အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - မောင်ကျော်
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
အခန်း ( ၆ )
ခွန်အားနဲ့အသက်မွေးရလို့ ဂွင်းမတိုက်သလို မိန်းမလည်း မလိုးဖူးတော့ အားကသန်သန် လီးကတောင်တောင်နဲ့ တစ်ညလုံး မအိပ်ပဲ လိုးတာ အဖေမနိုးဘူး။ မနက်သာ လင်းသွားတယ်..သွေးသားတွေက ဆူပွက်နေတုန်းပဲ။ အိမ်ရှေ့လမ်းမှာ မနက်တိုင်းလာရောင်းတဲ့ ကောက်ညှင်းပေါင်းလေးနဲ့အကြော်လေးပဲ ခဏဝယ်စားဖြစ်တယ်..အသားချင်းထိ..လူချင်းပူးမိလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ အငမ်းမရ နမ်းမိသွားပြီ။ နို့ကြီးတွေ ဆွဲဆုပ်ဖိချေပြီးနယ်မိသွားပြီ..။
ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေ ဆုပ်ဆုပ်ချေပြီး လိုးမိသွားပြီ။ နေလို့ကိုမရတာ..ကျော်ရင်က အထိကို မခံနိုင်ဘူး။ ကျော်ရင်ကလူပျို..။ တက်လူမို့ လိုးတယ်ဆိုတာတော့ ထားလိုက်ပါတော့..။ အလိုးခံတဲ့ မကြည်အေးက အရင့်ကြီးမို့ထိန်းများထိန်းနိုင်မလားဆိုတော့ သူကတောင် ပိုကဲချင်နေသေးတယ် ။ သူချွတ်ချထားပစ်ခဲ့တဲ့ ထမီကိုကောက်ယူလာရုံပဲ ကောက်ယူလာတယ်..။ တစ်မနက်ခင်းလုံး ပြန်ကိုမဝတ်တာ..စောက်ရည်နဲ့ လီးရည်တွေ သုတ်ရုံသက်သက်ပဲ ဖြစ်နေတယ်။
ဒီစောက်ဖုတ်ကြီး.ဒီနို့ကြီးတွေနဲ့ ဒီဖင်ဆုံဒီပေါင်.ဒီကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အသားစိုင်ကြီးတွေကို အချိန်ပြည့်မြင်နေရမှတော့..မိန်းမ မလိုးဖူးသေးတဲ့လူပျိုသိုးက နွားသိုးကြိုးပြတ်.အသေကြုံးလိုးတော့တာပေါ့။ မနက်ဆယ်နာရီကျော်ကျော်မှ အဖေကလူးလဲထ,ပြီး အင်းအင်းအဲအဲနဲ့ကြောင်နေလို့ လိုးနေရင်းတန်းလန်းနဲ့ မကြည်အေးကိုလက်ဆွဲပြီးခေါ်ချလာတာ သူ့ထမီမှာ စောက်ရည်ကွက် လီးရည်ကွက်တွေ ရွှဲရွှဲနစ်လျက်သားကြီးနဲ့ ပြုံးပြုံးကြီးလိုက်လာတယ်။
" ဘယ်သွားကြမလဲဟင်.."
ဆိုက်တွဲနံဘေးမှာရပ်တော့ လက်မောင်းကို ဆွဲထားပြီး ခေါင်းလေးမော့မေးတာ.
" သွားလိုးမှာပေါ့..မကြည်အေး စောက်ပတ်ကြီးက လိုးလို့ဒီလောက်အရသာရှိတာ..လိုးလို့မှမဝ,သေးတာ.."
" အင်းလေ.ဘယ်သွားလိုးမှာလဲ လို့မေးတာ.မောင်လိုးဦးမယ်ဆိုတာတော့ သိတာပေါ့.."
ကနွဲ့ကလျ နဲ့လက်မောင်းကို လှုပ်လှုပ်မေးတာ အလိုးခံထားပြီးပြီဆိုတော့ ကျော်ရင့်ကို သူ့လင်ပဲလို့ ခံယူထားလိုက်တဲ့ပုံပေါ့။ ကျေ ာ်ရင်က ဘာမှပြန်ဖြေမနေဘဲ ဆိုက်တွဲပေါ်တက်ဖို့တွင်တွင်လက်ညှိုးထိုးပြပြီး.
" ကြာတယ်ကွာ..လိုက်မှာလား.ဒီမှာအဖေနဲ့ နေခဲ့မှာလား.."
" ကြည့် ကြည့်..ဖွတ်ဖွတ်ကျေပြီး စောက်ပတ် ပြဲအောင်လိုးလို့ အားရပြီဆိုတော့ လေသံကမာလာပြီ..ယောင်္ကျားတွေ အဲလိုပဲတော့်..ဒီလိုမှန်းသိရင် သူလိုးတာ မခံခဲ့ပါဘူး.."
ခြေထောက်လေးတစ်ဖက် မြေပြင်ကို ဆောင့်ပြီး ကြမ်းကြမ်းကြီးလိုလိုနဲ့ ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့လေးညည်းနွဲ့နွဲ့ပြတာ..သူ့သားလောက်ပဲရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုး..ဘယ်ခံနိုင်မလဲ။ အံကြီးကြိတ်လျက်နဲ့ ခြေဆောင့်လိုက်လို့ တုန်ခါသွားတဲ့ ဖင်သားကြီးကိုလက်နဲ့ဆုပ်ဆုပ်ညှစ်ပြီး..
" မကြည်နော..မကြည်..အိမ်ပေါ်မှာ မကြည်လိုက်ပြေးလာတဲ့ လင်ကြီးရှိနေလို့..တော်ပြီကွာ ကြာတယ်..အဖေ့ကိုအပြင်လွှတ်ပြီး ဒီမှာပဲလိုးမယ်..ခံရဲတယ်မလား.."
ဖင်ကြီးဆုပ်လျက်ဖက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကိုပြန်ခေါ်သွားတာ..မကြည်အေးကမျက်နှာပူပူနဲ့ လိုက်ရပြန်တာပေါ့။ အဖေနဲ့ လိုက်ပြေးပါမှ သားနဲ့အလိုးခံရတဲ့အဖြစ်ကို သူမျက်နှာမပူပဲ ဘယ်နေပါ့မလဲ..သူ့ဟာသူ ဘယ်လောက်ရွဲနေနေ မသိပဲနေမှာမှ မဟုတ်တာ.ကိုယ်ကတော့မျက်နှာပူတာပဲ.။
" ခံရဲတယ် ခံရဲတယ်..ဘယ်မှာဖြစ်ဖြစ်..လိုးတဲ့နေရာမှာ ခံရဲတယ်.. ဖင်ရီးတော့ လွှတ်ပေးဦး မောင်ရဲ့..လူတွေမြင်ကုန်တော့မှာပဲ.ယောက္ခမ မြင်တော့လဲအားနာစရာ "
လက်ကို ပုတ်ပြရင်း ပြောလိုက်မှ သတိရပြီးလွှတ်ပေးတာ.တောင်နေတဲ့ သူ့လီးက တငေါက်ငေါက်ပဲ..။ နှစ်ယောက်တွဲပြီး အခန်းထဲဝင်ချသွားတော့ ကိုဝင်းက မျက်နှာနီရဲရဲနဲ့ အချိုရည်ဘူးလေးဖောက်ပြီး သောက်ခါစ,ပေါ့..ပိုက်ဆံတစ်ထပ် ဆွဲထုတ်ပေးတော့ ကြောင်တောင်တောင်..။
" အင့်..အဖေ...ဦးလေးတင့်ကိုလည်း ပြောလိုက်ဗျာ..ဒီနေ့ထင်းလာတင်လိမ့်မယ်.ကြည့်လုပ်ပေးထား လို့..ကျွန်တော်မိန်းမခိုးသွားပြီလို့သာ ပြောလိုက်ဗျာ.."
ကိုဝင်းခမျှာ ဆေးရှိန်ကပြယ်ခါစ,..လူကငိုင်တိုင်တိုင်..ဦးလေးတင့်ဆီကို သွားရမယ်ဆိုတဲ့ စကားကြားတော့ မျက်လုံးတွေက အရောင်ဝင်းလက်သွားတယ်..။ ဒါပေမယ့် ဘိန်းစားဆိုတော့ အရစ်က ခပ်ရှည်ရှည်..မကြည်အေးကို ကြည့်လိုက်..သူ့သားကိုကြည့်လိုက်..။
" ဟ,ငါ့သား..ဒါရီး ယူမလို့လား.. မင့်အမေ အရွယ်ကြီးကွ..အဖေတို့ဝတ်တဲ့ ဆိုက်ကြီး.မင်းလပြွတ်က အဖေ့လောက်ကြီးနေလို့လား.."
သူ့သားကိုသူ မယုံပဲမေးနေတာ..မကြည်ကမနေနိုင်ဘူး။ ကျွန်တော်မိန်းမခိုးသွားပြီဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရကတည်းက ဒီကောင်လေးနဲ့ အတည်ညားရတော့မယ်ဆိုတာ သိပြီး ပီတိတွေလျှံနေရတာ..ကလေးစိတ်ပြောင်းသွားမှာကိုလဲ စိုးရိမ်နေရသေးတော့ မျက်နှာလိုမျက်နှာရ ဝင်ပြောချင်စိတ်ကို အောင့်မထားနိုင်ဘူး..။
" အောင်မယ်လေး..ကြီးပါ့..ကြီးသလားလို့မမေးနဲ့..ရှင့်လီးထက်ကြီးတယ်..စိတ်သာချ...ဒီအရွယ်လဲ ရှင့်သားကမဆန့်မပြဲကို လိုးဝတ်ပစ်လိုက်ပြီးပြီ..ကျွန်မပုံစံက ပြင်လိုက်ရင် အလန်းကြီး.."
သူ့အဖေက မကြည်အေးကို တကယ်ချစ်တာလည်းမဟုတ်တော့ ယောင်ပေပေနဲ့ ထ,ပြီးထွက်သွားတာ..ဆေးရင့်ကလည်းထ,ချင်နေပြီ။ ဆိုက်တွဲစက်နှိုးသံကိုလည်းကြားရော..မကြည်အေးက အဝတ်တွေ ပြန်ချွတ်ပစ်တော့တာပဲ..။
" စောစောကတည်းက အဲလိုပြောပြီး လွှတ်လိုက်ရင်ပြီးရော.စောက်ပတ်က လီးအထည့်မခံရရင် ဟာတာတာနဲ့..လာ ယောင်္ကျ ား..ဒီတစ်ခါ ဘယ်သူလာလာ..လိုးသာလိုး "
လီးကို ဖွဖွဆုပ်ဆော့နေရင်း ပက်လက်လှန်ချဆွဲသွားတာ..ကျေ ာ်ရင့်မှာ.ကိုယ်လုံးချင်းပူးပြီးထပ်ပါသွားတယ်..
" ထည့်..အာ့..အားဟား..ဝင်ပီ..အရမ်းပဲ.အရမ်းပဲ..ဟင့်ဟင့်..သူ့လီးရီးနဲ့ တစ်ချက်ထဲ အဆုံးထည့်တာ.. အာ့.အာ့.အားဟာ့ဟာ့..ထိ.ထိ.ထိတယ်ယောင်္ကျ ား..ကောင်းလား..အားဟာ့.ကောင်းလား လို့..ယောင်္ကျား.."
..................................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
အမေပြောပြတဲ့ သူ့ဘဝဇာတ်လမ်းအစ,ကအဲဒီလိုကြီးဆိုတော့..အေးသန်းက နားထောင်နေရင်းနဲ့တောင်မှ အဖေ့ကို တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသေးတယ်။ ပထမလင်နဲ့ ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ပေါင်းခဲ့..အလိုးခံခဲ့ရပြီးတာတောင်မှ ကလေးမရခဲ့ပါပဲနဲ့..အဖေနဲ့လိုက်ပြေးတော့မှပဲ ချက်ချင်းဗိုက်ကြီးပြီး အေးသန်းကိုမွေးခဲ့ကြသတဲ့။ အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ လူပျိုပေါက်အဖေက အလုံးအထည်ကြီးတဲ့ အမေ့ကို ဘယ်လောက်များ အလိုးကြမ်းခဲ့ပါလိမ့်လို့ ခန့်မှန်းနေရင်း ကြက်သီးတစ်ဖျန်းဖျန်းထ,မိတယ်။
အဲလိုနဲ့..စွဲစွဲလန်းလန်းကြီး အိပ်လိုက်တာ.မိုးလင်းခါနီးတစ်ရေးနိုးလာတော့ ချမ်းချမ်းစီးစီးနဲ့မို့ ပြန်ကွေးတာ.ပေါင်ကြားထဲကို လက်နှစ်ဖက်ထိုးအထည့်..စောက်ဖုတ်ကို မထိတစ်ထိ ပွတ်သပ်မိသွားပြီး စိတ်ကဟိုရောက်ဒီရောက်..အဖေနဲ့အမေလိုးတဲ့ ဇာတ်လမ်းရောက်ရာက လီးဆာလာတယ်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲမို့ အမေပြောပြတဲ့ အဖေ့အလိုးကြမ်းပုံကြီးတွေကို စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပြီး စောက်ပတ်ထဲ လက်ထိုးဆောင့်နေမိတာ။ အာရုံက အဖေ အားရပါးရ လိုးပေးနေတဲ့ ပုံကြီးဆီကိုပဲရောက်နေတာ..ပီးလု ပီးလုနဲ့ ဆန့်ငင်.ဆန့်ငင်ဖြစ်နေပြီ။
အာရုံနဲ့ အရသာကြောမှာ မျောပါနေမိတဲ့ အဲဒီလိုအချိန်မှာမှပဲ ခြေသံဖွဖွကြားလိုက်ရတာမို့ စောက်ခေါင်းထဲကလက်ကို ကပျာကယာ ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်လျက်လေး အိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်လိုက်ရတယ်...။ စိတ်ထဲမှာ အောင့်သီးအောင့်သက်ကြီး။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပွတ်နေမိတာမို့ ထမီကခြေရင်းကိုပဲ ရောက်နေတာလား.လည်ပင်းကိုပဲ ရောက်နေတာလား..မှတ်လည်းမမှတ်မိ.ရှာဖို့လည်းအချိန်မရ..ဘယ်ရောက်နေမှန်းကမသိတာနဲ့..ပြန်ဖုံးဖို့အချိ န်မမီတော့ဘူး။
အဖေလား အမေလားလို့ မဝေခွဲနိုင်သေးတော့ မျက်စေ့လေးမှေးပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးကြည့်နေတာ.အဖေဖြစ်နေတယ်။ အဖေ့ပုဆိုးအောက်မှာ လီးကြီးထောင်လို့ အေးသန်းစောက်ဖုတ်ကို ခဏရပ်ငေးကြည့်ရာကသက်ပြင်းချပြီး အပြင်ထွက်သွားတာ မြင်ရတယ်။ ကိုယ်က ကာမဆန္ဒရဲ့ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်လုနေပြီလေ..ပီးချင်နေတဲ့ သူဆိုတော့ အဖေလှည့်ထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် အာရုံပြန်သွင်းပြီး စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းတွေထိုးသွင်းလို့ သည်းသည်းထန်ထန်ကြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တာ..ခုမှအဖေ့မျက်နှာနဲ့ လီးငေါ့ငေါ့ကြီးကို မြင်ထားရခါစ,လေးပဲရှိသေးတာဆိုတော့..ချက်ချင်း ချက်ချင်းကြီးကို ဆန့်ငင့်ဆန့်ငင့်နဲ့ တဇတ်ဇတ်တုန်ပြီး အားရပါးရ ပီးသွားရတယ်..အရသာရှိလိုက်တာ...ဟန်မပျက်အောင် ခဏမှေးနေပြီး မျက်နှာသစ်ဆိုင်ဖွင့်..ဗာဟီရတွေလုပ်နေတော့ အဖေကလဲ ထုံးစံအတိုင်းအကြော်ကြော်ဖို့ မီးမွှေး..အကြော်ကြော် နဲ့.အလုပ်ကိုယ်စီမို့ ခဏလေးတော့ အဲဒါတွေ မေ့နေတယ်။
မပုတု ရောက်လာပြီး အကြော်ဝယ်တော့မှပဲ..အဖေ့လီးကြီးကို မထင်မှတ်ပဲ မြင်လိုက်တာ ရင်သပ်ရှုမော ငေးကြည့်နေရလောက်အောင် အကြီးကြီးဖြစ်နေရော။ အမေပြောပြခဲ့လို့ အကြီးကြီးမှန်း သိထားတဲ့အပြင် မနက်ကလည်း ဝိုးတိုးဝါးတားမြင်ထားခဲ့ပြီးပါပြီ.။ ဒါတောင်မှ အခုလိုရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပီပီပြင်ပြင်မြင်လိုက်ရတဲ့အခိုက်မှာ ခဏတော့ဖြင့် သတိလက်လွတ်ငေးသွားမိတယ်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပြန်ဂရုစိုက်မိလိုက်တော့ မပုတုက ရှေ့မှာ ရှိနေတာကိုသတိရတာနဲ့ အလိမ္မာသုံးပြီး အကြော် ဆက်ရောင်းနေလိုက်ရတယ်။ အကြော်ရောင်းရင်း စိတ်ထဲက အဖေ့လီးကြီးနဲ့ ကျိတ်အလိုးခံနေလိုက်တာ..စောက်ရည်က တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်နေပြီ..။
" အိမ်သာသွားဦးမယ် အဖေ.ဆိုင်ခဏ ရောင်းထားပေး.မပုတုတို့ လာဝယ်ရင် သိပ်အရောမဝင်နဲ့ သိလား..အစောရီး အကြော်အကြွေးလာယူသွားလို့ "
သူ့သမီးက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့နောက်ဖေးကို အပြေးတစ်ပိုင်းသွားလို့မှ.ဘာမှမကြာဘူး..။
" ကိုကျော်ရေ..ဆားတစ်ထုပ်လောက် "
မပုတု..သူ့ကိုဦးတည်ပြီး သမီးက မှာသွားပါမှ သူကဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီးကို ရောက်လာရတယ်လို့။အကြော်ရောင်းနေရာက ဆိုင်ထဲ သွားဆားထုပ်လေး ယူပေးရင်းကြည့်မိတော့ ပိုက်ဆံနှိုက်ယူနေတယ်..။ နို့လုံးကြီးတွေက သူ့စွပ်ကျယ်လည်ဟိုက်အင်္ကျီရဲ့အောက်မှာ အလုံးလိုက်ကြီးတွေ မပေါ်တစ်ဝက် ပေါ်တစ်ဝက်..။
" အား.နင့်ဟာရီး ငါမအမ်းနိုင်ဘူး ထင်တယ် မပုတုရဲ့..အရွက်ကြီး.."
" အို့..ကျုပ်ပိုက်ဆံလို့ လုပ်ပါကိုကျော်ရယ်.. ကျုပ်ဟာရီးဆို ဒီထက်ပိုကြီးတယ်နော..အဲဒါရီးပေးရင်ရော..အမ်းနိုင်ပါ့မလား.."
ရင်းနှီးလာခဲ့ကြတာကနှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီ..သူ့အကြောင်းကိုယ်သိ ကိုယ့်အကြောင်းသူသိ..။
" ဝိုး..အဲဒါမျိုးတော့ ဘယ်လောက်ကြီးကြီး အမ်းနိုင်ပါ့..တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ပန်းပြီး အမ်းပစ်မှာ.."
" ဟင်းဟင်း..အမ်းရဲရင် ဒီက လဲပေးရဲတယ်နော.ကိုကျော်..အချိန်မရွေးပဲ.."
" တကယ်လား..နင်အပျိုတုန်က ငါတောင်းတော့ ဒီပုံမျိုးမပြော ."
" ဟွန့်..သူဖြင့်တောင်းလဲမတောင်းခဲ့ပဲနဲ့. "
" အာ.. ငါတောင်းပါတယ်ဟာ.. "
" တောင်းခဲ့ပါဘူးလို့ဆို..နှိုက်ရုံ နှိုက်သွားတာချည့်ပါ..တောင်းရင်ပေးပါ့..အဲ.လာပီ.လာနေပီ.တော့်သမီးလာနေပြီ..တော့်မျက်လုံးရီး ဟိုဖက်လှည့် ခုမှ ထန်နေလိုက်တာ ခါထဲ.."
" အား..ငါက အမြဲ.."
" ဟွန်း.သိတယ်..တော်တော့..ဟိုက နီးနေပီ.."
စောက်ပတ်ဆေးပြီး အေးအေးသန်း ပြန်ဝင်လာတော့ မပုတုနဲ့သူ့အဖေကို မြင်လိုက်ရပုံက လုံးဝမသင်္ကာဘူး။ ရယ်လားမောလားလုပ်နေတဲ့ မျက်နှာတွေက ချက်ချင်းအပိုးသပ်သွားတာ.ရုပ်တည်တွေနဲ့ အသံတိတ်။ ဒါပေမယ့်..
" အဲ..မပုတု..ချက်ချင်းကြီး အကြွေးလာဆပ်ပြီပေါ့ ဟလား..ဦးမြမောင်ရီး ထောလာပြီထင်တယ်..သွား.အဖေကဆိုင်ထဲသွားနေလေ.."
မပုတု အကြွေးဆပ်ပြီး ပြန်သွားတော့ သူ့သမီးအကြည့်က မယုံသင်္ကာ ဖြစ်နေသလိုများလားလို့ ကိုကျော်ရင်စိတ်မလုံဘူး။
.................................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
အေးအေးသန်းရဲ့ အောက်အငယ်..ဟိုနေ့ကမှ လင်နောက်လိုက်ပြေးတဲ့ ရွှေရင်အေးက သူ့လင်မှာ မယားကြီးရှိလို့ ပြန်ပြေးလာရသတဲ့..။ ကိုကျော်ရင့်မှာ စိတ်တိုလိုက်ရတဲ့ဖြစ်ခြင်း။ စိတ်တိုပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူး.။လင်နောက်လိုက်ပြေးတယ်ဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်ကတည်းက ဆွေမျိုးတွေဆီကို အလည်ပဲသွားသလိုလို.အလုပ်ပဲသွားရှာသလိုလို သတင်းလွှင့်ထားခဲ့တာဆိုတော့ ဟန်မပျက်အောင် ပြန်ထိန်းထားလိုက်ရတယ်..။ ဆတ်စလူးမ..ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်ဆိုတော့ ဆယ့်ကိုးပါပဲ..သူ့တုန်းက ဆယ့်ငါးနှစ်နဲ့ မိန်းမယူခဲ့တာဆိုတော့လဲ အပြစ်တော့ မဆိုပါဘူး။
ရွှေရင်အေးကတော့ ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲ..။ သူ့အမေနဲ့ ကြိတ်ပြီး တွတ်ထိုးနေလိုက်တာများ တစ်ခိုးခိုး တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ တကယ့်ကို ဟန်မပျက်တာ။ ပုံစံက ဒေါင်းသီမောင်းသီနဲ့ အရင်အတိုင်းပဲ..အလုပ်လည်း မပျက်ဘူး။မနက်အစောကြီး ထင်းလံတွေ စီနေကြရင်းနဲ့ စိတ်မချနိုင်တော့ မကြည်အေးကို မေးကြည့်ရတယ်..။
" မကြည်.သမီးလေးက ဗိုက်ထွက်လာဦးမယ်နော်..စိတ်ချ ရရဲ့လား.."
မကြည်အေးက အသက်ကြီးပြီလေ..ခြောက်ဆယ်နီးနေပြီ။ အလုပ်မလုပ်ပါဘူး...။ အဖော်လုပ်ပြီး လာထိုင်ပေးနေတာပါ..။
" ထွက်ပါဘူး မောင်ရဲ့..ခိုးပြေးတဲ့တစ်ညပဲ..မူးမူးနဲ့အလိုးခံလိုက်ရသတဲ့..နောက်ရက်တော့ သူ့မိန်းမလိုက်လာတာနဲ့ဒီပြန်ပြေးလာတာ.ရက်တွက်ကြည့်ပါလား မောင်ကလဲ.."
" သေချာရဲ့လား မကြည်ရယ်..သူဗိုက်ထွက်လာမှ..ဖအေနဲ့သမီးလိုးနေတာ ဗိုက်ကြီးကုန်ပြီလို့လဲ သမုတ်နေကြပါဦးမယ်..ဆေးလေး ဘာလေး."
မကြည်ကတခစ်ခစ်ရယ်..တဖတ်ဖတ်ရိုက်..
" သေချာမှာပါ မောင်ရဲ့.ဗိုက်ထွက်လာတော့လဲ..သားအဖချင်း အဲလိုအပြောခံရမယ့် အတူတူတော့..ခ်ခ် လိုးပစ်မလို့လား "
မကြည်အေးက သွေးဆုံးချင်နေပြီ။ သရိုးသရီနဲ့ စိတ်သိပ်မလာတော့ အတူအိပ်ပေမယ့် မလိုးတော့ဘူး။တစ်ခါတစ်လေနှူးပြီး လိုးရင်အဆင်ပြေလောက်ပေမယ့် ကျန်းမာရေး မထိခိုက်စေချင်တော့ဘူး..။
" အာ..မနောက်နဲ့..ပီးရော ပီးရော..ဗိုက်ကြီးမလာရင်ပြီးရော..စောက်ပတ်ပြဲမ "
ဆတ်စလူးမ,က ဒါမျိုးကျ ကြားတယ်။ထင်းစီနေရာကနေ သူ့အမေဆီပြေးလာထိုင်ပြီး.
" ဘာ ဗိုက်မှမကြီးဘူး အမေ..ဒီနေ့မှ ရာသီလာပီးတာ..ပြီးတော့.ဟို..ဟိုလေ..သူလိုးတာက တစ်ညလုံးမှ နှစ်ချီ ထဲ "
အဖြေစကားက ပေါ့ပျက်ပျက်မို့ ကိုကျော်ရင်တော်တော်လေး စိတ်တိုသွားတော့..
" နှစ်ချီ မပြောနဲ့ ရင်အေး..ငါလိုကောင်မျိုးကလိုးရင်လေ.. ငါ့သမီး..တစ်ချီတည်းပဲလိုးမယ်..ညည်းဗိုက်ကြီးသွားစေရမယ် သိလား.."
သူ့အဖေက စိတ်ဆိုးနေတော့ မျက်နှာကြီးနီနီနဲ့အံကြိတ်ပြောတာ ရွှေရင်အေး ဝမ်းနည်း စိတ်ဆိုးရမယ့်အစား.အသဲခိုက်သွားရတယ်..။ လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ်ပြီး..အဖေ့တဲပုလေးဆီ ပြေးထွက်လာတာ.ရင်ခုန်လို့ကောင်းနေတုန်း..
" မောင်ကလဲလေ..သူစိတ်ဆင်းရဲနေတာကို.ချော့ချက်ပြောရင်လဲ ရနေရဲ့သားနဲ့..သဘောလဲ မပေါက်ဘူး..ဟိုကစိတ်ထိခိုက်နေရပေမယ့်.မိဖစိတ်မဆင်းရဲစေချင်လို့ ဟန်ဆောင်နေတာ."
မိန်းမချင်းဆိုတော့ ကိုယ့်ထက်ပိုသိ.ပိုပြီးကိုယ်ချင်းစာတတ်မှာပါလေဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ စိတ်လျှော့လက်ခံလိုက်ရပေမယ့် ကိုယ့်သမီးက ကိုယ်သိရသလောက်တော့ဖြင့် ဖင်ကခပ်ယားယားရယ်..။ စိတ်ရောကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပါ မအေတူတာလားတော့ မသိဘူး..။ ဒါက ဒုတိယအကြိမ်။ သူ့ဟာသူ..ကျောင်းနေတုန်းကိုယ့်မျက်စေ့ကွယ်ရာနားကွယ်ရာမှာ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ..။ ရည်းစားထားခဲ့တာတွေ.ချိန်းအလိုးခံခဲ့တာတွေကိုတော့ ထည့်တွက်မနေတော့ဘူး...။ ကိုယ့်ရှေ့မှာပဲ လင်နောက်လိုက်ပြေးတာကိုက..နှစ်ခါရှိပြီ။ အရင်တစ်ခါတုန်းကလည်း လိုက်ပြေးဖို့ကားပေါ်တက်နေတုန်း ကိုယ်နဲ့တည့်တည့်တိုးမိလို့သာ ပါမသွားခဲ့တာပေါ့..။ ဒီတစ်ခါတော့ ပါသွားရော..။
" ပြန်ချော့လိုက်ဦးနော်.ကလေးစိတ်ထိခိုက်သွားမယ်..သူ့ဟာသူ ဘာတွေဖြစ်လာလာ ကိုယ့်သမီးက ကိုယ့်သမီးပဲ..ကြားလား..ပြန်နှင့်တော့မယ်.. "
ပြန်မယ်ဆိုတော့ စိတ်မချ လို့ တိုးတိုးကပ်မှာတာနဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်မိတယ်..။ သူပြောတာကလည်း ဟုတ်တော့ ဟုတ်သား။ ကိုယ့်သမီးပါလားလို့ အသိဝင်တော့ စိတ်ဆိုးတာတွေ.ဒေါသတွေက ပြေငြိမ်းအေးချမ်းသွားတယ်။ ထင်းလံစီနေမိတာ တစ်ယောက်ထဲ..ရွှေရင်အေးက အလုပ်လဲ ထွက်လာမလုပ်တော့ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့မျ ားတစ်ခုခုလုပ်လိုက်ရင်ဖြင့်..ဘာဘာညာညာ အတွေးတွေနဲ့ နောက်ဆံတင်းတာပေါ့..။
ချော့လိုက်ပါဦးမယ်လေ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ တဲထဲကို လိုက်ဝင်သွားတော့ ရွှေရင်အေးက အိပ်စင်ပေါ်မှာဘေးစောင်းလေးကွေးပြီး အိပ်နေတယ်။ အိပ်စင်လို့သာဆိုရတယ်.မြေစိုက်စင်။ ပေါင်လည်လောက်..တင်ပါးလောက်မြင့်တာပေါ့..ညအိပ်ညနေ အိပ်တဲ့စင်။
နောက်ကကြည့်တော့ ခါးကချိုင့်ချိုင့် သိမ်သိမ်နဲ့ ဖင်ကြီးက ကားတက်နေတာများ ကိုယ့်သမီးလို့တောင်ကိုယ်မထင်မိဘူး.။ ခါးသိမ်လေးကိုညွှတ်ထားပြီး ကျောင်းစိမ်းထမီနွမ်းကို မလျော့မတင်းလေး ဝတ်လို့အိပ်နေတာ.ဖင်သားစိုင်.တင်ပါးစိုင်ဖင်ကြားမြောင်းတွေကို အကန့်လိုက်သီးခြားစီ ခွဲခွဲခြားခြား.ကွဲကွဲပြားပြားကြီး.မြင်နေရတယ်..။ ဖူး ကား.တင်း..ထင်းနေတာပဲ..အိပ်နေရှာတာ နိုးမှာစိုးလို့ ခြေသံမကြားနိုင်အောင် ဖွဖွနင်းပြီး အနားတိုးသွားမိတယ်။
အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့အခါမှာ ဝတ်တဲ့စစ်အင်္ကျီအစိမ်းကလည်း ကျယ်သီးတွေ မပြည့်မစုံနဲ့မို့ နို့လုံးဝင်းအိအိကြီးတွေက သူ့အင်္ကျီရဲ့အပြင်ဖက်ကို တစ်စွန်းတစ်စ,ရုန်းကန်ထွက်လို့ ပြူးပြူးကြီးတွေလှိုင်းထ,နေလိုက်တာများ ငြင်ငြင်သာသာစည်းချက်ညီညီလေး..သူ့အမေကဖျောင့်ဖျ ခဲ့တဲ့ ဓာတ်ခံနဲ့ကိုယ့်စိတ်က နူးညံ့နေတာမို့်..နားသယ်မွှေး.နှုတ်ခမ်းမွှေး..မွှေးညှင်းလေးတွေရှိမ်းမြမြနဲ့ မြင်နေရတဲ့ ကိုယ့်သမီးလေးပါးပြင်ကို ယုယုယယနဲ့ ဖွဖွလေးငုံ့ပြီးနမ်းမိတယ်။
........................................................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
အဖေက ဆူတာတော့ ဆူတာပေါ့လေ..ဒါပေမယ့် ရွှေရင်အေးစိတ်ထဲမှာ ဆူနေတယ်လို့ကို မခံစားရဘူး။ ကိုယ့်ကိုပဲ တစ်ချီတည်းနဲ့ ဗိုက်ကြီးသွားအောင် အခုချက်ချင်းကြီး တက်လိုးပေးတော့မှာလိုလို..ဘာလိုလို..မျက်နှာပေးကြီးကိုက နှာပွပွနဲ့ရင်ဖိုစရာကြီး။ အမေရှိနေလို့သာ တဲထဲကိုပြေးထွက်ခဲ့ရတယ်..။ အမေ့ကွယ်ရာဆိုရင် စိမ်ခေါ်ပြီးတစ်ပွဲတစ်လမ်းနွှဲပစ်ချင်ပါရဲ့..ပြောမယ့်သာပြောရတယ်...အဖေက တကယ့်ကို အပီအပြင် အလိုးသန်ရုံမက,ဗိုက်ကြီးအောင် လိုးခွဲပစ်တတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ခံခဲ့ရဖူးတဲ့ အမေကပြောပြထားလို့ သိပြီးသားပါ။
မမအေးသန်း မွေးပြီးခါစ,.မိန်းမမျက်နှာမြင်တဲ့ အချိန် ငွေကလည်းလို..လိုးလို့လည်းမရသေးဆိုတဲ့ အနေအထားမို့ အဖေက သစ်ပွဲစားတွေနဲ့ ပါသွားတာအကြာကြီးတဲ့။ မွေးပြီးလို့ သုံးလလားပဲကြာတော့မှ ငွေလေး ကြေးလေးပြည့်ပြည့်စုံစုံနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လာနိုင်တယ်။ ရောက်တော့လဲ ညကြီးမိုးချုပ်..ရောက်ရောက်ချင်းသမီးကို မနမ်းဘူး.အမေ့ကို အတင်းဖက်နမ်းတယ်..။
" အို့.အို့..မောင်..ကလေးရီးနဲ့လေမောင်ရဲ့..ဖိမိနေပြီလေ လို့..အာ..အမေ့ရှေ့လဲ မရှောင်ဘူးလားကွာ..ဟင့် ဟင့်..အု "
အိမ်တံခါးဖွင့်ပေးပြီးပြီး ချင်း ကလေးချီထားတဲ့ မကြည်အေးကို အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ဆွဲနမ်းတာ.ယောက္ခမကမကြည်အေး ရင်ခွင်ထဲမှာညှပ်ပိနေတဲ့ ကလေးကို သွားချီယူရတယ်။
" ဟဲ့ ဟဲ့..ကြည်ကြည်အေး..အခန်းထဲ သွားအခန်းထဲသွား..အို့အိုအို.မြေးလေးကအိပ် အိပ်ကျွတ်ကျွတ်..အဲ ငါ့မြေးလေးက လိမ်မာတယ်..မြန်မြန်လိုး.မြန်မြန်လိုး..နင်တို့လိုးလို့ပြီးမှပဲ လာခေါ်တော့.."
ကလေးတစ်ယောက် အဖေဆိုပေမယ့် ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကျော်ရုံလေးပဲ ရှိသေးတာ..ခွန်အားက သန်မာတဲ့အပြင်.လိုးချင်ဇောကကြီးနေတော့ မကြည်အေး ဘယ်လိုမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ပဲ အိမ်ခန်းထဲ ရောက်သွားတယ်။အမေ့ရှေ့မှာမို့ ဟန်လုပ်ပြီးညည်းမိ ငြင်းမိပေမယ့် မကြည်အေးကလဲ အလိုးခံချင်နေလိုက်တာမှ တစ်ပိုင်းသေနေပြီ.လေးဆယ့်ငါးရက် မစောင့်နိုင်ဘူး.သမီးလေးတစ်လလောက် အရွယ်ကတည်းက သူအလိုးခံချင်နေခဲ့တာ။
" နေဦးကွာ နေဦးကွာ..ချွတ်ပေးမယ်.အင့်.အာ..တုံးလုံးချွတ်ပေးပါမယ်လို့ဆို..အင့်..အာ့..အင့်.ထည့်..အူးဟူး..ဘယ်လောက်ကြီး လိုးချင်နေတယ် မသိဘူး.အာ့..လီးတစ်ဆုံးတန်းထည့်တာတော့်..အာ့ အာ့.ပြွတ် ပြွတ် ဗြွတ်.အား..လိုးကွာ လိုးကွာ..အင့်..အင့်.အင့်.ကြိုက်လား "
" ဗြွတ်.ပြွတ် ဇိ.ဖတ် ဖတ်..ကြိုက်တယ်.အာ့.စောက်ခေါင်းကကျယ်မသွားဘူးဟ..အင့် အင့်.ညားခါစ,အတိုင်းပဲ..အင့်.ရော့..ဖတ် "
ယောက္ခမက ငါးဆယ်ကျော်ရုံလေးပဲ ရှိသေးတဲ့ မုဆိုးမ.သွေးက မဆုံးသေးဘူး။ သူတို့က ငတ်ငတ်ပြတ်ပြတ်နဲ့အသေ အကြမ်း..ရမ်းရမ်းကားကားကြီးလိုးတာ..အိမ်လေးက တဲသာသာဆိုတော့..ယိမ်းထိုးနေတယ်။ သမီးလေးကနို့ဝ,နေပြီဆိုတော့ အဖွားက အိပ်ယာမှာချထားပြီး ထိုင်ကြည့်တာ..အခန်းတံခါးဆိုတာ မရှိဘူး။ ခန်းဆီးစ,ဆိုတာလည်း နာမည်ခံပဲ တပ်ထားတာ...။ သူတို့ကလည်း ပက်လက်မှောက်ခုံ..ထပ်လိုးနေတော့ အားလုံးထင်းနေအောင် မြင်ရတာပေါ့။
စောက်ပတ်ရော စောက်ခေါင်းရော..လီးတန်ကြီးရော စအိုဝ,တွေရော.အကုန်မြင်ရတယ်။ မကြည်ကပေါင်ကြီးတွေ ထောင်ပြီး ဖြဲကားဆွဲခံရင်း..
" အာ့..အားဟာ့ဟာ့..မောင်..စွပ်ကျယ်ရီးကချွတ်ကွာ..ချွတ်.လိုးပါတယ်ဆိုမှ စောက်ပတ်မှာ လာလာခံနေတာ ဖီလင်အောက်တယ်..သူမို့လဲလိုးတတ်တယ်..အားဟာ့ဟာ့..ကောင်းလိုက်တာ..မောင်ရယ်..လီးငတ်နေတာကြာလို့လား..မသိဘူး.."
" အင့်.အင့်..ရော့..ဘာဆိုင်လဲ မကြည်ရဲ့..အင့်.ရော့ ..အဲလိုကြေးဆို အမေလဲ လီးငတ်နေတာကြာလှပြီ..အင့် ပြွတ်.စွတ်.ဖောင်း.."
လီးကို တစ်ဆုံး တစ်ဆုံး ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆွလိုးတာ..လီးတစ်ချောင်းလုံးက စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်ပြောင်လက်နေတယ်။ ဂွေးဥကြီးလည်း ဖတ်ဖတ်နစ်..ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ရင်းကို ပြေးပြေးဖိကပ်တာ..ထိုင်ကြည့်ရင်းနဲ့ မမြမှီအသဲယားနေတယ်။
" အာ့.အားဟာ့ဟာ့.ဘာသိလဲ.ဘာသိလဲ..အားဟာ့..လိုး.ဆောင့်.အမေလည်း ဆာနေတာပဲ..အိုးဟို့ဟို့..လိုး လိုး..မောင်ဘာသိလို့လဲ.အာ့ဆာနေတာမှ မောင်တက်လိုးရင်တောင် ရတယ် သိလား..အူးဟူ့ဟူ့..ဆောင့်ကွာ.ဆောင့်.."
ပေါင်ကြီးတွေကို သူ့ပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်နေရင်း.
" ရရင်လိုးပစ်မှာနော်မကြည်..အပိုတွေပြောမနေဘူး.သိတယ်မလား "
မကြည်အေးကလည်းအခုမှအသက်ရှူ ခွင့်ရတာကို..အသက်မရှူ ဘူး
" လိုးပစ်မောင်..လိုးပစ် လိုးပစ်..မောင်မလိုးလဲ သူများနဲ့ကုန်းမှာ..အဲဒီအမေ..ကြည့်လို့ကိုမရဘူး..လိုးပစ် "
" လိုးတယ်ကွာ.လိုးတယ်ကွာ..အင့် အင့်..ရော့..ဖောင်း ဖန်း.ဖျန်း ဖျန်း.စွတ်ပြွတ်ပြွတ် စွတ်ဖုံး ဖုံး..လိုးတယ် အင့်.."
ဖင်ကြီးကို ပွင့်နေအောင် ပေါင်လုံးတွေ တွန်းတင် ထမ်းထားရင်း ခြေဆန့်..ခြေဖျားထောက်ဆောင့်လိုးတာ.တဖျောင်းဖျောင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အသံတွေ ဆူညံနေတယ်။ ဆောင့်ချက်က ပြင်းသလောက် သွက်လွန်းတာ..လုံးဝမလျော့ပဲ မရပ်မနား တရစပ်ဆောင့်နေတော့..
" ကောင်းတယ် မောင်ရေ..ကောင်းနေပြီ..အာ့ အာ့ အာ့..အားဟာ့ဟာ့..ပီးတော့မှာလား.အားဟားဟား.. ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ.အာ့.ပီးချင်နေပီနော်..အာ့ အာ့.ပီးချင်နေပြီ..ဆောင့်ဆောင့်..အူးဟူးဟူး.ပီး ပီး..အာ့..ပီးဟီးဟီး..ပီးပီမောင်ရေ..ပီးပီ..ပီးပီ..အူးဟူး..ထည့် ထည့်အီးဟီး..လီးရည်တွေ သူစုထားတာ..အာ့ အာ့.များရီး..များရီး..အီးဟီးဟီး.."
သူတို့နှစ်ယောက်ဖက်ပြီး ပွတ်သပ်ကလူနေကြတော့ မမြမှီအိပ်ယာပေါ်ပြန်ပြေးပြီး ကလေးကို ဖက်အိပ်နေတာ..သိပ်မကြာဘူး ကျော်ရင်ကလေး လာယူတယ်။ ကလေးငုံ့ချီရင်း ယောက္ခမ နို့ကြီးကို စမ်းဆုပ်နေတော့..
" ယောက္ခမနော် သိတယ်မလား.ယောက္ခမနို့ သမက်မစို့ရဘူးတဲ့..စို့ရဲရင် စို့..."
.........................................................................................................................................................
အခန်း (၁၀)
အဲလိုနဲ့ အမေက တစ်ခါလိုး တစ်ဗိုက်လို့ ဆိုရမလောက်အောင် ရွှေရင်အေးကို လွယ်လာရတာဆိုတော့ မမအေးသန်းနဲ့ဆိုရင် အသက်တစ်နှစ်ပိုပိုလေးပဲ ကွာတယ်။ ထွားတာတော့ နှစ်ယောက်လုံးထွားတာပဲ..အမေက နို့တန်ကြောပိတ်ချင်သလိုဖြစ်ပြီး နို့သိပ်မထွက်နိုင်တဲ့ အချိန်မှာ အဖေက စီးပွားရေးအဆင်ပြေတာနဲ့တိုက်ဆိုင်သွားတော့ မမအေးသန်းကိုငယ်ငယ်ကတည်းက နို့မတိုက်ပဲ ခေတ်မီတဲ့ အဟာရတွေ.ဆေးဝါးတွေနဲ့ လိုလေသေးမရှိဂရုစိုက်ပြု စုတာ။ကျေးဇူးမသိတာတော့ လုံးဝမဟုတ်ပါဘူး..။ သားသမီးကို ဂရုစိုက်တဲ့နေရာမှာ အမေက နည်းနည်း အဖွားကများများ..။
တစ်သက်လုံးက ဆင်းတောင့်ဆင်းရဲ..တောထဲချည့်သွားပြီး ဝါးခုတ် မျှစ်ချိုး မီးသွေးဖုတ် ထင်းရှ ာဒီအလုပ်တွေချည့်ပဲ နေပူမရှောင်မိုးရွာမရှောင်ပဲ လုပ်လာခဲ့တာ.ဘော်လီတောင်မှ တစ်ထည်စုတ်သွားလို့ တစ်ထည်ချက်ချင်းမဝယ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ အိမ်တို့ အဝတ်တို့ အစားအသောက်တို့ ဆိုတာတွေကို ထည့်မပြောနဲ့တော့..။ ဟော..ကိုကျော်ရင်နဲ့ မကြည်အေးလဲညားရော..ချက်ချင်းကြီးဘဝ အနေအထားပြောင်းလဲသွားတာ..နတ်ရေကန်ထဲပစ်ချ ခံလိုက်ရတဲ့ အတိုင်းပဲ ဘာအလုပ်မှကို မလုပ်ရတော့ပဲ ရွှေတွဲလွဲငွေတွဲလွဲ..အရွက်ကြီးတွေ အထပ်လိုက်ကိုင်နိုင်လာတယ်။
အသားအရည်တွေ စိုစိုပြည်ပြည်.ဝင်းဝင်းလက်လက်နဲ့ ပုန်းလျိုးငုတ်ကွယ်နေခဲ့ရတဲ့ သူ့ပင်ကိုယ်အလှတွေက ပြန်ပြီး အရောင်ထွက်လာတယ်။ ပိုကျေနပ်စရာကောင်းနေတာ တစ်ခုက သွေးမဆုံးသေးတော့ သူစားသမျှ အဟာရတွေက သွေးသားတွေဖြစ်ပြီး.ဆူဖြိုးပြည့်တင်းဖူးကား ပြူးမို့လာတာတွေက သူ့အတွက်အားရစရာ ကျေနပ်စရာ အကောင်းဆုံးပေါ့။
အဲဒီတော့ ဆယ့်ခြောက်နှစ်သားကျော်ရင်က ရွှေသားမက် ငွေသားမက်လေး ဖြစ်သွားပြီး..သူလိုးမွေးတဲ့ သမီးကို လက်ပေါ်ကမချတော့ဘူး..။ ကျောလယ်လောက်မရှိတဲ့ ဆံပင်ကို ဆေးရောင်ပြေပြေဆိုးလို့ အလယ်ခွဲလေးက ပိုကယိုချ..အလှပြင်လို့မဆုံးတော့ဘူး.။ မြေးလေးကိုရင်ခွင်မှာပွေ့လို့..။
".ဒါလေးက သမီးအငယ်ဆုံးလေးလား.."
လို့များ အမေးခံလိုက်ရရင်ပီတိဖြစ်လို့မဆုံးနိုင်ဘူး..။အဲဒီနေ့တုန်းကလဲ..
" မကြည်ရေ..ထမင်းစား..."
စကားမဆုံးစေရဘူး..။
" နေ နေ..ငါ့သမီး..ကိုယ်ဝန်ရှိစ,မှာ အထိုင်အထ,လေးဂရုစိုက်..အမေခူးကျွေးမယ်..အင့်.ကျော်လေးက သမီးလေးကိုမွှေးမွှေးပေး.."
သူ့ရင်ခွင်မှာ ပိကပ်နေအောင် ပွေ့ချီထားတဲ့ ကလေးကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ကျော်ရင့်ဆီကို ကပ်ပေးတာ.တကယ်မပေးပဲ မခွာတမ်းပြန်ဆွဲချီထားလိုက်တော့.သူ့နို့လုံးအိအိကြီးတွေက ကျော်ရင့်လက်ခုံကို ခွာမရအောင်ပိနေတယ်။
" သွားချင်ဘူးလား..အဖေလေ.အဖေလေ..ဖေဖေပါ သမီးလေးရဲ့..အင့်..သွားကွာ..ခ်ခ်.ဖေ့ကိုချစ်ဘူးလား.ချစ်လိုက်ပါကွာ.အင့် အင့်.ဘွား.ချစ်စရာကြီးနော်.. ဖေဖေက ချစ်စရာကြီး. "
ကလေးက သိပ်မသွားချင်တာတော့ ဟုတ်ပါတယ်..ဒါပေမယ့် ဘာမှနားမလည်နိုင်သေးတဲ့ ကလေးက နည်းနည်း.. သူကခပ်များများ။သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ ကျော်ရင့်လက်ခုံကိုဖိကပ်ထားရတဲ့ အရသာကို ခဏလေးနဲ့သူမစွန့်လွှတ်ချင်ဘူး။ အကြာကြီးကြာအောင် ချေ ာ့မြှူ နေလို့အားရပြီဆိုပြန်တော့လဲ..။
" ဟင့်အင်းကွာ..ကျော်လေးကချွေးတွေနဲ့.ရေချိုးဦးနော်..အင့် ကလေးယူထား..ရေလဲယူလာပေးမယ်နော်..ရေဆိပ်သွားနှင့် "
ရေဆိပ်ဆိုတာက စမ်းချောင်းရေကို အိမ်နဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းထိသရောက်နဲ့ သွယ်ယူချထားတဲ့နေရာ..။ ရေသရောက်က ခေါင်းလောက်အမြင့်မှာပေါ့..ကျော်ရင်ကအရပ်မြင့်တော့ ခေါင်းငုံ့ပြီးချိုးရတယ်။ အဲဒီနေရာဆိုရင် မကြည်အေးက အိမ်ထဲကနေ ဘာမှမမြင်နိုင် မကြားနိုင်တော့ဘူး..။
ကလေးမြှူ နေတဲ့ ကျော်ရင့်နံဘေးကို သူ့ပုဆိုးနဲ့ တဘက်လေးလက်ဖျံပေါ်တင်ပြီး လာပေးတာ..လင်မယားမှ တကယ့်ညားခါစ,လင်မယားလို့ ထင်ရတယ်..နွဲ့နေတာပဲ..။
" တန်းပေါ်တင်ထားပေးမယ်နော်..လာ.. သမီးလေး..လာ "
ကျော်ရင်က ရေချိုးရင်းပုဆိုးခါးပုံစ,ကြားထဲကို လက်တစ်ဖက်ထိုးသွင်းပြီး လီးကို ဆပ်ပြာမြှုပ်နဲ့ ဆေးကြောနေတော့..
" အဲ..လီးရီးက ပေါ်နေပြီကွာ..ရှက်လဲမရှက်ဘူး..ခ်ခ်..အကြီးရီးပဲ..ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးရီးနဲ့မျ ား သမီးမို့ အလိုးခံနိုင်တယ်.."
တကယ်တော့ လီးမပေါ်အောင် ဂရုစိုက်ပြီးနှိုက်ပွတ်ဆေးတာပါ..ပေါ်လည်း ပေါ်မသွားပါဘူး။ သူက အဲလိုပြောမှတော့ ကျော်ရင်ကခါးပုံစ,ကိုဖြည်လျော့ပြီး သူ့လီးကြီးထုတ်ပြတော့တာပေါ့...။
" ကြည့်.. အမေ့ သမီးကဖြင့် ဒီလီးကိုသေးတယ်လို့တောင် ညည်းနေသေးတယ်.."
" အမေ အမေနဲ့ကွာ..မှီက အဲလောက်ရင့်နေလို့လား..လီးကိုမကိုင်ထားနဲ့လေ..ဒီတိုင်းပြ..ငေါ့ငေါ့ပြီး တောင်ပြ.. "
နှာထန်ထန်ကြီး စူးကြည့်နေတဲ့ သူ့ပုံစံကိုမြင်မှပဲ..လီးကအတင်းကြီးရုန်းရုန်းပြီးတောင်တာ..ဆပ်ပြာမြှုပ်နဲ့ဆက်ပွတ်သပ်မနေတော့ပဲ လွှတ်ထားပေးလိုက်တယ်..။
" အိုး..ဗျောင်းကနဲ ဗျန်းကနဲနေတာပဲ..သန်လိုက်တာ..ဒီလီးရီးနဲ့ သူ့အလိုးကြမ်းပုံမျိုးနဲ့ဆို..သမီးဗိုက်ထဲက ကလေးထိခိုက်မှာပေါ့ကျော်ရယ်."
" အဲလောက်မကြမ်းပါဘူး အမေ့..အဲ.မ..အဲ..မှီ.မှီ..မှီကလဲ..ဖွဖွလေး လိုးတာပါ."
" မရဘူးကျော်ရဲ့.ဒီလောက်လီးဆို.မှီ့ကိုသာ လိုးရင် သားအိမ်ထောက်တယ် သိလား.ဆောင့်လိုးတိုင်းအထဲထိအောင့်မှာ..သူ့လဲထိမှာပဲ"
" သူကဆောင့်ခိုင်းတာရီးကို..မှီကလဲ..အဲလို မလိုးရင် ဘယ်လိုလိုးရမှာလဲ ကဲ..ကုန်းလိုးရမှာလား "
" အာ..ပိုဆိုး..ကိုယ်ဝန်ကနုနုလေးရှိသေးတာ..ပျက်ကျသွားမှဖြင့်.."
" ဒါဆိုလဲ မလိုးပဲနေရုံပဲရှိတော့တယ် မှီရဲ့..နေနိုင်ဘူး.."
" မှီက အဲဒါပြောမလို့ပေါ့ကျော်ရယ်..ကျော့်ရင်သွေးလေး မထိခိုက်စေချင်ရင်.ကြည်အေးကို လောလောဆယ် လုံးဝမလိုးနဲ့..လို့ "
" ဒါဆို..လီးတောင်နေရင်.."
" အဟင့် ဟင့်...မြမှီကိုလိုး..မှီ့ကိုလာခေါ်ပြီး ဟောဒီစောက်ပတ်ကြီးကို လိုးလေ.."
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment