Sunday, April 19, 2009

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (စ/ဆုံး)

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ(စာရေးသူ နာမည်မပါရှိပါ။)

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင်ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုံးလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုံးလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ (၂၀) နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ကျမက မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့သူ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မြင်နေရပေမယ့် သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။

သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလဲ ကျမက သိလိုက်ရရော ကျမဟာ လက်ထဲက ရေခွက်ကို ရေစည်ထဲချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီတပတ်နွမ်းပါးပါးလေးကို အသာဖြန့်ပြီး ခပ်လျှော့လျှော့လေး ပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ရေဖလားကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ရေတွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ အမြန်ပဲ လောင်းချိုးလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ ရေတွေ ရွှဲနစ်၍ သွားရပါပြီ။

ဒီအခါမှာတော့ ကျမဟာ လက်ထဲကရေခွက်ကို ချလိုက်ပြန်ပြီး သူရှိတဲ့ဘက်ကို ကျောပေးလိုက်ရာက ကျမဟာကုန်းပြီး ကျမရဲ့ခြေဖမိုးလေးတွေကို ခဏကြာတဲ့အထိ ချေးတွန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ခဏမျှကြာသွားတဲ့အခါကျတော့မှ ကျမဟာ ခါးကိုပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး သူရှိရာဘက်ကို လှည့်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ပြုလုပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီအောက်နားစလေးကို ဒူးဆစ်အထိလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ ကျမရဲ့ ဖြူဖွေးပြီးနေတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေဟာ ထွက်ပေါ်၍ လာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ အသာငုံ့ပြီး ချေးတွန်းပါတယ်။ တခါ ကျမရဲ့ထဘီအောက်နားစလေးကို ဆက်ပြီးတော့ အပေါ်ကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ တုတ်တစ်၍ ဖွေးနေသော ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကျမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ချေးတွန်းပေးနေပါတယ်။

ဒီလိုလုပ်နေရာကနေ ကျမက သူရှိတဲ့ဆီကို မျက်လုံးလေး အသာဝန့်ပြီး အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူက လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဓားပါးလေးကိုရော အုံးလက်လေးတွေကိုပါ ချထားပြီး ကျမကို သပ်သပ်ကြီးထိုင်ကြည့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။

ကျမက သူ့ဘက်ကို ကျမရဲ့ ရေတွေ တကိုယ်လုံးရွှဲစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ထားရာက မတ်တပ်ရပ်ရက်ကနေ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာကားကာ ထဘီအောက်နားစကိုလဲ ပေါင်လယ်လောက်ထိ လှန်တင်ထားတော့ မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းထိပင်မြင်နေရမလား မပြောတတ်ပါဘူးရှင်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီလေးရဲ့ ဂျိုင်းကြား အောက်ဖက်နားမှာညှပ်ထားတဲ့ အထက်ဆင်စလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ထဘီလေးကို အောက်ကို လျှောချလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ ဆူဖြိုးမို့မောက်နေတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ အကုန်လုံးနီးပါးပေါ်ထွက်လာ ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးပေါ်ကာနီးဆဲဆဲလောက်မှာတော့ ထဘီလေးကို ဆက်၍ဆွဲမချတော့ဘဲ ရပ်လိုက်ကာ လက်လေးတစ်ဖက်နဲ့ ထဘီလေးကို ရင်ဘတ်မှာ အသာဖိလို့ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်က လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ရင်ညွန့်လေးတွေကို ပွတ်ပေး၍ ချေးတွန်းနေပါတယ်။

ခဏကြာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမနားကို လူတစ်ယောက် လာရပ်သလိုရှိတာကြောင့် ကျမက ခေါင်းငဲ့ကာကြည့်လိုက်တော့ သူလေ….မောင်တိုးပေါ့ ကျမရဲ့ ဘေးတစောင်းနားလေး ငါးပေကွာတဲ့နေရာကနေ ကျမကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ်လေ။

ကျမလဲှ့ကြည့်တာာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူက….

“ မမ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လိုက်သလားလို့….”

ဆိုပြီး ယောင်ဝါးဝါးနဲ့ မေးလာပါတယ်။ ကျမရဲ့စိတ်ထဲက ဒင်းလေးလည်း မခေပါလားလို့တွေးပြီး မင်းကို မမ ပါးစပ်က ခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူး မင်း မမနား ရောက်လာအောင် အမူအရာတွေလုပ်ပြပြီး ခေါ်လိုက်တာပါလို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ဖျားကတော့ ထွက်မလာပါဘူး။ တကယ် နှုတ်ဖျားက ထွက်လာတာကတော့…..

သူ့ရဲ့အမေးစကားလည်းဆုံးရော ကျမက သူ့ကို ယဲ့ယဲ့လေးတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး….

“ အေး…လာ…ကျောကုန်းကို ချေးတွန်းပေးစမ်းကွာ….”

လို့ပြောပြီး သူ့ဘက်ကို ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးကို လှည့်ပေးလိုက်ရင်ပဲ မောင်တိုးဟာ ကျမရှိရာကို လှမ်းပြီးတိုးကပ်လာပါတယ်။ ကျမကလည်း ကျမရဲ့ထဘီလေးကို ခါးနားထိ လျှော့ချပေးလိုက်တော့ ကျမရဲ့ဖြူဖွေးညက်ညောကာ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ကျောသားလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အခါမှာ…သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဟာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်သု့ိ ဖိကပ်၍လာကာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ တော့ အေးကနဲ ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်။

သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေဟာ ကျမရဲ့ကျောပြင်နုနုလေးပေါ်ဝယ် ချေးတွန်းပေ းနေတဲ့ပုံမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကျောပြင်လေးကို အလျားလိုက် စုန်ချီဆန်ချီနဲ့ ဖွဖွလေး တရွရွနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကာ တကိုယ်လုံးရေတွေ ရွှဲနေတဲ့ကြားက ထူထူပူပူဖြစ်၍လာရပါတယ်။

သူ့လက်ဖဝါးတွေဟာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်မှာ ဖွဖွလေးတင်ထားရာကနေ ပွတ်ရင်း သပ်ရင်းနဲ့ တဖြေးဖြေး ဖိကပ်လာပြီး ရွရွလေး ပွတ်နေရာကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးလာပါတယ်။

ပြီးတော့လည်း ကျမရဲ့ကျောပြင်ကို အလျားလိုက် ပွတ်နေရာကနေ ကန့်လန့်ဖြတ် ပွတ်လိုက် ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်းက တချက်တချက်မှာ အပေါ်ဖက်ကိုရောက်လာတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က ကျမရဲ့ဖွေးဖွေးလုံးလုံး ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ မချင့်မရဲနှင့် တချက်တချက်လာပြီး ဆုတ်နေပါသေးတယ်။ ဒီမျှတင်မကပဲ အောက်ကို စုန်ဆင်းသွားတဲ့ သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်း နှစ်ဖက်ဟာ ခါးဆစ်နားရောက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ထဘီအနားစလေးကို အောက်ဖက်သို့ တိုက်ချပြီး သူ့လက်ဖဝါးတွေက ကျမရဲ့ ခါးဆစ်အောက်ဖက်ကိုပင် ဆင်း၍ ဆင်း၍ ရောက်သွားရပါတယ်။

မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေ ကြွလာလို့ မထိန်းနိုင်လို့ပဲလား။ ဒါမှမဟုတ် အတင့်ရဲလာတာလားတော့ မပြောတတ်ပါ။ သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးတွေက အောက်ဖက်ကို စုန်ဆင်းရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ရေတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ ထဘီလေးနဲ့ တသားတည်းကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားစောင်း အိအိကြီးတစ်ဖက်ကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်နဲ့ တို့ထိလိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမဖြင့် ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဇိမ်တွေ့လွန်းတာကြောင့် ကျမရဲ့မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကိုပင် မှိတ်ထားမိပါတယ်။ ဒီလိုနေရင်းကနေ စိတ်တွေဟာ တစထက်တစ ကပြောင်းကပြန်ဖြစ်လာရတာနဲ့အမျှ ကျမဟာ ကျမကိုယ်ကျမပင် မထင်မှတ်မိဘဲ ကျမရဲ့ခါးကို ရှေ့ဖက်သို့ ညွတ်လိုက်ရာက နည်းနည်းလောက် ကုန်းလိုက်မိပြီး ရေတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ ထဘီပါးလေးနဲ့ တစ်သားတည်းကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးကို နည်းနည်းနောက်ကို ပစ်ပေးလိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာလှိုက်ကနဲ ဖိုသွားရပါတယ်။

ကျမရဲ့ဖင်ကြီးနောက်ကို တိုးလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ရှေ့ဖက်နဲ့ ဖိမိမတတ် ထိကပ်သွားရတဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ခပ်တိုတိုဝတ်ထားတဲ့ လုံချည်အောက်က အသဲအသန်ဖြစ်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို သွားပြီးတိုက်မိတော့တာပါပဲ။ တဆက်ထဲမှာပဲ ကျမဟာ ကျမရဲ့ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို တစ်ချက် နှစ်ချက် အသာလေး လှုပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ဖင်သားတွေနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို စမ်းကြည့်နေလိုက်မိပါတယ်။

အို….နဲတာကြီး မဟုတ်ပါဘူးရှင်။ မာပြီး တောင်နေလိုက်တာလည်း သန်လိုက် မာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ကျမ ဖင်သားကြီးနဲ့တိုက်မိတာတောင် တန့်ခံနေသေးတယ်။ ကျမရဲ့ယောကျ်ား အကိုကြီးစိန်မြင့်ရဲ့လီးနဲ့ကတော့ ကွာလိုက်တာ…..အကိုကြီးက အသက်(၅၀)လောက်ရှိနေလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ သူသိပ်ပြီး ထန်နေတဲ့ အချိန်မှာတောင် သူ့လီးက ခပ်ငိုက်ငိုက်ရယ်။ ကျမလို အသက်(၂၈)နှစ်သာရှိသေးတဲ့ ဆူဆူဖြိုးဖြိုးနဲ့လူက ဘယ်အားရကျေနပ်နိုင်မှာလဲ။ ပြီးတော့ ရကာစ တစ်လလောက်ပဲ နောက်တော့ တစ်ပတ်တစ်ချီတောင် မနဲလုပ်နေရသေးတယ်။

ဒါနဲ့တောင် သူက နှာထပြီး တဖက်ရွာက တခုလပ်မတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်နေသေးတယ်လို့ ကျမ ကြားကြားနေရတယ်။ တွေးနေမိတဲ့ကျမဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်နဲ့ စအိုပေါက်လေးကြားမှာ နင့်ကနဲ ခံစားသွားရတာကြောင့် ကျမရဲ့အသိစိတ်ဟာ မောင်တိုးဆီ ပြန်ပြီးရောက်သွားရပါတယ်။

အလိုရှင်….မောင်တိုးရယ်လေ…..ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တဖက်တချက်ဆီ ဆွဲကိုင်ကာ ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို ဖျစ်လိုက်ညစ်လိုက် ဆုတ်နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေရုံမကပဲ သူ့ရဲ့ရှေ့က လုံချည်တွင်းကနေ ငေါထွက်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ပေါက် (၂) ခုကြားနယ်လေးကို အမိအရ ဖိထောက်ထားပါတယ်။

သူ့ဆီကို ကျမ အမှတ်တမဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူ့လီးကြီးထိပ်ဟာ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကို ဆုတ်သွားတဲ့အတွက် ကျမလည်း ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို ရှေ့ဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ…..

“ အင့်…. ”

မောင်တိုးလေ သူ့လီးတန်ကြီးထိပ်နဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကြားကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ ရေစိုပြီး တသားထဲကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ထဘီလေးဟာ ဖင်သားကြီး (၂)ခုကြားမှာ ချိုင့်ဝင်ပြီး ကပ်နေတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးထိပ်ဟာ မိမိရရပဲ ကျမရဲ့စအိုဝလေးကို တဲ့တဲ့ထိုးဆောင့်မိပါတော့တယ်။

ကျမဟာ အင့်ကနဲဖြစ်သွားရာက မျက်လုံးလေးတွေ ဖြတ်ကနဲမှေးကျသွားရပြီး တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဖြာကနဲဖြစ်သွားရကာ ထဘီစလေးကို လုံးထွေး၍ ရင်ဘတ်တွင်ဖိကပ်ထားသော ကျမရဲ့လက်လေးဟာလည်း ပြုတ်ထွက်သွားရကာ မောင်တိုးက ခပ်နာနာဆောင့်လိုက်တဲ့အတွက် ကျမရဲ့ ခပ်ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ရှေ့ကိုငိုက်၍သွားရတာကြောင့် ကျမရဲ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ပေါင်လယ်လောက်သာ အမြင့်ရှိသောရေစည်နှုတ်ခမ်းကို ကျမရဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဆန့်တန်း၍ မြဲမြံစွာကိုင်ကာ ထောက်လိုက်မိပါတော့တယ်။ မောင်တိုးကလည်း လျင်လိုက်တာလေ။ ကျမရဲ့ရင်ဘတ်မှာဖိထားတဲ့ ထဘီစလေးဖြတ်ကနဲ လွတ်ထွက်ပြုတ်ကျသွားရတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူက ကျမရဲ့ထဘီကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချကာ ချွတ်လိုက်တော့ ရေစိုနေတဲ့ထဘီလေးဟာ ကျမရဲ့ခြေဖျားဆီကို ကွင်းလုံးလုံးပြီး ကျသွားတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး(၂)ခုကြားမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရတာကြောင့် သဘာဝအရ အလေ့အကျင့်ရပြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပြင်ရပ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို နဲနဲဟပေးလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ခါးကိုလည်း ပိုပြီးညွတ်ကာ တင်ပါးကြီးတွေပေါ်က ဖင်သားကြီးတွေကို လုံးတစ်၍ မြှောက်ကြွပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ လုံချည်ချွတ်ပြီးသား ဖြစ်နေတဲ့ မောင်တိုးရဲ့လီးတန်ကြီးဟာ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကိုတစ်ရစ်ပြီး စူထွက်လျက် အရည်ကြည်လေးများပင် တစွန်းတစထွက်နေပြီဖြစ်လေသော ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းဝသို့ ထိပ်ဖူးနွေးနွေးကြီး တေ့၍ထောက်လိုက်ပြီး ဖိ၍သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

   “ ဗြစ်…..ဗြစ်….အင့်….အင်း…..အ….ဗြစ်……ဟင်း…..ဟင်း…….”

ကျမရဲ့မျက်နှာလေးဟာ မော့တက်သွားပြီး မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးစင်းကျသွားရာမှ မျက်နှာလေးဟာ ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်သွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးတန်ကြီးတဝက်သာသာလောက် ဝင်သွားအပြီးမှာ ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ထားလိုက်တာကြောင့် ရမက်သွေးတွေ အဆမတန် ထကြွသောင်းကျန်းကာ ဆန္ဒတွေပြင်းပြနေတဲ့ ကျမဟာ…..

“ လုပ်….လုပ်…..သွင်းလေ…..ဆက်သွင်းလေ…..မောင်တိုး….လူလည်းကြည့်အုံး…”

ဒီလို ကျမက ကဗျာကသီပြောလိုက်တော့ ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူရဲ့လက်ဟာ ပို၍ဖိကပ်လာကာ တင်းကြပ်စွာ ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကိုဖိပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….အိုး…..ဗြစ်….ဖွတ်……အမလေး ”

တအားကို ဖိသွင်းလိုက်တာပဲရှင်။ နှစ်ချက်ထဲနဲ့ တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ လင်ရှိပေမယ့် ကလေးမမွေးသေးဘဲ နပ်မှန်အောင်ပင် ခံမထားရတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးဟာ အောင့်တက်သွားရပါတယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကတော့ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အပြည့်အသိပ် မဆန့်မပြဲဖြင့် တဆုံးဝင်၍သွားခဲ့ရပါပြီ။ နဲနဲနောနောဟာကြီး မဟုတ်ပါ။ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဖိသိပ်နေတဲ့အပြင် ထိပ်ဖူးကြီးကလည်း ရင်ဝကို ပြေးဆောင့်လိုက်သလိုပဲ မာလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့။ သံချောင်း တစ်ချောင်းလိုပါပဲ။ ယောကျ်ားလီးကြီး စံချိန်မှီမှီနဲ့ ဒီလိုမာတာ ဒီတစ်ခါပဲ တွေ့ဖူးတာပါ။ ပြီးတော့ ဒီလောက်သန်မာလှတဲ့ လီးချောင်းကြီးမျိုး ဒီတစ်ခါပဲ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သွင်းဖူးတာပါ။

အားရပြီးကျေနပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်။ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကလည်း စောက်ရည်ကြည်တွေဟာ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်လာကြပါတော့တယ်။

ဒီကြားထဲမှာ မောင်တိုးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဆုံးဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ဝနဲ့ သူ့လီးတန်အရင်းတို့ ဖိကပ်ပြီး သူ့ခါးကြီးကို လှုပ်ကာ သူ့တင်ပါးကြီးတွေကို လှုပ်ကာမြောက်ကာ လုပ်ပေးနေလေတော့ မောင်တိုးရဲ့လီးတန် မာမာကြောကြောကြီးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အပြည့်အကြပ်ဖြစ်နေတာတောင်မှ စောက်ခေါင်းနုနုလေးတွေကို ပတ်လည်လှည့်ကာ ဖိကြိတ်ပြီး ပွတ်နေတော့ရာ….

 “ အ….အ….အီး….ဟင်း…..”

ဟူသော အသံလေးများဖြင့် ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ တကုန်းကုန်းနဲ့ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြစ်နေရပါတယ်။

“ မောင်တိုး……မင်းဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….ဟင်း…..အို….အို....ဟင်း…..ဟင်း… ”

ပြောကာမှ မောင်တိုးက ပိုလုပ်လိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ရည်ကြည်တွေဟာလည်း သူ့လီးတန်ကြီး လှုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ဝကနေ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်လာရကာ…..ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးများဆီသို့ပင် စီးကျနေပါပြီ။ ခဏနေတော့မှ မောင်တိုးဟာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ရှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ပြီးသွင်းကာ စပြီးလိုးပါတော့တယ်။

သူ့ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်လေတိုင်း အင့်ကနဲ….အင့်ကနဲ….ဖြစ်ရင်းက ကျမဖြင့် အရသာရှိလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်…..။ ကျမ သူ့ကို အထင်သေးမိတာ မှားပြီလားလို့တောင် တွေးမိပါတယ်။ သူ့ဟာ သူအလုပ်လုပ်နေတဲ့ မောင်တိုးကို ကျမက မိန်းမသား သဘာဝအတိုင်း ကိုယ့်ကိုသဘောကျ စေချင်လို့ ဂရုစိုက်စေချင်လို့ လူကလည်း လစ်တာနဲ့ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လည်း မထင်ဘဲ စမိရာမှ ခုတော့…..ကျမဖြင့် ကော့ပျံ၍နေရပါပြီ။

ပြီးတော့ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်၊ မဖြစ်ဆိုတာကလည်းကျိန်သေတွက်လို့မရကြောင်းနဲ့ မစီးရင်တော့နေရော တက်စီးလိုက်ရင်တော့ စီးတဲ့သူနောက်ပါသွားတတ်တာ ကျမလို မိန်းကလေးတွေရဲ့ သဘာဝပါပဲလားလို့လည်း တွေးလိုက်မိပါတယ်။ မောင်တိုးကတော့ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ကျမကို နောက်ကနေပြီးတော့ အားရပါးရကို ဆောင့်ပြီး လိုးနေပါပြီ။

အရသာတွေကောင်းသထက် ကောင်းလာရတဲ့ ကျမဟာ သူ့လီးတန်ကြီးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်လေတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ကော့ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒီလို သူ့လီးတန်ကြီးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်လေတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ တဖြတ်ဖြတ်ခါသွားပြီး ကျမရဲ့နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေဟာလည်း သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးနဲ့အတူ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ခွက်ခွက်ပြီး ဝင်သွားနေမှာ အမှန်ပါပဲရှင်။

မောင်တိုးက သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပြီး နောက်တကြိမ် ဆောင့်ဖို့အတွက် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ အထုတ်မှာလည်း ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုဟာ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ ကပ်ညှိပြီး အပြင်ကိုလန်ထွက်လာမှာ အသေအချာပါပဲ။

   “ ပြွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်……ပလွတ် ”

   “ အ….အင့်……ဟင့်……ကျွတ်….ကျွတ်……”

သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေဟာ အလွန်အမင်းပြင်းထန်လာတာနဲ့အတူ မောင်တိုးဟာ အားမလို အားမရနဲ့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ ရှေ့ကနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲပြီး မချင့်မရဲနဲ့ ဆုတ်နယ်နေပါသေးတယ်။

ကျမဖြင့် ကောင်းလွန်းလို့ ဘာမှမသိတော့ပါဘူး။ မောင်တိုးက အားပါးတရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ကျမရဲ့ကုန်းပေးထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ရှေ့ကို ဆတ်ကနဲ တိုးသွားတာနဲ့အတူ ကျမရဲ့ဦးခေါင်းလေးဟာလည်း နောက်ကို လန်လန်သွားပြီး ကျမဖြင့် တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ မချိမဆန့်လေး စုပ်သပ်နေရပါတယ်ရှင်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ အားရပါးရဆောင့်လိုးနေရင်း…..

“ မမ ….အား…..မမ ကို ကျွန်တော်ချစ်သွားပြီ….မမ ရယ်….မမရော….ကျွန်တော့်ကို ချစ်လားဟင်…..”

ကျမလည်း သူ့မေးလာတာကြောင့် အံ့အားသင့်သလိုဖြစ်သွားပြီးဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိအောင်ကို ဖြစ်သွားရပါတယ်….နောက်တော့ ကျမလည်း လိမ်မာပါးနပ်စွာနဲ့….

“ လုပ်မှာသာ…..လုပ်စမ်းပါ….မမလည်း….အား…..မင်း…ကို….ချစ်တာပေါ့….. အင်း….ဟင်း….အား…..”

မကြာခင်မှာပဲ ကျမရဲ့နို့အုံပေါ်က သူရဲ့လက်ရော ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးပေါ်က သူ့ရဲ့လက်ရောဟာ ကျမရဲ့ခါးသေးသေးလေးပေါ်ကို ရောက်လာပြီး အတင်းကို ဆွဲညှစ်ကာကိုင်ရင်း မောင်တိုးဟာ သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်ပါတယ်။

“ ကောင်းလားဟင်….မမ….အား….အင်း….”

“ တော်ပြီကွာ….မောင်တိုး…..မမ ကို အဲဒါမျိုးတွေ မမေးနဲ့…….အား…..ဆောင့်…ဆောင့်…..မောင်တိုး….ဆောင့်……အား….ကျွတ်…..မမ ပြီးတော့မယ်……အား…..”

တခဏအတွင်းမှာပဲ ကျမဟာမျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ရင်းလည်ချောင်းသံလေးနဲ့….   

“ အ….အ…..ဆောင့်……အ…..အင်း…..ပြီး….ပြီး…..အား…..ကျွတ်..ကျွတ်…”

ဟု မချိမဆန့်အသံပြုရင်း ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်ရာက ပျော့ခွေကာ ကျသွားတော့မတတ် ရှေ့သို့အငိုက်မှာတော့ မောင်တိုးက သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ခါးကို အတင်းဆွဲကာကိုင်ထားပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းကို ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ ကျမလည်း မောင်တိုးပြီးကာနီးပြီဆိုတာ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေအရ သိလိုက်ပါတယ်။ တခဏအကြာမှာတော့…..

“ အား….မမ…..အား…..ဟင်း…..ပြီးပြီ…..မမရယ်……အား……”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို သူ့ရှေ့သို့ ဆွဲကပ်၍ သူကလည်း ဖိကပ်ထားကာ မောင်တိုးရဲ့ခါးကြီးဟာ တတွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်။

ခဏကြာတဲ့အထိ ခါရမ်းနေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီး တဆုံးသွင်းထားရက်ကပင် မောင်တိုးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ဟာ ညင်ညင်သာသာပွတ်၍ပေးကာ ဆုတ်လိုက် နယ်လိုက် လုပ်၍လည်း ပေးနေပါတယ်။ အတန်ငယ်ကြာတဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက သူ့လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်လိုက်လို့ လီးတန်

ကြီး တစ်ခုလုံး ထွက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမဟာ ခါးဆန့်ပြီး ရပ်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ခြေဖျားပေါ်က ရေစိုထဘီလေးကို ခြေဖျားလေးများကြွကာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခါ၍ နဲနဲဖြန့်လိုက်ကာ ခြေထောက်မှကောက်စွပ်ပြီး ဝတ်လိုက်ကာ ရင်လျားလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့က ခြေတလှမ်းလှမ်းကာ လှည့်ထွက်လိုက်ပြီးတော့မှ ကျမဟာ သူရှိရာဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အဝတ်အစားဆိုလို့ တစ်ခုမှ ဝတ်မထားတဲ့ မောင်တိုးဟာ သူ့ရဲ့မာတောင်ဆဲဖြစ်တဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ အရည်တွေပေပွပြီး တောက်ပြောင်နေကာ သူက သူ့ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်သွားလုဆဲဆဲဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို ခပ်တွေတွေရပ်ကာ ရီဝေေ၀လေးနဲ့ ကြည့်နေပါတယ်။

သူ့ရဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မသွားပါနဲ့လား မမရယ်….လို့ ပြောနေသယောင် အရိပ်အယောင်တွေကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ကျမရဲ့ရင်မှာ ညင်သာစွာနဲ့ လှိုက်ဖိုသွားရပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်သွားဖို့ ခြေတစ်ဖက်တောင်လှမ်းထားပြီးဖြစ်တဲ့ ကျမရဲ့ လက်လေးတစ်ဖက်ဟာ သူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကို လှမ်းပြီး အသာအယာဆွဲကာ ပြီးသည်နှင့် ကျမက လှည့်ထွက်လိုက်လေတော့ မောင်တိုးရဲ့မျက်နှာလေးဟာ ဝင်းပသွားပြီး ချွတ်ထားတဲ့ သူ့လုံချည်ကို ကဗျာကသီ ကောက်ယူကာ မောင်တိုးဟာ ကျမဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျမကလည်း သူ့လက်ကိုဆွဲရင်း ခေါ်လာရာက နောက်ဖေးတံခါးပေါက်ကတဆင့် အိမ်ထဲသို့ လှမ်းတက်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်……။

...................................................................................................................

ကျမဟာ အိမ်ပေါ်ကို ရောက်တာနဲ့ တခါထဲပဲ သူ့ကို ကျမရဲ့အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားပါတော့တယ်။ အိပ်ခန်းနဲ့ တဖြေးဖြေးနီးလာလေလေ ကျမဟာ ကျမရဲ့လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ကို ပိုပြီးဖျစ်ညှစ်ကာ ဆုတ်ကိုင်လာမိပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျမဟာ သူ့ရဲ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ အိပ်ခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ကျမနဲ့ ကျမယောက်ျားတို့ အိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနားကို လျှောက်သွားတော့ သူကလည်း တဖဝါးမခွာ ကျမရဲ့နောက်ကနေ လိုက်လာပါတယ်။

ကုတင်နားရောက်တော့ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျားထားတဲ့ထဘီလေးကို ချွတ်၍ ချလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ သူရဲ့လက်ထဲက ဆွဲကိုင်လာတဲ့ သူ့ရဲ့လုံချည်ကို လွှတ်ချလိုက်ပါတယ်။အမှန်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို လုံချည်ပင်မဝတ်အားပဲ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ပင် အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ လိုက်ပါလာခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို မောင်တိုးက သူ့လက်ထဲက လုံချည်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ဘာမှ အဝတ်အစားမရှိတော့တဲ့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပင် ကျမကလည်း ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းပြီး တက်လိုက်သည့်အတွက် သူကလည်း ကျမကို အလိုက်သင့်ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ကို လိုက်ပါလာပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်ကို လဲကျသွားကြပြီး….သူ့လက်တဖက်ဟာ ကျမရဲ့ လည်ပင်းအောက်ကနေ လျှိုပြီး ကျမရဲ့ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးလျှက် ကျန်တဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ တခါတခါ သူ့လက်က ကျမရဲ့ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ရွရွလေး ပွတ်လိုက်တော့ ကျမဟာ တတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားရပါတယ်။

သူ့နှာခေါင်းကြီးကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ ပါးတွေကို နမ်းလိုက်၊ နဖူးကိုနမ်းလိုက်ဖြင့် တစ်ခုပြီးတစ်ခု လျှောက်ပြီး နမ်းနေပါတယ်။ လှုပ်လိုက်တိုင်း လှုပ်လိုက်တိုင်း ရင်ချင်းအပ်လို့ ကပ်နေကြတဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးဟာ ဖြေးဖြေးလေးပွတ်ပေးနေတာ ခံလို့ကောင်းလှပါတယ်ရှင်။ ကျမမှာလည်း အမောနည်းနည်းပြေသွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့ခါးကြီးကို ဖက်ထားတဲ့ ကျမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လည်ပင်းနဲ့ ကျောပေါ်ပြောင်းတင်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခပ်တင်းတင်းဖက်လျက် နှုတ်ခမ်းချင်း တအားဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။

သူကနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် ကျမက လိုက်ပြီး တအားထပ်စုပ်ပါတယ်။ နောက်တကြိမ် ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သူကတအား ဆွဲစုပ်ပြီး ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တွင်းသားများကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာနဲ့ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျမရဲ့ရာဂစိတ်တွေဟာလည်း တဟုန်ထိုးတက်ကြွလာပါတော့တယ်ရှင်…..။

သူလည်း အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းထန်လာပြီး စိတ်တွေပြန်ပြီးထကြွလာပုံရပါတယ်။ ကျမလည်း စိတ်ထလာပြီမို့ မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကျမရဲ့ကိုယ်လုံး ပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို အလိုက်သင့်တက်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ကာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

ကျမဟာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ကျမရဲ့ကားနေတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို စေ့ကပ်ထားလိုက်တဲ့အပြင် သူ့လည်ပင်းကို ကျမရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိမ်းကြုံးပြီး တအားဖက်တွယ်ထားလိုက်ပါ တော့တယ်။ ကျမက အဲသလိုလုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူလည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ်ကားပြီး ခွကာ သူ့ဒူးနှစ်လုံးကို ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဘက်ဘေးမှာ ထောက်ပြီး သူ့တထောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ဂျိုင်းနားမှာလာပြီး ထောက်ထားပါတယ်။

သူ့လက်ဖျားလေးတွေနဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ် ရွရွလေးပွတ်ပေးရင်း အောက်ပိုင်းကလည်း သူ့လီးကြီး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ကြီးလုပ်ပေးလျှက်ပါပဲ။ကျမက ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့ကပ်ထားတာမို့ စောင်ခေါင်းက သူ့လီးကြီးကို ပို၍ဖိညှပ်ထားသလို ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးအရသာထူးနေကြပါတယ်။

   “ အား…..ဗြစ်….ပြွတ်….အား….အင်း…...ကြပ်နေတာပဲ မမ ရာ…..”

သူက ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက် ဖြေးဖြေး အရင်းထိအောင်သွင်းပြီး ဖိကပ်မွှေလိုက်တဲ့အခါများမှာဖြင့် သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမအစေ့ကလေးထိလိုက်လို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အရသာဟာဖြင့် ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရပါတယ်။

   “ အား….အင်း…..အား…..မောင်တိုးရယ်…..အား….ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်…..”

ကျမက ပြီးကာနီးလို့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ဟာ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို လာထောက်ပြီး သူ့လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အထက်သို့  ကိုင်မြှောက်ပြီး သူ့ပခုံးပေါ်ရောက်အောင်တင်ပြီး ထမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေဟာ အထက်ကိုမြောက်ပါလာပြီး ကော့ကနဲပြဲအာနေပါတော့တယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ သူ့လက်ကြီး နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တအားဆုတ်ကိုင်ကာအားယူပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးကို ဆုံးကာနီးအထိ ပြန်နှုတ်လိုက်ကာ အားရပါးရဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့……

“ ဗြစ်….ဗြွတ်….ဖွတ်….အား…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..အား……”

ကျမရဲ့နှုတ်ဖျားက ကျွတ်….ကျွတ်…..ကျွတ်…..ဟုပေါ်ထွက်လာသောအသံ နှင့်အတူ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ခေါင်းရင်းကို မြောက်တက်သွား၍ ကျမရဲ့တင်ပါးတွေဟာလည်း ခွက်ဝင်သွားတဲ့အထိပါပဲရှင်။

ပထမတစ်ချက်တော့ သားအိမ်ကိုထိပြီး အောင့်သလိုလိုရှိပေမယ့် အဲဒီလို ဆက်တိုက် ဆယ့်လေးငါးခါလောက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူရော ကျမပါ  နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်လာကြပါတော့တယ်။

“ အား….မမ….အား….အင်း….ချစ်တယ် မမရယ်……”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….အင့်….အား….ပြွတ်…..ပြွတ်……”

“ အား….ကျွတ်….ကျွတ်…..ဆောင့်…..ဆောင့်…..မောင်တိုး….အား……”

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ကျမတို့ နှစ်ဦးစလုံး အားရတင်းတိမ်စွာနဲ့ တစ်ချီပြီးမြောက်သွားကြပါတော့တယ်။

သူတော့မပြောတတ်ဘူး။ ကျမမှာဖြင့် တကိုယ်လုံးနုံးချိပြီး မောဟိုက်သွားတော့တာပါပဲ။ သူလည်း သူ့လီးတန်ကြီးကို တအောင့်လောက်စိမ်ထား၍ သူ့ပခုံးပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို အိပ်ရာပေါ်သု့ိ အသာအယာကလေး ဆန့်တန်းချထားပြီးနောက် ကျမရဲ့နဖူးဆံစပ်ကို ယုယုယယသပ်ပေးကာ နဖူးပြင်လေးကို ကုန်းနမ်း၍ ခြေရင်းတန်းပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲယူလျက် ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ဆီးစပ်ပါမကျန် ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ချွေးတွေအားလုံံးကို တဖြေးဖြေးလေး သုတ်ပေးနေပါတယ်။

အဲဒီလိုသုတ်ပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး အအိပ်ခိုင်းလိုက်တော့ သူလည်း ကျမဘေးနားမှာ လှဲ၍နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး မှိန်းနေလိုက်ကြတာ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။

ကျမတို့နှစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားလိုက်ကြတာ ကျမနိုးလာတော့ ညနေဖက်မှောင်ရီပင်ပျိုးနေပါပြီ။

ကျမလည်း မောင်တိုးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျမကိုဖက်ရင်း အိပ်ပျော်နေဆဲပါပဲ။ သူလည်း အတော်မောသွားဟန်တူပါတယ်။ တအောင့်လောက်ကြာလို့ သူ့ကိုလှုပ်နိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ နိုးလာ၍ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေလို့ ကျမက…..   

   “ ကဲ….မောင်တိုးရေ…မှောင်ရီတောင်ပျိုးနေပြီ….အကိုကြီးကိုစိန်မြင့်ကမနက်ဖန်  ညနေ  ပြန်လာမှာဆိုတော့ အချိန်တွေ အများကြီးရှိပါသေးတယ်။ ထပါဦး ရေချိုးပြီး ထမင်းစားလိုက်ကြရအောင်…..”

ကျမက ဒီလိုပြောတော့ သူက ကျမကိုဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖယ်ပေးလိုက်တော့ ကျမလည်း အိပ်ယာပေါ်ကနေ လူးလဲပြီးထလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်က လှမ်းဆင်းလိုက်တဲ့ ကျမကို ဆွဲလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးပေါ်က ကျမရဲ့ အိစက်နေတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့လှမ်းပြီး ကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်လိုက်ပါသေးတယ်။ကျမက စောစောက ချွတ်ချထားခဲ့တဲ့ ရေလည်းထဘီလေးကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျားပြီး ရေချိုးရန် အိမ်ဘေးသို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမ ရေချိုးပြီးရင် လဲဖို့ထဘီကတော့ ညနေပိုင်းက ရေချိုးတဲ့နေရာမှာ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

ရွာထဲကို မီးစက်နဲ့မောင်းပြီးပေးတဲ့ မီးကလည်း လာနေပြီဖြစ်လို့ အိမ်ပြတင်းပေါက်ကနေ တဆင့် (၂) ပေမီးချောင်းရောင်ဟာ အိမ်ဘေးကို ထွက်နေတာကြောင့် ကျမရေချိုးရတာ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ မောင်တိုးဆိုတာက တခြားမဟုတ်ပါဘူး။ ကျမရဲ့ယောက်ျားကိုစိန်မြင့်ရဲ့တူ ဝမ်းကွဲဖြစ်ပြီး အိမ်မှာဗာရီယလုပ်ဖို့နဲ့ ကူဖော်လောင်ဖက် သဘောမျိုး ကျမတို့နဲ့လာနေတဲ့ ကောင်လေးဖြစ်ပါတယ်။

သူက ကျမနဲ့အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်တို့ အိမ်ထောင်မကျမှီထဲက ဒီအိမ်မှာ အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်နဲ့ အတူနေခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ မောင်တိုးက အသက်(၂၀)ရှိပြီဖြစ်ပြီး အလုပ်ကြမ်းသမား ဖြစ်တာကြောင့် နဂိုက လူကောင်ထွားရတဲ့ကြားထဲ ကြွက်သားတွေကပါ အမြောင်းလိုက်ထနေပါတယ်။ ဟင်း….ဟင်း….ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျမ အကြိုက်ပေါ့။

သားသမီးမရှိတဲ့ အသက်(၅၀)အရွယ် မုဆိုးဖို အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်နဲ့ ကျမ မအေးစန်းတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတာ တစ်နှစ်နီးပါးကြာသွားခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ အားရတင်းတိမ်မှုမရှိခဲ့ရတဲ့ ကျမဟာ ဆန္ဒတွေပြင်းပြလာရတဲ့အခါတိုင်း အတူနေတဲ့ နုပျိုသန်မာတဲ့ မောင်တိုးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ကျမဟာ သာယာနေခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။

ခုတော့ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ ဆိုတာမျိုးလို အိုးချင်းကထိရုံမျှပင်မက အက်သွားမလားမသိပါ။ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးပင် ရေလောင်းချိုးနေတဲ့အချိန်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ဖြစ်လာရပါသေးတယ်။ဒါပေမယ့် ရေချိုးရင်း ချိုးရင်းနဲ့ အဲဒီစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာလေးဟာ ပျောက်သွားတဲ့အတွက် ကွဲသွားတာမဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်၀ ပွန်းသွားတာသာဖြစ်ကြောင်း သေချာသွားတဲ့အတွက် ကျမ စိတ်သက်သာရာရသွားပါတယ်။

ကျမရဲ့စိတ်ထဲကလည်း ကျမစောက်ပတ်ဝလေးပင် ပွန်း၍သွားရလောက်အောင် အားကောင်းမောင်းသန်လှတဲ့ မောင်တိုးကို ကြိတ်ပြီးသဘောကျမိလိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမဟာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးလိုက်ရင်း ရေချိုးနေတာကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ်။ရေချိုးပြီးသွားတော့ ကျမ အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်တဲ့အထိ မောင်တိုးက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေတုန်းပါပဲ။

“ ကဲ…..ကိုယ်တော် ထ ရေချိုး ၊ မမ သနပ်ခါးလိမ်းပြီးရင် ထမင်းစားကြရအောင်…..”

ကျမ ကိုယ့်လင်သားကို ပြောသလို ခပ်ညုညု ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်ပါတယ်။တကယ်ကိုလည်း ခုချိန်မှာ ကျမစိတ်ထဲမှာ အဲသလိုကို ခံစားနေရတာပါ။

ကျမပြောလိုက်တော့မှ မောင်တိုးက အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထကာ ရေစက် ရေပေါက်လေးများနဲ့ပြည့်တင်းဝင်းဝါနေတဲ့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ခဏရပ်ပြီး တပ်မက်စွာနဲ့ကြည့်ပြီးမှ သူက အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်။ကျမလည်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ သနပ်ခါးရေကျဲလေး လူးလိုက်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ အိပ်ခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ ခုံခင်းပြီး ထမင်းပွဲကို ပြင်ပါတော့တယ်။

ဒီတော့မှ မောင်တိုးက ရေချိုးရာကနေ တက်လာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဖက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။ခါတိုင်းဆို ထမင်းပွဲပြင်ရတာက ကျမလုပ်ရတာ မဟုတ်ပါ။ ကျမတို့လင်မယားစားဖို့ မောင်တိုးက ထမင်းပွဲ ပြင်ဆင်ပေးရပါတယ်။

ကျမတို့လင်မယား ထမင်းစားပြီးတော့မှ မောင်တိုးက ထမင်းစားရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမတို့စားပြီးတဲ့ ပန်းကန်တွေကိုပါ သူကစုပြီးဆေးရပါတယ်။ခုတော့ သူ ထမင်းစားဖို့ ကျမက ထမင်းပွဲပြင်ပေးနေရပါပြီ။ ဒီလိုလုပ်ပေးရတာကိုလည်း ကျမစိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ မောင်တိုးရှိရာ အိမ်ရှေ့သို့ထွက်လာတော့ ရေချိုးပြီး ပုဆိုးလဲကာ စွပ်ကျယ်အင်းကျီကိုပါဝတ်ထားတဲ့ မောင်တိုးဟာ ဘယ်တုန်းကမှ မဖီးတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ဖီးထားပြီး လားလား ဘသားချောက သူတစ်ခါမှ မထိုင်တဲ့ ကျမယောကျ်ား အမြဲထိုင်နေကျ ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ အခန့်သား ထိုင်နေပါတယ်။

“ မောင်တိုးရေ……ထမင်းခူးပြီးပြီ……”

ကျမကပြောလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်တိုးက ကျမကို လှည့်ကြည့်ပြီးဘာမှ မပြောပဲ ခေါင်းတစ်ချက် ဆတ်ပြကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ပါတယ်။

သူ့ပုံစံ သူ့အမူအရာတွေကို ကြည့်ပြီး ကျွဲမြီးတိုရမယ့်အစား ကျမစိတ်ထဲမှာ သဘောကျ နှစ်သက်နေမိပါတော့တယ်ရှင်။

................................................................................................................................................................

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

ရေးသားသူ.....အမည်မသိ(အမည်မပါရှိပါ)

ကျမနဲ့မောင်တိုးဟာ တစ်စားပွဲထဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ထမင်းစားကြတဲ့အခါကျတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ကိုယ့် အတွေးနဲ့ ကိုယ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ လင်ရလို့ ပထမဦးဆုံးညားတဲ့ညမှာ ထမင်းအတူစားရတဲ့ခံစားမှုမျိုးနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်မှာ ကြည်နူးနေရပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း ကျမအပင်ပန်းခံပြီး ချက်ထားတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်းတွေကို အားပါးတရစားနေတဲ့ သူ့ကို ကျမက တိတ်တခိုးလေး မျက်လွှာလေးပင့်ကာ ပင့်ကာကြည့်ရင်း ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ကျေနပ်နေရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ထမင်းစားနေရင်းက ခဏကြာတဲ့အခါမှာ သူက ထမင်းစားပြီးသွားကာ လက်ဆေးဖို့အတွက် ထသွားပါတယ်။ သူစားတဲ့ပန်း ကန်ကိုတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ချန်ထားခဲ့ပါတယ်။ ကျမစားပြီးတော့မှ တစ်ခါထဲ ကျမက ပန်းကန်တွေကို စုပြီးဆေးလိုက်ပါ တယ်။ ခါတိုင်းဆို ဒီကိစ္စ ဒီအလုပ်က မောင်တိုးလုပ်နေကျတွေပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမကတော့ ကျေနပ်ပါတယ်လေ။ ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျမအိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာတော့ မောင်တိုးက အိမ်ရှေ့တံခါးတွေနဲ့ ပြတင်းပေါက်တွေကို ပိတ်ပြီးနှင့်နေပါပြီ။ ခါတိုင်းလည်း ကျမ ယောကျ်ား အိမ်မှာ မရှိရင် ဒီလိုပဲ ကျမနဲ့ မောင်တိုးတို့ အိမ်မှာ အတူကျန်နေခဲ့ကြဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း ကျမတို့ကို ထူးဆန်းမ နေပါဘူး။ နောက်ပြီး ကျမတို့နေတဲ့ နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီးကလည်း တစ်ဧကနီးပါးရှိတဲ့ ခြံထဲမှာ ဆောက်ထားတာဖြစ်ပြီး အိမ်ပတ်လည် ခြံထဲမှာလည်း သစ်ပင်တွေနဲ့ အုံ့ဆိုင်းနေတာဆိုတော့ ကျမတို့ပိုပြီး လွတ်လပ်ကြတာပေါ့။

အိမ်ရှေ့ရောက်လို့ ကျမက ကြည့်လိုက်တော့ မောင်တိုးဟာ စောစောကလို ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်မနေဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ တွေ့ရတာကြောင့် ကျမလည်း သူ့အနားမှာဝင်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမ ထိုင်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ ကျမ ရဲ့ ဘေးကို တဖြေးဖြေးတိုးကပ်လာ၍ သူ့လက်က ကျမကို သိမ်းကြုံးဖက်ကာ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အလိုက်သင့်ပါသွားပြီး ပက်လက်လှန်ကာ သူ့မျက်နှာမော့ကြည့်နေတုန်း ကျမ မျက်နှာပေါ်ကို သူ့မျက်နှာက ငုံ့ပြီးလာရာက သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေဟာ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမလည်း သူ့လည်ပင်းကိုဆွဲခိုပြီး ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို မြှောက်တင်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလို နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း စုပ်နမ်းနေတုန်းမှာ သူ့လက်ကြီးဟာ အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို အသာအယာပွတ်လိုက်။ တခါ တခါ တအားညှစ်ဆွဲလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျမရဲ့ အင်္ကျီထဲကို လက်ထိုးသွင်းပြီး နို့တွေကို နှိုက်လိုက် ဆွဲလိုက် လုပ်နေရတာ အားမရဘူးနဲ့ တူပါ တယ်။ ခဏနေတော့ ကျမရဲ့ အပေါ်အင်္ကျ ီက ကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးလျှောက်ပြီး ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ကြယ်သီး တွေ အားလုံး ဖြုတ်ပြီးတဲ့နောက် ကျမရဲ့အင်္ကျ ီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး တခါအတွင်းခံ ဘော်လီ အင်္ကျ ီဘေးက ဇစ်ကိုပါ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမ ရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျ ီလေးကိုပါ သူက ချွတ်ပြစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးဟာ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားပြီး ဖြူဝင်း၍ ဖောင်းတင်းနေသော ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံး ဟာလည်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ထွက်ပေါ်လာရပါတော့တယ်။ ဒီအခါမှာတော့ သူ့လက်ကြီးက ကျမရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး  ဘယ်ပြန်ညာပြန် စုန်ဆန်ကာ ကိုင်ရင်းနဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို အရသာခံကာ ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့နို့သီးလေး တွေကို လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းကြားမှာ ညှပ်၍ လှည့်လိုက်တဲ့အခါများဆိုရင် ကျမဟာ စအိုဝလေးကိုပါ ရှုံ့ပြီးသွင်းလိုက်မိတဲ့အထိပါ ပဲ။

မကြာမီမှာပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာကြီးက ပို၍ငုံ့ကျလာရာမှ ကျမ ရဲ့နို့သီးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ကုန်းစုပ်နေပါတော့တယ်။ မောင်တိုးဟာ တခါတခါမှာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီး တစ်ခုလုံးကို ငုံခဲကာ မနာအောင်တွက်ဆပြီး သူ့ရဲ့သွားတွေနဲ့ တဇတ်ဇတ်လိုက်လိုက်ကိုက်တဲ့အခါ ကျမဟာ သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ ကြွရွပြီး ကော့တက်လာရပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းပြင်းပြီးလာရတဲ့ မောင်တိုးဟာ ကောက်ခါငင်ကာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားတော့ရာ ကျမလည်း မျက်လုံး လေးတွေ မှိတ်ပြီး ရင်ထဲမှာကြည်နူးမှုလေးတွေ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ သူခေါ်ရာနောက်ကိုလိုက်ပါသွားရပါတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတယ်။ နောက် ကျမရဲ့လက် နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းရင်းဖက်သို့ လှန်၍ချပေးလိုက်ပြီး သူကတော့ ကုတင်စွန်းမှာ တင်ပါးလွဲဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုထိုင်နေရာကနေ သူက ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ စို့လိုက်ရာက သူ့လက်တဘက်က ကျမရဲ့ကျန်တဲ့နို့အုံတစ်ဖက်က နို့သီးလေးကို လှိမ့်ပြီးချေနေ ပါတယ်။

သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကိုဖြေလိုက်ပြီး အောက်သို့ဆွဲချကာ ကျမရဲ့အဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ် နယ်နယ် ပွတ်ချေလိုက်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို နှိုက်ပွတ်လိုက်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး အုံကြွပါလာအောင် ဆုပ်ဆွဲလိုက်နဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာပါပဲ။ သူလုပ်သမျှဟာလည်း ကျမအဖို့ ကောင်းဖို့ကြီးပဲ ဖြစ်နေတာပါပဲရှင်။ သူ့ရဲ့လက်က ကျမရဲ့စောက်စေ့ လေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါများဆိုရင် ကျမဖြင့် ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကော့မြှောက်တက်သွားရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီကြားထဲ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုပါ ချမ်းသာမပေးဘဲ သူ့လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ကာ နှိုက်နေတော့တာပါပဲ။ တစ်ခါ တစ်ခါ ချာလပတ်လှည့်နေလိုက်သေးတယ်။ အဲ….သူ့လက်ခလယ် ပြန်နှုတ်လာတဲ့အခါ တစ်ခါထဲ ဆွဲနှုတ် တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ တဖြေးဖြေးပွတ်လာပြီး ကျမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ရဲ့ အတွင်းဂလိုင်ထဲကို လှည့်ပတ်ပွတ်နေပါသေးတယ်။ နောက်ပြီးမှ ကျမရဲ့ အစေ့လေးအပေါ်ကို တဖြေးဖြေးတိုက်ဆွဲလာတယ်ရှင့်။

အို….အဲဒီအချိန်မှာဖြင့် ကျမရဲ့ဖင်ကြီး တစ်ခုလုံးဟာ ကော့လန်ပြီး ခြေထောက်(၂)ချောင်းဟာလည်း အငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ ကား လိုက် စုလိုက် ဆန့်လိုက် ကွေးလိုက်ဖြင့် မနေတတ် မထိုင်တတ်နဲ့ ကျမဟာဖြင့် ဆပ်စလူးကို ခါနေရတော့တာပါပဲရှင်။ တစ်သက်နဲ့တ ကိုယ် ကျမယောက်ျားဖြင့် တစ်ခါမှ ကျမကို ဒီလိုကြင်ကြင်နာနာနဲ့ လုပ်မပေးဖူးပါဘူးရှင်။ သူလုပ်တဲ့အခါမှာဖြင့် ကျမကပင် သူ့လီးကို ကိုင် ပြီး အပေါက်ဝတေ့ပေးရသေးတယ်။ အဲဒီလိုတေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ့လီးကိုသာ မဝင်ဝင်အောင် အဆုံးထိ ဇွတ်တရွတ်သွင်းပြီး အခါနှစ်ဆယ် သုံးဆယ်လောက် ညောင့်ပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပြီးသွားတာပါပဲ။

ကျမလည်း ပထမတော့ ယောက်ျားတွေဟာ အားလုံး ဒီလိုချည်းနေမှာပဲလို့ ထင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက်ကြာကြာလည်း တခါမှ မခံရ ဖူးပါဘူး။ တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ပြီးသွားပြီး သူကတော့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲ။ ကျမမှာသာ မျက်စေ့ကြောင်၍ တစ်ညလုံး အိပ်မ ပျော်တဲ့အခါများပါတယ်။ ကျမယောက်ျားဟာ လူကောင်ကတော့ ကြီးပါတယ်။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့ဟာက မောင်တိုးတဝက်စာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ ကျမက လူကြီးရင် လီးလည်းကြီးလိမ့်မယ် ထင်နေတာ တကယ်တော့ မဟုတ်ဘူး ရှင်။ အခုအချိန်မှာ မောင်တိုးဟာ ကျမ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ရွတက်နေတာကိုသိလို့ သူ့မှာရှိတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေပါတယ်။ အား လုံးကျွတ်ကုန်လို့ သူ့လီးကြီးပေါ်လာတဲ့အခါ ကျမက အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကြုံးထပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကို ကျမ ဘေးနားမှာ လှဲ ချလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီနောက် ကျမဟာ သူ့ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ကဗျာကသီထထိုင်ကာ သူ့လီးကြီးကို သေသေချာချာ ကျမ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ကြည့်နေမိပါတယ်။ မာတောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ လုံးပတ်ကို ကျမရဲ့ လက်မနဲ့လက်ခလယ်ကို ကွင်းလုပ်ပြီး စွပ်ကြည့် တော့ အတော်ပဲရှင့်။ ကဲ….ဘယ်လောက်များကြီးသလဲ။ နောက်ပြီး အရှည်ကျပြန်တော့လည်း ကျမရဲ့လက်ဖဝါးကို ကားပြီး လက်မထိပ်နဲ့ လက်သန်းထိပ်တို့နဲ့ထွာကြည့်တာ သူ့လီးကြီးက လက်တစ်လုံးလောက်တောင် ပိုရှည်ပါသေးတယ်။ အားရစရာကြီးပေါ့ရှင်။ အဲ….နောက် ပြီး ကျမယောက်ျားရဲ့လီးလို တစ်ခါထဲ ဒစ်ကြီးပေါ်နေတာမဟုတ်ဘဲ သူ့လီးကြီးက ဖြဲချလိုက်မှ ပေါ်တာရှင့်။

သူ့အမွှေးတွေကို ရိပ်ထားတာ မကြာသေးဘူးနဲ့တူပါတယ်။ ဆီးစပ်ကို ပွတ်ကြည့်တော့ အမွှေးငုတ်တိုတွေက ယားတားတားနဲ့ မောင် တိုး လီးကြီးက ခံရတဲ့အခါသာ ကောင်းတာမဟုတ်ဘူးရှင့်။ အခုလို ကိုင်ကြည့်တော့လည်း ကိုင်ရတာ နွေးတေးတေးနဲ့ အရသာတမျိုးပါပဲ။ အဲဒီလို ကျမက သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်နေတဲ့အခါမှာ မောင်တိုးဟာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာပုံရပါတယ်။ ကျမလက်နဲ့ ဆုတ်ထားတဲ့ကြားကနေပြီး သူ့လီးကြီးဟာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တောင်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးအောက်က အုကြီးဟာလည်း မဲ နက်လုံးတစ်ပြီးနေကာ ကျမရဲ့လက်သီးဆုပ်လောက်ရှိပြီး ဖောင်းတစ်နေပါတယ်။

သူ့အုကြီးကို ကြည့်မိရာက အသဲယားလာတဲ့ကျမဟာ အုကြီးကိုကိုင်မယ်လုပ်ကာရှိသေးတယ်။ သူက ကျမကို ဆွဲလှဲလိုက်တော့ အ လိုက်သင့်လှဲပြီး ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာတော့ သူဟာ ထထိုင်ပြီး ကျမရဲ့ခေါင်းရင်းကိုလာကာ ဒူးနှစ်လုံးကို ကျမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်အထက်နားမှာထောက်၍ ကုန်းချလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးဟာ ကျမရဲ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမဟာ စုပ် ကြည့်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာပြီး ကျမလက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက် က သူ့အုကြီးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမရဲ့ လျှာကလည်း ပါးစပ်ထဲမှာရောက်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လျှာထိပ်နဲ့ တို့တို့ပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ မောင်တိုးဟာ ကျမကို ကလဲ့စားချေသည့်အလား ကျမရဲ့ထောင်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဘေးသို့ဖြဲကားလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်အောက်လက်ကို လျှိုနှိုက်ကာ ဆုပ်နယ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့ အဖုတ်ဟာ အလိုလိုနှစ်ခြမ်းကွဲ၍ ပြဲကားသွားရပါ တော့တယ်။ အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ မောင်တိုးရဲ့မျက်နှာဟာ ကျမရဲ့ဖြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်ပေါ်ကိုရောက်လာပြီး သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ကလိ ကာ တရှုံ့ရှုံ့လှိမ့်နမ်းနေပါတယ်။ နောက်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမအပေါ်မှာ ကုန်းနေတဲ့အနေအထားကနေ ဘေးသို့စောင်းပြီး ပက်လက် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ သူ ပက်လက်လှန်လိုက်တဲ့အနေအထားအတိုင်း ကျမကလည်း အလိုက်သင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို လှိမ့်လိုက်တဲ့အတွက် မောင်တိုးက ပက်လက်လှန်ရက်အနေအထားဖြစ်ပြီး ကျမက မောင်တိုးအပေါ်မှာ ကုန်းရက်အနေအထားဖြစ်သွားပါတယ်။ အခုဆို ကျမနဲ့ မောင်တိုးဟာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နဲ့ 69 အနေအထားမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။

ကျမဟာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးပေါ်က အရေပြားကို ဖြဲချလိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးပေါ်လာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ် လိုက်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးဒစ်ကြီးအောက်ခြေတဝိုက်ကို ကျမလျှာဖြားလေးနဲ့ ပတ်လည်လှည့်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုး ရဲ့ ခါးကော့တက်လာပြီး သူ့လီးကြီးဟာလည်း ကျမပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ထားပြီး အ ထက်အောင်စုန်ဆန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အားနဲ့စုပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့….

“ အား…..ဟား….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အ….အ….အား….”

ဆိုပြီး မောင်တိုးရဲ့ မချိမဆန့် အော်လိုက်တဲ့အသံကို ကြားရပါတယ်။ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေသလို မောင်တိုးဟာ ရပ်မနေ ပါဘူးရှင်။ စောစောက ကျမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား အပေါ်ယံကိုသာ နှာခေါင်းနဲ့နမ်းရှုံ့နေတဲ့ မောင်တိုးဟာ အခုဆိုရင် ကျမစောက်ဖုတ် ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သေချာဖြဲပြီး သူ့ရဲ့လျှာကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး ယက်ပေးပါတယ်။ ကျမဟာ ယားယားနဲ့ သူ့မျက်နှာ ပေါ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တာ သူ့ပါးစပ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေ ပေကျံကုန်မှာပါပဲ။ ကျမဟာ သူ့ရဲ့လီးကြီးကို အာ ခေါင်အားနဲ့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ချိုင့်ခွက်နေအောင် အားယူပြီး အားနဲ့စုပ်စုပ်ပြီး လျှာနဲ့လည်း ယက်ပေးနေမိပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာပေါ်ဖိကပ်ထားတာကိုတောင် မောင်တိုးရဲ့လက်နှစ်ဖက်က ကျမရဲ့ရမ်းခါနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပေး ရင်း ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံတွေကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ်ပြီး ယက်ပေးနေပါတယ်။ တခါတခါမှာ ကျမ စောက်ဖုတ်အဝနဲ့ သူ့ပါးစပ်အဝ တေ့လိုက်ပြီး အားနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်တဲ့ခါများဆိုရင် ကျမရဲ့အသည်းနှလုံးတွေပါ ပြုတ်ထွက်ကုန်မလားထင်ရလောက်အောင် ကို ကောင်းလှပါတယ်ရှင်။ 

“ ပြွတ်…..အင်း….အား…..ပြွတ်…..ပလွတ်….ပြွတ်……အား…..ကောင်းလိုက်တာ မောင်တိုးရယ်…..အား….စုပ်……အား…..ယက်စမ်းပါ…..အထဲထိ…..အား…..ဟား…..”

“ ပြွတ်….ပလွတ်….အင့်…..ဗြွတ်…..ပြွတ်….ပလွတ်…..”

 “ အား….မမ…..အ…..အား….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အ….ဟား…..”

မောင်တိုးနဲ့ကျမဟာ အပြန်အလှန် အားရပါးရ စုပ်ပေးယက်ပေးလုပ်နေတာ ပြီးလုပြီးခင်ထိကို ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက ဒီ အတိုင်း မပြီးလိုက်ချင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျမမှာ သူ့လျှာမမှီတဲ့

နေရာက သိပ်ယားနေပြီ။ ဒါကြောင့် သူ့လီးကြီးကို ကျမပါးစပ်ထဲကနေ ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ခွထားတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ဖယ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်း လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်တိုးဟာ ပက်လက်လှန်နေရာက ထထိုင်ပြီး ကျမကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမက သူ့ကိုလက်တွေကို ဖယ်ပြီး သူ့ကိုပြန်တွန်းလဲှလိုက်တော့ သူက အိပ်ယာပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး လဲသွားပါတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ကျမက တက်ခွစီးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ပက်လက်ကနေ ကျမရဲ့ပေါင်သားနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ် နယ်ပေးစဉ်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ မဝင် ဝင်အောင် သွင်းနေပါတယ်။ ကျမဟာ သူ့လီကြီး ကို ကျမ စောက်ပတ်ဝနဲ့ သေသေချာချာတေ့လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်တဲ့အခါမှာ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ဝင်သွားပါတယ်။ အဆုံးထိဝင်သွား တာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ ကျမက မလှုပ်ရှားသေးဘဲ ခဏစိမ်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေရာ ကနေ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးပေါ်ကို ရောက်လာပါတယ်။

သူက ကျမရဲ့နို့သီးနီနီရဲရဲလေးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်က လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကြားမှာ ညှပ်ပြီး သူ့လက်မတွေက ရွရွလေးပြိုင် တူ ချေလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမမှာ စိမ်ထားရုံနဲ့ အားမရတော့ပါဘူး။ ကျမက စပြီး ညောင့်လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်….ပြစ်….ဗြစ်…..အား….အင်း…..ပြွတ်….အား…..”

“ အား….ဟင်း…..ကောင်းလိုက်တာ…..မမရာ….အား….”

ကျမဟာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ စပြီး လှုပ်ရှားနေပြီဖြစ်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီအရင်းနဲ့ ကျမစောက်ပတ်ဝ ထိတဲ့အထိ ထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့အခါ ကျမဟာ သူ့လီးကြီးဒစ်ဖျားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဆွဲထုတ်ပြီးတဲ့အခါ ပြန်ပြီး အဆုံးထိထိုင်ချပေးလိုက်ပါတယ်။ အစပိုင်းမှာ တစ်ချက်ခြင်း လိုးပေးနေပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျမရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေဟာ မြန်ဆန်လာရပါတယ်။ အခုဆိုရင် ဖြေးဖြေးချင်းညောင့်နေတာမဟုတ် တော့ပဲ အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေပြီဖြစ်ပါတယ်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလွတ်…..ပြွတ်…..အား…..ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရယ်…..အား…….အင့်…..အင့်……အင့်…..”

 “ ဗြစ်….ဗြွတ်….ပြွတ်…..အင့်….အင့်….အား…..ကောင်းလားဟင်….မောင်လေး…..”

 “ ကောင်းတယ်……မမ….အ….အား……ဟင်း…….အား……မမ….ဆောင့်……ဆောင့်……မမ…ဆောင့်…..အား….”

“ ဗြစ်….ဗြစ်…..အား…..အောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်ပေး မောင်လေး…….ဆောင့်…..ဆောင့်……အား…..ဟား…..အ….နို့တွေကို...ဆွဲ.....ဆွဲ....ပေးဦး....အ....ဟား....ဗြစ်....ပြွတ်...ပြတ်...

ပလွတ်…..အား….ဟား…..ရှီး…..အ…..မမ…ပြီးတော့မယ်…..အား….ဆောင့်….အား..….ဟား….ဆောင့်….ဆောင့်…..”

 “ အား…..ဟား….ကျနော်လည်း ပြီးတော့မယ် မမ…..ဆောင့်….ဆောင့်…..ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အား….ဟ…..ပြီး..ပြီ….မမ. …..အား…..”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်….ဗြစ်…..အင်း…..ဟင်း….အား……ကောင်းလိုက်တာ…..အား……အမလေး….ထွက်….ထွက်ကုန်ပြီ မောင်လေး…ရယ်….အား…..ရှီး…..အား….ပြီး….ပြီး…..အ….ဟား…..”

မောင်တိုးက ကျမထက် အရင်ပြီးသွားပြီး မောင်တိုးရဲ့လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို တပြစ်ပြစ်နဲ့ ပန်း ဝင်လာပါတယ်။ ပြီးချင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျမဟာ အံကြိတ်ပြီး ဆက်ခါ ဆက်ခါ ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အ တွင်းသားတွေနဲ့ မောင်တိုးရဲ့လီးကြီး ညှစ်လိုက်ပြီး အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှတဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားရကာ ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ရည်တွေဟာ ဒရဟောစီးဆင်းလာပြီး သူ့ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုသွားတော့တာ ပါပဲ။ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတဲ့နောက် ကျမ စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့လီးကြီးတပ်ရက်တန်းလန်းနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချ ပြီး မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ခဏလောက်အမောဖြေပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ သူ့အပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး သူ့ရဲ့ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုး ဟာ ကျမရဲ့ပါးပြင်လေးကို အားပါးတရ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို ဖြစ်ညှစ်ပြီး ကိုင်နေပါတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျမကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ထိကပ်ပြီး နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမက လည်း အလိုက်သင့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းမိပါတယ်။ မောင်တိုးရဲ့လျှာဟာ ကျမပါးစပ်ထဲရောက်လာပြီး ကျမရဲ့လျှာဖျားလေးကို သူ့ လျှာနဲ့ပွတ်သပ်ပြီး ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်ပြီး နမ်းပါတယ်။ ကျမဟာလည်း ကျမရဲ့လျှာနဲ့ သူ့လျှာကို ပြန်ပြီး ပွတ်သပ်ကာ နှုတ်ခမ်း ချင်း စုပ်ပေးရင်း ကျမရဲ့မျက်စိတွေကို မှိတ်ထားလိုက်ကာ သူ့ရဲ့အနမ်းမှာ နစ်မျောနေမိပါတယ်။ ခဏကြာတော့ မောင်တိုးဟာ နှုတ်ခမ်း ချင်း ခွာလိုက်ပြီး ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေပေါ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ပြောင်းရွှေ့လိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ပြောင်းပြီး စို့ပေးနေပါတယ်။ ကျမရဲ့နို့အုံပေါ်ကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ယက်ပေးပြီး နို့သီးတွေကို ငုံခဲကာ ပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်ဝင်သွားအောင် ကို စုပ်ဆွဲပြီး စို့ပေးပါတယ်။

မောင်တိုးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ကလိနေပါတယ်။ ကျမရဲ့အရည်တွေ ရွှဲနစ် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးနှိုက်ဆွနေရင်း လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားမှာ ကျမရဲ့စောက်စေ့လေးကို ညှပ်ပြီး ပွတ်ချေ ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ မနေနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာပြီး ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ မွေ့ယာပေါ်ကနေ တစ်ထွာလောက် ကော့ တက်လာပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့် အားရတင်းတိန်ခြင်းမရှိသေးပဲ နောက်တစ်ချီထပ်လုပ်ဖို့အတွက် အစပျိုးနေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ 

ကျမဟာ သူ့ရဲ့လုပ်ကိုင်ပေးတာတွေကို မှိန်းမောခံစားရင်း သူရဲ့လီးကြီးကို မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေတဖန်ပြန်ထလာပုံရပါတယ်။ သူရဲ့လီကြီးဟာ သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတောင်ပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေကာ လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးတွေ စီးကျနေတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ မောင်တိုး ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာရတာနဲ့အမျှ ကျမဟာလည်း သူ့ရဲ့ နူးနပ်မှုတွေအောက်မှာ နစ်မျောခံစားရင်း စိတ်တွေ တဖန်ပြန်ထလာပါတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ မောင်တိုးက

“ အရမ်းချစ်တယ် မမရယ်….မမကို ချစ်လို့ မဝသေးဘူး….”

“ မဝသေးရင် ချစ်ပေါ့….မချစ်ရဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောနေလို့လဲ….”

“ မမရော ကျနော့်ကို ချစ်လားဟင်….”

“ သိပ်ချစ်တာပေါ့ မောင်လေးရယ်….မမကို ပစ်မသွားရဘူးနော်….ဒီလိုပဲ အမြဲတမ်းချစ်ရမယ် သိလား….”

“ မမ တစ်ယောက်ထဲမှာကိုပဲ ချစ်မှာ….မမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ချစ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး….”

“ ဟုတ်ရဲ့လား….မောင်လေးရယ်….မမ မယုံရဲဘူး....”

“ တကယ်ပြောတာပါ မမရယ်…..မမကလွဲပြီး ဘယ်မိန်းမကိုမှ မချစ်ဘူး…..မမက ကျနော့်ရဲ့ အချစ်ဦးပါ….မမနဲ့ကျမှ အချစ်ဆိုတာကို ခံစားတတ်ခဲ့တာပါ….”

“ မောင်လေးက အပြောလည်း ကောင်းတယ်နော်….”

“ အပြောကောင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး…..လက်တွေ့ ချစ်ပြမှာပါ….”

“မမ…”

“ ဟင်…”

“ ကျနော်တို့ ချစ်ကြရအောင်နော်….”

“ အင်း….ချစ်လေ….”

“ မမ….ကျနော့်ကို လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား…”

မောင်တိုးဟာ ကျမကို လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလာပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ဆန္ဒအတိုင်း လိုက်လျောပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခါးလေးကို ခွက်လိုက်ကာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို မြှောက်ကြွပင့်တင်ပေးပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ကားထားပေး လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲနော်….ကျမက သူ့ကိုချစ်မိသွားတာကိုး သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးရတော့မပေါ့။ ကျမ လေးဘက် ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ ဒူးထောက်နေ ရာယူရင်း ကျမရဲ့ရမ္မက်ကြွစရာ ထွားပြီး အယ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေပါတယ်။ ကြည့်နေရင်း မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေ မ ရိုးမရွဖြစ်လာပုံရပါတယ်။ 

မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဆီကို မျက်နှာအပ်ပြီး ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို ကုန်းပြီး အားရပါးရ သူ့ရဲ့နှာခေါင်း နဲ့ထိုးပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို အားပါးတရနမ်းနေစဉ်မှာပဲ ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာ ပိုထကြွလာပြီး စောက် ပတ်ထဲမှာလည်း ရွနေအောင်ယားလာတာကြောင့် ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ လှုပ်ခါပြီးရမ်းလာပါတယ်။

“ မောင်တိုး….လုပ်တော့ကွာ….မမ မနေနိုင်တော့ဘူး….”

“ မမ….ဘယ်လိုဖြစ်နေလို့လဲဟင်….ကျနော်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ….”

“ တော်ပြီကွာ မမ မပြောချင်ဘူး….”

“ မမ…က ဘာမှမပြောရင် ကျနော်က ဘာလုပ်ရမှန်းသိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ….ပြောမှသိမှာပေါ့….”

“ ကဲ….ဒီလောက်ကြားချင်နေရင်လည်း ပြောမယ်….မမ စောက်ပတ်ထဲမှာ ရွနေပြီ…..အရမ်းခံချင်နေပြီ မောင်ရယ်….မမကို လိုးပေး တော့နော်…..ဟုတ်ပြီလား…..”

“ ဟုတ်ပြီ မမရယ်….မမကို လိုးပေးတော့မယ်နော်….”

မောင်တိုးဟာ ပြောပြောဆိုဆို ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ အကျအန ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ဖင် ကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း ကျမရဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်အဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ အဲ ဒီနောက် မောင်တိုးဟာ သူ့လီးကြီးနဲ့ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် မညှာမတာပင် စပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်….အမလေး…..အား…..မောင်တိုးရယ်…..ဟင်း…..ဟင်း….”

ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် သူ့လီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ထိုးဝင်လာပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အောင့် တက်သွားပြီး ကျမ တကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး အားယူကာ လွတ်လွတ် လပ်လပ်ပင်ဆောင့်၍ လိုးနေပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….ပလွတ်…..အား….အင်း…..အား…..”

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ပြစ်….ပလွတ်…..ဘတ်…..ဖတ်…..ပြွတ်…..ဘတ်….”

သူ့ရဲ့ဆီးစပ်က အုကြီးတွေနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထိရိုက်သံတွေဟာ တရစပ်ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ မောင်တိုးက အားပြင်းပြင်းနဲ့ ကျမ ကို ဆောင့်လိုးနေသလို ကျမကလည်း အားကျမခံ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်ပေးနေမိပါ တယ်။ ကျမရဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ မပြူးနိုင်တော့ပါဘူး။ ခွက်ပြီး ဝင်ဝင်သွားနေပါတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှပါ တယ်။ တခါ တခါ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ပစ်အဆောင့်နဲ့ သူက ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အရှိန်နဲ့ဆောင့်အလိုး သွားဆုံတဲ့အခါမျိုး ဆိုရင် ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ရှေ့ကို ငိုက် ငိုက်ကျသွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ ရမ်းခါနေပြီး ကျမ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထား လိုက်ကာ ခေါင်းကို နောက်လှန်ပြီး ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေမိပါတယ်။

သူက တတ်လည်းတတ်နိုင်လွန်းပါတယ်။ အချက်သုံးဆယ်လောက် တအားဆောင့်လိုးနေတာတောင် မပြီးသေးပါဘူး။ ကျမတောင် ပြီးချင်လာပါတယ်။ ပြောရင်းဆိုရင်း သူလည်း ပြီးခါနီးလာပြီထင်ပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေပါပြီ။ ခပ်သွက်သွက်ဆိုတာ အဖျားဝင် သွားပြီး အရင်းက အုကြီးတွေပါ ဝင်သွားမတတ် ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပြီး လိုးနေတာဖြစ်ပါတယ်။ ခဏကြာလို့ သူ့လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမက မပြီးသေးတဲ့အတွက် သူ့ကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပေးရန် မပွင့်တပွင့်နဲ့ ပြောလိုက်ရပါတယ်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်….ပြစ်….ပလွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..”

“ အား…..အ……အား…ပြီး…ပြီး….အ…..ဟား…..ဟင်း……မမ…..အား……ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်……”

“ ဆောင့်….ဆောင့်…..မောင်လေး….မမ ပြီးတော့မယ်…..ဆောင့်ပေးဦး…..အား…..ဟား……”   

သို့သော်လည်း မောင်တိုးမှာ သိပ်ပြီး မတတ်နိုင်တော့ပါ။ လုပ်ရုံသာ လုပ်ပေးနိုင်ပါတော့တယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကတော့ မာဆဲပါပဲ။ မောင်တိုးဟာ ပြီးသွားလို့ ဆောင့်အားလျှော့သွားတာနဲ့ ကျမဟာ ကုန်းပေးထားရာကနေ မောင်တိုးရဲ့ရှေ့မှ ထပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျမဟာ သူ့ကို ပက်လက်ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး အမြန်ပဲ ကျမက သူ့အပေါ်ကို တက်ခွကာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ပတ် ထဲသွင်းပြီး ကျမဟာ ပြီးခါနီး ဆန္ဒတွေက အဆမတန်ပြင်းထန်နေလေတော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို မြှောက်ကာ ချကာနဲ့ လုပ်ပြီး စိတ် ထဲမှာ ရှိတဲ့အတိုင်း စိတ်ရှိလက်ရှိ အားရပါးရ  ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ပြွတ်….ပြစ်…..ပြွတ်….”

“ အား…..ဟ…..အား…..အ…..မမ…..အ….ဟား….မမ……အမလေး…..”

“ အင့်…အင့်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အင့်…..ဟင့်…..အား…သိပ်ချစ်တယ်…မောင်….ရယ်…..အား…..အ…..ရှီး…..အ….အင့်….အင့်…..အင့်.....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်.....အား....ဟား.....အ...ဗြစ်.....

ဗြစ်…..ပြွတ်…..အင့်….အင့်…..အင်း…..ဟင်း……အား…..ပြီး…ပြီး…..ရှီး…အား..ထွက်ကုန်ပြီ….မောင်…ရယ်…..အား….ဟင်း…..ဟား…..ကောင်းလိုက်တာ…..”

ဆောင့် ဆောင့် လိုးနေရင်း ပြီးခါနီးကော့တက်လာကာ လေးငါးချက် တအားပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးအပြီးမှာတော့ ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တဟင်းဟင်းဖြစ်ရင်းက ကျမရဲ့စောက်ရည်တွေဟာ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်ကြတာဟာ သူ့ဆီးခုံနဲ့ပေါင် ခြံတွေပေါ်မှာ ရွှဲကုန်တော့တာပါပဲရှင်။

အဲဒီညက ညသန်းခေါင်ကို အတော်လေး ကျော်သွားပြီးမှ ကျမတို့ ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ်။ တွက်ကြည့် လိုက်တော့ ကျမဖြင့် (၈)ချီတောင် ပြည့်ပြည့်ဝဝပြီးခဲ့ရပါတယ်။ အားရကျေနပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်…..။


ပြီးပါပြီ။



မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၈ )

 မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၈ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ကိုတင်ထွတ် မနော်ကို ဆွဲရတာ အရသာတွေ့သွားသည်၊ မနော်ကလည်း ရမက်ပြင်းသည်၊ အလုပ်လည်း အဆက်မပြတ် လုပ်နေသူမို့ မနော်ရဲ့ ကိုယ်ခနွာက မာကျစ်နေပြီး သန်မာသည်၊ ကိုတင်ထွတ်ကို အပေါ်က တက်ခွ ဆောင့်တာများ၊ တဖန်းဖန်း နဲ့ ကိုအသံထွက်နေရအောင် ကြမ်းသည်။

ကိုတင်ထွတ်က အခု သူတို့ ကုမ္ပဏီ ရဲ့ ရုံးချူပ် ပြန်ရောက်နေတော့ အလုပ် မယ်မယ်ရရ မရှိ၊ မိန်းမ တယောက်လုံး ရှိသည်မဟုတ်လား၊ အခု တလော ဝင်းပပ လည်း မျက်နှာ မကောင်း တော့ ညဘက် လုပ်ဖို့လည်း သူက မစချင်၊ မနော်က လည်း ရှိနေပြီမို့ သိပ်အကြောင်းမဟုတ်တော့ ၊ ဒါပေမဲ့ မနော် က အမြဲတမ်း တော့ အဆင်မပြေ၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရဖို့က တော်တော် ခက်ခဲသည်။

တခါတုန်းက ဖြစ်ခဲ့ ဖူး သည့် ယောက္ခမ ကြီး ဒေါ်ဒေါ်လှကို ပြန်ချောင်းပြန်တော့ သူ အမှတ်မထင် သတိမထားမိတာလေး တွေ သွားတွေ့သည်၊ မနော်သား ဖိုးသက်၊ နဲ့ သိပ် ပနာရ လွန်းနေသည်၊ သူနောက် အသေအခြာကို လိုက်ချောင်းတော့ ဖိုးသက် က ဒေါ်ဒေါ်လှ ရော၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကိုပါ ဗြင်း နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

ဟိုက် တယ်သွက်ပါလား၊ မအေပေး လေး၊ အဟီး၊ ကိုတင်ထွတ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် စဉ်းစားရင်း ပြုံးမိသွားသည်၊ ဟုတ်တာပဲ၊ ငါက သူ့ အမေ ကို တကယ်ဆော်နေတာပဲ ၊ ဟီးဟီး၊ အဲလိုနဲ့ ကိုတင်ထွတ် ဖိုးသက်ကို ခြေရာခံ စဉ်ပဲ၊ တနေ့ ဝုန်းဒိုင်း အသံ နဲ့ အတူ ဖိုးသက် တယောက် မျိုးမမ အခန်းက ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။

ဟိုက်၊ ဒါတော့ လွန်ပြီထင်တယ် ဒီကောင်၊ ငါ့ မရီး အပျိုကြီးကို ပါ တွတ်နေတာပေါ့၊ တောက်၊ ငါ ဒီလောက် ဒီကောင့်ကို ချောင်းနေတာ ဒါ ဘယ်လိုလွတ်သွားတာလည်း၊ ကိုတင်ထွတ် ချက်ခြင်း သွေးဆူလာ၏၊ သူဝင်းပပနှင့် မရခင်ကထဲက မျိုးမမ ကို သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုလာခဲ့ဘူးသည်။

အဲဒီ အချိန်လောက်ထဲက မျိုးမမ ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က သူ့ မိန်းမ ဝင်းပပ ထက် ပိုထွားပိုတောင့်သည်၊ ဝင်းပပ နဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ ကြားထဲက ဘော်ဒီဆိုဒ် မျိုး၊ နောက်တော့ ဝင်းပပ နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ ပြီးတော့ မျိုးမမ အပေါ် သိပ်စိတ်မရှိတော့၊ အခုတော့ စိတ်ပြန်လည်လာပြီ၊ အရင်ကတော့ မရီးမို့၊ အခုတော့ ယောက္ခမ တောင် လုပ်ပြီးနေပြီ ဟာကို၊ မရီးလောက် ကတော့ နည်းတောင် နည်းသေးတယ် ပြောရမလား။ဖိုးသက် မျိုးမမ အခန်းက ထွက်လာတာ၊ ၊မျိုးမမ ထမိန် ကပိုကယိုနဲ့ လှေခါးထိပ်နား လိုက်ပို့ ပြီး သူ့ အခန်းထဲ သူပြန်ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကိုတင်ထွတ် တယောက် စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်တခု ချလိုက်တော့သည်။

မျိုးမမ ဖိုးသက်ကို လှေခါးနားအထိ လိုက်ပို့ ပေးတော့ ဖိုးသက် တယောက် နည်းနည်း သက်သာသွား ပုံ ရသည်၊ မမမျိုး ကျနော် သက်သာသွားပြီ၊ ပြန်ဆက်နှိပ်ပေးရအုန်းမလား မေးတော့၊ အပျိုကြီး ရှက်နေပြီ မို့ ဟင့်အင်း နောက်တော့ မှ ပဲ ဟု ပြော လွှတ်လိုက်သည်။

အခု အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန် တက်လှဲ လိုက်တော့ အခု န ဖိုးသက်၊ ဂွေးမတက် ခင်က အချိန်လေး ကို ပြန် စဉ်းစား ပြီး အဖုတ် ထဲ မှာ အရည်စို့လာသည်၊ စောက်ကောင်လေး ၊ လူကသာ ငယ်တယ် မခေဘူးပဲ၊ ငါ့စောက်ဖုတ်တောင် ပေါ်တင် ကြီး နိူက်နေပြီ။

ကြည့်ရတာ အတွေ့ အကြုံရှိတယ်ထင်တယ်၊ မျိုးမမ ထမိန်ကို လျှော့လိုက်ပြီး သူ့လက်ချောင်းလေး တွေက အခုန ဖိုးသက်ကိုင်သွားတဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်နေမိသည်၊ အခု မှပဲ စောက်ခေါင်းထဲ က တခုခု လိုနေသလိုလို ဟိုနားက ယားသလိုလို၊ ဒီနားက ယားသလိုလို ဖြစ်လာရသည်။

အခု န ကောင်လေး ပြန်လာမယ် ပြောတာ ခေါင်းညိမ့်လိုက်ရင် ပြီးရော၊ မျိုးမမ တွေးရင်း၊ သူ့ လက်ချောင်းလေး တွေက သူ့ရဲ့ အထိမခံ အယားဖု စောက်စေ့လေး ကို သွားပွတ်လိုက်မိရာ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ် ပြီး သူ့ ပါးစပ်မှ ပင် ဟ..ဟ..ဟု အသံထွက်သွားမိသည်၊ အိုး အရည်တွေက လည်း ပိုများလာပြီ။

ငါ တခုခု ရှာမှ ပဲ လက်အစား တခုခု ထည့်လို့ရအောင်၊ မျိုးမမ အိပ်ယာမှ ထ မလို့ လုပ်တုန်း သူ့ အိပ်ခန်းတံခါး ဖြေးဖြေးချင်း ပွင့်လာ ပြီး အခန်းပြင်က မီးရောင်ပြပြ လေး ဝင်လာတာ တွေ့ လို့ ပြန်ငြိမ်လိုက် တယ်၊ ခွေးကောင်လေး အနာသက်သာ သွားတာနဲ့ သူလည်း မနေနိူင်ဘူး ထင်တယ်။

ပြန်လာပြီး၊ ငါက နန့်နန့် တက် ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ မသိအောင် အသာ ငြိမ်နေလိုက် မယ်၊ မျိုးမမ က အိပ်ပျော်ရင်း လူးလိမ့်သလိုနှင့် သူ့ကိုယ်ကို အခန်းဝဘက် ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေလိုက်၏၊ သူလူးလွန့် ပြီး လှိမ့်လိုက်တော့ ခြေသံရုပ်တရက် ရပ်သွား သဖြင့် ကိုယ့်ကို ကိုယ်ပြန် အပြစ်တင်မိပြန် သည်။

ညည်း ကလေ ငြိမ်ငြိမ် ကို မနေဘူး၊ တော်ကြာ ကောင်လေး လန့်ပြေးသွားအုန်းမယ်၊ တွေးပြီး အသက်ရူသံ ကို တတ်နိူင်သလောက မှန်မှန်လေး လုပ်ရူကာ အိပ်ပျော်ချင်ရောင် ဆောင်နေလိုက်လေသည်၊ မကြာခင်မှာ ပင် ဖိုးသက်တယောက် သူ့ ထမိန် လျှော့ရဲရဲ ပေါ်မှ ပင် သူ့တင်သားအိအိ ကြီးတွေကို ရွရွ လေး ပွတ်သတ် ဆုပ်နှယ်လာသည်ကို ခံစားရလေသည်။

မျိုးမမ ဖိုးသက် ဟု ထင်နေသူ ကိုတင်ထွတ် မှာ အခု န ဖိုးသက်နှင့် ဘယ် အဆင့်ထိရောက် ခဲ့မှန်း မသိ ခဲ့လေတော့ တကယ်လို့ မျိုးမမ နိူးသွားရင်လည်း ဖိုးသက် နှင့် မျိုးမမ ဖြစ်နေတာကို လူတွေ သိအောင် ဖွင့်ချလိုက် မည်ဟု ချိန်းခြောက်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည်၊ အခု အပျိုကြီး ကိုယ်ဟန် အနေအထားနှင့် အသက်ရူသံကို ကြည့်ခြင်း အားဖြင့်လည်း အိပ်မပျော်သေး မှန်း သိနေသည်၊ ဆိုတော့ အပျိုကြီး လိုနေပြီ မှန်း သူသိလိုက်သည်။

သူ့ကို လည်း ဖိုးသက် မှတ် ပြီး ငြိမ်ခံ နေမှန်း သဘောပေါက် သည်၊ ထို့ကြောင့် တတ် နိူင်သမျှ အသံ မထွက်ပဲ လုပ်ဖို့ စဉ်းစားထားလိုက်သည်။ မျိုးမမ ထမိန် မှာ ပြေလျှော့ နေသဖြင့် အလွယ်တကူ ပင် အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ရာ ကိုတင်ထွတ် တယောက် အိစက်နေသော မျိုးမမ ဖင်လုံးကြီး တွေကို တိုက်ရိုက် သူ့ လက်ဖဝါး တွေဖြင့် ပွတ်သတ် နေလို့ ရ နေပေသည်။

ကိုတင်ထွတ် ရဲ့ အတွေ့ အကြုံရှိ နေတဲ့ လက်ဖဝါးတွေက မျိုးမမ ဖင်လုံးကြီး တွေကို တချက်တချက် အားမလိုအားမရ ဆုပ်နယ်ပေးနေရင်းက သူ့ လက်ချောင်းထိပ် ကလေး ဖြင့် ဖင်နှစ်လုံးကြားကို အသာ ပွတ်ဆွဲ သွားပြီး၊ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်မွေး အုပ်ဆီ ရောက်သွားတော့ သည်။

ကိုတင်ထွတ်လက်ချောင်း တွေက စောက်မွေး ထူထူ အောက်မှ အရည်ရွဲ နေပြီ ဖြစ်သော အဖုတ် နုတ်ခမ်းသား ကို ပွတ်သတ် နေသည့် အချိန်မှာတော့ မျိုးမမ အသက်ရူသံ ကို မှန်အောင် ထိန်းဖို့ မလွယ်တော့ ပါ၊ အသက်ရူသံ ပြင်းလာပြီး ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ဖြင့် မျိုးမမ တယောက် ကိုတင်ထွတ် လက်ချောင်းတွေ ပိုပြီး လှုပ်ရှားလို့ ကောင်းအောင် ဖင်ကို အနောက် ဘက် ပစ်ကော့ပေးလာတော့သည်။

ကိုတင်ထွတ် လက်ခလည် က အရည်ရွှမ်း နေသော မျိုးမမ အဖုတ် တွင်း အဝင်အထွက် လုပ်ပေးနေ တော့ မျိုးမမ ခမျာ အသံမထွက်မိအောင် ခေါင်းအုန်း ထောင့်စွန်းကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ကာကြိတ်မှိတ် ခံ နေပေမဲ့၊ သူ ဖင်ကြီးတွေကတော့ နောက်ဘက်ကို ပိုပို ကော့ပေးလာမိတော့သည်။

ကိုတင်ထွတ် တယောက် မှာလည်း သူတချိန်တုန်းက မှန်းပြီး ဂွင်းတောင် ထုခဲ့ဘူးသည့်၊ မရီး အပျိုကြီး ကို ၊အခု သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ် ရုံမက၊ စောက်ဖုတ်ထဲကိုတောင် သူ့ လက်ဖြင့် ထိုးထည့်ခွင့် ရနေပြီ ဆိုတော့၊ သူ့လီးကြီးက မခံ မရပ်နိူင်အောင်ပင် တောင့်တင်း မာကြော နေရလေသည်။

သူလည်း အရစ် မရှည်ချင်တော့ ပထမ အချီကို တော့ ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်လိုက်ချင်လာသည်၊ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဖြေချလိုက်ပြီး ကုတင်စွန်းနားသို့ရောက်လုပြီ ဖြစ်သော မျိုးမမ ဖင်ကြီးကို ကုတင် အစွန်းမှ နည်းနည်းလေး အပြင်ထွက်အောင် ခါးလေး မှ ဆွဲယူ လိုက်ရာ၊ ကုတင်ဘေး ရပ်နေသော ကိုတင်ထွတ် ၏ လီးကြီး နှင့် တန်းမိနေတော့သည်။ကိုတင်ထွတ်က သူ့လီးကြီးကို တဘက်က ဆုပ်ကိုင်ရင်း တဘက်က မျိုးမမ အဖုတ်ကို လက်ချောင်းလေး ဖြင့် စမ်းရင်း တေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်း လိုက်လေတော့သည်။

မျိုးမမ ၏ အရည်ရွဲ နေသော စောက်ခေါင်းအတွင်း မှ နွေးထွေးမှု ဖြင့် ကိုတင်ထွတ်၏ မာတင်းနေသော လိင်ချောင်းကြီးကို ရစ်ပတ် ကြိုဆို နေသည်ကို မှ မညာမတာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တိုးဝင်သွားသဖြင့် မျိုးမမ ခမျာ အင့် ကနဲ အသံထွက်သွားရသည်။ 

အပျိုကြီးမှာ အပျို စစ်မည် မဟုတ်တော့ ဟု ကိုတင်ထွတ်က မှန်းထားသော်လည်း တင်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်း က ကိုတင်ထွတ် လီးကြီးကို အတင်းဆုပ်ထားသလို ခံစားရသဖြင့် ကိုတင်ထွတ် မှာ အရမ်း ကို စီးစီးပိုင်ပိုင် အရသာ ကို ခံစားနေရလေသည်၊ ကောင်းလွန်းလို့ ချက်ခြင်းပြီးသွားမည် စိုးသဖြင့် အစပိုင်း အရမ်း လောဘကြီးခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်း မှာ ဇိမ်ခံ ၍ ဖြေးဖြေး ချင်း မှန်မှန်လေး လိုးနေခဲ့လေသည်။

သို့သော်လည်း မျိုးမမ မှာ မူကား ကိုတင်ထွတ်လီးကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ဝင်ဝင်လာခြင်း သာ နည်းနည်း နာသွားသော်လည်း တဖြေးဖြေး ချင်း အရသာ ရှိလာခဲ့ ရာ၊ ကိုတင်ထွတ် ဇိမ်ခံ လုပ်နေမှုကို အားမရတော့ ပေ၊ သူ့ ကာမ ရေချိန် တအားတက်လာပြီး စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲ မှ လည်း လှိုက်လှိုက် ယားလာသဖြင့် ဖင်ကြီး ကို အတင်း နောက်ဘက် ကော့ကော့ ပေးလာတော့သည်။

ကိုတင်ထွတ်ကလည်း မျိုးမမ လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်ပြီး အပျိုကြီး ပြီးချင်လာပြီ ကိုသိသည်၊ အခု လို အချိန်မှာ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်လို့ ရတဲ့ အချိန် ဆိုတော့ သူလည်း အားရ ပါးရ လုပ်ပြီး ပြီးချင်တာမို့၊ မျိုးမမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကုတင်အောက် ဆွဲချလိုက်သည်၊ အခုတော့ မျိုးမမ က ကုတင်ဘေးမှာကုန်းပြီး ကုတင်ပေါ် မှောက်ရင် အနေအထားနှင့်၊ ကိုတင်ထွတ်က မျိုးမမ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားကာ အနောက်ကနေ၊ အားကုန် ကော့ကာ ဆောင့်နေတော့သည်။

“.ဖုတ်..ဖတ်...စွိ... ”

“ ဖုတ်..ဖတ်...စွိ... ”

သိပ်မကြာခင်ပဲ မျိုးမမ ကိုယ်လုံးကြီးတောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို ကိုတင်ထွတ် လိင်ချောင်းကြီးလည်း ဆပ်ကနဲ ဖြင့် မျိုးမမ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အချစ်ရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထွက် သွားရပါတော့သည်။

ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ရက်ဖြင့် မှိန်းနေရာမှ မျိုးမမ တယောက် သံသယ ဖြစ်လာသည်၊ ဖိုးသက် ကိုယ်လုံးက ဒီလောက်ကြီး ပြီး ဒီလို လေး စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး ဟု ရုတ်တရက် ကုန်းထလိုက်မိသည်။

“ ဟင်..ကိုတင်ထွတ်...နင်နင်.... ”

“ ဟုတ်တယ်....မမမျိုး..ကျနော်ပါ....မမမျိုးကို ချစ်ချင်လွန်းလို့ ကြံမိတာပါ.... ”

“ ဟင် မဟုတ်တာကြီး..ငါ အဝင်း ကို ဘယ်လိုမျက်နှာချင်း ဆိုင်ရ မလဲ..အိုဒုက္ခ ပါပဲ...မှားကုန်ပြီ.. ”

“ မမှားပါဘူး မမမျိုးရယ်..အကုန်မှန်ပါတယ်...အခု နက အရမ်းကောင်းတယ် မဟုတ်ဘူးလား.. ”

“ အို..ငါက...ငါက..... ”

မျိုးမမ က ဖိုးသက်မှတ်လို့ ဟု ပြောမလို့ ကြံရင်း မှ သတိဝင်သွားပြီး ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိရပ်သွားသည်၊ ကိုတင်ထွတ်က ဆက်ပေးလိုက်သည်။

“ ဘာလည်း မမမျိုးက ကျနော့်ကို ဖိုးသက် မှတ်လို့ လို့ ပြောမလို့လား...အဟင်းဟင်း....ကျနော်သိပါတယ်..

“ ဟင့်..ဘာသိတာလဲ. ”

“ အင်းထားလိုက်ပါတော့ အဲဒါတွေ ကျနော် မသိချင်ပါဘူး၊..ကျနော် မမမျိုးကို ချစ်လို့ မဝသေးတာပဲ သိတယ်.. ”

“ ဟင့်..အို..မောင်တင်ထွတ်...အို့ကွယ်.... ”

ကိုတင်ထွတ် ရဲ့ အတွေ့ အကြုံရှိပြီး လား လက်တွေက မျိုးမမ ရဲ့ ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကို မတင်ပြီး ထိုးထောင်နေတဲ့ နိူ့သီးခေါင်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေပြီ ဆိုတော့ မျိုးမမ ခမျာ ဘာဆက်ပြော နိူင်တော့မှာလည်း ၊ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်ကို လုံးထွေးကျ သွားပြီး၊ အိမ်ထောင်သည် ကိုတင်ထွတ် ရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အချစ် ထိုးစစ် တွေကို နဂိုလ်ထဲက ရမက်ကြီးလှတဲ့ မျိုးမမ တယောက် ကလည်း လောဘကြီးကြီးနဲ့ ပြန်လည်တုန့်ပြန်နေမိပြီပေါ့။

.............................................................................................................................

ဝင်းပပ တယောက် အိပ် မပျော်၊ အိပ်ယာထဲ တလူးလူး တလွန့်လွန့် ဖြင့်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း နားမလည် နိူင်၊ ဖြစ် နေခဲ့ရသည်၊ တချိန်လုံး အလုပ်နဲ့ တကုပ်ကုပ်သာ နေခဲ့ပြီး၊ တခြား ဘာကိုမှ စိတ်မဝင်စား ခဲ့သူ၊ ခုတော့ သူ့ယောက်ကျား ကွယ်ရာ မှာ ဖေါက်ပြန်ပြီး၊ မိုးအောင်သူ နှင့် နောက်မီးလင်းခဲ့ မိသည်၊ ပထမတော့ ရမက်ဆန္ဒ ကြောင့်ဟု ထင်ပြီ၊ နောက်ကြတော့လည်း မိုးအောင်သူ ကို ချစ်မိသည်ဟု သူထင်လာခဲ့သည်။

မိုးအောင်သူ နှင့် အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ပြီး သော်လည်း ၊ ကိုတင်ထွတ်နှင့် ကြတော့လည်း သူ့ ရမက်ဇောက ကျမသွား၊ ညလည်း ထန် မနက်လည်း ထန် ဖြစ်ခဲ့ရသည်၊ အဲ ဒီတုန်းက သူ့ကိုယ်သူ သိပ် သတိမထားမိသော်လည်း၊ မိုးအောင်သူနှင့် သူ ၏ ဓါတ်ပုံများ ဖြင့် သူ့ကို ချိန်းချောက်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံ တာခံလိုက်ရပြီး နောက် မှာ ဝင်းပပ သူ့ကိုယ်သူ ထိပ်လန့် တကြား ဖြစ်လာမိတော့သည်။

အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော်၊ သူ့ကို ဘလက်မေးလ် လုပ်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံ ခြင်း ပြုလုပ်ခံရတာကို သူ့ အနေနှင့် စက်ဆုပ်ရွံ့ရှာ ဖြစ်ရမည့် အစား သာယာမိခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည်၊ အထိအတွေ့ ကြောင့် ထို အခိုက်အတန့်လေး သာယာ သွားမိသည်၊ ဆိုလျှင်လည်း ထားပါတော့၊ အခုတော့ နောက်ရက်တွေ များ မှာပင်၊ ထို အမည်မသိ မျက်နှာ မမြင်ရပဲ သူ့ကို ဆက်ဆံသွားသည့်သူကို တမ်းတ သတိယ ပြီး နောက်ထပ် ခံချင်စိတ်ပေါက် နေသည် မှာ ပုံမှန် မဟုတ်တော့ ဟု သူထင်လာ၏။

သူ့ ကိုယ်ခန္ဓာက တောင်းတ နေမှု ကိုလည်း ဦးနှောက်က မုန်းလာ၏၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အတင်း ကာမ ဆန္ဒကို ချိုးနှိမ် ပြီး ကိုတင်ထွတ် နှင့်တောင် မဆက်ဆံမိအောင် ကြိုးစား ကြည့်သည်၊ ဆားငံ ရေ ဆိုတာ မသောက်ရင် ငတ်မှာ မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ အဲဒါက သူ့ အတွေး ၊ ဒါပေမဲ့ မရ ပါ၊ အတွင်းထဲက လှိုက်လှိုက် ထလာတဲ့ ဆန္ဒ ကို ဖုံးဖိ ရင်းက ပေါက်ကွဲ ထွက်လုမတတ် ဆန္ဒတွေ က ကြီးထွား လာခဲ့ရသည်။

ယခု ညလည်း အိပ်ယာထဲ ကွေးရင်း သူ့ဘာသာ အဖုတ်ကလေး ကို ပွတ်နေရင်းက အောက်ဆင်းသွားသော ကိုတင်ထွတ် ကို စောင့်နေမိသည်၊ ပြန်လာရင်တော့ သူက စ မြူဆွယ်တော့မယ်၊ အဓိက က ငါ စိတ်ပျော်ရွှင်ရင်၊ သူများကိုလည်း ဒုက္ခ မပေးရင် ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား။

အဲလို စောင့် နေမှ ကိုတင်ထွတ်ကလည်း ပေါ်လာခဲလိုက် တာ ဘယ်များသွားလို့ ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း၊ သူ့ အဖုတ်ကလေးကလည်း ပွတ်ရင်းနဲ့ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ၊ ရေသွားသောက်ရင်း၊ ကိုတင်ထွတ် ကိုလည်း ကြည့်လိုက်အုန်းမယ် အိပ်ယာပေါ် မြန်မြန်လာဖို့ ခေါ်ရမယ်၊၊ဟုတွေးရင်း အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။

အလယ်ထပ် လှေခါးက ဆင်းကာနီး မမမျိုး အခန်းက အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်၊ မမမျိုးများ နေမကောင်း လို့ များလား၊ ခနလောက်သွားကြည့်အုန်းမှ လေ၊ ဟုတွေးရင်း မျိုးမမ အခန်းနား ကပ်သွားမိသည်၊ ဒါပေမဲ့ အခန်းဝနားရောက်တော့ ကြားရသည့်အသံတွေက ကာမ ဆက်ဆံနေကြသည့် အသံမှန်း ကောင်းကောင်းသိသည်၊ ဝင်းပပ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

မမမျိုး ဘယ်က ဘဲ ခေါ်လာပြီး သူ့အခန်းထဲ အလုပ်ဖြစ်နေတာလည်း၊ ညနေကလည်း ဘယ်သူမှ ခေါ်လာတာ မတွေ့ပါဘူး၊ ဒီအိမ်ထဲ မှာလည်း ယောက်ကျား ကြီး ဆိုလို့ သူတို့ ဖေဖေ ဦးဘတုတ် နှင့် ကိုတင်ထွတ်သာရှိသည်၊ ဝင်းပပ စိတ်ထဲ ထင့်ကနဲ က ပိုပြီးလေးလာသည်။

သူ့စိတ်ထဲ မှာ တခုခု ကသေခြာနေသလို ဖြစ်နေပြီ၊ ပိုသေခြာအောင်သာ လုပ်ဖို့ ရှိတော့သည်၊ ဝင်းပပ ခြေဖေါ့နင်းကာ မျိုးမမ အခန်းဝ ကို အသာကပ်သွားသည်၊ တံခါးက ဂလန့် မချထားတဲ လက်တလုံးလောက်ဟ နေသည်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း အသံသဲ့သဲ့ ကို သူကြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

တံခါးကြားက ချောင်းလိုက်တော့ သူ့ အထင်က မှန်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်၊ ညအိပ်မီး ပြာလဲ့လဲ့ အောက် မှာ မျိုးမမ နှင့် ကိုတင်ထွတ် နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့၊ ကုတင်ပေါ်မှာ၊ ကိုတင်ထွတ်က မျိုးမမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ အားရ ပါးရ ဆောင့်နေသည်။

ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာ အံသြစရာကောင်းလောက်အောင် ဘလာဖြစ်နေသည်၊ ဘာကို တွေးလို့ ဘာကို စိတ်ဆိုးရမှန်းကို မသိ၊ ဘာမှန်း မသိ ဟာတာတာ နှင့် မျိုးမမ အခန်းဝ က ချာကနဲ လှည့်ထွက် ပြီး အိမ် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်မိသည်။

နောက် အိမ်ထဲ မှာ နေရတာ မွန်းကျပ်သလိုပဲ ခံစားရသဖြင့် မီးဖိုချောင်ဘေး အပေါက်မှ တဆင့် ခြံထဲ သို့ ထွက်လာ ခဲ့မိသည်၊ လရောင် မလင်းတလင်း မို့ ခြေဦးတည့်ရာ လမ်းလျှောက်လာမိသော ဝင်းပပ တယောက် တိုက်နောက်ဘက်ဒေါင့်နား ရောက်တော့ သတိရ ပြီး နည်းနည်း လှန့်လာလို့ အိမ်ဘက် လှည့် ပြန်မယ် လို့ အလှည့်

“ အို့..အု.... ”

“ အသံမထွက်နဲ့...ငါ့ခါးမှာ ဒါးရှိတယ်၊ အသံနည်းနည်း ထွက်တာနဲ့ ထိုးသတ်လိုက်မယ်၊ နားလည်လား.. ”

သူ့ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးတဘက်ဖြင့်ဖိပိတ်ထားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို နောက်လက်တဘက်ဖြင့် တင်းကျပ်စွာချူပ်ထားသူက ဆက်ပြောလိုက်သည်။

“ နားလည်ရင် ခေါင်းငြိမ့်ပြ... ”

ဝင်းပပ ကြောက်ကြောက်လှန့်လှန့် နှင့် ခေါင်းငြိမ့် ပြမိသည်၊ သူ့ကို ဖမ်းချူပ်ထားသူ က သူ့ကျောဘက်မှာ ဆိုတော့ သူ မမြင်ရ ၊ ဒါပေမဲ့ အသံကို မှတ်မိနေသည်၊ သူ့ကို မျက်လုံးပိတ်ပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့သူ မဟုတ်လား၊ အံသြစရာကောင်းလောက်အောင်သူ့ ကြောက်စိတ်တွေ ပျောက်သွားသည်။

သူ့ ကို တကယ် သတ်မဲ့သူ မဟုတ်ဆိုတာ သိသွားသည့် အပြင်၊ သူတိတ်တခိုးတောင်းတ ခဲ့ရသည်၊ အမည်မသိ၊ လူမသိပဲ သူ့ကို မျက်စေ့ပိတ် ပြီး သူ့ ဆီက ကာမ အရသာကို စားသုံး သွားခဲ့သူ၊ အဲလို ဆန်းဆန်း ပြားပြား မို့ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ ပြန်ဆုံချင်စိတ် ရှိနေသူ၊ အခုတော့ ပက်ပင်းကြီးပါလား၊ ဝင်းပပ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်စိမ့်ထွက်လာသည်။

“ ဟိုဘက်လှည့် လိုက်၊ နံရံကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထောက်ထားပြီး နင့်ဖင်ကို ကုံးပေးစမ်း... ”

ထိုသူပြောသမျှကို ဝင်းပပ တသွေမတိမ်း လိုက်နာ နေမိသည်၊ ထိုသူက အနောက်မှ ဝင်းပပ ထမိန်ကို ဆွဲဖြေကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်၊ လရောင် ပြပြ အောက်မှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာသည့် ဝင်းပပ ဖင်လုံး နှစ်လုံး ကို ကြည့်ရင်း ဦးလေးတင့် လီးကြီး လည်း ဒေါင်ကနဲ ဖြစ်ကာ မာတင်းလာရသည်။

ဦးလေးတင့် သူ့ကံကို တောင် သူ မယုံနိူင်၊ ဝင်းပပ ကို ဘလက်မေးလ် လုပ်ပြီး လုပ်ခဲ့ပြီးနောက် သူအပြင်မှာ ဝင်းပပ ကို တွေ့တိုင်း လီးကြီးမှာ တောင့်တင်း ပြီး တော်တော် နဲ့ ပြန်မကျ နိူင်တော့၊ သူမိန်းမ မနော်ကို ဆော်လိုက်၊ လစ်ရင် မေသူဇာလေး ကို ဆွဲလိုက် လုပ်နေသော်လည်း ဝင်းပပ ၏ အတွေ့ အထိ ကိုတော့ ခိုးစားရလို့လား မသိ တသသ စွဲလမ်း နေခဲ့ရသည်။

ခု ည လည်း သူ ဆာနေချိန်မှာ မနော်က စောစောစီးစီး အိပ်ပျော် သွားတော့ ခိုးလို့ ခုလုနှင့် အိပ်မပျော်၊ ခြံထဲ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက် ဆေးလိပ်ဖွာနေတုန်း အိမ်မကြီး က တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်းပပ ထွက်လာတာ တွေ့ ရ သည်၊ သူတို့ အိမ်ဘက်များ လာနေတာလားဟု ကြည့်လိုက်သော်လည်း မဟုတ်၊ အိပ်မက် မှာ လမ်းလျှောက်နေသလို ဦးတည်ရာ မရှိသွားနေ တာတွေ့တော့ ထူးဆန်းနေသည်။

သူတောင်းတ နေရသော ဝင်းပပ တယောက် ဒီလို အမှောင်ရိပ်တွေ ကြားထဲ တယောက် ထည်း မြင်ရခြင်းက သူ့ စိတ်တွေကို ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်စေ၊သည်၊ နောက်ဆုံးတော့ ဦးနှောက် ရဲ့ တွေးတောဆင်ခြင်မှု လမ်းကြောင်းကို သူ့ ကာမ တဏှာဟော်မုန်းက အနိူင်ယူသွားသည်မို့ စွန်စား ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အခုတော့ ထင်တာထက်တောင် လွယ်နေပါလား၊ ဝင်းပပ နောက်သို့ ကော့ပေးလာသော ဖင်လုံးလုံးလေး တွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ် ကိုင်လိုက်ရတာနဲ့တောင် ဦးလေး တင့် တယောက် ပြီးချင်သွားသည်၊ ချောမွတ် အိစက်နေတာပဲ။

ဦးလေးတင့်က ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကား ရပ်စေ ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အောက်မှ ပင့် ကိုင်လိုက်ရာ အမွေးအမြှင် မရှိပြောင်နေသော အဖုတ်ကြီးမှာ ဖေါင်းကားနေပြီး အဖုတ်နူတ်ခမ်းမှာ လည်း အရည်များဖြင့် စိုရွဲ နေသည်ကို တွေ့ ရရာ၊ ဒိကောင်မလေး လည်း လာနေတာပဲ ။

ကြည့်ရတာ သူလည်း ငါ့ကို စွဲသွားတယ် ထင်တယ် ဟု အတွေး ရ သွားပြီး သူ့ လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးလို မာတင်းဖူးထလာရတော့သည်၊ ဦးလေးတင့် လီးကြီး သူ့ အဖုတ်၀ ကို ထိုးခွဲ ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းတွင်းထဲ ပြည့်တင်းတင်းကြီး ဝင်လာတော့ ဝင်းပပ မအော်မိအောင် သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ကိုက်ထားမိလေသည်။

ဦးလေးတင့် လိင်ချောင်းကြီး သူ့ စောက်ခေါင်းထဲက ဖြေးဖြေးချင်း ထွက်သွားတော့ ကျွတ်သွားမည် စိုးသဖြင့် သူ့ဖင်တွေကော့ကာ လိုက်သွားမိသည်၊ ဦးလေးတင့် က ပုံမှန် အဝင် အထွက်လေး လုပ်ပြီး မှန်မှန်လေး စလိုးနေတော့ ဝင်းပပ တယောက် အရှိန်တက်လာ၏။

သူ့ နိူ့နှစ်လုံးကို အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဖက် လက်ဝါး နှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်နှယ်နေသော ဦးလေးတင့် လက်တွေကို သူ့လက်တွေဖြင့် အားမလိုအားမ့ ဖျစ်ညှစ်မိတော့သည်၊ ဦးလေးတင့်ကလည်း အလိုက်သိပါသည်၊ လိုးနေသော အရှိန်ကို တိုးမြင့်ကာ အားရ ပါးရ တဖတ်ဖတ် ဆောင့်နေလေတော့သည်၊များမကြာမှီပင် ဦးလေးတင့် လိင်ချောင်းကြီးမှ ပူကနဲ ဖြစ်ကာ သုတ်ရည်များ ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ ပန်းထုတ်ပစ် နေလေတော့သည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် အချစ်မုန်တိုင်း ထန်နေသည်ကို မျက်လုံးအပြူးသား၊ ပါးစပ် အဟောင်းသားနှင့် သစ်ပင် အကွယ်မှ ချောင်းနေသူတယောက် ရှိနေသည်ကို သူတို့ သတိပင် မပြုမိကြခြေ၊ ထိုသူကား ညနေကမှ ဂွေးဥ ကို အကန်ခံလိုက်ရ ပြီး ကံကောင်းလို့ ဂွေးတက် မသေသွားရှာသော မောင်ဖိုးသက်ပေတည်း။

ဝင်းပပ တယောက် အခုတော့ စိတ်တွေ ရှင်းလင်း ပြတ်သား သွားခဲ့ ရပြီ၊ ဟိုနေ့ ညက သူ့ ကို တိုက်နဘေး မှာ အနောက်က နေ လုပ်သွားသည့် သူ မှာ မည်သူ ပင် ဖြစ်ပစေ သူက စိတ်မဆိုးတော့ ၊ သို့ရာတွင် ထိုသူမှာ သူ့ ကို သိစေချင်ပုံ မပေါ်ပဲ ပြီးတာနဲ့ လှစ်ကနဲ ပျောက်သွားခဲ့သည်။

သူ ကိုယ်တိုင်လည်း မိုးအောင်သူ နှင့် အကြိမ်ပေါင်း များစွာ ပုံစံ မျိုးစုံ လုပ်ခဲ့ ပြီးပြီ၊ ဆိုတော့ ကိုတင်ထွတ် ကိုလည်း မျိုးမမ နှင့် ဖြစ်သည့် အတွက် စိတ်ဆိုးစရာ မလိုတော့၊ ကိုတင်ထွတ် အဲ လို ဖေါက်ပြန်သည့် အတွက် သူလည်း ဘာမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိပ်ပြာ မလုံ ဖြစ် စေရာ မရှိတော့ စသည်စသည်ဖြင့် တွေးရင်း စိတ်တွေ ပြန်ကြည်လာခဲ့သည်။

အလုပ်ထဲ မှာလည်း အရင်က လို ပြန် လုပ်ဖြစ်လာခဲ့သည်၊ မိုးအောင်သူကို လည်း လွမ်းဆွတ် လာမိသဖြင့် တနေ့ အလုပ်ကိစ္စ အကြောင်းပြ ပြီး၊ မိုးအောင်သူ ရှိရာ မြို့ သို့ သွားဖို့ ပြင်လေသည်၊ မိုးအောင်သူကို ကြို မပြောထား ပဲ ဗြုန်းကနဲ အံသြသွားအောင် လုပ်မည် ဟု ရည်ရွယ်ချက်နှင့် အသိမပေးထားခဲ့။ကိုတင်ထွတ် ကို ရုံးမှာ အလုပ်ရှိသည် ဟု ပြောကာ ထားခဲ့သည်၊ သို့သော် ဦးဘတုတ်က အဖေါ် တယောက်ခေါ်သွားဆိုလို့ အိမ်မှာ အားနေသည့် ဖိုးသက်လေး ကို ခေါ်သွားလိုက်သည်။

ဖိုးသက် မှာ အခွင့်ကောင်းတခု ရ ပြီ ဟု အရမ်းကို ဝမ်းသာ သွားသည်၊ သူ့ အဖေ ဝင်းပပ ကို လုပ်ခဲ့တာ မြင်ပြီး ကတဲက သူလည်း လုပ်ချင်နေတာ၊ အကွက်ချောင်းနေတော့ ၊ မုတ်ဆိပ် ပျားစွဲ သည်လို့ ယူဆ သည်၊ ဝင်းပပ မောင်းသည့် ကားပေါ် ဘေးက ထိုင်လိုက်ရင်း ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးကို မသိမသာ ကြည့် သွားရည်ယိုရင်း လိုက်လာခဲ့ တော့သည်။

မိုးအောင်သူ ကို တာဝန်ပေးထားသော မြို့သို့ ရောက်တော့ မှောင်စ ပြုနေပြီ၊ မိုးအောင်သူ အတွက် ပေးထားသော အိမ်ရှိရာကို ဝင်းပပ က တန်းမောင်းသွားခဲ့သည်၊ အရင်က ကိုတင်ထွတ် နေခဲ့တာ ဆိုတော့ ဝင်းပပ ဘယ်လိုသွားရ မလည်း သိနေသည်။

ဖိုးသက် ကို ဘယ်လို ပထုတ်ရ မည် ဆိုတာတော့ မစဉ်းစားရသေး၊ ပွဲ ရုံ မှာပင် သွားအိပ်ရင် အိပ်ခိုင်းရမည်၊ လို့ တွေးထားသည်။မိုးအောင်သူ နေတဲ့ အိမ်ရှေ့ ရောက်လို့ တံခါးခေါက်လိုက်တော့ အမျိုုးသမီး တယောက် ထမိန်ရင်လျှားနှင့် တံခါး လာဖွင့်သည်၊ ပုခုံးပေါ်မှာလည်း သဘက် ခြုံထားတော့ ရေချိုးခါနီး ဖြစ်နိူင်သည်။

“ ဘယ်သူ နဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါလဲ... ”

ဝင်းပပ ရင် ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ် သွားချိန်မှာပင်၊ အတွင်းခန်းက အပေါ်ပိုင်း အင်းကျီကျွတ် နှင့် မိုးအောင်သူ ထွက်လာသည်။

“ ဟာ...အမဝင်း.... ”

ဝင်းပပ မျက်နှာကို ဘာမှ မဖြစ်သလို ပြန်ထိန်းလိုက်ပြီး 

“ အော် မောင်မိုး..ဆောရီးပဲ ငါ ကြိုမပြောမိဘူး ဆင်းတာတဲ့ ဟာကို... ”

မိုးအောင်သူ တယောက် မျက်စေ့မျက်နှာပျက် နှင့် ဘာပြောရမှန်း မသိ ကြောင် နေစဉ်၊ ထို အမျိုးသမီးက၊

“ အော် အမကြီးက အမဝင်းပပ ဆိုတာလား အထဲ ဝင်ပါအုန်းရှင်... ”

ဝင်းပပ နှင့် ဖိုးသက် တို့ အိမ်ထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်၊ မိုးအောင်သူ က ထို အမျိုးသမီး နှင့် မိတ်ဆက်ပေး သည်၊ သူ့ ရီးစား ကောင်မလေး ၊ အခု အတူတူ နေကြ ပြီ၊ မကြာခင် လက်ထပ်ကြဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည်။နောက်တော့ ထိုအိမ်မှာ အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းတွင် ဝင်းပပ အတွက် ပြင်ဆင်ပေးပြီး ဖိုးသက်ကို အိမ်ရှေ့ခန်း မှာခြင်ထောင်ထောင်ပေးသည်၊ မိုးအောင်သူ နှင့် သူ့ကောင်မလေးကတော့ အောက်ထပ်က အိပ်ခန်းမှာ ပဲ အိပ်ကြမည် ဖြစ်သည်။

မိုးအောင်သူက အနီးနား စားသောက်ဆိုင် တခု မှ ခေါက်ဆွဲ ကျော် ထမင်းကျော် များ သွားဝယ်လာပေးပြီး စားကြသောက်ကြသည်၊ မိုးအောင်သူ က အိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ်နေပေမဲ့ ဝင်းပပ ကတော့ ပုံမှန် ဖြစ်နေပါပြီ၊ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ အရင်က ကိုတင်ထွတ်ပေါ်မှာပင် အပြစ်မတင်တော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း လိင်ကိစ္စ ကို ကျူးလွန်မိသူ ဖြစ်လို့ ၊ရုပ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ ဖေါက်ပြန်မှုပဲ လေ။

မိုးအောင်သူ သူ့ ကို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေသလား၊ ချစ်နေသလား ဆိုတာကို သာ သူက သံသယ ဖြစ်နေခဲ့သည်၊ အခု တော့ ရှင်းသွား ပြီ၊ မိုးအောင်သူ လည်း သူ့ ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့သူ၊ ကိုယ့်ကို လုပ်တုန်းက သာ ချစ်တယ် ပြောခဲ့တာပဲ၊ အခု ဝင်းပပ စိတ်ထဲ မှာ သူ့ကို အမည် မသိသူ လုပ်ခဲ့တာ ကို သာယာမိတာ အပြစ် လို့ မထင်တော့ခြေ။

စိတ်ထဲ မှာ နည်းနည်း ဖီးအောက် သလိုသာ ရှိခဲ့သည်၊ ယောက်ကျားတွေ သူ့ကို လုပ်တုန်းက သာ ချစ်လိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ ပြောနေတာ၊ နောက်ကျတော့ လည်း တခြားမိန်းမ တွေနဲ့ တွေ့ ရင် အဲ လိုပြောနေကြတာပဲလေ၊ ဟု တွေးမိလာသည်။

ဒီကြားထဲ ဖိုးသက် အကြည့်တွေ က သူ့ အပေါ် မရိုးမှန်း လမ်းမှာထဲ က သတိထားမိလာသည်၊ ဒီကောင်လေး လည်း ယောက်ကျားပဲ လေ လို့ တွေးမိသည်၊ သူ့ကို ကုန်းလိုက် ရင်လည်း ဒီကောင်က ကောင်းလိုက်တာ အမဝင်းရယ်လို့ ပြောမှာပဲ ဟု တွေးမိသည်။

အပေါ်ထပ် တခု လုံးမှာ သူနဲ့ ဝင်းပပ ပဲ အိပ်ကြရတော့ ဖိုးသက် စွန့်စားဖို့ ကြံလိုက်၏၊ အောက်က လူတွေ အသံတိတ်သွား မှ ဝင်းပပ အခန်းတံခါးကို အသာခေါက်လိုက်၏၊

“ ဘယ်သူလဲ... ”

“ ကျနော်ပါ အမဝင်း..ဖိုးသက်ပါ... ”

“ လာလေ တံခါးက စေ့ရုံစေ့ထားတာပါ... ”

ဝင်းပပ ကုတင်ဘေးက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါပေါ်မှာ စာအုပ်တအုပ်နှင့် ထိုင်နေသည်၊ ဖိုးသက် အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်၊ သူ့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ မှာ နိူင်ကွက် ရှိတယ်လေ၊ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး အရဲ စွန့်လိုက်သည်။

“ အမဝင်း ကို ဟိုနေ့ ညက ခြံထဲ မှာ တွေ့လိုက်တယ်... ”

ဝင်းပပ မျက်နှာ ရုတ်တရက် ပျက်သွားသည်၊ နောက် တချက်ထဲ မှာပင် အတွေးတခု တွေးမိပြီး ချက်ခြင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်၊ ငါ အလိုးခံနေတာကို ဒီကောင်လေး တွေ့သွားတာပါလား၊ ငါ့ကို အမည်မသိလုပ်နေတာ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ဒီကောင်လေး သိမှာပေါ့၊ ဒီကောင်လေး သိတဲ့သူများလား၊ ဝင်းပပ သိချင် ဇော တအားများသွားသည်။

“ ဟင် နင်နင် တွေ့လိုက်တယ် ဟုတ်လား..ဒါဒါ ဆို အဲဒီလူ ဘယ်သူလည်း နင်သိလား... ”

ဖိုးသက် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်၊ ဟင်၊ ဒါဆို ရင် အမဝင်း က သူ့ အဖေကို ဘယ်သူမှန်း မသိပဲ နဲ့ အလိုးခံ နေတာပေါ့၊ ဖိုးသက် ဦးနှောက်စားသွားသည်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဆီက လျို့ဝှက်ချက်ကို တော့ လွယ်လွယ် နဲ့ မပေးနိူင်၊ သူလိုတာ ရမှ ပေးနိူင်မည်၊ဟု တွေးရင်း..

“ ဟင်းဟင်း..သိတာပေါ့.. ”

“ ငါ့ကို ပြောစမ်း အဲဒီလူ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ငါ နင်လိုချင်တာ ပေးပါ့မယ်... ”

“ တကယ် လိုချင်တာရမှာလား... ”

ဖိုးသက် လေသံနှင့် မျက်နှာ အနေအထားကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဝင်းပပ တယောက် သူဘာလိုချင်မှန်း ချက်ခြင်း သိလိုက်သည်၊ အို ဘာဖြစ်လည်း ဝက်ဖြစ်မှ တော့ မစင်ကြောက်နေလို့ မဖြစ် ပါဘူး။

“ အင်း လိုချင်တာရ မယ် ပြော ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ….. ”

“ ဟင့် ကျနော် လိုချင်တာက ဘာလည်း ဆိုတာတော့ မမေးသေးဘဲနဲ့.. ”

“ နင်လိုချင်တာ ငါသိနေပြီပဲ ဟာ..ပေးမယ်လို့ ပြောပြီးပြီပဲ ကဲ ပြော ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ.. ”

“ ဟင့်အင်း ကျနော် အခု ပြောလိုက်ရင် ကျနော်လိုချင်တာ မရတော့မှာ စိုးတယ်.... ”

ဖိုးသက်က ပြောပြော ဆိုဆိုနှင့် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ က သူ့ရှေ့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သော ဖိုးသက်ကို မော့ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည်၊ ဖိုးသက်လုံချည်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊ ဖြောင်းကနဲ ထောင်မတ် ထွက်လာသော ဖိုးသက် လိင်ချောင်းကြီးက သူ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ချိန်ရွယ်ထားသည်၊ အမယ် ကောင်လေးက လည်း ခေသူ မဟုတ်ပါလား တော်တော် ကြီးတဲ့ ဒုတ်ပဲ။

ဝင်းပပ ဖိုးသက် ကို သူထိုင်နေရာသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး သူ့ ပါးစပ်နား ဝဲလာတဲ့ ဖိုးသက် ဒစ်ကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်၊ ဖိုးသက် နှင့် ဝင်းပပ တို့ ခန အတွင်းမှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အပေးအယူ ကိစ္စ ကို မေ့သွားကြပြီ၊ ဖိုးသက် ရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အတွေ့ အကြုံက ဝင်းပပ ကို တအံတသြ ဖြစ်သွားစေသည်။ဖိုးသက် က ဒေါ်ဒေါ်လှ ဆီက ရထားတဲ့ အတွေ့ အကြုံတွေက တော်တော် များသည်၊ မိန်းမ တွေကို ဘယ်လို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရ မလဲ ဆိုတာ ဒေါ်ဒေါ်လှ က မချွန်းမချန် ပြထားသည် မဟုတ်လား။

သူ့ ရီးစားလေး အိပ်ပျော်သွား တော့ မိုးအောင်သူ တယောက် ဝင်းပပ ကို တောင်းပန်စကားပြောမည် ဟု အကြံနှင့် အပေါ်ထပ် သို့ ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့ရာ၊ ဝင်းပပ အခန်းထဲ မှ ဝင်းပပ နှင့် ဖိုးသက် တို့ ၏ ချစ်တလင်း ခေါ်နေကြသည့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးပွဲ ကို ချောင်းကြည့်ပြီး အသာလေး ပြန်ဆင်းသွားရ ရှာတော့သည်။

ဖိုးသက် မှာ မျိုးမမ သူ့ဘောကို ကန်တာ ခံလိုက်ရပြီးကထည်းက ဘယ်သူနဲ့ မှ အလုပ် မဖြစ်ပဲ အောင်းထား ရသမျှ ကို ဝင်းပပ နှင့် မှ အတိုးချ လေ တော့ရာ ဝင်းပပ ခမျာ ၊ တကိုယ်လုံးကို နူံးဖတ် ပျော့ခွေသွားအောင် ခံလိုက်ရလေသည်၊ ဖိုးသက် တယောက် အပြင်ဘက်မှ လင်းကြက်တွန်သံကြားလို့ အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက်အိပ်တော့မှ ဝင်းပပ လည်း တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားရရှာတော့သည်။

.........................................................................................................................................

“ ကိုတင့်ရေ သမီးက သူ့ ရုံးခန်းက ပစ္စည်း တွေ အိမ်ပြန်သယ် ဖို့ အကူညီလိုလို့ သွားလိုက်ပါအုန်း.. ”

ကိုဘတုတ် မှာခဲ့လို့ ဦးလေး တင့် ဝင်းပပ ရုံးခန်းကို ရောက်ခဲ့ရပါတယ်။

“ အဝင်း ဘာတွေ အိမ်ကို ယူသွားရမှာလည်း အကိုကြီးက မှာခဲ့လို့ ဦးလေးတင့်လာခဲ့တာ.. ”

“ ဟုတ် ဦးလေးတင့် လာလာ ဟိုစတိုခန်းထဲ မှာ အဝင်းလိုက်ပြမယ်... ”

သူ့ရှေ့က လျှောက်သွားတဲ့ ဝင်းပပ ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကို ကြည့်ရင်း ဦးတင့် တယောက် လီးချက်ခြင်းတောင်လာရပါတယ်၊ အင်း၊ ဒီကောင်မလေး ကို ငါ ဘယ်လောက်ချရချရ ဝမှာ မဟုတ်ပါဘူးဟုတွေး နေမိသည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း ဦးလေးတင့် ကြည့်နေသည်ကို သိနေသည့်အလား ဖင်တွေကို တလုံးချင်း လှုပ်ခါသွားအောင်ကို လျှောက်ပြသွားသည်။

စတိုခန်းထဲ ရောက်တော့ ဝင်းပပက ဦးလေးတင့် ဝင်သာအောင် လမ်းဖယ်ပေးပြီးအခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချလိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ အခန်းထဲ ရှိ နှစ်ယောက်ထိုင် သစ်သားခုံတန်းရှည်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး

“ ကဲ ကျမ ကို မျက်စေ့ပိတ်ပြီး အနောက်ကနေ ပဲ လိုးလိုးသွား တဲ့ လီးကြီးကို ကြည့်ရအောင် ပုဆိုးချွတ်လိုက်ပါအုန်း... ”

ဦးလေးတင့် ဟိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ လန့်လည်း တအားလန့်သွားသည်၊ ကြမ်းပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ၊ကတုန်ကရီဖြင့် တောင်းပန်လိုက်သည်။

“ အဝင်း..ဦးလေးတင့် ကို ခွင့်လွတ်ပါကွယ်၊ အကိုကြီးကို မတိုင်ပါနဲ့နော်...”

“ မတိုင်ပါဘူး ဦးလေးတင့် ရဲ့ ကျမ ကို လေးငါးခါ မက လိုးပြီးနေတဲ့ လီးကြီးကို ကျမ တခါမှ မမြင်ရရင် ဘယ်တရားမလည်းလို့...”

ဝင်းပပ ၏ မျက်နှာ အမူအရာ နှင့် အနေအထားမှာ တကယ် စိတ်ဆိုးနေသူ မဟုတ်မှန်းသိလိုက်တော့ ဦးလေးတင့် လီး မှာ ချက်ချင် ပြန်မာလာ၏။

“ ကဲ ပါ ထပါ..အဝင်းကြည့်ချင်လို့..”

ဦးလေးတင့် မနေသာတော့ ၊ သူ့ လုံခြည် ရော အတွင်းခံပါ ချွတ်ချလိုက်သည်၊ ဦးလေးတင့်၏ ညိုညိုတုတ်တုတ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ နေသော လိင်တန်ကြီးက ဝင်းပပ မျက်နှာရှေ့ မှာ တရမ်းရမ်း ပေါ်လာ၏။

“ အင်း ဦးလေးတင့် ဟာကြီးက ချောကလက်ကြီးလိုပဲ နော် ဟိဟိ..”

ဝင်းပပ က ပြောရင်းဆိုရင်း ဦးလေးတင့် လီးကြီးကို ဆွဲ ပြီး ငုံစုပ် လိုက်သည်၊ ဦးလေးတင့် ဆွေမျိုးမေ့သွားသည်၊ သူ့ ကိုယ်သူ အိမ်မက် များလားဟု လက်ကို လည်း ဆွဲ ဆိပ် မိသည်၊ ဝင်းပပ ရဲ့ ပုလွေပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ ဦးလေး တင့် ခနလေး နဲ့တောင် ပြီးချင် သွားသည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း ရိပ်မိပုံ ရသည်။

“ ခနလေး ထိန်းထားအုန်းဦးလေးတင့် မပြီးနဲ့အုန်း … ”

ပြောပြော ဆိုဆိုနှင့် ဝင်းပပ က ထပြီး စားပွဲခုံလေး တခုစောင်းမှာ သူ့တင်ပါးကို မှီပြီး ထမိန်ကို လှန်တင်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ် ပစ်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဦးတင့်ကို လာစေ၍ သူ့ အဖုတ်ဝ မှာ ဦးတင့်လီးကြီးကို တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ ကဲ ဦးတင့် ကျမ ကို အနောက်ကနေကြီးပဲ လုပ်နေတာ အခု တော့ ရှေ့ကနေ လိုးပေးအုန်း.. ”

ဦးတင့် အတွက်ကတော့ နှစ်ခါ မပြောရပါ၊ ဝင်းပပ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး တအားကုန် ကော့ကော့ ဆောင့်လေတော့သည်၊ အရှိန်ရလာတော့ မအောင့်အီးနိူင်တော့သဖြင့် ဝင်းပပ ၏ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကိုပင် စုပ်နမ်းမိလိုက်လေသည်၊ ဝင်းပပ လည်း ကာမ စည်းစိမ် အထွတ်အထိတ်ကို စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် သွားနေခြေလေပြီ။

ဖိုးသက် တယောက် မှာကား ဝင်းပပ ကို ခရီးစဉ် တလျှောက် အားရ ပါးရ လုပ်လာခဲ့ ရပြီး ဖြစ်ရာ၊ ဤ အိမ်ကြီးတွင် မျိုးမမ တယောက်သာ လုပ်စရာ ကျန်လေတော့သည်၊ မျိုးမမ မှာလည်း နဂိုလ်ထဲက မှ သူနဲ့ အလုပ်ဖြစ် ကာနီးလေး မှာ သူ ဘောအကန်ခံရ ၍ ဇာတ်သိမ်းခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ရာ၊ ပြန်စ ဖို့ မခက် ဆိုတာ သူသိနေသည်။အဲ ဒါကြောင့် ရန်ကုန် ပြန်ရောက်တာနှင့် အလစ်ကို ချောင်းနေတော့သည်၊ တည မျိုးမမ ထမင်းစားပြီး သူ့ အခန်းပေါ်တက်ခါနီး မယောင် မလည် အနားကပ် ကာ ..

“ မမ မျိုး ကျနော် နိပ်ပေးရ မလား အခု အားနေတယ်လေ.. ”

“ အင်း ..လာခဲ့လေ.. ”

ဒီတခါတော့ ဖိုးသက် အချိန်ဆွဲ မနေတော့ပါ လေးငါး မိနစ် တွင်း မှာ မှောက်ရက် ကုတင်ပေါ် အိပ်နေသော အပျိုကြီးကို ထမိန်ခါးပေါ်ထိရောက်အောင် တွန်းတင် ၍ အဖုတ် ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး ကိုင်ဆော့ နေလေပြီ၊ မျိုးမမ ကလည်း မျှော်လင့်ပြီး သား ဆိုတော့ အေးဆေးပါ။

သူလည်း ခနလေး နဲ့ ဖီလင်တက်လာပြီး အဖုတ်မှာ အရည်တွေ ရွဲ နေလေပြီ၊ ဖိုးသက် အဖုတ်ကို အောက်က ပင့်ပြီးကိုင်ဆွ နေသောကြောင့် မျိုးမမ ဖင်ကြီး ကြွတက်လာပြီး နောက်ဆံးဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပုံ ဖြစ်သွားသည်၊ ဖိုးသက် အနောက်ကနေ မျိုးမမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အဖုတ်ကို ကုံးယက် သည်။

အဖုတ်ကြီးက တော့ ဖေါင်းကြွနေလေပြီ၊ ဒီဖင်ကြီး နဲ့ အပျိုကြီး မမ ကို ဖင်ထောင်ချချင်နေတာ ကြာလှပြီမို့ ဖိုးသက် မအောင့်နိူင်တော့ သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက် သည်၊ နောက် တော့ ထောင်မတ်နေသော သူ့ လိင်ချောင်းကြီးကို မျိုးမမ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်း ဆောင့်ချလိုက်တော့သည်။

“ အိ..အား... ”

“ ဖွတ်..ဖတ်.စွိ... ”

ဖိုးသက် တော့ မျိုးမမ ၏ခါးကျင်ကျင်လေး ကို ကိုင်ကာ အားကုန် ဆောင့်နေလေပြီ ၊ မျိုးမမ ခမျာလည်း အောက်က ခေါင်းအုံးကို ဖက်ကာ ဖင်ကြီးကို ရမ်းကာရမ်းကာ နှင့် ခံလေရှာသည်၊ ၁၀ မိနစ်လောက် ကောင်းကောင်းဆောင့်ပြီးတော့ ဖိုးသက် ပုံစံပြောင်းချင်လာသည်။

သူ့လိင်ချောင်းကြီး ကို ဖြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မျိုးမမ ကို တဘက်သို့ တွန်းလှဲ လိုက်သည်၊ ဖိုးသက် လိင်တန်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ထွက်သွားတော့ မျိုးမမ ရင်ထဲ အဖုတ်ထဲ မှာ ဟာကနဲဖြစ် သွား၏၊ ဖိုးသက် သူ့ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး သူ့ပေါင်ကြားဝင်လာတော့ ပုံစံပြောင်းလုပ်ခြင်မှန်းသိလိုက်သည်၊ ထို့ကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။

ဖိုးသက်က မျိုးမမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်ကာ သူ့ လီးကြီး ကို မျိုးမမ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်ပြန်၏၊ ဖိုးသက်က သူ့ဖင်နှင့်ခါးကို သုံးကာ မျိုးမမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီး အဝင်အထွက် လုပ်နေရင်းက သူ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးမမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။

မျိုးမမ ဂျိုင်းအောက် တဘက်တချက်မှာ သူ့ တတောင်ထောက်ထားပြီး မျိုးမမ မျက်နှာကို ငုံကြည့်တော့ အပျိုကြီး မျက်လုံးစုံမှိတ် ဇိမ်ခံနေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်၊ ဖိုးသက် မျိုးမမ ၏ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေကို သူ့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပြီး အားရ ပါးရ စုပ်လိုက်သည်၊ မျိုးမမ လက်တွေက သူ့ လည်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်လာခဲ့သည်။

ဖိုးသက်က သူ့လျှာကို မျိုးမမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး လျှာချင်း သွားပွတ်တော့ မျိုးမမ က သူ့လျှာကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်၏၊ ဖိုးသက် လီးကြီးကို ခလုပ်ဆွဲ ထည့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ဖိုးသက် လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ် နှင့် မျိုးမမ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ လွတ်ထွက်သွားရလေတော့သည်။

မျိုးမမ အဖုတ်တွင်းမှ လည်း စောက်ခေါင်းနံရံ များက လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဖြင့် ဖိုးသက် လီးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလေတော့သည်။ခနနေမှ ဖိုးသက်သူ့ ပါးစပ်ကို မျိုးမမ နူတ်ခမ်းများမှ ခွာလိုက်ကာ

“ ကောင်းလိုက်တာ မမမျိုးရယ်.....”

“ ဒို့လည်း ကောင်းတာပါပဲကွယ်..မင်းလေး က လူသာငယ်တယ် ဆရာကြီးပဲ..ခစ်ခစ်... ”

.................................................................................................................................

ဖိုးသက်မှာ နှိပ်ပေးဖို့ ဆိုပြီး မျိုးမမ အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့တာ ဖြစ်၍ အကြာကြီးနေလို့ မရ ၊ တချီပြီးတာနဲ့ ပြန်ထွက် သွားရသည်၊ သို့ ပေမဲ့ မဝသေး သဖြင့် မျိုးမမ ကို ကပ်ချွှဲ ပြီး အတင်း ပူဆာ ရာ မျိုးမမ က မနက်ဖြန် ကြည့်လုပ်ပေးမည်၊ ဟု ကတိပေး လိုက်ရသည်။

နောက်နေ့ မျိုးမမ က အလုပ်ကိစ္စ တခု ရှိ၍ ဖိုးသက် ကိုပါခေါ်သွားမည် ဆိုတော့ ဝင်းပပ က ပြုံးမိသည်၊ ဟင်း ဒီကောင်လေး လည်း ခေသူ မဟုတ်ပေပဲ၊ သူ့ အမ ကိုတောင် လုပ်နေပြီ ဆိုတာ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် သိလိုက်သည်၊ ဦးဘတုတ် နှင့် ဒေါ်ဒေါ်လှ တို့ လင်မယားလည်း ခရီးထွက် သွား ရာ ဒီတခေါက် မေသူဇာလေး ပါ ပါသွား၏။

ဦးဘတုတ် မရှိ သဖြင့် အားနေသော ဦးလေးတင့် ကို ဝင်းပပ က သူနှင့် မိုးအောင်သူ တို့ သွားနေကြနေရာ၊ ( သူကို ဦးလေးတင့် မျက်စေ့ပိတ် လုပ်ခဲ့ရာနေရာ ) ကို ချိန်းလိုက်သည်၊ သူလည်း နိူးကြွလာသည့် ရမက် ဆန္ဒ အလိုကို မချူပ်တည်းတော့ပြီ။

ကိုတင်ထွတ် မှာလည်း မိန်းမ သူ့ သူငယ်ချင်း တွေ ဆီ သွားတယ် ဆိုတော့ အိမ်မှာ မနော် များ လုပ်ရမလားလို့ အိမ်ပြန်လာသော်လည်း မနော်က ဈေး ဆိုပြီး ထွက်သွားတော့ တအိမ်လုံးမှာ ဒေါ်ဒေါ်မြ သာ ကျန်ခဲ့သည်၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ မှာလည်း ဖိုးသက် ကို ကုံးနေသည် ဆိုတာ ကိုတင်ထွတ် သိထားတော့ ဒီအပျိုကြီး ဒီစိတ် တွေ မကုန်သေးဘူးပေါ့ လို့ တွေးရင်း လီးတောင် လာ ကာ၊ ဒေါ်ဒေါ်မြ ကို ကြံ ဖို့ ကြိုးစားလေ တော့သည်။

..............................................................................................................................................

ဦးလေးတင့် နှင့် ဝင်းပပ မှာ ရောက်တာနှင့် ၂ ချီဆက်တိုက် လိုးလိုက်ကြပြီး ကုတင် ပေါ်လှဲ လျှောင်း ရင်း တယောက်ကို တယောက်ဖက် ကာ နားနေကြ လေသည်၊ ဦးလေး တင့် မှာ သူ့ကံ ကောင်းပုံကို ဘယ်လိုမှ စဉ်းစားလို့ မရ အောင် ဖြစ်နေရသည်။

၀င်းပပ မှာလည်း စိတ်ရှည် ပြီး အတွေ့ အကြုံများ၊ယုံ မက သူ့ ကို ပန်းပွင့်လေး လို ယုယုယယ ဆက်ဆံသော ဦးလေး တင့် ကို ကုံးရတာ ကာမ အရသာ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ကျေကျေနပ်နပ် ခံစားရကြောင်းတွေးနေမိသည်၊ သူ့ကိုယ်သူ ပြောင်းလဲ သွားပုံကိုလည်း မယုံကြည်နီူင် ဖြစ် ခဲ့ရသည်။

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်တွေ လောက်က ဆိုရင် ဝင်းပပ ဆိုသည်မှာ မာနကြီး သူဌေးသမီး အလုပ်ရှင် အားလုံးက ကြောက်ရွံ့ ရိုသေကြရသည်၊ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ဆို၍ သူ့ ယောက်ကျား ကိုတင်ထွတ် နဲ့သာ ဆက်ဆံခဲ့ဘူးသည်၊ အခု တော့ လီးပေါင်းစုံနေပြီ၊ဝင်းပပ က ဦးလေးတင့် ရင်ဘတ်ကို သူ လက်သည်းလှလှလေး နှင့် မနာအောင်ခြစ်ကစားနေရင်း

“ ဦးလေးတင့်...ဦးလေးတင့် အဝင်းကို ဘယ်အချိန်လောက်ထဲက လုပ်ချင်နေတာလည်းဟင်..နောက် အဲလိုညဏ်နီညဏ်နက် တွေ လည်း ထုတ်ပြီး အဝင်းနောက်ကို လိုက်ချောင်းနေတာပေါ့၊ ဘလက်မေးလုပ်ပြီး အဓမ္မ ကြံ လို့ရအောင် တခါထဲ စဉ်းစားနေတာပေါ့ ဟုတ်လား... ”

“ အင်း အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး အဝင်းရယ်၊ အဝင်းနဲ့ မိုးအောင်သူ ကတော့ ဦးလေးတင့် တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် တွေ့သွားတာပါ၊ အဝင်း တို့ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေတာကတော့ အဟီး အဝင်းတို့ အပျို စဖြစ်တဲ့ အချိန်ထဲက ဆိုပါတော့၊ အဟီး... ”

“ ဟင်..အဝင်းတို့ ဆိုတော့..”

“ ဟုတ်ပါတယ်၊ မျိုးမမ နဲ့ အဝင်းနဲ့ပေါ့၊..မျိုးမမ က အပျိုအရင် စဖြစ်တာ ဆိုတော့ သူ့ကို အရင် လုပ်ချင်တာပေါ့၊ အပျိုဖေါ်ဝင်စ ဘော်ဒီလေး တွေက လှလာ နိူ့လေး တွေ စူ၊ ဖင်လေး တွေ ကားလာတော့ အရမ်းကို လုပ်ချင်တာ၊ အဲ ဒီအချိန်တုန်းက သာ နှစ်ယောက်ထဲ အတူလွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ တွေ့လိုက်ရရင် မုဒိန်းတောင် ကျင့်မိမယ်ထင်တယ်..

အကိုကြီးက လည်း ရိပ်မိလား မသိပါဘူး၊ မနော် နဲ့ ဦးလေး တင့်ကို နေရာချပေးလိုက် တော့ ဦးလေးတင့် စိတ်ပြောင်း သွားတာပေါ့၊ မနော်ကို အားရ ပါးရ လိုးနေရတော့ ကိုယ့် အလုပ်ရှင် သမီးလေး တွေ ပစ်မှားချင်စိတ် လျှောသွားရတာပေါ့..

ဒါပေမဲ့ အဝင်းတော့ သိမလား မသိဘူး ယောက်ကျားတွေက အဖုတ်တခုကို လုပ်နေရပေမဲ့ နောက်အဖုတ်တခု အလွယ်ရရင် လုပ်ချင်တာပဲ ကွယ့်၊ လုံးဝ မလုပ်ရသေးတဲ့သူ တွေ လိုတော့ နှသိုးကြိုးပြတ် မဖြစ်ဘူးပေါ့နော်၊ မျိုးမမ ကို ဂါဝန်လေး နဲ့ ပေါင်လုံးလေးတွေ တွေ့လိုက်ပြီး စိတ်ထ လာရင် ညကျတော့ မနော်ကို အသေကြုံးပေါ့..

မျက်စေ့ထည်းမှာတော့ မျိုးမမ ကို ပုံဖေါ်လို့ပေါ့၊ အဝင်း အပျိုဖေါ်ဝင်တော့လည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ အဝင်းက မျိုးမမ ထက်စာရင် ဖြူဖြူနုနု လေး မို့ ပိုလုပ်ချင်မိတယ်၊ နောက် အဝင်းက အကိုကြီး က အလုပ်ထဲ မှာ အာဏာကုန် လွဲပေးခံထားရတဲ့ လူဆိုတော့ သြဇာအာဏာလည်း ရှိတယ်..

ယောက်ကျားတွေက အဲ လို မျိုး သြဇာအာဏာရှိ၊ ငွေရှိ ၊ကိုယ်လုံးတောင့်၊ ရုပ်ချော ဆိုရင် မမှန်းတဲ့သူ ဘယ်ရှိမလဲ ၊ မှန်းတယ် ဆိုတာ မှန်းပြီး ဂွင်းထုတာ၊ မှန်းပြီး ကိုယ်လုပ်လို့ရတဲ့ အဖုတ်ကို လုပ်တာကို ပြောတာနော်၊ အဟီး....”

“ဟင့် အဲ လိုဆိုတော့ ဦးလေးတင့်က မမမျိုးကို လည်း အခြေနေပေးရင် လုပ်ချင်တယ် ဆိုတဲ့သဘောပေါ့..”

ဝင်းပပ က ဦးလေးတင့်၏ လီးကြီးကို ပွတ်သတ် နေရင်းမှ မေးလိုက်ရာ ဦးလေး တင့် လီးကြီးမှာ နဂိုလ်ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေကထဲက ဖြေးဖြေးချင်း မာလာရာမှ ဝင်းပပ မေးလိုက်တော့ ဆတ်ကနဲ ချက်ချင်း ထောင်လာတာတွေ့ရလို့ ဝင်းပပ က တခစ်ခစ် ရီလိုက်သည်၊

“ ဦးလေးတင့် ဖြေစရာ မလိုတော့ဘူး၊ ဦးလေးတင့်ရဲ့ လီးကြီးက အဖြေပေးနေပြီ ခစ်ခစ်..ကဲ အဝင်းကို လုပ်ရင်တော့ မမမျိုး ကို မှန်းပြီး မလုပ်ရဘူးနော် ဒါပဲ၊ အခု လောက်ဆို မမမျိုး နဲ့ ဖိုးသက်နဲ့လည်း တနေရာမှာ လိုးနေလောက်ပီ... ”

“ ဟေ..”

“ ဟေ မနေနဲ့ နောက်မှ အဝင်းပြောပြမယ်၊ အခု အဝင်းကို အဲဒါကြီး အရင်ကျွေးအုန်း..လာ၊ အဝင်းဆာနေပြီ..”

ဝင်းပပ က ဦးလေးတင့် ၏ လိင်ချောင်းမာမာ ကြီးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ လည်း ဦးလေးတင့် မှာ ခေါင်းထဲ ဘာမှ မရှိတော့ပါ၊ ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင် လို့ အားရ ပါးရ ဆောင့်ဖို့ သာ နေရာယူလိုက်ရ ပါတော့သည်။

..................................................................................................................


( ဒီနေရာမှာပဲ အဆုံးသတ် ပါရစေတော့ )

 ကိုကြပ်

 ပြီးပါပြီ။





မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၇ )

 မျိုးမမ ဟတ္ထနီ အပိုင်း ( ၇ )

တပ်ကြပ်ကြီး ရေးသည်။

ကိုတင်ထွတ် လည်း အိမ်ပြန်ရောက်လာ တော့ ပထမ ယောက္ခမ ကြီး နဲ့ မျက်နှာ ပူသလို ရှိုးတိုးရှန်းတန်း တွေ ဖြစ် နေသေးသည်၊ နောက်တော့ မယားချော ဝင်းပပ နဲ့ မချစ်ရတာကြာတော့ အတိုးချပြီး နေ့စဉ်ရက်ဆက် မှန်မှန် အောင်း ပေးနေ ရတော့ ယောက္ခမ ကြီး ကို သိပ် သတိမထားမိတော့ ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ဆက်ဆံရေး က ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွား ခဲကြသည်။

သို့သော်လည်း ရက်နည်းနည်း ကြာလာတော့ ဝင်းပပ ကို လုပ်ရတာ ရက်နည်းနည်း ခြားလာခဲ့ရသည်၊ ရိုးသွားတာ လည်း ပါမလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အဖုတ် အသစ် စားဘူးနေတော့ နောက် အဖုတ်သစ် တခု လောက် စမ်းကြည့် ချင်စိတ် ပေါ်လာလို့လား၊ ဝင်းပပ ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူနဲ့ လုပ်ရတာ ကို စိတ်မပါသလိုလို ပဲ လို့ သူ့ စိတ်ထဲ မှာ နည်းနည်းလေး သံသယ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ဝင်းပပ ကို ဖေါက်ပြန်နေတယ် လို့ သူ လုံး၀ မထင်ပါ၊ ဝင်းပပ တယောက် အလုပ်မှာ အရမ်း နှစ်မြုပ်ထားတာ သူသိသည်၊ အဲ ဒါကြောင့်လည်း ယောက္ခထီး ကြီးက သူ့ သမီးအငယ်ပေါ်မှာ စီးပွားရေး တခုလုံးကို ယုံကြည် စိတ်ချ ကာ လွဲ ထားခဲ့ ခြင်း မဟုတ်လား၊ အလုပ်က သူ့စိတ်ကို စိုးမိုးနေလို့ ဖြစ်မည် လို့ ကိုတင်ထွတ် က ထင်မိသည်။

သူကတော့ မိန်းမ လုပ်သည့် ပေါ်တွင် မသိမသာ ရေသာခိုကာ လိုက်နေသူဖြစ်သည်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း သူသိသည်၊ ဆိုတော့ မိန်းမ ခိုင်းသမျှ မညီးမညူ လုပ်သည်၊ သူ့ ခေါင်းထဲ ဘာမှ ထည့်ထားစရာ မလို၊ စိတ်လက်ပေါ့ပါးသည်၊ သူ့ အ လုပ်လိုက်သွားရင်လည်း ဝင်းပပ လစ်ရင်၊ အလုပ်ထဲက ကောင်မလေး တွေကို မျက်စေ့ အရသာခံ ၊ ဟိုထိဒီထိ လုပ်တတ်သည်၊ ကောင်မလေး တွေကလည်း ဘော့စ် ယောက်ကျား ဆိုတော့ မျက်နှာသာ ရအောင် ပရောပရီ လုပ်ကြသည်။

ဒီနေ့ အလုပ်ပိတ်တော့ အိမ်မှာ နှပ်နေရ သည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း သူငယ်ချင်း အိမ် သူတို့ မဆုံရတာ ကြာလို့ ဆိုပြီး သွားသည်၊ မျိုုးမမ ကလည်း အလုပ်ကိစ္စ တဲ့ ဒေါ်ဒေါ်လှ နဲ့ ဒေါ်ဒေါ်မြ၊ မေသူဇာ ဖိုးသက် တို့ က အလှုသွားကြသည်၊ ဦးဘတုတ်က ဦးလေးတင့်ကို ခေါ်ပြီး ဂေါက်ကလပ်သွားသည်။

သူတယောက်ထဲ ပျင်းလာ၏၊ မနော်ပြင်ပေးသည့် နေ့လည်စာစားပြီးတော့ သူ့ စိတ်တွေ စပြီး ဖောက်လာ၏၊ မီးဖိုထဲ မှာ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် လုပ်နေသော မနော် ဖင်ကြီးတွေ ကြည့်ပြီး လီးတောင်လာ၏၊ အိမ်ကြီး တလုံးလုံး မှာလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ဖြစ်နှိင်ခြေ ရှိတယ် ဟု သူထင်လာ၏၊ ပုဆိုးပါးပါး လေး အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မပါပဲ ဝတ်ပြီး မနော်နား ယောင်လည်လည် လုပ် ရင်း တိုလီမှုတ်စ အကူညီ ဝိုင်းလုပ်ရင်း အာရိုက်နေ၏။

မနော်က လည်း ကိုတင်ထွတ် အကြည့်တွေကို သိနေပြီး ရင် ဖိုလာ၏၊ သူလည်း အခုတလော ကိုတင့်ဆီက မရတာ လည်း နည်းနည်း ကြာနေသလို၊ ဦးဘတုတ်နဲ့ လည်း အခွင့်အရေးက သိပ် မရ တော့ ကိုယ်ခန္ဓာက တောင်းတ နေသည်၊ ကိုတင်ထွတ် ကို လည်း မသိမသာ ညှလာ၏၊

“ ကိုတင်ထွတ်..မရိုမသေ ဟိုဟာလေး တချက်လောက် ယူပေးပါအုန်း..”

ကိုတင်ထွတ် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စင် အမြင့်လေး တခု ပေါ်တင်ထားသည့် ဒန်အိုးလေး တလုံးကို မနော် မမှီတမှီ လှမ်း ဆွဲ နေရင်းက ပြောလိုက်တာကိုတွေ့ရသည်၊ ခြေဖျားထောက်ထားသဖြင့် တုတ်ခိုင် လှသော မနော်၏ ခြေသလုံး များနှင့် ပေါင်လုံး တင်လုံးကြီးများကို အလှ ပြထားသလိုဖြစ်နေသည်။

ကိုတင်ထွတ် အနောက်နား ချက်ချင်းရောက်သွားသည်၊ သူ့ ပုဆိုးအောက်က မာတောင်နေသော လီးကြီးဖြင့် မနော် ဖင်နှစ်လုံးကြားကို သွားထောက်ကာ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ လိုဖြင့်

“ ဒီအိုးလား မနော်..”

“ ဟင့်အင်း ဟို အတွင်းထဲက …”

ကိုတင်ထွတ် ပိုထောက်လို့ကောင်းသွားသည်၊ မနော်ဖင်ကြားကြီးကို သူ့ လီးကြီး ဖြင့် အမြောင်းလိုက်ပွတ်ရင်း သူ့ခြေဖျားကို ထောက်လျှက်၊ တွေ့ကရာ အိုးတွေကို ဆွဲချနေသည်၊

“ ခစ်ခစ်..ကိုတင်ထွတ် ဟာကြီးကလည်း.”

“ ဆောရီး မနော် ဘော်ဒီက အရမ်းလှတော့ စိတ်မထိန်းနိူင်လို့ပါ..”

“ အော် မိန်းခလေး တွေ ဘော်ဒီလှရင် အဲ လိုဖြစ်တတ်သလား..”

“ တော်ရုံလောက်လှရုံနဲ့တော့ မဖြစ်တတ်ပါဘူး..မနော် ဘော်ဒီက တော်တော့်ကို လှလို့ပါ..”

“ ဟင်းဟင်း...အပြောကတော့ တော်တော်ကောင်း... ”

“ တကယ်ပါ မနော်ရယ်..”

အဲဒီအချိန်မှာတော့ ကိုတင်ထွတ်လက်တွေက မနော် နိူ့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေပြီ၊ မနော်ကလည်း ကိုတင်ထွတ်ရင်ဘတ်ကို ကျောမှီ ပြီး မျက်လုံးလေး မှေးထားသည်၊ နောက်တော့ ကိုတင်ထွတ်က မနော် ကိုယ်လုံးလေး ကို တပတ်လှည့်လိုက်စေပြီး နူတ်ခမ်းတွေ ကို စနမ်းတော့လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း အိမ်ထောင်သည်၊ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားတွေ မို့ သိပ် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် မလုပ်ကြတော့ တခါတည်း၊ လိုရင်း ကို တန်းသွားကြသည်၊ ကိုတင်ထွတ် မနော် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထမိန်ပေါ်က အုပ်ကိုင်ပြီး စပွတ်နေတော့ မနော် က

“ ကိုတင်ထွတ် မီးဖိုချောင်ကြီးမှာ မကောင်းပါဘူး....”

“ အင်း..ဒါဆိုလည်း လာ မနော် ဟိုအခန်းထဲ သွားရအောင်..”

ကိုတင်ထွတ်က ဧည်သည် အတွက်ထားသည့် အိပ်ခန်း အပိုလေး ကို မနော်လက်ဆွဲ ပြီး ခေါ်သွားတော့သည်၊အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် မနော် အင်းကျီ ထမိန်တွေ ကို အငမ်းမရ ချွတ်ပစ် ပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း ပုဆိုး ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်၊ မနော်၏ ကိုယ်လုံးမှာ ကရင်မ ပီပီ ဝင်းဝါ နေ၏၊ နှစ်ယောက်စလုံးက အတွေ့အကြုံ ရှိနေသူများမို့ ၊ ခနအတွင်းမှာပင် တဖတ်ဖတ် ဆောင့်သံ တအင်းအင်း ညီးသံ များဖြင့် အခန်းလေး တွင်းမှာ ဆူညံသွားလေတော့သည်။

..............................................................................................................................................

မာလာဖြိုးမှာ သန်းဇော်ဦး နှင့် ရက် အနည်းငယ် လုပ်လိုက် ရလို့ အာသီသ တွေ ပြေသွားသော်လည်း သန်းဇော်ဦး သူ့မိဘ တွေ ဆီ ပြန်သွားတော့ သူ့ သွေးသားတွေ က တဖြေးဖြေး ပြန်လည်၊ တောင်းဆိုလာပြန် လေသည်၊ သူယောက်ကျားက လည်း ဒီတခေါက်သွားတာ ကြာလိုက်တာ ဟု တွေးနေမိသည်။

နောက် ဝါဝါ့ ဆီမှ မောင်ဟန် နှင့် ဒေါ်မျိုးမမ တို့ ဘယ်လို လိုးကြသည် ဆိုတာကို တစ်တစ်ခွခွ ပြန်ကြား လိုက်ရတော့ စိတ်တွေက ပိုထန်လာသည်၊ ထို့ကြောင့် မောင်ဟန့် ကို စနေနေ့ သူ့ အိမ်မှာ အကူညီ လိုလို့ လာနိုင်မလား လို့ မေးလိုက်သည်။

မောင်ဟန် ကလည်း ဟိုတခေါက်ထဲက လုပ်ချင်နေတာ သဘောၤသား ကောင် ဝင်ရှုတ်သွားလို့ လွတ်သွားခဲ့ရသည့် သူ့ အစာ ကို ပြန် ရ တော့မည် ဆိုတာ သိတော့ မငြင်း ချက်ချင်း လာခဲ့မည် ဟု ပြောလိုက်သည်။

မောင်ဟန် ရောက်လာတော့ မာလာဖြိုး မှာ ရေမိုးချိုး သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းထားပြီး ယိုးဒယား ဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့ ပြောင်းပြောင်း အသား တွေ အပေါ်က ပုခုံးကနေ ခြေမျက်စိထိ နီးပါး ရောက်သော ချည်သား ဂါဝန် ပွပွ ကို ဝတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။

ဂါဝန်မှာ ပွသော်လည်း ချည်သား ပါးပါးလေး ဖြစ်သဖြင့် တော်ရုံ အလင်းရောင် အောက်မှာဖြတ်သွားရင်တောင် ပေါင်လုံးတွေ ကို အထင်းသား မြင်နေရ၏၊ မာလာဖြိုးမှာ မောင်ဟန် ကို သိပ် အပြင်းအထန် ဖျားယောင်းရန် မလိုမှန်း သိပြီး ရိပ်မိပြီး ဖြစ်သည်၊ သူ ဖင်လှန်ပေးလိုက် တာနဲ့ တက်ချမည့် ကောင်မှန်း သိနေ၏၊ သို့သော်လည်း သူ့ ကိုယ်သူ အပေါ စား မဖြစ် စေလို၊ မောင်ဟန် စ မှ မသိမသာ လိုက်လျှောရသလိုနှင့် ပေးမည် ဟု ကြံထား၏။

ထို့ကြောင့် မောင်ဟန် ရောက်လာတော့ ဘာမှ မဟုတ်သည့် အလုပ်ကလေး တခုနှစ်ခု ခိုင်းပြီး ပြီးသွားတော့၏၊ မောင်ဟန် မှာလည်း မာလာဖြိုး ဂါဝန်အောက်မှ ရှိုးထားသော ကိုယ်လုံး ကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း လီးက တောင်နေပြီ ဖြစ်သည်၊ သို့သော်လည်း ဘယ်က စရမည်မှန်း မသိဖြစ်နေ၏၊ မာလာဖြိုး သုပ်ပေးထားသော လဘက်နှင့် ရေနွေးကြမ်း သောက်နေရင်းမှ စကားစလိုက်၏။

“ မမာလာ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်သလား....”

...ဟင့်အင်း သိပ်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး ဘာလို့လည်း ငါ သိပ်၀ နေလို့လား..ခစ်ခစ်..”

“ ဘယ်ကလာ၊ မမာလာ ဘော်ဒီက အရမ်းမိုက်နေလို့ မေးကြည့်တာ....အဟီး..”

“ အန်မယ် ..လဘက်ကျွေးထားတာတောင် အားမရသေးဘူးလား ဘာစားချင်လို့ မြှောက်နေရတာလဲ..”

“ အာ မဟုတ်ပါဘူး မမာလာက လည်း မိုက်လို့ မိုက်တယ်ပြောတာပါ....”

“ နင့်..မမမျိုး လောက်တော့ မလှပါဘူးကွာ ခစ်ခစ်..”

“ အာ မမာလာကလည်း ..ဘာ နင့် မမမျိုးလဲ ဗျ....”

“ အောင်မယ် ငါမသိရင် ခက်မယ် မောင်ဟန်...ငါတို့ ဟိုနယ် သွားတုန်းက ငါက မမမျိုး ခြင်ထောင်နဲ့ ကပ်ရက် အိပ်တာ မေ့သွားပလား ”

“ ဟင်..မမာလာ က သိတယ် ဟုတ်လား အဲ တုန်းက …”

“ ခစ်ခစ်..ငါတောင် နှခေါင်းမွန်ပြီး ထချေလိုက်သေးတယ်လေ၊ ခွေးကောင်လေး ”

“ အဲဒိတုန်းက ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အပရိက ပါပဲ …”

“ ဟီး နောက်တခေါက်ကျ မှ အပီအပြင် ပေါ့ ဟုတ်လား၊ ငါ့ကို ဝါဝါ အကုန်ပြောပြပြီးပြီ..”

“ ဟင် ဟုတ်လား ဝါဝါ က ဘယ်လိုသိတာတဲ့လည်း..”

ဟဲ့ သူက နင်တို့ နဲ့ အခန်းချင်း ကပ်ရက် လေ မေ့နေပလား၊ သူက အိပ်ရေးတောင် မ၀ ဘူးတဲ့ နင်တို့ကို ချောင်းရတာနဲ့ ခစ်ခစ်..အံပါ့နော် ဟိုကလည်း အပျိုကြီး ဆိုပြီးတော့ ခစ်ခစ်...”

“ ဟင်းဟင်း..မမာလာ ကျေးဇူးပြု ပြီး ဒီကိစ္စ ကို နူတ်လုံပေးပါနော်၊ ဒီကောင်မလေး ဝါဝါ့ ကိုလည်း ပိတ်ရအုန်းမယ်..”

“ အမလေး ဝါဝါ ကလည်း ငါ့မို့ ပြောတာပါဟယ်..ငါ့ပါးစပ်ကတော့ စိတ်ချပါ..ဒါပေမဲ့ နင်င့ါကို ဒိတေး တော့ ပြောပြရမယ် ဟင့်..”

“ ပြောမပြတော့ ဘူးဗျာ..လက်တွေ့ပဲ လုပ်ပြတော့မယ်...”

မောင်ဟန်က သူနေရာမှ ထ၍ မာထာထွေး ဘေးမှာ သွားကပ်ထိုင်လိုက်သည်၊ မာလာထွေးက မချိုမချင် မျက်နှာပေးလေး ဖြင့်

“ အောင်မယ် ဘယ်သူက လုပ်ပြတာ ခံမယ် ပြောလို့လည်း....”

မောင်ဟန့် လက်တွေက မာလာထွေးကိုယ်လုံးလေး ကို သိုင်းဖက်ပြီးနေပြီ။

“ မမာလာ ကို ကျနော်က ချစ်ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ ဗျာ...”

“ အယ် ခု မှ လာပြီ အို့....”

မာလာထွေး စကားမဆုံးလိုက်ပါ၊ မောင်ဟန့် နူတ်ခမ်းတွေက သူ့ လည်တိုင် နှဖူးတွေကို တောက်လျှောက် နမ်းရှုံ့ လာခဲ့တော့ စကားမဆက်နိုင်တော့၊ သူ့သွေး တွေလည်း ဆူလာပြီ၊ လူပျို ပေမဲ့ အရိုင်း မဟုတ်တော့တဲ့ မောင်ဟန် ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ လက်တွေကလည်း သူ့ ဘရာဇီယာတွေ ပင်တီတွေကို ဂါဝန်နဲ့ အတူ ကြမ်းပေါ် ပုံကျ သွားစေခဲ့သည်။

“ မောင်ဟန်ရယ် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာကွယ်....”

မောင်ဟန်က စကား ပြန်မပြောတော့ပါ၊ မာလာထွေးကို စွပ်ကနဲ ကောက်ချီပြီး မာလာထွေးတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ အခန်းထဲက ကုတင်ကြီး ဆီ မ လာခဲ့ပါတော့သည်၊

“ အရမ်းမကြမ်းနဲ့ နော် မောင်ဟန်၊ ဖြေးဖြေးနော်..”

တဲ့ မာလာထွေးရဲ့ နောက်ဆုံး စကား၊ နောက်တော့ ၊ တအင်းအင်း၊ အဟင်းဟင်း၊ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ နဲ့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေကသာ မာလာထွေးရဲ့ အခန်းထဲ မှာ လှိုက်ခတ်လို့ နေပါတော့သည်။

ဦးတင့်မှာ ဦးဘတုတ်ကို ဂေါက်ကွင်းလိုက်ပို့ပြီးသည်နှင့် အိမ်တအိမ်သို့ အမြန်သုတ်ခြေတင်လာတော့သည်၊ အိမ် ဆိုပေမဲ့ ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက် တခု မှ တိုက်ခန်းတခန်းပါ၊ သူက ဒီနေ့ ကြုံရမည့် အဖြစ်က သူ့ ကို အထူးစိတ်လှုပ်ရှား စေပြီး၊ သူ့ ဖွားဘက်တော်ကို လည်း ပူနွေးနေစေလေသည်၊၊

ဇာတ်လမ်းက ဒီလို၊ မကြာသေးခင်က တခုနေ့ နံနက်ပိုင်းလေး မှာ ဦးတင့်တယောက် ကိစ္စတခုနဲ့ သူ့ မိတ်ဆွေ တယောက်ဆီလာရင်း အမှတ်မထင် ဝင်းပပ နှင့် မိုးအောင်သူ တို့ ဝင်းပပ ကားလေး နဲ့ အိမ်တအိမ်ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်၊ ခြံအကျယ်ကြီးနဲ့ မို့ ကားဝင်သွားတာနဲ့ ပျောက်သွားသော်လည်း သူ့မိတ်ဆွေ အပြော အရ ထို အိမ်ကြီးမှာ သမီးရီးစား တို့ ၊ ဇယား တို့ အတွက် အခန်းငှားစား နေသော အိမ်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

ထို့ အတွက်ကြောင့် တော်တော် ထူးဆန်းသလို ဖြစ်နေပြီး စပ်စုချင် လာသဖြင့် ခြံစည်းရုံး ချုံဘုတ်တွေ ကြားထဲက ချောင်းကြည့်မိတော့ မိုးအောင်သူ တယောက် ဝင်းပပ ခါးလေးကို ဖက်ကာ ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ဝင်းပပ တယောက် နောက်မီးလင်းနေ ပါလားဟု တအံ့ တသြ ဖြစ်သွားရ၏။

သူ ဘယ်လိုမှ မထင်တဲ့ ကောင်မလေး၊ အလုပ် အလွန် လုပ်လွန်းလို့ အဖေ ကတောင် ယုံယုံကြည်ကြည် စီးပွားတခုလုံး ပုံပြီး တာဝန်ပေးလုပ်ခိုင်းထားရသည့်သူ၊ ငယ်ရွယ်စဉ် က ဦးတင့်တို့ လက်ပေါ်မှာ ကြီးလာ ခဲ့သူ၊ ဘယ်လိုမှ ယုံစရာ မရှိ၊ သူများ လာပြောလို့ကတော့ ယုံ မှာပင် မဟုတ်၊ ခုတော့ ကိုယ့်မျက်စေ့နဲ့ တတ်အပ်၊ ဆိုတော့ နောက်တခါ မိုးအောင်သူ ဖက်ထားသော ခါးကျင်ကျင်လေး အောက်မှ ဝိုင်းစက် လုံးတင်းနေသော တင်ပါး အစုံက ဦးတင့် ဖွားဘက်တော် ကို ပူနွေး တင်းမာ လာစေသည်။အရင်တုန်းက တော့ အဲ လို အတွေးမျိုးတွေ မတွေးဖူးခဲ့၊ အခု သူများ လုပ်တော့မည် ဆိုတာ သိရတော့၊ မနာလိုသလိုလို၊ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီး၊ အင်းလေ သူလည်း အရွယ်ရောက်နေပါပြီ ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့သည်၊

ဒါပေမဲ့ တနေ့လုံး အဲဒီအကြောင်းအရာက ခေါင်းထဲက မထွက်၊ ညနေစောင်း ဦးဘတုတ်ဝယ်ခိုင်းတဲ့ ပစ္စည်းလေး စတိုးဆိုင်မှာ ဝင်ဝယ်ရင်း၊ ကိုဒတ် တခါသုံးကင်မရာ တွေ ဈေးပေါပေါ နဲ့ ရောင်းနေတာ တွေ့ တော့ ခေါင်းထဲ မှာ စိတ်ကူး တခုပေါက်သွားပြီး တလုံးဝယ်လိုက်သည်။

နောက်တော့ ဝင်းပပ တို့ ဝင်သွားသော အိမ်မလှမ်းမကမ်း မှာ ကားရပ် ပြီး မယောင်မလယ်နှင့် မနက်က သူချောင်းခဲ့သော နေရာ မှာ သွားချောင်းလိုက်တော့ ဝင်းပပ ကားရှိနေသေးသည်၊ ဦးတင့် နာရီကြည့်လိုက်သည်၊ သူ့ အတွက် နာရီဝက်လောက် အချိန်ရသေးသည်။

ဒါပေမဲ့ ၁၅ မိနစ်လောက်ပဲ စောင့်မည် ဟု သူတွေး လိုက်သည်၊ ကံကောင်းရင် တွေ့ မှာပေါ့ လို့၊စိတ်လျှော့ထားသည်၊ ၁၅ မိနစ် ကြာလို့ ထွက်မလာ တော့မှ ကင်မရာကို အိပ်ထဲ ထည့်ပြီး ထိုနေရာမှ လှည့်ထွက်မလို့ကြံ တုန်းလူရိပ်တွေ့လိုက်သည်၊ ဦးတင့် ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ပြီး ကင်မရာလေးနှင် ချိန်လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ နဲ့ မိုးအောင်သူ ပါပဲ ၊ ဦးတင့် ကင်မရာလေး တဖျတ်ဖျတ် လှုပ်ရှားသွားတော့သည်။

ဝင်းပပ သူနာမည်နဲ့ စာအိပ်ရောက်လာတော့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တာမူးမေ့ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်၊ အထဲ က ဓါတ်ပုံ က တော့ လေးပုံလောက်ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဘ၀ ပျက်သွားစေနိူင်သည့် ပုံတွေ၊ သူနဲ့ မိုးအောင်သူ တယောက်ကို တယောက် ခါးချင်း ဖက်ပြီး အိမ်ထဲက ထွက်လာပုံ၊ သူ့ကားနားမှာ ကားထဲ မဝင်ခင် မိုးအောင်သူ နှင့် ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းနေပုံ၊ ပထမ ပုံက မိုးအောင်သူက သူ့ ခါးကလေးကို ဖက်ထားသည်။

နောက်တပုံက သူ့တင်ပါးကြီး တွေကို အုပ်ကိုင် ထားပြီး သူ့ တို့ ခါးအောက်ပိုင်း ချင်းက ဖိကပ်နေကြသည်၊ နောက်တပုံက သူကားထဲ ငုံဝင်ခါနီး မိုးအောင်သူက အနောက်က သူ့ လည်ဂုတ်ကလေးကို အနောက်မှ ငုံနမ်းနေပုံ၊ ဓါတ်ပုံတွေ အကုန်လုံးက သူ့ ဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့ မရ နိုင် တော့တဲ့ အခြေ အနေ။

နောက် စာလေးတစောင်၊ အဲဒီ ပုံတွေ ရဲ့ နက်ဂတစ် ကို လိုချင်ရင်၊ ထိုအိမ်ကို ဘယ်နေ့ ဘယ် အချိန်မှာ ပိုက်ဆံ တသောင်း နဲ့၊ တယောက်ထည်းလာဖို့၊ နောက်က လူတွေ ပါလာတာ၊ ရဲတိုင် တာလို့ လုပ်တာနဲ့ အဲဒီဓါတ်ပုံတွေ ကို သူ့ယောက်ကျား ဆီ ပို့ပေးမယ် ဖြစ်ကြောင်း၊ ထိုအိမ်က အခန်းနံပါတ် ၃ မှာ သော့ဖွင့်ထားမှာ ဖြစ်ပြီး အထဲကို ဝင်၍ အတွင်းထဲမှ တံခါးပိတ် ပြီးပါက စားပွဲ ပေါ်မှာ ညွှန်ကြားချက်ရေးထား သည့် စာအိပ်ရှိမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အခု ရေးထားသမျှကိုမလိုက်နာပါက ထိုနေ့ ညနေမှာပင် ထိုဓါတ်ပုံများ ကော်ပီများကို သူ့ ယောက်ကျားနှင့်၊ သူ့ အလုပ်သမားများ ကို ဖြန်ေ၀ လိုက်မည် ဖြစ်ကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။ 

ဝင်ပပ မှာ စိတ်လည်း ပူ၊ သို့သော်လည်း နည်းနည်း လည်း စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်၊ ငွေတသောင်း ဆိုသည်မှာ သူ့ အတွက် ဘာမှ ဖြစ်လောက်သည့် ငွေကြေး မဟုတ် တော့ ငွေပေးပြီး နက်ဂတစ်များကို ရယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်၊ သူက ထိုနေရာသို့ မသွားပဲ ငွေကိုသာ စာတိုက်က ပို့ပေးပြီး အလှဲအလှယ်လုပ်ချင်သောလည်း ဘယ်လိုဆက်သွယ်ရမည်မှန်း မသိ၊ ခြေရာ ပျောက်လုပ်ထားတာမို့ ထိုနေ့ ကြမှ ကိုယ်တိုင် သွားရတော့မည်ဟု စဉ်းစားထား မိလေတော့သည်။

ဦးလေး တင့်၊ က လည်း အကြံက ဝင်းပပ ကို လုပ်ချင်သာတာ ရှိသည်၊ ပိုက်ဆံက အဓိက မဟုတ်၊ ပိုက်ဆံက အခန်းခ နဲ့ သူ ထိုကိစ္စ တွေ ကုန်ကျတာ ကာမိဖို့လောက်သာ၊ သူ က ဝင်းပပ ကို တခါ လုပ်ရလျှင် တော်ပြီ၊ ထပ်ညှစ်ဖို့လည်း မစဉ်းစား ပါ၊ နဂ္ဂတစ် တွေ တခါတည်း ပြန်ပေးလိုက် ဖို့သာ စဉ်းစားထားသည်။သူမှန်းလည်း ဝင်းပပ မသိစေ ဘဲ လုပ်ဖို့ကိုလည်း ဦးနှောက်ထဲက ရှိသလောက် ညဏ်ကလေး ဖျစ်ညှစ် သုံးထားရသည်၊ ထို့ကြောင့် ဦးဘတုတ်ကို ပို့ပြီး သူ ထွက်လာတော့ ရင်တွေ အရမ်းခုံနေရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဦးလေးတင့် ထိုအိမ်ကို ရောက်တော့ ကြိုတင် ဘုတ်လုပ်ထားတာမို့ အခန်းနံပါတ်သုံး သော့ကို ယူလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်၊ အခန်းတံခါးကို စေ့ရုံ စေ့လိုက်ပြီး သူယူလာသော ပစ္စည်း တချို့ကို အဝတ်ထည့် သည့်ဘီရို တွင် ခန ပစ်ထည့်ထားလိုက်သည်။

အသင့်ရေးထားသော စာ ကိုကုတင် ဘေးက စားပွဲ ပေါ် တင်ထားလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ်က အိစက်နေသော မွေ့ယာကြီးကို သူ့ လက်ဖြင့် ဖိကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်၊ အားပါး အိနေတာပဲ၊ ဒီပေါ်မှာ အဲဒီကောင်မလေးကို အားရပါးရ ဆော်ရ တော့မှာပါလား ဟု တွေးရင်း လီးက ချက်ချင်း မာတောင်တက်လာ၏။

အခန်းနံရံ ပေါ်က နာရီကြည့်လိုက်တော့၊ ချိန်းထားတဲ့ အချိန် နီးနေပြီ ကုတင်ခြေရင်းက အဝတ်ဘီရို အခန်းသို့ ဝင်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ထားလိုက်၏၊ အတွင်းက တံခါးရွက်များက သေခြာ မစေ့လို့ အခန်းထဲကို သူက ကောင်းစွာမြင်နေရ၏၊ အခန်းထဲက တော့ သူ့ကို မြင်ရမည် မဟုတ်မှန်း သူသိ၏။

ခနအကြာမှာ တံခါးကို ဖြေးဖြေးလေး ခေါက်သံကြား၏၊ နောက်တော့ တံခါး ပွင့်လာသံကြားရ၏၊ နောက် တံခါးဂလန့် ချလိုက်ပြီး အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်လာသံကြားလိုက်ရ၏၊ ဦးတင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေခြေပြီ။ဝင်းပပ အခန်းထဲ ဝင်လာ ပြီး ကုတင်ဘေးက စားပွဲ ခုံပေါ်က စာအိပ်ကို တွေ့တာနဲ့ ကမန်းကတန်း ကောက်ယူပြီး အတွင်းက စာရွက်ကို ထုတ်ဖတ်လိုက်သည်။

စာရွက်ထဲ မှာ ရေးထားတာ ကတော့ ၊ အောက်က အချက်အလက်များကို သေခြာ ဖတ်ပါ၊ မလိုက်နာပါက ဖလင်နဂ္ဂတစ် များ ပြန်ရမည် မဟုတ်ပါ။

၁ - ပါလာသော ငွေကို ကုတင်ပေါ် တွင် ထုတ်တင်လိုက်ပါ။

၂ - အောက်က အံဆွဲ ထဲ မှာ ရှိသော ပုဝါ အနက် ဖြင့် မျက်လုံး ကို အုပ်စည်း လိုက်ပါ၊ မပြေစေရင် ခိုင်ခိုင် တင်းတင်းလေး ချည်ပါ၊ ပြေကျ သွားခြင်းကို လက်ခံလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။

၃ - နံရံ ကို မျက်နှာမူ ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ရပ်နေပါ၊ မျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ် မရ နိူင်အောင် လက်နှစ်ဖက်ကို ပုဝါစ ဖြင့် လာချည်ပါမည်၊ မလန့်ပါနှင့်။

၄ - ငွေများကို ပြည့်မပြည့် ရေ ပါမည်၊ ငွေ အရေအတွက်ပြည့်ပါက နဂ္ဂတစ် များ ထားသည့်နေရာ ကို ပြောပြ ပြီး လက်က ပုဝါကို ဖြေ ပေးပါမည်။

ဝင်းပပ မှာ စိတ်ထဲ က နည်းနည်း လှန့် သွားသော်လည်း အင်း ခနပဲ လေ ဟု တွေးပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ကို ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်ပြီး အံဆွဲ ထဲ မှ ပိတ်သား အနက်ထူထူ တစ ကို ယူလိုက်ပြီး မျက်လုံးပေါ် အုပ်စီးကာ ခေါင်းနောက်ဘက်မှာ ချည်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ နံရံကို မျက်နှာ မူကာ ရပ်နေလိုက်၏ ၊ စာထဲက အတိုင်း လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ဘက် ပစ်ပေးထားလိုက်၏။

ဦးတင့် တယောက် ခြေဖျားထောက်ထွက်လာပြီး ဝင်းပပ လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဘက်ကို ပုဝါစ တခုဖြင့် သေခြာစွာ ဝက်တုတ်တုတ် လိုက်သည်၊ ဝင်းပပ ကလည်း အခန်းတည်း မှာ လူရှိနေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရ လို့ လန့်သွားခဲ့၏၊ သို့သော်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဘို့ ဖြင့်၊

“ ရှင် လိုချင်တဲ့ ပိုက်ဆံ မြန်မြန်ယူပြီး ကျမ ကို နဂ္ဂတစ် တွေ ပြန်ပေးပါတော့...”

ဦးတင့်မှာ သူ့ အသံ မမှတ်မိစေရန် ကွမ်းသီး ခြမ်း ပါးစပ်မှာ ငုံပြိး လေသံ မာမာ ဖြင့် ပြောလိုက်၏၊

“ အောင်မယ် ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ်ရ မလည်း ၊ငါ အခု စိတ်ပြောင်း သွားပြီ၊ ဒီငွေလောက်နဲ့ မရ ဘူး ငါ့ အလို ဆန္ဒကို လိုက်ရော ပေးရမယ်၊ သဘောတူလား သဘော မတူရင်၊ အခု ထွက်သွားနိူင်တယ်၊ တူရင် တော့ ခနလေး ပဲ ငါ စိတ်ကျေနပ်တာနဲ့ အဲ နဂ္ဂတစ်တွေ ငါ ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားမယ်၊ နောက်လည်း ဘယ်တော့မှ အနှောက်အယှက် မပေးတော့ဘူး...”

“ ရှင် ယုတ်မာလှချည်လား....”

“ နင့်သဘောပဲလေ..ငါက အကြမ်းမကိုင်ပါဘူး... ”

ဝင်းပပ စဉ်းစား နေ၏၊ အင်း အခု ဘယ်သူမှ မသိပဲ ဒီအခန်းထဲ မှာ ဖြစ်သွားတာက လူတကာရဲ့ တံတွေးပင်လယ်ကြောမှာ မျော ရတာထက် တော့ တော်အုန်းမယ် ထင်တာပဲ လို့ တွေးရင်း

“ ကဲ ရှင် ပြီးရင် ဂတိမပျက်ရဘူး၊ ဓါတ်ပုံတွေရော နဂ္ဂတစ်တွေရော ထားခဲ့ ရမယ်...”

“ အေး ငါလိုချင်တာ နင်ပေးရင် နင်လိုချင်တာ ရမှာပေါ့....”

ဦးတင့်က ဝင်းပပက အနောက်မှ လက်ဆွဲ ခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်း ကန့်လန့်ဖြတ် မှောက်ချလိုက်၏၊ ဝင်းပပ မှာ မွေ့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်လျှက်ကျ သွားပြီး လက်က လည်း နောက်ပြန်ချည်ထားတာမို့ ကုန်းထလို့ မရ၊ ကုတင် ပေါ်မှာ ကိုယ်တပိုင်း မှောက်ရက် ဖြစ်သွားရတော့၏။

ဦးတင့်က အချိန်ဆွဲ မနေပါ၊ ဝင်းပပ ခါးကျင်ကျင်လေး မှ ထမိန်ကို ဖြေကာ အရင်းမှ ဆောင့်ဆွဲ ချွတ်ချလိုက်သည်၊ ဝင်းပပ ပေါင်တန်ကြီးတွေ ဖွေးကနဲ့ ပေါ်လာ၏၊ လုံးဝန်း အိတုန်နေသော ဝင်းပပ တင်သား လေးတွေကို သူ့ အသားပျော့ပျော့ ပင်တီလေးက အတင်း ဆွဲ စိထားသလိုပင်၊ ဦးတင့် လက်တွေက ဝင်းပပ တင်လုံးကြီး တွေကို အားမလိုအားမရ ညှစ်လိုက်ရင်းက ပင်တီလေး ကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

အား ဦးတင့် လီးကြီး ပေါက်ကွဲ လု မတတ် ဖြစ်သွားရသည်၊ ဝင်းပပ အဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမြှင် မရှိ ပြောင်နေပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှ အနောက်ဘက်ကို ပြူထွက်နေသည်၊ ဖောင်းမို့မို့ကြီး ဖြစ်ပြီး နူတ်ခမ်း သား ညိုညိုလေး တွေက တွန့်တွန့်လေး တွေ နှင့်၊ အတွင်းသား နီနီလေး ကို မသိမသာ မြင်နေရသည်။

ဦးတင့် က ဝင်းပပ ခါးကျင်ကျင်လေး ကို ကိုင်ပြီး ကုတင်စောင်းရောက်အောင် ဆွဲ ယူလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို လည်း သူ့ဒူးခေါင်း ဖြင့် ထိုးကားထားလိုက်သည်၊ ဦးတင့် ကုတင်ဘေး ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင် လိုက်တော့ ဦးတင့် မျက်နှာ နှင့် ဝင်းပပ အဖုတ် တတန်းထဲ ဖြစ်သွား၏။

ဦးတင့် ကသူမျက်နှာ ပိုဝင်လို့ လွယ်အောင် ဝင်းပပ ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် တွန်းကားထားပြီး ဝင်းပပ အဖုတ် ကြီး ကို ရှလွတ်ကနဲ လျှာဖြင့် ရက်လိုက်သည်၊

“ အမေ့...”

ဝင်းပပ ရုတ်တရက် စိုစွတ်စွတ် လျှာကြီး က သူ့ အဖုတ်ပေါ် လာရက်လိုက်တော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ထဖို့ ကြိုးစားလိုက်မိသည်၊ သို့သော်လည်း လက်နောက်ပြန်ချည်ထားတာမို့ ကိုယ်က ထလို့ မရပဲ ဖင်ကြီးပဲ ကြွလာ၏။

ဦးတင့် အကြိုက် ဖြစ်သွားပြီး ဦးတင့်က ဝင်းပပ တင်ပါးနှစ်လုံးကို လက်တဘက်တချက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဝင်းပပ အဖုတ်ကို အားရ ပါးရ ခွေးရေသောက်သလို ရက်တော့၏၊ ဝင်းပပ ၏ နူးညံ့သော အဖုတ် အတွင်းသား တွေကလည်း နူးညံ့စိုစွတ်ပူနွေးနွေး လျှာကြီး ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျလာပြီး အသည်း လည်း ယား၊ အရသာလည်း ရှိ ဆိုတော့ ဖင်တရမ်းရမ်း နှင့် ဖြစ်နေရရှာလေသည်။

ဦးတင့်က နောက် လျှာကို မာမာ လေးတောင့်ထားပြီး ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းအတွင်း ဝင် နိူင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်းက လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့်လည်း ဝင်းပပ စောက်စေ့လေးကို လှိမ့်ပွတ်ပေးနေရာ ဝင်းပပခမျာ မကြာခင်ပဲ ကိုယ်လေး တောင့်တင်း ပြီး တချီ ပြီးသွားရ ရှာလေသည်။

ဦးတင့်က တချီပြီးသွားသဖြင့် ပျော့ခွေကျ သွားသော ဝင်းပပ ကို တချက်ကြည့်လိုက်ရင်း ပြုံးလိုက်ကာ၊ ဒူးထောက်နေရာက ထ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်လေသည်၊ ကုတင် စောင်းမှာ မှောက်လျှက် ဖင်လေးကုန်းပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကားလျှက် ဖြစ်နေသော ဝင်းပပ အနောက်မှာ ရပ်ရင်းက သူ အခုလေးတင် ရက်ထားသဖြင့် တံတွေးများ စောက်ရည်များဖြင့် ရွဲစို ပြီး ဟတတ လေးဖြစ်နေသော၊ ဝင်းပပ စောက်ပတ် အ၀ တွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်သည်။

နောက်တော့ သူ့လီးတန်ကြီး တဖြေးဖြေးချင်း ဝင်သွားသည်ကို အမြင် အရသာ အထိအရသာ တို့ ကို တလက်မ ချင်း ကောင်းကောင်း အရသာ ခံ နေတော့သည်၊ ဝင်းပပ ခင်မျာမှာလည်း အခု လေးတင် ပြီးထား ၍ အရည်များ ရွဲစို နေသော သူ့ စောက်ဖုတ် အတွင်း၊ ပူပူ နွေးနွေး လီးထိပ်ကြီးက တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် တိုးဝင်လာခဲ့ရာ၊ အသက်ရှု ပင် မှားသွားခဲ့ရသည်။သူ့ စောက်ဖုတ်တွင်းက အထိအတွေ့ အရသာက သူ့ ဦးနှောက်က ကြောက်ရွံ့၊ ရွံ့ရှာ၊ ရှက် စိတ်တို့ ကို ဖုံးလွှမ်း သွားစေခဲ့ရာ၊ လီးကြီး အဝင်ရ လမ်းကြောင်းဖြောင့်စေရန်၊ သူ့ဖင်ကြီး ကို ကော့မြှောက် ပေးနေမိ လေသည်။

ဦးတင့်မှာ လည်း ဝင်းဝါဖြူဖွေးနေသော ဝင်းပပ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နှိပ်ရင်းက သူ့ဒစ်ကြီးက ပွတ်ဆွဲ ပေးနေသည့် နူးညံ့ အိစက်နေသည့် ဝင်းပပ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နုနု လေး တွေရဲ့ အရသာကို မှိန်းခံရင်း မှန်မှန် စ ဆောင့်ပေးနေလေတော့သည်။

ဝင်းပပ အဖို့မှာလည်း လက်နောက်ပြန် ချည်ထားခြင်း ခံနေရသဖြင့် သူ့ ရင်သား အစုံမှာ မွေ့ယာပေါ် ဖိထားသလို ဖြစ်နေရသည်၊ အနောက်မှ မှန်မှန် ဆောင့်ပေးနေသော လီးကြီး အ သူ့ စောက်ခေါင်းတွင်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ကြီး ခံစားနေရသလို၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို အနောက်မှ အမည်မသိသူ၏ ပေါင်ခြံက လာဖိတိုင်း သူ့ ရင်သားတွေနှင့် မွေ့ယာတို့ ဖိပွတ်နေမှုကလည်း သူ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို မာတင်းကာ တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြန်းဖြန်းထ ၊အရသာ တမျိုးခံစားနေရတော့သည်။

ဦးတင့် မှာ ဆောင့်လိုးလို့ အရှိန်ရလာသည်နှင့် အမျှ ဝင်းပပ အဖုတ်ထဲ မှ ပွစိပွစိ ညှစ်ပေးနေတာကို လည်း ခံစားနေရ၍ ကောင်မလေး လည်း စိတ်ထ နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းသိသည်။အခု အခြေအနေမှ တော့ မထူးတော့ ပြီ ဟု တွေးကာ ဝင်းပပ လက်နောက်မှာ ချည်ထားသည့် ပုဝါကို ဖြေပေးလိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ ဝင်းပပ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အားရ ပါးရ တဖန်းဖန်း ဆောင့်လေတော့သည်၊ ပါးစပ်ကလည်း လေသံခပ်မာမာ ဖြင့်၊

“ စောက်ကောင်မ မျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော် ၊ ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားတာနဲ့ နင် ဒုက္ခ ရောက်ပီမှတ်တော့...”

ဝင်းပပ မှာလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောနိူင်တော့ပါ၊ အခုမှ မွေယာပေါ် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန် ကော့ပေးနေရှာတော့သည်။ ဦးတင့် မှာလည်း ဝင်းပပ ပေါင်အရှေ့ပိုင်း ကို လက်ဖြင့် ဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့်ပေးနေ ရင်း ပြီးချင်လာ ခဲ့လေသည်။

သို့သော်လည်း ပြီးလိုက်ရမှာကို နှမြောသလို ဖြစ်နေသဖြင့် စိတ် ကို တခြားဟာတွေ တွေးပြီး ထိန်းထားလေသည် ထို အချိန်မှာပင် ဝင်းပပ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ငြိမ်သွားသဖြင့် ဝင်းပပ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်၊ ထို့ကြောင့်သူလည်း ရပ်လိုက်ပြီး မာတောင်နေသေးသော သူ့ လီးကြီးကို ဝင်းပပ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ စိမ်ထားရင်း ဇိမ်ခံ နေလိုက်တော့သည်။

ခန အမောပြေ နားပြီးမှ သူ့လီးကြီးကို ဝင်းပပ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဝင်းပပ ကို လက်ဆွဲ ပြီး ကုတင်ဘေး ကြမ်းပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ နောက်တော့ သူ့ လီးကြီးကို ဝင်းပပ နှတ်ခမ်း၀ ကို တေ့လျှက်

“ ရော့ ငါ့လီး ကို စုပ်စမ်း..ကောင်းကောင်းစုပ်နော် သွားနဲ့ မခြစ်မိစေနဲ့..”

ဝင်းပပ တခုခုပြောမလို့ ကြံရင်း ပါးစပ်ဟလိုက်ချိန် ဦးတင့် လီးကြီးက သူ့ အာခံတွင်းထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်၊ ဦးတင့်က ဝင်းပပ ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဝင်းပပ ပါးစပ်လေးထဲ သူ့ လီးကြီးကို ထိုးသွင်း နေတာမို့ ဝင်းပပ တယောက် ကမန်းကတန်း သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဦးတင့် ပေါက်ခြံကို တွန်းထားမိလေသည်။

ထိုကြားထဲ မှပင်တချက် အာဂေါင် နားကို ထိုးမိသွားသဖြင့် အော့ကနဲ့ ဖြစ်သွားရလေသည်၊ ပုလွေမုတ် အတွေ့ အကြုံ ရှိသောသူ မို့ ဝင်းပပ က ဦးတင့်လီးကြီး သူ့ အာဂေါင် မထိုးမိစေရန်၊ သူ့ လက်ကလေး နှင့် ဦးတင့် လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ အဝင်ခံနိူင်သလောက်သာ ပေးဝင်စေလျှက် သူ့ နှတ်ခမ်းတွေကို စိ၊ သူ့လျှာလေးဖြင့် ဦးတင့် ဒစ်ကြီးကို ထိုးဆွ ကစားပေးရင်း က စုပ်စုပ်ပေးလေသည်။

ဦးတင့် မှာ ဝင်းပပ ၏ တချက်တချက် စုပ်ပေးလိုက်သည့် စုပ်အားကြောင့်၊ ဆီးပြွန်ထဲ မှ ပင် စစ်ကနဲစစ်ကနဲ နေအောင် ကောင်းလှသဖြင့် ကြာကြာ မထိန်းနိူင်တော့ခြေ၊ ဝင်းပပ ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက နောက်ဆုံတချီ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ သုတ်ရည်များကို လွတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်၊ ဝင်းပပ မှာ ဘယ်လိုမ ရုန်းထွက် လို့မရ သဖြင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာသော သုပ်ရည်ပူပူ များကို အသက်ရူ လို့ရအောင် အမြန် မြိုချပစ် နေရလေတော့သည်။

ဦးတင့် မှာ တချီ ပြီးသွားသော်လည်း လွတ်ပေးရမှာ နှမြောနေသေးသဖြင့် ဝင်းပပ ကို ရေချိုးခန်းခေါ်သွားပြီး အပေါ့အပါး သွားကိုယ်လက် သန့်စင်ခိုင်းပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်ခေါ်လာခဲ့လေသည်၊ ထိုအခါမှ ဝင်းပပ ၏ အပေါ်ပိုင်း အင်းကျီကို ချွတ် ပြီး နိူ့ကြီး များကို အားရ ပါးရ စို့ခြင်း ဆုပ်နှယ်ခြင်းများ လုပ်ရလေတော့သည်။

ထို့ အတွက်ကြောင့်လည်း သူ့ လီးကြီး မှာ မကြာခင် ပြန်မာလာလေတော့သည်၊ဝင်းပပ မှာလည်း မထူးတော့ဘူး ဟုတွေးနေလို့လား၊ ဦးတင့်၏ အကိုင် အတွယ်များကြောင့်လား မသိ၊ ဘာမှ ကို မပြောတော့ပဲ ရေငုံနူတ်ပိတ်နေကာ ဦးတင့်ကို ပြန်လည် ဖက်တွယ်လာခဲ့တော့သည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် နောက်ထပ် နှစ်ချီကို တက်ညီလက်ညီ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်၊ ဦးတင့် မှာ ဝင်းပပ အပေးကောင်းမှုကြောင့် စွဲသွားခဲ့ပြီး သူဘယ်သူ ဆိုတာကို အသိပေးခြင် ခဲ့သော်လည်း နောက်ဆက်တွဲ ပြဿနာ များကို ကြောက်သဖြင့် နောက်ဆုံးအချီ အပြီး ဝင်းပပ နားနေတုန်း ၊

“ ကဲ ကောင်မလေး ငါသွားပြီ နင့်နဂ္ဂတစ်ကိစ္စ စိတ်မပူနဲ့ နောက် ၁၅မိနစ်နေမှ နင့် မျက်နာဖုံးကို ဖွင့်ကြားလား..”

ဟု ပြောကာ လစ်ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။ဦးတင့် တံခါးပိတ်သွားသံကြားပြီး ခန အကြာမှာ ဝင်းပပ သူ့မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ဘေး စားပွဲ ပေါ်မှာ စာအိပ်လေးနဲ့ ထည့်ထားသော ဖလင်နဂ္ဂတစ် ထုပ်ကို တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။

မျိုးမမ မှာ မောင်ဟန် နဲ့ ဖြစ်ပြီး တော့၊ နဂိုလ်ထဲက ပြင်းပြ သော ဆန္ဒ ရှိသူ ပီပီ၊ ခံစားမှု အရသာကို လည်း ကြိုက်သွား၊ မောင်ဟန် နဲ့လည်း သိပ်အခွင့် အရေး မရ တော့ ၊ ရမက်ဆန္ဒ တွေက တနေ့ တနေ့ အဲဒီ အကြောင်းပဲ တွေးနေမိသလို ဖြစ်နေရသည်။

ဦးတင့် ကြီး မနော်ကို လုပ်တာ ကို ချောင်းကြည့်ဘူးတော့ လည်း ဦးတင့် လီးကြီး ကို မြင်ဖူး နေပြန်တော့ ၊ ဦးတင့် ကို တွေ့လိုက်ရင် အောက်ပိုင်းကို လှမ်းကြည့်ကြည့် မိနေလေသည်၊ ကာမ ဆန္ဒ တွေ လိုချင်ရက် နှင့် မဖြည့်စည်း နိုင်လို့ လား မသိ၊ လူလည်း အကြောတက် သလို၊ အညှောင်းထ သလို ဖြစ် နေခဲ့ရသည်။

ဒေါ်ကြီး မြ တို့ သူ့မေမေ တို့ ဖိုးသက် ကို ခေါ်ခေါ် ပြီး နှိပ်ခိုင်း နင်းခိုင်း နေတာ တွေ့ မိတော့ သူလည်း အနင်းခံ ချင်စိတ် ပေါ်လာခဲ့၏၊ တနေ့ ညဘက် မျိုးမမ အစောကြီး အိပ်ယာပေါ် တက်နေပေမဲ့လည်း အိပ်မပျော် တလူးလူး လိမ့်လိမ့် နှင့် ဖြစ်နေတော့ ပရုပ်ဆီ ဗူးလေး အောက်ထပ်မှာ ထားခဲ့တာ သတိရည ပြီး အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းထဲ ဆင်းယူ မလို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို အချိန် မှာပင် ဒေါ်ကြီး မြ အခန်းက ထွက်လာသော ဖိုးသက် ကို တွေ့လိုက် ရသည်။

“ ဟဲ့ ဖိုးသက်..ဘယ်က လာတာလဲ ဒေါ်ကြီးမြ ကို သွားနှိပ်ပေးတာလား..”

ဒေါ်မျိုးမမ ကို တွေ့ လိုက်ရသော ဖိုးသက် ရုတ်တရက် လန့် သွားသော်လည်း ဒေါ်မျိုး မမ ၏ မေးခွန်းကို ချော်လဲ ရောထိုင်ချလိုက်ရသည်။

“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ မမမျိုး..ဒေါ်ကြီးမြ က အရမ်းညှောင်း နေတယ် ဆိုလို့....”

“ အေး ငါလည်း အဲဒါ ပြော မလို့ နင် အိပ်ချင်ပြီ လား..ငါလည်း ညှောင်းနေလို့ ခိခိ၊ ဒါပေမဲ့ နင် အခု တယောက် နှိပ်ပြီးရင် ပင်ပန်းနေပြီ ပေါ့ သွားသွား နောက်နေ့ ကျမှ...”

ဒါမျိုး အခွင့် အရေး မျိုး ဖိုးသက် ဘယ်လို လက်လွတ်ခံနိူင် မှာလဲ ဟင်းဟင်း၊ အခွင့်အရေး ဆိုတာ နောက်တခါ ရမရ ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ဘူးလေ။

“ အော် ရ ပါတယ် မမမျိုး ရဲ့ မပင်ပန်း ပါဘူး၊ ဒေါ်ကြီး မြ က တက်နင်းပေးရုံ ပါပဲ...”

ဖိုးသက် စိတ်ထဲ မတော့ ငါ့ ကံ တယ်ကောင်းနေပါလား၊ အခု တင်ပဲ ဒေါ်ကြီးမြ ကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေ အောင် လိုးလာခဲ့ရ ပြီး အခု မမမျိုးက လည်း အနှိပ်ခံချင်တယ် ဆိုပါလား၊ အဟီး၊ သိပ်မလော နဲ့ ဖြေးဖြေး ချင်း သိမ်းသွင်းမှ အဟီး၊ ဒီအပျိုကြီး မမ ကို ပါကင်ဖွင့်ခွင့်ရ ရင်တော့ သေပျော်ပါပြီ ၊ အဟီး ဆိုပြီး ဖြစ်နေလေသည်။

“ အေးလေ အဲ ဒါဆိုလည်း တလက်စ ထဲနဲ့ ငါ ဧည့်ခန်းထဲ က စားပွဲ ပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ပရုတ်ဆီ ဗူးလေး ပါ သွားယူပြီး လာခဲ့ဟာ ငါ့ အခန်းထဲကို...”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ မျိုး ကျနော် အခုပဲ သွားယူလိုက်မယ်...”

မျိုးမမ မျက်စေ့ထဲ အမှတ်မထင် သတိထားလိုက်မိတာ၊ ဖိုးသက် ပုဆိုး အောက်က တခုခု လှုပ်သွားသလိုပဲ ၊ ဒီကောင်လေးများ ? အင်း ...?. ၊ မျိုးမမ မျက်နှာပေါ် အပြုံးရိပ် တခု ဖြတ်သန်းသွားလေသည်။

ဖိုးသက် အောက်ထပ်ဆင်း ပရုပ်ဆီ သွားယူနေတုန်း မျိုးမမ တယောက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကို ချွတ်ပစ်လိုက် သည်၊ ထမိန် အသား ပျော့ပျော့ ကို လဲ လိုက်သည်၊ အပေါ်ပိုင်းကတော့ အိမ်နေရင်း တီရှပ် ပွပွ ကို အောက်က ဘရာဇီယာ နဲ့ ဆိုတော့ ဘာမှ လဲ စရာ မလိုတော့၊ မျိုးမမ စိတ်ထဲ မှာတော့ ဖိုးသက် နဲ့ တကယ် လိုးဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ မထင်။

ဖိုးသက် ဆိုတာ ခု မှ လူပျို ဖြစ်ကာ စ ဆိုတော့ ဟိုမုန်းထ ကြွ ပြီး မိန်းမ မြင်တိုင်း မုန်ယိုနေပြီး ဘာမှ လုပ်တတ် ကိုင်တတ်တာ မဟုတ်ဟု ၊ စာအုပ်တွေ ထဲ ဟိုနား ဒီနား မှာ ဖတ်ဘူး ထားသည်၊ ဆိုတော့ သူလည်း အယားပြေ၊ ဖိုးသက်ကို လည်း သူ့ အပျင်း ပြေ ဆော့ကစား လို့ ရမည့် ကောင်ကလေး လို့ ပင် စိတ်ထဲ ယူဆ ထားသည်။

ဒါကြောင့်လည်း ရဲရဲ တင်းတင်းပင် ဘယ်လို ကစားရ မလဲ လို့ စဉ်းစား နေလိုက်၏၊ သို့သော်လည်း နဂိုလ် အတွင်း စိတ်ဓါတ် အခံက ဆာနေသော မျိုးမမ တယောက်၊တွေးနေရင်းက ပင် သူ့ အဖုတ်ထဲ မှာ အရည်များ စို စွတ်လာခဲ့ရပေသည်။

ဖိုးသက် အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မျိုးမမ သူ့ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ရက် လဲ နေ၏၊ မျိုးမမ ၏ဖေါင်းမို့ စွံ့ကား နေသော ဖင်ကြီး ကို ကြည့်ရင်း ဖိုးသက် လီး မှာ ဖြောင်းကနဲ မာလာ ရ၏၊ မျိုးမမ အခန်းတံခါးကို အသံ မမြည်အောင် ဂလန့် ထိုးပြီး ပြန်ပိတ် လျှက် ဖိုးသက်တယောက် မျိုးမမ ကုတင်ဘေး တို့ လျှောက်လာ ခဲ့လိုက်သည်။

“ မမမျိုး နင်း ပေးရမှာလား ၊ နှိပ်ပေးရမလား...”

“ အင်း ငါနင့် ကိုယ်ကြီး မခံနိူင်လောက်ဘူးထင်တယ်၊ ခြေသလုံး ပေါင်လေး လောက်ပဲ နင်လက်သန်သလောက် နှိပ်ပေးပါဟယ်၊ နောက် ဇက်ကြောလည်း နည်းနည်း လေး ဆွဲပေး၊ အဲ လောက်ပါပဲ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမမျိုး....”

ပြောရင်း ဆိုရင်း ဖိုးသက် တယောက် ကုတင်ပေါ်ရောက်နေလေပြီ၊ ပထမ တော့ ထမိန်ပေါ်မှ ပင် အုပ်ကိုင် ပြီး ခြေသလုံးသား တွေကို စနှိပ်ပေး၏၊နောက်တော့ နှိပ်ရတာ အားမရ သလို နှင့် ထမိန်ကို အသာ ဒူးခေါက်ကွေး နားလောက်ထိ တင်ကာ မျိုးမမ ၏ ခြေသလုံးသား များကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်တော့သည်၊ ခြေသလုံးတွေက ချောမွတ် ပြီး ဝင်းနေလိုက်တာ၊ ပေါင်တွင်းသား တွေ ဆို ဘယ်လို နေမလဲ ၊ ဖိုးသက် နည်းနည်း လောဘ ကြီးလာ၏။

သို့သော် ပေါင် ကို တော့ ထမိန် မလှန်ရဲ ၊ တော်ကြာ အပျိုကြီး ထ အော်ပြီး သူ့ အဖေ ကို တိုင်ပြောပါက စောက်ပြဿနာ တက်အုန်းမည်၊ မျိုးမမ ခြေသလုံးကို အရသာ ခံပွတ်ရင်း မှ ပေါင် လုံး နားကို တက်တက် လာပြီး ထမိန် ကို ပါ သူ့ လက်ဖြင့် မသိမသာတွန်းတင် လာသည်။

ဒေါ်မျိုးမမ ပေါင်လုံး ကတော့ မေသူဇာထက် ကြီးသော်လည်း ဒေါ်ဒေါ်လှ လောက်တော့ မတုတ် အနေတော်ပင်၊ ဖိုးသက် က ဒါတောင် ဒူးအထက် တထွာလောက်ထိပဲ ရောက်သေးသည်။သရည် တမြှားမြှားကျ နေပြီ၊ ဒူးခေါက်ကွေး အထက် ပေါင်ဟဲ့..တွင်းနား ဖိုးသက်လက်ဖဝါး တွေ ရွေ့လာတော့ မျိုးမမ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်၊ ဒါသူ့ ရဲ့ အားနည်း ချက်ပဲ အဲဒီနေရာ ထိလိုက်ရင် သူမခံနိူင် အရမ်းယားတတ်သည်၊ မျိုးမမ တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွားတော့ ဖိုးသက်က မေးလိုက်သေးသည်၊ အမှုအမှတ်မဲ့ လိုဖြင့်..

“ မမမျိုး နာသွားလို့လား...”

“ ဟဲ့ယား လို့ဟဲ့...အဲနေရာကို မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဆိုယားတယ်ဟ...”

မျိုးမမ ဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့ ပြောမှန်း သိပေမဲ့ ဖိုးသက်က ကိုယ်လိုရာ ကိုယ်ဆွဲတွေးပီး သဘောကျနေ၏။

“ အဲဒါဆိုလည်း ထိအောင် နှိပ်ပေးမယ်လေ..”

ဖိုးသက် လက်ဖဝါး တွေက ထမိန်အောက်မှ ပေါင်အရင်းသို့ ထိုးတက်ကာ လက်မ တွေက ပေါင် အတွင်းသားကို ပွတ်ပေးနေ၏၊ ဖိုးသက်လက်ဖဝါးက မျိုးမမ တင်သား အောက်ခြေ နား ရောက်လာတော့ သူ့လက်မ က စောက်မွှေး တွေကို စမ်းမိနေခြေပီ၊ ဟိုက် အပျိုကြီး အတွင်းခံတောင် မဝတ်ထားဘူး။

ဟာမထူးပါဘူးကွာ လို့တွေးရင်း ဖိုးသက် လက်မ က တောဝင်တိုးတော့သည်၊ ဟိုက် တောက မိုးရွာထားပြီ ထင်တယ် စိုလို့ပါလား၊ ဖိုးသက် လက်မ ထိပ်ဖျားက ခြုံဘုတ်အရင်းက တောင်ကုန်းမို့မို့ ကို ရောက်သွား၏၊ ဖိုးသက် ရှေ့ဆက် မသွားခင် ဒေါ်မျိုးမမ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

အပျိုကြီး မျက်လုံး အစုံပိတ်လို့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်နေသည်၊ ဖိုးသက် အတွက်ကတော့ မီးစိမ်း ပြသည့်သဘောပဲပေါ့၊ ဒီအိမ်ကြီး ပေါ်မှာ ဖိုးသက်စားလာ တဲ့ မိန်းမ ပဲ မနည်းတော့ပြီ၊ ဟဲဟဲ၊ ဖိုးသက် လောဘကြီးလာပြီ၊ တောင်ကုန်းပေါ်က ရေစိမ့်ထွက်နေတဲ့ ပတ်ကြားအက်ကို ရှာသည်၊ တွေ့ပြီ၊ ဖိုးသက် မမှီ မကန်းမို့ မျိုးမမ ခြေထောက်တဘက်ကို ခွ၊ ဒူးနှစ်ဘက်ထောက်ကာ ကုန်းနိုက်သည်။

နုတ်ခမ်းထူထူ ဖေါင်းမို့မို့ ကို စမ်းမိသည်၊ သူ့လက်က ထမိန်အောက်မှာ ဆိုတော့ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး တွေနဲ့ သာ စမ်းနေရသည်၊ နောက်ပတ်ကြားအက်ထဲ လက်ချောင်းထိပ်ကို ထိုးထည့်ကာ ခပ်မာမာ အဖုလေးကို သွားပွတ်လိုက်မိသည်၊

“ အ...”

“ ဖုတ်....”

“ အား....”

“ ဒုံး...........”

“ ဟဲ့ဟဲ့....ဖိုးသက်....ဖိုးသက်...ဘာဖြစ်သွားတာလဲ...ဒုက္ခ ပါပဲ.......”

အပေါ်က အသံတွေ နဲ့ အဖြစ်အပျက် တွေကို သေသေခြာခြာ ရှင်းပြရရင်တော့၊ မှောက်ရက်အိပ်နေတဲ့ အပျိုကြီး ရဲ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းကို ဖိုးသက် လက်ဖျားလေးနဲ့ ပွတ်သတ်နေတုန်း အပျိုကြီးလည်း ဇိမ်ကျပြီး ငြိမ့် နေတာပေါ့။

အဲဒီအချိန် ဖိုးတက်က ဒူးထောက်ပြီး လက်ချောင်းကို ထိုးထည့်လိုက်တော့ အပျိုကြီး စောက်စေ့ ကို လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးမိလိုက်တာ လက်သည်းပဲ ရှိနေလို့လားမသိ၊ အပျိုကြီး မျိုးမမ ဆတ်ကနဲ ရုပ်တရက် ခြေထောက်မတင်လိုက်တာ၊ သူ့ခြေထောက်ပေါ်ခွထားတဲ့ ဖိုးသက် ပေါင်ကြား တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဘော ကိုသွားရိုက်မိလိုက်တော့ ဖိုးသက်ခမျာ အားကနဲ အော်ပြီး ကုတင်အောက် လိမ်ကျသွားတာပါ။

ဖိုးသက်တယောက် သူ့ပေါင်ခွဆုံကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အုပ်ပြီး တအီးအီး အော်နေတော့ မျိုးမမ ခမျာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့၊ ခနနေမှ ဖိုးသက်တယောက် တဖြေးဖြေးနဲ့ ငြိမ်ကျသွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တော့ သလို၊အရှိန်လည်း ပြန်ကျသွားရ ပါတော့သည်။

“ အေးအေး ဆောရီး ဖိုးသက် တော်ပါပြီ ကွယ် ဒီညတော့..”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ မမမျိုး....”

“ နင် လမ်းလျှောက်လို့ရရဲ့လားဟဲ့...”

“ အီး..ရ..ရ ပါတယ် မမမျိုး ရဲ့...”

သူ့ အခန်းထဲက ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ထွက်သွားတဲ့ ဖိုးသက်ကို ကြည့်ပြီး မျိုးမမ ခမျာ သူ့ကိုယ်သူ ဒေါပွ မဆုံးဖြစ်နေ ရပါတော့သည်။

အပိုင်း ( ၈ ) ဆက်ရန် >>>>