နောင်ရဲ၏ တခန်းရပ် ဇာတ်လမ်းများ စုစည်းမှု ( ၁ )

နောင်ရဲ၏ တခန်းရပ် ဇာတ်လမ်းများ စုစည်းမှု ( ၁ )

ရေးသားသူ - နောင်ရဲ

အိုး နဲ့ ကြိုး

နောင်ရဲ တစ်ယောက် အမိမြေနဲ့ ဝေးနေတာ တော်တော်ကြာပြီ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသော်လည်း မိန်းမနဲ့ ကလေးကို အမိမြေမှာပဲ ထားစေကာ တိုင်းတပါးမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဘဝကို ရုန်းကန်နေသည်။ ဒီရောက်တာ ကြာတော့လည်း အလုပ်ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေနှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးနေသည်။ ဒီထဲမှာမှ ကောင်လေး နှင့် ကောင်မလေး တစ်တွဲက သူနှင့် တော်တော် ရင်းနှီးသည်။ သောကြာနေ့မျိုးဆို အလုပ်ပြီးသည်နှင့် အပြင်အတူတူထွက်ကာ စားကျသည်။ တခါတရံ နောင်ရဲအိမ်၊ တခါတလေ သူတို့ အိမ်မှာ အရက် အတူသောက်ကြသေးသည်။ ဒီကလူ တော်တော်များများတော့ ဒီလို မနေကြပေ။ 

သူတို့ဘာသာ သီးသန့် နေထိုင်တာ များသည်။ မိသားစု၊ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဝေးနေသည့် နောင်ရဲ အဖို့တော့ သူ့အတွက် မိသားစုပင် ဖြစ်သည်။ နောက်တော့ ကောင်လေးက ရာထူးတိုးကာ တခြားနေရာကို သွားရသည်။ ဒီမှာတော့ မထူးဆန်းသည့် ဓလေ့ပင်။ မိသားစု အတူမနေကျပဲ အလုပ်ကျရာ နေရာကို သွားကြသည်။ ပိတ်ရက်ကျမှ အတူဆုံကျပေါ့လေ။ ကောင်လေး မရှိတော့လည်း နောင်ရဲနှင့် အသွားအလာတော့ မပျက်။ ညဘက် အိမ်မှာ မဆုံတာက လွဲရင်ပေါ့။ တစ်ရက်မှာ ကောင်မလေးဆီကနေ သတင်းကြားရသည်။ သူတို့ ၂ ယောက် ကွာရှင်းတော့မည်တဲ့။ 

ဟိုမှာ ကောင်လေးက နောက်တစ်ယောက် ရသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့ဘက်က အမှား ဖြစ်လို့လည်း ကောင်မလေးကို လျော်ကြေးပေးပြီး ကွာရှင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုမှ ညှိနှိုင်းလို့ မရတော့တဲ့ အခြေအနေပင်။ သို့နှင့် နောင်ရဲ ကိုယ်တိုင်ပဲ တရားရုံး အသွားကို အဖော်လိုက်ကာ စီစဉ်ပေးရသည်။ ကောင်လေးနှင့် ဆုံတော့လည်း ကောင်လေးက မျက်နှာမကောင်း။ သူများအရေးကိစ်စမို့ မစူးစမ်းချင်တော့။

ကွာရှင်းပြီးသွားတော့လည်း ကောင်မလေးက ငေးငေးငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေသည်။ အသက် ၂၈ နှစ်အရွယ် တည်ငြိမ်စ ပြုနေကာမှ အိမ်ထောင်တစ်ခု ပြိုကွဲသွားတော့ သူလည်း အတော် ခံစားရပေမည်။ သို့ပေမယ့် ကောင်မလေးကို ဖေးဖေးမမတော့ မကူညီရဲ။ ပတ်ဝန်းကျင် အမြင်မှာ တစ်မျိုး ဖြစ်နိုင်သလို ကောင်မလေးကလည်း တစ်မျိုးထင်သွားမည် စိုးသောကြောင့်ပင်။ ဒီလိုနဲ့ ၃ လ လောက် ကြာတော့လည်း ကောင်မလေးက ငိုင်နေတုန်း။ နောင်ရဲလည်း ကောင်မလေး စိတ်ဓါတ်ကို ပြန်မြှင့်တင်ပေးရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ အစီအစဉ် တစ်ခု ဆွဲရသည်။

ဒီလိုနဲ့ ပိတ်ရက် တစ်ရက်မှာပေါ့။ မနက် စောစီးစွာ အပြင်ထွက်ပြီး ကောင်မလေးရှိရာကို ဦးတည်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးဆီ အရင် ဖုန်းဆက်ရမည်။ ဒီမှာက ကြိုတင်အကြောင်းမကြားဘဲနဲ့ သူများအိမ်ကို သွားလည်လို့ မရပေ။

" ဟဲလို..."

" ဟေ့... မင်္ဂလာ မနက်ခင်းပါ... မင်း အိပ်ရာက နိုးပြီလား... အိပ်ရာက မထသေးတဲ့ အချိန် ဖုန်းခေါ်မိသွားရင် ဆောရီးပါနော်.."

" အင်း... ရပါတယ်... ငါ နိုးနေပြီ..."

" မင်း ဒီနေ့ ဘာအစီအစဉ်တွေ ရှိလဲ... ဘယ်သွားစရာတွေ ရှိသေးလဲ..."

" လောလောဆယ်တော့ ဘာမှ မရှိဘူး... ဘာဖြစ်လို့လဲ..."

" မရှိဘူးဆိုရင် မင်းရဲ့ အားလပ်ရက် ဖြစ်တဲ့ ဒီနေ့ကို ငါ့ကို ပေးပါလား... မင်းတို့ နိုင်ငံက စကားအရဆို ငါနဲ့ date လုပ်ပါလား..."

(ခဏမျှ အသံတိတ်သွားသည်)

" အင်း... ကောင်းပြီလေ... ငါလည်း တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေတာနဲ့ ဘယ်မှ မသွားဖြစ်ဘူး... ဘယ်တော့ လာမလဲ..."

" ခဏလေး... ငါ အခု ထွက်လာနေပြီး... နောက်ထပ်... ၅... ၄... ၃... ၂... ၁..."

တင်း.......တောင်

" ဖုန်းခဏကိုင်ထားနော်... အိမ်ရှေ့မှာ လူလာနေလို့..."

" အိုခေ..."

တံခါးပွင့်လာသည်။ ကောင်မလေးက အိပ်ရာထကာစ ကပိုကရိုနှင့် လက်ထဲမှာ ကော်ဖီခွက် ကိုင်ထားသည်။ နောင်ရဲကို တွေ့တော့ အံ့အားသင့်သွားဟန်ဖြင့်

" ဟင်... နင် တော်တော် နောက်တာပဲ... ငါက နင်လို့ မထင်မိဘူး..."

" အံ့သြသွားလား... နောက်တစ်ခု အံ့သြသွားအောင်... ရော့"

အနောက်က ဖွက်ယူလာသည့် နှင်းဆီပန်းစည်းကို ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက ထပ်ဆင့်အံ့သြသွားကာ ပျော်ရွှင်သွားဟန်ဖြင့် ကျေးဇူးတင်ပါသည် ဟု ပြောသည်။ သို့နှင့် နောင်ရဲလည်း လမ်းထိပ်က ကော်ဖီဆိုင်လေးတွေ စောင့်နေမည်ဟု ပြောကာ ထွက်လာလိုက်သည်။ နောက် နာရီဝက်လောက်မှာ ကောင်မလေး ရောက်လာသည်။ သို့နှင့် မနက်စာ အတူ စားကြသည်။ နောင်ရဲက ကောင်မလေးကို သူ့အတွက် အချိန်ပေးတာကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ ကောင်မလေး ပျော်နေပုံပင်။ 

မနက်စာ စားပြီးတော့ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်ကြသည်။ ဟောလိဝုဒ်ကား နှင့် သူတို့လူမျိုးကား ဘယ်ဟာကြည့်မလဲဟု စဉ်းစားရခက်နေကာ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့လူမျိုးကားကို အောက်ကနေ အင်္ဂလိပ်စာတန်းထိုးတာလေး ကြည့်ဖြစ်သွားသည်။ ရုပ်ရှင် ကြည့်ပြီးတော့ ဗိုက်မဆာသေးတာနဲ့ပဲ bowling ဘိုးလ်လင်း သွားပစ်ကြသည်။ တခါတခါတော့ ကောင်လေး အကြောင်း စဉ်းစားမိပြီး ငိုင် ငိုင်သွားတတ်သည်။ ၂ နာရီလောက်ကြာအောင် ကစားပြီးတော့မှ နေ့လည်စာ စားကြသည်။ ကောင်မလေးက သူ ကျွေးမည်ဟု ဆိုသဖြင့် ညစာက နောင်ရဲက တာဝန်ယူကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ လျှောက်လည်ကျတော့လည်း ကုန်ကျငွေကို တစ်ယောက် တစ်ဝက် အကုန်အကျခံသည်။ ဒီနိုင်ငံက လူတွေက ဘယ်အရာမှ လွယ်လွယ်နှင့် မယူသလို လွယ်လွယ်နှင့်လည်း မပေးတတ်။ ဗိုက်အရမ်းဆာနေသောကြောင့် အသားကင် သွားစားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

စိတ်ဓါတ်ကျနေသောကြောင့် အစားအစာ သိပ်မစားဖြစ်သော ကောင်မလေးက အခု သူနှင့်ထိုင်ကာ အသားကင်ကို အားပါးတရ စားနေသည်။ bowling ကစားထားသောကြောင့် ဗိုက်ဆာနေမည်မှာ အမှန်ပင်။ နေ့လည်စာ စားပြီးတော့ shopping သွားမည် game center သွားမည်ဟု ပြောသည်။ ဈေးဝယ်စင်တာ အကုန် ပတ်မွှေသည်။ တော်တော်များများလည်း ဝယ်လာသည်။ ရေမွှေးကောင်တာ တစ်ခုသွားကာ ရေမွှေး သွားဆွတ်သေးသည်။ အသားကင်အနံ့ပျောက်အောင်ဟု ပြောကာ ရယ်နေသည်။ game center ကိုလည်း သွားကာ သေနတ်အတူပစ်ကျသည်။ အရုပ်ကောက်ကျသည်။ သူတို့ရိုးရာ ဗုံတီးကျသည်။ ကားမောင်းကျသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့်တော့ ငေးငိုင်တာတွေ မရှိတော့။ ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး ပျော်ရွှင်နေတဲ့ ညီမကို ကြည့်ပြီး ကြည်နူးနေတဲ့ အစ်ကိုတစ်ယောက်အလား ခံစားရသည်။

သို့နှင့် ညစာကိုတော့ သူတို့ရိုးရာ စားသောက်ဆိုင်လေးမှာ စားလိုက်သည်။ ရိုးရာစားသောက်ဆိုင်ကို ခမ်းခမ်းနားနားသပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ပြင်ဆင်ထားသည်။ အေးအေးဆေးဆေးလည်း စကားပြောလို့ ရတဲ့ နေရာဖြစ်သောကြောင့် စကားတော်တော်များများ ပြောဖြစ်သည်။ အခု သူ့အသက်က ၂၈ ဖြစ်သောကြောင့် အလုပ်ပတ်ဝန်းကျင်ကနေ နောက်ထပ် အိမ်ထောင်တစ်ခုတော့ ဖြစ်မယ် မထင်ဟု ပြောသည်။ အခုလောလောဆယ်တော့ အောင်သွယ်တဲ့ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို ဆက်သွယ်ထားကြောင်း ပြောသည်။ 

ပြီးမှ လူချင်းဆုံကာ အချင်းချင်း အကဲဖြတ် date လုပ်ပြီးမှ ရှေ့ရေးဆက်တွေးကျမည် ဖြစ်သည်။ မြန်မာအမြင်မှာတော့ ဒါ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ထင်ချင် ထင်နေလိမ့်မည်။ သူတို့ လူမျိုး အယူအဆကိုက လောကကြီးမှ လူ ရယ်လို့ ဖြစ်လာရင် တစ်ယောက်ထဲ မနေသင့်။ ရေရှည် အသက်ကြီးလာရင် ပိုအထီးကျန်မှာ ဖြစ်သောကြောင့် အရွယ် ရှိတုန်း အိမ်ထောင်ဘက် ရှာကြခြင်း ဖြစ်သည်။ နောင်ရဲလည်း အကူအညီ လိုက ပြောစေချင်ကြောင်း၊ တစ်ယောက်ထဲ အထီးမကျန်စေချင်ကြောင်း၊ ဘဝကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေသင့်ကြောင်း ပြောပြသည်။ 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုတိုင်ပင်ချင်တာနဲ့ ဖုန်းဆက်လို့ ရကြောင်းလည်း ပြောလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက ဘာပဲလိုလိုလား ဟု ပြန်မေးသည်။ နောင်ရဲက ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်လို့ ပြောတော့ ကောင်မလေးက ပြုံးသွားသည်။ ညစာ စားပြီးတော့ ဝယ်လာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကို ကူသယ်ပေးရင်း ကောင်မလေးကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့သည်။ ရထားစီးကာ သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘူတာမှ တဆင့် အိမ်ကို လမ်းလျှောက်ပြန်ကျခြင်း ဖြစ်သည်။ 

အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အထုပ်အပိုးတွေကို ကောင်မလေးဆီ လက်လွှဲပေးရင်း ပြန်မည်ဟုဆိုကာ နှုတ်ဆက် ထွက်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးက နောင်ရဲနာမည်ကို လှမ်းခေါ်သည်။ ဒီနေ့အတွက် ကျေးဇူးအရမ်းတင်ကြောင်း၊ နောင်ဆိုရင် သူ လန်းလန်းဆန်းဆန်း နေမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီနေ့ အရမ်းပျော်ခဲ့ကြောင်း ပြောသည်။ နောင်ရဲကလည်း သူ့ကို အချိန်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း၊ သူလည်း ပျော်ကြောင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ထွက်တော့ မမေ့နဲ့နော် ဆိုတဲ့ အသံကြားရသည်။ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ ဘာပဲလိုလို ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်နော် တဲ့။ နောင်ရဲကလည်း ရက်စ်ဆာ ဟု ဆိုကာ အလေးပြု ဟန် လုပ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ရယ်ကာ နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာလာသည်။

ထိုနေ့မှ စကာ နောက်ရက်များတွင် ကောင်မလေးက ပြန်လည် လန်းဆန်းလာသည်။ အသက် ပြန်ဝင်လာသည်ဟု ဆိုရမည်။ နေ့ခင်းဘက် ထမင်း အတူစားချိန်ဆိုလျှင်လည်း အောင်သွယ်ကုမ်ပဏီက ဆက်သွယ်ပေးတဲ့ ယောကျ်ားလေးတွေ ပုံကို ပြပြီး နောင်ရဲနှင့် တိုင်ပင်သည်။ သွားတွေ့ပြီးလျှင်လည်း အကြောင်း ပြန်ပြောသည်။ ဘယ်အချက်တွေကိုတော့ဖြင့် သူ မကြိုက်ကြောင်းပေါ့။ တစ်ရက်ရက်တော့ တွေ့ပါလိမ့်မည်ဟု နှစ်သိမ့်ရသည်။ မကြိုက်တဲ့အချက် နည်းတဲ့သူဆိုလျှင်တော့ လက်ခံသင့်ကြောင်း ပြောရသည်။

ပိတ်ရက် တစ်ခုမှာတော့ နောင်ရဲဆီ ကောင်မလေးက ဖုန်းလှမ်းဆက်သည်။ ညကျရင် ကလပ် သွားချင်ကြောင်း ပြောသည်။ နောင်ရဲက ပိတ်ရက်မို့ ငါးမျှားထွက်နေသောကြောင့် ညဘက် အိမ်မပြန်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ အခုတော့ လမ်းပေါ်တွင် ရှိသေးကြောင်း၊ နေထိုင်ရာမြို့နှင့် အတန်ငယ် ဝေးတဲ့ နေရာဖြစ်သောကြောင့် အေးအေးဆေးဆေး ငါးထိုင်မျှားကာ ညဘက် အိပ်ပြီးမှ နောက်ရက် အေးအေးဆေးဆေး ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက နေရာမေးတော့ ကုမ်ပဏီက လူတွေနှင့် သွားနေကျနေရာဖြစ်သောကြောင့် ပြောပြလိုက်သည်။ ကောင်မလေးက အပြန် ဂရုတစိုက် ကားမောင်းပြန်လာရန် ပြောကာ ဖုန်းချသွားသည်။

နောင်ရဲလည်း ငါးမျှားသည့်နေရာကို အရင် မသွားသေးပဲ တည်းခိုမည့် နေရာကို အရင်သွားကာ အထုပ်အပိုးတွေ ချထားလိုက်သည်။ တည်းခိုနေရာတွင်ပင် ညစာစားမည်ဟု ပြောထားလိုက်သည်။ မျှားလို့ရလာတဲ့ ငါးများ ထည့်ရန်အတွက် ရေခဲများကိုလည်း လိုချင်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ ဒီလိုနေရာတွေက ငါးမျှားသူများ တည်းတာများသဖြင့် လိုအပ်သည်များကို စီစဉ်ပေးကြသည်။ 

သို့နှင့် တအောင့်လောက် နားကာ ငါးမျှားထွက်ခဲ့သည်။ ငါးမျှားလို့ အကောင်းဆုံးက မနက်ခင်း ၃ နာရီ ၄ နာရီ ဝန်းကျင် ဖြစ်သော်လည်း နေရာကို စနည်းနာရန် ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အရင် မျှားနေကျ နေရာကိုပဲ သွားကာ ငါးမျှားဘို့အတွက် ပြင်ဆင်ရသည်။ အသင့်ဝယ်လာတဲ့ တီကောင်တွေကို တစ်ဝက် ဖြတ်ကာ ငါးမျှားချိတ်တွင် တပ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

တအောင့်ကြာတော့ ငါးမျှားကြိုးကို ရေထဲမှ လာဆွဲသလို ဖြစ်သွားသည်။ အလိုက်သင့်လေး ကြိုးကို လျှော့ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ရစ်လုံးကို ရစ်ကာ ကြိုးပြန်ဆွဲရသည်။ ရေထဲမှ ငါးက တခါ အတင်း ပြန်ဆွဲသည်။ နည်းနည်းလေး ကြိုးလျှော့ပေးလိုက်သည်။ သူရုန်းတာ အားနည်းသွားမှ ရစ်လုံးကို အမြန်ရစ်ပြီး ကြိုးကို ဆွဲတင်ရသည်။ ပါလာပါပြီ။ ငါးမျှားချိတ်မှာ တန်းလန်းနှင့် တစ်တောင်နီးပါး အရှည် ရှိသော ငါးတစ်ကောင် တဖြတ်ဖြတ်နှင့် လူးနေသည်။

ဝေး...ငါး မိသွားပြီလား ဟု အနောက်မှ အသံစာစာ ကို ကြားလိုက်ရသည်။ နောင်ရဲ အံ့သြသွားသည်။ ကောင်မလေး လိုက်လာတာ  သေချာတာပေါ့။ ငါလည်း ပျင်းလို့ လိုက်လာတာ ငါလိုက်လာလို့ အနှောင့်အယှက်တော့ မဖြစ်လောက်ပါဘူးနော် ဟု နောင်ရဲ ဘေးနားတွင်ထိုင်ကာ ငါးမြှားချိတ်မှ တန်းလန်းဖြစ်နေသော ငါးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး မေးသည်။ နောင်ရဲစိတ်ထဲမှာတော့ ငါးမျှားချိတ်မှာတော့ ငါး လာဟတ်နေပြီ။ စားမလား လွှတ်ပေးမလား ဆုံးဖြတ်ရပေဦးမည်။ စကားတပြောပြောနှင့် ငါး အတူ မျှားကြသည်။ ကောင်မလေးကတော့ ငါးမမျှား။ ဘေးနားထိုင်ကာ ဖမ်းမိတဲ့ ငါးတွေ ဖြုတ်ပေးပြီး ရေခဲပုံးထဲ ထည့်ပေးသည်။ မုန့်စားလိုက် အအေး သောက်လိုက်နှင့် စကားပြောနေသည်။ 

ညနေ မိုးချုပ်စပြုတော့ ငါးမျှားတာကို ရပ်ကာ တည်းခိုရာ ပြန်ရန် ပြင်ရတော့သည်။ သူပါ လိုက်မည်ဟု ပြောသည်။ သို့နှင့် တည်းခိုရာ အခန်းကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ လူ နောက်တစ်ဦး ထပ်တိုးမည် ဖြစ်ကြောင်းကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ အခန်း တစ်ခန်း ထပ်တိုးပေးရန် ပြောတော့ ဘေးနားကနေ လှမ်းပြောသည်။ တစ်ခန်းထဲလည်း ပြသနာ မဖြစ်ပါဘူးတဲ့။ မွေ့ယာတစ်ခု ထပ်တိုးခိုင်းလိုက်ပါတဲ့။ နောင်ရဲလည်း သူပြောသလို တည်းခိုခန်းကို ပြောလိုက်သည်။ ညဘက် ဖြစ်လာမည့် အရေးက ခေါင်းထဲ ဝင်လာပြီး ညီလေးက တင်းသွားသည်။ လမ်းတွင် စတိုးဆိုင်ငယ် တစ်ခုဝင်ကာ ညဘက် သောက်ရန် ဘီယာ၊ ဝိုင်နှင့် မြည်းစရာ မုန့်တွေ ဝယ်လိုက်သည်။

ကောင်မလေးက မုန့်တွေ ရွေးနေတုန်း ကွန်ဒုံး တစ်ဗူးကို ယူကာ ကောင်တာတွင်ပေးပြီး အမြန်ငွေရှင်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေးကလည်း တိုက်ဆိုင်စွာ သို့မဟုတ် သိလျှက်နှင့်ပင် အနားကို ရောက်လာသည်။ ကောင်မလေးရောက်လာတော့ နောင်ရဲလက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော အနက်ရောက် စက်ကူနှင့် ပတ်ထားသော အထုပ်ကို ကြည့်ကာ တစ်ဘက်လှည့်ပြီး ပြုံးသွားသည်။ 

နောင်ရဲလည်း မျက်နှာ နီရဲသွားသည်။ ဒီနိုင်ငံမှာက ဒီလို ပစ်စည်းတွေကို သူများ မြင်ရင် မသိအောင် အဲ့လိုပဲ စက်ကူအနက်နှင့် ထုပ်ပေးနေကျကိုး။ ကောင်မလေးက ခပ်တည်တည်ပင် ပိုက်ဆံရှင်းနေသောကြောင့် ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်သည်။ တည်းခိုခန်း အသွားမှာတော့ နှစ်ယောက်သား ဆွံ့အနေသည်။ တည်းခိုးခန်း ရောက်တော့ ဖမ်းမိတဲ့ ငါးတွေကို အပ်ကာ ဟင်းတစ်ခုခု ဖန်တီးပေးရန် ပြောကြားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အခန်းထဲ သွားကာ အထုပ်အပိုးချပြီး အပန်းဖြေလိုက်သည်။ တီဗွီကို ဖွင့်ပြီး ကြည့်နေသော်လည်း ဘာတွေမှ မသိကျ။ ရေပူစမ်း သွားမည်ဟုဆိုကာ တည်းခိုးခန်းရှိ ရေပူစမ်းကို သွားကြသည်။ 

ယောကျာ်း မိန်းမ ခွဲထားသောကြောင့် အပေါက်ဝမှာပင် လမ်းခွဲကြသည်။ ရေနွေးနွေးလေးနှင့် စိမ်နေလိုက်တော့ ပင်ပန်းသမျှ ပျောက်ကာ လူက လန်းဆန်းလာသည်။ ထို့အတူ ညီလေးကလည်း ခေါင်းမော့လာသည်။ ထို့နှင့် အခန်းထဲ အမြန် ပြန်လိုက်သည်။ အဝတ်အစား လဲပြီးချိန်မှာတော့ ကောင်မလေး ရောက်လာသည်။ သူတို့ ရိုးရာဝတ်စုံနှင့် ဆံပင်စိုတိုတိုလေးက နောင်ရဲကို ဆွဲဆောင်နေသည်။ 

ညစာ အတူစားရန် စားသောက်ခန်းတွင်ပင် စောင့်နေမည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းခုလတ်မှာ အနှိပ်ထိုင်ခုံ ရှိသောကြောင့် အကြွေစေ့ ထည့်ပြီး အညောင်းအညာ ဖြေလိုက်သေးသည်။ စားသောက်ခန်းရောက်ပြီး တအောင့်အကြာမှာတော့ ကောင်မလေးလည်း ရောက်လာကာ ညစာ အတူ စားကြသည်။ အတွေးပင်လယ်ထဲက ကိုပန်းရိုင်း ပြောသလို ဗိုက်အတင်းပြည့်အောင် စားလို့တော့ မဖြစ်။ သင့်တင့်ရုံသာ စားပြီး အခန်းပြန်လာကြသည်။ ပိုတဲ့ ဟင်းတွေတော့ အခန်းထဲ ယူသွားလိုက်သည်။ အရက် သောက်ရင်း စားရအောင်ပေါ့။

အခန်းရောက်တော့လည်း ၂ ယောက်သား စကားမပြောပဲ နေသဖြင့် နောင်ရဲကပင် တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွဲလိုက်သည်။ ကဲ... ဘီယာ သောက်ရအောင်... ဒီနေ့ ပင်ပန်းသွားပြီနော်.. ဟု အစပျိုးလိုက်သည်။ ဘီယာဗူးတစ်ဗူးကို ဖောက်ပြီး ကောင်မလေးဆီ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ချီးယားစ် လုပ်ကာ ဘီယာသောက်လိုက် အမြည်း စားလိုက်နှင့် နည်းနည်းကြာတော့ စကားဖောင်ဖွဲ့လာသည်။ စကားတွေလည်း ရဲ လာကြသည်။ ကောင်မလေးက နောင်ရဲကို ပြောသည်။

နောင်ရဲ... နင့်ကို ငါ သဘောကျတယ်... ငါ အခုလောလောဆယ် အိမ်ထောင်ဘက် ရှာနေတုန်း... ဒါပေမယ့် ငါ အထီးကျန်တယ် လို့ ခံစားနေရတယ်... အပွင့်လင်းဆုံး ပြောရင် သွေးသားဆာလောင်နေတယ်... ငါ့ကြောင့် နင် ဘာပြသနာမှ မဖြစ်စေရဘူး... ဟု ဆိုကာ နောင်ရဲ ပေါင်ကြားကို လာကိုင်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်လေ့မရှိသောကြောင့် ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်နေသော ညီလေးကိုမှ လာကိုင်တော့ ဝုန်းကနဲ ဆက်ကနဲ ခေါင်းမော့လာသည်။ 

နောင်ရဲ အနားကို တဖြည်းဖြည်း ကပ်လာကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းခြင်း ခံရလိုက်သည်။ ဒီလိုအချိန်မှာ ဘာမှ မစဉ်းစားနိုင်။ တုံ့ပြန်အနမ်းတွေ နမ်းကာ ကိုယ်က ပြန်လည် တိုက်စစ်ဆင်ရသည်။ အရင်ဆုံး သူ့ရဲ့ မခြောက်သေးတဲ့ ဆံပင်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ခံစားမှုအဟုန်က မြင့်လာသည်။ နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်လိုက်ကာ ကျောကုန်းကို ပွတ်ပြီး သူ့ရဲ့ ရိုးရာဝတ်စုံလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ လိမ်မော်သီး အကြီးစားအရွယ် နို့အုံနှင့် ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးက ဝင်းကနဲ ပေါ်လာသည်။ နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းကို ပါးစပ်ထဲထည့် ဆွဲငုံလိုက်သည်။ 

ကောင်မလေးက ဖီးလ်တအားတက်ကာ ခေါင်းမော့ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသည့် နောင်ရဲခေါင်းကို လာဖွနေသည်။ နို့သီးခေါင်းကို စို့နေရာမှ ကောင်မလေးရဲ့ တင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက်သည်။ သူတို့ လူမျိုးက ရင်သားကြီးပြီး တင်သားက အဲ့လောက်မကြီး။ တင်သားကို ဆုတ်နယ်ရင်းနဲ့ ညီမလေးဆီ လက်ချောင်းလေးတွေက ရောက်သွားသည်။ ကောင်မလေးကို ဖက်ထားရင်းနှင့် အနောက်ကနေ သိုင်းဖက် ထားသောကြောင့် ညီမလေးဆီ မရောက်ခင် တင်သား နှစ်လုံးကြားမှ ဖြတ်ကာ ခရေပွင့်ကို ရောက်သွားသည်။ 

နို့စို့နေရင်းနှင့်ပင် ခရေပွင့်ကို ရန်ရှာနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ခရေပွင့်နှင့် ညီမလေးကြားက အသားမြောင်းလေးကို လက်နှင့် ဖိပေးလိုက်သည်။ ဖိလိုက် လွှတ်လိုက်လုပ်ရင်း နို့ နှစ်ဘက်ကိုလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ရင်းနှင့် ကောင်မလေး ဖီးလ်တွေ တက်လာသည်။ ညီမလေးကို မထိရသေးပေ။ ခဏကြာတော့မှ လက်ခလယ်ကို သုံးကာ ညီမလေးရဲ့ အမြောင်း တလျှောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ အရည်တွေ စိုရွှဲကာ ကပ်ပါလာသည်။ အရည်ရွှဲတာ သေချာတော့မှ ညီမလေးထဲ လက်ခလယ်ကို ထည့်ကာ မွှေလိုက်သည်။ တအင်းအင်း နှင့် အသံတွေ ထွက်လာသည်။

ရုတ်တရက် နောင်ရဲလက်ကို ဖယ်ပြီး တွန်းလှဲလိုက်သည်။ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားသော နောင်ရဲကို ပြုံးပြကာ နောင်ရဲရဲ့ ညီလေးကို သူ့လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေနှင့် ကိုင်ကာ ထုပေးပါတော့သည်။ ဒီမြင်ကွင်းကတော့ ဘယ်လိုမှ မမေ့နိုင်သည့် အပြုံးလေးပင် ဖြစ်သည်။ 

ထုနေရင်းမှ သူ့ရဲ့ နီရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာနဲ့ ညီလေးကို မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ရေခဲချောင်း တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်သလိုပင် တရွှီးရွှီးနှင့် စုပ်ပါတော့သည်။ ဥ နှစ်လုံးကိုလည်း လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ပွတ်လိုက်၊ ဆွဲလိုက်၊ ဆုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ညီလေးက သူ့တံတွေးတွေနဲ့ ရွှဲနစ်နေသည်။ ခဏနေတော့ နောင်ရဲကို ပေးလေ ဟု ဆိုကာ လှမ်းတောင်းသည်။ ဘာလဲ ဟု ပြန်မေးတော့ ခုဏ စတိုးဆိုင်က ဝယ်လာတဲ့ဟာ တဲ့။ နောင်ရဲလည်း ပြုံးပြကာ အိတ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ နင်က ကြိုတင် ကြံစည်ထားတာပေါ့လေ ဟု မေးတော့ ကြိုတင် ကြံစည်တာ နင်လား ငါလား လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

ဒီတော့မှ သူ့ဘာသာ သဘောကျကာ တခိခိ ရယ်နေသည်။ ခဏ ဟု ဆိုကာ နောင်ရဲပေါင်ကြားထဲကနေ ကုန်းထပြီး သူ့အိတ်ရှိရာကို လမ်းလျှောက်သွားသည်။ တတုန်တုန်နှင့် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေသော အိုး ပါးပါးလေးက သူကို ရယ်ပြသွားသယောင်။ အိတ်ထဲကနေ တစ်ခုခုကို ဆွဲထုတ်ပြီး နောင်ရဲဆီ ပြန်လာပြီး ပြသည်။ သူ့လက်ထဲ ပါလာတာက ကွန်ဒုံးဗူး သေးသေးလေး။ ခိခိ..ဟုတ်တယ်..ငါက အရင်ထဲက ကြံစည်ပြီး လာတာ တဲ့ အပြောလေးက အသဲခိုက်စေသည်။ ကွန်ဒုံး တစ်ခုကို ထုတ်ကာ ဆွဲထုတ်မည် လုပ်ပြီးမှ သူ့ကို လှမ်းပြောသည်။ ငါ့ကို ယက်ပေးဦး တဲ့။ နောင်ရဲ အကြိုက်ပေါ့လေ။ ညီမလေးမှာ ဝန်းရံထားတာက မဟာမြိုင်တော မဟုတ်ဘူး။ ခြုံပုတ်မဟုတ်ဘူး။ ပြောင်ရှင်း ဂတုံးလည်း မဟုတ်ဘူး။ အမွှေးတွေကို ခပ်ပါးပါးလေး ခပ်ရေးရေးလေးထားကာ ရိတ်ထားတဲ့ ရွှေခရုလေးပေါ့။ ညီမလေးကြားထဲမှာမှ ပြူတစ် ပြူတစ် ဖြစ်နေသော အစိလေးကို ပါးစပ်နဲ့ ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ အ ဟု အော်သံလေးက တိုးတိုးလေး။ 

ပြီးမှ အမြောင်းတလျှောက်ကို အပေါ်အောက် ဘယ်ညာ နေရာစုံအောင် လျှာနဲ့ ယက်သည်။ အရည်တွေနှင့် တံတွေးတွေ ရောကာ ရွှေခရုက ပြောင်ဝင်းနေသည်။ သူ အားရအောင် အယက်ခံပြီးမှ နောင်ရဲခေါင်းကို လှမ်းဆွဲကာ အနောက်ကို လှဲစေလိုက်သည်။ ထောင်မတ်နေသော ညီလေးကို ကွန်ဒုံး စွပ်ကာ အပေါ်ကနေ ခွထိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ ညီမလေးထဲ တအစ်အစ် တရစ်ရစ် သွင်းထည့်နေတော့သည်။ 

သူတို့ ထိုညက ၄ ချီ လုပ်ဖြစ်သည်။ မနက် မိုးလင်းတော့လည်း ငါးမျှား မသွားဖြစ်။ သွေးသားဆန်ဒကို အချင်းချင်း ဖြည့်ဆည်းပေးနေကြသည်။ အပြင်လမ်းမှာလည်း စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ကာ ပြောဆိုကြသည်။ နှစ်ယောက်ကြားထဲမှာတော့ ကတိစကားတစ်ခု ထားခဲ့ကြသည်။ နောင်ရဲက အမိမြေ မပြန်မချင်း၊ ကောင်မလေးက နောက်အိမ်ထောင် မကျမချင်း ဒီလိုလေးပဲ ဆက်နေသွားရအောင် ဟုပင်။

အိုးချင်းထား အိုးချင်း ထိတယ်ပဲပြောပြော၊ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်း ငြိတယ်ပဲပြောပြော။ ဒီအိုးနဲ့ ဒီကြိုးကတော့ အချိန်တော်တော်ကြာအောင် ထိကြ ငြိကြဦးမှာပင် ဖြစ်သည်။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (ဇန်နဝါရီ၊ ၂၀၁၇)

..............................................................................

ဒါဏ်ရာကြီးနဲ့ လူ

မနက်တိုင်း ၆ နာရီခွဲလျှင် အိပ်ရာမှ ထကာ ကိုယ်လက် လေ့ကျင့်ခန်း အပေါ့စားလေးတွေ လုပ်နေကျ တေဇ သည် ဒီမနက်တော့ အိပ်ရာက စောစော မထဖြစ်။ မထဖြစ်တဲ့ အကြောင်းကလည်း  ရုံးပိတ်ရက် ဖြစ်သောကြောင့် မနေ့ညက ညနက်အောင် စာဖတ်ခြင်း၊ မူဗွီများ ကြည့်ခြင်းဖြင့် အချိန်ကုန်သွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အိပ်ရာနဘေးက စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားတဲ့ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ၈ နာရီ ထိုးနေပြီ။ အိပ်ရာပေါ်မှာတင် အညောင်းပြေ ခြေလက် ဆန့်လိုက်သည်။ တစ်ညလုံး အိပ်ထားသောကြောင့် ပုခုံးနှင့် ခါး က အညောင်းညာမိကာ ခပ်အောင့်အောင့်လေး ဖြစ်နေသည်။ လေ့ကျင့်ခန်းတော့ မလုပ်ဖြစ်။ ရေချိုးပြီး မနက်စာ စားရန် ထွက်လာလိုက်သည်။ ၄၆ လမ်းထဲက နာမည်ကြီး လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကို သွားလိုက်သည်။ 

လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ဟုသာ ဆိုသည်။ အကုန် ရသည်။ ပဲပလာတာ တစ်ပွဲ၊ မုန့်ဟင်းခါး အိုးဘဲဥ၊ မန်းကြော်နှင့် အီကြာကွေး တစ်ပွဲ (ငှက်ပျောအူ များများ ထည့်ခိုင်းတာပေါ့) ကို မှာစားကာ ဂျာနယ် ဖတ်ရသည့် အရသာက ပြောမပြတတ်အောင်ပင် လောကစည်းစိမ်ဖြစ်သည်။ ဂျာနယ်ကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ဖတ်ပြီးတော့ နာရီကြည့်လိုက်သောအခါ ၁၀နာရီ ခွဲ နေပြီးဖြစ်သည်။ နွေခေါင်ခေါင်နေမင်း ရဲ့ ရောင်ခြည်ကလည်း လူသားတွေရဲ့ ခေါင်းကို လွှမ်းမိုးရန် အားပြုနေပြီ ဖြစ်သည်။ ပိတ်ရက်တွေရဲ့ ညနေပိုင်းများတွင် Gym ကစားတတ်သောကြောင့် သွားကစားသည့် နေရာနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ရှိသော စာအုပ်ဆိုင်လေး တစ်ဆိုင်တွင် နေပူဒါဏ်မှ လွတ်အောင် ဝင်ခိုရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

စာအုပ်ဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ အပြင် နေပူထဲက လာလာချင်းသူ အတွက် အရမ်း အေးမြသည်ဟု မထင်မိခြေ။ ကျောပိုးအိတ်ထဲကနေ ရေဗူးလေး ထုတ်ကာ တစ်ငုံ ငုံထားလိုက်သည်။ ရေဆာနေတဲ့အချိန်မှာ ပါးစပ်ထဲကို ရေဝင်တာနဲ့ တရစပ် မနားတမ်း သောက်မိတတ်သည်။ ဒါဟာ ကောင်းတဲ့ အပြုအမူတစ်ခုတော့ မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ရေသောက်လိုက်သည်ဟူသော စိတ်အာရုံကို ဦးနှောက်သို့ ပို့ရန် ရေကို ငုံထားပြီးမှ ခပ်မြှင်းမြှင်းလေး မျိုချလိုက်သည်။ ရေဆာပျောက်ပြီဆိုသော အသိလေး ဖြစ်တော့မှ ရေကို ပုံမှန် ခပ်ဖြည်းဖြည်းသောက်သည်။ ရေသောက်ပြီးတော့မှ စာအုပ်ဆိုင်ကို ခပ်မြန်မြန် အကြည့်နဲ့ တစ်ဆိုင်လုံးကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ စာအုပ်တန်းတွေရဲ့ အပေါ်မှာ စာအုပ်အမျိုးအစားကို ရေးထားသောကြောင့် ရှာရတာလည်း မြန်သည်။ 

တေဇက အခုမှ အသက် ၂၅ ဝန်းကျင် လူငယ်လေးဟု ဆိုသော်လည်း လူကြီးပိုင်း သို့ ပြောင်းလဲစပြုနေသော အရွယ်ပင်။ သူ့အကြိုက်ကတော့ လူငယ်ပီပီ ဟာသ နှင့် စုံထောက် ဇာတ်လမ်းမျိုး ကြိုက်ပေမယ့် ဘဝတိုးတက်ရေးအတွက်ဟု ကြံရွယ်ကာ စီးပွားရေး၊ ဘဝတက်လမ်းဆိုင်ရာ စာအုပ်များကိုလည်း ဖတ်စပြုနေပြီ ဖြစ်သည်။ 

ထိုစာအုပ်များထဲမှာမှ စာရေးဆရာ ဖေမြင့် ကို အကြိုက်ဆုံးဖြစ်သည်။ ကလောင်စုံအောင် ဖတ်နေပေမယ့် သူကတော့ အကြိုက်ဆုံးပင်။ စာရေးဆရာ ညီညီနိုင်၊ အောင်ကိုဦး (UMK)၊ ခင်မောင်ညို ဘောဂဗေဒ စသည့် သူများကိုလည်း ကြိုက်နှစ်သက်သည်။ စာအုပ်တန်းထဲတွင် အနှီ စာရေးသူများ၏ စာအုပ်များကို လှန်လှောကာ အမြည်းဖတ်နေမိသည်။

ထိုစဉ် နှာခေါင်းထဲသို့ မွှေးထုံအီသော ရနံ့ တစ်ခုက ဝင်လာသည်။ ရေမွှေးဆိုလျှင် အသံသင်းသင်းလေးမှ ဆွတ်တတ်သော တေဇသည် ထိုကဲ့သို့မွှေးထုံအီသော ရနံ့ကို အလွန်ပင် မုန်းသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ရနံ့လေးက ထူးခြားသောကြောင့် ကြိုက်နှစ်သက်ဖွယ် ဖြစ်သည်။ မွှေးရနံ့နဲ့အတူ တေဇရဲ့ အနောက်ကနေ ဒေါက်ဖိနပ်သံ တဒေါက်ဒေါက်က စည်းချက်ညီစွာ ဖြတ်လျှောက်သွားသည်။ ထိုထိုသော မွှေးရနံ့ နှင့် တဒေါက်ဒေါက် အသံကို ခံစားရင်း တင်္ဒဂ လောကကြီးက ခဏ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ 

ထို ဒေါက်ဖိနပ်သံသည် တေဇရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း အကွာအဝေးမှာ ရပ်သွားသည်။ ချက်ချင်းကြီးတော့ လှည့်မကြည့်ဖြစ်။ ရိုင်းရာကျမည် ဟု ထင်ကာ အတော်လေးကြာမှ လှည့်ကြည့်မိသည်။ လှလိုက်သည့် ကောင်မလေး။ အသက်က ၂၀ ဝန်းကျင်ပဲ ရှိမည် ထင်သည်။ ပျိုမြစ်သည့် အလှအပက သူ့မျက်နှာတွင် ပြသနေသည်။ အရပ်ကလည်း အတော်ရှည်သည်။ ၅ ပေ ၁၁ လက်မ ရှိသော တေဇရဲ့ မျက်ခုံးနားလောက် ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ ရှည်လျားသော အရပ်နှင့်လိုက်ဖက်စွာ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း ဖွဲ့စည်းထားသည်။ 

အထူးသဖြင့် ပေါင်တံ ရှည်ရှည်လေးတွေ ဖြစ်သည်။ မို့မောက်သော ရင်၊ ကျစ်လျစ်သော တင်ပါး နှင့် သိမ်သော ခါးတို့ကို မြန်မာအကျီလေးက ပိုမိုပံ့ပိုးပေးထားသည်ဟု ထင်သည်။ ကျောလယ်လောက် ရှိသော ပိတုန်းရောင် ဆံပင်ကို ဖားလျားချထားသည် ဆိုသော်လည်း အရှေ့ဆံပင်ကို ဘေးခွဲကာ ခပ်မောက်မောက်လေးဟန် ဖြီးတင်ထားသောကြောင့် သူမ၏ ဆံပင်ခပ်ရေးရေးလေး ပေါက်နေသော နဖူးကို မြင်နေရသည်။ မိန်းကလေး၏ တကိုယ်လုံးကို ခြုံငုံသုံးသပ်ပြီးသကာလ ကောက်ချက် တစ်ခုပဲ ချနိုင်သည်။ နတ်ဘုရားများက ဖန်ဆင်းပေးထားသော အလှနတ်ဘုရင်မလေး ဟုပင်။

သူမကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ အမှတ်များ ပေးနေစဉ်ပင် သူမထံမှ မျက်ဝန်းနက်နက် တစ်စုံက ကိုယ့်ဆီ ပျံဝဲလာသည်။ သူခိုး လူမိသလို ဘာလုပ်ရမှန်း မသိသဖြင့် စာအုပ်ကို ဘယ်လက်က ကိုင်ထားသောကြောင့် ညာလက်ဖြင့် ခေါင်းလေးကုတ်ကာ ရယ်ပြလိုက်သည်။ အူကြောင်ကြောင် နိုင်မည် ဖြစ်သော်လည်း သဘာဝအလျှောက် တုံ့ပြန်တာ ဖြစ်လို့ မတတ်နိုင်ပေ။ သူမကတော့ တေဇကို အသေအချာ ကြည့်ကာ ပြုံးပြသည်။ 

နာမည်ကျော် မိုနာလီဇာ အပြုံး ဆိုသည်မှာ ပန်းချီဆရာရဲ့ ရေးခြစ်နိုင်စွမ်း စိတ်ကူးစိတ်သန်းကောင်းသောကြောင့်ဟု ထင်မြင်မိသော်လည်း သူမရဲ့ အပြုံးကတော့ သဘာဝကျကျနှင့် ဘယ်ပန်းချီမှ ရေးဖွဲ့လို့ ရမည် မထင်။ ခပ်ရှက်ရှက်နှင့်ပင် စာအုပ်ကို ပိတ်ကာ စာအုပ်စင်ပေါ် ပြန်တင်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနှင့် စာအုပ်ဆိုင်က ထွက်လာလိုက်သည်။ အချိန် ကြည့်လိုက်တော့ ၁၂ ခွဲနေပြီ။ ဗိုက်ကလည်း မဆာသေးသောကြောင့် Gym သွားကစားရန်ပင် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ Gym ကို နေ့တိုင်း မကစားဖြစ်။ တစ်ပတ်ကို ၃ ရက်ပဲ ကစားသည်။ ပိတ်ရက် ၂ ရက်နှင့် ကြားရက်ဖြစ်သော ဗုဒ်ဓဟူးနေ့ ဖြစ်သည်။ ကျန်ရက်များကိုတော့ မနက်ခင်းတိုင်း အိမ်မှာ အပေါ့စား လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ဖြစ်သည်။ 

ထိုကဲ့သို့ ကစားထားသောကြောင့်လည်း ဗလ အဖုအထစ်တွေ မဖြစ်သော်ငြား ကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်နှင့် ယောကျ်ားပီသသော (အများသတ်မှတ်ချက်) ခန်ဓါကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ မိန်းမနှင့်ပတ်သက်လျှင် ရည်းစားမထားဖူးသလို၊ အပျော်အပါးလည်း မလိုက်စားတတ်။ အကြောင်းတော့ ရှိသည်။ သူ့တွင် အမည်းစက်ကြီး၊ အားနည်းချက် ရှိသည်ဟု ယူဆထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ မိန်းမနှင့် ပတ်သက်လျှင် အရှုပ်အရှင်း မရှိသောကြောင့် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် သူသည် ရွှေမင်းသားဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးများလည်း ဝိုင်းဝိုင်းလည်သည်။

Gym ကစားပြီးချိန်တွင် အိမ်မှ အသင့်ဖျော်လာသော Protein shake ကို များများသောက်ကာ ခဏ အနားယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် Gym တွင်ပင် ရေချိုးလို့ ရသောကြောင့် ရေချိုး အဝတ်အစားလဲကာ ချွေးတွေနှင့် ပေနေသော အဝတ်အစားများကို အိတ်ဖြင့် သေချာလုံအောင် ထုတ်ပြီးမှ ကျောပိုးအိတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ဗိုက်ဆာလာသောကြောင့် KFC ကြက်ကြော်ဆိုင်မှာပင် ကြက်ကြော်စားလိုက်သည်။ အသားဓါတ်ကို များများ စားပြီး ကဆီဓါတ်ကို လျှော့စားတာက ကြွက်သားတည်ဆောက်ရေးမှာ အထောက်အကူဖြစ်သောကြောင့်ပင်။ အိမ်ပြန်ကာ တရေးတမော အိပ်နေလိုက်သည်။ 

ညနေ ၄ နာရီလောက်ကျတော့ အလုပ်အတူတူလုပ်နေသော သူငယ်ချင်းဆီမှ ဖုန်းဝင်လာသည်။ ညကျရင် Fuse သွားမည်ဟု ပြောသည်။ လူလွတ်ဖြစ်သော တေဇအဖို့ သွားချင်သလို သွားနိုင်ပေသည်။ မိဘမဲ့ဖြစ်ကာ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဦးလေးက ထိန်းကျောင်းပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူ့ဘဝ အမည်းစက် ကျန်ခဲ့ခြင်းဟု ထင်မှတ်နေမိသည်။ အခုတော့ ဦးလေးလည်း ဆုံးသွားသောကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ ထိန်းကျောင်းနေရသည်။

ညနေ ၆နာရီ ရောက်တော့ ရေထပ်ချိုးလိုက်ကာ အဝတ်အစားလဲပြီး အပြင်မှာ စားရန် ထွက်လာလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းနှင့် ချိန်းထားတာက ၈ နာရီဆိုတော့ အချိန်ရသေးသဖြင့် တရုတ်တန်းဘက် ထွက်လာလိုက်သည်။ ၁၉ လမ်းထဲက မောင်ကောင်း ထမင်းဆိုင်မှာ ဝက်ပဲငပိအချိုချက်နှင့် ရွက်စုံကြော် တစ်ပွဲ မှာကာ ထမင်းစားလိုက်သည်။ 

ခံတွင်းလိုက်သော်လည်း ထမင်းတစ်ပန်းကန်ပဲ စားကာ ဟင်းကို အကုန် စားလိုက်သည်။ ရေ အဝသောက်လိုက်တော့ ဗိုက်တင်းသွားသည်။ အချိုရည်တွေကိုတော့ တတ်နိုင်သလောက် ရှောင်သည်။ အရက် မသောက်တတ်သော်လည်း ဘီယာတော့ သောက်တတ်သည်။ အခုတော့ မသောက်ဖြစ်သေး။ သူငယ်ချင်းတွေ စုံမှ သောက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသောကြောင့်ပင်။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီးတော့ သူငယ်ချင်းနှင့် ချိန်းဆိုရာ နေရာကို ကားငှားကာ ထွက်လာလိုက်သည်။ Fuse အဝင်ဝကို ရောက်ပါပြီ။

နီနီ ဖြူဖြူ ဝါဝါ အရောင်စုံစွာ ကောင်မလေးတွေ အများအပြားတွေ့ရသည်။ စည်းချက်ညီစွာ က နေကြသည်ကို အာရုံခံ ရှုစားရင်း ဘီယာ တစ်ခွက်ကို မနားတမ်း တဂွက်ဂွက် သောက်ချလိုက်သည်။ အေးမြသော ဘီယာအေးအေးက လည်ချောင်းကတဆင့် ဝင်သွားသော်လည်း အစာအိမ်ထဲရောက်သောအခါ နည်းနည်း ပူသွားသည်။ သောက်လို့တော့ အတော်ကောင်းသည်။ နောက်ထပ် ဘီယာ တစ်ခွက် ဝယ်ပြီးတော့မှ ခပ်မြှင်းမြှင်း သောက်လိုက်သည်။ ကခုံရာနေရာတွင် လှမဒီတွေ များပြားစွာ ကနေကြသည်။ သူတို့နှင့် ကနေသော ယောကျ်ားလေးများကိုတော့ မျက်စိက အလိုအလျောက် ပယ်ဖျက်ပြီးသား ဖြစ်သည်။ ခန်းမကြီး တစ်ခုလုံးကို မျက်လုံး ကစားလိုက်တော့ တနေရာအရောက်တွင် ရပ်တန့်သွားသည်။ 

ဟုတ်တာပေါ့။ နေ့ခင်းက တွေ့ခဲ့သည့် အလှဘုရင်မလေးပါ။ မီးစလိုက်တွေက ခန်းမတစ်ခုလုံး ပိတ်လိုက် ဖွင့်လိုက် နေရာစုံ ကစားနေသော်လည်း သူမထံတွင်မှ ပိုလင်းနေသလားလို့တောင် ထင်မိသည်။ သူမ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် လာခြင်း ဖြစ်မည်။ ယောကျာ်းလေး မိန်းခလေး အစုံပေါ့။ သို့သော် ရည်းစားဟု ထင်မှတ်စရာ တော့ မရှိဘူး ထင်သည်။ တပူးပူး တတွဲတွဲ လုပ်နေသည့် သူ မရှိသောကြောင့်လည်း ထိုသို့ ကောက်ချက်ချခြင်း ဖြစ်သည်။ 

ခဏကြာတော့ သူမနှင့် အတူ မိန်းခလေး တစ်ယောက် အရက်ရောင်းရာ ကောင်တာဘားသို့ ရောက်လာသည်။ တေဇကို မြင်တော့ ပြုံးပြသည်။ သူ့ကို မှတ်မိသည်ဟု ယူဆကာ စကားပြောရန် အစပြုလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်လာတာကို တစ်ယောက်ထဲလားဟု ပေါကြောင်ကြောင် စကားတွေ မပြောချင်တော့။

" သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူလာတော့ ပျော်စရာကြီးနော်....အကိုတောင် ညီမတို့ကို ကြည့်ရင်း မြူးလာတယ်.."

" ဟုတ်တယ်...အကို...ပျော်စရာကြီး....အကို မြူးတာက ဘီယာကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်နော်...ခိခိ."

" အင်း...အကိုက ခုမှ တစ်ခွက်ထဲ သောက်ပြီးသေးတာ.."

သူတို့တွေလည်း ဘီယာ ကိုယ်စီမှာကာ သောက်နေကျသည်။ ပိုက်ဆံတော့ ဝင်မရှင်းပေးလိုက်ပါဘူး။ အခုမှ သိတာ ရောရင် ပေါသွားမှာစိုးလို့။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေဆီ ပြန်အသွားမှာ အနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသွားတယ်။

" နေ့လည်က ဘာလို့ ထွက်ပြေးသွားတာလဲ..လူကြောက်ကြီး..."

ဒါက စိမ်ခေါ်စကားပဲလေ။ လိုက်ပြီပေါ့။ သူမ အနားကနေ မယောင်မလည်နဲ့ လိုက်သွားတယ်။ ဘေးနားမှာ ရပ်ပြီး က နေတုန်း သူမက လှမ်းခေါ်တယ်။ သူမ အနားသွားပြီး အတူတူ က နေလိုက်တယ်။ တေဇကို တစ်ယောက်ထဲလားလို့ မေးလို့ သူငယ်ချင်းတွေ ရှိရာကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်တယ်။ သီချင်းသံကလည်း မြူးကြွနေတော့ အလှနတ်ဘုရားမလေးနဲ့ အတူတူ တွဲကရတာ အရမ်း ပီတိဖြစ်မိတယ်။ 

ဒီလိုနဲ့ သူမနဲ့အတူ က လိုက်၊ ဘီယာ သောက်လိုက် နှင့် လောကစည်းစမ် ခံစားနေမိသည်။ ညက နက် သထက် နက်လာတော့၊ သူမရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေရော တေဇ သူငယ်ချင်းတွေရော အသီးသီး အပြင် ထွက်သွားကြသည်။ တေဇ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ သူတို့အတွဲနှင့် သူတို့ သွားကြတာ ဖြစ်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်းတွေကတော့ ကလပ်မှာပင် သိတဲ့ ကောင်လေးတွေ၊ ကောင်မလေးတွေနှင့် သွားကြတာ ဖြစ်တော့ တေဇကို ရှင်းပြသည်။

" သူတို့က ONS တွေလေ အကို.."

" ဟင်...ဘာလဲ...အဲ့ဒါ အကို မသိရပါလား...ပြောပြပါလား..."

" အကိုကလည်း ဒါလေးတောင် မသိဘူးလား....ONS ဆိုတာ one night stand ကို ပြောတာ...ဒီတညပဲ သူတို့တွေ ဒချိကြမှာ..နောက်ရက် ဘာမှ မပြောကြေး...ဘာအနှောင်အဖွဲ့မှ မပါဘူး...ဘာမှ ကိုယ့်ကို လာမနွယ်ဘူး..."

" မိုက်တယ်နော်....အကို က သိပ်မသိဘူး....ဒါဆို ညီမကရော..."

" ညီမက အကိုနဲ့ က နေတာလေ...အရင်ကလည်း တခါမှ မသွားဖူးဘူး...အခုမှ စဉ်းစားနေတုန်း..."

" သြော်...ဒါ့ကြောင့်...ညီမသူငယ်ချင်းက သူမသွားခင် ညီမကို fighting ဆိုပြီး ပြောသွားတာကိုး..."

" ဟားဟား..အကိုက ဒါကျတော့ ကြားသားလား...အင်း..ဟုတ်တယ်...ညီမ စမ်းကြည့်မလို့ စဉ်းစားနေတုန်းမို့..."

" ဟုတ်လား....ဘယ်သူနဲ့လဲလို့ မမေးတော့ဘူးနော်...စဉ်းစားပြီးရင် အကို့ကို ပြော....အကိုတို့လည်း အချိန်ရှိတုန်း ဒချိရအောင်..."

" ဟားဟား....ဟုတ်ပါပြီ...ဒါဆိုလည်း လစ်ရအောင်..."

အနီးအနားက ဟိုတယ်တွေက လူပြည့်နေလောက်ပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ရွှေဂုံတိုင်ဘက်ကို ချီတက်လိုက်သည်။ ဟိုရောက်တော့ အခန်းရသည်။ အခန်းထဲ ရောက်မှ အလှနတ်ဘုရား သူမ ကို သေချာ ကြည့်မိသည်။ နေ့ခင်းတုန်းက ဝတ်ထားတာနဲ့ မတူ။ အကျီကို ကိုယ်ကြပ် အမဲရောင်လေး ဝတ်ကာ အပေါ်ကနေ ဂျင်းခပ်နွမ်းနွမ်း အရောင် အကျီက နေရာယူထားသည်။ 

အောက်ကတော့ ဒူးလောက် ရှိသော ကိုယ်ကြပ်ဘောင်းဘီ အမဲလေးကို ဝတ်ကာ အပေါ်ကနေ ပေါင်တဝက်လောက် ရှိသော ဂျင်းစကပ်တို ပွပွလေးက သူမရဲ့ ပေါင်တံ ရှည်ရှည်ကို ဖော်ညွှန်းနေသည်။ တေဇသည် ကောင်မလေးနှင့် ဒီလို သွားဘို့ အရဲစွန့်ပြီး ဆုံးဖြတ်လိုက်ရသည်။ သူ့တွင် လူသိမခံဝံ့သော အားနည်းချက် ရှိသည်မလား။

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့်၊ နွားသိုးကြိုးပြတ်သလို ၂ ယောက်သား ပူးပြီး လုံးပြီး အနမ်း ဖလှယ်ကြသည်။ လိုရာရောက်ဖို့ အရေးကြီးသည်မလား။ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ခါနီး သူမ က မီးပိတ်ရန် တောင်းဆိုသည်။ အိုခေပေါ့။ မီးပိတ်ပြီး မီးရောင် ခပ်ဝါးဝါးလေးပဲ ထားကာ အချစ်ခရီးနှင်ရန် ပြင်သည်။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး သူမရဲ့ ညီမလေးကို နှိုက်စမ်းလိုက်သည်။ အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတာပေါ့။ နူးနှပ် မနေတော့ပဲ ညီလေးထည့်ရန် ပြင်တော့သည်။ သူမက ညီလေးကို လာကိုင်သည်။

" ဟင်..အကို...ဘယ်လိုကြီးလဲ..."

" အဲ့...ညီမ သိသွားပြီ...မထူးတော့ပါဘူး...ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ပြောတော့မယ်...အကို့ဟာက ငယ်ငယ်တုန်းက အဖြတ်ခံထားရတာ..."

" ဟင်..."

" ဟုတ်တယ်...အကို့ ဦးလေးက အကို့ဟာရဲ့ အရေပြားကို ဖြတ်ဘို့ ဆိုပြီး ဆေးခန်း သွားပြတယ်...ဆေးခန်းက ဆရာဝန်က ငယ်ငယ်လေးနဲ့ တူတယ်....အတွေ့အကြုံလည်း မရှိတော့ ဖြတ်ချလိုက်တာ...ထိပ်ပိုင်းက တဝက်နီးပါး ပါသွားတယ်...အဲ့တော့မှ သူလည်း မျက်စိမျက်ဆံ ပြူးပြီး သူ့အထက်က ဆရာဝန်ကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြန်ဆက်ခိုင်းတယ် ပြောတယ်...ပြန်တော့ ဆက်ပါရဲ့ ပုံစံက ပုံမှန် မဟုတ်တော့ဘူးပေါ့...ညီမ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ ထိပ်ပိုင်းတစ်ခုပဲ နည်းနည်းကောက်ပြီး အဆီအငေါ်မတည့်ဖြစ်နေတာ...."

" ခိခိ..ဖြစ်ရလေ...."

" ကဲ...အမိ....ဘာဆက်လုပ်မလဲ...."

ဇာတ်လမ်းကတော့ ဇာတ်သိမ်းလိုက်ပြီ။ ဘယ်လို သိမ်းချင်လဲဆိုတာတော့ စာဖတ်သူများ မိမိဘာသာ စိတ်ကူးနဲ့ သိမ်းလိုက်ပါရန်။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (ဂျူလိုင်၊ ၂၀၁၇)

..................................................................

အိမ်ပြန်ချိန်တွေ လင်းလွန်းတယ်

ကျနော် လူပျိုဘော်ဝင်ကာစ အသက် ၁၃ နှစ် ကျော်ကျော်လောက်အချိန်မှာ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ သင်ပြပေးမှုနဲ့ တကိုယ်ရေ လိင်စိတ် အာသာပြေမှုအတွက် လက်နဲ့ လုပ်တတ်လာတယ်။ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ လိင်စိတ်ပေါ်၊ ပြီးမြောက်သွားမှုအပေါ် တော်တော်လေးကို သာယာလာမိတယ်။ ကျောင်းအိမ်သာရဲ့ နံရံတွေမှာ ရေးထားတဲ့ ကဗျာတိုလေး (တစ်နေ့ ၃ ခါ ကွင်းထုပါ၊ ကျန်းမာသန့်ရှင်း ရောဂါကင်း၊ လရည်လည်းကျ ဖီးလ်လည်းရ) အတိုင်း တစ်နေ့ကို ၃ ကြိမ်လောက် လက်နဲ့ အာသာဖြေဖြစ်တယ်ပေါ့။ စိတ်ထဲမှန်းတာကတော့ ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ သူငယ်ချင်းတွေထဲ အပျိုဘော် စောစောဝင်ပြီး နို့ကြီး၊ ဖင်ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူတွေကိုပေါ့။ 

ပြီးတော့ အတန်းကြီးတဲ့ အစ်မကြီးတွေကို၊ နာမည်ကြီး မင်းသမီး မော်ဒယ်ဂဲလ်တွေကိုပါ။ ဆရာမတွေကလည်း အသက်ခပ်ကြီးကြီး ဆရာမတွေ ဆိုတော့ စိတ်ထဲ မပစ်မှားမိသလို၊ ကိုယ်အရမ်းချစ်တဲ့ ကောင်မလေးကိုလည်း စိတ်ထဲကတောင် မနစ်နာ စေချင်လို့ မမှန်းခဲ့ဘူးပေါ့။ စာဖတ်နေရင်းလည်း လက်က အလိုလို ညီလေးကို ကိုင်နေပြီး ထုနေမိတယ်။ ဂိမ်းဆော့နေရင်းလည်း အားတာနဲ့ ကိုင်တော့တာပဲ။ ဘာလုပ်လုပ် လက်နဲ့ ညီလေးနဲ့ မပြတ်ဘူးပေါ့။ ကြာတော့ လူလည်း ပိန်ခြောက်ခြောက်ဖြစ်လာတာပေါ့။ ဒါကိုလည်း မိဘတွေက သင်္ကာမကင်း မဖြစ်ပါဘူး။ အမျိုးကိုက ပိန်မျိုး ဖြစ်နေတာကိုး။

ဒီလိုနဲ့ ၁၀ တန်း ဖြေပြီးတော့ သင်တန်း တိုလေးတွေ လိုက်တက်ဖြစ်တာပေါ့။ အသက် ၁၆ နှစ် ဝန်းကျင်ပေါ့လေ။ သင်တန်း ပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်ဖြစ်တာဆိုတော့ အိမ်မှာ အနေများတယ်ပဲ ဆိုရမယ်။ မိဘတွေက အလုပ် ကိုယ်စီနဲ့ ဆိုတော့ အိမ်မှာ အဖွားနဲ့ အိမ်ဖော် အစ်မကြီးပဲ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ ဟုတ်ပါတယ်။ လူပျိုရည် စ ပျက်တာ အဲ့ဒီ အစ်မကြီးနဲ့ပါ။ တစ်ရက်ပေါ့။ သင်တန်းပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်လာတယ်။ အဖွားကတော့ နေ့ခင်း တရေးတမော အိပ်နေကျပေါ့လေ။ အိမ်ဖော် အစ်မကြီး ကတော့ မီးပူ တိုက်နေလေရဲ့။ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အောကား (အပြာကား၊ ၁၈+ ကား) ထိုင်ကြည့်တာပေါ့။ အခန်းတံခါးပိတ်၊ နားကြပ်ကို နားမှာ တပ်ပြီး ဂွေလှိမ့်တော့တာပေါ့။ တစ်ချီပြီးလို့ ကောင်းကောင်းလေး အနားယူနေချိန်မှာ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့၊ အိမ်သာဆီ ပြေးရတာပေါ့။ 

အိမ်သာမှာ သေးပေါက်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ အိမ်သာနဲ့ ကပ်ရက် ရေချိုးခန်းကနေ ရေပန်းကျသံ အပြင် တိုးတိုးလေး ငြီးသံကိုပါ ကြားလိုက်ရတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ ရေချိုးခန်းတံခါးက သစ်သားတံခါးဖြစ်ပြီး နွေရာသီဆိုရင် သစ်သားတွေ ပွလာတာကြောင့် တော်ရုံနဲ့ ပိတ်မရဘူး။ အခုလည်း ရေချိုးခန်း တံခါးက ဟ နေတယ်။ ဟ နေတဲ့ နေရာကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့၊ အိမ်ဖော် အစ်မကြီးက သူ့ပိပိကို လက်နဲ့ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေတာပေါ့။ အိမ်ဖော်အစ်မကြီး ဆိုပေမယ့် အသက်က ၂၆ ဝန်းကျင် ရှိပြီ။ သူ့ အသက် ၁၅ နှစ်လောက်ထဲက အိမ်မှာနေနေတာဆိုတော့ ကိုယ့်ကို ကလေးလေး လို့ပဲ သတ်မှတ်ထားတယ် ထင်တယ်။ ရုပ်ရည်က သာမာန် ဆိုပေမယ့် အိုးကတော့ ကောက်နေတယ်။ အခုတလော ကွင်းထုရင် သူမ အိုးကို မှန်းတတ်လာတယ်လေ။ နို့ကလည်း လက်တစ်ဆုတ်စာ မကဘူးထင်တယ်။ 

သူမ အာသာဖြေနေတာကို ကြည့်နေရင်းနဲ့ ခုဏကမှ ပြီးသွားတဲ့ ညီလေးက ခေါင်းပြန်ထောင်လာတယ်။ လိင်စိတ် ဖြစ်လာရင် လူတွေဟာ ဘာမှ တွေးတော မဆင်ခြင်နိုင်ကြတော့ဘူးဆိုတာ သိပ်မှန်တယ်။ အခုလည်း ဟ နေတဲ့ တံခါးကို အလျင်အမြန် ဆွဲဖွင့်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကို တအံ့တသြ ကြည့်နေတဲ့ အစ်မကြီးကို ဘာမပြော ညာမပြော နဲ့၊ နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုတ်နယ်လိုက်တယ်။ အဝတ်တွေ မချွတ်တော့ပဲ ဝင်သွားတော့ အကုန် စိုရွှဲကုန်တာပေါ့။ 

ပြီးမှ အစ်မကြီးကို လျှော်ခိုင်းရမယ်။ သူမကလည်း အံ့သြသင့်နေမှုကနေ အကိုင်အတွယ်မှာ သာယာလာဟန် ရှိတယ်။ မျက်စိမှိတ်ပြီးတော့ ညီမလေးကို ပြန်ပွတ်နေတယ်။ ပွတ်နေရင်းနဲ့ ပြီးသွားတယ်နဲ့ တူတယ် တကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်လာတယ်။ သူမ ပြီးတာကို ကြည့်ပြီး လိင်စိတ် အရမ်း ဖြစ်လာကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးကို အသာ ဆွဲလှဲပြီး၊ ညီလေးကို အတင်း ထိုးထည့်တော့တာပေါ့။ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ပိပိထဲကို ရှောရှောရှူရှူ ဝင်သွားတယ်။ ပိပိ အစစ်နဲ့ ပထမဆုံး လုပ်ရလို့လား မသိဘူး။ ခဏလေး အတွင်းမှာ ပြီးသွားတယ်။ သူမ ပိပိ  ထဲကို လရည်တွေ အများကြီး ပန်းထည့်လိုက်တာပေါ့။ အဲ့နောက်မှာတော့ အချိန် ရရင် ရသလို သူမဟာ ကိုယ့်မယား ဖြစ်လာတော့တယ်။

၁  လ ကျော်ကျော်လောက် ကြာတော့ သူမဆီက ပြောသံ ကြားတာက သူမမှာ ကိုယ်ဝန် ရှိနေပြီတဲ့။ ဒါကို အမေ့ကို သူမက စပြီး ပြောတာပါ။ ဘာဆို ဘာမှ မသိတဲ့ ကိုယ့်ကို ပြောနေလည်း မထူးဆိုတာ သူမ ရိပ်မိဟန် တူပါတယ်။ ဒီတော့ အမေကပဲ ပြသနာကို ဖြေရှင်းပေးတာပေါ့။ ကိုယ်ဝန် ဖျက်ချခိုင်းပြီး လျော်ကြေးအနေနဲ့ ၁၀ သိန်း ပေးပြီး ရွာပြန်လွှတ်လိုက်တယ်။ ဆူလိုက်တာဆိုတာ အဖေက အဆိုးဆုံးပေါ့။ လက်သီးတွေနဲ့ ပစ်ထိုးတာ။ ကိုယ်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။

တက်ကသိုလ်တွေ စ တက်ရတော့ ဘဝ က ပုံမှန် အခြေအနေ ပြန်ဖြစ်လာတယ်လို့ ထင်ပေမယ့် လိင်စိတ်က ပိုဆိုးလာတယ်။ သဘောကျ နှစ်သက်မိတဲ့ ကောင်မလေးကို ဖွင့်ပြောပြီး ရည်းစားထားလိုက်တာပေါ့။ တစ်လအတွင်းမှာကို အဆင့်တွေ ကျော်တက်ခုန်ပျံပြီး ဟိုတယ်ခေါ်ပြီး သူမရဲ့ ဝတ်မှုန်ကို စုပ်ယူတော့တာပေါ့။ အစပိုင်းကတော့ တစ်ပတ် ကို တစ်ရက် ဟိုတော်သွားကြတယ်။ 

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ရက် တစ်ခေါက် ဖြစ်လာပြီး ရံဖန်ရံခါ၊ ဟိုတော်သွားပြီးတာတောင် ကျောင်းက လူလစ်တဲ့ နေရာမှာ သူမကို ကွင်းထုခိုင်းတတ်သလို၊ စုပ်ခိုင်းတတ်တယ်။ သူမ က မလုပ်ပေးရင် ရန်လိုတတ်တဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်လာပြီး ပြသနာ တတ်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကောင်မလေးက မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်ကာ လမ်းခွဲလိုက်ကြတယ်။ ကိုယ့်ကို ပြောသွားတာက နှာဘူးကောင် တဲ့။ ကိုယ်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။

ကောင်မလေးတွေ ထည်လဲတွဲပြီး သူတို့တွေရဲ့ ကာမ ကို ရယူတယ်။ ကိုယ့်အလိုကို မဖြည့်ဆည်းနိုင်တော့ နောက်ဆုံး လမ်းခွဲလိုက်တာချည်းပဲ။ သူ့သတင်းကလည်း တော်တော်လေး ပျံ့လာတယ်။ မိဘတွေ ကြားသိတဲ့ အဆင့်အထိ ဆိုပါတော့။ ဒါနဲ့ အဖေက ကျောင်းထုတ်ပြီး သူ့အလုပ်ထဲ သွင်းလိုက်တယ်။ အလုပ်ထဲလည်း အစပိုင်းတော့ ငြိမ်နေပေမယ့် မထူးပါဘူး။ လိင်စိတ်ကို မျိုသိပ်ထားလေး ပိုပြင်းထန်လေ ဖြစ်လာတယ်။ ဂနာမငြိမ်ဘူး။ စိတ်က အလိုလို တိုလာတယ်။ လိင်ဆက်ဆံလိုက်မှ အာသာပြေမယ့် သဘောမျိုး ဖြစ်လာတယ်။ လက်နဲ့ အာသာဖြေလည်း အလိုမကျတော့သလို ခဏခဏ လုပ်ချင်လာတယ်။ 

သူ့ အသက် ၂၀ အရွယ်လောက်မှာ အဖေက ရုံးခွဲရှိရာ မြို့လေး တစ်မြို့ကို သူ့ကို လွှတ်လိုက်တယ်။ မြင်းဇောင်းထဲက မြင်းလွတ်လာသလို အဲ့မြို့လေးထဲမှာ သူ လုပ်ချင်သလို လုပ်တော့တာပေါ့။ ညတိုင်း အနှိပ်ခန်း၊ ကာရာအိုကေ ဆိုင်သွားပြီး ကောင်မလေးတွေနဲ့ ပျော်ပါးတယ်။ အားမရလို့ အနှိပ်ခန်းက ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို အငှားမယား ပုံစံနဲ့ သူနေထိုင်ရာ အိမ်ထဲမှာ ခေါ်ထားလိုက်တယ်။ အလိုရှိတိုင်း ဆက်ဆံတာပေါ့။ သတင်းဆိုတာကလည်း လူသတင်း လူချင်း ဆောင်တာကိုး။ အဖေ့နား ကို အဲ့သတင်းက ပေါက်သွားတယ်။ အဖေက စိတ်အရမ်းဆိုးပြီး အလုပ်ကနေ ထုတ်ပြီး သားအဖြစ်ပါ စွန့်လွှတ်လိုက်တယ်။ ကိုယ်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။

ဒီလိုနဲ့ ရန်ကုန် ပြန်ရောက်လာပြီး စားဝတ်နေရေးအတွက် အလုပ်ရှာတော့တာပေါ့။ တနေရာမှာ တွေ့လိုက်တာက အနှိပ်ခန်း (ယောကျာ်းလေးများ ကိုယ်တိုင် နှိပ်ပေးသည်) တဲ့။ အလုပ် ဝင်လျှောက်ကြည့်တော့ အန်တီ၊ မမကြီးတွေ တခါတလေ အခြောက်တွေ လာနှိပ်တတ်တယ်တဲ့။ အဆင်ပြေရင် ဝင်လုပ်ပေါ့။ တကယ်လို့ အဲ့လူတွေနဲ့ လိင်ဆက်ဆံလို့ ပိုက်ဆံရရင် ဆိုင်ကို ကေ်ာမရှင် ပြန်ပေးရမယ်ပေါ့။ မဆိုးဘူးလေ။ ကိုယ့်စိတ်အခြေအနေနဲ့ အံကိုက်ပဲ။ ဝင်လုပ်ဖြစ်တာပေါ့။ အဲ့တော့မှ ငါးပါးမှောက်ရော။ မျှော်မှန်းထားသလို အန်တီတွေ မမကြီးတွေက အရောက်နည်းတယ်။ 

ဟုတ်တာပေါ့။ ကျန်တစ်မျိုးက နေ့တိုင်းလာတယ်။ စားစရာ မရှိတော့လည်း အခြောက်တိုက် စားရတာပေါ့လေ။ သူတို့ အဆက်သွယ်ကနေ တဆင့် အိမ်ထောင်ပျက်၊ အိမ်ထောင်ကွဲ၊ ယောကျ်ားက အဝေးရောက်နေတယ် ဆိုတဲ့ အန်တီကြီးတွေ မမကြီးတွေနဲ့ ချိတ်မိတော့တယ်။ ကိုယ့်ညီလေးကလည်း အဲဗားထောင် ဆိုတော့ အဆင်ကို ပြေလို့။ အချိန်ရှိတိုင်း ထ လာတဲ့ လိင်စိတ်က ဘယ်လိုမှ ကုသလို့ မရဘူး။ စိတ်အာရုံလွှဲတယ် မရဘူး။ 

ဆရာဝန်နဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်တော့ ဒါဟာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ရောဂါတစ်ခုလို့ ပြောတယ်။ ကုသနိုင်စွမ်း မရှိဘူးတဲ့။ ဒီအလုပ်ကပဲ သူနဲ့ ကိုက်မယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယူဆလိုက်မိတယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ ကိုယ့်ဘက်ကပဲ အချိန် သတ်မှတ်လိုက်ရတယ်။ မနက်ပိုင်း လင်းလင်းရှင်းရှင်းဆို လူတွေ သိနိုင်တဲ့ အတွက်ကြောင့် ညပိုင်းပဲ အလုပ် လုပ်ဖြစ်တော့တယ်။ သူတို့တွေနဲ့ တစ်ညလုံး လုပ်ပြီး မနက် မိုးလင်းရင် အိမ်ပြန်ပေါ့။ ကိုယ်လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ အိမ်ပြန်ချိန်တွေ လင်းလွန်းတယ်။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (သြဂုတ်၊ ၂၀၁၇)

........................................................................................

{ပင်လယ်ထဲမှာ ရေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးတွေ ပြန်ရှာကြည့်နေတာ ကျနော့်ခယ်မလေး မေနန်း ကျန်ခဲ့တယ်။ ဒီဇာတ်လမ်းတိုလေး ဖြစ်လာတာက ကိုတပ်ကြပ်ကြီးက အရင်ဆုံး ဇာတ်လမ်း အစပျိုးပေးထားတယ်ဗျ။ ပင်လယ်ထဲမှာ ရေးထားတာ ရှိပါတယ်။ ဒါကို ကျနော်က တစ်ပို့စ်စာ အဖြစ် ဆက်ရေးပြီး အိပ်မက်သခင် ကို ဆက်ရေးခိုင်းတာပါ။ အိပ်မက်လည်း ပျောက်သွားတယ်ဗျာ။ 

ကျနော်လည်း ရက်စွဲတွေကို ပြန်ကြည့်မှ ပင်လယ်ထဲ စာရေးတာ ၂၀၁၃ ဂျူလိုင်လ ဆိုတော့ နောက်လဆိုရင် ၅ နှစ် ပြည့်တော့မယ်ဗျာ။ ရေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကတော့ နည်းပါတယ်။ ပရိတ်သတ်လည်း များများစားစား မရှိပေမယ့် စာရေးရတာကို နှစ်သက်ခုံမင်လာတယ်။ ပင်လယ်မှာ စပြီး ခင်မင်ခဲ့တဲ့ ကိုနတ်၊ အမရာ၊ တို့ကို သတိရတယ်ဗျာ။ ကျန်သူတွေကတော့ ပင်လယ်ထဲမှာ ဖြတ်ကနဲ တွေ့တွေ့လိုက်လို့ပါ။

ကြုံရ၊ ဆုံရ၊ ပထမ ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးလည်း ပင်လယ်ထဲ ပြန်ရှာတာ မတွေ့တော့ဘူး။ ကျန်တစ်ပုဒ် ဖြစ်တဲ့ လွင့်ထွက်သွားတဲ့ နှင်းဆီပန်း ကိုပါ ဆက်တင်လိုက်မယ်နော်။ ဒါဆို ကျနော်ရေးခဲ့တာတွေ ကုန်ပြီ။ အဖေ ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးကတော့ ၁၈+ မဟုတ်လို့ မတင်တော့ပါဘူး။}

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ

...................................................................

ကျနော့်ခယ်မလေး မေနန်း

" မေနန်းကလည်း ထိုင်ပါဟ ရပါတယ်၊ နင်ကလည်း မြွေတွေ့တာကျနေတာပဲ.."

" ဟင်း မြွေထက် ဆိုးမယ်ထင်တယ် ကိုကြီးရေ..မပြောချင်ဘူး.."

ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပေါင်ပေါ်သို့ ကန့်လန့်ဖြတ်သို့ ရောက်လုနီးနီး အနေအထားနှင့် ထိုင်ချလိုက်သည်။ မျက်စိထဲ မြင်အောင် ပြောရရင်ဖြင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပေါင်ပေါ်တည့်တည့်မှ အနည်းငယ် ဘယ်ဘက်ကိုစောင်းကာ ထိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

" ကိုကြီး တခြားပုံတွေလည်း ကြည့်ချင်တယ်.."

" ကြည့်လေ..မေနန်း.."

သိုနှင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲ ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများကို တစ်ပုံပြီး တစ်ပုံကြည့်ကာ မေနန်းခေါင်တစ်ယောက် ဝေဖန်ရေး လုပ်နေတော့သည်။ အရှေ့က ဓါတ်ပုံတွေမှာ ဈာန်ဝင်နေသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ ပေါင်လယ်လောက်ရောက်နေသော အဝတ်စကို အသာလေး လှန်ပြီး ပွတ်ပေးနေကာ အောက်မှလည်း မြွေမဟုတ်သော အလံတိုင်ကြီးနှင့် ညှောင့်ညှောင့်ပေးနေသည်။ မေနန်းခေါင်က စိတ်မဝင်စားသလိုပင် ဘာမှ မပြောသဖြင့် အဝတ်ကို လှန်ရင်း လှန်ရင်း၊ ပေါင်ရင်းနားသို့ပင် ရောက်လာသည်။

" ကိုကြီး ဒီပုံက တမျိုးပဲ… အရမ်း နူးညံ့တဲ့ပုံပဲ…နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပါးပါးလေးတွေနော်.."

" အဲ့ဒါက မွေးဖွားရက် သိပ်မလိုတော့တဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်လေ..မွေးလမ်းကြောင်းက တဖြည်းဖြည်း တိုလာပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းသားတွေက အရမ်း နူးညံ့သွားတယ်..အဲ့ဒီအချိန်မှာ လိင်ဆက်ဆံရင် အရမ်းနူးညံ့နေလို့ လုပ်လို့ကောင်းတယ်တဲ့.."

" ခိခိ…ကိုကြီးကလည်း မီး ကို ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး…"

" သြော်…တချိန်ကျရင် အသုံးဝင်တာပေါ့ မေနန်းရ…"

" ခိခိ…ခစ်ခစ်..ဆက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်…"

ဒေါက်တာနောင်ရဲလည်း ကျောလယ်လောက်ကျနေသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ ရွှေအိုရောင် ဆံပင်လေးကို နမ်းရှုံ့ရင်း ပေါင်ရင်းပိုင်းကို သိသိသာသာ ပွတ်နေလေလိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်ကလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသောကြောင့် တဆင့်ပြီး တဆင့်တက်ရန် ခြေလှမ်းစလှမ်း လိုက်တော့သည်။ ဆံနွယ်ကို ဘယ်ဘက်သို့ အသာလေး ဖယ်လိုက်တဲ့အချိန် ပေါ်လာသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ ညာဘက် လည်တိုင်လေးကို ညှင်သာသော လေတိုးသယောင်လေးဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။ ပေါင်ရင်းကို ပွတ်နေသော လက်ကိုလည်း တဆင့်တက်ကာ ပင်တီပေါ်ကို (စောက်ဖုတ် ရှိသောနေရာတဝိုက်) လက်ခလယ်နှင့် အမြှောင်းလိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို သိလိုက်သည်။

" ကိုကြီး အလုပ်က မိုက်တယ်နော်..မိန်းမတွေရဲ့ဟာ ဆိုက်ဒ်စုံ ပုံစံစုံ ကြည့်ရတယ်…ခိခိ.."

ဒေါက်တာနောင်ရဲလည်း မေနန်းခေါင်ရဲ့ မျက်နှာကို သူ့ဘက် ဆွဲလှည့်ကာ

" ကိုကြီး မကြည့်ဖူးသေးတာ ရှိသေးတယ်..အဲ့ဒါ ဘာလဲ သိလား…"

" ဘာလဲဟင် ကိုကြီး…"

" ဟော့ဒီက မေနန်းဆိုတဲ့ အလှထိတ်ခေါင်လေးရဲ့ဟာပေါ့…

" အို…ကိုကြီးရယ်…"

မေနန်းခေါင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာဖူးဖူးလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်နေရာကို ပင်တီပေါ်မှ ပွတ်နေရာကတဆင့် ပင်တီထဲကို လက်ထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ဆွပေးနေလိုက်သည်။ တဟင်းဟင်း လှိုက်မောသံနှင့် အတူ အနမ်းတွေကလည်း ကြမ်းလာသည်။ စောက်ဖုတ်ပွတ်တာလည်း အရှိန်ပိုကောင်းလာကာ ပင်တီခံနေသောကြောင့် ပင်တီကို မေနန်းခေါင်ရဲ့ ပေါင်လေးကို မြှောက်ခိုင်းကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ 

ပင်တီချွတ်လိုက်တော့မှ တွေ့လိုက်ရတဲ့ စောက်ဖုတ်က ပန်းရောင်ရင့်ရင့်လေးနှင့် တအားလှသည်။ နှုတ်ခမ်းသားတွေကလည်း အရမ်းမလန်သေး။ နှုတ်ခမ်းသားအလယ်ကို လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း စောက်စိကို ဂစ်တာ ပလက်ကင်ဆွဲသလို ကလိလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်လာတော့မှ လက်ခလယ်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ အသာလေး ထိုးကာ ထုတ်လာဖြင့် လုပ်နေလိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်လည်း ရမက်တွေ ထန်လာကာ အသံမျိုးစုံဖြင့် တိုးတိုးညှင်သာစွာ အော်နေလေတော့သည်။ 

ဒေါက်တာနောင်ရဲပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရာမှ အသာလေး အောက်သို့ လျှောချကာ ပုဆိုးစကို ဖြေချလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အနှိုက်ခံနေရင်း ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပြောင်ကြီးကို ညာဘက်လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ကွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းတာကလည်း အဆက်မပြတ်၊ တခါ တခါ မေနန်းခေါင်ရဲ့ လည်တိုင်ကိုလည်း နမ်းလိုက်၊ အကျီ ၤပေါ်မှနေပြီးလည်း ညာဘက်နို့ကို နမ်းလိုက်၊ ဘယ်ဘက်နို့ကို လုံးချေလိုက်နှင့် ကာမရထားကြီးကို အရှိန်မြှင့်နေသည်။

ထိုသို့လုပ်နေရာမှ ဒေါက်တာနောင်ရဲသည် အလုပ်စားပွဲပေါ်မှ စာအုပ်များကို နေရာတကွက်စာ အသာဖယ်ကာ မေနန်းခေါင်ကို စားပွဲပေါ်သို့ ပွေ့ကာ တင်လိုက်သည်။ မိမိဘက်ကို မျက်နှာမူကာ ခါးကနေ မပြီး စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်သောကြောင့် မေနန်းခေါင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ရဲရဲလေးက ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်နှင့် ကွက်တိပင်။ 

သေချာကြည့်တော့မှ စောက်ဖုတ်ရဲရဲလေးသည် အမွှေးတမျှင်မှ မရှိပဲ ပြောင်တင်းနေကာ စောက်ရည်တွေနှင့် ရွှဲနစ်နေသောကြောင့် ကာမအဟုန် အရှိန်မြင့်တက်လာတော့သည်။ ပေါင်ရင်းမှ နေပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ကို ဘေးဘက်သို့ဆွဲလိုက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို ယက်လိုက်သည်။ လျှာပြားနှင့် စောက်ဖုတ်ရဲ့ အောက်မှ အပေါ် ဆွဲ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ စောက်စိကို ဆွဲစုပ်သည်။ လျှာဖျားနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်သည်။ 

မေနန်းခေါင်က အားမရဟန်ဖြင့် ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ဖွနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေရင်းမှ မေနန်းခေါင် တကိုယ်လုံးတွန့်ကာ တချီပြီးသွားတော့သည်။ ပြီးသွားသော်လည်း ဒေါက်တာနောင်ရဲက စောက်ဖုတ်ယက်တာကို မရပ်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှာပြားကြီးနှင့် သိမ်းကာ ယက်ပေးနေသည်။ မေနန်းခေါင်ကိုယ်လုံးလေးက တဆစ်ဆစ် တုန်နေသည်။

" ကိုကြီး..တော်တော့…မီး…ပြီးသွားပြီ…ခဏနေမှနော်..အခု မီး..အလှည့်.."

စားပွဲပေါ်မှ ဆင်းကာ ထိုင်နေသော ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပေါင်ကြားထဲသို့ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ ဖြေလျော့နေသော ပုဆိုးစကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ပြောင်ကြီးရဲ့ ထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းလွှာလေးနှင့် ပြွတ် ကနဲ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ညာလက်ဖြင့် ပြောင်ကြီးကို ကိုင်ကာ ကွင်းထုရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် ဂွေးဥတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လုံးချေနေသည်။

" စောက်ကောင်မလေး…ဘယ်ထဲက တတ်နေလဲ မသိဘူး.."

ဟု ဒေါက်တာနောင်ရဲ တွေးနေလိုက်သည်။

ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ပြောင်ကြီးကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာကာ ဘေးပတ်လည်က အကြောများ တဖြိုင်းဖြိုင်းနှင့် ထောင်ထလာသည်။ မေနန်းခေါင်ကလည်း ပြောင်ကြီးရဲ့ အရင်းကို ကိုင်ကာ ဒီတခါမှာတော့ နှုတ်ခမ်းလွှာနှင့် စုပ်ယူနေရင်းမှ အာခေါင်ထဲထိအောင် စုပ်ယူတော့သည်။ ခံတွင်းထဲမှ တံတွေးစိုစို၊ အာငွေ့ နွေးနွေးလေးနှင့် စုပ်ယူနေတာက ဒေါက်တာနောင်ရဲ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ တခါတလေ ဂွေးဥကိုပင် ပြွတ် ကနဲ စုပ်ယူလိုက်သေးသည်။ သူ့အစ်မ ထက်တော့ သာတာ အမှန်ပင်။ နောက်အချိန်ရရင်လည်း ဆွဲစားရအောင် ကြံဖန်ထားမှပင်။

" မေနန်း…ထတော့…မေနန်းက အရမ်းတော်တာပဲ…မေနန်းစုပ်တာ ကိုကြီး ပြီးသွားလိမ့်မယ်…"

" ပြီးလိုက်ပေါ့…ကိုကြီးရ…"

" မေနန်းရဲ့ ဟော့ဒီအဖုတ်ကို မလိုးရသေးတော့ ပြီးလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ.."

" ခိခိ…လူလည်ကိုကြီး…"

မေနန်းခေါင်ကို ဆွဲထူလိုက်ကာ စားပွဲပေါ်သို့ ထပ်တင်လိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်က လက်နှစ်ဘက်ကို ဖြောင့်ရက်သား စားပွဲကို ထောက်ထားကာ ပေါင်ကို ကားပေးထားသည်။ တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေသော ပြောင်ကြီးကို မေနန်းခေါင်ရဲ့ အဖုတ်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ “အ” ဟု မြည်တမ်းကာ မျက်လုံးများကို မှေးစင်းလိုက်သော မေနန်းခေါင်ကို ကြည့်ကာ အဖုတ်ထဲသို့ သွင်းကာ ထုတ်ကာ လိုးပါတော့သည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲသည် သူနှင့်ဖြစ်ဖူးသော ကောင်မလေးတိုင်းကို နို့မချေပေး၊ နို့မစုပ်ပေးပေ။ အခန့်မသင့်လို့ နို့ကြီးလာလျှင် သူနှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာ တခြားသူများ ရိပ်မိမည် စိုးသောကြောင့်ပင်။

ပက်လက်အနေအထားပုံစံမျိုးလေး လိုးနေရာမှ စားပွဲပေါ်မှ ဆွဲချလိုက်ကာ မတ်တတ်လေးရပ်ခိုင်းကာ စားပွဲကို လက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး အနောက်ကို ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ ပေါင်အနည်းငယ် ကားခိုင်းလိုက်သောကြောင့် အဝင်အထွက်မှာ ချောမွေ့နေသည်။ စောက်ဖုတ်နံရံ အရှေ့ဘက်မှာ ရှိသော G-spot ကိုလည်း ပြောင်ကြီးက သွားသွားဆောင့် နေသောကြောင့် မေနန်းခေါင်မှာ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေတော့သည်။ ထိုသို့ ဆောင့်နေရင်းမှ စားပွဲပေါ်သို့ထောက်ထားသော မေနန်းခေါင်ရဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို အနောက်သို့ ဆွဲယူလိုက်ကာ တကောင့်ကွေး နေရာမှ ကိုင်ကာ အားနှင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

" အ..အ….ကိုကြီး…ဆောင့်…ဆောင့်…အားနဲ့ဆောင့်….မီး ကောင်းလာပြီ…ပြီးတော့မယ်…ဆောင့်..အ.."

ပြီးတော့မည် ဆိုသော မေနန်းခေါင်ကို အဆုံးထိပေး မပြီးချေ။ ဆောင့်တာကို အရှိန်လျှော့လိုက်ရင်းမှ ပြောင်ကြီးကို ထုတ်လိုက်ကာ ဆိုဖာခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ မေနန်းခေါင်လည်း အလိုက်သင့် အနောက်ကို ဖင်ပေးကို စောက်ဖုတ်ကို ထောင်နေသော ပြောင်ကြီးဝင်အောင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ မေနန်းခေါင် လိုးတဲ့ အလှည့်ပေါ့။ ဒေါက်တာနောင်ရဲက မေနန်းခေါင်ရဲ့ ခါးကို အလိုက်သင့် ကိုင်ပေးရင်း ဆောင့်ချက်တွေကို ထပ် ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲရုံတင်မက စီးကျလာကာ ဒေါက်တာနောင်ရဲရဲ့ ဂွေးဥအထိပါ စိုရွှဲလာသည်။ မေနန်းခေါင် ဆောင့်နေတာကိုမှ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ကာ စောက်စိကို လက်ခလယ်နှင့် ကလိပေးလိုက်သည်။

" အ..အ….ကိုကြီး…ပြီးပြီ…မီး..ပြီးပြီ….လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့…အတူ ပြီးရအောင်..နော်…အ…အ.."

ဒေါက်တာနောင်ရဲလည်း မေနန်းခေါင်ရဲ့ ညုတုတုပြောဟန်လေးကြောင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

" ကိုကြီးအရမ်းဆိုးတယ်ကွာ.."

" ချစ်လို့ပါကလေးရယ်…"

ထိုစဉ် ပိတ်ထားသော တံခါးမှ သော့ဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။ ဒေါက်တာနောင်ရဲ စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဆေးခန်းသော့က သူ့အပြင် အပိုရှိတာဆိုလို့ သူ့လက်ထောက် ဆရာဝန်မလေး ဒေါက်တာမေမြင့်မိုရ် ဖြစ်သည်။ မေမြင့်မိုရ်သည်လည်း သူ့လက်က မလွတ်ပါ။ အချိန်အားတိုင်း၊ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်တိုင်း ရံဖန်ရံခါ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ 

ယခုတော့ သူ့ထက် ငယ်သော ဒေါက်တာသူရ ဆိုသူနှင့် ဘာလိုလို ကြားနေရသည်။ ဒေါက်တာသူရ ဆိုတာကလည်း သူနှင့် မစိမ်းလှ။ သူ့မိဘတွေနှင့်က လူချင်းရင်းနှီးသည်။ ဆေးကျောင်းသားဘဝက အိပ်မက်သခင် ဆိုသော နာမည်ဖြင့် အောဇာတ်လမ်းတွေ ရေးတာ မိသွားသောကြောင့် ခေါ်ပြီး သတိပေးဖူးသည်။ 

ပြီးလက်စ တန်းလန်းနှင့်မို့ ဘယ်လိုမှ ပြင်ဆင်ချိန်မရတော့။ သူတို့ နှစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာကြသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒေါက်တာမေမြင့်မိုရ်သည် သူ့ဂျူတီချိန် မဟုတ်သောကြောင့် လာစရာ အကြောင်းမရှိပေ။ ယခု ဒေါက်တာနောင်ရဲ ဂျူတီပြီးချိန်ကိုမှ ရွေးလာသောကြောင့် သူနှင့် တွေ့ရန်လာခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ ခဏနားပြီးရင် threesome (၃ ယောက်) ဆွဲရမည်ဟု တွေးကာ ပြုံးနေလိုက်သည်။ အခန်းထဲ ဝင်လာသောအခါမှ တက်တက်စင်အောင် လွဲကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဟာ…ဆရာ…"

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (မတ်၊ ၂၀၁၄)

.....................................................................

ကြုံရ ဆုံရ ပထမ

“ ရှူး........ဟား”

လေယာဉ်ပေါ်က အဆင်းတွင် အေးမြပြီး လတ်ဆတ်သော ရန်ကုန်ဧ။် ဒီဇင်ဘာလေကို တဝ ရှူပြစ်လိုက်သည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု နှောင့်နှေးသော နိုင်ငံတွင် ဖြစ်လေ့ရှိသော လူငယ်သဘာဝ အတိုင်း အများနည်းတူ စွန့်စားကာ မြို့ပြလူနေမှု စနစ် ရှေ့ရောက်နေသော ဂျပန်တွင် ကျောင်းတက်ရင်း အလုပ်လုပ်နေသည်မှာ ၃ နှစ်ကျော်လေပြီ။ အခုဆို နောင်ရဲ အသက် ၂၇ ပင် ပြည့်တော့မည်။ 

မိဘများ ဆုံးပါးပြီးနောက် တစ်ကောင်ကြွက် ဖြစ်နေသော နောင်ရဲအဖို့ လူငယ်ပီပီ တဇွတ်တိုး ထိုးထွက်ကာ ဂျပန်တွင် စကားပြောသင်တန်း တက်ရင်း အချိန်ပိုင်း အလုပ် လုပ်ဖြစ်သည်။ သင်တန်းကာလ တစ်နှစ်ပြီးသောအခါ work permit visa ဝယ်ပြီး ဆက်နေဖြစ်သည်။ လူငယ် သဘာဝ ပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်သောက်စားစား ဆိုသော်ငြားလည်း မိန်းမ ကိစ္စတော့ ရှင်းသည်။ မမြင်ရသော ရောဂါတွေ အတွက် ကြုံရာ မိန်းမနှင့်လည်း မဖြစ်လိုသောကြောင့်ပင်။ 

လွန်ခဲ့သော ၆ လ လောက်ကမှ facebook မှ တဆင့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်နှင့် သိကျွမ်းခဲ့သည်။ ကောင်မလေးကတော့ သူ့ထက် ငယ်သည်။ ၂၃ နှစ်၊ သူမသည်လည်း လက်ရှိ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဂျပန်စာကို လေ့လာနေကာ ဂျပန်သို့ လာရန် ကြိုးပမ်းနေသော သူ ဖြစ်သောကြောင့် သိလိုသည်များကို နောင်ရဲအား မေးမြန်းရမှ တဆင့် ခင်မင်ရင်းနှီးခြင်းသာ။ အတိုချုပ်ဆိုသော် ချစ်သူရည်းစား ဖြစ်ပြီးနောက် လူချင်းတွေ့ဆုံရန် ရန်ကုန်သို့ ရောက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။

လေယာဉ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေး ဌာန ရှိသော ပထမထပ်သို့ အဆင်းတွင် အရှေ့တည့်တည့်တွင် ရှိသော မှန်ချပ်ကာထားသည့် နံရံကြီးမှ တဆင့် အကြည့်တွေ ထိုးဖောက်ကာ လူအုပ်ကြီးကြားထဲမှ ချစ်သူကို ရှာဖွေကြည့်လိုက်သည်။ ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရသည့် ချစ်သူကောင်မလေးက အလွန်လှပလွန်းနေသည်။ ဝမ်းပိစ် (one piece) အကျီလက်ပြတ် အမည်းရောင်လေးကို ဝတ်ဆင်ကာ လည်ပင်းတွင် သူ လက်ဆောင်အနေနှင့် ပေးထားသော ပုလဲပုတီး ဆွဲကြိုးကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ 

မျက်နှာတွင် မိတ်ကပ်ကို ခပ်ပါးပါးလေး လိမ်းကျံကာ ခါးလောက်ရှိသော ဆံပင်အမည်းရောင်ကို ဒီအတိုင်းလေး ချထားကာ ဆံပင်ခွဲကြောင်း ညာဘက်တွင်မှ ညာဘက်နားတွင် အနီရင့်ရင့် နှင်းဆီပန်းပွင့်ကြီးကြီးကို ပန်ဆင်ထားသည်။ အလွန်လှပသော ချစ်သူကို လက်ပြကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူမကတော့ ခေါင်းလေးအသာငြိမ့်ကာ ပြုံးပြသည်။ သို့နှင့် အရှေ့တွင် တန်းစီနေသော လူတန်းကြီးနောက်တွင် ရပ်ကာ ကိုယ့်အလှည့်စောင့်နေလိုက်သည်။

“ နောက်တစ်ယောက်”

ခေါ်သံအပြီးတွင် နောင်ရဲ ကောင်တာသို့ သွားလိုက်သည်။ ကိုယ့်မှာရှိသော ပတ်စ်ပို့စ်စာအုပ်၊ စာရွက်စာတမ်းများကို ကောင်တာပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ အချက်အလက်များကို စစ်ဆေးနေသော ကောင်တာမှ အရာရှိကို ကြည့်ကာ စိတ်ထဲမှ ချီးကျူးလိုက်သည်။ တို့ မြန်မာနိုင်ငံ တိုးတက်လာတာပဲ။ ထိုသို့ တွေးနေစဉ်မှာပင်

“ ညီလေး ဂျပန်မှာ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ ပြေပါတယ် အကို”

“ အေးကွာ ဝမ်းသာပါတယ်.. အကိုတို့လည်း ဒီမှာ အလုပ်လုပ်ရတာ ညီလေးတို့လောက် အဆင်မပြေဘူးကွ.. လက်ဖက်ရည် မတိုက်ချင်ဘူးလား ညီလေး”

စောစောက အတွေးနှင့် တက်တက်စင်အောင် လွဲနေသည်။ အကျင့်တွေကတော့ မပျောက်သေးပါလား။ အဆင်ပြေအောင်တော့ ပြောလိုက်ရသည်။

“ တိုက်ချင်ပါတယ်..အကိုရာ.. ကျနော့်မှာလည်း ပိုက်ဆံ မပါဘူးဗျ.. ဟိုမှာ စီးပွားကပ်ဆိုက်နေလို့ အလုပ်တွေ ရှားပြီး တော်တော်ရုန်းနေရတယ်.. အခုလည်း ရန်ကုန်မှာ ရှိတဲ့ အဒေါ်ဆီကို အမွေလာတောင်းတာ... အမွေရရင် တိုက်မယ်ဗျာ”

“ အေးပါကွာ.. ငါက ပြန်ပေးရမလို ဖြစ်နေပြီ...သွားပါတော့”

“ ကျေးဇူး...အကို”

ရန်ကုန်တွင် တစ်ပတ်ပဲ နေမယ်ဖြစ်သောကြောင့် အဝတ်အစားကို နည်းနည်းပဲ အိတ်အသေးတွင် ထည့်ထားသောကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ပစ္စည်းစစ်ဌာန (ဘဏ္ဍာအခွန်၊ customs) ကို ဖြတ်ကာ ကောင်မလေးဆီ အမြန်ပြေးလာခဲ့သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ ပြေးဖက်ကာ အနမ်းခြွေလိုက်ချင်သော်လည်း လူချင်း အခုမှ တွေ့ဖူးသောကြောင့်လည်းကောင်း၊ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုနှင့် အမြင်မတော်ရာ ဖြစ်မှာစိုးသောကြောင့် လည်းကောင်း၊ ကိုယ်ရှိန်သပ်ကာ ကောင်မလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

“ နွယ်.. အရမ်းလှတယ်”

“ ကျေးဇူး...ကိုရဲ... ကိုရဲ ကို ဓါတ်ပုံထဲမှာ မြင်ဖူးပေမယ့် အပြင်မှာ ခန့်သားပဲ”

“ ဗိုက်ဆာပြီလား..နွယ်”

“ မဆာသေးပါဘူး... ဘာဖြစ်လို့လဲ..ကိုရဲကော ဆာပြီလား”

“ လေယာဉ်ပေါ်မှာ စားလာတယ်..မဆာသေးပါဘူး... နွယ်က မြှောက်ပြောနေလို့လေ..”

“ ခစ်ခစ်... ကိုရဲကတော့ လုပ်ပြီ”

“ ဟောဗျာ... ဘာမှ မလုပ်ရသေးပါဘူး”

“ ကိုရဲနော်... ဇာတိက ပြလာပြီ...အခုမှ စရောက်ကာစပဲ ရှိသေးတယ်”

“ ဟားဟား...ဟုတ်တယ်နော်...နောက်တစ်ပတ်ဆို ဘယ်လောက်ထိ ဆိုးမလဲ တွေးကြည့်...”

“ အာ...ကိုရဲ...တော်ပြီ...မ စနဲ့တော့”

“ ဟုတ်ပါပြီကွာ.. မတ်တပ်ကြီး စကားပြောနေတာ... လာ...နွယ်..တစ်ခုခု သွားစားရအောင်.. အချိန်ရတယ်မလား”

“ ဟုတ်..ကိုရဲ.. အိမ်ကို ပြောလာတယ်...သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် သွားကြိုမယ်လို့”

“ အိုခေ...နွယ်...ဘာစားချင်လဲ”

“ အင်း...အခုမှ ညနေ ၄ နာရီကျော်ပဲ ရှိသေးတယ်ဆိုတော့ အဆာပြေပဲ စားရအောင်လေ”

“ နွယ်ပဲ..ဦးဆောင်သွားလိုက်နော်...ကိုက မရောက်တာ ၃ နှစ်ကျော်ပြီ ဆိုတော့ ဘာမှ မသိဘူး”

“ ကိုရဲ ဘယ်မှာတည်းဘို့ စီစဉ်ထားလဲ”

“ နွယ့်အိမ်မှာလေ”

“ အာ...ကိုရဲကတော့ ပြောတော့မယ်.. ပေါက်တတ်ကရ”

“ ဟားဟား...စတာပါကွာ...နွယ်နေတဲ့ နေရာနဲ့လည်း နီးအောင်..မြို့လယ်ခေါင် တရုတ်တန်းမှာပဲ တည်းမလားလို့လေ”

“ အင်း...ဒါဆို တရုတ်တန်းမှာပဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း မုန့်တွေ စားကြတာပေါ့”

သို့နှင့် တရုတ်တန်းရှိ ဟော်တယ်တစ်ခုတွင် တစ်ပတ်တည်းခိုရန် စာရင်းသွင်းကာ အထုပ်အပိုးထားပြီး ကောင်မလေးနှင့် မုန့်လျှောက်စားကြသည်။ ထိုနေ့က ညနေ ၇ နာရီခွဲလောက်တွင် ကောင်မလေးကို သူမအိမ်သို့ ပြန်ပို့လိုက်သည်။ တွေ့ကြဦးမှာပေါ့ ကောင်မလေးရယ်။

နောက်ရက်များတွင် ကောင်မလေးနှင့် ရန်ကုန်မြို့အနှံ့ လျှောက်လည်ကာ ချစ်သူဘဝကို ပျော်ရွှင်မြူးတူးစေခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်လည်း သွားကြည့်ဖြစ်တာပေါ့။ အေးချမ်းလွန်းလှသော သမ္မတ ရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင် ပြသနေသောဇာတ်ကားကို လျစ်လျူရှုကာ နောင်ရဲတို့ အလုပ်များခဲ့သည်။ ထိုင်ခုံကတော့ အများသိသည့် နောက်ဆုံးမှ အတွဲခုံပင် ဖြစ်သည်။ အရမ်းချမ်းနေပုံရသော ချစ်သူနွယ့်ကို ဖက်ထားရမှ တဆင့် အနမ်းများခြွေကာ ချစ်သူဧ။် ရေမြောင်းလေးကို လက်ချောင်းလေးဖြင့် အသာတူးဖော်နေမိသည်။ 

ချစ်သူဆီမှ တအင့်အင့်နှင့် တိုးတိတ်ငြင်သာစွာ ထွက်လာသော အသံကလည်း နောင်ရဲကို ကာမစိတ် အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်စေသည်။ ပင်တီပေါ်မှတဆင့် ပွတ်နေရာမှ ပေါင်ကို အနည်းငယ် ကားစေကာ ပင်တီကို မချွတ်စေပဲ ဘေးဘက်မှတွန်းဖယ်ကာ ချစ်သူရဲ့ ညီမလေးကို ဆွပေးလိုက်သည်။ မြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်ပေးနေရာမှ ထိပ်ပိုင်းမှာ မြုပ်နေသော အစိလေးကို ရှာဖွေပြီး ကာမခလုတ်တွေကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ 

အပေါက်ထဲကိုတော့ လက်ချောင်းလေးတွေကို မထည့်ဖြစ်ပါ။ ဘုရင်မ သည် ဘုရင်နှင့်သာ ထိုက်တန်သည်ဟု ယူဆသောကြောင့် ရှေ့ပြေးတပ်သားနှင့် အရင် ပေးမတွေ့ပါ။ ချစ်သူရဲ့ ညီမလေးကလည်း တဖြေးဖြေး အရည်ရွှဲလာသည်။ ချစ်သူကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးစင်းကာ ခြောက်ကပ်လာသော နှုတ်ခမ်း ခပ်ဟဟ ထံမှငြီးသံလေးတွေ ခပ်အုပ်အုပ် ထွက်လာသည်။ ချစ်သူလည်ပင်းကို ခပ်ဖွဖွလေး နမ်းကာ နား နားသို့ ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“ နွယ်.. အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ .........အင်း”

“ ကောင်းရော ကောင်းလား”

မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ကြည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးရင်း

“ ဘာတွေ မေးနေတာလဲကွာ”

“ မရှက်ပါနဲ့ နွယ်ရယ်.. ကိုတို့ကြားမှာ ဘာဆို ဘာမှ မရှိအောင် လုပ်နေတာ...တစ်ခုပဲ ချန်ထားမယ်.. သံယောဇဉ် ချစ်ခြင်း ဆိုတဲ့ ကြိုးလေးပဲ”

“ ကိုရဲနော်...တော်တော် ပြောတတ်တယ်...လူလည်”

နောင်ရဲ လက်ကတော့ လှုပ်ရှားမြဲပါ။ ကောင်မလေးကလည်း ခံစားမြဲပါ။

“ ဖြေဦးလေ...ကောင်းလားလို့”

“ ဟုတ်....”

ခပ်ပြတ်ပြတ်ပင် ပြန်ဖြေသည်။ နောင်ရဲလည်း ဆက်မမေးတော့ပဲ ညီမလေးကို ပွတ်သပ်နေသော လက် အရှိန်ကို မြှင့်လိုက်သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော ချစ်သူနှုတ်ခမ်းကို အနမ်းများနှင့် စိုစွတ်စေလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမရပါ။ သူတို့လည်း သူတို့ဘာသာ အချစ်ကမ္ဘာ တည်ဆောင်နေမည်မှာ အမှန်ပင်။ တအောင့်ကြာသော် ချစ်သူရဲ့ လက်ဖဝါးနုနုက နောင်ရဲ ပေါင်ခွကြားသို့ လာဆုတ်ကိုင်သည်။ အသာညှစ်သည်။ ခပ်ဖွဖွ ကိုင်သည်။ ဘောင်းဘီမှ ဇစ်ကို ဆွဲချကာ ညီလေးကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကြားမှ လျှိုကာ ခပ်သာသာလေး ညှစ်သည်။ 

သိပ်မကြာချေ။ ချစ်သူက တကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ အမြင့်ဆုံးမှ ခုန်ဆင်းသွားသည်။ ချစ်သူ ပြီးသွားတာကို ကြည့်ပြီး ချစ်သူနှဖူးသို့ အနမ်းပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်နေ ကိုယ်ထား အကျီတွေ ပြန်ပြင်ကာ ချစ်သူခေါင်းလေးကို ရင်ခွင်ထဲသို့ ပြန်သွင်းလိုက်သည်။

“ ကောင်းလား...နွယ်”

“ ဟုတ်..”

“ ကိုရဲကော...”

“ ကိုက ဘာမှ မှ မလုပ်တာ..ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလေ”

“ နွယ်...ဘာပြန်လုပ်ပေးရမလဲဟင်..”

“ ရတယ်..နွယ်...မလုပ်နဲ့”

“ သေချာလို့လား...”

“ အင်း....ဒါပေမယ့်...”

ရင်ခွင်မှာ ခေါင်းမှီနေသော ကောင်မလေး မေးစေ့ကို အသာမော့ခိုင်းကာ မျက်ဝန်းလှလှလေးကို ကြည့်ပြီး

“ ကိုနဲ့... လိုက်ခဲ့ကွာ... နွယ့်ကို ချစ်ချင်တယ်”

“ အခုလည်း ချစ်နေတာပဲကို..”

“ မဟုတ်ဘူးလေ...နွယ်နဲ့ ကိုနဲ့ တစ်စိတ်ထဲ တစ်ကိုယ်ထဲ တစ်သားထဲ ဖြစ်ချင်တာ..”

“ ကိုရဲ သဘောပါရှင်”

သို့နှင့် ရုပ်ရှင် အပြီးတွင် ဟိုတယ်သို့ အပြေးနှင်တော့သည်။ ကောင်မလေးကို အိမ်ပြန်ပို့ရန် ၁ နာရီလောက် အချိန်ရသဖြင့် အလျင်မလိုပေမယ့် နှေးလို့လည်း မဖြစ်ပေ။ ဟိုတယ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ကောင်မလေးက ခဏဟု ဆိုကာ သန့်စင်ခန်းသို့ ဝင်သွားသည်။ နောင်ရဲလည်း အပျော်ကြီး ပျော်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေသည်။ ကောင်မလေးက ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာကာ ဘေးသို့ ဝင်အိပ်သည်။ နောင်ရဲနှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင်ပဲ တဘက်စောင်း အိပ်နေသည်။ အချိန်အနည်းငယ် ကြာသည်အထိ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ကောင်မလေး ကိုယ်လုံးကို အသာလေး ဆွဲလှည့်ကာ တိတ်ဆိတ်မှုကို နောင်ရဲ ဖြိုခွဲလိုက်သည်။

“ ချစ်တယ်...နွယ်ရယ်”

“ နွယ်လည်း ကိုရဲ ကို ချစ်ပါတယ်”

“ ဘယ်လောက်ထိ ချစ်လဲ”

“ ကိုရဲကလည်း ကိုရဲနဲ့ အခုလို လိုက်လာတာ ကိုရဲ ကို ချစ်လို့ပေါ့”

“ ကျေးဇူးပါ နွယ်”

“ နွယ့်ကို အထင်မသေးရဘူးနော်...ကိုရဲ ကို တအားချစ်လို့ နွယ့်ဘဝကို ပေးမှာ”

“ တအားချစ်တာပဲ နွယ်ရယ်”

နွယ့် နှုတ်ခမ်းပါးကို အနမ်းစပျိုးလိုက်သည်။ အနမ်းတွေကို အသားကျစပြုလာသော နွယ်က တုံ့ပြန်အနမ်းတွေ ပေးသည်။ နောင်ရဲ လက်တစ်ဘက်က ကောင်မလေးပုခုံးကို လျှိုကာဖက်လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဘက်က အကျီပေါ်မှနေကာ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် အကျီများကို ချွတ်စေကာ ခပ်ထွားထွား နို့ ၂ လုံးကို ချေပေးနေတော့သည်။ ဘယ်ဘက်မှသည် ညာဘက်၊ ညာဘက်မှသည် ဘယ်ဘက် ပြောင်းကာ ချေပေးသည်။ 

ထို့နောက် နို့သီးခေါင်း တစ်ဘက်ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ကျန်တစ်ဘက်ကိုလည်း အအားမပေးပါ။ လက်ညှိုး လက်မနှင့် အသာအယာ ပွတ်ချေပေးသည်။ ထိုသို့လုပ်နေရင်းမှ လက်ချောင်းများသည် ကောင်မလေး ဗိုက်သားလေးများကို ပွတ်ပြီးဆင်းကာ ပင်တီဘက်သို့ ရောက်လာသည်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ပင်တီကို ချွတ်စေကာ လက်နှင့် အသာအုပ်ပြီး ပွတ်ပေးတော့သည်။ 

ကောင်မလေးဆီမှလည်း တအင်းအင်း အသံတွေ တဖြေးဖြေး ကျယ်လောင်လာသည်။ တရစပ် နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းတို့ကို ခဏရပ်ကာ ကောင်မလေး ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာမူလိုက်သည်။ ညီမလေးက အရည်တွေနှင့် တောက်ပြောင်ရွှန်းလဲ့နေသည်။ အမွှေးတွေကလည်း မထူမပါး ခပ်ပါးပါးရယ်။ ပန်းရောင်နုနုသန်းနေသော အပေါက်ဝနှုတ်ခမ်းသားကို အသာဖြဲကာ အစေ့ကို ရှာလိုက်သည်။ လျှာဖျားနှင့် အသာထိုးဆွကာ လျှာကို အထက်အောက် လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ တပြတ်ပြတ် အသံနှင့်အတူ ကောင်မလေးဆီမှ တအားအား အော်သံပါ စည်းချက်ကျကျ ထွက်လာသည်။ ဖင်အနည်းငယ် ကြွလာကာ စည်းချက်အလိုက် လှုပ်ရှားလာသည်။

“ ကိုရဲ...နွယ် မနေတတ်တော့ဘူး...လုပ်ပေးပါတော့”

“ ကောင်းလား...နွယ်”

“ တအားကောင်းလို့ ခက်နေတာ...မြန်မြန်လုပ်တော့ကွာ”

အခုချိန်ထိ အဝတ်အစား ဘာမှ မချွတ်ရသေးသော နောင်ရဲ လျှပ်တပြတ်အတွင်း အမြန် ချွတ်လိုက်သည်။ ခုဏက ဟိုတယ်ပြန်ကာစတွင် ဝန်ထမ်းကောင်လေးထံမှ မှာထားသော ကွန်ဒုံးကို ဖောက်လိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း အောကားများကြည့်ထားသောကြောင့် ဒီလောက်တော့ ဖောက်တတ်သည်။ မြင်ဖူးထားသည့်အတိုင်း ကွန်ဒုံးကို ထိပ်ဖျားလေးကို ဖိကာ ညီလေးကို စွပ်လိုက်သည်။ အဆုံးထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ မခံစားဖူးလို့လား မသိ။ ညီလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်စေသည်။ နောင်ရဲ လုပ်သမျှကို ကြည့်နေသော ကောင်မလေးကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။

“ ကို ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်”

ကောင်မလေးက မျက်လုံးမှိတ်ပြကာ ခွင့်ပြုလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကားနေသော ပေါင်ကို အသာကိုင်ဖြဲကာ ညီလေးခေါင်းတိုးရန် အပေါက် ရှာရတော့သည်။ အမြှောင်းတစ်လျှောက်ကို အချောင်းလိုက် ပွတ်သပ်ရင်း အပေါက်ဝကို မှန်းဆကာ ညီလေးနှင့် ခပ်ဆဆ ထိုးလိုက်သည်။ ထိုးလို့ မရ။ အပေါက်ပျောက်နေသည်။ သေချာအောင် အပေါက်ဝကို တစ်ခါ ဖြဲကြည့်ကာ စိတ်နှင့် မှတ်သားလိုက်သည်။ အစေ့လေးရဲ့ အောက်မှာ အပေါက် တစ်ပေါက်ရှိတယ်။ အဲ့ဒါ သေးပေါက်သည့်အပေါက်။ 

ထိုအပေါက်မှတဆင့် အောက်သို့ အတန်ငယ်မျှတွင် အပေါက် ယောင်ယောင် တစ်ခု ရှိသည်။ ထိုနေရာပင် ဖြစ်မည်။ ညီလေးကို အရင်းမှ ကိုင်ကာ အစေ့ကို ချိန်လိုက်သည်။ တဖြေးဖြေး အောက်သို့ ဆင်းလာကာ အပေါက်ဝဟု ထင်သော နေရာကို ပြန်ထိုးထည့်ကြည့်သည်။ ကောင်မလေးကို ကြည့်တော့ ရှက်လို့ ထင်မည် မျက်စိမှိတ်ထားသည်။ လုပ်စရာ ရှိတာကို ဆက်လုပ်လိုက်သည်။ ထိုးထည့်သည်။ မဝင်။ ညီလေးက ခပ်တင်းတင်း ဖြစ်လာသည်။ ကွန်ဒုံးစွပ်ထားသည့် အရှိန်အပြင် တင်ပါး၊ ခါးတို့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တင်းရင်းလာသလို ခံစားရသည်။ အပေါက်ဝက ကိုယ့်အရှေ့မှာ မျှော်တော်ယောင်ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ပြန်တင်းကာ ပြန်ထည့်သည်။

“ အ..အ...အား”

ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်ထားသော အဖြစ်အပျက်။ ညီလေးဆီမှ ခပ်ပျစ်ပျစ် အရည်တွေ ကွန်ဒုံးထဲသို့ ထွက်လာသည်။ သွားပြီ။ ခဲလေသမျှ သဲရေကျပြီ။ အသံကြားသောကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကောင်မလေးက လှမ်းမေးသည်။

“ ကိုရဲ..ဘာဖြစ်တာလဲ”

“ ပြီးသွားလို့...နွယ်....ကို မထိန်းနိုင်လို့ ထွက်သွားတာ” 

အားတုံ့အားနာ ရယ်ကျဲကျဲနှင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ ဟင်...ကိုရဲကလည်း...လုပ်တော့ မလုပ်ရသေးဘူး”

“ ဆောရီးပါ...နွယ်...ကို ပထမဆုံးလုပ်တာဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင် ဖြစ်သွားတယ်”

“ ရပါတယ်...ကိုရဲ...နွယ်လည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ”

“ နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့...နွယ်”

“ ဟင်...လုပ်ဦးမလို့လား”

“ ညီလေး ပြန်နိုးလာရင်လေ”

“ ခစ်ခစ်...ဟုတ်ပါပြီ”

ထို့နေက သူတို့ နောက်တစ်ကြိမ် လုပ်လိုက်သည်။ ပထမတစ်ကြိမ် ပြီးထားသောကြောင့်လည်းကောင်း စိတ်ကလည်း တင်းထားသောကြောင့် လည်းကောင်း အပေါက်ဝကို ရှာတွေ့ကာ အဆုံးထိ တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့သည်။ နောက်ရက်များမှာတော့ အချိန်ရရင် ရသလို ဘယ်မှ မသွားတော့ပဲ အချစ်မြို့ကို ပနက်ရိုက် မြေကွက်ချနေလိုက်သည်။ တစ်ပတ်ပြည့်လို့ အပြန်မှာတော့ လေဆိပ်တွင် ချစ်သူက မှာသည်။

“ ကိုရဲ...နောက်တစ်ခါ ပြန်လာရင် မိုးမရွာပဲ မိုးကာဝတ်ကြီးနဲ့ မငိုနဲ့နော်...ခစ်ခစ်”

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (ဒီဇင်ဘာ၊ ၂၀၁၅)

..................................................................

{ဒါကတော့ အခု စာမူပြိုင်ပွဲလေးမှာ တီတီမွန်း၊ Ko$uper တို့နဲ့ အတူ ဘယ်စာမူ ဆုရနိုင်လဲဆိုတာ ပြိုင်တဲ့အချိန် ကိုယ့်ဘက်က ကြိုတင် ပြင်ဆင်တဲ့အနေနဲ့ ရေးထားတာပါ (အဲ့လို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု ရှိတာ..ခိခိ)။ ကျနော်က ဇာတ်လမ်းတိုလေးတွေပဲ အားပါတယ်ဗျ။ အရှည်ဆို မနိုင်မနင်း ဖြစ်နိုင်လို့ပါ။ အရှည် တစ်ပုဒ်ကို အတွေးပင်လယ်မှာ ရေးဖူးတယ်။ တော်တော်ကြာသွားတယ်ဗျ။ အဲ့ထဲက အတိုတွေပဲ စိတ်ပါတော့တယ်။ အန်...ဇာတ်လမ်းပြောပါတယ်။ 18+ အခန်းတွေတော့ သိပ်မပါဘူးဗျာ။ ကျနော့်စာက ဖတ်လိုက်ရင် ရယ်စရာ ဖြစ်ရင်ဖြစ်၊ မဖြစ်ရင် မှတ်သားစရာလေး ဖြစ်အောင်တော့ ရည်ရွယ်ပြီး ရေးတာပါ။}

...........................

ယောက္ခမ နှင့် တစ်ထောင် တစ်ည

ဒီနေ့ အချစ်ဆုံးလေးနဲ့ အတူတူ နေရမယ့် နေ့ပေါ့။ မနက်ထဲက စပြီး နေ့လည်မှာ ကျင်းပမယ့် မင်္ဂလာဆောင်အတွက် ပြင်ဆင်ရတာ ဖတ်ဖတ်မောပဲ။ မိတ်ကပ်မကြိုက်တဲ့ ကိုယ်တောင် မျက်နှာကို မိတ်ကပ် လိမ်းလိုက်ရသေး။ မိတ်ကပ် လိမ်းပေးတဲ့ သူကတောင် စသွားသေးတယ်။ ချစ်ချစ်ကို ကြည့်ပြီးတော့ အကိုကြီး တော်တော်ဖြိုရမယ်နော်တဲ့။ သူ ပြောလည်း ပြောချင်စရာပါ။ ချစ်ချစ်က ကိုယ်လုံး အရမ်းလှသည်။ သေးသွယ် ရှည်လျားတဲ့ ခြေချောင်း၊ ကြီးထွားတင်းရင်းနေတဲ့ တင် (၃၆ လက်မ ရှိသည်တဲ့)၊ ကွေ့ဝိုက်ပြီး ပြားချပ်နေသော ခါးနှင့် ဗိုက်၊ မို့မောက်ဆူထွားနေသော ရင်သား (၃၄ လက်မ ဒီကပ် တဲ့ဗျာ) ရှိနေတော့ မြင်သူတိုင်း စိတ်နှင့် ပစ်မှားမိမှာ မလွဲပေ။

ချစ်ချစ် နှင့် ရည်းစားဖြစ်ထဲက ရုပ်ရှင်ရုံ၊ ပန်းခြံတွေမှာသာ ကဲဖူးသည်။ ရေဒီယို လိုင်းဖမ်း၊ အင်ဂျင်ဝိုင် တိုင်းတဲ့ အဆင့်သာ။ ချစ်ချစ်က သူ့ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို လက်ထက်တော့မှ ပေးမယ်တဲ့။ ကိုယ် တကယ် မြတ်နိုးချစ်ရတော့လည်း ချစ်ချစ် သဘောအတိုင်းပေါ့။ ရည်းစားဖြစ်ပြီး ၂ နှစ်လောက် ကြာတော့ ချစ်ချစ်ရဲ့ အမေကို ဖွင့်ပြောပြီး မင်္ဂလာဆောင် စီစဉ်လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သူက တစ်ကောင်ကြွက်ဆိုတော့ သဘောမတူမှာ စိုးရိမ်ပေမယ့် ချစ်ချစ်အမေ က နားလည်ပေးသည်။ 

သူ့အရည်အချင်းကိုလည်း သဘောကျတာ ပါမှာပေါ့လေ။ သူကလည်း တစ်ကောင်ကြွက်၊ ချစ်ချစ်တို့ကလည်း သားအမိ ၂ ယောက်ထဲဆိုတော့ ချစ်ချစ်ကတော့ သူတို့ သားအမိနှင့် လာနေစေချင်သည်။ သူ့အမေနှင့်လည်း မခွဲနိုင်ဘူး ဖြစ်နေသည်။ သူကတော့ လင်မယား ၂ ယောက်ထဲ သီးသန့် နေချင်သည်။ အိမ်ပိုင် မရှိသေးပေမယ့် မြို့ထဲမှာ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း တိုက်ခန်းလေး တစ်ခုတော့ ငှားနေနိုင်သည့် အနေအထား ရှိသည်။ တစ်ယောက်ထဲ နေတုန်းကတော့ ဘော်ဒါဆောင်မှာ နေသည်လေ။ ဒါက သူ့အတွက် ပိုက်ဆံ ပိုစုမိစေတာပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ၂လ လောက်အထိ သူ့အမေနှင့် နေပါရစေ ဟု ချစ်ချစ်က တောင်းဆိုသောကြောင့် သဘောတူလိုက်သည်။

မင်္ဂလာဆောင် အခမ်းအနားအပြီး အချိန် ကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည် ၁ နာရီလောက် ရှိပြီ။ ဧည့်ခံနေရတော့ နေ့လည်စာတောင် မစားရသေး။ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုကို အပြေးအလွှားသွားပြီး အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အတူတူ သွားစားလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေက ညဘက် ဘက်ချလာဝိုင်းလေး လုပ်ပေးဘို့ တောင်းဆိုသည်။ သူ့အနေနဲ့က လုပ်ပေးချင်သော်လည်း ချစ်ချစ်နှင့် သူ့အမေက ရှိသေးတယ်မလား။ အင်းမလုပ် အဲမလုပ် လုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ချစ်ချစ်မေမေက လုပ်ပေးလိုက်လေ သား ဆိုတော့။ အိုကေပေါ့။ ညနေ ၇ နာရီလောက်ကို စားသောက်နေကျ ဆိုင်လေးမှာပဲ လုပ်ဘို့ စီစဉ်လိုက်သည်။ 

ချစ်ချစ်က သူလည်း လိုက်မည်ဟု ပူဆာတော့ လိုက်ရမှာပေါ့လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ။ သူနဲ့ ချစ်ချစ်နဲ့ ပွဲပဲဟာကို။ ဘက်ချလာဝိုင်းလေးက သူ့ဟာနဲ့ သူတော့ ဟုတ်နေသည်။ အရက်ကို အရမ်းကြီး မက်မက်စက်စက်တော့ မသောက်တတ်။ ချစ်ချစ်ကတော့ လုံးဝ မသောက်တာ။ သူ့အဖေ ဆုံးတာက အရက်ကြောင့် အသည်းကင်ဆာဖြစ်ပြီး ဆုံးသွားတာကိုး။ သူ့ကိုလည်း အရက် အများကြီး မသောက်တဲ့ သူမို့လို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာလို့ ဆိုသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ မသောက်နဲ့ပေါ့တဲ့။ ဝိုင်းလေးက ဆူညံနေသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့သူငယ်ချင်းတွေက အားဆေးတွေအကြောင်း၊ ဒီညတော့ ငလျင်လှုပ်မယ့် အကြောင်းတွေနဲ့ (ထုံးစံပါပဲနော်) စ နောက် ကြတယ်လေ။ ည ၉ နာရီလောက်ကျတော့ ဝိုင်းလေး သိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်မှာ ချစ်ချစ်အမေ စောင့်နေသည်လေ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချစ်ချစ် နှင့်အတူ ချစ်ချစ် အမေကို ကန်တော့သည်။ ချစ်ချစ်မေမေက ဆုတောင်းစကား၊ ဆုံးမစကားတွေ ပြောပြီး သူ့အခန်းထဲ သူဝင်သွားသည်။ သူ့အခန်းဆိုတာက ကိုယ်တို့ ၂ ယောက်ရဲ့ မင်္ဂလာအခန်းရဲ့ ဘေးချင်းကပ်ရက် အခန်းကျဉ်းလေးပေါ့။ အုတ်တွေနဲ့ ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်လေး ဖြစ်ပေမယ့် ဟိုဘက် ဒီဘက် ကို အခန်းခြားထားသည်က ပျဉ်သစ်သား နှင့်။ အသံတိတ် အချစ်ပွဲလေး ဆင်နွှဲရမှာပေါ့လေ။ ချစ်ချစ်က အလိုက်သိသည်။ ကြက်ဥဟက်ဖ်ဘွိုင်း လေးနှင့် နွားနို့ ယူလာပေးသည်။ စားပွဲပေါ်မှာ တင်ရင်း လက်လေး ၂ ဖက်ကို ဗလပြသလို ပုံစံလေး လုပ်ပြသည်။ ချစ်ဘို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ချစ်ချစ်။ ဒီတောင်ကို မောင် ဖြိုမှာပါကွယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ် ဝင်ပြီး မင်္ဂလာဆောင်က ရတဲ့ လက်ဆောင်တွေကို ဖောက်ကြတာပေါ့။ လက်ဆောင်ဖောက်နေရင်းနဲ့ စဉ်းစားမိတာလေးကို ချစ်ချစ်ကို ပြောဖြစ်သည်။

“ ချစ်ရေ… မင်္ဂလာဆောင်တယ်ဆိုတာ တွေးကြည့်ရင် ရှက်စရာကြီးနော်…”

“ ဘာလို့လဲ ကို…”

“ ချစ်ပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ… မနက်ပိုင်း မင်္ဂလာအခမ်းအနားလုပ်တယ်…လူသိရှင်ကြား ကျနော်တို့ ကျမတို့ ညကျရင် ဟိုဒင်းဟိုဟွာ လုပ်ပါတော့မယ်ဆိုပြီး ကြေငြာသလို ဖြစ်မနေဘူးလား…”

“ ခိခိ…အယ်…ဟုတ်ပါရဲ့…ကိုကလည်း ကြံကြံဖန်ဖန် လျှောက်တွေးနေတယ်…”

“ ဟုတ်တယ်ဆို…မင်္ဂလာဆောင်မှာထဲက ကိုက အဲ့လိုတွေးမိပြီး ရှက်နေတာ…မျက်နှာ ဘယ်နား ထားရမှန်းတောင် မသိဘူး…”

“ ခိခိ…ကိုပြောမှ ချစ်လည်း ရှက်လာပြီ…”

“ ဘယ်သူ့ကို ရှက်တာလဲ…”

“ ကို့ ကိုလေ…”

“ အန်..ဘာလို့ ရှက်တာလဲ…ချစ်ရ”

“ ကိုပြောတဲ့ ဟိုဒင်းဟိုဟာ ကို ရှက်တာ…ခစ်ခစ်…”

“ ဘယ်ဒင်းဘယ်ဟာလဲ…”

“ ကိုနော်…သိရဲ့သားနဲ့…လာနောက်နေတယ်…”

“ ကိုက ရိုးတယ်လေ…ချစ်လည်း သိရဲ့သားနဲ့…ပါးစပ်ထဲ လက်ထည့်ရင်တော့ ကိုက်တတ်တာမှ မဟုတ်တာ…”

“ ပြီးမှ တကိုယ်လုံး မြိုတာမလား…ခစ်ခစ်…”

“ ချစ်… စလိုက်ရအောင်…”

“ ဘာကြီးလဲ…”

“ ချစ် ပြောတဲ့ ဟိုဒင်းဟိုဟာလေ…”

“ ခစ်ခစ်…ရှက်တယ်…”

ဟု ဆိုကာ တဘက်ကို မျက်နှာလှည့်သွားသည်။ လှည့်သွားတဲ့ ချစ်ချစ် မျက်နှာလေးကို မေးစေ့လေးကနေ ကိုင်ပြီး ကိုယ့်ဘက်ကို ပြန်ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ ချစ်ချစ်က ရွှမ်းလဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းလေးနဲ့ သူ့ကို ကြည့်သည်။ အဓိပ္ပါယ်က ဘာဆိုတာ သိနှင့်နေပြီလေ။ ချစ်ချစ်က မီးပိတ်လိုက်လေ ကို ဆိုလို့ မီး ထ ပိတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ကျလာတဲ့ လရောင်လေးက လုံးဝ ပါဖက် (perfect) ပါ။ လရောင်အလင်းက ချစ်သွေးတွေ ပိုကြွစေတယ်မလား။ ချစ်ချစ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးကို နမ်းသည်။ ရွှေလည်တိုင်ကို နမ်းသည်။ 

ပြီးတော့ ညဝတ်အကျီ နဲ့ ထမီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ရည်းစားသက်တမ်းတလျှောက် သေချာ မကြည့်ခဲ့တဲ့ ရင်သားမို့မို့လေး၊ ညီမလေး ဖောင်းဖောင်းလေး။ သေချာ ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းရောင်လေးတွေ သန်းနေသည်။ ညီမလေးဆိုတာကလည်း အရည်တွေ ရွှဲပေါ့။ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးကို ကုန်းပြီး စို့လိုက်သည်။ နို့အုံ တခုလုံးကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ် နယ်လိုက်သည်။ လူပျိုလက် ဝက်မြှီး ဆိုသလို၊ လက်က ရောက်ချင်ရာ ရောက်ပဲ။ နို့ကို နယ်လိုက်၊ တင်ပဆုံကြီးကို ဆုတ်လိုက်နှင့်။ အမွှေးညိုညိုပျော့ပျော့တွေ ကြားက အရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ ပန်းနုရောင် ညီမလေးကို ကြည့်နေရင်းနှင့် စိတ်တွေ ဗလောင်ဆူလာကာ ပါးစပ်နှင့် ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ လျှာနှင့် ယက်သည်။ ချစ်ချစ်ကတော့ ကိုယ်ပြုသမျှ နုနေတဲ့ ဘဝလေးပေါ့။ သူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ဖီးလ်တွေ ခံနေသည်။ ကိုယ်လည်း အဲ့တော့မှ ဝတ်ထားတဲ့ စွပ်ကျယ် နဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကားထားတဲ့ ချစ်ချစ်ရဲ့ ညီမလေးဆီ ကိုယ့်ရဲ့ ညီလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဘို့ လုပ်ရသည်။ ကုန်းပြီး ထ လိုက်တော့မှ ထွက်လာတဲ့ အသံက ကျွီ တဲ့။ ကုတင်က ထွက်လာတဲ့ အသံ။ သံကုတင်လေ။ ချစ်ချစ် အရင်က အိပ်နေကျ ကုတင်လေးပါ။ ၂ ယောက်အိပ် ဆိုပေမယ့် ကြာတော့ မူလီတွေ ချောင်နေတာ။ ချစ်ချစ်က ကိုယ့်ကို ကြည့်ပြီး တခွီးခွီး ရယ်သည်။ ဒုက္ခတော့ ရောက်ပေါ့။ ဒီအခြေအနေအတိုင်းဆိုရင် ဇာတ်ရှိန်မြင့်လေ အသံကျယ်လေ ဖြစ်တော့မည်။ 

အခန်းက ကျဉ်းသောကြောင့် ပစ်စည်းတွေ က သူ့နေရာနှင့် သူ အစီအရီ။ ကုတင် ခေါင်းရင်းရဲ့ ဘေးနားမှာက အလှပြင်ခုံပေါ့။ အလှပြင်ခုံ ဘေးမှာမှ အဝတ်ဗီဒို ရှိသည်။ ကုတင်နဲ့ ဗီဒိုကြားမှာ နေရာလွတ် လျှောက်လမ်းလေး ရှိသည်။ ဒါနဲ့ ချစ်ချစ်ကို လျှောက်လမ်းလေးကို မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။ ချစ်ချစ်ကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ စောင်ကို ယူပြီး အောက်မှာ ခင်းလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးမှာ ညီလေး ငေါက်တောက် နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသော သူ့ကို ကြည့်ပြီး ချစ်ချစ်က လက်ညှိုး တထိုးထိုး နှင့် ရယ်သည်။ သူလည်း လိုက်ရယ်ကာ ရှူး ဆိုပြီး ဟိုဘက်အခန်းကို လက်ညှိုးထိုးပြရသည်။ အဲ့တော့မှ အရယ်ရပ်သွားသည်။ ဒါတောင် ခစ်ခစ် ဆိုပြီး ပါးစပ်ပိတ် ရယ်လိုက်သေးသည်။ 

ပြီးတော့မှ ခေါင်းအုံးလေး ပိုက်ကာ ချစ်ချစ်က အောက်ဆင်းသွားသည်။ သူလည်း လိုက်ဆင်းပြီး ခုဏက ဇာတ်လမ်းလေးကို ပြန် စ ရသည်။ ညီမလေးနဲ့ ညီလေးက အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားပြီးမှ နောက်ဆုံး အဆင်ပြေသွားသည်။ အကျယ်ကြီး အော်ချင်ပေမယ့် ချစ်ချစ်က မြိုသိပ်ထားဟန် ရှိသည်။ ဘေးအခန်းက ချစ်ချစ် အမေ ရှိတာကိုး။ တချက် တချက်လည်း အိအိ အစ်အစ် ဆိုသော အသံလေး ထွက်လာတတ်သည်။ ညားကာစ လင်မယားတွေ ထုံးစံအတိုင်း အဲ့ဒီ တစ်ညထဲမှာတင် ၅ ချီ လောက် လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ကုတင်ပေါ်တော့ ပြန်မတက်ဖြစ်ကျတော့။

မနက်မိုးလင်းတော့ ချစ်ချစ်ခမျာ မထနိုင်သော်လည်း ကုန်းရုန်း ထပြီး သူ့အမေနှင့် အတူ မနက်စာ ပြင်တော့သည်။ သူလည်း ချစ်ချစ် ထ တော့ လိုက် ထပြီး၊ မျက်နှာတောင် မသစ်ပဲ ချစ်ချစ်တို့ကို ကူညီပေးရန် မီးဖိုချောင် ဝင်တော့ ချစ်ချစ်က အပေါက်ဝမှာ လာတားသည်။ ချစ်ချစ် မေမေကတော့ သူ့အလုပ်နှင့် သူ မီးဖိုချောင်မှာ ရှုပ်နေတုန်း။ ချစ်ချစ်က ဘာလို့ လာတားတာလဲဆိုတော့။ ပုဆိုးကြားထဲက ငေါက်တောက်ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ ညီတော်မောင်ကြောင့်ပေါ့။

“ ကိုရယ် အားကြီးပါ့….ည က တစ်ည လုံး လုပ်တာတောင် အားမရသေးဘူးလား…”

“ ချစ်ပဲ ကို့ကို နွားနို့နဲ့ ကြက်ဥ တိုက်ထားပြီးတော့…”

“ ခိခိ…သွား…မေမေ မြင်ရင် မကောင်းဘူး…အရှေ့မှာပဲ စောင့်နေနော်…အတွင်းခံ ဝတ်ရင် ဝတ်ထားလိုက်…”

“ ချစ်ကလည်း ကိုမှ မဝတ်တာကိုး…”

“ ကိုကလည်း…အမြင်မသင့်လို့ပါဆို…နော်…”

“ အင်းပါ…ချစ်…အလုပ်ကလည်း မနက်ဖန်မှ သွားရမှာဆိုတော့…နေ့လယ်ကျရင် ဟိုတယ်သွားရအောင်…”

“ ခိခိ…ကို့သဘော…”

“ ကောင်မလေး…ဒါကျတော့ ချက်ချင်း သဘောတူတယ်နော်…ဟားဟား…”

“ ကိုနော်…သွားတော့…ဒီမှာ ထမင်းကြော် မလို့… သြော်… ကို… ကြက်ဥက ဟက်ဖ်ဖရိုက် ပဲမလား…”

“ အင်း… နှစ်လုံး ကြော်ပေးနော်… ကို့အတွက်…”

“ သိပါတယ်… စိတ်ချပါ…သွားတော့နော်…”

ဒါနဲ့ပဲ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ဝတ်ပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်စောင့်နေသည်။ တအောင့်ကြာတော့ ချစ်ချစ်က လာခေါ်သည်။ မနက်စာ အတူတူ စားကြသည်။

“ ကို…ခဏ နေရင် ဆေးခန်း လိုက်ပြပေးပါလား…”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…သမီး…”

“ သြော်… ကန်တော့ ကန်တော့ မေမေ… ဆီးသွားတာ ပူစပ် ပူလောင် ဖြစ်နေလို့…ဆီးလည်း ခဏ ခဏ သွားချင်နေတယ်…”

“ ဒီကောင်မလေးတော့… ကဲ မောင်ရင်… ပြီးရင် ဆေးခန်း သွားပြပေးလိုက်… ပြီးရင် မင်းတို့ ၂ ယောက် နေမယ့် အခန်း အဆင်သင့် ရှိရင် ပြောင်းသွားတော့… ညီးလည်း ကိုယ့်အမေနဲ့ နေမယ် မလုပ်နဲ့… ငါ လူကြီး… တစ်ယောက်ထဲ နေတတ်တယ်… ကိုယ့်ယောကျ်ားနောက် ကိုယ်လိုက်သွား… မပြောချင်ဘူး… တကယ်…”

ဟု ဆိုကာ ထမင်းစားခန်းမှ ထွက်သွားသည်။ ဘာမှ မသိသလို ကျန်ခဲ့တဲ့ ချစ်ချစ်က ကိုယ့်ကို လှမ်းကြည့်သည်။

“ ချစ်ကလည်း အဲ့ဒါ ကိုနဲ့ ၂ ယောက်ထဲကျမှ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး…”

“ မသိဘူးလေ…ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုရ… ဒီအတိုင်း ဆီးသွားရတာ ပူလို့ ပြောလိုက်တာကို…”

“ ဟားဟားဟား…အဲ့ဒါ ညားကာစ မိန်းမတွေမှာ အဖြစ်များတာ… ပြောရရင်တော့ ဟိုဒင်း ဟိုဟာ ကို လုပ်တာ များလွန်းလို့ ဆီးလမ်းကြောင်းက ယောင်ရမ်းသွားတာ…”

“ ဟယ်…တကယ်လား…ဟယ်… မေမေ့ကို ရှက်လိုက်တာ…တကယ်ပဲ…သေချင်တော့တာပဲ…”

“ ကဲ…ဖြစ်ပြီးမှတော့ မထူးဘူး… ယောက်ခမကြီးကလည်း ကိုနဲ့ တခါထဲ လိုက်သွားဘို့ ပြောတယ်…”

“ မသိတော့ဘူး… ရှက်တာပဲ သိတယ်… ပြောင်းမယ်ဆိုလည်း မြန်မြန်ပြောင်းမယ်… ကိုကလည်း အစထဲက မပြောဘူး…”

“ ဟင်…ကိုမှ မသိတာကို…ချစ်က ကို့ကို နှစ်ကိုယ်ကြား အရင်ပြောရမှာကို…”

အိမ်ခန်း မြန်မြန် ရှာပြီး ၂ ယောက်သား နေတော့မှ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ချစ်ပွဲဆင်ကြတော့တာပေါ့။ ဒါလေးက ချစ်ချစ်နဲ့ တစ်ခါထောင်ခဲ့တဲ့ ယောက္ခမ အိမ်က ည တစ်ည ပါဗျာ။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (သြဂုတ်၊ ၂၀၁၈)