အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၄ )

အချစ်ကျောင်း အပိုင်း ( ၄ )

longhairlover ရေးသည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူ၏လီးချောင်းကြီး သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည်၊ လီးတန်ကြီးတွင် ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင်ပေကျံစိုရွှဲ၍နေလေသောစောက်ရည်ကြည်နံ့ စူးရှရှညှီတီတီကို သင်းသင်းဖြူရှူရှိုက်မိသည်။သင်းသင်းဖြူသည် အပြာစာအုပ်များဖတ်ရှုရင်း ဖီလင်တက်ကာ မိမိဘာသာအာသာဖြေထိုးနှိုက်ကလိတတ်သူဖြစ်ပေရာ၊ ထိုသို့ကလိရင်း ပြီး သွားသောအခါ စောက်ရည်ကြည်တွေထွက်သည်၊ ကာမဇောအာသာပြင်းပြထက်သန်မှုကြောင့် မိမိအဖုတ်မှ အရည်ကြည်အများအပြားထွက်နေမှုကို ကောင်းကောင်းနားလည်နေသည်၊ မိမိ၏စောက်ရည်ကြည်နံ့ကိုလည်း အတန်အသင့်ရှူရှိုက်ဖူးသည်၊ သို့သော် ယခုတခါလောက်တော့ များများစားစား၊ နီးနီးကပ်ကပ်စူးစူးရှရှမရှူရှိုက်ဖူးပေ၊ထို့ပြင် ယခုရှူရသောစောက်ရည်ကြည်အနံ့မှာ ယောက်ျားတယောက်၏လီးအနံ့နှင့်ပါ ရောယှက်နေလေရာ ရှူရတာပို၍အားပါးတရရှိသည်။

ပါကင်ဖွင့်အလိုးခံထားရပြီးကာစ၊ ကာမစည်းစိမ်ဖီလင်အရသာကို လက်တွေ့ရရှိခံစားတတ်သွားပြီဖြစ်သည့် သင်းသင်းဖြူအဖို့ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းကာ“ဂွတ်ရှယ်”ဖြစ်၍နေလေတော့သည်၊ သည်တော့ ရမက်ထန်ပြင်းအာသာငမ်းငမ်းမိန်းကလေးတို့၏ထုံးစံအတိုင်း ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်ရောက်လာသောလီးချောင်းကြီးကို အားရပါးရပင်စုပ်ပေးလိုက်ရာ တပြွတ်ပြွတ်အသံများပင် စီစီညံညံပေါ်ထွက်သည်၊ လီးအစုပ်တွင် လျှာနှင့်လီးတန်ထိတွေ့မိရာ လီးတွင်ပေကျံနေသောစောက်ရည်ကြည်များကို လျှာနှင့်ထိုးရက်သလိုဖြစ်သည်၊ စောက်ရည်ကြည်တို့၏ ငံပျပျ ၊ ချိုတိုတို၊ အေးတေးတေး အရသာစူးစူးရှရှလေးကိုလည်းကောင်မလေး ဘဝင်ခိုက်အောင်ပင်အရသာတွေ့သည်၊ ထိုအခါ လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်၊ လျှာနှင့်လည်း ပါးစပ်ထဲရောက်လာသည့်လီးကို အားရပါးရထိုးရက်သည်။

ငနဲသားကလည်း ခါးကိုမသိမသာကော့၍လှုပ်ပေးသည်၊ ထိုအခါလီးချောင်းကြီးက ကောင်မလေး၏ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေသည်၊ကောင်မလေး၏ ဆူဖြိုးဖြိုးနို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်၊ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဆွဲဆိတ်ပေးသည်၊ ခပ်နာနာဖျစ်ညှစ်သည်၊ စောက်ပတ်ကိုတချက်တချက်လှမ်းကာ လက်ဖြင့်ကိုင်ပွတ်သည်၊သင်းသင်းဖြူတကိုယ်လုံးသည် ငှက်ဖျားတက်သောလူတယောက်နှယ်တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်နေသည်၊ ကောင်မလေး လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်။

လီးကြီးကို ပါးစပ်နှင့်အားရပါးရစုပ်သည်သာမက လီးတန်အရင်းဘက်ပိုင်းအောက်ခြေမှတွဲလွဲကျလျှက်ရှိသော ဂွေးဥကြီးများကိုလည်း လက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ပေးသည်၊ ခဏအကြာတွင် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူက သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်ထဲမှသူ့လီးချောင်းကြီးကို အသာဆွဲထုတ်သည်၊ လီးစုပ်ရတာကောင်းနေသောသင်းသင်းဖြူက ထိုသူကိုမျက်လွှာပင့်ကာ မော်ကြည့်မိသည်၊ ထိုသူကလီးကိုညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ထောင်ထောင်လုပ်ထားပြီး ဘယ်လက်ဖြင့်မိမိ၏ဂွေးဥများကို အသာကိုင်ပြသည်။

“ ဂွေးဥ တွေကို စုပ်ပေး….ရက်ပေး….”

ပါးစပ်ကလည်း ခပ်တိုးတိုးပြောသည်၊ သင်းသင်းဖြူတယောက်သည်လိုစေခိုင်းခံရသောအခါ ကြက်သီးတချက်ဖျန်းကနဲထသည်၊ တမူထူးဆန်းသော ကာမရမက်ဇော သည်လည်း ဟုန်းကနဲနိုးထလာသည်၊ သည်အလုပ်ကိုစက်ဆုပ်ဖွယ်ရာ ညစ်ညမ်းမှုဟု လုံးဝမထင်မိ၊ မိမိကို ကာမဖီလင်တမျိုးပေးမည့် လောကအရသာခံစားမှုနည်းလမ်းသစ်ဟု တရှိုက်မတ်မတ်နားလည်လက်ခံသည်၊ နှစ်ခါပြောစရာပင် မလိုပါ၊ ပါးစပ်လေးကိုဟလျှက် ထိုသူ၏ပေါင်ချန်အောက်သို့ မျက်နှာထိုးအပ်သည်၊ဂွေးအုများကို ရက်ပေးစုပ်ပေးရမှာမို့ သူမ၏မျက်နှာသည် ပေါင်ချန်အောက်ဘက်အကျဆုံးသို့ တိုးဝင်သည်၊ ထိုသူ၏လီးနံ့စူးစူးရှရှကို ပိုရှူမိသည်၊အလိုက်သင့်ဟလျှက်ရှိသည့်ပါးစပ်လေးဖြင့် ဂွေးအုလုံးကြီးတခုကို ငုံကာစုပ်ယူသည်၊ ထိုသူ ဆတ်ကနဲတုန်သွားသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း ရင်ဒိန်းကနဲခုန်သည်။

“ အားပါး…..ကောင်းတယ်ကွာ…..စုပ်စုပ်……ငါ့ဂွေးအုတွေကိုကောင်းကောင်းစုပ်ပေး……လျှာနဲ့လည်း ရက်အုန်းနော်….ဟုတ်ပီ….အားပါးပါး ရှီး….. ကောင်းတယ်ကွာ၊ မင်းက မဆိုးဘူးပဲ….အိုအို….”

ငနဲသား ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ၊ ကော့ကော့လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသည်၊ထိုနောက်……၊

“ လေးဘက်ကုန်းလိုက်…….နောက်ကနေ ခွလိုးမယ်…….”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြောသည်၊ ဂွေးအစုပ်ပေးရက်ပေးနေသောသင်းသင်းဖြူကိုလည်း လည်ဂုတ်မှခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်ဆွဲကာလေးဘက်ထောက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားအောင်လုပ်ယူသည်၊ ကောင်မလေးလည်း ငနဲသားဆွဲယူရာနောက်သို့ အလိုက်သင့်ပါလာသည်၊ ဆတ်ဆတ်ထိမခံသော ခပ်စွာစွာမိန်းကလေးတယောက်ဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲကိုင်ပြုမူသည်ကိုတော့ ဘာမျှပြန်မပြောပေ။

သည်လိုမျိုး အပိုင်အနိူင် ခပ်ရင့်ရင့်အလုပ်ခံရသည်ကိုပင် နှစ်သက်ကာဖီလင်တမျိုးရနေသည်၊ ဟော……၊ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်မလေးတယောက်၊ လေးဘက်ထောက်ကာ ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားလေပြီ၊အလိုးခံရန် အသင်ရှိနေလေတော့သည်၊ မျက်နှာဖုံးစွပ်ငနဲသားက လေးဘက်ကုန်းထား၍ကားအစ်တစ်ရစ်ဖွေးအုနေလေသော ဖင်ကြီးနောက်တွင်ကပ်ကာနေရာယူသည်၊ ဖင်ဆုံ၀၀တစ်တစ်တခြမ်းကို လက်ဝါးကြီးနှင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းတချက်ရိုက်သည်၊ ဖင်ရိုက်သံ ဖျန်း ကနဲတချက်မည်သလို ဖင်ရိုက်ခံလိုက်ရမှုကြောင့် ရင်သိမ့်တုန်သွားရလေသောသင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှလည်း “အိုး” ကနဲအသံထွက်သည်၊ လီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ထောက်လိုက်သည်၊လီးတေ့လာသည်နှင့် သင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးဆုံကြီး နောက်သို့ကော့ကာဖိတွန်းသည်၊ ဖင်ကြီး ငနဲသား၏ပေါင်ချန်ထဲတိုးကပ်ထားသလို တေ့ထောက်ထားမိလေသောလီးချောင်းကြီးသည်လည်း စောက်ပတ်ထဲသို့ စီးပိုင်တင်းကြပ်စွာတိုးဝင်သည်၊ စောက်ပတ်တလျှောက် ပူ၍ပင်ဆင်းသွားသည်။

“ အားကျွတ်ကျွတ်…..ဝင်လာပြီ…..ဟင့်…. အိုအို…. အမေ့…..အား ..”

ထိုလီးနှင့် အလိုးခံဖူးပြီးကာစဖြစ်သည့်တိုင် လီးကြီးက စံချိန်လွန်အောင်ကြီးမားလှသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲလီးအဝင်တွင် ကောင်မလေးမှာအောင့်၍အတော်ကိုနာသည်၊ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ စုပ်သတ်ညည်းမိသည်၊စောက်ပတ်ထဲ ဆို့နင့်ပြည့်သိပ်စွာတိုးဝင်လာသောလီး၏ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုအရသာ ထိမိလွန်းခြင်းကြောင့် ကောင်မလေးတကိုယ်လုံး ကော့လိန်လူးလွန့်သွားသည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက သင်းသင်းဖြူ၏ဖင်ကြီးနြှစ်ခမ်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားမနာတမ်းပင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ကာ၊ လီးကိုဆွဲထုတ်ပြန်သွင်း၊မနှေးမမြန်လုပ်ပေးသည်၊ ညှောင့်လိုးသည်ထက်တော့ အားပိုသည်၊ဆောင့်သည့်အဆင့်လောက်မူ အားမပြင်းသေး၊ အလိုးခံနေသောမိန်းကလေးတုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် ဖီလင်တွေအပြတ်ရကာ “ခိုက်” သွားရုံလိုးပေးသည်။

သင်းသင်းဖြူမှာ တဟင်းဟင်းဖြစ်လာသည်၊ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲဆွဲထုတ်လှုပ်ရှားပေးရင်း အားရပါးရဖျစ်ညှစ်ကိုင်ထားသောဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကိုလည်း ဆွဲဆွဲဖြဲသည်၊ ဖင်သားများအဖြဲခံရမှုကြောင့်”ပြဲ” ကနဲ“အာ” ကနဲဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူအဖို့ လီးထိုးသွင်းကာလိုးနေသောစောက်ပတ်မှအရသာတွေ့သည့်နည်းတူ ပြဲပြဲသွားသောစအိုပေါက်တွင်လည်း ယားကျိကျိနှင့်တမျိုးကြီးဖြစ်၍နေလေသည်၊

“ ငါလိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းတယ်မဟုတ်လား ကောင်မလေး…”

ပုံမှန်လိုးပေးရင်း ထိုသူကမေးသည်၊ ဖင်ကိုတော့ ပို၍ဆွဲဖြဲသည်၊စအို၀ ပြဲကားစူတက်လာသည်။

“ ကောင်းတယ်ရှင့်…..သိပ်ကောင်းတယ်၊ ဆောင့်ပေးပါလားရှင်…..’

“ ဒီလိုမျိုးလား……ဘွပ်ဘွပ်ဘုဘွပ်…..”

“ အားအိအိ……ဟုတ်တယ်…….ကောင်းလိုက်တာ၊ အဲလိုမျိုး ဆောင့်စမ်းပါရှင့်…….ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်……အားပါးပါး အီး ……”

“ ဆောင့်လိုးတာ ပိုခံလို့ကောင်းတယ်ပေါ့…….”

“ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်…..”

“ ဆောင့်လိုးရင် ဘယ်လိုနေလဲ….”

“ ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်… အမလေးလေး…ကောင်းတာပေါ့ရှင့်..ဘွပ်ဘွပ်  အား အိအိ အား…….”

“ ငါလိုးချင်လို့ခေါ်ရင် နင်လာကုန်းမလား ….”

“ ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့….”

“ လာကုန်းမလားလို့မေးတာ……”

“ ဟုတ်ကဲ့….လာ ကုန်းပါ့မယ်ရှင့်…လိုးချင်ရင် ချိန်းသာချိန်းလိုက်ပါ……ဘွပ်ဘုဘု အားအား…..”

“ ဖင်ဖြဲပေးတာကော ကြိုက်လား…..”

“ ဟာ…….မသိဘူး…..”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက ပို၍ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သည်၊ သင်းသင်းဖြူကတကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေသည်၊ ဆောင့်ချက်ကြောင့် သူမ၏ကိုယ်မှာရှေ့တိုးနောက်ငင်လှုပ်နေသည်၊ ဖင်သားအိအိကြီးများက တသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေကြသည်၊ ဖင်ကြီးကို အပြတ်ကိုဝေ့ဝိုက်လှုပ်ရှားပေးသည်၊ ဆောင့်ချက်များပိုကြမ်းလာသည်၊ ပိုအားပြင်းလာသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း တချီ “ပြီး” သွားရလျှက် နောက်တချီ ပြီး လုလုဖြစ်လာသည်၊ တအားဆောင့်လိုးနေသောလီးကြီးက တငေါ့ငေါ့လှုပ်လာသည်၊ ပြီးတော့ သုတ်ရည်များပန်းထွက်သည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူသည် သုတ်ရည်ထွက်သောအခါ သူ့လီးကိုကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်သည်၊ ဖင်ဝကို အသကုန်ပြဲအာလန်လာအောင်ဆွဲဖြဲသည်၊ ပြီးတော့ ဆက်၍ပန်းထွက်သောသုတ်ရည်များဆွဲဖြဲထားသောစအိုပေါက်ပေါ်သို့ တည့်တည့်မတ်မတ်ကျအောင် လီးကိုကိုင်၍ချိန်သည်၊ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲအရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ဆက်လက်ပန်းထွက်သောသုတ်ရည်တို့သည် အသကုန်ဆွဲဖြဲထားသောစအိုပေါက်ပေါ်သို့ တဖတ်ဖတ်ကျရောက်သည်၊ စအိုဝသည် ရှုံ့ကနဲရှုံ့ကနဲဖြစ်သည်၊ ပွကျယ်ပွကျယ်လှုပ်ရှားသည်၊ ယားကျိကျိ၊ ချောတောတော၊ စိုတိုတိုနှင့် ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုပင်သင်းသင်းဖြူ ရေရေလည်လည်မသိတော့၊ ကြမ်းရှထန်ပြင်းသော ရမက်ဇောဖီလင်တွေ အပြတ်တက်လာတာကိုပဲသိသည်၊ ထိုကြောင့်ကောင်မလေးမှာဆွဲဖြဲထားသောဖင်ပေါက်တည့်တည့်ပေါ် ပူနွေးပျစ်ချွဲသောသုတ်ရည်များပန်းချခံရချိန်တွင် ခေါင်းတမော့မော့ ၊ ဖင်တယမ်းယမ်းနှင့်တချီထပ်၍ ပြီး သွားရသည်၊ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးထားပြီး လီးဆွဲထုတ်သွား၍ ဟပြဲပြဲကျန်ရစ်သောစောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်ကြည်တို့လည်း တောက်တောက်ယိုကာထွက်အံကျကုန်လေတော့သည်။

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူသည် သုတ်ရည်အကုန်ပန်းထွက်ပြီးသွားသည့်တိုင်ဆွဲဖြဲထားသောဖင်သားများကို မလွှတ်သေး၊ ဆက်ဆွဲဖြဲထားကာလီးထိပ်ဖူးနှင့် စအိုပေါက်ကို တေ့တေ့ဖိထောက်သည်၊ လုံးတုံးတုံးလီးထိပ်ဖူးသည် သုတ်ရည်များပေကျံကာစိုနေသောဖင်ဝတွင် ချောကျိကျိနှင့်ထိပွတ်ထောက်မိနေသည်၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးမဝင်သော်လည်း စအိုဝမှာတော့လီးဖြင့်ဖိထောက်ထိုးသည့်ဒဏ်ကြောင့် တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်သည်၊ လီးနှင့်ဖင်ပေါက်ထိတွေ့မိတ်ဆက်ပေးသလိုလည်း ဖြစ်သည်၊ ခဏမျှဖင်ဝကို လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ထောက်ဖိပွတ်ပီးနောက် ငနဲသားက အသာနောက်သို့ဆုတ်ယ်ခွာသည်၊သင်းသင်းဖြူလည်း လေးဘက်ထောက်ရက်သားလေးဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့သည်။

“ အခုတော့ တော်လောက်ပီ၊ နောက်လာမယ့်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ကျရင်ဒီနေရာကို လာခဲ့အုန်း၊ လိုးကြရအောင်….”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူက လေးဘက်ကုန်းရက်သားဖြစ်ကျန်နေခဲ့သောသင်းသင်းဖြူ၏တင်ပါးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်အသာတချက်ပုတ်ရင်းပြောသည်၊ထိုအခါမှ သင်းသင်းဖြူလည်း လေးဘက်ကုန်းနေရာမှ အသာပြန်ထရပ်သည်။

“ ဘယ်လိုလဲ…..လာကုန်းမယ်မဟုတ်လား…..”

ငနဲသားက သေချာအောင်မေးသည်။

“ ခစ်ခစ်ခစ်…..လာမှာပေါ့…..ဒီအချိန်လောက်ပဲ မဟုတ်လား …..”

“ ဟုတ်တယ်၊ သြော်…..ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလည်း မင်းနဲ့အတူခေါ်လာခဲ့….”

“ ဟာ…….တီချယ်က လိုက်လာပါ့မလား …..”

“ ခေါ်ကြည့်ပါ…..သူ လိုက်လာမှာပါ၊ မင်းဘယ်လိုမျိုးအရသာတွေ့တယ်ဆိုတာ ပြောပြချင်ပြောပြလိုက်ပေါ့…..ကဲ နောက်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ကျမှ ပြန်ဆုံကြတာပေါ့….”

မျက်နှာဖုံးစွပ်လူသည် သင်းသင်းဖြူ၏ညာဘက်ပါးလေးကို အသာလိမ်ဆွဲကာ ထွက်သွားလေသည်။သင်းသင်းဖြူသည် ရရှိခံစားခဲ့ရသောကာမအရသာတို့ကို ပြန်စားမြုံ့ပြန်စဉ်းစားရင်း ကျေနပ်ပီတိဖစ်လျှက်ကျန်နေခဲ့သည်၊ ထိုနောက် ပေကျံနေသည်များကို ဆေးကြောသန့်စင်ကာ အဝတ်အစားများသေသေသပ်သပ်ဖြစ်အောင်ပြန်လည်ဝတ်ဆင်၍ သုံးထပ်စာသင်ဆောင်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့လေသည်၊ပလပ်စတိတ်အခင်းကိုမူ ပြန်ယူမနေတော့ပါ၊ အခန်းထဲတွင် သည်အတိုင်းထားပစ်ခဲ့သည်။

ယောက်ျားတယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်မှုအရသာကိုတော့ သင်းသင်းဖြူကောင်းကောင်းကြီး နှစ်သက်သဘောကျစွဲလန်းသွားခဲ့သည်၊ ဖြစ်မည်ဆိုလျှင်နောက်နေ့တွင်ပင် သည်နေရာကိုလာ၍အလိုးခံချင်နေသည်၊ သို့သော်ထိုလူကလာမည့်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်တွင် လာကုန်းရန်ချိန်းဆိုထားသည်မို့ စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ရှိသည့်ရက်သို့ရောက်ရန် ကြားတွင်(၃)ရက်တော့ စောင့်ရပေဦးမည်။

မိမိကိုလိုးသွားသော မျက်နှာဖုံးစွပ်လူ၊ မည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်ကိုတော့သင်းသင်းဖြူ သေသေချာချာ ၊ တိတိကျကျမသိသေးပါ၊ (သူမစိတ်ထဲမှာထင်ထားမိသူတယောက်တော့ ရှိနေပါသည်၊ သို့သော် မိမိထင်ထားသူဟုတ်မဟုတ်ကတော့ ယတိပြတ်မပြောနိူင်ပါ၊) ပြောရမည်ဆိုလျှင်သင်းသင်းဖြူအတွက် ထိုသူမည်သူမည်ဝါဖြစ်သည်က အရေးမကြီးပါ၊လီးကြီးကာ ကာမမှုကျွမ်းကျင်၍ အီစိမ့်မိန်းမူးအောင်လိုးနိူင်သည့် ထိုလူ၏အစွမ်းအစကို အပြတ်ပင်ခိုက်၍နေပြီမို့ ထိုသူမည်သူပဲဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံဖို့သင်းသင်းဖြူ အသင့်ရှိနေသည်။

သည်ကြားထဲတွင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုပါခေါ်လာဖို့ အပိုင်ပြောဆိုထားခဲ့ပြန်ရာ ထိုသူနှင့်အတူ မိမိနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ စပ်ယှက်ပျော်ပါးရတော့မည်ဟု နားလည်သိရှိနေလေရာ သင်းသင်းဖြူ အရမ်းကိုတက်ကြွနေသည်၊ထိုနေ့ရောက်လျှင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်မိမိ၊ မိန်းမချင်းလည်းပလူးပလဲလုပ်နိူင်ကောင်းလုပ်နိူင်လိမ့်မည်ဟုတွေးကာ သဘောကျနေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို အပြာဝထ္ထုစာအုပ်များပေးဖတ်ထားသည့် အဆက်အသွယ်ပတ်သက်မှုရှိနေရာ မိမိနှင့်အတူ လက်တွေ့ကာမစပ်ယှက်မှု ပြု ဖို့ ဆွဲဆောင်ဖိတ်ခေါ်ရန်အခက်အခဲမရှိဟု သင်းသင်းဖြူတွက်သည်၊ ဝေ့ကာဝိုက်ကာလည်းပြောနေစရာမလို၊ သည်အတိုင်းပေါ်တင်ပင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောချလိုက်မည်ဟုစိတ်ကူးထားသည်။

“သင်းသင်းဖြူ နဲ့ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို မင်းအပြာစာအုပ်တွေ ပေးဖတ်နေတယ်မဟုတ်လား….”

ထမင်းစားသောက်ပြီးနောက် ဆရာကိုစိုးမောင်က သူ့အနားသို့လာရန်ခေါ်ထားပြီးနောက် မေးချလိုက်သောစကားကြောင့် ဝင်းမိုးတယောက် ၊လန့်ဖြန့်၍ပင်သွားရလေသည်။

“ ဟို….ဟို….”

ကြောက်လန့်မှုကြောင့် ဝင်းမိုးမျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ တကိုယ်လုံးတုန်ရင်လျှက် စကားပင်ပြန်မပြောနိူင်တော့အောင်ဖြစ်နေရှာသည်။

“ ကြောက်မနေပါနဲ့ကွ၊ ငါက မင်းကိုအပြစ်မဆိုပါဘူး၊ မင်းအတွက်အကျိုးရှိအောင် လုပ်ပေးမလို့၊ ကဲ ငါမေးတာသာ ဖြေစမ်းပါ….”

“ ဟုတ်…ဟုတ်…ကဲ့….”

မကြောက်နဲ့ဟုပြောသော်လည်း ဝင်းမိုးခမြာ ကြောက်စိတ်မပျောက်၊ငိုတော့မလိုမျက်နှာနှင့် ခေါင်းညိတ်၍ဝန်ခံလိုက်ရလေသည်။

“ စိုက်ပျိုးရေးအချိန်တုန်းက မင်းနဲ့တန်ချင်း သင်းသင်းဖြူကိုကျောင်းသစ်ကြီးပေါ်ခေါ်သွားပြီး ဖိုက်ကြတယ်မဟုတ်လား….”

ဝင်းမိုးက ဆရာကိုစိုးမောင်ကို အလန့်တကြားကြည့်မိသည်၊သည်ကိစ္စကို ဘယ်လိုသိနေသနည်း။

“ ဟားဟားဟား…..ဘာမှကြောက်မနေပါနဲ့လို့ ငါပြောထားတယ်မဟုတ်လား၊ ကဲ ငါပြောတာဟုတ်သလား…”

“ ဟုတ်……ဟုတ်…..ဟုတ်….ပါ….တယ်…”

“မင်းတို့ဖိုက်တာ အဆင်ပြေရဲ့လား….”

“ ဟို…..ဟို ဒင်း….အဲ…..”

“ မင်းကလဲ ရှက်နေပြန်ပီ၊ မင်းကောင်းတောင်းတောင် မဖိုက်ရသေးဘူး၊ လရည်တွေထွက်ကုန်လို့ ကောင်မလေး ဒေါတွေဘာတွေပွသွားတယ်မဟုတ်လား….”

“ ဟင်….ဆရာက ဒါတွေ ဘယ်…ဘယ်လို….သိ….သိနေတာလဲ….”

ဆရာကိုစိုးမောင်က တဟားဟားရယ်လိုက်ပြီး…။

“ငါက မင်းရဲ့ဆရာပါကွ၊ မင်းဘယ်လိုခြေလှမ်းတွေလှမ်းနေတယ်ဆိုတာ မသိပဲနေပါ့မလား၊ ငါသိမ်းထားတဲ့ အပြာဝထ္ထုစာအုပ်တွေကိုမင်း တိတ်တိတ်လေးယူပြီး တန်ချင်းကိုပေးဖတ်တာကစပြီး သင်းသင်းဖြူနဲ့ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကိုလည်း ပေးဖတ်နေတာအထိ ငါသိပါတယ်…”

ဝင်းမိုးမှာ မျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်လုပ်ကာ ဆ&ာကိုစိုးမောင်ကိုကြည့်နေမိသည်၊ ကိုစိုးမောင်က ဝင်းမိုး၏ခေါင်းကို အသာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ကာ ဆက်ပြောသည်။

“ ငါက အသာစောင့်ကြည့်နေတာ၊ မင်းနဲ့တန်ချင်း ကောင်မလေးကိုကျောင်းသစ်ကြီးပေါ် မသွားကြတော့လည်း ငါလိုက်ပီး အကဲခတ်ကြည့်နေတာ၊မင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဒီကိစ္စတွေမှာ လက်တွေ့မလုပ်ဖူးကြတော့ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားပြီး ကမောက်ကမတွေဖြစ်ကုန်တာပေါ့၊ အဲ ကောင်မလေးမှာတော့မင်းတို့နဲ့ မစို့မပို့ဖြစ်ကျန်နေခဲ့လို့ ငါလည်းကြည့်မနေသာပဲ ဝင်ဖိုက်လာခဲ့ရတယ်ကွ….”

“ ဟင်…..ဆရာနဲ့သင်းသင်းဖြူ ဟို ဟို ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်ပေါ့….”

“ အေး……ဒါပေမယ့် ငါက ကျန်ကျောင်းပုံမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားလို့ငါမှန်းတော့ သူသိမှာမဟုတ်သေးဘူး၊ လာမယ့်စိုက်ပျိုးရေးအချိန်ကျရင်ကျောင်းသစ်ကြီးပေါ်ပြန်ဆုံဖို့ ငါသူ့ကိုချိန်းထားလိုက်တယ်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလည်းခေါ်လာဖို့ ပြောထားတယ်၊ အဲဒီပွဲမှာ မင်းရော ပါချင်လား….”

“ ဟာ…..ဆရာရယ်၊ ပါချင်တာပေါ့….”

“ တယ်ကြိုက်တတ်ပါလား၊ တန်ချင်းလည်း ခေါ်ခဲ့ပေါ့…”

“ ဟုတ်ကဲ့….ဒါပေမယ့် ဟို…..သင်းသင်းဖြူက လာပါ့မလား …”

“ အဲဒီကောင်မလေး ဘယ်လောက်ဏှာထန်တယ်ဆိုတာ မင်းလည်းသိမှာပဲ၊ သူလာမှာပါကွ၊ သူက အပြတ်ကုန်းချင်နေတာ…”

“ ဟို…..တီချယ် ဒေါ်ခင်မေစိုးကကော လိုက်လာပါ့မလား….”

“ ငါတွက်ထားတာ မလွဲဘူးဆိုရင်တော့ အဲဒီဆရာမလည်း ပါလာမှာပါ၊ သူမလာပဲမနေနိူင်အောင် ငါတို့ကလည်း ခွင်ချယူရမှာပေါ့ကွ၊ ရော့….ဒီစာအုပ်ကို သင်းသင်းဖြူ နဲ့ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကြည့်ဖို့သာ မင်းပေးလိုက်"

ဆရာကိုစိုးမောင်က အရွယ်ကြီးကြီးစာအုပ်တအုပ်ထုတ်ပေးတယ်၊အပြာဝထ္ထုစာအုပ်အရွယ်အစားထက် အတန်ငယ်ပိုကြီးသည်၊ ပိုလည်းထူသည်၊ စာအုပ်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုသော်လည်း ဆရာကိုစိုးမောင်၏ရှေ့တွင်မို့ဝင်းမိုးကဆင်ခြင်ကာ စိတ်ကိုထိန်း၍နေရလေသည်။

“ မိန်းမတွေကိုဖိုက်ရင် ဘယ်လိုမျိုးကိုင်တွယ်ရတယ်၊ ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာ မင်းနဲ့တန်ချင်း နားလည်အထာပေါက်နေအောင် ငါသင်ပြပေးထားမယ်၊ တန်ချင်းကို သွားခေါ်လာခဲ့…”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…..”

သည်တခါ ဝင်းမိုးတို့ယူလာပေးသည့်စာအုပ်က ခါတိုင်းလို အပြာဝထ္ထုစာအုပ်သက်သက်မဟုတ်၊ အပြာဓါတ်ပုံများလည်း ဖေါဖေါသီသီပါရှိသည်။

အမှန်တော့ နိူင်ငံခြားအပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်တခုကို စာရွက်များကြားညှပ်ကာဝထ္ထုစာအုပ်သဘော ဖန်တီးထားခြင်းဖြစ်သည်၊ စာရွက်များတွင်လက်နှိပ်စက်ဖြင့်ရိုက်ကာ ဝထ္ထုစာသားများကိုရေးထားသည်၊ ထိုစာသားများသည် အပြာပုံများနှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိသည်၊ အပြာဓါတ်ပုံများကလည်း ဇာတ်လမ်းဆင်ကာနေရာချထားသည်မို့ ဝထ္ထုစာသားနှင့်ဓါတ်ပုံတို့လိုက်ဖက်ကာ ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိသည်၊ ဖတ်လည်းဖတ်ရ ၊ ပုံတွေလည်းကြည့်မြင်ရနှင့် ပို၍ဖီလင်လာသည်၊အပြာဓါတ်ပုံများတွင်ပါသော သရုပ်ဆောင်အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှာလည်းဂျပန်လား၊ ထိုင်းလား၊ တရုတ်လားတော့မသိ၊ အာရှသူများဖြစ်သည်၊သရုပ်ဆောင်အမျိုးသားကတော့ အသားမည်းမည်း၊ ကပ်ပလီကြီးး၊ဝထ္ထုစာအုပ်ထဲတွင်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို မာလာနှင့်ယုယုစော၊ကပ်ပလီကြီးကို ရော်ဂျာဟုအမည်ပေးထားသည်။

မာလာဆိုသောသရုပ်ဆောင်အမျိုးသမီးက ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ငယ်ငယ်ချောချောလေး၊ ယုယုစောကတော့ အသက် (၃၀)ခန့်၊ ဇာတ်လမ်းကတော့ မာလာတယောက် အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်များကြည့်နေသည်ကိုသူမ၏အဒေါ် ယုယုစောကတွေ့သွားကာ၊ အဒေါ်နှင့်တူမ စိတ်သဘောတူမျှ၍အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ် အတူတူကြည့်ကြပုံမှစထားသည်၊ အဒေါ်ယုယုစောအလုပ်သို့ထွက်သွားပြီး မာလာက အ၏ပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ဆက်ကြည့်ကျန်နေရစ်ခဲ့ရာမှ ဖီလင်တွေတက်လာကာ၊ မိမိဘာသာ ဟိုကိုင်သည်နှိုက်အာသာဖြေနေခိုက် ရော်ဂျာရောက်လာပြီး ၊အလုပ်ဖြစ်သွားပုံနှင့်ဆက်ထားသည်။

မာလာနှင့်ရော်ဂျာတို့တယောက်လိင်အင်္ဂါများကို တယောက်က ရက်ပေးစုပ်ပေးနေပုံများ ၊ မာလာကို အနေအထားသုံးလေးမျိုးလောက်နှင့် ရော်ဂျာကလိုးပုံများကို ဓါတ်ပုံကြည်ကြည်လင်လင်များနှင့်ရိုက်ထားသလို ထိမိသွက်လက်သောစာသားများနှင့် ရေးဖွဲ့ထားသည်၊ထိုသို့လိုးရာတွင် စောက်ပတ်သာမက၊ ဖင်ပေါက်ထဲသို့လီးထိုးသွင်းကာဖင်ဆော်ပုံသုံးပုံလည်းပါရှိသည်၊ သင်သင်းဖြူမှာ အပြာဝထ္ထုများထဲတွင်ဖင်လိုးခန်းများဖတ်ရှုဖူးသော်လည်း ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းဖင်လိုးပြသည့်ဓါတ်ပုံတွေကိုတော့ ယခုမှ မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုနောက်ရော်ဂျာက ယုယုစောကိုပါလိုးချင်သည်ဟု မာလာကိုပြောဆိုရာမာလာကလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူကို ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းပြီးနောက် ရော်ဂျာ ၊ယုယုစောနှင့်မာလာတို့ “ ယောက်ျားတယောက် ၊ မိန်းမနှစ်ယောက်..” စပ်ယှက်ပျော်ပါးကြပုံများကို တွေ့မြင်ဖတ်ရှုရလေသည်၊ ရော်ဂျာက မာလာနှင့်ယုယုစောတို့ကို ဖင်လည်းဆော်ပြသည်၊ ယုယုစောနှင့်မာလာတို့ တယောက်ကိုတယောက် ရက်ပေးကိုင်ပေး ၊ ပလူးပလဲလုပ်ကြပုံများကိုလည်း တွေ့မြင်ရလေသည်။

အထူးသဖြင့် မာလာက ၊ ယုယုစောကို ရော်ဂျာနှင့်စပ်ယှက်ပျော်ပါးဖြစ်အောင် သိမ်းသွင်းပြောဆိုပုံများက ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို မျက်နှာဖုံးစွပ်လူနှင့်ချိန်းဆိုထားရာသို့လာရန် သိမ်းသွင်းခေါ်ယူဖို့ရှိနေသောသင်းသင်းဖြူအတွက် များစွာအထောက်အကူရရှိပေသည်၊ ထို့အပြင်အပြာပုံများကိုကြည့်ကာအပြာဇာတ်လမ်းဖတ်ရှုရခြင်းဖြင့် သင်းသင်းဖြူအဖို့လည်း ချိန်းဆိုထားသည့်ရက်တွင်သွားရောက်အလိုးခံလျှင် သည်လိုမျိုးပင် ရှိလိမ့်မည်၊ ဒါမျိုးတွေလုပ်ရမည်ဟုကြိုတင်ခံစားစိတ်လှုပ်ရှားစေပေသည်၊သင်းသင်းဖြူသည် ထိုအပြာဝထ္ထုစာအုပ်ကို အားရအောင်ဖတ်ရှုကြည့်ရှုပြီးနောက် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို လက်ဆင့်ကမ်းလိုက်လေသည်။

ထိုနောက် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊အေးအေးဆေးဆေးရှိသည့်အချိန်ကို စောင့်ကြည့်ရွေးချယ်ကာ ၊ အနားသို့သွားရောက်လေသည်၊ ထိုအချိန်တွင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း သင်းသင်ဖြူပေးထားသော အပြာဓါတ်ပုံများရောနေသည့်အပြာဝထ္ထုစာအုပ်ကို(၅) ကြိမ်မြောက်ဖတ်ရှုပြီးကာစဖြစ်သည်၊ နဖူးတွင် ချွေးသီးလေးများပင်သီးကာမျက်နှာမသိမသာနီမြန်းနေသည်၊ ဖတ်ရင်းကြည့်ရင်း ဖီလင်တက်ကာစောက်ပတ်နှိုက် ၊ နို့ဆွဲ ၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်လုပ်နေခဲ့မှုကြောင့် အဝတ်အစားများပင် မသိမသာဖရိုဖရဲလေးဖြစ်နေသည်။

“ အော်……သမီး၊ လာလေ….”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက ရှက်ယောင်ယောင်လေးပြုံးကာ ပြောသည်၊မိမိ၏အဝတ်အစားများကိုလည်း ဟိုဆွဲသည်ဖိလုပ်သည်။

“ ဒီတခါ သမီးပေးခဲ့တဲ့စာအုပ်က ပိုမိုက်တယ်မဟုတ်လား တီချယ်…”

“ အေး…..ဟုတ်တယ်၊ အရမ်းကောင်းတာပဲ….”

“ ဓါတ်ပုံတွေပါပါတော့ ဖတ်ရတာကော ၊ ကြည့်ရတာကော အရမ်းရှင်းပြီး ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းရှိတာပဲနော် …”

“ ဟုတ်တယ်ကွ….”

“ ဖင်ထဲထည့်ပြထားတဲ့ပုံတွေများဆိုရင် သမီးဖြင့်ကြည့်ရင်းတောင်အသည်းယားလာတယ်၊ တီချယ်ကော ယားမလာဘူးလား …”

ဒေါ်ခင်မေစိုး မျက်နှာရဲကနဲဖြစ်သည်၊ စအိုပေါက်ကလည်းယားသလိုလိုဘာလိုလို ဖြစ်လာသည်။

“ မင်းကလဲကွာ ပြောရော့မယ် ခစ်ခစ်ခစ်….”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက ရယ်ကျဲကျဲလေးပြုကာ ပြန်ပြောသည်။

“ တီချယ့်ကို သမီးပြောမလို့ပြောမလို့နဲ့၊ ယောက်ျားတယောက်နဲ့ တကယ်အလုပ်ခံကြည့်ရတာက သိပ်ကောင်းတာ၊ သိရဲ့လား…”

“ ဟေ….မင်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးနဲ့ ဒါမျိုးတောင်လုပ်ဖူးပြီလား……”

“ ဟီဟိ…..သမီးမငယ်တော့ပါဘူးတီချယ်ရဲ့၊ အလုပ်ခံလို့ ရပါပြီ၊အဲဒီလိုအလုပ်ခံရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ သိလား၊ တီချယ်ကို ပြောပြရအုန်းမယ်….”

သင်းသင်းဖြူက မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူနှင့် မိမိလိုးကြဆော်ကြပုံများအကြောင်းကို အားရပါးရပင်ပြောပြသည်၊ ပါးစပ်ကပြောရင်း လက်ကလည်းပါလာသည်၊ မိမိကိုပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းပုံကိုပြောရင်း ၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုဇိုးကနဲဇတ်ကနဲသိုင်းဖက်ကာ ပါးစပ်ချင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ရုတ်တရက်လန့်သွားလျှက် ဖယ်တွန်းရုန်းဖယ်ထွက်သည်။

သို့သော်သင်းသင်းဖြူက တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည့်အပြင် စုပ်နမ်းခံရမှုကလည်း (မိန်းမချင်းဖြစ်စေကာမူ) ရမက်ဇောကြွဖွယ်ရာဖန်တီးထားသောကြောင့်တခဏချင်းမှာပင် အပြာဓါတ်ပုံဝထ္ထုစာအုပ်ဖတ်ထား၍ ရမက်ထန်ပြင်းမှုအခံကလည်းရှိနေသောကြောင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတယောက် ပျော့ကျသွားသည်၊ မရုန်းတော့၊ သင်းသင်းဖြူပွေ့ဖက်စုပ်နမ်းမှုကို မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာငြိမ်ခံနေသည်၊ သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုစုပ်နမ်းလိုက် ၊ မိမိ၏ဇာတ်လမ်းကိုဆက်ပြောလိုက် ၊ ဖင်ပွတ် ၊ နို့ဆွဲဆက်လုပ်သည်၊ နောက်ပိုင်းစောက်ပတ်ကို အပီကိုင်နှိုက်ပွတ်သည်၊ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး ရမက်တွေထန်ကာ “ကဲ” လာကြသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း သင်းသင်းဖြူကိုပြန်၍ပွေ့လားဖက်လား၊ နမ်းလားစုပ်လားပြုသည်၊ ကိုင်လားနှိုက်လားလည်းလှုပ်ရှားလာသည်။

“ သူက လာမယ့်စိုက်ပျိုးရေးချိန်ကျရင် ထပ်တွေ့ဖို့ချိန်းထားတယ်တီချယ်ရဲ့၊ တီချယ်လည်း အလုပ်ခံကြည့်ရအောင် သမီးနဲ့လိုက်ခဲ့ပါလား…..”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး ၊ ဖီလင်အတက်ဆုံး၊ တဏှာအတင်းဆုံးအချိန်သို့အရောက်တွင် သင်းသင်းဖြူက အပိုင်ပြောသည်၊ အမျိုးသမီးကြီး ဘယ်မှာလျှင်ငြင်းနိူင်ပါမည်နည်း၊ သင်းသင်းဖြူနှင့်အတူလိုက်ပါရန် မဆိုင်းမတွပင်သဘောတူလိုက်ကြလေတော့သည်၊စိုက်ပျိုးရေးအချိန်သို့ရောက်လာပြန်ပီ၊သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့နှစ်ယောက်၊ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်သစ်ကြီးရှိရာသို့ မယောင်မလည်နှင့်လာခဲ့ကြသည်၊ သင်းသင်းဖြူကဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့ မိမိကိုလိုက်ကပ်နေမည်လားဟု အစကတွေးပူခဲ့သေးသည်။

သို့သော် စိုက်ပျိုးရေးချိန်သို့ရောက်သောအခါ သည်ကောင်လေးနှစ်ယောက်သင်းသင်းဖြူအနားသို့မလာ၊ ခပ်ဝေးဝေးတွင်နေကာ ဟိုလုပ်သည်လုပ်လုပ်နေကြသည်၊ သည်ကောင်လေးနှစ်ယောက် သည်နေ့ထူးခြားသလိုလိုရှိသည်ဟုထင်မိသော်လည်း ချိန်းဆိုထားရာတွင်တွေ့ကြုံရမည်တို့ကိုစဉ်းစားတွေးတောကာ စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုနေသောသင်းသင်းဖြူသည်ဝင်းမိုးတို့ကို အထွေအထူးအကဲခတ်စဉ်းစားမနေတော့ပါ၊ဝင်းမိုးနှင့်တန်ချင်းတို့ကလည်း သူတို့ဂွင်နှင့်သူတို့ရှိနေကြသည်။

သည်ရက်ပိုင်းလေးအတွင်း ဆရာကိုစိုးမောင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမိန်းကလေးများနှင့်စပ်ယှက်သောအခါ ဘယ်လိုဘယ်ပုံလုပ်ရမည် ၊ စိတ်အရမ်းကြီးမလှုပ်ရှားရအောင် ဘယ်လိုထိန်းသိမ်းရမည်စသည်တို့ကို ပြောဆိုသင်ကြားပေးခဲ့သည်၊ ကာမဆက်ဆံမှုအနီးကပ်ရက်တိုသင်တန်း ကောင်းကောင်းပေးခဲ့သည်၊ သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံလုပ်ရမည် ၊ဘယ်လိုဝင်ရမည်စသည်တို့ကိုလည်း ကြိုတင်ဇာတ်တိုက်စီစဉ်ပေးထားခဲ့သည်။

ဒါကြောင့် ကောင်လေးနှစ်ယောက်သည် သင်းသင်းဖြူ၏အနားသို့ပင်သိပ်မကပ်တော့ပဲ ခပ်ခွာခွာလုပ်နေကြလေသည်၊ သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်သစ်ဘက်သို့ထွက်သွားပြီး တမိနစ်အကြာမှပင် ကောင်လေးနှစ်ယောက်လည်း မယောင်မလည်နှင့် ထိုနေရာသို့လိုက်သွားကြလေသည်။

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့် သင်းသင်းဖြူတို့နှစ်ယောက် သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်ပေါ်သို့တက်လာခဲ့ကြသည်၊ ထိုကျောင်းဆောင်သစ်အပေါ်ထပ်တွင်မိမိတို့ကို လိမ့်နေအောင်လိုးပေးမည့်ယောက်ျားကြီးတယောက် အသင့်ရှိနေမည်ကို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးသိနေကြသည်၊ ထိုလီးကြီးနှင့် လက်တွေ့လိုးတာခံဖူးပြီးသောသင်းသင်းဖြူမှာ စောက်ပတ်မို့ဖေါင်း ၊ အရည်ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင်ပင် ရမက်ဇောထကြွနေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း သင်းသင်းဖြူပြန်လည်ဖေါက်သည်ချပြောပြထား၍လီးကြီးမည်မျှရှည်လျားတုတ်ခိုင်ကာ ၊ဘယ်လိုအလိုးသန်၊ အားပြင်းထိမိကြောင်းကို သိရှိနေလေရာ ၊သင်းသင်း၏ဖြူထက်မနိမ့်သော ကာမရမက်နိုးကြွခြင်းမျိုးဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား၍နေသည်၊ဆရာမနှင့်တပည့်မလေးတို့မှာ တယောက်ကိုတယောက်ပင် စကားမပြောနိူင်ကြ၊ရင်တဖိုဖို၊ စောက်ပတ်တွင် စောက်ရည်ကြည်များတစိုစိုနှင့် ၊ သုံးထပ်ကျောင်းဆောင်ပေါ်သို့ လှေကားထစ်များနင်းကာ တက်လှမ်းလာခဲ့ကြလေသည်၊ထိုသို့တက်လာရင်း တယောက်နှင့်တယောက်တိုးကပ်သည်၊တယောက်လက်ကို တယောက်ကိုင်သည်၊ အပေါ်ဆုံးထပ်သို့ရောက်သောအခါတွင်မူ တယောက်ခါးတယောက်ဖက်နေကြသည်အထိ ဖြစ်သွားလေသည်။

သင်းသင်းဖြူက သူမအလိုးခံရန်ချိန်းဆိုထားသည့်အခန်းရှိရာသို့ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကို ခါးဖက်၍ခေါ်လာသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကလည်း သင်းသင်းဖြူ၏ခါးလေးကိုသိုင်းဖက်ကာ ခေါ်ရာနောက်သို့လိုက်သည်၊ မိမိတို့သည် အလိုးခံဖို့သွားနေသည်ဟု အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးသိနေကြသည်၊ တယောက်အလိုးခံတာကို တယောက်ကဘေးမှကြည့်ရှုနေရမည့် အခြေအနေမျိုးကလည်းရှိနေပြန်ရာ အပြာဓါတ်ပုံများကြည့်ရသည်ထက် ပို၍စိတ်လှုပ်ရှားကာ ရမက်ထန်ရမှာကိုလည်း အသေအချာကြီးကိုနားလည်ထားသည်၊ ယခုမင်ရတွေ့ရတော့မှာက အပြာရုပ်ရှင်၊ အပြာဗီဒီယိုကားတွေထက်ပင် သာသည်ဟုဆိုနိူင်လေသည့် လူအကောင်လိုက်လိုးတာဆော်တာကို မျက်ဝါးထင်ထင်ရှုမြင်ရပေဦးမည်၊ ထို့ပြင် မိမိအလိုးခံတာကိုလည်း ကျန်တယောက်ကကြည့်ပေဦးမည်၊ အို….တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် အသည်းအေးရင်တုန်ဖြစ်နေကြလေသည်။

ဆောက်လက်စအခန်းထဲသို့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရောက်သွားကြသည်၊မိမိတို့ကိုလိုးမည့်ယောက်ျားက သည်အခန်းထဲတွင်လီးကြီးအတောင်သားနှင့်အသင့်စောင့်နေလိမ့်မည်ဟု ဒေါ်ခင်မေစိုးနှင့်သင်းသင်းဖြူတို့က ထင်ထားခဲ့ကြသည်၊ သို့သော်သူတို့ထင်ထားသလို လိုးမည့်လူက အသင့်စောင့်မနေပါ၊အခန်းထဲတွင် မည်သည့်ယောက်ျားမျှမရှိ။

သို့သော် ကာမစပ်ယှက်ရန်အတွက် အသင့်ပြင်ဆင်ခင်းကျင်းထားမှုအနည်းငယ်ကတော့ ရောက်လာသူအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ဆီးကြိုနေသည်၊ ဆောက်လက်စအခန်းကြမ်းပြင်ကို သန့်စင်စွာလှည်းကျင်းထားသည်၊သင်ဖြူးဖျာချောတချပ် ခင်းထားသည်၊ လေးပေသာသာခန့်အရှည်ရှိသောထိုင်ခုန်တန်းလျားလေးတခုလည်းရှိရာ ထိုထိုင်ခုန်တန်းလေးပေါ်တွင် မှို့သွပ်ကူရှင်လေးတခုကိုလည်း အံကျအသင့်ခင်းထားသည်၊ စက္ကူပတ်ဖြေပြီးသောအကောင်းစားတစ်ရှူးပေပါလိပ်ကြီးတခုလည်း ဖျာဘေးတွင်ရှိနေသည်။

သွားတိုက်ဆေးဘူးလိုလို အတောင့်လေးတခုနှင့် အနက်ရောင်ဘိုင်ဘရေတာအကြီးစားတခုကိုလည်း တွေ့ရသည်၊အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲတွင် သည်လိုဘိုင်ဘရေတာမျိုးအသုံးချသည်ကိုမနေ့တနေ့ကမှ ကြည့်ရှုရင်ဖိုခဲ့ရလေသော သင်းသင်းဖြူနှင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးတို့မှာ မိမိတို့အလိုးခံရမည့်နေရာတွင် တကယ့်အစစ်ကြီးကိုတွေ့ရသောအခါပခုန်းလေးတွေပင်တွန့်လျှက် တယောက်ကိုတယောက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

ဒါကြီးနှင့်မိမိတို့၏အပေါက်များထဲ ထိုးသွင်းကလိခံရလေမည်လားဟုတွေးကာကြက်သီးလေးများထသည်၊ သို့သော် ဘိုင်ဘရေတာနားတွင် စာအုပ်တအုပ်ရှိနေသည်ကို တွေ့ရပြန်သည်၊ လက်မြန်သောသင်းသင်းဖြူက စာအုပ်ကိုကောက်ယူဖွင့်ကြည့်သည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း အတူကြည့်သည်၊သူတို့နှစ်ယောက် လောလောလတ်လတ်ဖတ်ရှုပြီး၍ဝင်းမိုးတို့အားပြန်ပေးလိုက်သည့် အပြာဓါတ်ပုံစများအကြား စာသားများညှပ်ထားသည့်စာအုပ်ဖြစ်နေသည်၊ မိမိတိုကကိုလိုးမည့် ယောကျ်ားဘယ်သူဆိုတာကိုအမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ရိပ်မိသလိုလိုဖြစ်လာသည်၊ ထိုအကြောင်း တယောက်ကိုတယောက်ပြောကြတော့မည့်ဆဲဆဲတွင်…

“အဟမ်…”

ချောင်းဟန့်သံတခုပေါ်လာသည်၊ ဆရာမနှင့်တပည့်မလေးတို့သည်အသံပေါ်လာရာဆီသို့ပြိုင်တူပင်လှမ်းကြည့်သည်၊ ယောကျ်ားကြီးတယောက်ကို လီးအတောင်သားနှင့် ထင်းထင်းကြီးမြင်လိုက်ကြရလေသည်။

ထိုသူသည် ကျန်ကျောင်းပုံမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသည်၊ ကိုယ်ပေါ်တွင်တော့ဘာအဝတ်အစားမှမရှိ၊ ဗလာကျင်းလျှက်၊ ပေါင်ခွကြားမှ လီးတန်ကြီးကတော့မတ်တောင်ကာ အားမာန်အပြည့်နှင့်၊ (၁၀) လက်မကျော်ရှည်သော လီးတန်တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးသည် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ရမက်အာရုံကိုလွှမ်းခြုံနှိုးဆွသည်၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးရော ၊ သင်းသင်းဖြူပါ လီးကြီးမှမျက်လုံးတွေမခွာနိူင်၊ စူးစူးရဲရဲကြီးပင် ကြည့်နေကြသည်၊ ဒီလီးကြီးနှင့်လိုးတာခံဖို့ရောက်လာကြသည်မို့ ရှက်ရွံ့နောက်တွန့်မှုများလည်း မရှိကြ၊မိမိတို့ကိုလိုးမည့်လီးကြီးအား တပ်မက်သဘောကျစွာ အားရပါးရကြည့်နေကြသည်။

“ ကဲ….တယောက်လာ….လီးစုပ်ပေး….”

ကျန်ကျောင်းမျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော ဆရာကိုစိုးမောင်ကပြောကာခင်းထားသောသင်ဖြူးဖျာပေါ်တွင် အသာပက်လက်လဲလျောင်းအိပ်ချလိုက်သည်၊ မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းတုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးကတော့ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့်၊အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်တွင် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ အသက်ပိုကြီးကာယခင် ကာမစပ်ယှက်မှုအတွေ့အကြုံရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုတော့ သည်လိုအမှုကိစ္စများနှင့်ကင်းဝေးတာကြာလျှက် သိပ်မရဲတင်းပဲ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ရှိနေသည်၊ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ နိုးကြွထန်ပြင်းကာ ဏှာအပြတ်ထန်နေသည်မို့သိပ်မရဲသေး၊ ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် လီးတခါမျှမစုပ်ဖူးသေးပါ။

အပြာဝထ္ထုများတွင် လီးစုပ်သည့်အကြောင်းရေးသားထားသည်များကိုဖတ်ရှုဖူးကာ၊ လီးစုပ်ရလျှင်ဘယ်လိုနေမည်လဲဟု တွေးတောစိတ်ကူးယဉ်ကြည့်မှုများ ၊ လီးကို (အစမ်းသဘောပဲဖြြစ်ဖစ်) စုပ်ကြည့်လိုသောဆန္ဒလေးကတော့ ရှိနေသည်၊ သင်းသင်းဖြူမှာမူ အသက် (–) နှစ်အရွယ်လေးသာဖြစ်သော်လည်း မူလပင်ကိုယ်ကပင် ရဲတင်းသွက်လက်ကာ ၊ မနေ့တနေ့ကမှလိုးထားဖူသည့်အတွေ့အကြုံကလည်း ရှိနေရာ သိပ်ရှက်ကြောက်မနေ၊ထို့ပြင် လီးကိုလည်းစုပ်ပေးခဲ့ဖူးကာ၊ လီးစုပ်သည့်အရသာကိုလည်း သိရှိနှစ်ချိုက်နေသည်မို့ဒေါ်ခင်မေစိုးလို တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုြတ်ဖစ်မနေ၊ ဆရာမကိုသာတချက်ကြည့်လျှက် ဆရာမမလှုပ်မယှက်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရသောအခါ သင်းသင်းဖြူကပင်ဖျာပေါ်တက်၍ကိုစိုးမောင်၏ညာဘက်ခါးနားတွင်ဒူးတုတ်ကာ ထိုင်ချသည်၊ ညာလက်ကိုဆန့်တန်းကာ မတ်တောင်နေသောလီးချောင်းကြီး၏ အရင်းပိုင်းကို ဆုပ်ကိုင်သည်၊ ပူနွေးမာတောင်နေလေသောလီးတန်လုံးပတ်ပေါ် နူးညံ့သွယ်ပျောင်းသောလက်ချောင်းများ ထိတွေ့ဆုပ်ကိုင်မိသောအခါ လီးကြီးသည် ငေ့ါကနဲတချက်လှုပ်သည်။

“ဟော…..”

မိမိလက်ထဲဆုပ်ကိုင်မိသောလီးကြီး လှုပ်ခါသွားသောကြောင့်သင်းသင်းဖြူ၏ပါးစပ်မှ မြည်တမ်းသံလွှတ်ကနဲထွက်သည်။

“ ဟုတ်ပီ……ဒစ်ဖေါ်လိုက်အုန်း…..”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ခိုင်းသည်၊ သင်းသင်းဖြူလည်း ချက်ချင်းပင်ခိုင်းတာကို လုပ်သည်၊ လီးထိပ်ပိုင်းကို ဖုံးအုပ်ထားသောအရေပြားကိုအမြန်ပင်အောက်သို့ဆွဲချသည်၊ အရေပြားလိပ်ကျကာ နီရဲပြဲလန်နေသောဒစ်ကြီးအပြူးသားပေါ်ထွက်သည်။

“ အို….”

ဒစ်ပြဲအာလန်ကြီးပေါ်လာတာကို မြင်ရသောဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၊ပါးစပ်လေးအဟောင်းသားဖြစ်လျှက် ယောင်၍အသံပြုမိသည်၊ သင်းသင်းဖြူကတော့ ခေါင်းကိုအောက်စိုက်ချကာ ဒစ်ကြီးကို နီရဲစွတ်စိုသောလျှာလေးဖြင့်အသာထိုးကလိရက်သည်။

“ အားပါး…..ကောင်းတယ်ကွာ….စုပ်လည်းစုပ်အုန်းလေ…”

ကိုစိုးမောင်ကအံကြိတ်ကာ ရေရွတ်ပြောဆိုသည်၊ သင်းသင်းဖြူ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ ဒစ်ကိုငုံကာဟပ်ယူသည်၊ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူလီးစုပ်ပေးတာကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်ခင်မေစိုး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်သည်၊ မတ်တပ်ရပ်ရက်ကြီးဖြစ်နေရာမှ ဖျာဘေးနားတွင်ထိုင်ချမိသည်၊ လီးစုပ်ပေးနေမှုကို သေသေချာချာကြည့်သည်။

“ သူ့အပေါ်အင်္ကျီကို လာချွတ်ပေးပါ ဆရာမ…”

ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုးကို လှမ်းပြောသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကကိုစိုးမောင်ကို ဆတ်ကနဲလှမ်းကြည့်သည်။

“ လုပ်ပါ….ဆရာမရဲ့၊ ဒီကောင်မလေးရဲ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်စမ်းပါ…..”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ထပ်ပြောသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း သင်းသင်းဖြူအနားသို့ အသာတိုးကပ်သည်၊ လီးကုန်းစုပ်နေသော သင်းသင်းဖြူအပေါ်အင်္ကျီကျယ်သီးများကို ကိုင်ဖြုတ်သည်၊ ကျယ်သီးများဖြုတ်ပီးနောက်အင်္ကျီကို အသာဆွဲချွတ်ယူသည်၊ သင်းသင်းဖြူကလည်း ကူညီကာ ဆွဲကူဖြုတ်ပေးသည်၊ အတွင်းခံဘော်လီလေးသည် မို့ဝန်းသောရင်အစုံကို ဖုံးကာထားသည်၊ ဇာဘော်လီရင်ဘုံနှစ်ခုအကြားတွင်တော့ နို့အုံသားနှစ်ခု၏အညှာနေရာလေး မပြူ့တပြူဖြစ်၍နေသည်။

“ဘော်လီမချွတ်နဲ့အုန်း….ထမီကိုပဲ ချွတ်ပေးလိုက်ပါ…”

ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးက သင်းသင်းဖြူ၏ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်ကိုလှမ်းအဖြုတ်တွင် ဆရာကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ ထိုကြောင့် ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးသည် မိမိတပည့်လေး၏ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်လေးကိုဆက်မဖြုတ်တော့ပဲ ခါးတွင်ညှပ်ထားသောထမီအထက်ဆင်ကိုသာ ဆြွဲဖုတ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူဝတ်ထားသည်မှာ သာမန်ထမီမဟုတ်ပဲ ခါးစည်ကြိုးနှင့်ပတ်ကာဝတ်ရသည့်ထမီဖြစ်လေရာ၊ ရိုးရိုးဝတ်ထားသောအထက်ဆင်စကိုဆွဲဖြုတ်ရသလိုတော့ မလွယ်၊ ခါးစည်းကြိုးရစ်ပတ်ချိပ်တွယ်ထားသည့်နေရာကို ရှာရသည်၊ မိန်းကလေးတယောက်၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်ခွာပေးရမှုသည် ဒေါ်ခင်မေစိုးကို တမျိုးတနည်းစိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်နေစေသည်၊တုန်ရင်နေစေသည်၊ခါးစည်းကြိုးချိတ်သည့်နေရာကို အလွယ်တကူရှာမရ၊ သင်းသင်းဖြူကလက်ဖြင့်ထောက်ကာ ပြပေးသည်၊ သည်တော့မှ ခါးစည်းကြိုးချိတ်ကိုဖြုတ်နိူင်ကာ ထမီကိုဆွဲချွတ်ယူသည်၊ ကောင်မလေးမှာ အတွင်းခံပင်တီပန်းနုရောင်လေးသာ ကျန်နေလျှက် ၊ ပေါင်လုံးကြီးများအဖွေးသား ၊ တင်သားကြီးတွေတစ်ရစ်လျှက် ရမက်ဇောကြွစရာ အခြေအနေဖြစ်၍နေလေပြီ။

“ ဘော်လီနဲ့ပင်တီကိုတော့ လိုးခါနီးကျမှပဲ မင်းကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေး ဟုတ်လား….၊ ကဲ…..လီးကို အပီစုပ်ပေးကွာ၊ ဂွေးအုတွေကိုလည်းချန်မထားနဲ့အုန်းနော်….”

ကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူကိုပြောသည်၊ ကောင်မလေးပို၍ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားသွားအောင် ပြောခြင်းဖြစ်သည်၊ သင်းသင်းဖြူသာမကဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း အသည်းတအေးအေးဖြစ်ရသည်၊သင်းသင်းဖြူ လီးစုပ်ပိုကြမ်းလာသည်၊ လီးကြီးတချောင်းလုံးကိုပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင်ပင်ကြိုးစားကာ ကုန်းကုန်းစုပ်သည်၊ လီးစုပ်သိပ်မကျွမ်းသေးသည်မို့ အာခေါင်ကိုကျော်ကာ လည်ချောင်းထဲလီးချောင်းကြီးးတိုးဝင်ရောက်ရှိလာသောအခါ ကောင်မလေးတအစ်အစ်တအိအိဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမောင်က လီးစုပ်၊ ဂွေးအုစုပ်ပေးတာကို အသာမှိန်းခံရင်း သင်းသင်းဖြူ၏တင်ဆုံကြီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်၊ ပေါင်ရင်းတွေကို ဆုပ်ပွတ်လိုက် ၊နို့အုံများကိုဆုပ်နယ်လိုက်လုပ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးဖြုတ်ထား၍ဇာဘော်လီနောက်ကျောချိတ်တခုပြုတ်နေရာ ဘော်လီသည် ချပ်ချပ်ရပ်ရြပ်ဖစ်မနေတော့၊မသိမသာ လျော့ရဲနေသည်၊ ဘော်လီရင်ဘုံအောက်က လက်ထိုးနှိုက်ရတာလွယ်သည်၊ နို့အုံသားများကို ထိမိမိမိကိုင်စမ်းနိူင်သည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် သင်းသင်းဖြူ၏ဘေးတွင်ထိုင်ကာ သင်းသင်းဖြူ၏လီးစုပ်၊ ဂွေးအစုပ်နေမှုကိုကြည့်ကာ ရင်တွေက အပြတ်ခုန်နေသည်၊သင်းသင်းဖြူနို့ကိုင်၊ ဖင်ပွတ်ခံနေရပုံများကိြုမင်ရတော့ ဘေးမှ မချင့်မရဲကြီးဖြစ်လာရသည်၊ အပြာဝထ္ထုများဖတ်ရင်း မိမိကိုယ်မိမိ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကလိခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံအထာကလည်း ခိုင်ခိုင်မာမာရှိနေရာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားကာ မရိုးမရွဖြစ်လာမှုနှင့်အတူ ကိုယ့်နို့ကိုယ်ပြန်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။

ကိုယ့်ပေါင်ခွကြားကိုယ်ပြန်နှိုက်မိသည်၊ အစတုန်းကတော့ မသိမသာလေးပါ၊နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ရမက်အထကြမ်းသည်နှင့်အမျှ အကိုင်အနှိုက်များကလည်းပိုရဲတင်းလာသည်၊ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကျယ်သီးများကိုပင်ဖြုတ်ကာ အောက်ခံဝတ်ထားသောဘော်လီရင်ဘုံအောက် လက်ထိုးနှိုက်ပီး နို့သီးများကိုကိုင်ညှစ်သည်အထိ လုပ်လာသည်။

“ လီးစုပ်တာ တော်ပြီ….လာ ပက်လက်အိပ်လိုက်…”

ဆရာကိုစိုးမောင်က ပြောပြောဆိုဆို၊ လဲလျောင်းနေရာမှထထိုင်သည်၊သင်းသင်းဖြူကိုတော့ သင်ဖြူးဖျာပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားအောင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲလှဲချသည်။

“ ဘော်လီနဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီ ချွတ်ပေးရတော့မလား ဟင် ….”

ပက်လက်လန်ကျသွားသောသင်းသင်းဖြူက မေးသည်။

“ လိုးတော့မယ့်အခါကျမှ ချွတ်ရမှာလေ…..”

“ အခု ပက်လက်အိပ်ခိုင်းတာ တက်ချတော့မလို့မဟုတ်ဘူးလား…..”

သင်းသင်းဖြူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်ပြောဆိုနေလေရာ ဘေးမှကြားနေရသူဆရာမ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ သာ မျက်နှာပူပူထူထူဖြစ်နေရလေသည်။

“ ဟားဟားဟား……မင်းကို တက်မလိုးသေးပါဘူးကွ….”

“ မလိုးသေးရင် ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်…..”

“ စောက်ပတ်ယက်မလို့….”

“ ဟာ…..ရပါ့မလား…..”

“ ဘာလို့မရတာလဲ…”

“ ဟို….အောက်ခံဘောင်းဘီကြီးဝတ်လျှက်နဲ့ အဲဒီလိုမျိုးလုပ်လို့ ဘယ်ရမှာလဲ…”

“ ရပါတယ်ကွ…..ကဲ…..ပေါင်ကြီးတွေကိုသာ ခပ်ကားကားလုပ်ထား…..”

“ ဒီလိုမျိုးလား…”

သင်းသင်းဖြူက ပက်လက်အိပ်နေရာမှဒူးထောင်ကာ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကို ဖြဲကားပေးသည်၊ အတွင်းခံဘောင်းဘီရှိနေဆဲမို့ စောက်ပတ်ကတော့အပြူးသားပေါ်မနေပါ၊ သို့သော် အတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားနေရာတွင်ဖုထစ်မို့ဖေါင်းကြွတက်နေသော စောက်ပတ်ကြီး၏အနေအထားကတော့အသည်းယားစရာကြီးပါ၊ ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ခွကြားကိုလှမ်းကြည့်မိရာ အသည်းတုန်ရင်တုန်ဖြစ်သွားရလေသည်၊ဆရာကိုစိုးမောင်က ကားထားသောသင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ကြားထဲတွင်ဝမ်းလျားဝင်မှောက်သည်၊ စောက်ပတ်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကပင်ကုန်း၍ရက်ပေးလိုက်သည်။

“ အားပါးပါး….အိ…..အိုအို……”

အောက်ခံဘောင်းဘီအကာအကွယ်ရှိနေသည့်တိုင် ကောင်မလေးကော့ကြွတက်သည်၊ ဘေးမှမြင်ကြားနေရသောဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးမှာတော့ကိုယ့်ပေါင်ခွကြားကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်နှိုက်ကလိမိနေသည်၊ ရှက်ကြောက်မနေနိူင်တော့ပါ။

ဆရာကိုစိုးမောင်က တပည့်မလေး၏အတွင်းခံဘောင်းဘီခွကြားအစကိုညာဘက်ဘေးသို့တွန်းဖယ်သည်၊ ထိုအခါ အဖုတ်ကြီးသည် အဖုံးအကာကင်းမဲ့လျှက် အပြူးသားပေါ်လာသည်၊ စိတ်တွေနိုးထနေသည့်အတွက်အဖုတ်က မုန့်ပေါင်းကြီးလိုပူနွေးမို့ဖေါင်းကာ အရည်တွေလည်းရွှမ်းရွှမ်းစိုနေသည်၊ စောက်စေ့ကတော့ ငေါက်တောက်ကြီးကိုထောင်လျှက် ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း မိန်းမစောက်ပတ်ကို အပီအပြင်ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ရဖူးပေရာကိုယ်ကိုရှေ့သို့ပင်ကိုင်း၍အားရပါးရကြည့်မိသည်။

သူမအဖို့ အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲတွင် တွေ့ရဖူးသည်မှအပ အပြင်တွင်မိန်းမအင်္ဂါကို သည်လိုမျိုးထင်းထင်းကြီးပြူးလျှက် မကြည့်ခဲဖူးပေ၊ရမက်ဇောအပြတ်ထန်ပြင်းကာ ဖုထစ်မို့ဖေါင်းတက်နေသည့်စောက်ပတ်ကလည်းကာမဆွဲအားတွေအပြည့်ရှိနေရာ ကြည့်ရမြင်ရသောဒေါ်ခင်မေစိုးရင်ထဲဖိုမောလှိုက်အေးကာ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်လာသည်။

“ သေသေချာချာကြည့်လေ…..စောက်ပတ်မမြင်ဖူးလို့လား….”

ဒေါ်ခင်မေစိုး၏အခြေအနေကို ရိပ်မိသောကိုစိုးမောင်က ပြောသည်၊ဆရာမ၏ လည်ဂုတ်ကိုလည်း လှမ်းကိုင်ဆွဲကာ၊ သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ခွဆုံဆီသို့တွန်းဖိချသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏မျက်နှာ သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ကြားသို့ရောက်လာသည်၊ စောက်ပတ်ကြီးပေါ် မျက်နှာထိမိလုလုပင်ဖြစ်သည်၊၊

“သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်ပါလား…ကြည့်ပါ ဆရာမရဲ့၊ဘာမှအားနာမနေပါနဲ့…….ဒါမျိုးက ကြည့်ရခဲတယ်….”

ကိုစိုးမောင်က ဒေါ်ခင်မေစိုးကို ခပ်တိုးတိုးပြောဆိုတိုက်တွန်းသည်၊ထိုသို့တိုက်တွန်းရင်း ဆရာမ၏နို့အုံကြီးတဘက်ကို တချက်ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး တွန့်ကနဲဖြစ်သည်၊ တချက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးနောက် လက်ကိုလွှတ်ဖယ်လိုက်သော်လည်း ခပ်တင်းတင်းအညှစ်ခံရမှု၏စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်မှုကတော့ ကျန်နေခဲ့ကာ ၊အမျိုးသမီးကြီးပိုရင်ဖိုမောလာသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် သင်းသင်းဖြူ၏ စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာကြည့်ချင်လာသည်၊ဒါပေမယ့် လက်မရဲပဲရှိနေသည်။

“ ဟောဒီမှာ ဖြြဲပပေးမယ်၊ ကြည့်ပေတော့….”

စိုးမောင်က ပြောပြောဆိုဆို ၊ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကိုတချက်လက်ဖြင့်ကိုင်ဖြဲလိုက်သည်၊ အဖုတ်ကြီး ပြဲအာသည်၊ စောက်ခေါင်းပေါက်အထင်းသားပေါ်လာသည်၊ စောက်စေ့ကြီးပြူးတစ်ထွက်လာသည်၊ ဒါကိုအနီးကပ်ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရသော ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ တကိုယ်လုံးပူထူဖိန်းရှိန်းလျှက် ရင်လည်းဒိန်းဒိန်းခုန်သည်။

“ သူ့စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးပါလား ဆရာမ…..”

စိုးမောင်က တဆင့်ကဲလာသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာလည်း အရမ်းအရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်ကာ စဉ်းစားဆြင်ခင်သည့်စိတ်ကလည်း ကင်းပျောက်၍ကာမဆိပ် ငယ်ထိပ်တိုင်အောင်တက်နေလေရာ၊ ကိုစိုးမောင်တိုက်တွန်းသည်နှင့်အလိုလိုပင် လျှာလေးတစ်လစ်ထုတ်ကာ သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကိုကုန်း၍ရက်လိုက်သည်၊ စောက်ပတ်ရက်ဖူးသူမဟုတ်၍ ရက်ပေးတာကအထာမကျ၊ သို့သော်လျှာဖျားသည် ငေါက်တောက်ထောင်နေသောစောက်စေ့ကိုတော့ ကျကျနနထိမိရက်မိသည်။

“ အောင်မယ်လေး ဆရာမရဲ့……..ကောင်းလိုက်တာ၊ ရက်စမ်းပါ….ရက်စမ်းပါ……သမီးစောက်ပတ်ကို ရက်ပေးစမ်းပါ….အားအား အား…အီးအီး အား…….”

သင်းသင်းဖြူတယောက်မှာတော့ အပြတ်ကိုခိုက် သွားသည်။တီဆားနှင့်အတို့ခံရသည့်နှယ် တကိုယ်လုံးထိုးထိုးထွန့်ထွန့်၊ တွန့်တွန့်လိန်လိန်ဖြစ်သည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ဆွဲကာ မိမိစောက်ပတ်ပေါ်ပါးစပ်အပ်ကျအောင် အတင်းဆွဲကပ်ထားသည်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုယ်တိုင်မှာလည်း လျှာဖျားနှင့်စောက်စေ့ ထိတွေ့ရက်မိလိုက်ချိန်တွင်တကိုယ်လုံးဖြိုးကနဲဖျင်းကနဲဖြစ်သွားအောင် ရမက်ဇောပေါက်ကွဲမှုဖီလင်ကိုကြမ်းကြမ်းရှရှခံစားရလေရာ စောက်ပတ်ပေါ်ပါးစပ်အပ်ကျမိသွားသည်နှင့်အရမ်းကာရောပင် ရက်ပေးစုပ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။

လျှာကိုအပြတ်ကစားသလို၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးများကလည်း စောက်ပတ်သားထူအမ်းအမ်းများကိုငုံခဲစုပ်သည်၊ စောက်ပတ်ရက်ဖူးသည့်အတွေ့အကြုံမရှိ၍ စနစ်မကျသည့်တိုင်လျှာအပြတ်ကစားကာ အရက်ကြမ်းကြမ်း၊ အစုပ်ရမ်းရမ်းမို့ သင်းသင်းဖြူတယောက်လည်း ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ကာ၊ ကော့ပျံလန်ကာတက်နေလေတော့သည်၊ စောက်ပတ်ကုန်းရက်ကာ အပြတ်ဇောသန်နေမှုကြောင့်ဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ဖင်ဆုံကြီးကလည်း အလိုလိုပင်ကော့ထောင်၍တက်လာသည်၊ ဒူးတုတ်ကာဖင်ထောင်ကုန်း၍ စောက်ပတ်ကိုအပြတ်ရက်နေသည့် အနေအထားအခြေအနေမျိုးဖြစ်သွားသည်။

ဆရာကိုစိုးမောင်က သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးပြီးနောက်ကောင်မလေးအာသာပြင်းပြင်း၊ ရမက်မူးမူးဖြစ်လာလျှင် ကိုယ်လုံးတီးအချွတ်ခိုင်းကာ ဖင်ထောင်ကုန်းစေပြီးလိုးမည်ဟုစိတ်ကူးထားသည်၊ ထိုသို့လိုးနေရင်းကဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုးကိုလည်း အနားခေါ်ကာ၊ ဂွေးအုစုပ်ခိုင်းမှုဖြင့်အစပျိုးကာ၊အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို အနေအထားအမျိုးမျိုးပြောင်း၍ (အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်ထဲမှပုံများကိုထောက်ပြလျှက်) အားရပါးရစပ်ယှက်ပျော်ပါးဖို့ကြံရွယ်ထားသည်၊သို့သော် သင်းသင်းဖြူ၏စောက်ပတ်ကို ဒေါ်ခင်မေစိုးကုန်းကြည့်လာသည်ကိုတွေ့ရ၍ စောက်ပတ်ရက်ခိုင်းခဲ့ရာမှ ၏ယခုတော့ သင်းသင်းဖြူလည်းဖီလင်တွေတက်၊ ဒေါ်ခင်မေစိုးလည်း အာသာငမ်းငမ်းနှင့်အရမ်းဖြစ်နေလေရာသည်လိုဖြစ်နေရတာကလည်း ကြည့်ကောင်း၍ရမက်ထစရာဖြစ်သောကြောင့်ပြောင်းလဲလာသောအခြေအနေအရ လိုးပွဲအစီအစဉ်ကိုလည်း လိုက်၍ပြောင်းရန်သဘောပေါက်သွားသည်။

ဒေါ်ခင်မေစိုးမှာ ကိုယ်လုံးလှပပြီးတောင့်တင်းသူဖြစ်ရာ ဖင်ထောင်ကုန်းနေချိန်တွင် တင်ပါးကြီးက တစ်အိ၍နေသည်၊ ထိုသို့ဆုံကြီးကားအိနေတာမြင်ရတော့ဆရာကိုစိုးမောင်လည်း လိုးချင်စိတ်တွေထောင်းကနဲပေါ်လာသည်၊ ထိုကြောင့်အသာအယာ ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ ဖင်ကြီးကို ဖျန်းကနဲမည်အောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်သည်၊ ပြီးတော့ထမီကို အောက်စမှမကာ၊ ခါးပေါ်သို့ပင့်တင်သည်၊ထမီလှန်တင်ပြီးနောက် ဒေါ်ခင်မေစိုးဝတ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီကိုလည်း ဒူးခေါက်ကွေးနားသို့လျှောကျရောက်ရှိသွားအောင် ဆွဲချသည်၊ထမီအလှန်ခံရလျှက် အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ဆွဲချခံရသောအခါမိမိကိုနောက်မှခွကာ လိုးတော့မည်ဟုဒေါ်ခင်မေစိုးက အလိုလိုသိသည်။

ဖီလင်တွေလည်း အပြတ်တက်နေချိန်မို့ဒေါ်ခင်မေစိုးသည် တင်ပါးဆုံကြီးကိုအလိုက်သင့်ပင် ကော့ထောင်တင်ပေးလိုက်သည်၊ ဆရာကိုစိုးမောင်ကဆရာမဒေါ်ခင်မေစိုး၏ စောက်ပတ်ကိုလက်နှင့်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက်ပွတ်ပေးပြီးနောက် မတ်တောင်နေသောလီးကြီးကိုတေ့၍ဖိကာထိုးသွင်းသည်၊ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီးချောင်းကြီး၊ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ တအိအိတိုးဝင်သည်၊ စောက်ရည်ကြည်များစိုနေရာ အထိုးရအဆင်ချောသည်၊သို့သော် တင်းကြပ်စီးပိုင်မှုကတော့ အပြည့်ရှိသည်။

“ အားပါးပါး……နာတယ်…..ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါနော်….”

လီးဒစ်ကြီး_မုပ်ဝင်သွား_ပီးသောအခါ စောက်ခေါင်းဝအပြတ်ပြဲအာကာအောင့်၍နာသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစိုးက စောက်ပတ်ကိုကုန်းရက်နေရာမှခေါင်းကြွကာ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီးပြောသည်၊ ပြောပြီးသည်နှင့်မျက်နှာကို သင်းသင်းဖြူ၏ပေါင်ကြားသို့ပြန်အပ်ချလျှက် စောက်ပတ်ကိုဆက်ရက်သည်၊ သင်းသင်းဖြူက ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ဆွဲယူလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေစိုးကခေါင်းငုံ့အချနှင့် အလိုက်သင့်ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမောင်သည် ဒေါ်ခင်မေစိုး၏ညာဘက်ဖင်သားခြမ်းကြီးကိုဖျန်းကနဲတချက်ရိုက်ပြီး အသာဖိကိုင်အားယူကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲဆက်၍ထိုးသွင်းသည်၊ ဖိထိုးလိုက်တိုင်း တုတ်ခိုင်သန်မာသောလီးကြီးကဒေါ်ခင်မေစိုး၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်၍တိုးဝင်သည်၊ တင်ပါးသားကြီးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်သည်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများဆိုလျှင် လီးတန်လုံးပတ်ကိုသားရေကွင်းလို တင်းကြပ်စွာရစ်ပတ်၍ညှစ်ကာစုပ်ဆွဲနေသည်။

အောင့်၍နာသော်လည်း လီး၏အထိအတွေ့က ထူးခြားကောင်းမွန်လှသောကြောင့် ဒေါ်ခင်မေစိုးခမြာ စောက်ပတ်ရက်နေ၍ပါးစပ်မအားသည့်ကြားကပင် တအိအိတအစ်အစ်ညည်းရင်း ဖင်ကြီးကော့၍ထောင်၍ကြွတက်လာသည်၊ စောက်ပတ်ကိုလည်း ပိုကြမ်းကြမ်းရက်ပေးစုပ်ပေးရာ သင်းသင်းဖြူမနေနိူင်တော့၊ စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ကာ၊ တချီ ပြီး သွားရလေသည်၊ဒေါ်ခင်မေစိုးကိုယ်တိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်ထဲလီးအဆုံးဝင်သွားချိန်တွင်တချီ ပြီးရသည်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>