လေသင့်ရာမွှေး အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ဘုံခုနှစ်ဆင့် (တိတ်တခိုး မှကူးယူသည်)
နီလာခိုင် ပြန်ထွက်လာတော့ စမ်းစမ်းအေးမှာ ကြေးစည်ဘောင်းဘီအပြင်မှနေ၍ ဂွကြားအားပွတ်သပ်ပေးနေ၏။ ကြေးစည်မှာလည်း စမ်းစမ်းအေးလက်အားကြည့်လိုက် အပြင်ကြည့်လိုက်နှင့် မကြုံဖူးသော အထိ အတွေ့ အား ခံစားနေရသည်။
" ဟဲ့ … မိစမ်း ကလေးကိုဟာ "
" ဒါကြီးက ကလေးလား မိခိုင်ရာ ငါ့လင်ထက် တုတ်တယ် … အရှည်တော့ မသိသေးဘူး "
စမ်းစမ်းအေးမှာ ကြေးစည်ပေါင်ကြားအား ဆုပ်နယ်ရင်း နီလာခိုင်အား ပြန်ပြောနေသည်။နီလာခိုင်မှာ မြင်ဖူးနေသည်မို့ ငြင်းမနေတော့ပေ။
" တီတီ လုပ်ပေးတာ ကောင်းလား သားသား "
" အားဘား အဘားးး ဘားးး "
ကြေးစည်မှာ တဘားဘားနှင့် နီလာခိုင်ကြည့်လိုက် စမ်းစမ်းအေးကြည့်လိုက် ဖြစ်နေသည်။
" မိခိုင် ရုပ်ရှင်သွားမယ်ဟာ ကြေးစည်ပါ ခေါ်မယ် "
" အံမယ် … နင် ကလေးကို … ရုပ်ရှင်ရုံထဲ … ဟွန့် "
နီလာခိုင်ပြောလည်း ပြောချင်စရာပေ။စမ်းစမ်းအေးမှာ ရာဂစိတ်ကြီးသူ ပီပီ ရုပ်ရှင်ရုံတွင်း ကြုံဒိုးလေးများ ဆွဲတတ်လေသည်။စိုးနိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး ရုပ်ရှင် ၅ခါလောက်ကြည့်ရာ နောက်ဆုံး၁ခါတွင် ဘေးမှ ကောင်လေးအား ဂွင်းတိုက်ပေးဖူးသည်။ထိုကောင်လေးမှာ ရပ်ကွက်ထဲအထိပါလာပြီး ၂လလောက်ကြာမှ စမ်းစမ်းအေးအား အိမ်ထောင်သည်မှန်းသိကာ နောက်ဆုတ်သွားရှာသည်။
" ခ်ခ် … နင်ကလည်း "
" တီတီ … ပွမ် … တီတီ တီတီ "
သူမတို့နှစ်ဦး ပြောနေစဉ် အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ကားဟွန်းသံ ကြားလိုက်ရသည်။
" ဟဲ့ … ဂျာကြီးကားတော့ မိခိုင်ရေ … ဘာလာလုပ်တာလဲ မသိ "
" အေးဟ "
နီလာခိုင်မှာ ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ရင်း နုတ်ဆက်လိုက်ရာ ဦးနိုင်မော်မှာ အသိအိမ်လာရင်း လမ်းကြုံသဖြင့် ဝင်ခဲ့သည်ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြနေသည်။ထို့နောက် နီလာခိုင်အား မုန့်တခုခု လိုက်စားရန် အတင်းခေါ်နေတော့သည်။နီလာခိုင်မှာလည်း ငြင်းရအခက် ပြုရအခက်မို့ စမ်းစမ်းအေးအား အိမ်ခဏစောင့်ပေးရန်ပြောပြီး ဦးနိုင်မော်နှင့် လိုက်သွားတော့သည်။ဦးနိုင်မော်မှာ မြို့ပြင်လမ်းမကြီးဘက်ထိမောင်းလာကာ လူရှင်းသောနေရာတွင် ကားလေးအား ထိုးရပ်လိုက်၏။
" ဟင် … ဦးနိုင် … မုန့်စားမယ်ဆို "
" ခဏလေးပါ … ခိုင်လေးရယ် … ဦးနိုင် တွေ့ချင်လွန်းလို့ပါကွာ "
ဦးနိုင်မော်မှာ နီလာခိုင်ပါးပြင်အားနမ်းရင်း နို့အုံလေးအား ခပ်ဖွဖွညှစ်ပေးနေရာ နီလာခိုင်မှာ အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားပေးသည်။မျက်နှာအနံ့နမ်းရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ နို့အုံပေါ်မှ ဦးနိုင်မော်လက်များက အောက်ဖက်သို့ လျှောဆင်းလာခဲ့၏။နီလာခိုင်မှာ ဦးနိုင်မော် လက်များအား ဖမ်းထိန်းရင်း သူမအဖုတ်လေးဆီသို့ မရောက်အောင် ကာကွယ်နေရသည်။သို့သော် ဦးနိုင်မော် လက်တဖက်မှာ သူမဆီးခုံးလေးဆီသို့ ကျရောက် လာ၏။ ဦးနိုင်မော်မှာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ နီလာခိုင်လည်တိုင်လေးအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက်ယက်ကာ တပြိုင်ထဲလိုလို သူ့လက်တဖက်အား နီလာခိုင့်ဆီးခုံးလေးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
" အာ … ဦးနိုင် … အဲတာတော့ မရဘူးနော် "
" အင်းပါ … ခိုင်လေးရဲ့ … ဒါမဲ့ နမ်းခွင့်တော့ပေးကွာ ခိုင်လေးဟာကို "
" အိုရ် … ငရဲ ငအုံ တွေကြီးနေပါ့မယ် … မဖြစ်ပါဘူး ဦးနိုင်ရယ် "
" မကြီးပါဘူး ခိုင်လေးရယ် … ဦးနိုင် ခုထိ ခိုင်လေး စောက်ပတ်ကို မမြင်ဖူးသေးပါဘူး နမ်းရုံတင်ပါ "
" အာကွာ … ဦးနိုင် "
နီလာခိုင်မှာ ဆီးခုံးလေးပွတ်ခံရရင်း ဦးနိုင်မော်ဆီမှ သူမစောက်ပတ်ဟုသော စကားလုံးအားကြားမိရာ အဖုတ်လေးမှာ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရတော့၏။မိမိအထက်လူကြီးမှ ကလေးတစ်ယောက်လို ပူဆာနေရာ နီလာခိုင်မှာ အနေရခက်လာတော့သည်။အထိအတွေ့လေးကလည်း သာယာနေသည့်အပြင် ဦးနိုင်မော်မှာ သူမအား တကယ်စွဲလမ်းနေသူဖြစ်ပြီး အိမ်ထောင်ရေးထိခိုက်အောင်လည်း ဖွမည့်သူ မဟုတ်သဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ထိန်းထားသော ဦးနိုင်မော်လက်အား လွတ်ပေးမိလိုက်တော့၏။
...........................................................................................................
ထိုအချိန် နီလာခိုင်အိမ် စောင့်ကျန်ရစ်သော စမ်းစမ်းအေးမှာ ကာမစည်းစမ်အား ခံစားလျက်ရှိသည်။သူမပေါင်နှစ်ခြမ်းဖြဲကာ အဖုတ်ပေါ် နို့ဆီများလောင်းရင်း ကြေးစည်အား ယက်ခိုင်းနေ၏။ကြေးစည်မှာ နို့ဆီကြိုက်လွန်းလှသဖြင့် စမ်းစမ်းအေး စောက်ဖုတ်ကြီးအား နို့ဆီအစက်တစ်စက်မှ မကျန်အောင် တပြတ်ပြတ်နှင့် ယက်နေရှာသည်။စမ်းစမ်းအေးမှာ စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်လာခဲ့ရ၏။နို့ဆီတဇွန်း ကော်ကာ စောက်စိထိပ်လေးပေါ် နဲနဲချင်းချရင်း အစိလေးအား စုပ်ခိုင်းပြန်သည်။ကြေးစည်မှာ စောက်စိပေါ်မှ စီးကျသော နို့ဆီများအား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ အစိနေရာရောက်မှ ဆွဲစုပ်ပေးသဖြင့် စမ်းစမ်းအေးမှာ ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ် တုန်အောင် ကောင်းလာရတော့၏။
......................................................................................
" အ … ဦးနိုင် … ကန်တော့နော် … ရှီးးး းးးး အားဟားးး "
နီလာခိုင်မှာလည်း ကားနောက်ခန်းရောက်ကာ ကူရှင်ပေါ်ခြေတွဲလောင်းချထိုင်ရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်ဖြဲပေးထားရာ ဦးနိုင်မော်မှာ နီလာခိုင့်စောက်ပတ်လေးအား မျက်နာအပ်ကာ မက်မက်မောမော ယက်ပေးနေတော့၏။ဦးနိုင်မော်မှာ အတွေ့ကြုံရှိသူဖြစ်ရာ နီလာခိုင်တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ဆင်းနေအောင် လျှာစွမ်းပြနေသည်။နီလာခိုင်မှာ လင်ဖြစ်သူ ကျော်ထွန်းပင် ဒီလောင်ပယ်ပယ်နယ်နယ် ယက်မပေးဖူးသဖြင့် ကော့ပြန်နေကာ စောက်ရည်များ ဦးနိုင်မော် မျက်နှာအား ပန်းပစ်လိုက်မိ၏။
" အားးးး အ … သမီး ထွက် ထွက် … ထွက်ကုန်ပြီ ဦးနိုင် … ဗွိရှုးးး ရှုးးး … အဟင့် "
ဦးနိုင်မော်မှာ စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေသော နီလာခိုင် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ စောက်ရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်နေသည်။
" ကောင်းလိုက်တာ ခိုင်လေးရာ … ချစ်လိုက်တာကွာ "
" ဦးနိုင်ရာ … အင်းဟင်း "
နီလာခိုင်မှာ သူမစောက်ရည်များရွှဲနှစ်နေသော ဦးနိုင်မော်မျက်နာအား ငုံ့နမ်းပေးမိသည်။
........................................................................................
" အားးး အားးး အားးးးး … သားသားရယ် … အမလေးးးး ဟုတ်တယ် … စုပ်စုပ် … တီတီ စောက်စိလေးစုပ်ထား မထုတ်နဲ့ "
စမ်းစမ်းအေးမှာလည်း ကြေးစည်ခေါင်အား ဖမ်းထိန်းရင်း စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်နေတော့၏။စောက်ပတ်အရည်ပြားအားဖြဲရင်း ကြေးစည်အား ကြည့်လိုက်ရာ ကြေးစည်မှာလည်း စမ်းစမ်းအေးအဖုတ်ကြီးအား စူးစိုက်ကြည့်နေရှာသည်။စောက်ပတ်တအုံလုံး နို့ဆီသုတ်ပေးရာ ကြေးစည်မှာ စောက်ရည်ရော နို့ဆီများပါ ပြောင်စင်အောင် ယက်တော့၏။စမ်းစမ်းအေးမှာ ပြီးကာစ တခါမှ အယက်မခံဖူးရာ အရသာထူးကဲစွာ စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ ယက်ခိုင်းထားသည်။
ခဏကြာမှ ကြေးစည်အား မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ ကြေးစည်မှာ ကာမအကြောင်း နားမလည်ပေမယ့် သဘာဝအရ လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်။စမ်းစမ်းအေးထင်သည့်အတိုင်း လင်ဖြစ်သူ စိုးနိုင်လီးထက်တုတ်ကာ နဲနဲပိုရှည်သည်ကို မြင်တွေ့ရ၏။လီးအရည်ပြားပေါ်မှ အကြောစိမ်းလေးများမြင်နေရပြီး အရည်ပြားမှ ရှည်သဖြင့် ဒစ်ဖူးအားဖုံးထားနေသည်။ကြေးစည်အား ခုံပေါ်ထိုင်ခိုင်းကာ ပေါင်တန်များဖြဲရင်း လီးကြီးအား အုပ်ကိုင်လိုက်၏။စမ်းစမ်းအေးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောင်ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ဒစ်ဖူးအား စငုံကာ လီးပတ်ပတ်လည် လျှာအပြားလိုက် ဝိုက်ယက်နေပြန်သည်။
" ကောင်းလား သားသား … တီတီ စုပ်ပေးတာ "
" အားဘား အဘား ဘားးး "
ကြေးစည်မှာ စမ်းစမ်းအေး ပုခုံးအား လက်ဖြင့်ကိုင်၍ တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာ၏။တခါမှ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာမို့ ပါးစပ်မှ တဘားဘား ရည်ရွတ်ကာ တဖြည်းဖြည်းခေါင်းလေးလှန်ချကာ ခုံနောက်ကျောသို့ မှီလိုက်တော့သည်။စမ်းစမ်းအေးမှာ လီးထိပ်အား မက်မက်မောမောစုပ်ရင်း ဘယ်လက်က ဂွင်းထုရင်း ညာလက်က သူမစောင်ပတ်လေးအား ဒူးထောင်လျက်လေး ပွတ်ချေနေ၏။သူမလက်ထဲ ကြေးစည်လီးကြီးမှာတင်းပြောင်နေကာ ဒစ်ဖူးမှာ တဝက်ခန့်သာ မြင်ရသဖြင့် ဆွဲဖြဲလိုက်မိသည်။
" အ … အဘားဘားးး အ အ "
ကြေးစည်မှာ လီးထိပ်ကျင်သွားသဖြင့် တအအနှင့် အော်ဟစ်နေသည်မို့ စမ်းစမ်းအေးမှာ လီးအရည်ပြားအား အပေါ်ပြန်စုပေးလိုက်ရသည်။ခပ်ဖွထုပေးရင်း လီးကြီးမှာ တဇပ်ဇပ်တုန်လာသဖြင့် ခုံပေါ်တက်ကာ ကြေးစည်ပေါ်ခွရင်း လီးထိပ်နှင့်သူမစောက်စိလေးအား ဖိဖိပွတ်တော့၏။ကြေးစည်မှာလည်း သူ့လီးအား ကြည့်လိုက် စောက်ရည်ရွှဲနှစ်နေသောစမ်းစမ်းအေး အဖုတ်ကြီးအား ကြည့်လိုက်နှင့် ခပ်တိုးတိုးညည်းနေရှာသည်။
စမ်းစမ်းအေးမှာ ကြေးစည်အား လိုးဖို့ကြိုးစားစဉ် ကြေးစည်းလီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထွက်လာသဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးအမြန်သွင်းကာ ရသလောက် ဖိလိုးလိုက်သည်။သို့သော် ကြေးစည်လီးမှာ လရည်များတဖျောဖျောထွက်ကာ အချက်၂၀ခန့်လောက်တွင် လီးမှာ ပျော့ခွေသွားတော့၏။
" အွန့် … မအေဘေးလေး … လိုးတောင်မလိုးလိုက်ရဘူး … လရည်က ထွက်ရော "
.....................................................................................................................
" အ … ရပြီ … ခိုင်လေးရေ … အားဟားးး … ကောင်းလိုက်တာကွာ … ဟူးးး ရှီးးး "
ဦးနိုင်မော်မှာ ကားနောက်ခန်းကူရှင်ပေါ်တွင် နီလာခိုင်နှင့် ကပ်လျက်ထိုင်ရင်း လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထုတ်နေတော့သည်။နီလာခိုင်မှာ သူမစောက်ပတ်လေးအား ကော့ပျံနေအောင်ယက်ပေးသော ဦးနိုင်မော်အား ငုံ့နမ်းရင်း သနားစိတ်လိုလို ဘာလိုလို ဖေါ်ပြမရတဲ့ခံစားမှု့လေး ဝင်လာခဲ့ရ၏။ဦးနိုင်မော် မျက်နှာပေါ်မှ သူမစောက်ရည်များပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးရင်း သူမဘေးဆွဲကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ဦးနိုင်မော် ကြောင်နေစဉ် သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်မှာ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ အတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ထို့နောက် ဦးနိုင်မော်၏နူတ်ခမ်းအား ဆွဲစုပ်ကာ လီးအားဂွင်းထုပေးလိုက်တော့သည်။
ဦးနိုင်မော်မှာ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားသဖြင့် မိမိကြိတ်ဖြုတ်ချင်နေသော မိန်းမချောလေးက ဂွင်းတိုက်ပေးနေရာ ကြာကြာမထိန်းနိုင်ပဲ လရည်များထောင်ပန်းနေရ၏။နီလာခိုင်မှာ လရည်တခါပန်းတိုင်း ဒစ်ဖူးထိပ်အား လက်ညိုးဖြင့်ကွေးကာ ဖိပွတ်ပေးသဖြင့် ဦးနိုင်မော်မှာ ခါးကော့ကာ လရည်များပန်းထုတ်နေရသည်။ရှေ့မှ ထိုင်ခုံနောက်ကျော်ဘက်အား ဦးနိုင်မော် လရည်များ အကွက်လိုက် ပေပွကုန်တော့၏။နီလာခိုင်မှာ လရည်များကုန်စင်သည်အထိ ညှစ်ထုတ်ပေးပြီးမှ လီးကြီးအား လွတ်ပေးလိုက်သည်။နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ နမ်းရှိုက်ရင်း ခဏအကြာမှ ကားလေးမှာ လမ်းမကြီးဘက် မောင်းထွက်လာတော့သည်။
နီလာခိုင် အိမ်ရှေ့သို့ ကားလေးမှာ ဖြည်းညှင်းစွာ ထိုးရပ်လိုက်သည်။
" ဦးနိုင် … သွားတော့နော် "
" ဒီနေ့ အတွက် ကျေးဇူးပါ ခိုင်လေး "
နီလာခိုင်လည်း ဦးနိုင်မော် ကားလေးပြန်ထွက်သွားမှ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
" အမလေး မနက်ထဲက မုန့်စားလိုက်သွားတာ ခုမှ ပြန်လာရလား "
" ခ်ခ် … ဦးနိုင်ကြောင့်ပါအေဟဲ့ "
" ထမင်းလည်းတည်ပြီးပါပြီ … ဟင်းတွေလည်း ပြန်နွေးထားခဲ့တယ် … ကြေးစည်လေးလဲ ရေချိုး ထမင်းကျွေးပြီးပါပြီတော် "
" ကျေးဇူးပါ မိစမ်းရယ် … ငါ ထမင်း မစားတော့ပါဘူး "
" အံမယ် … ဂျာကြီးက … အဝ ကျွေးလိုက်ပြီပေါ့ "
" ငင့် … လမ်းမှာ ထမင်းဝင်စားလာကြတာပါဟ "
" အေးလေ ငါကလည်း ဘာပြောလို့လဲ မိခိုင် … ဒါမဲ့ နင့်နောက်က အကွက်ကြီး မြင်မကောင်းဘူး … အဝတ်စားလေ လဲဦး "
နီလာခိုင်မှာ ကားပေါ်တွင် ဦးနိုင်မော် လျှာစွမ်းကြောင့် အရည်များပန်းထွက်ရာ အောင်ပိုင်းရွှဲကာ အကွက်ကြီးဖြစ်နေသည်ကို ခုမ ရိပ်မိတော့သည်။
" ဟယ် … ဟုတ်ပါ့ရဲ့ … ခဏဟာ မိစမ်း "
အိမ်အပေါ်ထပ် ပြေးတက်၍ ထမိန်တစ်ထည် လဲကာ ပြန်ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။သူမ အောက်ပြန်ရောက်ချိန် စမ်းစမ်းအေးမှာ စားပွဲပေါ်မှာ စားလက်စ မုန့်ပန်းကန်နှင့် နို့ဆီဘူးအား သိမ်းဆည်းနေရာ…
" မသာမ … ငါ့သာ ပြောနာ … နင်လည်း နောက်မှာ အကွက်ကြီး ငါမရှိတုန်း ကြေးစည်လေးကို တက်လိုးထားလား "
" ခ်လ်းးး ခ်လ်းးး … ဘာဖြစ်လဲအေ … ကြေးစည်က ဘာမှနားမလည်ပါဘူးဟ "
" နင့်တော့ လက်လန်တယ် မိစမ်းရယ် "
" နင်ထင်သလို မဟုတ်ပါဘူးက အထဲခဏလေး သွင်းတုန်း လရည်တွေထွက်လာတာ ငါ့ဖြင့် ဇပ်တငန့်ငန့် နဲ့ "
စမ်းစမ်းအေးမှာ သူမအဖြစ်ပျက်များအားပြောပြရင်း နီလာခိုင်အား ပြန်မေးနေပြန်သည်။
" နင်ရော မိခိုင် … ဂျာကြီးကို ကျွေးလိုက်ပြီလား "
" ဟာ … မကျွေးပါဘူး … ငါ့ဟာလေးယက်ပေးတော့ ငါလည်းသနားလို့ ဦနိုင်ဟာကြီးကို အရည်ထွက်အောင်ထိ ထုပေးလိုက်တာပါ "
" ဂျာကြီးယက်ပေးတော့ နင် ခံချင်တဲ့စိတ် မဖြစ်ဘူးလား "
" ဦးနိုင် အတင်းကြိုးစားရင်တော့ မသိဘူးဟာ … ငါ့စိတ်နဲ့က မရဘူး ငါ့ယောင်္ကျားမျက်နှာလေးပေါ်ပေါ်လာရင် အဲ့စိတ် မဖြစ်တော့တာ "
" ကဲ … ငါလည်း အိမ်ပြန်ဦးမယ် မိခိုင် မနက်ထဲက ထွက်လာတာ ဂျာကြီးရောက်လာတာနဲ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ့် အစီစဉ်တောင် ပျက်ပြီ "
" အေးပါ မိစမ်းရဲ့ နောက်အပတ်ပေါ့ဟာ "
စမ်းစမ်းအေး ပြန်သွားမှ နီလာခိုင်မှာ ရေချိုးကာ သူမအိပ်ခန်းလေးထဲ အနားယူနေလိုက်တော့သည်။
......................................................................................................................
တရက်ပြီးတရက် ကုန်ဆုံးလာရင်း ကြေးစည်လေးလည်း နီလာခိုင် အမေတို့က ပြန်ခေါ်သွားသဖြင့် နီလာခိုင်မှာ အရင်လို တစ်ယောက်ထဲ ပဲ ပြန်ဖြစ်နေတော့သည်။ခဏတာဆိုပေမယ့် လင်ဖြစ်သူ သတိရတိုင်း ညဘက် ကြေးစည်ဟာကြီး ခိုးကြည့်ရင်း အာသာဖြေနေရသည်ကို အမှတ်ရနေမိ၏။
ဦးနိုင်မော်လည်း ဒီရက်ပိုင်း ကာစတန်မာ အသစ်များဝင်သဖြင့် နီလာခိုင်နား မကပ်နိုင်တော့ပေ။နေပြည်တော်ရှိ ဆိုင်ခွဲများသို့ ပစ္စည်းအသစ်များ ပြန်ယူပေးနေရ၏။နီလာခိုင်အား ဖုန်းဆက်ကာ စာအိတ်တအိတ်အား ဆိုင်သိမ်းလျင် လိပ်စာအတိုင်း ပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။နီလာခိုင်မှာ စမ်းစမ်းအေးယူလာသော စာအိပ်အညိုရောင်အပေါ်မှ လိပ်စာကြည့်ရာ သူမတို့ရပ်ကွက်ဖြစ်နေတော့သည်။
" ဟဲ့ … ငါတို့လမ်းထဲက အိမ်ဟ မိစမ်းရ "
" ပြစမ်း မိခိုင် … ဒါက ဆရာဝန်ကြီးအိမ်လိပ်စာဟ … ဟိုတခါ ထမင်းချိုင့်လာပို့တဲ့ နင့်လင်လေးအိမ်လေ ခိခိ "
" မသာမ ဒါပဲ … ငါ့ဆို အကောင်းမပြောဘူး … ဒါနဲ့ အထဲက ဘာစာပါလိမ့် "
" ချိတ်ပိတ်ထားတာ ဘယ်သိမလည်းဟ နေပြည်တော်ဆိုင်ခွဲက တင်ဒါခေါ်တာတွေတော့ရှိတယ် တင်ဒါကိစ္စ အကြောင်းကြားတာနေမှာပေါ့ "
ညနေဆိုင်သိမ်းပြီး အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုး မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးပုတ်ရင်း စာအိပ်အရှည်လေးယူကာ အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်သည်။ညနေစောင်း၍ အလင်းရောင်အားလျော့နည်းကာ အမှောင်ဘက်ရောက်လုလု အချိန်မို့ အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းတွင်း မီးဖွင့်ထားလိုက်၏်။တခါတခါ စမ်းစမ်းအေးမှာ ကူးလာတတ်သဖြင့် ခြံဝင်းတံခါးသော့ထားသည့်နေရာအား ပြောပြထားလိုက်သည်။
သို့သော် စိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်လေးမို့ သူခိုးဘာညာ မကပ်ပေ။ည၉နာရီလောက်ဆို လူခြေတိတ်ကာ အလုပ်နောက် ကျသော တစ်ဦးစနှစ်ဦးစ လေးသာ သွားလာတတ်၏။ရပ်ကွက် လမ်းမအတိုင်းလျှောက်လာရင်း လမ်းအရှေ့ဘက် ကြားလမ်းအတိုင်း တည့်တည့်လာခဲ့ရာ လူတစ်ရပ်စာ အုတ်တံတိုင်းခတ်ထားသော သံတံခါးအနီရောင်ရှေ့ ရပ်လိုက်သည်။လိပ်စာ အတိုင်း ခြံအမှတ် ဖတ်ကြည့်ရာ တူနေသဖြင့် လူခေါ်ဘဲလ် နှိပ်လိုက်တော့၏။သိပ်မစောင့်လိုက်ရ ခြံတခါးဖွင့်သည်နှင့် သူမအား ပြုံးပြနေသော နိုင်လင်းထွန်းအား တွေ့လိုက်ရသည်။မျက်နာနုနုချောချောလေးနှင့် မျက်ခုံးထူထူ ယောင်္ကျားတန်မဲ့ နှာတံစင်းစင်းလေးက နိုင်လင်းထွန်း၏ထူးခြားချက်ပင်။
" မ … အိမ် အလည်လာတာလား ဗျ "
" No . no . ဆိုင်က ဒီလိပ်စာ အတိုင်း စာအိတ် ပို့ပေးပါဆိုလို့ … ဦးနေမင်းနဲ့မင်းက "
" ဒယ်ဒီက … ဒင်နာ တခုသွားတာ … မ…ရဲ့ … လာလေ အထဲဝင်ပါဦး "
" ကြာမှာလားကွာ ဦးနေမင်းရဲ့ လက်ခံရှိကြောင်း လက်မှတ် ထိုးခိုင်းရဦးမှာ "
" လာပါ မ ရဲ့ … ကျနော် ဒယ်ဒီဆီ ဖုန်းဆက်ပေးပါ့မယ် "
နီလာခိုင်မှာ ခုမှ အခက်တွေ့နေတော့၏။သူမ စိတ်ထဲ ဦးနေမင်းအား စာအိတ်ပေးလက်မှတ်ထိုးခိုင်းကာ ပြန်ရုံမို့ အဝတ်စားအားပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်ကာ မိတ်ကပ်လေးပါးပါးပုတ်ကာထွက်လာခဲ့မိသည်။အင်္ကျ ီက လက်တကိုင်းလေးမို့ နိူ့အုံဖွေးဖွေးလေးက အပေါ်ပိုင်းလေးလျှံထွက်နေပြီး အောက်က စပန့်သားလုံခည်အပါးလေးမှာ သူမပေါင်တန်တုတ်တုတ်လေးအား ထိကပ်နေသဖြင့် နိုင်လင်းထွန်းမှာ မက်မက်မောမောကြည့်နေသည်ကို မြင်နေရ၏။ဖုန်းဆက်ခေါ်ခိုင်းပြီး လက်မှတ်ထိုးခိုင်ရုံပဲမို့ ခြံဝင်းကြီးထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။သူမ အထဲရောက်သည်နှင့် နိုင်လင်းထွန်းမှာ တံခါးသော့ပြန်ခတ်ကာ တိုက်ကြီးဆီသို့ ခေါ်လာခဲ့၏။အတွင်းဘက်တွက် တိုက်ရှေ့ အုတ်ခင်း၍ ဘေးတဖက်တချက် ပေ၃၀ပတ်လည်လောက်က မြက်ခင်းစိမ်းများစိုက်ထားကာ ပန်းခြံပုံစံလေး ပြုလုပ်ထားသည်။
တိုက်ရှေ့ တံခါးဘေးတွင် ပန်းပင်မျိုးစုံ ပန်းအိုးများဖြင့် အစီအရီ ချထားကာ စတီးကွင်းကြီးများဖြင့် ဒန်းတခု တွေ့မြင်ရပြန်သည်။နီလာခိုင်မှာ ခြံအတွင်း အပြင်အဆင်များအားငေးမောရင်း ဧည့်ခန်းတွင်းရောက်ရှိလာတော့၏။ဧည်ခန်းတွင်း ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများမှာ ကျွန်များဖြင့် ပြုပ်လုပ်ထားပြီး ကျားရုပ် ဆင်ရုပ် ဒေါင်းရုပ် အစရှိသည့်ပန်းပုရုပ်ကြီးများနှင့် အလှဆင်ထားလေ၏။တကယ်ကို လူချမ်းသာ မိသားစုမှန်း ဧည့်ခန်းတွင်း ဝင်တာနှင့် သိရှိလိုက်ရသည်။
" ထိုင်လေ … မ "
ပန်းပုရုပ်ကြီးများအား ငေးကြည့်နေစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ နိုင်လင်းထွန်း အသံထွက်ပေါ်လာ၏။ဧည့်ခန်း အရှေ့ဘက်ခြမ်းတွင် မှန်အထူဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ဘဲဥပုံစားပွဲဝိုင်းတစ်လုံး ရှိပြီး ဘေးတွင် လူသုံးယောက်ထိုင်လို့ရသော ကျွန်းထိုင်ခုံအဝိုင်းခုံ နှစ်ခုမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထားရှိသည်။နီလာခိုင်မှာ ထိုင်ခုံကြီးပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း နိုင်လင်းထွန်းအား ဦးနေမင်းဆီ ဖုန်းဆက်ဖို့ လှမ်းပြောလိုက်၏။
" အင်းပါ … မ ရဲ့ … အအေး တခုခု သောက်ပါဦး … ဒယ်ဒီဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ပါ့မယ် "
နိုင်လင်းထွန်းမှာ စားပွဲခုံ အနီးနားမှ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ရင်း အချိုရည်တဗူးဖေါက်ကာ ဖန်ခွက်တစ်လုံးချပေးလိုက်သည်။ပြီးမှ ဧည့်ခန်းမှ ထွက်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူထံ ဖုန်းသွားဆက်ပုံရသည်။နီလာခိုင် အချိုရည် တစ်ဝက်ခန့်မော့သောက်အပြီး ဧည့်ခန်းတွင်း နိုင်လင်းထွန်း ပြန်ဝင်လာတော့၏။နီလာခိုင်ဘေး ဝင်ထိုင်ကာ ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်လိုက်တော့သည်။ထင်မှတ်မထားသည်မို့ နီလာခိုင်ကိုယ်လုံးလေးမှာ နိုင်လင်းထွန်းရင်ခွင်ထဲ ကျရောက်သွားတော့၏။
" ဟင် … လွတ်စမ်း ချာတိတ် … ခိုင့်ကို ဒီလိုမလုပ်နဲ့ မကြိုက်ဖူး "
" မလွတ်ဖူးဗျာ … မ ကို အဖြေတောင်းထားတာ ကြာလှပြီ ခုထိ မပေးသေးဘူး "
" ခိုင်က အိမ်ထောင်သည်လေ … မင်းကို ဘာအဖြေပေးရမှာလည်း လက်တွေလွတ်ပေးပါ တောင်းပန်ပါတယ် "
ဒီအနေထားရောက်မှ ကယ်ပါယူပါ အော်ရအောင်ကလည်း လူက အိမ်ထဲထိ ရောက်နေပြီမို့ နီလာခိုင်မှ ချော့ပြောနေရသည်။သို့သော် နိုင်လင်းထွန်းမှာ နီတာခိုင်ပါးလေးအား နမ်းရင်း ခါးလေးအား ဆွဲညှစ်လိုက်ပြန်သည်။နိုင်လင်းထွန်းမှာ ဆိုင်ကယ်ချင်းတိုက်မလိုဖြစ်ရာမှ နီလာခိုင်အား စွဲလမ်းမိခဲ့၏်။နီလာခိုင် အလုပ်အသွားတွင် လိုက်ပါခွင့်ရသော်လည်း အပြန်တွင် စမ်းစမ်းအေးပါနေသဖြင့် လိုက်ခွင့်မရခဲ့ပေ။အလုပ်ပိတ်ရက်များတွင် နီလာခိုင်နောက် တကောက်ကောက်လိုက်ကာ ချစ်ခွင့်ပန်တော့သည်။
နီလာခိုင်မှာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်ကြောင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူမှာ အဝေးတွင်စီးပွားရှာနေကြောင်း အမှန်တိုင်းပြောပြခဲ့၏။နိုင်လင်းထွန်းမှာ စိတ်ဓတ်ကျလျက် တစ်ပတ်လောက်ပျောက်ကွယ်သွားရာမှ နောက်ပိုင်း ပြန်ပေါ်လာကာ လက်မထပ်ရလည်း ချစ်ခွင့်ရချင်ကြောင်း အဖြေပြန်ပေးဖို့ တတွတ်တွတ်ပူစာနေတော့၏။နီလာခိုင်မှာ စမ်းစမ်းအေးတောင် အသိမပေးပဲ သူမ ကိစ္စအား သူမပါသာ ဖြေရှင်းနေတော့သည်။နိုင်လင်းထွန်းအား တတ်နိုင်သမျှရှောင်ကွင်းနေစဉ် ဒီတကြိမ် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် နိုင်လင်းထွန်း အိမ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ရ၏။
" လက်တွေက ဘာဖြစ်လို့လဲ မ ရဲ့ … ကျနော်ဟာ ကျနော် ပိုက်ထားတာပါ "
" မင်း မင်း … စကားကို ကပ်မပြောနဲ့ ခုလွတ်ကွာ "
" ဘယ်မှာ ကပ်လို့လဲ မ ကလဲ … ဒီမာ ခွာပြောနေတာလေ "
နီလာခိုင်မှာ နိုင်လင်းထွန်းဖက်ထားသည်ကို ရုန်းကန်ရင်း သူမလက်တဖက်မှာ နိုင်လင်းထွန်းပေါင်ကြားအား ထောက်မိသွားသည်။
" အားးး … နာလိုက်တာ … မ ရယ် "
" အာ … ဆောရီးကွာ "
နီလာခိုင်မှာ လက်ရှိအဖြစ်အား မေ့၍ ယောင်ပြီး တောင်းပန်နေမိသည်။သူမလက်တဖက်မှာ နိုင်လင်းထွန်းပေါင်ကြားမှ လီးအား ဖိမိသလိုဖြစ်သွားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
" တအားမဖိပါနဲ့ မ ရာ "
နီလာခိုင်မှာ နိုင်လင်းထွန်းပြောလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားကာ ဖိထားသောက်လက်အား ကြွပြီး လီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။နိုင်လင်းထွန်းမှာလည်း အဆင်ပြေသည် အထင်ဖြင့် နီလာခိုင် လက်တကိုင်းအင်္ကျ ီလေးအား ပုခုံးနှစ်ဖက်ဆီမှ လက်မောင်းသားဖွေးဖွေးလေးထိ ဆွဲချပစ်သည်။နို့အုံအား ထိန်းထားသော ဘာယာစီယာအား ထပ်မာန်ဆွဲချကာ ပေါ်လာသောနို့အုံလေးအား ကုန်းစို့ပစ်တော့၏။နီလာခိုင်မှာ ရုန်းနေရင်းဖြင့် ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လျက်လေး နို့စို့ ခံဇလိုက်ရတော့သည်။ဦးနေမင်းအား ဖုန်းဆက်ခိုင်းရာ နိုင်လင်းထွန်းမှာ ခေါ်ထားကြောင်း ဒင်နာလုပ်သည့်အိမ်မှာ မြို့အဝင်နားလေးမို့ နောက်ထပ် ၄၅ မိနစ်နေမှ ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြန်လည်ပြောဆိုနေသည်။နိုင်လင်းထွန်းမှာ စကားပြောရင်း နီလာခိုင်ပေါင်ကြားထဲ လက်နှင့်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။စပန့်ထမိန်အပါးလေးအောက်တွင် စောက်ဖုတ်မှာ ဖေါင်းကြွနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရ၏။
" မ ရယ် … စောက်ပတ်ကြီးက ဖေါင်းကားနေပါလား "
" အာ … ဘာစကားပြောတာလဲ … မရိုင်းနဲ့ကွာ "
နီလာခိုင်မှာ ကြေးစည်ပြန်ခေါ်သွားကတည်းက အာသာမဖြေနိုင်ခဲ့ရာ ခုလို ငယ်ငယ်ချောချောယောင်္ကျားတစ်ယောက်မှ နို့စို့ပြီး အဖုတ်ကလိရင်း မေးနေသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်လေး ထကြွနေရသည်။သို့သော် သိတ်ခါအရ နိုင်လင်းထွန်းအား ဟန့်လိုက်မိသည်။နီလာခိုင်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ချွန်ထွက်ကာ မာနေရင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်နေသဖြင့် နိုင်လင်းထွန်းမှာ ကာမစိတ်ကြွနေမှန်း ရိပ်မိနေသည်။
သူ့ပေါင်ကြားမှာ လီးအား နီလာခိုင်မှ မသိမသာညှစ်ပေးနေသည်ကိုလည်း ခံစားသိရှိနေရ၏။ထို့ပြင် ကြိတ်ချစ်ကြိတ်ကြွေမိရသော ချစ်သူအား မကြာခင် လိုးရတော့မည်မို့ အားရကျေနပ်မိနေသည်။နီလာခိုင်၏ ပေါင်သားကြီးများ ဟလိုက် စိလိုက်နှင့် ခါးလေးတွန့်တွန့်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးမှာ တဖြည်းဖြည်း တင်းမာလာတော့၏။
" မ … ကျနော် … စောက်ပတ်ယက်ပေးပါရစေနော် "
" အာကွာ … ကျွတ် "
နီလာခိုင်မှာ ဇိမ်ယူနေရင်း နိုင်လင်းထွန်းစကားကြောင့် စိတ်ထဲ ကသိကအောက်လေးဖြစ်သွားမိသည်။လင်လည်းမဟုတ် ရည်းစားမဟုတ်ပဲ အတိုင်းတာပါးပါးလေးသာ ပတ်သက်ဖူးသောသူစိမ်းယောင်္ကျားအား ဘယ်မိန်းကလေးက လာပါရှင် ယက်ပါရှင် ဆိုပြီး လှန်ပေးပါ့မလည်း … ကျွတ်။သူမပါသာ စိတ်ထဲပြောရင်း ခိုးလို့ခုလု ဖြစ်နေမိသည်။
ထိုစဉ် နိုင်လင်းထွန်းလက်က ထမိန်အားဖြည်ချနေသဖြင့် အလိုက်သင့်လေး ဖင်ကြီးအား ကြွပေးလိုက်သည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စမ်းစမ်းအေး၏ယောင်္ကျား စိုးနိုင်အား အလိုးခံဖို့ စဉ်းစားဖူးသော်လည်း လူရင်းတွေမို့ မျက်နှာပူကာ အထမမြှောက်ခဲ့ပေ။ကြေးစည်လေးအား တက်လိုးဖို့ကလည်း တူသားသဖွယ်ဖြစ်နေသူမို့ စိတ်က မရဲပေ။ဒီတကြိမ်တွင် နိုင်လင်းထွန်း၏ ဇွတ်တရွတ်ကြိုးစားမှု့အောက်တွင် မိန်းမသဘာဝအရ အနည်းငယ်ငြင်းကာ အလိုက်သင့်နေလိုက်တော့၏။
" လှလိုက်တာ မ ရယ် … ကြည်ပါဦး … မ စောက်ပတ်လေးက ဖေါင်းကားရဲနေပြီး အစိလေးက ထောင်ထွက်နေတာပဲ "
နိုင်လင်းထွန်းစကားကြောင့် သူမပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ကြည်မိရာ တကယ်ပင် အဖုတ်လေးမှာ ခုံးထွက်နေပြီး အစိလေးမှာ ခေါင်းပြူထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။အဖုတ်လေးအတွင်းမှ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ကာ အရည်ကြည်လေးများ စောက်ခေါင်းထဲ စို့တက်လာရ၏။ကြည့်နေစဉ် နိုင်လင်းထွန်းမျက်နှာမှာ သူမပေါင်ကြားတွင်း အပ်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်နေတော့သည်။
နိုင်လင်းထွန်းမှာ ရမ္မက်ပြင်းပြင်းဖြင့် ယက်ပေးနေရာ နီလာခိုင်မှာ အရသာထူးကဲနေရ၏်။ဦးနိုင်မော် သူမ အဖုတ်အားယက်ပေးစဉ်ကထက် ပိုမိုကာ ဇိမ်တွေ့နေရ၏။စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့ကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို စုပ်နေသဖြင့် အသဲများတုန်နေအောင် ခံစားနေရကာ နိုင်လင်းထွန်းခေါင်းအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ပါးစပ်က ညည်းတွားနေရပြန်သည်။နိုင်လင်းထွန်းမှာလည်း နီလာခိုင်ညည်းသံများကြောင့် စိတ်ကြွလာကာ စောက်ပတ်တပြင်လုံးအား လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် ဖိဖိပွတ်တော့သည်။
စောက်စိအား မထိတထိလေး ကိုက်လိုက် စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအား လျှာဖျားဖြင့်ထိုးခွဲလိုက်ဖြင့် အားရပါးရ ယက်ပေးနေ၏။နီလာခိုင်မှာလည်း အဖုတ်တခုလုံး ယက်တက်လာကာ သူမနို့အုံနှင့်နို့သီးခေါင်းများအား သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဖိချေနေရသည်။တောက်လောင်လာသော ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်နေတော့၏။ဦးနိုင်မော်နှင့် စမ်းစမ်းအေးယောင်္ကျားစိုးနိုင် တို့နှင့် တုန်းက အလိုးခံချင်စိတ် မရှိခဲ့ပေမယ့်… နိုင်လင်းထွန်းအပေါ်တွင် အလိုးခံချင်သည့်စိတ်များ ထကြွလာရာ နိုင်လင်းထွန်း၏ ငယ်ရွှယ်ချောမောမှု့ကြောင့်လား သူမကိုယ်သူမ မဝေခွဲနိုင်ပေ။
" အားးး ရှီးးးး းးးး … ကောင်း ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ ကွာ … အင်းဟင်းးး ဟူးးး ရှီးးးး းးးး "
နီလာခိုင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ တွန့်လိမ်ကော့ပျံလာကာ ပေါင်သားများ တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း ဖင်သားကြီးများ ကြွတက်လာတော့သည်။နိုင်လင်းထွန်မှာလည်း နီလာခိုင် စောက်စိအား မလွတ်တမ်းဖိစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှာပင် အစိလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ကလိပေးနေ၏။နိလာခိုင်မှာ စောက်ခေါင်းဝထဲ အရည်ကြည်များ အိုင်လာသဖြင့် နိုင်လင်းထွန်းခေါင်းအား တွန်းထုတ်ကာ သူမစောက်ပတ်အား လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားလိုက်တော့သည်။
" မ … ပြီးသွားတာလား ဟင် "
နိုင်လင်းထွန်းမှာ မေးရင်း နီလာခိုင်လက်အား ဆွဲဖယ်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျလာတော့သည်။
" အားးး … အမလေးးးးး … မောတာကွာ … ခဏ နားရအောင်နော် "
နီလာခိုင်မှာ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း မျက်လုံးများစင်းလာကာ ရင်ဘတ်မှ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် အသက်မျှင်းရှုနေရ၏။နီလာခိုင်မှာ နိုင်လင်းထွန်းအပေါ် ချစ်စိတ်မရှိသော်လည်း သူမ စောက်ပတ်လေးအား ထိထိမိမိယက်ပေးနိုင်သဖြင့် အသဲခိုက်အောင် နှစ်ချိုက်သွားရသည်ကို ဝန်ခံရပေမည်။သူမ အနားယူနေစဉ် နိုင်လင်းထွန်းမှာ မတ်တပ်ထရပ်ရင်း ပုဆိုးအား ခြေရင်းပုံချလိုက်သည်။နီလာခိုင်မှာ နိုင်လင်းထွန်းပေါင်ကြားမှ လီးအား အနီးကပ် သေချာမြင်ရသဖြင့် မှေးစင်းနေသော မျက်လုံးမှာ ပြူးကျယ်သွားရပြန်၏။အရှည် ၈ လက်မကျော်ပြီး သူမလက်ကောက်ဝတ်လောက်တုတ်သော နိုင်လင်းထွန်းလီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေရင်း တဇပ်ဇပ်တုန်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
လီးနှင့်ဝေးနေပေမယ့် လီးအရသာ ခံစားဖူးသူမို့ ဒီလိုလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရလျင်ဟူသော အတွေးက စောက်ပတ်အား ဒုတိယအကြိမ် ဆစ်ကနဲ့ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရ၏။နိုင်လင်းထွန်းမှာ လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ရင်း နီလာခိုင် အဖုတ်အားကြည့်နေပြန်သည်။နီလာခိုင်မှာလည်း နိုင်လင်ထွန်းလက်ထဲမှ တိုက်ထွက်လာသော ဒစ်ဖူးနီညိုကြီးအား ကြည့်ရင်း အားရသလိုလို ကြောက်သလိုလို ဖြစ်လာရင်း သူမပေါင်သားများအား ဖြဲထားပေးလိုက်တော့သည်။
နိုင်လင်ထွန်းမှာ ကြမ်းပြင် ဒူးထောက်ချရင်း ခုံပေါ်မှဖြဲပေးထားသော နိလာခိုင်စောက်ပတ်ထိပ်အား ဘယ်လက်ဖြင့်ကွေးပြီး လက်မ လက်ညိုး အသုံးပြုကာ ထပ်ဖြဲလိုက်၏။ထိုအခါ စောက်စိလေးမှာ ပြူးထွက်လာသည်မို့ ညာလက်ဖြင့် လီးအရင်းအား ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးဖြင့် အစိလေးအား ခပ်စပ်စပ်လေး အဆက်မပြတ် ရိုက်ချလိုက်သည်။နီလာခိုင်မှာ ရင်တုန်နေစဉ် စောက်စိအား ဒစ်ဖူးဖြင့် တဘတ်ဘတ်ရိုက်ခံရသဖြင့် ခုံပေါ်ထိုင်လျက်လေး ကြမ်းပြင်ခြေဖျားထောက်ကာ တကိုယ်လုံး တဇပ်ဇပ် တုန်နေရတော့၏။
" အ …… အ … လိုးတော့မှာလား … ချာ တိတ် "
နိုင်လင်းထွန်းမှာ နီလာခိုင်၏ ရမ္မက်သံနှောသော စကားသံလေးအား ခေါင်းညိတ်ဖြေရင်း ဒစ်ဖူးအား စောက်ခေါင်းဝသို့ တေ့လိုက်ရာ…
" တီတီ … တီတီ … တီ တီ တီ တီ "
အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံ အဆင်မပြတ် ကြားလိုက်ရတော့သည်။
" ဟင် … မင်းအဖေ လာ နေ ပြီ ထင် တယ် "
" ဟာ … ဟုတ်တယ် … မ "
နှစ်ဦးသား ထရပ်ရင်း အဝတ်စားများ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်ဝတ်ကာ နိုင်လင်းထွန်းမှာ ဧည့်ခန်းတွင်းမှ ခြံတံခါးသော့ကိုင်ကာ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။နီလာခိုင်မှာ သူမ ရဂျစ်စတာ စာအုပ်လေးအား ဖွင့်ကာ ဧည့်ခန်းတွင်း ခပ်တည်တည် ထိုင်နေလိုက်၏။ခဏအကြာ နိုင်လင်းထွန်း၏ ဖခင် ဦးနေမင်း ရောက်ရှိလာသဖြင့် စာအိတ်အရှည်လေး ပေးပြီး သူမစာအုပ်လေးထဲ လက်ခံရရှိကြောင်း လက်မှတ်ထိုးခိုင်းကာ နုတ်ဆက်ရင်း အိမ်ထဲမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။နိုင်လင်းထွန်းမှ ခြံတံခါးဝထိ လိုက်ပို့ရင်း ညပိုင်း နီလာခိုင်အိမ်သို့ လာမည်ဖြစ်ကြောင်း တတွတ်တွတ်ပြောနေရှာ၏။နီလာခိုင်မှာ ခြံတံခါး ပြန်ပိတ်ခါနီး နိုင်လင်းထွန်းအား မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြကာ ချာကနဲ့လှည့်ထွက်ရင်း လမ်းကြားလေးအတိုင်း ပြန်ထွက်ကာ ခြေလှမ်းများက သူမအိမ်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။
စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသောမိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment