သိုင်းကြူး ကိုကို (စ/ဆုံး)

သိုင်းကြူး ကိုကို (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အာသာပြေ (မန်း)

  ``ဟေ့.....ရှယ်လီ....ဒါတို့အကို ဂျင်မီတဲ့......´´

ပင်စီ၏ စကားကြောင့် ရှယ်လီမှာ ဂျင်မီဆိုသောလူကို သေချာကြည့်ရင်း ပါးချိုင့်လေးပေါ်အောင် ပြုံးပြလိုက်မိသည်။

  ``အိုင်က ဂျင်မီပါ....´´

သူလှမ်းပေးသောလက်ကို ရှယ်လီလှမ်း၍ဆွဲလှုပ်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

  ``ရှယ်လီကို အရင်ထဲက မြင်ဘူးနေတာ.....ဒီနေ့မှ ပင်စီကို မိတ်ဆက်ခိုင်းရတာ.....´´

  ``အို...ရှင်´´

 ရှယ်လီ အံ့သြမှုကြောင့် ဗမာဆန်ဆန်ထွက်သွားသောအသံလေးကို အားနာသွားပြီး လက်ဝါးလေးဖြင့် သူမပါးစပ်လေးကို ပိတ်ထားလိုက်မိသည်။ ပင်စီကတော့ အနားတွင်ရပ်၍ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေသည်။ ဂျင်မီဆိုသောလူက ဘိုကပြားပီပီ လူကောင်ကြီးကထွားထွားကြီးဖြစ်သည်။ နှာတံချွန်ချွန် ဆံပင်ရှည်ရှည်ဖြင့် လူချောတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။နှုတ်ဆက်လိုက်သော ရှယ်လီ၏လက်ကို သူကမလွှတ်ဘဲ ဆက်၍ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်သည်။

  ``ယူက ဘားမားလား´´

  ``အို......နိုးနိုး......အင်္ဂလို ဘားမား...ခစ်ခစ်´´

သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှထွက်သွားသော ဗမာဆန်ဆန်ယောင်ရမ်းသံကြောင့် ဂျင်မီက သူမကို ဗမာလားဟူ၍ မေးသည်ကို ရှယ်လီက ပြာပြာသလဲငြင်းပြီး မဆီမဆိုင်တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်သေးသည်။

  ``ယူက အိုင်ကို အရင်ကတွေ့ဘူးတယ်ဆိုတာ ဘယ်တုန်းကလဲ......´´

  ``ယူကလှတော့ အိုင်ကသတိထားမိတာကြာပြီ´´

  ``အိုးဂေါ့´´

ဒီတစ်ခါတော့ ရှယ်လီသတိထား၍ ဘိုဆန်ဆန်ယောင်လိုက်သည်။ ဂျင်မီရော ပင်စီပါ ပြိုင်တူပြုံးလိုက်သည်ကိုသူမတွေ့လိုက်ရသည်။

  ``ကဲ ကိုယ်တို့သွားအုံးမယ် ရှယ်လီ......ယူက အိမ်ကိုလာလည်အုံးလေ´´

ပင်စီက ဂျင်မီလွှတ်မပေးသေးသော ရှယ်လီ၏ လက်ကိုကြည့်၍ နှုတ်ဆက်စကားပြောသည်။

  ``ဘိုင်......ဘိုင်´´

ရှယ်လီမှာ ဝတ်ထားသော ဂါဝန်နားစလေးများခါယမ်းသွားသည်အထိ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကြီး နှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။ ဂျင်မီနှင့်ပင်စီတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ဘိုကပြားများဖြစ်ကြသည်။ အနောက်တိုင်းသွေးကများသည်။ ဗမာပြည်ပေါက်တွေမို့သာ ဗမာရည်လည်နေခြင်းဖြစ်ပေသည်။ 

ဒါပေမဲ့ ရှယ်လီဆိုတာကတော့ ဘိုဆန်ဆန်နေချင်နေသော ဗမာမလေးဖြစ်သည်။ ရှယ်လီ၏ ဗမာနာမည်က အေးအေးသန်းဖြစ်ပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးအုံးသောင်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်တို့မှ မွေးဖွားလာသော ဗမာမလေးစစ်စစ်ဖြစ်သည်။ ရှယ်လီ၏ မိဘများကသနပ်ဖက်ပွဲရုံဖြင့် ကြီးပွားလာကြသူများဖြစ်ပြီး ရန်ကုန်မြို့သို့ပြောင်းလာကြသည်မှာ ခြောက်လခန့်သာရှိသေးလေသည်။

ရန်ကုန်ရောက်တော့ အေးအေးသန်းနာမည်ကိုဖျောက်ပြီး ရှယ်လီဆိုသော အမည်ကိုသူမဘာသာကင်ပွန်းတပ်ကာ ဘိုကပြားအသိုင်းအဝိုင်းကို ဝင်ရောက်၍မိတ်ဆွေဖွဲ့ကာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။ အခုတော့ ရှယ်လီမှာ ဘိုကပြားအသိုင်းအဝိုင်းတွင် အတော်လေးဝင်ဆန့်ပြီး သူမ၏ချောမောသော ရုပ်ရည်နှင့် လှပသော ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် သက်တူရွယ်တူ အသက်(၂၀)ဝန်းကျင် လူငယ်တွေကြားတွင် ရှယ်လီမှာ ရေပန်းစားခဲ့သည်။

  ``ဂျင်မီ....ယူက ရှယ်လီ့လက်ကို ဘာလို့အကြာကြီး ကိုင်ထားရတာလဲ´´

  ``အိုး.....အိုင်မေ့သွားလို့ပါ...´´

  ဂျင်မီက အရေးမကြီးသလိုဖြင့်် ခပ်ပေါ့ပေါ့ပြောလိုက်သည်ကို ပင်စီက သိပ်ပြီးဘဝင်မကြလှပေ။

  ``ဘာလဲ......ရှယ်လီက ပင်စီထက်ပိုလှလို့လား´´

  ``နိုး....နိုး´´

ဂျင်မီက သူမကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပင် ဖြေလိုက်ပြန်သည်။

  ``ဂျင်မီ  အိုင်ပြန်တော့မယ်´´

  ``အိုးဂေါ့....ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲပင်စီ....အိုင့်အိမ်မှာ မာမီတို့မရှိတုန်း အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ရအောင်လိုက်ခဲ့မယ် မဟုတ်လား.....´´

ဒီတစ်ခါတော့ ဂျင်မီက ထိတ်ထိတ်ပြာပြာဖြင့် သူမဖက်သို့လှည့်၍ ပြာပြာသလဲပြောလိုက်သည်။ ပင်စီစိတ်ထဲတွင် နဲနဲကျေနပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။

  ``ယူက ဘာဖြစ်လို့ရှယ်လီကို မိတ်ဆက်ချင်ရတာလဲ´´

ပင်စီ၏မေးခွန်းကို ဂျင်မီက ချက်ချင်းမဖြေ။ ဖြေရလည်း အတော်ခက်သွားပုံရသည်။

  ``ပြောလေ ဂျင်မီ´´

  ``ပင်စီ့ သူငယ်ချင်းဘဲ......... ပင်စီနဲ့ တွဲနေလို့သိကျွမ်းချင်တာပါ.....အိုင့်ကို တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့.....´´

ဂျင်မီ၏စကားအဆုံးတွင် ဂျင်မီက သူမကိုတောင်းပန်သောအသံလေးပါလာသည်။ ပင်စီ စိတ်ထဲတွင် အနည်းငယ်ကြည်နှုးသွားသည်။ ဒါပေမဲ့ ပင်စီက မိန်းခလေးဘဲလေ။

  ``အိုင် မလိုက်တော့ဘူးကွာ.......ပြန်တော့မယ်....´´

  ``ယူကလဲကွာ.....လိုက်ခဲ့စမ်းပါ......အိုင် မန္တလေးကအပြန် ယူ့ဖို့ဆွဲပြားလေး ဝယ်လာတယ်.....အဲ့ဒါပေးချင်လို့´´

ပင်စီ၏ မျက်နှာလေးမှာ သိသိသာသာကြီးကို ဝင်းပရွှင်လန်းသွားသည်။

  ``ဒါဆိုလည်း လိုက်မယ်.....ဆွဲပြားယူပြီးရင် ပြန်မှာနော်....´´

ပင်စီက ထပ်တွန့်တက်လိုက်သေးသည်။ ဒါပေမဲ့ ဂျင်မီကတော့ သွားဖြူဖြူလေးတွေပေါ်အောင် ပြုံးလိုက်သေးသည်။

  ``လာလေ ပင်စီ ဆွဲပြားက အခန်းထဲမှာ....´´

အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သည့် ပင်စီကို ဂျင်မီက လှမ်း၍ပြောလိုက်သည်။ ဂျင်မီစကားကိုကြားလိုက်တော့ ပင်စီ၏မျက်နှာတွင် တစ်စုံတစ်ခုကို သိနေသလိုဖြစ်သွားပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဂျင်မီ၏နောက်သို့ ပင်စီဝင်၍ လိုက်သွားသည်။ အခန်းက ဂျင်မီ၏အိပ်ခန်းဖြစ်သည်။ ပင်စီအတွက်တော့ ဒီအခန်းကစိမ်း၍မနေပါ။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဂျင်မီကသူ၏နောက်မှလိုက်၍လာသော ပင်စီကိုရပ်၍စောင့်လိုက်ပြီး ပင်စီအနားသို့ရောက်သည်နှင့် ဂျင်မီက ပင်စီ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။

  ``အိုး......ဂျင်မီရယ်´´

ဂျင်မီက ပင်စီ၏ နဖူးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ပြွတ်ကနဲနေအောင် စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဆက်၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ကိုယ်လုံးလေးကြွတက်သွားသော ပင်စီ၏ ကျောပြင်ကြီးကို အတင်းညှစ်၍ဖက်လိုက်သည်။ သူမ၏ အာခေါင်ထိအောင်တိုးဝင်လာသော ဂျင်မီ၏လျှာကြီးက ပင်စီ၏ ဝမ်းတွင်းမှ ကလီစာအများကို ဆွဲထုတ်သွားယောင်ပင် ပင်စီခံစားနေရသည်။

ဂျင်မီက သူမ၏နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့မှ ပင်စီမှာ ဂျင်မီ၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ မျက်နှာလေးကိုအပ်မှောက်၍ အမောဖြေနေသည်။ ဂျငိမီက အလကားမနေပါ။ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ကျောပြင်လေးကို သိုင်း၍ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ရင်သားအစုံကို ဝတ်ထားသောဂါဝန်လေးပေါ်မှ သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် အုပ်၍ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ အမောဖြေနေသော ပင်စီမှာ ပို၍မောလာသလိုခံစားလာရသည်။ ဒီကြားထဲမှာပင် ပင်စီက အားယူ၍ပြောလိုက်သေးသည်။

  ``ဂျင်မီ ယူပြောတဲ့ဆွဲပြားရော......´´

ပင်စီ၏စကားကိုကြားတော့ ဂျင်မီက နှစ်နှစ်ကာကာပြုံးလိုက်ပြီး သူမ၏နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စမ်း၍ခပ်ဖွခပ်ဖွလေးညှစ်လိုက်ကာ ပင်စီ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကုတင်နံဘေးနံရံတွင်ကပ်၍ထားသည့် မဟော်ဂနီ ဘီဒိုတစ်လုံးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး အထဲမှစက္ကူဗူးလေးတစ်ခုကို နှိုက်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပင်စီဘက်သို့ပြန်၍ လှည့်လိုက်သည်။

  ``ရော့ ပင်စီ.....ယူ့အတွက် ပရဲဆင့်....´´

ပင်စီ စက္ကူဘူးလေးကို ယူပြီးဖွင့်လိုက်သည်။

  ``အိုး......ဂေါ့....ဗဲရီးဗြူးတီးဖူး.....´´

ပင်စီတစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့် ပျော်မြူးသွားသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဂျင်မီမှာ သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြစ်နေသည်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတစ်ထည်သာ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ကျန်တော့သည်။ ပင်စီက ဗူးထဲမှ ဆွဲပြားလေးကို ထုတ်၍ကြည့်နေစဉ် ဂျင်မီက ပင်စီ၏ အနားသို့ကပ်၍လာသည်။

  ``ပေး ပင်စီ......အိုင် ဆွဲပေးမယ်´´

ကျေးဇူးတင်သောမျက်လုံးတွေဖြင့်ကြည့်ရင်း ဆွဲပြားလေးကိုဂျင်မီထံသို့ လှမ်း၍ပေးလိုက်သည်။ ဂျင်မီက ဆွဲပြားလေးကို ယူလိုက်ပြီး သူမ၏လည်ပင်းမှ ဆွဲကြိုးလေးတွင် ချိတ်ပေးနေသည်။ ဂျင်မီဆွဲပြားချိတ်ဆွဲပေးနေသည်ကို ငုံ့၍ကြည့်နေသော ပင်စီ၏မျက်လုံးတွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ရှိတော့သည့် ဂျင်မီ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ အကြည့်ရောက်၍သွားသည်။ 

ဘောင်းဘီပါးပါးလေးမှာ ရှေ့ဖက်သို့ အလုံးလိုက်ကြီး အထုတ်အထည်နှင့် ဖုထွက်နေပြီး ရှေ့မျက်နှာစာမှ အမြှောင်းလိုက်ကြီး စင်းစင်းကြီးဖြစ်နေသော အရာကို ထင်ထင် ရှားရှားသိသိသာသာကြီးတွေ့လိုက်ရပြီး ပင်စီ ဆက်၍ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ပင်စီ၏ မျက်နာလေးတစ်ခုလုံး တဖြေးဖြေး နီရဲ၍လာသည်။

ဆွဲပြားလေးချိတ်ဆွဲပေးပြီးသွားတော့ ဂျင်မီက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ငြင်ငြင်သာသာလေး ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ပုခုံးလေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီမှ ဂါဝန်သိုင်းကြိုးလေးတွေကိုဖြည်ကာ ဂါဝန်ကို အောက်သို့ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ပင်စီ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘရာစီယာလေးတစ်ထည်နှင့် အတွင်ခံဘောင်းဘီလေးတစ်ထည်သာ ကျန်တော့လေသည်။ ဆက်၍လည်း ဂျင်မီက ပင်စီ၏ ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြန်သည်။

  ``အိုး....ဂျင်မီရယ်.....´´

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လှုပ်ခတ်သွားသော နို့သီးလေးတွေက ဂျင်မီ၏ လက်ဖဝါးထဲတွင် ပျောက်၍နေသည်။ နို့လေးတစ်ဖက်ကို ဖွဖွရွရွလေး ဆုပ်နယ်ရင်း သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဂျင်မီကကုတင်ဖက်သို့ရွေ့လိုက်သည်။

  ``လှဲလိုက်လေ ပင်စီ´´

ပင်စီ စကားမပြောတတ်သလို ဂျငိမီအားမျက်လုံးကြီးများဝေ့၍ကြည့်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ခွေခွေလေးလှဲချလိုက်သည်။ ထိုအခိုက် ဂျင်မီက သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

  ``အိုး......ဂေ့ါ...´´

ပင်စီ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပြီး ကြည့်နေသော မျက်လုံးလေးတွေက ဝိုင်းသွားပြီး အရည်လေးတွေ လဲ့သွားသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်သွားးသော လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲထောင်၍ထွက်လာသည်။ ပင်စီကြည့်နေမှန်းသိ၍ ခဏတာမျှ အကြည့်ခံရင်း ဂျင်မီက ကုတင်အောက်မှရပ်လျှက်ပင် သူမ၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ဆော့ကစားနေသည်။ ပြီးမှ ဂျင်မီက ကုတင်ပေါ်သို့လှဲချလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖယ်လိုက်ရာက သူ့မျက်နှာကို ရင်သားနှစ်မွှာစီသို့ မှောက်ချ၍ နို့လေးတွေကို စို့ပေးသည်။

  ``ဟင်း....ဟင်းဟင်း....ဂျင်မီရယ်...ဒါလင်ရယ်...ဟင်း....ဟင်း´´

နို့အုံလေးကို ဂျင်မီ၏ပါးစပ်သို့ အတင်ဖိကပ်ပေးရင်း ပင်စီ၏လက်လေးက ဂျင်မီ၏ ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးကာ မပွင့်တပွင့်လေးငြီးရှာသည်။ ဂျင်မီက ပင်စီ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်တစ်ထည်တည်းသာကျန်တော့သည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် သူ၏လက်ဖဝါးလေးက ပင်စီ၏ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ကိုင်လိုက်သည်။ အမွှေးကြဲကြဲရှည်ရှည်လေးတွေကို စမ်းမိသည်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေပေါ်ဆက်ပြီးစမ်းကိုင်ပြန်တော့ ကြက်သီးထ၍ အနေခက်သွားသော ပင်စီက ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ပြစ်လိုက်သည်။ 

နို့တစ်ဖက်ကို စို့လျှက်က သူမ၏ပေါင်ကြားထဲမှ ဂျင်မီ၏လက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအစုံမှသည် အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းလိုက်ပြန်သည်။ အရည်ကြည်လေးတွေကို စေးထန်းထန်းလေးထိတွေ့လိုက်မိသည်။ နုနယ်၍ ခံစားမှုအာရုံအထွတ်အထိပ်ရှိသော နေရာလေးကို ဂျင်မီကထိထိမိမိကိုင်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ စမ်းတဝါးဝါးဖြင့် တရွရွကိုင်တွယ်ထိတွေ့နေတာ ဖြစ်လေတော့ ထိထိမိမိကိုင်တာထက်ပိုပြီး ပင်စီမှာ ခံစားရခက်၍လာသည်။

  ``ဂျင်မီရယ်.....ဟင်း.....ဟင်း......ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်......ဟင်း....ဟင်း´´

ဂျင်မီအကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် စမ်းလိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းထဲမှ မပေါ်တပေါ်ဖြစ်နေသော အစေ့ကလေးအားနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုအကြားသို့ လက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ကော်၍နှိုက်လိုက်သည်။

  ``အိုး...အိုး...ဒါလင်ရယ်´´

ပင်စီ၏ ဖင်လုံးလုံးလေး ကြွ၍တက်လာသည်။ဂျင်မီက မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ပုံဖြင့် ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍ ဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။

  ``ပင်စီ ထလေ....လေးဖက်ထောက်ပေး´´

ပင်စီ ဘာမှမပြောရှာပါ။ ဂျင်မီထံသို့ မျက်လုံးတစ်ချက်စွေကြည့်လိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်၍ပေးလိုက်သည်။ ဂျင်မီက သူ့လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ရင်း ဒူးထောက်ကာ သူမ၏ နောက်နားသို့ကပ်လိုက်သည်။

  ``ဒါလင်....ဖြေးဖြေးနော်´´

လေးဖက်ထောက်လျှက်မှ ပင်စီက လှမ်း၍ပြောသည်။ ဂျင်မီက ပင်စီ၏ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ နောက်သို့ စူစူလေးထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အသာလေးဖြဲ၍ လီးထိပ်ကြီးကို တေ့လိုက်သည်။ ပင်စီ ခါးလေးခွက်သွားပြီး ဖင်လေးက ပို၍ထောင်တက်လာသည်။ ဂျင်မီ၏ လက်တစ်ဖက်က ပင်စီ၏ ပုခုံးတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍ဆွဲလိုက်လီးကိုဖိ၍ သွင်းလိုက်သည်။

  ``ဗြစ်...အိုး.....ပြစ်...ပြစ်.....ပလပ်.....ဖွတ်....အိုး...အိုး...´´

ခံစားရခက်လှသောကြောင့် ပင်စီမှာ လေးဘက်ထောက်လျှက်မှ သူမ၏ ခေါင်းလေးကို တွင်တွင်ခါရမ်းလိုက်သည်။ သူမ၏ လည်ပင်းမှ အောက်ဖက်သို့ တွဲလောင်းလေးကျနေသောဆွဲကြိုးလေးထိပ်မှ ဆွဲပြားလေးမှာဘယ်ညာ သွက်သွက်ခါယမ်းသွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ဂျင်မီကသူမ၏ ပုခုံးကိုဆွဲ၍ဆွဲ၍ နောက်မှနေ၍ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။

  ``ပြွတ်...ပြွတ်.....ပလစ်...ပြွတ်...စွပ်.....စွပ်...ဖွတ်.....အား.....အား......ဒါလင်ရယ်.....အိုး....အိုး....´´

လီးထွားထွားကြီး စောက်ပတ်ထဲအပြည့်အကြပ်ဝင်နေပေမယ့် အားရပုံမရသော ပင်စီက သူမ၏ ဖင်လုံးလုံးလေးကိုနောက်သို့ပြစ်ပြစ်ဆောင့်ဆောင့်ပေးသည်။

  ``ပြွတ်...ပလွတ်...ပြွတ်..ပြစ်...အိုး...ဂွတ်...ရက်စ်....ရက်စ်.....အား....ဟား.....အွတ်.....စွပ်......စွပ်....ပြွတ်´´

ပင်စီက သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့သို့ကျားကန်သလိုထောက်၍ တောင့်၍ခံသည်။ နောက်မှ ဂျင်မီကလည်း အားရပါးရဆောင့်သည်။ ဂျင်မီ၏ လက်တစ်ဖက်က ပင်စီ၏ ပုခုံးတစ်ဖက်ကိုဆွဲထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကုန်းထားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှ ပတ်လျှိုကာ တွဲလောင်းလေးလှုပ်ခါနေသော နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ပြီးဆောင့်သည်။ ဂျင်မီ၏ ဆောင့်အားက ပင်စီကို ရှေ့သို့ဟပ်ထိုးလဲကျသွားမတတ်ဖြစ်နေသည်။

  ``ပြွတ်.....ပြွတ်....ပလွတ်.....စွပ်.....စွပ်...အိုး...ဒါလင်....ဂွတ်....ဂွတ်...အိုး....အိုး´´

ပင်စီခေါင်းလေးမော့မော့တက်သွားပြီး ဖင်လေးခါယမ်းသွားသည်။ ဂျင်မီမှာလည်း နောက်ကနေဒလစပ်ဆောင့်လိုးနေရင်း ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် `အီး´ကနဲ ငြီး၍ သူ၏ခါးကြီးမှာ တွန့်တွန့်သွားပြီး ပင်စီ၏ ခါးကိုဖက်လိုက်ရာမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ နှစ်ယောက်သား မှောက်လျှက်သားကျသွားလေတော့သည်။

...........................................................................................

 ( ၂ )

ကုတင်ဘေးတွင် ချွတ်ချထားခဲ့သော အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူ၍ဝတ်နေရင်း ပင်စီ၏မျက်လုံးများက စောစောက ဂျင်မီဆွဲပြားလေးသွားယူစဉ်က ပြန်၍မပိတ်ခဲ့သော ဘီဒိုထဲသို့အကြည့်ကရောက်သွားသည်။

  ``ဟယ်......လှလိုက်တဲ့ ဘူးလေး´´

အိပ်ယာထက်တွင် မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ မှိန်းနေသော ဂျင်မီက မျက်လုံးဖွင့်၍ကြည့်လိုက်သည်။ ဘီဒိုထဲမှ အနီရောင်ဖဲပြားလေးချည်ထားသော ဘူးလေးကို ပင်စီကလှမ်း၍ ယူလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ပင်စီက ဖဲပြားလေးကို ဖြည်၍ဘူးလေးကိုဖွင့်လိုက်သ်ည။

  ``အိုး....ဂေါ့.....လှလိုက်တဲ့ စိန်လက်စွပ်လေး´´

ဂျင်မီ ပြုံးလိုက်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ပင် ထ၍သူမ၏အနားသို့ လျှောက်လာသည်။

  ``ဒါ....ဒါ.....ဘယ်သူ့အတွက်လဲ ဂျင်မီ´´

  ဂျင်မီက သူမကို ပြုံး၍ကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏လက်ထဲမှ စိန်လက်စွပ်ဘူးလေးကို လှမ်း၍ဆွဲယူလိုက်သည်။

  ``ဒါ... ပင်စီအတွက်ပဲပေါ့....ဒါပေမဲ့ အခုတော့ မရသေးဘူး....´´

  ``ဟင်.....ဘယ်တော့....ဘယ်တော့ပေးမှာလဲ´´

တပ်မက်မှုနှင့် ဘူးထဲမှ စိန်လက်စွပ်လေးကို ကြည့်ရင်းပင်စီ ကမန်းကတန်းမေးလိုက်သည်။

  ``လာ...ပြောပြမယ်´´

ပင်စီ၏ နားရွက်နားသို့ ပါးစပ်ကိုကပ်၍ ဂျင်မီက တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ထိုစဉ်တွင် ပင်စီ၏မျက်နှာ၌ အရောင်အမျိုးမျိူးပြောင်း၍သွားသည်။ ပြောပြီးသည်နှင့် ဂျင်မီက လက်ထဲမှဘူးလေးကို ဖဲပြားလေးပြန်ချည်ကာ ဘီဒိုထဲပြန်ထည့်၍ ဘီဒိုတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ဝမ်းနည်းသလိုလို ဒေါသဖြစ်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်း သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေကတော့ အရောင်တဖြတ်ဖြတ်တောက်၍နေသည်။

  ``ဘယ်နဲ့လဲ ပင်စီ``

  ``ဂျင်မီ တစ်ကြိမ်ဘဲနော်....´´

  ``ရက်စ်...ဝမ်းတိုင်း....ဝမ်းတိုငိး´´

  ``အို....ကေ´´

ပင်စီက လက်မလေးထောင်၍အပြော ဂျင်မီက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၍ ဖက်ထားလိုက်လေတော့သည်။

..................................................................................................

(၃)

ဘိုသွေးပါသူ အထက်တန်းစားများ၏ အိပ်ခန်းက ရှယ်လီအဖို့ အားကျဖွယ် အံသြဖွယ်ရာဖြစ်နေပေသည်။ အိပ်ခန်းကို လှည့်ပတ်၍ကြည့်နေသော ရှယ်လီကို ကြည့်ပြီး ပင်စီကပြုံးလိုက်သည်။

  ``ထိုင်လေ ရှယ်လီ´´

  `` ရက်စ်´´

ပင်စီ၏ အသံကြားရတော့မှ သတိဝင်လာပြီး ရှယ်လီမှာ ကုတင်စောင်းတွင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ပင်စ၊ီက သူမကိုပြုံးပြလိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေသည်။

နောက်ဆုံး ပင်စီ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘရာစီယာနှင့် စပ်စမိုင်နာလေးတို့သာ ကျန်တော့လေသည်။ သာမန်အားဖြင့် ပင်စီက ရှယ်လီလောက် ကိုယ်လုံးမထွားသော်လည်း အထက်တန်းစားတွေမို့လားမသိ၊ အားကစားလိုက်စားပြီး အချိုးကျလှသည်။ မိန်းမချင်းပင် ဖြစ်သော်လည်း ရှယ်လီက ပင်စီကိုကြည့်ပြီး မနာလိုဖြစ်မိသည်။

  ``ခဏလေးနော် ရှယ်လီ´´

ပင်စီ အခန်းပြင်သို့ထွက်သွားသည်။ တစ်အိမ်လုံးတွင် သူမတို့နှစ်ယောက်ထဲသာရှိသည်။ တစ်ခဏအတွင်း ပင်စီအခန်းတွင်းသို့ ပြန်၍ဝင်လာသည်။ သူမ၏ လက်ထဲတွင် သစ်သီးဖျော်ရည်နှစ်ခွက်ပါလာသည်။

  ``ရော့ ရှယ်လီ.....မင်းကံကောင်းလို့ သောက်ရတာ.....ဒက်ဒီအစ်ကို ဘိလပ်ကပို့လိုက်တာ.....တစ်ဗူးဘဲ ကျန်တော့တာ.....´´

ရှယ်လီက သစ်သီးဖျော်ရည်ကို လျှာဖျားလေးနှင့်တို့ကြည့်ပြီး ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာဖြင့် တစ်ဖန်ခွက်လုံး ကုန်အောင်သောက်ပြစ်လိုက်သည်။ ဖျော်ရည်မှာ လျှာပေါ်တွင် ရှတတလေးခံစားရပြီး သောက်လိုက်တော့ လည်းချောင်းဝမှစ၍ ပူတူတူလေးဆင်းသွားသည်။ ပင်စီကလည်း သူမလက်ထဲမှ သစ်သီးဖျော်ရည်ကိုကုန်အောင်သာက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖန်ခွက်နှစ်လုံးစလုံးကို မှန်တင်ခုံတွင် တင်လိုက်သည်။ ဘိလပ်က သစ်သီးဖျော်ရည်က စွမ်းလှသည်။ အရသာရှိရုံတင်မဟုတ်သေး ရှယ်လီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်းရှိန်းလေးဖြစ်လာသည်။ 

ပင်စီကသူမ၏ရှေ့သို့ပြန်လျှောက်လာပြီး ရှာယ်လီနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်ကျန်နေသေးသော အဝတ်အစားများဖြစ်သည့် ဘရာစီယာနှင့် စပ်စမိုင်နာလေးတို့ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ မိမိကိုယ်ကိုသာမက သူတစ်ပါးကိုယ်ပါ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် မမြင်ဖူးသော ဘိုစိတ်ဝင်နေသည့် ဗမာမလေး ရှယ်လီမှာ ပင်စီကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေဝိုင်းသွားရုံသာမက ရင်တွေပါ တဒိန်းဒိန်းခုန်၍လာသည်။

  ``ရှယ်လီ......အိုင်မလှဘူးလား´´

  ``ရက်စ်............လှတယ်´´

ပင်စီ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း ရှယ်လီဘယ်လိုဖြစ်သည်မသိ။ နားထင်မှ တဒိတ်ဒိတ်သွေးတွေတိုး၍ ခေါင်းထဲတွင် ရီတီတီဖြစ်လာသည်။

  ``ယူကော အိုင်လောက်လှပါ့မလား´´

  ``ဘာ......ဘယ်လို´´

ဒီလိုစကားမျိုး ဘယ်မိန်းကလေးမှ ကျေနပ်ပြီး ငြိမ်ခံမည်မဟုတ်ပါ။ ပင်စီ၏ စကားကြောင့် ရှယ်လီထောင်းကနဲ ဒေါသထွက်သွားသည်။

  ``မင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပါလား....ကိုယ်နဲ့ယှဉ်ကြည့်ရအောင်လား´´

ပင်စီ စကားတောင်မဆုံးသေး ရှယ်လီက သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ခဏအတွင်း ရှယ်လီကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးနှင့် ဘရာစီယာလေးတို့သာ ကျန်တော့သည်။ မခံချင်စိတ်ကြောင့်သာ အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ကျန်တာတွေကိုတော့ ဆက်ပြီးချွတ်ဖို့ ရှယ်လီဝန်လေးနေသည်။

  ``အကုန်ချွတ်လိုက်လေ ရှယ်လီ.....အိမ်ထဲမှာ ယူနဲ့အိုင်နှစ်ယောက်ဘဲ ရှိတာ....´´

ဘရာစီယာပေါ်သို့ ရှယ်လီ၏လက်က လှမ်းလိုက်ပေမယ့် ချွတ်ဖို့ရာ တုန့်ဆိုင်း၍နေသည်။ ပင်စီရှေ့သို့ တိုးလိုက်ပြီး ရှယ်လီ၏ ဘရာစီယာကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ နဂိုထဲက ရှယ်လီမှာ ပင်စီထက် ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်သူမို့ ရင်သားတွေက ပင်စီရင်သားတွေထက် ပိုမိုဖွင့်ထွားနေသည်။

  ``ဘဲရီး ဗြူးတီးဖူးဘဲ´´

ပင်စီက ပြောရင်း ရှယ်လီ၏ ဖွေးနုသော ရင်သားနှစ်မွှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လိုက်သည်။

  ``အို....´´

မည်သူကိုင်တာမှ မခံခဲ့ဖူးသော ရှယ်လီက ကြက်သီးလေးတွေထကာတွန့်သွားသည်။ ပင်စီကမူ ရှယ်လီ၏ နို့အုံလေးများကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးရင်း ချပ်ဝင်နေသောနို့သီးလေးတွေကိုလက်မထိပ်လေးဖြင့် ပွတ်ရင်းဆွဲဆွဲထုတ်ပေးသည်။

  ``အိုး......ပင်စီ.....ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ....´´

ရှယ်လီ၏ အသံက ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်ကာ အက်တက်တက်ဖြစ်နေသည်။

  ``အရသာရှိတယ်မို့လား ရှယ်လီ....´´

  ``အို....ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး...ရင်ထဲမ၊ှာ မွန်းကြပ်လာသလိုဘဲ...´´

ရှယ်လီ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းထူပူလာရုံမျှမက စောစောက ရီတီတီဖြစ်နေသော သူမ၏ခေါင်းကမူးနောက်နောက်ဖြစ်၍လာသည်။ ချပ်ဝင်နေသော ရှယ်လီ၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အပေါ်သို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းထောင်၍တက်လာသည်။ ဗြုံးကနဲ ပင်စီက ရှယ်လီ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ ရှယ်လီအငိုက်မိသွားသဖြင့်ဘာမှမတတ်နိုင်။ 

ပင်စီ၏လျှာက ရှယ်လီ၏ ပါးစပ်ထဲတွင် လျှောက်၍မွှေနေသည်။ လျှာချင်းလည်းပွတ်၍ပေးသည်။ ရှယ်လီ မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြီး သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး လေထဲတွင်မြောက်တက်နေသလို ခံစားနေရသည်။ ပင်စီက `ပြွတ်´ကနဲ နှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲ၍ခွာလိုက်တော့ စင်းကျနေသောမျက်ခွံလေးကိုလှန်ကာ ရှယ်လီမှာ ပင်စီ၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို လိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ပင်စီ၏ နှုတ်ခမ်းတွေက သူမ၏ရင်သားတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ကုန်း၍စို့လိုက်သည်။

  ``အိုး......အ....အင်း...ပင်....ပင်စီ.....အိုး...ဂေါ့....´´

တစ်ကိုယ်လုံးဖျင်းကနဲဖြစ်သွားရင်း နောက်ဖက်သိူ့အားလွန်၍သွားသော ရှယ်လီ၏ကိုယ်လုံးလေးအား ပင်စီက မွှေ့ယာပေါ်သို့ လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ပင်စီက ရှယ်လီ၏နို့တစ်လုံးကိုစို့လိုက်၊ တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်လိုက်ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ရှယ်လီ ခေါင်းထဲတွင်မူးနေပြီး တစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်ချင်အောင် နွမ်းနယ်လေးလံ၍ လာသည်။ သူမကို ထိတွေ့နေသော ပင်စီ ကင်းကွာပျောက်သွားမည်ကိုစိုးရိမ်နေသည်။ 

ထိုအချိန်တွင်ပင် ပင်စီက ရှယ်လီ၏ ခါးမှစပ်စမိုင်နာလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ ရှယ်လီဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်၍အသွား ပင်စီ၏လက်က သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရောက်၍သွားပြီး ရှယ်လီ၏ တိုနံ့နံ့စောက်မွှေးလေးတွေကို လျောတိုက်ပွတ်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုပေါ်သို့ ဆက်၍ပွတ်လိုက်သည်။

မူလထက်ပို၍ဖေါင်းထလာမှန်း သိသာလှသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခု၏ စပ်ကြားမှအရည်လေးတွေက ပင်စီ၏လက်ကို စိုစွတ်၍သွားသည်။

  ``အတော်လွယ်တဲ့ မိန်းမဘဲ´´ ဟူ၍ ပင်စီ စိတ်ထဲမှ ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။

  ``ရှယ်လီ ကောင်းလား.....ဘယ်လိုနေလဲ´´

  ``အိုး....ဂွတ်....ဂွတ်.....ကောင်းတယ်´´

  ``အိုင် ဆက်လုပ်ပေးရမလား´´

  ``ရက်စ်....ဆက်လုပ်ပေးပါ ပင်စီ´´

  ``ဒါ.....အိုင်မို့လို့ အိုင့်နေရာမှာ ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်သာဆိုရင် ရှယ်လီခုထက်ကောင်းမှာသိလား´´

  ``ဟုတ်လား´´

  ``ဟုတ်တယ်....ဒါယောက်ကျားတွေက တို့မိန်းမတွေကို လုပ်ပေးရမယ့်ဟာတွေဘဲ..´´

  ``အိုး...ဒီမှာ ယောက်ကျားမှမရှိဘဲ´´

ပင်စီက ရှယ်လီကိုဘာမှပြန်မပြောဘဲ ရှယ်လီ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သူမ၏လက်ခလယ်ကို လျှောတိုက်၍ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

  ``အ....အင်း...အိုး...ပင်စီ.....ဘယ်လို.....အ....အ´´

ပင်စီက သူမ၏လက်ချောင်းကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပွတ်ပေးသည်။

  ``ပင်စီ့ လက်နေရာမှာ ယောက်ကျားပစ္စည်းကြီးဆို ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ ရှယ်လီ.....´´

  ``အင်း....ရက်စ်....ဟူတ်တယ်....ဟုတ်တယ်...´´

ဗိုက်ကလေးက ချပ်ချပ်သွားလိုက် ဖင်လေးကလုံးကနဲ ကော့ကော့တက်လာလိုက်ဖြစ်နေရင်း ရှယ်လီကပြောသည်။ ရှယ်လီ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် စိုစိုရွှဲရွှဲနှင့်ထွက်ထွက်လာသော အရည်ကြည်လေးတွေမှာ တဖြေးဖြေးပြစ်၍ပြစ်၍လာကြောင်း `ပင်စီ´ သတိပြုမိလိုက်သည်။

  ``ရှယ်လီ.....ပိုကောင်းလာတယ်မို့လား´´

  ``ကောင်းတယ်......ကောင်းတယ်.....ကျွတ်.....ယောက်ကျားတစ်ယောက်သာဆို သိပ်ကောင်းမှာဘဲ....ဟင်း...ဟင်းးးးး´´

ရှယ်လီ၏ အသိဉာဏ်တွေ ကွုယ်ပျောက်စပြုလာပြီဖြစ်ကြောင်း ပင်စီသတိထားလိုက်မိသည်။ ရှယ်လီ၏အသားလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်၊ ရှယ်လီ၏စောက်ဖုတ်အုံလေးမှာလည်း အတော်ကြီးဖောင်းမို့ခုံးတက်ကာ စိုရွှဲ၍ နေပြီဖြစ်သည်။

  ``အိုင်....ယောက်ကျားတစ်ယောက် သွားခေါ်လိုက်ရမလား ရှယ်လီ´´

  ``သိုင်းကြူး...ရတယ်....ပင်စီ ကောင်းသလိုသာလုပ်....အိုင်တော့ ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး....သေတောင်သေလိုက်ချင်တယ်.....ဟင်း.....ဟင်းးးး´´

ရှယ်လီမချိမဆန့်ဖြစ်နေချေပြီ။ အနောက်တိုင်းသားများမှာ ဖိုမကိစ္စများတွင် အရမ်းကိုပွင့်လင်းကြကြောင်း ဘိုဆန်ချင်သော ရှယ်လီက သိထားသည်။ ပင်စီက ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီးသူမ၏ အဝတ်အစားများကိုယူ၍ အခန်းအပြင်သို့ထွက်သွားလေသည်။ ပင်စီ အခန်းထဲမှ ထွက်၍အသွား အခန်းထဲသို့ဝင်လာသူကတော့ ဂျင်မီပင် ဖြစ်လေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားမရှိဘဲ သူ့လိင်တန်ကြီးကတောင်မတ်၍ နေသည်။ စောစောက ရှယ်လီတစ်ယောက် ပင်စီလုပ်ပေးသဖြင့် `ထ´ နေပုံကိုချောင်းကြည့်၍ ဂျင်မီလည်း စိတ်တွေထနေတာဖြစ်သည်။

ရှယ်လီမှာတော့ အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်လုံးလေးများမှိတ်၍ ငြိမ်နေပြီးအမောဖြေနေပုံရသည်။ အနားသိူ့ ဂျင်မီရောက်လာတော့ ရှယ်လီက မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်သည်။

  ``ဟင်....ဂျင်မီ.....ဒါ.....ဒါ´´

ဂျင်မီ၏ ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော အရာကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီး စကားက ရပ်သွားသည်။ ရှယ်လီမှာ ခံစားရမှုကြောင့် မနေနိုင်ဖြစ်လွန်း၍သာ ပင်စီကို ပြောလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။တကယ့်တကယ် ဂျင်မီအနားရောက်လာတော့ ရှယ်လီလန့်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် လီးကြီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်မိပြီး စိတ်ညှို့ခံရသူပမာ ငြိမ်၍ကျသွားသည်။ ဤသည်ကို ဂျင်မီကအခွင့်ကောင်းယူ၍ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ရှယ်လီ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်။ 

မိန်းမချင်းထက် ယောက်ကျားတစ်ယောက်၏အထိအတွေ့အနမ်းက အစွမ်းထက်လှသည်။ ရှယ်လီသူ့ကိုယ်ကြီးကို ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ ဂျင်မီက သူမ၏ တင်ပါးကြီးများ၊ပေါင်တန်ကြီးများကို လက်ဖြင့်ပွတ်ပေးနေပြီး ဂျင်မီ၏မျက်နှာက ရှယ်လီ၏ ရင်သားများပေါ်သို့ရောက်၍ သွားကာ နို့သီးလေးတွေကိုစို့၍ပေးသည်။ စောစောက ပင်စီကြောင့် တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်ခဲ့ရသည့် မီးခဲပြာဖုံးဖြစ်သွားရသည်မှ ယခု ဂျင်မီကြောင့် ကာမမီးတွေ တဟုန်းဟုန်းထ၍ တောက်လောင်ပြန်လေသည်။

  ``အင်း.....ဂျင်မီ....ဂျင်မီရယ်....အိုး....အို...ရက်စ်´´

ရှယ်လီ ရင်ဘတ်လေးကော့၍ကော့၍ တက်သွားသည်။ ယခု အချိန်တွင် ရှယ်လီသောက်ထားသော သစ်သီးဖျော်ရည်တွင်ပါသည့် အယ်ကိုဟောလ်၏ အစွမ်းကလည်း ရှယ်လီ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံ၍နေသည်။ တောက်လောင်လာသော ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှ ကာမမီးကြောင့် ရှယ်လီမှာ ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ဘဲ မချိမဆန့်ခံစား၍ လာရသည်။

  ``ဂျင်.....ဂျင်မီ....အိုး....အိုး.....ပင်စီ လုပ်သလို....လုပ်...လုပ်ပေးစမ်းပါ...´´

ရှယ်လီမှာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့၍ကော့၍ ပြောသည်။ စောစောက ပင်စီ ဘယ်လိုလုပ်တယ်ဆိုတာ ၈ျင်မီက ချောင်းကြည့်နေ၍သိခဲ့ပြီးသားဖြစ်သည်။

ဂျင်မီမှာ ရောက်လာကထဲကလည်း ရှယ်လီ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လုံးဝမထိတွေ့ရသေး၍ ရှယ်လီမှာ အားမလိုအားမရနှင့် မချိမဆန့်ခံစားနေရတာဖြစ်သည်။ ဂျင်မီက သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ခြေချင်းဝတ်မှပူးကိုင်ပြီး ဆွဲမြှောက်လိုက်ကာ လန်တက်သွားသော တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုရှေ့သို့ သူ၏ဒူးနှစ်လုံးကိုထောက်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းပူးထားသဖြင့် အစ်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဆူဆူအစ်အစ်လေးကြားသို့ သူ၏လီးထိပ်ကြီးကို တေ့၍ဖိသွင်းသည်။

  ``အမေ့......အ....အ´´

အပျိုလည်းဖြစ်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ကပ်၍ထား၊ လီးကလည်း ကြီးသဖြင့်မဝင်ပေ။ ဂျင်မီက ရှယ်လီ၏ ခြေချင်းဝတ်တစ်ဖက်ဆီကို သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခွဲကိုင်လိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ကားလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် စေ့နေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ကွဲဟ၍သွားသည်။ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းသည်။

  ``ဗြစ်.....အိုးဂေါ့....ဗြစ်.....ဗြစ်....အမလေး....ဗြစ်....အိုး...ရက်စ်...အား....အား´´

စိတ်တွေထနေသော ဂျင်မီကလည်းမညှာပါ။ လီးကိုတဆုံးဝင်အောင် အတင်းဖိ၍ သွင်းသည်။ ရှယ်လီ၏ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး ချွေးတွေပြန်နေသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားတော့ ဖိသွင်းထားပြီးလက်ထဲမှ ရှယ်လီ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ၏ခါးသို့ခွ၍ ချိတ်ပေးလိုက်ပြီး လီးကိုတစ်ဝက်လောက်ပြန်၍ဆွဲထုတ်ကာ ရှယ်လီ၏နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲဆွဲ၍ ဆောင့်လိုးသည်။

  ``ပြွတ်....ပြစ်....အို...အင်း...ဗြစ်.....ဗြစ်....အိုး..ရက်စ်...အား...အား´´

ဂျင်မီ ဒီလောက်ဆောင့်နေတာတောင် မဖြုံသောရှယ်လီကို ဂျင်မီက ကြည့်ပြီး တော်တော်ခံနိုင်တဲ့ မိန်းမဟုကောက်ချက်ချမိသည်။ လီးမဝင်ဘူးသေးသော စောက်ပတ်မို့လိုး၍ ကောင်းလှသည်။ စေ့ကပ်တင်းကြပ်၍နေသည်။ စောက်ပတ်လေးက လီးကိုဆွဲညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်၍နေသည်။ 

ပင်စီအား လက်ဆောင်ပေးရမည့် စိန်အတုလက်စွပ်နဲ့ဆိုလျှင် သူ့အတွက်အတော့်ကို အမြတ်ထွက်နေပြီဖြစ်ကြောင်း ဂျင်မီတွေးရင်းကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခုလောက်ဆို ပင်စီက ရှယ်လီနှင့်သူတို့ လိုးကြသည်ကို မကြည့်ဘဲမနေ။ ချောင်းကြည့်နေမည်မှာ သေချာလှသည်။ ဒီလိုချောင်းကြည့်ပြီး စိတ်တွေထနေမှာသေချာသည့်အတွက် ရှယ်လီပြီးလျှင် ပင်စီနှင့် ဆက်ရန်လည်း ဂျင်မီတွေးမိလိုက်သည်။

 ``ပြွတ်......ပြွတ်......ပလွတ်.....ပြွတ်....အိုး...အင်း...အင်း....ရက်စ်....အိုး...အို....´´

လီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲဆောင့်၍ ဝင်သွားတိုင်း ရှယ်လီမှာ သူမ၏ဗိုက်သားလေးကို ချပ်၍ ချပ်၍ စောက်ပတ်လေးကို ကော့ကာကော့ကာ တင်း၍ခံသည်။

``ပြွတ်...ပလွတ်....ပြွတ်...စွပ်....စွပ်.....အီး....အီး...အင်း....အင်း´´

``ရှယ်လီ ဘယ်လိုနေလဲ´´

``ယူ့ဟာကြီးဝင်လာတိုင်း အိုင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆိမ့်ဆိမ့်သွားတာဘဲ.....နာနာဆောင့်လိုက်ရင် ပိုပြီးဆိမ့်တယ် ရင်ထဲကို ကျင်ကျင်သွားတာဘဲ´´

``ပြွတ်....ပြွတ်...စွပ်...စွပ်....ဖွတ်....ဖွတ်...လုပ်စမ်းပါ..နာနာလေး...အိုး...ပြွတ်....ဒုတ်...ပြွတ်....ဗြစ်......အိုးဂွတ်...ရက်စ်.....အား....အမလေး...ဂွတ်...ဂွတ်....´´

ဂျင်မီက သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြေချင်းဝတ်မှ ဗွီပုံသဏ္ဍာန်ထောင်၍ ကိုင်ကာရှိသမျှ အားကိုသုံး၍ ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ သူက နာနာဆောင့်လေ ရှယ်လီက ကျေနပ်လေဖြစ်နေသည်။ ရှယ်လီ ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်မသိ။ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်လျှက် သူမ၏အသက်ရှုသံတွေက တရှုးရှုးဖြင့် ဆက်တိုက်ကြီးမြန်လာသည်။

  ``ပြွတ်....စွပ်.....ဖွတ်.....ပြွတ်.....စွပ်.....ဖွပ်.....အိုး....အား....အူး....ဂျင်....ဂျင်မီ....အိုး...အိုး´´

ဂျင်မီ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်မှာ တဆတ်ဆတ်ရမ်းခါ၍သွားသည်။ ရှယ်လီပြီးသွားကြောင်း ဂျင်မီသိလိုက်သဖြင့် သူ့စိတ်တွေကိုလျှော့၍ ခပ်သွက်သွက် လေးဆောင့်ကာ လရည်များကို ရှယ်လီ၏ အသစ်စက်စက် သားအိမ်လေးထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။

ချစ်လို့မဝနိုင် မောင့်သက်ပိုင် (စ/ဆုံး)

ချစ်လို့မဝနိုင် မောင့်သက်ပိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

မိုးတွင်းကြီးမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း နေတွေများ သာလို့၊ ပွင့်လို့…၊ ဈေးခြင်းကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း နဖူး၌ သီးနေသော ချွေးစက်များကို သုတ်လိုက်သည်..။ ပြီး.. အခန်းထဲ ဝင်ကာ ချွေးစို အဝတ်များကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ၃၈ လက်မ ဆိုက်ကြီး ဘရာစီယာကို နမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချွေးစော်နံနေပြီ..။  အင်း… ရေချိုးရင်း  လျှော်ရအုံးမည်..။ ခန္ဓာကိုယ်၌ တစ်ခုတည်းသာ ကျန်တော့သည့် ဆပ်စမိုင်နာ နီရဲရဲလေးကို ဒူးပင့်၍ ချွတ်လိုက်သည်..။

သူလည်း ချွေးနံ့ရော ဟိုအနံ့ရော မွှန်ထူနေလေပြီ..။  တဘက်တစ်ထည်ကို တန်းပေါ်မှ ယူကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်လိုက်၏။မှန်ချပ်ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးပြည့် လုံးတီးပေါ်နေသော မိမိ၏ ကိုယ်လုံးအလှကို ငေးမောရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပီတိ တွေ ဖြာနေမိသေး၏။

ကိုယ်ကို ဘယ်လှည့်ညာလှည့်၊ သမင်လည်ပြန်လှည့် အလှည့်မျိုးစုံဖြင့် ကြည့်၍ အားရကာမှ ချွေးစုပ်မည့် စပို့ရှပ် လက်တိုနှင့် တွေ့ရာ ထမီတစ်ထည်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် မီးဖိုချောင်သို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်..။ ခြင်းထဲက ချက်ပြုတ်စရာတွေကို တစ်ခုချင်း ချပြီး ခုတ်ထစ်စရာတွေကို ခုတ်ထစ်နေခိုက် ရှပ်ရှက်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံများနှင့်အတူ …

“ အပျိုကြီး…….အပျိုကြီးရေ…”

ဟု ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍ ဒေါ်နီမာ ဝင်လာသည်..။

“ အော်……ဘယ်သူလဲလို့… မမမာ….လာလေ…ထိုင်….”

သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊ အတင်းပြော အိမ်လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်..။ အောင်သွယ်က ဝါသနာ ကြီးလိုက်သေး..၊ အပျိုလေး…အပျိုဖြန်းတွေဆို ဒေါ်နီမာနှင့် ကြာကြာမနေရဲ..။

အောင်သွယ်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင်ကိစ္စ သားကိစ္စတွေကို တစ်တစ်ခွခွ မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောတတ်သည်..။ ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေကတော့ ရှက်တတ်သော အမူအယာဖြင့် ဒေါ်နီမာ ပြောသော မစားရဝခမန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နှင့် ရင်တခုန်ခုန် အာသာမပြေ နားထောင်ချင်တတ်ကြသည်..။

ဒေါ်နီမာက မခင်သက်ဘေးမှ ဖင်ထိုင်ခုံ တစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး နံရံ၌ မှီကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်..။  ပြီးတော့… သိလျှက်နှင့် ကြက်သားတွေလားဟု မေးလိုက်သေး၏။

“ ဟုတ်တယ်…မမမာရေ… ဒီနေ့ စနေနေ့ဆိုတော့ သင်တန်းတက်နေတဲ့ ဆွေဆွေတို့ လာမှာမို့ ဟင်းကောင်းလေး ချက်ကျွေးချင်လို့ ဆိုပါတော့….”

“ အော်….ဟုတ်ပါ့..၊ ကောင်းပါ့….၊ ဒါနဲ့ ထားအိလေးကော မတွေ့ပါလား…”

“ ထားအိ သူတို့ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ မန္တလေးတဲ့..၊ အခုမနက်ပဲ ထွက်သွားတယ်…လေ…”

“ ဟင်….ဒါဆို..အိမ်မှာ အပျိုကြီး တစ်ယောက်တည်း ပေါ့…”

“ အင်း…အပျိုကြီးတို့ပဲ ကောင်းတယ်..၊ လင်ယူသားမွေး ကိစ္စလဲ မလုပ်မရှုတ်တော့ဘူး..၊ ကိုယ့်ဘာသာ တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နော်.. စားချင်မှ ကိုယ်ကြိုက်သလို…..ဟင်းဟင်း…”

ဟု အကဲစမ်းသည့်အနေဖြင့် ဆိုလိုက်သည်..။  အပျိုကြီး က ဘာမှ မပြောပဲ အောက်ငုံ့၍ ခုတ်ထစ်စရာ အသားများကို သာ ရွေးရင်း ပြုံးနေလိုက်သည်..။ အတွင်းခံမပါပဲ စပို့ရှပ် အိအိတိုတိုကိုသာ ဝတ်ထားသမို့ ရင်သားများ အထင်းသား ပုံပေါ်နေကာ အသားတုံးကို ခုတ်လိုက်တိုင်း တုန်တုန် .. တုန်တုန်နှင့် လှုပ်ခါနေသော မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း …

“ ဝါကျွတ်တော့မယ်နော်… ”

ဟု မဆီမဆိုင် ဆိုလေသည်..။ အပျိုကြီးက …အင်း  ဟု သံယောင်လိုက်၏..။

“ အေးလေ… အပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေတာပဲ ကောင်းတယ် မသက်ရေ… သိလား..၊ ယောင်လို့များတော့ လင်ယူမယ် စိတ်မကူးလေနဲ့…”

“ ဟင်း….မမမာက ကောင်းတာကျ ထည့်မပြောဘူး..ချန်ထားတယ်..”

ဒေါ်နီမာ ဆင်သော အကွက်ထဲသို့ တည့်တည့်ကြီး ဝင်လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ကာ…

“ အေးလေ… ကောင်းတာတော့ ကောင်းတာပေါ့..ဒါပေမယ့် ခဏပါ…မသက်ရယ်..၊ ကောင်းတာကတော့ မသက်လည်း အပျိုကြီးပေမယ့် ဟင်းဟင်း…..”

“ အလိုတော်… မမမာနော်….ဟင်း………”

“ သဘောပြောတာပါတော်၊ ခုကာလ… အပျိုကြီး အပျိုကြီး ပေါင်လှန်ကြည့် လီးရာချည်း…ဆိုတဲ့ အထဲများ ကိုယ့်ညီမ ပါမလားလို့ပါ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မသက်ကိုမို့ ပြောရအုံးမယ်၊ ဒီမယ်…ပါတော့ကော ဘာဖြစ်သေးလဲ အေ..နော်…၊ ဘယ်သူမှ မသိပြီးတာပဲဟာ..ကိုယ်တို့ကတော့ ရှင်းရှင်းပဲ ဒါမျိုးဆို လက်မနှေးထဲကပဲ…၊ ကိုယ်တို့များ ဆိုလေ ဒီမယ်…ဒီမယ်… ဒါသာကြည့်..(၁၄) နှစ်သမီးကထဲက အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တာ.. ”

ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပေါင်ကြား ပုတ်ပုတ်ပြသည်..။ဒေါ်နီမာ၏ သဘာဝကို မကြိုက်လှသော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ အပျိုကြီးကိုယ်နှိုက်က စိတ်ပါသလိုလိုမို့ သူပြောသမျှ မှေး၍ နားထောင်နေလိုက်သည်..။

“ မသက်… ဘယ်လိုမှ တော့ မအောင်းမေ့နဲ့နော်.. မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့ ပြောတာ…၊ မသက် ဆန္ဒရှိရင် ပြော..၊ မမမာက ပိုင်တယ်၊ ပိုင်တဲ့ ယောက်ျားတွေ အများကြီး … ငယ်ငယ်လား၊ ရွယ်တူလား၊ ဦးဦးအရွယ်လား၊ ပြော… အပျော်လဲရတယ်၊ ရေရှည်လဲ ရတယ်.. ရည်ရွယ်ထားရင် လက်ထပ်ချင်လဲ ရတယ် သိလား…”

ဟု တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားမည်ကို စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် အသံကို အုပ်၍  ပြောလေသည်..။

“ ရပါတယ်…မမမာရဲ့……”

“ ဘာ…ရပါတယ်…ဟုတ်လား…၊ အပျိုကြီး၊ ခေါ်ခဲ့လို့ ရပါတယ်လားဟင်…”

“ ဟုတ်ပါဘူး…. မမမာရဲ့.. ဒီလိုပဲ နေနေကျပဲ ဥစ္စာ…”

“ အဲဒါပြောတာပေါ့… မသက်တို့ ..အဲဒါတွေ ခက်တာ၊ ဒီမယ် .. မမမာကို မယုံလို့လား..”

“ ဟုတ်ပါဘူး… အေးဆေးပဲ နေချင်လို့…”

“ ဖြစ်ရပြီ.. ဒီမယ်… မသက်က အပျိုကြီးဆိုပေမယ့် တကယ့်ကို လုံးကြီးပေါက်လှကြီးမို့ ကိုယ်တို့က ပြောတာ..၊ ဒီအတိုင်းကြီး ပစ်ထားလိုက်တော့မှာလား… ၊ နှမျောစရာ….”

မခင်သက်က ဘေးသို့ စင်သွားသော ကြက်သားတုံးကို မမှီမကမ်း လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ စောင်းလဲမလို ဖြစ်သွားပြီးမှ ထိုင်ခုံပေါ် ဖင်ထိုင်ရင်း ကျန်သော အသားတွေကို ခုတ်နေပြန်သည်..။

လဲမလိုလို ဖြစ်သွားသောကြောင့် သူမ၏ ထမီက ဖရိုဖရဲ အနားစ ပုံပျက်သွားကာ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်၍ နေတော့သည်..။  လက်မှာလဲ ဟင်းကိုင်နေခိုက်မို့ ပေပွနေသည်..။ ပြင်မထိုင်အား…။ ဒေါ်နီမာက ဟောင်းလောင်းကြီး ပေါ်နေသော မခင်သက် ပေါင်ခွကြားကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးမိသည်..။  မခင်သက်ကတော့ သိဟန်မတူ..၊ သိလည်း မိန်းမချင်းမို့ အရေးမကြီးသလို ဆက်နေလိုက်ဟန် တူပါရဲ့..။

ဝါဝင်းသော ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ကို အလင်းရောင်ဖြင့်  အထင်းသား မြင်နေရသည်..။  စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် မမြင်ရသော်လည်း စောက်ခုံနှင့် စောက်မွှေးတွေကိုတော့ မဲမဲချိတ်ချိတ် လိမ်လိမ်ရှုတ်ရှုတ်ကြီး တွေ့နေရသည်..။

ဟင်းချက်နေရင်း  ဒေါ်နီမာက စကားလုံးဖြင့် လာပြီး ဆွခဲ့သည်မို့ ကြုံဖူးခဲ့သော အဖြစ်အပျက်တို့ကို တွေးမိရင်း မခင်သက်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်တည်း ရင်ဖိုနေမိရတော့သည်..။

.................................................................................................................................

တစ်မနက်လုံး အချက်အပြုတ် ကိစ္စများနှင့် နပမ်းလုံးနေရသည်..။  မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေ ပြီးသွားကာမှ လျှော်ဖွပ်စရာတွေ လျှော်ဖွပ်၊ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ဘာလေး လူးရန် မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ဖြစ်ရတော့သည်..။

ရင်ရှားထားသော  ရေစိုထမီကို လဲလိုက်ပြီး အခြောက်လဲလိုက်သည်.။  ဝတ်ပြီးကာမှ ထမီကလည်း ကွဲထားတာ အကြီးကြီး..။ မတတ်နိုင်..၊ ဘယ်သူရှိတာမှတ်လို့…။ ထမီအကွဲကို လှည့်ဝတ်လို့လဲ မလုံ..၊ အကွဲက နှစ်ကွဲ၊ ရှေ့ပို့တော့ နောက်က မလုံ၊ နောက်ပို့တော့ ရှေ့ကမလုံ၊ ကဲဟယ်..ဟု ဆိုကာ  ရှေ့နောက် တစ်ကွဲစီ ပို့ရင်း ရင်ရှားလိုက်သည်..။  ပြီး.. သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏။ မျက်နှာကို လူးပြီး ကိုယ်လုံးကို လူးရန် ထမီစကို ဖြည်ချလိုက်သည်..။

ဖွံ့ဖြိုးဝိုင်းစက်သော နို့ကြီးနှစ်လုံးက ခန့်ခန့်ကြီး ပေါ်လာ၏။ မှန်ထဲမှာ ဖွေးဖွေးမို့မို့ကြီး ပြူထွက်နေသော ကိုယ့်နို့နှစ်လုံးကို ငေးစိုက်နေရင်းက ကျောက်ပြင်ပေါ်မှ  သနပ်ခါးကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်၍ ဆွဲလိုက်ကာ လက်မောင်းသား အိအိနှင့် ကျောပြင် ဂုတ်သားတွေကို လူးနေခိုက်… ရှပ်ရှပ်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံက ပေါ်လာပြန်၏။

“ အင်း……..မမမာတစ်ယောက် ပြောရတာ အားမရသေးလို့ တစ်ခါလာပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့..”

ဟု တွေးရင်း ကုန်သွားသော သနပ်ခါးအတွက် နောက်တစ်ကျော့ သွေးလိုက်ပြန်သည်..။

ခြေသံက အခန်းဝ၌ ရပ်သွား၏။  ထိုခြေသံသည် မခင်သက် ထင်ထားသလို ဒေါ်နီမာ၏ ခြေသံ မဟုတ်ဘဲ ပိုင်စိုး၏ ခြေသံဟု သိခဲ့လျှင် မခင်သက်တစ်ယောက် ဤသို့ ပရမ်းပတာကြီး နေမည့်ပုံ မပေါ်ပါ..။  ခုတော့…  သူတို့နှစ်ယောက် ကြုံရပြန်ချေပြီ..။  တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်………..။

...........................................................................................................................

ပိုင်စိုးသည် အရင်တစ်ခါ ကြုံခဲ့ဖူးသည်မို့ ဒီတစ်ခါ ဘာသံမှ မပေးတော့ဘဲ ဝင်လာခဲ့သည်..။  စင်စစ် ပိုင်စိုး မရိုးသား…၊  မရိုးသားခြင်းက ယခု ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဂုဏ်ပြုလေပြီဟု ဆိုရမည်လား မသိ၊ တံခါးဝသို့ ပိုင်စိုး အရောက် မခင်သက်တစ်ယောက် ခေါင်းကိုငုံ့၍ စိတ်ပါလက်ပါ သနပ်ခါး သွေးနေသည်..။

အသံမပေးသေးဘဲ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိ၏။ ဒေါ်ခင်သက်က ရှေ့ကိုသာ အားစိုက်ပြီး သွေးနေသည်မို့ ပိုင်စိုး ရောက်နေတာ မသိ၊ သူမ၏ ထမီအကွဲထဲမှ မို့အစ် ပြူထွက်နေသော ညာဘက်ခြမ်း တင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှင့် အားစိုက်၍ ကုန်းသွေးလိုက်တိုင်း လှုပ်လှုပ်နေသော မှန်ထဲမှတဆင့် မြင်ရသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်စိုး ငေးကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ ခြောက်လာပါတော့သည်..။

ခဏကြာမှ ဒေါ်ခင်သက်တစ်ယောက် စိတ်ကူးဝင်သည်..။ စောစောက ခြေသံကြားပါတယ်ဟု တွေးမိရင်း ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲအမော့၊ မှန်ရိပ်ထဲ ပေါ်လာသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်..။မခင်သက် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားကာ ပေါင်ရင်းအထိ လျှောကျနေသော ထမီကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်သည်..။  သို့ပေမယ့် … ဖြစ်သလိုကြီး…။

“ မောင်….မောင်..ပိုင်စိုး…ဘယ်….ဘယ်တုံးက………”

ဟု ပလုံးပထွေး ရေရွတ်သလိုကြီး မေးလိုက်ရင်း … ဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသော ရင်ကို ငြိမ်သွားအောင် ကြိုးစားရသည်..။

“ ခု…ခုပဲ..ဒေါ်…အဲလေ… မမသက်…ဒီနေ့ ဆွေဆွေ့ သွားခေါ်ရင်း လမ်းလဲကြုံနေတာနဲ့  ဒီ…ဒီကို ဝင်လာတာပါ…”

ဟု ပိုင်စိုးကလည်း အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဆိုလေသည်..။ မခင်သက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးရှေ့၌ မလုံမလဲ အဝတ်ဖြင့် ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေကာ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းပင် မသိတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်..။

“ မောင်…မောင်ပိုင်စိုး… အပြင်…အပြင် ကပဲ ခဏ….စောင့်နော်….”

ဟု တုန်ဟိုက်စွာ ဆိုသော်လည်း ပိုင်စိုးက မလှုပ်..၊ ကျောက်ရုပ်…။ သူမကိုသာ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး စိုက်ကြည့်နေတော့သည်..။

မခင်သက် ဗြုန်းကနဲ ရပ်လိုက်မိသည်။ ဒီတော့မှ သူ့ထမီက ကွဲနေတာ သတိရပြီး ခုတင်ခြေရင်း၌ လွှားတင်ထားသည့် ထမီတစ်ထည်ကို ကုန်း၍ ဆွဲလိုက်ရာ ကျောပြင်နှင့် နောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တင်းသွားပြီး  တင်ပါးနှစ်ခုကြားနှင့် တည့်နေသော အကွဲစကြားမှ သွေးကြွစူအက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မို့ခုံးပြူထွက်လာတော့သည်..။

ပေါ့စေလိုလို့ ကြောင်ရုပ်ထိုးကာမှ ဆေးအတွက် လေးရလေပြီ.။ ပိုင်စိုး စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေသည်..။  ရင်ထဲမှာ ပူကနဲ ဖြစ်သွားကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို  ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခပ်ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်ရှိရာသို့ သွက်သွက်ကြီး လှမ်းသွားမိလေ၏။

သူမ ဆတ်ကနဲ မတ်တတ်အရပ် ပိုင်စိုးက နောက်မှ ဝင်၍ အပွေ့၊ မခင်သက်၏ နောက်မှ သိုင်း၍ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိသည်.။  မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့်  အပျိုကြီးလည်း ကြောင်သွားကာ ပိုင်စိုးကို တတောင်ဖြင့် တွက်လိုက်လေသည်..။

အွတ်ကနဲ မြည်သွားပြီး သိုင်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ပြေကျသွား၏။ ရင်ခုန်တာရော စိတ်ဆိုးတာရော ပေါင်းပြီး အပျိုကြီးခမျာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။

“ ပိုင်….ပိုင်စိုး…မင်း…….မင်း…….”

ဟု ဆိုကာ ပါးကိုရိုက်မည်ဟု လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးကာမှ ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သည်မသိ၊ မခင်သက်တစ်ယောက် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်နေပါတော့သည်.။ ပိုင်စိုးလည်း ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားကာ…

“ မမသက်…ကျ..ကျနော်…ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်… ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှန်း မသိ ဖြစ်သွားလို့ပါ… ကျနော့်အပြစ်ပါ… မမသက်ရယ်… ကျနော့်ကို ရိုက်ပါ…ရိုက်လိုက်စမ်းပါဗျာ….”

ပိုင်စိုးက မခင်သက်ရှေ့သို့ တိုး၍ ပါးကို အပ်လေသည်။ တကယ်တော့ အပျိုကြီးကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဖြစ်၍ ဘာဖြစ်မှန်း သူကိုယ်တိုင် မသိ၊ သူ့ကိုလည်း မရိုက်ရက်ပါ..။ ရိုက်ရန်လည်း မရည်ရွယ်ပါ။ စိတ်ထဲမှာ ထူပူသွားပြီး အရှက်ရော ရမ္မက်ပါ ပေါင်းစပ်မိပြီး ဒေါသဘက်သို့ ကူးသွားခြင်းသာ ဖြစ်ပါချေ၏။

အတန်ကြာမှ မခင်သက် အငိုတိတ်ကာ စိတ်ဆိုးပြေသွားသည်။ မခင်သက်က လက်ထဲပါလာသော ထမီကို လဲ၍ ဝတ်ရန်ပြင်ပြီးမှ….

“ မင်း……… ဟိုဘက်ခန်း သွားနေကွာ…..”

ဟု ဆို၏။ “ ကွာ ”     ဟူသော စကားလုံးကို မခင်သက် တမင်တကာ သုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ စိတ်မဆိုးတော့ဘူး ဟူသည့်သဘော၊ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော ပိုင်စိုးက .. “ သွားဘူး”   ဟု ညုတုတု ဆိုလိုက်၏။

“ ဒါဆို…….. ဟိုဘက်လှည့်…”    ဟု ဆိုတော့လည်း  … 

“ လှည့်ဘူး ” … တဲ့…။

တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဈေးဆစ်နေကြသည်..။စောစောက သူ့ကို ရိုက်မလို လုပ်ခဲ့တာ သူမပင် မဟုတ်တော့သလို … မခင်သက်တစ်ယောက် မပွင့်တပွင့် ပြုံးကာ ထမီကို လဲလိုက်တော့သည်..။ ရှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲ ပွင့်သွားသော ရင်သား အညွန့်ဖွေးဖွေးကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သော ပိုင်စိုးကလည်း ငါးဖယ်ပြုံး ပြုံးလို့…….။

“ သွား……. လူကို လိုက်ကြည့်နေ… ဆွေဆွေလာမှ နင့်ယောက်ျား နင်နိုင်အောင်ထိန်းလို့ ပြောရအုံးမယ်…ဟင်း…”

ပိုင်စိုးက ဘာမှမပြောပဲ ရှေ့သို့ တိုးလာသည်..။  တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း မခင်သက်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် ဆုတ် ဆုတ်ပေးနေမိသည်။ ခုတင်ဘောင်နှင့် ထိသွားတော့ ဆက်ဆုတ်လို့ မရတော့။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်နှင့် ကပ်သွားအောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း….

“ မမ….မ…..သက်……”

ပိုင်စိုးက လှိုက်ဖိုစွာ ဆိုလိုက်၏။

“ သွား…သွားကွာ…. မောင်ပိုင်စိုး မလုပ်နဲ့……”

“ ဖယ်…….ဖယ် ပါ…..”

မခင်သက်က မောလျှသော အသံဖြင့် ရေရွတ်ရင်း လက်ကို ဖယ်သော်လည်း လက်က ပြုတ်မသွားပါချေ..။  ပို၍ ပင် တင်းကျပ်သွား၏။

“ လူတွေ ဝင်လာရင် မကောင်းဘူးကွာ…. ဖယ်ပါ…ပြီးတော့ မင်းက ငါ့တူမ ယောက်ျားလေ၊ ပိုင်စိုး…. ဒေါ်ဒေါ် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ… နော်… လွှတ်နော်…”

မခင်သက်က အချိုသတ်ကာ ငြင်း၏။

ပိုင်စိုးက နောက်မဆုတ်ပါချေ။ သူမ၏ ကျောပြင်ကို လက်ပြောင်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆွဲယူလိုက်ရာ မခင်သက်၏ ရေဆေးငါးကြီးပမာ တစ်လုံးတစ်ခဲနှင့် အိစက်နေသော မထိရက်စရာ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်မိလျှက်သား ဖြစ်ရချေပြီ..။

“ ပိုင်စိုး….မမသက် ပြောနေတယ်..၊ ဒေါ်လေး ပြောနေတယ်နော်… ဖယ်ပါလို့ဆို.. မသင့်ပါဘူး..ဖယ်ကွာ…”

ဒေါ်လေးရော၊ ဒေါ်ဒေါ်ရော၊ မမသက်ရော ဝေါဟာရမျိုးစုံ သုံးကာ  မခင်သက် ရုန်းရှာပါသေး၏။ လှုပ်ခတ်နေသော ရင်က တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ ပိုင်စိုး ရင်အုပ်နှင့် ပိညှပ်နေတော့ ရုန်း၍လည်း မလွယ်ပါတကား..။ပိုင်စိုးက သူမ၏ ခါးနှင့် မို့ကားထွားအိသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိဆုပ်နှိပ်နယ်ရင်း….

“ မမ….မ မသက်… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးလား…ဟင်…”

ဟု မေးတော့..

 “ အင်း…”      

ဟု တစ်ခွန်းသာ ဆိုရင်း  ရုန်းကန်လိုက်ပြန်သည်။ထိုသို့ ရုန်းမိကာမှ  ခြေမခိုင်သလို ဖြစ်ပြီး ယိုင်ကျသွားတော့သည်.။ ပိုင်စိုးက အခွင့်ကောင်းကို အလွတ်မပေးဘဲ ယိုင်သွားသော မခင်သက် ကိုယ်လုံးကို ခုတင်ပေါ် လှဲသိပ်လိုက်ကာ သူမထက်သို့ တက်ပြီး မှောက်လိုက်လေသည်..။ သူမ မျက်နှာပေါ် အုပ်မိုးကာ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်မိတော့သည်..။

ရှင်းသန့်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးစမို့ မွှေးလို့ ကြိုင်လို့ … သူ့ကိုယ်ကတော့ ချွေးနံ့တွေနဲ့ နံစော်နေမလား…။ ဒေါ်ခင်သက် ရင်တွေ အရမ်းဖိုသွားရသည်..။ ခုလို ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်း မခံရတာ ကြာပြီလေ..။  အောက်မှ မလှုပ်သာ လှုပ်သာ လှုပ်ရင်း ရုန်းနေမိသော်လည်း မိန်းမနှင့် ယောက်ျား အားချင်း မမျှပါချေ..။

တကယ်တော့ ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ်ထဲက သိပ်မပါလှချေ..။  ပိုင်စိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲ၍ စုပ်လိုက်လေသော်ကား အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းသွားကာ ထွန့်ထွန့်လူးလူး ဖြစ်သွားရသည်..။

“ ပိုင်စိုး…. တော်ကွာ…နော်… ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့..၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး..၊ ပြီးတော့ တံခါးကြီးကလဲ ပွင့်လို့….”

ပိုင်စိုးက ခုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်..။  တစ်မိနစ် မကြာလိုက်..၊  ပြန်ရောက်လာပြန်သည်..။  ပိုင်စိုး ပြန်ရောက်လာတော့ မခင်သက်က ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေရှာသည်..။ရင်ရှားထားသော ထမီကို အထက်သို့ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်ရင်း ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို ကြည့်ကာ ….

“ ဘာလုပ်တာလဲ…..”        

ဟု ဆို၏။

“ တံခါး ပိတ်ခဲ့ပြီလေ…”

ပိုင်စိုး ပြောပြောဆိုဆို ခုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်ကာ လည်ပင်းရောက်အောင် မတင်ထားသော ထမီစကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပြီး လျှောချလိုက်လေရာ ရင်သားနှစ်မွှာ ဘွားကနဲ ပေါ်သွားသည်..။

“ ပိုင်စိုး…ကွာ……မင်း ပြောစကားလဲ နားမထောင်ဘူး…ဟင်း….”

ရီဝေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် မျက်စောင်းလှလှ ထိုးနေခိုက် ပိုင်စိုးက အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်..။သူ့ပေါင်ကြား၌ ဆတ်တောက် ဆတ်တောက်နှင့် မာန်ဖီနေသော နီညိုတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီးမှ ……..

“ မကြည့်ရဲဘူး ကွာ…”

ဟု ဆိုကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်လိုက်လေသည်..။

ပိုင်စိုးက သူမကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပင့်မကာ ထမီကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေရာ  တင်ပါးနှင့် ထစ်ငြိနေသည်မို့ မခင်သက်က တင်ကို ကြွ၍ ပေးလိုက်မိသည်..။ပိုင်စိုးက ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်သည်အထိ ဆွဲချွတ်ပြီး ခုတင်အောက် ပုံထားလိုက်သည်..။  ခုတော့ မမသက် တစ်ယောက် ဆွေဆွေ့တာဝန်ကို ထမ်းရချေတော့မည်..။

ဆွေဆွေ့နေရာမှာ ငါပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်ရဲ့ဟု မချင့်မရဲ ပေါ်ခဲ့ဖူးသော စိတ်ကူးတို့ တကယ်ဖြစ်လာချေတော့မည် ထင်ပါရဲ့…။သင့်၏ မသင့်၏ မစဉ်းစားချင်တော့ပါ..။  ယခုအချိန်၌ ရမ္မက်မီးလျှံက ဝါးမြိုတောက်လောင်နေသည်မို့ ဒီမီးကိုသာ ငြိမ်းပစ်လိုက်ချင်၏။ ဒါပဲသိတော့သည်..။

ဆွေဆွေ သင်တန်းနားရက်တွေမှာ ပိုင်စိုးက အိမ်ခေါ် ခေါ်လာပြီး သူတို့လင်မယား တစ်ပတ်တစ်ခေါက် အိပ်ကြသည်..။  ခွဲနေရသော တစ်ပတ်စာကို အတိုးချ၍ လိုးကြတိုင်း တစ်ဖက်ခန်းမှ ဒေါ်လေးသက်တစ်ယောက် စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်ရသည်..။

အပျိုကြီးတန်မဲ့ ချောင်းကြည့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ ကြာပြီ..။ အဲဒီကတည်းက မြင်ရဖန်များခဲ့သော ပိုင်စိုးလီးထစ် နီညိုကြီးကို မေ့မရ… ဖျောက်မရ ဖြစ်ခဲ့ရသည်..။

ပိုင်စိုးလည်း ထူးမခြားနားပါပေ..။  ဆွေဆွေ့ကို သင်တန်းကိစ္စနှင့် ပစ္စည်းတွေ သယ်ပို့ပေးစဉ် အခေါက်က ဖြတ် ကနဲ အိမ်ထဲ ဝင်လာခိုက် ဒူးပေါ်ပေါင်ပေါ် ရုံမက တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးပါ ပြူးနေအောင် ပေါ်နေသည့် မခင်သက်၏ စွဲမက်စရာ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မြင်ခဲ့ရချိန်မှစ၍  ထိုမြင်ကွင်းက လွှမ်းမိုးနေခဲ့သည်..။

ဆွေဆွေတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး တစ်မျိုးစီ လှကြပါ၏။  ထားအိက အေရိုးဗစ်လည်း ကစားထားသူမို့ အဟိုက်အရှိုက် အဖိုတွေက တင်းတင်းပြည့်ပြည့် စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းသလို ဆွေဆွေကလည်း အိမ်ထောင်ကျပြီးတာတောင်မှ အချိုးအစားမပျက်ပဲ လိုး၍ မဝအောင်ဖြစ်ခဲ့ရသည့် မယား..။

အင်း….ဒေါ်လေး…..မမသက်က ကော…..။

အပျိုကြီး စာရင်းဝင်နေသော်လည်း အစ်မကြီး အရွယ်မျှသာ..။ တည်တည်ခန့်ခန့်၊ ထွားထွားမို့မို့၊ အိအိစက်စက် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး လှသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက်..။  စိတ်ထဲကတော့ စိတ်ကူးနေခဲ့တာ ကြာပြီ..။ ကြာပြီဆို… သူမ၏ အားမနာစတမ်း ကြမ်းပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသော ရေဆေးငါး ခန္ဓာကို အတွင်းကျကျ သိခဲ့မြင်ခဲ့ရပြီးကတည်းက ဆိုပါတော့..။

ယခုတော့ .. ထိုရေဆေးငါးကြီးကို စားဖို့ ကိန်းကြုံပါပြီ..။  ပိုင်စိုးသည် ရေဆေးငါးကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ စားရန် အကြေးခွံခွာသည့် အနေဖြင့် ပက်လက်ကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ အားပါပါ ပစ်၍ မှောက်လိုက်သည်..။ 

အိ..ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး….

“ မကြမ်းနဲ့ကွာ…၊ နွားသိုးကြိုးပြတ်….တကထဲမှ…...ဟင့်………”

မခင်သက်က မျက်စောင်းလှလှ တစ်ချက်ထိုးလိုက်လေရာ သကောင့်သား ပိုင်စိုးတစ်ယောက် သဘောတွေ့ မနောခွေ့ သွားရပြီ…

“ မမသက်ကို အပျိုကြီးဘဝက ချွတ်ပေးချင်လို့ပါ…မမရဲ့……”

ပြောပြောဆိုဆို လေးငါးချက်မျှ ဆက်၍ ဆောင့်နေရာ မခင်သက်ခမျာ သဘောကျလျှက်ကပင်….

“ ကြည့်……… ပြောလေကဲလေ..နွားသိုးလေးတော့လား…..”

ဤသို့ ဆိုကာ သူ့ကျောကို လက်သီးဆုတ်နှင့် ထုကာ ထုကာ မကြာခင်ဖြစ်လာတော့မည့် အရေးအတွက် ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုန်လျှက် ပြုံးနေမိတော့သည်..။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မျက်နှာအပ်လျှက် ဘယ်ညာလူးလိုက်သည်..။  လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်လုံးစီ လူးလှိမ့်ပေးလိုက်သည်..။  နို့သီးခေါင်းကလေးများကို လျှာဖြင့် ကလိ၍ သွားဖြင့် မနာအောင် ငုံခဲပေးသည်.။

အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ခုလိုမျိုး ကလိတိတိဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ ဆွပေးနေသော အရသာကို မခံစားရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ မခင်သက်ခမျာ မနေတတ်လောက်အောင် မရိုးမရွဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြွကြွရွရွ တွန့်လိမ်နေသဖြင့် ပိုင်စိုးက သူ့ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ ဆောင့်ပေးထိန်းပေးနေရသည်..။

ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီမို့ မီးကလည်း ပွင့်ခဲ့ချေပြီ..။  မခင်သက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအရင်းပိုင်း၌ စိုစွတ်သော အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကနဲ စိုလာပြီမို့ အပေါ်မှကပ်၍ ဖိထားသော ပိုင်စိုး၏ ပေါင်ရင်းဆီးစပ်တို့၌ အစိုဓာတ် ကူးစက်ခဲ့သည်..။

ယခုလိုအချိန်၌ ကိုယ်က မလုပ်ချင်ပါဘူး ပြောလျှင်တောင် ထိုင်ရှိခိုးကာ လိုးပေးဘို့ တောင် တောင်းပန်တော့မည်ကို သိသော ပိုင်စိုးသည် အပျိုကြီးကို ရွသည်ထက် ရွလာအောင် အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပေးနေတော့သည်..။ဝမ်းပြင်သားတစ်လျှောက် ပတ်ပတ်လည် သွားအောင် လျှာဖြင့် လျက်၍ ကလိပေးသည်..။  ချက်တွင်းနက်နက်ကလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကလေးမြှူသလို မြှူနမ်းပေးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်သက်ခမျာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်လျှက် ဖြတ်ဖြတ်လူးကာ  ကြက်သီးတွေ ထသွားရတော့သည်..။

ပိုင်စိုးက မျက်နှာကို  ဖြေးဖြေးချင်း အောက်သို့ ဆွဲချလာရင်း မခင်သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါစပ် လွင်ပြင်ပေါ် မှောက်၍ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။  ရေချိုးသန့်စင်ပြီးစမို့ အညစ်အကြေး ကင်းစင်၍ လှပလွန်းသော မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့ကို ကြိုဆိုနေသည်…။သူက မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအနည်းငယ် ခွာလျှက် အနီးကပ် ကြည့်ရင်း တံတွေးကို မျိုချလိုက်သည်..။မခင်သက်ကမူ လက်ကို ပတ္တာယှက်သလို ယှက်၍ ခေါင်းတင်ကာ သူမ၏ လျှို့ဝှက်ရတနာကို တပ်မက်စွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို ကြည့်နေမိသည်..။

“ အင်း…..ပိုင်စိုးလေး….ပိုင်စိုးလေး…ဒီနေ့ည ဆွေဆွေလာတဲ့အထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး…အေးလေ…..သူ့ခမျာလဲ မိန်းမနဲ့ ကြာကြာခွဲနေရတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့….”

မိန်းမပီပီ ကရုဏာ စိတ်ကလေးဖြစ်ကာ သူစိတ်ရှိသလို လိုးပစေတော့၊ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ငါ အလိုဖြည့်လိုက်မယ်…ဟူသော သဘောဖြင့် ကျေနပ်စွာပင် မှေး၍ နေလေတော့သည်..။

ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေပြီး ဖူးဖူးမို့မို့ကြီး ခုံးကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဝကြီး ကြည့်ပြီး အစေ့လေးကို လျှာဖြင့် တို့ထိကစားပေးလိုက်ရာ  အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားကာ ဘေးသို့ကားစွင့်လျှံကျနေသော တင်ပါးသားကြီးများ ကျုံ့၍တက်သွားသည်အထိ နေမထိ ထိုင်မသာ လူးလွန့်သွားရရှာသည်..။

ပိုင်စိုးက တဆက်တည်းပင် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး ပေါ်သွားအောင် လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လျှာကိုလိပ်ကာ ပေါ်လာသည့် အတွင်းသားနုနုထဲသို့ သွင်း၍ ကစားလိုက်သည်..။

ပိုင်စိုး၏ ကလိချက် ထိချက်များက မခင်သက်၏ အဓိက ခလုပ်များကိုချည်း ကိုင်နေသလို ဖြစ်ရကား အစာငတ်နေသော ကျားသစ်မတစ်ကောင် အစာကောင်းကို တွေ့ရာ၌ ဣန္ဒြေမရအောင် ဖြစ်သွားသကဲ့သို့  ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည့်  မမသက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုး၏ အကောင်းစား ပြုစုပေးမှုကို ဖင်တကြွကြွ ရင်တမမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး ဆတ်ဆတ်ခါဖြင့် ဖီလင်တွေ အဆင့်ဆင့် တက်ရပါချေပြီ..။

အားမလို အားမရဖြစ်လှစွာ ပိုင်စိုး ခေါင်းကို မမှီမကမ်း ဆွဲ၍ ဆံပင်တွေကို ဖွချေပေးနေမိသည်..။ အပျိုကြီးတစ်ယောက် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေပြီကို သိသော ပိုင်စိုးက အရှိန်ကို မလျှော့ပဲ လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ညွန့်ဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်..။

သူ့လက်နှစ်ဖက်ထဲ ပြည့်လျှံနေအောင် ဆုတ်ကိုင်မိသော မမသက်၏ အိစက်ထွားကြိုင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားမနာတမ်း ဆုတ်ချေပွတ်လှိမ့်ပေးရင်း  သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျ မွှေ၍ လျက်လိုက်၊ ကလိလိုက်၊ သွားဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်နေလေရာ ခြင်္သေ့မင်းပြုသမျှ နုနေရရှာသည့် သမင်ငယ်လေးပမာ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းမှုတ်၍ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် မမသက်တစ်ယောက် ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရရှာပါလေ၏..။

ပိုင်စိုးကမူ မလျှော့ရေးချ မလျှော့..။ကြာသော် မမသက်တစ်ယောက် မနေနိုင်လွန်းတော့ပြီမို့ သူပြုသမျှ အကောင်းချည်း ဖြစ်နေသော်လည်း ဒီလောက်ကြီး ကောင်းလွန်းနေခြင်းကို လုံးဝ သည်းမခံနိုင်တော့ပါ..။ပါးစပ်မှ တအီးအီး၊ တအင်းအင်း ညည်းညူနေရာမှ ….

“ မောင်….မောင်လေး …ပိုင်  …စိုး……အား…….အား…..ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်…အ….ရှီး မောင်လေး…တော်……တော်တော့ကွာ… မမသက်…အီး….ဟီး….ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်…”

မခင်သက်တစ်ယောက် ဤကဲ့သို့ တားမြစ်ရသည်အထိ ဖြစ်လာပါတော့၏။ဒါတောင် ပိုင်စိုးက မလျှော့သေးဘဲ နှစ်မိနစ်သာသာမျှ ဆက်၍ ဆုတ်ပေး စုပ်ပေး မှုတ်ပေး နေပြန်ရာ မမသက်ခမျာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့သလို ဆက်၍သာ အဆွ ခံနေရရှာသည်..။

“ မောင်လေး…မ…..မမ ကို သနား ပါကွယ်… နော်…အ..အား… ဘယ်.လိုမှ  မနေ နိုင်တော့ဘူး…လိုး ….လိုးတော့နော်…လိုးပါတော့ ကွာ နော်…..မောင်….မောင်လေး…အား…..အင်း…ရှီး ကျွတ်…ကျွတ်…”

“ မမ..ကျနော် မှုတ်ပေးတာ ကြိုက်လား ဟင်…ကောင်းလား…”

မခင်သက်တစ်ယောက် တော်တော်နှင့် စကားမပြန်နိုင်ရှာ…။ အတန်ကြာမှ  ဟင်း ခနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်ကာ….

“ သေ…..သေတော့မယ်… ဒီမှာ  မ….မမ  ဘယ်လောက်ထိ ကောင်း  ကောင်းနေလဲ မင်း …မသိဘူး.. ဟင်း ဟင်း……ဟဲ….အင်း…ဟင်း…လိုး  လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ်နော်…. နော်လို့….ဟင်း…တကထဲမှ  လူကို ဣန္ဒြေမရအောင်ကို မှုတ်တော့တာပဲ…တော်တော်ဆိုးတယ်… လုပ်…လုပ်တော့ မြန်မြန်လေး…ဟင်း  အင်း…”

“ မောင်လေးက မမသက် အရသာ ရှိသထက် ရှိအောင်လို့ပါ..၊ မမကလဲ ဒီလောက်ကောင်းနေတာကိုများ စိတ်ဆိုးရတယ်..လို့…”

“ အင်း ….ဟင်း…စိတ်ဆိုးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးဟဲ့..၊ သေနာလေးရဲ့.. ဒီက သိပ်ပြီး အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ပြောနေတာ…အင်း…..အမေ့..အဲ့…….ဟင်း ကြည့်ပါလားလို့…၊ ဟင်….လိုးတော့လို့…”

ပိုင်စိုးက အမှုတ်ကိစ္စကို ရပ်နား၍ အလုပ်ကိစ္စဝင်ရန် ပြင်ဆင်လေသည်..။

ခပ်မြန်မြန်ပင်  သူမ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲလိုက်ကာ  ဟပြီး ခွဲပြီးဖြစ်သွားသော  ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး  လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဒူးကောက်ကွေးကို ပင့်၍ တွန်းတင်လိုက်သည်..။

ဒူးကောက်ကွေးမှ အထက်ပိုင်း ပေါင်တံနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ကားနေရာမှ စုထောင်သွားကာ  ဒူးကွေးမှ အောက် ခြေသလုံးပိုင်းသည် အောက်သို့ ညွတ်ကျနေရကား မခင်သက်၏ တင်ပါးအောက်ပိုင်းသည်  အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ ပုံစံဖြစ်နေလေသည်..။

ပိုင်စိုးက လိင်တံထိပ်ဖူးကို မခင်သက် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝနှင့်တေ့ဆက် ဆက်နေရာ တော်တော်နှင့် မတည့်..။ စိတ်မရှည်တော့သော မမသက်က … ..

“ ဟွန်း….တကထဲမှ ..ပဲ….”

ဟု ခပ်ပြုံးပြုံးလေးဆိုရင်း ပိုင်စိုး လီးတံထိပ်ဖူးကို လက်ချောင်းနုနုလေးများဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ကာ  သူမစောက်ခေါင်းဝနှင့် ဆက်ပေးလိုက်တော့မှ ပိုင်စိုးက တင်ပါးကို ဖိ၍ အားစိုက်ကာ နှစ်လိုက်တော့သည်..။

ဇွိ…ဇွိ….ဇွိ….. မြည်သံပေး၍ သူ့လထစ်ကြီး နစ်ဝင်သွားသမို့ မခင်သက်တစ်ယောက် စောစောကလို မပြုံးနိုင်တော့ရှာပဲ  မျက်လုံးလေးကို မှေး ပါးစပ်လေးကို ဟကာ ကာမအရသာကို ယစ်မူးခံစားနေပါတော့သည်..။

လိုးထည့်လိုက်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှပါ၏။ အနမ်းအရှုပ် အမှုတ် အလျက် စုံလင်စွာဖြင့်  စိတ်တိုင်းကျ နှူးထား၍ နူးအိ ဖောင်းရွနေတာတောင်မှ  ပိုင်စိုး လထစ်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး ခပ်စီးစီး ခပ်ကြပ်ကြပ် ဝင်သွားရသည်..။

ရွှပ်ခနဲ လွယ်လွယ်ကူကူ ဝင်ခြင်း မဟုတ်ပါ..။  ဇိကနဲ တွန်း၍ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။ရင်သားတွေ ဖင်သားတွေက ဆွေဆွေ့ထက် ထွား၍ ကားကားမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြွကြွကြီးမို့ လိုးမကောင်းလောက်ဘူး ထင်ထားခဲ့သည်မှာ မှားပြီ..။ဆွေဆွေက မမသက်ထက် ရင်တွေ တင်တွေ  နည်းနည်းငယ်သော်လည်း  စောက်ဖုတ်ကမူ ထွားကြိုင်းလှချေသည်..။

မမသက်မတော့ ပြည့်တင်း အိကားသော အသားဆိုင်များကြောင့်  စောက်ဖုတ်က ညှပ်သလို ဖြစ်နေ၍လား မသိ..။  ကြီးမားသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်နှင့်  ဘာမျှပင် မဆိုင်..။  စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး …လိုး၍ ကောင်းလွန်းလောက်ရုံ အနေတော်လေး ဖြစ်နေသည်..။ပိုင်စိုး လီးတံကြီးက ပြောယူရလောက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်း၍လားတော့ဖြင့်  မဆိုသာပါချေ..။

ဖြစ်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါ၏.။  ဆွေဆွေလဲ ခုမှသာပါ..။ ညားကာစကများဆို..တော်ပါတော့ဟု တားယူရလောက်အောင် သူမခမျာ နာကျင်စွာ အလိုးခံခဲ့ရသည်..။အခုတော့ နေ့တိုင်းညတိုင်း ဝင်နေကျ ထွက်နေကျမို့ ဒီလီးကြီး၏ လုံးပတ်နှင့် အရှည်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည် ရှိနေချေပြီ..။

မမသက်ကတော့ တစ်ခါမှ မခံရသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မခံရတာ ကြာလို့လားတော့ မသိ… လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ် ရှိလွန်းလှသည်..။ပိုင်စိုးက အဆုံးထိ ဝင်သွားသော သူ့လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်၊ ပြန်ထိုးလိုက်ဖြင့် အသာလေး မှေးပြီး လိုးဆောင့်နေလေသည်..။

“ လိုးကွာ….အင်း ဟင်း….ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးပါနော်… အင်း ဟင့်…..အမလေး…ကောင်း …. ကောင်းလိုက်တာ…ဟုတ်…ဟုတ်တယ်…အင်း ဟုတ်ပြီ…၊  ကျွတ်..ကျွတ်…ရှီး…….ရှီး….အီး  အင့်..အား…ဆောင့်…ဆောင့်……. နာနာလေး  ဆောင့်… အေး …အေးကွယ်….လိုး …လိုး…အားရပါးရသာ လိုး…မမ စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲချင် ကွဲသွားပစေ… အား…အင်း …ကျွတ်..ကျွတ်….ရှီး…အား…အင့်  ဟင့်…. ဟ…အား…အီး….ဟီး….အ…….”

မခင်သက်တစ်ယောက်  ဟန်ဆောင်မှုတွေ တစ်ခုမကျန် ကွာကျသွားပြီး.. သူမဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ  နှုတ်မှ ဖွင့်ဟရတော့၏..။သူမ၏ မျက်နှာ အမူအယာကလည်း  ရမ္မက်အခိုးအလျှံ များဖြင့်  ရီဝေ တက်ကြွ၍ ထူးထူးကဲကဲ  တပ်မက်ချင်စရာ လှပလွန်းနေတော့သည်..။

မိန်မတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေခိုက် ထိုမိန်းမ၏ မျက်နှာ၌ တွေ့ရသော အမူအယာမှာ  ထိုအချိန်၌သာ တွေ့ရသည့် အလွန်ရှားပါးလှသော အလှတစ်မျိုး မဟုတ်ပါလား…။ပိုင်စိုးက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလှသော မမသက်၏ ရမ္မက်လှိုင်းကြွ မျက်နှာပေးကို တစိမ့်စိမ့် ရှုစားရင်း ရာဂစိတ်တို့ ကြွသထက် ကြွလာကာ မမသက် အလိုကျ အစွမ်းကုန် အားသွင်းပြီး  ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတော့သည်..။

ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုးတို့ တွေ့ကြသည့်ပွဲမို့လား မသိ၊ ဖိုနှင့်မတို့ အချစ်နယ်ကျွံပြီး ကာမဂုဏ် ခံစားနေကြပုံမှာ ထိတ်လန့်စရာ ကောင်းလှတော့သည်..။အတန်ကြာမျှ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့် ဆောင့် လိုးနေပြီးမှ ခဏရပ်ကာ  မမသက်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းပစ်လိုက်သည်..။

ပြီးတော့ သူမ၏ ညာဘက် ပေါင်တံကို ပင့်၍ တွန်းကပ်လိုက်ရာ  စင်းထားသော ဘယ်ခြေထက်၌ အားကစား လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်သလိုမျိုး ကွေး၍ တင်မြှောက်ထားသည့် ပုံစံ ဖြစ်သွား၏..။

မမသက် ပိုင်စိုး ပြင်ဆင်ပေးသမျှ ငြိမ်၍ ခံနေလိုက်သည်..။  သူ့အလိုကျ ကြွက်သားများကို ဖြေလျှော့၍ ပေးထားလိုက်သည်..။  ကြိုက်သလိုသာ ပြင်ဆင် ၊ ကြိုက်သည့်ပုံစံဖြင့်သာ လိုးပေတော့ ကောင်ဆိုးလေး……မောင်ပိုင်စိုးလေးရေ…။

တစ်ဖက်သို့ စောင်းထားသည်မို့ မခင်သက်၏ ခါးက နိမ့်ဆင်းနေပြီး တင်ပါးကြီးတစ်ဖက်က ခုံး၍ ကွေးကာ မြင့်ကားနေသည်။

စူကား မို့မောက်နေသော ဖင်သားဆိုင်နှစ်မြွာက အိစက်ကာ နောက်သို့ ပစ်ထား၏။ တုတ်ခိုင်အိဖွေးသော ပေါင်တံလုံးကြီးနှစ်ခုက ပူးဆင့်နေသည်။ အရင်းပိုင်းချင်းမှာတော့ ခပ်ကွာကွာဟလို့ နေ၏။ ဘယ်ခြမ်း ပေါင်းလုံးရင်းက နောက်သို့ အနည်းငယ် ပစ်ထားကာ ညာခြမ်းပေါင်လုံးရင်းက ရှေ့သို့ တွန်းပို့ခံထားရသမို့ ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ လီးနှုတ်ပြီးကာစ မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးခမျာ စူအက်စူအက် ရွစိရွစိဖြစ်ကာ လီးကြီးဝင်လာတော့မည်ကို အဆင်သင့် စောင့်ကြိုနေဟန်ဖြင့် အသားနီများပင် လန်ထွက်တော့မလောက် မွတ်သိပ်နေရှာသည်။

ပိုင်စိုးက မမသက်၏ တင်ပါးခုံးခုံးပေါ် လက်တင်ကာ ဖင်ပြောင်ပြောင်နောက်၌ ကပ်လိုက်ပြီး အံကျဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်စူစူထဲသို့ ထိပ်ဖူးကို တေ့၍ နှစ်လိုက်သည်။  ဒီတစ်ခါတော့ လျှောကနဲ ဝင်သွားပါ၏။ အနေအထားကလည်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲဟထားသလိုမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စူစူမို့မို့ကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။

အဆုံးအထိ သွင်းထားရာမှ ဆတ်ကနဲ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်မှ အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။  တစ်စတစ်စ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လာသည်။  သူက အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆောင့်လိုက်တိုင်း မမသက်၏ အိစက်ထွားမို့သော ရင်သားကြီး နှစ်မြွာက ယမ်းခါ၍ တအိအိ ဖြစ်နေတော့သည်။

သူမကလည်း အငြိမ်မနေပဲ တင်ကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပေးရင်း ညာလက်ဖြင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို စမ်းမိစမ်းရာ စမ်း၍ ဆိတ်ဆွဲညှစ်လိမ်ကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကြောင်း ညွှန်းဆိုနေသည်သို့ ရှိ၏။

ပိုင်စိုးကလည်း အိထွားကားပြန့်သော အပျိုကြီး၏ ဖင်သားဆိုင်ကြီးများနှင့် သူ့ဆီးခုံရင်းတို့ အားရှိပါးရှိ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ မြည်ကာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ အိတက်သွားသော နူးညံ့ဝင်းဝါသည့် တင်သားဆိုင်ကြီးများကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်သည်ထက် ပြင်းထန်လာသည်။

ဆောင့်ချက်ကလည်း အားပါလွန်းလှသဖြင့် ခံရသူမှာ မသက်သာပါ။ မမသက်တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မညှာမတာ ဆွဲယမ်း၍ အလှုပ်ခံနေရသော သစ်ပင်ငယ်လေးပမာလို ဖြစ်နေရှာသည်။မမသက်၏ နှုတ်မှ ကောင်းလွန်းလှသော ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် တအိအိ…တအအ…ညည်းသံလေးများကလည်း စည်းချက်ပမာ ထွက်ပေါ်လို့ နေပါ၏။

ပိုင်စိုးက ထွက်လုထွက်ခင်ဖြစ်နေသော သုတ်ကို ထိန်းသည့်အနေဖြင့် ဇွပ်ကနဲ အသံမြည်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။  တင်းကျပ်နေအောင် ရိုက်ထားသည့် ခပ်တုတ်တုတ် စို့ကြီးတစ်ချောင်း မရှိတော့သလိုဖြစ်ကာ မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး အရှိန်မသတ်နိုင်ပဲ ပွစိပွစိ ဖြင့် ရွစိထိုးနေလေတော့သည်။

   “ မောင်….မောင်လေး ….. ပြီးချင်ပြီလား…”

မမသက်က တုံရီဟိုက်သော အသံဖြင့် မေးလာသည်။

  “ ဟုတ်တယ် မမသက် .. စိတ်ထဲမှာ မထိန်းနိုင်တော့လို့ ခဏနားလိုက်ရတာ… ဆက်သာ လိုးနေလို့ကတော့ လရေတွေ ထွက်ကုန်တော့မှာ…”

  “ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း… ထွက်ထွက် ဆောင့်သာဆောင့်ကွာ..၊ မမ အရမ်းကောင်းနေတာ…မောင်ရဲ့….”

မမသက်က မွတ်သိပ်ဆာလောင်စွာ သူမဆန္ဒတွေကို ထုတ်ဖော်လာပါသည်။ ပိုင်စိုးက ….

  “ အင်းပါ မမရ…ဒီတစ်ခါ အပေါ်ကမှောက်ပြီး အားရပါးရ လိုးမယ်လေ…. အပြီးသတ်ပေါ့..မမကော ပြီးကာနီးပြီလား ”

 မခင်သက်က စိတ်မရှည်တော့သော အသံဖြင့်  … အင်း .. ဟု တစ်ခွန်းဆိုပြီးနောက်…

 “ ဒီက အရမ်းကောင်းနေပြီ ဥစ္စာ၊  မင်းလီးကြီးသာ ဆက်ဆောင့်နေရင် ခုလောက်ဆို ပြီးနေရောပေါ့… လုပ်…လုပ်တော့…၊  စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဆောင့်လိုးတော့…မမကို မညှာနဲ့… မမလဲ ပြီးတော့မှာ  အင်း………ဟင့်….ဟင်း…”

မခင်သက်က ပိုင်စိုး အလိုကျ ကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားကားစင်းစင်း ဖြစ်သွားအောင် အိပ်နေလိုက်သည်။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ တည့်တည့်မှောက်လိုက်ရာ သူ့လီးတန်ရှည်ကြီးက ဆီးစပ်ပေါ်ထိ မှေး၍ ပူနွေးနွေး စိုအိအိကြီး မေးတင်နေသည်။

  “ ဟင်း……လုပ်တော့လေကွယ်…..လို့….”

.................................................................................................................................

မခင်သက်က မောလျစွာ ဆိုရင်း သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေ၏။ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြာကြာလေး ငုံလိုက်ကာ မှေး၍ ခေတ္တ နားနေသည်။ ပြီးမှ ခါးကိုကြွလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖြဲကားထားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် တည့်တည့်ချိန်ကာ ထိုးထည့်လိုက်သော်လည်း ငနဲသား မောင်ရွှေလီးက ချော်ချော်ထွက်နေသည်..။

မခင်သက်က တခစ်ခစ်ဖြင့် သဘောတွေကျကာ…..

  “ လွဲနေတယ်ဟဲ့…မောင်လေးရဲ့..၊  ဖယ်ဖယ်…မင်းဟာကြီး မထား၊ အင်း…ပေးပါဟာ…ကဲ..ဟုတ်..ဟုတ်ပြီ…ထည့်လိုက်တော့…ဒီအတိုင်းပဲ ထည့်လိုက်…ဟုတ်တယ်…အား….အိ..အီး…ကျွတ်..ကျွတ်… ဆောင့်..ဆောင့်ကွယ်… အီး…ရှီး…..မောင်..မောင်လေး…အား…ဆောင့်…ဆောင့်..နာ နာလေး…အင်း..အ….အဲ…ဟုတ်ပီ…ရှီး….ကျွတ်..ကျွတ်…အမေ့…အင့်…ဟီး…..ဟင်း…အား..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ..အား…..”

မခင်သက်က ပိုင်စိုးလီးကြီးကို ကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချက်များ၌ ယစ်မူးစွာ ရှိနေပါတော့သည်..။ ပိုင်စိုးကလည်း ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ပစ်ပစ် ဆောင့်တော့သည်..။

အားပါလှသော သူ့လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် မမသက်ခမျာ အံကိုကြိတ်ကာ မျက်လုံးများ စုံမှေးလျက် ပါးစပ်မှ တကျစ်ကျစ် တရှီးရှီး မြည်အောင် စုပ်သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးပြီး သူ့ကျောပြင်ကို လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ တွန့်လိန် ကော့လန်နေပါတော့သည်..။

  သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများအရ အထွတ်အထိပ်သို့ သူမ ရောက်နေပြီဟု ပိုင်စိုး အတတ်သိလိုက်၏။  သူက မမသက်၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အုံအရင်းမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။  ပြီးမှ အသက်ကို ဝအောင်ရှူလိုက်ကာ ခါးကို မြှောက်ကာ ပင့်ကာ အားရှိပါးရှိ အသားကုန်ကြုံး၍ လိုးလေတော့သည်..။

ပိုင်စိုး ဆောင့်ချက်များက အားမာန်ပါလှသလို အောက်မှနေ၍ စကောဝိုင်းမွှေ့သလို ဖင်ဆုံကြီးနှစ်ဖက်ကို လှည့်ကာ ဝိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်၍ အလိုးခံပေးနေသော မမသက်၏ အပင့်..အရှိုက် အဟိုက်အဝေ့တို့ကလည်း မာန်ပါလှချေ၏..။ ဘာမှ မကြာလိုက်…။

ပိုင်စိုး၏ လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ယားကျိကျိနှင့် ကျင်တင်တင် ဖြစ်လာကာ တင်းတောင့်လာပြီး တစ်ပတ်စာ သိုလှောင်ထားခဲ့သော ဆွေဆွေ့အတွက် သုတ်ရည်တွေကို ဒေါ်လေးသက် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်..။

ပူနွေးစေးပျစ်သော သုတ်ရည်တို့က သူမ၏ သားအိမ်ဝကို အရှိန်ဖြင့် ပက်ဖျန်းလေပြီတကား..။

........................................................................................................................

ခပ်ဝေးဝေး လမ်းမဆီမှ ကားသံ ၊ ကလေးများ၏ ဆော့ကစားသံ၊ လူသံ အချို့ကို ကြားနေရ၏။  ဘာလိုလိုနှင့် ပိုင်စိုးနှင့် မခင်သက်တို့၏ ကာမလွန်ဆွဲပွဲကြီး ဆင်နွှဲချိန်မှာ တစ်နာရီကျော်ကျော်မျှ ကြာလေသည်..။

ကြာဆို မမသက် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပေးချင်လာသည်အထိ စောင့်စားရ နှူးနှပ်ရတာကိုက နာရီဝက်နီးပါး ရှိခဲ့သည်ကိုး..။စောင့်စားရကျိုး၊ ကြိုးစားရကျိုး နပ်ပါလေ၏။  ပိုင်စိုး အိမ်က ထွက်သွားသောအခါ ၃ နာရီတောင် ထိုးလုပြီ..။ သူက မမသက်ကို အနမ်းဖြင့် နှုတ်ဆက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ထွက်သွားလေသည်..။

ပြီး….မမသက်၏ ဆန္ဒအရ တံခါးကို အပြင်မှ ကန့်လန့်ချသွားပေးခဲ့သည်.။ သူမကတော့ မစားရတာကြာပြီ ဖြစ်သော အနှစ်သက်ဆုံးသော ကာမအဟာရကို မွတ်သိပ် ဆာလောင်နေချိန်၌ တဝကြီး စားလိုက်ရသဖြင့် အစွမ်းကုန် ကျေနပ်၍ နေလေတော့သည်..။

သို့ပေမယ့်…..

ပိုင်စိုး၏ အဆုတ်အနယ် အဖိအဆောင့်တို့က တစ်ခါဆို ဆိုသလောက် အားပါလွန်းလှသဖြင့် လက်မောင်း၊ နို့အုံ၊ ဖင်ဆုံ၊ ခါးစပ်တို့၌ နာကျင်နေလေတော့သည်..။အနာဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးကတော့ သူမ၏ လက်ရွေးစင် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်ကြောင်း ပြောဖို့ပင် လိုမည်မထင်ပါ..။

မခင်သက်တစ်ယောက် သူ အားရပါးရ လိုးပြီး ထားပစ်ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားကြီးဖြင့်ပင် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် ကားယားကြီး အိပ်လျက် မှေးနေလိုက်သည်..။

တစ်ချက် မှေးခနဲ ဖြစ်သွားပြီးမှ အအေးပတ်မည်စိုး၍ ခုတင်အောက် ရောက်နေသော ခြုံစောင်ပါးပါးလေးကို ဖြစ်သလို လွှမ်းကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပစ်လိုက်လေရာ  အစာဝသွားပြီဖြစ်သော မခင်သက်တစ်ယောက် အပျိုကြီး စည်းစိမ် အပြည့်ဖြင့် ခပ်ကားကားကြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်..။

အိပ်ရာကနိုးတော့ နေတော်တော်ချိုနေပြီ..။ အိပ်ရေးဝဝ အိပ်လိုက်ရသဖြင့် လန်းဆန်းသွားသလို ရှိ၏။ လန်းသည်ထက် လန်းစေရန် ရေချိုးပစ်လိုက်သည်..။

သူ စွန့်ပစ်ထားခဲ့သည့် ကျိချွဲချွဲ အဖြူရည်များ ပေပွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လက်နှိုက်၍ သန့်စင်အောင် အထူးဂရုစိုက်လေသည်..။  တစ်ကိုယ်လုံး စိမ့်သွားအောင် လောင်းချိုးလိုက်တော့မှ လန်းဆန်းရုံမက အားပါပြည့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်..။ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမဂုဏ် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ကျေနပ်နေသည်..။

ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး သနပ်ခါး ပါးပါးလိမ်းကာ ကြောင်အိမ်ထဲမှ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီး ပျော့ပျော့နှစ်လုံးကို စားလိုက်သေး၏။  ပက်လက်ကုလားထိုင်၌ ခေတ္တ အနားယူနေစဉ် အပြင်မှ ခြေသံများကြား၍ မှောင်စပြုနေသော အခန်းကို မီးဖွင့်လိုက်သည်..။  

 “ အင်း…ဒီညတော့ သူနဲ့ ဆွေဆွေတို့ရဲ့ ပွဲကို ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင် ဝသွားပြီ… ဟင်း…..ကောင်ဆိုးလေး…နေ့ခင်းက ငါ့ကိုလိုးပြီး ညကျ ငါ့တူမကို လိုးအုံးတော့မယ်… ဆွေဆွေကတော့ သိရှာမှာ မဟုတ်ဘူး သိများသိရင် တော့ နောက်ဆို သူ့ယောက်ျား…အိမ်ကို တစ်ယောက်ထဲ မသွားရ ဆိုပြီး တစ်ချက်လွှတ် အမိန့် ထုတ်မယ် ထင်ပါရဲ့…”

ဤသို့…တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေခိုက် ကျွပ်ကျွပ်အိတ်ဖြင့် စားစရာတွေ ဆွဲပြီး ခပ်သွက်သွက်  ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မခင်သက်က…

  “ ဟဲ့…..ဆွေဆွေ ရော…ဟင်…”

အလောသုံးဆယ် ပုံစံဖြင့် မေးလိုက်ရာ သူက ပြုံးစိစိဖြင့် လက်ညိုှးကိုထောင်ကာ  လီးတောင်သလို တဆတ်ဆတ် လုပ်ပြရင်း …

  “ ကုလားကြီးနောက် လိုက်သွားပြီ….”

  ဟု စလိုက်သည်..။

“ ဟာ….ဟုတ်ပါဘူး….ဒီကောင်လေး……အကောင်းပြောတာ…”

မခင်သက်က မှင်တည်တည် ဆိုလိုက်တော့မှ….

“ တကထဲ…မမကလဲ ..ဒေါချည့်ပဲ..၊  ဖြေးဖြေးပေါ့….ပြောမှာပေါ့..မမရဲ့..”

ပိုင်စိုးက လက်ထဲမှ အထုပ်တွေကို ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်ကာ မခင်သက်၏ ခြေရင်း၌ ထိုင်လိုက်ပြီး  ကုလားထိုင်ပေါ်၌ မှေးနေသော အပျိုကြီးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်..။

 “ အား……အမောကို ပြေသွားတာပဲ…..မမရာ…”

“ သွား….သူခိုးလေး… မေးတာဖြင့် မဖြေဘူး…ဆွေဆွေမပါဘူးမို့လား…ဒါကြောင့် ..သူ အူမြူးနေ….ဟင်း….”

မခင်သက်ကလည်း ကြိတ်၍ ကျေနပ်နေလျက်ကပင် စိတ်ဆိုးဟန် တမင်ပြု၍ နှုတ်ခမ်းကို စူထားလိုက်လေသည်..။

ပိုင်စိုးက သူမကို ချိုင်းကြားမှ ဆွဲမထူလိုက်သည်..။ အပျိုကြီးက ပေကပ်ကပ်ပုံစံဖြင့် တင်းခံနေ၏။  သူက မရမက ဆွဲယူလိုက်ရာ မပါချင့်ပါချင် ပုံစံဖြင့် မတ်တတ်ကြီး ပါသွားပြီး ပိုင်စိုး ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားရလေသည်..။

  “ ဟွန့်….တော်တော်ကဲ…၊ ဒီကဖြင့် စောက်ဖုတ်တွေ နာလို့ကောင်းတုန်း…၊ ဒါက ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ…..၊ လိုးချင်ပြန်ပြီလား…ဒီလီးက…”

မခင်သက်က ဆွေဆွေမပါမှန်း အသေအချာ သိလိုက်ရာ ကြွရွလာသော ကာမစိတ်အဟုန်ဖြင့် ညစ်တီးညစ်ပတ်လေး ခပ်ရွှင်ရွှင် ခပ်မြူးမြူး ပြောလိုက်ပြီး ပိုင်စိုး ကျောပြင်ကို တအုန်းအုန်း ထုလေတော့သည်..။

သူက တဟားဟားရယ်ရင်း သူမ၏ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ ရေချိုးပြီးစမို့ အေးစက်စက်ဖြင့် နွေးနေသည်ဟု ဆိုချင်စရာ ဓါတ်တစ်မျိုး စိမ့်ဝင်နေသော မမသက်၏ တင်ပါးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်၍ လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။

 “ လူဆိုးလေး… ဖယ်ကွာ…မမ ရင်တွေ ခုန်လာပြန်ပြီ…ခဏလေးများ အမောဖြေပါအုံးတော့လား..ကွာ…”

” တကထဲ မစားရတာ ကျနေတာပဲ…သွား …ရေချိုးလိုက်အုံး၊ သူ့ကိုယ်ကဖြင့် ချွေးစော်တွေကို နံလို့…..”

ဤသို့ ဆိုကာ တွန်းလွှတ်လိုက်သည်..။

“ ဟဲဟဲ…. မမဖုရားရဲ့ အမိန့်တော်မြတ် အတိုင်းပါပဲ..”

ပိုင်စိုးက ရွှတ်တီးရွှတ်နောက် ဆိုရင်း ရေချိုးရန် ပြင်လိုက်သည်..။  ဆပ်ပြာ ၊ သဘက် စသည်ကို ယူပြီးမှ မမသက်ရှိရာသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာကာ….

“ ဟဲ..ဟဲ… မမဖုရား…ရေချိုးပြီးပြီးချင်းနော်….ဖုရာ့….”

ဤသို့ ပြောဆိုကာ မခင်သက်၏ အိစက်ထွားကားနေသော တင်သားဆိုင်ကြီးကို တစ်ချက် ပုတ်၍ ထွက်သွားလေတော့သည်..။

မခင်သက်ခမျာလည်း နေ့ခင်းက စားထားဘူးသည့် ပိုင်စိုး၏ လီးအရသာကြီးကို တွေးလိုက်မိပြီး ရင်တွေခုန်၊ ဖင်တွေတုန်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး ယားကြွပွထလာပါတော့သတည်း…။

”  .. အော်…… ကာမ…ကာမ……..”

..............................................................................................................

     ပြီးပါပြီ။

မှတ်ချက် ။      ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

 

ကျုပ်မိန်းမချိုချို ရဲ့လက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

 ကျုပ်မိန်းမချိုချို ရဲ့လက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ကျုပ်မိန်းမ မို့မို့ ဆုံးပီးတစ်နှစ်အကျော်မှာ ကျုပ်အိမ်ထောင်ထပ်ပြုခဲ့တယ်။ နောက်မိန်းမချိုချိုမှာသားသမီးသုံးယောက်ရှိတယ်။ကျုပ်ကကိုအိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းတာ မပြောတတ်တော့ဘူး။ ချိုချိုနဲ့လည်း ၃ နှစ်လောက်ပဲပေါင်းလိုက်ရတယ် ။ချစ်ရည်လူးလို့မှ မဝသေး ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။

မယားပါ သားကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ သမီးတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့တယ်။ကျုပ်အသက်က ငါးဆယ်ကျော်ပါပြီ။သားနှစ်ယောက်ကရပ်ဝေးမှာအလုပ်လုပ်ကြတယ်။ကျုပ်ကမုဆိုးဖိုဆိုတော့ သမီးငယ်လေးတို့လင်မယားကကျုပ်အိမ်မှာပဲနေကြတယ်။

သမီးငယ်လေးနာမည်က ရတနာ။သမီးကလင်မရခင်က သိပ်မကိတ်ပေမယ့် လင်ရပြီးမှကိတ်လာတယ်။ကျုပ်သားမက်က အလုပ်ကြိုးစားပါတယ်။ကျုပ်သမီးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် ကြည့်နေမိတယ်။နောက်ကို ကောက်ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးနဲ့ရှေ့ကိုစူထွက်နေတဲ့နို့ကြီးတွေက လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။

ညတိုင်ကျရင်လည်း သူတို့သမီးကြီးတို့လင်မယားလိုးတာကို အပေါ်ကနေနားစွင့်ထောင်နေမိတယ်။တဖွတ်ဖွတ်အသံထွက်ပေမယ့်သမီးကြီးအသံကတော့ တချက်တချက်မှ အင့်ကနဲ၊အွတ်ကနဲ့ အသံထွက်တယ်။ဒါကိုပဲ ဖီးလ်တက်ရတာပေါ့ဗျာ။

တဏှာလို အိုသည်မရှိ တဲ့။ကျုပ်လည်းမအိုသေးပါဘူးဗျာ။သမီးကြီးက ကျုပ်ဆိုသိပ်ဂရုစိုက်တာ။ဒီအဖေတစ်ယောက်တည်းရှိတော့လို့ တဲ့။ကျုပ်လည်း အဲလိုဂရုစိုက်မှုတွေကို အသိအမှတ်ပြုရင်း ကိုယ့်မိန်းမသမီးကို ကိုယ်ပြန်လိုးချင်လာတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်နေတဲ့ သမီးကြီးရဲ့ဖင်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်းလီးက တောင်လာတယ်။ဒါကို သတိထားမိပေမယ့် ဒီအတိုင်းထားလိုက်တယ်။သမီးကကျုပ်ဘက်လှည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲကငေါ်ထွက်နေတဲ့လီးကို မြင်သွားတယ်။

"အဖေကလည်း ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ" 

"ငါ့သမီးကလင်ယူပြီးမှ ပိုကိတ်ပိုလှလာတယ်" 

"အဖေက သမီးဖင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီးစိတ်ထဲမှာ ဗျင်းနေတာမို့လား" 

"အေးပါ သမီးဖင်ကြီး ကောက်ထွက်နေတာကို"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုကျောပြန်ပေးပြီးထဘီကို ပေါင်လယ်ထိချွတ်ချလိုက်တယ်။သမီးရဲ့ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီးကပြုထွက်နေတယ်။

နဲနဲလေးကုန်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်ကထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာတယ်။တောသူပဲဗျာ။သိတဲ့အတိုင်း တင်းပီးစီးနေတာပေါ့ကျုပ်စိတ်ထဲတော့အရမ်းလိုးချင်နေပီပေါ့ဗျာ။

ဖင်ကြီးကို နောက်ကုန်းလာပြီးလီးနဲ့ ပွတ်သပ်တယ်။ကျုပ်မှာသမီးရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်းဖီးတက်နေတာပေါ့ဗျာ။

"ဒီလောက်ပဲ အဖေရာ" 

"ဟာ သမီးကလည်းအခုမှဖီးလာနေတုန်းရှိသေးတယ်" 

"ခိ..ခိ..အဖေကိုတန်းလန်းကြီးပစ်ထားချင်လို့ကဲပါအဖေရယ်ထမင်းစားလိုက်နော်ပြီးရင်ပြုစုပေးမယ်"

ကျုပ်လည်းထမင်းကိုမြန်မြန်စားလိုက်တယ်။သားမက်ကနေ့ခင်းမှာအလုပ်သွားတတ်တာမို့အိမ်မှာမရှိဘူး။ထမင်းစားပြီးနာရီဝက်လောက်နေတော့သမီးကအိမ်ပေါ်ကနေလှမ်းခေါ်တယ်။ကျုပ်လည်းအိမ်ပေါ်တက်သွားရတာပေါ့။

"ဒီလောက်ပူတာကိုသမီးရယ်" 

"မတတ်နိုင်ဘူးလုံခြုံတဲ့နေရာဆိုလို့ဒီနေရာပဲရှိတာ အဖေကအိပ်လိုက်" 

"ဘာလုပ်မလို့လဲ" 

"အဖေကအသက်ရပြီဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲနေတော့ သမီးအဖေကိုပြုစုပေးမလို့"

ကျုပ်ကြမ်းပေါ်လှဲလိုက်ပါတယ်။

သမီးကကျုပ်ခြေရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီးအင်္ကျီတွေ ချွတ်နေပါတယ်။နို့လုံးညိုညိုကြီးတွေနဲ့နို့သီးခေါင်းမဲမဲကိုမြင်လိုက်ရတော့ကျုပ်လီးက အလိုလိုတောင်လာပါတယ်။

အင်္ကျီကို ဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီးထဘီကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။လက်ခလယ်ကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်ကာစောက်စေ့ကိုချေနေပါသည်။ကျုပ်လည်းထပြီးအင်္ကျီချွတ်ကာပြန်လှဲလိုက်သည်။

သမီးကကျုပ်ဘေးလာထိုင်ပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေလီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာလက်နှစ်ဖက်နဲ့ညင်သာစွာပွတ်သပ်နေပါသည်။ကျုပ်လဲသမီးရဲ့ဖင်ကိုပြန်ပွတ်ပေးနေပါသည်။ပုဆိုးကိုအောက်လျှောချလိုက်တော့လီးကဆက်ကနဲ့ထောင်ထွက်လာပါသည်။

"ဟယ် အဖေလီးကြီးက လည်းအသက်ကြီးတာတောင် အစွယ်ထနေတုန်းပဲ" 

"အဲဒါလပေါင်းများစွာချုပ်တည်းထားခဲ့လို့ပေါ့"

သမီးက ဘာမှမပြောဘဲ လီးပေါ်ကို တံတွေးထွေးချကာလီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးနေသည်။လီးထိပ်ကအရည်ကြည်လေးထွက်လာတော့လီးကပြောင်ပြီးချောလာသည်။ဒီတော့မှသမီးက

"သမီး တက်ဆောင့်တော့မယ်နော် ...အဖေလီးက တုတ်လိုက်တာ"

သမီးက ကျုပ်ကိုခွကာ စောက်ပတ်နဲ့လီးတေ့၍ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

"ဘွတ်..ဘလွတ်..အား..အား..ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား.."

သမီးက ကျုပ်လက်နှစ်ချောင်းကိုယူကာနို့ပေါ်တင်ပေးသဖြင့် ကျုပ်လည်းနို့နှစ်လုံးကိုဆွဲကုပ်နေသည်။သမီးကတော့အရှိန်မပြတ်ဆောင့်နေသည်။ကျုပ်ကတော့ စောက်ပတ်နဲ့ကင်းကွာနေတာ ကြာလို့လားမသိ။အောက်ကငြိမ်ခံနေရတာကို ပင်ကောင်းနေလှပြီ။

သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကပဲသေးလို့လား၊ကျုပ်လီးကပဲကြီးလို့လား၊သားမက်ကများလီးသေးလို့ လားမသိကျပ်နေပြီးပူနွေးကာကောင်းလွန်းလှသည်။

"ဗလစ်..ဘွတ်..

ဘွတ်..အား...အား...အား...ဘွတ်..ဘလွတ်..အား...အား...အင်း"

"အဖေ့လီးနဲ့ သမီးယောက်ျားလီးဘယ်လီးပိုကြီးလဲ" 

"အား...အား...သိပ်မကွာပါဘူးအဖေ့လီးကနဲနဲပိုတုတ်ရုံပါ..အား...အား... "

သမီးက လီးကို အရင်းထိသွင်းလိုက်ပြီးကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ အချက် ၁၀၀လောက် မွှေနေပါသည်။

"အား...အား...ကောင်းသာအဖေရယ်...အား...အား."

ကျုပ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပါတယ်။ကျုပ်လည်းဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဖြဲကာ အောက်ကနေပင့်လိုးပါတယ်။

"ဖုတ်..ဖုတ်..ဘွတ်.ဘွတ်...အား. 

၁ နာရီခန့်လောက်ကြာတော့

အား...ဗလစ်...အား..ဖုတ်...ဖုတ်...အား...အား..." 

"အား........"

သံရှည်ဆွဲညည်းကာလီးကိုနုတ်လိုက်တော့သုတ်ရည်တွေပူကနေလီး တလျှောက်စီးကျသွားပါသည်။ကျုပ်သမီးရဲ့ကျောပြင်ကိုဖတ်ကာမှေးနေပါသည်။ပြီးမှ

"အဖေ နောက်တချီထပ်လိုးရအောင်" 

"သမီး သဘောလေ အဖေကတော့ မငြင်းပါဘူး"

နောက်တချီ လိုးရန်ပြင်ဆင် လိုက်တော့သည်။

နွေအခါနေပူပူထဲမှာ ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျအောင်လိုးနေကြသူမှာ အိမ်ထောင်သည်မယားပါသမီးနဲ့ နှစ်ခုလပ်အဖေတို့ဖြစ်ကြသည်။

ပြီးပါပြီ။

ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)

 ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ

မို့မို့….ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ…မျက်နှာကြောကို မတည့် လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံကချွဲချွဲနဲ့ သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူ တဲ့….။ မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်းမသိ။ မို့မို့မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူ လာနေမယ်တဲ့….မမယောက်ျားယူမှာလားလို့မေးတော့….

“ မို့မို့…နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်….” 

တဲ့….ပြီးတော့ မို့မို့ကငယ် သေးတယ်တဲ့….။ မို့မို့…မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ….မပြောရဲလို့….မို့မို့အသက် (၁၅) နှစ်ထဲရောက်နေပြီ….အပျိုဖြစ်တာ တောင် တစ်နှစ်ကျော်ပြီ…ပြီးတော့အထက်တန်းကျောင်းသူ ( ၉ ) တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။ 

အဲဒီလူကြီး ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့…မသိသေးဘူးတဲ့….ကောင်းရော….။အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ် ကို ခဏခဏလာဖူးတယ်။ မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေးလိုဆက်ဆံသလိုပဲ….မကြိုက်ပါဘူး။ ပြီးတော့ရှိသေးတယ်….လူကို ကြည့်ရင် မျက်နှာကိုကြည့်ပေါ့….သူကဒီလိုမဟုတ်ဘူး….မို့မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးတွေနဲ့ ကြည့်တတ် တယ်။ မို့မို့သိပါတယ်….ဒီလူကြီးအိမ်မှာလာနေရင် မမနဲ့အတူတူအိပ်မယ်ဆိုတာကိုလေ….မို့မို့စိတ်ညစ်တယ်….မမကိုလည်း မပြောရဲ ဘူး။ 

မမခင်သီတာက မို့မို့ရဲ့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ဝမ်းကွဲအစ်မ….ပြီးတော့…မို့မို့ကိုမိဘလိုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သူ… မို့မို့  ( ၄ ) နှစ်သမီးလောက်က မို့မို့ အဖေနဲ့အမေ နောက် မမခင်သီတာရဲ့ အဖေနဲ့အမေ မမရဲ့အစ်ကို သူတို့အားလုံး တွံတေးတူးမြောင်းထဲ မှာ သင်္ဘောနစ်တဲ့ထဲပါသွားကြသည်။

အဲဒီနောက် မို့မို့ကို မမခင်သီတာက ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့ရသည်။ ဒီတော့ မို့မို့က မမခင်သီတာကို မလှန်ရဲတာလည်း မဆန်းပေ….။ အဲဒီ မျိုးဝင်းသူ ဆိုတဲ့လူကြီး အိမ်မှာလာနေရင်….ဘယ်လိုဆက်ပြီးစခန်းသွားရပါ့မလဲ ဟူသောအတွေးတွေက မို့မို့၏စိတ်ကို ညစ်နွမ်း စေလေသည်။ 

အစိမ်းရောင် မီးလုံးလေးက ဖိုက်ဝပ်(က်)လေးပင် ဖြစ်ပေမယ့် အမှောင်ကြီးစိုးမှုကြောင့် အခန်းထဲတွင်လင်းလင်းထိန်ထိန်ဖြစ်နေ သည်။ မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အင်္ကျ ီကျယ်သီးလေးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်။ ခင်သီတာမှာ ရှက်ရွံ့အားနာသော မျက်နှာလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူကို ကြည့်ရင်း….

“ အို…အို….နေပါစေ….ကိုဝင်းရယ်….သီတာ့ ဖာသာဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….” ဟု ပြောရှာသည်။ 

“ ရှက်မနေပါနဲ့ သီတာရယ်….ကိုဝင်း ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….ဟုတ်လား….”

ပြောရင်း….မျိုးဝင်းသူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေရာ ဘရာစီယာလေး မလုံမလဲကာကွယ်ထားသော ခင်သီတာ၏ ရင်သား နှစ်မွှာမှာ ရုန်းကန်၍ထွက်လာတော့ရာ….ဒါကိုကြည့်ရင်းမျိုးဝင်းသူ၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်၍သွားသည်။ 

“ သီတာက သိပ်လှတာပဲ….ဒါကြောင့်…ကိုဝင်းက သိပ်ချစ်နေမိတာ….”

မျိုးဝင်းသူက ပြောရင်း….သူမ၏ ဘရာစီယာလေးရော ထမီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်လေတော့ရာ ခင်သီတာမျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွား ရလေသည်။ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ရင်းမှ အတွင်းခံ အသားကပ်ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးမှလွဲ၍ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါသော အသား ဆိုင်တွေက မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကိုထလို့မဆုံးအောင် ဖြစ်နေချေသည်။ 

“ အို….ကိုဝင်းကလည်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ….”

လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်ယှက်တင်ရင်း ခင်သီတာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလိုက်သည်။ 

“ နေပါအုံး….သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင်ကြည့်ပါရစေအုံး….သီတာ တစ်ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကိုချစ်စရာကြီး….ဟင်း…ဟင်း ….ကိုတော့ သိပ်ချစ်နေပြီ အချစ်ရယ်….သိပ်ချစ်နေပြီ….”

မျိုးဝင်းသူက တုန်ယင်သောအသံဖြင့် တတွတ်တွတ်ပြောရင်းက ခင်သီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရာ လက် လေးဆစ်ခန့်ဟာသွားပြီး….အတွင်းမှ ဝင်းဝါသော ဖားခုံညှင်းမို့မို့လေးက ဝင်းကနဲပေါ်ထွက်လာတော့ရာ….မျိုးဝင်းသူမှာ စိတ်ကို မချုပ်တီး နိုင်တော့သည့်အလား….သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအားကြုံးကနဲပွေ့ဖက်၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးနောက်…ကျော့ရှင်းသော သူမ ၏ လည်တိုင်လေးကိုအငမ်းမရနမ်းလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး….ခင်သီတာမှာ မျက်နှာလေးကိုမော့၍ နီ တာရဲနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်မွှာက ဖွင့်ဟ၍လာသည်။ 

မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာအား နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့၍ အသက်ကိုအောင့်ကာခပ်ပြင်းပြင်းနမ်းယူလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးများပြာ ဝေသွားတော့သည်။ ထို့နောက်…မျိုးဝင်းသူကသူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်ရာ ခင်သီတာကလည်း အယ်နေသောဖင်ကြီးကိုကြွ၍ပေးသဖြင့် ဘောင်းဘီလေးမှာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘဲ…ကိုယ် လုံးတီးလေးဖြစ်သွားလေသည်။ 

မျိုးဝင်းသူသည် ခင်သီတာ ကိုယ်လုံးလေးအား မွေ့ယာပေါ်သို့အလိုက်သင့်လေးချပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့….ခင်သီတာ၏ ရှိုက် ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့ဖြင့်ကိုယ်လုံးလေးမှာ မီးရောင်စိမ်းလဲ့လဲ့အောက်ဝယ် မြင်ရသူအသက်ရှူမှားလောက်အောင် အလှကြီးလှနေပေသည်။ ဝင်းဝါသော အသားစိုင်များအောက်ဝယ် ပိတုံးရောင်ဆံနွယ်လေးများကဖရိုဖရဲလေးကျနေသောကြောင့် ခင်သီတာ၏ အလှမှာ စာဖွဲ့မကုန်နိုင်အောင် ဖြစ်နေလေသည်။ 

မောက်မို့ဖောင်းကြွလျှက်ရှိသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း သူမမှာ ပက်လက်လေးနေသည်ဖြစ်၍နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်သို့ အိစက်နေကြလင့်ကစား သိသိသာသာကြီးပင် မို့မောက်ထနေပြီးအသက်ရှူလိုက်တိုင်း ထ၍နေလေသည်။ 

မျက်စိအောက်ဝယ် ထင်ထင် ရှားရှားကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်နေရသော ခင်သီတာ၏ အလှကြောင့် မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်တွင်းမှာလည်း ရမ္မက်မီးကတညီးညီးခေါ်ဆောင် လာခဲ့ပြီး မုန်ယိုနေသော ဆင်ကြီးပမာဖြစ်လာခဲ့ကာ….သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကိုချွတ်ချလိုက်တော့သဖြင့် တုတ်ခိုင်သောသူ၏ လီး ကြီးမှာ ဖြောင့်တန်းထောင်မတ်စွာထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။ 

မျိုးဝင်းသူသည် သူမ၏ ကိုယ်ဘေးတွင် အလိုက်သင့် ဝင်အိပ်လိုက်ပြီးနောက်....ခင်သီတာ၏နို့သီးလေးများကို ပါးစပ်ဖြင့် အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူလိုက်လေရာ….ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရသည်။ သူမ၏ မျက်နှာကို ကြည့် လိုက်တော့ ရမက်ခိုးရီဝေနေသည့်မျက်လုံးများဖြင့် သူ့အားပြန်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ချစ်တယ်နော်….သိလား….”

“ ချစ်တာပေါ့….ကိုဝင်း ရယ်….”

ခင်သီတာ၏ ညို့မြူတောင့်တသော အသံလေးက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်။ထို့နောက်….မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အိ တင်းပြီး ထိရက်စရာမရှိသော ပေါင်တန်ထွားထွားကြီးများအားသူ၏ဒူးခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုးကာခွဲလိုက်ပြီးနောက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများ ကြားသို့ဝင်လိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်….ခင်သီတာ၏ ပေါင်တံကြီးအရင်းမှ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဟက်တက်လေးကွဲနေပြီးအဆင်သင့်လေးဖြစ်နေလေသည်။ မျိုး ဝင်းသူသည် အစွမ်းကုန် မာန်ထနေသော သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးအား ညာလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားမှ တွင်းဝလေးဆီသို့ ဖိကပ်၍ ထောက်လိုက်သည်။ 

“ အို….ဟင့်….”

ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက်….လီးကိုအားနှင့်အသာဖိ၍ သွင်းလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲသို့ တဒစ် ဒစ်နှင့် တထစ်ချင်း နစ်ကာဝင်သွားတော့သည်။ 

“ ဗြစ်…ဗြစ်….အင့်….အင့်….အင်း….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း…..”

ခင်သီတာမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးအား သူမ၏ သွယ်တန်းသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားပြီးနောက်….တဟင်း ဟင်းဖြင့် ညီးညူနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက လီးကိုတစ်ခါတည်းအရင်းထိဖိမသွင်းသေးဘဲ တစ်ဝက်လောက်တွင် ရပ်ထားလိုက်ပြီး နောက်….အသာပြန်၍ ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာခင်သီတာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ လီးဖြင့်ကပ်၍ အလိုက်သင့်လန်၍ ပါလာ သည်။ 

ထို့နောက်….လီးကို ဒစ်ပေါ်မှ ပြန်၍ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအတိုင်းထပ်၍လုပ်ပေးလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းဝယ် အရည်ကြည်လေးများစိမ့်၍ထွက်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက သူ၏လက်များကို ခင်သီတာ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ပုခုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲ၍ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်၍ သွင်းလိုက်လေသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…..”

ခင်သီတာ၏ စုပ်ထိုးသံလေးမှာ တကျွတ်ကျွတ်ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ 

“ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ ကိုရယ်….”

“ နာလို့လား….သီတာ…”

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း….”

ခင်သီတာက ခေါင်းလေးကို ရမ်းပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက အားတက်လာပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ လိုးတော့သည်။ 

“ ပြွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဟင့်….အင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်…..”

ခင်သီတာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာ စင်းကျနေပြီး….အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာပြုံးယောင်သန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် မျိုးဝင်းသူက အားမရသေးပါ….

“ အားမရသေးဘူး….အချစ်ရယ်….”

သူ၏ပါးစပ်ကို ခင်သီတာ၏ နားတစ်ဖက်သို့ဖိကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ 

“ အဟင့်…ကိုကလည်းကွယ်….”

“ ချစ်လို့ပါ သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင် လုပ်ပါရစေနော်….”

“ ဟင်း….ကိုကတော့ သိပ်ကဲတာပဲ သဘော သဘော….သီတာက အကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်တာကို ခံရမယ့် သူပါကိုရယ်….”

မျိုးဝင်းသူမှာ ခင်သီတာစကားကြောင့် ပီတိဖြစ်သွားသည်။ 

“ ဟင်း….ဒါကြောင့်….သီတာ့ကို ချစ်ရတာ….”

တုံယင်သော အသံဖြင့်ပြောရင်း သူမ၏ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်ကြီးနမ်းလိုက်သည်။ထို့နောက်….ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအား ဆွဲ ယူပြီး ခင်သီတာ၏ ကားစွင့်အိစက်ကာ လိုးရက်စရာမရှိသောတင်သားထွားထွားကြီးများအောက်သို့ ထိုး၍ ခုလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ ခါး လေးမှာကော့တက်လာပြီးနောက်….ဆီးခုံလေးမှာပို၍ မောက်လာလေသည်။ 

မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက အရင်းမှအဆုံးတိုင်မြုပ်နေပြီး အဖျားက သားအိမ်ဝကို ထောက်ကာခင်သီတာရင်ထဲ ကျဉ်နေအောင် ခံစားရ သည်။ ခင်သီတာက ပေါင်တန်ကြီးကို ကား၍ ဒူးကိုထောက်၍ကားပေးလိုက်မိသည်။ မျိုးဝင်းသူသည် ကာမရမ္မက်မီးကြောင့် မျက်တောင် များစင်းကျနေသည်။

ခင်သီတာ၏ မျက်နှာလေးအား သူ၏ရီဝေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေရာမှအံကိုတကျွီကျွီမြည် အောင် ကြိတ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆွဲကာကုတင်တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ ခပ် ကြမ်းကြမ်းလိုးတော့သည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အ….ဟ….ဗြစ်….ဗြွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….”

ခင်သီတာကလည်း သူမ၏ တင်သားကြီးများကို အချက်ကျကျပြန်၍ ကော့ပေးနေပြန်ရာ နှစ်ဦးသားမှာအရသာတွေ့၍ ကာမကြော တွင် နစ်မြောနေကြလေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ဦးသားမှာကာမဂုဏ်အမြင့်ဆုံးကို အရောက်လှမ်းလိုက်ကြပြီး….တစ်ဦးကိုယ်တစ်ဦးလွတ်ထွက်သွားမည်စိုးသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လေမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးပွေ့ဖက်၍ ထားလိုက်ကြလေ သည်။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်သော သက်ပြင်းချသံကြီးများက ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲပေါ်ထွက်လာကြသည်။ 

“ သီတာ….”

မျိုးဝင်းသူ၏ အသံ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပေါ်ထွက်၍ လာပါသည်။ 

“ ကို…”

“ ကိုဝင်းတော့….သီတာ့ကို တကယ်ပဲစွဲမိနေပြီ….အချစ်ရယ်…..သီတာရော….ကို့ကိုမချစ်ဘူးလားဟင်….သီတာ့ကို ခွဲရမှာတောင် ကြောက်နေပြီ….”

ခင်သီတာက မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ မှိန်း၍နားထောင်နေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် စောက်ခေါင်းထဲမှအံ၍ကျလာသော သုတ်ရည်များ က သူမ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစိမ့်စိမ့်စီး၍ ကျလာသည်။ 

“ လွှတ်ပါအုံး….ကိုဝင်း ရယ်….ဟိုဟာတွေကို သုတ်ပါရစေအုံး….”

ခင်သီတာက ပြောလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်၍အိပ်နေရာမှ သူမ၏ ပါးလေးတွေကိုခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး မထချင်ထချင်နှင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲနေအောင်ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ 

“ သီတာရော….ကို့ကို မချစ်ဘူးလားဟင်….”

မျိုးဝင်းသူက အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်မှိန်းနေရာမှ ခင်သီတာအား ပြန်၍မေးလိုက်သည်။ သူ၏လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုနေပြီး ပျော့ခွေ၍ကျနေသည်။ ခင်သီတာက အဝတ်စတစ်ခုဖြင့်သူမ၏ပေါင်ကြားကို သုတ်နေရင်းက မျိုးဝင်းသူအား မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် ကာကြည့်လိုက်ရင်း….

“ ချစ်တာပေါ့ ကိုရယ်….” ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆစ်ကနဲစွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်…ခင်သီတာ၏ပျောင်းနွဲ့သော ခါးလေး ကို သူ၏ လက်တန်ကြီးဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာအားရပါးရစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားပြီးနောက်….မျိုးဝင်းသူ၏ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်၍ဖက်တွယ်ထားသည်။ သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်သော ရင်သားများက မျိုးဝင်း သူ၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို ဖိကပ်နေသဖြင့် တစ်ဦး၏ရင်ခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရလေသည်။

အတန်ကြာတော့မှ……

“ ချစ်….နောက်တစ်ခါလုပ်ကြရအောင်…..”

“ နေပါအုံး ကိုရယ်….ကို့ ဟိုဟာတွေကို သုတ်လိုက်အုံး….ဒီအတိုင်းဆိုမကောင်းဘူး….ပေး ပေး…သီတာသုတ်ပေးမယ်…..”

ပြောပြောဆိုဆို ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အဝတ်စဖြင့် သေချာစွာ သုတ် ပေးနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက ခင်သီတာ၏ လက်ထဲတွင်တဖြေးဖြေးထ၍ တင်းတောင်လာသည်။ ဒါကိုကြည့်၍ ခင်သီတာက ပြုံးလိုက်သည်။ 

“ ကဲ….ဒီတစ်ခါတော့….သီတာ့အလှည့်ပေါ့….”

ခင်သီတာက ခပ်ညူညူလေးပြောလိုက်ရင်းက ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ကြီးများစင်း၍ အိပ်နေသောမျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်လိုက်သည်။ စောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည့်အလျှောက်….သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်မွှာမှာကွဲဟဟလေးဖြစ်၍နေပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်၍နေသည်။ 

ခင်သီတာသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးအား သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိုးသွင်းမြှုပ်နံှလိုက်ပြီးနောက် အသာဖိ၍ထိုင်ချလိုက်လေရာ မာကြော တောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အိကနဲ အရင်းတိုင်မြုပ်၍ ဝင်သွားလေရာမျိုးဝင်းသူက အားမလိုအားမရနှင့်ပင် လီးကြီးကို အပေါ် သို့ မြှောက်ကော့ပေးလိုက်မိလေသည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဒုတ်…..” 

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ကျော့ရှင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ခင်သီတာ၏ကိုယ်လုံးလေးက သူ့အပေါ် သို့ အုပ်မိုးနေရုံမျှမက အောက်ပိုင်းမှာလည်း လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဝင်၍နေလေ ရာ…..မျိုးဝင်းသူမှာ ကာမစိတ်များတရိပ်ရိပ်တက်နေရလေသည်။ 

ခင်သီတာသည် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ အုပ်မိုးထားပြီးနောက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ လည်း ခပ်ဖြေးဖြေးခြင်း အထက်အောက် ဖိချလိုက် လှုပ်ရှားပေးနေရာမျိုးဝင်းသူအဖို့ တသိမ့်သိမ့် တစိမ့်စိမ့်နှင့် ကာမဂုဏ်အရသာကို အစွမ်းကုန်ခံစားနေမိလေသည်။ 

ခင်သီတာ၏စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဆွဲငင်ဓာတ်တစ်မျိုးရှိနေသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှနေ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးအား ရစ်ပတ်ကာဆွဲ၍ စုပ်ယူလိုက်သကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့်အတွေ့မှာ ထူးလွန်းလှလေသည်။ 

“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလပ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….”

“ ကောင်းရဲ့လား…..ကိုရယ်…..”

ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာအား ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ 

“ ကောင်းတာပေါ့ သီတာရယ်….သိပ်ကောင်းတာပဲ….ဒါကြောင့်မို့လည်း ကိုဝင်းက….သီတာ့ကိုမခွဲနိုင်တာပေါ့….”

မျိုးဝင်းသူက ကာမခိုးများရီဝေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ခင်သီတာအားကြည့်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။လက်ကလည်း ခင်သီတာ၏ တင်ပါးထွားထွားအိအိကြီးကို အရသာခံကာ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၍နေလေသည်။ ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေး ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပေးနေရာမှသူမ၏ကြီးထွားမို့မောက်သော ရင်သားနှစ်မွှာအား မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲ၍ဝဲ၍ ချပေးနေသဖြင့်မျိုးဝင်းသူက အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ မာကျောနေပြီး ခင်သီတာ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာ ပြီး….သူမ၏ တင်သားကြီးကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးလေသည်။ 

“ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ပြွတ်….ဗြွတ်.....ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….အ….အ….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဗြစ်…..”

အတန်ကြာအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့နောက် ခင်သီတာက လီးတန်ကြီးကိုအရင်းထိမြုပ်သည်အထိ သူမ၏ ဆီးခုံလေးနှင့် ဖိကပ်ထားရင်းက မျိုးဝင်းသူ၏ ပါးပြင်အား သူမ၏ပါးကလေးဖြင့်မှေးကာ ကပ်ထားတော့သည်။ 

သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း ချွဲ ကျိကျိအရည်များကစိမ့်ထွက်လာပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ တသွင်သွင်စီးကျလာသည်။ ခင်သီတာ၏ နွမ်းဟိုက်သောသက်ပြင်းချသံ လေးမှာ ဟင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက အလိုက်သိစွာဖြင့် အောက်မှနေ၍သူမ၏ခါးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ပွေ့ ဖက် ထားလေသည်။ 

“ သီတာ….ပြီးသွားပြီလား….”

“ အင်း…..”

ခင်သီတာက သက်ပြင်းချသံလေးနှင့်အတူ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

“ ဒါ့ပြင် သီတာ နားချင်နားအုံးလေ….”

“ အို….ကို မှ မပြီးသေးဘဲဟာ….”

“ ကိစ္စမရှိဘူး….ကို တလှည့်လုပ်ပေးအုံးမှာပေါ့….”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့လှိမ့်၍ချလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြန်၍ ထွက်သွားလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူ၏လီးတန်ကြီးတွင်ပေနေသော ခင်သီတာ၏ သုတ်ရည်များအား အဝတ်စတစ်ခုဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာအားဖက်ကာ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“ သီတာ…ဒူးထောက်ပြီး ကုန်းပေးနော်….” 

ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းကိုမှောက်၍ချလိုက်ရာ သူမ၏ ဖြူဖွေးအိစက်နေသော တင်သားကော့ကော့ထွားထွားကြီးမှာအထက်သို့ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးက နောက်သို့ပြူးထွက်နေလေ သည်။ 

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ကော့ကော့ထွားထွား တင်ပါးကြီးနောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြီးနောက် နောက်သို့ပြူးထွက်နေသောခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာအား လက်မနှင့်ဖြဲ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီးလျှင်သူမ၏ နွဲ့နှောင်းသော ခါးလေး ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရဆွဲကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ 

“ ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အမေ့….”

ခင်သီတာမှာ အရှိန်ဖြင့် အရှေ့သို့ ငိုက်ကျသွားသည်။ 

“ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ကိုရယ်….”

ခင်သီတာက တောင်းပန်သံလေးနှင့် ပြောလိုက်သော်လည်း မျိုးဝင်းသူကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်တော့သည့်အလား ခင်သီတာ ၏ တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးများကို အငမ်းမရဆုပ်နယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ ဆောင့်၍လိုးသည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အင့်…..အမေ့….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်…အင့်….ဟင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြွတ်….အ…..အား…..”

မျိုးဝင်းသူက ဆောင့်၍လိုးနေရင်း အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့် ခင်သီတာ၏ခပ်ကားကားထောက်ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲစိ လိုက်ရာ စောစောက ဟက်တက်ကလေးကွဲနေသောသူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ စေ့သွားပြီးနောက်….ကျဉ်းကြပ်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်၍ထားလေသည်။

ထိုအခါတွင် သူမ၏ စောက်ပတ်မှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရဆုတ်ထားသလိုဖြစ်ကာအရသာရှိလှ သည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ရင်သားထွားထွားကြီးနှစ်မွှာကို ညှစ်ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လေရာ ခင်သီ တာမှာလည်း အောက်မှနေ၍ တင်သားကြီးများကိုအချက်ကျကျ ကော့ကာထောင်ကာ ပေးနေမိတော့သည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဟင့်…ဟင့်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဟင့်….ဟင်း……”

နောက်ဆုံးတွင်တော့ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးအတွင်းမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲပန်းထွက်လာပြီး သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းဝင်သွားလေတော့ရာ ခင်သီတာမှာ တဟင်းဟင်းညီးရင်းမောဟိုက်နွမ်းနယ်စွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝမ်းလျှားမှောက်၍ ကျသွားတော့ရာ မျိုးဝင်းသူမှာလည်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မလွတ်တမ်းဆွဲထားရင်း သူ၏လီးကြီးကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ ခင်သီတာ ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်လျက်ကျသွားလေတော့သည်။ 

“ မို့မို့….ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား….”

“ ဟင်….အို….”

ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ငေါင်နေသော မို့မို့တစ်ယောက် အသံလာရာသို့ကြည့်လိုက်တော့အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ကာ သူ့ထံလျှောက်လာ သော မျိုးဝင်းသူ ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ‘ အို ’ ကနဲ ရှက်သွေးဖြာ၍ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ ညက မမခင်သီတာနှင့် မျိုးဝင်းသူတို့ဆီမှ အသံများကိုကြားရသဖြင့်မနေနိုင်ဖြစ်ပြီး ဂျက်ချမထားသော မမတို့အခန်းကို အသာလေးဟပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ဒါကို ဒီလူကြီးအမှတ် တမဲ့ တွေ့သွားခဲ့တာဖြစ်မည်။ 

“ ပြောပါအုံး….မို့မို့ရဲ့….အိပ်ပျော်ရဲ့လားလို့….”

သူမ၏ အနားတွင် ရပ်လိုက်သော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ဆံပင်လေးတွေကို လက်ဖြင့်သပ်ရင်းသူမ၏မျက်နှာလေးကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး ငုံ့၍ကြည့်နေရင်းမှ ထပ်၍မေးလာပြန်သည်။ 

“ မသိဘူး…”

“ ဟဲဟဲ….မို့မို့က ကိုယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်ပြီး….ခံချင်နေတာမဟုတ်လား….”

မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလုံးလုံးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ရင်းမေးသည်။ မို့မို့ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်။ မို့မို့ကိုကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသောမျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလိုက်သည်။ 

“ အို….ကျွတ်…..ကျွတ်…..မမ တွေ့လိမ့်မယ်….”

“ သီတာ ခုလေးတင် ဈေးသွားဝယ်တယ်နော်….တစ်နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာမှာ…..”

ပြောလည်းပြော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်သည်။ မို့မို့ဘာမှမပြော….ရုန်းဖယ်ခြင်းလည်းမပြု….ညကတည်း က သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ‘ မျိုးဝင်းသူကသူမကိုလုပ်ရင်ကောင်းမှာပဲ ’ ဟု ခဏခဏတွေးမိသားဖြစ်သည်။ မို့မို့က တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေလည်း ကင်းကွာသွားရော…မျိုးဝင်းသူက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့….မို့မို့အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းရင်းက နို့လေးတွေကိုညှစ်သည်။ 

“ အာ…ဟာ….ဦးကလည်း အရမ်းဘဲ….”

နို့အုံအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်မိသဖြင့် မို့မို့က ညီးသည်။ လက်တစ်ဆုပ်စာလေးသာရှိသောနို့အုံလေးမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လက် ထဲတွင် ဆုတ်ချေအနယ်ခံနေရပြီး ကျန်တစ်လုံးမှာလည်း ပါးစပ်ဖြင့်တပြွတ်ပြွတ်….အစို့ခံနေရသည်။ မို့မို့၏ နို့အုံလေးမှာ တဖြေးဖြေးဆူ ကြွလာသည်။

လက်တစ်ဆုပ်လောက်သာရှိသော်လည်း ဆုပ်နယ်ရတာကောင်းလှသလို စို့ရတာလည်း ကောင်းလှသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ အနိုးအဆွများမှာ ထိမိလွန်းသဖြင့် မို့မို့ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းလေးနှင့် ညီးသံလေးများထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ပေါင်တံလုံးလုံးလေးများ ဗိုက်သားပြန့်ပြန့်လေးနှင့်ဖင်သားအိအိကားကားကြီးများအား တလှည့်စီနှံ့အောင် ဆုပ်ကိုင်ပေးပြီးနောက်….စောက်ပတ်အုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ 

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လက်ဖြင့်ဆွဲပွတ်လိုက်သည့်အခါ မို့မို့မှာ ဖင်ဆုံကြီးကြွသွားပြီးတဟင်းဟင်းညီးသံလေးများ ထွက်သွားသည့်အပြင် အရည်ကြည်လေးများ စိုရွှဲ၍ကျလာသည်။မွှေးကြိုင်နုအိလှသော မို့မို့၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်၊ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ရင်း…မို့မို့တစ်ယောက်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဟု တွက်ဆ၍ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မျိုးဝင်းသူက တက်၍ခွလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ဝသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကိုတေ့၍အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျှောတိုက်၍ ပွတ်ဆွဲပေးနေလေသည်။ 

“ ဟင့်….ဟင့်….ဦး….ဘာလုပ်နေတာလဲ….ဟင့်….”

စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ညီးပြောလေး ပြောလိုက်ပြီး မို့မို့က သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ်ရှိ ပူနွေးမာတောင်နေသောလီးတန်ကြီးအား လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့….မချင့်မရဲဖြစ်လာပုံဖြင့် မို့မို့ကသူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကို စောက် ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့တင်လိုက်စဉ်မျိုးဝင်းသူကလည်း ဖိ၍သွင်းလိုက်တော့ရာ လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ် ဝက်လောက်ထိုးဝင်သွားလေသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အို…အီး….ဗြစ်….”

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အီး….အီး….အား…..အား….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်…..”

“ မို့မို့….နာလား….”

လေးငါးချက်လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးအပြီးတွင် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

“ ဟင့်အင်း….ရပါတယ်…..ဆောင့် ဆောင့် မို့မို့ မနာဘူး….ခံနိုင်တယ်…..”

ဖင်ဆုံကြီးကို ပြန်ကြွပေးရင်း မို့မို့က ပြောလိုက်သည်။ မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလေးများအားဂျိုင်းကြားမှလျှိုဆွဲပြီး…သူမ၏ နှုတ် ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို ဖိဖိသွင်းနေရသည်မှာ အရသာထူးလှပေသည်။ 

မို့မို့၏ မွှေး ကြိုင်နုအိနေသောလုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရသည်မှာနွေးထွေးစီးပိုင်၍အရသာရှိလှသလို….ဖောင်းအိနေသော စောက်ခေါင်းလေးကလည်းဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲငုံထားရသဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုဖောင်းကြွ၍နေကာ လီးကြီးဖိဝင်သွားတိုင်း ချိုင့်ချိုင့်သွားရပြီး လီးကြီးထွက်လာတိုင်း စုကြွ၍ ပါလာကြသည်။ 

အဝင်အထွက် လုပ်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို နေရာမပေးနိုင်သည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကလီးတန်ကြီးကို အတင်းကြီးရစ် ပတ်ထားလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ အရသာတွေ့လှပေသည်။ မို့မို့၏ ဖင်ကြီးကိုမွေ့ယာထဲအိကျသွားအောင်လိုက်၍ဆောင့်နေပြီး ကောင်းသ ထက်ကောင်းလာကာ တစ်ချက် တစ်ချက်အဆုံးထိဝင်နေပြီး ဆီးခုံခြင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံက စည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်၍လာသည်။ 

မို့မို့ကလည်း သူမ၏ ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကား၍ ပေးထားသည်။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကိုလည်းအပေါ်က ဆောင့်ချက်နှင့်အ ညီ ပြန်ကော့ပေးမိသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲမှာလည်း မရိုးမရွနှင့် အရူးအမူးဖြစ်ကာမျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုး သည့်အလား အတင်းပင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနှင့် လီးအဝင်ပိုများပြီး ဆီးခုံချင်းပူး၍ပူး၍ ကပ်သွားရ သည်။ 

“ ဗြစ်…ဗြစ်….ဗြစ်….ဟင်း….ဟင်း….ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အား…..အ….”

လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီမို့ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆို့ကြပ်စွာခံစားနေရသည်။ သို့ရာတွင်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော လီးကြီးက အရူးအမူးဖြစ်လောက်စရာ ထူးခြားသော အရသာများကိုပေးနေသည်။ မာတင်းနေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်း သားများအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေမှုသည် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲပင် ခံစားနေရသည်။ 

လေးလံသော ကိုယ်လုံးကြီးက အပေါ်ကဖိဆောင့်ပေးနေမှုကိုလည်းကောင်း၊ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် လီးတန်ကြီးအား မဆန့်မပြဲနှင့်ကျဉ်းကြပ်လှသည့် ဖောင်း ဖောင်းအိအိ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မညှာမတာအဆုံးထိဖိသွင်းခြင်းကိုသော်လည်းကောင်း၊ လီးဝင်လီးထွက် ဆောင့်ချက်များက စောက် ခေါင်းထဲအောင့်သက်သက်ဖြစ်နေသည်ကိုလည်းကောင်း မို့မို့မမှုတော့ မညီးညူတော့ ကျေကျေနပ်နပ်ပင်အချက်ကျကျ ကော့ကော့ပြီး အလိုးခံလျှက်ရှိလေသည်။ 

“ မို့မို့…ကောင်းလားဟင်….”

“ ကောင်းတယ် ဦး…နည်းနည်းတော့ အောင့်တယ်….ဒါပေမယ့် ခံနိုင်ပါတယ်….ဦးဟာကြီးကအရှည်ကြီးပဲနော်….မို့..ချက်နားထိ ရောက်သလားမသိဘူး….ပြီးတော့…ကျင်လိုက်တာ….မို့ ဟာလေးအရမ်းနာကျင်အောင် ခံစားရတယ်သိလား….”

ဆောင့်ချက်ကိုရပ်၍ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ကာ ပြောနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

“ မို့ မခံနိုင်ရင် ပြော…ဦး လျှော့လိုးမယ်….”

“ သြော်….ဦး ကလည်း ခံနိုင်ပါတယ်….ဒီလောက်အထိ ခံပြီးပြီပဲဟာ လိုးမှာသာလိုးစမ်းပါ….”

မို့မို့က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြောလိုက်သဖြင့် ခဏနားနေမှုကိုရပ်ကာ မျိုးဝင်းသူကခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်သည်။ သူမ၏ ပုခုံးသားတင်း တင်းလေးကို ဆွဲပြီးလိုးနေရာမှ သူမ၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မွေ့ယာပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..”

လူလုံးချင်းကွာသွားသဖြင့် ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အုံသေးသေးလေးထဲသို့ ကြီးထွားရှည်လျားသောလီးတန်ကြီးတစွပ်စွပ်နှင့် တိုး ဝင်နေပုံမှာ မို့မို့ စိတ်ထစရာဖြစ်နေသည်။ မျိုးဝင်းသူ ကလည်းမြင်နေရသလိုမို့မို့ကလည်း မြင်နေရသည်။ မနက်ဖက်အလင်းရောင် အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီလိုးနေ ခံနေကြလေသည်။ 

“ ဦး….မို့ ကို ခုလိုနေ့တိုင်းလုပ်ပေးမှာလား….ဟင်….”

မျိုးဝင်းသူ ပြုံးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အရသာသိသွားပြီး တန်းတန်းစွဲဖြစ်နေသည်။ 

“ လုပ်ပေးမှာပေါ့….မို့မို့ရဲ့….”

“ အင်း….မမ မရှိတဲ့အချိန်မှ လုပ်ရမှာနော်….”

“ ဒါပေါ့….မို့မို့ရဲ့ သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ….”

“ နောက်ရှိသေးတယ်….ဦး…မမ ကို မလုပ်နဲ့တော့ မို့ ကိုပဲလုပ် ရတယ်….”

“ အာ….ဒါကတော့….”

မျိုးဝင်းသူ စိတ်ထဲ ‘ မိန်းမတွေများ ’ ဟုတွေးရင်း ပြုံးမိလိုက်ပြန်သည်။ 

“ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေပေါ့….ဘာလဲ….မို့ကို လုပ်ရတာ မကောင်းလို့လား….”

“ ဟာ….မဟုတ်ပါဘူး….”

နှုတ်ခမ်းစူ၍ မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောတော့ မျိုးဝင်းသူ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောသည်။ 

“ ဦး….အကြိုက်ပြောပေါ့ မို့ အကုန်လုပ်ပေးမယ်….”

“ ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…”

မျိုးဝင်းသူ ပုံစံပြောင်းသည်။ မို့မို့၏ ဖြောင့်ဆင်းသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို ဒကောက်ကွေးမှလက်ဖြင့်မတင်လိုက်သည်။ မွေ့ ယာနှင့် ကပ်နေသော ဖင်လေးကကြွတက်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးကပို၍စူဖောင်းထွက်လာသည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်အုံ လေးထဲသို့ လီးကြီးကိုအဆုံးထိစိုက်စိုက်လိုးသည်။ လီးဝင်ကာ အလိုးခံနေရသော မို့မို့အတွက် ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားနေရသည်။

သို့သော် မို့မို့ မအော်…မညီး….မရုန်း နာကျင်နေမှုကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်မဆန့်မပြဲ မတန်တဆ လီးနှင့် စောက်ပတ်အတွေ့ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေလေသည်။ နာခြင်း၊အောင့်ခြင်းထဲတွင် ကောင်းခြင်း၊ ဆိမ့်ခြင်းများ ပါဝင်နေ သည်ကို သူမသိရှိခံစားနေရပြီဖြစ်လေသည်။ 

ဒကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို မ၍လှန်တင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းချုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တုတ်တုတ်သလိုချုပ်ပြီးစိတ်ပါလက်ပါ အားရပါးရ မညှာ တန်းဆောင့်လိုးနေသော မျိုးဝင်းသူမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီးပြီးချင်လာချေပြီ….။

မကြာမီမှာပင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ် များ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီးစောက်ခေါင်းလေးထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးမှ ပူနွေးပြစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားစဉ်မှာပင်….မို့မို့ခမျာမှာလည်း မျိုးဝင်းသူက အတင်းဖိထားသည့်ကြားမှကော့တက်လာပြီး….တဟင်းဟင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။ ပြီးတော့….မျိုးဝင်းသူ၏ လည်ပင်းကြီးကိုလှမ်းဖက်လိုက်လေတော့သည်။ 

ပြီးပါပြီ

မှတ်ချက် ။          ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။

ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)

 ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - တိမ်ပြိုမိုး

(ဟူးးး)

မျက်စိကိုစုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။

တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။

ဖေဖေရှိကတည်းက မေမေက ရပ်ကွက်ထဲမှာ အိမ်အရောင်းအဝယ် အငှားကအစ ငွေတိုးပေးတာလေးတွေပါ လုပ်နေတာမို့ ဖေဖေမရှိပေမယ့် အခြေအနေမပျက် ရပ်တည်နိုင်ကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ မေမေနဲ့ နုက သားအမိသာ ပြောတာ ရုပ်ရည်က တခြားစီ။ မေမေက အညာသူမို့ အသားညိုတယ်၊ အရပ်အမောင်းက ငါးပေနှစ်လက်မမို့ မပုမမြင့်ပေမယ့် ရင်သားငယ်သလို တင်ကလည်း မထွားဘူး။ ပြောရရင် မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်တဲ့ အနေအထားထက်တောင်မှ လျော့နေသေးသည်။ မျက်နှာလေးကတော့ မျက်ခုံးမျက်လုံးလှသလို နှုတ်ခမ်းလေးက လေးကိုင်းလေးလိုမို့ လှတစ်မျက်နှာလို့ ပြောရမလိုဘဲ။

နုကြတော့ ဖေဖေနဲ့တူတာ၊ အသားလည်း အဖြူကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ဝင်းနေသည်။ အရပ်ကတော့ မေမေ့လိုဘဲ။ မတူတာက ရင်တွေ တင်တွေဘဲ။ နု နို့တွေက အပျိုဆိုပေမယ့် မေမေနို့တွေရဲ့ နှစ်ဆလောက်ကို ရှိနေတာ။ အဲ့ဒါကလည်း အပျိုဖြစ်စက ကိုယ့်နို့တွေကို ကိုယ်ပြန်ပြီး ကိုင်ကိုင်ပေးလို့များလား မသိပါဘူး။ နို့က ကိုင်ပေးလို့ဆို ထားပါတော့၊ တင်ပါးကြီးတွေက ထွားတာက ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိဘူး။ အပျိုဖော်ဝင်ပြီးကတည်းက ထွားလာလိုက်တာ သူငယ်ချင်းတွေကတောင် တင်ထွားလို့ စကြပြောင်ကြတဲ့အထိ။ အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းထွက်ရင် ပုရိသတွေ မျက်လုံးစားပွဲထိုင်တာ ခံနေရသည်လေ။

နု မျက်နှာကတော့ မေမေ့အမွေကို အပြည့်အဝ ဆက်ခံထားရလေတော့ ကျောင်းမှာရော ရပ်ကွက်ထဲမှာပါ ရည်းစားစကား အပြောခံရ၊ စာပေးခံရတာကတော့ နုအတွက် မဆန်းတော့ဘူး။ သူတို့ဘယ်လောက်ဘဲ စာပေးပေး စကားလိုက်ပြောပြော နုကတော့ မတုန်မလှုပ်ပါဘူး။ မေမေနဲ့ နှစ်ယောက်သား စားစားသွားသွား ကျေနပ်နေသည်။ မေမေကလည်း နုကို လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ဖေဖေဆိုလည်းဟုတ် မေမေဆိုလည်းဟုတ်။

သာယာအေးချမ်းနေတဲ့ နုကမ္ဘာလေးကို လေပြင်းမုန်တိုင်း ထန်ခဲ့တာကတော့….. တစ်နေ့ ကျောင်းကအပြန် အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းမှာ လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ မေမေကို ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

(လာ သမီးလေး ဒီနားလာထိုင်ဦး)

မေမေခေါ်တာကို စူးစမ်းအကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး

(ဟုတ် ခဏလေး လွယ်အိတ်ချိတ်လိုက်ဦးမယ်)

ဆိုပြီး ချိတ်နေကြ ဂျိတ်လေးမှာ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ချိတ်ပြီး မေမေဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့

(ကိုမြင့်အောင် ဒါခင်လေးရဲ့သမီးလေး နုနုသွယ်လေ)

မေမေ့စကားဆုံးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက နုတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး

(ခင်လေးသမီးက အချောလေးဘဲ)

သူအပြောကြောင့် နု ကျေနပ်သလိုလို ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေပေမယ့် သူ့ကို သေချာကြည့် အကဲခတ်လိုက်သည်။ ထိုင်နေပေမယ့် အရပ်မြင့်မယ်ဆိုတာ သိသာနေသည်။ အသားအရေကတော့ လတ်လတ်ပါဘဲ။ စပို့ရှပ်ဝတ်ထားပေမယ့် ရင်အုပ်ထွားထွားကြီးတွေက အထင်းသား မြင်နေသလို၊ စူးရှတဲ့မျက်လုံး ပေါ်လွင်တဲ့ နှာတံအောက်မှာ ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်း ခပ်ရေးရေး နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်ကို သတိပြုမိလိုက်လေသည်။

(သမီး ဒါက ဦးမြင့်အောင်တဲ့ မှတ်ထားနော်)

မေမေ့စကားကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နားကထလို့ အိပ်ခန်းထဲဝင် ကျောင်းဝတ်စုံလေးလဲပြီး ထမိန်ရင်လျားလို့ ရေချိုးဖို့ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး သူတို့ရှေ့ကဖြတ်လို့ အိမ်အပြင်က ရေချိုးအိမ်လေးဆီကို အသွား၊ နုရဲ့ လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေဆီကို ဦးမြင့်အောင် အကြည့်ရောက်နေတာ တွေ့ရလို့ ရင်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

ညစာစားပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်မှ မေမေက သူနဲ့ဦးမြင့်အောင် လက်ဆက်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလာတော့ နု ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး ငိုမိလေသည်။ မေမေက နုကိုဖက် ကျောကလေးကိုပွတ်ပြီး ချော့ရင်း၊ မိန်းမသားတွေချည်း မတင့်တယ်တာတွေ၊ သူပွဲစားအလုပ်နဲ့ ဦးမြင့်မောင်ရဲ့ အငှားကားလေး အသုံးပြုရင်းက ရင်းနှီးလာတဲ့အကြောင်း၊ စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းရှိကြောင်း၊ နုတို့သားအမိကို တကယ့်မေတ္တာနဲ့ ချစ်တဲ့အကြောင်း၊ နားလည်မှုပေးကြောင်းတွေ တွင်တွင်ပြောနေပေမယ့်၊ နု သိတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် နုအပြင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့ နုကို အချစ်တွေ လျော့သွားမှာကို စိုးလေသည်။ အဲ့ဒါကို ဖွင့်ပြောတော့ မေမေက

(အမလေး သမီးရယ်၊ အစက အမေတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ အခုဆို ကိုမြင့်အောင်ပါတိုးပြီး သမီးလေးကို နှစ်‌ယောက်ဝိုင်းချစ်မှာပါ)

တဲ့။ ဘာဘဲပြောပြော အခုတော့ ဦးမြင့်အောင်နဲ့ မေမေတို့ တရားဝင်လက်ထပ်လို့ အိမ်ပေါ် ရောက်လာလေတော့ အရင်က သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းကို အလယ်က အထပ်သားနဲ့ကာလို့ နှစ်ခန်းခွဲလိုက်သလို အခု နုတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရာဝင်ရတော့ အိပ်လို့မပျော်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။

အိပ်ပျော်အောင် ဇွတ်မှိတ်အိပ်နေတုန်းမှာ မေမေတို့ အခန်းဖက်က စကားပြောသံတွေ ကြားရတော့ နေ့လည်က မင်္ဂလာပွဲအပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်းရင်း သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စကားကို ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ မေမေတို့က အပျိုလူပျိုမဟုတ်တာမို့… ဪ ပြောစရာ တစ်ခုကျန်သွားတယ်၊ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း လူပျိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အရင်မယားက နောက်ယောက်ျား ယူသွားလို့ တစ်ခုလပ်ပေါ့။ အဲ့ဒါကြာင့် မင်္ဂလာပွဲကို အိမ်မှာဘဲ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ မိတ်ဆွေအနည်းအကျဉ်းနဲ့ လုပ်လိုက်ကြလေသည်။ အဲ့အချိန်က နုက ကိုးတန်းတက်နေပြီ။ အသက်က ၁၅ နှစ်ပေါ့။ သူငယ်ချင်းတွေက တနင်္ဂနွေဆိုတော့ လာကူပေးလေသည်။ ပွဲပြီးတော့ စားကြသောက်ကြ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကြရင်း ဖြူဖြူဝင်းက

(ညကြရင် နုနုတို့အိမ်မှာ ငလျှင်လှုပ်လိမ့်မယ်)

ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြလေသည်။

(နင် စောစောအိပ်နော်၊ တော်ကြာ ကြောက်နေလိမ့်မယ်)

ဌေးဌေးကပါ ဝင်ပြောပြီး ပွဲကြနေကြသည်။ နုလည်း ကိုးတန်းကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီဘဲ။ သူတို့ ဘာပြောတယ်ဆိုတာ နားလည်တာပေါ့။ နားလည်တော့ မျက်နှာပူပြီး

(ဟာ ကောင်မတွေ မိန်းကလေးတွေ ပြောရမယ့်စကားလား)

ဆိုတော့

(အေးပါ အေးပါ ပြီးမှ ဗီဒီယိုကောင်းတာ လာမပြောနဲ့)

ဆိုတော့ သူတို့ကို ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ရိုက်မိသည်။ အခု သူတို့ပြောသလို ငလျှင်လှုပ်ဖို့ အစပျိုးတာများလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုမိနေသည်။

နု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမပြုမိခင်မှာဘဲ အမေတို့အိပ်ခန်းကို ကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာနေမိသည်။ ကံကကောင်းတာလား ဆိုးတာလား မသိဘူး။ ပေါင်လယ်ခန့်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ အထပ်သားက ခဲတန်လုံးလောက် အပေါက်လေးတွေ့လို့ ဒူးထောက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းကို ကြည့်မိလိုက်သည်။

ဖြူဖြူဝင်းပြောသလိုပဲ အပေါက်နဲ့ အမေတို့ ကုတင်က ရေပြင်ညီဖြစ်နေတာရယ် ထွန်းထားတဲ့ မီးရောင်ရယ်က video လို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ မင်းသမီးက အမေ။ မင်းသားကတော့ ဦးမြင့်အောင်ကြီးပေါ့။ အမေ့ခါးမှာ ထမိန်မရှိတော့ပဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အရှိကိုအရှိအတိုင်း ပြထားသလိုမို့ အမေ့ပေါင်ကြားက စောက်မွှေးတွေနဲ့ မဲနေပြီး ဘာမှမမြင်ရဘူး။ အပေါ်ဖက်မှာက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ထားပြီး ဘော်လီကိုလည်း နောက်ကချိတ် ဖြုတ်ထားတယ်ထင်သည်။ အမေ့ဘော်လီကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး အမေ့နို့တွေကို အားရပါးရ စို့နေတာများ (တပြွတ်ပြွတ်) အသံတွေ ထွက်နေသည်။

အမေကလည်း ဦးမြင့်‌အောင်ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးပြီး နို့စို့နေပုံကို သေချာကြည့်နေလေသည်။ အမေ့နို့ကိုစို့တာမြင်ပြီး နုနို့တွေလည်း တင်းလာသလိုဘဲ။ အမေ့ကို နို့စို့နေရင်းက ဦးမြင့်အောင် လက်တစ်ဖက်က အမေ့ပေါင်ကြားတလျှောက် ပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ဖိပြီးပွတ်တော့ အမေ ခါးကော့ကော့ပြီး

(တအင်းး အင်းး)

အသံတွေ ထွက်နေလေသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမြင့်အောင်က စောက်ပတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

(အ အ)

လို့ အမေ့ပါးစပ်က အသံနဲ့အတူ နို့စို့နေတဲ့ ဦးမြင့်အောင်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်လို့ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထားပေးသည်။

သူတို့ကိုမြင်ပြီး နုစောက်ပတ်လေးကလည်း တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတဲ့ ခံစားမှုဖြစ်လာရသည်။ လက်က အလိုလိုပဲ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်မိတော့ စိုစိစိနဲ့မို့ သေးထွက်ကျပြီလို့ ထင်မိလေသည်။ ဒါပေမယ့် စမ်းကြည့်တော့ ချွဲကျိကျိနဲ့။ နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး ရှူကြည့်တော့ တမာရွက်ပြုတ်နံ့လိုလို၊ ဪ စောက်ရည်ထွက်တာ ဒါထင်တယ်လို့ သုံးသပ်မိသေးသည်။ တစ်ခါ အစိလေးကို ထိမိတော့ ကျဉ်သလိုလိုနဲ့ မပြောတတ်ဘူး။ ပြောတတ်တာကတော့ အဲ့လို အရသာလေးက ကောင်းနေလေသည်။

အမေတို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမြင့်အောင်က လက်နဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် လိုးပေးနေသလို အမေကလည်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းလို့ ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်လိုက် ဝှိုက်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း အသံစုံတွေထွက်လို့

(မောင်ရယ် မောင်)

အမေ့ရဲ့ငြီးသံလား တမ်းတသံလားမသိ ထွက်လာလို့

(ပြောလေ ခင်လေး ဘာဖြစ်)

(ဟင့် ဟင့် ဟင့်)

အမေက ဘာမှမပြောဘဲ တဟင့်ဟင့် လုပ်နေတာမို့

(ဘာလဲ မနေနိုင်တော့ဘူးလား)

ဦးမြင့်အောင်အမေးကို ပါးစပ်က မဖြေဘဲ ခေါင်းငြိမ့်နေတာမို့ ဦးမြင့်အောင်က

(အာ့ဆို ကုန်းလိုက်)

အမေများ လိမ်မာနေလိုက်တာ ဦးမြင့်အောင် တစ်ခါပြောလိုက်တာနဲ့ ကမန်းကတမ်းထပြီး လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးထားသည်။ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးကြီးက မြွေဟောက်ကြီး ပါးပြင်ထောင်နေသလိုဘဲ။

နုဘဝမှာ ယောကျ်ားလေးလီးကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာတော့ မြင်ဖူးတာပေါ့။ အဲ့ဒါကလည်း သူငယ်ချင်းအယွမတွေ ကျေးဇူးလေ။ အခု ဦးလီးကြီးကို မြင်တော့ နုကို သူတို့မမြင်မှန်း သိနေပေမယ့် ရှက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်တယ်ပေါ့။ ဦးလီးကြီးက လူက အာ့လောက်မမဲဘဲ လီးကြမှ မဲနေတာ၊ ထိပ်ကလည်း တောင်ပို့မှို အငုံကြီးလိုဘဲ၊ ဒစ်ဆိုတာကြီးကလည်း ကားနေသည်။ နု ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုနေသလို အာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံထွေးတွေ မြိုနေရသည်။ အာခေါင်ခြောက်သလောက် အောက်က စောက်ပတ်ကတော့ ရွှဲရွှဲစိုလို့ စီးတောင်ကျနေသည်။ ဦးက အမေ့နောက်ကနေပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေလို့

(ဟာ။ မောင်ကလဲကွာ)

အမေရဲ့ ရှက်ပြီးပြောနေသံကြောင့် ဦးစိတ်ပိုထန်လာပြီး သူလီးကို စောက်ပတ်အပေါက်ဝမှာ တေ့နေတော့ အမေကလည်း တည့်အောင် ဖင်ကြီးကို ရမ်းပြီး တေ့ပေးသည်။ နောက်တော့ အမေ့ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

(အမလေးမောင်ရယ် သေပါပြီ)

အမေ့အော်သံကို ဦးက ဂရုစိုက်မနေဘူး။ အမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

အဲ့ညက အမေတို့လိုးပြီး အိပ်မောကျသွားပေမယ့် နုကတော့ အိပ်မရဘူး။ ဦးရဲ့လီးကြီးကို မျက်စိထဲကနေ ထုတ်မရဘူး။ အမေ့ကို ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်က မပျောက်သလို နုကို ဆောင့်လိုးရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုရတဲ့ အရသာကလည်း ဘဝမှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးလို့ ခံစားချက်အသစ်တွေနဲ့ ဘယ်လူးညာလူး နုရဲ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ကြတော့ အမေလာနိုးမှ ထဖြစ်သည်။

ကျောင်းမသွားခင် အမေကြော်ပေးတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ လက်ဖက်ရည်သောက်တော့ အမေရော ဦးရော နုနဲ့ တူတူပေါ့။ သူတို့မျက်နှာတွေကြည့်တော့ ဘာမှမထူးခြားသလိုပေမယ့် နုမှာတော့ သူတို့ညက လိုးနေတာကို မြင်ယောင်ပြီး ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို။ နုအတွေးလွန်ပြီး ထမင်းကြော်မစားဘဲ တွေတွေကြီး ဖြစ်နေတာကို ဦး‌မြင့်အောင်တွေ့တော့

(သမီးလေး စားလေ ဘာလဲ ထမင်းကြော် မကြိုက်လို့လား)

(ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်ပါတယ် ဖေဖေလေး)

အမှတ်မထင် နုပါးစပ်က ဦးမြင့်အောင်ကို ဖေဖေလေးလို့ ခေါ်လိုက်မိသည်။

(ဟာ ခင်လေးရေ သမီးက မောင့်ကို ဖေဖေလေးတဲ့)

အမေဖက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့

(မောင်က မကြိုက်လို့လား)

အမေက ရယ်ရင်းမေးတော့

(ကြိုက်ပါတယ်ကွာ မောင့်ကို ဖေဖေလေးခေါ်လို့ ဝမ်းသာတာပါ)

သူတို့ပြောနေတာတွေကြောင့် နု ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းစားပွဲကထပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေလိုက်သည်။

(ဟော သမီးက သူ့ဖေဖေလေးကို ရှက်သွားပြီ)

အမေ့ရဲ့ ရယ်မောနေရင်း ပြောတဲ့အသံက အခန်းထဲထိကို ရောက်လာခဲ့သည်။ နုလည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အစက အမေနဲ့ နုတို့ကြား ဝင်လာလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်ရာက ညကအမေ့ကို လိုးနေတာမြင်ပြီးမှ မကျေနပ်တာတွေ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတဲ့အပြင် ‌တွယ်တာချင်သလို ချွဲချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ဖေဖေလေးလို့ အလိုလို နှုတ်က ထွက်သွားလေသည်။

အဲ့နေ့က ဖေဖေလေးလို့ စခေါ်လိုက်မိလို့ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ ဖေဖေလေးလို့ သုံးစွဲသလို နုကလည်း ဖေဖေလေးလို့ ဆက်ခေါ်လိုက်လေသည်။ အခုဆို နု ညည စောစောအိပ်ရာ ဝင်ကျင့်ရနေပြီ။ တကယ်အိပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရှင်တို့သိတယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တာလေ။ တစ်ခါတစ်လေ အမေက

(မောင်ရယ် ဒီနေ့ ခင်လေးအလုပ်ပန်းလို့ နားရအောင်နော်)

ဆိုရင် ဖေဖေလေးကလည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တာဘဲ။ နုကသာ ဖေဖေလေးကို သနားနေတာ။ မသနားဘဲ နေမလား။ ဖေဖေလေးက တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး အမေရှေ့ပြလို့

(တွေ့လား မောင့်ကောင်ကြီးက မာန်ထနေတာ၊ ခင်လေးကို သနားလို့ ခွင့်ပေးလိုက်ရတာ)

ဆိုတော့ အမေက

(မောင့်ကို ခင်လေးက အာ့ကြောင့်ပိုချစ်တာ)

ဆိုပြီး ဖေဖေလေးပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ဖေဖေလေးကလည်း ကျေနပ်ပြီး အမေ့ကို ဖက်အိပ်ပါလေရော။ နုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မဖြစ်သင့်လို့ တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းတာပါဘဲ။ ထိန်းတဲ့ကြားက ဖေဖေလေး ရေချိုးတဲ့အခါ ရေလဲပုဆိုး ပါးပါးလေးကြောင့် လီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေတဲ့အခါမျိုး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖေဖေလေးမသိအောင် ကြည့်မိပြန်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ နု အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာကြည့်နေတုန်း ဖေဖေလေးက တံခါးဝရပ်တော့ ပုဆိုးကိုဖောက်ပြီး အလင်းရောင်ကြောင့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ခိုးကြည့်ရတာလည်း အရသာတမျိုးပေါ့။ ဖေဖေလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ သူချစ်တဲ့မိန်းမက ပါလာတဲ့သမီး သူ့သမီးလို့သတ်မှတ်ပြီး အစစအရာရာ အလိုလည်း လိုက်ရှာပါတယ်။ အမေကလည်း နုနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ အဆင်ပြေနေတာကို ဝမ်းသာနေရှာသည်။ နုလည်း တစ်နေ့တစ်ခြား ဖေဖေလေးနဲ့ ရင်းနှီးလာသလို ဆိုးနွဲ့လာတယ်။ ဒါကလည်း ဖေဖေလေးက အလိုလိုက်တာကိုး။ အမေကတောင်

(သမီးနော် ဖေဖေလေးကို တအားမဆိုးရဘူး)

လို့ ပြောယူရသည်။

(ခင်လေးကလည်း ဆိုးပါစေ။ မောင်တို့မှာ ဒီသမီးလေး တစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ သူမဆိုးလို့ ဘယ်သူဆိုးမလဲ။ ဟုတ်လား အဆိုးမလေး)

ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ရှေ့မှာဘဲ နုကိုဖက်ပြီး နုပါးကို ရွှတ်ဆိုနမ်းလိုက်တော့

(အို)

ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားရော။ ဟုတ်တယ်လေ ဒီအရွယ်ထိ အမေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မနမ်းဘူးတဲ့ပါး။ အခု အဖေအရင်းမဟုတ်တဲ့ ယောကျ်ားကြီးက နမ်းလိုက်တော့၊ နု ရှက်ရှက်နဲ့ ပါးလေးပွတ်ပြီး အိပ်ခန်းဆီပြေးတော့ အမေတို့လင်မယားက တဟားဟား သဘောကျရင်း

(အဆိုးမလေး ရှက်သွားပြီဟေ့)

တဲ့။ နုရင်ထဲတော့ ရထားကြီး ခုတ်မောင်းနေသလိုပါဘဲ။

နောက်နေ့ ညစာစားပြီး နုက မီးဖိုထဲမှာ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျန်နေခဲ့ပြီး အားလုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ အမေနဲ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်ထိုင် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပူးထိုင်ရင်း TV ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ကို မြင်တော့ နုရင်ထဲမှာ အလိုလို မနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာတာနဲ့

(အမယ် သမီးကြတော့ အလုပ်လုပ်ခိုင်းပြီး အမေတို့က ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ ဘယ်ရမလဲ)

ပြောပြောဆိုဆို အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်ကြားကို အတင်းတိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အမေရော ဖေဖေလေးပါ နုကို သဘောကျပြီး

(သမီးကတော့လေ တကယ့်ကလေးလေးကြနေတာပဲ)

လို့ အမေက ပြောနေပေမယ့် နုကတော့ အတင်းတိုးထိုင်နေတော့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ သုံးယောက်ထိုင်တော့ နုတင်ပါးတွေက အမေနဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ တစ်ခြမ်းစီး တင်နေတာပေါ့။

(ဘာဖြစ်လဲ သမီးက ကလေးပဲ)

ဆိုပြီး အမေ့ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းလေတော့ အမေက သဘောတွေကျလို့။ ဖေဖေလေးက

(သမီးက မျက်နှာလိုက်တယ်ကွာ။ သူ့အမေကြနမ်းပြီး ဖေဖေလေးကြတော့ မနမ်းဘူး)

လို့ ပြောလာတော့

(အမယ် မလိုက်ပါဘူးနော် ဖေဖေလေးကိုလည်း ချစ်ပါတယ်နော်)

ပြောပြောဆိုဆို ဖေဖေလေးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုအနမ်းမှာ ဖေဖေလေးက မျက်နှာအလွဲနဲ့ကြုံတော့ ပါးကချော်ပြီး နှုတ်ခမ်းစပ်ကို နမ်းမိတော့ ဖေဖေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ စူးတာမို့ ရင်ထဲမှာဖိုလို့ နှလုံးတွေက တအားခုန်တာ နုပဲသိတယ်။ အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ကတော့ တဟားဟားနဲ့ နုကို ကလေးလို သဘောထားပြီး စနေကြသည်။

နုက ဖေဖေလေးဖက်က တင်ပါးကို ပိုပြီး ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်ရင်း အမေ့ဖက်လှည့်လို့ အမေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလေတော့ နုရဲ့ဖင်ကြီးက ဖေဖေလေးကို ပစ်ပေးထားသလိုပေါ့။ အမေ့ကို ကယုကယ ချွဲသလိုလိုနဲ့ နုဖင်ကြီးကို ဖေဖေလေးပေါင်ပေါ် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အမှတ်မဲ့ပုံဖမ်းပြီး ဖေဖေလေးပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့

(အဟိ)

ဖေဖေလေးလီးကြီးက မာမာကြီးဖြစ်နေပြီ။ နုလည်း မသိချင်ယာင်ဆောင်ပြီး အိပ်တော့မယ်ဆိုပြီး အိပ်ရာထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်မှ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးပြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောကျနေသလို လက်နဲ့စမ်းမိတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ပြန်တွေးပြီး ရင်ခုန်ရာကနေ နုရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်မိပြန်ပါရော။

အဲ့လိုနဲ့ဘဲ တန်ဆောင်တိုင်ရောက်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ လမ်းထဲက လူငယ်တွေက စတိတ်ရှိုးလုပ်ကြလို့ ညကြတော့ သွားကြည့်ချင်တယ်လို့ အမေ့ကိုပူဆာလို့ အမေက

(ဟဲ့ နင့်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး တစ်ယောက်ထဲသွားလို့ မရဘူး)

(အာ့ဆို အမေလိုက်‌ပို့)

(အမလေး ကျေးဇူးရှင်ရယ်။ ကျုပ်တစ်နေ့လုံး သွားရလာရလို့ ပန်းနေပြီ။ နင့်ဖေဖေလေးသာပို့ခိုင်း)

အာ့နဲ့ နုလည်း သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေလေးကို

(ဖေဖေလေး သမီးကို စတိတ်ရှိုးလိုက်ပို့ပေး)

ဖေဖေလေးက နုကို သေချာကြည့်ပြီး

(သမီးကလည်းကွာ)

ဆိုတာနဲ့ နုလည်း ဖေဖေလေးလက်မောင်းကို ဆွဲရမ်းပြီး

(မရဘူးနော် လိုက်ပို့နော် နော် ဖေဖေလေး)

အမေက မနေနိုင်တော့တာနဲ့

(ကဲ မောင်ရေ လိုက်သာပို့လိုက်၊ မပို့မချင်း ဂျီကျနေမှာ)

ဆိုတာနဲ့ ဖေဖေလေးလည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ နုကို လိုက်ပို့ရတော့တာပေါ့။ ရပ်ကွက်စတိတ်ရှိုးပေမယ့် လူတော့အများသား။ နုတို့လည်း မတ်တပ်ရပ် ကြည့်ကြတာပေါ့။ ဖေဖေလေးက ကာလသားတွေ အနားတိုးလာတာနဲ့ နုကို သူ့ရှေ့မှာထားပြီး နုကို လူမတိုးနိုင်အောင် သူက နောက်ကနေ ကာထားပေးသည်။ သီချင်းနားထောင်ရင်း တီးနေဆိုနေတာကို ရှေ့ကကွယ်နေလို့ နုက ခြေဖျားထောက်ထောက် ကြည့်နေရသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပြီးလို့ နောက်တစ်ပုဒ်ဆိုချိန်မှာ နု ခြေဖျားထောက်ကြည့်ရင်း ညောင်းလို့ ခြေအချမှာ လူကယိုင်ပြီး နောက်လန်သွားတော့ ဖေဖေလေးရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားတာမို့ ဖေဖေလေးက ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဖမ်းပြီး ကိုင်ထိန်းလိုက်ရသည်။ အဲ့အချိန်ပဲ နုဖင်ကြားကို မာမာကြီးနဲ့ ထိနေတာ သတိပြုလိုက်မိသည်။

(ရလား သမီး)

ဖေဖေလေးအမေးကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မလွှတ်တော့ဘဲ ထိန်းကိုင်ထားသလို ကိုင်ထားလေသည်။ နုလည်း သီချင်းမှာ စိတ်မရောက်တော့ဘဲ နုဖင်နဲ့ လာလာထိနေတဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ လီးမာမာကြီး အထိအတွေ့မှာဘဲ စိတ်ကရောက်နေတော့သည်။ နု အရဲစွန့်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပြီး ဖေဖေလေးလီးနဲ့ ထိအောင်လုပ်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အားပါပါဆုပ်ပြီး လီးကိုကော့ပြီး နုဖင်ကြားကို ထိုးသွင်းလေတော့ ပုဆိုးပါး ထမိန်ပါး ခံနေလျက်က ဖေဖေလေးလီးက နုစောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနားကို လာထိလေတော့ နု သေးပေါက်ချင်သလိုလို အဖုတ်ထဲက ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့မို့ လူလည်း တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလို့ ရှေ့ကိုရွေ့မယ်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးက ပခုံးကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့လီးရှေ့ ဆွဲကပ်ထားတော့ နုလည်း မရုန်းသာတော့ဘူး။ နုဖင်ကြားမှာ ပူပူနွေးနွေးလီးကြီး ညှပ်ထားရတဲ့ အရသာမျိုး တစ်ခါမှမခံစားဘူးဘူး။ အဲ့အသိကြောင့် ထင်ပါတယ် နုစောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

စတိတ်ရှိုးက တီးလုံးနဲ့အပြိုင် ဖေဖေလေးက သူလီးကို ဆောင့်ပွတ်ပေးနေတာကို နု ခေါင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေလေး ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် နုကို အတင်း သူ့လီးနားဆွဲကပ်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

အဲ့ညကပြန်လာတော့ လမ်းမှာ နုရော ဖေဖေလေးရော တစ်ခွန်းမှမပြောကြဘဲ နှုတ်ဆိတ်လို့နေကြပေမယ့် အိပ်ယာထဲရောက်တော့ နုအဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း ဖေဖေလေးလီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးတာကို ပြန်တွေးရင်း ခံစားမိတာတော့ ဝန်ခံပါသည်။

နု ဖေဖေလေးကို မကျေနပ်ဘူး။ ဘာလို့လဲ သိလား။ အဲ့စတိတ်ရှိုးကြည့်တဲ့ညပြီးလို့ နောက်နေ့ကြတော့ သူမဟုတ်သလိုလိုနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး လုပ်နေလေသည်။ နုကို အစလုပ်ပြီး လီးနဲ့ဆွသွားပြီးမှ အခုတော့ သူက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို လုပ်နေတော့ အသဲတွေ တအားယားတာပဲ။

နုက ထမင်းစားခန်းတို့ TV ကြည့်တဲ့အခါတို့ ဖေဖေလေးနားကပ်ပြီး မထိတထိလုပ်တာတောင် သူက အသာရှောင်ရှောင်သွားသည်။ အမေရှိနေတော့ နု ရုပ်မပျက်အောင် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်ရှိတိုင်း ထုပစ် ကုတ်ပစ်ချင်တာမှ အရမ်းပဲ။ ညညဆို သူတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဲ့လီးကြီးနဲ့ နုဖင်ကို ညောင့်သွားတာပါလားလို့ အသိဝင်တိုင်း အလိုမပြည့်မှု ဝေဒနာတွေက ပိုပိုကဲလာသည်။ ဒါပေမယ့် နုက မိန်းကလေးပဲ၊ မိန်းမမာယာတဲ့ သိရစေမယ်လို့ ကျိန်းနေမိသည်။ ကျိန်းသာကျိန်းနေရတယ် ဘယ်ကစရမလဲ မသိဘူး။

နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြတော့ နု ရေချိုးနေရင်း အကြံရလိုက်သည်။ အဲ့ဒါကလည်း ရေစိုနေတဲ့ နုရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်မြင်လို့ အတွေးပေါက်သွားတာ။ ရေလဲထမိန်က နွမ်းလွန်းပါးလွန်းတော့ ရေစိုပြီး ကိုယ်မှာကပ်နေရင် အရှိကိုအရှိအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်ထိလဲဆို နုရဲ့စောက်မွှေးနုနုလေးတွေကိုတောင် ဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။

နုတို့ရေချိုးတာက အိမ်နဲ့ ဆယ်ငါးပေလောက်အကွာမှာ ကျောက်စည်ကို အဝီစိတွင်း ရေထည့်ပြီး သမံတလင်း ခင်းထားသည်။ အကာကသွပ်ကို သုံးဖက်ကာ တစ်ဖက်လွှတ်ပေါ့။ ကျောက်ရေစည်က နုရင်ညွှန့်လောက် မရှိတရှိပေါ့။ ရေတစ်ဝက်လောက်အကျန်မှာ နု ဒန်ရေဖလားလေးကို ရေထဲနှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာမွှေးတွေကို တစ်ကိုယ်လုံး တိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ

(ဖေဖေလေးရေ လာပါဦး ဖေဖေလေးရေ)

လို့ အော်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးလည်း စိုးရိမ်သံနဲ့

(ဘာဖြစ်တာလဲ သမီး ဘာဖြစ်လို့လဲ)

ဆိုပြီး အိမ်ထဲကနေ နုရေချိုးတဲ့ဆီ အပြေးလာရော။ နုလည်း မျက်နှာကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်ထားပြီး

(ရေခွက်ကျသွားလို့ ဖေဖေလေး။ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း တန်းလန်းကြီး မျက်လုံးထဲ ဆပ်ပြာတွေဝင်လို့ စပ်နေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဖေဖေလေးရဲ့)

နုအပြောကိုယုံပြီး ဖေဖေလေးက ကျောက်စည်ထဲက ရေခွက်ကို ကုန်းဆယ်ပြီး နုလက်ထဲထည့်ရင်း

(ရော့ သမီးရပြီ ရပြီ)

နုက မယူပါဘူး။

(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ဆပ်ပြာတွေနဲ့လက်က။ ဖေဖေ‌လေး လောင်းပေးလေ)

နုကလည်း အကြံနဲ့လေ။ ဖေဖေလေးက မသိရှာဘူး။

(ဪ အေးအေး ဖေဖေလေး လောင်းပေးမယ်)

ဆိုပြီး သူကရေခွက်နဲ့ ရေတွေခပ်ခပ်ပြီး နုလက်ထဲကို လောင်းလောင်းပေးတော့ နုကလည်း ယုတ္တိရှိရှိ လက်နဲ့ခံပြီး မျက်နှာသစ်တာပေါ့။ ဖလူးး ရှုးး ဖူးး နဲ့ ရေတွေကို ပလုတ်ကျင်း မှုတ်ထုတ်ရင်းက

(အခုမှ မျက်စိစပ်တာ သက်သာတော့တယ်)

လို့ပြောရင်းက အမှတ်တမဲ့ပုံနဲ့ ထမိန်ရင်လျှားကိုဖြေပြီး သုံးလေးခါ တဖြန်းဖြန်းခါပြီး ရင်လျှားတော့ တွေးကြည့်ပေါ့ ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်ရာက ရင်လျှားတော့ ရေလောင်းပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးကို နို့တွေပြသလိုဖြစ်တဲ့အပြင် အဖုတ်ကိုတောင် တစ်စွန်းတစ်စ လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေတော့ ရေအလောင်းရပ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေလေး မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေသည်။ ပြီးတော့ ဖေဖေလေးက အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပါးပါးလေးဆိုတော့ သူ့လီးတောင်လာတော့ ရှေ့ကိုငေါထွက်နေသည်။

နုလေ အဲ့ဒါကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ ဟိဟိ။ ကဲဘာတတ်နိုင်သေးလဲ သူ့ကိုယ်သူ လူရိုးလိုလို လုပ်နေတာ။

(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ရေမလောင်းပေးဘဲနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ)

နု ပြောလိုက်မှ

(အော် အင်းး အဲ )

ဆိုပြီး ဂယောင်ဂတမ်းနဲ့

(ရော့ရော့ သမီး ရပြီဟုတ်)

ဆိုပြီး နုလက်ထဲ ရေခွက်အတင်းထည့်ပြီး အိမ်ဖက်ကို ပြန်သွားတဲ့ ဖေဖေလေးကို နု နောက်ကနေ ကြည့်ရင်း အခုတော့ ဖေဖေလေး ဘာတတ်နိုင်သေးလဲလို့ ရင်ထဲက ကျိန်းလိုက်မိပါသည်။

နု အဲ့လိုလုပ်လိုက်တဲ့ နေ့ကစပြီး ဖေဖေလေးတစ်ယောက် နုကိုကြည့်ရင် မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့။ နု မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေပေမဲ့ ဖေဖေလေး နုနို့တွေ ဖင်တွေကို ကြည့်တာကို သိရင်မြင်ရင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထမင်းစားကြလို့ ဟင်းထခူးတဲ့အခါမျိုးဆို ဖေဖေလေးပုခုံးကို နုနို့နဲ့ မတိုက်တိုက်မိအောင်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲက ကြိတ်ရယ်နေမိသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ပေါ့ နုကလည်း ကျောင်းပိတ်လို့ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့ကားစက်ပြင်စရာရှိလို့ ဝပ်ရှော့အပ်ထားပြီး၊ အမေကတော့ အိမ်ငှားကိစ္စနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတော့ နုနဲ့ ဖေဖေလေးပဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဖေဖေလေးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ TVထိုင်ကြည့်နေသည်။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို စချင်တာနဲ့ ရေလဲထမိန်ဝတ်ပြီး ကြမ်းတိုက်တာပေါ့။ ဖေဖေလေးရှေ့မှာ ကြမ်းကို ကုန်းတိုက်နေတော့ ဖေဖေလေးကို ဖင်ကုန်းပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ နု မသိမသာလေး ဖေဖေလေးကို ခိုးကြည့်တော့ နုဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတာများ မျက်လုံးက အရောင်တွေတောင် ထွက်နေသည်။

ဖေဖေလေး စိတ်တွေထနေတာ တကယ်တမ်း သိလိုက်ရတော့ နု ကြောက်လာမိသည်။ အဲ့ဒါနဲ့ကြမ်းတိုက်တာရပ်ပြီး ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နု အခန်းထဲဝင်ပြီး အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာလေးကိုပါချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျှားတော့ အပေါက်ဝက လူရိပ်မြင်လို့ ကြည့်လိုက်တာ ဖေဖေလေးရယ် နုကို စူးစူးကြီးကြည့်နေတာ။ နုလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖေဖေလေးကို ပြန်ငေးကြည့်မိနေသည်။ ဖေဖေလေးက နုဆီကိုလာပြီး နုပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေလို့ နုလက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ပေါ်အုပ်ထားရင်း

(ဖေဖေလေးး ဘာလုပ်တာလဲ)

နှုတ်ကလည်း မေးမိမေးရာ ထွက်သွားရော ဖေဖေလေးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နုမေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပင့်လိုက်သည်။ မဟတဟ ဖြစ်နေတဲ့ နုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ ငုံခဲလို့စုပ်လိုက်တာမို့ လန့်လည်းလန့်သွားသလို ခံလည်းခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက လွန်ဆွဲနေသည်။ နုကသာ လွန်ဆွဲနေတာ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့ခါးလေးကို ပိုက်ပွေ့လို့ သူ့ရင်ခွင်ဆွဲကပ်ပြီး နုနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေတာ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။

နုက ဖေဖေလေး ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံတွန်းပြီး ကိုယ်ကိုနောက်လှန်ထားတော့ နုစောက်ပတ်က ဖေဖေလေးလီးကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ပုဆိုးရဲ့အောက်က လီးကြီးကငေါပြီး နုစောက်ပတ်လေးကို ထိုးနေသလိုမို့ ရင်ဖိုလို့ အသက်ရှူလည်း မမှန်ချင်ဘူး။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးတွေက ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရလေသည်။

(အာ ဖေဖေလေး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေသိရင် သတ်လိမ့်မယ်)

နုပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေပြောလို့ပြောမိမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဖေဖေလေးကလည်း နု အပြောတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်ရာတွေဘဲ ဇွတ်လုပ်နေတော့တာ။ နုရင်လျှားထားတဲ့ ထမိန်ကိုဖြေအချ နုအတင်းပြန်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲပေမယ့် ယောကျ်ားကြီးအားကို ဘယ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ထမိန်ပြေအကျ ပေါ်လာတဲ့ နုရဲ့ နို့သီးပန်းနုရောင်လေးကို မညှာမတာ ငုံခဲစုပ်လိုက်တာမို့ နု လေထဲကိုပဲ လွင့်မြောသွားလေသလားလို့ ခံစားမိသလို နှုတ်ကလည်း

(အားး ဖေဖေလေးရယ် အဟင့်)

လို့ ထွက်သွားခိုက် ကျန်တဲ့ နုနို့လေးကို ဖေဖေလေးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တာမို့

(ဟင့်)

နာသလိုလို ကောင်းသလိုလို ဘာဆိုဘာမှ မပြောတတ်တာမို့ ဖေဖေလေးခေါင်းကိုဘဲ နုဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်နေမိသည်။ ဖေဖေလေးရယ်လေ နုနို့တွေကို ဘယ်ပြောင်းစို့ ညာပြောင်းစို့နေတော့ နုစောက်ပတ်လေးထဲက ယွစိယွစိ ဖြစ်လာတာပေါ့။

(အားး ဖေဖေလေး သမီးမနေတတ်တော့ဘူး။ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့တော့)

နု ဘယ်လိုတောင်းပန်တောင်းပန် ဖေဖေလေးက ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်တာကိုဘဲ လုပ်နေတော့သည်။ နုလည်း ဒူးတွေမခိုင်ချင်ဘဲ ညွတ်လာတာမို့ ဖေဖေလေးက နုကို ကုတင်ဆီတွန်းလိုက်တာမို့ နုကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျက်သားဖြစ်သွားတော့ နု ခြေထောက်တွေကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ခါးရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေတာမို့ နုလည်း အတင်းပြန်ဆွဲပြီး

(ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးရယ်)

မရပါဘူး။ ဖေဖေလေး အတင်းချွတ်လိုက်တာမို့ နုမှာ အကာအကွယ်မဲ့မို့ ရှက်လိုက်တာ နုစောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားရသည်။ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့စောက်ပတ်ကို ကြည့်ချင်လို့ နုလက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်နေတာ။ နုကလည်း အတင်းပြန်အုပ်ထားတာပေါ့။ ဖယ်လိုက် အုပ်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ဖေဖေလေးက မဖယ်တော့ဘဲ နုကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နုအပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပေးနေတော့ နုလည်း ဖေဖေလေးအလိုကိုလိုက်ပြီး ဖေဖေလေးအနမ်းကို ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်နေမိသည်။

နုရဲ့အခြေအနေကို သိတဲ့ ဖေဖေလေးက နုနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ နုရဲ့နို့သီးတွေက တင်းလာပြီး ဖေဖေလေးလုပ်ပေးတာကို ကျေနပ်နေမိရော။ ဖေဖေလေးရဲ့လက်တွေက နို့ကတစ်ဆင့် နုဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့လာပြီး နောက်ဆုံး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးတော့ နု ပေါင်လေးကားပေးချင်မိပေမယ့် စိတ်တင်းပြီး ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက လက်ကိုအပေါ်ဖက်တက်လာပြီး နုရဲ့စောက်ပတ်လေးအုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို အသာချော့ပြီး ဖယ်နေတော့ နုလည်း မငြင်းသာပဲ ဖေဖေလေးဖယ်ရာကို အလိုလိုပါသွားခဲ့သည်။ လက်အုပ်ထားတာ လွတ်သွားတဲ့ နုစောက်ပတ်လေးကို ဖေဖေလေးက သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့

(ဟင့် ဟင့်)

နု အလိုလို ဖင်ကော့မိသွားသလို ပေါင်သားတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက အုပ်ထားရာကနေ နု စောက်ပတ်လေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဖြဲတော့ နု ရင်ထဲမှာ ချောက်ကမ်းပါးပေါ်က ပြုတ်ကျသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတာမို့

(အာ ဖေဖေလေးရယ်)

ဖေဖေလေးက နု စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတော့ နု ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်လို့ ဖေဖေလေး ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲမိရော ဖေဖေလေးက မနာသလိုပါဘဲ။ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နုပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တော့ အမွှေးနုလေးတွေနဲ့ နုစောက်ပတ်လေးက ဖေဖေလေးလိုးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေရော။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး နုစောက်ပတ်ဝကို ထိုးမြှပ်နေတော့ နုအသက်တောင် မရှူနိုင်တော့ဘူး။ ကြောက်လည်းကြောက်တာမို့ ဖေဖေလေးရင်ဘတ်ကို အတင်းတွန်းရင်း

(ဖေဖေလေး သမီးကြောက်တယ် ကြောက်တယ်လို့)

(မကြောက်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးမနာအောင် လိုးပေးမယ်)

(ဟင့် အင်းး ဟင့် အင်းး)

နု ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေပေမယ့် အောက်ကတော့ ဖေဖေလေးလိုးကောင်းအောင် ပေါင်ကို ကားပေးနေမိသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့လီးနဲ့ အပေါက်တည့်တာနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းတာမို့ နုစောက်ပတ်ကို သပ်လျိုခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ တစ်စို့စို့ကြီး ခံစားလိုက်ရလို့

(ဖေဖေလေးး နာတယ် နာတယ်)

(အေးပါ ခဏလေး ခဏလေး လိမ်မာပါတယ်)

ပြောပြောဆိုဆို လီးကို ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့

(ဗြဲ ဗျိ ဗျိ)

(အားး သေပါပြီ ဖေဖေလေးရယ်)

နာလိုက်တာရှင် မီးစနဲ့ ထိုးခံလိုက်ရသလိုဘဲ။ နဖူးက ချွေးတွေတောင် ထွက်လာသလို နုပေါင်လေးတွေဆို တုန်နေတာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ဘဲ။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို လက်သီးနဲ့ တအုန်းအုန်း ထုပစ်လိုက်သည်။ ဖေဖေလေးကတော့ သူ့လီးကို နု စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထည့်ထားပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို တစ်သားတည်းကျအောင် ကပ်ထားပြီး ငြိမ်နေသည်။ နုလည်း အနာနည်းနည်း သက်သာလာသည်။

(ဖေဖေလေး သမီးကိုမသနားဘူး၊ နာလိုက်တာ ပြဲသွားပြီထင်တယ်)

ဆိုတော့ ဖေဖေလေးက နုနဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း

(နာသွားလားး ဆောရီးနော် သမီးလေး)

(မနာပဲနေမလား၊ ဖေဖေလေးလီးကြီးက အာ့လောက်ကြီးနေတာကို)

မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတဲ့ နုကို ဖေဖေလေးက ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ရယ်ရင်း

(ကြီးတော့ မကောင်းဘူးလား)

(ကောင်းဘူး နာတယ်)

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေတဲ့ နုကိုကြည့်ပြီး ဖေဖေလေး အသဲယားတယ်ထင်တယ်။ နုပါးကို ဘယ်ညာနမ်းပြီး

(ချစ်လိုက်တာ သမီးရယ်)

(ဟင့် ဘာချစ်တာလဲ သူများကိုလုပ်နေပြီး)

(ချစ်လို့ လိုးတာလေ သမီးကလည်း)

(အာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့)

စကားပြောနေတာမို့ စောစောက နာတာလည်း ပျောက်သွားသလိုပဲ။

(ချစ်တယ် သမီးလေးရယ် တအားချစ်တယ်)

ဖေဖေလေးက နု ခံနိုင်ပြီဆိုတာ သိတာမို့ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြန်တော့ ကောင်းလိုက်တာ မပြောတတ်အောင်ပဲ။ လိုးပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း နု နမ်းချင်လာလို့ ဖေဖေလေးပါးကို နမ်းတော့ ဖေဖေလေးက

(ဖေဖေလေးကို ချစ်လား)

(မချစ်ပဲ မယားအလုပ်ခံမလားး)

(ဟာ အာ့ဆို သမီးက ဖေဖေလေးရဲ့ မယားလေးနော်)

(သွားပါ သူများကို အတင်းလုပ်ပြီးတော့)

(မသွားနိုင်သေးဘူး၊ ဒီစောက်ဖုတ်လေးကို ဗွက်ပေါက်အောင် လိုးဦးမယ်)

ပြောပြောဆိုဆို နုကို အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ နုကလည်း ဖေဖေလေးဆောင့်ရင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတော့ ဖေဖေလေးအကြိုက်ပေါ့။ နုရဲ့အပျိုစောက်ပတ်ကို လိုးရလို့လား မသိဘူး ဖေဖေလေးက အမေ့ကို လိုးသလောက် မကြာဘဲ နုစောက်ပတ်လေးထဲ သူ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်တော့ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ရေနွေးပူစီးသလို ခံစားရသလို နုထဲကလည်း အရည်တွေပြန်ထွက်သလို ဖေဖေလေးလီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ဖမ်းထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကို အဆုံးသွင်းထားပြီး နုပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်းက

( ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်)

တဲ့။ ဖေဖေလေးက ကောင်းတယ်ဆိုတော့ နု ဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါပဲရှင်။

ပြီးပါပြီ။