ဆုတောင်း မှားခဲ့ကြသူများ အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသူ - Snow Flake
အခန်း ( ၁ )
“သာဓုပါခင်ဗျာ.. သာဓုပါ.. သာဓုပါ.. ကျနော်များ စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး ကျက်သရေဆောင် ပုညရှင် စေတီတော်မြတ်ကြီး န၀ကမ္မ အလှူတော်ငွေ အတွက် ရန်ကုန်မြို့နေ ဒေါက်တာ ကောင်းသုတ နဲ့ဇနီး ဒေါ်မြတ်ပန်းကြာညို တို့က မင်္ဂလာဦး အလှူ အဖြစ် အလှူငွေ ၃၀၀၀၀၀ ကျပ်တိတိ ထည့်၀င်လှူဒါန်း သွားပါတယ် ခင်ဗျာ.. မင်္ဂလာဦး ဇနီးမောင်နှံတို့ပေး၍မကုန် လှူ၍မခမ်း ပဒုမ္မာ ရွှေကြာပန်းကဲ့သို့အစဉ်ထာ၀ရ လန်းဆန်းကြပါစေ.. ယခုဘ၀ တွင်သာမက နောင်သံသရာ ဘ၀ အဆက်ဆက် မပြတ်တမ်း ပေါင်းဖက် ..…..”
ဆွမ်းဦးပုညရှင် စေတီတော်၏ ရင်ပြင်တော်တနေရာ။ တောင်စောင်းထိပ်တွင် ခြေစုံရပ်ရင်း မျက်စိတဆုံး ၀ေးနိုင်သလောက် ေ၀းရာဆီသို့မျှော်ငေးနေသော ဒေါ်၀တ်ရည်ချို တစ်ယောက် အလှူခံ မဏ္ဍပ်ဆီမှ စူူးရှကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသော အသံကြောင့် အမှတ်တမဲ့ ပြုံးလိုက်မိသည်။
“နောင်သံသရာ ဘ၀ အဆက်ဆက်.. နောင်သံသရာ ဘ၀ အဆက်ဆက်…”
တဲ့လေ....
ထိုစဉ်ခဏအတွင်း တိုက်ဆိုင်မှုလေလား.. ဒေါ်၀တ်ရည်ချို ၏ခြေရင်းသို့ ရုတ်တရက် ကြွေကျ လာသည်က ငုဝါပန်းခက်ကလေး.. ပန်းခက်လေးကို အသာအယာ ကောက်ယူရင်း ဒေါ်၀တ်ရည်ချို အသံတိတ် ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
“ဒါ တိုက်ဆိုင်တာလား ငုဝါရေ.. ဒါမှ မဟုတ် နင်ငါ့ကို ထပ် သတိပေး လိုက်တာလား.. မတောင်းကောင်းတဲ့ ဆု အကြောင်းလေ.. အခု အဲဒီဆုကို နင် သိပ်တန်ဘိုးထားတဲ့ နင့်သမီးလေးက ခံယူနေပြီ.. နောင် သံသရာ ဘ၀အဆက်ဆက်တဲ့ ငုဝါရေ.. ငါ ဘာပြောလိုက်ရမလဲ..”
နွမ်းလျနေတဲ့ ငုပန်းခက်ကလေးကို ကိုင်ရင်း ဒေါ်၀တ်ရည်ချို တစ်ယောက် တချိန်က ဘ၀တူ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း ငုဝါ ကို သတိရလိုက်မိသည်။ ငုဝါပန်းကလေးလို လှတဲ့ ငုဝါ.. နူးညံ့တဲ့ နှလုံးသားပိုင်ရှင် ငုဝါ.. ကြုံခဲ့ရသမျှ ဘ၀ရဲ့ အမော အချစ်ရဲ့ ဒုက္ခ တွေကို အံကျိတ်ခံခဲ့ ရှာတဲ့ ငုဝါ.. အလိုလောဘ ကင်းစွာနဲ ့ နောက်ဆုံးချိန်ထိ အားလုံးကို ခွင့်လွှတ်ခဲ့ရှာတဲ့ ငုဝါ..
“ဘ၀ဟောင်းက ဆုတောင်း မှားခဲ့လို့ ဒီဘ၀မှာ မချစ်သင့်သူကို ငါချစ်မိတာ.. ဒီဆုတောင်းကြီး နောင်သံသရာထိ ပါမသွားချင်ဘူး ချို ရယ်..”
လို့ ပြောရင်း မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက် ကျခဲ့ရှာတဲ့ ငုဝါ.. ဆို့နင့်ကြေကွဲလာတဲ့ ရင်အစုံကို လက်နှင့် ဖိရင်း အနားရှိကျောက်ခုံကလေးပေါ်သို ့ အသာအယာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ လက်ထဲတွင်မတော့ နွမ်းလျလျ ငုဝါပန်းကလေး ကိုကိုင်ထားဆဲ..။
တဟူးဟူး တိုက်ခတ်နေတဲ့ တောင်လေကြောင့် ပခုံးထက်တွင် တင်ရုံတင်ထားသော ယောဂီတဘက်လေး ရုတ်တရက် လွင့်ကျသွားသည်။ ထိုစဉ် အနားသို့ လှမ်းလာနေသော အသက် ၃၀ ၀န်းကျင် ရုပ်ရည် သန် ့ပြန် ့ ရည်မွန်သည့် အမျိုးသားတစ်ဦးက တဘက်လေးကို ကောက်ယူရင်း …
“လေတော်တော် တိုက်တယ်နော် မေချို.. အေးနေရင် ပြန်ကြမလား..”
“ရပါတယ် သားရယ်.. မေချို့ အတွက် ဒီလေလောက်က အေးတယ် မဆိုသာပါဘူး.. ညိုရော..”
“သူ ့အမေအတွက် ရည်စူးပြီး ရေ အလှူငွေ သီးသန် ့ ထည့်ချင်လို့တဲ့ မေချို..”
“အင်းး ဟုတ်တယ်.. ငုဝါက ဘယ်ဘုရားရောက်ရောက် ရေလှူနေကျ.. မအေးချမ်းခဲ့ရှာတဲ့ သူ ့ဘ၀ အကျွေးတွေ ကျေချင်လို့ တဲ့လေ..”
“စိတ်ထိခိုက် စရာတွေ မတွေးပါနဲ ့တော့ မေချို ရယ်.. တော်ကြာ ညိုလေး သိရင်
စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရဦးမယ်.. ကျနော် ညို လေး ကို မငိုစေချင်တော့ဘူး..”
“မေချိုလည်း မစဉ်းစားချင်တော့ပါဘူးသားရယ်.. ဒါပေမဲ့ တခါတခါကျတော့လည်း ညိုလေးဘ၀ အခုလို တင့်တင့်တယ်တယ် ဖြစ်နေတာ ငုဝါ ကိုမြင်စေ့ချင်တယ်.. အဲဒါက သူအလိုချင်ဆုံး ဆုပဲလေ.. ဒါပေမဲ့ သူ မြင်ခွင့် မရခဲ့ရှာဘူး…”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ညို့ကို သူ့အဖေလက်ထဲတော့ ထည့်လိုက်နိုင်သားပဲ မေချို.. ပြီးတော့ ကျနော်နဲ့ ပါတ်သက်လို့လည်း အရာရာ မေမေသိခွင့် ရသွားသားပဲလေ.. မေမေ စိတ်ချသွားမှာပါ.. ခုလည်း ကျနော်ထင်ပါတယ်.. တနေရာရာကနေ ကျနော်တို့ကို မေမေကြည့်နေမှာ.. ကျေနပ်နေမှာပါမေချို..”
ထိုစဉ် ခပ်လှမ်းလှမ်းဆီမှ အသက် ၂၅ နှစ်ခန့်အရွယ် မိန်းမငယ်တစ်ဦး ညင်သာစွာ လျှောက် လာနေသည်။ဖြူစင်၀င်းမွတ်သော အသားအရေနှင့် တင်ပါးကျော်ကျော် ရှည်လျားပြီး ထူထဲ နက်မှောင်သော ဆံကေသာ၊ ကျစ်လစ် သွယ်လျသော ကိုယ်ခနာ နှင့် လိုက်ဖက်ညီသည့် မြန်မာဆန်ဆန် ၀တ်စား ဆင်ယင် ဟန်တို့က မိန်းမငယ်၏ ရုပ်သွင်ကို လှသည် ဆိုတာထက် ပိုရျ် နူညံ့ သိမ်မွေ့သော သွင်ပြင်ကို ပေါ်လွင်စေသည်ကတော့ အမှန်ပင်။
စိမ်းညို့ညို့မျက်ခုံးတို ့အောက်က ရွှန်းလဲ့သော မျက်၀န်းလှလှ တစ်စုံကတော့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ အလှဆုံး အမွေတခုဟု ဆိုရမည်ပင်။ အဖျားလုံးလုံး နှာတံကလေးနှင့် ထူထဲပြည့်တင်းသော နှုတ်ခမ်းလေး၊ ပါးနှစ်ဘက်တွင် သွေးကြောလေးများ ယှက်ဖြာနေသော ကြည်လင်သည့် မျက်နှာ၀ိုင်း၀ိုင်းလေးကြောင့် မျက်နှာမြင် ချစ်ခင်ပါစေ ဟူသော ဆုနှင့် အထူးပြည့်စုံသူ။
ထိုမိန်းမငယ်သည် မြတ်ပန်းကြာညို ဟူသော အမည်ကလေးနှင့် အလွန်တရာ လိုက်ဖက်လှပေသည်။ နွမ်းပါးချို့တဲ့သော ဘ၀တွင် ဖခင်မဲ့ ရှင်သန်ခဲ့ရသော ထိုမိန်းမငယ်သည် ငုဝါ ဟူသော စွမ်းအား ကြီးမြတ်သည့် မိခင်တစ်ဦး၏ ကျွမ်းကျင် သပ်ရပ်သော ထုဆစ်ပုံသွင်းမှုကြောင့် ခေတ်ပညာတတ် ဂုဏ်သရေရှိ အမျိုးကောင်းသမီး တစ်ဦးအဖြစ် လူလားမြောက်ခွင့် ရခဲ့သည်။
လွယ်လွယ်ကူကူတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါပေ။ အချို့သောလူတို့၏ အထင်မြင်သေးမှု၊ ရှုံ့ချကဲ့ရဲ့မှုတို့ကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ မြေနိမ့်ရာ လှံစိုက်ချင်သူတို ့၏ နိုင့်ထက်စီးနင်း ဆက်ဆံမှုတို့ကို အံတုခဲ့ရသည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ ထမင်းတစ်နပ် အတွက် အားကိုးရာမဲ့ မိခင်ခမျာ သွေးသားတို့ကို စတေးခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံး လူမဆန်သူတစ်ဦး၏ သမီးလေးအပေါ် ယုတ်မာ ပက်စက်မှုကို ကာကွယ်ရန် မိခင်၏ နူးညံ့သော လက်တစ်စုံ သွေးစွန်း ခဲ့ရသည်။
မိခင်၏ ဘ၀ မှာ နောက်ဆုံးချိန် အထိ ချမ်းသာခြင်း ကင်းမဲ့စွာ.. အမှန်တော့ ချမ်းသာခြင်း ကင်းမဲ့စွာ ဆိုသည်ထက် ဆိုးရွားသော ဆင်းရဲခြင်းများဖြင့်သာ ပြည့်နှက် ခဲ့ရသည်ဟု ဆိုရမည်ပင်။ လောက သဘာ၀အရ အပြစ်ဟု မဆိုသာသော်လည်း တရားဥပဒေက သတ်မှတ်သော အပြစ်၏အကြွေးကို ပေးဆပ်ရင်း အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်စွာ ဘ၀အဆုံးသတ်ခဲ့ရသည်။
သို့သော် သူမ ကျေနပ်ခဲ့ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် ချစ်လှစွာသော သမီးလေးကို ရာသက်ပန် တန်ဘိုးထားမည့်သူ လက်ထဲ ထည့်နိုင်ခဲ့သည်။ သူမအသက်တမျှ ချစ်ခဲ့ရသော ချစ်ခင်ပွန်း၏ ရင်ခွင်တွင် နောက်ဆုံးထွက်သက်ကို ချွေချခွင့် ရခဲ့သည်။
“မေမေ့ကို သတိရလိုက်တာ ကိုကိုရယ်..”
“စိတ်မကောင်းစရာတွေ မစဉ်းစားပါနဲ ့တော့ ညို ရယ်.. နော်..”
“…..”
“အားလုံး ပြီးခဲ့ပြီပဲလေ.. ညိုလေး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှင်သန်နေထိုင်သွားမယ်လို့မေမေ့ကို ကတိ ပေး ထားတယ်မှတ်လား..”
“ဟုတ်ပါတယ် သမီးရယ်..မေချို လည်း ငုဝါကို တနေ့မှ မမေ့ပါဘူး.. ဒါပေမဲ့.. သူသွားရမယ့်လမ်းကို စိတ်ဖြောင့် လက်ဖြောင့် သွားပါစေ သမီး.. သမီးမေမေဟာ လောကမှာ စိတ်ထားနှလုံးသား အဖြူဆုံး မိန်းမပါ.. ခုလောက်ဆို အေးချမ်းတဲ့ နေရာမှာ သက်တောင့်သက်သာ ရှိနေမှာပါကွယ်..”
တုန်ရီလှိုက်မောနေသော အသံကို တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းချုပ်ရင်း ဒေါ်၀တ်ရည်ချို ပြောလိုက်သည်။ ရင်ထဲတွင်မတော့ ဆို့နင့်ကျေကွဲသော နှလုံးသားတို့က နာကျင်လျှက်။ ငုဝါ၏ ဘ၀ကို သူမ အသိဆုံးပင်။ သူမကိုယ်တိုင် ပင်လျှင် ငုဝါ၏ ဘ၀အတွေးအခေါ်နှင့် အချစ်အပေါ် ထားရှိသော ခံယူချက် တစ်ချို ့ကို နားမလည်တ၀က် လည်တ၀က်ဖြင့် လိုက်နာ ကျင့်သုံးခဲ့သည်လေ။
တကယ်တမ်း ဆိုပါလျှင် ငုဝါ နှင့် သူမသည် ပြိုင်ဘက်များ အဖြစ် စတင် ဆုံဆည်းခဲ့ကြ သည်သာ။ ဒေါ်၀တ်ရည်ချို တစ်ယောက် ပင့်သက်တစ်ခုကို အသာအယာ ချ ရင်း စိတ်အစဉ်ကို လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း များစွာ ဆီသို့တရွေ့ရွေ့ ရွက်လွှင့် လိုက်မိတော့သည်။
“မိချို… မြန်မြန်လာစမ်း ဟိုမှာ အမေ.. ဈေးထဲမှာ ရန်ဖြစ်နေတယ်..”
အကိုဖြစ်သူ အောင်ဇော် ၏ ကသုတ်ကရက် အော်ခေါ်သံကြောင့် ဝတ်ရည်ချို တစ်ယောက် ဆိုးလက်စ လက်သည်းနီပုလင်းကို ပစ်ချပြီး အိမ်အပြင်ဘက်သို့ အပြေးအလွှား ထွက်လာခဲ့သည်။စိတ်ကတော့ သိပ်မပူလှပါ။ အမေနှင့် ရန်ပွဲက သူစိမ်း မဟုတ်။ ခေါင်းစဉ်လည်း သိပ်ကွာမယ်မထင်။ လိုလိုမယ်မယ် စစ်ကူပေးရန်သာ ပြေးထွက်ခဲ့ရသည် ခုလောက်ရှိ အမေက အောင်ပွဲ ခံပြီးနှင့် လောက်ပြီ။
မိချိုတို့အိမ်မှာ အမေရယ် အကိုရယ် မိချိုရယ် မိသားစု သုံးယောက်ရှိသည်။ အဖေက မိချို မမွေးခင် ကတည်းက ဆုံးနှင့်သည်တဲ့။ ဓါတ်ပုံပင် မမြင်ဘူးသော အဖေ့ကို မိချို တခါမှ မလွမ်းဘူးပါ။ တခါတရံ ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားများတွင် အဖေမရှိသောကြောင့် မျက်နှာ ငယ်ရသည်တို့မိခင်၏ အချစ်ကို မရ၍ အားငယ် ရသည်တို့ကြည့်မိ တွေ့မိလျှင် မိချို ရယ်ချင်သည်။
လူတွေများ တယ် အားငယ် တတ်သကိုး။ မိချို ကတော့ သိပ်များများ မစဉ်းစားပါ။ ကောင်းကောင်းစား ကောင်းကောင်းနေရလျှင် လူ့ဘ၀ ပြည့်စုံသည်ပင်။ယခု မိချို အသက် ၁၆ နှစ်ကျော်ပြီ။ ၈တန်း ၂ ခါကျပြီး အောင်ချင်စိတ် မရှိတော့သောကြောင့် ကျောင်းထွက် လိုက်သည်။ အမေကတော့ အလုပ် လုပ်စေချင်သည်တဲ့။ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ၈ တန်းမအောင်ဘဲ လုပ်လို ့ရတဲ့ အလုပ်က အတော်ရှားသည်ပင်။ ဒီကြားထဲ မိချိုက အလှမက်သည်။ လှလည်း လှသည်ကိုး။
ကျောင်းစာဘက်တွင် အားနည်းသော်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် အလှ ပြင်ရာတွင်မတော့ သူမတူအောင်ထူးချွန်သူ။ အထူးသဖြင့် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အလှကို ပေါ်လွင်ထင်ရှားအောင် ဆင်ယင်တတ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်ကို ညှို့ယူရာတွင်လည်း အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သူပင်။
သူတပါး အနှိမ့်ချလည်း မခံချင်။ အနိုင်လိုချင်စိတ် ကလည်း များသေးသည်။ လိုချင်တာမှန်သမျှ တရားသည်မတရားသည် မစဉ်းစား။ ရအောင်ယူရမှ ကျေနပ်တတ်သူ။ ခပ်စွာစွာ စရိုက်ရှိသော်လည်း စိတ်ရင်း မဆိုးလှသောကြောင့် အပေါင်းအသင်းတော့ များသည်။ မိချို လက်ကိုင်ထားသော ဝါဒက
“ကိုယ်လိုတာပေးနိုင်သူ တည့်အောင်ပေါင်းမည်..”။
ရှက်သည် ကြောက်သည် ဆိုတာက မိချို ဘဝတွင် အတော် အလှမ်းဝေးသောအရာ။ အမေ့ကိုတော့ မိချို ချစ်သည်။ အမေသည် မိချို အတွက် အကောင်းဆုံး ဆရာဖြစ်သလို သူငယ်ချင်းဟုဆိုလျှင်လည်း မှားမည် မထင်။အောင်ဇော်က ၁၉ နှစ်၊ မိချိုထက် ၃ နှစ်ကြီးသည်။ လေးတန်းနှင့် ကျောင်းထွက်ပြီး ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်သည်။ အတန်းပညာ မတတ်သော်လည်း လိုင်းစုံသည် ဆိုရမည်။
လူရည်လည်ပြီး အလိုက်သိတတ်မှုကြောင့် ချစ်သူခင်သူ များသည်။ အထူးသဖြင့် ငွေကြေး ချမ်းသာသော အသက်ကြီးကြီး မမကြီးများ။ အောင်ဇော်၏ ရုပ်ရည်ကလည်း ခေသူမဟုတ်ပေ။ လူပုံက အရပ်မြင့်မြင့် ခပ်ထွားထွားနှင့် စကားပြောလျှင်ပင် ဆွဲဆောင်မှု မရှိရှိအောင်ပြောတတ်သူ။ အောင်ဇော်တို့စိတ်ပါလျှင် ကျောက်ဆစ်ရုပ် ခေါင်းငြိမ့်လောက်အောင်ပင် အပြောကောင်းသူ။ အမေနှင့် ညီမကိုလည်း သံယောဇဉ် သိပ်မထားတတ်။ နေသာသလို နေတတ်သည်။
မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ခင်ချိုကတော့ အရွယ်အရသာ ဒေါ်တပ်ခေါ်ရသည်။ လူက လှပ နုပျိုသည့် နေရာမှာ သမီးနှင့် အပြိုင်။ အသက် ငယ်ငယ် ၁၈ နှစ် အရွယ်တွင် သူဌေးတစ်ဦးနှင့် အကြောင်းပါပြီး သားကြီး အောင်ဇော်ကိုမွေးသည်။
မယားကြီးနှင့် သားသမီး မထွန်းကားသော သူဌေးက ဒေါ်ခင်ခင်ချိုကို ငုံထားမတတ်ချစ်သည်။ တိုက်ခန်းကျယ်တစ်ခန်း၊ ကားတစ်စီး၊ လစဉ် အသုံးစရိတ် ငွေကြေး အလုံအလောက်နှင့် လိုလေသေးမရှိအောင် ထောက်ပံ့သည်။
သို့ရာတွင် ဒေါ်ခင်ခင်ချို တစ်ယောက် သွေးသား တောင်းဆိုမှု ၏ နောက်ဆက်တွဲ ဆိုးကျိုးကြောင့် အောင်ဇော် အသက် ၁နှစ်သာသာ အရွယ်တွင် အမျက်ကြီးသော သူဌေး၏ စွန့်ပစ်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။အထောက်အပံ့ ကင်းမဲ့သွားသော ဒေါ်ခင်ခင်ချို တစ်ယောက် ကောင်းကောင်း နေရ စားရရေး အတွက် အလွယ်ဆုံး လမ်းကို ရွေးရပြီ်။ သူဌေး ဦးလှဇော် ကလည်း ရက်စက်သည်။
အချစ်ကြီးလို့ အမျက်ကြီးသည်ဟု ပြောရမလား။ ပေးအပ်ထားသော ပိုင်ဆိုင်မှု အားလုံး ရုပ်သိမ်းမည် ဆိုသောကြောင့် ခင်ခင်ချို ့ အတွက် အသက်ဆက် ရှင်နိုင်ရေးပင် အနိုင်နိုင်။ သားမျက်နှာ ထောက်ညှာ ပါရန် အတန်တန် တောင်းပန်သောကြောင့် နေလက်စ တိုက်ခန်းကလေး နှင့် ဆင်ယင်ထားသော လက်၀တ်လက်စား အချို ့ အပိုင်ရလိုက်သည်။ ကားနှင့် လစဉ် ပုံမှန် ထောက်ပံ့ငွေ ကိုတော့ ဆုံးရှုံး ခံလိုက်ရသည်ပေါ့။
တကယ်တမ်း ကိုယ့်၀မ်းကိုယ် ကျောင်းရမည် ဆိုတော့ တတ်ကျွမ်းသော အတတ်ပညာကလည်း သိပ်များများ မရှိ။ ရင်းနှီးသောသူအချို ့က သားဖြစ်သူကို သူ့အဖေလက်ထဲ ထည့်လိုက်ဘို ့ တိုက်တွန်း ကြသော်လည်း ခင်ခင်ချို လက်မခံခဲ့။
မိမိတွင် ဆွေမျိုး သားချင်း ဟူ၍တစ်လောက လုံးတွင် ဒီသားလေး တစ်ယောက်သာ ရှိသည် မဟုတ်ပါလား။ ဘ၀ဇာတ်ကြောင်း မလှစေကာမူ သားကိုတော့ မိထွေး နှိပ်စက်မခံနိုင်။ ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်ခုသည်ဖြစ်စေ သားရှိနေသမျှတော့ ဦးလှဇော်၏ လစ်လျူရှုမှု အချိန်မရွေး ရုတ်သိမ်း သွားနိုင်သေးသည်ပဲ။ ပြီးတော့ သားအောင်ဇော်က ဦးလှဇော်၏ တစ်ဦးတည်းသော အမွေဆက်ခံသူ။ ခပ်ရေးရေး မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် သားကို မိမိရင်ခွင်ထဲက ခွဲမထုတ်နိုင်ခဲ့ပေ။
သို့ရာတွင် ခင်ခင်ချို မှန်းချက်နှင့် နှမ်းထွက် မကိုက်ခဲ့ပါချေ။ သူဌေး ဦးလှဇော် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ကားအက်ဆီးဒင့် ဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ မိမိနှင့် သားအတွက် ဘာဆို ဘာမှ မကျန်ခဲ့။
မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မသိသော တိတ်တိတ်ပုန်း မယားတစ်ယောက်အဘို ့ ဘယ်သူ ့ထံ ဘာသွား တောင်းရမှန်းလည်း မသိ။ အပိုင်ရခဲ့သော တိုက်ခန်းကလည်း လောင်းကစား အကြွေးများကြောင့် ပေါင်ထားရသည်။ အဆင်ပြေစဉ်က မိမိကို အရှင်သခင်သဖွယ် အနားက မခွာ ရှိခဲ့သော ပုရိသများလည်း အေ၀းသို ့ရှောင်ခွါသွားကြပြီ။
တကယ်တမ်း လောကကို ရင်ဆိုင်ရမည်ဆိုတော့ ခင်ခင်ချို တုန်လှုပ်မိသည်က အမှန်ပင်။ နောက်ဆုံးတော့ စား၀တ်နေရေး အခက်အခဲကို ကြုံသလို ဖြေရှင်းမိတော့သည်။ သားတစ်ယောက် မိခင် ဆိုပေသိ အသက်ကလည်း ၂၀ ကျော်ရုံသာ၊ ဒီကြားထဲ သူဌေးမယားငယ် ဘ၀ နှင့် မပူမပင် ကျော့ကျော့လေး နေခဲ့ရသဖြင့် လှသွေးက အကြွယ်ဆုံး မင်းသမီး ရှုံးလောက်သည်ပင်။
လိင်မှု ရေးရာ တွင်လည်း အတွေ ့အကြုံက ဆရာကျလှသည်မို ့ ခင်ခင်ချို ့အတွက် အကောင်းဆုံးသော အလုပ်က….။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ အလှအပသည် ဓနအင်အားပင် မဟုတ်ပါလော။ မိမိ၏ အလှအပ နှင့် ယောကျ်ား များစွာကို ဖျားယောင်း သွေးဆောင်ရင်း ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ရှိသော အသက် မွေး ၀မ်းကျောင်း လုပ်ငန်းကို စတင် လိုက်တော့သည်။
အရင်ဆုံး တိုက်ခန်းကို ရသည့်ဈေးနှင့် အပြတ်ရောင်းပြီး ဆင်ခြေဖုန်း ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင် ဈေးချိုသော အိမ်ခန်းလေး ငှားလိုက်သည်။ သားအမိနှစ်ယောက် နှင့် ဆွေရိပ်မျိုးရိပ် မကင်းသူ အဒေါ် တစ်ယောက်၊ ပေါင်း ၃ ယောက် နေလို့လောက်ရင်တော်ပြီ။
၂ နှစ်သား အရွယ် သားငယ်ကို အဒေါ့်လက်အပ်ကာ မိမိက ကာရာအိုကေ ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် အလုပ်၀င်ခဲ့သည်။ ခင်ခင်ချို၏ အနှုးအနှုပ် အပြုစုကောင်းမှုကို ရှောင်နိုင်သော ပုရိသ အတော်နည်းခဲ့သည်။ ယုတ်စွ အဆုံး ဆိုင်ရှင် သူဌေးပင် မကျန်။ ခင်ခင်ချိုကလည်း လည်သည်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ မည်သူ ့ အချုပ်ကိုင်ကိုမျှ မခံတော့။ အခကြေးငွေနှင့် ရပိုင်ခွင့်ကို သူ ့ဘက်ကိုယ့်ဘက် မျှတအောင် တွက်တတ်လာသည်။
သွေးသား၏ ခံစားမှုကိုလည်း သာတူညီမျှ ဖြစ်အောင် လုပ်ယူသည်။ သည်လို ဘ၀ ဖြင့် အဆင်ပြေသလို ကျင်လည်ရင်း ၀တ်ရည်ချို ၏ အဖေနဲ့ ဆုံဆည်းခဲ့သည်။ ကိုမင်းမောင်.. သည်လူက ရိုးသည်။ ရိုးပင်ရိုးငြား လိင်မှုရေးရာတွင်မတော့ သူမတူအောင် ထူးချွန်၏။
ခင်ခင်ချို နှင့် အတူနေရမည် ဆိုလျှင် တစ်လောကလုံးကို မေ့နိုင်သူ။ ခင်ခင်ချိုကလည်း ကျားတကာ ရင်ခွင်တွင် ကျင်လည် နေပေမဲ့ ကိုမင်းမောင်ကိုတော့ အတော့်ကို စွဲလမ်းသည်။ ချစ်ရျ်တော့ မဟုတ်ပေ။ ခင်ခင်ချို၏ ပြင်းထန်သော ကာမ ဆန္ဒကို ကိုမင်းမောင် တစ်ယောက်သာ ဖြည့်စွမ်း နိုင်သော ကြောင့်ပင်။
ကိုမင်းမောင်က ပင်ကိုယ်စရိုက် အေးသော်လည်း လိင်ဆက်ဆံရာတွင် အချစ်ကြမ်းသည်။ သားဖြစ်သူ၏ အနွံတာ ကို လည်းခံသည်။ ကိုမင်းမောင် တောင်းဆိုရျ် သာယာသော မိသားစုဘ၀ကို တည်ထောင်ရန် ခင်ခင်ချို ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
ခင်ခင်ချို ့အတွက်တော့ ဘ၀ သာယာရေးဆိုရာတွင် ချစ်ရေးချစ်ရာ ပြည့်၀မှု အပြင် ငွေကြေးကလည်း အဓိက ကျသေးသည်ပင်။ ကိုမင်းမောင်က ခင်ခင်ချို ့ကို သူတစ်ဦးတည်း ပိုင်ဆိုင်ချင်သည်။
သို့ဖြင့် ချစ်ရသူကို ရွှေဘုံပေါ် တင်နိုင်ရေး ကြိုးပမ်းရတော့သည်ပေါ့။ ခင်ခင်ချို၏ ဦးဆောင်စီစဉ်မှုဖြင့် ကိုမင်းမောင် တစ်ယောက် နယ်စပ်ဘက်တွင် မှောင်ခို လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ရာမှ ထိုက်သင့်သလောက် ၀င်ငွေဖြောင့်ခဲ့သလို ရှေ့ရေးနောင်ရေး အတွက် စုဆောင်းနိုင်ခဲ့သည်။ ငွေကြေး ပြည့်စုံလာသည်နှင့် အမျှ အပေါင်းသင်း စုံလာသည်။
လောဘနောက် လိုက်မိရာမှ ခင်ခင်ချို သမီးဖြစ်သူကို ကိုယ်၀န်ဆောင် နေစဉ် ဗိုက် ၇ လ အချိန်တွင် မူးယစ်ဆေးဝါး မှောင်ခိုမှုနှင့် ကိုမင်းမောင် အဖမ်းခံရပြီး ထောင်ထဲတွင် ငှက်ဖျားရောဂါဖြင့် ကွယ်လွန်ခဲ့လေသည်။
အိမ်ထောင်ရေးကံ ဆိုးလေသော ခင်ခင်ချိုတစ်ယောက် လောက၏ ဒုက္ခ ဆင်းရဲမျိုးစုံကို ခါးစီး ခံရပြန်တော့သည်ပေါ့။ ကိုမင်းမောင် ရှာဖွေခဲ့သမျှ ကုန်သော အချိန်တွင် ခင်ခင်ချို ့ဘ၀ ဒုံရင်း ပြန်ရောက်ရတော့သည်။ ကံတရား အကြောင်းလည်း မတွေးချင်.. ဘ၀အရေးလည်း မတွေးချင်တော့ပေ။
ဖြစ်ချင်တာ မဖြစ်ရသော လောကြီးတွင် ဖြစ်သလိုသာ နေလိုက်တော့သည်။ မနေ ့က အကြောင်းလည်း မစဉ်းစား.. မနက်ဖြန် အတွက်လည်း မတွးတော့။ မကုန်ဆုံးသေးသော အလှအပနှင့် ပုရိသများကို ညှို ့ငင်နိုင်သော အတတ်ပညာတို့က ခင်ခင်ချို ့ ဘ၀ကို ဒေါင်ကျကျ ပြားကျကျ သာယာစေခဲ့တော့သည်။
သားနှင့် သမီးကိုလည်း အေးရာအေးကြောင်း လွှတ်ထားသည်။ သူတို ့လေးတွေ ငယ်ရွယ်စဉ်က ထိန်းကျောင်း ပေးခဲ့သော ကြီးဒေါ်ဖြစ်သူက အငယ်မ ၀တ်ရည်ချို ၁၃ နှစ်သမီး အရွယ်တွင် ဆုံးပါးသွားသည်။သားသမီးတို ့၏ ပညာရေးလည်း မတွေးနေတော့ပေ။ စား၊၀တ်၊နေ ရေးတွင် အတန်းပညာ မပါလည်း ရပ်တည် နိုင်သည်ပဲလေ။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်လုံး မိခင်ဖြစ်သူ၏ လှပသောရုပ်ရည် အပြင် ပြင်းထန်သော ကာမဂုဏ် စိတ်ဓါတ်ကိုပါ အမွေရကြသည်ဟု ပြောရမည်ပင်။
သားကြီးအောင်ဇော်.. ၀ပ်ရှော့ လုပ်သားအဖြစ်နှင့် ငွေကြေးပြည့်စုံပြီး အချစ်ငတ်နေသော အန်တီ မမ ကြီးများကြားတွင် အချစ်တော်ကလေး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သမီးဖြစ်သူကိုလည်းကြည့်.. ဆံ စ ကနေ ခြေဖျားအထိ ဆွဲဆောင်မှုက အပြည့်။
ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လှပမှုထက် သူမ၏ပြုမူပြောဆို နေထိုင်ပုံက ခေတ်စကားဖြင့် ဆိုရလျှင် ဆက်ဆီကျလွန်းသည်။ အသက်ကလေးနှင့် မလိုက်အောင် အဆိပ် ပြင်း လွန်းသော မိန်းကလေးပင်။ မိခင်ဖြစ်သူကလည်း ဒါကိုပင် သဘောကျ ကျေနပ်နေသည်လေ။ တနေ့နေ့တွင် သမီးက အမေထက် လက်စောင်းထက်လာမည် မလွဲဟု ထူးဆန်းစွာ ဂုဏ်ယူ နေတတ်သေးသည်။
ထိုသို့ပင် ဘ၀ကို ပေါ့ပါးစွာ ဖြတ်သန်း နေကြသော သားအမိတတွေ။ ယခုဆိုလျှင် ဒေါ်ခင်ခင်ချိုက ၃၇ ကျော်ကျော်အရွယ်။ သာမန် ကြေးစား အဆင့် မဟုတ်တော့ပေ။ကြုံရာလူနှင့် ငွေရလျှင်ပြီးရော ပါတ်သက်မှုမျိုး မဟုတ်တော့။ တကယ့် ဒိတ်ဒိတ်ကျဲ သူဌေးများ နှင့် ပြသနာ မတက်မချင်း တွဲသည်။ အခါအားလျှော်စွာ သူတို ့၏ မယားကြီးများနှင့် တိုက်ပွဲလေးများ ဖြစ်တတ်သည်ကိုပင် ပျော်စရာလိုလို။
အချို့က သူလိုမိန်းမမျိုးနှင့် ယှဉ်မဖြစ်ဝံ့ကြသလို အချို့ကျတော့လည်း ရည်းစားလူလု အူနု ကျွဲခတ်သည်ထင့်။ယခုလည်းကြည့်.. ဒေါ်ခင်ခင်ချို နောက်ဆုံး တွဲနေသော အရာရှိကြီး တစ်ဦး၏ ကတော်ဆိုသူ ဂုဏ်သရေရှိ အမျိုးသမီး။ ဈေးလည်ခေါင်တွင် အရှက်နည်းလှစွာ မိမိကို အော်ကြီး ဟစ်ကျယ် ဆဲဆို ရန်ဖြစ် နေလေသည်။
တခါတရံ ထိုသို ့သော ကြေးရတတ် လူတန်းစား၏ စည်းဝါးလွတ် ဒေါသ ထွက်နေပုံက တကယ်ပင် ရယ်စရာ ကောင်းလှသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဒေါ်ခင်ခင်ချို၏
“ညည့် လင် ညည်း နိုင်အောင်ထိန်း ကောင်မ … ငါ့က နင့်လို လင်မရှားဘူး”
ဟူသော စကားတစ်ခွန်းက ထိုအမျိုးသမီးကို ဒိုင်ပွဲရပ်ဖြင့် အနိုင်ယူ လိုက်တော့၏။အိမ်မှ အပြေးအလွှား သုတ်ခြေတင်လာသော ၀တ်ရည်ချို လမ်းတစ်၀က် တွင်ပင် အမေနှင့် ဆုံသည်။ အခြေအနေက ထင်သည့်အတိုင်းပင်။
အသက် ၄၀ မပြည့်သေးသော အမေ့နားတွင် ယောကျာ်းသား များ ၀ိုင်း၀ိုင်း လည်နေ တတ်သလို ပြသနာများကလည်း ထုနှင့်ဒေး။ သို့သော် ဖြစ်လိုက်တိုင်း အမေ့ ဘက်က အရှုံး မရှိပေ။ တစ်ခါကဆို အထည်ချုပ်စက်ရုံပိုင်ရှင် တစ်ဦး အမေနှင့် ငြိဘူးသည်။ သူ့မိန်းမက ခပ်စွာစွာ။ အိမ်ထိလိုက်လာပြီး အမေ့ကို ရန်ရှာသည်။
အမေခေါင်းငုံ ့ ခံခဲ့သောကြောင့် မိချို အားလိုအားမရ ဖြစ်ရသေးသည်။ သို့သော် သိပ်မကြာပါ။ ထိုအမျိုးသားက အမေ့ကို တောင်းပန် လိုက်သည်မှာ ရှိခိုးမတတ်ပင်။တန်ဘိုးကြီး လက်၀တ်လက်စားနှင့် အသုံးအဆောင်များပင် လက်ဆောင် ရလိုက်သေး၏။ နောက်ဆုံး ထိုလူက မယားကြီးနှင့် ကွာမည် ပြုမည် ဖြစ်လာ သောကြောင့် အမေကိုယ်တိုင် ကိုယ်ရှိန် သပ်လိုက် ရတော့သည်။
“မရှိလို့လုပ်စားတာ သူများ အိမ်ထောင်ရေးတော့ မပြိုကွဲစေချင်”
ဟု အမေ အမြဲ ပြောတတ်သည်။ မကောင်းမှုဖြင့် အသက်မွေးနေရလို ့များ တတ်နိုင်သလောက် ကုသိုလ် ရချင် သည်ထင့်။ ၀တ်ရည်ချို စိတ်ကတော့ ထိုသို့မဟုတ်။ မိမိနှစ်သက်လို ့ကတော့ လုပဲယူယူ တောင်းပဲ ယူယူ ရအောင်တော့ ယူမှာပင်။ ယခုလည်းကြည့် အမေကတော့ အေးအေးဆေးဆေး လျှောက်လာ နေသည်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီး ရုံထဲက ထွက်လာသည်နှင့် ပင်တူသေးတော့၏။
“အမေ့ ဘာဖြစ်တာတုန်း”
“ငါ့ ငါ ဘာဖြစ်ဖြစ် နင့်အပူလား”
“အမယ် အကောင်းမေးတာကို အမေကလည်း”
“အလကားပါအေ.. ကောင်မတွေ အသက်ကလေး ၄၀ နားနီးလာတာနဲ့ သူတို့ကိုယ်သူတို့အိုးစုတ် ခွက်စုတ်လို မထိန်းမသိမ်းနေကြ.. လင်တွေက အိမ်မှာ အလှကြည့်စရာ မရှိလို့ တခြားက အလှ ရှာကြည့်ကြတော့မှ အသည်းခိုက်အောင် နာပြချင်နေကြတာ အလကားဟာတွေပါ”
“ခစ်ခစ်.. ငါ့အမေကတော့ ပြောလိုက်ရင် တစ်တစ်ခွခွ.. တကယ်ပဲ”
“နေစမ်းပါဦး ညည်းကကော ဘာလုပ်နေတာတုန်း”
“ဘာကို ဘာလုပ်ရမှာလည်း အမေရဲ့.. အမေသူများနဲ ့ရန်ဖြစ်နေ တယ်ဆိုလို ့ စိတ်ပူပြီး ထွက်လာ တာလေ”
“မယ်လေးး အရေးမပါထှာအေ.. အခုငါ ညည်းဘို့ အလုပ်ရှာပြီး ပြန်လာတာ မိချို.. စားသောက်ဆိုင် တစ်ခု.. ကာရာအိုကေ နဲ ့ စင်တင်တေးဂီတ သဘောမျိုးလည်း ပါတယ်တဲ့.. ညနေ ကိုတင့်ဆွေ လာလိမ့်မယ်.. သူရှာပေးတဲ့ အလုပ်ပဲ… ညည်း အလုပ်လုပ်စားဘို ့ ပြင်တော့...”
ခစ်ခစ်.. မိချို ရယ်ချင်သွားသည်။ မာတာမိခင်က
“ညည်း အလုပ်လုပ်စားဘို ့ ပြင်တော့”
တဲ့။ ဒီစကားထက် ပို စိတ်၀င်စားဘို ့ကောင်းတာက ညနေ ဦးတင့်ဆွေ လာမည်ဆိုပဲ။ ဦးတင့်ဆွေ ဆိုသည်က အမေ့ မိတ်ဆွေ။ အောင်ဇော့်ကို အလုပ်သွင်းပေးတာလည်း သူပဲဖြစ်သည်။အမေ့ကို အသေရရ အရှင်ရရ လိုချင်နေသော ကလေးတစ်ယောက် အဖေ မုဆိုးဖိုကြီး။ အမေကလည်း ပြတ်သားသည်။ အိမ်ထောင်ရေးကို စိတ်ကုန်သည်တဲ့လေ။
ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမ နှစ်ခါပြန် ဖြစ်ရလေသော အမေ ကြောက်သွားတာပဲ ဖြစ်ရမည်။ ဘာပဲပြောပြော ဒီညနေ ဦးတင့်ဆွေ လာရင်ဖြင့် အမေနှင့် ဦးတင့်ဆွေတို့၏ ဖဲမွှေ ့ယာထက်က ချစ်တလင်း ဇာတ်လမ်းကို live show ရှုစား ရ ပေတော့မည်။စဉ်းစားရင်း မိချို ကိုယ်တွင်း တစ်နေရာမှာ ကျဉ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ၏။ အမေတော့ မည်သို့နေမည်မသိ။ မိချိုတစ်ယောက် သည်မြင်ကွင်းကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမက မြင်ဘူးသည်။
မိချိုတို့အိမ်က ပျဉ်ထောင် သွပ်မိုး ခပ်သေးသေး တော်တော် ဟောင်းဟောင်း။ အတွင်းတွင် ဧည့်ခန်းကျဉ်းကျဉ်း တစ်ခန်းနှင့် အိပ်ခန်းက ၂ ခန်းပါသည်။ မီးဖိုချောင် ခပ်သေးသေးတစ်ခန်း။ အိမ်သာ နဘေးတွင် ကပ်လျှက်ရှိသော ရေချိုးရန်နေရာ က အမိုးသာပါပြီး အကာအရံမရှိ။ ရေတိုင်ကီ တစ်လုံး ချထားပြီး ကျောက်ပြား တစ်ချပ်နှင့် ဟင်းလင်းပြင်။ အိပ်ခန်း နံရံများကလည်း ပျဉ်ချပ်အချို ့က ခနော်နီ ခနော်နဲ ့နှင့် ကွာတဲ့နေရာကွာ။ ပေါက်တဲ့နေရာ ပေါက်ပေါ့။
အိပ်ခန်း နှစ်ခန်းအနက်မှ တစ်ခန်းက အောင်ဇော့် အခန်းဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ခန်းတွင် အမေနှင့် မိချို နေသည်။ ကြားထဲက ခြားထားသော နံရံက အပေါက်က တစ်ရာ အဖာက ဗရဗျစ်။ တစ်ခါက နေ ့လည်ဘက် မိချို အိမ်တွင် အိပ်နေတုန်း အောင်ဇော် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို အိမ် ခေါ်လာသည်။ မိချိုရှိနေမှန်း မသိတာလား ဒါမှမဟုတ် သိသိနဲ ့ပဲ မဆင်ခြင် လေသလားတော့ မပြောတတ်။
သေချာတာကတော့ ယောကျာ်းနှင့် မိန်းမ ကာမစက်ယှက်နေခြင်းကို နံရံ ဆန်ခါပေါက်မှ တဆင့် ပထမဆုံး အကြိမ် အဖြစ် မိချို မြင်ဘူး လိုက်လေတော့သည်။အဲ့ဒီ နောက်တွင်မတော့ မကြာခဏဆိုသလို အမေနှင့် ဦးတင့်ဆွေ ကိုကြုံလိုက်.. အောင်ဇော်နှင့် သူ့ရည်းစားကို ကြုံလိုက်ဖြင့် မိချိုအတွက် သည်မြင်ကွင်း များကို ကျင့်သား ရလာသလို နှစ်သက် မက်မောမိလာသည် အမှန်။
သူတို့အရှိန်တက်နေကြတာကို ချောင်းရင်း ကိုယ်ပါ အာသာ ဖြေဖျောက် တတ်လာသည်။ သည်မြင်ကွင်း များကိုလည်း အမြဲ မျှော်နေမိတော့သည်။ ယခုလည်း ညနေ ဦးတင့်ဆွေ လာမည်။ အမေက ထုံးစံအတိုင်း မိချိုကို အပြင်သို့ပ ထုတ်မည်။ လူလည်မ မိချိုက အပြင်သွားဟန်ဆောင်ပြီး နောက်ဖေးပေါက်က ပြန်ပတ်ချောင်းမည်။ စဉ်းစားရင်း ပြီးခဲ့သည့် တစ်ပတ်လောက်က အောင်ဇော်တို ့ အတွဲ ချစ်ကြတာကိုပင် ပြန်မြင်ယောင် မိသေးတော့သည်။
ထိုနေ့က အိမ်တွင် မိချို တစ်ယောက်တည်း ၀တ္ထု စာအုပ် တစ်အုပ်နှင် ဇိမ်ကျနေစဉ် အိမ်ရှေ ့မှ တံခါးဖွင့်သံကြောင့် အသာ နားစွင့်လိုက်သည်။အောင်ဇော်နှင့် သူ့ရည်းစား မီမီကျော်… ဒီအချိန် သူတို့ကလွဲပြီး အခြားဘယ်သူ ရှိမည်နည်း။ အမေက ညနေစောင်းမှ ပြန်လာမှာ။ မိချို ရင်ခုန် သွားသည်။ ခုတလော အောင်ဇော် ဂွင်ကောင်းကောင်းတွေ များနေသောကြောင့် မီ့ဘက် မလှည့်တာ ကြာပြီလေ။ သည်တော့ မိချိုလည်း ရှုခင်း မငေးရတာ ကြာပေါ့။
မီမီကျော်က အောင်ဇော့် ငယ်ချစ်။ အောင်ဇော် စွန် ့ပစ်ခဲ့မှာ ကြောက်လွန်းရှာသူ။ လေဖြတ်ထားသော အဖေနှင့် အမေကလည်း မာမာချာချာ ရှိလှသည်မဟုတ်။ သားအမိနှစ်ယောက် မုန် ့ဟင်းခါး အသုပ်စုံ ဆိုင်ကလေး ဖွင့်ပြီး တစ်နေ ့ရှာ တစ်နေ့သုံး ဘ၀။ မီ့အောက်မှာ ကျောင်းသား မောင်လေးက ရှိသေးသည်။ အဖေ့ဆေးဘိုး.. မောင်လေး ကျောင်းစားရိတ်နှင့် ရှာလို့ရသမျှ လောက်ငှသည် မဆိုသာပေ။ အမြဲလိုလို ငွေကြေးထောက်ပံ့ ကူညီပေးနေသော အောင်ဇော်သာ မီ့ဘ၀.. မီ့သခင်..။ ယခုလည်း ချစ်သူ အလိုကျ ဖြည့်ဆီးရန် အောင်ဇော့် အိမ်သို ့ မီ ရောက်ခဲ့ပြန်သည်။
“မိချို မရှိဘူးလား ကိုဇော်..”
“ရှိလည်း ဒီချိန် အိပ်နေမှာပေါ့ မီရယ်.. သူ ့ဘာအလုပ်ရှိတာ မှတ်လို ့..”
“ငါမအိပ်ဘူး အောင်ဇော်ရေ.. ငိုက်နေတာတောင် ပျောက်သွားပြီ.. မျက်လုံးကို ပြူးးး လို့”.
မိချို စိတ်ထဲက ပြောရင် ကျိတ်ပြုံးမိသည်။ အိပ်ခန်းတံခါး ခပ်ယိုင်ယိုင်ကို အသံမထွက်အောင် မြန်မြန် ထ ပိတ်ပြီး ချောင်းနေကျ နံရံ အပေါက်နား အကျအန နေရာယူကာ တလှပ်လှပ် တုန်နေသော ရင်ကို လက်တစ်ဘက်နှင့် အသာ ဖိထား လိုက်မိသည်။ အောင်ဇော်တို ့အတွဲ ဟိုဘက်အိပ်ခန်းထဲ ၀င်လာကြပြီ။ မီ ၀တ်ထားတာက စပန့်သားဂါ၀န် ဒူးဖုံးရုံလေး။ မိချိုလည်း ထို့အတူပင် အိမ်နေရင်း ဂါ၀န်ကလေး ၀တ်ထားသည်။
ထိုအခိုက် မိချို စိတ်ကူးတစ်ခု ရသွားသည်။ ခါတိုင်းဆို သူတို ့ မြင်ကွင်းကို အစ အဆုံး ကြည့်ပြီးမှ မိမိဘာသာ အာသာ ဖြေဖျောက် တတ်တာလေ။ ဒီတစ်ခါ တမျိုး အဆန်း ထွင်ကြည့်ချင်လာသည်။ သူတို့လုပ်တဲ့ပုံအတိုင်း.. သူတို့နဲ့တပြိုင်နက် တူတူ..။ ဟူးး ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ.. ဟိုနေရာကလည်း စိုစိစိ ဖြစ်လာပြီ..။ ငါ့နှယ်နော်.. ဟိုဘက်က အတွဲတောင် ဘာမှ မစသေးဘူး။
ဒီဘက်က အလိုလိုနေရင်း ပြီးချင်လာပြီ.. ခစ်ခစ်..။ မိချို ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ရယ်ချင်လာမိသည်။ သည်မြင်ကွင်းမျိုးက တစ်ခါကြုံပြီး ပြန်တွေးရုံမျှနှင့်ပင် စိတ်ထဲ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်တတ် သည်ပဲ။ထိုစဉ် ဘေးအခန်းမှ အတွဲ နေရာယူကြပြီ..။ တကိုယ်တော် မင်းသမီး ၀တ်ရည်ချိုလည်း အသင့်ပြင်ပြီ..။ သူတို့နှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျှက် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး စုပ်နမ်း နေကြသည်။
မိချိုလည်း မိမိနှုတ်ခမ်းသား ထူထူ ပြည့်ပြည့်များကို လျှာနှင့် လျှက်လိုက် ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်စုပ်သွင်းလိုက် လုပ်ကြည့်သည်။ သူတို့အနမ်းတွေ ကြမ်းလာပြီ.. မီ့ ဆီမှရင်ဖိုလှိုက်မောသံတွေ ကြားရလာသည်။ အောင်ဇော့် လက်တွေက မီ့ ရင်သား တွေကို အကျီပေါ်မှ တဆင့် ဆုပ်နယ်ချေမွ နေသည်။ မိချိုလည်း လက်နှစ်ဘက်ကို ရင်သားတွေပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။ ထို ့နောက် ကိုယ့်ဘာသာ ရွရွလေး ညှစ်...။ ဟူးး ကောင်းလိုက်တာ။
စိတ်က သိပ်မရှည်ချင်တော့ အကျီချွတ်ပြီး အားပါးတရ နယ် ပစ်လိုက်ချင်သည်။ ဒါပေမယ့် စိတ် သိပ် မ လော ချင်သေး။ ဟိုဘက်က အတွဲလို တဆင့်ချင်း ခရီးသွား ကြည့်ချင်သည်။
ထိုစဉ် အောင်ဇော်က သူ ၀တ်ထားသော ရှပ်အကျီကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းတော့ အနမ်းမပျက်။ နောက်တော့ အနမ်းခဏရပ်…မီ၀တ်ထားသော ဂါ၀န်လေးကို ခေါင်းမှဆွဲမြှောက် ချွတ်လိုက်သည်။အသားရောင် ဘရာလေးနှင့် ပင်တီလေးက အဖြူရောင်။ မီက မိချိုလောက်တော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် မဖွံ့ထွားပေ။ သို့သော် လုံးလုံး ကျစ်ကျစ်နှင့် ချစ်စရာ။
မိချိုလည်း မိမိ၀တ်ထားသော ဂါ၀န်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အရေးထဲ နောက်က လည်ပင်း ကျယ်သီး မဖြုတ်မိသောကြောင့် ဂါ၀န်က မျက်စိနေရာတွင် တစ်နေလိုက်သေးသည်။ ကျစ်.. ခနဲ စုတ်တစ်ချက် သပ်ရင်း ဆောင့်အောင့် ချွတ်လိုက်၏။ အွန်… ဘာလုပ်နေကြတာပါလိမ့်.. မိချို တစ်ယောက် အကျီကို အသည်း အသန် ချွတ်နေတုန်း မြင်ကွင်းက ရုတ်တရက်ကြီး ပြောင်းသွားသည်။
အောင်ဇော်က မတ်တပ်ရပ်လျှက်.. မြင်ကွင်းထဲတွင် အောင်ဇော့်ကျောပြင်ကိုသာ မြင်ရတော့သည်။ မီ.. ဘယ်ရောက် သွားပါလိမ့်။ မိချို.. သူတို ့ကို သေသေချာချာ မြင်ရနိုင်ရေး အတွက် နေရာအနည်းငယ် ရွှေ ့ရတော့သည်။ ဘေးတိုက်ကျကျ မြင်ရနိုင်အောင်ပေါ့။
“အိုးး..”
ရုတ်တရက် မိချို အံ့သြသွား၏။ မီက အောင်ဇော့်ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် အောင်ဇော့် ပစ္စည်းကို ပါးစပ်နှင့် အားရပါးရ စုပ်နေသည်။ အောင်ဇော်က မီ့ခေါင်းကို လက်တစ်ဘက်ဖြင့် ဖိထားရင်း ပါးစပ်မှလည်း တရှီးရှီး တအားအားနှင့် ညည်းညူကာ အရသာခံနေသည်။
“ထူးဆန်းလိုက်တာ.. မီ ဘာလို ့ အဲ့လို လုပ်တာပါလိမ့်.. မရွံမရှာ.. အံ့သြစရာ ကောင်းလိုက်တာ..”
မိချို စိတ်ထဲက စဉ်းစားနေစဉ် မီက တဖန် အောင်ဇော့် ပစ္စည်းကို အငမ်းမရ စုပ်နေရာမှ လျှာထိပ်နှင့် ထိတို ့ ကြည်စယ် နေပြန်သည်။ မိချိုလည်း သူတို့ကို ငေးရင်း မိမိလက်ခလယ်ကို လျှာထိပ်လေးနှင့် တို ့လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ကြည့်၏။ ဟူးးး… ထူဆန်းသော ခံစားချက်တစ်မျိုး ရလိုက်ပြန်သည်။
အောင်ဇော်.. မီ့ကို ဆွဲမ ထူလိုက်ပြီး
“ဟိုဘက်လှည့် …”
ဟုပြောကာ ဘရာ ချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ထို ့နောက် မီ့နောက်ကျောကို သူ ့ရင်ဘတ်နှင့် ကပ်ပြီး လက်တစ်ဘက်က မီ့ ရင်သား လုံးလုံးကျစ်ကျစ် လေးကို ဆုပ်နယ်ချေမွရင်း ကျန်လက်တစ်ဘက်က ၀တ်ထားသော ဂျင်းပန် ကိုချွတ်လိုက်သည်။ သည်ဘက်မှ မိချိုလည်း ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်ချပြီး မိမိရင်သားပေါ်မှ သီးလုံး ပန်းရောင်လေးများကို လက်မ လက်ညှိုးတို့ဖြင့် တလှည့်စီချေမွလိုက်သည်။ ထိုစဉ် အောင်ဇော်က မီ့ ပင်တီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ
“လုပ်ကြရအောင် မီ..”
ဟုပြောရင်း မီ့ နောက်ကျောကို ဖိချလိုက်ကာ လေးဘက် ထောက် နေစေသည်။ ထို ့နောက် အောင်ဇော် တစ်ယောက် မီ့ ခါးကို ကိုင်၍ သူ၏ တင်းမာ ထောင်မတ်နေသော လိင်တံကြီးကို စိုရွှဲပြောင်လက်နေသော မီ့ ပိပိလေး အတွင်းသို ့ တစ်ချက်တည်း သွင်းချလိုက်ကာ နောက်မှ ဆောင့်လေတော့သည်။
မိချိုလည်း မြင်ကွင်းအသစ်၏ ထူးဆန်းသော ခံစားချက်များကို သူတို ့အတွဲနှင့် အတူ လိုက်ပါ ခံစားမိတော့၏။ နံရံအပေါက်ကို မျက်နှာကပ်ပြီး အချောင်းလည်း မပျက်.. လက်တစ်ဘက်မှလည်း စိုစွတ်ချောမွေ ့နေသော မိမိ၏ အင်္ဂါစပ်ကို ပွတ်သပ် နေလိုက်သည်။
အောင်ဇော် ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာ၏။ ခေါင်းကို မော့ပြီး မျက်စိ စုံမှိတ်လျှက် အဆက်မပြတ် ဆောင့်သွင်းနေသည်။ မီ့ခမျာ နာရှာသည်ထင့်.. မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး ငိုညည်းသံလိုလို ရှိုက်သံလိုလို အသံများ တအင့်အင့် ထွက်လာနေသည်။
မိချိုလည်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်တက် လာသည်။ အတွင်းမှ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို ပွတ်သပ်နေရာမှ လက်ခလယ်ကို ပိပိတွင်းပေါက်၀ သို ့အသာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
လက်ချောင်း တစ်လုံးစာ စီးစီး ကျပ်ကျပ်လေး ဖြစ်နေသော ပိပိအတွင်း ခပ်သွက်သွက် အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်သည်။ ခံစားချက် ကောင်းလွန်းသောကြောင့် ဟိုဘက် အတွဲကို မချောင်းတော့ဘဲ နံရံကို မှီကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ဘေးအခန်းမှ ခန္နာကိုယ်ခြင်း တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခတ်သံများနှင့် မီ၏ စူးစူးနင့်နင့် ညည်းတွားသံတို့ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေသည်။
သည်ဘက်မှ မိချို၏ လှုပ်ရှားမှုတွေလည်း သွက်လက် ပြင်းထန် လာသည်။ ခါးလေး ကော့တက်လာပြီး တင်ပါးကို တချက်တချက် ဆန်ကော ၀ိုင်းကဲ့သို့.. လက်ကလည်း ပိပိ တွင်းထဲမှ ၀တ်လွှာ နှစ်ဘက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိပွတ်နေမိ၏။ထိုစဉ်တစ်ဘက်ခန်းမှ လှုပ်ရှားသံများ ရုတ်တရက် ပိုမို ကျယ်လောင်လာသည်။ နှစ်ဦးလုံးထံမှ
“ပြီးတော့မယ်..”
“ပြီးချင်လာပြီ..”
ဟူသော အသံများ မောခိုက်တုန်ရီစွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး ဟင်းး ကနဲ သံရှည် သက်ပျင်း ချသံများနှင့် အတူ လှုပ်ရှားမှုအားလုံး ရပ်တန် ့သွား၏။
မိချိုလည်း နံရံကို မှီထိုင်နေရင်း ဒူးထောင်ပြီး ကားထားသောခြေထောက်မှ ခြေဖနောင့်ကို အားပြုကာ ခါးကိုကော့လိုက် တင်သားများ ကြွတက်လာလိုက်နှင့် နောက်ဆုံးတွင် တကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသကဲ့ သို့ တဆတ်ဆတ် တွန့်ကာ ကာမ၏ခရီးဆုံးသို ့ ရောက်ရှိ သွားလေသည်။
ဟိုဘက်ခန်းမှ အတွဲလည်း အိပ်ယာပေါ်တွင် အနားယူ နေကြသည်။ မိချိုတစ်ယောက် မိမိ ကိုယ်တွင်းမှ ထွက်လာသော စေးပစ်ပစ် အရည်ကြည်များကို လက်ညှိုးဖြင့် တို ့ကြည့်လိုက်သည်။ ညှီစို ့စို ့ အနံ ့တစ်မျိုးကပင် နှစ်သက်ဖွယ် ကောင်းသလိုလို..။
ထိုနေ ့နောက်ပိုင်း အောင်ဇော် အိမ်မကပ်သည်မှာ ကြာပြီ။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် တွဲနေသော ဦးတင့်ဆွေ လည်း ခရီးသွားနေသဖြင့် မိချိုတစ်ယောက် သည်လို
“ဖဲမွှေ ့ယာ ချစ်တလင်း”
ဇာတ်လမ်းများ မကြည့်ရတာ အတော်ကြာနေပြီလေ။ တခါတရံ အောင်ဇော့် အခန်းထဲ ၀င်မွှေလျှင် အပြာကားဟု ခေါ်ကြသော မိန်းမနှင့် ယောကျ်ား ကာမ စပ်ယှက်နေကြသည့် ဇာတ်ကား စီဒီချပ်များ တွေ ့ရတတ်သည်။
နေ့လည်ဘက် အိမ်တွင် မိချို တစ်ယောက်တည်း ရှိတတ်သည်ဖြစ်ရာ ထို စီဒီချပ်များ ကို ခိုးကြည့်ချင်ပါသော်လည်း တီဗွီနှင့် အောက်စက်က အိမ်ရှေ ့တွင် ဖြစ်နေ၍ မတော်တဆ အောင်ဇော် သို့မဟုတ် အမေ ပြန်လာသည်နှင့် တိုးမည်စိုးသောကြောင့် မကြည့်ရဲပေ။ စီဒီချပ်ပေါ်တွင် ပြထားသော ပုံများကိုသာ အသည်းတယားယားနှင့် ကြည့်နေရသည်။
ယခုတော့ ညနေ ဦးတင့်ဆွေ လာမည်တဲ့။ ရင်ဖိုလှိုက်မောဖွယ် မြင်ကွင်းကို ခံစားရဦးမည်။ အတွေးတို ့ဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော မိချိုတစ်ယောက် ညနေ မြန်မြန် ရောက်ပါစေဟု ဆုပင် တောင်းလိုက် မိသေးတော့၏။ထိုသို့အတွေးဖြင့် အိမ်သို့ရောက်သော် စောစောက ဆိုးလက်စ လက်သည်းနီကို ပြန်ဆက်ဆိုး နေလိုက်သည်။ အမေလည်း အ၀တ်အစားလဲပြီး အိပ်ယာထဲ ခဏလှဲနေသည်။
ညနေ အတွက် အားမွေးသည်ထင့်။ မိချို.. လဲလျှောင်းနေသော အမေ့ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်လိုက်သည်။ အမေက ကုသို်လ် ထူးလှသူ။ အသက် ၄၀ နားနီးနေသော်လည်း အမေ့ ခန္နာကိုယ် ကောက်ကြောင်းတို့က ပုရိသတို့ကို ညှို့ငင်ဆဲပင်။ နောက်တစ်ခု အမေ့ဆွဲဆောင်မှုက လောကကြီးကို ထီမထင်သော မျက်နှာပေးနှင့် ခနဲ့တဲ့တဲ့ အပြုံးတို့ဖြစ်သည်။
ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော အမေ့ကို မိချို ချစ်သည်။ အမေ့လို လှပြီး အမေ့လို လူကြိုက်များသော ဘ၀ ရချင်သည်။ သို့ဖြစ်၍ စားသောက် နေထိုင်ပုံမှ အစ ပြောဟန်ဆိုဟန် အထိ အမေ့ကို မိချို အတုခိုးသည်။အမေ့လို မျက်နှာပေး.. အမေ့လို အသံ..။ ယခုလည်း စောစောက အမေပြောသော စင်တင်တေးဂီတ စားသောက်ဆိုင်တွင် အလုပ်လုပ်ရမည်ကို တွေးရင်း သဘောကျမိသည်။
အမေ ခေါ်သွားဘူး၍ အမေနှင့် ဦးတင့်ဆွေ တို ့အတွဲ နှင့်အတူ အဆိုပါဆိုင်မျိုးသို ့ မိချို တစ်ခါ ရောက်ဖူးသည်။ မိမိနှင့် မတိမ်းမယိမ်း ၁၇.. ၁၈ အရွယ် ကောင်မလေးတွေ သူ့ထက်ငါ အပြိုင်အဆိုင် ခေတ်မှီလှပစွာ ၀တ်စားပြင်ဆင်၍ သီချင်း ဆိုကြသည်။ အဆိုကောင်းတာ မကောင်းတာ အ ပ ထား.. လန်းကြသည်ကတော့ အလွန်ပင်။
ထိုသို့သော နေရာမျိုးတွင် အလုပ်လုပ်ရမည် ဆိုတော့ မိချို ပျော်မိသည် အမှန်။ လှလှလေး ၀တ်စား ဆင်ယင်ပြီး တကယ့် အဆိုတော်လို မင်းသမီးလို နေပစ်လိုက်မည်။စိတ်ကူးထဲတွင် လှပစွာ ပြင်ဆင်ချယ်သပြီး စင်ပေါ်မှာ သီချင်း ဆိုနေသော မိမိနှင့် ဆုချီးမြှင့်ကြသော ပန်းကုံးများ.. မိမိ၏ အလှအပကို ခံစား ငေးမောနေကြသော ပုရိသ ပရိတ်သတ်များ..။
ယခုအချိန်မှ စ၍ ထိုအလုပ်အတွက် ကြိုးစား အာရုံစိုက်ရတော့မည်။ အရင်ဆုံး လှသထက် လှအောင် ပြင်တတ်ရမည်။ သီချင်း ဆိုတတ်ရမည်။ အတွေးနယ်ချဲ့နေသော မိချိုတစ်ယောက် နောက်ဆုံး ခြေသန်းလေးကို လက််စသတ် ဆေးချယ်ပြီး လက်သည်းနီ ပုလင်းများကို သိမ်းလိုက်သည်။အပေါ့အပါးသွားချင်၍ အိမ်နောက်ဘက်သို ့ ဆင်းလာခဲ့စဉ် မိမိအား တစ်နေရာမှ စိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားချက်မျိုး.. ထိုခံစားချက်က လူတိုင်း ရှိတတ်သည်ပဲ။
စိတ်ထင်ရာ နေရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တွေ့လိုက်ပါပြီ.. ဟိုဘက်အိမ်က ကောင်လေး.. သည်ကောင်လေး မိချိုကို ရည်းစားစကား ပြောထားတာ ကြာပြီ။ မိချိုတို့ရပ်ကွက်လေးမှ အိမ်ကလေးတွေက ကျဉ်း၏။ ခြံတွေ ၀င်းတွေလည်း မရှိ.. တစ်အိမ်နှင့် တစ်အိမ်ကြားတွင် လက်တစ်ကမ်းသာ ခြားသည်။ ယခုလည်း ထိုကောင်လေး သူ ့အိမ်ပြတင်းပေါက်မှ မိချိုကို ငေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ ့နံမယ်က စည်သူ။ မိချိုနှင့် ရွယ်တူလောက် ရှိမည်။
သူ့အဖေက စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုတွင် စားဖိုမှုး လုပ်သည်။ အမေကတော့ ရပ်ကွက် ဈေးလေးတွင် အထည်ရောင်းသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား အစ်ကို တစ်ယောက်ရှိပြီး စည်သူ ကိုယ်တိုင်က ၁၀ တန်းအောင်ထားပြီးသူ။မိချိုတို့သားအမိတွေကို မတူသလို မတန်သလို ကြည့်တတ်သော စည်သူ့အမေကို မိချို အမြင်ကတ်သည်။ သူ့သားတွေ ၁၀ တန်းလေး အောင်လို့တက္ကသိုလ်လောက် တက်ရသည်ကို ဘ၀င် လေဟပ်နေသော မိန်းမကြီး။
သူ့အမေကို အကြောမတည့်၍ စည်သူ့ကို မိချို ခပ်တင်းတင်းပဲ ဆက်ဆံသည်။ သူ့သားကဖြင့် မိချိုကိုတွေ့တိုင်း အမဲရိုး မြင်သော ခွေးသတ္တဝါ သဖွယ် သွားရည် တမြားမြား အမြီး တထောင်ထောင်။ ယခုလည်း မိချို အိမ်သာ၀င်ရန် ထွက်လာသည်ကို ငေးကြည့် နေသည်။ ရုတ်တရက် မိချို ခြေလှမ်း တုန် ့သွား၏။ မိန်းကလေး တစ်ယောက် အနေနှင့် သူစိမ်း ယောင်္ကျားလေး ရှေ ့တွင် အိမ်သာထဲ၀င်.. ကိစ္စ ရှင်းရန် အရေးမှာ ဘာရယ် မဟုတ်သော်လည်း တွေးကြည့်တော့ အူယားစရာပင်။
မိချို အိမ်သာထဲ မ၀င်သေးဘဲ စည်သူ ့ကို ခပ်တည်တည် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ခေါင်း အသာ လှည့်ကာ အကြည့်လွှဲသွား၏။ ထိုအခါမှ မိချိုလည်း အိမ်သာထဲ ၀င်လိုက်တော့သည်။ညနေအတွက် ရင်ခုန်နေသောကြောင့် ထင့်။ မိချို စိတ်ထဲတွင် မယိုးမရွ ခံစားနေရသည်။ မိမိ မြင်ဘူးသော ချစ်တလင်း မြင်ကွင်းများတွင် မိမိ ကိုယ်တိုင် ပါ၀င်ခံစားရမည် ဆိုပါလျှင်.. အကယ်၍ အောင်ဇော်နှင့် မီ့ နေရာတွင် မိမိ နှင့် စည်သူ သာ ဆိုပါလျှင်..။
မိချို တစ်ကြိမ် တစ်ခါလောက်တော့ ထိုကိစ္စကို ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ကျ ခံစားကြည့်ချင်မိသည်။ အတွေး ၀င်မိယုံမျှနှင့်ပင် မိချို စိတ်တွေ ကြွလာနေပြီ။အပေါ့သွားပြီး သော်လည်း စိတ်က မပေါ့သေး။ မိမိကိုယ်တွင်း တစ်နေရာကို တစ်စုံတစ်ရာနှင့် ပွတ်သပ် ထိတွေ့စေချင်နေမိသည်။
အိမ်သာ နံရံ အပေါက်လေးများ ကြားမှ အပြင်ကို ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ စည်သူ ရှိနေသေးတာ တွေ ့ရသည်။ ခပ်တည်တည်ပင် အိမ်သာမှ ဆင်းထွက်လိုက်ပြီး စည်သူ ့မျက်နှာကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်ကာ တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်၏။ မိချို စိတ်ထဲတွင် လှပ်ကနဲ.. စည်သူလည်း မျက်လုံး အရောင် ဖျပ်ကနဲ လက်သွားသလိုလို..။ အချိန်ကလည်း ညနေစောင်းလုပြီမို့ခဏနေလျှင် ဦးတင့်ဆွေ ရောက်လာတော့မည်။
ဟိုမြင်ကွင်း မျိုးကို စည်သူနှင့် တူတူ ကြည့်ခွင့်ရခဲ့ပါလျှင်..။ အတွေးနှင့် မိချို အိမ်ထဲပြန်မ၀င်တော့ဘဲ ရေချိုးသည့် ရေတိုင်ကီ နဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ စည်သူနှင့် အနည်းငယ်သာ အလှမ်းကွာသော နေရာဖြစ်၏။
စည်သူတစ်ယောက် ဘေးအိမ်မှ မိချိုကို သဘောကျနေသည်မှာ ကြာပြီ။ မိချိုက မချမ်းသာပေမယ့် ပြင်တတ် ဆင်တတ်သည်။ ဘော်ဒီ အချိုးအစားကလည်း အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ဖွံ ့ဖွံ ့ထွားထွား ရှိလှသည်။ ယခုလည်း မိမိ ငေးကြည့်နေသော နေရာ မလှမ်းမကမ်း ရေတိုင်ကီကို မှီ၍ ဒူးနှစ်ဘက် ကို ခပ်ကျဲကျဲ ထောင်ကာ ထိုင်နေသည်မှာ ၀တ်ထားသော အိမ်နေရင်း ဂါ၀န်က တိုတို.. အောက် စ က တ၀က်တပျက် လွတ်လျှက်။
ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ပေါင်တံနှင့် ပင်တီ ညိုဝါဝါလေး အောက်က ပိပိ ဖောင်းဖောင်းကို မထိ တထိမြင်နေရသည်မှာ အသည်းယားစရာ။မိချို၏ လှုပ်ရှားမှု များကို မျက်တောင် မခတ်စတမ်း စိုက်ကြည့်နေမိသော စည်သူ စိတ်လှုပ်ရှားလာ၏။ ထိုင်နေပုံကိုလည်း ကြည့်။ မိမိ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် တည့်တည့် နီးပါး အနေအထားတွင် ရေတိုင်ကီကို ကျောမှီလျှက်။
ဒူးနှစ်ချောင်း ထောင်ကာ ခြေဖဝါးကို ကော့ပြီး လက် တစ်ဘက်က ခြေသည်းကို ကုတ်ခြစ်နေသည်။ ၀တ်ထားသည့် ဂါ၀န် အောက်စက ဒူးကြား ညှပ်၍ ရလောက်အောင် မရှည်သဖြင့် အောက်မှာကျလျှက်။ မိမိက အိမ်ပေါ်တွင် မတ်တပ်ရပ်ပြီး အပေါ်စီးမှ ဖြစ်နေ၍သာ အောက်မှ အတွင်းပိုင်းကို အတိုင်းသား မမြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မိချိုတစ်ယောက် မျက်နှာကို ဘေးတိုက် လှည့်၍ မျက်လွှာ ချထားသော်လည်း မိမိငေးကြည့်နေသည်ကို သိမည် မလွဲပေ။
ရိုးတိုး ရိပ်တိတ် မြင်နေရသော ပင်တီ ညိုဝါဝါ လေးနှင့် ဖောင်းကားနေသော မိချို၏ညီမလေးကြောင့် စည်သူ ့ညီတော်မောင် ထောင်မတ်လာသည်။ ခုနေသွားပြီး စကား ပြောကြည့်ရင် ကောင်း မလား။ သည်အချိန် အိမ်တွင် မည်သူမျှ ရှိမည် မထင်။ နေ ့လည် ဘက်တွေ မိချို တစ်ယောက်တည်း ရှိတတ်တာ စည်သူ သိထားသည်။ အရင့်အရင်က မိမိကို တွေ ့လျှင် လှည့်ပင် မကြည့်တတ်သော မိန်းကလေးက ယနေ ့မှ ထူးထူးခြားခြား ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ဟန်ရေး ပြနေသည်။
စည်သူ စိတ်ကို ထိန်း မရ တော့သည်နှင့် အိမ်နောက်ဖေးမှ ဆင်းကာ မိချိုတို ့ အိမ်ဘက် ကူးလာခဲ့လိုက် တော့သည်။ “ငါကြည့်နေတာ သူမြင်သားပဲ.. စကားမပြောချင်မှဖြင့် သည်လို ဘယ်နေပြပါ့မလည်း.. သည် ကောင်မလေး ငါ့ကို အထာ ပေးနေတာပဲ..” စိတ်ကလည်း လိုရာ ဆွဲတွေးပြီး ရဲဆေးတင်လိုက်၏။
“တစ်ယောက်တည်းလား မိချို…”
နဘေးတွင် ၀င်ထိုင်ရင်း မေးလိုက်သည်။ မိချို ခြေထောက်ကို တင်ပျဉ်ခွေ ထိုင်ချလိုက်ပြီး..
“အွမ်း..”
နှုတ်ခမ်း နှစ်ခုကို စေ့စေ့ပိတ်လျှက် ခေါင်းကို နှစ်ချက်ဆက် ငြိမ့်ပြရင်း ပြန်ဖြေ၏။ မျက်တောင် တစ်ချက် ခတ်ချလိုက်ပုံက စည်သူ့ရင်ထဲကိုလှပ်ကနဲ..။ တုံးတိတိတုန့်ပြန်မှုကြောင့် စည်သူ ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိ။ ထိုစဉ် မိချိုက ခါးကလေး ဆန့်ထိုင်ပြီး ခေါင်းကို ငဲ့ကြည့်လျှက် မေးဆတ်ပြသည်။
“ဘာကိစ္စလည်း…”
ဆိုသည့် သဘောပေါ့။ ခုမှ တော့ မထူးတော့ပြီ.. အခြေအနေ ကောင်းသည်ဟု မိမိဘာသာ တွေးရင်း စည်သူ စွန့်စား လိုက်ပြီ..။ ဒူးပေါ် တင်ထားသော မိချို၏ လက်တစ်ဘက်ကို ခပ်ရဲရဲပင် ကိုင်လိုက်၏။
“ငါ့ ကို အဖြေပေးတော့ဟာ.. နင် ငါ့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား မိချို..”
မိချို အသည်းထဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သည်လို အတွေ ့ အထိမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားဘူးသေး။ လူကသာ ရုန်းမိသလိုလို ရှိပေမယ့် စိတ်ထဲတွင် ရှိန်းတိမ်း ဖိန်းတိမ်းနှင့် သာယာလှသည်။ စည်သူ ကလည်း အတင့်ရဲ့လှစွာပင် မိချိုလက်ကို သူ ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထား၏။ အူကလီစာ အတွင်းမှ လှိုက်လှဲ တုန်ခါသွားသော ထိုခံစားချက်ကို မိချို အလွန် နှစ်ချိုက် မိသည် မှာ အမှန်ပင်..။
ရုတ်တရက် ကြုံလိုက်သော အခြေအနေကြောင့် လက်ကို မသိမသာ ရုန်းရင်း နှုတ်ဖျား မှလည်း ကြိုတင် စဉ်းစားမထားသော စကားတို ့က ဖြစ်သလို ခုန်ပေါက် ထွက်လာ ကြ တော့သည်။
“အို… ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ.. လွှတ်ဟာ ငါ့လက်.. အိမ်ပေါ်မှာ အမေအိပ်နေတယ် တော်ကြာ နိုးသွားလို ့ ထ လာရင်..”
“ဟေ့အေး.. ငါ့ကို ချစ်တယ်လို့ပြောဟာ.. ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မယ်..”
စည်သူလည်း အခြေအနေကို ကောင်းကောင်း ရိပ်စားမိသွားပြီ။ လိုချင်တာကို မရ ရအောင် တောင်းဘို့သတ္တိ ရှိသွားသည်။ ယောကျ်ားသားတို့၏ မွေးရာပါအသိအရ သည်မိန်းကလေး ငြင်းတော့မည် မဟုတ်မှန်း အလိုလို သဘောပေါက် သွား၏။
အိမ်ပေါ်တွင် အိပ်နေသည် ဆိုသော သူ့အမေ မနိုးခင် မိမိလိုချင်သော အဖြေရနိုင်သည် မဟုတ်ပါလား။ စည်သူ့လက်တစ်ဘက်က မိချို လက်ဖဝါး ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဘေးချင်းယှဉ် ထိုင်နေရာမှ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘက်သို့ဒူးထောက်၍ ကျန် လက်တစ်ဘက်က လက်မောင်းသားတို ့ကို မရဲတရဲ ကိုင်လိုက်သည်။
ယောကျ်ားလေး တစ်ယောက်၏ အထိအတွေ့မှာ ဤမျှလောက် သာယာဘွယ်ကောင်းမှန်း မိချို အ စ က မသိခဲ့။ အေးစက် တုန်ရီနေသော စည်သူ့လက်တွေက မိချို ၏ လက်မောင်းကို ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ မိချို တစ်ယောက် ကြက်သီးမွှေးညှင်း များပင် ထောင်တက်လာ၏။
“မိချို.. ပြောပါဟာ.. နင် ငါ့ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လား.. ဟင်..”
“လွှတ်ပါ စည်သူရယ်.. တော်ကြာ အမေ တွေ့သွားမယ် ဟ…”
“အာ့ဆို မြန်မြန်ပြောလိုက်လေဟာ.. ချစ်တယ်လို့…နော်…”
“ချစ်တယ် ဟယ်.. ချစ်တယ်..ကဲ…”
“ဟားးး… ပျော်လိုက်တာ.. ”
စည်သူ ပျော်သွားသလို မိချိုလည်း အတော်လေးပင် ကြည်နူးမိ သွားသည်။ စည်သူ တစ်ယောက် ရသည့် အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံ.. မိချို၏ လက်မောင်းကို ကိုင်ထားရာမှ ပခုံးသားတို့ကို အသာအယာ သိုင်းဖက်လိုက်၏။ မိချို၏ တင်းတင်း ရစ်ရစ် ခန္ဓာကိုယ် ကလေး စည်သူ ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားသည်။ မိချို.. သဘောကျ နှစ်သက်မိသည့် အလျှောက် အလိုက် သင့်လေး ငြိမ်နေ မိပြီ..။
ရင်ခုန်သံ များကတော့ ဗြောင်းဆန်၍ပေါ့။ စည်သူတစ်ယောက် ခြေတစ်လှမ်း တိုးလေပြီ။ မိချို လက်ကို အသာ လွှတ်ပြီး မေးဖျား လေးကို ညင်သာစွာ ဆွဲမော့ လိုက်စဉ်..။မိချိုလည်း မျက်တောင်လေး မှေးစင်းကာ မကြာမီ လာတော့မည်ဟု ထင်မိသော အနမ်း တို့ကို ရင်ခုန်စွာ ငံ့လင့်လျှက်..။
မိချို စိတ်ထဲမှာလည်း ပျော်သလိုလို.. အမေထွက်လာမှာ ကြောက်သလိုလို။ စည်သူ ့ နှလုံးခုန်သံ တဒိန်းဒိန်း ကိုလည်း အတိုင်းသား ကြားနေရသည်လေ။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း အတိုင်းမသိ ရင်တွေ ခုန်လျှက်။ ရုတ်တရက် ညင်သာသော အနမ်း တစ်ပွင့်က မိချို ပါးပြင်ပေါ် နွေးထွေးစွာ ကျွေကျ လာသည်။ ရှိန်းမြ နွေးထွေးသော ခံစားချက်နှင့် အတူ မိချို မျက်လုံးထဲတွင် အောင်ဇော်တို့အတွဲ၏ ပုံရိပ်များကို မြင်ယောင် လာမိသည်။
“ငါ အခုရောက်နေတာ ယောကျ်ားလေး တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ပါလား..”
ဟူသော အသိက မိချို ၏ အသွေး အသားတို့ကို ဆူပွက် လာစေသည်မှာ အမှန်ပင်။ မိချို အတွက် ယောကျ်ားလေး အတွေ့အကြုံက ပထမဦးဆုံး ဆိုပေမယ့် ကျင့်သား ရနေသော မြင်ကွင်း အချို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်က လိုအပ်သည်ထက် ပို၍ အလိုက်သင့် ဖြစ်နေတော့၏။
ထိုစဉ် အိမ်ရှေ ့မှ ကားရပ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ ညနေစောင်း ပြီပဲ.. ဒါ ဦးတင့်ဆွေ ကားသံ….. ? ? ?
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment