မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၁ )

မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၁ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရေးသားသည်။

" ကျွီ…ကျိ…ကျွီ……ကျလိ…ကျွီ "

ကြမ်းပြင်များလှုပ်ကာ တအီအီ တကျွီကျွီ အသံများထွက်လာလို့ ကျမ အိပ်ရာနိုးခဲ့ရတာပါ။ ခြင်ထောင်အသာမှပြီး ထရံပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ကျမအဒေါ်ယောင်္ကျား ဦးလှမောင်ကြီးပေါ့ ဒေါ်လေးအပေါ်က တက်လုပ်နေတာ။

ဒေါ်လေးကလည်း နေသာမကောင်းတာ လင်ပေါ်ကျ အလိုလိုက်လွန်ပါတယ်။ ခုလည်း နေမကောင်းတဲ့ကြားက တဟင်းဟင်းနဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲခံပေးနေတာ။ မနက် ၅ နာရီကျော်ကျော်လေး ရှိသေးတာ။ ဦးလှမောင်ကြီးကလည်း လူကသာ ပိန်တာ လီးကကြီးတယ်ရှင့်။ အသောက်အစား သိပ်မရှိပေမယ့် ဏာတအားထတာ။ကျမဖြင့် မမြင်ချင်မှ အဆုံးပါ။

' အ… အမေ့ … ကျွတ်ကျွတ်… ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ကိုလှမောင်ရယ် … ကျုပ်နေမကောင်းလို့ပါတော် "

" အင့် … ဘွတ် … ဖလွပ် … … အေးပါ မမြင့်ရာ … ဘွတ်ဘွတ်… ညကလည်း မလိုးလိုက်ရတော့ … ငါတအားတောင်နေလို့ပါဟ "

" အင်းးးးးးး … အ … အ … တကယ်တည်းတော် ရှင့်ဟာလည်း နေတိုင်းလိုးနေရတာကို … ဟွန့် "

ဦးလှမောင်ကြီးက စကားဆက်မပြောတော့ပဲ တဖန်းဖန်းနဲ့ လိုးနေတော့တာ။ ကျမအခန်းနဲ့ကပ်လျက်ဆိုတော့ အသားချင်းရိုက်သံတွေပါ ကြားနေရတာပေါ့။ အတော်လေးကြာမှ ဦးလှမောင် ကိုယ်လုံးကြီး ဆက်ကနဲ့တုန်တုန်ပြီး ဒေါ်လေးမျက်နှာကို နမ်းရင်း တဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ငြိမ်ကျသွားတာပဲရှင်။

" ကောင်းရဲ့လား … မမြင့် "

" ကောင်းတာပေါ့ … ကိုလှမောင်ရယ် … ဒါပဲနော် … ကျမ နေမကောင်းတဲ့ကြားက ရှင့်ကိုအလိုလိုက်တာ တခြားမိန်းမတွေနဲ့ မနေရဘူးနော် "

" ဟားး … ဒါတော့ စိတ်ချပါ မိန်းမရာ … လှမောင်တို့က မမြင့်မှမမြင့်ပါကွာ … ဟားး ဟားးး "

" ရှုး … တိုးတိုးလုပ်ပါရှင်… မနက်အစောကြီးရှိသေး … ဟိုဘက်ခန်းက ဂျမ်းပုံလေး နိုးသွားဦးမယ် "

" အေးပါ မမြင့်ရယ် … မိဂျမ်းလေးလဲ … မနက်ဈေးရောင်း ပြန်လာ အိမ်အလုပ်တွေလုပ်နဲ့ ညှောင်းကိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေမှာပါ ဒီလောက်အစောကြီး မနိုးလောက်ပါဘူးဟ "

ဟုတ်တယ်…ကျမနာမည် ဂျမ်းပုံပါ။ အမေနဲ့အဖေဆုံးတော့ အမေ့ညီမ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်တို့ဆီ ရောက်ခဲ့ရတာ။ ဂျမ်းပုံ ဘဝက ခါးတယ် မလှဘူးရှင်။ ၈ နှစ်သမီးမှာ အဖေဖြစ်သူက ထောင်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ထောင်ထဲဆုံးသွားတာပါ။ အမေက ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်စားရင်း ကျမ ၁၅ နှစ်သမီးမှာပဲ ဆုံးသွားပြန်တာ။

အတန်းပညာ လေးတန်းထိနေခဲ့ရပြီး ဝမ်းရေးအတွက် ဈေးရောင်းတဲ့ပညာကို အမေက ကျမ အမွေပေးခဲ့တာပါ။ ဒီလိုနဲ့ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်တို့အိမ်ရောက်လာတာ ၅ နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီပေါ့။ ကျမရောက်ကာစ ဒေါ်လေးက ပထမ အိမ်ထောင်နဲ့ပါ ဦးသံလုံးတဲ့။အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူကြီးပါ။

နေတိုင်း အရက်မူးနေပြီး ဒေါ်လေးကို နှိပ်စက်နေတာပါပဲရှင်။ အရက်ဖိုးတောင်းလို့မရရင် ဒေါ်လေးလဲ ရိုက်လား ပုတ်လားနဲ့ ကျမလည်း နှင်ထုတ်နေတာ။ နောက်ပိုင်းဒေါ်လေးက ကျမမျက်နှာနဲ့ သည်းခံနေခဲ့ရတာ။ရာဂစိတ်ကလည်းကြီးလိုက်တာ မပြောနဲ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်လည်း မရှောင်တဲ့သူပါ။ တရက်ကဆို နေ့လည်ဘက်ကြီးရှင် ကျမလည်း ဈေးအရောင်းပါးတာနဲ့ အိမ်စောစောပြန်လာတာ အိမ်ထဲဝင်မလို့ လုပ်တုန်းလေးပဲ။

" ကောင်မ … စုပ်စမ်း … နင်က ငါ့လီးမစုပ်လို့ ဘယ်လင်ငယ်လီး စုပ်ချင်တာလဲ … ဟမ် "

" တိုးတိုးပြောပါ … ကိုသံလုံးရယ် … ဘေးလူတွေကြားပါ့မယ် "

" ထွီ …  နင် အဲလို ရှက်တတ်ရင် … ချက်ချင်း စုပ်လေ … ဖေလိုးမ "

ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်လည်း ဘေးအိမ်ကြားမှစိုးတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖြဲကားထိုင်နေတဲ့ ဦးသံလုံး ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူရင်း ခါးပုံစဖြည်ပြီး လီးစုပ်ပေးရတာပေါ့။ ဦးသံလုံးမျက်နှာက အရက်ခိုးတွေနဲ့ အဆီပြန်ပြီး သူ့လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည့် ခေါင်းကို ဖိဖိချနေတာ။

" ဖူးးး …ဖလူးး … အဟွတ်ဟွတ် … ငြိမ်ငြိမ်နေပါ … ကိုသံလုံးရယ် … ရှင်စုပ်ဆိုလို့ စုပ်ပေးနေတာကို "

" အံမာ … စောက်ကောင်မ … စကားမများနဲ့ … လီးအရင်းထိ စုပ်ပေးစမ်း "

လီးစုပ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးမျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေတာရှင်။ ဦးသံလုံး လီးမဲမဲကြီးက ဒေါ်လေးပါးစပ်ကို ကော့ထိုးလိုက် တဟွတ်ဟွတ်နဲ့ သီးသွားလိုက်ပေါ့။ လီးကို စိတ်ကျေနပ်အောင် အစုပ်ခံပြီးမှ ဦးသံလုံးက ဒေါ်လေးကို အဝတ်တွေချွတ်ဖို့ပြောနေတာ။ ဒေါ်လေးက ပထမ ငြင်းဆန်ပေမယ့် ဦးသံလုံးဆီက တစ်တစ်ခွခွဆဲဆိုသံတွေကြောင့် နောက်ပိုင်း တုံးလုံးချွတ်ပေးလိုက်ရတာပါ။

ကျမလည်း ဒေါ်လေးရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အလှကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးရတာပါပဲ။ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ခါးလေးခွက်ပြီး ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်သားအိအိ ကြီးတွေက မိန်းမချင်းတောင် ငေးယူရပါတယ်။ နှစ်ဦးယှဉ်ကြည့်မှ ဦးသံလုံးနဲ့ ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်ပါဘူးရှင်။ ကျမကြည့်နေတုန်းလေး ဒေါ်လေးက ကြမ်းခင်းပေါ်ဒူးအောက် စောင်အပါးလေးခုပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးနေပါရော။

ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းအောက်က ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီး ပြူးထွက်လာတော့ ဦးသံလုံးကြီးပေါ့။ ထန်းလျက်ခွေးယက်သလို စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုန်းယက်တော့တာပါပဲ။ ဒေါ်လေးလည်း ဘယ်လောက်ခံရခက်လဲ မသိပါဘူး။ ပါးစပ်က တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေရတာ။

ဦးသံလုံးမျက်နာကြီး ဒေါ်လေးဖင်က ခွာတော့ ပါးစပ်နားတဝိုက်က အရည်တွေ လက်နေတာ ဒေါ်လေးစောက်ရည်တွေလေ။ မကြာပါဘူး လေးဖက်ကုန်းထားတာ ဒေါ်လေးဖင်နောက်က နေရာယူပြီး ဦးသံလုံးကြီး လိုးပါလေရော။ ခုနက ဆူပူကြိမ်းမောင်းသံတွေ ကြက်က်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်ပြီး လီးဝင်သံထွက်သံတွေ ပေါ်လာတာပေါ့။ စကားအပြောအဆိုက အစ ပြောင်းကုန်တာရှင်။ တတ်လဲတတ်နိုင်ပါပေတယ်။

" အင့် … ဗြွတ် … ဘွတ် … ကောင်းလား … အကြည်လေး "

" အားး … ကောင်း … ကောင်း … တယ် … ဘွတ် ဘွတ် … အ … လိုး လိုး … နာနာလေး လိုးစမ်းပါ ကိုသံလုံးရယ် … မညှာနဲ့ … အားးး အ "

လင်မယားနှစ်ယောက် ခုနက သူတို့မဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ လိုးနေလိုက်ကြတာရှင်။ ဒေါ်လေးဆို စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေတာ ကြမ်းကြားထဲတောင် စီးကျနေတာ။ တခါပြီးတာတောင် ဒေါ်လေးက အားမရသေးဘူးရှင့်။ ဦးသံလုံးကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့ လီးမဲမဲကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မခိုင်းပဲ ဆွဲစုပ်ပေးနေတာ။ လီးကြီးပေါ်ပေပွ နေတဲ့ လရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ဒေါ်လေးက မျိုချပစ်တာ။ သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးမဲကြီး မာထင်လာမှ အပေါ်က ခွလိုးနေတာ။

ဦးသံလုံး ပူနေတဲ့ဗိုက်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို မြောက်မြောက်ဖိချနေတာ အိမ်ပြိုမတတ်ပါပဲ။နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးပြီးမှ ငြိမ်သွားကြတော့တာ။ ဒါပေမယ့် ဦးသံလုံးတစ်ယောက် အရက်ဒဏ်ကြောင့် ကြာကြာမနေရပဲ လူ့လောကကြီးကို စွန့်ခွာသွားရတာပေါ့။

ဒေါ်လေးကလည်း လီးနဲ့အဝေး မခံပါဘူး ။ ဦးသံလုံးဆုံးပြီး တနှစ်မကြာပါဘူး။ ခုလက်ရှိ ယောင်္ကျား ဦးလှမောင်ကြီး ထပ်ယူတော့တာပဲ။ ဦးလှမောင်က အချိုရည်စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်တာပါ။ မနက်ဆို အလုပ်သွား ညနေ မမှောင်တမှောင်လေးမှ ပြန်လာတတ်တာ။ ရသမျှ ကြားပေါက် လစာ အကုန် ဒေါ်လေးကို အပ်တာပါပဲ။ကျမပေါ်လည်း သားသမီးလို ဆက်ဆံပါတယ်။

" ဟော "

ကျမ အတွေးလွန်နေတုန်း ဦးလှမောင်ကြီးက အောက်ရောက်နေပြီး ဒေါ်လေးက အပေါ်ရောက်နေပါပြီ။ ဦးလှမောင် ဖိလိုးတုန်းက ကျမကြားမှာစိုးတဲ့ ဒေါ်လေးလေ သူလည်းအပေါ်က စိတ်ကြိုက်ခွလိုးရတော့ ပန်းကန်းစင်က ပန်းကန်တွေ ဖန်ခွက်တွေပါ တခွမ်ခွမ် တချွင်ချွင် ဖြစ်ကုန်ပါလေရောပဲ။ ကျမလည်း သူတို့လိုးတာ ပြီးအောင် ငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ အိပ်ရာထလိုက်တော့တယ်။

ကျမတို့အိမ်က မြေစိုက်အိမ်ဆိုပေမယ် နဲနဲတော့ ကျယ်ပါတယ်။ မိုးတွင်း ရေဝင်လို့ ကြမ်းခင်းသဘောမျိုး နှစ်တောင် အမြင့်လောက် ဝါးနဲ့ အခင်းလုပ်ထားရတာ။ ဒေါ်လေးက အရင်အိမ်ထောင်နဲ့ ကတည်းက ကျမဖို့ အခန်းဖွဲ့ထားပေးတာ။ ထွေထွေ ထူးထူးတော့ မဟုတ်ပါဘူး သူတို့လင်မယားခန်းဘေး ဝါးထရံ ကန့်ပေးလိုက်တာပါ။အိမ်ရှေ့ ညာဘက်ခြမ်းက မီးဖိုချောင် သဘောမျိုး စွယ်လေးချထားလိုက်တာ။

အိမ်အနောက်ဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အိမ်သာ ဆောက်ပြီး အိမ်သာနဲ့ အိမ်အလည်လောက်မှ ရေဘုံပိုင်လေး တူးပြီး အင်တုံအကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ရေချိုးဖို့ လုပ်ထားပေးတာ။ ကျမ အခန်းတခါး ဖွင့်တော့ မိုးစင်စင် လင်းနေပါပြီ။ ရေဘုံပိုင်ဆီ သွားတိုက် မျက်နာသစ်ပေါ့။ ပြီးမှ အခန်းထဲ တဘက်သုတ်ရင်း ဈေးဘမ်းတွေ ချပြီး ဝယ်ရမယ့် သားငါးစရင်းလေးတွေ ထိုင်မှတ်နေလိုက်တာ။

ဈေးစရင်းတွက်ရင်း ဗိုက်က ရစ်လာတာနဲ့ အိမ်သာ အမြန်ပြေးရသေးတာပေါ့ရှင်။ အိမ်သာကလည်း ထရံကာ သွတ်မိုး ရေလောင်းအိမ်သာပါ။ ကျမလည်း လုံချည်လေး ခါးထိလိပ်တင်ပြီး အိမ်သာခွက်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တုန်း အိမ်သာအပြင်က တရှုးရှုးနဲ့ သေးပေါက်နေတဲ့ အသံရှင့်။ အိမ်သာတံခါးကလည်း ထရံတံခါးမို့ အပြင်ဘက် မနက်ခင်းအလင်းရောင်နဲ့ အပေါက်လေးတွေကြားမှ ထင်းထင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာပေါ့။

ဦးလှမောင်ကြီးပါရှင် အိမ်သာဘက် လှည့်ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတာ။အထဲ ကျမရှိမှန်း သိပုံမရဘူး နေမှာ။ကျမလည်း ထံရံပေါက်လေးနား တိုးပြီး အနီးကပ် ကြည့်မိလိုက်တာ။ အမလေး လမွှေးအုံ ထူထူကြီးအောက်က လီးတန်ကြီးက အောက်စိုက်နေတာ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားထွက်နေတာရှင်။ အောက်က လဥကြီးတွေက မြေကြီးနဲ့ ကပ်နေတာ တွဲလောင်းကြီး။ သေးရပ်သွားမှ ဦးလှမောင်က လက်တဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီး အရင်းကကိုင်ပြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ လီးထိပ်ကို ခါလိုက်တာ။

လီးထိပ်အပေါက်က ကျန်နေတဲ့ သေးစက်လေးတွေ ထပ်ထွက်လာတာ။ ကြည့်ရင်း ပလွတ် ဆိုပြီး ကျမဖင်က အီးတုံးက အိမ်သာခွက်ပေါ်ကျသွားမှ အိမ်သာတံခါးဘက် တချက်ကြည့်ပြီး ဦးလှမောင်ကြီး ထသွားတော့တာ။ ကျမလည်း အိမ်သာအမြန်တက် ကိုယ်လက်သုတ်သင်ပြီး ဆွဲနေကြ ကြိမ်ခြင်းနှစ်ချင်းနဲ့ လိမ်းထိပ် ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။

မနက်အစောလိုင်းကားတိုးစီးပြီး ဈေးကြီးဘက် အသားငါး ဟင်းသီးဟင်ရွတ် တနေ့စာရောင်းဖို့ သွားဝယ်ရမှာလေ။ကျမအလုပ်က ဈေးရင်း ၅ သောင်းလောက်ဆိုရပါပြီ။တနေ့တာ အမြတ်က ၇ ထောင် ၈ ထောင် ပြေးမလွတ်ပါဘူး။ကျမ အိမ်က စထွက်တာနဲ့ အသံမျိုးစုံက အားမစိုက်ရပဲ နားထဲဝင်လာကြပါပြီ။" ဟဲ့ … မသာ … တညလုံးလည်း မူးရူးနာ မအေလိုး…မနက်အစောကြီး ငါ့အသံ လူမကြားချင်ဘူးနော် "

" အောင်မှာ … နင့်ပိုက်ဆံ … ငါက လီးလုပ်ရမှာလား … အောင်မိုးဆိုတဲ့ကောင်က မယူဘူးဆို မယူဘူးပဲ … အေ့…ဂေ့ "

" သဒေါင်းဇား … ငါ ခေါင်းအုံးအောက်ထားတာလေ… နင်မယူလို့ ဘယ်သူယူမှာလည်း "

" အာ့ … ငါမရှိချိန် … နင့်လာလိုးတဲ့ … နင့်လင်ငယ် ယူတာနေမှာပေါ့ … ထွီ "

ဟော…ပြောရင်းဆိုရင်းပဲ…ကျမတို့အိမ်နဲ့  ၂ အိမ်ကျော်က ကိုအောင်မိုးတို့ လင်မယားလေ…နောင်ချိန်ပလေးကျတော့မှာ။ကျမလည်း လှည့်မကြည့်ပဲ လမ်းဆက်လျှောက်ခဲ့လိုက်တာ။

" ဟိတ်…ဂျမ်းပုံ…ယောင်းမ…ရော့…ဒေါ်လေးမြင့်ကို ပေးလိုက်ဟာ နေ့ပြန် ၃ ရက်တွက် ၂ ရက်ရှိပြီ မလာဘူး ဒီနေ့တွက်ရော "

" အမလေး …အစောကြီး မင်္ဂလာပါတော်…ဟုတ်ပ စမ်းမြရေ … ဒေါ်လေးနေမကောင်းဘူးဟ…ငါပေးလိုက်ပါ့မယ် "

ရပ်ကွက်ထဲ ဆိုက်ကားနင်းတဲ့ ကိုပြူးမိန်းမ စမ်းမြပါ။ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ထဲက နေ့တိုးနေ့ပြန် ထုတ်တဲ့ သူတစ်ပေါ့။ ဒီရပ်ကွက် ထဲ အတော်များများကတော့ ဒေါ်လေးနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ ဆက်လျှောက်လာရင်း ကားမှတ်တိုင်မရောက်ခင် လမ်းချိုးတစ်ခုထဲ ကျမလည်းကွေ့လျှောက်လာလိုက်တာ။ ဗြုံးဆိုတော် သစ်ပင်အောက် ဆိုင်ကယ်ဘေးမှာ အတွဲတတွဲ။လူပြတ်တဲ့နေရာမို့ ရဲတင်းနေလိုက်ကြတာ မနက်စောကြီးရှိသေး။ 

မတ်တပ်ရပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင်နမ်းနေကြတာတော်ရေ့။ငယ်ပါသေးတယ် ကောင်လေးလက်တဖက်က ကောင်မလေး ပေါင်ကြားမှာ လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်နဲ့။ကျမ အနားရောက်မှ ကောင်မလေးက ကောင်လေးလက်ကို ဆွဲဖယ်ရင်း…

" အမ ဂျမ်းပုံ … ဈေးဝယ်လား "

အသံကြားမှ ကျမလည်း လှည့်ကြည်မိတာ။ရပ်ကွက်ထဲ နောက်ပြောင်းလာတဲ့ ဝန်ထမ်းမိသားစုထဲက အငယ်မလေးပါ။နာမည်တော့ ကျမလည်းမသိပါဘူး။သူ့အမေက ကျမဖေါက်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ရင်းနှီးနေတာ။

" အေး … ညမရေ … လိုင်းကားမမှီမှာ ဆိုးလို့ သွားဦးမယ် "

ကျမလည်း ပြန်နုတ်ဆက်ပြီး လမ်းချိုးအတိုင်းလျှောက်ခဲ့တာ ကားမှတ်တိုင်ရောက်မှ ခဏနားရတာပေါ့။ကျမတို့ရပ်ကွက်က မြို့အစွန်တနေရာမှာပါ။ဟိုးအရင်က အိမ်ခြေနည်းနည်းလေးရယ် နောက်ပိုင်း လူတွေလည်း စီးပွားရေးအဆင်မပြေကြလို့ မြို့ထဲကမြေနေရာတွေရောင်းပြီး ကျမတို့ဘက်ရွေ့လာကြတာ…၃ နှစ်အတွင်း အိမ်ခြေတွေ များလာပြီး ရပ်ကွက်ကြီး ဖြစ်သွားရတာ။

တော်တော်များများကတော့ အောက်ခြေလူတန်းစားတွေပေါ့။ဈေးသည်…ကုန်တင်ကုန်ချအလုပ်သမား…သာမန်လက်လုပ်လက်စားတွေ များပါတယ်။ဒါပေမယ့် ထူးထူးခြားခြား နံကပ်တိုက် ၂ လုံးရှိတယ်ရှင့် ရပ်ကွက်ထဲ သာရေးနာရေးတော့ သူတိုက ဦးစီးပြီး ကမကထ လုပ်ပေးကြပါတယ်။လိုင်းကားလာတော့ ကျမလည်း ကားပေါ်တက် ဈေးကြီးဘက် သွားပြီး တနေ့စာရောင်းဖို့ သားငါး ဟင်းသီးဟင်းရွတ်လေး ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့ ခဏနား ဒေါ်လေးဆေးတိုက်ပြီး ဈေးထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရတာပေါ့ရှင်။ခေါင်းရွတ်ဗန်းထဲ သားငါးတွေ အရင်စီထည့် ပြီးမှ ဘေးက နေရာအလွတ်လေးတွေကို ဟင်းသီးဟင်းရွတ်လေးတွေ သိပ်ထည့်ပြီး ဈေးရောင်းထွက်ခဲ့တော့တာ။လမ်းတလျှောက်ရောင်းရင်း လမ်းထိပ်ရောက်တော့မှ ထိုင်ရောင်းရတာပါ။ကျမတို့ ရပ်ကွက်ထိပ်မှာ သူလိုကိုယ်လို လာရောင်တဲ့ ဈေးသည်လေးတွေ များလာတော့ ဈေးတန်းလေး တခု ဖြစ်နေတာပေါ့ရှင်။မိဂျမ်းရေ … အာလူးဘယ်ဈေးလည်း… ဝက်သားလေးနဲ့ ရောချက်ချင်လို့ "

" ဟော … ဒေါ်လေးမိုး … ဈေးနဲနဲတက်တယ်ရှင့် … ဘယ်လောက်ယူမှာလည်း အာလူးက "

စထွက်တာနဲ့ ဒေါ်လေးမိုးတို့ အိမ်ရှေ့အရောက် ဈေးဦးတော့ပေါက်ပြီပေါ့။ဒေါ်လေးမိုးဆိုတာ ယောင်္ကျားက အရာရှိဝန်ထမ်း ကျမတို့ရပ်ကွက်ပြောင်းလာတာ မကြာသေးပါဘူး။မနက်က လမ်းချိုးကွေ့ သစ်ပင်အောက် ဆိုင်ကယ်နားလေး ပေါင်ကြားအနိုက်ခံနေတဲ့ ကောင်မလေး အမေပေါ့။

နားထင်က ကျလာတဲ့ ချွေးစက်တွေသုတ်ရင်း ကျမဈေးဗန်းကို အချ ဒေါ်လေးမိုးနောက်က ကပ်ရပ်နေတဲ့ သူ့ယောင်္ကျားက ကူထိန်းပေးပါတယ်။မနက်လင်းကတည်းက တောက်လျှောက်လုပ်နေရတော့ ချွေးကထွက်ပြီပေါ့။ပင်ပန်းခြင်းဆိုတာ ကျမအတွက် မထူးဆန်းပါဘူး ဒေါ်လေးမိုး ယောင်္ကျားကို ပြုံးပြရင်း ဈေးဗန်းအောက်ချပေးလိုက်ပါတယ်။ဒေါ်လေးမိုးက အာလူးရွေးရင်း ကြက်သွန်နီဈေးပါ မေးနေတာရှင်။

" ကြက်သွန်နီလည်း နဲနဲတက်တယ် ဒေါ်လေး…တစ်ဆယ်သား ၄၀၀… တစ်ပိသာယူရင် ၃၅၀၀ နဲ့ ပေးမယ်လေ "

" အမလေး … မိဂျမ်းရယ် … ဈေးသည်လို့ မပြောရဘူး … ဟင်းဟင်း … ဇွတ်ကို ရောင်းတော့တာပဲ "

ဒေါ်လေးမိုးနှင့် စကားပြောရင်း ဈေးဗန်းနား စောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာ ဂျမ်းပုံမှာ ထမိန်ကို ဒူးဆစ်ထိဝတ်ထားသဖြင့် ဒူးဂေါက်ကွေးအတွင်းဘက်က ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများမှာ ပေါင်ရင်းထိပေါ်နေတော့သည်။ဒေါ်လေးမိုးယောင်္ကျားက ဂျမ်းပုံ၏ပေါင်ဂွမှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ဒူးခေါင်းထက်ထမိန်အောက်နားစကြားလေးမှ

စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို ဂျမ်းပုံတစ်ယောက် မသိခဲ့ပါ။ဒေါ်မိုးစိတ်ကြိုက် အာလူးနဲ့ကြက်သွန်ရွေးပြီးမှ ကျမကို ဝက်သား ၅၀ သားချိန်ခိုင်းနေတာ။ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး ကျမလည်း ဈေးဗန်းရွတ်ရင်း ထရပ်လိုက်တာပေါ့။

" လစာတိုးတာ နဲနဲရယ် … စားသောက်စရိတ်က ပိုကြီးနေတာ ဂျမ်းပုံရေ "

" အမလေး … ဒေါ်မိုးရယ် အစိုးရလခစားတွေဖြစ်ပြီးညည်းနေလိုက်တာ…ကျမတို့ လက်လုပ်လက်စားတွေ ညည်းဖို့ ထားပါဦးရှင့် … ခ်ခ် "

ဒေါ်မိုးပြောတာလည်းမှန်နေတာမို့ ကျမလည်း ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောပြလိုက်တာပါ။ဈေးသည်ပီပီ အာဝဇ္ဇန်းရွှင်ရွှင်လေး ပြောတတ်တဲ့ကျမကို ဒေါ်မိုးက တကယ်ခင်တာရှင့်။

" ဂျမ်းပုံတို့ကတော့ … တကယ်ပါအေ … ငါ့ထဲ သားယောင်္ကျားပါရင် ညည်းနဲ့ပေးစားပစ်မှာ "

" မယ့်လေးတော် … ဈေးလာရောင်းတာ လင်ရနေပါ့မယ် … သွားပြီ ဒေါ်မိုးရေ "

ပြောပြီးကျမလည်း ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေးမှာ ရောင်းနေကျနေရာလေး ထိုင်ရောင်းနေတော့တာ။ဈေးဦးပေါက်ကောင်းတော့ ခဏပဲ ဗန်းထဲရှိတဲ့ သားငါး အသီးအရွတ်တွေ ကုန်ပါလေရော။ဝက်သား ၄၀ သားလောက်နဲ့ ဟင်းနုနယ်ရွတ်ကလေး နဲနဲပဲ ကျန်တော့တာ။အိမ်ဖို့ဟင်းစား ချန်မလို့ ဈေးဘမ်းလေး အဝတ်နဲ့အုပ်ပြီး ဘေးနား ရှင်းလင်းနေလိုက်တာ။ပိုက်ဆံအလိပ်လိုက်လေး စုပြီး အိပ်ထဲထည့် ခါးကြားထိုးလိုက်ပြီး တံမျက်စည်းလှည်း အမှိုက်စုလိုက်တာပေါ့။ဒီလိုပဲလေ ကိုယ်ထူကိုယ်ထ ကိုယ်နေရာကို အမှိုက်ရှင်း ရေဖြန်း တဈေးလုံး လုပ်ကြတာပါ။

" ဟဲ့ … မိဂျမ်း … ဈေးသိမ်းတာ စောတာအေ "

" ဟယ် … မဆု … ဗိုက်ကြီးတကားကားနဲ့ ကောင်မ … ပြောတော့ဖြင့် ဟွန့် "

" ရော့ မိဂျမ်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အပတ်ပြန်လေး ပေးလိုက်ဟာ ငါ နင်တို့အိမ် မလာတော့ဘူး "

" အေးပါ ကောင်မရဲ့… ပေးပေး … ဗိုက်လည်း ဂရုစိုက်ဦး "

" စိုက်ပါတယ်အေ … ကိုစိုးက ပိုစိုက်သေးတာ "

" အံမယ် ကိုစိုးက နင်ပြောတော့ ဟိုဟာမထဘူးဆို "

ကျမစကားကြောင့် မဆု မျက်နာပျက်သွားပေမယ့် ချက်ချင်းပြုံးပြပါတယ်။ကျမတို့အိမ်နှင့် ၃ ပြလောက်အကွာ လမ်းညာဘက်ခြမ်းမှာ ခြံဝင်းကြီး တခြံရှိတယ်ရှင်။ပေ ၁၅၀ ပတ်ပတ်လည်မို့ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ထဲတွင် အကျယ်ဆုံးခြံကြီးပေါ့။အလယ်မှာ ငါးကန်ကြီး…ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ သရက်ပင်လေးတွေနဲ့ ငါးကန်ရဲ့အရှေ့ဘက်ချမ်းက မြေစိုက်အိမ်လေးတွေ ၁၀လုံး အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာလည်း မြေစိုက်အိမ် ၁၀ လုံးဆောက်ပြီး အိမ်ငှားစားတာပါ။

ခြံပိုင်ရှင်က ၁လ ၁ခါ လခ လာလာလာတောင်းလေ့ရှိတာ။မဆုတို့ တူအရီးနှစ်ယောက်က နယ်ကတက်လာပြီး အဲဒီခြံမှာ အိမ်ငှားနေကြတာပေါ့။သူတို့ပြောင်းလာပြီး နောက်မှ ကိုစိုးက ပြောင်းလာတာပါ။အခန်းခြင်း ကပ်လျက်မို့ တွေ့ပါများတော့ မေတ္တာမျှသွားကြတယ် ဆိုပါတော့။မကြာပါဘူး မဆုနဲ့ကိုစိုးတို့ လက်ထပ်လိုက်ကြတာ။မဆုက ကျမနဲ့ဈေးအတူရောင်း ကိုစိုးက တိုက်ဆေးသုတ်အလုပ် လုပ်တာပါ။နှစ်ဦးသား မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ကိုစိုး အခန်းတွဲလေး ပြန်အပ်လိုက်ကြတာပေါ့။

မဆု အဒေါ်ကလည်း တူမဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ကျတော့ စိတ်ချသွားတဲ့သဘော မွေးရပ်မြေကို အပြီးပြန်သွားတော့တာပဲ။မဆု အခန်းတွဲလေးမှာပဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ပေါင်းနေလိုက်ကြတာ။ကျမနဲ့က ပြောမနာ ဆိုမနာ ဈေးရောင်းဘက်တွေပေါ့။ဗိုက်ထွက်လာတော့ ကိုစိုးက ဈေးမရောင်းခိုင်တော့တာ။လိုရင် ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ထဲ အပတ်ပြန်ထုတ်သုံးနေကြတာ။ကိုစိုးက တိုက်ဆေးသုတ်လုပ်တာ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်ဖြစ်ပုံပဲ ရပ်ကွက်ထဲ သိပ်မမြင်ရပြန်ဘူး။မိဂျမ်း နင်အားပြီဆို အိမ်ခဏလိုက်ခဲ့ဟာ စောပါသေးတယ် ငါပြောစရာရှိလို့ "

" မယ့်လေး … ရပါတယ် မဆုရယ် နင်နဲ့ငါက ပြောစရာလား … လာသွားစို့ "

ကျမလည်း ဈေးဘမ်းကောက်ရွတ်ပြီး မဆုနောက်က လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျမအိမ်နဲ့ တလမ်းထဲပါပဲ။မဆု အိမ်ရောက်တော့ လက်ဖက်နဲ့ရေနွေး ချပေးရင်း မဆုမျက်နာလေး ညိုးကျသွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်မိသေးတယ် ဘာများလည်းလို့ပေါ့။

" မိဂျမ်း … ငါလေ … ငါ……ငါ … နင့်ကို ရင်ဖွင့်ချင်လို့ဟ … ငါနေရတာ အဆင်မပြေဘူး ကိုစိုးအပေါ်မှာလည်း ရက်စက်သလိုကြီးဟာ "

" ဟယ် … ကောင်မရယ် … ရှင်းရှင်း ပြောပါအေ … ငါနားမလည်ဘူး "

" ဒီလို မိဂျမ်းရ … ကိုစိုးက … ဟိုလေဟာ ဟိုဟို … "

" တဟိုဟိုနဲ့ မဆုရယ် … ပြောမှာသာပြောပါဟ "

" ကိုစိုးက ယောင်္ကျား မပီသဘူးလေဟာ "

" ဟောတော် … နင့်ဗိုက်က… ကိုစိုးလီး မဟုတ်လို့ ဘယ်သူ့လီးလဲ … ဟွန့် "

" အေး… အဲဒါ ငါပြောပြချင်တာ မိဂျမ်းရ "

" ဟမ် "

" နင် … ဆိုက္ကားနင်းတဲ့ ကိုချစ်မောင် သိတယ်မလား "

" အေး သိတယ်လေဟာ … ခေါင်းဖြူကြီးမလား … ရေစည်လှည်းလည်း တွန်းတယ်ထင်တယ် "

" ဟုတ်တယ် မိဂျမ်း…ရေဝယ်တာကနေ စခဲ့ကြတာဟ … ဒီလိုဟာ "

..........................................................................................................................................

"မဆုရေ … မဆုရှိလား… နင့်ယောင်္ကျားက ရေပို့ပေးပါဆိုလို့ ငါလာပို့တာ "

" ဟော…ကိုချစ်မောင် ပါလား … ဟုတ်ဟုတ် လာပြီရှင့် "

မဆုတစ်ယောက် ဈေးရောင်းသွားဖို့ သနပ်ခါးလိမ်းရင်း အိမ်ရှေ့ ကိုချစ်မောင် ခေါ်သံကြောင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ပါတိတ်ထမိန်အနက်ကလေးရင်လျားထားလို့ လက်မောင်းအိုးတုတ်တုတ်နဲ့ လည်ပင်းကနေ နို့အုံတဝက်လောက်ထိ သနပ်ခါးဖွေးဖွေးနဲ့ပေါ့။မျက်နှာပေါ်က သနပ်ခါးကတော့ မခြောက်တစ်ခြောက်လေးပါ။လင်ရပြီးမှ အနည်းငယ်ဝလာပြီး ခါးလေးတုတ်လာသော်လည်း ဖင်သားကြီးများက ကော့ထွက်နေတုန်းပဲ။

" အင်တုံထဲရော စည်ပိုင်းထဲရော အပြည့်ထည့်လိုက်မယ် "

" ဟုတ် … ကိုချစ်မောင် … ဖြည့်ထားလိုက်နော် … ပြီးမှ ကျမ ပိုက်ဆံရှင်းပေးပါ့မယ် "

မဆုလည်း စကားပြောပြီး အိမ်ခန်းလေးထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်တယ်။ဈေးတောင်းတွေချ ဝယ်ရမည့် စာရင်းလုပ်ပြီး မှန်ရှေ့ ပြန်ထိုင်ရင်း သနပ်ခါးအမြန်ခြောက်အောင် ယက်တောင်တစ်ချောင်းနဲ့ ယက်ခပ်နေလိုက်တာပါ။အခန်းတွဲလေးက ၁၂ ပေ ပတ်လည်မို့ လင်မယားအိပ်ခန်းကို ၇ ပေလောက် ခန်းစီးစလေးနဲ့ကာပြီး ကျန်တဲ့ ၅ ပေကို ထမင်းစားဖို့ နေရာလေးခွဲထားလိုက်တာ။

အခန်း အရှေ့ဘက် ပြတင်းတံခါးပေါက်အောက်ကို မှန်ထောင်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်း ပြီးရင် မှန်ပြန်ရွေ့ ထမင်းစား စားပွဲခုံလေးပြန်ကပ်ထား ဒီလိုပဲ အဆင်ပြေသလို လုပ်နေရတာ။သနပ်ခါးခြောက်တော့ အဝတ်စားဝတ် အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လာတော့ စည်ပိုင်းထဲ ရေက ပြည့်နေပါပြီ။အင်တုံကြီးထဲ စထည့်နေတော့ မဆုလည်း အခန်းပေါက်ဝထိုင်ရင်း ကိုချစ်မောင် ရေထည့်တာကို ကြည့်နေမိတာ။

ကိုချစ်မောင်က စွပ်ကျယ်နဲ့ လာတုန်းက ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ထားပေမယ့် ရေထည့်ပေးချိန် ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပစ်လိုက်တယ်။အောက်က ဘောင်းဘီတို အပွအပြာကြီးနဲ့ပါ။အင်တုံထဲ ရေဖြည့်ဖို့က မဆုအနားက ဖြတ်သွားရတော့ အောက်က ဘောင်းဘီထဲ လီးကြီးက အမြှောင်းလိုက် ခုံးထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းနေတော့တာ။ကိုချစ်မောင် ဘောင်းဘီဂွကြားထဲ စိုက်ကြည့်ရင်း မဆုတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမိနေတော့တာ။

လင်ဖြစ်သူကိုစိုးမှာ လက်ထပ်ပြီး ၃ လခန့်လောက်သာ မာမာတင်းတင်း လိုးပေးနိုင်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် စိတ်ကျေနပ်အောင် မလုပ်နိုင်တော့ပေ။တဖြည်းဖြည်း လင်ဖြစ်သူလီးမှာ စလုပ်လုပ်ချင်း ၁၅ ချက် အချက်၂၀ခန့်သာ မာနေပြီး နောက်ပိုင်း ပျော့ခွေသွားသဖြင့် မဆုတစ်ယောက် အားမလိုအားမရ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ကိုချစ်မောင်ဘောင်းဘီထဲမှ လီးကြီးအား မှန်းဆကြည့်ရင်း ရင်ဖို့နေတော့သည်။နောက်ပိုင်း ကိုချစ်မောင် ရေလာရောင်းတိုင်း အသားချင်းထိကပ်အောင်နေရင်း စိတ်ဖြေမိနေသည်။

ကိုချစ်မောင်ကလည်း ရိပ်မိနေသည်။ကိုစိုး မရှိတဲ့အချိန်များတွင် ရေလာဖြည့်ပေးရင်း ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ် လုပ်တတ်လာသည်။မဆုကလည်း ကိုချစ်မောင်အနီးတွင် ထမိန်အား ဖြန့်ဖြန့် ဝတ်ပြသည်။ထိုအခါမျိုးတွင် ကိုချစ်မောင်မှာ မဆုဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးအောက်မှ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ငုံကြည့်နေတတ်သည်။ကိုချစ်မောင်ကလည်း အခန်းထဲရေဝင်သောက်ချိန်မျိုးတွင် မဆုအား ပုဆိုးခါပြကာ လီးကြီးအား မမြင်မြင်အောင် ပြတော့သည်။

တရက်တွင် ကိုချစ်မောင်မှ ရေလာဖြည့်ရာ အိမ်ခန်းတွင်းမှ အသံမကြားရသဖြင့် ဝင်လာခဲ့ရာ လိုက်ကာ ကာထားသော အခန်းလေးထဲ ဒူးတဖက်ထောင်ကာ အိပ်ပျော်နေသော မဆုအား တွေ့လိုက်ရသည်။ကြမ်းခင်းပေါ်တွင် ဒူးတဖက်ထောင်ကာ ထမိန်အောက်နားစက ပေါင်ရင်းထိလန်တက်နေသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ စောက်မွှေးအုံ တဝက်လောက်က အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။

ကိုချစ်မောင်လည်း မဆုခြေရင်းဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ထမိန်အောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်လိုက်သည်။မဆုပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ကုန်းယက်တော့သည်။မဆုမှာလည်း အိပ်ပျော်နေစဉ် သူမပေါင်ကြားမှ နွေးကနဲ့နွေးကနဲ့ ဖြစ်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည်ရာ သူမစောက်ပတ်လေးအား တပြက်ပြက်နှင် ယက်နေသော ကိုချစ်မောင်အား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

ဟင် … ကိုချစ်မောင် … မသင့်တော်ပါဘူး … ငရဲငအုံတွေ ကြီးနေပါ့မယ်ရှင် "

" ငရဲမကြီးပါဘူး မဆုရ … ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ နေပါဟာ… ငါ နင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးချင်နေတာ ကြာပါပြီ "

" ဟာ … မဟုတ် … မဟုတ်ဘူးလေ … အ … အမလေးးး "

မဆုမှာ ယောင်္ကျားယူကတည်းက စောက်ပတ်အယက်မခံဘူးပေ။လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးမှာလည်း တခါမှ ယက်မပေးခဲ့ပါ။နှစ်ဦးသား လက်နဲ့စွပေးကြပြီး လင်ဖြစ်သူလီး မာလာလျင် ပေါင်လေးဖြဲကာ ပက်လက်လှန်ပြီး ခံပေးလိုက်သည်။ကိုစိုးကလည်း အပေါ်မှ တက်လိုးကာ အချိန်တန် လရည်များထွက်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

သူမ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာမို့ ပါးစပ်က ဟန်ဆောင် ငြင်းနေပေမယ့် ခါးလေးကော့ထိုးကာ ကိုချစ်မောင် မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်လေးအား ကပ်ထားမိသည်။ကြာကြာအယက်မခံနိုင်ပေ စောက်စိလေး အစုပ်ခံရတိုင်း အူတွေအသဲတွေဗြောင်းပြန်လှန်ပြစ်သလိုဖြစ်ကာ ခြေမလေးကုတ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။ကိုချစ်မောင် လီးကြီး၏ လိုးချက်များအောက် မချိမဆန့် ခံရင်း စောက်ရည်များ ခဏတိုင်းပန်းထုတ်နေရပြန်သည်။

ထို့နောက် လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုး ပြန်မလာမချင်း ကိုချစ်မောင်၏ ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ပုံသဏ္ဍန်အမျိုးမျိုး အလိုးခံခဲ့ရသည်။ညပိုင်း ကိုစိုးပြန်လာကာ ထမင်းစားသောက် အိပ်ရာဝင်ချိန် လင်ဖြစ်သူအား အလိုးမခံနိုင်တော့ပေ။စောက်ပတ်လေးမှာ ယောင်ကားပြီး အထိမခံနိုင် လောက်အောင် ကြိမ်းစပ်နေရသည်။သို့သော် နောက်ရက်များတွင် လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးလီးထက် တုတ်လဲတုတ် ရှည်လဲရှည်သော ကိုချစ်မောင်လီးကြီးအား စွဲလမ်းခဲ့ရတော့သည်။

ကိုချစ်မောင်၏ အပြုစုများအောက် ငြိတွယ်ရင်း လီးပါ စုပ်ပေးတတ်လာတော့သည်။လင်ဖြစ်သူ မရှိချိန် အကြောင်းတခုခု ပြကာ ကိုချစ်မောင်အား အိမ်သို့ခေါ်ကာ အားရပါးရ အလိုးခံတတ်လာသည်။တခါတရံလည်း ကိုချစ်မောင် အိမ်သို့ ဈေးရောင်သလိုနှင့် သွားကုန်းပေးတော့သည်။ကိုယ်ဝန်ရှိလာချိန်မှ နှစ်ဦးသား အရှိန်သတ်လိုက်ကြသည်။ဟင် ဒါဖြင့် … နင့်ဗိုက်ထဲက ကလေးက "

ကျမလည်း သူပြောသမျှ နားထောင်ပြီး မေးလိုက်မိတာပါ။

" ဟုတ်တယ်ဟာ … ကိုစိုးနဲ့ ညားတာ တနှစ်ကျော်ထိ ကလေးမှ မရတာ … ကိုချစ်မောင်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ၁ လကျော်တော့ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့တာ "

" ကိုစိုးက … မရိပ်မိဘူးလား မဆု "

" သူ မသိလောက်ဖူးဟ … ကလေးမွေးရင်တောင် ကိုချစ်မောင်ကို အိမ်စောင့်ထားမလို့ ပြောနေတာ "

" အေးပေါ့လေ မသိတော့လည်း နင့်အတွက် ကောင်းတာပေါ့ "

" ငါ့အတွက် ကောင်းပေမယ့် … ကိုစိုးပေါ် မတရားသလိုကြီးဖြစ်နေတာ စိတ်မကောင်းဘူး မိဂျမ်းရာ "

ဒီစကားပြောချိန်တော့ မဆု တကယ်ကို စိတ်မကောင်းတာနေမှာ ပြောရင်း အသံလေး တိမ်ဝင်သွားပြီး မျက်နှာလေးငုံ့သွားတာရှင်။

" အံမယ် … ကောင်မ … စောက်ပတ်ရွတုန်းကရွပြီး … ခုမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သလေး ဘာလေးနဲ့ ဟွန့် "

" တကယ်ပါ မိဂျမ်းရယ် … ငါ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိတာပါ "

" ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်းအေ … စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့ ငါမေးတာ မှန်မှန်ဖြေ "

" ဟမ် … မေးလေ မိဂျမ်း … နင်က ဘာသိချင်တာတုန်း "

" နင်… ကိုချစ်မောင်ကို ချစ်လား "

" ဟာ … မချစ်ပါဘူးဟ … ငါ … ကိုစိုးပဲ ချစ်တာပါ "

" ဒါပေမယ့် နင် … ကိုချစ်မောင် လိုးရင် ခံချင်နေတာမလား "

" ဟာ … နင်ကလည်း ဟယ် "

" ဟာမနေနဲ့ … စောက်ပတ်ရွမ … အလိုးခံတုန်းက ခံပြီး … ခုမှ နောင်တရနေတာ မလား "

" ဒါတော့ဟာ … နင်မှ မခံဖူးသေးတာ မိဂျမ်းရ "

" ဖီ …… နင်သိအောင် ငါကပဲ အလိုးခံပြီး ပြောရမှာလား … ကောင်မနော် "

" အေးပါဟယ် ငါက နင်နဲ့ပြောရင်း စိတ်ပေါ့သွားရလို့ စမိတာပါ … ခု ငါ ဘာလုပ်ရမလဲဟင် "

" ဘာမှမလုပ်နဲ့ … ကိုစိုးလည်း ဖွင့်မပြောနဲ့ … ကလေးကို စိတ်ချမ်းသာလက်ချမ်းသာမွေး "

" ဒါပေမယ့်ဟာ … ကိုစိုး အပေါ် … ငါ … ငါ … "

" ထားလိုက်ပါ မဆုရာ … နင် ကိုစိုးကို ချစ်တယ် … ကိုစိုးကလည်း နင့်ကို ချစ်တယ် ရပြီလေဟာ … ကိုချစ်မောင်က ကိုစိုးထက် လိုးပေးနိုင်လို့ နင်စွဲလမ်းနေတာပါ … ကိုချစ်မောင်ကိုလည်း နားလည်အောင်ပြော … ရှောက်မဖွဖို့ "

" အေးပါ မိဂျမ်းရ … နင်ပြောမှ ငါလည်း စိတ်ချမ်းသာလာရတာ … နင်က လင်သာ မယူတာ အကုန်သိအကုန်တတ်ပါအေ "

" မယ့်လေး … ငါလည်း အကြိုက်တွေ့ရင် ယူမှာပေါ့အေ့ … ငါစောက်ပတ် မှိုအတက်မခံပါဘူး "

" အေးပါ ကောင်မရယ် … နင် လင်ယူရင်သာ ငါ့လို မဖြစ်စေနဲ့ "

" ဝေးပါသေးရဲ့အေ … ဒီကိစ္စတွေက ငါမမြင်ချင်လည်းမြင် ငါမသိချင်လည်း သိခဲ့ရတာတွေပါ "

" ဟဲ့ … မိဂျမ်း … မျက်နှာက ဘာဖြစ်တာလဲ ငါက သဘောပြောတာပါဟ "

မဆုစကားကြောင့် ကျမ အတိတ်တချို့ ဖျက်ကနဲ့ သတိရပြီး ရင်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားသွားရတာပါ။

" ရပါတယ်ဟာ … နင့် ကိုယ်ဝန်က ရင့်နေပြီ ဂရုစိုက် … ကိုချစ်မောင် လည်း အလိုမလိုက်နဲ့ဦး "

" အေးပါဟ … အလိုမလိုက်ပါဘူး … ဒါပေမယ့် အရင်တရက်က ရေလာဖြည့်ပေးရင်း တခါတော့ အလိုးခံလိုက်မိတယ် "

" ဟင် … စောက်ပတ်ပြဲမ … နင့်ဟာ မလွန်လွန်းဘူးလား … မွေးဖြင့် မွေးတော့မယ် "

" ခ်ခ် … ခ်ခ် "

ခုမှ … မဆုမျက်နှာလေး ကြည်လင်လာတော့တယ်။ကျမလည်း ငှဲ့ပြီးသား ရေနွေးခွက်ကို အကုန်မော့သောက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ဈေးဘမ်းလေးရွတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပေါ့ရှင်။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>