သော်က အပိုင်း ( ၁ )

သော်က အပိုင်း ( ၁ ) 

မောင်ကျော် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" ဟား....ပိန်းပန်းလေးကလှလိုက်တာနော် "

သော်က ပန်းအိုးလေးမြေဆွ..ပေါင်းသင် ပေးနေဆဲ..မတင်မြ လာငုံ့ကြည့်ပြီးပြောသည်။ ပိန်းပန်းကို ကြည့်ချင်လို့မဟုတ်..။ ကိုသော်က ပန်းအိုးမြေဆွနေဆဲ အောက်စ,လွတ်နေတာကို မတင်မြ အဝေးကပင် မြင်နေ ခဲ့သည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း ဖြစ်နေတာမို့ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ။ ဒါကြောင့် အနီးကပ်လာပြီး အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သေသေချာချာ လာကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုသော်က လီးကြီးက တွဲလောင်းစိုက်နေပြီး ဒစ်ကြီးက ပြဲနေကာ မတောင်ပဲနဲ့ ငိုက်စိုက်ကျနေတာတောင်မှခြောက်လက်မလောက် ရှိမည်။ လီးအရင်း ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ လီးမွှေးနက်နက်လေးတွေက အစွယ်လေးတွေလို ရှည်ဆင်းနေပြီး ဒစ်ကြီးက သန့်ရှင်းစွာပြူးထွက်နေကာ ဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးနှင့် အချောင်းလိုက်ကြီး ကပ်တင်နေသည်။ အိမ်ကလူ လီးတောင်နေတာထက် ကြီးနေသေး ။ အားရစရာ...။

" အငုံလေးကလဲ..ပြူး နေတာပဲနော်..."

" ပွင့်တော့မှာ.အစ်မရဲ့.....ပွင့်လာ အာလာရင် ဒီထက်ပိုလှပေါ့...."

မတင်မြက ဒစ်ကြီးကို ကြည့်ပြီးပြောသလို သော်က မတင်မြ၏ နို့အုံကြီးကို ကြည့်ပြီး ပြောသည်။ မတင်မြ ဒူးလေးနှစ်လုံးပေါ် လက်ထောက်ပြီးငုံ့ကြည့်နေတာမို့ လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြားက နို့အုံကြီးကို ပြူးပြဲနေအောင်ကြည့်သည်။

ရင်ကြားမြောင်းစေ့နေတော့ နို့လုံးကြီးတွေက ဖူးတစ်နေသည်။ ကလေးတစ်ယောက် မအေဆိုပေမယ့် ကလေးတောင် ကျောင်းထားပြီးပြီမို့ နို့ကြီးက တင်းတင်းမို့မို့ရှိနေဆဲ။ နို့အုံကြီးကြည့်နေရင်း သော်က လီးကတဖြည်းဖြည်း တင်းလာသည်ကို မတင်မြက မျက်စေ့မမှတ် မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ကြည့်နေသည်။သော်က...မတော်ပါဘူးလေ..ဟု တွေးပြီး တခြားပန်းအိုးကို နေရာရွှေ့သွားတော့ အနေအထားပျက်ကာ မတင်မြ အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားသည်။

ထပ်မြင်ရဦးမလား ဟူသော အတွေးဖြင့် တစ်စေ့တစ်စောင်းမျက်စေ့ စွေကြည့်ပေမယ့် မမြင်ရတော့။သော်ကဆိုတာက မတင်မြယောင်္ကျား ကိုကျော်မြ ၏ ညီအငယ်ဆုံး..။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပြင်ပကွန်ပျူတာ သင်တန်းလာတက်တော့ အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားစရိတ်ပေးပြီး တည်းသည်။ ထမင်းစရိတ်မယူပါဘူး ဆိုလည်းမရ။

ရက်ကြာမှာမို့ မိဖတွေက အတင်းယူခိုင်းလို့ ငြင်းမရ။ အိပ်ထာတော့ ကပ်လျက်အခန်းလွတ်မှာပဲ နေရာပေးထားလိုက်လို့ အခက်အခဲမရှိပါ။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ..အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် မတင်မြ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က အပျိူ ရှုံ းအောင်တောင့်သည်။ ကလေးကငါးနှစ်ကျော်ပြီမို့..နို့ကြီးတွေကတင်းတင်း...ဖင်ကြီးတွေကဖုဖုကားကား ခါးက မသေးလွန်းပေမယ့်..ဝမ်းပျဉ်းသားမထွက်တော့ အပျိူ လိုထင်ရသည်။ လက်မောင်း လက်ပြင်တွေက အသားပြည့်ပြီး အိအိဖြိုးဖြိုး...ချောချောမွတ်မွတ် ။

အသားလတ်တော့ ဝင်းမွတ်နေသည်။ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ ခြောက်နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ တည်ငြိမ်နေပြီ။ တည်ငြိမ်တယ်ဆိုတာက တစ်ညတစ်ချီ...ဒါမှမဟုတ် နှစ်ညတစ်ချီ...ပေါ့။ ကိုကျော်မြက တစ်ညတစ်ချီကောင်းလောက်နှင့်ကျေ နပ်နေပေမယ့် မတင်မြက သိပ်အားရလှတယ် မဟုတ်ပါ။ ဟိုလူကလည်းငါးနှစ်လုံးလုံး ပုံမှန်ဆွဲလာတာဆိုတော့...အီနေပြီ။ မတင်မြက သွေးသားတွေတက်ပြီး ပုံမှန်ထက် ပိုနေတယ်ဆိုတာကို သူမသိ။

ခုတလော...မတင်မြ ပါးစပ်ဖျားမှာ သော်ကတွေများနေသည်။ သီချင်းလဲ ဆိုလေ့မရှိပါပဲ သော်က သီချင်းတွေပဲဆိုနေသည်။ နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပယ်မွှေးတယ်...ဆိုပါလား။ အစ,အဆုံးလည်းမရ..မဆို။ ဒီနားမှာပဲဝေ့လည်..ဝေ့လည် ဆိုနေတတ်သည်။ ကိုကျော်မြ ရှိနေလျင်တော့မဆိုပါ။

သီချင်းဆိုလိုက်တိုင်းလည်း သော်ကလီးကြီးကို မြင်ယောင်ပြီး ရွစိစိဖြစ်ရမြဲ။ ကွန်ပျူ တာ သင်တန်းကတစ်နေကုန်လုံးမှ နှစ်နာရီတည်းသာ သင်ရသည်။ မိဖတွေက သော်ကကို အိမ်မှာကွန်ပျူ တာအစုံလိုက်ဝယ်ထားပေးပြီး လေ့ကျင့်စေသည်။

တစ်နေ့ရွာမှပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကွန်ပျူ တာဆိုင်ဖွင့်ပေးသင့် ရင်ဖွင့်ပေးပြီး ဒီကောင့်ကို နိုင်အောင်ထိန်းဖို့ ရည်ရွယ်သည်။ အိမ်ကစားပွဲမှာ သော်ကကွန်ပျူ တာလေ့ကျင့်နေတော့..မတင်မြက သူယောင်မယ် လာလုပ်ပြန်သည်။ နိုု့မပေါ်လျင် ပေါ်အောင် လည်ဟိုက်အကျ်ီ တွေချည့်ပဲ နေ့တိုင်းဝတ်သည်။

သော်ကမကြည့်လျင်လဲ ကျော်မြကြည့်ပေါ့..။ သူ့အတွက်တော့ အရှုံးမရှိပါဘူး။ စားပွဲရှေ့မှာ တစ်တောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကို စုံချထောက် ဖင်ကြီးကာ့တင်၍ကြည့်ပြီး မသိတဲ့လူက. မတတ်တဲ့လူကို နားမလည်နိုင်တာတွေလျောက်မေးသည်။ သော်ကနို့ကို ကြည့်လျင်ကျော်မြဖင်ကိုကြည့်ပေါ့... ။

ရည်မှန်းချက်က အဆင့်မြင့်သည်။ မဆိုးပါဘူး..။ ကျေ ာ်မြ ခုတလောမှပြင်းပြင်းလေး ဆော်လာသည်ဆိုတော့...တိုက်ကွက်မှန်တယ်လို့ပဲ ပြောရမည်။ ခါတိုင်းရက်ပျက်ရှိခဲ့ပေမယ့်..ခုတလောမှန်နေသည်။ ဆော်ချက်တွေ နဲနဲပြင်းထန်လာတော့ ဟိုဖက်ခန်းက သော်ကများ ကြားသွားမလား..ကြားရင် သူဘယ်လိုနေမလဲ...ချောင်းများကြည့်နေလေသလား...အနည်းဆုံးတော့ လီးကြီးတောင်နေမှာပဲ အမျိူးမျိူးတွေးပြီး စိတ်လှုပ်ရှားကာ ပင့်လိုက်မြှောက်လိုက် ကော့လိုက် ထိုးလိုက် မွှေ့လိုက် ရမ်းလိုက် ဆိုတော့ ခါတိုးထက်ပိုကောင်းလာတာ အမှန်..။

အသံလေးတွေ ပိုပိုမိုမို လိုသလောက်ထည့်ပြီး မြူဆွယ်ပေးလိုက်တော့...သော်က ဘယ်လိုနေနေ...ကိုယ့်အဖို့ကတော့ ကောင်းသွားသည်။ ကျော်မြကလည်း ပုံမှန်တော့ ထိန်းနိုင်သား..လေးဆယ့်ငါးမိနစ်..တစ်နာရီ အနည်းဆုံးထိန်းသည်မို့ မတင်မြ အနိမ့်ဆုံး တစ်ချီ...နှစ်ချီတော့ပြီးသည်။ လင်းဆွဲလေးများတောင် စားလို့ ကောင်းကောင်းနဲ့ စားလိုက်ရသေး။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပြီးပြီး...သော်ကလီးကြီးနဲ့ ပဲပြီးတယ်လို ခံစားနေမိတာ အဆန်းသား...။ ကျော်မြကလည်း မတင်မြ အပေးကောင်းလာ ကြမ်းလာတာကိုကြိုက်ပြီး တစ်ပါတ်ကျော်ကျော် ဆယ်ရက်လောက်တော့ အသေနှိပ်သည်။

နောက်တော့...တဖြည်းဖြည်း လျော့လာပြန်သည်။ လင်းဆွဲလည်းမကျွေးတော့..။ မတင်မြ မြင်းစီးလည်းကျော်မြက တောင်ပေးထားပြီး အသေလိုငြိမ်ခံနေတော့ စိတ်လျော့လိုက်ရတော့သည်။ ကိုကျော်မြကတစ်နေကုန် ကားပေါ်မှာ အညောင်းထိုင်..ညနေတော့ နည်းနည်းမော့...ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့လေ....ရယ်လို့ တွေးပြီး သူ့အပေါ်နားလည် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပေမယ့် စောက်ဖုတ်က ပြဿနာ...။

ဒီတော့...နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပါယ် မွှေးတယ်..သီချင်းလေး တစ်အေးအေးဖြစ်လာပြန်သည်။ ကွန်ပျူတာစားပွဲနား တရစ်ဝဲဝဲ..။ နားမလည်နိုင်တာတွေ များလာပြန်ရော..။ သော်က ထိုင်သည့် ကုလားထိုင်၏ နောက်က ရပ်ပြီး ကြည့်သည်။ နို့အုံကြီးနှင့်နောက်စေ့ကို ပွတ်မိတာက အကြိမ်ကြိမ်..။

ကုန်းပြီး လက်ညှိုးထိုးမေးတိုင်း အိကနဲ အိကနဲ နေအောင် ပွတ်ပစ်သည် ။ သော်က တစ်ခါကယောင်ယမ်းပြီး နောက်စေ့ကို ပွတ်လိုက်မိပါတယ်..။ နို့လုံးကြီး  တည့်တည့်မှ လက်တွေဝင်သွားသည်။ဘော်လီလေး.ဘရာစီယာလေးတောင် မဝတ်ထား...အားပါး..ချက်ချင်း ပြန်ပစ်ထုတ်လိုက်ရသည်။ နံဘေးထိုင်မေးပြန်တော့လည်း သော်ကတစ်တောင်ဆစ်တွေက မလွတ်လပ်။

သူကဆွဆွ ပြီးထွက်သွားခဲ့ပေမယ့် သော်က လီးတောင်ပြီး ဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။ ညက ချောင်းကြည့်ထားတာ...ကြားခဲ့ရတာတွေက ပူးပေါင်းခြောက်လှန့်တော့..ကြာကြာမခံနိုင်..။ အိမ်သာပြေးပြီး လျော့လိုက်ရတော့သည်..။

တစ်ရက်တော့...သော်က ပန်းအိုးတွေ နေရာရွှေ့ပေါင်းသင် မြေဆွ ပြီး ရေတွင်းမှာ ခြေလက်ဆေးနေတုန်း မတင်မြ ထမီရင်လျှားကြီးဖြင့် ရေချိူ းဖို့ထွက်လာသည်။ တကယ်တော့ တိုက်ဆိုင်တာပါ..။ ထွက်လာပြီးမှနောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့တော့ မတင်မြမစဉ်းစား။ရေတွင်းရောက်တော့ ကန်ထဲမှာ ရေကမရှိ။ တုန်ကင်နှိပ်ပြီ းရေဖြည့်တော့ နို့လုံးကြီးတွေက ခုံလိုက်ပေါက်လိုက်။

သော်က ဘေးဘီကို မျက်စေ့ကစားပြီး မတင်မြနံဘေးကရပ်ပြီး ရေတုန်ကင် နှိပ်ပေးလိုက်သည်။ မတင်မြကပြုံးပြီး နေပါစေဟဲ့...ဟု ဆိုကာမောင်းတန်ကိုလွှတ်မပေး။ လက်တွေက ပူးနေပြီး တုန်ကင်မောင်းတန်နှင့်အတူ တက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်နေတော့ သော်က တစ်တောင်ဆစ်က မတင်မြနို့ကြီးကို အတက်ပွတ်အဆင်းပွတ်....လေးငါးချက်ပဲ ရေတင်လိုက်ရပါတယ်...ထမီအထက်ဆင့်ပြေပြီး ကျွတ်ကျသည်။ နို့လုံးကြီးတွေ ဖွေးကနဲ ပေါ်သွားပြီး သော်က အိမ်ပြန်ပြေးပါလေရော။

မတင်မြ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ထမီပြင်ဝတ် ရေထပ်တင်ကာ ရေချိူ းပြီး ထမီရင်လျှားနဲ့ပဲ ပြန်ခဲ့သည်။

" ခ်ခ်...နင်ကများပြန်ရှက်ရတယ်ရှိသေး...ရှက်ရမှာက ငါပါဟဲ့..ခ်ခ်..."

" အွန်း...ကျုူ ပ်ရှက်လို့ထွက်ပြေးတယ်များထင်နေလို့လား..."

" ဟွန့်...မရှက်ရင် ဘာလို့ပြေးတာလဲ လို့..."

မျက်နှာက မခို့တရို့....လက်တစ်ဖက်ကခါး ကိုထောက်ထားတော့ နို့လုံးကြီးတွေက မို့မို့ဝန်းဝန်း ပြူးပြူးထွတ်ထွတ်...ဖင်အိုးကြီးက ကောက်ချိတ်ပြီး ကော့ထွက်နေသည်။ သော်က ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ..တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး

" ကျူ ပ်က အစ်မနို့ကြီး ညတိုင်းမြင်နေရတာနော် အခုပြေးတာက ဒါကြောင့်ပြေးတာ..."

သော်က ပုဆိုးလှန်ပြတော့ မတင်မြ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားသည်..။ ဟား...ကြီးလှချည့်လား...လီးကြီးက ရှေ့ကို တစ်ထွာပိုပိုလောက် တောင်ပြီးထွက်နေသည်။ လှုပ်စိ လှုပ်စိ ခေါင်းညိတ်ခေါ်နေသလိုလို။

" အူး ဟူး....ဒါကြောင့်ကိုး....နင်ငါ့ကို အုပ်ချင်နေတာကိုး....ခ်ခ်.."

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်က ဘာမှမဝေး။ ခြေလှမ်းလေးငါးလှမ်းပေါ့..။ သော်က ခြေတစ်လှမ်းပဲ ရွှေ့လိုက်ရသေးသည်။ မတင်မြ သူ့အနားရောက်နေပြီး သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာ ခံလိုက်ရသည်။ လီးကြီးကမတင်မြလက်ထဲမှာ သွေးတစ်ဒိတ်ဒိတ်တိုးနေပြီး ထိတ်ကနဲ ထိတ်ကနဲ ဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။ မတင်မြလက်နှင့်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပေမယ့် မရ။ လက်ဆုပ်ထက် ပိုကြီးနေသည် ။ ဒစ်ကြီးကလည်း လက်ဆုပ်အပြင်ဖက်မှာ နီညိုညိုပြောင်တင်းတင်း...ပြူးပြူးကြီး။

" အစ်မ...ကျူ ပ်အစ်မကို လိုးချင်တယ်ဗျာ..".

သော်က အာတွေခြောက်ပြီး အသံတွေ အက်ကွဲကွဲ ဖြစ်နေသည်။ လက်ကလည်း ကယောင်ကတမ်းဖြင့်မတင်မြ ခါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခါရမ်းနေသည်။ နို့ကိုင်ရကောင်းမှန်းတောင် မသိ..။ မတင်မြ ဘေးဘီလိုက်ကြည့်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးသွားပိတ်သည်။ သော်ကယောင်ချာချာ...။ အားလုံးစိတ်ချရမှ သော်က လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲခေါ် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းသည်။ သော်က ဝတ်ထားသည့်စွပ်ကျယ်ကို အောက်ခြေမှမ,ပြီးချွတ်ပေးရင်း..

" တုံးလုံးလိုးတာပဲ ကောင်းတယ် ဟဲ့..လိုးကောင်းနေတုန်း စွပ်ကျယ် ကျကျလာလာ ခုရင် အလွန်စိတ်တိုတာ  ဇိမ်ပျက်တယ်...နင်မိန်းမ လိုးဖူးလား..."

" မလိုးဖူးဘူးဗျ....ဂွင်းပဲတိုက်တတ်တယ်..လိုးတာဆို အစ်မတို့ လင်မယားလိုးတာပဲ မြင်ဖူးတယ်..."

" အေးပါ...ဒီလောက်ဆိုရမှာပါ....ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးသာ ဆောင့်..ဟုတ်ပြီလား.."

မတင်မြ ထမီရင်လျှားကိုဖြေလျော့ပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချကာ သော်ကမျက်နှာကို နို့လုံးကြီးတွေဖြင့် ဖိကပ်ပြီးဖက်လိုက်သည်။

" နို့စို့ပေး...စို့လဲစို့..နယ်လဲနယ် ပေး "

သော်က နို့ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်ထည့်ပြီး စို့သည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကြီးတစ်လုံးကို ဆုပ်ယူချေ မွပစ်သည်။ ဒီနို့ကြီးတွေ မြင်နေတွေ့နေရပြီး မကိုင်ရ မထိရ ဖြစ်ခဲ့သမျှ အတိုးချ ပြီး အားရပါးရ ဆုပ်ချေသည်။ နို့စို့သံတစ်ပြွတ်ပြွတ်ထွက်နေပြီး မတင်မြ စောက်ပတ်ထဲ ရွစ်ရွစိဖြစ်လာသည်။

လီးကြီးကို ကိုင်စမ်းကြည့်တော့ သံချောင်းတမျှ မာနေပြီမို့ သော်ကကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက်ဖြစ်အောင် ဖိလိုက်ပြီး သူပါ မှောက်တက်လိုက်သွားသည်။ လူးရင်းလှိမ့်ရင်းနှင့် သော်က သူ့အပေါ်ရောက်သွားတော့ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ဖြင့် သော်ကခါးကို ခွလိုက်ပြီး လီးကို ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝ တေ့ပေးလိုက်သည်။

သော်က ဖိထည့်တော့ ဒစ်ကြီး ပြည့်ပြည့်သိပ်သိပ် ထိုးဝင်လာတာ အရသာခံလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်လာသည်..

" ဖြည်းဖြည်းထည့်နော် သော်က...တစ်ခါတည်း ဆောင့်မထည့်နဲ့. "

ဟု ပြောပြီး လက်နှစ်ဖက်က ဘေးကနေ ခါးကို တွန်းပြီး ထောက်ထားသည်။ သော်က မတင်မြ ကိုယ်ပေါ်မှာဖိပြီး မှောက်နေရတာ အားမရသဖြင့်...လက်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုမြှင့်ကာ လီးကို ဆက်သွင်းသည်။ စောက်ရည်များအိနေသဖြင့် စေးစေးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားသည်။ မတင်မြမှာလည်း ကျော်မြ လီးဝင်တာနှင့် သော်ကလီးဝင်တာ...ကွာခြားမှုကို ထိထိမိမိ သိသွားပြီး ရမက်ရှိန်တွေတက်လာသည်။ ရမက်ရှိန်တွေ တက်လာတော့ ဖင်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာပင့်ပြီး..

" ဆောင့်တော့သော်က...ဖြည်းဖြည်းဆောင့်..မြန်မြန်ဆောင့်ရင် နင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်..."

သော်က သူ့လီးကြီးကို မတင်မြစောက်ပတ်ကြီးဖြင့် ရစ်နွယ်ဆွဲစုပ်ထားသည့် နူးညံ့မှု အရသာထူးကို အလွန်ကြိုက်နေပြီ။ ဒီအရသာမျိူး ဘယ်တုန်းကမှာမှ မရခဲ့ဖူးသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှာပဲ စိမ်ထားချင်တော့သည်။ မြန်မြန်ဆောင့်လျင် ပြီးသွားမည် ဆိုတော့ ဖြည်းဖြည်းလေး ထုတ်ပြီး ဆောင့်သည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း မတင်မြ လည်ချောင်းက အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်လာသည်။ အစ်ကိုနဲ့ လိုးတုန်းကလည်း ဒီအသံ ထွက်တာပါပဲ..။

ကိုယ့်ကျ မှ ဒီအသံက ဆွဲဆောင်အား ပိုပြီးနေသလိုလို..။ စိတ်တွေ ကြွလာပြီး လိုးတဲ့ အရသာ ကောင်းကောင်း မခံစားရသေးခင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို အရင်ခံစားမိပြီး အမြန်ဆုံးအပြင်းဆုံး တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ပစ်မိသည်။ ဆောင့်လို့မှ အားမရသေး လီးရည်တွေ တစ်ပျစ်ပျစ်ပန်းထွက်ပါလေရော.။

လီးရည်တွေ ပန်းထွက်တော့ တစ်အားအားအော်ပြီး ဆက်ဆောင့်သည်။ မတင်မြက တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီးပါးစပ်ကိုလက်ဝါးနဲ့ လိုက်ပိတ်သည်။ သော်က အံတွေ ကြိတ်ပြီး အသေဆောင့်သဖြင့် လည်ပင်းကြောကြီးတွေ..မေးကြောကြီးတွေ..နားထင်ကြောကြီးတွေ ထောင်ထ,နေသည်။

လီးရည်တွေ ဗွက်ပေါက်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဗြွတ် ဇွိ.စွတ် ဖုန်း..ဗြွတ်ဇွိစွတ်..ဇွိဆက်ဆက်ဆောင့်သည်။လီးက အတောင်မကျ...။ အတော်ကြာကြာ ဆောင့်ပြီးမှ လီးရည်ထပ်မထွက်တော့ပဲ မတင်မြ ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။

မတင်မြလည်း ဒီလိုဖြစ်လာမည်ကိုကြို၍ ခန့်မှန်းပြီး အစောကြီးကတည်းက စိတ်ကိုလွှတ်ထားလိုက်သည်။လီးကြီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးခံနေရတာကို အာရုံသွင်းပြီး ဖင်ကြီး ကော့ကာကော့ကာ ညှစ်စုပ်ပေးရင်း သူတစ်ချီ ပြီးအောင်ယူသည်။

သော်က လီးရည်တွေပန်း.ထုတ်တော့ မြန်လွန်းသည့် ဆောင့်လိုးချက်များနှင့်အညီ သူလည်းလိုက်၍ ပြီးသည်။ သော်က ၏ ဆံပင်တွေအကြား လက်ချောင်းများ ထိုးသွင်းဆုပ်ဆွဲခပင့်သက်ပူကြီး ဟူး....ကနဲမှုတ်ထုတ်လိုက်ပါသည်။

" ကောင်းလား...သော်က.."

" ဟူး....ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရာ...စောက်ပတ်လိုးတာ ဒီလောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ..လက်တွေ့မို့ ယုံလိုက်ရတယ်...အကြောပေါင်းတစ်ထောင် ဆိမ့်သွားတာပဲ..."

" ခ်ခ်...ထပ်လိုးဦးမလား.."

" လိုးမယ် အစ်မ....ဆက်လိုးမယ်...".

"  နေဦး...နင့်အစ်ကို လာတော့မယ်...နောက်မှ ထပ်လိုး....ညငါတို့ လိုးရင် နင်ချောင်းကြည့်ထား "

" ဟာဗျာ....အစ်မတို့က လိုးနေ...ကျူ ပ်ကလီးတောင်နေတာဗျ....အစ်ကိုနဲ့လိုးပြီးရင် ထွက်ခဲ့ဗျာ..အိမ်သာဖက်သွားလိုးမယ်..."

" ခ်ခ်....''  

ညရောက်တော့ ကိုကျေ ာ်မြက မူးနေပြီ။ ထမင်းမစားနိုင်ပဲ တန်းအိပ်ပါလေရော..။ မတင်မြက စောင်လေး အသေအချာခြုံပေးပြီး သော်က အခန်းဖက်လှည့်ခါ အပြင်ဖက်လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ သော်က ကလည်းချောင်းကြည့်နေသူမို့ အသာအယာခြေဖွပြီး ထွက်သည်။ မတင်မြ အနောက်ကလိုက်ထွက်လာပြီး ရေတွင်းဖက်သို့ ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။

" နင်အနောက်က လိုးတတ်တယ်မလား "

" ရပါတယ် အစ်မကလဲ..အစ်မတို့ လိုးနေတာ ကျွန်တော်ချောင်းကြည့်ဖူးတာပဲ.."

" လာ...အနောက်ကပဲ လိုးတော့.."

မတင်မြ ထမီကို ခါးပေါ်တင်ရေချိူးအုတ်ကန်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်ပေးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူးကနဲ ထွက်လာတာ မြင်ရသည်။ သော်က အချိန်သိပ်မဆွဲပါ..။ ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချပြီး လက်တစ်ဖက်က မတင်မြခါးကိုကိုင်...လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖွဖွပွတ်ပြီး လီးကိုကိုင်၍ တေ့သွင်းသည်။

အကြော နားလည်သွားပြီ ဖြစ်၍ ဖြေးဖြေးချင်းသာ ထိုးထဲ့တော့ မတင်မြ အလွန် အရသာ တွေ့သွားပြီး ခါးကို ချိူင့်ကာ ဖင်ကိုကော့ပေးသည်။ လီးအဆုံးထည့်ပြီးတော့ ခဏငြိမ်နေကြည့်သေးသည်။ မတင်မြက ဆောင့်လေလိုးတော့...ပြင်းပြင်းသာဆောင့်လိုး...ဟု သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြောရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ တွန်းတွန်းဆောင့်သည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေနှင့်ဆီးပုံး...ပေါင်ရင်းတွေ ထိကပ်နေသဖြင့် အတွေ့အရသာထူးနေသည်။

ဇိမ်ခံလိုးချင်သော်လည်း မတင်မြက အလွန်အဆောင့်ခံချင်နေပြီဖြစ်၍ လီးကို ခပ်ရှည်ရှည်လေး ဆွဲထုတပြီး ဆောင့်လိုးတော့ အသံတွေအကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ 

" ဘွတ်...ဖူး..ဘလတ်  တပ် တပ် တပ် တပ်..ဘူ..ဖူး...ဘွတ်...ဖုန်း...ဇွိ...ဘွတ်..ဖူး..."

အသံအလွန်ကျယ်ပြီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲလိုက်လာသည်။

" အား..ဆောင့်စမ်း...အင့်..ဆောင့်..အား..အားရပါးရဆောင့်...နို့ဆွဲလိုးကွာ.. ဆောင့်.. ဆောင့်.. အင့်.. အား...အား.."

မတင်မြကလည်း အသည်းအသန် ဆောင့်ခိုင်းသည့်အပြင် လီးဆွဲထုတ်တိုင်း သူကပြန်ဆောင့်နေပြန်သေးသည်။ ပါးစပ်ကလည်း ပိတ်နေသည်ဟူ၍ မရှိ။ တတွတ်တွတ် ဆောင့်ခိုင်းသည်။ သော်ကမှာ မိန်းမ မလိုးဖူးပေမယ့် နေ့လည်ကလည်းတစ်ချီ လိုးထားပြီးဖြစ်၍ စိတ်တုန်လှုပ်ခြင်းလျော့ပါးနေပြီး လီးကြောကတင်းနေသည်။

လီးကို ရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်လိုက်..တိုတို ဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်ဖြင့် အရသာထူးခြားမှုကို စူးစမ်းရင်း အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ မတင်မြ ကောင်းတောင်းကြီးအရသာ တွေ့နေပြီး အလီလီပြီးသည်။ သော်ကလီးက ကျော်မြထက် အပုံကြီးတုတ်ပြီး အရှည်ကြီး ရှည်သဖြင့် ကျော်မြလိုပေးတုန်းက မရခဲ့ဖူးသည့် အရသာတွေကို ရနေပြီး မူးမူးမေ့မေ့ခံစားနေရသည်။ တစ်နာရီကျော်ကျောလောက်လိုးတော့ မတင်မြမခံနိုင်တော့..။

" အောက်မှာ လိုးရအောင် သော်က...ငါပက်လက် ပေးမယ်..နင်စိတ်ကြိုက်လိုး..."

လီးကို ဆွဲချွတ်တော့ မတင်မြက ခါးကထမီချွတ်ပြီး သံမံတလင်းမှာ ဖြန့်ခင်းသည်။ ပြီးမှ ထမီပေါ် ပက်လက် လန်အိပ်ပြီး သော်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲတော့ သူ့အပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။ မျက်နှာကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နှင့်ဖိညှပ်ထားပြီး မျက်လုံးချင်းဆိုင်အောင်ကြည့်ပြီးမှမေးသည်။

" လိုးလို့ကောင်းလား မောင်လေး..."

" ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရယ်..နေ့တိုင်းလိုးချင်နေပြီ..."

" အစ်မ နေ့တိုင်းခံပေးမှာပေါ့ မောင်လေးရယ်..အစ်မလဲ ကောင်းတယ်....မောင်လေးလီးကြီးကိုလဲ ကြိုက်သွားပြီ...နေ့တိုင်းလိုးရမယ်..စိတ်ချ "

ပြောပြီးတော့ သော်က နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။ လက်တစ်ဖက်က သော်ကလီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်လိုက်..စောက်ခေါင်းထဲမွှေလိုက်..စောက်စေ့ကိုပွတ်လိုက် အတက်မပြတ်လုပ်နေသည်။ အတန်ကြာမှအနမ်းရပ်ပြီး

" လိုးတော့ မောင်လေး..မမ အရမ်းခံချင်သွားပြီ...ဒူးထောက်လိုက်..."

မတင်မြ ဖင်ကြီးတွေနှင့် ကပ်ပြီး ဒူးထောက်လိုက်တော့ မတင်မြက ပေါင်လုံးကြီးတွေ ကွေးပြီး မြှင့်တင်ပေးသည် ။ ဖင်ဆုံကြီးမှာ ကြီးမားကားထွက်နေပြီး စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေ ဖူးတက်လာခါ ဟ,ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားသည်။ လီးဒစ်ကြီးနှင့် စောက်ခေါင်းက ကွက်တိတည့်နေပြီး နည်းနည်းဖိလိုက်တော့ ဒစ်ဖျားဝင်သွားသည်။

" ရှီး.....ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းထာ မောင်လေးရာ...နို့ကိုဆွဲလိုး...".

မတင်မြ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး သော်က ဇိမ်နှင့်ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးကြီးက တနင့်တပိုးဝင်ဆောင့်သွားပြီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့်တစ်စွပ်စွပ် အသံတွေထွက်နေသည်။

" စွပ်..ပြွတ်..ဖတ်..စွပ်..ပွတ်...ဖတ်..."

အကြာကြီးလိုးတော့ မတင်မြ အားရသွားသည်။ အချိန်တွေလဲ တော်တော်ကြာနေပြီ.။

" မောင်လေး...အပြီးလိုးတော့...နောက်မှဇိမ်ခံ နင့်အစ်ကို နိုးနေမယ်...လိုး..လိုး..ဆောင့်..".

သော်က အားမရသေး..။ မတင်မြ ဖင်ဆုံကြီးတွေကိုခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ကာ လိုးတော့ မတင်မြ ကိုယ်လုံးကြီးအပေါ် ဖက်တက်ပြေးသည်။ လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးတော့ အခင်းထ မီကတစ်ခြား လူကတစ်ခြား ဖြစ်သွားပြီ။ မတင်မြ အားမရတော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ဆွဲအားပြုပြီး ဖင်ကော့ခံသည်။ လိုးသံဆောင့်သံလည်ချောင်းသံ အော်ညည်းသံတွေ ဆူညံနေသည်။ သော်က အံကြိတ်ဆောင့်သည်။ သွေးကြောတွေထောင်ထနေပြီး ချွေးသီးတွေစီးကျနေသည်။

" ဆောင့်..ဆောင့်..မောင်လေးဆောင့်..ပြီးရအောင်..ပြီးရအောင် ဆောင့်..ဆောင့်..အင့် အင့်..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်တယ်..ထိတယ်..ဆောင့်..".

အချက်သုံးလေးဆယ် အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ မတင်မြကော့လန်ကောက်ကွေးသွားသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ကိုကျော်မြအိပ်လို့ ကောင်းနေဆဲ..။အရက်ရှိန်တက်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမ သူများလိုးနေတာကို မသိ။ သူလည်းမလိုးနိုင်တော့..။

သူမလိုးပေမယ့်..မတင်မြစောက်ဖုတ်ကြီး ကျိမ်းထွက်သွားသည်။ ဒီလောက်လီး ကြီးကြီးနှင့်ဒီလောက်ကြာအောင် အလိုးမခံခဲ့ဖူးတော့ ကျိမ်းတက်သွားသည်။ မနက်လင်းတော့ ဟန်မဆောင်နိုင်။ ဒီနေ့ဆက်အလိုးခံဖို့တောင် လန့်နေသည်။ ဒါကလည်းခဏပါ.။

သော်က အိပ်ယာက နိုးလာပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့ မီးဖိုချောင်ကိုအဖြတ်..မတင်မြမျက်နှာလေးကြည့်..ပါးလေးတစ်ချက် ရွှတ်ကနဲနမ်း...လက်ကိုဆွဲကာ လီးတောင်တောင်ကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တော့....အားရပါးရ ညှစ်ဆုပ်ပစ်လိုက်ပြီး အခုပဲကုန်းရ ကုန်းရ ဆိုတဲ့စိတ်တွေ ဖြစ်လာပြန်သည်။

သော်က က ခံမလားမေးတော့..မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ခံမယ် လို့တောင်ပြန်ဖြေလိုက်ပါသေး။ ယုံရတာမဟုတ်....အရူးအမဲသားကျွေးတော့ နွားမြင်တိုင်းလက်ညှိုးထိုးတယ် ဆိုသလို မီးဖိုချောင်ထဲ ကုန်းခိုင်းနေမှအခက် ဟု တွေးမိပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာတုန်း ကိုကျော်မြနိုးလာသည်..။ သူလဲ လိုးသာမလိုးရတာ...မနက်ထ,တော့ လီးတောင်နေပြန်ပါသည်။ လီးကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတော့ ကိုကျော်မြကပါးကလေးဆွဲလိမ်ပြီး

" မြရယ်...ကိုယ်မနေ့ညက များပြီးလွတ်သွားတယ်...ဒီညပြန်ဆပ်မယ်နော်...."

" ခ်ခ်....မြကဆာနေတာ...ကိုယ်ကသိပ်မမိုက်ပါဘူး...အငတ်ခံလိုက်ရတာ နာတယ်..ခ်ခ် ".

" ဆောရီး မြရာ...ဒီည..ဒီည နော် မြ...."

" ရတယ်...ရတယ်...နေ့လားညလား..ကြိုက်သလိုပြော...ရတယ်...ခ်ခ်....ပြီးမှမူး..."

" ခ်ခ်....မသောက်တော့လဲ ဒါကသိပ်စိတ်မလာဘူးကွ...နဲနဲတော့သောက်မယ် မြရာ....ဒါမှ မိန်းမလိုးနိုင်တာ...".

" သောက်ပါရှင်...သောက်ပါ....တော်ရုံသင့်ရုံဆိုဆေးပါပဲ...."

" အိုကေ....ဒါမှ ငါ့မိန်းမ..."

စကားပြောနေတုန်းပဲ သော်ကဝင်လာပါသည်။ ဘာမှမသိ...ဘာမှမဖြစ်သလို..။ ဒီပညာက မသင်ပဲတတ်သည် ။ နံနက်စာ စားသောက်ပြီးတော့ ကိုကျော်မြကားထွက်သလို..သားလေးကိုလဲ တစ်ခါတည်း ခေါ်သွားပြီးကျောင်းပို့သည်။ သော်က သင်တန်းသွားပေါ့ ။ မီးဖိုအလုပ်တွေရှု ပ်နေ၍ အနားမရနိုင်ပါ။ နေ့လည်မှပဲနဲနဲ အိပ်တော့မည်....။

နေ့လည်ပိုင်းတော့ ခဏနားမှရမည်ဆိုပါမှ အိပ်၍မရ..။ မျက်စေ့ထဲ သော်က လီးကြီးပဲမြင်နေသည်။ လီးကြီးကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းဝင်လာသည့်အချိန် ခံစားလိုက်ရမှုများက ဝေဒနာအသစ်ဖြစ်ခါ နောက်တစ်ခါ ထပ်ခံစားချင်လာပြန်သည်။ တနှာပိုးတွေကြွပြီး အိပ်ယာထက်မှာ တစ်လူးလူးတစ်လိမ့်လိမ့်။ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်သဖြင့် ထမီစ,နှင့်စောက်ပတ်ကြားညှပ်ထားလည်းမနိုင်။ ထမီမှာ စိုစိုအိနေသည်။

လက်ဝါးဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးကို အုပ်ထားမိပါမှ ပိုဆိုး။တဖြည်းဖြည်းလက်ညှိုးဝင်သွားသည်။ တစ်ချက်..နှစ်ချက်..သုံးလေးချက်ဆောင့်ပြီးတော့...လက်ခလယ်ပူးလိုက်လာသည်။ လက်ဘယ်နှစ်ချောင်းထည့်ထည့်..သောကလီးကြီးလို အရသာထူးကို မပေးနိုင်... ။ သော်ကလီးကြီးကိုပဲ တမ်းတသည်။ လာပါတော့ကွယ်....။

မှေးခနဲ မိန်းမောနေခိုက် သော်က အခန်းထဲဝင်လာသလိုလို...မို့မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်သည်။ အမှန်ပါပဲ..။ ကိုယ်တော်က ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချထားပြီး အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေသည်။ အမောတကေ ာစိတ်ဖြင့်လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲပဝ်တော့ သော်ကကုန်းပြီးပါလာသည်။

" အစ်မကလဲ...အဝတ်ကလေးတော့ ချွတ်ပါရစေဦး...ဇွတ်ကြီးပဲ..."

" မစောင့်နိုင်ဘူး...လာ.."

လီးဒစ် နီညိုညိုပြောင်ပြောင်ကြီး မျက်စေ့ရှေ့ကိုရောက်နေတော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်။ ဒစ်ဖျားကို သွားလေးတွေဖြင့် ဆတ်ခါဆတ်ခါ ကိုက်ပစ်လိုက်သည်။ သူ နာသွားမှာလည်း စိုးပါရဲ့..။ ဒီလိုဖြင့်လည်း အားမရ။နှုတ်ခမ်းထဲသွင်းပြီး ပြွန်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုံးလေးချက်စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပိုဆိုး....။ ခေါင်းကလေးဆတ်ဆတ်ခါပြီး ဒစ်ကြီးကို ငုံခဲကာနှုတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေအားကိုးပြီး စုပ်ယူရစ်ဆွဲမိတော့သည်မှာ အကြာကြီး။ အသက်ပင်မရှူမိတော့..။

နောက်မှ သက်ပြင်းကလေးချု ပြီးလီးချောင်းကြီးကိုပါ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲသွင်းပြီး ပလွတ်လပလွတ် အသံမည်အောင်စုပ်ပစ်သည်။ အားရပြီလားဆိုတော့..အားမရသေး။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို စုပ်ချင်လာသည်။ အာခေါင်ထဲထိတစ်မြေ့ တစ်မြေ့ ထိုးသွင်းပြီးစုပ်...စုပ်ရင်းထိုးသွင်းသည်။

မျိုချ လို့ရရင်မျိုချ ပစ်မည်မှာအမှန်..။ မျို ချ လို့လဲမရ..အာခေါင်ထဲ ဒစ်ကြီးထောက်နေသည်။ မရ မရှိရအောင် သွင်းတော့ မျက်ရည်တွေ လည်ပြီး နှာရည်တွေ ထွက်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ သော်ကလည်း အငြိမ်မနေနိုင်။ မတင်မြခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

မတင်မြက မျက်လုံးလေးဝင့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးညိတ်ခါညိတ်ခါဖြင့် ဆက်လိုးခိုင်းတော့ စိတ်တွေ ကြွတက်လာပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးသည်။ ဆောင့်ချက်တွေသွက်လာပြီး လီးရည်တွေပန်းပန်းထွက်သည်။ မတင်မြ ရုတ်တရက် ပါးစပ်ကအစုပ်ရပ်သွားပြီး ပါးစပ်ဟ,တတလေး ဖြစ်သွားသေးသည်။ နောက်တော့..သော်က လီးရည်တွေကို တစ်စက်မကျန်စုပ်ယူမျိူ ချပစ်လိုက်သည်။

" နာနာဆောင့်...အင့်...အင့်..ဆောင့်.ဆောင့်...နာနာလေးဆောင့်..အာ့..အု.ဗွတ်..ပလွတ်..ဗွတ်..ဗွတ်..ပြွတ်..ဆောင့်..နာနာလေး..အင့်...ဟုတ်ပြီ..ဆောင့်...မပြီးနဲ့ဦး..ဆောင့်...ကောင်းတယ်.. အင့်.. အာ့.. အာ့..အု...ရတယ်..ဆောင့်..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..နာနာဆောင့်ကွာ. ..ဆောင့်..အင့်.. ဘွတ်..ဘွတ်.. ဘူး..ဖောင်း. .အားရတယ်..ဆောင့်...ဆောင့်"

သော်က အံကြိတ်ထားသည်။မေးကြောတွေ..လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်နေပြီ။ လက်ဖျံကြောတွေလည်းအားပြု ဆွဲဆောင့်လိုးနေရလွန်းတော့ တင်းထောင်နေပြီ..။ မတင်မြက ဆောင့်ခိုင်းတုန်း..။ ရာဇဝင်တော့ရိုင်းမခံ..သေပေ့စေ...ဆောင့်သည်။ မတင်မြ မနေ့ညက ရေတွင်းနားတွင် သော်ကကို အရှုံးပေးပြီးတောင်းပန်ခဲ့ရသည်။ ဒီနေ့တော့ အရှုံးမပေး..အနိုင်မရရင်တောင် အရှုံးတော့မပေး..။ ဖင်ကြီး ကော့ကာကော့ကာ တွန်းပြီးအချက်ကျကျ ပြန်လိုးပစ်သည်။

ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ...သော်ကလိုးချက်တွေထိထိမိမိ အံဝင်နေတော့ မတင်မြ အားရပါးရရှိလှပြီးအကြိမ်ကြိမ် ပြီးနေသည်။ မတင်းတိမ်တာက ကဏ္ဍတစ်ခု.။

" ဆောင့်ပါ...ဆောင့်..အင့်..နာနာလေး..အင့်..ပြင်းပြင်းလေး...အား..ဟုတ်တယ်...အဲလိုဆက်ပြီးဆောင့်...အင့်..အင့်.အာ့.အာ့...ပြီးပြန်ပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်...ပြီးအောင်လိုးကွာ...ပြီးနေပြီ.. အား.. အား. ဆောင့်...အားရတယ်ကွာ...ဟူး...."

သော်က မတင်မြ၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ဖိနိပ်ထားပြီး အချက်လေးငါးဆယ် ဆက်တိုက်လိုးပစ်တော့လီးရည်တွေ ပန်းထွက်သွားသည်။ မတင်မြ ဝပ်ပြီးအလိုးခံနေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဒူးတွေ လျော့ချမှောက်သွားသည်။ သော်က လီးကြီးနဖြည်းဖြည်း အတောင်လျော့လိုက်လာပြီး မတင်မြတစ်ချက် အားရပါးရ ညှစ်စုပ်ပစ်တော့ ပလွတ် ဆိုစောက်ပတ်ထဲက ထွက်သွားသည်။

သူ့ကိုယ်ကြီးက မတင်မြအပေါ်မှာ ကားယားကြီးမှောက်နေပြီး အသက်ရှူ သံပြင်းလွန်းနေသည်။ အရေးထဲလက်ကြီးနှစ်ဖက် လျှိူ သွင်းပြီးနို့တွေ နယ်နေလိုက်သေးသည်။

ဖူး....မောပါတယ်ဆိုမှ....သူမို့မဝ,နိုင်..ဆွနေလိုက်သေး...လီးကဖြင့် မတောင်တော့ပဲနဲ့....ဟွန့်.အသံလေးများထွက်သွားမိသည်။ ခ်ခ်....နိုင်လဲမနိုင် ရှုံးလဲမရှုံး.....။ သူသာ လီးတောင်လာရင်ဖြင့် မတင်မြ အရှုံးပေးရတော့မည်။

" အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့လေကွာ..သားသားကျောင်းပြန်လာတော့မယ်..."

" နောက် တစ်ချီ...."

" တော်တော့..ကိုယ်တော်....ကလေးပြန်လာတော့မယ်...တော့်တစ်ချီကအကြာကြီး...ကျူ ပ်ကိုညာလိုးမယ်စိတ်မကူးနဲ့...လစ်..ခ်ခ်.."

" ညာမလိုးဘူး...ဘယ်လိုးမယ် လေ..."

" ဘယ်လို...."

" စောက်ပတ်မလိုးဘူး...ဖင်လိုးမယ်လို့ပြောတာ...ဟီး..."

" တော်...တော်....ကြားရတာနဲ့ ဖင်ယားထာ..မလိုးနဲ့...မပေးဘူး...စောက်ပတ်ပဲလိုး..."

" အစမ်းခံကြည့်ပါဦး...ကျူ ပ်လဲဖတ်ဖူး မြင်ဖူးတာ ဟုတ်..မဟုတ် သိချင်လို့..."

" မောင်လေး...နင်မိန်းမရမှ စမ်းလိုးကြည့်...ငါတော့ မပေးဘူး...စောက်ပတ်တောင် ခံလို့မဝ,သေးဘူး..."

" ကဲ...ဝ,အောင်လိုးပေးပါမယ်ဗျာ...ပက်လက်လှန်..."

" နေပါဦး...ကျောင်းဆင်းနေပြီ သော်ကရဲ့..မိကုန်တော့မှာပဲ...ထ, မောင်လေး ထ."

သောကမငြင်းနိုင်..။ သူပြောတာ မှန်နေသည်။ ကလေးတချိူ့ ကျောင်းဆင်းပြန်လာကြပြီ..။ ညစာလဲ ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်ရပေဦးမည်။ ပါးလေးတစ်ချက် နမ်းခါ အဝတ်ပြန်ဝတ်ပြီး ခြံထဲဆင်းခဲ့သည်။ ပိန်းပန်းတွေ ပွင့်အာနေကြပြီ...။ ဖူးငုံသစ်လေးများကိုလည်း ပေါင်းသင်မြေဆွ မြေဩဇာကျွေးရပေဦးမည်...။

ဒီညတော့ ကိုကျော်မြ မမူးပါ။ မတင်မြ အပီအလိုးခံလိုက်ရသည်။ သော်က ချောင်းကြည့်ပြီး ပညာယူနေသည်။ ပညာယူရင်း လီးတောင်နေသည်။ ခဏစောင့်ကွာ...ပြီးမှလိုး..ဟု စိတ်လျော့ထားရသည်။ လိုးစရာ စောက်ပတ်ကြီးရှိနေပါလျက် ဂွင်းတော့ မတိုက်နိုင်ပါ။ မတင်မြကလည်း သော်က ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိနေတော့ အော်ပြလိုက်တဲ့အမျိူး..။ အသံကြားတာနဲ့ လီးရည်ထွက်လောက်သည်။

ဖာသည်မကြီး...ငါ့စိတ်ကိုဆွနေတာ..ခဏနေမှ အသေလိုးပစ်မယ် ဟု စိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးထားမိသည်။ တစ်နာရီလောက်လိုးပြီး ကိုကျော်မြ ပက်လက်လန်သွားသည်။ ရင်အုံမှာဖားဖိုထိုးသလို ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်...ဟောဟဲဆိုက်နေသည်။

မတင်မြကိုကြည့်တော့..ပန်းပန်လျက်ပါ ဇာတ်ကားရိုက်နေသည်...မောတယ် ပန်းတယ်မရှိ။ အကြာကြီးနေမှ လေသံလေးတွေ ထွက်လာသည်။ သေးသွားပေါက်..ရေဆေးနှင့်ပြီးပဲမပြီးနိုင်တော့..။ မတင်မြ ထွက်လာဖို့အရေး တစ်နာရီလောက် စောင့်ရသေးသည်။

မတင်မြ အိုကျော်မြနှင့် အလိုးခံနေရပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ သော်ကပဲ ကြီးစိုးနေသည်။ လီးချင်းမတူတော့ အရသာချင်းဘယ်လိုမှ တူမလာ..။ မကောင်းဘူး လို့တော့ မပြောပါ...ကောင်းပါသည်။ လီးသေးလဲ ကောင်းတာပါပဲ..။ ဒါပေမယ့် အပြည့်အဝ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် မဖြစ်..။

တစ်ခုခု လိုနေသလိုလို...ဆောင့်ချက်တိုင်း ဆောင့်ချက်တိုင်း သတိပြုမိသည်။ အရင်က ဒီလိုမျိူးခံစားမှု မဖြစ်ခဲ့ပါ။ ဟို မအေလိုး...သော်က အပြစ်။ သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရလို့ ဒီလိုဖြစ်ရတာ...သူ့အပြစ်။ ဒါပေမယ့်...ရသမျှ နဲ့ကောင်းအောင်လုပ်ယူလိုက်သည်။

အော်လိုက် ဟစ်လိုက်တော့..ကိုကျော်မြ စိတ်တွေထ,ပြီး အသဲအသန်ဖိလိုးတော့သည်။ ကော့ကာ လန်ကာ အော်ကာ ဟစ်ကာ ဖြင့်နှစ်ချီ..သုံးချီလောက် အိုကေပြသွားသည်။

ကိုကျော်မြ လီးရည် သိပ်မသန်တော့..။နှစ်ချက် သုံးချက် လောက်ပဲ ပြင်းပြင်းထုတ်နိုင်တော့သည်။လီးရည်နည်းနေလို့ မတင်မြ အားမရ..။ ခပ်များများလေး ပန်းထည့်စေချင်သည်။ အဲဒါလည်း အရသာတစ်ခုပါ...။ ပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပျစ်ပျစ် လီးရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲ ဇစ်ကနဲ ဇစ်ကနဲ ပန်းဝင်လာတာ ထူးတဲ့အရသာ...။ ခုတော့ ဒီအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ မရ။

လိုးခြင်းရဲ့ နောက်ဆုံးပန်းဝင်မှု ကလျော့တိလျော့လျဲ  နိုင်လှသည်။ မှိန်းနေရင်း ဘေးတစ်စောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျော်မြ အသက်ရှူမှန်မှန်နဲ့အိပ်ပျော်သွားတာကို သတိပြုမိသည်..။

" ကိုယ်....အစ်ကို....ကိုကျော်မြ...ရွှတ်..အစ်ကို

သင်တန်းတက်လို့မှ တစ်လမပြည့်သေး..အဖိုးနေမကောင်းတော့ ရွာကပြန်ခေါ်သည်။ မပြန်ချင်ပါ။ မတင်မြနဲ့ ခွဲရမှာငါးရံ့ပြာလူးဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် မရ။ အဖိုးကချမ်းသာသည်...သော်ကကို အချစ်ဆုံး။ မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံ။မြေးအငယ်ဆုံးမို့စုပုံချစ်သည်။

" ဟကောင်ရ...ရွှေရ...ငါ့သား....ငါ့မှာရှိသမျှ ငါ့မြေးရမှာ...ဘာကွန်ပျူ တာသင်တန်းမှ တက်နေဖို့မလိုဘူး..။ငါ့မှာ ကုန်ကားချည့် ၁၆ စီးရှိတယ်။ ကျန်တဲ့လယ်တွေ ယာတွေ စက်တွေ အတွင်းပစ္စည်းတွေ ထည့်မပြောနဲ့..။ မင်းကိုသနားလို့ သုံးစီးပေးထားတာ။ အားလုံး...အားလုံး ငါ့မြေးကိုပေးမှာ...ပြန်ခေါ်...အခုပြန်ခေါ်...".

အဖေမလွန်ဆန်ရဲ..။ နေမကောင်းပြလိုက်တော့ ခဏပြန်ရပေဦးမည်။ ပြင်ပသင်တန်းမို့ သိပ်တော့အခက်အခဲ မရှိလှပါ။ အဖိုးက တကယ်လည်း နေလို့မကောင်းပါ။ သော်က ပြန်ရောက်လာမှ ရယ်ကာမောကာ ထူထူထောင်ထောင် ဖြစ်လာသည်။ အသက်ကလည်း ခုနစ်ဆယ်ကျော်ပြီ။

ကျော်မြနှင့်သော်က ကြားထဲမှာ မောင်နှစ်မလေး ယောက်ရှိသေးသည်။ အားလုံး အိမ်ထောင်ကျကုန်ပြီ..။အစ်မအကြီး..ကျေ ာ်မြအောက်က မရီနွယ်က အသက်နှစ်ဆယ်ရှစ်နှစ်..ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ အတူနေပြီး ကျန်တာတွေက အိမ်ခွဲနေကြသည်။ ဝေးတော့ မဝေးကြပါ။

အဖိုး နေမကောင်းတော့ မရီးတွေလာကြသည်။ ပြုစုတာကနည်းနည်း..အမွေ မရမှာစိုးတာက များများပါ..။မရီးတွေ စိတ်အထင်..သော်ကသာလျင် အခရာဖြစ်နေကြသည်။ အဖိုးက သော်ကသဘော.။ သော်က ဆိုလျင် နှစ်ခွန်းပြောဖို့ မလို။ ဒီလိုဆိုတော့...သူတို့ဘာပဲ လိုချင်လိုချင် သူတို့လင်တွေကို မပူဆာ..သော်ကကိုပူဆာတော့သည်..။ ကျော်မြကို ကားဝယ်ပေးတာလဲ သော်က စစ်ကူအများကြီးပါသည်။

မဆွေဆွေဝင်း..တဲ့။ ဒုတိယအစ်ကို  ကျော်ရ ရဲ့မိန်းမ...။ မဆွေ လို့ပဲ ခေါ်ကြပါသည်။ ဒါလဲ..လုံးကြီးပေါက်လှပါပဲ.။ အစ်ကိုတို့များ မိန်းမယူတာ..ရင်ခုံစရာ မိန်းမတွေချည့် ရွေးယူကြသည်။ အသားအရေကအစ..အဝေးက မြင်နိုင်သည့် အချိူးမျိူး။ရုပ်ရည်ကတော့..မချောပါ။ မေးရိုးနည်းနည်းကားပြီး နှုတ်ခမ်းထူသည်။ သွားလည်းနည်းနည်းကျဲ ချင်သည်။ ကျန်တာတွေတော့ အားနည်းချက်ပီပီပြင်ပြင် မရှာတတ်ပါ ။

အားသားမှု မှာထင်ရှားတာကတော့ ဖင်ပါပဲ.။ ဖင်ကြီးက အလွန်ကြီးပြီး...အကြီး လွန်နေသည်။ သာမန်ထက်နှစ်ဆလောက်တော့ အသာလေးကြီးသည်။ ဖင်ကြီးလို့ တခြားကိစ္စတွေ လျော့မယ် မထင်ပါနှင့် ကြီးကြတာပါပဲ.။ လက်မောင်း လက်ပြင် ဝမ်းပိုက်အဆီအသား အိအိတွေချ ည့်ပါ။

အရပ်တော့ နည်းနည်းပုသလိုလို။ သူ့ကိုယ်လုံးကြောင့် ပုတယ်ထင်ရတာပါ...။ တိုင်းကြည့်တော့ သော်ကနားရွက်ဖျားခန့်ရောက်သည်။ အနည်းဆုံး ငါးပေငါးပေါ့..။ အဲ...အသက်ကလည်း ကြီးပါသည်။ ရွာဇာတိလည်းမဟုတ်တော့ ကျန်တာတွေမသိ။ အစ်ကိုက မြို့မှာကျောင်းတက်ရင်း တွေ့လာပြီး ညားလာခဲ့သည်။ခု..အစ်ကိုနှစ်ဆယ့်ခြောက်ဆိုတော့...မဆွေ သုံးဆယ်လောက်ရှိနိုင်ပြီ။ အစ်ကိုကြီးကျေ ာ်မြနှင့် ရွယ်တူလောက်...။

" ဟဲ့..သော်က..အစ်မတို့ အတွက်လဲ ကားလေးတစ်စီးလောက် စဉ်းစားပေးဦး...နင့် အစ်ကိုချည့်ပဲ မြင်မနေနဲ့..."

" ဟင်း...ကိုကျေ ာ်ရ ပြောတာတော့ ကားမစီးဘူးပြောတာပဲ...အစ်မဖင်ကြီးပဲ စီးတော့မတဲ့.."

" ခ်ခ်...ခွေးလေး...နင့်အစ်ကိုက အဲဒါမစီးဘူး..နင်လာစီးလှည့်...ငါတို့ကားစီးမယ်..ခ်ခ် "

" အစ်မဖင်နဲ့ ဆန့်တဲ့ကား တွေ့ရင်ပြောဗျာ..အဖိုးကို ဝယ်ပေးခိုင်းဖို့ကျွန်တော့် တာဝန်ထား.."

" ခ်ခ်....နင် ငါ့ ဖင်ပဲ ခလုတ်တိုက်နေတာပဲ..သူများပြောဖို့ချန်ဦးဟဲ့...ငါနင့်မရီး..."

" အံ့ဩပါ့...ကိုယ့်မရီးကို သူများငမ်းတာ ခံရမတဲ့ ဝေးသေး...ကိုယ့်အစ်ကို စားနေတဲ့ဟာ သူများစားမှာခံမယ့်အစား ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ....ဟင်းပြောလိုက်ချင်ပု...နွားကျ ခံလို့..."

"  ခ်ခ်...ပြောပါဟဲ့ ဆုံးအောင်..."

" တော်ပြီဗျာ...အစ်ကိုကြားရင် စကားနောက်တရားပါ....တော်ပြီ..."

" ခ်ခ်...နင်တော်လဲ...ငါသိပြီ...ဟီဟိ...သော်ကနော်...သော်က..နင်လဲမလွယ်ဘူး..ခ်ခ်.."

အဲဒီကတည်းက ခုထိ သူ့အိမ်လည်းမသွား..အစ်ကိုနဲ့လဲ မတွေ့ဖြစ်တော့..။ မဆွေ အိမ်လာလည်း အစ်မရီနွယ်နဲ့ပဲ စကားစမြည်ပြောပြီးပြန်သွားကြသည်။ သော်က ကိုတော့ ပြုံးထေ့ထေ့မျှ သာ..။ ခုတော့ အဖိုး နေမကောင်းတာ အကြောင်းပြပြီး နေ့တိုင်းလာနေတော့သည်။ ကိုကျော်မြတို့အကြောင်း..မတင်မြ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်လှကြောင်းတွေ ပြောနေတော့ အနာဟောင်းပြန်ပြန်ထ,ပြီး လီးခဏခဏ တောင်မိပြန်သည်။ မဆွေကလည်း လျင်လွန်းသည်။

အရိပ်အကဲ ခတ်နိုင်သည်။ သူ့ရှေ့ကြာကြာမနေရဲ..။ မတင်မြအကြောင်း သူ့ရှေ့မပြောရဲသလို နားလည်းမထောင်ရဲမို့ သူကပိုပြီးရိပ်မိနေသလိုလို..။ အနေခက်လှသည်။

" သော်က...အဖိုးကိုပြောကွာ..ငါထွန်စက်တစ် စီးလောက်ဝယ်ချင်တယ်..."

" ဟာဗျာ...ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြောလဲရတာပဲကို..အဖိုးက အစ်ကိုတောင်းတာ အကုန်ပေးနေတာပဲ "

" ပေးဘူးကွ...ပြောပြီးပြီ...မင်းပြောပေး...ငါမဆွေအစ်ကို့ကိုအလုပ်ပေးချင်လို့.."

" တော်ပြီဗျာ...အစ်ကို့အတွက်က လွဲရင် ဘာမှစိတ်မဝင်စားဘူး...မရီးလဲ ဆောရီးပဲ..မရီးအစ်ကိုလဲ ဆောရီးပဲ...အကိုနဲ့ကွဲရင်ဘာမှ မတော်ဘူး..."

" ဟာကွာ....ညီလေးကလဲ...အစ်ကိုနဲ့ကွဲရင်မင်းယူလိုက်..ဟီးဟီး..ဒါဆိုတော်သွားပြီ.."

" ခ်ခ်...မောင်နော်...ကလေးကို ဘာတွေပြော..ခ်ခ်...သူက မောင်ကျော်မြတို့ မတင်မြတို့မှ ချစ်တာ မောင်ရေ...ဆွေတို့က ဖင်ကြီးလို့တဲ့ မချစ်ဘူး ခ်ခ် "

" အာ...မဆွေကလဲ...မောင့်ညီက အချောက်မှမဟုတ်တာ...သူလဲ ဖင်ကြီးတာမြင်ကြိုက်မှာပါ..ဒီလိုတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ဟုတ်တယ်မလား ညီလေး "

" အလကားပါ အစ်ကိုရာ...ပြောပေးမယ်..ပြောပေးမယ်...အခုသွားပြောပေးမယ်..တော်တော့ ဒီဖင်အကြောင်း..ဘယ်လောက်တန်လဲ ပြော.."

" ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဟီးဟီး... လေးရာကွာ..လေးရာဆိုတော်ပြီ...လိုတာငါနည်းနည်းစိုက်မယ်..."

နာရီဝက်လောက် စောင့်တော့ ကိုကျော်ရ ငွေထုပ်ပိုက်ပြီး ပြန်သွားသည်။ သူပြောတုန်းက မရ။ အဖိုးခါးခါးသည်းသည်းငြင်းခဲ့သည်။ မဆွေက နေခဲ့ဦးမည်ဆို၍ အိမ်မှာပဲထားခဲ့လိုက်သည်။ မိန်းမကလည်း သူ့အစ်ကိုအတွက်ဆိုတော့ ပြုံးနေလိုက်တာ သွားစေ့လို့မရတော့...။ မဆွေက အခန်းထဲ လိုက်လာသည်။ကျေးဇူးတင်စကားတွေ ထပ်ခါထပ်ခါပြောတော့ ရယ်ချင်သည်။ အပေါ်ထပ်မှာ ဘယ်သူမှမနေ..။ သော်က တစ်ယောက်ပဲနေသည်။

" ဒါနဲ့..နေပါဦး...နင့်အစ်ကိုပြောသလို နင်က ခြောက်များခြောက်နေတာလား...ဖင်ကြီးတာအပြစ်ပြောနေရအောင်.."

" မခြောက်ပါဘူးဗျ...မဆွေကလဲ...."

" ဒါဆို...ဘာလို့ ငါ့ဖင်မကြိုက်ရတာလဲ..ခ်ခ် "

" ဟီး...ကြိုက်ပါတယ်ဗျ...မကြိုက်တာက မရီးဖြစ်နေလို့...အစ်ကို့မယားမို့..ခ်ခ်.."

" မယုံဘူး...ပြ..နင့်လီး..ခ်ခ်...ပြ "

" မပြဘူး...လီးတောင်နေတယ်..ခ်ခ်.."

မဆွေ သော်ကပုဆိုးကို လှမ်းဆွဲသည်။ သော်က ရှောင်ပြေးတော့ အခန်းကျဉ်လေးထဲ လိုက်ဖမ်းသည်။ ပူးလိုက် ခွာလိုက်..ဖက်လိုက် ရမ်းလိုက်...မဆွေ တစ်ကိုယ်လုံး သော်က ရင်ခွင်ထဲ ရောက်တဲ့အခါ ရောက်နေသလို သော်ကလည်း ဆွဲဖက်ထားခြင်းခံရသည့်အခါ ခံရသည်။ ညားခါစ,လင်မယားထက် ဆိုးသေး။ နို့ကြီးတွေဆိုတာလဲ မထိချင် မကိုင်ချင်မှအဆုံး..ထိသည်..ကိုင်သည်..ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။ ထမီကိုတော့ ဆွဲမချွတ်ပါ။

မဆွေကလည်း သော်ကလီးကို လိုက်ဆွဲသည်။ ဘယ်လိုမှ မမိ။ နို့အကိုင်ခံ အနယ်ခံရတာပဲ အဖတ်တင်သည်။ သေသေချာချာအနယ်ခံရတော့ ရွလာရော..။ ရွလာလေလေ...လီးကိုကိုင်ချင်လေလေ..။ ဖမ်းဆုပ်လိုက်မိတော့ ကိုယ်ကျိူးနည်းရော...

" ဟဲ့....ကြီးလှချည့်လား...နင့်ဟာ..လီးရော ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား..."

" ရော့..."

သော်က ပုဆိုးလှန်ပြလိုက်သည်။ မဆွေမျက်လုံးတွေဝိုင်း..ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်ပြီး မလှုပ်တော့။

" ပြန်တော့...."

နားကြားများလွဲလေသလား မသိ...။ မဆွေ ထမီချွတ်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှ ာထားသည်။ အင်္ကျီ တွေကိုများအေးအေးဆေးဆေးချွတ်နေသေး..။

" ပြန်တော့..လို့ပြောနေတာလေ...မရီး..".

" အေးလေ...မရီးကလဲ ခံတော့မလို့ ချွတ်ပေးနေတာပဲ...စိတ်မလောစမ်းပါနဲ့..ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ..လာ..."

သော်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီးအင်္ကျီတွေချွတ်ပေးသည်။ပုဆိုးကိုတော့ချွတ်နှင့်ပြီးပြီ.

" ဒီမယ်....မမဆွေက ဖင်ကြီးပေမယ့်  စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းနေပေမယ့်...စောက်ခေါင်းကကျဉ်းကျဉ်းလေး...လိုးကြည့်...အင့် "

ကုတင်ဘေးမှာ မထိန်းနိုင် မသိမ်းနိုင် ဖက်နမ်းမိကြသည်။ မတင်မြကျေးဇူးကြောင့် သော်ကကောင်းကောင်းကြီး နမ်းတတ်နေပြီ။ နမ်းသည့်အရသာကိုလဲ နှစ်သက်နေတတ်ပြီ။ မဆွေ နှုတ်ခမ်းက ကြာညိုနံ့လေးသင်းနေပါလား...။ နောက်တော့ မဆွေကို ကုတင်စွန်းမှာ ထိုင်လျက်နေရာချကာ ပုခုံးလေး ဖိတွန်းလိုက်သည်။ မဆွေကအိမ်ထောင်သည်ပဲ....ဒီအပိုင်းမှာ တစ်ထွာပြလျင်တစ်မိုင်လောက်မြင်သည်။အားလုံးအဆင်သင့် ...မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးထိုးသွင်းလိုက်ဖို့သာ အလုပ်ကျန်တော့သည်။ ကျန်တာ မဆွေအလုပ်...

" ဖုန်း..ပြွတ်..စွတ်..ဗွတ်..ဖုန်း...ဖုန်း..ဆောင့်..နာနာဆောင့်ကွာ..အင့်..အင့်..အားရပါးရ ဆောင့်. .အား...အား..လီးကကြီးတယ်ဟ...အား..ဆောင့်..အင့်..နာနာဆောင့်..အင့်..ပြင်းပြင်းလေး..အင့်.အင့်.သွားပြီ...သွားပြီ...အား...အား...ပြီးသေးဘူးလား..အင့်..အား..ဆောင့်ဟာ.ဆောင့်ဟာ..ဆောင့်..အင့်သွက်သွက်..နာနာ...အား..."

မဆွေ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပြီး လိုက်မှန်းမသိတော့..။ တစ်နာရီဆိုတာ ဘယ်လို ကုန်ဆုံးခဲ့မှန်း မသိ။ နှစ်နာရီရော....မသိ။ သော်က နှစ်ချီ မနားတမ်းလိုးသည်။ ပြီးမှခဏနားပြီး နောက်တစ်ချီထပ်လိုးသည်။ မဆွေကော့ထွက်သွားသည်။ ကိုကျော်ရ တစ်ခါမှ ဒီလိုမလိုးခဲ့။ စကားပြောခြင်းဖြင့် အချိန်ကုန်မခံ...လိုးခြင်းဖြင့်သာအချိန်ကိုတန်ဖိုးရှိရှိအသုံးပြုသွားသည်။

အား...မဆွေ သော်ကကို တော်တော်ဖြုန်သွားသည်။ အရင်လိုမလေးမစား ပေါ့တော့တော့ မလုပ်ရဲတော့..။ငွေရေးကြေးရေး..အာဏာ..လိုးပါဝါ..အကုန် သော်ကမှာ ပြည့်စုံကြောင်း မဆွေလက်တွေ့ သိသွားသည်။အိမ်ချင်းမဝေးပေမယ့် မဆွေလမ်းလျောက်မပြန်နိုင်ရှာ..။ ကိုကျော်ရကို ကားကလေးနဲ့ လာကြိုခိုင်းရသည်။လမ်းမှာ မသမာသူတွေနဲ တွေ့မှာကို ကြောက်တယ်ဆိုပါလား....ခ်ခ်..။

လေးရက်လောက်မဆွေနေ့တိုင်းလာလာကုန်းပေးနေတော့ မမရီနွယ်မနေနိုင်..။

" မောင်လေး...နင်နော်..ကိုယ့်အစ်ကိုမယားကို မလုပ်ကောင်းတာ မလုပ်နဲ့...ဟွန်း.."

" မမကလဲ...အစ်ကို့မယားက အစ်မအရင်းမှ မဟုတ်တာ..."

" မောင်လေးရယ်...အစ်မအရင်းဆိုလဲ နင်နဲ့လွတ်မှာ မဟုတ်လောက်ပါဘူး..ခ်ခ်.."

" လွတ်ပါတယ်မမကလဲ..အခုမမနဲ့ ကျွန်တော်ဘာဖြစ်နေလို့လဲ...လွတ်တာပဲ.."

" ခ်ခ်...အပြောမကြီးနဲ့..နင်...မဆွေကိုလဲ အစ်မအရင်းလို့ သဘောထားလိုက်..ခ်ခ် "

" တူပါဘူး...အစ်မကအစ်မ..မရီးကမရီး..."

" အဲ...နင်က အစ်မအရင်းပဲပေါ့ဟဲ့..ဘယ်နေရာဘာထူးလို့လဲ....ခ်ခ်...ဒါထူးလို့လား.."

မမရီနွယ် မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့...စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် သုံးလေးချက်ပုတ်ပြသည်။ အစ်မအရင်းဆိုတော့....အဲ..အစ်မအရင်းဆိုတော့.....ဘာတွေ ပြောသွားမှန်းနားမလည်လိုက်။ စဉ်းစားမရ.။ အစ်မယောကျ်ားက အဖေ့ကားတွေမှာ ဦးစီးပြီးလိုက်ရသည်။ အဖေ့မှာက ကုန်ကားသုံးစီး..တရုတ်ပြည်နှင့် မြန်မာပြည် ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်..။

ဦးစီးမပါလျင် ချိူ နဲ့သားရေပဲကျန်မည်..။ အစ်မက ကလေးနှစ်ယောက်နှင့် အပျိူ ကြီးဖြစ်နေသည်။ဟာတာတာ ဖြစ်နေတာနှစ်ပေါက်နေပြီ။ ယောက်ဖက ကြုံရာဝယ်စားလို့ရပေမယ့်..အစ်မမှာအခက်။အင်း....ဟိုဟာလုပ်ဒီဟာလုပ် ဆိုလျင်ဖြင့်...ခက်တော့မည်..။

နေ့လည်..မဆွေလာတော့ ရပ်လိုက်ကြဖို့ဆွေးနွေးသည်။ မဆွေ ရုတ်တရက် ထ, ပြန်သွားသည်။ စိတ်တော့ မကောင်းလှပါ...။ အဖိုးထံ ခွင့်ပန်ပြီး မနက်ဖြန် မြို့ပြန်ဖို့ပဲ စဉ်းစားတော့မည်။ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး မမရီနွယ်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့..ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ဖြေသိမ့်ပေးနေသည်။အလို....မမရီနွယ်..အခုအခံမဝတ်ထား ပါလား...။

" မောင်လေးရယ်...."

မမရီနွယ် ရင်ခွင်မှာ မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီးပျံ့လွင့်နေသမျှ စိတ်အစဉ်ကို ပြန်လည်စုစည်းရမိနိုင်ဖို့ ကြိုးစားရတာမလွယ်ကူလှပါ။ ရင်ခုံသံ တစ်ဒိတ်ဒိတ်ကို နားဖြင့်ဆတ်ဆတ်ကြားနေရသည်လေ...။ ရင်ခုံသံတွေ မြန်နေသလို အသက်ရှူ သံတွေကလည်း ပြင်းထန် မြန်ဆန်လှသည်။

မမရီနွယ်ခါးကို ဖက်တွယ်ထားသော လက်က အလိုအလျောက် သတိလက်လွတ် အောက်ကိုလျောကျ သွားတော့ မမကပြန်ဖမ်းဆုပ်ပြီး သူ့တင်ပါးဖင်ဆုံကြီးပေါ်တင်ပေးသည်။ ဆံနွယ်တွေကို ထိုးဖွနေသည့် လက်အစုံတို့ ကစဉ့်ကလျားပြေးလွှားကုန်ကြသည်။ လက်တစ်ဖက်က သော်က ဘယ်ဖက်လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ညာဖက်နို့အုံကြီးပေါ် တင်ပေးကာဖိထားသည်။ သော်က တစ်ချက်..နှစ်ချက်ဆုပ်နယ်ပေးတော့မှလက်ကိုလွှတ်ပြီး သော်ကပေါင်ကြားသို့ တိုးဝင်လာသည်။ မမ မျက်နှာကိုမော့ပြီးမျက်လုံးဝင့်ကြည့်တော့...

" ဘာမှမစဉ်းစားနဲ့တော့ကွာ...အဆုံးထိ..အဆုံးထိ...အားလုံးဆုံးသွားတဲ့အထိ....ချစ်နော်..."

မမ သော်ကလီးကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်မိသွား ပြီး တွန့်သွားသည်။ သက်ပြင်းမြှင်းမြှင်းလေးခိုးချ ပြီးတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်မိမှ..

" ဒါကြီးနဲ့ အားလုံး အဆုံးထိဆိုရင် မမခံနိုင်ပါ့မလား မောင်လေးရယ်...ခ်ခ်...ဟိုစကားပုံလိုတော့ ဖြစ်တော့မယ်ထင်ပါရဲ့.."

" ဘယ်စကားပုံ.."

" ခ်ခ်...လင်လဲလိုချင်သေးရဲ့...လီးကြီးမှာလဲ ကြောက်သေးရဲ့....ခ်ခ်..တကယ်ပဲ.."

" အင်...မမကြောက်နေတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး...ကလေးတောင် နှစ်ယောက်မွေးပြီးပြီ...ချစ်နေတာပဲ ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာ..ခ်ခ်.."

" ကလေးတွေက ဗိုက်ခွဲမွေးထားတာလေ မောင်လေးရဲ့...ကိုမြစိန်လီးကလဲ.ဒီလိုကြီးမှမဟုတ်တာ..အလိုးမခံရတာလဲ တစ်နှစ်ခွဲကျော်နေပြီ..."

" နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ ရသေးတယ်နော်..မမ ဒစ်ဝင်သွားရင်တော့ မရတော့ဘူး..."

" ခ်ခ်...ဒစ် မကဘူး မောင်လေးရေ..တစ်ချောင်းလုံးသာထည့်...အဆုံးထိအောင်ထည့်လိုက်တော့..နောက်ပြန်မဆုတ်နိုင်တော့ဘူး...ခ်ခ်...ကြာလေလေ ခံချင်လေပဲ...ဘယ်သူမှတော့ မသိစေနဲ့ နော် မောင်လေး..."

" ဟုတ်တယ်...ပြောရမယ်.."

မမရီနွယ်..သော်က ပုဆိုးကိုခါးပုံစ,ဖြေ၍ချွတ်ပြီးလီးကြီးကို သေသေချာချာကြည့်သည်။

" ခ်ခ်...ဒီလီးကြီး မမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားမှာ အူယားလိုက်တာ..ခ်ခ်....အူပွပြီး စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်တယ်...မောင်လေးစမ်းကြည့်.."

မျက်နှာလေး နီရဲတွတ်ပြီး ရယ်ကျဲကျဲလေးလုပ်ပြနေသည်။ နို့ကိုင်နယ်နေသေ ာလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူပေါင်ကြားစောက်ဖုတ်ကို အုပ်မိအောင် ထည့်ပေးကာစမ်းကြည့်ခိုင်းသည်။ စောက်ရည်များ စိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်နေသည်ကို စမ်းမိသဖြင့် ထမီကိုဖြေချ တော့ ဖင်ကြီးချွပေးသည်။ ဖင်ချွပေးရင်း အင်္ကျီကိုပင့်ချွတ်ပေးတော့ နို့အုံဝင်းဝင်းပြူးပြူးကြီးလှုပ်ကနဲပေါ်လာသည်။

" လိုးတော့မလား မောင်လေး...ကလေးတွေရွှေ့ရအောင်လာ...".

နှစ်ယောက်သား ကလေးတွေကို ကုတင်စွန်းသို့ရွှေ့ပြီးပြီးချင်း မမရီနွယ် သော်ကကို သိုင်းဖက်ပြီ းနမ်းစုပ်ရင်း အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လန်လှဲချတော့ သော်က မှောက်လျက်ပါသွားသည်။ လီးကြီးက မရင်နွယ်ကို ဟိုထိုး ဒီထိုး.. ။ မရင်နွယ် နမ်းစုပ်နေရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လီးကိုလှုပ်ဆော့ကစားသည်။ ပေါင်ကြားထည့်ပြီးညှပ်လိုက်...စောက်ပတ်နှင့် ပွတ်လိုက် စောက်စေ့နှင့်ပွတ်လိုက်လုပ်နေရင်း..စိတ်တွေထလာသည်။

"  ရွနေပြီလား ဟလား.."

"  ခ်ခ်...သူ့လီးကြီးက တောင်ပြနေတော့..ရွတာပေါ့ကွ...ခ်ခ်..."

" လိုးပေးရတော့မလား..ကိုင်ဦးမလား..".

" ခ်ခ်..လိုးတော့လေ...ရှက်ထာကွာ...တအားခံချင်နေတာ..ခ်ခ်...."

ပြောပြောဆိုဆို ပေါင်ကြီး ကားထားပေးသည်။ သော်က သူ့ပေါင်ကြားမှ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ခါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူတော့ အလိုက်သင့်လေး လိုက်လာကြီး ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို သော်ကပေါင်တွေပေါ်တင်ပေးကာအသင့်စောင့်သည်။

သော်ကစောက်ခေါင်းဝမှာ လီးထိုး တေ့တော့ လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးသည်။ လီးကြီး တစ်အိအိဝင်သွားတော့ မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်ကျယ်ဖြင့် အသက်မရှူ ပဲအောင့်ထားသည်။ အဆုံးထိသွင်းတော့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီးတားသည်။ နဲနဲအောင့်တယ်..ခဏ...ဆို၍ နားပြီးမှ ဆက်သွင်းပေးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီးခံသည်။ ဆီးခုံချင်းကပ်ပြီးအပေါ်ဝပ်ချခိုက်တော့ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး...

" အဆုံးထိဝင်သွားတာလား..ဟင် "

" ဝင်သွားပြီ...ကြိုက်လား.."

" အောင့်တယ်...ဒါပေမယ့် ခံနိုင်ပါတယ် ခ်ခ် "

" ဘာလို့ စုပ်နေတာလဲ...".

" ခ်ခ်..အားရလို့..ကြိုက်လို့..ကောင်းလို့ ခ်ခ် ကျပ်သိပ် ပြည့်နေတာပဲ...ခ်ခ်...လီးနဲ့စောက်ပတ် ဒါမှကွက်တိ..."

" ဆောင့်တော့မယ်နော်...".

" အင်း...အကြိုက်လိုး.."

သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ဘေးမှာ လက်ထောက်ကိုယ်ချွပီး လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးတော့ ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်အသံတွေ ထွက်လာသည်။

" အင်း..ဆောင့် အား လိုးတယ်ကွား.အင့်.အာ့ဆောင့်တယ်တော့..အား..ဟင့်..ဆောင့်တယ်တော့ ဟူး..အားမလေ့..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ..ခ်ခ်..ဆောင့်.."

လီးကို ခပ်ရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ဆောင့်တော့ ကိုယ်ကိုသိုင်းဖက် လိုက်လာပြီး ဖင်ကြီး ထပ်ချပ်မခွ ာပူးလိုက်ခံသည်။

" ကောင်းတယ်ကွ..ဆောင့်..အင့်.အကောင်းလွန်နေပြီ..အင့်.အား..သိပ်မဆောင့်နဲ့လေကွာ..အား..ပြောမရဘူး.အင့်...ဆောင့်ကွာ ဆောင့်ကွာ.ရော့.ဆောင့် ခိခ်..ဆောင့်ဆိုအသေဆောင့်တာပဲအား..အာ့...ကောင်းထာမောင်ရာ..အင့်..လိုးလိုး..ပြီးနေပြီ..လိုး..တအားဆောင့်တော့..မမပြီးနေပြီ..အားဟား..အားဟား..."

" ကောင်လားမောင်လေး...လိုးလို့ "

" ကောင်းတယ် ..ခ်ခ်...စောက်ပတ်ကြီး အာနေမယ်ထင်တာ...မအာဘူးပဲ..ခ်ခ်.."

" အမြဲလိုးမှာလား..."

" အင်း....နေ့တိုင်းလိုးချင်တယ်...ပေးမလား "

" ခ်ခ်...တကယ်လား..."

" တကယ်...ခံနိုင်မလားပြော..."

" ခံမယ်...လိုးနိုင်အောင်သာလုပ်...နေ့မရရင် ညလာခံမယ်..."

" လိုးနိုင်တယ်...ညတိုင်းလိုးပေးမယ်..."

" ခ်ခ်...ကိုမြစိန်လဲဒီလိုပြောပြီး မယားငယ်ယူ သွားတာပဲ...ခ်ခ်..ယောကျ်ားများ...မလိုးခင်တစ်မျိူးလိုးတုန်းတစ်မျိူး...လိုးပြီးတစ်မျိူး..စုစုပေါင်းသုံးမျိူး ခ်ခ်...ယုံပါဘူး.."

" ကိုမြစိန်က မယားငယ်ယူထားတာလား "

" အင်း...ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတော့...မဟုတ်ပါဘူး တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ....တရုတ်ပြည်ဖက်မှာ ထားသတဲ့အဖေတို့ပြောတာပဲ..ခ်ခ်...မလွမ်းပါဘူး.."

" အဲဆို..မမငတ်ပေါ့....နောက်လင်လဲယူလို့မရ..."

" ခ်ခ်...ဒီမလေကွာ..မမလင်...ချစ်လဲချစ်..လိုး လဲလိုး...သူ့ထက်အားလုံးသာတယ်...ခ်ခ်..ဒီနေ့ကစ,မမနဲ့မောင်လေး လင်မယားပဲ..ဟုတ်ပြီနော် "

" ဒါဆို  နောက်လင်လဲမယူနဲ့..ရှုပ်လဲမရှုပ်နဲ့နော်စိတ်မချဘူး..မိန်းမ.."

" စိတ်ချပါမောင်လေးရယ်...အခုလို အလိုးမခံရခင်တုန်းကတော့ စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါရယ်...ခုတော့ပြတ်သွားပြီ...မောင်လေးကိုပဲ တစ်သက်လုံးချစ်သွားတော့မှာ...တစ်သက်လုံး အလိုးခံပေးတော့မှာ...မိန်းမယူပြီးရင်လဲ မမကို လာလိုးပေးရမယ်..ဖြစ်မလား "

" ဖြစ်တယ်...အမြဲလာလိုးမယ်...မရှုပ်နဲ့ "

" ရှုပ်ပါဘူးဆို...မဆွေကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ သူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီ...မမတို့လိုးတာ သူမသိစေနဲ့နော်...ဘယ်သူမှ သိလို့မဖြစ်ဘူး..တိတ်တိတ်ခိုးလိုးရမှာ..."

" မတတ်နိုင်ဘူး...ကိုကျော်ရ ကိုအားနာတယ်..မဆွေကတော့ ကိုကျော်ရ နဲ့အားမရဘူးတဲ့...သူများနဲ့ရှုပ်သွားနိုင်တယ်.."

" ဖြစ်နိုင်တယ်...သူ့ဖင်ကြီးကလဲအကြီးကြီး..နှာလဲထန်မှာပဲ...သူ့စောက်ပတ်ရော..လိုးလို့ကောင်းသေးရဲ့လား မောင်..အပေးရောကောင်းလား..."

" ခ်ခ်...မမလိုပဲ..အတူတူပဲ...ဖင်ကြီး..စောက်ဖုတ်ကြီး..နို့ကြီးပေမယ့် စောက်ခေါင်းမကျယ်ဘူး..အပေးလဲမမထက် နဲနဲပိုကြမ်းတယ်..ပိုထန်တယ် "

" စွဲနေတာပေါ့..ဟုတ်လား....မောင့်ကိုလီးစုပ်ပေးသေးလား.."

" အင်း...စုပ်ပေးတယ်...လီးရည်တွေမျိူ ချတာတစ်ရက်တစ်ခါတော့စုပ်ပေးတယ်..."

" မောင်ရာ...မမလဲ မောင်လေးလီးကြီးကို သိပ်စုပ်ချင်တာပဲ...ခံချင်လာပြီးကွာ..မောင်လေးလိုးနိုင်သေးလား..."

" ဖင်ကုန်းပေးမလား..."

" ခ်ခ်...ရတယ်...ယောကျ်ာ ကြိုက်သလိုလိုး..မခံရတာကြာလှပြီ...တစ်ညလုံးလိုးပစ် ခ်ခ်.."

မမရီနွယ် ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ထားပြီး ဖင်ကြီးကုန်းပေးထားတော့  ဒူးနှစ်လုံး စေ့ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်က ပေါင်ရင်းတွင် ညှပ်ပြီး ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်နေသည်။ သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး   ဒီလိုရလားမောင်...ဟုမေးသဖြင့် ဒူးနှစ်လုံးနဲနဲချဲ ပေးရန်ပြောတော့ ခွာပေးသည်။ 

ဖင်ပေါက် စူစူလေးနှင့်အတူ စောက်ဖုတ်နခမ်းထူထူကြီးကို မြင်ရသဖြင့် ဘယ်ဟာ အရင်လိုးရကောင်းမလဲ ဟု စဉ်းစားလိုက်သေးသည်။ ထူးပါဘူးလေ...ဖင်လိုးကြည့်မယ် ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး ဒူးနှစ်လုံးကို သူ့ပေါင်ကြားမှာနေရာအသေအချာချပြီး ဖင်ပေါက်ဝကို လီးဖြင့်ပွတ်ဆွဲထိုးကြည့်တော့..

" ဟိတ်...ဖင်နော်..ဖင်...ဖင်တော့ မလိုးလိုက်ပါနဲ့...စောက်ပတ်ပဲလိုး....စောက်ပတ်ပဲ...အာ့..စောက်ပတ်လိုးနော်..မောင်..စောက်ပတ်ပဲ..စောက်ပတ်ပဲ..အာ့..မဝင်ဘူးမောင်ရဲ့...စောက်ပတ်ပဲလိုးပေးပါ.....မောင်ရယ်..."

သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး အော်ရင်း ခါးကြီးကုန်း ဖင်ပေါက်ရှုံ့ထားသည်။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုပူးနေပြီး ဖင်ပေါက်မမြင်ရတော့ လီးကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲထည့် ဆွတော့မှ လှည့်ကြည့် မျက်စောင်းထိုးပြီးပွစိပွစိပြောနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လီးနှင့်ဟိုထိုးဒီထိုး ထိုးတော့စိတ်မရှည်တော့..

" ယောကျ်ား...ငါတက်လိုးပစ်မှာနော်..ဒီမှာရွနေပါပြီဆိုမှ...လိုးပေးတော့..."

ခါးနှစ်ဖက်ကို အသာဖိပြီးခါးချိူ င့်အောင် လမ်းကြောင်းပေးလိုက်တော့ မမရီနွယ် တစ်တောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေးလာသည်။ လမ်းပွင့်သွားတော့မှ တစ်ရစ်ရစ်ထိုးထည့်ပေးတော့ လေတွေ ပြန်အံထွက်လာသည်။ လီးအဆုံးထိုးထည့်တော့ မခံနိုင်။

ခါးကြီးကုန်းတက်လာ၍ ပြန်ဖိချရသည်။ ဖင်ကနောက်ကို တွန်းပြီး လီးအဝင် သက်သာအောင် သူကြိုးစားပေမယ့် သော်က နို့အုံကြီးတွေ လှမ်းဆွဲဆုပ်ရင်းကိုယ်ကို ထပ်ခါဖိတွန်းသွင်းသည်။ ဘာမှ မတတ်နိုင်သဖြင့် ပါးစပ်က ပွစိပွစိဆက်ခါပြောရင်း အလိုးခံနေတော့သည်။

" ဆောင့်တော့ကွား...ဆောင့်..အား..အသံတွေ ထွက်လိုက်တာကွာ..ထိန်းလိုးပေး..ဆောင့်.အင့်နာနာဆောင့်..ရတယ်..ဆောင့်..အားဟား..အောင့်တယ်....မောင်ရေ..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အာ့ခိခ်..အသံတွေထွက်ထာကွာ...။

" ဆောင့်..နာနာလေး နာနာလေးဆောင့်ပစ်..အား..ပစ်ဆောင့်..ဟုတ်ပြီ..အဲလိုပစ်ဆောင့်လိုး..ကြမ်းကြမ်းလိုး..ကောင်းတယ်ရော့..ရော့..ဆောင့်စမ်း..ရော့..အား...အား..အား..မနာဘူး..ရတယ်...နာနာဆောင့်ကွာ..အင့်..အင့်လိုးစမ်းကွာ..ဆောင့်စမ်း..အင့်..အင့်..ဆောင့်..ပစ်ပစ်ဆောင့်..ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါ..အား..အား.."

" တအားကြမ်းတာပဲကွာ.အင့်...မောင်လေး "

" အင့်...လိုးလို့ကောင်းလို့ပါ မမကလဲ..အင့် "

" အောက်ကသေတော့မယ်..မောင်ရဲ့.အင့်..."

" ပြန်ကော့ ကြမ်းလေ..အင့်...မမကလဲ.."

" အင့်..အင့်..အင့်...အာ့..အား...အား..ကောင်းထာ..မောင်လေးရာ...အင့်..အင့်.."

" ကောင်းလာပြီလား...အင့်..."

" အင်း...ဆောင့်တော့...ရပြီ...အား..အင့်.ရော့..အင့်..ကောင်းတယ်..အာ့..ကောင်းတယ်..အားဟ..နာနာဆောင့်မောင်လေး...နာနာလေးဆောင့်..အင့်အင့်..အား...ဆောင့်ကွာ...ကြမ်းကြမ်း..အာ့..အင့်..ရတယ်..အင့်...သွက်သွက်လိုးပေး..အင့်.."

" ပြီးသွားလား...အင့်..."

" အင့်...အင့်..နာနာလေး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..အင်းခုမှပြီးတာ..အင့်..ခုမှ..အား..ခုမှပြီးတာ..ဆောင့်..အာ့ပြင်းပြင်းတစ်ချက်လောက်ကွာ..အင့်..အင့်...အား..သေပြီ..သေပြီ..အား...ကောင်းလိုက်ထာ...ကောင်းလိုက်ထာ...ဟူး...ကောင်းလိုက်ထာ......"

နှစ်ယောက်သား ထပ်လျက် အမောဖြေနေကြသည်။ မနက်လည်း လင်းနေပါပြီ..။ အမောပြေသွားပေမယ့် မခွာနိုင်ကြပါ။ထပ်လျက်လေးမှိန်းနေကြသည်။

" အဖိုးဆေးသောက်ဖို့ ရေနွေးကြိုရတော့မယ်..ထ,တော့နော်..ယောကျ်ား..."

" သူဝ,တော့နှင်ထုတ်ပြီ...မိန်းမများ..."

" ခ်ခ်...ဘယ်တော့မှ နှင်မထုတ်ဘူး...ညတိုင်းလာခဲ့....လာနိုင်ဖို့ပဲလိုတယ်....ထ, မဆွေ လာရင်ပြန်ချော့ပြီး လိုးပေးလိုက်...ခ်ခ် "

အဝတ်လေးပြန်ဝတ်ပြီး အပေါ်ထပ် ပြန်တက်အိပ်နေလိုက်သည်။ နေ့လည်တော့ တကယ်ပဲ မဆွေ အိမ်ကိုရောက်လာပါသည်။

" ပြော..ကိုယ်တော်....ဒီစောက်ပတ်ကြီး..တော်   စားမှာလား....သူများကိုကျွေးလိုက်ရမှာလား....ဒီနှစ်ခုကြိုက်တာရွေးတော့...အခုသိချင်တယ် "

" အာ....ကျွန်တော်ပဲစားမှာပေါ့ မဆွေကလဲ.."

မဆွေမျက်စောင်းထိုးသည်။

" အပိုတွေ သိပ်မပြောနဲ့ နော....စားဖို့ချောင်းနေတဲ့ ကျားတွေအများကြီး...သိက္ခာတွေ သမာဓိတွေ လာမလုပ်နဲ့....ချကျွေးပစ်လိုက်မှာ "

" ကြောက်ပါတယ် မမရယ်....ဒီမှာလဲ လီးပါပါတယ်...စားတတ်ပါတယ်.."

ပြောပြောဆိုဆို သော်က မဆွေကို ဖက်ပြီး ထမီ ဆွဲချွတ်သည်။မဆွေက ဟန်ဆောင်ရုန်းထွက်သည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>