Wednesday, August 13, 2025

မှားမိလေသောအခါ (စ/ဆုံး)

 မှားမိလေသောအခါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဒေါက်တာသက်ထွေး

{အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

သက်ထွေး ရင်တွေခုန်နေမိသည်။ သူတကယ်ပဲ ကြုံရတော့မည်လား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကို အင်သွားတာလား၊ မကြာခင် အဖြေပေါ်တော့မှာပဲလေ။

သူဆိုင်ကယ် အစုတ်ကလေးနှင့် စစ်ကိုင်းတံတားကို ဖြတ်ကာ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ညွှန်လိုက်သော ဟက်ပီးဟော်တယ်လေးသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကောင်တာက ကောင်ကလေးကို တစ်နေ့လုံး တစ်ခန်းယူမည် ညမအိပ်ဟု ပြောကာ အခန်းတစ်ခု ယူကာ ပိုက်ဆံပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ အခန်းရှိရာသို့ တက်လာလိုက်သည်။

အခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်လေး တစ်လုံးနှင့် သိပ်အကျယ်ကြီး မဟုတ်သော်လည်း သပ်သပ် ယပ်ယပ် ရှိသည်။ အတွင်းထဲက တံခါးလေးတစ်ချပ်တွေ့လို့ တွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဝရံတာ သေးသေးလေး တွေ့ရသည်။ မြို့ပြရှုခင်းတွေ တွေ့နေရသည်။ တံခါးပြန်ပိတ်လိုက်သည်။ မှန်ပြတင်းပေါက်တွေက အလင်းရောင်အပြည့် ဝင်နေသည်။ သို့သော်လည်း အပြင်ဘက်ကမူ အခန်းထဲကို မမြင်ရပေ။

သူ့ဖုန်းလေးကို ထုတ်ကာ မက်ဆေ့ဂျာမှနေ၍ အခန်းနံပါတ်ကို ရိုက်ပေးလိုက်သည်။ ဟော်တယ်နာမည်နှင့် လိပ်စာကတော့ ပြောပြီးသား။ ရေချိုးခန်းက ရေပန်းတွေ့တော့ ရေချိုးချင်စိတ်ပေါက်သွားသဖြင့် အင်္ကျီဘောင်းဘီတွေ ချွတ်ကာ ရေပန်းအောက် ဝင်လိုက်သည်။ ရေနွေးနွေးဖြင့် အားရအောင် ချိုးလိုက်ရသဖြင့် လူလည်း တအားလန်းဆန်းသွားသည်။ ခေါင်းခြောက်အောင်သုတ် ကိုယ်လုံးကိုသုတ်ပြီး ထိုမျက်နှာသုတ်ပုဝါကိုပဲ ခါးမှာပတ်ကာ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် တံခါးခေါက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ ဒေါက် ဒေါက်”

သက်ထွေး တံခါးကို သွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ တီတီလေး ပိတောက်ဝါရောင် ဝမ်းဆက်ဖြင့် လှနေသည်။ ဆံပင်ကိုလည်း တပတ်လျှို ထုံးထားပြီး အစကို ပုခုံးမှ ဘယ်ဘက်ရင်ပေါ် ချထားသည်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီအကြပ်မို့ မို့မောက်သော ရွှေရင်အစုံက လုံးကြွ နေသည်။

“ ဟဲ့ လမ်းဖယ်ပေးဦးလေ လူကို မမြင်ဖူးတာကြနေတာပဲ”

သက်ထွေး ကမန်းကတန်း လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။ တီတီလေး အခန်းထဲ ဝင်ပြီးတာနှင့် တံခါးကို ပိတ်ကာ ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။

“ တီတီလေးကလည်း အရမ်းလှနေတာကိုးဗျ”

သက်ထွေးက အခန်းထဲဝင်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်နေသော သူ့တီတီလေးခေါ် ဒေါ်စိမ်းနုကို အနောက်ဖက်မှ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထမိန် အဝါဗြောင်သားအောင်မှ ကားစွံ့နေသော အိုးကြီး မှာ လုံးကြွဖုထစ်နေသည်။ လမ်းလျှောက်လိုက်တော့လည်း တုန်ခါနေသည်။ တချို့ ဆော်ကြီးတွေလို ဖင်မာကြီး မဟုတ်ချေ။

“ အခန်းလေးက မဆိုးပါဘူး”

ပြောရင်းက သူ့ဖက်လှည့်လာတဲ့ တီတီလေးကို သက်ထွေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တီတီလေးက သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့် တွန်းထားရင်း

“ ဟဲ့ဟဲ့ အင်္ကျီတွေကြေကုန်မယ် ခဏလေး”

ဟု ပြောလိုက်ရာ သက်ထွေးက မချင့်မရဲဖြင့် လွတ်လိုက်ရလေသည်။

“ အာ့တာဆိုလည်း ချွတ်ဗျာ “

ဟု ပြောရင်း သူ့ခါးမှာ ပတ်ထားသည့် သဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။ တီတီလေးကို လိုးရတော့မည်ဟု အတွေးနှင့် အခုတော့ ဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုသည့် အသိက သူ့လီးကြီးကို မာတောင်ထနေစေသဖြင့် သဘက်အကျွတ်တွင် ဖြောင်းကနဲ ခုန်ထွက်လာလေသည်။

“ အို ခစ်ခစ် ဘယ့်နှယ့်ဟာလည်း အရှက်လည်းမရှိဘူး တကယ်တည်း”

“ ဟာ တီတီလေးကလည်း ကလေးတောင် နှစ်ယောက်ရပြီးနေပြီ အဆန်းလုပ်လို့ ရှက်နေသေးတယ်”

“ ဟဲ့ ငါ့ယောက်ျားက အမှောင်ထဲမှာပဲ ထမိန်လှန်လုပ်တာဟဲ့။ နင့်လို အရှက်မရှိ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး မဟုတ်ဘူး”

“ ကဲပါဗျာ ထားပါတော့ ချွတ်ပါတော့ ဒီမှာ ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်”

“ ဒီမှာစောင့်”

ဒေါ်စိမ်းနုက ပြောင်စပ်စပ်မျက်နှာပေးနှင့် သူ့ကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ သက်ထွေးက ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်းက သူ့လီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ရင်း အခု လက်ရှိ အဖြစ်သို့ ရောက်လာရသည့် အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်တွေးနေမိသည်။

…………………………………………………

သက်ထွေးငယ်စဉ်က စိမ်းနုမှာ သက်ထွေးတို့ အိမ်မှာ နေလေသည်။ သက်ထွေးနှင့် တစ်ခြင်ထောင်ထဲ အိပ်သည်။ သက်ထွေးအမေ တင်ရီမှာ သူတို့ မောင်နှမထဲတွင် အကြီးဆုံးဖြစ်ပြီး အလတ် ယောက်ျားလေး တင်ဦးနှင့် အငယ်ဆုံး ညီမလေးမှာ တင်သီ ဖြစ်သည်။ သက်ထွေးအဖေမှာလည်း မောင်နှမ သုံးယောက် ရှိသည်။ အစ်မအကြီးဆုံးမှာ ဒေါ်မေဝင်း ဖြစ်ပြီး ညီမအငယ်ဆုံးမှာ စိမ်းနု ဖြစ်လေသည်။

သက်ထွေးနှင့် စိမ်းနုမှာ တူအရီး ဖြစ်ကြသော်လည်း အသက်က ၇ နှစ်လောက်သာ ကွာလေသည်။ စိမ်းနု ဆယ်တန်းအောင်တော့ သက်ထွေးမှာ ကလေးသာသာ ရှိသေးသည်။ ထိုအချိန်ထိ သက်ထွေးမှာ စိမ်းနုနှင့် အိပ်ရသေးသည်။

စိမ်းနုက ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ်တက်တော့ အပျိုဖြန်းဖြစ် အပေါင်းအသင်းစုံပြီး sex ကို စိတ်ဝင်စားလာသည်။ သို့သော်လည်း ရည်းစားမထားရဲ။ သူများတွေ အတွေ့အကြုံတွေကို ကြားရတော့ ရင်ခုန်သည်။ ကိုယ့်ပိပိလေးကိုသာ ပွတ်ရင်း အရသာ ခံတတ်လာသည်။ တခါတလေ ညဘက် အိပ်မပျော် လူးလွန့်ရင်းက တခြင်ထောင်ထဲ အိပ်နေသည့် တူလေးသက်ထွေးကို ကြည့်မိသည်။ ဒီကောင်လေးကလည်း အိပ်တာ ကြမ်းသည်။ ပုဆိုးတောင် အခုမှ စဝတ်တာမို့ ညလည်ဆိုလျှင် ပုဆိုးက လည်ပင်းကွင်းလုံးစွတ်နေသည်။ သူမ လက်ညိုးသာသာလောက် လီးကလေးကလည်း ငေါက်တောက်ထောင်နေသည်။

စိမ်းနု တဏှာစိတ်တွေ ထလာတော့ အသာကိုင်ကြည့်မိသည်။ သက်ထွေးက တစ်နေ့လုံး မျောက်ရှူံးအောင် ဆော့ထားသူမို့ ညအိပ်ရင် နိုးဖို့ မလွယ်ပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း စိမ်းနုအဖို့ တဖြည်းဖြည်း ရဲလာခဲ့သည်။ သူများတွေပြောတာ စာအုပ်တွေထဲ ဖတ်ဖူးတာတွေကို စမ်းကြည့်ချင်မိသည်။ ရည်းစားလည်း မရှိသေးတော့ ညဘက် ခြင်ထောင်ထဲ ဒီလီးကလေး က သူမအတွက် လက်တွေ့စမ်းသပ်ကြည့်ဖို့ အတော်ဖြစ်လာရသည်။

ပထမ လက်ဖြင့်သာ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပေးသည်။ နောက်တော့ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပေးသည်။ သက်ထွေးက ဘယ်တော့မှ မသိလိုက်၊ ထို့ကြောင့်လည်း တဖြည်းဖြည်း ရဲလာခဲ့သည်။ နေ့တိုင်းလိုလို သက်ထွေး လီးကလေးကို ငုံစုပ်ပေးသည်။ စုပ်နေရင်းကမှ သူမ ပိပိလေးကို ပွတ်သည်။ စေ့စေ့လေးကို ပွတ်ချေပေးသည်။ စောက်စေ့လေး ကျင်တက်ပြီး ပြီးသွားရသည်။

ထိုမှ တဆင့်တက်ကာ သက်ထွေး ပက်လက်လှန်စေပြီး သူမစုပ်ထားသဖြင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကလေးအပေါ် ခွဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထည့်သွင်းသည်။ သူမ လက်ချောင်းလေးထက် နည်းနည်းပဲ ကြီးသည်မို့ ပထမတော့ ကြပ်သေးသည်။ နောက်တော့ လီးချောင်းလေး အထဲထိ ဝင်သွားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စိမ်းနုတစ်ယောက် သက်ထွေးအပေါ်ခွကာ လိုးတော့သည်။ သူမသာ ပြီးသွားသည်။ သက်ထွေးကတော့ ဘာမှမသိ။

ဤသို့ဖြင့် ရက်တွေလတွေ ကြာတော့ သက်ထွေး လီးလေးက တဖြည်းဖြည်း ကြီးလာသည်။ စိမ်းနု ဂွင်းတိုက်ပေးပေးနေသဖြင့် ဒစ်လည်း စောစောစီးစီး ပြုတ်နေပြီ။ တခါတလေ သက်ထွေး သူ့လီးလေး တင်းလို့ နိုးလာလျှင် သူ့တီတီလေးက သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့ရတတ် သည်။ တကယ်တော့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ။

တစ်နေ့တော့ စိမ်းနုတစ်ယောက် သက်ထွေး လီး လေးကို စုပ်ပေးနေရင်း လီးကလေးက တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အရည်တွေ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရသည်။ ပထမတော့ သက်ထွေး သေးပေါက်လိုက်သည်ဟု ထင်လိုက်သော်လည်း အေားကားတွေ သူငယ်ချင်းများနှင့် ကြည့်ဖူးနေပြီ ဖြစ်သော စိမ်းနုတစ်ယောက် ချက်ခြင်း သိလိုက်သည်။ သက်ထွေး လူပျို ဖြစ်ပြီဟု။ ထိုအခါ သူမ ပိပိလေးထဲ မထည့်ရဲတော့။ တော်ကြာ မတော်တဆ ဗိုက်ကြီးရင် ဒုက္ခရောက်မည် မဟုတ်လား။ ဂွင်းတိုက်၊ လီးစုပ်သာ လုပ်တော့သည်။

သက်ထွေး တခါတလေ နိုးလာလျှင် ခါးလေး ကော့ကော့ပေးကာ ဆောင့်တတ်သည်။ လူကြီးတွေကို ပြန်မပြောရဘူးဟု ပြောထားရာ သက်ထွေးလည်း သဘောတူသည်။ သူလည်း ကောင်းနေတာကိုး။

နောက်တော့ စိမ်းနု ကျောင်းပြီးသွားကာ အလုပ်လုပ်ဖို့ ရန်ကုန် ထွက်သွားသည်။ ရှေ့နေမတစ်ယောက် ဖြစ်လာသည်။ ယောက်ျားရသည်။ အဖြစ်အပျက်တို့မှာ နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်လျှင် မြန်လှသည်ဟု ထင်ရလေသည်။

ထိုသို့ သူ့တီတီလေး မရှိတော့သည့် နောက်ပိုင်း သက်ထွေးလည်း ဆယ်တန်းအောင် တက္ကသိုလ်တက် ကျောင်းပြီးလို့ ကိုယ်ပိုင် စာအုပ်ထုတ်ဝေလေး တစ်ခု လုပ်နေသည်။ ရည်းစားလည်း ထားလိုက် ပြတ်လိုက်၊ တခါတလေ ဖာသွားချလိုက်ဖြင့် မိန်းမ အတွေ့အကြုံတော့ ရှိနေပြီ။ သို့သော်လည်း တည်တည်တန့်တန့် ယူဖို့ မိန်းမတော့ မရှိသေး။ အင်တာနက်က အောစာတွေလည်း ဖတ်တတ်နေပြီ။ အဲဒီထဲကမှ အင်းစက်ကို စိတ်ဝင်စားမိလာသည်။

သူ့ တီတီလေးနှင့် ငယ်စဉ်တုန်းက ဖြစ်တာလေးတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး အဲတုန်းက လိင်ကိစ္စတွေ သူဘာမှ မသိခဲ့သည်ကို နောင်တရမိသည်။ သူ့တီတီလေးက သူ့ကို အသုံးချသွားသည်ဟု ခံပြင်းမိသည်။ မိန်းမလည်း မရသေးသော လူပျိုမို့ မိဘအိမ်မှာပဲ ကပ်နေသည်။ အဖေက အင်ဂျင်နီယာ ကန်ထရိုက်တာမို့ အလုပ်များသည်။ ဝင်ငွေလည်း ကောင်းတော့ အမေ အလုပ်လုပ်စရာ မလို၊ အိမ်မှာ ပဲ နေသည်။ သားနှင့်လင် စားဖို့ ကောင်းကောင်း ချက်ပြုတ်ပေးသည်။ အဝတ်လည်း ကိုယ်တိုင်လျှော်သည်။ တခါတလေမှသာ ကောင်မလေးတွေကို ခိုင်းတတ်သည်။

သက်ထွေး အလုပ်ကလည်း နေ့စဉ် နာရီနဲ့အမျှ လုပ်နေရသော အလုပ် မဟုတ်။ တခါတလေ တစ်နေ့လုံး လုပ်စရာမရှိ အားနေတတ်သဖြင့် အိပ်ယာပေါ် စာအုပ်တစ်အုပ်ဖြင့် အပျင်းဆန့်နေတတ်သည်။ ထိုသို့ အားလပ်နေချိန်တွင် အောစာတွေကို ပိုဖတ်မိသည်။ အင်တာနက်မှလည်း ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်မိသည်။ အင်းစက်တွေကို ထူးခြားသဖြင့် လည်းကောင်း၊ တီတီလေးကို စိတ်ထဲမှ မဖျောက် နိုင်တာက တစ်ကြောင်းကြောင့် ပိုကြည့်ဖြစ်သည်။

ပိုကြည့်မိတော့ ဂျပန်ကားတွေမှာ ကောင်လေးတွေ အမေနှင့်ဖြစ်သော ကားတွေ အများကြီး တွေ့ရလေသည်။ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်၊ အိမ်ရှင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ် ကြမ်းတိုက် စသဖြင့် လုပ်သော ဂျပန်အိမ်ရှင်မများ၊ ယောက်ျား အလုပ်သွားလျှင် အိမ်က သားနှင့် ဖြစ်ကြသည့် ကားတွေ အလွန်များသည်။ အဲလိုကားတွေ ကြည့်ဖြစ်ရင်းက အိမ်က အမေကို သတိထားမိလာသည်။ း

သူ့အမေကတော့ ဂျပန်မ တွေလို ပိန်ပိန်ပါးပါး မဟုတ် အသားက ဖြူသော်လည်း အကိတ်ကြီး ဖြစ်သည်။ အာရပ်မကြီးတွေလို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း နှင့် ထွားထွားကြီး ဖြစ်သည်။ ဖင်လုံးကြီးများမှာ လုံးဝန်းပြီး အနောက်သို့လည်း ကောက်ချိတ်ကာ လမ်းလျှောက်လျှင် တလုံးတက် တလုံးဆင်း လှုပ်ရှားတုန်ခါနေသည်။ ခါးမှာလည်း သေးကျင်သဖြင့် ဖင်ကြီးက ပိုကားနေသည်ဟု ထင်ရသည်။ ရင်သား အစုံကလည်း ထွားသည်။ အင်္ကျီရင်ဖုံး ဝတ်ထားလျှင် ကျွဲကောသီး နှစ်လုံး အောက်မှာ ထည့်ထားသည့်အလား ဖောင်းမို့ ထွက်နေသည်။

တခါတလေ သူ အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲပြီး စာဖတ်နေချိန်၊ သူ့အခန်းထဲ လာပြီး တံပြက်စည်းလှဲ အမှိုက်ကောက် လုပ်တတ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် စာဖတ်သလို နှင့်၊ မသိမသာ ခိုးကြည့်တတ်သည်။ ကြမ်းပေါ်က အမှိုက်ကို ကုန်းကောက်လိုက်လျှင် ဖင်ကြီး နှစ်လုံးက ကားထွက်လာသည်။ သက်ထွေး သူ့လီး ထောင်ထလာတာကို မမြင်ရအောင် ပေါင်နှစ်လုံး ဖြင့် ညှပ်ထားရသည်။ ကိုယ့်အမေကို မပြစ်မှားကောင်းဘူးလေဟု ဆိုတာ စိတ်ကို တခြားနေရာလွဲရသည်။

တခါတလေ နေ့လည်နေ့ခင်း သက်ထွေး အိမ်မှာ ရှိချိန်ဆိုလျှင် သူမတို့ အိပ်ခန်းကို တက်ပြီး တရေးတမော အိပ်တတ်သည်။ ထိုအခါများတွင် သက်ထွေး ဘာရယ်မဟုတ် သွားချောင်းတတ်သည်။ သူ့အမေ တို့ အခန်းတံခါးမှာ ဘယ်တော့မှ ပိတ်ထားလေ့မရှိ အခန်းစီးကာ ကာထားသည်။ ထို့ကြောင့် တခါ သူတို့ အခန်းရှေ့မှ ဖြတ်သွားရင်း သူ့အမေ ကုတင်ပေါ်မှာ အခန်းဝကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလှပြီး ထမိန်မှာ အနည်းငယ်လန်နေတော့ မြင်နေရသည့် ခြေသလုံးသား ဖွေးဖွေးများက သက်ထွေးကို ရင်ခုန်မြန်စေသည်။ ချောင်းကြည့်တာလောက်ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ဟု တွေးကာ ချောင်းရင်းမှ အရသာ တွေ့သွားသည်။

တခါတလေ ဒူးထောင်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေလျှင် ပေါင်အရင်း အသားများကို တွေ့ရသည်။ သူ့အမေ ပေါင်လုံးက တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်မို့ စောက်ဖုတ်ကို တော့ သေခြာမတွေ့ရချေ။ သို့ပေမဲ့ မြင်လို မြင်ငြား အခွင့်ရတာ နှင့် သွားချောင်းလေ့ရှိသည်။

ဖြစ်ချင်တော့ တစ်နေ့။ သက်ထွေး ညနေစောင်း အပြင်က ပြန်လာတော့ နည်းနည်းမှောင်နေပြီ၊ သူငယ်ချင်းတွေ နှင့် သောက်လာတော့ နည်းနည်းလည်း ရီဝေနေသည်။ အောက်ထပ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိ၊ သူတို့ အိမ်မှာက အောက်ထပ်မှာ ဧည့်ခန်း၊ ထမင်းစားခန်း၊ မီးဖို ရှိသည်။ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ခန်းသုံးခန်း ရှိသည်။ သူ့အမေက အိမ်မှာ အမြဲ ရှိသူမို့ အပေါ်ထပ်မှာ ရောက်နေမှာပဲဟု တွေးလိုက်မိသည်။ အိပ်များနေသလားဟု တွေးရင်း ချောင်းဖို့ အကြံ နှင့် ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့သည်။

သူ့အမေအခန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ သက်ထွေး ဦးနှောက်စားသွားသည်။ သို့နှင့် သူ့အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ မှ အံအားသင့်သွားသည်။ သူ့အခန်းပြတင်းပေါက်မှာ မဟတဟ လေး စေ့ထားပြီး ထိုပြတင်းပေါက်ကြားမှ အောက်ကို ငုံ့ချောင်းနေတာက သူ့အမေ ဒေါ်တင်ရီ။

“ ဟာ အမေ ဘာလုပ်”

“ ရှူး ရှူး”

အမေက သူ့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ လက်ညိုးထောင်ကာ အသံမထွက်ဖို့ ပြောသည်။ အပြင်မှာ မှောင်နေရသည့်အထဲ ပြတင်းပေါက်ကို စေ့ထားတော့ အခန်းထဲမှာ နည်းနည်းမှောင်နေသည်။ နောက်တော့ သူ့ကို လက်ယပ်ခေါ်ပြီး သူမ ချောင်းနေသော အပေါက်မှ ကြည့်ခိုင်းသည်။

“ ဟာ”

သက်ထွေး ချက်ချင်း မျက်လုံးကျယ်သွားရသည်။ သူ့အမေ ချောင်းနေသည်က သူတို့နှင့်ကပ်ရက် အိမ်က သူ့ဦးလေး ဦးတင်ဦးတို့ အိမ်။ ထိုအိမ်က သက်ထွေး နှင့် ကပ်ရက် အောက်ဖက်အခန်းမှာက ဦးတင်ဦးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်း။ ထိုအခန်းကို ကာထားသော သစ်သားနံ့အပေါ်ဘက်တွင် ကြက်တူရွေးတန်းလို သစ်သား အချောင်းအချောင်းများဖြင့် လေဝင်ကောင်းအောင် လုပ်ထားသဖြင့် အပေါက်များ ဖြစ်နေသည်။ သာမန်ဆို အတွင်းသို့ မမြင်ရသော်လည်း အခုအပြင်ဖက်မှာ မှောင်နေပြီး အခန်းတွင်းမှာလည်း မီးချောင်းထွန်းထားသဖြင့် သူတို့ လင်မယား အိပ်ယာကို အထင်းသားမြင်နေရသည်။

သူတို့ လင်မယား ပွဲကြမ်းနေကြချိန် ဖြစ်လေသည်။ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဖြစ်နေကြသည်။ ဦးလေးမိန်းမက လေးဘက်ထောက်ပေးထားကာ ဦးလေးက ဒေါ့ကီဆွဲနေချိန် ဖြစ်လေသည်။

သက်ထွေးတို့ ချောင်းသည့် နေရာမှာ ပြတင်းပေါက် တံခါးရွက်နှစ်ခု ဆုံရာကို နည်းနည်းဟထားသည်ကနေ ချောင်းတာမို့ အကွဲကြောင်းက အထက်အောက် ဖြစ်နေသည်။ နောက်ပြီး ဦးလေးတို့ အခန်းက အပေါက်မှာလည်း သိပ်အရှည်ကြီး မဟုတ်သဖြင့် မြင်ရသည့်နေရာက ကျဉ်းကျဉ်းကလေးသာဖြစ်သည်။ ရှင်းအောင် ရေးရလျှင် ခေါင်းနှစ်လုံးကို ထိဆင့်ပြီး ချောင်းမှ နှစ်ယောက်မြင်ရမည် ဖြစ်လေသည်။ သက်ထွေးကို ဘာလဲဆိုတာ ပြပြီးပြီမို့ ဒေါ်တင်ရီ က သက်ထွေးကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူမက ချောင်းပြန်လေသည်။ သက်ထွေးက လေသံ တိုးတိုးဖြင့်

“ သားလည်း ကြည့်ချင်တယ်လေ”

ဟု ပူဆာတော့ သက်ထွေးကို မျက်မှောင်ကြုပ်ကြည့်ကာ သူမ ခေါင်းအပေါ်သို ထိုးပြပြီး သူမ ကိုယ်ကို အသာကုန်ပေးလိုက်သည်။ သူမ ခေါင်းပေါ်ကနေချောင်းဟု ဆိုခြင်းမို့ သက်ထွေးက သူ့အမေ နောက်ဘက်မှ နေပြီး ကုန်းချောင်းဖို့ ပြင်သည်။ သူ့အမေကိုယ်က ထွားသည်မို့ လူချင်းမထိပဲတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။ သက်ထွေး ဂရုမစိုက်တော့ သူ့အမေ အနောက်မှ ကပ်ရပ်ကာ သူလည်းကုန်းကာ ချောင်းတော့သည်။ ဟိုမှာက ပွဲကောင်းနေလေပြီ။

သက်ထွေးမှာ သူ့အမေက သူ့မောင်လင်မယား လိုးနေသည်ကို ဘာလို့ ချောင်းတာလဲ နားမလည်နိုင်။ သို့သော်လည်း မြင်နေရသော မြင်ကွင်းနှင့် သူ့ပေါင်ခြံနှင့် ဖိမိနေသော သူ့အမေဖင်သား အိအိကြီးတွေက သူ့လီးကို မာတောင်လာစေခဲ့သည်။ ဘယ်လိုမှ သတိမထားမိချိန်မှာပင် သူ့ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးက သူ့အမေ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြားကို တိုးဝင်သွားလေပြီ။ ထမိန် နှင့် ပုဆိုး ပါးပါးလေး နှစ်ခု ခံနေသော်လည်း သူ့လီးကြီး အနွေးဓာတ် နှင့် သူ့အမေ ဖင်အအေးဓာတ်တို့က တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် သိနေကြလေပြီ။

သူ့လီးကြီးမှာ သူတချိန်လုံးမှန်းထု နေခဲ့ရသည့် သူ့အမေ ဖင်ကြားသို့ တိုးဝင်ပွတ်တိုက်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ဦးလေး လင်မယား လိုးပွဲကို သက်ထွေး စိတ်မဝင်စားတော့။ သူ့ကိုယ်ကို အသာလေး အောက်နှိမ့်ချလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက အောက်က ထောင်ထိုးသလိုဖြစ်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါသော သူ့အမေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထမိန်ပါးပါး တလျှာခြား၍ ပွတ်မိသွားသည်။

ဒေါ်တင်ရီ ဒူးတွေ ညွတ်ခွေသလို ဖြစ်သွားသဖြင့် ပြတင်းပေါက်ဘောင်ကို လှမ်းထိန်း ကိုင်လိုက်ရသည်။ သူမ ဖင်ကြီးလည်း အနောက်ကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်သွားသဖြင့် သက်ထွေး လီးထိပ်ကြီးက သူမ စောက်စေ့နေရာကို ထိထိမိမိ ထိုးမိသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သက်ထွေး လက်တွေက သူ့အမေ ပေါင်တန် အရင်းတွေကို လက်ဖြင့် တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်ထားမိနေပြီး သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် အကွဲကြောင်းနေရာလေးကို ထိုးမိနေပြီ။ ဒေါ်တင်ရီလည်း မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ ပြတင်းပေါက် ဘောင်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ရင်းက သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေမိလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် သူတို့ အိမ်ရှေ့ ကျောက်လမ်းပေါ် ကားတစ်စီးဝင်လာပြီး ထိုးရပ်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့အဖေ အိမ်ပြန်လာပြီ။ ဒေါ်တင်ရီလည်း ဗြုန်းကနဲ့ ထရပ်လိုက်သလို သက်ထွေးလည်း ကမန်းကတန်း နောက်ဆုတ်ရပ်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်တင်ရီတစ်ယောက် တဝုန်းဝုန်း နှင့် အိမ်အောက်ထပ်သို့ ပြေးဆင်းသွားလေသည်။ သက်ထွေးလည်း ပြတင်းပေါက်ကိုသွားပြီး သူ့ဦးလေး အခန်းကို ငုံကြည့်လိုက်တော့

“ ဟောဗျာ”

သူ့ဦးလေး လင်မယားနှစ်ယောက်က ဘယ်အချိန်ထဲက ပြီးလို့ ထွက်သွားကြသည်မှန်း မသိတော့။ ထိုနေရာမှာပင် မရှိတော့ချေ။ သက်ထွေး ဘောမှ အောင့်သလိုပင် ခံစားလိုက်လိုက်ရသည်။ မရတော့ဘူး ထုပစ်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးကာ သူ့အခန်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်သည်။ နောက်တာ့ သူ့ စာအုပ်တစ်ခုထဲတွင် ညှပ်ထားသည့် သူ့အမေ အလှူပွဲတစ်ခု သွားတုန်းက ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံ ကို ထုတ်ယူကာ လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ကြည့်ရင်း နောက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုလေတော့သည်။

သက်ထွေး နှင့် သူ့အမေ ဇာတ်လမ်းက အဲမှာ ရပ်သွားသည်လို့ ဆိုရမလား တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်သွားကြရသည်။ နောက်တစ်ခါ ပြန်မကြုံတော့။ သက်ထွေးလည်း ထိုစဉ်က သွေးပူပြီး လုပ်ခဲ့တာ မျက်နှာပူပြီး ရက်အတော်ကြာကြာ ရှောင်နေခဲ့မိသည်။ နောက်တော့လည်း ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ တခါတလေ သူ့အမေ အိပ်နေတာကို ချောင်းတုန်း၊ မှန်းပြီးထုတုန်း ဖြစ်လေသည်။

ထူးခြားတာက သူ့တီတီလေး ဒေါ်စိမ်းနု မန်းလေး ပြန်ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ ဝန်းထဲမှာပဲ သူတို့ နှင့် ကပ်ရက် အိမ်မှာ နေသည်။ ကလေးနှစ်ယောက် ရနေသော်လည်း သက်ထွေး စိတ်ထဲတော့ ပိုတောင့်လာသည်ဟု ထင်မိသည်။ သူ့အမေ လောက် ဆိုက်မကြီးတော်လည်း အကိတ်စာရင်း ဝင်လေသည်။

သက်ထွေး အလုပ်မှာ ပုံမှန် ရုံးတက် ရုံးဆင်း ရသည့်အလုပ်မျိုး မဟုတ်သဖြင့် တီတီလေး ကလေးတွေကို ကျောင်းပို့ ကျောင်းကြို လုပ်ပေးရတတ်သည်။ တီတီလေးယောက်ျား ကြည့်ရသည်မှာလည်း လက်ကြောတင်းပုံ မရချေ။ ယခင်က ဘာလုပ်လာမှန်း မသိသော်လည်း ယခုတော့ ကားပွဲစားလိုလို ဘာပွဲစားလိုလိုဟု ဆိုသည်။ တီတီလေးကသာ အဝတ်အစား သတ်သတ်ယပ်ယပ်ဖြင့် သူမ ကားကလေး သူမ မောင်းကာ အလုပ်သွားသည်။ ရှေ့နေ မို့ အချိန်က မှန်သည်မရှိ၊ တခါတလေ မိုးချူပ်တတ်သည်။ တခါတလေလည်း အိမ်မှာ တစ်နေ့လုံး ရှိတတ်သည်။ တီတီလေးယောက်ျားကတော့ သူ့မှာ အလုပ်ရှိလား မရှိလားမသိ နေ့တိုင်းလိုလို တစ်နေကုန် ထွက်နေလေ့ရှိသည်။

သက်ထွေးက အားသည့် အချိန်များတွင် တီတီလေး အိမ်တွင် အချိန်ဖြုံးနေတတ်ပြီး အိမ်အလုပ်တွေလည်း ဝိုင်းဝန်းကူလုပ်ပေးတတ်သည်။ တီတီလေး တစ်ယောက် သူတို့ အလုပ်မှ ဘဲကြီး တစ်ပွေနှင့် ဘာဂလိုတိုတို ဆိုတာကိုလည်း အနည်းငယ် ရိပ်မိနေသည်။ တခါတလေ တီတီလေး အိမ်ပြန်နောက်ကျလျှင် သူက ကလေးတွေ နှင့် စောင့်နေတတ်သဖြင့် တီတီလေး ပြန်လာချိန် အမူအယာပျက်တာကို သတိထားမိသည်။ ကြေမွနေသော ထမိန် နှင့် အစွန်းအကွက်လေးများကို မျက်စိလျှင်သော သက်ထွေးက သတိထားမိသည်။

တစ်နေ့တော့ မျက်စိမျက်နှာမကောင်း ပြန်လာသော တီတီလေးကို သက်ထွေး သတိထားမိသည်။ နောက်ပိုင်း အိမ်ပြန်ချိန် နည်းနည်း ပြန်မှန်လာသည်။ အိမ်မှာ ကလေးထိန်းရင်း အမြဲလိုလို ရှိနေသည့် သက်ထွေး နှင့် ကထိကပါး ပြန်ဖြစ်လာသည်။ သက်ထွေးကလည်း နဂိုထဲက ညှိချင်နေတာမို့ အိမ်မှာ ဟိုအလုပ်ဒီအလုပ် ကူလုပ်ရင်းနှင့် လုံးသည်။ နောက်တော့ သက်ထွေးက တီတီလေး၏ ရင်ဖွင့်ရာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အဲတော့မှ သူမနှင့် သူမအလုပ်မှ လူတစ်ယောက် ညှိစွန်းခဲ့ပြီး ပြတ်သွားခဲ့တာကို ပြောပြသည်။ သူ့ယောက်ျားက ကလေးနှစ်ယောက် ရပြီး နောက်ပိုင်း ဂရုမစိုက်တော့တာတွေလည်းပါသည်။ နောက်တော့ နောက်ရင်း ပြောင်ရင်းက ငယ်စဉ်တုန်းက သက်ထွေး နှင့် အတူတူ အိပ်ခဲ့စဉ်က အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြသည်။ သက်ထွေး က အခု အဲလို ပြန်အိပ်ချင်တယ်ဟု နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောသည်။ တီလေးက ရယ်မောပစ်လိုက်သည်။

သို့သော် သက်ထွေးက ဇွဲ မလျှော့။ တီလေးကို အိမ် မှာ ကလေးတွေ မျက်ကွယ်ရာတွင် ဖက်သည်၊ အသားချင်း ထိပွတ်သည်။ တခါတရံ သူ့လီးမာမာ ကြီးဖြင့် ထောက်သည်။ တီလေးက စိတ်မဆိုး သူ့ကို ရယ်မောကာ ငြင်းသည်။ အတန်ကြာတော့ နဂိုထဲက ထန်သော တီတီလေး နည်းနည်း စိတ်ပြောင်းလာသည်။ သူမ ယောက်ျားကလည်း သူမနှင့် မအိပ်ဖြစ်တာ ကြာလှပြီ၊ သူမ ရုံးက ဖြစ်နေသည့် ကောင်နှင့်လည်း ပြတ်သွားပြီဆိုတော့ လီးငတ်နေပြီ။ ထို့ကြောင့် သက်ထွေး အထိအတွေ့မှာ သာယာစ ပြုလာသည်။ အရင်တုန်းကလို အတင်းရုန်းတာ တွေ တွန်းဖယ်တာတွေ သိပ်မလုပ်တော့။

သက်ထွေးက အရင်တုန်းက ပွတ်ရုံ ထောက်ရုံသာ လုပ်သည်။ အခုတော့ ကလေးတွေ လစ်ရင် ချောင်ပိတ်ပြီး အတင်းဖက် အတင်းနမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ရအောင် စုပ်သည်။ တီလေး ဖင်ကြီးတွေကို လစ်တာနှင့် ဆုပ်နှယ်သည်။ တခါတလေ နို့တွေကို ပါ ဆုပ်ကိုင်သည်။ လိုးချင်နေသည်မှာ အသေဖြစ်နေသည်။ မုဒိန်းတောင် တက်ကျင့်ချင်နေပြီ။ သို့သော်လည်း အိမ်မှာက နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဖို့ကမလွယ်။ နောက်ပိုင်း တီလေးကလည်း အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်လာသည်။ သက်ထွေး အထောက်အပွတ်ကိုလည်း ငြိမ်ခံပြီး ဖီးယူလာသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်ဆုံးမှာ နှစ်ယောက်ထဲ အပြင်မှာ တွေ့ကြဖို့ကို သဘောတူဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စစ်ကိုင်းက ဟော်တယ်တစ်ခုမှာ ဆုံဖို့ ချိန်းလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ထွက်လာသော တီလေးကို ကြည့်ကာ သက်ထွေး၏ အတွေးမြှင်တန်းတွေ ပြတ်သွားသည်။ တီတီလေးက အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လာပြီး သူ့လိုပင် သဘက်ကို ပတ်လာသည်။ သူက ခါးမှာ ပတ်ထားသော်လည်း တီလေးက ရင်လျှားလုပ်ထားသည်။ သို့သော်လည်း သဘက်က သိပ်အနံကြီးသည် မဟုတ်တော့ တီတီလေး ရင်သားအပေါ်ပိုင်းက လုံးထနေတာကို မြင်နေရသလို အောက်မှာလည်း သဘက်က ပေါင်လယ်အထက်နားထိသာ လုံတော့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို မြင်နေရသည်။

သက်ထွေး တီလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ တီလေးက သူမ လျှာလေးကို သက်ထွေး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သဖြင့် ထိုလျှာကိုပါ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ သက်ထွေးလက်တွေက တီလေး ရင်လျှားထားသည့် သဘက်ကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း သဘက် မရှိတော့တာမို့ သူတို့ အသားချင်း ပွတ်သတ်မိကြလေပြီ။ တီလေး နို့ကြီးများမှာ ကလေး နှစ်ယောက် ရထားပြီမို့ အရမ်းတင်းမာ မနေတော့သော်လည်း အရမ်းကြီးလည်း ရုပ်ဆိုးတောင် တွဲကျမနေချေ။ ပျော့ပျော့လေးဖြင့် အလုံးအထည်ကြီးမားတာမို့ ပိုတောင် ဆက်ဆီ ဖြစ်သည်ဟု ထင်မိသည်။

သက်ထွေး ရင်ဘတ်မှာ ထိုနို့ကြီးတွေ ဖိကပ်မိအောင် တင်းတင်းဖက်ထားပြီး သက်ထွေးက သူအမြဲ သရည်ယိုနေခဲ့ရသည့် တီတီလေး ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်မိလေသည်။ သူ့လီးကြီးကတော့ တီတီလေးဗိုက်ပေါ်မှာ သွားထောက်မိနေသည်။            

“ တီလေးရယ် သား တအားလိုးချင်နေပြီ”

“ အင်း လိုးလေကွာ တို့က လိုးဖို့ ဒီလာတာပဲ မဟုတ်လား”

တီလေးက သူ့ထက်ပင် ပိုပွင့်လင်းနေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ရောက်လာကြသည်။ တီလေးက သူ့ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းကာ သူ့ခါးနားမှာ ထိုင်၍ သူ့လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ထုလိုက်သည်။

“ ဟင်း ငယ်ငယ်တုန်းက ငါနဲ့ တူတူအိပ်တုန်းက အဲလောက်သာ ကြီးရင် ငါယောက်ျားတောင် ယူဖြစ်ပါ့မလားမသိဘူး ခစ်ခစ်”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ သက်ထွေးက မခံချင်စိတ်ဖြင့်၊

“ အဲ့တုန်းက ကလေးကိုဗျ၊ ကလေးလီးဆိုက်ပဲ ရှိမှာပေါ့၊ တီလေး သားကို ညာလုပ်ထားတာတွေ အခု လက်စား ပြန်ချေမလို့ဗျ”

ဟု ပြောရင်း တီလေးနို့ကြီးတွေကို မှီရာလက်ဖြင့် လှမ်းဆုပ်ကိုင်လေသည်။ တီလေးက သက်ထွေး လီးတန်ကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်သည်။

“ အ.. နာတယ် တီလေးရဲ့”

တီတီလေးက သူမပါးစပ်မှ သူ့လီးတန်ကြီးကို ခဏဆွဲထုတ်လိုက်ပြီ သက်ထွေးကို မျက်မှောင်ကြုပ်ပြကာ၊

“ တစ်ခါထဲ ပြတ်အောင် ကိုက်ထည့်လိုက်မှာ ဘာမှတ်လဲ ဟင်း”

ဟု ပြောရင်း လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်ငုံထည့်ကာ စုပ်လေသည်။ တီလေး လီးစုပ်တာ ကျွမ်းလှသဖြင့် သက်ထွေးမှာ ပြီးတောင် ပြီးချင်လာသည်။ ယခုတော့ ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်သေး။ တော်ကြာ အချိန်မရှိဘူးဆိုပြီး စောက်ဖုတ်မလုပ်လိုက်ရပဲ နေမည်ဟု တွေးကာ တီးလေး ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ လီးကို တီလေး၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြားမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးတော့

“ လိုးရအောင် တီလေးရယ် တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ထွက်ကုန်ဦးမယ်”

သက်ထွေး၏ တီလေး (သို့မဟုတ်) တီတီလေး (သို့မဟုတ်) ဒေါ်စိမ်းနု ဘာမှမပြောတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ သူမ၏ နို့ကြီးများမှာ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်သို့ အနည်းငယ် တွဲကျနေသည်။ ဗိုက်သားမှာ ကလေးနှစ်ယောက်အမေမို့ နည်းနည်းတော့ လျှော့ရဲရဲပေမဲ့ တုတ်ခိုင် ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်ကြီးများကြောင့် ကြည့်၍ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို စေ့ပြီး ဒူးထောင်ထားသဖြင့် သက်ထွေးက သူ့လက် နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒူးနှစ်လုံးကို တဖက်တချက်ကိုင်ကာ ဖြဲလိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံမှာတော့ အမွှေးအမြှင် ရိပ်ထားသလားမသိ ပြောင်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ဟပြဲနေသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုတွေက တွန့်တွန့်လေးတွေ၊ အတွင်းသား နီနီတွေက အရည်တွေ စိုရွဲပြီး ဟတတ ရှိနေသည်။

သက်ထွေး သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ကပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူ တွေကို လျှာဖြင့် ယက်လိုက်သည်။

“ အား ရှီးးးးး ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်”

သက်ထွေးက နူတ်ခမ်းတွန့်တွန့်လေး တဖက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် အသာညှပ်ဆွဲလိုက်သည်။ နောက် လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်စေ့နေရာလေးကို ဖိပွတ်ပေးသည်။ လျှာကို မာတောင့်တောင့်လေးလုပ်ကာ အတွင်းထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ထိုးထည့်ကြည့်သည်။ တီလေးလက်တွေက သူ့ခေါင်းကို အတင်းဖိထားပြီး သူမ ခါးကော့တက်လာသည်။ သက်ထွေးက သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို တီလေး ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုအောက် ထိုးထည့်ကာ ဆုပ်ညစ်ဆွဲမရင်း စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံးကို အားရ ပါးရ တပြတ်ပြတ် နှင့် ယက်လေသည်။ တီလေးကလည်း သက်ထွေးခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ပတ် နှင့် အတင်းဆွဲကပ်သည်။

သက်ထွေး ဇက်ညှောင်းလာတော့ စောက်ဖုတ်မှ မျက်နှာခွာပြီး တီလေးကိုယ်ပေါ် တွားတွားမှောက်ရက် တက်လာခဲ့သည်။ တီလေး နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်ဖက်တစ်လုံးစီ ဆုပ်ကိုင်ရင်း မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်း ညိုတုတ်တုတ်တို့ကို တလှည့်စီ စို့ပေးလေသည်။ တီလေးက သက်ထွေး ကိုယ်ကို ဆွဲမပြီး သူမနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းစေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် သက်ထွေး၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးမှာ သူမ ပေါင်အတွင်းသား များကို ပွတ်တိုက်မိနေလေသည်။

တီလေးက သူမလက်ဖြင့် စမ်းကာ လီးကြီးကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ သက်ထွေးလည်း ကိုယ်ကို အသာနှိမ့်ချရင်း လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလေသည်။ တီလေးစောက်ဖုတ်မှာ အံသြစရာကောင်းလောက်အောင် စေးစေးလေး ဝင်သွားသည်။ သက်ထွေး ထင်ထားသည်က ကလေးနှစ်ယောက်ရပြီးနေသူမို့ ချောင်ကျယ်နေလောက်ပြီဟု ထင်ထားခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ဒေါ်စိမ်းနုမှာ မွေးပြီးတိုင်း ဆရာဝန်လက်ရာကောင်းကောင်း နှင့် ချူပ်ထားသည်မို့ နဂိုအတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားရသည့်အပြင် ခုနောက်ပိုင်း လင်ကလည်း ကောင်းကောင်းမလိုး၊ အလုပ်က ကောင်နှင့်ကလည်း မပြတ်ခင်အထိက တစ်ပတ်မှ တစ်ခါလောက်သာ အလုပ်ဖြစ်လေရာ လီးငတ်နေသော စောက်ဖုတ်ဖြစ်သဖြင့် စေးကြပ်နေရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

သက်ထွေးလီးကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် ဒေါ်စိမ်းနုက သူမဒူးတွေကို ထောင်ထားလိုက်သည်။ သက်ထွေး လည်း အဆောင့် သူမ ခြေဖဝါးတွေကို အားပြုပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပြန်ပေးသည်။ သက်ထွေးကလည်း အားပါအောင် သူမ ဂျိုင်းအောက် တစ်ဖက်တစ်ချက်မှ လက်လျှိုပြီး ပုခုံးကိုဆွဲကာ ဆောင့်သည်။ ဆောင့်သံတွေက တဖုံးဖုံး မြည်သလို၊ ငြီးသံတွေကလည်း တအီးအီး နှင့် နေလေသည်။

သက်ထွေးမှာ လိုးချင်သည်မှာ အနှစ်နှစ်အလလ ရှိပြီမို့ လီးက အရမ်းတောင်၊ စိတ်က အရမ်းကြွနေပြီ။ ခုနကလည်း ပုလွေ ကောင်းကောင်း အမှုတ်ခံရသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ခဏလေးနှင့် ပြီးချင်နေပြီ။ သို့သော်လည်း မထိန်းထားတော့ အချိန်ရှိသေးသည် နောက်တစ်ချီမှာ ကောင်းကောင်းလိုးတော့မည်ဟု တွေးကာ စိတ်လွတ်လိုက်သည်။

ဒေါ်စိမ်းနုကလည်း ကိုယ့်အစ်ကိုရဲ့သား တူတော်မောင် အရင်းကြီး အလိုးကို ခံနေရတော့ စိတ်က တအားထနေသည်။ ကောင်လေးက ငယ်တော့ အားကလည်းသန်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ပြီးချင်နေပြီ။ ကောင်လေး လီးထဲက လရည်တွေ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်လာတော့ သူမကိုယ်လုံး အကြောတွေ ဆွဲသလိုဖြစ်ကာ တဗျင်းဗျင်းနှင့် တုန်ခါပြီး ကောင်းကောင်းပြီးသွားလေသည်။

သက်ထွေး ခဏနားပြီး ထကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ သေးပေါက်လိုက်သည်။ လီးကို ရေလောင်းဆေးပြီး ဆပ်ပြာလေး ဘာလေး တိုက်ချွတ်ဆေးလိုက်သည်။ တီတီလေးကို တကယ်လိုးလိုက်ရသည်ကို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် အိပ်မက်လားထင်နေရသည်။ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လိုက်တော့ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော တီတီလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်သေးတာကြောင့် ဖင်လုံးကြီ နှစ်လုံးက ပြောင်တင်းနေသည်။

သက်ထွေးလီး ချက်ချင်း ပြန်မာလာသည်။ နဂိုထဲ က တီလေးဖင်ကို ရအောင်လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသဖြင့် အဖော်နှင့် ဂျယ်ပါ ယူလာခဲ့သည်။ သက်ထွေး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ တီတီလေး နောက်မှ ကပ်လှဲကာ တီတီလေး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ တီတီလေး ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျှိုကာ ရှေ့မှ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ တီတီလေး ဆီမှ ငြီးတွားသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

သက်ထွေးက မပျော့မမာ ဖြစ်နေသော သူ့လီးကြီး ကို တီတီလေး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား အမြှောင်းလိုက် ကပ်လိုက်လေသည်။

“ ဟေး နင့်ဟာကြီးက မာလာပြန်ပြီလား တယ်မြန်ပါလား၊ ငါတောင် သေချာ မနားရသေးဘူး”

“ တီလေး နားလေ။ သား အကြောလျှော့ပေးမယ်လေ “

“ အင်း….”

“ တီလေး မှောက်လိုက် သားမှာ ဆီပါတယ်။ အာ့လေးနဲ့ နှိပ်ပေးမယ်”

“ အင်း ကောင်းသားပဲ လုပ်ပေး။ ငါ ဇိမ်ခံလိုက်ဦးမယ် ခစ်ခစ်”

“ အာ့ဆို မှောက်လိုက် “

တီလေး မှောက်လိုက်တော့ သူမ ဖင်ကြီးများမှာ တောင်ကုန်းကြီးလို မို့မောက်တက်လာသည်။ ခါးလေးနေရာမှာ နိမ့်ဆင်းသွားသည်။ ပြောင်ဝင်းနေသော ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားကို ဆီလေး နည်းနည်း လောင်းထည့်လိုက်သည်။ ဆီတွေက ဖင်ကြားထဲ စီးဝင်သွားတော့ သက်ထွေးက ဖင်လုံးကြီးများကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် တဖက်တချက်ကို စက်ဝိုင်းပုံစံ ပွတ်ကာ လိမ့်ပေးသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တချက်တချက် ဆီတွေ သူမ ခရေပွင့်လေးထဲ စီးဝင်သွားတာ တွေ့နေရသည်။

သက်ထွေးက ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို အသာဆွဲဖြဲပေးတော့ ဆီတွေက ခရေပွင့်လေးထဲ စီးဝင်သွားသည်။ သက်ထွေးက ဖင်တလုံးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဘေးသို့ တွန်းထားကာ ဆီကို ခရေပွင့်လေး အပေါ်တည့်တည့် လောင်းပြီး နောက်တဖက်က လက်ခလည်လေးဖြင့် အတွင်းထဲသို့ တွန်းထိုးထည့်ပေးလေသည်။

တီလေးမှာ ခရေပွင့်လေးကို သက်ထွေး ကစားနေတာ ခံရသဖြင့် ဖင်ကြီး တကြွကြွ ဖြစ်နေရသည်။ သူမ ယောက်ျားကလည်း သူ့ကို ဖင်လိုးချင်သည်။ သို့သော် မူးနေသည့်အချိန် အနူးမနပ်ပဲ အတင်းလာလုပ်ဖို့ ကြံသဖြင့် နာသောကြောင့် ခါးခါးသည်းသည်း ငြင်းဆန်ထားသဖြင့် နောက်ပိုင်း မထိတော့ချေ။ အလုပ်မှ ရည်းစားဟောင်းကလည်း စသေးသည်။ သူ့ဒစ်ဖျားသာ ဝင်သည်။ နာသဖြင့် ပေးမလုပ် လိုက်ချေ။

ထိုသို့ ယောက်ျားနှစ်ယောက်က သူမကို ဖင်လိုးဖို့ ကြိုးစားသဖြင့် သူမစိတ်ထဲ ဘာလဲ ဟု သိချင်လာသဖြင့် စာတွေဖတ်၊ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့် မိတော့ တော်တော်များများက လုပ်နေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ တခြားမိန်းမတွေ အားရပါးရ ခံနေသည်ကို ဗီဒီယိုတွေထဲ တွေ့နေရတော့ တစ်ခုခုတော့ ကောင်းလို့နေမှာပဲဟုတော့ တွေးမိသည်။ သူမကို အခုလို သက်ထွေး စနေတော့ ဒီတခါတော့ စမ်းကြည့်လိုက်ဦးမည်ဟု တွေးကာ ငြိမ်နေလိုက်မိသည်။    

သက်ထွေးကလည်း တီတီလေးတစ်ယောက် ငြိမ်ခံနေတာတွေ့တော့ စိတ်ပိုထလာသည်။ တီတီလေး ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်လုံးကို ချဲကားလိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ခရေပွင့်လေးထဲ ဆီထပ်ထည့်ကာ လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးသွင်းပေးနေရာ လက်နှစ်ဆစ်လောက် ဝင်နေပြီ။ ဆီထပ်ထိုးပြီး လက်ညိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖြင့် အသာထိုးသွင်းပေးတော့ တီလေးဆီက ငြီသံလေး ထွက်လာသည်။ နောက်လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်ကိုင်ကြည့်တော့ အရည်တွေ တတောက်တောက် ကျနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ တီတီလေးတော့ ဖီးတက်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ပြီ။

သက်ထွေး သူ့လီးကြီးကလည်း မာတောင်နေပြီမို့ အဖော်တစ်ထုပ်ကို ဖောက်ကာ သူ့လီးကြီးမှာ လှိမ့် စွပ်လိုက်သည်။ ကွန်ဒန်ပေါ်မှလည်း ဆီလောင်းကာ သေချာပွတ်လူးလိုက်သည်။ သူ့လက်နှစ်ချောင်းနှင့် ဆွထားသဖြင့် ပွစေ့စေ့လေး ဖြစ်နေသော ခရေပွင့်လေး အဝတွင် လီးထိပ်ကိုတေ့ကာ အသာလေး ဖိလိုက်ရင်းက၊

“ တီလေး သား တီလေး ဖင်ကို လိုးတော့မယ်နော်”

“ ဟာကွာ သားကလည်း ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေမှန်း မသိဘူး၊ တီလေး တစ်ခါမှ အဲဒါ အလုပ်မခံဖူးဘူး၊ ဖြစ်ပါ့မလားကွာ”

သူ့တီတီလေး ရှက်ရှက်ဖြင့် လျှောက်ပြောနေမှန်းသိသည်။ သူ ဒီလောက် သူမ ဖင်ပေါက်ကို ဆွနေတုန်းက ဘာမှမပြောပဲ လိုးတော့မည်ပြောမှ ပြန်ပြောနေတာမို့ သူ ဂရုမစိုက်တော့၊ သူ့ကွမ်းသီးလုံး ဝင်အောင် အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဖျစ်..”

“ အ..”

တီတီလေး နည်းနည်းနာပုံရသည်။ သို့သော်လည်း သူမက ဒီတခါတော့ ရအောင်စမ်းကြည့်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသဖြင့် အံကြိတ်ခံလိုက်သည်။ သက်ထွေးကလည်း သူ့လီးကို ဒစ်ဝင်ရုံလေး သွင်းထားပြီး တီလေး ပေါင်ကြားကို အောက်မှနိုက်ကာ စောက်စေ့ကို လက်ခလယ်ထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိချေပေးလိုက်သည်။

“ အားးးးးးးးးးးး”

“ ဖျစ်..ဖလွတ်..”

စောက်စေ့ကို ဖိချေတာ ခံလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် ဖီးတက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့လိုက်တော့ သက်ထွေးလီးကြီးက သူမ ဖင်ပေါက်ထဲ တဝက်လောက်တိုးဝင်သွားသည်။ ရုတ်တရက် ပါးစပ်မှ အားကနဲ အော်လိုက်မိသည်။ သက်ထွေးက ဆက်မသွင်းသေးပဲ ရပ်ထားပြီး စောက်စေ့ကို ဆက်ဆွလေသည်။ တီလေး ဖင်ပေါက်ဝမှာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြင့် ဖြစ်နေပြီး စောက်စေ့ကိုလည်း ကလိခံရတော့ အာရုံ ပြောင်းသွားသည်။ ဖင်ပေါက်က တင်းကြပ်ကြပ်က နည်းနည်းလေး အသားကျသလို ဖြစ်လာတော့ သက်ထွေး ထပ်ထိုးထည့်တာကို ခံလိုက်ရသည်။

“ ဗျစ်..ဖွတ်..”

“ အု..”

သက်ထွေးလီးကြီး အဆုံးနီးပါး ဝင်သွားပြီ။ သက်ထွေးပေါင်ခြံက တီတီလေး ဖင်လုံးကြီးများ နှင့် ဖိကပ်နေလေပြီ။

“ အ.. သား.. နာတယ်.. တီလေး ဖင်များ ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး အီးးးးးး”

“ မကွဲပါဘူး တီလေးရဲ့ အခု အဆုံးထိ ဝင်သွားပါပြီ၊ ဒီထက်မပိုတော့ပါဘူး”

သက်ထွေးက လီးကြီးကို တီတီလေး ဖင်ပေါက်ထဲ စိမ်ထားရင်းက သူမ ဂျိုင်းအောက် တဖက်တချက်မှာ လက်ထောက်ရင်း တီလေး လည်ဂုတ်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်ရင်း

“ တီလေး အဆင်ပြေသွားရင်ပြောနော်။ သား လိုးတော့မယ်”

“ အင်း… ရပြီထင်တာပဲ သိပ်မနာတော့ဘူး”

တီလေးဆီက အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြောသံကြားရတော့ သက်ထွေး ကိုယ်ကိုပြန်မတ်ကာ ဒူထောက် အနေအထားဖြင့် တီလေး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခုကို သူ့လက်ဖြင့် အသာဆွဲမကာ ဘေးက ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲ အောက်က ခုလိုက်သည်။ အခုတော့ နဂိုထဲက ဖောင်းမို့နေသည့် အိုးကြီးက ခုံးထလာကာ သူ့အတွက် ဆောင့်လိုးဖို့ အကောင်းဆုံး အနေအထားဖြစ်လာသည်မို့ လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

တီလေးဆီမှ အီးကနဲ ငြီးသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ခရေပွင့်ကလေးက လီးကြီး၏ အကြောဖုတွေ ပွတ်ဆွဲတာကို ခံရ၍ဖြစ်သည်။ ဒစ်နားအထိသာ ဆွဲထုတ်ပြီး ဆီကို အဝမှာ ထပ်လောင်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ပြန်တွန်းထည့်လိုက်သည်။ နောက်တခါ ထပ်ပြီးဆွဲထုတ်ရင်း ဆီထပ်ထည့်လိုက်သည်။ နောက်တခါ အပြီးမှာတော့ လီးကြီးက စေးစေး လေးပင်မဲ့ အသားကို မပွန်းတော့ပဲ ချောချော မွတ်မွတ် ဝင်နေလေပြီ။ ထိုအခါကြတော့မှ သက်ထွေး က တီတီလေး ပေါင်အရင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။ နောက် တော့ အရှိန်ရလာပြီး သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..”

“ အု..အု…အိ..အိ..”

“ ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..”

သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ခြံ နှင့် တီတီလေး ဖင်လုံးကြီးတွေ ရိုက်မိပြီး ဖင်လုံးကြီးတုန်ကနဲ ဖြစ် ဖြစ်သွားသည်က အမြင်အာရုံရော အတွေ့အာရုံပါ အလွန်အရသာ ရှိလှပေသည်။ အရှိန်ရလာတော့ တီလေးလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ သူမ တံတောင်တွေ ထောက်လျှက် ကုန်းထလာသည်။ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် အနေအထားကနေ ဒေါ့ကီပုံစံ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

“ ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..”

“ အု..အု…အိ..အိ..”

“ ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖတ်..”

သက်ထွေး ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် တီတီလေး ခေါင်းက ဆံပင်တွေတောင် ဖာလန်ကြဲနေသည်။ လီးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စေးနေသလိုမျိုး မို့ ဖင်လိုးရတာကို အရမ်း အရသာတွေ့နေမိသည်။ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း ညှောင်းလာတော့ ခနနားရင်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်ခြင်း တချက်ခြင်း အားပါပါ ဆောင့်သည်။ တီလေး ဖင်ကြီးက ခါရမ်းနေသည်။ နောက်တော့ ခါးမှ သိုင်းဖက်ကာ စောက်စေ့ကို သွားချေသည်။ တီလေး မခံနိုင်တော့

“ အား…သား .. တီလေး ပြီးတော့မယ် ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ကွာ”

သက်ထွေး အရှိန်ပြန်မြင့်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးလည်း အလွန်ယားလာလေပြီ တီလေး ဖင်ကြီးထောင်ပြီး ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်သွားတော့ သူမ ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ သက်ထွေးလည်း လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ကွန်ဒုံးကို အမြန်ဆွဲချွတ်ရင်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်လိုက်သည်။ သူ့လရည်တွေ တီတီလေး ဖင်ကြီးနှင့် ခါး ကျောပြင်တို့ အပေါ်ကို တဖတ်ဖတ် ကျကုန်တော့သည်။

“ အားးးးးးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ တီတီလေးရယ်”

`````````````````````````````````````````````````

သက်ထွေး ဒီနေ့တော့ စိတ်တွေက ပြန်ကြွနေသည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က တီတီလေးနှင့် စစ်ကိုင်းက ဟော်တယ်မှာ သွားပြီး လိုးလိုက်ရတာ တော်တော်လေး အာသာပြေသွားခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း တစ်ပတ်မပြည့်ခင်မှာပင် လူက ပြန်ဆာလာသည်။ အိမ်မှာလည်း အခု အဖေက အလုပ်ကိစ္စ နှင့် ခရီးထွက်နေတော့ သူနှင့် အမေသာ ကျန်ခဲ့သည်။ ဟိုတစ်ခါ သူ့အခန်းထဲကကိစ္စ ဖြစ်ပြီးကာစက ခပ်တန်းတန်း ဖြစ်ခဲ့ရပြီး၊ နောက်တော့ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်သွားခဲ့ကြပြီး ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။

သက်ထွေးမှာ တီတီလေးကိုလည်း ပြန်ချိန်းချင်သော်လည်း တီတီလေးက အလုပ်ကိစ္စ နှင့် ရန်ကုန် ဆင်းသွာသည်ဆိုတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ချေ။ တစ်ခါက သူနှင့် အမေတို့ ချောင်းခဲ့သည့် ဦးလေးတို့လင်မယား အခန်းကို သတိရပြီးတော့ ထချောင်းကြည့်မိသည်။ ဟိုက်၊ ကောင်းခန်းရောက်တော့မှာ ပါလား၊ အနမ်းတွေ နှင့် စနေကြပြီ။ ညကလည်း မှောင်နေပြီမို့ သူတို့ အခန်းက မီးချောင်း အရောင်က တအားလင်းသလို ဖြစ်နေရသည်။

သက်ထွေး အကြံရသွားသည်။ သူ့အခန်းပြင်ထွက်ပြီး အပြင်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်မှာ မှောင်နေပြီး တံခါးတွေလည်း ပိတ်ပြီးနေပြီ။ သူ့အမေ အခန်းကို သွားကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး စာဖတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့်

“ အမေ.. အမေ”

“ ဟင် ဘာလဲ သား”

“ ခဏလေး လာပါဦး သားပြစရာရှိလို့”

ဒေါ်တင်ရီတစ်ယောက် သက်ထွေးများ ဘာပြစရာရှိသလဲဟု တွေးကာ သက်ထွေးနောက်က လိုက်လာခဲ့သည်။ သက်ထွေးအခန်းထဲမှာ မီးမဖွင့်ထားပဲ မှောင်နေသဖြင့်

“ ဟဲ့ သားအခန်းက မီးလုံး ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျွမ်းနေလို့လား”

“ မဟုတ်ဘူးမေမေ တမင်ပိတ်ထားတာ အမြန်လာဒီကို”

ဒေါ်တင်ရီက သက်ထွေး ပြတင်းပေါက်မှ အောက်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့

“ ဟဲ့၊ ခစ် သူတို့ လုပ်ငန်းစကြတော့မယ်ဟဲ့”

ဟု သက်ထွေးကို လှမ်းပြောမိလိုက်ပြီးမှ သတိရသွားကာ ရပ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သက်ထွေး ဦးလေးတို့ အတွဲမှာ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်နေကြပြီမို့ အသံတိတ်သွားပြီး စိတ်ဝင်တစား ကြည့်မိနေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ဆစ်စတီနိုင်း ပုံစံဖြင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စုပ်ယက်နေကြသည်မှာ တော်တော်ကို မြိန်ရေ ယှက်ရည်ရှိလှပေရာ ဒေါ်တင်ရီတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်မှာ အရည်ပင်စိုလာခဲ့လေသည်။ သူ့ကို ပြတင်းပေါက်မှာ ကြည့်ခိုင်းထားပြီး သူ့အိပ်ယာပေါ် သူသွားအိပ်နေသော သက်ထွေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း၊ အင်းလေ သူလည်းအရွယ်ရောက်နေပြီပဲ ကြည့်ချင် ကြည့်ပါစေလေဟု စိတ်ထဲတွေးမိကာ

“ ဟဲ့ သား လာလေ မကြည့်တော့ဘူးလား၊ ခစ် နင့် ဟိုအောကားတွေ ငှားကြည့်တာထက်တောင် ပိုကောင်းပါတယ်ဟ”

သက်ထွေးမှာ နှစ်ခါ မခေါ်ရ၊ ချက်ချင်းထလာပြီး ဒေါ်တင်ရီဘေးမှ ကပ်ပြီးလာကြည့်လေသည်။ တစ်အိမ်လုံးမှာလည်း နှစ်ယောက်ထဲ အမှောင်ထဲမှာ သူများ လင်မယား လိုးနေတာကို အတူတူ ချောင်းနေကြသော သားအမိနှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက် ကိုယ်ငွေ့ တစ်ယောက် ခံစားမိနေပြီး ကာမဆန္ဒတွေကလည်း မသိမသာ ဖြည်းဖြည်းချင်း နိုးကြွလာနေရလေသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ဆိုသည်မှာ သဘာဝက ပေးထားသည့် ဆွဲငင်ဓာတ် ရှိနေသည်မို့ ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်တွင် ရှိနေပါက ရုန်းထွက်ရန် သိပ်တော့ မလွယ်ကူချေ။

ယခုလည်း အိမ်တစ်လုံးလုံးထဲ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုသော အသိ၊ အလင်းရောင် မရှိသဖြင့် တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် သေချာ မမြင်ရသဖြင့် ဆန္ဒရမက်ကို ထိန်းသိမ်းဖို့ အတင်း မကြိုးစားချင်ကြတော့။ သူ့ဦးလေးတို့ လင်မယားအတွဲထက် သူ့အမေကိုသာ စိတ်ဝင်စားသော သက်ထွေးက သူ့အမေ နောက်မှ ကပ်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။

ဒေါ်တင်ရီ ကလည်း သက်ထွေး၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သဘောပေါက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း သွေး တွေက ဆူဝေနေပြီ မဟုတ်ပါလား။ သက်ထွေး၏ လီးကြီး သူမ ထမိန်ပါးပါး တလွှာခြားပြီး ဖင်သားတွေကို လာထိတော့ သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို အနောက်ဖက် အသာကော့ပေးလိုက်မိသည်။ မာတောင် ပူနွေးတဲ့ အချောင်းကြီးက သူမ ဖင်နှစ်လုံးကြားက တိုးဝင်လာပြီး သူမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်တိုက်မိသွားတော့ သူမ အသက်ရှူဖို့ မေ့သွားသည်။ ညအိပ်ယာဝင်ခါနီးမို့ သူမမှာ ဘာအတွင်းခံမှ မပါလာချေ။ ပင်တီမပါ၊ ဘရာမပါပဲ သူ့သားအခန်းထဲ ဝင်လာမိသည်မှာ သူမ အမှားပင်။

သက်ထွေး လက်တွေက သူမ ချိုင်းအောက်မှ ဝင်လာကာ သူမ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်လာတော့ ပါးစပ်မှ ငြီးသံလေး ထွက်သွားမိသည်။ သို့သော်လည်း နည်းနည်းတော့ ရှက်နေသေးသဖြင့်

“ အု.. အို.. သား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ… လက်ဖယ်စမ်း… ငါ မင်းအမေနော်”

သက်ထွေးက ဒီအချိန်မှာတော့ ဘာပြောပြော နားထဲဝင်မည့်ပုံ မပေါ်တော့ပါ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်တင်ရီကို သိုင်းဖက်ကာ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေပြီး သူမ ဖင်ကြားထဲသို့ သူ့လီးကြီးဖြင့် လွှတိုက်နေလေပြီ။ ပါးစပ်က ပြောနေသော်လည်း အတင်းရုန်းထွက်မသွားသော ဒေါ်တင်ရီကို သူ သိမ်းသွင်းလို့ရနေပြီ ဆိုတာကို သက်ထွေးက သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ကိုယ်လုံးကို အသာဖက်ကာ သူ့ကုတင်ရှိရာသို့ တွဲခေါ်လာခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲလိုက်စေသည်။ ဒေါ်တင်ရီ မှာလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ပက်လက်ကလေး လှဲလျှောင်းနေရှာလေသည်။

သက်ထွေးက ဒေါ်တင်ရီ့ အင်္ကျီရင်ဖုံးကို ကြယ်သီးများ အမြန်ဖြုတ်လိုက်လေသည်။ အပြင်ဘက်က တိုးဝင်လာသော မီးရောင်မှိန်မှိန် အောက်တွင်၊ ဖွံ့ဖြိုး လုံးထွားလှသော သူ့အမေ နို့ကြီးများကို မြင်နေရလေသည်။ အသက်ကလေး ရလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် အနည်းငယ် လျှော့လျဲလျဲလေး ဖြစ်သော်လည်း ကလေးတစ်ယောက်သာ ရဖူးခဲ့သဖြင့် တချို့ အမျိုးသမီးကြီးများကဲ့သို့ ချက်အောက်ကျနေသော နို့တွဲလွဲများ မဟုတ်ချေ။ ပက်လက်လှန်အိပ်နေသဖြင့် ဘေးတဖက်တချက်သို့ အနည်းငယ်လေး အိကျနေခြင်းသာ ဖြစ်ပြီး လက်မလုံးအရွယ် တုတ်ကာ လက်မဝက် မရှိသရှိ နို့သိးခေါင်း မဲမဲတွေက စိတ်ထနေ၍ ထင်သည် မာတောင်နေသည်။ သက်ထွေးက နို့ကြီးတွေကို မထိသေးပဲ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“ အို”

မီးမှောင်ထဲမှာ ဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်တင်ရီက ရှက်သဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်နေရာကို လက်ဖဝါးဖြင့် လှမ်းအုပ်လိုက်မိသည်။ နောက်တဖက်က လက်ဖျံတွေဖြင့် သူမ မျက်လုံးတွေ ပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ သူမ ဘာမှ မတွေ့ဘူးဆိုသည့် သဘော။ သူမ လက်ဖဝါးလေးက အမွှေးမြှင်အားလုံးကိုပင် မကာနိုင်။ တုတ်ခိုင်ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်လုံးကြီးများက သက်ထွေးကို တံတွေး မြိုချလိုက်ရသည်။ ဒီပေါင်လုံးကြီးတွေကို တစွန်းတစ မြင်ရဖို့ သူ့မှာ အသည်းအသန် ချောင်းခဲ့ရသည် မဟုတ်လား။

သက်ထွေး သူမပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို အသာတွန်း၍ ကားလိုက်ပြီး ပေါင် အတွင်းသားများကို လျှာဖြင့် ယက်လိုက်သည်။

“ အို့.. ယားတယ်ကွာ”

ဒေါ်တင်ရီ တွန့်သွားသည်။ သူမ ဒူးတွေကို ထောင်လိုက်မိသည်။ သက်ထွေးက သူမ ပေါင်တွေကြား ဒူးထောက်ဝင်ကာ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို လိုက်ယက်မိသည်။ ပေါင်ခွဆုံနားရောက်တော့ သူမ လက်တွေကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေပေမဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုကြီး နှင့် အတွင်းသား နီတာရဲလေးကို အရည်တွေ ရွှမ်းလဲ့ စွာ မြင်နေရသည်။

သက်ထွေးက သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲသလို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်ရီတစ်ယောက် အဖျားတက်သလို တုန်ရီသွားပြီး သက်ထွေးခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲလိုက်မိသည်။

“ အမေ့”

သက်ထွေး လျှာကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ယက်ပေးနေကာ အတွင်းထဲကိုလည်း ဝင်သလောက် ထိုးပြီး ယက်နေချိန်မှာတော့ ဒေါ်တင်ရီတစ်ယောက် ဖင်ကြီး တကြွကြွဖြင့် လူးလွန့်နေလေပြီ။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှ ညီစို့စို့ အနံ့ကလေးက သက်ထွေးကို ပို၍ စိတ်ထစေလေရာ သက်ထွး လီးကြီးမှာ တောင်ရလွန်းသဖြင့် ညှောင်းသလိုတောင် ဖြစ်လာသဖြင့် သက်ထွေးမှာ ထထိုင်လိုက်လေသည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူ့လီးကြီးတင်းနေတာကို အမြန်လျှော့မှ ရတော့မည်။ နို့မို့ဆိုရင် ပေါက်ကွဲပဲ ထွက်သွားမလား ထင်နေရသည်။ သက်ထွေး သူအမေ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ ဟလာသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် လီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ အို…အိ..”

လီးနှင့် မတွေ့ရသည်မှာ အတော်ကြာနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်များ ရွဲနေသော်လည်း စေးကြပ်နေသည်။ ဒေါ်တင်ရီလည်း မခံစားရတာ ကြာသော ခံစားမှုမို့ အရသာ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ခံစားရသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုထက်ပိုဆိုးသည်မှာ မိမိစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေသည့် လီးကြီးမှာ မိမိသားအရင်း၏ လီးကြီးဖြစ်နေသောကြောင့်လည်း ဘာနဲ့မှ မတူသော ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်နေရလေသည်။

သက်ထွေးမှာ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံး ပျားရည်ထဲ စိမ်လိုက်ရသလို နွေးထွေးနူးညံ့လှသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရသဖြင့် အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကျော် စိမ့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ လီးကြီးမှ လရည်တွေ ပန်းမထွက်သွားအောင် အတော်ပင် စိတ်ကို ထိန်းနေရလေသည်။ လီးကြီး ဒေါ်တင်ရီ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားပြီး ဒေါ်တင်ရီကို သိုင်းဖက်ထားမိသည်။ သူ့လီးကို မလှုပ်ရဲ လှုပ်လိုက်သည်နှင့် လရည်တွေ ထွက်ကုန်မှာ စိုးနေမိသည်။ အခုမှ လိုးရတာ ဆိုတော့ ချက်ချင်းမပြီးချင်သေး၊ အသက်ကို ခဏအောင့်ထားပြီး သူ့စိတ်တွေကို တခြား အကြောင်းအရာတွေ တွေးဖို့ ကြိုးစားနေသည်။

သူ့ရင်ဘတ်အောက်မှာ မိုးပျံဘော်လုံးကို ဖိထားရသလို သူအမေ နို့ကြီးတွေက အိတုံတုံဖြင့်၊ သူမ မျက်နှာကို အုပ်ထားသည့် သူမလက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်ရီက နှုတ်ခမ်းတွေကို စေ့ထားသော်လည်း သူ့လျှာကြီး သူမ နှုတ်ခမ်းကြား တိုးဝင်လာတော့လည်း ဟပေးလိုက်မိသည်။ သူ့လျှာကြီးက သူမ လျှာကလေးကို လာပွတ်နေသည်။ သူမ လျှာကလေးကို နောက်သလို ထုတ်ပေးလိုက်တော့ သူပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်သည်။ သူမ လက်တွေက သက်ထွေး ကျောပြင်ကြိးကို အလိုလို သိုင်းဖက်မိသွားလေသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားတွေက သူတို့ကို အထဲမှာ မာတင်းတင်းဝင်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်ပေးနေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ အလွန်ယားနေလေပြီး သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့တွန်းပစ်လိုက်မိသည်။

သက်ထွေး သဘောပေါက်သွားပြီ။ သူ့အမေ အရမ်းလိုနေပြီ ဆိုတာ။ သူ အင်ထုနေလို့ မရတော့။ ပြီးချင်မှသာ ပြီးရော သူလိုးမှ ရတော့မည်။ သူ့အမေ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျှိုကာ ပုခုံးကို ဆွဲလို့ ဆောင့်သည်။ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်အောင်ကို ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ ကုတင်သံ ကျွိ့ကျွိ့နှင့် တဖတ်ဖတ်၊ တဖုတ်ဖုတ်အသံ၊ အင့်အင့်၊ အီးအီး အသံတို့ကို ဂရုစိုက်စရာမလို၊ တစ်အိမ်လုံးမှာ သူတိုက နှစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်လား။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆောင့်သည်၊ လိုးသည်။

စောစောကတည်းက ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းမာနေသော သက်ထွေးလီးကြီးက ထင်သည့်အတိုင်းပင် ရေရှည်မခံ ခဏအတွင်းမှာပင် လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ဒေါ်တင်ရီ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ဒေါ်တင်ရီကိုယ်တိုင်လည်း နောက်မကျပါ။ ကိုယ့်သားအရင်း လရည်တွေ ကိုယ့်စောက်ခေါင်းထဲ နွေးကနဲ ဝင်လာတော့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း တကိုယ်လုံး ကျင်တက်သလိုဖြစ်ကာ ပြီးသွားရသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိကြသည်။ သက်ထွေး လီးကြီးက ဒေါ်တင်ရီ စောက်ဖုတ်ထဲ တဆတ်ဆတ်တုန်တာ ရပ်သွားပြီး အနည်ငယ် ပျော့သွားတော့မှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားကြသည်ကို ဖြေလျှော့လိုက်ပြီး သက်ထွေးက ဒေါ်တင်ရီ့ ဘေးတွင် ဝင်လှဲ အိပ်ကာ နားလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှ ဒေါ်တင်ရီက

“ သား .. အမေတို့တော့ မှားကုန်ကြပြီ..”

“ မမှားပါဘူး အမေရယ်၊ မှားတယ် ဆိုရင်လည်း သားရဲ့ အပြစ်ပါ”

“ ဟင့်အင်း သား။ အမေက အလိုလိုက်မိလိုက်တာ၊ အမေ့ အမှား ။ အမေက လူကြီးလေ”

“ သားလည်း အရွယ်ရောက်နေပါပြီ အမေရဲ့။ စဉ်းစား ဆုံးဖြတ်တတ်နေပါပြီ။ အမေလည်း မမှားဘူး၊ သားလည်း မမှားဘူး၊ အရွယ်ရောက်နေတဲ့ ဖိုနဲ့ မ နှစ်ဦးရဲ့ သဘောတူ ဆုံးဖြတ်ချက်ပဲလေ၊ လာပါဦး သားကို ဖက်ပါဦး”

ဒေါ်တင်ရီက သူ့ဘက်ကို တစောင်းလှည့်ကာ ပြောလိုက်သည့် သက်ထွေးနားကို တိုးကပ်ကာ သက်ထွေး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ကာ တွယ်ဖက်လိုက်သည်။ သက်ထွေးက ဒေါ်တင်ရီ့ နောက်ကျောပြင်ကို ပွတ်သတ်ပေးရင်းက             

“ ဒီကမ္ဘာမှာ သားလောက် ကံကောင်းတဲ့သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူးနော်”

“ ဘာလို့လဲ သားရဲ့”

“ အမေရဲ့ သဘောတူညီချက်နဲ့ အမေ့ကို လိုးခွင့်ရတဲ့သားလေ အမေ”

“ သွားကွာ နားရှက်စရာတွေ”

“ သားလိုးပေးတာ ကောင်းရဲ့လား အမေ”

“ တော်ကွာ ရှက်စရာတွေ ပြောမနေပါနဲ့”

“ အမေကလည်း ဒီအဆင့်နဲ့ ဒီအဆင့် ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ၊ သား လရည်တွေတောင် အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အခုထိ ရှိနေတုန်းဟာကို”

ဒေါ်တင်ရီက သက်ထွေး လက်မောင်းကို ဖြတ်ကနဲ ရိုက်လိုက်ရင်း

“ ကြည့် ယုတ်မာတယ်။ ပြောလေ ကဲလေ၊ တော်ပြီ နောက်ဆို မရတော့ဘူး၊ မပေးတော့ဘူး”

“ အာ အဲ့လို မလုပ်ပါနဲ့ အမေကလည်း။ မမေးနဲ့ဆို မမေးတော့ပါဘူး”

“ အင်း၊ ဒါနဲ့ သားက အမေ့ကို အဲ့လိုစိတ်တွေ ဘယ်တုန်းကတည်းက ပေါ်နေရတာလဲ၊ ဒီလောက် ဝတုတ်နေတာကြီးကို”

“ ဘယ်က ဝတုတ်ရမှာလဲ အမေကလည်း၊ အမေက ဝတာမဟုတ်ဘူး ကိတ်တာ ကိတ်တာ”

“ ဟွန့် ထားပါတော့ ။ ကဲ ပြောစမ်းပါဦး ဘယ်ကနေ ဘယ်လို စပြီး အဲလိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာရတာလဲ”

“ သား ပြောပြမယ်၊ အမေလည်း သားကို ပြန်ပြောပြ။ သားက ပထမဆုံး ဖီးဖြစ်သွာတာက အမေနဲ့ အဖေ လိုးနေတာကို အမှတ်မထင် တွေ့တာက စတာ”

“ ဟယ်တော့ ဘယ်လိုကြီး တွေ့သွားတာလဲ ရှက်စရာကြီး “

“ အဖေနဲ့ အမေက လိုးရင် အခန်းတံခါးမှ သေချာမပိတ်တာ”

“ ဟယ် မီးတော့ ပိတ်ထားပါတယ်၊ ဘယ်တော့မှ မီးဖွင့်ပြီး မလုပ်ပါဘူး”

“ အင်းလေ ဒါပေမဲ့ အိုက်လို့ဆိုပြီး ပြတင်းပေါက် ဖွင့်ထားတယ်လေ၊ လမ်းမီးတိုင်က အလင်းရောင်နဲ့ ဇာခြင်ထောင်အပါးနဲ့ဟာကို အကုန်မြင်နေရတာပေါ့”

“ ဟင့် နှာဘူးလေး သူ့ဘာသာ ချောင်းကြည့်တာကို သူများကို အပြစ်ပြောရသေးတယ်”

“ အပြစ်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သားက အဲ့လိုမြင်ပြီးတော့ အမေ့ကို တအားလိုးချင်သွားတာ”       

“ ဟွန်း အဲဒါကြောင့် ဖြစ်မှာပေါ့ ။ ကိုယ့်အမေကို ကြည့်တာက တစ်ခါထဲ မျက်လုံးက အိန္ဒြေမရဘူး ခေါ်တော တထောင်အားနဲ့”

“ ဟင် အမေကလည်း သတိထားမိတာလား ခွိခွိ။ သားက သား ခိုးကြည့်တာ မသိလောက်ဘူး ထင်နေတာ”

“ အမလေး ဒီထက်တောင်ပိုသိသေး၊ အမေ အခန်းလာရှင်းမယ်ဆိုတာ သိလို့ နှာဘူးစာအုပ်တွေ အောခွေတွေကို အမေ မြင်နိုင်လောက်တဲ့ နေရာမှာ ထားထားတာ မဟုတ်ဘူးလား၊ ဟွန့် ဒီကလည်း မနေနိုင်ဘူး အဲစာအုပ်တွေ ဖတ်ကြည့်၊ အောခွေတွေ ထည့်ကြည့် နဲ့၊ သူ့ဟာတွေက အန်တီကြီးတွေနဲ့ ကောင်လေးတွေ လုပ်တာကြီးပဲ။ နောက်ပြီးတော့ အင်းစက်တွေလည်း အများကြီး။ အဲဒီမှာ စိတ်ထဲက တမျိုးဖြစ်လာတာ၊ တခြားလူတွေများ အဲလို လုပ်တာ ရှိမလား၊ တကယ်လို့ ငါ့သားက ငါ့ကို တကယ်လုပ်ချင်နေတာ ဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာမျိုးတွေ ပေါက်ကရ အတွေးဝင်လာတာ”

“ ဟုတ်လား သားက အမေ အဲ့တာတွေကို ထိတောင် ထိရဲ့လား မသိဘူးလို့ တွေးနေတာ အဟီး”

“ ဟဟ တချို့ ဟာတွေဆို အကြိမ်ကြိမ်တောင် ကျော့ဖြစ်တယ် ခစ်ခစ်။ အိမ်မှာ နေ့လည်တစ်ယောက်တည်းရှိတဲ့ အချိန်တွေက အများကြီးကို”

“ ဘယ်လို ဟာတွေ ကျော့တာလဲ အမေက”

“ ဟို ဂျပန်ကားတွေ များတယ်၊ ကိုယ့်အမေကို ပြန်လုပ်တဲ့ ကားတွေပေါ့။ အဟီး ။ နင်ကလည်း အဲလို ကားတွေချည်းပဲ ဝယ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ အင်းပေါ့ သားက အမေ့ကို လိုးချင်နေတာကိုး”

“ အသိသာကြီးလေ၊ နင် ဝယ်ထားတဲ့ ခွေတွေက အဲလို ဟာတွေနဲ့ ပြေးလို့မှ မလွတ်တာ။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း အမေပါ စိတ်ပါလာတာပေါ့”

“ အခု အမေနဲ့ တစ်ကားလောက် အတူတူ ကြည့်ရအောင် ဘယ်လိုလဲ”

“ ဟယ် ညကြီးသန်းခေါင် သူများတွေ ကြားသွားမှာပေါ့”

“ အသံပိတ်ထားမှာပေါ့ အမေရဲ့ အသံမှ မလိုပဲဟာ”

“ အင်း လုပ်လေ အာ့ဆိုလည်း “

သက်ထွေးက အခန်းမီးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ဒေါ်တင်ရီ ကမန်းကတန်း သူမကိုယ်ကို စောင်တစ်ထည်ဆွဲယူကာ ပတ်လိုက်သည်။ လင်းလင်းချင်းချင်းမှာတော့ နည်းနည်းရှက်သလို ဖြစ်မိသည်။ သက်ထွေးက ခွေတစ်ခုကို ကောက်ယူကာ သူ့အမေ လက်ကို ဆွဲကာ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာကြလေသည်။ သူတို့ အိမ်မှာ ဒီဗီဒီ ပလေရာနှင့် တီဗီက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာသာ ရှိသဖြင့် စက်ထဲခွေထည့်ကာ တီဗီနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။

ဒေါ်တင်ရီမှာ စောင်ကြီးကို ခြုံထားပြီး သက်ထွေးက တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းနဲ့မို့ ဒေါ်တင်ရီ က သူ့စောင်တွင်းဝင်ဖို့ စောင်အစကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်တော့ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် တီဗီစခရင်ပေါ်မှ ဂျပန်ကားကို ထိုင်ကြည့်ကြလေသည်။ ထိုကားတွင် ဂျပန် ကျောင်းသားလေးက သူ့အမေ အိမ်တွင် ကြမ်းတိုက် ဖုံသုတ်လုပ်နေရင်း ဂါဝန်အောက်စ လွတ်နေသည်ကို ချောင်းချောင်းကြည့်နေပြီးနောက် သူ့အခန်းထဲတွင် စာကြည့်သလိုဖြင့် ဂွင်းတိုက်နေလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့အမေက အခန်းထဲ ရုတ်တရက်ဝင်လာပြီး မိသွားကာ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ရှိန်းကုန်လေသည်။ ဒေါ်တင်ရီက တခစ်ခစ် ရယ်ရင်း

“ နင့်ကိုလည်း ငါတစ်ခါမိတာ မှတ်မိသေးလား”

“ ဘယ်မေ့မှာလည်း သားက အမေတော့ ဆူတော့မှာပဲ ထင်နေတာ။ အမေက မဆူပဲနဲ့ သားလီးကို သေချာကြည့်ပြီး ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ထွက်သွားတာလေ၊ အဲဒီနေ့က အမေ သားကို ဂွင်းထုပေးတယ်ဆိုပြီး ထုလိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ ခိခိ”

“ အင်း အမေလည်း အဲနေ့က သားလီးကို မြင်ယောင်ပြီး သားအဖေ လိုးတော့တောင် သားလိုးနေတယ်လို့ တွေးမိတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် စိတ်ဆိုးတယ် အဟစ်”

နောက်တော့ ဂျပန်ကား ထုံးစံအတိုင်း ကောင်လေးက သူ့အမေ နှင့် သူ့အဖေ အိပ်နေရာသို့ ညဘက်သွားကာ သူ့အမေဘက်မှာ အသာစောင်လှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ယက်ကာ တက်လိုးတော့သည်။ အဓိပ္ပါယ်ရှိတာ မရှိတာ အပထား သက်ထွေးမှာ လီးတောင်နေလေပြီ။ ဂျပန်မမှာလည်း လီးကြီး အဆုံးထိဝင်မှ နိုးလာပြီး သူ့ယောက်ျား နိုးမည် စိုးသဖြင့် ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့် ပိတ်ကာ အလိုးအဆောင့်ခံလေသည်။

“ ခစ်ခစ် အဓိပ္ပါယ် မရှိလိုက်တာ “

“ အင်း သားက အဲလို လိုးချင်တာ၊ အဖေ အိပ်နေတုန်း အမေ့ကို လာလိုးချင်တာ”

“ အမလေးတော် မလုပ်ပါနဲ့ ငါးပါး မှောက်ကုန်ပါ့မယ်၊ နိုးသွားရင် အသတ်ခံရမှာ”

“ ဒီမှာ ကိုင်ကြည့်ပါဦး တွေးလိုက်တာနဲ့ကို သားလီးက အရမ်းတောင်နေပြီ”

“ ဟွန့် သူ့လီးက တစ်ချိန်လုံးတောင်နေတာ ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ “

သက်ထွေးက သူ့လက်ကို သူ့အမေ ပေါင်ကြားထဲ လှမ်းနိုက်လိုက်ရင်း

“ အမေ့ စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း စိုနေပါပြီဗျာ..”

ဟု ပြောလိုက်ရာ ဒေါ်တင်ရီက သက်ထွေး လက်ကို လှမ်းရိုက်လေသည်။ သက်ထွေးက စောင်ကို ခွာချလိုက်ကာ ဒေါ်တင်ရီကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်တင်ရီ့ နို့ကြီးများမှာ သက်ထွေးရင်ဘတ်ကို လာအိလေရာ သက်ထွေးက သူ့လက်တွေကို ဒေါ်တင်ရီ နို့ကြီးတွေ ဆုပ်နှယ်စေပြီး ပါးစပ်ကလည်း ဒေါ်တင်ရီ့ လျှာလေးကို စုပ်လေသည်။ ဒေါ်တင်ရီမှာလည်း မျက်လုံးလေး စင်းလာပြီး သက်ထွေးကို ပြန်ဖက်လာလေသည်။ ထိုသို့ ခဏနမ်းလိုက်ပြီး အမှန်မထင် တီဗီစခရင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးက သူ့အမေကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ ဒေါ့ကီ ဆွဲနေလေပြီ။

“ အမေ သား အဲလို လိုးချင်တယ်”

ဒေါ်တင်ရီမှာ မျက်နှာလေး နီသွားပြီး

“ အိုကွာ အိမ်ရှေ့ခန်းကြီးမှာ”

“ လာပါ အမေရဲ့ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့်ပြီး လိုးကြရအောင်ပါ”

နောက်ဆုံးတော့ သက်ထွေး အလိုကျ ဒေါ်တင်ရီတစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တီဗီကို မျက်နှာပြုလျှက် လေးဘက်ထောက်ပေးရှာလေသည်။ သက်ထွေးမှာ ကားစွင့်နေသည့် ဒေါ်တင်ရီ့ ဖင်ကြီး ပေါင်လုံးကြီးများကို အနောက်မှ ကြည့်ရင်း လီးကြီး တအားတောင့်တင်းလာတော့သည်။

“ အမေ့ကို နောက်ကကြည့်လိုက်မိတိုင်း အဲဒီ ဖင်ကြီးကို နောက်ကနေ ပြေးပြေးဆောင့်ချင်နေတာ အဟီး”

ဒေါ်တင်ရီက လေးဘက်ထောက်ကုန်းထားရာမှ သက်ထွေးကို နောက်ပြန် လက်ဖြင့် လှမ်းရိုက်လိုက်လေသည်။ သက်ထွေးက စပ်ဖြဲဖြဲဖြင့် ဒေါ်တင်ရီ့ ဖင်နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ရင်း ရှုံ့ပွဖြစ်နေသည့် ခရေပွင့်လေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်နေ့တော့ ဒီခရေကို ချွေဦးမည်ဟု လည်း တေးထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး အကွဲကြောင်းကို သူ့လီးကြီးတေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။     

“ အား…ရှီး…ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်..”

“ ဖွတ်..ဖြွတ်…ဖတ်..”

သက်ထွေးမှာ ဒေါ်တင်ရီ့ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေသည်။ ဒေါ်တင်ရီမှာလည်း မာကျောလှသော လီးကြီး မညှာမတာ တိုးဝင်နေမှုက အရသာ အစုံပေးနေသဖြင့် အသံထွက် ငြီးတွားမိလေသည်။ ပထမပိုင်းတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ဂျပန်သားအမိ ဒေါ့ကီ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း တစ်ချက်ချင်း ဇိမ်ဆွဲဆောင့်လိုးရင်းက အရှိန်ရလာတော့ တဖြည်းဖြည်း မြန်လာတာကာ တအားဆောင့်လိုးမိလေတော့သည်။

ထိုညမှစကာ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက် သောက်လို့ မပြေတဲ့ ဆားငံရည်ကို သောက်သုံးမိသလို ဖြစ်သွားကြပြီး အိမ်မှာ လူလစ်တာ နှင့် လိုးကြလေတော့သည်။ တခါကတော့ သူတို့ အဖေမှာ ကန်ထရိုက်အလုပ်တစ်ခု ပြီးသွားသဖြင့် နောက်အလုပ်မစခင် အိမ်မှာ နားနေတော့ရာ လိုးဖို့ အခွင့်အရေးမရ ဖြစ်နေရလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဒေါ်တင်ရီက သူ့ အမျိုးတွေရှိရာ အထက်ဘက်သို့ ညအိပ်သွားလည်မည်ဟု ပြောကာ သားအမိနှစ်ယောက် ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။

ဒေါ်တင်ရီ့ အဒေါ်တို့ ရွာတွင် သူ့အဒေါ်က သားအမိ ပဲဟုဆိုကာ ခြင်ထောင်တစ်လုံးထဲတွင် သိပ်ရာ သူတို့ နှစ်ယောက်အတွက် အတော်ဖြစ်နေတော့သည်။ ခိုးရာလိုက်လာသော ချစ်သူနှစ်ဦးပမာ နေစောင်းသည်နှင့် အိပ်ချင်သည်ဆိုပြီး ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်ကုန်ကြတော့သည်။ ထိုညကပင် သက်ထွေး လိုးချင်နေသော သူ့အမေ ဖင်ကို လိုးခွင့် ရလိုက်လေသည်။ သို့သော်လည်း အကြာကြီးနေလို့ မဖြစ်သဖြင့် သူတို့ အိမ်သို့ ပြန်လာရလေသည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သုံးလေးရက်လောက် မလိုးရတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ထန်နေကြရာ ဒေါ်တင်ရီ က သူ့ယောက်ျားကို အရက်မူးအောင် တိုက်ပြီး သက်ထွေး အခန်းလာ အလိုးခံဖို့ ပြင်လေသည်။ သက်ထွေးက သူ့လင်ကြီးနားမှာ လိုးချင်သည်ဟု ဆိုပြီး ဒေါ်တင်ရီကို သူတို့ လင်မယားအိပ်သည့် ကုတင်ပေါ်မှာပင် သူမယောက်ျား တစ်ဖက်မှာ မူးပြီး အိပ်ပျော်နေတုန်း နောက်တစ်ဖက်မှ တက်ကာ လိုးခဲ့လေသည်။ နောက်ကြတော့ သူ့အဖေ အလုပ်ပြန်စတော့ အိမ်မှာ အရင်အတိုင်း ပြန်လွတ်လပ်သွားကြတာ လိုးပွဲကြီး နေ့တိုင်း ဖြစ်နေတော့သည်။

“ ဟဲ့ သား နင်လည်း အရွယ်ရောက်ပြီ အမေ့ကိုပဲ လိုးနေလို့ မရဘူးလေ မိန်းမလေး ဘာလေး ယူဖို့ လုပ်တော့”

“ ဟာဗျာ ဘယ်မိန်းမမှ မယူချင်ဘူး၊ အမေ့ကိုပဲ လိုးနေချင်တယ်၊ ယူလို့ရရင် အမေ့ကိုပဲ ယူထားလိုက်ချင်တယ်”

“ အောင်မယ် ငါမသိတာကျလို့။ နင် နင့်တီတီလေးကိုရော လိုးနေတယ် မဟုတ်လား ဟွန့်။ ငါ့ကို ငတုံးများ မှတ်လို့လား”

“ အာ ဒါကတော့ အမေရယ်”

“ ဟင့် ဘာဒါကတော့လည်း။ နင် နင့်ဂျီးဂျီးကို မျက်စောင်းထိုးနေတာလည်း ငါသိတယ်၊ နှာဘူးလေး၊ ငါက မှားသွားမိတဲ့ အမှားကို ပြင်လို့ မရတော့လို့ ဟွန်း”

“ တီတီလေးနဲ့က သူက စတာပါ အမေရာ၊ သားက သူ့ကြောင့် မှားမိတာပါ”

“ ဘာကြောင့် မှားမှား မှားတယ်ဆိုတာက မကောင်းဘူး ဒါပဲ”

“ သိပါတယ် အမေရယ်၊ မှားလက်စနဲ့ ဆက်မှားလိုက်ကြရအောင်လား ခိခိ”

“ သေနာလေး”


ပြီးပါပြီ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, June 4, 2025

ဘီလူးမောင်တင် အပိုင်း (၇)

ဘီလူးမောင်တင် အပိုင်း (၇)

ရေးသားသူ - ဘီလူးမောင်တင်

{အင်းစက်၊ကပ်ကိုး}

အခန်း ( ၅၁ )

ခက်ခက်အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ်နီးပါး ရှိလာတော့ မမျှော်လင့်ဘဲ နာမည်ကြီး ကျူရှင်ဆရာ အောင်မြတ်မိုးနှင့် ဆုံမိကြသည်။ အောင်မြတ်မိုးကား နာမည်ကြီး အင်္ဂလိပ် ကျူရှင်ဆရာဖြစ်ပြီး ခက်ခက် ဆယ်တန်း ဒုတိယနှစ် ဖြေတုန်းက တက်ခဲ့ဘူးသည့် ဆရာလည်း ဖြစ်သည်။ အသင်အပြ ကောင်းသည်ဟု နာမည်ကြီးသောကြောင့် သူ့ကျူရှင် အတန်းကို တက်ရန် မလွယ်ပေ၊ ဆရာအောင်မြတ်စိုးက ဆယ်တန်း သီးသန့်သင်ပြီး မနက်ပိုင်း သုံးချိန်နှင့် ညနေပိုင်း နှစ်ချိန်သာ သင်သည်။ တစ်ချိန်တွင် ကျောင်းသား ခုနစ်ဆယ်နီးပါးခန့် ရှိပြီး သူ့ကျူရှင်မှာ ကျောင်းသူ ကျောင်းသားနှင့် ပြည့်ကျပ်နေသည်။ မနက် သုံးချိန်တွင် နှစ်ချိန်က လက်ရှိ ကျောင်းတက်နေသူများအတွက် ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးတစ်ချိန်က အပြင်ဖြေသူများအတွက် ဖြစ်သည်။ နေ့လည်နေ့ခင်းတွင်တော့ သူ့တိုက်ခန်းတွင် အနားယူတတ်သည်။

ခက်ခက်နှင့် ပြန်ဆုံသည်မှာလည်း အခြားမဟုတ်၊ ဆရာအောင်မြတ်မိုးက ခက်ခက်ယောက်ကျား ခင်မောင်ကျော် ဝယ်ထားသည့် ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို ပြန်ဝယ်ရာမှ ခက်ခက်နှင့် ဆုံကာ သိလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ခက်ခက်ကတော့ သူတက်ခဲ့ဘူးသည့် ကျူရှင်ဆရာမို့ ချက်ခြင်းပင် မှတ်မိလိုက်သည်။ အမှန်ဆို ခက်ခက်မှာ ခင်မောင်ကျော်အလုပ်ကို ဝင်ရောက်စပ်စုခြင်း မရှိပေ၊ ထိုနေ့က ခက်ခက်လည်း ခင်မောင်ကျော်နှင့် လမ်းကြုံလိုက်ရင်း ခင်မောင်ကျော်က အောင်မြတ်မိုး အိမ်ကိစ္စအတွက် စာရွက်စာတမ်း ဝင်ပေးသည်မို့ မတော်တဆ ဆုံလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မြင်မြင်ချင်းပင် ခက်ခက်က မှတ်မိသည်မို့

" ဟာ ဆရာ အောင်မြတ်မိုး မဟုတ်လား၊ သမီးက ခက်ခက်လေ၊ ဟိုလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က ဆရာ့ကျူရှင်မှာ တက်ခဲ့တာလေ၊ သမီးကို မှတ်မိလား"

တစ်နှစ်တစ်နှစ် ကျောင်းသူကျောင်းသား လေးငါးရာလောက်နှင့် ဆုံလာသည်မို့ အောင်မြတ်မိုးက မမှတ်မိ၊ သို့သော် ထိုအဖြစ်မျိုးက သူ့အတွက် ရိုးနေသည်မို့ အလိုက်သင့်ပင် ထုံးစံအတိုင်း

" အော် အေးအေး၊ ဆရာက တပည့်များတော့ အတိအကျတော့ မမှတ်မိဘူး၊ ဘယ်လိုလဲ ဆရာ့ဆီမှာ တက်ခဲ့တယ်ဆိုတော့ အင်္ဂလိပ်စာကို အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ အောင်ခဲ့တယ်မို့လား၊ ဂုဏ်ထူးရော ပါသေးလား"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဆရာ့တပည့်တွေထဲမှာ အင်္ဂလိပ်စာ မအောင်တာဆိုလို့ သမီးတစ်ယောက်ထဲ ရှိမယ်ထင်တယ်၊ ဆယ်တန်းဖြေတာ သုံးခါ၊ သုံးခါလုံး အင်္ဂလိပ်စာနဲ့ပဲ ကျလို့ အိမ်က ယောက်ကျားပေးစားတာ ခံလိုက်ရတာလေ၊ ဒါ ခက်ခက်အမျိုးသားလေ၊ ဦးကျော် ဒါ ခက်ခက်ဆရာနော်၊ အမြတ်တွေ အများကြီး မယူနဲ့ သိလား"

ခက်ခက်က ရယ်ရယ်မောမောပင် သူ ဆယ်တန်းကို အင်္ဂလိပ် တစ်ဘာထဲနှင့်ပင် သုံးနှစ်ဆက်တိုက် ကျကြောင်း ရယ်ကာပြောရင်း သူ့ယောက်ကျားကိုပါ လှမ်းပြောလိုက်သည်။

" မယူပါဘူး ခက်ခက်ရ၊ ခက်ခက်ဆရာမှန်း မသိခင်ထဲက ပေါက်စျေးထက် အများကြီး လျှော့ပေးထားတာ ကိုအောင်မြတ်မိုး သိပြီးသားပဲ"

ခက်ခက်အပြောကြောင့် အောင်မြတ်မိုးလဲ သူ့ဂုဏ်အထိမခံချင်တာမို့

" ဟား ဟား ဟား ဟား ဒါဆိုရင်တော့ တစ်ခုခု လွဲနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ ဆရာ့တပည့် အင်္ဂလိပ်စာ ကျတယ်ဆို ရာဇဝင်ရိုင်းသွားမှာပေါ့၊ ဆယ်တန်း ပြန်ဖြေရင်ပြော၊ ခက်ခက်ကို ဆရာ့အိမ်မှာ သီးသန့် ပြန်သင်ပေးမယ်၊ ဆရာသင်လို့ ကျတယ်ဆိုတာ ရာဇဝင်မရှိစေရဘူး"

" တကယ်လား ဆရာ၊ ခက်ခက်က ဆယ်တန်း အောင်ချင်နေတာနော်၊ ဒီအင်္ဂလိပ်စာ တစ်ဘာသာပဲ ကျနေလို့၊ ဆရာတကယ်သင်ရင် ဒီနှစ် ပြန်ဖြေလိုက်မှာနော်"

" တကယ်ပြောတာပေါ့၊ ဒီမှာ ရော့ ဆရာ့ဖုန်းနံပါတ် ယူထား၊ အာမခံနဲ့ အောင်အောင်သင်ပေးမယ်၊ ရာဇဝင်မှာ ဆရာ့ဘာသာနဲ့ ကျတယ်ဆိုတာ မရှိစေရဘူး"

ထိုအချိန်မှ စ၍ ခက်ခက်မှာ ဆယ်တန်း ပြန်ဖြေချင်သည့်ပိုး ဝင်သွားတော့သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး နေ့ခင်း အားနေသည်ကတစ်ကြောင်း၊ အာမခံနှင့် အောင်အောင်သင်ပေးမည့် ဆရာကလည်း ရှိနေသည်က တစ်ကြောင်းမို့ ဆယ်တန်း ပြန်ဖြေမည့်အကြောင်း ခင်မောင်ကျော်ကို ပြောကြည့်တော့ ခင်မောင်ကျော်ကလည်း ခွင့်ပြုသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ဆရာအောင်မြတ်မိုး၏ သီးသန့် ကျောင်းသူ ဖြစ်လာတော့သည်။

ဆရာအောင်မြတ်မိုးက နာမည်ကြီး ဆရာဟု ဆိုသော်လည်း အသက်အားဖြင့် သုံးဆယ်ဝန်းကျင်သာ ရှိပြီး စာသင်ကောင်းသလို မော်ဒယ်မင်းသား ရှုံးလောက်အောင် ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ရုပ်ရည်သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နှင့်မို့ ကျောင်းသူများ ကြွေသည့် ဆရာလည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဆရာအောင်မြတ်မိုးက ကျူရှင်ဆရာ စသင်သည့် အချိန်ကတည်းကပင် အိမ်ထောင်ကျပြီးသား ဖြစ်နေသည့်အပြင် တည်တည်တန့်တန့် နေတတ်သူမို့ နာမည်ပျက်မရှိပေ။

ခက်ခက်မှာ ဆရာ့အိမ်ရောက်မှပင် ဆရာ့အကြောင်း သေချာသိတော့သည်။ ဆရာက အိမ်ထောင်ရှိသည် ဆိုသော်လည်း ဆရာ့မိန်းမမှာ စင်္ကာပူတွင် အလုပ်သွားလုပ်နေသည်မို့ လင်မယားမှာ အတူမနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆရာနှင့် ဆရာ့အမျိုးသမီးမှာ ငယ်ချစ်ဖြစ်သော်လည်း အရွယ်ကောင်းတုန်း ငွေရှာသည့် သဘောနှင့် တစ်နိုင်ငံဆီ ခွဲနေကြလေသည်။ တစ်နှစ်လျှင် နှစ်ကြိမ်ခန့်သာ လူချင်းဆုံကြလေသည်။ မြန်မာပြည် ကျောင်းပိတ်ချိန် သင်္ကြန်ကာလတွင် ဆရာက စင်္ကာပူ လိုက်သွားသလို၊ ဒီဇင်ဘာ ခရစ်စမတ် ကာလတွင် ဆရာ့မိန်းမက မြန်မာပြည် ပြန်လာတတ်သည်မို့ ဆရာတို့ လင်မယားမှာ တစ်နှစ်လျှင် နှစ်ကြိမ်မျှသာ လူချင်းဆုံကြလေသည်။

ကျူရှင်တွင် တည်တည်တန့်တန့်နှင့် နေတတ်သည့် ဆရာမှာ ခက်ခက်နှင့် အိမ်တွင် နှစ်ယောက်တည်း စာသင်တော့ ဆရာတပည့်လို မဟုတ်ဘဲ ရင်းရင်းနှီးနှီး သူငယ်ချင်းလို ပြောဆို ဆက်ဆံတတ်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆက်ဆံဖြစ်သည်မှာလည်း ခက်ခက်က သူ့လို အိမ်ထောင်ရှင် ဖြစ်နေသည်က တစ်ကြောင်း၊ ခက်ခက်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆရာအောင်မြတ်မိုးကို ဆရာဟု မမြင်တော့ပဲ သူငယ်ချင်းရင်း တစ်ယောက်လို ရင်းရင်းနှီးနှီး ပြန်လည် ပြောဆိုရာမှ တဖြေးဖြေး တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်ပြောကာ ရင်းနှီးလာကြလေသည်။

ခက်ခက်မှာ ကျူရှင်ချိန်ဟူ၍ အတိအကျမရှိပဲ တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ရက်သုံးရက်မျှ နေ့လည်နေ့ခင်း အောင်မြတ်မိုး အိမ်တွင် ရှိနေသည့်အချိန်တွင် စာလာသင်တတ်သည်။ ပထမတော့ ဆရာ တပည့် စာသင်ကြရင်း တစ်လမျှကြာသောအခါ

" ဟဲ့ ခက်ခက် ဘာဖြစ်လာတာလဲ"

တံခါးလာဖွင့်ပေးသည် အောင်မြတ်မိုးရှေ့မှ မျက်နှာစူပုတ်ရင်း ပါးစပ်မှ ပွစိပွစိနှင့် ခပ်တိုးတိုး ရွတ်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာသည့် ခက်ခက်ကို တံခါးပြန်ပိတ်ရင်း လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" ခက်ခက်ယောက်ကျားလေ၊ ကြာလေ ကြည့်မရလေ ဖြစ်လာပြီ သိလား၊ မနေ့ကပြောတော့ သူအားတယ် လိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့၊ ဟော ခု လာခါနီးမှ သူအလုပ်ပေါ်လာလို့ ဒီနေ့ ကျူရှင်မသွားနဲ့တော့တဲ့ နက်ဖြန်မှ သွားတဲ့၊ ကြည့် လုပ်ပုံ၊ သူ့ကိစ္စပဲ၊ ကိစ္စရှိလဲ ခက်ခက်ကို ဝင်ပို့လို့ ရတဲ့ဟာကို မပို့ဘူး၊ ပြီးတော့ ခက်ခက်ကလဲ ဆရာ့ကို ပြောထားပြီးပြီ ဒီနေ့လာမယ်ဆိုတာ မဖျက်ချင်ဘူးလေ၊ ဒါကြောင့် သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီး တက်စ်စီနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ"

" အော် ရပါတယ် ခက်ခက်ကလဲ၊ မအားလဲ ဆရာ့ဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ပေါ့၊ ဒီနေ့ မလာဖြစ်ဘူးဆို ရတာပဲ"

" မရပါဘူးဆို၊ ဆရာနော် နားလာမချနဲ့၊ ခက်ခက်က သူ့ကို ကြည့်မရဖြစ်တာ ကြာပြီ သိလား၊ အိမ်က အတင်းပေးစားလို့ ယူထားတာ၊ မှားမှန်း အခုမှ သိတယ်၊ ဘာ ညားပြီးရင် ချစ်သွားမှာလဲ၊ အလကား၊ ညားပြီးမှ မချစ်တဲ့အပြင် ပိုပိုမုန်းလာသလိုပဲ၊ ဆရာတို့ပဲ ကောင်းတယ်၊ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူနဲ့ လက်ထပ်ထားတာ အဆင်ကိုပြေလို့"

" ဟား ဟား ဟား ချစ်သူနဲ့ညားလဲ အဆင်မပြေပါဘူး၊ ခု ကြည့်လေ အတူနေနေရတာမှ မဟုတ်တာ၊ ဒီလိုပါပဲ လူတိုင်း လူတိုင်း ကိုယ့်ပြဿနာနဲ့ ကိုယ်ပါ"

" ဆရာတို့က အတူမနေတာ တစ်ခုပါပဲ၊ ခက်ခက်လို ဒုက္ခမကြုံပါဘူး၊ ဒီလိုမှန်းသိရင် အစထဲက ရီးစားကောက်ထားပြီး လင်နောက်လိုက်ပြေတယ် တကယ် တကယ်"

ထိုနေ့က ခက်ခက်က စိတ်တိုနေသည်ကို အောင်မြတ်မိုးက ပြေရာပြေကြောင်း ပြောရင်း စာမသင်ဖြစ်ကြပဲ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ရင်းနှီးသည့် သူငယ်ချင်းပမာ ဖြစ်သွားကာ နောက်ပိုင်း စာသင်ရင်း အလာပသလာပ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောမိကြတော့သည်။

``````````````````````````````````````````

အခန်း (၅၂)

ခက်ခက်နှင့် အောင်မြတ်မိုးတို့မှာ စာသင်ရင်း အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စလည်း ဆွေးနွေးမိကြသည်။ ခက်ခက်က သူ့ကိုယ်သူ မိဘ အတင်းပေးစား၍ အိမ်ထောင်ကျရသည်ဟု ပြောသလို ချစ်သူချင်း ညားသည့် အောင်မြတ်မိုးတို့ အတွဲကို အားကျကြောင်း ပြောသည်။ အောင်မြတ်မိုးကလည်း ချစ်သူချင်း ညားသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေးကိစ္စမှ စိတ်တူကိုယ်တူ မဖြစ်ကြောင်း၊ သူ့မိန်းမမှာ အိမ်ထောင်ရေးသုခ ဆိုသည့် ဆက်စ်ထက် ငွေကို အဓိကထားကြောင်း စကားစပ်မိကြသည်။

" ဆရာနော် မဖြစ်နိုင်တာ၊ ဒါ ဆရာတမင်သက်သက် ပြောတာ မဟုတ်လား၊ ဆရာနဲ့ ဆရာ့မိန်းမက ချစ်သူတွေ၊ အချင်းချင်း ကြိုက်လို့ လက်ထပ်ပြီး ဆက်စ်ကို ကြိုက်သလို လုပ်မရဘူး၊ အာ့ အာ မယုံဘူး မယုံဘူး၊ ဒါဆရာညာပြောတာ"

" အော် တကယ်ပါဆို၊ ခက်ခက်ကို ပြောရတာ မျက်နှာတောင် ပူတယ်၊ ရှင်းရှင်းပြောရင် ဆရာက ဆက်စ်ကို သေချာနှူးနှပ်ပြီး အချိန်ယူလုပ်တာ ကြိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဆရာ့မိန်းမက အဲလို အနားကပ်ပြီ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ဟိုလေဟာ နင်သိတယ်မို့လား၊ အဲလိုတွေ လုပ်တာ သူက မကြိုက်ဘူး"

" မသိပါဘူး ဘာတွေလဲ ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" ဟား ဟား ဟား၊ မသိရင် ဒါကို နောက်မှ ရှင်းပြမယ်၊ သူ့သဘောကကွာ ဆက်စ်က ဆက်စ်ဘဲ၊ ဖီးလ်တက်တာတွေ သာယာတာတွေ သူ့မှာ မရှိဘူးထင်တယ်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ ဘယ်လိုရှာရမလဲပဲ ရှိတာ၊ ဒါကြောင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး ခြောက်လလောက်ပဲ အတူနေလိုက်ရတယ်၊ သူ စင်္ကာပူမှာ အလုပ်ရတော့ တန်းသွားတာဘဲ"

" ဟုတ်မယ် ဟုတ်မယ်၊ ငွေကြိုက်တဲ့ သူကတော့ ငွေရှာဖို့ပဲ စိတ်ကူးနေတာ၊ အိမ်ကလူကြီးလဲ အဲ့လိုပဲ၊ ငွေပဲ ငန်းငန်းတက် ဖြစ်နေတာ"

" ဒါဆို ခက်ခက်လဲ ဆရာ့လို ဘဝတူတွေပေါ့၊ ဟား ဟား ဟား"

" ဘဝ မတူပါဘူးနော် ဆရာကလဲ၊ ခက်ခက်က အိမ်က အတင်းပေးစားလို့ ယူထားရတာ၊ သူ ငွေပဲ ငန်းငန်းတက် ဖြစ်နေတော့ သာတောင်ကောင်းသေး၊ ဆရာကသာ ချစ်သူချင်း ယူပြီး အလိုမပြည့်တာ၊ မတူပါဘူးနော်"

တကယ်တန်း ခက်ခက်ယောက်ကျားမှာ ဆက်စ်ကို စိတ်ပါသူဖြစ်သော်လည်း ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုးအား အမှန်ကို မပြောပေ၊ အောင်မြတ်မိုးပုံစံကလည်း ဆက်စ်ကြိုက်သည့် ခက်ခက်အဖို့ စိတ်ကူးယဉ်စရာ ကောင်းနေသည်မို့ ခုလို မထိတထိ ပြောသည်ကပင် ခက်ခက်အတွက် အလိုလို ဖီးလ်တက်ကာ စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေသည်၊ ထို့အတူပင် အောင်မြတ်မိုးကလည်း ဆရာပီပီ တည်တည်ကြည်ကြည် နေနေရသော်လည်း အတွင်းစိတ်သဏ္ဍာန်မှာ ဆက်စ်ကိစ္စ စိတ်ပါသူမို့ အခုလို ခက်ခက်နှင့် ပြောနေရသည်ကို နှစ်သက်နေလေသည်။ သို့သော် နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသိစိတ်ထဲတွင် မလုပ်ကောင်းဟု ခံယူထားသည်မို့ လက်တွေ့ မစရဲဘဲ အပြောနှင့်သာ စိတ်ကျေနပ်မှု့ ယူနေရလေသည်။

သို့သော် တစ်နေ့နှင့် တစ်နေ့ ကြာလာတော့ နှစ်ယောက်လုံးမှာ မူရင်းစိတ်အခံရှိသည်မို့ အပြောမှာလဲ ပွင့်လင်းသထက် ပွင့်လင်းလာတော့သည်။ ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုးအား ဆက်စ်ကိစ္စ နားမလည်သယောင်ယောင် ဟန်ဆောင်ပြောရသည်ကို သဘောကျကာ အောင်မြတ်မိုးအား ပြောချင်လာအောင် မသိမသာ စကားခေါ်သည်မို့ နှစ်ယောက်သားမှာ တဖြေးဖြေးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဖြစ်လာတော့သည်။

" ဒါဆို ဆရာက မိန်းမ အနားမှာ မရှိတော့ ဘယ်လိုနေလဲ"

" ဒီလိုဘဲလေ၊ အဝတ်လျှော် အိမ်ရှင်းတဲ့ သူက တစ်ပတ် သုံးရက်လောက်လာတယ်၊ ထမင်းချိုင့် ယူစားတယ်လေ"

" ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ ဒါက ခက်ခက်သိပြီးသားချည်းကို၊ မိန်းမ မရှိတော့ လင်မယားလို မနေရတော့ ဘယ်လိုနေလဲလို့"

" ဟား ဟား ဟား ဒီလိုပဲလေ၊ အကျင့်လို ဖြစ်နေပြီ၊ ဗီဒီယိုတွေကြည့်ပြီးတော စိတ်ကူးနဲ့ စိတ်ဖြေပေါ့၊ အတူတူနေတဲ့ သူတွေလိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ"

" ခစ် ခစ် ဘာကားတွေကြည့်လဲ၊ ခက်ခက်ကိုလည်းပြ၊ ခက်ခက်လည်း အဲ့ဒါမျိုး ကြည့်ချင်တာ"

" နင်က ဘာကြည့်စရာ လိုလို့နဲ့၊ ယောက်ကျားရှိနေတာပဲ"

" အိုး ဆရာကလဲ သိသိကြီးနဲ့၊ ခက်ခက်က ယောက်ကျားသာရှိတာ၊ ဘာမှမသိဘူး၊ ဗဟုသုတရအောင် ကြည့်မလို့ဟာကို"

" ဘာလဲ ဗဟုသုတရပြီး နင့်ယောက်ကျားကို လုပ်ခိုင်းဘို့လား"

" မလုပ်ခိုင်းပါဘူး၊ လုပ်ခိုင်းစရာလား၊ သူလည်း ဒါတွေ စိတ်မဝင်စားပါဘူး၊ ဒီကိစ္စက တစ်ခါတလေ သူစိတ်ထတာ တစ်ချက်ပဲ၊ ဆရာပြောသလို နှူးတာနှပ်တာတွေ သိတောင်မသိဘူး၊ သူ့ဖာသာသူ ကမူးရှူးထိုးနဲ့၊ ခက်ခက်က ဘာမှန်းတောင် မသိသေးဘူး၊ သူ့ကိစ္စပြီးတာနဲ့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပြီ"

" ဟား ဟား ဟား နင်လဲ ကြာရင် ငါ့လို ဖြစ်လာတော့မယ်"

" ပြပါ ခက်ခက်ကြည့်ချင်တဲ့ဟာကို၊ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းဟာကို"

" အင်းပါ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းမို့ နင့်နဲ့ ဒီလိုပြောနေတာပေ့ါ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီကားတွေတော့ နင်နဲ့ငါ အတူတူ မကြည့်ကောင်းဘူးထင်တယ်"

" ဒါဆို ခက်ခက်ဖုန်းထဲ ဇာပြာနဲ့ ကူထည့်ပေး၊ ကိုယ့်ဖာသာ အိမ်မှာကြည့်မယ်"

" အင်း ဒါဆိုရင်တော့ ရပါတယ်၊ ကူးပေးလိုက်မယ်"

သို့နှင့် အောင်မြတ်မိုးက သူ့ဖုန်းထဲတွင် ရှိသည့် အပြာကား သုံးလေးကားကို ခက်ခက်ဖုန်းထဲ ကူးပေးလိုက်သည်။ အမှန်တော့ ခက်ခက်မှာ ထိုကားမျိုး ကြည့်နေကျ ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ကာ အောင်မြတ်မိုးနှင့် ခုလို ပြောဆိုနေရသည်ကို သဘောကျနေလေသည်။ အောင်မြတ်မိုးမှာလည်း စိတ်ထဲမှ မသင့်တော် ယူဆထားသော်လည်း တကယ့်လက်တွေ့၌ ခက်ခက်နှင့် ခုလို နေရသည်ကို သာယာနေလေသည်။ ဗီဒီယို ကူးပေးပြီးသည့် နောက်ပိုင်းတွင်မှာတော့ အောင်မြတ်မိုးနှင့် ခက်ခက်မှာ ပို၍ ပွင့်လင်းစွာ ပြောဆိုဖြစ်တော့သည်။

" ဆရာ့ဗီဒီယိုတွေ ရိုက်ထားတာ ရက်စက်ချက်၊ မကြည့်တောင် မကြည့်ရဲဘူး"

" ဟား ဟား ဟား မကြည့်ဖြစ်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား"

" ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ မကြည့်ရဲဘူးပဲ ပြောတာနော်၊ မကြည့်ဘူးလို့ မပြောဘူး"

" ကြည့်တယ်ပေါ့"

" အင်းပေါ့၊ ကြည့်မှပဲ အကုန်သိတော့တယ်၊ အမလေး မတွေးတောင် မတွေးရဲဘူး၊ ကြည့်ရုံတင် လူကို မျောဆင်းသွားတာ၊ အဲ့လိုများ ခံရရင် သေရော"

" ဘယ်နေရာများ သေချင်စရာ ကောင်းနေလို့လဲဟ"

" အိုး ဆရာကလဲ အကုန်လုံးပါပဲဆို၊ သူတို့ဟာကြီးတွေကလဲနော် ငရုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးတွေလိုပဲ လန့်စရာကြီး"

" ဒါကတော့ သူတို့က လူကောင်ကလည်း ထွားတာကိုး"

" အင်းနော် အဲဒါလဲပါမယ်၊ ပြီးတော့ အမလေး အမလေး မလုပ်ခင် တစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက် နမ်းနေကြတာများ ဆိုတာလေ ရက်စက်တယ်၊ အဲလိုတွေ တကယ်လုပ်တာ ဟုတ်လား ဆရာ"

" အေးပေါ့၊ တကယ်လုပ်လို့ ရိုက်ထားတာပေါ့၊ ဆရာတောင် အဲ့လို လုပ်ချင်တာ၊ ဆရာ့မိန်းမကို လုပ်မရလို့"

" ဘာလို့လဲ သူက လက်မခံတာလား၊ ဆရာက အတင်းမလုပ်ဘူးလား"

" ဟူး... ဒီကိစ္စက ပြောရ တော်တော်ခက်တယ်ဟ၊ ဒါမျိုးဆိုတာက နှစ်ယောက်သား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ တက်ညီလက်ညီ ရှိမှ ဖြစ်တာ၊ သူက ဒါမျိုးကိစ္စတွေမှာ အင်းမလုပ် အဲမလုပ် ဆိုတော့ ဆရာလဲ စရခက်တာပေါ့၊ ချစ်သူက ချစ်သူ၊ လင်မယားက လင်မယား သက်သက်၊ ဒီကိစ္စမျိုးက ချစ်သူဖြစ်တိုင်း လင်မယားဖြစ်တိုင်း မရဘူး၊ နင်တို့ လင်မယားလိုပေါ့၊ ငါပြောတာ နားလည်လား"

" အင်း နော် ဟုတ်တယ်၊ ခက်ခက်အမျိုးသားလည်း အတူတူပါပဲ၊ ဆရာ့ဗီဒီယိုထဲကလို မဟုတ်ဘူး"

" ဟား ဟား ဟား အဲဒါပြောတာ၊ ဒါမျိုးက လင်မယားဖြစ်တိုင်းလဲ မရဘူး၊ ဒီကိစ္စကိုလဲ နှစ်ယောက်လုံးက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိအုံးမှ"

" ဟုတ်တယ်နော်၊ ခက်ခက်လည်း အိမ်ထောင်သာကျတယ်၊ ဘာမှကို မသိဘူး ဖြစ်နေပြီ"

" ခု သိပြီပေါ့"

" အမယ် ဆရာ့လို အကုန်မသိပါဘူးနော်"

" ဆရာလဲ သိသာသိတယ်၊ လက်တွေ့မရှိတော့ မသိသလိုပါပဲ၊ ဘာမှမထူးပါဘူး၊ ခက်ခက်လည်း မသိပေမဲ့ ဒါမျိုးစိတ်ဝင်စားတယ်မို့လား"

" ခစ် ခစ်၊ ဆရာကလဲ အမှန်တွေ လာမပြောနဲ့နော်၊ သိက္ခာကျတယ်၊ ခက်ခက်လဲ ဆရာ့လိုပဲပေါ့၊ လက်တွေ့မရှိဘူးလေ"

" လက်တွေ့ရော မစမ်းချင်ဘူးလား"

" ဆရာကလဲ စမ်းလို့ရမလား၊ အိမ်ထောင်သည်ပါဆိုမှ"

" အင်း၊ ဟုတ်တယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတာ လူကို ချုပ်နှောင်လိုက်သလိုပဲ၊ စိတ်ကူးပဲ ရတော့တယ်၊ လက်တွေ့ကတော့ ဝေးရော"

" ခစ် ခစ် ဆရာက စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာပေါ့လေ"

" ဘာလဲ ဘာလဲ၊ ဒါက လူတိုင်းလုပ်တာပဲဟာ၊ ခက်ခက်ရော မလုပ်ဘူးလား"

" ခစ် ခစ်၊ သွား မပြောဘူး"

" ဟား ဟား ဟား သဘောပေါက်တယ်လေ၊ တကယ်တော့ စိတ်ကူးလေးနဲ့ ကိုယ့်ဖာသာ အာသာဖြေရတာလဲ ဇိမ်ပဲလေ၊ ခက်ခက်လက်ခံလား"

" အင်း... အိုး ဆရာကလဲ ဘာတွေလာမေး ခစ် ခစ် "

" စိတ်ကူးဆိုလို့ ဟိုတစ်နေ့က ဆရာကြည့်တဲ့ ကားထဲမှာ မိန်းမ အတွင်းခံဘောင်းဘီ နမ်းပြီး ဖီးလ်တက်နေတာ၊ ဘောင်းဘီကို နမ်းလိုက် ကိုယ့်ဖာသာ လုပ်လိုက်နဲ့"

" ခစ် ခစ် ဘာလဲ ဆရာက ဘောင်းဘီ နမ်းချင်လို့လား၊ ဆရာ့မိန်းမ ဘောင်းဘီတွေ ရှိတာပဲ နမ်းပေါ့"

" အာ အဲ့ဒါပြောတာ မဟုတ်ဘူး၊ လောလောလတ်လတ် ချွတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီ၊ ဆရာကြည့်တဲ့ ဗီဒီယိုထဲမှာ ကောင်မလေးက ရေချိုးဖို့ အဝတ်စားတွေချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတာ၊ ကောင်လေးက ရောက်လာပြီး ဘောင်းဘီကို ယူနမ်းရင်း ဖီးလ်တွေတက်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာ လုပ်နေတုန်း ကောင်မလေးက ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာ၊ အဲ့ဒီမှာ ဇာတ်လမ်းဖြစ်တာပေါ့၊ ကြည့်မလား၊ ငါကူးပေးလိုက်မယ်"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ကူးပေးလေ"

" ဘောင်းဘီက ဘယ်လို အနံ့ရှိလဲ မသိဘူး၊ ဗီဒီယိုထဲမှာတော့ ကောင်လေးက နမ်းကြည့်ပြီး တော်တော်ဖီးလ်တက်နေတာ၊ အဲ့ဒီအနံ့ရရင် ယောက်ကျားတွေ မနေနိုင်ဘူး ထင်တာပဲ၊ ခက်ခက် ကိုယ့်ဘောင်းဘီ ကိုယ်နမ်းကြည့်ဘူးလား"

" အိုး ဆရာကလဲ မနမ်းကြည့်ဖူးပါဘူး၊ အတွင်ခံ ဘောင်းဘီပါဆိုမှ၊ သေးနံ့ပဲ ရမှာပေါ့"

" ဆရာတော့ မထင်ဘူးနော်၊ ဆရာကြားဖူးတာက ကြိုက်တဲ့သူတွေအတွက် မိန်းမ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအနံ့က အမွှေးဆုံးဆိုဘဲ၊ သေးနံ့တော့ နည်းနည်း ပါချင်ပါမှာပေါ့လေ၊ အဲ့ဒါလေးကပဲ ပိုမွှေးအောင် အထောက်အကူ ပြုနေလား မသိဘူး"

" ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်၊ ဆရာ့မိန်းမ ပြန်လာရင် သူ့ဘောင်ဘီ နမ်းကြည့်ပေါ့"

" အာ သူပြန်လာဖို့က ကြာအုံးမှာ၊ ဆရာက ခုသိချင်နေတာ"

အောင်မြတ်မိုးက ခက်ခက်ကို အဓိပ်ပါယျပါပါ ပြုံးကြည့်ရင်း ပြောသည်မို့

" ဆရာနော် ဆရာ၊ ဘာလဲ ခက်ခက်မသိဘူး မှတ်နေလို့လား၊ မရပါဘူး၊ သွား သွား မပေးဘူး"

" ဟား ဟား ဟား၊ ဆရာက ဘာပြောလို့လဲ"

" ဟွန်းနော် မပြောပေမဲ့ ဆရာဘာပြောချင်လဲ ဆိုတာ သိတယ် သိလား"

" ဟား ဟား ဟား ဟား"

ထိုနေ့က ခက်ခက်အိမ်ပြန်တော့ ဆရာ့အိမ်က ရေချိုးခန်းထဲတွင် သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ထားခဲ့လေသည်။

````````````````````````````````````````````````````````

အခန်း (၅၃)

နောက်တစ်နေ့ ဆရာ့ဆီရောက်တော့ ဆရာက ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်မို့ သူက

" ဆရာနော် ဘာလဲ"

" နင် မနေ့က ပြောတော့တစ်မျိုး၊ နင်ပြန်တော့ ငါရေချိုးခန်းထဲမှာ တွေ့တယ် သိလား"

" ခစ် ခစ်၊ အဲဒါ မနေ့က အိမ်သာတက်ပြီး နောက်ကျနေလို့ ကမန်းကတန်းနဲ့ လောနေတော့ ပြန်ဝတ်ဖို့ မေ့သွားတာ၊ အပျိုကတည်းက အိမ်မှာလဲ အမြဲဝတ်ထားနေကျ မဟုတ်တော့ သတိမထားမိဘူး၊ ဆရာ့တွက် ထားခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်"

" ငါက ဘာပြောလို့လဲဟ"

" ဆရာနော်၊ ဆရာ့ပုံစံက မပြောလဲ သိတယ် သိလား၊ သူ့တွက်ပဲ ထားခဲ့သလိုလိုနဲ့၊ ဒါပဲနော်၊ အထင်မလွဲနဲ့၊ ဆရာနဲ့ ခက်ခက်က အိမ်ထောင်သည်တွေ၊ ဘာမှ လုပ်လို့မရဘူးနော်၊ သင့်လဲမသင့်တော်ဘူး၊ ငရဲလဲကြီးမယ်၊ ခုလို လျှောက်ပြောနေတာတောင် လွန်လှပြီ၊ အဲဒါ သတိထားအုံး"

" သိပါတယ်၊ နင်နဲ့ ငါနဲ့က ဝါသနာတူလေဟာ၊ ဟိုလိုကြီး လုပ်လို့မရပေမဲ့ အနည်းအပါးတော့ ရပါတယ်ဟ"

" ဆရာနော် လူကို အတင်း သူ့ဂိုဏ်းထဲ ဆွဲမထည့်နဲ့၊ဝါသနာလဲ မတူပါဘူး၊ ဘာ အနည်းအပါးလဲ လူကို လာမဆွယ်နဲ့နော်၊ ထွက်ပြေးမှာ သိလား"

" မဆွယ်ပါဘူးဟ၊ နင်ကလဲ အချင်းချင်းဟာကို၊ ငါတောင် ဘာမှမပြောရသေးဘူး၊ ငြင်းမယ် ဆိုတာချည်းပဲ"

" ငြင်းမှာပေါ့၊ အနည်းအပါးဆိုပြီး ဆရာက ဘာလုပ်မယ်မှန်းမှ မသိတာ၊ မရဘူးနော် မရဘူး၊ ငြင်းမှာဘဲ၊ ခစ် ခစ်"

" ဟား ဟား ဟား ငါက ဘာမြူဆွယ်ရမှာလဲဟ"

ပြောပြောဆိုဆို ဆရာက သူ့ရှပ်အင်္ကျီရှေ့မှ ကြယ်သီးသုံးလုံးလောက် ဖြုတ်ကာ ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။

" အို့ အို့ ဆရာ၊ ဆရာ ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ"

" အင်္ကျီ ချွတ်တာလေ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ခက်ခက်က ပြောရင်း အပေါ်ပိုင်း တုန်းလုံးဖြစ်သွားသည့် အောင်မြတ်မိုးကို သေချာကြည့်မိသည်။ အောင်မြတ်မိုး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် တောင့်တင်းကာ အသားအရည်ကလည်း ဖြူဝင်းနေသည်။ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဗိုက်သားပြင်နှင့် ကြွက်သားတို့က မော်ဒယ်ဘွိုင်း တစ်ယောက်လို ကြည့်ကောင်းနေသည်။ အောက်ပိုင်းတွင် ချည်သားဘောင်းဘီရှည်က တိုင်းချုပ်ထားသည်မို့ ပေါင်တန်နှင့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်နေရုံသာမက ဝတ်ထားသည့် စတိုင်ကလည်း မော်ဒယ်ဘွိုင်းများလို ချက်အောက်ပိုင်း တော်တော်များများများထိ ပေါ်နေသည်မို့ ဆက်ဆီကျကျနှင့် ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်။ ခက်ခက်တစ်သက်သာတွင် ခုလိုပုံစံမျိုး ဗီဒီယိုနှင့် ဓာတ်ပုံများတွင်သာ မြင်ဘူးသည်မို့ ခုလို သူ့ရှေ့ ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်မို့ မှင်သက်ကာ ငေးကြည့်နေမိသည်။

" ဘာကြည့်နေတာလဲ"

" ခစ် ခစ် ဆရာ့ ဘော်ဒီက မိုက်တယ်၊ မော်ဒယ်တွေတောင် ရှုံးမယ်"

" ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ"

တဟဲဟဲနှင့် အောင်မြတ်မိုးက ခါးပတ်ချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီအပေါ်က ကြယ်သီးတစ်လုံးကိုပါ ဖြုတ်လိုက်သည်မို့

" ဆရာနော် ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ ခက်ခက်တို့ ဘာမှ လုပ်လို့မရပါဘူးဆို"

" မလုပ်ပါဘူးဟ၊ နင်ကလဲ ဘာကြောက်နေတာလဲ၊ ဗိုလ်အောင်ဒင် ဘောင်းဘီချွတ်တာ ရှူးရှူးပေါက်မလို့ပါ ဟဲ ဟဲ "

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

အောင်မြတ်မိုး အပြောနှင့် လေသံကို ကြည့်ပြီး ခက်ခက်ရယ်မိသည်။ တကယ်တန်းဆိုလျှင် ခက်ခက်မှာလည်း ဇရှိသူပီပီ အောင်မြတ်မိုး ဘာလုပ်မလဲ သိချင်နေသည်။ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ဆိုသည့်အတိုင်း ပြောနေသောလည်း နှစ်ယောက်တည်း ရှိသည့် ဒီကွန်ဒိုကြီးထဲတွင် အော်မကြား ခေါ်မကြားနှင့် အောင်မြတ်မိုးက တကယ်လုပ်လျှင် သူ ဘာမှလုပ်မရမှန်းလည်း သိနေသည်။ ပြီးတော့ အောင်မြတ်မိုး ပုံစံကလည်း အဝတ်သာ ချွတ်နေသော်လည်း မဟားဒယား လုပ်မည့်ပုံမပေါ် ဘာရည်ရွယ်ချက်နှင့် သူ့အဝတ်တွေ ချွတ်နေသည်ကိုသာ စဉ်းစားနေမိသည်။

ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတော့ အောက်တွင် အဖြူရောင် အသားကပ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တစ်ထည်သာ ကျန်တော့သည်။ ဘောင်းဘီကပဲ ကျပ်သည်လား၊ အောင်မြတ်မိုးကပင် ထွားနေသည်လားတော့ မသိ၊ သိသိသာသာပင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမှာ ဖုဖောင်းနေသည်။ ပေါင်တံနှင့် ခြေသလုံးမှာလည်း ဘော်ဒီနှင့် လိုက်အောင်ပင် ကြည့်လို့ ကောင်းလှသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ငေးကြည့်နေမိသည်။

" ကြည့်လို့ကောင်းလား၊ ငါ ငယ်ငယ်ထဲက ဒိုက်ထိုး ဘားဆွဲ အလေးမ လုပ်ထားတာ၊ ခုမှ နည်းနည်းပြတ်သွားလို့ အဆီတောင် နည်းနည်းတက်လာလား မသိဘူး"

" မတက်ပါဘူး၊ ကြည့်ကောင်းတယ်၊ ဘာလဲ ဆရာက ဆရာ့ဘော်ဒီ ကြွားချင်လို့ ပြတာလား"

" ဟဲ ဟဲ ဘော်ဒီတင် မကဘူးဟ၊ အကုန်ကြွားမလို့"

" ပြောပြောဆိုဆို အောင်မြတ်မိုးက အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ လက်မနှစ်ဘက် ထိုးထည့်ကာ ဆီးခုံစပ်ထိ အသာဆွဲချလိုက်သည်။ ဆီးခုံမှာ အမွေးပြောင်အောင် ရိပ်ထားသည်မို့ လီးအရင်းထိပင် မြင်နေရသည်။

" အို့ အို့"

ခက်ခက်အသံကြောင့် အောင်မြတ်မိုးက ဆက်မချွတ်တာလား၊

" ဘာလဲ မကြည့်ရဲဘူးလား"

" အိုး ဆရာကလည်း"

ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုး လုပ်ရပ်ကြောင့် ပိုစိတ်လှုတ်ရှားလာသည်။ အောင်မြတ်မိုးမှာ ပြောရင်း ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ နည်းနည်းဆွဲချလိုက်သည်မို့ လီးတဝက်ခန့် ပေါ်လာသည်။

" အယ် ရှက်လဲ မရှက်ဘူး"

" နင်က ရှက်လို့လား"

" မရှက်ပါဘူး... အိုး... ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

သူကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်လှုတ်ရှားကာ ကြည့်ချင်နေသည်မို့ ရုတ်တရက် ပါးစပ်က မရှက်ဘူးဟု ထွက်သွားပြီးမှ သူပြောတာ မှားမှန်းသိကာ လက်ဖြင့် ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ ရယ်မိသည်။

အောင်မြတ်မိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ပေါ်လာသည့် အောင်မြတ်မိုး လီးမှာ ခပ်တင်းတင်းနှင့် အောက်စိုက်ကျနေသည်။ အသားဖြူသူမို့ လီးမှာ အသားရောင်အတိုင်းပင် ဖြူကာ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းများပင် မြင်နေရသည်။ ဆီးခုံမှ အမွေးများကို ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားသဖြင့် လီးမှာ ပိုပေါ်လွင်ကာ ကြည့်၍ ကောင်းလွန်းလှသည်။ သူ့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ယောက်ကျားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးနှင့်မို့ စိတ်ထဲမှ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာသည်။ အောင်မြတ်မိုး ရုပ်ရည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့် အသားအရည်က တော်ရုံယောက်ကျားနှင့် မတူပဲ ဆွဲဆောင်မှု့ ရှိသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ဘာမှ မပြောနိုင်အောင် မင်သက်နေပြီး ရင်ထဲက တဒိတ်ဒိတ်တုန်ကာ လီးကို မကိုင်မိအောင်ပင် စိတ်မနည်း ထိန်းနေရသည်။

ခက်ခက်ကြည့်နေမှန်း သိသည်မို့ အောင်မြတ်မိုးက သူ့လီးကို ပင့်ထောင်လိုက်ပြီး ထိပ်ထိ ဖုံးနေသည့် သားရည်ကို တဖြေးဖြေး ဆွဲဖြဲချလိုက်သည်။ ထိပ်ဝတွင် စုနေသည့် သားရည်မှ တဖြေးဖြေး ပွင့်ဟလာပြီး အထဲမှ ခေါင်းတဖြေးဖြေး ပြူထွက်လာကာ ဒစ်နားတွင် တစ်နေသည်။ အောင်မြတ်မိုးက ဒစ်ပေါ်လာအောင် ထပ်ဆွဲမချတော့ဘဲ ခေါင်းကို သားရည်နှင့် ပြန်ဖုံးလိုက်ပြန်သည်။ လေးငါးခါလောက် ကစားလိုက်တော့ လီးမှာ သိသိသာသာပင် တင်းကာ တောင်လာသည်။ အောင်မြတ်မိုးက သူ့လီးကို ကိုင်ထားသည့် လက်ကို လွှတ်လိုက်သော်လည်း လီးမှာ စိုက်မကျသွားပဲ ရှေ့ကို တန်းနေသည်။ သားရည်ရှည်သူမို့ လီးက ရှည်ထွက်ကာ တောင်လာသော်လည်း ဒစ်မပေါ်ပဲ ခေါင်းထိပ်လေးသာ မသိမသာ ပွင့်နေသည်။

" ကဲ နင့် အလှည့်"

" အင် ဘာကိုလည်း"

" နင် ချွတ်တဲ့ အလှည့်လေ"

" အိုး ဆရာကလဲ၊ ဘာမှ လုပ်လို့မရပါဘူးဆို"

" ဘာမှ မလုပ်ပါဘူးဟ၊ ဒီလို ဖီလင်မျိုး ဘယ်မှာ သွားရှာမလဲ၊ မနေ့က နင့်ဘောင်းဘီကို နမ်းကြည့်ရင်း ဟိုအရင် ငါကြည့်ဖူးတဲ့ ဗီဒီယိုတစ်ခုကို သွားသတိရလို့၊ ခုလို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နိကက်ချွတ်ပြီး ကြည့်ရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူဘူးနော်၊ လင်မယား အချင်းချင်း ကြည့်တာနဲ့လဲ မတူဘူး၊ ဒါမှ တကယ့်ဖီလင်ဟ၊ ကြည့်စမ်း ခုတော်တော်ဖီးလ်လာပြီး ဖြစ်နေတာ၊ ဒါ ဟိုဟာလုပ်ချင်လို့ ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ငါချွတ်ပြတာ နင်ကြည့်လို့ ဖီးလ်လာပြီး ဖြစ်နေတာ၊ နင်လဲ အကုန်ချွတ်ရင် ငါ့လို ဖီးလ်လာမှာ ဒါမျိုးက တကယ်လုပ်ကြည့်မှ သိတာနော်၊ နင်နဲ့ငါ ကြားမှာ ရှက်စရာလဲ မလိုပါဘူး၊ အိမ်ထောင်သည် အချင်းချင်းပဲ"

" ဆရာကလဲ ခက်ခက် ဒါမျိုး တစ်ခါမှ ကြုံဖူးတာ မဟုတ်ဘူး"

" ငါလဲ မကြုံဘူးဖူးပါဘူးဟ၊ ဒါမျိုးက ကြုံဖူးမှ သိမဲ့ကိစ္စ"

အောင်မြတ်မိုးက တောင်နေသည့် သူ့လီးကို လက်ဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကစားပြရင်း ပြောသည်။ ခက်ခက်မှာ တောင်နေသည့် အောင်မြတ်မိုးလီးကို ကြည့်ရင်း သူကိုယ်တိုင်လဲ ချွတ်ပြချင်စိတ် ဖြစ်လာလေသည်။

" ဘာမှမလုပ်ဘူး ကြည့်ရုံပဲ၊ ဟုတ်လား"

" အင်းလေ၊ အဲဒါကိုပဲ ပြောနေတဲ့ဟာ"

" မိန်းမ မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာပဲ"

" မတူဘူးလေဟာ နင်ကလဲ၊ သဘောကို မပေါက်ဘူး"

ခက်ခက်လက်မှာ အလိုလို အင်္ကျီနောက်ကျောက ဇစ်ဆီ ရောက်သွားပြီး ဖြုတ်ကာ အောင်မြတ်မိုးကို ကြည့်ရင်း ပခုံးမှ တဖြေးဖြေး လျှောချလိုက်သည်။ ခက်ခက်မှာ နဂိုကတည်းက ဒါမျိုး စိတ်ပါသူပီပီ ဘာလုပ်ရမည်မှန်း ကောင်းကောင်းသိသည်။ ထို့နောက် ဘရာစီယာ နောက်မှ ချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ မချွတ်သေးပဲ လက်နှင့် အသာထိမ်းထားကာ အောင်မြတ်မိုးကို ကြည့်သည်။ ပြီးမှ တဖြေးဖြေး ပခုံးသိုင်းကြိုးကို ဖြုတ်ကာ တစ်လက်မချင်း ဖြေးဖြေးချွတ်လိုက်သည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံး ပေါ်လာသည်နှင့် သူ့လက်နှင့် နို့အုံကို ထိပ်မှ ပိတ်ကာလိုက်သည်။

" အိုး လက်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကာထားတာလဲ"

အောင်မြတ်မိုး သူ့ကိုကြည့်နေသည့် ပုံစံကို ကြည့်ပြီး ခက်ခက်မှာ အလိုလိုပင် လက်ကို အသာဖယ်လိုက်သည်။

" အိုး အိုး လှလိုက်တာ ခက်ခက်ရာ၊ နို့သီးလေးရော၊ အုံကြီးကလဲ တင်းနေတာပဲ"

" ဆရာကလဲ ဆရာ့မိန်းမနဲ့ ဘာကွာလို့လဲ"

" ကွာတာပေါ့၊ အကုန်ကွာ၊ တင်းနေတာရော လုံးနေတာရော၊ အသားအရည်ရော အကုန် အကုန်"

အောင်မြတ်မိုး မျက်လုံးက ခက်ခက် နို့အုံဆီ ရောက်နေသလို ခက်ခက်ကလည်း အောင်မြတ်မိုး လီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း သူမြင်ဖူးနေကျ လီးလို မဟုတ်သည်မို့ သိချင်လာသည်။

" ဆရာ၊ ဟို လေ ဟိုဟို ဆရာ့ ဟို ဟို ဟိုဟာက အဲလိုဘဲလား"

" အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ ကြည့်လို့ မကောင်းဘူးလား"

" မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟို ဟို ခက်ခက် ယောက်ကျားဟာ မြင်ဖူးတာက အဲ့လို မာလာရင် ထိပ်နားမှာ အရစ်ကြီး ရှိသလားလို့၊ ဆရာ့မှာ မတွေ့လို့"

" အော် ဆရာ့မှာလဲ ရှိတာပေါ့၊ ဖုံးနေတာလေ၊ သားရည်ကို ဆွဲချလိုက်မှ ပေါ်လာတာ၊ ချွတ်ပါအုံး ခက်ခက်ရာ၊ ဆရာကြည့်ချင်လာပြီ အကုန်ချွတ်"

"ဆရာအရင်ပြ"

" ခု ပြထားတဲ့ဟာ"

" ဟို သားရည်ဖုံးနေတာလေ"

" အော် ကဲ ဒီမှာကြည့်"

အောင်မြတ်မိုးမှာ သူ့လီးကို လက်ချောင်းဖြင့် ကိုင်ကာ သားရည်ကို ဆွဲဖြဲချလိုက်သည်၊

" အယ့် . . . နီရဲနေတာပဲ၊ အဲ့လိုပဲလား"

" အင်း၊ နင့်ထမီစကပ်ကို ချွတ်ပါအုံးဟ"

အောင်မြတ်မိုး အပြောကြောင့် ခက်ခက်မှာ သူ့စကပ်ထမီ ဘေးမှ ဇစ်ကို ဆွဲချကာ ဂွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ခက်ခက်တွင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနီရောင် တစ်ထည်သာ ကျန်တော့သည်။

" ဆရာ့ဟာကြီးကလဲ အတွင်းက နီရဲနေတာပဲ၊ ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး၊ အဲ့လိုကြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး"

" တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဘယ်တူမလဲဟ၊ နင့်အသားရည်ကလဲ ဝင်းနေတာပဲ၊ ချွတ်ပါအုံးဟ အဲ့ဒီအတွင်းခံ"

" ကြည့်ရုံပဲနော်"

" အေးပါ ဆိုမှပဲ၊ နင်က ဘာကိုကြောက်နေတာလဲ"

ခက်ခက်မှာ ဘောင်းဘီကို ခပ်ဖြေးဖြေး အသာဆွဲချလိုက်တော့

" ချွတ်ပြီး ငါ့ကို အဲ့ဒီဘောင်းဘီပေး"

" ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" နမ်းကြည့်မလို့လေဟာ၊ နင်ကလဲ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဘောင်းဘီအနံ့"

" ဆရာကလည်း တကယ်ပဲ၊ ဆရာ့မိန်းမက ဒါမျိုးစိတ်မပါလို့ တော်သေး၊ စိတ်ပါလို့ကတော့ ဆရာ့ပုံစံနဲ့ မလွယ်ဘူး၊ ရော့"

ခက်ခက်လှမ်းပေးသည့် ဘောင်းဘီကို ယူရင်း အောင်မြတ်မိုးက ဂွကြားနေရာကို ကြည့်လိုက်တော့ နည်းနည်းလေး ကွက်ကာ စိုနေသည်မို့

" နင်လဲ ဖီးလ်တက်နေပြီမို့လား၊ ဒီမှ အစိုကွက်လေး"

အောင်မြတ်မိုးအပြောကြောင့် ခက်ခက်မှာ သူ့စောက်ပတ်ကို သူ့ဖာသာ လက်နှင့် စမ်းကြည့်ရင်း

" ဆရာလည်း အတူတူပဲဟာ၊ ခက်ခက်တွေ့တယ်နော်၊ အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်လာတာ"

" ဖီးလ်တက်တာကိုးဟ၊ နင့်ဘောင်းဘီအနံ့က မွှေးနေတာပဲ"

" ဘာမွှေးတာလဲ၊ မမွှေးပါဘူးနော်၊ အပိုမပြောနဲ့"

" နင်မသိပါဘူး၊ ရေမွှေးလို မွှေးတာ ပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ ရှူလို့ စွဲတဲ့ အနံ့မျိုး၊ ကြိုက်တတ်တဲ့သူ မွှေးတဲ့ အနံ့"

" ဆရာ့ဟာ ဖြဲချပြီး လုပ်လေ"

" အေးပါ၊ ဒီလိုလေ နင့်ဘောင်းဘီနဲ့ ပတ်ပြီး လုပ်မယ်၊ အဲ့ဒါမှ တကယ့်ဖီလင်၊ နင်လဲ လုပ်လေ"

" ဒီမှာလေ လုပ်နေတာ"

ခက်ခက်က ပေါင်ကို ကားကာ လက်နှင့် ပွတ်ကစားပြသည်။

" နင့် ခုလို အမွေးရိတ်ထားတာ ကြည့်လို့ ပိုကောင်းတယ်၊ နှုတ်ခမ်းသားကလဲ ဖြူနေတာ၊ ငါ့မိန်းမဆို ပေါင်ရင်းကစပြီး မဲနေတာ ကြည့်လို့ မကောင်းဘူး"

" ဆရာနော် ကိုယ့်မိန်းမကို အပြစ်မပြောနဲ့"

" မပြောပါဘူးဟ၊ ငါချစ်လို့ ယူထားတာ သူ့ဖာသာ မဲမဲ၊ ဘာဖြစ်ဖြစ်"

နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကြည့်ကာ ဖီးလ်ယူရင်း ဟိုဟိုဒီဒီ ပြောနေကြသည်။

"ခက်ခက် ငါ အရည်ထွက်တော့မယ် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" ထွက်လိုက်လေ"

" နင် လာ လာ လက်နဲ့ ခံထားပေး၊ ထွက်ကျပြီး ကြမ်းတွေ ပေကုန်မယ်"

" အင်း အင်း ဒီလိုလား"

ခက်ခက်က ရှေ့တိုးကာ သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အောင်မြတ်မိုး လီးရှေ့ ခံတော့

" မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး နင့်ပေါင်ကြား အဝမှာ ခံ၊ ငါ နင့်ဟာကို ကြည့်ပြီး ထုတ်မယ်"

" အင်း အင်း ဒီလို"

ခက်ခက်က ပေါင်ကို ကားရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ် အောက်နားမှ ခံသည်။ အောင်မြတ်မိုးကလည်း ရှေ့နည်းနည်းတိုးကာ ခက်ခက်လက်ပေါ်မှ စောက်ဖုတ်ကို ထိတော့မတတ် တိုးရင်း ဂွင်းကို ခပ်သွက်သွက် ထုသည်မို့

" အင်း အင်း အင်း အင်း ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အ အ အ"

သုတ်ရည်များမှာ ခက်ခက်ခံထားသည့် လက်ထဲသို့ ပန်းထွက်သွားတော့သည်။

`````````````````````````````````````````````

အခန်း (၅၄)

" အိုး အများကြီးပဲ"

" အင်း ဟုတ်တယ် ငါက ထွက်ရင် အများကြီး၊ ပြီးတော့ တစ်ခါထဲနဲ့လဲ မရဘူးဟ၊ သုံးခါလောက် ထွက်မှ လူက စိတ်ငြိမ်သွားတာ"

" အဲ့လောက်ကြီးတောင်လား၊ အိမ်ကလူကြီးကတော့ တစ်ခါထွက်ပြီးတာနဲ့ ဖလက်၊ ဒီမှာဖြင့် ဘာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး"

" ငါလဲ ငါ့မိန်းမနဲ့ဆို ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ငါ့မှာ ဇိမ်ခံဖို့ စိတ်ကူးလိုက်တုန်း မပြီးသေးဘူးလားက လာပြီ၊ အဲ့လို လာမေးတာနဲ့ ငါ့မှာ ဖီးလ်အောင့်ပြီး ပျော့ကျရော"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ လက်သွားဆေးအုံးမယ်"

ခက်ခက်မှာ ရယ်ရင်း ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်း ရေစင်တွင် လက်ဆေးနေခိုက် အောင်မြတ်မိုးက အနောက်မှ ရောက်လာပြီး ခက်ခက်နှင့် အသားချင်းထိအောင် ကပ်ရပ်ကာ လက်နှင့် ဗိုက်ကို ဖက်လိုက်လိုက်သည်မို့

" ဆရာ၊ ခက်ခက်တို့ ဒါမျိုးနေတာ မကောင်းဘူးထင်တယ်"

" ဘာကိုမကောင်းတာလဲ"

" အာ ဆရာကလဲ၊ ခုလိုနေတာ မကောင်းဘူးလားလို့"

" ကောင်းပါတယ်ဟ၊ ငါတို့ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ နင်နဲ့ငါ ဖောက်ပြန်နေတာမှ မဟုတ်ဘဲ၊ စိတျဲနျဲ့ဖို့ပဲ လိုတာပါ၊ ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ နင်နဲ့ငါ သံယောဇဉ်တွေ ဖြစ်ပြီး အိမ်ထောင်ရှိလျက်နဲ့ တခြားမိန်းမနဲ့ ချစ်သူတွေလို ဖြစ်ကြတာလေ၊ ခုဟာက ငါတို့ ဖီးလ်သက်သက်ယူတာဘဲ၊ ဘာလဲ နင်က ငါ့ကို ချစ်နေလို့ မကောင်းဘူး ပြောတာလား"

" အာ မချစ်ပါဘူး၊ အိမ်ထောင်သည် ယောက်ကျားကြီး ချစ်စရာလား၊ ဝေးသေး"

" ငါလဲ နင့်ကို မချစ်ပါဘူးဟ၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မှ မချစ်တာ ဖောက်ပြန်တယ် ဖြစ်မလား"

" ဆရာကလည်း ဖောက်ပြန်တဲ့သူလဲ ဒါမျိုး လုပ်တဲ့ဟာ"

" မတူဘူးလေဟာ၊ နင်ကလည်း စိတ်သန့်ဖို့ပဲ လိုတာပါ၊ ခု နင်နဲ့ငါက ဘဝတူမို့ မကြုံဖူးတဲ့ ဖီးလ်လေး ယူတဲ့ဟာကို၊ နောက်ပြီး ငါတို့က လင်မယားတွေလို ဟိုလိုကြီးလဲ လုပ်တာမဟုတ်"

ပြောရင်း အောင်မြတ်မိုးလက်က ခက်ခက် နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်ကာ နို့သီးလေးကို လက်ချောင်းနှင့် ညှပ်ကာ ဆွဲဆွဲကစားနေသည်။

" အဲဒါမျိုးလေးတွေပေါ့ ဖီးလ်လင်ဆိုတာ"

" အဲလိုလုပ်နေတော့ ဟိုလိုကြီးက ခုမဖြစ်လဲ နောက်ကြာရင် မနေနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" နင်ကလဲ မဖြစ်သေးတဲ့ကိစ္စကို တွေးပူနေပြန်ပြီ၊ အဲလိုဖြစ်ရအောင် ငါတို့က ကလေးလား"

" ဆရာစောစောက ဖီးလ်တက်ပြီး တစ်ခါပြီးထားပြီလေ၊ တော်ပြီပေါ့"

" ငါက ပြီးပေမဲ့ နင် မပြီးသေးဘူးလေဟာ၊ ပြီးတော့ ငါက တစ်ခါပြီးရုံနဲ့ အာသာမှ မပြေတာ၊ နင်လဲ ခုထိ ဖီးလ်လာတုန်း မဟုတ်လား"

" ဖီးလ်ကတော့ လာနေတာပေါ့၊ ဆရာအပြင်ထွက်၊ ခက်ခက်ဖာသာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ပြီးအောင် လုပ်လိုက်မယ်"

" အာ နင်ကလဲ နှစ်ယောက်အတူ ဖီးလ်ယူနေပါတယ်ဆိုမှ၊ ခုထိ သဘောကို မပေါက်ဘူး"

" ပေါက်ပါတယ် ဆရာကလည်း ခက်ခက်မှ ဒါမျိုး မကြုံဖူးတဲ့ဟာကို"

" ငါလဲ မကြုံဖူးပါဘူးဟ၊ ဒီလိုပဲပေါ့၊ စမ်းရင်း စမ်းရင်းနဲ့ သူ့ဖာသာသူ သင်သွားမှာ၊ နင်ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့၊ ကြောက်လဲမကြောက်နဲ့၊ အရှက်လဲ ဘေးချိတ်ထား၊ ငါ တစ်ခုစမ်းမလို့"

ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်မျက်နှာကို အသာဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်း မထိတထိ တေ့ရင်း

" နင် လျှာ လျှာချင်း စုတ်ဘူးလား"

" ဟင်အင်း"

" စုတ်ကြည့်မယ်ဟာ"

ပြောပြောဆိုဆို အောင်မြတ်မိုး နှုတ်ခမ်းက ခက်ခက် နှုတ်ခမ်းနှင့် ကပ်ပြီး သူ့လျှာ တိုးဝင်လာသည်။ ခက်ခက်လည်း တိုးဝင်လာသည့် အောင်မြတ်မိုး လျှာကို သူ့လျှာနှင့် တို့ထိကစားရင်း ဆွဲစုတ်သလို အောင်မြတ်မိုးကလည်း ခက်ခက်လျှာကို အငန်းမရ လျှာလျှာချင်း ပွတ်ကစားရင်း ပြန်စုတ်သည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းဖက်ရင်း လျှာလျှာချင်း အပြန်အလှန် စုတ်စကားနေမိသည်။ လျှာလျှာချင်း စုတ်နေရုံသာမက အောင်မြတ်မိုးလက်က ခက်ခက် နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်နယ်ကစားရင်း နို့သီးလေးကိုပါ လက်ချောင်းနှင့် ဖွဖွပွတ်ပေးနေသည်။ အတော်ကြာအောင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖက်ကာ အရသာခံ လျှာချင်းစုတ်နေရင်း အောင်မြတ်မိုးလီးက တောင်လာပြန်ကာ ခက်ခက်ဗိုက်နှင့် ကပ်နေတော့သည်။

" လျှာချင်းစုတ်တာလဲ တကယ်ဖီးလ်တက်တယ်နော်ဆရာ၊ လူကို မောဆင်းသွားတာ၊ ဖီးလ်တက်ပေမဲ့ ပြီးတော့ မပြီးသေးဘူး၊ ခံလို့တော့ ကောင်းတယ်"

" အေးပေါ့ဟ၊ ဖီးလ်ကတော့ တကယ်တက်တယ်၊ ငါ့မိန်းမကိုတောင် အဲလို စိမ်ပြေနပြေ မစုတ်ဘူးဖူး၊ နင့် ယောက်ကျားရော အဲလိုစုတ်လား"

" သူလား၊ ထမီလှန်ပြီး လုပ်တာကလွဲလို့ ဘာမှ မတတ်ဘူး"

" ငါတို အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်ဟာ"

" ဆရာကလဲ ဘာလုပ်မလို့လဲ"

" နင်ကလဲ အိပ်ယာထဲမှာ စိမ်ပြေနပြေပေါ့၊ လျှာချင်းလဲ စုတ်မယ်၊ နို့လဲ စို့မယ်၊ ပြီးတော့ဟာ နင့်ကို ဘာဂျာလဲ ဆွဲမယ်၊ ငါ တစ်ခါမှ ဘာဂျာမဆွဲဘူးဘူး၊ နင်ရော ဘာဂျာ အကိုင်ခံဘူးလား"

" ဟင်အင်း၊ တစ်ခါမှ အဲလို မခံဖူးဘူး၊ ဆရာက တကယ်ဆွဲမလို့လား"

" အေးပေါ့ဟ၊ နင်လဲ လုပ်ချင် ငါ့ကို ပုလွေပြန်ပေးပေါ့၊ နင့်ယောက်ကျားကို နင်မှုတ်ပေးရလား"

" အိစ် နိုး နိုး၊ ဘယ်ကလာ၊ တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး၊ မစမ်းရဲပါဘူး"  

" အေးပါ နင်မစမ်းရဲရင်နေ၊ ငါဘဲစမ်းမယ်၊ နေအုံး သေးပေါက်ချင်လာပြီ၊ သေးပေါက်အုံးမယ်"

အောင်မြတ်မိုးက အိမ်သာအိုးကို လှန်ကာ သေးပေါက်မည်ပြုပြီးမှ

" ခက်ခက် နင် ယောက်ကျားလေး သေးပေါက်တာ ကြည့်ဖူးလား"

" အိုး မကြည့်ဖူးပါဘူး၊ ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန်"

" လာကြည့်လေ"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" နင့်ကို ယောက်ကျားလေး သေးဘယ်လိုပေါက်လဲ လက်တွေ့ပြရမယ်၊ လာ ငါ့လီးကို လက်ချောင်းနဲ့ ဒီလိုကိုင် ထိပ်ဝက စုနေတဲ့ သားရည်ကို ပွင့်အောင်ဆွဲဖြဲလိုက်"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ် လီးတဲ့"

" လီး မဟုတ်လို့ ဘာလဲ"

အောင်မြတ်မိုးက ခက်ခက်လက်ကို ဆွဲကာ သူ့လီးကို ပေးကိုင်ပြီး ပြောသည်။ စိတ်ပါနေသည့် အပြင် အောင်မြတ်မိုး လီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်နေသည့် ခက်ခက်မှာ ဟန်ဆောင်တောင် မငြင်းနိုင်တော့ပဲ အောင်မြတ်မိုး ပြောသည့်အတိုင်း ကိုင်ကာ သားရည်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။

" အဲလိုဆွဲဖြဲလိုက်တော့ သေးတွေက သားရည်ထဲ မကျန်တော့ မနံတော့ဘူးပေါ့၊ နေအုံး လီးကို အိမ်သာအိုးနဲ့ တည့်တည့်ထား၊ ဘေးချော်ကုန်မယ်"

" ခစ် ခစ် လူကြီးကြီးကို သေးတည်နေရတယ်"

" ကိုင်ထား ကိုင်ထား သေးထွက်ပြီ"

တရှူးရှူးနှင့် သေးပန်းထွက်လာသည်ကို ခက်ခက်က လီးကို ထိမ်းကိုင်ရင်း အိမ်သာအိုးထဲ တည့်တည့်ဝင်အောင် ချိန်ပေးလိုက်သည်။

" ဟိုမှာ အမဲစက်လေး ကပ်နေတာတွေ့လား၊ အဲဒါကို သေးနဲ့ စင်သွားအောင် ချိန်လိုက်"

ခက်ခက်မှာ အောင်မြတ်မိုးလီးကို ကိုင်ရင်း ပန်းထွက်လာသည့် သေးနှင့် အိမ်သာနံရံမှာ ကပ်နေသည့် အမဲစက်ကို ကွာကျသွားအောင် ချိန်ထားပေးလိုက်သည်။

" ခစ် ခစ်၊ ဆရာ့သေးကြောကလဲ ရှည်လိုက်တာ"

" ပေါက်ချင်နေတာ ကြာပြီဟ၊ ဖီးလ်တက်နေလို့ အောင့်ထားရတာ၊ အင်း ပြီးရင် နည်းနည်း လီးကို ခါလိုက်၊ ပြီးရင် သားရည်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် နဲနဲလုပ်ကစား၊ ဆီးလမ်းကြောင်းထဲက ဆီးတွေ စင်အောင်"

" အဲလိုလား"

" အင်း နင်က ဒါတော့ လုပ်တတ်သား"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

ခက်ခက်မှာ ရယ်ရင်း လီးကို မလွှတ်တော့ပဲ ဆုတ်ကိုင်ကာ အသာဂွင်းတိုက်ကစားပေးရင်း

" ဆရာ့လီးက ကိုင်လို့ကောင်းတယ်၊ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ လူကို ဖီးလ်တက်သွားသလိုဘဲ"

" ဒါပေါ့ဟ၊ ဖီးလ်တက်ရင် ကိုင်ထားပေါ့၊ ငါတို့နှစ်ယောက်က ပွင့်လင်းမှ မြင်သာမယ်၊ လာ အခန်းထဲ သွားမယ်"

" ခဏ ခက်ခက်လဲ သေးပေါက်ချင်လို့၊ ဆရာသွားနှင့်"

" ပေါက်ချင်ပေါက်လေ၊ ငါလဲ မိန်းမ သေးပေါက်တာ မမြင်ဘူးတာနဲ့ အတော်ဘဲ၊ နင်သေးပေါက်တာ ကြည့်ရမယ်"

" အို ခက်ခက်က ထိုင်ပေါက်မှာ"

" အေးလေ ထိုင်ပေါက်တော့ ငါလဲ ထိုင်ကြည့်တာပေါ့ဟ၊ မိန်းမတွေ သေးဘယ်ကထွက်လဲ ဆိုတာ ဗီဒီယိုထဲမှာပဲ မြင်ဖူးတာ၊ ခုမှ သေချာကြည့်ရမယ်"

" သွား ဆရာ နှာဘူး"

" ဘူးတာမဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ဗဟုသုတ ရှာတာပါ ဟဲဟဲ"

ပြောရင်း ခက်ခက်က ဘိုအိမ်သာပေါ် ထိုင်လိုက်သလို အောင်မြတ်မိုးကလဲ ခက်ခက်ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ခက်ခက် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို သူ့လက်နှင့် ကားအောင် အသာဖြဲရင်း စောက်ဖုတ်ကို သေချာကြည့်ကာ

" နင့်စောက်ဖုတ်ကတော့ တကယ်ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊ နှုတ်ခမ်းသားကလဲ ပေါင်သားအတိုင်းဘဲ ဖွေးနေတာ၊ အလယ်က အမြှောင်းလေးကလဲ အနေတော်လေး၊ အရမ်းကြီးလဲ ပြူထွက်မနေဘူး၊ မြင်တာနဲ့ နမ်းချင်စရာ"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်၊ ဆရာပြူးပြဲကြည့်နေတာနဲ့ သေးတောင် မထွက်တော့ဘူး"

ခက်ခက်မှာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အနီးကပ် ကြည့်နေသည်မို ဖီးလ်တက်နေသည်။ သေးကလဲ ပေါက်ချင်နေသည်မို့ စိတ်လျှော့လိုက်မှ ရှူးကနဲ သေးပန်းထွက်လာသည်။

" ထူးဆန်းလိုက်တာ၊ သေချာဒီလောက်ကြည့်တာတောင် သေးက ဘယ်ကထွက်မှန်းကို မသိဘူး၊ ခုထိ မသဲကွဲကူး"

" ခစ် ခစ် ခစ် ခစ်"

" နောက်ခါ နင်သေးပေါက်ရင် သေးဘယ်ကထွက်လဲ လက်နဲ့စမ်းရမယ်"

" အိစ် ရွံစရာကြီးကို၊ ခေါင်းကြီးက နည်းနည်းနောက်ဆုတ်ပါအုံး၊ ရေဆေးမလို့"

ခက်ခက်က အိမ်သာမှာ တွဲတပ်ထားသည့် ရေပိုက်နှင့် သူ့ပေါင်ကြားကို ဖြန်းတော့ အောင်မြတ်မိုးက ထရပ်လိုက်သည်။ ထရပ်လိုက်မှ အောင်မြတ်မိုးလီးနှင့် အိမ်သာအိုးပေါ် ထိုင်နေသည့် ခက်ခက်မျက်နှာက တစ်တန်းထဲ ဖြစ်သွားတော့သည်။ ခက်ခက်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို ရေပိုက်နှင့် ဖြန်းချရင်း

" ဆရာ့လီးရော ဆေးမလား"

" မလိုပါဘူးဟ၊ ငါတို့သေးပေါက်တာ ဘာမှမပေဘူး"

" ပေချင်ပေမှာပေါ့၊ ထိပ်ဝနား နည်းနည်းတော့ သုတ်လိုက်၊ ခက်ခက်သုတ်ပေးမယ်"

ခက်ခက်က အိမ်သာသုံး စက္ကူကို ရေဆွတ်ပြီး အောင်မြတ်မိုး လီးကို ကိုင်ကာ သားရည်ကို နည်းနည်းဆွဲဖြဲပြီး ထိပ်ဝကို သုတ်ပေးသည်။ အောင်မြတ်မိုးလီးက ထိပ်ဝပင် နီရဲနေသည်မို့ ခက်ခက်မှာ ကြမ်းကြမ်းပင် မကိုင်ရဲ၊ ကြည့်ရင်း အသဲယားလာတော့သည်။ ခက်ခက်က စက္ကူကို အိမ်သာထဲ ပြစ်ချလိုက်ပြီ လီးကို ကိုင်ကာ ဆွဲပွတ်ကစားရင်း

" တစ်ခါမှာလဲ မစုတ်ဖူးဘူး၊ စုတ်ကြည့်ချင်သလိုလိုဘဲ"

ခက်ခက်မှာ လီးကို ကိုင်ရင်း အောင်မြတ်မိုးကို မော့ကြည့်ကာ ပြောသည်။

" နင်ကလည်း၊ လုပ်ချင်တာဆို လုပ်ပေါ့ဟ"

" တစ်ခါမှမှ မလုပ်ဘူးတာ"

ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်မှာ ပါးစပ်ကိုဟပြီး လီးကို ငုံလိုက်သည်။ ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းကို စေ့ကာ အသာဆွဲစုတ်လိုက်သည်။ လေးငါးခါ အထက်အောက် တွန်းဆွဲစုတ်ပြီးမှ ပြန်ထုတ်ကာ

" စုတ်ရတာ ဖီးလ်တစ်မျိုးပဲ၊ ဆရာကောင်းလား"

" ကောင်းချက်ကတော့ကွာ၊ ဒီလိုအရသာ ဆရာ တစ်ခါမှ မခံဖူးဘူး"

" ခက်ခက်လဲ ကောင်းတယ်"

ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်က လီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ အထက်အောက် ဆွဲစုတ်ရင်း လက်က သားရည်ကိုဆွဲချကာ ဒစ်ကိုပါ ဆွဲစုတ်တော့သည်။

" အိုး အိုး ကောင်းလိုက်တာ အား အား အား"

အောင်မြတ်မိုးမှာ အရသာထူးကြောင့် တအီးအီး တအားအားနှင့် ဖြစ်နေသလို ခက်ခက်ကလည်း သူ့စိတ်ကြိုက် လီးကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတော့သည်။

" အား အား မနေနိုင်တော့ဘူး ဆရာ့အလှည့် ဆရာ့အလှည့်"

ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်ကို ဆွဲထူပြီး သူက ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချကာ ခက်ခက်ပေါင်ကြားကို သူ့မျက်နှာ အပ်လိုက်တော့ ခက်ခက်က ခြေတစ်ဖက် အိမ်သာအိုးပေါ် လှမ်းတင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ခက်ခက်ဆီမှလည်း ညည်းသံနှင့်အတူ အောင်မြတ်မိုး ဆံပင်ကို အတင်းဆုတ်ဆွဲလိုက် ခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားနှင့် အတင်းဆွဲကပ်လိုက်နှင့် လုပ်နေတော့သည်။

```````````````````````````````````````````````

အခန်း (၅၅)

တဖြေးဖြေးနှင့် အရှိန်ရလာသည့် ခက်ခက်မှာ မနေနိုင်တော့ပဲ အောင်မြတ်မိုး လုပ်သလို မခံတော့ပဲ အောင်မြတ်မိုးခေါင်းကို ကိုင်ကာ သူ့စိတ်ကြိုက် မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို သူ့စောက်ဖုတ်နှင့် ပွတ်နေတော့သည်၊ အောင်မြတ်မိုး နှာခေါင်းနှင့် စောက်ဖုတ်

အကွဲကြောင်း တလျှောက် အရသာခံ ပွတ်လိုက်၊ ပါးစပ်ဝ တေ့ပေးကာ အယက်ခံလိုက်နှင့်စိတ်ပါသလို လုပ်နေတော့သည်။ အတန်ကြာမှ ခက်ခက်လည်း နှစ်ချီ ဆက်တိုက်ပြီးကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်၊

“ ဟူး မောလိုက်တာ ဆရာရာ၊ ဒီလိုပြီးတဲ့ အရသာ တစ်ခါမှ မခံဘူးဖူး၊ ခက်ခက် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဖြစ်သွားသလိုပဲ၊ ဆရာ့ကို အားနာလိုက်တာ”

မောသံနှင့်ပြောရင်း သူ့ကိုယ်ကို အောင်မြတ်မိုး နားမှ ခွာသည်။ အောင်မြတ်မိုးလည်း

ထရပ်ကာ

“ ဆရာ့ကိုလည်း ပြီးအောင် လုပ်ပေးအုံးလေ၊ ခက်ခက်စုတ်တာ အရမ်းကောင်း.”

“ ဆရာက ဗီဒီယိုထဲကလို ပါးစပ်ထဲ ပြီးချင်တာလား.”

“ အင်း၊ ပါးစပ်ထဲပြီးတာ အရမ်းအရသာရှိတာတဲ့.”

“ ဆရာကလဲ အရသာရှိမလား၊ အရည် ချွဲပြစ်ပြစ်ကြီး ညီနံ့ကလည်း ရှိသေးတဲ့ဟာ

“ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆရာပြောတာက ဆရာပြီးတာ.”

“ ဆရာပြီးတာတော့ အရသာရှိမှာပေါ့၊ ဒီမှာ ပါးစပ်ထဲ ဒီအရည်တွေ ဝင်လာတာ အရသာရှိမလား.”

“ စောစောက ပြောတော့ စုတ်လို့ ကောင်းတယ်ဆို.”

“ ခစ် ခစ် ဆရာကလဲ စုတ်လို့ကောင်းတာကို ပြောတာ၊ အရည်တွေ ထွက်ရင်ညီစို့စို့နဲ့ ကြက်ဥအစိမ်း ဖောက်သောက်ရသလို ဖြစ်နေမှာပေါ့.”

“ အင်းပါ အင်းပါ ခက်ခက်သဘော၊ ဒါဆိုလဲ ပြီးခါနီး အပြင်မှာပဲ ထုတ်လိုက်မယ်.”

“ တကယ်နော်.”

“ အင်းပါဆို.”

ခက်ခက်က ပြောပြောဆိုဆို စောစောကလို အိမ်သာအိုးပေါ် ထိုင်လိုက်တော့ အောင်မြတ်မိုးက တောင်နေသည့် သူ့လီးကို ခက်ခက်မျက်နှာနား ကပ်လိုက်သည်။ ခက်ခက်က လီးကို ကိုင်ရင်း ဒစ်ကို ဆွဲဖြဲကာ နီနီရဲရဲဒစ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း

“ တကယ်ကြည့်လို့ကောင်းတယ် သိလား၊ နီနီရဲရဲကြီးနဲ့ ကားနေတာ တစ်ခါမှ အဲ့လို မမြင်ဘူးဖူး.”

ပြောလဲပြော လက်နှင့် ဒစ်ကို ဖွဖွဆုတ်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်ကစားပေးသည်။

“ စုတ်ပါဟာ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အရမ်းဖြစ်နေပြီ၊ ငါ ခဏလေးနဲ့ ပြီးတော့မှာ.”

“ ခစ် ခစ် ဆရာကလည်း

ရယ်ရင်း လီးကိုထောင်ကိုင်ကာ လက်နှင့် ဖွဖွဆုတ်ပြီး သားရည်ကို အတင်းဆွဲဆွဲချသလို လုပ်ရင်း လက်တဖက်က တွဲလောင်းကျနေသည့် ဂွေးဥ နှစ်လုံးကို အသာညှစ်ချေကစားတော့

“ အား အ အ အောင့်တယ်ဟ ဖြေးဖြေးညှစ်ပါ.”

“ အဲလို လုပ်ပေးတာ မကောင်းဘူးလား.”

“ ကောင်းတယ် အောင့်သလိုလိုနဲ့ ဖီးလ်တက်နေတာ၊ လုပ် လုပ် အဲလို လုပ်၊ ဥကိုတော့အရမ်းမညှစ်နဲ့နော် အတန်ကို တင်းတင်းလေး ဆုတ်ပြီး ကစား၊ အေး အေး အဲ့လိုအဲ့လို အား အ အ အိုး ကောင်း ကောင်း.”

ခက်ခက်က အောင်မြတ်မိုး မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း ကစားနေရာမှ လီးကို ဆွဲစုတ်လိုက်သည်၊ ပါးစပ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ကိုင်ထားသည်ကို လွတ်ကာဂွေးဥကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကစားရင်း ခပ်မြင်းမြင်း စုတ်လိုက် ပါးစပ်နှင့် ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားလိုက်နှင့် အစွမ်းပြတော့သည်။အောင်မြတ်မိုးလည်း ခက်ခက်အစွမ်းကို တာရှည်မခံနိုင်တော့

“ အား အား မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး ထွက်တော့မယ် ထွက်တော့မယ်”

ဟု ပြောရင်း သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ဖို့ လုပ်တော့ ခက်ခက်က တင်ပါးနှစ်ဘက်ကိုအတင်းကိုင်ထားပြီး ပါးစပ်ထဲမှ လီးဆွဲအထုတ်မခံပဲ မထုတ်ဖို့ ခေါင်းယမ်းပြသည်။

“ အား အား မရတော့ဘူးနော် မရတော့ဘူး၊ မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ.”

တပြစ်ပြစ်နှင့် ပန်းထွက်လာသည့် အရည်ကို ခက်ခက်မှာ ပါးစပ်နှင့် ခံထားတော့သည်။ ကုန်စင်အောင် ပန်းထုတ်ပြီးမှ ခက်ခက်က ကမန်းကတမ်း ထကာ ရေစင်တွင် သုတ်ရည်များကို ထွေးချရင်း ပလုပ်ကျင်းကာ 

“ ထင်သလောက် အဆိုးကြီး မဟုတ်ဘူးနော်၊ မြိုတော့ မမြိုချရဲဘူး.”

“ နောက်တစ်ခါဆို ရဲမှာပါ၊ ထွက်နေတဲ့အချိန်မှာ စုတ်ဆွဲရင်း မြိုမှ အရသာရှိတာ.”

“ ဆရာနော် တဖြေးဖြေးနဲ့ လွန်လာမယ်၊ ခုတောင် တော်တော်လွန်နေပြီ.”

“ အေးပါ အေးပါ၊ လာ၊ အိပ်ယာထဲလှဲရင်း ခဏ နားမယ်၊ မောပြီ.”

“ စာမသင်တော့ဘူးလား.”

“ ဒီနေ့ မသင်တော့ဘူးဟာ.”

“ စာမေးပွဲတော့ အောင်တော့မှာပဲ.”

“ အောင်ပါတယ်၊ အောင်ဖို့ဆရာတာဝန်ယူတယ်၊ ဆရာ့မှာ စာစစ်တဲ့သူတွေနဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိတယ်၊ အဲဒါတော့ မပူနဲ့၊ ခုံနံပါတ်ပေးလိုက်ရင် နည်းနည်းပါးပါး ခြေချော်လက်ချော်ဆို သူတို့ ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်

“ အမ်...ဟုတ်လို့လား၊ ဆရာတကယ်ပြောတာလား.”

“ တကယ်ပေါ့ဟ.”

“ ခိ ခိ အဲ့ဒါဆို ဂွတ်ဘဲ၊ အဲဒါ အင်္ဂလိပ်စာ တစ်ဘာသာပဲလား.”

“ မပူပါနဲ့၊ ဆရာ့အဆက်သွယ်က ဘာသာစုံရတယ်.”

“ ဒါဆိုရင်တော့ ရှယ်ဂွတ်ကြီး ဖြစ်သွားပြီ၊ ခိ ခိ.”

နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ရောက်သွားကာ စောင်အတူခြုံရင်းစောစောက လုပ်ခဲ့သည့်အကြောင်း စမြုံပြန်ကာ ပြောနေတော့သည်။

````````````````````````````````````````````

အခန်း (၅၆)

“ ဆရာ၊ ဒီပုံဆို ခက်ခက်တို့ဖောက်ပြန်တယ် ဖြစ်တော့မှာဘဲ၊ စောစောကလဲ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး၊ ဒီလို တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတော့ ကောင်းလွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် ဘာတွေလုပ်မိမှန်း မသိတော့ဘူး၊ အားရပါးရပဲ ဆရာ့မျက်နှာကို ခစ်ခစ်၊ ငရဲတော့ကြီးတော့မှာပဲ၊ ကန်တော့နော် ဆရာ၊ကန်တော့ ကန်တော့.”

“ မကြီးပါဘူးဟ၊ အဲ့လိုမှ ငါက သဘောကျတာ လုပ်သာလုပ် စိတ်ထဲ လုပ်ချင်သလိုသာလုပ်ချ၊ ငါလဲ အဲလို တစ်ခါမှ လုပ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ စောစောက နင်ပါးစပ်ထဲ ပြီးတာ ကောင်းလိုက်တာ၊ အပြင်မှာ ပြီးတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊ နင်နဲ့ ငါက ဒါမျိုး ကီးကိုက်တယ်.”

“ ဆရာကလည်း ကီးအကိုက်လွန်ပြီး ကြာရင် မထိမ်းနိုင်ပဲ ခက်ခက်တို့ဖောက်ပြန်တယ် ဖြစ်တော့မှာ၊ ကြည့် ခု နှစ်ယောက်လုံး ကုတင်ပေါ် ရောက်နေပြီ၊ ဘာမှ မလုပ်ဘူးဆို ဘယ်သူယုံမလဲ.”

“ နင်ကလဲ ငါတို့က ခု ကုတင်ပေါ်ရောက်နေတာ ဘယ်သူသိလို့လဲ၊ ငါတို့မဖောက်ပြန်ပဲ လုပ်လို့ရတဲ့ နည်းလမ်းတွေ အများကြီးရှိတယ်.”

ပြောရင်း အောင်မြတ်မိုးလက်မှာ စောင်အောက်မှ ခက်ခက်နို့အုံဆီ ရောက်လာပြီး အသာပွတ်ကစားနေသည်။

“ ဘာနည်းလမ်းတွေ ရှိလို့လည်း ခုလိုပဲ ရှိတဲ့ဟာ၊ ကြာရင် မထိမ်းနိုင်ပဲ ဟိုလိုတွေဖြစ်တော့မှာ.”

“ ရှိတာပေါ့ဟ၊ နင့်အသားက ကိုင်လို့ကို ကောင်းတာ၊ အိနေတာဘဲ.”

နို့ကိုင်နေသည့် လက်က ဗိုက်ကို အသာပွတ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဆင်းလာသည်။

“ ဆရာကလည်း မတော်သေးဘူးလား၊ စလာပြန်ပြီ.”

“ မဝသေးဘူးဟ၊ လူက မမောသေးလို့နဲ့တူတယ်၊ ခုတောင်လာပြန်ပြီ.”

“ နှစ်ခါတောင် ပြီးထားပြီပဲ၊ ဘာမမောသေးဘူးလဲ.”

“ ပြီးတာက ပြီးတာပဲ၊ ငါပြောတာက ဆောင့်ဆောင့်လိုးလို့မောတာကိုပြောတာ.”

“ အိုး ဆရာကလည်း မလိုးပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ နေမယ်ဆို.”

“ အေးပါဟ၊ တကယ်လိုးတာ မဟုတ်ဘူးလေဟာ၊ လိုးသလိုပေါ့၊ ငါလုပ်ပြမယ်.”

“ ဆရာကလဲ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး၊ တကယ်မလိုးဘဲ ဘယ်လိုလိုးမလဲ.”

“ နင်ကလဲ ငါပြပါမယ်ဆို.”

ပြောပြောဆိုဆို အောင်မြတ်မိုးက ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး ခက်ခက်ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆွဲမ,ကာ သူ့လီးကို ခက်ခက်စောက်ဖုတ်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ နောက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲစေ့ကာ သူ့လီးကို ညှပ်လိုက်ပြီး လိုးသလို ရှေ့တိုး နောက်ငင် ခပ်သာသာ ဆောင့်ပြရင်း

“ တွေ့လား အဲလိုပြောတာ.”

“ ခစ်ခစ် ဆရာကလည်း ကြံကြံဖန်ဖန်.”

“ ငါ အဲ့လိုလုပ်တာ အပြာကားထဲ မြင်ဖူးတယ်၊ လုပ်လို့ကောင်းသားဟ.”

ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်နေရာမှ အရှိန်ရကာ တဖတ်ဖတ်နှင့် အသံထွက်အောင် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လာတော့

“ အား အား အီး အင်း အင်း...”

နှင့် ခက်ခက်ဆီက ခပ်တိုးတိုး အပြာကားထဲကလို ဖီးလ်လာသည့် သည်းညူသံမျိုး ထွက်လာသည်မို့ အောင်မြတ်မိုးမှာ စိတ်ပါသထက် ပါလာပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းပင်မနားတမ်း ဆောင့်တော့သည်။ အောင်မြတ်မိုး ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ ခက်ခက်ဆီက ညည်းညူသံ ထွက်လာသည်မို့

နှစ်ဦးသားမှာ အပေးအယူညီကာ တဖုတ်ဖုတ် တဖတ်ဖတ်တအီးအီး တအားအားနှင့် အရသာတွေ့နေတော့သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့အောင်မြတ်မိုးက ဒူးထောက်ပြီး ဆောင့်နေရာမှ ခက်ခက်ကို ဆွဲမ,ပြီးလေးဘက်ကုန်းခိုင်းတော့သည်။ ခက်ခက်လဲ အလိုက်သင့် ဖင်ကော့ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ပြူထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်အောက်နားမှ လီးကို ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် တင်းတင်းညှပ်ကာ မနားတမ်း ဆောင့်တော့သည်၊

“ ခက်ခက်မောသွားပြီလားမရတော့ဘူးဟာ၊ တကယ်လိုးမှ ရတော့မယ်.”

“ အာ ဆရာကလည်း တကယ်လုပ်လို့ မကောင်းဘူးထင်တယ်.”

“ မထူးပါဘူးဟာ နင်ကလဲ၊ ဒီအခြေအနေတောင် ရောက်နေပြီဟာ၊ ဒီအတိုင်းဆို ငါလည်း ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး.”

“ ကြောက်တယ် ဆရာ၊ ခက်ခက်က ကိုယ့်ယောက်ကျားကလွဲပြီး အဲဒါမျိုး လုပ်ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး.”

“ ငါလဲမလုပ်ဖူးပါဘူးဟ၊ ခုဟာက မနေနိုင်တော့လို့၊ မလိုးဘူးဟာ သွင်းပဲ သွင်းထားမယ်ဟာ.”

“ ဟာ ဆရာကလည်း အတူတူပဲဟာကို.”

“ မတူပါဘူး လိုးတာက သွင်းပြီး ဆောင့်နေတာ ပြောတဲ့ဟာ၊ ငါတို့ကမဆောင့်ဘူးလေဟာ.”

“ တကယ်နော် မဆောင့်ဘူးနော်.”

“ အေးပါဟ.”

“ ဖြေးဖြေးလေးပဲသွင်းနော်၊ ဆရာ့ဟာကြီးက အကြီးကြီး၊ ကြောက်စရာကြီး.”

“ အင်း.”

“ နေအုံး နေအုံး ခုလို လေးဘက်ကြီးနဲ့ မသွင်းနဲ့၊ ပက်လက်လုပ်.”

ပြောပြောဆိုဆို ခက်ခက်က ပက်လက်အိပ်ကာ ခြေနှစ်ချောင်းကို မြှောက်ပြီး လက်နှင့်ဆွဲထိမ်းထားလိုက်သည်။ အောင်မြတ်မိုးလည်း ခက်ခက်ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ရင်းလီးကိုတေ့ကာ အသာထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ ဖြေးဖြေးနော် ဆရာ.”

“ အင်းပါ.”

“ ဟိုး ဟိုး ခနရပ် ခနရပ်.”

“ ဘာလို့လဲ နာလို့လား.”

“ မနာပါဘူး၊ အဲ့လောက်လေးနဲ့ အထဲက တင်းပြီး ခံလို့ကောင်းနေလို့.”

“ အင်း ဆရာလည်း ဇိမ်ပဲ၊ အဲလို တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး.”

“ ဆရာ့မိန်းမကို လုပ်နေတာပဲ.”

“ မတူဘူးဟ၊ သူ့ကို လုပ်တာ နင်လို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မရှိဘူး.”

“ ကဲထပ်သွင်းအုံး၊ ဖီးလ်က ပျောက်သွားပြီအား ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆရာ့ဟာကြီးက အရှည်ကြီးပဲ ဆုံးကို မဆုံးနိုင်ဘူး၊ဗိုက်ထဲထိတောင် ရောက်သွားပြီလား မသိဘူး.”

“ ဆုံးပါပြီဟ ရော့ရော့.”

အောင်မြတ်မိုးက အဆုံးထိ တစ်ခါထည်းထိုးပြီ အတင်းဖိကပ်လိုက်သည်မို့

“ အား အား အမလေး သေပါပြီ၊ အီး အီး ဗိုက်ပေါက်သွားပြီလား မသိဘူး.”

အတွင်းမှ နည်းနည်း အောင့်သွားသည်ကို အမူပိုကာ များများလုပ်ပြီး အော်ပြတော့

“ ဆောရီး ဆောရီးနှင့် အောင်မြတ်မိုးက လန့်ပြီး သူ့လီးကို တဝက်မျှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ ဆရာဟာကြီးက ဒီလောက်ရှည်တာ အဆုံးထိ မရဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား.”

“ ရပါတယ်ဟ၊ ဘယ်လောက်ကြီးကြီး၊ ဘယ်လောက်ရှည်ရှည် ရကိုရတယ်၊ သဘာဝပဲ၊ကလေးတောင် မွေးလို့ရသေးတာ.”

“ အိုး ကလေးက ဗိုက်ထဲက ထွက်တာ၊ ခုက သွင်းတာ မတူဘူး.”

“ ရပါတယ်ဆို၊ ကဲအဆုံးထိ ထပ်သွင်းပြမယ်.”

“ ဖြေးဖြေးနော်.”

“ ကဲဝင်သွားပြီ မနာတော့ဘူးမို့လား.”

“ နည်းနည်းတော့ နာပါတယ် အောင့်ခံထားတာ သိလား.”

“ ဒီလိုလေး ဒီလိုလေးနဲ့ဆို မနာတော့ပါဘူး.”

အောင်မြတ်မိုးက အသာအယာ လှုတ်ကစားပေးရင်း ပြောသည်မို့

“ မလိုးဘူးဆို.”

“ ဒါ အတင်းဆောင့်လိုးတာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ မနာအောင်လို့ကစားပေးတာ.”

“ ဆရာနော် ဆင်ခြေကြီးပဲ၊ ဒါနဲ့ပဲ လိုးဖြစ်တော့မယ်.”

“ အင်းပါဟ၊ နင့်ဟာက အထဲမှာ အီစိမ့်ပြီး ဖီးလ်လာနေလို့မနေနိုင်ဘူးဟ၊ နင်ရော ဖီးလ်မလာဘူးလား.”

“ ဆရာကလည်း မလာပဲနေမလား၊ ကောင်းလွန်းလို့ မနည်းစိတ်ထိမ်းထားရတယ်.”

“ မထိမ်းရင် ဘာတွေဖြစ်ကုန်မလဲ.”

“ ခစ်ခစ် ဆရာကလည်း မထိမ်းရင် ကောင်းလွန်းလို့ လိုးပါ လိုးပါလို့ အော်မိတော့မယ်.”

“ ငါရောပဲ မနည်းထိမ်းနေရတာ၊ နည်းနည်းလေးတော့ လှုတ်မယ်ဟာ၊ မနေနိုင်ဘူး.”

အောင်မြတ်မိုးက အသာအယာ အထုတ်အသွင်း လုပ်နေရာမှ တဖြေးဖြေး အဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက် ဖိသွင်းလိုက် လုပ်လာသောကြောင့်.

“ ဆရာကလဲကွာ၊ ဘယ်လိုကြီးတောင် ဖြစ်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး၊ ခက်ခက် မနေနိုင်တော့ဘူး.”

“ ဆရာလဲ မရတော့ဘူး၊ ဆရာဘာလုပ်ရမလဲ.”

“ လိုးပါတော့ ဆရာရယ်၊ ဆရာ့စိတ်ကြိုက်သာ လိုးပါတော့၊ ခက်ခက်နေလို့မရတော့ဘူး.”

“ အင်း အင်း ဆရာလည်း မရတော့ဘူး.”

“ အ အ အ အ အား အား အီး အား အား အ.”

`````````````````````````````````````````````````````````````````

အခန်း (၅၇)

အောင်မြတ်မိုးနှင့် ခက်ခက်မှာ အပေးအယူ တည့်သွားပြီးနောက် နှစ်ပတ်မျှ ကြာပြီးသည့်

နောက်မှာတော့ သူ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ အောင်တော့မည်မှာသေချာသလောက် ဖြစ်သွားသည်မို့ သူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော်ကို သူနှင့်အတူ ဆယ်တန်းပြန်ဖြေပြီး စာမေးပွဲအောင်မှာ သေချာကြောင်း ပြောပြတော့သည်။

“ ဟေ့ မိကျော် ငါ ဆယ်တန်းပြန်ဖြေမလို့ ကျူရှင်တက်နေတယ်၊ နင်ရော ပြန်ဖြေမလား.”

“ မဖြေချင်တော့ပါဘူး ခက်ခက်ရာ၊ ဖြေလဲ အောင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ စိတ်ဓာတ်ကျနေပြီ.”

“ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ကြိမ်းသေပေါက် အောင်မယ်ဟာ၊ ငါ ဆရာကောင်း ရထားတယ်၊အာမခံနဲ့ အောင်ကိုအောင်ရမယ်.”

“ ဟုတ်ရဲ့လား ခက်ခက်၊ ဘယ်ကဆရာလဲ.”

“ နင် မှတ်မိလား ငါတို့တောင် အရင်က တက်ဖူးသေးတယ်လေ၊ ဆရာအောင်မြတ်မိုးလေ.”

“ အော် ဆရာအောင်မြတ်မိုးဆို မသိဘဲနေမလား၊ ဆရာ့ပုံစံက ကြွေဆင်ကြီးလေ ခစ်ခစ်.”

“ ကောင်မ ဒါမျိုးကျ မှတ်မိတယ်၊ အေး ဟုတ်တယ်၊ ငါ သူ့ဆီမှာ တက်နေတာ အာမခံနဲ့၊အောင်ရမယ်ဟာ.”

“ သူက အင်္ဂလိပ် တစ်ခုပဲသင်တာမို့လား.”

“ ဘာသာစုံအောင်ရမယ်ဟာ၊ အာမခံပါတယ်ဆို.”

“ တကယ်၊ နင်က ဘယ်မှာတက်တာလဲ၊ ဘယ်အချိန်လဲ.”

“ ငါက စပယ်ရှယ်၊ သူ့အိမ်မှာ သီးသန့် ဘာသာစုံ၊ ခစ်ခစ်၊ ဆရာက ရှယ်ကြီးဟ၊ဒါကြောင့် နင့်ကို အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းမို့ငါခေါ်လိုက်တာ၊ နင်တက်မလား၊ အောင်မှာကတော့ ကြိမ်းသေတယ်.”

“ အောင်ဖို့ ကြိမ်းသေရင် တက်မယ်ကွာ၊ သူက မေးခွန်းတွေ အကုန်ပေးမှာလား၊ ငါတို့အဖြေပဲ ကျက်ပြီး ဖြေရုံဘဲလား၊ ဒါမျိုးမှ ငါက အောင်မှာ ခစ်ခစ်.”

“ အော် ဒီထက်တောင် သေချာပါတယ်ဆို၊ အောက်လမ်းနည်း၊ အောက်လမ်းနည်း၊သဘောပေါက်လား.”

“ ဘယ်လို ဘယ်လို အောက်လမ်းနည်းလည်း.”

“ ခစ်ခစ်၊ တက်မယ်ဆို ငါနဲ့ နက်ဖြန်လိုက်ခဲ့၊ နင်သဘောပေါက်သွားမယ်.”

“ ဒါဆို နက်ဖြန် ငါ့ကို လာခေါ်လေ၊ အောင်မယ်ဆို တက်မယ်၊ ဆရာအောင်ကျော်မိုးရဲ့.အောက်လမ်းနည်းဆို ရပြီ ခစ်ခစ်.”

“ ကောင်မ သိတယ်၊ သိတယ်၊ နင်က ငါ့ထက်တောင် ပိုကဲ.”

သို့နှင့် ဝါဝါကျော်ပါ ခက်ခက်နှင့်အတူ အောင်မြတ်မိုးဆီ ရောက်သွားတော့သည်။

“ ဆရာ၊ ဒါ ခက်ခက် သူငယ်ချင်း ဝါဝါကျော်လေ၊ မှတ်မိလား၊ အရင် ဆရာ့ဆီကျူရှင်တက်တုန်းက သူနဲ့ နှစ်ယောက်အတူလေ.”

“ အော်အော် အေး အေး၊ မှတ်မိသလိုလိုတော့ ရှိသား၊ သူလည်း ခက်ခက်လိုပဲ အင်္ဂလိပ် မရတာလား.”

“ ခစ်ခစ် သူက ဘာသာစုံမရတာ၊ သူက ခက်ခက်နဲ ဘဝတူသိလား၊စာမေးပွဲကျပြီး အိမ်က ယောက်ကျားပေးစားလိုက်တာ၊ ခု ဆရာ့အားကိုးနဲ့ ပြန်ဖြေပြီးအိမ်ကိုကြွားမှာ သိလား၊ အဲဒါ ဆရာ သူ့ကိုပါ အောင်အောင်တာဝန်ယူရမှာ သိလား.”

“ ဟဲ့ ခက်ခက်၊ ဒီကိစ္စက လူတကာ လျှောက်ပြောနေလို့ မရဘူးလေ၊ တော်ကြာ ပြဿနာတွေတက်မယ်.”

“ ဘယ်သူမှ မပြောဘူး၊ ခက်ခက်နဲ့ မိကျော်ပဲ သိတာ၊ ခက်ခက်က တစ်ယောက်ထဲ မအောင်ချင်လို့မိကျော်ကို အဖော်ခေါ်တာ သိလား၊ ပြီးတော့ ဆရာ့အတွက်လဲ အလိုက်သိပါတယ်၊ မိကျော်နဲ့ ခက်ခက်က ငယ်ငယ်ထဲက စိတ်တူကိုယ်တူ၊ ဆရာ ဘာမှမပူနဲ့၊ ဒါက တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကိစ္စဆိုတာ နားလည်ပြီးသား၊ ဟုတ်တယ်မို့လား မိကျော်.”

ခက်ခက်က ပြောရင်း ဝါဝါကျော်ကို လှမ်းမေးသည်ကို ဝါဝါကျော်က ခေါင်းညှိမ့်ပြသည်။

“ ခု မိကျော်တစ်ယောက် တိုးလာတော့ ဆရာ့အတွက်လည်း အဆင်ပြေတယ်လေ၊ ခက်ခက်ကဆရာ့ဆီ နေ့တိုင်း လာနိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ခု မိကျော်ရှိတော့ ဆရာ့ဆီ တစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက် လာလို့ရတယ်၊ ခုလို နှစ်ယောက်လုံးလဲ အတူလာလို့ရတယ်၊ မဟုတ်ဘူးလား၊ ခစ်ခစ် .”

ခက်ခက်က ရယ်ပြောပြောရင်း ဝါဝါကျော်ကိုပါ တစ်ဆက်တည်း

“ မိကျော် ငါတို့ကို ဆရာက စာမေးပွဲအောင်အောင် တာဝန်ယူမှာနော်၊ အဲဒါ နင်သဘောပေါက်ပါတယ်နော်.”

“  ခက်ခက်၊ ဆရာက ငါ့ကို လက်ခံလား လက်မခံလား မသိ၊ နင်က ဇွတ်ပြောနေ.”

“ နင်ကလဲ ဆရာလက်ခံလာအောင် လုပ်ပေးလိုက်လေ၊ ခစ်ခစ်.”

ခက်ခက်က ရယ်ပြောပြောရင်း ဆရာအောင်မြတ်ကျော် အင်္ကျီကြယ်သီးကိုတစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပေးရင်း ဝါဝါကျော်ကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြရင်း၊

“ နင်မှတ်မိလား ငါတို့ ဆရာ့ဆီ ကျူရှင်တက်တုန်းက ဆရာ့ပုံကို ကြည့်ပြီးရေရေလည်လည် ကြွေတာလေ.”

“ အာ နင်ကလဲ.”

“  ဒီမှာ နင်တွေ့မယ်၊ ဆရာက ဘယ်လောက်ကြွေစရာကောင်းလဲဆိုတာ၊ ခစ်ခစ်.”

ပြောရင်း ဆရာ့အင်္ကျီကို ဆွဲချလိုက်သည်။ ဗလတောင့်သည့် ဆရာအောင်မြတ်ကျော်အပေါ် ပိုင်းကို လက်နှင့် အသာပွတ်ကစားပြရင်း

“ ဆရာက လူရိုးဟ၊ ကြွေတဲ့သူပေါပေမဲ့ ဆရာက စားတာမဟုတ်ဘူး၊ ငါ့ကိုတောင် ဆရာက အိမ်မှာ စာခေါ်သင်ပေးရင်း သူ့အလိုလို ခစ်ခစ် ခစ်

ခက်ခက်က စကားကို အရယ်နှင့် အဆုံးသတ်လိုက်သော်လည်း ဘာကိုဆိုလိုမှန်း ဝါဝါကျော် ကောင်းကောင်းသိသည်။

“ ဆရာကလည်း ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ဟိုမှာ ကိုယ့်တပည့်မ အသစ်လေးကို ဒီအတိုင်း ကြည့်နေမှာလား၊ နင်ကလည်း ဆရာ့နားကပ်လေ.”

ခက်ခက်က ဝါဝါကျော်ကို ဆရာ့နားဆွဲကပ်ပြီး တစ်ဆက်တည်း သူက ဘောင်းဘီခါးပတ်ကို ဆက်ဖြုတ်လိုက်သည်။ အောင်မြတ်ကျော်လက်လည်း အလိုလို ဝါဝါကျော် အင်္ကျီကိုချွတ်တော့

“ အို ဆရာ.”

ဝါဝါကျော်မှာ စစချင်းမို့ လန့်ကာ အလိုလို ဆရာ့လက်ကို ဖမ်းကိုင်တော့ ခက်ခက်က

“ နင်ကလဲ ဆရာ့ကို

“ ဆောရီး ဆောရီး ငါက လန့်သွားလို့ ခစ်ခစ်ခစ်.”

“ တွေ့လား၊ ခက်ခက် သူငယ်ချင်းက အိမ်ထောင်သည် ဆိုပေမဲ့ အတွေ့ကြုံက ရင့်တာမဟုတ်ဘူး.”

“ ဒါဆို ငါတို့အားလုံးက ပညာဝယ်လေးတွေပေါ့လေ ဟုတ်လား.”

“ ဒါပေါ့ ခစ်ခစ် ခစ်.”

ခက်ခက်က ဆရာအောင်ကျော်မိုး ဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ကာ အထဲကိုလက်ထိုးပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအောက်တွင် ပုန်းနေသည့် ပစ္စည်းကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ ခစ်ခစ် ဒါ မတောင်သေးဘူးနော်၊ သဘောပေါက်၊ နင် ဆွေစင် ခုနစ်ဆက်၊ မျိုးစင် ခုနစ်ဆက် အကုန်မေ့သွားမယ်၊ ဟော ဟော ကြည့်ကြည့် တွေ့လား တောင်လာတာ ကြည့်လိုက်တော့.”

“ အဲတော့ အကြီးကြီးပဲ.”

“ အဲဒါကိုပြောတာ၊ အဲဒါကြီးနဲ့ ငါ အီဆိမ့်နေတာ၊ ဒါကြောင့် နင့်ကိုပါ ကျွေးချင်လို့ အစားကောင်း စားရရင် သူငယ်ချင်းကို သတိရလို့သိပလားခစ်ခစ် ခစ်..”

ရယ်သံနှင့်အတူ ဝါဝါကျော်လည်း အပေါ်ပိုင်း တုန်းလုံးကျွတ်သွားတော့သည်၊

-

ထိုနှစ်က ခက်ခက်ရော ဝါဝါကျော်ပါ ဆယ်တန်းအောင်သွားတော့သည်။



ပြီးပါပြီ။



............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................

ပြီးပါပြီ။