ကိုကျော် အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသားသူ - ကိုကျော်
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
သေပါပြီဗျာ...။ မအေကို ချော့လိုက်ရ..သမီးကို ချော့လိုက်ရ..။ ဗိုက်ကြီးသည်လဲ မတတ်နိုင်ဘူး..။ ကုတင်စောင်းပဲ လိုးပစ်ရမှာပဲ..။ ကိုကျော်ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံ ချလိုက်တော့ တောင်နေသည့် လီးကြီးက ဘွားကနဲ ငေါက်တောက် လှုပ်လျက် ပေါ်လာသည်။ သူသူ စိတ်ဆိုး စိတ်တိုနေတာတွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိ။
ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားသည်။ မိန်းမများ..ဒီလိုပါပဲ..။ လီးနဲ့သာချော့ အကုန်ပျော့သည်။ ခုလဲ သူသူ..လီးကြီးကိုမြင်ပြီး စောက်ပတ်က ချက်ချ င်းရွသည်။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရ။ ဟင်း...သူ့အချော့တော့ မခံနိုင်ဘူး...။
" ရော့ "
ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကား မြှောက်တင်ပေးထား လိုက်သည်..။ ကိုကျော်ကလည်း လူပါးပါ။ သူ့အမေကို ချော့ရလွန်းလို့ ဒီအကွက်တွေ ရိုးနေပြီ။ မြှောက်တင်ထားသညွ် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖိကိုက်တွန်းတင်ထားပြီး ဒူးထောက် ခါးဆန့်လျက် စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကို လျှာပြားကြီးဖြင့်ဆယ်ချက် ခန့်မရပ်မနား ယက်တင်ပစ်သည်။
" ကောင်းလိုက်ထာ"
ဟုနှစ်ယောက်သား ရင်ထဲကိုယ်စီ ခံစားလိုက်ကြရသည်။ သူသူက တင်းထားဆဲ။ အသံ အထွက်မခံ...အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်.။ စောက်ခေါင်းကြီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်..လျှာထိုးထဲ့မွှေလိုက် လုပ်ပေးတော့ ဖင်ကြီး လှုပ်ခါရမ်းပြီး ကော့လာသည်။ စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ယက်ထိုးတော့
" အင်း...အဟင့်..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ် အားဟ .."
အသံတွေ ထွက်လာသည်။ စောက်စေ့စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်း ပူးထည့်ဆောင့်ပေးတော့....
" အား..ကိုယ်ရေ...ကိုကျော်...ကိုယ်...အားဟ...ကိုယ်ရေ..ပြွတ်ပြွတ်..ကျွတ်ကျွတ်..လို့...လိုးပါ...အ...အား...အား...ထွက်ကုန်ပီ..ထွက်ကုန်ပီ..ကိုရေ....အား.."
အသံကုန် ဖင်ကြီးကော့ပြီး အော်တော့သည်.။
ကိုကျော် သည်းမခံနိုင်ပါ။ ဆတ်ကနဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးကြီးကိုင်၍ စောက်ပတ်နခမ်းသား ထူထူကြီးတွေကြား..စောက်ခေါင်းပေါက်ဝထဲ ဒစ်ဖူးကြီးထိုးထည့်ပြီး တစ်အိအိ ရှေ့ထိုးသွားတော့မှ သူသူ ပါးစပ်ကြီးကိုဟောင်းလောင်း ဟ,ခါခံသည်။ လီးနှစ်ချောင်းသာ ရှိလျင် ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ချောင်းထည့်ထားပေးချ င်သည်။
လီးတစ်ချောင်းလုံး အဆုံးထိဝင်သွားပြီ ဆိုမှ ဟူး..ကနဲ သက်ပြင်းကြီးချပြီး ကိုကျော့်ကို မြတ်နိုးစွာ ကြည့်မိပါသည်။ ကိုကျော်ကတော့ ချစ်မည့်သူ မဟုတ်ပါ...ဆောင့်မည့်သူပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ လီးမှာ မော်တာဝယ်တပ်ထားလေသလား မသိ။ ဗိုက်ကြီးနေလဲ မသနား....
" ဖုန်း...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ဖုန်း..အာ့..ပြွတ်..ဖုန်း..ပလွတ်..ဖုန်း..အာ့ဟူး...ဖုန်း..ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်. .ဖုန်း...ပလွတ်.စွတ်..ဖုန်း..သေပါပြီ ကိုကျော်ရယ်...စွတ်စွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ဖောင်း.."
စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားတဲ့အသံ ပြန်ထွက်လာတဲ့ အသံ...သူသူ့ တင်ပါးဆုံနဲ့ ကိုကျော့် ပေါင်ရင်းရိုက်သံ သူသူဖင်ခေါင်းပေါက် ကိုကျော့် လဥရိုက်သံ ..ကောင်းလွန်းလို့ ဆောင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုသံတွေ ဆူညံနေပြီ။ အရှိန်တက်နေပြီ..။
စောက်ပတ်က အနှစ်ထူလွန်းလို့ လိုးရတာ ထိမိလွန်းသည်။ ဒစ်ဖူးကြီးက ကောင်းသည့်ဒဏ်ကို သိပ်ကြာကြာ မခံနိုင်။ စစ်စစ်.စစ်စစ်နဲ့ ဆွဲညှစ်ခံနေရသည်။ သူသူ့..ဒူးနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ပေါင်ကို နည်းနည်းချဲကားပေးလိုက်မှ သက်သာလာသည်။ ကဲသူသူရေ....စားပေတော့..ဆိုတဲ့ မေတ္တာအပြည့်နဲ့ လီးဒစ်ဖျားအထိဆွဲထုတ်ပြီး ဖုန်းကနဲ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်လိုးပေးတော့ သူသူ့ခမျှာ..နင့်ကနဲ..အင့်ကနဲ...ရင်ခေါင်းထဲ ရောက်အောင် ကောင်းရသည်။ ရှည်လိုက်တဲ့ လီးကြီးရယ်လေ....။
တစ်နာရီတော့ ကျော်သည်။ အချက်ပေါင်းမြောက်များစွာ...ဖြည်းဖြည်း တစ်ခါ မြန်မြန်တစ်လှည့် သွက်သွက် တစ်ဖုံ စုံချီဆန်ချီ လိုးသည်။ လီးဝင်တိုင်း..လီးထွက်တိုင်း ကောင်းသည်။ ကောင်းသည့်ဒဏ်ကို စောက်ပတ်က မထိန်းနိုင်။ ဘယ်လိုကြိုးစား ထိန်းထိန်း...ထိန်းလေ ကောင်းလေ..သံသရာ လည်နေပြီး စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့် စစ်စစ်...အနှစ်တွေ အကုန်ထုတ်မိသည်။ ကိုကျော်ကရော... ကောင်းမှကောင်းပါလေစ..။
ကိုကျော့်ကိုလည်း ကောင်းစေချင်ပါသည်။ကိုယ်နှင့်ထပ်တူ ခံစားကျေနပ်စေလိုပါသည်ရှင်....
" ဆောင့်ကိုယ်...အီး...အာရပါးရဆေါင့်...အား...ဆောင့်ပါကိုယ်ရယ်..ဆောင့် ..အင့်..အင့်..အာ့..ကောင်းတယ်ကိုယ်..ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်..အဟား. သွက်သွက်လေးကိုယ်...သွက်သွက်လေးအ..အ..အ..အားဟား...ပြီးပြီကိုယ်ရေ...ကိုယ်ပြီးပြီ...ကိုယ်ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ. ..."
ကိုကျော့် လီးရည်တွေ စောပတ်ထဲ ပန်းထည့်တော့ ပျော်လိုက်တာ ကျေနပ်လိုက်တာများလေ။ သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို သိုင်းပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားမိတယ်...။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြတ်ထွက်မတတ်စုပ်နမ်းမိတယ်..။ သူလီးကြီးကို အရင်းကပြတ်ပါလာအောင် စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ စုပ်ဆွဲထားမိပါတယ်...။ သူသူကောင်းသလို...ကိုကျော်ကောင်းတယ်ဆိုလျ င်သူသူကျေ နပ်ပျော်ရွှင်ရပါသည်။
စောက်ပတ် ပြဲလျင်လဲ ပြဲပါစေ...ဖင်ကွဲလျင်လဲ ကွဲပါစေ...ရင်ထဲ အသဲထဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ ချစ်ရပါသည်...ကိုကျော်.......။
..............................................................................................................................
တစ်ညလုံး ကားစီးလာရလို့ နွမ်းနေမယ် ထင်ခဲ့ပေမယ့် မနက်စောစောမှာ ခင်ခင်ထွေး လန်းနေပါသည်။အတွေ့ အကြုံသစ်မို့ နှစ်သက်မိသည်။ သူသူက အသိအိမ် သွားလည်မည်ဆိုတော့ လိုက်သွားမိသည်။ ကိုကျော်..တဲ့။ နီလာ့ အဖေဆိုတော့ ဒေါ်ဝေနဲ့ ခမည်းခမက်..။ ကိုယ်ကလဲ ဒေါ်ဝေ နဲ့ခမည်းခမက်..။ အဲ...သူနဲ့ကိုယ်နဲ့...ခ်ခ်..ဘာလိုလိုကြီး ပါလားနော်...ခ်ခ်။ လူကို မမြင်ဖူးခင်ကတည်းက ထွေးစိတ်ကူးတွေ ယဉ်မိသည်။ ကောက်ရလျင် ကောက်စားလိုက်မယ်..ပေါ့..။
တကယ်တော့ ထွေးက ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကြားမှာ ငတ်မွတ်နေတာ ကြာပါပြီ။ ဆယ်စုနှစ် တစ်ခုခန့်ငတ်နေခဲ့ရသည်။ လင်သိက္ခာ..သားသိက္ခာတွေက ထွေးကို တံတိုင်းကြီးလို ကာရံထားတာ ခံနေရသည်။ ခု ခဏတော့ လူ့ဘဝ.. လူ့လောကထဲ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ရပိုင်ခွင့်တွေ ရသလောက် ယူလိုက်ဦးမည်။
ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကို ဖယ်ပစ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ တွေးပြီး...လွတ်လပ်စွာခံစားလိုက်သည်။ ကိုကျော့် အိမ်ကလေးက သီးသန့်နေရာ သီးခြားခြံဝင်းလေးနှင့် နှစ်သက်စရာပါ။ လူနေကျဲပါးပြီး သန့်ရှင်းသည်။ ဒီလိုနေရာလေးမှာ..စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံလိုက်ရလျင်...လို့ တွေးမိတော့ ဖုတ်ဖုတ်က အရည်စိမ့်ချင်လာသည်..။ သူကရော..ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ..မြင်ချင်လှပါပြီကွယ်..။
ခြံတံခါးဝ,မှာ ရပ်စောင့်နေရင်း သူ့ကို ခပ်လှမ်းလှမ်းက အသေအချာ စောင့်ကြည့်နေမိသည်။ ဆိုးပါဘူး...အသားကညိုသလိုပေမယ့်..လက်ခံနိုင်ပါသည်။ အရပ်အမောင်းက ပုံမှန်ယောင်္ကျားတစ်ယောက်အသွင်ဆိုတော့ အထူး ရင်မခုန်မိ..အားတောင် နဲနဲလျော့သွားသည် ။ အနီးကပ်ရောက်လာမှ ရင်တွေပြန်လည်ပူနွေးလာသည်။
လက်မောင်း လက်ဖျံ ရင်အုံမို့မို့တွေက ကျန်းမာသန်စွမ်းသော ယောင်္ကျားတို့ လက္ခဏာကို ဖော်ဆောင်နေသည်။ မျက်နက်ဝန်းများနှင့်နှုတ်ခမ်းအစုံက ရွှန်းလဲ့ကြည်ရွှင်ပြီး စကားပြောနေသလိုလိုလားထင်ရသည်။ ညအိပ် ပုဆိုးပါးပါးအောက်က ပေါင်တန်ကြီးတွေက ထင်းနေပြီး အိပ်ယာ ထ,မို့လား မသိ..။ ပေါင်တန်ကြားက လီးတန်ကြီးကို ပုံသဏ္ဍာန်ရှင်းရှင်းမြင်ရသည်။ စိတ်ကထင်နေလို့လားတော့ မသိ..။ ဒစ်ကြီး..အရစ်ကြီးပါ မြင်မိသလိုလို။ တခြားအရာတွေထက် လီးတန်ကြီးရဲ့ သဏ္ဍာန်က ထွေးစိတ်ကို ပိုဆွဲဆောင်ပြီး သူ့ဖက်ကိုမဲသာစေသည်။
ယောင်္ကျားသားတွေရဲ့ လီးပုံသဏ္ဍာန် တော်တော်များများကို အကြမ်းအားဖြင့် ထွေးမြင်ဖူးခဲ့ပါသည်။ ငယ်စဉ်က အားကစားသမားမို့..ဘောင်းဘီတိုအောက်မှာ..အတွင်းခံပါးပါးအောက်မှာ...ဘောင်းဘီရှည်အောက်မှာ...ပုဆိုးကြားမှာ..အို......ပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုး မြင်ဖူးပါသည်။ ဟိုတုန်းက ရင်လည်းဖိုခဲ့ဖူးတာ ဝန်ခံပါသည်။
အခု အဲဒီရင်ဖိုမှုက ထွေးရင်ထဲ အသစ်ပြန်လည်ဖွဲ့စည်း တည်ဆောက်လာသည်။ လူရွေးမှန်ပြီထင်ပါရဲ့...။သူထွေးကို တစ်ချက်ရှိုးတော့ ရဲရဲလေးပြန်ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွန့်တွန့် ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူ့မျ က်နှာအိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်သွားလို့ မြှားချက်စူးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့်...ဒီအဖွဲ့ထဲမှာ ကိုယ်က အသက်အကြီးဆုံး။ အပိုင်ဆုံးချ ည်ပြီး တစ်ချက်ကောင်း ကျင်းဝင်အောင် သွင်းနိုင်မှ အဆင်ပြေမည်။အီလည်လည် လုပ်နေရင်ဇာတ်မျောမည်...မောမည် ။
ဒေါ်ဝေတော့ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မည် ထင်ပါသည်။ လိုအပ်လာလျင် သူ့ကို အကူအညီတောင်းမည်။ အိမ်ပေါ်မှာ ကလေးအတူ ထိန်းရင် းရလာတဲ့ အခွင့်အရေးတစ်ခုကို မိမိရရ အသုံးချပစ်လိုက်သည်။ နို့အကိုင်ခံရသည်။ အားမလေး....ငယ်ဘဝကို ပြန်မျ ားရောက်သွားသလားလို့ မှိန်းခံနေမိတာ အကြာကြီးပါပဲ..။ သတိပြန်လည်လာတော့ နို့ကြီးကို တစ်ပြုံလုံး အောက်ကပင့်မ, ဆုပ်ထားသတဲ့ကွယ်...ရဲလိုက်တာ...ခ်ခ်။
အိကနဲ...အိကနဲ...နှစ်ခါသုံးခါအညှစ်ခံလိုက်ရတော့
" တော်ပြီလေကွယ်...စောက်ရည်တွေ စို့နေပြီ...ဟင့်အင်း.."
လို့ သူ့လက်ကို ပြန်ညှစ်ပြီး မဖယ်ချင့် ဖယ်ချင်...ဆွဲဖယ်လိုက်ရသည်။
" ဒီနေရာ..ဒီအချိန်..ဒီအခြေအနေမို့ပါကွယ်....ထွေးလဲ ခံချင်ပါတယ်.."
လို့ မျက်ဝန်းများမှတဆင့် ပြောနေမိတာ သူသိမှာပါ။ ဒေါ်ဝေရှိနေတော့ သူရှောင်ပြေးနေသည်။ လိုက်ဖမ်းတိုင်း ရှောင်ထွက်သည်။ ဖမ်းမမိတော့ လက်နက်ကြီး သုံးပစ်သည်။ ဘယ် ပြေးဦးမလဲ။ မဝေအလစ်မှာ သူ့လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်...အလိုးခံချင်တယ် ဟု တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောပစ်လိုက်တော့..ပြေးမလွတ်တော့..။ယောင်္ကျားများ သနားစရာတောင် ကောင်းလှပါရဲ့..။ ခ်ခ်....။ ဒီစကား..မိန်းမက စ,ပြောတော့ ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လဲ..နော်.။ သူတို့က စ,ပြောရမယ့် စကားလို့ ပုံသေ ကားချမှတ်ယူကျင့်သုံးနေတာကို ထွေး အမုန်းဆုံးပဲ..။ ဘယ်သူကစ,ပြောပြော...လိုးကြတာက ပြောင်းလဲသွားမှာမှ မဟုတ်ပဲ။ ကိုယ်သတ္တိမရှိရင်..ကိုယ်ပဲငတ်ရမှာလေ..။ ထွေး လဲအငတ်ခံရပေါင်းများတော့ သတ္တိတွေ ဘယ်ကဝင်ရောက်လာတယ် မသိပါဘူး ပြောပစ်လိုက်တယ်။
ခ်ခ်...ပြောင်းပြန်များဖြစ်ရသေး..။ သူက..အိမ်လာခဲ့.တဲ့။ လီးကြီး ဆွဲလိမ်ပစ်ချင်လိုက်တာလေ..တကယ်ပဲ။မိန်းကလေးကို ယောင်္ကျားလေးက " အိမ်လာခဲ့ "တဲ့။
ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ။ ဒါပေမယ့်...ထွေးပြောခဲ့သလိုပေါ့...။ ယောင်္ကျားလေးက အိမ်မခေါ်ရဘူးလို့ ပုံသေကားချ သတ်မှတ်ထားတာ မရှိဘူးလေ...နော်.. ။ သွားရမှာပေါ့..။ ဒီခရီးထွက်လာတာ...ဒီအလုပ် လုပ်ဖို့ပဲ။ သူသူ ကိုတော့ တစ်ခုခု တစ်စုံတစ်ရာ ညှိရမှာပေါ့လေ...။
အော်....တစ်ခုပြောစရာ ကျန်နေခဲ့လို့..ထွေးက အသက် ၄၇ နှစ်..သွေးမဆုံးသေးပါဘူး....လို့ ခ်ခ်...။
..................................................................................................................................
" စွတ် စွတ်..ပြွတ်..ဖန်း အင့်.ပြွတ်ပြွတ်ဖွတ်..ဖြန်း..ပလွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း..အာ့..ကိုယ်ရေ..အင့်. .ဗိုက်ကြီးသည် နော်..အင့်..ပြွတ်ပြွတ်..ဖြန်း...ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်."
" အင့်..အင့်..အဲလိုလုပ်ပါ...အင့်..ပြွတ်.ဖွတ်..အင့်..ကောင်းတယ်ကို...အင်း..ကောင်းတယ်... အင့်..ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..အင့်..ရှီး..ကွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာ..ကို..."
" ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ကို..ဆောင့်...ဆောင့်ပေး..အသွက်ဆုံးဆောင့်ပစ်ကို...အင့် အင့် အင့်"
" ဟူး.....များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ..ဖူး..ပြွတ်....."
" ကို..."
" အင်..."
" လီးကြီးချွတ်တော့ကွယ်...ဗိုက်ထဲက..ကလေးကဝ,ပြီတဲ့..နော်.."
" သူ ကရော..."
" သူလဲ ဝ,ပြီ....လင်းဆွဲသာပြောတာ ကိုယ်က နှစ်ချီဆက်ဆွဲတာ..ဝ,ပြီပေါ့ "
" ချွတ်ပြီနော်....ပလွတ်..ဖွတ်..ပျစ် "
အစောကြီးပဲ ရောက်လာကြပြန်သည်။ ကိုကျော်..လင်းဆွဲ ဆွဲပြီးခါစ,မို့ သူသူ ဂါဝန်ကြီး ကောက်စွပ်ပြီး တံခါးထဖွင့်သည်။ လန်းဆန်းသည့် သူသူ့ကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ကိုကျော်ထွက်သွားလို့ သူသူအိမ်တံခါးဝ,ကပဲ စောင့်ကြိုပါသည်။
သီတာလည်း ထ,လာသည်။ " သွက်သွက်လေး " လုပ်နေလို့ ပါးဆွဲလိမ်ပေးလိုက်မိသည်။ ကြည်ပြာ..ဖြူ ပြာ..မူယာတို့ကို ပွေ့ယူကြိုဆိုနမ်းလိုက်ကြပြီးမှ..မေမေ့ပါးကိုမွှေးလိုက်ပါသည်။ မေမေက ဗိုက်ကိုပွတ်ပြီး..တိုးတိုးမေးပါသည်..
" ဒေါ့ဂီနဲ့ တစ်ပေါင်ကျော်ပေးသေးလား သမီး.."
" ဟင့်အင်း...ကုတင်နဲ့လှေပဲ မေ."
မေမေ သက်ပြင်းချပြီး စိတ်အေးသွားသည်။ တစ်ညလုံးလိုးမယ် ဆိုတာကိုတော့ မေမေ ခန့်မှန်း သိထားပြီးသားမို့ ပြောပြဖို့မလိုတော့ပါ..။ ဧည့်သည်တွေ အိမ်မှာထားပြီး ရေတွင်းပြေးကြရသည်။ မျက်နှာသစ်နေဆဲ ဘုရားဒကာကြီးက စားသောက်ဖွယ်ရာအစုံအလင်နှင့် ရောက်လာပြီး ပျော်ပျော် ပါးပါး ဝိုင်းဖွဲ့စားကြသည်။စားသောက်ပြီးတော့ သူသူ ကားနှင့်ပြန်လိုက်သွားပြီး သီတာက ဈေးသွားရပြန်သည်။ မဝေနှင့်နီလာ မီးဖိုထဲမှာသိမ်းဆည်းနေတော့..ကိုကျော်နှင့် မမထွေးတို့ ကလေးထိန်း..။
လက်မောင်းကို လက်ညှိုးလေးနှင့်တို့ပြီး ခေါ်တော့ လှည့်ကြည့်မိသည်။ ရင်ဘတ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြ၍ ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ဘာမှ မရှိ...။ ဒါပေမယ့် သူသဘောပေါက်ပါသည်။ မီးဖိုချောင်ဖက် တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီး ထွေး၏ နို့အုံကြီးကို လက်တစ်ဖက်က အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အောက်ကပင့်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးတော့ ကျောကော့ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ထိုးထည့်ကာ ဘရာချိတ်ဖြုတ်ပေးသည်။ လက်ညှိုးလေးအောက်ကို ထိုးပြသဖြင့် တီရှပ်အောက်အနားကို လက်ထိုးပြီးနှိုက်သည်။
နို့လုံးကြီးမှာ အိတင်းပြီး မာနေသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ လှိမ့်ချေ တော့လည်း မာတောင်နေသည်။အသက်ကြီးမှ နို့ခိုးနှိုက်နေရသဖြင့် ငယ်မူငယ်သွေးကြွပြီး လီးက တောင်လာသည်။
သူကလည်း တော်သည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အရှည်လိုက် အုပ်ကိုင် ပွတ်ဆွဲသည်။ ဒစ်ကို လက်မလေးဖြင့် အလျားလိုက် ပွတ်လိုက် ဝိုက်ပွတ်လိုက်..ဆော့ကစားသည်။ လီးတန်ကြီးကို တစ်ထွာပြည့်..မပြည့် တိုင်းကြည့်ပြီး..
" ဖူး......တစ်ထွာတင်းတင်းပဲ "
ဟု ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ တိုးတိုးပြောသည်။ ဆုပ်ကိုင်ပြီ းဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဂွေးဥတွ နှိုက်ပွတ်ပေးတော့ အလွန်ရွသည်။ စကားပြောတော့ လေသံမျှသာ....
" မနေ့ညက ဘာလို့မလာ.."
" သူသူ လာတယ်လေ...ဒေါ်ဝေက အလှည့်ကျသွား...တဲ့ "
" ဒီညလာမှာ လား.."
" အင်း...လာမှာ...လာကုန်းမှာ.ခ်ခ် "
" ကြောက်ဖူးလား.."
" လီးကြောက်တဲ့ စောက်ပတ်ရှိလို့လား...လီးကြိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ပဲရှိတယ် ဒီလီးမျိုးဆို သိပ်ကြိုက်..ခ်ခ် "
" ခု..လိုးချင်ပြီကွာ...."
" ထုတ်လိုက်ပြီး တက်ထိုင်လိုက်မယ်နော်.."
ကိုကျော့် ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ချီထားသည့် ဖြူပြာလေးကို အခန်းထဲရှိ ပုခက်အတွင်းသို့ သွားထည့်စဉ် မမထွေးအနောက်က လိုက်လာသည်။
" မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးပေးနော်...ဒေါ်ဝေတို့ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ပေါ့ ညမှအားရပါးရ လိုး...နော် "
" ဒီမှာပဲ လိုးမယ်..မြန်မြန်ကုန်းလိုက် "
ကုတင်ဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်း၍ ထမီလှန်ထားပေးသည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဒစ်ဖူးကြီး ထိုးထည့်ရာ ခါးကုန်းသွား၍ လက်နှင့်ဖိထားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်သည်။ မထွေးမှာ တုန်ရီနေပြီး ဖင်ကြီးနောက်သို့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်တွန်းနေ၍ အဆုံးထိ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်သည်။
ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ဆွဲယူပြီး ခေါင်းအုံးဖုံးအစွန်းကို ကိုက်ထားသဖြင့် အသံမထွက်ပေမယ့် စောက်ပတ်က အသံတွေဆူညံစွာ ထွက်သည်။ ကြာလျင်မဝေတို့ ကြားသွားနိုင်သဖြင့် ဆယ့်ငါးချက်မျှအဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်များပန်းထုတ်ပေးလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်လုံး အပြင်ပြန်ထွက်လာကြတော့ မဝေနှင့်နီလာတို့ ရေတွင်းဖက်က ပြန်လာတာတွေ့ရသည်။ မဝေက
" မမထွေး..ပျင်းနေရင် သီတာ့ အခန်းခဏလှဲနေလို့ ရတယ်နော်..အားမနာနဲ့ "
" ရတယ်မဝေ...ဒီမှာ ကိုကျော်ကဧည့်ခံကောင်းပါတယ်..မပျင်းပါဘူး "
" ဟုတ်လား...ကိုကျော်က ဘာတွေပြော..."
" အော်....မဝေတို့ မိသားစု သဘောထား ပြည့်ဝကြောင်း..တောအကြောင်း..တောင်အကြောင်းတွေပေါ့.."
" ခ်ခ်...တောင်အကြောင်းက ခပ်များများထင်ပါရဲ့...ကိုကျော်က တောင်အကြောင်းသိပ်ပြောတတ်တာ..ပုပ္ပါးတောင် စစ်ကိုင်းတောင်...စုံလို့ပေါ့ ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...ဟုတ်တယ်..ဝေရဲ့..ဟော.သီတာပြန်လာပြီ..."
သူတို့နှစ်ယောက် သီတာ့ကို ထ,ကြိုကြတယ်။ အင်း....မင်းကြီးမင်းလေးတို့..မယ်ဝဏ္ဏတို့...သီတဂူ တို့လေ့လာထားဦးမှ ဖြစ်မည်..။
...................................................................................................................................
မနေ့ညက သူသူ့ယောက္ခမက ဘဝဇာတ်လမ်းစုံနှင့် ဒီရောက်လာရခြင်း အကြောင်းကို အတူအိပ်ရင်း ပြောပြတော့ မဝေစိတ်မကောင်း။ သူ..ကိုကျော့်အပေါ် အာသီသပြေ စိတ်ကူးယဉ်နေပြီဆိုတာ သိရ၍ ပိုပြီး အားနာရသည်။ ကိုကျော့်ကိုတော့ စိတ်မပူပါ။ ကိုကျော် နားလည်နိုင်ပါသည်။ သူသူ့ဗိုက်ထဲက ကလေးဘယ်ကရောက်လာတယ်ဆိုတာ မမထွေး ခန့်မှန်းသိနေပြီ ။
အနည်းဆုံးတော့ သူ့သားရဲ့ သွေးတစ်စက်မှမပါတာ သိနေကြောင်း အရိပ်အခြည်ပြောပြနေတော့...ခွင့်မပြုချင်လဲ ခွင့်ပြုရတော့မည်။ သူသူ့ကိုလဲ နားလည်အောင်ပြောပြပြီး စိတ်လျော့ခိုင်းရမည်။ အော်....ဘဝများစွာအတွက် ထိုးကျွေးခဲ့တာ မဟုတ်ကြောင်း ကိုကျော်နားလည်စွာ ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါစေ...ဟုသာ ဆုတောင်းမိပါသည်။
မထွေးကို လင်ရှိပါလျက် လီးငတ်နေတာ မိမိနှင့်တူညီလှချ ည့်လားဟု ကိုယ်ချင်းစာ အတွေးလည်း တွေးမိနေပါသေးသည်။ ဝတ္တရားရှိ၍ တစ်ခုတော့ သတိပေးခဲ့ပါသည်.....။
" ကိုကျော်က လီးလဲစူပါ..လီးရည်လဲ စူပါနော်..သွေးမဆုံးသေးရင် ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်...သတိတော့ထားပေါ့..."
......................................................................................................................................
မမထွေး တက်ကြွလန်းဆန်းနေသည်။ သီတာ့ကိုလည်း သမီး..သမီး နှင့် ပါးစပ်က မချတော့။ ဈေးထဲ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေလဲ အများကြီး ဝယ်လာသည်။ လက်ဆောင်ပစ္စည်း ဆိုသည်ကလဲ...စကားလှအောင် သုံးတာပါလေ...တကယ်တော့..ရွှေတွေပါ။ မယူဘူးဆိုလဲ..မရ။ သူကလဲ...မဝေတို့ လောက်မချမ်းသာပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက တစ်လကိုသိန်း ၂၀ အနည်းဆုံး ပို့ပေးသည်။
သုံးစရာ..ဖြုံးစရာ အကွက်မရှိတော့ လက်ထဲမှာ အများကြီးပိုနေသည်။ အဖေ့ကို လိုချင်လို့ ဖားတာမျိုး သီတာက မကြိုက်။ မုန့်ဟင်းခါးပဲ အေးအေးဆေးဆေး ရောင်းစားတော့မည်။ မရပါ..။ နောက်ဆုံးတော့ လက်ခံလိုက်ရတာပါပဲ..။ အဖေ လိုးနိုင်ရင် ပြီးတာပါပဲလေ....အသက်ကလေး မသေအောင်တော့ လိုးနော်..အဖေ....။
.........................................................................................
ဈေးသိမ်းပြန်ရောက်လာကတည်းက မမထွေး ပွဲကြမ်းသည်။ နေ့လည်ပိုင်းက သူ့ဘဝ ဇာတ်လမ်းကို သီတာနှင့် ကိုကျော်တို့အား မချွင်းမချန်ပြောပြပြီး အမှားရှိလျင် ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ကြို အတင်တောင်းပန်သည်။ ကိုကျော်က အမြဲခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွယ်..ဟဲဟဲ.. ဆိုတော့ သီတာ့ ရှေ့မရှောင် လီးဆွဲလိမ်သည်။
လိုးပြန်တော့လဲ ကြမ်းလှသည်။ ဘယ်လိုက ဘယ်လို ဖြစ်သွားသည် ဆိုတာကို မမှတ်မိတော့ပါ။ ထွေးခြေထောက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ထားပြီး ဖင်ကြီးမြောက်လျက် စောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ပေးထားတာကို သူကထွေးပေါ် မှောက်လျက် ရင်ဘတ်နံဘေးမှာ လက်ထောက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ကြမ်းရမ်းစွာ စုပ်နမ်းနေသည်။ ဒူးက မွေ့ယာပေါ် အားလျားမှောက်ထောက်ထားပြီး လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးနှင့် ထုံးကနဲ ထုံးကနဲ ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့ စောက်ပတ်ထဲ မီးထတောက်မတတ် ပူလောင်အောင့်တက်သွားသည်။
တစ်ချက်လဲ မဟုတ်..ဆယ်ချက်လဲ မက...အချက်တစ်ရာလဲ မပြီးနိုင်။ ဆောင့်ချက်က ရက်စက်သည်။လဥကြီးက ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ဖင်ပေါက်ကို တစ်ဖတ်ဖတ် လာမြှူ ဆွယ်နေတော့ ဖင်ခံကြည့်ချင်စိတ်လဲ ပေါက်လာသည်။ ကောင်းလွန်းမက ကောင်းနေတော့ ညှစ်အားသန်သန်နှင့်ညှစ်ပေးမိသည်။အလိုလေး...ညှစ်လေ..ဆောင့်လေ..ကောင်းလေလေ...
" စွပ်..ဖုန်း..အင့်..စွတ်..ဖန်း..အု..စွတ်..ဗြွတ်..ဖန်း..အင့်...ဆောင့်စမ်း..အင့်...ကျွတ်ကျွတ်...ပလွတ် ပြွတ် ဖုန်း..အင့်..ဖွတ်..ဗြွတ်..ဖုန်း..အင့်..လိုးစမ်းပါ.အသေလိုး...အား...အင့်.."
အဲဒီလူ...ကိုကျော်လေ...စိမ်ခေါ်လေ...အဆောင့်ကြမ်းလေ ပါပဲလား...ကြောက်တော့ မကြောက်ပါ...သူကြမ်းလေ ကြိုက်လေပါပဲ...ဒါပေမယ့်..စောက်ပတ်ထဲက အောင့်လှပြီ...သားအိမ်ထဲ အထိ သူ့လီးဒစ်ဖူးကြီး ဆောင့်ချက်တိုင်း ဝင်ထွက်နေပါသည်။ တစ်သက်လုံး ခံခဲ့ဘူးသမျှ..ကိုကျော့်လိုးချက်က အနိုင်ယူသွားသည်။ နောက်ဆုံးတော့..မောင်....လို့ခေါ်မိသွားလောက် အောင်ကောင်းလှပါသည်....
" အား...ကောင်းတယ် မောင်..အင့်..ဖုန်း...ကြမ်းထာမောင်ရယ်..ဖုန်း..အာ့ဟု..ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..မောင်ရေ..."
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖူးကြီး မြုတ်ရုံဆွဆွပြီး..အရှိန်နှင့်ဆောင့်ဆောင့် လိုးတာ...သည်းအူ ပွင့်မတတ် ကောင်းလှသည်။ စောက်ရေတွေ ဖင်ပေါက်ထဲအထိ ဝင်သည်။ ဖင်ပေါက်လည်း ရှုံ့လိုက် ပွလိုက်ဖြစ်ပြီး လီးဝင်ချိန်ရှုံ့၍ လီးထုတ်ချိန် ပွင့်နေသည်။ ပါးစပ်လည်း မပိတ်နိုင်တော့...။ အချိန်ပြည့်အော် နေရသည်။
ဒဏ်မခံနိုင်တော့ပါ။ လီးရည်တွေ မြန်မြန်သာပန်းထုတ်ပေးပါတော့..မောင်။
" သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးမောင်..အင့်..သွက်...သွက်...အင့်..သွက်သွက်အင့်...ပြွတ်.ဖုန်း..ပြွတ်ဖုန်..ပြွတ်ပြွတ်..ဆောင့်..မောင်ရေ..ဆောင့်..ုပြွတ် ဖုန်းထွေးပြီးတော့မယ်...ပြီးတော့မယ်..အား"
" ဟူး...ပြီးတော့မယ်....အား...အား...ပြီးပြီမောင်ရေ...ထွက်ကုန်ပြီ...ပန်းထွက်ကုန်ပြီ...အား.. အား.. ဟား...မောင်ပြီးလိုက်ပါ...ပြီးပါမောင်...အင့်..ပြီးပေးပါ..လီးရည်တွေပန်းပေးပါ...အား..အား..ကောင်းတယ်မောင်ရေ...ကောင်းတာ..ကောင်းတာ...ကောင်းတာ.....ဟူး..."
မောင့်လီးရည်တွေ အများကြီးပဲ ရလိုက်တယ်....ကျေနပ်တယ် မောင်..ကျေနပ်တယ်...မထွေးအသား ခါးပေမယ့်...မထွေးစောက်ပတ်ကတော့.... ချိုမြဲချိုမြနေမှာပါ။
...............................................................................................................................................
မထွေးက အသက်နှင့်မမျှ ကိတ်သည်။ နို့ကြီးတွေက အပျိုစင်လို လုံးခဲ မာတင်းနေသည်။ နယ်လို့ကောင်း စို့လို့ ကောင်းလှသည်။ နို့နယ်..နို့စို့မခံရတာကြာပြီ ဖြစ်၍ ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်။ နို့စို့ချက်ပြင်းပြင်းလေး တစ်ချက်လောက် ဆွဲလိုက်လျင်..စောက်ပတ်က ချက်ချင်းစောက်ရည် စိမ့်လာသည်။ ဆောင့်လိုးနေရင်း နို့စို့လျင်ပိုသိသာသည်။ တစ်ချက်စို့..တစ်ချက်ညှစ်..တစ်ချက် စောက်ရည်ထွက်သည်။
ဖင်ကြီးတွေကလည်း ကားထွက်နေသည်။ ဖင်ကုန်းလိုးလျင် ပိုသိသာသည်။ ဖင်မကုန်းလဲ ကားနေတာပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အသားတွေက ပြည့်သည်။ လျောလျဲမှုတစ်ချက်မှ ရှာမတွေ့။ ပြောရလျင် မဝေ ထက်တောင် တောင့်နေသေးသည်။ စိတ်ကြိုက်လိုးနော်..အားမနာနဲ့....ဆိုပါလား။
တစ်ပေါင်ကျော်လိုးတော့ မခံနိုင်ပါ။ အသေအော်သည်။ သူ့ကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ဘယ်ဖက်ကို စောင်းအိပ်ခိုင်းပြီး တစ်ပေါင်ကျော်လိုးပစ်သည်။ ကိုကျော်က ဘယ်ဖက်စောင်းအိပ်ပြီး လိုးရတာကို ပိုကြိုက်သည်။
ဖြောင့်ဖြောင့် ဆင်းနေသည့် မမထွေး ဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုခွ ညာဖက်ပေါင်ကို မိုးပေါ်မြောက်ပြီး ပုခုံးပေါ်တင်...ဖင်ကြီးတွေကြား သီးခြားခွဲထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်အိအိထိုးထည့် အရသာ အလွန်ကောင်းသည်။ ဖြည်းဖြည်းထည့်လေ အရသာရှိလေ...။ လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်ရင်ကိုပဲ...ထွေး မခံနိုင်တော့ပါ.။
သားအိမ်ပွင့်နေ၍ လီးထိပ်ဖူးကြီး တိုက်ရိုက်ဝင်သည်။ အရပ်ပု..ခါးရိုးတိုသည့် မိန်းမများဆို ထ,ပြေးဖို့များသည်။ လီးတစ်ဝက်ထက် ပိုထိုးထည့်တော့..မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး လက်က ဗိုက်ကို တွန်း၍တားသည်။
" မရဘူး မောင်ရဲ့..အောင့်တယ်.."
ခဏတော့ ရပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ လိုးပေးလိုက်တော့ ထွေးစိတ်ထဲ..နဲနဲရဲလာသည်။ ထပ်ထိုးထည့်တော့ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ...ဆိုပြီး ညှစ်ပေးလာသည်။ တကယ် နဲနဲထပ်ထိုးထည့်တော့ အော်တာပါပဲ... ။ သားအိမ်ထဲ ဒစ်ကြီးဝင်သွားပြီလေ..။ အဆုံးထိသာ ထိုးထည့်ပစ်လိုက်သည်။
ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်ရီပြီး လက်ကလည်း ဗိုက်ကိုတွန်း ပါးစပ်ကလည်းအော်...ဆောက်တည်ရာမဲ့ ဖြစ်နေတော့ သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကို ကိုကျော့် ညာလက်နဲ့ဆွဲတင်ပြီး လီးမထုတ်ပဲ ညှောင့်ပေးနေမှ တစစ်စစ်ကောင်းပြီး ခံနိုင်လာကာ..သားအိမ်ကလဲ ညှစ်လာပါသည်။ စောက်ပတ်ကလဲညှစ်...သားအိမ်ကလည်း ညှစ်...လီးကြီးကလည်း ညှောင်ညှောင့်ထိုး..ထွေးမျက်စေ့မှတ်ပြီး အံကြိတ်ခံပါသည်။
ကောင်းလို့ ခံတာပါ။ အဆက်မပြတ် ကောင်းလို့ အဆက်မပြတ် ခံတာပါ။ ဆောင့်လို့ ကောင်းတာက တစ်မျိုး..ညှောင့်လို့ကောင်းတာက တစ်မျိုး...ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းညှစ်ပြီးရင်းညှစ်..စောက်ရည်တွေ ထွက်ပြီးရင်းထွက်....တစ်သက်လုံး စုခဲ့သမျှ စောက်ရည်တွေ သူ့တစ်ပေါင်ကျော်လိုးခံရတော့မှ ကုန်တာပါပဲ...ဆောင့်သာ လိုးလိုက်ပါတော့....။
" အောင်မယ်လေး....အတွေးမှ မဆုံးသေး...ဆောင့်လိုးတယ်...အောင့်တယ်..ဆောင့်လိုးတယ်...အောင့်တယ်...အား"
ဆောင့်ချက်တွေ များလာတော့ အောင့်တာလေးက အရသာတစ်ခုလို ဖြစ်လာပါသည်။ ဝေဒနာ မျိုးစုံပါလား..။ ဒီလီးကြီးတစ်ချောင်းထဲနဲ့ ဝေဒနာပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်လောက် ပေးနေသည်။
နာရီဝက်ကျော် တစ်နာရီလောက် လိုးလိုက်မှ အသားသေပြီး ခံနိုင်သွားသည်။ နောက်ထပ် ဘယ်လောက်ကြာကြာ လိုးဦးမည်မသိ။ ကြာချင်သလောက်ကြာ..။ ကြာလေ ကောင်းလေပဲ ဆိုပြီး စောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ခံပစ်တော့မှ ကိုယ်တော်က ဆတ်ဆတ်ကလေး အချက်တစ်ရာလောက်လိုးပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထည့်သည်။အားပါး...သားအိမ်ထဲကို..တိုက်ရိုက် အတားအဆီးမရှိ ဝင်ပါသည်ရှင်...
သူ ထည့်ပေးသမျှလီးရည်တွေကို သားအိမ်ကရနိုင်သမျှ စုပ်ယူသည်။ စောက်ပတ်က ရှိရှိသမျှ ကြွက်သားတွေက သူ့လီးကြီး ထွက်မပြေးနိုင်အောင် ဝိုင်းဝန်းညှစ် ဆွဲဖမ်းသိမ်းထားကြသည်။ သူ့လီးထစ်ကြီးကလဲ..တစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့ ခုန်နေသည်...။ အကြာကြီးပါပဲ...မိန်းမူးခံစားနေရသည်။
အော်....ယောင်္ကျားဆိုတာ..ဒီလိုပါလား..ဟု သူနဲ့ ကျမှ သိရတော့သည်။ အိမ်က အမ်ဒီ ကြီးကို အမှိုက်ပုန်းထဲ လွှင့်ပစ်လိုက်တော့မည်လေ.....ကိုကျော်ကတော့..ကိုကျော်ပါပဲကွယ်။
" ကောင်းလား မမထွေး.."
" သေပါပြီရှင်...."
" ခ်ခ်....ဒီလောက်တောင်ပဲလား "
" ဒီထက်ပိုပါတယ်ရှင်..."
" ငါလိုးမ နော်....မချွတ်ပဲထပ်လိုးပစ် မှာ.."
" အော်....ခံလိုက်မှာပေါ့ရှင်..ခ်ခ် "
ကျွန်မဘဝ ပြန်လည် နုပျိုသွားသလိုပါပဲ။ အရာရာကို...ကြည်နူးစရာ..နှစ်သက်စရာ...ခွန်အား...စွမ်းအင် တွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲနားလည် လာပါသည်။ ကိုကျော့်အပေါ် ယခင်ကထက်ပို၍ ပို၍ အထင်ကြီးမြတ်နိုး...တန်ဖိုးထားမိပါသည်။
နောက်တစ်ခါ ဘယ်လို လိုးပေးဦးမှာလဲ မောင်..။ တစ်ပေါင်ကျော်တော့ တော်ပါ ပြီ။ တစ်ညတည်း..ဒီလိုသာ နှစ်ခါအလိုးခံရလျင် ကျွန်မအိမ်ကို ပြန်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးရှင်...သနားသဖြင့်..နောက်တစ်မျိုးလေး ပြောင်း လိုးပေးပါနော် နောက်တစ်မျိုးလေး....။
....................................................................
" ဖေ..."
" နီလာ...သမီး.."
" ဖေ့လီးကြီး နီလာ့စောက်ပတ်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတုန်းပဲဖေ...နီလာ့ စောက်ပတ် ပြန်ရွလာပြန်ပြီ "
" ဖေပြန်ဆောင့်ပေးမှာပေါ့ သမီးရယ် ဒီလိုလေး.."
" အင့်...အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ ဖေရယ်...ရှောရှောလေးပေါ့ "
" ဒီလိုလေးလား...ပြွတ် ပြွတ်..."
" အင်း...ကောင်းတယ်ဖေ..ဖေရော ကောင်းလား.."
" ကောင်းတယ် သမီး..ပေါင်ကြီးအပေါ်မြှောက်ထား နော်.."
" အင့်..ရော့...အားဟ...သမီးစောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ပေးထားတယ် အဖေ..လိုး..အင့်..လိုး..နဲနဲ ပြင်းပြင်း တစ်ချက်လောက်ဆောင့်အဖေ..အင်း.."
" သမီး စောက်ပတ်က လိုးလို့သိပ် သိပ်ကောင်းတာပဲ သမီးရာ....စေးပိုင်နေတာပဲ.."
" ဖေ့လီးကြီးကလဲ..ငရုတ်ကျည်ပွေ့ကြီး ကျနေတာပဲ..သမီးစောက်ပတ်ထဲမက ရင်ထဲထိ နင့်တယ်..ခ်ခ်.ကောင်းတာ အဖေ ဆောင့်.ဆောင့်.အပြင်ထိထုတ်ဆောင့်..အီး..."
" ကောင်းလားသမီး.."
" ကောင်းတယ်.ဆို...စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတာ သိဘူးလား ဖေကလဲ "
" သိတယ်...ရွှဲနေတာပဲ..ဖေ့ ဂွေးဥတောင်စိုနေပြီ.."
" ခ်ခ်..ဖေ့ ဂွေးဥကြီး သမီးဖင်ကို လာလိုးနေတာ သိလား..ခ်ခ်..ဝင်လဲ ဝင်ပု..."
" ဟင်းဟင်း...ဖေ့ ဦးကျည်ပွေ့နဲ့ ထောင်းပေးမယ်..."
" အာ...စောက်ပတ်ထဲပြီးအောင် လိုးပေးပါဦး အဖေရာ...ရွနေလို့ပါ.."
" အင့်..သမီး...ရော့..ရော့.ရော့.."
" အားပါး...ကောင်းတာဖေရာ..."
" ရော့ပါဗျာ..ရော့ပါ..ရော့..ရော့.."
" အူးဟူးဟူး...ကြီးလိုက်တဲ့လီး..အာ့...အင့်...အာ့..ဆောင့်ဖေ...ဆောင့်..အင့် "
" ကြိုက်လား သမီး.."
" ကြိုက်တယ် အဖေ...ဆောင့်.."
" အင့်..အင့်..လိုးလို့ကောင်းထာ.."
" လိုး အဖေ..လိုး..အာ့ဟာ့...ခ်ခ်..ဖေက လိုးဆို အသေဆောင့်တာပဲ.အင့်..အာ့..ပြောတောင် ပြောရဲတော့ဘူး ခ်ခ်..အင့်..အူးဟူး..ကျွတ်ကျွတ်.."
" ပေါင်ကားပစ်လိုက် သမီး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ရော့.."
" စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖေ.."
" ဖေ ယက်လိုက်မယ်သမီး..ပလပ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပလပ်..ပြူ း ပြွတ် "
" အားဟ..အားဟ..ကောင်းထာ ဖေ လိုးတော့..လိုး...အိုးဟို့ဟို့...အု."
" ပေါင်ဆွဲထား သမီး..ဖေပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးမယ်.."
" အင့် ဖေ..ရော့...ဆောင့်...အား..အူးဟူး...ကောင်းပါ့ ဖေရာ.အားရထာ..အူး..စောက်ပတ်ပြဲပစေဆောင့်..အား.."
" ရော့..အင့်..ရော့.."
" ဖေ..ဖေ..သမီး....ပီးတော့မယ်ဖေ..အ..အ..အ..အု..အား..ထွက်ကုန်ပီ..ဖေရေ...အား..သမီး...ပီးပြန်ပြီ..အား ဟားအားဟား...သမီးပီးပီ..ပီးပြန်ပြီဖေရယ်..အား...အား...ဟင်း...ဟင့်.."
ကိုကျေ ာ်နီလာ့ကို ဖက်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးကြီး စိမ်ထားပေးပါသည်။ စောက်ရည်တွေ တစ်ဇိဇိ ထွက်ပြီးညှစ်နေသည်မှာ မမောနိုင် မပမ်းနိုင်..။ အတော်ကြီးကြာမှ သက်ပြင်းကြီး ဟူးကနဲ ချပြီး နီလာမျက်လုံ းဖွင့်နိုင်သည်။
" ဖေ ကတော့ ကိုယ့်သမီးကိုယ်လိုး တဲ့ နေရာမှာ တကယ်စံပဲ...အကောင်းဆုံးတွေ ပေးနိုင်တယ် ခ်ခ်.."
" ချစ်လို့ပေါ့ သမီးရယ်.."
" သီတာ့ကိုရော..ဒီလို လိုးပေးတာပဲလား အဖေ.."
" အင်းပေါ့ သမီးရဲ့..မေးကြည့်ပါလား"
" ခ်ခ်..ယုံပါတယ် ဖေလိုးကြီးရယ်..ကြည်ပြာလေး ကြီးလာရင်ရော...ဒီလို လိုးပေးဦးမှာလား..ခ်ခ်.."
" အာ...ကလေးကို.."
" ခ်ခ်..နောက်ဆယ့်သုံးနှစ်ဆို လိုးလို့ရပြီ..ဖေရဲ့...ခ်ခ်..သမီး သင်ထားပေးမယ် ဖေလိုးပေးနော်..ခ်ခ်.."
" ဝေးကြီး လိုသေးတယ်..."
" ကြည်ပြာ ပြီးရင်...ဖြူ ပြာ..မူယာ..ခ်ခ်...သမီးတို့တောင် အလှည့်ရောက်ပါ့မလား မသိဘူး..ခ်ခ်...သူသူကလဲ အမွှာပဲတဲ့....ခ်ခ်.."
" အမွှာပဲလား...သူ့အမေလိုပေါ့.."
" အင်း...မေမေဝေ ပြောတော့..ဖေ့ လက်ချက်တဲ့..ခ်ခ်..ဖေ့လီးရည်က တအားသန်တာတဲ့ ခ်ခ်.."
" သမီးရော..အမွှာယူဦးမလား.."
" ယူမယ်ဖေ...ဖေလိုးပေး ခ်ခ်.."
သီတာ ဈေးကပြန်လာတော့ အဖေနှင့်နီလာ လိုးနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ မနက်လင်းဆွဲ စားထား၍ သီတာ့အတွက် ပြည့်စုံပြီး ဖြစ်ပါသည်..။
" သီတာရေ..."
အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့..နီလာ ပေါင်ကြီ းကားပြီး စောက်ရည်တွေ လီးရည်တွေ သုတ်နေသည်။ စောက်ပတ်ကြီးက စောက်မွှေးတွေ ပတ်ချာဝိုင်းပြီး ဖောင်းမို့နေသည်။
" ဖေက နီလာ့ကို တစ်မနက်လုံး လိုးပြီးပြီ..နီလာလဲကွပြီ...ဖေက လီးတောင်နေတုန်း....အဲဒါလေ...သီတာ ခံလိုက်ကွာ..မမဟင်းချက်မယ်...ဖြစ်မလား.."
တကယ်တော့ နီလာ့ ဆင်ကွက်ကို သီတာသိသည်။ သူ့အစ်မက သူ့ကိုလည်း အများကြီး ငဲ့ညှာခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ သူ့စေတနာကို နားလည်နေ၍ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချပြီး...
" ရတယ်လေ...ဖြစ်ပါတယ်..သီတာ့ စောက်ပတ်က အဖေ့အတွက်ဆို အမြဲ အဆင်သင့်..ခ်ခ်..နီလာ အပြင်ထွက်..."
" ဟာ...ကြည့်ဦးမယ်ကွာ..."
" ဒါဆို သီတာ့ စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီး ဝင်သွားတဲ့ထိကြည့်...ပြီးရင်ထွက် ဘယ်လိုလဲ..."
" ဖြစ်တယ်..စ,.."
" အင့်..အဖေ...သမီးကို မဆွပဲလိုး..သမီးစောက်ပတ်က ရွှဲနေပြီ...အဖေနဲ့အစ်မ လိုးတာမြင်ပြီး ရွှဲနေပြီ ခ်ခ်..ထည့် အဖေ...အဖေ့လီးကြီးထည့်.."
" ရော့..သမီးလေး...အင့်..နာလား"
" နာပုဖေ...ဆောင့်..နီလာ ကြည့်ချင် လဲကြည့်တော့ကွာ....ဆောင့်ဖေ..ပြင်းပြင်းဆောင့် ဟင့်...ဟင့်..."
.............................................................................................................................
နှင်းမှုံ လေးတွေ တဖွဲဖွဲကျနေသည်။ အရင် အိမ်ဟောင်းလေး မရှိတော့ပါ။ တစ်ထပ်တိုက် ပုလှလှလေးက အစားထိုး နေရာယူထားသည်။ ခြံလေးထဲမှာတော့ ပန်းပင်လေးတွေ လှပဝေစည်ဆဲပါ။
အိမ်ရှေ့ သီးသန့် လမ်းလေးပေါ်တွင် အားကစားဝတ်စုံ အပါးကလေးဝတ်ထားသော အသက် ၅၀ ကျော်ခန့်အန်ကယ်ကြီး တစ်ယောက်နှင့် စကတ်တိုနံ့နံ့..ဆွယ်တာပါးပါး ဝတ်ထားသော ၁၄ နှစ်အရွယ် ဖင်ကောက်ချိတ်ချိတ် နို့ထွားထွား ခါးသေးသေး ခပ်ချောချော ကောင်မလေးတစ်ယောက် ကျန်းမာရေး အပြေးလေ့ကျင့်ပြီး ပြန်လာကြသည်။ ခြံထဲရောက်တော့ အန်ကယ်ကြီး လက်မောင်းကို ကောင်မလေးက ခိုစီးပြီး အိမ်ဖက် လမ်းလျေှက်လာကြသည်။
အိမ်ထဲက အသက် ၃၅ နှစ်ခန့်ရှိ ဖင်ကြီးကြီး ဖင်ကားကား ဖင်ဖောင်းဖောင်း အန်တီလေး ထွက်လာပြီး ကြိုနေသည်။ ကောင်မလေးက ဖင်လေးရမ်းပြီး အိမ်ထဲပြေးဝင်သွားသည်။
" ဖေဖေ...သမီး အန်တီဝေ တို့ အိမ်သွားဦးမယ်..ဖေတို့ အိမ်စောင့်.."
" အေးအေး သမီး...ညနေတော့ စောစောသာပြန်ခဲ့.."
" ဟုတ်ကဲ့ ဖေ...ကြည်ပြာလေးရေ တီတီ သွားပြီ.."
" ဟုတ်..တီတီ...မုန့်ဝယ်ခဲ့.."
မသွားမီ...အန်ကယ်ကြီးနား ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောသွားသည်။
" ဖေ...စားလို့ ရပြီ သိလား...နူးအိနေအောင် ချက်ထားပြီးပြီ...ရဲရဲသာစား.."
" ခ်ခ်...ဖေက ဒါကြီးစားလို့ မဝ,သေးဘူး..ထပ်စားချင်တုန်းပဲ..."
" ဟိုဟာလေး စားလိုက်ဦး...ပြီးမှ...ဒါကဘယ်ချိန်စားစား..ခ်ခ်.."
သီတာ ကားကလေး မောင်းပြီး ထွက်သွားသည်။ ကားသံပျောက်သွားတော့..
" ဖိုးရေ....လာလုပ်ပေးပါဦး..."
ဦးကျော် ကြည်ပြာ့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကြည်ပြာက ထမီရင်လျှားလေးကို လျောလျဲလျဲ ဝတ်ထားတာတွေ့ရတော့ သီတာ့ အမွာစကားကို သတိရသည်။ စားလို့ရပြီ...တဲ့ ဟီး...။
" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့ ဖိုးရဲ့.."
" အော်... မမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာလေ..မြေးရဲ့ "
" အယ်...ဖိုး တကယ် မမြင်ဖူးဘူးလား ခိခိ..."
" အင်း..အဝတ်လဲ..ကော်ဖီသောက်မယ်.."
" လဲဘူး...ဒီတိုင်းသောက်မယ် ခ်ခ် "
မီးဖိုခန်းကို ဒီတိုင်းလိုက်လာသည်။ ကိုကျော် ကြည်ပြာ့ပုခုံးလေးကို ဖွဖွဖက်၍ ဧည့်ခန်းကို အဖြတ်..ဖျတ်ကနဲ လက်ကို ဆွဲယူပြီး နို့အုံလေးပေါ် တင်ပေးသည်။ တင်းမာနေသော အပျို စင်နို့လေးကို ဖွဖွအုပ်နယ်ရင်းမီးဖိုထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကြည်ပြာလေး အားမလိုအားမရ..ရင်ဖိုနေမိပါသည်။ မနေ့ညက အန်တီ သီတာ ပြောတာတွေပြန်ကြားယောင်သည်...
" ကြည်ပြာလေး...ဖိုးဖိုးက မစ,ရင် သမီးက မပေးနဲ့နော်...ဖိုးဖိုးစိတ်ကို အရင်ဆွ...ဒါမှသမီး အရသာသိရမှာ."....တဲ့ ။
ခ်ခ်....အလိုးခံရတဲ့ အရသာကိုကြည်ပြာ အလွန်သိချင်သည်။ ဒီအရသာကို ဖိုးဖိုးမှအပြည့်အဝ ပေးတတ်သည် ဆိုပဲ..။ အရာရာ စပ်စုချင်သည့်စိတ်က အားလုံးကို အနိုင်ယူသည်။ ဖိုးဖိုး စိတ်ကို ဘယ်လို ဆွရမလဲ...အန်တီ သီတာကလည်း မသင်ပေးခဲ့..။ အင်း...စမ်းကြည့်ရမှာပဲ..။
" ဘာတွေလဲဟင်..ဖိုး.."
" ကော်ဖီနဲ့ နံပြားထောပတ်သုတ် "
ထိုင်နေသည့် အဖိုးကို နောက်သိုင်းဖက်ပြီး နားနားကပ်၍ စကားပြောတော့ ကြည်ပြာ့နို့အုံဖောင်းဖောင်းက အဖိုး၏ ကျောပြင်ကျယ်ကို ဖိနေသည်။ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတော့ အဖိုးကို ဖက်ရမ်းပြီး ကျောပြင်နှင့်နို့အုံကို ဖိကပ်ပြီးချေ ပစ်လိုက်သည်။
" နံပြားကြီး စားချင်ဘူးကွာ..ဖိုး.."
" သမီး အန်တီ ပြင်ထားပေးတာလေ သမီးရဲ့...သမီးက ဘာစားချင်လဲပြော...ဖိုးဝယ်ပေးမယ်.."
" အီကြာကွေး..."
ဖိုးက ကြည်ပြာ့ဖက် ခေါင်းငဲ့ပြီးပါးလေး နမ်းတော့ ဖိုးနှုတ်ခမ်းကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။ အရင်လဲ ဒီလို နမ်းနေကျပါ။ ဖိုးက နားနားကပ်ပြီး
" ဖိုးသွားဝယ်ပေးမယ်နော်...ခဏလေးစောင့်..."
ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ဖိုးလီးကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ် တောင်နေပြီ။ခ်ခ်...မဆိုးဘူး...နည်းလမ်းမှန်တယ်..။ အားတက်လာပြီး ရှေ့ဆက်တိုးသည်.. ။ ဖိုးကျောကြီးကို တအားဖိပြီး နှုတ်ခမ်းကို မမီမကမ်း နောက်က လှမ်းစုပ်ပြီး..
" ဟင့်အင်း...အိမ်က အီကြာကွေးပဲ စားချင်တာ.."
ဟောတော့...ထမီရင်လျှားလေး ပြေသွားပြီ။ အောက်ကိုတော့ ကွင်းလုံးကျွတ် ကျ ,မသွားပေးပါ။ နို့ကြီးနှင့်ကျောကို ကပ်ဖိပြီး ကျွတ်မကျအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ ဖိုးက လက်ကို နောက်ပစ်၍ ကြည်ပြာ ခေါင်းကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပြန်သည်။ ဖိုးကို ဖက်ထားသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ လက်က လီးကြီးပေါ်ရောက်သွားသည်။ ခ်ခ်...ပူပူနွေးနွေး မာမာတုတ်တုတ်ကြီး..။ လက်ဖဝါးလေးနှင့် မရဲတရဲ ပွတ်ကြည့်မိသည်။ အိ....ရှည်ကြီးပဲ...ခ်ခ်..။
..........................................................................................................................
ဖိုးဖိုး ရင်ခွင်ထဲမှာ အမောပြေမှေးနေရင်း..ပြန်တွေးနေမိသည်..။ ကြည်ပြာ..၁၄ နှစ် ပြည့်တော့မည်။ ၁၃နှစ် မပြည့်တပြည့်လေးမှာ ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်ထဲက သွေးတွေယိုကျ လာတော့ ငိုပြီးမေမေ့ကို ပြမိသည်။ မေမေကရယ်နေတော့ နားမလည်နိုင်။ ပြီးတော့ ပြောသေးသည်...သမီးလေး အပျို ဖြစ်လာပြီ...တဲ့။
နောက်တော့...စောက်မွေးတွေ ပေါက်လာသည်။ မဲနက်နက်...အထူကြီးပါပဲ။ စောက်ပတ်ကြီး ဖောင်းတက်လာပြီး အသားတွေ ပြည့်လာသည်...။ နုတ်ခမ်းသားတွေက အထူကြီး။ စောက်စေ့လေး ငုတ်စေ့စေ့ကို နခမ်းထူထူကြီးက ဖုံးနေသည်။
နို့တွေလဲ ကြီးလာသည်။ နို့အကြိတ်ကလေးတွေက မာပြီး နာချင်သည်။ ကြာလေလေ...နို့တွေက ကြီးလာလေလေ..။ နို့သီးစက်ဝန်းလေးကလည်း ပန်းရောင်ပြေးပြီး ကြက်သီးဖုလေးတွေ တက်လာလို့ လက်နဲ့ ချေ ကြည့်မိသည်။ ဘယ်က ဘယ်လို ပတ်သက်တယ်မသိ..။ တစိမ့်စိမ့်ကောင်းပြီး စောက်ရည်လေးတွေစိမ့်လာသည်။
ယောင်္ကျားလေးတွေကို မြင်တိုင်းစိတ်ထဲ တစ်မျိုးခံစားတတ်လာသည်။ သူတို့ဟာတွေကို မရဲတရဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြည့်မိသည်။ သူတို့ဟာ..ဆိုတာက လီးကို ပြောတာပါ။ ခ်ခ်.
ဖိုးဖိုးနဲ့ အလိုးခံမလား..လို့ မေမေက မေးတော့...ဖိုးဖိုး လီးကြီး ကို ခဏခဏ ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။ လီးကြီးက အကြီးကြီပဲ..အမေရေ့...ဆိုတော့ အမေက တစ်ခစ်ခစ် ရယ်ပြီး ခံမလား..မခံဘူးလားပြော..လို့မေးသည်။ ခံမှာပေါ့ မေမေကလဲ..လို့ အမောတကော ပြန်ဖြေခဲ့ လိုက်သည်လေ။
တီတီ သီတာကလဲ..သင်ပေးပါသည်။ လီးကို ဘယ်လိုစုပ်..ဘယ်လိုကိုင်..အစုံပါပဲ...တီတီလဲ ဖိုးဖိုးနဲ့ အလိုးခံနေတာ တဲ့။
" ခ်ခ်...."
မနက်က ဖိုးဖိုးကို သွေးတိုးစမ်းကြည့်မိသည်။ ဖိုးဖိုးကျောပြင်ကို နို့ကြီးတွေနဲ့ ဖိပွတ်ပြီး လီးကို စမ်းကိုင်မိတော့ သံချောင်းကြီး ကိုင်ရသလို မာတောင်နေသည်။ ထမီက ပြေနေတာမို့ မတ်တပ်မရပ်ရဲ။ လီးကြီးကိုပဲ ဇွတ်အတင်း ဆုပ်ဆွဲထားမိသည်။
ဖိုးဖိုးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ ကုန်းပိုးပြီး လိုက်သွားရသည်။ ထမီကလျော့နေတော့ နောက်မှာ ဖင်ကပေါ်နေပြီ ။ ဖိုးဖိုးလက်တွေ နောက်ပစ်ပြီး ကြည်ပြာ့ တင်ပါးတွေကို ပင့်ကိုင်တော့ လက်ညိုးကြီး တစ်ချောင်းကစောက်ခေါင်းထဲ စွပ်ကနဲဝင်သွားပြီး ကျန်လက်ညှိုးတစ်ချောင်းက ဖင်ခေါင်းထဲဝင်သည်။
စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသည့်လက်ညှိုးကို ဖိုးဖိုးကဆော့ပေးနေတော့ စောက်ရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး အလိုးခံချ င်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်သည်။ အို..ဖိုးဖိုးက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတာ...
" အခန်းထဲ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ...ဖိုးရဲ့.."
" လိုးမှာလေ..မြေးရဲ့၊ မြေးလေး စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖိုးဖိုးလီးကြီးထည့်ပြီး လိုးပေးမှာ..."
" အို...ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.."
" မခံချင်ဘူးလာ သမီး.."
" ဟင့်....ခံချင်တယ်..ခ်ခ်..."
အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကြည်ပြာ့ကို ကုတင်ပေါ် မချချင်ချချင်ပုံစံနှင့် ရပ်နေသည်။ ကြည်ပြာက မြင်းစီးသလို အထက်အောက် ခုန်ခုန် ဆောင့်ပေးတော့ ဖိုးဖိုးလက်ညှိုးက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီး စောက်ရည်တွေ တစ်ဖြန်းဖြန်း ထွက်ယိုစီးလာသည်။
ဖိုးဖိုးက လက်ခလယ် ထပ်ထိုးထည့်ပေးတော့ ကျပ်ကျပ်ကလေးမို့ ပိုပြီး ကောင်းပိုပြီး ခုန်နေမိသည်။အောင်မယ်လေး....ကြည်ပြာ အကောင်းလွန်၍ ပြီးသွားပါလေရော...။ ဖိုးဖိုး လည်ကုတ်ကြီးကို တအား ကိုက်ဆွဲပစ်သည်။ ဖိုးဖိုးခါးကို စောက်ပတ်နဲ့ တအား ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေ ပွတ်နေ မိသည်။ ဖိုးဖိုးနဲ့ သမီးတော်တော် ဆိုးတာပဲနော်....။
ဖိုးဖိုးပုခုံးပေါ် ပါးကလေးအပ်ပြီးမှိန်းလို့ကောင်းနေပါမှ ကုတင်စွန်းပေါ် ထိုင်လျက် ပုံစံ ချပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ထမီက ဖတ်ကနဲ ခါးပေါ်ပုံကျသွားသည်။ ဖိုးဖိုးက ထမီကိုကြည်ပြာ့ ခေါင်းပေါ်ကျော်ချွတ်ပြီး ပုခုံးလေး နှစ်ဖက် အသာတွန်းလိုက်လို့ ပက်လက်ကလေးလန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားသည်။
ဖိုးဖိုး ပုဆိုးကွင်းလုံး ကျွတ်ပုံချလိုက်တော့ လီးတန်ညိုတုတ်တုတ် ဒစ်ကားကားကြီးက ည်ပြာ့ စောက်ပတ်နဲ့တည့်တည့်..။ ပုတ်သင်ညိုလို ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ အူယားလာပြီး မဆီမဆိုင် စောက်ရည်တွေ ထွက်လာပြန်ရော။
ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားက မှောက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းသည်။ လျှာကြီး ထိုးထည့်ပြီး ကြည်ပြာ့လျှာကို ယက်သည်။ စုပ်သည်။ လက်တွေကလည်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေသည်။ကြည်ပြ ာအလိုးခံချင်နေပါတယ်ဆိုမှ ဒီလိုလုပ်နေတော့ စောက်ပတ်ထဲက ပိုရွလာပါသည်။ မနေနိုင်တော့ပါ..
" လိုးတော့လေ...ဖိုးရဲ့..၊ကြည်ပြာ မနေနိုင်တော့ဘူး...စောက်ပတ်ထဲက ရွနေပြီ.."
အဲလို ပြောင်ပြောင်ပြောလိုက်မှပဲ ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ပေါင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ အပေါ်တွန်းတင်ပြီး.သူ့ဘယ်လက်နဲ့ကြည်ပြာ့ ညာဖက်ပေါင်ကိုတွန်း...သူ့ညာလက်နဲ့လီးတန်ကြီးကိုကိုင်...ကြည်ပြာစောက်ပတ်ကွဲကြောင်းလေးကိုပွတ်ဆွဲ ပွတ်ထိုးနေပြန်သည်။ရွတယ်..မခံစားနိုင်...။
" လိုး..ဖိုးရဲ့...လိုး...ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်က အကြီးကြီး..ဖိုးလီးလောက် မပြောနဲ့..ဆင်လီးတောင် လိုးလို့ရပြီ...လိုး..လိုးဖိုးရဲ့.."
ဒါတောင် ဒစ်ဖျားနဲ့ ဆယ်ခါလောက် တေ့တေ့ ဆွနေသေးသည်။ တကယ် သွင်းတော့..မဝင်ပါ ။ အချက် ငါးဆယ်ကျော်ခြောက်ဆယ်လောက် ထိုးထိုးထည့်နေပေမယ့် မဝင်ပါ။ နောက်တော့ ဖိုးဖိုးက စောက်ပတ်ကိုယက်ပေးပြီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲလာတော့မှ ထပ်ထိုးထည့်သည်။
အီး...ဒီတစ်ခါတော့ ဝင်သည်။ ဒစ်ဖူးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာတော့ တင်းတင်း ပြည့်ပြည့်ကြီးမို့ စုပ်ထားလိုက်သည်။ ဖိုးဖိုးက ခဏစိမ်ထားပြီး နဲနဲချင်း တအိအိ ထိုးရင်းဆောင့်...ဆောင့်ရင်းထိုး...လိုးပေးသည်။ ကောင်းလိုက်သည်မှာ ဖော်ပြစရာ စကားမရှိ ။
.....................................................................................................................
ဖိုးဖိုးက တစ်နေကုန် လိုးပါသည်။ မနက်က တီတီ သီတာ ပြင်ပေးထားခဲ့သည့် နံပြားတောင် အရာ မယွင်းပါ။ ကြည်ပြာ့ မုန့်ပေါင်းက ပိုစားလို့ ကောင်းတယ်ပြောသည်။ ကြည်ပြာကလည်း မေမေတို့ တီတီသီတာတို့ သင်ပေးထာသည့်အတိုင်း ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံသည်၊ပြန်လိုးသည်။
ဖိုးဖိုးကို မျော့နေအောင် ပြန်လိုးပေမယ့် ဖိုးဖိုး မမျော့ပါ။ ကြည်ပြာပဲ မျော့သွားရပါသည်။ ဖိုးဖိုးလီးကြီးဖြင့် တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကြည်ပြာတစ်ချက် ပြန်ညှစ်ပါသည်။ လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နေလို့ ညှစ်ရတာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရှိပြီး အလွန့်အလွန်ကောင်းတော့ စောက်ရည်ကစစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ထွက်သွားသည်။
ဖိုးတစ်ချက်ဆောင့် တစ်ချက်ညှစ် တစ်ချက် စောက်ရည်ထွက်. ကြာတော့ ဖိုးဖိုးကုတင်ကြီး စောက်ရည်ပင်လယ်ထဲမျောသွားမလား ထင်မိသည်။ နေ့လည် ထမင်းလည်း မစားဖြစ်ပါ။
လီးပဲ စားနေလိုက်သည်။ ဖိုးဖိုးလီးက လွဲလို့ ဘာကိုမှ မစားချင်တော့ပါ။ စောက်ပတ်တော့ နဲနဲ ပြဲသွားပါသည်။ စောက်ပတ်ပြဲမှပဲ ဖိုးဖိုး အလိုးရပ်သည်။ ဆက်လိုးလျင် ရောင်ကိုင်းလာမှာစိုး၍ မရပ်ချင် ရပ်ချင် ရပ်လိုက်ရသည်။ ကြည်ပြာလည်း မရပ်ချင်သေးပါ။ ခံချင်သေးသည်။
ဒါပေမယ့် လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင်တော့ပါ ။ ခ်...အပြင်ဖက်က မေမေနှင့် တီတီသီတာတို့ အသံတွေ ကြားရသည်..။ တီတီက ဘယ်နှစ်ချီ ဘယ်နှစ်ခါ အလိုးခံလိုက်ရလဲ မေးရင်..ဘယ်လိုဖြေရပါ့...ကြည်ပြာ မမှတ်မိ...မမှတ်ထားနိုင်ခဲ့......။
...................................................................................................
ဝါမဝင်မီ သီတာ မင်္ဂလာဆောင်သည်။ အိမ်ရော..ခြံရော...ပစ္စည်းအားလုံး သီတာတို့ လင်မယားကိုလက်ဖွဲ့ပြီး သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးနှင့် ကိုကျော်တစ်ယောက်ထဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။
.....................................................................................
ပြည်နယ်လေး တစ်ခု၏ မထင်မရှား မြို့ကလေး တစ်ခုမှာ အသားညိုညို ခပ်နွမ်းနွမ်း လူတစ်ယောက် သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် မနက်..ညနေ မုန့်ဟင်းခါး လှည့်လည်ရောင်းချနေပါသည်။ စားလို့လည်း အလွန် ခံတွင်း တွေ့ကြပါလိမ့်မည်။ ကြုံလျင်ဝယ်စားကြည့်ပါ မိတ်ဆွေ...ဆိုင်ကယ်မှာ စာရေးထားပါသည်။
နီလာ..သီတာ
ဟင်္သာတ မုန်ဟင်းခါး....ပါ ။
အားပေးမှုကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော်
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment