ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသူ - သာဒင်
“ ဝုန်း ဒုန်း..... ”
အဲဒီ အချိန်လေး မှာပဲ လှေခါးထိပ်နားက တခုခု လဲပြိုကျသံ ထွက်လာတာမို့ ယောက္ခမ ကြီးက မြန်သလား မမေးနဲ့ သုတ်ကနဲ ကုန်းထပြီး ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြေးသွားလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း ခြေကျင်းဝတ် မှာ ပုံနေတဲ့ ဘောင်းဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲတင် ဝတ်လိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ တခုခု ရှာနေသလို လုပ်နေလိုက်တယ်၊ လှေခါးက တယောက်ယောက် ဆင်းလာမဲ့ အသံကို နားစွင့်ရင်းပေါ့၊
ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ဆင်းလာသံ မကြား မတွေ့ရတော့ တွေ့တဲ့ ဂျီတူး တဘူးဆွဲယူလာပြီး အပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ လှေခါးထိပ်နားမှာ အလှဆင်ထားတဲ့ ပန်းပင် အတုလေး နဲ့ စင်ကလေး လဲနေတာ တွေ့ရ တာ နဲ့ စင်လေး ကို ပြန်ထူလိုက်ပြီး ပန်းအိုး လေးကိုလည်း ပြန်တင်ပေးလိုက်တယ်၊ အဲဒီနေရာကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ကျနော့် ကို ယောက္ခမကြီး ဒေါ်ကန့်ကော် မှုတ်ပေးနေတဲ့ နေရာကို တန်းနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီနေရာက အမှောင်ရိပ်လေး နည်းနည်း ကျနေတော့ ကျနော်တို့ နေရာက နေလှမ်းကြည့်ရင်တော့ မြင်ရဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူး၊
ဒီအိမ်မှာ ကြောင်လည်း မရှိ၊ ခွေးလည်း မရှိ ဆိုတော့ တယောက်ယောက်က တော့ လာချောင်းသွားတာ သေခြာတယ်၊ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်လဲ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာအပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ ယောက္ခထီး ကြီးတော့ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ သူကတော့ မချောင်းလောက်ဘူး၊ သူ့မိန်းမ ခေါင်းကို ကိုင် ပြီး ပါးစပ်ထဲကောင်းကောင်းညှောင့်နေတာ တွေ့သွားလို့ကတော့ နှလုံး ခုန်ရပ်ပြီး လဲချင်လဲ၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ ရှော့ဂန်း ပြေးဆွဲလာပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပစ်ချင်ပစ် မှာပေါ့၊ ဒါမှ မဟုတ်၊ ဟို လိင်ရသ စာပေတွေထဲ ရေးထားသလို၊ ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ လုပ်တာကို ကြည့်ပြီး ဖီးတက် တတ်တဲ့ လူမျိုးဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့၊
ချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကိုယ့်မိန်းမ အိပ်ယာထဲ ပြန်လာရင် အစွမ်းကုန်ကြမ်းတော့မှာ၊ အင်း တွေးနေရင်း လျှောက်လာလိုက်တာ ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက် တော့ တရူးရူး အိပ်မောကျနေတဲ့ မြနှင်းဆီ ကို တွေ့ ရတယ်၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အိပ်နေပုံ၊ အသက်ရူ ပုံတို့ ကို သေသေ ခြာခြာ အနည်းကပ်လေ့လာလိုက်တာနဲ့ မြနှင်းဆီ မဖြစ်နိူင်ဘူးဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့ က အတူတူ အိပ်လာတာ နှစ်ပေါင်း မနည်းတော့ ဘူးလေ၊ အဟီး သူမျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေရင်တောင် ကျနော်က သိနေပြီ၊ ဖိတ်လား တကယ်လား ဆိုတာကို၊ ဒါဆိုရင် ခတ္တာပဲ ရှိတော့တယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးကသာ ကျနော် အခုန ပြောသလို လိင်ကိစ္စ ဆိုက်ကို မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ခတ္တာ မှ လွဲ လို့ ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတာလား ဆိုးတာလား ကျနော်လည်း မပြောတတ် တော့ဘူး၊
သူ့အမေ အပေါ်သူ ရီစပက် ဒေါင်းသွားမှာ ကျနော်က စိုးရိမ်မိသလိုပဲ တဆက်ထဲ မှာ ကိုယ့်အတွက် ရော အခွင့်အရေးပေါ် နိူင်မလား လို့ တွေးလိုက်မိသေးသဗျ၊ တဆက်ထဲ ပဲ ကျနော်တို့ အွန်လိုင်းစာရေး ဆရာကြီး မောင်ဇော်ဦး က သူ့ဇာတ်လမ်း ရဲ့ ကာဗာ အလစတွေးရှင်းလေး လုပ်ပေးဖို့ အကူညီတောင်း ထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သွားတွေးမိတယ်ဗျ၊ သူ့ ကိုယ်တွေ့လားတော့ မသိပါဘူး၊ အဟီး၊ ပန်းသေနေတဲ့ ကျော်သက်ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကောင်နဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် အတူတကုတင်ထဲ အိပ်ကြတဲ့ အကြောင်း၊ အင်း၊ ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခတ္တာလေး နဲ့သာ တကုတင်ထဲ အတူအိပ်လိုက်ရလို့ကတော့ အဟီး၊တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် မြနှင်းဆီနဲ့ နှစ်ခါ၊ ယောက္ခမကြီးနဲ့ တခါ ထုတ်လိုက်ရလို့ ခေါင်းမထောင်နိူင်တော့ပေမဲ့ ညီလေး က သွေးတော့ နည်းနည်းပူသွားတယ်ဗျ၊
........................................................................
မနက်ကျတော့ အကုန်လုံး နေမြင့်မှ အိပ်ယာထ ကြတယ်၊ ဝိအန်း လည်း ဖြစ်တော့ အားလုံး အားနေကြတယ် လေ၊ တကယ်တော့ ယောက္ခမ ကြီးတွေက အလုပ်လုပ်တုန်းဗျ၊ အခု ကျနော်တို့ ရောက်တဲ့ နေ့က ဝိအန်း တွေမို့ အလုပ်ပိတ်လို့၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ မြေးလေး ရှားရှားပါးပါး ရောက်တုန်း ဆိုတော့ တနင်္လာ၊ အင်္ဂါ ပါခွင့်ဆက်ယူမယ် လို့ပြောထားပါတယ်၊ နေ့လည်စာ စားချိန် နီးပါးလည်း ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ဘရိတ်ဖတ်နဲ့ လန့်ရှ် ကြားထဲက ဘရှန့် ကိုပဲ ဆိုင်မှာ သွားစားကြမယ် ဆိုပြီး တအိမ်လုံး ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်၊ ပြီးရင် သူတို့ မြေး ရေဆော့ရအောင် ကမ်းခြေ တခါထည်း သွားမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ အတွက် ပစ္စည်းတွေ အကုန် ထည့်လာလိုက်ကြတယ်၊ ကျနော်က မျက်နှာ နည်းနည်းပူ သလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ယောက္ခမ ကြီး ကတော့ မနေ့ည က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ခတ္တာကြည့်ရတာ တော့ နည်းနည်း တမျိုးလေး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ကျနော့် နဲ့ မျက်လုံချင်း မဆိုင် မိအောင် ကြိုးစားနေသလိုပဲ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ညက ကျနော်နဲ့ ယောက္ခမ ကြီး ကို လာချောင်းတာ ခတ္တာပဲ ဆိုတာကတော့ သေခြာ သလောက်ရှိနေပါပြီ၊ တော်ကြာ သူ့ အမေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာရင် အဲဒီ အကြောင်းတွေ ပွင့်များ ထွက်လာမလား လို့တော့ နည်းနည်း စိုးရိမ်မိသားဗျ။
ကျနော်တို့ ဘရန့်ရှ် စားသောက်ပြီးကြတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက်ကို ထွက်လာကြတယ်၊ သူတို့ မြို့က ဘိရှ် က သဲသောင်ပြင်ပေါ် ကားပေးမောင်း တဲ့ ရှားရှားပါးပါး ဘိရှ် ဗျ၊ ဝင်ကြေးတော့ပေးရတယ်၊ နောက် သောင်ပြင်ပေါ်မှာ ATV ( All Terrain Vehicle ) တွေလည်း ငှားစီးလို့ရတော့ သားကို တိုက်မိမှာလည်း စိုးရိမ် ရလို့ ယောက္ခထီးက သူ့မြေး ကို မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံ ဘူး ရေထဲ သူကိုယ်တိုင်ပဲ ခေါ်သွားတယ်၊ သောင်ပြင်က လည်း ပြန့်လိုက်တာ မပြောနဲ့ လူသေးသေးလေး မြင်ရတဲ့ အထိ ပင်လယ်ထဲ လျှောက်သွားရင် တောင်မှ ရေက ခါးလောက် ပဲ နက် အုန်းမယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးရော မြနှင်းဆီ နဲ့ ခတ္တာရော ဘီကီနီ တွေနဲ့ ဆိုတော့၊ ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို မြနှင်းဆီ ပေါ်က လွဲရင် ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ပေါ် အကြည့်မကြမ်းရဲဘူး ခိုးပဲ ကြည့်လို့ရတယ်၊ အဟီး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က သောင်ပြင်မှာ ထီးတချောင်းစိုက်၊ ယူလာတဲ့ ပက်လက် ကုလား ထိုင်လေး ခင်း ပြီး စာအုပ်တအုပ်နဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီ ရယ် ခတ္တာရယ်ကတော့ ရေထဲ ဆင်းလာခဲ့ကြတာပေါ့။
ခတ္တာက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ပေါင်တန်လေး တွေက ဖြောင့်စင်းလို့ ၊ဒါပေမဲ့ မြနှင်းဆီ နဲ့ ယှဉ်ပြီး ရေထဲ လမ်းလျှောက်သွားကြတော့ သွားကြားထိုးတံ လေး လိုဖြစ်သွားရှယ်၊ မြနှင်းဆီက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နဲ့ တောင့်တာကိုး၊ အဟီး ၊ တမျိုးစီ ကြည့်ကောင်းတာပဲ ဗျ၊ နှင်းဆီပွင့်ကြီးနဲ့ ခတ္တာဖူးလေး လိုပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊ သူတို့ နောက်ကို ကျနော် က လိုက်သွားရပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်က ကမ်းခြေမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော် ဆီမှာ ဗျ၊ စိတ်ရှည်ရှည်ထား လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ ဆုံးမ နေရတော့တယ်၊ ရေ ထဲမှာ ဟိုကူးဒီကူး လုပ်ရင်းနဲ့ ဒီလောက် အနီးကပ်ကြီး ဆိုတော့ ကိုယ့် စိတ် ကိုယ့်မျက်လုံး တွေကို အထိန်းရခက်တော့ မိန်းမ မကြည်မှာ စိုးတာနဲ့ နားအုန်းမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ ကမ်းစပ်မှာ ယောက္ခမကြီးက တယောက် ထဲ လေ၊
ကမ်းခြေ မှာ ဘိရှအန်ဘရဲလား အကြီးကြီးအောက် မှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ နေပူဆာလှုံနေတဲ့ ယောက္ခမကြီး နား သွားပြီး ထိုင်လိုက်တယ်၊
နေကာမျက်မှန်အမဲကြီးတတ်ထားတဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကျနော့်ကို မပြုံးမရီနဲ့ လက်ဝှေ့ယမ်းပြီး နူတ်ဆက် လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့အနား ကို လျှောက်သွားရင်းက ရေထဲ ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ရေထဲ မှာ သားနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးက တနေရာ မြနှင်းဆီတို့ က တနေရာမှာ သေးသေးလေး တွေပဲ မြင်ရတယ်၊ အခွင့်ကောင်းပဲ လို့တွေးမိတယ်၊
“ ရေထဲ မဆင်းဘူးလား .... ”
ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာ မေမေပဲ ခေါ်ရမလား၊ မမ ပဲခေါ်ရမလားအန်တီပဲ ခေါ်ရမလား ဇဝေဇဝါ ကို ဖြစ်နေပါတယ်၊ အဟီး၊ အရင်ကထည်းက ကျနော်က မိန်းမ အကြိုက်မေမေ လို့ သူခေါ်သလို ခေါ်ပေမဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဆို ရင် အန်တီလို့ ခေါ်မိသလို၊ မနေ့ညကတော့ မမ လို့တောင်ခေါ်ခဲ့တာပဲ၊ အဟီး၊ သူ့ ဆီက ဘယ်လို ရီအက် ရှင်းလာမလဲ လို့ စမ်းကြည့်လိုက်တာ၊
“ မဆင်းတော့ ပါဘူး မောင်ရင်မူး ရယ်..ဘယ်လိုနေလည်း ရေက နွေးတယ် မဟုတ်လား... ”
ကျနော် သူ့ဘေးက သဲပေါ်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် သူ့မျက်နှာနားကို နည်းနည်းကပ်ပြီး၊
“ ည က အရမ်းကောင်းတာပဲ မမ ရယ်၊ မမ က အရမ်းကျွမ်းတာပဲ... ”
“ ဟို..ဟဲ့...မကောင်းပါဘူးနော်..မောင်ရင်မူး ဆောရီး ညက တို့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိလို့. .လူတွေသိသွားရင်၊ ငါးပါးတော့ မှောက်တော့မှာပဲကွာ... ”
“ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး မမ ရယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ့် အိမ်ထောင်ဘယ်အပျက်ခံပါ့မလဲ... ”
“ အင်း တို့ နောက်ထပ်မမှားအောင် ဆင်ခြင်ကြရမယ်နော်... ”
“ ဟင့်အင်း အဲဒါတော့ ကျနော်သဘောမတူ နိူင်ဘူး မမ ရယ် ကျနော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တနေရာမှာ ဆုံကြရအောင်နော်... ”
“ ဟင့်အင်းကွာ မဖြစ်နိူင်ပါဘူး..ညက အဖြစ်အပျက်ကို မေ့လိုက်ပါတော့ မောင်ရင်မူးရယ်...အန်တီ့ကို သနားရင်...နော် အန်တီ တောင်းပန် ပါတယ်... ”
“ ဘယ်လို မေ့လို့ရမှာလဲ မမ ရယ်၊ ကျနော့်ကို သနားရင် လည်း အနည်းဆုံးတခါလောက် တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့်ပေးပါလား၊ အဲဒါပြီးရင် နောက် မမ ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းနေပါ့မယ်.. ”
“ ခက်တော့တာပါပဲကွယ်... ”
“ မမ ဒီညနေ အကြောင်းတခုခု ပြပြီး ထွက်လာလို့ရမလား..ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ တွေ့စရာရှိလို့ဆိုပြီးထွက်သွားမယ်၊ သိပ်အကြာကြီးမဟုတ်ပါဘူး တနာရီလောက်ပဲ. လေ.. ”
“ မဖြစ်နိူင်ပါဘူးကွာ...ဟေ့ အနားသိပ်မကပ်နဲ့ ဟိုမှာ သမီးတို့ ပြန်လာနေကြပြီ.... ”
“ နာရီဝက်ဗျာ..မမ..ကဲ နာရီဝက်ပဲ ပေး ကျနော် အရင်ထွက်သွားမယ်..မမ အိမ်က ထွက်လာတာနဲ့ ဖုန်းခေါ်လိုက်၊ ဘယ်မှာတွေ့ မလဲ ဆိုတာ ကျနော် ပြောမယ်... ”
“ အင်းအင်း ကဲကဲ တို့ ကြည့်လုပ်ကြည့်မယ် သွားသွား သမီး တို့ တမျိုးထင်နေမယ် နည်းနည်းခွာကွာ တို့နားသိပ်မကပ်နဲ့... ”
“ အင်း..ကျနော် ညနေ ၅ နာရီလောက် ထွက်သွားမယ်နော်..ဖုန်းခေါ်လိုက်... ”
ကျနော်လည်း သူ့ဆီက စကားပြန်တောင် မစောင့်တော့ပဲ၊ ထပြီး အိမ်သာဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်၊ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ရော၊ ဖြစ်နိူင်ခြေ ရှိတဲ့ အလားအလာကြောင့်ရော ညီတော်မောင်က ကျနော့် ဘောင်းဘီ အောက်မှာ ကုန်းရုန်းထ နေပါတော့တယ်။
ညနေလောက်ကျတော့ ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆုံဖို့ ချိန်းထားတယ် ဆိုပြီး၊ ယောက္ခထီးကြီး ရဲ့ လက်ဆပ်အီးသရီးဖစ်ဖတီးလေး မောင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ ပင်လယ်ကမ်းစပ် ကို မျက်နှာပြုထားတဲ့ ဟော်တယ် တခု ကို ဝင်ပြီးတော့ ကင်းဘက် တလုံးထဲ ပါတဲ့ အခန်းတခုကို ယူလိုက်ပါတယ်၊ ဈေးတော့ နည်းနည်း ကြီးပေမဲ့ စားရမှာနဲ့ တွက်လိုက်ရင်တော့ တအားတန်ပါတယ်၊ နောက်ဟော်တယ်ဘေးနားက ကွန်ဗီးနီရန့် စတိုးလေး တခု သွားပြီး ရက်ဘူး နှစ်ဗူးလောက်နဲ့ ဝိုင်အနီတလုံးဝယ်ပြီး အခန်းပေါ် တက်လာ ခဲ့ပါတယ်၊ အခန်းကလည်း ဈေးကြီးပေးရကျိုးနပ်ပါတယ်၊ ပင်လယ်ဘက် မှာ ဝရံတာတောင်ပါသေးတယ်၊ ဝရံတာ တခုလုံးနီးပါးက မှန်ချပ်အပြည့်နဲ့ ဖရန့်ဒိုး ဆိုတော့ လေတိုက်မခံချင်လို့ တံခါးပိတ်ထားလည်း ပင်လယ်ပြာပြာနဲ့ ဟိုးမိုးကုတ် စက်ဝိုင်းကို လှမ်းမြင်နေရတယ်၊
ရက်ဘူးတလုံးအကုန်မှာတော့ ကျနော့်ဆဲဖုန်းက အသံမြည်လာပါတယ်၊အိုင်ဒီကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမ ကြီးပေါ့၊ ကျနော် ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ လူပျိုလေး လို ရင်ခုံနေတယ်ဗျ၊
“ ဟဲလို.... ”
“ ဟဲလို..မောင်ရင်မူးလား... ”
“ ဟုတ်..မမ.. အဆင်ပြေလား..အခု ဘယ်မှာလဲ.... ”
“ အင်း ..တို့ အခု အိမ်က ထွက်လာပြီ...မင်းဘယ်မှာလဲ... ”
“ ကျနော်.အတလန်းတိတ်အဲဗဲနူးပေါ်က ရီဂျင်စီမှာ.... ”
ကျနော် ဒါရိုက်ရှင်း နည်းနည်းပြောလိုက်တာနဲ့ သူသိသွားပြီး၊ အိုကေ ဆိုပြီး ဖုန်းချကာနီးမှာ ကျနော်က အခန်းနံပါတ် ပြောလိုက်ပါတယ်၊
စောင့်လိုက်ရတဲ့ အချိန်က နာရီဝက်လောက်ပေမဲ့ တကမ္ဘာလောက် ကြာတယ်ကို ထင်ရတယ်၊ တံခါးခေါက်သံ ကြားလို့ ကျနော် ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ကန့်ကော်၊ မျက်နှာက တမျိုးဖြစ်နေတယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာလား၊ ဒေါပွနေတာလား၊ လူမြင်သွားမှာစိုးလို့ လန့်နေတာလား မသိ၊ကျနော် က သူအခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ဟော်တယ် အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ဂလန့်ထိုးလိုက်တယ်၊
“ မောင်ရင်မူး..တို့ စကားနည်းနည်းပြောကြရင်ကောင်းမယ်... ”
“ ဟုတ် မမ ဘာပြောချင်တာလဲ... ”
ကျနော်က သူ့လက်လေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ ဖြတ်ကနဲ ရုန်းထွက်သွားတယ်၊
“ မနေ့ည က တို့ အမှားလုပ်မိသွားတယ်၊ အဲဒီအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ရှေ့ရှောက် မမှားကြရင် ကောင်းမယ်လို့ ပြောချင်တယ်... ”
“ ဟင့်အင်း မမ ကလည်း မှားတယ်လို့ ကျနော် မထင်ပါဘူး၊ မမ ရယ်၊ တကယ်လို့ ရှေ့ရှောက် မမှားချင်ရင်လည်း ဒီတခါတော့ နောက်ဆုံး ခွင့်ပြုနော်... ”
ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျနော်က ဒေါ်ကန့်ကော်ကို လက်မောင်းနှစ်ဘက်က ကိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ ပထမတော့ ယောက္ခမကြီးက အင်တင်တင် ဖြစ်နေပေမဲ့ သူလည်း မနေနိူင်ဘူးထင်ပါတယ် ပြန်လည် တုန့်ပြန်လာတဲ့ အနမ်းတွေက ကျနော်တောင် ဖျားသွားတယ်၊ အမလေး ကျွမ်းသလား မမေးနဲ့၊ ဒါကြောင့်လည်း ညတုန်းက သူ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ကျနော် မထိန်းနိူင်ပဲ ထွက်သွားရတာပေါ့၊ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ နွေရာသီ ဒရက်စ် ပေါ်ကပဲ ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း အရမ်းတင်းနေပြီမို့ သူ့အင်ကျီအောက်ခြေက ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်ကနေ မ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊
အဲဒါကိုတော့ သူ့လက်ကလေး နှစ်ဘက် မြှောက်ပြီး ကူညီရှာတယ်၊ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာ သွယ်လျလျ နဲ့ မမျှ အောင် ကြီးမားလှတဲ့ နိူ့ကြီး နှစ်လုံးက ဘရာဇီယာအောက်မှာ ယိမ်းထိုးနေတယ်၊ ကျနော် က အဓိကနေရာကို အရင်တိုက်ခိုက်ဖို့ အကြံနဲ့ သူ့ အသားရောင် ပင်တီလေးကို ခါးသရေကြိုးကနေ ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်၊ အမွေးတွေ ပြောင်အောင်ရိတ်ထားလို့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ညိုညို တိုတိုနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တဲ့ ကျနော့် မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်မှာပေါ့၊ ကျနော်က သူ့ ပေါင်တလုံးကို မ ပြီး သူ့ အဖုတ်နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ကို ဖိကပ်လိုက်တယ်၊ အ ကနဲ အသံနဲ့ အတူ ခြေတဘက်ထဲ မို့ လဲ မကျအောင် ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းထား တဲ့ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော်က ကျနော့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ရက် အစွမ်းတွေကို အကုန်ထုတ်လို့ ယောက္ခမကြီးကို ကော့ပြန်ထွက်အောင် မှုတ်ရက်စုပ် လုပ်ပေးနေမိတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ မြနှင်းဆီ ဒီအပေါက်က ထွက်လာတာပါလားလို့လည်း ကပ်သည်းကပ်သပ်သွားတွေးမိသေးတယ်၊ အဟီး၊
ကျနော်လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ အဖုတ်လေးဖုတ်ရဲ့ အမေရဲ့ အဖုတ်ကို မှုတ်နေရပါလား၊ လို့ တွေးရင်း စိတ်လည်း တအား ထက်သန်လာရတယ်၊ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ကို ကျနော့်လျှာဝင်နိူင်သလောက်ထိုးသွင်းရင်းကမှ စောက်စေ့နေရာ ဖုဖု လေးကို လျှာထိတ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ ဒေါ်ကန့်ကော်တယောက် အင်းအင်းနဲ့ အရည်တွေ ပိုစိမ့်ကျ လာပါတယ်၊ ကျနော်လည်း ဇက်လည်းညှောင်း၊ လီးလည်း ညှောင်းလာပြီမို့ ကျနော့်ပါးစပ်ကို သူ့အဖုတ်က ခွာပြီး အခန်းလည်က ကင်းဘက် ကြီးရှိရာကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားလိုက်ပါတော့တယ်၊ မွေ့ယာအိအိ ကြီးပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်းကို ပက်လက်လှန်စေပြီးမှ ယောက်က္ခမ ကြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်လို့ ကုတင်ပေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး၊ မိချောင်း အမြီးခတ်သလို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပစ် နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမကြီးကလည်း မွေ့ယာခင်း ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ရင်း၊ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့၊ အင့်အင့် နဲ့ နေအောင်ကို ကောင်းခန်းတွေ့နေရပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးမလာခင်ကတည်းက အတွေးနဲ့ တောင်နေရတဲ့ လီးမို့ သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်ပါဘူး၊ အချက် သုံးလေးဆယ်လောက်မှာပဲ၊ သုတ်ရည်တွေ ပူကနဲ ပူကနဲ ပန်းထုတ်ရင်း တချီ ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။
ယောက္ခမကြီးလည်း ပြီးသွားပုံရပါတယ်၊ ကျနော်က ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရက်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ငုံ့ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းစုပ်လိုက်တော့ သူက လက်တွေနဲ့ ကျနော့်လည်ကုတ် ကိုဖက်တွယ်ပြီး ပြန်နမ်းပါတယ်၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကတော့ ကျနော့် ခါးထစ်ကို ညှပ်ထားပြီး ကျနော့်ဖင်နောက်မှာ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ချိတ်ထားတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ချင်ရင်တောင် ထုတ်လို့မရအောင် ဆွဲသွင်းထားတဲ့ သဘောပေါ့ဗျာ၊ ကျနော်တို့ အဲဒီပုံစံလေး နဲ့ ခနနားနေရင်းက မှ ကျနော်က ထလိုက်သလို သူလည်းထလာတယ်၊ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ကို ဝင်သွား တာမို့ ကျနော်က နောက်က လိုက်သွားခဲ့လိုက်တယ်၊ အပေါ်က ဘရာဇီယာ ပဲ ရှိပြီး ဖင်ပြောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ကို ပြေးဝင်သွားတဲ့ ယောက္ခမ ကြီးကို ကြည့်ရတာ ပြုံချင်စရာပဲ ၊ ခိခိ၊ ကျနော်လည်း ခတ်တည်တည် ပဲ လီးပျော့ကြီးတန်းလန်းနဲ့ လိုက်သွားတာပေါ့၊ အဟီး၊ အသေးစိတ်တွေ ခင်ဗျားတို့ ပျင်းနေမလားမသိဘူးဗျာ၊ ကျနော်တို့ ရေဆေးပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဘက် တယောက်တထည်စီ ခါးမှာပတ်ပြီး ဝိုင် တယောက်တခွက်နဲ့ ထိုင်သောက်ရင်း စကားနည်းနည်း ပြောဖြစ်တယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း ယောက္ခမ ကြီးက ဒါနောက်ဆုံးပဲ ပေါ့၊
နောက် ဆို ဆင်ခြင်ဖို့၊ စသဖြင့်ပြော၊ ကျနော်ကလည်း လောလောဆယ်လုပ်ရရင်ပြီးရော အကုန်သဘောတူပြစ်တာပဲလေ၊ အဟီး၊ ခနနေနားပြီးတော့ အချိန်ရှိခိုက်လုံးလ စိုက်ရမယ် မဟုတ်လား၊ သူ့အနားပွတ်သပ်ကပ်ပြီး ကုတ်ကလေးနမ်းလိုက်၊ ဟိုချွဲဒီချွဲ နဲ့ဘရာဇီယာကို ရအောင်ချွတ် ပြီး နိူ့စို့ ပစ်လိုက်တယ်၊ သူ့နိူ့ကြီးတွေကတော့ အယ်တယ်ဗျ၊ ကြီးလည်းကြီး တော့ နည်းနည်း တော့ အောက်ကို ကျချင်နေပြီ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားတို့ ထင်သလို အဖွားကြီးတွေလိုသေးသေးလေးနဲ့ ဗိုက်နားရောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ အဟီး၊ တော်တော့်ကို ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊ မောင်ရင်မူး ရယ် မင်းကတော့ ခက်တော့တာပဲ နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တအင်းအင်း ဖြစ်လာရတာပေါ့၊ အဟီး ၊
ဒီတခါတော့ ဘယ်ရမလဲ စိမ်မြေနပြေနဲ့ ခပ်ကြာကြာ လေးကို ဆွဲဖြစ်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်ဆိုရင် ကျနော်က တချီထဲ မှာ ဘယ်တော့မှ ပုံစံပြောင်းလေ့ မရှိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက္ခမကြီးက ဒါနောက်ဆုံး၊ ဒါနောက်ဆုံး ဆိုပြီး တချိန်လုံးပြောနေလို့ တန်အောင်ဆိုပြီး ပုံစံ သုံးလေးမျိုးပြောင်းပစ် လိုက်တယ်၊ အဟီး၊ ပထမ လေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ စ တယ် ပြီးတော့တခြမ်းစောင်း ခိုင်းပြီး တပေါင်ကျော်လုပ် တယ်၊ နောက်တော့ လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲက မချွတ်ပဲ နဲ့ မှောက်ခိုင်းရင်းကိုယ်က ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ဒေါ့ကီ လေးဘက်ထောက်ဆွဲတယ်၊ အဲဒီမှာပဲ သူက တချီပြီးသွားလို့ တတောင်ထောက်ထားတာ ပြုတ်ကျ သွားပြီး ၊မျက်နှာကို ခေါင်း အုန်းနဲ့ အပ်ထားတော့ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့ ကျနော့်လည်း အပေါ်ကနေ ဖိဆောင့်ရင်း ကောင်းကောင်းကြီး အရသာတွေ့နေရတာပေါ့၊ သူ့ ခရေပွင့်လေးကို ပါ တံတွေးထွေးထည့်ရင်း ဆွပေးလိုက်တော့ သူ့ ခမျာမခံနိူင်ရှာဘူး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးလာရတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ ကျနော့်လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်လဲ သူ့ ခရေပွင့်လေးထဲ ဝင်ထွက်နိူင်ရော ကျနော်လည်း ဒုတိယ အချီကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပေါက်ကွဲ ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရတာပေါ့၊
ဒီတချီ အပြီးမှာတော့ ရေသွားမဆေးတော့ဘူး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပဲ အနောက်က ဖက်ထားရင်း ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အိပ်ယာပေါ်မှာ နားနေကြတော့တယ်၊ နာရီကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အခု မှ တနာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ အဟီး နှစ်ချီပြီးသွားပြီ၊ နောက်တနာရီ လောက် အချိန်ရသေးတယ် ဆိုပြီး၊ အသာလေး နှပ်နေလိုက်မိပါတယ်။ လူလည်း တကယ်တော့ ချက်ချင်း မထောင်နိူင်တော့ပါဘူး၊ အချိန်နည်းနည်းယူရမယ် ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိနေပါတယ်။
ယောက္ခမကြီးလည်း မောပြီး အိပ်ပျော်သွားသလား မသိဘူးဗျ၊ ကျနော်လည်း ရက်ဘူး ရယ် ဝိုင်ရယ် အရှိန်နဲ့ နှစ်ချီဆက်တိုက်ထုတ်လိုက်ရတာနဲ့ ဆိုတော့ မှေးကနဲ ကို အိပ်မောကျ သွားတယ်၊ ကျနော်ရုတ်တရက် ပြန်နိူး လာတော့ ယောက္ခမ ကြီး အသက်ရူသံ မှန်မှန်လေးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတုန်းဗျ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက တော့ ကျနော့် မနိူးခင်ထဲက နိူးနေပုံပဲ ထောင်မတ်နေပြီ၊ ကျနော်တို့ အိပ်မောမကျ မှီ ခြုံထားမိလိုက်လို့ ကွန်ဖေါ့တာ အောက်မှာ ကျနော်တို့ ချွေးတောင်နည်းနည်း စို့နေပြီ၊ ကျနော်က ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က ကွန်ဖေါ့တာကို ပဲ အသာလေး ခွာချလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို ကျောပေးအိပ်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ကျောပြင်နဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါး၊ ဝိုင်းစက်ကားတက်လာတဲ့ တင်ပါးတွေက ကျနော့် မျက်စေ့တည့်တည့်မှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာတယ်လေ၊ ယောက္ခမ ကြီးက ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာမို့ ကျနော်က ကိုယ်ကို အသာ လေး အောက်လျှောဆင်းပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးရဲ့ ခေါင်းနဲ့ သူ့တင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား အသာလေး ထိုးစမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ညီတော်မောင်ရဲ့ ခေါင်းက သူ့ခရေပွင့်လေးကို ထိုးစမ်းနေတာ ကို ခံစားမိလို့ထင်တယ် ယောက္ခမကြီး နိူးလာတယ်၊ လေသံလေးနဲ့၊
“ လိုးရှင်းသုံးနော် မောင်ရင်မူး..မင်းကောင်ကြီးက အလုံးတုတ်တယ်... ”
ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ မီးစိမ်းပြလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျနော် အရမ်းကို ဝမ်းသာ သွားတယ်၊ ကုတင်ဘေးအံဆွဲထဲ မှာ ကျနော်အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ လိုးရှင်း အထုပ်လေးရယ်၊ ကွန်ဒန် အထုတ်လေးရယ် လှမ်းယူလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးမှာ ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး၊ လိင်ဆက်ဆံ ရင်သုံးဖို့ရောင်းတဲ့ အဆီထုတ်ကလေးကို ဖေါက်၊ အဲဒီမှာ လိမ်းလိုက်တယ်၊ ကျန်တဲ့ အဆီတွေကို လက်ထိပ်နဲ့ ယူပြီး ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ခရေပွင့်မှာလည်း လိမ်းပေးတယ်၊ အတွင်းထဲကို လည်း လက်တဆစ်လောက်ထိ ထိုးသွင်း ပြီး ချောဆီ ထည့်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့မှ ကျနော့် ညီလေး ခေါင်းကို တဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းတော့တယ်၊
“ အ..အ..အား..ဖြေးဖြေး..မောင်ရင်မူး..မလောနဲ့.. ”
“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..မမ.. ”
ဒေါ်ကန့်ကော်က သူ့လက် နဲ့ နောက်ပြန်လှမ်းပြီး သူ့ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်၊ သူစိုးရိမ်တာကို သိတာ ပြတဲ့အနေနဲ့ ကျနော် စိတ်ရှည်ရှည်ထား ပြီး တထစ်ခြင်း တထစ်ခြင်းသာ သွင်းပေးပါတယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး တဝက်လောက် ရောက်မှာတော့ ရပ်ထားလိုက်ပြီး အနောက်ကနေ သူ့နိူ့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ ခနနေတော သူအသားကျသွားပုံရပါတယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တာ၊ ကျနော့်ညီတော်မောင် အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်၊
အဲဒီအခါမှာတော့ ကျနော်စလှုပ်ရှားပြီပေါ့၊ ပထမတော့ ဖြေးဖြေး နောက်တော့ တဖတ်ဖတ် တဖုန်းဖုန်း၊ ယောက္ခမကြီး ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ နေအောင် ဆောင့်လုပ်နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် ဒီတခါလည်း ပူကနဲ နေအောင် သုတ်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားရပြန်ပါတယ်၊
ဒီတချီ အပြီးမှာတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်ကြမယ်လို့ ပြင်ပါတယ်၊ ကျနော် လည်း အာရိုက်ရင်း ဝိုင်လေး ထပ်ငှဲ့ပေး ပြီး အပျော့ဆွဲလို့၊ မပြန်ခင် နောက်ဆုံးအချီလေး ရအောင် ဆွဲလိုက်ပါတယ်၊ အဲဒီနောက်ဆုံး အချီမှာတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ ဇိမ်ဆွဲ အရသာခံ လုပ်မိပါတယ်၊ ထူးထူး ဆန်းဆန်း မဟုတ်ပဲ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပဲ လုပ်မိပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ချောမော ကျက်သရည်ရှိလှတဲ့ မျက်နှာကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ရင်း လုပ်နေရတာကိုက အရသာရှိလွန်းလှပါတယ်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလာနေ လို့ထင်တယ်၊ ရောက်ကာစ တုန်းကလို ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မလွဲတော့ပဲ ကျနော့်ကို ပြုံးစစနဲ့ စူးစူးရဲရဲ ကာမ ဇောကြီးတဲ့ ဟတ္တဏီ အကြည့်မျိုးနဲ့ ပြန်ကြည့် ရင်း အောက်ကလည်း ကော့ပေးလိုက် စကောဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်၊
အဲဒီနောက်ဆုံးအချီက တော်တော့်ကို ကြသွားခဲ့ကြပြီး သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး တယောက် အထာ တယောက်သိ ပြီး အတူတူ ပြီးလိုက်ကြလို့ ကာမ စိမ်းစည်အထွတ်အထိတ် ကို ရောက်သွားခဲ့ကြရပါတယ်၊
“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်..ကျနော်တော့ ဘယ်လိုမှ မေ့နိူင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး... ”
“ .တို့လည်း အတူတူ ပါပဲ မောင်ရင်မူး ရယ်..... ”
တဲ့ဗျာ။
ဒေါ်ကန့်ကော်ထွက် သွားပြီးတော့ နာရီဝက် တနာရီလောက်ကြာအောင် နှပ်နေလိုက်ပြီး မှ ကျနော် ဟော်တယ်က ထွက်လာပြီး၊ ဟော်တယ်နားက စတားလိုက်ဒင်နာ ဆိုင်လေး မှာပဲ လွယ်တာ မှာစား ပြီး ယောက္ခမ တွေ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၁၁ နာရီလောက် ရှိနေပါပြီ၊ ယောက္ခထီး ကြီး တယောက်ထဲ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။
“ လာဟေ့ မောင်ရင်မူး စားပြီးပလား.. ”
“ ပီးပီ အန်ကယ်..အန်ကယ်တို့ရော.. ”
“ ငါ တို့ကတော့ ပီးပါပြီကွာ၊ နှင်းဆီ တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ဖုန်းဆက် လို့ ထွက်သွားလေရဲ့ ညနေထဲကပဲ၊ မင်းသားကတော့ သူ့ အဖွားနဲ့ အိပ်နေပြီ... ”
“ အော် မြ က ပြန်မရောက်သေးဘူးပေါ့၊ ....အန်ကယ် အိပ်ချင် သွားအိပ်တော့လေ ကျနော် စောင့်လိုက်ပါ့မယ်.. ”
“ အော် ငါ ဒီကားလေး ကြည့်ချင်လို့ပါ နှင်းဆီကို စောင့်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့မှာ သော့ပါသွားတာပဲ သူ့ဘာသာ ဝင်လာလို့ရပါတယ်၊ သူ ခတ္တာ ကား ယူသွားလေရဲ့ ကားဂရပ်ချ် က ဝင်လာမှာပေါ့.. ”
“ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ဒါဆို ကျနော် ရေချိုး လိုက်အုန်းမယ်နော်... ”
ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အင်း မိန်းမ ငါ့လည်း ဘာမှ မပြောပါလား၊ ခါတိုင်းဆို ဖုန်းခေါ် တယ် ဒါမှ မဟုတ် မက်ဆေ့ပို့တယ်၊ အင်းလေ သူခေါ်လည်း ငါက သူ့ အမေနဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေတာကိုး ခိခိ၊ အင်း ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်အုန်းမှ သူဘာများပြောမလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး။
.........................................................................................
အမလေး ကျနော့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး ဂျီကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပိတောက်ဝါရှိနေပြီ၊ အဟီး ၊ သူလည်း ဘယ်လောက်များ အတွေ့ အကြုံတွေကို ဖေါက်သည်ချချင်နေသလဲ မသိဘူး၊
11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား:ကို က မ များအိပ်နေပလားလို့
11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား:မ အိပ် တုံး(လုံး) လား
11:37PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn အိပ်တုံး၊ခိခိ နှပ်နေတာပါ ပင်ပန်းသွားလို့
11:37PM, Aug 02- မောင်ပျား:ဘယ်လိုလဲ မနေ့ညက ကာစင့်ဘဲနဲ့ အစဉ်ပြေလား
11:38PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)
11:38PM, Aug 02- မောင်ပျား: စမိုင်းလီဖေ့စ် ပဲ လုပ်မနေနဲ့
11:39PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ခိခိ
11:41PM, Aug 02- မောင်ပျား:ကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ မ အဆင်ပြေရဲ့လားလို့
11:42PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟဟ ကိုယ့်ချစ်ချစ်ကို သူများ လုပ်မှာများ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသေးလား
11:43PM, Aug 02- မောင်ပျား:အော် မ ကောင်းဖို့ပဲလေ၊ ကို ကတော့ ကိုယ်နဲ့ပဲ ဖြစ်စေချင်တာပေါ့၊
11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)
11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်
11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောပါအုန်း အတွေ့ အကြုံတွေကို ဟီဟိ၊
11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား:အသေးစိတ်ပြောနော်၊ ဟင့်၊ မရှိုထားနဲ့၊
11:45PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: အင်း
11:45PM, Aug 02- မောင်ပျား:မနေ့ည က အလုပ်ဖြစ်သွားလား၊ အင်း မနေ့ မနက်လို့ပဲ ထားပါတော့
11:46PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn
11:46PM, Aug 02- မောင်ပျား:မ ကလည်း စကားနည်းလိုက်တာ အင်းရယ် စမိုင်းဖေ့ရယ် ဘယ်လိုဖြစ်
11:47PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောရမှာ ရှက်နေလို့လား
11:48PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn
11:49PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောတော့ ကွာ ကို နားထောင်နေတယ်
11:50PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn
11:51PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောမနေ့ညကဘယ်လိုဖြစ်လဲ
11:52PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn မနေ့ညက ကိုပြောတဲ့ အတိုင်း နောက်ဖးဘက်သွားတော့
11:53PM, Aug 02- မောင်ပျား:နောက် ကလိုက်လာသလား
11:54PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်၊ သူက လက်ရဲတယ်၊ အရင်မ ကို လှမ်းဆွဲပြီး ကစ်စ်ပေးတယ်
11:55PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ ခိခိ
11:55PM, Aug 02- မောင်ပျား:အာ မ ကလည်း ပြောကွာ သေခြာ
00:00AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ရှိသေးလား
00:06AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ရှိတယ်ကို ဆောရီး ခန ကာစင့်ကလေးလေး နိူးလာသလား လို့ထကြည့်တာ
00:07AM, Aug 03- မောင်ပျား:အော်ရတယ် ပြောကို စောင့်နေတယ်
00:07AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ တောင် မမှတ်မိတော့ ဘူး၊ အဲဒီ ကစ်ချင် မှာပဲ
00:08AM, Aug 03- မောင်ပျား:အလုပ်ဖြစ်သွားရောလား
00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn
00:10AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ကလည်းကွာ ဆက်ပြောတော့ ကိုနားပဲ ထောင်တော့မယ်ပြော
00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အဲဒီနေရာမှာပဲ သူ့ ကောင်ကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်မိတယ် ခိခိ၊
00:12AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူ့ကောင်ကြီးက လည်း တကယ့်အားရပါးရပဲ၊ ဘူရိတို ကြီးလောက်ရှိတယ် အဟီး၊ နောက် မ ပါးစပ်ထဲ မှာပဲ ပြီးသွားတယ်၊ အဲဒီအချိန်ပဲ အပေါ်ထပ်က ဒုန်းကနဲ အသံကြားလို့ မလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြေးလိုက်ရတယ်၊ခစ်ခစ်၊
00:12AM, Aug 03- မောင်ပျား:အမလေး မရဲ့ ဘဲကြီးသာ ဆိုပြဿနာပဲ
00:13AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်းပေါ့ ပထမတော့ မ စိုးရိမ်မိသေးတာ နောက် မဖြစ်နိူင်ဘူးဆိုတာသိတယ်
00:13AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဘာလို့လဲ မရဲ့
00:15AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ ဘဲကြီးသာ ဆို တခါထဲ ထအော်မှာပေါ့ ခစ်ခစ် တခြားသူတယောက် ဖစ်မှာပါ၊
00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ နေ့ခင့် ကမ်းခြေ သွားကြတော့ သူက အလစ်မှာအနားလာကပ် ပြီး ညနေတွေ့ဖို့ချိန်းတယ်လေ၊
00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟုတ်လား မ သွားလား
00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn
00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟီး ကောင်းခန်းတော့ ရောက်လာပြီ
00:17AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ခစ်ခစ်၊ ဟော်တယ်တခုမှာတွေ့ကြတယ်၊
00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား:တော်တော် ကောင်းလား
00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ တို့ ဘယ်နှစ်ချီတောင် လုပ်ကြလဲ
00:18AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူက တော်တော် ဆွဲ နိူင်တယ် ပထမ တချီမှာကို ပုံစံ မျိုးစုံပြောင်းတယ်၊ မကို လည်း ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာ တအားကောင်းတယ်၊
00:19AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ တို့ ဘယ်လိုပုံစံ တွေ လုပ်ကြသေးလဲ
00:19AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: စုံနေတာပဲ၊ မ နောက်ပေါက်ကိုလည်း ဆွဲသွားသေးတယ်
00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟင်ဟုတ်လားဒီကောင်တော်တော် ကဲတာပဲ မ ကအရင်ကအတွေ့အကြုံရှိ လား
00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာက နည်းနည်းတုတ် တော့ နာတော့နာတာပေါ့
00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား:အင်း သနားပါတယ် ခိခိ
00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကိုသနားတာ မသိပါတယ် ခစ်ခစ်၊
00:21AM, Aug 03- မောင်ပျား:ပြီးတော့ နောက်ထပ်ဆုံဖို့ပြောသေးလား
00:22AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ က ဒီဟာနောက်ဆုံးပဲ လို့ ခပ်တည်တည် ပဲ ပြောထားတယ်
00:22AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ကရော အဲလို စိတ်ထဲ မှာတကယ်ပြတ်နိူင်လို့လား
00:24AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ သူက တော်တော်တော့ အလုပ်ကောင်းတယ်
00:24AM, Aug 03- မောင်ပျား:သူက တကယ်ကပ်လာရင် မပေးမိမှာပါ ကိုသိနေတယ်
00:25AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး ကို၊ ဒါပေမဲ့ ကာစင့်ကို အားနာတယ်
00:26AM, Aug 03- မောင်ပျား:အားနာ မနေပါနဲ့ မ ရယ် ကာစင် မသိအောင်ပဲ ကြိုးစားပေါ့
00:27AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: :)
00:29AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကို မ အိပ်တော့မယ် အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ
00:30AM, Aug 03- မောင်ပျား:ကို လည်း အိပ်ချင်ပြီ မွှမွှ မ
00:30AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မွှမွှ ကို ဂွတ်နိုက်
00:31AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဘိုင်
ယောက္ခမကြီးနဲ့ ချပ်လုပ်လိုက်တော့ တညနေလုံးလုပ်လာရတာတောင်မှ ညီတော်မောင်က ပြန်နိူးကြွလာသေး တယ် အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ လူက တော်တော်ပင်ပန်းထားတော့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
...............................................................................................
ကျနော် ဘယ်လောက်တောင် အိပ်မောကျ သွားသလဲ ဆိုတော့ ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို စိုစို စွတ်စွတ် နွေးနွေး ထွေးထွေးနဲ့ ပါးစပ် တခုက လာစုပ် ပေးနေတာ ခံစားလိုက်ရလို့ လန့်သွားတယ်၊ ဟာ ဒုက္ခ ပါပဲ ငါ ဒီဟော်တယ်မှာ ယောက္ခမ ကြီးကို လုပ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ ဘယ်အချိန်တောင် ရှိပြီလည်း မသိဘူး၊ အိမ်မှာ မိန်းမ တော့ မျှော်နေတော့မယ်၊ ဟင် ဒေါ်ကန့်ကော်လည်း မပြန်သေးဘူးပေါ့ဒါ ဆိုရင်၊ အိမ်က လူတွေ သိကုန်ရင်တော့ ဒုက္ခ ပါပဲ၊ ဆိုပြီး လန့်ဖြန့်သွားလိုက်တာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ယောက္ခမ တွေအိမ် က ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ရောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်အေးသွားတယ် ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကတော့ အစုပ်ခံနေရတုန်းပဲ၊ ဟင်၊ မြ ပါလား၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လာလဲ မသိဘူး ငါလည်း အိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ၊ မိန်းမ အပြန် တောင် မစောင့်မိ တော့ဘူး၊ တရေးအိပ်လိုက်ရလို့ အားလည်း ပြည့်သွားတာရယ်၊ သူ့သခင်မ နဲ့ ကျွမ်းဝင်နေတဲ့ ကောင်ကြီးမို့ အခုတော့ သူက ဖောင်းတင်း မာတောင်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီကလည်း ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် ဘေဘီဒေါ လေးနဲ့၊ ဟင့် အဲဒါ ဟို ဇီဇဝါ ယူဝတ် ခဲ့ဘူးတဲ့ ဟာလေး မဟုတ်လား၊
စိတ်ထဲက လျှောက်တွေးနေပေမဲ့ လက်ကတော့ အလိုလို ၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ထူထူ ကြီးထဲ လက်ချောင်းတွေ ထိုးဖွ ကစားရင်း သူ စုပ်ပေးနေတဲ့ အရသာကို ဇိမ်ခံနေမိတယ်၊ ညနေက မှ သူ့ အမေ စုပ်ပေးတာ ခံ ခဲ့ရပေမဲ့ လုပ်နည်းလုပ်ဟန်ချင်း မတူတာကြောင့်လည်း တမျိုးလေး ခံစားလို့ကောင်းနေ လိုက်တာ၊ မြနှင်းဆီ ပါးစပ်ထဲ မှာ ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ က သူ့ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ပစ်တာ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ သိထားတော့ သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ် ပြီး သူ့ ကို ဆွဲ ပက်လက်လှန် ပြီး သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်တယ်၊ သူ့ ဘေဘီဒေါ ညဝတ်အင်းကျီက အလိုလို ခါးပေါ် ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ရဲ့ အမွှေး အမြှင် မရှိ လို့ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်း ဖောင်းကြီး အဝမှာ တေ့ပြီး အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ ဟ မိန်းမ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ရွဲနေလိုက်တာ ရက်ရက်စက်စက် ပဲ အဖုတ်ထဲ မှာ ရေအိုင်နေလား အောင်းမေ့ရတယ်၊ ဘာတွေ စိတ်ထ လာလဲ မသိဘူး၊ အဲဒါက အရေးမကြီးတော့ဘူး၊ အခု ကိုယ်လည်း တင်းနေပြီ ဆိုတော့ မညာမတာပဲ ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်၊
“ အင်း.....အီး..... ”
အရည်တွေက အရမ်းအိုင်ထွန်းနေတော့ ချောချောမောမောပဲ ဝင်သွားတယ် ပြီးတော့ သူက လည်း မျက်လုံးလေး မှေးပြီး အရမ်းကို ဖီးတက်နေတဲ့ပုံဖြစ်နေတာနဲ့၊ ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးပုခုံးပေါ် ထမ်းပြီး တဖေါင်းဖေါင်းကို ပစ်ဆောင့်ပစ်နေမိပါတော့တယ်၊
“ ဖွတ်..ပြွတ်...ဖတ်...ဖတ်.. ”
“ ဖွတ်..ပြွတ်...ဖတ်...ဖတ်.. ”
.................................................................
မနက် အိပ်ယာကို အကျင့်ပါနေလို့ အစောကြီး နိူး လာတယ်၊ မြနှင်းဆီက တော့ တရှုးရှုး အိပ်ပျော်နေတုန်း၊ အဲဒါနဲ့ အသာထ ပြီး ဘောင်းဘီ တို နဲ့ စနိကာ ဝတ်ပြီး ဒီနားတဝိုက် ပြေး လိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ခတ္တာ တယောက် အနက်မှာ ပန်းရောင် အနားသတ်ကလေး တွေနဲ့ အားကစား ဝတ်စုံ ကျပ်ကျပ် ကလေး နဲ့ ပန်းရောင် နိူက်ကီ ရမ်းနင်းရှူး လေးနဲ့ အပြင် ထွက်တော့ မလို့လုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊
“ ဟေး ခတ္တာ နင်လည်း ပြေး မလို့လား.. ”
“ အင်း..ဟုတ်တယ်..မူးရော ပြေးမလို့ လား.. ”
“ အင်း ငါ လည်း ပြေးမလို့ ကမ်းစပ်ဘက် သွားပြေးမလားလို့.. ”
“ အဲဒါဆို ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့လေ အသွားအပြန် ၅ မိုင် လောက် ပြေးနိူင်လား.. ”
“ ရတယ်လေ.. ”
အဲလိုနဲ့ ပြေးလို့ကောင်းမဲ့ လမ်းအနေအထားသိတဲ့ ခတ္တာ နဲ့ အတူ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ ကောင်မလေး က ဆံပင်ကို ပိုနီတေး လေး စီးထား ပြီး သူ့ ဦးထုတ် အနောက်ဘက်က အပေါက်ကနေ တန်းလန်းလေး ထုတ်ချထားတယ်၊ အပေါ်က တော့ အတွင်းက စပို့ဘရာ အပေါ်က ချက်အပေါ်နား မရောက်တရောက်မှာ ရပ်သွားတဲ့ တန့်တော့ ကို ဝတ်ထားတယ် အောက်က လည်း အသားကပ် နိူက်ကီ မီးခိုးရောင် ဒူးဆစ် ကျော်ရုံ လေး နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်၊ နောက်တော့ ဂျက်ကတ် ပါးပါးလေး တထည် ကို ခါးမှာ အင်းကျီ လက်နှစ်ဘက်ကို ချီပြီး ပတ်ထားတယ်။
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လမ်းသွယ် လမ်းမ တွေ ကွေ့ကောက်ပြီးတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက် ရောက်သွားကြတယ်၊ နောက်တော့ ကမ်းရိုးတမ်း အတိုင်း သဲ ပေါ်မှာ ပြေးလိုက်ကြတာ နှစ်မိုင် သုံးမိုင်လောက် ရောက်တဲ့ အထိပေါ့၊ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့ က ရေစပ်နားက ရေစိုပြီး သဲက မာနေတဲ့ နေရာလောက်ကနေ ပြေးကြတာမို့ နည်းနည်း သက်သာ တာ၊ နိူ့မို့ သဲ ဆွဲတာနဲ့ သိပ်ပြေးနိူင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊
အဲဒီ ၂ မိုင်ကျော် သုံးမိုင်လောက်မှာ ပန်းခြံလေး တခုရှိတယ်၊ ထိုင်စရာ ခုံလေး တွေလည်း ရှိတော့ ထိုင်ပြီး နားကြတယ်၊ ကျနော်တို့ အိမ်က ထွက်လာကာစ က အလင်းရောင်က သိပ်မရှိသေးပေမဲ့ အခုတော့ တော်တော်လေး လင်းလာပြီ၊
“ ကိုရီး က တော်တော် သက်လုံကောင်းတာပဲ အထင်ကြီးစရာပဲ... ”
( တကယ်တော့ ဘိုလို you လို့ သုံးလိုက်တာပါ၊ အဟီး နားထောင်လို့ကောင်းအောင် ပြင်ရေးလိုက်တာ )
“ ခတ္တာ လည်း မဆိုးပါဘူး တော်တော် ဖစ်ဖြစ်တာပဲ၊ မြ အောင် အဲလောက် မပြေး နိူင်တော့ဘူး.. ”
“ ကိုရီး နဲ့ မေမေ့ ကို ခတ္တာတွေ့လိုက်တယ် ”
“ ဘာ...... ”
ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ပြောချလိုက်တဲ့ ခတ္တာရဲ့ စကားကြောင့် ကျနော့် အသက်ရှုတောင် မှားသွားတယ်၊ နဂိုလ်ထဲက အသက်မှန်မှန် ရှုပြီး နားနေရတာ၊ရုတ်တရက် ဘာဆိုလိုလိုက်မှန်း မသိလိုက်ပေမဲ့ ချက်ခြင်း ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာ ဟိုနေ့ ညက လဲကျနေတဲ့ ပန်းအိုး ရဲ့ အဖြေကို တိတိကျကျ သိလိုက်ရပြီ ဆိုတာ နား လည်လိုက်တယ်၊
“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ... ”
“ အမလေး မသိခြင်ယောင် ဆောင် မနေပါနဲ့ ဟိုနေ့ညက မီးဖိုထဲ မှာ မေမေ က ကိုရီး ကို လီးစုပ်ပေးနေတာ ခတ္တာ မျက်စေ့နဲ တပ်အပ်မြင်ခဲ့ရတယ် လို့ပြောတာ... ”
“ အင်..အဲဒါ...ဟို.... ”
“ ဘာမှ ပေါက် ကရ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှောက် လုပ်ကြံဖြီး ဖို့ မစဉ်းစားနေပါနဲ့၊ ခတ္တာက မေမေ့ အကြောင်း သိပြီးသားပါ၊ သူက ကောင်းတာ ဆိုရင် ဘယ်တော့ မှ သူ့လက်က မလွတ်စေရဘူး၊ ကိုယ့်သမီး ယောက် ကျား တောင် ချမ်းသာ ပေးတာ မဟုတ်ဘူး... ”
“ အဲ လိုတော့ မပြောပါနဲ့ ခတ္တာရယ်..အက်စီးဒန့် ဖြစ်သွားရတာပါ... ”
“ ဘာမေ တာ်တဆရ မှာလဲ..မေမေ့ မှာ မတော်တဆ ဆိုတာ ဘာမှ မရှိဘူး၊...မေမေ က အရမ်းဦးနှောက်ပြေးတာ၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ဟာကို မတော်တဆ လို့ထင်သွားအောင်သူက လုပ်နိူင်တယ်.... ”
“ အာ အဲ လို မဟုတ်ရပါဘူးကွာ... ”
“ ကိုရီး မေမေ့ အကြောင်း မသိသေးပါဘူး... ”
ခတ္တာလေး ရဲ့ အသံ နည်းနည်း ကျယ်လာလို့ ကျနော် ဘေးဘီ ကြည့်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ အနားမှာ မရှိလို့တော်သေးတယ် လို့တွေးမိတယ်၊ သူနဲ့ အခု နေ ပြိုင်ငြင်းနေ လို့တော့ ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး စိတ်ပြေသွားအောင် ချော့ပြောမှ ရမယ်လို့ တွေးပြီး ကိုယ့်လေသံကိုလည်း လျှော့ချလိုက်ပါတယ်၊
“ အင်း...ခတ္တာပြောတာ လည်း ဟုတ်မှာပါ..ခတ္တာ အဲဒီကိစ္စ ကိုတော့ ဘယ်သူ့ မှ မပြောဘူး မဟုတ်လား.. ”
“ အင်းပါ ကိုရီး ခတ္တာ ပြောတာ မယုံသေးရင် နောက်တော့ သိလာလိမ့်မယ်၊ အဲဒီကိစ္စ ဘယ်သူမှ မပြောစေချင် ရင် ခတ္တာ့ ပြောစကားကို လည်း နားထောင်ရမယ်... ”
“ ဘာများလည်း ခတ္တာရယ်... ”
“ လာလိုက်ခဲ့... ”
ခတ္တာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သောင်ပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း ဘုမသိဘ မသိ လိုက်သွား ခဲ့ရပါတော့တယ်၊ သောင်ပြင် တလျှောက် နည်းနည်း လျှောက်လိုက်တော့ ကျောက်တောင် စွန်းလေး တွေ ဟိုတစု ဒီတစု နဲ့ တွေ့ရတယ်၊ ကျောက်ဆောင် တခု ရဲ့ နောက် ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဘက်ကို ဝင်လိုက်တော့ ကမ်းခြေ တလျှောက်ကို မမြင်ရတော့ဘူး၊ ကျနော်တို့ အနောက်နဲ့ ဘေးမှာ လူတရပ်ကျော်ကျော်လေး မြင့်တဲ့ ကျောက် ဆောင်တွေ ပဲ ရှိ ပြီး ရှေ့မှာတော့ လှိုင်းတလိပ်လိပ် ထနေတဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကြီး ပဲ ရှိတယ်၊ ခတ္တာက ကျနော့် ရှေ့ သဲပေါ်မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီက ကြိုးကို ဖြေနေတယ်၊
“ ဟေး ခတ္တာ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ... ”
“ သူတို့ ကြီး ပဲ အကောင်းမှန်ရင် ယူနေကြတယ် ဒီတခါတော့ ခတ္တာ အလှည့်ပဲ... ”
“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ခတ္တာ.. ”
“ ဘာတွေ ပြောနေတယ် ဆိုတာ နောက်မှ သဘောပေါက်မယ်၊ အခု ကိုရီးနဲ့ မေမေ့ ကိစ္စ ဘယ်သူမှ မသိစေချင်ရင် ခတ္တာလုပ်တာ ငြိမ်ငြိမ်နေ.. ”
ကျနော် က ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး လုပ်သမျှ ခံ ဖို့ပြောတာ ပုံမှန် ဆိုရင် မကြိုက်တတ်ပေမဲ့ အခုလို ခယ်မ အပျို ပေါက်စလေးက ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချပြီး ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ လာဆုပ်ကိုင်နေတာကတော့ အဟီး၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ကြိုက်လား မကြိုက်လား မပြောနဲ့ ညီတော် မောင် က ဖြောင်းကနဲ ကို ကြွက်သား ညှစ်ပြနေမိတော့တာပဲ၊
“ အိုး..ကြီးလိုက်တာ၊ မာလည်းမာ တောင်နေတာပဲ၊ ကိုရီးဟာက အမြဲ ဒီလိုပဲလားဟင်.. ”
“ အမြဲတော့ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ မိန်းကလေး ချောချော တွေကိုင်ရင် သူက စိတ်ကြီးတတ်လို့ပါ.... ”
“ ပြွတ်စ်... ”
“ အိုး......ဖြေးဖြေး..ခတ္တာ.... ”
ခတ္တာ က လောဘတကြီး ကျနော့်လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်လို့ ကျနော် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး လည်း လေ့လာထားပုံရတယ်၊ ပုလွေကတော့ အမေ ကို မမှီသေးပေမဲ့ ခြေရာနင်းမဲ့ သဘောမှာ ရှိတယ်၊ သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို အားရပါးရ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စုပ်နေရင်းက သူ့ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်လုပ်ပေးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုပို ရှည်ထွက်လာလိုက်တာ သူ့ ပါးစပ်လေးထဲ တဝက်လောက်ပဲ ဝင်တော့တယ် သူလည်း အာဂေါင်ကို ထောက်ထောက်သွားလို့ ဆက် မထိုးထဲ့ ရဲတော့ဘူး တဝက်လောက်ကိုပဲ သူ့ ပါးစပ်လေးနဲ့ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းလေး နဲ့ သွားကလေး တွေ တချက်တချက် ကျနော့် ဒစ်ကို ထိထိ သွားတော့ ခံစားရ တဲ့ ဖီလင်က ကျနော့်ကို ရေရှည် ထိန်းဖို့ မဖြစ် နိူင်တော့တာမို့ သူ့ခေါင်းလေး ကိုလက်နဲ့ထိန်းရင်း.
“ ခတ္တာ တော်တော့နော် ကို ပြီးတော့မယ်... ”
သူလေးက ခေါင်းမာတယ်ဗျာ မလွှတ်ဖူး ဆက်လုပ်နေတယ်၊ မတတ် နိူင်တော့ ကျနော်လည်း ပင်လယ်ဘက်က တိုက်လာတဲ့ လပ်လပ်ဆတ်ဆတ် လေပြေညှင်းကို တဝကြီး ရှိုက်ရူ ရင်း ထိန်း ထားတဲ့ ရေတံမန် ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ မိုးရွာချလိုက်လို့ ရေသလျှောက်က ရေ တွေ ဝါးပိုးဝါးက တဆင့် ထွက်လာသလိုပဲ ကျနော့် လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေကလည်း ခတ္တာ ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲ တဖုန်းဖုန်း သွန်ချ မိနေပါတော့တယ်။
မနက်စာ မိသားစု အစုံအလင် နဲ့ အိမ်မှာပဲ ယောက္ခမ ကြီး နဲ့ မြနှင်းဆီ တို့ ချက်တာ ထိုင်စားကြရင်း ဒီနေမနက်က ခတ္တာကို ဂတိပေးထား တာဘယ်လိုလုပ်ရ မလည်း လို့ ကျနော် ဦး နှောက်စားနေရသည်၊ ခတ္တာ ကျနော်တို့ စားနေတဲ့ စားပွဲနားက ဖြတ်သွားတော့ သူ့ အမေ က လှမ်းခေါ်လိုက်သေးတယ်၊
“ သမီးလေး ဘရိတ်ဖတ်စ် စားမယ်လေ.. ”
“ ဟင့်အင်း..ခတ္တာ မနက်က ပဲ ပရိုတိန်းရှိတ် သောက်ပြီးပြီ..ခု ဗိုက်မဆာတော့ဘူး... ”
လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတော့ ကျနော့် မှာ ရီချင်တဲ့ မျက်နှာကို မနည်း အပိုးသတ်ထားရတယ်၊ အဲ လိုနဲ့ စားသောက်နေကြရင်းက မြနှင်းဆီက
“ ကို ဒီနေ့ခင်း မြ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ အပြင်ခနသွားအုန်းမယ်၊ ကိုရော ဘာလုပ်စရာရှိသေးလဲ.. ”
“ အင်း ကိုလည်း သူငယ်ချင်းတယောက် ဆီ သွားလိုက်အုန်းမယ်..ရတယ်လေ မြ အေးဆေးပေါ့၊ သားက သူ့ အဖိုးအဖွားရှိနေတာပဲ... ”
ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အတော်ပါပဲ ခတ္တာကို နေ့ခင်း ဟော်တယ်တခု မှာ သွားဖြုတ်ရ မှာပဲ၊ အဟီး၊ လို့တွေး နေမိတယ်၊
..........................................................
ခတ္တာလေးက တော့ ဘာမှ အထူးအထွေ လုပ်နေစရာကို မလိုပါဘူး၊ ကျနော်က ပထမ ခက်ခက်ခဲခဲ စဉ်းစား နေသေးတယ်၊ ယောက်ခထီးကြီးကို ဒီနေ့ အားတဲ့ကားရှိလားဆိုတော့၊ သူ့ကားကို မြနှင်းဆီ ယူသွားလို့ ခတ္တာ ကားကို မေးကြည့်တဲ့ ၊အဲဒါနဲ့ပဲ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ အိုင်ပေါ့နားထဲ ထည့်ပြီး စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေတဲ့ ခတ္တာကို လှမ်းမေးလိုက်တော့၊
“ ဒီနေ့ ခတ္တာ သူငယ်ချင်း တယောက်အိမ်သွားမလို့၊ ကိုရီး ခတ္တာ ကားလိုချင် ယူသွားလေ၊ ခတ္တာကို သူငယ်ချင်းအိမ် မှာချပေးခဲ့..... ”
အဲလိုနဲ့ ခတ္တာလေး ကို သူ့ကားနဲ့ ပဲ တင် အိမ်ပေါ်က ထွက်လာပြီး ကမ်းစပ်နားက ဟော်တယ်တခုကို တန်းမောင်း သွားလိုက်တော့တယ်၊ အဟီးဟီး၊မပိုင်ဘူးလား၊သူငယ်ချင်းအိမ် မှာ ချမပေးတော့ဘူး၊ ဟော်တယ်ခေါ်ပြီး ပဲ ချလိုက်တော့မယ်၊ ခွိခွိ။
ခတ္တာလေး ကတော့ တကယ့်ကို ဖရှက် ပဲ၊ အဟီး၊ လူက ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ပိန်ပိန် သေးသေး လေး လို့ ထင်ရတယ်၊ တကယ်တော့ မသေးဘူးဗျ၊ သူ့ အထွာနဲ့ သူ ဆိုမလား၊ အမို့ အဖောင်း အရှိုက် အဟိုက် တွေက တော်တော်လေး မိုက်တာ၊ ဆလီနာဂိုးမက် ကလေးလိုပေါ့၊ အဟီး၊ မျက်နှာလေးက လည်း ချစ်စရာလေး ဆိုတော့ ဟော်တယ်အခန်းတံခါး ပိတ်ပြီးတာ နဲ့ သိမ်းကျူံး ဖက် ပြီး မျက်နှာအနံှ့ နမ်းရှုံ့ ပြီး နူတ်ခမ်းပါးပါး ပျော့ပျော့ လေးကို ဆွဲစုပ် နမ်းဖြစ်လိုက်တယ်၊အို့ နှုတ်ခမ်းလေးက လည်း ချိုလိုက်တာ စိတ်ထင် လို့လား မသိဘူး၊ ကောင်မလေး က လူပုံကြည့်တော့ မာတာတာ စွာတာတာ နဲ့ မနက် အစောကြီး တုန်းကတောင် ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး ပုလွေမှုတ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ အခု ကျတော့ မျက်လုံးလေး စင်း လို့ အသက်ကို မနည်းရှုနေရသလိုပဲ၊ ကြည့်ရတာ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲ၊ တအင်းအင်းနဲ့ ပဲ၊ ကျနော့် လည်ပင်းကို အတင်း ခိုကပ် တွယ်နေတယ်၊ ကျနော်က လက်တဖက်နဲ့ သူ့ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်းက သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ရှေ့ကြယ်သီးကို ရအောင်ဖြုတ်နေတယ်၊ နောက်တော့ ဇစ်ပါ၊
“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.... ”
“ ဟင့်...အင်း...... ”
ဇစ်ပါ ကျွတ်သွားတော့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချ မနေတော့ဘူး၊ သူ့ ပန်းနုရောင် ပင်တီ ပေါ်က ပဲ အဖုတ်လေး ကို လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ အဖုတ်မို့မို့လေးက ပိုးသား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးပေါ်က ကိုင်ရလို့ လားမသိ ဖောင်းအိ ပြီး နွေးနေတယ်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကလည်း အတို ဆိုတော့ သူ့ ဖင်လုံးလေး ကျော် အောင် တွန်းချလိုက်တာနဲ့ ခြေကျင်းဝတ် အထိ လျှောကျ သွားတယ်၊ ကျနော့် ပါးစပ်ကလည်း သူ့လျှာကလေး ကို ရအောင် ဆွဲယူပြီး စုပ်နေတော့ သူလည်း တော်တော်မောသွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး နည်းနည်း ခွာလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို သူ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး
“ မနက်က ခတ္တာ လုပ်ပေးပြီးပြီ ခု ကိုရီးအလှည့်.... ”
“ ကိုရီး ရဲ့ ဘာအလှည့်လဲကွ..ခတ္တာကလည်း... ”
“ ဟင့်...ကိုရီး မကောင်းဘူး..ညစ်တယ်..သိရဲ့သားနဲ့..သွား.. ”
ကျနော်လည်း အပျိုမလေး ရှက်သွားမှာစိုးလို့ ဆက်မစတော့ပဲ၊ ရီရီမောမောနဲ့၊
“ ကဲ ပါ ကိုရီးစတာပါ လာခတ္တာ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်...... ”
ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တဲ့ အပျိုမလေး ရဲ့ ပန်းရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခါးမျှော့ ကြိုးကနေ လက်ညိုး လက်မ တို့နဲ့ တဖက်တချက်စီ ကိုင်ရင်း လှပတဲ့ ပေါင်တန်ခြေသလုံး တလျှောက် ဆွဲ ချွတ်လာခဲ့တယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ အမ ဇီဇဝါလေး ကို သွားသတိယ မိသေးတယ်၊ ဇီဇဝါက စာကြမ်းပိုး ကျနော် နဲ့ စဖြစ်ကာစ က ပုလွေတောင် ကောင်းကောင်းမမှုတ်တတ်သေးဘူး၊ အခု ခတ္တာက တော့ ကျနော့်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ပုလွေပေးသွားတာ၊ ကျွမ်းကျင် အဆင့် မရှိတာတောင် လုံးဝ မလုပ် ဖူး တဲ့ ပုံတော့ မရှိဘူး၊ ကြည့်ရသေးတာပေါ့လေ၊
ခတ္တာ ရဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးဆုံရာ ဂွကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်၊ အား ရေမွှေး စွတ်ထားတယ် ထင်တယ် မွှေးနေတာပဲ၊ အဖုတ်ကလေးကလည်း မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းလေး အမွှေး အမြင်လည်း ရှင်းထားတော့ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေ အရည်စို ရွှမ်းလက် နေတာကို တွေ့ နေ ရတာပေါ့၊ သူ့ အဖုတ်လေးကို အားရ ပါးရကို ကစ်ပေးလိုက်မိတယ်၊ အဖုတ် နူတ်ခမ်းနုနုလေး တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ကျနော့်လျှာနဲ့ လျှောက်ရက်တော့ အပျိုမလေး တွန့်တွန့် လူးနေတယ်၊ နောက် သူ့ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ်နဲ့ ဘရာဇီယာပျော့ပျော့လေး ကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ်၊ အာပါး လှလိုက်တဲ့ နိူ့လုံးလေး တွေ၊ နိူ့သီးခေါင်းသေးသေး လေး တွေ ပေမဲ့ မာပြီး ချွန်နေတယ်၊ လိမ္မော်သီး အလတ်စား လောက် နိူ့လေးတွေက ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ ဆိုရင် အုပ်ကိုင်လိုက်ရင် လက်ဖဝါးမှာ နိူ့သီးခေါင်း ချွန်ချွန်လေး လာထိုးနေတာ ယားကျိကျိ နဲ့၊ အပျိုမ လေး နိူ့ကို အားရ ပါးရ ပဲ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပစ်လိုက် တယ်၊ ဘယ် တလှည့် ညာတလှည့်၊ ခတ္တာလေး ကတော့ တအီးအီး ပေါ့၊
နောက်တော့ မျက်လုံးလေး တွေ စင်း နေတဲ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတော့ ကျနော့် ညီတော်မောင် သံချောင်းက သူ့ စောက်ဖုတ်လေး အဝကို ထောက်နေမိပြီ ဗျ၊ ကျနော်လည်း ဖင် ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ အပေါက်ဝကို ညီတော်မောင် ခေါင်းလိုက်ရှာတေ့ လိုက်ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အပျိုမလေး နူတ်ခမ်းတွေက ဟ သွားပြီး သူ့လက်တွေက ကျနော်က လည်ကုပ် ကို အတင်း ဆွဲဖက်လာတယ်၊ ကျနော် နည်းနည်း လေး ဖိသွင်းလိုက် တယ် အရည်တွေနဲ့ ချောနေလို့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း စဝင်သွားတယ်၊ ခတ္တာ ရဲ့ ပေါင်လေး နှစ်လုံးကလည်း ကျနော့် ခါးကို ခွဖက်လာတယ်၊ ကျနော်က ဖင်ကို ကော့လိုက် ဖိလိုက်နဲ့ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ခတ္တာရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဖိဖိ သွင်းလာလိုက်တာ ကျနော့် လိင်တန် တချောင်းလုံး ဆုံးကာနီး ထိပဲ၊
“ အား..နည်းနည်း ..အောင့်တယ်..ကိုကြီး....မရတော့ဘူးထင်တယ်.... ”
“ အင်း..ခတ္တာကလည်း ဆုံးပဲ ဆုံးတော့မယ်၊..နောက် လက်တလုံးလောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်.... ”
“ အင်း...ဟင့်...အီး....ရှီး....... ”
အင်း ဇီဇဝါ တုန်းကနဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ နည်းနည်း ပိုလွယ်သလိုပဲ လို့တွေးမိတယ်၊ ကျနော့် အကြိုက်ပါပဲ၊ သူ့ဘာသာ အတွေ့အကြုံရှိတာ မရှိတာ ကျနော်နဲ့ မဆိုင်ဘူးလေ၊ ကိုသိပ်မပင်ပန်းတော့ဘူးလို့ ပဲ တွေးမိတယ်၊ တချိန်ထဲ မှာပဲ စပ်စု ချင်စိတ်တော့ ပေါက်သွားတယ်၊ ဒီလောက် ကောင်မလေး ငယ်ငယ် လေးကို ဘယ်ကောင်များ ဈေးဦးဖေါက်သွားသလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး၊
“ စွတ်...ဖျစ်...ဖတ်... ”
“ အား....ကျွတ်စ်စ်...ကျွတ်စ်... ”
ကျနော်က အရှိန်ယူသလို ခတ်တိုတို အသွင်းအထုတ်လေး မြန်မြန်လုပ်လာပြီး မှ ရုတ်တရက် ဆောင့်ချ လိုက်တော့၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီးခုံ ကျနော့် ဆီးခုံလည်း ဖတ်ကနဲ ရိုက်မိသွားတော့ ၊သူ့ ခမျာ အားကနဲ အော်ပြီး ရုတ်တရက် ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်၊ ကျနော်က နဂိုလ်ထဲက သူကို ဖက်ထားပြီး လုပ်နေရာက ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ပြားနေအောင် ကပ်ဖက်ထားတော့ သူ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရ တော့ဘူးလေ၊ အဲလို လေး တင်းတင်း ကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျွင်းစိမ် ထားလိုက်တော့ သူလည်း နည်းနည်း သက်သာ သွားတယ်၊ လေ၊
နောက်တော့လည်း သူ့ရဲ့ ချောမွတ်နွေးထွေး အိစက်လှတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေး တွေ နဲ့ ကျနော့်လိင်တန်ကြီး ပွတ်တိုက်၊ ဝင်ထွက်နေတာကို အရသာခံ နေမိတယ်၊ အဲ လိုအရသာ ခံဆောင့်နေရာက ခတ္တာက ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးတွေနဲ့ အတင်းညှပ်လာလို့ ကျနော် တောင် ဆောင့်လို့ မရ တော့ဘူးအဲဒါနဲ့ အလိုက်သင့် ငြိမ်ပေးလိုက်ရတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်လုံးလေး လျှော့ကျ သွားပြီး ကျနော့်ကို ညှစ်ထားတာတွေ နည်းနည်း ပြေသွားမှ ပဲ ကျနော့် အလှည့် ရောက်တော့တယ်၊ သူ့ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရဆောင့်လိုက်တာ ခတ္တာလေး အသံတအင့်အင့် တောင် ထွက်လာရတယ်၊ နောက်တော့ သူလည်း စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ်၊ ဖင်လေး ကို ကော့ကော့ပေး လာတော့ ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အရှိန်ကလည်း ပြင်းလာရတယ်၊
“ ဖွတ်...ဖတ်....ဖွတ်...ဖတ်... ”
“ အင်း...အိ....အင်း...အီး...အို့.... ”
“ အ..အ.....အ......အ.... ”
“ အို့...အို့...အား....... ”
သူလေးရဲ့ ညီးသံ ကျနော့် မန်ဖီသံ တွေနဲ့ အတူ မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကာမ စည်းစိမ် အထွတ် အထိပ်ကို ရောက် သွားပြီး ကျနော့်ကောင်ပြီးထိပ်က အချစ်ရည်ပူတွေ ပန်းထုတ်နေတုန်း သူ့ ဆီးခုံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံ နှစ်ခုဟာ စူပါဂလူးနဲ့ ကပ်ထားသလို စိကပ်နေပါတော့တယ်။
ကျနော်လည်း တချီကောင်းကောင်းကို အရသာရှိရှိ လုပ်လိုက်ရသလို၊ ခတ္တာလေး ကလည်း သူ့ဖာသာ ဘယ်နှစ်ခါလောက် အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလဲ တော့ မသိဘူး၊ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် ထွေးပွေ့ ဖက်၊ အနားယူရင်း နပ်နေကြမိတယ်၊
“ ခတ္တာ...အဆင်ပြေလားဟင်.... ”
“ ဘာ အဆင်ပြေရမလဲ ကိုရီးရဲ့ ဟင့်....ခစ်ခစ်.. ”
အပျိုမလေး က ရှက်သလို ဘာလို နဲ့ ခစ်ခစ် လုပ်နေတယ်၊ ကျနော်လည်း မသိခြင်ယောင် ဆောင်နေ မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်၊
“ ခတ္တာ မှာ အခု ရီးစားရှိနေလား.. ”
“ ဟင့်အင်း ...မရှိပါဘူး..ဘာဖြစ်လို့လဲ... ”
“ အော်..ခတ္တာက ဒါ ပထမဆုံး မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သတိထားမိလို့ပါ၊ စပ်စု သလို ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်၊ ကိုရီး ဘာမှ မမေးဘူးနော် ”
“ ဟင့် ကိုရီးက သိနေတယ်..သိပ်ကျွမ်းတာပဲ.အင်း .ဒါဆိုရင် ခတ္တာ ယောက်ကျားရရင် သူကလည်း သိမှာပေါ့နော်..ခတ္တာ အပျို မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ.... ”
“ အင်း အဲလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ သိတဲ့ ယောက်ကျားလေး ကမှ သိတာပါ၊ နောက်ပြီးတော့ အခု ခေတ်ကြီးမှာ ဘယ်သူမှ လဲ အပျိုစစ် မစစ် ဂရု စိုက်နေတော့ပါဘူး၊ ဒီထက် အရေးကြီးတာတွေက ရှိသေးတယ် မဟုတ်လား... ”
“ ဟုတ်လို့လား ကိုရီးရ..ဘာတွေက အရေးကြီးလို့လဲ... ”
“ အဟီး လူတယောက်နဲ့ တယောက်နဲ့ တော့ တူချင်မှတော့ တူမှာပေါ့လေ၊ ကိုရီးပြောပြမယ် ယောက်ကျားလေး တွေကို မေးကြည့်စမ်း၊ နင်တို့ ကို ရွေးစရာ မိန်းမ နှစ်ယောက်ပေးမယ်၊ တယောက်က ဖြူဖွေးတောင့် တင်း ဖွံ့ထွားပြီး မျက်နှာကလည်း အရမ်းချောတယ်၊ နောက်တယောက်က ပြားချပ်ကပ်ပြီး ခြေထောက်ပေါင်လုံးတွေကလည်း သွားကြားထိုးတံလိုပဲ၊ မျက်နှာကရွက်ကြမ်းရေချို ( အစွန်းရောက်အောင် ရုပ်ဆိုးလို့တော့ မသုံးတော့ပါဘူး )၊ ကဲ မတောင့်ဖွံ့ က အပျို မစစ်ဘူး၊ မပြားချပ်က အပျို စစ်စစ်၊ ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ လို့မေးကြည့်၊ အဟီးဟီး၊....
“ ဟင့် ကိုရီးကလည်း၊ အဲဒါမျိုးကြီး ကွာနေရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့၊ အချောအလှက မတိမ်းမယိမ်းဆိုရင်ရော ”
“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ကျန်တာတွေ ထည့်ကြည့်လေ ခတ္တာ၊ တယောက်က အပျို တယောက်က မစစ် ဘူး၊ အဲဒီမှာ အပျို မစစ်တဲ့ သူကို တခြား အရည်အချင်းတွေ ဖြည့်ပေးကြည့်၊ ဥပမာ၊ ပညာအရည်အချင်း၊ ငွေကြေးချမ်းသာမှု၊ စိတ်သဘောထား၊ အဲဒါတွေ ကို အပျိုစစ်တဲ့ သူတွေ ဆီကနေ နုတ်လိုက်၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ မေးကြည့်လိုက်၊..အဲဒီမှာ အပျိုစစ်လား မစစ်လား က ဘယ်လောက် အတိုင်းအတာထိ အရေးပါတယ် မပါဘူး ဆိုတာ ထွက်လာလိမ့်မယ်... ”
“ ခစ်ခစ်..ထားလိုက်ပါတော့ ကိုရီးရယ်...ခတ္တာက ဒီလောက် မရှုတ်ပါဘူး၊ လက်ချိုးရေ လို့တောင် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး တယောက်ထဲနဲ့ပါ၊..နောက် အဲဒီလူလည်း မေမေ့နောက် ပါသွားတယ်လေ... ”
“ အော်..အဲဒါကြောင့် ကိုရီးကို ကြံ ပြီး မေမေ့ကို လက်စားချေတာပေါ့လေ၊..ဟင့်.ဒီကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထင်ကြီးလို့.. ”
“ ခစ်ခစ်..အဲ လိုလဲ ဟုတ်ပါဘူး၊..ကိုရီးကို က မမ နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုကထဲက ကြိတ်ပြီး ခိုက်နေတာပါ၊ ဟိုညက မေမေ နဲ့ တွေ့လိုက်ရတော့ ငါလည်း ကိုရီးနဲ့ တခါလောက်တော့ အိပ်ကြည့်ချင်တယ် ဆိုပြီး ကြံလိုက်တာပါ၊ ခစ်ခစ်.....ဘာလဲ ကိုရီးက စိတ်ဆိုးနေလား.. ”
“ အဟီးဟီး ဘယ်ကလာ၊ ဝမ်းတောင်သာသေး၊ ခယ်မ ကိုပေါင်တချောင်းပိုင်တယ် ဆိုတာ အခုတော့ ပေါင် နှစ်လုံးလုံး ပိုင်နေရတာ၊ ကိုမှ ဝမ်းမသာ ဘယ်သူဝမ်းသာ မတုံး...ခိခိ.. ”
“ ခစ်ခစ်..ကိုရီးဟာကြီးကလည်း ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့တောင် မာတောင်လာပြီ ခစ်ခစ်..သိပ်သန်တာပဲ.. ”
“ အင်း ဒီလောက်ချောလှတဲ့ ခယ်မ ချောကလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အနီးကပ်အိပ်ယာတခုထဲ နေလို့မှ မတောင်ရင် အဲဒီလီးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာပဲကောင်းမယ်လေ၊ ဟီးဟီး... ”
“ ခစ်ခစ် ကိုရီးကလဲ... ”
“ ကဲ ခယ်မ ချောလေးကို ဒီတခါတော့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ကီလေး လုပ်ချင်တယ်..လေးဘက်ကုန်းပေးမလား... ”
“ အင်း...ဖြည်းဖြည်းနော် ကိုရီး၊ ကိုရီးဟာကြီးက ရှည်လည်းရှည်ကြီးလည်းကြီးတယ်... ”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်း ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းလေး ထောင်ပေးရှာတဲ့ ခယ်မချောလေးဖင်လုံးလုံး လေးကို လက်တဖက်က လှမ်းပွတ်ကိုင်တွယ်ရင်း နောက်လက်တဖက်က ပေါင်ကြားက အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို လက်ဖဝါးနဲ့ မပြီး ဖွဖွလေး ဆုပ်ခြေပွတ်သတ်ပေးကာ နောက်တချီ အတွက် အစပျိုးနေမိပါတော့တယ်။
ဗေကေးရှင်း ပြီးသွားလို့ ရုံးပြန်ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေက တပုံကြီး စောင့်နေတော့တယ်ဗျား၊ မစ်စ်လာလဲ ကလည်း သူနဲ့ နောက်အပါတ်တက်က်ဆက် သွားရမယ်၊ အဲဒီမှာ လုပ်မဲ့ ပရဲ့စင်တေးရှင်းတွေ ပြင်ထားဆို တော့လည်း ဘယ်တတ် နိူင်မလဲ ဗျာ၊ ထုံးစံ အတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခိုဇားမားပေါ့၊ ကျနော်လည်း ဘာမှ ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး၊ အိုဗာတိုင် လုပ်ရင်း ကိုယ့် ရုံခန်းထဲ မှာ အာရပ်မ လေးနဲ့ ညတိုင်း ဆွဲနေရတာ ဘယ်သူ ကွန်ပလိန်း မလဲဗျာ နော့်၊ ပရောဂျက်က လည်း တော်တော့်ကို ကွန်ပလီကိတ်တက် ဖြစ်တော့ ကျနော်တို့ တက်က်ဆက်၊ ကို ထွက်လာတဲ့ အချိန်မှာ အနှစ်ချူပ်ပြီးကာစ ပဲ ရှိသေးတယ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ကိုတောင် မရှင်းပြ ရသေးဘူး၊ ဒါးလတ်စ်မြို့ကို ရောက်တော့ ကျနော် က ကြိုပြီးစီစဉ်ထားတဲ့ ဟမ်တမ်အင်း မှာတည်းလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲက တော့ သူ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ အိမ်ကို သွားတည်းမှာမို့ တယောက်ကားတစီးစီ၊ အေဗစ်က ငှားပြီး ထွက်လာကြတယ်။
ဟော်တည်မှာ အထုပ်အပိုးချ ရေမိုးချိုးပြီး တော့ ယောက်ဖ ဝင်းမော် တို့ အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ငှားလာတဲ့ ကားက နဗီဂေတာ မပါတဲ့ ကားမို့ ကိုယ့် ဆမ်ဆောင်းဖုန်းက နဗီဂေတာ ပဲ သုံးပြီး မောင်းလာခဲ့ရတယ်၊ ဝင်းမော်က ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီရဲ့ အကိုလေ၊ သူ့မိန်းမ သဇင်က မြနှင်းဆီနဲ့ ရွယ်တူ ၊ ဒါပေမဲ့ ခလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဆိုတော့ လောလောဆယ် အိမ်ရှင်မ ပဲ လုပ်နေတယ် အလုပ်ထွက်မလုပ်သေးဘူး၊ သူကလည်း အိုင်တီ နဲ့ ပြီးတာဆိုတော့ သူကလည်း ခေသူမဟုတ် ထက်ထက်မြက်မြက် ပဲလေ၊ ဝင်းမော်ကလည်း စွမ်းအင် ကုမ္ပဏီ တခုမှာ လုပ်နေတာဆိုတော့ ဝင်ငွေ မဆိုးလှ လို့ ၊တယောက်လုပ်စာနဲ့ နေနိူင်တာလည်းပါတယ်လေ။
ဟော်တယ်က မထွက်ခင် ဖုန်းခေါ်ထားလို့ သူနဲ့ သဇင်နဲ့ အိမ်ကို အတူတူ ရောက်ကြမယ် ဆိုတာ သိနေတယ်၊ သဇင်ကလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာနေပြီတဲ့ ၊ ဝင်းမော်လည်း မကြာခင် ရောက်မယ်တဲ့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တုန်း မဝင်ရင် သူတို့ စိတ်မကောင်းမှာစိုးလို့သာ ဝင်လာတာပါ၊ ယောက်ဖ နဲ့က သိပ် အလွမ်းသင့်လှတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အဟီး၊ ဒီကောင်က လည်း ဖင်ခေါင်းခပ် ကျယ်ကျယ်၊ သူက အင်ဂျင် နီယာ ဆိုတော့ ကျနော့်လို သချာၤ ကနေ ကွန်ပြူတာ လိုင်းပြောင်းထားပြီး အောင်မြင်နေတဲ့ကောင်မျိုး ဆို နည်းနည်း အထင်သေးချင်တယ်၊ ခွေးမသား သူ့ညီမ ကောင်းစားတာတော့ မမြင်ဘူး၊ ခိခိ၊
“ ဟေး ကိုရင်မူး အတော်ပဲ သဇင်လည်း ခုပဲ ရောက်တယ်... ”
“ အင်း ကျနော်လည်း သဇင်အိမ်ပြန်ရောက်မယ် ပြောတဲ့ အချိန်ထက် နာရီဝက်လောက်နောက်ကျ ပြီးလာတာလေ၊ အဟစ်ဟစ်... ”
“ အင်း လမ်းမှာ မျက်စေ့လည်နေမှာစိုးလို့လေ... ”
“ အင်း ဒီမှာက ကားရှင်းပါတယ် ကျနော်တို့ ကယ်လီဖိုးနိးယား လို ကားမရှုတ်ပါဘူး.... ”
“ လာလာ တခုခု သောက်မလား၊..ဘီယာ၊ အအေး၊ ရေ ဘာလိုချင်လဲ.... ”
“ ဘီယာပဲ တလုံးလောက်သောက်မယ် ဗျာ ဘာရှိလဲ.... ”
“ ကရိုနာရှိတယ်..နေအုန်း ယူလာပေးမယ်... ”
ကျနော့်ကို ကရိုနာ တပုလင်းအဖုံးဖွင့်ယူလာပေးပြီး၊ ခနနေအုန်းနော် ခလေးတွေ ညနေစာ ကျွေးဖို့ပြင် လိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတဲ့ သဇင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတယ်၊
အာပါး၊ ကိုပန်းရိုင်းဇာတ်လမ်းတွေထဲက မင်းသမီးတွေ လိုပဲ တင်ကြီးက လုံးစွင့်ကားတင်းနေတာပဲ၊ နောက် စကဒ် အတိုလည်း ဝတ်ထားတော့ပေါင်လုံးတွေက အဆီမရှိ လုံးကျစ်တင်းနေတာပဲ၊ ဆရာပန်းရိုင်း ရဲ့လေနဲ့ပြော ရရင် ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဂျင်းဘောင်းဘီကိုတောင် အံတုပြီးကုန်းရုန်းထဖို့ကြိုးစားနေတယ်၊ အဟီး ဒီပန်းတပွင့် ပြီးရင်တော့ ဒီမိသားစုထဲက ပန်းပွင့်တွေ အကုန်လုံး ငါ ဝတ်ရည်မစုပ်ဖူးတာ မရှိတော့ဘူးလို့လည်းတွေးမိတယ်၊ ဒီတခါတော့ တိုက်ဆိုင်တာ မစောင့် တော့ဘူး၊ ဘယ်လို စည်းရုံးရ မှာလည်းဆိုတာ ခေါင်းထဲ စ စဉ်းစားနေမိပြီ၊ အဟီး။
နောက်တော့ ဝင်းမော် ပြန်ရောက်လာပြီး၊ သူလည်း ဘီယာတလုံးဆွဲ လို့ ထိုင်ပြီး အာရင်းနဲ့ တီဗီက လာနေတဲ့ ဘတ်စကက်ဘောပွဲ ကြည့်နေကြတယ်၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ၊ ဒါးလပ်စ်က မားဗရစ်နဲ့ စခရန်မန်တို ကင်းတို့ ကစားနေကြတဲ့ ပွဲဖြစ်နေတယ်၊ အဟီး၊ သမီးယောက်ဖ နှစ်ယောက် ကိုယ့်အသင်းကိုယ် အားပေးရင်း၊ နဂိုလ်ထဲက သိပ်မကြည်တော့ အထေ့အငေါ့လေးတွေနဲ့ အားပေးနေကြတာပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကလေးတွေ ကိစ္စ ပြီးသွားလို့ သဇင်က ကျနော်တို့ နဲ့ လာပေါင်း တယ်၊ သူလည်း ဝိုင်တခွက်ငှဲ့လာပြီး လာအာနေတယ်၊ သူက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုပဲ ဝတ်ထားပြီး ပေါင်တလုံးပေါ် နောက် ပေါင်တခုံးထပ်ပြီး တင်ထားတော့ ဝင်းနေတဲ့ သူ့ပေါင်သားတွေ ဆီ မျက်စေ့က စိုက်မကြည့်ဖြစ်အောင် မနည်း ထိန်းထားနေရတယ်၊
ဝင်းမော်က သဘက်ခါ သူ ကမ်းလွန် ရေနံစင် တခု စီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမည် ဖြစ်ကြာင်းပြောပြ နေလို့၊ ဟား ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ မီးစိမ်းတွေ ပြ နေပြီ၊ သဇင့် ကို ဘယ်လိုလုံးရမလဲ သာ အသည်းအသန် စဉ်းစားနေမိ တော့သည်။
နောက် နှစ်ရက်လောက်က ကျနော့် ဘော့စ် မစ်စစ်လာလဲ နဲ့ ကျနော်တို့ ပရဲစင့်လုပ်မဲ့ မိတင်း အတွက် ဆက်ပြင်ဆင်နေကြတာနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတယ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ အမျိုးတွေရဲ့ ခြံကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ မှာ မြင်းဇောင်း တောင်မှ ရှိတယ်၊ အိမ်ကလည်း တကယ့်ကို ရုပ်ရှင်တွေထဲက ခုနှစ်ဆောင် အိမ်ကြီးလိုပဲ အကြီးကြီး၊ ကျနော်တို့ ရယ်ဒီဖြစ်သွားတော့ မိတင်း အတွက် ဟိုဘက်က အိပ်စက်ကတစ် တွေ လူမစုံသေးလို့ နောက် နှစ်ရက်လောက် နောက်ရွေ့သွားတော့ ကျနော် အအားရ သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သဇင့်ဆီ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
“ .မသဇင်ရေ..ကျနော်တို့ နှစ်ရက်လောက် အလုပ်အားနေတယ်ဗျာ..ဘယ်နေရာတွေ ရှောက်လည်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံပေးပါအုန်း... ”
“ ဟုတ်လား ကိုရင်မူး အခု ကိုဝင်းမော်လည်း ခရီးသွားနေတော့ ကျမလည်း ခလေးတွေ ကျောင်းပို့ပြီးချိန် ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပဲ၊ ကျမ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ...
“ ဟာ..အားနာစရာကြီးဗျာ....ဒါပေမဲ့ ကောင်းတာပေါ့..အဟီး.... ”
“ အမလေး မလိုပါဘူး..ကျမ လည်း ပျင်းနေလို့ပါဆိုမှပဲ ခစ်ခစ်.... ”
အတိုချုံးရရင်တော့ သဇင်က ခလေးတွေ ကျောင်းပို့ ပြီးတာနဲ့ သူ့ လက်ဆပ်အယ်အိပ်စ်၄၇၀ အက်စ်ယူဗီ ကားကြီးနဲ့ ကျနော့် ဟော်တယ်ကို ရောက်ချလာတယ်၊ သူက ဟော်တယ် လော်ဘီက နေဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ကျနော်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရ တာနဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ငါဒီနေ့ တော့ သူ့ကို ချကို ချရ မှ ဖြစ်မယ်လို့ တောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ အဟီး၊
ဝတ်ထားပုံကလည်းကြည့်အုန်းလေ၊ အပေါ်က အဖြူရောင် အရမ်းပါးတဲ့ လက်တို အင်းကျီကို ခါးက ချက်ဖုံးရုံလောက် တိုတာလေး ဝတ်ထားတယ် လည်ပင်း အပေါက်ကြီးကလည်း ကျယ်သလား မမေးနဲ့၊ အောက်က ဘရာဇီယာအမဲကို အထင်းသားမြင်ရတဲ့ အပြင် ဘရာဇီယာကလည်း၊ halter top ဆိုတော့ ကြောပြင် က အပြောင်သား၊ အဟီး၊ သူက သူ့ယောင်းမတွေ ၊ ယောက္ခမ တွေလိုတော့ အသားဖြူဝင်း နေတာမဟုတ်ပေမဲ့ ညိုမွတ်မွတ်လေး ဆိုတော့ အမျိုး အထရက်ရှင်း ပေါ့ဗျာ၊ ဟစ်စပန်းနစ် လိုလို၊ အမဲသွေးနည်းနည်းပါတဲ့ သူ လိုလိုပေါ့၊ ဆံပင်က ခါးလည်လောက်ရောက်အောင် အရှည်ထားပြီး မစည်းမနှောင်ပဲ ဒီအထိုင်း ချထားပြီး မျက်နှာတဘက်တချက်ကနေပြီး ရှေ့ ရင်ဘတ်ပေါ်လည်း ချထားလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လုံးကြွ မို့မေါက်နေတဲ့ နိူ့ကြီး တွေပေါ်မှာ ဆံပင်ဖျားတွေက ဆုံးသွား တယ်။ နို့ကြီးတွေကတော့ ထွားလိုက်တာ ခလေးနှစ်ယောက် အမေမို့လား၊ အော်ရီဂျင်နယ် မျိုးရိုးကြောင့်လား တော့ မသိဘူး၊
ဝါးတားမယ်လွန် ဆိုတာ ဘာကြောင့် ဒီကကောင်တွေ တင်စားကြမှန်း သဘောပေါက်သွား စေလောက်တယ်၊ အောက်ကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို အနားတွေက ဆုတ်နေပြီး အမွှေးအမျှင်တွေ ထွက်နေတဲ့ ဟာမျိုး၊ အဟီး၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းသူ လားအောင်းမေ့ရတယ်၊ မျက်နှာပေါ်မှာပဲ ထူးထူးခြားခြား ကျွဲကော်ကိုင်း အမည်းနဲ့ လေးထောင့်စပ်စပ် ဒီကရီမျက်မှန်ကြီးတတ်ထားတယ်၊
“ ဟေး ဂွတ်မောနင်း.... ”
“ မောနင်း... ”
“ မွ.... ”
“ ပြွတ်စ်.... ”
ထုံးစံအတိုင်း ဖက်ပြီးနူတ်ဆက်လိုက်တယ်၊ သူ့နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိတယ်၊ သူထိုးပေးလာတဲ့ ပါးကို ဒီက နူတ်ဆက်သလို ဟန်ဆောင် ရုပ်ပြလေး မွ ဆိုပြီးလုပ်ရမဲ့ အစား ရွှတ်စ် ဆိုပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ အဟီး၊ အင်း၊ အနံ့က အဲလစ်ဇဘက်အာဒင် ထင်တယ်၊ ခွိ။
“ မသဇင် ဟိုနေ့က မျက်မှန်တတ်တာ မတွေ့ပါဘူး... ”
“ သဇင်က တော်ရုံ ဆို မတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အပြင် သွား ကားမောင်း ရမှ တတ်တာ၊ အရုပ်ဆိုးလို့... ”
“ အမလေး ဒီလို မျက်မှန်မျိုးက တော်ရုံလူ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာ၊ မသဇင် နဲ့ ကျတော့ ပိုတောင်မိုက်လာသလိုပဲ၊ မျက်မှန်ကြေငြာက မော်ဒယ်တွေလိုပဲ... ”
“ ခစ်ခစ်..မြှောက်ပါ..မြှောက်ပါ..ဒီနေ့ သဇင်ကျွေးပါ့မယ်..ခစ်.. ”
သဇင်ကျွေးရင်တော့ ဒီကလည်း စားဖို့ အသင့်ပါပဲ အဟီး၊ အဲဒါကတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲက ပြောနေတာပါ၊ ခွိခွိ။
“ ကျနော်ကျွေးပါ့မယ်ဗျာ ဘယ့်နှယ်၊ ဓါတ်ဆီလည်းစိုက်၊ လူလည်းစိုက်၊ ထားပြီးပြီ၊ ပိုက်ဆံပါထပ်စိုက် မယ် ဆိုရင်တော့ ကိုဝင်းမော် ကျနော့်ကို ကြည်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး ”
ကျနော့် စိတ်အတွေးထဲ မှာတော့ သူ့ကို ကျနော့်ရဲ့ ပရိုတင်းတွေ ကျွေးနေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိခွိ။
“ ကဲ ကျနော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ.. ”
“ ဘယ်လိုနေရာမျိုုးကိုသွားချင်လဲ ကိုရင်မူးက... ”
“ ဒီမြို့မှာ ကမ္ဘာက သိလောက်အောင် နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာရှိလား အဟီး... ”
ကျနော်က တမင်နောက်ပြောလိုက်တာ၊ မသဇင်က တကယ်စဉ်းစားနေသလိုလုပ်ပြီး၊
“ ဟို ဒေါင်းတောင်းမှာတော့ JFK လုပ်ကြံခံရတဲ့ နေရာရှိတယ်လေ၊ သွားမလား.... ”
“ အင်း ကောင်းသားပဲ..... ”
အဲလိုနဲ့ ဒါးလပ်စ် မြို့လည်ကို သူမောင်းတဲ့ ကားပေါ်လိုက်သွားရင်း၊ လမ်းပေါ်မှာ မထိခလုပ် ထိခလုပ်လေး တွေ ၊ အယိ အသဲ့ လေးတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပိုပြီး ရင်းနှီးလာကြတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း ယောက်ကျား တချိန်လုံးအလုပ်အလုပ် နဲ့ ဆိုတော့ ခလေးအလုပ် အိမ်အလုပ်နဲ့ ချည်းပဲ လုံးချာ ပတ်နေပြီးပျင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာလေး ဝိုင်းစက်စက် နဲ့ နူတ်ခမ်းပါးပါးလေး ကို ကြည့်ပြီး၊ အဲဒီ နူတ်ခမ်းတွေက ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပြီး စုပ်လို့ ကော်ကိုင်းမျက်မှန်က ကျနော့် ဆီးခုံကို အေးစက်စက် လာထိ နေတာပါ စိတ်ကူးယဉ်ရင်း ကျနော့်ကောင် ကြီး မာတင်းလာပါတော့တယ်။
ဒါးလပ်စ်ဒေါင်းတောင်းရောက်တော့ အဲဒီ ဂျွန်အက်ဖကနေဒီ အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်က ကားနေရာကို ဆေးအဖြူ ကြက်ခြေခတ်နဲ့ ကားလမ်းပေါ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာမှာ သွားရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံ အရိုက်ခံတယ်ဗျာ၊ အဟီး၊ ကားလမ်းက လည်း ဘာမှ ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး အဝင်လမ်း၊ ခုထိလည်း ကားတွေ သွားနေတုန်းဆိုတော့ ကားရှင်းတုန်းလေး ပြေးရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်၊ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာကနေ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ ပြတင်း ပေါက်ကို လှမ်းကြည့်၊ နဲ့ စိတ်ကူး ကြည့်တာပေါ့ဗျာ၊ အင်း၊ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း ဂျက်ကီရဲ့ နေရာမှာ အဲဒီအချိန်က ဆို မလွယ်ဘူးဗျ၊ တော်တော်တော့ စိတ်ခိုင်ရမယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ကျား သမတ ကြီး တယောက်လုံးကိုယ့်ဘေးမှာ ကားစီးလာရင်း အုတ်ဆက်ပွင့်ထွက်ပြီး ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကျဲ သွားတာ၊ အမလေး၊ ကြက်သည်းထစရာနော်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့လည်း အိုနာစစ် နဲ့ တွေ့တော့ မေ့သွားမှာပေါ့လေ၊ တပင်လဲသော် တပင်ထူ ဆိုတာ မိန်းမ တွေအတွက် စကားလေ၊ ဟူး၊
အဲ ပြီးတော့ကျနော်တို့ မြူှဆီယမ်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြတယ်၊ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ အဆောက်အဦးကို မြူဆီယံ လုပ်ထားတာလေ၊ အော်ဒီယိုတိုးလည်း ရှိတယ် ဆိုတော့ နားကျပ် တယောက်တခုစီနဲ့ တတ်ပြီး ဝင်ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ အထိအတွေ့က စတာပဲ၊ လူကလည်း နည်းနည်းလေး ကျပ်နေတော့ မသဇင်က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်၊ ကျနော်လည်း တခြားသူတွေ တိုးမှာ ကာကွယ်ပေးသလိုနဲ့ သူ့ပုခုံး ပေါ် အသာလေး လက်တင်ထားရင်းက လက်မောင်းပေါ်ကျ သွားတယ်၊ ခွိ၊ နောက် အခန်းထဲက အဲယားကွန်းက ပဲ လေအေးလို့လားမသိ သူ့လက်မောင်း မှာ ကြက်သည်း လေးတွေထ လာတာ စမ်းမိလို့ နွေးအောင် ဆိုပြီး ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ သူက လည်း မကန့်ကွက်တဲ့ အပြင် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးလာသလိုပဲ၊ အဲလိုနဲ့ JFK အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်မှာ လူတယောက်က သူ့ ကိုယ်ပိုင် ဗီဒီယိုင်မရာ နဲ့ အမှတ်မထင် ရိုက်နေတုန်းမိလိုက်တဲ့ ကလစ်ကလေးကို ပြနေတဲ့ နေရာရောက်တော့၊ ကျနော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှေ့မှာ ကုန်းရုံးထနေတဲ့ ညီတော်မောင်က မသဇင့် ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေပြီလေ။ခွိး၊
အဲဒီနေရာကနေ နောက်တနေရာ ရွှေ့ ကြရတော့လည်း ကျနော် က မခွာတော့ဘူး၊ မသဇင် က ကျနော့် လက်ဖျံကို သူ့လက်သည်း လေးနဲ့ လာဆိပ် တယ်၊ မျက်လုံးချင်းတော့ ဆိုင်မကြည့်ဘဲ လွှဲထားတယ်၊ အဲဒီ မီးစိမ်း ပြနေပြီ ဆိုတာတော့ အရွယ်ရောက်တဲ့ ယောက်ကျားတိုင်းသိကြမယ်ထင်တာပဲ၊ အဟိ။
မြူဆီယံတိုး ပြီးသွားလို့ အောက်ဆင်းလာကြတော့ အခန်းဝမှာပဲ မသဇင့်ရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင် ကျနော့် ဖက် ဆွဲလှည့်ပြီး ကစ် ဆွဲပစ်လိုက်တယ်၊ မထူးတော့ဘူးလေ၊ ချုံဘုပ်ဘေး လှည့်ပတ်ရိုက်မနေတော့ဘူး၊
မသဇင်ကလည်း ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာတယ်၊ မြူဆီယံလာကြတဲ့ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက ကျနော်တို့ဘေးက ဖြတ်သွားကြရင်းနဲ့ အားရပါးရ နမ်းနေကြတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ပြီးသွားကြလေရဲ့၊ JFK အကြောင်းကို လေ့လာပြီး အင်စပါးရား ဖြစ်သွားကြတာ မြန်လိုက်တာလို့များထင်သွားလား မသိဘူး။
အဲဒီက ထွက်တာနဲ့ ဘယ်မှ မသွားဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်တည်းနေတဲ့ ဟိုတယ်ကိုပဲ တန်းမောင်းပြန်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>
