အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အိမ်ကလေး (စ/ဆုံး)

အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ အိမ်ကလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အမေ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ကြောင်း သတင်းကြားရတော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ချုံးပွဲချ၍ ငိုလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့…ကြည့်ဦး…. အမေယူလိုက်သည်က လူမျိုးခြား ကုလားကြီးတဲ့…ဝမ်းနည်းတာလဲပါသည်။ ယူကြုံးမရတာလဲပါသည်။ ဒါကြောင့်ပင် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေး၍ နေမိသည်။

လူကြုံနှင့်ပေးလိုက်သော အမေ့ထံမှ စာနှင့်အတူ ဖွားလေးအတွက် အိမ်ပြင်ဖို့နှင့် လိုအပ်တာသုံးဖို့ ငွေ တစ်သောင်း ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်းအတွက် အဝတ်အစားဝမ်းဆက် သုံးစုံနှင့် ငွေသုံးထောင်ကလည်း သပ်သပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဒါကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် အမေတစ်ယောက် ချောင်ချောင်လည်လည်ဖြင့် အပူအပင်မရှိ နေနိုင်တော့မည်ဟုတွေး၍ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားရသည်။

ရန်ကုန်မှ ပြန်လာသော လူကြုံကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်း တစ်ယောက် ကောင်းစားနေကြောင်း အမွှန်းတင်၍ ပြောရှာပါသည်။ ဒါ့အပြင် မအေးသန်းက လူမျိုးခြားကို ယူလိုက်တယ် ဆိုပေမယ့်လဲ ယောကျ်ားဖြစ်တဲ့သူက ကုလားဖြစ်ပေမဲ့ မအေးသန်းကို တော်တော်ပင် ဂရုစိုက်ကြောင်း၊ အခုဆိုရင် မအေးသန်းတစ်ယောက် ဈေးထဲတွင် ဆိုင်ထွက်စရာပင် မလိုတော့ကြောင်း ပြောပြသဖြင့် တဖက်တလမ်းမှနေ၍ ခင်ခင်စန်းသည် အမေ့အတွက် စိတ်အေးရပါသေးသည်။

တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်း အသက်က ၁၆ နှစ်ဘဲ ရှိသေးသည်။ အမေ၏အသက်က အခုမှ အသက် ၃၅ နှစ်လောက်ဘဲ ရှိသေးသည်။ ခင်ခင်စန်းတို့ဖခင် ကွယ်လွန်သွားသည်မှာ ၇ နှစ်ကျော် ၈ နှစ်မျှ ရှိပြီဖြစ်၍ မအေးသန်းတစ်ယောက် ဝမ်းရေးအတွက် ရုန်းကန်ဖြေရှင်းနေရပြီး သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်စန်းကတော့ ခိုကိုးရာမဲ့နေသော သူမ၏ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သော ဖခင်၏မိခင် အဖွားလေးနှင့်အတူ ဒေးဒရဲမြို့တွင် နေထိုင်ခဲ့သည်ဖြစ်သည်။

တနည်းအားဖြင့် ကြည့်မည်ဆိုပါကလဲ တပင်လဲလို့တပင်ထူတာဖြစ်သော အမေ့ကို အပြစ်ပြောစရာ မရှိပေ။ ထို့ပြင် မိခင်ဖြစ်သူမှာလည်း အခုမှ ငယ်တုန်းရွယ်တုန်း ဖြစ်သဖြင့် အရွယ်ကောင်းတုန်းဖြစ်ကာ သူလည်း အိမ်ထောင်ပြုချင်ရှာပေမည်ဟု ဖွားလေး၏ ဖြေသိမ့်သော စကားများအရလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ဝမ်းနည်းစိတ် ယူကြုံးမရသည့် စိတ်များကို တစိတ်တဝမ်း အေးချမ်းစေလေသည်။

မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ပြုသည်ဟု သတင်းကြားပြီးတစ်လကျော်ခန့် အကြာတွင် ရွာတွင်နေသော ခင်ခင်စန်း၏အစ်မဝမ်းကွဲ ဖွားလေး၏တူမတစ်ယောက်က မိသားစုနှင့်အတူ ဖွားလေး၏အိမ်သို့ ပြောင်းလာကြသဖြင့် ခင်ခင်စန်းသည် ဖွားလေးအတွက် စိတ်အေးရကာ သူမ၏အစ်မဝမ်းကွဲများ ပြောင်းလာပြီး (၁၀) ရက်ခန့် အကြာတွင်တော့ မိခင်ဖြစ်သူထံ တလှည့်တပြောင်း အလည်အပတ် သဘောမျိုးနှင့် သွားရောက်နေထိုင်ရန်အတွက် ခင်ခင်စန်းသည် မိခင်ဖြစ်သူရှိရာ ရန်ကုန်မြို့သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့လေတော့သည်။

——————————————–

အိမ်ရောက်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်အေးသန်းက သမီးဖြစ်သူ ခင်ခင်စန်းကို ဝမ်းသာအယ်လဲ ဆီးကြိုသည့်အတွက် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကျေနပ်သွားရသည်။ ထို့ပြင် မိခင်ဖြစ်သူ၏ယောကျ်ား ပထွေးဖြစ်သူကလည်း လူမျိုးခြားဆိုပေမဲ့ ခင်ခင်စန်းကို ဖော်ဖော်ရွေရွေ ဟိုးအရင်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့ကြသူတွေပမာ ဆက်ဆံတော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ဝမ်းပန်းတသာဖြစ်ရပါသည်။

ပထွေးဖြစ်သူ ကိုမွတ်တားမှာ အသက် (၄၀) လောက် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ပထန်လူမျိုးလည်း စပ်လေတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဖြင့် ကိုယ်လုံးက ဗလတောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စန်း ရောက်လာသည်ဆိုသည်နှင့် မွတ်တားက ခဏအကြာတွင် အိမ်မှထွက်၍ ဆိုက်ကားသမားကို ဒံပေါက်ဝယ်ခိုင်းကာ ခင်ခင်စန်းကို ကျွေးမွေးခဲ့သဖြင့် ခင်ခင်စန်းရော မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းတို့ပါ ဝမ်းသာကြည်နူးခဲ့ရသည်။

ညနေစာကို ဒံပေါက်ထမင်းဖြင့် သုံးယောက်သား စားပြီးကြသောအခါတွင်လည်း ကိုမွတ်တားက ဒီအိမ်မှာပင် ခင်ခင်စန်း အပြီးပြောင်းလာပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အတူတူနေရန်နှင့် ဒေးဒရဲတွင် ကျန်ခဲ့သော ဖွားလေးအတွက်လည်း လစဉ်ထောက်ပံ့ပေးရန် စီစဉ်ပြောကြားခဲ့သဖြင့် ခင်ခင်စန်းတို့ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး ကိုမွတ်တား၏ စကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့ရလေသည်။ ပြီးတော့လည်း သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး၏ ရင်ထဲတွင်လည်း ကိုမွတ်တားကိုကြိတ်၍ ကျေးဇူးတင်နေမိကြသည်။

—————————————

ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကုတင်ခေါင်ရင်းဖက်ရှိ မပိတ်ရသေးသော ပြတွင်းပေါက်မှနေ၍ လေတစ်ချက်ဖြူးဖြူးလေး ဝင်၍အလာတွင် အသက်ကိုဝအောင် တစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျှက် အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကို တစ်စောင်းလေးလှဲလိုက်ကာ ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းမျှော်၍ ကြည့်လိုက်သည်။ အပြင်ဖက်တွင် လမင်းမှာ ထိန်ထိန်သာလျှက်ရှိသည်။

ခါတိုင်းလို အချိန်များကဆိုလျှင် ခင်ခင်စန်း အမေ့အိမ်သို့ ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း၊ အမေက ခင်ခင်စန်းရှိရာသို့ ရောက်လျှင်သော်လည်းကောင်း၊ သားအမိနှစ်ယောက်အတူ အိပ်နေကျဖြစ်သည်။ ခင်ခင်စန်းအဖို့ အလွန်ပင် ပျော်စရာကောင်းလှသည်။ အခုတော့ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်နေရတာမို့ ခင်ခင်စန်း၏ ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

ညက ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို တိတ်ဆိတ်၍ နေရအောင် ဖန်တီးထားလေတော့ တဖက်ခန်းမှ တရှူးရှူး၊ တရှဲရှဲနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုးတိုးလေး ပြောနေကြသော စကားသံလေးများသည် တခါတရံ ခင်ခင်စန်းဆီသို့ ရောက်၍လာတတ်သည်။ အစကတော့ ဖာသိဖာသာပင် ဖြစ်သော်လည်း နောက်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် နားစွင့်မိသည်။ ဒီလိုနားစွင့်မိရာမှ ခင်ခင်စန်းသည် တစ်ခုခုကို စိတ်ဝင်စားလာမိသည်။ ဒါကတော့ မိမိ၏မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ကုလားကြီးတို့ ဘာလုပ်နေကြလဲ ဆိုတာကိုပင် ဖြစ်သည်။

ဒါကိုတော့ ခင်ခင်စန်း သိလိုလှပါသည်။ ထိုကြောင့် ခင်ခင်စန်းသည် အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထ၍ နံရံဆီသို့သွားသည်။ ပြီးတော့ နံရံတွင်တွေ့ရသော အပေါက်သေးသေးလေးမှနေ၍ တဖက်ခန်းဆီသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်း၏ ရင်ထဲတွင် ဖို၍ သွားရသည်။

သူတို့အခန်းထဲတွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေ မီးချောင်း၏ အလင်းရောင်က လင်းလင်းကြီး ဖြစ်၍နေသည်။ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာတော့ မွတ်တားက မိမိအမေ၏ကိုယ်ပေါ်မှာ ခွထားပြီး ပါးကိုနမ်းနေသည်။ ဒါကိုတွေ့ရသည်ကပင် ခင်ခင်စန်းအဖို့ ရင်ထဲမှာ ဝေဒနာကလေးတစ်မျိုးအဖြစ်နဲ့ ခံစားနေရသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းသည် တခါတရံမျှ မတွေ့ဖူးသော မကြုံဘူးသော အဖြစ်ကလေးကို တွေ့ကြုံမြင်တွေ့ရသည် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်းသည် မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စူးစိုက်ကြည့်နေမိတော့သည်။ အပေါက်လေးက သေးတော့လည်း အားမရပါ။ ထို့ကြောင့် အပေါက်ချဲ့ရန် တစ်ခုခုကို ရှာဖွေတော့သည်။ မတွေ့ရတော့ ခင်ခင်စန်းက စိတ်ပျက်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး အသာလေးမှိန်းနေလိုက်ရာ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်း ဘယ်အချိန်ထိ မှေးမှိန်းနေသည်မသိ။ မိမိ၏ အိပ်ခန်းလေးမှာ တသိမ့်သိမ့်ခါနေသည်ကို သိရသောအခါမှ ခင်ခင်စန်း လန့်ပြီး နိုးသွားပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့……….

“ ဖွတ်…….ဖွတ်………ဖွတ်…….”

ဟူသော အသံမှာလည်း တဖက်ခန်းမှ ဆူညံပြီး ပေါ်လာပါသည်။ ခင်ခင်စန်း စိတ်ပူသွားပါသည်။ ကုလားကြီးက မိမိ၏မအေအား စိတ်ဆိုးပြီး နရင်းအုပ်နေပြီလားဆိုသော အချက်ကိုတွေးမိပြီး ရင်တုန်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ကပျာကသီပင်ထ၍ စောစောက အပေါက်လေးကပင် ချောင်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးများပင် တဖျန်းဖျန်းနဲ့ ထသွားလေသည်။

မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် မိမိထင်သလို မဟုတ်ဘဲ တစ်ခါမျှ မကြုံဘူးလေသော မြင်ကွင်းပင် ဖြစ်သည်။ မိမိ၏မိခင်မှာ ကိုယ်တွင် အဝတ်တစုံတရာမျှ မကပ်သလို မွတ်တားကြီးမှာလည်း အဝတ်အစားလုံးဝပင် မကပ်ပါ။ ပြီးတော့ မိမိ၏မိခင်က ခြေနှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်သို့ မြောက်ထားပါသည်။ မွတ်တားကြီးကတော့ ပေါင်နှစ်ခုကြားမှနေပြီး အားရပါးရ ဆောင့်၍နေသည်ကို တွေ့ရသောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ အလွန်ပင် တုန်လှုပ်သော ဝေဒနာကို ခံစားနေရပါသည်။ ဘာများ လုပ်နေပါသလဲဟူသော အတွေးကိုလည်း တွေးနေမိသည်။ မွတ်တားကြီးက

“ ဖွတ်….ဖတ်……ဖွတ်…”

ဟု မြည်အောင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း မအေးသန်းသည် မွတ်တားကြီး၏ လည်ပင်းကို အားရပါးရ ဖက်ထား သည်ကို ခင်ခင်စန်းက တွေ့ရပါသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ အိပ်ချင်စိတ်များပင် ပျောက်၍ သွားရပါသည်။ ချောင်းကြည့်ရသည်မှာ အရသာတွေ့နေသလိုပင် ဖြစ်နေပါသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ သဲသဲမဲမဲပင်။ ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားကြီး ထိုးသွင်းသော အပေါက်မျိုးကို မိမိကိုယ်တွင် မွတ်တားကြီး ထိုးသွင်းသော နေရာမျိုးကို လက်ဖြင့်စမ်းလိုက်ရာ ခင်ခင်စန်းသည် မိမိစောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်မိလေသည်။ တခါတရံတွင် အိမ်မှာ သိမ့်သိမ့်တုန်သွားသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ မိမိကိုယ်ကိုစမ်းပြီး အပေါက်ချဲ့ထွင်ရန် စဉ်းစားနေမိသည်။

“ ဖွတ်….ဖွတ်……ဖွတ……ဖတ်……ဖတ်…..”

အသံမှာညံပြီး မြည်လို့ပင် ထွက်လာပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မအေးသန်းသည် သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလိုက်ပါ၏။ မွတ်တားကြီးကတော့ အားရပါးရလေးပင် ဆောင့်သွင်းနေပါတော့သည်။ ပြီးတော့ မွတ်တားကြီးက အငြိမ်မနေပါ။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မအေးသန်း၏ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်လိုက်ပါတော့သည်။

မအေးသန်းကတော့ မွတ်တားကြီးကို တအားပင် ဖက်ထားသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ထို့နောက် မအေးသန်း၏ နှုတ်ခမ်းကို မွတ်တားကြီးက စုပ်ယူသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးထိပ်ကို စုပ်ယူသည်။ သူတို့နှစ်ဦးက အလုပ်များနေပါတော့သည်။

ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်ရဲဘဲ ငြိမ်ပြီးတော့ အသာလေး ချောင်းနေသည်။ တလောကလုံး တိတ်ဆိတ်၍နေစဉ်မှာပင် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲရှိ သံစုံနာရီကြီးက တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်သည်။

“ မအေး…..”

“ ရှင်……”

“ အားကြီးချစ်တယ်လား…. ကိုမွတ်တားကို….”

“ ချစ်တယ်…… ချစ်တယ်……… ကိုမွတ်တားကို မအေး အားကြီးချစ်တာဘဲ…”

မအေးသန်းက ဤသို့ချစ်ရေးပြန်၍ ကြူလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ကိုမွတ်တားက မအေးသန်း၏နို့ကို ဆွဲကာဆောင့်ပြန်သည်။ ဤတစ်ခါတွင်တော့ အဆောင့်မြန်သည်ဟု ခင်ခင်စန်းက ထင်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အလွန်ပင် ဆောင့်ချက်တွေကမြန်ဆန်နေပါ၏။ ငါးမိနစ်ကျော် ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသောအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီး၏ ဆောင့်ရှိန်မှာ နှေး၍လာသည်။ အတင်းဖိသွင်း၏။ တွန့်လိန်လို့လည်းသွား၏။ မအေးသန်း၏ ပါးကိုလည်း ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ဘယ်လိုဝေဒနာမျိုးမှန်း မသိသော ခံစားမှုဖြင့် အနေရခက်နေပါတော့၏။ ဟုတ်ပါသည်။ တကယ်တော့ အနေရခက်နေပါပြီ။ ဘာကို ခံစားရသည်တော့ မသိပါ။ မျက်စိထဲမှာတော့ တစ်မျိုးကြီးပင် ဖြစ်လို့နေသည်။

ခင်ခင်စန်းသည် မျက်လုံးကိုခွာပြီး သက်ပြင်းကို တိုးတိုးလေးချလိုက်ပြီး နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး စဉ်းစားလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအချိန်တွင် တစ်အိမ်လုံး ငြိမ်သက်လို့နေသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် အာသာမပြေသေးဘဲ လူးလဲထကာ အပေါက်ဆီသို့ မျက်စိရောက်သွားပြန်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။

အကြောင်းကတော့ မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကို မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းက တယုတယနှင့် အဝတ်ဖြင့် သုတ်ပေးနေသည်။ မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးဖြစ်ပြီး ရှစ်လက်မနီးပါးခန့်ရှည်သည်။ မွတ်တားကြီးရော မအေးသန်းပါ အဝတ်ပင် မဝတ်ကြသေးပါ။ ခင်ခင်စန်းက ကြက်သီးပင်ထ၍သွားသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် တစ်သက်နှင့် တကိုယ်မှာ ဤလို အချောင်းကြီးမျိုး တခါမျှ မတွေ့ဖူးခဲ့ပေ။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အသက်ပင် ရဲရဲ မရှူရဲဘဲ အပေါက်မှနေ၍ စူးစိုက်ပြီး ချောင်းမြောင်းနေပါသည်။ သူမဘဝမှာ ပထမဦးဆုံး ထိုသို့မြင်ရတော့လည်း စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွ ဖြစ်နေမိပါသည်။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရုတ်တရက် အပေါက်မှ မျက်လုံးကို ခွာလို့မရခဲ့ပါ။ အတန်ကြာအောင် စူးစိုက်လို့ကြည့်နေပြီး သက်ပြင်းကို အခါခါချနေမိသည်။ ရင်ထဲမှာ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်မြည်လို့နေသည်။ ဘယ်သို့သော ဝေဒနာမျိုးပါနည်း။ ခင်ခင်စန်း အဖို့ကတော့ အဖြေရှာလို့မရတော့ပါ။ ဒါတွေဟာ အရသာတွေလား။ ခင်ခင်စန်းက သူမစိတ်ထဲမှာ ထင်တာတွေကို လျှောက်တွေးနေသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ တကယ်တော့ တွေးစရာပင် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်း၏စိတ်ထဲတွင် ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်တော့ မသိပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုအပေါက် ချဲ့ထွင်ရေးထက် ချောင်းမြောင်းရေးက သူမအတွက်ပို၍ အရေးကြီးလာသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် အပေါက်လေးကို မချဲ့ဘဲ ဒီအတိုင်းဘဲ အားရပါးရ ချောင်းပါသည်။ တစ်ဖက်ခန်းအတွင်းမှာတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘာမျှအရေးမစိုက်တော့သည့်အလားပင် ဖြစ်ချင်တာများ ဖြစ်နေကြပါတော့၏။

“ မအေး….”

“ ရှင်……ကိုမွတ်တား……”

“ မောသလား…….ဟင်….”

“ ဟင့်အင်း….မမောပါဘူး…..”

“ ဟဲ….ဟဲ…..မအေးက သိပ်ချစ်ဖို့ ကောင်းတာဘဲ…..”

မွတ်တားကြီးက ဒီလိုပင်ညုပြီး သူ့မိန်းမ မအေးသန်းကို နမ်းလိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်းက…

“…….ဟင်း…… ဒါပဲနော်……. ကိုမွတ်တား……. နောက်ဆို အူကြောင်ကြောင် မလုပ်နဲ့….”

ပြောပြောဆိုဆို မအေးသန်းက မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကိုဆွဲ၍ ကလိလိုက်သောအခါတွင်တော့ တုတ်ဖြိုးသွယ်လျသော မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ တမုဟုတ်ချင်းပင် ထောင်၍ထလာသောအခါတွင်တော့ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းပင် လန့်ပြီးသွားရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ အလွန်လန့်စရာကောင်းသော အရာပင် ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မအေးသန်းက မွတ်တားကြီးကို အသဲစွဲနေရသည် မဟုတ်ပါလား…………..။

“ မအေးကိုလေ…… ကိုမွတ်တား….. ဘယ်တော့မှ…. မပစ်ဘူး…… စိတ်ချ…..”

မအေးသန်းကတော့ အားရကျေနပ်စွာနှင့် ပြုံးပြီး မွတ်တားကြီး၏ လီးချောင်းကြီးကို သုံးလေးချက်ပင် ဂွင်းဆောင့်သလို ဆောင့်ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးမှာ မနေနိုင်တော့ဘဲ မအေးသန်းကို တဲ့တဲ့အိပ်စေပြီး သူကအပေါ်မှ ထိုင်ကာ မအေးသန်း၏ မို့မောင်နေသော စောက်ဖုတ်ကို သေချာစွာ ကြည့်နေပါ၏။

မအေးသန်း၏ မျက်နှာလေးမှာ ချစ်စရာအလွန်ကောင်းနေပြီး ကြွရွနေသော နို့နှစ်လုံးကလည်း တောင်ပူစာကလေးနှစ်လုံးပမာ မို့မောက်နေပါ၏။ အောက်သို့ ဆက်ကြည့်လိုက်တော့ ပေါင်နှစ်လုံး၏ထိပ်မှာ မို့မောက်အုံကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးပြီး လာပါ လာပါ ကိုမွတ်တားရယ်ဟု ခေါ်နေသယောင်ယောင် ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ အမွှေးမဲမဲတွေက ထိပ်မှာစုပြီးနေကာ အက်ကွဲလုရှိနေသော အကွဲကြောင်းလေးက ပြူးအက်လို့နေပါသည်။

ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက မအေးသန်း၏ ဒူးနှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ မြောက်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ထိုအခါ မအေးသန်း၏ အဖုတ်မှာ ကြွပြီး မြောက်တက်လာပါသည်။ မွတ်တားကြီးက အသင့်ထားရှိသော အိပ်ရာနံဘေးမှ အခုတစ်ခုကိုယူပြီး မအေးသန်း၏ ဖင်အောက်ကို ထိုးပြီး ခုပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုသို့ ခုပေးပြီးသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ကိုင်ပြီး အသာကလေးပင် မအေးသန်း၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ သွင်းလိုက်သောအခါတွင် မအေးသန်းသည် မျက်လုံးလေးများ မှေးပြီးကျသွားပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ချက်ချင်းပင် ရင်ထဲမှာ မော၍လာရသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏အဖုတ်ကို သူမလက်နှင့် ပြန်စမ်းလိုက်မိပါသည်။ ကြက်သီးများပင် တကိုယ်လုံး ထသွားရှာရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ ကြက်သီးထစရာပင်။ ဒီမျှလောက်ကြီးမားသော လီးချောင်းကြီးက အဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားခြင်းသည် ကြောက်စရာ လန့်စရာကြီးပင် မဟုတ်ပါလား။ ခင်ခင်စန်းက မိမိအဖုတ်ကို ကိုင်ပြီး ငေးမောနေမိသည်။

မွတ်တားက သူ၏လီးကြီးကို အသာလေး ထိုးသွင်းဆွဲထုတ်နှင့် အလုပ်များနေပါသည်။ ခဏအကြာ တွင်တော့ မွတ်တားက ကြမ်း၍လာပါပြီ။ သူ၏လီးကြီးကို တအားဆောင့်၍နေသည်။

“ ဖွတ်……ဖတ်…….စွတ်……ဖွတ်……”

ဟူသော အသံတွေမှာ ဆူညံ၍နေသည်။ မအေးသန်းကတော့ လူးလွန့်ပြီး အရသာကို ခံစားနေသည်။ မွတ်တားက နင်းကန်ဆောင့်လိုက်သော အခါတွင်တော့……….

“ အို….. ကျွတ်…. ကျွတ်….. အား…… ကိုမွတ်တားရယ်….. ဆောင့်ပါ….. သိပ်ကောင်းတယ်…… အား…..”

“ ဟဲ….. ဟဲ…… ကောင်းတယ်လား……”

“ .ကောင်းတယ်…….ဟင့်….”

ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားက နင်းကန်၍ဆောင့်ပေးသည်။ မအေးသန်းကတော့ အရသာတွင်းထဲမှာ လူးပျံ၍နေတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အဖြစ်အပျက်များကို မျက်တောင်မခတ်နိုင်တော့ဘဲ ရှိနေသည်။ ဘယ်လိုအရသာဖြင့် ဘယ်လိုကောင်းပါလိမ့် ဟူသော အတွေးများကို တွေးပြီးသောအခါတွင် စိတ်မောလူမောဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်း၏ မျက်လုံးလေးတွေက စင်းပြီး ကျသွားရရှာသည်။ မကြာမှီမှာပင် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အိပ်ပျော်၍သွားရလေတော့သည်။

—————————————–

ဤနေ့အဖို့ကတော့ ခင်ခင်စန်းအဖို့ ထူးထူးခြားခြားကြီး ဖြစ်နေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ မအေးသန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဈေးသို့ကဗျာကသီ ထွက်၍သွားသည်။ မွတ်တားက အိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်ကာ သတင်းစာ ဖတ်၍နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားအနီးမှ ဟန်တစ်မျိုးနှင့် ဖြတ်၍လျှောက်သည်။

မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ဖြစ်နေသော တင်ပဆုံ တပွေ့တပိုက်ကြီးတို့ကို မွတ်တားက သူ့လက်ထဲမှ သတင်းစာကို ကျော်၍ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေမိသည်။ ပြီးတော့ မွတ်တား၏စိတ်မှာလဲ မရိုးမရွ ဖြစ်၍လာရသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မွတ်တားကြီးစိတ် မရိုးမရွ ဖြစ်လာအောင် လုပ်နေသည် မဟုတ်ပါလား။

“ .ဦးလေး…….ကော်ဖီသောက်မလား……”

“ အေး……သောက်တာပေါ့…..”

ခင်ခင်စန်းက ရေချိုးရန်အတွက် အင်္ကျီများကိုချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားနှင့် သဘက်ပိုင်းလေးကို မလုံ့တလုံလေး ခြုံပြီးတော့ မွတ်တား၏အနားသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာပြီး ကော်ဖီမစ်သောက်ရန် မေးလာပါသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားက သောက်ရန်အဖြေပေးသဖြင့် ခင်ခင်စန်းက ကော်ဖီကို သွားထည့်ပြီး မွတ်တားဆီသို့ ပြန်လာကာပေး၏။

မွတ်တားကတော့ ခင်ခင်စန်း၏ ရွှေရင်အုံဆီသို့ မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေသည်။ အင်္ကျီချွတ်ထားပြီး ထဘီရင်လျားဖြင့် ဖြစ်သောကြောင့် ဝါဝင်းနေသော ခင်ခင်စန်း၏အသားတို့မှာ မွတ်တား၏ မျက်လုံးထဲတွင် နုပျိုလန်းဆန်းကာ လှချင်တိုင်း လှနေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ဝေဒနာတစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရပါသည်။

“ အဟင့်…..ကိုမွတ်တားကြီးကလဲ……”

မွတ်တားက သူမကို ကြည့်လျက် ကော်ဖီခွက်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့….

“ ခင်စန်းက သိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးဘဲ…. ကိုမွတ်တားကတော့ ခင်စန်းကို သိပ်ချစ်နေမိတယ်…….”

မွတ်တားက ပြောပြောဆိုဆို ခင်ခင်စန်း၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည်။ ပြီးတော့ ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းသားကို လျင်မြန်စွာပင် စုပ်လိုက်ပါသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ရွှေရင်အုံပေါ်သို့ လမ်းလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများကို ဆုပ်ချေပေးနေပါသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကမူ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ဖုတ်အစိလေးကို ထဘီပေါ်မှနေ၍ ပွတ်ဆွဲကလိပေးနေပါသည်။ ကိုမွတ်တားကြီး၏ အကိုင်အတွယ် ညက်ညောမှုကြောင့် အပျိုရိုင်းကလေး ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ဖီလင်များ တက်လာပါသည်။

“ ပေါင်ကို နည်းနည်းကားပေးပါလား……… ခင်ခင်စန်း….”

“ ဟင့်အင်း……ကြောက်တယ်….”

“ မကြောက်ပါနဲ့ ကောင်းတယ်….ကား….”

“ ဟင့်အင်း…..”

ခင်ခင်စန်းက ဒါဘဲပြော၏။ ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားက ပြုံးလို့သာနေသည်။ မွတ်တားက ဘယ်လိုလုပ်ရမည်ကို တွေးနေပါသည်။ မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်အပေါ်နားသို့ ထောက်၍ ကပ်ပေးထားသည်။ ပူနွေးသော အတွေ့က ခင်ခင်စန်း၏ စိတ်တွေကို လှုပ်ရှားလာစေပါတော့သည်။

အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏ခါးကို ကလိလိုက်ရာ ခင်ခင်စန်းမှာ ယောင်ပြီး လူးလွန့်သွားသဖြင့် သူမ၏ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်ချောင်းမှာ ကား၍ ထွက်သွားပါတော့သည်။ ထိုအခါတွင် အကွက်ကောင်းကို စောင့်နေသော မွတ်တားက ချက်ခြင်းပင် ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လိုက်သောအခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ချေ။

မွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏နို့ကို ငုံကာစို့ပြီးတော့ ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘဲ တဆတ်ဆတ် တုန်နေမိတော့သည်။ မွတ်တားက အသာလေးပင် ချော့ကာ ချော့ကာဖြင့် သွင်းပါသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ ခင်ခင်စန်းလို နုနုနယ်နယ်လေးက အသွင်းရခက်ပါသည် မဟုတ်ပါလား။

ခဏအကြာမှာပင် မွတ်တားက စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဖြစ်လာသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက ပို၍ဟသွားသည်။ ဤအခိုက်အတန့်မှာပင် စိတ်မထိန်းနိုင် ဖြစ်၍သွားရသော မွတ်တားက ဖိပြီး ဆောင့်ထိုးလိုက်ရာ

“  အမလေး…. အမေ့……. ကျွတ်…. ကျွတ်…… အမလေး…… နာတယ်….. အဟီး…”

ခင်ခင်စန်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားသည်တော့ မသိပါ။ မျက်ရည်များပင်ဝေကာ မွတ်တား၏ ရင်ဘတ်ကို အတင်းပင် တွန်းထားလိုက်မိသည်။

“ မရုန်းနဲ့….. ကောင်မလေး…….. ရုန်းရင် နာတယ်…..”

ခင်ခင်စန်းကတော့ ချက်ချင်းပင် စိတ်ကုန်သွားပါ၏။ ဘာအရသာလဲ ဘယ်မှာကောင်းလို့လဲဟု တွေးမိလိုက်ပါသည်။ မွတ်တားကတော့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသဖြင့် ကျေနပ်သွားရသည်။ ခင်ခင်စန်းမှာ နာကျင်မှုကို ခံစားနေရပြီး မလှုပ်မယှက်သာ ဖြစ်နေပါတော့သည်။

မွတ်တားက အသာငြိမ်နေပြီးမှ ခင်ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏နို့တွေကို ဆုပ်နယ်ချေမွ၍ ပေးလိုက်သေးသည်။ နို့သီးလေးကို ငုံ့၍ စို့ပြီးတော့ အသာလေး ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေသော အရည်တို့ကြောင့် ကောင်းလာသည်။ ချောင်လာသည်။ ဘယ်လိုအရသာမျိုးမှန်း မသိသော အရသာမျိုးကို ခံစားနေရသည်။ ထိုအခါမှပင် ခင်ခင်စန်းက မွတ်တားအား တွန်းဖယ်ပစ်ရမည့်အစား ဖက်၍ ထားလိုက်မိပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းမှာ လေးငါးကြိမ်မျှ ကျင်တက်သွားကာ နတ်ပြည်သို့ ရောက်နေသလားဟုပင် ထင်မှတ်နေရသည်။ ထိုအခါမှ အရသာကို သိလာရသည်။ မွတ်တားကတော့ စိတ်ရှိသလိုပင် ဆောင့်၍နေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် နာရီမှ ကိုးနာရီထိုးသံ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့အမေ ကိုးနာရီလောက် ပြန်ရောက်မည်ဟု မှာသွားသည်။

“ ဟော… မေမေ ပြန်လာတော့မယ်……”

ထိုအခါကျမှ မွတ်တားက ကပျာကသီဖြင့် ဆင်းလိုက်သည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ဂမူးရှုထိုးနှင့် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေး၍ ထွက်သွားပါလေတော့သည်။ တကယ်တော့ မွတ်တားက အေးသန်း သိသွားမည်ကို စိုးရိမ်ပါ၏။

မအေးသန်းက (၉) နာရီကျော်သည်နှင့် ဈေးမှ ကဗျာကသီနှင့် ပြန်လာသည်။ ပြီးတော့ ဝတ္တရားမပျက်ပင် ချက်ပြုတ်ရပါ၏။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက်ကတော့ ရေချိုးရင်းဖြင့် ပူစပ်ပူလောင်နှင့် ဝေဒနာ တစ်ရပ်ကို ခံစားနေရသည်။ ဘာကြောင့် မိမိသည် မွတ်တားကြီး၏ ချယ်လှယ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပါသနည်း။ ခင်ခင်စန်းသည် အတွေးများ တွေးပြီးတော့ မေးခွန်းထုတ်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် မွတ်တားကလည်း ရင်ထဲမှာ တထိတ်ထိတ်ဖြင့် သတင်းစာကို ဖတ်၍နေသည်။ အကယ်၍ မအေးသန်း သိသွားလျှင် မီးပွင့်သွားမည် မဟုတ်ပါလား။ တော်ပါသေးသည်။ ထိုနေ့မှာတော့ အေးအေးဆေးဆေးပင် ဖြစ်သွားသည်။

ညမိုးချုပ်သောအခါတွင်တော့ မွတ်တားက အားဖြစ်စေသည့် ဆေးနှင့်စိမ်ထားသော အရက်ကို သောက်သည်။ ပြီးတော့ ညနေပိုင်းက မအေးသန်း ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးထားသော ကြက်ဥဟတ်ဘွိုင် ပူပူနွေးနွေးကို နွားနို့ဖြင့် သောက်ထားသေးသည်။ ဒါမှ အားရှိမည် မဟုတ်ပါလား။

ခင်ခင်စန်းက အိပ်ရာထဲသို့ အစောကြီး ဝင်ပြီးနောက် မနက်ပိုင်းက ဖြစ်ခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်များကို တစိမ့်စိမ့်တွေးပြီး ကျောချမ်းနေမိသည်။ တကယ် ကျောချမ်းစရာပင် မဟုတ်ပါလား။ ပထမတော့ နာကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစားရပါသည်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုအရသာမှန်း မသိသော အရသာမျိုးကို ခင်ခင်စန်း ခံစားရသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် မွတ်တားကို သတိရလျှက် နေရလေတော့သည်။ ဒီညအဖို့တော့ ခင်ခင်စန်းသည် ဘယ်လို အိပ်ရမည်ကို တွေးလို့မရပါ။ ဤသိုဖြင့် တဖြေးဖြေးပင် အမှောင်ထုသည် ကြီးစိုး၍လာရလေသည်။ ဤညတော့ ခင်ခင်စန်းသည် မနေ့ကညလို မီးမထွန်းတော့ပါ။ အသံကိုလည်း လုံးဝမပြုဘဲ တိတ်တိတ်ကလေးပင် နေခဲ့သည်။

အားဆေးစိမ်ထားသော အရက်ကို သောက်နေသော မွတ်တားက မအေးသန်းကို အတင်းတိုက်တွန်း၍ အရက်ကို သောက်ခိုင်း၏။ မွတ်တားက မအေးသန်းကို ချော့မော့၍ သုံးလေးခွက်မျှ တိုက်ပြီးသောအခါတွင်တော့ အိပ်ခန်းဆီသို့ မွတ်တားက ခေါ်၍သွားလေတော့သည်။ မအေးသန်းသည် အရက်ရှိန်လေး နည်းနည်းရလာသော အခါတွင်တော့ သူမ၏ သွေးသားတွေမှာ သောင်းကျန်းလာသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကို သူမသည် ဆွဲကာ ကစားနေပါတော့သည်။

မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ထောင်းကနဲ ထောင်တက်လာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း ဝတ်ထားသော အဝတ်များကိုလည်း မွတ်တားကြီးက ကဗျာကသီနှင့် ချွတ်လိုက်သည်။ မကြာမှီမှာပင် မအေးသန်း၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကိုယ်လုံးတီးကြီးမှာ မွတ်တား၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ပျော့ပြောင်း၍ ပါလာတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းမှာ တကိုယ်လုံး ပူထူဖိန်းရှိန်းလို့လာသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း ဟာတာတာကြီးနှင့် တစ်ခုခုကို လိုချင်သော ဆန္ဒများက ပြင်းပြနေမိသည်။ ကြိုတင်စီစဉ်ထားသော အပေါက်မှ မျက်လုံးက မခွာနိုင်တော့ပါ။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ရင်ကလေး မောနေရှာပါသည်။

မွတ်တားသည် မအေးသန်း၏ပါးကို ရွှတ်ကနဲမြည်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း၏ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်လို့ပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် မအေးသန်းက တအင်းအင်းဖြင့် အာသာပြင်းပြလို့ နေပါတော့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မအေးသန်းက မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲပြီး သူမအဖုတ်ရှိရာသို့ ခေါ်နေပါသည်။ မွတ်တားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကလိ၍နေသည်။ အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးသည် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မအေးသန်း၏ တင်ပါးကို ကုတင်စောင်းသို့ အသာလေး ဆွဲယူလိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်းမှာ အလိုက်သင့်လေးပင် ပါ၍လာတော့သည်။

မွတ်တားက မအေးသန်း၏ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သောအခါတွင်တော့ မအေးသန်း၏ မို့ခုံးနေသော အဖုတ်သည် မွတ်တား၏ မာတောင်၍နေသော လီးချောင်းကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ် ဖြစ်၍သွားသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ မွတ်တားကြီးက တည့်တည့်မတ်မတ်ပင် ချိန်ရွယ်ပြီး ဆောင့်၍ သွင်းလိုက်တော့သည်။

“ အင်း….. ကျွတ်…. ကျွတ်…… ကျွတ်……. ကိုမွတ်တား ဆောင့်ပါကွယ်……”

မအေးသန်းကတော့ ဘာကိုမှ ဂရုမပြုနိုင်တော့ပါ။ သူမ၏ ပြင်းပြနေသော လိုအင်ဆန္ဒကိုသာလျှင် စေပြီးတော့ တဟင်းဟင်းနှင့် တဏှာဇောတွေ ကြွနေပါသည်။

“ ကောင်းလား……မအေးသန်း…”

“ ကောင်းတယ်……..ကိုမွတ်တား….”

မအေးသန်းကတော့ ဒီလိုပင် အဖြေပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားကြီးကတော့ အားရပါးရ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွပ်…..ဖွတ်……ဖတ်….ဖတ်…….ဗြစ်…..”

ဟူသော အသံတို့မှာ တစ်အိမ်လုံးကို လွှမ်းမိုးထားပါတော့သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော ခင်ခင်စန်းမှာ စိတ်မငြိမ်နိုင်ဘဲ ခံစားမှုတွေ ပြင်းနေပါတော့သည်။ မွတ်တားကတော့ မအေးသန်းကို အားရပါးရပင် ဆောင့်ပေးနေပါတော့သည်။

ဒီလိုဖြင့် ညက ပိုပြီးမှောင်လို့လာပါပြီ။ အချိန်ကလည်း တဖြေးဖြေး ည (၈) နာရီပင်ကျော်၍ လာခဲ့လေပြီ။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ည (၁၁) နာရီလောက်မှ အစပြု၍ အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ အခုတော့ ထိုအချိန်ထိပင် မစောင့်နိုင်ကြပါ။ သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းနေပါတော့သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ကို အရက်ခိုး အရက်ငွေ့တို့က လွှမ်းမိုးနေသည် မဟုတ်ပါလား။

မအေးသန်းသည် အားမလိုအားမရဖြင့် ကုတင်တိုင်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ မွတ်တားက အနားမပေးတော့ဘဲ စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ဆောင့်သွင်းနေပါတော့သည်။

“ အဟင့်…….ကိုမွတ်တား…..”

တစ်ချက်တစ်ချက် ဤလိုပင် အသံလေးများ ပေါ်ထွက်၍ လာတတ်သည်။ မွတ်တားကတော့ သဲသဲမဲမဲဖြစ်နေပြီး ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက်ကတော့ အလွန်ပင် အနေရအထိုင်ရ ခက်နေပါတော့သည်။

တကယ်တော့ ခင်ခင်စန်းသည် မမျှော်လင့်ဘဲ အစဖြစ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ အခုလို စိတ်က သောင်းကျန်းလာတော့လည်း ခက်နေပါသည်။ မတွေ့ မမြင်ရရင်တော့ တော်သေးသည်။ အခုမှတော့ မကြည့်ဘဲနဲ့လည်း နေလို့မရတော့ပါ။ ကြည့်ပြန်တော့လည်း မျက်စိရှေ့တွင် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြသည်။ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် အနေခက်နေသလောက် မွတ်တားနှင့် မအေးသန်းတို့အဖို့ကတော့ မခက်ပါ။ အလွန်ပင်လွယ်ပြီး အလွန်ပင် လွတ်လပ်လို့ သောင်းကျန်းလို့ ကောင်းနေပါသည်။

“ ဖွတ်…..ဖွတ်…….ဖွတ်……”

အသံမှာပြင်းပြီး တစ်အိမ်လုံး သွက်သွက်ခါ၍သွားသည်။ အတန်ကြာသော အခါတွင်တော့ ငြိမ်၍သွားသည်။ မွတ်တားက မအေးသန်း၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ရောက်၍သွားသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် သက်ပြင်းကိုချလျက် ပြီးတော့ နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး မှေးနေမိပါတော့သည်။

ဤသို့ဖြင့် တလောကလုံး တိတ်ဆိတ်၍ သွားပြန်သည်။ နာရီမှာလည်း တစ်နာရီရှိပြီး တစ်နာရီ ဖြတ်ကျော်သွား၏။ တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် အားရပါးရ အိပ်မောကျသံကို ခင်ခင်စန်းက ကြားရသောအခါတွင်တော့ စိတ်မငြိမ်တငြိမ်နှင့် မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်ပါတော့သည်။

ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီး နာရီဝက်ခန့်ကြာသော အခါတွင်တော့ အိမ်မက်လိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အသဲယားစရာကလေးများ ရင်ထဲမှာ ခံစားလာရပါသည်။ တကယ်တော့ မွတ်တားက ဒီညအဖို့ အကွက်ဆင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအကြောင်းကို မည်သူမျှ မရိပ်စားမိပါ။ မအေးသန်းကို အရက်များ တိုက်ထားပြီး လောကကြီးကို ခဏမေ့ထားစေသည် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ မအေးသန်းသည် တော်တော်နှင့် နိုးတော့မည် မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့်ပင် မွတ်တားသည် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည့် အတိုင်းပင် ခင်ခင်စန်းရှိရာသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်ပါသည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ အိပ်မက်မက်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ရင်ထဲမှာ ဘယ်လို ဝေဒနာမျိုး ခံစားနေရမှန်း မသိပါ။ အမှန်ကတော့ မွတ်တားက ခင်ခင်စန်းအား အင်္ကျီများဆွဲချွတ်ကာ မို့မောက် မာတောင်နေသော သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရပင် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေနေပြီး ခင်ခင်စန်း၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုလည်း စုပ်ယူနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ အိပ်ပျော်ကာစလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ဘယ်လိုဝေဒနာ ခံစား၍ ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိသလို ဖြစ်နေသည်။ တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် ဟောက်ကာ အိပ်ပျော်နေသော မအေးသန်း တစ်ယောက်ကတော့ လောကကြီးကို ခေတ္တမျှ မေ့၍ နေလေပြီဖြစ်သည်။

မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်သော အခါတွင်တော့ မွတ်တား၏ လက်ဖဝါးအောက်မှ ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးသည် ဖောင်းပြီး ကြွရွတက်လာပါသည်။ မွတ်တားက ဆက်၍ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းပြီး မထိတထိနှင့် ပွတ်ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ အသက်ရှူသံတွေမှာ ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။ ထိုကမှတဆင့် မကြာမှီမှာပင် မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ လုံချည်ကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်ပါတော့သည်။

တဖက်ခန်းတွင်ထွန်းထားသော မီးရောင်က တစ်ခန်းနှင့် တစ်ခန်းကြား ကာထားသော နံရံ၏ အပေါ်ဖက်တွင် လက်တလုံးကြားခန့် ရိုက်ထားသော နှစ်တစ် လက်မတွေ ကြားမှတဆင့် ခင်ခင်စန်း၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်နေရာ သူမ၏ မို့မောက်နေသော ရင်သားနှစ်မွှာနှင့် ဖောင်းကြွနေသော အဖုတ်တို့ကို ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နေရကာ ဒါတွေကိုဘဲ မွတ်တားက အားပါးတရ ကြည့်နေမိသည်။ သူမ၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်သောအခါတွင်တော့ မိမွေးတိုင်း ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးမှာ မက်မောစရာ ဖြစ်၍နေသည်။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်၍နေသော ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးမှာလည်း တပ်မက်စရာကြီးပင် ဖြစ်သည်။

မွတ်တားသည် သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အသာလေးငုံ့ပြီး စို့ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ ပူနွေးသော အရသာနှင့် တမျိုးပင် ဇိမ်တွေ့နေလေသည်။ မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ထွားကြိုင်းစွာဖြင့် မာကြောလျှက် ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်လေးရှေ့တွင် ရစ်ဝဲလို့နေသည်။ မွတ်တားသည် အသာလေးပင် ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးချောင်းကြီးထိပ်ဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်တော့သည်။ ပြီးလျှင် ခင်ခင်စန်း၏ စုဖောင်းနေသော နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားရပါးရ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ……

“ ဗြစ်….”

ဟူသော အက်ကွဲသော အသံနှင့်အတူ……

“ အိုး…..ကျွတ်……ကျွတ်……အမလေး…..”

ဟူသော ခင်ခင်စန်း၏ အော်သံက ထွက်၍လာသည်။ ထိုအခါတွင် မွတ်တားက ချက်ခြင်းပင် ခင်ခင်စန်း၏ ပါးစပ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ပြီး ပိတ်ကာ စုပ်ယူလိုက်၏။ အဖြစ်မှန်ကိုသိသော ခင်ခင်စန်းကတော့ စိတ်ပူ၍သွားသည်။ ဟုတ်ပါ၏။ အမေသိသွားလျှင် ဘယ်သို့နေပါမည်နည်း။

“ အို….ကိုမွတ်တား…..အမေရှိတယ်လေ….”

“ ဘာမှမပူနဲ့… မအေးအိပ်နေပြီ….. အရက်သိပ်မူးနေတယ်…… နားထောင်ကြည့်လေ”

ထိုအချိန်တွင် မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်တွင်းသို့ အားပါးတရ နစ်မြုပ်၍ ဝင်နေပေပြီ။ မွတ်တား၏ စကားကြောင့် ခင်ခင်စန်းက နားစွင့်လိုက်သောအခါ မွတ်တား ပြောသလိုပင် တဖက်ခန်းမှ တခေါခေါနှင့် အိပ်မောကျနေသံကို ကြားရလေသည်။

“ မကောင်းပါဘူး…..ကိုမွတ်တား….ရယ်…..”

“ အားကြီးကောင်းတယ်….. အားကြီးကောင်းတယ်……”

မွတ်တားက ထိုသို့ပြောရင်း ဖိပြီးဆောင့်လိုက်သော အခါတွင်တော့…..

“ အို… ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ….. သိသွားရင်… ဒုက္ခပါဘဲ…”

ထိုအခါတွင်တော့ အသာလေး ထိုးသွင်းလိုက် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်၍ပေးသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ စောစောကတည်းက ပြင်းပြခဲ့သော စိတ်များကြောင့် အခုအခါတွင်တော့ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေပါသည်။ ကောင်းလွန်းသော အရသာကြောင့်ပင် ခင်ခင်စန်းသည် ဒီအရသာမျိုးကို ဘယ်သို့ ဆက်ကာ ခံစားသွားရမည်ကို တွေးမိနေသေးသည်။

မွတ်တားကတော့ ပို၍ ကဲလာလေသည်။ မကြာမှီမှာပင် အိမ်သည်ပင် သိမ့်သိမ့်တုန်၍ လာရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ အလွန်ပင် အရသာတွေ့နေတော့ မွတ်တားကို ဖြေးဖြေးလုပ်ဖို့ မဟန့်တားတော့ပေ။ ဟန့်တားဖို့လည်း ဆန္ဒကမရှိပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း ခင်ခင်စန်းမှာ ကာမအရသာ လှိုင်းတွင် မိနေလေတော့သည်။

မွတ်တားသည် လုပ်ရင်းလုပ်ရင်းဖြင့် အားမရတော့ဘဲ ခင်ခင်စန်း၏ပေါင်ကို မြောက်ကာ ဆောင့်သွင်းနေသောအခါ ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ရင်ထဲတွင် ပင် အောင့်၍ အောင့်၍ သွားရပြီး လောကကြီးကို မေ့မတတ်ဖြစ်၍နေလေသည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်…..ဖွတ်…..ဖတ်….ဖတ်……”

အသံစုံများက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထွက်၍နေသည်။ ထိုသို့ မွတ်တားက ကြမ်းလာလေလေ ခင်ခင်စန်းမှာ အာသာငမ်းငမ်းတက်လေလေ ဖြစ်လေသည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…..ဖတ်….ဖတ်…..”

ဟူသော အသံများနှင့်အတူ……

“ အို…. ကိုမွတ်တား….. အင်… ဆောင့်ပါ…. နာနာဆောင့်ပေးစမ်းပါ….”

ဟူသော တောင်းပန်သံလေး ထွက်ပေါ်၍လာသောအခါတွင်တော့ မွတ်တားက ပို၍ကြမ်းကာ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ တဖက်ခန်းမှ မအေးသန်းကတော့ အားရပါးရကြီးကို အိပ်မောကျတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

ခင်ခင်စန်းကတော့ ခဏခဏပင် ဝေဟင်ထဲသို့ လွင့်တက်သွားသလို ခံစားနေရသည်။ မကြာခဏဆိုသလိုပင် ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံးမှာလည်း ဓါတ်လိုက်သလို တုန်၍တုန်၍ သွားရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းသည် မွတ်တား၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံး၍ ဖက်ထားမိသည်အထိပင် ဖြစ်သည်။ မွတ်တားကလည်း ခင်ခင်စန်း၏ ဆန္ဒအတိုင်းပင် တအားပင်ဆောင့်၍ ကောင်းနေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

အတန်ကြာသောအခါ မွတ်တားမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲနှင့် ဖြစ်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့ သဲသဲမဲမဲဖြင့် ဆောင့်၍လာသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မြင်ဖူးထားသည့်အတိုင်းပင် သူမ၏အဖုတ်ကို ကော့ကာ ကော့ကာနှင့်ပေး၍ ခံနေလေသည်။ မကြာမှီမှာပင် မွတ်တားသည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြင့် ဖြစ်ကာ ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျ၍သွားပြီး လူးလွန့်ကာ ငြိမ်၍ ကျသွားရပါတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ခင်ခင်စန်း၏ မျက်လုံးလေးများသည် စင်းပြီးကျလာသည်။ မွတ်တားကတော့ ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးကို ဆော့ကစားလိုက် စို့လိုက်ဖြင့် အပန်းဖြေနေသည်။ ခင်ခင်စန်းက သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို အားယူ၍ဖွင့်ကာ မွတ်တားကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ ကောင်းတယ်လား…”

ဟု မွတ်တားက မေးလိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်းက ရှက်ပြုံး ပြုံးပြီးတော့…..

“ ကိုမွတ်တားက…. သိပ်ဆိုးတယ်…… မေမေ…. သိတယ်နော်…. မကောင်းဖူး…”

“ မသိဘူး….. ခင်စန်း…. မအေး… မသိဖူး…. သူသိပ်အိပ်လို့ ကောင်းနေတယ်….”

ဟုတ်ပါသည်။ မအေးသန်း၏ တခေါခေါဟောက်သံက တစ်အိမ်လုံးကို လွှမ်းမိုး၍ထား၏။ မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲ၍ မနှုတ်သေးဘဲ စိမ်၍ထားသည်။ ခင်ခင်စန်းကလည်း မွတ်တားက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲ၍ နှုတ်လိုက်မှာ စိုးရိမ်၍နေသည်။ မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ နို့တွေကို ဆော့ကစားနေသည်သာမက မွတ်တားက သူမ၏အဖုတ်ကို လီးချောင်းကြီးနှင့် ပွတ်ကြိတ်ရင်း ကစားနေသည်။ ခင်ခင်စန်းကို ချရသည်မှာ မအေးသန်းကို ချရသည်ထက် ပို၍ကောင်းသည်ဟု မွတ်တားက တွေးနေမိသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ချရသည်မှာ မွတ်တားအဖို့ တကယ့်အရသာထူးပင် မဟုတ်ပါလား။

မွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ ပြည့်ဖြိုးသော နို့လုံးမာမာလေးကို ကစားရင်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တဖန် ခင်ခင်စန်း၏ နို့သီးလေးကို စို့လိုက်ပြန်သည်။ ထိုသို့လုပ်နေရာမှ မွတ်တား၏ လီးချောင်းကြီးသည် တဖန်ပြန်၍ မာကြောကာ ထလာပြန်တော့သည်။ ထိုအခါတွင် ခင်ခင်စန်းအဖို့လဲ အထူးပင် ခံစားမှုလေးများ ပြန်၍ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

မွတ်တားက သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ခင်ခင်စန်း၏ အဖုတ်ထဲသို့ အသာအယာပင် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့်လုပ်ကာ ညောင့်၍ ကစားနေပြန်တော့ ခင်ခင်စန်းမှာ မွတ်တား၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားပင် ပြန်၍ ဖက်ထားမိပြန်ပါသည်။ မွတ်တားက ဖြေးဖြေးလေးပင် ချ၍နေသည်။ အခုလို ချနေသော လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပုံစံကပင် ပို၍ကောင်းနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ခင်ခင်စန်း၏ ကျဉ်းကြပ်လှသော စောက်ခေါင်းလေးကို မွတ်တားက သဘောတွေ့ကာ အရသာတွေ့နေသည်။

ထိုသို့ အသာလေးချနေရာမှ မွတ်တားသည် စိတ်တွေထ၍လာပြီး ခပ်သွက်သွက် လုပ်လာတော့သည်။ ခင်ခင်စန်း၏ နို့နှစ်လုံးမှာလည်း အသက်ရှူလိုက်တိုင်း နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်ပြီး ကြွတက်၍နေသည်။ ထိုသို့ မို့မောက်လာသော နို့နှစ်လုံးကို မွတ်တားက အားပါးတရကြီးပင် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်၍နေသည်။ ပြီးတော့လည်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်၍နေသည်။

“ ရွှတ်…..ပြွတ်……ဖွတ်……ဖတ်…..”

ဟူသော အရည်ရွှမ်း၍ မြည်လာသော အသံများက ညံစီလို့ ထွက်လာသည်။ မအေးသန်းကတော့ ဘာမျှမသိရှာပါ။ ကာမအရသာကို တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့်ခံစားပြီး အရက်တန်ခိုးကြောင့် လောကကြီးကို ခဏမေ့၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ တဖက်ခန်းမှ မွတ်တားကြီးနှင့် ခင်ခင်စန်းတို့ကတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်အားတော့ဘဲ ကာမအရသာကို နှစ်ယောက်သား အလုအယက် ခံစားနေကြလေတော့သည်။

မွတ်တား၏ တုတ်ဖြိုးရှည်လျား၍ မာကြောလှသော လီးချောင်းကြီးမှာ ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုက်ရကာ ညီးတွားသံလေးများပင် ပေါ်ထွက်၍ လာရလေသည်။ ခင်ခင်စန်းကတော့ ကိုမွတ်တား၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေကို လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးနေပါသည်။ ခင်ခင်စန်းက ကော့ပေးလေ ကိုမွတ်တားမှာ အရသာတွေ့လေလေဖြစ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်၍ လိုးလေတော့ရာ အိမ်ကြမ်းခင်းများပင် တုန်ခါ၍နေရလေသည်။

“ ဖွတ်….ပြွတ်……ပလွတ်…..ဖွတ်….”

ကိုမွတ်တားက ခင်ခင်စန်း၏စောက်ဖုတ်မှ အသံထွက်အောင်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေသည်။ အိမ်ကြမ်းခင်းလေးတွေ သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်သာမက ခိုင်ခန့်လှသော ကုတင်ကြီးပင် ကျီကနဲ ကျွီကနဲ မြည်နေရသည်။ တဖြေးဖြေး ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်၍လာကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်၍လာသော ကိုမွတ်တားသည် ခင်ခင်စန်း၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍မြောက်ကာကားလိုက်ပြီး သူမ၏ခြေသလုံးနေရာမှ သူ၏လက်မောင်းကြီး နှစ်ဖက်ဖြင့်ခံကာ အပေါ်ဖက်သို့ တွန်းတင်လိုက်သောအခါ ခင်ခင်စန်း၏ ဖင်သားဖွေးဖွေး အယ်အယ်ကြီးများမှာ မြောက်ကြွ၍ကော့တက်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကလည်း ကားထားလေတော့ ခင်ခင်စန်း၏ အရည်တွေ စိုရွှဲနစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အပေါ်သို့မော့ပေးသလို ဖြစ်သွားရုံမက ဖွင့်၍ပေးလိုက်သလိုလည်း ဖြစ်၍သွားရလေသည်။

“ ဟင့်….. ဆောင့်……. ဆောင့်လေ…… ကိုမွတ်တား….. ဟင့်… တအားဆောင့်စမ်းပါ…….”

သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုံစံပြောင်းနေစဉ် ကိုမွတ်တားက ဆောင့်၍ လိုးပေးနေသော်လည်း ဆောင့်အားက လျှော့၍သွားရသဖြင့် ရမ္မက်တွေ သည်းထန်နေသော ခင်ခင်စန်းက မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုမွတ်တားကလည်း အနေအထား ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီဖြစ်၍ ခင်ခင်စန်း၏ အလိုကျပင် တအားဆောင့်ကာ လိုးပါလေတော့သည်။

“ ဖွတ်…..ပြွတ်…..ဖတ်……ဖွတ်…..”

“ ကိုမွတ်တား ကျမကို လုပ်ရတာနဲ့ မေမေ့ကို လုပ်ရတာနဲ့ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲဟင်”

“ အာ…..ခင်စန်းက အများကြီးကောင်းတယ်…… ခင်စန်းအဖုတ်က သေးသေးကျဉ်းကျဉ်းလေး မွတ်တားဖြင့် သေသွားမတတ် ကောင်းလိုက်တာ….”

“ ပြွတ်…..ဖွတ်…..ပလွတ်……ဖတ်…..”

“ ဟင်….ဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့……ဟင့်….”

အခုလို တဟင့်ဟင့်ဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို တတွန့်တွန့်လုပ်ကာ မူနွဲ့လိုက်သောအချိန်တွင် မွတ်တားကလည်း ဒိန်းကနဲတက်လာသော ကာမဇောအဟုန်ကြောင့် ခင်ခင်စန်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်၍ အားကုန်ဆောင့်၍ ချလိုက်ချိန်မှာတော့……

“ အမလေး…… ကိုရယ်…… ဟင့်…… အမလေး…… ကျွတ်… ကျွတ်…….”

ဟူသော မချိတင်ကဲ အသံလေးဖြင့် ခင်ခင်စန်းတစ်ယောက် ကော့ပျံတက်သွားချိန်မှာပင် မွတ်တားကလည်း ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးကိုချကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ကျသွားကာ ခင်ခင်စန်း၏ ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကို အတင်းပင်ကြုံး၍ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။