ့ ညီမလေးက ငယ်သေးလို့မသိသေးတာ..ဒါပေမယ့် ကိုကိုတို့ ခုလောက်ချစ်နေကြတဲ့ အကြောင်းကို သွားပြီးမပြောပြနဲ့ဦးနော် ...နောက်မှကိုကိုပြောမယ်”

နောင်မှဖြစ်ချင်တာဖြစ် ပါးစပ်ထဲရှိတာ လျှောက်ပြောလိုက်တယ်။

“ ဒါဆို ဖေဖေနဲ့မေမေက မောင်နှမတွေပေါ့ ဟုတ်လားဖိုးသက်”

“ အေးဟုတ်တယ်ဟ လာလာ ခုတင်ပေါ်ကို သွားရအောင် ညီမလေးရဲ့စိတ်တွေကို တိမ်ပေါ်ပို့ပေးမယ်”

“ ဘာလုပ်မလို့လဲ ဖိုးသက်နော် ငါကြောက်တယ်”

“ ညီမလေး စိတ်ကိုလျှော့ထားနော် ကိုကို ညီမလေးကို အရမ်းချစ်တာ သိတယ်မလား ကလေးလေး”

ညီမလေးကို ချော့ရင်းကစ်စင်ငုံဆွဲလိုက်တယ် ဆွဲနေရင်းနဲ့ပဲ ပွေ့ချီပြီးခုတင်ပေါ်ကို ခေါ်လာလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက အိအိစက်စက်နဲ့ ထင်သလောက်တောင် လေးမနေသလိုပဲ။ ခုတင်ပေါ်ကိုအသာချရင်း နို့ဖူးဖူးလေးကို ယူယူယယ စို့ပေးလိုက်တော့ ညီမလေးက အတင်းဆွဲဖက်ထားတယ်။

“ အ ကိုကို အဟင့်”

နို့လေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးရင်း စိထားတဲ့ ပေါင်လုံးလေးတွေကြားကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ လက်ဝင်ရုံလေး ဟပေးတယ်။ ဆီလေးတွေ ပေနေတဲ့ အဖုတ်မြောင်းကြားကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးရင်း ချက်ကလေးကို လျှာလေးနဲ့ လျက်လိုက်တော့ ဖင်လေးရှုံရင်း အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက ကော့လာတယ်။

ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ပန်းနုရောင်သမ်းနေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်အပြည့်ငုံရင်း လျှာနဲ့နေရာအနှံထိုးမွှေလိုက်တော့ ပါးစပ်ထဲမှာ အပျိုနံသင်းသင်းနဲ့ ဆီတွေရော ညီမလေးဆီကထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေရော ပြည့်လာတော့တယ်။

“ အမလေ းဖိုးသက်ရယ် ညီမလေး သေတော့မလားမသိဘူး ကောင်းလိုက်တာ”

ရုတ်တရက် ယောင်သလိုအော်ရင်း တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်သွားတော့တယ်။  ညီမလေးတော့ ပြီးသွားပြီ။ ကျနော်ကတော့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့်နေတဲဟာတွေကို ညီမလေးရဲ့ဆောက်ဖုတ်လေးပေါ်ကို ထွေးချလိုက်တယ်။ အောက်ကကောင်ကြီးကတော့ စားချင်တာမစားရသေးတော့ ပေါက်ထွက်တော့မတတ် တောင်တုန်း

“ ကိုကိုရယ် ညီမလေးနေလို့ကောင်းလိုက်တာ တုန်တုန်ပြီးတော့ ကောင်းလိုက်တာ”

“ ဒါအစပဲရှိသေးတယ် ...ညီမလေးရဲ့ ဒီထက်ပိုကောင်းအောင်ကိုကိုထပ်လုပ်ပေးဦးမယ်..ခုတော့ ကိုကိုဟာကို တစ်လှည် အာဘွားပေးဦးနော်”

“ ဘယ်လိုပေးရမှာလဲ ဆီတွေနဲ့ရွံ့စရာကြီးကို”

“ ဆီတွေနဲ့ဆိုတော့ ပိုပြီးကောင်းတာပေါ့ ညီမလေးရဲ့ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ပေးနော်”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ခေါင်းလေးကို အသာကိုင်ပြီး လီးနဲ့ နုတ်ခမ်းလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးလည်း ဆီတွေနဲ့ပြောင်နေတဲ့ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းလီးကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေထန်လာတဲ့ပုံပဲ။ မရဲတရဲနဲ့ ပါးစပ်လေးငုံလိုက်တယ် ကျနော်လဲ နားထင်တွေပါကျင်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။

ထိပ်ဖူးလေးတွေကို အတင်းစုပ်ရင်း တံတွေးတွေနဲ့ စိုစွတ်လာတဲ့ အထိအတွေ့နွေးနွေးကြောင့် မထိန်းနိုင်ပဲ။ အတင်းထိုးသွင်းလိုက်တော့ အွတ်ခနဲဖြစ်ပြီး ပါးစပ်ထဲကနေ တံတွေးတွေရွှဲနေတဲ့ လီးကြီးကို အန်ထုတ်လိုက်တယ်။

“ ကိုကိုရယ် ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ အာခေါင်ထဲအထိတောင် ရောက်တယ်”

“ ဆောရီးဆောရီး ညီမလေး ကိုကို စိတ်လွတ်သွားလို့ ကိုကိုညီမလေးရဲ့ ဆောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်မယ်နော်”

“ ကြည့်ပဲကြည့်နော်”

ညီမလေးရဲ့ဆောက်ဖုတ်လေးက ကျနော့်ရဲ့ တံတွေးတွေ ဆီတွေနဲ့ ရွှဲနေပြီ။ ပိတ်နေတဲ့ နှတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ ပန်းနုရောင်အတွင်းသားလေးနဲ့ နားကြပ်တံခေါင်းလောက်ရှိတဲ့ အပေါက်သေးသေးကို တွေ့ရတယ်။ လျှာလေးနဲ့ အစိလေးကိုလျှက်ပေးလိုက်တော့ အတွင်းထဲက အရည်ကြည်လေးတွေထွက်လာတယ်။ ကျနော်မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို အသာမပြီး ကျနော်ပေါင်ပေါ်ကို ခွတင်လိုက်တယ်

“ ကိုကို မလုပ်ပါနဲ့ ညီမလေးနာမှာ ကြောက်တယ်”

“ မနာပါဘူးညီမလေးရယ် နာရင်ဆက်မလုပ်တော့ဘူးလေ နော်”

တံတွေးကို လက်ထဲထွေးထည့်ပြီး ဆီတွေနဲ့ပြောင်နေတဲ့ ဒစ်ဖူးကိုသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့ ဆောက်ဖုတ် နှတ်ခမ်းသားတလျှောက်နဲ့ အစိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မလေးနဲ့ဆွပေးလိုက်တယ်။

“ ထည့်မယ်နော် ညီမလေး”

“ ဖြေးဖြေးပဲထည့်နော်ကိုကို နာရင်အော်မှာ”

အော်ပေါ့ အိမ်မှာနင်နဲ့ငါပဲရှိတာလို့တွေးရင်း ဆောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဒစ်မမြုတ်တမြုတ်သွင်းလိုက်တယ်။  အင်းခနဲ သံရှည်ဆွဲညည်းရင်း ညီမလေးကို ဖင်လေးကို ကော့ပေးရှာတယ်။ ထပ်ပြီးနဲနဲသွင်းကြည့်လိုက်တော့ မဝင်ဘူး ။အဲ့ဒါနဲ့ အဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး တံတွေးထပ်ပြီးထွေးထည့်လိုက်တယ်။ 

ပြန်ထည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဒစ်တစ်ခုလုံးမြုပ်သွားတယ်။ အစိလေးကို အသာလေးပွတ်ပေးနေရင်း ဝင်သလောက်လေး ကစားပေးနေလိုက်တယ်။ အရည်တွေပိုပိုပြီးထွက်လာပြီး ပေါင်လေးတွေပိုကားပေးတာနဲ့ နဲနဲအားလေးထည့်ပြီးသွင်းကြည့်လိုက်တော့ ထစ်ခနဲ လီးတံတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားပြီး

“ အ အာား ဖိုးသက် နာတယ် အား”

စူးခနဲထအော်လိုက်တာ ကျနော် လန့်တောင်သွားတယ်။ ဆက်မသွင်းတော့ပဲ အော်နေတဲ့ နှတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံထားလိုက်တယ်။ လျှာကို ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့လျှာနဲ့ နပမ်းလုံးနေရင်း ခဏနေတော့ သူဖင်လေးကို လှုပ်လှုပ်ပြီးကစားလာတယ် ။ နဲနဲ ခံနိုင်လာပုံပဲ။ ကျနော်လဲ ကစ်စင်ဆွဲနေရင်းပဲ လီးကို အဆုံးထိဖြေးဖြေးချင်းထည့်လိုက်တော့ သူကျနော့် ကျောကုန်းကို အတင်းဖက်ရင်း

“ အား အ ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးမနာတော့ဘူး ...အရမ်းလုပ်ပေးပါတော့ အထဲက ယားလာပြီ”

ကောင်မလေး ဖီးတွေစွတ်တက်နေပြီးတော့ အတင်းကော့ကော့ပေးတာ။  ဆီးခုံအချင်းချင်းတောင် ထိနေပြီ။ ကျနော်လဲ ညှာမနေတော့ဘူး ခြေထှောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ။ ကျနော်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်အသံရော လီးနဲ့ဆောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေရော ဆူညံသွားတော့တယ်။

ညီမအရင်းကို လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိရယ်၊ နူးညံ့ပြီးကျပ်ထုပ်နေတဲ့ အဖုတ်နွေးနွေးရဲ့ အထိအတွေ့တွေနဲ့ ကျနော့်မှာ အချက် (၂၀) တောင်ပြည့်အောင်မဆောင့်နိုင်ပဲ ညီမလေးရဲ့အဖုတ်ထဲမှာပဲ ဖြန်းခနဲဖြန်းခနဲပြီးသွားလိုက်တာ။ ရှိသမျှသုတ်တွေတောင် အကုန်ကုန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

ညီမလေးလဲ ကျနော်ပန်းလိုက်တဲ့ သုတ်တွေရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်ထင်ပါရဲ့။ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးနောက်တခါပြီးသွားတယ်။

“ညီမလေး ညီမလေး ပြီးသွားပြီလား ညီမလေး”

ဒင်းကလေးက ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံကြောင့်ပဲလား ဖီးအတက်လွန်သွားသလားမသိ။ အိပ်ပျော်သလို သတိလစ်သလို မျောသွားတယ်နဲ့တူတယ် ။ ခေါ်လို့တောင်မရတော့ဘူး။ မျက်လုံးကြီးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ်။

ကျနော်လည်း အသာလေးထပြီး ဆောက်ဖုတ်ထဲက တောင်နေသေးတဲ့ လီးကိုဆွဲထုပ်လိုက်တော့ သုတ်တွေရော အရည်တွေရော ပွက်ခနဲထွက်လာတယ် ။ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ သွေးစလေးနဲနဲတွေ့ရတယ်။ သိပ်တော့မကွဲသွားဘူးနဲ့ တူတယ်။ 

အပျိုမှေးလှန်သွားပုံပဲ ။ တဘက်နဲ့သုတ်ပေးလိုက်ပြီးတော့ ညီမလေးကို စောင်လေးခြုံပေးထားလိုက်တယ်။ သူယူပါစေ။ ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံနဲ့ ဒီလောက်ကောင်းမှန်းသိသွားပါစေပေါ့။ 

ကျနော်လဲ ရေချိုးခန်းထဲကို ထွက်လာရင်း သွေးစတစ်ချို့ပေနေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ရင်း မင်းအတွက်တော့ ကြုံရင်ကြုံသလိုအောင်းလို့ရတဲ့ ဆောက်ဖုတ်လေးတစ်ခုတော့ ထီပေါက်ပြီဟလို့တောင် တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်မိပါတယ်။




...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




နွယ်နီ (စ/ဆုံး)

နွယ်နီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ငါ သိပ် အထီးကျန်တယ် သူငယ်ချင်း။ ဒါကြောင့် နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်းစာတယ်” 

လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သား ကြည့်နေတယ်။

“ နင်က အထီးကျန်ရအောင် ရည်းစားကြီး ငုတ်တုတ်နဲ့လေ။ ငါက အသည်းကွဲနေတာဟဲ့”

“ ငါ့ရည်းစားက နိုင်ငံခြားမှာလေ။ ကြာပြီဟ။ ငါက ရည်းစားရှိတယ်လို့ နာမည်ပဲရှိတာ။ ငါပြောတာ နင်သဘောပေါက်ပါတယ် နွယ်နီရာ”

ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်နီက ငယ်ငယ်ကတည်းက မောင်နှမလို နေခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ပါ။ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ရည်းစားရှုပ်တယ် ဆိုပေမယ့် နွယ်နီ့ကိုတော့ မောင်နှမလိုသာ ဆက်ဆံတယ်။ ယောင်္ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေလိုပဲ ချစ်တယ်။ 

ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဘောလုံးသွားမကန်ဖြစ်တဲ့ နေ့ဆို နွယ်နီ့အိမ်သွား၊ သူကျွေးတဲ့မုန့်စား၊ ခွေကြည့်နေကျ။ နွယ်နီက ကျွန်တော့်ကို ကြိုက်နေတယ် လို့ ဘော်ဒါတွေက နောက်ကျရင်တောင် ကျွန်တော်က ဘုကြည့်ကြည့်တာ။ ကျွန်တော် တခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ ရှုပ်ပေမဲ့ သူ့ကိုတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ အများကြီးတွေထဲက တစ်ယောက် အဖြစ်မခံပါ။ သူ့အပေါ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့် အချစ်က ဒီလို။ 

သူ့အမေနဲ့လည်း ကျွန်တော်က ခင်တယ်။ ခုတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်က ကလေးတွေ မဟုတ်ကြတော့။ နှစ်ယောက်လုံး အသက် (၃၀) နီးပါး။ ကျွန်တော်က အိုင်တီ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ ဆော့ဖ်ဝဲအင်ဂျင်နီယာ။ 

နွယ်နီက နာမည်ကျော် ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ ကောင်တာ ထိုင်သူ။ receptionist ပေါ့။ ငယ်ငယ်ကလောက် မတွဲဖြစ်တော့။ တခါတလေ အွန်လိုင်းက စကားပြောဖြစ်တယ်။ ကလေးတွေလည်း မဟုတ်ကြတော့ သူ့အိမ် ဝင်ချင်တိုင်း ဝင်နေတာလည်း မသင့်တော်တော့။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ဇာတိမြို့ငယ်လေးက ပြောင်းသွားပြီလေ။ 

သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ကြား နောက်ထပ် အလှမ်းကွာရတဲ့ အကြောင်းရင်း နောက်တစ်ခုက သူ့ရည်းစားပါ။ ဒီကောင်က တော်တော်ဂျေကြီးတယ်။ နွယ်နီပဲ မိတ်ဆက်ပေးလို့ သိတာပါ။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရဲ့ဘဲ ဆိုပြီး ခင်ခင်မင်မင် နေပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဖက်လဲတကင်းနေတာ ကြိုက်ပုံမပေါ်။ ဒီကောင် စိတ်မချလည်း မချချင်စရာ။ 

နွယ်နီက ငယ်ငယ်ကတည်းက မိုက်တာ။ ခုလို အသက်သုံးဆယ် ဆိုတော့ တင်တွေ ရင်တွေက တော်တော် လှတယ်။ မျက်စိထဲမြင်အောင် ပြောရရင် ဗမာကြိုက် ခပ်တစ်တစ် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးမျိုး။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းမ မျက်နှာကတော့ သိပ်အလှကြီးမဟုတ်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ရုပ်ဆိုးတဲ့အထဲလည်း မပါဘူး။

တစ်ရက် နွယ်နီ ဖုန်းဆက်တယ်။ ဖုန်းကို ကျွန်တော် စပြီး ဖြေကတည်းက ငိုတော့တာပဲ။ နာရီဝက်လောက်ကြာမလားပဲ ကျွန်တော့်အထင်။ ကျွန်တော်က 

“ ဟဲ့ သူငယ်ချင်း ဘာဖြစ်တာလည်း ငါ့ကို ပြောစမ်း။ နင့်အမေ နေမကောင်းဘူးလား ” 

ဘာညာ မေးတာပေါ့။ နွယ်နီမ က “ ဟင့်အင်း” လို့ပြောပြီး ငိုပဲ ငိုနေတယ်။ 

ပြီးတော့မှ 

“ ငါ့ကို သူထားသွားပြီ ဟယ်” 

လို့ တစ်ခွန်းပြောတယ်။ သနားပါတယ်။ သူငယ်ချင်း အပျိုကြီးမမတော့ ရည်းစားဦးမှာ ခံရရှာပြီ။ ကျွန်တော်ကတော့ သူပေါ့ပေါ့ ပါးပါးဖြစ်အောင် ပြန်ပြောပေးပါတယ်။ 

“ အမယ်လေးဟယ် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်တာများ။ ငါဆို ခဏခဏ ရည်းစားထား၊ ခဏခဏ ပြတ် နဲ့ အသဲကွဲတာ ရိုးနေပြီ အေးဆေးပေါ့ နွယ်နီရာ”

“ မတူဘူး ဟဲ့။ ငါက မိန်းကလေး”

“ မိန်းကလေးတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့။ ဒီတစ်ပတ် ရုံးပိတ်ရက် ငါ့ဆီလာခဲ့။ ငါတို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ငါ့ အခန်းမှာ ဟော့ပေါ့ လုပ်စားကြမယ်။ နင်စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့”

တကယ်ဆို နွယ်နီ့ကို ကျွန်တော် မခေါ်ခဲ့သင့်ပါဘူး။ ဒီလိုသာ မခေါ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် နွယ်နီလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ရည်းစား အဖြစ် မျက်နှာငယ်ရမှာ မဟုတ်သလို၊ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့် ချစ်သူကို သစ္စာဖောက်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။

သူဟိုတယ်မှာ နားရက်ရတော့ ကျောက်မြောင်းက ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းကို ဟင်းချက်စရာတွေနဲ့ ရောက်လာတယ်။ သူတံခါးခေါက်တော့ ကျွန်တော် အိပ်ရာထဲမှာ ကွေးကောင်းတုန်း။

နွယ်နီ့ကို ကျွန်တော် အခန်းတံခါး ထဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်ခွေနေလိုက်တယ်။ နွယ်နီက ဝယ်လာတဲ့ ဟင်းချက်စရာတွေကို ကျွန်တော့် ရေခဲသေတ္တာလေးထဲ သွားထည့်နေတယ်။ နောက်ဖေးမှာ ကတောက်၊ ကတောက်နဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိ။ ကျွန်တော်ကတော့ အိပ်ရာထဲ ဆက်ကွေးနေလိုက်တယ်။

“ နင့်ကို ငါမနက်ကတည်းက ဖုန်းဆက်ထားတယ်။ ခုထိ အိပ်ရာထားမှာပဲလား ငစည် ရဲ့။ ထတော့ဟာ” 

နွယ်နီက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အခန်းဝမှာ ရပ်နေတယ်။ မနက်ခင်းနေရောင် ဖြာကျနေချိန်မှာ သူ့ကိုယ်လုံးအလှကလည်း ထင်းနေတာပဲ။ ငါးရံ့ကိုယ်လုံး တစ်တစ်လေးကို မြန်မာဝတ်စုံဝတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံး အလှကပေါ် တာပေါ့။ ရည်းစားနဲ့ ပြတ်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းမ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ခံစားနေရင်း နိုင်ငံခြား ရောက်နေတဲ့ ကိုယ့်ရည်းစားကိုယ်တောင် သစ္စာဖောက်ချင်ချင်ဖြစ်လာတယ်။

“ ဟဲ့ မထ သေးဘူးလား။ ငါ လာစောင်ဆွဲလှန်ရမလား”

“ မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ ထပြီ ထပြီ”

နွယ်နီက ပြောလို့ရတာမဟုတ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကလိုဆိုပြီး စောင်ဆို ဇက်ကနဲ လာဆွဲလှန်မှဟုတ်ပေ့ဖြစ်မယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ တင်သား၊ ရင်သား ကောက်ကြောင်းတွေကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့် ပစ္စည်းက ဒိန်းမတ် ဖြစ်နေတာ။ ကမူးရှူးထိုး ထပြီး သူ့ဘေးကနေ အခန်းအပြင်ကို မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုးဖို့ ထွက်လိုက်တယ်။ သူ့နားက အဖြတ်မှာ တစ်သက်လုံး သူ့အပေါ် သန့်ရှင်းလာတဲ့ ကျွန်တော့်လက် စပြီးတော့ ကစားတော့တာပဲ။ 

“ အိပ်ကောင်းခြင်း မအိပ်ရဘူး။ အသားမဲမ” 

ဆိုပြီး ပါးကို လိမ်ဆွဲလိုက်တာ။ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်သွားလဲမသိ။ ရေမွှေးနံ့နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့၊ ကိုယ်သင်းနံ့ ရောနေတဲ့ ရနံ့က ကျွန်တော့်ကို ဖျားယောင်းတာ ဖြစ်မယ်။ သူကတော့ သတိတောင် ထားမိရဲ့လား မသိဘူး။

“ ခွေးကောင်ငစည်ရေ လူအသားဟဲ့ နာတယ်။ ဒါနဲ့ နင့် တီရှပ်အဟောင်း တစ်ထည် ငါ့ကို ပေးစမ်းပါ။ ငါ့အင်္ကျီ ပူတယ်။ နင်ရေချိုးနေတုန်း ငါလဲထားမလို့”

“ ငါ့ ဗီရိုထဲမှာ ရှာလိုက်”

ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲရောက်မှ သက်ပြင်းချနိုင်တယ်။ ကိုဖိုးထောင် ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့် ပစ္စည်းကို နွယ်နီမ မမြင်အောင် အတင်း ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး လိန်ကျစ်ကျစ်နဲ့ ထွက်လာရတာကိုး။ ကျွန်တော်က ငရှုပ်လို့သာ ပြောတာပါ။ အလုပ်တွေကများ၊ ခရီးက ဆက်တိုက်ထွက်ရ။ အရင်က ချိန်းချိန်း ချစ်နေကြ ရည်းစားကလည်း နိုင်ငံခြားသွားနေတာ (၂ ) နှစ်ရှိပြီ။ ပြောရရင် လိင်ရမက်အာသာအပြည့် အသက် (၃၀) တန်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ပါ။ အရင်က ဒီလောက်ထန်နေရင် လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ရင်း စိတ်ဖြေလိုက်တာပဲ။ 

ခုလည်း ရေချိုးခန်းထဲမှာ လုပ်မလို့ ကျောက်ခဲလို မာနေတဲ့ ညီလေးကို ကိုင်လိုက်သေးတယ်။ ဘာလို့မှန်းတော့ မသိဘူး ။ တစ်ခုခု လုပ်ရတော့မယ်လို့ စိတ်ထဲထင်နေတာမို့ မလုပ်လိုက်တော့ဘူး။ ရေကိုပဲ တဝုန်းဝုန်းချိုးလိုက်တော့တယ်။ ကြည်လင်လန်းဆန်းသွားတာပဲ။

ကျွန်တော် အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ နွယ်နီ့ကို အော်ခေါ်လိုက်တယ်။ ငါဝရန်တာမှာ ငစည်ရေလို့ ဖြန်ထူးတယ်။ ကျွန်တော့်တီရှပ်ပွပွကြီးထဲမှာ ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ နွယ်နီမ က ဝရန်တာမှာ။ ပိတ်ရက် လမ်းပေါ်မှာ ဘောလုံးကန်နေတဲ့ ကလေးတွေကို ငေးနေတယ်။ ကျွန်တော်ဝရန်တာကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။

“ ဟဲ့ ငါနင့်ဖို့ မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်လာတယ်။ အုပ်ဆောင်းထဲမှာ သွားစားလိုက်”

“ ဘာလို့လည်းမသိဘူး မစားချင်ဘူးဟာ”

ဘယ်စားချင်ပါ့မလဲ။ ကျွန်တော့်အာရုံက ရမက်ဆန္ဒတွေနဲ့ သွေးတိုးနေတာကိုး။ ဝရန်တာသံပန်းဘက်ကို လှည့်ပြီး ကျောပေးထားတဲ့ နွယ်နီ့ကို ကျွန်တော် နောက်ကနေ ခါးကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။

“ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံး အထီးကျန်တာ နင်သိပါတယ် နွယ်နီရာ၊ ငါ့ကို အဖော်လာလုပ်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

ကျွန်တော်ဘာတွေ ပြောမိမှန်းမသိ။ စိတ်ထဲရှိရာ ပြောပြီး၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ဆိုပြီး ဖက်ချလိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့ သူမရုန်းပါဘူး။

“ နင်သူ့ကို သစ္စာရှိရမယ်လေ။ ငစည်ရဲ့” 

တဲ့ ဒါပဲပြောတယ်။ ပြီးတော့ ဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို အပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ထားတယ်။ သူ့ရေမွှေးနဲ့ ချွေးနံ့ပေါင်းထားတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့က ကျွန်တော့်အတွက် ရူးမတက်ပဲ။ အောက်က ပစ္စည်းကလဲ အရေးထဲ ထိန်းကနဲ ထောင်တက်လာလို့ နောက်ကို ဆုတ်ထားရသေးတယ်။ ဖက်သာဖက်ထားရတယ် ကုန်းကွကွကြီး။ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဆွဲခေါ်လာလိုက်တယ်။

မျက်နှာခြင်းဆိုင် ပုံစံနဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တိတ်တဆိတ်ကြီးကို ရပ်နေကြတယ်။ ဘာမှ မပြောဖြစ်။ ကျွန်တော့်နှာခေါင်းဝက သူ့ နဖူးထားမှာ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး နောက်တစ်ဆင့် လှုပ်ရှားတယ်။ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တာ။ ခက်ကတော့ ခါးကို ဖက်ထားလိုက်တာပေါ့။

မေးစေ့ကနေ သူ့ခေါင်းကို မော့ပြီး နူတ်ခမ်းကို အသာနမ်းလိုက်တယ်။ သူခေါင်းယမ်းပြီးရှောင်လိုက်တော့ လည်ပင်းကို သွားထိတယ်။

“ သူငယ်ချင်းရယ် နင့်ကို ငါ ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်နေတာ လူတိုင်းသိပါတယ်။ ငါ့ကို မမြူဆွယ်ပါနဲ့တော့။ နင့်မှာလည်း လက်ထပ်မယ့် မိန်းကလေးနဲ့ပါ ငစည်ရယ်။ ငါ့ကို မချစ်နိုင်လည်း တန်ဘိုးလေးထားပါဟာ” လို့ ပြောတယ်။

ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေး ဝင်ပြီး တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ငိုနေတယ်။ ကျွန်တော့်နေရာမှာ ခင်ဗျားတို့ဆို ဘာလုပ်မလဲ။ လူကလည်း ထန်နေပြီ။ ရင်ခွင်ထဲက တစ်သက်လုံး မောင်နှမလို နေလာတဲ့ သူငယ်ချင်းက သူ့ကို မမြူဆွယ်ပါနဲ့လို့ တောင်းပန်နေတယ်။ 

ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ချစ်သတဲ့။ ကျောကိုလည်း သိုင်းပြီး ဖက်ထားသေး။ ကျွန်တော့် တဏှာက ကျွန်တော့် ဆင်ခြင်တုံတရားကို နိုင်သွားပြီဆိုတာ သိတော့ ကျွန်တော် နောက်ကျသွားပါပြီ။

“ ကျေးဇူးပြုပြီး ဘာမှ မပြောပါနဲ့တော့ သူငယ်ချင်းရယ်” 

လို့ တုန်တုန်ယီယီ အသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့မေးဖျားကို ဆက်ကနဲ ဆွဲမော့လိုက်တယ်။ အောက်က ညီလေးကလည်း မာဂလောင်နေပြီ။ သူ့ဆီးစပ်ကို သွားထောက်နေတာ။ နွယ်နီမ က ရီဝေဝေနဲ့ မော့ကြည့်တယ်။ အိထွေးနေတဲ့ သူ့နူတ်ခမ်းကို အာသာပြင်းပြင်းနဲ့ ကျွန်တော်စုပ်ချလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် သိပ်တက်မက်ခဲ့ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့။ အရာအားလုံးဟာ အရောင်တွေ တောက်လာသလို။ ဘေးဘီကို ဘာမှမသိတော့ဘူး။ 

ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားတာတောင်မှ အရောင်တွေ တဖြက်ဖြတ်လင်းနေတယ်။ သူ့အပေါ်နူတ်ခမ်းလေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး မျှဉ်းစုပ်နေတုန်း၊ နွယ်နီ က ကျွန်တော့် အောက်နူတ်ခမ်းကို ပြတ်မတက်ကို ပြန်စုပ်နေတယ်။ အေးပေါ့။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းလည်း ရည်းစားတစ်ယောက် ပြတ်ပြီးပြီဆိုတော့ နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာလောက်တော့ ကျွမ်းကျင်ရောပေါ့။ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျွန်တော့်လျှာကို မထိတထိ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့သွားလေးတွေကြားထဲ ဝင်ပြီး သူ့လျှာကို သွားထိလိုက်တာ။ 

ခဏနေတော့ သူ့လျှာကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ပိုင်လောက်ပြီဆိုမှ သူ့လျှာလေးကို စုပ်ထည့်လိုက်တာ။ နွယ်နီဟာ အသားတွေကို တုန်လို့။ ခင်ဗျား ရည်းစားကိုဖြစ်ဖြစ်၊ ချစ်သူကို ဖြစ်ဖြစ် လျှာခြင်းစုပ်တာ စမ်းကြည့်သင့်တယ် ကိုယ့်လူ။ ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ရဲ့ နှာဘူးအနမ်းကတော့ နာရီဝက်လောက်ကို ကြာမယ်။ သူ့နားရွက်ကို လျှာနဲ့ ကလိတော့

“ ယားတယ် စည်သူရယ်” 

လို့ ညည်းသံလေးနဲ့ ကန့်ကွက်နေတယ်။ ခက်တာက မရုန်းတာပဲ။ မရုန်းရင် ကျွန်တော်ကတော့ ဆက်လုပ်ပြီးသားပဲ။ လည်ပင်းကို လျှာလေးနဲ့ ရက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် ဆံပင် ကို ကိုင်၊ အသာလေးဖွပေးပြီး 

“ချစ်တယ်။ သူငယ်ချင်းရယ်” 

လို့ နွယ်နီညည်းနေတယ်။ ကဲ မရတော့ဘူး ဟေ့။ သူဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်တီရှပ် ပွပွကြီးကို လှန်ပြီး ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မနက်က အဝတ်လဲထားတော့ ဘရာ ကိုပါ ချွတ်ထားတယ်ထင်တယ်။ ဘုရားသခင်…. သိပ်လှတဲ့ ရင်သားပါလား။ ကြီးတာလည်း မဟုတ်၊ သေးတာလည်းမဟုတ်။ ဆူဖြိုးနေတဲ့ ရင်သား။ ကျွန်တော် နမ်းဖို့တောင် မေ့နေအောင် ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေဟာ ပန်းရောင်တော့ မသန်းတော့ဘူး။ အေးပေါ့လေ သူ့ဘဲက စို့မှာပေါ့။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းကို ပစ်သွားတယ်ဆိုတဲ့ ငတိကို “စောက်သုံးမကျတဲ့ကောင်” ဆိုပြီး စိတ်ထဲက ကျိန်ဆဲလိုက်တယ်။ 

“ ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း စည်သူရယ်” 

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်လက်ဖျားတွေကို သူညှစ်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း မရုန်းပါဘူး။

လိင်ကိစ္စကို လူသား၏ အခြေခံလိုအပ်ချက်တစ်ခုအဖြစ်သာ သဘောထားသော အနောက်နိုင်ငံအချို့မှာ friends with benefit လို့ ပြောကြတဲ့ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆက်ဆံရေးတမျိုးရှိတယ်။ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်း လို ခင်ခင်မင်မင် ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေကြတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကူညီကြတယ်။ ကြုံရင် ကြုံသလို တူတူအိပ်ကြတယ်။ 

ခေတ်စကားနဲ့ ပြောရရင်တော့ ထန်ရင် ထန်သလို အကြောင်းညီညွတ်ရင် ဘောင်းဘီချွတ်ကြတယ်ပေါ့လေ။ ဒီလို လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆက်ဆံရေးကို ရှေးရိုးစွဲ အယူရှိသူတွေ၊ ဘာသာတရား ကိုင်းရှိုင်းသူတွေကတော့ တိရစ္ဆာန်တွေလို အကျင့်ရှိသူတွေလို့ ပြောဆို ချိုးဖဲ့ကြတယ်။ လူသားဝါဒီတွေ ကတော့ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ် လူသားနှစ်ဦးရိုးရိုးသားသား လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှစ်ဦးသဘောတူ ဆက်ယှက်ကြတာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်တဲ့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းလို ဆက်ဆံရေးလို့ ပြောကြတယ်။

ကျွန်တော်ကတော့ ဘယ်ဘက်ကိုမှ တအားကြီး သဘောကျတယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ လိင်အင်္ဂါခြင်း ဆက်ယှက် တက်မက် ချင်တာ တစ်ခုတည်း၊ အိပ်ရာထဲ ဆွဲသွင်းခြင်းတာ တစ်ခုတည်းနဲ့တော့ အင်မတန် မွန်မြတ်တဲ့ မေတ္တာတရားကို ကိုယ်စားပြုတဲ့ စကား “ချစ်တယ်” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ကတိကဝတ်ကို အသုံးချတာကမှ ယုတ်မာတယ်လို့ မြင်တယ်။ နှစ်ဦးသဘောတူ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ဝုန်းကြတာ ဘယ်သူမှ မထိခိုက်ဘူးဆိုရင် လုပ်ကောင်းတယ်လို့ မြင်တာပါပဲ။

ခုတော့ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းကို ချစ်တယ် လို့ တစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ငါတို့အထီးကျန်နေတုန်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အဖော်လုပ်ကြပါစို့လို့ ရိုးရိုးသားသားပြောရင်း အားရပါးရ နူတ်ခမ်းခြင်း နမ်းနေတာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နွယ်နီလည်း အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေပါပြီ။ 

“ ချစ်တယ် ငစည်ရယ်” 

ဆိုပြီး သူညည်းညည်းနေတာကို ကျွန်တော် ကြားသားပဲ။ မသေချာသေးပဲနဲ့ ဒီစကားကို ကျွန်တော် မသုံးချင်ဘူး။ 

“ နင်ဘာလို့ သိပ်လှတာလဲ နွယ်နီရယ်” 

လို့ သူ့နားရွက်နားကို ကပ်ပြောရင်း နားထဲကို လျှာလေးထည့်လိုက်တယ်။ သူ့ချွေးနံ့က နည်းနည်းတော့ ညှီတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် မိန်းမတွေရဲ့ ချွေးနံ့ကို ကြိုက်တယ်ဗျ။ ခုမှပဲ သိတယ်။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း အပျိုကြီးမမ က တကယ့် အထန် ပဲဗျ။ နားထဲကို လျှာပဲ ထည့်ရသေးတယ် ။ ညည်းသံကို စုံနေတာပဲ။ မတော်တဆလိုလို နဲ့ ကျွန်တော့် ပေါင်ကြားက ပစ္စည်းကို မထိတထိကိုင်နေတယ်။ သူကိုင်ချင်နေတာသိသားပဲ။ 

မိန်းကလေးကတော့ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ ကိုယ့်ပစ္စည်းကို လာကိုင်ပါ့မလား။ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ရင်း သူ့လက်ကို အသာယူလို့ ပစ္စည်းပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တော့ လုပ်ပေးရှာပါတယ်။ သိပ်တော့ ကျွမ်းကျင်အဆင့် မဟုတ်တော့ ဖီးတော့ သိပ်မလာဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူအာသာပြေ ကိုင်ပါစေ ဆိုပြီး အလိုက်သင့် နေပေးလိုက်တယ်။ လျှာတွေလည်ပင်းတွေ စုံသလောက်ရှိပြီး နှစ်ယောက်လုံးမျက်နှာလည်း အနမ်းရည်တွေ ရွှဲနေမှ ကျွန်တော့်ရဲ့ အကြိုက်ဆုံး အပိုင်း နို့ကို ဆင်းပါပြီ။

ညိုညို ထိပ်ဖူးလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပြီးခဲလိုက်တယ်။ ကလေးတစ်ယောက်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျန်နို့တစ်လုံးကို မနာ့တနာလေး ချေပေးနေလိုက်တယ်။ နွယ်နီကတော့ ငရုတ်သီးများ စပ်သလို တရှီးရှီးနဲ့ပေါ့။ ချစ်တယ် လို့ ပြောလိုက် သေပါပြီလို့ ပြောလိုက် ကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောလိုက် တအင်းအင်း နဲ့ တိုးတိုးလေး ညည်းနေတယ်။ သူအသည်းခိုက်အောင် ကြိုက်နေပြီဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံကို ဖောက်သည်ချချင်တယ်။ 

တချို့မိန်းကလေးတွေဟာ နို့စို့တာကို သူတို့ပစ္စည်းကို ကစားတာထက် ပိုကြိုက်ကြတယ်။ တချို့က နို့စို့ရင် အေးဆေးပဲ အောက်ပိုင်းကို ကစားမှ ခါခါပြီး ဖီးတွေတက်ကြတာ။ ကိုယ့်အဖော်ဘာကြိုက်လဲ အကဲခတ်ပေါ့ ကိုယ့်လူရာ။ နို့နှစ်လုံးကို စို့လိုက်၊ ထိပ်ဖူးလေးတွေကို လျက်လိုက်လုပ်နေတာ နွယ်နီလည်း အသံပေါင်းကို စုံနေတာပဲ။ လက်တစ်ဖက်က အောက်ကို ဆင်းပြီး လုံခြည်ထဲ နိူက်ချလိုက်တယ်။ 

အတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ သူ့ပစ္စည်းကို စမ်းရတာပေါ့။ အမလေး ဘောင်းဘီတောင် ရွှဲနေတာပဲ။ လတ်စသတ်တော့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက ကျွန်တော့်လိုပဲ ငတ်ပြတ်နေတာကိုး။ ဗိုက်သားလေးကို လိုက်နမ်း၊ အောက်ကလည်း ဘောင်းဘီအပြင်က ပွတ်ပေးပြီး မျက်နှာကို တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။ သူကတော့ ပက်လက်ကြီး မျက်လုံးမှိတ်လို့ တရှူးရှူး တရှားရှားနဲ့။ အပေါ်ပိုင်းက နို့တွဲလောင်းနဲ့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ဖီးတက်နေပုံက တကယ့်ချစ်စရာလေးဗျာ။ မျက်မှောင်လေးကို ကျုတ်နေတာပဲ။

ဘောင်းဘီမချွတ်သေးပဲ သူ့ပေါင်ခြံလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိလိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်တော့ သူက မူယာမာယာနဲ့ ပြန်ဆွဲနေသေးတယ်။ သူ့လက်ကို ဖယ်ပြီး ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ တကယ့်ကို တောဖြစ်လို့ ထူနေတာပါပဲ။ မဲမဲမှောင်မှောင် တောအုပ်ကြားထဲမှာ သူ့ညီမလေးကတော့ အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြိုနေလေရဲ့။ မြန်မာမိန်းကလေးပီပီ ပစ္စည်းကတော့ ညိုညစ်ညစ်ပါပဲ။ 

ကျွန်တော်တံတွေးကို မြိုချလိုက်တယ်။ မွှန်နေတဲ့ တဏှာစိတ်ကြောင့် သူ့ အမျိုးသမီးပစ္စည်းကို လျှာနဲ့ ကလိမယ်၊ စုပ်မယ်ပေါ့လေ။ ခေတ်စကားနဲ့ပြောရင် ဘာဂျာပေါ့။ အနားကပ်လိုက်တော့ ပုပ်ညှီညှီလေးဗျ။ အေးလေ မထင်မှတ်ဘဲ အိပ်ယာပေါ်ရောက်သွားတာဆိုတော့ သူလည်း ဘယ်ပြင်ဆင်ထားပါ့မလဲ။ နောက်မှ အားရပါးရ မှုတ်တော့မယ်။

သူ့ဘေးကို ပြန်လှဲပြီး ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပစ္စည်းကိုလည်း သူ့လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တော့ မလုပ်တတ် လုပ်တတ် နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ “ အကြီးကြီးပဲနော်” တဲ့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ဟာကို မရဲတရဲ ခိုးကြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့် သူ့ပေါင်ကြားထဲ ညာလက်ကို ထည့်ပြီး သူ့ပစ္စည်းကို လက်ညိုးလက်ခလယ်နဲ့ မွှေတော့တာပဲ။ အားပါးပါး။ 

ထန်လိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း။ ပစ္စည်းကို မွှေတာနဲ့ အလိုလို ပေါင်က ကားတက်လာတာ။ ကျွန်တော့် တုတ်ကိုလည်း ညှစ်လိုက်တာဗျာ သူ့လက်က။ ပါးစပ်ကလည်း ညည်းလိုက်တာစုံလို့။ မောင်ရယ် ဆိုတာတောင် ပါသေးတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သူ အကြောဆွဲတယ်တောင် ထင်တယ်။ 

“ ငါတို့ ချစ်ကြတော့မယ်နော် နွယ်နီ” 

လို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

ကျွန်တော့် လည်ကုတ်ကို ဆွဲဖက်ပြီး “မသိဘူးဟာ” ဆိုပြီး တစ်ခွန်းထဲ ပြောလို့ ကျွန်တော့်ကို တက်တက်မက်မက်ကြည့်နေတယ်။ ဒီလောက်ဆို လုံလောက်ပြီ။ ဘယ်မိန်းကလေးကမှ အောစာအုပ်ထဲကလို လိုးပါတော့ ရှင်ရယ် ဘာညာ မပြောဘူးဗျ။ ကျွန်တော့် ဗီရိုထဲက ကွန်ဒုံးအကောင်းစားလေး တစ်ခုကို ထယူလိုက်တယ်။ ထလိုက်တော့ ဖင်ပြောင်တာ သူငယ်ချင်းမရှေ့ နဲနဲတော့ ရှက်သား။ 

ဒီမှာ တလက်စတည်း ခင်ဗျားတို့ကို ပြောချင်သေးတယ်။ သူများသားသမီးကို မယူရသေးခင် ကိုင် မယ်ဆိုရင် အကောင်းဆုံးက ကွန်ဒုံးပဲဗျ။ သန္ဓေတားဆေးတွေက အမျိုးသမီးတွေကို ဟိုမုန်းအပြောင်းအလဲ ဖြစ်စေတယ်။ အလှပျက်တာတွေ၊ ကိုယအလေးချိတ်တက်တာတွေဖြစ်တယ်။ အရေးပေါ် တားဆေးတွေဆို ပိုဆိုးတယ်။ မတားရင်လည်း မတော်တဆကိုယ်ဝန်ရရင် လူမှုရေး အရှုပ်အထွေးတွေ ဖြစ်လာမယ်။ ကွန်ဒုံးသုံးတာ ဖီးတော့ နည်းနည်းပျက်တာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ကျန်းမာရေး၊ လူမှုရေး လုံခြုံတယ်။ စွပ်ဖို့ မပျင်းကြနဲ့ ကိုယ့်ဆရာများ။

မာဂလောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဟာကို လွယ်လင့်တကူပဲ စွပ်လိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကောင်ကလည်း ဘယ်လောက်တောင် ထန်နေတယ်မသိ ခါရမ်းနေတာပဲ။ သူ့ပစ္စည်းဝလေးကို ထပြီး တေ့လိုက်တယ်။

“ အားးးး…ရှီး…နာတယ် နာတယ်”

ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝလေးပဲ ချော့ထည့်လိုက်တယ်။ အစပိုင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ပေါ်ကနေ ညှောင့်ရင်း ချော့ထည့်ရတာပေါ့။ သူကတော့ ကျွန်တော့်အိပ်ရာခင်းကို အားကုတ်ဆွဲကုပ်ပြီး ကိုင်ထားတယ်။

စီးပိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်ပစ္စည်းကို သူ့ဟာလေးက အထဲကနေ ညှစ်နေတယ်။ ကောင်းလိုက်တာများဗျာ စာနဲ့တောင် မရေးပြတက်ဘူး။

“ ငါ့ကို ဖက်ထားပါ နွယ်နီ”

သူကျွန်တော့်ခါးကို ဆွဲဖက်တယ်။ မျက်နှာကို အောက်ငုံလိုက်ရင်း သူ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက် အောက်က လုပ်လိုက်နဲ့ တကယ့် ကာမစည်းစိမ် ပါပဲ။ နို့လေးကိုလည်း မထိတထိ လှမ်းလှမ်းဟပ်တယ်။ (၃) မိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးတဲ့အခါ သူအောက်နေ ပြန်တုန့်ပြန်နေတယ်။ အပေါ်ကဆောင့် ၊ အောက်ကဆောင့်ပေါ့လေ။ နွယ်နီပြီးတော့မယ်ထင်တယ်။ သူ့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီး၊ ညည်းသံတွေလည်း တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လာတယ်။

“ ငစည် မြန်မြန်လုပ်ပေးပါ ချစ်ရယ်”

“ နင်ပြီးတော့မှာလား”

“ မသိဘူးဟာ”

ကျွန်တော်လည်း အားရပါးရ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးတယ်။ ကိုယ်ပြီးသွားမှာ လည်း ကြောက်လို့ ထိန်းရသေးတယ်။ ကားထားပေးတဲ့ နွယ်နီ့ခြေထောက်ဟာရုတ်တရက် ထောင်တက်လာပြီး ကျွန်တော့်ခါးကို ခွပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ အထဲက သူ့သားအိပ်ဝကလည်း လှုပ်လိုက်တာ ကျွန်တော့်ဟာကို မြွေမြိုနေသလိုပဲ။ ကျွန်တော့်ပါးကို အလုအယက်နမ်းနေပြီး တုန်တက်လာတဲ့ သူ့အသားတွေကို ကြည့်ပြီး သူပြီးသွားမှန်း ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီ။ 

ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်အချက် (၂၀) လောက် ဆောင့်လိုက်ရော ကျွန်တော်လည်း ပြီးထွက်သွားတယ်။ ဘာနဲ့မှ မတူတဲ့ အရသာ။ ကျွန်တော့် ခုတင်ဆို တဝုန်းဝုန်းနဲ့ဗျ။ သူ့အပေါ်မှာပဲ ခဏ စိမ်နေသေးတယ်။ အကြာကြီးတော့ နေလို့မဖြစ်။ ကွန်ဒုံးကို ထချွတ်ရသေးတာကိုး။ ပြီးတော့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ သူ့ဘေးနားလှဲပြီး နွယ်နီ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းထားတယ်။

“ နင်ကောင်းရဲ့လား နွယ်နီ”

“ မသိဘူးဟာ ”

ဆိုတဲ့ တစ်ခွန်းထဲ ပြောပြီး ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာကို ဝှက်ထားတယ်။ သူ့နဖူးကို ငုံနမ်းပြီး ချွဲတွေရွှဲနေတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြောမနာဆိုမနာ မောင်နှမလို သူငယ်ချင်းနှ်စ်ယောက် ခုတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့။ ရင်ခုန်တာ ခုထိကို မရပ်သေးဘူး။ သူကတော့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို ခိုးနမ်းနေတယ်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဖြစ်ရပ်မှန်‌ မောင်နှမ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ဖြစ်ရပ်မှန်‌ မောင်နှမ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ဦးကိုကိုကြီး (Tawe MaShung) ရေးတက်သလိုရေးသည်။

{ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

{ ညီမလေး တစ်ယောက်လာ ပြောပြထားသော ဖြစ်ရပ်မှန် အင်းစက် ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

အင်းစက်ဆိုတာဘာလဲ၊

အင်းစက် ချစ်သူရဲ့ အရသာဟာ သာမာန် ချစ်သူတွေထက် ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ ဆိုတာ အစက ကျမ မသိခဲ့မိပါဘူး. ကျမ လည်း ရည်စားတွေ ထားခဲ့ဖူးပါတယ်။ ခု‌မောင်ဝမ်းကွဲလေး ကျမရဲ့ မောင်နဲ့မှပဲ အင်းစက်အရသာကို အရမ်းကြိုက်မိနေပါပီရှင့်။

ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးပါ။

အဖြစ်အပျက်လေးက ဒီလိုပါရှင့်။

ကျမနံမည်က ပိုးဥ။ အသက်က (၂၉) တဦးတည်းသော သမီးပါ။ အဖေက ပွဲစား အမေက ကျမတို့မြို့ပေါ်က ဈေးထဲမှာ မနက်သွားညပြန်ပေါ့...။ အဖေကတော့ တပတ်နေမှ တစ်ရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာရှိတယ် ။ ခရီးသွား နေတာ များပါတယ်...။ ကျမကတော့ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက် အလုပ်ပဲပေါ့..။ အဖေ မရှိတဲ့ရက်တွေ အမေ့ကို ကျမတို့ မောင်ဝမ်းကွဲ ဖြိုးကြီးက ဆိုင်ကယ်မောင်းပြီး လိုက်ပို့ပေးပါတယ်...။ ညနေကျ သူပဲပြန်ကြိုပေါ့...။

ကျမနဲ့ဖြိုးကြီးက မောင်နှမတဝမ်းကွဲ ဆိုပေမယ့် အရင်းအချာတွေထက် ပိုချစ်ကြပါတယ်...။ အိမ်က ကျမကို ပိုးဥ သလိုမွေးထားရလို့ “ပိုးဥ” လို့ပဲ ခေါ်ပြီး ခုအရွယ်ထိ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ခိုင်းပါဘူး...။ ဖြိုးကြီးကတော့ ကျမကို “ မမပိုး ” လို့ပဲ အဖျားစွတ် ခေါ်တယ်...

ဖြိုကြီးက အိမ်မှာ စားအိမ်သောက်အိမ်လို ဖြစ်နေတာ ၊ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းကဆိုတော့ အဖေရောအမေရော ကျမကရော အရမ်းအလိုလိုက် အရမ်းချစ်ကြပါတယ်..။

ဒါနဲ့လေ ကျမ အသက် (၂၀) လောက်က ထင်တယ်..။ အဲတုန်းက ဖြိုးကြီးက (၁၇) လောက်ပေါ့...။ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုကြီးတစ်ယောက် ကျမကို ရည်းစားစာ လိုက်ပေးတာ ဖြိုးကြီးက သိသွားလို့ အဲ အကိုကြီးကို ရန်သွားရှာတာ..။

ဖြိုးကြီးက ကျမအပေါ် အဲလောက်ထိ ချစ်သလို သဝန်လည်း အရမ်းတိုတယ်။

..........................

အဲ့လို သဝန်တိုတဲ့ကြားကပဲ ဖြိုးကြီး မသိအောင် ရည်းစား ခိုးထားရတာပေါ့ ။ ပထမဆုံးတစ်ယောက်တုန်းကတော့ ရည်းစားသာ ဖြစ်သွားတယ် ။ လက်လေတောင် အကိုင်မခံ လိုက်ရပါဘူး။ ဒုတိယ တစ်ယောက်နဲ့ကျ အပေါ်ယံ အနမ်းလောက်ပဲ ကြုံလိုက်ရတယ်။

ဖြိုးကြီး သိသွားပြီး သူကြောင့်ပဲ လမ်းခွဲခဲ့ရတယ်။ ဖြိုးကြီးက ကျမကို ချစ်နေတာ မသိခဲ့မိဘူးလေ။ မောင်နှမချင်း ဆွေမျိုးသာချင်း အချင်းချင်း ချစ်ကျတယ့် အင်းစက် ဆိုတာ မသိခဲ့၊ ချစ်လို့ရတယ် ဆိုတာလည်း မသိတော့ ရည်းစားကို ချစ်လှချည်ရဲ့လို မဟုတ်ပေမယ့် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်ရလို့ အဲ့တုန်းကတော့ ဖြိုးကြီးကို စိတ်ဆိုးမိတာပေါ့။

ကျမ အကြောင်းတွေချည်း ပြောပြလို့ ပျင်းနေကျပြီးလား။ ကောင်းခန်းက ဘယ်ကစလည်း ဆိုတော့ ဖြိုးကြီးကို ဆိုင်ကယ်စီး သင်ခိုင်းရာက စတာပါပဲ။

ကျမ ဆိုင်ကယ် မစီးတက်တော့ ဖြိုးကြီးကို သင်ပေးဖို့ ပူဆာရတာပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ ညနေခင်း လူရှင်းတဲ့ အချိန် လူပြတ်တဲ့ မြို့ပြင်လမ်းဘက်ကို သွားသင်ရတာ။

“ မမပိုး လေဗာလေး ကိုဆွဲကြည့် ငြိမ်နေအောင်ဆွဲ ရပြီ”

ဆိုတော့ ကျမက အရှေ့က ဖြိုးကြီးက အနောက်က ခွထားတာ စထွက်တော့ မငြိမ်ဘူး။ ကျမက ကြောက်နေတော့ 

“ မ‌ကြောက်နဲ့ မမပိုး”

ဆိုပြီး ဖြိုးကြီးက အနောက်ကနေ ဆိုင်ကယ် လက်ကိုင်လေးကို အသာ လှမ်းထိန်းပေးတယ် ။ ဖြိုးကြီးက နောက်ကနေ ခွထာပြီး  လက်ကိုင်းလေကို ကျမ လက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်ပေးထားတော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးကြီး ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်နေတာပေါ့။  ကျမ ရင်ခုန်သလိုလို ရင်တဖိုဖို ဖြစ်သွားတယ်။

ခဏနေတော့ ကျမ ရဲလာတယ် ။ ဖြောင့်အောင် မောင်းတတ်လာတယ် ။ နည်းနည်းရလာတော့ နောက်တစ်ဆင့် ဂီယာထိုး ဘရိတ်နင်းတာတွေ ဖြိုးကြီးက စသင်တယ်။  နောက်အရှိန်လေးရအောင် မောင်းခိုင်လိုက် အရှိန်လျှော့ ဘရိတ် နင်းခိုင်းလိုက် ယိုင်သွားရင်  တစ်ဖတ်ကခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ဖတ်က လက်ကိုင်လေး ထိန်းပေးလိုက်ပေါ့ ။

အဲကျမှ သိလိုက်ရတာက ကျမ ဖင်ကားကားကြီးကြားကို ဖြိုးကြီးရဲ့ သံချောင်လို မာမာတောင်တောင်လီး‌ချောင်းကြီး လာလာ ထိုးနေတယ် ဆိုတာပဲ ။ လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရှေ့တိုးတိုးလာလိုက်တာ ကျမက ဖြိုးကြီးလီးကြီးပေါ် ကျမဖင်ကြီးနဲ့ တက်ထိုင်မိနေသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ 

ကျမ အသက်ရူသံတွေ မြန်လာပြီး ရင်ခုန်သံတွေ ဗရမ်းဗတား ဖြစ်သွားတယ်။ ဆိုင်ကယ် စီးသင်နေတာကိုပါ မေ့သွားပြီး ဆိုင်ကယ်ပါ ရမ်းခါသွားတာပေါ့။ အဲ့တော့မှ ပိုဆိုးသွားတာ‌ပေါ့။ ဖြိုးကြီးက လက်ကိုင် နှစ်ဘက်လုံးကို ကျမလက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးကြီးရင်ခွင်ထဲ နောက်တစ်ကြိမ်း ပြန်ရောက်သွားပြန်တယ်။ 

ဆိုင်ကယ်က ခုန် ခုန် သွားတော့ ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေလည်းဆို ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖြိုးကြီးက နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကျမ ဖင်ကားကားကြီး ကြား ဖြိုးကြီးဟာ မာတောင်တောင်လီးကြီးနဲ့  ညောင့်ပြီး ထမိန်အပေါ်ကနေ လိုးနေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။ 

ကျမကိုယ်မှာ ကြက်သီးဖုကလေးတွေ ထလာပြီး ကျွန်မ‌ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ခံစားလာရတယ်။စိတ်ထဲ လွင့်သွားလိုက်။ မြင့်သွားလိုက် နဲ့ပါပဲ။

မြို့ပြင်ဆိုတော့ လူကလဲပြတ်တယ်။

ဖြိုးကြီးက 

“ မမပိုး ဟိုအပင်ကြီး အောက်ခန နားရအောင်”

ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ် ရပ်လိုက်ပြီး အပင်ကြီးအောက်ကို ကျမကို ခေါ်သွားတာ ။ ကျမလည်း စိတ်ညို့ခံရတဲ့ လူလိုပဲ ဖြိုးကြီး ဆွဲခေါ်ရာနောက် ပါသွားတာပေါ့။

အပင်အောက်ရောက်တော့

“ မမပိုး"  

လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလာတယ်။ မတော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိရှိပေမယ့် ကျမ မရုန်းကန်ပဲ ငြိမ်သက်နေမိတယ်။ မျက်နှာ အနှံနမ်းပြီး သူ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို ဆွဲမော့ပြီး ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေတယ်။ အသက်ရှူ မဝတော့ဘူး။ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တတ် လာမိတယ်။

ရင်ဘက်ထဲ က နှလုံး ခုန်သံတွေကလည်း မီတာ (၁၀၀) ပြေးထားသလို အရမ်းခုန်နေပီ ။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတဲ အသိဝင်လာမိတော့ ဖြိုးကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။ 

“ ဖြိုးကြီး ရယ် မမပို တို့က မောင်နှမ တွေလေ မဖြစ်သင့်ပါဘူး " 

“ မမပိုး  ဖြိုးကြီး  မမပိုးကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား ...မမပိုးကို ဖြိုးကြီးက အစ်မတစ်ယောက်လိုကော ချစ်သူလိုကော ချစ်တာပါ ...မမပိုး အရင် ရည်းစားတွေထက်သာတဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရတာပါလို ”

ပြောလာတယ်။ 

“ ဖြိုးကြီးရယ် မောင်နှမချင်း ချစ်လို့ရလို့လား ”

လို့ ကျမက မေးမိတော့ ဖြိုးကြီးက 

“ ရတာပေါ့ မမပိုးရယ်.. ချစ်သူတွေက 1500 အချစ် ပဲရှိတာ.. မောင်နှမချင် ချစ်ရင် 1500 အချစ်ရော 528 အချစ်ရော ဆိုတော့ 2028 အချစ် သူတိုထက် ပိုပျင်ထန်းပါတယ် ” တဲ့ ။

သူအချစ်ကို လက်ခံပေးပါလို့ ပြောလာတယ်။

ကျမ ခေါင်ငြိမ့်မိသလား ခေါင်းခါးမိသလား မသိလိုက်မိခင်မှာပဲ ဖြိုးကြီးလက်တွေက နောက်ကျောကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ တခုချင်းဖြုတ်နေတာကို သိပေမယ့် အလိုက်သင့်နေပေးမိပြန်တယ်။

နောက်ကျောကို လက်လျှိုပြီး ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေ ဖြုတ်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာမလွှတ်ပဲ လက်တွေက ကျမ နို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတယ်။ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးတယ်။

" အင်း ဟင်း ဟင်းးးး"

ညည်းသံတွေ အလိုလို ထွက်ကျလာတယ်။ အနမ်းတွေကို လွှတ်ပြီး ကျမကို အသာလေး လှဲချလိုက်တယ်။

“ အိုး မောင်ရယ်”

ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မောင် လို့ခေါ်လိုက်မိမှန် မသိတော့ပါဘူး။

ကျမစိတ်ထဲ ငိုမလို ရီမလိုပါပဲ။

" ဟင့်အင်"

မသိမသားလေး ရုန်းမိတယ်။ ဖြိုးကြီးက လွှတ်မပေး။ ကျမနို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အငမ်းမရ စို့တယ်။

“ အ့”

“ အို”

အရှိန်လေးတတ်လာတော့ ကျမ မရုန်းမိတဲ့ အပြင် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်မှာတောင် ကြောက်နေပြီ။ ဖြိုးကြီး မက်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျမမဝံ့မရဲ ကြည့်မိတယ်။

ဖြိုးကြီးက ကျမကို ပြုံးပြပြီး သူပုဆိုးကြီး ချွတ်ချလိုက်တယ် လီးကြီးကအရမ်းမကြီးဘူး အနေတော်ပဲ ။ ဖြောင့်တန်းနေတယ်။ ဒစ်ထိပ်ဖူး က ပစ်တော့မယ့် ဒုံးပျံလို ထောင်နေတယ်။

ကျမရှေ ဒူထောက် ထိုင်ချလိုက်တယ် ကျမထမီကို လှန်ပြီးကျမ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။

“ အိုး ”

ပြီး ဖြိုးကြီးက ကျမ ပေါင်တွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို လက်နဲ့ မနာအောင် ဆွဲတယ်။ သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပေါင်တွေကို လျှက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လျှာဟာ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ဝေ့ဝိုက်ပြီး ဆော့ပေးနေတယ်။

ကျမ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာရပြန်တာပေ့ါ။ ကျမ စောက်ဖုတ် ကို တမင်မထိပေးပဲ ဘေးနားလေးတွေကိုပဲ ဆော့ကစားနေတာက ကျမကို ပိုကြွလာစေတယ်။ ခါးလေးကို မသိမသာ သူ့နှုတ်ခမ်းနောက် လိုက်ရွေ့ပေးမိတယ်။

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။ လက်မနဲ့ ကျမ အရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကိုဖြဲပီး လျှာနဲ့ကလိနေတယ်။

“ အိုး အို ”

သူ့လျှာဟာ ထက်အောက် စုန်ဆန်ပြေးလိုက်၊ ဝေ့ဝိုက်ကာ တိုးလိုက်နဲ့ ကျမမှာ အဲ့ဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတာပေါ့။

“ အ. အ..  ..”

ကျမ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာတယ်။ ကျမအစိက်ု ဖိစုပ်ပြီး လက်နဲ့ လိုးပေးနေတော့

“ အားး အ့..”

“ အို..”

အောက်က မြက်ခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲထားမိတယ်။

“ အ့..အ့”

ကော့တက်လာပြီး တကိုယ်လုံးကရှိသမျှ အားတွေ သွန်ချလိုကိသလို ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျလာတယ်။ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်ရှူလို့မဝ။ ရေထဲကငါး ကုန်းပေါ်ပစ်တင်သလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေတယ်။

ပြီးလည်းပြီးရော့ ဖြိုးကြီးက သူဟာကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ကျမပေါင်ကြားဝင်လာပြီး ကျမအဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံသွင်းနေတယ်။ ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး ခါးကိုကော့လိုက်မိတယ်။ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို ဆောင့်မိတယ်။

ဘယ်လို အရသာရယ်လို့ မပြောတတ်ဘူး။ တဖြည်းဖြည်း စလာတဲ့ လှုပ်ရှားမှု နဲ့အတူ  လီးကြီး ကျမအဖုတ်လေးထဲမှာ ရှေ့နောက် ရွေ့နေတယ်။ ပြည့်သိပ်နေတဲ့ ခံစားမှု ၊ ရွေ့လျား ပွတ်တိုက်နေတယ့် အတွင်းသားတွေနဲ့ ထိမိမှုတွေနဲ့ အတူ

ကျမစိတ်တွေဟာ အဲဒီခံစားမှုတွေကို ပိုပို လိုချင်လာမိနေတယ်။ အထုတ်အသွင်း စည်းချက်ညီညီနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ကျမလေ ကော့ကော့ပေးမိတယ်။

သူ့လီးကြီး ကျမထဲက ထွက်သွားမှာစိုးပြီး ညှစ်ညှစ်ထားမိတယ်။အဖုတ်လေးထဲ ပြည့်ဝင်လာနေတဲ့ လီးကြီးဟာ အတွင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဟိုး..အဆုံးထိရောက်သွားပြီ။ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပိုမြန်လာတယ်။ ပိုပို အားပါလာတယ်။

“ အိုး ကောင်းလိုက်တာ မမပိုးရယ် "

သူ့အသံကြားတော့ ကျမ ပိုပိုညှစ်ပေးမိတယ်။

“ အိုး ”

“ မောင်....မမ မရတော့ဘူး”

မောင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာပြီး ကျမ အထဲကလည်း ကျင်လာတယ်။ သားအိမ်ကို လာထိတဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့အတူ ကျမ အသွေးအသားတွေလည်း ထွက်ကျကုန်ပြီထင်တယ်။ ကျမ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာအသစ်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။

မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် ဖြားယောင်းတဲ့ အမှောင်နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေမိတော့ပါတယ်။


ပြီးပါပြီ။


( စကားချပ်-‌ပြောပြသူညီမလေစကား-

အင်းစက် ဖြစ်တဲ့ မောင်တစ်ဝမ်းကွဲနဲ့မှ အလိုးခံဖူးတာ ခု မောင်တစ်ဝမ်းကွဲကို အရမ်းချစ်ပြီး အလိုးခံနေပြီ၊ သူ့အိမ်မှာ နေ့တိုင်း သွားနေနေတာ လူလစ်တိုင်း လိုးတယ်။ )

...........................

မှတ်ချက် ။       ။ စာရေးသူက ဖြစ်ရန်မှန်မောင်နှမ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း လို့ ရေးထားသော်လည်း အင်းစက်မဟုတ်ပါ၊ ခုခေတ်မှာ မောင်နှမ တဝမ်းကွဲ၊ နှစ်ဝမ်းကွဲ တွေကို လူကြီးတွေ ဆွေမျိုးတွေက ဖိတ်မယ့်ဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲ ဖိတ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ကာ ပေးစားလက်ထပ်ပေးနေပါပြီ။ 

အင်းစက်ဆိုတာက မောင်နှမအရင်းအချင်းချင်း၊ အဖေနဲ့သမီး၊ အမေနဲ့သား သွေးသားစပ်ယှက်တာကိုမှ အင်းစက်လို့ခေါ်ကြတာပါ။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ဆရာမ နဲ့ အရိုးကြေကြေ (စ/ဆုံး)

ဆရာမ နဲ့ အရိုးကြေကြေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ကျောင်းမှ နေ့တပိုင်းခွင့် ယူပီး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကျောင်းဆွဲခြင်းတောင်းလေး လက်တဘက်က ဆွဲရင်း တက္ကစီ တစ်စီး တားလိုက်ပီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ် ။

“ ဘုရင့်နောင် ကုန်းကျော်တံတား အလွန်နားလေးက ... ဟော်တယ် ကို မောင်းပေးပါ ... ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ... ” 

တက္ကစီ သမား လည်း ကားကို ကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။ ... အော် .. ပိတ်လိုက်တဲ့ လမ်းတွေ သမိုင်းကနေ ဘုရင့်နောင် ကို တစ်နာရီကျော် မောင်းလိုက်ရတယ် ။ ဆရာမ ဒော်မြတ်မေစိတ်လော နေလို့လားတော့မသိ အရမ်းကြာသလို ထင်မိတယ် ။ 

ဟော်တယ် နားရောက်တော့ တက္ကစီ သမား ကို ပိုက်ဆံရှင်းပီး ဟော်တယ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ် ။ ဟော်တယ် ရီစပ်ရှင်မှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို မေးလိုက်တယ် 

“ အခန်းနံပါတ် (၂၀၃) က ဧည့်သည် နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါ ညီမလေး ... ” 

“ အော် ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ ဒုတိယထပ် က ညာဘက် နှစ်ခန်းမြောက်ပါ ဆရာမ အခန်းကိုသွားမလား ဧည့်ခန်းမှာ တွေ့ချင်လား ဆရာမ ခေါ်ပေးရမလား ... ” 

“ ရတယ် ညီမလေး အဆင်ပြေရင် အခန်းကို ပဲ သွားလိုက်မယ်လေ ဖြစ်တယ် မလား ... ” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ... ” 

ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ နဲ့ ဆိုတော့ ရီစရှင်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေး ကလည်း ရိုရိုသေသေ ပါပဲ ။ တော်ရုံလူဆို ဧည့်သည် တွေ့ရင် အခန်းထဲ တွေ့ခွင့်မပေး ။ မိန်းကလေး ဆို ပိုဆိုးတယ် အခုက ကျောင်းစိမ်း ဝတ်လာတဲ့ ဆရာမဆိုတော့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ် ။ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာပီး ညာဘက် ကွေ့ကွေ့ ဝင်လိုက်ချင်းပဲ အခန်းနံပါတ် (၂၀၃) ကိုတွေ့လိုက်တယ် ။ 

အခန်း၀ နားမှာ ရပ်နေရင်း ဘေးဘီ ကို မျက်လုံးကစားလိုက်တယ် ။ လူသူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ ။ အခန်းတံခါး ကိုခေါက်ဘို့ လုပ်လိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွေးမိလိုက်တယ် ။ ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်နေတယ် ။ ဒေါ်မြတ်မေက အခု အသက် သုံးဆယ့်နှစ်ထဲ ဝင်လာပီ ။ ခန္ဒာကိုယ် ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းရယ် ။ 

ပြောရမယ်ဆို အခုခေတ် ဖေ့ဘွတ်ထဲမှာ ခေတ်စားနေတဲ့ ဆက်ဆီမော်ဒယ် ဇွန်သင်ဇာ တို့လို့ ဘော်ဒီမျိုး တင်ကြီးကြီး ရင်ကားကား ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ နဲ့ ခါးတို အကျီ ရင်ဖုံးလေး ဝတ်ထားတာများ မြင်ရတဲ့သူ နှစ်ခါပြန်ကြည့်ရတယ် ။ ကျောင်းဆရာမ မို့လို့သာ သိပ်ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း မနောက်ရဲကြတာ ။ 

ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်က ကားထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ က ပုရိသ တို့အာရုံကို ဖမ်းစား နိုင်တဲ့ အပြင် အပေါ်ပိုင်း ရင်ဘက်ထွားထွားကြီးတွေကလဲ အတွင်းခံခါးရှည်ဘော်လီ အောက်မှာ ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်ရယ်လေ ။ ကျောအောက်ခါးနားထိ ရှည်လျှား နက်မှောင်သန်စွမ်းလှတဲ့ ဆံပင်တွေကို အပေါ်မှာ ဆံထုံးလေးထုံးထားတော့ ခပ်ယဉ်ယဉ်လေး ဖြစ်နေတယ် ။ 

ဆက်ဆီဆန်ဆန် ဘော်ဒီနဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ကျောင်းစိမ်း ဝတ်စုံ ဟာ လိုက်ဖက်လွန်းလှတယ် ။တင်ပါး အောက်အဝိုက် နားမှာ အောက်ခံပင်တီ ကြိုးရာလေးကလည်းထင်ခြားလွန်းလှတယ် ။တင်းရင်းလွန်းတဲ့ တင်ပါးတွေကို မနိုင်ဝန်ထမ်းထားရမှန်း ထမိန်ပေါ်မှ ကြည့်ရုံ နဲ့ သိနိုင်တယ် ။ 

“ ဒေါက်..ဒေါက်…ဒေါက် ... ” 

အခန်းအတွင်းမှ တံခါး ဂျက်ဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရပီး အခန်းတံခါးလေး ပွင့်သွားတယ် ။ အခန်းထဲ မှ ဇေယျ အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာ နဲ့ အခန်းထဲကို တန်းဝင်လိုက်တယ် ။ ဝင်းနောင် တံခါး ကို ဂျက်ပြန်ချလိုက်တယ် ။ ဆွဲခြင်းတောင်းလေး ကို စားပွဲခုံပေါ်မှာ တင်လိုက်ကာ ဇေယျ ကို ဖက်လိုက်ရင်း 

“ သတိရလိုက်တာ မောင်ရယ် … အရမ်းလွမ်းတာပဲ... ” 

“ မောင်လည်း သတိရတာပါပဲ မရယ်  ... ” 

ဇေယျ နဲ့ ဒေါ်မြတ်မေ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ 

“ မ အချိန် ရရဲ့လား ... ” 

“ အင်းး ရတယ်မောင် နေ့တပိုင်းခွင့်ယူပီး ကျောင်းကနေ တိုက်ရိုက်လာလိုက်တာလေ တွေ့ဘူးလား ကျောင်းစိမ်းတောင် မလဲရသေးဘူး  ... ” 

“ မ က ကျောင်းဝတ်စုံလေး နဲ့ အရမ်းလှတာပဲ ... ” 

“ သွားပါ တွေ့ မှ ချွဲနေတယ် ... ” 

ရင်ခွင်ထဲမှာ ခိုနားရင်း ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ရင်တွေ ခုန်နေတယ် ။

“ ဒါနဲ့ မောင် ရန်ကုန်မှာ ဘယ်နှစ်ရက် ကြာမှာလဲ  ... ” 

“ သုံးလေးရက်လောက်ပဲ ကြာမယ် အလုပ်ကိစ္စ ပီးတာ နဲ့ ချက်ချင်း ပြန်ရမှာ ... ” 

“ ဟင် မောင်ကလည်း ခန လေးရယ်... ” 

“ ဟုတ်တယ် မရဲ့ အခုတောင် အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ မို့လို့ရန်ကုန်လာရတာ နို့မို့ဆို ရန်ကုန်လာဘို့ ဝေလာဝေးပဲ ... ” 

“ ဟုတ်ပါပီရှင် နိုင်ငံသားကောင်း စစ်ဗိုလ် ကြီး ဆိုတော့လဲ တာဝန်တွေ များပြားတော့ ဘယ်အားပါ့မလဲ နော့်... ” 

ဟုတ်သည်။ ဗိုလ်ကြီးဇေယျ က တပ်မတော် အရာရှိကြီး တစ်ဦး ။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၅) နှစ်ကျော်ကျော် လောက်က ပုသိမ်မှာ တာဝန်ကျချိန်တုန်းက ဒေါ်ယဉ်ယဉ်စိုး နဲ့ ဆုံခဲ့တာ ။ အဲ့ဒီတုန်းက ဒေါ်မြတ်မေလဲ ပုသိမ် အ.ထ.က ကျောင်း မှာ အလယ်တန်းပြ ဆရာမ ။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က မိတ်ဆက်ပေးရင်ဲဇေယျနဲ့ ခင်မင်မိရာ က ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ။ 

ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခဲ့ ရုံတင်မက လင်မယား အရာ ပင်မြောက်ခဲ့တယ် ။ ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပီး ပျော်ရွင်လို့မှ မဆုံးသေး ဇေယျလည်း တပ်ပြောင်းပါ ဒေါမြတ်မေ လည်း ရန်ကုန်ကို အထက်တန်းပြ ဆရာမ အဖြစ် ရာထူးတိုး ပါရင်း နှစ်ယောက်သား ဝေးခဲ့ရတယ် ။ အဆက်အသွယ်တော့ မပြတ်ခဲ့ ။ ဇေယျက လာရှိုးဘက်မှာ တာဝန်ကျတာ မို့ တွေ့ ဆုံဘို့ မလွယ်ခဲ့ ။ 

အခု ဇေယျ အလုပ်တာဝန် နဲ့ ရန်ကုန်ကို ရောက်ရောက်ချင်း ဖုန်းဆက်တော့ ဒေါ်မြတ်မေအံ့သြသွားခဲ့သလို ဝမ်းလည်းသာရတယ် ။ဖုန်းရရချင်း ပဲ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးထံ ခွင့်တိုင်ပီး အရေးပေါ် ကိစ္စ ရှိတာမို့ နေ့တပိုင်းခွင့်တောင်း ရင်း ထွက်လာခဲ့ရတာ ။ 

“ မောင် အသားတွေ မဲသွားတယ်နော် အရမ်းပင်ပန်းလို့လား ... ” 

“ အင်းး နဲနဲ တော့ ပင်ပန်းတာပေါ့ စစ်သားပဲ အသားမဲတာ ကိစ္စ မရှိပါဘူး... ” 

“ ဟုတ်ပါပီ မောင်ရယ် မောင့် ကို သနားလို့ပါ ... ” 

“ အဲ့ဒါကြောင့် မ ကို ချစ်နေရတာ ... ” 

ပြောရင်း ဇေယျ က ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ နုတ်ခမ်းလေး ကို မေးစေ့ မှ ဆွဲယူကာ နမ်းစုပ်လိုက်တယ်။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ မ မောင် အရမ်း လွမ်းနေပီ ပီးမှ စကားတွေ ပြောမယ်နော် အခု အရမ်းချစ်ချင်နေပီ ... ” 

“ မောင့်သဘောပါ ... ” 

ဇေယျ လည်း ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါး တွေကို ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းတွေ ကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တယ် ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ အင်းး ပြွတ် ပြွတ် အူး... ” 

စစ်သား တစ်ယောက် ရဲ့ အနမ်းတွေက အားပြင်း လှတယ် ။ ဆရာမ တစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတွေကလဲ တက်မတ်မှုတွေ လွှမ်းခြုံနေတယ် ။ စစ်သားတစ်ယောက်မို့ မိန်းမ များ နှင့် ဆက်ဆံမှု သိပ်မရှိ ။ တောထဲတောင်ထဲတွင်သာ အနေများလှသဖြင့် ယခုလို မိန်းမသား တစ်ယောက် နဲ့ တွေ့စဉ်အချိန်မှာ အရမ်းကို ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေသလို ဆရာမ တစ်ယောက်ကလဲ ကျောင်းပတ်ဝန်းကျင် လူ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အနေများလှ သဖြင့် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် နေနေ ရသဖြင့် အခု လို အချိန် မှာ သူမ ရဲ့ အတွင်းစိတ် လိုအင်တောင်းတ မှုတွေ ကို လွှတ်ချလိုက်သလို ဖြစ်နေတော့တယ် ။ 

ဇေယျ နဲ့မြတ်မေ တို့ ရဲ့ အနမ်းတွေ က ပြင်းပြင်းရှရှ ရှိလှသည်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ထားသော ဇေယျ ရဲ့ လီးတံ ကြီး က ပုဆိုး အောက်မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်လာကာ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ ဘိုက်သား ပြင်ကို ထောက်မိထားသည် ။ ဇေယျ အရပ်က ငါးပေ ရှစ် ကျော်ပီး မြတ်မေရဲ့ အရပ်က ငါးပေသုံးလောက် မို့ ဇေယျလီးက ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ ဘိုက်သား နား ကိုထောက်မိနေခြင်းဖြစ်သည် ။ ဇေယျ အရပ်က ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် အသားညိုညို တကယ် စစ်သားစစ်ဗိုလ်ကြီး ပီသလှပေသည် ။ 

ဇေယျ ရဲ့ သန်မာ တဲ့ လက်တွေက လည်း ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါး ကားကားကြီး တွေ ကို ဖြစ်ညှစ်နေတယ်။ဒေါမြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက လည်း အခြားသူတွေလို ပျော့စိစိ မဟုတ် ၊ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှတယ် ။ သူမ ရင်ဘတ်မှ ဆူဖြိုးလွန်းလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကလည်းဇေယျရဲ့ ရင်ဘက်နားလောက်မှာ ဖိညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ် ။

“ မောင် ကျောင်း ဝတ်စုံတွေ ကြေကုန်လိမ့်မယ်... အပြန်ဒါပဲ ဝတ်သွားရမှာနော် ....တော်ကြာ မြင်မကောင်း ဖြစ်နေရင် မကောင်းဘူး ... ” 

“ မောင်..ချွတ်ပေးမယ်နော် ... ” 

ခန္ဒာကိုယ်ချင်း ခန ခွာလိုက်ကာ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ ကျောင်းစိမ်း အကျီ ရင်ဖုံးလေးမှ ဘောက်စိ လေး တွေ ကို တဗြုတ်ဗြုတ် ဖြင့် ခွာချလိုက်တယ် ။ အတွင်းမှ ရှင်မီးအကျီလို ခါးရှည် ဘော်လီလေး အတွင်းမှ နို့အုံကြီးတွေက အပြင်ဘက်ကိုတောင် ထွက်ချင်သယောင်ယောင် ။ ရင်ဖုံး အကျီလေး ကို ချွတ်အပီး မြတ်မေ ကျောပေးလိုက်တော့ နောက်ဘက်က ကျောအပြည့် ချိတ်တွေ ကို တစ်ခုချင်းစီ ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ် ။

ချိတ်တွေ ဖြုတ်အပီး ပုခုံးပေါ်မှ ကြိုးလေး နှစ်ချောင်း ကို အသာ မ ကာ ရှေ့ သို့ ဆွဲ ယူချွတ်ပေးလိုတယ် ။ ကျော ပေးထားတဲ့ မြတ်မေရဲ့ နို့အုံတွေ ကို ဇေယျ အနောက်မှ လှမ်းကာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ် ။ ဇေယျ လက်နှင့်တောင် မဆန့် ။ 

နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အရှေ့သို့ ငေါထွက်နေတယ်။ ဇေယျလ်က ကြမ်းသည် ။ ထိုလက်ကြမ်းကြမ်း ဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို အသာ ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့မြတ်မေ ကြက်သီးတွေ ပါ ထလာတယ် ဲဇေယျနဲ့ ဒီလို မနေဖြစ်သည်မှာ သုံးနှစ်ကျော်ကြာပီ ။ သူမ အရမ်းတောင့်တ နေခဲ့ရတာ ။ 

“ မ နို့ တွေက အရင်ထက်တောင် ထွားလာတယ်နော် ... ” 

“ ဟင်းးးဟင်းးး မောင်ကလဲ မကြိုက်ဘူးလား ... ” 

“ ကြိုက်တာပေါ့ မ နို့တွေကော တင် တွေ ကော အရင်ထက် ထွားလာတယ် ...မောင် ပိုစိတ်ပါလာတယ်ကွာ  ... ” 

လက်တဘက်က နို့ အုံကို ပွတ်ရင်း နောက်လက်တဘက်က တင်ပါး ကို ပွတ်လိုက်တယ် ။ ဆရာမ ဒေါ်မြတ်မေ သူမရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန် အထက်ဆင် စလေး ကို ဖြုတ်လိုက်ကာ ထမိန်ကို အောက်သို့ ကွင်းလုံးချွတ်ချရင်း ကုတင်ပေါ်သို့ ကောက်တင်လိုက်တယ် ။ 

ထမိန်ကို အောက်ကနေလှမ်းအကောက် ခပ်ကုန်းကုန်း ဖြစ်သွားတာမို့ တင်ပါးကြီးတွေက နောက်ကို ပြူထွက်သွားတယ် ။  အတွင်းမှ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံပင်တီ အပြာနုရောင်အတွင်းမှ တင်ပါးကြီးတွေ များ ကွဲထွက်လာတော့မယ့်အလား ။ 

ဇေယျမြတ်မေ ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လည်ရုတ်သားလေးတွေ ကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဇေယျရဲ့ ရိတ်ပီး ပြန်ထွက်ကာစ နုတ်ခမ်းမွှေး နဲ့ မုတ်ဆိတ်မွှေး အချို့က လည်ဂုတ်သားလေး တွေ လာစူးတာကြောင့်ဇေယျ ကြက်သီး များပင် ထမိတော့တယ် ။ 

လည်တိုင် နဲ့ ပုခုံးသားတွေ ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ နမ်းနေသော ဇေယျရဲ့ လီးကြီး ကို လက်နောက်ပြန် လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် မြတ်မေ ထမိန်ချွတ်နေတုန်း ဇေယျကလည်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ထားတာ မို့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပီ ။ 

အောက်ခံပင်တီ အပြာနုရောင်လေး တထည်သာ ကျန်တော့တယ် ။ ရင်ကားကား တင်ကားကား ခါးကျဉ်းကျဉ်း မြတ်မေ ရဲ့ အလှအပတွေကြောင့် ဇေယျလီးကြီးကလည်း အစွမ်းကုန် မာတောက်နေပီ ။ လီးတံ ကြီးက မြတ်မေ ရဲ့ လက်ထဲမှာ ပူပူနွေးနွေးကြီး ။ 

မြတ်မေ လည်ဂုတ်သားလေးတွေ ကို နမ်းနေရာမှ တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ လျှောဆင်းလာကာ ကျောပြင်တဝိုက် အနောက်မှ လျှာလေး ထုတ်ကာ နမ်းပေးနေရင်း ဒူးကွေးကာ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ မြတ်မေသိတယ် ဇေယျ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ ။ 

ရှေ့မှ ကုတင်ဘောင်ကို ကိုင်လိုက်ကာ မြတ်မေ ခက်ကုန်းကုန်း အနေအထားလုပ်ပေးလိုက်ရင်း ခြေထောက်တွေ ကို အနည်းငယ် ကားပေးလိုကတယ် ။ ပင်တီ ပေါ်မှ နေ၍် ဇေယျ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဆရာမဒေါ်မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါးတွေ ကို ယက်ပေးရင်း လက်မှ ပင်တီ မျော့ကြိုးလေး ကို ကိုင်ကာ အောက်သို့လိပ်ကာလိပ်ကာ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။

မြတ်မေ ဖင်ကို နောက်သို့ ပို ပစ်ပေးလိုက်တယ် ။ ကြီးမားလုံးကား တဲ့ တင်ပါး ကြီး နှစ်ခြမ်း ကို ဇေယျ လက်နှစ်ဘက် ဖြင့် သေချာ ဖြဲလိုက်တော့ စအို၀ ညိုတိုတို နှင့် စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား များ နောက်သို့ ပြူထွက်လာတော့တယ် ။ စောက်ဖုတ် အ၀ မှာတော့ အရည်ကြည်လေး တွေ ပင် ထနေပီ ။ 

မြတ်မေ ရဲ့ ထူးခြားချက်မှာ အောက်မှ အမွှေးအမျှင် သန်လွန်းချင်းပင် ။ စောက်ဖုတ် အထက် မှ စောက်ဖုတ် ဘေးသား နားထိပင် အမွှေး တွေ ရှိနေသလို ဖင်စအို၀ ပတ်ချာလည်တွင်ပင် အမွှေးလေးများ ခပ်ရေးရေး ပေါက်နေပေသေးသည် ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲသို့ ဇေယျ လျှာလေး ထိုးထည့်လိုက်သည် ။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ အားးး မောင် …ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် ... ” 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

မနက်ကတည်း က ကျောင်းသွားပီး ကျောင်းမှ ချက်ချင်း ထွက်လာတာကြောင့် သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ရသေးသဖြင့် အနံ့အသက် တော့ နဲနဲ ထွက်တယ် ။ ညှီစို့စို့ စောက်ဖုတ် အနံ့ ၊ ရမ္မက် ထန်နေချိန် မို့ စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင် ရာ ရောက်နေသဖြင့် ၎င်း အနံ့လေးက ပင် ရမ္မတ်စိတ် ပိုထန်နေစေသည်လား မသိ ။ တချွတ်ချွတ် တပြွတ်ပြွတ် ဖြင့် စုပ်ပေးနေတယ်။

မြတ်မေကလည်း နောက်သို့ တင်ပါးကြီး ကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားသဖြင့် မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်း ထားသည့် ပုံစံ မှာ ဇေယျအကြိုက် ဖြစ်နေလေတော့တယ် ။ ဇေယျ ရဲ့ လျှာ ကလည်း စောက်ဖုတ် တင်မက စအို၀ နား အထိ ပင် အပေါ် အောက် ဆွဲပေးနေတယ် 

“ ပြွတ် ပလက် ပလက် ပြွတ်  ... ” 

“ အင်းးးဟုတ်တယ် မောင် အားးးကောင်းတယ် ... ” 

ပေါင်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ကားထားတာတောင်မှ တင်ပါးများက စောက်ဖုတ်နဲ့စအို၀ ကို လာလာ ဖုံးချင်နေသေးသဖြင့် ဇေယျ လက် နှစ်ဘက်က တင်ပါးတွေ ကိုဖြဲထားရမှ ခွာလို့မရ တင်ပါးတွေကို ဖြဲထားရင်း ယက်ပေးနေတယ် 

“ ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ် ... ” 

“ အားးး အင်းးးး အ အ ကောင်းတယ်မောင် ယက်ပေးအား... ” 

တချက်တချက် မြတ်မေ ဒူးကို အကွေးအဆန့်လုပ်ကာ အဖုတ်နဲ့ လျှာ ကို လှမ်းလှမ်း ပွတ်လိုက်သေးသည် ။ ဆယ်မိနစ်လောက် ဆက်တိုက် ယက်ပေးအပြီး ဇေယျ မတ်တပ် ရပ်လိုက်ကာ မြတ်မေ ရဲ့ တင်ပါး နောက်တည့်တည့် မှာ နေရာယူလိုက်သည် ။ လီးတံကို ညာလက်ဖြင့် တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ကာ ဇေယျ တံတွေးတွေ ဖြင့် စိုရွဲနေတဲ့ မြတ်ေမေရဲ့စောက်ဖုတ် အဝမှာ လီးဒစ် ကို တေ့လိုက်ရင်း

“ မ … လိုးတော့မယ်နော် ... ” 

“ အင်း မောင် ..လိုးလေ... ” 

တင်ပါးကြီး နှစ်ခြမ်း ကို သေချာကိုင်ကာ လီးတံ ကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။

“ ဗျစ် …ဗျစ် …ဗျစ် …... ” 

“ အ အာအားး ဖြေးဖြေးမောင် မလုပ်တာ ကြာပီ ဖြေးဖြေး နော် ... ” 

“ အင်းးး စီးနေတာပဲ မရယ် အား... ” 

“ ဘွတ် ဘွတ်... ” 

“ ဘွ ဘွ ဘွတ် ... ” 

စောက်ဖုတ်ထဲမှ လေအံသံများ ထွက်လာတယ် ။

“ ဇွတ် ဖွတ် ဘွတ် ... ” 

“ အာာာအားးး အားးး မောင် အား... ” 

ခပ်ထွားထွား တင်ပါးကြီး နှစ်ခြမ်းကြားရှိ အဖုတ်အကွဲကြောင်း ကြားသို့ ဇေယျ လီးတံမှာ ဖြေးဖြေး ချင်း တိုးတိုးဝင်လာတာ အဆုံးထိ ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဇေယျ လီးတံကလည်း ရှည်သည် ။ တောင်နေသည့် အချိန် (၈) လက်မ ခန့်ပင် ရှည်သည် ။ လီးကတော့ ခပ်မဲမဲ ဒစ်က ကားသည် ။

လီး အဆုံးဝင်သွားလို့ သားအိမ် နံရံမှာ သွားထောက်မိတော့ မြတ်မေ ခါးလေး ဆက်ကနဲ တုန်သွားတာတွေ့လိုက်တယ် ။ မြတ်မေ လီးတံကို ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆွဲ နုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း စလုပ်တော့တယ် ။ 

“ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ... ” 

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ... ” 

“ အားးး မောင် ကောင်းတယ် အား... ” 

“ အားးး လိုးလို့ ကောင်းတယ် မရယ် ...မလိုးရတာ ကြာလို့လားမသိဘူး... အား... ” 



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။