အညတြ ထစ်ချုန်း အပိုင်း ( ၁ )
အညတြ ရဲ့ စိတ်ကူးပုံရိပ်
ကျွန်တော့်နံမည်က ထစ်ချုံး ပါ ။ ကျွန်တော့်မိဘကို ဘာကြောင့် ဒီနံမည်ကို ပေးခဲ့သလဲ ကျွန်တော် မေးကြည့်ခဲ့ဘူးတယ် ။ အမေက
“ မိုးတွေ ထစ်ချုန်း ပြီး သဲသဲမဲမဲ ရွာတဲ့ညမှာ မင်းကို မွေးခဲ့လို့ မင်းအဖေက ဒီနံမည်ကို ပေးတာ သားရဲ့ ”
လို့ ဖြေခဲ့ပါတယ် ။ အမေက ဓါးပြသတ်လို့သေ အဖေက ပိုးထိ ( မြွေကိုက် )လို့သေပြီးတဲ့နောက် ကျွန်တော် မောင်ထစ်ချုန်း ရန်ကုန်မြို့က ဆွေမျိုးနီးစပ် တော်တဲ့ ဘကြီးမြိုင်တို့ အိမ်ကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ် ။
ကျွန်တော်က တောသားတယောက် ဆိုပေမယ့် ဆယ်တန်းအထိ ကျောင်းနေဖူးတာရယ်..စာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ခဲ့ဖူးတာရယ်ကြောင့် သိပ်နုံနုံအအ တယောက်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ။ အရိပ်ပြ အကောင်ထင် အကင်းပါးတဲ့ တောသားတယောက်ပါ ။
ဘကြီးမြိုင်က ကျွန်တော်တို့ရွာကို သံယောဇဉ်ရှိတယ် ။ ရွာကို လာလည်ပြီး ဒို့အမျိုးတွေကွလို့ ခဏခဏ ပြောဆိုတတ်တာကြောင့်လည်း ရွာက လူကြီးတွေက မိဘတွေ မရှိတော့တဲ့ ကျွန်တော့်ကို မြို့က ဘကြီးမြိုင်တို့ဆီကိုအားကိုးတကြီးနဲ့ ပို့လွှတ်လိုက်ကြတာပါ ။
ဘကြီးမြိုင်တို့ အိမ်က ရန်ကုန်မြို့ ရွှေတောင်ကြားလမ်း ဆိုတဲ့ လူကုံတန် သူဌေးတွေ နေတဲ့ ရပ်ကွက်က လမ်းတလမ်းမှာ ရှိပါတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်က ကျွန်တော့်ကို ရွာကို လာလည်တုံးက ခင်ခင်မင်မင် ရှိခဲ့တာကြောင့် ဒီကောင်လေးကဖင်ပေါ့တယ်..ခိုင်းလိုက်ရင် ပြေးလုပ်တာ..ငါသဘောကျတယ်...ငါအိုလာတဲ့အခါကျ ငါ့အတွက် လက်ကတုံးတောင်ဝှေး ဖြစ်လာမယ်ကွ..လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကို သူ့အိမ်မှာ လက်ခံလိုက်တယ် ။
ကျွန်တော်လည်း ဘကြီးမြိုင်တို့ တိုက်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ ရှိတဲ့ ဆားဗင့်ကွာတာလို့ ခေါ်တဲ့ အစေခံတန်းလျားက အခန်းလေးတခန်းမှာ နေရတယ် ။ ဒီအစေခံတန်းလျားမှာ စုစုပေါင်း အခန်းလေးခန်း ရှိတယ်။
တခန်းကဒရိုင်ဘာကိုစိုးမိုး နေတယ် ။ နောက်တခန်းက ထမင်းချက်တဲ့ မိန်းမကြီး ဒေါ်သိန်းနေတယ် ။ နောက်တခန်းက အိမ်ဖေါ်နော်တုလု နေတယ် . .။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် ရောက်လာတော့ စတိုခန်းအဖြစ် သူတို့သုံးနေတဲ့ အစွန်ဆုံးက အခန်းစုတ်လေးကို ဘကြီးမြိုင် အမိန့်နဲ့ ရှင်းလင်းပြီး ကျွန်တော် နေစေတယ် ။
ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိန်းမက ဒေါ်စီစီလှိုင် ။ဘကြီးမြိုင်မှာ သမီးနှစ်ယောက် ရှိတယ် ။ အကြီးမ သက်သက်မြိုင်က ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ခွင် ဝင်နေပြီ ။ အသက်၂၂ နှစ် ။ အငယ်မက ခက်ခက်မြိုင် ။ ဆယ်တန်း အောင်ပြီးခါစ တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ စောင့်နေတဲ့ ခပ်ဟော့ဟော့ ၁၈ နှစ် ပြည့်ပြီးခါစ လုံးလုံးကစ်ကစ်လေး ။
ဘကြီးမြိုင်က တနေ့ မနက်စောစော ကျွန်တော့်ကို လာနှိုးတယ် ။ လမ်းလျှောက်ထွက်ရအောင်တဲ့ ။ ကျွန်တော်လည်း မျက်နှာ ကဗျာကရာသစ် သွားအမြန်တိုက်ပြီး ဘကြီးမြိုင်နဲ့ လမ်းလျှောက်တာ အဖေါ်လိုက်ရတယ် ။
လမ်းမှာ ဘကြီးမြိုင်က သူ့မှာ အမတယောက် ညီတယောက် ရှိတာ ပြောပြတယ် ။ ညီကအမေရိကားမှာ ရှိတယ် သူ့ညီမှာ သမီးတယောက် သားတယောက် ရှိတယ်တဲ့ ။ အမကတော့ အပျိုကြီး....အဲဒီ ဒေါ်လေးကြိုင်က.တောင်ကြီးမှာနေတယ်လို့ ပြောပြတယ် ။ အမေရိကားက ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ ညီ ဘကြီးခိုင်က မကြာခင် မြန်မာပြည်ကို အလည်အပတ် လာမယ် ဆိုတာလည်း ပြောပြတယ် ။
ဘကြီးမြိုင်က စကားတပြောပြောနဲ့ လမ်းလျှောက်တာ တော်တော်မြန်တယ် ။ ကျွန်တော်က ညှပ်ဖိနပ်နဲ့ လျှောက်တာကို ကြည့်ပြီး
“ မဖြစ်သေးပါဘူးကွာ..မင်းကို ကင်းဘတ်စ် ဖိနပ်တရံလောက်တော့ ဝယ်ပေးအုံးမှပါ ”
လို့ပြောတယ် ။ အပြန်မှာ ဘကြီးမြိုင်က ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်း လမ်းမကြီးပေါ်က လဖက်ရည်ဆိုင်လေး တဆိုင်ကို ဝင်တယ် ။
“ ဒီဆိုင်က မလိုင်... နံပြား ကောင်းတယ်ကွ..တခါတလေ..ဆိတ်ခြေထောက်စွပ်ပြုတ်လည်း ရတတ်တယ် ..”
လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ရန်ကုန်မြို့ရောက်မှ ဒါမျိုးတွေ တွေ့ဖူးစားဖူးတာ ။အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်စီစီလှိုင်က ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ဘကြီးမြိုင်ကို ကော်ဖီ ..ကြက်ဥကြော် ပေါင်မုန့်ယိုသုတ်နဲ့ စောင့်နေတာကို တွေ့ရတယ် . ။ဘကြီးမြိုင်လည်း ကျွန်တော်နဲ့ နံပြားမလိုင်ကို လဖက်ရည်နဲ့ ကောင်းကောင်း ဆွဲခဲ့တော့ သူ့မိန်းမ ကျွေးတာကို မစားနိုင်တော့ဘဲ အင်းအဲနဲ့ ဖြစ်နေတယ် ။ အန်တီစီ ရဲ့ ဆူပူကြိမ်းမောင်းတာကို ဘကြီးမြိုင် ကောင်းကောင်းကြီး ခံရတော့တာဘဲ ။
ကျွန်တော်လည်း ဒီအိမ်ကို စရောက်ရောက်ချင်းဘဲ ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဒေါ်စီစီလှိုင်ဟာ ဘယ်လောက် ထက်တယ်။စွာတယ် ဆိုတာ သိရတာပါ ။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း ဘာလို့ လက်ခံလိုက်ရတာလဲ လို့ သူ့ယောကျ်ားကို ဆူပူအပြစ်တင်တယ် ။ ပြီးတော့ ခရီးရောက်မဆိုက် ကျွန်တော့ကို ခိုင်းလိုက်တာလည်း မနားရဘူး ။ ကျွန်တော်ကလည်း သူတို့ ခိုင်းတာလေးတွေက တောကလာတဲ့ ကျွန်တော့အတွက် ဘာမှ မဖြစ်လောက်တာကြောင့် အပြုံးမပျက်ဘဲ အကုန် လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ် ။
ကျွန်တော် နေရတဲ့ အစေခံတန်းလျားမှာ ကျွန်တော်နဲ့ ကပ်ရက် အခန်းမှာ နော်တုလု နေတယ် ။ သူနေတယ်ဆိုပေမယ့် တခါတခါမှ လာအိပ်တာ ။ ဒေါ်စီစီလှိုုင်ကို ညဖက် နှိပ်ပေးနင်းပေးရတယ် လို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတယ် ။ အိမ်ပေါ်ထပ်က အခန်းလွတ်လေးတခုမှာ များသောအားဖြင့် အိပ်တယ် လို့ ပြောပြတယ် ။
နော်တုလုက ကျွန်တော့်ထက် တနှစ်ကျော်လောက် ကြီးတယ် ။ အသက် ၂၀လောက် ပေါ့ ။ ကရင်မမို့ အသားက ဝင်းဝင်းဖြူဖြူ ။ ပိန်ပါးပါး ပေမယ့် နို့ကြီးနှစ်လုံးက ထွားတယ် ။ အယ်တယ် ။ နော်တုလုက တော်တော့်ကို ရုပ်ရည်သန့်ပြန့်ကြည့်ကောင်းတယ်။
တောင့်လည်း တောင့်တော့ ကျွန်တော်လည်း နော်တုလုရဲ့ဖင်တုန်းတွေ နို့တွေကို ခိုးခိုးကြည့်မိရတယ် ။နော်တုလုက သဘောကောင်းပါတယ် ။ ကျွန်တော်နဲ့ အခန်းချင်း ကပ်ရက်ဆိုတော့ အခန်းထဲ အဝင်အထွက်တွေမှာ ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောဖြစ်တယ် ။ ဘကြီးမြိုင်တို့ မိသားစု မရှိကြရင် နော်တုလု သူ့အခန်းလေးမှာ ရှိနေတာများတယ် ။
အိမ်ရှင်မိသားစုလည်း မရှိ မိုးတွေလည်း တဝေါဝေါရွာနေတဲ့ နေ့တနေ့မှာ နော်တုလု သူ့အခန်းလေးထဲမှာ အပ်ချုပ်နေတဲ့အချိန် ကျွန်တော်လည်း သူ့အခန်းဖက်ကို ကူးသွားပြီး စကားပြောတယ် ။ နော်တုလုက တောမှာ နေခဲ့တုံးက အကြောင်းတွေ ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတယ် ။ ကျွန်တော့်အကြောင်း..ကျွန်တော်တို့ရွာအကြောင်းတွေကိုလည်း သူမေးတယ် ။ အပ်ချုပ်စက်က ခြေနဲ့ နင်းပြီး ချုပ်ရတဲ့ ရှေးခေတ်က စင်းဂါး အပ်ချုပ်စက်ပါ ။ အိမ်ရှင်ဒေါ်စီစီလှိုင် မလိုချင်တော့လို့ စတိုခန်းထဲ ပစ်ထားတာကို နော်တုလုက ခွင့်တောင်းပြီးသုံးနေတာ ။
အပ်ချုပ်နေတဲ့ နော်တုလု ပါးနွမ်းတဲ့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီလေးကို အတွင်းက ဘာ အခုအခံမှ မပါဘဲ ဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ အနီးကပ် ကျွန်တော် တွေ့ရတော့ နို့သီးခေါင်း အဖုလေးတွေ ထင်းနေအောင် တွေ့နေရလို့ ကျွန်တော့ စိတ်တွေ ထန်လိုက်တာ အရမ်းဘဲ ။ ဒီနို့လုံးအိအိကြီးတွေကို တွေ့ဖူးချင်တဲ့စိတ်တွေ တအားတဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာရတယ် ။
နော်တုလုက အကင်းပါးတယ် ။ ကရင်မ ပီပီ ပွင့်လဲ တအား ပွင့်လင်းတယ် ။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေ ဘယ်ကိုရောက်နေတယ် ဆိုတာကို နော်တုလု သိတယ် ။ စိတ်ထဲ အောင်းမထားတတ်တဲ့ ပွင့်လင်းရိုးသားတဲ့ ကရင်လူမျိုးဆိုတော့ ဗြောင်ဘဲ..
“ ထစ်ချုံး...နင် ငါ့နို့တွေကို တအား ကြည့်တာဘဲ ..ဘာဖြစ်လို့လဲ..ဘရာစီယာ ခံ ဝတ်မထားလို့ နို့သီးခေါင်းတွေကို တွေ့နေရလို့လား..”
လို့ မေးလိုက်တယ် ။
“ ငါ့မှာက အတွင်းခံက တထည်ထဲ ရှိတာ ထစ်ချုံး.ရဲ့..ဒီတော့ အဲဒါ လျှော် ထား အခြောက်လှမ်းထားတဲ့အချိန်ဆို..ငါ အင်္ကျီကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားရတာပေါ့ ”
လို့ ပြောပြတယ် ။တိုက်ကြီးထဲမှာ အဝတ်လျှော်စက်ရော အဝတ်ခြောက်စက်ရော ရှိပါတယ် ။ သို့ပေမယ့် အိမ်ရှင် သူဌေးမိသားစုသုံးဖို့ သီးသန့်ဘဲလေ...ကျွန်တော်တို့ နော်တုလုတို့လို အလုပ်သမားတွေ က မသုံးရဲကြဘူး ။ ကျွန်တော်လည်း လူမိသွားတဲ့အတွက် ရှက်သွားရတယ် ။
“ ကျွန်တော် သွားလိုက်အုံးမယ် ...”
လို့ သူ့ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး တကျိုးထဲ လစ်ပြေးမိတယ် ။ကျွန်တော်က ရွာမှာ ငယ်ငယ်ထဲက ကာမ အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ဘူးတဲ့ကောင်ပါ ။ ငယ်ငယ်နဲ့ မိန်းမ လိုးဖူးခဲ့တော့ နော်တုလုလို တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါ်တော့တာပေါ့ ။ စားဖူးခဲ့တော့ စားချင်မိတာပေါ့ ။
ဘကြီးမြိုင်တို့ အိမ်ကို စရောက်ရောက်ချင်းတုံးကတော့ ကြောက်လန့်ပြီး လူအားလုံး နေရာအားလုံးနဲ့ စိမ်းနေတော့ လီးတောင် မတောင်ရဲဘူး ။ မနက်ဆိုလည်း ဘကြီးမြိုင်က လမ်းလျှောက်ဖို့ လာနှိုးတယ်လေ ။ကျွန်တော်လည်း သူနဲ့ လမ်းထွက်လျှောက်ရာက ပြန်လာတာနဲ့ ကားတွေကို ရေဆေးရတယ် ။ဒရိုင်ဘာကိုစိုးမိုးက သောက်ပျင်းကြီး ။ ကျွန်တော် မရောက်ခင်က သူ့အလုပ် ဖြစ်တဲ့ ကားဆေးတာကို ကျွန်တော်လည်း ရောက်လာရော ကျွန်တော့်ကို လုပ်ခိုင်းတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ရောက်ရောက်ချင်း ဘာအလုပ်ကိုမှ မငြင်းချင်ဘူး ။
ဘကြီးမြိုင်မှာ ကားနှစ်စီး ရှိတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ အန်တီစီတို့ စီးတဲ့ မားစီးဒီးကားကြီးရယ် ...သမီးနှစ်ယောက် ဖြစ်တဲ့ သက်သက်မြိုင်နဲ့ ခက်ခက်မြိုင်တို့ စီးတဲ့ တိုယိုတာ မတ်တူးရယ် ပါ ။ ကျွန်တော်လည်း မနက်တိုင်း ကားတွေ ရေဆေး..အတွင်းထဲ ဖုန်စုတ် ..ဖုန်သုတ် ...အပြင်ကို အခြောက်သုတ်...တယ် ။ တခါတလေ ပေါလစ်ပါ တိုက်တယ် ။ဒရိုင်ဘာကိုစိုးမိုးက ကျွန်တော် ပြီးလောက်ပြီ ဆိုမှ အိပ်ရာက ထလာတတ်တယ် ။
“ ကောင်းတယ်..ထစ်ချုံး..မင်းလက်ရာ ကောင်းတယ်...တနေ့ မင်း ပရိုမိုးရှင်း ရပြီး ဂွေကိုင်တဲ့အခါ အတွက်အဆင်သင့် ဖြစ်တာပေါ့ကွာ...”
လို့ ပြောတယ် ။
ကိုစိုးမိုးက အပျင်းကြီးပေမယ့် စိတ်ပုတ်တော့ မရှိပါဘူး ။ ကျွန်တော့်ကို ကားမောင်း သင်ပေးတယ် ။ ဒါလည်း ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ အမိန့်ကြောင့်ပါ ။ ဘကြီးမြိုင်က ကျွန်တော့်ကို တနေ့ ကားဒရိုင်ဘာအဖြစ် ခန့်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားပုံရတယ် ။ ဒါကြောင့်လဲ ကိုစိုးမိုးက ကျွန်တော် တနေ့ကျရင် ဂွေကိုင် ဖြစ်မယ်လို့ ပြောနေတာ ဖြစ်မယ် ..။
မနက် ရှစ်နာရီ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကိုစိုးမိုးက အကြီးမ သက်သက်မြိုင်ကို ရုံးလိုက်ပို့ပေးရတယ် ။ အငယ်မကတော့ ကျောင်းပြန်မတက်ရသေးလို့ နေမြင့်မှ အိပ်ရာထတယ် ။ ခက်ခက်မြိုင် အိပ်ရာထ နောက်ကျတယ် ဆိုတာ ထမင်းချက် ဒေါ်သိန်းတို့ နော်တုလုတို့ အချင်းချင်း ပြောကြတာတွေကို ကြားမိတာပါ ။ကျွန်တော်က နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ကို ဝင်တာကလွဲလို့ တိုက်ကြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲတယ် ။
နော်တုလု အကြောင်းဘဲ ပြောပြခဲ့ပေမယ့် ဒေါ်သိန်းအကြောင်းကို ကျွန်တော် မပြောပြရသေးဘူး ။ ဒေါ်သိန်းက အသက် ၄၀လောက် အသားညိုပေမယ့် ဖင်ကြီးတွေက ဝိုင်းဝိုင်း ထယ်ထယ်နဲ့ တော်တော် တောင့်တဲ့ မိန်းမကြီး ။ အသက်နဲနဲကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူး ။ ကျွန်တော် ရွာမှာတုံးက အဲလို အသက် အဲလိုပုံစံ အဒေါ်ကြီး တယောက်ကို လိုးဖူးခဲ့တယ် ။
ဒေါ်သိန်းကိုလည်း ကျွန်တော် ရှိုးတာဘဲ ။ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို မှန်းပြီး ကွင်းထုမိတာ ခဏခဏဘဲ ။ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ သမီး နှစ်ယောက် အကြောင်းကိုလည်း ပြောပြရဦးမယ် ။
အကြီးမ သက်သက်မြိုင်က နက်ပြောင်တဲ့ ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့ ပိန်ပိန်ပါးပါး ။ စကားနည်းတယ် ။ လူကြီးဆန်တယ်။ ထမိန်ကိုလည်း ခြေမျက်စိဖုံးအောင် ရှည်ရှည် ဝတ်တယ် ။ မာနကြီးသလိုကြီး ။ ရွှေရောင်ကိုင်းမျက်မှန်လေး တပ်တယ် ။ အမြဲ စာအုပ်တအုပ် သူ့လက်ထဲမှာ တွေ့ရတယ် ။ အင်း ..ရင်တွေ ဖင်တွေလည်း ရှိသင့်သလောက်တော့ ရှိတယ် ။
ပြားချပ်ချပ်တော့ မဟုတ်ဖူး ။သူ့ညီမ ခက်ခက်မြိုင်လောက်တော့ မတောင့်ဘူး ။ ခက်ခက်မြိုင်ကတော့ ခပ်ဖေါင်းဖေါင်းအိအိ ။ ဖင်ကြီးကြီး..နို့ကြီးကြီး ။ အမနဲ့ တခြားစီဘဲ ။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နဲနဲ ခပ်ပြည့်ပြည့် ။
သက်သက်မြိုင်က ကျွန်တော့်ကိုလည်း ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံတယ် ။ မတူသလို မတန်သလိုမျိုး ။ တခုခု ခိုင်းချင်ရင်တောင် ဒေါ်သိန်းတို့ နော်တုလုတို့ကနေ တဆင့် ခိုင်းတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို မရောဘူး ။ ခက်ခက်မြိုင်ကတော့ အဲလို မဟုတ်ဖူး ။ ကျွန်တော့်ကို အရမ်း ခင်မင်တယ် ။ ရောနှောတယ် ။ သူငယ်ချင်းတယောက်လို ပေါင်းတယ် ။ သူ့ကို လုပ်ပေးစေချင်တာ ရှိရင်လည်း တဆင့်ခိုင်းမနေဘူး ။ တိုက်ရိုက်ခိုင်းတတ်တယ်။
ကျွန်တော်ကတော့ ကျေးဇူးရှင် ဘကြီးမြိုင်ရဲ့ သမီးနှစ်ယောက် ဖြစ်တာမို့ သူတို့ကို မပြစ်မှားမိရအောင် သတိထားကြိုးစားနေပါတယ် ။ သို့ပေမယ့် ခက်တယ် ။ မရဘူး ။ ကျွန်တော်က တဏှာကြီးတယ် ။သူတို့ ဖင်တွေ နို့တွေကို အလစ်မှာတော့ ကြည့်မိသွားတတ်တယ် ။ နောက်ပြီးတော့ အောက်စလွတ်တာမျိုးပေါ့ ။ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ဘူးဗျာ ။
အငယ်မ ခက်ခက်မြိုင်က စကပ်တိုတိုလေးတွေ ဝတ်လေ့ဝတ်ထ ရှိသလို ခြံထဲလည်း ဆင်းပြီး ပန်းခူးတတ်တာကြောင့် ခက်ခက်မြိုင် အောက်စလွတ်တာတွေကို ကျွန်တော် ခဏ ခဏ တွေ့ဖူးတယ် ။ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတွေ နဲ့ ပင်တီအတွင်းခံဘောင်းဘီ ဖြူဖြူလေးရဲ့ ဂွဆုံဖေါင်းဖေါင်းကို ကျွန်တော် တွေ့တော့ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ တအားကို ဖေါက်ပြန်မိရတာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့် အငယ်မ ခက်ခက်မြိုင်ကို အောက်စလွတ်လို့ အကြီးအကျယ် စိတ်လာနေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ မမျှော်လင့်ဘဲ ပွပေါက်ကြီး တခုကို တည့်တည့်တိုးသွားခဲ့ရတယ် ဆိုရင်ယုံတမ်းစကားလို ဖြစ်နေမှာဘဲ ။
ဒီလိုဖြစ်တာ..တနေ့ မနက်ခင်းမှာ ကျွန်တော် ခြံထဲက အမှိုက်သရိုက်တွေ ရှင်းလင်းနေတဲ့အချိန် နော်တုလုက အန်တီစီ ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ် လို့ လာခေါ်လို့ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ကော်ဖီသောက်နေရင်း သတင်းစာ ဖတ်နေတဲ့ အန်တီစီ့ရှေ့ကို ကျွန်တော် ရောက်သွားရတယ် ။ အန်တီစီက
“ မင်း ဘာလုပ်နေသလဲ ထစ်ချုံး...”
လို့ မေးတယ် ။
“ ကျွန်တော်လည်း ခြံထဲမှာ အမှိုက်ရှင်းနေပါတယ်..အန်တီ...”
လို့ ဖြေလိုက်တော့ အန်တီစီက
“ မင်းကိုအပေါ်ထပ်မှာ လုပ်ခိုင်းစရာ ရှိတယ် ..မင်း ဆေးသုတ်တတ်လား...ဆေးစက်တွေ ဘာတွေ ကြမ်းပေါ် မကျအောင်..”
လို့ ပြောလို့ ကျွန်တော်လည်း
“ ဆေးသုတ်တတ်ပါတယ်...ရွာက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ သုတ်ဖူးပါတယ်...ဆေးစက်မကျစေရပါဘူး..”
လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
“ အေး..ကောင်းပြီ..လာ..မင်း ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့...”
ဆိုပြီး တိုက်အပေါ်ထပ်ကို ကျွန်တော့်ကို ခေါ်သွားပါတယ် ။လှေခါးကြီးအတိုင်း အန်တီစီက အရှေ့က တက်သွားတော့ ကျွန်တော်က အနောက်က လိုက်တက်ပါတယ် ။ အန်တီစီရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တမင်တကာ ကြည့်တာ မဟုတ်ဘဲ ကျွန်တော် အနီးကပ် တွေ့နေရပါတယ် ။ အန်တီစီရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက စွင့်ကားဝိုင်းစက်နေပြီး တော်တော်လှတာကို ကျွန်တော် ဒီအချိန်မှာ စပြီး သတိပြုမိတာ။
အပေါ်ထပ်က အခန်းတခန်းကို ခေါ်သွားပါတယ် ။
“ ထစ်ချုံး..တွေ့လား..ရှုပ်ပွနေတာတွေ..ဒါတွေကို ရှင်းစမ်း....အားလုံးကို ပုံးတပုံးထဲ ထည့်ပြီး အောက်ကို ယူသွား..နံရံတွေမှာ ပင့်ကူအိမ်တွေ ဖုံတွေ တွေ့လား..အဝတ်နဲ့ သေသေချာချာ သုတ်ပစ်..ပြီးတော့ စိုးမိုးဆီမှာ အိမ်သုတ်ဆေး သွားတောင်း...စုတ်တန်ရော....ဒီ နံရံတခုလုံးကို သုတ်..သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်ပါစေနော် ...ဆေးစက် မကျစေနဲ့အုံး....”
လို့ လုပ်ရမှာတွေကို သေသေချာချာ ပြောတယ် ။သစ်သားနံရံတွေက နဂို သုတ်ထားတဲ့ ဆေးတွေက ဟောင်းနေ ကွက်နေလို့ ဆေးအသစ် သုတ်ခိုင်းတာပါ ။
“ စိတ်ချပါ အန်တီစီ....”
လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက်ပြီး အလုပ်စလိုက်တယ် ။
“ ဖုံတွေ အပြင်လွင့်မယ်...တံခါး ပိတ်ထားအုံး..”
လို့ ပြောလိုက်လို့ ကျွန်တော်လည်း အခန်းလေးကို တံခါးပိတ်လိုက်ပါတယ် ။ အန်တီစီ ခိုင်းထားသလို အကုန်ရှင်းလင်း ဖုံသုတ်ပြီး အခန်းနံရံတွေကို ဆေးသုတ်ဖို့စလုပ်တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ နံရံတဖက်က လူသံကြားလိုက်ရတယ် ။
ကျွန်တော်လည်း ရေသံလိုလိုလည်း ကြားလိုက်တော့ ရေချိုးခန်းများလား ဆိုတာ တွေးမိလိုက်တယ် ။ ဘယ်သူရေချိုးနေပါလိမ့် ဆိုတဲ့ အတွေး နဲ့အတူ စောစောက ကိုစိုးမိုးဆီမှာ အိမ်သုတ်ဆေးပုံး သွားတောင်းတုံးက အန်တီစီနဲ့ ဘကြီးမြိုင်တို့ ကိုစိုးမိုးကို လှမ်းခေါ်ပြီး ကားမောင်းခိုင်းတာ တွေ့လိုက်တာကို သတိရသွားလိုက်တယ် ။ ဘကြီးမြိုင်နဲ့ အန်တီစီ ကိုစိုးမိုး မောင်းတဲ့ကားနဲ့ အပြင်ထွက်သွားလိုက်ကြတယ် ဆိုတော့ အိမ်မှာ ကျန်တာ သက်သက်မြိုင်နဲ့ ခက်ခက်မြိုင်တို့ဘဲ ။ သူတို့အထဲက တယောက်ယောက် ရေချိုးနေတာ ဖြစ်မယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတော့ တဖက်ခန်းကို ချောင်းချင်တဲ့စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတယ် ။
နံရံမှာ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက် အပြေးအလွှား ရှာလိုက်မိတယ် ။ အနိမ့်ပိုင်းမှာ မတွေ့ပေမယ့် အမြင့်တနေရာမှာ အပေါက်လေးတပေါက် တွေ့တယ် ။ ဒီအပေါက်လေးကို ကျွန်တော့်အရပ် မမှီလို့ ပုံးတပုံးပေါ်ကနေ တက်ချောင်းဖို့ လုပ်တယ် ။ တဖက်ခန်းက အသံမကြားသွားအောင် ပုံးကို အသာလေးမပြီး နံရံဖက်ကို ရွှေ့လိုက်တယ် ။ ခြေဖေါ့ပြီး ပုံးပေါ်တက်တယ် ။ နံရံကို အားပြုပြီး အပေါက်လေးကနေ ချောင်းလိုက်တယ် ။
ရင်တွေက တဒုန်းဒုန်း အခုံမြန်နေတယ် ။ လက်တွေ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတယ် ။ မိလိုက်ရင်လည်းကျွန်တော့်ကို မောင်းထုတ်လိုက်ကြမယ် ဆိုတာကို သိနေတယ် ။ စွန့်စားပြီး လုပ်လိုက်ရတာဘဲ ။တဖက်ခန်းမှာ ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုးနေတာက အကြီးမ သက်သက်မြိုင် ပါ ။
စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ်ခါ တုန် လက်တွေ တုန်နေတယ် ။ သက်သက်မြိုင် ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် ရှိမနေဘူးဗျာ....။ ကျွန်တော့်မျက်စိတွေ ပြူးကျယ်သွားရပြီ ။
သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နို့တွေက အရမ်း အကြီးစား မဟုတ်ပေမယ့် တော်တော့်ကိုဘဲ ကြည့်ကောင်းတယ် . .။အောက်ကို တွဲကျမနေသေးဘူး ။ ခါးသေးသေး နဲ့ ဘိုက်လေးကတော့ မစို့တပို့လေး နဲနဲလေး ရှိတယ် ။ ပြားချပ်ချပ်တော့ မဟုတ်ဘူး ။ ပေါင်တန်တွေက လှတယ် ။
ပေါင်ဂွဆုံမှာက အမွှေးရေးရေးပါးပါး ရှိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကကျွန်တော့်ပေါင်ကြားက ငပဲဒုတ်ချောင်းကို မတ်မတ်ထောင် ကြီးထွားလာစေပြီ ။ ကုန်းလိုက်ကွလိုက်တဲ့အခါ သူ့အဖုတ်က ပြူးထွက်လာတာ တွေ့နေရတယ် ။ ဖင်ကလည်း သိပ်မကြီးပေမယ့် တော်တော်လှတယ် ။ ဒါတွေကိုချောင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်ငပဲကို ကိုယ် ပွတ်တိုက်ဆော့မိတယ် ။ ကွင်းထုမိတယ် ။
သက်သက်မြိုင် ရေချိုးလို့ မပြီးခင်မှာ ကျွန်တော် ကွင်းထုလို့ ပြီးသွားတယ် ။ သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ နံရံကိုပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ရဲ့ နို့တွေ ဖင်တွေနဲ့ စောက်ပတ်ကတော့ ကျွန်တော့်မျက်စိထဲကနေတော်တော်နဲ့ မထွက်တော့ပါဘူးဗျာ ။ အမြဲကို မြင်ယောင်မိနေရတော့တာဘဲ ။
ဒီလို မိန်းမတယောက်ရဲ့ အဝတ်မပါတဲ့ အတွင်းအလှတွေကို တွေ့ဖူးသွားရတော့ ခက်ခက်မြိုင် စကပ် အောက်စလွတ်တာလောက်က အရသာ မရှိတော့ဘူး ဖြစ်လာတယ် ။ သက်သက်မြိုင်ကို တွေ့ဖူးလိုက်ရသလိုဘဲ ( ဖူးလ်နစ်ကက် ) ကိုယ်လုံးတီးဘဲ တွေ့ချင်မြင်ချင်မိလာရတော့တယ် ။
အန်တီစီက အပြင်က ပြန်လာတော့ ဆေးသုတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို လာကြည့်တယ် ။ သေသေသပ်သပ် လုပ်ထားတာမို့ အန်တီစီ ကျေနပ်ပါတယ် ။ ထစ်ချုံးက မဆိုးဘူးဘဲ လို့ မှတ်ချက်ချသွားတာ ကြားလိုက်ရတယ် ။
အန်တီစီက တခုခုကို လုပ်နေမှ ကြိုက်တာ ။ ထိုင်နေရင် မကြိုက်ဘူး ။ တခုခု ရှာကြံခိုင်းတော့တာဘဲ ။ သူ့အကြောင်းကို ကျွန်တော် သိလာတော့ သူ့အပြောလွတ်အောင် အလုပ်တခုခုကို ကြံဖန်လုပ်နေလိုက်တယ် ။ အန်တီစီရဲ့ နို့ထွားထွားကြီးတွေ ဖင်တုန်းကြီးတွေကိုတော့ အမြဲ တစေ့တစောင်း ကြည့်မိပါတယ် ။
အကြီးမ သက်သက်မြိုင်ကို ချောင်းပြီးတဲ့နောက်မှာ ကျွန်တော့ရဲ့စိတ်တွေက မိန်းမတွေကို စိတ်ဝင်စားတာ ပိုလာတယ် ။ မိန်းမတွေကို ကိုင်ချင်လိုးချင်တဲ့စိတ်တွေလည်း ပိုများလာတယ် ။ အခန်းချင်း ကပ်ရက်က နော်တုလုကိုလည်း ဘာများ မြင်ရမလဲ ဆိုပြီး သူ့အခန်းနဲ့ ကျွန်တော့အခန်းကို ခြားထားတဲ့ သုံးထပ်သား နံရံက သံရိုက်ရာအဟောင်းပေါက်လေးတွေကနေ သူ့အခန်းဖက်ကို ချောင်းမိတယ် ။ ဘာမှ မတွေ့ရဘူး ။
နော်တုလုကတိုက်ကြီး အပေါ်ထပ် မှာဘဲ အန်တီစီတို့ အဝတ်တွေကို လျှော်ပေးရင်း ရေချိုးပုံရတယ် ။ နော်တုလုကို ကျွန်တော်က ကိုယ်တုံးလုံး တွေ့ချင်မြင်ချင်လို့ ချောင်းနေပေမယ့် ကျနော်က အခွင့်အရေး မရခဲ့ဘဲ နော်တုလုက ကျွန်တော့်ကို မြင်တွေ့သွားခဲ့ရတယ်ဗျာ ။
ဖြစ်ပုံက ကျွန်တော့်အခန်းထဲကို ညသန်းကောင် အချိန်ကြီး နော်တုလု ဝင်လာလို့ ပုဆိုးလန်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သူ တွေ့သွားတာ ။ နော်တုလု ဝင်လာရတဲ့အကြောင်းက ဘကြီးမြိုင် ညသန်းကောင် အချိန်ကြီးနေမကောင်းလို့ ဆေးလိမ်းပေး နှိပ်ပေးဖို့ အန်တီစီက ကျွန်တော့်ကို သွားခေါ်ခိုင်းလို့ နော်တုလုက လာခေါ်တာ ။
ကိုယ်အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို နော်တုလု အကြာကြီး ပြုံးစိစိနဲ့ စိုက်ကြည့်နေခဲ့တာ ။ သူကြည့်နေတာက အားပြည့်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကိုပါ ။ နော်တုလုက “ ထစ်ချုံး ထစ်ချုံး....” လို့နှိုးနေတဲ့အချိန် သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ ကျွန်တော့်လီးကိုဘဲ သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတာ ။
ကျွန်တော် နိုးလာတော့ နော်တုလုက ပြုံးစိစိနဲ့..“ ဘကြီးမြိုင်ကို နှိပ်ပေးဖို့ အန်တီစီက ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်...ထစ်ချုံးရယ်..နင့်ကို နှိုးနေတာ ကြာပြီ...နင်က မနိုးဘူး ..နင့်ဟိုဒင်းကြီးကဘဲ နိုးနေတယ် ..” လို့ ပြောလိုက်တော့မှပုဆိုး လန်တက်နေတာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီး ထောင်မာ ကြီးထွားနေတာကို သတိထားမိလိုက်တယ် ။
ချက်ချင်း ပုဆိုးကို ဆွဲဖုံးလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ငေါက်ကနဲ ထလိုက်ရတယ် ။
နော်တုလု အနောက်ကနေ တိုက်ကြီး အပေါ်ထပ်က ဘကြီးမြိုင်နဲ့ အန်တီစီတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို လိုက်သွားရတော့ ကျွန်တော့်လီးက ပြန်မကျသေးဘူး ။ နော်တုလုရဲ့ ခါးသေးသေးအောက်က ဖင်တုန်းတွေကို ကြည့်မိတော့ ဘယ်လိုလုပ် ပြန်ကျနိုင်မှာလဲဗျာ ။
.....................................................................................................................................
ဘကြီးမြိုင်နဲ့ အန်တီစီတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းကြီးထဲကို ပထမဆုံး ရောက်ဖူးရတာ ။
အန်တီစီက
“ ထစ်ချုန်းရေ..မင်းဘကြီး နေမကောင်းဘူးကွယ်...တကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေတယ် ..ကျောကုန်းကို ကျားဘမ်း ပရုပ်ဆီလေး လိမ်းပေးပြီး နှိပ်ပေးလိုက်ပါအုံး....”
လို့ ပြောတယ် ။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တူယှဉ်ကာ လှဲနေကြတဲ့ အန်တီစီနဲ့ ဘကြီးမြိုင်တို့ကို ကျွန်တော်နဲ့ နော်တုလုတို့ နင်းနှိပ်ပေးကြရပြီ ။ နော်တုလုက အန်တီစီ..ကျွန်တော်က ဘကြီးမြိုင်..ဘေးချင်းယှဉ် နှိပ်နင်းပေးနေကြရတယ် ။
ဘကြီးမြိုင်ရော အန်တီစီရော မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး နှိပ်တာကို ဇိမ်ခံနေကြတော့ နော်တုလုက ကျွန်တော့်ကို လျာထုတ်ပြပြီး စတယ် ။
ကျွန်တော်ကလည်း မျက်လုံးပြူးပြ မဲ့ပြပြီး ပြန်နောက်တယ် ။ အန်တီစီက ပက်လက် အိပ်ရင်း အနှိပ်ခံတော့ ပျော့အိတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံရှည်ကြီး ကြောင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် အရင်း ဂွဆုံနေရာက အသားနဲ့ကပ်ပြီး တြိဂံပုံ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးက သိသိသာသာ ပေါ်လွင်နေတာကို ကျွန်တော် ကြည့်မိပြီး စိတ်တွေ ထန်လာတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်ကတော့ ကျွန်တော် နှိပ်ပေးတာကို ခံရင်း မကြာခင်ဘဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ တခေါခေါတောင် ဟောက်နေတယ် ။ တော်တော်ကြာကြာကို နှိပ်ပေးနေရတယ် ။ ဘယ်သူမှ တော်တော့လို့ မပြောတာကြောင့် ဒီအတိုင်း ထသွားလိုက်လို့က မရဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
အန်တီစီ နိုးလာတော့မှ
“ ကဲ မင်းတို့လည်း သွားအိပ်ကြတော့ ”
လို့ ပြောလိုက်တဲ့အတွက် ကျွန်တော်နဲ့ နော်တုလုတို့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်ခဲ့ကြနိုင်တယ် ။ နော်တုလုက
“ ဒီနေ့ ငါ အောက်မှာ အိပ်မယ်..”
လို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်နဲ့ သူ အိမ်အောက်ထပ်ကို အတူတူ ဆင်းခဲ့ကြတယ် ။တိုက်ကြီးထဲက ထွက်လိုက်ကြပြီး သူတို့နေတဲ့ အလုပ်သမား တန်းလျားကို လျှောက်သွားကြတဲ့ အချိန် နော်တုလုက ထစ်ချုံး ပုခုံးတဖက်ကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြီး ခေါ်လိုက်တယ် ..။
“ ထစ်ချုန်း ...”
“ ဘာလဲ နော်တုလု ...”
“ နင် တကယ့်နှာဘူးဘဲ ..”
“ ဘာ..ဘာလို့ဘဲ...ငါဘာဘူးလို့လဲဟာ...”
“ နင့်မျက်လုံးတွေ ဘယ်ကို ရောက်နေသလဲ ငါမသိဘူး ထင်နေလို့လား......”
“ ဟာ..နင် ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ...ငါ ဘာကြည့်လို့လဲဟာ...”
“ အမလေး...ညာချင်နေသေးတယ်....နင် အန်တီစီရဲ့ ပေါင်ကြားကို တချိန်လုံး ချက်နေတာ ငါမသိဘူး ထင်လား”
“ ဟီး....နင်က အရမ်းလျင်တာဘဲ..အေးဟာ..ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဆိုတော့ ငါလည်း ကြည့်မိသွားတယ် ဟာ..ငါ ဒီ လို ကြည့်တာကို နင် သွားမတိုင်ပါနဲ့နော်..ငါ တောင်းပန်ပါတယ်....”
“ ဟင်း..မတိုင်စေချင်ရင် ငါ့ကို မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်ကျွေးရမယ်...မနက်ကျရင်...”
“ ကျွေးပါတယ်ဟာ....ဒါနဲ့ နင့်ရွာက နင့်ရည်းစား ကော..တွေ့ဖြစ်သေးလား ...”
နော်တုလုက စက်ချုပ်ရင်း သူ့ရွာက ရည်းစား စေးထော်နဲ့ ဖြစ်တာတွေကို ပြောပြဖူးတယ်လေ ။ စေးထော်နဲ့ ရွာပြင်က လက်တဲလေးမှာ ဖြုတ်ကြတာကို အကြမ်းဖျဉ်းဘဲ ပြောပြခဲ့တာ အဲဒီတုံးက ထစ်ချုံး လီး တအားတောင်ခဲ့ရတယ် ။ အသေးစိတ်များ ပြောပြခဲ့ရင် ထစ်ချုံး ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ မသိဘူး ။
“ စေးထော်လား..မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူးဟာ..ပြတ်သွားပြီဘဲ ဆိုပါတော့..”
“ ဒါဆိုရင် နင် ပြတ်လပ်ပြီး ဆာနေမှာပေါ့နော်...”
ဒီစကားကို လွှတ်ကနဲ ပြောမိသွားတာ ။ နော်တုလုက ထစ်ချုံး ကို လက်သီးဆုပ်တွေနဲ့ တဖုတ်ဖုတ် ထုရိုက်ပြီး
“ ထစ်ချုံး..ခွေးကောင်..ဘာဆာရမှာလဲ..နင်ဘဲဆာ...နင်ဘဲဆာ...” လို့ ရန်တွေ့တယ် ။
အလုပ်သမား တန်းလျားဆီကို ရောက်လာတဲ့အချိန် ထမင်းချက် ဒေါ်သိန်း အခန်းထဲက ထူးခြားတဲ့ အသံဗလံတွေကို သူတို့ ကြားလိုက်ကြရတယ် ။ ချက်ချင်းဘဲ ဒီအသံတွေဟာ ခြင်ထောင်သံလို့ လူကြီးတွေ ပြောကြဘူးတဲ့ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာ ထွက်တတ်တဲ့ အသံမျိုးတွေ ဆိုတာ ထစ်ချုံးရော နော်တုလုကော သိလိုက်ကြတယ် ။
“ ဟယ်...ဒေါ်သိန်း တယောက်ယောက်နဲ့ လိုးနေပြီ ထင်တယ်....”
နော်တုလုရဲ့ ပါးစပ်က တိုးတိုးလေး ထွက်သွားတဲ့ စကားသံကို ထစ်ချုံး သေသေချာချာကြီး ကြားလိုက်မိတယ် ။သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်လည်း ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင် နိုးထလာတယ် ။
နော်တုလုနဲ့ ထစ်ချုံးတို့ နော်တုလုရဲ့ အခန်းလေးထဲကို ခြေဖေါ့နင်းပြီး ဝင်သွားကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းဖက်က အသံတွေက ပိုကျယ်လာသလိုဘဲ ။ ဒေါ်သိန်းရဲ့ ညည်းသံတွေနဲ့ တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတွေ ကုတင် တကျွိကျွိမြည်သံတွေ ...။
နော်တုလုက လေသံလေးနဲ့
“ ချောင်းကြည့်ရအောင်..ဒေါ်သိန်းဆီရောက်နေတာ ဘယ်သူလဲ မသိဘူး..ထစ်ချုံး..”
လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း တဖက်ခန်းက ဒေါ်သိန်းလိုးနေတာကို စိတ်ဝင်စားသလို သူနဲ့ ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက်လိုက်ရှာနေတဲ့ နော်တုလုနဲ့ အသားချင်း ထိကပ်နေတာ ထိမိနေတာကိုလည်း ရင်ခုံနေတယ် ။ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက် နော်တုလု တွေ့သွားပြီ ။ နော်တုလု ချောင်းကြည့်ပြီး လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး
“ ဟယ်..ကိုစိုးမိုးကြီး....”
လို့ ရေရွတ်လိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးကလည်း တဖက်ခန်းကို ချောင်းချင်စိတ် ပြင်းပြလွန်းတဲ့ပုံစံ ဖမ်းထားပြီံး နော်တုလု အနားကို တအားပူးကပ်လိုက်ပြီး
“ ငါလည်း ကြည့်ချင်တယ်...”
လို့ ပြောလိုက်တော့ နော်တုလုက နေရာနဲနဲ ဖယ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူတို့ ကိုယ်တွေကတော့ ပူးကပ် ထိတွေ့နေတာပေါ့ ။တဖက်ခန်းထဲမှာ လိုးနေကြတဲ့ ဒေါ်သိန်းနဲ့ ဒရိုင်ဘာကိုစိုးမိုးတို့ကို ထစ်ချုံးတွေ့လိုက်ရတယ် ။ မီးကြီးဖွင့်ပြီး လိုးနေကြတာမို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတယ် ။ ကိုစိုးမိုးရော ဒေါ်သိန်းရော အဝတ် အကုန်ချွတ်ထားကြတယ် ။
ဒေါ်သိန်းရဲ့ တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးတဲ့ ဖြူဖြူဝင်းဝင်း ကိုယ်ခန္ဓာကို အဝတ်မပါဘဲ တွေ့လိုက်ရတော့ ထစ်ချုံးရဲ့တောင်နေပြီးသား လီးတန်က တအားကို မတ်နေပြီ ။ နို့ထွားထွားကြီး နှစ်လုံးက ကိုစိုးမိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တုန်ခါလှုပ်နေကြတယ် ။
“ ထစ်ချုံး..ငါ့လည်း ပေးချောင်းအုံးဟာ...ငါလည်း ကြည့်ချင်တယ်....”
နော်တုလုက ထစ်ချုံးကို နဲနဲတွန်းလိုက်ပြီး ပြောလိုက်လို့ ထစ်ချုံး နဲနဲဖယ်ပေးလိုက်ရတယ် ။ နော်တုလု အပေါက်ကို ချောင်းနေတဲ့အချိန် ပေါင်ချင်း ထိကပ်နေတာကြောင့် ထစ်ချုံး ရဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းထကြွနေပြီး ဒီည နော်တုလုကို ရအောင် ကြံမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ် ။
နော်တုလုလည်း ရည်းစားစေးထော်နဲ့ ပြတ်ပြီး သွေးသားတွေ ထကြွသောင်းကျန်းနေရတဲ့အထဲ ကိုစိုးမိုးနဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့လိုးပွဲကို ချောင်းမိလိုက်တော့ စောက်ပတ်ယားနေမှာ သေချာသလောက်ဘဲလေ ။နော်တုလုလည်း တဖက်ခန်းက လိုးပွဲကို ချောင်းနေတဲ့အချိန် ကိုစိုးမိုးက ဒေါ်သိန်း စောက်ပတ်ထဲက သူ့လီးတန်ကြီးကို ရုတ်တရက် ဆွဲထုတ်လိုက်လလို့ ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးရှည်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတယ် ။
နော်တုလု ကြုံဖူးတဲ့ ရွာက ရည်းစားဟောင်း စေးထော်ရဲ့ လီးထက် ပိုလည်းတုတ် ပိုလည်း ရှည်တာကို တွေ့လိုက်ရလို့ နော်တုလု ဒီလီးကြီးနဲ့ ခံကြည့်ချင်စိတ်တွေ ထောင်းကနဲ ပေါ်ပေါက်သွားရတယ် ။ လိုးနေရာက ရုတ်တရက် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လို့ ဒေါ်သိန်း နဲနဲ ကျွဲမြီးတိုသွားတယ် ။
“ ဘာကြောင့် ထုတ်လိုက်တာလဲ စိုးမိုးရယ်...”
လို့ မကျေနပ်သံနဲ့ မေးလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက
“ ပုံစံပြောင်းကြရအောင်..မမသိန်း..”
လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ မင်းက ဘယ်ပုံစံနဲ့ လုပ်ချင်လို့လဲ”
လို့ ဒေါ်သိန်းက မေးလိုက်တယ် ။
“ မမသိန်း လေးဖက်ကုန်းပေးပါလား...”
ဒေါ်သိန်းလည်း တအားကောင်းနေတဲ့အချိန် လီးကို စောက်ပတ်ထဲက ထုတ်လိုက်လို့ တအားခံချင်နေတယ် ။
“ ကဲကဲ ကုန်းပေးမယ်....တအားကြီးတော့ ကြမ်းကြမ်း မဆောင့်ထည့်နဲ့..”
လို့ ပြောရင်း လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက ဒေါ်သိန်းရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ အနောက်မှာ နေရာဝင်ယူလိုက်တယ် ။ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်သိန်းရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကိုစိုးမိုးက ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး...“ မမသိန်းက တကယ်တောင့်တယ်..ဖင်ကြီးတွေ လှလိုက်တာ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ တော်ပါ..အပိုတွေ..ကဲ.စိုးမိုး..လိုးမှာဖြင့်လည်း လိုးတော့ကွာ..မင်းဟာက မလိုးဘဲ ဒိုင်ယာလောက်တွေလည်း လွှတ်နေတော့ ကုလားကားလို ပေရှည်နေတယ်..”
လို့ ဒေါ်သိန်းက ပြောလိုက်တယ် ။
“ မမသိန်းကလည်းဗျာ..လိုးမှာပါ လိုးမှာ ...စိတ်ချ.......”
ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးကြီး ဒေါ်သိန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ထိုးသွင်း ဝင်ရောက်သွားတာကိုလည်း နော်တုလု အစအဆုံးတွေ့လိုက်ရတယ် ။ မြင်တာတွေကြောင့် နော်တုလု အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ တအား ဖြစ်လာရတယ် ။ ကိုစိုးမိုးက စစချင်းမို့ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်လေး လိုးပေးနေတယ် ။
တဖက်ခန်းက ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးကြီး ဒေါ်သိန်းရဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ ဝင်ထွက် စပ်ယှက်နေတာကို နော်တုလု စူးစိုက်ကြည့်ရင်း နဘေးမှာ ထစ်ချုံး ရှိနေတာကို သတိမထားမိတော့ဘဲ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲက စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို လက်ရောက်သွားပြီး ကိုင်လိုက်မိတယ် ။ထစ်ချုံးကလည်း အမှောင်ထဲမှာ မျက်လုံး ကျင့်သားရသွားပြီမို့ နော်တုလု စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်တယ် ။ နော်တုလု တအား ယားနေပြီ ခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်တယ် ။ နော်တုလုကို တက်လိုးချင် စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်ပြီး လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ် တင်းမာလွန်းနေတယ် ။
“ နော်တုလု..ငါလည်း ချောင်းပါရစေအုံး....”
လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့အခါ နော်တုလုလည်း
“ ခဏဟာ..ငါကြည့်လို့ မဝသေးဘူး...”
လို့ ပြန်ပြောရင်း ဆက်ချောင်းနေလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုးက သူ့ကို တခါတခါ လာလာစတတ် နောက်တတ်တယ် ။ ရောနှောချင်တယ် ။ ဖန်ချင်တဲ့ သဘောပေါ့ ။ လူနံပိန်ကျွဲဂျိုလိန် ဆိုသလိုဘဲ ကိုစိုးမိုးဟာ ပိန်ပါးသလောက် လီးက ကြီးပြီး ရှည်လိုက်တာ ။ ကိုစိုးမိုးကို စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။ သူ့ဂွေးစိကြီးတွေကလည်း လိုးထည့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်သိန်းရဲ့ ဆီးစပ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ရိုက်ခတ်နေတယ် ။
ဒေါ်သိန်းလည်း လက်ထောက် ဖင်ကုန်းရက်က “ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးတော့..” လို့ လှည့်ပြောလိုက်တာကိုတွေ့လိုက် ကြားလိုက်ရတယ် ။ ကိုစိုးမိုးလည်း ဒေါ်သိန်း မြန်ခိုင်းပြီဖို့ ဆောင့်ချက်တွေကို ရုတ်ချည်း မြန်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သိန်း သဘောကျပြီး တအီးအီး ညည်းနေတယ် ။ နော်တုလု ချောင်းနေရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေမိပြီ ။ ကာမဇောကြောင့် ဘေးက ထစ်ချုံးကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့ဘူး ။
ထစ်ချုံးလည်း နော်တုလု ကာမဇောကပ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေတာကို တွေ့တော့ အသာလေး ထမိန်ကို အနောက်ဖက်ကနေ လှန်လိုက်တယ် ။ နော်တုလုက “ ထစ်ချုံး...ဘာလုပ်တာလဲ..” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက“ နင် တအား လိုချင်နေရင် ငါ လိုးပေးမယ်...” လို့ ပြောလဲပြော ဖင်ကို မျက်နှာ အပ်ပြီး ဖင်ကြားထဲ နမ်းရှူတော့နော်တုလုလည်း ခံချင်စိတ်ကလည်း အရမ်း ပြင်းထန်နေပြီ ဆိုတော့ ထစ်ချုံး လုပ်တာတွေကို မကန့်ကွက်တော့။
ထစ်ချုံးရဲ့ နှာခေါင်းက နော်တုလုရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို ပွတ်တိုက်နေတယ် ။
“ အို”
နော်တုလု ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး ဖင်တုန်းကြီးတွေ တုန်ခါသွားရတယ် ။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖင်ပေါက်ကို လာအနမ်းခံနေရလို့ ။ တဖက်ခန်းက လိုးပွဲကလည်း ကြမ်းနေပြီ ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ တစွပ်စွပ် အသံတွေ ညံနေပြီ ။ဒေါ်သိန်းရဲ့ တအင်းအင်း တအအ ညည်းသံတွေလည်း ထွက်လာတယ် ။ ထစ်ချုံးရဲ့ လျာက ဖင်ပေါက်လေးကိုထိုးဆွလာတော့ နော်တုလု
“ အွန် ”
လို့ အသံထွက်သွားရတယ် ။ စောက်ပတ်ကို မယက်ဘဲ ဖင်ကို လျာနဲ့ ထိုးကလိနေတာကြောင့် လေးဖက်ထောက်ထားရာကနေ ဖင်ကြီးတွေကို ထောင်ပေးလိုက်မိတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကြီးပြူးထွက်နေမယ် ဆိုတာ သိတယ်လေ ။ ထစ်ချုံးလည်း စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း အစ်အစ်ကြီးကို စပြီး ယက်လိုက်တယ် ။ နော်တုလု “ အိ....” လို့ အသံထွက်သွားပြန်တယ် ။ ထစ်ချုံး လျာကြီးက စုံချီ ဆန်ချီ တပြတ်ပြတ်နဲ့ယက်နေတယ် ။
“ အား......အင်း.........အမလေးလေး......ကောင်းလိုက်တာ... ”
နော်တုလု ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားပေးမိတယ် ။ ထစ်ချုံးက တော်တော် ကျွမ်းတာဘဲ ။ တောမှာထဲက စောက်ပတ် ယက်ဖူးနေပုံရတယ် ။ စောက်ဖုတ်ကို စုတ်လည်း စုတ်တယ် ။ ကိုယ်ကလည်း တဖက်ခန်းက လိုးနေကြတာကို မြင်နေရပြီး ကိုယ့်ကိုလည်း စောက်ဖုတ် ယက်ပေးနေတာကို ခံနေရတာကြောင့် နော်တုလု သဘောတွေကျအရသာတွေ တွေ့နေရတယ် ။
ထစ်ချုံးလည်း တအား ထန်နေပြီး လိုးချင်လွန်းလာလို့ စောက်ဖုတ် ယက်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး နော်တုလု ဖင်အနောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး သူ့လီးကို နော်တုလု စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ နော်တုလုလည်းတအား လိုချင်နေတဲ့အချိန် ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကြီး အသွင်းခံလိုက်ရလို့
အီး....လို့ ညည်းလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးတွေကိုကော့ပေးလိုက်တယ် ။ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတာကြောင့် အထစ်အငေါ့ မရှိဘဲ လီးကြီးက စီးကနဲ အဖုတ်ထဲကိုဝင်သွားတယ် ။ ထစ်ချုံး စလိုးပြီ ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးတဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ အရမ်းလည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတယ် ။ မမျှော်လင့်ဘဲ နော်တုလုကို လိုးလိုက်ရလို့ ..။
တခါလိုးဖူးသွားရင် နောက်ထပ် လိုးဖို့က မခက်တော့ဘူး မဟုတ်လား ။ ဟိုဖက်ခန်းက ကိုစိုးမိုးနဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့နဲ့အပြိုင် တဖတ်ဖတ် တစွပ်စွပ်နဲ့ လိုးနေကြပြီ ။ နော်တုလုလည်း ထစ်ချုံးလီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းစီးစီးမို့တော်တော့်ကို သဘောတွေ့နေတယ် ။
ထစ်ချုံးကလည်း ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း လိုးထည့်နေတယ် ။ တဖက်ခန်းက ကိုစိုးမိုး ရုတ်တရက်ကြီး သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သိန်း စောက်ဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်တာကို နော်တုလုလည်း ထစ်ချုံ း တအားဆောင့်ပေးနေလို့ ကျေနပ်နေတဲ့အချိန် တွေ့လိုက်တယ် ။ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးရှည်ကြီးက ဒေါ်သိန်းရဲ့ အရည်တွေနဲ့ စိုပြောင်နေတယ် ။
ကိုစိုးမိုး လီးကြီးကို ရှေ့နောက် ကွင်းတိုက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ သူပြီးခါနီးတာ ဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ နော်တုလု ထင်လိုက်တယ် ။ သူထင်တာ မှန်တယ် ။ ကိုစိုးမိုး လီးထိပ်ပေါက်က လရည်ပျစ်ပျစ် ဖြူဖြူတွေ တဖျတ်ဖျတ် ပန်းထွက်လာပြီး ဒေါ်သိန်းဖင်တုန်းကြီးတွေအပေါ် ကျကုန်တယ် ။
“ အားဟား.......ကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်သိန်းရယ်.....”
လို့ ညည်းလိုက်တဲ့ ကိုစိုးမိုး အသံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ ကျယ်လောင်သွားသလိုဘဲ ။
ဒေါ်သိန်းက
“ ရှူး....အသံကလည်း ကျယ်လိုက်တာ...”
လို့ ဟန့်လိုက် ငေါက်လိုက်သံကို နော်တုလုရော ထစ်ချုံးရော ကြားလိုက်ကြရတယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ဖိဖိဆောင့်ထည့်နေတဲ့အချိန် နော်တုလု တအိအိနဲ့ တုန်ခါသွားတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ နော်တုလုတယောက်တော့ လမ်းဆုံးတက်သွားပြီ ဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်တာကြောင့် တသားကုန်ဆောင့်ထည့်ရင်း သူ့သုတ်ရည်တွေကို နော်တုလု စောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ် ။
“ အား....ဟင်း....ကောင်းလိုက်တာ...နော်တုလုရယ်.....”
“ ရှူး...တိုးတိုး....ကြားသွားအုံးမယ်.....”
ထစ်ချုံးက သူ့လီးကို နော်တုလု စောက်ပတ်ထဲက ဆွဲထုတ်မယ် လုပ်တော့ နော်တုလုက
“ မထုတ်နဲ့အုံး..ခဏစိမ်ထားပါအုံးဟာ...”
လို့ လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်လို့ ထစ်ချုံး လီးတဆုံး သွင်းထားရက်နဲ့ ငြိမ်လိုက်တယ် ။ တဖက်ခန်းကလည်း တဖပ်ဖပ် လိုးသံတွေ ရပ်ဆိုင်းသွားပြီး....
“ အီးဟားဟား...အင်း....ဟင်း..”
လို့ ဒေါ်သိန်း ညည်းလိုက်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ သူတို့ ပြီးသွားကြပြီ ထင်တာဘဲ ။နော်တုလုက ပြတ်လပ်နေတာ ကြာလို့ အလိုးခံရတာ မဝသေးဘူး ။ ထစ်ချုံး လီးကို ကျကျနန ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ဆေးပေးတယ် ။ ထစ်ချုံးကလည်း အားကျမခံ နော်တုလုရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ဆေးကြောပေးတယ် ။
“ ထစ်ချုံး...နင့်လီးက တကယ် ကြီးတယ်ဟာ..နင်က လိုးလည်း လိုးတတ်တယ်...”
“ နင်ကြိုက်လား..”
“ အင်း...“
“ ထပ်လိုးကြအုံးမလား...”
“ အင်း..နင် မပြန်နဲ့အုံးဟာ...”
ထစ်ချုံး နော်တုလု ဘေးမှာ လှဲအိပ်လိုက်တယ် ။နော်တုလုက ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဘဲ ပက်လက် အိပ်နေတာ ။ ထစ်ချုံးက နော်တုလု နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် ။ နို့ကြီးတွေက တအား တင်းပြီး ချောမွတ်နေလို့ ကိုင်လို့ တအားကောင်းတာနဲ့ ထစ်ချုံး အားရပါးရ ကိုင်နေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့တယ် ။ ဒီအချိန်မှာ ပေါင်ကြားက ဝပ်ကျနေတဲ့ သူ့လီး ထွားတက်လာနေပြီ ။
နော်တုလုကလည်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ထစ်ချုံး ဆော့ကစား နယ်ဖတ်နေတာကို ကျေနပ်နေသလို သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုလည်း ကိုင်ဖို့ ထစ်ချုံးကို ပြောလိုက်တယ် ။
ထစ်ချုံးကလည်း နော်တုလု ဖင်ကြီးတွေကိုပါ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့လီးက နောက်တကြိမ် ထပ်လိုးဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။ မတ်မတ်ထောင်နေပြီ ။ နော်တုလုရဲ့ လက်တဖက်က ထစ်ချုံးရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးဆီကို ရောက်လာတယ် ။ ကိုင်စမ်းလိုက်တော့ မာကျောတင်းထောင်နေတာကို တွေ့သွားရလို့ နော်တုလုလည်း အရမ်း သဘောကျသွားပြီး..
“ ဟား..ပြန်တောင်နေပြီ..ဒါမှ တကယ့်ယောကျ်ား..ထစ်ချုံး.....ငါ့ဘဲဟောင်းစေးထော်နဲ့ တခြားစီဘဲဟာ..နင်...နင်...တကယ့် ငလိုးဘဲ...”
ဒီတချီ အစမှာ လှေကြီးထိုး ပုံစံနဲ့ဘဲ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ လိုးခါစ အသံမထွက်ပေမယ့် တော်တော်ကြာကြာ လိုးပြီးတဲ့အချိန် ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။
တဖက်ခန်းက ဒေါ်သိန်းတို့ ကြားသွားမှာကြောင့် နော်တုလုက
“ ရှူး..တိုးတိုး လုပ်စမ်းပါဟာ...”
လို့ တားပေမယ့်ဇောကပ်နေတဲ့ ထစ်ချုံးက ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး တအားနင်း ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။ထစ်ချုံးရဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကိုလည်း ကြားနေရတယ် ။ တချက်တချက် နော်တုလုရဲ့ အားမလို အားမရ နဲ့အီးအင်း..နဲ့ ညည်းလိုက်တဲ့ အသံတွေလည်း ကြားလိုက်ရတယ် ။
“ ကောင်းလား....”
“ အင်း..ကောင်းတယ်ဟာ...လိုး...လိုး....ဆောင့်...”
ရောင်းသူ ဝယ်သူ အသံတူ ပြီ ။ ဆောင့်ခိုင်းတဲ့လူနဲ့ ဆောင့်ပေးတဲ့လူနဲ့ ။ တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံလာတယ် ။ ကာမဇော အရှိန်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သူတို့ ဂရုမစိုက်ကြတော့ ။ အပီအပြင် လိုးဆောင့်ကြတော့တယ် ။နော်တုလုကို လေးချီ ဆက်တိုက် လိုးပေးအပြီး သူ့အခန်းလေးဖက်ကို ပြန်ရောက်လာတယ် ။
ဆူဖြိုး တောင့်တင်း တဲ့ ကရင်မ နော်တုလုကို အပီအပြင် တဝကြီး လိုးပြီးတော့ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာမနက်စောစော ဘကြီးမြိုင် လမ်းထလျှောက်ဖို့ သူ့ကို လာနှိုးတဲ့ အချိန် ထစ်ချုံး မနိုးဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ဘကြီးမြိုင်က
“ ဟေ့ကောင် ထစ်ချုံး..ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ..ညက ငါ့ကို လာနှိပ်ပေးရတာနဲ့ အိပ်ပျက်ပြီး မထနိုင်ဘူးလား...”
လို့ မေးတယ် ။ သူ ကမူးရှူးတိုး ထပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ဘကြီးမြိုင် နဲ့ လိုက်သွားရတယ် ။အခု ထစ်ချုံး အရင်တုံးကလို ညှပ်ဖိနပ်နဲ့ ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ပြီး လိုက်တာ မဟုတ်တော့ဘူး ။ ဘောင်းဘီရှည်ပွပွ..ကင်းဘတ်စ် ဖိနပ်နဲ့ ဘာနဲ့ ဖြစ်နေပြီ ။
ဘကြီးမြိုင်က လမ်းလျှောက်ရင်း သူနဲ့ စကားပြောလေ့ ရှိတဲ့အတိုင်း အခုလည်း သူ့ကို ငယ်ငယ်က သူ စစ်မှုထမ်းစဉ်တုံးက ရှမ်းပြည် တောထဲက ရွာလေးတွေက ရှမ်းမဖြူဖြူချောချောလေးတွေ ချောင်းထဲ ရေဆင်းချိုးတဲ့အခါကိုယ်လုံးတီး ချိုးကြတာတွေ တွေ့ဖူးတာတွေကို မြိန်ရည်ရှက်ရည် ပြောပြတယ် ။
ထစ်ချုံးကလည်း ညက နော်တုလုကို လေးကြိမ် လိုးထားလို့ အိပ်ရေးက မဝသေးဘူး ။ ဘကြီးမြိုင်က အပြန်လမ်းမှာ ထုံးစံအတိုင်းလဖက်ရည်နဲ့ နံပြားနဲ့ ကျွေးတယ် ။ မကြာခင် ယူအက်စ်က သူ့ညီ ဘကြီးခိုင်နဲ့ မိသားစု လာလည်တော့မယ်လို့ ပြောပြတယ် ။
“ မင်းတို့ အစစ တာဝန်ကျေကြပါစေကွာ.........ငါ့ညီ နဲ့ သူ့မိန်းမ တင် မကဘူး..သူတို့ သမီးလေး ပါ ပါလာမယ် ...မိုးမိုးခိုင်က ဟိုမှာ ကြီးလို့ ဘိုဆန်တယ်..မြန်မာစကားတော့ တတ်ပါတယ်....” လို့ ပြောပြတယ် ။
ဘကြီးခိုင် မိသားစု လာကြတော့မှာမို့ ဘကြီးမြိုင်တို့ အိမ်မှာ ကြိုတင် ပြင်ဆင်တာတွေ စလုပ်ကြကိုင်ကြတာကြောင့် အိမ်က အလုပ်သမားတွေ ဖြစ်ကြတဲ့ ထစ်ချုံး..ကိုစိုးမိုး..နော်တုလု...ဒေါ်သိန်းတို့ အလုပ်များကြပြီ ။
ထစ်ချုံးလည်း ကိုစိုးမိုးနဲ့ ဒေါ်သိန်းကို အကဲခတ် ကြည့်တာ သူတို့က လူတွေ ရှေ့မှာ တယောက်နဲ့တယောက်သိပ်မရင်းနှီးကြသလို ခပ်တန်းတန်းဘဲ နေနေကြတယ် ။ နော်တုလုလည်း ကိုစိုးမိုး လီးကြီးတာကို သိသွားပြီးနောက်ကိုစိုးမိုးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိရင် သူ့ပေါင်ကြားနေရာလောက်ကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်မိသွားတတ်တယ် ။ တွေ့ဖူးလိုက်တဲ့ ကိုစိုးမိုးရဲ့ စံချိန်မှီ လီးတန်ကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်သွားတယ် ။ ကိုစိုးမိုးက ထစ်ချုံးကို လူအလစ်မှာ
“ ထစ်ချုံး...မနေ့ညက မင်းတို့ လိုးကြတာ ငါသိတယ်...”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ထစ်ချုံးလန့်သွားတယ် ။
“ ကိုစိုးမိုး ဘယ်လိုသိလဲ...”
လို့ ပြန်မေးလိုက်တော့ ကိုစိုးမိုးက
“ ဟာ...ဒီကောင်..မင်းတို့ လိုးနေကြတာ တဖွပ်ဖွပ်နဲ့ ကြားနေရတာဘဲ...”
လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဒေါ်သိန်းရော သိလား....”
လို့ ထစ်ချုံးက မေးပြန်တော့
“ သိတာပေါ့ကွ..ငါတို့ လိုးနေတာကို မင်းတို့ နှစ်ယောက် ချောင်းကြည့်ပြီး နှာထန်လာပြီး လိုးဖြစ်သွားတယ် ဆိုတာလည်း ဒို့သိတာဘဲ ...ငါလည်း နော်တုလုကို လိုးချင်နေတာ ကြာပြီကွ ..မင်းက ကံကောင်းသွားတယ်...”
လို့ ကိုစိုးမိုးက ပြန်ပြောတယ် ။ နေ့ခင်းပိုင်းမှာ ဘကြီးမြိုင် အပြင်က ပြန်လာတော့
“ ထစ်ချုံး ရှိလား..ခေါ်လိုက်စမ်း ”
လို့ ခေါ်ခိုင်းလို့ ထစ်ချုံး ကို နော်တုလုက လာခေါ်တယ် ။ ဘကြီးမြိုင် ရှိနေတဲ့ တိုက် အရှေ့ဖက်ခြမ်းကို အပြေးကလေး သွားလိုက်ပါတယ် ။
ဘကြီးမြိုင်က
“ ဟေ့ကောင်..မင်း ကားမောင်းတာ အဆင်ချောနေပြီ မဟုတ်လား..”
လို့ မေးတယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း ကိုစိုးမိုး နဲ့ ကားမောင်း လေ့ကျင့်လို့ ကားလိုင်စင် မရှိသေးပေမယ့် ကားကတော့ ကောင်းကောင်း ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် မောင်းနိုင်နေပြီ ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ဘကြီး...ကျနော် မောင်းနိုင်နေပါပြီ....”
လို့ ထစ်ချုံး ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ဘကြီးမြိုင်က သူ့အိတ်ထဲက ယဉ်မောင်းလိုင်စင်လေး ကို ထုတ်ယူပြီး ထစ်ချုံးကို ကမ်းပေးလိုက်တယ် ။
“ ဟာ..ကျွန်တော့်အတွက် ကားလိုင်စင်....”
ထစ်ချုံး အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။ ဘကြီးမြိုင်က အဆက်ကောင်းတွေ ရှိတော့ ထစ်ချုံးအတွက် ယဉ်မောင်းလိုင်စင်ကို လုပ်ပေးနိုင်တယ်လေ ။နောက်တနေ့က စပြီး ဘကြီးမြိုင်တို့ မိသားစုရဲ့ ဈေးဝယ် ပစ္စည်းဝယ် သမီးတွေ ကျောင်းပို့ ကျူရှင်ပို့ ကိစ္စတွေ ကို ကိုစိုးမိုး နဲ့ မလုံလောက်ရင် ထစ်ချုံးကိုပါ ကားမောင်းခိုင်းကြတော့ ထစ်ချုံးလည်း အိမ်အပြင်ကို ထွက်ခွင့်ရလို့ အရင်ထက် အနေချောင်လို့ သဘောကျနေတယ် ။ အပြင်စာ လဖက်ရည် ဘိလပ်ရည် နဲ့ မုန့်မျိုးစုံကို ကြုံရင်း စားကြည့်တတ်လာတယ် ။
နော်တုလုနဲ့တော့ လစ်ရင် လစ်သလို ခိုးစားဖြစ်ကြတယ် ။ နော်တုလုနဲ့ ပုံစံအမျိုးမျိုး စမ်းဖြစ်ကြတယ် ။တနေ့မှာ ညသန်းကောင်ယံ လိုးပွဲ ကျင်းပနေတုံး နော်တုလု အခန်းကို တံခါးလာခေါက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုစိုးမိုး ဖြစ်နေတယ် ။ ကိုစိုးမိုးက
“ ထစ်ချုံး ..မင်း ဒေါ်သိန်းကို ချမလား...”
လို့ တိုးတိုးလေး လာကပ်မေးတယ် ။
“ ချလို့ရရင် ချချင်တာပေါ့ဗျာ...”
လို့ ထစ်ချုံးက ဖြေတော့ ကိုစိုးမိုးက
“ အင်း နော်တုလုကိုလည်း ငါချချင်တယ်လဲချကြမလား...”
လို့ ပြောတယ် ။ ထစ်ချုံးက
“ သူတို့ သဘောတူဖို့တော့ လိုတာပေါ့....”
လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ကိုစိုးမိုးက
“ မင်းကလဲကွာ..ဘာလို့ သဘောမတူရမှာလဲ..သူတို့လဲ နေ့တိုင်း ငပိရည်နဲ့ချည်း ဘယ်စားချင်ပါ့မလဲတခါတလေ..ပဲကြီးဟင်းလေး ချဉ်ပေါင်ဟင်းလေး ပြောင်းစားချင်ကြမှာဘဲလေ...အိုကေပါတယ်..ကဲ မင်း ဒေါ်သိန်းအခန်းကို သွားလိုက်..နဲနဲပါးပါး ကြည့်ကျက် လုံးလိုက်ပေါ့ကွာ....”
လို့ ပြောလို့ တဖက်က ဒေါ်သိန်း အခန်းကိုသူ ကူးသွားလိုက်တယ် ။ ကိုစိုးမိုး အလာကို ထမိန်ရင်လျားနဲ့ စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ ဒေါ်သိန်းဆီကို ထစ်ချုံးဝင်သွားလိုက်တော့ ဒေါ်သိန်းက
“ ဘာလဲ ကောင်လေး..စိုးမိုး လွှတ်လိုက်တာ မဟုတ်လား....မင်းက လူက ပိန်သေးသေးနဲ့...ဟိုဟာကတော့ ဘယ်လိုလဲမသိဘူး..ပြစမ်း...”
လို့ ပြောလိုက်ရင်း ထစ်ချုံးပုဆိုးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ရုတ်တရက် ဆိုတော့ ထစ်ချုံးလည်း အငိုက်မိသွားပြီး ပုဆိုးက ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားရတယ် ။
“ အိုး...မင်းက လူသာငယ် လီးက ထယ်ဝါလှချည် လား....”
ဒေါ်သိန်း မတောင်သေးတာတောင် တော်တော် ရှည်ပြီး တုတ်တဲ့ ထစ်ချုံး ရဲ့ လီးကို တအံ့တသြ ကြည့်ပြီး သဘောကျသွားတယ် ။ ဒီအချိန်မှာ နော်တုလု အခန်းဖက်က ဘာညာကွိကွ အသံတွေ ခပ်အုပ်အုပ် ထွက်လာတယ် ။ကိုစိုးမိုး ကြံနေပြီ ။ နော်တုလုကလည်း နဂိုထဲက ကိုစိုးမိုးကို ကုန်းချင်နေတာ ဆိုတော့ နဲနဲပါးပါး အမူပိုပြီးတဲ့နောက် ကိုစိုးမိုးကို ကြည်ဖြူ လက်ခံသွားတော့တာပါဘဲ ။
ဒေါ်သိန်းက
“ ထစ်ချုံး...နင်တို့ လိုးလိုးနေတာ ငါ ချောင်းဖူးလို့ နင် အလိုးကောင်းတာ သိတယ်..ကဲ အချိန်ဆွဲ မနေတော့နဲ့..လာ လိုးကြရအောင်”
လို့ ပြောရင်း ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။
ဒေါ်သိန်း ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့ နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးတွေ ပေါင်ရင်းဂွဆုံက အမွှေးရေးရေး ရှိနေတဲ့ ခုံးမို့တဲ့ ဆီးခုံကြီးနဲ့ အရမ်း ကြည့်လို့ကောင်းနေလို့ထစ်ချုံး ရုတ်တရက် ကြောင်ငေး ကြည့်နေမိတယ် ။ ဒေါ်သိန်းက
“ အမလေး..ထစ်ချုံးရယ်..လာပါဆို...”
လို့ ခေါ်ပြီး ကုတင်ပုလေး ပေါ်ကို တက်တယ် ။ ထစ်ချုံးလည်း လီးတန်းလန်းနဲ့ ဒေါ်သိန်း အနောက်ကနေ လိုက်တက်တယ် ။ ဒေါ်သိန်းက ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် ။
“ အမလေး..ကောင်လေးက လူကသာ ပိန်သေးသေးနဲ့ လီးက မသေးပါလား ....”
ပက်လက် အိပ် ပေါင်ကားပေးလိုက်တဲ့ ဒေါ်သိန်း ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်သိန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထစ်ချုံး လှမ်းကိုင်လိုက်တယ် ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတယ် ။ ကိုင်မိသွားတဲ့ ဒေါ်သိန်းရဲ့ စောက်ရည်တွေကို သူ့လီး ဒစ်မှာ သုတ်လိမ်းလိုက်တယ် ။
“ ဟိုဖက်ခန်းမှာလဲ စိုးမိုး ကရင်မကို လိုးနေပြီ ထင်တယ်..ဟင်းဟင်း....”
ဒေါ်သိန်းက သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ ဒစ်လုံးကြီး ကို တေ့လိုက်တာကို မျက်လုံး မှေးကြည့်ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ထစ်ချုံးလည်း ညိုတိုတို စောက်နှုတ်ခမ်း ထူထူတွေ ကြားထဲက အပေါက်ကို လီးထိုးသွင်း လိုက်တယ် ။
“ အီး..နင့်လီး တော်တော် တုတ်တာဘဲ....အား...ဖြည်းဖြည်း.....”
စောက်ခေါင်းထဲကို လီးပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင် ကြပ်ကြပ်ကြီး တိုးဝင်သွားလို့ ထစ်ချုံါ်ရော အလိုးခံရတဲ့ ဒေါ်သိန်းရော သဘောကျသွားတယ် ။ လီးကြီးကို အနောက်ကို ဆွဲနုတ်ထုတ်ပြီး ပြန်ဖိသွင်း လိုက်တာဒေါ်သိန်းအဖို့ အသွင်းရော အထုတ်ကော အချက်တိုင်းက အရသာရှိနေလို့ ထစ်ချုံးရဲ့ လီးကို ဒေါ်သိန်း စစချင်းထဲက သဘောကျ ကြိုက်သွားပါတယ် ။ ဆူဖြိုးတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်း ဆွဲကိုင်လိုက်တယ် ။ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးတွေက မာတင်းနေကြတာကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ စမ်းမိတယ် ။ နို့အုံကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆွဲကိုင်ရင်း ထစ်ချုံး လိုးတယ် ။ ဒေါ်သိန်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ပါးစပ်က အိုးအင်းဟင်း အသံစုံထွက်ရင်း ထစ်ချုံး လိုးသမျှကို အောက်ကနေ ကော့ပင့်ပေးနေတယ် ။
အရည်တွေ အရမ်း လိုက်လာလို့ လိုးထည့်လိုက်တိုင်း ဖွတ် ဖွတ်နဲ့ မြည်နေတယ် ။ ထိစ်ချုံါ်ရဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးက ဒေါ်သိန်းရဲ့ ဖင်ကြားကို စီးချက် မှန်မှန် ရိုက်ခတ်နေတာက ဖပ် ဖပ် ဖပ် နဲ့ မြည်နေတယ် ။
“ အိုး...အိုး......အီး..ကောင်းတယ်....လိုး...လိုး......ဆောင့်...အားမနာနဲ့ ဆောင့်ဟာ....”
ဒေါ်သိန်းက ခွင့်ပြုနေပြီ ဆိုတော့ ထစ်ချုံး ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးပါတော့တယ် ။ဘကြီးမြိုင် အိမ်ကို ထစ်ချုံး ရောက်လာတာ ခြောက်လ မပြည့်သေးဘူး ။ ဒီအိမ်က မိန်းမ ၂ ယောက်ကို လိုးနေရပြီ ။ ဒေါ်သိန်းရော နော်တုလု ရော တဏှာကြီး ဆာလောင်နေကြသူတွေ မို့ ထစ်ချုံး အတွက် လိုးခွင့်ရတာ ပွပေါက် တခုဘဲလေ ။
ဒီအချိန်မှာ ဒေါ်သိန်း အခန်းနဲ့ ကပ်ရက် တဖက်ခန်းက နော်တုလုကို ကိုစိုးမိုး တက်လိုးနေတဲ့ အသံဘလံတွေက ထွက်လာတယ် ။ဒေါ်သိန်းက မဲ့ရွဲ့ပြီး...
“ ဟား..စိုးမိုးတော့ အသားကုန် တွယ်နေပြီကွ....ဆူညံနေတာဘဲ.....”
လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ထစ်ချုံးက ဒါကို ဂရုမစိုက်အားဘူး ။ လိုးလို့ ကောင်းတဲ့ ဒေါ်သိန်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသားကုန် ဆွဲနေတယ် ။ ဖွတ်ဖွတ် ဖပ်ဖပ် အသံတွေ တအား ထွက်နေတယ် ။ဒေါ်သိန်းရော နော်တုလုရော နှစ်ယောက်လုံး ကို လိုးရတာ ထစ်ချုံး သဘောကျ ကြိုက်တယ် ။ နော်တုလုရဲ့ နို့ကြီးတွေက ဒေါ်သိန်းရဲ့ နို့ကြီးတွေထက် ပိုတောင့်တယ် ။ တင်းတယ် ။ စောက်ဖုတ်တွေကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတယ် ။
ဒေါ်သိန်းကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးတော့ ဒေါ်သိန်းရဲ့ ဖင်စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို အနီးကပ် မြင်ပြီး ထစ်ချုံး ဒေါ်သိန်း ဖင်ပေါက်ကိုလိုးထည့်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတယ် ။ အခုမှ စစချင်း လိုးတာမို့ မကောင်းသေးပါဘူးလေ..နောက် အခေါက်တွေ ကျမှ ဒေါ်သိန်းကို မတ်ဖွင့်တော့မယ် လို့ ထစ်ချုံး ဆုံးဖြတ်တယ် ။တဖက်ခန်းမှာ ကိုစိုးမိုးနဲ့ နော်တုလု ရေရေလည်လည် ဗျင်းနေကြတယ် ။
နော်တုလုလည်း ကိုစိုးမိုးနဲ့ ဒေါ်သိန်း လိုးနေကြတဲ့အချိန် အပီ ချောင်းထားတာကြောင့် ကိုစိုးမိုးရဲ့ လီးတန်ထွားထွား ရှည်ရှည်ကြီးကို တွေ့ဖူးပြီး င်္ဒလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင်တော့ ရှယ်ဘဲ လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့ရတဲ့ သူ ဆိုတော့ ကိုစိုးမိုးက နှစ်ခါ မစည်းရုံး လိုက်ရဘူး..။ တခါထဲ ကုန်းတော့တာဘဲ ။
ကိုစိုးမိုးကလည်း ဘာဂျာသမား ဆိုတော့ နော်တုလုကို မလိုးခင် ကောင်းကောင်း မှုတ်ပေးတယ် ။ နော်တုလု လည်း တောက ရည်းစား စေးထော်က လိုးတော့ လိုးပြီး ဘာဂျာကျတော့ ရွံလို့ ဆိုပြီး မကိုင်ပေးတော့ ခုလို ကိုစိုးမိုးက စောက်ပတ်ကို မရွံမရှာ ယက်ပေးတဲ့အပြင် ဖင်ပေါက်ကိုပါလျာနဲ့ ထိုးသလိပေးလိုက်တာကြောင့် ကိုစိုးမိုးကို တခါတည်း ခိုက်သွားပါတော့တယ် ။
ပိန်ပေမယ့် ထစ်ချုံး လိုဘဲ ကျစ်လစ် တောင့်တင်းတဲ့ ကိုစိုးမိုးက လိုးတာလည်း တော်တယ် ။ နော်တုလုကလည်း စောက်ပတ် ယားနေတဲ့ကောင်မ ဆိုတော့ တက်ညီလက်ညီ လိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်ကော့လိုက် ပင့်လိုက်နဲ့ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း ဘဲပေါ့ ။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment