သခင့် ခြေတော်ရင်း အပိုင်း ( ၁ )

သခင့် ခြေတော်ရင်း  အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

မြသွေး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသ ဖြစ်နေမိတယ်။ ခရီးထွက် ရာက ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကိုလည်း မျက်နှာပူလို့ တနေကုန် ရှောင်နေရတာ။ မောင့် အထက် အရာရှိ ကြောင့်ပေါ့။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ် အပျက် တွေက ပြန်တွေးတိုင်း ရင်ခုန်ရသလို ရှက်လည်း ရှက်မိပါတယ်။ 

မောင် ရာထူးတက်တော့ သူ့ဆရာကို အိမ်ခေါ်ပြီး ဧည့်ခံချင်တယ် ပြောလို့ မြသွေးလည်း အမြည်းအတွက် ဈေးသွား ချက်ပြုတ် ကြော်လှော် နေတာ နေ့လည်မှ ပြီးတာ။ မောင်က ဖုန်းတဂွမ်ဂွမ် ဆက်ပြီး ဟိုဟာလေး ကြော်ဦး ဟင်းရည်လေး လုပ်ဦး စုံနေတာပါပဲ။ ညပိုင်း မောင့်ဆရာ ပါလာတော့ အသက် ၅၀ လောက် အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည် ခန့်ခန့်နဲ့ စကားပြောရင် ပြုံးပြီး ပြောလေ့ ရှိတယ်။

သူနာမည်က ဦးဇေယျာတဲ့ မိန်းမလည်း ရှိတယ် မိသားစုက နယ်မှာ နေတာ။ သူ့မိန်းမ နာမည်က ဒေါ်လှလှနွယ် သားတယောက်ရှိတယ် ပြောတယ်။သူတယောက်ထဲ ဒီမြို့လေးကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရောက်နေတာ ၂ လကျော်ပြီ။ ရုံးက ပေးတဲ့ တိုက်ခန်းမှာ နေပေမယ့် စားရေး သောက်ရေး အဆင်ပြေပုံ မရဘူး။

မြလေး ချက်ပြုတ်ပေးတဲ့ အသားကြော် အရွတ်ကြော် အမြည်းတွေ ကို တပန်းကန်ချင်း စားပြီး ချီးကျူးနေတယ်။ မြသွေး လည်း အဲချိန် စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျ နေမိတာပေါ့။ ကိုယ့် လင်ရဲ့ အထက်အရာရှိက မြသွေး လက်ရာကို သဘော ကျနေတာလေ။ ဘီယာသောက်လိုက် မောင်နဲ့ အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးလိုက်နဲ့ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်သွားတယ်။

အဲဒီနောက် ၁ လလောက် နေတော့ အိမ်မှာ ဝင်ထွက်နေရင်း မိသားစုလိုပဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့။ မြသွေး အတွက် လက်ဆောင် အင်္ကျီတွေ ရေမွှေးပုလင်းတွေ ခဏတိုင်း ဝယ်ပေးရှာတယ်။ ဦးဇေယျာက အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းတွေ စားချင်ရှာတာပါ။ ဦးဇေယျာ ကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းလေးတွေ မေးပြီး ချက်ကျွေး ပါတယ်။ 

" မောင် ... ရာထူး တိုးတာ ... ဆရာ့ ကျေးဇူးတွေ အများကြီးပါတယ် ... မြသွေးရဲ့ ... မောင်တို့ မြို့လာတုန်း ... တတ်နိုင်သလောက် ... ပြုစုရမှာ "

ညပိုင်း စားသောက်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ မောင်က သူ့ဆရာရဲ့ ကျေးဇူးတရားတွေ ပြောပြနေတာ။

" အင်းပါ ... မောင်ရယ် ... ခုလည်း ... ဆရာ ကြိုက်တတ်တဲ့ ... ဟင်းတွေ မြသွေး ချက်ကျွေး နေတာပါ "

" ဟုတ်ပါ့ ... နေ့လည်က ... ရုံးကို ဆရာ ထမင်းစားပြီး ပြန်လာတော့ ... ဆရာက ... မြသွေးလို မိန်းမမျိုး ရရင် ... တယောက်လောက် ... ထပ်ယူချင်တယ် ပြောနေတာ "

" အိုရ် ...... မောင်ကလည်း ... မြသွေးက ... အဖေ အရွယ်မို့ ... ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံပေးတာပါ "

မောင့်စကားကြောင့် မြသွေး မျက်နှာလေး အို့တို့အမ်းတန်း ဖြစ်သွားရတယ်။

" ဟာ ...... ဆောရီး ...... မြသွေးရယ် ...... မောင်ပြောတာက ...... မြသွေး ချက်ကျွေးတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေ ...... စားကောင်းလို့ ...... ဆရာက ခံတွင်းတွေ့နေတာ ... ပြောတာပါ "

" ဟွန့် "

မောင်က မြသွေး ပါးလေးကို နမ်းပြီး ပြာပြာသလဲ ရှင်းပြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မြသွေး စိတ်ထဲ ဖျက်ကနဲ့ နေ့လည်က အဖြစ်အပျက်ကို သတိရမိ သွားတယ်။ 

...............................................................................................................................

" ဆရာ ... ထမင်း ထပ်ထည့်နော် "

" ခုထိ ... ဆရာ ဆရာလို့ ... ခေါ်မနေပါနဲ့ ... မြသွေးရယ် ... အိမ်က ခေါ်သလို ... ဦးဇေ ပဲခေါ်ပါ "

" ဟုတ်ကဲ့ ... ဆရာ ............ အဲ  .................... ဦး ............... ဦး ............ ဦးဇေ ............... ခ်ခ်  ခ်ခ် "

မောင်က ဆရာပဲ ခေါ်လို့ မြသွေးလည်း ဦးဇေယျာကို ဆရာလို့ လိုက်ခေါ်ရင်း နူတ်ကျိုးနေတာပေါ့။ 

" ဒီဟင်းရည်လေး ... ထပ်ထည့်ပေးပါဦး ...... မြသွေးရယ် ...... ကောင်းလွန်းလို့ပါ "

ဆူးပုတ်ဟင်းချို ထပ်ထည့်ခိုင်းနေတာပါ။ မရမ်းသီး ထောင်းလေးရယ် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ်ရယ် ငရုပ်သီး ထောင်းရယ် ဆူးပုတ် ဟင်းချိုရည်နဲ့ ဆိုတော့ ဆရာက ခါတိုင်းထက် ထမင်း ပိုစားတော့တာ။ မြသွေး ဟင်းချိုရည် ထပ်ထည့်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲခုံပေါ် လာချပေးတော့ ဆရာ့ မျက်လုံး အစုံကြောင့် မျက်နှာမထား တတ်အောင် ဖြစ်မိရတယ်။ မြသွေး အင်္ကျီထဲက ချွန်ထွက် နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆရာက စိုက်ကြည့်နေလို့လေ။

နေ့လည်က ဆရာ ထမင်းလာမစားခင် ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျားလျက်နဲ့ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာတာ။ 

" တီတီ ...... တီတီ "

ရေချိုးခန်း ရှေ့အရောက် ကားဟွန်းသံကြားလို့ အိမ်ရှေ့ ထွက်ကြည့်တော့ ဆရာဖြစ်နေတယ်။ ထမင်းလာစားမှန်း သိလို့ မြသွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အင်္ကျီအဟောင်းလေး ပြန်ဝတ်တော့ ဘော်လီ မဝတ်မိတာပါ။

ဟင်းရည်ပန်းကန် ချတော့ ခုံစောင်းနဲ့ ထိမိပြီး ဟင်းရည်က ဆရာ့ ပေါင်ကို စင်မိသွားတယ်။ ဆရာက မြသွေးနို့အုံပဲ စိုက်ကြည့် နေတော့ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး လက်တွေပါ တုန်လာရတာ။ 

" ဟင် ...... ကန်တော့နော် ......... ဆရာ ...... ဟို  ဟို ...... ဦးဇေ "

မြသွေး ချက်ချင်းပဲ ဆရာ့ပေါင်ကို လက်နဲ့ သပ်ချ ပေးလိုက်တယ်။ အဲခါကျမှ ပိုဆိုးရောပဲ ပေါင်ကို မထိပဲ စိတ်လောပြီး ဆရာ့ပေါင်ကြားထဲ လက်က ရောက်သွားတာ။ ပုဆိုးအောက်က ခပ်နွေးနွေး ပျော့အိအိ အရာကို ပွတ်ဆွဲချသလို ဖြစ်သွားမိတာ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ပဲ။

...................................................................................................................

" အ  ......... အ ........................ မောင့် "

ရုတ်တရက် မြသွေး ဟာလေးထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ အတွေးစတွေ ပျက်သွားခဲ့ရတယ်။ နေ့လည်က အဖြစ်ကို ပြန်တွေးမိတုန်း မောင်က မြသွေ ကိုယ်ပေါ် မျက်နှာချင်း ဆိုင် မှောက်ချပြီး သူ့ဟာကို ထည့်လိုက်တာပါ။

" ရှီးးးးးးးး ..................... အထဲမှာ .................. အရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ ........................ ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ ............... မြသွေးရယ် .................. အင့် ..................... ဘွတ် ........................ ဘွတ် "

မြသွေး ဆရာနဲ့ အဖြစ်ပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း အရည်တွေ အိုင်နေတာ နေမယ်။ မောင့် စကားကို ပြန်မဖြေပဲ ကျောပြင်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး ကာမ အရသာလေး ခံယူနေမိတယ်။ 

ခါတိုင်း မောင်ပြီးရင်တောင် ဇပ်တငမ့်ငမ့် နဲ့ ကျန်နေခဲ့တဲ့ မြသွေး ဒီညတော့ ၂ ချီ ဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတာ။ မောင့် မျက်နှာအနံ့ နမ်းရင်း လည်းပင်းကို အကွက် ထင်အောင် စုပ်မိသွားတယ်။ မောင် ပြီးလား မပြီးလား မသိတော့ပါဘူး။ ၂ ခါ ဆက်တိုက် အရည် ထွက်တော့ နုန်းပြီး အိပ်ပျော် သွားတာ။

အဲဒီနောက်ပိုင်း ဆရာလာတိုင်း ဆရာ့ပေါင်ကြားကို မကြည့်မိအောင် ထိန်းနေရတယ်။ တချက်တချက် တော့ ခိုးကြည့်မိတာပေါ့။ ဆရာကလည်း အနေအထိုင် ရဲတင်းလာတော့ မြသွေး စိတ်ပင်ပန်း လာရတော့ တာပဲ။ စကားပြောရင် ဟိုပုတ် ဒီပုတ်နဲ့ ပြောဆိုတော့ ဆရာ့ဘက်က ပိုပြီး ရင်းနှီးသလို ဆက်ဆံတာလား မသိဘူး။ 

မြသွေး စိတ်ထဲ အမြဲစိတ်လှုပ်ရှား နေရတယ်။ ပြန်တွေးကြည့်တော့ မြသွေးက အပျိုလည်း မဟုတ် အိမ်ထောင် သက်တမ်း ၃ နှစ်တောင် ကျော်လာခဲ့ပြီ။ စိတ်တအား ကြွတဲ့ ညတွေဆို မောင်နဲ့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ ကာမ ဆက်ဆံကြတာလေ။ 

ဆရာနဲ့ လက်ပွန်းတတီး နေရုံလေးကို ဘာလို့ စိတ်လှုပ်ရှားမူ့က ပြင်းထန် နေရတာလည်း စဉ်းစား မရတာ။ ရာထူး တိုးလာတဲ့ မောင်လည်း တဖြည်းဖြည်း ခရီးထွက်တာ များလာရပြီ။ မောင်တို့ ကုမ္ပဏီက အိမ်ဆောက် ပစ္စည်းတွေကို ပြည်ပက သွင်းပြီး ပြည်တွင်း ပြန်ဖြန့်တော့ ရုံးခွဲတွေက နယ်မြို့တွေမှာပါ ရှိနေတာပေါ့။

အရင်ဆို ၁ ညအိပ် ၂ ရက်လောက်ပဲ ကြာတတ်တဲ့ မောင်တယောက် ဒီတခေါက်ကျ ၁၀ ရက်လောက် ကြာသွားတာ။ အဲဒီ ၁၀ ရက် အတွင်း မြသွေးလည်း စိတ်အလို လိုက်မိသွားတယ်။

........................................................................................................................

" မင်းဇော် ... ဒီတခေါက် ... နယ်ဘက် ပစ္စည်းသစ် ပရိုမိုးရှင်း လုပ်မှာ .. မင်းကိုယ်တိုင် ... သွားရမှာ ထင်တယ် "

" ဟုတ် ... ဆရာ ... ကျနော်ပဲ ... သွားရမှာပါ "

" အေးပါ ... ကာစတန်မာ အသစ်တွေကို ... သေချာလေးရှင်းပြပြီး ... ကုမ္ပဏီရဲ့  ပစ္စည်းတွေကို အရောင်းတက်အောင် ကြိုးစားကွာ ... မင်း ပါးနပ်ရင် ... ရှေ့လျှောက် ... တက်လမ်းတွေ အများကြီး "

နက်ဖန် ခရီးထွက်မယ့် မောင့်ကို ဆရာက ဘီယာ သောက်ရင်း လုပ်ငန်း အတွေ့ကြုံတွေ ရှင်းပြ နေတယ်။ မြသွေးက ဘေးကနေ အမြည်း လုပ်ပေး ရတာပေါ့။ ဆရာတပည့် ၂ ယောက် ၁၁လောက်ထိ လုပ်ငန်းကိစ္စ ပြောဆိုနွေးရင်း စားလိုက် သောက်လိုက် နဲ့  မိုးချုပ် သွားတော့ ဆရာ့ကို မောင်က အိမ်မှာပဲ အိပ်ဖို့ ပြောနေတာ။

 မြသွေးလည်း ဆရာ့ဖို့ မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းနဲ့ ကပ်လျက် အခန်းလွတ်မှာ အိပ်ပြင် ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ မနက် ၅ နာရီလောက် မောင်တို့ ရုံးက ကားလာခေါ်တော့ မောင်လည်း အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက် သွားတာပေါ့။ 

မြသွေး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်မပျော် တော့ပါဘူး ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်နဲ့ ၆ နာရီ ခွဲတော့ မနက်စာ ချက်ပြုတ်ပြီး ဆရာဖို့ ကော်ဖီနဲ့ ပေါင်မုန့် ကြက်ဥကြော် လုပ်ပေး ထားတယ်။ ၇ နာရီ ဆရာ အိပ်ယာနိုးတော့ မြသွေး လုပ်ပေးထားတဲ့ ပေါင်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီ သောက်ပြီး ရေချိုးချင်ကြောင် ပြောနေတာ။

" မြသွေး ...... ဦးဇေ ... ရေတခါတည်း ချိုးသွားမလို့ ... မင်းဇော် ... အဝတ်စား တစုံလောက် ... ထုတ်ထားပေးဦး ... တိုက်ခန်းရောက်မှ ... ရုံးဝတ်စုံ လဲလိုက်တော့မယ် "

" ဟုတ် ... ဦးဇေ "

မြသွေးလည်း ကော်ဖီခွက်နဲ့ ပါမုန့်ပန်းကန်လေး ဆေးကြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ဆရာ့ ကိုယ်လုံးက မောင့်ထက် ထွားတော့ မောင့်အင်္ကျီ ပွတဲ့ဟာ တထည်နဲ့ ပိုးပုဆိုး တထည် ထုတ်ယူရင်း ရေလဲ ပုဆိုးအဟောင်း တထည်ပါ တခါတည်း ယူလိုက်တာ။ 

ဆရာ့အိပ်ခန်းထဲ အင်္ကျီနဲ့ပိုးပုဆိုး ဝင်ထားပြီး ရေလဲ ပုဆိုးကို ပေးဖို့ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာ ခဲ့တယ်။ ရေလဲပုဆိုးကို တချက်ခါပြီး ပေးဖို့ တံခါးနား ရောက်တော့ တံခါးက မပိတ်ပဲ လက်၂ လုံးလောက် ဟနေတာ။ တံခါးမဖွင့်ခင် မြသွေး လှမ်းကြည့်တော့ ရေလဲပုဆိုးပေးဖို့ အခက် တွေ့သွားရတယ်။ 

ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ဆရာက ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနဲ့ ကျောပေးပြီး ရေပန်း အောက် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတာ။ မြသွေး ကြည့်နေတုန်း ဘေးတစောင်း လှည့်လာတော့ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေ နဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးတွေက မြသွေးကို ရင်ခုန်သံ မြန်လာစေတယ်။ 

ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ပေါင်ကြားက ဟာကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး သေချာ ဆေးကြောနေတာ။ အသန့်ပြန် ကြိုက်တဲ့ပုံပါ။ တဖြည်းဖြည်း ဆရာ့ပေါင်ကြားက ဟာကြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ထောင်မတ်လာပြီး ဆရာ့လက်တွေက ထိပ်နားလေး ဖိပွတ်နေတယ်။ 

နဲနဲလှမ်းနေပေမယ့် မောင့်ဟာထက် သိသိသာသာ ကြီးပြီး ရှည်လည်း ရှည်နေတာ။ မြသွေး စိတ်ထဲ မယိုးမယွနဲ့ လက်တဖက်က ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ ပွတ်မိနေတယ်။ ဒါက မြသွေး ဘဝမှာ သူစိမ်းယောင်္ကျား တဦးရဲ့ ဟာကို ချောင်းကြည့်ရင်း အလိုလျောက် လုပ်မိတာပါ။ 

ကာမ အာရုံ စွဲကပ်ပြီး မျက်လုံးလေး မိတ်ရင်း ပေါင်ဂွလေး ပွတ်ချေ နေမိတာပေါ့။ ရရှိလာတဲ့ ကာမအရသာ လေးကလည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့ သွားစေတယ်။ စိတ်ထဲ ဆရာ့ပုံရပ်တွေ ထင်ဟပ်နေတုန်း အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားလည်း မသိလိုက်ဘူး။ မြသွေး ပုခုံးပေါ် လက်တဖက် ကျရောက်လာမှ သတိ ပြန်ကပ် လာတာ။

" မြသွေး "

" ဟင် ...... ဦးဇေ "

မျက်လုံးအပွင့် မြသွေးနာမည် ခေါ်သံနဲ့ အတူ ဆရာ့လက်က မြသွေး ပခုံးပေါ် တင်ထားလျက်လေး။ တဆက်တည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်မိမှ မျက်နှာကို ရေနွေးပူနဲ့ ပက်လိုက်သလို ခံစား လိုက်ရတာ။ မြသွေး ညာလက်က ရေလဲပုဆိုးလေး ကိုင်ပြီး ဘယ်လက်က ထမိန်ကြား ပွတ်နေမိတယ်။

" ဟို    ဟို ......... ရေလဲ ......... ပုဆိုး ...... လာ .................. လာ ............... လာပေးတာ ...... ဦးဇေ "

ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း တဘက်ပတ်ထားတဲ့ ဆရာ့ကို ရေလဲပုဆိုး ပေးရင်း အမြန်ထွက်ပြေး လာရတာ။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ရင်တုန် နေတုန်းပဲ။ ဆရာ အိမ်က ထွက်သွားမှ မြသွေး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ လိုက် တယ်။ 

မျက်နှာပူလို့ နေ့လည် ဆရာ ထမင်းလာစား တော့လည်း မတွေ့ရဲဘူး ထမင်း ခူးခတ် ပြင်ဆင်ပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲ အောင်းနေ လိုက်တာ။ ညပိုင် ၉နာရီလောက် ဆရာ တံခါး လာခေါက် သေးတယ်။ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေ လိုက်တယ်။ နာရီဝက်လောက် နေမှ အသာလေး ထပြီး ဆရာ့ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာ ခဲ့တာ။

အိပ်ခန်းက ဟောင်းလောင်း မြသွေးစိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားတယ်။ မောင်က ခရီးထွက်ခါနီး သူ့ ကျေးဇူးရှင်ကို ဂရုစိုက်ဖို့ သေချာမှာသွား ခဲ့တာလေ။မြသွေးက ဆရာ့ရှေ့ ပေါင်ကြား ပွတ်မိလျက်သား ဖြစ်လို့ မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် စကား မပြောရဲတာနဲ့ ရှောင်နေမိတာ။ 

တွေးရင်း ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာတော့ ဆရာက ထိုင်ခုံပေါ် တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး ထိုင်လျက် အိပ်ပျော် နေတယ်။ အိမ်ရှေ့ တံခါးကလည်း အတွင်းဘက်က သော့ခတ် ထားပြီးသား အိပ်မပျော်ခင် တံခါးသော့ခတ် လိုက်တာ နေမှာ။ ခြေဖွဖွ နင်းပြီး အနား တိုးကပ်သွားတော့ ဘီယာနံ့က ထောင်းကနဲ့ပဲ။

ဒီတိုင်း အိပ်ရင် မနက်ကျ ခါးတွေဘာတွေ နာရင် ပြက်သနာပဲ။ လက်မောင်းကို လှုပ်နှိုးကြည့်တာ မနိုးဘူး။ တွဲရအောင်ကလည်း ဆရာ့ကိုယ်လုံးကို မြသွေး မနိုင်ပါဘူး။ ခြင်ဆေး ထွန်းပေးပြီး မြသွေး လည်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်ပစ်တာ။ အိပ်မပျော်ပါဘူး စိတ်ထဲ တထင့်ထင့်နဲ့ ၁၁ နာရီ လောက်ကျ တခါ ထွက်နိုးတော့ အမူးပြေ သွားပုံပါ။

" ဦးဇေ ...... ဦးဇေ ...... ထထ ...... ဒါ ဧည့်ခန်းကြီး ......... အိပ်ခန်းထဲ ...... ဝင်အိပ်လိုက်ပါ "

" ဟွန် ......... ဟွန် ............... ဘယ် ............... ဘယ်သူလဲ "

" မြ သွေး လေ "

" အော် .................. အင်း ........................ အားးး ............ ကျွတ်ကျွတ် .............. နိုင်ငံခြား ဧည့်သည်တွေ ...... ဧည့်ခံပေးရတာ ...... အရက်ရော ...... ပါတော့ များသွားတာ ...... လှလှ ရေ "

အရေးထဲ ဆရာက အမူးမပြေတာ ထင်တယ် သူမိန်းမ ဒေါ်လှလှနွယ်နဲ့ မှားပြီး မြသွေးကို လှလှလို့ ခေါ်နေ သေးတာ။ ဒယီးဒယိုင် နဲ့ ထလာလို့ မြသွေး ဘေးကနေ တွဲလိုက်ရတယ်။ ၂ ယောက်သား ယိုင်တိယိုင်တိုင်နဲ့ ဆရာ့ အိပ်ခန်းထဲ မနဲလျောက် ခဲ့ရတာ။ 

အိပ်ခန်းထဲ အရောက် ကုတင်ပေါ် တွဲတင်တော့ ဆရာက လှဲအချ မြသွေးက ဆရာခန္ဓာကို မထိန်းနိုင်ပဲ ထပ်လျက်လှကျ သွားတယ်။ ဆရာ့ ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖျက်မို့ ခြေထောက်ကို ခြေရင်းဘက် အရင်ဆွဲရွေ့ရတာ။ 

ရွေ့ပေးရင်း ပုဆိုးက ခါးပုံစ ပြေပြီး အမွေးမဲမဲ ကောက်ကောက်တွေနဲ့ ခုံးပြီးအောက်ဆိုက် နေတဲ့ နီညိုရောင် ဟာကြီး ပေါ်လာပြန်ရော။ မြသွေး ခဏတော့ ခိုးကြည့်မိတယ်။ ပြီးမှ ဘေးကနေ ပုခုံး ဆွဲပြီး  ခေါင်းရင်းဘက်က ခေါင်းအုံပေါ် အတင် ဖျက်ကနဲ့ မီးပျက်သွားတာ။ 

" လှလှ ...... ကိုဇေတို့ ...... မတွေ့တာ ကြာပြီနော် ...... ချစ်တယ်ကွာ "

ပြောရင်း ဆရာက ညာလက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပြီး ဘယ်လက်က မြသွေး နို့အုံတွေ လာညှစ်နေတာ။ သူ့မိန်းမ ဒေါ်လှလှနွယ်နဲ့ မှားနေတာ သေချာပါပြီ။ ရုတ်တရက် မြသွေးလည်း ရှက်ပြီး ဆရာ့လက်ကို ဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။

" ဘာဖြစ်တာလဲ ...... လှလှရယ် ...... ချစ်နေကြကို "

" ဟို ဟို ...... ကျမ က ...... မြသွေးပါ ...... ဦးဇေ "

" ပြွတ် ............ ပြွတ် .................. ပလပ် ပလပ် ...... ပြွတ် "

ရှင်းပြမှ ပိုဆိုးရောပဲ ခပ်တင်းတင်း ထပ်ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတာ။ ပါးစပ်က အရက်နံ့ ဘီယာနံ့က တထောင်းထောင်း မြသွေး အသက် အောင့်ထားရတယ်။ လက်ကလည်း နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေပါ ချေပေးနေတာ။ 

အင်္ကျီအပြင်က ချေတယ်ဆိုပေမယ့် ညအိပ်ရင် ဘော်လီ မဝတ် တော့တဲ့ မြသွေး အကျင့်ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို စမ်းမိ သွားတာပါ။ ညဝတ်အင်္ကျီလက်တကိုင်း အပါးလေး အောက် မြသွေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ချွန်ထွက်နေတာ လေ။ မြသွေးက ဆရာ့ ညာဘက် ဘေးနား ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးညွတ်နေတာမို့ ခါးဆန့်ပြီး ရုန်းကြည့်သေး တယ်။ 

သန်မာတဲ့ ဆရာ့လက်တွေကြား ရုန်းမထွက်နိုင် ခဲ့ဘူး။ နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာကနေ ဆရာ့ပါးစပ်က မြသွေး လည်တိုင်ပျော့လေးဆီ ရွေ့ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်လိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ဆိုတော့ တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန် နဲ့ ခံစားနေရတယ်။ 

အိပ်ခန်းထဲ မီးပျက်လို့ မှောင်နေပြီး ၂ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့အသိက မြသွေး ကာမစိတ်ကို ပိုပြီး တောက်လောင် စေတာပေါ့။ မြသွေး  ရုန်းကန်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ အလိုလို လျော့ကျလာတယ်။

ရုတ်တရက် ဆရာက ထထိုင်ပြီး ပုခုံး ၂ ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာတပြင်လုံး တစ်ဖွဖွနမ်းပေးရင်း လက်တကိုင်း အင်္ကျီလေးကို ခါးကနေ လှန်ချွတ် ပစ်တာ။ ဘော်လီမပါတော့ မြသွေး နို့အုံလေးက အမှောင်ထဲ တိတ်တခိုးလေး အိကျလာတယ်။ 

မျက်နှာနမ်းနေတဲ့ ဆရာ့ နူတ်ခမ်းက နို့အုံလေးပေါ် ရွေ့လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ဖက်ကို တလှည့်စီ ဆွဲစို့တော့တာပဲ။ မြသွေး ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေး တော့ လက်တွေက ဖင်သားစိုင် ကို လာညှစ်နေတယ်။ ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်း မြသွေး မသိတော့ပါဘူး။ ပေါင်ဂွလေး နွေးကနဲ့ ဖြစ်မှ သတိ ပြန်ကပ်လာတာ။

ထမိန်က မြသွေး ခြေရင်းမှာ ညအိပ်ရင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်အိပ်တတ်တာမို့ ဆရာရှေ့ အဖုတ်လေးက အတိုင်းသားပေါ့။ မြသွေး ပေါင်ကြားထဲ ဆရာ့ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အထိအတွေ့က ရမ္မက်ဇောတွေ ပြင်းထန် လာမိတယ်။ 

အလိုလျောက် မြသွေး ပေါင်တန်တွေ ကားထုတ် လိုက်တော့ ဆရာလျှာက အဖုတ်တပြင်လုံး နေရာအနံ့ှ ဖိယက်နေတော့တာပဲ။ ခဏကြာတော့ ဆရာက သူ့လက်ခလယ်ကို စုပ်ရင်း မြသွေး မျက်နှာလေး လှမ်းကြည့် နေတယ်။ အားနာမိတယ်ရှင် ဆရာ့ ပါးစပ်မှာ မြသွေး အရည်တွေ ပေကပ်နေတာ။

ညာဘက် လက်ခလယ် တံတွေးစိုရွှဲ သွားတော့ ဘယ်ဘက် လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကို အသုံးပြုပြီး အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို ဖြဲရင်း လက်ခလယ်ကို ထိုးထည့်နေတယ်။ မြသွေး စောက်ပတ် ထဲလည်း အရည်ကြည်တွေ အိုင်နေတော့ အသာလေး ဝင်သွား တာပေါ့။ 

" အ ............ အင့် "

ပါးစပ်က ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိ ပြုမိနေတယ်။ ဆရာက ဝင်နေတဲ့ လက်ခလယ်ကို ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြီး လက်သူကြွယ် ကိုပါ ထပ်ထိုး ထည့်နေတာ။

" ကျွတ်ကျွတ် ..................... ကျွတ် ..................ရှီးးးးးးး .................. အ ............... ဟင့် ဟင့် .................. ကောင်းလိုက်တာ ............ အမလေး ........................... အ ..................... ရှီးးးးးးးး "

မြသွေး မကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးမို့ အသံထွက် ညည်းနေရ တာပေါ့။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ထိန်းမရ အောင် တုန်ခါလာတယ်။ ပိုဆိုးတာက မြသွေး အဖုတ်လေးထဲ လက် ၂ ချောင်းပူးပြီး အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးရင်း အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပစ်တာ။ စောက်ဖုတ်နဲ့ ပါးစပ် မခွာတော့ပဲ ဆရာက မရွံ့မရှာ ယက်ပေးသေးတယ်။ 

" အာ ............... ဟာ ............ အဟင့် ဟင့် ............... ကောင်းတယ် ............... ယက်ပေး ............... မလွတ်နဲ့ ..................... ယက်  ယက် ............... အမလေးးး ......... ယက်စမ်းပါ ......... ကောင်းလိုက်တာ"

မြသွေး မရှက်တော့ပါဘူး အထိအတွေ့အောက် ရမ္မက်ဇောတွေ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင် လာတယ်။ ဒီချိန် မောင် လာတားရင်တောင် မြသွေး ဆရာ့ကို ယက်ခိုင်းနေမှာ သေချာတာပေါ့။ ဆရာ့ ပါးစပ်နဲ့ မြသွေး စောက်ဖုတ် လွတ်သွားမှာ ကြောက်လွန်းလို့ ဆရာ့ ခေါင်းကို မြသွေးပေါင်ကြား ဆွဲကပ် ထားမိတယ်။

" အား ............ ကောင်းလိုက်တာ ............... ဦးဇေရယ် ............ အ ............... အ .................. ဟုတ်တယ် ..................... အားဟား ............ စောက်စိလေးပါ  စုပ် ............... ရှီးးးးးးး ............... အ ......... အ ............ တမျိုကြီး ............ အာ .................. ဟာ ......... မ  ရ    တော့    ဘူး      ရှင့် .................. ထွက်  ထွက် ............... ထွက်ပြီ ............ အဟင့်  ဟင့်    ဟင့် "

မြသွေး ကိုယ်ထဲ အကြောပေါင်းစုံ ယားတက်လာပြီး ဆရာ့ မျက်နှာကို စောက်ရည်နဲ့ ပန်းလွတ်မိတယ်။ အားနာ မိပေမယ့် ထိန်းမရခဲ့တာပါ။ တချီထဲနဲ့ မြသွေး ဆရာ့ လျှာစွမ်းကို စွဲလမ်းမိခဲ့ရတယ်။ မြသွေး အမောဖြေနေတုန်း ခေါင်ရင်းဘက် ဆရာက တိုးကပ်လာပြီး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ရင်း နူတ်ခမ်းနား သူ့လီးကို တေ့ပေးနေတာ။

လီးက မောင့်လီးထက် တုတ်ပြီး ရှည်ကရှည်သေး မြသွေး လန့်သွားတာ ပေါ့ရှင်။ အသားဖြူသလောက် လီးက နီညိုရောင်ကြီး လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောတွေ ထနေပြီး လီးထိပ် ဒစ်ဖူးက ကားထွက်နေတယ်။ မြသွေး တစ်ခါမှ မစုပ်ဖူး ဘူးလေ မျက်နှာလွဲထား လိုက်တာပေါ့။

မရပါဘူး ဆရာက မြသွေးခေါင်းကို သူ့လီးဘက် ပြန်ဆွဲလှည့်ပြီး နူတ်ခမ်းဝလေးကို ဒစ်နဲ့  ပွတ်ပေး နေတာ။ မြသွေး ဘဝမှာ ပထမဆုံး လီးနံ့လေး ရှုမိလိုက်တယ်။ 

မောင့်ကိုတောင် စုပ်မပေးဖူးတဲ့ မြသွေး ပါးစပ်ထဲ ဆရာ့လီးကြီးက နေရာ အပြည့် ယူထား နေတာပေါ့။ မရဲတရဲနဲ့ လီးကို စစုပ်ပေးတော့ ဆရာလည်း တအအနဲ့ စုပ်သပ် နေရှာတယ်။ ခဏ ကြာတော့ မြသွေး စုပ်ပေးတာ အားမရလို နေမှာ မြသွေးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပဲ။

" ဇွိ .........  အု ............... ဝု ............... ဖလွပ် ............... အူး ............ ဇွိ ............ ပလောက် ............ ဝု ..................... ဝု "

မြသွေး အသက်ရှုပ် ကြပ်သွားရတယ်။ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ပေါ့။ ဆရာက လီးကို မြသွေး ပါးစပ်ထဲ  အဆုံးထိ ဖိထည့်ပြီး လည်ပင်းကို ညှစ်နေတာလေ။ မြသွေး ခါးတွေ ကော့တက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ခြေဖျား ထောက်ရင်း ဆရာ့ပေါင်တန် ၂ ဖက်ကို အားရှိသလောက် တွန်းကြည့် လိုက်တယ်။

 မရပါဘူး မြသွေး မျက်ရည်တွေ စီးကျလာပြီး နူတ်ခမ်းဒေါင့်က သွားရည် အကျိအချွဲတွေ ထွက်ကျ လာမှ ဆရာက လီးကို ထုတ်ပေးတာ။ လီးကြီး ထွက်သွားမှ မြသွေးလည်း  အသက် ဝအောင် ရှုလိုက်ရတယ်။

" ဝူးးး ............ အူး ..................... ဖလွပ် ............... ဝေါ့ .............................. ဝေါ့ .....................  အဟွတ် ..................... အဟွတ် .................. ဟွတ် ............... ဝေါ့ ... ဝေါ့ "

မြသွေး တဟွတ်ဟွတ် သီးပြီး ဝေါ့ကနဲ့ ပျိုတက်နေတာ ပေါ့။ ဆရာက သူ့လီးကို ပွတ်သပ်ပြီး မြသွေး မျက်နှာလေး ကြည့်ရင်း ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပစ်တယ်။

" ဖြန်း .................. အ ............... ဖြန်း ဖြန်း ............... အ .................. အားးးးးး "

နို့တွေ့ ညှစ်ချေရင်း လက်ဝါးနဲ့ တဖြန်းဖြန်း ပစ်ရိုက် နေတာ။ မြသွေး ရုန်းကန်ချင်စိတ် ပျောက်နေတာ ထူးဆန်း နေပြန်ရောပဲ။

" အ ..................... အား ..................... အား ............... အ မ လေးးးး ...............  အား .................. အား "

" ဘယ်လိုလဲ ...... ကောင်းလား ...... မြသွေး ............ ဖြန်း  ဖြန်း ............... ပြွတ် ............ ပလပ်  ပလပ် .................. ဖြန်း .................. ပြွတ်  ပြွတ် "

ဆရာ့ဆီက ပထမဆုံး စကားသံ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ထူးထူးခြားခြားပဲ နာကျင်ပေမယ့် မြသွေး ထပ်ခါ ထပ်ခါ အရိုက်ခံချင် နေမိတာလေ။ မြသွေး နို့လေး နှစ်လုံးကို တစ်ဖက်ပြီး တဖက် ရဲနေအောင် ရိုက်ပြီး ကုန်းစို့နေတယ်။ 

" မြလေး လိုချင်တာ ......... ဒါမျိုး မလား ......... ဖြန်း ......... ဖြန်း "

" အားးး ............... အမလေးးးး ............... ဟုတ်တယ် ............... ရိုက်  ရိုက် .................. အ ............ အားးးး "

ဆရာ့ရဲ့ ရိုက်ချက်တွေကြောင့် မြသွေး နို့သီးခေါင်းတွေ မာထောင်နေတာပေါ့။ မောင်နဲ့ မတူတဲ့ ဆရာ့ရဲ့ ကာမ အပြုစုက နာကျင်မှု့နဲ့ အတူ နှစ်ချိုက် လာမိတယ်။ ဆရာ အားရအောင် ရိုက်ပြီးမှ မြသွေးကို စလိုး တော့တာ။

" အ ............... အား .................. တအား မဆောင့်နဲ့နော်  ............... ဦးဇေ .................. အမလေးးးး ............ အ ............. အားးးး ............ ဖြည်းဖြည်းပဲ ................. လိုးပါဆို ............... အင်းးးးး ............... အင်းဟင်းးးးးး "

ဆရာစလိုးတာနဲ့ မြသွေး အဖုတ်လေး တင်းကျပ်နေလို့ တောင်းပန် နေရတယ်။ မောင်နဲ့ လိုးနေချိန် အသ ံမထွက်ရဲတဲ့ မြသွေးလေ ဆရာ့ လိုးချက် တွေအောက် အိပ်ခန်းလေးထဲ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အော်ညည်း နေမိတာပါ။ 

ဆရာရဲ့ အားပါတဲ့  လိုးချက် တွေက မြသွေး ၂ ချီဆက်တိုက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက် ခဲ့ရတယ်။ စောက်ရည် ပန်းရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်း သားနဲ့ လီးကို ပြန်ညှစ်ပေးတော့ ဆရာလည်း မြသွေး အဖုတ်ရဲ့ညှစ်အား မခံနိုင်ပဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပေးနေတာပေါ့။

" အ ..................... အား .....................  အား ..................... အား ..................  ဟူးးးးးးး ............... ရှီးးးးးးးးး "

ဆရာက မညာမတာ လိုးထားတာတောင် အားမရ သေးဘူး။ အမောမပြေ သေးတဲ့ မြသွေးကို လီးပြန်စုပ်ခိုင်း နေတာ။ ငြင်းမရမဲ့ အတူတူ စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေး လိုက်တယ်။ ဆရာ့လီးမှာ ပေကပ်နေတဲ့ လရည်တွေနဲ့ မြသွေး စောက်ရည်နံ့ တွေက ပျို့တက် မတတ်ပဲ။ အနံ့ယဉ်လာတော့လည်း အဲဒီအနံ့က မြသွေး ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုပြီး တောက်လောင် စေတာ။

" အားဟား .........  ရှီးးးးး ............ မြသွေးက ......... သင်လွယ် တတ်လွယ် .........  လေးပါလား .........  ကောင်းလိုက်တာကွာ ......... ထုတ်တော့ ပါးစပ်ထဲ ... ပြီးသွား လိမ့်မယ် ...  ဒီတခါ ......... လေးဖက် ကုန်းပေးနော် "

" ရှင် "

မြသွေး အရှက်ကုန်နေပါပြီ ဆရာ့ စိတ်တိုင်းကျ လေးဖက်ကုန်းပေး လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ကျိန်းစပ် နေပေမယ့် ဆရာ့လီးကြီး ဝင်လာမယ့် အချိန်ကို စောင့်နေ မိတော့တာပါ။ နောက်ကနေ မြသွေးဖင်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုး တော့လည်း ရက်ရက်စက်စက်ပါပဲ။ 

ကုတင်ပေါ် ကွေးထောက် ထားတဲ့ မြသွေး လက်၂ ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင် ထားရတယ်။ ၅ မိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း မြသွေးဖင်ဝလေး တံတွေး ထွေးချပြီး လက်ချောင်းလေး ထည့်မွှေနေလို့ လန့်သွားမိတာပေါ့။ 

မောင်ပြတဲ့ ဇတ်ကားတွေထဲ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးထည့် လိုးတာတွေ မြသွေး မြင်ဖူးနေတာလေ။ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးတန်းလန်းနဲ့ ဖင်လိုးခံရမှာ တွေးမိပြီး ဖင်ဘေးလွဲ ရုန်းထလိုက်တယ်။ မြသွေး အကြံ ဆရာက ရိပ်မိနေပုံပါပဲ ။

ဖင်ပေါက်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ လက်ကို အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး လက် ၂ ဖက် စလုံးက ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဖိကိုင်ထိန်းထားတာ။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ အဖုတ်လိုးနေရင်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချပြီး ဆောင့်လိုး လိုက်တယ်။

" ဗြိ ............... အီးးးးးးးးး ............... အမလေး ............... သေပြီ  သေပြီ ..................... နာလိုက်တာ ............... ဦးဇေရယ် ............... အဟင့် ဟင့် .........ကျွတ် ... ကျွတ် ... ကျွတ် "

မြသွေး ငိုသံ ပါလာပေမယ့် ဆရာက မညှာပါဘူး။ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်တာနဲ့ ခါးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆွဲလိုးနေတာ။

" အင့် ..................... ဘွတ် ..................... ဖြန်း ဖြန်း ............... ဗျစ် ..................... ဘွတ် .................. ဖြန်းးး .....................  အားးးးး .................. အ .................. အ ............  နာတယ် ............ ဖြန်းးးး ................. အမလေး ............... ဖင်ကွဲပြီ နေမှာ ............ အဟင့် ..................... အီးးးး ဟီးးးး "

မြသွေး တကယ် မခံနိုင်တာပါ ဖင်ပေါက်ထဲ ဆရာ့လီးက တစ်စို့ကြီးနဲ့ ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုး နေတာရှင့်။ နာကျင်လွန်းလို့ ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘက်က ခေါင်းအုံး တလုံး လှမ်းယူပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ထားလိုက်ရတယ်။

"  အင့် ............... ဗြွတ် ............... ဘွတ်  ဘွတ် ............... ဖြန်းးး  ဖြန်းးးး ............ အားလား ............ ကောင်းလိုက်တာ ............... မြသွေးရယ် ............ အင့်ဟာ ............... ဘွတ် ဘွတ် ............... အူးးးးး ဟူးးး ဟူးးး ..................... ရှီးးးးးးး "

မြသွေး ဖင်ထဲ သပ်လျို ထားသလို့ အောင့်တောင့်တောင့် နဲ့  နာကျင် နေသလောက် ဆရာကတော့ ဖင်အတွင်း ကြွက်သားတွေရဲ့ အထိ အတွေ့ကို အရသာခံရင်း မနားတမ်း ဆွဲလိုး နေတာပေါ့။ မြသွေးလည်း ခေါင်းအုံးကို ဖိကိုက် နေရာက တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ အသစ်လေး တွေ့လာမိတယ်။ 

လီးအရည်ပြားနဲ့ ဖင်အတွင်း နံရံတွေ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေမှု့က စောက်ဖုတ် အလိုးခံရတာ ထက်ကို ပိုပြီး ခံလို့ကောင်းနေတာ ခုမှ သိလိုက်ရတာ။ နာကျင်မှု့တွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး ကာမအရသာလေး အစားထိုး ဝင်ရောက် လာတော့လည်း မြသွေး မနေနိုင်ပြန်ဘူး။ ဖင်ကြီး ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ဆရာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုး နိုင်အောင် အသင့်ပြင်ပေး နေမိတာပေါ့။

အချက် ၃၀ လောက် မနားတမ်း လိုးပြီး မြသွေး ဖင်ထဲက လီးကို ပြန်ထုတ် လိုက်တယ်။ မြသွေး ကာမ အရသာလေး ရုတ်တရက် ပျောက်သွားလို့ လှည့်အကြည့် ဆရာက မြသွေး အဖုတ်ကို နောက်ကနေ ကုန်းယက် လိုက်တယ်။

" ရှီးးးးးး ............ အ ............... အားးး ............... ကောင်းတယ် ............... ဦးဇေ ............ ယက် ... ယက်  ...  မြသွေး .........  စောက်ပတ်ကို ...... နာနာလေး ဖိယက် ......... အ  ............ အင်းဟင်း "

လွတ်ကနဲ့ မြသွေး ပါးစပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း စကားလုံးတွေ ထွက်သွားမိတာ ပြောပြီးမှ မြသွေး ရှက်မိရတယ်။ ဖင်လိုး နေရင်း အဖုတ်ကို ကုန်းယက်တော့ ခံစားမှု့က ပြောမပြ တတ်အောင် ကောင်းနေ တာလေ။ 

စောက်ပတ် ယက်ပေးရင်း ပူပူနွေးနွေး အလိုး ခံထားတဲ့ ဖင်ဝလေး လျှာဖျားနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း မြသွေး တွန့်ကနဲ့ တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့ ဆရာက ဖင်ပေါက်လေး ဖိယက်တော့တာပဲ။ ပြီးမှ ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ ရိုက်ရိုက် လိုးတာ။ ထူးထူးခြားခြားပဲ မြသွေး အဲလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုး ခံရတာကို ပိုပြီး ကြိုက်တတ်မှန်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိ ထားမိလာတယ်။ 

" အာ ..................... ရှီးးးးးးး ........................ ဖြန်း ......... အ ............... ဘွတ် ...... ဗျစ် .........  အင်းဟင်း ........................ ကောင်း .................. ကောင်း ............... ကောင်းလိုက်တာ ............ ဦးဇေရယ် ............... အ .................. အ ..................... အင်း ......... ဖင်ရော ......... အဖုတ်ရော ............ ဖြန်း ......... အင်း ............... ရိုက် ရိုက် ............ ဖြန်း ............ အ .........  တလှည့်ဆီ ............ လိုးပေး ......... အ ......... အားးးး "

ဆရာလည်း မြသွေး ဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုက် ဆွဲဆောင့် လိုးလိုက်ပါပဲ။ ၁၀မိနစ် လောက်ကျ ဆရာ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး နောက်ဆုံး တချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်တွေ နွေးကနဲ့ မြသွေး အဖုတ်ထဲ ဝင်လာ တော့တယ်။ မြသွေးလည်း ဆရာ လီးကို ပြန်ညှစ် ပေးရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တာ။ ညရောက်တော့ မထနိုင် တော့ဘူး တချိုးထဲ အိပ်ပစ် လိုက်တယ်။

.......................................................................................................

" မြသွေး ... ဒီနေ့ ... ရုံး မသွားဘူးလား "

ဆရာက မြသွေးတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ရင်း မေးနေတာ။

" အ ...... ကျွတ် ကျွတ် ......  အင်း ... ဦးဇေ ... မြသွေး တကိုယ်လုံး ... ညှောင်းကိုက်နေလို့ "

မနက် အိပ်ယာ နိုးလိုက်တာနဲ့ တစ်ညလုံး အလိုး ခံထားရလို့ မြသွေး တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ခံစားနေရပြီး စောက်ပတ်အုံလေး နာကျင်နေတယ်။

" ဦးဇေလည်း ... ညက စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ... ဖြစ်သွား မိတယ် "

" အိုရ် ...... မထိနဲ့ဦး ......... ဦးဇေရဲ့ ...... ကျိန်းစပ်နေတာ ... ကျွတ် ကျွတ် "

စကားပြောရင်း ဆရာ့လက်တဖက်က ကွေးအိပ်နေတဲ့ မြသွေး ပေါင်ကြားထဲ လာနှိုက်နေတာ။ ဆရာက ပြောမရဘူး မြသွေး အဖုတ်ထဲ လက်ချောင်း လေးနဲ့ စမ်းပြီး ထိုးစွနေတယ်။ 

" အ ............ ရှီးးးး ............... ဟင့် ဟင့် "

တဆက်ထဲ အစိလေးကို စမ်းပြီး ဖိချေနေတော့ မြသွေး စိတ်တွေ ကြွတက် လာရောပဲ။

" ပေါင်လေး ... ဖြဲပေးဦး ... မြသွေး "

" ဟင့် ...... အထဲက ကျိန်းနေသေးတယ် ... ဦးဇေ "

" အင်းပါ ... မလိုးပါဘူး ... အာငွေ့လေး ပေးမလို့ပါ "

မြသွေး ဆရာပြောသမျှ လိုက်လုပ်နေမိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် နားမလည် နိုင်ဘူး။ ခုလည်း ပေါင်တန် ၂ဖက်ကို ဖြဲပေးမိတော့ မြသွေး အဖုတ်က ဆရာ့ရှေ့ အတိုင်းသားပဲ။ မြသွေး ပေါင်ဂွလေး စိုက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာ အပ်ချရင်း အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်ပေးနေတာ။ 

အစိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလိလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုး သွင်းမွှေလိုက်နဲ့ မကြာပါဘူး အရည်ကြည်တွေ အိုင်လာခဲ့တယ်။ အဖုတ်လေး ယက်ရင်း လက်ချောင်း လေးနဲ့ ဖင်ဝလေး လက်တဆစ်လောက် ထိုးမွှေတော့ မြသွေး မခံနိုင်တော့တာ။ ထိန်းထားတဲ့ ကြားက အားကနဲ့ အော်ပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ်။ 

" ကောင်းလား  ... မြသွေး "

မြသွေး ပါးစပ်က ပြန်မဖြေနိုင်ဘူး ခေါင်းလေးပဲ ညိတ်ပြရင်း ထမိန်နဲ့ အဖုတ်လေးကို သုတ်နေမိတာ။

" ဟာ ... ထားလိုက် ... ဦးဇေ လုပ်ပေးမှာပေါ့ "

ခပ်တိုးတိုး ပြောပြီး မြသွေးလက်ကို ဆွဲဖယ် လိုက်တယ်။ မြသွေး အဖုတ်ထဲက အရည်တွေရော ဖင်ကြားထဲ ထိပါ လျှာနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး မြိုချပစ်တာ။ ပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးချွတ်ပြီး မြသွေး ခေါင်းရင်းဘက် ကိုယ်တစောင်း လှဲချပြီး တိုးကပ်လာတယ်။ အသက် ကြီးပေမယ့် ပေါင်တန်ပေါ် ကြွက်သား အမြှောင်းလိုက် ထနေပြီး မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ စိုက်ကျနေတဲ့ လီးက မြသွေး စိတ်ကို လှုပ်ရှား စေတာ။ 

ဘာလုပ် ပေးရမလဲ ဆိုတာ မြသွေး အလိုလို သိပါတယ်။ အသာလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးအရည်ပြားကို စုလိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းလေး ဟပြီး လီးကို ဆွဲစုပ် ပစ်တာ။ ဒစ်ကြီးနဲ့တင် ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သွားတာမို့ ထပ်မစုပ်ပဲ အသက်ဝဝ ရှုလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒစ်ဖျား လေးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်ယက်ပြီး လီးထိပ်ကို စုပ်ပေး လိုက်တာ။

" ပြွတ် ......... အင်းဟင်း .........  ပလပ် ပလပ် ......... အင်း အား ......... ပြွတ် ......... ပလပ် ......... ကောင်းတယ် ............ မြသွေးရယ် ......... ရှီးးးး ......... ကျွတ်ကျွတ် ......... ဟုတ်တယ် ............ စုပ် စုပ် "

ဆရာရဲ့ ညည်းသံ တွေက မြသွေး ရမ္မက်စိတ်ကို ပြန်ကြွ စေတာ ထင်တယ်။ လီးကို အရင်းက ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် သွင်းရင်း ခေါင်းကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးမိတာ။ 

ဆရာလည်း တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်ပြီး မြသွေး ဆံပင်တွေ ထိုးဖွ နေတယ်။ လီးအရင်းထိ မသွင်းပဲ ပါးစပ်ကို ထိန်းလိုး နေတော့ ဆရာ့ ဖင်ကြားအောက် တွဲကျနေတဲ့ လဥ၂လုံးကို လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုတ်နယ် ပေးလိုက်တာ။ သိပ်မကြာ လိုက်ဖူး မြသွေး လျှာပေါ် ဆရာ့ ဒစ်ကြီး တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး လရည်တွေ ဖျောကနဲ့ ဖျောကနဲ့ ပန်းထုတ်နေတယ်။

" အ ............... ရှီးးးးး ............... မ ......... မ ............ မ ရ  တော့  ဘူး ............ မြ သွေး ရယ် ............ အားးး အားးးး ............... ထွက် ပြီ ကွာ "

မြသွေး ခေါင်းလှည့် လိုက်ပေမယ့် ဆရာက ဆံပင်တွေ ဆွဲဆုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တာ။မြသွေးလည်း ပါးစပ်နဲ့ အပြည့်ပဲ အသက်အောင့်ပြီး ငုံထား လိုက်ရတယ်။ ထထိုင်ပြီး ကုတင်အောက် ထွေးမယ် လုပ်တော့ အထွေး မခံဘူး။ သူ့ လရည်တွေ နှမျောလို့ ဆိုပြီး မြသွေး ပါးစပ်ကို တေ့စုပ် ပစ်တာ။ 

ညှီစို့စို ပျစ်ချွဲချွဲ လရည်တွေကို သူ့လျှာနဲ့ လိပ်ယူရင်း မြသွေး ပါးစပ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းပြီး မျိုချ ခိုင်းတာ။ ပျို့တက် နေရင်း မြသွေးလည်း မျိုချ ပစ်ရတယ်။

" ဦးဇေတော့ ... အိမ်ကိုတောင် ... မပြန်ချင်တော့ဘူး ကွာ  "

" အံမယ် ... ဟိုက ... ဦးဇေ မိန်းမက ... မျှော်နေမှာ ပေါ့ "

ဆရာက မြသွေး နို့အုံတွေ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေရင်း ပြောတုန်း မြသွေးလည်း ဆရာ့ ပေါင်ကြားက လရည် ထွက်ပြီးကာစ လီးကို ဂွင်းတိုက် ပေးရင်း ပြန်ပြော လိုက်တယ်။ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ပြန်မလာ မချင်း ဆရာနဲ့ မြသွေးတို့ တရက် ၃ ချီလောက် လိုးဖြစ် ကြတာ။ 

မောင်အိမ်ပြန် ရောက်တော့ မြသွေး မောင် မရိပ်မိအောင်  ပိပိရိရိလေး နေနေတာပေါ့။ ညပိုင်း မောင်နဲ့ လိုးတော့ စိတ်က သိပ်မပါတော့ဘူး။ ဆရာ့ လီးကိုပဲ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင် နေတယ်။ ဆရာ့ လီးကြီးကို မှန်းပြီး ခံမှ ကာမ အရသာလေး ရရှိခဲ့တာ။ စိတ်ကူးနဲ့ ဆရာ့လီးကို မှန်းပြီး အားရပါးရ အလိုး ခံတိုင်း အပေါ်က ခွလိုးနေတဲ့ မောင့်ကို အားနာ စိတ်လေး ဝင်လာမိတယ်။ 

မောင်ကတော့ မြသွေး ဒီရက်ပိုင်း ရမ္မက်စိတ် လွန်ကဲ နေတာကို သဘောကျ နေတာပေါ့။ တရက်က မောင် မရိပ်မိတာ ကံကောင်း လို့ပေါ့။ မောင်လိုးနေတုန်း ပါးစပ်က ကောင်းလိုက်တာ ဦးဇေလို့ မပီမသ ထွက်မိ သွားတာ။ လိုးရင်း ခဏရပ်ပြီး မြသွေး မျက်နှာကို စိုက်ကြည့် နေတယ်။ မြသွေးလည်း ထူပူသွားတာ ဆရာနဲ့ ခိုးခိုး လိုးတာ ပေါ်ပြီမှတ်တယ်။ တော်ပါ သေးရဲ့ မောင်က အဲဒီနောက် မီးကုန် ရမ်းကုန် ဖိလိုးတော့တာပဲ။ 

မောင့်ဆရာ ပြန်သွားပေမယ့် မြသွေး စိတ်တွေ ကာမနဲ့ ပက်သက်ရင် ပြင်းထန် လာတတ်တယ်။ သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်နဲ့ ဆက်ဆံချင်တဲ့ စိတ်က အမြဲ အသင့် ဖြစ်နေတတ်တာ။ မောင်နဲ့ လိုးရင်း နီးစပ်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေကို မှန်းပြီး အလိုး ခံတတ် လာတယ်။ လင်မသိအောင် ခိုးအလိုးခံတဲ့ အရသာကို လက်တွေ့ ကြုံဖူးတာလေ။ 

.............................................................................................

အဲဒီလို နေလာရင်း မြသွေး ဒုဦးစီး စာမေးပွဲ ဖြေတာ အောင်တော့ မောင့် အမေ ဒေါ်မိုးစမ်း ရှိတဲ့ ရန်ကုန် ပြောင်းလာ ကြတာ။ ရန်ကုန် ရောက်တော့ အလုပ် ဝင်ပြီး မကြာဘူး မြသွေး ဝန်ထမ်း တိုက်ခန်းရတယ်။ မောင် ရာထူး တက်တာနဲ့ အမျှ ခရီး ခဏတိုင်း ထွက်နေရတော့ မောင့်အမေက မြသွေးနဲ့ လာနေ ပေးပါတယ်။

ယောက္ခမနဲ့ မနေတတ်ပေမယ့် အဆင် ပြေအောင် နေရတာပေါ့။ အရင် နေခဲ့တဲ့ မြို့မှာ မောင့်ဆရာနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ မောင် ရိပ်မိပုံပါ။ မြသွေးကို ဂရုစိုက်ဖို့ တိုးတိုး တိတ်တိတ် မှာနေတာ ကြားလိုက် မိတယ်။ မြသွေး အလုပ်က ပြန်လာတိုင်း မောင့် အမေရဲ့ ဝေယာဝတ်စ တွေလုပ်ပေးရတဲ့ အလုပ် တခုပါ ပိုလာခဲ့ပြီ။

အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတွေက ကိုယ့် လုပ်ငန်းခွင်ထဲ အထက်လူကြီး နဲ့ အဆင်ပြေအောင် နေရ ကိုယ့် လက်အောက် ငယ်သားနဲ့လည်း တဲ့အောင်နေရတာပါ။ 

တခါတခါ မမျှော်လင့်တဲ့ ပြက်သနာ ပေါင်းစုံ ဝင်လာ ရင်လည်း စိတ်ဖိစီးမှု့တွေ များလာ တတ်တယ်။ တချို့ ကိစ္စတွေက ကိုယ်က မဖိတ်ခေါ်ပဲ ရောက်လာ တတ်တာ မျိုးလေ။ အသက်တစ်ရာ မနေရပေမယ့် အခက်တစ်ရာ ကြုံရ သေးတယ် ဆိုတဲ့စကား ငယ်ငယ်က ကြားဖူး ပေမယ့် ပါသည့်ပါသာပဲ နေလာခဲ့တာ ခုမှ နားလည် ခဲ့ရတယ်။ 

ကိုယ်ကြိုးစား လာတဲ့ အရည်ချင်းနဲ့ တန်းတူရပြီးသား ရာထူး နေရာ တည်မြဲဖို့လည်း  ကြိုးစား ရသေးတာ။ အလုပ်ထဲ မလွဲသာ မရှောင်သာ ပြက်သနာ လေးတွေ ဖြေရှင်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်လည်း ယောင်္ကျားအပေါ် မယား ဝတ္တရား မပျက်အောင် ပြုစု စောင့်ရှောက် ရသေး။ 

အိမ်ရောက်လို့မှ အမောမပြေသေးဘူး လင်တော်မောင်ရဲ့ မိဘတွေ ဖြစ်တဲ့ ယောက္ခမ တွေကို စိတ်မပါလည်း ပြုံးပြရ ပြုစု လုပ်ကိုင် ပေးရ။ အို တကယ် တကယ် စိတ်တအား ပင်ပန်းရတယ်။ 

အင်း မနက်အလုပ်သွား ညနေ အလုပ်ပြန် လင်တော်မောင် အိမ်ရှိတဲ့ချိန် အလိုကျ ပြုစုပေးရ။ ဟူး မြသွေးတို့လို မိန်းမသားတွေ ဘဝ ဘောင်ခတ် ခံထား ရသလိုပါပဲ။ ဟုတ်တယ်နော် နေ့တဓူဝ ဖွာဆံကြဲ လူနေမှု့ စနစ်အောက် ရပ်တည်နေတာ ကြာတော့ အိမ်ထောင်ရေး သုခဆိုတာ အစကို ရှာမရ ခဲ့တာ။ 

အိမ်ထောင်သက် ကြာလာတော့ ခံရတဲ့ ဘက်က ပင်ပန်း နွမ်းနယ်လာပြီလေ ကိုယ့်တကိုယ် စာလေး ပျော်ရွှင်ဖို့ ကြိုးစားရှာလာ ကြတာပေါ့။ 

ဟော တွေ့ပြီလေ မြသွေး တို့လို မိန်းမသား မျိုးတွေ အတွက် အားပေး ဂရုစိုက်ပြတတ်တဲ့ ကိုယ့် အနီးနား ပတ်ဝန်းကျင် က လူတွေ အများကြီးပါ။ အဓိက က ကိုယ့်လို မိန်းမသားမျိုးကို  စိတ်ပင်ပန်းမှု့ လျော့စေပြီး ပျော်အောင် ထားနိုင်တဲ့သူပေါ့။ လာပြီလေ ဖောက်ပြန်တယ် ဘာညာ ဆိုပြီး ကဲ့ရဲ့ ရှုံ့ချတဲ့ ခေါင်းစဉ် အောက် အလူးအလဲပဲ။ ကိုယ်ခံစား ရတာတွေ သူတို့မှ မသိတာ။ 

...................................................................................................................

" အို့ ...... အဟင့် ဟင့် "

ဒီအရသာမျိုး မခံစားရတာ ကြာတော့ မြသွေး တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ကြက်သီး ထလာရတယ်။ အလုပ်ပိတ်ရက် မောင်လည်း အိမ်ပြန် ရောက်နေ တာမို့ မြသွေးတို့ အခန်း တံခါးလေး ပိတ်ပြီး ကာမ ဆက်ဆံဖို့ အစပျိုး နေကြ တာပေါ့။ ထိန်းထားတဲ့ ကြားက အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက် မိတယ်။ မောင်က ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကို ထောင်ဖြဲပြီးတော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်က အစိ လေးကို ဆွဲစုပ်နေတာ။

" အ ...... ကျွတ် ကျွတ် "

မြသွေးက မောင့် ခေါင်းကို ပေါင်နှစ်ချောင်းနဲ့ ညှပ်ပြီး ညည်းနေတော့ မခံနိုင်တာ သိလို့ထင်တယ် အစိလေး စုပ်နေရာ ကနေ ပေါင်ခြံထဲ ရွေ့ပြီး အထက်အောက် ယက်ပေး နေတာ။ ခဏနေမှ အဖုတ်လေး ပြန်ယက် ပေးရင်း အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်း လေးထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး မွှေလိုက် အမျိုးမျိုး ကလိ ပေးနေ တာပေါ့။

" ဒေါက် ဒေါက် ...... သားရေ ......... မင်းဇော် ...... အမေ့ကို ...... ဈေးလိုက်ပို့ဦး "

" ဟော ... လုပ်ပြီ "

" ခဏလေးပါ ... မြသွေး ရဲ့ ......  ပြွတ် ......... ပလပ်  ပလပ် ......... ဗျာ ......... ဟုတ် ဟုတ် ......... လာပြီ အမေ "

မောင်က မြသွေးကို ခပ်တိုးတိုး ပြောရင်း သူ့အမေကို တဆက်ထဲ ဖြေနေတာပါ။ မြသွေး ပြောတာ အဲတာ တွေပေါ့။ အလုပ်နားရက် လေးတောင် လင်မယား ကောင်းကောင်း မနေရဘူး။မောင့် အမေ မြသွေး ယောက္ခမလေ သူဈေးသွားဖို့ လိုက်ပို့ ခိုင်းနေတာ။ ရန်ကုန် ရောက်ကတည်းက လွတ်လပ်မှု့ကို မရှိတော့ဘူး။ 

အရင်မြို့လေးဆို မောင့်ဆရာ ဆီကတောင် ကာမသုခတွေ အများကြီး ရလိုက် သေးတာ။ မောင် ကလည်း သားလိမ္မာ တယောက် ဆိုတော့ သူ့အမေ ခေါ်တာနဲ့  အဖုတ်လေး ယက်ရင်း တန်းလန်း ထသွား တော့တာပဲ။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင် မြသွေး အဲလို ချိန်မျိုးဆို အိပ်ခန်းထဲ  ဇောင်းတိုက်ပြီး အာသာ ဖြည်လိုက် ရတယ်။

မောင် ထွက်သွားတာနဲ့ မြသွေးလည်း အိပ်ယာထဲမှာပဲ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိတာ။ မောင် ယက်ပေး ထားလို့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက် နေပြီ။ တကယ်ပါပဲ ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်တယ်။ ဘယ်မိန်းမ မဆို အားလပ်ရက် လေးတွေ ကိုယ့်လင်နဲ့ ကိုယ် အားရပါးရ အလိုးခံချင် ကြတာပေါ့။ 

ဒီခံစားချက်မျိုး ယောက္ခမနဲ့ အတူနေနေ ရတဲ့ မြသွေးလို မိန်းမမျိုးပဲ သိနိုင်မှာပါ။ လက်နဲ့ ပွတ်တာ ကလည်း အိမ်ထောင်သည် ဘဝမှာ လက်က စိတ်ကျေနပ်ဖို့ အပြည့်အဝ မပေးနိုင် ပါဘူး။ ကြာလာတော့ မြသွေး စိတ်တွေ လွတ်ပေး လိုက်မိ တယ်။

ဒီလိုပဲ မောင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ပြီး တရက်ကျ အိပ်ယာ နိုးနိုးချင်း မြသွေး မျက်နှာတောင် မသစ် သေးဘူး ဖုန်းဖွင့် ကြည့်နေတာ။ မိုးကလည်း ဖွဲဖွဲ ရွာနေတာနဲ့ အိပ်ယာ မထပဲ အပြာစာအုပ် တအုပ် ဖတ်နေမိတယ်။

စာရေးသူရဲ့   ဖွဲ့ဖွဲ့ နွဲ့နွဲ့ ရေးသားမှု့က တကယ့် အပြင်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ လင်မရှိတုန်း သူငယ်ချင်း ယောင်္ကျားနဲ့ ဖြစ်တဲ့ ဇတ်လမ်းလေး ဖတ်နေရင်း စိတ်ကြွ လာလို့ ထမိန် ပေါ်ကနေ အရည် ထွက်တဲ့ အထိ စောက်စိကို ဖိချေ ပစ်လိုက်တာ။

မနက်အိပ်ယာ နိုးတာနဲ့ အစိလေးကို လက်နဲ့ပွတ် နေမိတာ အကျင့်တခု ဖြစ်နေမိပြီ။ လင်နဲ့လည်းဝေး တယောက်ထဲ ဆိုတော့ စိတ်ထဲ ကာမ အထိအတွေကို အမြဲ ဆာလောင် နေရတာ။ ခေါင်းရင်းက နာရီ ကြည့်တော့ ၇ နာရီခွဲ ကျော်နေပြီ အစိလေးကို ၅ ချက်လောက် ခပ်သွက်သွက် ဖိပွတ်ပြီး အိပ်ယာ ထလိုက်ရတယ်။ ရုံးနောက်ကျလို့ မဖြစ်ဘူး အထက်လူကြီး ငြိုငြင်မှာ မြသွေး ကြောက်တယ်။ 

ထမင်းချက် ရေမြန်မြန်ချိုး ရုံးတက်မဲ့ အဝတ်အစား တွေ ခပ်မြန်မြန် လဲလိုက်ရတာ။ ရထားတဲ့ တိုက်ခန်းနဲ့ ရုံးက မဝေးတော့ ခြေလျင်ပဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ ကားနဲ့ဆို ပိုကြာတယ်လေ ရုံးရောက်တော့ ကိုးနာရီ ထိုးဖို့ ငါးမိနစ်ပဲ လိုတော့တာ။

" ဟော ... မမမြ လာပြီ "

" အေး ...... မောင်စိုး ရေ "

ရုံးထဲ ဝင်တာနဲ့ ဂိတ်စောင့် မောင်စိုးက လှမ်းပြော နေတယ်။ မောင်စိုး အသက်က ၂၅နှစ် ကျော်လေးရယ် မြသွေးထက် အများကြီး ငယ်တယ် မြသွေးက ၃၅ ထဲ ရောက်နေပြီ။ နာမည် အပြည့်အစုံက စိုးမောင်မောင် တဲ့ လူပျိုတယောက် ဘွဲ့ရပြီးတာ မကြာသေးဘူး သဘောကတော့ တအားကောင်းတာ။ 

မြသွေး ရောက်တာနဲ့ ထမင်းချိုင့်ခြင်းနဲ့ အလုပ်နဲ့ ပက်သက်တဲ့ ဖိုင်တွဲတွေ ကူသယ် ပေးတယ်။ ရုံးခန်းလေးထဲ ရောက်တော့ ၉ နာရီ ကွက်တိ ပါပဲ နောက်မကျသေးဘူး။

" ဟော ... မြသွေး လာပြီ ... ဆရာက ... လွတ်လိုက်ဦးတဲ့ "

" ဟုတ် ... မမမြင့် "

မြသွေး လွယ်နေကြ အိတ်လေး အလုပ် စားပွဲပေါ် တင်တုန်း မမမြင့် လှမ်းပြောနေတာ။ မမမြင့်နဲ့က ရာထူးတူပေမယ့်  မြသွေးထက် စီနီယာ ကျတယ်။ မမမြင့် နူတ်ဆက် ပြီးတာနဲ့ ဖိုင်တွဲတွေ ယူရင်း ညွှန်မှူး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။

" ဆရာ ... သမီး ရောက်ပြီ "

" အော် ... လာထိုင် "

ညွှန်မှူးက အသက် ၅၀ လောက် ရှိပြီ။ အသားဖြူဖြူ ဝဝနဲ့ နဖူး နဲနဲ ပြောင်တယ်။ ပါဝါမျက်မှန် အထူကြီးနဲ့ ဖိုင်တွဲ တခုကို ဖတ်နေရာက မြသွေးကို မော့ကြည့်ရင်း ပြောနေ တာပါ။ 

" သမီးကို ... ခေါ်တယ် ဆိုလို ဆရာ "

" အင်း ... မြင့်မြင့်ခိုင် ဆီက ... စာရင်းတွေ တောင်းပြီး ...... နှစ်ပတ်လည်း စာရင်းချုပ်ပါ ... နောက်အပတ်ထဲ ရအောင်တင် ... ဒါနဲ့  တိုက်ခန်းက နေရတာ ... အဆင် ပြေရဲ့လား "

" ဟုတ် ... ပြေပါတယ် ဆရာ "

ညွှန်မှူး နာမည်က ဦးသီဟန်ပါ အိမ်ထောင်နဲ့ သားတယောက် သမီးတယောက် ရှိတယ်။ ၂ယောက်လုံး နိုင်ငံခြား မှာလို့ မမမြင့်က ပြောပြ ထားတယ်။ ဆရာဆီက ပြန်ရောက်တော့ မောင်စိုးက မြသွေး အတွက် ကော်ဖီ အဆင်သင့် လုပ်ထား ပြီးသား။ 

အဲဒီအချိန် တချို့တချို့ သော မိန်းမတွေလေ အရောင် အဆင်း အနံ့ အထိ အတွေ့တွေ အောက် သာယာ သွားတတ် ကြတာ။ အဲဒီထဲ မြသွေး လည်း ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ မြသွေး ပြောချင် တာက တချို့တချို့ ပါနော်။ မိန်းမသား ထုကြီး အားလုံးကို ကိုယ်စားပြုတာ တော့ မဟုတ်ဖူး။ 

တချို့ ကိုကိုမှကိုကို မောင်မှမောင် ဆိုတဲ့ မိန်းမသားတွေ မပါပါဘူး။ အိမ်ထောင်ရေး သုခ မပြည့်စုံလို့ ခဏတာ အပျော် ရှာရာကနေ ဖေါက်ပြန် မိကြ တာမျိုးပါ။ 

အင်း ကိုယ်ဖေါက်ပြန်တဲ့ အမျိုးသားက ကိုယ့်လင်လောက် ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း ချင်မှ ကြည့်ကောင်းမယ် ချမ်းသာချင်မှ ချမ်းသာမယ် အဲတာက အရေးမကြီဘူး။ အဲဒီမှာ မောင်စိုးနဲ့ စတွေ့တော့တာပေါ့။ မောင်စိုးက မြသွေး တို့ အကောက်ခွန်ရုံးက ဂိတ်စောင့် တယောက်ပါ။ 

အသားဖြူဖြူ ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ် လစ်လစ်နဲ့ ရုပ်ရည်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတယ်။ စကားပြော ကောင်းပြီး ပျော်ပျော်ပါးပါး နေတတ်လို့ လူအတော် များများက ချစ်ခင်ကြတာ။ အထူးသဖြင့် မောင်စိုးရဲ့ အလိုက်တသိနဲ့ ဂရုတစိုက် လုပ်ပေးတတ်တာ လေးတွေလေ။

" ဟော ... မမမြသွေး လာပြီ ... ပေးပေး ခြင်းတောင်း "

ရုံးထဲဝင်တာနဲ့ မောင်စိုး အသံနဲ့ အတူ လူက မြသွေး နားလေး ရောက်လာတော့တာပဲ။ လက်ထဲက ထမင်းချိုင့် ခြင်းကို ဆွဲယူပြီး မြသွေး ရဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲ ရှေ့က လျှောက်သွား နေတယ်။

" ကျွီ ...... ကျွီ ......... မမမြသွေး ... မုန့်စားခဲ့ပြီလား "

ရုံးခန်း တံခါးလေး ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ ထမင်းချိုင့် ခြင်းလေး အလုပ် စားပွဲပေါ် တင်ပြီး လှည့်မေး နေတာ။

" အေး ......... မမဖို့ ... ရှမ်း တပွဲ ... ဝယ်ပေးကွာ ... ကော်ဖီ တခွက်ရော "

" ဟုတ် "

" အိုရ် "

မောင်စိုးက မြသွေး စကားကို ဟုတ်လို့ ပြောရင်း ပုဆိုး ပြင်ဝတ်တော့ အတွင်းခံ မပါတဲ့ မောင်စိုး ပေါင်ကြားထဲ လီးက ငိုက်ကျနေတာ။ လစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရ ပေမယ့် မျက်လုံးထဲ မထွက်တော့ဘူး တနေကုန် မြင်ယောင် နေတယ်။ 

အိမ်မှာ မောင်နဲ့ ကောင်းကောင်း မနေဖြစ်တော့ ဝုန်းကနဲ့ သွေးသားတွေ ဆူပွက် လာရတယ်။ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာ။ နေ့လည်ဘက် ထမင်းစားနားတုန်း မောင်စိုးက ကော်ဖီ လာပို့ရင်း စကား ပြောမိတော့ စိတ်ထဲ မရိုးမရွနဲ့ ဘာလိုလို ခံစားချက် တစ်မျိုး ဖြစ်နေမိပြန်ရော။ 

ရာဂစိတ် ဖမ်းစားရင်လေ သင့်တော်တာတွေ မသင့်တော် တာတွေ မရှိတော့ပါဘူး။ အရာရှိနဲ့ အောက်ခြေဝန်ထမ်း ဆိုတာလည်း မရှိဘူး။ တခုပဲ တခြားလူး မရိပ်မိအောင် နေထိုင်ရင်း ကာမ အမှောင်ထဲ တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစား လာကြတယ်။ 

တရက်ကျ ဖြစ်ချင်တော့ ရုတ်တရက် အစည်းအဝေး က ပေါ်လာပြန်ရော။ ညွှန့်မှူး ကိုယ်တိုင် တက်မှာမို့ မြသွေး တို့လို ဒုဦးစီး တွေလည်း မဖြစ်မနေ တက်ရ တော့မှာ။ အစည်းဝေး ခန်းမက နဲနဲဝေးတော့ ရုံးက ကားနဲ့ မောင်စိုးလိုက်ပို့ ခိုင်းမလို ဆုံးဖြစ်ပြီး ရုံးခန်းက အထွက် မိုးက ရွာချပါ လေရော။

" မောင်စိုးရေ ... မောင်စိုး "

ရုံးရဲ့ အနောက်ဖက် အလုပ်သမား နားနေခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး မောင်စိုး အော်ခေါ်နေတာ မိုးသံနဲ့ ဆိုတော့ မကြားရဘူး နေမှာ။ မိုးကလဲ ကောင်းနေတာ တဝေါဝေါ တဂျိန်းဂျိန်းနဲ့ မြသွေး လည်း မောင်စိုး အခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင် မိတာပေါ့။ 

" အားးး ............... ရှီးးးးးး ............... အ ......... အ ......... မမမြသွေး ရယ် .........  ရှီးးးးးး ..................  ဟာ ...... မမမြသွေး ...... "

" ဟင် "

ရုတ်တရက် မြသွေး အံအော မှင်သက် သွားတယ်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အခန်းလေးထဲ မောင်စိုးလေ ပုဆိုးလှန်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနဲ့ မြသွေးကို မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေတာ။ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစား နားချိန်မို့ တခြားအခန်းက ဝန်ထမ်း တွေလည်း တရေးတမော အိပ်နေ ကြတယ်။ 

ကုတင်လေး လှုပ်ယမ်း နေပြီး အားမလို အားမရနဲ့ အဆက်မပြက် ထုနေတုန်း မြသွေးက အခန်းထဲ ဝင်မိလျက်သား ဖြစ်နေတာ။ ခုလို မထင်မှတ်ပဲ တွေ့လိုက် တော့ ၂ ယောက်သား ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိအောင် မျက်နှာပူနေ မိတယ်။

" မမမြသွေး ... ဆောရီးနော် ...... ထိုင်ဦး မလား ... ဘာ ... ......... ဘာ ......... ဘာခိုင်းစရာ ...... ရှိ လို့  လဲ "

ခဏကြာတော့ မောင်စိုးရဲ့ အသံ တုန်တုန်နဲ့ စကားသံ ကြားမိလိုက်တာ။ အဲခါကျမှ မြသွေးလည်း သတိ ပြန်ကပ် လာတယ်။ မြသွေး မျက်လုံး အစုံက မောင်စိုး ပေါင်ကြားထဲ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးကို ကြည့်မိ နေတာပေါ့။

" ဟို ဟို ...... မင်းကိစ္စ ပြီးရင် ...... မမကို ...... အစည်းဝေး ခန်းမ ... လိုက်ပို့ပေး "

စကားပြောရင်း လီးဆီ ကြည့်နေရာကနေ မောင်စိုး မျက်နှာ ရွေ့ကြည့် ပြောလိုက်တယ်။

" ဟုတ် ... ... ပြီး ......... ပြီး ............ ပြီး ပါ ပြီ ......... မ  မ မြသွေး "

မြသွေးလည်း လွတ်ကနဲ့ ပါးစပ်က ထွက်သွားမိတာပါ။ သူ့ကို ဂွင်းထုပြီးရင် အစည်းဝေး ခန်းမ လိုက်ပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက် သလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ မောင်စိုးလည်း ပုဆိုးအမြန် ပြန်ဝတ်ပြီး ထထိုင် လိုက်တယ်။ လူပျို ဆိုတော့ ဂွင်းထုတာ မဆန်း ပေမယ့် မြသွေးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးတော့ ရှက်ပြီး မျက်နှာလေး ရဲတွတ် နေတာ။ 

" အင်း ...... ထီးယူခဲ့ကွာ ... မိုးက ... တအား ရွာနေပြီ "

အစည်းဝေး ခန်းမရှေ့ ရောက်တဲ့ထိ မောင်စိုး ဟာကို ခိုးကြည်လိုက်တော့ ထောင်ထွက် နေတုန်းပဲ။ အဲဒီနေ့ အစည်းဝေး ရောက်တော့ ဘာတွေ တင်ပြပြီး ဘာတွေ ဆွေးနွေးမှန်း မသိတော့ ပါဘူး။

........................................................................................................

နောက်ပိုင်း မောင်စိုးနဲ့ မြသွေးတို့ တယောက် အကြောင်း တယောက် ရင်ဖွင့်ကြ ရင်းနှီးမှု့လည်း တိုးလာတာ ထင်တယ်။ တခါတခါ မထိတထိ ရိတိတိ လေးတွေ ပြောတတ် လာတာ။ လူလစ်ရင် မောင်စိုးက ဟိုပုတ် ဒီပုတ်နဲ့ ခါးအောက် စကားလုံးတွေ ပြောတတ် နေပြီ။ မြသွေး ကလည်း အဲလို စကားလုံးတွေ မပြော ပြောအောင် လမ်းကြောင်း ပေးမိ တာလေ။

" မောင်စိုး ... မင်း မျက်တွင်းတွေ ... ကျနေတာ "

" ဗျာ "

မြသွေး စကားကြောင့် အလုပ်စားပွဲရဲ့ နောက်ကျော ဘက်က မှန်ကို လာကြည့်နေပြီ။

" မဟုတ်တရုတ်တွေ ... လျော့ဦး ... ခ်ခ် "

" တခါတလေပါ ... မမရယ် "

မြသွေးကိုတောင် ၂ ယောက်ထဲ ရှိနေချိန်ဆို အရင်လို မမမြသွေးလို့ မခေါ်တော့ဘူး မမပဲ ခေါ်တော့တာ။

" အံမယ် ... ဘာ တခါတလေလည်း ... ငါ ပြောလိုက်ရ ... မကောင်းဘူး "

" မမတို့လို ... အိမ်ထောင်သည်ပဲ ... ကောင်းတယ် ... လိုအပ်တဲ့ချိန် ... ပြုစုမဲ့ လူ ... အဆင်သင့် "

" မယ့်လေး ... မင်း ... မမ အကြောင်း ဘာသိလို့လဲ ... ဟွန့် ... အိမ်ထောင်သည်တိုင်း ... မင်းထင်သလို ... အဆင်မပြေဘူးကွ "

အဲလိုတွေ အပြန်အလှန် ပြောပြီး မောင်စိုး ထွက်သွား တာနဲ့ မြသွေးလည်း ကိုယ်ပိုင် ရုံးခန်းရဲ့ အတွင်းဘက် နားနေ ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အာသာ ဖြည်တော့တာပေါ့။ မောင်စိုးနဲ့ မြသွေးတို့ စပြီး ဖေါက်ပြန် မိကြတာက မှတ်မှတ်ရရ လကုန်ရက် လစာ ထုတ်တဲ့နေ့ပါ။ 

မြသွေးလည်း အထက်ကို ရီပိုစ့် တင်ရမယ့် ဟာတွေ မနက် ကတည်းက လုပ်နေ ရတာ ထမင်းစားချိန် ကျော်သွား ရတယ်။ မောင်စိုးလည်း တနေကုန် ပေါ်မလာဘူး။ ညနေ ၃ နာရီလောက် ထမင်း စားပြီး နားနေခန်းထဲ ပက်လက် လှဲချရင်း ခဏ နားလိုက်တာ။ 

စိတ်ထဲ တခုခု လိုနေ သလိုကြီး နေ့တိုင်း မောင်စိုးနဲ့က အညှီအဟောက် လေးတွေ ပြောနေကြလေ။ ဖုန်းဆက် ကြည့်ရ ကောင်းမလား စဉ်းစားသေးတယ်။ မဆက် ဖြစ်ပါဘူး  ဖုန်းထဲ ဒေါင်းထားတဲ့ အပြာကား လေးတွေ ပြန်ကြည့်မိတယ်။ 

မြသွေး မောင့်ဆရာ ဦးဇေယျာကို အလိုးခံပြီး ကတည်းက လင်မသိအောင် ဖေါက်ပြန်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဇာတ်လမ်းမျိုးတွေပဲ စိတ်ဝင်စား လာတာပါ။ စိတ်ကူးထဲ လက်တွေ့ ဘဝနဲ့ နီးစပ်တဲ့ မောင်စိုးကိုပဲ ထည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ် တတ်လာတယ်။ ဇာတ်ကား ကြည့်ရင်း မြသွေး ထမိန် အနားစ လေး ဖြည်ပြီး လက်တဖက်က ပေါင်ကြား အလိုလို ရောက်သွား တော့တာ။

ပေါင်ဂွလေး ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ရင်း အားမရတာနဲ့ ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိလှန်ပြီး  အဖုတ်လေး ဖိပွတ် နေမိ တာပေါ့။ ဇာတ်ကားကလည်း ကောင်းနေပြီ မင်းသမီးက ယောင်္ကျား မသိအောင် ခြံစောင့်နဲ့ ခိုးပြီး အလိုးခံနေတဲ့ အခန်းလေ။ 

မြသွေးလည်း စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လက်ခလယ် တချောင်းထဲ အားမရ တော့တာနဲ့ လက်သကြွယ်ပါ ပူးပြီး သွင်းမွှေရင်း ခါးလေး ကော့တက်လာတယ်။  ရုံးခန်းက မှန်လုံခန်း တွေမို့ အပြင်က အသံကြားမှာ မပူရပါဘူး။ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် အသံထွက် ညည်းရင်း ဖင်သားစိုင်တွေ ကြုံ့လိုက် ဖွလိုက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ပဲ လက်ချောင်း ၂ ချောင်းကို  အထုတ် အသွင်း လုပ်နေ တာပေါ့။

" ဇွိ ဇွိ ..................... ပြွတ် ပြွတ်..................... အင့် .................. ဇွပ် ........................... ဇွပ် .................. အ ........................... အားးး ..................... ဇွိ .................. ဗြိ ........................ အင်းးး .................. အားးးး "

အဲချိန် မြသွေး ရုံးခန်းလေးထဲ မောင်စိုး ရောက်နေတာ မသိလိုက်ဖူး။ 

" မမ "

အရှိန် တက်နေတုန်း ကုတင်ကြမ်းလေး အိဆင်း သွားပြီး အနီးကပ် နာမည်ခေါ်သံ ကြားရတော့ မြသွေး ကိုယ်လုံး ဆက်ခနဲတုန်ပြီး မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့် လိုက်တယ်။

" ဟင် ..................... မောင် ........................ မောင် ............... မောင်  စိုး "

မြသွေး ညာဘက် ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်တဲ့ မောင်စိုး မြင်တော့ မျက်နှာပူပူနဲ့ အဖုတ်ထဲ အထုတ် အသွင်း လုပ်နေတဲ့ လက်ချောင်းတွေ အမြန် ဆွဲထုတ်ပြီး ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးထားလိုက် တာပေါ့။

" ကျနော် ......ရောက်နေတာ ကြာပြီ ......  မမလုပ်နေတာ ကြည့်ရင်း ...... စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ...... ဝင်လာတာ "

မောင်စိုးက ပြောရင်းဆိုရင်း မြသွေး ပေါင်ဂွထဲ ကြည့်ပြီး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ပြနေတာ။

" အိုရ် ...... မောင်စိုး ...... မင်း ဟာ ...... ပြန်ဖုံးထားပါ ...... ဟို ဟို ...... မသင့်တော် ပါဘူး "

မြသွေး ပြောလည်းပြော ထထိုင်ရင်း အင်္ကျီကို  ခါးထိ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ရှိန်းကနဲ့ တုန်တုန် ရီရီ ဖြစ်နေရတာ သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့ စောက်ပတ် နိူက်ရင်း တန်းလန်း မိသွားသည့် အဖြစ်မို့ အသံပါ တုန်ခါ နေတယ်။ မောင်စိုး အပေါ် စိတ်ကူးနဲ့ ရူးသွပ်ခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ကျ မလွယ်ဘူးရှင့်။

ဒီကြားထဲ မောင်စိုး ပေါင်ကြားက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ ထောင်ရမ်း နေတဲ့ လီးကြောင့် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်လာမိတယ်။ မောင့် လီးထက် ထွားပြီး ရှည်က ရှည်သေးတယ်။ ကြောင်ကြည့် နေတုန်း မောင်စိုးက မြသွေး ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် လှဲချ ပစ်တာ။ 

တဆက်တည်း မြသွေး ဘာမှ မလုပ် နိုင်ခင် ထမိန် အောက်နားစကို ခါးပေါ် ဆွဲလှန် လိုက်တယ်။ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေး ကြားက အရည်အိုင် နေတဲ့ အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွနေတော့ ရုတ်တရက် မောင်စိုးက အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင် ဖိချေပစ်တယ်။

" အ ..................... ကျွတ် .............................. မ ............... မ ........................... မ  လုပ်  နဲ့    လေ ........................... မောင် စိုး .....................  ဟင့် .................. ရှီးးးးးး းးးးးးး "

မြသွေးလည်း ပေါင်တန် ၂ဖက် စိပြီး မောင်စိုး လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်းတား လိုက်တာပေါ့။ လင်မသိအောင် ကာမသုခလေး ရှာချင် ပေမယ့် အညှာ လွယ်တာမျိုး အထင်မခံနိုင် သေးဘူး။

" မမရယ် ......... မငြင်းပါနဲ့ ... မမ ယောင်္ကျားနဲ့ ... မနေဖြစ်တာ ... များတယ်ဆို ...... လိုအပ်တဲ့ဟာ ...... ကျနော်......  ဖြည့်ဆည်း ပေးပါရစေ "

တယောက်အကြောင်း တယောက် ရင်ဖွင့်တိုင်း မောင်နဲ့ မနေ ဖြစ်တာတွေ ပြောပြထားလို့ မောင်စိုးက မြသွေးကို အစားထိုးပြီး ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ပေးချင်တာ ပြောတယ်။ သေချာ တာကတော့ မြသွေး နို့အုံ ကြီးတွေနဲ့ ခါးအောက်က ဖင်သားစိုင်တွေ ကြောင့်ပါ။ မြသွေး နဲနဲတော့ မူရ သေးတာပေါ့။ 

မောင်စိုး ဇွတ်ကြိုးစားလို့ လိုက်လျော ပေးရတဲ့ အနေထားမျိုး ဖန်တီး ပေးလိုက်တယ်။မောင်စိုးက လက်ကောက်ဝတ် ဖမ်းပြီး ဖယ်နေတဲ့ မြသွေး လက်တွေ အားမပါတော့ ဟန်ဆောင် ငြင်းမှန်း ရိပ်မိ သွားတာ ထင်တယ်။ တဆက်ထဲ ပေါင်၂ ခြမ်းစိထားတဲ့ မြသွေး အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ထိပ်က အစိလေးကို လက်နဲ့ ဖိချေ ပေးပြန် ရော။ 

" အာ ..................... မလုပ် ............... လုပ် .................. လုပ်  ........................... အ ........................... အ ..................... ကျွတ်ကျွတ် ............  ပြွတ် ............ ပလပ် .............................. ပြွတ် ........................... ပြွတ် ..................... ပြွတ် ............... အ ........................... အားးးး ........................... ရှီးးးးး ........................ ရှီးးးးးးးး .................. အဟင့်  ဟင့် ............ ဘာ  လုပ်  တာ  လဲ ............... မောင်စိုး ရဲ့ "

မောင်စိုးပေါ့ အစိလေး ဖိချေပေးရင်း လက်ပြန်ရုပ်ပြီး ကန်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ အဖုတ်ကို ကုန်းယက် ပစ်တာ။ မြသွေးလည်း ပေါင်တန် ၂ ဖက်အား မသိမသာလေး ဖြဲပေး နေမိတယ်။ လူပျိုတယောက် ယက်ပေးတဲ့ ကာမ အရသာ လေးမို့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခံယူနေမိတာ။ 

အလို လျောက်ပဲ မောင်စိုး မျက်နှာကို စောက်ပတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဆွဲပွတ်မိတယ်။ မောင်စိုး မျက်လုံးကို မဖွင်နိုင်တော့ဘူး မြသွေး ဆံပင်ဆွဲပြီး မျက်နှာအနံ့ ပွတ်ပစ် တာလေ။ မျက်နှာ တပြင်လုံး မြသွေး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတယ်။

မြသွေး ပေါင်ကြားထဲက ဒူးထောက်  လျက်လေးနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတော့ တကိုယ်လုံး ကာမသွေးတွေ ဆူပွက် လာတာ။ ပါးစပ်က ဖွင့်မပြော ကြပေမယ့် စိတ်ထဲ လိုးဖြစ် တော့မှာကို  နှစ်ယောက်သား အလိုလို နားလည် နေကြပြီ။

မြသွေးလည်း အရာရှိနဲ့ ဂိတ်စောင့် ဆိုတဲ့ အတွေး မရှိတော့ပါဘူး စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲပွတ် ထားမိမှတော့ လတ်တလော အရှက် ကုန်နေ တာပေါ့။ စိတ်ကူးထဲ တိတ်တခိုး အလိုးခံ နေတာလည်း ကြာခဲ့ပြီလေ။ ဆက်ပြီး ဟန်ဆောင် မနေတော့ပါဘူး မောင်စိုး ပုဆိုးချွတ်ပြီး မြသွေး ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချတာနဲ့  ဆီးခုံးပေါ် လာထောက်တဲ့ လီးကို အပေါက်ထဲ တေ့ပေး လိုက်တယ်။

မောင်နဲ့ မလိုးဖြစ်တာ ကြာလို့လားတော့ မသိဘူး မောင်စိုး တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးတိုင်း နှင့်ကနဲ့ပဲ။ ကောင်းလိုက်တာလဲ မပြောနဲ့ ဒီလို မနားတမ်း ဆောင့်လိုး ခံရတာ မြသွေး အိမ်ထောင်ဦး အစပိုင်းလေးနဲ့ မောင့်ဆရာ ဦးဇေယျာ ဆီကပဲ ရခဲ့ဖူးတာပါ။ 

အတွင်းထဲ စီးပိုင်ပြီး လီးအရည်ပြားက အဖုတ် နံရံတွေ ပွတ်တိုက် ဆွဲပေး နေတာက ဘာအရသာ နဲ့မှ မတူတာ။ မြသွေး အလိုး ခံနေရင်း သတိထား မိတာက မောင်စိုးလီးက မောင်နဲ့ ဦးဇေယျာ လီးထက် ရှည်တော့ တချက်တချက် သားအိမ်ကို ဆောင့်မိ နေတယ်။  

မောင်စိုးက လူငယ်ဆိုတော့ ထိထိမိမိနဲ့ အားထည့် လိုးနိုင်တာပေါ့။ ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ချင်း ဆီရဲ့ မတူညီတဲ့ လိုးပုံ လိုးနည်းတွေ ဘာရယ်မဟုတ် မြသွေး ယှဉ်ကြည့် နေမိတာ။

" ရှီးးးးးးး ............... အ ............... အားးး .................. ဘုတ် ............ အဟင့် ... ဟင့် ဟင့် "

ကိုယ်ကိုကိုယ် ဘာဖြစ်မှန်း မသိလောက်အောင် အထိ အတွေ့အောက် သာယာနေမိတယ်။ ဖင်သားစိုင်ကြီး ကော့တက် သွားပြီး ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲ့ ပြန်ကျလာမှ သတိလေး ပြန်ကပ်လာတာ။ မောင်စိုးရဲ့ ကာမပညာ တွေက မြသွေး ထင်မထားမိဘူး။ လိုးနေရင်းနဲ့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝလေး တေ့ပြီး စုပ်လို့စုပ်။

တကယ်တကယ် မောင်စိုး လျှာဖျားထိပ် မြသွေး ဖင်သားစိုင် ၂ဖက် ကြုံ့ဝင်ပြီး လေပေါ် မြောက်တက် သွားလိုက်  ပြန်ကျ လာလိုက်နှင့် တအအ ညည်းနေ ရတယ်။ အထိအတွေ့ မစိမ်းတဲ့ အိမ်ထောင်သည် တယောက်မို့သာ တော်တော့တယ်။ တလောကလုံး မေ့လျော့ပြီး မောင်စိုး  လျှာစွမ်းအောက် တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ် နေမိတာပါ။ 

" အ ............ အ ............... မောင်စိုး ............ အဟင့်  ဟင့် ...............  မမ ............ မ နေ  တတ်  တော့  ဘူး ......  အာ  .........  ဟာ "

မြသွေး ရုံးဝတ်စုံလေး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း  အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ပြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် ကော့ပျံ နေရ တာပေါ့။ မြသွေး ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်လာပြီး အလိုးခံချင် လွန်းလို့ ပါးစပ်က မရှက် မကြောက် ဖွင့်ပြောတာတောင် ဆက်မလိုးသေးဘူး။

အဖုတ်ကို ဇွတ်ယက် ပေးနေတုန်းပဲ။ လျှာဖျားလေးနှင့် အစိလေး ထိုးကလော်လိုက် အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တဖက်စီကို ပါးစပ်နဲ့ ညှပ်ဆွဲယူလိုက် အလိုးခံရတာ မဝတဝ လေးနဲ့ ခေါင်းမော့ ခါးကော့ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက် ခဲ့ရတယ်။

" အင့် ............... အဟင့် ............... ထွက် ......... ထွက် ......  ထွက် ကုန် ပြီ ............ မောင်စိုး ရဲ့ ...... အား ...... အင့် ......... အဟင့် "

အရည်တွေများ အောက်က အိပ်ယာခင်းပေါ် အိုင်ထွန်း နေတာ မြသွေး ဖင်အောက်တောင် ရွှဲနှစ်နေပြီ။ အနားကို မရတော့တာ စောက်ရည်ကုန်တာနဲ့ မောင်စိုးက သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီး မြသွေး ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း လျှောတက် လာတယ်။ 

မြသွေး အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီလည်း မရှိတော့ ပါဘူး ၂ ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေထားတွေနဲ့ပေါ့။ တုံးလုံးချွတ် မခံတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့  မြသွေးလေ ခု မောင်စိုးနဲ့ တွေ့တွေ့ချင်း အစွမ်းကုန် လိုက်လျော နေရတာ။ အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ မျက်နှာ လာနမ်းတော့ မောင်စိုး ပါးစပ်က မြသွေး စောက်ရည်နံ့ တွေ ပြန်ရ နေမိတယ်။ 

နို့သီးခေါင်း တွေလည်း ကျိန်းနေအောင် အငမ်းမရ ဖိဖိစို့တာ။ လိုးနေရင်း အဖုတ် ယက်ပေးတော့ ခံစားချက်က တမျိုး ခု နို့စို့တော့လည်း တကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ပါပဲ။

ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်း စို့နေရင် ညာဘက် နို့အုံကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေ ပေးလိုက် ညာဘက်နို့သီးခေါင်း ပြောင်းစို့ရင်လည်း ဘယ်လက်နို့အုံ ညှစ်ပေးလိုက်ပဲ။ နို့သီးခေါင်း လေးတွေ ကျိန်းစပ်နာကျင် လာတော့ ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောလိုက်ရတယ်။

" အ ............ ကျွတ် .........  စို့လို့ ............ မဝသေးဘူးလား ......... မောင်စိုးရဲ့ ......... မမ နို့တွေ ......... ကျိန်းနေပြီ "

ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ ဆက်မလိုး ပေးမှာလည်း စိုးရိမ်နေမိ သေးတယ်။ မြသွေး စကားဆုံးတော့ နို့စို့နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်နဲ့ ဖိပွတ်ရင်း အစိလေးကို ဒစ်ဖူးနဲ့ တဘတ်ဘက် ရိုက်ချနေတာ။ ခံစားမှု့က ဖေါ်မပြ နိုင်အောင်ကို ကောင်းလွန်းတယ်ရှင်။ အစိ ထိပ်လေး ရိုက်မိတိုင်း သေးထွက်မတတ်ပဲ။  

" ဘတ် ......... အ ............ ဘတ် ......... ဟင့် ......... ဟင့် ............ ကျွတ် ......... လုပ်ပါတော့ ............ မောင်စိုး ရဲ့ ......... မမ .........  မနေနိုင်တော့လို့ပါ "

အရှက် ကုန်နေပြီမို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ လိုးပေးဖို့ တောင်းပန် လိုက်ရတော့တယ်။မြသွေး ထပ်ပြီး ပြီးချင် လာတာမို့ ထထိုင်ပြီး မောင်စိုးကို ပက်လက် လှဲခိုင်း လိုက်တယ်။ ထိထိမိမိနဲ့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က မကျသေးဘူး။ မောင်စိုး လီးထိပ် အပေါက်လေး အရည်ကြည်တွေ စို့နေပြီး လီးအရည်ပြား တလျှောက် အကြောတွေ ထောင်ထနေတာ။ 

မြသွေး မောင်စိုး လီးကို ၅ ချက် ၆ ချက်လောက် ဂွင်းထု ပေးရင်း လီးပေါ် ခွထိုင် လိုက်တယ်။ အဖုတ်ထဲ တန်းမထည့် သေးဘူး လီးတံကို ဒစ်ကနေ ဆီးခုံးပေါ် လှဲချပြီး မြသွေး စောက်ပတ်နဲ့ အပြားလိုက် ဖိထားလိုက်တာ။ မြသွေး အဖုတ်နူတ်ခမ်း ကြား လီးကြီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ပေါ့။ မောင်စိုး ရင်အုပ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လေး ပွတ်ဆွဲ ပေးလိုက်တယ်။

" အ .............. အင်းးး ............... အားးး ............ ကောင်းလိုက်တာ ........... မမရယ် ...... အားးး ......... ရှီးးးးးး "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>