တဏှာကချိုချို လွတ်တာက အသိ (စ/ဆုံး)

တဏှာကချိုချို လွတ်တာက အသိ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဝင်း

အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။

အသက်ကတော့ မပြောတော့ပါဘူးရှင် ။ အဲ မပြောလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ။ ကိုကို မောင်မောင်များကတော့ အသက်မသိပဲ မျိုးကို စိတ်၀င်တစားရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား။

အသက်ကတော့ ပြောရမှာတော့ ခက်ရှက်ရှက်ပါ ။ အဲ့လိုပြောလို့ အသက် ၅၀ အဖွားကြီးလို့ မထင်လိုက်ကြပါနဲ့နော် ။ မျိုးအသက်က ၃၀ ရှိပြီ ၊ အိမ်ထောင်သည်ပါ ။

မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ လင်မယားသက်တမ်း တစ်နှစ်ကျော်လောက်မှာ သားလေးတစ်ယောက် ထွန်းကားခဲ့ပါတယ်။ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ သားလေးပါ ။ မျိုးရယ်၊ သားလေးရယ်၊ ကိုအောင်ကြီးတို့ မိသားစုသုံးယောက် ပျော်ရွှင်အောင် နေခဲ့ကြတယ် ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အရမ်းချစ်သလို၊ မျိုးလင်တော်မောင် ကိုအောင်ကြီးကလည်း အရမ်းကို အပြုအစု အယုအယကောင်းပြီး အလွန်ကြင်နာတတ်တဲ့ ယောကျာ်းကောင်းတစ်ယောက်ပေါ့။ ရုပ်ရည်ကတော့ မင်းသားပြေငြိမ်းနဲ့တောင် ခပ်ဆင်ဆင်ရယ်။ ဟီးဟီး ကြော်ငြာလေး ၀င်လိုက်ဦးမယ်။

မျိုးကတော့ အရပ် ငါးပေသုံးလက်မ ။ တင်၊ ခါး၊ ရင် အချိုးအစားကတော့ ၃၆၊ ၂၈၊ ၃၄ ရှိတယ် ။ အသားအရေက ဝါ၀င်းလို့ နုညံ့ချောမွေ့တဲ့ အသားအရေပိုင်ရှင် တစ်ယောက်ပေါ့။ ဖေဖေကဗမာ၊ မေမေက ကရင်စပ်တော့ လှတာပေါ့နော် ။ ကပြားတွေက သွေးရင်းတွေထက် ပိုလှတယ်ဆိုတာ ကြားဖူးကြမှာပါနော် အဟစ်။ ကြွားလုံးတွေထုတ်နေလို့ မျိုးကို အကြွားသန်သူတစ်ယောက်လို့တော့ မထင်လိုက်ပါနဲ့ ။ အရှိကိုအရှိတိုင်း ကိုကို မောင်မောင်တို့ကို ပြောတာပါနော်။

မျိုးက အသက်အရွယ်အားဖြင့် မကြီးသေးပေမဲ့ ထမီနဲ့ ရင်ဖုံးကို ၀တ်ရတာ ပိုပြီးသဘောကျတယ်။ တခါတလေတော့လည်း ဂျင်းနဲ့ တီရှပ်ပွပွလေးတွေ ၀တ်တတ်ပါတယ်။ အဟီး ကိုအောင်ကြီး မရှိတဲ့ အခါမျိုးတွေဆိုရင်ပေါ့။ မျိုးရဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘ၀ လိင်မှုရေးရာကိစ္စတွေမှာ အရမ်းကိုသာယာပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ဘ၀လေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူတစ်ယောက်လို့ အထင်ရောက်နေတဲ့ မျိုးတစ်ယောက် တစ်ညမှာတော့ တက်တက်စင်အောင် လွဲချော်နေတာကို မျိုး တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။ အဲ့ဒီ ညလေးကစပြီး လိင်ဆက်ဆံခြင်းကို အလွန်အမင်း ခုံမင်တတ်လာခဲ့တော့တာပါပဲ။

မျိုးတို့ မိသားစုလေး ဗဟန်းဘက်က တိုက်ခန်းလေးတစ်လုံး၀ယ်ပြီး နေခဲ့ကြပါတယ်။ အဲ့ဒီတိုက်ခန်းလေးက ကိုအောင်ကြီးသူငယ်ချင်း ကိုသန့်တို့မိသားစုနဲ့ အပေါ်ထပ် အောက်ထပ်ပေါ့။ မျိုးတို့အိမ်မှာ အိမ်အကူ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ် ကားဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်ရယ်ကို ခန့်ထားပါတယ်။

ကိုအောင်ကြီးက အလုပ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်ပတ်ကို တစ်ရက် ခရီးပုံမှန်ထွက်လေ့ရှိပြီး ၀င်ငွေ အတော်အသင့်ကောင်းတဲ့ ရာထူးရှိသူ တစ်ယောက်ပါ။ ကိုအောင့်အလုပ်က မျိုးတို့မိသားစုအတွက် ပြည့်စုံတဲ့အပြင် ပိုတာကို တော်တော်များများ စုဆောင်းထားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

အပေါ်ထပ်မှာနေတဲ့ ကိုသန့်ရဲ့အမျိုးသမီး မဝါဆိုနဲ့တော့ မျိုးတို့ အသင်းတုတ်ဖော်တုတ်ဖက် အင်မှားလို့ စကားပြောဖော်ပြောဖက် တစ်ယာက်နဲ့တစ်ယောက် ကူညီရိုင်းပင်းကြပြီး အလွန်နီးစပ်တဲ့ အိမ်နီးချင်း မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ကိုသန့် အလုပ်နဲ့ အိမ်မှာမရှိရင် မဝါဆိုနဲ့ မျိုးတို့နှစ်ယောက် ရှော့ပင်ထွက်လိုက် ဟိုဟာသွားစားလိုက် ဒီဟာသွားစားလိုက်နဲ့ ( မုန့်သွားစားတာကို ပြောသည်) စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြီး ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း လွှတ်တော်အကြောင်း မလွှတ်တော်အကြောင်း ဟိုကောင်မအကြောင်း ဟိုကောင့်အကြောင်း ပြောမဆုံးပေါင် တောသုံးတောင်ကို ပြောဖြစ်လုပ်ဖြစ်ကြပါတယ်။

ကိုသန့်နဲ့ မဝါဆိုတို့က အိမ်ဆောက်ပစ္စည်း လုပ်ငန်းငယ်လေးကို လုပ်ကိုင်ကြတယ် ။ သူတို့ကိုကြည့်ရတာ တော်တော် အလုပ်ဖြစ်ပုံရပါတယ်။ အလုပ်အရမ်းများတဲ့အခါဆို ဆိုင်က အလုပ်သမားလေးတွေတင် မနိုင်ပဲ မဝါဆိုကိုယ်တိုင် ဟိုပြေးဒီပြေးနဲ့ သူကိုယ်တိုင် ၀င်လုပ်ရတယ် ။

ကျမလည်း ကိုအောင်ကြီး ပေးတာစား ကြွေးတာယူတာထက်စာရင် အိမ်စီးပွားရေးကို တဖက်တလှမ်းက ကူညီရှာဖွေပေးချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ်။ သူတို့လင်မယားကို ကြည့်ရင်း မျိုးလည်း အလုပ်လုပ်ချင်သလို ဖြစ်လာမိတယ်။ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက် တက်ညီလက်ညီ လုပ်နေကြတာကို မြင်တော့ မျိုးလည်း အားကျမိတာပေါ့ရှင်။ ကိုယ်က စားလိုက်သောက်လိုက် ဟိုဟာလုပ်လိုက် ဒီဟာလုပ်လိုက်နဲ့ အိမ်မှာနေတာထက်စာရင် အလုပ်လေး လုပ်ကြည့်ရင် ကောင်းမလားလို့ပေါ့။

ဒါနဲ့ ကိုသန့်နဲ့ ဝါဆိုကို မျိုးပါ သူတို့လုပ်ငန်းထဲ ရှယ်ယာ၀င်လုပ်လိုတဲ့အကြောင်း ခွင့်တောင်းကြည့်မိတယ်။ ကိုအောင်ကြီးကတော့ အားပေးတယ် မိန်းမရေ လုပ်ပေါ့။ ကိုသန့်နဲ့ မဝါဆိုကလည်း လက်ခံတယ်။ ဒါနဲ့ မျိုး သူတို့ လုပ်ငန်းထဲမှာ ရှယ်ယာ အတော်အသင့် ၀င်ပြီး မျိုး အလုပ်စလုပ်တော့တာပေါ့။

မျိုးတို့သုံးယောက် လုပ်ငန်း အတော်တွင်ကျယ်လာတော့ လုပ်ငန်းစီးရေးတွေ လူမှုရေးအလုပ်တွေမှာ တစ်ယောက်တလှည့် သွားကြရတယ်။ တခါတလေ သုံးယောက်စလုံး သွားရသလို၊ တခါတလေလည်း နှစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက်ထဲလည်း သွားရတယ်ရှင့်။

အလုပ်က တနေ့တခြား ပိုများလာတယ်။ ကိုအောင်ကြီးကတော့ ဘာမှ၀င်ပြောတာ မရှိဘူး။ မျိုးကိုတောင် အမြဲချီးကျူးစကား ပြောတာပေါ့။ သူ အဲ့လို ချီးကျူးလာပြီဆိုရင် မျိုးဖြင့် မနေတတ်အောင်ပဲ ။ ကိုယ်က ဘာမှ မလုပ်တတ်ကိုင်တတ်ရာကနေ ယောကျာ်းယူခဲ့ရတာကိုး။ ဖေဖေ မေမေတို့နဲ့ နေတော့လည်း ဒီလိုပဲ ဘာမှ မယ်မယ်ရရ အလုပ်မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူး ။ ဒါကြောင့် အခုလို မျိုးရဲ့ အလုပ်လေးအောင်မြင်လာတော့ ကိုအောင်ကြီးကလည်း ဘဘာမှ၀င်မပြောတဲ့အပြင် မျိုးသိသင့်တဲ့ စီးပွားရေး အကြောင်းအရာလေးတွေကို အကြံညံပေးတယ်။ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ လင်တော်မောင်ပါ။

အလုပ်စလုပ်ခါစက ဘာမှမတတ်လေတော့ ကိုယ့်ရှယ်ယာဝေစု အကျိုးအမြတ်လေးပဲယူရင်း ကိုသန့်တို့လင်မယားကိုပဲ အများဆုံး ချင်းကပ်မှီခိုပြီး ကြိုးစားသင်ယူရတာပေါ့။ ကိုသန့်၊ မဝါဆိုတို့ကလည်း လက်တွဲခေါ်တယ်။ တစ်နေ့ ပဲခူးကိုသွားဖို့ အလုပ်တစ်ခု ပေါ်လာတယ်ရှင့် ။ အဲ့ဒီနေ့ ကိုသန့်က မျိုးကို ပြောတယ်။

“ မမျိုးအောက်က လူတစ်ယောက်လောက်ကို ကျနော်နဲ့ ထည့်ပေးလိုက်ပါလား။ စာချုပ်စာတန်း ကိစ္စဖြစ်နေလို့ပါ ။ ခရီးကလည်း ပဲခူးအထိဆိုတော့လေ။ အကယ်၍ ညအိပ်ညနေ အခြေအနေမျိုးပေါ်လာရင် မသင့်ဘူးလားလို့ပါ ”

ဆိုပြီး မျိုးကို ခွင့်တောင်းတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ မဝါဆိုက သူ့အမေနေသိပ်မကောင်းလို့ အိမ်ခဏပြန်နေတယ်။ ဒါဆိုရင်တော့ အနေအထားက မျိုးနဲ့ ကိုသန့် နှစ်ယောက်ထဲသွားဖို့ သေချာသလောက် ဖြစ်နေပြီ။ ကိုအောင်ကြီးကတော့ သိတဲ့အတိုင်း သူ့အလုပ်နဲ့ နယ်ဘက် ခရီးလွန်နေပါတယ်။ ကိုအောင်ကြီးရှိလည်း ဒီလောက်ဝေးတဲ့ ခရီးကို ကိုသန့်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲသွားဖို့ တားမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါက အလုပ်သဘောပဲလေ။ သူက မျိုးထက်တောင် အလုပ်သဘောကို ပိုနားလည်တဲ့သူ မဟုတ်လား ။ ကိုအောင်ကြီး ခွင့်ပြုမှာပါလေးလို့။ စာချုပ်နဲ့ ပတ်သက်တာဆိုတော့ အရေးကြီးတယ်လေ။ မျိုးကိုယ်တိုင် လိုက်မှ ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒါနဲ့ ကိုသန့်ကို

“ ဟာ ကိုသန့်ကလည်း စာချုပ်နဲ့ ပတ်သက်တာဆိုရင်တော့ မျိုးကိုယ်တိုင် လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်။ ရတယ်မဟုတ်လား

လို့ ကိုသန့်ကို မေးတော့

“ အင် ကောင်းတာပေါ့။ မမျိုးကိုယ်တိုင်လိုက်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့။ လိုက်ခဲ့ပါ မမျိုး”

တဲ့။ မျိုးလည်း ပထမတော့ အိမ်ကကားနဲ့ သွားဖို့ စီစဉ်လိုက်တယ်။ သွားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။ လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်နဲ့ လက်ဆွဲအိတ်တွေ၊ ဒေါကူမန့်တွေအားလုံး ကားပေါ်တင်လို့ ကားပေါ်တက် ကားစက်နိုးမှ စက်မနိုးဘူး ဖြစ်ပါလေရောရှင်။ ဒါရိုင်ဘာ ကိုမြကတော့ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ နိုးကြည့်တယ်။ ဟိုနိုက်ဒီနိုက်နဲ့ မိနစ်သုံးဆယ်လောက်ကြာတော့ ကိုသန့်နဲ့ မျိုးတို့နှစ်ယောက် စိတ်မရှည်တော့ဘူး။ ကားကို အပြစ်အမျိုးမျိုး ရှာကြည့်တယ်။ ကိုမြတစ်ယောက် ချွေးတွေတာ တကိုယ်လုံးရွှဲလာတယ်၊ ဘာအပြစ်မှ မတွေ့ဘူး။ ဒါနဲ့ကိုသန့်က

“ မမျိုးရေ ကိုမြကိုတော့ အားကိုးလို့ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်တို့ ကားတစ်စီးငှားမှ ဖြစ်တော့မယ် ”

လို့ စိတ်ပျက်အသံနဲ့ ဆိုလာတယ်။ မျိုးတို့ ရုံးသုံး light truck လေးရှိတယ်။ အဲ့ကားက မဝါဆို ယူသွားတော့ ကားပဲငှာရတော့မှာပေါ့။ ပဲခူးဆိုတော့ ခရီးကို ကားငှားသွားလို့က ကုန်လိုက်မဲ့ ပိုက်ဆံတွေ၊ ကိုယ်သွားလုပ်တဲ့ အလုပ်ကရတဲ့ အကျိုးအမြတ် တ၀က်စာလောက်တောင် ပါသွားမလားပဲ။ မျိုးလည်း မဖြစ်သေးပါဘူးလေးလို့။

“ ဟာ ကိုသန့်ကလည်း ကားငှားလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဈေးက ကြီးကကြီးနဲ့ ကားငှားတာ မတန်ပါဘူး ရှင်။ တစ်ခုခု ထပ်ကြံပါဦး ”

ဆိုတော့

“ အင် ခဏနော် မျိုး ”

ဆိုပြီး ကိုသန့် စဉ်းစားနေရာက

“ အာ ဟုတ်ပြီ မမျိုးရေ”

“ ဘာများလဲ ကိုသန့်ရဲ့ ပြောပါဦး”

ဆိုပြီး မျိုးလည်း ၀မ်းသာအားရနဲ့ ပြန်မေးမိလိုက်တာ

“ ကျနော့်မှာ အရင် ကျနော် စီးစီးနေတဲ့ ယာမဟာတစ်စီးရှိတယ်။ စက်က လုံး၀ အကောင်းပဲ ရှိသေးတာ။ မြန်လည်းမြန်ပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိတယ်။ မျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရဲတယ်ဆိုရင် ကျနော်တို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားကြတာပေါ့ ..။ ဘယ်လိုသဘောရလဲ မမျိုး”

လို့ ပြောလာတော့ မျိုး မျက်လုံးပြူးသွားမိတယ် ..။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆိုင်ကယ်မပြောနဲ့ စက်ဘီးပေါ်တောင် တက်ခွဖူးတာ မဟုတ်တဲ့ မျိုးမမတစ်ယောက် လန့်သွားမိတာပေါ့လို့။ ကိုသန့်က မျိုး မျက်လုံးပြူးသွားတာ မြင်တော့

“ အင် ..ဟုတ်ပါရဲ့။ မမျိုးက ဆိုင်ကယ်စီးရဲမှာတော့ မဟုတ်တာပဲ။ အင်ခက်ပြီး စာချုပ်ကလည်း ဒီနေ့ အပြီးချုပ်မှ ဖြစ်မယ်။ ဒါဆို မမျိုး မလိုက်ပါနဲ့တော့။ မမျိုး တပည့်တစ်ယောက်ကိုပဲ ထည့်လိုက်ပါတော့နော်။ အားလုံး အဆင်ပြေစေရမယ် မမျိုး”

“ အော် ကိုသန့်ရယ် အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ မျိုးက ဆိုင်ကယ်စီး အတွေ့အကြုံ မရှိတော့ နည်းနည်း လန့်သွားမိတာပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလိုအခက်အခဲကြုံလာမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး မျိုး လိုက်စီးပါ့မယ်။ ကိုသန့် ဆိုင်ကယ်မောင်းတာကိုတော့ ယုံပါရစေနော်”

ဆိုပြီး ပြုံစိစိနဲ့ ပြန်နောက်လိုက်မိတယ်။

“ ဒါတော့မပူနဲ့ ဒေါ်မျိုးမမရေ။ ကျနော်ငယ်ငယ်က ဆိုင်ကယ် လမ်းသရဲဗျ။ ပဲခူးလောက်ကတော့ မျက်လုံးမှိတ် မောင်းလို့ရတယ်။ မန်းလေးအထိ လက်လွတ်မောင်းပြမယ်ဗျာ”

လို့ မျိုးကို ပြန်နောက်ပါလေရော။

“ အမလေးတော် မျက်လုံးမှိတ် လက်လွတ်တော့ မမောင်းပါနဲ့ ထိုင်းပဲရှိခိုးပါရစေ ကိုသန့်ရယ်။ ဒီကကြောက်ပါတယ်ဆို”

“ ဟားဟား နောက်တာပါ မမျိုးရာ။ ကျနော် ဆိုင်ကယ်ကို ကောင်းကောင်းကို စီးတက်ပါတယ်။ ၁၅ နှစ်သားလောက်ကတည်းက ဖေဖေ့ဆိုင်ကယ်ကို ခိုးခိုးစီးလို့ အမြဲအဆော်ခံထိတာ ။ မကြောက်ပါနဲ့ဗျာ။ ကျနော်က နောက်တာပါ။ ဒါပေမဲ့ မမျိုးက ထမီပဲ ၀တ်တာဆိုတော့ ကျနော် ဆိုင်ကယ်မောင်းရတာ နည်းနည်းခက်မယ်ဗျ ။ ဆိုင်ကယ်က ယောကျာ်းစီးဆိုတော့လေ”

မျိုးကလည်း မေးလေးငေါ့ပြီး

“ အမလေး ကိုသန့်ရယ်။ မျိုးကလည်း ထမီကြီးနဲ့ လိုက်မစီးပါဘူးနော်။ ခဏစောင့် မျိုး ဂျင်းပန်သွားလဲလိုက်မယ်”

ဆိုပြီး အိမ်ထဲ၀င် တီရှပ်အပြာပွပွနဲ့ အောက်က ဂျင်းရိုင်ဒါ တစ်ထည်ကို လဲ၀တ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ကိုသန့်က သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ဟိုစစ်ဒီစစ်နဲ့ စက်နိုးပြီး အဆင်သင့် စောင့်နေလေရဲ့။ မျိုးကိုမြင်တော့ မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့။

“ အမေလး ကိုသန့် မျက်လုံးကြီး ကျွတ်ထွက်လာဦးမယ် ဒါမျိုးမတွေ့ဖူးဘူးလား ရှင်”

“ မဟုတ်ရပါဘူး မမျိုးရယ်။ ကျနော်က ရင်ဖုံးနဲ့ ထမီတာ အမြဲ၀တ်တတ်တဲ့ မမျိုးကို ဒီလို အလန်းဇယား စတိုင်နဲ့ တွေ့လိုက်လို့ အံ့သြသွားတာပါ”

“ အမေလး ကိုသန့်ရယ် ဒါမျိုးတွေရိုးနေပါပြီ။ သူ့အကြည့်က ဒုသနသော အကြည်ဆိုတာ မျိုးမမတို့က သိပြီးသားပါနော် ဟင် ” လို့ စိတ်ထဲက ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။

“ ကဲ ဒါဆို သွားကြရအောင် မမျိုးရေ။ နေမ၀င်မှီ ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်အောင်တော့ မောင်းရမယ်ဗျ”

မျိုး စလင်းဘက်ကို လက်မှာသိုင်းပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်မယ်အလုပ် ဆိုင်ကယ်ကို သေချာပြန်ကြည့်မိတယ်။ ဆိုင်ကယ်က အားကစားစတိုင် ပြိုင်ဘီးပုံစံလေးဆိုတော့ အနောက်ကယ်ရီရာထိုင်ခုံက အရမ်းတိုပြီး အရှေ့ကို လျှောကျနေတယ်။ အင် .. ဒီပုံနဲ့သာ တက်စီးလိုက်ရင်တော့ မျိုးတကိုယ်လုံး ကိုသန့်ကျောပြင်ပေါ်ကို ပူးကပ်ပြီးသား ဖြစ်သွားမှာပဲလို့လေ။

ဒီဆိုင်ကယ်အမျိုးအစားကို မျိုး မြင်ဖူးပါတယ် ။ ဒါမျိုးဆိုင်ကယ်က ချစ်သူရည်းစားတွေစီးတဲ့ ပုံမျိုး။ အနောက်က မိန်းကလေးက အရှေ့က ယောကျာ်းလေးကို အားရပါးရ ဖက်ထားပြီး လူရှေ့ စတိုင်ထုတ် စီရတာမျိုးလေ။ မျိုး သိပ်သိတာပေါ့..။ ဒါပေမဲ့ ဒီအခြေအနေမှာတော့ မျိုးအတွက် ရွေးချယ်စရာမှ မရှိတော့တာပဲ မဟုတ်လား။ မျိုး ဆိုင်ကယ်ကို ကြည့်ပြီး စဉ်းစားနေတာကို ကိုသန့်မြင်တော့

“ မမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရမှာ ကြောက်များနေသလား။ မကြောက်ပါနဲ့ဗျာ။ မမျိုး ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်စေရဘူး။ မှဲ့တစ်ပေါက် မစွန်းစေရပါဘူးဗျာ။ မမျိုး တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ကိုအောင်ကြီး ကျနော့်ကို လာသတ်နေမှဖြင့်။ စိတ်ချ ကျနော် ဂရုတစိုက် မောင်းပါ့မယ်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ပါ”

ဆိုပြီး လေကာ ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်တစ်လုံးကို လှမ်းပေးတယ်။ မျိုးလည်း ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကိုယူပြီး

“ အဲလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး ကိုသန့်။ မျိုး စီးလို့ အဆင်ပြေမှာပါ ”

ဆိုပြီး ဦးထုပ်ကောက်စွပ်ပြီး ဆိုင်ကိုယ်ပေါ် တက်ခွလိုက်တာနဲ့ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ မျိုးရဲ့ ရင်သားအစုံက ကိုသန့်နောက်ကျောမှာ ဖိကပ်မိလျက်သားလေးပေါ့ ။ မျိုးဖြင့် ကြက်သိမ်းတွေ ဖျန်းခနဲဆို ထလိုက်တာရှင် ။ ကိုသန့်တစ်ယောက်တော့ဖြင့် ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ထဲကနေ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို မျိုး တွေ့လိုက်မိတာ။ ကိုသန့်တော့ မျိုး သတိထားမိလိုက်မယ်လို့ ထင်ပုံမပေါ်ဘူးရှင့်။ ဒါနဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို ဝေါကနဲ့ ထိုးမောင်းသွားတော့တာပဲ။

မျိုးရဲ့ ရင်သားတွေကို မျိုးလင်တော်မောင်ကလွဲလို့ တို့ထိခံစားခွင့်ရတဲ့ ပထမဦးဆုံးလူကတော့ ကိုသန့်ပါပဲ။ ဆိုင်ကယ်လေး အရှိန်နှေးနှေးနဲ့ ပြေးနေတဲ့ အချိန်ခဏမှာတော့ မျိုးရင်သားတွေကို ကိုသန့်ကျောပြင်နဲ့ ထပ်မဖိမိအောင် ဆိုင်ကယ်နောက်က သံလက်ကိုင်လေးကို အားနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ခက်ခွာခွာလေးဖြစ်အောင် ကြိုးစား စီးလာမိပါသေးတယ်။

ခရီးအမြန်ရောက်ချင်ဇောနဲ့ ဆိုင်ကယ်လီဗာကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ မျိုးကိုယ်လုံးလေး ဟန်ချက်လုံး၀ပျက်သွားပြီး ပြုတ်ကျမလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ မျိုးနှုတ်ဖျားကနေလည်း ” ကိုသန့် !!!” ဆိုတဲ့ အာမေဠိတ်တစ်လုံး လွတ်ကနဲ ထွက်သွားပြီး ကြောင်အားလန့်အားပဲ ကိုသန့်ခါးကို တအားကုန် ဖက်ထားမိလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မျိုး ဘယ်လိုမှ မတက်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်။ မျိုးရင်တွေလည်း တဒိတ်ဒိတ်တုန်လို့၊ မျိုးရင်သား ခေါင်းလေးတွေတင်မကဘူး မျိုးအရှေ့ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုလုံး မျက်နှာ ရင်ဘက် ဗိုက်သား မျိုးရဲ့ဆီးခုံ ဆီးစပ်ပါမကျန် ကိုသန့် နောက်ကျော်ပြင်ပေါ်ကို ကြိုးနဲ့တင်းကြပ်နေအောင် တိုင်းချီထားသလား အောင့်မေ့ရလောက်အောင် ပူးကပ်သွားတာပေါ့ရှင်။

ခရီးက အခုမှ အစရယ်ပဲ ရှိသေးတယ်။ သွားရမယ့် ခရီးက ပဲခူးအထိ ။ ဒါပေမဲ့ မျိုး ဒီလိုမဖက်ထားရင် ပြုတ်ကျလို့ အသက်ထွက်ရုံပဲရှိတယ်။ အခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူးလေ။ သက်ပြင်းရှည်တစ်ချက်ချပြီး ချစ်သူရည်းစားနှစ်ယောက်သဖွယ် ဆိုင်ကယ်လေးကို အတူစီးလာမိတော့တယ်။ ဆိုင်ကယ်လေးကို နှစ်ယောက်အတူ နှုတ်ဆိတ်စွားစီးလာရင်း ကိုသန့်ရဲ့မေးခွန်းတွေနဲ့ မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့ရဲ့ ၁၅ မိနစ်ခန့် တိတ်ဆိတ်သွားမှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်ပါတယ်။

“ မမျိုး ဒီနေ့ အော်ဒါတွေ ဘယ်နှစ်ခုလောက်လာလဲ”

“ အင်း သုံးလေးခုလောက်တော့ ဒီနေ့ ရှိမယ်ထင်တယ် ကိုသန့်”

မျိုးတို့နှစ်ယောက် ပြောရင်းဆိုရင်း စီးလာလိုက်တာ ၁ နာရီလောက် အကြာမှာတော့ ပဲခူးကို ရောက်ပါတယ်။ လုပ်ငန်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ စာချုပ်တွေအားလုံး အဆင်ပြေပြေပါပဲ။ သူ့ရဲ့ လက်မှတ်တွေအောက်မှာ မျိုးရဲ့ လက်မှတ်တွေကို ထိုးခိုင်းပါတယ် ။ အားလုံးပြီးသွားတော့ မျိုးနဲ့ကိုသန့် အရမ်းကို ပျော်ရွှင်ကြရပါတယ်။ မျိုးတို့ရဲလုပ်ငန်းမှာ ပဲခူးက လုပ်ငန်း ကန်ထရိုက်တွေလည်း ခုနှစ်ခု ရှစ်ခုလောက် ရလာခဲ့လို့ပါ။

လုပ်ငန်းအောင်မြင်တော့ ပျော်လွန်းလို့ ကိုအောင်ကြီးကို မျိုးတို့ရဲ့ အောင်မြင်မှုတွေကို လှမ်းဖုန်းဆက်ပြီး ကြွားလိုက်ပါသေးတယ်။ ကိုအောင်ကြီးကလည်း သူ့မယားကို ချီးကျူးလို့ မဆုံးအောင်ပါပဲ။

မျိုး ကိုအောင်ကြီးကိုပြောနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေက အားလုံးမှန်ပေမဲ့ အိမ်ကားပျက်လို့ ကိုသန့်ရဲ့ဆိုင်ကယ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပဲခူးကို ထွက်လာမိတဲ့အကြောင်း၊ မဝါဆိုလည်း ပါမလာတဲ့အကြောင်းကိုတော့ ထည့်မပြောလိုက်ခဲ့မိဘူး။ အဲဒါတွေ အမှန်အတိုင်း ကိုအောင်ကြီးကို ပြောလိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း ကိုအောင်ကြီး စိတ်တိုမှာလားပေါ့ ။ ဒါပေမဲ့ မျိုး ကိုအောင်ကြီးကို အားလုံး လိမ်ပြောနေမိတာကတော့ အမှန်ပါပဲ။

ကိုအောင်ကြီးနဲ့ မျိုး ဖုန်းပြောနေတာကို ကိုသန့်တစ်ယောက် မျက်တောင်မခတ်ပဲ မျိုးတကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ရင် မျိုးနဲ့ မျိုးလင်တော်မောင်တို့နှစ်ယောက် ပြောနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို စူးစိုက်နားထောင်နေလေရဲ့။ ကိုသန့်ခါးကလေးကိုဖက်ပြီး ဆိုင်ကယ်အတူစီလားတဲ့ အကြောင်းကို မပြောတော့ ကိုသန့်တစ်ယောက် သမင်လေးတစ်ကောင်ကို မစားခင် ဆော့မြူလို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတဲ့ မြေခွေးတစ်ကောင်ရဲ့ အပြုံးမျိုးနဲ့ မျိုးကို ကြည့်နေတယ်ရှင် ။ မျိုးလည်း သူ့မျက်လုံးတွေကို ပြန်ပြီးစိုက်ကြည့်လို့ တဖက်က လင်တော်မောင်ကို ညာလုံးတွေ ပစ်ကျွေးနေမိတယ်။ ကိုအောင်ကြီးနဲ့ ဖုန်းပြောလို့ အပြီးမှာတော့ ကိုသန့်က

“ မမျိုးရေ ကျနော်တို့ ဒီညတော့ ရန်ကုန်ကို ပြန်မရောက်နိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်ဗျာ ။ နေတောင် အတော်စောင်းသွားပြီ ။ မမျိုး ဘယ်လိုလုပ်ချင်သလဲ ဟင်။ မမျိုး လက်ခံမယ်ဆိုရင်တော့ ဒီည ပဲခူးက စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာ ကျနော်တို့ရဲ့လုပ်ငန်း အောင်မြင်တဲ့အနေနဲ့ အထိမ်းအမှတ်ပွဲလေး တစ်ခုကို လုပ်လို့ ဒီမှာပဲ ဒီည အနားယူလိုက်ကြရင် မကောင်းဘူးလား”

အင် မျိုး ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။ မျိုးတော့ ဒီလိုအခြေအနေကြီးကို အဝေးရောက်နေတဲ့ လင်တော်မောင်တာသိရင် ချက်ချင်းလာများသတ်မလား။ ကိုသန့်ပြောသလို အထိမ်းအမှတ်ပွဲလေး တစ်ခုလုပ်ပြီး ဟိုတယ်တစ်ခုမှာ တစ်ယောက်တစ်ခန်းငှားလို့ ပဲခူးမှာပဲ အနားယူလိုက်ရင် ကောင်းမလား။ စဉ်းစားရ အတော်ကြပ်သွားတယ်။ မျိုး စဉ်းစားရခက်နေတာကို ကိုသန့်က မြင်တော့

“ မမျိုး ကျနော်တို့ ပြန်မယ်ဆိုရင်လည်း ည ၈ နာရီ ၉ နာရီလောက်မှ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်မှာဗျ ။ ကျနော်က ညဆို ဆိုင်ကယ် သိပ်မမောင်းရဲဘူး ။ အဲ့ဒါကြောင့် စဉ်းစားပါဦး မမျိုးရယ်”

ကိုသန့်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို လိုက်‌လျောလိုက်ရင် ဒီည ကိုသန့်နဲ့ မျိုးတို့ကို မဝါဆိုနဲ့ ကိုအောင်တို့ကများ အထင်လွဲသွားကြမလား၊ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးရှင်။ မလိုက်လျောခဲ့ရင်လည်း မျိုး ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ရှင်။ မျိုးဘ၀မှာ ဒါမျိုးလုပ်ဖို့ဆိုတာ လုံး၀ မစဉ်းစားမိခဲ့ဘူး။ အခုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ရှင် ပြောကြပါဦး။

မျိုး ခေါင်းရှုပ်နေတုန်း တောင်းပန်တိုလျှိုးတဲ့ မျက်နှာငယ် အမူအယာနဲ့ ထပ်ပြီး သူ့အစီအစဉ်ကို ကိုသန့်တစ်ယောက် ထပ်ခါတလဲလဲ ခွင့်ပန်နေပြန်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ မျိုး ကိုသန့်ကို

“ ကိုသန့်… မျိုးနဲ့ကိုသန့် နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလားရှင်။ မျိုး ဒါမျိုး မစဉ်းစားခဲ့ဖူးဘူး။ မဝါဆိုနဲ့ ကိုအောင်ကြီး သိရင်တော့ အခက်တွေ တွေ့ကုန်ရော့မယ် ကိုသန့်ရယ်”

လို့ တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါရစေနဲ့ရှင်ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကိုသန့်ကို မျိုး ပြန်ပြောမိတယ်။ ကိုသန့်က

“ ဒီအတွက် ဘာမှမပူပါနဲ့ မျိုးရယ်။ ဝါဆိုလည်း ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ပါဘူး။ ကိုသန့် ရန်ကုန်အိမ်မှာပဲလို့ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။ ကိုအောင်ကြီးကလည်း အခု ရန်ကုန်မှာမှ မရှိတာ။ မျိုး မစိုးရိမ်ပါနဲ့လား မျိုးရယ်”

မျိုး သူ့အမူအရာ သူ့အပြောအဆိုတွေကို လုံး၀ခံနိုင်ရည် မရှိတော့တဲ့ နောက်ဆုံး

“ ကိုသန့် သဘောပါပဲရှင်”

လို့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ခွင့်ပြုလိုက်မိပါတော့တယ်။ မျိုးတို့ မိုးခါးရေကို အတူသောက်ကျရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက ရင်ကို တဒိတ်ဒိတ် တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ပါပဲ ။ ကိုသန့်ကတော့ အောင်နိုင်သူ စစ်သူကြီးတစ်ယောက်လို အမူအရာနဲ့ မျိုးလက်ကလေးကို လှမ်းဆွဲလို့

“ ကဲ မမမျိုးရေ နောက်ကြောင်းပြန်လည့်ဖို့တော့ စဉ်းစားမနေပါနဲ့တော့။ မျိုးပေးထားတဲ့ကတိ တည်ပါဗျာ ”

လို့ ပြောရင်း မျိုး စကားတစ်လုံးမှ မဟခင်မှာပဲ ဆိုင်ကယ်ရှိရာကို ဆွဲခေါ်လို့ စားသောက်ဆိုင် တဆက်တည်းပါတဲ့ ပဲခူးဟိုတယ်ကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ နှစ်ယောက်သား ထွက်လာမိပါတော့တယ်ရှင်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ အရင်ဆုံး အခန်းနှစ်ခန်းယူပြီး ဟိုတယ်ဘားရှိရာကို ထွက်လာလိုက်ကြပါတယ်။

ဘားမှာ နှစ်ယောက်သား ဘာမှမပြောမဆိုနဲ့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး အဖျော်ဆရာကို ကိုသန့်က လေတစ်ချက်ချွန်ပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ် ။ သူသောက်ဖို့ ဘလက် နှစ်ပတ်မှာလိုက်ပြီး မျိုးသောက်ဖို့အတွက်တော့ ဗော့ကာတစ်ခွက် မှာလိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့် မျိုးအတွက် vodka ကို မှာပေးနေလို့ မျိုး အံ့ဩမသွားပါဘူး ။ မျိုးရယ် ကိုအောင်ကြီးရယ် မဝါဆိုနဲ့ ကိုသန့် အပါအ၀င် ကျမတို့လေးယောက်ဟာ တခါတရံဆိုသလို အရက်ဘားတို့ ဘီယာဆိုင်တို့ အတူတူ သွားထိုင်လေ့ရှိပါတယ်။ မျိုးက အမြဲ ဗော့ကာသောက်တာကိုလည်း ကိုသန့်က သိပြီးသားပဲလေ။ အတန်ကြာလို့ သောက်စရာတွေ ရှေ့ရောက်လာတော့ မျိုးကို ကိုသန့် ခွက်လှမ်းကမ်းပြီး

“ ကဲ .. မျိုးရေ ဒီနေ့ ကိုသန့်တို့လုပ်ငန်းလေး တိုးတက်တဲ့ ရလဒ်ကောင်းလေး ရရှိတဲ့ အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ နည်းနည်းတော့ သောက် လိုက်ကြရအောင်နော် ချီးယား ”

ဆိုပြီး မျိုးနဲ့ကိုသန့် ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်လို့ တစ်ယောက် တစ်ငုံစီ စုပ်သောက်လိုက်ကြပါတယ်။ သောက်အပြီးတော့ စကားတစ်လုံးမှ မပြောမိကြသေးပဲ မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့ကြားမှာ တိတ်ဆိတ်မှုလေးက ခဏတာ ပြန်ဖုံးလွမ်းသွားပါတယ်။ မျိုးလည်း ဘာဆိုဘာမှ မပြောပဲ မျိုးရဲ့ ဗော့ကာကို တစ်ငုံပြီးတစ်ငုံ စုပ်သောက်လို့ အတွေးပင်လယ် ဝေနေမိတယ်။ အင်း ဒီညအဖို့ ရောက်ရှိလာမဲ့ စက္ကန့် မိနစ် နာရီတွေဟာ ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်တွေ သက်ရောက်လာမလဲ ။ ကိုအောင်နဲ့ မဝါဆိုများ သိသွားလို့ ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြမလဲပေါ့ ။ စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိသလို ဇာတ်ကားတစ်ကားရဲ့ အလွန့်ကို ရင်ဖိုလိုက်မောဖွယ်ကောင်းတဲ့ စွန့်စားခန်းတစ်ခုကို ကြည့်ရတော့ မလိုလိုလည်း မျိုးရင်ထဲ ခံစားနေမိပါတယ်ရှင်။

မျိုးရဲ့ ဗော့ကာလေးကို သောက်လိုက် တွေးလိုက်လုပ်နေရင်း ကိုသန့်ကို ကြည့်ပြန်တော့ မူးလာလို့ပဲလား၊ ဘားလေးရဲ့ မီးရောင်တွေကြောင့်ပဲလားတော့ မသိဘူး။ ရောင်ပြန်လိုတောက်ပနေတဲ့ ကိုသန့် မျက်လုံးတွေဟာ သူ့လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ အရက်ခွက်လေးကို စူးစိုက်ကြည့်လို့ မျက်နှာပေါ်မှာလည်း လျှို့၀ှက်အကြံအစီပါတဲ့ ပြုံးရိပ်တစ်ခုက အထင်းသားလေး ပေါ်နေတယ်လေ။

ဒါ ဘာသဘောလေးလည်းဆိုတာ မျိုး သိပါတယ်နော်။ မျိုး ဒီကိုလိုက်လာမိကတည်းက ဒီအပြုံးတွေ ဒီလိုခံစားမှုမျိုးတွေ ခံစားရမယ်ဆိုတာ မျိုး သိပြီးသားပဲဟာ ။ ဘားထဲမှာတော့ လူက ခပ်ကျဲကျဲပါပဲ။ အင်္ဂလိပ် love songs တွေက တိုးတိုးညင်သာစွာပဲ တစ်ပုဒ်ပြီး တစ်ပုဒ် စပီကာထဲက ထွက်လို့နေတာပေါ့။

ခွက်ထဲက အရက်လည်း အတော်ကုန်သလောက် ရှိလာတော့ လူက ပူနွေးလာပြီး ခုနက တွေဝေနေတဲ့ အတွေးတွေ မချင့်မရဲဖြစ်နေတဲ့ အနည်းငယ်သော ကြောက်စိတ်တွေ လုံး၀ပျောက်ကွယ်လို့သွားသလားပဲ။ ဒါနဲ့ မျိုးလည်း ဘာမပြောညာမပြောပဲ ကိုသန့်ဘက်ကို မျက်နှာလည့်လိုက်ပြီး တစ်ခုခုကို အစီအစဉ်တကျ ကျိတ်ကြံနေတဲ့ပုံပေါက်တဲ့ ကိုသန့်ကို လေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ လှန်းခေါ်လိုက်မိတယ်။

“ ဟိတ် !!!!”

ကိုသန့် မျက်လုံးလေးပြူးလို့ မျိုးကိုပြန်ကြည့်ပြီး

“ ဪ မျိုး”

ဆိုပြီး ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့

“ မျိုး မျိုး ဘာလိုလဲဟင် မျိုး ဪသိပြီ”

မျိုးဖန်ခွက်ကို ထောင်ပြပြီး မျက်လုံးမှိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။

“ အိုကေ မျိုးကို နောက်တစ်ခွက် ထပ်မှာပေးမယ်နော်”

ဆိုပြီး ဘာတန်ဒါကို လှန်းခေါ်မလို့ အလုပ်

“ ဘာတွေ အဲ့လောက်တွေးလို့ ၀ဇီပိတ်ကျင့်နေတာလဲ ကိုကြီးသန့်ရေ”

လို့ ရွတ်နောက်နောက် လေသံနဲ့ ကိုသန့်ကို မေးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်တစ်ယောက် သူခိုးလူမိသလို မျက်နှာဘေးနဲ့

“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်မျိုးမမရယ်။ ပျော်စရာ ကောင်းတဲ့ အစီအစဉ်လေးတွေ ဖန်တီးရကောင်းမလားလို့ပါ ”

တဲ့။ သူ့အပြောကြောင့် မျိုး ကြက်သီးတွေ ထပ်ထရပြန်ပါတယ် ။ အနည်းငယ် ရှက်သယောင် အမူအရာနဲ့ ခေါင်းကိုငုံ့ထားလို့ သူ့အကြည့်တွေဆီကနေ မျိုး မျက်လုံးတွေကို ကြမ်းပြင်အောက်ကို ပို့လိုက်မိတာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မျိုးလည်း မိန်းမသားဆိုတော့ ရှက်တတ်တာပဲလေ။ ပျက်သွားတဲ့ မျိုးအမူအရာကို ထိန်းအပြီး ကိုသန့်ဘက်ကို မျိုးပြန်လည့်လို့

“ အင်း… ကိုသန့် အမြည်းလေးလည်း တစ်ခုခု လုပ်ပါလား။ မျိုး ဒီလိုပလိန်းကြီး သောက်ရတာ လည်ချောင်းထဲ ရှတတနဲ့။ နော် တစ်ခုခုလောက်”

ကိုသန့်ကလည်း

“ ဟုတ်သားပဲ မျိုးပြောခါမှ သတိရတယ်။ ကိုယ်လည်း ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိပါဘူး။ နေ နေ ကိုသန့် အမြည်းသုံးမျိုးလောက် မှာလိုက်မယ်။ ဆောရီးပဲ မျိုးရေ”

ဆိုပြီး ပြာပြာသလဲ ဘာတန်ဒါကို အရက် နောက်တစ်ခွက်နဲ့ စားစရာအချို့ မှာပါတော့တယ်။

ကိုသန့်ပြောတာ ကြားလိုက်ကြလား ။ အင်း ကျနော်လည်း ဘာတွေတွေးနေမိလည်း မသိပါဘူးတဲ့။ အမလေး ကိုသန့်ရယ်၊ ကိုသန့်ကိုယ်တိုင် မသိတဲ့ဟာလေးကို မျိုးတော့ဖြင့် အလွန်သိ အရမ်းသိဆိုပြီး ပြောလိုက်ချင်သေးတယ်၊ သိလား အဟစ်.. ဟစ်။

ကိုသန့်လည်း သူ့ခွက်ကုန်တော့ ထပ်မှာတယ် ။ ဒါနဲ့ မျိုးနဲ့ ကိုသန့် အာသွက်လျှာသွက် ဖြစ်လာပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြော၊ စကားတွေက တောင်ရောက်လိုက် မြောက်ရောက်လိုက်နဲ့ တိတ်ဆိတ်သွားလိုက်နဲ့၊ ဘားထဲမှာတောင် လူ လေးငါးယောက်လောက်ပဲ ရှိတော့တယ် ။ အချစ်သီချင်းလေးတွေကလည်း တစ်ပုဒ်ပြီး တစ်ပုဒ် မှန်မှန်လေး ထွက်လို့နေတယ်။ တချို့စာသားတွေကို မျိုးက နားထောင်ဖူးလို့ စာသားလေးတွေ အလွတ်ရတော့ မျိုးအသံတိုးတိုးနဲ့ ညှည်းလိုက်တိုင်း ကိုသန့်ကပါ လိုက်ဆိုတယ် ။ ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးချင်း စုံကြည့်မိပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ ဆယ်ကျော်သက်တွေလို လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာပဲ ရယ်မောပစ်လိုက်ကြတယ်။

မျိုးတို့ရဲ့ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ ခဏတာလေးကို အချိန်တွေကတော့ မျက်နှာသာ မပေးဘူး သိလား ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညက ပိုနက်လာသလို၊ ဘားထဲမှာလည်း ဘားမန်းနဲ့ အတွဲတစ်တွဲရယ် မျိုးတို့နှစ်ယောက်ရယ် အားလုံးပေါင်း ငါးယောက်ပဲရှိတော့တယ်။ အတွဲကတော့ သူတို့ဟာသူတို့ မှောင်ရိပ်လေးထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်လို့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောနေကြသလို ဘားမန်းကတော့ ခွက်တွေကို ဆေး‌ကြောသုတ်သင်ရင်း ခွက်လေးတွေ အစီအရီ ပြန်ချိတ်နေတာ ကြည့်ရတာ ဘားပိတ်တော့မယ်ဆိုတဲ့ သဘောပါ။ ကိုသန့်က ဒါကို ရိပ်မိပြီး ဘားမန်းဘက်လှည့်လို့

“ ညီလေး .. ဘားပိတ်တော့မလား ”

လို့ မေးတော့ ဘားမန်းကလည်း

“ ဟုတ်တယ် အစ်ကို ပိတ်တော့မှာပါ။ ပုံမှန် ၁၂ နာရီဆို ပိတ်ပြီ ..။ အခုက အစ်ကိုတို့ အတွဲနှစ်တွဲရှိနေလို့ ကျနော် စောင့်ပေးနေတာပါ”

ကိုသန့်ကလည်း အားနာသွားတဲ့ အမူအရာနဲ့ ဘားမန်းကို ပြန်ပြီး

“ ဪ ဟုတ်လား.. ဆောရီးကွာ။ အစ်ကိုတို့ စကားကောင်းနေတာနဲ့။ ညီလေး ပိတ်မယ်ဆိုရင် အစ်ကိုတို့ ထပေးပါ့မယ် ..။”

လို့ အားနားတဲ့ လေသံလေးနဲ့ ဘားမန်းကို ကိုသန့် ပြောလိုက်တော့

“ ဟာ ရတယ် အစ်ကို ..။ အစ်ကိုနဲ့ အစ်မက ဒီဟိုတယ်မှာပဲ တည်းမယ့် လူတွေမလား။ ဒီမှာတဲတဲ့ လူတွေဆိုရင်တော့ မိုးလင်းတဲ့အထိ ထိုင်သောက်လို့ရတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ အနောက်အယှက် မဖြစ်ဘူး။ ရတယ် ဆက်ထိုင်ပါ အစ်ကို ..။ ကျနော်သွားရင် ဘားမန်း နောက်တစ်ယောက်နဲ့ ဂျူတီလဲပေးမယ်..။ အားမနာနဲ့ ရတယ် အစ်ကို”

ဆိုတော့ ကိုသန့်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်း မျိုးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အရမ်းကိုကောင်းနေတဲ့ အချိန်တွေကို ဘယ်အဆုံးအရှူံးခံပါ့မလဲ။

“ ဟာ ဟုတ်လား ကျေးဇူးပါပဲ ညီလေးရာ။ အစ်ကိုတို့က ဒီဆိုင်လေးကို အရမ်းသဘောကျလွန်းလို့ ဘားထဲမှာ စကားပြောနေရတာကိုက အရမ်းကို ကျေနပ်ပျော်ရွင် နှစ်သက်မိလွန်းလို့ပါ ညီရာ…။ အစ်ကိုတို့ ခဏဆက်ကဲမယ်နော် ဟဲဟဲ”

ဆိုပြီး အားရ၀မ်းသာ အားမနာလျှာမကျိုး ပြန်ပြောတာပေါ့။ မျိုးလည်း ကိုသန့်ကို မျက်စောင်းလေးပစ်ပြီး တော်တော်လည်း ပြောတတ်တဲ့ လူကြီးပဲဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကြည့်ပစ်လိုက်တယ် ။ သိလား သူများကိုသာ မျိုးက ပြောနေတာပါ ။ ဒီလိုဆို မျိုးမမ ရှင်ကကော မပျော်ဘူးလားလို့မေးရင် ဟင် ဘယ်လိုမေးလိုက်ပါဘိ၊ ပျော်တာမှာ လွှတ်ကို ပျော်ပါသတဲ့ရှင်လို့ အရှက်ကင်းမဲ့စွာ ပြန်ဖြေမိမှာသိလား ခစ်.. ခစ် ခစ်။

မျိုးနဲ့ကိုသန့် အတော်အတန် သောက်ပြီးကြချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ရီဝေစပြုလာပါတော့တယ်။ ဒါနဲ့ မျိုးတို့ ပြောနေတဲ့စကားတွေဟာ အလွန်ရင်နှီးတဲ့ မိတ်ဆွေနှစ်ဦး ပြောလေ့ပြောထရှိတဲ့ သာမန်အကြောင်းအရာလေးတွေလောက်ပါပဲ ။ အင်း တခါတခါတော့လည်း နည်းနည်းပိုတာပေါ့.. ခစ်.. ခစ် ။ ဟာသတွေကိုလည်း ကိုသန့်က အရမ်းပြောတတ်တယ် ရှင့်။ သူစကားပြောပုံ ပြောဟန်တွေကလည်း တမူထူးခြားနေတာတော့ အမှန်ပဲ။ လူတစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ နားထောင်ရလောက်အောင် အပြောကောင်းပြီး ညို့ယူသိမ်းသွင်းထားနိုင်တဲ့ အစွမ်းလည်းရှိတယ် သိလား။

ဒီအချက်မှာတော့ လင်တော်မောင် ကိုအောင်ကြီးနဲ့ ကွာသွားပါပြီ။ ကိုအောင်က စကားပြောရင် တိုတိုတုတ်တုတ်နဲ့ပဲ ပြောတတ်ဆိုတတ်ပါတယ်။ ပေရှည်ပြီး စိတ်၀င်တစားဖြစ်အောင် ကိုသန့်လိုတော့ အကျယ်တ၀င့် ပြောတာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ကိုအောင်က စကားအရှည်ကြီးမပြောပဲ တိုတိုနဲ့လိုရင်းကို ပြောယုံနဲ့ သူပြောချင်တဲ့ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်သဘောပေါက်အောင်တော့ ပြောတတ်တဲ့ အရည်အချင်းတော့ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုအောင်ကြီးရဲ့ စကားပြောပုံ ဆိုပေါက်ကို မျိုးကတော့ဖြင့် ဘဘောမကျဘူး။ သိတဲ့အတိုင်းပါပဲ မျိုးမှမဟုတ်ဘူး မိန်းမ အတော်များများကတော့ စကားကို စိကာပတ်ကုံး တဖွဲ့တနွဲ့နဲ့ ပြောတတ်တဲ့ ယောကျာ်းမျိုးကိုသာ သဘောကျလေ့ရှိကြတာပဲလေ။

ဒါနဲ့ ကိုသန့်က စကားပြောနေရင် သူ့မျက်နှာ ဟန်ပန်အမူအရာက အရမ်းဆွဲဆောင်အားပါတယ် သိလား။ ညို့ယူဖမ်းစားနိုင်တဲ့ အပြောအဆို အမူအရာမျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားသူ လူချောတစ်ယောက်ဆိုတာ ကိုသန့်ကိုသိတဲ့ ဘယ်မိန်းမမဆို ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုလို အကဲခက်ကြည့်လိုက်မှပဲ မျိုးလည်း ကိုသန့်ရဲ့ စကားရေယာဉ်ကျောမှာ မျှောနေသူတစ်ယောက်ဆိုတာ သတိထားမိတော့တယ်။

သူပြောတဲ့ စကားတွေကို မိန်းမတွေ နှစ်သက်သဘောကျအောင် ပြောတတ်တဲ့ သူ့ရဲ့ လျှို့၀ှက်ချက်တစ်ခုလည်း ရှိသေးတယ်သိလား။ အဲတာကတော့ တခြားဟုတ်ရိုးလား မိန်းမသားများရဲ့စိတ်ကို ထိုးဆွလို့ ရာဂတဏှာစိတ်မျိုး ကြီးမားလာအောင် လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ညစ်ညမ်းစကာလုံးတချို့ကို မသိမသာညှပ်လို့ ပြောဆို သုံးစွဲတတ်တဲ့ အရည်အချင်းပါ။ အဲလိုစကာလုံးမျိုးကို ပညာညဏ် ရင့်ကျက်ပြီး တရားသဘောရှိသောမိန်းမ အရှက်တရားကြီးသော မိန်းမများတော့ဖြင့် လက်ခံနှစ်သက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

အခု သူ မျိုးနဲ့ ဒီလို ပြောရဲလာတယ် ဆိုတာကလည်း ရန်ကုန်ကစအထွက် သူစိမ်းယောကျာ်းတစ်ဦးနဲ့ အလွန်ပူးကပ်နီးစပ်စွာ ဆိုင်ကယ်အတူ စီးလာရလို့ ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အထိတွေကြောင့် တဏှာမီး လုံးလုံးမလောင်ကျွမ်းမှီ မီးတငွေ့ငွေ့နဲ့ ထိုးတက်လို့နေတဲ့ မျိုးရဲ့ ရာဂအခိုးအငွေ့ အပူတွေကို ကိုသန့်တစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရတာကတကြောင်း၊ တဏှာမီးကို အရှိန်နဲ့ ပိုမိုလောင်ကျွမ်းနိုင်အောင် ပြုလုပ်ပေးရာမှာ အလွန်အစွမ်းထက်တဲ့ တဏှာရာဂလောင်စာဆီ ဓာတ်ဆီရယ်လို့ တနည်းအားဖြင့် ပြောလို့ရတဲ့ အရက်တွေပေကျံလို့ ရီဝေထုံထိုင်းနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်နေတာက တကြောင်း ၊ အဲဒီအကြောင်းတွေ ကြောင့် ကိုသန့် မျိုးနဲ့ ညစ်ညစ်စကားလုံးတွေကို ဖောဖောသီသီ သုံးစွဲ ပြောဆိုရဲတာပေါ့။ ဘာပဲပြောပြောပါ မျိုးတော့ ဒီအချိန်မှာ သူပြောသမျှကို အရမ်းကို နှစ်သက်စွဲလန်းနေတာတော့ အမှန်ပါပဲ။ မျိုး မငြင်းပါဘူးရှင်။

စကားတွေ ပြောနေရာက ကိုသန့် ရုတ်တရက် စကားပြောရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မျိုးကိုလည်း စိုက်လို့ကြည့်နေတော့တယ်။ ပထမတော့ သူ့အပြုအမူကို အံ့ဩမိတယ် သိလား ။ ကိုသန့် စကားပြောရပ်ပြီး မျိုးကို စိုက်ကြည့်နေရာက

“ မျိုး မျိုးနဲ့ အခုဆို ကိုသန့်နဲ့က မောင်နှမ အရင်းတွေလိုပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း .. ရှိနေကြပြီနော်”

ဟင် သေချင်တယ် ၊ ကြည့်ပါဦး သူပြောချင်ရာတွေပြောပြီး အခုမှ မောင်နှမလိုလေး ဘာလေးနဲ့ ကိုသန့်တစ်ယောက် စိတ်မှကောင်းသေးရဲ့လားပေါ့။ မျိုးစိတ်ထဲ ကိုသန့်ကို ပြောလိုက်မိတယ်။ အင်း အဲ့လိုပြောလိုက်လို့လည်း မကောင်းသေးပါဘူးလေ။ သူက အခုလို မောင်နှမလေး ဘာလေးနဲ့ ပြောလာတာ ၊ သူပြောချင်တဲ့ အကြောင်းအရင်းတစ်ခုတော့ ရှိမှာပါဆိုပြီး မျိုး ကိုသန့်ကို ရေလိုက်ငါးလိုက် ပြန်ဖြေပေးခဲ့ပါတယ်။

“ အင် ဟုတ်ပါတယ် ကိုသန့်။ ကိုသန့် ဘာများပြောချင်လို့လဲ”

လို့ သူ့ကို အံ့ဩတဲ့ အမူအရာနဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်ပါတယ်။

“ ကိုသန့် မေး မေး။ အင် မမေးတော့ပါဘူး မျိုးရယ်။ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး”

ဆိုပြီး မမေးတော့ပါဘူးတဲ့။ ကိုသန့်တော့ မျိုးကို ရူးအောင်လုပ်နေတာလား မသိဘူး ။ မေးမယ်ဆိုပြီး မမေးတော့ဘူးဆိုတော့ မျိုး ကိုသန့်အပေါ် စိတ်တိုတဲ့ အမူအရာလေး လုပ်ပြလို့ မျက်စောင်းထိုးရင်း

“ ဟင် မရဘူးကွာ ကိုသန့် မေးစရာရှိမေး။ ခုနက မေးမယ်ဆိုပြီး အခုမမေးတော့ဘူးတဲ့။ မရဘူး မေးရမယ် ဒါပဲ။ မမေးရင် အခုချက်ခြင်း ရန်ကုန်ပြန်မယ်”

ဆိုပြီး စိတ်တိုပြလိုက်တော့

“ ဟို့ .. ဟို့ ဆရာမ မမျိုးမမရယ်။ အဲဒီလိုတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ မေးပါ့မယ် .”

“ အင် မေး ဘာလဲ ကိုသန့် မျိုးဆီက ဘာသိချင်လို့လဲ”

“ မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးက သာယာရဲ့လား။ အဲ့ဒါလေး အဲ့ဒါ ပြောပြလို့ရမလား”

“ ဪ .. ဒါများ ကိုသန့်ရယ်။ သာယာတာမှ စိမ်းလန်းစိုပြေလို့တောင် နေသေးတယ်။ ကဲ ဘာသိချင်သေးလဲ ”

ကိုသန့်က ခေါင်းလေးကုပ်လို့

“ အား အဲ့တာပြောတာ မဟုတ်ဘူး မျိုးရဲ့။ အိမ်ထောင်ရေး သာယာရဲ့လားဆိုတာ ကိုသန့် အဲ့လိုဆိုလိုပြီး မေးတာမဟုတ်ဘူး”

မျိုးကလည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး လေပူတစ်ချက် မုတ်ထုတ်လို့

“ အင်းးးးးး ၀ူးးးးး..။ ဒါဆို ကိုသန့်က ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ ကိုသန့်ရယ်။ မျိုး ဖြေမှာပေါ့”

ဆိုပြီး လေသံတိုးလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ကိုသန့်နားကပ်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

“ ဒီလို မျိုးရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး သာယာရဲ့လားဆိုတာ .. မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ရဲ့ ကုတင်ပေါ်က ကိစ္စလေ။ တနည်းပြောရရင် မျိုးနဲ့ ကိုအောင်တို့ လိင်မှုဘ၀ လိင်ဆက်ဆံရာမှာ သာယာပျော်ရွှင်လို့ ပြည့်စုံမှုရှိရဲ့လားလို့ မေးတာ မျိုး”

မျိုးလည်း ရှက်သလို အမူအရာလေးလုပ်လို့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး

“ အို.. ကိုသန့်ကလည်း အဲ့တာ သူများကို ပြောပြစရာလား ဟင့်..။ လူကြီးနော် .. မျိုးကို ဘာတွေလာမေးနေလဲ မသိဘူး”

ဆိုပြီး ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ရှက်သွေးဖြာသယောင်လေး မျိုး လုပ်ပြလို့ ကိုသန့်ကို ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုသန့် စမေးကတည်းက ဒီမေးခွန်း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲဆိုတာ မျိုး သိပြီးသားပါ ။ ဒါပေမဲ့ မျိုးက အိမ်ထောင်သည်၊ ကိုသန့်ဆိုသလို မောင်နှမလိုမျိုးတို့ ပွင့်လင်းမှုရှိတယ်ဆိုပေမဲ့ မျိုးလည်း မိန်းမသားပဲလေ။ ဒီလောက်တော့ ရှက်ပြရမှာပေါ့ ။ ကိုသန့်ရဲ့ စကားလမ်းကြောင်းက မျိုးကို ဘယ်ခေါ်နေလဲဆိုတာလည်း မျိုး ကောင်းကောင်းသိသားပဲ ။ ဟိုတယ်အပေါ်ထပ်က ကင်းဆိုဒ် ကုတင်ကြီးပေါ်ကိုလေ။

“ ဟုတ်တယ် မျိုး။ ကိုသန့် မျိုးတို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို အရမ်းသိချင်မိတယ်။ ဘာလို့ဆို ကိုသန့်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးက သိပ်ပြီး ပြည့်စုံသာယာမှု မရှိတော့တာ နှစ်နှစ်လောက် ရှိနေပြီလေ။ သာယာအောင် ဘယ်လိုပြန်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ မျိုးဆီက အကြံအညံတောင်းလို့ ရမလားလို့။ ကိုသန့်လည်း မရှက်တော့ပဲ မေးမိတာပါ”

ဆိုပြီး မျက်နှာလေးညိုးလို့ ခေါင်းလေးငုံ့သွားပါရော။ မျိုးလည်း ကိုသန့် အမူအရာလေးကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားတယ် ။ ဒါကြောင့် ဒီမေးခွန်းကို မျိုး ပြန်ဖြေမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်လို့

“ ကိုသန့်က တခြားလူမှ မဟုတ်တာ၊ မျိုးရဲ့ အစ်ကိုပဲလေ မဟုတ်ဘူးလာ.. ခစ်.. ခစ်။ မျိုး ပြောပြရမှာပေါ့”

လို့ စပ်ဖီးဖီးလေး ပြုံးပြရင်း

“ အင်းးး.. ဘယ်လိုပြောရမလဲ..။ အမှန်အတိုင်း ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ မကောင်းဘူး မသာယာဘူး အစ်ကိုရဲ့ ”

တဏှာအခိုးအငွေ့တွေ လား၊ စီးကရက် အငွေ့တွေပဲလားတော့ မျိုးလည်း မသိဘူး ။ ကိုသန့် မျိုးပြောတာ နားစွန့်နေတာ၊ မျက်တောင်မခတ်ပဲ မျိုးကို စိုက်ကြည့်လို့နေတာ၊ မျိုး .. မနေတတ်အောင်ပဲ ဖြစ်မိတယ် သိလာ ။ ဒါကြောင့် ဘားပေါ်တင်ထားတဲ့ ဗော့ကာခွက်လေးလှမ်းယူပြီး တစ်ငုံစာ ယူသောက်လိုက်မိတယ်။

“ ဟင်း ဘာလို့လဲ မျိုးရဲ့။ ဘာလို့များလဲဟင်။ မျိုးတို့နှစ်ယောက် ကြည့်ရတာလည်း ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ အရမ်းသာယာနေကြသလိုပါပဲ။ မျိုးပြောလိုက်တော့ဖြင့် မသာယာ မပြည့်စုံဘူးတဲ့။ ဘာလို့လဲ မျိုး”

ကိုသန့်တစ်ယောက် စိတ်ပူသွားတဲ့ အမူအရာနဲ့ မျက်နှာပျက်သွားပြီး ဖန်ခွက်ကိုင်ထားတဲ့ မျိုးရဲ့လက်ကလေးကို မပြောမဆိုနဲ့ လာကိုင်ပါရော ရှင်။ ဒီလိုပဲ လာမယ်ဆိုတာ မျိုး သိတာပေါ့လို့ ။ ဒါနဲ့ ကိုသန့်က

“ ဪ .. မျိုး ကိုသန့်ကို ပြောပြနိုင်မလား။ ကျနော်ကလည်း မပြည့်စုံနိုင်ဖြစ်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ဆိုတော့ ဒါကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းရကောင်းမလဲ ဆိုတာကို မျိုးဆီက အကြံအညံ ရလိုရညှား သိချင်တာပါ မျိုးရယ်”

လို့ ပါးစပ်ကလည်းပြော လက်ကလည်း မျိုးလက်ဖဝါးတွေကို သူ့လက်ထိပ်လေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်တို့ထိလို့ နားလည်ပေးပါ မျိုးရယ် ဆိုတဲ့အကြည့် အသနားခံနေတဲ့ မျက်၀န်းမျိုးတွေနဲ့ မျိုးကို စိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ မျိုးလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားတယ် ။ ခေါင်းထဲမှာလည်း ရီဝေဝေဖြစ်လို့ ဗော့ကာအစွမ်းက ရိပ်ရိပ် ရိပ်ရိပ်နဲ့ ပြနေပြီ ။

တကယ်တမ်းကြတော့ ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးဆိုတာ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်အတွက် လွယ်ကူတဲ့ အရာတစ်ခုတော့ မဟုတ်ဘူးရှင့် ။ တော်တော့်ကို ခက်ခဲပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကိုအောင်ကြီးမျက်နှာကို အတွေးထဲ ပြေးပြေးမြင်လိုက် ဗော့ကာအစွမ်းနဲ့ ပြန်ပျောက်ကွယ်သွားလိုက်နဲ့ မျိုး စိတ်တွေ အရမ်းရှုပ်လာသလို ဖြစ်လာတယ် ။ ဒါနဲ့ မျိုးလည်း မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေဆိုတဲ့ အတွေးလေးပေါ်လာပြီး ကိုသန့် ပွတ်သပ်နေတာခံနေရတဲ့ မျိုးလက်တွေကို ပြန်နောက်ဆုတ်ထားလိုက်မိတယ်။ တဆက်တည်း

“ ကိုသန့် မျိုး အိပ်ချင်ပြီ အခန်းထဲသွားတော့မယ်။ ဂွတ်နိုက်ပါနော် ကိုသန့်”

ဆိုပြီး ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ သွေးဆောင်မှု ကျော့ကွင်းထဲက မျိုး ရုန်းထွက်လာလိုက်မိတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ အံ့ဩတဲ့အမူအရာနဲ့ မျိုး အပေါ်အခန်းတက်သွားတာကို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ လိုက်ကြည့်လို့ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ မျိး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို မျိုး အသာလဲချလို့ အသက်ကို တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းရှူပြီး လေပူတွေကို ပြန်မှုတ်ထုတ်လိုက်မိတယ်။

အင်း… မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး ဒီလိုသစ္စာမဲ့မှုမျိုး မျိုး လုံး၀မလုပ်ဘူး မလုပ်ဘူးဆိုပြီး စိတ်ထဲက ပြောနေရင်းက ဗော့ကာအရှိန်ကြောင့် မျက်စိတမိုတ်အတွင်း မျိုး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့ တရေးနိုး ည ၁း၃၀ နာရီလောက်ကြတော့ မျိုး တရေးနိုးလာပါတယ်။ ရေဆာတာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေတစ်ဗူးထုတ်ပြီး တော်တော်များများ မော့သောက်လိုက်မိတယ် ။ ပြီးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်တက်ပြီး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်မရတော့ဘူး ခေါင်းထဲကို အတွေးတစ်ခုက ၀င်လာပါလေရော။

တခြားမဟုတ်ဘူး ပဲခူးအထိ အရွယ်ရောက်ပြီးသား အိမ်ထောင်ရှင်နှစ်ယောက်က ချစ်သူရည်းစားတွေလို ဆိုင်ကယ်ကိုစီးပြီး နီးနီးကပ်ကပ် ပူးပူးကျတ်ကျတ်နဲ့ အင်္ကျီပါးလေးတွေသာမခံရင် ကိုသန့်ကျောပြင်နဲ့ မျိုးနို့သီးခေါင်းလေးတွေက ဖိကပ်ပူးညှပ်နေမှာ သေချာဆုံးပဲ။ ဒီလို အရွယ်ရောက်ပြီးသား အိမ်ထောင်သည် ဖိုမနှစ်ယောက်ဟာ ဝေးလံတဲ့ ပဲခူးကို နီးနီးကပ်ကပ်နဲ့ လာခဲ့ကြတာ ဒီလိုအခြေအနေမှာ ဘယ်လိုမိန်းမမဆို ညစ်ညမ်းတဲ့ အတွေးစလေး အများကြီးမဟုတ်ရင်တောင် နည်းနည်းတော့ တွေးမိကြမှာကြီးပဲ။ မျိုးမှ မဟုတ်ဘူးလေ ။ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းနဲ့ မထိန်းချုပ်နိုင်တာပဲကွာမယ်။ ကျန်တာကတော့ အားလုံး အတူတူဖြစ်နိုင်တယ်လို့ မျိုး တော့ ယူဆထားတယ်။

အဲလိုတွေးလို့ မျိုးကို အကျင့်ပျက်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရယ်လို့တော့ ရိုးမယ်ဖွဲ့ရမယ်ရှာ မစောကြပါနဲ့ ။ ဖိုနဲ့မဆိုတာ ဘယ်လိုစိတ်ကွယ်ရာမျိုးမှာမဆို သူ့အလိုလို ထပေါက်ကွဲတတ်တယ်။ ကိုယ်က ထိန်းချုပ်နိုင်မှ သတိထားနိုင်မှ လွှတ်လိမ့်မယ်။ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေဆိုတော့ကာ အားလုံးဒီလိုကြီးပဲ စဉ်းစားမိကြမယ်လို့တော့ မျိုး မဆိုလိုပါဘူး။ အနည်းနဲ့ အများကို ပြောချင်တာပါ။ မျိုးက သာမန်မိန်းမတစ်ယောက်ပါ။ စိတ်အသွားအလာကလည်း သာမန်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုတွေ တွေးနေမိတာကတော့ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ မသိနိုင်တော့ဘူး ရှင်။

ဒါနဲ့ ကိုသန့်တစ်ယောက် အခန်းကော ပြန်ရောက်ပြီလား၊ မူးပြီးပဲ မောက်နေပြီလားဆိုတာတွေ စိတ်ပူမိလာပြီး ကိုသန့်ဟန်းဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်လိုက်မိတယ်။

“ ဟဲလို ကိုသန့် အခန်းထဲရောက်နေပြီလား ”

“ ရောက်နေပြီ မျိုးရေ။ အိပ်တောင် ပျော်သွားတယ်။ ဘာများပြောစရာရှိလို့လဲ မျိုး ”

“ ဪ အထွေအထူးတော့ မရှိပါဘူး။ ကိုသန့် သောက်တာများ များနေပြီလား၊ အခန်းထဲကို အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြန်ရောက်နေပြီလားဆိုတာ သိချင်လို့ ဆက်လိုက်တာပါ ကိုသန့် ”

“ ဒါလား ကျနော်မများပါဘူး နည်းနည်းပါပဲ။ မမျိုးနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ကျနော် တက်လာတာ ”

သူ အဲလိုပြောနေတာကို နားထောင်နေရင်း မျိုး အာရုံတွေက ဖုန်းထဲမရှိပဲ မှင်တက်မိနေတယ် ။ မျိုး အကြောင်းအရာတစ်ခုကို သွားပြီးစဉ်းစားလိုက်မိလို့ပါ ။ မျိုးဖက်က စက္ကန့်တော်တော်ကြာ တိတ်နေတော့ ကိုသန့်က

“ မျိုး ဟဲလို ဘာဖြစ်သွားပါလိမ့် အိပ်ပျော်သွားပြီလား”

လို့ ဖုန်းထဲကနေ လှမ်းမေးတယ်။ မျိုးလည်း ရုတ်တရက် အတွေးနယ်ကျွံသွားရာက သတိပြန်၀င်လာပြီး

“ ဪ ကိုသန့် ဆောရီး ဆောရီး မျိုး အကြောင်းအရာတစ်ခု ခဏစဉ်းစားမိလိုက်လို့ပါ . ”

“ ရပါတယ် မျိုး တစ်ခုခု အကူအညီလိုအပ်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော်။ ပြောစရာရှိလား မျိုး။ ပြောစရာရှိရင် ပြောပါ အားမနာပါနဲ့ ”

တချိန်ထဲမှာပဲ မျိုး ပြန်ပြီးတိတ်ဆိတ်သွားတော့ ကိုသန့်က

“ ဟဲလိုမျိုး .. မျိုး ”

လို့ ပြန်မေးနေတယ်။ အတန်ငယ်ကြာမှ မျိုး ကိုသန့်ကို စကားတစ်ခွန်း ပြောလိုက်မိတယ် ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်မိတဲ့ စကားလေးပါ။ ဒါက

“ မျိုးလေ”

လို့ ပါစပ်ကထွက်ပြီး ကြက်သေသေနေမိတယ်။ ကိုသန့်ကလည်း

“ ပြော မျိုး မျိုးပြောချင်တာ ပြောပါ နားထောင်နေတယ်”

“ မျိုးလေ မျိုးတစ်ယောက်ထဲ ကြောက်သလို အထီးကျန်သလို ခံစားနေရတယ် ။ အဲတာ ကိုသန့် မျိုးအခန်းထဲမှာ ခဏလောက်များ နေပေးပြီး စကားပြောပေးလို့ရမလား ဟင်။ မျိုး အိပ်ပျော်သွားရင် ကိုသန့်လည်း ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်အိပ်ပေါ့။ ရလား ကိုသန့် ”

လို့ မျိုး ပြောလိုက်မိတယ်။ ကိုသန့်ဆိုတဲ့လူဟာ အရူးတစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ဘူး ။ မျိုး ဘာကိုပြောချင်သလဲဆိုတာကို ကောင်းကောင်းကြီးသိတဲ့ ကျားဆိုမှကျား တကယ့်ယောကျာ်းတစ်ယောက်ပေမို့လေ ။ ကိုသန့်က

“ မျိုး ရပါတယ် .. ကျနော် အခုလာခဲ့မယ်”

စကားကို ပလ္လင်ခံမနေတော့ပဲ ပြောလိုက်တာများ ဘယ်လောက်တောင် ဒီအခွင့်အရေးကို စောင့်နေတဲ့ လူလည်းဆိုတာ ။ ကျားတွေများ ဒါမျိုးဆိုရင် အားလုံး အတူတူကြီးပဲနေမယ်ထင်တယ်။ နှစ်ခါမခေါ်ရဘူး ဟီးး ဟီးး ။ မျိုးဖက်ကနေ ဟုတ် ဆိုတဲ့ စကားတစ်လုံးပြောပြီးတာနဲ့ ဖုန်းချလိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ သိပ်မကြာဘူး ၊ မျိုး အခန်းတံခါးကို ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဆိုပြီး တံခါးလာခေါက်တဲ့ အသံထွက်လာတော့တာပေါ့။ မလွဲပါဘူး ကိုသန့်ပဲဖြစ်ရမယ်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းပြီး တံခါးပေါက်ရှိရာကို အမြန်ဆုံးသွားပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်မိပါတယ်။

ကိုသန့်တစ်ယောက် ည၀တ်အင်္ကျီ ဖားဖားလာနဲ့ တံခါး၀မှာ ရပ်နေလေရဲ့။ ဒါနဲ့ မျိုးက

“ လာ..ကိုသန့် ”

ဆိုပြီး မျိုးအခန်းထဲကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်ပါတယ် ။ ကိုသန့်မျက်နှာမှာ ကျေနပ်မြူးတူးနေတဲ့ အပြုံးရိပ်တွေတန်းလို့ပေါ့။ ကိုသန့်နဲ့ မျိုးတို့နှစ်ယောက် ဘာမှမပြောပဲ မျိုးအခန်းထဲ ၀င်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ မျိုးရဲ့ ဟန်းဖုန်းကနေ ဖုန်း၀င်လာပါတော့တယ် ။ ကဲ.. ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့၊ ဒါ လင်တော်မောင်ဖုန်းပဲ၊ ဘယ်လိုဖြေရမလဲ မသိဘူး ။ အခု ကိုသန့်နဲ့ အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ ရောက်နေပါပြီလို့များ သူသိသွားရင် မိုးမီးလောင်ပြီ။ ဒါနဲ့ ကိုသန့်ဖက်လည့်ပြီး ပါစပ်ကိုစိ လက်ညှိုးထောင်လေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ကပ်လို့ ရှူး .. တိတ်တိတ်ဆိုတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ လင်တော်မောင်ဖုန်းကို ကိုင်ပြီး

“ ဟဲလို ကို ဟဲလို”

“ ဟဲလိုး.. မျိုး .. မျိုး ဘာလို့ ဖုန်းကိုင်တာ နောက်ကျနေတာလဲ။ ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေရတာလဲ ငါ့မိန်းမရဲ့။ ပြီးတော့ အလုပ်ကနေ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တာလဲ ကိုယ့်ဆီကို ဖုန်းမခေါ်ပါလား။ တော်တော် အလုပ်ရှုပ်နေလား မျိုးရဲ့”

လင်တော်မောင်ကို အဖြစ်မှန်တိုင်း မကွယ်မ၀ှက် ပြောပြချင်ပါတယ် ။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သောအခါမှ ပြောလို့လည်း မရနိုင်တာကိုး။ မျိုးလည်း အတန်ကြာ စဉ်းစားပြီး..

“ ဪ ကိုကလည်း မျိုး အိမ်ရောက်တော့ အရမ်းပင်ပန်းနေတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ”

လို့ တစ်ဖက်ဖုန်းထဲက လင်တော်မောင်ကို ပြန်ဖြေနေတုန်း ကိုသန့်တစ်ယောက် အရဲတင့်စွာနဲ့ပဲ မျိုးရဲ့ ကျောနောက်ကနေ ဂျိုင်းထဲ လက်လျှိုလို့ မျိုးဗိုက်ပေါ်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အနောက်ကနေ တအားဆွဲဖက် ပူးကပ်လိုက်တယ်ရှင် ။

မျိုးမှာ ဖုန်းပြောနေရင်းက ရပ်တန့်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားမိတယ်။ မျိုးလည်း ရုတ်တရက် စကားထစ်သွားပေမဲ့ ဆက်ပြီး လင်တော်မောင်ကို မုသာဝါဒတွေ ဝေဝေဆာဆာ ဖြာကျဲနေမိတာပေါ့။ တီရှပ်တစ်ထည်သာ ခြားထားတဲ့ မျိုးဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်လိုက် အပေါ်ကို လက်နည်းနည်းတိုးပြီး မျိုးရဲ့နို့အုံကို ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လိုက်နဲ့ ကိုသန့်တစ်ယောက် အရသာကောင်းကောင်း ယူနေတာများ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ လူပဲလို့ မျိုး စိတ်ထဲကနေ ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ ပြောနေမိတယ်။

မျိုး ဖုန်းကို မချသေးပါဘူး။ လင်တော်မောင်ကို အိမ်စောစောရောက်တဲ့အကြောင်း ၊ ဟိုရှင်းပြ ဒီရှင်းပြ လုပ်နေတုန်း ကိုသန့်လက်တွေက မချင့်မရဲ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေရာက မျိုးရဲ့ တီရှပ်အောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး ဘော်လီအပေါ်ကနေ လက်တွေအုပ်ဖိလို့ မျိုးရဲ့နို့တွေကို ညစ်ဆော့နေတယ်။ မျိုး တော်တော့ကို နေရခက်နေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အန္တရာယ်အလွန်များပြီး ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ မြေအောင်းပျားလပို့ကို အမှောင်ထဲမှာ ခိုးစားလို့ အလွန်ချိုမြိန်တဲ့ ချိုမြိန်ခြင်းမျိုး ခံစားမှုမျိုးကိုတော့ ခံစားနေရသလိုပဲ သိလား.. ခစ်.. ခစ်။

လင်တော်မောင် ပြောပြတာတွေကို တအင်းအင်းနဲ့သာ ပြန်ဖြေနေတာ စိတ်တွေကတော့ ကိုသန့် စုပ်ညစ်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက်လုပ်နေတဲ့ မျိုးခန္ဓာကိုယ်က နို့အုံတွေ ဗိုက်သားတွေပေါ်မှာပဲ အာရုံရောက်နေမိတယ်။ ကိုသန့်ရဲ့ လက်လေးတွေက သူ့နေရာနဲ့သူ လုပ်ရှားနေသလို ကိုသန့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာထိပ်လေးကတော့ မျိုးရဲ့ လည်တိုင်နဲ့ နာရွက်စွန်းလေးတွေပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့လို့နေလေရဲ့။ တကယ်ကို အရသာရှိတဲ့ ခံစားမှုတစ်ခုပါပဲရှင်။ ဟိုဖက်က လင်တော်မောင်က ဖုန်းနဲ့ပြော၊ ဒီက လင်ငယ်က နူးလို့နပ်လို့နဲ့ အာရုံများလာတော့ လင်တော်မောင် ဖုန်းကို ချချင်လာမိတယ်။ ဒါနဲ့

“ ဟုတ်ပါပြီ ကိုရယ်။ မျိုး မနက်စောစော ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါ့မယ်။ အခုတော့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီနော် ကိုကို ”

ဆိုပြီး ချော့မော့လို့ ဖုန်းချပစ်လိုက်မိတယ်။ ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ ကိုသန့်ကို

“ ကိုသန့် ရှင်ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူကတော့ ဘာမှမဖြစ်တဲ့ အမူအရာနဲ့

“ ကိုက မျိုး လင်တော်မောင်နဲ့ ဖုန်းပြောနေတာကို နားထောင်ချင်လို့ မျိုးနား ကပ်လာမိတာပါ။ ဘာလဲ မျိုးက မကြိုက်လို့လား ”

ဆိုပြီး မပြောမဆိုနဲ့ မျိုးရဲ့ ခါးလေးကို သူနဲ့ဆွဲကပ်လိုက်ပြီး မျိုးနှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကို ကိုသန့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ပူကပ်ပစ်ညစ်လို့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာသွန်းဖြိုးတော့တာပေါ့။ ကိုသန့်ရဲ့ လျှာလိပ်လေးက မျိုး နှုတ်ခမ်း၀ကနေ စိနေတဲ့သွားတွေကို ခွဲထုတ်ပြီး မျိုး လျှာလိပ်လေးကို လာပြီး တို့ထိထိုးမွေလို့ အားရှိပါးရှိ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကစ်ဆင်ရိုက်နေတော့တယ်ရှင်။ အဲဒီဖီလင်ကို မျိုးတော့ အရမ်းနှစ်သက်တယ်။ လင်တော်မောင်ကတော့ ဒီလိုအနမ်းမျိုး ဘယ်သောအခါကမှ မျိုးကို မပေးဖူးဘူးလေ။ လင်တော်မောင်နဲ့များ ကွာပ။

မျိုး ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်လာမိတယ် သိလား။ကြောက်လည်း နည်းနည်းတော့ ကြောက်မိတယ်ရှင်။ အနမ်းမိုးတွေ ရွာနေရင်းက မျိုး ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့်က မျိုးခါးလေးကို တင်းတင်းဖတ်ရင်း

“ မျိုး ဘာလို့လဲ ဟင်”

” မသင့်တော်ဘူးထင်တယ် ကိုသန့်..”

လို့ ပြောတော့ ကိုသန့် ဘာလုပ်တယ်ထင်လဲ။ မျိုးကို အခုပဲ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး လက်ထပ်ယူလာတဲ့ သတို့သမီးတစ်ယောက်လို အိပ်ရာပေါ်ကို မချီသွားတော့တယ်။ မျိုးလည်း

“ ဟေ့ ကိုသန့်!!!”

ဆိုတဲ့ အာမေဠိတ်သံလေး ထွက်သွားပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လပ်အနေအထားလေးနဲ့ အသင့်ပုံစံမျိုး ဖြစ်လို့နေတာပေါ့။ သူလည်း ၀တ်ထားတဲ့ ည၀တ်ကြီးကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုတက်၊ မျိုးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကို ဖက်တော့တာပေါ့။ ဖက်ရင်းနဲ့ မျိုးနဲ့ ကိုသန့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုလူးဒီလိမ့်နဲ့ မဆုံးနိုင်လောက်တဲ့ ယစ်မူးသာယာဖွယ် အနမ်းပွဲကြီး ဆင်နွဲနေမိတယ်။ ဒါနဲ့ မျိုးလည်း

“ ကိုသန့် မျိုးတို့ ဒါကြီးကို မြန်မြန် အဆုံးသတ်လိုက်ကြရအောင် ”

“ မျိုးရယ် အရမ်းအလျင်လိုတာပဲ။ မျိုးနဲ့ ကိုသန့်ကြားမှာ ဒီထက်ပိုတဲ့ ရင်းနှီးမှုမျိုး ရှိဖို့ လိုတယ်လေ။ ဒါကြောင့် ဒီလိုပဲ ခဏနေကြရအောင်နော်”

ဆိုပြီး အနမ်းမိုးတွေ ဆက်လို့ရွာနေတော့တယ် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မျိုး တီရှပ်လေးလည်း ချွတ်လိုက်လို့ ဘော်လီနဲ့ အောက်က ဂျင်းပန်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ဒါကို ကိုသန့်က သူ့ညာလက်နဲ့ မျိုး ဂျင်းပန်က ရပစ်လေးကို စမ်းဖြုတ်လိုက်ပြီး ဇစ်ကိုဆွဲချလိုက်တယ် ။ လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ လုပ်နေတဲ့ ကိုသန့်ကိုကြည့်ပြီး အားမရတော့တာနဲ့ မျိုးရဲ့ဂျင်းပန်လေးကို မျိုးကိုယ်တိုင်ပဲ အောက်ထိ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။ ကဲ အခုဆိုရင် မျိုးကိုယ်ပေါ်မှာ ဘော်လီနဲ့ ပိုး ပင်တီပန်းရောင်နုနုလေး တစ်ထည်သာ ကျန်တော့တယ်။

ကိုသန့်ကတော့ အိပ်ရာပေါ် တက်လာကတည်းက တုံးလုံးကြီးကို တက်လာတာဆိုတော့ ဘာမှချွတ်စရာကို မရှိဘူး။ မိမွှေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ပေါ့ ။ ဒါနဲ့ ပြောရဦးမယ် သူ့ငယ်ပါကြီးက နည်းနည်းတော့ ကြီးသလားလို့လေ။ သူ ည၀တ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ သူ့အောက်က ငယ်ပါကြီးက ဟိုရမ်းဒီလူးနဲ့ အရှည်က ၇ လက်မလောက်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၂ လက်မကျော်မယ်ထင်တယ်။ အတိအကျကြီးတော့ ခဏနေလောက်မှ သိရမှာဆိုတော့ အခုတော့ စိတ်မှန်းနဲ့ အဲလောက်တော့ရှိမယ်လို့ ယူဆရတာပဲ။ ဒါတောင် တောင်မာနေတာ မဟုတ်ဘူးနော်။ မတောင့်တတောင် အရှိန်တက်ခါစ သွေးစဆူခါစ မို့လို့ထင်တယ် အရမ်းကြီး မာကျောတောင့်တင်းနေတာကို မျိုး မြင်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူးနော် ။ မျိုးလည်း လျှက်တပြက်ဆို မြင်လိုက်တာ ။

ချွတ်ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ကိုသန့်က အလျင်စလိုပဲ ခုန်တက်လာတော့တာ။ မျိုး သေချာမတွေ့လိုက်မိတာပါ။ ကဲ အခုတော့ အနီးကပ် ပူးရှက်ပြီး သူ့ဟာက မျိုးဆီးခုံကို လာထောက်လို့နေတယ်ရှင်။ လက်တွေကလည်း မျိုး ဘော်လီအောက်က နို့အုံတွေကို နိုက်လို့ ပါးစပ်ပေါက်နှစ်ပေါက်ကတော့ ဂဟေဆက်ထားသလို ပြန်ကိုမပြုတ်နိုင်တော့ပဲ တရစပ်ကို အားရှိပါးရှိ မျိုးကို နမ်းစုပ်လို့နေတော့တယ်။ မျိုးတို့နှစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေရာက မျိုး ရုတ်တရက် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကိုသန့်မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်လို့

“ ကိုသန့် ဒီလိုဖြစ်ပုံမျိုး ရန်ကုန်မှာတော့ နည်းနည်းမှ ထပ်လုပ်ဖို့ မကြိုးစားမိပါစေနဲ့နော်။ ဒါကို မျိုးကို ကတိပေးနိုင်မလား ။ အဲဒီကတိပေးနိုင်မှ ကိုသန့် ဆက်လုပ်ပါ။ မဟုတ်ရင် ကိုသန့်အခန်းကို ပြန်လို့ရတယ်”

လို့ မျိုး ကိုသန့်ဆီက ကတိတောင်းလိုက်တယ် ။ ကိုသန့်ကလည်း

“ ဪ မျိုးရယ် ကိုသန့် အဲ့လောက် မမိုက်ပါဘူး။ အဲဒီလောက်လည်း စည်းကမ်းမပျက်ပါဘူး။ ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်လို နေပေးပါ့မယ်။ စိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ပဲ မျိုးအပေါ် ကျူးလွန်မိနေပါစေ ကိုသန့် ထိန်းပါ့မယ်နော် ”

လို့ကတိပေးတယ်။

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ ”

လို့ မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးပြီး ကိုသန့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို မျိုး နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေနဲ့ စုပ်ယူလိုက်မိတယ်။

“ အရမ်းလှတာပဲ မျိုးရယ်”

“ အပိုတွေပါ မမဝါဆိုက မျိုးထက် မလှဘူးလာ”

“ လှတယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ မျိုးလောက် လိင်ဆွဲဆောင်မှု မရှိဘူး ”

ဆိုပြီး ကိုသန့်လက်ထိပ်လေးတွေက မျိုးနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညင်ညင်သာသာ ချေဆော့ရင်း ပြောနေတယ်။

“ အော် ဒါဆို မျိုးက လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိလို့ ပဲခူးအထိ ခေါ်လာပြီး ကြံတာပေါ့ ဟုတ်လား”

“ ဒီလိုတော့ မဟုတ်ရပါဘူး မျိုးရယ်။ အလုပ်က အလုပ်သပ်သပ်ပါ ”

ပြောရင်းဆိုရင်း ကိုသန့် ညာလက်က မျိုးဆီးခုံပေါ်ကို ပွတ်ပေးနေရင်း ဆီးခုံအောက် ဂွကြားထဲကို သူ့လက် ရောက်သွားတော့တယ်။ မျိုး အတွင်းခံပင်တီလေးပေါ်ကနေ ၀လုံးပုံ လည့်ပွတ်ပေးနေလိုက်တာ မျိုးဘောင်းဘီအောက်က အစိငုတ်လေးကို မထိတထိနဲ့ သွားသွားပွတ်မိရင် မျိုး ကြက်သီးတွေ ဖြန်းခနဲ ထထလာမိတယ်။ မျိုး အင်္ဂါစပ်ကနေလည်း အရည်တွေ တဖြည်းဖြည်း ရွှဲလို့လာနေတော့တယ် ရှင်။ သူကလည်း ပွတ်၊ မျိုးကလည်း မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ရင် ” တ အင်း.. အင်း” နဲ့ ဖြည်းဖြည်း ညင်သာ အသံပေးလို့ ကိုသန့်ရဲ့ ဦးဆောင်မှုအောက်မှာ တသဝေမသိမ်း နာခံလိုက်ပါ စီးမျှောနေမိတော့တယ်ရှင်။

ကိုသန့်ကိုလည်း တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်မိတယ် သိလား။ သူလက်တွေကလည်း မျိုးပေါင်ကြားထဲကို တိုး၀င်သွားလိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ အားရအောင်ကို ပွတ်သပ်နေတော့တာပဲ။

“ ကိုသန့် လုပ်စရာရှိ အမြန်လုပ်ကွာ။ မျိုး မနေတတ်တော့ဘူး ”

“ အင်းပါ မျိုးလေးရယ်။ ကိုသန့် လုပ်ပေးမှာပေါ့။ အခုလို ပွတ်သပ်ပေးနေရတာကလည်း မျိုးနဲ့ ကိုသန့် အကြာကြီး ချစ်လိုရအောင် ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် လုပ်ပေးနေတာပါ”

အမလေးတော် အကြာကြီး ချစ်လို့ရအောင်တဲ့။ သူ့စကားကြားရတာ မျိုး အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားတွေတောင် ကျုံ့သွားသလိုပဲ ။ မိုးလင်းတဲ့ထိအောင်များ မျိုးကို လုပ်မလား မသိဘူး။ တွေးရင်းနဲ့ မျိုး ပိပိလေးတောင် ရှုံ့၀င်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ပွတ်နေရင်းက တစ်ချက်မှာတော့ မျိုး ပင်တီလေးကို ကိုသန့်အောက်ထိ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အခုတော့ မျိုးကိုယ်ပေါ်မှာ ဘော်လီကလွဲလို့ အားလုံး ကိုယ်လုံးတီး အော်ရဂျင်နယ် အတိုင်းပါပဲ ။

အတွင်းခံကျွတ်သွားတာနဲ့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေတဲ့ မျိုး ပိပိအကွဲကြောင်းလေးထဲကို သူ့လက်သုံးချောင်းက ပွတ်ရင်းလူးရင်းနဲ့ မျိုးရဲ့ ပိပိအခေါင်းလေးထဲကို ပြွတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တယ် ရှင်။ မျိုးလည်း

“ အား… ကို ”

ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့အတူ ကိုသန့်ရဲ့ လက်ချောင်တွေနဲ့ ထိုဆွနှိုက်ဆော့နေတာကို မှေးလို့ ခံနေရတော့တာပေါ့။

“ ကိုရယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ မျိုးဖြင့် မနေတတ်တော့ဘူးကွာ”

“ ခဏပါကွာ ချစ်လို့လုပ်ပေးနေတာ အသာလေး ငြိမ်နေပါနော် မျိုး”

“ အင်းကွာ လာမချစ်နဲ့။ မမဝါဆိုရှိတာကို မမဝါဆိုကို သွားချစ်ပေါ့”

“ မမဝါဆိုက ချစ်လို့မကောင်းတော့ဘူး မျိုးရဲ့။ မျိုးက သူ့ထက် ပိုချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါ”

“ ဪ ကိုသန့်က မျိုးကို ချစ်လို့၀ရင်လည်း မမလိုပဲ ပစ်ထားမှာပေါ့ .. ဟုတ်လား။ အင်း အင်း ကိုသန့်”

ပြောနေရင်း မျိုး အခေါင်းထဲကို အရမ်းကြီး ဖိထိုးလာတော့ မျိုးဖြင့် အောင့်သွားတာပဲ။

“ ဖြည်းဖြည်းကွာ ကိုသန့် မျိုးမေးတာဖြေလေး”

“ ဪ ဒီကောင်မလေးကလဲ။ မျိုးသာ ဆန္ဒရှိရင် ကိုသန့်က တသက်လုံး လုပ်ပေးမှာပါဗျာ”

“ သွား အပိုတွေ”

မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ် နေရာလပ် မကျန်အောင် လူလိမ့်တွန့်ခွေရင်း ကာမရေယာဉ်ကြောမှာ မျှောနေကြရာက အပြင်မှာလည်း မိုးတွေက တဝေါ်ဝေါ်နဲ့ ရွာသွန်းဖြိုးလို့ နေတော့တယ်။ ကိုသန့်တစ်ယောက် မျိုးပိပိကို ကြိုက်သလို နှိုက်ဆော့အပြီးမှာတော့ မျိုးပိပိထဲက သူ့လက်သုံးချောင်းကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ပါစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းလို့ လက်သုံးချောင်းမှာပေနေတဲ့ မျိုးရဲ့ ပိပိ အရည်ကြည်တွေကို စုပ်သောက်ပစ်လိုက်တာ အသဲယားစရာ ပြကွက်တစ်ခုလိုပါပဲ ။ လင်တော်မောင် ကိုအောင်ကြီးများ ဒီလို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ဖို့နေနေသာသာ လုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားဆေးတော့တာပဲ။ အခု ကိုသန့်ကတော့ မျိုးပိပိထဲက ညစ်ညမ်းတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ စုပ်သောက်လိုက်တာများ မျိုးရင်ထဲမှာလေး ကိုသန့်ကို ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိအောင် အားနာသွားမိတယ်။

“ ကိုသန့်ရယ် မရွံမရှာနဲ့ အားနာလိုက်တာ ရှင်”

“ အားနာမနေနဲ့ မမမျိုးရေ။ ဒါအကင်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ကဲ လာထား”

ဆိုပြီး မျိုးခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလို့ မျိုးပေါင်ကြီး လေပေါ်ကားတက်နေတဲ့အချိန် ကိုသန့်နှုတ်ခမ်းတွေက မျိုးပိပိပေါ်ကို တချိန်ထဲ ကျလို့လာတော့တယ် ရှင်။

“ ကိုကို… သန့် ”

လို့သာ မျိုးအသံ တိုးတိုးထွက်နိုင်ပြီး မျိုး ပိပိလေးကို သူ့လျှာနဲ့ တယုတယ မရွံမရှာ ယက်ပေးနေပုံများ ကောင်းလွန်းလို့ မျိုးမျက်လုံးတွေ မှေးစင်းလို့ ယူနေမိတော့တယ်ရှင်။

“ အိုးးး.. ကိုသန့်ရယ် မရွံမရှာကွယ်။ အင် အားးးး ကိုကို.. သန့် တော်တော့ ”

မျိုး ကိုသန့်ကို အားနာမိတယ် ။ အားလည်းနာ ကောင်းလည်းအရမ်းကောင်းနေတော့ ဘယ်လို မလုပ်နဲ့လို့ ပြောပြော ၊ ကိုသန့်ပြုသမျှ နုနေရတော့တယ် ။ သူ့ခင်မျာ အရမ်းချစ်ရတဲ့ မယားကို မရွံမရှာ မငြိုမငြင်နဲ့ ပြုစုပေးနေသယောင် အမှုတ်အယက်ကလည်း အခုမှ မျိုးက ခံဖူးတာရယ်။ ဒီလောက် ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး၊ ကောင်းလိုက်တာ ရှင်၊ ရင်တွေလည်း တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ခုန်လို့ပေါ့ ။

ကိုသန့်ကတော့ မျိုးရဲ့ ပိပိနှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပါစပ်လေးနဲ့ ညှပ်ဆွဲလိုက်၊ အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လျှာနဲ့ တဆုံးကော်ထိုးလိုက်၊ အခေါင်းထဲကို လျှာအဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်၊ အစိလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ကလိလိုက်နဲ့ မျိုးကို မပြောပြတတ်လောက်အောင် ကောင်းတဲ့ အကြင်နာတွေ ပေးနေပုံများ ချစ်လိုက်တာရှင်။

တပျက်.. ပျက် .. ပြွတ်.. ပြွတ် .. ပလပ် .. ပလပ် နဲ့ မျိုးတို့ ဟော်တယ်ခန်းထဲက မျောက်ဇာတ်ကနေတဲ့ အသံဗလံတွေက တိုးတိုးညင်သာစွာနဲ့ပဲ ညနက်ထဲမှာ လွင်လွင်လေး ထွက်လို့နေတာပေါ့။ ကိုသန့်တစ်ယောက် မျိုး တချီတမောင်းပြီးတဲ့ အထိအောင်ကို မှုတ်ပေးနေတာပါ ။ ကိုသန့်ရဲ့လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့ တို့ထိပွတ်သပ် တိုက်ခိုက်မှုတွေကြောင့် မျိုးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အပေါ်ကို ကြွတက်လာပြီး လူလည်း တဖျပ်ဖျပ်နဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် တွန့်တွန့်ပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ မျိုး ပိပိလေးထဲကနေ အဖြူရောင်သုတ်တွေ ဖြူပျစ်ပျစ်နဲ့ စီးကျလာတော့တာပေါ့ ။ ကိုသန့်ရဲ့ ပါစပ်တဝိုက်မှာလည်း မျိုးရဲ့ အရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုလို့ရှင်။

“ ကိုသန့် မကောင်းဘူးကွာ”

“ ဟင်.. မကောင်းလို့ပဲ မျိုး ပြီးသွားပြီလေ.”

“ ဟာ. ကိုသန့်ကလည်း အဲတာပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့ မျိုးဟာကို အဲလောက် တမက်တမောနဲ့ နမ်းပေးရတာလဲ ကိုသန့်ရယ်”

ဆိုပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲက ကိုသန့်မျက်နှာလေးကို မျိုးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမလိုက်ပြီး မျိုးအပေါ်မှာ ကိုသန့်ရဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကလည်း အုပ်မိုးလို့သွားတာပေါ့။ မျိုး ဘော်လီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ကို ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ မျိုး ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာ သူ့ငယ်ပါကြီးကို တယုတယ ပွတ်သပ်နေရင်း အသင့်နေရာယူလို့ထားတာပေါ့။ မျိုး အပေါ်မှာအုပ်မိုးထားတဲ့ ကိုသန့် မျက်နှာကို အောက်ကနေဆွဲပြီး ကိုသန့်နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်တယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုသန့်ရယ်”

လို့လည်း ပါးစပ်ကပြော မျိုးရဲ့ရင်အုပ်အစုံကို အခုဆိုရင် ကိုသန့်ရဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားတော့ မျိုးရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပိပြီး နိုအုံထဲကို နစ်၀င်လို့နေတာပေါ့။ မျိုးရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုတော့ အစွမ်းကုန်ကားထားပေးပြီး ဒူးကွေးထာပေးမိတယ် ။ လုပ်ပါတော့ ကိုသန့်ရယ်လို့ ပါစပ်က မပြောရုံတမယ်ပဲ။

ကိုသန့်ရဲ့ငယ်ပါကြီးက မျိုးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ထောက်မိနေတယ်။ ချောဆီတွေလည်း ထွက်လို့ပေါ့။ မျိုး ပိပိလေးကလည်း သူမှုတ်ထားလို့ ဆိုရွှဲနေတာဆိုတော့ ကိုသန့် အခုထည့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တောင် မျိုး အရမ်းနာကြင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့ဆို သူ့ငယ်ပါက အကြီးကြီးရယ်။ မျိုးပိပိနဲ့ကော ဆံ့ပါ့မလား မျိုး စိတ်ပူမိတယ်။ လင်တော်မောင်ရဲ့ ငယ်ပါထက် နှစ်ဆသုံးဆ ကြီးမယ်ထင်တာပဲ။

မျိုးက ကလေးတစ်ယောက် ရထားတာ ကလေးက ခွဲမွေးထားတော့ မျိုးအင်္ဂါဇတ်က မပျက်စီးသေးဘူးလေ။ မျိုး အောက်ကနေ ပေါင်လေးကားထားပေးရာက ကိုသန့်မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက်လို့ ကြည့်ပစ်လိုက်မိတယ်။ သဘောကတော့ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ် ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့လို့ မျက်လုံးနဲ့ နားလည်မှုပေးလိုက်တဲ့ သဘောပါ။ ကိုသန့်လည်း သဘောပေါက်ပြီး အပြုံးလေး တစ်ချက်ပြုံးလို့ သူ့ငယ်ပါကြီးကို မျိုးပိပိထဲ ဇွတ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။

“ အ..မေ့”

မျိုးဖြင့် ကြယ်တွေလတွေတောင် မြင်သွားလား မသိဘူး ကြီးလိုက်တာရှင်။ သူ့ဟာကြီးကို မျိုးအပေါက်ထဲ တစ်ချက်လေး ဆောင့်ထည့်ရုံရှိသေးတယ် နှစ်လက်မ သုံးလက်မလောက်ပဲ ၀င်သေးတယ် နာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့ ။ ကိုသန့်အတွက်တော့ မျိုးက ပါကင်နီးနီးကို ဖြစ်နေပြီးလား မသိဘူး။ အရမ်းကြပ်တာပဲ သိလား။

“ အား အား.. ကိုသန့်ရယ် ကြီးလိုက်တာရှင်”

လို့ မျိုးပါစပ်ကနေ တိုးတိုး ငြီးညူမိလိုက်တော့

“ မကြောက်ပါနဲ့ မျိုးရယ်။ ကိုသန့် ဖြည်းဖြည်းလုပ်မှာပါနော်”

“ ဟုတ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါနော်.. ကို”

မျိုးက နာတယ်လို့တာပြောတာ ကိုသန့်ကတော့ သူ့ဟာကြီးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်ဘူးရှင် ။ ထိုးထည့်ထားတဲ့ ပမာဏအတိုင်း ဒီအတိုင်းထိုးထားပြီး ချော့သွင်းဖို့ ကြိုးစားနေတာပေါ့။ ပြန်ဆွဲထုတ်သွားမှာကိုတော့ မျိုးလည်း မလိုလားဘူးရှင်။ ဒါနဲ့ ကိုသန့် သူ့ဟာကို နည်းနည်းချင်းစီ ထိုးသွင်းလိုက် နည်းနည်းပြန်ထုတ်လိုက် အဆုံးပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ မျိုးရဲ့ အင်္ဂါဇာတ် အတွင်းနံရံအဆုံးထိကို ရောက်လို့နေတော့တာပေါ့။ တစ်ခါမှ ဒီလို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်တဲ့ အရသာမျိုး မခံစားခဲ့ဖူးတာ အမှန်ပါရှင်။ အရမ်းကို ကောင်းပြီး မျိုး ပိပိလေးတစ်ခုလုံးဟာလည်း နေရာလွတ် လေဟာပြင်မရှိအောင် ကိုသန့် လိင်တံကြီးက ပြည့်ကြပ်နေအောင် နေရာယူလို့ထားတာပါပဲရှင်။

မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့ရဲ့ လိင်အင်္ဂါတွေက ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့ မျိုး အင်္ဂါစပ်ကထွက်တဲ့ ချောဆီတွေနဲ့ ကိုသန့် လိင်တံကြီးကထွက်တဲ့ ချောဆီတွေ ရောလျက် ပွတ်သပ်လို့ထွက်လာတဲ့ တဗြွတ်ဗြွတ်.. တပျပ်ပျပ်ဆိုတဲ့ အသံတွေလည်း အတန်ကြာတော့ တစ်ခန်းလုံး လှိုင်လှိုင်တိုးတိုးနဲ့ ပုံမှန်ထွက်လို့ လာနေတော့တာပေါ့။

မျိုးကို ကိုသန့်တစ်ယောက် သားမယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းနေပါပြီ။ လင်ရှိမယားတစ်ယောက်ကို ဟိုတယ်တစ်ခုရဲ့ အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ ကောင်းကောင်းကြီး လိင်ဆက်ဆံလို့နေပါပြီရှင်။ ဒီအတွေးတွေကြောင့်ပဲလား မသိဘူး။ အခု ကိုသန့်နဲ့ ဆက်ယှက်နေရတာ ဘာနဲ့မှမတူအောင်ကို အာသာရမက်တွေ ပြည့်စုံလို့ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်နေသလိုပါပဲ ။ တကယ့် နတ်စည်းစိမ်ပါပဲ ရှင်။

ကိုသန့်လည်း သူ့ငယ်ပါကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် ထိုးသွင်းနေရာက အရှိန်ကို ဖြည်းဖြည်းမြင့်လို့ အထုတ်အသွင်းတွေ ပိုလို့သွက်လာတာပေါ့။ အခန်းထဲမှာလည်း ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျက်ဗျက်ဆိုတဲ့ အသံတွေက ပိုကျယ်ကျယ်လာပြီး အသံထွက်တွေလည်း စိတ်လို့လာတော့တယ်။ အောက်ကလည်းလုပ် အပေါ်ကလည်း နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး တကယ့်ညားခါစ လင်မယားတွေလို အငမ်းမရကို နမ်းမိနေကြတယ်။ ကိုသန့်လက်တွေကတော့ ကုတင်တစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို ထောက်လို့ တဖြည်းဖြည်း ညှာတာနုညံ့တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကနေ ညာတာထောက်ထားမှုမရှိတဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ မျိုးပေါင်ကြားက အမွေးပျောက်ပျောက် ထနေတဲ့ ဖုဖောင်းဖောင်း မျိုးပိပိလေးကို အားကြိုးမှန်တက် ထိုးလုပ်လို့နေတာပေါ့။

မျိုးပါးစပ်ကနေ 

“ အင်း အင်း အ… အမေ့.. ကိုသန့် … အင်း အင်း…” 

ဆိုတဲ့ အသံတွေကလွဲရင် ဘာကိုမှ မပြောနိုင်အောင်ကို တရစပ် ဆောင့်လိုးနေတော့တာပေါ့။ မျိုးတို့နှစ်ယောက် အားကြိုးမှန်တက် လုပ်နေလိုက်ကြတာ တလောကလုံးကိုတောင် မေ့နေမိတယ်။ ကိုသန့်ကလည်း တဗျွတ်ဗျွတ်နဲ့ မျိုးပိပိလေးကို မညာမတာကို ဆောင့်လုပ်နေတော့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ မျိုး မငြိုငြင်ပါဘူး။ အဲ့လို အရမ်းကြီးဆောင့်နေတာကိုပဲ မျိုး အရမ်းကြိုက်လို့ အသဲထဲထိအောင် ခိုက်နေမိတာပေါ့လို့။

မျိုးလည်း အားကျမခံ အောက်ကနေ ပြန်ပြန်ကော့ ပေးနေမိတယ်။ ကိုသန့် တန်ဆာကြီး ဆွဲထုတ်သွားတိုင်း မျိုးပိပိလေးရဲ့ ကြွက်သားတွေနဲ့ ညစ်ညစ်လို့ ကြင်နာပေးနေမိတယ်။ အောက်ကနေ ဒူးကွေးပေါင်ကား အနေအထားနဲ့ အပေါ်ကနေ စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လုပ်နေတဲ့ ကိုသန့်ကို အလိုက်သင့်လေး ကော့ကော့ပေးမိတယ်။ 

အိပ်ရာပေါ် ခွထောက်ထားတဲ့ ကိုသန့်လက်တွေက မျိုးရဲ့ နို့အုံပေါ် ကျလာပြီး နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရညှစ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုက်တာများ မျိုးလေ ရင်ထဲမှာကို ဟာကနဲနေအောင်ကို အရသာရှိတာများ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ အဲ့လိုဆွဲညစ်ပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း မျိုးရဲ့အင်္ဂါ အတွင်း သားအိမ်နာရံထိ သွားသွားထောက်တိုင်း မျိုးပါးစပ်ကနေ “အား အား” ဆိုတဲ့ အသံတွေ တစ်ခန်းလုံး ညံစီသွားတာပဲ။

တကယ့်ကို မျိုးရဲ့ အင်္ဂါစပ် အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာထိကို ကိုသန့်လိင်တံကြီးက ထိုးခွဲလို့ ၀င်းသွားလိုက်တာများ မျိုး မျက်ရည်ကျမတတ်ကို ခံစားမှုတွေက အမြင့်ဆုံးအရှိန်ထိကို တက်တက်သွားသလိုပဲ။ ကိုသန့်လည်း အားနဲ့မာန်နဲ့ အပေါ်ကနေဆောင့် မျိုးလည်း အောက်ကနေ ကိုသန့်လည်ပင်းကို လှမ်းဖက်ထားပြီး ပေါင်တွေကိုလည်း အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားလိုက်မိတယ်။

လုပ်နေရာက နောက်ဆုံး ပြီးခါနီးအချိန်ကို မျိုး ရောက်တော့မယ်။ ကိုသန့်တော့ ပြီးမပြီး မသိဘူး။ မျိုးတော့ အရမ်းကို ပြီးချင်နေပြီ။ ဒါကြောင့် မျိုးပါစပ်ကနေ

“ လုပ်.. ကိုသန့် နာနာဆောင့်ပါ… အား.. အမေ့ လုပ်.. အရမ်းဆောင့်ပေး… အ အ ဟုတ်တယ်… ကွဲသွားတဲ့အထိသာ ဆောင့်ပါတော့.. ကိုရယ်”

ဆိုတဲ့ အသံပေါင်းစုံကို မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင် ထွက်လာတော့တာပဲ။ ကိုသန့်ရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းကတော့ ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်နဲ့ ကားပစ်စတင်လို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထိုးညောင့်နေတာများ မျိုးလေ

“ အ.. အ အ အမေ့”

ဆိုတဲ့ အသံသဲသဲတာ ထွက်နိုင်တယ်။ တကယ်လုပ်နိုင်တဲ့ လူပဲလို့ မျိုး ချီးကျူးမိတယ် သိလား။ အတန်ကြာတော့ ကိုသန့်တစ်ယောက် အံတွေကျိတ် မေးကျောတွေတင်းပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရာက

“ အားးးးးး”

ဆိုပြီး ဟစ်အော်ကြုံးဝါးလို့ မျိုးရဲ့ ပိပိအခေါင်းထဲကို သုတ်ရည်တွေ ဒလေဟာ လွှတ်ချလိုက်တော့တယ်ရှင်။ မျိုးရဲ့ အဖုတ်လေးတစ်ခုလုံးလည်း ထုံကျင်ပြီး အတွင်းခေါင်းလေးထဲမှာတော့ ကိုသန့်ရဲ့ သုတ်ရည်ဖြူတွေ လွှတ်လိုက်တိုင်း နွေးကနဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားလိုက်တာများ ၊ မျိုးလေ အရမ်းကို ကြည်နူး၀မ်းသာမိတယ် သိလား။ သူပြီးတာနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ မျိုးလည်း ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထ ကိုသန့် တန်ဆာကို မျိုးအဖုတ်နဲ့ တအားကို ညစ်ညစ်ပြီး မျိုးရဲ့ ပိပိလေးကနေ သုတ်ရည်ပူတွေ လွှတ်ထုတ်လိုက်မိတော့တယ် ရှင်။

မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့နှစ်ယောက် ပြီးသွားတဲ့အထိ အတန်ကြာအောင် လူချင်းလည်းမခွာ ထိုးစိုက်ထားတဲ့ သူ့လိင်တန်ဆာကြီးလည်း မျိုးဟာထဲက ဆွဲမထုတ်သေးပဲ ထပ်ရက် မိန်းနေလိုက်ကြတယ်။ အားလုံး အားလုံးကို မေ့လို့ ကိုအောင်ကြီးနဲ့ မဝါဆိုကိုလည်း ရှိတယ်လို့တောင် သဘောမထားမိပဲ အရာအားလုံးမေ့လို့ မျိုးနဲ့ကိုသန့်ရဲ့ ချစ်ပွဲကြမ်းကြီးကို စိတ်ရှိတိုင်း ကဲပစ်လိုက်ကြတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ညလုံး မအိပ်ပဲ မျိုးတို့နှစ်ယောက် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံသော အကွက်ဆန်းများနဲ့ လုပ်လိုက်တာ မနက်မိုးလင်းလို့ ရန်ကုန်ပြန်ရမယ့် အချိန်အထိပါပဲရှင်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လည်း အရမ်းကို ချစ်မိသွားပြီး ရန်ကုန်ရောက်ရင် လုံးဝ အစမဖော်ဖို့ တားမြစ်ထားတဲ့ မျိုးကိုယ်တိုင်ကပဲ ကိုသန့်ကို

“ ကိုသန့် မျိုး ကိုသန့်နဲ့ အဝေးကြီးမှာ မနေချင်တော့ဘူး သိလား။ ကိုသန့်နားမှာ အမြဲနေချင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမဝါဆိုရှိနေတော့ မျိုး အားငယ်မိတယ် ကိုရယ်”

“ အော် မျိုးလေးကလည်းကွယ်။ ဘာမှ အားမငယ်နဲ့။ ကိုသန့်နဲ့မျိုး တစ်နေ့ကြရင် အားလုံးစွန့်ပြီး ထွက်ပြေးကြမယ်လေး၊ မကောင်းဘူးလား.”

“ အင်း ကောင်းတယ်။ မျိုး ကိုနဲ့ မခွဲနိုင်တော့ဘူး သိလား။ အရမ်းချစ်နေမိပြီ။ သားလေးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးကိုတော့ မျိုး သနာမိတယ် ကိုသန့်ရယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ ”

“ ဒါလည်းမပူပါနဲ့ မျိုးရယ်။ သားလေးကိုလည်း ခေါ်သွားကြတာပေါ့”

လို့ နှစ်ယောက်သား စောင်ခြုံအောက်မှာ ပူးကပ်ဖက်တွယ်ရင်း စကားတွေ ပြောနေမိကြရာက ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ အချိန်တောင် အတော့်ကို ကျော်လွန်လို့သွားခဲ့ပါပေါ့လားရှင်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။