Wednesday, January 1, 2020

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၄ )

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်ရက်တော့ မဝေ တော်တော်လေး နေမြင့်မှ အိမ်ရောက်လာပါသည်။ နီလာနှင့်ကြည်ပြာ တို့လည်းပါလာသည်။ သီတာနှင့် သူသူတို့က မီးဖိုထဲမှာ တွတ်ထိုးနေကြသည်..။

" ကဲ...ကိုယ်တော်...ပြောပြဦး.မနေ့ညက အခြေအနေလေး...မိသူ မုန့်ပေါင်းကြီး စားလို့မှကောင်းရဲ့လား လို့ "

" ဝေ ကလဲကွာ..."

" ဝေ..သမီးကို မေးလို့ရတယ်နော်...မောင့်ဝန်ခံ စကားကြားချင်လို့....မောင့်ကို အထင်ကြီးချင်လို့... သဘောပေါက် "

" အင်း....မအေတူပဲကွာ..မောင်ပြောရမှာ ရှက်တယ်..."

" လိုးရတာ မရှက်ရင် ပြောရတာလဲ မရှက်ရဘူး မောင်ရဲ့...ပြော..ဘယ်နှစ်ချီလဲ ပုံစံတွေတော့ မပြောနဲ့တော့....ဝေခံဖူးပြီးသား "

" လေးချီထဲပါ..ဝေရဲ့.."

" အကုန်ပြောနော်..မောင် "

" ဖင်ပါလိုး လိုက်တယ်...ဒါပဲကွာ.."

" ရဟူး....မောင်ကတော့လေ..ရက်စက်ပါ့...အေးလေ သူ့သူ့ ဖင်ကြီးကလဲ လိုးချင်စရာကြီးကိုး..ဖင်လိုးလို့ကောင်းလား ကွဲမသွားဘူးလား မောင်...ခ်ခ်.."

" ကောင်းတယ်..မအေတူပါ ဆိုမှ..ကွဲပါဝူး...မောင်ချော့လိုးရတာပေါ့..ဆီတော့ တော်တော် သုံးလိုက်ရတယ်.."

" အဆုံးထိထည့်တာလား...သူသူကတော့ ခံနိုင်လောက်တယ်.."

" ဟင့်အင်း...တစ်ဝက်ပဲ..သူဝမ်းနှုတ်ထားပေးမယ် တဲ့.."

" တော်တယ်ကွာ..မောင်ကတော့...စံပဲ..ဝေလဲ ဖင်ခံချင်လာပြီ..."

" လိုးပေးမှာပေါ့ ဝေရယ်...ဝေ့ဖင်ကြီးကလဲ..ရှယ်ပဲကို....လိုးပေးမယ် စိတ်ချ "

" ဖေဖေ...မေမေ ဝေက..အမွှာလေးတဲ့...မိန်းကလေးတွေ.."

" ဟေ....အဟွတ်..အဟွတ်.."

" ခ်ခ်...မိန်းမသံများကြားရင် ရေသောက်တာတောင် သီးတယ်..ငါ့လင်ကတော့..ခ်ခ်.."

" ဟုတ်ပါဝူး...ကြည်ပြာလေး အဖော်ရတာမို့ပါကွာ...ဝေ သူသူ့ဆီသွားလိုက်ဦး အမေ့ကို လန့်နေလိမ့်မယ်..."

မဝေ မီးဖိုထဲ ထွက်သွားမှ နီလာအနီးကပ်ပြီး ကလေးပေးသည်။ နို့ကြီးကနှစ်လုံးက တင်းမာနေသည်။ နို့ရည်တွေ အိနေတာဖြစ်မည်။

" ကလေးနို့တိုက်ဦး သမီး..အဖေ့ အခန်းထဲလာခဲ့...ဖေခေါ်သွားမယ်.."

" ခ်ခ်...ရှောရှောလေးနဲ့ပဲ ပြီးရတော့မှာလား ဖေ...သမီးလဲ ကြမ်းတတ်တယ်နော်..ခ်ခ်...."

နီလာ မီးဖိုထဲ လိုက်သွားပြီး စကားဝိုင်းထဲ ခဏဝင်သည်။ ကလေးနို့တိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ပြန်လစ်လာခဲ့ပြီး အဖေ့လီးကို အငမ်းမရ ဆွဲတော့သည်။ အဖေ့ အခန်းလေးထဲ ကလေးနို့တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေးပဲ အလိုးခံရသည်။ ဒါလဲအာသီသပြေအောင် အဖေ လိုးပေးနိုင်ပါသည်။ အဖေ့လီးက တုတ်ရှည်ကြီးဆိုတော့ ဖင်ကော့ပေးထားရုံနှင့် စောက်ပတ်ကြီးထဲမှာ အဆင်ပြေ နင့်နင့်လေးဖြစ်အောင် အဖေ လိုးဆောင့်ပေးနိုင်ပါသည်။

" ရှော..ပြွတ်...ရှော..ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်ရှော...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ရှော..ဖတ်..ဟင့် အင့်...သွက်သွက်လေးဖေ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ရှောဖတ်...ရှီး...ကောင်းတယ်ဖေ.."

ကလေးမွေးပြီးမှ နီလာ့ စောက်ပတ်က လိုးလို့ပိုကောင်းလာသည်။ အားရပါးရသာ လိုးလိုက်ချင်သည်။ နီလာ့ကို အိမ်ခေါ်ထားဦးမှပါလေ..သူဌေးချွေးမ ဆိုပေမယ့် ကိုယ့်သမီးပဲ....။

" ပြောဦးသမီး...သီတာရှိလဲပြော..အမေတို့ ပွင့်လင်းမှရမယ်...အသေးစိတ်ပြော..."

" အမေရယ်...အတွေ့နောက်ကျလို့ ဆွေးနေပါတယ်ဆိုမှ..ခ်ခ်..မနေ့ကတည်းက ဇာတ်လမ်း စ,တာ အမေရဲ့...ကြွက်လေကြွက်....ကြွက်သိုက်တွေ့ကတည်းက... အမေ့သမီး မော်တော်ဆပ် ခံလိုက်တာ...တွေ့ခါစ,လဲဖြစ်...အမေကလဲ အပြင်မှာစောင့်နေဆိုတော့ ကြာကြာလေး မနေရဲ ခဲ့ဘူး..."

" မြန်ထာ..သမီးရယ်..."

" ဟုတ်တယ် အမေ...အချက် အစိတ်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးထွက်သွားတာ...ခ်ခ် "

" ဟဲ့...ဒါကိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး ဟဲ့ တွေ့တွေ့ချင်း အလိုးခံလို့ မြန်တယ်ပြောတာ.."

" ခ်ခ်...သိပါဝူး...အမေပဲ ခိုးကျွေးလိုက်ဆို...သမီးလဲ ကျွေးပစ်တာပေါ့ ခ်ခ် "

" မနေ့ညကရော....ဖင်ပါ အလိုးခံလိုက်တယ်ဆို..."

" ခ်ခ်...ကိုကျော်က သမီးဖင်ကြီးကို လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ပါ....ဒီလို ခံပစ်မှပဲ အေးမှာ အမေ...လူတိုင်းက ဒီဖင်ကြီးကို ရန်ရှာချင်နေကြတာ...ခ်ခ်..မေ ဖင်ခံဖူးလား..ခ်ခ်...ခံလို့ကောင်းတယ် မေ..စိတ်ကူးမလွဲနဲ့...ခံကြည့်.."

ဒေါ်ဝေ ဒုက္ခရောက်နေသည်။ သူနှင့် ကိုကျော်တို့ အခြေအနေတွေ သူသူ့ကို ဘယ်လို အသိပေးရမည် မသိ။ ဒီမှာက...အမွှာလေးတောင် မွေးတော့မည်။ အင်း...အိမ်ရောက်မှပဲ ပြောပြလိုက်ပါတော့မည်ဟု တွေးရင်း သက်ပြင်းမောကို ချမိသည် မပြောပြရင် ရေရှည်မှာ ရှုပ်လာနိုင်သဖြင့် အရှုပ်မခံချင်..။ ဦးဉာဏ်မြင့်တောင် နားလည်နိုင်သေးတာပဲလေ...သူသူလဲ လက်ခံနိုင်မှာပါ...ဟု အတွေးများ ယောက်ယက်ခတ်နေသည်။

နီလာကတော့..ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ကောင်းနေသည်။ ဒါတောင် အဖေက တစ်ချက် တစ်ချက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သေးသည်။ နီလာလဲ ကြမ်းကြမ်းကြီး ခံလိုက်ချင်ပါတယ် အဖေ ဆိုသည့် အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ပြီး ခါးပင့်၍ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပစ်သည်။

အဖေ့ လက်ကြီးက နို့တွေကို အုပ်ဆွဲတော့ နို့ရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ အဖေ့ကို တိုက်ချင်လိုက်တာလေ..။ အဖေ့လက်တွေလည်း နို့ရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေသည်။

" အဖေ....မြန်မြန်လေးဆောင့်..ပြီးရင် နို့စို့...မြန်မြန် အဖေ...အင့်..သမီး ဖင်ကော့ပေးထားမယ်..မြန်မြန်..မြန်မြန်..အင့်..အဖေ..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်.."

..........................................................................................................................

ဗီဒီယိုထဲမှာ မေမေ လီးကြီးစုပ်နေသည်။ အားရပါးရ တစ်ရှိုက်မက်မက်စုပ် နေသည်မှာ သွားရည်တွေပင်ယိုစီးကျနေပြီး လီးကြီးစိုရွှဲပြောင်လက်နေသည် အထိ။ ဒစ်ဖူးကြီးကိုလည်း တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေပြီး ဂွေးဥကိုလက်တစ်ဖက်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်။ အဲ...ဂွေးဥကြီးကိုငုံထားတယ် တော့..။ ဟူး...ဂွေးဥကို လျှာနဲ့ယက်နေပြန်ပြီ...။

မေမေ့မျက်နှာက တော်တော် အားရနေသလိုပဲ။ လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီး။ ရှည်လဲ တော်တော်ရှည်သည်။ ဒစ်ဖူးကြီးကလဲ ကားကားကြီးနဲ့ ပြောင်လက်တင်းမာနေပါသည်။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း စောက်ရည်စို့လာပြီ။ ကိုကျော့်ဆီ သွားချင်စိတ် ဖြစ်လာမိသည်။ ကိုကျော်ဆိုလို့....အဲတော့...ခုမှသေချာကြည့်မိသည်..။

ဒီလီးကြီး မြင်ဖူးပါတယ်လို့ ထင်နေတာ..ကိုကျော့် လီးကြီးပါလား ! ဟုတ်သည်။ ဟုတ်လိုက်တာမှ မြေကြီးကိုလက်နဲ့ပုတ်ရင် လွဲချင်လွဲဦးမည်။ မနေ့ညကမှ ဒီလီးကြီး သူသူ့ ဖင်ကို လိုးထဲ့သွားခဲ့တာ...လွဲ နိုင်ပါ့မလား။ ဒီ ဒစ်ဖူးကြီးကိုလဲ မှတ်မိသည်။ သူသူ ဆော့ကစားခဲ့သည်...။ ဖွဖွလေးငုံခဲ့သည်...လျှာဖျားနဲ့ ဆော့ကစားခဲ့သည်...။ စုပ်ခဲ့သည်..။ အဲ...ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ...။ မေမေ့ကို မော့ကြည့်တော့...ပြုံးပြနေသည်..။

သူသူ သိလိုက်ပါပြီ...။ နားလည် လိုက်ပါပြီ။ လက်မခံချင်လဲ..လက်ခံလိုက်ပါပြီ..။ ဒါဆို...ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ.ဟင် အမေ။ သမီး ရှေ့တိုးရမှာလား...နောက်ဆုတ်ရမှာလား...။ ခေါင်းကို သွက်သွက်ကြီး ခါရမ်းပြီး မေမေ့ကို ကြည့်ပြန်သည်။

" ဘာမှမပြောနဲ့.ဘာမှ မမေးနဲ့သမီး၊ သမီးသိနေရုံ သက်သက်ဆိုရင် ပြည့်စုံပြီ ၊ မောင်ကျော့်ကိုလဲ ဘာမှမမေးနဲ့..ဘာမှမပြောနဲ့....တွေဝေတာတွေ၊ စဉ်းစားတာတွေ၊ ဝေခွဲမရတာတွေ....ဘာမှမလုပ်နဲ့ ဟုတ်ပြီလား သမီး.."

" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ..ခ်ခ်...အမေက မိုက်တယ်...ရှယ်မှုတ်တာပဲ..ခ်ခ်၊ ဒီလောက်ထိ မှုတ်တာ..ကိုကျော်လီးရည် မထုတ်ပေးဘူးလား မေမေ့ကို.."

" စောက်ပတ်ထဲ ပန်းတာ သမီးရဲ့...သမီးလင်က လူဆိုးပါအေ...စောက်ပတ်ထဲပဲ ပြီးတာ များတယ်၊ ဒါကြောင့်လဲ အမေဗိုက်ကြီးတာ..."

" ခ်ခ်...အမွှာပူးတဲ့..ခ်ခ်..လီးရည်တော်တော် သန်တဲ့လူ..ခ်ခ်.."

" အေးပါ...ရယ်ပါ....ညည်းကျမှ ဝဋ်လည်မယ်..ခ်ခ်.."

" လည်ပေ့စေ...ခံမှာပဲ...သူ့လီးရည်တွေက အများကြီးပဲ အမေရဲ့..နော်..မေ ၊ တစ်ခါတစ်ခါ ပန်းထည့်ရင် စောက်ပတ်ထဲကတောင် ပြန်အံထွက်တယ်..မေတော့ မသိဘူး..."

" တူတူပေါ့ သမီးရယ်...အမေ့စောက်ပတ်ထဲလဲ သူလီးရည်တွေ အများကြီး ပန်းထည့်တာပဲပေါ့..အမေလဲစောက်ပတ်ထဲက ပြန်အံထွက်တာပါပဲ...ဖင်ထဲတောင် ဝင်တယ်​..ခ်​ခ်​.."

" လီးကြီးကလဲ သန်တယ်နော် မေ၊ တစ်ခါပြီးရုံနဲ့တော့ အလုံးအထည်မလျော့ဘူး...ညှစ်လို့လဲ သိပ်ကောင်းတာပဲနော်..တင်း..မာ.နေတာပဲ.."

" အမေ တစ်ညလုံး အလိုးခံဖူးတယ် ဇိမ်နဲ့လိုးတာ..သူ့လီးကို စောက်ပတ်ထဲက တစ်ချ က်တောင် မထုတ်ဘူး...သေးပေါက်ချိန်က လွဲလို့..ခ်ခ် "

" ရွလာပြီအမေ...ဆိုင်သွားရအောင် သီတာနဲ့လဲ တွေ့ချင်တယ်...သူတို့က သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲနော်.. အမေ "

" ဟုတ်တယ်...ချစ်စရာကောင်းတယ် နွေးထွေးတယ်..အနစ်နာခံတယ်..ကိုယ်ချင်းစာ တရားရှိတယ်..သွားမယ်.လာ "

မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် သွားရင်း ဓမ္မာရုံ ခဏဝင်ကြသည်။ ပွဲတစ်ည ကျန်သေးသမို့ လူတွေ တရုန်းရုန်းကြားမှာ ဦးဉာဏ်မြင့်ကို တွေ့သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ဝေကို လူတွေ သိပ်မကြည့်ကြတော့ပါ။ ဗိုက်ကြီးသည်မို့မျက်နှာငယ်သည်။ သူသူ့ကို မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းနေသည်။ သူသူကလည်း သူသူပါပဲ။

ညကမှ အလိုးခံထားရသည့် ဖင်ကြီးကို တမင်လှုပ်ပြီး အကြည့်ခံသည်။ ကိုကျော်သာ မြင်ရင်ဖြင့်..စိတ်တိုတိုနဲ့ လိုးခွဲခံရဦးတော့မည်။ ဦးဉာဏ်မြင့်မအား၍ သားအမိနှစ်ယောက်သား ဆိုင်ဖက် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ဆိုင်မှာ လူကျနေ၍ အထဲမှာ ခဏထိုင်စောင့်ကြသည်။ သူသူက သီတာ့ကို ကူနေပြီး မောင်ကျော်ကပန်းကန်ဆေး...။

မုန့်ရောင်းရင်း တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုး..ပြောရသည်က အရသာတစ်ခု...

" သီတာ...ည လာခဲ့မယ်နော်.."

သွားပါပြီ..။ သူသူလုပ်ပုံနဲ့ သီတာတို့တော့ ညစာငတ်ပါပြီ..။ အဖေနဲ့ တစ်ညမှ ခွဲမအိပ်ဖူးပါ။ ခုတော့....

" လာခဲ့လေ...ရိုက်မထုတ်ပါဘူး "

" ခ်ခ်...သီတာ့ အဖေက ထိုးလွှတ်မှာခ်ခ်..."

" လီးနဲ့လား..ဟိဟိ.." 

ဆိုပြီး လက်သီးဆုပ် ဖွဖွလေး ကမ်းပေးလိုက်တော့ သူသူက လက်ညှိုးလေး ထိုးထည့်ပြီး လေးငါးချက် ဆွထိုးပေးသည်။ ဈေးရောင်းရတာတောင်မှ အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်ချင်သည်။ မနေ့ညက ချောင်းကြည့်တော့ သူသူတော်တော် နှာထန်တာ တွေ့ရသည်။ ဖင်ခံတော့ အဖေ့ကုတ်ပိုးကို သူ့ခြေထောက်တွေ ပူးချိတ်ပြီး အဆက်မပြတ် ကော့ကော့ထိုးခံတာ တွေ့ရသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကြီးပေမယ့်..ဖင်ပေါက်က ပါကင်ဖြစ်နေလို့ တော်တော် အလူးအလဲခံသွားရသည်။

အဖေသာ အထာ မကျွမ်းကျင်လျင် ဖင်ပြဲသွားနိုင်သည်။ အင်း..ခုတော့ တော်ပါသေးရဲ့။ သီတာ အလိုးခံတုန်းက နှစ်ရက်လောက် နာနေခဲ့တာ မှတ်မိသည်။ နောက်မှ အသားကျသွားရသည်။ သူသူလဲ နာတော့နာနေပုံရသည်။ လမ်းလျောက်တာ ဖင်နဲနဲ လိမ်နေသည်။ စောက်မွေးရိတ်တာလဲ ဝါသနာပါပုံရသည်။စောက်ပတ်ကတော့ အလန်းပါ။

ဖောင်းဖောင်းမို့မို့..သီတာနှင့် သိပ်မကွာလှ ခက်တာက ကြားက ငထွား ခါးနာရသည်။ ညစာငတ်တော့မည်လေ...။

........................................................................................

ညပွဲသွားမယ် ဆိုတော့ နီလာနှင့်က အဆင်မပြေ။ ကလေးငယ်နှင့်ဆိုတော့...လူကြီးက မထောင်းတာပေမယ့် ကလေးက ဒုက္ခရောက်သည်။ ထူးပါဘူးလေ...နီလာ့ကို သူ့အိမ်မှာပဲ တစ်ညပြန်အိပ်ခိုင်းရသည်၊ ဦးဉာဏ်မြင့်က စီစဉ်ခန့်ခွဲမှု ပါရဂူ။ နီလာစိတ်တွေ ညစ်သွားသည်...။ ညလုံးပေါက် အဖေ့ကို လိုးရတော့မည်။

စိတ်ညစ်လွန်းလို့ ဆိုင်မသိမ်းမီကတည်းက အိမ်မှ ာသွားထိုင်စောင့်သည်။ ကလေးအမေမို့ ဘော်လီလဲ မဝတ်တော့။ ပင်တီလဲ ချွတ်ထားပြီးပြီ။ ဆိုင်လဲ စောစောသိမ်းခိုင်းထားသည်။ အဖေ ကလည်းတက်ကြွနေသည်။

ရှစ်နာရီလောက်တော့ ဆိုင်သိမ်း ပြန်လာကြသည်။ သီတာက သူ့အစ်မကိုတော့ ကြည်ဖြူ သည်။ ပါးကလေးများတောင် နမ်းသွားသေးသည်။ နာရီဝက်လောက်နေမှ ဒေါ်ဝေတို့ ကားဖြင့် လာခေါ်သည်။ သူသူကမျက်နှာညိုချင်သည်။ ဂုဏ်ပြုစရာရှိ၍ ပွဲကို မိုးအလင်းကြည့်ဖို့ ဘုရားဒကာကြီးက စီစဉ်ထားသည်။ ငြင်း၍မရ..ရပ်ရေးရွာရေး ဘာသာရေး..ဦးစားပေးရမည်။ ဒီတော့ သူသူ ညတွက် မကိုက်တော့...။

ကားထွက်သွားတော့ အဖေခြံဝင်းထဲ လိုက်စစ်ပြီး ပြန်လာသည်။ သီတာပြန်လာမည် မဟုတ်၍ အိမ်တံခါးလည်း ချက်ထိုးပိတ်သည်။ နီလာ့ကို နမ်းလိုက်သည်မှာ အရူးအမူး..။ နီလာကလည်း နှုတ်ခမ်းတွေပြတ်ထွက်မတတ်..တုန်ပြန်ချက်ပြင်းထန်.သည်။ လီးကြီးစမ်းဆုပ်ကြည့်တော့ မာခဲတောင်မတ်နေတာ သံချောင်းကြီးလို။

လက်ကြီးကလည်း နို့အုံတွေကို ကြမ်ကြမ်းကြီး ဆုပ်နယ်နေသည်။ ခါးကိုဖက်ပြီး ဆွဲကပ်ထားတော့ ခြေဖျ ားလေးပင်မြှောက်ပြီး နမ်းရသည်။ မနေနိုင်တော့..။ ထမီကို ချွတ်ချပစ်ပြီး အဖေ့ကို အခန်းထဲ အပြေးတစ်ပိုင်းဆွဲခေါ်သွားမိသည်။ အဖေကလဲ မလိုက်ချင်ဘူး ထင်ပါရဲ့...နီလာ့ကို ပွေ့ချီသွားသည်။

လိုးလိုက်တာများ..ဝါးရုံတေ ာဆင်နင်းတာထက် ဆိုးသည်။ ကလေး မွေးထားပေမယ့် တယုတယ ထားတဲ့စောက်ပတ်...လင်နဲ့ သိပ်မလိုးဖြစ်တဲ့ စောက်ပတ်..အဖေ့အတွက် သီးသန့်လိုဖြစ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့...စေးပိုင်ပျစ်ချွဲနေသည်။ တစ်သားမွေး..တစ်သွေးလှ ဆိုသည်က နီလာ့လို မိန်းမသားတွေရှိလို့ပေါ်လာတဲ့ စကားဖြစ်နိုင်သည်။

ကျွဲကောသီးလောက် နို့ကြီးတွေက အိတွဲကျ မသွားသည့်ပြင် ပိုလို့တောင် မို့မောက်ဖောင်းကြွလာသေးသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးနဲ့ စက်ဝန်းလေးတော့ ညိုသွားသည်။ လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်စို့တော့ နို့ရည်တွေ ပန်းပန်းထွက်သည်။ အဆက်မပြတ် စို့ယူမျို ချသည်။ စို့လို့ မဝနိုင်ပါ။ နီလာကလည်း တစ်ချက်လေးမှ မတားရက်ပါ။

နို့စို့ချက်က လက်လန်သည်။ နို့ရည်ပါမက အသဲတွေ နှလုံးတွေကိုပါ စုပ်ယူ ပါသွားလေသလား ထင်မိသည်။ အားအင်တွေ အကုန်ယူသွားသလို နုံးခွေကျ သွားရသည်။ ခံစားမှုအာရုံကို ပြောင်းလိုက်ပြန်တော့ သံချောင်းလို လီးမာမာတောင်တောင်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ တစ်ဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ခံနေရသည်။

လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် မရပ်မနား စောက်ပတ် နခမ်းသားတွေကို ပွတ်တိုက် လိုးနေတာများ လိပ်ကနဲလိပ်ကနဲ ပါသွားသည်မို့ ပေါင်ကြီးတွေကို ပင့်မြောက်ပြီး ဖြဲကားခံမိသည်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ထဲထိ နင့်သည်။ ထိုးဖောက်ပြီးဝင်လာမှာလား ရင်တစ်ဖိုဖိုဖြစ်ရသည်မှာ အရသာ။

လာတော့ပါဘူးလို့ မထင်မှတ်တဲ့ အချိန်မှာမှ သားအိမ်ခေါင်းထဲ လီးဒစ်ဖူးကြီးစွပ်ဆို ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးတော့ အဖေ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ ထုပစ်သည်။ မျေှာ်တုန်းက မထည့်ပေးပဲနဲ့ ကွယ်...လို့ အားမလို အားမရ ထပ်မျော်မိသည်။

စောက်ခေါင်းပေါက်လေးကို ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ ဆွဆွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်က အလိုလိုညှစ်ညှစ်ဆွဲယူနေမိသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲက ရှိသမျှကြွက်သားအားလုံးနဲ့ ညှစ်ပြီး ဆွဲတာ ဖင်ပေါက်လေးတောင်ရှုံ့မိသည်။ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တော့လဲ အငမ်းမရ လိုက်ညှစ်ဆွဲတာပါပဲ..။ တစက္ကန့်လေးတောင် အခွဲခွာမခံနိုင်တာ အဖေသိဟန် တူပါရဲ့..၊ စွပ်..ဆိုလီး တစ်ချောင်းလုံး ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တာများ..ရင်ခေါင်းထဲထိ ရောက်သလားလို့ တောင်ထင်မိပါသည်။

ကောင်းလွန်းလို့ နှစ်ယောက်သား စကားပင်မပြောနိုင်ကြပါ။ စောက်ပတ်နှင့်လီး တို့သာ တစွတ်စွတ် တစ်ပြွတ်ပြွတ် နှုတ်ဆက်နေကြသည်။ အဖေကြမ်းသလို သမီးကလည်း ရမ်းပါသည်။ ဖင်ကြီးကို ရမ်းသည်။ နို့ကြီးတွေကိုဘယ် ညာရမ်းသည်။

အထက် အောက် တုန်ခါရမ်းသည်။ ခေါင်းကိုလည်း ရမ်းသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါသည်။ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တာလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ မမှတ်မိနိုင်တော့။ ဘယ်လောက်မောမော..မမောဘူးပဲထင်သည်။

နောက်ဆုံးတော့ အဖေက နို့ကြီးတွေ စို့ပြီး ဒစ်ဖူးနဲ့ဆွဆွလိုးသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်သည်။ ကောင်းလွန်လွန်းလို့ ဖင်ကြီးရမ်းပြီး ကော့ထားပေးတာ ပြန်မကျနိုင်။ ဆွလိုးချက်တွေ အကြိမ်ရေ များလာတော့ စောက်ရည်တွေရွှဲပြီး အဖေ့လီးရည်ကို တောင့်တ,သည်။

" လိုး..အဖေ...ဆောင့်ပေး..ဆောင့်..သွက်သွက်လေး အဖေ...သမီးပြီးမယ်..အဖေလဲပြီး...လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးဆောင့်..အဖေရေ...ဆောင့်..အင့်..အင့်

လိုး..အဖေရေ...နောက်တစ်ယောက် ရအောင်လိုး...ဆောင့်..အဟား...ပြီးပြီ...အဖေရေ့...ပြီးပြီ..သမီးပြီးပြီ..အဖေလိုးလို့ ..သမီးပြီးပြီ..."

ကိုကျော် နီလာ့ စောက်ပတ်အား ဆွဆွလိုးပေးပြီး နီလာ့ဖင်ကြီးမွေ့ယာမှ တစ်ပေခန့် မြှောက်တက်နေမှ ဖိဆောင့် လိုးထည့်ပြီး လီးရည်တွေ ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်ခန့်ပန်းထုတ်ပေးသည်။ နီလာ့ဖင်ကြီး တော်တော်နှင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်မကျပါ။ တအောင့်နေမှ အီး....ဟူး....ကနဲ သံရှည်ကြီး အော်ပြီး ဝုန်းဆို ကုတင်ပေါ်ပြန်ကျလာသည်။ ကိုကျော်က ထပ်လျက်..ဖက်လျက်တော်တော် ချစ်ကြသည့် သားအဖပါပဲ...။

.........................................................................................................................................

တအောင့်နေတော့..နီလာ ကိုကျော့်ကိုနမ်းစုပ်သည်။ ရမက်ရှိန်က မသေ။ တစ်ဖြည်းဖြည်း အနမ်းတွေကြမ်းလာပြီး ဖင်ကလှုပ်လာသည်။

" ခ်ခ်..အဖေ့ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲမှာ တောင်နေတယ်..လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ခ်ခ်..လွန်တယ်အဖေ...ဒါအဖေ့သမီးနော်.."

" အဖေ့သမီးမို့ အဖေ လိုးတာပေါ့..အဖေ့သမီးအတွက် အဖေ့လီး..ခ်ခ် "

" တအားကောင်းတာပဲ အဖေ..အီဆိမ့်နေတာပဲ..."

" သမီး စောက်ပတ်ကြီးက..ကလေးမွေးပြီးမှ ပိုလိုးလို့ ကောင်းလာတယ်..အပေးလဲ ပိုကောင်းလာတယ်..ဖောင်းအိနေလို့ လီးနဲ့ထိလိုက်ရုံနဲ့ ပြီးချင်တယ် "

" မပိုပါနဲ့နော်...ရှောရှောလေး လိုးတာလဲကြာတာပဲ..ခုလဲကြာတာပဲ..နောက်လဲကြာမှာပဲ...ဖေဖေပို..."

" အော်...ကောင်းလို့ပြီးချင်တာကို ပြောတာလေ သမီးရဲ့..၊ကြာအောင် လိုးပေးရတာက အဖေ့ အချစ်...မတူဘူးလေ သမီးကလဲ.."

" အင်းပါ...အင်းပါ...ကိုလီးတောင်ရယ်...နားလည်ပါပြီ..ချစ်လို့ ကြာအောင်လိုးပေးတာ...ဟုတ်ပြီလား "

" ဟုတ်တယ်...သမီးကကြာတာကိုမ ကြိုက်လို့လား.."

" ကြိုက်တယ်...ကြာလေကြိုက်လေပဲ...အဖေလီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ အမြဲပဲ ထည့်ထားချင်တယ်.."

" သီတာ့ အတွက် ကျန်သေးတယ်လေကွာ..."

" အဖေနော်...မေမေ ဝေရော.သီတာရော..သမီးရော...အားလုံး အကိတ်တွေ အဖေ စိတ်မများနဲ့...ခု သူသူနဲ့လဲ လိုးနေတာ မဟုတ္​လား..."

" သူသူက အိမ်ထောင်မှု သိပ်အဆင်မပြေဘူး သမီးရဲ့...သူ့ယောင်္ကျားက မပေးနိုင်ဘူး ပြောတယ်..ဝေ့မျက်နှာနဲ့ အဖေလဲ မနေ့ညက လိုးပေးလိုက်တာ.."

" အင်းလေ....အဖေနိုင်ရင် လိုးပေါ့ တစိမ်းမှ မဟုတ်ပဲ...သူသူက လှတယ်နော် အဖေ..."

" အင်း...."

" ဖင်ကြီးကလဲ အကြီးကြီး...စောက်ဖုတ်လဲ ကြီးမှာပဲ...အဖေနိုင်ရဲ့လား "

" သူသူ့ကိုလဲ ကလေးရအောင် လိုးပေးလိုက်မယ်လေ...သူလဲ လိုချင်တယ်လို့ပြောတာပဲ.."

" အင်း..ကောင်းတယ် အဖေ..သမီးကိုလဲ ကလေးရအောင် ထပ်လိုးပေး "

" စည်သူက​ရော...မလိုးဘူးလား "

" သမီးလိုချင်တာ အဖေနဲ့လိုးပြီးရတဲ့ ကလေး..လျှာမရှည်နဲ့...ကလေးထပ်ရအောင်လိုး...ဒါပဲ "

ကိုကျော် မှောက်လျက် ဒိုက်ထိုးသည်။ လီးကရှည်တော့ ကြာကြာလေး ဆွဲထုတ်ပေးပြီး နှစ်ချက်သုံးချက်ဆွ၍ ဖုန်းကနဲ ပစ်လိုးသည်။ နီလာ့ပေါင်ကြီး နှစ်ဖက်မြှင့် ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီး ကောင်းကောင်းယူသည်။

" ပြွတ် ဖုန်း ၊ ပြွတ် ဖုန်း၊ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း၊ အင့်..ပြွတ်.ဖုန်း "

အသံတွေ ဆူညံနေပြီး အသက်ရှူ သံတွေပြင်းလာသည်။ စောက်ပတ်ကြီး ပင့်တင်လေလေ.အဖေကဆောင့်လေလေ....အဖေက ဆောင့်လေလေ သမီးကစောက်ပတ်ကြီး လိုးလို့ကောင်းအောင် ပင့်တင်ပေးလေလေ...နောက်ဆုံး ဖင်ကြီးကို အောက်မကျ စတမ်းပင့်တင်ထားတော့ အဖေက စောက်ပတ်ထဲက လီးမချွတ်ပဲ တဆတ်ဆတ် ညှောင့်လိုးသည်။

ခြေဖျားထောက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးဖန်များတော့ နီလာပြီး ရပြန်သည်။ ဖုန်း...ဆို အိပ်ယာပေါ် ပြုတ်ကျလာပေမယ့် လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲက ထွက်မလာ။ ကော်နဲ့များကပ်ထားသလား ထင်ရသည်။ ငြိမ်နေတာတော့ မဟုတ်ပါ...။ ဆောင့်မြဲ ဆောင့်နေဆဲပါပဲ။ လိုးလဲ လိုးနိုင်တဲ့ အဖေ။ အဖေကပ်ကပ်ဖိချေလို့စောက်စေ့ကလဲ အထိမခံနိင်တော့...။ ထိရုံနှင့် စောက်ရည်ထွက်သည်။

ဘယ်လို အဖေမှန်းမသိ...။ လိုးနေရင်း မျက်ဝန်းတွေ စိုက်ကြည့်ပြီး စကားပြောကြသည်။ မေးလေးဆတ်ပြီးမေးတော့..ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြီး ဖြေသည်။ အဖြေရတော့ ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ မတတ်နိုင်...။ အဖေ့ ခေါင်းကြီးကို ဆွဲငုံ့ခိုင်းပြီးနှုတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေကို မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် စုပ်နမ်းပစ်သည်။ ဒီလောက်တောင် ပြီးချင်တဲ့ စောက်ပတ်...ပြီးဦးဟဲ့.ပြီးဦးဟဲ့ဆိုပြီး ပစ်ပစ်ကော့တော့ အဖေက ဖိဖိပြီးဆောင့်တာနဲ့ ပြီးလိုက်ရပြန်ပါသည်။

သမီးတော့ ပြီးပြန်ပြီအဖေရယ်...လို့ တောင်းပန်အကြည့်လေး ကြည့်တော့ အဖေက နဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး သူ့လီးမာမာကြီးနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းလေးပဲ လိုးပေးနေပြန်သည်။ ဒီအဖေနှင့်ဒီသမီး လိုက်လဲလိုက်..လိုးလဲလိုး ကြပါပေရဲ့..၊

" ဖေ..."

" သမီး..."

" လီးစုပ်ချ င်တယ်ဖေ "

" ဖေ..သမီးစောက်ပတ်ထဲ ပြီးလိုက်မယ်...ခဏစောင့်နော်.."

" ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးတော့ဘူးလား.."

" စောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးချင်တာ...ပြီးမှပါးစပ်ထဲ လိုးပြီး ထပ်ထည့်ပေးမယ်နော် "

" ဖင်ထဲရော..."

" ဖင်လဲ လိုးပေးမယ်လေ..သမီး "

" ခ်ခ်...ချစ်ထာ ဖေရာ..."

အဖေက မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးပါပဲ..။ ခြေဖျားထောက်ပြီး သွက်သွက် ဆောင့်တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲလိုက်လာပြီး ကော့ပေးမိပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါ အဖေ အပြီးလိုးမယ်မှန်းကြို သိလို့ ညှစ်ပေးသည်၊ စုပ်ပေးသည်၊ကော့ကော့ထိုးပေးသည်။ မဆွနိုင်အောင် အဖေ့ပုခုံးကို သိုင်းဖက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်ထားလိုက်တော့..အဖေလက်မထောက်နိုင်တော့ပဲ..ခါးအား ဖင်အားနဲ့ပဲ ဆောင့်နိုင်တော့သည်။

မဆွနိုင်တော့ဘူး ထင်လို့ သက်ပြင်းချလို့မှ မဆုံးသေး..။ ဖင်ကြီး လေထဲမှာ မြှောက်ထားပြီး ဆွဆွ ဆောင့်လိုးနေတော့...ထူးပါဘူး ပြီးဟဲ့ ပြီးဟဲ့ လို့ ကော့ပေးပစ်သည်။ အဖေက သိပ်မကြိုက်ရှာပါ..။ ဆယ်ချက်လောက် ဆွဆွလိုးပြီး အားရပါးရ လီးအဆုံး ဆောင့်လိုးကာ လီးရည်များ ပန်းထည့်လိုက်ပါသည်။ တစ်ချက်ထဲနှင့်တော့ အဆုံးမသတ်နိုင်ပါ။ နီလာက ထပ်ထပ် ကော့သည်။ အဖေက ထပ်ထပ် ဆောင့်လိုးသည်..။အဖေ့လီးထဲက လီးရည်ထွက်တာ ရပ်သွားမှ နှစ်ဦးသားဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုပ်မိကြပြန်ပါသည်..။

အဖေက...

" အပေးကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်...."

ဟု ပြောတော့....

" အလိုးကောင်းလိုက်တာ အဖေရယ်..."

ဟု မက်မောတမ်းတစွာ ပြန်ပြောမိသည်လေ......။

..................................................................................................

နီလာ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပက်ပက်စက်စက်လိုးလို့ ကောင်းနေတုန်း အိမ်ရှေ့လမ်းပေါ်က ကားရပ်သံ ကြား လိုက်၍ လှမ်းကြည့်တော့ သီတာတို့ ဖြစ်နေသည်။ နီလာကပျာကယာ အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီး ချိန်လေးသူသူနှင့် သီတာဝင်လာကြသည်။

နီလာက ကားနဲ့ ပြန်လည် လိုက်သွားသည်။ သီတာ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ သူသူက ကိုကျော့် လက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ အတူဝင်သည်။ သူသူ့ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်နေတော့ သူသူက လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး နို့ပေါ်တင်ပေးသည်။ ကိုကျော် အရှိန်တွေ ပြန်တက်လာသည်။ နီလာ ပေးခဲ့သည့် ကုတင်စောင်း...စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက မျက်စေ့ထဲ တစ်ဝဲလည်လည်။ နို့ကြီးကိုဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်မိတော့ သူသူက ချစ် မျက်စောင်းဖြင့်ကြည့်သည်။

" အိမ်မှာနေပြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..အဝတ်လေးများ လဲပါရစေဦး "

" လဲစရာအဝတ်က ဘယ်မှာ.."

" ဒီမှာလေ..."

ဆိုပြီး အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အလွဲလွဲ အချော်ချော်ဖြစ်ခဲ့သမျှ တစ်မနက်နှင့် ကျေအောင် သူသူရအောင် ယူသည်။ ကိုကျော်ကလည်း နီလာနှင့်နှပ်ထားခဲ့၍ တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင်။ သူသူ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ဖောင်းရာက ပိန်အောင် ထောင်းသည်။ နို့တွေ ဆိုတာတော့ အညိုအမည်း စွဲတော့မလား ထင်ရလောက်သည်။ နိုကြီးသူနှင့်နို့ကြိုက်သူ....ဘယ်သူနိုင်မလဲ အပြိုင်နွှဲကြသည်။

သူသူက နဲနဲလေးမှ မညည်းငြူပါ။ နေ့ခင်း..ထမင်းစားဖို့ သီတာ လာအော်မှ ခဏနားသည်။ ဘယ်လောက်ကိတ်တယ်ပြောပြော လီးကြီးကြီးနဲ့ တစ်နေ့လုံး မချွတ်တမ်း အထောင်းခံထားရတော့...စောက်ပတ်က ကျိမ်းချင်သည်။ ဟန်ဆောင်လို့ မရချင်။ ထမင်းဆိုင် သွားတော့လဲ...ခြေလျင်ဆိုလို့ လမ်းက မလျောက်ချင်။သီတာ သိပါသည်။ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ အပြေးဝယ်ပြီး ကျွေးရှာသည်။ ဘာမှမပြောပေမယ့် မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့မို့ စိတ်ကမလုံ...

" ဘာပြုံးတာလဲ.."

" အော်....မမသူ အကိတ်ကြီး အဖေ့ကို ဘယ်လိုများ ဖိပစ်တယ်မသိဘူး...မထနိုင်တော့တာ ရယ်ချင်လို့ "

" ဟိုမှာ...."

ကိုကျော် ရေချိုးနေသည်။ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်မှု အလုံးစုံကို လှစ်ဖော်ပြနေသလိုလို။ အဖေ့ကို ဒီလိုမြင်နေရတော့ သူသူ့ကို မနာလိုချင်သလို ဖြစ်မိသည်။ ဒါကြီး သူသူ ဝါးနေတာ...ဆိုသည့်အတွေးက ပူလောင်စွာဖြတ်သန်းသည်။ ခဏမျှ သာပါ။

" ခေါ်လိုက်လေ...အမေ "

သူသူက ဆွဲဆိတ်တော့..သီတာက လက်သီးဆုပ်လေး ထိုးပေးသည်။ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ကာ လေးငါးချက် ဆောင့်ပေးလိုက်ရသည်။

" ဘယ်လိုနေလဲ...ပြောပြမလား "

" ဘာကိုလဲ.."

" အွန်.. မမသူ မညစ်နဲ့ မပြောချင်နေ"

" ခ်ခ်...ကောင်းတာ ပေါ့သီတာရယ်..ခိခိ...တစ်ချက်တစ်ချက် အသက်တောင် မရှူ မိဘူး..."

" ဘယ်လို...."

" သီတာ့ အဖေက ဆွဲထုတ်သွားပြီး ပြန်ထည့်မပေးသေးပဲ တေ့ထိထားတဲ့ အချိန်ဆို...လာတော့မှာလား...ပြင်းပြင်းလား ဖြည်းဖြည်းလေးလား..တစ်ဝက်လား..အဆုံးထိလား..ဆိုတဲ့ အတွေးဇဝေဇဝါ နဲ့ စောင့်နေမိတာလေးနဲ့ အသက်တောင် ရဲရဲမရှူ မိဘူး...အဲဒါပြောတာ..."

" ခဏခဏ ပဲလား.."

" အင်းပေါ့...ခဏခဏပဲ..သီတာ့ အဖေ က သိပ်နှိပ်စက်တတ်တာ..."

" ဒါလဲ စွဲနေတာပဲ...မေမေသူက "

" ခ်ခ်...စွဲတယ်ကွ...၊ ရှက်ပါဘူး...

သူ့လီးကြီး ကိုင်ထားရတာကိုက အားရှိလာတယ်...ဒီလီးကြီး ငါ့ကို လိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရင်ဖိုရတယ်..ခ်ခ်..အပျိုလေး ဒါတွေ မသိသေးပါဘူး...ခ်ခ် "

" တကယ်လိုးတော့ ဘယ်လို "

" ဟွန်း..အသင့်ပြင်ထားပေးတာပေါ့...ပေါင်ကား ထားပေးတယ် ပြောတာ..လီးက ဒါမှအမြန်ဆုံး ဝင်လာမှာလေ...ဒါပေမယ့် တေ့ထားပြီး ထိုးမထည့်သေးပဲ ဆက်ဆွနေတော့ အားမလို အားမရ စောက်ရည် တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်တယ်..ဒစ်ကြီးဝင်လာပြန်တော့လဲ တအားဆောင့်ထည့်လိုက်စေချင်တာ အရမ်းပဲ..."

" မေမေသူ..အရမ်း ကောင်းနေမှာပဲနော်..."

" အင်း....ဒါကြောင့်စွဲတာ...သီတာ့ အဖေ တစ်ခါပြီးဖို့ သူသူ အနည်းဆုံးလေးခါပြီးတယ်..၊ ဒေါ့ဂီတို့... တစ်တီတူးတို့ဆိုငါးခါ...ခြောက်ခါ အနည်းဆုံးပြီးတယ်..သူ့ လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီးကွ "

" သီတာ သိပါတယ်...ချောင်းကြည့်နေတာ...မေမေသူ ကော့ခံနေတာပဲ...အရသာကို သိချင်တာ "

" ခ်ခ်...ပြောပြတတ်ဘူး...သီတာခံကြည့်..ခ်ခ်.."

" အို....ကိုယ့်အဖေကို.."

" ဟုတ်တယ်...စကားနဲ့ ပြောပြတတ်ဘူး...ကောင်းတယ် ပြည့်စုံတယ် ဆိုရုံနဲ့ မလုံလောက်ဘူး...သိချင်ရင် ကိုယ်တိုင်ခံကြည့်...ခ်ခ် "

" လုပ်ပါနဲ့...မေမေသူပဲ ခံ...ပြန်ပြောပြလေ...သီတာ့ကို "

" ဒီခေတ်ကြီးမှာ သီတာရယ်...ဒီလိုပစ္စည်းကောင်းကြီး ရှိနေပါလျက်နဲ့..နှမျောစရာ..."

" ဖေဖေက မေမေသူတို့ သားအမိနဲ့ သေးပေါက်ချိန်တောင်မရှိဘူး..ခ်ခ်..အန်တီဝေ ကလည်း ထန်တယ်..အဖေ့ကို အနားတောင်မပေးပဲ ဆွဲတာ..."

" သူသူလဲ ဆွဲမှာပဲ..ခ်ခ်..မအေတူသမီး..ခ်ခ် ...သီတာလဲ တစ်ခါလောက် ဝင်ဆွဲပါလား ...သူသူ့ကို ရှက်ရင် တစ်ယောက်ထဲဆွဲ...ခ်ခ် "

" ကြောက်တယ်..."

" ခ်ခ်....ဘာကြောက်တာလဲ.."

". အိုး...ဖေ့ လီးကြီးက အကြီးကြီး "

" ရတယ်...သီတာရဲ့...အဲလီးကြီးကို ကိုင်တေ့ပြီး သူ့တင်ပါးကို လက်နဲ့ ဆွဲထည့်လိုက်...စွပ်ဆို ဝင်သွားလိမ့်မယ်..ခ်ခ် ..လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး..ဝင်တယ်...ကြောက်နဲ့..ခ်ခ်.."

" ခေါ်လိုက်တော့...မေသူ့ လင်ကြီး "

" သီတာရော..ခံမှာလား.."

" ကြောက်တယ်ဆိုကွာ...မေသူကလဲ...မေသူပဲခံ..သီတာ ချောင်းကြည့်မယ်နော်....လီးစုပ်ပြ.."

" အင်း..စုပ်ပြမယ်...သေချာကြည့်နေနော်...အဲလီးကြီး သူသူ့စောက်ပတ်ထဲ ထည့်တာလဲ မြင်အောင်ပြမယ်..သေချာကြည့်...."

......................................................

တစ်နေ့နှင့် တစ်ညလုံး သူသူ သောင်းကျန်းသွားသည်။ နောက်တစ်ရက် မနက် ဒေါ်ဝေ ရောက်လာတော့ သူသူ မထနိုင်သေး။ မနက်လင်းမှ အိပ်သည်မို့ ကောင်းကောင်း အိပ်နေသည်။ အမေ့ စကားက မှန်လှသည်။ ကိုကျော် အလွန် သန်မာသည်။ သေးပေါက်ချိန်လောက်ပဲ ခဏချွတ်သည်။ တစ်ချိန်လုံး သူသူ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထည့်ထားသည်။ လွန်တာပေါ့ရှင်....။

အမေက လှုပ်နှိုးတော့ ကိုကျော်လို့ပဲ ထင်ပြီး

" လိုးပီးရင်း လိုးနေတာပဲ..တော်ပီလေကွာ..."

ဟု မျက်စေ့ မဖွင့်ပဲ ပြောမိသည်။ အမေ့အသံကြားမှ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်မိပြီး ရှက်ရသည်။ ဘာအဝတ်မှ ဝတ်မထားမိပါလား...။ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး အမေ့ကို  တွန်းလွှတ်တော့ အမေက မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။

ကိုကျော်ကတော့ ပုံစံမပျက်ပါ။ ရယ်မောပြီးမ ကြည်ပြာလေးနှင့် ကြည်စယ်နေကြသည်။ သူသူ အိပ်ယာထ,လာတာ မြင်ပါလျက် နှုတ်မဆက်။ လိုးပြီးပစ်တဲ့ လိုးကပစ်၊ နှုတ်ခမ်းစူပြီး လီးကြီ းဆွဲလိမ်ပစ်မိသည်။ ပြီးမှ 

" ဖွ..ဖွ.." 

ဆိုပြီး နမ်းပေးလိုက်ရသည်။ စိတ်ဆိုးပြီး မလိုးတော့ဘူးဆိုလျင် ခက်ရချည်ရဲ့..။

သီတာတောင် ဈေးကပြန်လာပြီပဲ..။ အမေနှင့်နီလာက တော်တော်လေးကို အလွမ်းသင့်ကြသည်။ ခြံထဲမှာ လမ်းလျောက်ရင်း သီတာ့ကို ကြိုလာကြသည်။ ဒီနေ့ ဆိုင်ပြန်ထွက်ကြမည်...။ ချက်ကြပြုတ်ကြမည်။ သီတာအနားရောက်လာတော့ လက်သီးဆုပ်လေးလှမ်းပေး၍..လက်ညှိုးလေး ထိုးထည့် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သီတာက..အနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး 

" သွက်သွက် ဆောင့်ပေးပါ  သူသူ ပြီးတော့မယ်.." 

 ဟု ပြောပြီး စ,နေ၍ တစ်ဘုန်းဘုန်း   ထုပစ်လိုက်သည်။ 

" ကောင်မ.ချောင်းကြည့်ပြီး အေးအေး မနေဘူး "  

ဟု တိုးတိုးဆူပစ်မှ ပါးစပ် ပိတ်သွားသည်။ မီးဖိုထဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြစဉ် ကြည်ပြာလေးတို့ မြေးအဖိုး အိပ်ခန်းထဲမှာ ပလူးနေကြသည်။ ခဏနေတော့ နီလာ ကလေးသိပ်ဦးမည်ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားတာမြင်ရသည်။သိပ်မကြာပါ။ အမေလည်း အခန်းထဲ မြေးချော့လိုက်သွားသည်။ ချက်ပြုတ်ပြီးရေချိုးမယ် လို့ သီတာ့ အခန်းထဲ ရေလဲသွားယူမှ ကိုကျော့် အခန်းဖက် လှည့်ကြည့်မိသည်။ 

အို...အမေ ကိုကျော့် ကို ကုန်းနေတာပါလား။ ကိုကျော် အမေ့ကို လှေကြီးထိုး လိုးနေတာ တွေ့ရလို့ သီတာ့အခန်းထဲ ဝင်ချောင်းကြည့်မိသည်။ ကိုကျော့်လီးကြီး အမေ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေတာ ရှင်းရှင်းကြီး မြင်ရသည်။ ကြည်ပြာလေးက ဘေးမှာ အိပ်နေပြီး နီလာက ထိုင်ကြည့်နေသည်။

ကိုကျော်က မမောနိုင်မပမ်းနိုင် ဆောင့်လိုးသည်။ အမေက ဗိုက်ကြီးနဲ့ ဖင်ကော့ကော့ တင်ပေးနေသည်။တော်တော်စည်းချက်ညီနေ၍ လိုးနေကျ ဖြစ်နိုင်သည်။ သီတာပြောတာ မမှားပါ...။ မေသူတို့ သားအမိ အဖေ့ကို အနားမပေးပဲ ဝိုင်းလိုးနေကြတာ ဆိုပဲ..။

သီတာက သူသူ့ ကို မေမေသူ..တဲ့..ခ်ခ် ။

သူ့အဖေ မယားပေါ့။ မပြီးနိုင်သေးပါ..။လိုးပွဲ ရှည်မည်။ ရေချိုးတာပဲ ကောင်းလိမ့်မည်။ ကိုယ့်အလှည့်လဲရောက်လာဦးမှာပါ...။

" ပြွတ်ဖွတ်ဖွတ်...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...အင့်..အင့်...စွတ်..အင့် ဖြေးဖြေးနော်...."

.......................................................................................................................................                

နောက် သုံးလလောက်နေတော့ ဒေါ်ဝေ မျက်နှာမြင်ပါသည်။ မဖြူ ပြာ. မမူယာဆိုပဲ...။ အမွှာလေးက ချောပါသည်။ လူကြီးရော ကလေးများပါ ကျန်းမာပါသည်။ သူသူ့ မှာလည်း ဗိုက်ကြီးနေပါပြီ ။ ဆေးရုံမှာ စစ်ကြည့်တော့..နှစ်လကျော်ပြီ တဲ့။

အမေ ဆေးရုံဆင်းတော့ သူသူ့ ခင်ပွန်း မိဖတွေနှင့်အတူ..ရောက်လာသည်။ ကျန်းမာရေး မကောင်းပါ။ဆေးရုံတက် ကုသမှုခံရမည်။ လင်နှင့်မယား စိတ်ဆိုးတုန်းမို့ ခဏပြန်သွားတာ ပြန်ခေါ်ပါရစေ...တဲ့။ မိဖတွေကလည်း သားဖြစ်သူ အပြစ်များအတွက် တောင်းပန်ပါသည်..ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ..တဲ့။ နှစ်ဖက်မိဖနှင့်ကာယကံရှင်တို့ ဆန္ဒဆိုတော့....သူသူ ပြန်လိုက်သွားရပြန်သည်။ ကိုကျော့်ကိုလည်း နှုတ်မဆက်တော့ပါ..။ မျက်ရည်တွေ..သူမမြင်စေချင်ပါ ။

နှစ်လ..တစ်ခေါက် တော့ ပြန်လာခဲ့ပါမည်။ စောင့်ပေးပါ..ကိုကျော်....မဝေ အိမ်ကို မလာနိုင်တော့ပါ။ နီလာပဲ လာတော့သည်။ ဒါတောင် ကားလေးနဲ့ တစ်ခေါက် ရောက်လာသေးသည်။ ကလေးတွေကို ပြချင်လို့ ဆိုပဲ။ ကိုကျော် တစ်ခေါက်တော့ သွားပါသည်။ မိခင်ရော ကလေးများပါ ကျန်းမာရေး အထူးကောင်းမွန်သည်။

ကလေးတွေက နို့အလွန်ဆွဲသတဲ့။ ဒါလဲ..မဝေက လုံလောက်အောင် နို့တိုက်နိုင်ပါသည်။ နို့အုံကြီးက အလွန်ကြီးသည်။ နို့ထွက်ကောင်းလွန်းလို့ ကိုကျော်တောင် ကူစို့ခဲ့ရသေးသည်။ ကလေးတွေ နို့သိပ်မစို့ နိုင်။ ဒါတောင်..မဝေက နောက်မှနော်...ဆိုလို့ မဝတဝနဲ့ ပြန်ခဲ့ရသည်။

နီလာကတော့ ဘုရားပွဲ တွေ့နေသည်။ ရှောရှေ ာမဟုတ်တော့..။ ကြမ်းကြမ်း ဖြစ်သွားပြီ..။ သုံးချီတော့ အနည်းဆုံးထားပြီး ကြမ်းသည်။ အသက်ကလဲ ၂၀ လောက်ပဲ ရှိသေး..ကိတ်တာကလဲ ကိတ် ဆိုတော့ ကြမ်းလို့ ရမ်းလို့အားရသည်။ အဖေကလည်း လိုအင်ဆန္ဒပြည့်စုံအောင် အဖေပီပီဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ကလေးတော့ ထပ်မရသေး..။

သီတာကတော့ အေးချမ်းသည်။ ညတိုင်း နိဗ္ဗာန်ဘုံပါ..။ သူ့အတွက်တော့ ဘာမှမပူ။ ညတာတိုမှာပဲ စိုးရိမ်သည်။ အဖေနဲ့သီတာက ညားလာတာ ၃ နှစ်ကျော်ပြီ။ ပြတ်တဲ့ည မရှိသလောက် ရှားသည်။ သူသူလာအိပ်တဲ့ ညတွေနှင့် ဒေါ်ဝေက ငါးညလား မသိ တစ်ခါ လာအိပ်သွားဖူးသည်။

ဒီလောက်ပဲ အဖေနှင့် ခွဲအိပ်ဖူးသည် ။ နီလာကိုတော့ သီတာ အမြဲ ဦးစားပေးပါသည်။ နှစ်ယောက်တွဲတော့ တစ်ခါမှ အလိုးမခံခဲ့ရဖူးပါ။ ဇာတ်ကားတွေထဲမှာ ကြည့်လို့ကောင်းပေမယ့်..သီတာမကြိုက်ပါ။ အဖေ့ကိုတစ်ပင်တိုင်သာ က,စေချင်သည်။ ကိုယ်နှင့် နှစ်ပါးတည်းသာ သွားချင်ပါသည်။

................................................................................................................................

ကလေးတွေ ၄၅ ရက် ပြည့်ပြီး အမည်ပေး ကင်ပွန်းတပ်မည် ဆိုတော့ အရုဏ်မှာ မုန့်ဟင်းခါးဆွမ်း၊ နေ့ခင်းဒံပေါက် တဲ့။ သူဌေးဆိုတော့..လုပ်ပေါ့..။ တင့်တယ်ပါသည်။ မုန့်ဟင်းခါး အော်ဒါမှာတော့..မုန်ဟင်းခါးချက်ရမည်ပေါ့ ။ မုန့်ဟင်းခါးက မုန့်ဟင်းခါးပါပဲ...။

ညနေစောင်းတော့ အစောကြီး ရောက်လာသည်။ ဝယ်စရာတွေက ဝယ်ပြီးပြီ။ မနက် အမီ ညကတည်းကချက်ထားရမည်။ ဆိုင်မှာ သီတာ့ကို တစ်ယောက်ထဲ ထားပြီး အိမ်ပြန်ပြေးရသည်။ အလိုလေး...ကလေးပုခက်ပါ ယူလာသည်။ ဦးဉာဏ်မြင့် အစီအစဉ်က လိုလေသေးမရှိအောင် ပြည့်စုံသည်ဆိုရမည်။

ဘုရားအစ်မ ကလေးတို့ အမေ ကျက်သရေ ရှိလှသည်။ အိမ်နေ အဝတ်အစားနဲ့ ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် ကိုက တင့်တယ်နေသည်။ ကိုကျော့်မျက်စေ့ထဲ ကြည့်လို မဝ,နိုင်။ ဖင်ဆုံကြီးတွေက ပိုကြီးလာသလို ။ လက်ပြင်သားတွေက တစ်ရစ်ဖောင်းကြွနေသည်။ ဝတ်ထားသည့် ရှန်သားအင်္ကျီလက်စက အတွင်းမှထွက်ပြေးလာတော့ မလိုလို..ရုန်းထွက်နေကြသည်။

အသားစိုင် အသားစုတွေက ဖုဖုကြွားကြွား..နုနုထွားထွား...အသဲယားစရာ။ နို့လုံးကြီးတွေက အဆိုးဆုံးလား မသိ။ နို့ရည်ပြည့်နှင့် ဖောင်းကြွမို့ တစ်နေပြီး ဘရာသေးသေးနှင့် ထိန်းထားသည်။ လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း ခုန်ပေါက်နေသည်မှာ တင်ပါးဆိုင်မျ ားနှင့် အပြိုင်အဆိုင်။

ဦးဉာဏ်မြင့် ကားပြန်လှည့်သွားတော့ ရပ်ကြည့်နေပြီး ကားမမြင်ရတော့မှ လက်မောင်းကို လာချိတ်သည်။ကိုယ်က နောက်လူပဲလေကွယ်...။ ကလေးတွေနှင့်နီလာက အိမ်ထဲမှာ..။

" မဝေ...လှလိုက်တာ...ကျက်သရေရှိလိုက်တာ..ချစ်လိုက်တာကွယ်.."

" မောင့် မယားပါ မောင်ရယ်.."

" လင် နှစ်ယောက်လား.."

" ဟင့်အင်း...ဟိုတစ်ယောက်က အစ်ကိုကြီး...ဒီတစ်ယောက်က..လင်ဝေ့ ကိုလိုးတဲ့လင်....ခ်ခ်"

" နာတော့မယ်...."

" နာချင်လွန်းလို့လာခဲ့တာပါ မောင်..အခု လိုးမလားဟင်..."

" ဟာကွာ...မိုးတောင် မချုပ်သေးဘူး ကလေးတွေနဲ့..ခ်ခ် "

" မူမနေပါနဲ့တော့ မောင်ရယ်..စောစောစီးစီး တစ်ချီလောက်တော့ အာသီသ ပြေလေး လိုးလိုက်ရအောင်.. လာ၊ ကလေးတွေ နီလာကြည့်လုပ်လိမ့်မယ်.."

" ဝေ...ကြည့်လဲလုပ်.."

" မကြည့်ပဲလိုးလဲ ဝင်တယ်မောင်..လာခဲ့..လျှာမရှည်နဲ့..."

အိမ်ထဲ ဝင်တော့ နီလာက ကိုကျော်တို့အတွဲကို ကြည့်ပြီး ရယ်နေသည်။

" အဖေ...ဖြည်းဖြည်းနော်..အသားတွေ တက်တုန်း..ခ်ခ်...အီဆိမ့်သွားလို့. တစ်ခြားဟာတွေ မစားချင် မသောက်ချ င်ဖြစ်သွားဦးမယ်..ခ်ခ် "

အခန်းထဲရောက်တော့ မဝေ အဝတ်တွေချွတ်ပေးရင်းတိုးတိုးပြောပြန်သည်..။

" ဟုတ်တယ် မောင်...စောက်ပတ်က အသားတွေတက်နေတာ...မောင်လိုးလို့တော့ ကောင်းမှာပဲ...ဒီတိုင်းကြည့်တောင် ဖောင်းနေတာ..ခ်ခ်..ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကိုယ်တောင်ပြန်လိုးချင်တယ်..ခ်ခ်.."

ကုတင်ပေါ် ပက်လက်နေရာယူပြီး ကိုကျော် တက်လာတော့ ဇွတ်အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ သိပ်ကြာကြာ မနမ်းနိုင်ပါ။ စိတ်တွေ အရမ်းထ,ကြွနေတော့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အတင်းညှစ်ကာ သူ့စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျောက် ပွတ်ထိုးသည်။

" ထည့်ပေးတော့ မောင်..လိုးတော့..ဝေ အရမ်းခံချင်နေပြီ..ဘာမှမလုပ်နဲ့တော့ မောင်...ထည့်.အင့်.."

ဖြဲကားပေးထားသော သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်နေရာယူတော့ ဝေက ဖင်ရွှေ့ပေးရင်း သူ့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကိုကျော့်ပေါင်တွေပေါ် ကားတင်ပြီး ခါးကို ခြေဖနောင့်တွေနှင့် ဆွဲသည်။ ခုမှစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ခွင့်ရတော့သည်..ဟုတ်ပါရဲ့ ဖောင်းမို့ အိစက် ခုံးထ,နေတာ ဖားပြုတ်ကြီး တစ်ကောင်လိုပါပဲလား...။

လီးတန်ကို လက်နဲ့ကိုင်..စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး အတိုင်း ဆယ်ခေါက်ပိုပို အထက်အောက်လျောထိုး..စောက်စေ့လေးကို ဒစ်နဲ့ ပွတ်ထိုးပေးတော့ မဝေက ခါးကို ခြေဖနောင့်တွေနဲ့ အတင်းဆွဲပြီး ထိုးထည့်ခိုင်းသည်။ ချက်ချင်း ထိုးမထည့်သေးပဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ကို ဒစ်ဖျားနဲ့ထိုးမွှေတော့ သည်းမခံနိုင်..။

" လိုးတော့လေ...ဘာမှန်းမသိဘူး..ထည့်..ဆောင့်.."

" ငါ..ထ,ပြန်သွားမှာနော.."

အိဟီး..အိအိ..အသံစုံထွက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီး ပင့်မြောက် ကော့ထိုးလာသည်။ သနားစိတ်နဲ့..ဖြည်းဖြည်းချင်း..တစ်စစ်စစ် ထိုးသွင်းပေးတော့ အသက်မရှူ နိုင်ပဲ ပါးစပ်ကြီး ဟ,၍ ခေါင်းထောင်ကြည့်သည် ။ ပေါင်ကြီးတွေ မြောက်တက်လာပြီး ခြေဖျားက မိုးပေါ်ထောင်နေသည်မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လမ်းပွင့်နေသည်။ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတော့မှ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ပြီး ဆယ့်လေးငါးချက် ပွတ်ထိုးညှောင့်ပေးရင်း သူ့ကိုကြည့်တော့..မျက်စောင်းထိုးပြီး 

" သိပ်တတ်ထာပဲ...အင့်..ဆောင့်.."

ဟု ပြောကာ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင် အားယူထားသည်။ ဒီမိန်းမ...ကြမ်းတော့မည်..။ လီးကို တစ်ဝက်လောက် ထုတ်ပြီး ဆယ်ချက်လောက် ပုံမှန်လိုးပေးတော့ စည်းချက်ညီ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးပြီးညှစ်ပေးနေသည်။ သူပြောသလို စောက်ပတ်က အသားတက်နေ၍ နူးနူးညံ့ညံ့ ထိမိသိနေရသည်မှာ အလွန်အရသာရှိသည်။ စိတ်လွတ် လက်လွတ်တောင် ဆောင့်မလိုးချင်။ ဒီလိုလေးပဲ တစ်ညလုံး လိုးနေလိုက်ချင်သည်။ ရပါဘူး..။ သူ့ကော့ချက်တွေ သွက်လာသည်။ သူ့ညှစ်ချက်တွေ ကြမ်းလာပြီ။ သူ့ပါးစပ်က အသံတွေထွက်လာပြီ...

" ဆောင့်..မောင်...ကြမ်းကြမ်းဆောင့်အင့်...တအားဆောင့်မောင်...အာ့..အင့်အားကုန်ဆောင့်စမ်းပါ...အီး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်..ကောင်းတယ်.."

ဒူးထောက် ဆောင့်ရတာ ဒီမိန်းမက အားမရတော့..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်..နို့နှစ်လုံးကို အခြေကအသေဆွဲပြီး လီးတစ်ဆုံး အဆက်မပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့မှ မဝေအသေအလဲအော်တော့သည်...။

.........................................................................................................................................

" အာ့...မောင်..အာ့..မောင်ရေ...အင့် စောက်ပတ်လိုးတာမောင်..အင့်...အု....အား...လူသတ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး..အင့်အား..သေပြီမောင်...ပြွတ်..ဖုန်း..ဗလွတ်..ဖန်း...အာ့..အာ့...ပြောမရဘူး..အား..မရဘူးလားမောင်ရဲ့...အူးဟူးဟူး...အသေ ..အ..အသေသတ်တာ...အား.."

နို့ရည်တွေကလည်း မိုးပေါ် ပန်းထွက်ကုန်သည်။ လက်မှာလည်းစိုရွှဲ..လို့။မဝေလဲ..လီးအကြောင်းတော်တော် သိသွားပြီ ။ နဲနဲလျော့..နဲနဲလျော့...အင်း...ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ခြေဖျားလေးပြန်ချ...ပုခုံးလေး နှစ်ဖက်ကိုင်...သူ့ခြေထောက်လေးတွေ ပုခုံးပေါ်ပြန်တင်...ဖင်လေးလှုပ်ရုံ လီးတစ်ဝက်ထွက်ရုံ ထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း လိုးပေးတော့မှ...နှုတ်ခမ်းလေးတွေ လျှာနဲ့ သပ်ပြီး ခိုးကြည့်လာတာ တွေ့ရသည်။

သူ့ကို ကြည့်နေမှန်း သိတော့..

" ဒီလို လိုးလဲရတာပဲကို...သူ့လီးကြီးနဲ့ သေအောင် ဆောင့်လိုးတာ..သူများက သွေးနုသားနု...အငတ်ထားပစ်မယ်.."

ဆိုပါလား...။ ဘာမှ ပြန်မပြောမိပါ။ သူ့ခေါင်းလေးကိုသာ လက်ပတ္တာယှက်နဲ့ ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း ပုံမှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးနေမိပါသည်။

" သိပ်ကောင်းတာပဲ မောင်ရယ်...မောင်ရော.."

ကိုကျော် ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သနားလို့လျော့လိုးပေးတော့ ညှစ်သည်။ ဆွဲသည်။ စုပ်သည်။စောက်ရည်တွေ တစ်ဇိဇိ ထုတ်သည်။ သူညှစ်လွန်းတော့ ဒစ်ဖူးကြီးမှာ ရွစိတက်အောင် ကောင်းလာသည်။ မခံနိုင်။ ဒီတိုင်းနေရင် ပြီးသွားတော့မည်...။ ဆောင့်မှဟေ့...ဆောင့်မှ..ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ကချ..တံခေါက်ခွက်ကကိုင်..သူ့နို့တွေပေါ် ဖိတင်ပြီး ခြေဖျားမထောက်ပဲ ဒူးအားဖြင့် ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ လီးအဆုံးထုတ်ပြီး အဝေးမှဆောင့်သည်။

" ပလွတ်..ဘွတ်..ဖန်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..ဖြန်း...အာ့..မောင်..အင့်..ဆောင့်. သွက်သွက်ဆောင့်မောင်...ရှီး..အား..ကောင်းတယ်မောင်...ဟူး..အား...ပြီးရ အောင်မောင်...အာ့..ပြီးရအောင်.. အူး..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..အင်း..ဆောင့် ..ဟုတ်ပြီ...ပြီးပြီမောင်ရေ..ပြီးတယ်..အာ့ဟင့်..."

သွက်သွက်လေး အချက်ငါးဆယ် ခြောက်ဆယ်လောက် ပြင်းပြင်းထိထိ ဆောင့်လိုးပေးပြီး လီးရည်တွေ တစစ်စစ် ပန်းထုတ်ပေးလိုက်မှ  မဝေကို ကျော့်ကို ဖက်ပြီးတစ်ရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေပါတော့တယ်..။ သူ့ခမျှာ ဒီအခွင့် အရေးကို ရဖို့ ဘဝတွေ..အချိန်တွေ အများကြီး ရင်းနှီးထားရတာမို့ ခုတော့ ထိုက်ထိုက်တန်တန် ပန်းတစ်ပွင့်ပန်ဆင်သွားတာကိုပဲ ကိုကျော် ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်နေမိပါတယ်...။

" ပြီးရင် ဆိုင်သိမ်းတော့ အဖေရေ..သီတာ မျော်တော့မယ် "

အဲ...ဟုတ်သားပဲ..။ မေ့နေတာ...။ ဒီမိန်းမနဲ့တော့..အကုန် မေ့နေတော့တာပါပဲကွာ...ကောင်းပါဘူး...အတွေးတွေနဲ့ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေး နင်းပြီး ညဈေးသို့ ထွက်ခဲ့ပါသည်။ ည..၉ နာရီ..။ ဆိုင်သိမ်းပါပြီ။

အိမ်ရောက်တော့ ညတွင်းချင်း ချက်ရပြုတ်ရပြန်ပါသည်။ သူဌေးအလှူ မို့ အော်ဒါများသည်။ သမီးနှစ်ယောက်က ချက်နိုင်ပြုတ်နိုင်ပါသည်။ ပစ္စည်းတွေကလည်း..အသင့်သုံးရန် စီမံထားသည့်ခေတ်မို့ သိပ်လဲ အခက်အခဲမရှိပါ။ မနက်..လေးနာရီကျော်လောက် သူဌေးအိမ်က ကားဖြင့် လာကြိုယူမည်။ အလှူ ရှင်နှင့် ကလေးနှစ်ယောက်က တစ်ပါတည်းလိုက်သွားမည်။ မုန့်သည်...သားအဖလည်း မုန့်ပွဲပြင်ဖို့ လိုက်သွားရမည်...။

ပင်ပမ်းလိုက်တာကွာ...ဟုညည်းမိတော့ အလှူ အစ်မက မျက်နှာမကောင်း။

" မောင့်သမီးတွေလေကွာ...ဒါကိုပင်ပမ်းတာလား...မောင်လိုးမွေးတဲ့ သမီးတွေလေ....ဝေ့ ဖက် လှည့်ကြည့်ဦး..."

ဆိုတော့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိသည်။ ချော့လိုက်ရတာလဲ...ဖတ်ဖတ် မောသည်။ စိတ်ကောက်မပြေလို့ နီလာတို့ကို လက်တို့ပြီး အခန်းထဲမှာ ချော့လိုက်ရသည်..။ ဒေါ့ဂီ တစ်ချီ....တစ်ပေါင်ကျေ ာ်တစ်ချီ..။ နောက်တစ်ရက် မနက်တော့ အခက်အခဲ မရှိပါ..။ မနက် ၉ နာရီခန့် သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဒံပေါက်အတွက်ပွဲ ဆက်ကျန်သေးလို့ ချက်ချင်းပြန်သွားကြရသည်။ မသွားလျ င်...မဝေ ငိုလိမ့်မည်။

ချောလို့ ပြီးတော့မည်မဟုတ်။ ချော့ရင်းချော့ရင်း သေသွားနိုင်သည်။ နီလာက သူသူ့ဆီ ဖုန်းဆက်..ဓာတ်ပုံတွေပို့သည်။ သူသူ ဝမ်းသာသွားပြီး မဝေနှင့်စကားတွေ အကြာကြီး ပြောကြသည်။ သူ့ဓာတ်ပုံလည်း ပို့လာသည်။

ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီနှင့်မို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ထင်မိသေးသည်။ အော်..ကိုယ်ဝန် ၃ လကျော်ကျော်ရှိပြီ ဆိုပဲ...။မဝေက မောင့် ကလေး.ဟု တိုးတိုး ကပ်ပြီး စ,သည်။ မအေရော..သမီးရော..ဗိုက်ကြီးအောင် လိုးတော့ အဲဒီကလေးတွေ ဘယ်လို ဆွေမျိုးစပ်မလဲ...ဟု တစ်ခစ်ခစ် ရယ်ရင်းမေးသည်။ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာပါ...ဟိုမှာလဲ သူ့ယောင်္ကျား နဲ့ အိပ်နေတာ...ဆိုတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး ခြေဆောင့်ထွက်သွားပြန်သည်။

သွားပြီ။ ဒီတစ်ခါ စိတ်ကောက်လျင် ဒေါ့ဂီလည်း မကယ်နိုင်..တစ်ပေါင်ကျော်လည်း မကယ်နိုင် တစ်တီတူးတော့ အဆစ်ပါတော့မည်။ အမြန် လိုက်ချော့မှရမည်။ ကလေးမွေးပြီးမှ မဝေ တော်တော်စိတ်ကောက်တတ်နေသည်။

........................................................................................................

နောက်နှစ်လလောက်နေတော့ သူသူအလည် တစ်ခေါက်ပြန်လာသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူက မအားလပ်သည့်အပြင် ကျန်းမာရေးလည်းမကောင်းသဖြင့် လိုက်မပို့နိုင်။ တစ်ယောက်ထဲလည်း စိတ်မချသဖြင့် သူ့ အမေကို အဖော် ထည့်ပေးသည်။ ယောက္ခမပေါ့လေ။ ယောက္ခထီးကြီးကတော့ ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းများကြောင့် ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချနေသည်။ ယောက္ခမကြီးက သားဖြစ်သူနှင့်လိုက်နေတာ ကြာပြီ။ ၇ နှစ်ကျော် ၈ နှစ်တော့ ရှိပြီ။

သားဖြစ်သူ ချူချာသလောက် မိခင်က ကျန်းမာရေး ကောင်းသည်။ ရွှေပေါ်မြတင် မဟုတ်သော်လည်း တင့်တင့်တယ်တယ် နေခဲ့ရသူဖြစ်၍ အသားအရေက အစ နုဖတ်စိုပြေသည်။ အသက်က ၄၆..၄၇လောက် ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း မထင်ရ။ ၄၀ လောက်ပဲ ထင်ရသည်။ ဝတ်တတ်စားတတ်တော့ လျပ်တစ်ပြက်မြင်လျှင် ၄၀ ကျော် ဘယ်လိုမှ ထင်နိုင်စရာမရှိ။

အရပ်ကမြင့်မြင့်..၅ ပေ ၅တော့ ရှိမည်။ နို့တွေက တင်းတင်း၊ င်ကြီးတွေက ကားနေသည်။ အသားအရေ ညိုဝင်းနေပြီး မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးက နည်းနည်းထော်ချင်ပေမယ့် အရုပ်ဆိုးကြီးမဟုတ်။ ပေါင်တန်ရှည်ကြီးတွေက ထင်းနေသည်။ ငယ်စဉ်က တိုင်းအဆင့် ပြေးခုန်ပစ် ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ဖူးတယ်ဆိုလား မသိ ပြောပြသံ ကြားရသည်။

ယောင်္ကျားက ဝန်ထမ်းဘဝ မပျော်ပိုက်သဖြင့် သူငယ်ချင်း၏ ကုမ္ပဏီတွင်ဝင်လုပ်ခဲ့ရာ ထူးချွန်မှု အလျောက် အားကိုးခံနေရသည်။ သူငယ်ချ င်းကလည်း သူ့ခေတ်နဲ့ သူ အကောင်ကြီးကြီး။ ခုတော့အကောင်ကြီး မဟုတ်တော့ပါ။ ဒါပေမယ့် အဆိပ်ပြင်းဆဲ..။ ဒီတော့လဲ မိန်းမကို ဦးစားပေး အဆင့်မပေးနိုင်တာ မဆန်းပါ။ သူ့အတွက် မိန်းမကလည်း ပေါမှပေါ။ အိမ်က မိန်းမကို မကျွေးနိုင်မမွေးနိုင်ခဲ့တာ ကြာပြီ။

မစားရတာများတော့ မိန်းမကလည်း ဒီလောက် ငတ်နေမှတော့ မထူးပါဘူးဆိုပြီး သားဖြစ်သူနှင့် လိုက်နေရင်း ပျော်သလို နေသည်။ မမကြီး ဆိုပြီးသားသူငယ်ချင်းတွေနှင့် လက်ပွန်းတစ်တီး လုပ်သည်၊ ထိကပါး ရိကပါး လုပ်ပြီး ပျော်နေသည်။ စိတ်ကလည်း ပါပါသည်။ ဒါပေမယ့်သားကမြို့ နယ်အဆင့်တာဝန်ခံဆိုတော့ စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါရဲ..။ ပါချင်လိုက်တာတော့ တစ်ပိုင်းကို သေလို့။ ပစ္စည်းကြီးကလဲ အထိအပါး မခံရတာ ဆယ်နှစ်နီးပါးဆိုတော့ လမ်းတောင်ပျောက်ချင်နေပြီ။

နို့အကိုင်ခံရတဲ့ အရသာကိုလည်း မေ့များတောင်နေပြီ။ ခုတော့ ချွေးမဖြစ်သူကို လိုက်ပို့ရင်း လမ်းသစ် နေရာသစ် လူအသစ်တွေနှင့် ဆန်းသစ်မှုတွေ ခံစားကြည့်ဦးမည်ဟု ငယ်မူငယ်သွေးတွေနှင့် ခရီးထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

.....................................................................................................

မနက် လေးနာရီလောက် သီတာ့ကို လင်းဆွဲလေး ခပ်ကြာကြာပေးပြီး မှိန်းနေဆဲ အိမ်ရှေ့က အသံတွေ ကြားရသည်။ သီတာက အပေးအကော့ အဆွဲအညှစ် တွေနဲ့ အထိန်းအသိမ်းတွေ ကျွမ်းကျင်နေပြီမို့ တစ်ချီ တစ်ချီဆို အနည်းဆုံး တစ်နာရီခွဲတော့ ထိန်းသည်။

ဒီလောက် စားရမှလည်း သီတာက တင်းတိမ်သည်။ လင်းဆွဲကို ပြောပါတယ်..။ အထာက တအားကျွမ်းသွားပြီ။ အရင်လို အချိန်ပြည့် မထန်တော့၊ မကြမ်းတော့ပါ ။ အေးအေးဆေးဆေး စိတ်တိုင်းကျ စားပြီးမှ စိတ်ကို လွှတ်ပေးသည်။ ကိုကျော် စိတ်စောနေလျင်လည်း သူက လမ်းကြောင်းကို ထိန်းနိုင်သည်။ လင်းဆွဲ စားပြီးလျင်တော့ တစ်နေကုန် ကြည်နူးနေပြီး သူဘာမှမလုပ်ခဲ့သလို။ ဒါကြောင့်လဲ..ဘော်ဒီက မကျ။ အကိတ်က အကိတ်..။

ကလေးသံ..လူကြီးသံတွေနဲ့မို့ မဝေတို့ စောလှချည့်လားဆိုတဲ့ အတွေးနှင့် သီတာ့ကို နှိုးပြီး တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့...နီလာ့ကို အရင်မြင်သည်။ ခြံဝင်း တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ သွားရင်းကြည့်လိုက်တော့ မဝေ နံဘေးမှာ ရပ်နေတာ သူသူပါလား။ မျ က်နှာ မသစ်ရသေးလို့ မျက်လုံးကို သေချာပွတ်ကြည့်တော့လဲ..မမှားပါ..။ သူ့အမေနံဘေးမှာ ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီ အဝါဖျော့ရောင်လေး နှင့်ရပ်ပြီး ရီဝေဝေအပြုံးလေးနှင့် ကြည့်နေပါသည်။ နံဘေးမှာလည်း အစ်မကြီး တစ်ယောက် ပါလာတာတွေ့သည်။

ကိုကျော့်ကို နှုတ်မဆက်။ သီတာရေ..ဟု ခေါ်ပြီး အိမ်ဖက်လျောက်သွားဆဲ အထဲမှ သီတာ အူယားဖားယားပြေးထွက်လာသည်။ လမ်းခုလပ်မှာ ဖက်ထားကြပြီး ပျော်နေကြတော့ ကြည်နူးစွာ သနားမိသည်။

မဝေနှင့်နီလာကပဲ ဦးဆောင်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်သွားကြတော့ ရေတွင်းမှာ မျက်နှာသစ်ရင်း ငေါင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။ အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့...သူတို့ ဝယ်လာသည့် ဆိတ်စွပ်..နံပြား နှင့် သူတို့ ပြန်ဧည့်ခံရင်း စကားတွေ တွတ်ထိုးကြသည်။ မနေ့ညက ရောက်သည်ဆိုပဲ။ မြို့လေးက ကြားမြို့မို့ ကားရောက်ချိန်က ညဆယ်နာရီ..ဆယ့်တစ်နာရီ ဝန်းကျင်။ တော်သေးတာပေါ့..။ ဒီကိုများတန်းလာရင် သီတာ ညစာငတ်ရချည်ရဲ့။

သူနဲ့ပါလာတာ သူသူ့ယောက္ခမ ဆိုပါလား။ ခေတ်မီသည်။ စူးရဲသည်။ တောက်ပသည်။ သွက်လက်လွန်းသည်။ မျက်ဝန်းတွေ စိုပြီးရယ်ရွှင်နေသလို တောက်ပနေသည်။ ဖော်ရွေလွန်းတော့ မြူ ဆွယ်နေသလို ထင်ရသည်။ သီတာနှင့် ချက်ချ င်းရင်းနှီးသွားသည်။ ကိုကျော့် ကို တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ စူးစူးရဲရဲကြည့်တတ်သည်။ အကြည့်မှာ အဓိပ္ပါယ်ပါမှန်း သိသော်လည်း ကိုကျော်အဖြေမရှာတတ်။

ဘယ်သူနှင့်မှ အေးအေးဆေးဆေး စကားမပြောရတော့ မကြည်ပြာ..မဖြူ ပြာမမူယာ တို့နှင့် ပျော်နေလိုက်သည်။ ကြည်ပြာလေးက အလွန်အလိုက်သိသည်။ ကိုကျော့်ပေါ် သေးပေါက်ချတော့ အခန်းထဲဝင် အဝတ်လဲဖို့ ပေးရင်း နီလာ့နို့ တင်းတင်းကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ သီတာက လီးမာမာကြီးကို..လိုချင်တပ်မက်စွာ ဆွဲဆုပ်ရင်း တုန်ရီသော နှုတ်ခမ်းများနှင့် ငေးကြည့်နေသည်။

အဖေ ကျွေးမှာပေါ့..သမီးလေးရယ်...ဝ,အောင် ကျွေးဖို့ အဖေ့ တာဝန်ပါ...အားမငယ်နဲ့နော်...ဟု ရင်ထဲကပြောနေမိသည်။ ဒီစကားတွေ မျက်ဝန်းဖြင့်ပြောရင်း.....ဖျ တ်ကနဲ...သူသူ့ ယောက္ခမမျ က်ဝန်းကစကားတွေရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်ချင်သလိုလိုခံစားမိသည်..။ 

...............................................................................................................................

ဝယ်ခြမ်းချက်ပြုတ် လုပ်နေကြတော့ ကလေးထိန်းရင်း အိမ်ရှေ့ခန်း ဆက်တီလေးမှာ ထိုင်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ခင်ထွေး ကလေးထိန်းကူရင်း လာထိုင်သည်။ ဖြူ ပြာနှင့်မူယာက ငယ်သေးသည်။ ၃ လကျော် ၄ လ ထဲမှာဆိုတော့...မြောက်ကြွမြောက်ကြွ အလွန်ဆော့သည်။ တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနိုင်။ သူ့အမေကတော့ မျောက်နဲ့ စပ်ကျထားတာ..ဟု ခဏခဏပြောသည်။

ဒေါ်ခင်ခင်ထွေးလို့ ခေါ်တော့ ထွေးလို့ပဲ ခေါ်ပါကိုကျော်ရယ်..နာမည်က ရှည်တော့ မရင်းနှီးသလိုပဲ ဟုပြောသည် ။ သူသူက မျ က်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြီး.

" ဆွေမျိုးတွေပါနော်..မစိမ်းကားချင်ပါနဲ့..ချ စ်ခြင်းနဲ့ နွေးထွေးပါရစေ..." ဆိုပါလား။ 

ရယ်ကာမောကာဖြင့်..ဟုတ်ကဲ့ ပါခင်ဗျ...ဒါပေမယ့် ထွေး..တော့ မလုပ်ပါနဲ့..မမထွေး လို့တော့ ခေါ်ရဲပါတယ်...ဟု ပြောတော့ မဝေက မျက်စောင်းကြီး ဒိုင်းကနဲ ထိုးသည်။ နီလာနှင့်သူသူ တို့ကတော့ တခစ်ခစ်ရယ်မောနေကြသည်။ သီတာ ဈေးက ပြန်လာတော့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ မိန်းမတွေ စုဝေးကြသည်။ မမထွေးကတော့ ကိုကျော့် နံဘေးမှာ..။

ဆက်တီလေးက သစ်သားဆက်တီ ဒိတ်အောက်လေးဆိုတော့ ကျဉ်းသည်။ ဆက်တီကျဉ်းကျဉ်းမှာ ကလေးကိုယ်စီ ထိန်းရင်း ထိုင်ရတာမို့ ထိမိ ပွတ်မိ တိုက်မိတာ ခဏခဏ။ မမထွေးကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့လဲ..ဘာမှမခံစားရသလို  ရင်းနှီးသူချင်းမို့ မဆန်းသလိုလို..။ တကယ်တော့ ခုမှမြင်ဖူးတွေ့ဖူးသူတွေ...ဟန်ဆောင်နေတာ သိသာသည်။ သဘာ ကြီး။

သူထိန်းနေသည့် မူယာလေးက နို့တွေ အန်တော့ တခြားသူတွေ မသိမကြားရအောင် လက်မောင်းကို အသာတို့ပြီး လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ နို့အံဖတ်တွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ...။ အနှီးစွန်းလေးကိုင်ပြီး နို့အံဖတ်သုတ်ပေးသလိုနှင့် လက်တစ်ဖက်က သူ့နို့အုံကြီးကို အုပ်ဖိတော့...ပင့်ထားပေးသည်။ ဖြေးဖြေးချင်းသုတ်ပေးတော့ နို့အုံကြီးကို ကိုကျော့်ဖက် မသိမသာ လှည့်ပေးသည်။ သူ့ထွက်သက်လေက ကိုကျော့် ဆံပင်တွေထဲ တိုးဝင်နေတာကို သိနေလောက်အောင် အသက်ရှူ ပြင်းနေသည်။

နို့အံဖတ် မပြောင်မစင်သေးသလိုမို့ သူ့နို့အုံကြီးကိုအောက်က ပင့်မ,ကိုင်ပြီး သုတ်ပေးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကိုကျော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီး ဖိနေသည်။ သွေးတိုးစမ်းပြီး တစ်ချက် နှစ်ချက်ဖွဖွနယ်ပေးတော့ သက်ပြင်းပူကြီး မှုတ်ထုတ်ပြီး လက်ကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲဖယ်သည်။ နို့အုံကြီး တင်းမာနေတာကို သတိပြုမိလို့ အံ့တောင်အံ့သြမိသည်။ ဒီအရွယ်မှာ နို့ကပျော့နေရမှာလေ...ဘယ့်နှယ်လုပ်ပြီး မာတင်းနေပါလိမ့်..။

သူ့မျက်နှာကို အကဲခတ်တော့ ဘာမှမဖြစ်သလို။ ကိုကျော်ကတော့ လီးတောင်နေပြီ..။ ဖြူ ပြာလေးကို ပုခက်ထဲ ထည့်မည်ဟုစိတ်ကူးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်တော့ လီးကြီးက သူ့မျက်နှာ တည့်တည့်မှာ မတ်မတ် ကြီးတောင်နေသည်။ သူက မသိသလို သိသလို လုပ်ပြီး သူ့ဆံစ,တွေ ပြန်တင်သလိုနဲ့ လီးကြီးကို ဂွေးဥက စ,ပြီးလက်ဖျားလေးတွေနှင့် ပွတ်ဆွဲတိုင်းတာသွားသည်။

ဖြူပြာလေးကို ပုခက်မှာချပြီး ပြန်လာတော့ မဝေရောက်နေပြီး ထိုင်စကားပြောနေသည်။ မူယာကတော့ မဝေလက်ထဲ ရောက်သွားပြီ။ မဝေလက်ထဲက မူယာလေးကို ချီပြီးပုခက်ထဲ သွားထည့်တော့ မဝေလိုက်လာပြီး လီးကို ဆွဲလိမ်ပြီးမေးသည်။ 

" ဒါဘာလုပ်ထာလဲ...ခဏလေးမှ လစ်လို့မရဘူး.." 

ဆိုတော့ ဘာမှပြန်မဖြေနိုင်...အရူးကွက်နင်းပြီး ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့နား မကပ်ရဲတော့ပါ။ ခြံထဲဆင်းပြီး ပန်းပင်လေးတွေ ပေါင်းနှုတ်ပေးနေမိသည်။ သိပ်မကြာပါ..။ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုက်လာပြန်သည်။ သူတို့စကားဝိုင်းလဲ ကိုယ်ကပါလို့ မဖြစ်။ မဝေကို အလွန်ကြောက်ရသည်။ ရှောင်နေတော့ စိမ်းသလို အထင်ခံရမှာလဲ စိုးရသည်။ ဒုက္ခတော့ မခံနိုင်...။ လက်တွေဆေးဦးမည်ဆိုပြီး ရေတွင်းသွားထိုင်နေလိုက်သည်။

" ဟေး...ဧည့်သည်ကို ဧည့်သည်က ဧည့်ခံရမှာလား...လာ.."

မမထွေးက တခစ်ခစ် ရယ်သည်။

" အနေခက်တယ် ထင်ပါရဲ့ ဝေရယ်..မမထွေး နားလည်နိုင်ပါတယ်..လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ..."

ကလေး ငိုသံကြား၍ မဝေအိမ်ထဲ ဝင်သွားမှ ရေတွင်းက ထ,လာခဲ့သည်။ အိမ်တံခါးပေါက်မှာ မမထွေး ရောင်လည်လည် လုပ်နေ၍ ခဏရပ်တော့ မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည်..

" ကြိုက်သွားပြီ...အချိန် သိပ်မရနိုင်ဘူး...မပြန်ခင် မြန်မြန် လုပ်လို့ရမလား "

" ဘာကို ကြိုက်တယ်ပြောတာလဲ "

" ပစ္စည်း..ပစ္စည်း...လီးကြီးကို ပြောတာ...အညှာလွယ်တာ မဟုတ်ဘူး..အချိန်မရလို့.."

" အင်...ဒီအိမ်မှာ ညလာအိပ် ဖို့ မမထွေး စီစဉ်မှရမယ်..သူသူ့ကိုလဲ သိမှာစိုးရတယ်..."

" အိုကေ စီစဉ်လိုက်မယ် "

ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်..အိမ်ရှေ့မှာ ကားလေ းလာရပ်တော့..ရင်ခုံသည်။ မမထွေး၏ အတွင်းပစ္စည်းတွေက ထင်ထားတာထက် ပိုကောင်းနေသည်။ နို့အုံကြီးက အမြင်ထက်ပိုကြီးနေပြီး ခန့်မှန်းမိတာထက်ပို၍ တင်းမာနေသည်။ ရုပ်ကို မမြင်ရလျင် အပျို နို့ဆိုယုံလောက်သည်။ မို့မိုကြီး မောက်တက်နေပြီး အဝန်းအဝိုင်းကြီးသည်။ ညှစ်ကြည့်မှ ပိုသိသာသည်။ တွေးရင်းတွေးရင်း လီးကတောင်နေသည်။ တကယ်ဝင်လာတော့..မမထွေးမဟုတ်....သူသူ ပါလား..။

" လာ....ရန်ဖြစ်မယ်..."

စကတည်းက ယဉ်သကို...။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဂါဝန်ကြီး ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်တွေ နို့တွေမှ ဝ,အောင် မကြည့်ရသေး..

" ဒီဗိုက်ထဲက ကလေးက ကိုကျော့်ကလေး...ကိုကျော် လိုးလို့ရတဲ့ ဗိုက်..သူ့ယောင်္ကျား နဲ့ အိပ်နေတာ..လို့ပြောလဲ ပြောရက်တယ်၊ ပြောလဲ ပြောထွက်တယ်ရက်ကိုလဲ သေချာတွက်ကြည့်..ကိုယ်ဝန်က ၆ လ ရှိပြီ..ဒီရောက်တဲ့ ရက်..ဒီကပြန်သွားတဲ့ ရက် အကုန်တွက် ပြက္ခဒိန်ယူခဲ့.."

" အာ...ဟုတ်ပါတယ်ကွာ..သူသူရာ ကိုယ့်ဗိုက်ပါ...ကိုယ်...အ.."

" ကိုယ်တွေ ကွတွေ လုပ်မနေနဲ့...ဟို..ယောင်္ကျား နဲ့ တစ်စက်မှ အလိုးမခံခဲ့ဘူး သိရဲ့လား...ဘယ် သွေးမှ မရောဘူး...ဒီလောက် ထိန်းသိမ်းတာကို ပြောရက်တယ်...ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ ဖင်ခံပေးခဲ့တာလေ .. မှတ်မိလား...လိုချင်တာ အကုန်ပေးခဲ့ပါလျက်နဲ့ အထင်သေးခံလိုက်ရတာ လုံးဝမကျေနပ်ဘူး "


အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>



Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment