နောင်ရဲ၏ တခန်းရပ် ဇာတ်လမ်းများ စုစည်းမှု ( ၃ )

နောင်ရဲ၏ တခန်းရပ် ဇာတ်လမ်းများ စုစည်းမှု ( ၃ )

ရေးသားသူ - နောင်ရဲ

အမှတ်တရ ကျောင်း နဲ့ ကျနော်

၁၀ တန်း ဖြေပြီးတဲ့ နေ့မှာပဲ ချစ်သူဆီက အဖြေရပါတယ်။ ပျော်မဆုံး၊ မော်မဆုံး။ သူငယ်ချင်းတွေကြားမှာ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွနဲ့ပေါ့။ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေရာကနေ ချစ်သူဖြစ်တဲ့အတွက် ဘာမှတော့ မထူးခြားပါဘူး။ အပြင်လျှောက်လည်ရင် သူငယ်ချင်းတွေ အုပ်လိုက်ကြီး နဲ့ သွားကြ၊ အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်း၊ ကွန်ပြူတာသင်တန်းတွေ တက်ကြနဲ့ ပျော်စရာပါပဲ။ သမီးရည်းစား ဘဝ ချိန်းတွေ့ရအောင်လည်း လူက လူကြီးကိုယ်နဲ့ ကလေးစိတ် ဖြစ်နေသေးတော့ လိင်ကိစ်စ ကို သိပ်စိတ်မဝင်စားကြဘူး။ 

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပါးလို့ ကောင်းတုန်းပေါ့။ စော်ချဘို့ စိတ်မဝင်စားပေမယ့် ယောကျ်ားလေးတွေ စုပြီး ၁၈+ ကားတွေ ကြည့်တတ်ကြတယ်။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် အိမ်သာဝင်ကြ၊ ပြန်ထွက်လာတော့ စိတ်မဝင်စားသလို ဂျာနယ်တွေ ကောက်ကိုင်ဖတ်ကြနဲ့ ပြန်တွေးကြည့်တော့ ပျော်စရာပါပဲ။ ရည်းစားနဲ့ ဆက်ဆံဘို့တော့ စိတ်ကူးထဲတောင် မထည့်မိဘူးပေါ့။ အချစ်ဦးကိုး။

၁၀ တန်း အမှတ်စာရင်းတွေ ထွက်တော့ သူနဲ့ ကိုယ်နဲ့က အမှတ် အရမ်းကွာနေတယ်။ သူက ဉာဏ်ကောင်းတော့ အမှတ်များများ ရတယ်လေ။ ဒီတော့ သူက ဆေးကျောင်း တက်ရမယ်ပေါ့။ ကိုယ်ကတော့ ပုံဆွဲလည်း ဝါသနာပါတော့ အာခီတက်ခ်ပေါ့လေ။ ဒါတွေက အသေးစိပ် မပြောတော့ပါဘူး။ လိုရင်းကတော့ ကျောင်းတက်ရတာ မတူတော့၊ နေ့တိုင်း မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူး။ အနေဝေးတော့ သွေးအေးလာရောပေါ့။ ကိုယ်ကလည်း ကိုယ်တတ်နေတဲ့ကျောင်းက ကောင်မလေးချောချောလေးတွေကို လိုက်ငေးပြီး စ နောက် နေတဲ့ အချိန်၊ သူကလည်း သူ့ကျောင်းမှာ သူ့ကို လာအီတဲ့ ဘဲတွေနဲ့ ပြန်အီနေတယ်ပေါ့။ 

သို့သော် ရည်းစားက ရည်းစားပဲနော်။ ပိတ်ရက်ဆို လျှောက်လည်မပြတ်။ သေချာတာပေါ့။ အရင်တွေ သူငယ်ချင်းတွေ တပုံတပင်နဲ့ပဲ။ သတင်းတွေကတော့ သဲ့သဲ့ ကြားရတာပေါ့။ သူ့ကျောင်းမှာ ဘဲတပွေနဲ့ အီနေတဲ့ ဆိုတာပေါ့။ အေးဆေးပါ။ ကိုယ်ကလည်း ဒီမှာ စိတ်ဝင်စားစရာ၊ ချစ်စရာ ကောင်မလေးနဲ့ ညတိုင်း ဖုန်းပြောဖြစ်နေပြီလေ။

တစ်ရက်ပေါ့။ သူ့မွေးနေ့ပေါ့လေ။ ရည်းစားဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ (သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ စိတ်လေးလည်း ပါတာပေါ့လေ) သူ့ကျောင်းကို လိုက်သွားတယ်။ လက်ဆောင်ကတော့ ပြင်ဆင်သွားတာပေါ့။ သူမအတွက် ရည်စူးပြီး ဝယ်ထားတာက သူမ ဓါတ်ပုံကို စတီးလ်ပြားလေးမှာ ရေးခြစ်ထားတဲ့ လော့ကဒ်လေးရယ်၊ ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ကျ ပြုလုပ်ထားတဲ့ ကြိုးလက်ပတ်လေးရယ်ပေါ့။ သူမဆီကို ရောက်တော့ နေ့လည် ၂ နာရီဝန်းကျင် ရှိနေပြီ။ စာသင်ချိန် တစ်ချိန်နဲ့ တစ်ချိန် အနားကို စောင့်ပြီး ထွက်လာပါတယ်။ သူတို့ကျောင်းက ကင်(န်)တင်းမှာ အအေး ထိုင်သောက်ကြတာပေါ့လေ။ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပါပဲ။ 

ဒီလိုနဲ့ ကိုယ့်မှာ ပါတဲ့ လက်ပတ်လေးကို သူ မမြင်အောင် ထုတ်ပြီး သူ့လက်ကို ယူပြီး ဝတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကြိုက်တယ်တဲ့။ ကိုယ်တိုင် လုပ်ထားမှန်းလည်း သူ သိတာပေါ့လေ။ နောက်တစ်ခု ရှိသေးတယ် ဆိုပြီး သူ့ ပုံလေးကို ရေးခြစ်ထားတဲ့ လော့ကဒ်လေး ပေးလိုက်တာပေါ့။ သူ အရမ်း အံ့သြသွားတယ်လေ။ အဲ့ လော့ကဒ်က ခေတ်စားတာ မကြာသေးတော့ သူ မသိသေးဘူးလေ။ ကိုယ့်ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ စားသောက်ပြီးတော့ အတန်းရှိရာ ပြန်လိုက်အပို့မှာ လက်က နာရီကို ကြည့်ပြီး ခဏစောင့်ဆိုကာ အခန်းထောင့်ချိုးလေးထဲ ဝင်သွားတယ်။ 

တအောင့်ကြာတော့ ပြန်ထွက်လာပြီး လိုက်ခဲ့ဘို့ ပြောတယ်။ ထောင့်ချိုးလေးရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ၊ လက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး အခန်းလေးထဲ ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရတယ်။ အနံ့ရတော့ သိပြီလေ။ အိမ်သာဆိုတာ။ မိန်းကလေး အိမ်သာပေါ့။ အိမ်သာခန်းတွေထဲက ထောင့်ဆုံးအခန်းတစ်ခုကို ဝင်လိုက်ပြီး လော့ခ်ချလိုက်တယ်။ ကိုယ်က ဘာမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပဲ၊ ကိုယ့်ပါးစပ်ကို သူ့ လက် သေးသေးသွယ်သွယ်လေးနဲ့ လာအုပ်တယ်။ အသံမထွက်နဲ့ တိုးတိုး ဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ ကျန်လက်တစ်ဘက်က လက်ညှိုးလေးနဲ့ လုပ်ပြတယ်။ အကောင်ပြမှတော့ အရိပ် ဘယ်မှာလဲလို့ မေးမနေတော့ဘူး။ လာထားပေါ့။ သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့ အကျီအပေါ်ကနေ သူ့ရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို ဆုတ်ကိုင်မလို့ လုပ်ချိန်မှာ လက်ကို လာကိုင်ပြီး တားထားတယ်။ သူကိုယ်တိုင် အကျီ ချွတ်ပေးတာ။ အခန်းက သိပ်မကျဉ်းလို့ တော်သေးတယ်။ သူအကျီချွတ်နေချိန်၊ ကိုယ်လည်း အကုန်ချွတ်ပြီပေါ့။ နှစ်ယောက်သား အချင်းချင်း ကြည့်ပြီး ချွတ်နေကြတာ၊ အဝတ် ဗလာဖြစ်တာနဲ့ သူက ဘိုထိုင် အိမ်သာမှာ ထိုင်ပြီး ပေါင်ကားပေးထားတယ်။ မြောင်းသွယ်ပေးထားတော့ ကိုယ်ကလည်း ရွှေပြွှန်က ရေသွန်ဘို့ ကြိုးစားရတာပေါ့။ လုံးဝ မဝင်ဘူး။ ပူလောင်ရတဲ့ အထဲ အိမ်သာအနံ့ကလည်း ရှိတော့၊ ဒုံးကျည်က သိပ်မတက်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ လူပျိုလက် ဝက်မြှီးပဲဟာ။ ဘယ်ရမလဲ။ လက်က ဟိုကိုင်၊ ဒီကိုင်၊ ဟိုညှစ်၊ ဒီညှစ်နဲ့ ဖီးလ်အပြည့် ပြန်ယူရတယ်။ 

ဒါနဲ့ သေချာ အောင် အပေါက်ဝကို ဖြဲကြည့်။ ထူလိုက်တဲ့ ခြုံဆိုတာကလည်း အမေဇုံတော အတိုင်းလား။ လမ်းကြောင်း ရှာဖွေပြီးတော့မှ မှတ်ထားပြီး ထိုးထည့်ရတာပေါ့။ အပေါက်ဝမှာ အရင်တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဆောင့်ချလိုက်တာပေါ့။ သူ နာ၊ မနာတော့ မသိဘူး။ ကိုယ်ကတော့ နာတာပေါ့။ ပလိန်းစားတာဆိုတော့ နာပြီလေ။ အသံခပ်အုပ်အုပ်တော့ ထွက်သွားတာပေါ့။ အ ဆိုပြီး။ နောက်ဆုတ်ဘို့တော့ မတွေးမိဘူးလေ။ 

ဒီလိုနဲ့ ရှေ့တိုး၊ နောက်ဆုတ်ပေါ့။ ၅ ချက် မပြည့်ပါဘူး။ ရေသွန်ပါလေရော။ သူကတော့ ကိုယ့်ကို အံ့သြပြီး ကြည့်နေတာပေါ့။ နောက်တစ်ခေါက် ထပ်လုပ်ဘို့ကို ဖီးလ်မဝင်တော့တာ။ အိမ်သာအနံ့ရယ်၊ လူမိသွားရင်ဆိုတဲ့ အသိရယ်က ခြောက်လှန့်နေတာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ ၂ ယောက်သား အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ပြီး သူက အရင် ထွက်သွားတယ်။ အပြင်မှာ လူရှင်းတယ်ဆိုမှ လာခေါ်တယ်။ ဒါနဲ့ သူအတန်းဆက်တက်မယ် ဆိုပြီး နှုတ်ဆက် ထွက်ခွာသွားတယ်။ ကိုယ်ကတော့ ကျောင်းပြန်သွားလည်း မမှီတာကြောင့် ဘော်ဒါတွေဆုံရာ ဂိမ်းဆိုင်ပဲ တန်းသွားလိုက်တော့တယ်။ စိတ်ထဲကတော့ ကျေနပ်နေပြီလေ။ ငါ လုပ်ဖူးပြီကွဆိုပြီး။ မကျေနပ်တာကတော့ တက်ထွက်ဖြစ်သွားလို့ပဲ။ ဒါကတော့ တဖြည်းဖြည်း လေ့ကျင့်ယူရင် ရတယ် ပြောတယ်။ လေ့လာဦးမှာပါ။

ညကျတော့ သူ့ဆီက ဖုန်းလာတယ်။ ငါတို့ သူငယ်ချင်းလိုပဲ နေရအောင်တဲ့။ အကြောင်းပြချက် မမေးပါနဲ့။ ဒီနေ့ ဖြစ်တာကိုလည်း ဘယ်သူမှ မပြောပါနဲ့။ မေ့လိုက်ပါ။ ဒီလိုဆိုတော့ ဝမ်းနည်းရမှာလား၊ ဝမ်းသာရမှာလား မသိဘူးရယ်။ ကိုယ်က အစထဲက သူ့ကို ချစ်လား၊ မချစ်လား ဒွိဟ ဖြစ်နေတာ။ သူငယ်ချင်း သံယောစဉ်နဲ့အတူ အချစ်ပါ ရောထွေးလာတယ်ထင်တာ။ အခုကျတော့လည်း ကိုယ်က လမ်းခွဲချင်သလို၊ အတူတူလည်း ရှိနေချင်သေးတယ်။ သူ့ကို အဆင်ပြေလား ပြန်မေးလိုက်တော့ သူ့ဘက်က အိုခေတဲ့။ ဒါဆိုလည်း သူငယ်ချင်းပဲပေါ့။

သူငယ်ချင်းက ချစ်သူ ဖြစ်နိုင်ပေမယ့်၊ ချစ်သူကနေ သူငယ်ချင်းမှ ပြန်မဖြစ်နိုင်တာ။ နောက်ပိုင်းတော့ တဖြည်းဖြည်း အနေဝေးပြီး သွေးအေးလာကာ သိပ်လည်း မတွေ့ဖြစ်ကြတော့။ ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ အလုပ်တွေ လုပ်ကြတော့လည်း မတွေ့ဖြစ်နိုင်ကြဘူးလေ။ ဟုတ်ပါတယ်။ ကျနော်ဟာ တခြားကျောင်းမှာ တက်ထွက်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (၂၀၁၇ ဂျူလိုင်)

....................................................................

မမ က လှလွန်းတယ်

ဘောလုံးကန်ရန် ချိန်းထားသဖြင့် လှည်းတန်း သထုံကွင်းသို့ ဘက်စ် စီးလာခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ကားမောင်းလာနေကျဆိုပေမယ့် ဒီနေ့ ဘိုးတော်က သူ့ကားပျက်နေလို့ နောင်ရဲရဲ့ ကားကို ယူသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ တရုတ်တန်း က နေ ဘက်စ် ကား စီးလာလိုက်သည်။ ပိုက်ဆံလည်း အများကြီး မထည့်တော့ပဲ၊ အားကစားအိတ်ကို လွယ်ကာ ရေဗူး၊ သဘက်၊ ဘောကန် ဖိနပ်၊ အဝတ် တစ်စုံ ထည့်လာလိုက်သည်။ ကွင်းထဲ ဝင်သည်နှင့် ကန်လို့ ရအောင် ဘောကန် အကျီနဲ့ ဘောင်းဘီတိုကို ဝတ်ထားသည်။ 

ညနေစောင်းချိန်ဖြစ်သောကြောင့် လူကြပ်စ ပြုနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ထိုင်ခုံ နေရာမရပေ။ ကားလမ်းတွေကလည်း ကြပ်နှင့် အနံ့ပေါင်းစုံကာ လူတောင် မူးနောက်နောက် ဖြစ်လာသည်။ အလယ်တန်းကို ကိုင်ကာ ရပ်နေသော နောင်ရဲသည် တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ကားအနောက်ပိုင်းသို့ ရောက်မှန်း မသိ၊ ရောက်လာသည်။ တော်သေးသည်က အဲကွန်းဖွင့်ထားသဖြင့် အသက်ရှူနည်းနည်းချောင်သည်။ နေရာ အခြေတကျ ဖြစ်တော့မှပဲ ရှေ့၊နောက်၊ ဘေးဘီကို လေ့လာကြည့်မိသည်။ ကိုယ့်အရှေ့တည့်တည့်မှာ ခါးလောက် ရှည်သော ဆံနွယ်ကေသာကို စုချည်ထားတဲ့ မမ တစ်ယောက် ရှိနေသည်။ 

အသက်အရွယ် ဘယ်လောက်ရှိမည်ကို မသိသော်လည်း မမ ဟုပင် စိတ်ထဲက သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ကားကြပ်သောကြောင့် လူချင်း ပူးနေမိသဖြင့် သေချာတော့ မမြင်ရပေ။ ရသလောက်လေး သုံးသပ်ကြည့်မိတော့၊ ဆံပင်မှာ လိမ်းထားတဲ့ ဟဲကုတ်အနံ့လေးက မွှေးသည်။ အပေါ်၊အောက် ဝမ်းဆက် ဝတ်ထားသော မြန်မာအကျီလေးက သိမ်သောခါး၊ လုံးကျစ်နေသော တင်သားကို အလှ ပိုဟပ်စေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအလှကို အဝတ်တွေဖုံးထားပြီး ကြည့်နေရာက စိတ်ကူးထဲမှာ အဝတ်များကို ချွတ်ပြီး မြင်ယောင်ကြည့်နေမိသည်။ ကားကြပ်ပြီး လူချင်းပူးသဖြင့် နောင်ရဲရဲ့ ညီလေးနှင့် မမရဲ့ တင်သားတွေဟာ ငရုတ်ဆုံထဲကို ကြက်သွန်ငရုတ် ထည့်ပြီး ငရုတ်ကျည်ပွေ့ဖြင့် လှည့်ကြိတ်နေသလို ပုံစံဖြစ်နေသည့်အပြင် စိတ်ကူးထဲက ကိုယ်လုံးတီးအလှကြောင့် ညီလေးမှာ ထောင်းကနဲ အကြောတွေ ထောင်ကာ ခေါင်းမော့ချင်လာသည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဘောလုံးကန်မယ်ဆိုပြီး အတွင်းခံ ကြပ်ကြပ် (speedo) လေး ဝတ်ထားသောကြောင့် ထောင်ချင်တိုင်း ထောင်လို့ မရပေ။

ကားကလည်း လှိမ့်၊ လူကလည်း ကြပ်၊ မမနဲ့ကလည်း ပူးနေသောကြောင့် ထောင်ချင်သလို ဖြစ်နေသော ညီလေးကို ပွတ်ပွတ်ဆွဲသလို ဖြစ်နေသဖြင့် ခံစားရတာ အရမ်းကောင်းလာသည်။ အပျော့ဆွဲ လို့ပဲ ခေါ်ရမည်ပင်။ ခံစားမှု အထွဋ်အထိပ် ရောက်လာကာ ပြီးသွားသည်။ အရည်တွေ ထွက်သွားသဖြင့် လူလည်း ဒူးချောင်သွားသည်။ ဘောလုံးလည်း ကန်ချင်စိတ် မရှိတော့သဖြင့် ဘက်စ်ထဲမှာပင် ဟမ်းဖုန်းကို ထုတ်ကို ဟိုကောင်တွေဆီ မလာနိုင်တော့ကြောင်း ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ အရှေ့က မမ ကိုလည်း အားနာနေမိသည်။ တော်သေးသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ကြပ်ကြပ် ဝတ်ထားသဖြင့် အရည်တွေ သူမကို မပေဘူးဟု ထင်သည်။ လှည်းတန်းအထိ စီးပြီး စိန်ဂေဟာထဲ ဝင်ကာ အိမ်သာထဲ အဝတ်တွေ လဲလိုက်မည်ဟု စဉ်းစားလိုက်သည်။

ထိုစဉ် အရှေ့မှ မမ က ကိုယ်လုံးလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လှည့်လာကာ ကိုယ်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ရောက်လာသည်။ ကိုယ့်ရဲ့ နှာခေါင်းနားကို သူမရဲ့ ခေါင်းက မှီလု မှီခင် ဖြစ်သဖြင့် အရပ် ၅ ပေ ၅ လက်မလောက် ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ထားသဖြင့် မျက်နှာကို သေချာ မမြင်ရသော်လည်း သူမရဲ့ နှာခေါင်းမှ ထွက်လာတဲ့ ထွက်သက်တိုင်းဟာ နောင်ရဲရဲ့ ရင်ခွင်ကို သွေးစမ်း ဆော့ကစားနေသည်။ သူမကို တောင်းပန်ပါသည်ဟု လေသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သူမက ပြုံးနေသည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ 

နောင်ရဲရဲ့ ရင်အုပ် ကျယ်ကျယ်ကြီးဆီသို့ သူမရဲ့ လက်ချောင်းတွေက မသိမသာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်လာသည်။ သူမရဲ့ လက်ညှိုးလေးကို ထောက်ကာ နောင်ရဲရဲ့ ရင်အုပ်ပေါ်မှာ တစ်ခုခု ရေးခြစ်နေသလိုပင်။ အစတော့ နားမလည်သဖြင့် ပြန်မေးရသည်။ သူမက ပြန်ရေးပြသည်။ ပေ တဲ့။ သြော်၊ သူမကို ပေသွား မသွား မေးဟန်တူသဖြင့် သူမပေါ် မပေကြောင်း၊ တောင်းပန်ကြောင်း၊ အားနာကြောင်း အထပ်ထပ် ပြောဖြစ်သည်။ 

တောင်းပန်သည့်အနေဖြင့် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟု မေးလိုက်တော့၊ မုန့် ဟု ရေးသည်။ အရှေ့က လှည်းတန်းမှတ်တိုင်မှာ ဆင်းမှာ ဖြစ်သောကြောင့် တောင်းပန်တာကို လက်ခံသည့်အနေဖြင့် မုန့်လိုက်စားရန် ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ နောင်ရဲရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ဟုတ် ဆိုတဲ့ စာလုံးလေး လာရေးတော့ ပျော်သွားသည်။ မမ က ခေါင်းငုတ်ထားသဖြင့် ရုပ်ကို မမြင်ရသေးသော်လည်း ကောက်ကြောင်းလှသော ကိုယ်လုံးရယ်၊ မွှေးပျံ့သော ဆံကေသာရှည်ရှည်ရယ်က မမကို ရုပ်အရမ်းချောမည်ဟု ထောက်ခံချက်ပေးနေသယောင်ပင်။

လှည်းတန်းမှတ်တိုင်ရောက်တော့ မမရဲ့ လက်ကို ဆွဲကာ ကြပ်သိပ်နေသော လူအုပ်ကြီးကို တိုးထွက်ပြီး ဘက်စ်ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းမော့၊ ရင်ကော့ပြီးတော့ပေါ့။ ခပ်လှမ်းလှမ်းကို လမ်းလျှောက်ပြီးတော့မှပဲ လက်ဆွဲခေါ်ရာ ပါလာသော မမ ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထင်မြင်ယူဆထားသည့်အတိုင်း၊ မမက အရမ်းလှသည်။ မျက်နှာလေးက ရင့်ကြက်မှုကို ပုံဖော်နေသလို၊ နှုတ်ခမ်းကလည်း ခပ်ထော်ထော်လေး ဖြစ်ကာ စွဲဆောင်မှုတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။ မျက်နှာ်ကြည့်ပြီးတော့မှ ကိုယ်လုံးကို ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ မမရဲ့ ဗိုက်က မသိမသာလေး ပူထွက်နေသည်။ မြန်မာအကျီ ကြပ်ကြပ်နဲ့ ပိုသိသာနေသည်။

" ဟာ...မမ....ဗိုက်က....ဗိုက်က..."

" ခိခိ...ဟုတ်တယ်...ကိုယ်ဝန် ၃ လ ရှိပြီလေ..."

" ဟာဗျာ..ဆောရီးပါ...မမ...ကျနော် တကယ် တောင်းပန်ပါတယ်..."

" ရပါတယ်...မင်းက တမင် လုပ်တာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ တို့ နားလည်ပါတယ်..အခုလည်း ပိတ်နေတဲ့ လူအုပ်ကြီးကို တို့ဗိုက်နဲ့ အတင်းတိုးထွက်လို့ မဖြစ်နိုင်လို့ မင်းကို အသုံးချသလို ဖြစ်သွားတာပါ..."

" ဟာ...မဟုတ်တာပဲ မမရယ်...ကျနော်တော့ ငရဲကြီးပြီ ထင်တယ်..."

" ရပါတယ်ဆိုကွာ...တို့က ကျေးဇူးတင်တဲ့အနေနဲ့ မုန့်လိုက်ကျွေးမယ်...ငါးကင် စားကြမယ်လေ...ငါးကင် စားအပြီးလောက်ဆို တို့ အမျိုးသားလည်း အလုပ်က အပြန် လှည်းတန်းကို ဝင်ခေါ်မှာနဲ့ အတော်ပဲ...လာပါ...တို့ဖိတ်ခေါ်တာကို လက်ခံပါ..."

" ဟုတ်..ဟုတ်...မမ..."

(မမက လှလွန်းတယ်...ဒါပေမယ့် ဗိုက်..ဗိုက်နဲ့ဗျာ)

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (၂၀၁၇ စက်တင်ဘာ)

...........................................................

နှစ်လုံးသားကို ဓါတ်လိုက်သည်

လူလွတ်ဖြစ်သူ နောင်ရဲသည် သွေးသား ဆန္ဒ အရ လိင်ဆက်ဆံချင်လာလျှင် အခကြေးငွေပေးကာ မိန်းကလေးများ ပျော်ပါးတတ်သည်။ ရံဖန်ရံခါလည်း တိုးတက်နေသော ခေတ်ကြီးမှာ စက်ကိရိယာများ အသုံးပြုကာ ဆန္ဒကို ဖြေဖျောက်တတ်သည်။ အခု ရောက်ရှိနေတဲ့ နိုင်ငံကလည်း လိင်နှင့် ပတ်သက်လျှင် အစုံ ရှိသည်။ ကျောင်းသူ ဝတ်စုံလေးတွေ ဝတ်တာရော၊ ကြာပွတ်ကအစ အချွန်အတက်တွေ အဆုံး လိုချင်တာ အကုန် ရနိုင်သည်။ အမိမြေကနေ ထွက်ခွာလာတော့ တစ်ယောက်တည်းသမား နောင်ရဲ အဖို့ မြင်မြင်သမျှ လိုချင်၊ လုပ်ချင်နေမိသည်။ 

ငယ်ရွယ်တုန်းကတော့ ဂျပန်မလေး တစ်ယောက်နှင့် ရည်းစားဖြစ်ကာ အတူတူ နေဖူးသော်လည်း ယူမည် ဆိုတော့မှ မြန်မာနိုင်ငံက မို့လို့ မိမိတို့ သမီးကို ဆင်းရဲတဲ့ နိုင်ငံထဲ အပါ မခေါ်နိုင်ဘူးဆိုတာ မိဘတွေရဲ့ ငြင်းဆန်မှုကို ခံခဲ့ရသည်။

မခွဲခင် အထိ အတူ နေကြသည်ဆိုတော့ ညတိုင်း ဂျပန်မလေး နှင့် လုပ်ဖြစ်သည်။ လူကြီးကားထဲက လိုတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ အရမ်း မအော်ပါဘူး။ တိုးတိုးလေး ငြီးတာကိုက ဖီးလ်ပိုဖြစ်စေတယ်လေ။ အမွှေးတွေကလည်း မရိတ်ဘူးဗျ။ သူတို့က သဘာဝတရားကို မြတ်နိုးတဲ့ လူမျိုး မလား။ အားလုံးကို သဘာဝအတိုင်း ထားတယ်။ စ လုပ်လုပ် ချင်းကတော့ ၂ ယောက်သား လုံးဝ အရိုးခံ ဆိုတော့ အပေါက်မတည့်လို့ ချွေးပြန်တာရော၊ တည်းခိုခန်း သွားဖို့ ရှက်တာရော အစုံပေါ့ဗျာ။ ဂျပန်မတွေက ကျန်းမာရေးအသိတော့ ရှိသည်။ ကွန်ဒုံး မစွပ်ရင် အလုပ်မခံပေ။ လက်ထပ်ရန် သေချာတော့မှ မစွပ်ရင် မစွပ်နဲ့ပေါ့ ဖြစ်တာလေ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်တုံကြီးကို ကိုင်ပြီး ညီလေး မဲမဲကြီးနဲ့ ထိုးထည့်ကာ ဆောင့်ရတာလောက် ကောင်းတာ မရှိဘူးပေါ့။ ပြီးခါနီးကျမှ တဆက်ဆက် တုန်တက်သွားတဲ့ ဂျပန်မလေးကို ခုထိ မေ့မရသေးပါဘူးဗျာ။

ထားပါလေ။ အတိတ်က အကြောင်းကို အတိတ်မှာပဲ ထားခဲ့တော့မယ်။ ခုတော့ အသက်အရွယ်လည်း ရလာတော့ ရည်းစားလည်း မထားချင်တော့ဘူး။ ညဘက် ကလပ်သွားပြီး ကလပ်က ကက လေးတွေနဲ့ သွားအိပ်လိုက်တော့တယ်။ ကလပ်က ကက လေးတွေက အဆင်ပြေရင် ဟိုတယ်တန်းသွားပြီး လုပ်ရုံပဲ။ ဟိုတယ်ခလည်း တစ်ယောက်တစ်ဝက် စိုက်ပေးတယ်။ သူတို့ ပြောတာလည်း ရှင်းတာပဲ။ ငါတို့လည်း ဖီးလ်ခံတာမို့လို့ ငါတို့လည်း စိုက်ရမှာပေါ့တဲ့။ ရှင်းရော။ 

တခါတလေတော့ ကိုယ်ကပဲ စိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကလပ်တစ်ခုကို နေ့တိုင်းတော့ မသွားဖြစ်ဘူး။ အလှည့်နဲ့ သွားတာပေါ့။ နောက်ဆို လာနွယ်နေမယ်လေ။ ကလပ် မသွားဖြစ်တဲ့ ညတွေဆို ခေါ်စားတတ်သေးတယ်။ ဒီမှာတော့ ဈေးကြီးတယ်။ ဈေးအပေါဆုံးက မြန်မာငွေ ၂ သိန်းလောက်ပေါ့။ အမိုက်စားတွေဆို ဈေးပိုကြီးတာပေါ့လေ။

အခုတော့ ရန်ကုန်က အမေအိုကြီးက မြေးချီချင်ပြီဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ မိန်းမ ပေးစားဘို့ ကြိုးစားနေလေရဲ့။ ကိုယ်ကလည်း အသက်အရွယ် အရ ယူသင့်ပြီ ထင်လို့ စီစဉ်ခိုင်းလိုက်တာ။ ကောင်မလေးက မဆိုးပါဘူး။ အသက်က ၂၅ ဝန်းကျင်၊ ဘွဲ့ရ၊ ကိုယ်ပိုင် အပ်ချုပ်ဆိုင်လေး ထောင်ထားတယ်။ ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့ အသွယ်အဝှိုက်တွေကလည်း ရင်ဖိုရှုမောစရာဆိုတော့ ၂ ခါ မစဉ်းစားတော့ဘူး။ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။ ဟိုကလည်း ကိုယ့်အရည်အချင်းကို နှစ်သက်ပါတယ်ဆိုတော့ ပြီးပြီပေါ့။ ဒီနှစ် နွေရာသီမှာ အမိမြေကို ပြန်ပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲလုပ်ပြီး ၄ လ လောက် ခွာပြီးမှ မင်္ဂလာဆောင် လုပ်မယ်ပေါ့။

ဆိုတော့ကာ၊ မိန်းမ ယူတော့မယ်ဆိုတော့ အပျော်အပါး လျှော့နေရပြီလေ။ မိန်းမ မလိုက်စားတော့ဘူး။ ဒီတော့ စက်ကိရိယာတွေဘက် လှည့်တာပေါ့။ tango ကနေ ထုတ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကလည်း အစုံဆိုတော့ လုပ်လို့ မဆုံး ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဟိုးအရင် ချောင်ထိုးထားတဲ့ အရုပ်မလေးကိုလည်း ပြန်ထုတ်ပြီး လုပ်တာပေါ့လေ။ မြန်မာငွေ ၁၅ သိန်းလောက် ရှိမယ်။ ချောဆီသေချာသုံးပြီး ဆွဲရတာပေါ့လေ။ အခုတော့ ဝက်ဆိုက်ဒ် တစ်ခုထဲ မွှေနှောက်ရင်း ပစ္စည်းအစမ်းလေး တစ်ခု တွေ့တယ်။ ကိုယ်ကသာ မသိတာ တော်တော်များများ သုံးနေတာကို ဖတ်ဖူးတာပေါ့။ လိင်တံကို ပတ်ရတဲ့ အကွင်းလေးတွေနဲ့ စက်ကို ချိတ်ပြီး လျှပ်စီးလွှတ်တာပေါ့။ မလုပ်ဖူးတော့ စမ်းလုပ်မယ်ဆိုပြီး ဝယ်လိုက်တယ်။

အစမ်း အနေနဲ့ လုပ်ကြည့်တယ်။ လိင်တံကို ကွင်းလေး ၄ ကွင်းလောက် ပတ်ပြီး အဲ့ကွင်းတွေကို ကြိုးနဲ့ စက်ကိရိယာမှာ ချိတ်ဆက်ပြီး လျှပ်စစ် စီးစေတာ။ လျှပ်စစ်အားနဲ့ ကြိမ်နှုန်းကို ထိန်းလို့ ရတဲ့ ခလုတ်လေးလည်း ရှိတယ်။ စ လုပ်လုပ်ချင်းတော့ ကျဉ်တက်သွားတယ်။ တစ်မျိုး ဖီးလ် ဖြစ်တာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရသာကို ကြိုက်သွားတယ်။ ညီလေးက တဒုတ်ဒုတ် နဲ့ ခဏကြာတော့ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာပေါ့။ လူ့စိတ်ဆိုတာကလည်း အဆန်းသားမလား။ အသစ်အဆန်းဆို ခဏခဏ စမ်းသပ်ချင်နေတာဆိုတော့ ၁ နာရီလောက် ကြာတော့ တစ်ခါ ညီလေးက မတ်လာတာနဲ့ ပြန်လုပ်ကြည့်တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ vibrator တွေကို ကျင့်သားရနေတဲ့ လက်က အထိန်းအချုပ် ခလုတ်ကို တဆုံးထိ တင်ပလိုက်တယ်။

နောင်ရဲလား။ အခု ကောင်းကင်ဘုံ တစ်နေရာမှာ နတ်သမီးလေး တစ်ဖက် ၅၀၀ နဲ့ ပျော်ပါးမလို့ ကြံစည်နေတယ်။ ခက်တာက မဲမဲတူးတူး ညီလေးမှာ တူးကျစ်မဲကျုတ်နေတဲ့ အကွင်းရာ ၄ နေရာ ပေါ်နေတာပါပဲ။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (၂၀၁၇ နိုဝင်ဘာ)

..................................................................................

မအေပေးလေး

ယနေ့ခေတ် လူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ပြောင်းလဲလာသော ယဉ်ကျေးမှု တစ်ခု ဖြစ်သည့် အင်တာနက် သုံးကာ instagram၊ facebook အစရှိသော အတင်းအဖျင်းစုံရာ နေရာများကို အိပ်ရာထဲတွင် လှဲကာ ဘယ်လက်ဖြင့် ဖုန်းကို ကိုင်ထားကာ ညာလက်ညှိုးဖြင့် တတက်တက် မြည်အောင် ပွတ်နေသူကား ကျော်စွာ ဖြစ်သည်။ ညဘက် မှောင်ရီပျိုးစ ညစာ စားပြီးထဲက လှဲနေသည်မှာ အတော်ပင်ကြာသွားပြီ။ facebook၊ instagram ထဲမှ မဒီ ကလျာ လန်းလန်းလေးများကို ရှုစားကာ ထွက်သမျှ တံတွေးကို မျိုချနေရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှ နာရီက တခြောက်ခြောက် မြည်နေရာမှ ဒေါင် ကနဲ တစ်ချက် တီးသွားသည်။ အရာအားလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ဘေးဘက်ကို အသာလှည့်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။ 

ကျော်စွာ့ မဟေသီ ကလည်း ဘေးတစောင်း လှဲနေကာ လက်မှ ဖုန်းကို ကိုင်ထားပြီး ကျော်စွာ့လိုပင် လက်ညှိုးဖြင့် တတက်တက် ပွတ်နေသည်။ ကျော်စွာ လှမ်းကြည့်ကာ မျက်စပစ်လိုက်သည်။ မဟေသီက ပြုံးကာ ကျော်စွာ့အနားသို့ တိုးကပ်လာသည်။ အနမ်းချင်း ဖလှယ်ကာ ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ ချစ်ကြောင်း ပြောနေကြသည်။ ကျော်စွာက နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရာမှ တဆင့် မဟေသီရဲ့ စနေနှစ်ခိုင် ကို အသာလေး ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

တောကျွမ်းသော သားမုဆိုးနှယ် တစ်တောင်ပြီး တစ်တောင် အပိုင်သိမ်းပစ်သည်။ ထို့နောက်မှ တောင်နှစ်တောင်ကြား ချိုင့်ဝှမ်းလေးထဲမှ ဆင်းကာ ရေတံခွန် ရှိရာ ချောက်နက်လေးထဲသို့ လက်တွေက ရောက်သွားသည်။ မဟေသီရဲ့ ညဝတ် ဘောင်းဘီကို မချွတ်သေးပဲ လက်ဖြင့် အသာလျှိုကာ အစေ့လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ နမ်းနေရင်းနဲ့မှ “အ” ဟု တိုးတိုးလေး ညီးသွားသော မဟေသီ့ အသံေလေးက စွဲမက်ဖွယ်ရာ။ သူမလည်း အားမလို အားမရဖြစ်လာသည်ဟုပင် ဆိုရမလား။ ဖင်လေး အသာကြွကာ ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ 

ကျော်စွာ့လက်တွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလွယ်သွားသောကြောင့် အစေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မဟေသီကလည်း ကျော့်စွာ ပုဆိုးကို အသာချွတ်ကာ ကျော့်စွာ ငပဲကို လက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ပေးတော့သည်။ ၅ မိနစ်ခန့် ကြာမည်ဟု စိတ်မှ ထင်သည်။ မဟေသီရဲ့ ရေကာတာမှ ရေတွင် စီးကျလာသည်။ တသွင်သွင် စီးလာသော အရည်များကို ပိုထွက်အောင် ကျော်စွာက လက်ခလယ် ထည့်ကာ မြောင်းတူးပေးလိုက်သည်။ ဒီလို အိုင်တီခေတ်မှာ လေ့လာလျှင် လေ့လာသလောက် သိနိုင်သောကြောင့် ဂျီစပေါ့ အကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိသော ကျော်စွာ့ လက်အောက်မှာ မဟေသီတစ်ယောက် တွန့်တွန့်လူးနေသည်။

အရည်တွေ ရွှဲနေသော အပေါက်ဝကို ကြည့်လိုက်ရာ ကျော်စွာစိတ်တွေ ပြင်းပြလာသည်။ အသာလေး ထလိုက်ကာ ကွန်ဒုံးကို ငပဲမှာ စွပ်လိုက်ပြီး မဟေသီရဲ့ ပေါင်ကို အသာကားလိုက်ကာ ငပဲကို အရည်တွေနဲ့ လဲ့နေသော အပေါက်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထူးကဲစွာ စေးစေးပိုင်ပိုင် ရှိသော မဟေသီ့ ညီမလေးက အတွင်းကနေ ဆွဲညှစ်ပေးသေးသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မဟေသီ့ကို အစွဲကြီး စွဲကာ လက်ထပ်ယူထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေ တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသည်နှင့် အတူ မဟေသီ့ ဆီမှ ညှို့အားပြင်းသော ဆွဲငင်သော ညီးသံများက ထွက်လာသည်။

“ အ....အု....အင်း....” (စာဖတ်သူများ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် အသံကို တွေးပြီး ဖတ်ပါ)

“ အ....ခစ်...ခစ်.....ခိခိခိ....ကို...တော်ပြီ....ရပ်လိုက်တော့”

မျက်စိကို အသာမှိတ်ကာ ဆောင့်ချက်တွေအပေါ် အမှတ်စဉ် မှတ်နေသော ကျော်စွာ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ပက်လက်လှဲနေသော မဟေသီ့ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ တက်ပြီး နို့စို့ဘို့ ကြံရွယ်နေသော သကောင့်သားလေး။ တစ်နှစ် အရွယ် ရှိနေပြီ ဖြစ်သော သားတော်မောင်က ကျော်စွာ့ကို ကြည့်ကာ လှမ်းရယ်ပြနေသည်။

“ ငိုးမတားရေး....အရေးကောင်းဆို ဒိန်းဒေါင်းက ဖျက်ပြီ...”

“ ခိခိ....အဲ့လို မပြောပါနဲ့...ကိုကလည်း”

“ လာ...လာ....သား....မေမေ...သိပ်မယ်...”

“ ကိုလည်း တော်တော့နော်...ခိခိ....သား အိပ်သွားရင်တော့ ပြန်စပေါ့”

“ တော်ပါပြီ...ညလည်း မိုးချုပ်နေပြီ...အိပ်တော့မယ်...လခွီးပဲ...”

“ ဟားဟားဟား...ခိခိခိ”

မဟေသီရဲ့ ရယ်သံနှင့်အတူ သားတော်မောင်ကပါ ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်ကာ သူ့အမေနောက် ပါသွားသည်။ အရည်မထွက်သော ကွန်ဒုံးကို ချွတ်ကာ ကျော်စွာကတော့ သူ့ကို ကြည့်နေသော သားတော်မောင်ကို မင်း သတိထား...ဟု ကြိမ်းဝါးနေမိသည်။

{ စကားချပ်။     ။ ဒီဇာတ်လမ်းတွင် လင်မယားပဲ ဘာကြောင့် ကွန်ဒုံး သုံးသလဲ မေးစရာ ဖြစ်နေမည်။ သားဆက်ခြား နည်းလမ်းများတွင် အမျိုးမျိုး ရှိသော်လည်း ဟော်မုန်းနှင့် မတည့်သော မိန်းမများအတွက် ရည်ရွယ်ပါသည်။ ယောက်ျားတွေကတော့ ငှက်ပျောသီး အခွံ မခွာပဲ စားလည်း ဒီအရသာပဲ ဖြစ်မည် ထင်သည်။ ဇာတ်လမ်း ခေါင်းစဉ်ကလည်း ဆဲဆိုထားခြင်း မဟုတ်ပါ။ သားတော်မောင်ကို ရည်ရွယ်ပြီး ပြောခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။}

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (၂၀၁၆ ဖေဖော်ဝါရီ)

.....................................................................

တူ ဖြစ်လည်း ခံ၊ ပေ ဖြစ်လည်း ခံ

သီဟ။ နေပူပြင်းပြင်းထဲမှာ ပါးစပ်က ပွစိပွစိနှင့် ရွတ်လာကာ မပြေးရုံတမယ် ခြေလမ်းကျဲကျဲ ခပ်သွက်သွက်ဖြင့် မြေနီလမ်းပေါ် လျှောက်လာသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဇာတ်လမ်းဖြစ်စဉ်ကို ပြောပြမှ ဖြစ်မည်။ သီဟသည် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ဟိုမရောက်၊ ဒီမရောက် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားတစ်ယောက်။ တစ်နေ့ သူ၏ စနက်ကြောင့် သူ့အစ်မ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ သူ့ထက် ၄ နှစ်ခန့် ကြီးသော မစန္ဒီ ဒုက္ခတွေ့ခဲ့ရသည်။ သူတို့ သမီး ရည်းစား ချိန်းတွေ့တာကို သူ့အိမ်ကို သီဟက သွားပြောမိသောကြောင့် အိမ်က အကြီးအကျယ် ဆူပူကျိန်းမောင်းကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးခဲ့သည်ဟု သိရသည်။ 

အခုတော့ ၂ လ ခန့် လွန်သောအခါမှ ပုံမှန် သွားလာခွင့် ရသည်။ ယခုလည်း ထိုကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ စကားပြောလိုသည်ဆိုသောကြောင့် မစန္ဒီ ချိန်းဆိုရာ နေရာသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ အခုလို ထွက်လာမိတာ ခပ်လန့်လန့်ပင်။ မစန္ဒီက သူတို့ အသိုင်းအဝိုင်းမှာ နာမည်ကြီး။ ရည်းစားလည်း ထည်လဲတွဲကာ ခေတ်ဆန်ဆန် ခပ်ဟော့ဟော့ မိန်းကလေး တစ်ယောက်။ သူပြုခဲ့သော အမှု ဖြစ်သောကြောင့် ချိန်းဆိုရာသို့ ထွက်လာခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

“ လာ...သီဟ....မောင်လေး...အထဲကို ဝင်လာခဲ့”

သူ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် အိမ်သို့ ချိန်းဆိုထားသောကြောင့် ရောက်ရောက်ချင်းပင် သီဟကို ခရီးဦးကြိုပြုသည်။ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် မစန္ဒီနှင့် ရွယ်တူ အစ်မ တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အရင်က မတွေ့ဖူးသောကြောင့် သီဟ အစ်မ သူငယ်ချင်းတော့ မဖြစ်နိုင်ပေ။

“ အစ်မလည်း မောင်လေးနဲ့ စကားပြောချင်လို့ ချိန်းလိုက်တာလေ...သူက အစ်မ သူငယ်ချင်း သင်ဇာတဲ့”

“ ဟုတ်ကဲ့..အစ်မ..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်”

“ ဒီလိုကွ...အစ်မက အခု အိမ်နဲ့ ပြသနာတက်နေတော့ ဒီကိစ္စ မောင်လေး ပြောလိုက်လို့ သိသွားတယ်လို့ အစ်မ သိနေတယ်လေ...”

“ ဒါပေမယ့်လည်း မောင်လေးက အစ်မသူငယ်ချင်းရဲ့ မောင်လေး ဆိုတာ စိတ်မဆိုးပါဘူး....အဲ့အကြောင်း ပြောချင်လို့..ကဲ...လောလောဆယ်...ငါ့မောင်လည်း နေပူထဲက လာတော့ မောနေရောပေါ့..အအေး သောက်လိုက်ဦး”

အအေးသောက်ကာ သူတို့နှင့် ထွေရာလေးပါး စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့အောင် ပြောဖြစ်ကြသည်။ ပြောနေရင်းနှင့် မျက်ခွံတွေ လေးလာသည်။ ပထမတော့ နေ့လည် နေ့ခင်း ဖြစ်တာက တစ်ကြောင်း၊ နေပူထဲ လမ်းလျှောက်လာတာ ပင်ပန်းတာကြောင့် တစ်ကြောင်း အိပ်ငိုက်သည်ဟုသာ ထင်မိသည်။ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် စကားပြောနိုင်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတော့ လောကနှင့် ခေတ္တ အဆက်ပြတ်သွားတော့သည်။

မျက်လုံး ဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဘာမှ သတိမရသေး။ ကုတင်တစ်ခုပေါ် ရောက်နေတယ် ဆိုတာရယ်။ လက်တွေ ခြေတွေကို ကုတင်တိုင်နဲ့ တုပ်ပြီး ကြိုးချည်ထားတယ် ဆိုတာရယ်ပဲ သိသည်။

“ နိုးလာပြီလား”

“ မင်းက ငါ့ကို ပြသနာ တက်အောင် လုပ်ထားတာကို လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ဘယ်ရမလဲကွ”

“ ကဲ သင်ဇာရေ..နင့် အစွမ်းကို ကြည့်ရအောင်”

ပြောပြောဆိုဆို စန္ဒီရော၊ သင်ဇာရော ကုတင်ပေါ် တက်လာကြသည်။ သီဟရဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ သင်ဇာက ပုလွေပေးသည်။ လိင်အတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသော သီဟတစ်ယောက် အလူးအလဲ ခံနေရသည်။ ခဏလေးအတွင်းမှာပင် အရည်တွေ ထွက်သွားသည်။ ထွက်သမျှ အရည်ကို သင်ဇာက မျိုချကာ ဆက်လက် စုပ်ပေးနေသည်။ သင်ဇာ့ဆီမှ စန္ဒီက လွှဲပြောင်းယူကာ စုပ်ပေးနေခိုက် သင်ဇာက ဘောင်းဘီချွတ်ကာ သီဟ မျက်နှာပေါ်သို့ လာအပ်သည်။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ။

“ ဟဲ့...ပါးစပ်ဟ...လျှာ ထုတ်ပြီး လျှက်စမ်း”

“ အေး...အပေါ်နားကို ဖိဖိပြီး..လျှက်....အေး...ဟုတ်တယ်.....”

သင်ဇာ ပြောသမျှ လိုက်လုပ်ပေးကာ အောက်ကလည်း စန္ဒီက လော်လီပေါ့ စုပ်သလို အားရပါးရ ငုံပြီး စုပ်နေသောကြောင့် နောက်တစ်ချီ အရည်တွေ ထွက်ပြန်သည်။ သို့သော်...ခဏအတွင်း ပြန်မတ်လာပေသည်။ အစဦးဆုံးမို့လား၊ သူတို့ အစုပ်ကောင်းလို့ ပဲလားတော့ မသိပေ။ ထို့နောက်တော့ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် သီဟ ကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ကာ ထောင်မတ်နေသော ညီလေးကို သူတို့ အပေါက်တွေထဲ ထည့်ကာ ဆက်ဆံနေကြသည်။ သီဟကိုတော့ ကြိုးဖြေမပေးပေ။ သို့နှင့် သီဟလည်း အကြိမ်ကြိမ်ပြီးကာ ခန္ဓာကိုယ်လည်း အင်အား ပြတ်လတ်သလို ခံစားရသည်။

“ ကဲ....ငါတို့လည်း နားသင့်နေပြီ....သီဟ....နင်က မိန်းမလို မိန်းမရ ကိုယ်နဲ့ မဆိုင်တဲ့ ကိစ္စကို ဝင်ပြောတာကိုး”

“ အေး....နင်နဲ့ တန်တဲ့ဟာ...နင် ရစေရမယ်...”

“ ဝင်ခဲ့တော့...ဟေ့”

တံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လာတာက ခန္ဓာကိုယ်ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း၊ ၆ လက်မကျော် ရှည်သော ငပဲ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ယောကျ်ားလေး တစ်ယောက်။ စန္ဒီတို့ထက်ပင် အသက်ကြီးသည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။

“ ကဲ....အပြည့်အဝ ခံစားပေတော့...မောင်လေးရေ...သွားပြီ.....ကိုအောင်....ကျမတို့ မောင်လေးကို ပြုစုလိုက်ပါနော်”

ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်ကတော့ သီဟ တစ်ယောက် တူပဲ ဖြစ်မလား၊ ပေပဲ ဖြစ်မလား။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူကတော့ အခံဘက်ကပဲ ဖြစ်နေတော့မည်။

ခင်တဲ့

နောင်ရဲ (၂၀၁၆ဖေဖော်ဝါရီ)

{ မှတ်ချက်။      ။ ကျနော် ဖတ်ဖူးတဲ့ အရာလေးကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ဒီဇာတ်လမ်း ရေးဖြစ်သွားတာပါ။ မွေးထဲက ငါဟဲ့ ယောကျ်ား ဆိုပြီး ယောကျ်ား စင်စစ်တွေ ရှိသလို၊ ဟိုမရောက် ဒီမရောက်လေးတွေလည်း ရှိမယ် ထင်တယ်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားသလို၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေတွေထဲကမှ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားတဲ့သူကို တိတ်တခိုး အားကျ စိတ်ဝင်စားတဲ့ သူတွေလည်း ရှိမယ် ထင်တယ်။ အဲ့လို လူတွေက ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်မှာ ပထမဆုံး ခံစားရတဲ့၊ စိတ်ကျေနပ်မှု ဖြစ်စေတဲ့ လိင်ဆက်ဆံရေးပေါ် မူတည်ပြီး သူတို့ ဘဝ ပြောင်းလဲမယ်လို့ ကျနော် ထင်တယ်။ အဲ့တော့ အခု ဇာတ်လမ်းလိုမျိုး ၂ ခုလုံးကို တပြိုင်ထဲ ခံစားရရင် ဘယ်လို ဖြစ်မလဲပေါ့။ ၂ ဖက်ချွန်ဆိုတာကလည်း အဲ့လို ဖြစ်သွားတဲ့သူတွေ များလား ဆိုပြီး စဉ်းစားမိပါတယ်။}