အပေးအယူဆန်သော ချစ်ခြင်း အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - Niko Soe
အခန်း (၁၆)
ဒုတိယနေ့
“ ဖတ်......ဖတ်......ဖတ်”
“ အင့်…….အင့်……..အင့်…….အင့်”
နှစ်ယောက်သား ကျွန်းမပတ်မီ လင်းဆွဲလေး ဆွဲနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ညက စောစောစီးစီးအိပ်ထားရတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ရေးဝပြီး အင်အားပြည့်နေကြသည်။
ကျွန်းပတ်ခရီးစဉ်က မနက်(၈)နာရီမှ ချိန်းထားသဖြင့် အခုမှ မနက် (၆)နာရီကျော်ကျော်ပဲရှိတုန်း အချိန်ရှိခိုက် လုံးလစိုက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။
မနက်က ကိုမျိုးလွင် အရင်နိုးသည်။ ညက နှစ်ယောက်စလုံး ဝိုင်သောက်ပြီး မူးကာ ပူလာသလို ခံစားရသဖြင့် အဝတ်မကပ်ကြ။ အကုန်ချွတ်ပြီး အိပ်ထားကြသည်။
ကိုမျိုးလွင် ညီတော်မောင်လီးလေးက ယောကျ်ားတို့ထုံးစံအတိုင်း နိုးလာတာနဲ့ သတိထားမိတော့ စောင်အောက်မှာ မြွေဟောက်ငယ်လေးတကောင် ပါးပျဉ်းထောင်နေသလို ထောင်မတ်နေသည်။ ဘေးမှာ သူဇာကတော့ အိပ်မောကျတုန်း။ သူဇာစောင်ခြုံထားသော်လည်း မလုံတလုံ့။ စောင်က တစ်ကိုယ်လုံးပေါ်မရှိ။သူဇာ ရင်သားတွေအောက်ကနေ လျှောကြနေသည်။
မနက်အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာ သူဇာအလှတရားက ကိုမျိုးလွင်အဖို့ ရှုမဝနိုင်။ သူဇာရင်သားတွေ လုံးဝန်းပြည့်ကာ ဝင်းလက်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းတွေက ပန်းညိုရောင်သန်းလို့။ ကိုမျိုးလွင် ကြည့်ရင်း၊ ကြည့်ရင် မနေနိုင်တော့ပြီ။
သူဇာဘေးဆီဝင်ကပ်ကာ သူဇာဘေးတခြမ်းစောင်းခိုင်းလိုက်သည်။ သူဇာ ကတော့ ဘာမှမသိ။ အိပ်မက် မက်သလိုဖြစ်နေသည်။
ကိုမျိုးလွင်လည်း သူဇာ ဘေးကိုဝင်လှဲလိုက်ကာ သူဇာ စပ်ပတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ လီးကို အသာနှဲ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဘာအကြို foreplay မှ မလုပ်ထားတော့ သူဇာ အတွင်းသားတွေက ခပ်ခြောက်ခြောက်ဖြစ်နေသည်။
ကိုမျိုးလွင်ကလည်း ဒါက ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။ ကို အကြာကြီးသုံးစွဲကိုင်တွယ်ရမည့် ပစ္စည်းမို့လို ဂရုစိုက်ရမည် မဟုတ်ပါလား။ သူဇာ အိပ်နေရင်းနေ သူ့စပ်ပတ်ထဲ ခပ်နွေးနွေးအချောင်းတခု တိုးဝင်လာတာ သိလိုက်သည်။
အစကတော့ အိပ်မက်မက်နေသလိုပင်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လုပ်နေရတာ ကြာလာတော့ စပ်ပတ်ကနေ ဘဘာဝအရည်ကြည်တွေ ထွက်လာသည်။ ကိုမျိုးလွင် လုပ်ရတာ ပိုအဆင်ပြေလာသဖြင့် နည်းနည်းလေး ပိုကြမ်းလိုက်သည်။
ထိုခါမှ သူဇာ နိုးတစ်ဝက်အိပ်မက်ကနေ လုံးဝနိုးထလာသည်။
“ သူဇာ နိုးပြီလား sorry နှိုးမိတာ”
ကိုမျိုးလွင် လေသံတိုးတိုးလေးက သူဇာ နားဝတွေဆီလာရိုက်ခတ်သည်။ အိပ်ယာက နိုးတာနဲ့ သူဇာ သိလိုက်ရတာတော့ သူဇာ အခု အလိုးခံနေရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ငြင်းဆန်ဖို့ အားမရှိပါ။
“ အင့်……….အင့်…….အင့်”
“ ဖတ်......ဖတ်...ဖတ်”
“ ဟင်း………ဟင်း……….ဟင်း”
“ အင့်…….အင့်………အင့်”
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အားကောင်းမောင်းသန်ပင်။ သူဇာပတော့ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် အသံမထွက်နိုင်ရှာ။ ဆောင့်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဝင်လာလျှင် “အင့်”ခနဲ့ ထွက်ရုံမှသာ။ သူဇာ စောက်ခေါင်းထဲ ခဏကြာတော့ ကိုမျိုးလွင်ဆီက သုတ်ရည်တွေ နွေးခနဲ့ဝင်လာတော့သည်။
ကိုမျိုးလွင် သူဇာကို ဘေးတစောင်းပိုက်ရင်း အမောဖြေနေသည်။ မနက်စောစော နှစ်ယောက်သား ချွေးစိုနေကြသည်။
တအောင့်လောက်ကြာ ရေချိုး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြကာ ဟိုတယ် ဘူဖေး သွားစားလိုက်သည်။ သူဇာ က ကျွန်းပတ်ခရီးစဉ် သွားမည် ဖြစ်သောကြောင့် suncream ခပ်ထူထူလေး လိမ်းထားသည်။ အခုခေတ်စားနေသော Floral ဂါဝန် အရှည်လေးနဲ့ ဦးထုပ် အပြားကြီးကြီး ခပ်ကားကားနဲ့ နေကာမျက်မှန်နဲ့ အလွန်လှနေသည်။
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ စွပ်ကျယ် တစ်ထည်ပေါ်မှာ အပြင်က နေဒဏ်ခံနိုင်အောင် ဖလန်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို ခပ်မိုက်မိုက် တွဲဖက်ဝတ်ထားကြသည်။ လူငယ်လေး တစ်ယောက်လို လန်းဆန်းတက်ကြွနေကြသည်။
Ray ban နေကာမျက်မှန်ပါတပ်ထားတော့ Hollywood မင်းသားတွေလိုပင်။
နှစ်ယောက်သား စပိဘုတ်ငှားကာ ကျွန်းစပတ်ကြသည်။ အရှေ့က အမောင်းသမားပါ ငှားထားသောကြောင့် နှစိယောက်သားနောက်က အင့်ထိုင်လိုက်လာရုံ။ သူဇာက ကိုမျိုးလွင် ရင်ခွင်ထဲ မှီတွယ်ကာ ထိုင်လိုက်လာသည်။ ရေတွေဆိုသည်မှာ ပြာလင်ကြည်တောက်။ တချို့နေရာတွေကျ ရေအောက်မှာ ငါးတွေပါ ကူးခတ်နေသည်ကို မြင်ရသေး။
နှစ်ယောက်စလုံးက ကျွန်းတွေမှာ ရေကူးဖို့ အစီအစဉ်မရှိတော့ အစကတည်းက ရေကူးဝတ်စုံမထည့်လာကြ။ သတ်သတ် relaxation ဖြစ်ဖို့၊ အမှတ်တရတွေ ဖန်တီးဖို့ သတ်သတ်သွားရုံမျှသာ။
ကျွန်းအသေးလေးတခု ရောက်တာနဲ့ ဆင်းကြ။ နှစ်ယောက်သား တောင်စဉ်ရေမရစကားတွေ တပြောပြောနှင့် လမ်းလေးတွေလျှောက်။ ရှုခင်းလှတဲ့ နေရာတွေကျ သူဇာကို ကိုမျိုးလွင် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးရသေးသည်။ ဓာတ်ပုံဆရာမကို ဓာတ်ပုံပြန်ရိုက်ပေးရတာ တကယ်တော့ မလွယ်လှပေ။
သို့သော် စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ရိုက်ပေးတော့ ပုံလေးတွေ ကောင်းကောင်းထွက်လာသား။ နေနည်းနည်းမြင့်ပြီး ပူလာတော့ နှစ်ယောက်သား ဘန်ဂလိုရှိရာသို့ ပြန်လာသည်။
“ ပျော်ရဲ့လား သူဇာ”
“ ပျော်တာပေါ့ မောင်ရဲ့”
“ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို ဒီချိန်တွေမကုန်ချင်ဘူး မောင်ရဲ့”
“ အကုန်လုံးက အချိန်တန် အိမ်ပြန်ရကြမှာ ဆိုတော့လေ”
ကိုမျိုးလွင် သူဇာနှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးနဲ့ အသာလေးတို့လိုက်သည်။
“ အဲလို စကားတွေ မောင်တို့ အခု မပြောရအောင်လား”
“ ပျော်ဖို့လာတာ မောင်တို့ နောင်ဘဝမရှိတော့သလို ပျော်ကြတာပေါ့”
“ အင်း”
ဘန်ဂလိုပြန်ရောက်တော့ နေ့လည်း ၁၂နာရီ ကျော်စပြုပြီ။ နှစ်ယောက်သား နေ့လည်စာ စားလိုက်ကာ တရေးတမော အိပ်ကြတယ်။
“ မောင်တို့ ညကျ မီးပုံပွဲ အသေးလေး လုပ်ကြမလား”
“ မောင် သဘောပါရှင်”
“ ဟုတ်ပါပြီ”
နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲမှာ အိပ်ပျော်သွားကြပြန်သည်။ ပျော်စရာအတိ ဖြစ်ခြင်း။ သက်ဆိုင်သူတွေနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မင်းထက် နဲ့ ဝင့်ဝါကတော့ ဘာဆို ဘာမှမသိ။ မင်းထက်ဆို သူဇာ အရမ်းအလုပ်ရှုပ်နေလို့ ဖုန်းဆက်မအားဘူးဟု ထင်နေရှာသည်။
ဝင့်ဝါကလည်း နယ်က အမေနေမကောင်းလို့ အိမ်ပြန်ရာမှ အမေက ပိုအခြေအနေဆိုးလာပြီး ဆုံးပါးသဖြင့် အသုဘ ရက်လည်ကိစ္စတွေနှင့် ဒေါင်ချာစိုင်းနေသည်။ ဟိုဖက်က ကိုမျိုးလွင် ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ လုံးဝမသိ။
..................................................................................................
အခန်း (၁၇)
ည(၈)နာရီလောက် ၂ယောက်သား ဘန်ဂလိုရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းလေးနားမှာ မီးပုံပွဲအသေးလေး လုပ်ကြသည်။နှစ်ယောက်သား ရောက်တတ်ရာရာတွေပြောပြီး ရယ်လိုက်၊ ကြည်နူးနေလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ည(၁၀)နာရီလောက်ကျော်လာတော့ နည်းနည်းအေးလာသဖြင့် မီးသတ်ကာ ဘန်ဂလိုဆီ ပြန်လာကြသည်။
“ မောင်တို့ ပြန်ကြမလား”
“ အင်း”
အခန်းထဲရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အနမ်းမိုးတွေ စရွာကြပြန်သည်။ ဒီနေ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း သူဇာ တက်ကြွနေသည်။ သူမ ပဲ ဒီနေ့ ဦးဆောင်သလိုဖြစ်နေသည်။
“ ပြွတ်......ပြွတ်”
သူဇာ ခံတွင်းထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ကိုမျိုးလွင်လျှာကိုပါ အလွတ်မပေး။ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု နဲ့ လှမ်းလှမ်းချုပ်တတ်သေးသည်။ နှစ်ယောက်သား တအောင့်လောက်ကြတော့ အဝတ်အကုန်မရှိကြတော့။
ဒီနေ့ကိုမျိုးလွင်က သူဇာကို ကြည့်ပြီး အံ့ဩသင့်နေသည်။ ဒီနေ့ည သူမ တော်တော် ထန်နေသလိုပင်။ ကိုမျိုးလွင်ကလည်း ဒီလိုနေ့မျိုးစောင့်နေသည်ပင်။ သူ့မှာ အကြံရှိသည် မဟုတ်ပါလား။
သူဇာ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေသော ကိုမျိုးလွင်ကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူဇာက ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် သိလိုက်ပြီ။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကို အစွမ်းပြတော့မည်။
သူဇာလက်က ကိုမျိုးလွင်လီးကို အားရပါးရကိုင်လိုက်သည်။ အစကတော့ ခပ်ပျော့ပျော့အနေအထားမှာပင်ရှိသေးသည်။
သို့သော် သူဇာလက်နုနုရွရွ လေးတွေနဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်လိုက်တော့ ဒုံးပျံကြီးလို ထောင်မတ်လာသည်။ ဒုတ်….ဒုတ်….ဒုတ်နဲ့ လီးကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည်။ ကိုမျိုးလွင် ချောင်းသာ မလာခင် လီးမွှေးတွေအကုန်ရိတ်လာသဖြင့် အကုန်လုံးပြောင်သလင်းခါနေငဟသည်။
လီးရဲ့ အရေပြားပေါ်က သွေးကြောကြီးတွေပါ မြွေလိမ်မြွေကောက်ကြီးလို ဖောင်းကြွ တင်းကားနေသည်။ သူဇာက ကိုမျိုးလွင်လီးက မြတ်နိုးစရာ ကစားစရာပစ္စည်းတစ်ခုလိုကြည့်နေသည်။
“ ချစ်စရာကြီး….သူဇာရဲ့ ချစ်တုံးကြီး”
သူဇာ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေပြောနေသည်။ သူမယောကျ်ား မင်းထက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံတုန်းက တက်တက်ကြွကြွ ဖြစ်ပေမဲ့ အခုလို သူမက ဦးဆောင်နေတာမျိုး သိပ်မရှိခဲ့ပေ။ ပြီးတော့ ဒီလိုစကားတွေလည်း တစ်ခါမှ မပြောဖူးခဲ့ပေ။ သူဇာ မနေနိုင်တော့သဖြင့် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးနဲ့ ကိုမျိုးလွင်လီးကို နမ်းလိုက်သည်။
“ ပြွတ်.....ပြွတ်”
“ အ……..အ……..အ”
လီးချောင်းတစ်ခုလုံးကို နမ်းနေသည်။ ထို့မျှနဲ့ အားမရ။ ပါးစပ်က ဒစ်ဖူးကိုပါ စုပ်ချလိုက်သည်။ ထိုမျှထက် အားမရသေး။ ကပ်ပယ်အိတ်ဆီပါ လျက်ပေးရှာသည်။ ဝှေးစေ့နှစ်လုံးကိုပါ မြုံလိုက်၊ စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။
ကိုမျိုးခွင် အသားအရေက ညိုစိုစိုဆိုတော့ သူ့လီးနဲ့ ကပ်ပယ်အိတ်က နည်းနည်းမည်းတဲ့အထိရောက်နေသည်။
အပေါ်စီးကနေ ငုံကြည့်တော့ သူ့လီးမည်းမည်းနဲ့ ကပ်ပယ်အိတ်မည်းမည်းက အသားဖြူဖြူလတ်လတ် မိန်းမတစ်ယောက်က စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေရှာသည်ကို မြင်ရသည်မှာ အတော့ကို ကျေနပ်စရာပင်။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ သူဇာရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ အတော်ကောင်းနေသည်။
“ ဟား…….ကောင်းလိုက်တာ……ကောင်းလိုက်တာ သူဇာရယ်”
“ အ…..အာ…….အ…..ဟား”
ကိုမျိုးခွင်လီးတချောင်းလုံး သူဇာ တံတွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်နေသည်။ သူဇာက စုပ်ယုံတင်အားမရပေး။ အပြာကားတွေထဲက မင်းသမီးလုပ်တွေလုပ်သလို Deep thorat လုပ်ကြည့်ကြည့်သည်။ သူဇာအာခေါင်ထိ ကိုမျိုးလွင်လီးချောင်းကဝင်လာသည်။ လုပ်နေကျ မဟုတ်သဖြင့် သူဇာ တံတွေးတွေနဲ့ သီးသွားသည်။
“ အဟွတ်…….ဟွတ်…….ဟွတ်”
“ သူဇာရယ် မောင့်ကို အဲလောက်ထိ လုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူးကွယ်”
ကိုမျိုးလွင် အားနာနာနဲ့ ပြောရှာသည်။ သို့သော် သူဇာ လက်မလျော့။ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ငုံပြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် မြိုကြည့်ကြည့်သည်။
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ တိမ်တွေပေါ်လွင့်နေပြီ။ သူ့လီးက သူဇာအာခံတွင်းနွေးနွေးထဲမှာရောက်နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ဒစ်ဖျားက သူဇာ ရဲ့ လည်ချောင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ထိမိပြီး ရလာတဲ့ အာရုံခံစားမှုက နတ်စည်းစိမ်အလားပင်။ သူဇာ နည်းနည်းနင်သလို ထပ်ဖြစ်ပေမဲ့ လုပ်တတ်သွားသည်။
“ သူဇာ….သူဇာ…..တော်လိုက်တော့”
“ ဒီလိုဆက်လုပ်နေရင် မောင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်”
“ ဟ………အ……အ……..ဟား”
ကိုမျိုးလွင်က လီးကို ပါးစပ်ကနေ ထုတ်ဖို့လုပ်ပေမဲ့ သူဇာက အထုတ်မခံ။ ကျားရဲမလေးလို ကိုယ်မိတဲ့သားကောင်ကို ခဲထားသလို မလွှတ်ပေးပေ။ သူဇာ စုပ်ရင်း စုပ်ရင်း ခဏကြာတော့ ကိုမျိုးလွင် ပြီးတော့မည်။
“ အား……အ……..အား”
ကိုမျိုးလွင် မထိန်းနိုင်တော့ သုတ်ရည်တွေ သူဇာ ပါးစပ်ထဲ အကုန်ပန်းထည့်မိသွားသည်။ သူဇာပါးစပ်ထဲ ညှီစို့စို့၊ ချွဲကျိကျိ သုတ်ရည်ပူပူတွေ အပြည့်ဝင်ရောက်သည်။
“ သူဇာရေ…….အားနာလိုက်တာ…..ဘေစင်သွားပြီး ထွေးထုတ်လိုက်မလား”
သူဇာ ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင်၏သုတ်ရည်တွေအားလုံးကို မျိုချလိုက်သည်။ ပြီးရင် လက်ကျန်သုတ်ရည်တွေ ကပ်နေသည့် ကိုမျိုးလွင်လီးကိုပါ မက်မက်စက်စက်လျက်နေသည်။ သကြားလုံးပြားလေးကို လျက်နေသလိုပင်။
ကိုမျိုးလွင်က ကိုယ့်လီးကို အသေအချာလျက်နေသော သူဇာကို ကြည့်ကာ အချစ်စိတ်တွေ ဆထက်တပိုး တိုးပွားလာသည်။ သူဇာက မင်းထက်သုတ်ရည်ကိုပင် မမျိုဖူးပေ။ မင်းထက်လီးကို blow job လုပ်ပေးဖူးပေမဲ့ ပြီးခါးနီး အပြင်မှာပဲ ပြီးလိုက်တာများသည်။
အခုမှသာ ထူးထူးဆန်းဆန်း သုတ်ရည်ကို ပထမဆုံးမျိုဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ ဝင်လာစက ညှီစို့စို့၊ ငန်ကျိကျိ ဖြစ်နေပေမဲ့ ကိုယ့်ချစ်တဲ့သူရဲ့ အသွေးအသားဟု တွေးမိလိုက်တော့ ရွံစရာဟု မမြင်တော့ပေ။ ကိုမျိုးလွင်က အခု ကောင်းလည်း ကောင်းနေသည်။ အားနာစိတ်လည်း ဖြစ်နေသည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ သူဇာရယ်”
သူဇာ ဘာမှပြန်မပြော။ ခပ်ပြုံးပြုံးလေးသာ လုပ်နေသည်။ ကိုမျိုးလွင် အသည်းယားလာကာ သူဇာကို ကုတင်ပေါ် ပြန်ပစ်တင်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခေါက် သူ့အလှည့်မလား။ သူဇာကို သူမရောက်ဖူးတဲ့ ကမ္ဘာသစ်ဆီ ခေါ်ပြရမည်။
....................................................................................................................
အခန်း (၁၈)
သူဇာ ကုတင်ပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ကျသွားသည်။ မွေ့ယာက အထူကြီးမို့လို့ ဘာမှမဖြစ်။ ကိုမျိုးလွင် ကုတင်ပေါ်တက်လာက သူ့ကို ပြုစုပေးခဲ့သော သူဇာကို ပြန်အတိုးချပြုစုရမည်။ ကိုမျိုးလွင် သူဇာ ကို အရင်နမ်းလိုက်သည်။
ခဏက သူဇာ မျိုချထားတဲ့ ကိုမျိုးလွင် သုတ်ရည် အကြွင်းအကျန်တွေ သူဇာ ပါးစပ်မှာ အနည်းငယ် ကပ်ကျန်နေသေးသည်။ ကိုမျိုးလွင် သူဇာကို နမ်းရင်း ကိုယ့်သုတ်ရည်အနံ့ ကိုယ်ပြန်ရလိုက်သည်။
“ ပြွတ်.......ပြွတ်......ပြွတ်”
“ ပလပ်............ပလပ်........ပြွတ်........ပြွတ်”
ကိုမျိုးလွင် အချိန်မဆွဲနေတော့ပေ။ သူဇာ၏ နှုတ်ခမ်း၊ နားရွက်၊ လည်တိုင်၊ ရင်သား၊ ချက်ဖောင်းဖောင်းလေး အကုန် မြန်မြန်သွက်သွက်နမ်းရင်း နောက်ဆုံး target ရှိရာဆီ မြန်မြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။
သူ့မှာ ဒီည သူဇာ တက်ကြွပြီး ထန်နေတာကိုကြည့်ရင်း စမ်းစရာကိစ္စ အသစ်တစ်ခုရှိသည်။ နောက်ဆုံး သူဇာစပ်ပတ်ကြီးဆီရောက်တော့ မျက်နှာကို စပ်ပတ်ဆီ ထိုးအပ်လိုက်သည်။
“ ပလပ်.....ပလပ်.....ပလပ်”
“ အင့်........ဟင်း…….အင့်.......အင့်”
“ ပလပ်……ပလပ်”
သူဇာ၏ စပ်ပတ်သားနှုတ်ခုကို အရင်နမ်းသည်။ ပြီးရင် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာလေးဖြဲကာ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသား နုနုကိုပါ နမ်းသည်။ နမ်းပြီးသည်နှင့် လျှာနဲ့ စကလိသည်။
ကိုမျိုးလွင်လျှာက သူဇာ စပ်ပတ် အတွင်းထိ ရောက်ရောက်လာတော့ စပ်ပတ်ဆီကနေ အရည်ကြည် စစိမ့်စပြုလာသည်။ ကိုမျိုးလွင်လည်း မရွံမရှာ သူဇာစပ်ပတ်အရည်တွေကို လျက်သည်။ မြိုသည်။
ကိုမျိုးလွင်ပါးသိုင်းမွှေး ငုပ်စိတိုတိုလေးတွေပါ သူဇာပေါင်တွေ၊ စပ်ပတ် အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်ပွတ်မိနေတော့ သူဇာ အရမ်းကောင်းလာသည်။
“ အဟင့်…..ဟင့်……ဟင့်”
“ ပြွတ်.....ပြွတ်”
သူဇာ စပ်ပတ်အရည်တွေက ပိုပိုထွက်လာပြီး အောက်က စအိုဝထိပါ စီးကျလာသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကလည်း သိသည်။ အဓိကနေရာဖြစ်တဲ့ အစေ့ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံလိုက်ကာ သူ့လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခယ် နှစ်ချောင်းကို အရင် စပ်ပတ်ထဲ နှိုက်သည်။
လျှာက မအင်္ဂါစေ့ကို လျက်လိုက်၊ ငုံလိုက်လုပ်နေသလို လက်ကလည်း စပ်ပတ်နဲ့ အဝင်အထွက် ခပ်စိတ်စိတ်လေး နှိုက်လိုက်၊ ပွတ်လိုက်လုပ်နေသည်။
သူဇာစပ်ပတ်ဆီက အရည်တွေဆိုသည်မှာ မြင်မကောင်းတော့။ ကိုမျိုးလွင် တစ်ဆင့်တက်ပြီး သူဇာစအိုဝဆီ လက်ညှိုးလေးနဲ့ စပ်ပတ်ဆီက အရည်ကို ယူကာ ပွတ်သည်။ သူဇာက ကိုမျိုးလွင် ဘာလုပ်လို့ လုပ်နေမှန်းမသိတော့။ ဒီနေ့ ကိုမျိုးလွင်က သူဇာဖင်ကို ချရန် ကြိုတင်ကြံစည်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် အရင် စအိုကို နူးနပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုမျိုးလွင်မှာ အကျင့်တစ်ခုရှိသည်။ သူ့နဲ့တွဲတာကြာလာသော အမျိုးသမီးတိုင်းကိုဖင်ချခြင်းဖြစ်သည်။
ထို့အကျင့်က သူ့ဇနီးဟောင်း ဒေါ်ခင်မမ အစပျိုးပေးခဲ့ခြင်းဖြသ်သည်။ အရင်က ဖင်ဆိုတာ လိင်ဆက်ဆံလို့ရသော နောက်တစ်နေရာတစ်ခုရှိမန်း ကိုမျိုးလွင်မသိပေ။ ဒေါ်ခင်မမ က သူမဖင်ကို ကိုမျိုးလွင်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတုန်းက စမ်းခိုင်းရာမှ ကိုမျိုးလွင် အရသာ သိသွားခြင်းဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ဒေါ်ခင်မမဆုံးပါးပြီးနောက်ပိုင်း တွဲခဲ့သမျှ အမျိုးသမီးတိုင်းကို တွဲသက်ကြာလာရင် ဖင်ချ၊ ဖင်လိုးလေ့အကျင့်ရှိသည်။ ဖင်ချခံခဲ့ရသည့် အမျိုးသမီးတိုင်းလည်း ချခံရပြီးလျှင် ကိုမျိုးလွင်ကို ပိုပိုစွဲလမ်းသွားလေ့ရှိသည်။
အခုနောက်ဆုံးတွဲနေသည့် ဝင့်ဝါပါမလွတ်။ ဝင့်ဝါလည်း အချခံရပြီးဖြစ်သည်။
သို့သော် သူဇာအတွက်ကျ မင်းထက်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ၂နှစ်လောက်ရှိသော်ငြားလည်း စအိုကို မင်းထက်မှ တစ်ခါမှ မတောင်းဆိုဖူးပေ။ ဒီအတွက်ကြောင့်လည်း သူဇာဖင်က ပါကင် အသစ်စက်စက်လေးသာ ရှိသည်။ မည်သည့်အချောင်းမှကို မဝင်ဖူးသေးသော ဖင်ကလေးပင်ဖြစ်သည်။
ကိုမျိုးလွင်က လက်ညှိုးလေးနဲ့ စအိုဝကို ပွတ်သတ်ပြီး စအိုထဲ အရင် စမ်းနှိုက်ကြည့်ကြည့်သည်။ သူဇာ၏ စအိုကြွက်သားတွေက တင်းကျပ်နေသည်။ အပြင်မှဝင်လာသော ကိုမျိုးလွင်လက်ကိုပင် အဝင်မခံ။ လုံးဝ ပိတ်ပင်တားဆီးနေသည်။
ကိုမျိုးလွင် အတွေ့အကြုံအရ သိလိုက်သည်။ သူဇာ ဖင်တစ်ခါမှ မလိုးခံရဖူးသော အမျိုးသမီးပင်။ ကိုမျိုးလွင် စပ်ပတ်ကို လျက်နေရာမှ ခဏရပ်ပြီး သူဇာကို တိုးတိုးလေး ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။
“ သူဇာ….မောင် သူဇာဖင်လေးကို လိုးလို့ရမလား”
သူဇာ အနည်းငယ်တွေဝေသွားသည်။ တစ်ခါမှ မစမ်းဖူးသော အရာပင်မဟုတ်ပါလား။
“ ဖြစ်ပါ့မလား…မောင်ရယ်”
“ သူဇာနာမှ ကြောက်တယ်။ မောင့်ဟာ အကြီးကြီးရယ်”
“ မဆံ့လောက်ဘူးနော်”
သူဇာပြောလည်း ပြောချင်စရာပင်။ ခဏက တစ်ချီပြီးသွားသော ကိုမျိုးလွင်လီးက အခု သူဇာ စပ်ပတ်ကို လျက်နေရင်း ပြန်ထောင်မတ်လာသည်။ ကိုမျိုးလွင်လီးကလည်း တစ်ခါမှ လိုးမခံရသော ဖင်ကို စလိုးရမည်ကို သိနေသလိုပင်။ ထောင်မတ်တင်းကားနေသည်။
“ အဆင်ပြေသွားမှာပါ သူဇာရယ်”
ကိုမျိုးလွင်က ခပ်ညှိုးငယ်ငယ် မျက်နှာပေးနှင့်ပြောတော့ သူဇာ ငြင်းရက်မည့် အားမရှိတော့ပေ။ သူဇာ ခေါင်းလေးသာ အသာညိတ်ပြလိုက်သည်။
“ အင်း”
သူဇာဆီက ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် ကိုမျိုးလွင် မျက်နှာဝင်းပသွားသည်။ ခဏက လျက်နေသော စပဆီကိုပင် ထပ်လျက်သည်။ သူဇာအတွက်လည်း တဒင်္ဂ ငြိမ်သက်သွားသလိုရှိသော ရမ္မက်မီးတောက် ပြန်အရှိန်တက်လာသည်။
ကိုမျိုးလွင်အစက လက်ညှိုးတစ်ချောင်းနဲ့ သူမစအိုကို ထည့်ကြည့်နေရာမှ အခုလက်ခလယ်ပါ စမ်းထည့်ကြည့်ကြည့်သည်။ စအိုကြွက်သားတွေဆီက တင်းကြပ်နေပေမဲ့ စပ်ပတ်ဆီက ဆင်းကြလာသည့် အရည်တွေ၏ အကူအညီနဲ့ ဝင်သွားသည်။ အားနေသောလက်မက စပ်ပတ်ဆီနှိုက်သည်။ သူဇာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော အတွေ့အကြုံ နောက်တစ်ခုပင်။
ကိုမျိုးလွင် လျှာတွေ၊ ပါးစပ်တွေညောင်းလာတော့ သူလုပ်ငန်းစရန် အသင့်ပြင်လိုက်သည်။ အိမ်လာနေ ဝယ်လာသော ချောဆီ တစ်ဘူး ပါလာသည်။
စအိုမှ စလိင်ဆက်ဆံမည့်သူတွေအဖို့ အဓိက အကျဆုံးက ချောဆီများများ သုံးရန်ပင်ဖြစ်သည်။ ခရီးဆောင်အိတ်ထဲက ချောဆီဘူး ထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ချောဆီဘူးမှ အရည်များများက သူ့လီးပေါ်မှာ အရင် စလိမ်းလိုက်သည်။ ဘူးမှ နောက်ထပ် gel ခပ်များများကို သူဇာ စအိုပေါက်မှာ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။
သူဇာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်ကြည့်နေရှာသည်။ သူဇာ ခါးအောက် ခေါင်းလုံးတစ်ခုနဲ့ခံလိုက်တော့ စပ်ပတ်နဲ့ဖင်က အပေါ်သို့ကြွတက်လာသည်။ ကိုမျိုးလွင် သူ့လီးကို သူဇာ စအိုပေါက်နဲ့ လက်နဲ့ထိန်းကာ တေ့သည်။ စဝင်လာသော ကိုမျိုးလွင် ဒစ်ထိပ်ကလေးကို သူဇာ စအိုက အသေညှစ်ထားသည်။
“ သူဇာ ကြောက်နေတာလား”
“ အင်း”
“ မကြောက်နဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး”
“ သူဇာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး ပါးစပ်က ရှူထုတ်လိုက်ပါလား”
ကိုမျိုးလွင် ခိုင်းသလို သူဇာ လုပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သက်ပြင်းရှူထုတ်လိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်က ကြွက်သားတွေ အတန်ငယ်လျော့သွားသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကလည်း ထိုအချိန်ကိုစောင့်နေသည်။
သူဇာ အသက်ရှူထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်တွင် သူ့ဒစ်တစ်ခုလုံးမြုပ်အောင် ခပ်ဆဆလေးထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ အ”
“ မောင်…..နာတယ်”
သူဇာက တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းနေသည်။ ဒစ်ဖျားက စအိုထဲတိုးဝင်လာတော့ ဖင်က အနည်းငယ်ပူစပ်သွားသလို ရင်ထဲမှာလည်း ပြည့်အင့်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကလည်း တချောင်းလုံး ထိုးမထည့်။ သူဇာ စအို ကြွက်သားတွေက ကိုမျိုးလွင် လီးကို အတင်းဆွဲဆုပ်နေသဖြင့် ခံစားချက်တွေအရမ်းကောင်းနေသည်။
“ စိတ်လျော့ထား….စိတ်လျော့ထား…..အသက်ဝဝရှူ သူဇာ”
ကိုမျိုးလွင် တဖြည်းဖြည်းချင်း နှက်နှက်ပြီး ထည့်နေသည်။ နည်းနည်းချင်းဆီ ဝင်လာတိုင်း ကိုမျိုးလွင် ရမ္မက်ရှိန် ပိုပိုတက်လာသည်။ စိတ်ရှိတိုင်းသာဆို အားရပါးရဆောင့်ထည့်ချင်လှသည်။
သို့သော် ကိုယ်ချင်းစာပေးရမည်လေ။ ထည့်ရင်း ထည့်ရင်း နောက်ဆုံး လီးတချောင်းလုံး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။
“ အ.....အ”
“ လျော့ထား....လျော့ထား……ဘာမှမဖြစ်ဘူး”
လီးတစ်ချောင်းလုံး စအိုပေါက်တစ်ခုလုံးထဲရောက်သွားပြီး ကြွက်သားတွေ ညှစ်လို့ ပိုကောင်းလာသည့်အပြင် စိတ်ဝိဉာဉ်နှစ်ခုပါ အရမ်းနီးစပ်နေသလိုခံစားရသည်။ နာတာရော၊ ကောင်းတာရော ရောနေသည့် သူဇာ မျက်နှာကို မြင်ရတာ ပိုစိတ်ကြွစေသည်နှယ်။
ကိုမျိုးလွင် တချောင်းလုံး ပြန်ဆွဲမထုတ်။ လီးအလယ်လောက်ထိ ပြန်ထုတ်ပြီး ပြန်ထည့်သည်။ တချောင်းလုံးပြန်ထုတ်လိုက်ရင် ခဏကလို ပြန်စရတတ်သည်။
သူဇာက အစက ပူစပ်ပူလောင် ခပ်အောင့်အောင့်လေး ဖြစ်နေပေမဲ့ လီးဝင်ချည်ထွက်ချည် လုပ်နေတာကြာတော့ ခံစားမှု ပိုကောင်းလာသည်။ ကိုမျိုးလွင်လက်က စပ်ပတ်ထဲ လက်ထည့်လိုက်၊ မအင်္ဂါစေ့ကိုပါ ကလိလိုက် အလုပ်များနေသည်။
“ ကုန်းပေးမလား သူဇာ”
ကိုမျိုးလွင် လီးက သူမ စအိုကနေ ဆွဲနှုတ်လိုက်သဖြင့် သူဇာရင်ထဲ ဟာခနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ စအိုပေါက်က ရှုံ့ချည်၊ ပွချည့်ဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့သည်။ ကိုမျိုးလွင် အမိန့်ကို သူဇာ မငြင်းပယ်နိုင်။ ကိုမျိုးလွင် ခိုင်းတဲ့အတိုင်းတသွေမသေး လိုက်လုပ်ပေးနေမိသည်။
ကုန်းဆို ကုန်းပေးလိုက်သည်။
“ ခါးကို နိမ့်လိုက်”
“ ဖင်ကို ကော့လိုက်ပါလား”
လှလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ ဖင်ကြီးက နောက်က ကြည့်သူအဖို့ ဘဝင်ဆူနေသည့်အလှမျိုးပင်။ ကိုမျိုးလွင် သူဇာစအိုပေါက်ဆီ ပြန်တေ့ကာ ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ခဏက ဝင်ထားတော့ အရမ်းသွင်းရမခက်တော့ပေ။
ကိုမျိုးလွင် တစ်ချက် တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူဇာဖင်နှစ်တုံးက ကိုမျိုးလွင်ဆီးစပ်နဲ့ ရိုက်ရိုက်မိပြီး တုန်တက်သွားသည်။ သူဇာရဲ့ ခါးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ထိန်းကာ ဆောင့်ဆောင့်ရတာ ထိမိလွန်းလှသည်။အသည်းယားလာသဖြင့် ကိုမျိုးလွင် ရိုက်ချလိုက်သည်။
“ ဖြန်း.....ဖြန်း......ဖြန်း”
တအောင့်လောက်ကတော့ ဖင်နှစ်ခုစလုံး လက်ဖဝါးရာ ခပ်နီနီတွေ ထင်လာသည်။ သူဇာက လုံးဝငြင်းဆန်မှုမပြု။ သူမကလည်း နာကျင်မှုတွေ၊ သာယာမှုတွေ ရောပြွန်းနေသော ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုဆီ ရောက်လို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်နေသည် မဟုတ်ပါလား။
သူဇာ ညောင်းလာသဖြင့် မကုန်းနိုင်တော့။ ကုတက်ပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်သည်။
ကိုမျိုးလွင်က လည်း သူဇာ မှောက်သည့်အတိုင်း လီးသပ်လျှိုလျက်ကြီးနဲ့ တန်းလန်းပါလာသည်။ သူဇာ ကုတင်ပေါ်မှာမှောက်ပြီး အော်နေတော့သည်။
“ အင့်……..အင့်……အင့်”
ဖင်က ခဏက ကိုမျိုးလွင် ရိုက်သဖြင် နီရဲနေသဖြင့် အပေါ်တစ်ခုလုံးကလည်း ရမ္မက်ရှိန်တွေတက်နေကာ နီရဲပဒေါင်းခတ်နေသည်။
ကုတင်တစ်ခုလုံးလည်း မွစာကြဲနေသည်။ ခေါင်းအုံးတို့၊ စောင်တို့ဆိုသည်မှာ ကုတင်အောက်မှာ ကျနေပြီး ပစ္စလခတ်။ ကုတင်ပေါ်မှာတော့ သက်ရှိလူသားနှစ်ဦး အချစ်ဇော၊ ရမ္မက်ဇောတွေနဲ့ မမောနိုင်၊ မပန်းနိုင် လိုးနေကြသည်။
သူဇာမှောက်လျက်အိပ်နေတော့ ကိုမျိုးလွင် သနားလာသဖြင့် position မပြောင်းခိုင်းတော့ပေ။ မှောက်တဲ့အိပ်နေတဲ့ ကိုယ်ပေါ်က ဖင်နှစ်တုံးကို အသာဖြဲကာ စအိုပေါက်ဆီ လီးထပ်ထိုးပြန်သည်။ ခဏက ချော့ချော့ပြီး လိုးနေပေမဲ့ အခုကျ ပြီးခါးနီးမို့လို့ ကိုမျိုးလွင်လည်း မညှာတော့ပေ။
ချောဆီအားကိုး၊ စပ်ပတ်အရည်တချို့အားကိုးနဲ့ စအိုက တော်တော်ချောချောမွေ့မွေ့ရှိနေသည်။
“ ဖတ်......ဖတ်.........ဖတ်.......ဖတ်”
“ အင့်……..အင့်………အင့်”
“ ကောင်းတယ်…….ကောင်းတယ်........ကောင်းလိုက်တာ”
ကိုမျိုးလွင် ပါးစပ်က ငြီးလည်းငြီး၊ ရွတ်လည်း ရွတ်နေသည်။ သူဇာခမျာတော့ “အင့်” မှလွဲ၍ ဘာမှ ဘာမှ မထွက်နိုင်တော့ပေ။ သူဇာ နာကျင်မှုနဲ့ သာယာမှုရောပြွန်း အလိုးခံနေရင်း တန်းရင်း စပ်ပတ်ကနေ ကျဉ်ပြီး တုန်တက်လာကာ အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။
“ ဟ…….ဟာ……ဟ”
သူဇာလေကို အငမ်းမရရှူနေသည်။ ကိုမျိုးလွင်က နောက်မှာ အားသွန်ခွန်စိုက် လိုးနေရင်း ချွေးတွေ ပေါက်ပေါက်ပေါက်ပေါက် ကျကာ သူဇာ ကျောနဲ့ သူဇာခါးတွေ၊ ဖင်တုံးတွေဆီမှာပါ ကိုမျိုးလွင်နဖူးဆီက ချွေးတွေနဲ့ ပေါက်ပေါက်ကျပြီး ရွှဲစိုနေသည်။
“ ပြီး……ပြီးတော့မယ်…….ပြီးတော့မယ်သူဇာရေ”
“ ဖြောင်း……….ဖြောင်း…….ဖြောင်း……ဖြောင်း”
“ ဖတ်.......ဖတ်.......ဖတ်.......ဖတ်”
“ အ.....အ............အား......”
နောက်ဆုံးကျ ကိုမျိုးလွင်၏ သုတ်ရည်တွေ သူဇာ စအိုပေါက်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ ဒုတိယအချီ ပြီးပေမဲ့ သုတ်ရည်တွေက များနေဆဲ ဖြစ်သဖြင့် ဖင်ပေါက်ကနေ စီးကျလာသည်။
ကိုမျိုးလွင်လည်း မောပန်းလွန်းနေသဖြင့် စကားမပြောနိုင်တော့။ ဟောဟဲဆိုက်ကာ သူဇာ ကျောပေါ်မှောက်လျက်ကျသွားသည်။ လီးကိုလည်း စအိုပေါက်ကနေ မထုတ်နိုင်သေး။ တန်းလန်းစိုက်လျက်ပင် ရှိသေးသည်။
သူဇာကျောပေါ် ကိုမျိုးလွင် မှောက်ပြီး အိပ်လျက်အနေအထားနဲ့ပင် နှစ်ယောက်သား မောမောပန်းပန်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
တစိမ်းတယောက် အခန်းထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာပါက မွစာကျဲ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသော အနေအထားနဲ့ တွေ့မြင်ရမည့်အပြင်၊အခန်းတစ်ခုလုံး ရေမွှေးနံ့၊ ချွေးနံ့၊ သုတ်ရည်နံ့၊ စပ်ပတ်အရည်တွေနဲ့ မွှန်ထူနေမည်မှာ အမှန်ပင်။
..........................................................................................
အခန်း (၁၉)
တတိယနေ့
သူဇာတရေးနိုးလာတော့ မနက် (၄)နာရီပဲရှိသေးတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူဇာတစ်ကိုယ်လုံးက ကုတင်မှာကန့်ကန့်ကြီးဖြစ်နေသည်။
ကိုမျိုးလွင်လည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။ ခေါင်းနဲ့ ခြေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ပြီး အိပ်နေသည်။ စောင်တွေ၊ ခေါင်းအုံးတွေက ကုတင်ပတ်ပတ်လည် ပွစာကြဲချက်ရှိသည်။ ညက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့ သူဇာ ပျော်လည်း ပျော်သည်။ လန့်လည်းလန့်သည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေရာကနေ ထထိုင်လိုက်တော့ စအိုကနေ ခပ်စူးစူးနာကျင်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ညကတော့ သောင်ကျန်းချင်သလို သောင်းကျန်းထားသဖြင့် ဘာတွေ ဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်း။ အခုနည်းနည်း ငြိမ်သွားကာမှ အဖြစ်အပျက်တွေ အကုန်လုံး အတွေးထဲ စီကာရီကာပေါ်လာသည်။
ကိုမျိုးလွင်နဲ့ အခု အတူတူရှိနေတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ သူဇာ အကုန်လုံးကို မေ့နေသည်။ လင်တော်မောင် မင်းထက်ကိုဆို အဆင်ပြေကြောင်း တစ်ခါသာ ဖုန်းဆက်ရသေးသည်။ ဟိုဖက်ကတော့ စိတ်ပူနေရှာရော့မည်။ မဖြစ်သင့်မှန်းလည်း သိနေသည်။
သို့သော် အချစ်နွံ၊ ရမ္မက်နွံထဲ မရုန်းထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူဇာ အခန်းထဲ မွစာကြဲနေသော အရာတွေအကုန်လုံးကို နေသားတကျ ပြန်စီနေသည်။ ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေသော ကိုမျိုးလွင်ကိုလည်း ခပ်တိုးတိုးလေး နှိုးပြီး ပြန်ပြင်ခဲ့ရသေးသည်။
ကိုမျိုးလွင် လီးကတော့ ညက သောင်းကျန်ထားတာ သူမဟုတ်သလိုပင်။ အစာဝသွားသော မြွေကြီးတကောင်လို ငြိမ်နေသည်။ ညက အရည်တွေ ခြောက်ပြီး အဖတ်ဖတ်လေးတွေကတော့ လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ကပ်ကျန်နေသည်။ မနက်မှပဲ ရေချိုးခိုင်းတော့မည်။ အခုတော့ နေရာပြင်ပေးပြီး စောင်ပြန်ခြုံပေးခဲ့သည်။
မနက် အပြင်ထွက်ကာမှ ဟိုတယ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းတော့မည်။ အိပ်မောကျနေသော ကိုမျိုးလွင်မျက်နှာက အခုကျ ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပင်။ ဘာအပူအပင်မှ မရှိဘဲ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်နေရှာသည်။ ညကတော့ အားကောင်းမောင်းသန် ကျားတစ်ကောင်လိုပင်။
အကုန်လုံးနေရာပြန်ချပြီးတော့ သူမ အခုမှပဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိထားမိတော့သည်။ ကမ်းခြေသွားချင်သည် ဆိုတာထက် ကိုမျိုးလွင်နှင့် သွားချင်သည်က ပိုများသဖြင့် ရောက်စနေ့ကတည်းက ကမ်းခြေပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားမိ။
သူမ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ညက သောင်းကျန်းထားတဲ့ ချွေးတွေ၊ သုတ်ရည်တွေနဲ့ စေးကပ်နေသည်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တီရှပ်တစ်ထည်နဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးတစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ ဘန်ဂလို၏ ဝရန်တာ အပြင်ဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။
မနက်အာရုံမတက်သေးတော့ ညလိုပင်ရှိနေသေးသည်။ ပင်လယ်လေ တဖြူးဖြူးက သူမ ဆံပင်တွေဆီ ကလူကလူ လာကျီစယ်ရှာသည်။ အခုမှပဲ ဆားငွေ့သန်းနေသည့် ပင်လယ်လေကို တစ်ဝကြီး ရှူသွင်းလိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေတာတွေ အနည်းငယ် သက်သာသွားသလိုပင်။
အတွေးတွေက ဟိုရောက် ဒီရောက်နဲ့ သူဇာ အတွေးများနေသည်။ သူမတို့ ဘယ်လောက်ထိ ရှေ့ဆက်နိုင်မှာလဲ။ သက်ဆိုင်သူ ကိုယ်စီ သိသွားရင်ရော ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြမလဲ။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို ရပ်တန်းက ရပ်သင့်ကြောင်း ဦးနှောက်က သတိပေးနေသည်။
သို့သော် နှလုံးသားက ချစ်တဲ့စိတ်က တားမြစ်နေသည်။ ကြာလာလေ၊ ကြာလာလေ သူမ ကိုမျိုးလွင်အပေါ် သံယောဇဉ်တွေ၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ပိုတိုးသတက် တိုးလက်သည်။
ဒါကိုလည်း ကိုမျိုးလွင်က သတိထားမိလောက်သည်။ သူလည်း သူမကဲ့သို့ ထပ်တူ ခံစားနေရမည်ကိုလည်း သူဇာယုံကြည်သည်။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို တစ်နေရာရာဆီ ပုန်းပြီး နေလို့ရရင် နေလိုက်ချင်သည်။ ငဲ့ညှာရမဲ့သူတွေရှိနေတော့ လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်၍မရ။
သူဇာ တွေးရင်း တွေးရင် အတန်ငယ်အေးလာသဖြင့် ဘန်ဂလိုအခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ တစ်လက်စတည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေတဝကြီးချိုးပစ်လိုက်သည်။ အခုမှပင် လန်းဆန်းသွားတော့သည်။ ဖင်က အနည်းငယ် ကျိန်းစပ်နေသည်။
သို့သော် သူမခွင့်ပြုထားသည့် အရာပင်မလား။ တစက်မှကို နောင်တမရ။ ရေချိုးပြီးသွားသဖြင့် သူဇာရေချိုးခန်းထဲရှိ မှန်ပေါ်သူမရုပ်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရုပ်ကို သူပြန်ကြည့်ပြီး ကျေနပ်သွားသည်။ ရေစိုနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခြောက်အောင် တဘက်နဲ့သုတ်ကာမှ သူမရင်သားတွေမှာ ညက ကိုမျိုးလွင်စုပ်ထားတဲ့ အမှတ်တွေကျန်ခဲ့သည်။
Love marks တွေပင်။ လည်ပင်းနဲ့ ရင်သား၏ တချို့နေရာတွေမှာ ကွက်ကွက်လေးထင်နေသည်။ Cream လေး၊ Lotion လေးလူးပြီး သူဇာ အိပ်ယာဆီ ပြန်လာခဲ့သည်။ မနက်မှ သူ့ယောကျ်ားမင်းထက်ဆီ ဖုန်းဆက်တော့မည်။
စောင်လေးကိုခြုံပြီးတာနဲ့ ရေချိုးထားလို့ ကောင်းနေတဲ့အရှိန်နဲ့ သူဇာ တစ်ချိုးတည်းပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။
“ ပြွတ်.....ပြွတ်”
သူဇာ နဖူးကို တစ်စုံတစ်ယောက်က လာနမ်းနေသည်။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမအပေါ် ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ရှင်းသန့်နေသော ကိုမျိုးလွင် မျက်နှာကို တွေလိုက်ရသည်။
“ အိပ်ပုတ်မလေး ထတော့”
“ မနက် (၈)နာရီ ထိုးနေပြီ”
“ မထချင်သေးဘူး”
“ မောင် မထထအောင်လုပ်ပေးရမလား”
ကိုမျိုးလွင် မျက်နှာကြီး သူဇာဆီ ကပ်လာသည်။
“ ဟိုး……ဆရာ……ဟိုး”
“ တော်ပါပြီ….ကြောက်ပါပြီ…..မလုပ်တော့ပါဘူး”
“ ခစ်……ခစ်…….ခစ်…..ခစ်”
“ ထူပေး…..”
သူဇာ မူယာပိုပိုနဲ့ ချွဲနွဲ့ကာ ထထူခိုင်းနေသည်။ ကိုမျိုးလွင် ထူပေးလိုက်သည်။
“ ခဏကြာ မောင်တို့ မနက်စာ သွားစားမယ်”
“ ပြီးရင် ဒီနေ့ ပုသိမ်ကို ပြန်တက်မယ်လုပ်ထားတယ်”
“ တစ်နေကုန်လည်ပတ်ပြီးမှ ချောင်းသာဆီ ပြန်လာတာပေါ့”
“ အင်း”
သူဇာ ဘာမှ ထပ်ပြီး ထွေထွေထူးထူး ပြင်ဆင်ရန်မလို။ မနက်က ရေထချိုးပြီးသားဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာလေးသစ်၊ သွားလေးတိုက်လိုက်ရုံပင်။
ဒီနေ့ ပုသိမ်လည်မှဆိုတော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်စုံတစ်စုံကိုရွေးဝတ်လိုက်သည်။
အပေါ်က ဘလောက်ဝတ်စုံ အပြာဖျော့ဖျော့ပွပွလေးနဲ့ အောက်က ထမိန် ပန်းပွင့် အပြာရောင်နောက်ခံအဆင် လေး ဆင်ယင်ထားသည်။
“ သူဇာက အမြဲတမ်းလှ”
ပြင်ဆင်ပြီးသွားတော့သူဇာအလှကိုကြည့်ပြီး ကိုမျိုးလွင် ချီးမွမ်းလိုက်သည်။ ချီးကျူးခံလိုက်တော့ သူဇာ ကြည်နူးသွားသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ သူဝတ်နေကျအတိုင်းပင် ဝတ်ထားသည်။ Polo shirt body fit အမည်းရောင်နဲ့ အောက်က ကာကီရောင် စတိုင်ပင် fit လေးဝတ်ထားသည်။
“ လာ အကုန်လုံးပြီးရင် သွားရအောင်”
........................................................................................................................
အခန်း (၂၀)
နှစ်ယောက်သား မနက်စာကိုHotel က ကျွေးတာကို စားပြီးနောက် ပုသိမ်မြို့ဆီ ချီတက်လာခဲ့သည်။ ဘုရားအရင်ဖူးကြသည်။ ဘုရားဖူးပြီး မြန်မာထမင်းဆိုင် ကောင်းကောင်းတစ်ခုမှာ နေ့လည်စာ ဝင်စားလိုက်ကြသည်။
ပြီးရင် ဈေးပတ်ကြသည်။ ဈေးထဲမှာ သူဇာ မြင်မြင်သမျှ လက်ညှိုးထိုးပြီး စားနေသည်။
“ သူဇာ အစာမကြေဖြစ်မယ်နော်”
“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မောင်ရဲ့”
ဈေးမှာ လည်ပတ်ပြီး ရုံတင်နေသောမြန်မာကား တစ်ကားဝင်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ အစက ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာအကောင်း။ တစ်ဝက်လောက် ရောက်တော့ ကိုမျိုးလွင် ဗွေစဖောက်လာသည်။ လူငယ်လေး အတွဲတွေလို သူဇာရင်သားတွေကို ကျူးကျော်သည်။
စုံတွဲခုံတွေ ယူထားသည့်အပြင် မှောင်မှောင်မဲမဲဆိုတော့ ဘယ်သူမှ သေချာမမြင်။ ရင်သားတွေဆီလက်က ရောက်လိုက်၊ ခိုးခိုးနမ်းလိုက်နဲ့ ကိုမျိုးလွင် တော်တော်အလုပ်ရှုပ်နေရှာသည်။ ထမိန်အောက်က စပ်ပတ်ဆီကိုပါ လက်က ကျူးကျော်ချင်သေးသည်။ သူ့လက်က ကိုင်နေကျ နေရာဆိုတော့ ဘာပြီးရင် ဘာလာမလဲ သိနေသည်။
ကိုမျိုးလွင် သူဇာစပ်ပတ်ကို ထမိန်အောက်ကနေ နှိုက်နေသည်။ ပင်တီတစ်ထပ်ခံနေသဖြင့် လိုချင်သော နေရာကို မရောက်သေး။ ပင်တီ၏ခါးစည်းကြိုးကနေ ကိုမျိုးလွင်လက် ဝင်ချလာသည်။
နောက်ဆုံးလိုချင်သောနေရာသို့ရောက်ရှိသွားလေသည်။ မှောင်မှောင်မည်းမည်းနဲ့ သူဇာစပ်ပတ်ဆီ လက်က ရောက်ရှိနေတော့သည်။
သူဇာ ပြနေသော ရုပ်ရှင်ကိုလည်း စိတ်မဝင်စားနိုင်တော့။ ဘေးဘီတချက်ကြည့်လိုက်ပြန်တော့လည်း ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့အတွဲတွေနဲ့၊ သူတို့လိုပင် ပွတ်လိုက် အလုပ်ရှုပ်လိုက်ဖြစ်နေသော အတွဲတွေနှင့်။ ဘယ်သူမှ သူတို့ကို စိတ်မဝင်စားအား။
ကိုမျိုးလွင် ပွတ်သပ်မှုကြောင့် သူဇာ ကာမဇာတ်ရှိန်တက်လာသည်။ Public ကြီးမှာဆိုသော ခံစားချက်က သူဇာကို ပိုကောင်းနေစေသည်။
ကိုမျ်ုးလွင်က စပ်ပတ်အကွဲကြောင်းကြားလက်ညိုးလေးသွင်းလိုက်၊ ပြန်ထွက်လိုက်နဲ့။ သူဇာရဲ့ အဓိကနေရာ မစေ့ကိုမကျန် ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေသည်။ သူဇာ ဘန်ဂလိုမှာဆို အော်ပစ်လိုက်မည်ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်နေသည်ဟု စိတ်က ဖြစ်နေသဖြင့် မအော်ထုတ်ရဲရှာ။ ပါးစပ်က အသံထွက်တယ်ဆိုရုံ ညည်းရုံမျှသာ တတ်နိုင်သည်။
အစေ့ကိုပွတ်လိုက်၊ စပ်ပကြား လက်ချောင်းလေးတွေဝင်လာလိုက်နဲ့ ခဏကြာတော့ သူဇာလည်း တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိန်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ထမိန်တွင် အကွက် စိုကျန်ခဲ့တော့မလားပင်။ သူဇာ ပြီးသွားလို့ အသက်ဝဝရှူနေတုန်း နောက်တစ်ဆင့် ကိုမျိုးလွင် ထပ်တက်လာပြန်သည်။ သူဇာလက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ဘောင်းဘီပေါ် တင်ပြီး ပွတ်ခိုင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။
ကိုမျိုးလွင် ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီအောက်မှာ တောင်ပို့ကြီးတသ်ခုလို့ မို့မောက်ဖုဖောင်းနေသည်။ သူဇာ လက်နဲ့ ဘောင်းဘီနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးနေသည်။ ကိုမျိုးခွင် ဒီမျှနဲ့တင်အားမရတော့ပေ။ ဘောင်းဘီဇစ်အသာလေး ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံအောက်က ညီလေးကို အသားလေး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မီးမှောင်မှောင်ဖြစ်နေသောကြောင့် သေသေချာချာမမြင်ရပေမဲ့ သူဇာ ထိတွေ့မှုအရ ကိုမျိုးလွင်လီးကြီး ထောင်မတ်နေတာတော့သိသည်။ လီးက လက်တစ်ဆုပ်စာ ကိုင်ရတာ အားရလှသည်။ ရုပ်ရှင်ကလည်း ဇာတ်ရှိန်တော်တော်တက်နေသည်။
သူဇာလည်း အချိန်မဆွဲနေတော့။ ပြုစုနေကြ အချစ်လေးကို ငုံချပေးလိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် “ရှီး” ဆိုပြီး အော်ထုတ်မိမတတ်ပင်။ အော်လိုက်မိရင် အရှက်တကွဲဖြစ်ကုန်တော့မည်။ သူဇာ လျှာဖျားလေးနဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို သပ်သည်။ ခံတွင်းတစ်ခုလုံး လီးချောင်းကို စုပ်လိုက်၊ ငုံလိုက်လုပ်ပေးသည်။ သူဇာ အစွမ်းကြောင့် ကိုမျိုးလွင် အတော်ကုန်ကောင်းလာကာ ခပ်မြန်မြန်ပင် သုတ်လွှတ်မိတော့သည်။
သူဇာ ဒီတစ်ခါတော့ အကျွမ်းတဝင်ဖြစ်နေသည်။ ထွက်လာသော သုတ်ရည်အကုန်လုံး မြိုချပစ်လိုက်သည်။ ထွေးချင်ရတောင် မလွယ်ကူသော အနေအထားပင် မဟုတ်ပါလား။ ကိုမျိုးလွင် ရဲ့ မာန်ဖီနေသော လီးချောင်းကြီးလည်း အခုမှပင် ရေမြွေကလေးလို ငြိမ်ပြီး ပျော့ကြသွားတော့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံး အခုမှပင် ကိုယ်ရှိန်သတ်တော့သည်။ ရုပ်ရှင်ကလည်း ပြီးတော့မည်။ အဝတ်အစားတွေသေချာပြန်ပြင်ဆင်နေရသည်။ သူဇာ နှုတ်ခမ်းစောင့်စွန်းမှာပေကျံနေသော သုတ်ရည်တွေကိုပါ လျှာနဲ့ သပ်ကာ သန့်ရှင်းအောင် လုပ်နေရသည်။
ရုပ်ရှင်ပြီးသွားသဖြင့် မီးတွေပွင့်လာသည်။ သူဇာ ရယ်ပဲရယ်ချင်တော့သည်။ တော်တော်ဆိုးနေသော ကိုမျိုးလွင်ပင်။
“ လူဆိုး”
သူဇာ မူဟန်နွဲ့နွဲ့နဲ့ ကိုမျိုးလွင်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူမလည်း အလိုတူ အလိုပါပင်။ နှစ်ယောက်သား တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုပိုနီးကပ်လာကြသသည်။ ကိုမျိုးလွင်က အခုကျတော့ ခဏက သရမ်းနေတာ သူမဟုတ်တော့သလိုပင်။ မျက်နှာပိုးသေသေနဲ့ ခပ်တည်တည်ကြီးဖြစ်နေသည်။
ရုပ်ရှင်ကြည့်ပြီးတော့ ညနေလည်း တော်တော်စောင်းနေပြီ။ ကားလေးမောင်းကာ စကားလေး တစ်ပြောပြောနဲ့ ချောင်းသာဆီပြန်ခဲ့သည်။
..................................................................................................................
အခန်း (၂၁)
စတုတ္ထနေ့
သူဇာ မအီမသာနဲ့ တရေးနိုးလာသည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၁)နာရီပဲရှိသေးသည်။ ရင်ထဲ ပျို့အန်ချင်သလိုဖြစ်ပြီး ဗိုက်မအီမသာခံစားနေရသည်။
ညကလည်း အလည်ထွက်ပြီး ပြန်လာသဖြင့် မောမောပန်းပန်းနှစ်ယောက်သား ရေချိုးပြီး အိပ်လိုက်ကြတာ တစ်ချိုးတည်း။
“ ကျွတ်.....ကျွတ်.....ကျွတ်”
သူဇာ ဗိုက်ပိုအောင့်လာသည်။ ဘေးမှာ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ ဘာမှမသိရှာ။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေသည်။ သူဇာ သန့်စင်ခန်းဆီဝင်လိုက်သည်။ ရင်ထဲ ပြို့ဆန်တက်လာသဖြင့် ဘေစင်ထဲ အန်ချလိုက်သည်။ မနေ့က အလည်သွားရင်း အစားစုံသွားလို့လားပင်။
“ ဝေါ့…….ဝေါ့”
သူဇာ အန်လိုက်သဖြင့် အနည်းငယ်နေသာသလိုတော့ ရှိသွားသည်။ သို့သော် ခေါင်းမူးနောက်လာပြန်သည်။ ချွတ်…ချွတ်…ချွတ် အသံကြားသဖြင့် ကိုမျိုးလွင် နိုးလာသည်။ ဘေးမှာရှိနေကြ သူဇာကို အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ စမ်းလိုက်သော်လည်း ဘာမှ မရှိသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်သည်။ သူဇာမရှိပေ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မီးတော့လင်းနေသည်။ ကိုမျိုးလွင် ကပျာကယာအိပ်ယာက ထပြီး ရေချိုးခန်းဆီ ဝင်လာသည်။
ရေချိုးခန်းထဲမှာ မျက်နှာ နွမ်းနွမ်းနဲ့ အန်နေသာ သူဇာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ သူဇာ….နေမကောင်းဘူးလား”
“ ဟုတ်တယ် မောင်”
“ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ နေမကောင်းဘူး”
“ ချွေးစေးတွေ ပြန်နေပါလား သူဇာ”
“ မဖြစ်ချေဘူး.....ဟိုတယ်ကို phone ဆက်ပြီး ဆရာဝန်ခေါ်မှရမယ် ထင်တယ်”
“ ခဏနေအဆင်ပြေသွားလောက်မယ် ထင်တာပဲ မောင်ရယ်”
“ မရဘူး ဒီမှာကြည့်လေ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြူဖျော့နေတာ”
“ မရဘူး phone ဆက်မှ ရတော့မယ်”
ကိုမျိုးလွင် စိတ်ပူစွာနဲ့ ဟိုတယ် reception ဌာနကို phone ဆက်လိုက်သည်။
“ Hello အမိန့်ရှိပါရှင်……(....) Hotel မှပြောနေပါတယ်”
“ ညီမရေ ကျနော်တို့က ဘန်ဂလိုအမှတ်…..ကပါ”
“ ကျနော့ အမျိုးသမီးနေမကောင်းလို့ ဆရာဝန် ခေါ်လို့ရမလား”
“ ဘာဖြစ်လို့ပါလဲရှင်”
“ အရမ်းအန်နေလို့ပါ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ….ဒါဆို နောက် မိနစ် ၃၀ လောက်ကျရင် ဆရာဝန်အဖွဲ့ ရောက်လာပါလိမ့်မယ်”
“ အဆင်ပြေရဲ့လားရှင်”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆို တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်လာပေးပေးပါနော်”
ကိုမျိုးလွင် phone ချပြီး သူဇာဆီ အပြေးသွားပြန်သည်။ သူဇာ ရင်ထဲမှာ ဆို့ပြီးနေလို့မကောင်းသလို အန်ချင်စိတ်ကများနေသည်။
“ သူဇာရေ ခဏကြာ ဆရာဝန်လာလိမ့်မယ်”
“ စိတ်မပူတော့နဲ့တော့နော်”
“ သက်သာလား အခု”
“ နေလို့တော့ မကောင်းဘူး မောင်ရယ်”
ကိုမျိုးလွင် သူဇာကို ဇတ်ခနဲ့ပွေ့ချီကာ ကုတင်ဆီပြန်ပွေ့ခေါ်လာခဲ့သည်။ အန်ဖတ်အနည်းငယ် ပေနေသော အင်္ကျီကို သူကိုယ်တိုင်လဲပေးရှာသည်။ ချွေးစေးတွေနဲ့ နံ့စော်နေသော သူမကို ရေပတ်တိုက်ပေးပြန်သည်။ ကလေးလေးတစ်ယောက်ကို ပြုစုယုယနေသလိုပင်။
သူဇာက ဘာမှအားမရှိတော့ သဖြင့် ကိုမျိုးလွင်လုပ်ပေးသမျှကို အတိုင်းသားခံနေရသည်။ ရင်ထဲမှာ ပျော်လည်းပျော်၊ ကြည်လည်း ကြည်နူးမိသလို ငိုလည်းငိုချင်တယ်။
“ ဘာဖြစ်လို့ ငိုနေတာလဲ”
“ မငိုပါနဲ့ ခဏကြာ ဆရာဝန်ရောက်ရင် အကုန် အဆင်ပြေသွားမှာ”
တစ်နာရီနီးပါးလောက်ကြာတော့ ဆရာဝန်အဖွဲ့ရောက်လာသည်။ သူဇာက မူးနောက်နေပြီး ခေါင်းမထူနိုင်အောင်ဖြစ်နေသောကြောင့် ရောဂါအခြေအနေအကုန်လုံးကို ကိုမျိုးလွင်ဆီကပဲ မေးမြန်းရသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကလည်း သူသိသမျှ တစ်လုံးမကျန်ဖွင့်ပြောပြရှာသည်။
ဆရာဝန်က လိုအပ်တဲ့ စမ်းသပ်မှုတွေထပ်လုပ်အပြီး သူဇာဖင်ဖြူဖြူလေးပေါ်မှာ ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးခဲ့သည်။
“ အစားစုံပြီး အစာမကြေဖြစ်သွားတာပါ”
“ လိုအပ်တဲ့ဆေးတွေ အကုန်လုံးလုပ်ပေးခဲ့တယ်”
“ မနက်ကျရင် အဆင်ပြေသွားပါလိမ့်မယ်”
“ အရမ်းကြီးတော့ စိတ်မပူကြပါနဲ့”
“ ဒါက ဒီကမ်းခြေတွေကိုလာတဲ့ ဧည့်သည်တွေတော်တော်များများဖြစ်တတ်ကြပါတယ်”
“ အဆင်ပြေသွားမှာပါ”
ဆရာဝန်က သောက်ရမဲ့ဆေးတွေကို ပြောပြပေးခဲ့သည်။ ကိုမျိုးလွင်က အပ်ကျမတ်ကျလိုက်မှတ်ပေးနေသည်။ သူဇာလည်း ဆရာဝန်လာကြည့်ပြီး ဆေးထိုး ဆေးသောက်လုပ်လိုက်တော့ အတန်ငယ်သက်သာသွားသလိုဖြစ်ပြီး ပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ ဘေးမှာမလှဲတော့ဘဲ သူဇာဘေးက ကုတင်စွန်းမှာ ကုလားထိုင်တစ်ခုယူပြီး ထိုင်စောင့်နေသည်။ စောင့်ပြီး တစ်နာရီလောက်ကြာတော့ သူဇာလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အိပ်ပျော်သွားသည်။
.......................................................................................
အခန်း (၂၂)
သူဇာနိုးလာတော့ ခေါင်းထဲနည်းနည်းကြည်စပြုနေပြီ။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘေးမှာ ကိုမျိုးလွင်က သူမလက်ကလေးကို အတိုင်သားဆုပ်ရင်း အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ သူ့ခမျာလည်း သူရောဂါဖြစ်နေတာမဟုတ်ပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်သလို လိုက်စိတ်ပူပေးရှာသည်။
သူဇာ အားလည်းနာရသလို ကြည်နူးစိတ်လည်း ဖြစ်မိသည်။
“ Love me like you do……love….love…love me like you do”
ဖုန်းမြည်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ သူဇာဖုန်းကနေ မင်းထက် ဆက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သူဇာ ချောင်းသာရောက်ကတည်းက တစ်ခေါက်သာ ဆက်ရသေးသည်။
ကျန်တဲ့နေ့တွေမှာ ကိုမျိုးလွင်ရဲ့ အယုအယအောက်မျောပါနေတော့ လင်ယောကျ်ားကို စုန်းစုန်းမေ့။
“ Hello”
“ Hello သူဇာ ကိုပါ”
“ အင်း”
“ သူဇာ အသံက အားမရှိလိုက်တာ။ နေမကောင်းဘူးလား။”
“ အဟင့်……ဟင့်......ဟင့်”
သူဇာ ယောကျ်ားအသံကြားပြီး ဘယ်ဖြစ်မှန်းမသိ ငိုချလိုက်ပါသည်။ သူဇာ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာတော့ ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသော ကိုမျိုးလွင်ပါနိုးလာသည်။
“ နေမကောင်းဘူးလား….ကိုစိတ်ပူလိုက်တာ ချစ်ရယ်”
ဟိုဖက်က မင်းထက်ကတော့ အကြောင်းစုံမသိဘဲစိတ်ပူနေရှာသည်။ သူဇာ အငိုတိတ်အောင် လုပ်လိုက်ရင်း
“ သူဇာ နည်းနည်းနေမကောင်းဖြစ်သွားတာပါ ကိုရဲ့”
“ အခုတောင် နည်းနည်းပြန်ကောင်းနေပြီ”
“ ကို လိုက်လာရမလား”
“ မလာနဲ့ကို ချစ်သက်သာနေပြီ”
“ ချစ် ဒါဆို ပြန်လာလိုက်တော့လေ”
“ အင်း ဖိန်းနွဲ့ခါကျ ပြန်ရောက်မယ် ကို”
“ ဂရုစိုက်အုံးနော် နေကောင်းအောင်နေ”
“ အားရှိတာတွေစားအုံး”
မင်းထက်က စိတ်ပူစွာဖြင့် တတွတ်တွတ်မှာနေတော့ ဖုန်းနားထောင်နေတဲ့ သူဇာက မျက်ရည် အဖြိုင်ဖြိုင်ကျပြန်သည်။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ဘာလုပ်ပေးလို့ ဘာကိုင်ပေးရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
“ အင်း….သက်သာနေပါပြီ”
“ ဂရုစိုက်အုံး လက်ဆောင်တွေ မဝယ်နိုင်လဲ မဝယ်ခဲ့နဲ့ လူသာကျန်းကျန်းမာမာပြန်ရောက်ရင်တော်ပြီ”
“ ချစ်တယ်နော်”
“ ချစ်တယ်”
“ Bye”
သူဇာ Phone ပြောရင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်သည်။ ဒီဇာတ်လမ်းကို ဒီမှာရပ်တန်းရပ်ရမည်။ မဟုတ်ရင် အကုန်လုံး ရှုပ်ကုန်တော့မယ်။
သို့သော် သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကို မဖွင့်ပြောသေး။ သူ့ခမျာလည်း ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ကိုယ့်ကို ပြုစုပေးရှာသည်။ မပြန်ခင် တစ်ရက် အကုန်ရှင်းခဲ့မည်ဟု စိတ်ထဲတေးထားခဲ့သည်။
အခုတော့ နာလန်ထစ ပြုလာသဖြင့် ခေါင်းက ရီတီတီဖြစ်နေသေးသည်။ ငိုလိုက်သဖြင့် ခေါင်းပါကိုက်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။
“ သူဇာ နိုးနေတော့ ဘာစားချင်လဲ”
“ ဆေးသောက်ရအုံးမှာဆိုတော့လေ”
ကိုမျိုးလွင်က ဘာကိစ္စမှမဖြစ်ခဲ့သလို မေးရှာသည်။ သူဇာ ခေါင်းအသာရမ်းပြသည်။
“ အဲလို နေလို့မဖြစ်ဘူး သူဇာရဲ့”
“ မဟုတ်ရင် ဘုန်းဘုန်းလဲသွားလိမ့်မယ်”
“ ဒါဆို မောင်အဆင်ပြေတာ တစ်ခုခု မှာလိုက်မယ်လေ”
နောက် ခဏကြာတော့ ငါးဆန်ပြုတ်ပူပူလေးရောက်လာသည်။ စားချင်သဖွယ် လုပ်ပေးထားသည်။ သူဇာ တစ်ဇွန်းမြည်းကြည့်ပြီး အရသာခပ်ကောင်းကောင်းနဲ့နေလို့ တစ်ပန်းကန်လုံးကုန်အောင် စားပစ်လိုက်သည်။
ကိုမျိုးလွင်က ဘေးက ထိုင်ကြည့်ရင်း ပီတိဖြစ်နေရှာသည်။
“ အေ့...”
သူဇာ ကြို့အကျယ်ကြီးထိုးလိုက်သဖြင့် ရှက်သွားသည်။
“ မရှက်ပါနဲ့”
“ သူဇာ အဲလိုစားတာမြင်နေရတော့ မောင်ဝမ်းသာနေမိပြီ”
သူဇာ ဒီနေ့ကတော့ ဘုရင်မတစ်ပါးလိုပင်။ ဖူးဖူးမှုတ်ခံနေရသည်။ အစကလည်း ဖူးဖူးမှုတ်ခံနေရသည်ဆိုပေမဲ့ အိပ်ယာပေါ်ရင် မထောင်းသာလှ။ တစ်ချီ တစ်ချီဆို ကိုမျိုးလွင် လိုးချက်အောက် ဖွက်ဖွက်ကြေမတတ်။ အခုနေမကောင်းတော့ ကိုမျိုးလွင်ဘာမှ အသားမယူ။ နှမတစ်ယောက်လို၊ အစ်မတစ်ယောက်လို ပြုစုပေးရှာသည်။
ထိုအတွက်လည်း ကျေးဇူးတင်ရသည်။
.....................................................................................................
အခန်း (၂၃)
ပဉ္စမနေ့
သူဇာ ကြည်ကြည်လင်လင်နဲ့နိုးလာသည်။ တော်တော်သက်သာနေပြီ။ သူမနံဘေးမှာ ကိုမျိုးလွင်လည်း အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ ပူလို့ထင်သည်။ အင်္ကျီ ဗလာနဲ့။
သူဇာနေမကောင်းဘူးဆိုတော့ အခန်းကို အပူချိန်သိပ်အေးအောင်မလုပ်တော့ဘဲ ခပ်နွေးနွေးလုပ်ထားသည်။
ဒါကြောင့် အင်္ကျီချွတ်အိပ်သည်ထင်သည်။ ပြီးလျှင် ယောကျ်ားနံ့လိုလို၊ ရေမွှေးလိုလို ခပ်ညှို့ညှို့အနံ့တစ်ခုရနေပြန်သည်။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကို ကြည့်ရင် လိင်စိတ်နိုးကြွလာပြန်သည်။
ကျယ်ပြန့်တဲ့ ရင်အုပ်ကားကား အလယ်မှာ အမွှေးကောက်ကောက်တွေပေါက်နေပြီး ချက်ထိ ဆင်းလာသည်။ အောက်က ဘောင်းဘီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လီးရှိတဲ့ ဘောင်းဘီတစ်ဝိုက်က ဖုဖောင်းနေပြန်သည်။
“ စိတ်ထိန်း….သူဇာ….စိတ်ထိန်း”
ရင်အုပ်ကားကားရှိအမွှေးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးချင်နေသည်။
“ နင်အခုမှ နေကောင်းစပြုတာပဲရှိသေးတာလေ”
“ နင် ဟိုနေ့ကပြောတော့ ကိစ္စဖြတ်ခဲ့မယ်ဆို အခုတော့ နင်က ထကြွနေလိုက်တာ”
သူဇာ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ် စကားပြောနေမိသည်။ သူဇာအိပ်ယာသိမ်းကာ ရေချိုးခန်းထဲရေချိုးရန်ဝင်လာခဲ့သည်။ နေလို့ကောင်းနေတော့ စိတ်က အလိုလိုပျော်ကာ သီချင်းလေး ခပ်တိုးတိုးညည်းမိနေသည်။
“ တူနှစ်ကိုယ် ဆုံချိန်မှာ စကားလေးတွေ တီတီတာ ပြောမဝအောင်ချစ်ရသည်”
သူဇာ အခုမှ ရေကို အားရပါးရချိုးနေသည်။
“ ဒေါက်....ဒေါက်”
တံခါးခေါက်သံကြားလိုက်သည်။
“ ဘယ်သူလဲ မောင်လား”
အပြင်က ဘာမှပြန်မဖြေ။ သူဇာ လော့ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးလွင်ကြီး ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ရေချိုးခန်းပေါက်ဝမှာ ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။
“ ရေအတူတူချိုးလို့ရလား”
ကိုမျိုးလွင် ဂွေးတန်းလန်း ဘာမှမဝတ်ဘဲရေချိုးခန်းအပြင်မှာ ရပ်စောင့်နေသည်။ အိပ်ပျော်နေရင်း သီချင်းသံသံကြားလာပြီး နိုးလာတော့ ရေချိုးခန်းထဲက သူဇာ အသံဖြစ်နေသည်။ အတူတူရေချိုးမယ် ဆိုပြီး အဝတ်တွေ ကုတင်အောက်ပုံချကာ ဝင်လာလိုက်သည်။
သူဇာလည်း ရေစိုနေတော့ အလှတရားတွေက ဝင်းလက်လက်။နာလန်ထစပြုနေသော မျက်နှာလေးက အိပ်ရေးဝထားတော့ မျက်ခွံမို့မို့နဲ့ချစ်စဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးလွင်လီးကြီးက သူဇာ ရေစိုအလှကို မြင်သည်နှင့် ထောင်မတ်လာတော့သည်။
ကိုမျိုးလွင် “စိတ်ထဲ ငါ လိုးထည့်လိုက်ရရင်”ဆိုပြီး စိတ်ရိုင်းဝင်နေသည်။ သူဇာကလည်း ရေစိုစက်လက်နဲ့ အမို့အမောက် အဖုအဖောင်းတွေက မက်ရှိုက်စရာပင်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေဆို ထောင်မတ်နေသည်။ ကိုမျိုးလွင် ဟတ်ခနဲ့ ငုံခဲပစ်လိုက်ချင်သည်။ ဖင်ကောက်ကောက်လေးကို ဖြန်းခနဲ့သာ ရိုက်ချရရင် မြိန်လိုက်မည့်ဖြစ်ခြင်း။ စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ရေစိုစိုအောက်မှ ဖုဖောင်းဝင်းလက်နေသည်။
“ စိတ်ထိန်းပါ လူကြီးမင်းရှင်”
ကိုမျိုးလွင် အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေကို သူဇာ သတိထားမိတော့ သူဇာ ရွတ်နောက်နောက်နဲ့ စလိုက်သည်။ ကိုမျ်ုးလွင် ဒွိဟမဖြစ်နေတော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာတော့သည်။
“ လာ သူဇာ မောင်ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်”
ကိုမျိုးလွင် ရေမြုပ်တစ်ခုကို ယူပြီး ဆပ်ပြာရည်လောင်းချကာ ကျောကို နူးနူးညံ့ညံ့ပွတ်ပေးနေသည်။ ကိုမျ်ုးလွင် ပွတ်သပ်ပေးတိုင်း သူဇာ ကြက်သီးထနေရှာသည်။ သူဇာ ကြက်သီးမွှေးညင်းထနေသည်ကို က်ုမျိုးလွင်ကလည်း အကဲခတ်မိသည်။
“ ယားလို့လား သူဇာ”
“ အင်း နည်းနည်းယားနေလို့”
တကယ်တော့ သူဇာက ရေချိုးပြီးတော့မယ်။ ကိုမျိုးလွင်က လာကျီစယ်နေတော့ အစက ပြန်ချိုးနေရသလိုဖြစ်နေသည်။ မဖြစ်ချေဘူး။ မဟုတ်ရင် အအေးပါမိတော့မယ်။ အခုမှနေကောင်းကာစပဲ ရှိသေးသည်။
“ လာ ဒီတစ်ခါ သူဇာ အလှည့်”
သူဇာ ကိုမျိုးလွင်လက်ထဲက ရေမြုပ်ကိုယူကာ ကိုမျိုးလွင်ကို စတိုက်ပေးရှာသည်။ ခဏက ဝင်နေသော စိတ်ရိုင်းတွေကို အခုမှ အတိုးချ လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ရေပန်းအောက် ကိုမျိုးလွင်ကြွက်သားတွေက တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလာသည်။ သူဇာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးသလိုလိုနဲ့ အားရပါးရပွတ်တိုက်ပေးနေသည်။
ရင်အုပ်ကြွက်သား၊ ပေါင်ကြွက်သား၊ လက်ဖျံ့ကြွက်သားတွေအကုန်လုံး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့။ အမွှေးလည်း ထူရှာသေးသည်။
ကိုမျိုးလွင် ရိတ်ထားသော ဆီးခုံမွှေးဝန်းကျင်တစ်ယောက်ပဲ အမွှေးရှင်းသည်။ ရင်ဘတ်အမွှေးတွေ၊ ပေါင်အမွှေးတွေနဲ့။ မျက်နှာက ပါးသိုင်းမွှေးတွေလည်း သူဇာကို ပြုစုနေရတော့ သူခမျာမရိတ်အားရှာ။ ငုတ်စိတိုလေးတွေပေါက်နေသည်။
ကိုမျိုးလွင် လီးကလည်း ဆန့်ကျင်ဘက်အမျိုးသမီးတစ်ဦး ပွတ်တိုက်နေသည်ကို သိနေသလိုပင်။ ပွတ်ရင်း ပွတ်ရင်း လီးကလည်း ထောင်မတ်လာသည်။
“ အားနာလိုက်တာ သူဇာရယ်”
သူဇာ မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ကိုမျိုးလွင် လီးကို စပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ဆပ်ပြာရည်တွေအောက်ဆို လက်ထဲမှာ လီးက ချော်လိုက်၊ မိလိုက်နဲ့။ ဒါကပင် ပိုပြီး ကာမဆိပ်တက်စေသည်။
သူဇာ ကိုယ်တန်ဖိုးထားတဲ့ ပစ္စည်းကို ကိုင်သလို လီးကို ကိုင်လိုက်သည်။ ဘယ်ဖက်လက်က ဂွင်းထုပေးနေသလို ညာဖက်လက်ဖဝါးနဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။
“ အ.......အ........အ”
“ ကောင်းလိုက်တာ သူဇာရယ်.......ကောင်းလိုက်တာ”
“ အ......အ.......အ”
ဒစ်ထိပ်ဖျားနဲ့ လက်ဖဝါးနုနုနဲ့ ပွတ်တိုက်နေသည့်အရသာက ဖော်မပြတတ်အောင်ပင်။ သူ့လီးကို နောက်လက်ဖဝါးတစ်ခုခု ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေပြန်သည်။ သူဇာ လက်ထဲ ကိုမျိုးလွင်လီးက ပိုပိုအရွယ်အစားကြီးလာသလိုပင်။ ဒစ်ထိပ်ဖျားဆို နီရဲတောက်နေသည်။ အကြောတွေက တစ်ထိပ်ထိပ်နဲ့ သူဇာ လက်ဖဝါးကိုပင် သွေးခုန်နှုန်းလာတိုးသည်။
သူဇာရဲ့ လက်မှုပညာအစွမ်းကြောင့် ကိုမျိုးလွင်လည်း ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်လွှတ်လိုက်တော့သည်။
“ အ..........အ.......ဟား”
နှစ်ရက်လောက်နီးပါး သုတ်မလွှတ်ထားတော့ သုတ်ရည်တွေက ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ခဲခဲတွေပင်။
သူဇာ ရင်သားတွေအပေါ် သုတ်ရည်တွေ ဖြန်းခနဲ့ကျလာသည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ သူဇာရယ်”
ကိုမျိုးလွင်လည်း ဒီစကားမှလွှဲကျန်တာ မပြောတတ်တော့ပေ။ သုတ်ရည်တွေကလည်း နှစ်ချီအောင်းထားသော အရာတွေလိုပင်။ အများကြီးထွက်လာသည်။ အကုန်လွှတ်ပြီး အခါကျ ကိုမျိုးလွင်လီးက မာန်ထောင်နေရာကနေ ပြန်ငြိမ်ကြသွားသည်။
သူဇာလည်း ကိုမျိုးလွင်နဲ့တွေ့ပြီး ပညာပိုစုံလာသလိုပင်။ နှစ်ယောက်သား ရေသွက်သွက်ချိုးကာ အဝတ်အမြန်လဲလိုက်သည်။
ထိုမှတင် မပြီးသေး။ ညှင်းသိုးသိုးရုပ်ဖြစ်နေသော ဖြစ်နေသော ကိုမျိုးလွင်မျက်နှာပေါ် သူ့ဆီကပါသော Shaving cream တောင်းကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးရင် ဂျုတ်နဲ့ အသားမနာရအောင် ဂရုတစိုက်ရိုတ်ပေးရှာသည်။ အချိန်တွေက တိုတောင်းလွန်းတယ်မလား။
ထို တိုတောင်းလှတဲ့ အချိန်တွေက သူဇာ တစ်စက္ကန့်မကျန် တန်ဖိုးထားနေသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ ဘာမှမသိရှာ။ သူဇာ လုပ်ပေးတာ ကျေကျေနပ်နပ် မှုတ်ဆိတ်ရိတ်ခံနေရှာသည်။ သူ့ဘဝမှာ သူဇာက ပထမဆုံး မှုတ်ဆိတ်ရိတ်ပေးသော အမျိုးသမီး မဟုတ်ပါလား။
...................................................................................
အခန်း (၂၄)
သူဇာနေကောင်းစပြုနေတော့ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး နှစ်ယောက်သား အေးအေးဆေးဆေးအနားယူနေကြသည်။မနက်စောစောစီးသီး ကိုမျိုးလွင်ကို သူဇာက အာသာဖြေပေးထားတာရယ်၊ မှုတ်ဆိတ်ရိတ်ပေးထားတော့ ကိုမျိုးလွင်စိတ်ထဲ ကြည်နူးနေမိသည်။
ထို့ကြောင့် သူဇာကို လိုးတောင်မလိုးဖြစ်။ နေကောင်းကာစမှ ထကြွသောင်းကျန်းသူကြီးဟု အထင်မှားမိမှာ ပူပန်နေမိသည်။ ကမ်းခြေရေစပ်လေးပေါ် လမ်းလေးလျှောက်လိုက်၊ နေပူလာရင် ကမ်းပေါ်ပြန်တက်လာပြီး အုန်းရည်လေးသောက်လိုက်နဲ့ အေးအေးလူလူနေမိကြသည်။
ညနေ နေဝင်ချိန်ကိုလည်း သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေးပိုက်ခံရင်း အတူတူကြည့်ကြသည်။ ညရောက်တော့ ရေမိုးချိုး၊ ညစာစားပြီး ဘန်ဂလိုကိုပြန်လာကြသည်။ သူဇာ ပြောစရာရှိတဲ့ဟာ ဖွင့်ပြောတော့မည်။
“ မောင် သူဇာပြောစရာရှိတယ်”
“ ဘာပြောမလို့လဲ ပြောလေ သူဇာ”
“ သူဇာတို့ ဘာလိုလိုနု့ တစ်ပတ်တောင်ကုန်တော့မယ်နော်”
“ ဟုတ်ပ။ တစ်ပတ်ဆိုတာ ခဏလေးလိုပဲနော်”
“ အင်း မောင်။ သူဇာတို့ ကိုယ့်အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ”
သူဇာ စကားပလ္လင်နည်းနည်းခံပြီးသည်နှင့် လိုရင်းကိုသာ တိုက်ရိုက်ပြောထုတ်လိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် တွေခနဲ့ဖြစ်ရင်း
“ မောင်တို့ ဒီလိုပဲ ခိုးခိုးတွေ့ကြမယ်လေ”
“ မောင်က ဒီလိုစဉ်းစားထားတယ်ပေါ့”
“ အင်းလေ”
“ မဖြစ်နိုင်ဘူးနော် မောင် ဒီတိုင်သာ ဆက်သွားရင် တချိန်ချိန်မှာ အကုန်ပေါ်မှာပဲ”
“ အမှန်တရားဆိုတာ တိမ်မြုပ်နေရိုးထုံးစံမရှိဘူးမောင်”
“ ဒါဆို သူဇာက ဘာလုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ”
“ သူဇာတို့ ကမ်းခြေကနေ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို အဆုံးသတ်ရအောင်”
ကိုမျိုးလွင် မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သူဇာလည်း တကယ်တော့ ထိုစကားတွေမပြောချင်။ သူ့ယောကျ်ား မင်းထက်အပြင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းခံစားချက်ပေါ်မိတာဆိုလို့ ကိုမျိုးလွင် တစ်ယောက်သာရှိသေးသည်။
“ ဟာ”
“ ဟုတ်တယ် မောင်။ သူဇာတို့မှာ သက်ဆိုင်သူကိုယ်စီနဲ့လေ”
“ ပြီးတော့ သူဇာခင်ပွန်း မင်းထက်က မောင်လည်း မြင်ဖူးပြီးသားပဲ လူရိုးလူကောင်းလေ”
“ သူ့အပေါ် သူဇာ အားနာတဲ့စိတ် ဖြစ်ဖြစ်နေမိတယ်မောင်”
“ မောင်က သူဇာအတွက် သူဇာ မသိခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုကို စခေါ်ဆောင်ပေးခဲ့သူပါ”
“ သူဇာ ယောကျ်ား မင်းထက်နဲ့တောင် အဲလို သာယာပျော်ရွှင်မှုတွေ မခံစားခဲ့ရဘူး”
“ မင်းထက်ကို ဖြတ်ပြီး မောင်နဲ့ အတူတူလက်တွဲချင်စိတ် အမြဲတမ်းပေါ်တယ် မောင်”
“ ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေကျ သူဇာတို့က ဖြစ်ချင်တာထက် ဖြစ်သင့်တာကို ဦးစားပေးရမယ်လေ”
“ သူဇာသာ ဖြတ်နိုင်မယိဆို မောင် ဝင့်ဝါနဲ့ လမ်းခွဲရဲတယ်“"
“ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ်။ ဝင့်ဝါကိုကြည့်ရတာ ရိုးရိုးအေးအေး မိန်းကလေးပါ”
“ သူဇာကြောင့် အကုန်လုံးကို စိတ်မဆင်းရဲစေချင်ဘူး”
“ ဒါဆို သူဇာက မောင်ခံစားချက်ကိုရောထည့်မတွက်ဘူးလား”
“ မောင်လေ မိန်းကလေးတော်တော်များများနဲ့ အတွင်းကျကျပက်သက်ခဲ့ဘူးတယ်”
“ မောင့်အရင်မိန်းမ ခင်မမ ရော၊ အခု ဝင့်ဝါ ရောပေါ့”
“ ဒါပေမဲ့ အခု သူဇာအပေါ် ဖြစ်ပေါ်မိတဲ့စိတ်မျိုး မောင် တစ်ခါမှ မဖြစ်မိခဲ့ဘူး”
ကိုမျိုးလွင်ဆီက ဖွင့်ဟချက်တစ်ချို့ ကြားမိတော့ သူဇာ ပျော်မိသည်။
“ ဒါပေမဲ့ သူဇာတို့ဇာတ်လမ်းက ရှေ့ဆက်မသင့်တော့ဘူး မောင်”
“ အဲလိုကြီး ပစ်ပစ်ခါခါမလုပ်ပါနဲ့”
“ အဲလိုသာ လုပ်မိရင် မောင်ရူးမှာ”
ကိုမျိုးလွင် ခခယယ၊ တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောနေတော့ သူဇ တွေဝေသွားပြန်သည်။
“ အဲလိုလုပ် သူဇာက အိမ်ပြန်ရောက်လို့ မတွေ့ချင်တော့ဘူး ဆိုရင်လည်း မတွေ့နဲ့ရတယ်”
“ ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေ မောင် လွမ်းလာရင် message လေးပို့တာဖြစ်ဖြစ်၊ ဖုန်းလေးဆက်တာဖြစ်ဖြစ် လက်ခံပေး”
သူဇာ နားထောင်ရင်း၊ နားထောင်ရင်း မျက်ရည်လည်လာသည်။ အပျော်ကိစ္စလုပ်ရုံကနေ အကုန်လုံးက အတည်အတံ့တွေ ဖြစ်လာသည်။
“ နော်........နော်.......နော်လို့”
ကိုမျိုးလွင် တောင်းဆိုရှာသည်။ သူဇာလည်း အရမ်းလည်း တင်းခံမနိုင်တော့။ ခေါင်းသာအသာညိတ်ပြလိုက်သည်။
“ မောင် တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ အရမ်းကြီး သိသ်သာသာကြီးတွေ လုပ်မပြရဘူးနော်”
“ အကုန်လုံး သိကုန်ရင် ဇာတ်ရှုပ်ကုန်မှာ”
“ အင်း…မောင် ကြည့်လုပ်ပါမယ်”
ကိုမျိုးလွင် သူဇာခန္ဓာကိုယ်ကို လွတ်ထွက်သွားမည့်အလား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်သည်။ သူဇာ နဖူးလေးကိုပင် ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ ဒီညတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးတွေက ကယောက်ကယက်ဖြစ်နေသဖြင့် လိုးဖို့စိတ်ကူးမရှိ။
တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
..................................................................................................
အခန်း (၂၅)
ဆဋ္ဌမနေ့
ကိုမျိုးလွင်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေသည်။ ထိုစဉ် သူ့အောက်ပိုင်းက နွေးခနဲ့ဖြစ်သွားသည်ကို သိလိုက် မသိလိုက်ဖြစ်နေသည်။
သို့သော် အရာအားလုံး အိပ်မက်ထဲမှာလို ဖြစ်နေသည်။ သူ့လီးကြီးက အစကခပ်ပျော့ပျော့ရှိနေရာကနေ တစ်ဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာပြီး နွေးထွေးသော အရာတစ်ခုဆီကို တိုးဝင်နေသလိုဖြစ်သည်။
ထိုခံစားချက်က ပိုပိုကောင်းလာသည်။ ကိုမျိုးလွင် အိပ်မက်မက်သည်ဟု ထင်မိသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီး လွန့်ခနဲ့ နိုးလာသည်။ ဘေးမှာ အိပ်နေသော သူဇာက မရှိတော့။ သူမဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်။
ကိုမျိုးလွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ စောက်ခြုံထားသော သူ့အောက်ပိုင်းမှာ လှုပ်လှုပ်ရွရွတစ်ခုရှိနေသည်။ ထိတ်ခနဲ့ လန့်သွားသဖြင့် ပြန်သတိထားပြီး ကြည့်လိုက်တော့ စစ်စစ်ပေါက်ပေါက်သူဇာက မနက်စောစောစီးစီး ကိုမျိုးလွင်လီးကို စုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
ကိုမျိုးလွင် အောက်က ခြုံထားသော စောင်ကို လှပ်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လီးချောင်းကို မက်မက်မောမောစုပ်ပေးနေသည့် သူဇာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုမျိုးလွင်က ဘာဖြစ်နေလဲဟု သိချင်စိတ်ဖြင့် စပ်စုနေပေမဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ သဘာဝတုံ့ပြန်မှုအရ သူ့လီးက တင်းတင်းပြောင်ပြောင် ထောင်ထောင်မတ်မတ်ဖြစ်နေသည်။
သူဇာက လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက်၊ ဒစ်ထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ငုံလိုက်၊ စုပ်ရင်းစုပ်ရင်း အားပါးလာပြီး ပါးစပ်တစ်ခုလုံးကို လီးကို မြိုချတော့မတပ် စုပ်ပြန်သေးသည်။
“ အာ.......အ....အ”
“ ကောင်းတယ်.......ကောင်းတယ်.....သူဇာ”
“ ပြွတ်.......ပြွတ်.........ပလပ်......ပလပ်”
“ အ.........အာ.......အ......အ”
သူဇာက ဒီနေ့တစ်ရက်သာ ကိုမျိုးလွင်နဲ့အတူရှိရတော့မည်ဟုတွေးပြီး လုံးဝအတိုးချပြုစုပေးနေခြင်းဖြသ်သည်။ အရင်နှစ်ရက်လောက်ကလည်း သူမနေမကောင်းသဖြင့် ဘာဆို မဘာဖြစ်ကြ။
ဒါကြောင့် အခု အတိုးပါဆပ်ပြီး အားရပါးရလုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူဇာ စုပ်လို့ဝသလောက်ရှိလာတော့ ရပ်လိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင်လီးချောင်းကတော့ သူဇာတံတွေးတွေနဲ့၊ သူ့ဆီကထွက်လာသော သုတ်ရည်ကြည်တွေနဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပြောင်လက်နေသည်။
လီးပေါ်မှာ သွေးကြောတွေက ဖောင်းကြွလျက်။ ပေါက်ထွက်တော့မည့်အလား။
သူဇာနေရာပြင်လိုက်သည်။ လီးချောင်းရှိလောက်မည်နေရာပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်မလိုပြင်လိုက်သည်။သူဇာလက်တစ်ဖက် လီးကို ထိန်းက သူဇာ စပ်ပတ်ဝဆီတေ့ချသည်။
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ ခြင်္သေ့မလေးလို အရမ်းတက်ကြွနေသည့် သူဇာကို ဘာမှ ဝင်မပြော။ သူမ လုပ်ချင်တာကိုသာ လုပ်ပါစေလိုပုံစံဖြင့် လွှတ်ပေးထားလိုက်တော့သည်။ လီးထိပ်က စပ်ပတ်ဝအကွဲကြောင်းဆီ စထိမိသည်။
ထိုမှ အတွင်းသားနံရံတွေဆီ တအိအိနဲ့တိုးဝင်လာသည်။ လိုးနေကြစပ်ပတ်ဆိုပေမဲ့ ထပ်လိုးရပြန်တော့လည်း အသစ်အဆန်းလိုပင်။ သူဇာဟာ ကိုမျိုးလွင်အတွက် ဘယ်လိုမှ လိုးလိုး မရိုးနိုင်သော အမျိုးသမီးပင်။
လီးတစ်ချောင်းလုံးက စပ်ပတ်တစ်ခုလုံး အပြည့်နေရာယူလိုက်သလို။ သူဇာက အခုမှ လီးဝင်မှ အားနာနေသောစိတ်တွေ အတန်ငယ်ပြေလျော့သွားရှာသည်။
သူဇာ ဖင်ကလေးကို ကြွရင်း စနှဲ့သည်။ အစ ၃၊ ၄၊ ၅ချက်လောက်တော့ သိပ်အဆင်မချောသေး။ လီးနဲ့ စပ်ပတ် ပွတ်တိုက်မှုများလာတော့ စပ်ပတ်ဆီက အရည်ကြည်လိုလို၊ ချောဆီလိုလိုအရာတွေစထွက်လာသည်။ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်လာတော့ နှစ်ယောက်သား လိုးရတာပိုအဆင်ပြေလာသည်။
“ ပလတ်.......ပလတ်.......ပလတ်”
“ အင့်.......ဟင့်.......အင့်”
“ ဖလတ်.......ဖတ်........ဖတ်.......ဖတ်”
“ အင့်.......အင့်”
သူဇာက ဦးဆောင်ပြီး စလုပ်သလိုဖြစ်နေတော့ သူဇာမောစပြုလာသဖြင့် နည်းနည်းနှေးလာသည်။ ထိုအခါမှ အကွက်ကောင်းကို ချောင်းနေသည့် ကိုမျိုးလွင် စလှုပ်ရှားလိုးတော့သည်။ အောက်ကနေ တင်နှစ်ဖက်အားကိုယူရင်း လီးချောင်းကို စပ်ပတ်ဆီ ပင့်ပင့်တင်သည်။
“ ဖတ်..ဖတ်......ဖတ်....ဖတ်”
သူဇာ ဘာစကားမှမဆိုနိုင်တော့။ သူဇာ ဗလာကျင်းနေသော အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ရမ္မက်သွေးတွေကြောင့် ပန်းရောင်သန်းလာသည်။
“ အ.......အင့်.......ဟင့်......အ.........အင့်”
တစထက်တစပြင်းထန်လာသော လိုးချက်တွေအောက် သူဇာချော်မထွက်သွားအောင်သူဇာ အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ကိုမျိုးလွင် ရင်အုပ်ကျယ်ပေါ် မှီချလိုက်သည်။ ပြိုကျလာသော သူဇာကို ကိုမျိုးလွင်ကလည်း မလွတ်တမ်း ဖက်တွယ်ထားသည်။
သို့သော် သူ့လုပ်မြဲအလုပ်မပျက်။ အောက်ကလီးက စပ်ပတ်ဆီလိုးတုန်း။ သူဇာနဲ့ ကိုမျိုးလွင်တို့ ဝင်သက်ထွက်သက်တွေ အရမ်းနီးကပ်ပြီး သိရှိနေကြသည်။ တယောက်ရဲ့ ရင်ခုန်သံကို ကျန်တယောက်က ပြန်ကြားသိနေတဲ့အထိ။
“ ဖတ်.......ဖတ်.......ဖတ်”
နောက်ဆုံးကျ လီးတချောင်လုံးက သူ့ရဲ့အချစ်သုတ်ရည်တွေကို သူဇာစပ်ပတ်ဆီ အကုန်ပို့လွှတ်လိုက်သည်။
သူဇာလည်း ကိုမျိုးလွင်ကို ဖက်တွယ်ရင်း တစ်ချီပြီးမြောက်သွားသည်။ လီးထဲက သူ့ဆီမှာရှိသော သုတ်ရည်တွေ အကုန်လုံးကို ပန်းထည့်နေသည်။ သူဇာက အပေါ်ကနေ ခွထိုင်ထားသလို ဖြစ်နေတော့ သုတ်ရည်တွေက အပြင်ကို ပြန်စီးကျလာသည်။
“ ဟ......ဟား.........ဟင်း”
“ ချစ်တယ်.......သူဇာရယ်”
“ အင်း”
နှစ်ယောက်လည်း အဆုံးစွန်ကို ကိုယ်စီရောက်ပြီးသွားကြသော်လည်း ကိစ္စပြီးတာနဲ့ ထပြန်တာမျိုးမလုပ်ဘဲ လိုးနေတဲ့အနေအထားပုံစံအတိုင်း တယောက်ကိုတယောက် သိုင်းဖက်ထားကြသည်။
မနက်စောစော လင်းဆွဲလေးတစ်ဖြတ်ပေါ့။ ဒီနေ့ကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မီးကုန်ယမ်းကုန်ကြမ်းမည့်နေ့ပင်။
.................................................................................................
အခန်း (၂၆)
နှစ်ယောက်စလုံး အဆုံးစွန်ထိ ကိုယ်စီရောက်သွားကြပြီးနောက် လီးကြီးတပ်ရက်နဲ့ အမောဖြေနေကြသည်။ တအောင့်လောက်ကြာတော့ လီးက သူဇာစပ်ပတ်ဆီကနေ ပျော့ပြီးကျလာသည်။ အထဲက သူဇာစပ်ပတ်က ထွက်တဲ့အရည်တွေရော၊ ကိုမျိုးလွင်ဆီက သုတ်ရည်တွေက ရောပြီး သူဇာ စပ်ပတ်ကနေ ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကြလာပြီး မွေ့ရာအခင်းတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေသေည်။
ဒီနေ့က အတူတူရှိမည့်နောက်ဆုံးနေ့ဆိုတော့ အခန်းထဲနေ အပြင်ကိုထွက်ဖို့တောင် နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်ကူးထဲတွင်မရှိပေ။
မနက်ဖြန် မနက်ဆို သူဇာတို့ ရန်ကုန်ပြန်ကြတော့မည်။ သူဇာကို ရန်ကုန်အောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးဂိတ်ဆီပို့၊ ကိုမျိုးလွင်က ကိုယ့်ကားကိုယ်မောင်းပြီး ပြန်ဖို့လုပ်ထားသည်။ ဒါမှ လူတွေ သိပ်သတိမထားမိမှာမဟုတ်လား။
ဒီနေ့တော့ နှစ်ယောက်လုံး ကြာလေသွေးရင်တောင် ဝေးတော့မတတ် ပူးကပ်အောင်နေကြလိုးကြမည်။ နှစ်ယောက်သား အမောပြေကြတော့ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ထားရာနေ ဆင်းလိုက်သည်။
မနက်စောစောစီးစီးပဲရှိသေးသဖြင့် နှစ်ယောက်သား ပြန်အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နောက် ၃နာရီလောက်ကြာတော့ သူဇာအရင်နိုးလာသည်။ သူဇာ မိန်းမကိုယ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေနဲ့ စေးကပ်ကပ်။ သူဇာ အိပ်ယာကထပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။
သူဇာ ရေချိုးပြီးတော့ ကိုမျိုးလွင် နိုးနေပြီ။ ကိုမျိုးလွင်ကို အတင်းရေချိုးခန်းထဲပို့ပြီး ရေချိုးခိုင်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားက ဟိုတယ်ကပေးတဲ့ ကြိုးနဲ့ပတ်ပြီးဝတ်ရသော ညအိပ်ဝတ်စုံကိုသာ ဝတ်ထားသည်။
ထိုဝတ်စုံတွေအောက်တွင် ဘာအဝတ်မှ ထပ်မဝတ်ထားပေ။ ကိုမျိုးလွင် ရေချိုးနေတုန်း သူဇာ ဟိုတယ်ဧည့်ကြိုဌာနကို မနက်စာ မှာစားမလို့ပြင်သည်။
“ Hello …..Hotel ကပါ။ ဘာများအကူအညီပေးရမလဲရှင်”
“ ညီမရေ။ အစ်မတို့က အခန်းနံပါတ်(.....)ကပါ။ မနက်စာမှာမလို့”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဘာများသုံးဆောင်မလဲရှင်”
“ ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ် (၆)ချပ်၊ နွားနို့(၂)ခွက်၊ ကြက်ဥ half fried (၃)လုံး၊ ဝက်အူချောင်း (၅)ချောင်း လုပ်ပေးပါ။”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်”
“ ဪ မေ့မလို့ အစ်မတို့လေIce cream ဘူးကြီးနဲ့ လာတာမျိုးလေ။ အဲဒါ Strawberry flavour နဲ့ တစ်ဘူး ပေးပါနော်”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်။ နောက်မိနစ်(၃၀)လောက်ကျရင် လာပို့ပေးပါမယ်ရှင်”
“ ကျေးဇူးပါ ညီမလေး”
ထိုစဉ် ကိုမျိုးလွင်ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ ရေချိုးပြီးစမလို့ ရှင်းသန့်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာနံ့နဲ့ shaving cream နံ့ သင်းနေသည်။
“ မုန့်မှာနေတာလား သူဇာ”
“ ဟုတ်တယ် မောင်။ မောင်တော့ မသိဘူး သူဇာတော့ ဗိုက်အရမ်းဆာနေပြီ”
“ အရမ်းဆာလို့ မအောင့်နိုင်တော့ရင် မောင့်ကိုစားလေ”
“ လုပ်ပြီ လူတတ်ကြီး”
ကိုမျိုးလွင် သူဇာ လှဲနေသော ကုတင်ဆီ ပြေးဝင်လာသည်။
“ ဟိုးဆရာ…….ဟိုး။ ခဏကြာ မုန့်လာပို့မှာ”
“ မောင် ဆိုးချင်ရင် နောက်မှဆိုး။ မနက်စာတော့ စားပါရစေအုံး ဟုတ်ပြီလား”
ကိုမျိုးလွင် ရွတ်နောက်နောက်မျက်နှာပေးနဲ့ ကြည့်နေသည်။
“ လုပ်ထားနှင့်ပေါ့ ကလေးမရယ်။ ပြီးမှ မောင့်အဆိုးမဆိုနဲ့”
“ ကြောက်လိုက်တာရှင် ကြောက်လိုက်တာ”
နှစ်ယောက်သား ကျီစယ်နေကြသည်။
“ တင်း…..တောင်……တင်း……တောင်”
“ ဟော မုန့်လာပြီ”
သူဇာ တံခါးသွားဖွင့်မလို့ပြင်လိုက်သည်။ သူဇာ သွားဖွင့်မလို့ ပြင်နေသောအချိန်တွင် ကိုမျိုးလွင်က သူဇာ၏ညအိပ်ဝတ် ခါးစည်းကြိုး ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။
“ ဟယ်”
.....................................................................................................
အခန်း (၂၇)
သူဇာကိုယ်ပေါ်ရုံထားသော ညအိတ်ဝတ်စုံက ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပုံခနဲ့ကျသွားသည်။ သူဇာတစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းခန္ဓာကိုယ်နဲ့။ ရေချိုးပြီးစမလို့ တစ်ကိုယ်လုံးက စိုစိုအိအိနဲ့ မွှေးမွှေးကြိုင်ကြိုင်။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။
“ လုပ်ပြီ…..လူဆိုးကြီး”
သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကို ရန်ဖြစ်မအား။ အခန်းရှေ့တွင် ဝိတ်တာရောက်နေပြီမလား။ ပုံကျနေသော ဝတ်ရုံကို ကမန်းကတန်းလွှားကာ တံခါးကို သွားဖွင့်လိုက်သည်။
“ မင်္ဂလာပါ ခဏက မှာထားတဲ့ စားစရာလာပို့ပေးတာပါ ခင်ဗျား”
ဝိတ်တာကောင်လေး မျက်လုံးက သူဇာ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အကြည့်မခွာနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ သူဇာ ခပ်မြန်မြန်ဝတ်ထားရတော့ ရင်နှစ်မြွှာစလုံးက မလုံ့တလုံ့ဖြစ်နေသည်။ သူဇာ ဝိတ်တာ၏ အကြည့်ခပ်စူးစူးတွေကို သတိထားလိုက်မိသဖြင့် ဟနေသော ဝတ်စုံကို လက်ကလေးနဲ့ အသာစေ့လိုက်သည်။
“ ဟုတ်ကဲ့ မောင်လေး ထားခဲ့လိုက်တော့ အစ်မတို့ ယူသွားလိုက်တော့မယ်”
သူဇာရဲ့ စကားသံကြားမှာ ဝိတ်တာ က အသိစိတ်ကပ်လာသည်။
“ ဟုတ်ကဲ့ နောက်အလိုရှိရင်လည်း မှာနိုင်ပါတယ် ခင်ဗျား။ ကျေးဇူးပါခင်ဗျား”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်”
ဝိတ်တာထွက်သွားမှ သူဇာ သက်ပြင်းချရရှာသည်။ အထဲမှာ ထိုင်နေသည့် ကိုမျိုးလွင်ကတော့ အဖြစ်အပျက်အကုန်လုံးကို သိနေသဖြင့် ပြုံးတုံ့တုံ့လုပ်နေသည်။ သူဇာ လှလို့ တပါးသော ယောကျ်ားတွေ ကြည့်လေ သူပိုကျေနပ်ပီတိဖြစ်လေပင်။
တခြားသူတွေလို ဝန်တိုတာမျိုး သိပ်မဖြစ်မိ။
“ ကဲ...မောင်….စားလို့ရပြီ”
“ သူဇာက ကြက်ဥတွေ၊ နွားနို့တွေရောမှာထားပါလား မောင်တော့ အရမ်းတွေ အားရှိနေတော့မှာပဲ”
“ အမယ်လေး…..မဟုတ်ပါဘူးနော်။ သူဇာစားဖို့လည်း ပါပါတယ်။ သူအမြဲ ဒါပဲတွေးနေ”
“ ဟား…….ဟား……ဟား……ဟား”
နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာနဲ့ မနက်စာကို ခေါင်းမဖော်စတမ်းစားလိုက်ကြသည်။ အကုန်လုံး ပြောင်သလင်းခါကုန်ပြီး အချိုတည်းဖို့ ရေခဲမုန့်သာ ကျန်တော့သည်။
“ သူဇာက ရေခဲမုန့်ကြိုက်တာလား”
“ အင်း…ကြိုက်တယ်”
ပြောရင်းနဲ့ ကိုမျိုးလွင် စိတ်ထဲ ခပ်နောက်နောက် အကြံသစ်တစ်ခုပေါ်လာသည်။
“ ဒါဆို မောင်တို့ ice cream စားမယ်လေ”
“ သူဇာ မစားနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်။ ဗိုက်အင့်နေပြီ”
“ မောင်တော့ စားနိုင်တယ်”
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကိုမျိုးလွင် စားသောက်ပြီးသောအရာများကို အမှိုက်ပုံးထဲ သိမ်းတန်သိမ်း၊ ပုံစရာရှိတာပုံလိုက်ပြီး သူဇာ ကို ကုတင်ပေါ် အားနဲ့ မချီကာ ပင့်တင်လိုက်သည်။
“ အမေ့”
“ လာခဲ့”
ကိုမျိုးလွင် သူဇာဝတ်ရုံကို ထပ်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့ဝတ်စုံကိုလည်း သူ့ကိုယ်သူ ချွတ်လိုက်သည်။ ကြိုးလေးဖြုတ်လိုက်ရုံးနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အာဒံနဲ့ ဧဝခေတ်ကလို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ။ သူဇာနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ အမြဲ နမ်းနေကြဆိုပေမဲ့ နမ်းမဝ။
စိုစိုအိအိလေးနဲ့ နမ်းလိုက်တိုင်း နမ်းလိုက်တိုင်း ကိုမျိုးလွင် အမြဲစိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ ကိုမျိုးလွင် အနမ်းတွေအောက် သူဇာလည်း အလိုက်သင့်ပြန်ပါလာသည်။
ကိုမျိုးလွင် လျှာတွေဝင်လာတော့ သူဇာနှုတ်ခမ်းသားတွေက လျှာကို ဆွဲဆွဲယူနေသည်။ သူဇာလည်း အားကျမခံ သူဇာလျှာကို ကိုမျိုးလွင် ပါးစပ်ထဲ မွှေကြည့်လိုက်သည်။
ကိုမျိုးလွင်လည်း ခေသူမဟုတ်။ သူ့လျှာကို သူဇာလျှာနဲ့ ထိလိုက် ပြေးလိုက် လျှာစိန်ပြေးတမ်းဆော့နေကြသည်။
ထို့နောင် ကိုမျိုးလွင် ခဏက စိတ်ကူးမိသော အကြံကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် စိတ်ကူးလိုက်သည်။ မှာထားသော Strawberry ရေခဲမုန့်ကို ဖောက်ကာ ဇွန်းနဲ့ ကလော်လိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် လုပ်ရပ်ကို သူဇာ သဘောမပေါက်သေး။
ကိုမျိုးလွင်က ရေခဲမုန့်ကို ပါးစပ်ထဲမြုံလိုက်သည်။ ထိုမြုံထားသော ပါးစပ်နဲ့ သူဇာနှုတ်ခမ်းကို ထပ်နမ်းသည်။ အေးစက်စက်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ချိုမြိန်သော ရေခဲမုန့်အရသာကို သူဇာခံစားမိလိုက်သည်။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင် ပါးစပ်ထဲက ရေခဲမုန့်တွေကို သူမပါးစပ်ဆီ စုပ်သွင်းလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး၏ လျှာတွေ အားမလပ်တော့။
ရေခဲမုန့်အရသာ ကုန်သလောက်ရှိသွားတော့ ကိုမျိုးလွင် နမ်းနေတာကို ရပ်ပြီး ရေခဲမုန့်ဘူးကို ထပ်ကလော်ပြန်သည်။
ထိုကလော်ထားသော ရေခဲမုန့်ကို သူဇာ ရင်သားတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ သူဇာ အေးခနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ ရင်သားတွေအပေါ် ပေကျံနေသော ရေခဲမုန့်ကို ကိုမျိုးလွင် စတင်စုပ်ယူသည်။ ရေခဲမုန့်တင်ကျန်နေသော ရင်သားတွေကို အရင်လျက်သည်။ လျက်ပြီးသော အားမရနိုင်တော့ဘဲ စုပ်သည်။
သူဇာနို့သီးခေါင်းကို ကိုမျိုးလွင် ဟပ်ချလိုက်သည်။ စုပ်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို စုပ်ရင်း အားပါလာကာ ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ပြန်သေးသည်။ သူဇာ စတင်ညည်းလေပြီ။
“ အင်း……….အင်း……အင်း”
“ ပလွတ်………ပြွတ်……..ပြွတ်”
အချိုအရသာတွေ ကုန်ပြန်တော့ ကိုမျိုးလွင် ထပ်ယူပြန်သည်။ ဒီတစ်ခေါက် target နေရာကတော့ သူဇာ ချက်နဲ့ စပ်ပတ်တစ်ဝိုက်။ ကိုမျိုးလွင် ရေခဲမုန့်တွေကို သူမှန်းထားသော နေရာဖြစ်သော ချက်နဲ့ စပ်ပတ်ဝန်းကျင်ဆီ လောင်းချလိုက်သည်။ သူဇာ စပ်ပတ်ဆီက အေး၍ ကျဉ်သော ခံစားမှုကို ရလိုက်သည်။
ထိုမျှတင်မက။
စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားအကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့အသာဖြဲပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ရေခဲမုန့်အနည်းငယ်ကလော်ကာ အတွင်းသားတွေဆီ သုတ်လိုက်ပြန်သည်။ သူဇာ ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့။ ဘာကို ခံစားလို့ ခံစားနေရမှန်းမသိတော့။
ကိုမျိုးလွင် သူစိတ်ကြိုက်သုတ်လိမ်းပြီးရင် သူ့လျှာကြမ်းကြမ်းနဲ့ လျှက်ပြန်သည်။ ချက်အတွင်းသားလေးကို လျှာထိပ်ကလေးနဲ့ ကလိလိုက်။ ချက်ပတ်ပတ်လည်ကို လျှာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ လျှက်လိုက်။
ထိုမှတစ်ဆင့် အောက်ကို ဆင်းချလာကာ စပ်ပတ်ဆီ ခေါင်းအပ်လိုက်သည်။ ခဏက သုတ်ထားသော ရေခဲမုန့်တွေက အရည်ပျော်စပြုလာပြီ။ စပ်ပတ်အပြင်သားတွေကို စတင်နမ်းသည်။
“ ပြွတ်......ပြွတ်”
နမ်းပြီးသည်နှင့် လျက်သည်။ ဒီနေ့အလုပ် အလွန်များနေသော အရာကတော့ ကိုမျိုးလွင် လျှာကြမ်းကြမ်းကြီးပင်။ သူ့ခမျာလုံးဝမအားလပ်။
“ ပလပ်.....ပလပ်.....ပလပ်”
ကိုမျိုးလွင် လျှာက သူဇာစပ်ပတ်ဆီ လျက်ပြီး ပွတ်ပွတ်သွားတိုင်း လျှာဆီက နူးညံ့စွတ်စိုသော အထိအတွေ့က သူဇာရမ္မက်အရှိန်ကို ပိုတောက်လောင်စေသည်။ စပ်ပတ်ဆီက အရည်ကြည်တစ်ချို့ စိမ့်စပြုလာပြီ။ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားပြီးတော့ အတွင်းဆီသို့ လျှာကို ဦးတည်လိုက်သည်။
ထိုနေရာတွင်တော့ လျှက်ရုံတင်မက။ လျှာနဲ့ ထိုးထိုးမွှေသေးသည်။
ကိုမျိုးလွင် ရေခဲမုန့်ဆီက စတော်ဘယ်ရီ အရသာနဲ့ သူဇာစပ်ပတ်ဆီက ထွက်ကြလာသော အရည်တို့ ရောနေသည့် အရသာကို ခံစားသိလိုက်သည်။ ချိုချိုညှီညှီငန်ငန်လေး။ နောက်ဆုံးအဓိကနေရာကတော့ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုဆုံရာ အပေါ်က မအင်္ဂါစေ့ပင်။ ကာမအရှိန်တွေကြောင့်လားပင်။
သူဇာစပ်ပတ်တွေက အနည်းငယ် ဖောင်းကြွတက်လာပြီး အစေ့က ငေါက်တောက်တောက်လေး ဖြစ်နေသည်။ ကိုမျိုးလွင် တုတ်ထိုးသကြားလုံးငုံသလို ငုံခဲလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းက ငုံထားသော်လည်း လျှာက ကလိနေသည်။ သူဇာ မနေနိုင်ပြီ။
“ အ.......အ......အ”
“ ဟင့်........ဟင့်.......အ.......အ”
“ ပြွတ်......ပလပ်........ပလပ်”
သူဇာဆီက ငြီးသံပိုကြားလေ ကိုမျိုးလွင် ပိုကလိလေ။ သူဇာ အရမ်းအရှိန်တက်ပြီး လုပ်မိလုပ်ရာ သူဇာ ပေါင်ကြားဆီက မျက်နှာအပ်ထားသော ကိုမျိုးလွင် ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်လိုက်သည်။
ကိုမျိုးလွင် သူဇာပြီးခါနီးတော့မည် သိလိုက်သဖြင့် လုံးဝအရှိန်မလျှော့။ အားနေသော သူ့ညာဖက်လက်ညှိုးနဲ့ က်သူကြွယ်ကို သူဇာစပ်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေလိုက်သေးသည်။
“ ဟ.........ဟ.......အင့်......အင့်”
“ အင့်.......အင့်”
“ ဟ......အား.........ဟား”
သူဇာ တစ်လုံးလုံးတုန်ခါလာပြီး မျက်နှာကြီးရဲတက်လာကာ ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားလေပြီ။ စပ်ပတ်ဆီက အရည်ကြည်တစ်ချို့ စီးကျလာသည်။ စပ်ပတ်အတွင်းသားဆီက ဝင်နေသော ကိုမျိုးလွင်လက်ချောင်းတွေက စပ်ပတ်တွေက ညှစ်လိုက်ခြင်းကို ခံစားလိုက်မိသည်။ သူဇာ အဆုံးစွန်ထိရောက်သွားလေပြီ။
ကိုမျိုးလွင်လည်း သူဇာ ပြီးသွားမှန်းသိလိုက်သဖြင့် သူ့ပညာကုန်ထုတ်သုံးနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး အပေါ်သို့ပြန်တက်လာသည်။ သူဇာကတော့ လေကို ဝဝရှူနေတုန်း။ ကိုမျိုးလွင် နှုတ်ခမ်း၊ မေးစေ့တစ်ဝိုက် ရေခဲမုန့်အကျန်တွေနဲ့ စပ်ပတ်အရည်တွေနဲ့ ပေပွနေသည်။
သူဇာ ကိုမျိုးလွင် မျက်နှာကို လက်နဲ့ဆွဲယူကာ နမ်းလိုက်သည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ……မောင်ရယ်”
ကိုမျိုးလွင် ဘာမှပြန်မဖြေ။ အပေါ်က ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့သူဇာကို မိုးကြည့်နေသည်။ သူဇာကတော့ တာဝေးခရီးပြေးပြီးသွားသောလူတွေ အမောဖြေပြီး ပျော်ရွှင်နေသည်။
...........................................................................................
အခန်း (၂၈)
သူဇာ orgasm ရပြီးတာမလို့ အမောခဏဖြေနေသည်။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ တကယ့် လိင်နတ်ဘုရား အလားပင်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကောင်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲဆိုတာ သေချာသိသည်။ သူဇာ ခင်ပွန်းမင်းထက်နဲ့တုန်းကလည်း အဆုံးစွန်ထိ ရောက်ရောက်ဖူးပေမဲ့ အခုလို ခဏခဏမဟုတ်ပေ။
တခါတလေကျ ယောကျ်ားက ပြီးသွားပြီး အိပ်ပျော်သွားသဖြင့် သူမ မှာ တန်းလန်းကြီး ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ကျန်ခဲ့တာမျိုးရှိသည်။ ထိုအခါကျ လက်နဲ့ ကိစ္စဖြေရှင်းလိုက်တာပင်။ အခုက လိင်ဆက်ဆံတိုင်း ဆက်ဆံတိုင်းကို orgasm ရရနေတာဖြစ်သည်။
ထိုအရသာဘယ်လောက်ကောင်းသလဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင်ခံစားဖူး ကြုံဖူးမှ သိမည်။ ပါးစပ်နဲ့ နားလည်အောင် မရှင်းပြတတ်။
“ ကဲ ဒီအခါ မောင်အလှည့်။ မောင်ငြိမ်ငြိမ်နေ ဘာမှ မလုပ်နဲ့။ သူဇာပဲ လုပ်ပေးမယ်။”
သူဇာ အမောပြေသွားတော့ နောက်တစ်ဖန် စတော့မည်။ ကိုမျိုးလွင် ကို ပက်လက်လှဲခိုင်းလိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင်လီးကတော့ ငေါက်ငေါက်ထောင်နေသည်။ သူဇာ အရင်ဦးဆုံး နမ်းလိုက်သည်။
ကိုမျိုးလွင်ရဲ့ နဖူး၊ မျက်ခွံ၊ ပါး၊ နောက်ဆုံး နှုတ်ခမ်းပေါ့။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ သူဇာ လုပ်တဲ့အတိုင်း ငြိမ်ငြိပ်ကလေး အလိုက်သင့်ခံနေရှာသည်။ ကိုမျိုးလွင်နှုတ်ခမ်းမှာ ခဏက သူဇာ့ စပ်ပတ်ရည် ခပ်ညှီညှီလေးရယ်၊ စတော်ဘယ်ရီရေခဲမုန့်အနံ့လေးရယ်နဲ့ ရောပြွန်းနေသည်။
ကိုမျိုးလွင်က နမ်းရင်း နမ်းရင်း အားပါလာရင် လှဲနေရမှာ ထထိုင်လာသည်။
“ ဟိုး ဆရာ…….ဟိုး”
သူဇာ ကိုမျိုးလွင် ရင်အုပ်ကို လက်နဲ့ အသာလေးတွန်းကာပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
ထို့နောက် မေးစေ့လေးကိုနမ်းသည်။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ရဲ့ ပါးသိုင်းမွှေးငုတ်စိစိလေးတွေဆီမှ ကြမ်းရှရှအရသာရလိုက်သည်။ အောက်ကိုထပ်ဆင်းလာသည်။
ကိုမျ်ုးလွင်ရဲ့ ရင်အုပ်ကားကားက ရင်ဘတ်မွှေးခပ်ထူထူတွေနဲ့ သန်မာနေသည်။ သူဇာ လက်နဲ့ အမွှေးထူထူတွေကို ပွတ်သပ်နေသည်။ သူဇာရဲ့ နူးညံ့တဲ့ လက်ဖဝါးနုနု၏ အထိအတွေ့မှာ ကိုမျိုးလွင်လည်း ကာမဆိပ်တက်နေပြီ။ အောက်က လီးကတော့ အရမ်းကို တင်းမတ်ထောင်ကားနေလေပြီ။
သူဇာ ကိုမျိုးလွင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စစို့သည်။ စို့ရင်း စို့ရင်းအသည်းယား လာလို့ ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ချလိုက်သည်။
“ အား….နာတယ်…..သူဇာရဲ့”
“ ခစ်……ခစ်……ခစ်…..Sorry ပါမောင်။ သူဇာ အသည်းယားလာလို့”
ကိုမျိုးလွင် ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတွေဆီ နမ်းပြန်သည်။ ကိုမျိုးလွင်က အရမ်းကောင်းနေသလို ဖြစ်ပြီး အသက်အောင့်ထားသလို ဖြစ်နေသဖြင့် ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတွေက အတုံးလေးတွေ စီရီထားသလိုဖြစ်နေသည်။
“ တစ်….နှစ်…..သုံး…..လေး”
“ ဘာလုပ်နေလဲ သူဇာ”
“ ဒီမှာလေ အတုံးလေးတွေ ရေနေတာ”
“ မရေပါနဲ့တော့လား ဟိုးအောက်က ကိုယ့်ဟာကို မြင်လား…သူတော်တော်ဖြစ်နေပြီ”
“ အိုး…..”
ကိုမျိုးလွင် အောက်က သူ့ညီတော်မောင်ရှိရာကို မေးငေါ့ပြလိုက်သည်။ သူဇာ ကလူ ကလူ ကျီစယ်လေ အောက်က လီးက ပိုပိုဆိုးလာလေ ဖြစ်သည်။ အစက ခပ်ထောင်ထောင်လေး ရှိရာကနေ အခု တင်းမာ နီရဲ ထောင်မတ်နေသည်။
သူဇာ ကိုမျိုးလွင် ပေါင်တွေကို ပွတ်လိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် နူးညံ့တဲ့ ပွတ်သပ်မှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားလေသည်။
နောက်ဆုံး အဓိက ဇာတ်လိုက်ကျော်ဆီ သို့ရောက်လာသည်။ လီးကို သူဇာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူဇာ လက်နဲ့ ဆုပ်တာတောင် သိပ်ကိုင်လို့မမိ။ လုံးပတ်က တုတ်လွန်းသည်။
သူဇာလက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် စလုပ်သည်။
“ အား……….အား……အား”
လက်ညောင်းလာတော့ သူဇာပုလွေမှုတ်ဖို့ စပြင်သည်။ ဒစ်နီရဲရဲလေးကို စငုံလိုက်သည်။ သူဇာလျှာရဲ့ နူးညံ့စွတ်စိုသော အထိအတွေ့ကို လီးမှတဆင့် ကိုမျိုးလွင် ခံစားသိလိုက်သည်။ ကောင်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။
သူဇာ ဒစ်လေးကို ငုံလိုက် လျှာနဲ့ လျက်လိုက်လုပ်နေရာမှ လီးတစ်ခုလုံး စုပ်ရန် ဟန်ပြင်သည်။ သူဇာ လုပ်သာလုပ်ပေးရတာ။ တကယ်တော့ လန့်စရာကောင်းသည်။
ကိုမျိုးလွင်လီးရဲ့ လုံးပတ်က ၅လက်မခွဲကျော်ကျော်၊ အရှည်က ၆လက်မခွဲလောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ တကယ့်ကို စံချိန်မှီယောကျ်ားပင်။ သူ့ယောကျ်ား မင်းထက်တောင် အဲလောက်မရှိ။
သို့သော် အချစ်ဆိပ် တက်နေတော့ ဘာဖြစ်ဖြစ်လုပ်ပေးနိုင်သည်။ သူဇာ ပါးစောင်တွေ ခွက်ဝင်အောင်ကို စိတ်လိုလက်ရစုပ်ပေးနေသည်။
အပေါ်က မိုးကြည့်နေသော ကိုမျိုးလွင်အတွက်လည်း သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားက လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ပေးနေတဲ့သူဇာကို ပိုပိုချစ်မြတ်နိုးလာမိနေသည်။
“ သူဇာတို့ အရသာလေး ဆမ်းလိုက်မလား”
“ ဘာကိုလဲ”
“ ဒါလေ”
သူဇာ ခဏက ကျန်နေသည့်ရေခဲမုန့်ခွက် ကို မြှောက်ပြလိုက်သည်။ ပြောပြောဆိုဆို ဇွန်းနဲ့ ခပ်ကာ လိင်တံပေါ် ဆမ်းချလိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် ကျဉ်ခနဲ့ စိမ့်တက်သွားသည်။ သူဇာက ကိုမျိုးလွင် လီးတချောင်းလုံးကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရေခဲမုန့်သုတ်လိမ်းနေသည်။ လိမ်းလို့ဝကာမှ ရပ်လိုက်ပြီး ပြန်စုပ်ပြန်သည်။ အသားချောင်း ပူပူနွေးနွေးပေါ်က ရေခဲမုန့် ခပ်ချိုချိုအရသာလေးနဲ့ တမျိုးဖာသာ ဆန်းသစ်နေသည်။ စားစရာတစ်ခုလို သူဇာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လျက်လိုက်၊ စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။
အချိုအရသာတွေ ကုန်သွားသလောက်ရှိနေပြီ။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကတော့ အရမ်းပေါက်ထွက်တော့မတတ် နီရဲတင်းပြောင်နေသည်။
“ ပြွတ်..........ပြွတ်.......ပြွတ်”
“ ဟ…….အ…….အ……..အ”
“ အ………အား……အ……..အ”
“ အား………….ဟား…………အား”
သူဇာစုပ်ချက်အောက် ကိုမျိုးလွင် အလူးအလိမ့်။ လီးတချောင်းလုံးလည်း ကျဉ်နေလေသည်။ နောက်ဆုံးမရတော့သည့်အဆုံး စိတ်မထိန်းတော့ဘဲ သုတ်လွှတ်ချလိုက်သည်။ သုတ်ရည်တွေ သူဇာ ပါးစပ်ဆီသို့ ပန်းထွက်လာသည်။
သူဇာ အရှေ့တခေါက်က အတွေ့အကြုံရှိနှင့်ထားတော့ ထွက်လာသော သုတ်ရည်တွေကို အသာလေး မြိုချလိုက်သည်။ ခပ်ငန်ငန်၊ ညှီနံ့အနည်းငယ်ရပေမဲ့ မမှုပေ။
မြိုရုံတင်မပြီး၊ ကြွင်းကျန်နေသည့် သုတ်ရည်လေးတွေကိုပါ လျှာနဲ့ တစ်စက်မကျန်လိုက်လျက်နေသေးသည်။
“ ကောင်းလိုက်တာကွာ”
“ ချစ်တယ်ကွာ”
ကိုမျိုးလွင် ပါးစပ်က ပြောမိပြောရာတွေပြောပြီး လေကို အလုအယက်ရှူနေရသဖြင့် ရင်အုပ်တစ်ခုလုံး ဖားဖိုကြီးလို မို့မောက်နေသည်။ သူဇာ လျက်လို့ ဝသွားတော့ အပေါ်က ပြန်တက်လာသည်။
အပေါ်ကို ပြန်တက်လာသော သူဇာ ကို ကိုမျိုးလွင်က ဆီးကြိုပြီး သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ထဲ သိပ်နှင့်လိုက်သည်။ တယောက်ရင်ခွင်မှာ တယောက်မှေးစက်ပြီး ရင်ငွေ့တွေနဲ့ နွေးနေကာ အိပ်မက်ကမ္ဘာဆီရောက်သွားကြသည်။
..............................................................................
အခန်း (၂၉)
သူဇာ နိုးလာတော့ ကိုမျိုးလွင် ရင်ခွင်ကျယ်အောက်မှာ။ ကိုမျိုးလွင်က သူမကို လွင့်ထွက်သွားမတတ်ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားသည်။ သူ့ဆီက ဝင်သက်ထွက်သွက်နွေးနွေးလေးတွေကိုလည်း သူမပါးပြင်က ခံစားသိမိနေသည်။
ကိုမျိုးခွင်က ဖက်ထားရုံမတင်။ သူ့ကိုယ်လုံးအကြီးကြီးနဲ့ သူမ ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကို ခွစီးထားသေးသည်။ လူကို သူ့အိပ်ယာထဲက ဖက်ခေါင်းအုံးထင်နေသလားပင်။
သို့ပေမဲ့ သူမပျော်နေသည်။ ကြည်နူးနေသည်။ တပြိုင်နက်ထဲမှပဲ မနက်ဖြန် ခွဲရတော့မည့်အရေးကို ကြိုလွမ်းနေမိသည်။ ခံစားချက်တွေက ရောပြွန်းနေသည်။ အပေါ်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးလွင် မှိတ်လျက်သားမျက်လုံးတွေက လှုပ်နေသည်ကို သူမ သတိထားမိလိုက်သည်။
သူအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူမကို အသားယူနေတာပင်။ သူဇာ ပေါင်ဆီကတော့ ပူပူနွေးနွေးအထိအတွေ့တခုရလိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ညီတောင်မောင်လည်း အတူတူနိုးလာတာပင်။
“ လူဆိုးကြီး……အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့တော့”
သူဇာ ကိုမျိုးလွင်လက်မောင်းကို ခပ်နာနာလေး ဆိတ်လိုက်သည်။
“ အ”
“ ဟား……ဟား…..ဟား”
သူဇာ ကိုမျိုးလွင် ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းထွက်ပြီး ထွက်ပြေးမလို့ကြံလိုက်သည်။ သို့သော် သူမအကြံနောက်ကျခဲ့လေပြီ။
“ ဘယ်ပြေးမလဲ မိချိုသဲရေ”
သူဇာခါးဆီကို လက်တစ်စုံက ပွေ့ယူကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်ပစ်လဲကျသွားသည်။ ကိုမျိုးလွင် သူဇာကို ချစ်ရည်ရွှန်းတဲ့မျက်ဝန်းနဲ့စိုက်ကြည့်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။ ဒီတခေါက် အပျိုးအကြာကြီး မလုပ်တော့ပြီ။
သူဇာကို အောက်မှာထား။ သူအပေါ်က လှေထိုးကြီးရိုးရိုးပုံစံပြင်လိုက်သည်။
“ အ”
သူဇာ စပ်ပတ်ဆီကို ကိုမျိုးလွင်လီးဝင်လာသည်။ ခဏက ကျန်နေသေးတဲ့ အရည်တချို့က လီးရဲ့ တိုးဝင်လာမှုကို အတန်ငယ်ချောမွေ့အောင် အားကူနေသည်။
သူဇာစပ်ပတ်က ဝင်နေကျ ဧည့်သည်ကို သိနေလောက်ပြီ။ အစက နည်းနည်းထည့်ရခက်သလိုရှိပေမဲ့ တချောင်းလုံးဝင်သွားတော့ အဆင်ပြေသွားတာပင်။ လိုးခံရပေါင်းများလှပြီးဖြစ်သော်လည်း မရိုးနိုင်သော အရသာပင်။ လီးက စပ်ပတ်နဲ့ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ၁၀ချက်လောက်ရှိလာတော့ သူဇာလည်း ကာမအရှိန် စတက်လာပြန်သည်။
ကိုမျိုးလွင် သူဇာမျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး အားသွန်ခွန်စိုက် လိုးနေသည်။ လီးတချက်တချက် ဝင်ဆောင့်တိုင်း ဟဟသွားတဲ့သူဇာ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကြည့်ပြီး အသည်းယားနေသည်။
ကိုမျိုးလွင် လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ဘောင်ဆီသို့ လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင် ရင်အုပ်က သူဇာ မျက်နှာဆီ အပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။ အောက်က လီးက စပ်ပတ်ထဲ ပိုပြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းဝင်လာသလို ခံစားရသည်။
“ ဖတ်........ဖတ်.......ဖတ်......ဖတ်”
“ အ.........အ.......အ”
“ အာ.......အ.........အ.......အာ”
“ အင့်...........ဟင့်............ဟင်း........ဟင့်...........အင့်”
ကိုမျိုးလွင် ခါးအားကောင်းသည်ဟုဆိုရမည်။ တချက်တချက် လီးက ဝင်လာတိုင်း သူဇာ ဟိုက်ဟိုက်သွားသည်။ သူဇာ မျက်နှာကလည်း ကိုမျိုးလွင် ရင်အုပ်ကြားရောက်နေသည်။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင် ရင်အုပ်အမွှေးတွေကို လျက်သည်။ နမ်းသည်။
လီးက ဟိုးအတွင်းထိတောင် ဝင်လာဆောင့်သလို့ ခံစားရသည်။ သူဇာ နောက်တစ်ကြိမ်ပြီးပြန်တော့မည်။ သူဇာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးသွားပြန်သည်။
“ ဟ......ဟင့်........ဟင်း.......ဟင်း”
သို့သော် ကိုမျိုးလွင်က မပြီးသေး။ သူဇာ လိင်စိတ်အထွတ်အထိပ်ဆီရောက်သွားမှန်းကိုတော့ သူသတိထားမိလိုက်သည်။ သူဇာ အရှိန်ကောင်းပြီး အသက်ရှူနေပေမဲ့ အလိုးခံရတာ ရပ်မသွား။
Position တောင် အပြောင်းခံလိုက်ရသည်။ ကိုမျိုးလွင်က သူဇာ ဒူးခေါက်ခွက်နှစ်ခွက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖြဲကာ ဖိချလိုက်သည်။
ထိုအခါ စပ်ပတ်က ပြူးပြဲပြီး ထွက်လာသည်။ ကိုမျိုးလွင် တုံ့ဆိုင်းမနေအား။ လီးကို လက်နဲ့ထိန်းကာ ထိုစပ်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ သူဇာ အောက်က သူလုပ်ချင်တဲ့အတိုင်း လုပ်တာ ခံနေရင်း ခေါင်းနဲ့ မကာ ငုံကြည့်လိုက်တော့ သူမစပ်ပတ်ဆီ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေသာ ကိုမျိုးလွင်လီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဤမျှလောက်ကြီးတော့ လီးကြီးတချောင်းက သူမစပ်ပတ်သေးသေးလေးနဲ့ ဆံ့သွားသည်မှာ အံ့ဩစရာတစ်ခုပင်။
“ ပြွတ်........ပလပ်........ပလပ်”
“ ဟ...........ဟ.......ဟ”
ကိုမျိုးလွင်လီးတချောင်းလုံးလည်း သူဇာစပ်ပတ်ဆီက အရည်ဖြူဖြူတွေနဲ့ အရမ်းချောမွေ့နေပြီး တင်းမာပြောင်လက်နေသည်။ သူဇာရွေ့လို့ကိုမရ။ ကိုမျိုးလွင်က သူမဒူးတွေကို အားနဲ့ဖိကိုင်ထားတာမလား။
ဒီနေ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကိုမျိုးလွင်လီးက သူမစပ်ပတ်ထဲက နေရာတခုခုကို ထိမိနေတာလားပင်။ အရသာတစ်ခုခုရနေပြီး ထိမိနေသလိုပင်။ သူဇာ ရှိန်းပြီး ကျဉ်တက်လာပြန်သည်။
ဟင်။
သူမနောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီးသွားပြန်သည်။ ကိုမျိုးလွင်ကတော့ အားသွန်ခွန်စိုက်လိုးတုန်း။ သူလည်း ပြီးတော့မလားပင်။အံတွေကြိတ်ပြီး မေးရိုးတွေ ထောင်နေသည်။ နဖူးကချွေးတွေ၊ လက်မောင်း၊ ကျောဆီကချွေးတွေဆိုသည်မှာ စိုရွှဲနေပြီ။
“ အ......အ......အ”
“ ဖတ်..........ဖတ်..........ဖတ်”
“ အာ......အ........အား”
သူဇာ စပ်ပတ်ဆီ သုတ်ရည်ခပ်နွေးနွေးတွေဝင်လာသည်။ မနက်က တစ်ကြိမ်ပြီးထားသဖြင့် အလွန်မများ။ကိုမျိုးလွင် ချစ်သုတ်ရည်တွေကို သူဇာစပ်ပတ်ဆီ ကုန်စင်အောင် ထည့်ပေးနေသည်။ အကုန်ပြီးသွားတော့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“ ပလွတ်”
သူဇာစပ်ပတ်ဆီက လေအန်သံတောင်ကြားလိုက်သည်။ ကိုမျိုးလွင်လီးကတော့ ခဏက မာန်ဖီးသောင်းကျန်းနေတာ သူမဟုတ်သလိုပင်။ ခပ်ပျော့ပျော့ အနေအထားနှင့်ပါလာသည်။
ကိုမျိုးလွင် နဖူးက ချွေးတွေကို လက်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ပစ်နေသည်။ ဘန်ဂလိုပြတင်းပေါက် အပြင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေတောင် စောင်းရော့မည်။ ဒီနေ့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး မနက်စာ တစ်ခုပဲ ဝဝလင်လင် စားရသေးသည်။ အချစ်ကြမ်းနေသဖြင့် နေ့လည်စာတောင်လွတ်သွားလေပြီ။ လွတ်ရင်လည်း လွတ်ပါစေတော့။
ဒီနေ့ကတော့ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆုံးရက်ဆိုတော့ တန်အောင်နေရမည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန်ချစ်ကြမည်။
..........................................................................................
အခန်း (၃၀)
နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ချွေးတွေသံတွေနဲ့ ညစ်ပတ်ပေရေနေပြီ။ ဗိုက်ကလည်း ဆာနေပြီ။ သူဇာဘေးမှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အမောဖြေနေသော ကိုမျိုးလွင်က ဖွင့်ဟသည်။
“ မောင်တို့ ဒီနေ့နောက်ဆုံးဆိုတော့ ပင်လယ်ထဲရေစိမ်လိုက်ကြမလား”
“ အင်း”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကိုမျိုးလွင် ဖင်ပြောင်ကြီးဖြင့် ကုတင်ပေါ်ကနေ ကမန်းကတမ်းထကာ ရေကူးဘောင်းဘီ စွပ်လိုက်သည်။
သူဇာလည်း မဝတ်ရသေးဘဲ ကျန်နေသည့် ရေကူးဝတ်စုံကို ဝတ်လိုက်သည်။ သူဇာအနည်းငယ်ပိန်သွားသလိုပင်။ ဒီရောက်ကတည်းက နေမကောင်းတစ်ခါဖြစ်တာရယ်၊ နေကောင်းပြီးချိန်မှာလည်း နေ့စဉ်ရက်ဆက် အလိုးခံနေရတော့ ဝိတ်တောင် အတန်ငယ်ကျသွားသလိုပင်။
နှစ်ယောက်ချင်း လက်ချင်းဆွဲကာ ပင်လယ်ထဲ ဆင်းလာကြသည်။ နေလုံးကြီးလည်း ဝင်တော့မည်။ ညနေ ပုစွန်ဆီနေရောင်အောက်မှာ သူဇာ လှချင်တိုင်း လှနေတော့သည်။ ကသောကမျော ထထွက်လာရသဖြင့် ဆံပင်တောင် မဖြီးအား။
ခဏက အလိုးခံထားရတုန်းက ရှုပ်ပွနေတဲ့ ဆံပင်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်ဖြီးကာ ထွက်လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ပါးနှစ်ဖက်မှာလည်း ပါးနီးဆိုးထားသလို မို့တက်နေသည်။
“ ဗွမ်း”
“ ယားတယ်……မောင်…….မလုပ်နဲ့”
“ ဗွမ်း………ဗွမ်း”
နှစ်ယောက်သား ပင်လယ်ထဲ သူတို့နှစ်ယောက်တည်ရှိသလို ရေကစားနေကြသည်။ရေကူးအနည်းငယ် ကျွမ်းကျင်သော သူဇာက ငါးရံမလေးလို့ သွက်သွက်ကူးခတ်နေသည်။ ရေသိပ်မကူးတတ်သော ကိုမျိုးလွင်ကတော့ သူဇာကို ရေထဲကနေ ဖင်လေးကိုင်လိုက်၊ နို့လေးလှမ်းဆော့လိုက်နဲ့ စနေသည်။
ရေကူးလို့ဝပြီး မောသွားတော့ ကမ်းပေါ်ပြန်တက်လာကြသည်။ ဝမ်းတွေလည်း ဟာလှပြီ။ နေကြီးကလည်း ကမ်းခြေအောင် စမြုပ်ပြီး နေဝင်တော့မည်။ နှစ်ယောက်သား ကမ်းသပ်ပေါ်က သဲတွေဆီပေါ် ထိုင်ချကာ နေဝင်ချိန်အတူကြည့်နေကြသည်။
သူဇာက ကိုမျိုးလွင် ပုခုံးပေါ် မှေးတင်ပြီး နေဝင်ဆည်းဆာအလှကို ငေးကြည့်နေသည်။ နောင် ကြည့်ချင်ရင်တောင် အတူတူကြည့်ရဖို့က သိပ်မသေချာတော့ဘူးလေ။
နှစ်ယောက်သား အတွေးကိုယ်သီနဲ့ ဘာစကားမှ မဆိုကြ။ တအိအိဝင်သွားသော နေလုံးကြီးကိုသာ ငေးမောကြည့်နေကြသည်။ ရင်ထဲမှာတော့ ပြောစရာဆိုစရာ စကားများ ရှိမည်မှာ အမှန်ပင်။
“ လာ…..မောင်တို့ ဝင်ကြရအောင်၊ မောင်တော့ တော်တော် ဗိုက်ဆာနေပြီ”
ဘန်ဂလိုထဲရောက်တော့ အတူတူရေချိုးပြန်ကြသည်။ ဒီတခေါက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲ လိုးကြဖို့ အားရုံမရှိကြ။ဂွီ….ဂွီ…..ဂွီ မြည်နေသော ဗိုက်ကိုသာ ဖြည့်ကြဖို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်ကူးရှိကြသည်။ ရေမြန်မြန်သွက်သွက်လေးချိုးကြကာ အင်္ကျီလဲပြီး ညစာအပြေးလေး သွားစားကြသည်။
ဘူဖေးဆိုတော့ ကိုယ်စားချင်တာ ကိုယ်ထည့်လိုက်ရုံပင်။
ပင်လယ်စာ အစုံပင်။
“ သူဇာ ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီး အများကြီး မစားနဲ့အုံး”
“ ဟိုနေ့ကလို နေမကောင်းဖြစ်နေအုံးမယ်”
“ အင်းပါ…..စိတ်ချပါ”
ကိုမျိုးလွင် စိတ်ပူစွာနဲ့လှမ်းသတိပေးရှာသည်။ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ဆီက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ခံစားမိလိုက်သဖြင့် ရင်ထဲလည်း နွေးသွားသည်။ နှစ်ယောက်သားက အစက Swinger။
ထိုမှတဆင့် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်မှု၊ နောက်ဆုံးကျ ဖောက်ပြန်ရာကနေ သံယောဇဉ်တွေ၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေပါ ပါလာကုန်သည်။
ဘယ်လို ဆက်ဖြစ်ကြအုံးမလဲပင်။
........................................................
You can contact me via telegram link mentioning below.
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment