မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၅ )

မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၅ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

သီချင်းသံမြူးမြူးလေးနဲ့ မိဂျမ်းတို့ရပ်ကွက်က ကာလသားတွေ ကထိန်အတွက်ပြင်ဆင်နေကြပါပြီ။

" ဖိုးထောင် … ဒီဘက် ကနေ သစ်ပင်ထိ ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတူးကွာ "

" ဟုတ် … ဘကြီးပု "

" အေး … မောင်စိုးတို့က ဒီဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် တူးကြကွာ… ပြီးမှ တိုင်တွေလိုက်စိုက် "

ဘကြီးပုက ဦးဆောင်ပြီး လူငယ်တွေ ခိုင်းနေတာပေါ့ရှင်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ လမ်းအရှေ့ဘက်ကနေ ရပ်ကွက်ဘက်မျက်နာမူပြီး ညှပ်မကြီးအတွက် မဏ္ဍပ်ကိုတော့ ကိုအောင်မိုးတို့ အုပ်စုဆောက်နေကြတာ။ အရက်တော့ ခွက်ပုန်းသောက်နေကြတာပါပဲ။

" ဟေးးး … ဂျမ်းပုံတို့ အေးလှတို့ နင်တို့က ဒီအဖွဲ့တွေ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းလေး လုပ်ပေးပါဟ "

" ဟုတ် … ဘပု "

မင်းသားငယ်

ကျမတို့အဖွဲ့လည်း ဘကြီးပု အော်တော့ အသင့်ပြင်ထားတဲ့ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းလေး ကျင်းတူးနေတဲ့ မောင်စိုးတို့ အဖွဲ့ဆီ သယ်လာပြီး ချပေးလိုက်တာပေါ့။ ကျမတို့ အပျိုတသိုက် တည်ခင်းထားတဲ့ လက်ဖက်ပန်းကန်တွေနား ကာလသားတွေ အုံလာကြတာ။ တချို့က လက်ဖက်လာစားကြတာ အမောပြေ ရေနွေးကြမ်းလေး သောက်ရင်းပေါ့။ တချို့ကတော့ ကျမတို့ကိုယ်လုံးတွေ လာငမ်းကြတာပါ။

ကာလသား အများစုမျက်လုံးတွေက ကျမဆီမှာပါပဲ။ ပါတိတ်ကြက်သွေးရောင်အပွင့် ဝမ်းဆက်လေး ဒေါ်လေးက ဝတ်ခိုင်းလို့ ဝတ်လာခဲ့တာ။ ဒီရက် နဲနဲဝလာတော့ အင်္ကျီက ကျပ်နေသလိုပါပဲ။ ကျမရင်သားတွေ ကျပ်ထုတ်နေတော့ နေရထိုင်ရခက်လိုက်တာလဲ မပြောပါနဲ့တော့။ အပေါ်အင်္ကျီက ခါးတိုသလိုဖြစ်ပြီး ထမိန်နဲ့အင်္ကျီကြားခါးနေရာက ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးက စူထွက်နေပြန်ရော။ ဒူးတုတ်ထိုင်ထားတော့ ကျမဖင်ကြီးက မြေကြီးပေါ်ခင်းထားတဲ့ဖျာပေါ် ကားထွက်နေတော့ကျမနားပဲ ကာလသားတွေ အုံနေကြတာပါပဲရှင်။

" ဂျမ်းပုံ … လှတာဟာ "

ကျမလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘကြီးပု တူ ကိုမင်းပေါ့။

" မသာ … မူးနေပလား … လာရွမနေနဲ့ "

" ဟားး ဟားးး "

" ချချ ချချ ချချ "

ကျမဆဲလိုက်တော့ ဘေးနားက အေးလှတို့နဲ့ တခြားကာလသားတွေ ဝါးကနဲ့ ဝိုင်းရီလိုက်ကြတာ။ ဒီလိုပါပဲ အရပ်ထဲ ပြောမနာ ဆိုမနာတွေ။ ကျမတို့ စကားပြောလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက်လုပ်နေချိန် ရုတ်တရက် မပြုံးရီ ရောက်လာပါလေရော။ ကောင်းသောလာခြင်းတော့ မဟုတ်ခဲ့။

" ဟဲ့ … မိဂျမ်း … ညည်းတို့ကလည်း ဒီမှာပဲ အချိန်ဖြုံးနေတော့မှာလား … ငါ့ ယောင်္ကျား ထူးကျော်တို့ အဖွဲ့လည်း ပါးစပ်နဲ့ပါအေ "

" အော် … လာဧည့်ခံမှာပါ မကြီးပြုံးကလည်း … ဒီဘက် မပြီးသေးလို့ပါ "

မပြုံးရီ ပြောစကားကို အေးလှက ဝင်ဖြေနေတာပါ။ ကျမကတော့ ဘာမပြန်မပြောပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ မပြုံးရီဆိုတာ ရပ်ကွက်အရှေ့ဖျားကပါပဲ။ သူ့ယောင်္ကျား ကိုထူးကျော်က ချဲထီရောင်းပြီးထောင်ကျဖူးတယ်။ထောင်ကထွက်တော့ လူမိုက်ပုံစံဖမ်းပြီး မိန်းမဖြစ်သူ မပြုံးရီကပါ အရပ်ထဲ စွာပြနေတာ။

" ညည်းတို့ဟာကလည်း … ယောင်္ကျားမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ … မပြောချင်ဘူးအေ "

" မပြုံး … မိုက်ရိုင်းလှချီလား "

ကျမလည်း မနေသာတော့ ပြန်ပြောမိတာပေါ့။

" ရိုင်းအောင်လုပ်နေကြတော့ ရိုင်းတာပေါ့ဟဲ့ … မိဂျမ်း … နင်က မကျေနပ်တာလား "

" ခု … အေးလှက လာမယ်ပြောနေတာ … ဘာလို့ထပ်ပြောနေတာလဲ "

" အောင်မှာ လမ်းဘေးဈေးသည်ကများ … ထပ်ပြောတော့ နင်က ဘာလုပ်ချင်လည်း "

ကျမလည်း ဒေါသက ငယ်ထိပ်ရောက်သွားပါပြီ။အမှန်တော့ မပြုံလည်း နေ့တိုးနေ့ပြန်ပေးနေတာပါ။တဖြည်းဖြည်း သူ့ထဲငွေယူတဲ့ လူတွေက ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဆီ ပြောင်းယူတော့ မကျေနပ်နေတာ။ ဒေါ်လေးက အတိုးပေးလို့အရင်းကျော်လာရင် ယူတဲ့ငွေရင်းကို တဝက်ပဲ ဆပ်ခိုင်းတာ။

ရက်နောက်ကျလည်း သည်းခံစောင့်ပေးတာပါ။ မပြုံးရီက သူထဲပိုက်ဆံယူပြီး အချိန်တန် မရလို့ကတော့ ခုနှစ်အိမ်ကြား ရှစ်အိမ်ကြားအော်ဆဲတတ်တာ။ ကြာလာတော့ သူ့လူတွေ ဒေါ်လေးဆီ ရောက်ကုန်တာပေါ့။ကျမလည်း ဝုန်းကနဲ့ ထရပ်ပြီး ထမိန်တိုတို ပြင်ဝတ်လိုက်တယ်။ ဘေးက လူတွေက စကားမများဖို့ ကျမနဲ့မပြုံးရီကို တားနေတာပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်း ရင့်သီးလာတဲ့ မပြုံးရီစကားတွေကြောင့် ကျမကစပြီး ပါးရိုက်ချလိုက်တာ။

" လာစမ်း … ကောင်မ "

ကျမလည်း ပါးရိုက်ပစ်ပြီး သူ့ဆံပင်စောင့်ဆွဲလိုက်တာ။ ဘေးကကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်က နောက်ကို ရှဲသွားကြပြီ။ မကြာပါဘူး မြေကြီးပေါ်လုံးသတ်ကြတာ။ ကျမကလည်း ဖအေက ထောင်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပဲလေ။ငယ်ငယ်ကတည်းက လူဆိုးလူမိုက်တွေကြား ကျင်လည်ခဲ့ရတာ။ သတ်တာပုတ်တာလောက်က မသင်ပဲ တတ်ခဲ့ရတာ။လူတွေလည်း အော်ဟစ်ပြီး တားနေတဲ့ အသံတွေ နားထဲကြားနေရတာပါ။

ကျမကတော့ မပြုံးဆံပင် စောင့်ဆွဲရင်း ပါးတွေပဲ ဖိရိုက်ပစ်တာ။ ရုတ်တရက် မပြုံးက ကျမ နို့အုံကို လှမ်းကိုက်တာရှင်။ သူက အောက်ရောက်လိုက် ကျမက အောက်ရောက်လိုက် လူးလိမ့်နေကြတာပေါ့။ နို့သီးခေါင်းအထက်နား ကိုက်ခံရတော့ ကျမလည်း အသဲခိုက်အောင် နာကျင်လာတာပါ။

နောက်ဆုံး ကျမ သူ့အပေါ်ရောက်တဲ့ချိန် သူ့ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်ရင်း တဆက်ထည်း သူ့ပေါင်ကြား ထဲစမ်းပြီး စောက်မွှေးအုံကို ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲနုပ်ပစ်တာ။ ဘယ်မိန်းမမှ မခံနိုင်ပါဘူးရှင်။ မပြုံးလည်း ကျမနို့အုံကိုက်ထားတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို ခွာပြီး ပေါင်ကြားလက်ဝါးအုပ်ရင် အော်ငိုတော့တာပါပဲ။ ကျမလည်း နို့အုံက တဆစ်ဆစ်နာနေတော့ ဒေါသအလိပ်လိုက်နဲ့ မျက်နှာတွေ ပိတ်ရိုက်ပစ်တာ။ မပြုံး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ကျမဆွဲနှုတ်တုန်းက သူ့စောက်မွှေးတွေ လက်ထဲ အုံလိုက်ကျွတ်ပါလာတာ သေစမ်း။

" ဟ … ဟ … တော်ကြပါတော့ဟ … ဘေးကလည်း မဆွဲကြဘူး "

ဘကြီးပု အသံကြားမှ ကျမလည်း စိတ်လျော့လိုက်တာ။ ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို နောက်က လူတစ်ယောက်က သိုင်းဖက်လိုက်တာရှင့်။ သတိပြန်ကပ်လာမှ ကျမလည်း အသက်ဝအောင်ရှုပြီး နောက်ကသိုင်းဖက်ထားတဲ့သူ ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာစိမ်းဖြစ်နေတာ။ ကျမကိုစိုက်ကြည့်ရင်း အောက်ကို မျက်စပစ်ပြလို့ ကျမလည်း အောက်ပိုင်းပြန်ကြည့်မိတော့။

အမလေး … ရှက်လိုက်တာရှင်။ သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့။ ထမိန်က ဒူးအောက်ရောက်နေပြီး ကျမဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီဂွကြားဘေးက စောက်မွှေးတချို့ ထွက်နေတာလေ။ မျက်နာအမ်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင် အဲဒီလူလက်က ရုန်းထွက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ထမိန်ကို ခါးပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ထရပ်လိုက်တာပေါ့။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည့်လည်း အူယားဖားယားနဲ့ ပြေးလာနေတာ။

ဘကြီးပုက အကျိုးကြောင်းပြောပြပြီး မပြုံးရီကို ဆူငေါက်နေတာ။အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမဘဝအတွက် အမှတ်တရပဲရှင်။အရွယ်ရောက်မှ သူစိမ်းတစ်ယောက်ဖက်ခံရတာ ပထမဆုံးပဲ။ပြီးတော့ ကျမကို ဒူးထောက်ပြီး ဖက်ဆွဲထားတော့ သူ့ပုဆိုးကြားက ခပ်နွေးနွေးဟာကြီးက ကျမခါးကို ထိထားတာရှင်…စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေခဲ့မိတာ။ရေစက်ပါလာပြီလား မသိတော့ပါဘူး။ကထိန်ပြီး ၂ပတ်လောက်နေတော့ ကိုလူစိမ်းနဲ့ ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ဆုံကြပါပြီ။

" မြင့်ကြည်ရေ မြင့်ကြည် … ဟေး မြင့်ကြည် "

" ဟော … ကိုကြီးပု … ရှိပါ့တော် လာလေ "

" အေး လာပြီဟေ့ … တိုင်ပင်စရာလေး ပါလာသေးတယ် "

" ဟဲ့ … မိဂျမ်းရေ … ကိုကြီးပု လာနေတာ လက်ဖက်နဲ့ … ရေနွေးကြမ်းလေး လုပ်ပါဦး "

ကျမလည်း ဒေါ်လေးအော်သံကြောင့် အခန်းပြင်ထွက်လာလိုက်တာ။ဘကြီးပုနဲ့ ကိုလူစိမ်းရှင့်။ကိုလူစိမ်းက မြင်မြင်ချင်း ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။ကျမလည်း ပြန်ပြုံးပြရင်း မျက်နာလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားမိတယ်ရှင်။အရင်နှစ်ပတ်လောက်က အဖြစ်ပျက်လေးကြောင့်ပါ။လက်ဖက်နဲ့ရေနွေးကြမ်း ချပေးတော့ ဘကြီးပုက မိတ်ဆက်ပေးနေတာပေါ့။

" မြင့်ကြည့် … ဒါက … ငါ့တူ အရင်းခေါက်ခေါက်ဟေ့ "

" ဟုတ် … ကိုကြီးပု "

" ဂျမ်းပုံလည်း မှတ်ထားဦး … နောက်ကျ နင့်အကူညီလိုချင် လိုနေမှာ "

ဘကြီးပုက ဒေါ်လေးနဲ့ပြောရင်း ကျမဘက်လှည့်ပြီး ပြောနေတော့တာ။ကျမက ဘာမှန်း နားမလည်သေးဘူး။ဘကြီးပုက ရပ်ကွက်အနောက်ဖျားက ခြံဝင်းကြီးထဲ အလုပ်လုပ်တာ ကျမ ဒီရပ်ကွက် စရောက်ကတည်းက သိခဲ့ရတာပါ။နေတာကတော့ ကျမတို့ရပ်ကွက်က ဓမ္မာရုံနဲ့ မျက်စောင်းထိုးအိမ်လေးမှာနေတာ။သူအလုပ်လုပ်တဲ့ ခြံဝင်းက သစ်စက်ကြီးရှင့်။သစ်စက်ကလူတစ်ချို့ကလည်း ကျမဖေါက်သည်တွေပါ။တပတ်စာ သားငါး ဟင်းသီးဟင်းရွတ် လာလာဝယ်နေကြတာ။

ဘကြီးပုကတော့ သစ်စက်မန်နေဂျာသဘောမျိုးပေါ့။အလုပ်သမား ၃၀လောက် ဦးစီးပြီး လုပ်ကိုင်နေတာ။ပိုင်ရှင်က သူ့ညီလို့တော့ ပြောသံကြားဖူးပါတယ်။တခါနှစ်ခါတော့ သစ်စက်ပိုင်ရှင်ကို မြင်ဖူးနေတာ။ရုပ်ရည်သန့်သန့်နဲ့ မျက်မှန်အနက်ကြီး တပ်ထားတတ်တယ်။သစ်စက်ထဲ ကျမကလည်း ဈေးသွားရောင်းလေ့ရှိတာ တပတ်တကြိမ်လောက်ပေါ့။သူတို့ လာဝယ်ရင်တော့ မသွားဖြစ်ပါဘူး။ကျမတွေးနေတုန်း ဘကြီးပုက ဒေါ်လေးကို လာရင်းကိစ္စပြောပြနေတာ။ကျမလည်း ရေနွေးငှဲ့ပေးရင်း အသာလေးငြိမ်ပြီး နားထောင်နေတာပေါ့။

" ဒီလိုဟေ့ … မြင့်ကြည်ရ … ငါ့တူက ဆရာဝန်ဟ … ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဆေးခန်းလေးဖွင့်ချင်တာ … သူ့အဖေ သစ်စက်နဲ့လည်း နီးတော့ နေရာရှာနေတာ "

" ဟုတ် ကိုကြီးပု "

" ရှာရင်းနဲ့ နင်တို့ နေရာလေး သဘောကျနေတာ… ငါ့ပြောခိုင်းလို့ လာခဲ့ကြတာ "

" ရှင် "

" ဒီလိုပါ မြင့်ကြည်ရ … နင်တို့ အိမ်ဘေးက လွတ်နေတဲ့ မြေနေရာလေးကို သူ့ပါသာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ဆေးခန်းဖွင့်ချင်တာ … နင်တို့နေရာလေးက ရပ်ကွက်လမ်းမကြီး တည့်တည့်ဆိုတော့ အသွားအလာလည်း အဆင်ပြေတာ "

" ဟုတ် … ကိုကြီးပု … မြေငှားပေးရမှာပေါ့ "

" ဟုတ်ပါတယ် … ဒေါ်လေး …ကျနော်နာမည်က သက်ပိုင်ပါ… ဆေးပညာနဲ့ကျောင်းပြီးထားတာ…အဖေက သစ်စက်ကို ဦးစီးခိုင်းနေတာ… ကျနော့်က ကျနော်တတ်တဲ့ပညာလေးနဲ့ မရှိဆင်းရဲသားတွေကို ကူညီစောင့်ရှောက်ချင်လို့ပါ "

ဒေါ်လေးနဲ့ ဘကြီးပု စကားပြောနေတုန်း ကိုလူစိမ်းက ဝင်ပြောနေတာရှင့်။ကျမလည်းခုမှ ကိုလူစိမ်းကို သေချာကြည့်မိတော့တာ။မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်းနဲ့ အတော်ချောတာ။သူဋ္ဌေးသားဆိုတော့ အသားကလည်း ဖွေးဥနေတာ။စကားပြောတိုင်း နူတ်ခမ်းလေး ပြုံးနေတာက တမျိုးလေး ကြည့်ကောင်းနေတာပါပဲ။စကားပြောပြီးကြတော့ ဘကြီးပုက ဈေးဖျက်ပေးပြီး မြေငှား တည့်သွားကြတာပေါ့။

ဒေါ်လေးကလည်း ပိုက်ဆံအထပ်လိုက်မြင်တော့ ပြုံးရွှင်နေတာ။မကြာပါဘူး ကိုသက်ပိုင် နေဖို့ အိမ်လာဆောက်ကြပါပြီ။သစ်စက်ပိုင်ရှင်သားဆိုတော့ သစ်ကလည်း အလွယ်တကူပေါ့ရှင်။ကျမတို့ အိမ်ဘေး ပေ ၂၀ ပေ ၇၀ မြေနေရာ အလွတ်လေးထဲ ထရံကာ သွပ်မိုးလေး ဆောက်ပြီးသွားတာပေါ့။အိမ်ရှေ့ မျက်နှာပွင့် ၁၅ ပေ ပေ ၂၀ လောက်က ဆေးခန်းအတွက်ဆောက်ပြီး နောက်ဖေးက ကိုသက်နိုင်နေဖို့ အိမ်တစ်လုံး သက်သက်ဆောက်တာ။အိမ်ရဲ့

အနောက်ဖက်က ရေလောင်းအိမ်သာနဲ့ အိမ်သာဘေးမှာ ရေကန်အသေးလေးတွဲလျက်ကို အုတ်နဲ့ဆောက်တာရှင့်။အိမ်ပြီးသွားတော့ ကိုသက်နိုင်ပြောင်းလာပါပြီ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းတော့ အများသားပဲ။နောက်ဖေးအိမ် အပြည့်ပေါ့။ကျမလည်း ပစ္စည်းကူသည်ပေးရင်း အိမ်ထဲဝင်ဖူးတာ။အောက်က အုတ်ခင်းနဲ့ ကိုသက်ပိုင် အိပ်ခန်းရယ် ဧည့်ခန်းသဘောမျိုးတခန်းရယ် ပဲရှိတာ။

အိမ်တက်လုပ်ဖို့ သူ့မိဘတွေနဲ့ပြောပြီး ထမင်းကျွေးဧည့်ခံဖို့ ကျမကို ချက်ခိုင်းကြတာ။ကိုသက်ပိုင်အဖေက သဘောကောင်းသလောက် အမေဖြစ်သူက ကျမကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေ မနှစ်မျို့တဲ့ပုံစံပါပဲ။ကိုသက်ပိုင် အဖေနဲ့အမေက မပြန်ခင် သူတို့သားလေးကို စောင့်ရှောက်ဖို့ အထပ်ထပ်မှာပြီး ပြန်သွားကျပါတယ်။ညပိုင်း ကိုသက်ပိုင်ကို ဒေါ်လေးက ထမင်းခေါ်ကျွေးတော့ ထမင်းစားရင်း ကိုသက်ပိုင်က သူ့အတွက် စားရေးသောက်ရေး စီစဉ်ပေးနိုင်မယ့် လူတစ်ယောက်ရှာခိုင်းနေတာ။

နောက်ဆုံးကျ ကျမဆီပဲ ရောက်လာတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်က ထမင်းကို လပေးသဘောမျိုးနဲ့ စားသောက်ချင်ကြောင်း ပြောလာပါတယ်။ဒေါ်လေးကလည်း ကူညီပေးချင်တဲ့ ပုံမို့ ထမင်းစရိတ် တလ ၆သောင်းနဲ့ တည့်သွားကြတာ။နောက်ရက်မနက်ကျ ကိုသက်ပိုင်အိမ်က ကားလေး တစ်စီး လာပို့ပေးတာ သူတို့သားဆရာဝန်မို့ ဂုဏ်မငယ်စေချင်တဲ့ သဘောထင်တယ်။

ကိုသက်ပိုင်လည်း ဆေးခန်းအတွက်လိုအပ်တာတွေ တနေကုန်ပြင်ဆင်နေတာ… ကျမလည်း ဈေးရောင်းထွက် ထမင်းဟင်းချက် ဆိုတော့ ညပိုင်းမှ စကားပြောဖြစ်တာပဲ။အိမ်တက်အတွက် ရက်ကောင်းရက်မြတ်ရွေးပြီး အိမ်တက်မတိုင်ခင် တရာက်အလို ဆွမ်းကပ်ဖို့ ဈေးဝယ်ထွက်ရတာပေါ့။မနက်လင်းလင်းချင်း ကျမလည်း ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီး ကိုသက်ပိုင်အိမ်ဘက် ကူးလာခဲ့တာ။ကျမတို့အိမ်နဲ့ကိုသက်ပိုင်အိမ်ကြား အကာမလုပ်ရသေးတော့ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ သွားနိုးလိုက်တယ်။

" ဆရာ ကိုသက်ပိုင် … ဈေးသွားရင် ရပြီနော် "

" ဟုတ် … မဂျမ်းပုံ … လာပြီနော် ပြီးပါပြီ "

စကားသံနဲ့ အတူ ကိုသက်ပိုင် ထွက်လာတော့ ကျမစိတ်ထဲ ရှပ်ရှင်မင်းသားထွက်လာတယ် ထင်မိနေတာ။ဆရာဝန်မို့လားမသိ စတစ်ကော်လံအဖြူ အောက်ကပုဆိုးက ပိုးပဆိုး ခရမ်းရောင်လေးနဲ့ ဆံပင်ကို နောက်လှန်ဖီးထားတော့ သန့်ပြန်နေတာပေါ့ရှင်။မျက်နာလေးက ပြုံးနေရင်း ကျမနား အရောက် သူ့ပုဆိုး ဖြန့်ဝတ်ပြီး ကားသော့လေး ခါးပြန်ချိတ်တော့…

" အိုရ် "

ကျမ ရင်တွေခုန်လိုက်တာရှင်…စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်းတိန်းနဲ့ သူကတော့ ဘာမှမသိသလိုပါပဲ။ကျမနားရောက်မှ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တော့ ကိုသက်ပိုင်ပေါင်ကြားက လီးကို အမှတ်တမဲ့ မြင်လိုက်မိတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့ လမွှေးအုံပါးပါးလေးအောက်က လီးက ခပ်ငိုက်ငိုက်နဲ့ တန်းလန်းကြီးရှင်။အသားဖြူတော့ လီးကလည်း ဖွေးနေတာ ခပ်တုတ်တုတ်ကြီး။ကိုသက်ပိုင် ကားလေးနဲ့ ဈေးကြီး အတူသွားဝယ်ခဲ့စဉ်က ကားပေါ်ရောက်တော့လည်း ကိုသက်ပိုင်ပေါင်ကြားက လီးကြီးပဲ မြင်နေမိတာ။

.................................................................................................

အိမ်တက်အတွက် ချက်ပြုပ်နေရင်း နောက်ဖေးဘက်ထွက်ခဲ့လိုက်ရာ

" ဒုတ် … အားးး "

ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်မို့ မြေကြီးပေါ်မှထွက်နေသော ခဲမှု့အား ခလုပ်တိုက်တာ ရှေ့ဟပ်ထိုးလဲကျခဲ့ရသည်။

" အားးး ကျွတ်ကျွတ် "

မင်းသားငယ် " ထနိုင်ရဲ့လား…မိဂျမ်း "

" ဟုတ် … ကိုသက်ပိုင် "

အသံကြားတာနှင့် ကိုသက်ပိုင်မှန်း ကျမသိလိုက်တာပေါ့။အနားရောက်လာတော့ ကတီဘာဖိနပ် အပြာရောင်လေး မြင်လိုက်မိတာ။ယောင်္ကျားတန်မဲ့ ခြေချောင်းလေးများက ခပ်သွယ်သွယ်လေးရှင်။လက်ကောက်ဝတ်က နာလို့ပွတ်သပ်ရင်း ကျမ မော့ကြည့်လိုက်တော့…

" အိုရ် "

ကျမ ရင်သားတွေကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေပေါ့။သေသာ သေလိုက်ချင်ပါရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးနှစ်လုံး ပြုတ်ထွက်နေတော့ ကျမ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးက အတွင်းခံအပြင်ဘက် တဝက်ကျော်လောက် ထွက်ကျနေရောပဲ။သူဆွဲထူတဲ့အထိ ကျမ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်နေရတာ။ခပ်ကြမ်းကြမ်းနေတတ်တဲ့ ကျမ … ကိုသက်ပိုင်နဲ့မှ ရင်ခုန်တတ်နေပါပြီ။

အိမ်ထဲထိ တွဲပို့တော့ သူ့ကိုယ်နံ့လေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။အိမ်တက်ဆွမ်းကပ်ပြီး ၆လလောက်ကြာတော့ ဆေးခန်းလေးက နာမည်ရလာပါပြီ။ရပ်ကွက်ထဲ သာမန် ဖျားတာနာတာလောက်က ကိုသက်ပိုင်ဆေးခန်းလေးမှာပဲ လာလာပြကြတာ။လူနာများလာတဲ့ အခါမျိုး ကျမလည်း ရေနွေးအိုးတည်ပေး အမှိုက်ရှင်းပေးနဲ့ ကူပေးရသေးတယ်လေ။

ကျမလည်း ဈေးထွက်မရောင်းတော့ပဲ အိမ်ရှေ့မှာပဲ ဆိုင်ခန်းလေးဆောက်ပြီး ဈေးရောင်းရင်း လူနာတွေလာရင်း မေးတတ်တဲ့ ရေသန့်ဗူး တစ်ရှုးထုပ် အခြားသုံးဆောင်ပစ္စည်းလေးတွေတင်ရင်း ကျမဆိုင်လေးလည်း အရောင်းသွက်လာတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ဆန် ဆီ ဆားနဲ့ လူအသုံးဆောင် ပစ္စည်းလေးတွေတင်ရင်း အရပ်ထဲ ဆိုင်ကြီးသဖွယ်ဖြစ်လာခဲ့တာ။

ကိုသက်ပိုင် ကားထားတဲ့နေရာလေးချန်ပြီး ဆိုင်ကို အပြည့်ချဲ့ပစ်လိုက်တယ်။ရင်းနှီးမှု့တွေပိုလာတော့ကျမလည်း အချစ်ဒိန်းတလိန်း နတ်ပူးပြီထင်ပါရဲ့ရှင်။နေ့တိုင်း ကိုသက်နိုင်ဖို့ ထမင်းဟင်းပို့ကာ ပြင်ဆင်ပေးရင်း ခန္ဓာကိုယ်ချင်း မထိချင်မှအဆုံးပေါ့။

သူကလည်း ကျမရှေ့တင် အဝတ်စားလဲရင်း လျှော်ဖို့ပစ်ပေးတတ်တယ်။တခါတခါ သူ့ပေါင်ကြားက ဟာကြီးကို ကျမ မမြင်မြင်အောင် လုပ်ပြသေးတာ။ကျမလည်း သူ အိမ်ဘက်ကူးလာရင်း ထမိန်ကို ခပ်လျော့လျော့လေး ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက်တာပေါ့။ချစ်သူမဖြစ်ခင်ထဲက ကျမ ဖင်တွေနို့တွေ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့တာပါ။သူ့လီးကြီးကိုင်ပြီး ဂွင်းထုခိုင်းတော့လည်း ကျမ ထုပေးလိုက်တာပဲ။

မြေငှား တစ်နှစ်ပြည့်တော့ စာချုပ်ထပ်ချုပ်ရင်း လက်ထပ်ဖို့ သူ့မိဘတွေ ဖွင့်ပြောဖြစ်ပါတယ်။သူ့အဖေကတော့ သူ့သားစိတ်တိုင်းကျ ဘာမှ မပြောပေမယ့်…သူ့အမေက သဘောမတူဘူးရှင့်။ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် သူဋ္ဌေးသား ဆရာဝန်နဲ့ ကျမလို ဈေးသည်ကို ဘယ်သဘောတူပါ့မလဲ နော့။နောက်ပိုင်း ကိုသက်ပိုင်ဇွတ်ပြောမှ သူ့အမေက သဘောတူတာရှင်။

နောက်ဆုံး ကျမအဒေါ်ကလည်း မြေကိုတဝက်တိတိ အမွှေသဘောမျိုး လွဲပေးတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်မိဘတွေကလည်း ကျမရတဲ့ မြေနေရာလေးကို အုတ်တံတိုင်းခတ်ပြီး နံကပ် နှစ်ထပ်လေးဆောက်ပေးပါတယ်။အုတ်အပြည့်ခင်းပြီး အောက်ထပ် တဝက်က ဆေးခန်းပေါ့ နောက်ခြမ်းက နားနေခန်းသဘောမျိုး အခန်းဖွဲ့ပြီး ပရိဘောဂ ပစ္စည်း နဲနဲလောက်ပဲ ထားတာ။အပေါ်ထပ်ကတော့ ကျမတို့လင်မယားနေဖို့ အခန်းတခန်းရယ် နောက်ထပ်အခန်းပို တခန်းရယ်ဖွဲ့ထားလိုက်တယ်။

မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်း သူ့အမေက ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ ကျမတို့ရပ်ကွက်မှာပဲ ဆောင်ခိုင်းပြီး သူတို့ဘက်က ဆွေမျိုးအသိုင်းဝိုင်းလောက်ပဲ လာကြတာ။မင်္ဂလာပွဲပြီးတော့ နှစ်ဖက်မိဘတွေ ကန်တော့ကြပေါ့။သူ့မိဘတွေ ပြန်တော့မှ ကျမနဲ့ကိုသက်ပိုင်လည်း အေးဆေး စကားပြောရတော့တယ်။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ကတော့ ဆိုင်ကိစ္စတွေ အတွက် နောက်မှ အေးဆေးပြောမယ်ဆိုပြီး အိမ်ဘက်ပြန်ကူးသွားတာ။ထမင်းစား ရေချိုး အဝတ်စားလဲရင်းနဲ့ ည ၉ နာရီခွဲလောက်မှ ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲက မင်္ဂလာကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်ခဲ့ကြတာပေါ့နော့။ဘာပြောကောင်းမလဲရှင်…ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ လိုးချက်ကြမ်းကြမ်းတွေအောက် ခွေခေါက်သွားခဲ့ရတာ။

အဲဒီညမှာပဲ လီးအရသာကို စသိခဲ့ရတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်က တကယ်ကိုလိင်မှု့ကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ရှင့်။ကျမ ငယ်ငယ်ထဲက မိဘတွေဆက်ဆံတာကို မြင်ဖူးနေခဲ့တာလေ။အရွယ်ရောက်လာတော့လည်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အရင်ယောင်္ကျားနဲ့ရော…ခု လက်ရှိယောင်္ကျားနဲ့ပါ ဆက်ဆံပုံတွေ မြင်ဖူးနေတာ။ထူးခြားတာကတော့ ကိုသက်ပိုင်နဲ့ ချစ်သူဘဝမှာ မလုပ်ဖူးတဲ့ အတွေ့ကြုံသစ်တွေပေါ့။

ကိုသက်ပိုင်လီးကြီးကို စုပ်ပေးရတာ။ကျမအတွက် ပထမဆုံးအတွေ့ကြုံဆိုတော့ စိတ်ထဲမသိုးမသန့်ဖြစ်ခဲ့မိတယ်။ဒါပေမယ့် ချစ်လို့ယူထားတဲ့လင်မို့ သူ့အကြိုက် လိုက်လျောပေးခဲ့တာပါ။ရလဒ်ကတော့ ပါးစပ်ထဲ လရည်ပူပူတွေပေါ့။ငြီစို့စို ချွဲကျိကျိအရသာမို့ ပျို့တက်ပြီးအမ်မိမလိုဖြစ်တော့ ကိုသက်ပိုင်က ပါးစပ်ချင်းတေ့ သူ့လျှာနဲ့ လိပ်ပြီး လရည်တွေကို ပြန်သွင်းပေးတာ။

အသက်အောင့်ပြီး မျိုချပစ်ခဲ့ရတာပေါ့။ကျမဟာကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုယက်ပေးတော့စောက်ရည်တွေပန်းထွက်တာက မြင်မကောင်းပါဘူး။ကိုသက်ပိုင် မျက်နှာတွေရော အိပ်ယာခင်းတွေရော ရွှဲနှစ်ကုန်တာ။ပထမဆုံးစလိုးတော့ ကျမ ဘာအရသာမှ မခံစားရပါဘူး အပျိူမှေးပေါက်တော့ အထဲက စပ်လိုက်တာရှင်။ခဏနားပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးပါတယ်။

ဒုတိယအကြိမ်ကျတော့ ကျမ သိပ်မနာတော့ပါဘူး ကိုသက်ပိုင်လီးရဲ့ အဝင်အထွက်တွေကို ခံစားသိရှိလာပါပြီ။ နို့သီးခေါင်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးတော့ အတော်ကြမှ ကျမစောက်ခေါင်းလေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရတာ။မိန်းမသား သဘဝ ကျမစောက်ပတ်လေးကလည်း အလိုအလျောက် လီးကြီးကို ပြန်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်တာပေါ့ရှင်။နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ ရပ်ကွက်ကင်းတဲက ၂ ချက်ခေါက်မှ နောက်ဆုံးတချီလိုးပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ။မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ ၇ နာရီ ကျော်နေပြီ…ခါတိုင်း ၄ နာရီခွဲ ၅ နာရီဆို ကျမ နိုးနေကြပါ။

နိုးနိုးချင်း ပထမဆုံး ယောင်္ကျား ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ရင်ထဲနွေးသွားခဲ့ရတယ်။ကျမနို့အုံလေးကို ကိုင်ရင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကိုသက်ပိုင်လက်တွေ မှပြီးရွေ့လိုက်ရသေးတာပေါ့။တကယ်ကိုနှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတာ…တညလုံး ကျမကို လိုးပေးရတော့ ပင်ပန်းနေပြီထင်ပါရဲ့နော့။မျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ကျမလင်ကို ရွှတ်ကနဲ့နမ်းပြီး ကျမ အိပ်ယာထလိုက်ပါတယ်။ကိုသက်ပိုင် ပုဆိုးက ပေါင်လယ်ထိလျောကျနေလို့ ပြန်ဖုံးပေးခဲ့ရသေးတာ။

အမလေးးး…ကျမ ရုတ်တရက်လန့်သွားမိတယ်။ကိုသက်ပိုင် လီးမှာ သွေးစသွေးနတွေကပ်နေတာရှင့်။ထူပူသွားရပါတယ်။ကျမလည်း အဝတ်တခုခုနဲ့ သုတ်ပေးမလို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ စောက်ပတ်လေးက ဆစ်ကနဲ့ ကျင်သွားရင် နာလာတော့တာ။

အဲဒီကျမှ တွေးမိတော့ ကျမအပျိုမေး ပေါက်ပြီးထွက်တဲ့သွေးတွေက ကိုသက်ပိုင်လီးကို ပေသွားတာနဲ့တူပါတယ်။ကျမစောက်ပတ်လေး လှန်ကြည့်လိုက်တော့လည်း စောက်မွှေးတွေပါ ရဲနေတာရှင်။အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ရေဇချိုး သနပ်ခါးပါးပါးလေးလူးပြီး ဒေါ်လေးအိမ်ဘက် ကူးလာလိုက်တာ။ဦးလှမောင်တော့ မမြင်မိဘူး အလုပ်သွားပြီနေမှာ။ကွတကွတနဲ့ လျှောက်လာတဲ့ ကျမကိုမြင်တော့ ဒေါ်လေးက ပြုံးစိစိ လုပ်နေတာရှင့်။

" ဂျမ်းပုံ … သမီး … ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား "

" အိုရ် … ဒေါ်လေးကလည်း "

" ဟဲ့ … အိပ်ပျော်လား မေးနေတာကို … ညည်းက ဘာဖြစ်နေတာလဲ "

" ဒေါ်လေးမေးတာ … သမီးသိလို့ပေါ့ "

" ခ်ခ် … ခ်ခ် … ဂျမ်းပုံရယ် … အဆန်းမဟုတ်ပါဘူးအေ … လင်ယူတဲ့မိန်းမတိုင်း … မင်္ဂလာဦးည အလိုးခံရတာပါအေ "

" ဟာ … ဒေါ်လေးနော် "

ကျမအဒေါ်ကတော့ ခုထိ အသက်သာကြီးတာ စကားပြောရင် တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ရမှ။ကျမလည်း ရှက်တာနဲ့ လာရင်းကိစ္စပြောရင်း စကားလမ်းကြောင်းလွဲလိုက်ရတာပေါ့။

" ဒေါ်လေး ကျမဆိုင်ကို ပိတ်ပစ်ရမလား "

" အလိုတော်… မပိတ်နိုင်ပါဘူး … ဘာလဲ … ညည်းက ဆရာဝန်ကတော်ဖြစ်သွားလို့ သွေးကြီးသွားတာလား "

" မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်လေးရဲ့… မင်္ဂလာ မဆောင်ခင်ကတည်းက သမီးတို့က တိုင်ပင်ထားကြတာ … ကိုသက်ပိုင်အမေ ကြည်ဖြူအောင်လို့ သမီးက ဈေးဆက်မရောင်းတော့ဘူး … ကိုသက်ပိုင် အနားပဲ ပြုစုပေးရမှာ "

" အေးပါ သမီးရယ် … ဒေါ်လေးနားလည်ပါတယ်…ဒါပေမယ့် ဆိုင်ကိုတော့ မပိတ်ချင်ပါဘူး … ဒေါ်လေးတို့ရပ်ကွက်က လူတွေ အဝေးမသွားရတော့ဘူးလေ… ဒီဆိုင်လေးမှာပဲ အကုန်ရနေတော့ … သူတို့အတွက် အချိန်ကုန်သက်သာတာပေါ့ "

" ဈေးဝယ်လာတယ်ရှင့် … လူမရှိကြဘူးလား "

ကျမနဲ့ဒေါ်လေး စကားပြောနေတုန်း ဈေးဝယ်ရောက်လာတာပါ။ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ကြီးမြရင်ပေါ့…ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။

" ဟော … ဒေါ်ကြီး ယူလေ … ဘာယူမလဲ "

" အမလေး … ဆရာဝန်ကတော်ကြီး ကိုယ်တိုင်ဈေးရောင်းနေပါလား … ပဲဆီ ၅၀ သားနဲ့ ဆားတစ်ထုပ်ပေးအေ "

" ဈေးသည်ပဲ ဒေါ်ကြီးရ … ဈေးရောင်းရ မှာပေါ့ "

" ဟုတ်ပါပြီတော် … အော် … နေဦး … ကြက်သွန်၁ပိသာလောက် ချိန်ဦးအေ … ဈေးမသွားတော့ပါဘူး … အချိန်ကုန်တယ် "

" ဟုတ် … ဒေါ်ကြီး … ဒါပဲလား "

" အေး … သမီး … မြင့်ကြည်ရော နေကောင်းရဲ့လား "

" ကောင်းပါ့ … အမ မြရင်ရေ "

ဒေါ်လေးက ဝင်ဖြေလိုက်တာပါ။ဈေးဝယ်ပြန်သွားမှ ကျမတို့ပြောလက်စ စကား ထပ်ဆက်ကြတာ။ဒေါ်လေးက ခေါင်းမာတယ်ရှင့် ဆိုင်ကို မပိတ်ချင်ဘူး။ဒါနဲ့ ကျမလည်း အကူတစ်ယောက်ရှာဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။ခဏကြာတော့ ဒေါ်လေးက သူ့အိပ်ခန်းက သေတ္တာအစိမ်းလေး ယူလာခိုင်းနေတာရှင်။

ကျမလည်း ဒေါ်လေးရှေ့ ချပေးလိုက်တော့ သူ့အင်္ကျီအတွင်းက အိတ်ရှုံ့လေးထုတ်ပြီး သော့တွဲလေး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။သော့ဖွင့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ငါးရာတန်ကနေ ငါးထောင်တန်ထိ ပိုက်ဆံတွေ အလိပ်လိုက်ရှင် ကျမ အံအောသွားရတာပေါ့။ကျမအတွက် မင်္ဂလာ လက်ဖွဲ့တဲ့။ကျမ မျက်ရည်တွေကျလာပြီး ဒေါ်လေးကို ဖက်ငိုမိတာပါပဲ။ဒေါ်လေးကလည်း ကျမပုခုံးလေး ပြန်ဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေပါတယ်။

" မငိုပါနဲ့ … မိဂျမ်းရယ် … ငါ့မှာလည်း သွေးသားရင်း ဆိုလို့ ညည်းတစ်ယောက်ပဲရှိတာ … ဒါက ညည်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံတွေဟဲ့ … တချိန်ချိန်များ ညည်းအိမ်ထောင်ကျရင် ပြန်လက်ဖွဲ့ဖို့ သေချာစုထားပေးတာ "

" အဟင့် … ဟင့် … ဒေါ်လေးရယ် … သမီးစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေလို့ပါ "

" ကဲ … မျက်ရည်တွေ သုတ်ပါဦးအေ … လင်တောင်ရနေပြီ … ထစ်ကနဲ့ရှိ ငိုတုန်း "

" ဟော … ဘာဖြစ်ကြတာလဲဗျ "

ရုတ်တရက် ကိုသက်ပိုင် ရောက်လာပြီး ကျမတို့ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တာ။

" အမလေး … မင်း မယားက … လက်ဖွဲ့ပေးတာ … ငိုတော်မှုနေလေရဲ့ "

" ဟားးး ဟားးးး "

ဒေါ်လေးနဲ့ကိုသက်ပိုင်တို့ စကားပြောနေတော့ ကျမလည်း ဘေးက နားထောင်နေလိုက်တယ်။

" သားတို့အတွက် မလိုပါဘူး ဒေါ်လေးရ … ဒီပိုက်ဆံနဲ့ ဒေါ်လေးအိမ်အသစ်ဆောက် … လိုတာကျနော် ဆိုက်ပါ့မယ် "

" တော်ပါပြီ သားရယ် သာဓုပါတော် … ဒီလိုနေလာတာ ကြာပါပြီ "

ကိုသက်ပိုင်က အတင်းပြောတော့ ဒေါ်လေးလည်း ခေါင်းညိတ်သဘောတူသွားပါတယ်။၁ပတ်လောက်ကြာတော့ ကိုသက်ပိုင်က သူ့အသိတွေခေါ်ပြီး ဒေါ်လေးအိမ် အသစ်ဆောက်ဖို့ စတင်ခဲ့တာ။မြေစိုက်အိမ်လေး ဖျက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးတို့လင်မယား ကျမတို့အိမ်ဘက် ခေါ်ထားရတာပေါ့။ဆေးခန်းနောက်က အခန်းပိုလေးထဲ နေခိုင်းလိုက်တာ။

အဲဒီမှာ ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အကျင့်တွေ သတိထားမိလာတာပဲ။ညတိုင်းအောက်ထပ်ဆင်းပြီး အတော်ကြာမှ ပြန်တက်လာတာ။ရောက်တာနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို မီးပွင့် မတတ် ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာရှင့်။တညတော့ ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင်အောက်ဆင်းတာနဲ့ အသာလေး ကပ်လိုက်သွားတာ။ဒေါ်လေးတို့ အခန်းတံခါးနား ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ချောင်းကြည့်နေတာ မြင်မှ သဘောပေါက်တော့တယ်။ဒေါ်လေးတို့ လိုးတာချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကျမကို တက်လိုးတာပေါ့ရှင်။ကျမကိုလည်း ကွန်ပြူတာ တစ်လုံးဝယ်ပေးပြီး အကုန်သင်ပေးတာပါ။

ညညဆို အပြာဇတ်ကားဆိုဒ်တွေ လင်မယားနှစ်ယောက် အတူကြည့်ပြီး လိုးတတ်နေပါပြီ။ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် ဆေးခန်းလူကျလို့ ပင်ပန်းပြီး မလိုးပေးတဲ့ရက်တွေဆို အပြာကားကြည့်ရင်း အာသာဖြေတတ်နေတာပေါ့နော့။လရည်လည်း ကြိုက်တတ်နေပြီရှင့်။ကိုသက်ပိုင် အကြိုက်အလိုးခံရင်း တခါတခါ ကျမက ဦးဆောင်ပြီး သူ့အပေါ်က တက်လိုးပစ်တာ။မနက်လင်းတာနဲ့ ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် လီးကြီးကိုလရည်ထွက်အောင်စုပ်ပြီး လရည်ပူပူနွေးနွေးလေး သောက်ရတာ အကျင့်ဖြစ်နေပါပြီ။

ပြီးတာနဲ့ ကိုသက်ပိုင် မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ သူ့ပါးစပ်လေး တေ့ပေးလိုက်ရင် ကိုသက်ပိုင်ကလည်း စောက်ရည်ပန်းထွက်တဲ့အထိ ယက်ပေးရင်း ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကို တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ မျိုချနေတတ်တာ။တဖြည်းဖြည်း ဒေါ်လေးတို့ အိမ်အုတ်ခင်းပြီးတိုင်တွေထောင်နေပါပြီ။အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ခန်းပါ တွဲဆောက်ခိုင်းနေလို့ ကျမလည်း ဒေါ်လေးဖို့ အကူတစ်ယောက်ရအောင် ရှာရတော့တာပေါ့။ဒေါ်လေးတို့အိမ် ပြီးကာနီးလေ လူတစ်ယောက်ရလိုက်ပါတယ်။ကျမ ဆေးခန်းထဲ အမှိုက်လှည်းနေတုန်း ရပ်ကွာအနောက်ဖျားက ကြီးဒေါ်ထွေး နေမကောင်းလို့ လာပြတာ။

" ဟော … ဒေါ်ထွေး နေမကောင်ဘူးလား "

" ဟုတ်ပ … ဂျမ်းပုံရေ … ဖြစ်တာ … ၄ ရက်လောက်ရှိပြီ … ပိုက်ဆံအဆင်မပြေတာနဲ့ မလာရတာ "

" အော်…အတူးလေးက … ပွဲဈေး မထွက်တော့ဘူးလား "

" ထွက်တော့ ထွက်ရှာပါတယ်အေ … သူ့ခမျာလည်း … ဈေးရောင်းရတာတဖက် … လူတွေနှောက်ယှက်တဲ့ဒဏ် ခံရတာ တဖက်နဲ့ … မလွယ်လှပါဘူး "

ကျမလည်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဆိုင်ဆက်ဖွင့်ရင် လူလိုနေတာနဲ့ အတူးလေးကို မျက်လုံးထဲမြင်မိလာတာပါ။အတူးလေးဆိုတာ ဒေါ်ထွေးသားပေါ့။မိန်းမလျှာလေးပါ။၁၂ ပွဲဈေး မှန်ချပ်လေးတွေလိုက်ရောင်းနေတာ အသက်က ကျမထက် ၃ နှစ်လောက်ငယ်ပါတယ်။

အတူးလေးကို ကျမတို့ဆိုင်ခေါ်ထားပြီး ဈေးရောင်းပညာသင်ပေးရင် ဒေါ်လေးလည်း မပင်ပန်းပဲ အတူးလေးလဲ အဆင်ပြေတာပေါ့လေ။ကိုသက်ပိုင် လာတော့ ဒေါ်ထွေးကို ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးပြီး သောက်ဆေး ၂ ရက်စာ ပေးလိုက်တယ်။ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် အကျိုးကြောင်းပြောပြတော့ ဆေးဖိုးဝါးခ မယူပါဘူး။ဒေါ်ထွေးပြန်တော့ အတူးနဲ့စကားပြောကြည့်ဖို့ တခါတည်းလိုက်သွားခဲ့တာ။

..........................................................................

ဂျမ်းပုံ ဒေါ်ထွေးနဲ့ လိုက်သွားချိန် ဆေးခန်းနောက်ဖေးဘက် အခန်းလေးထဲမှ အဖြစ်ပျက်များအား မသိလိုက်တော့ပေ။

.........................................................................

" ဒေါ်လေး … အိပ်နေတာလား … အင့် "

" ဂျမ်းပုံ … ပြန်လာရင် … တွေ့နေဦးမယ် … သားရယ် "

" ဒေါ်လေးဖို့ အကူလူတစ်ယောက်ရှာမလို့ … ဒေါ်ထွေးဆိုတဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက်နဲ့ လိုက်သွားပါတယ်ဗျာ "

" အသားဖြူဖြူ ပုပုနဲ့လား … သားလေး "

" အားးး ရှီးးး … ထုထုဒေါ်လေး … ဟုတ်တယ် အသားဖြူတယ် "

" ဒါဆို … ရပ်ကွက် အနောက်ဖျားထဲက မထွေးနေမှာ … "

အိပ်ခန်းလေးထဲ ဒေါက်တာသက်ပိုင် လီးကြီးအား ဂွင်းထုပေးနေရင်း ဒေါ်မြင့်ကြည်တစ်ယောက် တူမဖြစ်သူ ရှိမရှိ သေချာရန်မေးနေလိုက်သည်။ဒေါ်မြင့်ကြည့် ဒီဘက်လာနေပြီး ၂ ပတ်အကြာတွင် ညှောင်းကိုက်ဖျားရာမှ စခဲ့ရသည်။ ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ ဒေါ်မြင့်ကြည်အား ဦးလှမောင်အလုပ်သွားချိန် အိပ်ခန်းလေးထဲပင် အဖျားတိုင်းရင် ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးအပြီး တက်လိုးပစ်လိုက်ရာ…ဒေါ်မြင့်ကြည့်မှာ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်တွင် ချက်ပြုတ်နေသော တူမဖြစ်သူ သိမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် အသံမထွက်ပဲ ကြိတ်မိတ်အလိုးခံလိုက်ရသည်။

ဒေါ်မြင့်ကြည်ကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂစိတ်အားကြီးသူမို့ အလိုးခံရပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်ထဲ၌ပင် တူမဖြစ်သူအလစ် ဒေါက်တာသက်ပိုင်အား ကုန်းပေးတော့သည်။ခုလည်း ဂျမ်းပုံ အပြင်သွားသည်နှင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင် သူမအခန်းထဲဝင်လာရာ ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ လူနာရောက်လာလျင် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆေးကုလိုက်နှင့် လူနာပြန်သွားလျင် ဆေးခန်းနောက်ကျောဘက်ပြန်ဝင်ကာ ဒေါ်မြင့်ကြည့်အား လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် ဂွင်းထုခိုင်းလိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။

" ရှီးးး … တော် … တော် … တော်တော့ ဒေါ်လေး … သားထွက်တော့မယ် … လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ "

ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ဒေါက်တာသက်ပိုင် အလိုကျ ကုတင်ပေါ်တွင် ကုန်းပေးလိုက်ရာ ဖင်သားကြီးများကြားမှ ပြူးထွက်လာသော ဒေါ်မြင့်ကြည့်စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဒေါက်တာသက်ပိုင်က မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် နောက်မှ တဖုန်းဖုန်း ပစ်လိုးလိုက်သည်။

" အ … သားရယ် … လိုးလိုး … ကောင်းတယ် "

ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ လင်ဖြစ်သူဦးလှမောင်ထက် အလိုးသန်သော ဒေါက်တာသက်ပိုင်အား အစွမ်းကုန်လိုက်လျောပေးခဲ့သည်။ခုလည်း သူမခါးအားစုံကိုင်ပြီး အနောက်မှ ဆောင့်လိုးနေသောဒေါက်တာသက်ပိုင်အား ပါးစပ်မှ ညည်းငြူရင် ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန်ထောင်ကာ အလိုးခံနေတော့သည်။

" အ … ဒေါ်လေး … ရှီး … ဘွတ် ဘွတ် … … ပြီးတော့မှာ "

အသံကြားသည်နှင့် ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ကုန်းနေရာမှ ခန္ဓာကို တပတ်လှည့်ကာ ဒေါက်တာသက်ပိုင် လီးထိပ်နား ပါးစပ်လေး ဟပေးနေရာ … ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှ ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံသာ တေ့ပြီး လရည်များ ဂွင်းထု ပန်းထည့်လိုက်သည်။နောက်တချီထပ်လိုးစဉ် ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ဒေါက်တာသက်ပိုင်လီးအား တင်းပြောင်းလာအောင်စုပ်ပေးပြီးမှ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ဒုတိယအချီမို့ အတော်နှင့် မပြီးကြပေ။

လီးကြီးဝင်လာတိုင်း ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ သူမဖင်သားကြီးများ နောက်ပြန်တွန်းကာ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် ဖိကပ်ပေးနေတော့သည်။အသားချင်းရိုက်ခတ်သံများ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေချိန် ဆေးခန်းရှေ့မှ ဂျမ်းပုံ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

" မောင်ရေ … ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဖို့ အကူလူ တစ်ယောက်ရလာပြီ "

ဇနီးဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ လိုးရင်းတန်းလန်း လီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်လာရာ ဒေါ်မြင့်ကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးမှ … ဖလူး … ဖလွပ် … ဘူ … ဘွမ် … နှင့်လေများအန်ထွက်နေတော့သည်။

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>