Wednesday, December 7, 2011

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ် (စ/ဆုံး)

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အိတ်ကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သံချောင်းမှာ လူသာငယ်သော်လည်း ပညာက ခေသူမဟုတ်တော့ပေ၊ ယောက်ကျားတို့ တက်အပ်သည့်ပညာ အစုံကို ၁၀တန်း တဖုန်းဖုန်းကျ ခြင်းဖြင့် အနစ်နာခံကာ သင်ယူတတ်မြောက်သွားခဲ့ပေသည်။သူ၏ လက်ဦးဆရာ မှာ ဘအောင် ဟုသူခေါ်လေ့ရှိသည့် ဦးမျိုးအောင်ဖြစ်လေသည်၊ ဦးမျိုးအောင်မှာ သံချောင်း၏ ကြီးဒေါ် ဒေါ်နီလာမိုး ၏ယောက်ကျားဖြစ်လေသည်၊ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ သံချောင်း၏ အမေဒေါ်ကြည်ပြာမိုး၏ အမ အရင်း ဖြစ်လေသည်။

သံချောင်းမှာ အမည်အရင်းက မိုးထက်အောင် ဖြစ်လေသည်၊ သို့သော် ငယ်စဉ်က အလွန်ချူခြာသဖြင့် မာမာချာချာရှိစေ ရန်သံချောင်းဟုအမည်ပေး နောက်ပြောင် ယတြာခြေ ခေါ်ကြရင်းဖြင့် သံချောင်းဟုနာမည်တွင်ခဲ့ရလေသည်။သံချောင်း၏ အမေ ကြည်ပြာမိုး မှာ ညီအမ ၃ ယောက် ရှိလေသည်။ နီလာမိုး၊ ကြည်ပြာမိုး နူင့် သန္တာမိုး တို့ ဖြစ်ကြလေသည်။

ကြည်ပြာမိုးမှာ အသက်ငယ်ငယ် ၁၈ နူစ်လောက်မှာ အိမ်မှာခိုင်းသည့် ဒရိုင်ဘာနူင့် မှားယွင်း မိလေသည်၊ နောက် မိဘတွေက ဒရိုင်ဘာကို အလုပ်ထုတ်ပြီး နှင်ချလိုက်လေသည်၊ နောက်တလလောက် ကြာတော့ရာသီမလာနောက်ကျတော့ ဖျက်ချ ဖို့လည်း ငရဲကြီးမှာကြောက်၊ သူတို့ အဖေရဲ့ တပည့် လူပျိုကြီး တယောက်ကို လှည်းကျိုးထမ်းခိုင်း လိုက်လေသည်။

အသက် ၄၀ အရွယ် လူပျိုကြီး သက်အောင် ကလည်း ၀မ်းသာအားရ ငှက်ပျောတုံး ဖက်ရတော့မည့် အစား ကိုယ့်ထက် အသက် ၂၀ ကျော်ငယ်သော မယားချောချောလေးရတာဆိုတော့၊ နွားမ ရွှံ့ပိတ် ရုံမက ကွန်ကရစ် နဲ့ ပိတ်လည်း ယူမှာပဲ ဆိုတော့၊ အတော်ဖြစ်သွားသည်။အဲလိုနဲ့ သံချောင်းတယောက် လူလားမြောက်ခဲ့ရသည်။

 ကြည်ပြာမိုးက လည်း စောစောစီးစီး အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ခလေးလည်း မွေးလိုက်ရတော့ နည်းနည်း နောင်တ ရသလိုဖြစ်သွားပြီး ကျောင်းလေးဘာလေး ပြန်တက်၊နဂိုလ် ထဲကလည်း ညဏ်လေးက မဆိုးဆိုတော့ ဘွဲ့ရပြီး ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

သံချောင်းကတော့ သူ့ အမေ ဘက်မလိုက် လို့လားမသိ နည်းနည်းထုံသည် ( စာနဲ့ ပတ်သက်ရင်ပြောပါတယ် ) အဲဒါကြောင့် ၁၀ တန်းမှာ တဘုံးဘုံး ကျသည်၊ အဲဒါကတော့ ထုံတာတင်မက အခြားအကြောင်းလည်း ရှိသေးသည်၊ သူ့ကြီးဒေါ်လင်မယားတို့ရဲ့ အပြစ် လို့ပဲ ဆိုရမလားမသိ။ကြည်ပြာမိုး ရဲ့ သင်ခန်းစာယူပြီးတော့ မိဘတွေက နီလာမိုးကို စိတ်ချရအောင် မိဘခြင်းရင်းနှီးသည့်၊ ဒုရဲအုပ် ကျောင်းဆင်းကာစ မောင်မျိုးအောင်နူင့် လက်ဆက်ပေးခဲ့သည်။

သူတို့လင်မယားမှာ ခလေး မဖြစ်ထွန်းခဲ့ပေ၊ထို့ကြောင့်သံချောင်းကို သားအရင်းလို ပင် ခေါ်ထားပြီး အလိုလိုက်ထားခဲ့ကြသည်၊ ဦးသက်အောင်ကလည်း သံချောင်းကို လမစေ့ ပဲမွေးခဲ့ လို့ သိပ်သင်္ကာကင်း တာမဟုတ်တော့ ဒီလောက်ကြီး သံယောဇဉ် မရှိလှခြေ၊ဒါကြောင့် နွေရာသီတိုင်း သံချောင်းက ကိုမျိုးအောင်တို့ လင်မယား တာ၀န်ကျရာ ကို သွားနေလေ့ရှိလေသည်။

သံချောင်း စပြီး ပညာတတ်သည့် နူစ်မှာ ဦးမျိုးအောင်မှာ မြို့နယ်မှုး ဘ၀နူင့် နယ်မြို့လေး တမြို့မှာ အခြေကျနေသော အချိန်ဖြစ်သည်၊ ထိုမြို့လေးမှာ မှောင်ခိုသမားတို့ ဖြတ်သန်းသွားလာ ရာလမ်းကြောင်းကျသဖြင့် စခန်းမှုးဦးမျိုးအောင်တို့ မှာရေလျှံလေသည်။သံချောင်း ၁၈ နူစ်လောက်မှာ စပြီး သူ့ဘကြီးနဲ့ စားသောက်ဆိုင် လိုက်ထိုင် အမြီး လိုက်စား၊ ဘီယာ စသောက် စပြုလာလေသည်။

တနေ့တော့ သူ့ဘကြီး နဲ့ စီးပွားရေးသမားတွေစားသောက်ဆိုင်တခုမှာ စားသောက် ကြရင်းနဲ့ သူ့ဘကြီးကို ပြုစုရအောင်ဆိုပြီး တနေရာကို ခေါ်လေသည်၊ ဦးမျိုးအောင်လည်း အတော်မူးနေပြီ ဆိုတော့ သံချောင်းကို လက်ညိုးထိုးပြ ပြီး ၊ကျူပ်တူ ကိုရှင်ပြုပေးခြင်တယ်။

မင်းတို့မှာ သန့်တာလေးတွေရှိလား ဆိုတော့၊ ဟာဆရာလိုချင်ရင် ရတာပေါ့ ဆိုပြီး တနေရာသို့ အားလုံး ကားမောင်းသွားကြလေသည်၊ သံချောင်းမှာ ဒီလောက်ကတော့ သိပါသည်၊ ရှင်ပြုရမယ်ဆိုတော့ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်နေပြီ။

အဲဒီညမှာပဲ သံချောင်းတယောက် မိန်းမ ချဘူးသွားတော့သည်၊ ကောင်မလေးက လည်း သူတို့ အဆိုအရ အသစ်ကလေး ဆိုပေမဲ့ ၊ သံချောင်းလို မလည်မ၀ယ်ကောင် ကိုတော့ ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ် ထိန်းသွားနိူင်သည်၊သံချောင်းကလည်း စာမှာသာ မတော်တာ ဒါမျိုးကျတော့ သွက်သလားမမေးနဲ့ ပထမဦးဆုံး အတွေ့ အကြုံမှာတောင် ၃ ချီလောက် ဆွဲပစ်လိုက် သည်။

နောက်တော့ နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုးတော့သည်။ ကြေးစားတွေနဲ့ ကြုံလာတာ များတော့ အမှန်အကန်ကို လုပ်ချင်လာသည်။ ဦးမျိုးအောင်က လည်း မိန်းမဘက်က တူတော်သော်လည်း သူငယ်ချင်းလိုပေါင်းပြီး အရက်အတူတူသောက်၊ ဖာအတူချ လုပ်နေတော့ သူ့လျို့၀ှက်ချက်ကို ပါသံချောင်းကို အသိပေးထားသည်။

သူ့မှာ အမှန် အကန် အငယ်လေးတယောက်ရှိနေသည်။ သူက ထောက်ပံ့ ထားပြီး ပုံမှန် ဝါးနေသည်၊ သံချောင်းကလည်း အားကျပါ၏၊သို့သော် ၁၀တန်းတောင် မအောင်၊ အလုပ်အကိုင် ၀င်ငွေမရှိသည့် သူ့လိုကောင်က ဒါမျိုးလေးတွေ ဘယ်လို ရှာလို့ရမှာလည်း၊ အဲဒီတော့လည်း ဖရီး ဝါးဖို့ရှာရတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ မနွေးနဲ့ သွားညှိသည်။ မနွေးက သူတို့ ရဲစခန်း၀င်းထဲကဦးမျိုးအောင်ရဲ့ တပည့် ဒုရဲအုပ်တယောက်ရဲ့ မိန်းမ၊ အဲဒီမိန်းမကလည်း ခလေးတယောက် အမေသာဆိုတယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး၊ သူ့ယောက်ကျားကလည်း ဆားပုလင်းဆိုတော့ ည ညပြန်မအိပ်တာ ပုံမှန်လို ဖြစ်နေပြီ။

သူ့ကို စခန်းမှုးတူ ဆိုပြီး မျက်နှာသာပေး ထားတော့ အဲဒီအိမ်ကို အချိန်မရွေး ၀င်ထွက် နေနိူင်တယ်၊ အဲလိုနဲ့ မနွေးနဲ့ သူနဲ့ ညှိ ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ ကြေးစားနဲ့ အမှန်အကန် ဘယ်လိုကွာတယ်ဆိုတာ သံချောင်း ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတယ်၊၊

သံချောင်းတယောက် ကြေးစားဆီမသွားတော့ ပြီ၊ သူကြေးစား တွေဆီကရထားတဲ့ အတွ့အကြုံက လည်း များနေပြီမို့၊ လီးတချောင်းသာ စားဘူးတဲ့ မနွေး တယောက်လည်း သံချောင်းကို အတော်ကြီး စွဲသွားသည်။ အဲဒီမှာ နူစ်ယောက်စလုံး ကောင်းကောင်းဆော်ဖြစ်ကြသည်။

မနွေးမှာ အလုပ်မလုပ်သော အိမ်ထောင်ရှင်မ ဖြစ်ပြီး ရဲစခန်း၀င်းထဲ နေတာ ဆိုတော့၊ သူ့လို ကတော်တွေ အချင်းချင်း အတင်းအဖျင်း တွေက စုံသည်၊သံချောင်း မနွေးဆီက သူမထင်မှတ်တာတွေကြားရသည်၊ အဲဒီတော့မှ ဒီတ၀န်း လုံး မှာ တော်တော်များများက ဖေါက်ပြန် နေကြတာ သိရတော့သည်။သံချောင်းမှာ အသိနောက်ကျလေခြင်းလို့ ဖြစ်ရသည်။ ဒီလိုမှန်းသာသိရင် ဒီစခန်း၀င်း ထဲ ရှောက်ပတ် စားယုံသာ လို့ တွေးမိလေသည်။

တနေ့ သူ မနွေးတို့ အခန်းသို့ အလာ၊ စခန်း၀င်းထဲ ရေလိုက်ထမ်းထည့်ပေး နေသည့်ကောင်လေး မောင်ကံ နူင့် မနွေးတို့ စကားများနေတာ တွေ့ရပြီး၊ မောင်ကံ့ကို မနွေးက အလျှော့ပေးပြီး တောင်းပန်နေတာတွေ့ရသည်။မောင်ကံ ထွက်သွားမှ မယောင်မလည်နူင့် သူမနွေး တို့ အခန်းထဲ ၀င်လာခဲ့လိုက်သည်။

မနွေး မှာ တော်တော် ဒေါသ ထွက်နေပုံရသည်၊ မောင်ကံက မနွေး ကို အကျိုးအကြောင်းမေးပြီး ၊ မောင်ကံ က အလုပ်မဟုတ်ကြောင်းသိရသဖြင့် သူသွား ပြောမယ်ဟု၊ ဆိုလိုက်ရာ မနွေးက ပြာပြာသလဲ အတင်းဆွဲထားပြီး၊ သံချောင်းကို တောင်းပန်လေရာ သံချောင်းမှာ မကျေနပ်ပေမဲ့ ၊ လာရင်းကိစ္စ အချိန်ရတုန်းလုပ်ရမှာမို့ အခန်းထဲ ၀င်ကြပြီး မနွေးကိုပေါင်နူစ်လုံး ပုခုံးပေါ်ထမ်း ဆော်ပစ်လိုက်လေသည်။

တချီပြီးသွားလို့ အမောဖြေကြတော့၊ မောင်ကံကိစ္စ ကို ထပ်မေးရာ မနွေးက ေ၀့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်နေသဖြင့်၊ သံချောင်းက မသင်္ကာဖြစ်ပြီး မနွေးကို မောင်ကံနူင့်စွတ်စွဲကာ ၊ဒေါပွပါတော့သည်၊ မောင်ကံကိုလည်း သွားရိုက်မည်၊ တကဲကဲ လုပ်သဖြင့် နောက်ဆုံးမှာ မနွေးက အဖြစ်အပျက် ကို ဖွင့်ပြောပါတော့သည်။

ကြားလိုက်ရသည့် အကြောင်းအရာမှာ သံချောင်း၏ခေါင်းကို တူနဲ့ ထုလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။ မနွေး ပြောပြချက်အရ၊ ဆိုလျှင် မောင်ကံမှာ သူ့ဒေါ်ကြီး ၊ ဒေါ်နီလာမိုး ၏ အချစ်တော် ဟုဆိုသည်၊ မောင်ကံမှာ စခန်းမှုး ကတော်ရဲ့ ပစားပေးထားသည်။

စခန်းမှုး ကတော်နူင့် ဖြစ်နေသည်ဟု၊သတင်းသဲ့သဲ့ ထွက်နေသည်၊ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်တော့ ဘယ်သူမှ မပြနိုင်ကြခြေ၊သို့သော် မောင်ကံ နူင့် တခုခု ဖြစ်ပြီ ဆိုပါက ထိုသူများမှာ ဒေါ်နီလာမိုး ၏အငြိုအငြင်ကို ခံရသည်ဟု ဆို၏၊သံချောင်းမှာ မယုံ၊ သို့သော်လည်း မနွေး ပြောတာ ကလည်း ယုတ္တိ ယုတ္တာ နဲ့ဆိုတော့ သူကိုယ်တိုင် ချောင်းဖမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သံချောင်းတို့ နေသော စခန်းမှုး အဆောင်မှာ သူများတွေနဲ့ မတူ သီးသန့် နူစ်ထပ်အိမ်ဆောင်လေး ဖြစ်ပြီး ခြံဂိတ်တံခါးလည်းရှိသည်၊ သို့ပေမဲ့ များသောအားဖြစ့် မပိတ်ထားတတ်ပါ၊ မနွေးပြောပုံအရဆိုရင်၊ စခန်းမှုး ခရီးထွက်သွား တိုင်း မောင်ကံစခန်းမှုးတို့ အဆောင်ကို ရေ တနေကုန် ဖြည့်ရ လေ့ရှိသည်ဟုဆိုသည်၊

ထိုသို့ဖြင့် တနေ့ ဦးမျိုးအောင် ခရီးထွက်စရာ အကြောင်းပေါ်လာခဲ့သည်၊ ခါတိုင်း သံချောင်းရှိနေချိန်တွင် တခါနူစ်ခါလောက်တော့ ခရီးထွက် ရတတ် သည်၊ အခုတခါတော့ သံချောင်းက လည်းအကြံနဲ့ ဆိုတော့ ဦးမျိုးအောင် မနက် အစောကြီး ထွက် သွားပြီးတာနဲ့ သူလည်း သူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအုန်းမယ် နေ့လည်စာ မစားတော့ဘူး ညနေမှပြန်လာတော့မယ်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။နောက်တော့ သူ့ကြီးဒေါ် အိမ်သာတက်နေတုန်း

“ ကြီးနီ ကျနော်သွားပြီနော်”

“ အေးအေး ညနေသိပ်မမှောင်စေနဲ့နော် သားလေး”

သံချောင်းက အိမ်ရှေ့ တံခါး၀ကို အသံမြည်အောင်ပိတ်ပီး သူ့ဖိနပ် ကိုကောက်ယူကာ ခြေသံလုံနိူင်သမျှလုံအောင်ထား၍ အပေါ်ထပ်ရှိသူ့အခန်းတွင်းသို့ ၀င်ခဲ့ပြီး သူ့ကုတင်အောက်တွင် ပုန်းနေလိုက်တော့သည်။

သူတို့ အိမ်ယာလေးမှာ အောက်ထပ်တွင် ဧည့်ခန်း မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာရှိပြီး၊ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ခန်း၂ခန်းဆက်ရက်ရှိသည်၊ ဦးမျိုးအောင်တို့ အခန်းမှာ သံချောင်း အခန်းနူင့်ကပ်လျက်သစ်သားပျဉ်ထောင် နံရံတချပ်သာ ခြားလေသည်။

သံချောင်းမှာ သူဘာသာ စောင်ခေါင်းအုန်းများဖြင့် သက်တောင့်သက်သာ ကုတင်အောက်တွင်လှဲလှောင်းနေရာ တချက်ငိုက်သလိုဖြစ်သွားရာမှ၊ စကားတီးတိုးပြောသံများကြားရသဖြင့် မျက်လုံးကျယ်ပြီး ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန် လာခဲ့သည်။

သံချောင်း ကြိုတင် ရှာဖွေထားသော ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သော အခါမှာတော့ သူ့ကြီးဒေါ် ဒေါ်နီလာမိုး တယောက် ထမိန်ရင်လျှားနူင့် မောင်ကံကတော့ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေပြီ၊တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ လို့နေကြသည်။

“ လွမ်းလိုက်တာမမ ရယ် ကျနော့်မှာ မမ ကို မလုပ်ရတာကြာတော့ ဘောတောင်အောင့်နေလို့ ဂွင်းထုထု နေရတယ်”

“ အင်းပါကွာ မမလည်း သိပါတယ်၊ ငါ့တူ လည်းရောက်နေတော့ မလွတ်လပ်ဘူးလေ၊ သူရှိနေတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ အခုတောင်သူ သူ့သူငယ်ချင်းဆီသွားနေလို့ ၊ ခနနေရင် ပြန်လာမှာ သိပ်အချိန်မရဘူး”

သံချောင်း ချောင်းကြည့် နေစဉ်မှာပဲ မောင်ကံက ဒေါ်နီလာမိုး ရင်လျားထားသော ထမိန်ကို ဆွဲဖြေချလိုက်ရာ သံချောင်းမှာ ကိုယ့်ကြီးဒေါ်ကြီးမို့ ယောင်ယမ်းပြီး နံရံမှ မျက်စေ့ခွာလိုက်မိလေသည်။သို့သော်လည်း ကြည့်ခြင်စိတ်က ပြင်းပြလာသဖြင့် ပြန်ချောင်းလိုက်ပြန်လေသည်။မောင်ကံမှာ သူနူင့်ရွယ်တူလောက်ပင်ဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အရပ်အမောင်းမှာလည်း အတူတူ လောက်ဖြစ်ရာ ၊ သူ့ကြီးနီ တယောက် ဘာလို့ အဲဒီကောင်လေးနဲ့ ဖြစ်ရတာလည်း ဟုလည်း စဉ်းစားမရပေ။

သူသိသော ကြီးနီ ဆိုသည်မှာ လိင်ကိစ္စ ဆိုတာ မပြောနူင့် စကားတောင် ညစ်ညစ် ပတ်ပတ် မပြောတတ်၊ အမြဲတမ်း ဘုရား တရားနူင့် နေသူဟုသာ သူသိထားသူ၊ အင်္ဂလိပ်ကား ကြည့်လို့ နမ်းတာတို့ ဟိုပေါ် ဒီပေါ်တို့ပါရင်တောင်၊ သူ့ယောက်ကျားကို ၊ ဟေ့ ကိုအောင် နော် ကလေးရှေ့မှာ ဘာတွေကြည့်နေတာလည်း ဟု တားမြစ် ပိတ်ပင်တတ်သူ ဖြစ်လေသည်

သံချောင်း ဒီတခါပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကြီးနီ ၏ထမိန်မှာ ခါးမှာရောက်နေပြီ၊ ကြီးနီမှာ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျှက် ဖြစ်၍ ကွင်းလုံးကျွတ်မကျ သွားခြင်းဖြစ်ပြီး၊ မောင်ကံက ကုတင်စောင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက်က ကြီးနီ ၏ နိူ့ကြီးတွေကို ကုန်းစုပ်နေတာကို တွေ့ရသည်။

ကြီးနီမှာ မျက်လုံးများ မှေးလျှက် မောင်ကံ ၏ ဆံပင်များကို သူများလက်ချောင်းများ ဖြင့် ထိုးဖွ ကုန်ခြစ်နေလေသည်။ နောက်တော့ မောင်ကံက ပဲတွန်းလိုက်၍လား ကြီးနီကပဲ ဆွဲချလိုက်လို့လားမသိ၊ ကြီးနီမှာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လန်ကျသွား ကာ သူမပေါင်လုံးကြီးများမှာ မြောက်တက်လာ ပြီးကုတင်စောင်း တွင် ဒူးထောင် ပေါင်ကားပုံစံဖြစ်သွား၏၊

သူမထမိန်မှာလည်း ပေါင်ရင်းသို့ လျှောကျသွားရာ၊ သူမပေါင်တွင်းသား များမှာ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာပြီး ခွဆုံကြားမှ အမွေးထူထူမဲမဲ အဖုတ်ကြီးကို သံချောင်း နေရာမှ အထင် အရှားတွေ့နေရတော့သည်၊ထိုအချိန်မှာတော့ သံချောင်းခေါင်းထဲမှာ သူ့ကြီးဒေါ်ဖြစ်သော်လည်း သူ့ စိတ်ထဲ မှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေရသလိုပင် ဖြစ်နေပြီး စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိတော့သည်။

မောင်ကံမှာ နဂိုလ်ကထဲက ကြီးနီ၏ ပေါင်နူစ်ခုကြား ရပ်နေခြင်းဖြစ်ရာ၊ ယခုတော့ သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ကြီးနီ၏ အဖုတ်ဝမှာ ခေါင်းတယမ်းယမ်း နူင့် မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဖြစ်နေလေတော့သည်။မောင်ကံက ကြီးနီ၏ နိူ့ကြီးများကို ကုန်းစုပ်နေရင်းက သူ့လက်တဘက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကြီးနီ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

သံချောင်း တို့ အဖွားမှာ ကရင်မဖြစ်ပြီး ယောက်ကျားက မွန် နူင့်ရသော်လည်း၊ သမီး ၃ ယောက်စလုံးမှာ အမေဘက်က အသားအရည်ဝင်းဝါ မှုကို ရကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဖြူဖွေး ချောမွတ်နေသော ကြီးနီပေါင်လုံးကြီးများက ညိုမောင်းမောင်း အသားအရောင်ရှိ မောင်ကံကို ခါးလည်မှညှပ်ပြီး နောက်ဘက်တွင်ချိတ်ထားလျှက် လုပ်နေကြရာ သံချောင်း အဖို့ စိတ်တွေကြွလာပြီး လီးတောင်လာခဲ့ရတော့သည်။

ကြီးနီမှာ တကယ်တမ်းက သံချောင်းအမေ ကြည်ပြာမိုး ထက်၂နူစ်သာကြီး ၍ အသက် ၃၈နူစ်သာ ရှိသေးသည်၊ ညီအမ ၃ ယောက်တွင် သူက နည်းနည်း ဝသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သော်လည်း၊ ယောက်ကျားတွေအမြင်မှာတော့ လုံးကြီးပေါက်လှ လို့ဆိုရမည်ဖြစ်ပေသည်။

သံချောင်းနေရာမှ ကြီးနီ မျက်နှာကို သေသေခြာခြာ မမြင်ရသော်လည်း မောင်ကံ ့ဖင်မဲကြီး ရှုံ့ရှုံ့ ပြီး ကြီးနီ ပေါင်ခွဆုံ ကြားထဲ ဆောင့်ဆောင့် ချနေတာကိုတော့ မြင်နေရသည်၊သံချောင်းလည်း မနေနိူင်တော့ပါ၊ သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဂွင်းတိုက် ပေးနေမိတော့သည်။ 

ဟေး......သားလေး ပြန်လာပြီလား ဘယ်လိုလဲ ပျော်ခဲ့ရဲ့လား”

“ ဒီလိုပါပဲ ကြီးနီရယ် ဂိမ်းပဲ ထိုင်ဆော့ရင်း ပျင်းလာလို့”

“ ရေအေးအေး သောက်ပြီးခနနား ရေချိုး လိုက်နော် ညနေစာ စားရအောင်”

သံချောင်းတယောက် ရေမိုးချိုး ပြီး ဒေါ်နီလာမိုး ပြင်ဆင်ပေးသည့် ထမင်း ဟင်းများကို စားသောက်ရင်းမှ ဒေါ်နီလာမိုးကို မသိမသာခိုးခိုးကြည့်နေမိသည်၊

နေခင်းတုန်းက မြင်ခဲ့ရသည့် ပေါင်လုံးကြီးများ၊နိူ့ကြီးများ၊ ကိုပြန်မြင်ယောင်နေမိသည်။ဒေါ်နီလာမိုးကို အရင်ကတော့ ဒေါ်ကြီးမို့လို့ သတိမထားမိခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ သူ့မျက်စေ့မှာတော့ အမြင် တမျိုး ဖြစ်နေ လေပြီ၊ အခု ထမိ်န်အင်းကျီ ၀တ်ထားပေမဲ့ ဒေါ်နီလာမိုး၏ တောင့်တင်း ဖွံ့ထားလှသောကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က သရည်ကျ စရာကောင်းလှပေသည်၊ ဘအောင်က နေ့တိုင်းစားနေရလို့ ရိုးသွားတာ ဖြစ်မယ် ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။

ညဘက်ရောက်လာတော့ ထုံးစံ အတိုင်း စခန်း၀င်းထဲ က မီးစက်သံ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ မိန်ပြပြ မီးပွင့်လေး တွေပွင့်လာကြသည်၊ သံချောင်းတယောက် မှာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တွေးရင်းတွေးရင်း ဒေါ်နီလာမိုးကိုခိုးခိုး ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာတော့ သည်၊

သူ့ခေါင်းထဲ မှာတွေးမိနေသော အခွင့်အရေး ကို အသုံးချရင် ဘာဖြစ်နိူင်မလဲ၊ စဉ်းစားရင်းပင် ရင် တဒိန်းဒိန်း ခုံလာခဲ့သည်၊နောက်တော့ သံချောင်းက တချက်သန်းလိုက်ပြီး၊

“ ကြီးနီ သားသွားအိပ်တော့မယ်”

“ အေးအေး အိပ်တော့အိပ်တော့ ကြီးနီ လည်း ခနသိမ်းဆည်းပြီးရင် အိပ်တော့မယ်”

သံချောင်းတယောက်အိပ်ယာထဲ ၀င်ပြီး စောင်ခေါင်းမြီးခြုံကာ အိပ်နေလိုက်သည်။

နည်းနည်းကြာတော့ သူ့ အခန်းတံခါးအသာဟ သွားသံကြားပြီး ဒေါ်နီလာဖြိုး ခြေသံကိုကြားနေရသည်၊ သူအသက်ရူသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင်ထားပြီး အိပ်ပျော်ခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်၊ နောက်တော့ဒေါ်နီလာဖြိုး သူမအခန်းသို့ ၀င်သွားသံကြား နေရသည်။

သံချောင်းမှာ နေ့ခင်းက သူအိမ်က အသာခိုးမထွက်လာခင် ကြားခဲ့ရသော မောင်ကံနူင့် ကြီးနီ တို့ အချိန်းအချက်ကို ပြန်စဉ်း စားပြီး သူ လှုပ်ရှားသင့်မသင့်ကို စဉ်းစားနေမိသည်။နေ့ခင်းက မောင်ကံ တချီပြီးတော့ ကြီးနီက အတင်းနှင်ထုတ်နေ၏၊ ငါ့တူပြန်လာလိမ့်မယ် နင်ပြန်တော့ ဆိုတော့ မောင်ကံ မှာ ကပ်ချွဲနေ၏။

နောက်ဆုံးတော့ ကြီးနီက ညသန်းကောင် ပြန်လာဖို့ အခြေအနေကောင်းရင် နောက်ဘေးတံခါးကို ဂလန့် ဖြုတ်ထားပေးမည်၊ မကောင်းပါက ပိတ်ထားမည်၊ တံခါးပွင့်နေပါက အသာအယာတိုး၀င်လာပြီး သူတို့ အခန်းထဲ တိုက်ရိုက် ၀င်လာခဲ့ဖို့၊ အသံကို တတ်နိူင်သလောက် မထွက်ဖို့ ၊ စကားလုံး၀မပြော ပဲ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပြီး ပြန်ထွက် သွားဖို့ အတိုင် အဖေါက်ရိုက်နေတာကို ကြားခဲ့ရပြီး ဖြစ်သည်။

ကင်းတဲက သံချောင်းခေါက်သံ ၁၀ချက် ကြားတော့ သံချောင်း မနေနိူင်တော့ပြီ၊ အိမ်အောက်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက်ဆင်းသွားကာ၊ အနောက်ဖေးတံခါးကို ဂလန့်ချလိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ သူ့အခန်းထဲ ပြန်၀င်ကာ အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်လေသည်။

သံချောင်းတယောက် ချီတုံ ချတုံ ဖြင့် စိတ်မဆုံးဖြတ်နိူင် ဖြစ်နေရသည်၊ သို့ပေမဲ့ သူ့ အတွေးအာရုံမှ ဖျောက်ဖျက် မရနိူင်သော ကြီးနီ၏ ချောမွတ် ဝင်းဝါ သော ပေါင်လုံးကြီးများ၊ လုံးဝန်း မို့မေါက်တင်းရင်းနေသည့် နိူ့လုံးကြီးများက၊ သံချောင်း ၏ လီးကြီးကို ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ကာ လုပ်စမ်းပါကွာ ဟုပြောနေသလိုရှိလေသည်။

ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်ခိုင်မာမာ ချပြီးသွားတော့ သံချောင်း တယောက်၊ မကြောက်တော့ပြီ၊ လာမဲ့ဘေးပြေးတွေ့တာက ပိုကောင်းမည်၊ဟုစိတ်ဒုံးဒုံး ချပြီးပြီ။သံချောင်း ကုတင်ပေါ်က ထပြီး သူ့အခန်းမီးကို ထဖွင့်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ နည်းနည်း အသံမြည်အောင်လှုပ်ရှား ပြလိုက်သည်။ သူထင်သည့်အတိုင်းပင် ကြီးနီ ဆီမှ အသံထွက်လာ၏။

“ သားလေး သံချောင်း မအိပ်သေးဘူးလား”

“ တရေးနိူးလို့ မျက်လုံးကြောင်သွားလို့ ကြီးနီ သားပြန်အိပ်မှာပါ၊”

“ အေးအေး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်ပျော်အောင်၊ ကြီးနီ လည်း မနက်သွားစရာရှိသေးတယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကြီးနီ”

ပြောပြောဆိုဆိုနူင့် သံချောင်းက မီးခလုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး၊ သူ့အခန်းမှ ခြေဖျားထောက်ထွက်ကာ ဒေါ်နီလာမိုးတို့ အခန်းသို့ အသာ ဝင်သွားလိုက်သည်။

မျက်လုံးကို အမှောင်ထဲ ကျင့်သားရအောင်ခနမှိတ်ပြီး ပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ အမှောင်ထဲပေမဲ့ ခုံးမျက်စ သုံးရက်လ ၏မပီမပြင် အလင်းရောင်က ပိတ်ထားသော ပြတင်းပေါက် ဟတတ ကြား မှ ဝင်နေလို့၊ ဒေါ်နီလာမိုး ကုတင်ပေါ် တစောင်းအိပ်နေသော ပုံရိပ်ကို မြင်နေရ၏။

သံချောင်း အနားသို့ တိုးကပ်သွားရင်း ဒေါ်နီလာမိုး ကျောဘက် ကုတင်ဘေးမှရပ်ကာ၊ လက်တဘက်က ဒေါ်နီလာမိုး ၏ ကားစွင့်နေသောတင်ပါး ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်လက်တဘက်ကဒေါ်နီလာမိုး၏ ပါးစပ်ရှိရာနေရာကို မှန်းပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ ဆတ်ကနဲ၊ တွန့်သွားသော် လည်း အသံမထွက်ပဲ ငြိမ်နေသည်။

သံချောင်းက လေသံလေးဖြင့်“ကိုသံချောင်း မအိပ်သေးဘူး အသံမထွက်နဲ့နော်”ဟုပြောလိုက်ရာ ဒေါ်နီလာမိုး ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြမှ ပါးစပ်အုပ်ထားသောလက်ကို လွတ်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့လက်နူစ်ဘက်နူင့် ဒေါ်နီလာမိုး တင်ပါး ခါးတို့ကို ကိုင်ပြီး မှောက်ရက်နေစေလျှက်၊ ခါးထစ်ခွင်ကဆွဲမ လိုက်ရာ ဒေါ်နီလာမိုး တယောက် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင် လျှက် ပုံစံဖြစ်သွားတော့၏။

သံချောင်း ဒေါ်နီလာမိုး ထမိန်ကို မတင်၍ ခါးပေါ်မှာ ပုံထားလိုက်ပြီး ပေါင်ခွဆုံ ကြားကို သူ၏လက်ဖဝါး ပက်လက်ထားကာ အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ၊ ဒေါ်နီလာမိုး ၏ အဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ စိုရွဲ နေပြီ ဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ဒေါ်နီလာမိုးအတွက်မှာလည်း တဘက်ခန်းက သူ့ တူတော်မောင် နိူးနေမှန်းသိရက်နူင့် ခိုးစားရတော့မှာ ဖြစ်လို့ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားကာအဖုတ်ကြီး မှာ တလှုပ်ရွရွနဲ့ ဖောင်းပွနေကာမောင်ကံ ( ဟုသူထင်နေသော သံချောင်း ) ၏ လက်ဖဝါး ကြီးနဲ့ အုပ်ပြီး ဆုပ်ညှစ် ခြေလိုက် တော့ အွန့် ကနဲ အသံထွက်သွား မိ၍ ကမာန်းကတမ်း ခေါင်းအုန်း ထောင့်စွန်း ကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ထား လိုက်လေသည်။

သံချောင်းမှာ ဖြေးဖြေး အချိန်ယူပြီး လုပ်ဖို့ ကြံ စည်ထားသော်လည်း ဖောင်းကားပြီး အရည် တွေရွဲနေ သော သူ့ကြီးဒေါ် စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ ပူနွေး နူးညံ့ လွန်းသည်သာ မက၊ သူကြီးဒေါ် ကိုယ်တိုင်ကခေါင်းအုန်းကို မျက်နှာအပ်ပြီး ဖင်ဘူးထောင်း ထောင် ပေးထားတာ ဆိုတော့၊ ရသည့် အခွင့်အရေး အပြည့်အ၀ယူ အသုံးချလိုက်တော့သည်။

သူ၏ မာတင်း ဖူးယောင်ထ နေပြီဖြစ်သော ဒစ်ဖူးကြီးကို ဒေါ်နီလာမိုး ၏နူးညံ့ နွေးထွေး လှသော အဖုတ်နူတ်ခမ်း ၀တွင် တေ့လျက်ဖိသွင်းချလိုက်မိတော့သည်။ သူ့လီးကြီးမှာ ဒေါ်နီလာမိုး စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ တင်းကြပ်သော်လည်း အရည် ရွမ်းနေသဖြင့် တအိအိနူင့် ၀င်သွားတော့သည်။

ဒေါ်နီလာမိုးစိတ် ထဲ တွင်လည်း ဒီကောင်လေး အသံမထွက်အောင် ခိုးလုပ်ရလို့လားမသိ၊ လီးကြီးကလည်း မာတင်း ဖူးယောင်နေ လိုက်တာ ခါတိုင်းနဲ့ တောင် မတူဘူးဟု ထင်မိလေသည်။ သို့သော်လည်းသူကိုယ်တိုင်က စိတ်လှုပ်ရှား လွန်း ၍ စောက်ရည်တွေပင် တစိမ့်စိမ့်ကျနေ ပြီဖြစ်ရာ၊ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီး ၀င်လာတာနဲ့ ဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့ ပေ၊ အရသာကောင်းလှသော ကြိတ်လိုးလေး ကိုသူမဖင်ကြီးကော့ကာ ကော့ကာနူင့် ဇိမ်ဖြင့် အလိုးခံနေတော့သည်။

မနက်အိပ်ယာထ သံချောင်းတယောက်၊ သူ့ကြီးဒေါ်နူင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရမှာ စိတ်မလုံဘူးဖြစ်နေ သော်လည်း၊ သိပ်နေမြင့်အောင်လည်း အိပ်တတ်သူမဟုတ်ရာ ၊ ထပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့၊ဒေါ်နီလာမိုးတယောက် ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြင့် သူ့ အတွက် မနက်စာ ပြင်ဆင်ထားသည်များကို စားဖို့ လုပ်ပေးနေသဖြင့် မျက်နှာ ကမန်းကတမ်း သစ်၊ ဝင်ထိုင် ဟင်းရည် ပူပူလေး နူင့် မုန့်ဟင်းခါး ကိုစားသောက်နေလိုက်လေသည်။

စားနေရင်း တချက်တချက် ဒေါ်နီလာမိုး ကို အကဲ ခတ် ကြည့်သော်လည်း မျက်နှာ ပုံစံ ဘယ်လိုမှ မပြောင်းလဲ သဖြင့် သူမ မသိဟုသာ၊ နားလည်လိုက်ပြီး၊ မောင်ကံကို ဘယ်လို နူတ်ပိတ်ရမလည်းဟုသာ တွေးနေမိသည်။ဒေါ်နီလာမိုးကို အကဲခတ်ရင်းက မှ ဒေါ်နီလာမိုး၏ ဖေါင်းတင်းလှသော နိူ့ကြီးများ၊ လုံးထစ် စွံ့ကားသော တင်သားကြီးများ ကိုကြည့်ရင်း ညတုန်းက ၃ ချီဆက်တိုက် ဖင်ထောင်လိုးခဲ့ရသည့် အရသာကိုပြန်စဉ်းစားရင်း လီးပင် ပြန်မာလာခဲ့လေသည်။

ညက တချီပြီးသွားတိုင်း ဒေါ်နီလာမိုးသူ့ကို လှည့်ဖက်တာတို့ စကားပြောတာတို့ လုပ်ရင်း သူမှန်းသိသွားမှာ စိုးသဖြင့်၊ ဒေါ်နီလာမိုး အဖုတ်ထဲ မှ သူ့လီးကို မချွတ်ပဲ၊ တတ်လျှက် ဒေါ်နီလာမိုးကြောပြင်ကိုမျက်နှာအပ်၊သူ့လက်နူစ်ဖက်က ဒေါ်နီလာမိုး၏နိူ့နူစ်လုံးကို ဆုပ်နှယ် ပြီး အမောဖြေ ရသည်။

ခနနေလို့ သူ့လီးကြီး ပြန်မာလာတာနဲ့ စပြီး အသွင်း အထုတ်လုပ်ပြန်လေသည်။ အဲလိုမျိုး သုံးချီ ဆက်တိုက်ဆွဲပြီး မှ အမောဖြေနေတုန်း ဒေါ်နီလာမိုး အိပ်ပျော်သွားသလို အသက်မှန်မှန်ရူရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့ အသာချွတ်နင်းရင်း ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

နောက်တော့ ထူးထူးခြားခြား ချထားပေးသည့် နိူ့ခွက်၊ ကြက်ဥပြုတ်နူင့် ငှက်ပျော်သီး တို့ကို ငုံကြည့်ပြီး၊

“ ဒါတွေက ဘာလုပ်ဖို့လည်း ကြီးနီ”

“ နင်ညက အားကုန်ထားတာ တွေ ပြန်ဖြည့်ဖို့လေ”

“ ဗျာ”

ဒေါ်နီလာမိုး မှာ ပထမတော့ မသိသေး ပေ အမှောင်ထဲ သူမနောက်ကျောမှ ချဉ်းကပ် လာသူမှာ သူမ အပျော်ကုန်း မောင်ကံဟု ပင်ထင်နေပြီး ဖီး တွေတက်နေတာမို့ အလိုက်သင့်လေး ပင် သူမပေါင်ကြီး တွေ ကားပေးပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးထားမိသည်။

သို့သော် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာသော အခါ မောင်ကံ မဟုတ်မှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်၏၊ မောင်ကံ က လူသာငယ်သော်လည်း၊နယ်ထိန်းတွေနဲ့ ပေါင်းပြီး ဂျင်ဖြစ်နေပြီမို့၊ သူ့လီးကြီး ဘေးတဖက် နူင့် အပေါ်တည့်တည့် မှာ ဂေါ်လီထည့်ထား၏။ဂေါ်လီထည့်ထားသော လီးဖြင့် တခါမှ အလိုးမခံဘူးသဖြင့် ပထမဆုံး အကြိမ် အလိုးခံရတုန်း က ဒေါ်နီလာမိုး တယောက် ဖြတ်ဖြတ်လူးခဲ့ရသည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း မောင်ကံ ကို လက်သပ်မွေး ပြီး စားနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ညတုန်းက သူမ အဖုတ်ထဲ လီး ဝင်လာတာနဲ့ လီးကြီးကလုံးပတ်တုတ်သဖြင့် တင်းကျပ်နေသော်လည်း အဖုအထစ်မရှိ ချောမွေ့နေသဖြင့် မောင်ကံမဟုတ်မှန်း သိလိုက်သည်၊

သို့သော်လည်း သူမ ဘာလုပ်ရမလည်း စဉ်းစားနေတုန်း လီးကြီးမှာ သူမစောက်ခေါင်း အတွင်းမှာ ပြည့်သိပ်သွား၏၊မောင်ကံနူင့် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်၊ တဖက်ခန်းက တူတော်မောင်မသိအောင် လှုပ်ရှားမည် ဆိုသော အတွေးက လည်း သူမ၏စိတ်ကို ပိုမို နိူးကြွနေစေသဖြင့်၊ ရွထနေသော အဖုတ်ထဲ လီးကြီး တချောင်းလုံး ပြည့်ပြည့် နူစ်နူစ် ဝင်လာသော အခါမှာ၊ ဦးနှောက်က တချို့ အခန်းတွေက တံခါးပိတ်ပြီး မသိခြင်ယောင်ဆောင်သွားကြတော့၏၊ထိုကြောင့်ပင် ပထမဆုံး အချီကို အားရပါးရပင် အလိုးခံလိုက်ပြီးကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ခဲ့ရ၏။

တချီပြီးတော့ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်မလဲ ဟု စဉ်းစားရင်း၊ မိမိ ဂုဏ်သိက္ခာ အတွက်လည်း ကြောက်၊ မောင်ကံကိုလည်း ဒေါပွ၊ရင်း အကြံထုတ်နေခိုက်၊ ထိုသူ၏လက်များက သူမ၏ စန်းစန်းတင့်သော နိူ့သီးခေါင်းတွေကို ပွတ်ခြေပေးရင်း နိူ့အုံကြီးတွေကိုပါဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ရာ၊ သူမ ရဲ့ ကာမတဏှာ စိတ်တွေက တဖန်နိူးကြွလာပြန်ပြီး နောင်လာနောင်ခါဈေးဟု သဘောထားလျက်၊ ဒုတိယ အချီ တက်တက်ကြွကြွ အလိုးခံမိပြန်တော့သည်။

ဒုတိယ အချီပြီးကာနီးတွင် သူမနိူ့ကို တအားညှစ်လိုက်တာခံရသဖြင့် သူမကို အနောက်မှလိုးနေသူ၏လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ သူမရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွား၏၊ ထိုသူ၏လက်ကောက်ဝတ်မှာစမ်းမိလိုက်တာက ခမဲကြိုး အပြားလေး၊ သူကိုယ်တိုင် သူ့တူတော်မောင်အတွက်၊ ဘုန်းဘုန်းဆီမှ လျှောက်ပြီး ချည်ပေးခဲ့တဲ့ ကြိုးလေး၊ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ သူချက်ချင်း မှတ်မိသွားသည်။

အဲဒီအချိန်မှာ သူမနဲ့သူမကို လိုး နေသူ သံချောင်း ( အခုတော့သိလိုက်ပြီ ) တို့အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီး ဆိုတော့ သူမကိုယ်ကိုလည်း မထိန်းနိူင်တော့၊ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာ ဖြင့် သံချောင်း၏လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နိူင်စေအောင် လုပ်ပေးရင်း တုန်တက်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရတော့သည်။

ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူမခေါင်းထဲ မှာ အတွေးတွေ အများကြီး ဖြစ်ခဲ့ရသည်၊ ပထမဆုံးက တခြားလူ မဟုတ်ပဲ ကိုယ့်တူတော်မောင်ဖြစ်နေသဖြင့်၊ မိမိ သိကွာ အတွက် စိတ်အေးသွားခဲ့ရသည်။ဒုတိယ အချက်က ကိုယ့်တူတော်မောင် က ကိုယ့်ကို ပြန်လိုးနေတာခံရလို့ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်ကာ ပိုစိတ်ကြွသလိုပင်ဖြစ်နေ၏။

နောက်တချက်က သံချောင်းတယောက် သူမနဲ့ မောင်ကံ ဖြစ်နေတာ သိသွားပြီဆိုတာ သေခြာတော့၊ သူ့ ယောက်ကျားကို ပြန်မတိုင်ရန် နူတ်ပိတ်ဖို့ရာ၊ ပေးဆပ်ရမည့်နည်းလမ်းမှာ အခုလို အလိုးခံဖို့သာ ရှိတော့သည်ဟု တွေးမိသည်၊ နောက်ဆုံးတချက်က သံချောင်း၏ လီးကြီးမျာ လုံးပတ်တုတ်ပြီး ရှည်လျှားလှကြောင်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်နေတာနူင့် ခံစားသိနေရသဖြင့်၊ မောင်ကံ နူင့်ပင်မတူ အရသာရှိလှပေသည်၊

မောင်ကံက ဂေါ်လီသာရှိသည်၊ လုံးပတ်သေးပြီး လီးမှာလည်း အဲလောက်မရှည်လှပေ၊အဲလို စဉ်းစားနေတုန်း သံချောင်း၏နိူးဆွမှုနူင့် မာတင်းလာသော လီးကြီးက သူမ၏ ကာမ ဆန္ဒကို ပြန်လည်တက်ကြွစေခါ သူမတူတော်မောင်မှန်း သိရက်နဲ့ ပင် တတိယ အချီကို ပျော်ပျော်ကြီးအလိုးခံခဲ့ခြင်းဖြစ်တော့သည်။အဲလို တွေး နေရင်းက ပင် သုံးချီ ဆက်တိုက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း နွမ်းလျ သွားပြီး မှေး ကနဲ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားကာ သူမ တရေးနိူးတော့ သံချောင်းသူမ ကုတင်ပေါ်မှာ မရှိတော့ခြေ။

“ အောင်မယ် အခု မှ ရှက်မနေပါနဲ့ တခါထဲ ညတုန်းက လူကို အနားကို မပေးဘူး”

“ အဟီး ကြီးနီကလည်း ဗျာ၊ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ”

“ ငါအမှန်ပဲ ပြောနေတာလေ၊ နောက်ဆုံး ငါပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားမှ နင်ပြန်သွားတာမဟုတ်လား”

“ အင်း အဟီး ကြီးနီက လည်း အပေးကောင်းတာကိုးဗျ၊”။

“ အယ်မယ် နင်က မိန်းမ ဘယ်နူစ်ယောက်တောင် ကြုံဖူးလို့လဲ ငါ့များ အပေးကောင်းသလေး ဘာလေးနဲ့”

“ ကြီးနီက လည်း ကျနော့်ကို အထင်သေးလို့ဗျာ၊ ကျနော်က ဘအောင်တူလေဗျာ ဟဲဟ”

“ နင်က ဘအောင်တူ မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ငါ့တူ အရင်းကြီးဟာကို၊ ဒီမယ် သားလေး နင် ဘယ်သူ့မှ ပေးသိလို့ မဖြစ်ဘူးနော် ငါတို့ သူများ တံတွေး ပင်လယ် မှာ ပက်လက်မျှောမယ်၊”

“အဲလောက်တော့ သားလည်း သိပါတယ် ကြီးနီရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြီးနီနဲ့ မောင်ကံ အကြောင်းက သတင်းထွက်နေပြီ၊ ကြီးနီ ဆင်ခြင်မှ ရမယ်၊ ဘအောင် မကြာခင် သတင်းကြားသွားရင် မကောင်းတော့ဘူး၊”

“ ငါလည်း စဉ်းစားမိပါတယ်၊ဘယ်လို ခွာပစ်ရမလည်း စဉ်းစားနေတာ”“အဲဒါ ကျနော့်တာဝန်ထား။

ကျနော် ဒီကောင့်ကို သွားချိန်းခြောက်လိုက်မယ်၊ ဘအောင် သူ့အပေါ် သိပ်မသင်္ကာတော့ဘူးလို့၊ မင်းတခြားမြို့ကို လစ်တော့လို့ ၊တော်ကြာမင်းဆွဲစိခံရရင် မလွယ်ဘူးလို့၊အချူပ်ထဲ မှာတင် ကိစ္စတုန်းသွားနိူင်တယ်လို့၊ ပြောလိုက်မယ်”

“ အင်း အဲဒါဆိုရင်တော့ ဒီကောင် လန့်သွားမှာ အမှန်ပဲ”

“ ကြီးနီ ဒီလောက် မိုက်တာကို ဘအောင်က ဘာလို့ ပစ်ထားသလဲ မသိပါဘူးဗျာ

“ ဘာမိုက်တာလဲ နင်နော် ကိုယ့်ကြီးဒေါ်ကို”

” အင် ကြီးနီကလည်း သားတို့ ဒီအခြေထိရောက် ပြီးမှ ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲလို့”

“ ဒါတော့ဒါပေါ့ကွာ…ဟေ့နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး မလုပ်နဲ့နော်။ တော်ကြာ တယောက်ယောက်လာနေအုန်းမယ်”

သံချောင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနူင့် ထလိုက်ပြီး 

ဒေါ်နီလာမိုးကို အနောက်မှသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖွံ့ထွားလှသော နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရင်းက သူ၏ မာတောင်နေသောလီးကြီးဖြင့်ဒေါ်နီလာမိုး၏ ကားစွင့် ကော့ကောက် နေသော ဖင်ကြီး အကွဲကြောင်းကြားကို ထောက်ပွတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ဒေါ်နီလာမိုး ရုတ်တရက် လန့်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

“ လာပါကြီးနီရယ် အပေါ်ထပ်သွားရအောင်၊ ဒီအိမ်ပေါ် အသံမပေးပဲ ဘယ်သူတက်လာရဲလို့လဲ”

ပူနွေး မာတင်းနေသော သံချောင်း၏ လီးကြီး သူမ ဖင်ကြားလာထောက်နေပြီး သူမနိူ့ကြီးတွေကိုလည်း ပယ်ပယ်ဆုပ်နှယ်ခံနေရတော့ နဂိုလ်ထဲက တဏှာပြင်းသော ဒေါ်နီလာမိုးတယောက် ဒူးများညွတ်ခွေကျ မလောက် ဖီးတက် လာပါတော့သည်။ 

ကိုယ့်တူအရင်းဆိုသည့် အသိကလည်း မတူသော လှုံ့ဆော်မှုကို ပေးနေသည် ဟုထင်မိသည်။ အဲလိုနူင့် သူတို့ နူစ်ဦး အပေါ်ထပ် ဒေါ်နီလာမိုးတို့ အိပ်ခန်းတွင်းရောက်ခဲ့ကြပြီး နူစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတော့သည်။

ဒေါ်နီလာမိုးကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား နေစေပြီး သံချောင်းတယောက်၊ ပေါင်ကြီးနူစ်လုံးကို ဖြဲကာ ဒေါ်နီလာမိုး၏ အဖုတ်ကြီးကို ကုန်းမှုတ်လေတော့သည်၊ သူ့လက်များကလည်းဒေါ်နီလာမိုး၏ ဖွံ့ထွားလှသော နိူ့ကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသဖြင့် ဒေါ်နီလာမိုးမှာ ဖီးတွေတက်ပြီး ကော့လန်ထိုးနေတော့သည်။

သံချောင်းမှာ ဒေါ်နီလာမိုး၏ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် အသာအယာဖိဆွဲလိုက် လျှာဖြင့်ရက်လိုက် လုပ်ရင်းမှ၊ သူ့လက်ခလယ်ဖြင့်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထိုးသွင်းလေရာ၊ဒေါ်နီလာမိုး၏ စောက်ခေါင်းမှ အရည်များမှာ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်ထိကို ရွဲကျလာတော့သည်။

သံချောင်းက ဒေါ်နီလာမိုး၏ စောက်ရည်များဖြင့် ရွဲစိုနေသော သူ့လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်နိလာမိုး၏ ခရေပွင့်ပုံ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ အင့်ကနဲ ကော့တက်လာတော့သည်။

သံချောင်းက ဒေါ်နီလာမိုး၏ တင်းကျပ်ကျပ် ဖင်ပေါက်လေးထဲလက်ခလည်ထိုးသွင်းထုတ်လုပ်ပေးနေရာက ဒေါ်နီလာမိုး ဘာမှ မပြောသဖြင့် ရဲတင်းလာပြီး ဒေါ်နီလာမိုး ၏ ပေါင်တန်၊ခါး တင်ပါးဆုံများကို ကိုင်တွယ်လျှက် ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံရအောင် ပြောင်းပေးလိုက်တော့သည်။

တကယ်တော့ သံချောင်းမှာ ဒေါ်နီလာမိုးလို အိုးကောင်းလှသော စော်ကြီး များကို ဖင်ဗူးတောင်းထောင် ပြီး ဖင်လိုးချင်နေသည်မှာ ကြာလှပြီ၊သို့သော် ဒေါ်နီလာမိုးမှာ သူ့ကြီးဒေါ်မို့လို့ သူ တခါမှမမှန်းဘူးခဲ့ ၊ သူကြုံခဲ့ စားဘူးခဲ့သူတွေကလည်း ဒေါ်နီလာမိုးလောက်တောင့်တာ တယောက်မှ မကြုံဘူး၊ ထို့ကြောင့် လမ်းမှာ၊ ဈေး မှာ တွေ့ရတတ်သော ဖင်တောင့်တောင့် အိုးကောင်းကောင်းဆော်ကြီးများကို စိတ်ထဲ မှာသာ ပစ်မှားခဲ့ ဘူး၏။

အခု တော့ ရေကန် အသင့်ကြာအသင့်၊ ဖောင်းကား ပြည့်တင်းလှသော အိုးကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ၊ သူ့လက်ညိုးနူင့် လက်ခလည်ပင် ဒေါ်နီလာမိုး၏ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေပြီ၊ သံချောင်းက သူ့လက်တွေကို ဖယ်ပြီး သူ့လီးကြီးကိုဖင်ဝတွင် တေ့လိုက်ရာ

“ ဟေ့သားရော့ရော့အုန်းဆီသုံးအုန်း နင့်ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတယ်ရမှာမဟုတ်ဘူး”

သံချောင်းက ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်က ဒေါ်နီလာမိုး လှမ်းယူပေးလိုက်သော အုန်းဆီပုလင်းကို ယူသူ့လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ကာ သူ့လီးကြီး တချောင်းလုံးကို ပွတ်နယ်လိုက်သည်၊ ဒေါ်နီလာမိုး၏ ဖင်ဝကိုလည်း နည်းနည်း လောင်းချပြီး သူ့လက်မနူင့်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အရမ်းကို ချောမွေ့သွားမှ သူ့ဒစ်ကြီးကို ဒေါ်နီလာမိုး ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ကာဖြေးဖြးခြင်း ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ အီး..အင့် အင့်…”

“ အား..ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ်”

ပထမ စေးစေးကျပ်ကျပ်ပေမဲ့ အုန်းဆီ အရှိန်ကြောင့်အဆုံးထိ ဝင်သွား၏၊ ဒေါ်နီလာမိုး၏ တင်ပါး အိအိ ကြီးများ က သံချောင်းပေါင်ခြံကို အိကနဲ လာထိသည်ဖီလင်ကလည်း ကောင်းလှသည်။သံချောင်းကလီးကြီးကို ဒစ်နားအထိဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်လိုက်၏။

စွတ်..ဖတ်.စွတ်..ဖတ်.စွတ်..ဖတ်.

“ အား..အား”

သံချောင်းမှာ ဒေါ်နီလာမိုး၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဆွဲကိုင်ကာ အားရပါးရ မုန်တိုင်းထန်သလို ဆောင့်လေတော့သည်။ ဒေါ်နီလာမိုးကလည်း မွေ့ယာကို လက်နူစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လျှက် ခေါင်းကိုကိုပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ထားပြီး ကြိတ်မှိတ်ခံလေသည်။အချက် ၂၀ ကျော်လောက်ပဲ ခံပါသည်၊ အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသော ဖီလင်ကြောင့် သံချောင်းခမျာ မထိန်းထားနိူင်တော့ပဲ သူ့သုတ်ရည်များ သူ၏ကြီးဒေါ် ဖင်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ်”


ပြီးပါပြီ။



Saturday, September 17, 2011

မကောင်းဆိုးဝါး (စ/ဆုံး)

မကောင်းဆိုးဝါး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - FrostFace (အချစ်တက္ကသိုလ်)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

မိုး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်မိတယ် ။ ငါကဘာလဲ? ယောကျ်ားလားမိန်းမလား? နှစ်ခုလုံးပဲလား?ဟုတ်တယ် နှစ်မျိုးလုံးပဲ မိုးမှာအချိုးအစားကျတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ရှိတယ် ။ မိုး ထဘီရင်လျားထားရာက ချွတ်လိုက်တယ် ။ မိုး အရမ်းဝမ်းနည်းမိတယ် ။ လောကကြီးက ဘာလို့များမိုးအပေါ်ရက်စက်ရတာလဲ ။ လှပတဲ့ရင်အစုံ အနည်းငယ်ကားပြီးလုံးနေတဲ့တင် အဲဒါတွေနဲ့ လုံးဝမလိုက်ဖက်တဲ့ အရာမိုး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်တယ် ။ 

တကယ်ပဲကြည့်ရဆိုးတယ် ။ မိုးမှာယောကျ်ားအင်္ဂါရှိ နေတယ် ။ အဲဒီအောက်မှာ မိန်းမအင်္ဂါလည်းရှိတယ် ။ မိုးက မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်လား ။ မိုးအသက်၂၂ရှိပြီ ။ မိုး ဒီအရွယ်အထိ တစ်ခါမှဒိတ်မလုပ်ဖူးဘူး ။ မိုး အကြောင်းကို လူသိမှာကြောက်တယ် ။ အမြဲလူတွေနဲ့ကင်းဝေး ခဲ့ရတယ် ။ မကောင်းဆိုးဝါးဆိုတာ အရာအားလုံးကို ဖျက်ဆီးတတ်တယ် ။

မိုးလည်း မိုးမိသားစုကို ပျက်ဆီးစေမယ်ဆိုတာ တကယ်မသိခဲ့ဘူး ။မိုးတို့ အိမ်မှာ မိုးဖေဖေရယ် အစ်ကိုရယ် ညီမလေးရယ်နေကြတယ် ။ မေမေကတော့ ညီမလေး ၅ နှစ်လောက်က ဆုံးသွားတယ် ။ မိုး ငယ်ငယ်က ယောကျ်ားလေးလိုပဲနေတာ ။နောက်ပိုင်းကောက်ကြောင်း တွေက ထင်ရှားလာတော့ ဟန်ဆောင်လို့မရတော့ဘူး ။ မိုး အလယ်တန်းလောက်ကစပြီး တခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ ထိတွေ့မိရင် မိုး ဂွေးကတောင်လာတယ် ။ နောက်တော့ မိုးအိမ်မှာ ကိုင်ကြည့်တယ် ။

တဖြည်းဖြည်း လက်ထဲမှာ မာလာပြီး ရင်တွေလည်းတုန်လာတယ် ။ ဖွဖွလေး ဖျစ်ကြည့်လိုက် ပွတ်လိုက်နဲ့ မိုး အရမ်းကောင်းလာတယ် ။

အောက်ကဟာကလည်း ရွစိစိဖြစ်လာတယ် ။ တစ်ချိန်တည်း နှစ်မျိုးလုံးက ခံစားလို့ရတယ် ။ အဲဒီနေ့ကစပြီး မိုး အာသာဖြေတတ် လာတယ် ။ ဒါပေမယ့် သူများတွေလို တကယ်ခံစားဖို့ ဆိုတာတော့ မိုး ဘယ်လိုမှ မကြိုးစားရဲဘူး ။ မကောင်းဆိုးဝါးကို လက်ခံမယ့်သူ ရှိတယ်ပဲထားဦး တွေ့ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး ။ မိုးပိုသိလာတာက သာမန်ထက်ပိုပြီး လိင်စိတ်တွေက နိုးထတတ်တယ် ။ မိုးရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဖြေရင်း တဖြည်းဖြည်းမိုးစိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးလာတယ် ။ တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် မကောင်းဆိုးဝါးလိုပဲ မကောင်းတာတွေပဲ တွေးနေမိတယ် ။

အဲဒီစိတ်တွေကြောင့် မိုး ဒီလိုအပြစ်ပေးခံရတာလား..? မိုးနေတဲ့မြို့က သေးသေးလေးပါ ။ ဒါပေမယ့် မြို့ပြတွေနဲ့ဝေးတော့ သဘာဝ ပတ်ဝန်းကျင်က ပိုလှပတယ် ။ စမ်းချောင်းတွေ တောအုပ်တွေနဲ့အရမ်းလှတယ်လို့ ထင်မိတယ် ။ မိုးတို့မိသားစုက တောင်ကုန်းတစ်ခု

ပေါ်မှာ နေတာ ။ အိမ်နီးချင်းဆိုတာ မရှိဘူး ။ အရမ်း တိတ်ဆိတ်တယ် ။ မိုးတို့အိမ်မှာ ဖေဖေရယ် အစ်ကိုရယ် ညီမလေးရယ် မိုးရယ် နေကြတယ် ။ မေမေကတော့ မရှိတော့ဘူး ။ ဖေဖေက သာမန်ရုံးဝန်ထမ်း တစ်ယောက် အစ်ကိုက ဆိုင်လေးတစ်ခု ဖွင့်ထားတယ် ။ ဂိမ်းဆိုင်လေ ။ ညီမလေးက တက္ကသိုလ်ပထမနှစ် မိုးကတော့ ဘွဲ့ရအလုပ်လက်မဲ့.. ကျောင်းပြီးကတည်းက နားနေတာ.။

" မမိုး ကျောင်းနောက်ကျနေပြီ "

ညီမလေးအသံကြားမှ မိုးလည်း သတိရတော့တယ် ။ အဝတ်အစားမြန်မြန်ဝတ်ပြီး ထွက်လာရတယ် ။ အပြင်ရောက်တော့ ညီမလေးက ရပ်စောင့်နေတယ် ။ သွန်းယုလှိုင် သူ့နာမည် ။ ဂျပန်ကာတွန်းမလေးနဲ့တူတယ် ။ မိုးတို့ ညီအစ်မက အရမ်းတော့ မရင်းနှီးဘူး ရန်လည်း မဖြစ်ဘူး ။ ပုံမှန်ပဲဆက်ဆံကြတာ ။

" တက် သွားမယ် "

သွန်းက နောက်က ထိုင်လိုက်တယ် ။ မိုးလည်း ဆိုင်ကယ်စက်နှိုးပြီး ထွက်လာတယ် ။ လိုက်ပို့ပြီးတော့ အစ်ကို့ဆိုင်ကို မောင်းလာတယ် ။တစ်နေကုန် ကစားမယ် မီးမပျက်ရင် ။ ဟိုရောက်တော့ သူက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့စကားပြောနေတယ် ။ မိုးကို မြင်တော့

" မိုး ဆိုင်ခဏ ကြည့်ပေးထားစမ်းပါ..ငါ အပြင်သွားစရာရှိလို့ "

ဟိုတစ်ယောက်က မိုးကို ရီပြနေတယ် ။ အစ်ကို့ ခါးကိုလည်း ဖက်ထားတယ် ။ မိုး ဒေါသထွက်တာလား မနာလိုတာလားမသိတော့ဘူး။ မကြည့်ချင်တော့တာနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တယ် ။ မိုးအစ်ကိုက ချောတယ် ။ ဆက်ဆီကျတယ် ။ မိုး စိတ်ကူးနဲ့ပြစ်မှားမိတာ ခဏခဏပဲ ။ သူ့နာမည်က ဖြိုးဝေ.. သူတို့ဘယ်သွားမှာလဲ မိုး အရမ်းသိချင်တယ် ။ နာရီဝက်လောက်ရှိတော့ မီးပျက်သွားတယ် ။ မိုးလည်း မီးစက်မနှိုးတတ်ဘူး ။ ဆိုင်ပိတ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့တယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ တံခါးက ပွင့်နေတယ် ။ သေချာတယ် ။

ကိုဖြိုး သူ့ကောင်မလေးကို ခေါ်လာတာပဲ ။ မိုးစိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေတယ် ။ သူတို့ ဘာတွေလုပ်နေကြလဲ ။ မိုး ထင်သလိုပဲလား... တကယ်တော့ အဲဒါကို အပြင်မှာ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး ။ ကိုဖြိုးအခန်းဆီခြေဖွဖွလေး လျောက်သွားတယ် ။ အခန်းတံခါးက ပိတ်ထားတယ် ။ နားကပ်ပြီး နားထောင်ကြည့်တယ် ။ အခန်းက ပျဉ်ခန်းဆိုတော့ အသံမလုံဘူး ။ မိုးကြားရတယ် ။ ငြီးသံတိုးတိုးလေး။ နောက်ပြီး အသားချင်း ရိုက်မိတဲ့အသံ ..မိုးရင်တွေ အရမ်းခုန်လာတယ် ။ ဂါဝန်ထဲမှာ ဂွေးကထောင်လာတယ် ။ အဖုတ်ကလည်းအရည် တွေစိမ့်ကျနေတယ် ။ မိုး ကိုယ့်အခန်းထဲကို ထွက်လာခဲ့တယ် ။

အခန်းထဲရောက်တော့ ပင်တီချွတ်လိုက်တယ် ။ ဂွေးက အရမ်းကို မာတောင်နေတာပဲ ။မိုး ပက်လက်လှဲပြီး ဂါဝန်ကို ခါးထိမတင်ကာ ဂွေးကို ကိုင်ပြီး အဖုတ်ကို ပွတ်လိုက်တယ် ဝါးးးးး...အရမ်းမိုက်တယ် ။ မိုး ဂွေးဥတွေ တင်းလာပြီး သိပ်မထိတော့ဘူး ။ ဒါနဲ့ ဂွေးဥကိုမ အဖုတ်ထဲကို လက်ထည့် အဆက်မပြတ် ထိုးနေတယ် ။ 

မကြာဘူး ။ မိုး လီးထိပ်က အရည်တွေ ပန်းထွက်လာတယ် ။ အဖုတ်ထဲကလည်း ထွက်လာတယ် ။ မိုး အရမ်းမောနေပြီ တစ်ပြိုင်တည်း နှစ်ခါပြီးတော့ အားတောင်ကုန်တယ် ။ ပင်ပန်းတာနဲ့ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တာ ဘယ် လိုအိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိဘူး ။ နိုးလာတော့ ဗိုက်တော်တော်ဆာတယ် ။ ပင်တီ ပြန်မဝတ်တော့ပဲ မီးဖိုထဲဝင်လာတော့ ကိုဖြိုးက ထမင်း စားနေတယ် ။

" ဟိုတစ်ယောက် ပြန်သွားပြီလား "

မိုး ကမေးတော့ ကိုဖြိုးက အေးဆေးပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ် ။ သူက မိုးကို ညီလို့ပဲ မြင်နေလားမသိဘူး ။ မိုးလည်းဝင်ထိုင်ပြီး ထမင်းစားလိုက် တယ် ။ ခဏနေတော့ ကိုဖြိုးက..

" မိုး နင်ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လဲ "

" မနက်ကတည်းက "

" အကုန်ကြားရလား "

" အင်း "

" ငါလည်းကြားတယ် "

" ဘာကိုလဲ "

" နင့်အခန်းထဲက အသံ"

မိုး အာသာဖြေတာ အသံထွက်မိလား.. မိုးတောင် မသေချာဘူး ။

" ကြည့်ချင်လား မိုးဘယ်လို လုပ်တယ်ဆိုတာကို "

" နင့်မှာ နှစ်ခုရှိတယ်ဆို.. အဲဒါနှစ်ခုလုံးအလုပ်လုပ်လား"

" မိုးပြမယ် ကြည့်မလား "

" တကယ်ပြောတာလား "

မိုး မတ်တပ်ထပြီး ဂါဝန်လှန်လိုက်တယ် ။ ပင်တီ မပါတော့ မိုးလီးက ထောင်မတ်နေတယ် ။ သူက အောက်ကိုကြည့်နေတယ် ။ ဂွေးဥက ကွယ်နေတော့ မိုး မပြ လိုက်တယ် ။

" မိုးယုလှိုင် နင်က မယုံနိုင်စရာ ဖန်တီးမှုတစ်ခုလိုပဲ "

မိုး ကိုယ်တိုင် ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်ဘူး ။ ကိုယ့်အစ်ကိုကို ဂါဝန် လှန်ပြမိတယ် ။ သူကလည်း ကိုယ့်ညီမကို မျက်လုံး ကျွတ်မတတ် ကြည့်နေတယ် ။ မိုး ပြန်အုပ်လိုက်တယ် ။ မိုး မနေနိုင်တော့ဘူး ။ ဒီအတိုင်းဆို တစ်ခုခုလုပ်မိတော့မယ် ။ မိုးနောက်အ လှည့် ကိုဖြိုးက နောက်ကနေ ဖက်လိုက်တယ် ။

" ဘာလုပ်တာလဲ မိုးက ကိုဖြိုးညီမလေ "

" အင်းဆက်ဆိုတာ မကြားဖူးဘူးလို့မပြောနဲ့ ပြီးတော့ နင်ကစတာ နင်ရှောင်မပြေးနဲ့ "

ကိုဖြိုးက မိုး လည်ပင်းကို နမ်းနေရင်း လက်က နို့ကို ကိုင်ထားတယ် ။ ပင်တီမပါတော့ ကိုဖြိုးဟာက မိုး ဖင်နဲ့ကပ်နေတာ ခံစားမိတယ် ။ မိုးလည်း အရမ်းလိုချင်တယ် ။ သူက မိုး ဂါဝန်ကို မတင်ပြီး မိုး လီးကို နောက်ကနေ ဂွင်းထုပေးနေတယ် ။ မိုး နံရံကို လက်ထောက် ထားပြီး သူလုပ်သမျှ ခံနေလိုက်တယ် ။ မိုးအဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ ။ သူက ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ မိုး အသင့် ဖြစ်နေပြီဆိုတာ သူသိတယ် ။ သူက မိုး အဖုတ်ကို သူ့လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ် ။

" ခဏ ကိုဖြိုး ဒါက မိုး အတွက် ပထမဆုံးပဲ "

သူက ဘာမှပြန်မပြောပဲ စသွင်းတယ် ။ မရပ်ဘူး..။

" အား ကိုဖြိုး အ အ အရမ်းနာတယ် "

မိုး ပြောလို့ မရဘူး ။ သူက အတင်းထည့်နေတယ် ။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တာ မိုး ဗိုက်တောင်အောင့်သွားတယ် ။ အရမ်းလည်းနာတယ်။ သူက မရပ်ပဲ အတင်းကို လိုးတော့တယ် ။

လက်ကလည်း မိုး လီးကို ပွတ်နေတယ် ။ မိုး သုတ်တွေ ကြမ်းပေါ်ကျလာတယ် ။ အဖုတ်ကလည်း သိပ်မနာတော့ဘူး ။ အတင်းလုပ် ခံနေရပေမယ့် မိုး မရုန်းမိဘူး ။ ကိုဖြိုးက မိုး ထက်ပိုပြီး စိတ်ရိုင်းတယ် ။ ဒါပေမယ့် မိုး ကြိုက်တယ် ။ မိုးဖင်ကို နောက်ပြန်ကော့ရင်း သူ့ ဆောင့်ချက်တွေကို တုန့်ပြန်နေမိတယ် ။

" နင့်လီးက ငါ့လောက်နီးနီးပဲ သုတ်လည်းထွက်တယ်.. အရမ်းမိုက်တယ် "

" ဖြည်းဖြည်း ကိုဖြိုး မိုး နာတယ် "

" အရမ်းကောင်းလို့ပါ မိုးရယ် နင်က တခြားမိန်းကလေးတွေထက် ပိုမိုက်တယ်ဟ "

ကိုဖြိုးက ပြောရင်း မိုး နို့တွေကိုင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်နေတယ် ။ ၁၅ ချက်လောက်ဆောင့်ပြီး မိုး ပြီးသွားတယ် ။ သူလည်း မိုး အဖုတ်ထဲက ထုတ်ပြီး မိုး ဖင်ပေါ် သူ့ သုတ်တွေ ထုတ်လိုက်တယ် ။ အတော်အကြာ မိုးတို့ နမ်းနေကြတယ် ။

" အရမ်းမိုက်တယ် ငါ နင့်ကို ကြိုက်သွားပြီ "

" မိုး ကတော့ မုဒိန်းကျင့်သလို လုပ်တာမကြိုက်ဘူး "

" နောက်တစ်ခါ ငြင်သာပါ့မယ် "

မိုး ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံက ကြမ်းတမ်းပေမယ့် မိုး အတွက် မမေ့နိုင်စရာပါ ။

..................

ညရောက်တော့ ကိုဖြိုးဆီက မက်ဆေ့ရတယ် ။ သူလာမယ်တဲ့ နေ့လည်က လုပ်ပြီးတာတောင် သူ ကျေနပ်ပုံမရဘူး ။ မိုး လည်း ထပ်လိုချင်သေးတယ် ။ ဒါပေမယ့် နာနေတုန်းပဲ..။ နောက်နေ့မှလုပ်ဖို့မိုး ပြန်ပို့တယ် ။ ဖေဖေနဲ့ ညီမလေးလည်းရှိတယ် ။

မိသွားရင် ပြဿနာတက်မှာ..။ သူက ဘာမှတော့ ပြန်ပို့တော့ဘူး ။ မိုး အခန်းတံခါးကို လော့တော့ ချမထားဘူး ။ မိုး အိပ်ပျော်နေတုန်း မိုး နို့တွေကို လာကိုင်နေသလို ခံစားရတယ် ။

" ကိုဖြိုး ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ သိသွားလိမ့်မယ် "

" အိပ်နေကြပြီ နင် မအော်ရင် သိစရာအကြောင်းမရှိဘူး "

" ကိုဖြိုးကလည်း မကြမ်းနဲ့လေ "

" ငါ အခုကြမ်းလို့လား "

ဟုတ်ပါတယ် ။ သူ အခု ငြင်သာမဲ့ပုံပါပဲ ။ မိုး သူ့လည်ပင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ် ။သူကလည်း ပြန်နမ်းတယ် ။

ခဏနေတော့ မိုး တို့ လျှာတွေချင်း မိတ်ဆက်နေကြပြီ ။ မိုး နှုတ်ခမ်းမှာလည်း သူ့တံတွေးတွေ ပေနေတယ် ။ သူက နမ်းနေရင်း မိုး တီရှပ်ကို မတင်လိုက်တယ် ။ မိုး ရင်သားအလှကို သူ စိတ်ဝင်စားလာပြီ ။ သူ ဒီတခါတော့ ငြင်သာနေတယ် ။ မိုးဘရာဝတ်မထားတော့ တီရှပ်လှန်လိုက်တာနဲ့ မိုး ရင်သားတွေက အကာအကွယ်မဲ့ပေါ်လာတယ် ။ သူက ချက်ချင်းနို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်လိုက်တယ် ။ တစ်ဖက်ကိုလည်း ကပ်ပုံအတိုင်း ပွတ်ပေးနေတယ် ။ 

မိုး လီးကလည်း ထဘီထဲက ထိုးထွက်မယ့်အတိုင်းပဲ မိုးအတွက်တစ်သက် မရတော့ဘူးလို့ ထင်ထားတဲ့ ခံစားမှုတွေကို လက်တွေ့ခံစားနေရတယ် ။ လေပေါ်က ပြုတ်ကျသလိုပဲ ရင်ထဲမှာခံစားနေရတယ် ။ ကိုဖြိုး လက်တွေက မိုး ထမီကို ချွတ်နေတယ် ။ မိုး လည်း အလိုက်သင့် ဖင်လေးကြွပေးလိုက်တော့ မိုး လီးက သူ့ ဗိုက်ကို သွားထောက် နေတယ် ။ သူက အောက်လျောလာပြီး မိုး လီးထိပ်ကို ငုံလိုက်တယ် ။

" ကိုဖြိုး အဲ့လိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ မိုး မခံယူရဲဘူး "

သူက ဂရုမစိုက်ပဲ ဆက်စုပ်နေတယ် ။ လက်ကလည်း အဖုတ်လေးကို အကွဲကြောင်းအတိုင်း ပွတ်နေတယ် ။

" ဟာ...မလုပ်ပါနဲ့ဆိုဟာ "

သူကရပ်ပြီး ..

" ဘာလို့လဲ "

" ယောကျာၤးတစ်ယောက်က အဲ့လိုလုပ်တာ မိုး မနေတတ်ဘူး ။ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးပဲ ဂေး လို့ ခံစားရတယ် "

" ငါလည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး နင့်လီးကို မြင်တော့ အလိုလို လွေမိသွားတာ "

မိုး သူ့ ပခုံးကို ဆွဲပြီးနမ်းလိုက်တယ် ။

" အချိန်သိပ်မရဘူူး တစ်ယောက်ယောက် နိုးလာလိမ့်မယ်"

သူက ပြုံးပြတယ် ။ မိုး လေးဖက်ထောက်လိုက်တယ် ။ မိုး အတွက် ဒေါ့ဂီက အဆင်ပြေတယ် ရှေ့ကဆို မိုး လီးက ခံနေအုံးမယ် ။ သူက နောက်က နေရာယူပြီး မိုး အဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ပွတ်ဆွဲနေတယ် ။ မိုး စောင်ကို ပါးစပ်အပြည့် ကိုက်ထားတယ် ။ အသံထွက်လို့ မဖြစ်ဘူး ။ နေ့လည်ကမှ ချယ်ရီပွင့်ထားတာ ဆိုတော့ နည်းနည်း နာနေတယ် ။ 

သူက ဒီတစ်ခါတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သလောက် သွင်းရင်း မိုး တင်ပါးကို ပွတ်သပ်နေတယ် ။ ပြီးတော့ တစ်ဆစ်ချင်း သွင်းလိုက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ မိုး နီးတောင်လာနေပြီ ။ နောက်သူက အဆုံးထိ ထည့်လိုက်တယ် ။ မိုး မအော်မိအောင် ကိုက်ထားရတယ် ။သူကလည်း ရပ်ထားတယ် ။

" နာသွားလား "

မိုး ခေါင်းခါပြလိုက်တယ် ။ သူက မိုး ခါးကို ကိုင်ပြီး မှန်မှန်လေး ဆောင့်နေလိုက်တယ် ။ မိုး လည်း ခေါင်းကို ချလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဂွင်းထုနေလိုက်တယ် ။ မိုး လက်တွေ တဖြည်းဖြည်းမြန်လာပြီး အနောက်ကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်နေတယ် ။

ကိုဖြိုးကလည်း မြန်လာတယ် ။ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ မိုး ဂွေးဥက မိုး အစိလေးကို ရိုက်မိနေတယ် ။ မိုး မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ။

မိုး လှွတ်ချမိတော့တယ် ။ မိုး လီးက ပန်းထွက်လာပြီး အဖုတ်ကလည်း ကြွက်သားတွေ ညှစ်ထားပြီး တဆတ်ဆတ်နဲ့ အရည်တွေထွက်လာတယ် ။ ကိုဖြိုးလည်း မိုး အဖုတ်ထဲက ထုတ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းထုကာ မိုး ဖင်ပေါ် ပန်းချလိုက်တယ် ။

" မိုး ဖင်ကို အိမ်သာမှတ်နေလား "

မိုး မောနေတဲ့အသံနဲ့ ပြောလိုက်တော့ သူက ရယ်တယ် ။ ပြီးတော့ မိုး လည်း မှောက်ချလိုက်တယ် ။ ပင်ပန်းနေပြီ ..သူလည်း မိုး အပေါ် ထပ်လျက်ပါလာတယ် ။




ပြီးပါပြီ။




Sunday, September 11, 2011

နှစ်သီးစား (စ/ဆုံး)

နှစ်သီးစား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ဘာ…!  ”

“ လက်မထပ် တော့ဘူး..!  ”

“ ဟုတ်လား….သက်မာ နင့်နဲ့လည်း ကျောင်းနေဖက်..သူငယ်ချင်း…!  ”

“ ခု သူက လူကြီး လူကောင်းသားသမီး ပီပီ လာတောင်းရမ်းတာလေ .. နင် ငြင်းဖို့ မစဉ်းစားနဲ့…ဒါပဲ  ”

.........................................................................................................................................

ကျွန်မ နာမည်.သက်ခိုင်ပါ။

အသက်က ၃၅ နှစ် ။ညီမလေး သက်မာ က ၂၀ နှစ်ပါ။ သက်ခိုင်နဲ့ ၁၅ နှစ်လောက် ညီမလေးက ကွာပါတယ်…။

မွေးချင်း ၄ ယောက် အစ်ကိုနှစ်ယေက်က စောစီးစွာ အိမ်ထောင်ကျလို့ သူအိမ်သူ့ယာနှင့် ခွဲ ထွက်သွာလိုက်ကြပြီးမို့  ဒီ အိမ်လေးမှာ သက်မာနှင့် သက်ခိုင် နှစ်ယောက်ထဲ နေတယ်…..။ မိဘ နှစ်ပါးလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆုံးပါးသွားကြ လို့ ညီမလေး သက်မာကို သက်ခိုင် ဂရုတစိုက် တာဝန်ယူ ခဲ့ ရတာပါ။ အရွယ်ရောက်နေ ပြီးမို့ သက်ခိုင်ပိုဂရု စိုက် ထား ခဲ့သည်။

သက် ခိုင် က လယ် / ပြ ဆရာမ ပါ။ နယ်မှာ တာဝန် ထမ်းဆောင် ထားခဲ့ ပြီးပြီးမို့ ခု ကိုယ့် ရပ်ကွက် မူ/လွန် ကျောင်း မှာ အေးအေး ငြိမ်ငြိမ် နေ နေရပြီး အစ်ကို နှစ်ယောက်ကလည်း သက်ခိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကို ပစ်မထား..။ တစ်ယောက်ကို သက်ခိုင် လခ ထက်ပင် ပိုတဲ့ အထောက်ပံ့ တွေ ပို့ ပေး သည်။

သက်ခိုင်တို့ မောင်နှမ ယောက် အတွက် ဘာမှ ကို ပူစရာမလို ခဲ့ပါ။ ပူစရာ တစ်ခုပဲရှိ တယ်။ သက်ခိုင် က အပျို ကြီးပဲ လုပ်ဖို့ စဉ်းစား ဆုံးဖြတ် ချက် ချ ထား ပြီးသူ ပါ။ စိတ်ပူ မိတာ ဒီညီမ လေး ပါ။

ဒါကြောင့် ဟိုဘက်လမ်းက ညီအောင်ဆိုသော ကောင်လေးက မိသားဖသားပီပီ လာတောင်းရမ်းတုန်း ပေးစား ပစ်ဖို့ ပါပဲ။

ကိုကြီးတို့ ကလည်း သက်ခိုင် သဘောပါ။ သက်ခိုက်က ဒါဆို ဆက်လုပ် ညီမလေး ဆိုတာမျိုး။ အစောပိုင်းက သက်ခိုင်ပြောတော့ သက်မာ သူလည်းခေါင်းညိတ်တယ်။ ခုမှ ဘာထဖြစ်တာလဲ မသိ ….။

ဒါကြောင့် မို့ သက်မာကို ပေါက်ကွဲပြီး ဖြဲ နေခြင်းဖြစ်သည်။ 

“ သက်မာ ဘယ်သူ့ အိမ်ကိုမှ လိုက်မနေနိုင်ဘူး..မမ..သက်မာ သူများ အိမ် သွားရ မယ်ဆို ဘယ်သူကိုမှ လက်မထပ်နိုင်ဘူး..!  ”

သက်မာ …ကျောင်းနေဖက် ညီအောင်ကို သက်မာငြင်းစရာ မရှိပါ။ သူငယ်ချင်း အရင်းမှ ပြောမနာ ဆို မနာ တွေပါ။

ဒါပေမယ့် အမေက သက်မာကို အသက်ကြီးမှ မွေး တယ်..။သက်မာ ၂တန်း လောက် ပင်ရှိအုံးမည် ။ အမေ ကဆုံး သွားသည်။ မမ ကပဲ သက်မာ ကို ဒီ အရွယ် ရောက်သည်အထိ အနီးကပ် ပြုစု ခဲ့ တာ။

သက်မာ မခွဲ နိုင် ။ဒါ သက်မာ ဆန္ဒ ပဲ။ ညီအောင်နှင့်လည်း တွေ့ ပြီး ဆွေးနွေးရ မည်။ငါ အိမ် လာနေနိုင်ရင် နင့်ကို လက်ထပ်မည် ။မနေနိုင်ရင် ဒိကိစ္စ ကို ခုကတည်း က ပြတ် ။

သက်ခိုင် နည်းနည်းတော့ သူ့ စကားကို ခေါင်းထဲ ထည့်လိုက်သည်။ ဟုတ်သည် ။ ညီမ လေး တပါးသူ အိမ်မှာ ဘယ်လိုလုပ် နေနိုင်မှာလဲ…ဒီမှာက သက်ခိုင် သူ့ ကို ပိုးလို မွေး ထားတာမဟုတ်လား..။

“ အေး ပြီးရော သက်မာ….မမ သူတို့ နှင့် ဒီကိစ္စ ဆွေးနွေးလိုက်မယ်

“ သူတို့ ဘက်က လိုက်လျောရင်ရော ?  ”

“ သက်မာ သဘောတူ မယ်.,  ”

အိပ်ခန်း ထဲသို့ ပြေး ဝင်သွားသော ညီမလေးကို သက်ခိုင် အဆုံးထိ ကြည့်နေလိုက်သည်။

....................................................................................

အရာရာ အားလုံး နှစ်ဖက် လိုအပ်သမျှ ညှိ နှိုင်း ဆွေးနွေး တာ သဘောတူညီမှု ရသဖြင့် မင်္ဂလာပွဲက အဆင်ပြေ စွာ ပြီးဆုံး သွားခဲ့ ပြီ။

နှမျောလိုက်လေခြင်း။ သက်ခိုင် ကိုယ့်ညီမလေးကို နှမျောလို့ ညီအောင့် ကိုပင် လက်မထပ်ခင်က သဘောတူ ခဲ့ ပေမယ့် ခုတော့ သိပ့် လက်မခံ ချင်သလိုလို ဖြစ်မိသည်။ ညီအောင် ဆိုသော ကောင်လေး အလိုက်သိ လို့ သာ ငြိမ်ပေးနေရတာ။

သူနှင့် ညီမလေး နေရတဲ့ အချိန်ထက် ကျွန်မနှင့် နေရတဲ့ အချိန်က ပိုများ သည်။ ညီအောင်က ကုန်ကား ထောင်ထားသည်။ သူ့ အလုပ်က ပြန်လာ လျှင် ညနေ စောင်း နေတတ်သည်။ ဒါ့အပြင် သက်မာက ကျွန်မနှင့် သာ တူတူ ထိုင် စကားပြောနေတတ်သည်။

ညဉ့်နက်မှ ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ဝင် အိပ်ကြသည်။ ညီအောင်နှင့် ကျွန်မ သိပ် စကား မပြော ဖြစ် ။သူလည်းစကားနည်းသလို ကျွန်မလည်း စကား နည်းလို့ပါ။မေး တခွန်း ဖြေ တစ် ခွန်း ဒီ မျှ သာ ။

...........................................................................

ကျောင်းမှ ပြန်ရောက် လာသည်နှင့် အခန်းထဲဝင်ကာ အင်္ကျီယူနီ ဖောင်း ကို သက်ခိုင် လှယ် လိုက်သည်။ရေချိုးသံ ကြား နေရသည်။ သက်မာ ပဲ ဖြစ်မည်။ကိုယ်လည်း ရေချိုး ရမည်မို့ ရင်ရှား လိုက်သည်။

“ အို…..  ”

အပျိုကြီး ကျွန်မ ရင်ခုန် ထွက် သွားသည်။ ရင် တုန်တက်လာသည်။

ထွက်လာသောတွံတွေး ကို အမြန် မျိုချရင်း နောက်ဖေး အဝင်ပေါက်နှင့် တစ်ချက် ကွယ် လိုက် ရသည်။ ရေချိုး မည့် နေရာ ကို နောက်ဖေးခန်း နှင့် တွဲထားပေမယ့် သက်ခိုင်တို့ အိမ်က အဖေတို့ အမေ တို့ ရှိစဉ်ကတည်း က တံခါး မလုပ် ထားပါ ။မီးဖို ခန်း ဘက် ရေတွေ မစင်ရ အောင် အခန်းသာ ဖွဲ့ထားခဲ့ သည်။

အိမ်သာ က တော့ မီးဖိုခန်း တံခါး ပေါက်မှ တဆင့် နောက်ဖေး မြေပို နေရာ မှာ သီးခြား ဆောက် ထားသည်။သက်ခိုင် က ရေချိုး နေသာ သက်မာ အထင်ဖြင့် မီးဖိုဆောင်ထဲ တန်းဝင်ဖို့ လုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲ မီး ထွန်းကာ ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုး နေတာက ညီအောင် ပါ။

တောင့်တင်းတဲ့ ခန္ဓာ ကိုယ် ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး ကြီးမားတဲ့ သူ့ လိင်တံ ကို ဆပ်ပြာ တစ်ချို့ နှင့် အလိုက်သင့် ပွတ်ဆွဲ နေတာ ပါ။ ရင်တစ်ချက် တုန်သွားသည်။ သက်ခိုင် လက်ဖြင့် ဖိထား လိုက်ရသည်။

ဒင်းက လွတ်လပ်စွာ ရေချိုးနေတာ သက်ခိုင် ရောက်နေသည်ကိုပင် မသိ ။သက်ခိုင် တိတ်ဆိတ် စွာ မိမိ အခန်း ထဲ ပြန်ဝင် သွား လိုက်ရသည်။ ညက တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်။ မြင်နေမိတာက ညီအောင် လိင်တံကို ပါ။

ဘာကြောင့် ဆို ရင်မတုန် ဖူး တဲ့ ခံစားချက်ကြောင့်ပါ။ ဒီဘဝ ထိ ဒီလို အရွယ်ရောက် ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တံကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း သက်ခိုင် မမြင်ဖူး ခဲ့ လိုပါ။

အိပ်ယာထဲ ပက်လက် လှန်ရင်း အတွေးတို့ ကို သက်ခိုင် ချုပ်တည်း ထားလိုက်သည်။

.............................................................................................

ဒီနေ့ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း နေခဲ့ရတာ ညနေပင် စောင်းတော့မည်။ သက်မာက ညီအောင်နှင့် ကားဝင်း လိုက်သွား သည်။ ကျောင်း လည်း ပိတ်သည်မို့ သက်ခိုင် ပျင်းရိလာသည်။ အပြင် ထွက် ရင် ကောင်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ သက်ခိုင် ရေချိုး ရန် ပြင်ဆင်လိုက်တော့သည်။

ရှားထားသော ရင် အစုံ ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

နု ဖတ်၍ မတွဲ မတင်း ရင်းသား လေးကို ရေမလောင်းခင် အဓိပ္ပါယ် မဲ့ မိမိလက်ဖြင့် သက်ခိုင် နယ် လိုက်သည်။ ဖြူစွတ်နေသော အသားအရေနှင့် ငါးရံ့ body style လေးက ရေးချိုး ခန်း မီးရောင် အောက်မှာ ယောကျား လေးတစ်ယောက်အတွက် ကာမ အခိုးအငွေ့ တို့ တထောင်းထောင်း ထချင်စရာ…။ သက်ခိုင် ရေတမုတ် ကို ပုခုံးပေါ် မှ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် သို့ ဖြည်းဖြညါးချင်း လောင်းချလိုက်သည်။

ရင်သားနှစ်ခုကြား စီးဆင်းသွား တဲ့ ရေစီးကြောင်း လေးတွေ ကို ကြည့်ရင်း အနည်းငယ်နွေး နေတဲ့ ခန္တာ ကိုယ်ပေါ် မှ အငွေ့ တစ်ချို့ ပျံ့ လွင့် သွား တာကို သက်ခိုင် ခံစား ကြည့် လိုက်တယ်….။

လှ ပ တဲ့ လည်တိုင် လေးကို မော့ ပြီး ရင်းသား နှစ်ခု ကြားထဲ ကို နောက်ထပ်ရေတမုတ် လောင်းချ လိုက်ပြန်တော့ ရေစီးကြောင်း ကြီး တစ်ခု က မိမိ ချက် ချိုင့် ခွက်လေးထဲ ကို အပြည့်ဝင် ပြီးမှ လျှံထွက် လာကာ တန်ဆာ အမွှေး ရိူင်းကြား ငုပ် ဝင် ပျောက် ကွယ် သွားပုံ လည်း တစ်မျိုး အရသာအဖြစ် သက်ခိုင် ခံစား လိုက်ရသည်။ သက်ခိုင် တစ်ကိုယ်လုံး အနှံ့ အအေး ဓါတ်တို့ လွှမ်းခြုံ စေဖို့ ဆက်တိုက် ရေလောင်းချလိုက်သည်။

တန်ဆာ မွှေး တို့ က စုစည်းပြီး ချွန်ထက်ကာ ရေစစ် ပုံစံ အဖြစ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မှ ရေ တစ်ချို့ ကို ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် သို့ ကျဆင်းစေမှု ကို အဆုံးသပ်ပေးသည့် အနေထား ဖြင့် သက်ခိုင် မိမိရဲ့ မို့ ဖေါင်း ဖေါင်း skin color တန်ဆာ ပေါ် မှာ black color အဖြစ် ပြောင်းလည်း ထားတဲ့ မွှေးရိူင်းတို့ ကို လက်ကလေးဖြင့် အသာယာ သပ်ချလိုက်သည်။

ဆပ်ပြာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်တိုက် ယူလိုက်ပြီး လောက ကြီး ကို ပြီးပြည့်စုံ စွာ ထွက်တွေ့ နေပြီး ဖြစ်သော နီရဲရဲ ရင်သားနို့ သီးခေါင်းပေါ် မှ ရေဥ အချို့ ကို ဆပ်ပြာဖြင့် အောက်မှ မ မတင်ပဲ အပေါ် မှ ဖိသပ် ရောနှော ပေးလိုက်သည်။

ဆပ်ပြာ အဖြူ ရောင် ပေမယ့် ခန္ဓာအရေးပြား အရောင်ကို မဖုံးနိုင်။ ပို၍ သာ အလှ ဆင်လိုက်သလို ဖြစ်နေသည်။

အနည်းဆုံ ပေါင်ကြား အငွေ့ အနှံ့ သက်တို့ က နုနယ်သော တန်ဆာကို မထိရ လေအောင် ဒဏ်ခံ ကာကွယ် ပေးထားသော အမွှေး ရိုင်း ပေါ် မှ အနှံ့ ဆိုး တို့ ကင်းစေဖို့ သက်ခိုင် ဆပ်ပြာပွတ်ထားသော လက်ကလေးဖြင့် အကြိမ်ကြိမ် ပွတ်တိုက် ပေးနေလိုက်သည်။

တစ်ခါခါ ပေါင်ဆုံ ခွ အောက်သို့ ကွေးကွေး ဝင်သွားသော လက်ထိပ်ချောင်း လေးတွေက သက်ခိုက် အင်္ဂါ စေ့ ထိပ် ကို ကာမ ဆန္ဒဖြစ်ပေါ် စေဖို့ လှုပ်ဆော် ပေးနေသလိုလို။

ဒိလို ပွတ်တိုက်နေရင်းက လွန်ခဲ့ တဲ့ ၃ ပတ်ခန့် လောက်က မြင်ခဲ့ရသော ညီအောင့် လိင်တံကို ရည်ရွယ် ချက်မရှိ  စိတ်ကရောက်ပြီး ပြန်မြင် မိလာတယ်…။

အကြိမ်များစွာ မအင်္ဂါ စေ့ ကို ညီအောင် လိင်တံ ကို မြင်ရင်း ပွတ်တိုက် တာ များလာတော့ ရင်သား နို့သီး လေးတွေပါ ကြိမ်ဖိန်းဖိန်း ဖြစ်လာ မှန်း သက်ခိုင် ခံစား လိုက်ရတယ်…။

အနေထား တစ်ခု ထိ အပေါ် ပိုင်း ကိုယ်ခန္တာ ကို အလှ ဆင်ပုံဖေါ် ပေးကာ ကော့ ..ကား.. နေသော တင်သား ကို လက်လှမ်းမှီ သလောက် ပွတ်သပ်ပြီးနောက် ရေချိုး ခြင်းကို သက်ခိုင် အဆုံးသပ်လိုက်တော့ သည်။

..................................................................................................................................

ညီမလေးနှင့် ညီအောင် တို့ အိမ်ထောင်သက်က ၆ လ အထက်ပင် ရောက်လာခဲ့ လေပြီး။ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေး လည်း အဆင်ပြေ ချောမွေ့ စွာ ၆ လ အလွန် သက်တမ်းကို ဖြတ် လို့ လာပါပြီး။

ဒီနေ့ ကျောင်းမှာ သက်ကြီး ပူ ဇော်ပွဲ ရှိသည်မို့ နေ့တစ်ဝက် ပြီးသည်နှင့် သက်ခိုင် အိမ်သို့ ပြန်လာလိုက်သည်။သက်မာကို မတွေ့ ပါ ။ မနက်က ညီအောင်နှင့်လည်း မလိုက် သွားပါ။ သက်ခိုင် မိမိ အခန်းထဲသို့ဝင်မည် အပြု 

“  အင်း… ဟင်း  ”

“ ဖက်  ”

“ ဖေါက်….  ”

“ ဟင်!..  ”

မိမိ အခန်း ဘေးတွင် သက်မာ တို့ လင်မယား အခန်းပါ။ တိုက်ခန်း ပေမယ့် တံခါးက လက်နှစ်လုံးခန့် လောက် ဟ နေသည်မို့ အခန်းတွင်းမှ အသံက အပြင်တို့ တိုက်ရိုက် ထွက်လာသည်။

“ ဖေါက် ..  ”

“ ဖေါက် ..အား  ”

“ အင့်…  ”

“ ညီ …ထည့် မြန်မြန်..စောင့်..

“ အား…  ”

ကြား နေရသည့် အသံ ကြောင့် သက်ခိုင် မနေနိုင်တော့ ပါ ။ သက်မာရဲ့ အခန်းနားကပ်၍ ဟ နေသော တံခါး နား မျက်စေ့ ကပ် ကြည့် လိုက် သည်။

..........................................................................................................................

“ အို!  ”

ရင်ခုန် ရပြန်ပြီး။ မိမိ ဘက်ကို ကြော ပေး ထားသော သူတို့ နှစ်ယောက် သက်ခိုင် ကို ဘယ်လိုမှ မမြင် နိုင်ပါ။

“ ဖေါက်…  ”

“ အို  ”

“  ဖေါက်  ”

“ ဖေါက်…  ”

“ အင်း..ကောင်းလိုက်တာ ညီ..ရယ်  ”

လွတ်လပ်စွာ ကာမအရသာ ကို ယူနေကြသည်က ဒီအိမ်မှာ သူတို့ နှစ်ဦးထဲ ရှိနေသည့်ပမာ ကာမစည်းစိမ် ယူနေကြသည်။ မိမိ နေ့ တစ်ဝက် ပြန်လာမည် လို့ မပြောခဲ့ မိတော့ သက်ခိုင် ညနေမှ ပြန်လာမည် ထင်ထားကြသည်။ သက်ခိုင် ခန္ဓာသွေးလည်ပတ်နှုန်းတို့က ရင်ခုန်းနှုန်းတွေနှင့် အတူ မြင့် တက်လာသည်။

“ ဖေါက်..အား  ”

“ ဖေါက်.,ဇွပ်..  ”

“ အို…  ”

“ ဖေါက်…  ”

“  ဖေါက်.  ”

ကုတင်စောင်း ပေါ် မှာ သက်မာကို ခြေနှစ်ချောင်းထောင်ကာ အပေါ် မှ တက်ဖိကာ သက်မာ တန်ဆာ ထဲသို့ ဆောင့် ရိုက်သွင်းနေသော ညီအောင် လိင်တံ သုတ်လွှတ်ကြော ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်က သက်ခိုင်ပါ။

ညီအောင် တင်ပဆုံ ကြီးက နိမ့်ချည် မြင့်ချီ ဖြင့် လှုပ်ရှား နေဟန်က သက်ခိုင် မနေနိုင်တော့လောက်အောင်ပင်။မိမိ ရင်သားကို အသာယာ ကိုင်ပေး မိရုံတင် မိမိတန်ဆာမှ အရည်တစ်ချို့ စိုစွတ်ကာ ယားယံ လာ မှန်း သက် ခိုင် သိလိုက်သည်။

“ ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက်  ”

“  ညီ..အား  ”

“  ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက်  ”

“ အ..  ”

“  အား.အား  ”

အလျှင်မြန်ဆုံး သက်မာ တန်ဆာထဲ သူ့ လိင်တံ ကို သွပ်သွင်း မှု နှင့်အတူ ညီအောင် ခြေပစ်လက်ပစ် သက်မာ ကိုယ်ပေါ် ပစ်ကျ သွားပြီး ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့် သက်ခိုင် သူ့ အိပ်ခန်း ထဲ ပြေးဝင် သွားလိုက်သည်။

“ ဟင်း …  ”

ရင်ခုန်နှုန်းက မငြိမ်သေး။တွံတွေးကို အကြိမ်ကြိမ် မျို ချ လိုက် သည်။မျက်စေ့ ထဲ က မထွက်နိုင်သလို..အဲ့ အချိန် ဖြစ်ပေါ် လာတဲ့ သွေးသား ခံစားမှု က လည်း မမေ့နိုင်စရာ။

.........................................................................................................

“ မမ ခိုင်..!  ”

“ မမခိုင်…!  ”

သက်မာ ခေါ် နေသည် မို့

“  ဘာလဲ ? ညီမလေး….  ”

“ သက်မာ ဒီည မန္တလေး သွားမယ် …၁၅ ရက်လောက်ကြာမယ်…! ကို ငယ် ခေါ် နေလို့ …ကိုငယ့်မိန်းမ က သူ့ အမေ တွေဆီ သွား လယ် နေလို့ တဲ့! အဲ့ဒါ သူအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ ညလေးကို ခဏ လာနေပေးပါ တဲ့  ”

“ အေး သွား လေ…ညီမလေး…!  ”

“ ညီအောင် က သူ့ အမေ အိမ်မှာ ပဲ အိပ်တော့မယ်..သက်မာ ပြန် လာမှ သူ လာ တော့မယ်..!

“ အော်…! အေးအေး…  ”

............................................................................................................

သက်မာ မန္တလေးသွားတာ ၂ ပတ်ပင် ပြည့်ခဲ့ ပြီး။ ဖုန်းက တော့ တဂျီဂျီ..လာ နေမြဲ။သက်ခိုင် ညီမလေးကို သတိရ နေမိသည်။

ခုတလော ဘာဖြစ်နေသည် ကို မိမိ ကိုယ်တိုင်ပင် ဆုံးဖြတ်ရ ခက်နေသည်။ စိတ်တို့ က ရာဂ ဘက်ကို ကြွနေတတ်သည်။ သက်ခိုင် အရင်က ဒါမျိုး မဖြစ် ခဲ့ ဖူးပါ။

ခုလည်း အခန်းထဲ မှာ တစ်ယောက်တည်းမို့ လို့ လားမသိ ။ လွတ်လပ်စွာ ကာမ စိတ် ဘက်ကို ရောက်မိသည်။ ကာမရာဂ သွေးက ကြွ တာနှင့် သက်ခိုင်က ညီအောင့် လိင်တံ ကိုသာ အရင်ဆုံးပြေးမြင် သည်။

ပြီးတော့ သူ့ ညီမလေး သက်မာ အပေါ် ညီအောင် ဆက်ဆံ သွားသော လိင်ပုံစံ တိုက မျက်စေ့ ထဲ က မထွက်ချင် စရာ။ စိတ်တို့ ကြွလာတာနှင့် ကျွန်မ လက်က ကျွန်မ ရင်သား တွေ အပေါ် လက်က ဖိ ညစ် မိတယ်။

ကျွန်မ ဒိစိတ်တွေ မနိုးကြွ ခဲ့ဖူးပါ။ ဒီလိင်စိတ်နိုးကြွ ချင်းရဲ့ တရားက ခံ ကိုယ့်မောင်လေး တဖြစ်လည်း ညီအောင်ပါ။ကျွန်မ အားမရတော့ အင်္ကျီ   ကိုပါ ချွတ်ချ လိုက် တော့ တယ်….။

“ ထပ်…!

ဘော်လီ ကလစ်ကိုဖြုတ်ချရင်း ထမိန် ကို ခြေထောက် ဖြင့် တင်ပေါ် မှ တွန်းချွတ် လိုက်သည်။ ကျွန်မ ရဲ့ လှ ပတဲ့ ရင်သားအစုံ ကို လက်နှစ်ဖက်စုံ ဖြေညင်းစွာ ပွတ်သပ် နေမိတယ်လေ။လက်ချောင်းလေးက ကျွန်မရဲ့ တန်ဆာ အင်္ဂါစေ့ကို ဖိသပ် ဖြေညင်းစွာ ပွတ်တိုက်နေမိတယ်….။

“ အို….   ”

စိတ်၏ အဟုန်ကြောင့် ထင် သည်။ကျွန်မ တန်ဆာမှ  အရည်တစ်ချို့ အမြန်ဆုံး စီးဆင်းလာတယ်….။ကျွန်မ လိင်အင်္ဂါစေ့ ကို လက်ခလယ်လေး နင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် လေး လုပ် ပေးလိုက်သည်။

“ အင်း…  ”

“  အို….  ”

ထူးလိုက်သည်ဖြစ်ခြင်း..။ညည်းသံ ကို ရုတ်တရက် ကျွန်မ မထိန်းနိုင် …။အရာရာ ကို မေ့မျော သွားချင်နေတာက ကျွန်မ ပါ။ ကျွန်မ မအင်္ဂါ ဇတ် ယားကျိကျိ ဖြစ် လာခြင်းနင့် အတူ ကျွန်မ ကာမစိတ်က အဖြိုင်ဖြိုင် တက် လာနေမိတယ်…။

“ အင်း.  ”

“ အင်း…  ”

ကျွန်မ မျက်စေ့ တို့ စင်း လာတယ်။ ကျွန်မ မထိန်းနိုင် ခဲ့ ဘူး။ကျွန်မတန်ဆာ မှ အရည်တွေ အဖြိုင်ဖြိုင် ဆင်း လာတယ်။

“ ကျွီ……  ”

“ ဟာ..မမ  ”

စေ့ ရုံ စေ့ ထားတဲ့ အခန်း တံခါး ဖွင့်သံ နှင့် တပြိုင် နက် ကျွန်မ စိတ်ကူး ရင်း ကာမအရ သာ တစ်ကိုယ်ရည် စိတ်ဖြေ နေတဲ့ ညီအောင် အသံ ကို ကြားလိုက်ရ တယ်….။

“ အို….ညီအောင် !  ”

ကျွန်မ အလှ တွေ အထင်းသား ဖြစ်နေတဲ့ အင်္ကျီ ဗလာ ကိုယ်လုံးတီး ကျွန်မ ရှက်ရှက် နဲ့ ဘာလုပ်ရ မှန်း ကို မသိ တော့ ပါဘူး။

သူ …ဘယ် လို လုပ် ရောက် လာပါလိမ့်။ ကျွန်မ မတွေး တတ်တော့ပါ။ ညီအောင် ဂွ ပုံး တွေ အိမ် မှာ ကျန်ခဲ့ လို့ လာယူခြင်းဖြစ်သည်။

အိမ်ရှေ့ တွင်ထား ထားခြင်းဖြစ်သည်။ မနေ့ ကတည်းက ကားပျက်ချိန် လာယူ ဖို့ ပင် ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ ခန်း တံခါးထောင့် မှ ဂွ ပုံးကို တက်ယူ စဉ် သက်ခိုင် အခန်း ထဲ မှ ညည်းသံ ကြား လို့ တိတ် တဆိတ် ချဉ်းကပ် ကြည့်လိုက်မှ….မိမိ တအား ကာမ ဆက်ယှပ်ချင်သော မမသက်ခိုင်ဖြစ်နေ တော့သည်။ 

ဟုတ်သည်။ ညီအောင် က သက်ခိုင် စိတ်လွှတ် ကိုယ်လွှတ် ရေးချိုးစဉ် တုန်းက တည်းက သူ့ သဘာဝ အရှိ အလှ ပ အားလုံး ကို ကြည့်နေခဲ့ ဖူးသည်။ သက်ခိုင်တော့ မသိပါ။

အဲ့ဒီကတည်းက ညီအောင် စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် နေခဲ့ တာ။ သက်ခိုင် အလှကိုက တဏှာ ရာ ကြွတက်စရာ ။မကြီးမသေး ဖြူ ဖွေး သော ရင်သားနှင့် ဖွံ့ကားနေသော တင် တို့ က ညီအောင် စိတ် တို့ ကို ဖမ်းစား ထားခဲ့ တာ။

ခု အခြေနေက သက်မာလည်းမရှိ။ မမခိုင် က လည်း မိမိကို စွဲ ဆောင်နေသည့် ပုံစံ အနေအထား။ ဒိတော့ ညီအောင် ဘာမှ မစဉ်းစား တွေဝေ မနေပဲ သက်ခိုင်အပေါ် ကာမ စိတ်တွေ ပေးချင် ယူချင် မိခြင်းဖြစ်သည်။ ခွင့်ပြု ချက်မတောင်းပဲ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် ဆိုသည့် သဘောဖြစ် သက်ခိုင် အခန်း ထဲ တံခါးဖွင့် ဝင်ခဲ့ မိသည်။

............................................................................................................

ကျွန်မ ကမန်းကတမ်း ထထိုင်ဖို့ လုပ် လိုက်တယ်..။ကျွန်မ ထ မထိုင်ခင် ..ထထိုင်လို့ မရ တော့ပါ။ ပက်လက်အနေအထား ကျွန် မ ကို ညီအောင် လက်နှစ်ဖက် က ကျွန်မ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖိ ထား ပြီး ဖြစ်နေတယ်။

“ အို….ညီအောင်…မင်း ဘာလုပ်..  ”

“ မမ ကို ကျွန်တော့် အတွေ့ လေးတွေ ပေးချင် လို့ ပါဗျာ!   ”

သူ ဒုတိယံမိ ကျွန်မ ခွင့်ပြု ချက် ကို ထပ်မတောင်း ပဲ.ကျွန်မကို သူ့ နုတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ အတွေ့ ကို စပေး လိုက်တယ်…။

“ အွမ်  ”

“ ပြွတ်….  ”

ကြက်သီးမွှေးညင်းတို့ ရိပ်ကနဲ့ ရှိသမျှ အမွှေး တိုင်း ထ သွားသည်။

ကျွန်မ ဒီနေရာ ဒီအခြေနေမှာ ဒီ လုပ်ရပ် တွေ လုပ်ရင် မှားနေမှန်း အသိရှိပေမယ့် ကျွန်မသွေး သား က အဲ့ဒီအသိကို ရိုက်ဖျက် ဆီးပြီး ညီအောင် အပြု အပေါ် ကို ကျွန်မ အသွေးသားတွေ က သာယာ နေတယ်။ လျှာ ကြမ်းကြီးနဲ့ စွဲ ပွတ် လိုက်တာ ကျွန်မ လည်တိုင် နုနု လေး အရေပြား လှန်သွား သလား အောက်မေ့ရတယ်…

“ အို….  ”

သူ့ ကျောပြင် ကို တစ်ချက် ဖက်ရင်း ကျွန်မ ညည်းသံ ထွက်မိ တယ်။

“ အင်း..  ”

“ အင်း…  ”

ကြမ်းတမ်းတဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်မ ရင်သား နှစ်ဖက်စလုံး ကို အလှည့်ကျ သူ ကိုင်ပေး ပွတ်သ ပေးနေတာကို က ကျွန်မ လိင်စိတ်တွေ အရစ်ရစ် တက်လာနေသလိုပါပဲ။

“ အို…  ”

“ ပြွတ်…  ”

“ ပြွတ်…  ”

“ အို….  ”

ကျွန်မ ရင့်သား နို့သီး ခေါင်းလေး က သူ စုပ် ယူ မှု ကြောင့် နဂို ထက်ကို ပို ရဲတက် လာ တယ်။ နို့ သီးခေါင်း တွေ ကျိန်း ဖိန်းတဲ့ အရှိန် မကုန် ခင်မှာပဲ ကျွန်မ တန်ဆာနား ကို သူ လက်က လာရောက် ကလိနေပြီး လေ…။

နဂို ကတည်း က အစမခံ တဲ့ ကျွန်မတန်ဆာဝ က သူ့ လက်က စနောက်လိုက်လို့ ငို လိုက်သည့်အလား အရည်တို့ ထပ်လိမ့်ဆင်း လာတယ်..။

“ အင်း….

“ အင်း…မောင်လေးရယ်

တစ်ကိုယ်လုံး လေထု ထဲ မျောသလို ခံစားလာရသည်။ သူ ကျွန်မ တန်ဆာ မွှေး ကို လက် နဲ့ အပေါ် ကို သ တင်လိုက်တယ်။ အောက်ငိုက်နေတဲ့ အင်္ဂါ စေ့က အနည်းငယ် အပေါ် ကို လန်တက် လာသည်။

“ အိုး…  ”

အာငွေ့ နွေး နွေး လေး ကို အရင် မိတ်ဆက်လိုက်ရ တဲ့ ကျွန်မ အင်္ဂါစေ့ က သူ လျှာ စောင်း နှင့် မထိ ခင် တစ်ချက် တည်း နိုးကြွလာ တယ်။

သေးမျှင်တဲ့ အဖု အထစ်လေးတွေ ပါတဲ့ သူ့ လျှာ ကြမ်းကြီးက နုနယ်တဲ့ ကျွန်မ အင်္ဂါ စေ့ ကို အားမနာ တမ်း ကလူကျီဆယ် နေ လေတော့ ကျွန်မ ကုတင် အနားစောင်း နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက် နှင့် အတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခါး က ကော့လန် ထွက်မိတာ ပေါ့။

“ အင်း…  ”

“ အင်း…ဟင်း  ”

“ အင်း…  ”

ကြွလာတဲ့ လိင်စိတ်က အထိမ်းအချုပ်မဲ့ ညည်းသံ တွေကို ထွကိစေတာလား ကျွန်မ ဝေခွဲ မတတ်အောင် ကို ဖြစ်မိတယ်…။

သူ လျှာ စောင်းတွေက အင်္ဂါ စေ့ အစပ်မှ ကျွန်မ အောက်တန်ဆာဝ အဆုံးကို အကြိမ်ကြိမ် ရွေ့လျား စုပ်ယူ ပွတ်တိုက် ဖန်များ လာတော့လည်း အပျိုကြီး ကျွန်မ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ တာ အမှန်ပါ။

သူ ထလိုက် တယ်။ကုတင်အောက်ကို သူ ဆင်းပြီး ဆတ်ကနဲ့ ကျွန်မ ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းကို သူ ကုတင်စောင်း ဘက် ဆွဲ ယူ လိုက်တယ်။ ကျွန်မ မလွန်ဆန် နိုင်။

ကျွန်မ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ့ ပုခုံးနှစ်ဖက် ပေါ် တင် လိုက်လို့ ကျွန်မ ခေါင်းထောင်ကြည့်မိတယ်။

“ အို….  ”

ကျွန်မ ပေါင်ရင်းနား မှာ ရောက်နေတဲ့ တင်းမာ တုတ်ခိုင် လှ တဲ့ သူ့ လိင်တံ က ကျွန်မ ကို ချိန်းခြောက် နေတယ်။

ကြက်သီးမွှေးညင်း တို့ ထပ်မံ ဖြန်းကနဲ့ ထ သွားပြန်သည်။ ပထမဆုံး သူလိင်တံ နှင့် စမိတ်ဆက်လိုက်တာက ကျွန်မရဲ့ အင်္ဂါစေ့ ကို ပါ။

“ အင်း….ဟင်း  ”

ဖိပြီး ပွတ် လိုက်တဲ့ သူ့ လိင်တံ ဒဏ်ကို ကျွန်မ မခံနိုင်ပါဘူး။ နာ လို့ မဟုတ်ပါ။ထူးကဲ တဲ့ အရသာ တစ်မျိုး ကြောင့်ပါ။ အကြိမ်ကြိမ် ထက်အောက် ဖိကစား နေရာ မှ မထင်မှတ်ချိန်မှာ…

“ ဇွပ်…  ”

“ အင့်…  ”

ရှိန်ဖိန်း ပြီး ပူနွေး သွားတာက ကျွန်မ တန်ဆာပါ။ စိတ်အစဉ် တို့ ခဏ သာ အထိတ်တလန့် ဖြစ်ပြီး သူ့ လိင်တံ က ကျွန်မတန်ဆာထဲ ထိုး ထုတ် မှု တွေ က ဆက်တိုက်သာယာမှု ကို ဖြစ်ပေါ် နေစေတယ်။ တင်း လာတဲ့ အကြော အမျှင် ကြောင့် ကျွန်မ ပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် သူ့ ခေါင်းကို အတင်း ညှပ် ထားတယ်။

“ ဖေါက်…  ”

“ ဖေါက်…  ”

“ ဖေါက်…  ”

“ အင်း.  ”

“  အား… အ…မောင်လေး ဖြေးဖြေး ပါကွယ်…  ”

ဆုတ်ချည် ထိုးချည် ဆောင့်ချည် နဲ့ သူ့ ရိုက် ချက် ဆောင့်ချက် ရဲ့ သာယာ မှု က ကျွန်မ မခံ နိုင်လို့ တားမိ ခြင်းပါ။

“ ဖေါက်..ဖေါက်..  ”

“ အင့်  ”

“ အင့်  ”

“ ဟုတ် မမ ! ညီ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ့မယ်….  ”

ကျွန်မ သဘော ကို လက်ခံ လိုက်ပေမယ့် သူ ရိုက်ချက်များစွာ ဆက်တိုက် ရိုက်သွင်း နေတယ်။

“ ဖေါက်  ”

“ ဇွပ်…  ”

“ ဇွပ်…  ”

“ အား  ”

“ အား…  ”

ကျွန်မ လိင်စိတ်တို့ အထွပ်ထိတ်ကို ရောက် လာ ပြီးထင်တယ်…။ ပြည့်ဝ သော ကာမ ရသကို ကျွန်မ ခံစား မိလာလို့ သွား များ ကိုတောင် တင်းတင်း စေ့ ထား မိတယ်.။

“ ဖေါက် ဖေါက်  ”

“ အို…

“ ဖေါက်…  ”

“ အား..မမ  ”

သူလည်း ညည်းသံ ထွက်လာတယ်..။

“  ဖေါက် ဇွိ   ”

“ ဖေါက်  ”

“ အိုး…ညီအောင်  ”

“ အား..  ”

“ ဖေါက်…ဖေါက်  ”

“ ဖေါက်…ဖေါက်..  ”

“ အင်း  ”

“ အင်း…  ”

“ ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက်ဖေါက်ဖေါက်..  ”

ညီအောင့် ရိုက်ချက်တို့ သည် ဆက်တိုက်ဆိုသလို အစဉ် လိုက် သက်ခိုင် တန်ဆာ ထဲသို့ ထိုးသွင်းထုတ်ချည် နှင့် ယန္တရား တစ်ခု အဖြစ် လည်ပတ်နေသည်။

နှစ်ဦးသား အင်္ဂါ တို့ ပွတ်တိုက်မှု အရှိန် တိုးမြင့် သလို နှစ်ဦး စလုံး ၏ လိင်တို့ မှာလည်း ကျိန်းဖိန်းနေပြီးဖြစ်သည်။

“ ဖေါက်  ”

“ အား  ”

“ ဖေါက်…ဖေါက်  ”

အားပါးသော ညီအောင် ထိုးသွင်းမှု တွေ ကို သက်ခိုင် မခံနိုင်တော့သလို သက်ခိုင် တန်ဆာ ထဲ ထိုးသွင်းနေသော ညီအောင် လိင်တံ သည်လည်း မခံနိုင်တော့ပါ။

“ အို…အို…  ”

“ ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက် ဖေါက်ဖေါက်  ”

“ အ..အ..အား…  ”

“ အို… ညီအောင်ရယ်….  ”

ပူ ပြီး အကြောအမျှင်တို့က သက်ခိုင် တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆွဲ ခါလိုက်သလား အောက်မေ့ရသည်။ များပြားလှ သော အရည်တို့ သက်ခိုင် တန်ဆာ ထဲ ဆင်းသက်လိုက်လေပြီး။ သက်ခိုင် က ညီအောင် ကို အတင်းဖက်ဖို့ ကြိုးစား လိုက်သည်။

ပျော့ခွေ ကျလာသည့် ညီအောင် သူ တမ်းတ ခဲ့သော မရီး သွေးသားကို သောက်သုံးပြီးသည်နှင့် နှစ်သက်စွာ မရီး ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ ရင်အုပ်ဖြင့် ဖိကာ ဖက်ထားလိုက်တော့ သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။




Thursday, August 18, 2011

ကျွန်တော့်မိန်းမ ဖူးဝေ (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော့်မိန်းမ ဖူးဝေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မောင်လမ်းသရဲ

ကျွန်တော့်ဘဝမှာ မေ့မရနိုင်တဲ့ ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကို ခင်ဗျားတို့ကို အစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။ ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲ ပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ နှစ်လောက်ကဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။ ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ချောလဲချောတယ်။ အေးအေးလေးနေတတ်သူ တစ်ယောက်ပေါ့။ နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာပါ။

သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့ လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုးရည်းစားများတာမျိုးတွေမရှိဘူး။ ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာဆောင်တော့ သူ့အသက်က ၂၄၊ကျွန်တော်က ၂၈။သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန်တော့်ကိုအားကျလိုက်တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။ အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။ဒါပေမယ့်မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ

'' လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့''

တော့မမေးရဲကြဘူး။ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော်မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ၁ ပတ် လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။

သူကပြောတာ ''မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့်တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ''

လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲစားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ၅ ချက် လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။

နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆိုအဲ့လိုအလွန်အကျွံစရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။

ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။သူ့သမီးကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆိုတံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ်ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ကြားကလိုက်ပို့တာ။

အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက်တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့်သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွားတောင်းတာတောင်ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။ကျွန်တော်တောင်စစချင်းစိတ်ပူလိုက်သေးတယ်။ဒီလောက်ချောတဲ့ကောင်မလေးကရည်းစားတွေဘာတွေရှိမှာပဲပေါ့။

ဘာကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ရုတ်တရက်ကြီးပေးစားတာလဲ။တခြားသူတို့သဘောမတူနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့များဖြစ်နေလို့လားပေါ့။ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတကယ့်ကိုရှာမှရှားတဲ့အမျိုးအစားလေးဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။မှတ်မိသေးတယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာကျွန်တော်က

'' ဖူးဝေရေ...ရည်းစားပူတွေဘာတွေတော့မမိနေပါဘူးနော်''

လို့စသလိုလိုနဲ့မေးလိုက်တော့သူ့ပုံကတည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးနဲ့''သြော်မရှိပါဘူးအကို..''ဆိုပြီးရှက်ရှက်နဲ့ပဲပြန်ဖြေတယ်။

နောက်ရက်များမကြာခင်မှာတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပုံက''အကို''ကနေ''ကို''ဖြစ်သွားတယ်။ကျွန်တော်ထင်ထားတာကကျွန်တော့်မိန်းမကိုပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေပြောပြီးလိုးပစ်လိုက်မယ်ပေါ့။ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးကတည်းကကျွန်တော်သူ့သိက္ခာကိုရှိန်နေတာ။ညစ်ပတ်တာတစ်ခွန်းမှကိုပြောမထွက်ဘူး။

သူကကျွန်တော့်ကိုရိုသေပါတယ်။ကျွန်တော့်ကိုသူကြည့်တဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာရိုသေမှုတွေကော၊အားကိုးမှုတွေပါရှိနေလို့ကျွန်တော်အဲ့အခြေအနေတွေကိုဖျက်ဆီးမပစ်နိုင်ခဲ့ဘူး။သူ့ကိုကာမဆက်ဆံတာလည်းမင်္ဂလာဦးညကတည်းကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမဟုတ်ပဲပုံမှန်လောက်ပဲလုပ်ဖြစ်တယ်။

သူ့ကိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလဲပြောမထွက်ဘူး။ကျွန်တော်အားမရလွန်းလာရင်သူ့ဆံပင်ညိုညိုနုနုလေးတွေကိုထိုးဖွပေးပြီးလိုးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမကမျက်ဝန်းညိုလဲ့လဲ့တွေနဲ့ချောသလိုသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကလဲကျွန်တော်စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတဲ့အတိုင်းပဲ။သူကကျွန်တော်လုပ်တိုင်းခံပေးပေမယ့်ကျွန်တော့်မှာသာသူ့ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့

'' ငါ့ကိုများတဏှာကောင်ကြီးလို့ထင်သွားမလား''

ဆိုပြီးမသိစိတ်ကအမြဲစိုးရိမ်နေခဲ့တာပါ။သူ့ကိုကျွန်တော်ချစ်မိနေသလိုသံယောဇဉ်လည်းဖြစ်ပါတယ်။ကျွန်တော်အိမ်မှာပထမဆုံးအရက်သောက်တုံးက

'' ဖူးဝေရေ...ကိုအရက်သောက်လို့ရလား...အိမ်မှာပဲသောက်မယ်လေ''

ဆိုတော့သူကသာမန်မေးခွန်းတစ်ခုကိုကြားလိုက်သလိုပုံမျိုးလေးနဲ့ပဲ

'' ကိုသောက်ချင်သောက်လေ...အများကြီးတော့မသောက်နဲ့ပေါ့''လို့ပြန်ပြောတယ်။

(တင်းတင်းကြပ်ကြပ်စည်းကမ်းနဲ့နေလာတဲ့မိန်းကလေးကကျွန်တော်အရက်သောက်တာဘာမှမဖြစ်လို့အံ့သြတာပါ)ကျွန်တော့်မှာပျော်လိုက်တာ။သူ့မျက်နှာများမကြိုက်တဲ့ပုံမျိုးဖြစ်သွားမလားထင်နေတာ။ပြောပြီးမှမှားပြီထင်နေတာ။အဲ့ဒါလေးတွေကသူနဲ့ကျွန်တော့်ကြားမှာချောမွေ့တဲ့ဆက်ဆံရေးတစ်ရပ်ဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့။

ကျွန်တော့်မိန်းမများမြန်မာဝတ်စုံရင်ဖုံးနဲ့ထဘီစကပ်ကိုပါးပါးကြပ်ကြပ်လေးတွေဝတ်တဲ့နေ့တွေဆိုယောက်ျားတွေကြည့်လိုက်ကြတာမှတရုံးရုံးပဲ။ကျွန်တော့မိန်းမလေးကခန္ဓာကိုယ်သွယ်သွယ်ပြည့်ပြည့်လေးနဲ့အရပ်ကလည်းကျွန်တော့်မေးစေ့လောက်ရှိတာကိုး။

တခါတလေရုပ်ရှင်ကြည့်တာပဲဖြစ်ဖြစ်၊စားသောက်ဆိုင်သွားတာပဲဖြစ်ဖြစ်လူတွေအားကျတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ကြတာပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၂လကျော်ကျော်လောက်ရှိတဲ့အချိန်မှာကြမ္မာဆိုးကဝင်လာတော့တာပဲ။

အဲဒီနေ့မနက်ကပုံမှန်သာသာယာယာပါပဲ။ကျွန်တော့်ကားဘော်ဒီရုံကိုသွားတော့ဖူးဝေကကျွန်တော့်ကိုမသွားခင်နမ်းလိုက်သေးတယ်။ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာလဲကြည်နူးမဆုံးဖြစ်နေတာပေါ့။ဒီလိုနဲ့နေ့ခင်း၁နာရီလောက်မှာဘော်ဒီရုံကိုမန်နေဂျာသူငယ်ချင်းနဲ့အပ်ထားခဲ့ပြီးအိမ်ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာစတော့တာပဲ။

ကျွန်တော့်ကားကိုခြံထဲမောင်းဝင်ဖို့ကိုအိမ်ရှေ့ဝင်ပေါက်တည့်တည့်ကြီးမှာရေသန့်သုံးဘီးကလာရပ်ထားတော့ခက်ခက်ခဲခဲမောင်းဝင်လိုက်ရတယ်။စိတ်ထဲတစ်ချက်တော့တင်းသွားတာပေါ့။ဂိုထောင်ထဲထည့်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတော့အိမ်ရှေ့ဆင်ဝင်မှာကြက်ပေါင်ဖိနပ်အစုတ်တစ်ရံတွေ့တော့ရေသန့်ပို့နေကျလူရောက်နေတာသိလိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်ရေသန့်ကအောက်ထပ်မှာထားရမှာလေ။တံခါးကြီးကလဲပွင့်နေ၊ရေသန့်ပို့တဲ့လူကအောက်မှာမရှိဆိုတော့ကျွန်တော့်စိတ်ထဲထိတ်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားတယ်။

အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာခဲ့တော့အခန်းထဲမှာကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့''ကယ်ကြပါဦး...''ဆိုတဲ့အသံကိုတစ်ဝက်တစ်ပျက်ပဲကြားလိုက်ရပြီး''ဖြန်း''ကနဲ''ဖြန်း''ကနဲရိုက်နေတဲ့အသံတွေကြားရတယ်။အခန်းတံခါးကပိတ်မထားပဲပွင့်နေတယ်လေ။အခန်းထဲကမီးကဖွင့်ထားပြီးအခန်းပြင်ကမီးမဖွင့်ထားတော့နေ့ခင်းဆိုပေမယ့်နည်းနည်းမှောင်နေတယ်။

အခန်းရဲ့ဟိုဖက်ကလည်းရေချိုးခန်းဆိုတော့နည်းနည်းကျယ်တဲ့အိမ်ထဲကနေအပြင်ကိုအသံမထွက်နိုင်ပါဘူး။အခန်းထဲကိုရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ချောင်းကြည့်လိုက်တော့...လား....လား...ကျွန်တော်ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ရေသန့်ပို့တဲ့အရပ်ရှည်ရှည်အသားမည်းမည်းနဲ့အညာသားကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ထားပြီးဟိုကိုင်သည်ကိုင်လုပ်နေတာ။ဘာအဝတ်မှတော့မချွတ်ရသေးဘူး။

ဖူးဝေလေးကသူ့အမေအိမ်ကနေပြန်လာတာထင်ပါတယ်။လိမ္မော်ရောင်နုနုမှာပန်းပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ရင်ဖုံးအင်္ကျီခါးတိုလေးနဲ့ထဘီစကပ်ကြပ်ကြပ်လေးကိုဝတ်ထားတယ်။ဟိုရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးကိုအတင်းဖမ်းချုပ်ဖျစ်ညှစ်ပြီးလိုက်နမ်းနေတယ်။ဟာ ကျွန်တော်မျက်လုံးတွေပြာဝေသွားပါပြီ။ဟုတ်ပါတယ် မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်းကခါးသီးလွန်းလှပေမယ့်ကျွန်တော့်စိတ်ကိုဘာမှမလုပ်နိုင်အောင်ဖမ်းစားထားပါတယ်။

ကျွန်တော့်မိန်းမလေးက ရုန်းကန်နေတော့ ခါးသားဝင်းဝင်းလေးကလက် ၄လုံးလောက်ပေါ်နေပြီ။ကျွန်တော်တကယ်ဆို အောက်ကဓားသွားယူပြီး အဲ့ကောင်ကိုသတ်ပစ်မလို့ပဲ။ ဒါပေမယ့်တမျိုးကြီးဖြစ်ပြီးဆက်ကြည့်နေမိတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမကိုသူများတွေပါးစပ်နဲ့ပြောရင်တောင် မခံနိုင်ရာကနေခုဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော်တောင်မသိဘူး။

ရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ညှစ်နေပုံကတကယ့်ကိုဇောထန်နေပုံကြီး။သူကိုယ်တိုင်လဲခြေတွေလက်တွေတုန်နေတာကိုကျွန်တော်မြင်နေရတယ်။မိန်းမလေးကိုနောက်ကနေနို့ကိုင်ထားပြီးမိန်းမဖင်ကိုညှောင့်နေသေးတယ်။ဖူးဝေရဲ့ခါးသားဖြူဖြူမွတ်မွတ်လေးတွေကလဲအင်္ကျီနဲ့ထဘီစကပ်ကြားကနေလက်တစ်ဝါးလောက်ကိုပေါ်နေပြီ။

မိန်းမကလဲတကယ်ကိုရုန်းနေရှာတာ။သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားတာတောင်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီးရုန်းထွက်နေသေးတယ်။ဟိုကောင်ကလဲမိန်းမလည်ကုပ်လေးကိုရိုက်တာ''ဖြန်း''ကနဲ''ဖြန်း''ကနဲပဲ။ကျွန်တော်ကဘေးစောင်းကနေကြည့်နေတာဆိုတော့မိန်းမမျက်နှာလေးကိုမြင်နေရတယ်။တအားငိုနေတာ။ဆောင့်ဆောင့်လည်းရုန်းသေးတယ်။

အဲ့ဒီရေသန့်ပို့တဲ့အသားမည်းမည်းကောင်ကဖူးဝေလေးရဲ့အင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီနှိပ်သီးတွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တာတစ်ချက်တည်းပဲ။''ဖြုတ်''ကနဲရင်ဖုံးအင်္ကျီရင်ဘတ်ကပွင့်သွားတော့မိန်းမကအတင်းဆွဲဖုံးထားသေးတယ်။

ခါးသေးသေးလေးအောက်ကမိန်းမဖင်ကြီးတွေကလဲကော့တင်းနေတာများကျွန်တော်တောင်တံတွေးအကြိမ်ကြိမ်မျိုချရတယ်။ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့အံကြိတ်ပြီးပြောနေသေးတယ်။မိန်းမကလဲငိုပြီးရုန်းနေတယ်။ခဏကြာတော့ဟိုကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့အင်္ကျီကိုဆောင့်ဆွဲပြီးဖြဲပစ်တာ''ဗြိ''ကနဲ''ဗြစ်''ကနဲပဲ။ရိုက်လည်းရိုက်သေးတယ်။နောက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းတော့ပါဘူး။တအင့်အင့်နဲ့မွေ့ယာပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီးငိုနေတယ်။

ဟိုကောင်ကမိန်းမအင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့....လှလိုက်တဲ့ကျွန်တော့်ဇနီးလေးရဲ့ရင်သားတွေ။ဘော်လီအသားရောင်ဖျော့ဖျော့လေးထဲကနေအလုံးလိုက်ရုန်းကန်ထွက်နေတယ်။မိန်းမကခါတိုင်းလိုဘရာစီယာမဝတ်ပဲချိတ်၅ခုတပ်ဘော်လီအသားရောင်လေးဝတ်ထားတယ်။အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်နေလိုက်ပုံများတကယ့်မုဒိမ်းကောင်ပီသတယ်။

ကိုင်ပြီးတော့ညှစ်ထားလိုက်တာလွှတ်ကိုမလွှတ်တော့ဘူး။မိန်းမရဲ့မျက်နှာလေးကိုသူ့လျှာကြီးနဲ့ရက်ရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးနဲ့ဘာတွေပြောနေပြန်တယ်မသိဘူး။သူပြောလိုက်ရင်မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။မိန်းမကရုန်းရင်သူကရိုက်ပြန်ရော။ခဏကြာတော့မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်ကိုချွတ်နေတယ်။မိန်းမလဲမရုန်းရဲတော့ဘူးထင်ပါတယ်။တိုးတိုးလေးပဲငိုရင်းငြိမ်ခံနေတယ်။

မိန်းမရဲ့ထဘီစကတ်တွေကတင်းတင်းကြပ်ကြပ်တွေလေ။လွယ်လွယ်ချွတ်လို့မရတော့ဟိုကောင်ကမိန်းမကိုခုတင်ပေါ်ဖိချကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေမိန်းမရဲ့ထဘီကိုလှန်တယ်။ထဘီစကတ်လှန်ပြီးမိန်းမဖင်ကြီးပေါ်လာတော့ရိုက်တော့တာပဲ။တဖြန်းဖြန်းနဲ့။ပြီးတော့မိန်းမကိုတစ်ခုခုပြောပြီးရီလိုက်သေးတယ်။

ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ဖင်တုံးကြီးနှစ်တုံးကလဲခါးသွယ်သွယ်လေးအောက်ကနေလုံးတင်းကော့ထောင်နေတာဆိုတော့ဟိုကောင်လည်းခဏခဏတံတွေးမျိုချနေတယ်။မိန်းမကခုတင်စောင်းမှာမှောက်ရက်လေးငိုနေတဲ့အချိန်ဟိုကောင်ကသူ့စွပ်ကျယ်နဲ့ပုဆိုးတွေကိုချွတ်နေတယ်။

သူ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ကျွန်တော့်လီးထက်နည်းနည်းကြီးတယ်။သူ့လီးကြီးကမည်းနေလိုက်တာမှခရမ်းပြာရောင်တောင်ပေါက်နေတယ်။ပြီးတော့သူ့လီးကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့မိန်းမမျက်နှာကိုဆွဲလှည့်ပြီးကြည့်ခိုင်းပါရော။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကလည်းလုံးဝမကြည့်ဘူး။အဲ့ကောင်ကမိန်းမလက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့လီးထည့်ပေးတော့မိန်းမကရုန်းပြန်ရော။အဲ့မှာတင်ဟိုကောင်လည်းအသံတွေကျယ်လာတယ်။

'' ငါလိုးမကငါ့လီးကိုင်ဆိုမကိုင်ဘူး''

ဆိုပြီးမိန်းမကိုဆွဲရမ်းပြီးရိုက်တော့တာပဲ။မိန်းမရဲ့ငိုသံလေးကလဲပိုကျယ်လာတယ်။

အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပင်တီကိုအောက်ဆွဲချလိုက်တဲ့အချိန်မှာကျွန်တော့်လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။ဘာတွေလုပ်နေတာကိုအနီးကပ်မမြင်ရပေမယ့်ရှေ့ကိုလှုပ်ခါသွားတဲ့မိန်းမရဲ့နို့အုံနှစ်အုံကိုကြည့်ပြီးလီးထည့်လိုက်ပြီဆိုတာသိလိုက်ရပါတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးမရုန်းနိုင်တော့ပါဘူး။

အဲဒီကောင်ကမိန်းမရဲ့အင်္ကျီကိုဆွဲချွတ်ပြီးတင်းအိနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့နို့အုံနုနုတွေကိုဘော်လီပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်ရင်းလိုးနေပါတယ်။ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုရင်းဖူးဝေလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်တုန်ခါနေတော့တယ်။အဲ့ကောင်ကတော့နောက်ကနေတစ်ချက်ချင်းစောင့်နေပြီ။

အဲ့ကောင်ကမိန်းမရဲ့ဘော်လီချိတ်တွေကိုတစ်ချိတ်ချင်းဖြုတ်ပစ်တယ်။ချိတ်တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းဆူဖြိုးတင်းယင်းတဲ့ဖူးဝေလေးရဲ့ရင်သားနှစ်လုံးကတဖြည်းဖြည်းပေါ်လွင်လာတယ်။မိန်းမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပြန်ချုပ်ထားဆဲမို့နို့အုံသားတင်းတင်းလေးတွေကဘော်လီထဲကလျှံထွက်နေတာ့လှလိုက်တာဗျာ။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတော့တအင့်အင့်နဲ့ဟိုကောင်လိုးဆောင့်သမျှခံနေရရှာပြီလေ။ကျွန်တော်ရဲ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်တောင်မတ်နေတာပေါ့။

အဲ့ကောင်ကတော့ မိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲသူ့လီးထည့်ပြီး အားရပါးရလိုးတော့တာပဲ။ လိုးတာမှကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီးလိုးတာ။တဖောင်းဖောင်းနဲ့ကိုမြည်နေတယ်။ လိုးရင်းနဲ့မိန်းမရဲ့ဘော်လီကိုလည်းဆောင့်ဆွဲဖြုတ်ထည့်လိုက်တော့ဘော်လီကြိုးတွေရောချိတ်တွေရောတစ်ခါတည်းပြုတ်ထွက်သွားပြီးကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကပြူးကနဲတုန်ကနဲပေါ်လာတော့တာပဲ။ဟိုကောင်ကတော့ဘာပြောကောင်းမလဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်တာ။ဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး။၂ မိနစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။

'' ငါလိုးမ...လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ...အားး...အာ...အာ....''

ဆိုပြီးအသံနက်ကြီးနဲ့အော်ရင်းဒူးကြီးကွေးပြီးကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာတဇတ်ဇတ်နဲ့ပြီးနေတယ်။ဒီကောင်ပြီးသွားလို့ထွက်လာရင်မျက်ခွက်ကိုဖြတ်ရိုက်ရအောင်နံရံပေါ်ကမီးသတ်ဆေးဘူးကိုအဆင်သင့်ဖြုတ်ထားတယ်။ဒါပေမယ့်ငနဲကမထွက်လာသေးဘူး။ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဖက်ထားပြီးပါးကိုင်နို့ကိုင်လုပ်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆိုအသေငိုရော။ကျွန်တော့်မိန်းမငိုတော့ဟိုကောင်က

'' မငိုနဲ့...တိတ်စမ်း''

ဆိုပြီးရိုက်ပြန်ရော။အခုထိကိုအဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ကျောပေါ်မှာမျက်နှာအပ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ဆော့ပြီးဖီးခံနေတုန်းပဲ။ခဏကြာတော့သူ့လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တယ်။

'' ဟဲဟဲ...အရည်တွေအများကြီးပဲ...''

ဆိုပြီးမိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုဆော့နေသေးတယ်။

ပြီးတော့ဒီကောင်ဘာလုပ်မလဲဆက်ကြည့်နေတာ။စောက်ချီးပေကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဘေးမှာဝင်အိပ်ပြီးမိန်းမကိုပါးကိုင်နားကိုင်နဲ့တဟီးဟီးရီပြီးစကားပြောနေသေးတယ်။ခဏကြာတော့မိန်းမကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြန်ရော။မိန်းမကလဲရုန်းပြန်တာပေါ့။ဒီကောင်ကမိန်းမကိုပါးတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ရိုက်ပြီးလက်ညှိုးထိုးပြီးခြိမ်းခြောက်လိုက်သေးတယ်။

ပြီးတော့မိန်းမပါးစပ်လေးကိုလက်နဲ့ညှစ်ထားပြီးအသေနမ်းတော့တာပဲ။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးခမျာရုန်းလို့လဲမရတော့နှုတ်ခမ်းစုပ်ခံနေရတယ်။မျက်နှာလေးကိုလဲအတင်းလှည့်ရှာတယ်။တစ်မိနစ်လောက်နမ်းပြီးတော့ဒီကောင်ကဘာလုပ်သလဲဆိုရင်မိန်းမကိုတက်ခွပြီးပါးစပ်ထဲသူ့လီးထည့်ပါလေရော။

မိန်းမဆိုငိုတာအကျယ်ကြီးပဲ။ရုန်းလဲအသေရုန်း။ဒါပေမယ့်မရဘူး။ဟိုကောင်ကမိန်းမဆံပင်တွေကိုဆွဲထားပြီးတော့ကိုပါးစပ်ထဲလိုးထည့်နေတာ။ပါးစပ်ထဲလိုးထည့်တာလဲသိပ်မကြာဘူး။နောက်၂မိနစ်လောက်နေတော့တဇတ်ဇတ်နဲ့ကော့သွားပြီး ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့ပါးစပ်ထဲသုက်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ပြန်ရော။ပြီးသွားတော့ဒီကောင်ကငိုနေတဲ့ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ်ကိုပေါင်တစ်ချောင်းတင်ပြီးဖက်ထားပြန်ရော။

'' ပေါက်စီကတင်းနေတာပဲ''တို့''ကိုယ်လိုးပေးတာကောင်းလားအချစ်လေး''တို့''စောက်ဖုတ်လေးကကြပ်တယ်နော်''

တို့ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေပြောပြီးမိန်းမရဲ့မျက်နှာကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမကတော့ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ငိုပဲငိုနေတယ်။ခဏကြာတော့

'' လာချစ်လေး...နောက်တစ်ချီလုပ်ရအောင်''

ဆိုပြီးကျွန်တော့်မိန်းမကိုမတ်တပ်ဆွဲထပြီးမှန်တင်ခုံရှေ့ခေါ်သွားတယ်။ပြီးတော့မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ညှစ်ပြီးမှန်ထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြရင်းတိုးတိုးတိုးတိုးပြောပြီးတဟားဟားနဲ့သဘောကျနေပြန်ပါတယ်။မိန်းမရဲ့လည်ကုပ်ဝင်းဝင်းလေးကိုလည်းစုပ်နမ်းသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလည်တိုင်လေးကဖြူနုနေတာပဲ။ကျွန်တော်ဝယ်ပေးထားတဲ့ပလက်တီနမ်ဆွဲကြိုးလေးကလည်းတလက်လက်နဲ့။

ဟိုကောင်ကမိန်းမနို့ကိုကိုင်ရင်းမိန်းမကျောလေးကိုနည်းနည်းဖိချပြီးအောက်ကသူ့လီးကိုအပေါက်တည့်အောင်ပြန်လုပ်နေတယ်။ပြီးတော့မိန်းမခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဖက်ထားပြီးနောက်လက်တစ်ဖက်ကမိန်းမနို့အုံတစ်အုံကိုကိုင်ရင်းလိုးပြန်ရော။ဒီတစ်ခါကပိုကြမ်းတယ်။ဒီကောင်နှာစကားတွေပြောတာလဲအကျယ်ကြီးပဲ။

မိန်းမပါးလေးကိုလည်း နမ်းသေးတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေးဆို ကလေးလေးတစ်ယောက် ငိုသလိုကိုငိုတာ။ ဒီတစ်ခါကျတော့လိုးရင်းတန်းလန်းကနေသူ့လီးကိုရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမိန်းမကိုမှန်တင်ခုံပေါ်လက်ထောက်ကုန်းရက်သားဖြစ်သွားအောင်ထပ်ဖိချလိုက်တယ်။ပြီးတော့အပေါက်မတည့်သလိုနဲ့အောက်ငုံ့ကြည့်ပြီးထည့်နေတယ်။အကြာကြီးပဲ။၄ မိနစ်လောက်ကြာမှဒီကောင်ဖိသွင်းလိုက်တော့မိန်းမက

'' အန်းး...ဟင့်..ဟင့်...ဟင့်''

ဆိုပြီ းခေါင်းခါပြီးရုန်းပါလေရော။

ဒီကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမဖင်ကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်တာကိုး။ အသွင်းအထုတ်တော့သိပ်မလုပ်ဘူး။မိန်းမနို့တွေကိုကိုင်ထားရင်းဒီတိုင်းကြီးပဲရပ်နေတယ်။ ဖူးဝေလေးရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကိုရိုက်တာလဲတဖြန်းဖြန်းနဲ့ပဲ။ကျွန်တော်လည်း ဆက်မကြည့်ချင်တော့တာနဲ့အောက်ဆင်းကားယူပြီးလမ်းထဲကကြေးအိုးဆိုင်ထဲမှာဝင်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဟိုကောင့်ကိုထွက်လာတော့မယ်ထင်ထားတာ။မထွက်လာဘူး။နောက်ထပ်၁နာရီကျော်ကျော်လောက်ကြာမှဟိုကောင်ထွက်လာတယ်။ချွေးတွေလဲရွှဲလို့။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးတော့ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး။

နောက်ကလိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကသုံးဘီးကိုရေသန့်ရောင်းတဲ့ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်တယ်။အထဲဝင်သွားပြီးခဏကြာတော့125ဆိုင်ကယ်တစ်စင်းနဲ့ပြန်ထွက်လာတယ်။ကျွန်တော်လိုက်သွားကြည့်တော့ဒီကောင်ကအိမ်ငှားနေတယ်ထင်တယ်။

နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်တစ်လုံးထဲကိုဝင်သွားတယ်။ကျွန်တော်လည်းနေရာသိတော့အိမ်ကိုပဲပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျွန်တော်အိမ်ရောက်တော့မသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်း''ဖူးဝေရေ''လို့ခေါ်လိုက်တော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးရဲ့မျက်နှာကငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်နေတယ်။ကျွန်တော့်အင်္ကျီကိုသွားချိတ်ပေးပြီးပြန်လာတော့

'' ကို...ဖူးဝေ...ဖူးဝေကလေးမယူချင်သေးဘူး''

ဆိုပြီး ပြောရင်းအသံလေးသိမ်ဝင်သွားပြီးငိုပါလေရော။ကျွန်တော်လည်း

'' အင်းပါ...ဖူးဝေသဘောအတိုင်းပါ.''

ဆိုပြီးသူ့ကိုထွေးပွေ့ထားပေးလိုက်တယ်။အဲဒီညမှာသူ့ကိုကျွန်တော်မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ဘောလုံးပွဲပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။နောက်ရက်တွေမှာကျွန်တော်ကအိမ်ရှေ့ကနေနေ့ခင်းပိုင်းဖြတ်ဖြတ်မောင်းကြည့်တယ်။၃ရက်လောက်ကြာတော့ဟိုကောင်ထပ်ရောက်လာပြန်ရော။

ဒီတစ်ခါတော့မီးဖိုချောင်ထဲကနေကွဲသံတွေကြားနေရတော့အသာလေးဝင်ပြီးချောင်းကြည့်တယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကဟိုကောင့်ကိုဖန်ခွက်တွေနဲ့ပေါက်နေတာ။ဟိုကောင်ကလဲတစ်ခါစားဖူးပြီဆိုတော့ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့တိုးလာတယ်။

ပြီးတော့ ကျွန်တော့်မိန်းမကိုဝင်လုံးပါလေရော။ဟိုကောင်ကဟိုကိုင်သည်ညှစ်နဲ့လုပ်နေပေမယ့်မိန်းမကအသေရုန်းတာ။ဒီနေ့မိန်းမဝတ်ထားတာကအသားပျော့ပျော့ခရမ်းရောင်ဂါဝန်လေး။ဟိုကောင်ကလဲဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်မိန်းကလေးဆိုတော့အသေထန်နေတယ်။ကျွန်တော့်မိန်းမဂါဝန်ကိုဆွဲဖြဲပစ်နေတယ်။

မိန်းမစောက်ဖုတ်လေးကိုလဲလက်နဲ့နှိုက်နေတာပြွတ်ကနဲပလပ်ကနဲအသံတွေတအားထွက်နေတယ်။ပြီးတော့မိန်းမရဲ့ဘရာစီယာအနီရောင်လေးကိုဆွဲဖြုတ်လွှင့်ပစ်ပြီးလိုးပါလေရော။လိုးတာမှဒီတစ်ခါဒီကောင်ပြင်ဆင်လာခဲ့တယ်ထင်တယ်။အကြာကြီးပဲ။၁၅ မိနစ်လောက်ရှိမယ်။တဖန်းဖန်းနဲ့လိုးနေတာ။ပြီးတော့ပြောသေးတယ်မိန်းမကို။

'' ငါ့မယားလေးကလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ''တဲ့။

ပြီးတော့ မိန်းမလက်ကိုယူပြီးဂွင်းထုခိုင်းတယ်။မိန်းမကလည်းအရိုက်ခံရမှာကြောက်လို့ ထုပေးရှာပါတယ်။ဟိုကောင်ကပေါင်ကြီးဖြဲကားပြီးမိန်းမကသူ့ပေါင်ကြားမှာထိုင်ရင်းဖင်တုံးလုံးနဲ့ဂွင်းထုပေးနေရတာ။ပြီးရင်သူ့မယားလိုသဘောထားပြီးတုံးလုံးချွတ်ပြီးအားရအောင်လိုးနေပြန်ရော။နောက်နေ့တွေဆိုဒီကောင်နေ့တိုင်းကိုလာလိုးတော့တာ။တစ်ခါလာလိုးရင် ၂ နာရီလောက်ဇိမ်ပြေနပြေလိုးနေတာ။

တခါတခါဆိုဖူးဝေကိုတုံးလုံးချွတ်ကြီးထိုင်ခိုင်းထားပြီးတပြွတ်ပြွတ်နဲ့နို့စို့တာ။စို့ပြီးလိုးပြန်ရော။လိုးနေတာမှဇိမ်ပြေနပြေကိုဖူးဝေရဲ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တက်ခွဖက်တွယ်ပြီးအကြာကြီးလိုးတာ။မိန်းမရဲ့ကိုယ်ထဲသူ့လရည်တွေထည့်တာလည်းအကြိမ်ကြိမ်ပဲ။လိုးပြီးတော့မိန်းမကိုအကျယ်ကြီးပြောသေးတယ်။

'' ဟဲ..ဟဲ..ငါ့မိန်းမလေးကလေးမွေးမှငါနဲ့တူလားကြည့်ရဦးမယ်တဲ့..''

ဖူးဝေကတော့တရှုပ်ရှုပ်ပဲငိုနေတော့တာ။ အဲ့လိုနဲ့ ၅ ခါမြောက်သူလာလိုးပြီးတဲ့နေ့မှာသူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့အိမ်ပြန်တဲ့အချိန်ကျွန်တော်နောက်ကနေလိုက်သွားတယ်။

ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ဒေါသတအားထွက်လာတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော်တောင် သတိမထားမိသေးခင်မှာကျွန်တော်သူ့ကိုတိုက်ချလိုက်ပြီ။ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့အနားက လူလုံးဝမရှိဘူး။သူကတော့ခြေထောက်ညှို့သကျည်းကျိုးသွားတယ်။

အဲ့ဒါနဲ့ သူ့နားထင်ကို ခဲနဲ့ ၁၀ချက်လောက် ဆက်တိုက်ထုလိုက်တော့ မလှုပ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲသူ့ကိုမသေမရှင်ကြီးဖြစ်မနေစေချင်သလိုခံစားချက်မျိုးဝင်လာလို့ နဖူးကိုပါ ၄ ချက် ၅ ချက်လောက်ရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ငါဘာလုပ်မိပါလိမ့်ဆိုပြီးအသေကြောက်လာရော။ကားကိုဘော်ဒီရုံတန်းမောင်းပြီးချက်ချင်းပြင်လိုက်တယ်။

၂ ပါတ်လောက် ၁လလောက်အထိ အသေကြောက်နေပေမယ့် ဘာရဲမှလာမဖမ်းဘူး။ ခုထိပဲ။ ကျွန်တော့်မိန်းမလဲ နောက်ရက်ပိုင်းမှာ တငိုင်ငိုင်တတွေတွေ ဖြစ်မနေတော့ပဲ ပြန်ပြုံးလာတယ်။ ခုဆို ကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ကလေးယူဖို့ စဉ်းစားနေပြီ။ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်ကို ဘယ်သူမှမသိခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော့်မိန်းမတောင်မသိဘူး။ အဲ့ဒါတွေကတော့ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ အမြဲအသစ်လိုဖြစ်ပြီးမေ့မရနိုင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေပါပဲ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, July 28, 2011

အိပ်မက်လား တကယ်လား (စ/ဆုံး)

အိပ်မက်လား တကယ်လား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မြင့်ထွေး ( ရတနာပုံ )

ယနေ့ ထွန်းလူ အဖေနှင့် အမေတို့ အနောက်ရွာ ညအိပ်သွားကြသည်..။ အဖေ့ အစ်ကိုအရင်း၏ သား မင်္ဂလာဆောင် ဖြစ်သည်..။ နံနက် ၉ နာရီခန့်လောက်ကတည်းက လှည်းနှင့် ထွက်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်..။ ထွန်းလူ တစ်ယောက်တည်း သည်အခွင့်အရေးမျိုး စောင့်နေသည်မှာ ကြာပြီ..။

ထွန်းလူ အသက်က ၁၈ နှစ်ထဲ ဝင်စမို့ လူပျိုသွေး လူပျို ဗီဇ လူပျို အတောင်အလက်တွေ စုံလင်လာပြီ ဖြစ်သည်..။ သူအစ်မ ချိုလွင်က မနှစ်က အိမ်ထောင် ခွဲသွားပြီ ဖြစ်၍ မိဘများ ညအိပ်ညနေ ခရီးသွားသောအခါ သူတစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်မှာ ကျန်နေခဲ့လေ့ ရှိသည်..။

သူတို့အိမ် နောက်ဖေးက မနှင်းသွယ်ကြီးကို ထွန်းလူ စိတ်ဝင်စားနေသည်မှာ ကြာပြီ..။ မနှင်းသွယ်က အသက် ၃၀ ခန့်ရှိပြီး တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သည်..။

 အိမ်ထောင်သည် ဆိုသော်လည်း သားသမီး တစ်ယောက်မျှ မထွန်းကား ..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးက သူမထက် ၅ နှစ်ခန့် ကြီးပြီး အရောင်းအဝယ် ကိစ္စနှင့် မကြာ မကြာ ခရီးထွက်လေ့ ရှိသည်..။ တစ်ခါ တစ်ခါ ထွက်လျင် ၁၅ ရက် တစ်လခန့် ကြာတတ်သည်..။

အတိအကျတော့ မထွက်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းစိုးမှာ မုံရွာဘက်တွင် မယားငယ် ရှိသည်ဟု သတင်းသဲ့သဲ့ ကြားထားသည်..။ ထိုမယားငယ်နှင့် ကလေး ၂ ယောက်ပင် ရနေပြီဟုလည်း သတင်းထွက်နေသည်.။

သို့သော် မျက်စိရေး နားရေး ကျဉ်းမြောင်းသော ကျေးလက်နေ တောသူတောင်သား တွေမို့ ဤမျှ ခရီးဝေးသော အရပ်ကို ကျကျနန စုံစမ်း မနေကြတော့..။ ကောလဟာလဟုသာ သတ်မှတ်လိုက်ကြသည်..။

ထွန်းလူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်သည်မှာ မနှစ်ကမှ ဖြစ်သည်..။ စောစောက မန္တလေးတွင် နေထိုင်သော ဦးလေး ဝမ်းကွဲအိမ်မှာ နေထိုင်ပြီး ကျောင်းတက်သည်..။

 ကိုးတန်း ၂ ခါကျပြီးသောအခါ ထွန်းလူအဖေက ကျောင်းဆက်မထားတော့ပဲ ပျက်စီးမှာစိုး၍ ကျောင်းနှုတ်ပြီး ရွာပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်..။

ထွန်းလူတို့က ဂျုံမြေတွေ ဧကများစွာရှိ၍ စီးပွားရေး ချောင်လည်ကြသည်..။ အကောင်ရေ ၃၀ ခန့်ရှိသော နွားခြံတစ်ခြံလည်း ရှိရာ ဤရွာတွင် တောသူဌေး စာရင်းဝင်များ ဖြစ်သည်..။

 မိဘများကပျက်စီးမှာစိုး၍ ရွာပြန်ခေါ်သည့်တိုင် ထွန်းလူကတော့ ပျက်စီးပြီးသား ဖြစ်ခဲ့သည်..။ တောသူဌေးသားပီပီ စာမေးပွဲ ၂ ခါကျသည့်တိုင် မိန်းမပွေနည်း အတတ်ကို ကောင်းစွာ တတ်ကျွမ်းခဲ့သည်..။

ဘယ်ဘဝက ဆုတောင်းကြောင့်လည်း မသိ..ပိုးတိုင်းစွံ ကြံတိုင်းအောင်ခဲ့သည်..။ လူအထွေထွေ အကြိုက်အမျိုးမျိုး ရှိရာ ထွန်းလူ ဗီဇစိတ်က ရွယ်တူ အပျိုမိန်းမတွေအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု တပ်မက်စွဲလန်းမှု နည်းပြီး လင်ရှိမိန်းမ ၊ တစ်ခုလပ် မုဆိုးမ အအိုတွေကိုသာ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြိုက်နှစ်သက်လေ့ ရှိသည်..။

မန္တလေးတွင် နေထိုင်စဉ်က အပြာကားတွေ ကြည့် ၊ အပြာစာအုပ်တွေ ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ရာမှ လက်တွေ့ ကွင်းဆင်းနိုင်ခဲ့သော အဆင့်သို့ပင် ရောက်ခဲ့သည်..။

 သူ ပေါင်းသင်းသော သူငယ်ချင်းများကလည်း မိန်းမပွေ ဆော်ရှုပ်သော ဇော်တွေသာ ဖြစ်သည်..။ သို့ဖြစ်ရကား တရားဝင် အိမ်ထောင် မကျသေးသည့်အတွက် လူအိုဟု မခေါ်နိုင်သေးသည့်တိုင် လူပျိုကား လုံးဝမစစ်တော့..။

သူ့ပေါင်ကြားရှိ ငယ်ပါမှာ မိန်းမတို့၏ ကာမလှိုဏ်ခေါင်းသို့ ကိန်းအောင်း ခိုလှုံဖူးပြီး ဖြစ်သည်..။ မြို့ အရပ်ဆိုသည်က တောအရပ်လို မဟုတ်..။ 

နယ်စုံ ဒေသစုံမှ ဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ခြင်းဟု ဆိုအပ်သော လင်ငယ်နေ နောက်မီးလင်း မျောက်ဇာတ်ခင်းသော ကိစ္စများကို မျက်နှာပြောင် တိုက်ရဲသည်..။ ပေါ်ပေါ်တင်ထင် ပြုလုပ်ရဲကြသည်..။

 ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်သည့်အတွက် တောအရပ်ဒေသလို အတင်းအဖျင်း အပြောခံရခြင်းလည်း နည်းပါးသည်..။

ထွန်းလူ စိတ်ထဲတွင် ဤအချက်အပေါ် လေးလေးနက်နက် မှတ်ချက် ရှိခဲ့သည်..။ ပြီးတော့ တောအရပ်မှာလို ခြံဝင်းကျယ်ကျယ်ဖြင့် နေထိုင်ကြသည် မဟုတ်..။ 

များသောအားဖြင့် တစ်အိမ်နှင့် တစ်အိမ် ဝင်းထရံတစ်ချပ်သာ ခြားကာ ထူထပ်ပြွတ်သိပ်နေသည်.။

အထွေအထူးပင် ချောင်းကြည့်စရာ မလိုပဲ ဖိုမ လိင်စိတ်ကို နိုးကြွစေသော မြင်ကွင်းတွေ မကြာမကြာ မြင်တွေ့ရသည်..။

 ထွန်းလူတို့ အိမ်နှင့် ကပ်လျက် အိမ်မှာ ဗန်းမော်နှင့် မန္တလေးလိုင်း သင်္ဘောသား လင်မယား အငှားနေသော အိမ်ဖြစ်သည်..။ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး အသက် ၃၀ ကျော် ဝန်းကျင်တွေ ဖြစ်သည်.။

 မိန်းမက ချောချောတောင့်တောင့် ရှမ်းတရုတ်မ ဖြစ်သည်.။ သမီးတစ်ယောက် ရှိသည်..။ စာအုပ်ဆိုင်လည်း ဖွင့်ထားသည်.။ ဝတ္ထု မဂ္ဂဇင်း ကာတွန်း သာမက အပြာစာအုပ်ပါ ရသည်.။ အပြာစာအုပ် ငှါးကြောင်း လူတိုင်း မသိ..။ လူရင်း အဆက်အသွယ် ရှိမှ ငှါးလို့ ရသည်..။

ထိုသင်္ဘောသား မိန်းမ နာမည်က မနန်းမွန် ဖြစ်သည်.။ အသားဖြူပြီး ခေတ်ဆန်ဆန် ဝတ်စားပြင်ဆင် တတ်သည့်အတွက် ပင်ကိုယ်ရှိပြီးသား အလှမှာ ပို၍ ပေါ်လွင်တောက်ပလာသည်.။ 

ယောက်ျားက ဝင်ငွေကောင်းသူဖြစ်ရာ အလုပ်ဆို၍ စာအုပ်ဆိုင် ထိုင်ခြင်း ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တသသ နေခြင်း အလုပ်မှ တစ်ပါး အခြား မရှိ..။ သူ့သမီးက ငါးတန်း ရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်..။

တစ်နေ့ ထွန်းလူ တုတ်ကွေးဖျား၍ ကျောင်းမတတ်ဖြစ်..။ အိမ်အပေါ်ထပ်ရှိ အခန်းထဲတွင် ချွေးအောင်းရင်း ဂမ္ဘီရ ဝတ္ထု တစ်ပုဒ် ဖတ်နေသည်.။ 

အချိန်ကလည်း နေ့လည်တစ်နာရီခန့်အချိန်..။ မနန်းမွန်တို့ အိမ်အပေါ်ထပ်နှင့် ထွန်းလူနေထိုင်သော အခန်းမှာ ဝင်းထရံ တစ်ချပ်သာ ခြား၍ အလွန်နီးကပ်နေသည်ဖြစ်ရာ စကားသံတွေကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်..။

 ထွန်းလူ ခေါင်းရင်းထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်ရာ မနန်းမွန်နှင့် ဘဲတစ်ပွေ ခုတင်ပေါ်တွင် ပွေ့ဖက်နေကြသည်ကို အထင်းသား မြင်လိုက်ရသည်..။ ဒီဘက်အိမ်တံခါး ပိတ်ထားသည်..။

 အန္တရာယ်မရှိဟု ထင်မှတ်ကာ တံခါးဖွင့်ပြီး ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး အချစ်နယ် ကျူးဖို့ အစပျိုးပလူးနေကြခြင်း ဖြစ်သည်.။

ဘဲ က ဗလတောင့်တောင့် အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဖြစ်သည်.။ ကုတင်ပေါ် ခြေတွဲလောင်း ချထိုင်ရင်း မနန်းမွန်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထားကာ ပွေ့ဖက်ထားပြီး ကိုယ်ကို ဘယ်ညာ ယိမ်းနွဲ့၍ လှုပ်ရှားနေသည်..။

အနေအထားက သူ့လီးဖြင့် မနန်းမွန်ဖင်ကြားကို ထောက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်.။ မနန်းမွန် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီက အညိုရောင် စပို့ရှပ် အပျော့စား ဖြစ်ရာ အင်္ကျီအတွင်း လက်လျှိုသွင်းပြီး နို့နှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပေးနေသည်..။

“ အ….အ………..အ ဟင့်….အင်း.ယား…….ယားတယ် ကွာ….”

ကြည့်ရသည့်ပုံက နို့သီးခေါင်းကို ဖွဖွချေမွပေးနေပုံ ရသည်..။

“ ကိုတိုး ဘယ်နေ့ ပြန်လာမှာလဲ….” 

ထွန်းလူက အခန်းတွင်းရှိ ရွက်ဆုတ်ပြက္ခဒိန်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ၅ လပိုင်း ၁၇ ရက် ဖြစ်သည်..။

“ ဒီလိုဆို…အတော်ကြာကြာ တွေ့ခွင့် ရသေးတာပဲ…”

“ မောင့် အိမ်က မရိပ်မိဘူးလား….”

“ ပိုင်ပါတယ်…မွန်ရာ….အကြောင်းပြစရာတွေ ပြည့်လို့်…. ”

“ ဟွန်း….ဒီလို အကြောင်းပြချက်များစွာနဲ့ ဘယ်နှစ်အိမ် များ ရောက်ခဲ့ပြီလဲ မသိဘူး…”

“ အဟင်း….ဟင်း..မရှိပါဘူး…မွန်ရာ…မွန့်ကိုသာ မောင်က တကယ်ချစ် တကယ်မြတ်နိုးလွန်းလို့ပါ….”

“ ဟင့်….အင်း….ယုံပါဘူး…တွေ့တုန်းမို့ ဒီစကားပြောတာပါနော်…..”

မနန်းမွန်က ပါးစပ်နှင့် ပြောရုံမျှ မကပဲ သူမဘယ်လက်ဖြင့် ကြာကူလီကောင်၏ ဗိုက်ခေါက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်..။

“ အား….လာ…လာ….နာတယ်….မွန် ရ……”

“ နာ….သေလိုက်….” “ မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား….မောင် စိတ်တိုလာပြီ….နော်….”

“ စိတ်တိုရင် ပြန်တော့…..”

“ ကဲ….ဒီလောက်တောင် ရှိလှတာကွာ….”

ကြာကူလီကောင်မှာ မရိုးမရွနှင့် ရာဂမာန်တွေ ထလာပုံရသည်..။ မနန်းမွန်ကို ဖက်ထားလျက်ကပင် ကုတင်ပေါ် နောက်ပြန်လှန်၍ တစောင်း လှဲချလိုက်သည်..။ နှစ်ယောက်သား တစောင်းကွေး အနေအထား ဖြစ်သွားသည်..။

မင်းသားက သူ့ပုဆိုးကို အရင်ချွတ်သည်..။ ထို့နောက် မနန်းမွန်၏ ထမီကို ချွတ်သည်..။ ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်ဆုံကြီးနှင့် ငြိနေသဖြင့် မနန်းမွန်က ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်.။ ထမီ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖြူဝင်းပြည့်တင်းသော ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးကြီးက အထင်းသား ပေါ်လာသည်..။

ကြာကူလီကောင်က သူ့အပေါ်ပိုင်းကိုယ်ကို အနည်းငယ် ခွာ၍ သူ့ပေါင်ရင်းကို မနန်းမွန် ဖင်ဆုံကြား တိုးကပ်ပြီး လီးကြီးကို ကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်နေသည်..။ ထို့နောက် မကြာခင်မှာပဲ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်..။

ထွန်းလူတစ်ယောက် ချောင်းကြည့်နေရင်းကပင် လီးက တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်မတ်လာသည်..။ တစောင်းအနေအထားဖြင့် နောက်မှ လိုး၍ ရကြောင်း ဗဟုသုတ ရသွားသည်..။ သူချောင်းကြည့်နေသော

“ လ ကုန်ပိုင်းလောက်မှ ပြန်လာမှာ…” 

နေရာနှင့် မနန်းမွန်တို့ နှစ်ပါးသွားနေကြသော နေရာမှာ တစ်အိမ်စီဖြစ်သော်လည်း လေးငါးပေခန့်သာ ကွာသည်ဖြစ်၍ ရုပ်ရော အသံပါ အထင်းသား အရှင်းသား ကြားနေမြင်နေရသည်..။

အမှန်အားဖြင့် ထွန်းလူ တကယ် နေမကောင်းခြင်း မဟုတ်..။ ကျောင်းသွားရမှာ ပျင်းသည့်အတွက် နေမကောင်းဟု အကြောင်းပြထားခြင်းသာ ဖြစ်သည်..။ 

သူ့ဦးလေးဝမ်းကွဲက မန္တလေးမြို့တွင်းရှိ ပုံနှိပ်စက်တစ်ခုတွင် စာရိုက်သမား ဖြစ်သည်.။ မနက် ၇ နာရီမှ အလုပ်သွားရာ ညနေ ၆ နာရီကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လေ့ ရှိသည်..။ အပြန်တွင် အရက်တစ်ပိုင်းလောက် သောက်သောက် လာတတ်သည်..။

သူ့ဦးလေးမိန်းမ မကြည်ကြည်က နံနက်ပိုင်းတွင် မုန့်တီသုတ် ၊ ခေါက်ဆွဲသုတ်များ ရောင်းသည်..။ ၁၁ နာရီလောက်ဆိုလျင် ဆိုင်သိမ်းမြဲ ဖြစ်သည်..။ 

မိန်းမပီပီ ယောက်ျားဘက်က ဝမ်းကွဲတော်စပ်သော တူမို့ အမြင်တို သဘောတို ရှိသည့်တိုင် ထွန်းလူမိဘများက စားစရိတ် ငွေ လုံလုံလောက်လောက် ပေးထားသဖြင့် မကြည်ကြည်၏ အပေါ်ယံ မျက်နှာထားက ထွန်းလူအပေါ်တွင် ချိုမြနေတတ်သည်..။

အရွယ်ကလည်း မနန်းမွန်နှင့် ရွယ်တူလောက်မို့ ၃၀ ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ..။ မနန်းမွန် နှင့် မကြည်ကြည်တို့က တစ်ယောက် တစ်မျိုးစီ လှပပြီး စွဲမက်စရာကောင်းသည်..။

ရှမ်းတရုတ်မပီပီ မနန်းမွန်က အသားဖြူသည်..။ ပန်းနုရောင် ပြေးသော အသားအရေဖြစ်သည်.။ မကြည်ကြည်က အသားဝါ အသားလတ်ဖြစ်သည်..။ မနန်းမွန်က အိမ်မှာ အငြိမ်းစားနေပြီး သူ့ကိုယ်သူ တသသ နှင့် နေတတ်သည်..။

မကြည်ကြည်က အလုပ်နှင့် လက်ပြတ်သူမဟုတ်..။ ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံမှာ အဖုအထစ် အရှိုက်အဟိုက် အမို့အမောက် ရှိတာချင်း တူသည့်တိုင် မကြည်ကြည်က ပို၍ အချိုးအဆစ်ကျနကာ ကျစ်လျစ်သန်မာလှသည်..။ အသားအရေကလည်း တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိလှသည်.။

ထွန်းလူတစ်ယောက် မနန်းမွန်တို့ နောက်မီးလင်း နှစ်ပါးသွားနေကြပုံကို ကြည့်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်မတ်လာသည်..။ 

သူချောင်းကြည့်နေပုံက ဘယ်ဖက်ဒူးကို ကုတင်ကြမ်းပေါ်ထောက်ပြီး ညာဖက်ဖဝါးကို ခုတင်ကြမ်းပေါ် ချထားသည်ဖြစ်ရာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်နည်း ဖြစ်သည်..။ ပြီးတော့ ဘယ်ဖက်တတောင်ကိုလည်း ဘယ်ဖက် ဒူးခေါင်းပေါ် တင်ထားလိုက်သေးသည်..။

ကြာကူလီကောင်က နောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး မနန်းမွန် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်သည်..။ မနန်းမွန်က ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ကြာကူလီကောင်ကို ရာဂရမ္မက် ဝင်းလက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြာကြည့် ကြည့်နေသည်..။ 

မနန်းမွန် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်မွှေး တစ်ပင်မှ မရှိအောင် ပြောင်ရှင်းသန့်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လိပ်ခုံးသဏ္ဍာန် ရှိပြီး ခုံးကြွ ဖောင်းမို့နေသည်..။ အညိုရောင်သန်းနေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာက အနည်းငယ် ပြဲနေပြီး ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နီရဲ စိုလက်နေသည်.။

ကြာကူလီကောင်က ကုတင်အောက်သို့ ဆင်းလိုက်သည်.။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး တောင်နေသည်.။ အရှည်က ၆ လက်မကျော်ကျော်လောက် ရှိမည်..။ ဒစ်ရော လချောင်းကြီးပါ ညိုမဲနေသည်.။

ထွန်းလူက ပုဆိုးကို မလှန်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆကြည့်သည်..။ သူ့လီးက ကြာကူလီကောင်လီးထက် အလုံးရော အရှည်ပါ သာသည်..။ 

ကြာကူလီကောင် လီးအတုတ်မှာ ဘားပလက် ဆေးရည်ဗူးလောက်သာ ရှိပြီး သူ့လီးအတုတ်က အလှဆီ ပုလင်း လောက်ရှိသည်..။ အလှဆီ Glycerin ပုလင်းမှာ ၇ လက်မလောက် ပတ်လည် ရှိသည့်အတွက် ပမာဏအားဖြင့် လုံးပတ်ချင်း မှာ အတော်ပင် ကွားခြားလှသည်..။

ထွန်းလူတစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် ဆကိုင်ထားလျက်ကပင် ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။

ကြာကူလီကောင်က မနန်းမွန် ဖင်ဆုံကြီးကို ကုတင်စောင်းပေါ် တင်၍ ဒူးကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှင့် ဖိကာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဆော်နေသည်.။

မနန်းမွန် လက်နှစ်ဖက်က ကြာကူလီကောင်၏ လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်၍ ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွ၍ ကြွ၍ ကော့ကော့ခံသည်..။ ကြာကူလီကောင်၏ ဆောင့်ချက်တွေက အားမာန်ပါပြီး အရှိန်တွေ ပြင်းထန်လာသည်.။

စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတို့ ပွတ်ထိုးသွင်းနှုတ်ရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော အသံတွေကို ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည်..။ ထွန်းလူလည်း ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့သည့်အတွက် သူ့လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ညှစ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်..။

တစ်ဖက်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်ရင်း ထွန်းလူတစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေစဉ်…၊ မကြည်ကြည် ထမီရင်လျားကြီးဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် တက်လာသည်..။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကို ပထမ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်..။ နောက်မှ သဘောပေါက်သွားသည်..။သွေးသားဆူဖြိုးပြီး ကာမရာဂအားတွေ ပြည့်လျှမ်းနေသော အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့ ကာမခရီးလမ်းကို အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ဖြတ်သန်းပြီးသော မိန်းမပီပီ မီးနှင့်တွေ့သော ထောပတ်ကဲ့သို့ ကာမသွေး ကာမအဆီတွေ လှိုက်ဆူ ပွက်ထလာသည်..။ 

တစ်နည်းပြောရလျင် မကြည်ကြည်သည် တဏှာရာဂ အားကြီးပြင်းထန်သလောက် ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝရှာသူ မဟုတ်..။

သူ့ယောက်ျား ကိုသိန်းမြင့်မှာ တစ်နေကုန် အလုပ်လုပ်ရ၍ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လိုးပေးနိုင်သူ မဟုတ်..။ လိုးပေးပြန်လျင်လည်း မြန်မြန် ပြီးသွားလေ့ ရှိသည်..။ ပြီးလျင်လည်း တစ်ချီ ပြန်ကျော့လေ့ မရှိ..။

ကြက်ဥနှင့် အရက်စပ်သောက်ပြီး လုပ်သည့်နေ့မျိုးမှာတော့ နောက်တစ်ချီ ပြန်ကျော့လေ့ ရှိသည်..။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝသွားလျင် မောမောပန်းပန်းနှင့် တစ်ချိုးတည်း အိပ်တော့သည်..။

နှူးခြင်း နှပ်ခြင်း တစ်ဖက်သား ဆန္ဒကို အလေးထားခြင်း မရှိ..။ ကာမဗဟုသုတ ခေါင်းပါးလွန်းလှသည်..။ မကြည်ကြည်အနေဖြင့် မနန်းမွန်ကို အားကျ၍ နောက်မီးလင်းချင်သော်လည်း အိတ်ချ်အိုင်ဗွီ ပိုးကူး၍ အေအိုင်ဒီအက်စ် ရောဂါရမှာ အသေအလဲ ကြောက်လှသဖြင့် လက်တွေ့တွင်တော့ မနန်းမွန်လို မလုပ်ရဲပါ..။

ထို့ကြောင့် တိုးလို့တန်းလန်းကြီး ကျန်ရှိနေသော သူမ၏ ကာမဆန္ဒကို လက်နှင့် တစ်ခါတစ်ခါ ၊ ခရမ်းသီးနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ ဖြေဖျောက်ရတော့သည်.။

ယခုလည်း နေမကောင်း၍ ကျောင်းမတတ်သော ထွန်းလူ အခြေအနေ သိချင်၍ ရေမချိုးခင် ထမီရင်လျားနှင့် အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့သည်..။ ကိုယ်တော်ချောက မနန်းမွန်တို့အိမ်ဖက် ချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေသည်..။

ထွန်းလူ လီးကို မျက်စိဖြင့် တပ်အပ်မမြင်ဖူးသော်လည်း ကြီးမှန်းတော့ သိသည်..။ တစ်ခါ ကျောင်းပိတ်ရက် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အိပ်ပျော်နေစဉ် ပုဆိုးတွင်းက မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးကို မြင်ဖူးသည်..။ ခန့်မှန်းချေ တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက်ကို ရှိသည်..။

ထိုစဉ်ကလည်း မကြည်ကြည်၏ ကာမရာဂစိတ်တွေ တားမနိုင်ဆီးမရ ထကြွခဲ့ရသေးသည်..။ သူမယောက်ျား ကိုသိန်းမြင့် ရှိနေ၍ စိတ်တွေ မနည်းထိန်းချုပ်ကာ ဟန်ဆောင်နေခဲ့ရသည်..။ 

ထိုနေ့က ပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် ကိုသိန်းမြင့်လည်း အလုပ်နားသည်..။ သည်နေ့တော့ အခွင့်အရေးကို လုံးဝလက်လွှတ်ခံလို့ မဖြစ်..။ ထွန်းလူ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေးကြောင်း မကြည်ကြည် သိသည်..။ ဒီတော့ အိတ်ချ်အိုင်ဗီ ပိုးကူးမှာလည်း မကြောက်ရ..။

ထွန်းလူကတော့ တစ်ဖက်ကို သဲကြီးမဲကြီး ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်မို့ မကြည်ကြည် တက်လာသည်ကို လုံးဝမသိ..။ လူပျိုသိုးပီပီ ကာမဇောတွေ မွှန်ကာ သူထင်ရာ ဇွတ်လုပ်နေသည်..။

မကြည်ကြည် စောက်ခေါင်းထဲက လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ယားကြွတက်လာနေသည်..။ ရိုးရိုးတန်းတန်း ချဉ်းကပ်လျင် အရှိန်နှင့် လန့်နေမည် စိုး၍ သူမ၏ အလိုးခံချင်စိတ်ကို ပေါ်ပေါ်တင်တင်ပြသရန် ထွန်းလူနှင့် ၅ ပေခန့်လောက် အရောက်တွင် ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပစ်လိုက်သည်..။ 

ကျွတ်သွားသော ထမီကို ကောက်ယူလိုက်စဉ် ထွန်းလူ ဖျတ်ခနဲ နောက်လှည့်ကြည့်မိသည်..။

မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် ကုန်းကုန်းကွကွကြီး ဖြစ်နေသည်ကို ဗြုန်းခနဲ မြင်လိုက်ရသောအခါ အစပထမ ကြောင်သွားသည်..။ နောက်တော့ သဘောပေါက်သွားသည်..။ 

ယောက်ျားဗီဇ ယောက်ျားသတ္တိတွေ ဟုန်းခနဲ ကြွတက်လာပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်း၍ မကြည်ကြည် ရှိရာသို့ အလောတကြီး သွားသည်.။

ကျားကိုက်ပါသည်ဆိုမှ ဘာအနာလည်းလို့ မေးစရာမလိုတော့ပါ..။ ဒီအရိပ်ပြမှတော့ ဘာအကောင်လည်းဆိုတာ ထွန်းလူ သဘောပေါက်သည်..။ ကောင်းကောင်းကြီးကို သဘောပေါက်သည်..။ 

ထို့ကြောင့် သူကလည်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ဂွင်းတိုက်ရတာထက်စာလျင် စောက်ဖုတ်စစ်စစ်ကိုပဲ လိုးတော့မည်ပေါ့…။

ကိုယ်တိုင် လက်တွေ့ မလိုးဖူးသေးသော်လည်း အခုပင် မနန်းမွန်တို့ လိုးနေတာကို မြင်တွေ့ထားသည်မို့လား..။ အပြာကားလည်း လေးကား ငါးကားလောက် ကြည့်ထားဖူးရာ လိုးပုံလိုးနည်း တော်တော်များများကို မျက်ရေးပေါက်ထားပြီးသား..။

ထွန်းလူက မကြည်ကြည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်ကာ ခါးဆီမှ သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်သည်..။ မကြည်ကြည်ကလည်း သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားသည်..။ ထွန်းလူပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးက မကြည်ကြည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်ဖက်မှ ပင့်ထောက်ထားသည်..။

မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး ရာဂပိုးတွေ တရွရွနှင့် လှိုက်လှိုက်ကြွလာသည်..။ နည်းတဲ့ လီးတန်ကြီး မဟုတ်ကြောင်း စိတ်က ခန့်မှန်းသိလိုက်သည်..။

ထွန်းလူက နှုတ်ခမ်းကို စုတ်သည်..။ မကြည်ကြည်ကလည်း ပြန်စုပ်သည်..။ မကြည်ကြည်က သူ့လျှာကို ထိုးထည့်ပေးရာ ထွန်းလူက ပြန်စုပ်ပေးသည်..။ 

နှစ်ယောက်သား ကိုယ်စီ ပွတ်သပ်နေရင်း အတော်ကြာကြာ နှုတ်ခမ်းစုပ်နေကြသည်..။ နှစ်ဦးစလုံး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ကို ခုန်နေကြသည်..။

တွဲခြင်း အိခြင်း အလျှင်းမရှိပဲ ဝိုင်းဝန်းမို့မောက်နေသော နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးက အသက်ရှူနေသည့် စည်းချက်အလိုက် နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်နေသည်..။

“ ငါကဖြင့် ..တကယ်နေမကောင်းတာမှတ်လို့ …ဟင့်…သူကတော့ … ဟို ဖက်ကဟာမကို ချောင်းကြည့်ပြီး တဏှာရူးကြော ထနေတယ်….”

“ မမ..တက်လာတာ ကြာပြီလား…..”

“ အင်း…..”

ထွန်းလူက အဒေါ်ဟု မခေါ်ပဲ ယခင်ကတည်းကပင် မမဟု နှုတ်ကျိုးနေသည်..။

“ ဘာလို့ အသံမပေးတာလဲ….”

“ ကြည့်ကောင်းလို့….”

မကြည်ကြည်က ထွန်းလူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ခပ်ဖွဖွ ဆုတ်ကာ တစ်ခါတစ်ခါ ညှစ်ညှစ်ပေးရင်း ခပ်ညုညုပြောသည်..။

“ ခုတင်ပေါ် သွားစို့ဗျာ….လုပ်ချင်လှပြီ……” 

“ အလိုတော်….ရာရာစစ…ဟင့်…လူကိုများ ဖာသယ်မှတ်နေ….”

လီးကြီးက တုတ်လွန်းသဖြင့် မကြည်ကြည် လက်တစ်ဆုပ်ပင် မကချင်..။ ပြီးတော့ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျောလွန်းလှသည်..။

“ လာပါ….မမရာ…ဦးလေးပြန်လာရင် ပြဿနာ တက်နေပါဦးမယ်…”

“ ဘယ်တော့မှ ခုချိန် ပြန်မလာဘူး… စိတ်ချ….”

“ လုပ်မယ် ..နော်….”

“ ဘယ်သူက ခံမယ် ပြောလို့လဲ…..”

“ ဟောဒါကြီးက ခံမယ် ပြောတာဗျာ….ကဲ…”

ထွန်းလူက ပြောပြောဆိုဆို မကြည်ကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်မှပင့်ကုတ်ထည့်လိုက်သည်..။ လက်ခလယ်က စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားသည်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးက မာတင်း ခုံးထနေသည်..။ 

စောက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲ အိုင်ထွန်းနေသည်..။ ထွန်းလူက လက်ခလယ်ကို အဆုံးထိ မြှုပ်သွင်းပြီး ရစ်၍ ဝိုက်၍ မွှေပေးသည်..။ မကြည်ကြည် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးလည်း ရမ်းခါသွားသည်..။

“ ပြောအုံးဟယ်…..ပြောအုံးဟယ်……ကဲ ကဲ….” 

မကြည်ကြည်ကလည်း အားကျမခံ ထွန်းလူ လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ညှစ်၍ အရေပြားအရင်းထိတွန်း၍ ဂွင်းတိုက်သလိုမျိုး လုပ်ပေးသည်..။

“ အား…….အ……အား……ကျွတ်…ကျွတ်……”

ကောင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်းလူနှုတ်မှ အသံတွေ ထွက်သွားသည်..။ ထွန်းလူက အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းလျက် ရှိရာ မကြည်ကြည် အရပ်အမောင်းက သူအရပ်ထက် ၅ လက်ခန့် နိမ့်နေသည်..။ ဗလကလည်း မကြည်ကြည်ထက် များစွာ ဖွံ့သည်..။

ထွန်းလူက မကြည်ကြည်ခါးကို ဆွဲလှန်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ရှေ့သို့ပြူး၍ ကော့တက်လာသည်..။ ထိုအခိုက်ဝယ် လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် ဖိနှိပ်၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ခါးကိုနှိမ့်၍ ပင့်ထိုးထည့်လိုက်သည်..။

“ ဗျစ်….ဖွတ်……..ဖွတ်…ပြွတ်……ဗြစ်……”

“ အင့်…အမေ့……အား….အား..ကျွတ်..”

အအိုစောက်ဖုတ်ဖြစ်ပေသည့်တိုင် လီးတန်ကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လွန်းသဖြင့် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် သဲအူခိုက်မျှ ကျဉ်ဆိမ့် ရှိန်းဖိန်းသွားရသည်..။

တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဖိသွင်းရာ လီးတန်ကြီးက တဝက်ကျော်ကျော် နစ်ဝင်သွားသည်..။ သည်အတိုင်းစွတ်ထိုးနေရုံဖြင့် အချိုးကျကျ ဝင်မည်မဟုတ်ပါ..။ မကြည်ကြည် က အလိုက်သင့် ကွ၍ ကား၍ ကော့ပေးသဖြင့် ဟန်ကျပန်ကျ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။

“ မမ…လက်နှစ်ဖက်ကို ကျနော့်လည်ပင်းမှာ ချိတ်ဖက်ထား….”

မကြည်ကြည်က ထွန်းလူပြောသည့်အတိုင်း လုပ်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်က လည်ပင်းကို ခိုင်မြဲစွာ ချိတ်မိသောအခါ ထွန်းလူက ကိုယ်ကို တောင့်မတ်၍ ဆန့်လိုက်သည်..။ မ

ကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ပါလာပြီး ခြေထောက်နှင့် ကြမ်းပြင်က တစ်ထွာကျော်ကျော် ကွာဟသွားသည်..။

ထို့အပြင် မကြည်ကြည် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ထွန်းလူခါးကို ချိတ်ထားလိုက်သည်..။ သူ့ခါးတွင် ချိတ်ထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ထွန်းလူက သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မထားလိုက်သည်..။ 

မကြည်ကြည် တစ်ကိုယ်လုံး ကာမအရသာတွေ ဆိမ့်ဆိမ့်ထုံနေပြီး လှုပ်တိုင်းလှုပ်တိုင်း ပူခနဲ ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ကျင်ခနဲ လှိုက်ဆူပွက်ထသော ကာမအရသာထူးကြီးကို ခံစားလိုက်ရသည်..။

ခါးထစ်ခွ ပုံစံကြီးဖြင့် လီးနှင် စောက်ဖုတ်မှာ ကပ်လျက်ရှိသည်..။ မကြည်ကြည်မှာ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ဒေါင်ကောင်းကောင်း မိန်းမဖြစ်သည့်တိုင် ထွန်းလူက သက်သောင့်သက်သာ ချီပွေ့ထားနိုင်သည်.။ ထိုအချက်က စွမ်းအားနှင့် ပြည့်စုံသော ယောက်ျားဖြစ်ကြောင်း လက်တွေ့သက်သေပြရာ ရောက်နေသည်..။

တစ်ချို့က ခွန်အားဗလနှင့် ပြည့်စုံသည့်တိုင် ယောက်ျားဟု သိသာထင်ရှားစေသော အဓိက အင်္ဂါရပ်ဖြစ်သည့် လိင်တန်မှာ သေးလွန်းကြသည်..။ 

ထွန်းလူမှာမူ အသက်ငယ်သေးသည့်တိုင် ကာယဗလကလည်း တောင့်သည်..။ လီးတန်ကလည်း အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် အရှည် ၇ လက်မ ကျော်ကျော်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၆ လက်မ တင်းတင်း ရှိသည်..။

သို့ဖြစ်ရကား ကလေးတစ်ယောက်အမေ အအိုဖြစ်သည့်တိုင် မကြည်ကြည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ထွန်းလူလီးနှင့် တွေ့သောအခါ ချောင်ချောင်ချိချိ မဟုတ်ပဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ဖြစ်နေသည်..။ 

ထွန်းလူက လီးနှင့် စောက်ဖုတ်တပ်လျက်သား ပွေ့ချီကာ ကုတင်ဆီသို့ လာသည်..။ တအိအိ တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ရင်တလှပ်လှပ် ခုန် ဖင်တဆတ်ဆတ် တုန်လျက် လီးအရသာကို တနင့်တပိုးကြီး ခံစားရင်း ပါလာသည်..။

ကုတင်ဆီသို့ ရောက်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ချထားလိုက်သည်..။ မကြည်ကြည်က အရောင်တလက်လက် ထွက်သော ရမ္မက်ခိုးများအပြည့်ဖြင့် မျက်လုံးတို့ဖြင့် ထွန်းလူကို စိုက်ကြည့်ကာ….

“ ဟွန်း….လူကဖြင့် နို့နံ့တောင် မစင်သေးဘူး..၊ တတ်လိုက်တာက လွန်ရော…..ပြော..မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် လိုးဖူးလဲ…….”

“ ဒါ…ပထမဆုံးပဲ…မမရဲ့….”

“ ဒီလောက်တောင် တတ်နေမှတော့ ..ယုံပေါင်…..”

“ တကယ်ပြောတာ မမရ…မမစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး လိုးဖူးတာပဲ..၊ ဒါက အပြာစာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးလို့ စမ်းကြည့်တာ…”

“ ဟွန်း….စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ထားတာပဲ ရှိသေးတာ ဘယ်မှာ လိုးသေးလို့လဲ..၊ လုပ်တော့…..မမ တအားခံချင်လာပြီ….”

ထွန်းလူက မကြည်ကြည် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်ဖက်ဆီသို့ ဖိတွန်းလိုက်သည်..။ အထာ အကြော သိနေသော မကြည်ကြည်က သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးကောက်ကွေးကို ချိတ်ထားလိုက်သည်..။ 

စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြူးမောက် ကြွတက်လာပြီး ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာမှာလည်း အက်ကွဲ ကားထွက်သွားသည်..။ ထွန်းလူက သူ့လီးတန်ကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော်မက ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်..။ 

ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီးဖြစ်သည့်အတွက် ရိုးရိုးထွက်မလာပဲ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို တပါတည်း ဆွဲခေါ်လာသည့်နှယ် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးများက ကြွတက်ပါလာသည်..။

ပြန်သွင်းလိုက်သည့်အခါ လီးတန်ကြီးနှင့် အတူ စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ချိုင့်ခွက်နစ်ဝင်သွားသည်..။ ဤပုံဤနည်းဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ပြုလုပ်ပေးရာ စောက်ရေတွေက စိုရွှဲအိုင်ထွန်းနေပြီမို့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းကြီး ဖြစ်နေသည့်တိုင် လီးဝင်လီးထွက်က ချောမွေ့နေသည်..။

တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် သည်မျှလောက် ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးမျိုးကို မခံဖူးသေးသဖြင့် စူးစူးနင့်နင့် ရှိလွန်းလှပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှ တဖြိုးဖြိုး တဖျင်းဖျင်း တဖျပ်ဖျပ် တလှပ်လှပ် ဖြစ်လို့နေသည်..။

မကြည်ကြည်ခမျာ ကောင်းလွန်းလှသည့်အတွက် သွားရည်များပင် ထွက်ကျလုမတတ် ဖြစ်နေရှာသည်..။ မကြည်ကြည်အနေဖြင့် ပုဆိုးအတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော ထွန်းလူလီးကြီးကို မြင်မိကတည်းက ခံချင်စိတ်တွေ မွတ်သိပ်ပြင်းပြခဲ့ရသည်..။ ယခုတော့ ဆန္ဒတို့ ပြည့်ဝခဲ့ရပြီ..။

ထွန်းလူကိုယ်နှိုက်ကလည်း တစ်ဖက်အိမ်က မနန်းမွန်တို့၏ နောက်မီးလင်းအတွဲကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်ဂွင်းတိုက်နေခိုက်မို့ ပို၍ အဆင်ပြေသွားသည်..။ သို့မဟုတ်က သည်အခွင့်အလမ်းမျိုး ပေါ်ပေါက်ဖို့ အလွန်ခဲယဉ်းလှပါသည်.။ ယောက်ျားနှင့် စပ်၍ တော်ရသော တူမို့ ထွန်းလူဖက်က အရှိန်နှင့် လန့်နေသည်မှာ သေချာသည်..။

အခုတော့ တစ်ဖက်အိမ်က အတွဲကိုချောင်းကြည့်ရင်း ထွန်းလူကိုယ်တိုင် ကာမမီးတောင်ကြီး တဝုန်းဝုန်းနှင့် ပေါက်ကွဲနေချိန်လည်း ဖြစ်သည်..။ ကိလေသာရမ္မက် ချော်ရည်တွေ တပွက်ပွက် တဘွမ်းဘွမ်း လှိုက်ဆူပွက်ထနေခိုက်လည်း ဖြစ်တော့သည်..။

ယခုတော့ အစစအရာရာ အကြောင်းတရားတွေ တိုက်ဆိုင်လာသည်မို့ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လိုးနေကြရပြီ..။

ထွန်းလူက သူ့လီးတန်ကြီးကို မှန်မှန် ဖြေးဖြေးချင်းသာ အသွင်းအနှုတ်လုပ်ပြီးနောက် မကြည်ကြည်၏ တင်းတင်းမို့မို့ ဝင်းဝင်းစို့စို့ ဖွေးအုနုရွနေသည့် နို့အုံကြီးနှစ်မွှာကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အရင်းမှ ဆွဲကိုင်လိုက်သည်..။ 

သူ့ပုံစံက အသားကုန်ကြုံးဆော်တော့မည့်ဟန် ပေါက်နေသည်..။ တကယ်လည်း ဆော်ပါတော့သည်..။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်……ပလွတ်…စွပ်…ဖွတ်……….ဘွတ်….ပြွတ်……”

“ အင့်….အ…..အမေ့….အီး….အ…..အင့်……….အ……မေ့….”

“ အင့်…အ….ကျွတ်..ကျွတ်….အ…..အီး….အမေ့….”

ထွန်းလူလီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်နေပုံက ပီပြင်လွန်းလှသည်..။ မကြည်ကြည် လက်နှစ်ဖက်က ဒူးကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲချိတ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပြူးထွက်အက်ကားနေသည်..။

၆ လက်မလုံးပတ်အတုတ်ရှိသော လီးတန်ကြီး တိုးဝင်သွားတိုင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးနှစ်မွှာမှာ လီးတန်ကြီးနှင့်အတူ ကြုံ့ဝင်သွားပြီး လီးတန်ကြီး ပြန်ထွက်လာသည့်အခါ ကြွတက်လာသည်..။

အတွင်းသားနုနုတွေကို ဖောက်ထွင်းတိုးဝင်သွားရသည်မှာ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် စီးစီးပိုင်ပိုင် နှင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရှိလွန်းလှသည်..။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားရင်း ထွန်းလူ ကာမရာဂမာန်တွေ ကြွသထက် ကြွလာသည်..။

ထိုသို့ကြွကြွတက်လာသော ကာမဆန္ဒတွေက ဆောင့်ချက်အရှိန်ကို ပြင်းထန်စေသည်..။ နို့အုံဝင်းဝင်းမို့မို့ကြီးတွေကို အခြေအရင်းမှ အကျအန ဆုပ်ကိုင်၍ အားမာန်ပါပါ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော ထွန်းလူပုံစံက ကျားရိုင်းပျိုတစ်ကောင် မာန်ဖီနေသည့်အလား ဖြစ်သည်.။

လီးချောင်းတလျှောက်လုံး ပူရှိန်းကျင်ဆိမ့်နေသည်..။ ထွန်းလူက အချက် ၅၀ ခန့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပြီးနောက် လီးတန်ကြီးကို အရင်းထိကပ်အောင် ဖိသွင်းထားလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကုန်း၍ မကြည်ကြည်၏ နို့အုံမို့မို့ကြီးအပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်..။ “ ပြွတ်….ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်……..”

“ အား….အ….အား…ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်…အမလေးလေး….ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ..မောင်လေး…ရယ်…ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာတုန်း…..ဟယ်…….အင်း…ဟင့်…ဟင့်..ကျွတ် ကျွတ်…အမလေး…နော်..ဟင့်……..”

လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိကပ်သွင်းထားပြီး ဆက်မဆောင့်သေးပဲ နို့သီးခေါင်းကို စို့ပေးနေသည့်အတွက် မရိုးမရွကြီးဖြစ်လာရာက တအီးအီး တအားအား အသံတွေထွက်လျက် မကြည်ကြည်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် တဖျတ်ဖျတ် လူးလွန့် တွန့်လိမ်နေတော့သည်..။

အလိုးခံရသည်မှာ ပေါ့ပေါ့ရွှတ်ရွှတ် မဟုတ်ပဲ တနင့်တပိုးကြီးဖြင့် အီဆိမ့်လွန်းလှသည်..။

“ အားလား လား…..အာ့…..ယား….ယားတယ်…ကွာ….ဟင့် ဟင့်….ဟင့်.အင်း…အမေ့….ကျွတ် ကျွတ်….အင့်…..ရှီး….”

မကြည်ကြည်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော။ ဤမျှ ခံစားရခက်လောက်အောင် ဆိမ့်ကျင်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသော အတွေ့အကြုံကို ရှေးယခင်က ခံစားခဲ့ရဖူးသည်မှ မဟုတ်ပဲ…။

ထွန်းလူတစ်ယောက် မိန်းမနှင့် မတွေ့ဖူးသေးပါဘဲ ယခုကဲ့သို့ ကာမဗဟုသုတတွေ ပြည့်ဝနေခြင်းမှာ အပြာကားများနှင့် အပြာစာအုပ်တွေ ကျေးဇူးကြောင့် ဖြစ်သည်..။ လူကလည်း ယောက်ျားပီသသည့်အပြင် ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း အရွယ်နှင့် မမျှအောင် ကြံ့ခိုင်ထွားကြိုင်းလှသည်..။ 

ထို့အပြင် တဏှာရာဂစိတ်ကလည်း ပြင်းထန်သည်..။ ယခုတော့ အထန် အထန်ချင်း ၊ အသန် အသန်ချင်း တွေ့နေကြပြီ..။ 

မကြည်ကြည်ကလည်း အသက် ၃၀ အရွယ်ဆိုသည့်တိုင် ဖွံ့ဖြိုးကျစ်လျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက်နှင့် ထိုကိုယ်ခန္ဓာကို တန်ဆာဆင်မွမ်းမံသော အသားအုံ ၊ အသားဆိုင်တွေက အဖုအထစ် အမို့အမောက် အရှိုက်အဟိုက် အစွင့်အကား အင်္ဂါရပ်တွေနှင့် ပြည့်စုံလွန်းသည်..။

ယောက်ျားနှင့် လိုးတိုင်း လိုးတိုင်း အားရကျေနပ်ခဲလှသည်..။ ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝခဲသည်..။ နောက်ဆုံးတော့ လက်တို့ ၊ ခရမ်းသီးတို့ဖြင့် မပြီးနိုင် မစီးနိုင်လွန်းသော ရမ္မက်မီးတောက်တွေကို ငြိမ်းသတ်ခဲ့ရပေါင်းလည်း မနည်းလှပေ..။ 

တစ်ခုတော့ အံ့သြစရာကောင်းသည်..။ မကြည်ကြည်မှာ တဏှာရာဂ အားကြီးလှသည့်တိုင် ယခု ထွန်းလူနှင့် လွန်လွန်ကျူးကျူးဖြစ်ခဲ့သည်မှ အပ အရင်အချိန်တွေက နောက်မီးလင်း ၊လင်ငယ်နေခြင်း အလျဉ်းမရှိခဲ့..။

ထိုသို့နေနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာလည်း တခြားကြောင့် မဟုတ်..။ မကြည်ကြည်သည် အေအိုင်ဒီအက်စ် ပညာပေး တီဗီဇာတ်လမ်းတွေ ကြည့်ပြီး အိတ်ချ်အိုင်ဗီပိုးကူးမှာ အလွန်ကြောက်သည်..။ ထို့

အပြင် သူ့ယောက်ျားကိုလည်း လန့်သည်.။ သူယောက်ျားက အနေ ရိုးအေးသည်မှန်သော်လည်း ဒေါသထွက် စိတ်တိုလာပြီဆိုလျင် ဘာကိုမှ စဉ်းစားချိန်ဆမနေပဲ သေလုမတတ်ဖြစ်အောင် ရိုက်တတ်သည်..။

ယခု ထွန်းလူနှင့် လွန်ကျူးခဲ့မိခြင်းမှာလည်း ဘယ်လိုမှ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ ကာမလိုအင်တွေကို ထိန်းချုပ်ခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်တော့၍သာ ဖြစ်သည်..။

 ထွန်းလူ မိန်းမနှင့် မတွေ့ဖူးသေးကြောင်း မကြည်ကြည်က သိသည်..။ ထို့ကြောင့် ရောဂါပိုးနှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ချရသည်..။ ပြီးတော့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူစိမ်းသူစိမ်းလည်း မဟုတ်..။ ကိုယ့်အိမ်မှာနေသည့် ယောကျ်ားနှင့် စပ်၍ တော်ရသော တူ…။

ဤသို့သော အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က ရိပ်မိသိရှိဖို့ မလွယ်..။ တောင်ဖက်အိမ်က မနန်းမွန် နောက်မီးလင်း လင်ငယ်နေတာ တစ်ချို့က သိကုန်ကြပြီ..။ ပြီးတော့ မနန်းမွန်က သည်တစ်ယောက်နှင့်ပင် မက..။ သူ့သမီး ရည်စားနှင့် ပင် လွတ်သူ မဟုတ်..။

နို့ကို အားရပါးရ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စို့ပေးနေခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး ထွန်းလူက သူ့လီးကြီးကို တဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်သည်..။ စောက်ဖုတ်ထဲ နှပ်ပြီး အငွေ့ခံထားရသည်မို့လား မသိ ၊ လီးတန်ကြီးမှာ စောစောကထက်ပင် ပိုထွားလာပြီး ပို၍ မာတောင့်လာသည်..။

ထွန်းလူက တဝက်ကျော်ကျော် ထွက်လာသော သူ့လီးကို ပြန်သွင်းသည်..။ ဤသို့ အသွင်းအနှုတ်ကို လေးငါးဆယ်ခါ ခပ်မှန်မှန် ပြုလုပ်ပြီးနောက် စောစောကအတိုင်း ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်ဆောင့်လိုးပြန်သည်.။ “ ဖွတ်….ပြွတ်…ဘွတ်…ပြွတ်……..ဖွတ်…..”

“ အမလေး…အင့်….အင့်…အား….အ…အမေ့..အင့်….အီး…….”

မကြည်ကြည်တစ်ယောက် နှုတ်ကလည်း ငြီး ၊ ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း ပြင်းအားကောင်းသော ဆောင့်ချက်များနှင့် အညီ ကော့၍ ကော့၍ ပစ်ပစ်ခံသည်.။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် တချက်တချက် အိမ်ပင် တသိမ့်သိမ့် ခါခါသွားသည်..။

မကြည်ကြည် စောက်ခေါင်းထဲ တလှိုက်လှိုက်နှင့် ယား ယားကြွတက်လာသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးလည်း ကျင်ဆိမ့် ပူရှိန်းနေသည်..။ နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ရှိ အညိုဝိုင်းလေးမှာ စူဖောင်းမို့တက်နေသည်..။

နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်က သားအိမ်ခေါင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်ထည့်မိရာ နှစ်ယောက်စလုံး ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားကြသည်..။

မကြာခင်မှာပင် ဒူးကောက်ကွေးကို ချိတ်ထားသော မကြည်ကြည် လက်မှာပြုတ်ထွက်သွားပြီး ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ချောင်းကလည်း ဘေးသို့ ကားထွက်သွားသည်..။ စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်ခနဲ စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်..။ 

လက်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်၍ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကာမအရသာကို ခံစားနေစဉ် ထွန်းလူ လရေပူပူတွေက သားအိမ်ဝကို ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်ကို နွေးခနဲပင် ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်.။ အားရကျေနပ်ခြင်းနှင့် အတူ သူမ၏ ပူလောင်ပြင်းပြခဲ့၇သော ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားပါတော့သည်.။

ထွန်းလူတစ်ယောက် ထိုနေ့မှစ၍ သူ့ဦးလေး မရှိခိုက်အချိန်တိုင်း မကြည်ကြည်နှင့် လစ်လျင် လစ်သလို လင်မယားလုပ်တန်း ကစားလာခဲ့သည်မှာ ကိုးတန်း ၂ နှစ်ကျ၍ ရွာပြန်ခေါ်သည်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်..။

ပိပိရိရိ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်ကြောင့် သူ့တူနှင့် သူ့မိန်းမတို့ မျောက်နှစ်ပါးသွားခင်းနေသည်ကို မကြည်ကြည် ယောကျ်ားခမျာ လုံးလုံးမသိရှာခဲ့ပါ..။

ထွန်းလူ ရွာပြန်သွားစကဆိုလျင် မကြည်ကြည်တစ်ယောက် နေမထိ ထိုင်မသာ ဖြစ်ကာ လင်တရူးရသည့် ရက်တွေ အတော်ကြာခဲ့၇သည်.။ ရွာသို့ အလည်ပြန်ကာ ထွန်းလူထံ သွားကုန်းချင်သည့်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရသေးသည်.။ ထွန်းလူကလည်း ရွာပြန်သွားချိန်မှ စ၍ တစ်ခေါက်တစ်ခါမှ ပေါ်မလာတော့..။ 

ထွန်းလူလည်း ရွာပြန်ရောက်ခါစ ရက်တွေမှာ ရူးမတတ် ခံစားရသည်..။ တဖြည်းဖြည်း နေသားကျလာကာမှ သူ့စိတ်က ဤဝန်းကျင်ရှိ အာရုံများအပေါ် ပျော်မွေ့ကျက်စားလာနိုင်သည်..။ 

မန္တလေးက ပြန်ရောက်ကတည်းက မိန်းမ မချရသည်မှာ ယနေ့အချိန်ထိဖြစ်သည်..။ အဖေတို့ လင်မယား လှည်းနှင့် ထွက်သွားသည်မှ စ၍ ထွန်းလူ အပြာစာအုပ် ဖတ်တော့သည်..။ 

အပြာစာအုပ်က အဖေတို့ မရှိခိုက်တွင်သာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖတ်ရသည်..။ မန္တလေးမှာ နေစဉ်ကတည်းက စုဆောင်းထားခဲ့သော စာအုပ်များဖြစ်သည်..။

စုစုပေါင်း အုပ်တစ်ရာလောက်ရှိသည်။ အပေါ်ထပ်ရှိ သူအခန်းထဲက သေတ္တာထဲတွင် အသေအချာ သိမ်း၍ သော့ခတ်ထားသည်..။

ထွန်းလူ အောက်ထပ်မဆင်းတော့ပဲ အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းထဲမှာပင် စာအုပ်ဖတ်နေ၏ ..။ တံခါးဖွင့် လေညှင်းခံရင်း တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ် ဖတ်လာရာ သုံးအုပ်ကျော်လာတော့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်..။

အပြာစာအုပ်ဖတ်စဉ်ကပင် သူ့လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေသည်ဖြစ်ရာ အိပ်ပျော်စဉ်မှာလည်း ဆက်လက် ထောင်မြဲသာ ထောင်နေ၏ ။ 

အိပ်မက်ထဲတွင် သူစိတ်ဝင်စားနေသော မနှင်းသွယ်တို့ အိမ်ဖက်ရောက်သွားသည်..။ သူရောက်သွားတော့ မနှင်းသွယ် ထမင်းချက်နေသည်..။ 

ထမီရင်လျားကြီးနှင့် ဖင်ထိုင်ခုံပေါ် ကားယားကြီး ဖင်ချထိုင်ရင်း ထမင်းအိုး ငှဲ့နေသည်..။ အသေအချာကြည့်တော့ ထမီအောက်စကြီးက လွတ်နေပြီး ပေါင်ကြားအတွင်းရှိ စောက်မွှေးမဲမဲ အုပ်အုပ်တွေကို မြင်နေရသည်..။

ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ရသည့်အတွက် ထွန်းလူလီးကြီးမှာ တောင်မတ်လာ၏ ။ ထိုစဉ် မနှင်းသွယ်က ထမင်းအိုးကို မီးဖိုပေါ်ပြန်တင်ရင်း…

“ ထွန်းလူရေ…မမကို စဉ့်အိုးထဲက ရေတစ်ခွက်လောက် ခပ်ပေးစမ်းပါ…”

“ ဟုတ်ကဲ့…..ဟုတ်ကဲ့……”

ထွန်းလူ စဉ့်အိုးထဲ ရေခပ်ရင်း အတွေးတစ်ခု ဝင်လာသည်..။ ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို မနှင်းသွယ်မြင်အောင် ပြချင်သည်..။ သည်တော့ ပုဆိုးကို ခပ်လျော့လျော့လေး ချိတ်ရုံသာ ချိတ်ထားသည်..။ 

သူက ရေခွက်လှမ်းအပေး မနှင်းသွယ်က ရေခွက်လှမ်းအယူ ကိုယ်ကိုလှုပ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ကျွတ်ကျသွားအောင် လုပ်ရမည်..။ သို့မှသာ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို မနှင်းသွယ် အနီးကပ်မြင်နိုင်ပြီး သဘောကျ နှစ်ခြိုက်သွားမှာ ဖြစ်သည်..။

“ ရော့….မမ…..”

“ အေး……အေး….”

ထွန်းလူက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ ရေခွက်ကိုလှမ်းအပေး မနှင်းသွယ်က လှမ်းအယူ ထွန်းလူက မြေကြီးတွင်တိုက်နေသော သူ့ပုဆိုးစကို ခြေဖဝါးနှင့် ဖိဆွဲချလိုက်သည်..။ ချိတ်ရုံသာ ချိတ်ထားသော ပုဆိုးစက အောက်သို့ ပုံကျသွားသည်..။

“ ဟာ…ဟာ…လုပ်….လုပ်ပါ..အုံး…….

ထွန်းလူက တဟာဟာ နှင့် အသံပြုရင်း သူ့ပုဆိုးကို အားနေသော လက်တစ်ဖက်နှင့် လှမ်းဆွဲသော်လည်း မမှီတော့..။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မနှင်းသွယ်ထံ ရေခွက်လှမ်းပေးနေရသဖြင့် ဘာမှ လုပ်လို့မရ..။

ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက မနှင်းသွယ်မျက်နှာနှင် အနီးလေး..။ တရမ်းရမ်းနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မနှင်းသွယ်တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မင်သက် အံ့သြနေ၏..။

ဤမျှ ကြီးမားသော လီးတန်ကြီးကို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် အခုမှ မြင်ဖူး၏ ..။ သူ့ယောက်ျားလီးထက် အဆပေါင်းများစွာ ကြီးသည်..။ လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေသော မနှင်းသွယ်မျက်လုံးတွေက ကိလေသာ ရမ္မက်အရောင်တွေ တလက်လက် ဝင်းပြောင်လာသည်..။

အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းသည့် လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် မနှင်းသွယ် တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျင်းခနဲ ထသွားသည်..။ မနှင်းသွယ်လက်ထဲ ရေခွက်ရောက်သွားသည်နှင့် ထွန်းလူက ပုဆိုးကို ကပျာကယာ ကောက်ဝတ်ပြီး နောက်သို့လုံးဝလှည့်မကြည့်တော့ပဲ သူ့အိမ်ဖက်ဆီသို့ ထွက်ပြေးခဲ့သည်..။

“ ဟဲ့…ဟဲ့…အဟင်း…ဟင်း….ဟဲ့..ဟဲ့ …အို…ထွန်းလူ….ဟဲ့ကောင်လေး….”

ကပျာကယာပြေးထွက်သွားသော ထွန်းလူကို မနှင်းသွယ်က လှမ်းခေါ်ရင်း တဟင်းဟင်းနှင့် ရယ်မောနေသည်..။ 

မျက်လုံးက တဆင့် လီးကြီးနှင့် ပတ်သက်သော အချက်အလက်များကို စောက်ဖုတ်ထံ သတင်းပို့လိုက်ပြီဖြစ်ရာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရေတွေ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လျက် ဖောင်းကြွပြဲအာလာသည်..။

မနှင်းသွယ်စိတ်ထဲမှာ ထွန်းလူတစ်ယောက် ရှက်လွန်း၍ ထွက်ပြေးသည်ဟုသာ ထင်မှတ်နေသည်..။

ထွန်းလူအသေအချာ အကွက်ဆင်၍ တမင်ရွအောင် လုပ်ထားခဲ့သည်ကို လုံးဝမရိပ်မိခဲ့..။ စောစောက ဟင်းချက်မည်ဟု စိတ်ကူးထားရာ ဟင်းမချက်တော့ဘဲ ပဲတစ်အိုးသာ မီးဖိုပေါ် ကပျာကယာတင်ပြီး ထွန်းလူနောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ် လိုက်လာခဲ့သည်..။ မနှင်းသွယ်မှာ အတွင်းခံဘော်လီမပါပဲ ထမီရင်လျားသက်သက်ကြီးနှင့် ဖြစ်သည်..။

ထွန်းလူကို တကြော်ကြော်အော်ခေါ်ရင်း အူယားဖားယားကြီးနှင့် လိုက်လာ၏ ။ မနှင်းသွယ် အပေါ်ထပ်တက်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ခြေသံတွေကြားနေရသည်..။

ထွန်းလူက ပက်လက်လှန် မျက်စိမှိတ် အိပ်နေသည်..။ ပုဆိုးတွင်းမှ ငေါက်တောက်ကြီး မတ်တောင်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်၍ မနှင်းသွယ် စောက်ခေါင်းထဲ လှိုက်လှိုက်ကြီး ယားကြွလာသည်..။

မနှင်းသွယ် အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် ခုတင်အောက်တွင် သူမထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်..။ မို့မောက်ချွန်ကော့နေသော နို့အုံကြီးက ဖွေးဥပြီး ဝင်းအိတင်းပြောင်နေသည်…။

မနှင်းသွယ်က ထွန်းလူပုဆိုးကို လီးတန်ကြီးပေါ်အောင် ပင့်လှန်လိုက်သည်..။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထကာ သွေးကြောကြီးတွေ တင်းဖောင်းလျက် နီညိုရောင်သမ်းနေသော လီးတန်ကြီးက ဘွားခနဲ ပေါ်လာသည်..။

လန်နေသော လီးဒစ်ဆံကြီးက အားကောင်းလှသော ကာမသွေးကြောတွေကြောင့် ပြဲအာဝင်းပြောင်နေသည်..။

မနှင်းသွယ် စောက်ခေါင်းထဲ ယားကြွသော ဝေဒနာကြီးက တလှိုက်လှိုက်ကြီး ထလာသည်..။ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးတဆတ်ဆတ်လှုပ်လျက် စောက်ရေတွေက တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသည်.။ အဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာ အာလာသည်.။

မနှင်းသွယ် ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ထွန်းလူကိုယ်ပေါ် ကားယားခွကာ သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲ၍ ဒစ်ဆံကြီးထိပ်၌ တေ့ကာထားလိုက်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းယူသည်..။ လီးတန်ကြီးက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အနေအထားဖြင့် တိုးဝင်လာသည်..။

“ ဗြစ်…….ဗြိ….ဖွတ….ပလွတ်…..ပြွတ…….ဖွတ်….ဗြစ်…..”

တစ်ဝက်လောက်ရောက်သောအခါ မနှင်းသွယ်က ကိုယ်ကို မကြွ၍ ပြန်နှုတ်သည်..။ နာသည်ဟု မဆိုသာသော်လည်း လီးတန်ကြီးက တုတ်ရှည်လွန်းပြီး သူမစောက်ခေါင်းကလည်း သည်မျှလောက် ထွားသောလီးဟူ၍ တစ်ခါမျှ မဝင်ဖူးသေးသဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့ချော့ မျှင်းမျှင်း သွင်းနေရလေသည်..။

လေးငါးခါလောက် ပြုလုပ်ပြီးသောအခါ လီးနှင့် စောက်ဖုတ်မှာ မဟာမိတ်ဖြစ်လာပြီး အဝင်အထွက် ချောမွတ်လာသည်..။ လီးနှင့် ကင်းပြတ်နေသူမို့ မနှင်းသွယ်၏ ကာမဇောတွေ အလွန်အမင်း ထန်ပြင်းနိုးကြွလာသည်..။ သည်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရတာ အားမရတော့သည့်အတွက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်တော့သည်..။

“ ဖွတ်…ပလွတ်…….ပြွတ်…..ဘွတ်…..ဗြစ်…..ပလွတ်……ဖွတ်…..” 

“ အင့်….အင့်…..အ……..အီး….အ.အား…….”

ဆောင့်ချက်တွေက ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာပြီး စောက်ရေတွေ ဒလဟောထွက်ကျလာသည်မို့ ဖိထိုင်ချလိုက်သည်..။ ဤမျှ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဖြင့် အားရပါးရ ဖိချလိုက်ရာ အရှိန်ပြင်းလွန်းသဖြင့် ထွန်းလူ နှုတ်မှ အင့်ခနဲ ပင်အသံထွက်သွားပြီး အိပ်မက်က လန့်နိုးသွားရတော့သည်..။

သူ့လီးတန်ကြီးမှာ နွေးထွေးနူးညံ့သော အခေါင်းလိုလိုအရာက ညှစ်ကာဆုတ်ပေးနေသလို ခံစားနေရမှုကို သတိထားမိရာ စိတ်ထဲ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားမိသည်..။ 

အိပ်ချင်မူးတူးအခိုက်မို့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်..။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုဥဥတွေက အလွန်သန်စွမ်းသော ညှစ်အားဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးနေသည်ဖြစ်ရာ ထွန်းလူတစ်ယောက် အကောင်းကြီးကောင်းလျက် အီဆိမ့်နေရပါတော့သည်..။

အခုချိန်ထိ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဝေခွဲမရသေးပေ..။ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို အီလည်လည် အူကြောင်ကြောင် ဖြစ်နေသေးသည်..။ 

ထွန်းလူက လက်နှင့် သူ့လီးကို ကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ရာ လီးကိုမစမ်းမိပဲ မနှင်းသွယ်၏ အသားဆိုင် နုနုထွေးထွေး နွေးနွေးအိအိအုံကြီးကို စမ်းမိလိုက်သည်..။ အံ့သြလွန်းသဖြင့် မျက်လုံးကို ဗြုန်းခနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ…

“ ဟာ….ဟာ…..တကယ်…တကယ်…ဟာ..မမ….နှင်းသွယ်….အား အား……”

ထွန်းလူက အတင်းလူးလဲထမည်ပြုရာ ၊မနှင်းသွယ်က အထမခံပဲ ထွန်းလူရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်ဖိထားသည်..။ ထွန်းလူက မျက်လုံးကြီးပြူးလျက်…

“ မမ….မနှင်းသွယ်…၊ ဟာ…တကယ်…တကယ်…တကယ် မနှင်းသွယ်ကြီးဟ….”

မနှင်းသွယ်မှာ ကောင်းလည်းကောင်း ၊ ပြူးပြူးပြဲပြဲ ရုန်းထရန် ကြိုးစားနေသော ထွန်းလူကို ကြည့်၍ တခစ်ခစ် ရယ်မောနေသည်..။

“ ဟဲ့…တကယ်နှင်းသွယ် မဟုတ်လို့ နင့်အမေ စောက်ပတ် နှင်းသွယ်ဖြစ်ရမှာလား….ဟဲ့….အဟင်း….ခစ်ခစ်…..ခစ်…..” မနှင်းသွယ်က ကြာမျက်စောင်းဖြင့် ထိုးရင်း ညုတုတု ပြောလိုက်သည်..။

“ အိပ်မက်….အိပ်မက်ထဲက …မ…မဟုတ်ဘူးလား….”

“ ငါ့နှယ်နော်…လူတစ်ယောက်လုံး တက်ခွလိုးနေတာ မြင်လျက်နဲ့ ဘယ့်နှယ် အိပ်မက် ဟုတ်ရမှာလဲ…လို့….”

“ ဟော….ဗျာ….တကယ်….”

ထွန်းလူက တကယ့်ကို မယုံကြည်နိုင်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်ရင်း အံ့သြစွာ ပြောသည်..။

“ ကဲ…ဒီလောက်တောင် ဖြစ်လှတာ…ဟောဒီမယ်ဟယ်…စောက်ဖုတ်… ၊ ဟောဒီမယ်ဟဲ့…စောက်ဖုတ်…..”

မနှင်းသွယ်က စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် ဆောင့်ဆောင့်ပြလိုက်သည်..။ သည်တော့မှ အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ်စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်မှန်း သိတော့သည်..။

“ ကျနော်…အိပ်မက်ထဲမှာ မနှင်းသွယ်ကို လိုးနေတာလို့…အိပ်မက် မက်နေတာ…တကယ် …တကယ်…”

ထွန်းလူက သူ့အိပ်မက်အကြောင်းပြန်ပြောပြတော့ တခစ်ခစ် တဟင်းဟင်းနှင့် သဘောတွေ ကျနေကြသည်..။

“ မမက ဘာလာလုပ်တာလည်း…ဟင်….”

“ ကိုသိန်းစိုးဆီက စာလာလို့ ငါကလည်း သိပ်စာမတတ်..၊ ရေးထားတာတွေကလည်း ရှုတ်ရှက်ခတ်နေလို့ နင့် ဖတ်ခိုင်းမလို့ အလာ…၊ နင့်လီးကြီး တောင်မတ်နေတာမြင်တော့ ခံချင်စိတ်တွေ တအားကြီးဖြစ်လာတာနဲ့ အပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးပစ်လိုက်တာ.. အခု တစ်ချီတောင် ပြီးသွားပြီ…သိရဲ့လား…ဟွန့်…….”

မနှင်းသွယ် ထိုသို့ပြောရင်း သုံးလေးချက်လောက် ကပ်ကပ်ပြီး ဆောင့်လိုက်သေးသည်..။

“ ဘယ်မလဲ…စာ…”

“ ဟောဒီ မယ်..”

ထွန်းလူဘေးတွင် ချထားသော စာကိုယူပေးသည်..။ ထွန်းလူက ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်..။

“ မမ…အခုနကလို ဆောင့်ပေးစမ်းပါ…ဇိမ်နဲ့ ဖတ်ချင်လို့….”

မနှင်းသွယ်က ထွန်းလူပြောသည့်အတိုင်း မှန်မှန်ကလေး တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ကာ ရှေ့နောက် ယိမ်းထိုးကာ နှဲ့နှဲ့ပေးလိုက်သည်..။

သို့ …….../

မိန်းမ…ငါ ဆယ်ရက်လောက် ကြာအုံးမယ်..၊ မန္တလေးကားကြီးကွင်း ဂိတ်မှာ ငွေသုံးသိန်း လွှဲထားတယ်..။ လက်မှတ်ထိုး ထုတ်လိုက်ပါ..။ နားမလည်ရင် ထွန်းလူကို ခေါ်သွား..။ သူ့ကိုလည်း မုန့်ဘိုး ကောင်းကောင်းပေးလိုက်..။ 

သိန်းစိုး


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။