ရမ္မက်လှိုင်းထန်ထန် အပိုင်း ( ၄ )

ရမ္မက်လှိုင်းထန်ထန် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသားသူ - နရသူ

၁၃။

မောင်လုံး ဘာစောဒကမှ မတက်တော့ဘဲ သူမ အနောက်က နေရာယူပြီး စောက်ပတ်ထဲ သူ့လီးကြီး ဖိထိုးထည့်ကာ ဝက်ဝက်ကွဲ လိုးလေ သည်။ လူဖလံ လေးပေမယ့် အဆိပ်ပြင်းပုံရသည်။ လီးကကြီးလှ သလို လိုးအားဆောင့်အားလည်း တော်တော်ပြင်း တာ တွေ့ရသည်။ အောကားထဲက သရုပ်ဆောင်တွေ လိုးသလို အကြမ်းပတမ်း တဖွတ် ဖွတ်လိုးရင်းက နို့အုံနှစ်ဖက်ဆွဲကာ ညှစ်ချေလိုက် နို့သီးလေး ကလိ လိုက် လုပ်ပြီး သူမ ဖင်သားဆိုင်ကြီး နှစ်ဖက်ကိုပါ ဖိဖြဲ၍ စအိုဝထဲကို လက်ညှိုး လက်ခလယ်နှစ် ချောင်း ထည့်ကာ တဇွတ်ဇွတ်နှင့် နှိုက်လိုးပေး လိုက်သေးသည်။

အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ပြီး လိုးဆောင့်ပုံ နည်းစနစ် ကျနမှန်ကန်မှုကြောင့် ချိုသဲလှိုင်လည်း ကာမဂုဏ် ရေယဥ်ကြောထဲ တစိုက်မတ်မတ် မျောပါရင်း စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူထူကျိန်းစပ်အောင် အလိုးခံ နေရတော့သည်။

မိနစ်လေးဆယ်ကျော်လောက် အချိန်တော်တော် ကြာအောင်လိုးပြီးမှ သူ့လရည်တွေ ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားသည်။ မညာစတမ်း ပြောရလျှင် သူမ စောက်ရည်အလီလီထွက်ကာ သုံးကြိမ်ပြီးသည်။ သူလိုးလို့ ပြီးတော့ လူလည်း ဖလက်ပြသွားကာ မှောက်ရက်သား မှိန်းနေလိုက်သည်။

ဘိုင်လေး သူမကို လှုပ်နှိုးတော့မှ ချိုသဲလှိုင် လူးလဲ ထပြီး သူက  ..

" လာ အိမ်ရှေ့သွားကြမယ် အလ္လာပသလ္လာပ ပြော ရင်း နည်းနည်းထပ်သောက်ကြရအောင် "

" မသန်းကို မစောင့်တော့ဘူးလား "

သူမပြန်မေးတော့ ခေါင်းယမ်းပြီး ..

" ဟိုမယ် နင့်ကောင်ကြီး မတွေ့ဘူးလား ငမ်းကြော ထလို့ မပြီးနိုင်ဘူး သိပ်ပေရှည်တာ ညည်းပါနေရင် တစ်ချီ ထပ်အလိုးခံရနိုင်တယ် သောက်ဖို့ အချိန် တောင် ရမှာမဟုတ်ဘူး သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သူ့ အရှိန်နဲ့ သူ လွှတ်ပေးထားလိုက် လာ"

ပြောပြီး သူမလက်ကို ဆွဲခေါ်တော့ နေပါဦး ထမီ လေးတော့ ရင်လျားသွားပါရစေ ဆိုပြီး ထမီ တစ် ထည် ကောက်စွပ် ရင်လျားလိုက်ကာ သူ့နောက် ကနေ လိုက်ပါ၍ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါသည်။

ရှေ့မှာတော့ မူးကွဲနေကြပြီ။ မဲကြီးရော ကဒူးနှင့် အာလီ (မာမက်အာလီ) သုံးယောက်သား သူတို့ရှေ့ အမြည်း ပန်းကန်ထဲက အမြည်းလည်းကုန် အရက် ကတော့ အလျှံပယ်မို့ ဖန်ခွက်ထဲ အရက်ကို ရေလေး တောင်မရောဘဲ နိကက် ထည့်ကာ ခွက်ကြမ်းဆော် လျက် ရှိကြပြီ။ ချိုသဲလှိုင်တို့ ရောက်လာတာ တွေ့ တော့ မဲကြီး သူ့လက်ကို ကမ်းကာကြိုလိုက်ရင်း ..

" လာ လှိုင်လေး ရောက်လာတာ အတော်ပဲ ဟိုကောင် ငလုံး ကြာလှချည်လား ဒီကောင့် စောက်ကျင့် အ တိုင်း အရှည်ဆွဲလိုးနေပြီထင်တယ် ဟားဟား အေ့ ဟေ့ လိုးပါစေ သူ့အချိန်ရောက်နေပြီ အလုပ်ထဲ သွားရတော့မှာ လာထိုင် လှိုင်လေး ဘာသောက်  ချင်လဲ ပြော"

" ဘာရှိလို့လဲ ကိုမဲရဲ့ ရှေ့မှာ အရက်ပဲရှိတော့တာ အမြည်းလေးတောင် မကျန်တော့ဘူး "

" ဟာ ရှိပါ့ ညည်းတို့လာရင် စားဖို့ သီးသန့်ချန်ထား တာ ကဒူးရေ အိမ်နောက်ဝင်ပြီး ရှိတာအကုန် မ ချ လာခဲ့ကွာ"

မဲကြီး ဗဟာဒူးကို လှည့်ပြောတော့ ချိူသဲလှိုင် ကပျာကယာ လက်ကာပြပြီး ..

" နေ နေပါဦး ကိုကဒူး မယူနဲ့ ရတယ် ကျမ ဗိုက် သိပ် မဆာသေးဘူး သောက်ပဲသောက်ဦးမယ် သူတို့ လို မူးနေကွဲနေမှ ပျော်ပျော်ကြီးနေလို့ရမယ် မဟုတ် လား ဟင့်ဟင့်"

" အား ဟုတ်သား ကိုမဲကလဲ လှိုင်က အလုပ် ဆက် လုပ်ရဦးမှာလေ သူ့တာဝန်သူသိပါတယ် ဟဲဟဲဟဲ ဟုတ်တယ်နော် လှိုင်"

မဲကြီးနဘေး ကပ်ထိုင်ရင်း ဘိုင်လေး ယခုလို ပြော လိုက်တော့ ချိုသဲလှိုင် ရှက်ရှက်နဲ့ ပါးစပ်ကို လက်ဝါးကလေးအုပ်ကာ ခိကနဲ ကြိတ်ရယ်လိုက် သည်။ မဲကြီး လုပ်ငန်းစပြီ။

" ကိုင်း အရက်ထည့်ကွာ ဘိုင်လေး ငါ့အတွက်ပါ ထည့်  ရေ မရောနဲ့ ဟိုကောင် ကဒူးရော အာလီပါ ထည့်လေ မသောက်ဘဲထားတော့ ခွက်တွေ အေး ခဲကုန်လိမ့်မယ် အဟား အထဲကငလုံးတော့သွား ရှာပြီ ဒိန်းဒလိန်းနတ်ပူးနေပြီ မင်းတို့ရော တစ်ခွက်စီ သောက်ပြီးရင် ကိစ္စလေးတွေ ဆက်မလုပ်ချင်ဘူး လား ဟားဟား"

ပြောပြီး သူ့စကားသူသဘောကျစွာ တဟားဟား ရယ်မော၍ လှိုင့်ကိုလည်း သူ့ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်ထိုင် ခိုင်းလိုက်ရာက သူမရင်ဘတ်ပေါ် လက်က ရောက် ရှိလာကာ ရင်လျားထားသော ထမီ အထက်ဆင်စ လေးကို အသာဆွဲကိုင်ရင်း သူ့လက်က ဇပ်ကနဲ လှုပ်ရှား၍ ..

" အို အို ကိုမဲ ဘာ ဘာ လုပ် အို့ အိုး အဟင့် ဟင့် ဟင့်"

" ချွတ်ပါ ချွတ်လိုက်စမ်း လှိုင်ရဲ့ ဒါ  ရှက်စရာလား အားလုံး နင့်လိုးမယ့် ကောင်ချည်းပဲ ရှိုလေးရော ငါရော မောင်လုံးရောလိုးသေးလား"

" အင်း သူ တ တစ် ခါ  ပြီး ပြီးပြီ"

" အေး ဒါဆို ငါနဲ့ ဘိုင်လေး နင့် အနားမှာ ရှိသားပဲ ဒီဖက်က နှစ်ကောင် မြင်ဖူးချင်မှာပေါ့ သူတို့ကို ခပ်တည်တည် ထမီလှန်ဖြဲပြလိုက် လိုးချင်ရင် အချိန်မရွေး တက်လိုးလို့ရတယ် ပြော ပါးစပ်က ပြောနော် ဟင်းဟင်း"

ရင်လျားထမီကို သူ့လက်နှင့်ဆွဲချွတ်၍ ချိုသဲလှိုင် ရှက်ရှက်နှင့် အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်ကာ အတင်း မရမက ပြန်ဝတ်မည်ပြုစဥ် နဘေးက ဘိုင်လေးကပါ ဝင်ပြီး ..

" ဟုတ်သားပဲ လှိုင်ရဲ့ သောက်စရာရှိ အေးဆေး သောက် လိုးဖို့ကျန်တဲ့ကောင်လိုး ကိုင်ချင်တဲ့သူ ကိုင် ဘယ်လောက်ပျော်ဖို့ကောင်းလဲ နင့်အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်မနေနဲ့တော့ နိကက်ပဲနေ ဒါမှ ငါတို့ကြည့်ပြီး လီးတောင်မှာပေါ့ လီးဆိုတာ တောင်နိုင်မှ လိုးလို့ ကောင်းတာ ဟဲဟဲ"

သူကပါ ဝင်ပြောရင်း လှိုင့်ခါးဝတ်ထမီကို အောက် ကို တစ်ကွင်းလုံးပုံကျအောင် မဲကြီးနှင့်အတူ ဝိုင်းကူ ပြီး သူမရင်သားဆိုင်အထက်ကနေ ခြေရင်းဆီ အရောက် တစ်ခါတည်း ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ လှိုင် လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ရှာတော့ဘဲ ထမီက္ငင်းလုံး ကျွတ်ကာ မိမွေးတိုင်းအဖြစ်ကို ရောက်ရှိသွားရလေ သည်။ ကဒူးနှင့် အာလီတို့ကတော့ သူတို့ကြည့်ချင် မြင်ချင်လွန်းလှသည့် ချိုသဲလှိုင်ကိုယ်ပေါ်က အလှ အပ အပွင့်အဖူးကြီးတွေကို မထင်မှတ်ဘဲ အလုံးစုံ မြင်တွေ့ကြည့်ခွင့် ရလိုက်၍ နှစ်ယောက်သား ပါးစပ်ကြီးတွေ အပြဲသားနှင့် ဖိုးကျိုင်းတုတ် ဖြစ် သွားကြလေသည်။

" ကဲ မထူးပါဘူး ဒီအတိုင်းပဲ သောက်တော့မယ် ကြည့်ချင်တာကြည့် မတတ်နိုင်ဘူး ဟင့်ဟင့်"

လှိုင်လည်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး အထက်ပါအတိုင်း ပြောရင်း ဝတ်လစ်စားလစ်ပုံစံနှင့်ပင် မဲကြီးပေါင် နှစ်ဖက်ပေါ်ထိုင်၍ အရက်ဖန်ခွက်ကို ကောက်မော့ နေလိုက်သည်။ မဲကြီး လက်က ဆပ်လက်လှုပ်ရှား ကာ သူမကိုယ်ပေက အအကွယ်မဲ့နေသော ရင်သား ဆိုင်အိအိနှစ်မြွှာကို ဖျစ်နယ်လိုက် ကျန် လက်တစ် ဖက်က အောက်က ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ တိုးဝင်ပြီး သူမရဲ့စောက်ဖုတ်အုံကို နှိုက်ကိုင်လိုက်နှင့် ဇယ် ဆက်သလို အလုပ်များသွားသည်။

" အ အာ မ မနေတတ်ဘူးကွာ ကိုမဲ အ အင့် အင်း ဟင့်"

" ဒီတိုင်း ငြိမ်မနေနဲ့ လှိုင်ရာ  ငါ့ဟာကိုပါ ကိုင် အပြတ် တောင်လာအောင် ဂွင်းတိုက်ပေး"

" ကိုမဲ ခင်ဗျားချည့် မောင်ပိုင်စီးထားတာ လှိုင် ငါ့ဖက်လှည့်စမ်း ငါလည်း တစ်ချီတည်း လိုးလို့မဝသေးဘူး လီးစုပ်ပေးဦး"

မဲကြီး စလိုက်တော့ နဘေးက ဘိုင်လေးကလည်း တစ်မှောင့် အားလုံးရဲ့ရှေ့မှာ သူ့ပုဆိုးကို ပေါ်တင် ချွတ်ချပြီး လီးကြီးတန်းလန်းနှင့် ထလာတော့ လှိုင် တစ်ယောက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ စိတ်တွေ အတော် ကလေး ရှုပ်ထွေးသွားရလေသည်။

" ဟာ ကျွတ် ဟွင့် စိတ်တိုလာပြီ နော်"

ပြောရင်း ဘိုင်လေးရဲ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်း သူမမျက်နှာနားတိုးကပ်လာသည့် လီးကြီးကို လက်ကလေးတကာကာနှင့်ပင် အသာလှမ်းဆုပ်ကိုင် မိသွားသည်။

" ဒီလိုမှပေါ့ နင့်လက်နှစ်ဖက်ရှိတာ တစ်ဖက်က ငါ့ဟာကို ကိုင် စုပ်ပေး နောက်တစ်ဖက်က ကိုမဲလီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဂွင်းထုပစ်လိုက် လရည်ပါ ပန်းထွက်ပစေ အပြတ်ထူပစ်လိုက်"

" လီးမှ လရည်ထွက်ရင် အလိုလိုနေရင်း တစ်ပန်းရှုံး မှာပေါ့ သားကြီးရ တောင်ရုံပဲထု ရပြီ လီးတောင်ရင် ဒီမှာပဲ တစ်ချီဆွဲလိုးပစ်မယ်"

" ဟာ အိမ် အိမ်ရှေ့မှာချည်း ကိုမဲကလဲ အရမ်း အရမ်း ဟင့်ဟင့်"

" ကဒူး တံခါး ထပိတ်လိုက်ကွာ အပြင်က မမြင်ရ အောင် မင်းရော သူ့ကို လီးစုပ်စေချင်လား လာပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက် ငါတို့ချည်းရှိတာ အေးဆေး"

" လာမယ် ကိုမဲ စိတ်ချ ဒီအချိန်ရောက်ဖို့ကိုပဲ စောင့်နေတာ ဟားဟား လူစုံဆွဲရရင် ပျော်စရာကြီး ပေါ့ အဟားဟား"

" အေး အထဲက အထန်ကောင် ခုထိ ထွက်မလာသေး ပါလား သွားဆွဲခေါ်မှနဲ့တူတယ်"

" ဘယ်သူလဲဟ ဆွဲခေါ်ဖို့ပြောတာ အဟား ကိုင်း ရောက်ပြီ မဲကြီးရ မင်းတို့အတွက် ပစ္စည်းကောင်း လေးပါ တစ်ခါတည်း မထုတ်လာတယ် ဟောဒီမယ် ကြည့်လိုက်"

မောင်လုံးက သူ့လူတွေ စောင့်နေတာကြာပြီဆိုတာ ရိပ်မိပြီး သူတို့မငြိုငြင်အောင် သန်းသန်းစိုးကိုပါ သူနှင့်အတူ အခန်းထဲကနေ တစ်ပါတည်း ဆွဲခေါ် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သန်းသန်းစိုးက သူဆွဲခေါ်ရာ နောက်ကို အမြန်ထလိုက်လာရဟန်နှင့် ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီကိုတောင် ကြယ်သီးအစုံအစေ့တပ်ခွင့်မရဘဲ အင်္ကျီရင်ဘတ်လေးဟပြဲပြဲ အတွင်းခံဘော်လီလေး တောင် မပါဘဲ အပေါ်ဝတ် ဖိုသီဖတ်သီနှင့် သူမခါး ထက်မှာလည်း ထမီကို ဖြစ်သလို စည်းနှောင်ဝတ် ဆင်၍ ကသောကမျော လိုက်လာရပုံပေါ်သည်။

" ဟား အတော်ပဲ မသန်းစိုး သောက် လာ ဒီနားထိုင်ပါ တစ်ခွက်လောက်တော့ သောက်နိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား"

" ဟုတ် သောက်နိုင်ပါတယ်"

" ကိုင်း ပွဲကတော့လှပြီပေါ့ကွာ"

ဆိုပြီး မဲကြီး သူကိုယ်တိုင် ထိုင်ရာကထပြီး  သန်း သန်းစိုးအတွက် အရက်တစ်ခွက်ကို ပုလင်းထဲက နေ ကိုယ်တိုင်ငှဲ့ပေး အရက်ခွက်ကို သူမလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်ကာ လာ အနားလာထ်ိုင် ဆိုပြီး သူမ လက်ကလေး ဆွဲခေါ်၍ ချိုသဲလှိုင်လည်း သူမရဲ့ အဖော်ဖြစ်သူ သန်းသန်းစိုး ရောက်လာပြီမို့ စိတ် သက်သာရာရပြီး အလိုက်သိသိနှင့်ပင် မဲကြီးအနား ကနေ ခွာကာ ဘိုင်လေး ရှိရာအနားကို လာရောက် ကပ်ထိုင်ပြီး ဖန်ခွက်ထဲက  လက်ကျန်အရက်ကို ထပ်မော့သောက်လိုက်သည်။

" ကုန်ပြီလား ထပ်ယူလေ"

" အင်း ကိုဘိုင်လေး နဲနဲလျှော့ထည့် ဒီည သောက်တာ သိပ်များနေလို့"

" မူးပစေ လူမှန်းမသိတဲ့ထိ မူးရင်လည်း ကိစ္စမရှိဘူး ဟဲဟဲ"

ဘိုင်လေးပြောပြီး သူမလက်ထဲက ဖန်ခွက်ကိုယူကာ အရက်ဖြည့်ပေးရင်း ဖန်ခွက်ကို သူမလက်ထဲ ထည့် ပေးလိုက်ရာက သူမခါးသိမ်လေးကိုပါ ကျစ်ကျစ်ပါ အောင် ဆွဲယူပွေ့ဖက်၍ နှုတ်ခမ်းဖူးတွဲတွဲကလေး နှစ်ချပ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးများနှင့်စုပ်ဆွဲကာ ပြွတ်ကနဲ အနမ်းပေးလိုက်သည်။ လှိုင်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အိအိထွေးထွေးလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်ကာ လူကလည်း အဆက်မပြတ်ကျရောက် လာသော အနမ်းကြမ်းကြမ်းများအောက်မှာ မလူး သာ မလွန့်သာ ဆိုသလို တိမ်းရှောင်ရခက် အသက် ရှူ မွန်းကြပ်သည်အထိ ဖြစ်ရလေသည်။

လှိုင်တစ်ယောက် ထွန့်လူး ကော့ပျံနေချိန်မှာ တစ် ဖက်က သန်းသန်းစိုးလည်း ဖန်ခွက်ထဲက အရက်ကို တစ်စုပ်စုပ်လိုက် မဲကြီးရဲ့အဖျစ်အနယ် ကစ်ဆင်ဆွဲ မှုကို ခံလိုက်နှင့် ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီရော ထမီပါ လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်ကာ အလှအပ အဖူးအငုံကြီး တွေ ဘွင်းဘွင်းကြီး ထွက်ပေါ်နေပါပြီ။ သူတို့အနား မှာ လာထိုင်လိုက်သည့် ကဒူးကလည်း တစ်စခန်း ထကာ သန်းသန်းစိုးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာအထက်ပိုင်းရှိ အသားဆိုင် အိအိထွေးထွေးကြီးတွေကို သူ့လက် အစုံနှင့် ညှစ်နယ် စမ်းကိုင်လာသည်။ သူမလည်း မငြင်းရှာပါ။ သူတို့ လူစုလုပ်သမျှ ကုန်းရုန်းခံမည့် ပုံမို့ မဲကြီးရော ကဒူးရော အတင့်ရဲကာ အပြတ်ကို ခြေရောလက်ရော သရမ်းကြတော့သည်။

သန်းသန်းစိုးလည်း အသက်ရှူချိန်ပင် မရတော့။

" ကဲ လှိုင် စုပ်ပေးတော့ ငါတစ်ချီလိုးချင်ပြီ"

" အွန် လူရှေ့မှာကြီး အဘိုင်ကြီးရယ်"

" မရဘူး ဒီမှာလိုးမှာ လိုးရမှကျေနပ်မယ် ခပ်မြန်မြန် လီးစုပ်ပေး သူများလက်ဦးသွားလိမ့်မယ်"

သူ့နောက်ကနေ မောင်လုံးနှင့် အာလီတို့ ကျား ချောင်း ချောင်းနေမှန်း သိ၍ ဘိုင်လေး သူမကို လောဆော် လိုက်ပြီး သူ့လီးကို ကုန်းစုပ်ခိုင်းလိုက် သည်။ လှိုင်လည်း ဘယ်လိုမှပင် ငြင်း၍မရနိုင်မှန်း သိလိုက်တာကြောင့် တမင်အချိန်ဆွဲကာ မူမနေ တော့ဘဲ ဘိုင်လေးခါးမှပုဆိုးကို ပင့်လှန်ကာ အထဲ ကနေ ထွက်ပေါ်လာသော သူ့ပေါင်ခွကြားမှ လီးကြီး ရှိရာဆီ မျက်နှာလေးအပ် ပါးစပ်နှင့် အားပါးတရ ကုန်းစုပ်ပေး ရလေတော့သည်။

" အား ရှီး အားဟား မိုက်တယ် ကောင်းလိုက်တာ ကွာ အား အဟား စုပ် လှိုင်လေး စုပ် အပြတ်စုပ် လီး တစ်ချောင်းလုံး ဝင်အောင်စုပ်လိုက်စမ်း"

..............................

၁၄။

လှိုင် သူ့လီးကို အပြတ်စုပ်သည်။ လီးက တဖြည်း ဖြည်း ရမ္မက်သွေးဆူကြွကာ မတ်တောင်လာပြီ။ သူမ ဖင်သားနှစ်ဖက်နောက်က ပူနွေးနွေးဖြစ်သော အထိအတွေ့ တစ်စုံတစ်ရာကို ခံစားရတော့ လှိုင် လည်း အခြေအနေထူးခြားပြီဆိုတာ ရိပ်မိလိုက် သည်။ ဘိုင်လေးသာမက မောင်လုံးရယ် အာလီ ဆိုသည့် ကုလားရယ် နှစ်ယောက်သား သူမရဲ့ အနောက်ကနေ ကပ်ကာ ဖင်ကြီးကိုင်စမ်းလိုက် ဖျစ်နယ်လိုက် သူမ ဖင်ပေါက်နှင့်စောက်ပတ်ထဲကို လက်ထိုးနှိုက်ကာ ကလိလိုက်ဆွလိုက် တစ်ဖန် သူတို့ထဲက ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိသည့် တစ် ယောက်က သူမဖင်သားဆိုင်ကြီး ကုန်းနမ်းကာ အပေါက်ဝနှစ်ခုဆီ တစ်ခုကိုလျှာနှင့်ပင့်ယက်သပ်၍ ကျန်အပေါက်တစ်ခုကို လက်သွင်းပြီး ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ် နှင့် ထိုးနှိုက်ဆောင့်လိုးလာတာ တွေရပြန်သည်။ အာလီ ဆိုသည့်ကောင်ဖြစ်မည်။

အိမ်ရှင်မောင်လုံးက သူမနဘေးကနေ လာပြီး ဖင် ကုန်းထောင်ကာ လီးစုပ်ပေးနေသည့် သူမရဲ့ ရင်သားဆိုင်ကြီး နှစ်ဖက်ကို သေချာလက်နှင့် ဆုပ်ဆွဲ ဖျစ်နယ်ပေးလာ၍ လှိုင်စိတ်ထဲက ဘယ်သူ ဘာလုပ်နေသလဲဆိုတာ ခန့်မှန်းမိလိုက်တာ ဖြစ် သည်။

သန်းသန်းစိုးကျတော့ မဲကြီးနှင့်ဗဟာဒူး (ကဒူး)တို့ နှစ်ယောက် အပြတ်ကိုင်နေကြသည်။ သူမလည်း ရဲတင်းပွင့်လင်းပြီး တဏှာရမ္မက်ထန်ပြင်းသူပီပီ သူတို့ စေခိုင်းသမျှ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့လီးတွေကို တစ်လှည့်စီ အပြန်အလှန် စုပ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။ သူမက လီးနှစ်ချောင်းကို လက်တစ်ဖက်စီ ကိုင်ကာ ကုန်းစုပ်၍ သကောင့်သားကြီးနှစ်ယောက်ကလည်း သူမဖင်အိုးကြီးနှစ်ဖက်ကို တဖန်းဖန်းအသံထွက် အောင် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးဖိရိုက်ရင်း ဖင်ကြား လက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ကို ကိုင်ကြစမ်းကြ ဖင် နှိုက်ကြနှင့် လက်မလည်အောင် ရှိနေလေသည်။

မကြာမီ လှိုင်ဖင်ကုန်းရသော အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ ရပြီး အာလီက သူမဖင်ကိုင်ကာ စုပ်လိုက် စောက် ပတ် ယက်လိုက် နှူးဆွလိုက် လုပ်၍ တစ်ခါ မောင်လုံး အာလီနှင့် နေရာချင်းချိန်းပြီး မောင်လုံးက အနောက်က နေရာယူ၍ သူမဖင်အိုးကြီးကိုင်ဖြဲကာ ဖင်ပေါက်ရော စပတ်ပါ စုပ်ယက်မှုတ်ဆွ ပေးနေပြန် သည်။ ရမ္မက်ထန်လာပြီမို့ စောက်ရည်လည်း မပြတ် စီးကျနေရပြီ။ လှိုင် ဘိုင်လေးလီးကို လက်ဆုပ်ထဲမှာ ဆတ်ကနဲ ညှစ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကို စစ်ကူတောင်း လိုက်ရသည်။

" အဘိုင်ကြီး ရှင်လိုးတော့ ကျမ တော်တော့်ကို မနေ နိုင်တော့ ဘူး သူတို့ မှုတ်တာနဲ့ စောက်ရည်ထွက်ပြီး နှစ်ချီ လောက် ပြီး ချင်နေပြီ"

" အေး လိုးမယ် ခွေးကုန်းပဲလိုးရအောင် ငါပြီးတာနဲ့ မောင်လုံး ဆက်လိုးတာပေါ့ သူအချိန်ရတုန်း လိုး ပေ့စေ"

" စိတ်ချပါ ကျမ ဖင်တစ်ခုလုံး ကုန်းပေးထားတာ ကြိုက်တဲ့လူလိုး ရတယ် အကြာကြီးတော့ စိမ်မလိုး နဲ့ ဒူးထောက်ရတာ ညောင်းလွန်းလို့"

ငါ သိတယ်လို့ပြောပြီး သူထိုင်ရာက ထလိုက်ကာ မောင်လုံးနှင့် စကားပြောပြီး သူ့ကိုခဏဖယ်ခိုင်း လိုင်ရာက အခန်းပြင်ရောက်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် အဖြစ် လှိုင်ရဲ့ ဖင်သားဆိုင်နှစ်ဖက်အကြားက စောက်ပတ်ဆီ လီးထိပ်ကြီး ဇွပ်ကနဲ ထိုးဆောင့် ထည့်ကာ ဖိလိုးချ လိုက်တော့သည်။ လီးကြီးက တစ်ကြပ်စွာပင် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ ကောင်းလိုက်တာ ပြည့်ကြပ် လွန်းတဲ့ လီးကြီး စံချိန်မီလီးမို့လည်း အထူး ပြော စရာ မရှိပါချေ။

" အ အိအိ ကောင်း ကောင်း တယ် ဟင့် လိုးလိုး ဆောင့် မြန်မြန်"

" ဘု စွပ် ဖွတ် ဘတ် ဘွပ် ဘု ဘတ် စွတ် ဘွတ် ဘလွတ် ဖွတ် ဗွပ် ဗြွတ်"

လိုးသံတွေက နားဝင်ပီယံရှိလှသည်။ ထန်နေချိန်ဖြစ် ၍ ဘိုင်လေး ဝက်ဝက်ကွဲလိုးရင်း အိတင်းလုံးဝိုင်း နေသော သူမဖင်သားကြီး နှစ်ဖက်က သူ့လိုးဆောင့် မှု အရှိန်ကြောင့် တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ လှုပ်ခါယမ်း လျက် စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လီးဒစ် ပြဲကြီး ဇွတ်ဇွတ် ဇွပ်ဇွပ် လိုးသံ ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်ဖတ် မပြတ် မြည်ဟီး ထွက်ပေါ်ကာ လှိုင်လည်း လီးကြီးဆီက စီးပိုး ကြပ်သိပ်လှသည့် အထိအတွေ့အရသာကို အံလေး တကြိတ်ကြိတ်ခံစားရင်း တစ်ချီပြီး နောက်တစ်ချီ ပြီးရသည့်အဖြစ်ကို ရောက်ရလေသည်။ ဘိုင်လေး တော်တော်ကြာအောင် သူမဖင်သားဆိုင်နှစ်ဖက် စိတ်ရှိ ဆုပ်ဆွဲကာ တရစပ်ဖိလိုးပြီး လရည် ထုတ် ချိန်မှာ သူ့လီးကို လှိုင့်စောက်ပတ်ကနေ ဗွပ် ကနဲ နေအောင် ရုတ်တရက် ဆွဲချွတ်၍ လှိုင့် အရှေ့ကနေ လာပြီး ပါးစပ်မှာလီးကြီးကိုလာတေ့ကာ လရည် တွေ အကုန် တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။

လှိုင်လည်း သူ့လရည်တွေ အဝသောက်ပြီး မကုန် မချင်း လီးတန်ကြီး ဒစ်လုံးကိုရော အတန်ချောင်း တစ်လျှောက်ကိုပါ လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာ လရည် ကျန်တွေ ပါးစပ်ထဲ မျိုချ၍ နောက်ထပ် တစ် ယောက်ကို ဖင်ဆက်ကုန်းပေးရသည်။ ဒီတစ်ချီ လိုးမှာက မောင်လုံးဖြစ်သည်။ ဘိုင်လေး သူမထံက နေ လီးကိုချွတ်ပြီး သန်းသန်းစိုးရှိရာဖက်ကို လီး တန်းလန်းနှင့် လှည့် ထွက်သွားသည်။

သန်းသန်းစိုး အခြေအနေက မဲကြီးတစ်ချီလိုးပြီး ဒုတိယအချီ အဖြစ် ကဒူး သူမဖင်ကြီးကုန်းထောင် ကာ ဆက်လိုးနေရာ ဘိုင်လေး သူမရှေ့ကနေသွား ပြီး သူမပါးစပ်နား လီးတေ့၍ သေချာစုပ်ခိုင်းလိုက် သည်။ သန်းသန်းစိုးလည်း ကဒူးရဲ့အပြင်းစား လိုး ဆောင့်မှု ကို ပက်ပက်စက်စက် ကြိတ်မှိတ်ခံရင်း ဘိုင်လေး လီးကို စုပ်ပေးရပြန်သည်။ ခုန လိုးသွား သည့် မဲကြီးလီးရော လက်ရှိ သူမကိုဆက်လိုးနေ သည့် ကဒူးရဲ့ လီးပါ ဆေးလီးကြီးများဖြစ်ကြရာ လက်နက်နှင့်သားကောင် မမျှသည့်နှယ် ဖြစ်ပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက် ကော့ပျံနေအောင် အလိုးခံနေရ ရှာသည်။

ခုတစ်ဖန် ဘိုင်လေး ကလည်း သူတို့နှင့်မကွာခြား လှဘဲ သူ့လီးက ဂေါ်လီလီးဖြစ်နေ၍ သန်းသန်းစိုး လည်း ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်ပင် ခံစားချက် ပြင်း ထန်လာရကာ ရမ္မက်ဆန္ဒဇောတွေ တဟုန်ထိုး လှုပ်ရှား နိုးကြွလာသလို ဖြစ်လာရလေ သည်။ လီးကြီးကြီးနှင့် အားပါးတရကြီး အလိုးခံ ရခြင်း ဖြစ်၍လည်း သူမ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင် လောက် အောင် ကြွလာတာဖြစ်သည်။

လှိုင်လည်း ဒီအတိုင်းပင် အလိုးခံရလေ ရမ္မက် ပိုကြွ လေ သူမထံက အော်သံဟစ်သံတွေပါ အဆက် မပြတ် ထွက်ပေါ်လာပြီး ဖင်ကြီးကို အားမလို အားမ ရ နောက်ပြန် ညှောင့်၍ညှောင့်၍ ပေးလာလေသည်။ ဘိုင်လေးလိုးပြီး အိမ်ရှင်မောင်လုံးက သူမ ဖင်ကုန်း ထားရက်ကပင် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်၍လိုးကာ တဖွတ်ဖွတ်တဖွပ်ဖွပ်နှင့် ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက် ကြီး ဆောင့်ချပေးနေသည်။ ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖိဖြဲ လိုက် အသားဆိုင်ကြီးကိုနယ်လိုက်လုပ်ရင်း သူမရဲ့ စအိုဝဆီ လက်ကစားပေးနေရာ လှိုင်က ..

" ဖင်ပါ လိုးချင်လို့လား ကိုမောင်လုံး လိုးချင်ရင် ကျမဖင်ပေါက်ထဲ လီးထည့်လိုးလိုက်တော့"

သူမ နောက်လှည့်ပြောလိုက်တော့ ..

" တကယ်လား နင့်အပေါက်ကလေးကြည့်ပြီး ငါ တကယ်လိုးချင်နေတာနော်"

" သိတယ် ဒါကြောင့်ပြောတာ လိုးချင်လိုးလို့"

မောင်လုံး နှစ်ခါမပြောရဘဲ အပေါက်ပြောင်းပြီး လိုးသည်။ သူဖင်လိုးနေချိန် ကျန်နေသည့် အာလီက သူ့လီးကို လှိုင့်ပါးစပ်နားတေ့ပြီး လာစုပ်ခိုင်းသည်။ လှိုင်လည်း အလိုးခံရင်း လီးစုပ်ရပြန်သည်။

သာမန်ထက်ကြီးသောလီးဖြစ်၍ မောင်လုံး ဖင်လိုး ချိန်မှာ ပြည့်ဝကြပ်သိပ်သော လီးကြီး ဝင်ရောက်မှု က လှိုင့်ရင်ထဲက ရမ္မက်မီးတောက်ကို ပိုမို၍ ကျွမ်း မြေ့လောင်မြိုက်စေအောင် အရှိန်နှုန်းနှစ်ဆ မြှင့် တင်ပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါ သူမပါးစပ်ထဲ မှာလည်း အာလီရဲ့လီးကြီးရှိနေပြန်ရာ ကြီးဆေး တန်ခိုးနှင့် နှစ်ဆတိုးကာ ထုထည်ပမာဏ ကြီးချင် တိုင်း ကြီးနေသောလီးဖြစ်၍လည်း လှိုင်ရဲ့စိတ်အာရုံ က တဏှာဖက်ကို ပိုရောက်စေပြီး အလိုးခံလို့ပင် မဝနိုင်သလို ခံစားနေရလေသည်။ ဖင်အလိုးခံရင်း စောက်ပတ်ကလိဆွခံရင်းနှင့်ပင် လှိုင်တစ်ယောက် နှစ်ချီဆက်ကာ ပြီးရပြန်ပါသည်။

မောင်လုံးလည်း နာရီဝက်လောက် အားရပါးရ စခန်း သွားကာ လရည်တွေ လှိုင့်ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ပန်းထည့် လိုက်ရင်း သူမကို ဖင်ပါလိုးခွင့်ရလိုက်၍ ကျေနပ် မဆုံးဖြစ်ကာ ပါးကလေးနမ်း နှုတ်ခမ်းလေး စုပ်ပြီး သူမကို နှုတ်ဆက်လေသည်။ သူ အလုပ်မှာ ညအိပ် ပြီး မနက်မှပြန်ရောက်မည် စောင့်နိုင်လျှင် စောင့်ပါ ဟု ပြောကာ အားလုံးကို ဒီတစ်ည သူ့အိမ်မှာ စိတ် တိုင်းကျ အလိုရှိသလို ပျော်ပါးနိုင်ကြောင်း တံခါးကို သေချာပိတ်ထားဖို့ ပြောဆိုမှာကြားပြီး သူ့အလုပ် ရှိရာကို ထွက်သွားသည်။

မောင်လုံး အလုပ်သွားပြီးနောက် အိမ်ထဲမှာ ယောက်ျားသား လေးယောက်သာ ကျန်ခဲ့သည်။ မဲကြီး ကဒူး ကုလားဘိုင်လေးနှင့် အာလီတို့ ဖြစ် ကြသည်။ မဲကြီးတို့သုံးယောက်က သန်းသန်းစိုးကို အမဲဖျက်နေကြရာ မဲကြီးလိုးပြီး၍ ဝိုင်းထဲမှာ တစ် ယောက်တည်း အရက်သောက်နေပြီး ကဒူးက သူမ ကို ထပ်လိုးသည်။ ကဒူး မိနစ်လေးဆယ်နီးပါး သူ့ စိတ်ကြိုက်လိုးပြီး လရည်တွေကို သူမစောက်ဖုတ် ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ရာ ကျန်သည့် ဘိုင်လေး လည်း သူမကို လီးအစုပ်ခိုင်းနေရာက ရပ်စေလိုက်ပြီး အစွမ်းကုန် တောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်သည့်လီးကြီးကို သန်းသန်းစိုးရဲ့ မျက်နှာရှေ့မှာ ဝှေ့ယမ်း၍ ..

" ကဲ ငါ့အလှည့် ငါလိုးရမလား နင်တက်လိုးမလား"

လို့မေးလိုက်တော့ သူမကလည်း

" လိုးစေချင်ရင် ကျမ လိုးပေးပါ့မယ် ခုလိုးရမလား"

ဆိုပြီး သူ့ကိုပြန်လည်မေးလိုက်ရာ ဘိုင်လေးက ကောင်းပြီ လိုးတော့ ဟုဆိုပြီး ကုတင်မှာ ပက်လက် လှန်လျက် သူ့လီးကြီးကို မိုးပေါ်မတ်ထောင်ထား ပေးလိုက်သည်။ သန်းသန်းစိုး သူ့အပေါ် တက်ခွထိုင် ကာ ဂေါ်လီလီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ထဲဖိသိပ်ထိုး ထည့်၍ စိတ်တိုင်းကျ လိုးဆောင့်ပေးရင်း နောက် ထပ် လီးအရသာကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီး ဆက် လက် ခံစားနေပြန်သည်။

ဒီဖက်မှာက လှိုင်နှင့်အာလီတို့က တစ်တွဲ ဖြစ်နေ သည်။ အာလီ့ကိုတော့ ခုနကလို ဖင်ကုန်းမပေးတော့ ဘဲ လေးဘက်ထောက်ရတာ ညောင်းသည်ဆိုကာ ပက်လက်အနေအထား ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကား၍ လှေ ကြီးထိုး ပုံစံ လိုးစေလိုက်သည်။ ဒါကလည်း အကြောင်း ရှိသည်။ လီးနဂိုကြီးဖြစ်သော အာလီရဲ့ လီးက အရှည်အားဖြင့် ၇ လက်မခွဲခန့် ရှိပေမယ့် လီးလုံးပတ်က တော်တော်တုတ်သော လီးကြီး ဖြစ်ရာ နောက်ကလိုးရင်း မတော်တဆ ဖင်ထဲ ဝင် သွားလျှင် ဖင်ကွဲမည်ကို ကြိုသိနေ၍ တမင်တကာ လီးကြီးကြီး နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်အရသာခံပြီး လိုးစေခြင်း ဖြစ်သည်။ 

သူ့လီး အဝင်အထွက်ကို ကြည့်ရင်း အရသာခံရတာလည်း ဖီလင်တစ်ခုပဲ မဟုတ်လား။ မိမိရဲ့ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်း အထက်သို့ ရောက်အောင် ပင့်မြှောက်ထောင်ပြီး တကောင့်ကွေးကနေ လက်နှစ်ဖက်နှင့်ချုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးကို အထက်သို့ ခပ်မြောက်မြောက်ကလေး လှန်ဖြဲ၍ ပွင့်အာလျက်ရှိနေသည့် မိမိစောက်ပတ် အား အထက်စီးကနေ သူ့ကို အားပါးတရ ထင်တိုင်း ကြဲ လိုးစေခြင်းဖြင့် ထူးကဲထိမိလှသော ကာမဂုဏ် စည်းစိမ်ကို မြိုးမြိုးမြက်မြက် ခံစားရကာ လိုးသူ ရော အလိုးခံသူပါ အတော်ကြီး ဇိမ်တွေ့သည့် နည်း ပဒ ဖြစ်သည်။ လီးက တခြားသူတွေလို မဟားဒရား အရှည်ကြီး မဟုတ်၍သာ တော်သေးတော့သည်။

သူလိုးပုံကြီးက အထူးပဲ အားရစရာ အထက်စီးက နေ တဖောင်းဖောင်း အသံထွက်အောင်ပဲ အပြင်းစား ကြီး လိုးဆောင့်နေရာ ကမ္ဘာပြိုသည့်အလားပင် ထင် ရလေသည်။ တဖြောင်းဖြောင်း တဖွပ်ဖွပ်မြည်သော လိုးသံဆောင့်သံ စောက်ရည်သံများဖြင့် ဘယ်နှစ်ချီ ပြီးလို့ ပြီးမှန်းပင် မှတ်မထားမိတော့။ မဲကြီးရော ကဒူးပါ သူမအနားကိုလာပြီး အာလီ လိုးတာကို ကြည့်ရင်း သူမကို နို့ကိုင်လိုက် နို့အုံညှစ်နယ်လိုက် နို့သီးစို့လိုက် လုပ်နေကြသည်။ ကဒူးက ဆိုလျှင် သူမပါးပြင်ပေါ် ကို လီးတင်ပြီး သူ့လချောင်းကြီးနှင့် တဖတ်ဖတ် ရိုက်ကစားကာ ရမ္မက်ဆူကြွအောင် ဆွ နေလိုက်သေး သည်။ သူ့လီးကလည်း ရမ္မက်အရှိန် နှင့် ပြန်လည် တောင်မတ်နေတာတွေ့ရ၍ လှိုင်လည်း ပါးစပ်ကလေး အသာဟကာ သူ့လီးကို ဆွဲယူစုပ်နမ်း ပေးလိုက်သည်။ အောက်ကလည်း အာလီ့လီးကြီး က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်။

မဲကြီးက အာလီလိုးနေသည့်ကြားက ခေါင်းလျှိုဝင် ပြီး သူမနို့အုံကြီးတစ်ဖက်ဆွဲစို့ရင်း လက်တစ်ဖက် က သူမ စောက်ပတ်အုံဆီရောက်ကာ အစိလေးကို ဖျစ်လှုပ်ချေပေးနေသည်။ လီးစုပ်ရင်း နို့အစို့ခံရ စောက်စိလေးပါ အချေခံလိုက်ရတာမို့ ချိုသဲလှိုင် ဖျင်းစိမ့်အောင်ခံစားရပြီး တဟင်းဟင်းညည်းသံ ကလေး ပေးရင်း ဖင်ကြီး အထက်ကို ကော့ပျံကြွ တက်လာရလေသည်။

မကြာမီ .. အာလီလည်း အချက်ငါးဆယ် ခြောက် ဆယ် မနားတမ်း နန်းစတော့ဆော်ပြီး လီးထိပ်မှ မခံ မရပ်နိုင်အောင် ကျင်ကနဲကျင်ကနဲဖြစ်ကာ သူ့ လရည် တွေကို အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လာသည်။ လှိုင် ကတော့ သူလရည်ပန်းမထည့်ခင်ကပဲ စောက်ရည် တွေ အသည်းအသန် ထွက်လျှံကျကာ ပန်းတိုင်ဆီ ရောက်နှင့်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ စောက်ဖုတ်တဝိုက် ရွှဲနစ် သွားသော အာလီရဲ့လီးက လရည်နှင့် သူမရဲ့ စောက်ရည်တွေ ကို မသုတ်ဘဲ ဒီအတိုင်းထားပြီး လှိုင် မမသန်းရှိရာဆီ အပြေးကလေး ချဥ်းကပ်လာ ခဲ့လိုက်သည်။

သန်းသန်းစိုးကား သူမအလွန်ခံချင်လှသော လီးကြီး တွေနှင့် ဆက်တိုက်အလိုးခံရပြီး ဘိုင်လေးရဲ့လီးကို အပေါ်စီးက တက်ခွဆောင့်ကာ လရည်စုပ်ယူခွင့် ရလိုက်လေရာ တော်တော်ကြီးကို နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်သည့် ဟန်အမူအယာနှင့် လှိုင့် ကိုယ်လုံး လေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပင် ဆီးကြို ပွေ့ဖက် လိုက်ပါသည်။

လှိုင်က ကိုမဲနှင့် ကဒူးရှိရာဖက်ဆီ ခေါင်းလေး အသာ စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်ရင်းက ..

" လှိုင်တို့ ခဏနားမယ်နော် ကိုမဲ ကိုကဒူးက ဒီကိုလာ သူလီးတောင်နေရင် လှိုင်နဲ့မမသန်းနဲ့ သူပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ် လီးပဲ စုပ်ရစုပ်ရ ဘယ်သူ့စောက်ပတ် လိုးချင်သလဲ တစ်လှည့်စီ လာလိုး လာလေ ကို ကဒူး"

နှစ်ယောက်သား အိပ်ရာပေါ်မှာ ယှဥ်လျက်သား လှဲအိပ်ချရင်း ပေါင်တန်အစုံကို အသီးသီး ဖြဲထောင် ကား၍ စပတ်ကို ဟဟပြဲပြဲ လုပ်ပေးလိုက်ကြတော့ ကဒူးလည်း သူတို့နားကို အမြန်ရောက်လာပြီး လှိုင်နှင့် သန်းသန်းစိုးရဲ့ပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ် တွေကို ကုန်းစုပ်ယက်ကာ လှိုင့်ကိုဦးစွာတက်လိုး သည်။ ဆယ်မိနစ်လောက်လိုး ပြီးတော့ သန်းသန်း စိုးကို တစ်လှည့်လိုးကာ မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် ပျော်ပျော်ကြီး စခန်းသွားလိုက်ရာ မကြာမီ သုံး ယောက်လုံး မျက်ဖြူဆိုက်အောင် အကောင်းကြီး ကောင်းသွားကြပြီး ကာမပန်းတိုင်ဆီ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ပင် ဆိုက်ရောက်သွားကြလေသည်။

…...............................................

၁၅။

တစ်ညတာ ကြုံတွေ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်ပြောင်းပြောရလျှင် ဒီထက်မက အများကြီး ပေရှည်သွားရလိမ့်မည်။ မည်သို့ဆိုစေ လှိုင့်အတွက် မမျှော်လင့်ဘဲ အကျိုးအမြတ်တစ်ခုရခဲ့သည်က သူတို့လူစုထဲက ရှိုလေး ခေါ်သည့် ကိုဘိုင်လေးနှင့် အဆက်အသွယ်ရလိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ သူ့လူတွေ ဆီက သူဖန်ပေး၍ ပိုက်ဆံလည်း တစ်သိန်းခွဲစီ ရရှိ ခဲ့သည်။

ဘိုင်လေး က လူစုံပေါင်းပြီး အတွေ့အကြုံသိပ်များ ကာ သူက မဲကြီးတို့လို လိုင်းမျိုးလည်း မဟုတ်ပါ။ အနေအထိုင် အပြောအဆို ကြမ်းတမ်းပေမယ့် သူက လူမိုက်လူရမ်းကား တစ်ယောက် မဟုတ်သလို ဂိုဏ်းဂန ထောင်ပြီး သူတပါးလုပ်စာကို မိုက်ကြေး ခွဲစားတတ်သူလည်း မဟုတ်ချေ။ သူနှင့် မဲကြီးကို မိမိအနေနင့် တစ်ကဏ္ဍစီထားပြီး ဆက်ဆံရမည် ဖြစ်ကြောင်း လှိုင် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက် မိပါသည်။

နောက်ပိုင်းတွင်လည်း မဲကြီးခေါ်လျှင် သူရော သန်း သန်းစိုးပါ အသာတကြည် လိုက်ပါသည်။ တစ်ညဥ့် တာ ကာမဂုဏ်အာရုံခံစားပြီး နောက်နေ့ ဖုတ်ဖက်ခါ ပြန်လာ ပြီးလျှင် ကြုံတွေ့ခဲ့တာတွေ အကုန်မေ့ပစ် ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်သည်။ မိမိတို့ နေ တတ်သလိုသာ နေလာခဲ့သည်။ ဘိုင်လေး ကျတော့ ဖုန်းနံပါတ် အပြန်အလှန် ပေးထားကြ၍ လိုအပ်သည့် အချိန် တွေမှာ သူ့ဖက်ကနေ ဆက်သွယ်လာ တတ်သည်။ ဒါမှမဟုတ် သူမ ပျင်းပျင်းရှိသည့် အခါမျိုးမှာ ဘိုင်လေးနှင့် ဆက်သွယ်ပြီး ကိုမဲရော သူ့အဖော် သုံးလေးယောက် အပါအဝင် မကြာခဏ Group Sex ခေါ် အုပ်စုလိုက် ဆင်နွှဲသည့် ကာမပွဲ တွေ အလီလီနွှဲပျော်ကြစမြဲ ဖြစ်သည်။

သန်းသန်းစိုးက နောက်တစ်ပတ်လောက်မှာ အလုပ်​​ ပြောင်းပြီး အလုပ်နှင့်နီးသည့် သူ့သူငယ်ချင်းမ တစ် ယောက် ရဲ့အိမ်မှာ သွားနေတာကြောင့် တစ်ခါတစ်ရံ မှသာ နှစ်ယောက်သား ဆုံဖြစ်ကြတော့သည်။ လှိုင် လိုအပ်လို့ ဆက်သွယ်လာလျှင်တော့ သူ့အနေနှင့် မဖြစ်မနေ ရောက်ချလာစမြဲပင်။ နှစ်ယောက် တွေ့ ဆုံပြီး ညဖက်တွေမှာ အတူတူ ထွက်လည်ကာ အပျော်ရှာ တတ်ကြပါသည်။ နေ့တိုင်းလိုလို မတွေ့ မဖြစ် တွေ့ကြသူတွေက လှိုင့်အခန်းဖော် သိင်္ဂီလွင် ရယ် ဘေးခန်းမှ မမြင့်ကြည်ရယ်ပဲ ဖြစ်ကြသည်။ မမြင့်ကြည်လည်း အခန်းဖော် သန်းသန်းစိုး မရှိ တော့၍ တစ်ယောက်တည်း အဖော်မဲ့ သွားခဲ့ရာ လှိုင်နှင့် သိင်္ဂီလွင့်အခန်းမှာသာ လာရောက်ပျော်မွေ့ နေလေတော့သည်။ ညစဥ်လိုလို ပွတ်သီးပွတ်သပ် နှူးကြဆွကြနှင့် ဓမ္မတာမကျသော နည်းမျိုးစုံနှင့် ကာမဆက်ဆံဖြစ်လေ့ရှိကြသည်။ အဆောင်မှာ သုံးယောက်ပေါင်း လောင်းကျော် နေရာက အခြား အမျိုးသမီးအဖော်တွေလည်း ရခဲ့ပါသည်။

ကြီးကြီးမားမား အပြောင်းအလဲဆိုလို့ သိင်္ဂီလွင် သူ့ အလုပ်ထဲက အသက်ခပ်ငယ်ငယ် ကောင်ချောလေး တစ်ယောက်နှင့်ရည်ငံမိကြပြီး မထင်မှတ်ဘဲ အတူ နေဖြစ်သွားကြခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ ကောင်လေးနှင့် အတူ အိမ်ခန်းတစ်ခု ငှားရမ်းကာ နေထိုင်ကြမည် ဟုလည်း သိလိုက်ရသည်။ မပြောမဆို လုပ်ချလိုက် သည့် သိင်္ဂီလွင်၏အပြုအမူကြောင့် လှိုင်နှင့်မမမြင့် တို့ နှစ်ယောက်သား ငုပ်တုပ်မေ့မိကြတော့သည်။

" သူ့လမ်း သူရွေးတာပဲ ကောင်မ ထမယ့်ထ မောင် အရွယ် အငယ်လေးနဲ့မှ ထရသတဲ့"

" သူလိုချင်တာနဲ့ ကွက်တိကျလို့နေမှာပေါ့ လှိုင်ရဲ့ သူက အတုအားမရလို့ အမှန်အကန်လီးကို ဆာနေ တာလေ ဟင်း ဟင်း"

" ပြောပါတော့လား မမြင့်ရယ် တကယ့်ဒင်ကြီးတွေ ရွေးပေးလိုက်မယ် ဟင်း လီးလည်းလိုချင် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းလည်း မပြောရဲတော့ နီးစပ်ရာ ကြုံရာ ကျရာ ရွေးလိုက်သလားပဲ ကျမအထင်မမှားနိုင်ဘူး"

" ကိုင်း ပြောမနေနဲ့တော့ လှိုင်ရယ် လွတ်ရာကျွတ်ရာ သွားချင်တဲ့နေရာ သွားပစေ အခု လှိုင်ရယ် မမြင့် ရယ် ဘယ့်နှယ်လုပ်ကြမယ်"

" လုပ်စရာလား အများကြီး လောလောဆယ် ဒီ ကောင်မ အကြောင်းတွေးရင်း​ ခေါင်းရှုပ်လို့ ဘီယာ နဲ့ဖြေမယ် ကျန်တာကတော့ ပြီးမှ စဥ်းစား မယ်"

အဆောင်က အိပ်ခန်းမှာ တစ်နေ့ခင်းလုံး အချိန် ဖြုန်းပြီးမှ ဘိုင်လေးထံ ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်တည်း လာ ဆိုပြီး ပြောလိုက်သည်။

ထိုညက ဘိုင်လေး ကားကလေးတစ်စီးခေါ်ကာာ ရောက်ချလာပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်လုံး လိုက်ပါ၍ စားသောက်ဆိုင်သွား သောက်ကြစားကြ အချိန် အတော်လင့်မှ နီးစပ်ရာ တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ သုံးယောက်အတူ သွားအိပ်ကြသည်။

ဘိုင်လေးလည်း မမျှော်လင့်ဘဲ မတွေ့ရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သည့် လှိုင်နှင့်ရော သူမအဖော် မမမြင့် ခေါ် မမြင့်ကြည်နှင့်ပါ နှစ်ယောက်လုံးကို သူ့ဂေါ်လီလီး ကြီးနှင့် ရှေ့ပေါက်နောက်ပေါက် အဝတွယ်ခွင့်ရ လိုက်သည်။ ဘိုင်လေးလီးကြီးကို နှစ်ယောက်လုံး တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ တစ်ညလုံး လိုးလိုက် နားလိုက် လီးစုပ် စောက်ဖုတ်ယက် လုပ်လိုက် နောက်တစ်ချီ ပြန်စလိုက်နှင့် စိတ်ရှိ ထင်ရာစိုင်းကာ တစ်ရေးလောက်ပဲ မှေးကြရသည်။ သူလည်း ကာမ ဆက်ဆံချိန်မှာ ထန်ဆေးကြာဆေးတွေ ကြိုတင် သောက်ပြီးမှ လိုးတာမို့ လိုးအားသန်သန် အချိန်ကြာ ကြာ ဆွဲလိုးနိုင်သူဖြစ်ရာ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အဝ ရခဲ့ကြပါသည်။

မနက်မပြန်ခင် ဘိုင်လေး သူမအနားကပ်ပြီး ..

" ငါပြောတဲ့ကိစ္စ ဘာအဖြေပေးမလဲ လှိုင် စိတ်ပါတဲ့ နေ့ ပြောပါ လာခေါ်မယ်"

သူမေးတော့ လှိုင် ခဏတွေဝေသွားပြီး ..

" အင်း အဲလိုကြီးတော့ လှိုင့်ဖက်က စဥ်းစားစရာ ဖြစ်နေတယ် ဒီလောကဆိုတာ ဝင်ပြီး ပြန်ထွက် ချင်တိုင်း ထွက်လို့မရဘူး မဟုတ်လား ဘဝလည်း ဆုံးတဲ့ အခြေထိ ရောက်သွားနိုင်တယ် မတတ်သာ တဲ့ အခါကျ လုပ်ရင်လည်း လုပ်ရမှာပေါ့"

လှိုင် မယုတ်မလွန် သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်သည်။ တကယ်လည်း ကြေးစားမဖြစ်ချင်ပါ။ အချိန်တန် လျှင် တည်တံ့သော ဘဝတစ်ခုကို မဖြစ်မနေ ထူထောင်လိုပေသေးသည်။ ဘိုင်လေး ဘာမှတော့ ဆက်မပြော။ စဥ်းစားမယ်ဆိုလည်း စဥ်းစားဦးပေါ့ အချိန်တွေ အများကြီးရှိတာပဲ ငါတစ်ယောက်လုံး နင့်ဘေးမှာရှိတယ် လိုအပ်ရင်ခေါ် လို့ သူမကို ပြော လေသည်။

အပြန်လမ်းမှာ မမမြင့်ကိုမေးကြည့်ရာ သူမက...

" မစဥ်းစားနဲ့လှိုင်ရေ ဖြစ်သမျှကိုသာ အကောင်း မှတ်လိုက် အဲဒါ စိတ်ချမ်းသာဆုံးပဲ ဖာဆိုတာ မကောင်းတဲ့ မိန်းမလို့ လူတွေက အဓိပ္ပါယ် သတ် မှတ်ပေမယ့် သေချာတွေးကြည့်ရင် ယောက်ျားနဲ့ အလိုးခံတာချင်း အတူတူပဲ တို့ချည်းပဲလား သူများ တွေရော အလိုးမခံဘူးလား ဒီတော့ ကိုယ် ဆန္ဒရှိ သလိုသာလုပ် စိတ်လာရင်သွား မလာရင်မသွားနဲ့ ကိုယ်သာ အဓိကပဲ"

လို့ပြောသည်။ မမြင့်က အသက်ပိုကြီး၍ အရာရာ ကို နားလည်လက်ခံနိုင်စွမ်းရှိသည်။ ဒီကြားထဲ အလုပ်တစ်ခုပေါ်၍ လှိုင်လည်း သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်နှင့်အတူ ပွဲရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်ဆင်း ရသေးသည်။ ကြာကြာတော့ မမြဲပါ။ ထုံးစံအတိုင်း လစာအရနည်း အလုပ်ရှင်အလုပ်သမား ဆက်ဆံ ရေး အဆင်မ​ချော၍ နောက်နေ့ အလုပ်ရှိရာကို မသွားဘဲ နေလိုက်တော့သည်။ နေ့နေ့ညည လည် ပတ်ရင်းသာ အချိန်ကုန်ခဲ့သည်။ ဘိုင်လေးနှင့်ရော မဲကြီးနှင့်ပါ တွေ့သည်။ ကိုဘလှဦးလည်း သူမဆီ တစ်ကြိမ် ရောက်လာပြီး ပြန်ပျောက်သွားပြန်သည်။

လှိုင်လည်း မထူးတော့ဟုဆိုပြီး ရှိသည့်လူနှင့် ကြုံ လျှင် ကြုံသလို ပျော်အောင် နေတတ်ခဲ့ပေသည်။

တစ်နေ့ မမြင့်ကြည် လှိုင့်ကို စကားလာပြောသည်။ သူ အိမ်ကိို ငွေကြေးကိစ္စအကြောင်းပြုပြီး ခေတ္တ ပြန်မည်ဖြစ်၍ လှိုင်ပါ စိတ်ပြေလက်ပျောက် သူနှင့် အတူ လိုက်နိုင်မည်လား ဆိုပြီးမေးရာ ကိုယ်တိုင် လည်း အလုပ်မရှိသူမို့ နှစ်ခါမပြောရဘဲ လှိုင် ခေါင်း ညိတ် လက်ခံလိုက်သည်။

အောက်မြန်မာပြည်ရှိ လူသိမများ သိပ်မထင်ရှား လှသော  ​မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ လယ်ယာ လုပ်ငန်း ရေလုပ်ငန်း စသည်တို့နှင့် အသက်မွေးကြ သော​မြို့ဖြစ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရွာငယ်လေးတွေ အများကြီးရှိကာ မမမြင့်တို့ မိသားစုတွေ အဲဒီထဲက ရွာငယ်တစ်ခုမှာ အခြေချ နေထိုင်ကြသည်။ ရေလုပ် ငန်း ငါးဖမ်းလှေလုပ်ငန်းနှင့် အသက်မွေးကြပြီး ရရ စားစား လက်လုပ်လက်စားသမား များဖြစ်ကြရာ သိပ်ချောင်လည်ခြင်း မရှိကြချေ။ အိမ်မှာက သူ့ အမေ ရယ် အမေ့ရဲ့နောက်အိမ်ထောင်မှရသည့် မောင်နှင့်ညီမ အငယ်တွေလည်း ရှိကြောင်း သိရ သည်။ ပထွေးဖြစ်သူက မရှိတော့။ ငါးဖမ်းလှေ လိုက်ရင်း လွန်ခဲ့သော ငါးနှစ်ခန့်ကပင် ဖျားနာပြီး ကွယ်လွန်သွားပြီဟု သိရသည်။

အမေယူထားသည့် ကြွေးမြီများ ဝိုင်းကူဆပ်ရန် အတွက် လစဥ်မပြတ် သူမလုပ်ခ လစာထဲကနေ ငွေအမြဲ ပို့ပေးနေရပြီး ယခုတော့ နောက်ဆုံးလကို ရောက်ရှိပြီ ဖြစ်ရာ ကြွေးမြီများ အကြေဆပ်ရန်  ကိုယ်တိုင် လာရောက် ပေးဆောင်ရခြင်း ဖြစ်​ ကြောင်း သူမပြောပြသည်။

မသေးငယ်လှသော မိသားစုတာဝန်ကို ထမ်းဆောင် နေရကြောင်း တွေးမိ၍ မမမြင့်ကိုပင် ကိုယ်ချင်း စာနာပြီး သနားမိသလို ဖြစ်ရသည်။ ဒီအကြောင်း သူ့ကို ပြောတော့ မမမြင့် ဟက်ကနဲရဟ်ပြီး ..

" ကြံဖန်တွေးရင်း သနားချည့်မနေနဲ့ ပျော်စရာတွေ လည်း အများကြီးရှိတယ် နင်ရောက်ရင် သိလာလိမ့် မယ်"

မမမြင့်ကပြောသည်။

ကုန်းတွင်း ကားလမ်းအတိုင်း တစ်ရက်နှင့်တစ်ည အကြာ ခရီးနှင်၍ သူမ မိသားစုနေထိုင်ရာ မြို့ငယ် လေး (ရွာကလေး) ဆီ ရောက်လာခဲ့သည်။ လမ်းမှာ တည်းခိုခန်းတစ်ခုဝင်ပြီး တစ်ညအိပ်ခဲ့ သေးသည်။

ရန်ကုန်မှ ထွက်လာပြီး ဂိတ်ဆုံးမြို့မှာ တစ်ညအိပ် နောက်တစ်နေ့ မနက် ၈ နာရီလောက်မှ နောက်ထပ် ကားတစ်တန် (Super Custom ကဲ့သို့ ခရီးသည် တင် မှန်လုံကားမျိုး) ပြောင်းစီးကာ ခရီးဆက်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ညနေ ၄နာရီ အကျော်လောက်မှာ ရွာထဲ ရောက်သည်။

မမြင့်ကြည်ရဲ့ မိခင်မှာ အသက် ၅၀ ဝန်းကျင်ခန့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ခန္ဓာကိုယ် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်း၍ အချိုးအစားကျပြီး သူမရဲ့ အသားအရေက နေလောင်ခံထားရသဖြင့် အညို ဖက်ကို အနည်းငယ်လုကာ အလုပ်ကြမ်းလုပ်သူ ဖြစ်သည့်တိုင် အရွယ်တင်သည်ဟု ဆိုရပေမည်။ သူမ အသက်ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် အိမ်ထောင် ရက်သားကျကာ မမြင့်ကြည်ကို မွေးခဲ့ဟန်တူသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဟူမူ မမြင့်ကြည်နှင့် သူမအမေ ဒေါ်လှစိန်တို့က အသက်ချင်းသိပ်မကွာလှသည့် ညီအစ်မများသဖွယ် ရုပ်ချင်းလည်း ခပ်ဆင်ဆင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအစားအရလည်း ရွှေရင်ဖွံ့ဖွံ့ တင်ပါးကားစွင့်စွင့် ဒေါင်းတင်မောင်း တင် ယောက်ျားကြိုက် လုံးကြီးပေါက်လှ လို့ ပြော ရမည့် အစားမျိုး ဖြစ်ကြပြီး တစ်မျိုးစီ ဆွဲဆောင်မှု ရှိကြကြောင်း တွေ့ရတာကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

သူ့မိခင်က သမီးအငယ်မလေးရယ် အလုပ်သမ သုံးလေးယောက်ရယ်နှင့်အတူ အိမ်ရှေ့ တလင်း ပြင်မှာ ငါးပုစွန် အခြောက်လှမ်းထားတာတွေ ပြန် ရုပ်သိမ်းဖို့ ပြင်နေတုန်း လုပ်လက်စအလုပ်ကို ဒီအတိုင်း ပစ်ချထားခဲ့ပြီး သမီးကြီးဆီ အပြေး လာကြိုသည်။ ဘာကားစီးပြီးလာသလဲ ဘယ်အချိန် ရောက်သလဲ ဘယ်သူတွေပါသေးလဲ စတာတွေ ချစ်စရာကောင်းလှသည့် တိုင်းရင်းသားလေသံ ခပ်ဝဲဝဲကလေးနှင့် ဟိုဟိုဒီဒီ မေးမြန်း စပ်စုနေရှာ သည်။

မမြင့်ကြည်လည်း မေးသမျှ တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ဖြေရင်း သူ့အမေနှင့်လှိုင်ကို မိတ်ဆက်ပေး သည်။

" အိမ်ထဲဝင်ပြီး နားကြ သမီးတို့ ခရီးကဝေးတော့ ပင်ပန်းလာကြမှာပဲ"

ဆိုပြီး သွေးသားရင်းချာ သဖွယ် ချိုသဲလှိုင်ရဲ့ လက်ကို တရင်းတနှီးဆွဲကိုင်ရင်း နွေးထွေးစွာ ပြောသည်။ အမေနှင့်အတူ အိမ်ထဲ ဝင်လာကြပြီး ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ရင်း လှိုင်က မမမြင့်ကို ..

" ဒေါ်ဒေါ်က အရွယ်တင်တယ်နော် မမမြင့်"

" အင်း အမေက လှတယ် ဒါတောင် ပင်ပင်ပန်းပန်း အလုပ်တွေ မဟားဒရားလုပ်နေရလို့"

" အသက် ငါးဆယ်တော့ ကျော်ပြီပေါ့"

" အင်း အဲလောက်တော့ ရှိပါပြီ သူ အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ငါ့ကို မွေးတုန်းက အသက်ပြည့်မပြည့်တော့ မသိပါဘူး အဟင်းဟင်း ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တော်တော် စွံတယ်ကြားတယ် ကြီးတဲ့အထိ အင်း ပြောရရင် ခုထက်ထိလည်း စွံတုန်းပါပဲလေ အိမ် ထောင်က နှစ်ဆက်ကျခဲ့တာ အဖေက ရေထဲမှာ သေ ပထွေးလည်း ရေထဲကနေ ကုန်းပေါ် ပြန်တက် အလာ ဖျားနာပြီးသေတာပဲ အမေလည်း လင်ဆိုရင် ထပ်ကို မယူရဲတော့ဘူး ဒါနဲ့ .."

ဒါနဲ့ အပြင်စာပဲ စားတော့တယ်ပေါ့ ရယ်လို့ မမမြင့် ကို စနောက်ချင်ပေမယ့် နဘေးက အဒေါ်ကြီးရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ကာ အားနာပြီး ဆက်မနောက်ဖြစ် တော့။ မမမြင့် မျက်နှာ ကြည့်လိုက်တော့ သူမရဲ့ အတွေးအထင် မှန်ကန်လေဟန်နှင့် ပြုံးစိစိလေး လုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

" ကဲ အေးဆေး နားကြဦး ရေနွေးကြမ်းလေး ဘာ လေး သောက် ဒေါ်ဒေါ်စားစရာတွေ ယူလာပေးမယ်"

" ဟာ နေ နေပါစေ ဒေါ်ဒေါ် ရယ် အားနာစရာ "

" ဟဲ့ အားမနာနဲ့ ဒါ ငါ့အိမ် စိတ်ကြိုက် လွတ်လွတ် လပ်လပ်နေ ဖြဲကားအိပ်အိပ် ရတယ် အမေနဲ့ငါ လည်း ခုချိန်ထိ သူငယ်ချင်း တွေလိုပဲ ပြောဆို ဆက်ဆံပြီး နေကြတာပဲ"

မမြင့်ကြည် ပြောလိုက်လေသည်။

ဒေါ်လှစိန် ပြန်ထွက်လာတော့ သူမလက်ထဲမှာ အသင့်ခွာပြီးသား ကောက်ညှင်းကျည်တောက်နှင့် ငါးခြောက်ဆီဆမ်း ပုစွန်ခြောက်သုတ် ထန်းလျက်ခဲ စသည့် စားစရာတွေ အစုံအလင် ထုတ်ယူလာသည်။ သူ့သမီးအငယ်မလေးလည်း ရေနွေးတစ်ခရားနှင့် အကြမ်းပန်းကန်လုံးတွေ ဝိုင်းကူ သယ်လာပြီး သူတို့ ဘေးမှာ လာချပေးသည်။

" ငယ်မလေး လာစမ်း မကြီးပေါင်ပေါ်မှာလာထိုင် ထမင်းရော စားပြီးပြီလား"

" စားပြီးပါပြီ"

" ငါ့ကို သတိမရဘူးလား ပြော"

" ရ ပါတယ် "

" ကိုဖောင်းနဲ့ မိတိုး တို့ ဘယ်မလဲ"

" သူတို့ အလုပ်သွားနေကြတယ် နောက် တစ်ပတ် လောက်မှ ပြန်လာမယ်"

" ဟင်း ငါနဲ့မဆုံဖြစ်ကြဘူးပေါ့ ငါလာတာ နှစ်ရက် သုံး ရက်ပဲ အချိန်ရမှာ အလုပ်ပြန်ဝင်ရမယ်"

အစ်မနှင့်ညီမ သိပ်ပြီးတော့ အနေစိမ်းမနေကြ။ တစ်ယောက်ကမေး တစ်ယောက်ကဖြေနှင့် အပေး အယူ ဖြောင့်နေကြ၍ လှိုင်လည်း ဘေးကနေ သူတို့ ညီအစ်မကို ကြည့်ရင်း ကြည်နူးပီတိဖြစ်နေမိသည်။

မမမြင့်မိခင် ဒေါ်လှစိန်ပြန်ထွက်လာတော့ သူမက ဟိုမေးဒီမေး လှိုင်လည်း အလိုက်သင့် ပြန်အဖြေပေး ရင်း စကားလမ်းကြောင်း တည့်သွားကြသည်။

.....................

၁၆။

" အမေငယ်ငယ်က ဒီရွာတဝိုက်မှာ လှလေးစိန်ဆိုပြီး နာမည်ကြီးပေါ့"

" ဟဲ့ မြင့်မြင့် မဟုတ်မဟတ် လျှောက်ပြောမနေနဲ့ ဟင်း"

" အယ် ဟုတ်တာပြောတဲ့ဥစ္စာ အမေ့စွံချက်က လန်ထွက် နေတာ ဒီနေ့တစ်ယောက် ဟော နောက်နေ့ တစ်ယောက် အဲ အဲဒီလို "

" တယ် ဒီကောင်မလေး ပြောလေပြဲလေ အဲ့ ပြဲ ဟုတ်ပေါင် ကဲ လေ အဟွင်း ကဲဟာ ကဲ ကဲ "

" အ အမေ့ အီးဟီး ဟီး နာတယ် အမေရဲ့ လွှတ် လွှတ် မေ့လက်ကြီး ဟွာကို ထိထိနေပြီ ဟိ"

" ဟီးဟီး ခိခိ ခိ ခစ်ခစ်"

ညီမငယ်လေးရော ချိုသဲလှိုင်ပါ မနေနိုင် သူတို့ သားအမိအဖြစ်ကို ကြည့်ရင်း ခွက်ထိုးခွက်လှန်ကြီး ရယ်မိကြတော့သည်။ ဒေါ်လှစိန် သမီးဖြစ်သူ၏ ပေါင်တွင်းကြောလေး ညှစ်လိမ်ဆွဲရင်း သူ့လက်က ခွကြားရှိ စောက်ဖုတ်ဆီ မထင်မှတ်ဘဲ ရောက်ရှိ ထိမိသွားခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

သမီးအငယ်မလေးနာမည်က မိစု ခေါ် စုစုလွင် အသက် ၁၁ နှစ်ခန့် သူ့အထက်မှာ ၁၅ နှစ် ၁၆ နှစ် အရွယ် ဖောင်းဖောင်းလို့ခေါ်သည့် (အမည်ရင်း ကျော်မင်းလွင်)ဆိုသည့် အစ်ကိုတစ်ယောက် ပြီး တော့ အစ်မအကြီး မိတိုး (တိုးတိုးလွင်)က အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီး အပျိုကြီးဖားဖား ဖြစ်နေပြီ။ သူတို့ က မမြင့်ရဲ့ အမေတူအဖေကွဲ မောင်နှမတွေ ဖြစ်ပြီး အားလုံးက သူ့ကို မမကြီးလို့ပဲ တရိုတသေ ခေါ်လေ့ ရှိကြသည်။ သူတို့ မောင်နှမတွေကို အဖေ နာမည် ကိုမိုးလွင်ရဲ့အမည်ပါအောင် တမင် မှည့်ခေါ် ထား ခြင်းဖြစ်သည်။ မမြင့်ကြည်ရဲ့အဖေကျတော့ ကို သောင်းကြည်တဲ့။ နယ်တွေမှာ ဒီလို အမည်ပေး ကြသည့် အစဥ်အလာလည်း ရှိတတ်သည်ပင်။

ဒေါ်လှစိန် (လှလေးစိန်လို့ လူသိများသည်။)ရဲ့ပထမ အိမ်ထောင်က တစ်နယ်တည်းသားချင်းတွေ ဖြစ်ကြ ပြီး သမီးဖြစ်သူ မမြင့်ကြည်ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။ လင်သေတော့ သမီးဖြစ်သူကို ပြုစု ပျိုးထောင်ရင်း ကာလ အတန်ကြာသည်အထိ နောက်အိမ်ထောင် မပြုဖြစ်ဘဲ သမီး ၁၂ နှစ်သမီး အရွယ်ကျမှ ဧရာဝတီ တိုင်းဖက်က အလုပ်လာလုပ်သည့် ကိုမိုးလွင်နှင့်အကြောင်းပါကာ ဒုတိယအိမ်ထောင် ဖက်အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ မမြင့်ကြည် သူ့အမေ လင်ရချိန်မှာ မြို့ပေါ်ကကြီးဒေါ်တော်စပ်သူ ဒေါ်ငြိမ်းက ခေါ်ယူမွေးစားလိုက်သဖြင့် တောသူ ဘဝကနေ မြို့ကျောင်းတက်သော မြို့သူကလေး အဖြစ်ကို ရောက်ခဲ့ရသည်။ 

ကိုယ်တိုင်လည်း ဆရာမ တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ပညာရေးကို လိုလား သော ကြီးဒေါ်ဖြစ်သူက သူမကို ကျောင်းပညာ ဆက်လက် သင်ယူစေခဲ့သည်။ သူမ ဆယ်တန်း စာမေးပွဲ ဖြေနေချိန်မှာပဲ သူမရဲ့ကျေးဇူးရှင် ကြီးဒေါ် ဖြစ်သူဒေါ်ငြိမ်း ကောက်ကာငင်ကာ ဆုံးပါးသွား ခဲ့ရာ စာဖြေလို့ ပြီးပြီးချင်း သူ့အိမ်မှာ ဆက်မနေလို တော့ဘဲ မြို့တက် အလုပ်လုပ်မည်ဆိုပြီး သူမအဒေါ် ဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ရှိရာ ရန်ကုန်ကို တစ်ယောက် တည်း စွန့်စားပြီး ထွက်လာခဲ့ခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

အဒေါ်ဝမ်းကွဲ (မသန်းရင်)ရဲ့အိမ်ကနေ အလုပ်တွေ တစ်ခုပြီး တစ်ခုရှာလုပ်၍ စီးပွားရေး သိပ် အဆင် မပြေလှသည့် အဒေါ့်ကိုလည်း ပြန််လည်ထောက်ပံ့ ပေးရသေးသည်။ နယ်ကိုတော့ ပြန်၍မဖြစ်ဘူး ဆို ပြီး ရရာနေရာကနေ ကျားကုတ်ကျားခဲကြိုးစား အလုပ် လုပ်ခဲ့သည်။ အဒေါ့်မှာ အိမ်ထောင်နှစ်ဆက် က သမီးတွေချည့် သုံးလေးယောက် ရှိသော်လည်း အားလုံး လက်ကြောမတင်းကြ။ မြို့ကြီးသူတွေပီပီ အလှပြင်လိုက် သွားလာလည်ပတ်လိုက် ရည်းစား ထည်လဲတွဲလိုက်နှင့် လေလွင့်ပြီး အိမ်ထောင်ရက် သား ကျသူကျ လင်ရပြီးမှ လင်နှင့်ကွဲလိုကွဲ ဖြစ် ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြသည်။ ဖအေလုပ်သူ ကိုယ်တိုင် ကလည်း သောက်သောက်စားစား အရက်သမား တစ်ယောက်ဖြစ်နေ၍ သားသမီးတွေ သူ့ကို မလေး စားကြဘဲ ယခုလို စည်းလွတ်ဘောင်လွတ် အထိန်း အကွပ်မဲ့သလို ဖြစ်နေရခြင်းပင်။

စိတ်ကောင်းရှိသည့် အဒေါ်က သူမကို အားကိုး သော်လည်း သူ့အိမ်မှာ ဒီအတိုင်း ကြာရှည်နေဖို့ တော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ပါ။ အဒေါ်မသန်းရင် အိမ်မှာ လေးငါးနှစ်နေပြီး အပြင်ကိုထွက်လာကာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အခန်းငှားပြီးနေထိုင်ရင်း ဘဝ ကို ဆက်လက်ရုန်းကန်နေခဲ့ရပြန်သည်။ နှစ်နှစ်ခန့် ကြာတော့ စက်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်ရ၍ စက်ရုံဝင်း ထဲက တန်းလျားဆီကို ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့ရ ပြန် သည်။ နယ်စုံကလာသည့် လူမျိုးစုံ မိသားစုအလိုက် နေထိုင်သော အလုပ်တန်းလျား ဖြစ်တာမို့ ပြသနာ ပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်နှင့် ရင်ဆိုင် ကြုံတွေ့ ခဲ့ရသည်။ မိမိမှာလည်း ဘုရင့်နောင် ဖောင်ဖျက် ဆိုသလိုမျိုး နောက်ပြန်လှည့်စရာ အခြေအနေက ​မရှိတော့၍ ရသည့်နေရာမှာ ဖြစ်သလို ကုပ်ကပ်နေ ထိုင်ရင်း ကိုယ့်အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်မှ ယောက်ျားသနာ အချို့နှင့် မလွှဲမရှောင်သာ ပတ်သက် ငြိစွန်း မိခဲ့သည်များလည်း ရှိပါသည်။

လူပျိုလူလွတ်တွေ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအဖေ တွေအပြင် လင်ရှိမယားအချို့နှင့်လည်း လိင်တူ ချင်း ပတ်သက်ဆက်ဆံမှုမျိုး ရှိလာခဲ့သည်။ အချိန် တန် အရွယ်ရောက်လာပြီမို့လည်း သွေးသားဆန္ဒက မနေဘဲ လူကို ပျက်စီးခြင်း လမ်းကြောင်းပေါ်ကို သွယ်ဝိုက်သောနည်းနှင့် မရောက်ရောက်အောင် တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်း ဆွဲဆောင်ညှို့ယူ သိမ်း သွင်း ခေါ်ဆောင်သွားတတ်သည်ပဲ ဖြစ်သည်။ အတွေ့အကြုံ များက သူမရဲ့ဘဝကို တစ်ဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲသွား အောင် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြပေး ခဲ့သည်။

နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ပြောရလျှင် လောကဓံ အခက် အခဲ အကြပ်အတည်းမျိုးစုံကို တွေ့ရကြုံရ ခံစားရ ပေါင်းများလှ၍ မမြင့်ကြည်တစ်ယောက် ထုသားပေ သားကျခဲ့ပြီ လို့တောင် ဆိုရပေတော့မည်။ အလုပ် ထဲက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် မိန်းမဖော်ချင်း နောက် ကျော ဓားထိုးသည့် အတွန်းအတိုက် အနှောင့်အ ယှက် မျိုးစုံကို ကြုံရသည်။ ယောက်ျားသနာတွေရဲ့ ဖျက်လိုဖျက်ဆီး လုပ်ရပ်တွေကို အမျိုးစုံအောင် ခံခဲ့ ရသည်။ မိမိချစ်နှစ်သက်သူတွေရဲ့ သစ္စာဖောက် ခြင်းကိုပင် အကြိမ်ကြိမ် ခဲခဲ့ရပြီးသည့်နောက်မှာ တော့ မမြင့်ကြည်လည်း အခြားဘယ်အရာကိုမှ မမှုတော့ပြီ။ ဖြစ်သမျှကြုံသမျှကို စိတ်နာနာ အသည်းမာမာနှင့်ပင် မျက်ရည်တစ်ပေါက်ကလေးမှ မကျစေဘဲ ဒေါင်ကျကျပြားကျကျ ပေလိုအထုခံပြီး နေလာခဲ့ တော့သည်။

မိမိကိုယ်တိုင်လည်း အပျိုစစ်စစ်စစ် မဟုတ်တော့၍ ယောက်ျားတကာ၏ ထိကပါးရိကပါးပြုမှုအတွက် ထီမထင်ဟန်နှင့် ထွေထွေထူး ဂရုစိုက်မနေဖြစ် တော့ချေ။ သူမဘဝမှာ ကြုံခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက် တစ်ခုကို ဒီနေ့ထိတိုင် မမေ့သေး။

ထိုနေ့က အလုပ်ဆင်းပြီး ညနေစာချက်ပြုတ်ဖို့ရာ ဟင်းရံပစ္စည်းအချို့ လိုနေ၍ သူမ စက်ရုံဝင်းထဲက နေ အပြင်ကို အဖော်မပါ တစ်ယောက်တည်း ထွက် လာမိခဲ့သည်။ အပြန်မှာ စျေးနားကို အမြဲလာနေကျ  တန်ဖိုးနည်းအထည်တွေ လှည့်လည် ရောင်းချသည့် လေးဘီးကား ရောက်လာတာနှင့် ဆုံသဖြင့် မိန်းမ သားပီပီ ကားနောက်ခန်းဆီမှ အထည်ပုံကို စိတ်ကြိုက် မွှေနှောက်ကာ အိမ်နေ တီရှပ်လေး တစ်ထည်တစ်လေ တွေ့လေမလား ဆိုပြီး ရွေးရင်း အချိန်ကြာသွားခဲ့သည်။ လိုချင်တာ ရပြီး ဝင်းထဲကို ပြန်အလာ သူမနေထိုင်ရာတန်းလျားဆီ မရောက်ခင် အမှောင်ရိပ်ထဲကနေပြီး အရက်မူးသမား သုံး ယောက် ထွက်လာကြကာ ထိကပါးရိကပါး အမျိုးမျိုး ပြောဆိုနှောင့်ယှက်ကြ နှမချင်းမစာမနာ ကိုယ်ထိလက်ရောက် ဆွဲလားရမ်းလားလုပ်ကြနှင့် နောက်ဆုံး သူမဖက်က မခံမရပ်နိုင်ဘဲ စကား အ​ချေအတင် ဖြစ်လာကြရာက သူတို့ရဲ့ နိုင်ထက်စီး နင်း အင်အားသုံး ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို အားနွဲ့သော မိန်းမသားဖြစ်သည့် သူမခမျာ အားမတန်မာန်လျော့ ၍ ကန့်လန့်ကန့်လန့်နှင့် လိုက်ပါသွားခဲ့ရပြီး စက်ရုံ ဝင်းထဲရှိ ကုန်ပစ္စည်း အဟောင်းများ သိုလှောင်ရာ အခန်းတစ်ခုထဲမှာ အမူးသမားတစ်စုရဲ့ ဗလက္ကာရ အနိုင်အထက် ပြုကျင့်မှုကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် တစ်ယောက်တည်း မျက်ရည်နှင့်မျက်ခွက် ဆိုတာ လို အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ခါးစည်းခံခဲ့ရပေသည်။

ဒီအဖြစ်ကို ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မသိကြ သလို ဘယ်သူ့ဆီက အကူအညီကိုမှလည်း မရရှိ ခဲ့ချေ။ မမြင့်ကြည်လည်း မည်သူ့ကိုမျှပြန်မပြောဘဲ မိမိရင်တွင်းက ဝေဒနာကို တစ်ယောက်တည်း ကြိတ် ကာ ခံစားခဲ့ရလေသည်။ အရင် အပျိုဖော်ဝင်စ အရွယ်က ရည်းစားနင့်ချိန်းတွေ့ရင်း ပါကင် အဖောက်ခံ ရဖူးသည်။ နယ်မြို့မှာတုန်းက အပရိက အကိုင်အတွယ် လောက်သာ ခံရပေမယ့် ရန်ကုန် ရောက်တော့ အတွေ့အကြုံစုံခဲ့ရသည်။ ပန်းခြံတွေ ရုပ်ရှင်ရုံတွေ တည်းခိုခန်းတွေပါမကျန် အကုန်နီးပါး ရောက်ဖူးခဲ့သည်။ ယောက်ျား လေးငါးယောက်မက တွဲလိုက်ကွဲလိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးအသုံးတော်ခံ ကာမ စပ်ယှက်ခြင်း ခံခဲ့ရပေမယ့် ယခုလို အုပ်စုဖွဲ့ အနိုင် အထက် ပြုကျင့်ခြင်းကိုမူ ဒီတစ်ကြိမ်သာ ခံစားဖူး ခြင်းဖြစ်သည်။

သူမအနေနှင့် ထိုနေ့က အဖြစ်အပျက်ကို စိတ်ထဲက ပြန်မတွေးလို သော်လည်း အလိုလိုနေရင်း ခေါင်းထဲ မှာ အစီအရီ ပြန်ပြန် ပေါ်လာတတ်သည်။ လူကြမ်း လူသရမ်းများက အခြားသူတွေမဟုတ် သူမရဲ့ ပတ် ဝန်းကျင်မှာ မကြာခဏ မြင်တွေ့နေကျ  မျက်မှန်း တန်းမိနေသော သူတွေပဲ ဖြစ်သည်။ မူးမူးရူးရူးနှင့် သောက်စားပျော်ပါးရင်း မထင်မှတ်ဘဲ ကံဆိုးသူ သူမနှင့် ပက်ပင်းတိုးမိကြရာက သားပြောမယား ပြော အပြောခံရ မလုပ်သင့် မလုပ်ထိုက်သည့် အမှု ကို ပြု၍ ဇာတ်တူသား စားမိကြတာပဲ ဖြစ်သည်။ 

ညတဝက် နီးပါး တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် သူမ ကိုယ်ပေါ် တက်လိုက်ဆင်းလိုက် နှင့် အရွယ်အစား မတူညီကြသည့် သူတို့ရဲ့ ဖိုလိင်အင်္ဂါ ခေါ် လီးကြီး များဖြင့် သူမရဲ့အင်္ဂါဇပ် ဒွါရပေါက်လေး ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ထုတ်လိုက် အတင်းအဓမ္မ အကြမ်းပတမ်း လိုးလိုက် ဆောင့်လိုက်နှင့် အကြိမ် ပေါင်းမရေန်ုင်အောင် ထပ်ခါတလဲလဲ ဖိစီးပွတ်တိုက် စပ်ယှက်ခြင်း ခံရ၍ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်မှု နှင့်အတူ သူမအင်္ဂါဇပ်တဝိုက် ပွန်းပဲ့ယောင်ကိုင်း  ကာ နောက်တစ်ရက်နှစ်ရက်အထိ လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်ခဲ့ပါချေ။ တစ်ပတ် လောက်နေမှ ပြန်လည် နေသားကျသွားခဲ့ရသည်။

ဒီလို တွေးမိတော့လည်း သူမရင်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေ သော ကာမသံဝါပြုမူခံစားလိုစိတ်က တရိပ်ရိပ် လှုပ်နိုး ကြွရွလာရပြန်သလိုပင်။ နောက်ပိုင်း အလုပ် ခွင် ထဲမှာပဲ စိတ်အာရုံ စူးစိုက်ကာ လုပ်နေပေမယ့် ကွယ်ရာမှာတော့ တစ်ကိုယ်တည်းကြိတ်၍ မိမိ ရင်ထဲက တအုံနွေးနွေး နိုးကြွဖြစ်ပေါ်လာသည့် ကာမဆန္ဒရိုင်းတွေကို မကြာခဏ ဆိုသလိုပင် မိမိလက်နှင့် မိမိဖာသာ နှူးဆွပွတ်သပ်၍ ဆန္ဒဇော များ ချုပ်ငြိမ်းပြေပျောက်အောင် ဖြေဖျောက်တတ် လာခဲ့ရလေသည်။ မိန်းမချင်း ပွတ်သပ် ဆက်ဆံနေ ကျ အသိ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ အကြံပေးချက် အရ မိမိတို့ လက်တစ်ကမ်းမှာ လွယ်လင့်တကူ ရနိုင် သော ဖိုလိင်တန်ဆာ အတုကို လီးအစစ်နေရာမှာ ထားပြီး ကောင်းကောင်း အသုံးပြုတတ်လာခဲ့သည်။

ဒီအချိန်မှာ မမြင့်ကြည် အသက်က အစိတ် ပတ်ဝန်း ကျင် ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မြို့မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း နယ်မှာ ကျန်နေခဲ့သည့် အမေတို့ မိသားစုထံကို လည်း သုံးလေးလမှာ တစ်ကြိမ် သို့မဟုတ် နှစ်ကြိမ် လောက် အနည်းဆုံး ပြန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်မက ကြာချင်ကြာသွားတတ်ကာ လည်ပတ်အချိန်ဖြုန်းရင်း မိမိစိတ်ဒဏ်ရာကို ကြိတ် ကာ ကုစား နေခဲ့လေသည်။ ပထွေးလုပ်သူကလည်း သူမကို သူ့သမီးအရင်းနှင့်မခြား အလိုလိုက်ကာ ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံပါသည်။ ငါးများများ ရ သည့် အခေါက်နှင့်ဆုံလျှင် သူမသုံးစွဲဖို့ မုန့်ဖိုးငွေ တွေပါ အတင်း ထည့်ပေးသွားတတ်သည်။

လှေလုပ်ငန်း ကျားပိုက်ခေါ် ပိုက်ထောင်ပိုက်ချသည့် လုပ်ငန်း ငါးပိငါးခြောက် လုပ်ငန်းတွေ လုပ်ကိုင် ကြသည့်အတွက် အမေတို့နေထိုင်ရာ ရွာနီးဝန်းကျင် မှာ နယ်ခံတွေအပြင် အခြားတစ်နယ် တစ်ကျေးမှ လာသည့် ပျံကျအလုပ်ကြမ်းသမားတွေ စုဝေး နေထိုင်  ကြရာ လူပေါင်းစုံနှင့် အမြဲလိုလို ထိတွေ့ ဆက်ဆံနေရသည်။

တစ်နေကုန် ပင်လယ်ပြင်ထွက် ပင်ပင်ပန်းပန်း ငါးဖမ်း အလုပ် လုပ်ကိုင်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွေ မှာဆိုလျှင် သူတို့တတွေ ကို့ယ့်အစုအဖွဲ့နှင့်ကိုယ် သောက်လိုက်စားလိုက် ပျော်လိုက်ပါးလိုက်နှင့် တစ်နေ့တာ ဘဝအမောကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖြေ ဖျောက် ပစ်လေ့ရှိကြပါသည်။ သူမတို့ မိသားစု ထဲမှာ လည်း ပထွေးလုပ်သူသာမက အမေကိုယ် တိုင်တောင် တခါတလေ ပင်ပန်းလွန်းသည့်အခါ များမှာ သူ့အလုပ်က အလုပ်သမားတွေ လှေသမား ပိုက်သမား ငါးထောင်သူ စသည့် ယောက်ျားရင့်မာ ကြီးတွေနှင့် ရောနှောပြီး တစ်ခွက်တစ်ဖလား ဝင် သောက်ကာ အပန်းဖြေလေ့ ရှိခဲ့ပေသည်။ သူမက လည်း အမေ့သွေး ပီပီ ဘယ်နေလိမ့်မလဲလေ။

အရွယ်ကောင်း အသွေးအသားအားကောင်းဆဲ မိန်းမသားတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမရဲ့ စိတ်အလို ကို လိုက်မိသည့် အချိန်တွေ အများကြီးရှိခဲ့ခြင်းကို ဝန်ခံပါသည်။ အမေလည်း ရှိမည်ပင်။ အားလုံးက ဘဝကို ခက်ခဲကြမ်းတမ်းစွာ ရုန်းကန်နေကြသည့် ဒေါင်ဒေါင်မြည် ဟုဆိုရမည့် ယောက်ျားမိန်းမတွေ ချည်းပဲ မဟုတ်ပါလား။

ပထွေးလုပ်သူ ပင်လယ်ထဲ လှေထွက်ချိန်ဆိုလျှင် အမေ အိမ်မှာမရှိတာက များသည်။ ရှိလျှင်လည်း ဧည့်သည်တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်ကတော့ ရှိစမြဲပင်။ ဒီလောက်ဆို အခြေအနေအလုံးစုံကို သဘောပေါက်ပြီး ဖြစ်လိမ့်မည်။ မြင့်မြင့်ကြည် ဆိုသော သူမကလည်း ရွာရောက်ပြီဆိုတာနှင့် အိမ် မှာ ဖင်မမြဲတတ်ချေ။ ​စိတ်ကူးတည့်ရာ လျှောက် သွားရင်း သက်တူရွယ်တူမိန်းမဖော်တွေနှင့် တွေ့ကာ သူတို့အိမ်မှာ စကားဝင်ပြောရင်း စားလိုက်သောက် လိုက် သူတို့နှင့်အတူပဲ ညအိပ်လျှင်အိပ်လိုက်နှင့် လွတ်လပ်စွာ မိမိ သဘောရှိ နေထိုင်တတ်လာ ခဲ့ပါ သည်။ တစ်ခါတစ်လေ အဖော်ကောင်းလျှင် ကောင်းသလို လှေတစ်စီးစီးပေါ် ရောက်လျှင်လည်း ရောက်သွားတတ်ပါသည်။ အဆိုပါနေ့မျိုးဆိုလျှင် မနက်နေအတော်ကြီး မြင့်မှသာ အိမ်ကို ပြန် ရောက်နိုင်ခဲ့သည်။

ရန်ကုန်ကနေ အိမ်ကို ပြန်ခွင့်ရပြီဆိုတာနှင့် သူမအဖို့ စိတ်ထဲက အတိုင်းမသိ ပျော်ပါးမြူးရွှင် လာရစမြဲ ဖြစ်သည်။ လူတို့၏သဘောအရ မိမိနေချင်သလို နေခွင့် ရ၍လည်း ခုလို စိတ်လက်ပေါ့ပါး မြူးပျော် လာရခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

ပထွေးမဆုံးခင်က တစ်ကြိမ် ပထွေးဖြစ်သူ ဆုံးပါး သွားစဥ်ကလည်း အမေ့ဆီပြန်ပြီး ကာလကြာရှည် နေထိုင်ကာ အမေ့ရင်ထဲက ခံစားမှု စိတ်ဝေဒနာတွေ ပြေပျောက်သွားအောင် တတ်နိုင်သမျှ သူမကပင် အနီးကပ် ဖြောင်းဖျ နှစ်သိမ့်မှုပေးခဲ့ရသည်။ ပထွေး လုပ်သူ မရှိတော့မှ အမေ့ကြုံတွေ့နေရသည့် စီးပွား ရေး အကြပ်အတည်း ငွေကြေးအခက်အခဲနှင့် ​အမျိုးစုံသော လူမှုဘဝဒုက္ခအထွေထွေကို သူမ အနေနှင့် ကိုယ်ချင်း စာနာ နားလည် လာခဲ့ရသည်။ မိမိ လုပ်ခ လစာငွေထဲကနေ တတ်နိုင်သမျှ ခြိုးခြံ ချွေတာပြီး အမေ့ရဲ့ကြွေးမြီများကို ကူညီ ဆပ်ပေး ပါ့မည် ဟုကတိပေးပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။

နှစ်နှင့်ချီ ကြာမြင့်အောင် တစ်ဖဲ့စီချွေပြီး အကြွေး တွေ ကူညိဆပ်ပေးရင်း သူမလည်း လုံးပါးပါးတော့ မတတ်ပင်။ လစာနည်းပါးသော စက်ရုံအလုပ်တစ်ခု တည်း နှင့် မလောက်ငှ၍ တခြားအလုပ်တစ်ခုကိုပါ ပြောင်းလုပ်ခဲ့ရသည်။ ထိုမှအစပြု၍ နောက်ထပ် အလုပ်နေရာ သုံးလေးခုအထိ ပြောင်းကာ မိမိ၏ လက်ရှိအလုပ်နှင့် နီးပြီး သွားလာရလွယ်ကူသည့် အဆောင်တစ်ခုမှာ စတည်းချ၍ လပေး အခန်းငှား ပြီး နေထိုင်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး ချိုသဲ လှိုင် တို့ သိင်္ဂီလွင် သူမအခန်းဖော် သန်းသန်းစိုး တို့နှင့် ဆုံစည်းမိကြသည် အထိပင် ဖြစ်သည်။

ခုဆိုလျှင် အဆောင်မှာနေရတာ ကျင့်သားရလာပြီး ကိုယ်ပိုင်လုံးချင်းအိမ်မှအပ ပြင်ပတိုက်ခန်းတွေမှာ နေလိုစိတ်လည်း မရှိတော့ချေ။ မိမိအသက်ကလေး ရလာသည့် တစ်ချိန်မှာ အမေနှင့်ရော မောင်ညီမ လေးများနှင့်အတူ မိမိမွေးဖွားရာ နယ်မြို့ကလေးမှာ ပဲ သူတို့ကို အိမ်တစ်ဆောင်မီးတစ်ပြောင်နှင့်ထားပြီး အေးအေးလူလူ ပြန်လည်အခြေချ နေထိုင်တော့ မည် ဟု စိတ်ကူးယဥ် မျှော်လင့်မိပေသည်။

.............................

အပိုင်း (၅) ဆက်ရန် >>>>>