ရမ္မက် မီးတောက် (စ/ဆုံး)

ရမ္မက် မီးတောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည္မသိ

“ ကောင်းကောင်းရေ သွားပြီဟေ့..နောက်နေ့စောစောလာခေါ်မယ်.. ”

အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်သံကြားတော့ ကေခိုင်ဦးတစ်ယောက် မတ်ဖြစ်သူကောင်းကောင်းတစ်ယောကျူရှင်ကပြန်လာပြီဆိုတာသိလိုက်သည်.။ကောင်းကောင်းကား သူမယောင်္ကျား၏ ညီဖြစ်ပြီး သူမတို့နေရာမြိုင်သာမြို့မှာနေ့ကျောင်းလာတက်ခြင်းဖြစ်သည်။

သူမယောင်္ကျား ကောင်းဟိန်းထွန်းကား တောရွာလေးတစ်ရွာမှဖြစ်ပြီးသူ၏ ညီဖြစ်သူကောင်းကောင်းကိုပညာတတ် ဖြစ်စေချင်သောစိတ်ဖြင့်မြို့ကို လှမ်းခေါ်ကာပညာသင်ကြားစေခြင်း ဖြစ်သည်။ကောင်းဟိန်းထွန်းကိုယ်တိုင်ကလည်းမြို့မှာကျောင်းလာတက်ရင်း ကေခိုင်ဦးနှင့်ရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကောင်းဟိန်းထွန်းလိုတောသားကိုယူခဲ့သည့်အတွက် ကေခိုင်ဦးမိဘများကအစကတော့သဘောမတူခဲ့။သို့သော်ကောင်းဟိန်းထွန်းရဲ့ကြိုးစားမှုရိုးသားမှုတွေကြောင့် စီးပွားရေးအဆင်ပြေလာခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကေခိုင်ဦးမိဘများက ကောင်းဟိန်းထွန်းကို ချစ်ခင်လာခဲ့သည်။ကောင်းကောင်းကိုခေါ်လာခါစက ကေခိုင်ဦးအနေဖြင့် ကောင်းကောင်းကိုသိပ်မကြည်ဖြူချင်။

သို့သော်ကောင်းကောင်းကားချစ်မွေးပါအောင်နေတတ်သည်။ဘာခိုင်းခိုင်းဖင်ပေါ့သဖြင့် ကေခိုင်ဦးကား ကောင်းကောင်းကိုမောင်အရင်းတစ်ယောက်လိုချစ်ခင်သွားသည်။ကောင်းကောင်းကား (၈) တန်းနှစ်ကတည်းကကျောင်းနေလာတော့ (၃) နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီ။

သူမတို့အိမ်မှာ။နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်များဆိုတော့ တောမှသူ့မိဘများထံပြန်သည်။ကောင်းကောင်းကား အသက် (၁၈) နှစ်ထဲမှာ.။ တောမှာဆိုတော့ကျောင်းထားနောက်ကျသဖြင့် (၁၀) တန်းကို (၁၈)နှစ်မှ ရောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လူပျိုဖားဖားဖြစ်နေပြီဟု..ကေခိုင်ဦးအမှတ်မထင်တွေးလိုက်သေးသည်။ယခုသူမနှင့်ကောင်းဟိန်းထွန်းတို့ အိမ်ထောင်သက်တမ်းက (၈) နှစ်အတွင်း ချင်းနင်းဝင်ရောက်ခဲ့ပြီသို့သော်သူမနှင့်ကောင်းဟိန်းထွန်းမှာ သားသမီးထွန်းကားခဲ့ခြင်းမရှိ။

ဒါကလည်းကံတရားဟုပင်ဆိုရမည်..ကောင်းဟိန်းထွန်းရောသူမမှာပါ အားနည်းချက်မရှိ တားဆေးတွေမသုံးသော်လည်းမရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် ကေခိုင်ဦး၏ ရုပ်ရည်ကား အသက် (၃၀) အတွင်းဝင်ရောက်လာသော်လည်း အပျိုတစ်ယောက်နှင့်တူနေသည်။

မသိသူများဆိုလျှင်သူမကို အပျိုဟုထင်ကြသည်။အိပ်ခန်းထဲတွင်အဝတ်များကိုမီးပူတိုက်နေသော သူမကား အတွေးနယ်ချဲ့နေရာမှမတ်ဖြစ်သူကိုနှုတ်ဆက်နေသော သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းသက်မောင်ရဲ့ အသံကိုကြားသဖြင့်မီးအိုးပလပ်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး အခန်းပြင်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

“ မောင်လေး...ဒီနေ့စာတွေ ကောင်းကောင်းရခဲ့လား. ”

လွယ်အိတ်ကိုစာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်နေသော ကောင်းကောင်းကား မရီးဖြစ်သူဘက်သို့ကောင်းကောင်းမကြည့်ရဲဘဲ..ဟုတ်ဟုတ်...အမလို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ထမင်းစားမယ်ဆိုရင်...စားနှင့်နော်ငါ့မောင်..။စားပွဲပေါ်မှာ နင့်အကြိုက်ငါးခူဟင်းချက်ထားတယ်။

“ အမ...ဟိုဘက်လမ်းက အမသူငယ်ချင်း သက်ထားတို့အိမ်သွားလည်လိုက်ဦးမယ် ”

“ အိမ်စောင့်နေဦးနော်.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့...အမ..သွား.သွားရတယ် ”

ကောင်းကောင်းကား အိမ်ပေါ်မှဆင်းသွားသော မရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦနှစ်တွေမှာကောင်းကောင်းဒါမျိုးတွေဖြစ်လာတာ သူ့သူငယ်ချင်းသက်မောင်ယူယူလာသည့်အပြာစာအုပ်တွေရဲ့ ကျေးဇူးတွေပင်တည်း။

ယနေ့လည်း ကျောင်းလွယ်အိတ်ထဲမှာ အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်က ပါလာသေးသည်။ မရီးဖြစ်သူ သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ယူကြည့်မည်ကို သူစိုးရိမ်နေတာနှင့်အတော်ပင်။မရီးဖြးကို အမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ရင်မှာတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။

ကြီးမားစွင့်ကားလှသော မရီးဖြစ်သူရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကားလှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်။

ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိလွန်ခဲ့သောနှစ်များမှာ ဒီစိတ်ကူးမျိုးမဖြစ်ခဲ့.။ဒီစ်သူကား ညနေစောင်းမှပြန်လာတော့မည်။ သူမနှင့် သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားကားအတော်ရင်းနှီးဟန်တူသည်။အမြဲတမ်း တစ်တွဲတွဲမြင်နေရလေ့ရှိသည်။

ထမင်းကိုမြန်မြန်စားပြီး အိမ်ခန်းထဲဝင်ကာ သက်မောင်ထံမှငှားလာသောအပြာစာအုပ်ကိုဖတ်နေလိုက်သည်။ရေးသားချက်များက သိပ်မဆန်းလှပေမဲ့ လူပျိုရိုင်းလေးကောင်းကောင်းအဖို့ ဒီစာအုပ်ထဲကလိုမိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးချင်စိတ်တွေကတဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာသည်။

ဒါကြောင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း လက်ဖြင့်ဆွနေမိသည်။သူ့လီးကလည်း အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်ပင်ကြီးနေသည်။ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှည်ပြီး ဓါတ်ခဲအကြီးလုံးခန့်တုတ်နေသည်။

သက်ထားတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံတံခါးစေ့ထားသဖြင့်ကေခိုင်ဦးကား တံခါးကိုတွန်းဝင်ခဲ့သည်။သက်ထားတို့ အိမ်ကားဒီလိုဘဲဝင်ထွက်နေကြ။အိမ်ပေါ်မှာလည်းလူရှင်းနေသည်။သက်ထားကားအိမ်ခန်းထဲမှာဖြစ်မည်...။သက်ထားယောင်္ကျားကိုတင့်လွင်ကား ကိစ္စတစ်ခုဖြင့်လွန်ခဲ့တဲ့ (၃) ရက်လောက်ကမှ ခရီးထွက်သွားတာကိုး။ကိုတင့်ဝေကား ရဲအရာရှိတစ်ဦး။ ဒါကြောင့်သက်ထားနှင့်သူမကားနေ့ခင်းဘက်တွင်အားနေသူများပီပီ တွဲမိကြသည်။

ကျောင်းနေဖက်လည်းကျောင်းနေဖက်တွေကိုး။သက်ထားကိုခြောက်ပြီးစနောက်လိုက်ဦးမယ်လို့စဉ်းစားမိပြီးကေခိုင်ဦးဟာခြေကိုဖော့နင်းပြီး သက်ထားအခန်းဆီကိုသွားလိုက်ပါတယ်။အခန်းနားအရောက်မှာတော့ သူမခြေလှမ်းတွေကရုတ်တရက်ကြီးရပ်သွားပါတယ်။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အခန်းထဲက ညုတုတုအသံတွေကိုကြားလိုက်ရလို့ပါ။သူမပင်ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားပါတယ်။ကိုတင့်ဝေကလည်းခရီးထွက်နေတာပါ..လို့သူမစဉ်းစားလိုက်ပါတယ်။

တစ်ခိုးခိုးတစ်ခစ်ခစ်ရယ်သံတွေက အခန်းထဲကထွက်နေတာပါ။ဒါကြောင့်သူမလည်းခြေလှမ်းများကိုရပ်တန့်လိုက်တာပါရင်ထဲမှာလည်းတဒိတ်ဒိတ်ဖြစ်လာပါတယ်။တစ်ဖက်ခန်းက ပျဉ်တွေကာထားတာကြောင့် သူမလည်းတစ်ဖက်ခန်းထဲဝင်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအိမ်ကိုလာနေကျမို့ဘယ်နားအပေါက်ရှိတယ်ဆိုတာသူမသိပါတယ်။အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်တဲ့ အခါမှာတော့မြင်ကွင်းကအရမ်းရှင်းပါတယ်။ကိုတင့်ဝေရဲ့ရုံးက ကိုတင့်ဝေတပည့်လေး လွန်းမောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးပါ.။

အိပ်ယာပေါ်မှာ သူ့ဆရာကတော် သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားကိုကောင်းကောင်းလိုးနေတာပါ။ပေါင်ဖြဲပြီးကားပေးထားတဲ့သက်ထားရဲ့အဖုတ်ကို လွန်းမောင်က သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့မနားတမ်းဆောင့်နေတာပါ။

“ အိုး...အိုး...မောင်လေး..ဆောင့်ဆောင့်..အ..အ ”

သက်ထားကလည်းအောက်ကကော့ကော့ပြီးကိုခံနေတာပါ။

“ ဖွတ်..ဖွတ်..ဘတ်..ဘတ်..ရှီး..ရှီး...ပလွတ်...ပလွတ်...အအ..ဘောက်ဘောက်... ”

“ မောင်လေး...ဆောင့်ဆောင့်စမ်းပါ..ကောင်းနေပြီ.. ”

သက်ထားကလည်း အားမလိုအားမရနဲ့အော်နေပြီး..လွန်းမောင်ကလည်းချွေးတွေတပြိုက်ပြိုက်ကျအောင်ကို ဆောင့်နေတာပေါ့။

“ မောင်လေး..ဆောင့်စမ်းပါ... ”

“ အင့်အင့် ”

သက်ထားရဲ့ အောက်ကနေကော့တက်မှုတွေက အရှင်းသားကြီးပါ..နောက်တော့လွန်းမောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမိုမြန်ဆန်လာပြီးသက်ထားတစ်ယောက် မွေ့ယာတွေကို သူမလက်တွေနဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာအစွမ်းကုန်ကော့တက်သွားပြီး လွန်းမောင် သက်ထားအဖုတ်ထဲက သူ့လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာသက်ထားရဲ့ အဖုတ်ထဲကနေအရည်ဖြူဖြူတွေဟာ သူမဖင်ခွကြားကို လိမ့်ဆင်းသွားပြီးလွန်းမောင်ရဲ့ လီးထိပ်မှာလည်း အရည်တွေရွဲနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ကေခိုင်ဦးကရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရပါတယ်။

လင်ဖြစ်သူ ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် ဆာနေတဲ့ ကေခိုင်ဦးကလည်းထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီးသူမပေါင်ခွကြားထဲကအဖုတ်ကနေအရည်တွေစိုစွတ်လာပါသည်။အခန်းထဲကသူမသူငယ်ချင်းသက်ထားနဲ့သူ့ယောင်္ကျားတပည့်လွန်းမောင်တို့လိုးပွဲကအဆုံးမသတ်သေးပါဘူး။

သက်ထားက သူမအဖုတ်မှာပေနေတဲ့အရည်တွေနဲ့ လွန်းမောင်လီးထိပ်မှာပေနေတဲ့အရည်တွေကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားတဲ့ထမီကိုကောက်ယူပြီး သုတ်ပေးနေပါတယ်။လွန်းမောင်ကတော့ ဖားဖိုထိုးသလိုမောနေပါတယ်။ကေခိုင်ဦးကတော့ ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေကြွနေပါတယ်။

သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားကသူမနဲ့ဝါသနာသူစရိုက်တူတွေပါ။ကျောင်းတုန်းကတည်းက ရည်းစားနှစ်ယောက်စီလောက်ထားပြီး အလိုးခံနေကြဆိုတော့လေ။သက်ထားတဏှာကြီးတာသူမလည်းသိသည်။

“ မောင်လေး...မောနေပြီလား..အမကိုလိုးရတာ...ခစ်ခစ်...အခုမှ သုံးချီဘဲရှိသေးတယ်...ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးနော်... ”

“ အမကိုလေးဖက်ထောက်တစ်ခါလိုးပေး..အဲ့တစ်ချီပြီးရင် နင့်ကိုအမအပေါ်ကတက်ဖိုက်ဦးမှာ... ”

လွန်းမောင်ရဲ့လီးကိုသက်ထားက သူမလက်နဲ့ဆွနေပါတယ်။

လွန်းမောင်ရဲ့လီးကြီးကစံချိန်မီလီးကြီးမှန်း ကေခိုင်ဦးကလည်း ချောင်းကြည့်ရင်းမြင်နေရပါတယ်။မကြာမီမှာတော့ လွန်းမောင်ရဲ့လီးကြီးကမာကျောလာတာကိုတွေ့ရပါတယ်။သက်ထားက လွန်းမောင်ကို ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွပါတယ်။

“ ဒီပုံစံကို ကေခိုင်ဦးကောင်းကောင်းသိပါတယ် ”

“ သူမစောက်ပတ်ကို ယက်ခိုင်းတော့မှာပါ. ”

“ ကဲ...ငါ့မောင်...မင်းအမကိုသေသေချာချာစုပ်ပေးစမ်း... ”

“ မင်းအစုပ်အမှုတ်ကောင်းတာကိုအရင်ဘွားတော်ဆီကကြားပြီးသား ”

“ အမ..ဘယ်လိုသိတာလည်း ”

သက်ထားရဲ့ညုတုတုအပြောသံကို ကေခိုင်ဦးကောင်းကောင်းကြားနေရပါတယ်။

“ ခစ်..ခစ်..သိတာပေါ့ကွ..ဒါမျိုးတွေက တို့ကတော်ချင်းပြောနေကျကိစ္စတွေ...မင်း...အမခေါ်တဲ့အချိန်တွေဆို..အမြဲလာနော်...ဟင်းဟင်း ”

သက်ထားဟာ လွန်းမောင်ကို အရာရှိကတော်ပီပီ..နိုင်စားတဲ့သဘောရှိတယ်။

လွန်းမောင်ကလည်း အရင်ကလည်း ဘွားတော်တစ်ယောက်နဲ့ရခဲ့ဟန်တူသည်။ထို့ကြောင့် သက်ထားကထိုအကွက်ကိုနင်းပြီး ကောင်းကောင်းအသုံးချနေသည်။လွန်းမောင်ကလည်း ခေသူမဟုတ်မှန်းသိသာသည်။

သူ့ရဲ့လျှာကိုထုတ်ပြီး..သူ့မျက်နှာပေါ်မိုးနေသော သက်ထားရဲ့အဖုတ်ပြဲပြဲကြီးကိုလျှာနဲ့တပြတ်ပြတ်ယက်နေသည်။သက်ထားရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုပါမရွံမရှာယက်စုပ်ပြီး ကလိနေတာကိုတွေ့ရသည်။

“ အိုးး....မောင်လေး...အားအား...ကောင်းလိုက်တာကွယ်.. ”

“ မင်းကို...အမမွေးစားရတာ ဒါနဲ့တင်တန်သွားပြီ... ”

“ ရှီး.ရှီး..ပြတ်ပြတ်..ပြွတ်ပြွတ်. ”

သက်ထားရဲ့စောက်စိတွေကိုပါလွန်းမောင်စုပ်ပေးတော့သက်ထားရဲ့ဖင်ကြီးတွေတုန်ခါသွားပြီး အရည်ကြည်တွေကျဆင်းလာသည်။

“ ခစ်..ခစ်..မောင်လေးအရမ်းတော်တယ်...မမတော့အသည်းခိုက်သွားတာဘဲ ”

ဆိုပြီးမျက်နှာပေါ်တက်ခွထားရာမှဖယ်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်တာကိုတွေ့ရသည်။လွန်းမောင်ကသူ့ရဲ့တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသောလီးကြီးကိုကိုင်ပြီးနောက်မှသက်ထားရဲ့အဖုတ်ကိုသူ့လီးနဲ့တေ့ပြီး သက်ထားခါးကိုကိုင်ကာတဖောင်းဖောင်းကြုံးတော့သည်။

လွန်းမောင်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက အရမ်းကိုမြန်ပြီးသက်ထားရဲ့ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးက ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတုန်တုန်သွားသည်။တဟင်းဟင်းနဲ့ သူမရဲ့တဏှာသံများထွက်ပေါ်နေချိန်တွင်တစ်ဖက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေသော ကေခိုင်ဦးအဖို့လည်းသူမစောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်နေကာ သူမထမိန်ပေါ်သို့ စိတ်ကြွသဖြင့် ထွက်ကျသော အရည်များစိုရွဲသွားလေသည်။

နောက်တော့ လွန်းမောင်အပေါ်က သက်ထားကတက်ပြီးဆောင့်နေချိန်တွင်သက်ထားတို့နှစ်ဦးလိုးပွဲပြီးခါနီးနေသဖြင့်အလိုးခံချင်စိတ်များပြင်းပြပြီး စိတ်တွေရွတက်နေသောကေခိုင်ဦးလည်းမိမိကိုယ်ကို မနည်းထိန်းသိမ်းပြီးပျော့ခွေသောခြေလှမ်းများဖြင့် သူမတို့နှစ်ဦးမသိအောင် တိတ်တိတ်လေးပြန်ဆင်းခဲ့ရလေတော့သည်။

“ အင်း....အင်း ”

လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာဂွမ်းထုနေသော ကောင်းကောင်းကား လရေထွက်ခွာနီးဖြစ်သဖြင့်ထုချက်များကပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်။သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း သူတွေ့နေကျအမျိုးသမီးများကိုမှန်းသော်လည်းလရေကထွက်မလာ။နောက်ဆုံးတော့ မရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးကို သူမြင်ယောင်လာသည်။

အကိုရဲ့မိန်းမကလည်း တော်တော်တောင့်တာဆိုတော့..မထူးပါဘူးဟုဆိုပြီးလေးငါးချက်ခန့်ဆက်တိုက်လိုက်တော့ထွက်ကုန်သည်။

“ အအ...မကေခိုင်..မကေခိုင်.. ”

နှုတ်ဖျားမှပင်အသံတွေပင်ထွက်သွားသည်။ထိုအချိန်မှာပင်သက်ထားအိမ်မှပြန်လာသောသူ့မရီးကေခိုင်ဦးပြန်ရောက်နေတာကိုသူမသိလိုက်။ကေခိုင်ဦးကား အိမ်ပေါ်တွင်လူရှင်းနေသဖြင့် မတ်ဖြစ်သူကောင်းကောင်းစာကျက်နေသည်ထင်ပြီးတိတ်တဆိတ်တက်လာသည့်အချိန် မတ်ဖြစ်သူကောင်းကောင်းအခန်းထဲကိုအသာချောင်းကြည့်လိုက်တော့..။

“ ဟင်.... ”

ကောင်းကောင်းကား လီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွမ်းတိုက်နေသည်။

“ မကေခိုင်..မကေခိုင်...အအ... ”

“ ဟင်.. ”

ဒီကောင်လေးသူမကိုမှန်းပြီးဂွမ်းတိုက်နေတာပင်။

ရုတ်တရက်ဒေါသထွက်သလိုဖြစ်သွားသော်လည်းကောင်းကောင်းလီးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့သူမ ကြောင်သလိုဖြစ်သွားသည်။အို..နည်းတဲ့ဟာကြီးမဟုတ်ပါလား...သူ့အကိုထက်ပင်ကြီးသောလီးကြီးခုနကမှ သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားရဲ့ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံပွဲကိုမြင်ထားရသောကေခိုင်ဦးတစ်ယောက်စိတ်တွေကြွလာသည်။

ကောင်းကောင်းလေးကအရွယ်ရောက်လာလိုက်တာ လို့လဲတွေးမိသည်။သူမ ယခင်အချိန်ကသတိမထားမိခဲ့ပေမဲ့..။ယခုအချိန်မှာတော့..။ဗြုန်းဆို အခန်းထဲကိုဝင်လာသော မရီးဖြစ်သူကြောင့် ကောင်းကောင်းပုဆိုးကိုကောက်ယူမည်ပြုသော်လည်း အချိန်မမီတော့။

လီးတန်းလန်းနှင့်ခုနကဂွမ်းထုထားသောကြောင့်အရည်များကလည်းလီးထိပ်မှာတစ်စက်စက်နှင့်ကြောင်တောင်ကြီးဖြစ်ပြီးမျက်နှာများကလည်း ရဲတွတ်သွားသည်။လီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်ထားရသည်။

“ ဟင်..အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်ပေါ့..ကောင်းကောင်း ”

မကေခိုင်ဦး၏မျက်နှာကျောကတင်းမာနေသည်...။

“ ဟို..ဟို.. ”

ဘာဆက်ပြောလို့ပြောရမှန်းမသိအောင်ဖြစ်နေပါတယ်။သွားပြီ..လို့လဲသူ့စိတ်ထဲကရေရွက်လိုက်ပါတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ အပြာစာအုပ်ကို မကေခိုင်ဦးကတွေ့သွားလို့ပါ။ မကေခိုင်ဦးဆီက စာအုပ်ကိုလှန်ဖတ်လိုက်ပြီး..။

“ ဟင်း..နင့်အကိုကတော့သူ့ညီလေးစာကြိုးစားတယ်ကြိုးစားတယ်နဲ့.။ချီးကြူးလိုက်ရတာ..အမော.။နင်ကဒီမဟုတ်တရုတ်စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး..ငါ့ကိုပါပစ်မှားနေတယ်ပေါ့။

“ မဟုတ်..မဟုတ်..အမ.. ”

သူကပျာကယာပြင်းပေမဲ့မကေခိုင်ဦးကသူ့ပါးကိုဖြန်းခနဲရိုက်လိုက်ပြီး..။

“ အံမယ်..ငြင်းဖို့ကြိုးစားသေးတယ်ကောင်စုတ်...နင်ခုနကငါ့နာမည်ကိုတတပြီးဂွမ်းထုနေတာလေ.နင့်ကိုငါဘာလုပ်ရမလဲပြော.. ”

ကေခိုင်ဦးက ကောင်းကောင်းကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ပါတယ်။ကောင်းကောင်းကတော့ ခေါင်းကြီးငုံ့လို့ပါ။

ကေခိုင်ဦးက ကောင်းကောင်းရဲ့လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီး ကောင်းကောင်းရဲ့လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ နင်ငါ့ကိုပစ်မှားတဲ့အတွက် နင့်လီးကိုဖြတ်ပစ်ရမလားကောင်းကောင်း ”

လီးကိုလက်နဲ့လိမ်ရင်းကေခိုင်ဦးကမေးလိုက်ပါတယ်။လီးကိုဖြတ်ပစ်မယ်ဆိုတာကြောင့်ကောင်းကောင်းမျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။

“ ဟို..ဟို...အမ...မ..မဖြတ်ပါနဲ့...အမဆုံးမချင်သလိုဆုံးမပါ...လီးတော့မဖြတ်ပါနဲ့... ”

တကယ်တော့ ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကိုတမင်သက်သက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကသူမလက်ထဲမှာ ငါးအရှင်တစ်ကောင်သဖွယ်လှုပ်စိစိနှင့် တောင့်တင်းမာကျောနေပြီ။

ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ကိုင်တွယ်မှုကိုခံရသောကြောင့်တစ်ကြောင်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကတစ်ကြောင်းကြောင့်ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကပိုမိုတောငမေခြင်းဖြစသည်။ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းလီးကိုဆွဲခေါ်လိုက်သဖြင်ကောင်းကောင်းတစ်ယောက်ယက်ကန်ယက်ကန်နှင့်ပါလာသည်။

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲခေါ်ပြီးလာစမ်း နင်ငါ့ကိုပစ်မှားနေတဲ့လီးကတော်တော်မာနေပြီ။

“ နင့်အကျီချွတ်လိုက်စမ်းကောင်းကောင်း ”

ကောင်းကောင်းကားသူ့အကျီကိုချွတ်ချလိုက်သည်။မရီးဖြစ်သူရှေ့တွင်တစ်ကိုယ်လုံးလုံးတီးအနေအထားဖြင့်ရှိနေသောကြောင့်အရမ်းရှက်မိသော်လည်း ကိုယ့်အပြစ်နှင့်ကိုယ်မိုံ့ငြိမ်နေရသည်။နင်ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်ပြီးမျက်လုံးကုမှိတ်ထားကောင်းကောင်း။ကောင်းကောင်းလည်းမရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးစကားအတိုင်းကုတင်ပေါ်တက်ကာပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

ကေခိုင်ဦးကားကောင်းကောင်းပက်လက်လှန်ပြီးမျက်လုံးမှိတ်ထားစဉ်အိပ်ခန်းတံခါးကိုချက်ထိုးကာ သူမအဝတ်အစားများကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သောသူမထမီကိုအခန်းထောင့်သို့ခြေဖြင့်ကန်ပို့လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့တက်လိုက်သည်။

“ နင့်မျက်လုံးမဖွင့်နဲ့နော်ကောင်းကောင်း..နင့်ကိုငါဒဏ်ပေးမလို့ ”

မရီးဖြစ်သူ၏ပြောစကားကြောင့်ကောင်းကောင်းလဲမျက်လုံးကိုမဖွင့်ရဲ သေးဘဲ  အသက်ကိုမှန်မှန်ရှုနေသည်။

မကေခိုင်ဦးသူ့ကိုဘာလုပ်မလဲဆိုတာသူသိချင်တာကြောင့်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။

ရုတ်တရက်မကေခိုင်ဦးကသူခါးအောက်ပိုင်းနေရာတွင်တက်ထိုင်လိုက်သလိုထင်မိပြီး သူ့ရဲ့လီးကိုသူမလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။သူ့ရဲ့လီးချောင်းဟာဖော့လိုနူးညံ့အိစက်တဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားရပြီး ကျင်သလိုလိုအေးသလိုလိုသူ့စိတ်ထဲမှာခံစားရပြီး အိစက်နေတဲ့အရာတွေကသူ့လီးကအကြောတွေကိုဆွဲစုပ်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ကောင်းကောင်းတစ်ယောက်မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

“ အို့အမ့ မဟုတ် ”

ကောင်းကောင်းနှုတ်ဖျားမှအသံထွက်လာပါတယ်။သူ့လီးကြီးက မကေခိုင်ဦးရဲ့ပေါင်ခွကြားထဲကအဖုတ်လေးထဲကိုအဆုံးထိမြုတ်ဝင်နေပြီကိုး

“ ခစ်ခစ့်နင်ကဒဏ်ပေးတာမကြိုက်လို့လား ”

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းကို ညုတုတုမေးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟိုဟိုလေ အကိုသိမှာစိုးလို့ ”

“ တိတ်စမ်းနင့်အကိုကခဏခဏခရီးထွက်နေတာ အဲ့တော့ နင်ကသူ့ညီလေနင့်အကိုမရှိရင်နင့်ကိုလင်လုပ်မလို့စောင့်လိုက်ရတာဟယ် ဒီနေ့ကို ခစ်ခစ် ”

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းရဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ရင်းပြောလိုက်ပါတယ့်ဒါ့ဒါဆို အမက ကျွန်တော့်ကိုဟုတ်တာပေါ့ ငါ့မောင်ရယ် နင့်ကိုအမက လင်ငယ်တော်ချင်လို့အိမ်မှာခေါ်ပြီး မွေးထားတာ သိပလားငတုံးလေးရဲ့ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းရဲ့လက်တွေကိုဆွဲမလိုက်ပြီးသူမနို့နှစ်လုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။အိစက်ဝင်းမွတ်နေတဲ့နို့တွေကိုကေညင်း ကောင်းဆုပ်ကိုင်မိလိုက်တဲ့အချိန်မှာကောင်းကောင်းတစ်ယောက်သူ့အကိုကိုမေ့သွားပါပြီ။

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းအပေါ်ကမိုးလို့သူမဖင်ကိုကြွကြွပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲကိုစိမ်ပြေနပြေအရသာခံကာဆောင့်နေပါတယ်။

အားမလိုအားမရဖြစ်လာတဲ့ကောင်းကောင်းဟာ ခါးကိုအလိုလိုကော့ကော့ပြီးကေခိုင်ဦးအဖုတ်ကိုပင့်ပင့်ပြီးလိုးနေတာပါ။

“ စွပ်စွပ် ဘတ်ဘတ်အင်းအင်း ”

ကောခိုင်ဦးရဲ့ညဉ်းညူသံလေးတွေထွက်လာသလိုအောက်ကနေအဖုတ်စလိုးဖူးတဲ့ကောင်းကောင်းကလည်းသူ့လီးချောင်းကြီးကိုမကေခိုင်ဦးရဲ့နူးညံ့လှတဲ့အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ပွတ်တိုက်မှုနဲ့ အသားမျှင်တွေဆွဲဆွဲပြီး လီးကအကြောတွေကို ညှစ်ကာဆွဲစုပ်နေတာကြောင့်ပင့်လိုးတွေကပိုမြန်လာပါတယ်မကေခိုင်ဦးရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်မှုပိုပြင်းလာပါတယ်။

“ စွပ်စွပ်ဗြွတ်ဗြွတ် ဘတ်ဘတ်  ”

“ အားအား အင်းအင်းအိုးအိုး ”

မကေခိုင်ဦးဆီးခုံနဲ့သူ့လဥနှစ်လုံးရိုက်သံ နှစ်ဦးသားအော်ဟစ်ညဉ်းညူသံလေးနဲ့မောဟိုက်သံလေးတွေထွက်လာပြီးတဲ့နောက်မှာ  မကေခိုင်ဦးရဲ့စောက်ပတ်ကြွက်သားတွေကလီးကိုညှစ်ထားတာပြေလျော့ကျသွားပြီး သူအပေါ်ထပ်ရက်ကြီးကျလာပါတယ်။သူ့လီးချောင်းထဲကလရေကမကေခိုင်ဦးရဲ့အဖုတ်ထဲကိုဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပန်းထွက်သွားပါတယ်။

အဖုတ်ထဲကလီးကိုမချွတ်ဘဲစိမ်ထားပြီး ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းစိတ်တွေပြန်ကြွလာအောင် နှုတ်ခမ်းချင်းနေ့စုပ်ကာ လိုးပွဲဆက်ရအောင် နူးနပ်နေပါတော့တယ်။ကောင်းကောင်း မင်းကို ဘိုးတော်ခေါ်နေတယ်။အတိတ်ကိုစဉ်းစားနေတဲ့ကောင်းကောင်းတစ်ယောက် သူငယ်ချင်း ကိုထက်ရဲ့ပြောလိုက်သံကြောင့်စားပွဲပေါ်မှာရေးလက်စအမှုဖွင့်တိုင်ချက်တွေကို ခဏထားခဲ့ပါတယ်။

...........................................................................................

“ ဗိုလ်ကြီးကျွန်တော်ရောက်ပါပြီ ”

စခန်းမှူးကမနေ့ကမှပြောင်းလာတာပါ။ မနေ့ကကောင်းကောင်းအနေနဲ့ အမှုကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ရွာဘက်ဆင်းသွားတာကြောင့်စခန်းမှူးနဲ့မတွေ့ရသေးပါဘူးစခန်းမှူးကသူ့ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်ပြီး 

“ ကောင်းကောင်းဆိုလို့ ဘယ်သူများလဲလို့ထင်တော့ထင်သားဟအကို့ကိုမှတ်မိလား  ”

ကောင်းကောင်းမြင်ဖူးသည် ရင်းရင်းနှီးနှီးသိသလိုထင်တာကြောင့် စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းဟာ ဗိုလ်ကြီးက ကိုတင့်လွင် ဘဲမသက်ထားယောင်္ကျားကိုတင့်လွင့်သူ့မရီးမကေခိုင်ဦးသူငယ်ချင်း မသက်ထားယောင်္ကျားမထင်မှတ်ဘဲသူတာဝန်ကျသည့်မြို့မှာမှ လာဆုံပြီ။

မရီးတို့နှင့်မသက်ထားကခင်သော်လည်း မသက်ထားယောင်္ကျားကိုတစ်ခါတစ်လေမှမြင်ဖူးသဖြင့် သိပ်မမှတ်မိတာ။

“ မင်းအမမသက်ထားလဲလိုက်လာတယ်ကွ အကိုနဲ့..ကိုယ့်ညီကဒီကိုအရင်ရောက်တာဆိုတော့ကိုယ့်ညီကိုဘဲအကိုကအားကိုးရမှာ့ ကိုယ့်ညီသတင်းတွေကတော့ကြားပါတယ်အမှုလိုက်တဲ့နေရာရော ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးရော ကောင်းတယ်တဲ့ ”

“ အဟဲ ဒီလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး ဗိုလ်ကြီးရယ် ကံစွပ်နေတာပါ ”

ကောင်းကောင်းကရယ်ကျဲကျဲပြောလိုက်ပါတယ်။ဒီလိုနဲ့ကောင်းကောင်းနဲ့ စခန်းမှူး တင့်လွင်ဟာသူတို့မြို့ကအကြောင်းတွေပြောရင်းတော်တော်ကြာသွားပါတယ်။ကောင်းကောင်းလည်း စခန်းမှူးကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်ဗိုလ်ကြီးကျွန်တော် ညနေမှ လာလည်တော့မယ်ဗိုလ်ကြီးအိမ်ဘက်။

“ အေး အေး လာပါ မင်းအမနဲ့လဲတွေ့ရတာပေါ့ ”

ကောင်းကောင်းကားအဝတ်အစားများကိုရွေးထုတ်နေသည်။ညနေစခန်းမှူးအိမ်ကိုသွားရမည်။ စခန်းမှူးကထမင်းစားခေါ်ထားသည်။

မနေ့ကသွားမည်ပြုသော်လည်းအမှှုတစ်ခုပေါ်လာသဖြင့် အလုပ်ရှုပ်သွားပြီးမသွားဖြစ်လိုက်။ အခင်းဖြစ်နေရာကိုသွားပြီး စုံစမ်းရသဖြင့် ညလုံးပေါက်နီးနီး။စခန်းမှူးရောသူရောရဲစခန်းထဲနေကြသူများမဟုတ်။မြို့ထဲမှာအိမ်ငှားနေကြသူများ။လိပ်စာတော့သိသည်.။အဝတ်အစားလဲရင်းကောင်းကောင်းကားနောက်ကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားနေသည်။

သူ (၁၀) တန်းတက်စဉ်ကအကြောင်း....

သူနှင့်သူ့မရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးအကြောင်း။

မကေခိုင်ဦးနှင့်သူကား သူ့အကိုမရှိလျှင်မရှိသလို လစ်လျင်လစ်သလိုလင်မယားလုပ်တမ်းကစားကြသည်။မကေခိုင်ဦးကသူ့ကို တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင်ပင် လိုးနည်းအမျိုးမျိုးသင်ပေးသည်။မနက်ကျောင်းမသွားခင် သူမကေခိုင်ဦးကို အာပတ်ဖြေပေးရတာ သတိရသည်။

အာပတ်ဖြေပေးသည်ဆိုသည်မှာ...မကေခိုင်ဦးကားဘာဂျာမှုတ်ခံရသည်ကိုတော်တော်သဘောကျသည်။မနက်ကျောင်းမသွားခင်..မကေခိုင်ဦးက နှစ်ချီအနည်းဆုံးလောက်တော့သူ့ကိုမှုတ်ခိုင်းသည်။ ဒါကြောင့် သူ့အနေနဲ့ ဘာဂျာမှုတ်ရတာကိုတော်တော်ကြိုက်နေပြီ။

မကေခိုင်ဦးက သူမအဖုတ်ကို အမွေးတွေရိပ်ထားပြီး ဆပ်ပြာမွေးခဲများဖြင့်အမြဲပွတ်သပ်ဆေးကျောလေ့ရှိသည်။မှုတ်နည်းအမျိုးမျိုး ယက်နည်းအမျိုးမျိုးကို သူ့ကိုကျွမ်းကျင်အောင်သင်ပေးထားသည်။

ထိုသို့ယက်ပေးစုပ်ပေးတာကိုမိန်းမတွေကတော်တော်ကြိုက်မှန်းမရီးဖြစ်သူလက်ထပ်သင်ကြားပေးသဖြင့်သူသိနေသည်။ကောင်းကောင်းကား အတွေးစများကိုဖြတ်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့သို့ထွက်ကာရပ်ထားသော ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခွစက်နိုးပြီး စခန်းမှူးနေသည်ဟုသိရသောရပ်ကွက်ဘက်သို့ မောင်းနှင်သွားလေတော့သည်။

စခန်းမှူးငှားနေသောအိမ်ကားတစ်ထပ်တိုက်ပုလေးဖြစ်တယ်။လူနေရှင်းပြီးချောင်ကျတဲ့ရပ်ကွက်လေးမှာပါ။အေးအေးဆေးဆေးရှိတဲ့ရပ်ကွက်လေးပါ။အိမ်ထဲကိုဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လိုက်ပြီးသစ်ပင်တစ်ပင်အောက်မှာရပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ခြံဝန်းကလည်းကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းလေးနဲ့သစ်ပင်ကြီးတွေရှိပါတယ်။အိမ်တံခါးဖွင့်ထားတာကြောင့် အထဲကိုတန်းဝင်ခဲ့ပါတယ်။

“ ဗိုလ်ကြီး ဗိုလ်ကြီး ”

အိမ်နောက်ဖက်ကနေ မသက်ထားထွက်လာပါတယ်။

“ သြော်ဗိုလ်ကြီးကရေချိုးနေတယ့်မောင်လေးကဘယ်သူ ဟယ့် ကောင်းကောင်းပါလား ”

“ လာ့လာ မောင်လေးထိုင်ထိုင် ”

မသက်ထားကဧည့်ခန်းမှထိုင်ခုံဆီသို့သူ့လက်မောင်းကိုကိုင်ရင်းခေါ်သွားလေသည်။ကြည့်စမ်းပါဦး ငါ့မောင်ထွားလာလိုက်တာ။မနည်းကိုကြည့်ယူရတယ်။တော်သေးတာပေါ့။ဒီမြို့ပြောင်းလာတော့အသိမရှိဘူးမှတ်နေတာ။

“ မနေ့ကနင့်အကိုပြောမှကောင်းကောင်းလည်းဒီမှာတာဝန်ကျနေမှန်းသိတယ်။ထမင်းစားပြီးမှပြန်ရမယ်နော့်မောင်လေးအမတို့ကလေးမရသေးဘူးလား.. ”

“ မရသေးဘူးငါ့မောင်ရေ။ဒါကြောင့်လိုက်လာနိုင်တာ နင့်အကိုနောက်ကို ”

“ ဒါကြောင့်အခုအချိန်ထိ မသက်ထားကအပျိုလေးလိုလှနေတာကိုး ”

“ အမလေး ငါ့မောင်ရယ် မောင်နှမချင်းမြောက်ပြောနေပြန်ပြီ ”

မသက်ထားကတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်းသူ့ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်ပါတယ်။

“ ကဲငါ့မောင်ထိုင်ဦးနော် အမဟင်းချက်နေတုန်းတန်းလန်းမို့လို့ပါ ”

“ ဟုတ် ဟုတ် အမရတယ် လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ ”

မသက်ထားမီးဖိုခန်းဘက်ထွက်သွားပြီး အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာသူမအမျိုးသား ကိုတင့်လွင်လည်းရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး၍ဧည့်ခန်းဆီသို့လာတာကိုတွေ့ရသည်။

ကောင်းကောင်းကားဖုန်းလာသဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။မသက်ထားဖုန်းဖြစ်နေသည်။မသက်ထား စခန်းမှူးကိုတင့်လွင်တို့ကား တစ်မြို့တည်းသားလည်းဖြစ်ခင်မင်ရင်းစွဲလည်းဖြစ်မို့အရမ်းကိုတွဲဘက်ညီနေကြသည်။ပြီးတော့ကောင်းကောင်းငှားနေသည့်အိမ်ကလည်းအိမ်ရှင်ကရောင်းတော့မည်ဖြစ်သဖြင့်ကောင်းကောင်းကားကိုတင့်လွင်တို့ရပ်ကွက်ထဲပြောင်းနေခဲ့သည်။ယခုဆိုလျှင် သုံးလလောက်ပင်ရှိတော့မည်။

မသက်ထားကား သူ့အရာရှိရဲ့ ကတော်ဖြစ်တာကြောင့်တစ်ခါတစ်လေသူ့ကိုခိုင်းတာလေးတွေရှိသည်။

“ ဟဲလို ဟုတ်ကဲ့ အမ ပြောပါ ”

“ ဒီလိုကောင်းကောင်းရေ နက်ဖြန်ကျရင် မသက်ထားကမန္တလေးခနသွားမှာ ကောင်းကောင်းလဲ အမှုကိစ္စနဲ့ မန္တလေးသွားရမယ်ဆိုဒီတော့ကောင်းကောင်းလည်းခရီးစရိတ်သက်သာအောင်အမတို့ကားမောင်းပြီးလိုက်ပို့အမတစ်ယောကထဲဖြစ်နေလို့ နင့်အကိုကိုလည်းပြောပြီးသား ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အမ ”

ကောင်းကောင်းကားဖုန်းကိုချလိုက်သည်။ မနက်ဖြန်သူလည်းမန္တလေးသွားရမှာဆိုတော့။ခါတိုင်းကတော့ မသက်ထားကို သူမယောင်္ကျားစခန်းမှူးကိုတင့်လွင်လိုက်ပို့နေကျ။ခုတလောအမှုတွေကလည်းများတော့လိုက်မပို့နိုင်တာဖြစ်မည်။အင်းလေ သူလည်းလမ်းကြုံနေတဲ့ အတူတူလိုက်ပို့ရမှာပေါ့။ မန္တလေးမှာက မသက်ထားက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာရှယ်ယာဝင်တစ်ယောက်လေ။ဒါကြောင့်ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့မကြာမကြာသွားရသည်။

မနက်ဖြန်ခရီးသွားရမှာမို့ လက်ကျန်အလုပ်တွေကို သူဖြတ်နေရသဖြင့်စခန်းမှာတော်တော်လေးမိုးချုပ်သွားပြီးအိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ တစ်ခါတည်းတန်းအိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကောင်းကောင်းကားကားစက်ကိုနိုးလိုက်ပြီးကားပေါ်မှစောင့်နေသည်။ မသက်ထားက အိမ်ထဲမှ ထွက်မလာသေး။

“ မင်း အမကတော့ကွာ သွားခါနီးရင်အဲ့လိုဘဲ ဟိုဟာမေ့ ဒီဟာမေ့နဲ့ ”

ကိုတင့်လွင်က ကားဘေးနားမှာရပ်ကာ တိုးတိုးလေးရယ်ရင်းပြောလိုက်သည်။

“ အဟဲ ဒါပေမဲ့ အကို့ကိုတော့မမေ့ဘူးမဟုတ်လား ”

“ ဟား ဟား ”

သူတို့နှစ်ယောက်အရွှန်းဖောက်ရင်းပြောနေစဉ်မှာပင် မသက်ထား အထုပ်တစ်ထုပ်ဆွဲ၍ အိမ်ထဲမှထွက်လာသည်။ကားနောက်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ရင်းအထုပ်ကိုထည့်လိုက်ကာ

“ ကဲကောင်းကောင်းရေသွားစို့ ”

“ အကိုရေ သက်ထားသွားပြီနော် ”

“ အေးအေး ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းကောင်းကောင်းရေ ..မင်းအမက အသည်းငယ်လို့ ”

ကိုတင့်လွင်စကားဆုံးသည်နှင့် ကောင်းကောင်းလည်းကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။မသက်ထားကားခရီးသွားမှာမို့ထင်ဂျင်းအကျီအပြာရောင်လေးဝတ်ထားသည်။ အောက်ကထမိန်အနက်ရောင်လေးနှင့်။ယခုမှသတိထားမိသည်။မသက်ထားပုံစံကားထူးခြားနေသည်။ ဆံပင်အနည်းငယ်ဖြတ်ထားပြီးအဖျားပိုင်းလေးတွေမှာကောက်ထားသည်။

နှာခေါင်းထဲမှာလည်းသူမထံမှရေမွေးနံ့လေးရနေသည်။သူ့စိတ်ထဲအလိုလို ကြည်လာသလိုလိုဖြစ်လာပြီး စချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့်

“ အမ ဆံပင်ပြင်ထားတယ်မဟုတ်လား  ”

ကားမောင်းနေသောကောင်းကောင်းအမေးကြောင့်သက်ထားက

“ အံမယ် သိတယ်ပေါ့ မလှဘူးလား ”

“ ဟိုးဟိုး လှလို့မေးတာပေါ့အမရယ် ”

“ အကိုတော့စိတ်မချဖြစ်တော့မယ် အမလှလာလို့ ”

“ ခစ်ခစ် နင်ကတော့ မြောက်ပြီ ဘဝင်မြင့်တော့မယ် အမတော့။နင့်အကိုက စိတ်ချသလားမမေးနဲ့ ”

“ အိမ်ထောင်သက်ကြာလာတော့ စားလို့ဝပြီကိုးသူက ”

“ ဟားဟား ငါ့အမကတော့ ပေါက်တတ်ကရပြောပြီ. ”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ”

ကောင်းကောင်းနှင့်မသက်ထား ကားတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စနောက်နေသဖြင့် ခရီးထွက်ရတာမပျင်းရတော့။ကောင်းကောင်းကားခေါင်းတကုတ်ကုတ်နှင့်ဖုန်းဆက်နေသည်။ ဒီမှာနေတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်းတာဝန်နှင့်သင်တန်းနှင့်ဇေထက်ဆိုသောသူ့သူငယ်ချင်းဒုရဲအုပ်တစ်ယောက်တော့ရှိသည်။ဖုန်းက ဆက်တာနဲ့ ဝင်သွားလို့သာတော်တော့သည်။

“ ကဲ...ပြော...ကောင်းကောင်း..ဘာလဲ.. ”

“ မင်းမန္တလေးမှာတော့ရှိပါတယ်နော်... ”

“ ဟာ..မင်းမသိဘူးလား...ငါတစ်နေ့ကဘဲအပြောင်းကျလို့ရှမ်းပြည်ရောက်နေတယ်ဟ။မင်းကိုဆက်မလို့ဟာ.... ”

သွားရော.။ကောင်းကောင်းစိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့်ဖုန်းချလိုက်သည်။သူတို့ထိုင်နေသောနေရာက ညလုံးပေါက်ဖွင့်သည့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ.။

“ ဘယ်လိုလဲငါ့မောင်အဆင်မပြေဘူးမို့လား... ”

ညနက်မှရောက်လာတာလဲတစ်ကြောင်း မန္တလေးကမသက်ထားရင်းနှီးသည့်မိတ်ဆွေတွေကလည်းတစ်နေ့ကမှ လူစုပြီးတောင်ကြီးအလည်အပတ်သွားကြတယ်တဲ့လေ.။

“ စိတ်မပျက်ပါနဲ့ငါ့မောင်ရယ် ဟိုတယ်မှာဘဲသွားတည်းကြတာပေါ့ ”

သို့နှင့်မသက်ထားနှင့်သူလည်းကားတစ်စီးဖြင့် တည်းခိုခန်း၊ဟိုတယ်၊မိုတယ်တွေကိုပတ်ကြတော့သည်။ ကံဆိုးချင်တော့ဒီရက်ပိုင်း  ဘုရားဖူးခရီးသွားတွေနိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်တွေများသဖြင့် နေရာလွတ်ပင်မရှိကြ။

သို့နှင့်ရှာလာရင်းရှာလာရင်းဖြင့် ချောင်ကျသောနေရာတစ်ခုမှလူသိပ်မတည်းသည့်တည်းခိုခန်းတစ်ခုသို့ရောက်ရှိလာကြတော့သည်။

“ အကို...အခန်းရှိသေးလားဗျ... ”

မန်နေဂျာက ကောင်းကောင်းတို့အရွယ်ပင်။

“ နှစ်ယောက်အိပ်အခန်းတစ်ခန်းဘဲရှိတော့တယ်အကို...။ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ အကို. ”

ကောင်းကောင်းကခေါင်းကုတ်လိုက်ပြီး မသက်ထားကိုကြည့်လိုက်သည်။မသက်ထားက သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး။

“ ဒါဆိုလည်း..အမတို့ကလင်မယားတွေဆိုတော့ကွက်တိပါဘဲ ”

မသက်ထားက ကောင်းကောင်းကို တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

“ ဒီလိုပြောမှဘဲရတော့မှာ ငါ့မောင်ရဲ့.. ”

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ..လို့ကောင်းကောင်းတွေးလိုက်မိသည်။ ကားပေါ်က အထုပ်တွေကိုချပြီး ကောင်းကောင်းနှင့်မသက်ထားလည်းမန်နေဂျာနောက်ကိုလိုက်ခဲ့သည်.။အပေါ်ထပ်မှာအခန်းတွေမှာက တံခါးတွေဖွင့်ထားသည်။အခန်းတွေကို ဆေးသုတ်ပြင်ဆင်မွမ်းမံနေဟန်တူသည်။

“ အခန်းတွေက ပြင်နေလို့ အကို။အကိုတို့အခန်းကပြင်ပြီးလို့ပစ္စည်းတွေလည်းအသစ်တွေချည်း။အပေါ်ထပ်မှာ အဲ့အခန်းတစ်ခန်းဘဲငှားလို့ရသေးတာ..ခါတိုင်းတော့မငှားဘူး...အကိုတို့လည်းညနက်နေတော့ငှားလိုက်တာ ”

“ သြော်..အေးအေး..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ ”

အခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်တစ်လုံးထဲဖြစ်နေသည်။မန်နေဂျာကလည်းအောက်ထပ်ဆင်းသွားပြီ။ကောင်းကောင်းကားခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။အထုပ်များကိုကုတင်အောက်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။မသက်ထားကားရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးကိုယ်လက်သန့်စင်နေသည်။

ဒီညတော့ဘယ်လိုအိပ်ရပါ့။

“ ကောင်းကောင်းရေ ရေချိုးခန်းထဲမှမသက်ထားခေါ်သံကြားရသည် ”

“ မရိုမသေ မောင်လေးရယ်.အမအိတ်ဘေးမှာ မျက်နှာသစ်ဆေးလေးရှိတယ်။ယူပေးပါဦး ”

ကောင်းကောင်းလည်းမသက်ထားဘေးအိတ်ထဲမှမျက်နှာသစ်ဆေးကိုယူလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။အမ အမ ရပြီရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်သွားပြီး

“ သြော် အေးအေး ကျေးဇူးမောင်လေး ”

မသက်ထားကား ရေချိုးမလို့လုပ်နေဟန်တူသည်။သူမထမိန်ကတန်းပေါ်မှာ ချွတ်ပြီးတင်ထားသည်။သဘက်ပတ်ထားသောသူမအပေါ်ပိုင်းမှာလွတ်နေသည့်ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုမြင်နေရသည်။

အောက်ဖက်မှသလုံးသားဖြူဖြူတုတ်တုတ်နှစ်ချောင်းကိုမြင်လိုက်ရတော့ကောင်းကောင်းရင်တွေပင်ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားသည်။မသက်ထားကပြုံးစိစိဖြင့် မျက်နှာသစ်ဆေးကိုယူလိုက်ပြီး

“ အံမယ် ကြည့်နေလိုက်တာငါ့မောင်ရယ်မင်းအမလှလို့လား ခစ်ခစ် ”

“ ဟာဗျာ  ”

ကောင်းကောင်းလည်းရှက်သွားပြီး အခန်းတံခါးကိုပြန်စေ့ပေးလိုက်သည်။မသက်ထားရဲ့ရယ်သံလေးကိုသူကြားလိုက်မိသလိုလို။

ဒီညတော့ဒုက္ခဘဲ ။သူကတော့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာအိပ်ရမည့်ကိန်းပင်။မသက်ထားမလာခင်ကုတင်ပေါ်မှာခဏလှဲလိုက်သည်။အပြင်မှာမိုးခြိမ်းသံတွေကြားရသဖြင့်ကုတင်ပေါ်ကထပြီး အခန်းပြင်ကိုတံခါးဖွင့်ကာကြည့်လိုက်သည်။

နွေရာသီအကုန် မိုးရာသီ အစပျိုးမိုးဖြစ်မည်။မကြာခင်အချိန်တွင်းမိုးရွာတော့မည်။ဂျိမ်း မိုးခြိမ်းသံနဲ့အတူလေများလဲတိုက်လာပြီ ။ ကောင်းကောင်းကားအခန်းတံခါးတွေကိုပိတ်လိုက်သည်။မသက်ထားက ရေချိုးပြီးသဖြင့်ခန်းပြင်သို့ထွက်လာသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် မီးကဖြတ်ခနဲပိတ်သွားသည်

“ အို့ အမေ့ ”

မသက်ထားရဲ့ကြောက်လန့်မှုနှင့်အတူကောင်းကောင်းကိုဖက်လိုက်သည်။ကောင်းကောင်းအဖို့ရုတ်တရက်ဆိုတော့သူလည်းပြန်ဖက်ထားမိသည်။မီးပြန်လာချိန်မှာတော့မသက်ထားရဲ့ကိုယ်ကိုသူဖက်ထားတာဖြေပေးမည်ပြုစဉ်မသက်ထားကသူ့ကိုပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်ပြီး

“ ဟွန်းနော် မောင်လေး ကေခိုင်ပြောတုန်းကမယုံဘူး..။အဖက်သိပ်ကြမ်းတာဘဲ ”

မထင်မှတ်သောစကားကြောက့်ကောင်းကောင်းလန့်သွားပြီးမသက်ထားကိုဖက်တာကိုလွတ်မိလိုက်သည်။ဒါပေမဲ့ မသက်ထားက သူ့ကိုပြန်ဖက်ထားသည်။

“ ခစ် ခစ် ရှက်မနေနဲ့ ”

“ မင်းမရီး ကေခိုင်ဦးကမင်းကိုသင်ပေးထားလို့ကျွမ်းနေမှာပေါ့ အမနဲ့မင်းမရီးနဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေလေမောင်လေးရဲ့ ”

မသက်ထားပြောစကားတွေကြောင့်မသက်ထားရဲ့ရမ္မက်ထောင်ချောက်ထဲသူကျပြီဆိုတာကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။

“ ဒါဆို ဒါဆို့အမက ”

“ ခစ်ခစ့်ကေခိုင်ကနင့်ကိုသင်ပေးထားတာသိလို့ အမကစီစဉ်လိုက်တာဒီတစ်ခေါက်ဘာကုမ္ပဏီကိစ္စမှမရှိဘူးသိပလား။ကဲကဲ ငါ့မောင်ကေခိုင်ပြောကတည်းကမမကခံချင်နေတာမင်းကေခိုင်ကိုပြုစုသလို မမကို နေ့တိုင်းအာပတ်ဖြေခိုင်းရမယ်။မင်းမလုပ်ရင် မင်းမရီးနဲ့မင်းကိစ္စ မင်းအကိုသိအောင်ပြောလိုက်မယ် ”

မသက်ထားကသူ့ကိုအကျပ်ကိုင်နေပြီ။

“ ကြာတယ် မင်းအဝတ်တွေချွတ်လိုက် ”

မသက်ထားက သူ့ကိုဖက်ထားရာမှဖယ်ခွာပြီးကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ကောင်းကောင်းမသက်ထားကိုဘာလုပ်ပေးရမည်ဆိုတာသိသည်။မကေခိုင်ကိုအာပတ်ဖြေပေးသလိုဆိုတော့ကောင်းကောင်းအဝတ်များကိုချွတ်လိုက်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးကောင်းကောင်းရဲ့ပုံစံကိုမသကက်ထားက ရီဝေဝေရမ္မက်ကြည့်များဖြင့်ကြည့်နေသည်။ကောင်းကောင်းလဲ မသက်ထားဆီသို့ စပါးကြီးမြွေညို့ခံထားရသောသားကောင်တစ်ကောင်လို တစ်လှမ်းချင်း တစ်လှမ်းချင်းမသက်ထားထိုင်နေသောကုတင်နားတွင်ကောင်းကောင်းကားအာစေးမိထားသလိုလိုရပ်နေသည်။မသက်ထားရဲ့ညို့ချက်မှာကောင်းကောင်းမိသွားပြီ။

နှစ်ဦးသားဖက်တွယ်ရင်းနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာအပြန်အလှန်စုပ်ယူနေသည်။အိစက်နူးညံ့လှသောမသက်ထားရဲ့အထိအတွေ့များကကောင်းကောင်းကို ပိုပြီးစိတ်ကြွလာစေသည်။သက်ထားကကောင်းကောင်းရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအသာလျှောချလိုက်သည်။

သူမရဲ့နို့ကိုကောင်းကောင်းကတပြွတ်ပြွတ်အငမ်းမရစို့နေသည်။သက်ထားရဲ့စိတ်တွေလည်းပိုကြွလာသည်။ကောင်းကောင်းရဲ့လျှာကသူမနို့သီးလေးတွေကိုဖိဖိပြီး ဝိုက်ဝိုက်ယက်ပေးနေတာကိုကအရသာ။

ကောင်းကောင်းခေါင်းကိုကိုင်ကာဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေဆီလျှောချလိုက်သည်။ ကောင်းကောင်းကလည်း မသက်ထားရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကို အငမ်းမယက်စုပ်နမ်းနေသည်။ နောက်ဆုံးမတော့ကောင်းကောင်း မျက်နှာက မသက်ထားပေါင်ခွကြားထဲကိုရောက်သွားသည်။မသက်ထားက ကောင်းကောင်းခေါင်းမှဆံပင်များကိုခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးနေသည်။

စိတ်တွေကပိုမိုမရိုးမယွဖြစ်လာသည်။စောက်မွေးတွေကိုရိပ်ထားသည့်မသက်ထားရဲ့အဖုတ်လေးကပြောင်နေပြီး ညှီစို့စို့ရနံ့ကိုရနေသည်။မသက်ထားကတိုးတိုးလေးရယ်လိုက်ရင်းမောင်လေး ကေခိုင်ကိုနေ့တိုင်းလုပ်ပေးနေကျမဟုတ်လားကောင်းကောင်းကား မရီးဖြစ်သူကိုကျောင်းသားဘဝ ကျောင်းမသွားခင် အမြဲမှုတ်ပေးရသည်။

ဒါကိုသူငယ်ချင်းဖြစ်သူမသက်ထားကိုပြောပြထားခဲ့သည်။အဲ့ကတည်းကသက်ထားကကောင်းကောင်းရဲ့အမှုတ်တော်တာကိုကေခိုင်ထံမှကြားကတည်းကခံချင်နေတာ။ကောင်းကောင်းခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူမအဖုတ်ဆီဆွဲကပ်လိုက်တော့သည်။

ကောင်းကောင်းကားသူ့မျက်စိရှေ့တည့်တည့်ရောက်နေသောမသက်ထားရဲ့အဖုတ်လှလှလေးကိုမြင်ရတာစိတ်ကိုမရိုးမရွဖြစ်နေတယ်။ပြောရရင်တော့အဖုတ်ကနေထွက်လာတဲ့မွေးအီအီအနံ့လေးကသူ့ကိုဆွဲဆောင်နေပါတယ်။သူလွန်ခဲ့တဲ့၆နှစ်လောက်ကမရီးဖြစ်သူသင်ပေးထားလို့ကျွမ်းကျင်နေတဲ့ဘာသာရပ်ပါ။

ဒါကြောင့်သူလဲမသက်ထားရဲ့အရည်တွေရွဲနေပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်လေးကိုလက်နဲ့အသာဖြဲပြီးလျှာပြားနဲ့အမြောင်းလိုက်ကိုယက်တင်လိုက်ပါတယ်။

“ အားလားလား ”

မသက်ထားရဲ့ဖင်ကြီးကကော့တက်သွားပြီးသူ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ကာသူ့ခေါင်းကိုသူမစောက်ပတ်နဲ့အတင်းကပ်ထားပါတယ်။မာထောင်လာတဲ့မသက်ထားရဲ့စောက်စိလေးကိုကောင်းကောင်းကလျှာနဲ့ဖိဖိပြီးဝိုက်ဝိုက်ယက်လိုက်ပါတယ်။

“ အိုး အ လားလား ”

သက်ထားကခေါင်းတွေပါယမ်းသွားပါတယ်။

“ ရှီး ပြတ်ပြတ်အား အိုး မောင်လေး အအ အရမ်းကောင်းတယ်လည်ပင်းကြောတွေပါထောင်လာပါတယ်။တော် တော်လိုက်တာမောင်လေးရယ်

သူငယ်ချင်းကေခိုင် တော်လိုက်တာ စိတ်ထဲကနေတွေးလိုက်ပါတယ်။ကောင်းကောင်ကား မသက်ထားလိုတဏှာကြီးကြီးမိန်းမကိုလူးသွားအောင်ပညာပြလိုက်ပါတယ်။မသက်ထားရဲ့ညိုတိုတို ဖင်ပေါက်လေးကိုပါယက်ပေးပါတယ်။

“ အိုး လားလား မောင်လေးရယ် အားနာစရာကွယ် ”

“ ချစ်တာကိုး မမရဲ့ ”

ကောင်းကောင်းအပြောကြောင့်သက်ထားအသည်းတွေပါကြိမ်းသွားပါတယ်။တကယ်တော့ကောင်းကောင်းကားမရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးနဲ့ကတည်းကဖင်ကိုယက်ပေးတာအမျိုးသမီးတွေသိပ်ကြိုက်မှန်းသိသည်။ဒါကြောင့်မသက်ထားစွဲသွားအောင်ပညာပြခြင်းဖြစ်သည်။ပြီးတော့မသက်ထားလိုဖြူဖြူချောချောမိန်းမတစ်ယောက်ကိုစောက်ပတ်ရောဖင်ရောယက်ရတာသူ့အတွက်ရွံစရာမရှိပါ။

“ အိုး အ အ  ”

သက်ထားကား သူမဖင်ပေါက်လေးမှ စောက်ပတ်အထိမရွံမရှာယက်စုပ်ပေးနေသောကောင်းကောင်းရဲ့ခေါင်းကိုလက်ဖြင့်အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အယက်ခံနေရာမှ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာမှာပင်နှစ်ချီပြီးသွားသည်။

ကောင်းကောင်းက သူမစောက်ရည်တွေကို မြို ချတော့ပို၍ပင် အသည်းခိုက်သွားတော့သည်။သက်ထား ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးကားအကြောတစ်ပြိုင်းပြိုင်းနဲ့သူမလက်လဲမှာအပီကိုင်ခြင်းခံနေရသည်။

သူမယောင်္ကျားကိုတင့်လွင်ထက်ပိုတုတ်ပိုရှည်သလို အရင်ကိုတင့်လွင်တပည့်လွန်းမောင်ထက်ပါကြီးပါတယ်ဒီတစ်ခါတော့ကောင်းကောင်းရှေ့မှာဒူးထောက်နေတာသူမပါ။ကောင်းကောင်းရဲ့ဒစ်ကတော့ပြုတ်နေပါပြီ။

သူ့မရီး သူမသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကေခိုင်ဦးနေ့တိုင်း လက်ကုန်သင်ကြားပေးထားဟန်တူသည်။ဒီတစ်ခါတော့သူမပညာပြရမဲ့အလှည့်ပါ။နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ပြီး ဒစ်ကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ကာစုပ်လိုက်ပြီးကောင်းကောင်းရဲ့လီးထိပ်ကကျင်ငယ်ပေါက်လေးကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်ပါတယ်။

“ အိုး အား..လားလား  ”

ကောင်းကောင်းဖင်ပါရှုံ့သွားပါတယ်။မသက်ထားက သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ငုံပြီးလီးချောင်းပတ်ပတ်လည်ကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီးစုပ်နေသလိုသူ့ဘောနှစ်လုံးကိုလည်းမွေပြီးကစားနေတာကြောင့်သူညဉ်းညူနေတာပါ။ မသက်ထားက ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ကောင်းကောင်းလို့လီးစုပ်တာကိုရပ်ပြီးပြောလိုက်တာကြောင့်ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်လိုက်ပါတယ်။

ပက်လက်လှန်လိုက်လို့အပေါ်ကိုထောင်မှတ်နေတဲ့လီးကြီးကိုသက်ထားလည်းမျက်နှာအပ်ပြီးသေချာမှုတ်တော့တာပါ။သူမကကေခိုင်ဦးထက်ကျားကျမ်းကျေနေတာပါ။သူမလက်ခလက်ကိုကောင်းကောင်းရဲ့ဖင်ထဲကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီးလီးကိုပါးတွေချိုင့်အောင်စုပ်ပေးပါတယ်။

ဒီလိုမှုတ်ပေးရင်ယောင်္ကျားတွေမခံနိုင်ဘူးဆိုတာ သူမကောင်းကောင်းသိထားပါတယ်။

“ ပြွတ်ပြွတ် အိုးအိုးဟိုး ”

ကောင်းကောင်းကားထူးဆန်းတဲ့အတွေ့အကြုံကြောင့်လီးချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို ကျင်တက်နေပြီး သုတ်ရေတွေဟာမသက်ထားအာခေါင်တွေထဲကို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ သက်ထားလဲကောင်းကောင်းရဲ့လီးကိုစုပ်တာရပ်လိုက်ပြီးလက်နဲ့ဂွမ်းတိုက်ကာဆွလိုက်ပါတယ်။မကြာမီမှာတော့လီးကြီးကပြန်ထောင်လာပါတယ်။

“ မောင်လေးစလို့ရပြီထင်တယ်..မင်းကိုကေခိုင်တုန်းကမလုပ်ခိုင်းဘူးတဲ့ပုံစံလုပ်ခိုင်းမယ် ”

ကောင်းကောင်းကိုလိုးနည်းအသစ်ထပ်သင်ပေးတော့မှာပါ။

“ ကဲကောင်းကောင်းဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက် ”

ကောင်းကောင်းကားမသက်ထားပြောသည့်အတိုင်းဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တော့မသက်ထားကလည်းသူ့ရှေ့မှာဆောင့်ကြောင့်လာထိုင်သည်။မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေတဲ့ကောင်းကောင်းလီးနဲ့မသက်ထားအဖုတ်ကတစ်တန်းထဲပါ။မသက်ထားကသူ့လီးကိုသူမအဖုတ်ထဲထည့်ပြီးတစ်ဆုံးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

စီးကျပ်လှတဲ့မသက်ထားအဖုတ်ထဲကိုသူ့လီးကြီးအဆုံးထိဝင်သွားချိန်မှာတော့မသက်ထားကသူ့မကိုဖက်ခိုင်းပြီးမသက်ထားလက်တွေကသူ့ချိုင်းအောက်ကနေရှိုပြီးသူ့ကျောကိုဖက်တွယ်လိုက်ပါတယ်။

“ ကဲလိုးတော့ မောင်လေး ”

သက်ထားစကားသံအဆုံးမှာကောင်းကောင်းလဲသူမကိုဆောင့်ကြောင့်အထားနဲ့လိုပေးရတော့သည်။

ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားလိုးရတာ ကြောင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းသာလိုးလို့ရပေမဲ့ကာမအရသာကိုအ ပြည့်အဝခံစားရပါတယ်။ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကို မသက်ထားအဖုတ်ကပိုပြီးညှစ်သလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ကောင်းကောင်းအဖို့အင်မတန်အရသာတွေ့လှသလိုသက်ထားအဖို့လဲကောင်းကောင်းကပင့်ပြီးအဖုတ်ကိုလိုးပေးသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် အတွင်းထိကိုထိပါတယ်။

ကောင်းကောင်းရဲ့လီးချောင်းကြီးက သူမအဖုတ်အတွင်းနံရံအသားနုတွေကိုပွတ်တိုက်နေတာကြောင့်အရမ်းကိုစိတ်ကျေနပ်လှပါတယ်။

နှစ်ဦးသားကလဲ ယိုင်လဲမသွားအောင်ဖက်တွယ်ရင်း ညဉ်းညူသံတွေလည်းထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

“ ဘတ်ဘွတ် ”

“ ရှီးရှီးအားအား အအ အိုးအိုး ”

အားမလိုအားမရဖြစ်လာတာကြောင့် ကောင်းကောင်းလည်းမသကက်ထားကို မွေ့ယာပေါ်တွန်းလဲလိုက်ပြီးမသက်ထားခြေထောက်တွေကိုသူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာအသားကုန်ဆောင့်ပါတော့တယ်

“ စွပ် စွတ်ဘတ် ဘတ် ဖွတ် ပလွတ် ”

“ အိုး အိုး ”

သက်ထားကောင်းကောင်းရဲ့ မညှာမတာဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်းခါနေပါတယ်။ဒါပေမဲ့သူမကလည်းခေသူမဟုတ်ပါပြန်ကိုကော့ကော့ပြီးခံနေတာပါ။

“ ဆောင့်ဆောင့်မောင်လေးမမအဖုတ်ကွဲချင်ကွဲပါစေ..မ ကဒါမျိုးမှခိုက်တာ ”

“ စွပ်ဒုတ်ဖလွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဘတ်ဘတ် ”

သက်ထားရဲ့လက်တွေကမွေ့ယာကိုကုတ်ခြစ်နေပြီးနှုတ်ခမ်းကိုပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားပါတယ်။အချက် ၃၀ လောက်ကောင်းကောင်းလဲ ဆက်ဆောင့်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကောင်းကောင်းလဲ မသက်ထားရဲ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကိုလရေပုပုနွေးနွေးတွေ ဖြန်းပက်လိုက်ချိန်မှာမသက်ထားလဲအစွမ်းကုန်ညဉ်းညူရင်း မွေ့ယာကိုဆုပ်ထားတဲ့လက်တွေပြေလျော့သွားပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပြီးသွားပါတယ်။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက်မသက်ထားအဖုတ်ထဲဒုတ်ကိုစိမ်ထားကာ မသက်ထားပေါ်ထပ်ရက်အမောဖြေနေရင်း ဒီတစ်ချီမှာမသက်ထားကိုဖင်ထောင်လိုးမှဘဲလို့တွေးနေပါတော့တယ်။

နောက်တစ်လခန့်အကြာတွင်တော့ကောင်းကောင်းကား သူ့ရှေ့မှာဖိုင်ပုံတစ်ထပ်ကြီးဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေသည်။စခန်းမှူးကိုတင့်လွင်ကားခရီးထွက်သွားသည်။ဒါကြောင့်သူ့အလုပ်တွေကောင်းကောင်းကိုလွဲထားသဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုစဉ် သူ့ရှေ့သို့ဆရာကြီးအေးမောင်ရောက်လာသည်။ဗိုလ်လေးဗိုလ်လေးအမဆိုလားအပြင်မှာရောက်နေတယ်။ဒါဆိုအထဲလွတ်လိုက်လေထိုအချိန်မှာပင် အမျိုးသမီးကအထဲဝင်လာသည်။

“ ဟာ အမ ဘယ်တုန်းကရောက် ”

မရီးဖြစ်သူ ကေခိုင်ဦးက

“ ဒီနေ့ဘဲရောက်တယ်မောင်လေးရဲ့..ဘယ်မှာတည်းတာလဲ ကျွန်တော့်အကြောင်းလဲမကြားလာကြိုမှာပေါ့ ”

“ ဟိဟိ နင့်အမ သက်ထားအလည်ခေါ်တာလေ သူလာကြိုတယ်..သူ့အိမ်မှာတည်းတာလေ ”

သို့နှင့်စကားပြောနေကြပြီးအတန်ကြာမှာတော့ မသက်ထားရောက်လာသည်။

“ ကဲမောင်နှမနှစ်ယောက်စကားမပြာရတာကြာလို့ ထင်တယ်။ကဲငါ့မောင်ညကျရင်အမအိမ်မှာထမင်းလာစား။မင်းအမရောက်တုန်း ”

မသက်ထားကပြောလိုက်သည်။မကေခိုင်ဦးနှင့်မသက်ထားပြန်ခါနီးတွင် မသက်ထားကအနားနားကပ်ပြီးကောင်းကောင်းကိုပြောလိုက်သည်။

“ မောင်လေး သိတယ်နော်။ေ ကခိုင်လဲဆာနေလောက်ပြီသူလည်းပိုတောင့်လာသလိုဘဲ ”

“ ဟာဗျာ ”

ကောင်းကောင်းကားထိုသို့ပြောရသော်လည်းသူ့မျက်လုံးက ရှေ့မှသွားနေသော မကေခိုင်ဦးဖင်ကြီးများကမခွာ။

မသက်ထားကအနားကပ်ပြီးပြန်ပြောလိုက်သည်။ညထမင်းစားပြီးတာနဲ့အမကိုရောမင်းအမရောသိတယ်နော်။မသက်ထားအပြောကြောင့်ကောင်းကောင်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ညကျရင် မသက်ထားနဲ့ မကေခိုင်ဦးတို့  ၂ ယောက်လုံးက နှစ်ယောက်တစ်ယောက်လိုးခိုင်းကြတော့မည်။

အင်း မိန်းမနှစ်ယောက်ရမ္မက်မီးတောက်ကို သူတစ်ညလုံးငြိမ်းပေးရပေမည်။

သြော်.....ကာမရမ္မက်မီးတောက်များ ငြိတွယ်မိပါက....................။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။