သော်က အပိုင်း ( ၃ )

သော်က အပိုင်း ( ၃ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

မောင်ကျော် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ရီသွယ် အတွေ့အကြုံ ဘယ်လောက်ရင့်..မရင့် သူမခန့်မှန်းတတ်သေးပါ။ ဒေါ့ဂီ ဆွဲလျင်...ကုတင်စောင်းလိုးလျင်...ခံနိုင်ရင်တော်ရဲ့....မခံနိုင်မှာ စိုးရိမ်သည်။ ဖင်ကြီးပေမယ့် စောက်ပတ်ကျဉ်းသည့် မဆွေလို မိန်းမမျိုးလည်း ရှိတတ်တာမို့ ပထမအချီမှာ သိပ်မကြမ်းချင်။

ဒါကြောင့် မမရီသွယ် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ အံဝင် ခွင်ကျ အောင် နေရာပြင်လိုက်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ...ပေါင်နှစ်လုံးတန်းတန်းကြီး လိုက်ရွှေ့လာသည်။ နဲနဲလေးမှချွမပေးလာ...။ ဒူးကလေးမှ ထောင်မပေးလာ...။ အလိုးခံသက် နုဟန်တူပါသည်။ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မ,ပြီးတွန်းတင်ရင်း..

" စောက်ပတ် ဖွင့်ပေးထားမှ မမအရသာရှိမှာပေါ့ ဒါမှလီးဝင်တာ ထွက်တာကို မမ သေချာ ခံစားပြီး အရသာ ထိထိမိမိ သိမှာ...ဒီပေါင်ကြီးတွေကို  မမလက်နဲ့ဆွဲထားလိုက်.ပိုကောင်းအောင်....."

သော်က လီးချောင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးကို အမြောင်းလိုက် ဆယ်ချက်ခန့် အသွားအပြန် ဖိပွတ်ဆွဲပြီး ဒစ်ဖြင့် စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးသည်။ စောက်ရည်လိုက်လာသဖြင့် စောက်ခေါင်းဝမှာ ဒစ်ထိုးမွှေပေးလိုက်ပြီး တရစ်ရစ် တစ်အိအိ ထိုးသွင်းသည်။

ရီသွယ် ဒီအရသာကို မထိတွေ့ဖူးခဲ့။ ရည်းစားနှင့်လိုးတုန်းက စွတ်..ဆိုတစ်ခါထဲ ထိုးထည့်ခံလိုက်ရပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးသွားခဲ့တော့ ဘာမှန်းမသိခဲ့ရတာ အမှန်။ ခုတော့...တစ်ချက်မှ မဆောင့်သေးခင်လိုးတဲ့ အရသာကို အဆင့်ဆင့် သိလာသလိုလို..ခံစားရသည်။ ကောင်းချက်တွေကို အချိန်တိုင်းသိနေသည်။

လီးကြီး ဝင်လာချက်က သိမ်မွေ့နေသည်။ မလိုးခင်က ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် ခုတော့ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့..ထိထိမိမိ ထိုးထည့်သွား၍ တစ်သိမ့်သိမ့် လှိုက်ဖိုခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ကလည်း အလိုလို ညှစ်လာသည်။ ညှစ်ရမည်လို့ ရီသွယ် မသိခဲ့ပါ။ ညှစ်တော့တင်း..ပြည့် ပြီး အရသာကောင်းသည်။ ကောင်းတော့ ညှစ်ရမှန်း ရီသွယ် သိသွားသည်။ သိသွားတော့..ညှစ်တော့တာပေါ့...။

အဆက်မပြတ် ညှစ်သည်။ ဖင်ကြောတွေရှုံ့ပြီး ညှစ်သည်။ စအိုပေါက်ရှုံ့နေတာ ပွင့်မလာတော့အောင် ညှစ်သည်။ ကော့ကော့ ညှစ်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ဒလဟောထွက်ခါ ပြီးသွားသလို မူးမူးမိုက်မိုက် မောမောပန်းပန်း ခံစားနေရသည်။

" ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်....  " 

သော်က မမရီသွယ် အရိပ်အခြည်ကို ကြည့်ပြီး လီးကို အဆုံးထိဖိသွင်းတော့ ရှုံ့မဲ့ပြီး ရင်ဘတ်ကို တွန်းခံရသည်။ အသာလေးလျော့ပြီး ဆယ့်လေးငါးချက်ချော့ဆောင့်တော့ မမရီသွယ် ဖင်မြောက်လာသည်။ ဒီတော့မှ အဆုံးထိ ဆောင့်လိုးထည့်ပြီး လည်ပင်းကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုဖိနမ်းထားသည်။

လည်ချောင်းသံ တွေ အူး.အူး..အူး..အူး နှင့် ထွက်နေပြီး ဖင်ကြီးရမ်းခါနေသည်။ ဖင်ရမ်းလေ..ဖိထိုးလေ လီးကြီးက သားအိမ်ဖွင့်ဝင်လေ....အောင့်လေ...သံသဆောင့်ချက်တိုင်းကို ပါးစပ်ပိတ်အံကြိတ်ပြီးလည်ချောင်းသံ တစ်အင့်အင့် ထွက်နေအောင် မာန်တင်းခံပေမယ့်...ကောင်းလာလွန်းတော့ ပါးစပ်ပွင့်ရတော့သည်။ ဆောင့်လိုးချက်တွေက အသက်အပြည့အဝပေးသည်။

မဆောင့်ပဲ.ရပ်ထားချိန်နှင့်..ဆောင့်လိုးနေချိန် အရသာ ကွာဟမှုကို ရီသွယ် ကောင်းကောင်း နားလည်သွားသည်။ အရင်လူ..လိုးသွားတုန်းက ဒီလို မသိခဲ့...ပြီးသွားပြီဆိုလို့သာ ပြီးမှန်းသိလိုက်ရသည်...။ ဝင်မှန်းမသိ..ထွက်မှန်းမသိ..ဆောင့်မှန်းမသိ..ဘာမှ သေသေချာချာမသိခဲ့ပါ..။ အခုတော့ ဆောင့်တဲ့ အရသာကိုသေသေချာချာသိပါပြီ...ပါးစပ်ပွင့်ပြီး အော်ခံလိုက်မှပဲ ပိုပိုကောင်းတော့သည်...။

" နာနာ ဆောင့်ပေးမောင်လေး..အင့်.ကောင်းလွန်းလို့..ဆောင့်..အာ့..ဆောင့်..အာ့..ပြင်းပြင်းကြီးဆောင့်...အင့်..ဆောင့်..အား..ကောင်းလိုက်ထာ..အင့်..ပြွတ်စွတ်ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..အား..စွတ်စွတ် စွတ်..ဖောင်း..မြန်မြန်လေးကွာ..မြန်မြန်လေးသွက်သွက်လေး....အားဟားဟား...အား..."

မမရီသွယ်  လေထဲမှာ ကော့ ကော် ကန် ကားဖြစ်နေတာအကြာကြီး..။ ပြန်ကျမလာပဲ...ပင့်ပင့်ကော့နေသည်။ ဒီတော့မှ သော်က ဆွဆွလိုးပြီး ဖုန်းကနဲ ဖုန်းကနဲ အဆုံးထိဆောင့်လိုးကာ...လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။ မမရီသွယ် အသည်းအသန်အော်ပြီးမှ...ဖုတ်ကနဲ ခြေပစ်လက်ပစ်ပြုတ်ကျလာပါသည်။

" ဘာလို့အော်တာလဲ...အဖိုးတို့ကြားကုန်တော့မယ်....နာလဲအောင့်ခံမှပေါ့..."

" ကောင်းလို့ဟေ့....ကောင်းလို့ဟဲ့..မအောင့်နိုင်အောင် ကောင်းလို့အော်တာ....ကြားလဲ မတတ်နိုင်တော့ဘူး...နင် ဘာလို့ကောင်းအောင် လိုးသေးလဲ "

" အာ....ပြောလေကဲလေ..."

" ဟုတ်တယ်...နင်လိုးလေ ငါ့စောက်ပတ်ပြဲလေလိုးလေပြဲလေပဲ..."

" ခ်ခ်....မမ...နင်လွန်ပြီနော်..."

" လွန်တော့ ဘာလုပ်ချင်လဲ...ထပ်လိုးမလား..ရော့...လိုး "

" အောက်ဆင်းမယ်..လာ....အဖိုးတို့ မေးနေလိမ့်မယ်...နင်ရောက်နေတာကြာပြီ.."

" ည ထပ်လိုးမယ်....နော် မောင်လေး "

" ခံချင် လာခဲ့လေ...အောက်မှာနင့်အသံနဲ့ဆိုအဖေတို့သိမှာသေချာတယ်.."

" သိပ်ကောင်းတာပဲ....ငါရူးတော့မယ်..."

" တနှာရူးမ...."

" ခ်ခ်....ခ်ခ်...."

အောက်ထပ်ကို မောင်နှစ်မနှစ်ယောက် ဖက်ပြီး ဆင်းသွားတော့ အဖေတို့က စ,နေကြသေးသည်။ မမရီနွယ် မလုံမလဲကြည့်တော့ လက်မ,ထောင်ပြ၍ စိတ်အေးသွားသည်။ နောက်မှ..ခြံထဲမှာ ထိုင်ရင်း အကျိူးအကြောင်းပြောပြတော့ ရယ်မောနေသည်။

" မမကို လင်ငယ်နေတယ် အထင်ခံရတာတော့ နာတယ်ကွာ...ခ်ခ်...မောင်အရင်းက လင်ငယ်ဖြစ်သွားရော...ခ်ခ်.."

" သူ့ ပြောပြလိုက်မယ်နော်..မမ "

" အင်း....ဒါပဲ ကောင်းပါတယ်...ပြောပြလိုက် နောက်လဲသိမှာပဲ....ညီအစ်မချင်း..."

နောက်ပိုင်းတော့ တော်တော် ရင်းနှီးသွားသည်။ စိတ်ရောလူရော...။ လူကြားထဲ ဖင်ကြီး ကိုင်နေလည်းဘယ်သူမှ ဘာမှသရိုးသရီ မထင်တော့..ပြောင်ပြောင်ပဲ နေလို့ရသွားသည်။ နေ့လည်နေ့ခင်း သူ စိတ်ထ,လာရင် ဘေးနားလာပြီး ဖင်ကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။

လစ်အောင်လုပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ပါ ကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။ မမရီနွယ်လည်း သူ့ကို အတုခိုးလာပေမယ့် သူ့လို မထန်ရဲလှပါ။ သော်က တို့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ့နေသည်။ ရီသွယ် ရာသီလာသည့်နေ့မှာတော့ ရီနွယ်စားရပါသည်။ ကျန်တဲ့ရက်တွေတော့...ရီသွယ်နှင့် မဆွေပါပဲ။ မမရီသွယ်နှင့် လိုးရတာက ညားခါစ,လင်မယားလို ဖြစ်နေသည်။ အသက်ကလည်း မကွာတော့ တကယ့်ညားလာခါစ, လင်မယားပါပဲ။

သွားအတူ လာအတူစားအတူ အိပ်အတူ ဖြစ်နေတော့ အဖေတို့က ကြည်ကြည်နူးနူးဖြစ်နေကြသည်။ အဖိုးတောင် မျက်စေ့နောက်ရသည် အထိ ကဲသည်။ တစ်ရက်တော့ သူ့ရည်းစားက ခဏတဖြုတ် အလည်လာနေသည်။ တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့အမေ ခေါ်လာပါသည်။ မမရီသွယ်က ခပ်တည်တည် ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေသည်။ သော်က မျက်နှာကို တစ်ကြည့်ကြည့်..။

သော်က မမရီသွယ် ခံစားချက်ကိုသဘောပေါက်၍ သနားလို့  ကလေးကွက်နင်းပြီး အဒေါ်ကြီးကို ကပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ မမရီသွယ် ပုံမှန်လေးပြုံးနိုင်ရယ်နိုင်သွားသည်။ အန်တီကြီးကလည်း အရွကြီး။သား..သား..နဲ့ ကပ်နေပါလေရော။ မမရီသွယ် နားလည်စွာ ရယ်ပြုံးနေသည်။

" အထာပေးနေပြီကွ..ခ်ခ်..မောင်လေးတော့ ပွတာပဲ...လိုးပစ်ကွာ...အားပေးတယ်..ခ်ခ် "

" နောက်မှလုပ်မယ်ကွာ...တကယ်လုပ်မှာ..နင်တို့လက်ထပ်ပြီးမှ..."

" ခ်ခ်...ငါ့မောင်...ငါ့လင်...ငါ့ယောက္ခမ...ခ်ခ် ရယ်ရတယ်နော်...လူတစ်ယောက် ဘဝသုံးခု..ခ်ခ် "

" မကပါဘူး မမရယ်...နင့်ခဲအိုလဲ ငါပါပဲ..ခ်ခ် "

" ခ်ခ်...ကောင်းကွာ...ငါလိုးမသော်က ခ်ခ်.."

ကျောင်းဖွင့်ပြီး သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ မမရီသွယ်တို့ လက်ထပ်ကြသည်။ ကျေ ာင်းပြီးမှလို့ စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့်..မမရီသွယ် ဗိုက်ကြီးသွားလို့ အပူတပြင်းပဲ လက်ထပ်လိုက်ရသည်။ မင်္ဂလာပွဲမှ အကြီးအကျယ်...။ သူတို့မြို့မှာရော...သော်ကတို့ ရွာမှာရော...ကျင်းပပေးလိုက်သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးတော့ မတင်မြ ဗိုက်ကြီးတစ်ကားကားဖြင့် ရောက်လာရှာသည်။ မွေးခါနီးပါ ပြီ..ရှစ်လထဲမှာဆိုပဲ...။

" ကလေးမွေးပြီးရင် နင့်ကိုပေးခဲ့မယ်..နင်မွေး "

" အာ...ကလေး အမေမရှိပဲ.ဘယ်လိုမွေးရမှာလဲဗျ....ကလေးအမေပါ နေခဲ့...မွေးမယ်..."

" မအေလိုး..."

အန်တီ့ နာမည်က ဒေါ်လှလှမြင့် ။ အသက်ကလေးဆယ့် လေး နှစ်။ ပုဂ္ဂလိက ဘဏ်တစ်ခုမှာ စာရေးပေါ့။သားလေး မောင်အောင်ရည်တစ်ယောက်ပဲ မွေးခဲ့သည်။ နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ် ရှိသွားပြီ..။ တက္ကသိုလ်မှာ စာသင်ပါဆိုမှ..ရည်းစားထားပြီး ကျောင်းမပြီးခင် အိမ်ထောင်ကျ သည်။ မိန်းကလေးဖက်က မျိူးရိုးတွေစီးပွားရေးတွေ လူမှုရေးတွေ..အားလုံးကျေနပ်စရာမို့ စိတ်အေးရပါသည်။

ခင်ပွန်းသည်ကလည်း ကျေနပ်နေသည်။ သူက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာ မြို့နယ်အဆင့် ဌာနဆိုင်ရာ တာဝန်ခံတစ်ဦးမို့ ဒေါ်လှလှမြင့် လိုက်မသွားနိုင်။ ဇာတိမြို့မှာပဲ သားလေးကို ထိန်းကျောင်းနေခဲ့ရသည်။ ယောကျ်ားနှင့်အတူ မနေဖြစ်ခဲ့တာလည်း ဆယ်စုနှစ်ကျော်ခဲ့ပါပြီ။ ဝင်လမ်းတောင် တောထူနေပြီ..။

ခြုံရှင်းပေးမယ့်သူလဲ မရှိ။ ခုတော့..နာမည်လဲ မထိခိုက်..လူမြင်လည်းတင့်တယ်မည့် သားအရွယ် တူအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်တွေ့ပြီ..။ လက်ကြောတော့ တင်းဟန်မတူပါ။ ဆယ်တန်းကို သုံးနှစ်ဖြေရသတဲ့။ သူဌေးသား...သူဌေးမြေးမို့ ထင်ရာ လုပ်နေတဲ့ ခပ်နုနု ချဉ်စုပ်စုပ်လေး ဖြစ်နိုင်သည်။

ချဉ်ချဉ် တူးတူးမူးရင်ပြီးတာပါပဲ...။ လက်ကြောမတင်းလဲ လီးကြောတော့ တင်းမှာသေချာနေပါသည်။ အန်တီလှကလည်း ဒီလိုကောင်လေးမျိူးမှ အကြောလျော့ပစ်ချင်တာပါ။ ခက်နေတာက ဘယ်လို စ,ရမယ်မှန်း မသိ။ ဒီလိုနှင့်မင်္ဂလာပွဲပြီးလို့ နှစ်လလောက်ကြာသည်အထိ အီလည်လည်....။ နောက်တော့ ကောင်လေးနာမည်နဲ့ တစ်လသုံးခါလောက် ငွေတွေ ပို့ပို့လာတာမို့ သူလည်းတစ်လသုံးခေါက်လောက် သူ့ကားလေးနှင့်  အိမ်ရောက်ရောက်လာသည်။ ငွေကတော့ ရာဂဏန်းလောက်ပါ..။

သိန်းနှစ်ရာဆိုတာ ပုံမှန်လို ဖြစ်နေသည်။ အဝေးပြေးကားတွေ...ကုန်ကားတွေ...ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေက ငွေတွေဖြစ်နိုင်သည်။ ဘာငွေတွေဖြစ်နေနေ သူကတော့ အိမ်မှာ တစ်ညအိပ်သွားတာပါပဲ.။ အိမ်မှာက ကိုယ်နှင့်အမေနှစ်ယောက်ထဲ ခ်ခ်.။ အိမ်မှာ နေရင်း ပါးပေ့ ဟိုက်ပေ့ ဆိုတာတွေ ဝတ်ပစ်လိုက်သည်။ မတတ်နိုင်..တစ်ခါတစ်လေ အရိုးဆုံးတွေက အဆန်းဆုံး ဖြစ်ချင်ဖြစ်နေတတ်သည်။ အကင်းပါး နှုတ်သွက်ဖို့တော့လိုပါလိမ့်မည်....

" အားပါး....အန်တီလှ...လန်းလှချည့်လား.."

" ခ်ခ်...အိုပယ် ပါကွာ...အန်တီ ဖြစ်နေပါပြီ "

" ဖရိမ်က အလန်းကြီးပါ အန်တီလှရာ...လန်းလို့လန်းတယ် ပြောတာ ယုံစမ်းပါ..."

" ခ်ခ်...ဖရိမ်ပဲလား...အင်ဂျင်လဲ ကောင်းပါတယ်ကွ...မောင်းတဲ့ လူမရှိလို့ ရပ်ထားရတာ..ခ်ခ်.."

ဒီလောက် လမ်းဖွင့်ပေးရင် တော်ရောပေါ့နော်..။ ခ်ခ်....သူ့မျက်လုံးတွေက ဟိုက်ဟိုက်ကို ချောင်းကြည့်နေတာ အသိသာကြီး..။ အဲ...အောက်မှာ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားဘူး...ပလိန်း။ တစ်စေ့တစ်စောင်းကြည့်လိုက်တော့....သူ့လီးကြီးလှုပ်နေပြီ...ခ်ခ်..။

" ဖြစ်နိုင်တယ် အန်တီ...မောင်းလို့တော့ ကောင်းမယ့်ပုံပဲ..."

ကောင်လေး မလွယ်ဘူး..။ ခ်ခ်....ကောင်လေးဘွတ်ချင်နေပြီမှန်းသိလို့ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပေါ်တင်ပဲ သွားပိတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုယ်က ဇာတ်လမ်းထွင်နေတာမှ မဟုတ်ပဲလေ....သူကလဲ ကိုယ့်ကို ဘွတ်ရုံက လွဲပြီး ဘာဇာတ်လမ်းတွေ လုပ်နေမှာမို့လဲ..။ ပညာလဲ ပြနေစရာ မလိုတော့ပါဘူး...။ ပြောင်ပြောင်ပဲ ခွင့်ပြုပေးလိုက်တော့ သည်....ကြာလွန်းလို့...။

" မောင်းမှာလား မောင်ရဲ့...ကောင်းတယ်ရှင် ခ်ခ်..."

သော်က အန်တီလှ နို့ကြီးကို ဆွဲနယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းပစ်သည်။ အန်တီလှကလည်း အားကျမခံသော်ကလီးကြီးကို အုပ်ဆွဲ ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။ သွေးတွေ ဆူလာတော့ အိပ်ခန်းထဲ နှစ်ယောက်အတူ ပြေးဝင်ပြီး အဝတ်တွေချွတ်ပစ်ကြသည်။ ပြီးမှ ရမက်ထန်သော အနမ်းကို အလုအယက်အငမ်းမရ နမ်းကြပြန်သည်။

" လိုးကြစို့နော်...ဘယ်လိုပေးရမလဲ..."

" ကုတင်စောင်းမှာပဲ လိုးမယ်အန်တီ...."

" အကြာကြီး လိုးနော်..."

အိမ်ထောင်သည်မို့ ကျွမ်းနေပြီ..။ သူ့ယောကျ်ား ဘယ်လောက်တောင် လိုးထားခဲ့သည် မသိ။ ကုတင်နခမ်းမှာပက်လက်လန်ပြီး ပေါင်ကြီးတွေမြှင့်တင်ကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကားထားပေးသည်။ ပြူးပြဲပြဲစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကို တေ့သွင်းတော့ ဇွိ...ကနဲ...စောက်ရည်သံပေးပြီး စေးစေးလေး ဝင်သွားသည်။

" အင့်...အင်ဂျင်ကောင်းသေးရဲ့လား ဟင် "

" အား...ဂွတ်ပဲ...ဂွတ်တယ် ရှယ်..."

" ဂွတ်ရင် ကြာကြာလေးသာ ဘွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့ရှင်...အင့်..အင့်..အာ့...ကောင်းထာ..အင့်လိုး...လိုး...နာနာလေးလိုးပေး..အင့်..."

အန်တီလှ ကုတင်ပေါ်မှာ ပတ်ချ ာလည်လှည့်နေရသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း တစ်ထွာကျော်ကျော်ရွေ့တက်သည်။ သော်က အန်တီလှ လည်ကုတ်ကို လက်ပတ္တာယှက် အားယူဆွဲပြီး မရွေ့အောင်ထိန်းဆောင့်သည် ။ မရပါ။ ရွေ့ပြေးတာပါပဲ။ အန်တီလှ မွေ့ယာခင်းကို အားပြုဆွဲပြီးခံသည်။

မရပါ.။ ရွေ့ပြေးတာပါပဲ။ ကုတင်ပေါ်တက်...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီး ဆောင့်လိုးတော့မှ အန်တီလှ ခြေကျင်းဝတ်တွေ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပြုဆွဲပြီးခံသည်။ ဒီတော့မှ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေး ဆောင့်လို့ ရပြီးဆီးခုံချင်းကပ်ခါ လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အော်ပြီးအလိုးခံသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အော်နေသည်။ လီးစ,ဝင်ကတည်းက အော်သံ...လီးရည်ထုတ်တဲ့ အထိ တတွတ်တွတ် အော်သည်။ ကောင်းလည်းကောင်း အော်သံကလည်း မြှောက်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့..သော်ကရှိသမျှ အားတွေ အကုန်သုံးပြီးဆောင့်လိုးသည်။ အန်တီလှ...တကယ်တန်းတော့ မခံနိုင်...။ ပြီးပေးပါတော့ ဟု တောင်းပန်ယူရသည်။

ဒါလဲ...သော်က လီးရည် မထုတ်ပေးတော့ တစ်ဘုန်းဘုန်းထုပြီး ဖင်ကြီး ကော့ကော့ထိုးခံသည်။ အော်သံ မဆုံးတော့ပါ..။ ကောင်းသည့်ဒဏ် မခံနိုင်လွန်း၍ သော်ကပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲတာ သွားရာ အကွင်းလိုက် ထင်ကျန်ရစ်သည်။ မြန်မြန်ကြီးဆောင့်လိုးပေးလိုက်တိုင်း သူ့ခမျှာပြီးတော့မည်ထင်ပြီး အော်လိုက် ကော့လိုက် မမရီလွင် ယောကျ်ားက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာ တာဝန်ကျ နေသည်။ ဌာနကလည်းအုပ်ချူ ပ်ရေးဌာနတစ်ခု။ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။ လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိတော့ တစ်ဖက်နိုင်ငံ သူဌေးတွေနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရပေါက်ရှာသည်။ တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။

ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေက တော်တော် အကျိူးပေးတယ် ပြောရမည်။ သူလုပ်နေသည့် ကာလအတွင်းသိန်းပေါင်းသောင်း..သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။ နာမည်ခံတော့ တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ ထားပါတော့....ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။ ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ်ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်..။ အလုပ်ကထွက်ပစ်သည်။ အကျိူးဆောင် ကုမ္ပဏီဆိုပြီး အလုပ်ချဲ့ထွင်လာသည်။ ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့..အချွေအရံ အသိုင်းအဝန်းတွေမျးလာပြီး မိန်းမတွေတန်းစီ ရှုပ်ပါလေရော..။ စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်း အများကြီး။

မမရီလွင်ကို အလှည့်မပေးနိုင်တော့။ မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ သူကလေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်..။ လျော့လည်းတစ်နှစ် နှစ်နှစ်ပေါ့။ တစ်လနေလည်း မမရီလွင် အလှည့် မရောက်.. နှစ်လနေလည်း..ပေါ်မလာ....ငယ်ငယ်လေးတွေက ဝိုင်းဖဲ့နေကြသည်။ မြို့မှာလည်းနေတယ်လို့ကို မရှိတော့..။

ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်..ရန်ကုန်သွားလိုက်..နေပြည်တော် ရောက်လိုက်...မမရီလွင် လင်နဲ့ အတူမနေရ..အလိုးမခံရတဲ့ အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ရွာကို ပြန်လာသတဲ့.။ ပျော်သလိုနေမယ်..ဆိုပါလား...။အိမ်ထောင်ပြုပြီး ရွာကထွက်သွားကတည်းက အခုမှအိမ်ပြန်ရောက်သည်။ သော်က ဆယ့်သုံးနှစ်သားကျော်ကျော် ကထွက်သွားတာဆိုတော့ အခုအသက်နှစ်ဆယ် ပုံစံချင်းကွာသွားသည်။ ခပ်ချာချော အရပ်မြင်ြ့မင့် မှတ်တောင်မမှတ်မိ...။ ငယ်ရုပ်လေးပြန်တွေးကြည့်မှ ရေးရေးပဲထင်တော့သည်။

ရီရီလွင်က အစ်မဖြစ်သူ ရီရီနွယ်နှင့် အထက်.အောက်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက သွားအတူလာအတူ ရင်းနှီးသည်။ ရီသွယ်နေသွားသည့်အိပ်ခန်းမှာ နေသည်..။ တစ်ညပဲ အိပ်လိုက်ရသည်...သိတော့တာပါပဲ..။ သူလည်း ညသေးပေါက်ထ,ရင်းသိလိုက်တာပါပဲ..။

" ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက်..စွတ်..ပြွတ် ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက် .စွပ်..ဖောင်း ..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်စွပ်..ဖောင်း....မောင်လေး...နာနာဆောင့်...အင့်..ကြမ်းကြမ်းကွ...အင့်..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..ကောင်းထာ..ပြွတ်.ဖောင်း..ဆောင့်..အင့်..ဆောင့် ဆောင့် ..သွက် သွက် ဆောင့်တော့..အင့်..ပြွတ်ပေါက်.ပေါက်.ပေါက်..ပွတ်ဖောင်း...ဟား...ဟား....အားဟား...အာဟားဟား..ဟူး....ကောင်းထာမောင်လေးရယ်....."

အသံကြားရုံမျှဖြင့် ရီလွင် စောက်ရည် ရွှဲနေအောင် ထွက်သည်။ သူတို့ပြီးသွားပြီမို့ သေးပေါက်ချင်နေတာကိုအောင့်၍ အခန်းထောင့် အမှောင်ရိပ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်စောင့်သည်။ မကြာပါ..ရီနွယ်နှင့်သော်က သေးထွက်ပေါက်တော့ တွေ့တာပါပဲ။ သူတို့ပြန်ဝင်လာမှ တံခါးကိုအသာဖွင့်၍ သေးထွက်ပေါက်သည်။ ပြန်ဝင်လာပြီးချောင်းပြန်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကမပြတ်သေး..။

ကုလားကားထက် ပေရှည်မည် ထင်ပါရဲ့။ ငုတ်တုတ်ထိုင် နားထောင်လိုက်ရုံနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားသည်။ အာဂ မောင်လေးပါလား....။ ငါလည်း အစ်မပဲ..ရီနွယ်လည်း အစ်မပဲ...ဟင်း..တွေ့မယ် ။ မနက်လင်း..အိမ်သာသွားရင်း ခြံထဲဆင်းတော့ မာလကာသီးတွေ စားချင်စရာ..မြင်ရသည်။ အပင်က မြင့်နေတော့ မခူးနိုင်..။ကုလားထိုင်ဖြင့် တက်လျင်မှီနိုင်သည်။

အဲဒီမှာပဲ အကြံတစ်ခုရတော့သည်...။နေ့လည်လူကြီးတွေ တစ်ရေးတစ်မေ ာအိပ်ချိန်ကို စောင့်ပြီးမှ သော်ကကိုခေါ်သည်။

" မောင်လေး...ခြံထဲမှာ မာလကာသီးလိုက်ခူးပေးကွာ...မမစားချင်လို့..."

သော်က မမရီလွင်ကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်တော့ လီးတောင်ချင်စရာ..။ လည်ဟိုက်ဘလောစ်ကကြိုးစ,တွေချည်မထား..။ ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီ းနို့အုံအထက်ပိုင်းကို ပြူးပြူးကြီးမြင်ရသည်။

" လာကွာ...ကြာတယ်...ခူးပေး "

သော်က ထ,လိုက်လာတော့ မာလကာသီးက မမီမကမ်း...ခုန်ပြီးခူးကြည့်သည်။ မရ ။ နောက်တစ်ခါခုန်လိုက်ပြန်သည်....။ မာလကာပင်အကိုင်းကို ဆွဲပြီး ကိုင်ထားစဉ် ပုဆိုးကျွတ်ပြီး ကွင်းလုံးပုံကျ ပါရော....။ လီးကြီးက တောင်လျက်....။ ရုတ်တရက်မို့ သစ်ကိုင်းကို လွှတ်ပစ်ဖို့ တုန့်နှေးနေဆဲ ရီလွင်က ပုဆိုးကိုကောက်ယူပြီ းခါးမှာစည်းပေးသည်။ နို့အုံကြီးနှင့်ကျောပြင် ပွတ်သပ်နေကြသည်...ပုဆိုးကသေသေချာချာဝတ်၍မရ....။

" ခ်ခ်....မောင်လေး မာလကာသီးပဲ ကျွေးလိုက်တော့...ဒါပဲစားတော့မယ်...ခ်ခ် "

" အာ....အာ...."

ရီလွင် လီးချောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်.။ လက်နဲ့အပြည့်...

" ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးကွာ....ခ်ခ်...ဒါကြီးနဲ့ မနေ့ညက ရီနွယ်ကို လိုးနေတာမလား....မမ သိနေတယ်ကွ...ခ်ခ်..."

သော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ...။ မာလကာကိုင်းကို လွှတ်လိုက်ပြီး မရီလွင်ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ မရီလွင် မျက်နှာကပြုံးထေ့ထေ့..။ လက်တစ်ဖက်က ပုဆိုးစ,ကိုင်ပြီး.လက်တစ်ဖက်က လီးကို နယ်နေသည်။ သော်က..လူပြိန်းမဟုတ်ပါ။

မရီလွင်ကို ဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးတော့ မရီလွင် ခါးကြီးကော့လာသည်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းတော့ မရီလွင်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြန်နမ်းသည်။ သော်က မတ်တပ်ပဲလိုးတော့မည် စိတ်ကူးပြီး မရီနွယ်ထမီကို ဆွဲလှန်သည်...

" မောင်လေး အခန်းမှာလိုးမယ်...သွားနှင့်.မမ နောက်ကဟန်မပျက်လိုက်ခဲ့မယ်.."

ရီလွင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီး စောက်ပတ်ကို ဆပ်ပြာဖြင့် သေသေချာချာဆေးသည်။ တကယ်လို့ မောင်လေးစောက်ပတ်ယက်ပေးရင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေး ဖြစ်စေချင်သည်။ စိတ်ချရပြီဆိုမှ ထမီဖြင့် ခြောက်သွားအောင်သုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။ လူကြီးတွေ အိပ်နေတာမို့ သော်က အခန်းသို့ တက်ခဲ့သည်။

ထင်သည့် အတိုင်းပါပဲ....။ အခန်းထဲ ဝင်ဝင်ချင်း အဝတ်တွေချွတ်ပစ်ပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသည်။ ရီလွင် အနေဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံရဖို့ ဝေးလို့ အလိုးမခံရတာတောင် ကြာလှပြီ ဖြစ်သည်။ လေးငါးလလောက်တော့ အနည်းဆုံးကြာသွားပြီ။ ညားခါစ,တုန်းကတော့ ကိုစိုးမြတ်က စောက်ပတ်ယက်ပေးတာခံဖူးပါရဲ့။ မခံရတာ လေးငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။

သော်က မရီလွင်စောက်ပတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်း ပင့်ကာပင့်ကာယက်တော့ မရီလွင် လက်တွေက ဆံပင်ကြားထဲထိုးဝင်ပြီး ခေါင်းကိုဖိထားသည်။ ဖင်ကြီးက အငြိမ်မနေ..လှုပ်ရမ်းလူးလွန့်နေသည်။စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်တော့ ကော့ကော့ထိုးပြီး စောက်ရည်တွေ ထွက်လာသည်။ သော်က မျိူချပစ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က စောက်စေ့ကို ဖိဖိပေးသည်။

မရီလွင် ငြီးတွားအော်ဟစ်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်နေသည်။ စောက်စေ့ကို လျှာဖြင့် စုပ်ဆွဲပေးတော့ကောင်းလွန်းလို့ ငြီးတွားပြီးကော့ကော့ခုန်နေသည်။  အား....ကောင်းထာ...သွားနဲ့မကိုက်နဲ့ကွား...အား.ကောင်းထာ....အသံတွေ မရပ်နိုင်။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးကာ စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်ဆောင့်ပေးတော့ လက်တွေကိုဆွဲဖိထားပြီး ဖင်ကော့ထားတာ အကြာကြီး...။ တအား တအားမြန်မြန်ပိတ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲလိုက်လာခါ ပြီးသွားသည်။

ဖုန်း....ဆို အိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ပျလာပြီး အသက်ကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ရှူ နေရသည်။ မျက်လုံး မဖွင့်နိုင်တာလား...မဖွင့်ရဲတာလား မသိ....မျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းနေသည်။ သော်က မမရီလွင်ကိုယ်ပေါ်တွားပြီး တက်သွားတော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး....

" လိုးလိုက်တော့မောင်လေးရယ်...မမ သေလိမ့်မယ်...လိုးတော့ နော်..."

သော်က ရီလွင့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်နေရာယူတော့ ရီလွင်က အလိုက်တသိ ဖင်ကြီးမြှောက်ကာပေါင်များဆွဲတင်ပြီ းလက်ဖြင့်ဆွဲထိန်းထားသည်။ သော်က ရီလွင့်နို့ကြီးတွေ လက်ဖြင့်ဆွဲယူအားပြုပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းတော့ တည့်တည့်ပဲ စေးပိုင်ကျပ်သိပ်စွာဝင်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဝိုင်းပြီး အသက်ရှူ အောင့်ထားသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းပေးရာမှ ဆတ်ကနဲ အဆုံးထိဆောင့်လိုးပစ်ရာ ရီလွင် ဖင်တွန်းပြီး နောက်ဆုတ်သွားသည်။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် ဖင်ကြီးပြန်မြှင့်ပေးပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ကာ

" ဆောင့်မောင်လေး...ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး အင့်..ဟုတ်ပီ..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..အာ့ဆောင့်...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း...အင်း..အင်းအသေဆောင့်..အင့်..ရတယ်.. အင့်.. အင့်.. ဆောင့်. အား..အာ့..အွန့်..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..အင့်..ကောင်းတယ်..."

သော်က အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် မြန်မြန်လေး ဆောင့်လိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီး အားမရသလိုအော်သည်။ ဒါနဲ့ နို့ကိုင်ထားသော လက်တွေကို လွှတ်ခါ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းဘေးရောက်အောင် တွန်းဖိ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုးပစ်တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်တွေကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲပြီး အားရပါးရခံသည်။

" ပြွတ်...ဖောင်း...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း.......စွပ်စွပ် စွပ် စွပ် ဖောင်း...ဆောင့်ပါမောင်လေး..ဆောင့်နာနာဆောင့်..အား..အာ့..အင့်..ကောင်းထာ...ရက်စက်တယ်..အာ့..ရက်ရက်စက်စက် လိုးတာ..အာ့..ဆောင့်..ကောင်းတယ်.."

ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက်...မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်ဖိလိုးလိုက်...ဖွလိုးလိုက်...တစ်နာရီလောက်ကြာသွားသည်။ ရီလွင် အော်ရတာ မောလာသည်။ လည်ချောင်းသံ တစ်အင့်အင့်သာ ထွက်နိုင်တော့သည်။ မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေပြီး စုပ်သပ်ကာ ငြီးနေရသည်။ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးခဲ့သည်ကို မမှတ်မိတော့ပါ။ ဒီတော့မှ..သော်က ခြေထောက်တွေကို လွတ်လိုက်ပြီး ရီလွင့်ကိုယ်ပေါ်အားလျားမှောက်လိုက်သည်။ ရီလွင်ခြေထောက်တွေ ပြန်မချပဲ သော်က ပုခုံးပေါ်ပြန်တင်ပစ်ပြီး...

" လိုးစမ်းပါ...အသေလိုးစမ်း...မမခံနိုင်တယ်..ဆောင့်...အင့်..ဟုတ်ပီ..ဆောင့်..အင့်..လိုး..အာ့..နာနာဆောင့်..အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်...အာ့.အာ့.အာ့.".

သော်က ခြေဖျားထောက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း လီးရည်များ အတောမသတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ရီလွင်ခြေထောက်ကြီးမိုးပေါ်မြှောက် ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ပြီး လီးရည်များကိုစုပ်ယူနေသည်။

" အားပါး...အားပါးပါး...များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ...အားပါးပါး...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်....တစ်ချီထဲနဲ့ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်...အားဟားဟား...ဟူး..ကောင်းလိုက်တာကွာ...ကောင်းလိုက်ထာ...အား..မမ ဗိုက်ကြီးရင် ဆုချမယ်သိလား...အား..."

အကြာကြီးမှိန်းနေသည်။သော်က ကလည်းမဆင်း..။လီးကလည်းမာနေဆဲ...

" တော်ပြီကွာ..နော်....ညမှဆက်ရအောင်..မမ တက်လာခဲ့မယ်...အဖေတို့နိုးနေပြီ ထင်တယ်...အားမွေးထားနော်....မမပြောတာမမေ့နဲ့..."

" အမွှာပူးမွေးအောင်လိုးပစ်မယ် သိလား..မမတို့ အမွှာကို နောက်ထပ် အမွှာမွေးအောင် လိုးပစ်မယ်ကြောက်ပါပြီမအော်နဲ့..."

" ခ်ခ်....စိမ်တယ်....အခုတော့ ထုတ်လိုက်ဦး..လီးက အထဲမှာပြန်တောင်နေပြီ...ချွတ်...ငထန်လေးစိမ်တယ်နော်...ဒါပဲ..."

မမရီလွင် ထွက်သွားပြီး တစ်အောင့်လောက်နေမှ မမရီနွယ်ကို ပြန်အသိပေးဖို့ သတိရသဖြင့် ကမန်းကတမ်း ပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။ မမရီလွင်က မီးဖိုခန်းထဲမှာ မမရီနွယ်နှင့် တွတ်ထိုးနေရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်းလှည့်ခါကြည့်သည်။

" ခ်ခ်...လာပြီ ငထန်....မေးကြည့်လိုက်ရီနွယ်..ခ်ခ်...လူ့ကိုမျော့သွားတာပဲ..."

" ခ်ခ်...ငါယုံပါတယ်...မောင်လေးအကြောင်း ငါသိတယ်...ငါ့ကို လိုးလာတာကြာပြီ..ခ်ခ်"

" အေးလေ...ငါမပြန်သေးသရွေ့တော့ ငါယူထားမှာပဲ...နင်ကအချိန်မရွေးခံလို့ရတယ်..ငါကလာတုန်း..ရောက်တုန်းကုန်းရတာ...ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား "

" ဖြစ်ပါတယ်...ငါ့မောင်ကလဲ ငါ့ကို ပစ်မထားနိုင်ပါဘူး...ခ်ခ်...သူငါ့စောက်ပတ်ကို စွဲနေတာ..ကြည့်နေ.သူငါ့ကို လာမလိုးပဲ မနေနိုင်ဘူး..ခ်ခ်.."

" အေးပါ...ငါသူ့အခန်းက မထွက်ပဲကုန်းပြမယ်..နင်အပြောမကြီးနဲ့..."

" ခ်ခ်...သရီးဆမ်းဆွဲမှာပေါ့ဟဲ့...ခက်တာမှတ်လို့..ခိခ်.."

" အင်....နင်ဆွဲဖူးလို့လား..."

" ခ်ခ်...ရိုးနေပြီ....ရီသွယ်နဲ့...ခ်ခ် ..ငါ့မျက်နှာလဲ ရီသွယ် စောက်ပတ်နဲ့ တက်ပွတ်ထားတာ မျက်စေ့တောင် စောက်မွှေးစူးတယ် ခ်ခ်..."

" အင်....ဒို့ညီအစ်မသုံးယောက်လုံးကို သူလိုး ထားတာပေါ့...ဟုတ်လားမောင်လေး.."

သော်ကပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ လီးကိုလိမ်ပြီးဆွဲသည်။ သော်က ရီလွင့်ပါးလေးကို နမ်းပြီး ချော့လိုက်မှကျေနပ်သွားသည်။

" ကြည့်ပါဦး...သူ့လီးကြီးတောင်နေတာ ခ်ခ်.."

" သွားလေ....နင်တို့အပေါ်တက်ပြီး လိုးနေကြပေါ့...ငါအောက်မှာနိုင်ပါတယ်...."

" ဆက်လိုးမလား မောင်လေး "

" မေးမှမေးတတ်တယ်...မမသဘော..မမခံရင်လိုးမယ်..."

" သိပ်ခံပေါ့...ငတ်နေတာကြာပြီ.လီးကျိူ းအောင်အလိုးခံပစ်မယ်...ခ်ခ်.."

မမရီလွင် ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ,ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ပြေးသည်။

" ဟဲ့...ဟဲ့...နင့်နောက်မှာ လီးရည်တွေပြန်ထွက်လို့ စိုရွှဲနေတာ အကွက်လိုက် ဖြစ်နေပြီ...ထမီပြင်ဝတ် ဦးဟဲ့.."

မမရီလွင် သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ကာ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ ပြီးမှ ထမီကို လှည့်ဝတ်ပြီး အမြန်တက်ပြေးပြန်သည်။ မမရီနွယ် သော်က လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ဆွဲကာ..

" မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးပေးသွား...အားရပါးရလေး.."

ပြောပြောဆိုဆို တံခါးပေါက်ဖက်မျက်နှာမူကာ ထမင်းစား စားပွဲကို တစ်တောင်ထောက်၍ ထမီကို ခါးအထိဆွဲတင်ပြီး ဖင်ကုန်း ကော့ထားပေးသည်။ စောက်ရည်များမှာ စောက်ခေါင်းဝ,တွင်ပြူ တစ်ပြူ တစ် စိမ့်စိုနေပြီးသော်က ပုဆိုးမ,ကာလီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးတေ့ ၍ နှစ်ချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်.. ငါးချီလောက်ဆော့လိုးပြီး တစ်ချက်ပြင်းပြင်း လီးအဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းကာ ဖင်ကြီးတွေနှင့် ပေါင်ရင်း ဖိကပ်ထားပေးလိုက်ပါသည်။

မမရီနွယ်က လေးငါး ဆယ် ချက်လောက် ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီး မတ်တပ်ရပ် ချွတ်လိုက်ကာ သော်ကကို လှည့်ကြည့်တော့ မျက်နှာနီရဲနေပြီး မျက်လုံးများ ရီဝေနေတာ တွေ့ရသည်။

" ကောင်းထာ မောင်လေးရယ်....သွားတော့..ရီလွင် မျော်နေလောက်ပြီ...ဗိုက်ကြီးအောင်သာ လိုးပေးလိုက်တော့..."

သော်က မမရီနွယ် နို့ကြီးကို နှစ်ဖက်စုံဆွဲညှစ်ပြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ မမရီနွယ် စောက်ဖုတ်ကြားကို ထမီညှပ်ထည့်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်။ မမရီလွင် ကုတင်ထောင့်မှာ ထိုင်ပြီး စောင့်နေပါသည်။ သော်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်တော့ အတင်းဖက်ပြီး လီးကိုဆွဲသည်။

" လီးစုပ်ချင်တယ်...လီးစုပ်ချင်တယ်...အားရပါးရ စုပ်ချင်တယ်...တောင်စမ်းကွာ...တောင်ထား.."

ပါးစပ်က တစ်ဖွဖွပြောပြီး လီးချေ ာင်းကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုက်ကာ သော်ကကို ပက်လက်လန်သွား အောင်တွန်းလှဲသည်။ ပြီးမှဒစ်ကြီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ငုံထားလိုက် လျှာဖြင့် ရစ်ဆွဲစုပ်လိုက်သွားဖြင့် မထိတစ်ထိကိုက်လိုက် လုပ်သည်။

အားမရနိုင်သဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်ယက်ပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ဖွဖွပင့်ကိုင်ဆော့နေပြီး လက်ချောင်းများက မွမွနယ်ပေးသည်။ ပြီးမှလီးတစ်ချောင်းလုံးကို ငုံပြီးလည်ချောင်းထဲ အရောက် ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းယူပြန်သည်။ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်တော့ ဝင်ပါသည်။ ဒစ်ကြီးမှာ အာခေါင်ကိုထောက်နေပြီး ခေါင်းလှည့်၍ ပတ်ချာလည်သွင်းယူသော်လည်း ထပ်မဝင်နိုင်။

သော်က ရီလွင်၏ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖိပြီး ကော့ကော့လိုးပေးသော်လည်း တစ်ချေ ာင်းလုံး ဝင်သွားအောင် ဆက်မသွင်းနိုင်ပါ။ မျက်ရည်တွေဝဲပြီး တစ်ဟွတ်ဟွတ် သီးလာသည်။ နောက်ဆုံးတော့လက်လျော့ပြီးလီးကို နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ လိုးပေးပြန်သည်။ လီးကြီးမှ ာတံတွေးတွေ လျှာရည်တွေနှင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီးအကြောတွေ ထောင်ထောင် ထ,နေသည်။

" ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပလွတ် ပလပ်..ပလပ်" 

အသံတွေက ရမက်မီး ထ,ဖွယ် ဆူညံနေသည်။ လည်ချောင်းသံ တစ်အင်းအင်းမည်နေပြီး သော်က အပြီးလိုးပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာသည်။ မမရီလွင်၏ ခေါင်းကိုပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ခါ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှိမ့်မည်ပြင်တော့ မမရီလွင် အလိုက်သိစွာ လီးကို မပြုတ်စေပဲ ပက်လက်လိုက်လှန်ပေးသည်။

အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် သွက်သွက်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာ ဆောင့်လိုးပစ်တော့ မမရီလွင် ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေ အလုံးအခဲလိုက် တစ်ပျစ်ပျစ်ပြေးဝင်သွားကြသည်။ မမရီလွင် လည်ချောင်းသံဖြင့် တစ်အူးအူးအော်နေပြီး လီးရည်တွေကို မျိူ ချသည်။ လီးချောင်းကြီးကို လျှာဖြင့် ရစ်စုပ်ဆွဲပြီး လီးရည်တွေကို တစ်ဂွတ်ဂွတ်မျိူ ချသည်။ အကြာကြီးစုပ်ထားပြီးမှ လီးချောင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းမြှင့်ပြီး ထုတ်သည်။ ပြီးမှ ဒစ်ကြီးကို ငုံခဲပြီးသွားဖြင့် ဖွဖွကိုက်ကာ  မေးစေ့ကို ခါရမ်းနေသည်။

" အားရလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.လီးကလဲ ကြီးလီးရည်ကလဲ..များ....ဒီလိုစုပ်လိုက်ချင်တာ ကြာလှပြီကောင်းလိုက်ထာ...."

" စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရင် အသဲစွဲသွားမယ်..ခ်ခ်.."

" ယုံပါတယ်..ယုံပါတယ်...မမရီလွင် အခုတောင် မောင်လေးလီးကြီးကို အသဲစွဲနေပြီ...ခ်ခ်..လိုးချက်ကလဲ ကောင်းမှကောင်း...ဒီလို ယောကျ်ားမျိူးမှမစွဲရင် ဘယ်သူ့စွဲရမှာလဲ...ခ်ခ် "

" မမရီလွင် အရင်က အလိုးခံဖူးတဲ့ ဘဲတွေကိုရော...မစွဲဘူးလား..ခ်ခ်.."

" စွဲဘူးကွ...ဟီး...ကိုစိုးမြတ် မသိအောင် ..မမလေးငါးယောက်လောက် ကုန်းပေးဖူးတယ်..စွံပါဘူး"

" ဘယ်လိုဖြစ်...."

" တစ်ကိုယ်ကောင်းချည့်ပဲ...မမပြီးကို မပြီးခဲ့ရဘူး..ခိုးလိုးတာမို့လဲ မဟုတ်ပါဘူး...အေးအေးဆေးဆေး လိုးရတာတောင်  ဇိမ်နဲ့ ကောင်းအောင် မလိုးနိုင်ကြဘူး..ခ်ခ်.."

" ပြောပြ..မောင်လေးကို..."

" နှစ်ယောက်.သုံးယောက်လောက်က သိပ်သေးလွန်းတယ်ကွာ သူတို့တော့ နှစ်ခါစီပဲ ကုန်းခဲ့တယ်.စိတ်ကုန်လို့...မမဘော်ဒီနဲ့ လေးငါးလက်မ အားမရဘူးကွ  ။ နောက်နှစ်ယောက်က တပ်ထွက်တွေ..စမ်းပြီးသုံးလေးခါ ကုန်းပေးလိုက်သေးတယ်..မဆွဲနိုင်ဘူး...ဒါနဲ့ခေါက်လိုက်ရော...။ တစ်ယောက်တော့မဆိုးဘူး..အသက်ကြီးနေတော့ တစ်ချီထက် ပိုမရပြန်ဘူးခ်ခ်..ဘဲကြီးမမကို လိုးပြီး ဖလက်ပြနေလို့ ဆေးထိုးယူရတယ်...စွံပါဘူးကွာ..."

" ခ်ခ်...ဒို့မမလဲ တော်တော် ထန်တာပဲ..ဟိဟိ...လီးတော်တော်စားပြီးပြီ....ကောင်းကောင်း မစားရတာ တော့ နာတာပေါ့....မောင်စိုးမြတ်ရော.ဘယ့်နှယ်လဲ..ကောင်းရဲ့လား..."

" ခ်ခ်...ဒါပဲ စားရမှာပေါ့ကွ...မကောင်းလဲစား..ကောင်းလဲစားပဲ...ကဲ.လိုးကွာ မောင်လေး..လီးကြီးက တောင်နေပြီ...မမလဲစောက်ရည်ရွှဲနေပြီ..ဘယ်လိုလိုးပေးမလဲ...ကြည့်ပါဦးစောက်ပတ်ကြီးကို...ခ်ခ် "

ဟုတ်ပါသည်။ မမရီလွင်၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် စောက်ရည်များ ရွှဲအိနေပြီး လက်နှင့်ထိုးကြည့်တော့ကြွက်မြီးတန်းပြီး လိုက်လာပါသည်။ သော်က လက်ညှိုးထိုးကြည့်ပြီ းမွှေလိုက်တော့ ဇွိ..ဇစ်..ဇွိ..ဇစ် အသံများထွက်နေပြီး စောက်ရည်များလက်ညှိုးမှာရွှဲစိုနေသည်။

လက်ညှိုးကို မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲ တေ့ပေးတော့ လျှာဖြင့် ယက်ယူပြီး ချက်ချင်း လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ လက်ညှိုးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်နေပါသည်။ လက်ညှိုးကို လျှာဖြင့် ရစ်နွယ်ဆော့ကစားနေတော့ လီးတောင်သည်ထက် တောင်ရသည်။

သို့ဖြစ်၍ မမရီလွင် ပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်ပြီး ခါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်တေ့မွှေပေးလိုက်သည်။ မမရီလွင် နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့် သပ်ခါ...ပေါင်ကြီးမြှင့်ပေးပြန်သည်။ ဘယ်လိုလိုးလိုးအရသာ ရှိသည့်စောက်ပတ်ကြီးမို့ နောက်မှပဲ အားရမည့်ပုံစံပြင်လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ခါ လီးကို လျောသွင်းလိုက်တော့ အိကနဲ အိကနဲ ဝင်သွားသည်။ သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်လျှိုသွင်းပြီး ဖက်လိုက်တော့ မမရီလွင် သော်ကကျေ ာကိုသိုင်းဖက်ပြီး...

" လိုး..လိုး...အားရပါးရလိုး..စိတ်ကြိုက်သာလိုး စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုး..ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဆောင့်..ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုး..."

ဟု တနှာကြီးစွာ တောင်းဆိုသည်။ သော်က ဖြုန်းကနဲ..အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် အမြန်ဆောင်လိုးပစ်တော့အော်ဟစ်ပြီး လူးလွန့်ကော့ထိုးကာ ကျောပြင်ကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်...ရိုက်..လက်သီးဆုပ်ဖြင့်ထုနေသည်..။ဖင်ကြီးကော့လိုက်လာပြီးလူးနေသည်။

" အာ့..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..ဟူး..အာ့ကောင်းတယ် မောင်ရေ...အား..တအားကောင်းပဲဆောင့်..အိ..ဆောင့်..ဟား..ဟား..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီ..ခ်ခိ..ခ်ခ်..အိ..ကောင်းထာ..ဆောင့်.လိုးပစ်စမ်းကွာ..အိ..အုဟူး...ဆောင့်..အို..အင့်..ဟင်း..နာနာဆောင်ပစ်..အာ့..အာ့..ဟာ့..အားဟာ့..."

ဖြည်းဖြည်း..တစ်ချက်ချင်း..လီးကို ရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ပြီးမျောလိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးလူးပြီး ကော့ကော့လိုက်ပေးသည်။ ခြေထောက်များကလည်း အငြိမ်မနေနိုင်...ခွလိုက် မြှောက်လိုက်..ကားလိုက်..ချလိုက်ဖြစ်နေသည်။ပါးစပ်ကလုံးဝမပိတ်နိုင်ပဲ တစ်ဖွဖွလိုးပေး ဆောင့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုနေသည်မှာ စိတ်ကိုအချိန်ပြည့်နှိုးဆွနေသည်။

" အား...လီးကလဲရှည်လိုက်တာ...အင့်.အာ့..အောင့်ထာကွာ...ဆောင့်တော့..အင့်..အုဟူး..ထိတာ...... ....ထိတာ..သားအိမ်ထိတယ်..အွတ်...ကောင်းထား..မောင်..ကောင်းထာ...ဆောင့်..အဆုံးထိထည့်..အာ့.ဟုတ်ပြီ..အား..လိုးတယ်ဟေ့..လိုးတယ်တော့်...အင့်...........အု...အားဟာ့..လိုးချက်..အင့်..ဆောင့်.ရတယ် ခိခ်.အားပါး..ရယ်ရဲတော့ဘူး..ခ်ခ်..အာ့..ဆောင့်တာပဲ..အင့်..ဆောင့်တယ်..အာ့..."

သူက မထိတစ်ထိ စ,လေ..ကိုယ်ကစိတ်ကြီးလေ...သော်က ဆောင့်လေ..ရီလွင်ကဆွလေ...လိုးချက်တွေကြမ်းလာသည်။ သော်ကအံကြိတ်ပြီး အသေဆောင့်လိုးသည်။ လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်လာပြီ။ နဖူးမှာချွေးတွေ...ကျောပြင်မှာချွေးတွေ စိုရွှဲလာပြီ။

ရီရီလွင်မှာလည်း သော်ကကို စိတ်ဆွပေးရင်း သူ့စိတ်တွေ သူမထိန်းနိုင်။ လိုးချက်ကကြမ်းတော့ ထိထိမိမိဖြစ်နေပြီး သူ့စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားသည်။ အားရပါးရကော့ထိုးပေးပြီး ညှစ်စုပ်ဆွဲတော့ သူကိုယ်တိုင်ပြီးသွားသည်။

" ကောင်းတယ်..မောင်ရေ့...ဆောင့်.နာနာလေးသာ ဆောင့်..အာ့..အာ့..တအား လိုးတာပဲ..ခ်ခ်..ပီးနေပြီ...မမပီးနေပြီ...အာ့..ဆောင့်ကွာ...ဆောင့်စမ်း..အုလိုးတယ်ဟေ့..ခ်ခ်..စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီကွ..အား..ဆောင့်တာ..ဆောင်ထာ...ပီးသေးဘူးလား..အာ့..လိုးတယ်....လိုးစမ်း.. ဆောင့်..အင့် ..အင့်.. အားမောင်ရေ...မောင်ရေ...လိုးတယ်မောင်ရေ...အာ့..မမပီးနေပြီနော...အာ့..စောက်ရည်တွေသုပ်ဦးမယ်အား..ဆောင့်တယ်တော့..အင့်..မလျော့ဘူး..အာ့ပလွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း...ဖုန်း..အင့်..ဖုန်း.အာ့သော်က ရီရီလွင်ကိုမယုံ..။

တော်တော်ကိတ်တဲ့ အပြင်တော်တော်လဲ နှာထန်သည့်မိန်းမ...လေးငါးယောက်လောက်ပဲ လင်မသိအောင် ကုန်းခဲ့သည်ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်..။ လျော့ပြောတာပဲ ဖြစ်မည်...မိန်းမဆိုတာက ဒီကိစ္စမျိူးအမှန်အတိုင်းပြောတဲ့သူ မရှိနိုင်။

သူတို့ကို အထင်မသေးအောင် လိမ်ကြမည့်သဘောမို့ စိတ်မဆိုးပေမယ့်...မယုံ။ မယုံတော့ အသေဆောင့်လိုးသည်။ လီးလည်း တစ်ချီအစုပ်ခံထားရပြီး..စောစောကလည်း တစ်ချီလိုးထားပြီးဖြစ်သည်အပြင် နေ့တိုင်းရီနွယ်..မဆွေ...အန်တီလှ.. တစ်ယောက်မဟုတ်ရင် တစ်ယောက်ကို လိုးနေသူမို့..သူမပြီးနိုင်သေး..။

ရီလွင်ကို မထ,နိုင်အောင် လိုးပစ်မည် ဟု ဘာကို စိတ်နာမှန်းမသိ စိတ်နာပြီးဆုံးဖြတ်သည်။ ခုလည်း ရီလွင့် ခမျှာငါးရံ့ပြာလူး..ဖြတ်ဖြတ်ခါ ပြီး ကော့ကော်ကန်ကားဖြစ်နေပြီ။ မကျေနပ်နိုင်သေး....

" မမ...ကုန်းပေးကွာ...ဒေါ့ဂီ ဆွဲချင်တယ်.."

" အင်း...ကုန်းမယ်..တို့ကခွေးမျိူးတွေ ခွေးလိုလိုးရမှအားရတာ..ခဏနော်...စောက်ပတ်က အရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီ...သုပ်လိုက်ဦးမယ်..ကျပ်ကျပ်လေးလိုးကြရအောင်...နှစ်ခါတောင်ဆက်တိုက်ပြီးထားတာ.. ဟီးဟီး...တစ်ခါမှဒီလိုမပြီးဖူးဘူး..ကောင်းထာ..."

စကားတွေ အရှည်ကြီးပြောပြီး သူ့ထမီဖြင့် စောက်ပတ်ကို သုပ်နေသည်။ ပြီးမှ သော်ကလီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်ပြီး စုပ်လို့ အားရမှထမီဖြင့်သုပ်ပေးသည်။

" လီးရည်တွေတော့ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပေးနော် မောင်...မမကအဲလိုမှအားရတာ.....ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲ ပူပူနွေးနွေးလီးရည်တွေဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထည့်ခံရတာ သိပ်ကြိုက်တာပဲ..."

" မမက လီးရည်တွေ အပြင်ထုတ်ပစ်တာ ခံရဖူးတယ်ပေါ့..မမကို လိုးတဲ့လူ တော်တော်များများ လီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ကြသလား.."

" မောင်ကကွာ...မကျေနပ်ရင် အသေလိုးသတ်လိုက်...မမကိုလိုးဖူးတဲ့လူ လေးငါးယောက်ပဲ ရှိတာပါဆို...တကယ်ပါ....သတ်လိုက်..သတ်လိုက်..လိုးပြီးသတ်လိုက်...ရော့.."

စကားတောင်မဆုံးသေးပါ...။ မမ ရီလွင်ကိုယ်ကြီးဝပ်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပေးသည်။ ဒူးကို နဲနဲချဲထားပေး၍ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက နည်းနည်းအာပြီး ပြူးထွက်နေသည်။သော်က ယက်ပေးမည် စိတ်ကူးခဲ့ပေမယ့် နဲနဲ အစာမကျေ သလိုမို့ စောက်ခေါင်းဝမှ ာလီးဒစ်ကိုင်၍ တေ့ပြီး တစ်အိအိထိုးထည့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်မလိုက်သေးသည့်အချိန် လီးကြီးကြီးထိုးထည့်ခံရသဖြင့် မမရီလွင် ခါးကုန်းတက်လာပြီး တအားအော်တော့သည်။

" အား...ဝူး....ကျပ်လိုက်တာ...ပြဲပြီထင်တယ်..မောင်ရေ...တကယ်သတ်ထာလား... အား....ထည့်... ...... .တယ်..ထည့်တယ်...အား..ခဏလေး..အိ..အိ..အားအားမလေးလေ့...လိုးချက်ကရက်စက်တယ်...သေပြီသေပြီ...ပြဲပြီ...အင့်..အင့်..စောက်ရည်လေးတော့ချူပြီးမှလိုးပါလားမောင်လေးရယ်...ရက်စက်တယ်..အာ့ ဆောင့်ပြီ..ကြည့်...အင့်..အင့်..အင့်..

ပြောမယ့်သာပြောတာပါ...ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပြီး ဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။ စောက်ရည်တွေ လိုက်လာတော့ အသံတွေကအကျယ်ကြီး ထွက်လာသည်။ ရီရီလွင်အတွက် ဒီအသံတွေက အဟန့်အတားအနှောင့် အယှက်မဖြစ်ပါ။ ပိုလို့တောင်စိတ်ထန်စေသလိုလို ဖြစ်နေသည်။

စိတ်ထန်လာတော့ သော်က တင်ပါးကို လက်ဖြင့် နောက်ပြန်ဆွဲယူပြီး လီးအဆုံးထိ ဆောင့်ခိုင်းသည်။ ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက်..တင်ပါးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကပ်လိုက် အလုပ်တွေရှုပ်နေပြီးစောက်ရည်တွေတစစ်စစ်ညှစ်ထုတ်နေသည်။ စောက်ရည်ထွက်လေ..အသံကျယ်လေ..စိတ်ကြွလေ..ဆောင့်လေ. သံသရာမဆုံးနိုင်တော့။

သော်က ဆောင့်ရတာအားမရတော့ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်...ရီရီလွင်၏ ဖင်ကြီးကို ခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့်ခွပြီးဆောင့်သည်။ ဘယ်ဖက်အားမရလျင် ညာဖက်ပြောင်းလိုးသည်။ ရီလွင် အားရပါးရခံနေရသဖြင့် လုံးဝအငြိမ်မနေ...ဖင်ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့် အဆက်မပြတ်ပြန်ဆောင့်လိုးသည်။ သော်က မလိုးမဆောင့်ပဲရပ်ထားလျင် သူကနောက်ပြန် မရပ်တန်းဆောင့်လိုးပေးနေသည်။

လီးကြီးက မာတောင်နေ၍ စိတ်တိုင်းကျပြန်ဆောင့်လည်း ကျွတ်ထွက်မသွား။ အားရပါးရကျေနပ်လှ၍ ခဏခဏပြီးသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သော်က ရီလွင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိပြီး ဖင်လုံးအုံကြီးကိုကားယား ခွကာဒူးကွေး လိုးသည်။

လက်က ဖင်ကို ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ နောက်ကိုဆွဲဆွဲပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး ဆွဲထုတ်ကာ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင့်သားအိမ်ထဲ ဒစ်ကြီးကပြေးဝင်သဖြင့် ခါးလေးကုန်းကုန်းထ,လာသည်။ သောက, က အထ,မခံ။ ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီး အတင်းဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင်ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ပြီး အသံကုန်အော်ရသည်။

ကောင်းတာကလည်း အလွန်ကောင်း...အောင့်တာကလည်း ရင်ခေါင်းထဲ လီးအချောင်းလိုက်ကြီး ဝင်လာသလား ထင်ရလောက်အောင်အောင့်....မူးမိုက်မတတ်ဖြစ်ပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ခါစောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိတော့သည်။ သော်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း..။ အသဲတွေ အူတွေ ဆတ်ဆတ်ခါအောင် ကောင်းသည်။

" မောင်ရေ...အီး..အီး...ကောင်းတယ်..အောင့် တယ်...ဆောင့်...မမပြီးပြီမောင်...မမပီးနေပီ..အာ့မောင်ပြီးအောင် လိုးပေး...ပြီးအောင်လိုးပေးပါ..အင့်ဟုတ်ပြီမောင်...ဟုတ်ပြီ..အင့်..လီးရည်တွေအများကြီးပဲမောင်ရယ်...ကောင်းလိုက်ထာ..ပူပူကြီး...အာ့..ကောင်းတယ်မောင်ရေ...ထည့်ပါ..ထည့်ပါ..အားဟားဟား....အား.."

ရီလွင်တင်း၍မခံနိုင်တော့..။ တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ မရဖူးခဲ့သည့် အထွဋ်အထိပ်သို့ မြှောက်တက်မြင့်ပါသွားပြီး..ရုတ်တရက် ဖြုန်းဆိုအောက်သို့ပြုတ်ကျလာသည်။ အသဲတစ်အေးအေးဖြင့် စောက်ရည်များပန်းထွက်ကုန်သည်ကိုသာ သိတော့သည်...။ ကျန်တာ ဘာမှမသိတော့..။ ဘာကိုမှလည်း ဂရုမစိုက်တော့..။

ဖုန်း ဆို အိပ်ယာပေါ်ခြေကားယား လက်ကားယားမှောက်ကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်လုမတတ် ကိုက်ထားမိတော့သည်။ ရီလွင် တစ်ရက်တည်းနှင့် ကောင်းကောင်း ထိသွားသည်။ အနှစ်နှစ် အလလ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ထိထိမိမိ နားမလည်ခဲ့ပါ။ ကိုစိုးမြတ်နှင့်သာမက ကြုံရသည့်ယောကျ်ားတွေကလည်း အတူတူတွေချည့်ပါပဲ။

စိတ်ဝင်စားစရာ..ယုံကြည်စရာ..တစ်ကွက်မှမတွေ့ခဲ့ရ။ တစ်လနေလို့ တစ်ခါတောင် အလိုးမခံရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဘဝမှာ ဒီလိုခံစားရတာလည်း အပြစ်ဟု မဆိုသာပါ။ ပြီးတော့ ရီလွင်က လုံးကြီးပေါက်လှ..။ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်း...အသက်က ၂၆ နှစ်..။ ကောင်းကောင်းကြီ းထိထိမိမိ အလိုးမခံရဖူးပေမယ့် သာမန်အဆင့်လောက်တော့ အလိုးခံခဲ့ရဖူးသူမို့ ခံစားခဲ့ဖူးသည် ။သဘာဝ မကျတာတွေနှင့်တော့မပျော်ပိုက်ချင်ပါ။

ခရမ်းသီးလဲမကြိုက်..သခွားသီးလဲ မလိုချင်..သူ့ရုပ်ရည် သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ဆို အားနာဖို့ တောင်ကောင်းတယ်လို့ ထင်သည်။ လီးမှလီးပဲ လိုချင်သည်။အဲ...နာမည်ဆိုးမထွက်အောင် အဆင့်မြင့်..အဆင့်တူ တစ်ချိူ့နှင့်လင်မသိအောင်ခိုးပြီး အလိုးခံကြည့်တော့လည်း အဆင်အပြေ...စိတ်တိုင်းမကျ ။ ယောကျ်ားတော်တော်ရှားလှသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ သွေးသားရင်းချာထဲမှာမှ လာတွေ့ရသည်မှာ ဘာကိုယိုးမယ်ဖွဲ့ရမည် မသိတော့။

မထူးပါဘူး....။ မွှန်ထူနေလို့သာ မသိခဲ့တာ..ရီနွယ်ရော ရီသွယ်ပါ မောင်လေးနဲ့ အလိုးခံနေတာ သိရတော့အားအင်တွေ ဘယ်ကစီးဝင်လာမှန်းမသိ...အားရပါးရ စိတ်လွတ်လက်လွတ် အလိုးခံပစ်သည်။ တကယ်လည်းကောင်းလွန်းလှပါသည်။

မကောင်းလျင် ရပ်ပစ်လိုက်ဖို့ ရီလွင်ဝန်မလေးပါ။ ခုတော့....မရပ်နိုင်အောင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ဖြစ်နိုင်လျင် တစ်သက်လုံး ရီနွယ်လိုနေပြီး အလိုးခံသွားဖို့တောင် စိတ်ကူးမိသည်။ ခုလဲ စိတ်ကူးတည့်ရာ ထွက်လာတာ...မပြန်ခင်တော့ အားရပါးရ အလိုးခံဖို့ ထောင့်ပေါင်းစုံက စီစဉ်ထားပြီးပြီ။

အဆင်မပြေတာက မဆွေဆွေဝင်း..။ အိမ်က လူနှင့်အလိုးခံရတာ..ဖွယ်တယ်တယ်...ပေါ့ရွှတ်ရွှတ် ဆားမပါသည့်ဟင်း စစ်စစ်ဖြစ်နေသည်။ သော်ကကိုခေါ်မည်ဆိုပြန်တော့လည်း...သူ့အစ်ကို ကိုမောင်ထွန်းရဲ့မိန်းမ မသူဇာက အိမ်မှာရောက်နေလို့ အလိုးခံစရာနေရာမရှိ..။

လမ်းဘေး..ခြုံကြားမှာလည်း အလိုးမခံချင်ပါ...အရသာရှိရှိပဲ အားရပါးရခံချင်သည်။ သော်က အိမ်သွားမည်ဆိုတော့လည်း ရီရီလွင်က ရောက်နေပြန်လို့ မဖြစ်နိုင်။ မသူဇာကိုလေ့လာကြည့်တော့...အသက်က မဆွေနှင့် ရွယ်တူ..သုံးဆယ်ပါပဲ။ အဲ.ခပ်ရွရွလဲ တူပါ့။

ကိုထွန်းလည်း နိုင်သည့်ပုံမပေါ်.။ တော်တော်လေး ရွနေသည်။အင်း..သော်ကနဲ့ တေ့ပေးလိုက်ပြီး ဂွင်ရိုက်မှပဲ ထင်ပါရဲ့ ဟု အတွေးရိုင်းတွေဝင်မိသည်။ ဒါနဲ့ပဲ..မသူဇာကို သော်ကအကြောင်းတွေ....ထွန်စက်ဝယ်ပေး တဲ့ အကြောင်းတွေပြောပြီး စည်းရုံးရေးဝင်ကြည့်လိုက်တော့...မဆိုး..။ ကျေးဇူးဆပ်ချင်သည် ဆိုပဲ.။

" တကယ် ကျေးဇူးဆပ်နိုင်လို့လား မသူဇာရဲ့..သွားပြောမိလို့ စကားအလွန်ဖြစ်နေဦးမယ်..."

" တကယ်ပေါ့ ဆွေရယ်..သူကြိုက် ကိုယ်ကြိုက် ဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကျေးဇူးသိတတ်တာလေးတော့ ပြချင်တာပေါ့...ခ်ခ်"

မသူဇာက ယောကျ်ားလေးအကြောင်း ပြောလျင်မနေနိုင်တာ မဆွေ လေ့လာထားပြီးပြီ။ ကျော်ရ ကိုပင် သူက ချိတ်ချင်သေးသည်။ ဖင်ပြ..နို့ပြရတာအမော..။ မိန်းမချင်းမို့ အကုန်သဘောပေါက်ပါသည်။

" မသူဇာဖက်က တတ်နိုင်တာမျိူးဆိုတာက...ဘယ်လိုဟာပြောတာလဲ...ညီအစ်မချင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတော့လုပ်နော်...မှားကုန်ရင်မကောင်းလို့ "

" သူဇာ့မှာ တတ်နိုင်တဲ့ဟာဆိုတာကလဲ...ခ်ခ်တစ်ခု..နှစ်ခုပဲရှိတာလေ...ဆွေကလဲ...မိန်းမချင်းပဲ ဒီထက်ပိုပြောရမှာလားတဲ့...ခ်ခ်."

" ဘာလဲ...စောက်ဖုတ်နဲ့နို့လား...ခ်ခ်.."

" တန်ဖိုးရှိတာဆိုလို့..ဒါပဲရှိတာလေ ဆွေရယ်..ခ်ခ်....မေးကြည့်ပေးလေ...စားမလား..လို့ ခ်ခ်  "

". အင်....အဲဆို သော်ကကိုခေါ်လိုက်မယ်လေ.မသူဇာ ညှိကြည့် ဖန်ကြည့်မလား..."

" ခ်ခ်...မသိမသာတော့ လုပ်နော်...ကိုထွန်းတို့ ကိုကျော်ရတို့ မရိပ်မိအောင်..ခ်ခ်...".

မနက်က အိမ်ကို မဆွေနှင်မသူဇာ ဆိုသည့် အစ်မကြီးတစ်ယောက် အလည်ရောက်လာသည်။ မဆွေသော်က အနားကပ်ပြီး နေ့လည်အိမ်ဖက်လာခဲ့ ဟု တိုးတိုးပြောသွားသဖြင့် မဆွေကို အလိုးခံမလို့လား ဟုပြန်မေးတော့ အင်း.တဲ့။ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့မို့ သိပ်မသင်္ကာချင်။

သူ့အိမ်မှာလည်း မသူဇာရောက်နေတာမို့ လွတ်လပ်တာ မဟုတ်။ မသူဇာကိုလေ့လာကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမျက်ဖန်က..လီးဆာသည့်ပုံစံ။ လူကိုတည့်တည့်မကြည့်...လီးကိုသာ တည့်တည့်ကြည့်ပြီးစကားပြောသည်။ သူ့နို့ကြီးအပြူးသားကို မြင်နေ၍ လီးတောင်နေပါတယ်ဆိုမှ သူက လီးကို မဲကြည့်နေတော့လှုပ်တုတ်တုတ် ငေါက်တောက်တောက်ဖြစ်နေတာ မမြင်ချင်မှအဆုံး။

ဖင်ကြီးကလည်း သိပ်မဖုတော့ပေမဲ့ ကားတာတော့ ဝိုင်းနေအောင်အားသည်။ မဖုတော့ဘူးဆိုပေမယ့် နိမ့်တုံမြင့်တုံတော့ဖြစ်နေပါသေးသည်..။ အရည်တော့ ရွှမ်းလိုက်မယ့်အမျိူး ဟု တွေးလိုက်မိသဖြင့် လီးကအတိုင်းအဆမရှိ တောင်သည်။ အရည်ရွှဲ ရွှဲစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ..အခုပဲ လျောထိုးပြီး လိုးနေရသလိုလို ခံစားနေရသည်။

စောက်ဖုတ် အနေအထားကို ခန့်မှန်းကြည့်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကူးယဉ်နေ၍ မဆွေကပ်ပြောတာကို မကြားလိုက်မိ။ နဝေတိမ်တောင်ဖြင့ပြန်ကြည့်နေတာကိုမြင်မှ မဆွေကထပ်ပြော သည်။

" နေ့လည်တစ်နာရီလောက်လာခဲ့..မသူဇာ အလိုးခံချင်နေတယ်.."

" အင်း.....ရီလွင်လစ်ရင် လာခဲ့မယ် "

" မသူဇာပုံစံက လိုးချင်စရာကြီး...ရအောင်ဖန်ပြီးလိုးလိုက်....ဒါမှမဆွေနဲ့မောင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိမ်မှာ လိုးလို့ရမှာ..."

မသူဇာကို လှမ်းကြည့်တော့ ရီနွယ်နှင့် စကားပြောရင်း မျက်လုံးက ဒီဖက်ရောက်နေသည်။ မဆွေက မသူဇာကို လက်မ,ထောင်ပြလိုက်ထာ မြင်ရသဖြင့် ပုခုံးတွန့်မိသေးသည်။ မသူဇာက နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့်သပ်ရင်း စောက်ဖုတ်နှိုက်လိုက်တာ မြင်ရသည်။ ပင်တီ ညှပ်နေတာလား...စောက်ရည်စိမ့်နေတာလားဝေခွဲမရပါ။

မသူဇာ ကိုထွန်းနှင့်အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ဘယ်လောက် ကြိုးစားပေမယ့် စီးပွားက မဖြစ်ထွန်းခဲ့ပါ။ ကိုထွန်းလည်းအမျိူးမျိူးကျိူးစားခဲ့တာ မသူဇာအသိပါ။ အငှါးကားမောင်း..စက်ပြင်ဈေးရောင်း အကုန်လုပ်ဖူးသည်။

မသူဇာလည်း တတ်နိုငသလောက် တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ဝင်ငွေရှာကူချင်ပေမယ့် ကိုထွန်းက သိပ်မလွှတ်ချင်။ မသူဇာအပျိူ ဘဝကတည်းက စောက်ပတ် ရွချင်သည်။ ကျောင်းနေရင်း ဗိုက်ကြီးဖူးလို့ ဖျက်ချခဲ့ရဖူးသည်။ လင်ရတော့ ငြိမ်သွားပေမယ့် ရေရှည်မှာတော့ ကိုထွန်းမျော့သွားရသည်။

ကြာတော့လည်း လိုးရတာ အီသွားတာက တစ်မျိူး..အလုပ်ပင်ပမ်းတာက တစ်ဖုံ..စီးပွားရေးမဖွံ့ဖြိုးလာလို့စိတ်ဖိစီးတာကတစ်သွယ်...လိုးပင်မလိုးချင်တော့ပါ။ အရင်အတိတ်က အဖြစ်ဟောင်းတွေကို အပြစ်ဟုမြင်လာတတ်ပြီ။ လိုးနေဆဲနှင့်လိုးပြီးချိန်များတွင် ကြင်နာမှုဆိုတာဝေလာဝေး..လှည့်ပင်မကြည့်ချင်တော့။

တစ်ခါတစ်လေ..လိုးရင်းတန်းလန်း စဉ်းစားမိလျင် မလိုးတော့ပဲ လီးပျေ ာ့ညှိုးသွားတတ်သည်။ ကြာတော့ မသူဇာခမျှ ာသွေးလေမမှန် စိတ်ဂယောင်ဂတမ်း.ရူးချင်သလိုမျ ားတောင် ဖြစ်ရသည်။ ပယောဂလိုလို ဘာလိုလို...ဟိုဆရာ ဒီဆရာတွေနှင့် ကုခဲ့ရဖူးသည်။ အပေးအယူမမျှ တမှုရဲ့ နိမိတ်ပုံတွေကို ကိုထွန်းမရိပ်မိခဲ့သည်မှာ ယနေ့ထိပါပဲ..။

ကြာပါပြီ...စဖြစ်တာနဲ့ဆို....သုံးနှစ်လောက်တော့ ရှိပြီ....ဝတ္တရားတော့ မပျက်ကြပါ..။ ဒါပေမယ့်...မသူဇာက ဉဉ်မပျောက်..လစ်လျင်ကုန်းလိုက်ရမှ အိပ်ပျော်သည်....အလိုးခံရလျင် ကျန်းမာသည် ။ ပိုင်းလုံးသဘောမျိူးတော့ နည်းနည်းဆန်ချင်သည်။ နှာကြီးတာကို ငွေကြေးဥစ္စာနှင့် ထိန်းချူပ်သည်။ ဖာလည်းမဟုတ်ပါ။  သဘာဝ.ကတော့...နှာအလွန်ကြီးပါသည်.။ အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ပြောလိုက်ကြသည်မှာလည်း မစားရဝ,ခမန်း...

" ကောင်လေးက အသက်သာ ငယ်တာ...လီးက တော်တာ်ကြီးမယ်ပုံ..သိလား.."

" မြင်ခဲ့လို့လား မသူဇာက...."

" တောင်နေတာ အကြီးကြီးလိုပဲ..လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့...ပြီးတော့ အရပ်ကလဲ အမြင့်ကြီး...ခြေမ,ကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ကြီး...သေချ ာပါတယ် လီးကြီးမှာပဲ...ခ်ခ်.."

" ဒါဆို...မသူဇာဝါးပြီးရင် ဆွေ့ကိုလဲ ကျွေးရမယ်နော်..ဆွေလဲ လီးကြီးကြီးဆို ဝါးကြည့်ချင်တယ်..."

" ခ်ခ်...ကျွေးပါတယ် ဆွေရယ်..ရပါစေဦး..သူဇာဖြင့် စောက်ပတ်တောင် ရွလာပြီ..ဆွေပြောလို့ "

" မသူဇာက လီးကြီးတာ မကြောက်ဖူးလား...ကြောက်စရာကြီး..လီးကြီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးမှာများ တွေးမိရုံနဲ့ ရင်ဖိုတယ်...ခ်ခ်..."

" ကြောက်စရာမှ မဟုတ်တာဆွေရယ်..လီးကြီးကြီးနဲ့ ပြင်းပြင်းဆောင့်လေ...သူဇာက ကြိုက်လေပဲ..ကိုထွန်းတောင် လီးသိပ်မကြီးလို့...ခ်ခ်..ကြီးစေချင်တာ.."

" ကိုကိုက အကြာကြီးလိုးပေးလား မသူဇာကို "

" မလိုးဖြစ်တာ ကြာနေပြီ...သူဇာ ငတ်နေတာ....ခ်ခ်...ကိုကျော်ရကိုတောင် ဖန်စားမလို့ ခ်ခ်..ကျွေးမလား..ဆွေ "

" ရတယ်လေ....မသူဇာသာ ရအောင်ဖန်ပါ.ဆွေ မကန့်ကွက်ပါဘူး..သော်က ကိုလဲ ပြန်ကျွေးပေါ့...ခ်ခ်....လီးကြီးတယ်ဆိုတော့ ခပ်ကြောက်ကြောက် "

" ခ်ခ်....လီးကြီးကြီးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးခံရတာမှ အရသာအပြည့်ရတာ..ဆွေရဲ့...သူဇာ အလိုးခံဖူးတယ်....ဒါပေမယ့် ကိုယ်ကကောင်းနေတုန်း သူပြီးသွားရင်တော့  မမိုက်ဘူး..ရူးတာပဲ..ခ်ခ်...သူဇာကြုံ ခဲ့ဖူးတယ်..".

နေ့လည် သော်က မော်တော်ဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် ရောက်လာတော့ မသူဇာက ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။ ဂိုဒေါင် ဆိုပေမယ့် အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိသည်။ အထပ်ခိုးဖွဲ့ထားပြီး လူအိပ်လို့ရသည့်အပြင် အောက်မှာ အခန်းတစ်ခန်းစတိုဖွဲ့ပြီး ကွပ်ပျစ်အသေအချာရိုက်ထားသည်။ ကားကြီးနှစ်စီးနှင့်ကားငယ်တစ်စီးထားနိုင်သည်။ လောလောဆယ်တော့ ကိုထွန်း၏ ထွန်စက်နှင့်ကျော်ရ၏ အိမ်စီးကားငယ်လေးသာ ထားသည်။

သော်က လာလျင်စတိုခန်းလေးမှာ အလိုးခံရန်ရည်ရွယ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပြီး ခုမှအလုပ်ပြ စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သော်ကနှင့်မဆွေတို့ ရယ်ရယ်မောမော လမ်းလျောက်လာကြတာ တွေ့တော့ အပြင်ထွက်ပြီးကြိုဆိုမိသည်...။ တိုတိုပြောရလျင်တော့ မသူဇာလမ်းဖွင့်ပေးထားခြင်းဖြစ်ပြီး သော်က ဆိုတာကလည်း လိုးနေကျကြောင်ပါး..မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ရုံဖြင့်အချက်ပြပြီးပြီ..။ မဆွေက အလိုက်တသိ အထပ်ခိုးပေါ်တက်ပြီးရှောင်ပေးသလိုနှင့် ချောင်းကြည့်သည်။

မဆွေ အထပ်ခိုးပေါ်တက်သွားပြီး ချောင်းသည်။ သူချောင်းကြည့်သည့် အချိန် စတိုခန်းထဲမှာ သူဇာနှင့်သော်က တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး စကားတွေနားလည်နေကြပြီ...။ သော်က မသူဇာ လက်မောင်းအိအိကြီးကို ဆုပ်ကိုင်တော့ မသူဇာက မခို့တရို့ပြုံးပြီး သော်ကကို မော့်ကြည့်သည်...။

" သိပ်ရဲတာပဲ....ဘာမှလဲ မပြောသေးပဲနဲ့..ခ်ခ်....သူ့မိန်းမကျ နေတာပဲ..."

သော်က..ဘာမှပြန်မပြောပဲ ပြုံးသည်။ ထို့နောက် မသူဇာ၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးသည်...။

" အိုး...အို...ဟို...ကိုင်ချင်ဘူး...အင်..ကိုင်ချင်ဘူးနော်...အိ...ဇွတ်ပဲ...ဟင့်..အား...အကြီးကြီးကွာ...ဒါ ကြီးနဲ့...ခ်ခ်...အိ...အူး...ရှည်လဲအရှည်ကြီးပဲ...အာ့ကြည့်ပါဦး..သူ့ဟာသူလဲ....အိ..ကြောက်စရာကြီး "

မသူဇာ လီးကြီးကို ပြန်မလွှတ်တော့ပါ။ သော်က မသူဇာကို လက်တစ်ဖက်က ပုခုံးဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းခါလပ်တစ်ဖက်က နို့ကိုဆုပ်ချေပေးနေသည်။ မသူဇာက သော်က ပုဆိုးကို လက်ထိုးနှိုက်ပြီး လီးကိုဆုပ်ကိုင်တော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါ..ပုဆိုး ကျွတ်ကျသွားသည်။

" အူးဟူး....ကြည့်ပါဦး..ဒစ်ကားကြီးနဲ့..ဟူး...မာတောင်နေတာပဲ....ကြောက်တယ်နော်..ဒီလောက်ကြီးနဲ့ ခံဖူးဘူး...အားဟာ့..တအားညှစ်တာပဲ..သူ့နို့မဟုတ်တိုင်း...အိုး...စို့ပေးနော်...အင့် ဒီဖက်..."

သော်က နို့ကြီးကို ငုံ့စို့သည်။မသူဇာ လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်သလို ဆော့ပေးနေသည်။ သော်က လက်တစ်ဖက်က ထမီကိုချွတ်ချတော့ သော်က လက်တစ်ဖက်က ထမီကို ချွတ်ချတော့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ကြီး ညှပ်နေတာကိုပဲ မြင်ရသည်။

စောက်မွှေးတွေက ရိတ်ထားတာ တစ်ပတ်..ဆယ်ရက်လောက်ပဲ ရှိဦးမည်။ သိပ်မရှည်ပဲ ကြမ်းကြမ်းလေးတွေ ပေါက်နေကြသည်။ နခမ်းသားထူထူကြီးတွေ မဲနေတော့ စောက်မွှေးတွေ နခမ်းသားပေါ်အထိ ထူထူကြီးပေါက်နေပုံရသည်။ စောက်ဖုတ်က အလတ်ကြီးပါ။ နခမ်းသားများ စေ့နေပြီး စောက်စေ့ကို ဖုံးထားနေဆဲဖြစ်သည်။

စောက်ပတ်အခြေတွင် စောက်ရည် လဲ့လဲ့ဖြူ ဖြူ လေးစိမ့်နေပြီး ပြောင်လက်လက်ဖြစ်နေသည်။ မဆွေလည်းစောက်ရည်စိမ့်လာ၍ စောက်ပတ်ကြားထဲ ထမီစ,ညှပ်ထိုးထည့်ထားလိုက်သည်။ သော်က နို့ကို ငုံစို့နေရင်းကွပ်ပျစ်ပေါ် မသူဇာကို နေရာချ ပေးပြီး သူနံဘေးကပ်၍ ထိုင်သည်။

မသူဇာက သော်က၏ ဘယ်ဖက်ဘေးမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်တော့ သော်က မသူဇာ၏ ညာဖက်ပေါင်ကြီးကို သူ့ပေါင်တွေပေါ်ဆွဲတင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ညာလက်ဖြင့်အုပ်ပြီး ပွတ်နယ်နေသည်။ နို့စို့နေရာမှ ဖြုတ်ပြီးမသူဇာ၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်နမ်းရာ မသူဇာကလည်း အားကျမခံ သော်ကကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး ပြန်နမ်းသည်။

သော်က မသူဇာ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေရာ..မသူဇာ လည်ချောင်းသံ တစ်အင်းအင်း မည်ထွက်နေသည်။ ထိုနောက် သော်က၏ လက်ညှိုးနှင့်လက် ခလယ်ပူးလျက် မသူဇာ၏ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းလက်ဖြင့် လိုးပေးနေသည်။ သော်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေရာမှ ဖြုတ်လိုက်ပြီး

" ကောင်းလား မမသူဇာ...."

မသူဇာ သော်ကမျက်နှာကို အားမလိုအားမရ ကြည့်ပြီး...

" ကောင်းတယ် မောင်လေး...အီး...ဟင့်...ဟင့်..အီး...သွက်သွက်လေး..အင့်..ဟင့်..သွက်သွက်လေး မမကောင်းလွန်းလို့...အားဟာ့...အင့် အင့် အင့် "

သော်က မသူဇာ့နှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်နမ်းပြန်သည်။ လျှာချင်းလူးလှိမ့်နေဟန် တူပါရဲ့...မသူဇာပေါင်ကြီးသော်က ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်မှ ချကာသော်ကပေါ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ပြီး လီးပေါ်တည့်တည့်ခွထိုင်သည်။ သော်ကလက်ကို စောက်ပတ်ထဲက ချွတ်ပေးလိုက်တော့ မသူဇာ သော်ကလီးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်တွင် တေ့ကာထိုင်သည်။

အားရပါးရ မရှိလှသဖြင့် ကွပ်ပျစ်အစွန်းပေါ် ခြေဖဝါးနင်းပြီး သော်ကကိုခွ၍ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ချလိုးသည်။ နို့လုံးကြီးတွေ ခုံပေါက်နေကြပြီး သော်ကနို့တစ်လုံးကို ဆွဲစို့ကာ နိုတစ်လုံးကိုလက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။

" မမ ဆောင့်တာ ကောင်းလား မောင်လေး "

" ကောင်းတယ် မမ...လီးအဆုံးဝင်တယ်.."

" မမလဲ ကောင်းတယ်...အားရတယ်..လိုးမယ်နော်..မောင်လေး..."

" ခ်ခ်...လင်မယားလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့ အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး...ခ်ခ်....အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ...လီးကျိုးပါ့မယ်...ခ်ခ်.."

" အဆုံးထိပဲ မောင်ရေ....မောင့်လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတာပဲ...မမ သားအိမ်တောင် အောင့်တယ်.."

" ဆောင့်မမ..ဆောင့်..."

သော်က မသူဇာ၏ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်ချသည်။ မသူဇာက မဆောင့်တော့ပဲ ဆီးခုံချင်းကပ်ဖိခါ ပွတ်လိုးနေပြန်သည်။ ဝိုက်လိုက်..ပွတ်လိုက်..ညှောင့်လိုက် လိုးနေသဖြင့် သောက မသူဇာခါးကိုဖက်ပြီး ကပ်ထားပေးသည်။ မသူဇာ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ သော်ကမျက်နှာကိုဖိ၍ ကပ်ထားပြီး နို့တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဇွတ်အတင်းစို့ခိုင်းပြန်သည်။

အကြာကြီး ဝိုက်လိုးနေပြီး ဖင်ချွကာ တအား ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ သော်က၏ ဆီးခုံ..လီးမွှေး .ဂွေးဥ တို့တွင်စောက်ရည်များစိုရွှဲအိနေပြီး မဆွေ ဆင်းစုပ်ပစ်ချင်စိတ် ပေါက်နေသည်။ ကြာကြာမစဉ်းစားနိုင်ပါ။ ထမီစွန်တောင်ဆွဲ၍ အမြန်ဆင်းလာပြီး သော်က၏ ပေါင်ကြားတွင်ထိုင်ကာ ဂွေးဥတွေကို စုပ်ပစ်လိုက်သည်။

သူ့မျက်နှာနှင့် မသူဇာစောက်ပတ်ကြီး တည့်နေပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေတာမြင်နေရသည်။ မသူဇာစောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ ထွက်ပြီး စီးကျနေတာမြင်နေရတော့ မဆွေ အလိုးမခံရပဲ ပြီးသွားသည်။ မသူဇာအကြာကြီး လိုးသည်။ စိတ်တိုင်းကျလိုးရသဖြင့် မသူဇာ အလွန်ကျေနပ်နေသည်။ မဆွေကလည်းယခုလို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းဝင်လာပြီဖြစ်၍ တနှာပိုးတွေ အရမ်းထကြွလာပြီးစောက်ဖုတ်ကြီး ထူပူလာသည်။

ရွထလာသည်။ အားရပါးရ စောက်ပတ်ကြီးကွဲအောင် အဆောင့်ခံ အလိုးခံ ချင်လာပြန်သည်။ တနှာရည်များသောက်၍ မဆုံးနိုင်။

" မောင်လေး....မမ အဆောင့်ခံချင်တယ်..အလိုးခံချင်တယ်...မောင်လေးအပေါ်က ဆောင့်လိုးပေးနော်....အားရပါးရဆောင့်...မောင်လေးလီးကြီး မမခံနိုင်တယ်....ဆောင့်.."

ကွပ်ပျစ်စောင်းမှာတင် ဖင်ကြီးတင်ပြီး ပက်လက်လဲချကာ ပေါင်ကြီးတွေဆွဲမြှင့်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲထားပေးသည်။ သော်က မသူဇာပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီး ပွဲစ,ကတည်းက အကြမ်းဆုံး ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ. လိုးပေးသည်။

" ဖောင်း..အား..ဖောင်း..အင့်..လိုး..ရတယ်နာနာလေး ဆောင့်..ကောင်းတယ် မောင်လေး..အင့် အင့် အင့် အင့် ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း...."

မသူဇာ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲ သော်ကလီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာ မြင်နေရတော့ မဆွေ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။ မသူဇာမျက်မျက်နှာကြီးပေါ် ဆောင့်ကြောင့် ခွထိုင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးကို ပါးစပ်မှာ တေ့ကပ်ဖိပွတ်ပစ်သည်။

မသူဇာ စောက်ပတ်ယက်ရင်း အလိုးခံသည့်အရသာကို ထိထိမိမိခံစားလိုက်ရ၍ အကြိုက်ကြီး ကြိုက်သွားသည်။ မဆွေ၏ စောက်စေ့ကို ဆွဲစုပ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထဲ့ကာ စုပ်ရင်း စောက်ပတ်ကလည်းသော်ကလီးကြီးကို ညှစ်စုပ်ကာ စောက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ထွက်လျက်ပြီးသွားသည်။

ဖင်ကြီးကော့ပြီး လက်ကလည်း မဆွေ ပေါင်တွေကို ဆွဲကာစောက်ပတ်ကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ညှစ်ရင်းလေးငါးမိနစ်ခန့် ငြိမ်ကျသည်။  ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သော်ကကို အလယ်ကထားပြီး မသူဇာနှင့်မဆွေတို့တစ်ဖက်စီက ဖက်ထားကာ ခဏအနားယူနေကြသည်။ တစ်ယောက်မှ အဝတ်မရှိကြတော့ပေမယ့် မရှက်ကြတော့ပါ။ အရှက်ကုန်အောင် အတူလိုးခဲ့ ခံခဲ့ ယက်ခဲ့ကြပြီး ဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမှ ရှက်စရာမကျန်တော့ပါ။

" မသူဇာ...ဆွေ့ကို သော်ကနဲ့ ပေးလိုးမှာလားဟင်...ဆွေလဲ မသူဇာတို့ကိုကြည့်ပြီး အလိုးခံချင်တယ် ဖြစ်မလား.."

" ဖြစ်တယ်လေ ဆွေရဲ့...ဆွေသာ ကိုထွန်းမသိအောင် နှုတ်လုံပေး...ဖြစ်တယ်.."

" ခ်ခ်...စိတ်ချ...မသူဇာလဲ နှုတ်လုံနော်...ဆွေတို့က မရီးနဲ့မတ်...မောင်နှစ်မလိုးရမှာ..ခ်ခ် "

" ခ်ခ်...အဲဒါပိုကောင်းတယ်ဆွေ...သူဇာကအဲလိုအလိုးခံချင်တာ...လိုးမယ့်လူမရှိလို့..ခ်ခ် "

" ဒါဆို..သော်ကနဲ့ဆွေ လိုးမယ်...မသူဇာ ခဏအနားယူလိုက်...ဆွေတို့အိမ်ထဲသွားလိုးမယ် "

" ရတယ်ဆွေ...ဆွေလိုးပြီးရင် သူဇာ ထပ်အလိုးခံဦးမှာ...မောင်လေး ဒီကို ပြန်လာနော်...မမ စောက်ပတ်ကိုပြန်လာလိုး....ဟုတ်ပြီလား.."

" ဟင်း...သူ့လင်ကျ နေတာပဲ...ခ်ခ်..လီးစုပ်ပေးရင် လာလိုးပေးမယ်..ရော့..."

" အွန်....ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးဟယ်...ဒီစောက်ပတ်ထဲက ထွက်လာတာမှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး..ခ်ခ်...ကိုယ့်စောက်ပတ်ထဲ ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့လိုးနေတာ သိတောင်မသိလိုက်အောင် ကောင်းတယ် တကယ်..ယောကျ်ားပီသလိုက်တာလဲ မာတောင်နေတာပဲ..မောင်လေးရယ်...ဆွေ့ကို မြန်မြန်လိုးပေးပြီး မမဆီသာ ချက်ချင်းပြေးလာလိုးပေးပါနော်...အလိုးခံချင်လှပါပြီ.....တောင်လိုက်တဲ့ လီးကြီး..အားရတယ် "

မဆွေ သော်ကလက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ အပြေးဝင်ခဲ့ကြသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လျင်ရောက်ချင်း အဝတ်တွေ ကပျာကယာချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် အလုအယက်ပြေးတက်ကာ လုံးထွေးနေကြသည်။ မဆွေ၏ ဖွံ့ထွားလှသော ဖင်လုံးကြီးများကို သော်ကအတင်းငုံကိုက်ဆွဲပြီး စောက်ပတ်ကို ယက်ပစ်တော့ မဆွေကသော်ကလီးကြီးကို ငုံစုပ်ပစ်သည်။

ဘာလိုလိုနှင့် ခြောက်ဆယ့်ကိုးပုံစံ ရောက်သွားပြန်သဖြင့် သော်က မဆွေဖင်ကို အတင်းယက်သည်။ မဆွေကလည်း တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ကုန်းရုန်းထ,ကာ သော်ကမျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်ဖြင့်ပွတ်သည်။ သော်က စောက်စေ့ကို မလွတ်တမ်းဆွဲစုပ်ပစ်တော့ မဆွေဖင်ကြီး ခုန်ခုန်ဆောင့်ပြီးအော်သည်။

" အားဟား...ကောင်းတယ်ဟ မောင်ရ..စုပ်.စုပ်အားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..အီး...စောက်ရည်တွေ ထွက်ကုန်ပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...အားပါး..ဟား..စုပ်တယ်တော့်စုပ်တယ်တော့်...ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..စုပ်စမ်း.. အာ့.. ကောင်းတယ်တော်ရေ့...သေပြီ..သေပါပြီ..ငတ်ကြီးကျ...အားပါးပါး...တော်တော့..တော်တော့..သေလိမ့်မယ်..မှားပါတယ်မောင်ရယ်...ဒီလိုလူမျိူး..လိုးပါဟဲ့.လိုး..လိုး..လိုးလိုက်ပါတော့ဟဲ့...အားမလေ့...လေ့..သေပါပြီ....သေပါပြီ...ကောင်းလှချည့်လားမောင်ရယ်အသေသတ်နေတာလား....လိုးတော့...."

မဆွေ မောနေပြီ။ သော်က မျက်ခွက်ပေါ် စောက်ပတ်ကြီးဖြင့် ဖိထားပြီးနို့တွေကို ဆုပ်ဆွဲချေပစ်နေပြီးအတင်းရုန်းထသောလည်း သော်က ကပေါင်ကြီးတွေကို ဖက်ကိုင်ဆွဲထားသဖြင့် သူထလျင်သော်ကစောက်ပတ်ကြီး စုပ်လျက်ပါလာသည်။ ရုံးမထွက်နိုင်လို့ လိုးပေးပါ တောင်းဆိုတော့လည်း မလိုးပေး။သော်က ခေါင်းကြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆွဲပြီး မျက်နှာကို စောက်ပတ်ဖြင့် ဖိပွတ်ကာ စောက်ရည်များပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပါတော့သည်...။

စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲအိနေပြီး ဖျန်းကနဲ သာမန်ထက် ပိုကဲလာသည်ကို သိလိုက်သည့်ခဏ သော်က မျက်နှာဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး မဆွေကို ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ မဆွေမျက်လုံးလေး ကလည်ကလည်ဖြင့် ပက်လက်လေးလှဲလိုက်တော့ သော်က မဆွေ၏ ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူပြီး ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲယူထောင် မ,လိုက်ကာ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကြားမှပြူးပြူးလေးချောင်းကြည့်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအကြား စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ သူ့လီးကြီးကို မတန်တစ်ဆထိုးထည့်သွင်းပစ်လိုက်သည်။

ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို မိုးပေါ်ထောင်၍ လက်ဖြင့်ဖက်ပြီးလိုးသဖြင့် မဆွေလက်တွေ အိပ်ယာခင်းကို မွမွချေကာ ဖင်ကြီးအပေါ်သို့ ကော့ထိုးပြီး ရုန်းသည်။ ရုန်းလေ..စောက်ခေါင်းက လီးတည့်တည့်တက်လာလေ..ရုန်းလေ..တည့်လေ..ဆောင့်လိုးလေ..လီးအဝင်နက်လေ...စေးစေးပိုင်ပိုင် ကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်ဖြင့် သော်ကအားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်မို့ မဆွေ စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေ အံပြီးထွက်လာကြသည်။

စောက်ရည် အနှစ်ဖြူ ဖြူ များ ကသော်က လီးတန်ကြီးတွင် ကပ်စေးနေပြီး ချောဆီထည့်ပေးထားသလို ဖြစ်နေ၍ သော်က တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသမျှ မဆွေကျေ ာ ကော့အောင် အရသာတွေ့နေလေတော့သည်။

" နာနာဆောင့်ပေးမောင်...ကောင်းလိုက်တာဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းတယ်ပြွတ်..ဖောင်း..စွတ်..ဖောင်း..ဆောင့်..ရတယ်.အာ့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ကောင်းတယ်မောင်..အွတ်စောက်ပတ်ထဲပြည့်နေတယ်..အာ့..ဆောင့်..နာနာလေး..အင်း..နာနာလေးဆောင့်..အား..ကောင်းထာဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ..ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်လိုး..အင့်..အင့်.. ဖြဲ ကားပြီးလိုးပစ်စမ်းပါမောင်ရယ်..အင့်ကောင်းလွန်းလို့ပါ..အင့်..အင့်.."

သော်က..ပူးပြီး ဖက်ထားသည့် မဆွေ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို မဖက်တော့ပဲ ခြေကျင်းဝတ်မျ ားမှလက်ကိုကိုက်ကာ ပေါင်ကြီးတွေကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီသို့ ချဲပစ်တော့ စောက်ခေါင်းကြီး ပွင့်အာလာသည်။ထိုအချိန်မှ သော်ကဖင်လုံးကြီးတွေကို ခွကာ..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီး အသဲအသန် သွက်သွက်ကြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် ပက်ပက်စက်စက် မညှာမတာ ဆောင့်လိုးပစ်ပြီး လီးရည်များဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲသားအိမ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ မဆွေ အသံကုန်အော်ဟစ်ကာ ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသည်။

..................................................

ရီလွင်...သတိတော့ထားမိသား..။ ရွာရောက်ခဲ့သည့်နေ့ကမှ ရာသီလာလို့ ပြီးခဲ့သည်။

တစ်ညအိပ်ပြီး အလိုးခံဇာတ်လမ်းစ,ခဲ့တာ ဒီနေ့ထိ တစ်ရက်မှမပြတ်ခဲ့..။ အခု..ရာသီရက်မှာ..မလာတော့။ ထိန်များထိန်နေသလားဟု သံသယအတွေးဖြင့် စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်..။ သေချာပါ ပြီ...ဗိုက်ကြီးတာပါပဲ.။တစ်နေ့မပြတ် အလိုးခံနေမှတော့...မဆန်းလှပါ။ လင်ရပြီး ခုနစ်နှစ်လောက်နေမှ ဗိုက်ကြီးတာက ဆန်းနေသည်။ ဒီတော့...အဖိုးထံ ကိုစိုးမြတ် ခြေလှမ်းပျက်တာတွေပြောပြပြီး ထိန်းပေးဖို့ ပူဆာရသည်။

အဖိုးက ကြောင်လက်သည်းဝှက်..။ ခြေဆန်လက်ဆန် ရှည်သည်။ အဆိပ်ပြင်းသည်။ အထက်ပိုင်း မြင့်မြင့်ကြီးအထိ ကျွမ်းဝင်သည်။ ခေတ်ကို မျက်ခြည်ပြတ်မခံတော့ မတိမ်ကော..။ ဘယ်သူတွေ ဘယ်လိုပြောင်းပြောင်း..အဖိုးမပြောင်းပါ။ ဒီတော့..ကိုစိုးမြတ်ထံ တစ်ချက်ပဲ ဖုန်းခေါ်ပေးလိုက်သည်..။ ကိုစိုးမြတ်တုန်ခါသွားရသည်။ သူလုပ်ခဲ့သမျှ မြေကွက်တွေနေရာမှာ ငလျင်တွေ လှုပ်သွားသည်။

လက်ထဲရှိသမျှ ငွေကြေး..ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အားလုံး အမဲရောင် ပြောင်းချင်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ဆောက်တည်ရာ မရသဖြင့် ရီလွင့်ထံ အပြေးကလေ းဖူးမျော်ရတော့သည်။ ရီလွင်ကလည်း ပညာသည်ပါပဲ..။ ကဲ...လာခဲ့...အိပ်ယာထဲ တစ်ည..နှစ်ည အနားယူပြီးမှ အဖိုးနှင့်တွေ့ကြသည်။ အဖိုးက ပြတ်သားသည်။ ရီလွင်ကို ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံပါ...ငါ့မြေးထိ ဓားကြည့်..ဒါပဲ..။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ဆားမပါသည့်ဟင်းကို စားသင့်ပါက စားလိုက်ရပါမည်။

နောက်တစ်ရက်တော့ ကိုစိုးမြတ် တစ်ယောက်တည်း ပြန်သွားသည်။ လုပ်ငန်းတွေက ပုံမှန်လည်ပတ်လျက်ပါပဲ....ဟုတ်ကဲ့..ရီရီလွင်ဗိုက်ကြီးသွားပါသည်။ ဆွေဆွေဝင်းလည်း ရီရီလွင့်ကိုအမီ လိုက်ပြီး ဗိုက်ကြီးပစ်လိုက်ပါသည်။ ကျော်ရ နှင့် ရီရီလွင် အမွှာမောင်နှစ်မမို့ ကလေးရတော့လည်း အတူတူ ရ ကြတာ မဆန်းလှပါ..။

ဗိုက်ကြီးတော့ ပို ပြီးလိုးလို့ ကောင်းလာသည်။ ဗိုက်ကြီးသည် မမတွေကလည်း ဆီးပုန်းလေးတွေ ဖောင်းမို့တက်လာသလို နှာတွေက တွန်းကန်ပွင့်လာကြသည်။ ပေါင်ရင်းသားလေးတွေ ပြည့်ပြည့် စောက်ဖုတ်ကြီးတွေက ဖောင်းဖောင်း အခုမှလိုးရတာ အဆီအနှစ်ပြည့်ပြည့်ကောင်း...မတင်မြကို ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့ လိုးခဲ့ရတာသတိရလာသည်။ ခုတော့ ကလေးမွေးပြီးတာ သုံးလေးလကျော်သွားပြီ..။

" ဟား....ပိန်းပန်းလေးက လှလိုက်တာနော်.."

မတင်မြ ပိန်းပန်းအိုးလေးကိုနေရာရွှေ့....မြေဆွပေါင်းသင်နေဆဲ...လူရိပ်တစ်ခု ထိုးလာခြင်းနှင့်အတူ အသံလေးတစ်သံကြားလိုက်ရသည်...

မော့ကြည့်လိုက်တော့ သော်က...လက်ကလေးပိုက်၍ ရပ်နေသည်။ သူဝတ်ထာသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်မှာ ဇစ်ပွင့်နေပြီး လီးမာမာတောင်တောင် ဒစ်ကားကား ကြီးက. တစ်ထွာလောက် ငေါက်တောက်ထွက်ပြီး မတင်မြကို ခေါင်းညိတ်ခေါ်နေသည်။

မတင်မြ မခန့်ပြုံးလေးပြုံးကာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေရာက မြေကြီးပေါ်ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး အောက်စ,ကိုလွှတ်..အပေါ်စ,ကိုပင့်တင်မ,၍    စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ကြီးကိုလှန်ပြပေးလိုက်သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။