ထူးဆန်းတဲ့အမွေ အပိုင်း ( ၅ )
တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသားသည်။
{ ဂမ္ဘီရ အပြာဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး}
ကျွန်တော်လည်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ယောက္ခမကြီးကိုကြည့်ပြီး ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်ပြောချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။
“ ကဲ မေမေ့ကို ဘာလုပ်ပေးစေချင်လည်း။ ကျွန်တော့်ကိုပြောလေ.. ..”
“ ငါ့ကို လုပ်ပေးပါ.. ..”
“ မေမေ့ကို ဘယ်သူကဘာလုပ်ပေးရမလည်း ကျယ်ကျယ်ပြောလေ.. ..”
“ ငါ့ကို ငါ့သမက်က လိုးပေးတာခံချင်တယ်..လိုးပေးပါ... ..”
ကျွန်တော်လည်း ဒီလောက်တော့တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူး။ သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာထိုင်ခိုင်းပြီး ပေါင်နှစ်ခုကား ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျနော် က သူ့ပေါင်နှစ်ခုကြားမှာ၀င်ရပ်ပြီး ရှေ့ကိုတိုးသွားတော့ ကျွန်တော့် ဒစ်ထိပ်ဖူးနဲ့ သူ့အဖုတ်၀ထိမိသွားတယ်။ ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေးက အမြန်လိုနေပြီမို့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို သူ့လက်နဲ့ အတင်းဆွဲယူလိုက်တယ်။
“ နေဦး လီးထိပ်နဲ့ စောက်စေ့ ကို ပွတ်ပေးဦး... ..”
ကျွန်တော်က အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ သူက လေသံပျော့ပျော့လေးနဲ့
“ ငါ့အထဲကို ထည့်ပေးပါတော့ စိုင်းလေးရယ်... ..”
“ ဟင့် ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း အရင်လုပ်ဦး.. ..”
သူက တကယ်လုပ်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးထိပ်နဲ့ သူ့စောက်စိပွတ်တာက သူရော ကျွန်တော်ရော အသည်းအသန်ခံရအောင် အရသာရှိလှလို့ ဒူးတောင်ညွှတ်ခွေကျချင်ရပါတယ်။
“ အား ကွာ လုပ်တော့ကွာ မခံနိုင်တော့ဘူး... ..”
ကျွန်တော်လည်း ဒီယောက္ခမ အချောထွားကြီးကို အနိုင်ကျင့်ရတာ ဇိမ်တွေ့နေပေမဲ့ တစ်ယောက်ယောက် ရောက်လာမှာ စိုးလို့ သူ့ အဖုတ်ကွဲချောင်းထဲတေ့ပြီး ဗြိကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ရပါတော့တယ်။
“ အား...အင့် ..နင့် ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ အီးးးးးးး အား ..”
ကျွန်တော်လည်း ခုမှ လက်စွပ်အကြီး၀တ်ထားမိတာသတိရလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကောင်ကြီးက လက်စွပ်အရှိန်နဲ့ အဆမတန် ကြီး မားနေပြီမို့ ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေးခမျာ မချိမဆန့်ကျပ်တည်းပြီးခံလို့ ကောင်းနေတဲ့သဘောမှာရှိတယ်။ လီးကြီးမှာလည်း စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲ အဆုံးလောက်ထိရောက်နေတော့ နှစ်ယောက်စလုံးအရသာကို အပြည့်အကျပ်ခံစားနေရတာပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာလည်း ယောက္ခမ ချောချောလှလှ ထွားထွားကြီးကို မင်္ဂလာဦးစျေးဦးပေါက် ကုတင်စောင်းမှာတင်လိုးနေရသဖြင့် ကြာ ကြာတော့မထိန်းနိုင်ပါ။
ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး သုတ်ရည်များ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်သွားတော့သည်။ သို့သော်လည်း ဒေါ်ရတ နာနွယ်ထွေးမှာမရပ်နိုင်ပဲ ဆက်ပြီးကော့ကော့ပေးနေပြန်ပါသည်။ နောက် သုတ်ရည်တွေထွက်ပြီး ပြီး သွားလို့ပျော့ပြီး ပြန်ထွက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်လိင်ချောင်းကြီးကို သူ့လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့အဖုတ်ထဲ အတင်းပြန်ထည့်နေပြန်သေးရာ ကျွန်တော့်မှာ အရမ်းကိုနာ သဖြင့် သူ့လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်မိပါသည်။
ကျွန်တော်က သူ့လက်ကိုအတင်း ဆွဲပြီး လက်စွပ်ကိုချွတ်ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း လက် စွပ်မှာ စောက်ရေးထဲကျပ်ပြီး ချွတ်မရဖြစ်နေလေသည်။ ကျွန်တော့်မှာ အခုမှ ချွေးပြန်ရလေပြီ။ ခေါင်းလည်းနောက်၊ ဘယ်သူ့ကို အကူ ညီ ခေါ်ရမလည်းစဉ်းစားရင်း နောက်ဆုံးအကြံရကာ ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေး လက်ကောက်၀တ်ကိုကိုင်လျှက် ကုတင်ဘေးမှဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ရင်း အိမ်တွင်းနံပါတ်တစ်ခုကို နှိပ်လိုက်လေသည်။
“ မာမီ..ကျွန်တော့် အခန်းကို အခု ချက်ချင်း အမြန်လာခဲ့လို့ရမလား... ..”
“ သား ဘာတွေ ဖြစ်နေလို့လဲ..အခြေနေကောင်းရဲ့လား.. ..”
“ မာမီ အခုချက်ချင်းမလာရင်တော့ အခြေအနေကောင်းဖို့ မမြင်ဘူး. ..”
“ လာပြီ၊ လာပြီ ခုပဲ... ..”
ကျွန်တော် အခန်း၀တံခါးဖွင့်ဖို့အသွား ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေးက အနောက်မှအတင်းဖက်ပြီး ကျွန်တော့်ကောင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြန်ရာ သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကျွန်တော့်ကျောပြင်ကို အိကနဲ လာဖိပြီး မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းများက ကျွန်တော့် ကျောပြင်ကိုလာထောက် နေလေတော့ ကျွန်တော့်လိင်တန်ကြီးမှာ ပြန်လည်ထောင်မတ်လာရပြန်လေသည်။
“ ဒေါက်..ဒေါက်..သား..စဝ်ဟွမ် ရေ.. ..”
မေမေလေး စောမြတ်သီတာအသံကြားလို့ ကျွန်တော်က တံခါး အမြန်အဆန်ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး မေမေလေး အထဲရောက်တာနဲ့ တံခါးကို အမြန်ပြန်ပိတ်လိုက်ရတယ်။
“ ဟယ်..ရတနာ ..သား... ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလည်း.. ..”
“ နောက်မှမေး မာမီ သူ့လက်ထဲက လက်စွပ်ကို အရင်ချွတ်ပေးပါဦး. ..”
“ ဟင်...ဒီလက်စွပ်ပဲလား..ဖြစ်ရမယ်..အား ..အီး.. ..”
မေမေလေးရဲ့စကားက ကျွန်တော့်နားထဲ နည်းနည်းထူးဆန်းသွားသော်လည်း အခု အခြေအနေကတော့ ဒီလက်စွပ် ဒေါ်ရတနာနွယ် ထွေး လက်ထဲကကျွတ်ဖို့ အရေးကြီးနေတာနဲ့ ဘာမှမပြောလိုက်တော့ပါဘူး။ အခုတော့ ကျွန်တော်က ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရက် ကျွန်တော့် လိင်တန်ကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေးရဲ့ လက်ချောင်းထဲက လက်စွပ်ကိုဆွဲထုတ်ဖို့ အကျပ်ရိုက်နေပါတယ်။ မေမေလေး က ရေချိုးခန်းထဲ အမြန်၀င်သွားပြီး လိုးရှင်းတစ်ဗူးယူလာခဲ့ပါတယ်။ နောက်တော့ ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေးလက်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိမ်း လိုက်ပါတယ်။
နောက်တော့ ကျွန်တော့်လိင်တန်ကြီးကိုညှစ်အားလျှော့ကျသွားပြီး ဒေါ်ရတနာနွယ်ထွေးတစ်ယောက် ကုတင်ဘေးကြမ်း ပေါ်ကို ခွေကနဲကျသွားတာတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်က ထပြီးကြည့်မယ်အလုပ်မှာ မေမေလေးက ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်း ပြီး အိပ်ယာပေါ်ကို ပက်လက်လှန်စေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်လက်ထဲကို လက်စွပ် အသေးလေးထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
နောက်တော့ သူ့လက်ထဲက လိုးရှင်းတွေနဲ့ ကျွန်တော့် လိင်တန်ကြီးကိုဆက်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေပြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် ကောင်ကြီးက အခုတော့ အရမ်းကို တင်းမာထောင်မတ်နေပြီပေ့ါ။ မေမေလေးက ထမိန်ကိုကွင်းလုံးချွတ်ချပြီး အတွင်းခံပင်တီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ပါ တယ်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အပေါ်ကိုခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့လက် နဲ့ပဲ လိုးရှင်းတွေနဲ့ ပေနေတဲ့ ကျွန်တော့် လိင်တန်ကြီးကို သူ့အဖုတ်၀မှာတေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။
မေမေလေးက ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ မြင်းလိုစီးနေရင်းက သူ့အင်္ကျီတွေကို တစစီချွတ်ခွာနေတော့ ကျွန်တော့်မှာ ခုနစ်လွှာအကကြည့်နေရသလိုပေါ့။ လီးကြီးမှာလည်း အရသာရှိ၊ နို့အုံထွားထွားကြီးတွေ ခုန်ပေါက်ထွက်လာတာကလည်း ကြည့်လို့ကောင်းတော့ အောက်ကပြန်ပြန် ကော့ ပေးနေရတာ အားမရတော့ပါဘူး။ မေမေလေး ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး အောက်က ပစ်ဆောင့်ရင်းက ခဏနားရင်း
“ မာမီ လေးဘက်ထောက်ပေးတော့ သား အနောက်ကပဲ အားရပါးရ ဆောင့်တော့ မယ်.. ..”
မေမေလေးနဲ့ ကျွန်တော် အချစ်ကြမ်းပြီးတော့ ကြမ်းပေါ်မှာ ခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေသေးတဲ့ ယောက္ခမကြီးကို ရေပတ်တိုက်၊ သန့်ရှင်း ရေးလုပ်ပေးပြီး အ၀တ်အစားတွေ ပြန်လဲပေးလိုက်တယ်။ မေမေလေးက သူခေါ်သွားလိုက်မယ်ဆိုပေမဲ့ မနိုင်မှာစိုးလို့ ကျွန်တော်ပါ လိုက် တွဲပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ညနေဘက်မှာပဲ သူငယ်ချင်းတွေရောက်ချလာလို့ စားကြသောက်ကြ ကာရာအိုကေဆို ကကြ သီချင်းဆိုကြ လုပ်ကြပါတယ်။ မတွေ့ တာလည်း ကြာပြီမဟုတ်လား။ ကျော်သက်ခိုင်နဲ့ ကြည်ပြာကလည်း အိမ်ထောင်ကျနေပြီ။
၀င်းမာ ကတော့ အပျိုကြီး ပဲ ရှိသေးတယ်။ အင်း ဝင်းမာကြည့်ရတာ ယောင်္ကျားလေးတွေများစိတ်မဝင်စားဘူးလားမသိဘူး။ ငယ်ငယ်ထဲကယောင်္ကျားလျာ လိုနေလာတာ ခုလည်း ကြည့်လေ လူကသာ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်မှာ ဆရာမပြန်လုပ်နေတာ ဆံပင်က ယောင်္ကျားလေးလို ခပ်တိုတို နားရွက်ဖေါ်ပြီး နားသယ် မှာ ဒေါက်နဲ့၊ ရှေ့မှာတော့ ရှည်ရှည်ထားပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်လုံးပေါ် ဖုံးနေတတ်တဲ့ ဆံပင်ပုံမျိုး၊ ပစ်စီကပ် (pixie cut) စတိုင်လ် မျိုး၊ ခုလည်း ကြည့်လေ ကျွန်တော်တို့စုံတွဲတွေ သီချင်းနဲ့ ဆူညံပြီးကနေကြတော့ သူတစ်ယောက်ထဲ စီးကရက်တစ်လိပ် လက်ကြားညှပ် ဝိုင်တစ်ခွက် ရှေ့မှာချပြီး ထိုင်နေတယ်။
ကျော်သက်ခိုင်က ကြည်ပြာကို ကျွန်တော့်လက်ထဲလာထိုးထည့်ပြီး ရင်ရင့်ကိုဆွဲခေါ်သွားပြီးကနေတော့ ပထမတော့အောင့်သက်သက် ဖြစ်သွားပေမဲ့ အင်း သူ့အမေလည်း ငါလုပ်ဘူးတာပဲလေ။ အခု သူ့မိန်းမလည်း ငါ့ရင်ခွင်ထဲမထူးပါဘူးဆိုပြီး ကြည်ပြာ့ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး ကနေလိုက်မိတယ်။ ကတယ်ဆိုတာက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဖေါ်မယ်ဒင်နာမို့အားလုံးလည်း အနောက်တိုင်း၀တ်စုံတွေ၀တ်ထားကြတာ မ ဟုတ်လား၊ ပွတ်သဘင်လို့ခေါ်ရင်တော့ ပိုမှန်လိမ့်မယ်၊ ဟဲဟဲ။
မိုးချုပ်လာတော့ လူတွေလည်းမူးပြီး မြောက်လာကြပြီဆိုတော့ ပွဲလည်း ကြမ်းလာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ ရင်ရင်ပြန်ရောက်နေပြီလေ။ တစ်ချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့စုံတွဲ ၀င်းမာနားရောက် သွားတော့ ၀င်းမာတစ်ယောက် စီးကရက်မီးခိုးငွေ့တွေကို ဟူးကနဲ မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်းနဲ့ ရင်ရင့်ကို စူးစူးဝါးဝါးလေး ကြည့်နေတာတွေ့ ရတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေလည်းရီဝေနေပြီဆိုတော့ သူလည်း မှန်နေပြီလို့ထင်တယ်။
“ ဟေ့ကောင် ၀င်းမာလာလေကွာ.. နင် တစ်ယောက်ထဲ မပျင်းဘူးလား ..ငါတို့နဲ့ လာက... ..”
“ ဟင့်အင်း နေပါစေကွာ..မင်းတို့ ဘာသာပဲ လုပ်ကြပါ... ..”
ကျွန်တော်က လက်တစ်ဖက်က ရင်ရင်ကိုကိုင်ထားရင်း ၀င်းမာကို နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ သွားဆွဲလိုက်တယ်။ ရင်ရင်ကလည်း ခေါင်း ငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ၀င်းမာက သူ့စီးကရက်ကိုပြာခွက်ထဲထိုးချေခဲ့ပြီး ကျွန်တော်တို့ဆီကို ထလာတယ်။ ကျွန်တော်က ၀င်းမာကို ကျနော်နဲ့ ရင်ရင့်ကြားကိုဆွဲသွင်းလိုက်တော့ ၀င်းမာက ရင်ရင်ဘက်ကိုလှည့်သွားတယ်။
ကျွန်တော့်ရဲ့ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးက ၀င်းမာရဲ့ဖင်လုံးကျစ်ကျစ်လေးနှစ်လုံးကြားကို အမြှောင်းလိုက် ထောက်မိရက်သား ဖြစ်သွား တယ်။ ၀င်းမာရဲ့ နို့လုံးကျစ်ကျစ်လေးကလည်း ရင်ရင်ရဲ့ ဖွံ့ထွားလှတဲ့ နို့အစုံကိုသွားဖိကပ်မိနေတာမို့ ၀င်းမာလည်း သူ့ဖင်ကို ဂရုစိုက်ပုံ မရတော့ပါဘူး။ မီးရောင်ကလည်းမှိန်မှိန် လူတွေကလည်း ကိုယ့်အတွဲနဲ့ ကိုယ်မို့ ဘေးဘီ ဘယ်သူမှ ဂရုစိုက်မနေတော့ပါဘူး။ ၀င်းမာက တော်တော်လေးမြင့်တဲ့ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်၀တ်ထားတာမို့ ကျွန်တော့်ကောင်ကြီးက သူ့ဖင်လုံးလေးနှစ်လုံးကြားမှာ ကောင်းကောင်းကြီး လျှော တိုက်ပွတ်ပေးနေလို့ရတာပေါ့။
ကျွန်တော် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ပိုမှောင်တဲ့ အခန်းထောင့်တစ်နေရာကို မသိမသာတွန်းရင်း ခေါ် သွားမိတယ်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ၀င်းမာရဲ့စကဒ်ကို မသိမသာလှန်လာတာ ခုတော့ သူ့ ဖင်အပေါ်လေးတောင်ရောက်လို့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘောင်းဘီအောက်က ကောင်ကြီးက ၀င်းမာရဲ့ အတွင်းခံပင်တီအနက်လေးကို တိုက်ရိုက်ပွတ်ပေးနေမိပြီ။ ကျွန်တော်က ၀င်းမာဂုတ်နား ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး…….
“ ဟေ့ ရင်ရင့် စကဒ်ကို လှန်လိုက် မသိမသာလေး.. ..”
ကျွန်တော်လည်း အဲဒီအမှောင်ဒေါင့်လေးကမရွှေ့တော့ပဲ သူတို့ကိုဆွဲထားပါတယ်။ ၀င်းမာကလည်း မခေပေဘူးပဲ။ ရင်ရင့် စကပ်ပေါင် ပေါ်ရောက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်တန်ကို ရင်ရင့်ပေါင်ကြားထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ရင်ရင့်ဆီက တစ်ချက်ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော် က ၀င်းမာဖင်ကို အနောက်ကနေညှောင့်နေသလို ၀င်းမာကလည်း သူ့ပေါင်တန်နဲ့ ရင်ရင့်အဖုတ်ကို လွှဆွဲနေတာပေါ့။
၀င်းမာရဲ့ လက်ဖ ဝါးနှစ်ဘက်ကလည်း ရင်ရင့်တင်ပါး တစ်ဖက်တစ်ချက်ကို အုပ်ကိုင်ထားတာတွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်က ၀င်းမာခါးလေးကိုကိုင်ထားရာ ကနေ လက်ကိုရှေ့ဘက်ရွှေ့ပြီး ရင်ရင့်စကဒ်အောက်ကနေ ရင်ရင့်ပင်တီကိုဘေး ဖယ်ပေးလိုက်တယ်။ အခုတော့ ၀င်းမာပေါင်လုံးက ရင်ရင့်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို တိုက်ရိုက်ပွတ်မိနေပီကော။ ခဏနေတော့ ရင်ရင် ရုတ်တရက် တောင့်သွားတယ်။
“ ဟေး ..ဟိုး..နင်တို့ နှစ်ယောက် ငါ့ကို ဘာလုပ်နေတာလဲ..တော်ပီ ရပ်လိုက်တော့.. ..”
ရင်ရင်က ၀င်းမာကိုတွန်းထုတ်လိုက်ပြီး သူ့စကဒ်ကိုအောက်ပြန်ဆွဲချလိုက်တယ်။ နောက် ကျွန်တော့်ကိုမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ဆောင့်ကြီး အောင့်ကြီးနဲ့ ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းမူးနေတာရယ် ရင်ရင်လည်း အဲလောက်နဲ့တော့ ကျနော့် ကို စိတ်အကြာကြီးမကောက်ဘူးဆိုတာသိထားတော့ ကျွန်တော်ကလိုက်မသွားတော့ပါဘူး။ ၀င်းမာခါးလေးကိုပဲ ဆက်ဖက်ထားရင်း ကျွန်တော့်ကောင်ကြီးနဲ့ ၀င်းမာဖင်ကြားကိုဆက်ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
နောက်တော့ ကျွန်တော့် လက်တွေကို ၀င်းမာရဲ့ဗိုက်သား ချပ် ချပ်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပြီးတော့ လိမ္မော်သီးလောက် နို့လေးတွေပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ၀င်းမာ ဘယ်တော့ကျွန်တော့် လက် တွေကို ဆွဲခွာပြီးထွက်သွားမလဲလို့စောင့်နေရင်း အကဲစမ်းတဲ့ သဘောနဲ့ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ၀င်းမာငြိမ်ခံနေတာတွေ့ တော့ ဘရာဇီယာပျော့ပျော့အောက်ကထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကျွန်တော့် လက်မ၊ လက်ညှိုးထိပ်ကလေးတွေနဲ့ ညှပ် လှိမ့်ကစားရင်း သူ့လည်ဂုတ်လေး နားကပ်ပြောလိုက်တယ်။
“ နင့်ကို ရင်ရင်နဲ့ အိပ်ရအောင် ငါကြံပေးရင် နင် ငါ့ကို ဘာလုပ်ပေးမလဲ ၀င်းမာ. ..”
“ ရင်ရင်က ဘယ်တော့မှ ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး.... ..”
၀င်းမာကပြောရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က ညာဘက်လက်က သူ့ခါးလေးကို ဆက်ကိုင် ထားရင်း ဘယ်ဖက်လက်က သူ့ စကဒ်အောက်ကနေ သူ့ အဖုတ်ကို လိုက်စမ်းနေမိတယ်။
“ ကဲ ငါ ရ အောင် ကြံပေးမယ် ဆိုရင်ကော... ..”
ကျွန်တော့်လက်က ၀င်းမာရဲ့့ ပင်တီခွဆုံကနေ သူ့ အဖုတ်ကို သွားစမ်းမိနေပြီ။
“ ငါက ရင်ရင်နဲ့အတူတူ တစ်ညလောက် အိပ်ခွင့်ရဖို့ကို ဘာလုပ်ရလုပ်ရဆိုတာ နင်သိနေပြီ မဟုတ်လား... ..”
“ အိုကေ နင် ငါ့ကိုသာ အခုပြုစုပေးလိုက်။ နင် မပြန်ခင်ဒီရက်ထဲမှာရင်ရင်နဲ့ အဆင်ပြေအောင် ငါလုပ်ပေးမယ်။ ကဲ ဘယ်လိုလဲ.. ..”
ကျွန်တော်က ၀င်းမာရဲ့ နား နားကိုကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောနေသလို ကျွန်တော့်လက်တွေကလည်း အရည်ရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ ၀င်းမာရဲ့့ စောက်စေ့နေရာလေးကိုပွတ်ချေနေလို့ ၀င်းမာအသက်ရှုမြန်လာတာကို သတိထားမိပါတယ်။
“ အိုကေ ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ...ငါ နင့် အလိုးတော့ မခံနိုင်ဘူး.. ..”
“ ငါ့ကို ပုလွေပဲမှုတ်ပေးဟာ ဒါဆိုရင်.. ..”
၀င်းမာက ကျွန်တော့်ကိုယ်ကခွာရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် မျက်လုံးတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း
“ နင် ငါ့ကို အာတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲ.. ..”
“ ငါဘယ်တုန်းက လိမ်ဘူးလို့လဲ။ နင်ငါ့ အကြောင်းသိတာပဲ ဟာ ..”
“ အိုကေ ဒါဆိုရင် ဘယ်သွားမလဲ ..”
ကျွန်တော်က စကားပြန်မပြောတော့ပဲ ၀င်းမာလက်ကိုဆွဲပြီး အနားက ရေချိုးခန်းအိမ်သာတစ်ခုကို အမြန်၀င်လိုက်ပါတယ်။ ၀င်းမာ ကျွန်တော့်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ကျွန်တော့် ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်နေတာကို နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ မှန်ထဲကနေ ကြည့်နေမိပါတယ်။
“ နင် ပြီးကာနီးပြောနော်။ ငါ့ ပါးစပ်ထဲပြီးတာ မကြိုက်ဘူး. ..”
ကျွန်တော့်လီးကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖွဖွလေးကိုင်ပွတ်သပ်ပြီး သူ့ပါးစပ်နားတေ့လိုက်ရင်းမော့ပြောလာတဲ့ ၀င်းမာရဲ့ မျက်၀န်းနက်နက်လေး တွေကို ကြည့်ရင်း..
“ အေးပါဟ နင်ကလည်း....ဒါနဲ့ နင် ပုလွေရော မှုတ်ဖူးရဲ့လား အရင်က. ..”
ကျွန်တော့်မှာ သူ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နဲ့ ကျွန်တော့်ကောင်ကြီးသွားနဲ့ ခြစ်ပြီး ဒဏ်ရာရမှာလည်း မလိုလားဘူးလေ။ ခိခိ
“ အင်း . ..”
လို့ပဲ ဖြေရင်း သူ့လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ ကျွန်တော့် အရည်ကြည်သီးနေတဲ့ လီးထိပ် အကွဲကြောင်းလေးကို တို့လိုက်တယ်။
“ ဒါပေမဲ့ ငါက စောက်ဖုတ်အရသာကိုပဲ ပိုကြိုက်တယ်..ခစ်ခစ်.. ..”
နောက်တော့ သူ့လျှာအပြားနဲ့ ကျွန်တော့် ဒစ်လည်ပင်းကို ပတ်လျက်လိုက်ပြီးမှ သူ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးနဲ့ ကျွန်တော့် ကွမ်းသီးလုံးကို ငုံခဲ လိုက်တယ်။
“ အိုးးး ..”
၀င်းမာက လုပ်ဖူးရုံတင်ဘယ်ကမလဲ တော်တော်ကျွမ်းတာပဲ။ သူ့နှုတ်ခမ်းလွှာကို ကျွန်တော့်ဒစ်ဖူးအရင်းမှာ တင်းတင်းလေး စိလိုက် တယ်။ ပြီးမှ သူ့ပါးစပ်ထဲ ကျွန်တော့်ကောင်ကြီး ၀င်နိုင်သမျှ၀င်အောင် ဖြေးဖြေးချင်း သူ့မျက်နှာကို ရှေ့တိုးလာတယ်။ သူ့လည်ချောင်းနဲ့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ထိမှ ရပ်လိုက်ပြီး အပြင်ဘက်မှာကျန်နေသေးတဲ့ ကျွန်တော့် လီးအရင်းကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး နေရာမှတ် လိုက်တယ်။ သဘောက ကျွန်တော် ဘယ်လိုစိတ်ထပြီး အတင်းဆောင့်လည်း သူ့လည်ချောင်းထဲထိ မ၀င်နိုင်တော့ဘူးလေ။
သူ့လက်က စတော့ပါလို့ လုပ်ထားတာကိုး။ သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ သူ့လက်တွေနဲ့ ထိသွားရင် နယ်ကုန်ပဲလေ။ အဲတော့ သူက သူ့မျက်နှာကို ရှေ့တိုးနောက် ငင်လုပ်တာ မြန်လာသလို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း ကျွန်တော့် လိင်ချောင်းကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး စိညှစ်ပေးထားတယ်လေ။ ကျွန်တော့်မှာတော့ ကောင်းလွန်းလို့ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူရဲ့ ပစ်စီစတိုင်ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ဆွဲရင်း သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြိုက် တဲ့ ပါးစပ်ထဲ ကျွန်တော့်လီးကြီး ထည့်လိုးနေမိတော့တာပေါ့။
သိပ်မကြာပါဘူး ကျွန်တော့် လီးထိပ်ကြီးလည်း အရမ်းယားလာတော့ ပါးစပ်က ဟေးဟေးပဲ ရှိသေးတယ်။ သူလည်း သတိလစ်သွား လား လက်ချော်သွားသလားမသိ ကျွန်တော့်လီးထိပ်က သူ့လည်ချောင်း၀သွားထိပြီး ကျွန်တော့်လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲဗျစ်ကနဲ စ ပန်း ထွက်တော့တာပါပဲ။ သူလည်း ကမန်းကတန်း တွန်းထုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာကို နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ပန်းလို့မပြီးသေးတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကလရည်တွေက သူ့မျက်ခွံတွေ နှာခေါင်း၊ ပါးစပ်တွေပေါ်ကို ဆက်ထွက်ကျသွားတော့တာပေါ့။
အရှိန်သေသွားတော့မှ ကျွန်တော့်သုတ်ရည်တွေပေသွားတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီးအားနာသွားလို့ အနားဘေစင်ပေါ်က တစ်ရှုး တစ်ချို့ထုတ်ပြီးပေးလိုက်ရတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ဆီကတစ်ရှုးကို ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးယူပြီး သူ့မျက်နှာကိုမှန်ထဲမှာ ကြည့်သုတ် နေလိုက်ရင်းက ..
“ ခွေးကောင် ဘယ်မလဲ ပြီးရင်ပြောမယ် ဆိုတာ ရှီးမှပဲ...အဲဒါကြောင့် ငါ မိန်းမတွေကို ပိုကြိုက်တာ. ..”
“ ငါလည်း အတူတူပါပဲဟာ.. ..”
ကျွန်တော်က ပြုံးစစနဲ့ မှန်ထဲမှာသူ့ကိုကြည့်ရင်းပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း ခွက်ထိုး ခွက်လန် ရယ်မိကြပါတယ်။
“ ဟားဟားဟားဟား....``
“ ခွေးကောင်...ခစ်ခစ်..ခစ်..ခစ်.. ဗိုက်တောင်နာတယ်။ ဟီးဟီး ရယ်ရတာ၊ ငါ့ ဗိုက်နဲ့ လည်ချောင်းဘယ်ဟာက ပိုနာမှန်းတောင် မသိ တော့ပါဘူး ..ခစ်ခစ်... ..”
ကျွန်တော့်မှာ လက်စွပ်သုံးစရာမလိုပဲ ၀င်းမာရဲ့ ပုလွေမှုတ်ပေးတာခံခဲ့ရပေမဲ့ တကယ့် အဖုတ်ကိုမလုပ်ရလို့ သိပ် တော့အာသာမပြေသေးပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မိုးလည်းချုပ်နေပြီလေ။ မြို့ထဲက ဟိုတယ်တွေမှာတည်းတဲ့ မိတ်ဆွေတွေလည်း ပြန်ကုန်ကြပြီ။ အိမ်မှာ အိပ်ကြတဲ့ဧည့်သည်တွေလည်း အသီးသီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်မင်္ဂလာဦးအတွက် ပြင် ဆင်ထားတဲ့အခန်းကိုပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့် အခန်းထဲက ရေချိုးခန်းမှာပဲ ရေမိုးချိုးလိုက်တော့ လူက နည်းနည်းပြန်လန်းသွားတယ်။
မျက်နှာသုတ်ပုဝါကိုခါးမှာ ပတ်ပြီး အခန်းထဲပြန်၀င်လာတော့ တံခါးခေါက်သံဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ကြားရပါတယ်။ ဘယ်သူများလည်းလို့ တံခါး သွားဖွင့်လိုက်တော့ ရင်ရင့်ညီမ တင်တင်ထွေးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းမလေး ခိုင်ခိုင်တို့ဖြစ်နေပါတယ်။ သူတို့က ကျွန်တော့်အခန်း၀မှာ ပြုံးစိစိနဲ့ ရပ်နေရင်းက လူသွား စင်္ကြန် ဖက်ကိုလည်း လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့် လုပ်ရင်း
“ ကိုရီးစဝ် အခန်းထဲ ခဏ၀င်ကြည့်လို့ရမလား. ..”
ဆိုတဲ့ တင်တင်ထွေးရဲ့အမေးကို ခေါင်းငြိမ့်ဖြေရင်း တံခါးကို သူတို့၀င်နိုင်အောင် ကျယ်ကျယ်လေးဖွင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူတို့၀င်သွားပြီးမှ ကျွန်တော်လည်း အခန်းအပြင်ဘက်ကိုခေါင်းထွက်ပြီးသူတို့ ကျွန်တော့်အခန်းထဲ၀င်လာတာ ဘယ်သူတွေ့သေး လည်းလို့ ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်ပြီးမှ တံခါးကိုပိတ်ဂျက်ချလိုက်ပါတယ်။ အဲလို တံခါး၀မှာ ကျွန်တော်ရပ်နေတဲ့အချိန်လေးမှာပဲ ဟို အပျိုမနှစ်ယောက်က ကျွန်တော်တို့ ကုတင်နားရောက်နေပါပြီ။
“ ဟောတော့ အဲဒါ လက်ထပ်လက်စွပ်ထင်တယ် လှတယ်တော့. ..”
“ ဟုတ်မယ်ဟ နင် အဲ့ဒါ၀တ် ငါအဲ့ဒါ၀တ်မယ်။ ခစ်….ခစ် ငါတို့ သတို့သား၊ သတို့သမီး လုပ်တမ်းကစားရအောင် ခစ်ခစ်.. ..”
ကျွန်တော်တားမလို့ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ နောက်ကျသွားပါတယ်။ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာလည်း တကယ်တော့ ချီတုံချတုံမို့ပါ။ တား လိုက်ရမလား ဒါမှမဟုတ် မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပဲလွှတ်ပေးလိုက်ရမလား။ အဲလို စဉ်းစားရင်းမို့ပါ။ သူတို့နှစ်ယောက် ကျွန်တော်ရေမချိုး ခင် ခဏဆိုပြီး ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့လက်စွပ်နှစ်ကွင်းကို တစ်ယောက်တစ်ကွင်းစီ ကောက်စွပ်လိုက်ကြတယ်။ ကျနော် နည်းနည်းတော့ စိုးရိမ်သွားတယ်။ လက်စွပ်အသေး၀တ်တဲ့သူကိုမစိုးရိမ်ပေမဲ့ လက်စွပ်အကြီး၀တ်တဲ့သူကို စိုးရိမ်မိတယ်။
ကျနော့်အ တွေ့အကြုံအရ ကျော်သက်ခိုင်၊ ဒေါ်နီလာထွန်းနဲ့ လေးလေးစဝ်ခွန်ဖတို့ မချိမဆန့် ဖြစ်သွားကြတာမဟုတ်လား။ အမလေး ပြောတာ တောင်နောက်ကျနေပြီ။ တင်တင်ထွေးတစ်ယောက် မျက်စေ့ပိတ်ပြီး မွေ့ယာပေါ်ပက်လက်ဖြစ်နေပြီ။ ခိုင်ခိုင်ကသာ မျက်နှာလေးနီမြန်းလို့ ကျွန်တော့်ကို တွယ် ဖက်လာတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ စိတ်နှစ်ခွဖြစ်နေရပြီ။ လုံးလုံးကျစ်ကျစ် အပျိုမလေးနှစ်ယောက်ကို လွှတ်ပစ်ရမှာကအဆီတစ်၀င်း၀င်း၊ စားရမှာကလည်း သဲမရှပ်တဲ့အပြင် ထုတ်ထုတ်ထုတ်ထုတ်နဲ့ ၀က်သားတုတ်ထိုးက ၀က်နားရွက်ကိုဝါးရသလိုနေမှာပဲ။ အဟီး….။
ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ကွာ ဒါပေမဲ့ လက်စွပ်အကြီး၀တ်ထားတဲ့ တင်တင်ထွေးကို ဒီအတိုင်းအကြာကြီးလွှတ်ထားလို့မရဘူး သူ့လက်စွပ် အ ကြီးမချွတ်ခင် ခိုင်ခိုင့်ကို အမြန်ဆွဲမှပဲဟုတွေးကာ ခိုင်ခိုင်ကိုယ်လေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်၏။ ခိုင်ခိုင်မှာ အရပ် ၅ ပေ တောင် ပြည့်ရဲ့လားလို့တွေးနေမိတယ်။ ကျွန်တော့် ၅ ပေ ၁၁ လက်မ အရပ်နဲ့ဆို တစ်အားကုန်းနမ်းနေရသလိုမို့ သူ့ကိုယ်လေးကို ခါးကကိုင်မပြီး ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်တယ်။ တင်တင်ထွေးက မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုလေးကို သူ့ဘာသာကြယ်သီးဖြုတ်နေတုန်းပဲ။
ကျွန်တော်ကလည်း ခိုင်ခိုင်ရဲ့ ဘောင်းဘီတိုနှံ့နှံ့လေးကို ကြယ်သီးဖြုတ် ဇစ်ဆွဲချရင်းက ခြေကျင်း၀တ်အထိဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အောက်ကပန်းရောင် ချည်သားဘောင်းဘီလေး၊ အာပါး အဖုတ်လေးက နှုတ်ခမ်းပါးလေးဗျ၊ အမွှေးကလည်းနုနုလေးပဲရှိသေးတယ် တိုတိုလေး သိပ် မ ရှည် ဘူး။ ချောမွတ်နေတဲ့ ပေါင်သားလေးတွေနဲ့ သေသပ်လှပလှတဲ့ စောက်ပတ်ကလေး။ ကျွန်တော်မနေနိုင်တော့ဘူး။ ငုံ့ပြီးနမ်းလိုက်မိ တယ်။ တစ်ဆက်ထည်းပဲ လျှာနဲ့အပြားလိုက်လျက်လိုက်မိတယ်။ နုနုဖတ်ဖတ် နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေး ရှားရှားပါးပါးလေးလေ။
အတွင်းသား လေးတွေပါ လျှာစောင်းနဲ့ထိုးလျက်လိုက်တော့ သူ့ပေါင်တန်လေးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အတင်းညှပ်လာပါတယ်။ ခဏလောက်လျှာ ညောင်းအောင်လျက်ပြီး၊ ခေါင်းထောင်ထကြည့်လိုက်တော့ တင်တင်ထွေးတစ်ယောက်လည်း အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနေပြီး အရည် တွေ ရွှဲနေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကို သူ အတင်းပွတ်နေတာတွေ့ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ငါလည်း အမြန်လုပ်မှရတော့မယ်ဆိုပြီး ခါးမှာပတ်ထားတဲ့သဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။ ကုတင်ဘေးမှာရပ်လျှက်နဲ့ ကျနော် က ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေသေးတဲ့ ခိုင်ခိုင့်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားခိုင်းပြီး ဟတတ အဖုတ်လေးထဲလီးကြီးတေ့လိုက်ပါတယ်။
ကျွန်တော့် ဒစ်ကိုအသာဖိသွင်းလိုက်တာနဲ့ ခိုင်ခိုင့်ဆီက အသံထွက်လာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငြင်းဆန်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း အလိုက်တသိနဲ့အတင်းတော့မလုပ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အချိန်လည်းသိပ်မဆွဲရဲတော့ အထဲကို၀င်နိုင်သလောက်သာသာပဲဖိထိုးပေးပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လက်စွပ်အရှိန် ရယ် နဂိုထဲကထန်ပုံရတဲ့ ကောင်မလေးမို့လားမသိ သူ့ဖင်လေးကိုအတင်းကြွကြွပေးနေလို့ ကျွန်တော်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ကျွန်တော့် လီးကြီးက သူ့အဖုတ်လေးထဲ တစ်ရစ်ချင်း၀င်သွားတော့တယ်။
အား ကျပ်လိုက်တာဗျာ ဒါပေမဲ့ အရည်ရွှမ်းလွန်းတော့ ကျွန်တော့် လီး ကတော့ မနာဘူးဗျ။ နောက် အရှိန်ရလာတော့ ခိုင်ခိုင့်ကို ကျွန်တော်ဆောင့်လိုးနေပေမဲ့လည်း ကုတင်ပေါ်မှာကော့ပြန်ပြီး ကိုယ့်အဖုတ် ကို သည်းသည်းမဲမဲပွတ်နေတဲ့ တင်တင်ထွေးကိုကြည့်မိပြီးတော့ ကောင်မလေးတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာ စိုးရိမ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ခိုင်ခိုင့်အဖုတ်လေးထဲအဆုံးထိ မြှုပ်ဖိကပ်ထားရင်းနဲ့ တင်တင်ထွေး လက်စွပ်၀တ်ထားတဲ့ လက်ကိုလှမ်း ဆွဲလိုက်တယ်။
သူ့လက်ထဲက လက်စွပ်ကြီးကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်ရော သူ့တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေပြီး အိပ်ပျော်သွားသလိုဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ လက်စွပ်အကြီးကို ကျွန်တော့်လက်မှာ ၀တ်ထားလိုက်တယ်။ အား မေ့သွားလို့ဗျ။ အပျိုမသေးသေးလေး အဖုတ်ထဲအဆုံးထိမြုပ် နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးက လက်စွပ်အရှိန်နဲ့ ဖောင်းပွကြီးထွားလာတော့ ပိုကျပ်လာတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ စောက်ခေါင်းက ခလေး တောင်မွေးနိုင်သေးတာပဲ။ လီးလောက်ကတော့ ဟဲဟဲ ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က အပျိုမလေးစောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေ အရမ်းပွန်းသွားမှာစိုးလို့ ဖြေးဖြေးချင်းထုတ်သွင်းလုပ်ရင်းက အရည်ပိုရွှမ်းလာအောင် သူ့စောက်စေ့လေးကိုဖိပွတ်ပေးနေတယ်။
နောက်တော့ အဆင်ပြေလာပြီး ပုံမှန်ဆောင့်လို့ရလာတော့ သူ့ လက်က လက်စွပ်လေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သူလည်း ထုံးစံအတိုင်း ဇဝေဇ၀ါဖြစ်နေပေမဲ့ အရှိန်ရနေပြီလေ။ သူ့လက်လေးနှစ်ဘက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်တွယ်ထားတယ်။ ခဏအကြာမှာပဲ သူ့ကိုယ် လေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားရှာတယ်။ ကျွန်တော်က တစ်ချက် နှစ်ချက်ဆက်ဆောင့်ပြီး ကောင်မလေးအနားရအောင်ဆိုပြီး ခဏနားတဲ့အနေနဲ့ သူ့အဖုတ်လေးထဲ ကျွန်တော့် လီးကြီးကိုစိမ်ပြီးမြုတ်ထားရင်း လက်တစ်ကမ်းမှာ ရှိတဲ့ တင်တင်ထွေး အဖုတ်လေးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
အခုနက အရည်လေးတွေတောင်ခြောက်စပြုနေတဲ့ တင်တင်ထွေး အဖုတ် လေးကလည်း ကျွန်တော့်လက်ဖဝါး လက်ချောင်းတွေအောက်မှာ ပြန်လည်စိုစွတ်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေကို သူ့လက်ကလေး တွေနဲ့ လာအုပ်ကိုင်လိုက်လို့ ကျွန်တော်က သူ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တင်တင်ထွေးရဲ့ မျက်လုံးတွေကပွင့်နေပြီ။ နောက် သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်အခြေအနေကိုတွေ့သွားတော့ သူ့မျက်လုံးတွေပြူးသွားတယ်။ သူအိပ်ပျော်သွားတုန်း သူ့ သူငယ်ချင်းကအခွင့်အရေးယူပြီး ကျွန်တော့်ကိုကြံသွားတယ်တောင်ဖြစ်ရသေးတယ်။
အဟီး မိန်းခလေးတွေများ တစ်ခါတစ်လေ အံ့ သြဖို့ကောင်းပါလား။ အတိုချုံးရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော့်ခယ်မလေး တင်တင်ထွေးကိုလည်း ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အပျို ပေါက်မလေးတွေပီပီ အဆီပြင်တွေ အကုန်မစစ်သေးလို့ ခါးလေးတွေ သေးကျင်မနေသေးပေမဲ့ ပေါင်လုံးလေးတွေက ရင်ရင့်လို ကျစ် လစ်မာကြောမနေပဲ အဆီတုံးလေးတွေလို ဖေါင်းဖေါင်းကစ်ကစ်လေးတွေမို့ အထိအတွေ့ကတစ်မျိုးတစ်ဘာသာ အရသာရှိနေပါတယ်။
နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ နို့ကလေးတွေကလည်း လိမ္မော်သီးလောက်လေးတွေနဲ့ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေနဲ့ ချစ်စရာကောင်းလှပါ တယ်။ တင်တင်ထွေးရဲ့ ထူးခြားတာကတော့ သူ့ဖင်ကြီးဖြစ်ပါတယ်။ သူက ခိုင်ခိုင့်လို ဖင်လုံးသေးသေးလေးမဟုတ်ပဲ သူ့အရွယ်နဲ့မ လိုက်အောင် စွင့်ကားကော့ကောက်နေပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာမှောက်ရက်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ဆောင့် လိုးခဲ့ရတာ အရသာထူးပါပေတယ်လို့တွေးမိနေပါတော့တယ်။
ဒုတိယနေ့ မနေ့ညကသောက်ထားကြလို့ နေ့လည်လောက်ကျမှနိုးကြပြီး နေ့လည်စာတန်းစားကြ ခလေးတွေ လူကြီးတွေရော ရေကူးကန်ဘေး နားတို့၊ ထမင်းစားခန်းတို့စသဖြင့် သူ့အုပ်စုနဲ့သူ စကားစမြည်ပြောဆိုနေကြပါတယ်။ ကျွန်တော် ရင်ရင်တစ်ယောက် ကျော်သက်ခိုင်နဲ့ ကြည်ပြာတို့ လင်မယားနဲ့ စကားပြောနေတာတွေ့လို့ အနားကပ်သွားပြီး ရင်ရင့်ပါးကလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပါတယ်။
“ ဟော အိပ်ပုတ်ကြီး နိုးလာပြီ ..”
ရင်ရင်က ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးရင်း ဗိုက်ခေါက်မနာအောင်လာဆွဲပါတယ်။ ကျော်သက်ခိုင်က
“ ဟေး စဝ်ဟွမ် မင်းတော့ မသိဘူး။ ငါတော့ ညကသောက်တာ နည်းနည်း များသွားတယ်။ အဟီး. ..”
“ ငါလည်း အတူတူပါပဲကွာ.. ..”
“ အေး ငါတို့ ဗိုက်ဆာလာပြီ သွားစားလိုက်ဦးမယ်..ငါ မင်းနဲ့လည်း စကားပြောစရာ ရှိသေးတယ် ..”
“ အေးအေး စားပြီးရင်ပြောတာပေါ့။ သွားစားထားနှင့် ငါတို့ လိုက်လာခဲ့မယ်... ..”
ရင်ရင်က ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာအခန်းထောင့်တစ်နေရာခေါ်သွားပြီး
“ ကို မနေ့ညက ဝင်းမာကို ဘာလို့အတင်းမြှောက်ပေးနေတာလဲ။ သူတော်တော်ကြည့်ချင်နေတယ်ပေါ့လေ မိန်းမချင်းကို ဟင်း.. ..”
“ ၀င်းမာ တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ပါ။ ကို့ ငယ်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပဲဟာ..အချစ် စိတ်၀င်စားရင်လည်းကိုက အားပေးပါ တယ်.. ..”
“ အောင်မယ်။ သွား ဘာအားပေးတာလဲ..စမ်းတော့ စမ်းချင်တယ် ခစ်ခစ်၊ တစ်ခါမှတော့ မကြုံဖူးဘူး ..”
“ အချစ်စမ်းချင်ရင် ၀င်းမာက အသင့်လျှော်ဆုံးပဲ ၀င်းမာထက်ရင်းတဲ့သူငယ်ချင်း ဘယ်မှာရှာလို့ရမလည်း.. တကယ်ပြောတာ ကို့ ဘက်ကလည်း ဘာမှကန့်ကွက်စရာမရှိဘူး.. ..”
ကျွန်တော့်မှာ အောင်မြင်ဖို့လမ်းစတွေ့လိုက်လို့ အလွန်အမင်းစိတ်တက်ကြွလှုပ်ရှားသွားတာကို မနည်းဖုံးဖိကာ ပြောနေရသည်။ ရင်ရင်ရဲ့ မျက်နှာလေးက ပန်းနုရောင်တက်လာသည်။
“ မသိသေးပါဘူး။ အခြေအနေကြည့်တာပေါ့...ကဲ လာ သွားစားရအောင် ဗိုက်ဆာလာပြီ. ..”
နေ့ခင်းဘက်ရေကူးကန်ဘေးမှာ ဘီယာတစ်ယောက်တစ်လုံးကိုင်ရင်း ကျော်သက်ခိုင်နှင့် ကျွန်တော်တီးတိုးပြောဖြစ်ကြတယ်။
“ ငါ့မှာ အခု ပြဿနာ ဖြစ်နေတယ်ကွာ.. ..”
“ ဘာပြဿနာတုန်းကွ မင်းကလဲ. ..”
“ ကြည်ပြာက လိင်ကိစ္စကို သိပ်စိတ်မပါတော့ဘူးကွ.. ..”
“ မင်းကလည်း မဖြစ်နိုင်တာကြီးကွာ. ..”
ကျွန်တော်က ရေကူးကန်အခြားဘက်ကသစ်ပင်အောက် တွင် စားပွဲနားမှ အအေးအေစား အအေစားအင်ေထားတဲ့ ကုလားထိုင်တွေနဲ့ ထိုင်အာရိုက်နေကြတဲ့ အမျိုးသမီးအုပ်ထဲက ကြည်ပြာကိုလှမ်းကြည့်ရင်းပြောလိုက်တာဖြစ်တယ်။ ကြည်ပြာက တကယ်တမ်းကျတော့ တော်တော်တောင့်တယ်။ အခု ခလေးတစ်ယောက် အမေမို့လားမသိ ခါးကလေးနည်းနည်းတုတ်လာသော်လည်း ကြည့်ကောင်းသေး တယ်။ ဒေါက်ဖိနပ်၀တ်ထားလို့ ကြွတက်နေသော တင်ပါးအစုံအောက်က ပေါင်တန်အစုံက ထမိန်အောက်မှာပင် ဖြောင့်တန်းနေတာ မြင်နေရတယ်။ သူနှင့် စကားပြောနေသော ၀င်းမာက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းကြည့်နေလို့ မသိမသာ လက်မထောင်ပြလိုက်ရသည်။
“ မင်း လုပ်ပေးမလား.. ..”
ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ကြောင်သွားတယ်။ ဒီကောင် ဘာပြောလိုက်ပါလိမ့်ပေါ့။
“ ဟေ မင်း ဘာပြောတာလဲကွ.. ..”
“ ကြည်ပြာ့ကိုလေ စိတ်ပြန်ပါလာအောင် မင်းလုပ်ပေးမလားလို့ ..”
ကျွန်တော်က ဒီကောင်များ ငါ့လာထည့်နေတာလားလို့ ကျော်သက်ခိုင်မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်တော့ အတည်ပြောနေတာသိရလို့ ထူးဆန်းသွားတယ်။
“ မဟုတ်သေးပါဘူး မင်းကလည်း. ..”
“ ဟုတ်ပါတယ်ကွာ။ မင်းမှာ အစွမ်းတစ်ခုခုရှိတယ် ငါသိတယ်။ ငါတို့ ရွှေမြို့တော်သွားတုန်းက ရထားပေါ်မှာလေ။ မင်းတစ်ခုခု လုပ် ပေးတာ မဟုတ်လား..ငါ ရိပ်မိပါတယ်။ ကြည်ပြာ ငါ့ကို တက်ကို လုပ်တာလေ.. ..”
ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းမှတ်မိတာပေါ့။ ကျော်သက်ခိုင်ကို လက်စွပ်အကြီးပေး၀တ်လိုက်မိလို့ ဒုက္ခများခဲ့ရပြီး ကြည်ပြာကို လက်စွပ် အသေးပေး၀တ်လိုက်လို့ ကျော်သက်ခိုင်ပေါ်တက်လုပ်ခဲ့တာလေ။
“ နေပါအုန်း ငါက ဘာလုပ်ပေးရမှာလည်း. ..”
“ မင်းကလည်းကွာ..ကြည်ပြာနဲ့ အိပ်ပေးဖို့ပြောတာ..လခွီးမှပဲ အ မလိုလိုနဲ့ ထုံလိုက်တာ. ..”
“ ဟာ မင်းကလည်း ကြည်ပြာက မင်းမိန်းမဟာကို ငါကလုပ်လို့ကောင်းပါ့မလား။ ပြီးတော့ မင်းက သဘောတူတာကောင် ကြည်ပြာက ရော ဘယ်ခံမတုန်းကွ။ မင်းက ဟင်းရွက်ကစွန်းရွက်ကျနေတာပဲ ခွီး.. ..”
“ ကြည်ပြာက မင်းဆိုရင် ရပါတယ်ကွာ..ငါမပြောချင်လို့ အဟီး အရင်ကထဲက မင်းအပေါ်မှာသူကကျနေတာ မင်းက သူ့ကို စိတ်မ၀င် စားလို့.. ..”
“ အင်း ထားပါတော့။ ကြည်ပြာကလည်း သဘောတူတယ်ဆိုရင် မင်းအတွက်က ဘာအကျိုးအမြတ် ရှိလာမလဲ... ..”
“ အကျိုးအမြတ်ကတော့ နည်းနည်း စွန့်စားရတာပေါ့ကွာ..ကြည်ပြာ လိင်ကိစ္စကို ပြန်စိတ်ပါလာရင် ငါ့အတွက်ကောင်းတာပေါ့.. မင်း ကလည်း မင်္ဂလာဆောင်တော့မယ့်လူဆိုတော့ မင်းနဲ့က မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သူသိထားတာပဲ။ ဟဲဟဲ နောက်တစ်ခုကတော့ ငါ မနီလာ ကို အရမ်းစိတ်လာနေတယ်။ မင်း နီလာ့ကို ပေးနေတယ်ဆိုတာ ငါရော ကြည်ပြာရော သိထားတယ်လေ ခွိ ..”
ခွေးမသား လက်စသတ်တော့ သူ့မရီးကိုလုပ်ချင်နေတာကိုး။ မနီလာဆိုမှ ကျွန်တော်လည်းသတိရတယ်။ မနီလာလည်း အိမ်ထောင်ကျ နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ယောင်္ကျားကစစ်တပ်ကဆိုလား ခွင့်မရလို့တဲ့ သူပဲရောက်လာတယ်။ ကျွန်တော်ကျောင်းသားဘ၀ နွေရာသီ ပြင်ဦးမာ လာပြန်တိုင်း မမေ့မလျှော့သွားသွားပေးနေခဲ့တဲ့ မနီလာလေ။ အင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာ ဖြစ်နိုင်ချေတွေ အပြေးအလွှားစဉ်းစား လိုက် တယ်။ ဒီညတော့ ပွဲကြမ်းဦးတော့မှာပဲ။
“ အဲဒါဆို ဒီလိုလုပ်ကွာ မင်းကြည်ပြာ့ကိုပြောထား။ နင့်ကို ငါ စဝ်ဟွမ်နဲ့သွားဖို့ ခွင့်ပေးမယ်။ ငါ့ကို မနီလာနဲ့ သွားခွင့်ပေးလို့ သူက အိုကေဆိုရင်ပြီးရော နီလာ့ကို ငါမင်းတို့အခန်းထဲပင့်ချလာမယ်။ ဘယ်လိုလဲ. ..”
“ အေး အဲဒါဆိုရင်တော့ ပြီးရော ငါပြောထားလိုက်မယ်..ဒါနဲ့ မင်းက မနီလာကို ဘယ်လိုပြောခေါ်လာမှာလည်း..အဟီး.. ..”
“ အဲဒါအတွက် မင်း စိတ်မပူနဲ့ ငါ့တာ၀န်ထား လိုက် ..”
ညနေစောင်းတာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း အသောက်အစားတွေ ကာရီရောကီတွေ အကတွေနဲ့ လူတွေ စည်ကားလှုပ်ရှားနေချိန်မှာ ကျွန်တော်နဲ့ မနီလာက အိမ်ထောင့်ကချောင်လေးတစ်ခုမှာ မနီလာကကျွန်တော့်ရှေ့မှာဒူးထောက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပုလွေပေးနေတယ်။ ခဏနေ တော့ ကျွန်တော်က သူ့လက်မောင်းလေးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲထူမလိုက်ပြီး
“ မနီလာ ကျွန်တော်တောင်းဆိုစရာတစ်ခုရှိလို့။ ကျွန်တော့်ကို အလိုလိုက်နိုင်မလား... ..”
“ အမလေး စဝ်ဟွမ်ရယ် အခုကျမှ ထူးထူးခြားခြား နင်က ငါ့အပျိုစင်ဘ၀လည်းယူပြီးပြီ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင်ကြိုက် သလိုလုပ်ခဲ့ ပြီးပြီ။ နင်ငါ့ကိုမယူနိုင်လို့ ငါ ဟိုစစ်ဗိုလ်ကိုယူခဲ့ရတာ..ကဲ ပြော ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ... ..”
“ ဒီလို မနီလာ ကျွန်တော်ကြည်ပြာ့ကိုလုပ်ချင်တယ်.. ..”
“ ကြည်ပြာက သူ့လင်ကြီး နင့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လုံး ဒီမှာပါလာတဲ့ဟာကို နင်က ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ဟ.. ..”
“ အဲဒါကြောင့် မနီလာ့အကူအညီလိုတယ်လို့ပြောတာပေါ့ မနီလာရဲ့.. ..”
“ ကြည်ပြာ့ကို ငါကပြောပေးလို့ရတောင်မှ ကျော်သက်ခိုင်ကို ဘယ်နားသွားထားမလဲ ဟဲ့. ..”
“ ကဲ ဒီလို မနီလာရေ၊ ကျော်သက်ခိုင်က သူ မနီလာကိုရရင် ကျွန်တော့်ကို ကြည်ပြာနဲ့ရအောင် လုပ်ပေးမယ်တဲ့.. ..”
“ အင် အဲလိုလား..ဒီကောင်က ငါ့ကို စိတ်၀င်စားတယ်တဲ့လား ဟီဟိ.. ..”
“ အဟုတ်ပေါ့ မနီလာရဲ့... ..”
“ အမလေး ဒါများငါ့ကိုတိုက်ရိုက်လာပြောလိုက်ရင် သူ့မိန်းမတောင် နင့်ပေးပြီး စားစရာမလိုပါဘူး ခစ်ခစ်..နော်. ..”
“ ဟာဗျာ မနီလာကလည်း လုပ်ပြီ.. ..”
“ ဟဲ့ ငါက နောက်တာပါဟယ် နင့် မယားလောင်းကိုရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ..”
“ သူနဲ့က မနက်ဖြန်ညကျရင် ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာဦးအခန်းထဲမှာအားရအောင်ချစ်မယ်လေ။ ပြီးမှ ဟန်းနီးမွန်းသွားမှာ...ကဲ မနီလာ.. လာ ကျွန်တော်နဲ့လိုက်ခဲ့ အချိန်မရဘူး.. ..”
ကျွန်တော်နဲ့ မနီလာ ကျော်သက်ခိုင်တို့ အခန်းထဲကို ဝိုင်ပုလင်းတစ်လုံးနဲ့၀င်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကျော်သက်ခိုင်က အင်္ကျီချွတ်နဲ့အောက် က ပုဆိုးပဲရှိတယ်။ ကြည်ပြာကတော့ တစ်ကိုယ်လုံးတစ်ဆက်တည်း ခြေဖျားထိရောက်တဲ့ ည၀တ်အင်္ကျီလိုမျိုး ဂျိုင်းပြတ်အသားပါးပါး လေးကို၀တ်ထားတယ်။ ကြည်ပြာက နည်းနည်းရှက်အန်းအန်းဖြစ်နေသလိုပဲ ကျော်သက်ခိုင်က ကျွန်တော့် နား နားကပ်ပြီး ငါပြောထား ပြီးပြီ ကြည်ပြာက အိုကေပဲလို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း ညီအစ်မဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်းပေါ်တင်ကြီး ဘယ်လိုစရ မှန်းမသိတော့……
“ ကျော်သက်ခိုင် မြူးဇစ်ဖွင့်ကွာ ငါဝိုင်ဖေါက်လိုက်မယ်။ ငါတို့ ဒီအခန်းမှာ ပါတီ အသေးစားလေးလုပ်ကြတာပေါ့... ..”
သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။ အခန်းထဲမှာ မြူးဇစ်နဲ့ ဝိုင်ခွက်ကလေးတွေသောက်ရင်း ကျွန်တော်က ကြည်ပြာ့လက်ကိုဆွဲပြီးစက လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ကျော်သက်ခိုင်ကလည်း နီလာ့လက်ကိုဆွဲထကကြပါတယ်။ အခန်းထဲမှာ မီးကလည်း မှိန်မှိန်လေးမို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပွတ်ပွတ်သပ်သပ် ကကြတာပေါ့။ ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းတွေက ကြည်ပြာ့နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ ဖိကပ်စုပ်နေပြီး ကျွန်တော့်လက်တွေကလည်း ကြည်ပြာ့တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေမိပြီ။ ကျော်သက်ခိုင်ကတော့ ဘယ်နှစ်ခုနှစ်ထဲကအောင့်ထားရလို့လည်းမသိဘူး။ မနီလာကို ဆိုဖါပေါ်မှာတက်ခွနေပြီ။ နောက်တော့ မနီလာ ရဲ့ငြီးသံနဲ့ တဖုန်းဖုန်းသံကြားရတော့ ကျော်သက်ခိုင်တစ်ယောက် မနီလာကိုပေါင်နှစ်ချောင်းထမ်းပြီး ဆောင့်နေပြီ။
ကြည်ပြာကနှုတ်ခမ်း တွန့်ပြုံးပြရင်းက ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ပြီး လီးကြီးကိုသူ့လက်ကလေးနဲ့ပွတ်သပ်နေတယ်။ ကျွန်တော်က သူ့နို့ကြီးတွေကိုအင်္ကျီ ပေါ်ကပဲ ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာမ၀တ်ထားလို့ အင်္ကျီပါးပါးအောက်က နို့သီးခေါင်းတွေက ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲမှာ မာတောင်နေ တာသိနေရတယ်။ နောက်တော့ ကြည်ပြာက ကျွန်တော့်ရှေ့မှာဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကြီးကို စစုပ်ပေးနေတော့ ကျနော် က ကြည်ပြာ့ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးရင်းဖီးခံနေလိုက်တယ်။
ကျော်သက်ခိုင်တစ်ယောက်ပြီးသွားတာလား သေးပေါက်ချင်လို့လား မ သိ နီလာ့ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက် ဒီအတိုင်းပြဲကားထားခဲ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ အင်း ဒီကောင်မြန်လှချီလား။ ဒါကြောင့်လည်း ကြည်ပြာက ဖီးအောက်နေတာလားမသိဘူးလို့ ကျွန်တော်စဉ်းစားနေတုန်း ဝုန်းကနဲတံခါးပွင့်လာပြီး အခန်းထဲကို ရင် ရင်နဲ့ ၀င်းမာ ၀င်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။
“ ဟင်...ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ..”
ရင်ရင်က အထိတ်တလန့်မေးလိုက်တယ်။ ၀င်းမာလည်း မျက်လုံးလေးတစ်ချက်ပြူးသွားပေမဲ့ သဘောပေါက်သွားတယ် ထင်တယ် ပြုံး သွားတယ်။ မနီလာကို ပက်လက်ကြီးပေါင်ကားယားနဲ့ ဆိုဖါပေါ်မှာတွေ့လိုက်ရတော့ အရမ်းကိုစိတ်၀င်စားသွားပုံပဲ။ ကြည်ပြာကလည်း ကျွန်တော့်လီးကြီးကိုင်ပြီး ဆက်စုပ်ရမလို ထပြေးရမလို ရင်ရင့်ကိုတစ်လှည့် ကျွန်တော့်ကို တစ်လှည့်ကြည့်နေတယ်။
“ ကိုယ်..ရှင်းပြပါရစေဦး အချစ်. ..”
ကျွန်တော့်ကို ဆက်အပြောမခံပဲ ရင်ရင်ကလက်တားလိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာက ဘာမှသိပ်မပြောင်းလဲလို့ ကျွန်တော် နည်းနည်း တော့ ထိတ်လန့်သွားပါတယ်။ ငါ့ကို မုန်းသွားပြီလား။ စိတ်ပြတ်သွားပြီလားပေါ့။ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ထားတာကတော့ ပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ထုရိုက်ဆဲဆိုမယ်ပေါ့။
“ ရှင်းပြမနေနဲ့ ကို ရတယ်။ ရှင်းစရာ မလိုတော့ဘူး။ ကြည်ပြာဆက်လုပ်ကွာ ဘယ်မလဲဝိုင် နင်တို့ကြီးပဲ ပါတီသီးသန့်လုပ်လို့ ဘယ်ရမ လည်း ..”
ထိုအခိုက် ရေချိုးခန်းထဲကလီးတန်းလန်းနှင့် ထွက်လာသော ကျော်သက်ခိုင် ရင်ရင့်ကိုတွေ့တော့ကျောက်ရုပ်ဖြစ်သွားသည်။
“ ဟိုက် ..”
“ အော် ဒီလိုလား ..ကောင်းသားပဲ ..မ၀င်းမာတံခါးကိုကျေးဇူးပြုပြီး သွားဂလန့်ချလိုက်ပါတော့။ ဒီထက်လူများသွားရင် မကောင်း တော့ဘူး ..”
၀င်းမာကလည်း ရင်ရင့် စကားနားထောင်နေတယ်။ ပြေးပြီး တံခါးပိတ်ဂလန့်ချလိုက်တယ်။ ရင်ရင်က ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုရပ်နေသော ကျော်သက်ခိုင်နားကို လျှောက်သွားရင်း ကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ကာ
“ ကို့ကို ခွင့်လွှတ်စေချင်ရင်တော့ ရင့်ကိုလည်း ခွင့်လွတ်တော့.. ..”
ဟုပြောရင်း… ကျော်သက်ခိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ကျော်သက်ခိုင် လီးကြီးကို စစုပ်လေတော့တာဘဲ။ကျွန်တော့်မှာ ရင်ရင်က ကျော်သက်ခိုင်ကို လီးစစုပ်တာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးက ကြည်ပြာ့ပါးစပ်ထဲမှာ အဆမတန်တင်းမာလာရတော့တာပေါ့၊၊ မကြာမှီမှာပဲ ကျွန်တော့်သတို့သမီး လောင်းပါးစပ်ထဲကို သူ့မာတောင်နေသော လီးကြီးထိုးထည့်နေသော ကျော်သက်ခိုင်၊ မနီလာပေါင်နှစ်လုံးကြားခေါင်းငုံ့ကာ အဖုတ်ကို အားရပါးရလျက်နေသော ၀င်းမာ၊ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ ကြည်ပြာ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထုတ်ပစ်လိုက် မိလေတော့သည်။
နောက်တော့ ကျွန်တော့်မျက်စေ့ရှေ့မှာ ကြည်ပြာ့အဖုတ်ကို လေးဘက်ထောက်ကာကုန်းရက်ပေးနေသော ရင်ရင့်ကို အနောက်ဘက်မှ ရင်ရင့်ခါးကိုကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေသော ကျော်သက်ခိုင်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မအေပေး ဘယ်တုန်းကများ ငါ့စော်ကိုချချင်နေ လည်းမသိဘူး။ စောက်ကောင် အားရပါးရကို ကြုံးနေလိုက်တာ။ မင်းအမေကိုလည်း ငါ အချီပေါင်းများစွာ ဆော်ဘူးတယ်ကွ။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ တင်မက ဖင်ပါဆော်ဘူးတယ်ကွစသဖြင့် ကြုံးဝါးနေမိသည်။ ကျွန်တော် ကြည့်နေရင်းမှ ကျော်သက်ခိုင်က အရှိန်ပြင်းလာသလို ရင်ရင် ကလည်း အရမ်းကောင်းလာလို့ထင်တယ်။
ကြည်ပြာ့အဖုတ်ကိုတောင် မလျက်နိုင်တော့ မျက်စေ့လေးမှိတ် အံလေးကြိတ်ကာ ရှေ့လက် နှစ်ဘက်ကိုအားပြုရင်း သူ့ ဖင်ကြီးနောက်သို့ ကော့ကာကော့ကာ ကျော်သက်ခိုင် အလိုးအဆောင့်ကို စည်းချက်နှင့်အညီ လုပ်ပေးနေ လေရဲ့။ အဆမတန်တင်းမာလာသော ကျွန်တော့်လီးကြီးကိုလက်ကကိုင်ရင်း ကျွန်တော် ချက်ချင်းသတိရလိုက်တာ ၀င်းမာ၊ ဟင်း ဒီ ယောင်္ကျား လျာမကိုလိုးချင်နေတာ။ အခုအတော်ပဲ မနီလာအဖုတ်ကို ဖင်ထောင်ကုန်းလျက်နေတဲ့ ၀င်းမာ အနောက်ဘက်ကိုသွားကာ သူ့ဂျင်း ဘောင်းဘီကြယ်သီး ဖြုတ်ပြီး ပေါင်ရင်းထိ ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။
၀င်းမာက မနီလာ အဖုတ်ကိုမဲနေတော့ သတိမထားမိချိန် ကျွန်တော့် လီးကြီးက သူ့ အဖုတ်ထဲတိုး၀င်နေပြီ။ သူ့ဖင်မှာ ရင်ရင့်လိုအလုံးကြီး ကားကားမဟုတ်သော်လည်း မိန်းမဆိုတော့ လုံးလုံးလေး မဟုတ် လား။ ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကလည်း ဖြောင့်စင်းပြီး ချောမွတ်နေတယ်။ ဝင်းမာလို ယောင်္ကျားလျာကိုလိုးရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုပြီး မနေ့ကတည်းကတွေးလာတာကို အခုအကောင်ထည်ဖေါ်လိုက်နိုင်တာကို ပီတိဖြစ်မိသလို စေးနေတဲ့အဖုတ်ကြောင့်လည်း ကျွန်တော့် လီးကြီးမှာ အရသာအတော်တွေ့နေရပါတယ်။
အရသာရှိလွန်းလို့ မျက်စေ့မှိတ်ဆောင့်နေတဲ့ ကျွန်တော် ရုတ်တရက်အော်လိုက်တဲ့ ရင်ရင့်အသံကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါ တယ်။ ရင်ရင်နဲ့ ကျော်သက်ခိုင်က အရင်အတိုင်းပါပဲ ရင်ရင်က အခုနလို လေးဘက်ထောက်မဟုတ်တော့ပဲ ဖင်ဗူးတောင်းထောင် ဖြစ် နေပါတယ်။ ကျော်သက်ခိုင်က အခုနအတိုင်းပဲ ရင်ရင့်ကို အနောက်ကလုပ်နေတုန်းပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အရမ်းအရှိန်နဲ့ဆောင့်တာ မဟုတ်ပဲ သူ့လီးကို သူငုံ့ကြည့်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းထုတ်လုပ်နေတာတွေ့ရတယ်။ ရင်ရင်ကတော့ လက်သီးလေးနှစ်ဖက်လည်း ဆုပ်လျှက်အံ ကို ကြိတ်ကာ ခေါင်းရမ်းလျှက်…..
“ အား..ဖြေးဖြေး ..ကိုကျော်..ကျွန်မ ဖင်တစ်ခါမှ မခံဖူးဘူး။..ကျွတ်ကျွတ်... ..”
ဟာ ခွေးမသား ကျော်သက်ခိုင် ငါ့ဆော်ဖင်ကို ပါကင်ဖွင့်နေပြီ။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲထောင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ရာရာစစ ရင်ရင်ကရော ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း ကျွန်တော့်ကိုတော့ သူ့ဖင်ကို လက်ညှိုးနဲ့တောင် ပေးမထိဘူး။ အခု ခင်ပွန်းလောင်းရှေ့မှာ ခင်ပွန်းလောင်း သူငယ်ချင်းဖင်တက်ချနေတာကိုတော့ ခံနေတယ်တောက်။ ငါလည်းဘာထူးလို့လဲ အခု အခန်းထဲက ဆော်တွေအကုန်လုံးလည်း ငါချ ပြီးပြီ။
ရင်ရင့်အမေရော၊ ကိုယ့်မိထွေးရော၊ အဒေါ်၀မ်းကွဲတွေရော၊ဆရာမ ဒေါ်မရ၀င်းသန့်၊ ကျော်သက်ခိုင်အမေ အစရှိသူတွေကိုလည်း လိုးခဲ့ဘူးတဲ့အပြင် နှစ်ယောက်ကခလေးပင်မွေးသွားခဲ့သည်ဆိုတာ ရင်ရင်သာအကုန်သိသွားရင် ဒီထက်ပိုအရွဲ့တိုက်တော့မှာပဲ။ အင်းလေ သိသွားတော့လည်းကောင်းတာပေါ့။ သိသွားရက်နဲ့ ငါ့ကို ဆက်ချစ်နေဦးမယ်၊ ငါနဲ့ဆက်ပေါင်းသွားဖို့လည်း စိတ်ကူးနေသေး တယ်ဆိုရင်တော့ ဒီလိုမိန်းမမျိုး ဘယ်မှာသွားရှာလို့ရမှာလည်း လုပ်ပစေတော့ သူစိတ်ချမ်းသာသလို လုပ်ပစေတော့ဟု တွေးမိလိုက်ပါ တော့တယ်။
ရင်ရင့် ဖင်အချခံနေရတာကိုသိရလို့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေက ဒေါသထွက်တာပြန်ကျသွားပြီး ကာမစိတ်တွေထပ်တိုးလာခဲ့ရ လေတော့ ၀င်းမာအဖုတ်ထဲ၀င်ထွက်နေသော ကျွန်တော့်လီးကြီးကို အဆုံးထိထွက်ခါနီးနားထိဆွဲထုတ်ပြီးမှ ဖုန်းကနဲဖုန်းကနဲ မြည် အောင် ပစ်ပစ်ဆောင့်မိနေလေတော့သည်။ ကျွန်တော့် မျက်လုံးများကတော့ ရင်ရင့်မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့ကြည့်နေမိသည်။ ရင်ရင်က လည်း ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်လျှက်က အံလေးကိုကြိတ်ကာ
“ ဆောင့်တော့ ကိုကျော်သက်ခိုင်ရပြီ ဆောင့်တော့ ကောင်းလာပြီး အားကောင်းလာပြီ...အီးးး ..”
ကုန်လွန်ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့ နှစ်တွေကိုပြန်လည်စဉ်းစားကြည့်လိုက်လျှင် အချိန်ဆိုတာ သိပ်ပြီးမြန်မြန်သွားနေတဲ့ ယာဉ်ကြီးတစ်စီးလိုပဲ လို့ ဦးစဝ်ဟွမ်ကိုးလုံ ထင်မိသည်။ အခုဆိုရင် သူ့ အသက်မငယ်တော့။ အရွယ်ငယ်စဉ်ကသောင်းကျန်း စိတ်အလို လိုက်ထားသမျှတွေ ကို ကိုယ်ဘာမှသိပ်မလုပ်နိုင်တော့မှပဲ နောင်တတွေရနေသည်မှာ မထူးတော့ပြီလားဟု တစ်ခါတစ်ရံ သူ တွေးမိသေးသည်။ သူ့အချစ်ဆုံးနှင့် တစ်သက်လုံးလက်တွဲမဖြုတ်ခဲ့တဲ့ ဒေါ်ရင်ရင်ထွေးတစ်ယောက်လည်း ဆုံးပါးသွားရှာလေပြီ။
နောက် သူအတည်တကျ မယူတော့သော်လည်း သူ့မှာတော့ထုံးစံအတိုင်း မိန်းမဆိုတာကမရှားပါ။ သူလိုချင်တာကိုရနေတုန်း၊ သူတောင်ချင်လျှင် သူ့ပစ္စည်းကြီး က မာတောင်နေတုန်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မလိုက်နိုင်တော့ပြီ။ များသောအားဖြင့် မိန်းခလေးများကို မြင်းစီးခိုင်းခြင်း၊ ပုလွေ မှုတ်ခိုင်းခြင်း စသည်တို့ကိုသာ လုပ်စေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာလည်း တော်ရုံကာမစပ် ရှက်မှုမျိုးကို ပျင်းလာသလိုဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း ကာမစိတ်ဆိုတာက ထမင်းစားနေသလိုပဲ မဟုတ်ပါလား။ ထမင်း ၀ သွားချိန် ဘာမှကို မစားချင်တော့သော်လည်း၊ အချိန်ကျတော့ ဗိုက်ပြန်ဆာလာလျှင် စားချင်တတ်ကြတာပဲ မဟုတ်လား။
ကာမဆန္ဒဆိုတာလည်း ထို့အတူပင်လို့တွေးမိသည်။ အဲဒါ ကြောင့် သူအရွယ်ရောက်လို့ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အားကောင်း မောင်းသန်တုန်းကဆိုရင် တော်ရုံမိန်းခလေးဆိုသည်မှာ လိုချင်ရင်ရ နိုင်တော့ သူပျင်းနေပြီ။ အဲဒါနဲ့ သူ့သားဟု သူတို့ကိုယ် သူတို့မသိသောကောင်တွေရဲ့ မိန်းမတွေ၊ သတို့သမီးလောင်းတွေ၊ ရည်းစားတွေ ကိုပါ စိတ်လှုပ်ရှားမှုအတွက် သူကျူးလွန်မိခဲ့လေသည်။
ထိုအခါတွေမှာ သူ့အဖိုးခေါ်သည့် သူ့အဖေရင်း၏ စိတ်ခံစားမှုတွေကို သဘော ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ နားလည်ခွင့်လွှတ်နိုင်ခဲ့ရသည်။ သူ့ခလေးတွေအချင်းချင်း အဖေတူ အမေကွဲမှန်းမသိဖြစ်တော့မလိုလို ဖြစ်သမျှ တွေကို သူလိုက်လံ တားဆီးဖျက်ပစ်နေရတာကလည်း အလုပ်တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့ရသည်သာမက၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း တော်တော် စိတ်သော က ရောက်ခဲ့ရသည်။ သူမသိလိုက်သော သူ့ခလေးတွေ လည်းရှိနေဦးမည်ဆိုတာ သူသိသည်။ သူ့အသိ အသိုင်းအဝုိင်းမှ သူနှင့်ဆက်စပ် ခဲ့ဘူးသော အသိုင်းအ၀န်းတွင်းမှ မိန်းမပျိုတွေဆိုရင် သူအမြဲတမ်းသံသယထားမိသည့် အကျင့်ဖြစ်လာရသည်။ သူ မကြံခင် နောက် ကြောင်း ရာဇ၀င်တတ်နိုင်သမျှလိုက်စုံစမ်းပြီးမှ လုပ်ရဲ သည်အထိဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
သူ့ဘ၀အဆုံးသတ်ကာနီးအထိ သူ့စိတ်မှာ မပြတ်သားခဲ့တော့ သူ့မှာ နောင်တရစရာတွေ အများကြီးဘ၀မှာကြုံခဲ့ရပြီ။ တစ်ခါတစ်ရံ သူ့ကိုယ်သူ ဒီလက်စွပ်တွေ အမွေမရခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲ ငါ့မှာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာဘ၀ကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရမှာပဲဟုလည်းတွေးမိ၏။ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ကို ကိုယ်လိုချင်လျှက်နဲ့မရလို့ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာမျိုး သူမခံစားဘူးတော့ သူ့မှာ တစ်ခုခုလိုနေသလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ နောက်တစ်ခုက သူ့လက်စွပ်ကို ထုံးစံအတိုင်းဆိုလျှင် အန်တီသူဇာနှင့် သူ၏သား သူ့အတွက်တော့ အကြီးဆုံးသားကို သူအမွေပေးခဲ့ရ တော့မည်ဖြစ်သည်။
သူ့စိတ်ထဲမှာမပြတ်သားတော့ ဒီလက်စွပ်ကို သူ့လက်ထက်မှာပင် အမြစ်ဖြတ်ပစ်ချင်စိတ်၊ ဖျက်စီးပစ်ချင်စိတ်တွေ ခဏခဏပေါ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း သူ မဖျက်စီးဖြစ်ခဲ့။ အမွေဆက်ပေးဖို့ကိုလည်း သူတကယ့်ကို ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ သူ စိတ်မချတော့ သူ့တုန်းကပင် အမှားပေါင်းများစွာလုပ်လာခဲ့မိပြီး သူ့ဘ၀ကိုစခွင့်ရလျှင်တောင် သူသာမန် ယောင်္ကျားသားအနေနဲ့ပင် ပြန်စချင်စိတ်ပေါ်လာမိသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးမှာ သူစိတ်ပြတ်ပြတ်သားသားဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တော့သည်။
ဒီလက်စွပ်ကို သူ့လက်ထက်မှာ အဆုံးသတ် လိုက်တော့မည်။ နောက်မျိုးဆက် ကိုးလုံတွေ သူ့လိုမျိုးဘ၀ကို မဖြစ်စေလိုတော့ပါ။ ရိုးရိုးသာမာန်ဘ၀က အကောင်းဆုံးဆိုတာကို အချိန်လွန်မှ သူသိခဲ့ရသလို သူ့ မျိုးဆက်တွေကို မဖြစ်စေလိုတော့ပါ။ တစ်နေ့ သူ့စိတ္တကရ ရဲတိုက်ကြီး၏ အခန်းတစ်ခန်းကို ပြင်ဆင်မွမ်းမံပြီး သူ စုဆောင်းထားခဲ့သော ပန်းပု၊ ပန်းချီကားများသာထားဖို့ လုပ် နေလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့လက်စွပ်နှစ်ကွင်းကို အရည်ကြိုစေကာ နံရံပလာစတာမွေနေရာသို့ လောင်းထည့် လိုက်လေတော့ သည်။
~~~~~
တစ်နေ့ သူ ရင်ဘတ်အရမ်းအောင့်နေပြီး နေထိုင်မကောင်းဖြစ်နေရင်း စိတ်ထဲမှာ သူစုဆောင်းထားသော ပန်းချီကားများထဲမှ Renoir ရဲ့ Reclining Nude ဆိုတဲ့ ကားလေးကို သူတို့သေသေသပ်သပ်မှထားရဲ့လားလို့ကြည့်ချင်လာပြီး သူ့ရဲ့ အဲဒီ အထူးခန်းလေးကို ၀င် လာခဲ့မိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဘာရယ်မဟုတ် ခါတိုင်း သူ့ကိုတွဲခေါ်ပေးနေကြ နန်းကြာဖြူလေးကိုတောင် မခေါ်ခဲ့မိတော့။
အင်း… တော်သေးတယ် အဲဒီကားလေးကို အလင်းရောင်တည့်တည့်မကျနိုင်အောင်ထားထားဖို့ သူသေချာမှာထားတဲ့အတိုင်းလုပ်ထားလို့ ပန်းချီ ကားလေးကို သူခပ်ကွာကွာလေးက ရပ်ကြည့်နေမိပြီး Renoir တစ်ယောက် အဲဒါဆွဲတုန်းက ဘယ်လိုခံစားပြီး ဆွဲနေလည်းလို့လည်း သူ တွေးနေမိသည်။ အဲဒီမော်ဒယ်နဲ့ရော သူလွတ်ရဲ့လား၊ နောက်ပြီး သူဆွဲတဲ့ ကားတွေထဲက မော်ဒယ်တွေကလည်း ဦးစဝ်ဟွမ်အကြိုက် ထွားထွားလုံးလုံးတွေကြီးပဲမဟုတ်လား။
မြက်ခင်းပေါ်မှာ ကျောပေးပြီး အိပ်နေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပုံလေ၊ မြက်တွေကို အင်းပရက် ရှင်းနစ်တွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း စုတ်ချက်လေးတွေ ပေးထားပေမဲ့ အဓိကပြချင်တာက ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးပေါ်အောင် အောက်က၀တ်ရုံကို ဒူးခေါက်ကွေးထိဆွဲချထားပြီး အလင်းရောင်ပေးထားလိုက်တာ သဘာ၀အလှနဲ့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးအလှက ရှုမောစရာပါလား။ ပန်းချီ ကားထဲက မိန်းမရဲ့ လွတ်လပ်မှုနဲ့ သဘာဝပေါ်ခံစားမှု၊ ကြည်နူးမှုတွေ သူ့ရင်ထဲ၀င်လာသလို၊ တပ်မက်မှု တဏှာဇောလည်း ကြွလာခဲ့ရ တယ်။ ဦးစဝ်ဟွမ် လီးကြီးထောင်ကနဲ ဖြစ်လာခဲ့ရတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ နန်းကြာဖြူရဲ့တူမလေး ညိုညို အခန်းထဲကို ၀င်လာတာတွေ့ရတယ်။
နာမည်ကသာ ညိုညို လူကအသား ဖြူဖြူဖွေး ဖွေးနဲ့ ၀၀လုံးလုံးကစ်ကစ် မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ချစ်စရာ ကောင်မလေး၊ အသက်ကလည်း နှစ်ဆယ်အောက်။ အခု မှ ၁၀ တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ်မသွားခင် ဦးစဝ်ဟွမ်ရဲ့ အငယ်ဆုံးမယားလေး သူ့အဒေါ်နဲ့ ခဏလာနေနေတာ။ ဦးစဝ်ဟွမ် သူ့လီးကြီးတောင်လာတဲ့ ပုံစံက ရော ကောင်မလေးသူ့ကို ကြည့်လိုက်တဲ့ မျက်လုံးတွေကရော သူနဲ့ အလွန်တရာ ရင်းနှီးနေတဲ့ပုံတွေဖြစ်နေလို့ ချက်ချင်းသူ သတိရသွား ပါတယ်။ ဘုရားရေ ဒုက္ခပဲ ဒီအခန်းတော့ ကျိန်စာသင့်ပြီထင်တယ်။ ငါ့ လက်စွပ်နှစ်ကွင်းစလုံး ဒီအခန်းနံရံတွေမှာ မြှုပ်ခဲ့လိုက်တာမဟုတ် လား။ Renoir ပန်းချီကားရှေ့မှာရပ်ကြည့်နေတဲ့ ဦးစဝ်ဟွမ်ရဲ့ရှေ့မှာ ညိုညိုတစ်ယောက် ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ဦးစဝ်ဟွမ်ရဲ့လုံချည်ကို ဆွဲဖြေချလိုက်ပါတယ်။
သူ့မျက်နှာကို ထိုးဖေါက်တော့ မလောက်ထောင်မတ်နေတဲ့ ဦးစဝ်ဟွမ်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ညိုညိုတစ်ယောက် ငုံခဲလိုက်မိပါတော့တယ်။ ဦးစဝ်ဟွမ်ရဲ့ လိင်တန်ကို အားရပါရစုပ်မိနေတဲ့ ညိုညိုတစ်ယောက် သူ့ပါးစပ်ထဲကို အရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်လာတာကို အလျှင်မှီအောင် အတင်းမြိုချနေရပါတယ်။ မြိုချနေရင်းကမှ သူ့ကိုယ်သူလည်း နားမလည်နိုင်ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဘဘကြီးစဝ်ဟွမ် သူ့ကိုဘာမှမပြောပါပဲနဲ့ သူ့အလိုလို ဘဘကြီး လိင်တန်ကြီးကို စုပ်ခဲ့မိတာကိုတော့ သူသတိရပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဘာ လို့လဲဆိုတာ သူမတွေးတတ်တော့ပါဘူး။ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ဦးစဝ်ဟွမ် လိင်တန်ကြီး တဖြေးဖြေးချင်းပျော့ခွေသွားသလို သူ့ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဦးစဝ်ဟွမ်လက်တွေကလည်း တဖြေးဖြေးပြေလျှော့သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဦးစဝ်ဟွမ်တစ်ယောက် သူ့ဘေးကြမ်းပြင်ကို ဘုန်းကနဲ လဲကျသွားမှပဲ ညိုညိုတစ်ယောက် အလန့်တကြား အော်ဟစ်မိလိုက်ပါတော့သည်။
“ ဒေါ်လေး...ဒေါ်လေး..လုပ်ပါဦး။ ဒီမှာ ဘဘကြီး လဲကျသွားလို့..... ..”
အိမ်သားတွေ အားလုံးရောက်လာကြတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဦးစဝ်ဟွမ် ဘ၀တစ်ပါးသို့ ပြောင်းသွားရှာပါပြီ။ ယမုန်နာအင်းကြီးကို တောင်များက ၀န်းရံထားကြလေ၏။ အင်းကြီးမှာ စိမ်းနက်သောရေပြင်ရှိ၍ အလျား ၅ မိုင်၊ အနံ ၅ မိုင် ကျယ်၀န်း သည်ဟုပြောကြ၏။
အင်းကြီး၏တစ်ဖက်တွင် မောပြည်နယ်၏ မြို့တော်လှပသော ယမုနရဋ္ဌမြို့တည်ရှိ၍ သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် အင်း တစ်ဖက်တောင်ခြေတွင် ‘ စိတ္တကရ’ ရဲတိုက်ကြီးရှိ၏။ ရဲတိုက်၏ ကျောနောက်တွင် ထင်းရှူးပင်နှင့် ယူကလစ်သစ်ပင်များက ခြံစည်း တံ တိုင်းသဖွယ် စီရံထားသော ပန်းဥယျာဉ်ကြီးရှိသည်။
မြက်လမ်းကလေးများ ရက်ဖောက်ထားပြီး လမ်းဆုံတို့၌ ပန်းရုံကလေးများရှိသည်။ ဥယျာဉ်၏အလယ်၌ ကြေးဖျံကောင်၏ပါးစပ်မှရေများပန်းထွက်ဖြာကျနေ၏။ ရဲတိုက်၏ ရှေ့မျက်နှာစာ အုတ်လှေကားထစ်မှ ကြည့်လိုက် လျှင် တစ်ဖက်ကမ်းရှိယမုနရဋ္ဌမြို့ရှုခင်းကိုကောင်းစွာမြင်နိုင်လေ၏။
The End
ပြီးပါပြီ။
............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................
No comments:
Post a Comment