ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ အပိုင်း ( ၂ )
ဇာခြည် ရေးသည်။
ဒူးထောက်ကာ လီးကို လက်တစ်ဘက်ဖြင့် ဂရုတစိုက်ကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဘက်ဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချသည်။ လီးအပြင် ရောက်မှ ကိုင်ထားသောလက်ကိုလွှတ်ကာ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ဆွဲကာ ချွတ်ပြီးအမော့တွင် တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသောလီးက ဇာခြည်ပါးသို့ ထိသွားရာ မျက်ရည်စိုနေသော သူ့ပါးဖြင့်ကပ်ထားပြီး ပြုံးပြုံးလေးပြောသည်… ကျွန်တော်ကား အံ့သြ၍ မဆုံး။
“အဲတော့်၊ ဇာခြည်ပါးကို သူနမ်းနေတယ်၊ သူ့ကို ပြောလိုက်ကိုကို ဇာခြည့်ကိုမချစ်ဘဲ မနမ်းရဘူးလို့”
“ဇာခြည့်ကို ချစ်လို့နမ်းတာပေါ့”
“ဇာခြည့်ပါးကိုနမ်းတဲ့ဟာကြီး၊ သူ့ပြန်နမ်းပစ်မယ်…”
ပြောရင်း ကျွန်တော့အင်္ဂါကို ကတုန်ကယင်လက်များဖြင့် ကိုင်ကာသူ့ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် တေ့ကာ တရွှတ်ရွှတ် နမ်းသည်။ သူ့နှာခေါင်းကို ကပ်တေ့ကာ ရှူတော့သည်။ လက်ဖြင့် အသာလေး ညှစ်ကြည့် ပွတ် ကြည့်သည်။ အမျိုးမျိုး စူးစမ်းနေတော့သည်…
“အယ်၊ အနံ့က…တမျိုးလေး ဇာခြည်ကြိုက်တယ်…ကိုကိုရယ်…”
လက်ဖြင့် ကိုင်ပွတ်ရင်းထိပ်မှ အရေပြားကို လှန်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့ လီးဒစ်ထွက်ပြူ လာ သည်၊ အလန့်တကြား သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး…
“အို့၊ ကိုကိုနာသွားလား ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း ကိုကို့မျက်နှာလည်း ချုံ့မည်းလို့၊ တ…တောင်းပန်…”
“အဲဒါက အဲဒီလိုပဲ…လှန်ချလိုက်ရတာ၊ နာလို့မဟုတ်ပါဘူးဇာခြည်ရ…ကောင်းလို့ပါ”
သူပြန်ကိုင်ကာ အပေါ်မှ လီးအရေပြားကို ရှေ့တိုးကြည့်ပြီး ဂရုတစိုက်ဖြည်းဖြည်းလေး မရဲတရဲ နောက် သို့ ပြန်ဆွဲသည်။ ဒစ်ပေါ်သွားပြန်သည်။ ကျွန်တော့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ကြည့်နေ သည်… ထိုသို့လုပ်ရတာကို သဘောကျသွားသည်။ သူ့လက်နုနုကြောင့် နေရခက်လှသည်…
“အပေါ်ခွံလေးက နူးအိအိလေး အတွင်းထဲမှာတော့ မာတောင်တောင်ကြီးနော်၊ သွေးကြောတွေလည်း ဖုဖောင်းလို့၊ ထိပ်ကပြောင်ချောနေတာ ချစ်စရာလေး…ခုလိုလုပ်တော့ တကယ်ကောင်းလားဟင်?”
“တကယ်ကောင်းတာပေါ့”
“ဟယ်…ဟုတ်လား၊ ဒါဆိုလုပ်ပေးမယ်… အနံ့က ပိုစူးလာသလိုပဲ…ဇာခြည်ကြိုက်တယ် အောက်ကဟာ ဘာခေါ်လဲ ဟင်”
“ဥ”
“ဟယ် ဟုတ်ပါ့…အထဲမှာ လုံးလုံးလေး… ဥ ကိုင်တော့ကော နာလာဟင်”
“သူ့ကို ဖွဖွပဲ ကိုင်ရတယ်”
“အင်း…ဖွဖွပဲကိုင်မယ်…ဒါကကျတော့ ကိုကို့လီးနော်…”
“ဟုတ်တယ်…ဇာခြည်ကိုင်ရတာ ဘယ်လိုနေလဲ”
“ကောင်းတယ်…ကိုင်ရတာနွေးတယ်၊ ပြီးတော့ အနံ့ကမွှေးတယ်၊ ကိုကို့လီးကို… မမအရသာခံပြီး အားရပါးရ စုပ်နေတာ မြင်ကတည်းက ဇာခြည်စုပ်ကြည့်ချင်နေတာ… စုပ်ကြည့်မယ်နော်…”
ပြောကာ အဖြေကိုမစောင့်တော့ဘဲ လီးအရင်းကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ၊ ဒစ်ကို နီစိုစိုပြည့်တင်း နေသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့် ပြွတ်ကနဲနေအောင် ငုံလိုက်ရာ ချောမွတ်စွာပွတ်တိုက်ကာ ဝင်သွားသည်မှာ အလွန်ထိလှသည်။ ပူနွေးစိုစွတ်သော သူ့ပါးစပ် အထိအတွေ့က ပိုတင်းမာစေသည်။
နို့ငတ်သည့် ကလေး ငယ်ကဲ့သို့ အားပါတရ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတို့ ရစ်သိုင်းထားသလိုပွတ်ဆွဲ နေသည့်ကြားက လျှာဖြင့်လည်း ပွတ်တိုက်နေသည်ဖြစ်ရာ မခံနိုင်တော့သလိုဖြစ်လာသည်။ မမ စုပ်ပေးတာကို မြင်ထားသည့် အတိုင်း အတတ်နိုင်ဆုံး လုပ်ကိုင်နေသည်။
သူ့မျက်လုံးအစုံက ကျွန်တော့ကို စူးစမ်းရင်း မော့ကြည့်ရင်း စောင့် ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် စိတ်ထကာ ကော့လာသည်ကို မြင်သော် သူ့မှာ အားရကာ၊ ခပ်သွက်သွက် ထုပ်ချည် သွင်းချည်လုပ်ကာ စုပ်နေသည်။
“အဲ… ဇာခြည် မမ စုပ်တာ ဘယ်တုန်းက မြင်လိုက်လဲ”
လီးကို ပါးစပ်ထဲ မှ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင် ထုတ်လိုက်ပြီး…
“သုံးနှစ်ရှိပြီ…မကွာခင်က ပျော်ပွဲစားထွက်တုန်းကလေ၊ အခန်းထဲမှာ ဇာခြည်မရှိဘူးထင်ပြီး မမလေ ကိုကို့ကိုဆွဲလာပြီး စုပ်တာလေ၊ တံခါးနားမှာဆိုတော့ ဇာခြည်လည်း အပြင်ပြန်ထွက်လို့ မရလိုက်တော့ ဘူး၊ တမင်ချောင်းကြည့်တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုကိုရ”
“အခုစုပ်ကြည့်တော့ကော…”
“စုပ်လို့ကောင်းတယ်၊ စုပ်တော့ ပိုပိုစုပ်ချင်လာတယ်၊ ပါးစပ်ထဲကကိုး မထုတ်ချင်ဘူး၊ ပူပြီးတော့ နွေးနွေးနဲ့ လီးထိပ်က ပျော့သလိုလို မာသလိုပဲ.. တင်းပြီးတော့ ပြောင်ချောနေတာကလည်း ချစ်စရာ ကြီး၊ အရသာကလည်းတမျိုးပဲ ဇာခြည်ကြိုက်တယ်၊ နောက်လည်း ပေးစုပ်ရမယ်၊ နော်ကိုကိုနော်”
“စုပ်ပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”
လီးထိပ်ကို လျှာလေးဖြင့် လျက်ကြည့်နေသည်…သဘောကျသလိုဖြစ်ကာ လီတံတချောင်းလုံးကို လိုက်လျက်ကြည့်သည်။ ကျေနပ်မှ နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ…ပါးစပ်ထဲ သွင်းယူလိုက်ကာ ဆက်စုပ်နေသည်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခေါင်းမှ ဆံပင်တို့အား သာသာလေးထိုးဖွနေလိုက်သည်။
“အားပါးပါး ကောင်းလိုက်တာ”
နှစ်မိနစ်ခန့် အားရပါးရစုပ်ပြီး၊ ပြွတ်ကနဲ အပြင်ထုတ်ကာ…
“ဇာခြည်စုပ်ပေးတာ၊ ကိုကို့လီး တကယ်ကောင်းနေလားဟင်”
“တကယ်ပေါ့ ဇာခြည်ရ…”
“ဒါဆိုရင်လေ ကိုကို၊ ဇာခြည့်ကို သိပ်စကားများတယ်လို့ ပြောပြောနေတာ မဟုတ်လား နောက်ဆို ကိုကို နားငြီးရင် သိလား၊ ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ကိုကို့လီး ထိုးထည့်လိုက် ဒါမှ၊ ကိုကို နားလည်းမငြီး လီးလည်းကောင်း ဇာခြည်လည်း လီးစုပ်ရနဲ့ ဟန်ကျနေမှာ”
“ဇာခြည် စကားသံနဲ့ ကိုကိုနားမငြီးပါဘူး ဇာခြည်ရ…”
“အို…ကိုကိုကလဲ ဇာခြည် အဲလို အလုပ်ခံချင်လို့ပါဆို၊ လုပ်၊ အခုထိုးထည့်… ထိုးထည့်ပါဆို…”
“ကဲ ထိုးထည့်ပြီဗျာ…ကဲရော့၊ ပြွတ်”
ဝမ်းသာသွားပြီး၊ ပိုအားရစွာ စုပ်ပေးနေသည်…
မမ လီးစုပ်ခုန်မင်ခဲ့ဖူးသည်။ ဒါပေမယ့် သူစုပ်ခဲ့သည်မှာ သူ့အတွက် အဓိက။ တစ်ဘက်သား ခံစားချက်က သူ့အတွက် ပဓာနမဟုတ်။ သူစုပ်လို့ကျေနပ်သွားလျှင် ပြီးပြီ။ ကာမဆက်ဆံရာလည်း ထိုအတိုင်း သူလိုချင်မှ၊ သူ့သွေးသားတောင့်တမှ ကာယလိုအင်သက်သက်လိုယူဆပြီး တဘက်သားမှာလည်း လိုအင် ရှိနိုင်သည်ကို သူစိတ်ထဲမှာပင် ထည့်တွက်သူမဟုတ်။
စားသောက်ပြီးနောက် မဆာမချင်း ပြန်လှည့်ကြည့်ဖို့ ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်။ တစ်ခါတစ်ခါတော့ မိန်းမဆိုတာ နားလည်ရသိပ်ခက်သည်။ ဇာခြည်မြင်ခဲ့သည်ဆိုတာ သူအင်မတန် စိတ်အလာဆုံးနေ့နှင့် တိုက်ဆိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
သူခဏအကြာ စုပ်ပေးပြီး မျက်လုံးမှေးစင်းနေသော ကျွန်တော့ကို လီးလှုပ်ကာ မေးသည်…
“ကိုကို ဇာခြည်စုပ်ပေးတာ ကောင်းရဲ့လားဟင်၊ ဇာခြည်စုပ်ကောင်းသလို စုပ်နေတာ၊ ဇာခြည်က ခုမှကိုင်ဖူး စုပ်ဖူးတာ ဆိုတော့၊ ကိုကို မကောင်းရင် သင်ပေးနော်…”
“တကယ်ကောင်းတာပါကွယ်…ကောင်းလွန်းလိုခက်နေတာ…”
“တကယ်? ဟုတ်ပ..ပိုကြီးလာတယ်… ကိုကို့လီး ပျော်နေလို့ ပိုတင်းလာတာဖြစ်မယ် နော်ကိုကိုနော်”
“ဟုတ်တာပေါ့”
ပြောကာ တပြွတ်ပြွတ် အသံစုံမြည်နေအောင် စုပ်တော့သည်။ မမစုပ်တာ ခံကျင့် ရှိခဲ့သော်လည်း အထိအတွေ့နှင့်ကင်းတာ ကြာခဲ့ပြီးဖြစ်သဖြင့်က တစ်ကြောင်း၊ သူအလွန် စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်နေသောကြောင့် က တစ်ကြောင်း ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာသည်…
“ဇာခြည်…ရပ်လိုက်တော့”
ပြောကာ သူ့ပါးစပ်ထဲပြီးမှာစိုး၍ ကျွန်တော်အချိန်မီ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
“အို့ …ဘာလို့ထုတ်လိုက်တာလဲ…”
ခပ်သွက်သွက် မကျေမနပ် မေးသည်…
“ဇာခြည်စုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လားဟင် မမကျတော့ ကိုကို့လီးပျော့တဲ့အထိ စုပ်ချင်သလောက် စုပ်ရတယ်…”
စိတ်မကောင်း ဝမ်းနည်းသွားကာ မျက်ရည်ဝဲသွားသည် …ငိုမဲ့မဲ့ သနားစရာမေးရှာသည်။
“ဇာခြည်စုပ်တာ မကောင်းလို့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ ထပ်စုပ်ရင် ကိုကို့လီးက လရည်တွေထွက်ကုန်ပြီး ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်မှာ ဇာခြည်ရဲ့၊ လရည်က ညှီစို့စို့နဲ့ ဇာခြည့်ကို အားနာတယ်..”
“ဇာခြည့်ကို အားနာတယ် ဟုတ်လား? ကိုကို အဲဒီစကားက ဇာခြည့်ကို မုန်းလို့ရိုက်တာထက် နာတယ်… မမကို ကျတော့ ချစ်ပြီးတော့…ချစ်လို့ယူတာလည်း ပြောပြီးတော့… အဲဒါကိုကို ဇာခြည့်ကို မချစ်တာပဲ အဟင့်၊ အဟင့်…”
မျက်ရည် ပေါက်ပေါက်ကျလာသည်…ငိုတော့သည်။
“ဇာခြည်ရယ်..၊ အဲလိုမဟုတ်ဘူး…”
နားမထောင်တော့…
“ဘာမဟုတ်တာလဲ၊ မမ…မမ…စုပ်…စုပ်…တုန်းက ကိုကို့လီးပျော့ခါနီး “ကောင်းလိုက်တာ.. ကောင်းလိုက်တာ..မိန်းမရယ်”လို့ပြောပြောပြီးတော့…ကိုကို့…ချုံ့ထားတဲ့မျက်နှာ…ကြည်နူးပြီးတော့… ကျေနပ်သွားတာ…မမက…ကိုကို့လီးပျော့သွားတဲ့အထိ…စုပ်ပေးနေခဲ့တာ…ဇာခြည်မေ့မရဘူး..။
ဇာခြည် ကိုကို့ကို အဲလိုကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင်တာပေါ့… ကိုကိုမလိုချင်တာ… ဇာခြည့်ကိုကိုကိုမလိုချင် တာ… အဟင့်… အဟင့်… အီး… ပြီး… ပြီးတော့ လ…လရည် ဟုတ်လား? အဲဒါ… ဇာခြည်သိပ်ချစ် တဲ့ကိုကို့လီးက ထွက်တဲ့ဟာပဲ…ဝင်ဝင်ပေါ့…ဇာခြည်ပါးစပ်ထဲ ရောက်တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ…မစင်မှ မဟုတ်တာ… အီး…”
“မဟုတ်ပါဘူး ဇာခြည်ရယ်… အဲလို…” ပြောလို့မရတော့…
“ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ကိုကို့လီးထိုးထည့်ပြီး သေးပေါက်ချလိုက်ကြည့် ဇာခြည် အမြတ်တနိုး မျိုချလိုက် မှာပဲ…ဇာခြည့်မျက်နှာပေါ် ကိုကို သေးပန်းချရင်တောင် ကြည်ကြည်နူးနူး ခံယူပြီးတော့ ဆုချတယ် မှတ်ပြီး ဝမ်းသာမှာပါ… ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ကို ဇာခြည်ချစ်တာ မယုံဘူးကိုး၊ ဇ..ဇ..ဇာခြည် ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်၊ သေမတတ်ချစ်တယ်… အသေသာ သတ်လိုက်ပါတော့ကိုကိုရယ်… အီး ဟင့် ဟင့်”
ကျွန်တော့တစ်သက် မကြားဖူးသော စကားတို့ကို သိပ်စိတ်ထိခိုက်စွာ နင့်နင့်နဲနဲ၊ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေရင်း ရေပက်မဝင်ပြောနေသည်။ သူ့ခေါင်းသပ်ကာချော့သည်…
“အဲလိုမပြောပါနဲ့…မငိုပါနဲ့ဇာခြည်ရယ်…ကိုကိုလည်း ဇာခြည့်ကိုချစ်ပါတယ်… ဇာခြည်ချစ်တာလည်း ယုံပါတယ် ကိုကိုပြောတာက ဇာခြည်မကြိုက်မှာ စိုးရိမ်သွားလို့ပါ…သိပ်ချစ်လွန်းလို့ ပြောလိုက်တာ ပါကွယ်၊ ကဲ စုပ်စုပ် ဆက်စုပ်ပါကွယ်၊ မငိုနဲ့တော့နော် တိတ်တိတ်…”
ပြောလိုက်တော့မှ နှပ်ချေးညှစ်ကာ ကျွန်တော့အတွင်းခံနှင့် သူ့လက်ကို ကပြာကရာလက်သုတ်လိုက်ပြီး မျက်ရည်ဝဲနေရာမှ အရှိုက်ရပ်၍ ခေါင်းကိုဆတ်ကနဲမော့ကာ၊ သူစကားပြောတုန်း အနည်းငယ်ပျော့သွား သော လီးကို ပြန်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ပြန်တပ်လိုက်လေသည်။
ပြီးတော့ အားရပါးရ စုပ်နေသည်။ လီးပြန်တင်းသွားပြီး အတော်ကလေး ကြာအောင် စုပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော် သိပ်ကောင်းလာပြီး ပြီးခါနီးလာသည်။ မထိန်း နိုင်တော့ဘဲ ကျွန်တော့ခါးများ ကော့လာသည်။
“အား၊ သိပ်ကောင်း၊ ကောင်းတာပဲကွယ်…ဇာခြည်လေးရယ်၊အား၊ အား၊ ထွက်ကုန်ပြီ၊ ကိုကိုပြီးပြီ…”
ကျွန်တော့လရည်များ သူ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ သူ့လက်တစ်ဘက်ဖြင့် လီးအရင်းကို ကိုင်ထားပြီး လက်တစ်ဘက်ဖြင့် သူ့ပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်မည်ကို စိုးရိမ်ကာ ကျွန်တော့ခါးကို အတင်းဆွဲဖက်ထား သည်။ လီးကို နှုတ်ခမ်းများဖြင့် တင်းကျပ်စွာဖိစုပ်ကာ လရည်များကိုလည်း မျိုချနေသည်။
အပြင်ထွက်ကုန်မှာ စိုးသဖြင့် အထူးသဖြင့် လီးဒစ်ကိုအလွတ်မခံ။ သူ့မျက်လုံးများတောက်ပကာ ကြည်နူးနေသည်ကို ထင်ရှားစွာ မြင်လိုက်ရသည်။ ပို၍ပင် အားရပါးရစုပ်ပေးနေသည်…ပြီးသည်ဆိုတာကို သူသိမည်မဟုတ် ။ လရည်ကုန်ကာ ကျွန်တော့လီးပျော့ကာ မခံနိုင်တော့မှ သူ့ခေါင်းကိုတွန်းကာ ပါးစပ်ထဲမှ အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ စိုးရိမ် တကြီး မော့ကြည့် လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှ သံသယတို့ မကင်းစင်သေး…
“ကောင်းလိုက်တာကွယ်၊ တစ်ခါမှ ဒီလောက်မကောင်းဖူးဘူး ဇာခြည်စုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“ကောင်းနေရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲထည့်ထားလေ၊ ဘာလို့ထုတ်လိုက်ပြန်တာလဲ ကိုကိုရယ်…”
“အခုလို လီးပျော့သွားပြီးရင်း ခဏအကြာထိ အထိမခံတော့ဘူး ဇာခြည်ရဲ့၊ ဒါကြောင့် ဇာခြည့်ပါးစပ် ထဲက ထုတ်လိုက်တာပါ”
“အဲလိုလား မသိပါဘူးကိုကိုရယ် ဇာခြည်ကနှုတ်ခမ်းနဲ့ အတင်းဖိစုပ်လိုက်လို့ ကိုကို့လီးနာသွား တယ် ထင်လိုက်တာ”
“မနာပါဘူး ပိုတောင်ကောင်းသွားတာ…ပြီးတော့၊ အခုလို ကောင်းလွန်းပြီးတော့ လရည်ထွက်သွား တာကို “ပြီးတယ်” လို့ ခေါ်တယ်ဇာခြည်ရ၊ ဒီလို “ပြီး” သွားတော့ လီးက အကောင်းဆုံး ခံစားမှုကို ရလိုက်တာ၊ အဲဒီ ခံစားမှုကို ဇာခြည်က ကိုကို့ကို ပေးလိုက်တာ…”
“ဇာခြည်စုပ်ပေးလို့ ကိုကို့လီး အဲလိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုရသွားတော့ ဇာခြည်ပျော်လိုက်တာ ကိုကိုရယ် ပြီးတော့…ကိုကို့လီးကထွက်တဲ့ လရည်ကိုလည်း ဇာခြည်ချစ်တယ် ပူပူလေး ချွဲကျိကျိနဲ့ ဂျယ်လီလိုပဲ အယ်..လီးထိပ်မှာ တစ်စက်ထွက်ကျလာပြီ..ဟယ်..အဖြူရောင်လေးနော်ကိုကို၊ ကဲရော့”
လီးထိပ်ကို ဂရုတစိုက်လေး လျှာဖြင့်သပ်ကာ လျက်လိုက်ပြီး ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ် လိုက်ပြီး အင်မတန် အရသာရှိသောအရာကို မျိုချသကဲ့သို့လုပ်သည်။ မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကာ လီးထိပ်ကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် အမြတ်တနိုး နမ်းသည်။
မတို့မည်သည်…ပုံမှန်အားဖြင့် လီးဖြင့်ကာမဆက်ဆံပြီးမှ သိပ်ကောင်းသောအရသာ ရလိုက်ပြီးမှ လီးကို ချစ်သွားတတ်သည်။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါ အဝေးမှမြင်ဖူးရုံသက်သက်…ယခုမှထိတွေ့ရုံဖြင့် ဒီလောက်အထိ မြတ်နိုး ခြင်းအဖြစ်က…။
လရည်ကို အနံ့အသက်ဖြစ်စေ၊ အရသာဖြစ်စေ သူတို့မနစ်သက်တတ်ဟု ကျွန်တော် ယုံကြည် ထားသည်။ ယခင် အတွေ့အကြုံကလည်း အထင်အရှား ရှိပြီးသား။ ယခုအဖြစ်က အံ့သြမဆုံး ဖြစ်စေကာ ကျွန်တော့ စိတ်ကိုဆွဲလှုပ်ခါပစ်သည်။
မမ လီးစုပ်ခဲ့သလောက် လရည်ကိုတော့ အရသာကညှီစို့စို့နဲ့ ဆိုပြီးမကြိုက်။ ပြီးကာနီးပြီဆိုလျှင် သူ့ပါးစပ်ထဲမှ ရွံရှာသလို ထုတ်ပစ်တတ်သည်။ မတော်တဆ သူ့ပါးစပ်းထဲ ပြီးသွားလျှင် အင်မတန် စိတ်ဆိုး တတ်ပြီး သူ့မှာ ထွေးချလို့ကိုမပြီးတော့ ပါးစပ်ကိုလေးငါးခါ ဆေးရမှ။
ဇာခြည်ကတော့ အကျန်တစ်စက်ကလေး ထွက်ကျလာတာကိုပင် အမြတ်တနိုးလျက်ယူသည်။ လိုလား စွာလုပ်ကိုင်ပေးမှု၊ အကြင်နာပိုမှုကြောင့် ကျွန်တော့ရင်ထဲ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ နင့်ကနဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်ကာ မျက်ရည်ဝဲသွားသည်။
“အို၊ ဘာလို့ မျက်ရည်ဝဲရတာလဲ ကိုကိုရယ်”
“ချစ်လိုက်တာ ဇာခြည်ရယ်…”
“ဇာခြည်လည်း ကိုကို့ကို သိပ်ချစ်တယ်…”
.................................................................................................................................................
တိမ်စိုင်များနှင့် ထိတွေ့ခြင်း
“ကိုကို… ဇာခြည် စုပ်ကောင်းကောင်းနဲ့ စုပ်ပြီးတော့ ဇက်ညောင်းတာ ခုမှပဲသိတော့တယ်…”
“လာ ကိုကိုနှိပ်ပေးမယ်”
“အို…နှိပ်ပေးနဲ့၊ နည်းနည်းလေးပါ ခဏနားလိုက်ရင် ကောင်းသွားမှာ လှဲပြီးနားချင်တယ် ကိုကိုရယ်…လာ လာ ကိုကိုလည်းလိုက်ခဲ့၊ နားရင်းနဲ့၊ ဇာခြည်ကိုကို့ကိုလည်း ဖက်ထားချင်တယ်… ကိုကို့အိပ်ခန်း ထဲပဲ သွားမယ်လေ.. ကိုကို ဒါကြီး ပြန်မဝတ်နဲ့၊ ဇာခြည်ယူခဲ့မယ်…”
ပြောရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူကောက်ယူလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ် လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ လက်မောင်းကို ဆွဲခေါ်ကာ ကျွန်တော့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သွားကြသည်။ သူတံခါးကို လုံအောင်ပိတ်သည်။ အိပ်ခန်းမှာ အသံလုံခန်းဖြစ်သည်။
မျက်နှာကျက်တွင် ကြည့်မှန် အကြီးကြီးတပ်ထား သည်။ စွပ်ကျယ်လေးရှိပြီး အောက်ပိုင်း ပုဆိုးဖြင့် ကျွန်တော်အိပ်ယာပေါ် ခြေဆန့်လှဲအိပ်ကာ သူလုပ်တာကို ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော့ အတွင်ခံဘောင်းဘီကို အသေအချာ ခေါက်ကာ စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။
တီရှပ်အဖြူလေးနှင့် ခြေမျက်စိနား အထိကျနေသော ပန်းနုရောင် စကတ်ဖားဖားလေး ဝတ်ထား သောကြောင့် ဖွေးဖြူဖြူ အသားရောင်နှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ ခေါင်းမှဆံပင်ကို နှစ်ဘက်ခွဲ စည်းထားသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး မြင်ရတာဆို သူ့ဖွေးဖြူရှင်းသန့်သော လည်တိုင်လေးနှင့် လုံးဝန်း ပြည့်တင်းနေသော လက်မောင်းအိုးလေး။ အခန်းထဲက ခဏထွက်သွားသည် ပြန်ဝင်လာတော့ ဆံပင်နှစ်ဘက်ခွဲ စည်းမထားတော့ ဘဲ ဆံထုံး ထုံးထားသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည် ကျွန်တော်ဘေး ဝင်လှဲလိုက်ကာ ကျွန်တော့ကို တင်းကျပ် စွာ ဖက်လိုက်သည်။
“ကိုကိုမှတ်မိလား…မယူခင်ကလေ…ကိုကို ဇာခြည့်ဗိုက်ကို လက်ဝါးနဲ့ထိပြီးတော့ ဝလာတယ်လို့ ပြောခဲ့ တာလေ…”
“အဲဒါ ဇာခြည် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ဖြစ်လာတယ်လို့ ဆိုလိုတာပါ ဇာခြည်ရဲ့”
“ဆုံးအောင်နားထောင်ပါအုံး ကိုကိုရ…ဇာခြည်စိတ်ဆိုးလို့ ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ဇာခြည် ပြောချင်တာ က တခြား…”
“ပြော ပြော ဇာခြည်”
“အဲဒီည ဇာခြည်တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး သိလား..ကိုကို၊ ကိုကို အဝတ်ပေါ်ကနေထိခဲ့တာ၊ အသားကို ထိခဲ့တာမဟုတ်ဘူး၊ ဇာခြည်တော့ ကိုကို ထိခဲ့တဲ့နေရာလေးကို ပွတ်ပွတ်ပြီး အရသာရှိ နေခဲ့လိုက်တာ…”
ပြောကာ တီရှပ်ကို ရင်ဘတ်နား ရောက်သည့်အထိ ဆွဲတင်ကာ သူ့ဗိုက်သား စူစူကျစ်ကျစ် နူးနူးညံ့ညံ့ လေးပေါ်တင်ပေးပြီး ကျွန်တော့်လက်ကို သူ့လက်နှင့်ကိုင်ကာ ဗိုက်သားကို လိုက်ပွတ်နေသည်။ သူ့ဗိုက်သားမှာ နူးညံ့အိစက်ပြီး အေးသလိုနွေးသလို အလွန်ပွတ်ရကိုင်ရ ကောင်းသည်။ အကြက်သီးထကာ အိပ်ယာပေါ် လူးလွန့် နေရာ ကိုယ်ချင်း ပူးလိုက်ခွာလိုက် ဖြစ်နေသည်…
“ဟုတ်တယ်ကိုကို ဗိုက်သားလေးဟုတ်တယ် ဇာခြည်ခံလို့ကောင်းတယ်…အို့ ကောင်းလိုက်တာ…”
“ကိုကို၊ ဇာခြည်ဒီနေ့ ကိုကို့လီး စုပ်ရတာ သိပ်ပျော်တယ်၊ သိလား၊ ကိုကိုကော ပျော်လားဟင်”
“ပျော်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့…”
“ပြောရအုံးမယ်၊ ဇာခြည်လီးစုပ်နေတုန်းလေ…ဇာခြည့်အထဲမှာ တမျိုးဖြစ်နေတယ်…သိလား…ကိုကို”
“ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဇာခြည်ရဲ့”
“မပြောပြတတ်ဖူး၊ ဒါပေမယ့် ကောင်းတယ်…”
“အခုလေ…ကိုကို၊ ကိုကို့လီး ကိုင်ကြည့်ချင်နေတယ်…ကိုင်ရင် စိတ်ဆိုးမှာလား..ဟင်”
“စိတ်မဆိုးပါဘူး ဇာခြည်ရ… ကိုင်ကြည့်လေ…”
“ပုဆိုးဖယ်လိုက်မယ်နော်…ခုမှ ဒီလို အနီးကပ်မြင်ဖူးတာ၊ ကြည့်လို့လည်း မဝသေးဘူး…”
ပြောကာ လက်ဖြင့်စမ်းပြီး ကိုင်ကြည့်လေသည်။
“သိပ်ကိုင်လို့ကောင်းတယ် လက်ထဲမှာအပြည့်ပဲ၊ ဇာခြည်လေ..ကိုကိုနဲ့ တစ်အိပ်ယာထဲ ဒီလိုနေရ တော့ စိတ်ထဲပျော်တယ်…ဟိုလေ…ခုမှ လင်မယားဖြစ်သွာသလိုပဲ”
“ကိုကို ဇာခြည်တစ်ခု တောင်းဆိုချင်တယ်…လုပ်ပေးမှာ လားဟင်…”
“ပြောလေ ဇာခြည်ရဲ့”
“ကိုကို…မမကို ခေါ်ခဲ့သလိုမျိုး “မိန်းမရေ” အဲလို အခေါ်ခံချင်တယ်… ယူပြီးသားပဲ ခေါ်ရတော့ မှာပဲဆိုပြီးတော့…မခေါ်ပါနဲ့နော်… ကိုကို့ရင်ထဲက တကယ်ခေါ်ချင်မှ ခေါ်နော်…”
“မိန်းမရေ”
“ရှင် ယောကျ်ား၊ ဟယ်၊ ကြားရခေါ်ရတာ အရသာရှိလိုက်တာ…ဇာခြည်သိပ်ရင်ခုန်တာပဲ ကိုကိုရယ်”
သူ့ခေါင်းကို ကျွန်တော့ဘက် တိုးလိုက်သည်။ ဆံထုံး ဖြည်ပေးစေလိုသည်ကို မပြောဘဲ သိလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း ထထိုင်ကာ ဘယ်လိုစည်းထားသည်ကို မသိသောကြောင့် ဆံထုံးဖြည်ရတာ နည်းနည်းကြာ သွားသည်။ သူ စိတ်ရှည်စွာစောင့်သည်။
ဆံပင်ဖားလျား ကျသွားတော့ သူ့ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာယမ်းခါ လိုက်တော့ ဖွာကနဲဖွာကနဲ ကပိုကရို ပြန့်ကျလာသော ဆံစများ သူ့ပခုံးကိုကျော်ကာ ရင်ဘတ်အောက်ခြေနား အထိ ဖုံးလွှမ်းသွားသည်… မိန်းမပီသသည့်သူ့ရုပ်သွင်၊ လှလိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း၊ ကျွန်တော် မင်သက်စွာ ငေးမော နေမိသည်။ သူဒီလောက်လှတာကို တကယ်ပင် သတိမထားမိခဲ့။ ဒီနေ့အထိ နှစ်ဘက်ခွဲစည်း လာခဲ့သည်၊ ဘယ်တုန်းကမှ ဆံပင်ဖားလျားချထားတာ မမြင်ဖူးသေးပါ၊ ခုမှဒီလိုမြင်တော့ ကြည့်လို့မဝ။ သူ ကြည်နူးနေ သည်။ မျက်နှာလေးပြုံးနေသည်။
“ဘာကြည့်တာလဲ…ကိုကိုရဲ့”
“လှလိုက်တာကွယ်၊ အခုဟာက မိန်းမတစ်ယောက်လို လှနေတာ…”
“ဇာခြည့်ဆံပင်ကို ဇာခြည်မိန်းမဖြစ်မှဘဲ ကိုကို့ရှေ့မှာ ဖားလျားချမယ်လို့ စိတ်ထဲထားခဲ့တာ…”
သူနင့်နင့်နဲနဲ ပြောလိုက်သောတုန်ရီလှိုက်မောသော အသံကြောင့် ကျွန်တော့ရင်ထဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့နှုတ်မှ အလိုအလျှောက် အသံတုန်စွာ ထွက်သွားသည်…
“မိန်းမရယ်…”
သူကျွန်တော့ကို ထိုင်ရက်ပင် ကြေသွားမတတ် ဖက်လိုက်ပြီး ရှိုက်နေသည်၊ သူ့မျက်ရည်တို့ ကျွန်တော့ ပခုံးပေါ် ပေါက်ပေါက်ကျနေသည်…
“ပြန်ခေါ်ပါအုံး ကိုကိုရယ်၊ ဒီတစ်ခွန်းဟာ၊ နားထဲမှာ အချိုမြိန်ဆုံး စကားလုံး…ကိုကို့ဆီက ကြားလည်း ကြားချင်ဆုံး တစ်ခွန်းပါ…”
“ကို့ မိန်းမ ပြန်ကြားချင်သလားဟင်… ချစ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်…”
“ချစ်တယ် ကျွန်မယောက်ျားရယ် ကျွန်မရဲ့ကိုကို…ကျွန်မလင် …ကျွန်မရဲ့အသည်း…”
သူ တခွန်းပြီးတစ်ခွန်း လေးလေးနက်နက် ခံစားကာခေါ်ဆိုနေသည်။ သူ့ကို ရှေ့ဆွဲပြီး သူ့ပါးတွင် ခိုတွဲနေသော မျက်ရည်ဥတို့ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် နမ်းပေးလိုက်သည်။ သူဖက်ပြန်သည်။
“ဒီတစ်ခွန်း အခေါ်ခံရတာနဲ့တင် တစ်သက်စာ… လုံလောက်ပြီကိုကိုရယ် ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အပျော်ဆုံး လူဟာ ကိုကို့မိန်းမပါ။သိပ်နှမျောတယ် ကိုကိုရယ် ချန်ထားမယ် သိပ်ကြားချင်မှခေါ်ခိုင်းမယ်… ဇာခြည် တော့ ကိုကို့ကို ကိုကိုတော့အရင်လိုပဲ… ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်မယ်နော်…အခုခေါ်တာ ဟိုလေ… ယောက်ျား ကို ကိုကိုခေါ်သလိုခေါ်တာလေ…ကြိုက်လားဟင်… မကြိုက်ရင် ကြိုက်တာခေါ်ခိုင်း ခေါ်မယ်”
“ခေါ်ချင်သလိုသာ ခေါ်ပါ… မိန်းမရယ်”
“အယ်…ကိုကိုရယ်…နှမျောပါတယ်ဆို”
ပြောရင်း နှစ်ယောက်သား ဖက်ထားကြပြီး နမ်းနေကြရာ ခဏကြာတော့ ဖက်အိပ်နေလိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော့ဘက်စောင်းပြီး လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးကာဖက်လိုက်ပြီး လီးကို တပ်မက်စွာကိုင်ကာ ပွတ်ဆော့ သည်။ သူ့ကို ဒီလိုရဲတင်းပွင့်လင်းတာ မြင်တော့မအံ့သြမိ… သူသိပ်ရှင်းရှင်နေတတ်သည်။ ဟန်ဆောင်ရ တာကိုလည်း မုန်းတတ်သည်။
“အဲလို အခေါ်ခံပြီးတော့…ရင်ခုန်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်… ဒီမှာ စမ်းကြည့်”
ကျွန်တော့ညာလက်ကို သူ့ဘယ်လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ တီရှပ်အောက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး အတွင်းခံ ဝတ်မထားသော ဘယ်ဘက်ရင်အုံပေါ် တင်ပေးကာ သူ့လက်များဖြင့် ဖိထားလိုက်သည်။
“တွေ့လားကိုကို… ဒိန်း ဒိန်း ဒိန်းနဲ့”
သူ့ရင်သားမှာ အလွန်တရာနူးညံ့သော အထိအတွေ့ကိုပေးနေသည်။ ကိုင်ရတာလည်း တင်းရင်းပြီး အိနေသည်။ တယုတယ ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့ထိပ်မှ စူကြွနေသော နို့သီးခေါင်း လေးကို စမ်းလိုက်ရာ သူတွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ညာလက်ကလည်း ကျွန်တော့ကိုဖက်လာသည်။ လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် ပွတ်လိုက် သောအခါ တွန့်ကနဲ၊ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“အား…အားး… ကိုကို လုပ်ပေးတာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်…”
“ကိုကိုလည်း ပွတ်လို့ကောင်းတယ်၊ ဇာခြည်ရ…”
“ဒါဆို ဇာခြည်တီရှပ် ချွတ်ပေးမယ်နော်၊ ဒါမှ ကိုကို့စိတ်ကြိုက်ပွတ်၊ ဇာခြည်လည်း နို့ပွတ်ခံရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ”
လက်ကိုအသာအရာ ဖယ်ကာ တီရှပ်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ သူ့အပေါ်ပိုင်း အဝတ်ကင်းမဲ့သွားသည်။ တင်းရင်းအိစက်ပြီး ထွားစို့လှသော ရင်သားမှာ ဖွေးဖြူလုံးကျစ်မို့ဖောင်းနေသည်။ နို့သီးခေါင်းတို့မှာ သေးသေး နှင့် ပန်းရောင်ကိုအနီဘက်လုပြီး တင်းပြည့်နေသည်။ ပက်လက်ပြန်လှဲကာ သူ့နို့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့ ဘက် လှည့်ကြည့်ကာ…
“ဇာခြည့်နို့တွေက မမလောက် မကြီးဘူးနော်…အဲဒါ ကိုကို မုန်းမှာလားဟင်”
“မမုန်းပါဘူးကွယ်၊ ကြီးပါတယ်၊ ထွားစို့စို့နဲ့ လုံးကျစ်ပြီး ကိုင်လို့ကောင်းတယ်…”
“ဟင် ကိုကို တကယ်လား? ဒါဆို ဇာခြည့်နို့ ကိုကို ကိုင်ချင်တဲ့အချိန်ကိုင်၊ ကိုကိုကိုင်တာ ဇာခြည်လည်း ကောင်းတယ်…”
ညာလက်နှင့် ဘယ်ဘက်နို့အုံကိုကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း၊ ညာဘက်ရင်အုံသားများကို လျှာ ဖြင့်လျက်ပေးသည်။ ထိုသို့ နို့သီးခေါင်းကိုရှောင်ကာ လျက်စုပ်နေတာကြာတော့ ကျွန်တော့ခေါင်းကို ကိုင်ကာ အတင်းတေ့ပေးတော့မှပဲ နို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်စို့လိုက်ပြီး လျှာနှင့်လည်း ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။
ညာဘက်နို့ အတန်ကြာ စို့ပေးလိုက်ရာ သူ့လက်ဖြင့် ကျွန်တော့ခေါင်းကိုဆွဲကာ ဘယ်ဘက်နို့ပေါ် ရွှေ့ပေးလိုက်သည်။ ရွှေ့ပေးသော ဘယ်ဘက် ရင်အုံကို ယခင်အတိုင်းလုပ်သည်… ပြီးမှနို့သီးခေါင်းကို စုပ်ပေးရင်း… ညာရင်အုံကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် ပေးနေတော့သည်…။ တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် သူ၏ ကားစွင့်သော တင်ပါးတို့ ကော့တက်လာသည်။
“…စို့ စို့…ကိုကို…ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း…နို့စို့ခံရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ၊ ကိုကိုရယ်၊ ဒီနေ့လေ၊ ဇာခြည်နို့ တွေ တအား တင်းနေတယ်…”
သူသတိကင်းလွတ် နေသလို…ကျွန်တော့ခေါင်းကို ကိုင်ဖိကာ ကျွန်တော့ဆံပင်ကြား လက်ဖြင့် သပ်ပေးနေသည်…
စို့လျက်လိုက် လျှာဖြင့်ထိုးမွှေလိုက် လုပ်ပေးနေတော့သည်။
“အို့၊ သိပ်ကောင်းတာပဲ…ကိုကိုရယ်၊ စို့ စို့၊ အားးးးးးးးးးးးး ကောင်းလွန်းမက ကောင်းတယ်…”
တင်ပါး ကော့ပက်ကော့ပက် ဖြစ်လာသည်။ သူ့ခါးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ မြောက်တက်သွားလိုက် ပြန်ကျလိုက်နှင့် တင်ပါးကော့တာ ကြမ်းတမ်းလာသည်။ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ အကော့ပိုမြန်လာသည်။ တအင် အင်လည်း ညည်းနေသည်။ အသက်ရှူပြင်းနေသည်။ အသားဖြူသောကြောင့် မျက်နှာရဲတွတ်လာတာ သိသာသည်။ တကိုယ်လုံး ကော့တက် တွန့်လိမ်ကာ ဘုံးကနဲ့ ခြေပစ်လက်ပစ် ကျသွားကာ ငြိမ်သွားသည်။
“အား၊ အား၊ အား…ဟင်း ဟင်း ဟင်း၊ ဟင်း၊ ဟင်း…ဇာခြည်မောတယ်၊ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ ကိုကိုရယ်၊ ကောင်းတယ်…”
“ဇာခြည်…ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ကောင်းလွန်းတာ ဇာခြည်တကိုယ်လုံး ရှိမ်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့ လှိုင်းတွေ ပြေးသလို ဓါတ်လိုက်သလိုနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ထိန်းမရသိမ်းမရ ဖြစ်ပြီးတော့…ပြီးတော့… ပြီးတော့ လေ…ဇာခြည်…ဇာခြည်…ဟိုဟာ…ဟိုလေ…စောက်ပတ်ထဲက လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ် ဖြစ်လာပြီး အရည် တွေ ထွက်လာတာ…ဇာခြည့်ပင်တီ ရွှဲနစ်နေပြီ…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲလည်း တအားကောင်းတာပဲ…အီဆိမ့်နေတာပဲ ကိုကိုရယ်… အဲဒါ… အဲဒါ… ဘယ်လို ကောင်းမှန်းကို မပြောပြတတ်ဘူး ဇာခြည် ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး”
“အဲဒါ ဇာခြည့်စောက်ပတ် ပြီးသွားတာ… ဇာခြည်ရ… ဇာခြည်ကောင်းတော့ ကိုကိုပျော်တယ်”
“ဟုတ်လား? ကိုကို့လီးပြီးသလိုဆိုတာလား?”
“ဟုတ်တာပေါ့ဇာခြည်ရ…ကိုကို့လီးပြီးသလိုပေါ့”
“ကိုကိုပြီးတော့ကော ဒီလောက်တောင် ကောင်းတာပဲလား ဟင်?”
“ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”
“ဒါဆိုဇာခြည် ကိုကို့လီး နေ့တိုင်း စုပ်ပေးမယ်…ဇာခြည့်ကို ပြီးအောင်လုပ်ပေးတာ သိပ်ဝမ်းသာတာပဲ ကိုကိုရယ် ကိုကို…သိလား…လီးစုပ်တုန်းကလည်း နဲနဲတော့ လှုပ်နေတာ…သိပ်မသိလိုက်ဘူး အခု လည်း ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ လှုပ်နေတယ်၊ အရမ်းကောင်းနေတယ်…ဒီမှာ ဒီမှာ…ကိုကိုကိုင်ကြည့်”
ခြေမျက်စိအထိ ဖုံးနေသော ပန်းနုရောင် စကတ်ရှည်ဖားဖားအောက် သူ့ဆီးခုံတစ်နေရာအား လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ စကတ်ပေါ်မှနေ၍ သူ့ဆီးခုံကို ကျွန်တော့လက်ကိုင်ကာ ကပ်ပေးသည်။ သူ့တင်ပါးကော့ တက်သွားသည်။ အောက်ဆင်းကာ သူ့ပေါင်တံပြည့်တင်းတင်းကို စကတ်ပေါ်မှ ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း ဆီးခုံပေါ် အရောက် ရပ်လိုက်သည် ။ ကျွန်တော့ လက်ပေါ်သူ့လက်တင်ကာ ဖိထားလိုက်သည်…
“ကိုကိုလက်နဲ့ ဘယ်နားပဲ ပွတ်လိုက်ပွတ်လိုက် သိပ်ခံလို့ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်၊ ဇာခြည် စောက်ပတ်ထဲ အရည်တွေထွက်လာ ပြန်ပြီ၊ အရမ်းပဲ”
“ဟုတ်လားကွယ်…ကောင်းရင်ပွတ်ပေးမှာပေါ့…အရည်တွေထွက်တာ တော်တော်များသလား?”
“များတယ် ကိုကိုရ ထွက်တာမှ ဇာခြည်ပင်တီ၊ ပေါင်ခြံ၊ တင်ပါးတွေကော ရွှဲစိုနေပြီ၊ တစ်ခါမှ ဒီလို မထွက်ဖူးဘူး….အခုလည်း ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဖြစ်နေတယ်၊ ကြည့်မလားကိုကို… ဇာခြည်ပြမယ်”
“ကြည့်ချင်တာပေါ့…ပြလေ…”
“ဇာခြည်ပြမယ်…ဇာခြည့်စကတ်ကိုတော့ ကိုကို အောက်ကလှန်ပေးနော်…စကတ်ကို ဖြည်းဖြည်းလေး လှန်နော် ကိုကို… ဇာခြည်ပြောသလိုလေး လုပ်ပေးပါနော်…”
သနားစဖွယ် ငိုမဲ့မဲ့မျက်နှာဖြင့် မျက်ရည်လေးသီကာ…တောင်းပန်စွာ ခခယယပြောနေသည်…
“ဘာဖြစ်တာလဲ ဇာခြည်ရယ် ငိုပြန်ပြီ…”
“ဇာခြည် ကြည်နူးလို့ပါကိုကိုရယ်…လုပ်ပါ….လှန်ပေးပါ ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်တောင်းပန်ပါတယ်… ကိုကို့လက်နဲ့ ဇာခြည့်စကတ် အလှန်ခံချင်လွန်းလို့ပါ…လုပ်ပါနော်… လှန်ပေးပါနော်… အီး.. ဟီး ဟီး”
တငိုငိုတရီရီ ပြောနေရင်း သူ့လက်များဖြင့် ကျွန်တော့်ကို အောက်ဘက်တွန်းလေသည်။ ကျွန်တော် လည်း အောက် ဘက်ရောက်သွားပြီး ခြေသလုံးအလယ်အထိ ဖုံးနေသော သူ့စကတ်အောက်ခြေ ဇာအနားစကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အသာအယာ ကိုင်လိုက်သည်။
စကတ်ကို အနည်းငယ်ကြွလိုက်ပြီ ခဏနေကာ တဖြည်း ဖြည်း လှန်တင်ရာ ဒူးအထိအရောက် အမွေးအမင်ကင်းစင်ကာ ချောမွတ်လုံးတစ် ပြည့်တင်းနေသော ခြေသလုံး တစ်ခုလုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဆက်လှန်လိုက်ရာ အသားကျစ်ကာ၊ လုံးဝန်းပြည့်တင်းဖွေးဖြူ ဝင်းမွတ် နေသော ပေါင်သားများပေါ်လာ လေသည် ပေါင်လယ်ရောက်တော့ ခဏရပ်သည်။
“အိုး… ကိုကိုရယ်…လုပ်…လုပ်…ဆက်လုပ်”
ပြောသည်။ ဆက်လှန်ရာ ပေါင်အထက် ရောက်လေ အလုံးကြီးလေ၊ အိထွေးထွေး ပေါင်တွင်းသား များမြင်ရသည်… ပေါင်ရင်းခွဆုံနား ရောက်တော့ လှန်ရမှာ နှမျောသလို ဖြစ်လာသည်…
“ကိုကိုရယ်…ဇာခြည့်ရင် အရမ်းရင်ခုန်တာပဲ ရူးသွားလိမ့်မယ်…လှန်ချလိုက်ပါတော့…”
ဆက်လှန်သည်၊ ပျော့ပျောင်းသောပန်းနုရောင် ပင်တီလေးသည် စောက်ရည်ဖြင့်ရွှဲနစ်ကာ အသားဖြင့် ကပ်နေသည်၊ ပင်တီအနားရစ်အပြင်သို့ စောက်မွေး ကောက်ကွေးကွေးလေး တချို့စွန်းထွက်နေသည်။ ဆက် လှန်ရာ မောက်လွန်း သည်လည်းမဟုတ်၊ ပွနေတာလည်းမဟုတ်၊ အလွန်အချိုးကျကျ မို့ဖောင်းနေသော ဆီးခုံ တွေ့လိုက်ရသည်။
လှန်ထားသောစကတ်ကို သူ့ဗိုက်ပေါ် ပုံတင်ထားလိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး နူးညံ့ ချောမွတ်နေ၏။ ဆီးခုံ အောက်တစ်ပိုင်းလုံး အဝတ်ကင်းမဲ့ သွားသည်။ ဗိုက်ကလည်း အသက်ရှူမြန်နေသဖြင့် ရှပ်လိုက် ပြန်တက် လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို စကတ်ပုံပေါ်မှ မြင်နေရသည်။
သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ခါးတစ်ဘက်တစ်ချက်မှ ပင်တီကိုကိုင်ကာ သူတင်ပါးကို ကြွလိုက်ပြီး ပေါင်လယ် လောက်အထိ ဆွဲချပြီး ဒူးထောင်ကာဆွဲတင်ရာ ဒူးကိုကျော်ပြီး အောက်ဘက်ဆွဲချွတ်ကာ ဘေးနားချလိုက် သည်။ ပင်တီချွတ်အပြီး ထောင်ထားသော ပေါင်ကို ဖြည်းဖြည်းလေးချင်း ကားနေသည်။ ပေါင်များ ဘေးသို့ ပြန့်ကားသွားသည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် ရင်ကို သိမ့်သိမ့်တုန် လှုပ်ရှားစေသည်။
လက်ဝါးတစ်ပြားစာ၊ မို့ဖောင်းကာ တပြင်လုံးစိုရွှဲကာလက်နေ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ဘွားကနဲ ပေါ်လာ သည်။ ဖွေးဖြူဖြူဆီးခုံမှာ တင်းပြည့်မို့မောက်ကာ ဖောင်းဖောင်းကလေး။ အခုန ချွတ်လိုက်သော ပင်တီ အနားရစ်အရာပင် မပျောက်သေး။ မမအတိုင်း စောက်မွေး ကောက်ကောက်ကလေးတွေ နက်မှောင် ထူထဲစွာ ပေါက်ရောက်ဖုံးလွှမ်းနေသည်။
တစ်ကိုယ်လုံး အမွေးအမင်ကင်းသလောက် စောက်မွေးတော့ ထူသည်။ ဖွေးဖြူ ဖောင်းအိနေသော နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကြားမှာ ပန်းရောင်သမ်းနေသည့် စေ့နေသော အကွဲကြောင်းလေးမှာ မသိမသာ အာနေသည်။ စောက်ပတ်ကွဲကြောင်း ပန်းရောင်လေးမှာ တုတ်လှုပ်တုတ် ဖြစ်နေကာ စောက်ရည် များ တစစ်စစ်ထွက်နေသည်။ သူ့ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ကာ သူ့စောက်ပတ်ကိုသူ ပြန်ကြည့်ကာ အံ့သြကာ မျက်လုံးပြူးကျယ်သွားသည်။
“အယ်…ဇာခြည့်စောက်ပတ် ဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေလဲ၊ ခုမှ အကြီးကြီးဖြစ်နေတယ်၊ ကြွတက်နေတာလဲ တင်းလို့၊ အရင်က ဒီလောက်မကြီးပါဘူး ကိုကိုရယ်…”
“ပြီးလို့ပါ ဇာခြည်ရ…သွေးတွေစုနေတာပါ ပြီးရင် ဒီအတိုင်းပဲ ဖောင်းတင်းနေတတ်တယ်…”
“မဟုတ်ဘူး ကိုကိုရ… ကြီးကိုကြီးနေတာ၊ အရင်ကသေးသေးလေးဟာ ခုမှဒီလောက်ကြီးဖောင်းနေတာ အဲ…ဟစိဟစိ ဖြစ်ပြန်ပြီ… အရည်တွေ.. ထွက်လာပြန်ပြီ… အဲမှာ…အဲမှာ… တွေ့လားကိုကို… ဟယ်… အထဲမှာလဲ တဆတ်ဆတ်နဲ့ လှုပ်နေပြန်ပြီ၊ ကိုင်ကြည့်ကိုကို တအားလှုပ်နေတယ်…ဒီမှာ…ဒီမှာ..”
လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်ကာ ကျွန်တော့လက်ဝါးဖြင့် သူ့စောက်ပတ်ကို အပြားလိုက် ကပ်ပေးလိုက် သည်၊ သူကော့သွားသည်။ လက်ဝါးဖြင့် စောက်ပတ်တပြင်လုံးကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ သူပက်လက်လန် ကျသွား ကာ မျက်လုံးတွေ စင်းကျသွားသည်။ စောက်ရည်ရွှဲနေသဖြင့် ပွတ်ရချောလှသည်။
“အားး …ကိုကိုရယ်…အင်း…အင်း… သိပ်ကောင်းတာပဲ…”
လက်ဖယ်လိုက်ကာ ဒူးမှစပြီး ဘယ်ဘက် ပေါင်တွင်းသားနုနုလေးကို လက်ဝါးတစ်ပြင်လုံးဖြင့် ပွတ်ပေး လိုက်ရင်း ပေါင်ခြံနားရောက်ရာ၊ သူ့တင်ကို ကော့တင်သည်။ ကျွန်တော့လက်ကို ရုပ်ကာ ညာဘက်ဒူး မှစပြီး ပေါင်တွင်းသားမျာကို ပွတ်ပေးရင်း ပေါင်ခြံနားရောက်တော့ လက်ချောင်းလေးဖြင့် စောက်ပတ်ရဲ့ ညာဘက် အခြမ်း ပေါင်းခြံခွဆုံလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
သူညာဘက် ဆတ်ကနဲရွေ့လိုက်ရာ၊ ဘယ်ဘက် ပေါင်းခြံ ခွဆုံလေးကို ပွတ်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်ပတ် ကော့တင်တော့ ကျွန်တော့လက်ကို ဆီးခုံပေါ်ပို့လိုက်ပြီး စောက်မွေးများအကြား ကစားနေလိုက်သည်။ တင်ပါး ကော့ပက်ကော့ပက်ဖြစ်လာရာ လက်ဖြင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများကို ဆင်းကာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်…
“ကောင်း…လိုက်…တာ…”
လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် အထက်အောက် တက်ဆင်း ပွတ်သပ် ပေးနေရာ၊ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ မှိတ်ထားပြီး၊ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ခါးကော့လာကာ၊ တင်ပါး တယမ်းယမ်း ဖြစ်နေတော့သည်။ ရုတ်တရက်မျက်လုံး ဖွင့်ပြီး တမ်းတမ်းတတ…
“လီးစုပ်ချင်တယ်..လီးစုပ်ချင်တယ်….ကိုကို့လီးကြီးပေးပါ….လီးပေးပါနော်…ကိုကို့လီးပါးစပ်ထဲထိုးထည့် ထားပြီး…ဇာခြည်..ဇာခြည်….လီးစုပ်နေရင်းနဲ့မှ…လုပ်ပေးပါနော်…ကိုကို…စောက်ပတ်ဝမှာယားလွန်း လို့ပါ ကိုကိုရယ်… ပွတ်ပေးပါနော်”
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment