ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၁ )

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည္မသိ။

အခန်း ( ၁ )

'' ကလေးတွေ ခပ်စောစော ရောက်လာကြရင် ကောင်းမယ်နော် ဆရာ။ ဒါမှ သူတို့ကို နေရာထိုင်ခင်း စီစဉ်ပေးပြီး ညနေစောင်းနေမဝင်ခင် အစပျိုး လေ့ကျင့်ခန်းလေး ဘာလေး လုပ်ပေးလို့ အဆင်ပြေမှာ''

ကရာတေး နည်းပြ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်က စခန်းတာဝန်ခံဆရာ ကိုစောမင်းကို လှမ်းပြောလိုက်၏။ ခင်မြနိုင်သည် အသက် (၂၅)နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်ဟန်ကျစ်ကျစ်တောင့်တောင့်နှင့် နှာတံပေါ်ပေါ် မေးစေ့ချွန်ချွန် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး ချစ်စရာ့မျက်နှာလေးနှင့် လှပကျော့ရှင်းသော ကိုယ်နေဟန်ထားရှိ၏။ 

ရခိုင်သူ။ ဒါပေမယ့် အသားမညို။ ပေါ်တူဂီ သွေးအနည်းငယ်ပါဝင်ပြီး ရှမ်းမြန်မာသွေးများလည်း နှောနေကာ အသားက ဖြူဝင်းသည်။ မျက်တောင်ရှည်ရှည်ကော့ကော့ကြီးများကတော့ ရခိုင်သူ၏ပင်ကိုယ်အလှကို ဖော်ပြနေသည်။ မျက်လုံးပြာလဲ့လဲ့များရှိနေရာ ဥရောပသွေးနှောကြောင်း သိနိုင်သည်။ 

အစိုးရအထက်တန်းကျောင်းကြီးတစ်ကျောင်းမှ အားကစားနည်းပြ ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ပြေးခုန်ပစ်အားကစား အတော်တော်များများကို လိုက်စားသည်။ ကရာတေးတွင်တော့ အထူးချွန်ဆုံးပင်။ ယခုကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ကိုစောမင်းဖွင့်လှစ်ထားသော ရက်တိုစခန်းချ ကရာတေးသင်တန်းတွင် နည်းပြဆရာမ အဖြစ်လာလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုစောမင်းမှာလည်း ကရာတေး အားကစားသမားကြီးတစ်ယောက်ပင်။ ခင်မြနိုင်နှင့် အရင်ကတည်းက သိကျွမ်းဖူးသည်။ သူသည် လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် စခန်းချ ကရာတေးရက်တိုသင်တန်းကလေးများ စတင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့ရာ မိန်းကလေးသင်တန်းသူများပါ ပါရှိလာသောကြောင့် ခင်မြနိုင်ကို လက်ထောက် နည်းပြဆရာမလေး အဖြစ် တလနှစ်ထောင်ပေး ငှားရမ်းခဲ့ရသည်။ 

ရက်တိုကရာတေးသင်တန်းသည် သင်တန်းကာလဟူ၍ ရက်သတ္တပတ်တစ်ပတ်သာ ကြာသည်။တစ်ပတ်လျှင် သင်တန်းတစ်ခု ဆက်တိုက်ဖွင့်သွားမည်ဖြစ်ရာ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် အတွင်း သင်တန်း ခြောက်ခုမှ ရှစ်ခုလောက်အထိရှိမည်ဖြစ်သည်။ ကိုစောမင်းသည် ယခုလို စခန်းချ ကရာတေးရက်တိုသင်တန်းများ ဖွင့်လှစ်နေရမှုကို အလွန်သဘောကျကျေနပ်နေသည်။ 

သဘောမကျပဲ နေနိုင်ရိုးလား။ သင်တန်းသားတစ်ယောက် ငါးရာဖြင့် သင်တန်းတစ်ခုလူဆယ်ယောက်လက်ခံထားရာ တစ်ပတ်အတွက် အသားတင်ဝင်ငွေ သုံးထောင် အမြတ်ရသည်။ ပြီးတော့ ချစ်စရာ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့်လည်း ရင်းရင်းနှီးနှီး နီးနီးကပ်ကပ် နေရသေးသည်။ 

ကိုစောမင်းသည် လူပျိုကြီး တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပါ။ အိမ်ထောင်သက် တစ်နှစ်မပြည့်မီပင် လင်မယား ကွဲခဲ့သည်။ သည်နောက်တွင်တော့ ကိုစောမင်း အိမ်ထောင်မပြုတော့။ ယခုအသက် (၃၅)နှစ်ရှိသည်အထိ တစ်ကိုယ်တည်းသာ နေထိုင်သည်။ သူသည် တော်ရုံတန်ရုံမိန်းကလေးများကို လည်းစိတ်မဝင်စား။ ဒါပေမယ့်ခင်မြနိုင်ကိုတော့ စိတ်ဝင်စားမိသည်။ စခန်းချရက်တို ကရာတေး သင်တန်းများကို အပင်ပန်းခံကာ ကြိုးစားí ဖွင့်လှစ်နေခြင်းသည် ခင်မြနိုင်ကို စိတ်ဝင်စားနေသည့် စိတ်ကစေ့ဆော်မှုကြောင့်ဟု လည်းဆိုနိုင်သည်။ 

သည်လိုသင်တန်းမျိုးဖွင့်မှ ခင်မြနိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ်နေနိုင်မည်ဖြစ်ရာ သည်အခွင့်အရေးရနိုင်ဖို့ အတွက် သင်တန်းများ အောင်အောင်မြင်မြင်နှင့် ဆက်တိုက်ဖွင့်နေနိုင်ဖို့လိုသည်။ သည်လိုဖွင့်နိုင်အောင် အပင်ပန်းခံရသည်။ ကြိုးစားရသည်။ ထိုကြိုးစားမှု အပင်ပန်းခံမှုတို့ကြောင့် ကိုစောမင်း၏ စခန်းချရက်တို ကရာတေးသင်တန်းများ အောင်မြင်လာသည်။ နာမည်ထွက်လာသည်။ သင်တန်းတက်ချင်သည့် ကောင်လေးကောင်မလေးတွေ အထူးများပြားလာသည်။ သင်တန်းများတစ်ခုနှင့်တစ်ခု ဆက်တိုက်ဆိုသလိုပင် ဆက်၍ဆက်၍ဖွင့်ရသည်။ ကိုစောမင်းလည်း ခင်မြနိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ်နေရသည်။ ရင်းရင်းနှီးနှီးလည်း အတော်ကိုရှိနေပြီ။

သို့သော် ကိုစောမင်း အနေဖြင့် ခင်မြနိုင်ကို စိတ်ဝင်စားနေကြောင်း ချစ်နေကြောင်းကိုတော့ ထုတ်ဖော်မပြောနိုင်သေး။ သည်လို ထုတ်ဖော်မပြောနိုင်သေးခြင်းကလည်း ခင်မြနိုင်၏ အရှိန်ကြောင့်ဟုဆိုနိုင်သည်။ ခင်မြနိုင်သည် ယောင်္ကျားသားများကို စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိတတ်သလို ခပ်မှန်မှန် ခပ်တန်းတန်းနေ၏။ အလုပ်လုပ်ရာတွင်တော့ ယောင်္ကျား မိန်းမမခွဲတတ်။ ယောင်္ကျားသားများနှင့်အတူ ရောရောနှောနှော ရင်းရင်းနှီးနှီးပင်နေသည်။ အတူတူလုပ်ကိုင်သည်။ ရယ်ရယ်မောမော ပြောဆိုနေတတ်သည်။

အလုပ်ကိစ္စ မဟုတ်ရင်တော့ ယောင်္ကျား များနှင့် ခပ်တန်းတန်းသာနေသည်။ ခပ်တန်းတန်းပင်မဟုတ်။ လုံးဝကို အခေါ်အပြော မရှိသလောက်ပင် ဖြစ်သည်။ သည်လို အကျင့်စရိုက်မျိုးရှိနေသောကြောင့်လည်း ကိုစောမင်းအနေဖြင့် ခင်မြနိုင်ကို ချစ်စကားကြိုက်စကား ပြောဖို့တွန့်နေသည်။ စ ရန်ပင် မဝံ့ရဲပဲ ရှိနေသည်။

ခင်မြနိုင်က ယောင်္ကျား များနှင့် ကင်းကင်းရှင်းရှင်း ပြတ်ပြတ်တန်းတန်း နေထိုင်ခြင်းမှာလည်း အကြောင်းရှိသည်။ ခင်မြနိုင်သည် အိမ်ထောင်မရှိပါ။ သို့သော် အပျိုစစ်စစ် တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ပေ။ ကာမစပ်ယှက်ဖူးသည်။ ယောင်္ကျားလိုးတာခံဖူးသည်။ 

ခင်မြနိုင်၏ ပန်းဦးပန်သူမှာ ငယ်ချစ်ဦး စိုင်းနောင် ဖြစ်သည်။ စိုင်းနောင်က ရှမ်းလေး။ သို့သော် သူ့အဖေကက အစိုးရ အရာရှိကြီး ဖြစ်ရာ ရခိုင်ပြည်တွင် နှစ်အတော်ကြာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ရာ ခင်မြနိုင်တို့နှင့် အိမ်ချင်းကပ်နေထိုင်သည်။ ခင်မြနိုင်နှင့် စိုင်းနောင်တို့သည် ငယ်ရွယ်စဉ်ကပင် ခင်မင်ခဲ့ရာ စိုင်းနောင်အသက် (၁၇) ခင်မြနိုင် အသက် (၁၆)နှစ် တွင် သမီးရည်းစား ဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ 

ကာလသားကြီးများ၏ နည်းပေးလမ်းပြဆရာလုပ်မှုနှင့် စိုင်းနောင်သည် ခင်မြနိုင်ကို တက်လိုးခဲ့သည်။ ဆရာကောင်းများရှိကာ နည်းလမ်းကောင်းတွေ တတ်နေသော စိုင်းနောင်သည် ခင်မြနိုင်ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးခဲ့သည်။ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ငယ်ငယ်နုနု အချိန်မှာပင် ကာမအရသာကို မြိန်မြိန်ကြီး ခံစားနိုင်ခဲ့ပေသည်။ 

သို့သော် စိုင်းနောင်၏ဖခင် ရုတ်တရက် နယ်ပြောင်းသွားခဲ့ရာမှ စိုင်းနောင်နှင့် ခင်မြနိုင်တို့ အဆက် အသွယ် ပြတ်သွားခဲ့ရသည်။ ယနေ့တိုင် ပြန်မတွေ့ရတော့။ ခင်မြနိုင်တော့ စိုင်းနောင်ကို မမေ့နိုင်။ အမှတ်ရနေဆဲ။ စိုင်းနောင်၏ နောက်ပိုင်းတွင် ခင်မြနိုင်သည် အခြားသော ယောကျာ်းများနှင့်တွေ့ခဲ့ လိုးခဲ့ဖူးပါသေးသည်။ သို့သော်၊ သူမကို လိုးခဲ့ကြသော ယောင်္ကျား များသည် စိုင်းနောင်ကဲ့သို့ ချစ်မြတ်နိုးမှု မရှိကြပါ။ လှပချောမောပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တောင့်တင်းသော (အထူးသဖြင့် ဖင်ကြီး၍ ခါးသေးသော) ခင်မြနိုင်ကို ရမျွက်အာသာဖြေစရာ၊ အားရပါးရ တတ်လိုးစရာ အဖြစ်သာ သဘောထားခဲ့ကြသည်။ 

ချစ်ခင်မြတ်နိုးမှု မရှိကြ။ သည်လို အဖြစ်မျိုးကို ခင်မြနိုင်က စက်ဆုပ်သည်။ မလိုလားပါ။ မနှစ်မြို့ပါ။ သို့သော် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်အချိန်ကပင် ကာမအရသာကို ခံစားလာခဲ့ရသော သူမ၏ သွေးသားတွေကတော့ ရမ္မက်အာရုံကို ခုံမင်လှသည်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်ခံလိုက်ရသည်နှင့် ရမက်ဇောတို့ ဟုန်းခနဲ နိုးကြွလာသည်။ ကာမ စပ်ယှက်ခံရလျှင်လည်း သွေးသား ဆန္ဒတို့၏ စေ့ဆော်မှုနှင့် ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် အာသာငမ်းငမ်းနှင့် အရမ်းကို အလိုးခံ ခဲ့ရသည်ချည်းသာ။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ခင်မြနိုင်သည် ယောင်္ကျားများနှင့် တတ်နိုင်သမှ ကင်းရှင်းအောင် နေထိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ စိုင်းနောင်၏ ချစ်ခင်မြတ်နိုးမှု အပြည့်ပါသော စပ်ယှက်မှုများကိုတော့ တအုံအုံတနွေးနွေးနှင့် စဉ်းစားနေတတ်သည်။ထိုသို့ စဉ်းစားမိတိုင်း ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ရမက်စိတ်များနိုးကြွလာလှက် တစ်ကိုယ်တည်း ကြိတ်မှိတ် ဖြေသိမ့်နေခဲ့ရသည်။

'' ဟုတ်တယ်၊ စောစောရောက်လာပါစေလို့လည်း ကျွန်တော်ဆုတောင်းနေတာ။ သိပ်မှောင်သွားရင် မကောင်းဘူး''

'' ပြီးတော့ ဒီတစ်ပတ်သင်တန်းသားတွေထဲမှာ လမ်းမတော်ဘက်က ကောင်လေးတွေ၊ ကောင်မလေးတွေချည်းပဲ။ ဆရာမ သိတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ လမ်းမတော်ဘက်က ကောင်လေးတွေ၊ ကောင်မလေးတွေက နည်းနည်းဆိုးတတ်ရမ်းတတ်တယ် မဟုတ်လား။ နည်းနည်း ခပ်ဆိုးဆိုး ခပ်ရမ်းရမ်းတွေပါချင်ပါလာနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် ရောက်ရောက်ချင်း အကြိုလေ့ကျင့်မှုနဲ့ ဖမ်းထိန်း၊ စည်းကမ်းကိုင်ထားမှ တော်ရာကျမှာ'' 

'' ဟော့ ကားသံကြားတယ်။ လာကြပြီထင်တယ်'' 

'' ဟုတ်လိမ့်မယ့် ဟုတ်လိမ့်မယ်'' 

ကိုစောမင်း၏ စခန်းချကရာတေး ရက်တိုသင်တန်းကို ထောက်ကြံဘက်ရှိ ခြံကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲတွင် ပြုလုပ်ထားသည်။ ထိုခြံကျယ်ကြီးသည် ပြည်လမ်းမကြီးမှ တစ်မိုင်ခန့်အကွာတွင်ရှိသည်။ လမ်းမကြီးမှ မြေနီလမ်းသွယ်လေးအတိုင်း မောင်းဝင်ရသည်။သည်နေရာဘက်သို့ကားများလာခဲသည်။ သင်တန်းသားသင်တန်းသူများကို သယ်ဆာင်လာသည့် ကားဖြစ်ဖို့က ဆယ်ပုံတွင်ကိုးပုံ သေချာသည်။ 

သူတို့ ထင်ကြေးမှန်သည်။ ကားသံပိုကျယ်လာပြီးနောက် ခြံထဲသို့ ဆန်နီပစ်ကပ်ကားလေးတစ်စီး ဖုန်တထောင်းထောင်းနှင့်မောင်းဝင်လာသည်။ ကရာတေးသင်တန်းတတ်ကြမည့် ကောင်လေးနှင့်ကောင်မလေးတွေ တင်ဆောင်လာသောကားပင်ဖြစ်သည်။

ကိုစောမင်းနှင့် ခင်မြနိုင်တို့၏ သင်တန်းနေရာကို အိပ်ဆောင်နှင့် ထမင်းစားဆောင်လည်းဖြစ်သော အိမ်လေးပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ ကားက အိမ်လေးရှေ့တွင် ရပ်သည်။ ကားအရှိန်မှ မသတ်ရသေးမီ၊ တဟေးဟေး တဟားဟားအော်သံများနှင့်အတူ ကားပေါ်မှ ကောင်လေးတွေ ကောင်မလေးတွေ ခုန်ဆင်းလာကြသည်။ ကောင်လေး (၅)ယောက် ကောင်မလေး (၃) ယောက်။ 

'' ဟေ့း တို့ကိုသင်မယ့် ဆရာမလးက ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ချောချော အယ်အယ်ကြီးကွ'' 

'' ပစ္စည်းတွေ အပျံစားပဲ'' 

'' တောက့် မိုက်တယ်ကွာ''

ကောင်လေးများထံမှ စကားသံများ ပေါ်လာသည်။ ခင်မြနိုင်၏ စိတ်ထဲတွင် ဒေါသထောင်းခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် သင်တန်းမှ မစရသေး၊ သင်တန်းသားများနှင့် ပြóနာမဖြစ်ပွားလိုသောကြောင့် ဒေါသစိတ်ကို ချုပ်တည်းကာ မျက်နှာထား ခပ်တည်တည် ခပ်တင်းတင်း လုပ်ထားလိုက်သည်။

'' ဟိတ် ဟိတ်။ စကားတွေ တောင်ပြောမြောက်ပြော လှောက်ပြောမနေနဲ့။ အားလုံး တိတ်။ အားလုံးငြိမ်ကြစမ်း။ လာ ဒီမှာ တန်းစီကြစမ်း'' 

ကိုစောမင်း၏ အော်ဟစ်ပြောဆိုသံ ပေါ်လာသည်။ ကရာတေး သင်တန်းဆရာ တစ်ယောက်ပီပီ၊ အသံကမာသည်။ ကရာတေး သင်တန်းဆရာတစ်ယောက်ပီပီ အသံကမာသည်။ ထန်သည်။ မျက်နှာတင်းတင်း လေသံမာမာနှင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောလိုက်ရာဆူဆူညံညံ အသံတွေ ရုတ်ချည်းပျောက်သွားသည်။ ကောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးများ တန်းစီသည်။ ကိုစောမင်းက ဘယ်လိုတန်းစီရမည်ကို အော်ဟစ်ညွှန်ပြပေးသည်။ ခင်မြနိုင်ကည်း ပါဝင်ကူညီပေးသည်။ 

ဤသို့ဖြင့် ကောင်လေး (၅) ယောက်နှင့်ကောင်မလေး (၃) ယောက်တို့၊ ပစောက်ပုံစံဖြင့် တန်းစီပြီးသွားသည်။ ခင်မြနိုင်၏ မျက်လုံးများသည်တန်းစီနေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်၏ မျက်နှာပေါ်အမှတ်မထင်ကျ ရောက်သွားရာ၊ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်၊ စိတ်အရမ်းပင်လှုပ်ရှားသွားရသည်။ ထိုကောင်လေးမှာ ရှမ်းအမျိုးသားကလေးဖြစ်သည်။ အသက်(၁၆)နှစ်သာသာ ခန့်သာ ရှိဦးမည်။ အရပ်ကတော့ အတော်မြင့်သည်။ အရပ် ငါးပေခြောက်လက်မမြင့်သော ခင်မြနိုင်ထက်ပင် တစ်လက်မသာသာခန့် ပိုမြင့်မည်။

ရှမ်းလေးမို့ အသားကဖြူသည်။ ပခုန်းကျယ်ကျယ် ရင်အုပ်ကောင်းကောင်း ဗိုက်သားချပ်ချပ် တင်ပါးလုံးလုံး၊ ပေါင်လုံးပေါင်တန်များ ရှည်လျားတောင်တင်းသန်မာသည်။ ငယ်ငယ်နုနု မျက်နှာကလေးကလည်းချစ်စရာ။ မိမိငယ်ချစ်ဦး စိုင်းနောင်၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်နှင့် တူလှသည်ဟု ခင်မြနိုင်ထင်မိသည်။ မိမိတို့ ငယ်ရွယ်စဉ် ချစ်ရည်လူးခဲ့စဉ်က စိုင်းနောင်၏ အသွင်အပြင်များမှာ၊ သည်ရှမ်းကလေး၏ အသွင်အပြင်အတိုင်းပင်ဖြစ်နေသည်။ 

ထိုကောင်လေးရှိရာသို့ ပြေးမသွားမိအောင် ထိန်းသော်လည်း။ မျက်စိကတော့ မကြည့်ပဲမနေနိုင်။ ခင်မြနိုင်၏ ပြာလဲ့လဲ့ မျက်လုံးကြီးများသည် ထိုရှမ်းကလေးကို ကြည့်နေမိသည်။ကြည့်သည်မှ စူးစူးစိုက်စိုက်ကို ကြည့်နေမိခြင်း။့ ရှမ်းကလေးကလည်း ခင်မြနိုင်၏ အကြည့်ကို သတိပြုမိသွားသည်။ ခင်မြနိုင်၏ မျက်လုံးအကြည့်နှင့် မကြာခဏဆုံသည်။ 

ထိုသို့ ဆုံမိလေတိုင်း ခင်မြနိုင်၏ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဒိန်းကနဲ လှုပ်ရှားလာသည်။ ရင်ခုန်မှုနှင့် အတူ သူမ၏ သွေးသားတို့သည်လည်း လှုပ်ရှားလာသည်။ လွန်ခဲ့သည့် ဆယ်နှစ်လောက်က သည်ရှမ်းလေး အရွယ်မျိုး ၊ သည်ရှမ်းလေး၏ရုပ်ရည်သွင်ပြင်မျိုးရှိသော ငယ်ချစ်ဦးစိုင်းနောင်နှင့် လုပ် ခဲ့ကြသည်များကို ပြန်သတိရလာသည်။ ထိုအချိန်က ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရသည့် ရင်ဖိုမှုမျိုး အသစ်တဖန်ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာရတော့သည်။

ကိုစောမင်းကတော့ သင်တန်းသားအသစ်များကို ရှေ့ပြေးလေ့ကျင့်ထိန်းသိမ်းမှုများ စတင်ပြုလုပ်နေလေပြီ။ ကိုစောမင်း၏ အော်ဟစ်အမိန့်ပေးသံများကြားမှ ခင်မြနိုင်လည်း ပြန်သတိဝင်လာသလိုဖြစ်ကာ မိမိလုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်လေတော့သည်။ သည်လိုလုပ်နေရင်း ကြားကပင် ရှမ်းလေးကလည်း သူမကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေရာ မကြာခဏဆိုသလိုပင် အကြည့်ချင်းဆုံနေလေသည်။

ရှေ့ပြေးလေ့ကျင့်မှုများ လေးငါးခုလုပ်ပြီးသော အခါတွင်တော့ ကောင်လေး ကောင်မလေးများအတော်လေးစုစည်း စနစ်ကျနလာသည်။ ထိုအခါတွင် တစ်ယောက်ချင်းစီ အမည်များအော်ပြော မိတ်ဆက်မှုလုပ်ရသည်။ ခင်မြနိုင်က ထိုအမည်များကို လိုက်မှတ်ရသည်။

ပထမဆုံး မိန်းကလေး (၃) ယောက်ကစ၍ မိမိတို့အမည်များကို ပြောရသည်။ ပြောရာတွင် ကိုယ်ကိုမတ်မတ်ရပ်ကာ ညာလက်ကို မြောက်í မိမိအမည်ကိုပြောရသည်။ ထို့နောက် ကရာတေးလောက၏ ထုံးစံအတိုင်း ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို ကွေးကာ ဦးညွှတ်၍ ဆရာနှင့် အပြန်အလှန်အရိုအသေပေးရသည်။

'' သူဇာချန်း'' 

အသက် (၁၄) နှစ်ခန့်ရှိ တရုတ်ကပြားမလေး။ အရပ်အမောင်း အလောတော်။ ကိုယ်လုံးက အနည်းငယ်ဝဖိုင့်သည်။ အသားဖြူဖြူ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ချစ်စရာလေး။

'' ထူးထူးကျော်'' 

အသားညိုစိမ့်စိမ့် ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်နှင့် ကုလားကပြားမလေး ဖြစ်ဟန်တူသည်။ အသက်ကတော့ (၁၅) နှစ်သာသာ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ခပ်သွယ်သွယ်ဖြစ်နေသော်လည်း ရင်ကလေးစို့စို့၊ တင်ကလေးမို့မို့နှင့် လုံးလုံးကျစ်ကျစ် တောင့်တင်းသည်။ 

'' ဖြိုးငယ်ငယ်'' 

အမည်တွင် ငယ်ငယ်ပါသော်လည်း လူကောင်မငယ်ပါ။ အသက် (၁၆) နှစ်ခန့်ရှိသည်။ အရပ်ငါးပေလေးလက်မခန့်။ အသက်ငယ်သေးသော်လည်း၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကတော့ အတော်ထွားသည်။ ငယ်နုသော မျက်နှာလေးသာ မရှိပါက အသက် (၂ဝ) အရွယ် မိန်းမပျိုတစ်ယောက်ဟု ဆိုလျှင်ယုံမည်။ ရုပ်ကတော့ သိပ်မချော။ သနားကမားလေးသာ။ ကိုယ်လုံးကတော့ မိန်းကလေးသုံးယောက်တွင် အတောင့်ဆုံး။ ဝတ်ပုံစားပုံကတော့ အတော်ကြီး ခေတ်ဆန်သည်။ အလှထက် အပြကပိုများသည်။ 

ကိုစောမင်း၏ မျက်လုံးများက စပို့ရှပ် ခပ်ကြပ်ကြပ် ဝတ်ထား၍ တစ်ရစ်မို့နေသော နို့ကြီးများ၊ တင်းတင်း ရင်းရင်းဝတ်ထားသော ထမီအောက်မှ တင်းအိစွင့်ကားနေလေသော တင်ပါးသားကြီးများ၊ တိုတိုဝတ်ထားသော ထမီအောက်တွင်တွင် အဖုံးအကာမရှိ အထင်းသားပေါ်နေလေသည့် ခြေသလုံးသား ဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီးများကို ခိုး၍ ကြည့်နေမိသည်။ ခိုး၍ကြည့်သည်ဆိုသော်လည်း မိန်းမတို့သဘာဝ အတိုင်း ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ရိပ်မိဟန်တူသည်။ ပြီးတော့ ထိုသို့ အကြည့်ခံရသည်ကိုလည်း ကျေနပ်ပုံရသည်။ ရင်ကို မသိမသာကော့ပြသလို တင်ကိုလည်း ပိုပေါ်လာအောင် ခါးကို ခပ်လှုပ်လှုပ် မကြာခဏလုပ်ပြလေသည်။

ခါတိုင်း အခြေအနေမျိုးဆိုလှင် ခင်မြနိုင်က ကိုစောမင်း၏ အကြည့်သူခိုးများကို ဖမ်းမိနိုင်မည်ဖြစ်သော်လည်း ယခုတော့ သူမသည် ရှမ်းလေးထံသို့ အာရုံရောက်ကာ အကြည့်ချင်း ဖလှယ်နေမိသောကြောင့် ကိုစောခမ်း၏ အကြည့်သူခိုးများကို လုံးဝ သတိမပြုမိပါချေ။ ကောင်မလေး (၃) ယောက်ပြီးတော့ ကောင်လေးများ အလှည့်။ 

'' မင်းခေါင်စိုး'' 

အသက်က (၁၆)နှစ်ခန့် အသားဖြူဖြူ ပုပုညက်ညက် ကောင်လေး။ တရုတ်ကပြားလေးဖြစ်ပုံရသည်။ 

'' ရန်ပိုင်ထက်'' 

သည်ကောင်လေးကည်း မင်းခေါင်စိုးနှင့် ရွယ်တူ။ ဒါပေမယ့် လူချင်းကတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်။ အသားမည်းမည်း အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်။ ကုလားကပြားတစ်ယောက် ဖြစ်ဟန်တူသည်။ 

'' စိုင်းမောင်''

ဒါကတော့ ခင်မြနိုင် စိတ်ဝင်စားနေသည့် ရှမ်းလေး။ အမည်ကလည်း စိုင်းနောင်နှင့် စိုင်းမောင်၊ ခပ်ဆင်ဆင်မို့ ခင်မြနိုင်အဖို့ ပို၍ပင် စိတ်ဝင်စားစရာ ဖြစ်ရသည်။ 

ပြီးတော့ တခြားလူတွေ ဆက်မိတ်ကြသည်။ အဲ့ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးပါပဲ။ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် မကြုံစဖူး ထူးထူးခြားခြားကို စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို စိတလှုပ်ရှားမှုမျိုး မဖြစ်ရတာကလည်း နှစ်ပေါင်းအတော်ကို ကြာနေခဲ့ပါပြီ။ သူ့ကိုသူလည်း အံ့သြမိပါရဲ့။ ဒီနေ့မှ စပြီး တွေ့ဆုံရတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက် အတွက်ကြောင့် စိတ်တွေဒီလောက် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်နေရတာကို ခင်မြနိုင်မတွေးတတ်တော့ဘူး။ 

အကြောင်းရင်း သေသေချာချာ ရှာမရတော့ဘူး။ ရုပ်တရက် အမြင်မှာသာ စိုင်းမောင်ဟာ စိုင်းနောင်နဲ့တူသလိုလိုဖြစ်နေတာပါ။ ရှမ်းကလည်းရှမ်းချင်း၊ အရပ်အမောင်း အသက်အရွယ်ကလည်း (ဟိုးအရင် ခင်မြနိုင်နဲ့ချစ်ခဲ့ကြချိန်က ရှိခဲ့တဲ့အသက်အရွယ်) စိုင်းမောင်ရဲ့ အသက်အရွယ်မျိုးမို့ စိုင်းမောင်နဲ့တူတယ်လို့ ခင်မြနိုင် စစချင်းထင်မိတာပါ။ 

ဒါပေမယ့် နီးနီးကပ်ကပ် သေသေချာချာ ကြည့်တော့ သိပ်မတူလှတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီကောင်လေး စိုင်းမောင်ကြောင့် ကရာတေးနည်းပြဆရာမကလေး ခင်မြနိုင် တစ်ယောက် အရမ်းကို ရင်ခုန်ပြီး သိပ်ကို စိတ်လှုပ်ရှားရတာတော့ အမှန်ပါ။

ကရာတေးသင်တန်းမှာ လေ့ကျင့် သင်ကြားပေးတာကို မြင်ဖူးကြမှာပေါ့။ အသေအချာအနီးကပ်ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကိုင်တွယ် သင်ပြပေးရတာ။ လက်ချင်းထိတာတို့ ပုခုံးချင်းထိမိတာတို့ အသာထား၊ လူချင်းတောင်အပြတ်ထိမိကြ၊ ထပ်မိကြ၊ ကပ်မိကြတယ် မဟုတ်လား။ ပြီးတော့ ခင်မြနိုင် ကိုယ်နှိုက်ကလည်း စိုင်းမောင်ကို စိတ်ဝင်စားနေမိတာဆိုတော့ သည်ကောင်လေးနားကို ပိုပိုကပ်တယ်။ ပိုပြီး သင်ပြပေးတယ်။ 

ဒီတော့ အသားချင်း အပြတ်ကို ထိမိတာပေါ့။ ဒီလိုထိမိတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ။ မီးပွင့်မသွားကြတာပဲ ကံကောင်း။ ခင်မြနိုင်ဟာ သူ့စိတ်ကိုသူနိုင်အောင်တော့ ထိန်းကြည့်ပါသေးတယ်။ ဘယ်ရနိုင်မှာလဲ။ ထိန်းလေပိုဆိုးလေပေါ့။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ စိတ်တွေဟာ ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်နှစ်ကျော်ကာလ၊ စိုင်းနောင်နဲ့ ချိန်းတွေ့ပြီး လိုးခဲ့ကြ၊ ဆော်ခဲ့ကြ၊ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ကြတာတွေကို ပြန်ပြီး သတိရနေတယ်။ 

အို့ သတိရရုံတင်တောင် မကပါဘူး။ ရုပ်ရှင်ပြသလို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်လာတာ။ ဒီလိုမြင်ယောင်လာမှတော့ ဘယ်နေနိုင်တော့မှာလည်း ခင်မြနိုင်ရဲ့ ရမက်တွေ ဆူဆူဝေလာတော့တာပေါ့။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းလာတယ်။ စောက်ရည်ကြည်တွေ စိုစိုစိစိဖြစ်လာတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလေးရဲ့ ခွကြားဟာ စိုပြီး စေးကပ်ကပ်ကို ဖြစ်လာတဲ့ အထိပဲ။ 

ငေါ့တောင်နေတဲ့ စောက်စေ့က အဲ့ဒီစေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခွဆုံအသားကို ထိမိပိတ်မိနေတော့ ပိုဆိုးနေတာပေါ့။ နို့အုံတွေ တင်းမာလာတယ်။ နိုသီးတွေ တောင်တတ်၊ စူတတ်လာတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာထဲမှာ နို့အုံသားတွေဟာ တင်းတင်းအိအိကြီး။ အဲ ချွန်တတ်လာတဲ့နို့သီးတွေကတော့ ဘရာစီယာကို ထိုးမိ ထိမိနေတယ်လေ။ ကရာတေး ဝတ်စုံထူထူပွပွဝတ်ထားလို့သာတော်တော့တာပေါ့။ မဟုတ်ရင်ခက်မယ်။ 

အနည်းဆုံးတော့ နို့သီးတွေ တောင်တတ်နေတာကို မြင်သာသိသာနိုင်တယ်။ ဟိုး အရင်က ကြုံခဲ့ရတဲ့ ဖြစ်ရပ်တွေဟာလည်း ခင်မြနိုင် စိတ်အာရုံမှာပိုပြီး ထင်ထင်ရှားရှား ထင်ဟပ်လာပါတော့တယ်။ အင့်းအပြန်အလှန်ပေါ့။ အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ စဉ်းစားမိတိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာတယ်။ စိတ်လှုပ်ရှားလာတော့ အဲ့ဒီအကြောင်းတွေကို ပိုပီပီပြင်ပြင် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်ယောင် သတိရလာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ စိတ်တွေလည်း တိုးလို့ လှုပ်ရှားလာပြန်ရော။ သူ့နို့ကြီးတွေကို စိုင်းနောင်က ဆုပ်နယ်ခဲ့တာတွေ။ နို့သီးကို ကုန်းပြီး စို့ခဲ့တာတွေ။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းထည့်ပြီး လိုးခဲ့တာတွေ။ အို့ အားလုံ့း အားလုံးပါပဲ။

ဒါကြောင့်လည်း အဲဒီနေ့ ညဘက်၊ သူ့အိပ်ခန်းထဲရောက်တယ်ဆိုတာနဲ့ ခင်မြနိုင် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်ဘူး့ စိတ်ကအရမ်းကိုထနေပြီ။ လိုးမယ့်လီးကလည်း မရှိဘူးဆိုတော့၊ ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ကိုင်ပွတ်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ညိုးနဲ့ ထိုးကလိပြီး တစ်ကိုယ်တည်းအာသာဖြေရပါတော့တယ်။ လီးနဲ့လိုးတာခံရတာလောက်တော့ ဘယ်အားရမလဲ။ အာသာမပြေတပြေလောက်ပဲဖြစ်တာပေါ့။ 

စိုင်းမောင်ဆိုတဲ့ ရှမ်းလေးနဲ့သာ လိုးလိုက်ရရင်၊ အရမ်းကို အရသာတွေ့မှာပဲလို့လည်း တမ်းတမ်းတတကိုတွေးနေမိတယ်။ ဘာကြောင့်များ သည်ကောင်လေးလိုးတာခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဒီလောက်ဖြစ်ပေါ်နေရတာလဲ ဆိုတာကိုတော့ ခင်မြနိုင်မသိတတ်တော့ပါဘူး။ ရမ္မက်စိတ်ဆိုတာက အဆန်းသား။ ဒီလိုစိတ်မျိုး အရမ်းတက်ကြွနေရင် ဘာဆိုဘာမှ စဉ်းစားတတ်တော့တာ မဟုတ်ဘူး သိက္ခာတွေ ဂုဏ်သရေတွေ ဘေးချိတ်။ ရမ္မက်ရဲ့ ကျေးကျွန်အဖြစ်နဲ့ ဘာကိုမဆို လုပ်ရဲတက်ကြတာပါလား။ 

ရမ္မက်နွံထဲ နစ်မွန်းမိလို့ ဘဝတွေတောင် ပျက်ခဲ့ရတဲ့ ယောင်္ကျားတွေ၊ မိန်းမတွေ နည်းတာမှတ်လို့။ သမိုင်းတလှောက် အထင်အရှားကို ရှိခဲ့တာမဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်နဲ့ ကာမစပ်ယှက်ရအောင် ကြိုးစားဖန်တီးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာကို အပြစ်ပြောလို့ မရနိုင်ဘူးပေါ့။ ရမ္မက်ဇောတက်ကြွ နိုးကြားလာရင် အရှက်အကြောက်တွေ ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ဣန္ဒြေတွေ အကုန်လုံးကွယ်ပျောက်ကုန်ကြတဲာ့ မဟုတ်လား။ ဘယ်လောက်ပဲ အရှက်အကြောက်ကြီးပြီး ဣန္ဒြေသိက္ခာတွေ ပြည့်ဝတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်ပါစေ၊ ကာမရမ္မက်စိတ်သာ တက်ကြွနိုးကြားလာရင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး၊ အလိုးခံဖို့ ဝန်မလေးတတ်ဘူးလေ။

နောက်နေ့တွင် ခင်မြနိုင်သည်၊ စိုင်းမောင်နှင့် ပို၍ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်အောင် ဖန်တီးလုပ်ဆောင်လေတော့သည်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်အနေဖြင့် မိန်းမတစ်ယောက်နှင့်ရင်းနီးကျွမ်းဝင်အောင်လုပ်ဖို့ထက်၊ မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့၊ ယောကျာ်းနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်အောင် လုပ်ရန်ပိုလွယ်သည်။ အထူးသဖြင့် စိုင်းမောင်ကသင်တန်းသား၊ ခင်မြနိုင်က နည်းပြဆရာမလေးဖြစ်နေရာ၊ သည်လိုအလုပ်မျိုးအတွက် ခင်မြနိုင်ထံတွင် အခွင့်သာမှုအများကြီးရှိနေသည်။ 

ထိုကြောင့်၊ နေ့လည်ပိုင်း၊ ထမင်းစားအတွက် သင်တန်းလေ့ကျင့်မှု ခေတ္တနားချိန်အရောက်တွင် ခင်မြနိုင်နှင့် စိုင်းမောင်တို့က အတော်ပင်ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိနေကြလေပြီ ထို့ပြင် ခင်မြနိုင်က၊ စိုင်းမောင်ကို မျက်နှာသာပေးမှန်းလည်း ကောင်လေး၊ကောင်မလေးတွေ ရိပ်မိကုန်ကြသည်။ ကိုစောမင်းပင် တစေ့တစောင်း အကဲခတ်မိသည်။ ခင်မြနိုင်ကတော့ ဒါတွေကို မသိ။ အကဲခတ်လည်း မအား။ စိုင်းမောင်နှင့် ရင်းနှီး ကျွမ်းဝင်လာရသည်ကိုပင် ကျေနပ်နေသည်။ စိုင်းမောင်ကို၊ မထိတထိ(နောက်ပိုင်းတော့ထိထိမိမိ၊ သိသိသာသာ)ပုတ်လားခတ်လားလုပ်နေရတာကို အရမ်းသဘောကျနေလေသည်။ 

ထမင်းစားသောက်ပြီး၊ သင်တန်းပြန်မစမီ ခေတ္တနားနေချိန်ရသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှ ထွက်အလာ အခြားသူများ ရယ်မော စကားပြောဆိုနေခိုက် ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင် အနားသို့ အသာကပ်ကာ ခပ်တိုတိုးလေး နှစ်ကိုယ်ကြား စကားဆိုလိုက်သည်။

'' မင်းကသိပ်တော်တာဆိုတော့၊ မင်းကို ကရာတေးလျှို့ဝှက်ကွက်တွေ သင်ပြပေးမယ်။ သင်ချင်လား'' 

'' ဟုတ့် ဟုတ်ကဲ့ သင့် သင်ချင်ပါတယ် တီချယ်'' 

စိုင်းမောင်က ပြန်ဖေသည်။ အသံက တုန်ယင်နေသည်။ ဆရာမလေးက မမှော်လင့်ပဲ သူ့နားကပ်ကာ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလာသောကြောင့် စိုင်းမောင်မှာ အတော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားသွားဟန်တူသည်။ သူ့ပြန်ဖြေသံကလည်း ခပ်တိုးတိုးလေး ဖြစ်ရာ အခြားသူများ ကြားဖို့မလွယ်ပါ။ 

'' အေး ဒါဆို နေ့လည်ပိုင်းနားချိန်မှာ မနားပဲ ခြံထောင့်က ကားဂိုဒေါင်ဆီကိုလာခဲ့။ အဲ့ဒီမှာ ဆရာမ စောင့်နေမယ်'' 

'' ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ''

ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်၏ လက်မောင်းနှင့် မိမိ၏ ညာဘက်ရင်သား ထိမိလေအောင် တမင်ပြုကာ အသာဆက်လက် လှောက်လှမ်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ရန်ပိုင်ထက်ဆိုသည့် ကုလားကပြားလေးက သူတို့ကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်ကို ခင်မြနိုင် မသိခဲ့ပေ။

-------------------------

ကားဂိုဒေါင်က ခြံကြီးရဲ့ အနောက်ဖက် အစွန်နားမှာ ရှိတယ်။ ချောင်ကျတယ်လေ။ ပြီးတော့ လူအသွားအလာလည်း နည်းတယ်။ ပြီးတော့ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ ကားကလည်းရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ညဘက်ကျမှ လာထားတာ။ နေ့ခင်းဘက်ဆို အပြင်ထွက်သွားနေတာက များတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်မက စိုင်းမောင်ကို ဒီနေရာ ချိန်းလိုက်တာပေါ့။ တကယ့်ကို ဆိတ်ကွယ်ရာနေရာလေ။ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်တည်း လွပ်လွပ်လပ်လပ်ရှိမယ်။ ကောင်လေးကို အပိုင်သိမ်းသွင်းဖို့ အခွင့်အလမ်းတွေ အများကြီး ရှိတယ်မဟုတ်လား။ 

ကျွန်မဟာ၊ အဲ့ဒီကားဂိုဒေါင်ကို ကြိုတင်ရောက်နှင့်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ပြောရမယ်ဆိုရင် ဒီကို အလာ ကျွန်မအခန်းထဲအချိန်လုဝင်ရောက်ပြီး ကျွန်မကိုကျွန်မ ခြယ်သပြင်ဆင်မှုတွေလည်း လုပ်ခဲ့ပါသေးတယ်။

အို့ ကျွန်မဟာ ရည်းစားရကာစ ဆယ်ကျော်ဆက် မိန်းကလေးတစ်ယောက်လိုမျိုး ဖြစ်နေတာ။ အင့်း ရယ်ဖို့လည်း ကောင်းပါရဲ့။ ဒီနေ့ ကျွန်မ အကြံအစည် အောင်မြင်မယ်ဆိုတာကိုလည်း ကျွန်မသိနေတယ်လေ။ ဘယ်လိုကြောင့် သိတာလဲတော့ တိတိကျကျ မပြောနိုင်ဘူး။ ဘာပြောရမှာလဲ့ ဟို့ မိန်းကလေးတွေမှာ ရှိတတ်တဲ့ ဗီဇအသိနဲ့ သိနေတာလို့ပဲ ပြောရမလားပဲ။ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ ကွပ်ပျစ်လေးတစ်ခုလည်း အသင့်ရှိနေပါတယ်။ 

ကျွန်မက ဖျာတစ်ချပ် ယူလာခဲ့ပြီး အဲ့ဒီ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ ခင်းထားလိုက်တယ်လေ။ ပြီးတော့ စိုင်းမောင်အလာကို စောင့်တယ်။ သိပ်ကြာကြာ မစောင့်ရပါဘူး။ စိုင်းမောင် ရောက်လာတော့ တာပါပဲ။ သူရောက်လာတာမြင်ရတာနဲ့ကို ကျွန်မရဲ့ သွေးသားတွေက စတင်လှုပ်ရှားလို့လာပါတော့တယ်။

'' လာ စိုင့်း'' 

ကျွန်မက ပြုံးပြပြီး ခေါ်လိုက်တယ်။ ကျွန်မ ပါးစပ်က အလိုလိုပဲ 'စိုင်း' ရယ်လို့ သုံးနှုန်းလိုက်မိတာ။ အင်း ဒီအခေါ်အဝေါ်က ဟိုးတစ်ချိန်တုန်းက စိုင်းနောင်ကို ကျွန်မခေါ်ဖူးတဲ့ အခေါ်အဝေါ်လေ။ ဒီလို ခေါ်ဝေါ် သုံးစွဲလိုက်တယ် အချိန်မှာ စိုင်းနောင်နဲ့ ကာမစပ်ယှက်ခဲ့ရပုံတွေကို ကျွန်မထင်ထင်ရှားရှား ပြန်မြင်ယောင်လာတယ်။ ကျွန်မရဲ့ နိုးကြွစ ရမ္မက်ဇောတွေဟာလည်း ဟုန်းဆို အရှိန်အဟုန်ကြီးမားလာတော့တာပါပဲ။

ဒါကြောင့် စိုင်းမောင်ကို စူးစူးရဲရဲကြီးကို ကြည့်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ကျွန်မ မျက်လုံးတွေဟာ ကာမအရိပ်အရောင်တွေနဲ့ တလက်လက်တောက်ပြောင်နေမှာပါပဲ။ ဒီလို အကြည့်ခံလိုက်ရတဲ့ စိုင်းမောင်ဟာ ရှိုးတိုးရှန့်တန့်ကလေးဖြစ်သွားတာကို ကျွန်မ သတိပြုမိလိုက်တယ်။ အင်း ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ ခေါ်တောတစ်ထောင်အားနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်တာကို ခံလိုက်ရတဲ့ အပျိုမလေး အနေအထိုင်ရခက်သွားတဲ့ အသွင်အပြင်မျိုးပါပဲ။

စိုင်းမောင်ဆိုတဲ့ ကောင်ငယ်ကလေးလေ။ ပါးတွေဘာတွေ နီရဲလို့။ ခြေလှမ်းကလည်း မမှန်တော့ဘူး။ ပြီးတော့ အသက်ရှုတွေကလည်း မြန်နေတာကို ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ကောင်လေးကတော့ လာတော့အလာသား။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ လှောက်လှမ်းဝင်လာရင်း ကျွန်မရဲ့ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည်ကို ခိုးပြီး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုးကြည့်တယ်ဆိုပေမယ့် ကျွန်မက ရိပ်မိပါတယ်။ 

ကျွန်မကလည်း ဒီလိုကြည့်ချင်စရာ ဖြစ်အောင်ရပ်နေတာကိုး။ ကျွန်မရပ်နေတဲကပုံက လှယဉ်ကျေးမယ်ရွေးပွဲမှာ ပြိုင်ပွဲဝင်ကောင်မလေးတွေ ရပါပြလေ့ရှိတဲ့ ကိုယ်နေဟန်ထားမျိုး။ တွေ့ဖူး မြင်ဖူးကြမှာပါ။ ခါးကလေးကို မလိန်တစ်လိန် ရင်ကိုရှေ့ကော့ကော့လေးလုပ် တင်ပါးကိုနောက်ပစ်ထားပြီး ပေါင်နှစ်ခေါင်း မဟတဟလေး ရပ်နေတာ။ နောက်ပြီးတော့ ကျွန်မက အလင်းရောင်ကို ကျောပေးရက် မကျတကျဖြစ်အောင်ရပ်နေတာလေ။ ဒီတော့ကောင်လေးအဖို့ ကျွန်မကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကို ပိုပီပီပြင်ပြင်မြင်နိုင်တာပေါ့။ 

စိုင်းမောင်ကားဂိုဒေါင်ထဲ လျှောက်လှမ်းဝင်လာပြီးသည်နောက် ခင်မြနိုင်က ဂိုဒေါင်တံခါးကို သွားပိတ်လိုက်သည်။ ဤတွင် စိုင်းမောင်က ခင်မြနိုင်ကိုနောက်ပိုင်းမှနေ၍အားမနာတမ်းကြည့်လေတော့သည်။ နောကဖက်မှ ကြည့်ရသည်မို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လည်းကြည့်စရာမလိုတော့။ အားရပါးရပင်ကြည့်နိုင်သည်။ 

ခင်မြနိုင်သည် တက်ထရွန် ထဘီလေးဝတ်ထားသည်။ အရောင်ကလည်း ပန်းနုရောင်။ အသားကခပ်ပျော့ပျော့ပါးပါး။ ပြီးတော့ အတွင်းခံ ပိတ်လုံကွင်းမပါ။ အောက်ခံပင်တီဘောင်းဘီတိုကလေးသာ ဝတ်ထားသည်။ ဂိုဒေါင်တံခါးကို ပိတ်ရာတွင် ခင်မြနိုင်က တမင်ပင်၊ တင်ပါးဆုံကြီးတွေကို နောက်သို့ ခပ်ကော့ကော့ပြုထားရာ၊ ပျော့ပါးသော ထဘီအသားတွင် အိစက်တင်းရင်းလေသော ဖင်သားများက အပြတ်ကို ထိကပ်နေသည်။ 

အတွင်းခံဘောင်းဘီ၏ အနားသတ်များကို အထင်းသားမြင်ရသလို တစ်၍နေလေသော ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်း၏ အသွင်ကလည်း ဘဝင်တုန်စရာ။ စိုင်းမောင်မှာရင်တွေခုန်လာသည်။ အာခေါင်ချောက်သလိုလိုဖြစ်လာသည်။ နားထင်နားရင်းတွေ ပူထူလာသည်။ မိမိသည် လှို့ဝှက် ကရာတေးကွက်များကို သင်ယူရန် ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်ကိုပင် မေ့သလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ 

'' အချိန်ရတယ် မဟုတ်လား၊ စိုင်း''

တံခါးပိတ်ပြီးနောက် ခင်မြနိုင်ကစိုင်းမောင်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။ ခင်မြနိုင်က ကွပ်ပျစ်ရှိရာသို့ မေးငေါ့ပြလိုက်သည်။ စိုင်းမောင်သည်၊ ချက်ချင်းပင် ကွပ်ပျစ်ပေါ်သွားထိုင်လိုက်သည်။ ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်ထိုင်နေရာကွပ်ပျစ်ဆီသို့ ရှေ့ရှု လျှောက်လှမ်း၍လာသည်။ စိုင်းမောင်က သူ့ထံသို့လာနေသည့် ခင်မြနိုင်ကို မျက်လုံးကြီး များပြူးလျက် ကြည့်နေသည်။ ကောင်လေးသည် အလွန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေရာ သူ့ကိုယ်သူ ဘာလုပ်နေမှန်းပင် မသိတော့။ 

ခင်မြနိုင်ကိုယ်တိုင်မှာ လည်း ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်အောင် ပင် စိတ်လှုပ်ရှားíနေသည်။ ခြေလှမ်းမမှားရအောင် မနည်းကြီးကို ကြိုးစားကာ ထိန်းနေရသည်။ ကွပ်ပျစ်နှင့် ခြေနှစ်လှမ်းခန့် အကွာသို့ရောက်သောအခါ ခင်မြနိုင်သည် ခေတ္တရပ်ကာ ထဘီကို ဖြန့်ဝတ်သည်။ ထဘီကို သေသေချာချာခါ၍ ကျကျနနဖြန့်ဝတ်ခြင်းဖြစ်ရာ စိုင်းမောင်အနေဖြင့် ဝင်းကနဲလက်ကနဲ ပြိုးပြက်ပေါ်သွားသောဝမ်းပျဉ်သားများသာမက အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီ အနီရင့်ရောင်ကလေး၏ အထက်ပိုင်းကို ပင်မြင်ရသည်။ 

'' စိုင်းတို့ အရွယ်တုန်းက ကြုံခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်တွေကို တို့ပြန်သတိရတယ်သိလား။ စိုင်းကိုမြင်တဲ့အတွက် အဲ့ဒီအကြောင်းတွေကို ပိုသတိရမိတာ။ စိုင်းကြောင့် ပြန်သတိရခဲ့တယ်လို့တောင် ပြောလို့ရတယ်'' 

ခင်မြနိုင်က စကားစ သည်။ မိန်းမသားတစ်ယောက်အနေနှင့် ရဲတင်းပွင့်လင်းလွန်းရာတော့ကျသည်။ ဒါပေမယ့် သည်လို အခြေအနေအချိန်အခါမျိုးမှာ သည်လိုစကားမျိုးသာ ပြောဖို့ရှိနေသည်မို့ ခင်မြနိုင်ကလည်းခပ်ရဲရဲပင် ပြောချလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

စိုင်းမောင်မှာ ခင်မြနိုင်၏ စကားများကို နားမလည်နိုင်ပဲရှိနေသည်။ သို့သော် ထိုစကားနောက်ကွယ်တွင် ရမ္မက်ဇောများပါနေသည်ကိုတော့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက် ၏အသိစိတ်ဖြင့်နားလည်သည်။ ပြီးတော့ စိုင်းမောင်သည် ခင်မြနိုင်နှင့် ဆိတ်ငြိမ်သည့် နေရာတွင် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသည်ကို ကြည်နူးသာယာနေမိရာ ခင်မြနိုင်ပြောသော စကားများကို နားလည်ဖို့ လည်းမကြိုးစားတော့။ ခင်မြနိုင်က ထဘီကို ပြင်ဝတ်လိုက်ပြီးနောက် စိုင်းမောင်ထံသို့ ဆက်လက်တိုးကပ်လာသည်။ ရေမွှေးနံသင်းပျံပျံနှင့် ရောနှောနေသည့် ခင်မြနိုင်၏ ကိုယ်သင်းနံကို စိုင်းမောင်ရှုမိသည်။ 

'' တို့နဲ့မင်းနဲ့ လိုးရအောင်ကွာ''

ဟု တစ်တစ်ခွခွကြီးထုတ်ပြောဖို့ မကောင်းကြောင်း ခင်မြနိုင် သိသည်။ အခြားစကားများနှင့် အစပျိုးပေးရအုံးမည်။ ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းလိုရင်းကို ရောက်အောင်လမ်းကြောင်းပေးရမည်။ သို့သော် ခင်မြနိုင်အနေဖြင့် အခြားစကားများကို ဘယ်လိုပြောရမှန်း စဥးစား၍မရလောက်အောင်ပင် စိတ်ကလှုပ်ရှားနေသည်။ 

'' တို့ ထိုင်မယ်နော်'' 

'' ဟုတ့် ဟုတ်ကဲ့'' 

ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်၏ ဘေးနားတွင် အသာဝင်ထိုင်သည်။ အသားချင်းတော့ မထိမိကြပ။ ဒါပေမယ့် လူချင်းလည်းသိပ်မဝေး။ အသားချင်းထိရုံတမယ် နီးကပ်နေကြသည်။ စိုင်းမောင်သည် တစ်စုံတစ်ရာ ပြောနိုင်ရန် ဆရာမလေးခင်မြနိုင်ဘက် အသာခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။ ထိုသို့ အလှည့်တွင် အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေမှုကြောင့် နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် လှုပ်ရှားနေသော ခင်မြနိုင်၏ ရင်သားဆိုင်များကို မြင်မိရာ စကားမဟနိုင်တော့။

တင်းရင်းမို့ထွားသော ရင်သားစိုင်များ တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ရှားနေသည်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်၏ ပေါင်ပေါ်သို့ လက်တစ်ဖက်ကို အသာလေးတင်လိုက်သည်။ စိုင်းမောင်မှာ ကြင်စက်နဲ့ အတို့ခံလိုက်သလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားသည်။ ခင်မြနိုင်ကို တအားဖက်ပြီး ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း နမ်းပစ်လိုစိတ်များပေါ်လာသည်။ ထိုစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုဖြင့် ခင်မြနိုင်ကို လှမ်းဖက်မည် အပြု 

'' ဟေး မင်းဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲကွ'' 

ခင်မြနိုင်၏ စကားကြောင့် စိုင်းမောင်လန့်သွားသည်။ တကယ်တော့ ခင်မြနိုင်က ဤသို့ပြောပြီး စိုင်းမောင်၏ နဖူးလေး၊ ပါးလေးများကို ကိုင်ကာ ပမာဏအစပျိုးမည် ကြံထားသည်။ သို့သော် စိုင်းမောင်ကတော့ ဖက်နမ်းရန်ကြံရွယ်မှုကို ခင်မြနိုင်ရိမ်မိကာ သတိပေးစကားဆိုခြငး ဖြစ်မည်ဟုထင်သွားသည်။ အတော်လည်း လန့်ဖြန့်သွားသည်။ ထိုင်နေရာမှ ကမန်းကတန်း ထရပ်လိုက်မိသည်။ 

စိုင်းမောင်၏ လီးကြီးသည် တောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထရပ်လိုက်သောအခါ ဘောင်းဘီခွကြားရှိ တေင်မတ်နေသော လီးကြီးက ဖုဖုထစ်ထစ်နှင့် ဖောင်းကြွနေတာ ထင်ရှားလာသည်။ ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်၏ ဘောင်းဘီခွကြားကို လှမ်းကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး အဝိုင်းသား ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေးလီးတောင်နေပါရောလား။ စိုင်းမောင်မှာလည်း မိမိလီးတောင်နေသည့် အဖြစ်ကို ဆရာမတွေ့သိသွားသောကြောင့် ပို၍လန့်သွားသည်။ 

'' ဟာ ကျွန်တော်သွားမယ် ဆရာမ'' 

စိုင်းမောင်သည် ကြောက်ကြော်က်လန့်လန့်ပြောကာ လှမ်းထွက်သွားသည်။ ခင်မြနိုင်မှာ ယခုမှတော့ စိုင်းမောင်ကို အလွတ်မခံနိုင်တော့ပါ။

'' ဟေ့မသွားနဲ့ မသွားနဲ့'' 

ခင်မြနိုင်သည် ပါးစပ်မှပြောရင်း ထိုင်နေရာမှ ခုန်ထကာ စိုင်းမောင်၏လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ သည်မှလောက် အလောတကြိးပြုမိသည့်အတွက် ခင်မြနိုင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံသြမိသည်။ စိုင်းမောင်ထွက်သွားမည်ကို မလိုလားသည့် စိတ်ဖြင့် အလိုအလျှောက်ပြုမိခြင်းပင်။ စိုင်းမောင်မသွားနိုင်တော့။ လှမ်းဆွဲမှုကြောင့် စိုင်းမောင်၏ လက်မောင်းသည် ခင်မြနိုင်၏ မို့ဝင်းအိစက်သော ရင်သား တစ်ဖက်ကို အိကနဲနေအောင် ထိမိသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး၏ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်းထသွားကြသည်။ ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်၏ လက်မောင်းကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ကွပ်ပျစ်ရှိရာသို့ ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။ စိုင်းမောင်မှာ မရုန်းနိုင် မငြင်းနိုင် ခင်မြနိုင်ဆွဲခေါ်ရာသို့လိုက်လာခဲ့သည်။

ဤသို့ဖြင့် နှစ်ယောက်သား ဖျာခင်းထားသော ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပြန်ထိုင်မိကြသည်။ ကွပ်ပျစ်သည် တစ်ထွာကျော်ကျော်မှသာ မြင့်သည်။ ကွပ်ပျစ်ဘေးတွင် ခြေချကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ် တင်ပါးကိုတင်၍ ထိုင်သောအခါ ဆောင့်ကြောင့် မကျတကျ အနေအထားဖြစ်နေသည်။ သည်လို အနေအထားတွင် စိုင်းမောင်၏ ပေါင်ကကားနေရာ ပေါင်ခွကြား ဘောငးဘီအောက်မှ ဖုထစ်မတ်ထနေသော လီးတန်ကြီး၏ အရိပ်အယောင်ကို ပို၍ ထင်ရှားစွာ မြင်သာသည်။ 

စိုင်းမောင်မှာလည်း ရမ္မက်စိတ်တွေ တက်ကြွနေပေရာ လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်တွေ စို့ထွက်နေသည်။ ထို အရည်ကြည်မျညးသည် ဘောင်းဘီအသားစကိုပါ စိုစွတ်စေရာ၊ လီးထိပ်ဘက်အနားတစ်ဝိုက်မှ ဘောင်းဘီမှာ စိုစွတ်သည့်အဝိုင်းကလေး ချက်ချင်းပေါ်လာသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှု အတွေ့အကြုံရှိနေပြီးဖြစ်သူ ခင်မြနိုင်က ထိုသို စိုစွတ်သော အဝိုင်းလေးပေါ်လာတာ ဘာကြောင့်ဟုနားလည်သည်။ နားလည်သောကြောင့် ပိုမိုစိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ ကတုန်ကရင်ကြီး ဖြစ်လို့။ မိမိသည် ယောင်္ကျား တစ်ယောက် လိုးတာကို ခံယူလိုသည့် စိတ်များသေသေချာချာကို ဖြစ်ပေါ်နေကြောင်း ခင်မြနိုင် နားလည်လာသည်။ 

ဟိုးယခင် ငယ်ချစ်ဦး စိုင်းနောင်၏ လီးကြီးဖြင့် လိုးတာကို တမ်းတမှုမျိုးများ ဖြစ်နေခြင်းပင်။ ကရာတေးနည်းပြဆရာမကလေး ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ကာမဆိပ်တွေ တက်လို့နေပါပြီ။ သင်တန်းသား တပည့်ကလေး စိုင်းမောင်နဲ့ လိုးချင်နေပြီလေ။ သူ့ ခေါင်းထဲမှာလဲ ဒီလို အရှက်ကင်းမဲ့စွာ ရမ္မက်ဇောထန်တာ မသင့်တော်ဘူးလို့ သတိပေးနေတာကလည်းရှိနေသေးတယ်။ ဒီသတိပေးမှုနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တို့ အားပြိုင်နေကြတယ်။ အားပြိုင်တယ်လို့သာပြောရတာပါ။ တကယ်တော့ ဘက်မမှပါဘူး ရမ္မက်ဆန္ဒဟာ တောမီးပမာလှင်မြန်မြန်ကြီးကို ပြန့်နှံ့လွှမ်းမိုးလာတာ။ သိစိတ်က ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ဘူး သိက္ခာတွေ၊ အိန္ဒြေတွေ အားလုံးကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်။

'' မင်းတို့ကို သဘောကျတယ် မဟုတ်လားဟင်'' 

ကာမဆိပ်တွေ အရမ်းတက်နေတဲ့ ခင်မြနိုင်ဟာ မရှက်မကြောက်နိုင်တော့ပဲ ပြောင်ပြောင် တင်းတင်းကို မေးလိုက်ပါတယ်။ စိုင်းမောင်ဟာ ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိဘူး။ သူစိတ်သိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ ပြီးတော့ ကြောက်လည်းကြောက်နေတာ။ ဟုတ်တယ်လေ။ ကိုယ့်ဆရာမကို ပြန်ပြီးပြစ်မှားသလိုမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ် မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ခင်မြနိုင်ပြောတာကို မဟုတ်ဘူးလို့လည်း မငြင်းချင်ဘူး။ ဟုတ်တယ်လို့လည်း ပြောဖို့ မဝံ့ရဲဘူး။

ဒါကြောင့် ခင်မြနိုင်ကိုသာ ရမ္မက်ခိုးရီဝေနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေမိတယ်။ ပါးစပ်က မပြောပေမယ့် ဒီအကြည့်က ကောင်လေးရဲ့ သွေးသားဆန္ဒ ဘယ်လိုရှိနေပြီဆိုတာ ပြနေတယ်လေ။ ခင်မြနိုင်က မတ်တပ်ထရပ်တယ်။ ပြီးတော့ စိုင်းမောင်ကိုလည်း မတ်တပ်ရပ်လှက်သားဖြစ်အောင် ဆွဲထူမတယ်။ စိုင်းမောင်ဟာ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ပဲ ထရပ်လာတယ်။

နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်ရက် ရပ်မိနေကြပြီ။ ခင်မြနိုင်နဲ့ စိုင်းမောင်က အရပ်ချင်း မတိမ်းမယိမ်း။ ဒီလိုရပ်မိကြတော့ မျက်နှာချင်းက တန်းနေတာပဲ။ ခင်မြနိုင်က အသာရှေ့တိုးလိုကတော့ ရင်ချင်းအပ်မိသွားကြပါလေရော။ ခင်မြနိုင်က မျက်နှာကိုပါ အသာရှေ့ တိုးလာတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကို စုပ်နမ်းတော့မယ် ဆိုတာ စိုင်းမောင်သိတာပေါ့။ 

သူကလည်း ဒီလို အနမ်းခံချင်နေတာ။ စိုင်းမောင်က မျက်စေ့တွေကို အသာပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ဟော၊ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကို ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ရဲ့ နုထွေးတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေးတွေ ဖိကပ်ကျရောက်လာပြီ။ ပြီးတော့ အားရပါးရ စုပ်နမ်းတာကို ခံလိုက်ရတယ်။ စိုင်းမောင်ရဲ့ လက်တွေက ခင်မြနိုင် ခါးကို ခပ်တင်းတင်း သိုင်းဖက်လိုင်တယ်။ 

ဒီအခါ ခင်မြနိုင်ရဲ့ ရင်ကကော့တက်လာတယ်။ မို့မို့ဝန်းဝန်းရင်သားဆိုင်ကြီးတွေဆိုတာ စိုင်းမောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်မှာ အိကနဲ တင်းကနဲနေအောင်ကို ထိမိလာတာပေါ့။ စိုင်းမောင်ကလည်း တုံပြန်စုပ်နမ်းတယ်။ တပြွတ်ပြွတ်နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းသံတွေဟာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ ပျံ့လွင့်သွားလေရဲ့။

-----------------------------------------------------------

အခန်း (၂ )

'' ဘယ့်နှယ့်လဲ၊ ကောင်းလား'' 

ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်နမ်းကြပြီးနောက်၊ ခင်မြနိုင်ကမေးသည်။ စိုင်းမောင်မှာ နှုတ်မှ စကားမဆိုနိုင်သေး။ ခေါင်းကိုသာ ညိမ့်ပြသည်။ ခင်မြနိုင် အတော်လေး သဘောတွေ့ သွားသည်။ 

'' အေးဒီလိုမှပေါ့ကွယ့်။ စိုင်းကို တို့က ကရာတေး လှို့ဝှက်အကွက်တွေထက်ကောင်းတာတွေကို သင်ပေးမယ်။ ဟုတ်လား ''

" ဟုတ့်ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ'' 

ယခုမှပင်၊ စိုင်းမောင်၏ ပါးစပ်မှ စကားသံထွက်လာနိုင်၏ အသံမှန်တော့ မဟုတ်သေး။ သိသိသာသာကြီးပင်တုန်ယင်နေသည်။ 

'' အေ့းဟုတ်ပြီ။ တို့ကိုတော့ တလွဲမထင်နဲ့ နော်။ တို့က စိုင်းကို ချစ်လွန်းလို့ သင်ပြပေးမှာ။ ပြီးတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောရဘူး'' 

'' ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့'' 

စိုင်းမောင်မှာ ယခုတွေ့ကြုံနေရသာ်ကို ယုံပင်မယုံနိုင်။ အိပ်မက် မက်နေတာလားဟုပင် ထင်နေမိသည်။ ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်၏ ခါးပတ်ကို အသာဖြုတ်သည်။ခါးပတ်ပြုတ်သွား၍ ခပ်လျော့လျော့ ဖြစ်သွားသည့် ဘောင်းဘီခါးကြားထဲသို့ လက်ကို အသာထိုးသွင်းလိုက်သည်။ စိုင်းမောင်တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာသည်။ 

ခင်မြနိုင်သည် စိုင်းမောင်၏ တင်ပါးလုံးလုံးကျစ်ကျစ်များကို အရင်စမ်းသည်။ စိုင်းမောင်သည် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးဝတ်ထားရာ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်သို့ လက်ထိုးနှိုက်ထားသော်လည်း တင်ပါးသားများကို ပကတိအတိုင်းကိုင်ရခြင်း မဟုတ်သေးပါ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ ကိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ 

ထို့နောက် ခင်မြနိုင်၏လက်များက အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်သို့ပင်တိုးဝင်လာပြန်သည်။ တင်းရင်းအိချောနေလေသော စိုင်းမောင် တင်ပါးသားများကို စမ်းသည်။ ပွတ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်ကြည့်သည်။ စိုင်းမောင်မှာတော့ သူ့တင်ပါးကို ခင်မြနိုင်ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်နေတာခံရင်း ရင်ထဲတွင် ဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ ငါးပြေမအရှင်တစ်ကောင်ကို မြိုချထားရသလိုလိုကြီး။ 

ထို့နောက် ထိုးသွင်းထားသော လက်ပြန်ထုတ်သွားရာ၊ စိုင်းမောင်ရင်ထဲ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်ရသည်။ သို့သော် ခင်မြနိုင်က စိုင်းမောင်၏ ဘောင်းဘီခွကြား နေရာကို အပေါ်မှလက်ဖြင့်အသာအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ရှမ်းလေးမှာ ဆက်ကနဲဆက်ကနဲပင် တွန့်သွားရလေသည်။ စိုင်းမောင်သည် ခင်မြနိုင်ကို လှမ်းကြည့်မိသည်။ ခင်မြနိုင်ကချိုမြသော အပြုံးလေးပြုံးပြကာ စိုင်းမောင်၏ နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများ ထိကပ်ကာ စုပ်ယူနမ်းလိုက်ခြင်းဖြင့် ကောင်လေး၏စိတ်လှုပ်ရှား လန့်ဖြန့်သွားမှုကို ပြေပျောက်အောင် ပြုလုပ်ပေးလိုက်သည်။ 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>