Saturday, April 16, 2016

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၃ )

တဒင်္ဂပျော်ရွှင်ရာ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - Julyrooney

သူ မနေနိုင်တဲ့ အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ပိုးပိုးဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ခဏတွေ့လို့ရမလား မေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာ တွေ့ကြသည်။ သူလဲ ရင်ထဲမှာ ရှိတာတွေကို အကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီ လို့ ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာ sex ကိစ္စကြောင့်တော့ မဟုတ်တာ အမှန်ပင်။

“  တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ ဘာကိုမှ မတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”

“  ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”

“  ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူကင်းသွားတဲ့ တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။ သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။ အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှ ာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”

“  စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမယ့် ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”

သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။ သူ့ကိုပြောသည်။ သူမနဲ့အကြောင်းကို သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့။

သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ ပြောသည်။ သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။ ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုးတဲ့။ မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။ သူတို့အတော်ကြာအောင် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လားမသိ။

နှစ်ယောက်သား ပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။ သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့် အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။သောကြာ နေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။ မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့ မမေ့နဲ့ဦးဆိုပြီး သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅ မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။ သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။

ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ရောက်တော့မည်တဲ့။ သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်း သော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။ သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။ သူကားနားကို သွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။ မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။

အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ 

ကားနောက်ခန်းဖွင့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။ သူလဲ အိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီး ခွက်ထဲငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကို ပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။ သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။ သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

“  ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာ အိပ်ချင်ပြီ။ အိပ်တော့မယ်”

မူနေသည်။ သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့

“  ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲ ဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်”

“  ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့ အဲ့ဒါတွေတပ်ထားတာ”

“  အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။ အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”

ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကို ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကိုချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။

သူလဲ နို့တွေကို ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်း ကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။ သူကလိနေရင်းနဲ့

“  အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”

ဖင်က မြောက်တက်သွားပြီးတော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။ သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။

သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို

“  ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”

“  ဖြေးဖြေးနော် ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာ ကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယိ့ သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှ မထိ။ ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။

ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှသိမည်ပင်။ သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကို ကော့ပေးထားလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ဖင်ကို တဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။ သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။ အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာစွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကိုသုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကိုလာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။

လီးကြီးကဖင်ဝကို ခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။ နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လားမသိ ထင်သလောက်မနာ။ သူခံနိုင်သည်။ ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကို ချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။

ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိုဖုထစ်ထစ် ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။သူမအသည်းခိုက်သွားရသည်။ နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲ စအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေသည်။ သူမရဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လား မသိ။နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။ အဲ့ အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလို အဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။ သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း

“  အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ်ကိုပိုင်ရယ်။ အရမ်းကြိုက်တယ်။ အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”

ကိုပိုင့် လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့်တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီး ကောင်းလာသည်။ သူမလဲအားမလို အားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။ ကိုပိုင်ကလဲ သူမသဘောကို သိသည်မို့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကိုဟော့စေသည်။ အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။သူမကြိုက်သည်။ ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။ သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။

“  အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ ဆိုးတယ်ကွာ”

“  ကိုယ်ညောင်းလို့။ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”

သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ ကိုပိုင်က သူမဖင်ကိုဖြဲကာလီးကိုထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ ဟော့နေသည်။ ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။ သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။

ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။ သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှ မကြုံဖူးခဲ့။ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်းအရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီးသွားသည်။

ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။ နှုံးချိသွားရသည်။ အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကိုဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။

ဒါပေမယ့် သဘောကျမိသည်။ သူမ ထမိန်ကို ရင်လျားပြီး အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေသည်။ သူမလဲ ကိုပိုင့် ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းကိုပိုင်းကို အသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။

မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကရေချိုးပြီးတော့ သူလဲမျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား မနက်စာကို စားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။ ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကိုပြန်လာကြသည်။အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန်စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။

အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။ အရည်တွေရွှဲနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေနေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။ အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီးနှိုးဆွနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။

အဖုတ် အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။သူမပြီးတော့မည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ  ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း

“  အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကို အရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။ အရမ်းကောင်းတယ်”

ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက်ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ

“  ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူး မလား။လုပ်လေ။ ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ ဘယ်လို နေပေးရမလဲ”

နှင်းမြတ်မွန်နဲ့ လုပ်ရတာတခုတော့ ကောင်းသည်။ ပွင့်လင်းသည်။ အပေးအယူမျှသည်လို့ ပြောရမည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggy နေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။ သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကို ကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။

“  ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ”

“  ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”အသံတွေနဲ့ အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။

ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သား ခဏအနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကို ဆေးခိုင်းလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကိုဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကို လွေးပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာအတွက် ပြင်နေသည်။

သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။ သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ဘဝမှာ ဒီလို သာယာနိုင်ပါ့မလား။ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကိုတယောက်မေးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။

သူနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကို မသိသေးဘူးထင်သည်။ သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။ နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသည်။ သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။

ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။ သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟု ပြောသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ပြောသည်။ ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။

သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။ ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။ နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။ မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။

နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကို အရမ်းကို စွဲနေသည်။ အားရင်းအားသလိုတွေ့ချင်မိတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ ပြောသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။

ညနေ ကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။ ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ပြန်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့အကြောင်းပင်။ သူလဲ တွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီးဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။

အိုကေရဲ့လားလို့ မေးသည်။ သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။ သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလားလို့ မေးရာ မတိုပါဘူး။ သူတို့ကို နားလည်လို့ဟု ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ ယူမလဲမေးတော့ သူက ရီနေသည်။

အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟု ပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ ဆွဲတာမသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီး အဖြေတော့မပေးပေ။ သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့ သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ပြန်လာသည်။ သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ပြောသည်။ ဒါလဲ ကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။ သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရနိကုန်မှာအေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ ပိုးပိုးနဲ့တော့ အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့မတွေ့ဖြစ်။ သူအရမ်းလဲတွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။

ဒီလိုနဲ့ သူလဲ စာမေးပွဲဖြေမယ့်ရက် ရောက်လာသည်။ ကောင်းမွန်အဆင်ပြေစွာဖြေနိုင်တာမို့ နောက်ဆုံးလူတွေ့ကိုပါဝင်မယ်လို့သူ မျှော်လင့်မိသည်။ သူမှန်းသလိုပဲ လူတွေ့ထိသူပါသည်။ လူတွေ့စစ်တော့လဲ သူအိုကေသည်။ အဖြေကိုနှစ်ပတ်နေရင် အားလုံးကို ပြန်ကြားမယ်လို့ပြောတာမို့ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်ရပေမည်။

ပြန်ခါနီးတွင် အေးမိစံနဲ့နှစ်ကြိမ်ခေါက်တွေ့ဖြစ်သည်။ အေးမိစံလဲ နောက်ပေါက်ကို အတော်ကြိုက်နေသလို ကောင်းစွာခံတက်နေပြီ။ သူ ပြန်ခါနီးတော့ အေးမိစံတို့အတွဲနဲ့ ပိုးပိုးတို့အတွဲဆုံကာ နှုတ်ဆက်ပွဲလေးလုပ်ဖြစ်သည်။ အေးမိစံတိုက နှစ်ကုန်ရင် ယူကြမယ်လို့ပြောသည်။ သူပညာတော်သင်ပါရင်တော့ မမှီတော့ပေ။

ဒါကြောင့် သူသွားခါနီးရင် လက်ဖွဲ့ကြီးကြီးပေးမယ်လို့ စသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သိမ်းစရာတွေထည့်စရာတွေသူ ထည့်နေလိုက်သည်။ ရင်ထဲမှာတော့ ဟာတာတာနှင့်ပင်။ ဖုန်းလာတော့ ကြည့်လိုက်ရာ ပိုးပိုး။ အရမ်းတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောတော် သူလဲတွေ့ချင်တာပဲလို့ ပြောသည်။

ခဏဖြစ်ဖြစ်လာခဲ့ပါလားလို့ ပိုးပိုးက ပြောတော့အဆင်ပြေပါ့မလားမေးရာ ပြေပါတယ်လို့ ပြောသည်။ သူလဲ ကားယူကာ ပိုးပိုးတို့တိုက်ခန်းနားသွားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးက ထွက်လာပြီးချောင်ကျပြီးမှောင်ရိပ်နားမကို ခေါ်ကာ သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ရင်း ငိုသည်။ ခွဲရဦးမယ်ဆိုပြီး။

“  ကိုကြီးနဲ့ တွေခြင်မိပေမယ့် အခွင့်အရေးကမရဘူး။ ကိုကြီးရဲ့ ယုယမှုကိုလိုချင်မိတယ်။ ပိုး ရူးချင်တာပဲကိုကြီးရယ်”

“  ကိုကြီးလဲ တွေ့ချင်သေးပါတယ်ပိုးလေးရယ်။ အခွင့်သာရင် လာတွေ့မယ်နော်”

နှစ်ယောက်သား စကားအတော်ကြာပြောပြီး သူလဲ ပြန်လာလိုက်သည်။ နောက်ရက်မနက်ကျ သူလဲ နေပြည်တော်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ နေ့လည်ကို ရောက်တော့ ရုံးကို တခါတည်းဝင်ကာ လူကြီးဆီသတင်းဝင်ပို့လိုက်သည်။ အခြေအနေမေးတော့ သူလဲ ပြောပြလိုက်သည်။ လူကြီးက သူ့ကို ပါသွားရင် အထူးကြိုးစားဖို့မှာပြီး သူ့ကို ပြန်နားခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ သူ့ဆရာဆီ ဝင်ကာ သတင်းပို့တော့ ဆရာက သူ့အခြေအနေကို မေးကာ သဘောကျနေသည်။

သူလဲ အတော်ကြာစကားပြောပြီး အဆောင်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အဆောင်ရောက်တော့ သူပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ကာ ပြန်ရောက်ပြီလို့ပြောတော့ ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်ဖို့မှာသည်။ သူလဲဖုန်းပြောပြီးအနားယူလိုက်သည်။ စနေရုံးပိတ်ရက်ကျ သူနှင်းမြတ်မွန်နဲ့ချိန်းကာ ဟိုတယ်မှာတွေ့ဖြစ်ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့အတွက် အမြဲတမ်းရယ်ဒီပင်။ ဒီလိုနဲ့ တရက်မှာလူကြီးက သူ့ကို လာတွေ့ဖို့ခေါ်တာမို့ သူလဲ သွားတွေ့တော့ ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ သူ့ကို ကြိုသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို လက်ဆွဲနှုတိဆက်ကာ..

“  ကောင်လေး မင်းရွေးခံရတယ်ဟေ့။ ဝန်ကြီးဌာနအားလုံးမှာ မင်းတယောက်တည်းပဲ ပါတာတဲ့။ ဝန်ကြီးက ဂုဏ်ယူနေတယ်။ မင်းကိုတွေ့ချင်တယ်တဲ့။ မှာစရာရှိတာတွေမှာမလို့ ထင်တယ်”

သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဝန်ကြီးတွေ့မယ့်အချိန်ကို ဖုန်းဆက်မယ်လို့ ပြောပြီးပြန်လွှတ်တာမို့ သူလဲ ပြန်လာကာ ဆရာ့ကိုပြောပြတော့ ဆရာလဲ ဝန်းသာသွားသည်။ အခန်းထဲက အလုပ်ဖော်တွေက မုန့်ကျွေးခိုင်းတာနဲ့ သူလဲ ဝယ်ကျွေးမယ်ပြောပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ပေးလိုက်သည်။

လူကြီးက သူ့ကို ဝန်ကြီးနဲ့တွေ့ဖို့ ခေါ်တာမို့ သွားတွေ့လိုက်သည်။ ဝန်ကြီးက သူ့ကို အကြောင်းကြားစာပေးရင်း ချီးကျူးစကားပြောသည်။ ဟိုမှာဆောင်ရန်ရှောင်ရန်မှာသည်။ နိုင်ငံသိက္ခာမကျစေဖို့နဲ့ ဌာနဂုဏ်ကို မြှင့်တင်ဖို့အထူးမှာကြားကာ သွားခါနီးရင် လာတွေ့ဖို့မှာသည်။ သူလဲ ပြန်လာတော့ ပိုးပိုးဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ ပြောပြသည်။ ပိုးပိုးလဲ ဝမ်းသာနေသည်။ နောက်ရက်တွေမှာ သူလဲ ဆေးစစ် ပတ်စပို့ကိစ္စ ဗီဇာကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့မအားတော့။

အားလုံး ကိစ္စပြီးပြတ်သွားတော့ ဝန်ကြီးဆီသတင်းပို့ လူကြီးဆီသတင်းပို့ကာ သူရန်ကုန်ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ သူရန်ကုန်ရောက်တော့ ပိုးပိုး ကတွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ သူ့ရည်းစားနိုင်ငံခြားသွားတာနှစ်ပတ်နီးပါး ရှိပြီတဲ့။ သူလဲ အရမ်းတွေ့ချင်တာမို့ တွေ့မယ်လေဆိုပြီးပြောလိုက်သည်။ ပိုးပိုးလဲ ညနေကျ သူ့ကို လာခေါ်ခိုင်းတာမို့သူလဲ သွားခေါ်လိုက်သည်။

အင်္ကျီပန်းရောင်အကြပ်လေးပေါ်မှာ ကုတ်အနက်အသေးလေး ထပ်ဝတ်ထားပြီး ဂါဝန်အတိုပန်းရောင်လေးနဲ့ ရှုးအနီလေးစီးကာ အိတိအကြီးတစ်လုံးကိုလွယ်လာရင်း လမ်းလျှောက်တိုင်း ဝဲနေတဲ့ ကျောလယ်လောက်ဆံပင် နီညိုရောင်လေးနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့ပုံစံလေးက သူ့ကို ရူးသွပ်သွားစေငည်။

အပြစ်ကင်းစင်တဲ့လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကိုသူငေးကြည့်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်မိပေမယ့် ထိန်းရပြန်သည်။ သူ့ကားပေါ်တက်လာပြီး ဘာမှမစားရသေးဘူးလို့ ပြောတာမို့နှစ်ယောက်သား ဆိုင်းကောင်းကောင်း တဆိုင်ရွေးကား ညနေစာ စားလိုက်သည်။

“  အဆောင်ကို ဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”

“  သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လျှောက်လည်မှာလို့ ပြောထားတယ်။ ရုံးကခွင့်နှစ်ရက်ယူထားတယ်”

“  ကောင်းရောကွာ”

“  ဘာလဲ မကြိုက်ဘူးလား ဟင့် ဒီမှာတော့ သူ့ကို သနားလို့ တွေ့စေချင်လို့ ခွင့်တောင် ယူထားတာကို အာ့ဆိုပြန်လိုက်ရမှလား”

“  အော် ခွင့်တောင်ယူပြီးမှတော့ အလကားဖြစ်မယ့် အတူတူ ကိုကြီးကပဲ အနစ်နာခံလိုက်ပါ့မယ်ကွာ”

“  သွားလူလည်ကြီး”

နှစ်ယောက်သား ကြည်နူးစွာရီလိုက်ကြသည်။ ဆိုင်ထဲက ကောင်လေးတချို့တွေက ပိုးပိုးကို သဘောကျသည့်ပုံနဲ့ လှမ်းကာကြည့်နေတာတွေ့တော့ သူစိတ်တိုမိသည်။ သဝန်တိုမိနေသည်။ ပိုးပိုးကိုပြောပြတော့ ရီရင်း ဘာဖြစ်လဲ ကြည့်ပါစေပေါ့။ လှတဲ့သူကကြည့်ခံရမှာပဲ။ ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကျ သူ့မကြည့်လို့ စိတ်တိုနေတယ်ဟု ပြောပြီးစသည်။ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ သူတို့လဲ သူ့တိုက်ခန်းရှိရာကို လာလိုက်ကြသည်။

တိုက်ခန်းရောက်တော့ သူလဲ ပိုးပိုးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း သွားတဲ့အခါအရမ်းလွမ်းနေမှာလို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက ချစ်ခြင်းတွေပြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်ရင်း ပိုးပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးကိုအသာလေးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ပိုးပိုးကလဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းသွားရင်း သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပြီး အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေရှည်ကြာသွားပြီးနောက် သူလဲပိုးပိုးကို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလှဲလိုက်ကာ အပေါ်အင်္ကျီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ဘရာ အသားရောင်လေးပေါ်လာသည်။

ဘရာကို ချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ နိုလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးပေါ်လာသည်။ အကိုင်အတွယ်ခံရဖူးပေမယ့် စနစ်တကျထိန်းသိမ်းကာ ဆေးသုံးသည် ထင်သည်။ တင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့ နို့သီခေါင်းလေးတွေက မဲမနေ ပန်ရောင်ပင်သန်းနေသည်။ သူလဲ နို့အုံလေးကို အသာစို့လိုက်ရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“  ကိုကြီးရယ် အရမ်းချစ်တယ်”

ပိုးပိုးရဲ့ အပြောက သူ့နားထဲမှာ ပျားရည်မြစ်စီးသွားသလို။ နို့တွေကိုစို့ပြီးတော့ ဘဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ ပင်တီအသားရောင်သာကျန်တော့သည်။ ပင်တီကို အသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ပိုးပိုးရဲ့ အဖုတ်နဲ့ အစေ့ကို အသာနမ်းလိုက်ပြီး အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ညှပ်ကာ လျှာနဲ့ကလိလိုက်တော့

“  အာ့ဟ ဟ ကိုကြီးရယ် ဘယ်လိုကြီးလဲ အဟင်ဟင့်”

သူလဲ သင်တန်းဖက်ကို အာရုံစိုက်ကာလေ့လာရပြန်သည်။ စာမေးပွဲက နောက်လဒုတိယပတ်တွင်စာတွေ့ထပ်ဖြေရမည်။ အောင်ပါက နောက်ဆုံးပတ်တွင် လူတွေ့ဖြေရမည်။ လူတွေ့အောင်ရင်တော့ ဂျပန်တွင် သုံးနှစ်မာစတာဘွဲ့တက်ရမည်။ သူမရရအောင်ကြိုးစားမည်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ မလုပ်ရင်လဲ မလုပ်လူး။လုပ်ပြီဆိုရင်လဲ ပြီးဆုံးအောင် ဇွဲရှိရှိလုပ်တက်တာသူ့အကျင့်ပင်။

အေးမိစံနဲ့တွေ့ပြီးနောက်တစ်ပတ်တွင် နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုဖုန်းဆက်လာပြန်သည်။ သူမ ဒီတစ်ပတ်သောကြာ ညနေကားနဲ့ ရန်ကုန်လာခဲ့မည်။ သူ့ကိုလာကြိုပေးပါဟု။ သူအကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို လုပ်ချင်နေတာကြာပြီ။ မလုပ်လိုက်ရလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ။ လာရင်သိမယ်လို့ စိတ်ထဲမှာကြိမ်းထားလိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ သူ့အမေ ဆေးရုံတက်ရလို့တဲ့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ညနေက ပြန်သွားသည်။ သူပဲ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရသည်။ ပိုးပိုးက ညဖက်တွေမှာ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်ရင်း ချွဲတက်သည်။ သူ့ကိုခွင့်လွှတ်ဖို့နဲ့ သတိရနေတဲ့အကြောင်းပြောသည်။

သူလဲ ပိုးပိုးကို သတိရတာတော့အမှန်ပင်။ သူမကို ဖြူစင်စွာချစ်ချင်သည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ပိုင်ဆိုင်ချင်မိလာသည်။ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ကူးတော့ ယဉ်မိတာအမှန်။တကယ်လို့သာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမအရင်က ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ ကြည်ဖြူနိုင်သည်။ သူလဲ ဖြူစင်တဲ့သူမှမဟုတ်တာ။ချစ်သူရှိတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သူလဲ ကွယ်ရာမှာ လုပ်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကဲ့ရဲ့မှာကို မလိုလား။ သူတကယ်ချစ်မိနေပြီလားမသိ။ သူမတွေးချင်။ မတွေးပဲနေလေ ပိုတွေးမိလေလားမသိ။

သူမနေနိုင်တဲ့အဆုံး သင်တန်းချိန်ဖျက်ကာ ပိုးပိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီး ခဏတွေ့လို့ရမလားမေးတော့ လာခဲ့မယ်လို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ ဆိုင်တဆိုင်မှာတွေ့ကြသည်။ သူလဲ ရင်ထဲမှာရှိတာတွေကို အကုန်ဖွင့်ပြောတော့ ပိုးပိုးကလဲ သူ့ကို အရမ်းချစ်နေမိပြီလို့ပြောသည်။ သေချာတာတခုက သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်တာ sex ကိစ္စကြောင့်တော့မဟုတ်တာအမှန်ပင်။

“  တကယ်လို့ ပိုးပိုးရယ် ဆုံဆည်းခွင့် ရခဲ့ရင် ကိုကြီးရဲ့လက်ကို လာပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ။ ဘာကိုမှ မတွေဝေပဲနဲ့ပေါ့”

“  ကိုကြီးက ပိုးရဲ့ ဘဝကို ကြည်ဖြူနိုင်လို့လား။ ပိုးက ပိုးရဲ့ချစ်သူနဲ့ ငြိစွန်းနေတာကို ကိုကြီးအသိဆုံးပဲ။ ကိုကြီးနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာကလဲ တဒင်္ဂသာယာချင်မှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တာ။ ပိုးက မဖြူစင်ဘူးလေ။ ကိုကြီးအတွက် ပိုးရဲ့ဘဝက မဖြူစင်ဘူး”

“  ဒါတွေကို မလိုအပ်ဘူးလေ။ ကိုကြီးလဲ ပိုး ထင်သလောက် မဖြူစင်ပါဘူး။ ပိုးဖက်ကနေ အရာရာလွတ်လပ်သွားတဲ့တနေ့ ပိုးရဲ့ဘေးမှာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့သူ ကင်းသွားတဲ့တနေ့ ကိုကြီးဆီကိုလာခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် အပြစ်မဲ့တဲ့သူကိုတော့ ချန်ထားပြီးမှတော့ မလာပါနဲ့။ သူက အရင်တုန်းကရော အခုရော နောင်ရော ပိုးရဲ့ အချစ်ဦး အချစ်ဆုံးပဲဆိုတာ ပိုးအမြဲသတိရပါ။ အပြစ်မဲ့သူကို အပြစ်ရှာထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ ကိုကြီးပိုးကို အထင်သေးမိလိမ့်မယ်”

“  စိတ်ချပါ ကိုကြီးရယ်။ ပိုး အဲ့လိုဘယ်တော့မှမလုပ်ပါဘူး။ ကံဆုံလို့ ဆုံဖို့ဖြစ်လာမယ့် မျှော်လင့်ချက် ဝေဝါးလေးကို ပိုး အမြဲတမ်းတရင်း ပိုး လျှောက်ရမဲ့ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမှာပါ”

သူတို့နှစ်ယောက် ခံစားချက်ပေါက်ကွဲကြပေမယ့် ကိုယ်အမူအရာတော့ ထိန်းကြသည်။ သူလဲ ပိုးပိုးကို အမှန်တိုင်းဝန်ခံလိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်နဲ့အကြောင်းကိုရော အေးမိစံနဲ့အကြောင်းကိုပါ။ ပိုးပိုးက မအံ့သြပေ။

သူ့ကိုပြောသည်။ သူမနဲ့အကြောင်းကို သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောလဲ သူတို့အံ့သြမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့။ သူတို့တွေက မိန်းမချင်းချင်းမို့ ရိပ်မိတယ်လို့ပြောသည်။ ဖွင့်မမေးကြပေမဲ့ တရက် ဒီလိုကြုံလိမ့်မယ်ဆိုတာ အားလုံးက ကိုယ်စီရိပ်မိပြီးသားပဲလို့ပြောသည်။ သူ့ကို မဖွင့်ပြောရင်တောင် စိတ်ဆိုးချင်ဆိုးမှာတဲ့။

ပြောပြလို့ စိတ်မဆိုဘူးလို့ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကိုကြီးက စွံကိုစွံတာကိုး တဲ့။ မနာလိုတောင်ဖြစ်တယ်လို့ပြောသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ရခဲ့ရင်တောင် ကြုံနေဦးမယ်ဆိုရင် ကြည်ဖြူတယ်လို့ပြောတော့ သူရီမိလိုက်သည်။ သူတို့အတော်ကြာအောင် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ရင်ထဲကအရာတွေဖွင့်ချလိုက်ရလို့လား မသိ။ နှစ်ယောက်သားပိုပြီးနီးကပ်သွားသလို ပေါ့ပါးသွားသည်။ သူတို့ပြန်လာခဲ့သည့်အချိန်ထိ စကားစက မပြတ်သေး။

သောကြာနေ့ညရှစ်နာရီကျော်တော့ ပိုးပိုးက သူ့ကို သတိပေးသည်။ မမနှင်းမြတ်မွန်ကို သွားကြိုဖို့မမေ့နဲ့ဦး ဆိုပြီး သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ၁၁၅ မိုင်ရောက်ပြီတဲ့။ သူလဲ စာကိုဆက်ပြီးကြည့်နေလိုက်သည်။ဆယ့်တစ်ကျော်တော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ရောက်တော့မည်တဲ့။

သူလဲ အင်္ကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးတစ်ထည်ထုတ်ဝတ်လိုက်ကာ ကားသော့ယူပြီး အခန်းသော့ပိတ်ကာ အဝေးပြေးကွင်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကားဂိတ်ရောက်တော့ ကားကမရောက်သေး။ သူကားထဲမှာပြစောင့်နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ ကားဆိုက်လာသည်။ သူကားနားကိုသွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။မိုးပြာရောင်ဝမ်းဆက်ကို အကြပ်ဝတ်ထားပြီး သရီးစတပ်ကေဆံပင်နဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ ဆင်းလာတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဟန်က ကျော့ရှင်းလှပနေသည်။

အနားရှိ ယောက်ကျားသားတွေက ကပ်ကပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှပေါ်အောင်ဝတ်ထားတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်းသဘောကျနေတာတွေ့တော့ သူဟက်ခနဲတချက်ရီလိုက်ရင်း နှင်းမြတ်မွန်အနားကိုသွားကာ ခေါ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို တွေ့တော့ ဝမ်းသာသွားဟန်နဲ့ သူခေါ်တဲ့နောက်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ကားနောက်ခန်းဖွက့်ကာ အိတ်ကို ထားပြီး နှစ်ယောက်သားကားဂိတ်က ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဘာစားချင်သေးလဲ မေးတော့ မစားချင်ဟုပြောသည်။ သူလဲ အိမ်မှာလိုအပ်တာတွေဝယ်ထားတာမို့ ဘာမှမဝယ်တော့ပဲ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

တိုက်ခန်းကိုရောက်တော့ ဝိုင်တလုံးနဲ့ ဘီယာတလုံးယူကာ ဖောက်လိုက်ပြီးခွက်ထဲ ငှဲ့ကာ ဝိုင်ခွက်ကို နှင်းမြတ်မွန်ကို ပေးလိုက်ပြီး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်သည်။ သူတို့ သောက်ကြရင်းနဲ့ စကားပြောနေကြသည်။ သောက်ပြီးတော့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကိုအခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ နှင်းမြတ်မွန်ကိုဖက်လိုက်ကာ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

“  ဟိတ် ကိုပိုင်နော် သူများက ခရီးပန်းလာတာအိပ်ချင်ပြီ။ အိပ်တော့မယ်”

မူနေသည်။ သူလဲ ဘာမှမပြောတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းလိုက်ရင်း ပင်တီကြိုးတွေကို ဆွဲလိုက်လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ပုခုံးဖိချလိုက်တော့ အလိုက်တသိ ထိုင်ချလိုက်ကာ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကိုပါချွတ်လိုက်တော့

“  ဝိုး ဘယ်လောက်အောင့်ထားရလဲဟင်။ဟယ် အဖုအဖုတွေနဲ့ ဘာတွေလဲကိုပိုင်”

“  ဂေါ်လီတွေလေ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ဖင်ကို လုပ်မလို့အဲ့ဒါတွေတပ်ထားတာ”

“  အော်ဂေါ်လီဆိုတာ ဒါလား။အမလေး ဒါကြီးနဲ့ ဖင်ကို..ကြောက်စရာကြီး ခိခိ”

ပြောရင်း အသာငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။ သူလဲ အရသာခံကာ နေလိုက်ရင်း ခါးကို ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှင်းမြတ်မွန်ကို ထခိုင်းလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို ချွတ်ခိုင်းကာ သူလဲ အင်္ကျိကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အင်္ကျီထမိန်နဲ့အတွင်းခံတွေကိုပါချွတ်လိုက်သည်။

သူလဲ နို့တွေကို ညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ အဖုတ်က အရည်တွေ စိုနေသည်။ သူလဲ အစေ့ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ကို တပြိုင်နက်တည်း ကလိလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ ငါဖယ်ပျံသလို ကော့ပျံနေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွက်ရွက်နေရင်း ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာလိုက် ပြန်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။သူကလိနေရင်းနဲ့

“  အား ကိုပိုင် အင့် အင့် လုပ်လုပ် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မာ် အိုး ဟား ဟား ရှီး”

ဖင်က မြောက်တက်သွားပြီး တော်တော်နဲ့ ပြန်ကျမလာတော့။ သူလဲ ဆက်တိုက်ကလိပေးလိုက်ရာ ဟင်းခနဲ အသံနဲ့ ဖင်က အောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ ပြီးသွားသည်။ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ မျက်နှာက အားရကျေနပ်သည့်ပုံ။သူလဲနှင်းမြတ်မွန်ကို

“  ကဲ ကိုယ့်ကို ကုန်းပေးကွာ ကိုယ် မင်းလေးရဲ့ ဖင်လေးကို လုပ်ချင်နေပြီ”

“  ဖြေးဖြေးနော် ကိုပိုင် တခါမှမခံဖူးဘူး”

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ဖင်ကို ခံကြည့်ဖူးချင်သည်။ ကိုပိုင်ဆွတာကြောင့်ရော ပွန်းဆိုက်တွေမှာကြည့်ဖူးတာတွေကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ခံကြည့်ချင်ပေမယ့် သူ့ဘဲက ယောင်လို့တောင်မှမထိ။ ကိုပိုင်က လုပ်ချင်တယ်ပြောတော့ သူနည်းနည်းကြောက်တာလဲ ပါတာမို့ ငြင်းတော့ ကိုပိုင်က ဇွတ်မလုပ်။

ဒီကိုလာမယ်ပြောတော့ကိုပိုင်က ဖင်ချမှာလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ လေ့လာကြည့်မိသည်။ ဘယ်လို ဆိုတာတော့လက်တွေ့ခံဖူးမှ သိမည်ပင်။ သူလဲ ကုန်းကာ ဖင်ကိုစွင့်ကာ ခါးကိုကော့ပေးထားလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ဖင်ကိုတဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတော့ သူစပ်လဲ စပ် ကောင်းလဲကောင်းသလို။ သူ နာနာကျင်ကျင်အရသာကို ကြိုက်သည်။ ဒါကြောင့်တင်ပါးရိုက်ခံရင်းနဲ့ စိတ်တွေက ပါလာရပြန်သည်။အဖုတ်ထဲက စစ်ခနဲဖြစ်လာရသည်။

ကိုပိုင်လဲ ဂျယ်လ်ဘူးယူကာ သူမဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကွန်ဒုံးတစ်ခုယူကာ သူ့လီးမှာ စွပ်ရင်း ဂျယ်လ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တော့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖြဲကာ ဖင်ဝကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပိုင့်လီးကြီးက ဖင်ဝကို လာထောက်တော့ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ ရင်ခုန်မိသွားသည်။ လီးကြီးကဖင်ဝကိုခွဲကာ တဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်လာသည်။

နှိုးဆွမှုကြောင့်ရော အရည်တွေရွှဲနေတာကြောင့်လား မသိ ။ ထင်သလောက်မနာ။သူခံနိုင်သည်။ ကိုပိုင်က ခဏရပ်ကာ သူမအစေ့ကိုချေလိုက်သည်။သူမလဲ အဟင့်ဟင့်နဲ့ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်စိမ့်ကျလာသည်။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ ဖင်ဝကိူဖုထစ်ထစ်ဂေါ်လီးကချိတ်ကာအထဲကို ခေါ်သွားသည်။

သူမ အသည်းခိုက်သွားရသည်။ နာကျင်ပေမယ့်ကြိုက်သွားသည်။ ဂေါ်လီတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင်ထဲကို တစ်လုံးချင်းတိုးဝင်နေသည်။ ကြီးမားတဲ့ လီးနဲ့ဂေါ်လီတွေက သူမရဲ စအိုကြွက်သားတွေကို ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေသည်။

သူမရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက ထိုအရာတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပြီး လက်သင့်ခံနေသည်လား မသိ။ နာကျင်ပေမယ့် ကောင်းနေသည်။ အဲ့ အရသာကိူ နှစ်သက်သွားသလို အဖုတ်ထဲမှလဲ အရည်တွေက တစိမ့်စိမ့်ကျနေသည်။သူမလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲရင်း

“  အာ့ ရှီး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ။ဟင့်ဟင့် ကောင်းတယ် ကိုပိုင်ရယ်။ အရမ်းကြိုက်တယ်။အင့် အင့် ဟင့်ဟင့်”

ကိုပိုင့် လီးကြီးတခုလုံးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့ ဖင်စအိုထဲကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေတာအံ့သြစရာပင်။ ဖင်ဝကတင်းကြပ်တဲ့ ဝေဒနာက ဖင်ဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံးပျံနှံ့လာပြီးကောင်းလာသည်။ သူမလဲအားမလို အားမရဖြစ်ကာဖင်ကိုနောက်သို့ဆောင့်ပေးမိသည်။

ကိုပိုင်ကလဲ သူမ သဘောကို သိသည်မို့ ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်နေသည်။ ဂေါ်လီတွေက ထွက်သွားလိုက် ဝင်လာလိုက်နဲ့ စအိုဝကို ခလုတ်တိုက်တိုက်သွားပေမယ့် အဲ့အရသာကိုက အရမ်းကို ဟော့စေသည်။ အဖုတ်ကို ခံရတာနဲ့မတူ။ သူမကြိုက်သည်။ ကိုပိုင်ဆောင့်တာတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည်။ သူမအရမ်းကောင်းနေပြီ။

“  အာကိုပိုင် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလဲလို့။ ဒီမှာ အရမ်းကောင်းနေပြီကို။ ဆိုးတယ်ကွာ”

“  ကိုယ်ညောင်းလို့။ နောက်ကိုဆုတ်လိုက်လာ”

သူမလဲ ကုတင်အစပ်နားမှာ ဒူးထောက်ကုန်းလိုက်ပြန်သည်။ ကိုပိုင်က သူမဖင်ကို ဖြဲကာလီးကို ထည့်လိုက်သည်။ သူမလဲ အစေ့ကိုချေလိုက် နို့တွေညှစ်လိုက်နဲ့ဟော့နေသည်။

ကိုပိုင်လဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်နေတော့သည်။ သူမ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ အရမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အချက်နှစ်ဆယ်ကျော်တော့ သူမ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်သည်။

သူမ ဘဝမှ ဒီလောက်ပြီးတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ ကိုပိုင်နဲ့တွေ့တိုင်း အရမ်းပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်မပြီးခဲ့ဖူးပေ။ကိုပိုင်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေရင်းပြီး သွားသည်။ ပြီးတော့သူမပေါ်မှေးကာ အမောဖြေနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ချွေးတွေနဲ့ရွှဲကာ အားပြတ်သွားသလိုပင်။နှုံးချိသွားရသည်။

အမောဖြေပြီးတော့ သူမလဲ ကိုပိုင့်ကို ဖယ်ကာ ထမိန်တထည်ထုတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေဆေးလိုက်သည်။ ဖင်ဝက ခုမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သဘောကျမိသည်။သူမ ထမိန်ကို ရင်လျားပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ကိုပိုင်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်ဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲ နေသည်။

သူမလဲ ကိုပိုင့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်း ကိုပိုင်းကို အသာနမ်းလိုက်ကာ အနားယူလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့မှ နိုးလာကြသည်။ နိုးလာကြတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။

နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးပြီးတော့ သူလဲ မျက်နှာသစ်ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးတော့ နှင်းမြတ်မွန်က မနက်စာကိုပြင်ထားပေးသည်။ နှစ်ယောက်သားမနက်စာကိုစားပြီး ဘုရားသို့သွားကာ ဘုရားဖူးကြသည်။ ဂျန်းရှင်းအိတ်ကိုခဏဝင်ကာ နှင်းမြတ်မွန်က လိုအပ်တာတွေဝယ်သည်။

ပြီးတော့ သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်လာကြသည်။ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် အချိန်ရှိခိုက် လုံ့လစိုက်ကြရန် စိုင်းပြင်းကြပြန်သည်။ အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်ကာ နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ရင်း နူးနေကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က တော်တော့်ကို စိတ်ထန်လွယ်သည်။ ခပ်ကြာကြာပင်မနူးလိုက်ရ။ အရည်တွေရွှဲနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို အပေါ်ကနေ နေခိုင်းလိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့အပေါ်ခွကာ လီးကို ကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲသို့ ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးက တစ်ရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။ အတွင်းသားနံရံတွေက ဂေါ်လီများရဲ့ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် သာမန်ထက်ပိုပြီ းနှိုးဆွနေသလိုဖြစ်နေသည်။ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ဆောင့်ဆောင့် ချနေတဲ့ နှင်းမြတ်မွန်ကို ကြည့်ရင်း သူလဲ နို့တွေကိုလက်နဲ့ အုပ်ကာချေနေရင်းအောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းသထက်ကြမ်းလားသည်။

အဖုတ်အတွင်းထဲက ညှစ်လာသည်။ သူမပြီးတော့မည်။ နှင်းမြတ်မွန်ကလဲ  ပြီးချင်လာတာမို့ အားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရင်း ကော့တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရမ်းကို ညှစ်သွားသည်။ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ညှစ်နေလေသည်။ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ သူ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ရင်း

“  အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုပိုင်ရယ်။ ကိုပိုင်ရဲ့ဂေါ်လီတပ်ထားတဲ့ လီးကြီးကို အရမ်းစွဲသွားပြီကွာ။ အရမ်းကောင်းတယ်”

ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းနေသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက် ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ

“  ကိုပိုင်မပြီးသေးဘူးမလား။လုပ်လေ။ ဘယ်ကိုလုပ်ချင်လဲ။ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”

နှင်းမြတ်မွန်နဲ့လုပ်ရတာ တခုတော့ကောင်းသည်။ပွင့်လင်းသည်။ အပေးအယူမျှသည်လို့ ပြောရမည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို doggy နေခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ အဖုတ်ထဲထည့်ကာ ဆောင့်လိုက်သည်။ လုံးဝန်းတဲ့တင် သေးကျဉ်တဲ့ခါးကို ကြည့်ရင်း ဆောင့်ရတာမို့ သူသဘောကျသည်။ သူလဲ အားမနာတော့ပဲ ဆောင့်နေလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ ပျော့စင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေသလို တင်ပါးတွေက ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အတူ လှိုင်းထသလို တုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း သူလဲ စိတ်ပိုထန်လာကာ ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ နောက်တကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာသည်။

“  ကိုပိုင် ဆောင့်ဆောင့် မြတ်မွန် ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။အာ အာ ဟ ဟ ”

“  ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်” 

အသံတွေနဲ့အတူ ဆောင့်ချက်တွေက ကြမ်းသထက်ကြမ်းလာသည်။ ဆောင့်ချက်လေးဆယ်ကျော်ရောက်လာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာပြီ။ ဒါကြောင့် သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ အာ့ဟားဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သလို နှင်းမြတ်မွန်လဲ ပြီးသွားသည်။

နှစ်ယောက်သား ခဏ အနားယူလိုက်ပြီး နှင်းမြတ်မွန်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့ သူလဲ လိုက်ဝင်သွားကာ သူ့လီးကိုဆေးခိုင်းလိုက်သည်။နှင်းမြတ်မွန်လဲ သူ့ကို ဆေးပေးနေရင်း ဆွနေပြန်ရာ ပြန်ထလာတာမို့ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ကို လွေခိုင်းလိုက်သည်။

နှင်းမြတ်မွန်လဲ ကောင်းကောင်းကိုလွေပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကြပြီး အဝတ်တွေဝတ်ကာ နှင်းမြတ်မွန် နေ့လည်စာ အတွက် ပြင်နေသည်။သူလဲ ဘေးကနေ ဝိုင်းလုပ်ပေးရင်း ပိုးပိုးကို သတိရလိုက်မိသည်။

သူ တည်ငြိမ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တဒင်္ဂအတွင်း လိုချင်မိသွားသည်။ ဒါပေမယ့် လကိတွေ့ ဘဝမှာဒီလိုသာယာနိုင်ပါ့မလား။ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောနေရင်း တစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကို တယောက်မေးကြသည်။ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကိုပြောသည်။ ပိုးပိုးကို မကြိုက်ဘူးလားလို့။သူကလဲ ချစ်သူရှိနေတာကြီးကိုလို့ ပြောတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ပိုးပိုးက သူ့ကိုကြိုက်နေတာလို့ပြောသည်။

သူနဲ့ ပိုးပိုးရဲ့အကြောင်းကိုမသိသေးဘူးထင်သည်။ သူလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပေ။ နေ့လည်စာကို နှစ်ယောက်သား စားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ကို နောက်ပေါက်ကို လုပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။ သူလဲ နောက်ပေါက်ကို ကြိုက်တာမို့ အကြိုက်ပင်။ နှင်းမြတ်မွန်က ပုလွေတော့ အတော့ကို ကျွမ်းသည်။ဒါကြောင့် သူဘဲက သူ့ကို စွဲနေတာနေမည်။ 

သူမကိုအတော်အလိုလိုက်ကာ သူမသဘောဟု ပြောသည်။ သူလဲ နှင်းမြတ်မွန်ရဲ့ဖင်ကို စိတ်ကြိုက်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှင်းမြတ်မွန်လဲ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းသည်လို့ ပြောသည်။ ညကျမလုပ်နိုင်မှာစိုးတာမို့ အိပ်ရေးဝအောင်လုပ်မှ ဖြစ်မည်ဆိုပြီး နှင်းမြတ်မွန်က အိပ်တော့သည်။ သူလဲ အိပ်လိုက်သည်။

ညနေနိုးလာတော့ တချီဆွဲကြပြန်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး ညနေစာစားပြီး ပြန်လာကြသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အားဆေးသောက်ကာ ထပ်လုပ်ကြသည်။ ညသုံးနာရီလောက်ထိပင်။နောက်ပေါက်ကို လုပ်ဖြစ်တာများသည်။ ရှေ့ကို နှစ်ချီလောက်သာလုပ်ဖြစ်သည်။ သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။ မနက်ကျကိုးနာရီကျော်မှနိုးကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကတော့ သူ့ကို အရမ်းကို စွဲနေသည်။

အားရင်း အားသလို တွေ့ချင်မိတယ်လို့ပြောသည်။ သူလဲ ပြသာနာမဖြစ်ရင်ပြီးရောလို့ ပြောတော့ နှင်းမြတ်မွန်က အဲ့လောက်ကတော့ အေးဆေးပါလို့ ပြောသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကညနေ သုံးနာရီကားနဲ့ နေပြည်တော်ကို ပြန်မည်မို့ မပြန်ခင်ကို အချိန်ရှိတုန်းလုပ်ကြသည်။ ညနေကားဂိတ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့မှ မနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာပေါင်းစားလိုက်ကြသည်။နှင်းမြတ်မွန်ကားထွက်သွားတော့မှ သူလဲ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ သူလဲ အနားယူလိုက်သည်။

ညကျတော့ နှင်းမြတ်မွန်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ ပြန်ရောက်ပြီ ဆိုတာနဲ့ ထပ်ပြီးတွေ့ချင်တဲ့ အကြောင်းပင်။သူလဲ တွေ့ကြတာပေါ့ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။ အတော်လေးကြာကြာဖုန်းပြောပြီး ဖုန်းချသွားတော့ တအောင့်ကြာ ပိုးပိုးဆီက ဖုန်းဝင်လာသည်။ အိုကေရဲ့လားလို့ မေးသည်။သူလဲ အိုကေပါတယ်လို့ပြောတော့ ပိုးပိုးကရီနေသည်။

သူကလဲ သဝန်မတိုဘူးလား လို့ မေးရာ မတိုပါဘူး။ သူတို့ကို နားလည်လို့ဟု ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဖုန်းချကာ လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ နောက်ရက်မနက် သူသင်တန်းသွားတော့ ပိုးပိုးရည်းစားနဲ့တွေ့သည်။ ဆိုင်ထိုင်ရင်းစကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်တော့ယူမလဲ မေးတော့ သူကရီနေသည်။

အေးဆေးပေါ့ကိုပိုင်ရာ အချိန်ရှိပါသေးတယ်ဟုပြောလို့ သူကလဲ အချိန်မရမ်းကြီးတော့ ဆွဲတာ မသင့်တော်ကြောင်းနဲ့ အချိန်ကြာလာရင် မိန်းကလေးဖက်က နစ်နာနိုင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူက ခေါင်းသါငြိမ့်ပြီး အဖြေတော့မပေးပေ။ သူလဲသင်တန်းချိန်ရောက်နေပြီမို့ သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။

အေးမိစံလဲ မိခင်သက်သာလာတာမို့ ပြန်လာသည်။ သူတို့လဲ ယူတော့မယ်လို့ ပြောသည်။ ဒါလဲ ကောင်းတာပေါ့လို့ပြောတော့ အေးမိစံက မယူခင် အားရအောင်တွေ့ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူခေါင်းတောင်ကြီးသွားသည်။ သူနေပြည်တော်ကို သွားလိုက် နှင်းမြတ်မွန်နဲ့တွေ့လိုက် ရန်ကုန်မှာ အေးမိစံနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ ပိုးပိုးနဲ့တော့ အခွင့်အရေးမသာတာနဲ့ မတွေ့ဖြစ်။ သူ အရမ်းလဲ တွေ့ချင်သလို ပိုးပိုးကလဲ တွေ့ချင်နေသည်။

 

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment