Wednesday, September 25, 2024

ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၉ )

ခိုင်မြဲသည့်နှောင်ကြိုးတမျှင် အပိုင်း ( ၉ ) 

ရေးသားသူ - ထူးခြား

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နီလာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကလေးက အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးလျှက် မို့မို့ဖောင်းဖောင်လေး ပြူထွက်နေသည်။ အပျိုမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နံ့ ညှီစို့စို့လေးက ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက်တော့ မွှေးကြိုင်သင်းပျံံ့နေလေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကာ သူ့လျှာကြီးဖြင့် ထိုးလျှက်လိုက်သည်။

“ အား....ရှီး.....အိုး....”

နီလာဝင်းလေးမှာ ထိုသို့လုပ်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားသော်လည်း တခါမှ မခံဘူးသေးသော အတွေ့အကြုံကြောင့် အသံလေးပင် ထွက်သွားမိသည်။ နွေးထွေး စိုစွတ်သော လျှာကြီးက သူမစောက်ဖုတ် အသားနုနုလေးကို လာထိလိုက်တော့ လူတကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ စောက်စေ့လေးပင် ကျင်တက်သွားရသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပါးစပ်ကြီး တခုလုံးကို စောက်ဖုတ်အုံလေးအား ရသလောက် ငုံ့ကာ စုပ်ပြန်သည်။  စောက်ဖုတ်လေးက စိမ့်ကျနေသည့် စောက်ရည်ကြည်တို့ကိုလည်း စုပ်ကာ မျိုချလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့လျှာ့ကြီးကို စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းရင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ခြေလေရာ နီလာဝင်းမှာ ဖင်လုံးလေး တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေရသည်။ နောက် စောက်စေ့လေး ကျဉ်ပြီး ပြီးသွားကာ သူမ ဆက်မခံနိုင်တော့သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဦးခေါင်းကို လက်ကလေးဖြင့် အသာတွန်းပြီး

“ အီး....ယောင်္ကျား..လိုးတော့ကွာ..မခံနိုင်တော့ဘူး...အူး.....”

ဟု ပြောလေသည်။ ထိုအခါမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း မတ်တပ်ထရပ်ကာ သူ၏ မာတောင်တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝလေးမှာ တေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

“ အ..ဖြည်းဖြည်း ..ယောင်္ကျားကြီးရယ်..အရမ်းမလုပ်နဲ့ ဦးလေ..”

“ အေးပါ..မိန်းမရယ်..ယောင်္ကျား ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ့မယ်..”

သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လင်မယား ရိုးပလေး စကားပြောရင်းဖြင့် ဖီးလ်တွေ ပိုတက်လာကြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ခါးလေးကို ကိုင်ကာ သူ့ဒူးကိုကွေးပြီး အပေါ်သို့ ပင့်ကာ ပင့်ကာ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်း စလိုးလေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း ဆိုဖာနောက်မှီကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖင်ကို ကော့ကော့ ပေးကာ ခံလေသည်။ နီလာဝင်းမှာ လူက သွယ်သော်လည်း ဖင်လုံးလေးက အိုးလုံးကျစ်လေးဖြစ်ရာ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပေါင်ခြံမှာ တင်းတင်းအိအိလေး ခံစားနေရသလို လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ထားသလို စေးကြပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကလည်း စောက်ရည်ရွှဲလျှက် အလွန်င် အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှပေသည်။ နှစ်ဦးသား အရှိန်ရလာတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာ ကြမ်းလာခဲ့သည်။

“ ဖတ်...ဖတ်..ဖလွတ်..ဗျိ....”

“ အု...အု....”

“ အီး....အီး.....”

“ ဖွတ်..စွတ်..ဖတ်....”

“ အ..အီး...ဟား....ရှီး.....”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးများ လီးကြီးနှင့် ပါလာသလိုပင် ခံစားနေရသလို နီလာဝင်းမှာလည်း သူမ အူတွေကို ဆွဲထုတ်သွားသလိုပင် ခံစားနေရသည်။

“ အ...ပြီး...ပြီး...ပြီး....အိုး....”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးမှ လရည်များ နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရသလို နီလာဝင်းမှာလည်း စောက်စေ့လေး ကျဉ်တက်ပြီး တကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသလိုပင် တွန့်တက်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။

....................................................................

အခန်း (၂၂)

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီး နီလာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ထည့်ကာ စိမ်ထားရင်းမှ စောက်ခေါင်းတွင်း အသားနုလေးတွေ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပေးသလို ခံစားနေရတာကို အရသာ ခံနေလိုက်သည်။

ခဏကြာမှ သူ့ကိုယ်သူ နီလာဝင်း ဖင်နောက် ပူးကပ်ထားရာမှ ခွါလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးက လျောကနဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ နီလာဝင်း ကလည်း ဆိုဖာနောက်မှီပေါ် လက်ထောက်ကုန်းနေရာမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ရပ်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နီလာဝင်း ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြီး မော့လာသော မျက်နှာလေးမှ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနမ်းလိုက်သည်။

“ ချစ်လိုက်တာ..မီးလတ်ရယ်..အရမ်းကောင်းတာပဲ..”

“ ဟွန့် ဘာမီးလတ်လဲ..သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပြီးမှ ...မီးလတ်လား..”

“ အာ..ဟုတ်ပါဘူး..ပါးစပ် အကျင့်ပါသွားလို့ပါ..ကဲ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ...ပြော အာ့ဆို..မိန်းမရေ ဆိုတာကြီးကလည်း ရို မဖြစ်ဘူးလေ..”

“ သိဘူး..သွား..သူ့မယားလို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးမှ သမီး..သမီး..မခေါ်နဲ့..”

“ အာ့ ဆို..ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ ..ပြောလေကွာ..နီလာလား....”

“ ဟာ သွားပါ..အဲဒါ သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်တာ ..ဖယ်ပါဦး..ဒီမှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ အဝတ်အစား ဝတ်လိုက်ဦးမယ်..”

နီလာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွန်းပြီး ဆိုဖာရှေ့မှာ ပုံကျနေသော သူမ အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူကာ ပြန်ဝတ်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး ဆိုဖာမှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ နီလာဝင်း ထိုင်လေမလား စောင့်နေသည်။ နီလာဝင်းက သူမ အဝတ်အစားများ ဝတ်ပြီးတာနှင့်

“ သွားအိပ်တော့မယ်..အိပ်ချင်ပြီ..”

ဆိုပြီး မျက်နှာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ထွက်သွားတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ အူကြောင်ကြောင်နှင့် ကျန်ခဲ့တော့သည်။ အင်း..မိန်းမ ဆိုတာ ဒီအရွယ်လေးတောင်မှ နားလည်ရ ခက်တာပါလား ဟု တွေးမိလိုက်သေးသည်၊ ဘာများ စိတ်ဆိုးသွားတာလဲ သူနားမလည်။ နောက်နေ့မှ ပြန်ချော့ရမယ်လေ ဟု တွေးရင်း သူအခန်းထဲသို့ သူပြန်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။

..............................

နောက်နေ့ တနေ့လုံး နီးပါး နီလာဝင်းမှာ မျက်နှာထား တည်တည်ဖြင့် ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဘာမှ မပြောပြစ်၊ ရတနာဝင်းလည်း အိမ်မှာ ရှိနေတာဆိုတော့ သူမ တခုခု ပြန်ပြောလိုက်လျှင် ရတနာဝင်း မသင်္ကာစရာ ဖြစ်သွားမည်ကိုလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လန့်နေသည်။ နောက်တော့ သူတို့ မောင်နှမ သုံးယောက် စတိတ်ရှိုးကြည့်ဖို့ သူတို့အဒေါ်အိမ် သွားကြမည် ဟုဆိုကာ ထွက်သွားကြသည်။ ထိုအချိန်ထိ နီလာဝင်းကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ချဉ်းကပ်ဖို့ အခွင့်မသာခဲ့။ ရတနာဝင်းကတော့ ထိုအိမ်ရောက်ပြီးမှ ခေါင်းကိုက်သည် ဟု ဆိုကာ အိမ်ပြန်လာဖို့ သူတို့ စီစဉ်ထားပြီးသား ဖြစ်သည်။

သူတို့ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာ ဂဏှာမငြိမ်တော့၊ ဒီည တညလုံး သူနှင့် ရတနာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြရမည်ကို တွေးရင်း ရင်တွေ ခုန်နေမိသည်။ ဘီပီအိုင်ထုတ် စပါးကက်ပစူးလေး တလုံးတောင် ထုတ်သောက်ထားလိုက်သည်။ လိုးရ မယ်ရပေါ့ ဟု တွေးလိုက်သည်။ ဆိုင်ကို စောစော သိမ်းပြီး တံခါးတွေ စပိတ်တော့သည်။ ဒီအချိန် ပြန်မလာနိုင်လောက်သေးမှန်း သိလျှက်နှင့် လည်ပင်းရှည်အောင် မျှော်နေမိသည်။ အိမ်မှာ အဆင်သင့် ရှိနေသည့် ငါးခြောက်ဖုတ် ဆီဆမ်းလေးနှင့် ဘီယာတလုံး ဖွင့်မြည်းရင်း တီဗီကို ဖွင့်ကာ ဆိုဖာမှာ ထိုင်ရင်း ကြည့်နေလိုက်သည်။ တီဗီကို ဖွင့်ထားသော်လည်း သူ့မျက်စေ့ထဲ မြင်နေတာက ညတုန်းက ဆိုဖာနောက်မှီမှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းရင်း လိုးခဲ့ရသည့် နီလာဝင်းလေး၊ အင်း..မနေ့ညက သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမကြီး တယောက်လို သူ့ကို ပြုမူသွားလိုက်တာ ငါ့မှာ ဘာကြောင်းမှန်း မသိတဲ့ ဟာ..ပြန်ချော့ရဦးမည် ဟု တွေးနေမိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် အိမ်ရှေ့မှ တံခါးဖွင့်ပြီး ရတနာဝင်း ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်တွင်း ဝင်ပြီးသည်နှင့် တံခါးကို အတွင်းမှ ပြန်ပိတ်ကာ ဂလန့်ချလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အိမ်ထဲဝင်လာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ဘီယာသောက်ကာ တီဗီကြည့်နေသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို တွေ့လေသည်။

“ ဖေကြီး..ဟွန်း..ဆိုင်စောစီးသိမ်းပြီး ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ...တယောက်ထဲ စားလို့သောက်လို့..”

“ ဟုတ်ပါဘူးကွာ...မီးကြီးကို စောင့်ရင်း ဘီယာလေး တလုံးသောက်နေတာပါ...မျှော်လိုက်ရတာကွာ ... ဖေကြီး လည်ပင်းတောင် ညောင်းနေပြီ..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ထိုင်ရာမှ ထပြီး ရတနာဝင်းကို လှမ်းဖက်ကာ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်း နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမမျက်နှာလေးကို ပြန်မော့ပေးရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ဂုတ်ကို ခိုကာ တွယ်ထားလိုက်သည်။ 

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း တီရှပ်လေးကို ဆွဲမပြီး ချွတ်မည်ကြံတော့ ရတနာဝင်းက 

“ အာ ဖေကြီးကလည်း..အိမ်ရှေ့ကြီးမှာလေ..”

ဟု တားလေးရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း က သူမလက်ကို ဆွဲကာ သူ့အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ ရတနာဝင်းက နောက်မှ လိုက်သွားသော်လည်း

“ ဖေကြီး မီး ဘိုက်ဆာနေပြီ..”

ဟု လှမ်းပြောသည်။ ရတနာဝင်းကို သူ့လီးတကိုင်ကိုင်ဖြင့် မျှော်နေရတာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက 

“ အင်းပါ ..ခဏလေး...ဒါလေးပြီးရင် ဖေကြီးတို့ ပွဲဈေးတန်း သွားစားကြမယ်..”

ဟု ပြောလေသည်။ တကယ်တော့ အခါကြီး ရက်ကြီး တန်ဆောင်တိုင်ပွဲ မို့ သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်း ရပ်ကွက်မှာ တေးသရုပ်ဖော် စင်မြင်တို့၊ ကိုယ်တိုင်တီး တေးဂီတတို့အပြင် စားစရာမျိုးစုံ ရောင်းချသော ဈေးတန်းကြီးလည်း စည်းကားစွာရှိသည်။ ကလေးများအတွက် ချားရဟတ်များ တခြားစီးစရာများဖြင့် စည်ကားသော နေမျိုးဖြစ်လေသည်။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချပြီး အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက သူမ တီရှပ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲမချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကလေးနှင့် အောက်မှ သရီးကွာတား ဂျင်းဘောင်းဘီကလေးဖြင့် ရပ်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ ခွိ ... ဖေကြီး တအားဆိုးတာပဲ..တခါထဲ သမီးအပျိုလေး ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ..သူ့ဟာကြီးကလည်း တချိန်လုံး မာတောင်နေတာပဲ..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းမှာလည်း တကယ်တော့ မော်ဒယ်ဘွိုင်း မဟုတ်ပါ။ အရွယ်ကလည်း ၄၈-၄၉၊ အလုပ်ကလည်း ဈေးရောင် ဆိုင်ထိုင်နေရသူ ဆိုတော့ သူများတွေလို မာဆယ် အဖုဖု အထစ်ထစ်လည်း မရှိပါ။ သို့သော် အရပ်မြင့်ပြီး နဂိုကတည်းက မဝတက်သည် မက်တယ်ဘော်လစ်ဇင်ကြောင့် လူကတော့ သိပ်မဝ၊ သို့သော် ဂျင်လည်း သွားဖို့ အချိန်မရှိ၊ အလုပ်ကြမ်းလည်း မလုပ်၊ တခါတလေ ဝီစကီလေး ဘီယာလေးလည်း မှီဝဲတက်တာမို့ ဘိုက်ကတော့ ဆစ်ပက်အစား တဂါလံသာ ရှိသည်။ လူက မ၀ သဖြင့် ဘိုက်က အရမ်းအပူကြီး မဟုတ်သော်လည်း မော်ဒယ်တွေလို ချပ်ယပ်မနေ၊ ဘောလုံး အသေးစားလောက်တော့ ထွက် နေသည်။ လမွှေးတွေကလည်း အုံလိုက် ထူနေသည်။ အမွှေးဖြူ တချောင်း နှစ်ချောင်းပင် ရှိသေးသည်။ အဲဒီ လမွှေးကြားထဲက ထိုးထွက်နေသော လီးကြီးကတော့ ဘဝပေး ကံကြောင့် ခပ်တုတ်တုတ်ရှိသည်။ အရပ်ရှည်လို့ အချိုးအစားအရ လီးတန်ကလည်း ရှည်သည်။ ကိုယ်အသားအရည်က နေပူထဲ သိပ်မထွက်ရလို့ အသားလတ်ပေမယ့် လီးတန်ကြီးကတော့ ညိုနေသည်။ ဒစ်ဖူးကတော့ ဖူးယောင်နေသလို ခရမ်းရောင်လိုလို ပန်းရောင်လိုလို ကားစွင့်နေသည်။

သူမဖင်ထဲ အဆုံးထိတောင် နှစ်ခါလောက် ဝင်ခဲ့ဖူးပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ရတနာဝင်း စိတ်တွေ ထလာသည်။ သူမမှာ စောက်ဖုတ်ကို အလိုးမခံဖူးသေးသော်လည်း ဖင်လိုးခံရတာကို နှစ်သက်အရသာ တွေ့နေပြီဖြစ်ရာ ခုလို လွတ်လပ်တုန်း စောက်ဖုတ်အလိုးခံတော့မည် ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ဖြစ်လေသည်။

ရတနာဝင်းက သူမ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို သူမဘာသာ လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ချွတ်နေချိန်တွင် ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ချွတ်ကာ ဇစ်ကိုပါ ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ရောပြီး ချွတ်ချရာ သူမဖင်လုံးနှင့်ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်လေးများကြောင့် ဒီတိုင်း ချွတ်လို့မရ၊ လှိမ့်ပြီး ချွတ်ချရလေသည်။

အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ အလှနတ်သမီးလေး တပါး ရောက်လို့နေခဲ့ပြီ။ မီးလတ်နှင့် မတူ ဖြူဝင်းနေသော အသားအရည် ၊ ပိုမို ထွားမို့သည့် ရင်သားအစုံ ကားစွင့်သည့် တင်သားကြီးများနှင့် တုတ်ခိုင်သော ပေါင်လုံးကြီးများကြောင့် တမျိုးတဘာသာ လှနေ၊ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေပေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမနို့များကို ဆုပ်ကိုင်နှယ်ရင်းက နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လျှာကြီးကို စုပ်ကာ ပြန်နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာ အားရသွားမှ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း၏ နို့တွေကို စို့လေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့တွေကို တဖက်တလှည့်စီ အားရအောင် တပြွတ်ပြွတ် စို့နေချိန် ရတနာဝင်းမှာ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး သူမလက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့ကို ကုတ်ဖြစ်ပေးနေလေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမနို့တွေကို စို့ကာ အားရသွားမှ ခေါင်းကို ထောင်လိုက်တော့ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်း နောက်ဆုတ်စေပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဖင်လျောချ ဆင်းလိုက်ကာ ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက သူမမျက်နှာကို ထိုးမိသွားသည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲကာ စုပ်ပေးလေသည်။

“ ပြွတ်စ်..ပလွတ်..”

“ အား...အီး...ကောင်းလိုက်တာ မီးကြီးရယ်..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း၏ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးက အကြောတွေ ထောင်ထပြီး မာန်ဖီသလို တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လီးဒစ်ဖူး ခရမ်းရောင်ကြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ အရည်ကြည်တို့က စိမ့်ထွက်နေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမလက်ကလေးဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် သကြားလုံးကို ငုံစုပ်သလို စုပ်လိုက်၊ ရေခဲချောင်းကို လျှာဖြင့် လျှက်သလိုလျှက်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။

“ အာ..ကြီးလိုက်တာ ဖေကြီးရယ်..ပြီးတော့ မာခဲပြီး နေတာပဲနော်..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး ရတနာဝင်း ဆံပင်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်းက 

“ မီးကြီးက မကြိုက်ဘူးလားလို့..”

“ သိဘူး..မီးကြီးဟာလေးနဲ့ ဆန့်ပါ့မလား ဖေကြီးရယ်..”

“ ပြွတ်စ် ..ပလပ်...ပြွတ် ပြွတ်..”

“ ကဲပါ ဒါဆို လက်တွေ့ စမ်းရအောင် ဖေကြီး စောင့်နေရတာ ကြာလှပြီကွယ်..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း မနေနိုင်တော့၊ ရတနာဝင်းကို ဂျိုင်းမှ မကာ ကုတင်စောင်းပေါ် ဖင်ထိုင်ချကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားစေလိုက်သည်။ သူက ရတနာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်၍ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝလေးကို ဒစ်ဖူးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ပေးလေသည်။ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေက ရွှဲအိုင်နေပြီမို့ သူ့လီးထိပ်ဖူးမှ အရည်ကြည်တို့ဖြင့် ပူးပေါင်းပြီး ချွဲကျိကျိ ဖြစ်လာသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဒစ်ဖူးဝင်အောင် အသာလေး ဖိထိုးထည့်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် တပါတ်လုံး ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်ချောင်းများဖြင့် ကရိုင်းပေးခဲ့တာတောင်မှ အခု လီးထိပ်ဖူးဝင်တော့ စေးကြပ်နေသေးသည်။ အရည်တွေက ရွှဲနစ်နေ၍သာ တော်တော့သည်။

“ အား နာတယ် ဖေကြီး...ဖြည်း..ဖြည်းနော်..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုခုံးကို သူမလက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းတွဲခိုကာ သူမမျက်လုံးကို တင်းတင်းမှိတ်ပြီး နာမှာကို အံကြိတ်ခံဖို့ ရတနာဝင်းက အဆင်သင့် ပြင်ထားခဲ့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ခုကြား ဒစ်ဖူးကြီး တေ့ပြီး နည်းနည်းလေး ဝင်သွားသည်နှင့် အသာလေး ဖိထိုးလိုက်သည်။

“ အ...အီး...ရှီး...ကျွတ်စ်..”

ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို အတင်းလှမ်းဖက်ပြီး အော်လိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက နောက်တလက္မလောက် ထပ်ကာ ဖိထိုးထည့်လိုက်သည်။ 

............................................................................

အခန်း (၂၃)

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို လက်တဖက်က သိမ်းဖက်ရင်း နောက်လက်တဖက်က ရတနာဝင်း နို့လေးတဖက်ကို ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်း သူ့လီးကြီးကို တလက်မ နှစ်လက်မ ဆိုသလို ဖိဖိသွင်းလိုက် မကျွတ် တကျွတ်လေး ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ 

“ နည်းနည်းလေးပါ...မီးကြီးရယ်...အစလေးမို့ပါ..”

ဟု ပြောဆို အားပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက အံကလေး ကြိတ်ကာ ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြသည်။ နောက်တခါ ဖိသွင်းလိုက်တော့ အသံတော့ မထွက်၊ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကျောပြင်ကြီးကို အတင်းကုတ်တွယ် ဖက်လိုက်သည်။ ထို အချိန်မှာတော့ လီးကြီးက တဝက်ကျော် ဝင်နေလေပြီ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားသွားစေရန် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းထားလိုက်ပြီး ဖင်ကို အားယူကာ ဆောင့်ထိုးချလိုက်သည်။

“ အ......”

ဒီတခါ အသံထွက်သွားရတာက ဦးရင်ထွန်းဝင်း၊ သူလည်း ဆောင့်အထိုး၊ ရတနာဝင်းက နာသဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း ပုခုံးကို ကိုက်လိုက်သဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း နာပြီး အော်လိုက်ရခြင်းသာ၊ သို့သော်လည်း လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သူတို့ဆီခုံနှစ်ခုချင်း ပူးကပ်မိသွားသည်မို့ တန်သည် ဟု ဆိုရပေမည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားကြရင်း အနာသက်သာအောင် ခဏ ငြိမ်စောင့်နေကြသည်။ 

“ နာသေးလား မီးကြီး..”

“ နည်းနည်းတော့ သက်သာသွားပြီ..စပ်တတ်တက် ဖြစ်နေတယ်..မီးဟာလေး ပြဲသွားပလား မသိဘူးနော်..ဖေကြီး....”

“ အစမို့ပါ မီးရယ်..ကဲ..ဖေကြီး ဖြည်းဖြည်း စလုပ်တော့မယ်နော်..”

ရတနာဝင်းက ခေါင်းလေးကိုသာ ငြိမ့်ပြသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက စပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင် အထွက် စလုပ်သည်။ ထင်ထားသလောက်တော့ မဆိုး၊ ခံနိုင်ရည် ရှိလာသည်။ လီးကြီး တချောင်းလုံး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ ခံစားနေရတော့ စောက်ရည်တွေကလည်း ထပ်စိမ့်ကျလာသည်။ ခံလို့လည်း ကောင်းလာသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းမှ စကာ အရှိန်ကို မြှင့်တင်လာခဲ့သည်။

“ ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

“ အိ...အိ..အင့်....”

“ နာသေးလား...မီး...မီးကြီး..”

“ ဟင့်...အင်း...နာ..နာတော့ဘူး.....”

“ ဖွတ်...ဖတ်...ဖွတ်..ဖတ်..”

ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လည်ကုတ်ကို ကိုင်ဆွဲထားသလို ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ရတနာဝင်း ခါးကလေးကို ကိုင်ကာ အရှိန်မြှင့် လိုးလာရာ နှစ်ဦးစလုံး အတိုင်အဖောက် ညီလာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်းမှာ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ခပ်ကိတ်ကိတ်လေးမို့ နီလာဝင်းကို ကိုင်တွယ်ရတာနှင့် မတူ၊ လေးလေးပင်ပင်နှင့် စေးစေးပိုင်ပိုင် ရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။ အသားအရည်ကလည်း ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေတာမို့ အမြင်အရသာကလည်း တမျိုးဖြစ်နေလေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း တနေ့လုံးနီးပါး ဒီလို လိုးရဖို့ကို စောင့်မျှော်ရင်း လီးကို တကိုင်ကိုင် ဖြစ်နေရတာမို့ အကြာကြီးတော့ မထိန်းနိုင်တော့ချေ၊ အချက် ၁၀၀ ကျော်ကျော်လေး (စိတ်ထင်) ဆောင့်ဆောင့် လိုးရင်းမှ လရည်တွေ ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တဖြောဖြော ပန်းထွက်ကာ တချီပြီးရလေသည်။ သူ့လီးကြီးကို ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း ကျောလေးကို သိုင်းဖက်ထားသလို ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ထားသည်။ ရတနာဝင်း၏ နို့လုံးကလေးများက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်မှာ လာဖိကပ်နေလေသည်။

“ မီးကြီး..နာသေးလား..”

“ ဟင့်အင်း..”

“ ကောင်းလား..”

“ အင်း..”

“ ဟာ မီးကြီးကလည်း ဟင့်အင်းနဲ့ အင်း ပဲ ပြောတက်တော့တာလား..”

“ ဖေကြီးကလည်း ဘာကြားချင်လို့လဲ..”

“ မီးကြီးရော ပြီးလားလို့ မေးချင်တာ...ဖေကြီး ပြီးတာ မြန်သွားတယ်..”

“ ပြီးတယ်..ဖေကြီး ဟာကြီး စဝင်တာနဲ့ မီး..တခါပြီးတယ်...နောက် ဖေကြီး ဟာကြီး အရည်ပူတွေ ပန်းထည့်တော့လည်း နောက်တခါ ပြီးတယ်..”

“ ဖေကြီး ရဲ့ ဘယ်ဟာကြီးလဲ ကွ ..ရှင်းရှင်း ပြောစမ်းပါ..”

“ ဖေကြီး ရဲ့ လီးကြီး..ကဲ..ရှင်းပလား..ဒီလောက် ကြားချင်တာ..”

“ ဟဲဟဲ ..ဟုတ်တယ် ..မီးကြီးပြောတဲ့ အဲဒီ လီးကြီးဆိုတာ ကြားချင်နေတာ ခိခိ....”

“ ဖယ်တော့လေ ဖေကြီး..မီး..ဘိုက်တအား ဆာနေပြီ...နေ့ခင်းကတည်းက ဘာမှ မစားရသေးတာ..”

“ အင်း..ဟုတ်သားပဲ...လာလာ တို့တွေ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး ပွဲဈေးတန်း သွားစားကြရအောင်..”

..........................................

ဦးရင်ထွန်းဝင်းနှင့် ရတနာဝင်းတို့ လီးစောက်ဖုတ်တို့ကို ရေဆေးသန့်စင်ကြပြီး အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်ကာ အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့ လမ်းမှာကတော့ ညအမှောင် အောက်မှာ ဓါတ်မီးတိုင်လေးတွေ အောက်လောက်ပဲ မီးအလင်းရောင် ရှိသည်။ သူတို့လမ်းထိပ်ကိုထွက် လမ်းမကြီး တခုကို ဖြတ်ပြီးနောက် လမ်းမကြီး တခုကို ချိုးဝင်လိုက်သည်နှင့် လူတွေစည်းကားနေသော လမ်းကြီးကို တွေ့ရလေသည်။ ထိုရပ်ကွက်မှာ မီးထွန်းပွဲ စတိတ်ရှိုးများနှင့် စည်ကားသဖြင့် မြို့ထဲ နေရာ အနှံ့မှ လူများ လာရောက်ကြရသည့် နေရာတခု ဖြစ်လေသည်။

ရတနာဝင်းက ပုစွန်ခွက်ကြော်နှင့် ခေါက်ဆွဲသုပ် စားချင်သည် ဆိုသဖြင့် ထိုဆိုင်လေးသို့ လူကြားထဲ တိုးခွေ့သွားရလေသည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်မောင်းတဖက်ကို တွယ်ဖက်ပြီး လိုက်လာသဖြင့် သူမ၏ ရင်သားများက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လက်မောင်းကို ဖိကပ်နေသဖြင့် အိစက် ဖွင့်ထွားသည့် နို့လုံးကြီးများက ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို စိတ်ပြန်ကြွလာစေသည်။ 

စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ရတနာဝင်းက စတိတ်ရှိုး ခဏကြည့်ချင်သည် ဆိုတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက မနေသာတော့ လိုက်ပို့ရပြန်သည်။ လူတွေကြားထဲ တိုးခွေ့တော့ ကိုယ်သမီး ရီးစားလေးကို သူများတွေ လာထောက်မှာ စိုးသဖြင့် သူ့ရှေ့မှာ ထားပြီး ရပ်ကြည့်ကြသည်။ သူ့လီးမာမာကြီးက ရတနာဝင်း ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထောက်ထားတော့ ရတနာဝင်းကလည်း ခြေဖျားထောက်ပြီး သူမဖင်လေးကို ကော့ပေးသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လက်ကို ရတနာဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ရတနာဝင်း ရင်သားလေးကို အုပ်ကိုင်ညှစ်လိုက်တော့ ရတနာဝင်းက သူ့လက်ကို ဆွဲဆိတ်ပြီး သူမဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကာ လှုပ်ရမ်းပြီး ပြန်စလေသည်။

ကြာတော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်း မနေနိုင်တော့ ရတနာဝင်း နားနားသို့ ကပ်ကာ

“ မီးကြီး အိမ်ပြန်ရအောင်ကွာ...ဖေကြီး မအောင့်နိုင်တော့ဘူး....”

ဟု ပြောလေသည်။ ရတနာဝင်းက ပြုံးစေ့စေ့နှင့် တခုခု ပြန်ပြောမလို့ ပြင်ပြီးမှ မပြောတော့ပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ လူအုပ်ကြားထဲမှ သူတို့နှစ်ယောက် တိုးထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။

လူစည်ကားသည့် ထိုပွဲခင်းမှ ထွက်လာခဲ့ပြီး နောက်တလမ်းရောက်တော့ လူလုံး၀ မရှိတော့ခြေ၊ သူတို့လမ်းထဲ ဝင်ပြီး လျှောက်လာကြတော့ သူတို့နှစ်ယောက် တယေက်နှင့်တယေယာက် လက်ချင်းချိတ်ကာ လျှောက်လာကြသည်။ လမ်းထောင့်က အရိပ်ကျသည့် သစ်ပင်ကြီး အနားရောက်တော့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ ကစ်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းက တချက် ပြန်နမ်းလိုက်ပြီး ချက်ခြင်း ပြန်ခွါကာ 

“ ဖေကြီး ဒီနားက လူတွေက မီးတို့ကို သားအဖမှန်း သိကြတယ်...တော်ကြာ အမှတ်မထင် တွေ့သွားရင် ဒုက္ခရောက်ကုန်လိမ့်မယ်..”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ရတနာဝင်း ပြောသည်မှာလည်း အမှန်မို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အိမ်သို့ အမြန် လျှောက်သွားကြလေသည်။ 

..........................................................................

အိမ်ထဲ ရောက်တာနှင့် တံခါးအမြန်ပိတ်ကာ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်းကို သူ့အခန်းသို့ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့အဝတ်အစားများကို တစမကျန် ချွတ်ပြစ်လိုက်သလို ရတနာဝင်းကလည်း သူမ တီရှပ်ကို ချွတ်ကာ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်ရင်း အောက်တွန်းချနေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း ဘရာဇီယာကို လှမ်းပြီး ဂျိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်ပေးလိုက်သလို ရတနာဝင်းကလည်း သူမဘောင်းဘီကို ခြေထောက်မှ ကန်ပြီး ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။

တကိုယ်လုံးမှာ ပင်တီလေး တခုသာ ကျန်တော့သော ရတနာဝင်းကို ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သိမ်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းကို ရမ္မက်ထန်ထန် အနမ်းအစုပ်များဖြင့် ပြန်လည် တုန့်ပြန်ကာ တွယ်ဖက်လေသည်။ နီလာဝင်း၏ ဖွံ့ထွားလှသော နို့လုံးများမှာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း ရင်ဘက်ကို ဖိကပ်မိပြီး ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများက ဦးရင်ထွန်းဝင်း အရေပြားကို ထိုးထောက် ပွတ်တိုက်နေလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကလည်း ရတနာဝင်း ဘိုက်ကလေးကို သွားထောက်မိနေသည်။ ရတနာဝင်းက သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။

“ ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်ကွာ..”

ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ဦးဆောင်ပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်တက်ကာ လှဲလိုက်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ဘေးတိုက်လှဲရင်းမှ တယောက်ကိုတယောက် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ကြပြန်သည်။ 

“ ချစ်လိုက်တာ မီးကြီးရယ်...ဖေကြီး အဲလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်နေတာ ကြာလှပြီကွာ..”

“ အွန်.. ခါတိုင်လည်း တွေ့နေရတာပဲ ဟာ..”

“ အသံကို ထိန်းနေရတယ်လေ...ခုလိုမျိုး နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တာလေ..”

“ ..........”

“ ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်..”

“ အို့ ..ဖေကြီး အရမ်းပဲကွာ....”

ဦးရင်ထွန်းဝင်း က ပြောပြောဆိုဆို ရတနာဝင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို အားရပါးရ စို့လိုက်ပြီး သွားကလေးဖြင့် မနာတနာ ကိုက်လိုက်ရာ နာသွားသဖြင့် ရတနာဝင်းက ရုတ်တရက် အော်လိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်သည့် အားက သူမနို့ကြောင်း တလျှောက် တမျိုးကြီး ခံစားလိုက်ရကာ အကြောအချဉ်တွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားရလေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ပြောနေသည့်ကြားကပင် နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ညာပြောင်းကာ ပါးစပ်က တပြွတ်ပြွတ် စို့နေသလို လက်ကလည်း ဆုပ်နှယ်နေပြန်တော့ အပျိုစင် မဟုတ်တော့သော အပျိုမလေးမှာ လူးလိမ့်နေအောင် ခံနေရလေသည်။

ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဆံပင်များကို သူမ လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် ထိုးဖွကာ ကုတ်ခြစ်ပေးရင်းက 

“ ဖေကြီးကလည်း မီးနို့က ဘာမှမထွက်ဘဲ ဘာလို့ တအား စို့နေရတာလဲ ခါထဲ..”

“ မီးကြီးနို့တွေက အရမ်းလှပြီး စို့ချင်စရာ ကောင်းနေတာကိုး ..မီးကြီး နို့ထွက်တဲ့ အချိန်ကျရင်လည်း  ဖေကြီးကို တိုက်ရမယ်နော်..”

“ ဟွန့်..အာ့ဆို ကလေးအတွက် ဘယ်ကျန်တော့မှာလဲ လို့...”

“ ကလေးကို ဖော်မြူလာ တိုက်ကွာ..မီးကြီး နို့တွေ ဖေကြီးအတွက်ပဲထား..”

“ ခစ်ခစ် ...ကဲ ခုတော့ နို့ထွက်တဲ့ ဖေကြီးဟာကိုပဲ မီးကြီး စို့ပေးမယ်..ပေး..ဖေကြီး..လီးကြီး..”

............................................................

အခန်း (၂၄)

ရတနာဝင်းက ပြောရင်းက အိပ်ယာပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက ရတနာဝင်း နို့များကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နှင့် လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ကာ ငုံခဲလိုက်သည့် ရတနာဝင်း မျက်နှာလေးကို ငုံကြည့်နေလိုက်သည်။  

ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို လက်ကလေး တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုရင်းက ဒစ်ဖူးကို သူမ ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံခဲ စုပ်လိုက်သည်။

“ အား..ကောင်းလိုက်တာ ..မီးကြီးရယ်...လာ ဖေကြီး ကိုယ်ပေါ် ခွလိုက်..ဖေကြီးတို့ ဆစ်စတီနိုင်း (69) ရအောင်..”

ရတနာဝင်းက သူမ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများကို ဦးရင်းထွန်းဝင်း မျက်နှာပေါ် ခွလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်က ဦးရင်ထွန်းရင်း မျက်နှာပေါ် တည့်တည့် ရောက်လာခဲ့သည်။ ရတနာဝင်းက ဦးရင်ထွန်းဝင်း လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် ကုန်းစုပ်သလို ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်လေးကို တပြတ်ပြတ် လျှက်လိုက် ၊ လျှာကြီးနှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်၊ လျှာထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးလိုက်ဖြင့် ဘာဂျာ အစွမ်းကို ပြလေသည်။ ရတနာဝင်းမှာလည်း ယခုတော့ လီးကြီးကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမည် ဆိုတာ သိနေပြီမို့ သူမကြည့်ဖူးခဲ့သည့် ဗီဒီယို များမှ ပုလွေနည်းမျိုးစုံကို စမ်းကာ လုပ်ပေးလေရာ ဦးရင်ထွန်းဝင်း အတွက် အလွန်ပင် အရသာ ထူးကာ စည်းဇိမ် တွေ့နေရလေသည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လျှက်လိုက်၊ သူလိုးထားဖူးသည့် ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးကို လျှက်ပေးလိုက်ဖြင့် အလုပ်များနေလေသည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး လီးစုပ် စောက်ဖုတ်လျှက်ရတာကို အားမရတော့၊ တကယ်လိုးချင်လာသဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပုံနှင့် လိုးဖို့ပြင်လေသည်။ 

ရတနာဝင်းကို ပက်လက်အနေအထားဖြင့် နေစေကာ သူမဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးအပါးလေး ခုလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်က ဖောင်းမို့တက်လာသည်။ ရတနာဝင်းက သူမပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝလေးကို တေ့လိုက်သည်။ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းရင်းမှ လူကို ရှေ့ကိုင်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ရတနာဝင်း ဂျိုင်းအောက် မွေ့ယာပေါ် ထောက်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့သမီးကြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ 

မျက်နှာလေး ဝိုင်းစက်စက်နှင့် နှာတံပေါ်ပေါ် ၊ အသားဖြူသဖြင့် နက်မှောင်သော မျက်ခုံးမွှေးထူထူ၊ မျက်လုံးနက်နက်၊ နှုတ်ခမ်း ထူထူ နီနီတို့ဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသည့် သမီးကြီးက သူ့ကို ပြန်ပြုံးကြည့်နေသည်။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရတနာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်နှံရင်းမှ သူမနှစ်ခေါင်း၊ ပါးပြင် တို့ကို နမ်းရှုံ့ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ရတနာဝင်းကလည်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း နှုတ်ခမ်းကို ပြန်လည် နမ်းရှုံ့ကာ ကျောပြင်ကြီးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်ကာ ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်သွားကြသည်။ နှစ်ဦးစလုံး သွေးတွေက ဆူလာကြပြီ။ ဦးရင်ထွန်းဝင်းက လက်နှစ်ဖက်ကို မွေ့ရာပေါ်ထောက် ဆန့်တန်းကာ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ကြွလိုက်သည်။ နောက်မှ ဒူးကို အားယူကာ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက မကျွတ်ခင်လေးမှာပင် ပြန်ပြီး ထိုးသွင်းသည်။ အစကတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံ ဇိမ်ယူကာ လုပ်သည်။ နောက်တော့ အရှိန်ရလာသည်။ ရတနာဝင်းကလည်း သူမပေါင်နှစ်လုံးကို ဦးရင်ထွန်းဝင်း ခါးကို ညှပ်ရင်း ဦးရင်ထွန်းဝင်း ဖင်နောက်မှာ ခြေကျင်းဝတ်ချင်း ချိတ်ထားလိုက်သည်။ လီးကြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲနှုတ်ချိန် ကျွတ်မသွားအောင် ဦးရင်ထွန်ဝင်း ခြေထောက်တွေက ဖင်ကို ချိတ်ထားပြီး ပြန်အဆောင့် အားပါအောင် ဆွဲယူပေးသည်။

သိုဖြင့် သားအဖ နှစ်ယောက် လှေကြီးထိုး လိုးကြတာ အရှိန်ရလာကြသည်။

“ ဖုတ်...ဖတ်...ဖွတ်...ဖတ်.....”

“ အ..အ.. အိ..အီး..ဟ...ဟား..”

“ ဖုတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”

“ အိ..အိ..ရှီး....”

တအိမ်လုံးမှာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်တည်းမို့ အသံကို မထိန်းကြတော့ ၊ အသားကုန် စိတ်တိုင်းကျ လိုးဆော်ကြတော့သည်။

ဦးရင်ထွန်းဝင်း စပါးကဒ် အရှိန်ဖြင့် ထိုညက နောက်တချီ ထပ်လိုးသည်။ နောက် မနက် မိုးလင်းတော့ လင်းဆွဲ ထပ်လိုးသည်။ ရတနာဝင်း စောက်ပတ်ကလေး ကျိန်းနေပေမယ့် ရတောင့် ရခဲ အခွင့်အရေးလေးမို့ ကြိတ်မှိတ် ခံလိုက်သည်။ လင်းဆွဲပြီး တရေးပြန်အိပ်ပျော်သွားကြရာ နေ့ခင်းလောက်မှ နိုးကြသည်။ ဒီနေ့က ဆိုင်ပိတ်မှာမို့ ဦးရင်ထွန်းဝင်းကလည်း အေးဆေး နှပ်နေကြသည်။


အပိုင်း (၁၀) ဆက်ရန် >>>>>


Print Friendly and PDF

No comments:

Post a Comment