တခြား တစ်ယောက်ဆီမှာလား (စ/ဆုံး)

တခြား တစ်ယောက်ဆီမှာလား (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]

အခန်း ( ၁ )

လွမ်းသလားလို့မေးရင်

ခေါင်းလေးကိုငြိမ့်

လက်ကလေးကိုပိုက်

ကလေးတစ်ယောက်လို

ငါညာလိုက်မယ်

မလွမ်းလောက်ပါဘူး

……………………………............................................................................................

" ဒါပြီးတော်တော့ ပိုင်စိုးရာ … မင်းများနေပြီ "

" မများပါဘူး … မင်းနိုင်ရာ … အွိ … အေ့   ဂေ့ "

" နောက်ရက်မှ … ဆက်သောက်ကွာ သူငယ်ချင်း … ပြန်ကြစို့ "

" ပြန်မယ် … ဟုတ်လား …… ဟားဟားးးး …… အိမ်ပြန်တော့ရော … ငါ့ ဘဝက … ဘာထူးမှာ မို့လည်းကွ "

" ဟူးးးး … အဲလောက် ခံစားမနေပါနဲ့ကွာ … မိုးသောက်ကြယ်ကုမ္ပဏီရဲ့ … မန်နေဂျာတစ်ယောက်က … ဒီလောက် ပျော့ညံ့ရလားကွ "

မင်းနိုင်မှာ ခံစားချက်ပြင်းထန်ပြီး မူးရူးနေသော ငယ်သူငယ်ချင်း ပိုင်စိုးအား ဂရုဏာဒေါသဖြင့် ပြောဆိုနေ၏။

" ဟားးးး … မင်းပြောမှ ငါ ဘဝင်တောင် မြင့်ချင်လာပြီ … ဂေ့ …… အွိ "

" ကဲ … ဒါဆိုလည်း … မင်းအိမ် မပြန်ချင်ရင် … ငါအိမ် လိုက်အိပ်ကွာ … ဟုတ်ပြီလား "

" ဒါလေး … ကုန်ရင် … သွားမယ်ကွာ "

ခဏအကြာ ရောင်စုံမီးများမှိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်နှင့် သီချင်းသံတိုးတိုးလေးသာ ဖွင့်ထားသော ဘီယာဆိုင်မှ နှစ်ယောက်သား ကားပတ်ကင်ဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ညပိုင်း သီးသန့်ဖွင့်ကာ အရက်အကောင်းစားများ ရောင်းချသော မြို့ထွက်နားမှ ဆိုင်ကြီးတဆိုင်ဖြစ်၏။ အတော်သင့်လူများ မစားသောက်နိုင်ပေ လူ့ဂုဏ်ထံများ စီးပွားရေးသမားများ လာရောက်အပန်းဖြေသော ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖြစ်သည်။မကြာမှီ ပိုင်စိုးတို့ကားလေး ဆိုင်၏ ခြံဝန်းတံခါးနားရောက်လာကာ တံခါးစောင့်တစ်ယောက်မှ တံခါးလာဖွင့်ပေးသဖြင့် ကားလေးအား မောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။ခြံဝင်းအပြင်ရောက်သည်နှင့် မြို့ထဲဘက်သွားသော လမ်းမကြီးပေါ် မှေးတင်ကာ ပုံမှန်လေးမောင်းလာခဲ့သည်။

ည၉နာရီခွဲကျော်နေသဖြင့် အလင်းပျောက်ကာ အမှောင်ထုက ကြီးစိုးထား၏။လမ်းဘေးဝဲယာ မီးရောင်များနှင့် လူနေအိမ်များ ဈေးဆိုင်များ စကားသံများ တရိပ်ရိပ် ကျန်နေရစ်သည်။ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကားရှေ့ခန်းတွင် မင်းနိုင်ဘေးနားမှ ငူငူကြီးထိုင်ကာ လိုက်ပါလာ၏။မိနစ်၂၀ခန့် မောင်းလာရာ မင်းခန့်တို့ရပ်ကွက်ထိပ်ရှိ ထရန်စဖာအိုးနားရောက်ရှိလာသည်။ဟွန်း ၃ချက်တီးကာ ညာဖက်ချိုးကွေ့ရင်း ရပ်ကွက်အလယ်လမ်းအတိုင်း မောင်းဝင်လာခဲ့၏။ခဏအကြာတွင် ပေ၄၀ ပေ၆၀ခန့် အုတ်တံတိုင်း အမြင့်ကြီး ခတ်ထားသော အဝါရောင် ၂ထပ်တိုက်တစ်လုံးအား မြင်လိုက်ရသည်။

ခြံဝင်းသံတံခါးရှေ့အရောက် ဟွန်းတီးရာ အတွင်းဘက်မှ ခြံစောင့်တစ်ဦး ပြေးထွက်လာပြီး တံခါးဖွင့်ပေးသဖြင့် မင်းနိုင်မှာ ကားလေးအား ဂိုဒေါင်ဘက် တန်းမောင်းကာ ရပ်လိုက်တော့၏။သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်လာရာ မင်းနိုင်မိဘများက နူတ်ဆက်နေသည်။

" ဟော … သားပြန်လာပြီ … ပိုင်စိုးရော ပါလားကွ … ထမင်းစားကြဦးမှာလား "

" သားက စားမယ် … အဖေရေ … ပိုင်စိုးက မူးနေတာ "

" ဟာ … ငါမမူးပါဘူး … မင်းနိုင်ရာ "

" ဟမ် … အေးပါကွာ … အေးပါ … ခိခိ "

" ပိုင်စိုးလည်း … မိန်းမ ယူပြီးကတည်းက … အိမ်ကို အလည်မလာတော့တာ … ခုမှ မြင်ရတော့တယ် "

" မအားလို့ပါ … အန်တီရယ် "

ပိုင်စိုးမှာ သူ့အား လှမ်းစနေသော မင်းနိုင် အမေအား ပြန်လည်ပြောဆိုရင်း မင်းနိုင်နောက်မှ ထမင်းစားခန်းသို့ ကပ်လိုက်သွားတော့သည်။သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ထမင်းအတူစားကာ မင်းနိုင်မိဘများနှင့် စကားခဏပြောဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ခဲ့ကြသည်။မင်းနိုင်မှာ လူပျိုလူလွတ်မို့ အိပ်ခန်းမှာ ပရိဘောဂပစ္စည်း သိပ်မရှိပေ ရေခဲသေတ္တာတစ်လုံး စားပွဲခုံတစ်လုံးနှင့် အဝတ်စားထည့်သော ဗီဒိုတစ်လုံးသာ ထားရှိသည်။အိပ်ခန်းမြောက်ဘက်ဆုံးရှိ အမြင့်၂ပေခန့်ကုတင်မှာ ကျယ်သဖြင့် နှစ်ယောက် ကောင်းကောင်း အိပ်လို့ရ၏။ပိုင်စိုးလူပျိုဘဝတုန်းကလည်း ခဏခဏ လာအိပ်ဖူးသည်။

" မင်း … ဘယ်လို စဖြစ်တာလည်း … ပိုင်စိုးရာ "

" မနေ့က … ချယ် လေးမွေးနေ့လေကွာ … အကျဉ်ချူံးမယ်ဆိုလို့ … ငါ မင်းတောင် မဖိတ်ဖြစ်ဘူး "

သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စားပွဲခုံပေါ်မှ ဆေးလိပ်ဗူးနှင့် ပြာခွက်ယူကာ ကုတင်ပေါ်စကားထိုင်ပြောနေကြ၏။

" အဲဒီမှာ ပြဿနာ … ဖြစ်တာလား "

" အေးကွာ … ချယ်လေးက … အဲလောက်မုန်းနေမှန်း ငါမသိခဲ့ဘူး "

" ဟမ် … မင်းတို့ဟာက … ယူထားတာ ၆ လ လောက်ပဲရှိသေးတာ … ဘာတွေလဲဟ "

" ချယ်လေးနဲ့ ငါက … ချစ်လို့ယူထားတာမှ မဟုတ်တာ "

" အဲဒါ … ငါသိပါတယ်ကွာ … မင်းအမေ မဆုံးခင် … ပေးစားခဲ့တာ မလား "

" ဟုတ်တယ် … မင်းနိုင် … ငါလည်း အမေ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပြီး … ချယ်လေးကို လက်ထပ်ခဲ့တာ "

" အေးကွာ … အံအောစရာတော့ ကောင်းတယ် … ချယ်လေး အဖေက … မင်းကျောင်းပြီးတာနဲ့ သူ့ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်သွင်းပြီး အချိန်တို အတွင်း မန်နေဂျာရာထူး ပေးထားခဲ့တာ "

" အဖေ့ … ကျေးဇူးတရားတွေပေါ့ကွာ "

" အော် … ပြောပြကွာ … မအိပ်ခင်လေး ငါလည်း စိတ်ဝင်စားတယ် "

" ဗျာ … အမေ … ဟုတ်ရဲ့လားဗျာ "

" ဟုတ်ပါတယ်သားရယ် … အဟွတ်ဟွတ် … အဟွတ် "

" အမေလည်း … ဆေးသောက်ရင်းကို ရောဂါက … မသက်သာဘူးထင်တယ် "

" အင်း … အမေ မသေခင် … သွားလေသူသားအဖေနဲ့ ဦးမြတ်အောင်တို့ ကတိပြုပြီး … သဘောတူခဲ့တာပါ "

" နေ့လည်က … ဦးမြတ်အောင် … အမေ့ဆီလာတော့ … အမေ့အခြေနေကို ကြည့်ပြီး … ဆေးဖိုးလည်းပေးရင်း သူကိုယ်တိုင် … ပြောတာပါ … သူ့သမီးဘက်က စိတ်ချတဲ့ "

" ဦးမြတ်အောင်က … သားတို့အပေါ် … ကူညီတာတွေ များနေပြီ … ခုလည်း သူ့သမီးနဲ့ သားကို လက်ထပ်ပေးမှာတဲ့လား "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အမှန်တကယ် အံအောနေမိသည်။ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်စိုးမှာ ဦးမြတ်အောင်ကုမ္ပဏီတွင် ကားမောင်းရင်း လူယုံသဘောမျိုး နေခဲ့ရ၏။ကျောင်းမပြီးခင် ဦးမြတ်အောင်မှ အပျော်တမ်းအမဲပစ်ထွက်ရာ တောဝက်ပက်ခံရစဉ် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်စိုးမှာ ကယ်တင်ခဲ့သည်။ဦးမြတ်အောင်အား ကယ်တင်ရင်း ဖခင်ဖြစ်သူမှာလည်း ပေါင်တဖက် ထိခိုက်မိကာ ညာခြေတဖက် ဆုံးရှုံးခဲ့ရ၏။ဦးမြတ်အောင်မှာ ဦးမြင့်စိုးအား ပစ်မထားပဲ ပေးကမ်းထောက်ပံ့ခဲ့သည့်အပြင် ဦးမြင့်စိုး ဆုံးကာနီး ပိုင်စိုးနှင့် သူ့သမီးအားပေးစားကာ တသက်လုံးစောင့်ရှောက်သွားမယ်ဟု ကတိပေးခဲ့သည်။

ဦးမြင့်စိုးဆုံးပြီး တနှစ်အကြာ ပိုင်စိုး ကျောင်းပြီးသည်နှင့် ဦးမြတ်အောင်မှာ သူ့ကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်ခေါ်ခန့်ကာ ၄ နှစ်အကြာတွင် မန်နေဂျာရာထူး တိုးပေးလိုက်၏။ပိုင်းစိုးတို့အိမ်ကိုလည်း ဝင်ထွက်သွားလာ နေကာ ကူညီထောက်ပံ့နေဆဲပင်။ဒီနှစ်ထဲ ပိုင်စိုးအမေ ဒေါ်နှင်းရီတစ်ယောက် ကျမ်းမာရေး ခြူချာလာရာ ဦးမြတ်အောင်က ဦးမြင့်စိုးနှင့် ကတိကဝတ်ပြုထားကြောင်း သမီးဖြစ်သူနှင့် ပေးစားကာ တသက်လုံး စောင့်ရှောက်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း အထပ်ထပ် ပြောဆိုနေသည်။ဒေါ်နှင်းရီမဆုံးခင် ၁ လအကြာတွင် မင်္ဂလာရက် သတ်မှတ်လိုက်တော့၏။

...............................................................................

" ရှပ်ရှပ် …… ရှပ်ရှပ်…… ရှပ်

" ဖြန်း … အ … ဟင် … မြမျက်ချယ် "

" ဟုတ်တယ် … ဦးပိုင်စိုး … ရှင် မလွန်လွန်း ဘူးလား "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကုမ္ပဏီသို့ရောက်သည်နှင့် သူ့အလုပ်ခန်းတွင်း ဝင်ရန် လမ်းလျှောက်လာစဉ် နောက်ကျောဘက်မှ ခြေသံကြားလိုက်ရသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ ပါးတဖက် ပူထူ သွားခဲ့ရ၏။လှည့်ကြည်လိုက်သည်နှင့် ဘောင်းဘီဒူးပေါ်အကပ်လေးဖြင့် တီးရှပ်အစိမ်းဝတ်ကာ ကျော်လယ်ထိရှည်သော ရွှေရောင်ဆံနွယ်လေးအား စုချည်ထားသော အလှပိုင်ရှင်လေး၏ ညာဘက်လက်မှာ မြှောက်တက်လာရင်း ပိုင်စိုးပါးပြင်ပေါ် အရှိန်ပြင်းစွာ ကျရောက်လာသည်။

" အဲဒါ … လူကြီးတွေ … စီစဉ်တာလေ … ငါ မှ မသိတာ "

" အော် … ရှင်  … ခု သိပြီမလား ငြင်းလေ … ဘာလို့မငြင်းတာလဲ "

ပိုင်စိုးမျက်နှာအား လက်ညိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ လွယ်ထားသော ပိုက်ဆံအိတ်လေးအား နောက်ဖက်လွဲလိုက်ရင်း ဒေါသသံဖြင့် အော်ဟစ်ပြောဆိုနေ၏။အလုပ်ခန်းအပြင်မို့ အခြားဝန်ထမ်းများက ဝိုင်းကြည့်နေရာ ပိုင်စိုးလည်း ရှက်ကာ မျက်နှာနီရဲလာသည်။

" အခန်းထဲပြောဟာ … ဒီမှာ လူတွေနဲ့ "

မြမျက်ချယ် ရိုက်ချသော ပါးပြင်အား ပွတ်ရင်း ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ပြန်လည်ပြောဆိုနေ၏။

" ဒါကျ … ရှက်တတ်တယ်ပေါ့ … ဦးပိုင်စိုး … ဒယ်ဒီက အခွင့်ရေးပေးထားတော့ … ကုမ္ပဏီမှာ ခဏနဲ့ မန်နေဂျာဖြစ်တယ် … နောက်ဆုံး ချယ့်ကိုပါ အပိုင်သိမ်းဖို့ ကြံတာကြတော့ရော "

" ဟူးးးး "

ရင်ထဲနာကျင်ပေမယ့် မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကျန်သော လူ့သက်တမ်းလေးအား စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။

" ချယ့်မှာ ချစ်သူရှိတယ် … ဦးပိုင်စိုး … ခု ဒီသတင်းကြောင့် … ချယ့်ချစ်သူလဲ အရူးတပိုင်း ဖြစ်ပြီ … ချယ့်သူငယ်ချင်းတွေကလည်း … သစ္စာမရှိတဲ့ မိန်းမလို့ ပြောနေကြပြီ … ရှင် သိလား … ကဲဟာ … ဝုန်း … ဘုတ် … အွပ် "

" သမီး … နင် … ရိုင်းလှချည်လား "

" ဟင် … ဒယ်ဒီ "

" ခုပဲ … ကုမ္ပဏီရောက်တယ် … ဝန်ထမ်းတွေ လာပြောလို့ … ငါလာကြည့်တာ … ခု အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းလည်း အန်ကယ်တို့အိမ် ခဏလိုက်ခဲ့ကွာ "

ဦးမြတ်အောင်မှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ချာကနဲ့လှည့်ထွက်ကာ ကုမ္ပဏီမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ကားပါကင် အရောက် ပိုင်စိုးအား အိမ်သို့မောင်းခိုင်းကာ ကားနောက်ခန်းမှ လိုက်ပါခဲ့သည်။ဦးမြတ်အောင်ကားလေး ထွက်သည်နှင့် နောက်မှ မြမျက်ချယ်၏ ကားအဖြူရောင်လေး ကပ်ပါလာ၏။နာရီဝက်အကြာတွင် ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တခုသို့ ရောက်လာကာ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးများနှင့် လူသွားလူလာနည်းသော လမ်းမကြီးပေါ်ရောက်ရှိလာသည်။လမ်းမကြီးအတိုင်းမောင်းလာရင် ဓတ်တိုင်တတိုင်အကျော်တွင် ပေ၁၀၀ပတ်လည်ခန့် ကျယ်ဝန်းသော ခြံဝင်းတခုရှေ့ ကားနှစ်ဆီးလုံး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ရပ်ထားလိုက်၏။

" တီတီ …… တီတီ …… တီ "

ဟွန်းသံပေးပြီး ခဏအကြာ ခြံတံခါးအစိမ်းကြီးပွင့်လာကာ ကားနှစ်စီးလုံး ခြံဝင်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။ပေ၆၀ပတ်လည် ၄ ထပ်တိုက်ကြီးရှေ့ ညာဘက်ခြမ်းတွင် ပန်းခြံသဖွယ် ပန်းပင်လေးများ အစီအရီ စိုက်ထားရင်း တချို့ပန်းပင်များမှာ ပန်းအိုးများနှင့်ထားရှိသည်။ဘယ်ဘက်ခြမ်တွင် မြက်ခင်အတုလေးများနှင့် ဒန်းအဝိုင်းကြီးတခု ထားရှိ၏။ခြံဝင်းတံခါး အလယ်တည့်တည့်တွင် ပေ ၂၀ ခန့် လူသွားလမ်းချန်ကာ တိုက်ကြီးနှင့်ကပ်လျက် ကားဂိုဒေါင်ထိ အုတ်ခင်းထားသည်။ကားနှစ်စီးလုံး ဆင်ဝင်အောက်ထိ မောင်းလာကာ စက်ရပ်လိုက်သည်။

" မြမြရေ … မြမြ "

ဦးမြတ်အောင်မှာ ကားရပ်သည်နှင့် အိမ်ထဲဝင်ကာ ဧည့်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် မိန်းမဖြစ်သူအား လှမ်းအော်နေ၏။

" ရှင် … လာပြီလာပြီ …… ကိုမြတ်အောင် "

အသံနှင့်အတူ မီးဖိုခန်းမှ ဒေါ်မြမြခိုင် ထွက်လာတော့သည်။

" ဒီမှာ … မင်းသမီးကွာ … မောင်ပိုင်စိုးကို … ကုမ္ပဏီမှာ ပါးရိုက်နေလို့ … ငါခေါ်လာတာ … မိသားစု ကိစ္စ အိမ်မှာပဲရှင်းဖို့ … ပြီးတော့ မောင်ပိုင်စိုးလည်း သနားတယ်ကွာ … ဝန်ထမ်းတွေရှေ့ ပါးရိုက်ခံလိုက်ရတာ "

" ဟာ … မြမျက်ချယ် …… ညည်း  အတော် ဂြိုလ်မွှေနေတာလား … ငါ့နယ် … စိတ်ပျက်လိုက်တာ "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးမြတ်အောင်အား ပြောရင်း သမီးဖြစ်သူပါ ဆူနေတော့သည်။

" စိတ်ပျက်လည်း မတတ်နိုင်ဘူး မာမီ … ချယ့်ရဲ့ နုပျိုမှု့ လွတ်လပ်မှု့ ပျော်ရွှင်မှု့ … အိုရ် … တစ်ဘဝလုံး … ဒီလို့ အသက်၇နှစ်ကြီးတဲ့ ဒယ်ဒီ တပြည့်တစ်ယောက်ဆီ ထိုးအပ်ရမှာလား … အဟင့် ဟင့် "

" တိတ်စမ်း … သမီး … မောင်ပိုင်စိုး ဖခင်က ဒယ်ဒီ့အသက်သခင် … ကျေဇူးရှင်ဟ … ဒယ်ဒီကိုကယ်ရင်း ခြေတဖက်ဆုံးရှုံးပြီး အသက်ပါပေးဆပ်လိုက်ရတာ … သူဆုံးကာနီး သမီးနဲ့ သူ့သား မောင်ပိုင်စိုးကို ပေးစားဖို့ ဒယ်ဒီ ကတိပေးပြီးသား … ဒီနည်းနဲ့ မောင်ပိုင်စိုးလည်း စောင့်ရှောက်ပြီးသားဖြစ်အောင် အသက်သခင် ကျေးဇူးရှင်ကိုလည်း ကျေးဇူးဆပ်ပြီးသား ဖြစ်အောင် ဒယ်ဒီစီစဉ်ခဲ့တာ "

" အိုရ် … မသိဘူး မသိဘူး … ချယ့်ကို ဒယ်ဒီတို့ ကျေးဇူးတရားတွေ ဆပ်ပေးပို့ မွေးထားကြတာလား … အဟင့် ဟင့် "

" ဟာ … မြမျက်ချယ် … ညည်း ညည်း … စကားတွေ အတော်တတ်နေပြီပေါ့ … မိဘကို ခြေစုံကန်ပြတာလား "

ဦးမြတ်အောင်နဲ့မြမျက်ချယ်တို့ ပြောနေသည်ကို ဒေါ်မြမြခိုင်မှ ဝင်ပြောလိုက်၏။ပိုင်စိုးမှာ ဘာပြောရမှန်းမသိပဲ ဦးမြတ်အောင်တို့ စကားဝိုင်းအား ငေးကြည့်နေမိသည်။

" မောင်ပိုင်စိုး … မင်းဘာမှ စိတ်ထဲမထားနဲ့ … မင်္ဂလာရက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ အတိုင်း … ကျင်းပမယ် "

..........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

နောက်ဆုံး ဒေါ်မြမြခိုင်၏ စကားနှင့် စကားဝိုင်းအား အဆုံးသတ်လိုက်တော့၏။

" ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်း ဒီနေ့ အလုပ်နားလိုက်ကွာ … အိမ်ပြန် အနားယူလိုက် … မင်းအမေတော့ ပြန်မပြောနဲ့ … ရောဂါတစ်ဖက်နဲ့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေဦးမယ် "

" ဟုတ် … အန်ကယ် … ဒါဆို … ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုပါဦး "

" နေဦး … ငါလိုက်ပို့မယ်လေကွာ … မင်းကားက … ကုမ္ပဏီ ကျန်ခဲ့ပြီမလား … ခဏနေလောက်မှ တစ်ယောက်ယောက် ပို့ခိုင်းလိုက်မယ် "

ခဏအကြာ ဦးမြတ်အောင်ကိုယ်တိုင် ပိုင်စိုးအား အိမ်ပြန်ပို့ကာ ပိုင်စိုးမိခင် ဒေါ်နှင်းရီအတွက် အားဆေးများ မုန့်ထုပ်များတခါတည်း ဝယ်ပေးလိုက်သည်။ပိုင်စိုးမှာလည်း သူတို့သားအမိအပေါ် စိတ်ကောင်းအလွန်ရှိသော ဦးမြတ်အောင်အား စိတ်ထဲမှ လေးစားကျေးဇူးတင်နေရသည်။ဦးမြတ်အောင် မျက်နှာနှင့် မြမျက်ချယ်အား သည်းခံဖို့ အားမွေးလိုက်၏။မင်္ဂလာဆောင် နီးလာလေလေ မြမျက်ချယ်၏ အထေ့အငေါ့များက ခဏတိုင်း ရင်ဆိုင်နေရသည်။

တခါတခါ တုံ့ပြန်ချင်သော်လည်း ဦးမြတ်အောင်မျက်နှာပေါ်လာသည်နှင့် တုံ့ပြန်ချင်သည့်စိတ်များ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။မင်္ဂလာပွဲတွင် မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုးနား မကပ်ပဲ သိသိသာသာရှောင်နေခဲ့၏။သူမ သူငယ်ချင်းများဖြင့်သာ မင်္ဂလာပွဲအား ပြီးဆုံးစေသည်။မင်္ဂလာပွဲအပြီး မိသားစု ဓတ်ပုံရိုက်ရန် မြမျက်ချယ်အား လိုက်ရှာရာ သတို့သားသတို့သမီး ထိုင်သော စင်မြင့်ထက်တွင်လည်း မြမျက်ချယ်အား မတွေ့ရပေ။ပိုင်းစိုးမှာ ခန်းမ တခုလုံးလိုက်ရှာရာ မတွေ့သဖြင့် ခန်းမအနောက်ဘက် အမျိုးသမီး သန့်စင်ခန်းဘက် ဝင်ရှာရာ မြင့်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ဝမ်းနည်းကာ ယူကျိုးမရ ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

" မြမျက်ချယ် "

" ဟင် "

" ဟာ "

ချစ်သူ၏ ပူဆာမှု့ကြောင့် သန်းစင်ခန်းအတွင်း မြမျက်ချယ်မှာ သတို့သမီးဝတ်စုံ ချိတ်ထမိန်အား ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ထားကာ လက်နှစ်ဖက်ဘေးချထားရင်း သန့်စင်ခန်းနံရံအား ကျောကပ်ထား၏။မြမျက်ချယ်၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ သူမနှင့် ရွယ်တူလူငယ်လေးမှာ မြမျက်ချယ်၏ ပေါင်ကြားတွင်း ညာဘက်လက်

ရောက်နေပြီး ဘယ်လက်က မြမျက်ချယ်အား မိုးကာ နံရံအားထောက်ထားလိုက်သည်။ခဏအကြာတွင် မြမျက်ချယ်မှာ နံရံဘက်မျက်နှာမူကာ ချိတ်ထမိန်အား ခါးထိလိပ်တင်ရင်း ခါးကော့ကာ နံရံအား လက်ထောက်နေ၏။လူငယ်လေးမှာ မြမျက်ချယ် နောက်ကျောမှ နေရာယူကာ ဖွေးအိနေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်လိုက်သည်။ထိုစဉ် ပိုင်စိုးရောက်လာသဖြင့် ဟာကနဲ့ ဟင်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရ၏။

" လူကြီးတွေက … ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ … ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ "

ပိုင်စိုးအား မြင်သည်နှင့် မြမျက်ချယ်နောက်က လူငယ်လေးမှာ မျက်နှာပျက်ပြီး ဇစ်ပြန်ဆွဲကာ ကျောပေးရပ်နေတော့၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း ချိတ်ထမိန်အား အမြန်ပြန်ဆွဲချရင်း မျက်နှာလေးရဲတွက်လာသည်။ရည်းစားဖြစ်သူ၏ ပူဆာမှု့ကြောင့် မင်္ဂလာခန်းမအနောက်ဖက် သန့်စင်ခန်းအတွင်း လိုက်လျောပေးစဉ် သတို့သားနှင့် ပက်ပင်းတိုးနေရ၏။

" ဟုတ် …… လာ   လာ  ……  လာ ပြီ နော် "

အသံတုန်ရီစွာနှင့် ပြောရင်း ပိုင်စိုးနောက်မှ ကပ်ပါလာခဲ့သည်။ခဏအကြာတွင် မြမျက်ချယ်၏ ချစ်သူမှာ သန့်စင်ခန်းမှ ထွက်လာပြီး ဧည့်သည်များကြား ရောနှောကာ ခန်းမ အတွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။မြမျက်ချယ်မှာ ဟန်လုပ်ပြုံးရင်း ဓတ်ပုံအရိုက်ခံနေရပေမယ့် ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်နေ၏။ချစ်သူ၏ အလိုးမခံရသော်လည်း သတို့သားအသစ်စက်စက် ပိုင်စိုးရှေ့တွင် ချစ်သူအားထမိန်လှန် ကုန်းပေးသလိုဖြစ်သွားရသဖြင့် မျက်နှာပူနေမိသည်။မင်္ဂလာပွဲပြီး၍ အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ပိုင်စိုးမှာ ကုမ္ပဏီမှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များအား ယာမကာဖြင့် တည်ခင်းဧည့်ခံပြီး မိုးချုပ်မှ မြမျက်ချယ်အိမ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့၏။

မင်္ဂလာဦးည၏ လင်မယားအိပ်ခန်းလေးမှာ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ပိုင်စိုးမှာ မင်္ဂလာဆောင်မှ အဖြစ်ပျက်များအား မျက်လုံးထဲပေါ်လာတိုင်း အရက်ဖိသောက်သဖြင့် ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နင့် အိပ်ပျော်သွားတော့၏။မြမျက်ချယ်မှာ အမှားပြုလုပ်ထားမိသဖြင့် ပိုင်စိုးအား မျက်နှာချင်းမဆိုင်ဝံ့ပဲ ကျောပေးကား သက်ပြင်း တဖွဖွ ချရင်း ကြိုးစားအိပ်လိုက်ရသည်။အိမ်ထောင်သက် ၁လအတွင်း ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်အား ကျောပေးအိပ်ခဲ့၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း သူမ အမှားအတွက် ရှင်းပြချင်နေမိသည်။ပိုင်စိုး သူမအား အဆုံးထိ ထင်နေသည်ကို စိတ်ထဲ ခိုးလို့ခုလု ခံစားနေရ၏။

အိမ်ထောင်သက် ၁လ ပြည့်သောနေ့တွင် ပိုင်စိုးမိခင် ဆုံးပါးသွားသည်။နာရေးသို့ မြမျက်ချယ်တို့ မိသားစု လိုက်ပို့ကြပြီး ပိုင်စိုးမှာ ဒေါ်နှင်းရီအား

သင်္ဂြုလ်ပီးသည်နှင့် မိခင်အိမ်သို့ နေရစ်ခဲ့၏။မြမျက်ချယ်မှ သူမပါ နေခဲ့မည်ပြောရာ ပိုင်စိုးက လက်မခံခဲ့ပေ။နာရေးကိစ္စပြီး၍ ဆွမ်းကပ်ပြီးမှ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာသည်။မြမျက်ချယ် မှ စကားစပြောသော်လည်း ပိုင်စိုးမှာ လိုသည်ထက်ပိုမပြောတော့ပေ။တရက်တွင် ပိုင်စိုး ကုမ္ပဏီမှ ပြန်ချိန်ထက် နောက်ကျမှ ပြန်လာခဲ့၏။ထမင်းမစားပဲ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်သွားသည်။မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုး တက်သွားသည်နှင့် ထမင်းဟင်း ပန်းကန်များ သိမ်းကာ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာ၏။

" မြမျက်ချယ် "

" ဟင် … ပြောလေ … ဦးပိုင်စိုး … အဲ … ကိုပိုင်စိုး … အာ … ကိုပိုင် "

ပထမဆုံး ပိုင်စိုးဘက်မှ စကားစပြောသဖြင့် ကြိတ်ဝမ်းသာကာ စကားများ မှားနေခဲ့ရသည်။အသက် ၇ နှစ်ကြီးသဖြင့် ကိုတပ်ခေါ်ရမလား ခါတိုင်းလို ဦးပိုင်စိုးပဲ ခေါ်ရမလား ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေ၏။မြမျက်ချယ်မှာ အသက် ၂၁ နှစ်ထဲရောက်ရှိကာ ပိုင်စိုးမှာ အသက် ၂၈ ထဲဝင်လာပြီဖြစ်သည်။

" မင်း … ဖြစ်ချင်တာတွေ … မင်း မိဘတွေ … ပြောလိုက်တော့လေ … ငါ့ အမေလည်း ဆုံးပြီ … ငါတို့ ကွာရှင်းကြဆို့ … မင်းဘက် နှစ်နာတယ်လို့ မပြောနဲ့ … ငါ ခုထိ မင်း အသားကို မထိခဲ့တာ မင်းအသိပါ "

" ရှင် … ကိုပိုင် … မူးနေတာလား "

" အေး … ငါ သောက်ထားပေမယ့် … မမူးသေးဘူး "

" လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ကိုပိုင် … စိတ်ဓတ်ရယ် အလုပ်ပေါ် ကြိုးစားလုပ်ကိုင်တာတွေကြောင့် … ချယ်လေး ထင်ခဲ့တာတွေ … မှားမှန်း သိခဲ့ပါတယ် "

" အဲတာတွေ … ထားလိုက်ပါကွာ … ငါလည်း သူများချစ်ခြင်းကို … မခွဲချင်ဘူး … ဒီဘဝ တောင် … ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မိဘ မဲ့ခဲ့ရပြီ "

" ချယ်လေး … အိ်မ်ထောင်သက် ၅ လ အတွင်း ဘာအမှားမှ … မလုပ်မိပါဘူးနော် "

" အေး … နောက်ထပ် အမှားမလုပ်ခင် … လမ်းခွဲဖို့ … ငါပြောနေတာပါ "

" ရှင် "

" ရှင် … မနေနဲ့ … နောက် ၂ ပတ်ကျ မင်းမွေးနေ့မလား … ငါ နဲ့ ကွာရှင်းပြီး … မင်း ချစ်သူနဲ့ … ပျော်ပျော်နေပေါ့ "

" ဟာ … မဟုတ်တာ … အရင်က … ချစ်ခဲ့ပေမယ့် … ကိုပိုင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း … အဆက်သွယ် ဖြတ်ခဲ့တာပါ "

" ဟားဟားးးး … မင်းက … မင်းကိုယ်မင်း … လည်လှပြီ ထင်နေတာပေါ့ "

" ဘာတွေလဲ … ကိုပိုင်ရယ် … မူးနေလည်း အိပ်တော့ … မနက်မှ ဆက်ပြောရအောင် "

" ငါ … မူးလား မမူးလား … ဆိုတာ … သက်သေပြမယ်လေ "

ပိုင်စိုးမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် အလုပ်အသွားအပြန် လွယ်သော အိတ်အနက်ထဲမှ ဖုန်းထုတ်လိုက်သည်။ဖုန်းဖွင့်ကာ မြမျက်ချယ်ရှေ့ ချပေးထား၏။

" ဘာတွေလဲ "

" မင်းကိုယ်တိုင် … ဂယ်လာရီ ဖွင့်ကြည့်လေ "

မြမျက်ချယ်မှာ မျက်မှောင်လေးကြုံ့ကာ စိုးပိုင်ဖုံးအား ယူရင်း ဂယ်လာရီအား ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။အစပိုင်းတွင် ကုမ္ပဏီအလုပ်နှင့် ပတ်သက်သောပုံများ ပိုင်စိုး လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက်များနှင့် အမှတ်တရ ပုံများ တွေ့နေရ၏။အပေါ်သို့ ပင့်တင်ကြည့်ရင်း ထင်မထားသော ပုံများ မြင်လိုက်ရ၍ မြမျက်ချယ် လက်ချောင်းလေးများ တုန်လာတော့သည်။လက်ထဲမှ ဖုန်းအား လွတ်ကျမသွားအောင် ထိန်းကိုင်နေရသည်။

" ဟင် … ဒါ    ဒါ     ဒါတွေက  ဘယ်  လို   လို့ "

" ဟားးးး … ချယ်လေးက … အိမ်ထောင် ပြုပြီး နောက်ပိုင်း …… ဘာ တဲ့ …… ဟားဟားးးး …… အဆက်သွယ် ဖျက် ထား တာ ဆိုပဲ "

" ခဏလေး … ချယ်လေး … ရှင်း ပြ ပါ့မယ် "

" ဒါ … ကား ပါကင် မှာ … မင်းနဲ့ မင်းချစ်သူ … ဖြစ်ပျက်နေတာတွေလေ … ငါ့ အသိတစ်ယောက်ကလည်း … မင်းတို့ ဖြစ်နေတဲ့ အချိန် မင်းတို့နားက … ကားထဲမှာပါ … မင်းကို ငါ့ မိန်းမ မှန်း သိလို့ … ပုံရိုက် ယူထားလိုက်တာ … အဲဒါ မင်္ဂလာဆောင်နေ့က မင်းကို နောက်ကနေ … ဟို ဟာ လုပ်မယ့်ကောင်ပဲလေ … တစ်ယောက်တည်းပါ ငါ သူမျက်နှာကို မှတ်မိနေတယ် … မမေ့ဘူးကွ … ဟားးးဟားးးးးး "

" ချယ်လေး … ဝန်ခံပေးမယ် … ကိုပိုင် မြင်တာတွေက … အကုန် မမှန်ဘူး … အဲဒါ ယုံပေးပါ … အဟင့် ဟင့် "

" ငါ … နားမထောင်ချင်ဘူး … အဖြေက ရှင်းနေတာပဲ … ဒါပေမယ့် …… မင်းပြော … ရတယ် … နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ငါ အညာခံပေးမယ် "

" ချယ်လေးချစ်သူက … မင်္ဂလာပွဲနေ့ကသူပဲ ဟုတ်တယ် … သူ့နာမည်က ထက်ဇော် … ချစ်သူ သက်တမ်း ၂ နှစ်ကျော်ပြီ … ချစ်သူတွေမို့ လိုက်လျောခဲ့တာတွေ ရှိတယ် … ဒါပေမယ့် အဆုံးထိ မသွားခဲ့ကြဘူး "

" ဘာကွ … ဒါဆို … မင်္ဂလာပွဲနေ့က … မင်းတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်းပြီး … ငါ့ကို နဖါးကြိုး ထိုးကြတာပေါ့ "

" မဟုတ်ဖူး … မဟုတ်ဖူး ကိုပိုင် … အဟင့် ဟင့် … ချယ်လေး ပြောတာတွေ ဆုံးအောင် နားထောင်ပေးပါနော် "

" လိမ်စမ်းကွာ … နောက်ဆို … မင်း လိမ်လို့ရမယ့် သူ … မရှိတော့ပါဘူး "

" အမှန်တိုင်းပြောရရင် ထက်ဇော်နဲ့ ချစ်သူဘဝမှာ နို့ရော ဟိုဟာရော … အကိုင်ခံခဲ့ပါတယ် … နောက်ပိုင်း ထက်ဇော်က ဇွတ်ပူစာလို့ ချယ်လေးဟာကို သူယက်ပေးသလို … သူ့ဟာကိုလည်း ချယ်လေး စုပ်ပေးခဲ့ပါတယ် … တခါတခါ ချယ်လေးဟာကို သူ့ပြပြီး သူဟာသူ ဂွင်းထုတတ်တယ် … ချယ်လေးလည်း သူဟာက အရည်ထွက်မြင်ရမှ စိတ်ကျေနပ်မှု့ ရတာပါ … မင်္ဂလာပွဲနေ့က … ကိုပိုင်ထင်သလို မဟုတ်ပါဘူး … ချယ်လေးရဲ့ အပျိုဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်မို့ ချယ်လေးဟာကို သူကိုင်တယ် … အားမရတော့ ချယ်လေးကို နောက်ပြန်ကော့ခိုင်းရင်း နောက်ကနေ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုမလို့ပါ … ကိုပိုင်ရောက်လာတော့ … မလုပ်ဖြစ်တော့တာ … ကိုပိုင့် စိတ်ထဲ အဆုံးထိ တွေးနေမှာ ချယ်လေးသိပါတယ် … အဟင့် ဟင့် … ဒါ အဖြစ်မှန် ပါပဲ "

…………………………..................................................................................................…

အခန်း ( ၃ )

" ဟားးးး … မင်း စကားတတ်မှန်း ငါသိပါတယ် … ကားပါကင်ကိစ္စက … မနေ့တနေ့ကမှပါ "

" အဲဒါ … ချယ်လေး … သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဈေးဝယ်ထွက်ရင်း … သူရောက်လာတာပါ … ချယ်လေးက ရှောင်နေလို့ … စကားပြောချင်တယ်ဆိုပြီး ဇွတ်ပြောတော့တာ … ဈေးထဲ လူတွေဝိုင်းကြည့်နေလို့ …ကားပါကင်ဘက် …  သွားပြောရင်း လူရှင်းတော့ သူက ချယ်လေးပေါင်ကြား လာနိုက်တော့တာ … ချယ်လေး ခွင့်မပြုပါဘူး … သူလက်ကို တွန်းထုတ်ရင်း ခေါင်းခါငြင်းခဲ့တာပါ … ကိုပိုင့် အသိပုံရိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်က ချယ်လေးပေါင်ကြားရောက်နေပြီး ချယ်လေးက ခေါင်းရမ်းတဲ့ပုံ ရိုက်မိတာနေမယ် … အဲဒါ အမှန်ပါ … ကိုပိုင်ရယ် "

" ဒါပေမယ့် … ငါ မြင်တာက … အရှင်းကြီးပါကွာ … ခုထိ မင်းနောက်ကနေ ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်နေတဲ့ မြင်ကွင်းက မပျောက်သေးဘူး … မင်းလည်း မင်းမချစ်တဲ့သူ မင်းထက် အသက်ကြီးတဲ့သူနဲ့ … ဘယ်နေချင်ပါ့မလည်း … ငါပြောသလိုသာ လုပ်ပါကွာ "

" အဟင့် ဟင့် … ဒါဆိုလည်း … ချယ်လေး မွေးနေ့ပြီးရင် … ဒယ်ဒီနဲ့မာမီ့ ကို … ချယ်လေး ပြောပါ့မယ် … ၂ ပတ်လောက် စောင့်ပေးပါနော် "

" အေးလေ … ၂ ပတ်လောက်နဲ့ မထူးပါဘူး "

အမှန်တော့ စိုးပိုင်လည်း အနီးကပ်နေရင်း မြမျက်ချယ် အပေါ် သံယောစဉ်ဖြစ်မိနေသည်။တရေးနိုးညတွေတိုင်း မြမျက်ချယ်၏ နို့အုံများ အိစက်တင်းကားနေသော ဖင်သားစိုင်များ ညဝတ်စကပ်အပါးလေးအောက်မှ တခါတခါ လန်တက်၍ ပေါ်နေသော ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား ကြည့်မိရင်း တက်လိုးချင်သည့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။သို့သော် သူများလိုးပြီးသား ဟုသော အတွေးက ဝင်ရောက်လာစဉ် ဖြစ်တည်နေသော ကာမစိတ်လေးများ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။မြမျက်ချယ်မှာလည်း အတူအိပ်စဉ် ပိုင်စိုးမှ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် သူမအားခွစဉ် ပေါင်တန်များ ဖင်သားစိုင်များ လီးထိပ်ဖြင့် ထောက်မိနေ၏။

မနက်လင်းကာနီးတိုင်း ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ခိုးခိုးကြည့်ရသည်မှာ နေစဉ်အလုပ်တခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ချစ်သူထက်ဇော်၏ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ပိုင်စိုးလီးအား ခိုးကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များတောက်လောင်ကာ ဘယ်နေ့များ မူးပြီး တက်လိုးလိုက်မလည်းဟု ရင်ခုန်ရင်း စောင့်မျှော်ရသည့် ရက်တွေကလည်း မနည်းပေ။လူချင်း အနေနီးမှ ပိုင်စိုးမှာ စည်းစိမ်ပစ္စည်းများအား တက်မက်ချင်းမရှိပဲ အလုပ်ကိုသာ ကြိုးစားလုပ်ကိုင်တတ်သည်ကို တွေ့မြင်ကာ အရင်က အထင်သေးမိသောစိတ်ထဲတွင် သံယောစဉ်ဖြစ်တည်မှု့လေးက အစားထိုး နေရာယူလာ၏။

............................................................................................................................

" ဟက်ပီဘတ်ဒေ … ဒူးယူ …… ဟက်ပီဘက်ဒေ … ဒူးယူ …… ဟက်ပီးဘတ်ဒေး … ဟက်ပီဘက်ဒေ …… ဟက်ပီးဘက်ဒေ … ဒူးယူ "

" ဖျောင်း ဖျောင်း ဖျောင်းးးး "

" ဖျောင်း ဖျောင်း "

မြမျက်ချယ်၏ ၂၁နှစ်မြှောက် မွေးနေ့လေးမှာ ရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်း များဖြင့် အကျဉ်းချူံးလုပ်ခဲ့သည်။ဆုတောင်း အပြီး လက်ခုပ်သံများ ပေါ်ထွက်လာကာ မွေးနေ့ကိတ်ပေါ်မှ ဖယောင်းတိုင်အား မီးမူတ်ငြိမ်းကာ ကိတ်မုန့်အား ဓါးပါးလေးနှင့် လှီးခွဲနေ၏။

" မေသူ … အရင်ဟ … အင့် "

" နီနီ … အလှည့် "

" ဟေသီ … လာပြီဟေ့ … အဟေးးး "

" ဖျောင်း ဖျောင်း ဖျောင်း "

" ဟင် "

လက်ခုပ်သံများအဆုံး ဆံပင်ခလယ်ကွဲနှင့် ကော်လံပါသောအင်္ကျီအဖြူ အောက်ခံထားပြီး ကုတ်အညိုရောင် ဘက်ကီဘောင်ဘီး အညိုရောင်နှင့် ပြောင်လက်နေသော ရှုးဖိနပ် အနက်လေးအား စီးထားရင်း လူချောလေးတစ်ယောက် ပန်းစည်းလေးဖြင့် ဝင်လာနေသည်။

" ဟက်ပီဘတ်ဒေးပါ … ချယ် "

" ထက်ဇော် "

" ရော့ … လက်ဆောင် လာပေးတာပါ "

" နင် ဘယ်လိုဝင်လာတာလည်း … ဒုက္ခပါပဲဟာ "

" ငါခေါ်လာတာ  … ချယ်လေး … နင်က နေနိုင်ပေမယ့် … ထက်ဇော်ကို ကြည့်ပြီး … ငါ သနားလို့ပါဟာ "

" ပြက်သနာပဲ … မေသူရာ … ထက်ဇော် ကြောင့် … ငါ့ အိမ်ထောင်ရေး … အက်ကြောင်းထနေပြီဟ "

" ဘာလဲ … ချယ်လေး … ၆လလောက် ပေါင်းလိုက်တာနဲ့ … ၂ နှစ်ကျော် တွဲခဲ့တဲ့ … ချစ်သူကို … မေ့ပစ်နိုင်တယ်ပေါ့ "

" အဲလိုမပြောနဲ့ … ထက်ဇော် … အိမ်ထောင်ရေးဆိုတာ … ကလေး ကစားစရာ မဟုတ်ဖူးဟ "

" အေးလေ … နင်တို့ အိမ်ထောင်ရေး အက်ကြောင်းထနေရင်း … ကွဲလိုက်ဟာ … ထက်ဇော်နဲ့ယူလိုက် … ဘယ်လိုလဲ ထက်ဇော် "

မေသူမှာ မြမျက်ချယ်အား ပြောရင်း ထက်ဇော်ပါ လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" ချယ်လေးသာ … စိတ်ချမ်းသာမယ်ဆို … ငါဘက်က … အဆင်သင့်ပဲ "

ထက်ဇော်ကလည်း မေသူအား အားကျမခံ ပြန်ပြောနေပြန်သည်။

" တီတီ … ပွမ်ပွမ် … တီ "

ထိုစဉ် ခြံဝင်းထဲ ဟွန်းသံပေးကာ ပိုင်စိုးကားလေး ဝင်လာနေ၏။

" ဟာ … ဒုက္ခပါပဲ … ငါတော့ သေချင်တယ်ဟာ "

မြမျက်ချယ်မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားကာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်လာတော့၏။

" ထက်ဇော် … နင်နဲ့ ကိုပိုင် … ေ တွ့ လို့ မ ဖြ စ် ဘူး … လာ  လာ ေ နာ က် ေ ဖး … ေ ရှာ င် ေ န မှ "

မြမျက်ချယ် တစ်ယောက် ထက်ဇော်အား အသံ တုန်ရင်စွာ ပြောရင်း ထက်ဇော် လက်စွဲကာ ဧည်ခန်းထဲမှ နောက်ဖေးဘက် ရှောင်ရန် ခေါ်ထုတ်လာခဲ့သည်။ထိုအချိန် ပိုင်စိုးမှာလည်း မြမျက်ချယ်အား လမ်းခွဲကာနီး အမှတ်တရ မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးရန် အတွင်းထဲ ယောင်္ကျားနှင့်မိန်းမ တွဲကနေသော ဖန်မီးအိမ်လေး ဝယ်လာခဲ့သည်။အကြောင်းမညီညွတ်လို့ လမ်းခွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ပေမယ့် မြမျက်ချယ်၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးမြတ်အောင်၏ ကျေးဇူးတရားများက သူတို့သားအမိပေါ် များပြားလှ၏။

ကားလေးအား ထိုးရပ်ကာ မြမျက်ချယ်၏ ပျော်ရွှင်နေပုံလေးအား ခိုးကြည့်ချင်သေးသည်။ဧည့်ခန်းထဲမှလည်း လက်ခုပ်သံများနှင်အတူ ပျော်ရွှင်စွာ အော်ဟစ်ဆူညံနေသော အသံလေးများကြားနေရသည်။ကားပေါ်မှဆင်းကာ တိုက်အပြင်ဘက်မှ နောက်ဖေးသို့ ပတ်လျှောက်လာခဲ့၏။ 

နောက်ဖေးပြတင်းပေါက်မှ ဧည့်ခန်းအား ထင်းနေအောင် မြင်ရ၏။နောက်ဖေးရောက်သည်နှင့် တိုက်နောက်ကျောဘက် ကာထားသော အုတ်တံတိုင်းဘေး ခြေဖွဖွနင်းကာ ဧည့်ခန်းအား မြင်ရသော တံခါးပေါက်ဆီ တိုးကပ်လာသည်။တံခါးပေါက်နားတွင် အုတ်တံတိုင်းအား ကျောပေးလျက် အင်္ကျီအပြာလက်ပြတ်နှင့် စကပ်ထမိန်အနက်ဗြောင်လေးဝတ်ထားသော မိန်းကလေးမှာ ဧည့်ခန်းတွင်း ပြတင်းတံခါးလေးဟကာ ချောင်းကြည့်နေ၏။

သူမလက်လေး နှစ်ဖက်က ပြတင်းပေါက်ဘောင်အား ထောက်ထားသဖြင့် ခါးလေးကော့ကာ ဖင်ကြီးကော့ထွက်နေပြန်သည်။သူမနောက်ကျောဘက်မှ လူငယ်တစ်ယောက်က ကော့နေသောဖင်ကြားထဲ နောက်မှထောက်ကာ လက်များက ခါးမှတဆင့် နို့အုံများဆီ ရွေ့ကာ ပွတ်သပ်ပေး၏။လူငယ်အား ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် သေချာကြည့်မှ မြင်ဖူးသလိုရှိရာ ပိုင်စိုး ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားတော့သည်။ခြေလှမ်းများက ထိုအတွဲနား အလိုလိုရောက်ရှိသွား၏။

" ဟင် … ခင်ဗျား "

" ဟာ … အမလေး … ကိုပိုင် "

" ကွန်ဂရက် ကျူလေးရှင်းပါ … မြမျက်ချယ် "

" ကိုပိုင် … အထင်မလွဲနဲဦးနော် … ချယ်လေး …… ရှင်း ရှင်း  ရှင်း ပြ  ပြ "

" ဝုန်း … ဒုတ် … ခလွမ်  လွမ် လွမ် "

ပိုင်စိုး လက်ထဲမှ မွေးနေ့လက်ဆောင် ဖန်မီးအိမ်လေ ရုတ်တရက် မြောက်တက်သွားကာ အုတ်တံတိုင်းနံရံနှင့် ပြင်းထန်စွာ ထိပြီး ကွဲထွက်သွားတော့သည်။

" ဟာ …… အဟင့်  ဟင့်  ဟင့် …… ကိုပိုင် …… မသွားပါနဲ့ဦး …… ချယ်လေး ရှင်းပြတာ …… ခဏ …… ဖြန်း …… အားးးး "

" ငါ့ လက်ကို လွတ်စမ်း … မြမျက်ချယ် "

ပိုင်စိုးမှာ သူ၏ ဘယ်လက်အား မြမျက်ချယ် လှမ်းဆွဲသည်နှင့် လွတ်နေသော ညာလက်ဖြင့် မြမျက်ချယ် ပါးအား ပစ်ရိုက်လိုက်၏။

" အဟင့်  ဟင့်  ဟင့် "

ထက်ဇော်မှာလည်း ရုတ်တရက် အဖြစ်ပျက်များကြောင့် ကြောင်နေမိသည်။မြမျက်ချယ် ခါးအား ကိုင်ထားလျက်ပင်ဖြစ်၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း စိုးပိုင်လှည့်ထွက်သွားမှ သတိပြန်ကပ်လာသည်။နောက်လှည့်ကြည်ရာ သူမဖင်နောက်တွင် ထက်ဇော်၏် ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးမှာ ထောင်ထွက်နေပြီး သူမဖင်အားထောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ထက်ဇော်လက်များက ခါးပေါ်ရောက်နေရာ ဆွဲခွာပြီး ပိုင်စိုးနောက် အမြန်လိုက်ခဲ့သည်။သို့သော် ပိုင်စိုးမှာ ကားထား၍ ခြံဝင်းရှေ့ဖြတ်လာသော ဆိုင်ကယ်တက္ကစီအား တားကာ တက်လိုက်သွားတော့၏။

" အီးဟီး …… အဟင့်  ဟင့်   ဟင့်  "

အမှန်တကယ် မြမျက်ချယ်မှာ သူမမွေးနေ့ ထက်ဇော်အား ပိုင်စိုး မမြင်စေရန် နောက်ဖေးဘက် ပုန်းရင်း ပြတင်းပေါက်မှ နေ၍ အခြေနေစောင့်ကြည့်နေသည်။ထက်ဇော်မှ သူမဖင်အားထောက်ကာ နို့အုံများပွတ်သပ်စဉ် ဘာခံစားမှု့မှ မရှိပေ။ပိုင်စိုး ဝင်လာပြီး ဘာလုပ်မလဲသာ မြင်ချင်နေမိသည်။ကံဆိုးချင်တော့ ပိုင်စိုးကလည်း မြမျက်ချယ်ပျော်နေပုံလေးအား ခိုးကြည့်ပြီးမှ ဖန်မီးအိမ်လေးအား လက်ဆောင်ပေးဖို့ စဉ်းစားမိသွား၏။မြမျက်ချယ်မှာ ပြတင်းပေါက်လက်ထောက်ထားရင်း ဖင်လေးကော့ပေးရာ ထက်ဇော်မှ နောက်က ဖင်သားစိုင်အား ဖိကပ်ထောက်ပြီး နို့အုံများ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်ကို မြင်တွေ့သွားတော့သည်။

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ရုတ်တရက် ဒေါသစိတ် ငယ်ထိပ်တက်ကာ လက်ဆောင်ပေးဖို့ ဝယ်လာသော ဖန်မီးအိမ်လေးအား ပေါက်ခွဲပစ်လိုက်၏။သူ့လက်အားလှမ်းဆွဲသော မြမျက်ချယ်ပါးအား လွဲရိုက်ကာ ထွက်ခဲ့သည်။

………………………………................................................................

အခန်း ( ၄ )

" ဟူးးးး …… မင်း အဖြစ်ကလည်း … ဆိုးပါတယ် … ပိုင်စိုးရာ "

" ဟုတ်တယ် … မင်းနိုင် … လမ်းခွဲဖို့ပဲ … စဉ်းစားရတော့မှာ "

" မိုးလည်း … ချုပ်ပြီ အိပ်ကြစို့ကွာ "

" အေးပါကွာ … အိပ်စို့ "

ခဏအကြာ မင်းနိုင်မှာ တခူးခူးဖြင့် အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လူးလိမ့်ရင်း အတော်လေးကြာမှ ကြိတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရတော့သည်။

.......................................................................................................

" ပိုင်စိုး … ထတော့ … မင်း ဘိုးတော်ဆီက ဖုန်းဝင်လာတာ "

" ဟမ် "

" ရော့ … မင်းကိုယ်တိုင်ပြော "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အိပ်ကောင်းနေရာ မင်းနိုင်နိုးသဖြင့် အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် အိပ်ယာထလိုက်ရာ ဦးမြတ်မောင် ဆီကဖုန်းဆိုသည်နှင့် မျက်လုံးပြူးသွားမိ၏။

" ဟဲလို … ကျနော် … ပိုင်စိုးပါ "

" မောင်ပိုင်စိုး … အိမ်ခဏ လာခဲ့ကွာ … သမီးနဲ့ဘာဖြစ်တာလဲ … အိပ်ဆေးအများကြီးသောက်လို့ ညက ဆေးရုံတင်ထားရတယ် … ခု သက်သာပါပြီ … ဘာမှ မေးမရလို့ကွ "

" ကျနော် … မင်းနိုင်အိမ်မှာ … ညအိပ်တာပါ … အန်ကယ် … ခု လာခဲ့ပါမယ် "

" အေးအေး … အမြန်လာခဲ့လိုက်ကွာ "

ဦးမြတ်အောင် ဖုန်းချသွားမှ ပိုင်စိုးလည်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲလိုက်သည်။

" ပြန်အပ်မနေနဲ့ ပိုင်စိုး … ရင်ဆိုင်လိုက်ကွာ "

" ဟူးးးးး … အေးပါကွာ "

ပိုင်စိုးမှာ မင်းနိုင်နှင့် မနက်စာ အတူစားပြီး မင်းနိုင်အား မြမျက်ချယ်တို့ အိမ်ဆီ လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။နာရီဝက်ခန့်အကြာတွင် မြမျက်ချယ်အိမ်ရှေ့ ရောက်ရှိကာ မင်းနိုင်မှ နူတ်ဆက်နေ၏။

" ကဲ … ငါ လစ်ပြီ … ပိုင်စိုး "

" အေးပါ သူငယ်ချင်းရာ … ကျေးဇူးပဲ "

မင်းနိုင်ကားလေး ထွက်သွားသည်နှင့် ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ကာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လေးလံသော ခြေလှမ်းများဖြင့် တိုက်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ထိုင်ခုံပေါ်တွင်  မြမျက်ချယ်မှာ ခေါင်းငုံကာ ငိုနေသည်ကို အရင်ဆုံးတွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ ပါးရိုက်ခဲ့မိသဖြင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသလို ဦးမြတ်အောင်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တို့အား မျက်နှာပူနေမိသည်။

" ဟော … လာထိုင် … မောင်ပိုင်စိုး "

" ဟုတ် … အန်ကယ် "

" မင်း … မနက်စာ စားခဲ့ပြီလား "

" စားပြီပါပြီ … အန်တီ "

မြမျက်ချယ်၏ မိခင်ဖခင်အား ပြန်လည်ပြောဆိုရင်း မြမျက်ချယ် ဘေးတခုံကျော်မှ လွတ်နေသော ခုံတစ်လုံးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ပိုင်စိုးနှင့် မျက်နှာချင်ဆိုင် စားပွဲခုံ၏ တဖက်က ခုံပေါ်တွင် ဦးမြတ်အောင်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တို့ အတူကပ်ထိုင်နေ၏။

ခဏအကြာတွင် ဦးမြတ်အောင်မှ သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်အား တငုံမော့သောက်ရင်း ပိုင်စိုးအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းတို့ ဘာဖြစ်ကြတာလဲ "

" ဟူးးးးး "

ပိုင်စိုး အပြောရ ခက်နေ၏။သူ့အပေါ် အစစအရာရာ ကောင်းခဲ့သော ကျေးဇူးရှင် ဦးမြတ်အောင်အား ဘယ်ကစပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။မပြောလို့ကလည်း မဖြစ်ပေ။တချိန်ချိန်မှာ ရင်ဆိုင်ရမည့် ကိစ္စဖြစ်နေသည်။

" ပြောပါ … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းနဲ့ သမီးကြားမှာ … ဘာဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ "

" ကျနော် နဲ့ သူ … လမ်းခွဲ တာ … အကောင်ဆုံးပါ … အန်ကယ် "

" ဟေ "

" ဟင် … ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ … မောင်ပိုင်စိုး "

ပိုင်စိုးစကားကြောင့် ဦးမြတ်အောင်ရော ဒေါ်မြမြခိုင်ပါ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်သွားရ၏။

" ကျနော် … သူ့ကို … အားလုံး သက်သေတွေနဲ့ ပြပြီးပါပြီ "

" အဟင့် ဟင့် … ချယ်လေး အမှန်တိုင်း ဝန်ခံခဲ့တာပဲ … ကိုပိုင်က … လက်မခံခဲ့တာပါ "

" တောက် … တိတ်စမ်း မြမျက်ချယ် … ငါ နွားမဟုတ်ဘူးကွ "

" ဟင် "

" ဟာ … အန်တီလည်း ရှင်းပြပါဦး … မောင်ပိုင်စိုးရယ် … အန်တီသမီးဘက်က … ဘယ်အထိ မှားနေလို့လည်း "

" ပြောပါ … မောင်ပိုင်စိုးရာ … သမီးကလည်း မေးလို့မရဘူး … မင်းပြောမှ … အန်ကယ်တို့လည်း သိရမှာ "

" ကျနော် … မပြောပါရစေနဲ့ … အန်ကယ် "

" အိမ်ထောင်ပြုတယ်ဆိုတာ … လွယ်တဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဖူးကွ … ပြီးတော့ အန်ကယ်က … မင်းအပေါ် အများကြီး မျှော်လင့်ထားတာပါ … အသက်အရွယ်ရ အန်ကယ်အလုပ်နားရင် … မင်းပဲ … ကုမ္ပဏီကို ဦးစီးရမှာလေ "

" ကျနော် … အန်ကယ့် … ကျေးဇူးတွေကို … တခြားနည်းနဲ့ … ဆပ်ပါရစေ "

" ဒါတော့ … မင်းလွန်တယ် … မောင်ပိုင်စိုး … အန်တီတို့က မင်းအပေါ် သားအရင်းလို စောင့်ရှောက်ခဲ့တာပါ … ပြီးတော့ အန်တီ သမီးကလည်း ရုပ်ရော စည်းစိမ်ပစ္စည်းရော အဖက်ဖက်က ပြည့်စုံတဲ့ မိန်းကလေးပါ … မင်းထက်သာတာတွေ … အများကြီး ခေါင်းခေါက်ပေးစားလို့ရပါတယ် "

" ဟူးးးး … ဒါဆိုလည်း … ကျနော့်ထက်သာတဲ့ … သူ့ချစ်သူနဲ့ … ပေးစားလိုက်ပါတော့ဗျာ "

" ဟမ် … ဘယ်လို ဘယ်လို … မောင်ပိုင်စိုး "

" နားနဲ့မနာ … ဖဝါးနဲ့သာ … နာပါတော့ဗျာ "

ထို့နောက်ပိုင်စိုး တစ်ယောက် မင်္ဂလာပွဲမှ စ၍ မွေးနေ့အထိ သူမြင်သည့် အဖြစ်ပျက်များအား အကုန်ပြောပြလိုက်တော့သည်။

" တောက် "

" ဟာ … မြမျက်ချယ် … ညည်းမိုက်လုံးကြီးလှချည်လား သမီးရယ် … မာမီတို့ မျိုးရိုုးထဲ ညည်းလို မိန်းမ မရှိဘူး … အမလေး … ဘုရားဘုရား "

" အဟင့် ဟင့် … သမီးက မင်္ဂလာပွဲ ပြီးတော့ ကင်းအောင်နေတာပါ … မမျှော်လင့်ပဲ … ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေပါ "

" ညည်းအေ … ဘယ်ယောင်္ကျားက … ကိုယ့်မိန်းမကို သူစိမ်းယောင်္ကျား ကိုင်တာပြုတာ … အိုရ် … တော်ပြီ တော်ပြီ … မောင်ပိုင်စိုး … တောင်းဆိုတာ မမှားဘူး "

" ဟူးးး … မောင်ပိုင်စိုး … မင်းတို့ကိစ္စ အန်ကယ် ဝင်မပါတော့ပါဘူး … တခုပဲကွာ … အလုပ် မထွက်ပါနဲ့ … မင်းအဖေ အပေါ် ငါပေးတဲ့ ကတိ တည်ချင်လို့ပါ "

" ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … ဒီကိစ္စ သားဘက်က မလွန်ပါဘူး … အန်တီလည်း ဒီလို ဖေါက်ပြန်တာမျိုး ခွင့်မလွတ်ပါဘူး … ဒါပေမယ့် … လမ်းခွဲတာနဲ့ အန်တီတို့ သိတ်ခါတွေ ရေစုံမျောပြီပေါ့ကွယ် … ဒီလိုလုပ်ပါ … မင်းအန်ကယ် ပြောသလို အလုပ်လဲ မထွက်နဲ့ ပြီးတော့ ဒီအိမ်မှာပဲ နေပါ … အခန်း ခွဲနေကြပေါ့ … မနက်ဖန် အန်တီမိတ်ဆွေ ရှေ့နေတစ်ယောက် ခေါ်ပြီး … သမီးနဲ့မင်း ကွာရှင်းစာချုပ် လက်မှတ်ထိုးကြ … မင်းအပေါ် မတရား မလုပ်ပါဘူး … ဒီအိမ်မှာ ၁နှစ်ပဲ နေပေးပါ … ၁ နှစ်ပြည့်ရင် မင်းသွားချင်တဲ့ဆီ … ထွက်သွားပါတော့ "

....................................................................................................

" ဟူးးးး … မောင်ပိုင်စိုး … အားနာမိတယ် … မြရယ် "

" အင်း … အဓိက က … သမီး ပျော့ညံ့တဲ့ စိတ်ကြောင့်ပါ "

အချိန်များတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာကာ အလင်းရောင်ဖျော့လာပြီး အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာရာ ညပိုင်းအချိန်သို့ ရောက်ရှိလာ၏။ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေပြေအေးလေးမှာ ဦးမြတ်အောင် စိတ်နှစ်လုံးအား အေးချမ်းအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ပေ။အိပ်ခန်းလေးတဲ့ ဦးမြတ်အောင်၏ သက်ပြင်းချသံများ ခဏခဏ ထွက်ပေါ်နေသည်။

" မြ … ပြောတာတွေ … မောင်ပိုင်စိုးက … လက်ခံပါ့မလား "

" ဒါတော့ … သမီးလေး ကံပဲ … ကိုမြတ်အောင်ရယ် "

" ဟူးးးး … မြနဲ့ လက်ထပ်ပြီးကာစ … အဖြစ်ပျက်လေး မှတ်မိသေးလား "

" မမေ့ပါဘူး … ကိုမြတ်အောင်ရယ် … မြကို အပျိုထင်ပြီး … ရည်းစားစကားလိုက်ပြောတဲ့ သူကို … ကိုမြတ်အောင် ဒုတ်နဲ့ လိုက်ရိုက်တာလေ "

" အင်းလေ … ခုဟာ … မောင်ပိုင်စိုး ရှေ့မှာ သမီးကို သူ့ကောင်လေးက … လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာလေ … မောင်ပိုင်စိုးနေရာ … ငါဆို … လူသတ်မိမှာ "

" ကဲပါ … စိတ်လျော့ … ကိုမြတ်အောင် … မြတို့ … မျှော်လင့်ချက် ရှိပါသေးတယ် … ဒါမို့ … မောင်ပိုင်စိုးကို … ဒီအိမ်မှာ … ၁နှစ်နေဖို့ တောင်းဆိုထားတာ "

" ဟမ် … တကယ်လား "

" တကယ်ပေါ့ … မောင်ပိုင်စိုးရော … သမီးရော … သံယောစဉ် တွယ်နေကြပါပြီ "

" ဟုတ်ရဲ့လား … မြရယ် "

" ဟုတ်လို့ … ရှင့်သမီးက … အိပ်ဆေးသောက် သေကြောင်းကြံတာပေါ့ … မောင်ပိုင်စိုးကလည်း သမီးပေါ်သံယောစဉ်ဖြစ်လို့ သဝန်တိုရာက ဖြစ်ကုန်တာပါ … သမီးစိတ်က သူ့ချစ်သူအပေါ်မှာ မရှိကြောင်း မောင်ပိုင်စိုး သိသွားရင် … အဆင်ပြေပါပြီ "

" ဟူးးးး … အေးပါ မြရယ် … သမီးကံပေါ့ "

" ကဲ … အဲတာတွေ … မတွေးနဲ့တော့ … စိတ်ကို လျော့ထား … မြ တို့ မချစ်တာ ကြာပြီ … ပြစမ်းပါဦး ကိုမြတ်အောင် ဟာကြီးကို "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ပြောရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ပုဆိုးအား ဖြည်ကာ ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချလိုက်သည်။ပေါင်ကြားထဲ ငိုက်ဆင်းနေသော ဦးမြတ်အောင်ပေါင်ကြားမှ လီးအား ဘယ်ဘက်လက်လေးဖြင့် အုပ်ကိုင်နေ၏။ထို့နောက် လီးအရည်ပြားအား ခပ်ဖွဖွပွတ်ကာ စွပေးလိုက်ပြန်သည်။

" ကိုမြတ်အောင် "

" ဟမ် … မြ "

" မြဟာလေး … သတိမရဘူးပေါ့ "

" သတိရပါတယ် … မြရယ် … အလုပ်ကပြန် မိုးချုပ်တော့ မြအိပ်နေတာ မနိုးယက် တာပါ "

" တကယ် "

" အင်းပေါ့ … ထမိန်လေးလှန်ပြီး … မြဟာလေး ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု အိပ်ပစ်တာပါ "

ဦးမြတ်အောင် စကားအဆုံး ဒေါ်မြမြမှာလည်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားရကာ လင်တော်မောင်၏ လီးအား ၁၀ချက်ခန့် ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးလိုက်သည်။တဆက်ထဲ ကုန်းထကာ သူမအဝတ်စားများ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။နို့အုံတွဲကာ ကျမ်းမာရေးလိုက်စားသူမို့ ဗိုက်ခေါက်အနည်းငယ်ထွက်နေသည်မှာအပ ခန္ဓာကိုယ်အလှက အများကြီး ကျန်နေသေး၏ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးကြားမှ စောက်မွှေးအုံလေးက စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်အား ဖုံးအုပ်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။

" မြရယ် "

ဦးမြတ်အောင်မှာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဘယ်ဘက်ဘေးတွင် အဝတ်စားများမပါသော မိန်းမဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့်ရင်း နာမည်ရွတ်ဆိုလိုက်၏။ထမိန်ချွတ်ပြီးသည်နှင့် ဘေးနားပေါင်ကား ဒူးထောက်ထိုင်ရာ ဒေါ်မြမြခိုင်ပေါင်ခြံမှ စောက်ဖုတ်မှာ ဖြဲပြနေသလိုဖြစ်နေပြန်သည်။

" ကိုမြတ်အောင် … ရှင်လည်း ချွတ်လေ "

ဦးမြတ်အောင်ကလည်း မိန်းမဖြစ်သူစကားအဆုံး ကုန်းထကာ အင်္ကျ ီရော ပုဆိုးပါချွတ်ပစ်လိုက်၏။ဦးမြတ်အောင်ဆီးခုံးမှ လမွှေးအုံကြီးမှာ လီးအရင်းမှ လဥများပေါ်ထိ ဆက်ပေါက်နေသည်။ဦးမြအောင် ပက်လက်ပြန်အလှဲတွင် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခါးညွတ်ရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူလီးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ ကုန်းစုပ်လိုက်တော့၏။

" ရှီးးးး … အ    အ "

ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် ဒစ်ကြီး ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲဝင်သွားရာ နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ပေါင်တန်များတုန်ကာ အ ကနဲ့ ညည်းတွားနေမိသည်။သမီးဖြစ်သူ၏ အပူမီးများ မေ့လျော့ကာ လတ်တလော ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတော့၏။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခင်ပွန်းသည်မျက်နှာအား မျက်လုံးဆွေကြည့်ရင်း လီးအဖျားမှ အရင်းထိ လျှာဖြင့်ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ဆံနွယ်များကာ ဦးမြတ်အောင် ဗိုက်ပေါ်ဝဲကျနေရာ လီးထိပ်အားငုံရင်း အထက်အောက် ကစားပေးရာ ဆံနွယ်များက ဦးမြတ်အောင် ဗိုက်သားများအား ပွတ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းနေရ၏။

ခဏအကြာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲ ဦးမြတ်အောင် လီးကြီးမှ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်လာတော့သည်။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ လီးအား ပါးစပ်မထုတ်ပြီး လက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးလိုက်ပြန်၏။လီးအရည်ပြား အောက်ဆွဲအချ ကားထွက်လာသောဒစ်ကြီးအား လျှာဖြင့်ဝိုက်ကာ တေ့စုပ်ပေးသည်။ဦးမြတ်အောင် လီးကြီးမှာ တံတွေးများနှင့်ပြောင်လက်ကာ လီးအရည်ပြားပေါ်တွင် အကြောများထောင်လာရ၏။

" ခဏ … မြရယ် "

" ဟမ် … ဘာလို့လဲ "

" မြစုပ်ပေးတာ … တအားကောင်းတော့ ပြီးချင်လာလို့ … ခဏရပ်ဦး … မြ စောက်ပတ်လည်း … ယက်ချင်သေးတယ် "

" ယက်လေ … ပြွတ် …… ပလွပ် "

ဦးမြတ်အောင် စကားအဆုံး ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဒစ်ဖူးအား တချက်ဆွဲစုပ်ရင်း ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးအား ဖြဲပေးလိုက်သည်။ဦးမြတ်အောင်မှာ ချက်ချင်းထထိုင်ရင်း မိန်းမဖြစ်သူ ပေါင်ကြား လေးဖက်ထောက်နေရာယူကာ ဖြဲထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲမြှောက်ပစ်၏။

....................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ခြေဖျားထောက်ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြစ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်ခြံထဲမှ အဖုတ်အား ကုန်းယက်ပစ်၏။နှစ်ပေါင်းများစွာ လိုးထားသော စောက်ဖုတ်အား အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ ပင်ယက်ပေးလိုက်သည်။လျှာထိပ်လေးမှာ အက်ကွဲကြောင်းမှတဆင့် အပေါ်သို့ ထိုးတက်သွားရာ အစိလေးအား ကလော်မိသွား၏။

" အ  …… ကိုမြတ်အောင် "

ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် မရတာကြာပြီဖြစ်သော ကာမအရသာလေးအား ပြန်လည်ရရှိလိုက်သဖြင့် ဘဝင်ခိုက်နေရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူနာမည်အား တပြီး ညည်းလိုက်ရသည်။စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားများ ချက်ခြင်းဖေါင်းကြွလာကာ ဖင်ကြီးမှာ တလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ဦးမြတ်အောင် ပါးစပ်ဖြင့် စောက်ပတ်အား လိုက်တေ့နေ၏။ဦးမြတ်အောင်ကလည်း ဇနီးသည်အလိုကျ ဖေါင်းကားလာသော စောက်ဖုတ်အား အထက်အောက် ယက်လိုက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်နှင့် အရည်ပြားတင်းကာ ခေါင်းထောင်လာသော အစိလေးအား ဖိကိုက်ပေးပြန်သည်။

" အားလား … အားဟား …… ကိုမြတ်အောင်ရယ် … မြ  မြ …… မြ မနေတတ်တော့ဘူးးး …… အ  ရှီးးးး းးးး "

ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးများ တဇပ်ဇပ် တုန်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ပါးစပ်အား စောက်ပတ်မှ ခွာလိုက်တော့၏။ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင် ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ခါးဆန့်ကာ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲရင်း ခေါင်းပြူကာ အဆံထွက်နေသော စောက်စိလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ရိုက်ချလိုက်သည်။

" ဘတ် … အ …… ဘတ် ဘတ် …… အ  အ "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ တအအ ညည်းနေရ၏။ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သူမညာလက်က လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် သုံးကာ ဖေါင်းကားနေသော အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခြမ်းအား ဖြဲချလိုက်တော့သည်။စောက်စိခေါင်းလေးမှာ ညှစ်ထုတ်သလိုဖြစ်ကာ အတွင်းမှ အဆံလေးက ထိုးထွက်လာ၏။ဦးမြတ်အောင်မှာ ချစ်ဇနီး၏ အစိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ထိုးစွကာ ထောင်ထွက်လာသော အစိလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ပစ်ရိုက်ရာ ဒေါ်မြမြခိုင်ဆီမှ တအားအားဖြင့် ညည်းသံနှင့်အတူ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။

" အမလေးးး …… အား  အား  အားးးး …… ရိုက်ရိုက် … ကိုမြတ်အောင် …… နာနာလေး ရိုက် … အ   အားးး "

သူမဖြဲထားသဖြင့် ခေါင်းထောင်နေသော စောက်စိအား ခင်ပွန်းသည်၏လီးထိပ်နှင့် နာနာလေး ရိုင်ခိုင်းနေပြန်၏။ဦးမြတ်အောင်ကလည်း ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်အား လီးဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပစ်ရိုက်ပေးသည်။စောက်ရည်အထွက်ရပ်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်မြုပ်ကာ ဖိလိုးလိုက်တော့၏။

" ဖွပ်ဖွပ် …… ဗျစ် …… ဖတ်ဖတ် …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် "

" အားးးး …… အမေ့ …… ကောင်းတယ် ကိုမြတ်အောင်ရယ် …… လိုး  လိုး …… အမလေးးး …… နာနာလေး …… ဖိသာလိုး "

" ကြိုက်ရဲ့လား … မြ "

" အင်း … ကြိုက်တယ် … မရပ်နဲ့ … ကိုမြတ်အောင် … ဘွတ် ဘွတ် … ဟုတ်တယ် … ဗျစ် …… အ …… လိုးသာလိုး …… အ   အားးး "

ဦးမြတ်အောင်မှာ အောက်မှ ညည်းသံပေးကာ တတွတ်တွတ် လိုးခိုင်းနေသော ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ စောက်ဖုတ်အား မနားတမ်း ပစ်ပစ်လိုးတော့၏။အတော်လေးကြာလျင် ဦးမြတ်အောင် လီးအရည်ပြားဆီမှ အကြောများက တဒုတ်ဒုတ်နှင့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုတ်သတိပေးနေသည်။နှစ်ပေါင်းများစွာ ခံလာသောလီးကြီးမို့ မကြာမှီပြီးတော့မည်မှန်း ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ခံစား သိရှိနေ၏။

" ကိုမြတ်အောင် … ရှင် ပက်လက်လှန်တော့ "

ဒေါ်မြမြခိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမြတ်အောင်မှာ အဖုတ်အတွင်းမှ လီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်သည်။ဒေါ်မြမြခိုင်ကလည်း ကုန်းထကာ လင်ဖြစ်သူ ဦးမြတ်အောင်၏ လီးပေါ်ခွထိုင်ရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့် လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဖိချပစ်၏။စောက်ရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော ဦးမြတ်အောင်လီးကြီးမှာ တဗျစ်ဗျစ်နှင့် တရစ်ချင်း ဒေါ်မြမြခိုင် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

" ဗျစ် …… အ …… ဗြိ …… အ   အ "

လီးအရင်းထိ ကပ်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမြတ်အောင်အား မီးပွင့်မတတ် အပေါ်မှခွလိုးပစ်၏။လီးဝင်လီးထွက်သံများ ညည်းသံများ ဆူညံလာကာ ခဏအကြာတွင် ဦးမြတ်အောင်ရော ဒေါ်မြမြခိုင်ပါ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားရ၏။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမြတ်အောင်လီးအား စောက်ခေါင်းတွင်းစိမ်ထားရင်း ဖင်သားကြီးများအား ဝိုက်ဆွဲကာ ဆီးခုံးချင်း ထိကပ်သည်အထိ ဖိပွတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။အိပ်ခန်းလေးထဲ အသက်မျှင်းရှုသံများမှအပ မည်သည့်အသံမှ မကြားရတော့ပေ။

......................................................................................................

" ဟင် "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ဘေးသို့စမ်းရာ မြမျက်ချယ်အား မတွေ့ရသဖြင့် ကုန်းထလိုက်၏။သူအိပ်နေကြ အခန်းလည်း မဟုတ်တော့ပေ။သေချာပြန်စဉ်းစားမှ ဒီနေ့ ကွာရှင်းစာချုပ် လက်မှတ်ထိုးကြမည်မို့ ကြိုတင်ကာ အခန်းခွဲအိပ်ကြသည်ကို အမှတ်ရလာသည်။ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲထွက်လာစဉ် မနက်စာပြင်ဆင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်၏။မိသားစု လေးဦး၏ မနက်စာစားပွဲလေးမှာ ခြောက်ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြင့် ပြီးဆုံးသွားသည်။အားလုံး ပြီးဆုံးမှ ဒေါ်မြမြခိုင် ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာ၏။

" ကဲ … သမီးရော … မောင်ပိုင်စိုးရော … မနက် ၁၀နာရီခွဲလောက်ကျ မာမီ့မိတ်ဆွေ ရှေ့နေဒေါ်သူဇာ လာလိမ့်မယ် မင်းတို့ ကွာရှင်းစာချုပ်အတွက်ပါ "

ဒေါ်မြမြခိုင် စကားအား ပိုင်စိုးရော မြမျက်ချယ်ပါ ပြန်လည်ဖြေကြားခြင်း မရှိပဲ ခေါင်းငုံ့ ထားကြသည်။

" ကဲ … ငါတော့ ကုမ္ပဏီသွားပြီ "

ဦးမြတ်အောင်မှာ သားမက်နှင့် သမီးအား တချက်ကြည့်ရင်း ကိုင်နေကြ လက်ဆွဲအိတ်အား ကောက်ကိုင်ကာ အိမ်တံခါးပေါက်ဆီ ထွက်ခွာသွား၏။ခဏအကြာတွင် ဒေါ်မြမြခိုင်လည်း သက်ပြင်းချကာ ပိုင်စိုးတို့ လင်မယားအား ကြည့်ပြီး ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ ထွက်သွားတော့သည်။မြမျက်ချယ်မှာ သူမညာဘက် တခုံကျော်တွင် ထိုင်နေသော ပိုင်စိုးအား ဘေးတိုက် ခိုးကြည့်လိုက်၏။ပိုင်စိုးမှာ ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ရှေ့တည့်တည့် ကြည့်ရင်း ငေးငိုင်နေသည်။

" ကျွိ "

မြမျက်ချယ် တစ်ယောက် ထရပ်ကာ ခုံနောက်ဆုတ်ရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းရှိရာသို့ သွားရန် လှေကားရင်းဘက် လျှောက်သွားလိုက်၏။ပိုင်စိုးမှာ ခုံရွေ့သံကြားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်ဘက် လှည့်ကြည့်နေသည်။ခဏနေ ထဝရ သူစိမ်းတွေ ဖြစ်တော့မည့် ဇနီးချောလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းအား ကြည့်ရင်း တခုခု ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားနေမိ၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကုတင်ပေါ် ပိုင်စိုး အိပ်နေကျ နေရာလေးတွင် ဝမ်းလျားမောက်ချလိုက်တော့သည်။ယောင်္ကျားဖြစ်သူ၏ အငွေ့သက်လေးအား အနံ့ခံကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များ စီးဆင်းလာ၏။

" ရှင် … တကယ်ပဲ … ခွဲနိုင်တယ်ပေါ့ … ကိုပိုင် … အဟင့် ဟင့် … ဒါပေမယ့် အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ ချယ်မသိအောင် ချယ်ပါးပြင်လေး နမ်းပြီး နိုးထတတ်တဲ့ ရှင့်ရဲ့ … မနက်ခင်းတိုင်းကို ချယ် ပိုင်ဆိုင်ထားပါတယ် "

စကားလုံးများအား စိတ်ထဲမှ ပြောရင်း ကျလာတဲ့ မျက်ရည်များအား လက်ခုံဖြင့်သုတ်ကာ ခဏနေလက်မှတ်ထိုးရတော့မည့် ကွာရှင်း စာချုပ်အတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့သည်။

" ဟူးးးးး "

အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ပိုင်စိုးမှာလည်း မြမျက်ချယ်၏ မခို့တရို့ သဘာဝ အလှပုံများနှင့် မင်္ဂလာဆောင်ပုံများအား ဖုန်းထဲမှ ဂယ်လာရီဖွင့်ကာ ကြည့်နေရှာသည်။

" မင်း … ဘာလို့များ … အကြောက်ကန် မငြင်းတော့တာလဲ … မြမျက်ချယ်ရယ် … တကယ်ပဲ မင်းစိတ်တွေက တခြားတစ်ယောက်ဆီမှာပဲလား … ဟူးးးး

နင့်ကိုချစ်လို့ ခိုးခိုးနမ်းတိုင်း ကျလာတဲ့ ငါ့မျက်ရည်တွေကို ဂယ်လာရီထဲက နင့်ဓတ်ပုံတွေက အသိဆုံးပါဟာ "

" တီတီ … တီတီ "

ခြံဝင်းရှေ့ ကားဟွန်းသံကြောင့် ပိုင်စိုးလည်း ဖုန်းပိတ်ကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ခြံစောင့်မှ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ကားလေးတစီး ခြံဝင်းထဲမောင်းဝင်လာ၏။ကားပေါ်မှ အသက် ၅၀ ခန့် အသားဖြူဖြူ ခပ်ဝဝ အမျိုးသမီးကြီးဆင်းလာကာ ဧည့်ခန်းထဲ တန်းဝင်လာသည်။

" ထိုင်ပါ … ခင်ဗျာ "

ပိုင်စိုးလည်း ထိုအမျိုးသမီးအား ကြည့်ကာ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ခပ်ဝဝအမျိုးသမီးမှာ လက်ထဲကိုင်ထားသော လက်ဆွဲအိတ်အား စားပွဲခုံပေါ်တင်ရင်း သူ့မကိုယ်သူမ မိတ်ဆက်နေသည်။

" အန်တီနာမည်က သူဇာပါ … ဒီအိမ်က မြမြနဲ့ မိတ်ဆွေတွေ … အလုပ်ကိစ္စတခုအတွက် လာတာ "

" ဟုတ် … ကျနော် … သွားပြောလိုက်ပါ့မယ် "

ပိုင်စိုးမှာ ဒေါ်သူဇာအား ပြောပြီးသည်နှင့် ခုံမှထကာ ဦးမြတ်အောင်တို့ အိပ်ခန်းနားလျှောက်ပြီး ဒေါ်မြမြခိုင်အား လှမ်းပြောလိုက်၏။

" ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက် … အန်တီ … အန်တီ မိတ်ဆွေ ရှေ့နေ ရောက်နေပြီ "

" အော် … အေးအေး … သမီးကို မင်း တက်ခေါ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ လာခဲ့ကြတော့ "

ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းတွင်း ကုတင်ပေါ်မှ ထလာရင်း သားမက်ဖြစ်သူ ပိုင်စိုးအား လှမ်းပြောနေသည်။ပိုင်စိုးလည်း ဒေါ်မြမြခိုင် စကားအဆုံး အိမ်ပေါ်တက်ကာ မြမျက်ချယ်အား ခေါ်လာခဲ့၏။နှစ်ယောက်သား မျက်နှာ မသာမယာဖြင့် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာကြသည်။

" ကဲ … သူဇာ … မုန့်မစားရင်လည်း ကော်ဖီတော့သောက် "

" သောက်ပါ့မယ် … မြမြရယ် "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဧည့်ခန်းတွင်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရှေ့နေ ဒေါ်သူဇာအား ကော်ဖီသောက်ဖို့ ပြောရင်း ပိုင်စိုးတို့အား လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

" မောင်ပိုင်စိုး နဲ့ သမီး … ဒီရှေ့ ထိုင်လိုက် … စာချုပ်က အဆင်သင့်ပဲ … လက်မှတ်ထိုးကြတော့ "

နှစ်ဦးသား လက်မှတ်ထိုးပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားကြကာ ကိုယ့် အခန်းနှင့်ကိုယ် မှေးနေကြသည်။

......................................................................................

" ကျွီ …… ဟာ … ဆောရီး "

" အိုး "

တအိမ်ထဲ သူစိမ်းတွေလို နေရင်း နေသားကျလာစဉ် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အလုပ်မသွားမှီ ရေချိုးရန် ရေချိူးခန်း တံခါးအား ဆွဲဖွင့်လိုက်၏။တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်ဗလာဖြင့် ဆပ်ပြာတိုက်နေသော မြမျက်ချယ်အား မြင်လိုက်ရ၍ ပိုင်စိုး တစ်ယောက် မျက်နှာပူပူနှင့် တောင်းပန်နေသည်။

အိမ် အပေါ်ထပ်တွင် ရေချိုးခန်းက တခုသာရှိရာ မြမျက်ချယ်မှာ ဆပ်ပြာတိုက်နေချိန်မို့ ရေသံမကြားရ၍ ပိုင်စိုးလည်း လူမရှိဘူးထင်ကာ တံခါးဆွဲဖွင့် မိ၏။မမြင်တာကြာပြီဖြစ်သော မြမျက်ချယ်၏ တင်းကားစူထွက်နေသော နို့အုံများ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးအား အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့သည်။

ပိုင်စိုးစိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ ပုဆိုးအတွင်း ပေါင်ကြားမှ တင်းကနဲ့ခံစားမိချိန် မြမျက်ချယ်မှာ ဆပ်ပြာတိုက်လျက်အနေထားမှ ရေချိုးခန်းအတွင်းက တံဘက်တထည်အား ဆွဲယူကာ သူမကိုယ်လုံးအား ရင်လျားပတ်ထားပစ်၏။

" ငါ … မင်းရှိမှန်း မသိလို့ပါ "

" ရပါတယ် … ချယ်လေးလည်း … တံခါး မပိတ်မိတာ … ခဏစောင့်နော် … ရေအမြန်ချိုးလိုက်မယ် "

ပိုင်စိုးလည်း မြမျက်ချယ် တဘက်ပတ်ထားသော ကိုယ်လုံးအား တချက်ခိုးကြည့်ရင်း ရေချိုးခန်းအပြင်ဘက် ပြန်ထွက်လိုက်သည်။ပိုင်စိုး ထွက်သွားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်လည်း ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ ဘဝင်ကျနေမိ၏။ပိုင်စိုး၏ မျက်လုံးများက သူမအလှတရားများအား မက်မက်မောမော ကြည့်နေသည်ကို မြင်သိလိုက်ရသည်။ရေအမြန်ချိုးကာ ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ရာ သူမအား ခိုးကြည့်နေသည့် ပိုင်စိုးအား မျက်လုံးဒေါင့်မှ တွေ့လိုက်မိ၏။

...................................................................................................................

နေ့ရက်လေးများ ကုန်ဆုံးလာကာ ပိုင်စိုးတို့ အခန်းခွဲအိပ်သည်မှာ ၄ လ ကျော်လာခဲ့သည်။မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မနက်က ဖြစ်ခဲ့သော အဖြစ်ပျက်လေးအား တွေးတိုင်း စိတ်ထဲအားရကျေနပ်ကာ ဘဝင်ကျနေမိ၏။တနေကုန် လန်းဆန်းပျော်ရွှင်နေရာ ညပိုင်း အိပ်ယာဝင်ချိန် အရင်ရက်များလို အိပ်ယာပြင်ထက် လူးလိမ့်မနေရပဲ ခေါင်းချသည်နှင့် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားရသည်။

" ဟဲလို … မြမျက်ချယ် စကားပြောနေပါတယ်ရှင် "

" ချယ်လေး … ကိုယ်ပါကွာ … ကိုယ့်ဖုန်းလဲ မကိုင်ဘူး အိမ်ရှေ့လာတော့လည်း လူရိပ်လူယောင် မမြင်ရဘူး "

တဖက်က စကားသံကြောင့် မြမျက်ချယ် လက်ကလေးတုန်ကာ မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ် သွားတော့၏။

" ထက်ဇော် … ငါတို့ ဇတ်လမ်း ပြီးပြီလေဟာ … ခု ကိုပိုင်နဲ့ငါ … နင့်ကြောင့် လမ်းခွဲပြီးရပြီ တော်ပါတော့ "

" ငါ … မေသူ ပြောလို့ သိပြီးပါပြီ … ငါ နိုင်ငံခြား အပြီးသွားတော့မှာပါ … နောက်ဆုံး အနေနဲ့ နင့်ကို တခါလောက် တွေ့ချင်တာ … ဒါ နောက်ဆုံးပါဟာ "

…………………………...................................................................................................

အခန်း ( ၆ )

" တော်ပြီဟာ … ငါ အခု … ကိုပိုင့်ဆီက အချစ်တွေရဖို့ ကြိုးစားနေတာဟ … ဘာအကြောင်းနဲ့မှ အထင်လွဲ မခံနိုင်ဘူး "

" ဒါဆိုလည်း … ငါ နင်တို့အိမ် လာတွေ့ရုံပဲပေါ့ "

" ဟင် … ဘယ်လို … ထက်ဇော် "

" နင်က … လာမတွေ့မှ တော့ … ငါ့ဘက်က လာတွေ့ရုံလို့ ပြောတာပါ "

ထက်ဇော် စကားကြောင့် မြမျက်ချယ်မှာ အကျပ်ရိုက်သွားရသည်။ဒီတခါ သူမနှင့်ထက်ဇော်အား အတူတွေ့လျင် ပိုင်စိုးဘက်မှ ဘယ်လိုမှ ခွင့်လွတ်တော့မည် မဟုတ်ပေ။ခုအခြေနေတောင် မိဘနှစ်ပါးကြောင့် တအိမ်ထဲအတူ နေခွင့် ရရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တော့၏။

" နင် … ဒါ နောက်ဆုံးတွေ့မှာ သေချာလား ထက်ဇော် "

" တကယ်ပါဟာ … မေသူတို ဟေသီတို့ … နင်ဖုန်းဆက်မေးကြည့်လေ … ငါ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ အကုန်စီစဉ်ပြီးပါပြီ … နောက်၁ပတ်ထဲ ဆို ငါမြန်မာပြည်မှာ မရှိတော့ဘူး … မပိုင်ဆိုင်ရမယ့် အတူတူ နင်နဲ့ဝေးရာ ငါသွားနေတော့မှာပါ "

၂ နှစ်ကျော်တွဲလာသည့် သံယောစဉ် လက်ကျန်လေးကလည်း ဖိအားပေးနေပြန်သည်။

" နင့်ဘက်က … တကယ် ကတိတည်ရင် … နင် လာမတွေ့နဲ့ … ငါလာရမယ့် လိပ်စာပြော "

" ငါ ဝမ်းသာလိုက်တာ … ချယ်လေးရာ … Okey … ဒီလိပ်စာ အတိုင်း … လာခဲ့လိုက်ဟာ … ငါ အခု အဒီက … သွားစောင့်နေမယ် "

" အေး … ၁နာရီ အတွင်း … ငါလာခဲ့မယ် … ဒီနေ့ နောက်ဆုံး တွေ့ချင်းပေါ့ "

ထက်ဇော်ဖုန်းချသွားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ရေချိုး အဝတ်စားလဲကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။

" ဟော … ဒီနေ့ … ထူးဆန်းနေပါလား … သမီးလေး အပြင်ထွက်မယ် … ထင်တယ် "

အောက်ထပ် လှေကားရင်းနား ခြေချမိသည်နှင့် ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်မှ လှမ်းမေးနေ၏။

" အင်း … မာမီ … ချယ်လေး အပြင်မထွက်တာ ကြာပြီ … သူငယ်ချင်းတွေဆီ … အလယ်သွားမလို့ "

" သွားပေါ့ … သမီးရယ် … အိမ်ထဲ အောင်းမနေပါနဲ့ … ပျော်ပျော်လေး နေစမ်းပါ "

" ဟုတ် … ချယ်လေး သွားပြီ မာမီ "

မိခင်ဖြစ်သူအား ပြုံးပြရင် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်ဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ခဏအကြာတွင် ခြံဝင်းအတွင်းမှ ကားလေးတစ်စီး မောင်းထွက်လာကာ လမ်းမပေါ်မေးတင်လိုက်သည်။လမ်းမကြီးအတိုင်း မောင်းလာပြီး မီးပွိုင့်တခုတွင် မီးစိမ်းအောင် စောင့်ရင်း အရှေ့ဘက် အမြန်လမ်းမကြီးပေါ် ချိုးကွေ့ပစ်၏။ထက်ဇော်ပြောသည့် လိပ်စာအတိုင်း မောင်းနှင်လာရာ တဖြည်းဖြည်း မြို့ပြင်ထွက်သည့် လမ်းမဘက် ရောက်ရှိလာသည်။လမ်းဘေးဝဲယာ သစ်ပင်ကြီးများ လူနေအိမ်များ စားသောက်ဆိုင်များ တရိပ်ရိပ် ကျန်နေရစ်တော့၏။တဖြည်းဖြည်း လူနေအိမ်များ နည်းပါးလာပြီး သစ်ပင်ကြီးနှစ်ပင်ကြား ချိုးကွေ့ရာ ခဏအကြာ ထက်ဇော်ပေးထားသော လိပ်စာထဲမှ ခြံဝင်း တခုရှေ့ ရောက်ရှိလာသည်။

ခြံတံခါးမှာ ဟနေလျက် အတွင်း၌ ကားအနက်လေး တစ်စီး မြင်နေရ၏။ဟွန်းတီးမလို့ စဉ်းစားစဉ် ခြံတံခါးပွင့်လာသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ကားလေးအား မောင်းသွင်းခဲ့သည်။ကားပေါ်မှ ဆင်းလျင် ခြံတံခါး သော့ခတ်ကာ လျှောက်လာသော ထက်ဇော်အား တွေ့လိုက်ရ၏။

တိုက်ကြီးမှာ အပြင်မှကြည့်လျင် ဟောင်းသလိုလိုနှင့် အတွင်းပိုင်းမှာ သက်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ အစီအရီ ရှိကာ ခေါင်မိုးမှ မီးပန်းဆွဲကြီးများဖြင့် အလှဆင်ထားပြန်သည်။ဧည့်ခန်းတွင်း လူ ၄ ယောက် ထိုင်လို့ရသည့် ကျောမှီပါသော ထိုင်ခုံကြီး ၂ခုံမှာ အလယ်မှ မှန်မျက်နှာပြင်နှင့် ပြုလုပ်ထားသော စားပွဲခုံအရှည် ခြားထား၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် ခင်ကျင်းထား၏။

မြမျက်ချယ် ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် သူမနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ခံလိုက်ရသည်။ထို့နောက် ထုံးစံအတိုင်းပင် ထက်ဇော်၏ လက်များက ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် မြမျက်ချယ် နို့အုံများပေါ်ရောက်ရှိလာ၏။အင်္ကျီလက်ပြတ်အညိုလေးအား ကြယ်သီးများဖြုတ်ကာ ဆွဲချွတ်ရာ ဘယာစီယာ ခရမ်းရောင်လေးအတွင်းမှ နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေးမှာ တဝက်မရှိတရှိခန့် ထွက်ပေါ်နေသည်။ထက်ဇော်၏ နူတ်ခမ်းများ နို့အုံလေးပေါ်ကျရောက်ကာ ဘယာစီယာချိတ်အား ဖြုတ်ခံရပြန်၏။ဘယာစီယာ ချွတ်ချသည်နှင့် အကြောစိမ်းများ သိုင်းယှက်ထားသော ရင်သားစိုင်ဖွေးဖွေးလေး ထိပ်က နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေး ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

" အ …… ကျွတ်  …… ရှီးးး းးးးးး "

မြမျက်ချယ် ရင်ဘတ်လေးကော့တက်ကာ တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းတွင်း ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်နေ၏။ထက်ဇော်ခေါင်းအား ပွေ့ဖက်ရင်း ထိုင်ခုံနောက်ကျောအား မှီချလိုက်သည်။ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသည်နှင့် ညာဘက်နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးက အလိုလို ခေါင်းထောင်လာပြန်၏။မြမျက်ချယ် မျက်လုံးများ စင်းလာစဉ် သူမဝတ်ထားသော ဂါဝန်ဒူးဖုံး အောက်နားစလေးမှာ ပေါင်ရင်းထိ တက်လာနေသည်။ထက်ဇော်မှာ ထိုင်ခုံကျောမှီထားသော မြမျက်ချယ် နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ စုပ်ရင်း လက်တဖက်က ဂါဝန်အောက်နားစအား ဆွဲလှန်ပစ်၏။

" အ "

မြမျက်ချယ်နူတ်ခမ်းမှ ဒုတိယအကြိမ် အ ကနဲ့ ညည်းသံလေး ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။သူမပေါင်ကြားတည့်တည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနီလေးပေါ်မှ ထက်ဇော်လက်ချောင်းလေးများက ထိကပ်လှုပ်ရှားနေ၏။တဖြည်းဖြည်း ပေါက်တန်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက်အား မသိမသာဖြင့် ကားပေးနေမိသည်။နို့စို့ခံရင်း စောက်ပတ်လေးအား ကလိခံရကာ ရမ္မက်စိတ်လေးများ ထကြွလာတော့၏။ထိုစဉ် ထက်ဇော်မှာ ခုံပေါ်မှဆင်းကာ မြမျက်ချယ် ပေါင်ကြားတည့်တည့် နေရာယူကာ ဒူးထောက် ထိုင်ချပစ်သည်။မြမျက်ချယ်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ ပေါင်ဂွလေးအား စိုက်ကြည့်နေ၏။

မြမျက်ချယ် ပေါင်ဂွကြားအတွင်းခံဘောင်းဘီ ဘေး တဖက်တချက်တွင် စောက်မွှေးလေးများ လိပ်ထွက်နေသည်ကို မြင်နေရပြန်သည်။ထက်ဇော်တစ်ယောက် ဘောင်းဘီဂွလေးထဲ မျက်နှာအပ်ကာ လျှာအပြင်ထုတ်ရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအား ထိုးယက်ပစ်၏။

" ရှီးးးး းးးး … အ  ……  အအ "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ဘောင်းဘီအပြင်မှ ထက်ဇော်၏လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာသည်နှင့် ပေါင်တန်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ ထက်ဇော်ခေါင်းအား ညှပ်ထားမိသည်။ထို့နောက် ထက်ဇော်၏ လျှာဖျားထိပ်တွင် တကိုယ်လုံး လူးလွန့်ရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ခံယူနေတော့၏။

" ဟူးးးးး းးးး …… အားးးး   အ    အ … ဒါနောက်ဆုံးပါပဲ … ကိုပိုင်ရယ် … ချယ်လေးကို ခွင့်လွတ်ပါနော် …… အ   ရှီးးးး းးးးး "

စိုးပိုင်အား စိတ်ထဲမှ တောင်းပန်ကာ ထက်ဇော်၏ဆံပင်များကြား သူမ လက်ချောင်းလေးများနှင့် ထိုးဖွရင်း ခါးလေး ကော့ထိုးပေးနေပြန်သည်။ထက်ဇော်လျှာစွမ်းကြောင့် စောက်ရည်ကြည်လေးများစို့လာကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက စောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်အား ကပ်နေတော့၏။အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများ ဖေါင်းကြွလာသဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က စောက်ပတ်လေးမှာ အတိုင်းသား ထင်းနေပြန်သည်။ထက်ဇော်က ယက်ပေးနေရာမှ နူတ်ခမ်းအားခွာကာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ခါးဆန့်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်စဉ် မြမျက်ချယ်မှ ဖင်ကြီးအားကြွပေးသဖြင့် ထက်ဇော်က ဂါဝန်ပါ တခါတည်း ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။

" ဟာ … ထက်ဇော်ရယ် "

မြမျက်ချယ် အံအောမှင်သက်သွားမိရသည်။၂ နှစ်ခန့် တွဲခဲ့သော သူမချစ်သူ ထက်ဇော်မှာ သူမစောက်ရည်များရွှဲနေသော အတွင်းခံလေးအား နှာခေါင်းဖြင့် တေ့ကာ မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ထိုစဉ် ထက်ဇော်မှာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ  မြမျက်ချယ် အတွင်းခံလေးအား ပေါင်ကြားမှ ထောင်ထွက်လာသော လီးတန်ပေါ်ပတ်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။မြမျက်မှာလည်း သူမပေါင်ကြားအား ထပ်ဇော်ကြည့်နေသည်ကို မြင်ရသဖြင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ထပ်ကားကာ စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲထားလိုက်၏။

" အားးး  အားဟား … ချယ်လေးရယ် … ဟူးးး   ချစ်တယ်ကွာ …… ပြွတ်   ပလပ်   ပလပ်   ပလပ် "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် သူမအတွင်းခံလေးအား လီးတန်အားပတ်ကာ သူမနာမည်ရွတ်ရင်း ဂွင်းထုနေသော ထက်ဇော်မျက်နှာအား စူးစိုက်ကြည့်နေမိပြန်သည်။ထိုစဉ် ထက်ဇော်မှ သူမပေါင်ဂွထဲကြည့်ရင်း ဖြဲပြထားသော စောက်ပတ်အား ထိုးယက် ပစ်လိုက်တော့၏။အလိုလျောက် ထက်ဇော်မျက်နှာအား စောက်ဖုတ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ ထက်ဇော်မျက်နှာတပြင်လုံး အရည်အိုင်နေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်မိသည်။

" အားဟား …… ရှီးးးး းးးး  …… အင့်  အင့် …… ဟူးးးး းးးး … ချယ်လေးကို  နားလည်ပေးနော် ကိုပိုင် …… ဒါနောက်ဆုံးဖြစ်စေရမယ် ……  အမလေးးးး   အ    အားးးးးး းးးးးး …… အင်းဟင်းးးး "

ထက်ဇော်မျက်နာအား စောက်ပတ်ဖြင့် ပွတ်ရင်း ပိုင်စိုးအား စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ် တောင်းပန်မိနေ၏။မြမျက်ချယ် တစ်ယောက် အသံပေါင်းစုံညည်းကာ ခုံပေါ်ထိုင်လျက်တန်းလန်းဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် ခြေဖျားထောက်ရင်း ပေါင်တန်များ တဆက်ဆက်တုန်လာတော့သည်။မျက်စိလေးမိတ် ကာမစည်းလေးခံစားရင်း စောက်ခေါင်းထိပ်လေး နွေးကနဲ့ အသားစိုင်တခုမှ လာထိသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ သူမရမ္မက်မီးတောက်လောင်ချိန် ထက်ဇော်မှာ မျက်နှာအဖုတ်နှင့်ပွတ်ခံနေရာမှခွာကာ ခါးဆန့်ရင်း ဒစ်ဖူးဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

" ဟာ … မလုပ်နဲ့ … ထက်ဇော် … အဲဒီထိ … မသွားကြေးလေ … ဗျစ်  …… အ   အားးး …… ဗျစ်  ဗျစ် အမလေးးးး …… အ   အ "

မြမျက်ချယ် လှမ်းတားနေစဉ် စကားပင် မဆုံးလိုက်ပေ ထက်ဇော်မှာ လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ထားသော စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး တဗျစ်ဗျစ်နှင့် ဖိသွင်းပစ်သည်။ထို့နောက် တသက်စာ ခွဲခွာရမည်မို့ မနားတမ်းလိုးချက်များဖြင့် မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်လေးအား ပစ်ပစ်လိုးတော့၏။

" အိုးးးး …… အ အ …… မလုပ်နဲ့ … မလုပ်ပါနဲ့ … ထက်ဇော်ရယ် …… အဲဒါ … ကိုပိုင့်အတွက်ပါ …… အဟင့် ဟင့် "

" ဟားဟား …… နောက်မှပေါက်တဲ့ကြာပင်က … ပိုလှချင်လို့ရမလား … ချယ်လေး … နင့်ကို ငါ တန်ဖိုးထားပြီး မလိုးခဲ့တာက … သိပ်ချစ်လို့ဟ … တခြားကောင် လိုးဖို့ မဟုတ်ဘူး … အင့်ဟာ … ဘွတ် …… ဖွပ် …… ဗျစ်   ဘွတ် "

ထက်ဇော်၏ နာကြီးချက်များနှင့် မီးပွင့်မတတ်လိုးချက်များအောက် မြမျက်ချယ်၏ တောင်းပန်သံလေး ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။ထက်ဇော်မှာ ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် မြမျက်ချယ်နို့အုံများအား ညှစ်ချေရင်း အားရှိသလောက် ဆောင့်လိုးနေ၏။

" ဘွတ် …… အားးး …… သေပါပြီ …… အမလေးးး  ကျွတ် …… အဟင့်  ဟင့် "

ထိုစဉ် တိုက်တံခါးပွင့်လာပြီး လူတစ်ယောက် ပြေးဝင်လာကာ လက်ထဲအသင့်ပါလာသော ဓါးရှည်မြှောက်တက်သွားပြီး တဆက်ထဲ ထက်ဇော်၏ အားကနဲ့ ရင်ခေါင်းသံကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။

" ဝှီးးး … ဝုန်းးး … ဒုတ်  … ရွှတ် ရွှတ် …… အားးးးးးးး "

ထက်ဇော်တစ်ယောက် ကျောကော့ကာ လှန်ကျသွားပြီး အကြောများဆွဲကာ ပါးစပ်မှ သွေးများအမ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတော့၏။

" ဟင် …… ကိုပိုင် "

" ဟားဟားးး … ခွေးဇတ်ခင်းတဲ့ … နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ငရဲပြည်ပို့မလို့ ငါချောင်းနေတာ ကြာပြီဟ "

" ဟို   ဟို … ချယ်လေး …… ရှင်း   ရှင်း … ဇွပ်  …… အ  …… ရှ င်း  ပြ  ပြ … ဇွပ်  ဇွပ် …… အ   အားးးးး  အ "

မြမျက်ချယ်စကားမဆုံးခင် ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ရင်ဝအား ဓါးဖြင့် တဇွပ်ဇွပ် ထိုးချလိုက်သည်။မြမျက်ချယ်မှာ ရှင်းပြဖို့ တောင်းပန်စဉ် ပိုင်စိုးမှ ဓါးအား မြှောက်ကာ လည်ပင်းတည့်တည့် ပိုင်းချပစ်တော့သည်။

....................................................................................

" အမလေးးး … ဒုန်းးး  ဝုန်းးးး …… အ   ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် … သေပါပြီရှင် "

" ကျွီ  … ဘာ  ဘာဖြစ်တာလဲ … မြမျက်ချယ် "

တံခါးဖွင့်သံနှင်အတူ ပိုင်စိုးဝင်လာစဉ် မြမျက်ချယ်မှာ ကုတင်အောက် ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်ကာ နဖူးအားပွတ်နေရှာ၏။ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေစဉ် ဝုန်းကနဲ့ အသံနှင့်အတူ မြမျက်ချယ်၏ အော်သံကြားမိသဖြင့် သူ့အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာကာ မြမျက်ချယ် အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့တော့သည်။

" အိပ်မက်မက်ပြီး … ကုတင်ပေါ်က … ပြုတ်ကျတာပါ … ကိုပိုင် "

ထိုစဉ် ဦးမြတ်အောင်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တို့ လင်မယားမှာ အပေါ်ထပ်မှ ဝုန်းကနဲ့ အသံကြားသဖြင့် ဘာလဲ သိချင်စိတ်နှင့် တက်လာခဲ့ကြ၏။လှေကားထိပ်ရောက်သည်နှင့် ပိုင်စိုးအိပ်ခန်းမှာ ပွင့်လျက်ရှိပြီး လူမမြင်ရပေ။ထပ်လျှောက်ခဲ့ရာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်၏ အိပ်ခန်းမှာလည်း တံခါးဟနေသည်ကို မြင်နေရသည်။လင်မယားနှစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာရာ တံခါးဝနားမရောက်ခင် အခန်းထဲမှ အသံများကြောင့် ခြေလှမ်းများရပ်ကာ မျက်လုံးများ ပြူးသွားတော့၏။

" အဟင့်ဟင့် … နာတယ် ကိုပိုင်ရဲ့ "

" ခဏလေးပါ … ကြိတ်ခံဟာ "

" တအားကြီး  မထိုးနဲ့လေ … ကိုပိုင်ကလည်း … ယောင်ကားနေတာပါဆို "

" ဖိထိုးမှရမှာပေါ့ … မြမျက်ချယ်ရယ် "

အခန်းထဲက ထွက်ပေါ်လာသောအသံများကြောင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့သည်။

" ဘယ်လဲ … မြမြ ရာ "

" အမလေး … ရှင့်သမီး … အိပ်ခန်းထဲမှာ … ဆီဗူးတွေခါပြီး … မောင်ပိုင်စိုးကို အချဉ်ပေါင်းရောင်းနေတာ မကြားဘူးလား "

" ဟာ … ဒီလောက် ညနက်နေတာ … ဘယ်က အချဉ်ပေါင်းလည်းဟ "

" ကျမ မကြည့်ရဲဘူး … အောက်ပြန်ဆင်းပြီ … ရှင်ကြည့်ချင်ရင် နေခဲ့ပေါ့ "

ဦးမြတ်အောင်မှာ ဘုမသိဘမသိဖြင့် အိမ်အောက်ထပ် လှေကားအတိုင်း ပြန်ဆင်းသွားသော ဇနီးဖြစ်သူ၏ ဖင်ကြီးအား ကိုင်ရင်း နောက်မှ လိုက်ပါသွားတော့သည်။

………………………………………….................................................................................

အခန်း ( ၇ )

မနက်လင်းသည်နှင့် ပိုင်စိုးလည်း လှေကားအတိုင်းဆင်းလာရာ နောက်ကျောဘက်မှ လူရိပ်မြင်သဖြင့် လှည့်ကြည့်မိသည်။စကားတော့ မပြောတော့ပေ။

" ဟော … နိုးပြီပေါ့ … နှစ်ယောက်စလုံး "

" ဟုတ် "

" ဟုတ်ကဲ့ … မာမီ … ကျွတ်ကျွတ် "

" ဟင် … ဘာဖြစ်တာလဲ … နဖူးက … မဲပြီး ယောင်နေပါလား "

" ဟုတ် မာမီ "

" မောင်ပိုင်စိုး "

" ခင်ဗျာ "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်နှင့် ပြောရင်း ပိုင်စိုးဘက် လှည့်ပြောနေ၏။

" မင်းကွယ် … အဲလောက်ကြီး ရက်စက်တာတော့ … မကောင်းပါဘူး "

" ဟင် … ကျ နော် ဘာ လုပ် …… "

" ဟိုးထား … ဟိုးထား မောင်ပိုင်စိုးရေ … ညက … ငါ့သမီး အချဉ်ပေါင်းရောင်းနေတာမလား "

ဦးမြတ်အောင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပြောပြထားသဖြင့် အပိုင်ပဲဟူသော လေသံဖြင့် ပိုင်စိုးအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။

" ရှင် … ဒယ်ဒီ … သမီး … အချဉ်ပေါင်း မရောင်းပါဘူး "

ဦးမြတ်အောင်မှ ပိုင်စိုးအားမေးရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကြောင်နေစဉ် မြမျက်ချယ်မှ ဝင်ဖြေပေး၏။

" အဟင်း ဟင်း … မြမြခိုင်ပါ … သမီးရယ် … ညည်းမွေးထုတ်ထားတဲ့ … အမေပါ … ငယ်ရာက ကြီးလာတာ … သဘောပေါက် "

ဒေါ်မြမြခိုင်ကလည်း ငါသိပါတယ်ဆိုသည့် ပုံစံနှင့် မျက်လုံးလေးစင်းကာ တဟင်းဟင်း ရယ်ရင်း ဝင်ပြောပြန်သည်။

" ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေးပါ … မာမီရယ် … သမီး အချဉ်ပေါင်း မရောင်းရပါဘူး "

" ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ကျနော်လည်း ဝယ်မစားပါဘူး "

" အိုးဟို့ … ဂယက် ထတုန်းက ထပြီး ခုကြမှ … ခ်လ်း ခ်လ်း "

" အ … ကျွတ်ကျွတ် "

ပိုင်စိုးရော မြမျက်ချယ်ပါ အူကြောင်ကြားဖြစ်နေရ၏။ဒီကြားထဲ နဖူးပေါ်ဝဲကျလာသော ဆံပင်အား လက်ဖြင့်သပ်တင်ရာ နဖူးမှ ဘုအား ထိမိသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ညည်းတွားနေပြန်သည်။

" အေးလေ … ဒါဆိုလည်း … ဒဲ့ပဲ မေးလိုက်တော့မယ် … ဟွင်း ဟွင်း "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ယုံကြည်ပိုင်နိုင်သော မျက်နှာထားနှင့် မြမျက်ချယ်အား စူးစိုက်ကြည့်လိုက်၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူအား ကြောင်ကြည့်နေ၏။

" သမီး နဖူးက … ဘာဖြစ်တာလဲ "

" ကြမ်းပြင်နဲ့ … စောင့်မိတာပါ … မာမီ "

" ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး မင်းဘာငြင်းဦးမလဲ … အဟင်း "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ မြမျက်ချယ်အား မေးရင်း ပိုင်စိုးအား ဆက်လက်မေးလိုက်တော့သည်။

" ဗျာ "

" မဗျာပါနဲ့ကွ … ဘာတဲ့ … တအား ဟိုဟာ မပြုနဲ့ဆိုလား … ညက … သမီးကိုယ်တိုင်ပြောနေတာလေ … မင်းကို "

" အော် … အဲတာလား … ဟုတ်ပါတယ် "

" အေးလေး … သူများသားသမီးကို နဖူးနဲ့ကြမ်းပြင်ထိအောင် … ဟိုဟာကွာ … ကောင်လား စဉ်းစားကြည့်ဦး "

" အာ … မာမီကလည်းနော် … နဖူးက သမီးဘာသာ အိပ်မက်မက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျတုန်း အောက်က ကြမ်းပြင်နဲ့ စောင့်မိတာပါ … ကိုပိုင် နဲ့ မဆိုင်ပါဘူး "

" ဟုတ်ပါတယ် … အန်တီ "

မြမျက်ချယ်စကားအဆုံး ပိုင်းစိုးကလည်း ကမန်းကတန်း ထောက်ခံလိုက်တော့၏။

" ဟမ် … ဒါဆို … ညည်းက တအားမထိုးနဲ့ … ယောင်ကားနေတာဆိုတာကရော "

" အော် … အဲဒါ နဖူးက ကြမ်းနဲ့ရိုက်မိပြီး ဘုထွက်လာတာ ယောင်ကားနေတယ် ပြောတာပါ "

" နို့ … တအားမထိုးနဲ့ ဆိုတာက "

" ဟုတ်တယ်လေ … ကိုပိုင်က … ကြက်ပူထိုးပေးနေတာ … တအားထိုးတော့ နာတာပေါ့ "

" ဟင် … ငါက ညည်းတို့ချင်း အဆင်ပြေပြီး ဟိုဟာ ထင်နေတာဟာ "

" မြ မြ "

" ရှင် … ကိုမြတ်အောင် "

" တော်ပါတော့ကွာ … ကလေးတွေရှေ့ လျှောက်ပြောနေတာ … သူတို့က အချဉ်ပေါင်း မရောင်းဘူး မင်းက … ဂယက်တွေ ထနေတာကွ "

" ဟုတ် "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမြတ်အောင် စကားကြောင့် ဇက်ကလေး ပုဝင်သွားရင်း ကုန်နေသော ကော်ဖီအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် သောက်ချင်ဟန်ဆောင်နေတော့၏။

" ကဲ … မောင်ပိုင်စိုးနဲ့ သမီး မျက်နှာသစ် … မုန့်စားကြတော့ … မြမြ … မင်းက ငါအလုပ်သွားဖို့ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုး လာထုတ်ပေးတော့ ခုလာ "

ဦးမြတ်အောင်မှာ ပိုင်စိုးတို့အား ပြောပြီးသည်နှင့် မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်အား တဆက်တည်း ပြောလိုက်သည်။ပိုင်စိုးနှင့် မြမျက်ချယ်မှာ ရေချိုးခန်းထဲ မျက်နှာသစ်ရန် ဝင်သွားကြ၏။ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ကျောပေးသွားတိုက်နေသော မြမျက်ချယ်၏ ညအိပ်ဂါဝန်လေးအောက်မှ ဖင်ကြီးအားကြည့်ရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှလီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်နေတော့သည်။မြမျက်ချယ်မှာလည်း သူမရှေ့မှန်ထဲမှ ပိုင်စိုးအား မြင်နေရ၏။

ပိုင်စိုးမျက်လုံးများမှာ သူမခန္ဓာကိုယ်အောင်ပိုင်း ကြည့်နေရာ စိတ်ထဲတရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေမိသည်။မှန်အောက်ရှိ ဘေစင်ထဲ သွားတိုက်ပုလုပ်ကျင်းပြီး ထွေးချရင်း ခါးညွတ်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား နောက်ပစ်ကော့လိုက်၏။သူမဖင်ကြီးမှာ ပိုင်စိုးပုဆိုးတွင်းမှ အမြှောင်းလိုက်ထနေသော လီးအား ဖိကပ်မိသည်။

" အိုရ် "

" ဟင် … ဆောရီး မြမျက်ချယ် "

ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ဖင်အား ကြည့်နေစဉ် မမျှော်လင့်ပဲ သူ့ပုဆိုးအတွင်းမှ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လီးအား ထိကပ်လာသဖြင့် ဘေးသို့ ကိုယ်လုံးအား ရွေ့ပစ်လိုက်၏။ပိုင်စိုးဘေးသို့ ရွေ့သည်နှင့် မြမျက်ချယ်ဖင်သားကြီးအား လီးဖြင့်ကန့်လန့်ဖျက်ပွတ်ဆွဲသလိုဖြစ်ကာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးစင်းကျသွားသည်။ထို့နောက် နှစ်ဦးသား မျက်နှာအမြန်သစ်ပြီး ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ထွက်ခဲ့၏။ဧည့်ခန်းတွင်း စကားမပြောဖြစ်ပဲ ကော်ဖီနှင့် မုန့်စားကာ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ကြသည်။ခဏအကြာတွင် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ရေချိုးကာ အဝတ်စားများလဲ၍ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းလာ၏။ဧည့်ခန်းထဲ အဖြတ် စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသော မြမျက်ချယ်ဖုံးသံ မြည်လာရာ မြမျက်ချယ်မှ ယူဖွင့်လိုက်သည်။

" ဟဲလို … မေသူလား "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးအား ခုံပေါ်တွင် ပွေ့ဖက်ထားရာမှ ဖုန်းသံမြည်လာသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောရန် ဖက်ထားရာမှ လွတ်ပေးလိုက်၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူရင်ခွင်မှ ထွက်ကာ ခါးဆန့်ရင်း ဖုန်းပြောနေသည်။

" ကိုယ်ပါ … မြမျက်ချယ် "

" ဟမ် … ထက်ဇော် … နင်  နင် "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မျက်နှာလေးပျက်ကာ ဧည့်ခန်းအတွင်းမှ ဖြတ်လာသော ပိုင်စိုးအား ကြည့်လိုက်မိ၏။ပိုင်စိုးကမှာလည်း အလုပ်သွားကာနီး မြမျက်ချယ်ဆီမှ ထက်ဇော်နာမည် ကြားလိုက်သည်နှင့် မျက်နှာတင်းမာသွားရသည်။

" ချယ်လေးက … ကိုယ့်ဖုန်း မကိုင်တော့ … မေသူ ဆီ အကူညီတောင်းပြီး မေသူုဖုန်းနဲ့ ဆက်ရတာပေါ့ "

" နင်နဲ့ငါ … စကားပြောစရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိဘူးလေ "

" ဟားဟားးး … သိပ်ကို အသဲမာနေပြီပေါ့ … ဘာလဲ … ဟိုလူက … ပြန်လက်ခံ လိုက်ပြီလား "

ထက်ဇော်စကားကြောင့် မြမျက်ချယ် မျက်နှာလေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။မိခင်ဖြစ်သူနှင့် အတူထိုင်နေရာမှ ဝုန်းကနဲ့ ထရပ်ရင်း အိမ်တံခါးဝရပ်နေသော ပိုင်စိုးနားလေး လျှောက်သွားလိုက်၏။

" နင် … သေချာ နားထောင် … ထက်ဇော် … ခု ငါ့ဘေးမှာ ကိုပိုင်ရှိတယ် … ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါလက်ထပ်ထားတဲ့ ယောင်္ကျားမို့ ငါသူ့ဆီက အချစ်ကို ရဖို့ကြိုးစားနေတယ် … ပြွတ်စ် "

မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်အားပြောရင်း ပိုင်စိုး ပါးပြင်အား ဖုန်းဖြင့်ကပ်ကာ နမ်းပြလိုက်သည်။

" ဘာ "

ပြွတ်စ် … ဆိုသော အသံအား ထက်ဇော်ကြားသည်နှင့် ပေါက်ကွဲသွားပုံရ၏။ပိုင်စိုးမှာလည်း မြမျက်ချယ် သူ့အနားရောက်လာကာ ပြောနေသောစကားများအား အံအောမှင်သက်မိစဉ် ပါးပြင်အား မြမျက်ချယ်မှ နမ်းလိုက်သဖြင့် စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်စွာ ဘဝင်ခိုက်နေတော့သည်။

တကယ်လည်း မြမျက်ချယ်မှ သူ့အား ချစ်ပြသည်ကို မျှော်လင့်နေသည်မှာ ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ထက်ဇော် ဖုန်းချသွားသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုး အင်္ကျီကော်လံအား ပြုပြင်ပေးကာ ကြယ်သီးများအား စစ်ပေးလိုက်၏။ပိုင်စိုး တစ်ယောက်  မြမျက်ချယ်အား ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်ချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေတော့သည်။

" သမီးခဏ … ခုန ဖုန်း ပြန်ခေါ်လိုက် … မာမီ စကားပြောဦးမယ် "

မိခင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မြမျက်ချယ်မှာ မျက်လုံးလေးဝိုင်းကာ မေသူဖုန်းအား ပြန်ခေါ်လိုက်တော့၏။

" ဟဲလို … ချယ်လေးလား "

" ချယ်လေးအမေပါ … မေသူ "

" ရှင် … ဟုတ် ဟုတ် "

" အန်တီ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောမယ် … သမီးတို့ သူငယ်ချင်းသံယောစဉ်ကို အန်တီနားလည်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် တပါးသူ အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်အောင်တော့ … မလုပ်စေချင်ဘူးကွယ် "

" သမီး နားမလည်ဘူး … အန်တီ "

" အော်အော် … ဒီလိုလေ … အန်တီသမီး မြမျက်ချယ်နဲ့ သမီးတို့ သူငယ်ချင်း ထက်ဇော်ကို ပြန်ဆက်အောင် အကူညီမပေးဖို့ ပြောတာပါ … သမီးကလည်း မောင်ပိုင်စိုး အပေါ်မှာ သံယောစဉ်ဖြစ်နေပါပြီ … အဲတော့ ထက်ဇော်ကြောင့် အန်တီသမီးအိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲမှာတော့ လက်ပိုက်ကြည့်မနေနိုင်ပါဘူး "

" ဟုတ်ကဲ့ … အန်တီ သမီးနားလည်ပါပြီ … ခုဟာကလည်း ထက်ဇော် လာအကူညီတောင်းလို့ ဖုန်းငှားလိုက်တာပါ "

" အေးပါကွယ် … အန်တီတို့ဘက်ကိုလည်း နားလည်ပေးပါလို့ … တောင်းဆိုပါတယ် "

ဖုန်းပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ မြမျက်ချယ်တို့ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်၏။

" ကဲ … မောင်ပိုင်စိုး … အလုပ်မသွားဘူးလား "

" ဗျာ … ဟုတ်ဟုတ် … အခု သွားမလို့ပါ အန်တီ "

မြမျက်ချယ်နား နေချင်သေးသော်လည်း ဒေါ်မြမြခိုင် စကားကြောင့် ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လည်ကန်လည်ကန်ဖြင့် မြမျက်ချယ်အား ကြည့်ကာ အိမ်ပြင်ထွက်ခဲ့သည်။

" ကိုပိုင် … ကားဂိုဒေါင်က ဒီဘက်မှာလေ … ခ်ခ်  ခ်ခ် … လမ်းကို သေချာ ဂရုစိုက်မောင်းနော် "

" ဟမ် … အင်း အင်း "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် အပျော်လုံးစို့ပြီး ဂယောင်ဂယင် ဖြစ်နေကာ ကားဂိုဒေါင်ဘက်မသွားပဲ ခြံဝင်းညာဘက် ပန်းခြံဘက် လျှောက်သွားနေသည်။ခဏအကြာမှ ကားဂိုဒေါင်ထဲမှ ကားထုတ်ကာ ခြံဝင်းထဲမှ မောင်းထွက်သွား၏။

" အဟင်းဟင်း … ငါ့သမီးက ချုပ်မယ့်ချုယ်တော့လည်း လှုပ်မရအောင် … ချုပ်ပစ်တော့တာ … ခိခိ "

" အာ … မာမီကလည်း "

" မောင်ပိုင်စိုး … လည်ကန်လည်ကန်နဲ့ … ခြေလှမ်းတွေတောင် မှားကုန်တာ "

" ချယ်လေးလည်း … စိတ်ထဲရှိရာ လုပ်ပြလိုက်တာပါ "

" ဒီတိုင်းဆို … သမီးကောင်လေး ထက်ဇော်ဘက်က … စိတ်မချရသေးဘူး … ကလေးယူဖို့ ကြိုးစားတော့အေ "

" ဟို ဟို … အဲတာက … မလွယ်ဘူး … မာမီရဲ့ "

" သမီး ဆေးထိုး … ဆေးသောက်ရပ်တော့လေ "

" ဟူးးး … ချယ်လေးတို့ ခုထိ … ဟိုဟာ မဖြစ်ကျသေးဘူး "

" ဟင် … အမလေး … မြမျက်ချယ် … နေရာချင်းသာ လဲလိုက်ချင်တယ် "

" ဟာ … မာမီကလည်း … မာမီနဲ့ ကိုပိုင် … မသင့်တော်ပါဘူး "

" ဟဲ့ … ညည်းလင် ငါယူဖို့ … ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး အံအောပါ့အေ … နေရာချင်း လဲတယ်ဆိုတာ … ညည်းအသုံးမကျတာကို ပြောနေတာဟေ့ "

ဒေါ်မြမြခိုင်၏ စကားအား နားမလည်ပဲ မြမျက်ချယ်မှာ သူမထင်ရာပြန်ပြောနေတော့သည်။

" နို့ … သိမှ မသိပဲ … မာမီရယ် …ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အဲဒါကြောင့် ထက်ဇော်က ညည်းကို … ဟင်းဟင်း … ငါ့ပါးစပ်နဲ့ … တွေ့တော့မယ်နော် "

" ထက်ဇော်နဲ့လည်း … ချယ်လေး ဟိုဟာ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး … ချစ်သူသဘာဝ … နဲနဲပါးပါးပေါ့ မာမီကလည်း "

" ကဲ … တော်ပြီ … အိမ်ထောင်ကျတာနဲ့ … လင်က … မစရင် … ကိုယ့်ဘက်က စ ပေးရတယ် … မသေမချင်း မှတ် "

" အင် "

" အင် မနေနဲ့ … မောင်ပိုင်စိုး ပုံစံကလည်း … သမီးဒယ်ဒီလိုပဲ လာမှာ "

" ဘယ်လို … မာမီ "

" သမီးဒယ်ဒီလည်း … မာမီကို … ချစ်တာတုန်လို့ … ခိုးပြေးဖို့ ပြောရင် … နေ့ရွေ့ ညရွေ့နဲ့ လေ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" လက်ထပ်ပြီးတော့လည်း … မာမီဘက်က … အချဉ်ပေါင်းရောင်းလိုက်ရတာပေါ့ … သူ့ဘေးမှာက … အပ်ချည်ကြိုးခါးတောင်းကြိုက်မတွေ … ဝိုင်းနေတာ အများကြီးပဲ "

" အယ် … ဒယ်ဒီက … ဆော်ကြည်ဘဲပေါ့ "

" သူ့ချစ်တာမဟုတ်ပါဘူးအေ … သူ့ကုမ္ပဏီကို မက်မောကြတာ "

" ဟေး … ငါ့ အကြောင်း ပြောနေကြတာလား … သားအမိနှစ်ယောက် "

" ဟုတ်ပါ့ ကိုမြတ်အောင် … မြမြတို့ အရင်က … အကြောင်းတွေပေါ့ "

" အော် … ငါလည်း အလုပ်သွားတော့မလို့ … မောင်ပိုင်စိုးရော "

" ရှင့် … သားမက် … အူကြောင်ကြား … ခုနလေးတင် … ထွက်သွားလေရဲ့ "

" အေးကွာ … ဇွဲနဲ့ ဝရိယ က … ငါ့ ထက်သာတယ်ဟေ့ "

ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် သားမက်အတွက် ဂုဏ်ယူနေကာ ပြုံးရင်း ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

" ကဲ … သူ့ဘက်က မစရင် "

" ကိုယ့်ဘက်က … နန့်ပေးရမှာပါ … မာမီ "

ဦးမြတ်အောင်ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။

" Oki … ဖိုက်တင်း … သမီးလေး "

" Yes … မာမီ "

" ရိုက်လိုက်ပါဦး "

ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူအား ပထမအဆင့် ယောင်္ကျားချုပ်နည်း သင်ပေးကာ လက်ဝါးလေးမြှောက်ပေးနေသည်။

" ဖတ်  ဖတ် "

ဧည့်ခန်းထဲ သားအမိနှစ်ယောက်၏ လက်ဝါးရိုက်သံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏။ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်၏ ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ နဖူးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်တော့သည်။

.......................................................................

ညနေပိုင်း ပိုင်စိုး ကုမ္ပဏီမှ ပြန်ရောက်လာကာ ရေချိုးစဉ် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ရေဝင်ချိုးနေ၏။သူမနားထဲ မိခင်ဖြစ်သူ၏ သူ့ဘက်က မစလျင် ကိုယ့်ဘက်က စရမည် ဆောင်ပုဒ်အား ကျင့်သုံးတော့သည်။ထမိန်ရင်လျားလေးအား ဖြည်ကာ ထမိန်အပေါ်အနားစအား ပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဆပ်ပြာတိုက်ပြရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် ခိုးကြည့်ရင်း သွေးသားများ ဆူပွက်နေရရှာ၏။

………………………………..................................................................

အခန်း ( ၈ )

ပေါင်ကြားထဲ တိုက်ပြီးသည်နှင့် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် နောက်ကျောဘက်အား လက်ပြင်ကြောညှပ်နေသည်ဟု အကြောင်းပြကာ ပိုင်စိုးအား ဆပ်ပြာတိုက်ခိုင်းလိုက်သည်။ထမိန်အား ခါးလယ်ထိလျောချပြီး ဖင်ကြီးအား နောက်ပစ်ထားရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ဂုတ်သားဝင်းဝင်းမှ စ၍ အောက်သို့ရွေ့ကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေ၏။ကျောက်ပြင်အောက် ခါးလေးမှာ ခွက်နေပြီး လျောချထားသော ထမိန်အပေါ်အနားစအောက် ကော့ထွက်အိစက်နေသော ဖင်သားဖွေးဖွေး၏ အပေါ်ခြမ်းအား မြင်နေရပြန်သည်။

မြမျက်ချယ်မှာ ကျော်ပြင်သာ ဆပ်ပြာတိုက်ခိုင်းသော်လည်း  ပိုင်စိုးလက်နှစ်ဖက်မှာ ခါးလေးကျဉ်လေးအောက်ထိရောက်ကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ဆပ်ပြာဖြင့် ပွတ်တိုက်နေမိ၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း ပိုင်စိုးလက်များ သူမဖင်သားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ထမိန်အား မသိမသာလေး ထပ်လျောပေးလိုက်သည်။ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်ဖင်ကြီးအား တပြင်လုံး ပွတ်သပ်တိုက်ကာ အတော်ကြာမှ ဆပ်ပြာတိုက်ခြင်းအား ရပ်လိုက်တော့၏။မရပ်လို့လည်း မဖြစ်တော့ပေ မြမျက်ချယ် ကျောပြင်မှ ဆပ်ပြာများ အနည်းငယ်ခြောက်သွေ့ နေပြီဖြစ်သည်။

ထို့နောက် ရေအမြန်ချိုးကာ နှစ်ဦးသား ရေချိုးခန်းမှထွက်လာခဲ့ကြ၏။ခဏအကြာ အဝတ်စားလဲပြီး အောက်ထပ် ထမင်းအတူစားကာ ဧည့်ခန်းတွင်း တီဗွီ အတူထိုင်ကြည့်နေသည်။၁၀နာရီကျော်ကျော်တွင် ပိုင်စိုးမှာ နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့၏။ပိုင်စိုးတက်သွားပြီး ၅ မိနစ်လောက်တွင် မြမျက်ချယ်မှာလည်း တဝါးဝါး သန်းပြကာ မိခင်နှင့်ဖခင်အား နူတ်ဆက်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။မတ်တပ်ရပ်ပြီးသည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူအား လက်မလေးထောင်ပြကာ မျက်စိတဖက် မှိတ်ပြခဲ့၏။

အိမ်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်စားများ ချွတ်ချပြီး အထက်အောက် အတွင်းခံများ မဝတ်ပဲ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေး ကောက်စွပ်လိုက်သည်။အင်္ကျီလေးမှာ  ဒူးအထက်နားလေးထိဖုံးသော စကပ်လေးဖြင့် တွဲလျက်ဖြစ်၏။ဗီဒိုမှ မှန်ရှေ့ ကိုယ်လုံးအားတပတ်လှည့်ကြည့်ကာ အားရကျေနပ်မှ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ပိုင်စိုး အိပ်ခန်းနားလျှောက်လာခဲ့၏။တံခါးက ဟထားသဖြင့် အသာတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာလိုက်တော့သည်။

" မြမျက်ချယ် … လာလေ … နဖူးက မသက်သာဘူးလား "

သူမအားမြင်လိုက်သည်နှင့် ပိုင်စိုးက လှမ်းမေးနေ၏။

" နဖူးက … သက်သာတယ် … ကိုပိုင် … တကိုယ်လုံးညှောင်းကိုက်နေတာ … နှိပ်ပေးကွာ "

ကုတင်ပေါ်တွင်ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဖုန်းကြည့်နေသော ပိုင်စိုးဘေးနား တင်ပလွဲဝင်ထိုင်ရင်း ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ပြန်ပြောနေသည်။ပိုင်စိုးမှာလည်း ဖုန်းဖြင့် အပြာကားကြည့်နေရာ မြမျက်ချယ်မှ နှိပ်ခိုင်းနေသဖြင့် ဖုန်းပိတ်ကာ ကုန်းထလိုက်၏။ပိုင်စိုး ထထိုင်လိုက်သည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ ကုတင်ပေါ်မှောက်ချပစ်သည်။ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးအောက် သူမကိုယ်လုံးမှာ မီးရောင်ဖြင့် အတိုင်းသားမြင်နေရ၏။အထူးသဖြင့် ညနေက ဆပ်ပြာတိုက်ပေးခဲ့သော ဖင်ကြီးအား ဒုတိယ အကြိမ်အနီးကပ် ပြန်မြင်ရပြန်သည်။

ခြေသလုံးဖွေးဖွေးလေးမှ စနှိပ်ရာ ဒူးကောက်ကွေးနား အရောက် စကပ်အောက်နားစလေးအား ပေါင်လယ်ထိလိပ်တင်လိုက်၏။ပေါင်တန်များအားနှိပ်ရင်း အပေါ်တိုးသွားရာ စကပ်အောက်နားစလေးက ပေါင်ရင်းထိကပ်သွားပြီး ပေါင်ခြံကြားမှ စောက်မွှေးအုံအား တွေ့မြင်နေရသည်။စောင်မွှေးအုံလေးမှာ အဖုတ်အားဖုံးအုပ်ထားရင်း ဖင်ဝနားလေးထိ အမွှေးများထိစပ်ပေါက်ရောက်နေ၏။ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီးကာစ ခိုးကြည့်ခဲ့ရသော မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်အား အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားမှ လီးက တင်းမာလာတော့သည်။မြမျက်ချယ်မှာလည်း ဖင်လေးအေးကနဲ့ဖြစ်သွားရာ စကပ်လေးလန်တက်တေမှန်း ခံစားသိရှိနေသည်။

မှောက်လျက်အနေထားနှင့် အနှိပ်ခံနေရာ ပေါင်ရင်းအရောက် ပိုင်စိုးလက်များရပ်သွားသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်အား ကြည့်နေမည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား မသိမသာလေး ကားပေးရာ ဖင်ဝအောက်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ ပိုင်စိုးအား ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေပြန်သည်။ပိုင်းစိုးတစ်ယောက် ပေါင်ရင်းအားနှိပ်ရင်း လက်မနှစ်ဖက်က စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်အား မထိတထိလေး ထိကပ်ကြည့်၏။မြမျက်ချယ်မှာ ငြိမ်နေသဖြင့် အားတက်လာကာ စောက်ဖုတ်အား သိသိသာသာလေး ပွတ်သပ်နေသည်။အဖုတ်လေး အရည်အိုင်လာသည့်တိုင် မရပ်ပဲ နိုက်ကလိနေရာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် စိတ်ထဲမချင့်မရဲ့လေး ခံစားလာရ၏။

" ကိုပိုင် … ခဏ "

" ဟင် "

" ချယ်လေး … ပက်လက်လန်မလို့ "

ပြောပြီးသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာ သူမကိုယ်လုံးအား ပက်လက်လှန်ပစ်သည်။လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် ညဝတ်အင်္ကျ ီအပါးလေးထဲမှ နို့သီးခေါင်းလေးက ချွန်ထွက်နေ၏။အင်္ကျီအောက်နားစလေးမှာလည်း ပက်လက်လှန်စဉ် ပေါင်လယ်ထိရောက်နေပြန်သည်။ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြား စကပ်အပါးလေးအောက်မှ ဖေါင်းနေသော စောက်ပတ်အား မီးရောင်ဖြင့် ခပ်ရေးရေး မြင်နေရ၏။ထိုစဉ် မြမျက်ချယ်၏ ညာဘက်လက်လေး လှုပ်လာရင်း ဘေးနားဒူးတုတ်ထိုင်နေသော ပိုင်စိုးပေါင်ပေါ်ရောက်ရှိလာသည်။ပိုင်စိုးပေါင်တန်အားပွတ်ကာ ပေါင်အတွင်းဘက်ထိ လက်နိုက်လိုက်၏။ပိုင်စိုး လက်နှစ်ဖက်မှာလည်း မြမျက်ချယ်ပေါင်တန်များအား စတက်နှိပ်ပေးနေသည်။

ပိုင်းစိုးတစ်ယောက် ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း ဘယ်ဘက်ပေါင်အား  ဖြဲလိုက်ရာ ပေါင်ကြားမှ တင်းမာနေသောလီးမှာ ရုန်းထွက်လာရင်း မြမျက်ချယ်လက်ဖမိုးအား ထိမိသွား၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း ပိုင်စိုးပေါင်ကြားထဲစမ်းနေရာ သူမလက်ဖမိုးအား ပိုင်စိုးလီး ထိကပ်သည်နှင့် လက်ဖဝါးနှင့် ဖမ်းကိုင်လိုက်တော့သည်။

သူမလက်ထဲရောက်လာသော ပိုင်စိုးလီးအား ဂွင်းထုပေးလိုက်စဉ် ပိုင်စိုးလက်များကလည်း သူမစကပ်လေးအာ ဗိုက်ပေါ်ထိလှန်တင်ကာ ပေါင်ဂွတည့်တည့်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ပွတ်ဆွဲပေးနေပြန်၏။မြမျက်ချယ်မှာ လက်ထဲတဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုးနေသော ပိုင်စိုးလီးအား ခပ်သွက်သွက် ထုပေးရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် စိတ်ကြွလာပြီး စောက်မွှေးအုံအား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဆွဲဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်။

" အ "

" ဟင် … ဆောရီး … မြမျက်ချယ် "

" အင်း … တအားဆွဲတာကိုး "

ပိုင်စိုးမှာ စိတ်ကြွကာ စောက်မွှေးအုံအား ဆွဲမိသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ပူကနဲ့ဖြစ်ကာ လန့်အော်မိ၏။သူမအော်သံကြောင့် ပိုင်စိုးက တောင်းပန်ရင်း စောက်မွှေးများအား လွတ်ကာ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် အထက်အောက်ဆွဲပေး လိုက်သည်။

" အင်းပါ … တအားနာသွားလား … မြမျက်ချယ် "

" ခုထိ … မြမျက်ချယ်ပဲ ခေါ်နေတော့မှာလား "

ပိုင်စိုးက အဖုတ်လေးအား ကလိရင်း မေးရာ မြမျက်ချယ်ကလည်း ဂွင်းထုပေးရင်း ပြန်မေးနေပြန်၏။

" ဟင် "

" ဟုတ်တယ်လေ … ကိုပိုင်ရဲ့ … ပြောင်းခေါ်တော့လေ "

" မိန်းမ "

" အမ် … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" ဘာရီတာလဲ … မိန်းမရယ် … ချယ်လေးလို့တော့ မခေါ်ချင်ဘူး … သူများတွေခေါ်နေကြမို့ "

" ဟုတ်ပါပြီရှင် … ချယ်လေးလည်း … ကိုကို လို့ခေါ်မယ် "

နှစ်ဦးသား အဖုတ်ကလိလိုက် ဂွင်းထုလိုက်နှင့် စကားပြောနေကြရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်အား ကြည့်ရင်း လိုးချက်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့သည်။

" မိန်းမ "

" ရှင် … ကိုကို "

" ကိုကို … ဟိုဟာ လုပ်ချင်ပြီ "

ပိုင်စိုးမှာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရတော့သဖြင့် အားတင်းဖွင့်ပြောနေ၏။

" ကိုကိုရယ် … ဒါလေးပြောတာကို … အသံတွေတုန်နေလိုက်တာ … ခ်ခ် "

" ခွင့်ပြုမှာလား "

" ခွင့်ပြုမှာပေါ့ … ကိုကိုရယ် … ဒါပေမယ့် … ချယ်လေးက … ကိုကို့မိန်းမ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ခံချင်တာပါ "

" ခု … ဘာလို့ … အော် … သဘောပေါက်ပြီ "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ ရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး ဗီဒိုနားလျှောက်သွားလိုက်သည်။ဗီဒိုအားဖွင့်ကာ စာချုပ်တခုယူလာပြီး ကုတင်နားအရောက် မြမျက်ချယ်အား ပြလိုက်ပြန်သည်။

" မိန်းမ ကြည့်ထားနော် … ဗြိဗြိ  ဗြိဗြိ … "

ကွာရှင်းစာချုပ်အား မြမျက်ချယ်အား ပြရင်း ကုတင်ဘေး၌ စုပ်ဖြဲပစ်လိုက်တော့သည်။

" ဟယ် … ချယ်လေး ပျော်လိုက်တာ ကိုကိုရာ "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် အမှန်တကယ်ပင် မျက်ရည်များလည်လာခဲ့ရ၏။ချက်ချင်းကုန်းထကာ ညဝတ်အင်္ကျီလေးအား ချွတ်ရင်း ကုတင်ခြေရင်းဘက် လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ အဝတ်စားကင်းမဲ့သွားသော ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ငေးကြည့်နေမိ၏။

" ဟိတ် … ကိုကို … ဘာကြည့်နေတာလည်း … ကိုကိုလည်း ချွတ်လေ "

ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ကိုယ်လုံးအားကြည့်ရင်း ပုဆိုးတွင်းမှ လီးကလည်း တဇပ်ဇပ်တုန်နေချိန် မြမျက်ချယ်မှာ ကုတင်းစောင်း တိုးလာရင်း ပိုင်စိုးပုဆိုးအား ဖြည်ချပစ်တော့သည်။ပိုင်စိုးကလည်း အင်္ကျီအား အမြန်ဆွဲချွတ်ရာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပိုင်စိုး၏ အဝတ်မပါသော ကိုယ်လုံးအား တက်မက်စွာ စိုက်ကြည့်နေ၏။ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်နှင့် အဆီမများပဲ ကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်၌ ချက်အောက် အမွှေးလေးများမှာ ဆီးခုံးပေါ်မှ လမွှေးများနှင့် ထိကပ်စွာပေါက်ရောက်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။လမွှေးအုံကြီးအောက်မှ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသော လီးကြီးဆီအရောက် အကြည့်များ ရပ်တန့်သွားတော့၏။

" ကိုကို "

" ပြောလေ … မိန်းမ "

" လိုးကြစို့ "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးကြောင့် စကားဆုံးသည်နှင့် မြမျက်ချယ် အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချကာ ခွလိုးတော့သည်။လိုးချင်တာ ကြာပြီမို့ စလိုးသည်နှင့် မဟားဒရား ဆောင့်လိုးပစ်သည်။လီးအရည်ပြားအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားနုနုလေးက ညှစ်ဆွဲထားသလို ဖြစ်ရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မျက်စိစုံမိတ်ကာ မနားတမ်းဖိလိုးနေ၏။နားထဲ မြမျက်ချယ်၏ တောင်းပန်သံ ငိုသံလေးများ တချက်တချက် ကြားမိသော်လည်း စီးကြပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးနေရသည်မို့ လိုးချက်များ မရပ်တန့်နိုင်တော့ပေ။

အချိန်အတော်ကြာကြာ အားရှိသလောက် ဆောင့်လိုးရင်း လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်သည်နှင့် တရစပ်ပစ်လိုးရာ ခဏအကြာ လီးတန်တစ်လျှောက် ယားယံလာပြီး လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက်နေသည်။မြမျက်ချယ်မှာလည်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်အပြီး စောက်ပတ်ထဲ လရည်များဝင်ရောက်လာသဖြင့် စောက်ခေါင်းအတွင်း ပူကနဲ့ခံစားမိကာ မျက်လုံးလေး စင်းကျရင်း ညည်းနေတော့၏။

" အားးး … အမေ့ …… ကျွတ်ကျွတ် …… အဟင့် ဟင့် "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် လရည်များကုန်မှ သတိပြန်ကပ်လာရာ

အောက်မှ မျက်ရည်များကျကာ တအားအား ညည်းနေသော မြမျက်ချယ်အား မြင်လိုက်ရတော့၏။

" ဟင် … ငိုနေတာလား … မိန်းမရယ် "

" မတရား ဆောင့်လိုးနေတာ … နာတယ် … ကိုကိုရ … ဟင့်ဟင့် "

" အင်းပါကွာ … ကိုကိုက … မိန်းမကို လိုးချင်နေတာ ကြာပြီကွ … အဲတာကြောင့်ပါ "

" လိုးချင်နေတာ … လိုးပေါ့ ကိုကိုရယ် … ချယ်လေးက ငြင်းပါ့မလား … ကိုယ့်ယောင်္ကျားပဲလေ "

ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ပါးပြင်မှ မျက်ရည်များ သုတ်ကာ မျက်နှာတပြင်လုံး နမ်းရင်း မြမျက်ချယ်ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ထားရာမှ ဒူးထောက်ခါးဆန့်ထိုင်လိုက်၏။ထို့နောက် လီးအားဆွဲထုတ်ရာ အံအောထိတ်လန့်သွားရာမှ တဖြည်းဖြည်း မျက်နှာကြီး ပြုံးရွှင်နေပြန်သည်။

" ဖလွပ် … ဗြိ …… ဟင် …… သွေး  သွေးတွေ … မိန်းမရေ ……  ဟာ  ဟုတ်ပြီ …… ဟီးဟီးးးး "

" သွေးတွေထွက်နေတာလား … အဟင့် … အာ့မို့ … အထဲက ခုထိ စပ်နေတာ … ကိုကို ကြောင့် "

" အင်းပါ မိန်းမရယ် … သနားလဲသနားမိတယ် … ပျော်လဲပျော်တယ်ကွ … ခိခိ "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ယောင်ကားနေသော အဖုတ်လေးအား ကြည့်ရင်း အူမြူးနေရှာ၏။

" ချယ်လေးး နာပါတယ်ဆို … ကိုကိုက ပျော်နေတာလား "

" မဟုတ်ပါဘူးကွာ … မိန်းမ အပျိုစစ်မှန်း သိလိုက်ရလို့ ပျော်မိတာပါ … သွေးတွေထွက်တာတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာပေါ့ "

" အင် … ကိုကိုက … ချယ်လေးကို … အပျိုမစစ်ဖူး ထင်နေတာပေါ့နော် "

" အမှန်တိုင်းပြောရရင် … မိန်းမနဲ့ ထက်ဇော်ကို … လိုးပြီးသားထင်တာပါ "

" ချယ်လေး နားလည်ပါတယ် … ကိုကို မြင်ခဲ့တာတွေကလည်း … ထင်ချင်စရာတွေပဲ လေ "

" ကဲပါ … စိတ်မကောင်းစရာတွေ … မပြောနဲ့တော့ … ခု ကိုကို … ယုံသွားပြီလေ … ပျော်လည်းပျော်တယ် "

" ကိုကိုက … ပျော်နေ … ချယ်လေး သေမတတ် ခံရတာ … လီးကလည်း အကြီးကြီးနဲ့ … မတရားသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေတာ … ဟွန့် "

" ကိုကို့လီးက … ကြီးလား "

" အွန်း "

" ချယ်လေးက … ဘယ်လိုသိတာလဲ "

" အော် … ချယ်လေး မညာဘူးလေ … ကိုကို့ကို ပြောဖူးပါတယ် … ထက်ဇော်နဲ့တုန်းက ချစ်သူ သဘာဝ … ဂွင်းထုပေးတာတို့ အဖုတ်အနိုက်ခံတာတို့ လုပ်ခဲ့ကြတာ … ထက်ဇော်လီးကို … မြင်ဖူးတာပေါ့ "

" အော် "

ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်စကားကြောင့် သဝန်တိုမိသလို ဖြစ်သွားသော်လည်း ထက်ဇော်လီးထက် သူ့၏လီးမှာ ကြီးမားကြောင်း မြမျက်ချယ်ကိုယ်တိုင် ပြောလာသဖြင့် စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျနေမိသည်။

" ကိုကို … ရေသွားဆေးကြစို့ … ချယ်လေး အထဲက စပ်ပြီး စိုစိစိုစိကြီး မနေတတ်ဘူး "

" အင်း … သွားဆေးမယ်လေ … ထ … ကိုကို ဆေးပေးပါ့မယ် "

ထို့နောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာပင် ပိုင်စိုးက မြမျက်ချယ်အဖုတ်လေးအား ဆပ်ပြာနှင့် သေချာဆေးပေးရာ မြမျက်ချယ်ကလည်း ပိုင်စိုးလီးအာ ပြန်လည်တိုက်ချွတ်ဆေးပေးလိုက်၏။နှစ်ဦးသား ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာရာ ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်များ ပြန်ထလာရသည်။

" ခ်ခ် … ကိုကို့ ဟာကလည်း … ခုလေးတင် လိုးထားတာကို … ပြန်မာနေတာလား "

………………………………….........................................................................

 အခန်း ( ၉ )

ကုတင်ပေါ် ထိုင်လိုက်သည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှ ပိုင်စိုးပေါင်ကြားမှ လီးအားကြည့်ကာ တခိခိနှင့် ရယ်မောရင်း ပြောဆိုနေ၏။

" မိန်းမဖင်ကြီး မြင်ရင် … မရဘူးကွာ … ခိခိ "

" ဒီည … မလိုးနဲ့တော့ … ချယ်လေး တအားနာနေလို့ … နောက်ရက်ကျ … ကိုကို စိတ်ကြိုက် ပေါ့ "

" အင်းပါ … မိန်းမရယ် … မိုးလည်းချုပ်ပြီ အိပ်ကြစို့ "

ခဏအကြာ နှစ်ဦးသာ ကိုယ်တုံးလုံးအိပ်ရာ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်သွားကြတော့သည်။

................................................................................................................................................

" မာမီ … ပြီးပြီလား "

" အေး … သမီးလေး … ခဏ … နူတ်ခမ်းနီလေး ဆိုးနေလို့ လာပြီ "

" ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ … ချယ်လေး ဧည့်ခန်းထဲက စောင့်နေပါ့မယ် "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် အင်္ကျီလက်ပြတ်အဝါ ကိုယ်ကြပ်လေးနှင့် ထမိန်စကပ်ဗြောင် အနက်လေးဝတ်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးထားရင်း နူတ်ခမ်းနီ အရဲလေးဆိုးကာ အလှပြင်ထား၏။ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီလေးအတွင်းမှ တင်းထုတ်နေသော ရင်သားစိုင်ကြီးနှင့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် ထမိန်စကပ်အောက်မှ ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးမှာ မြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ကြည့်နေရသည် အလှမျိုးဖြစ်သည်။ဆံနွယ်များ ဖြန့်ချထားရာ မျက်နှာတခြမ်းဆံပင်များ အုပ်နေသည့်တိုင် မျက်နှာချောချောလေးက ပျောက်ကွယ်မသွားပေ။

" ဟဲလို … မလာသေးဘူးလား ချယ်လေး "

" လာပါပြီဟ … မာမီမပြီးသေးလို့ စောင့်ပေးနေတာ "

မိခင်ဖြစ်သူထွက်လာသည်နှင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး ဝိုင်းထွက်သွားရပြန်၏။ဒေါ်မြမြခိုင် မှာလည်း မြမျက်ချယ်နှင့် ညီအမများလား ထင်အောင် ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ထားသည်။ပါးရည်အနည်းငယ်တွန့်နေသည်မှ အပ တင်တွေရင်တွေမှာ ခုထိ သမီးဖြစ်သူနှင့် အပြိုင် သူ့နေရာနှင့်သူ အတော်ကြည့်ကောင်းနေ၏။

" Wow … အလန်းလွန် … အလွန်လန်းနေပါလား … မာမီရာ "

" အံမယ် … မာမီအပျိုတုန်းက … ကျောင်းမှာ အီကိုကွင်းလေး … ခ်ခ်  ခ်ခ် "

" ချယ်လေးနဲ့ … ညီအမဆိုရင်တောင် ငြင်းမရလောက်ဖူး … ပြင်လိုက်တော့ … လုံးဝ အမိုက်စား "

" နဂိုရှိမှ … နကိုင်းထွက်တာပါအေ … ကဲ ကဲ … သွားကြစို့ … အပြန်နေပူလိမ့်မယ် "

သားအမိနှစ်ယောက် ကားလေးဖြင့် ခြံဝင်းမှ ထွက်လာခဲ့၏။မေသူတို့အိမ်မှ ဆွမ်းကျွေးရှိ၍ လှမ်းခေါ်သဖြင့် မြမျက်ချယ်မှာ မေသူတို့နှင့်မတွေ့တာကြာပြီ ဖြစ်သောကြောင့် လာဖို့ ကတိပေးလိုက်သည်။မြမျက်ချယ်မိခင်မှာလည်း သမီးဖြစ်သူအား စိတ်မချသဖြင့် တခါတည်းလိုက်လာခဲ့၏။ဒေါ်မြမြခိုင် တလမ်းလုံး စိတ်တွေလေးလာရာ မေသူတို့အိမ်ရောက်သည်နှင့် သူမစိုးရိမ်နေသော ကိစ္စရပ်များနှင့် ရင်ဆိုင်ရလိုက်တော့သည်။

" ကျွီ … ဟဲ့ … သမီး မေသူတို့အိမ်က ဆွမ်းကပ်တယ်လည်း ပြောသေး လူတစ်ယောက်မှလည်း မတွေ့ဘူး … ခြံထဲမှာလည်း ကားတစီးပဲ မြင်တယ် "

" ချယ်လေးတို့ ထွက်လာတာများ … စောလို့လား မာမီ … လာပါ ဆင်းကြည့်ကြတာပေါ့ "

မြမျက်ချယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ပြောရင်း ခြံဝင်းထဲအရောက် ကားရပ်ကာ ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့လိုက်၏။မေသူ၏ မိခင် ဖခင်မှာ မိုးကုတ်တွင် ကျောက်လုပ်ငန်းဖြင့်အနေများပြီး ဤမြို့လေးသို့ တခါတရံမှ ပြန်လာတတ်သည်။မေသူ့အား အဒေါ်ဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နှင့်ထားကာ ကျောက်စိမ်းနှင့် ပက်သက်သော ရတနာဆိုင်လေး ဖွင့်ပေးထား၏။မြမျက်ချယ်နှင့် တက္ကသိုလ်တွင်တွေ့ကာ ရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

" ခုထိ … လူသံ မကြားရဘူး … သမီး "

" လာပါ … မာမီရယ် "

မြမျက်ချယ်မှာ အရင်ကတည်းက လာလည်နေကျအိမ်မို့ တံခါးဆွဲဖွင့်ကာ ဧည့်ခန်းထဲထိ လျှောက်သွားလိုက်၏။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း သမီးဖြစ်သူနောက်မှ ကပ်ပါလာရင်း ဧည့်ခန်းထဲရှိ မှန်ဘီဒိုလေးများထဲမှ ကျောက်စိမ်းဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ပန်းပုရုပ်လေးများအား ငေးကြည့်နေသည်။ဧည့်ခန်းတခန်းလုံး ဧည့်သည်ထိုင်သော စီတီခုံလေးများနှင့် ပရိဘောဂ ပစ္စည်းများ ပြည့်နက်နေပြန်၏။

" အု … ဝူးးး ဝူးးး … အူးး  ဝူးးး ဝူးးး ဝူးးး "

ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် မြမျက်ချယ်လက်အား တွဲကာ ဧည့်ခန်းရှိ ပစ္စည်းများအား ငေးကြည့်နေစဉ် တဝူးဝူးဖြင့် ကြိတ်အော်သံများ ကြားလိုက်ရတော့သည်။

" ဟော … သမီး ဘာသံတွေတုန်း "

" ဟုတ်တယ် မာမီ … ချယ်လေးလည်း ကြားနေရတယ် … လာလာ … သွားကြည့်ရအောင် "

ထို့နောက် သားအမိနှစ်ယောက် အသံလာရာ ဧည်ခန်း၏ အရှေ့တောင်ထောင့် စတိုခန်းဘက် လျှောက်လာခဲကြ၏။

" အု … ဝူးးး ဝူးးး …… အူးးး ဝူးးး …… အူးးး ဝူးးး ဝူးးးး "

မြမျက်ချယ်တို့ တိုးကပ်လာသော စတိုခန်းနား အရောက် တဝူးဝူး အော်သံများက ပိုပြီး ပြီပြင်စွာ ကြားလာရတော့သည်။

" ဒီအခန်းထဲကပဲ … သမီး "

မိခင်ဖြစ်သူစကားအဆုံး မြမျက်ချယ်မှာ စတိုခန်းတံခါးအားဆွဲဖွင့်လိုက်၏။

" ဟင် … မေသူ … ဘာ ဖြစ် …… "

တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် စတိုခန်း ထိုင်ခုံတစ်လုံးနား မေသူနှင့် သူမအဒေါ်အား လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ကာ ပါးစပ်၌ အဝတ်များဖြင့် စီးထားသည်ကိုမြင်လိုက်ရ၏။သို့သော် မြမျက်ချယ်စကား မဆုံးလိုက်ပေ ရုတ်တရက် နှာခေါင်းထဲ စိမ်းရွှေရွှေ အနံ့ကြီး ဝင်လာကာ ပျော့ခွေ သွားတော့သည်။

..........................................................................................................

နားထဲ ရယ်သံလိုလို ငိုသံလိုလို အသံများ အဝေးမှလွင့်လာကာ အနီးနားရောက်မှ ပျောက်ကွယ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်မှ အလင်းရောင်ကြောင့် အခန်းလေးထဲ လင်းထိန်နေသည်။တကိုယ်လုံးလေးလံနေကာ ခေါင်းထဲ မူးရိပ်ရိပ်ဖြင့် ဘေးမှ အသားဆိုင်တခု ထိကပ်နေရာ အားယူ ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။

" ဟင် … မာမီ "

" ဟုတ်တယ် … သမီး … အဟင့်  ဟင့် … မာမီတို့ ဘယ်လိုလုပ် … ဒီရောက်နေကြတာလဲ … ကျွတ်ကျွတ် "

သားအမိနှစ်ယောက် စကားပြောရင်း ထိုင်ခုံအရှည်လေးပေါ်မှ ပတ်ဝန်းကျင်အား လေ့လာနေသည်။စားပွဲခုံ တစ်လုံးနှင့် နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံရှည်နှစ်လုံး ကုတင်အကြီးတစ်လုံးမလွဲ၍ အခန်းထဲ ဘာမှ မရှိပေ။တခါတရံ အသုံးပြုသော အခန်းတခန်း ဖြစ်ပုံရ၏။အခန်းပြင်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေနုအေးလေးကြောင့် အခန်းလိုက်ကာစလေး တဖျက်ဖျက်လူးကာ အေးနေပေမယ့် မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိမှာ ရင်တွင်းအပူမီးများကြောင့် ချွေးပြန်နေကြသည်။

" ကလစ် … ကျွီ  ကျွိ "

ထိုစဉ် အခန်းတံခါးပွင့်လာကာ အသက် ၅၀ ကျော် လူကြီးတစ်ယောက် ပုဆိုးအပြာနှင့်ရှပ်အင်္ကျီအဆင်းလေးဝတ်ကာ ဝင်ရောက်လာသည်။လက်ထဲမှ စားစရာများနှင့် အချိုရည်ဗူးများအား စားပွဲခုံပေါ်တင်ကာ မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိအား  စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်၏။

" ဦးလေးက … ဘယ်သူလဲ … သမီးတို့ကို ဘာလို့ ဒီခေါ်လာတာလဲ … ဒါ ဘယ်နေရာလဲ "

" မေးခွန်းတွေက များလိုက်တာ … ဖြေနိုင်တဲ့ဟာ ဖြေပေးမယ် … ငါ့နာမည်က မင်းဒင် ငွေရရင် ဘာမဆိုလုပ်တယ် … နေရာက မြို့စွန်တနေရာက ဂိုဒေါင်ပျက်တစ်လုံးပဲ ငါလည်းခုမှ ရောက်ဖူးတာ "

" ဦးလေးကို … ဘယ်သူက ခိုင်းတာလည်း "

" ခဏနေ … သူလာမှာပါ … ကဲကဲ … ခုလောလောဆည် … နင်တို့ မေ့ဆေးကြောင့် သတိလစ်နေတာ ၁ နာရီကျော်ပြီ … မုန့်နဲ့ အချိုရည်သောက်လိုက် "

မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိမှာ မေသူတို့အိမ်ရောက်မှ ထမင်းစားဖို့ရည်ရွယ်ပြီး အိမ်ကအထွက် ဘာမှ စားမလာခဲ့ပေ။ဗိုက်ကတဂွီဂွီနှင့် ရေလည်း ငတ်နေရှာ၏။ငါးမုန့်ကြော် တထုပ်စီစားကာ အချိုရည်ဗူး တဗူးစီ မော့သောက်လိုက်ကြသည်။မြမျက်ချယ်တို့ သားအမိအား စိုက်ကြည့်နေပြီး အချိုရည်ကုန်အောင် သောက်ပြီးမှ ဦးမင်းဒင် မျက်နှာပေါ် ခန့်မန်းရခက်သော အပြုံးတခု ပေါ်လာ၏။မျက်နှာလေးထောင့်ဆန်ဆန် ပါးသိုင်းမွှေးများဖြင့် ဦးမင်းဒင်၏ မျက်လုံးများက တချိန်လုံးစကားမပြောပဲ ငြိမ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ခါးနားဝဲနေတော့သည်။

ဒေါ်မြမြခိုင်တို့သားအမိမှာ ခုံရှည်လေးပေါ် ကပ်ထိုင်နေသဖြင့် ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အိကားနေသော ဖင်သားကြီးများက သမီးဖြစ်သူ ဖင်နှင့် ထိကပ်နေပြန်၏။ ၅ မိနစ်ခန့်အကြာ ဦးမင်းဒင်မှာ လက်ခုပ်တီးလိုက်သည်။

" ဖြောင်း … ဖြောင်း ဖြောင်း … ဝင်ခဲ့တော့ ရပြီ … မောင်ထက်ဇော် "

" ဟင် "

" ဟာ … ထက်ဇော် "

ဦးမင်းဒင်စကားအဆုံး အခန်းတံခါးပေါက်မှ လူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်နှင့် မြမျက်ချယ်ရော ဒေါ်မြမြခိုင်ပါ အံအောမှင်သက်ရင်း ထရပ်လိုက်သည်။သို့သော် ဦးမင်းဒင်ယူလာသော အချိုရည်သောက်ပြီးကတည်းက ရီဝေဝေနှင့် စိတ်ထဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေကာ အားအင်မရှိသလို ခံစားနေရ၏။

" ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … အစကတော့ … ပေါင်းဖက်ခွင့်မရှိတဲ့ ချစ်သူကို … ခေါ်လိုးရုံလေးပါ … ခုတော့ ကျုပ်ကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောပြီး သူ့သမီးနဲ့မပက်သက်ဖို့ပါ တားတဲ့ မတော်ရတဲ့ ယောက္ခမကြီးပါ ရလိုက်တာ … ဟားဟားးး "

" ထက်ဇော် … နင်  နင် …… နင် ယုတ်မာလာချည်လား "

" ဘာပြောတယ် ချယ်လေး … ငါက ချစ်သူဘဝမှာ နင့်အပေါ်တန်ဖိုးထားလို့ … နင်ဆန္ဒအတိုင်း နေပေးခဲ့တာ … လက်ထပ်ပြီးမှ အားရပါးရ လိုးဖို့ အားခဲထားတာ … ခု သူစိမ်းတစ်ယောက်က … နင့်ကို တသက်လုံး လိုးခွင့်ရသွားပြီဟ … ဒါတွေ နင်သိရဲ့လား … တောက် "

ထက်ဇော်မှာလည်း မြမျက်ချယ်အား ၂နှစ်နီးပါ တွဲကာ သမီးရည်းစားဘဝ အဆုံးထိ မသွားခဲ့ပေ ဂွင်းထု စောက်ပတ်နိုက် ဒီလောက်ဖြင့်သာ ကျေနပ်နေခဲ့ရ၏။မမျှော်လင့်ပဲ မြမျက်ချယ်အား မိဘများက ပိုင်စိုးနှင့်ပေးစားခဲ့ရာ။စောင့်စည်း အားခဲထားသမျှ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်သွားတော့သည်။

" ဒါ … ငါတို့ … ဖူးစာ ပါမလာတာပဲလေဟာ … နင်အခု လုပ်နေတာတွေ ရပ်တော့ … ငါတို့ သားအမိကို ပြန်ပို့ပေးဟာ "

" ဟားဟားးး … ဒီအခြေနေရောက်အောင် ငါဘယ်လောက် ကြိုးစားခဲ့ရလည်း … နင်သိလား "

" ခု … မေသူနဲ့ သူအဒေါ်ကလည်း ငါ့မုန်းသွားကြပြီ … သူတို့လည်း … ငါရှင်းပြပြီး မေ့ဆေးအုပ်ထားခဲ့ပြီ … မမျှော်လင့်ပဲ … နင့်အမေ ပါလာလို့ ငါ့အစီအစဉ် ပြောင်းပစ်လိုက်တာ … အစက နင့်ကို ငါနဲ့ ဟောဒီက ဦးမင်းဒင်နဲ့ နှစ်ယောက် ဝိုင်းလိုးမလို … ခု နင့်အမေကို အရင်လိုးတော့မယ် ကြည့်ထားစမ်း "

" ဟာ … နင်  နင် …… ခွေးလောက်တောင် အသိဉာဏ်မရှိတဲ့ကောင် … ဝုန်း  … အွပ် "

ထက်ဇော်၏ ကာမတဏာစိတ်ကြောင့် မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်အား ပါးရိုက်ရန် ထရပ်ရာ မတ်တပ်ရပ်သည်ဆိုရုံလေးရပ်ရကာ သူမရှေ့ရှိ စားပွဲခုံပေါ် ပစ်ကျသွားတော့သည်။ဦးမင်းဒင် တိုက်ထားသော ကာမစိတ်ကြွဆေးကြောင့် အားအင်ချည့်နဲ့နေရ၏။

" ဟားဟားးး … စိတ်လျော့လိုက်တော့ဟာ …… ဒီနေ့တရက်တော့ နင်ရော နင့်အမေရော … ငါ စိတ်ရှိသလောက် လိုးပြီးမှ ပြန်လွတ်ပေးမှာ "

ထက်ဇော်စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်အား တွဲမကာ ကုတင်ပေါ်ခေါ်လာခဲ့သည်။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ခေါင်းထဲရီဝေဝေနှင့် ဦးမင်းဒင်အား မျက်လုံးပြူးကြည့်ရင်း ရုန်းကန်နေ၏။သို့သော် ဦးမင်းဒင် လက်ထဲ အလွယ်တကူပါလာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနှင့် ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေရှာသည်။ထက်ဇော်မှာလည်း မြမျက်ချယ်အား ပွေ့ကာ ကုတင် ခြေရင်းဘက် လက်နှစ်ဖက်ကြိုးတုတ်ကာ အုတ်တံတိုင်းအား မှီထားလိုက်တော့၏။

" ကြိုးတုတ်စရာ မလိုပါဘူး ထက်ဇော်ရာ … ငါ့ဆေးက အကောင်းစားတွေပါ … မကြာခင် မင်းမြင်ရတော့မှာ "

" စိတ်ချရအောင်ပါ … ဦးမင်းဒင်ရာ … ခုနတောင် ကျုပ်ကို တခုခုလုပ်ဖို့ … သူကြိုးစားနေတာ … ကဲ ခင်ဗျားအလုပ် ခင်ဗျားလုပ်တော့ … ကျုပ် အရက်သွားသောက်ဦးမယ် "

ထက်ဇော် အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖျက်အနေထားနဲ့ ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အနောက်ဖက်တွင် မြမျက်ချယ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ခံရကာ နံရံ မှီနေရှာ၏။ဦးမင်းဒင်မှာ စတွေ့ကတည်းက ဒေါ်မြမြခိုင်အား လိုးချင်နေသည်။ဒီလိုအသက်ရွယ်များတွင် ခင်ပွန်းများမှ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပုံမှန်လိုးမပေးတတ်သဖြင့် ကာမစိတ် ပြင်းထန်တတ်ကြ၏။

ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်ဂွအား ထမိန်အပြင်မှ နိုက်လိုက်တော့သည်။မြမျက်ချယ်မှာ သူမရှေ့ မိခင်ဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား သူစိမ်းယောင်္ကျားကြီးမှ ထိုးနိုက်ကလိနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နှင့် အတူ မျက်နှာလွဲထားလိုက်၏။သို့သော် ကာမဆေးရှိန်တက်လာသဖြင့် မျက်နှာလွဲလျက်အနေထားဖြင့် မျက်လုံးဒေါင့်မှ ခိုးကြည့်မိပြန်သည်။

" အ …… အမလေးးး …… ဟိုဟို … ရှင့်ကို ထက်ဇော်က ပိုက်ဆံ ဘယ်လောက်ပေးလဲ … ဟင် … ကျမ ပိုပေးပါ့မယ် … ဒါမျိုးတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … အဟင့်  ဟင့် "

ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း ကာမစိတ်ကြွဆေးမိထားသဖြင့် ဦးမင်းဒင် သူမစောက်ဖုတ် စကိုင်ကတည်းက စောက်ခေါင်းထဲမှ တဆစ်ဆစ်နှင့် ခံရခက်နေ၏။သို့သော် သမီးဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်၏ အလိုးခံရတော့မည်ကို တွေးရင်း ကာမစိတ်တဝက် ဝမ်းနည်းရှက်ရွံ့စိတ်တဝက်ဖြင့် မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။

" စိတ်ကို လျှော့ထားပါ … ညီမရယ် … ညီမကသာ ငြင်းနေတာ … ညီမ စောက်ပတ်ကြီးက … အရည်တွေ ရွှဲနေပြီ "

တကယ်လည်း ဒေါ်မြမြခိုင် ထမိန်မှာ ပေါင်ဂွနေရာလေးတွင် ဦးမင်ဒင် ကလိထားသဖြင့် စောက်ရည်များရွှဲကာ ထမိန်နှင့် စောက်ဖုတ်က ကပ်နေပြန်၏။ခဏအကြာတွင် ဦးမင်းဒင်မှ ဒေါ်မြမြခိုင် ထမိန်အားချွတ်ရာ ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြီး မသိမသာကြွပေးနေသည်။ထမိန်ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး ကြားမှ အောက်ခံဘောင်းဘီအပါးလေး ပေါ်လာပြန်၏။

.........................................................................................................................

အခန်း (၁၀) 

အတွင်းခံအပါးလေးမှာ စောက်ရည်များရွှဲကာ စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်အားကကပ်ကာ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားစိုင်နှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွနေ၏။ဦးမာဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ညာဘက်မှဒူးကွေးထိုင်ရင်း ညာလက်က အတွင်းခံလေးအောက်မှ စောက်ပတ်အား ပွတ်ပေးကာ ဘယ်လက်က ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေပြန်သည်။အင်္ကျ ီချွတ်ရာတွင် ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ကုန်းထရင်း ဘော်လီချိတ်များ ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးနေမိ၏။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ဦးမင်းဒင်စိတ်တိုင်းကျ အလိုလျောက်လုပ်ပေးရင်း သူမကိုယ်သူမ ထိန်းမရသော ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေရသည်။

" ကဲ … အတွင်းခံလေးပါ ချွတ်ရအောင်နော် ညီမ "

ဦးမင်းဒင်မှ အတွင်းခံအား ချွတ်ရာ ဖင်ကြီးအား ကြွပေးမိပြန်၏။အတွင်းခံကျွတ်သွားသည်နှင့် နူတ်ခမ်းသားအနဲငယ်လန်ကာ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးတမျှင်မှ မရှိပေ။ရိတ်ထားသဖြင့်ပြန်ထွက် နေသော ငုတ်တိုလေးများက ဆီခုံးမှစ၍ စောက်ခေါင်းပေါက်နားထိ ထိစပ်ပေါက်ရောက်နေ၏။

" ဟာ … လှလိုက်တာ ညီမရယ် … ဒီအသက်ရွယ်နဲ့ ဒီလိုစောက်ပတ်မျိုးက … ရှားမှရှားပဲ "

ဦးမင်းဒင်စကားလုံးများကြောင့် ကာမစိတ်ကြွနေသော မြမျက်ချယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။အမှန်တကယ်ပင် မအေဖြစ်သူ စောက်ပတ်မှာ စောက်ရည်များရွှဲကာ ဖေါင်းကားနေပြီး စောက်မွှေးများ မတွေ့ရပေ။ကြည့်နေစဉ်  စောက်ပတ်အုံကြီးအား ဦးမင်းဒင်မှ ကန်လန့်ဖျက်အနေထားနှင့် ကုန်းယက်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရင်း ညည်းသံလေးအား ကြားလိုက်ရ၏။

" အင်းဟင်း … အာ့ … ကျွတ်ကျွတ် …… အ  အ "

ဦးမင်းဒင်မှာ အတွေ့ကြုံရင်ကျက်လှသူမို့ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအား လျှာဖြင့် ကန့်လန့်ဆွဲချရင်း အပေါ်ပြန်အတက်တွင် စောက်စိအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။စောက်စိစုပ်နေချိန် ညာဘက်လက်ကလည်း အငြိမ်မနေပေ ဒေါ်မြမြခိုင် စောက်ခေါင်းဝလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ဝိုင်းပေးနေ၏။ထိုစဉ် ဦးမင်းဒင်၏ လွတ်နေသော ဘယ်ဘက်လက်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်၏ အနည်းငယ်တွဲနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် စောက်စိအစုပ်ခံရင်း နို့အုံများအခြေခံရကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ဝိုင်းနေသော လက်ချောင်းလေး အထဲရောက်ရန် ဆုတောင်းနေမိ၏။

ဦးမင်းဒင်၏ နူတ်ခမ်းမွှေးငုတ်တိုလေးများမှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး ပွတ်မိကာ ဆူးကနဲ့ဆူးကနဲ့ ဖြစ်ပြီး မသိမသာ စောက်ဖုတ်အားကော့ကာ ပင့်ထိုးမိပြန်သည်။ခဏအကြာ ဒေါ်မြမြခိုင်ဆုတောင်းပြည့်သွားကာ ဦးမင်းဒင်၏ လက်ခလယ်လေးမှာ စောက်ခေါင်းတွင်း ဝင်ရောက်ကာ ထိုးမွှေနေတော့၏။နို့အုံအားညှစ်ချေနေသော လက်တဖက်ကလည်း နို့သီးဒေါင်းမဲမဲကြီးအား ဖိချေကာ အစိအရည်ပြားလေးတင်းပြီး ခေါင်းပြူထွက်လာသော စောက်စိအဆံလေးအား သွားဖြင့်မနာတနာ ကိုက်ပေးလိုက်စဉ် ဒေါ်မြမြခိုင်ဆီမှာ စူးစူးဝါးဝါး ညည်းသံကြီး ထွက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းလာရသည်။

" အားးးးးးးး းးးးးးးးး အမလေးးးးးးးးးး …… မ  ရ  တော့ ဘူးးးးး ………… အ    အ   အားးးးး …… အမလေးးးး  …… ထွက်  ထွက်   …… အ   ရှီးးးးးး  ထွက်ကုန်ပါပြီ …… အားးးး  အ    အ "

ဘေးနား သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်ရှိမှန်း သိသော်လည်း ခံစားရသော ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်ကာ အော်ဟစ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်တော့၏။ကုတင်ပေါ်ခြေဖျားထောက်ကာ ဖင်ကြီးကြွတက်လာရင်း လေပေါ်တွင် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်မှာ တဆက်ဆက် တုန်ခါနေသည်။မိခင်ဖြစ်သူ အထွဋ်ထိပ်ရောက်သွားပုံအား ကြည့်ရင်း မြမျက်ချယ်မှာလည်း စောက်ရည်များ ပွက်ကနဲ့ လျှံကျလာရ၏။လက်နှစ်ဖက် ကြိုးတုတ်ခံထားရသဖြင့် မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ခံရခက်နေရှာသည်။လက်နှစ်ဖက်လွတ်လပ်နေလျင့် စောက်စိအား ဖိချေရင်း ပြီးချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေသည်။

စောက်ရည်များကုန်မှ ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ကြီး ကုတင်ပေါ် ဖုန်းကနဲ့ပြန်ကျလာပြီး အသက်လုရှုနေတော့၏။ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ကြီးအောက်ပြန်ကျမှ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်အား ထုတ်ကာ စောက်ပတ်တအုံလုံး ၅ ချက်ခန့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်။တဆက်တည်း ကုန်းထကာ ပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်၏။

" အိုးးး "

" အမလေး "

ဦးမင်းဒင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအားမြင်ကာ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ထိတ်လန့်ကုန်သည်။မြမျက်ချယ်မှာ လီးကြီးအားကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေးပြူးနေသလို ဒေါ်မြမြခိုင်မှာလည်း အမလေး တကာ သူမပါးစပ်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်တော့၏။မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်၏

!!ငါနဲ့ဦးမင်းဒင် နင့်ကို နှစ်ယောက်ဝိုင်းလိုးမလို့!! 

ဟုသောစကားအား ပြန်လည်ကြားယောင်ကာ မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားရသည်။အရှည် ၈ လက်မကျော်သော ဦးမင်းဒင် လီးတန်ကြီးမှာ ဖြောင့်စင်းနေပြီး ဒစ်ဖူးကြီးက ကားထွက်နေ၏။

သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ကြောင်ကြည့်နေစဉ် ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်နှင့် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲချပစ်လိုက်ပြန်သည်။ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်အား ကိုယ်တစ်စောင်း ဆွဲလှည့်ကာ ဘယ်ဘက်ပေါင်တန်အား မပြီး ခေါင်းလျိုပစ်၏။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားနှင့် ဦးမင်းဒင် ခေါင်းအား ခွထားသလိုဖြစ်နေတော့သည်။ဦးမင်းဒင်မှာ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှ စေက်ရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား ကျော်ကာ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်း အလည်တည့်တည့်မှ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိထိုးလိုက်၏။

" အာ … အဲဒါ … ဟို ဟို … ဖင်ပေါက်နော် …… ရှီးးး ဟူးးးး းးးး "

ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်ရှေ့ မရှက်နိုင်တော့ပေ ဦးမင်းဒင် မျက်နှာအား တင်းနေအောင်ခွကာ တရှီးရှီး ညည်းနေတော့သည်။သူမမျက်နှာရှေ့ အဖြောင့်လိုက်ဆန့်ထွက်နေသော လီးတန်အားကြည့်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာရင်း ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်မိပြန်၏။ဖင်ဝလေးထဲ တစ်နေသော ဦးမင်းဒင်လျှာထိပ်လေးမှာ အထက်အောက် ယမ်းနေသဖြင့် စောက်ရည်ထွက်ထားသော်လည်း ရမ္မစိတ်က ကျမသွားပဲ ပြန်တက်လာသည်။သမီးဖြစ်သူအား ကျောပေးထားရင်း သူစိမ်းယောင်္ကျားကြီးလီးအား ခိုးစုပ်နေမိသဖြင့် စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ဖြစ်ပေါ်နေပြန်၏။

မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ပေါက်အား မရွံမရှာ ယက်ပေးနေသော ဦးမင်းဒင်အား ကြည့်ရင်း အံအောနေမိသည်။ဖင်ဝယက်ပေးနေသဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူ ခံစားချက်အား သိချင်စိတ်ပြင်းပြကာ လှမ်းကြည့်မိစဉ် မိခင်မှာလည်း ဦးမင်းဒင် လီးထိပ်အား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ဘာလို့များ ဒီလိုဖြစ်နေမိတာလည်း စဉ်းစားရင်း စိတ်ထဲ ရီချင်သလိုလို ငိုချင်သလိုလို ဖြစ်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အကောင်လေးများဝိုင်းကိုက်နေသလို စူးကနဲ့စူးကနဲ့ ခံစားနေရပြန်သည်။ထိုအချိန် မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ဝအားယက်နေသော ဦးမင်းဒင်မျက်လုံးများက သူမခြေသလုံးကြား ရောက်ရှိလာ၏။

မြမျက်ချယ်၏ စကပ်ထမိန်မှာ အတွင်းဘက် ဒူးဆစ်ထိ ခွဲထားသဖြင့် ဒူးကွေးထားရာ ပေါင်သားတဖက်မှာ ပေါင်လယ်ထိ ပေါ်နေတော့သည်။ထို့ပြင် ကာမစိတ်ကြွဆေးအရှိန်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ ခံစားနေရပုံအားတွေ့ကာ ပေါင်သားချင်း မသိမသာလေး ကြိတ်ပွတ်နေရပြန်၏။

" အင်းဟင်း … သမီးလေးလည်း မနေနိုင်ဘူးထင်တယ် "

" ဟင် "

ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ပေါက်အား ထိုးကလိနေရာမှ ဒေါ်မြမြခိုင်နောက်ကျောဘက် ဒူးကွေးထိုင်နေသော မြမျက်ချယ်အား လှမ်းပြောနေသည်။ထို့နောက် ကိုယ်တစ်စောင်း အနေထားဖြင့် ဦးမင်းဒင် ညာဘက်လက်က ဆန့်ထွက်လာရင်း မြမျက်ချယ် ပေါင်ကြားထဲ ထိုးစမ်းလိုက်၏။

" အားပါး … သမီးလေးလည်း ရွှဲနေပြီလား … ခဏစောင့်နော် … ဒီမှာမေမေကို … ယက်ပေးပြီးမှ သမီးစောက်ပတ်လေး ယက်ပေးမယ် "

" အိုရ် … ဟင့်အင် … မယက်ပါနဲ့ "

" ရှက်မနေပါနဲ့ … ဒီဘက်လှည့်ပြီး ပေါင်လေးဖြဲပြပါဦး … စောက်ပတ်လေး ကြည့်ရအောင် … သမီးမေမေ … စောက်ပတ်နဲ့ … တူတူပဲလား "

" ဟင့်အင် … ဟင့်ဟင့် …… သမီးကို မလုပ်ပါနဲ့ … ဦးလေးရယ် … တောင်းပန်ပါတယ် … ဟင့်ဟင့် "

" အော် … သမီးက ရှက်နေလို့ပါ … ဒီမယ် စောက်ပတ်က ယွနေတာ … အရည်တွေတောင် ရွှဲလို့ "

" အ … အအ …… မလုပ်ပါနဲ့ … ဟင့်ဟင့် "

ဦးမင်းဒင်မှာပြောရင်း ညာဘက်လက်နှင့် မြမျက်ချယ်ပေါင်ရင်းအား ဆွဲကုပ်လိုက်တော့သည်။

" အားပါး … သမီး စောက်ပတ်လေးလည်း ဖေါင်းကြွနေပါလား … အဟင်း ဟင်း "

" မဟုတ်တာ ဦးလေးရယ် … အဟင့် ဟင့် "

" ယောင်္ကျားက … နေ့တိုင်း လိုးပေးလား "

" အာကွာ …  ဟုတ် "

" သမီးစောက်ပတ်လေး … ယက်ပေးလား သူက "

" အဟင့် ဟင့် … မမေးပါနဲ့ … အဲလိုတွေ "

" ဒါနောက်ဆုံးပါ … သမီးကရော သမီးယောင်္ကျားလီး စုပ်ပေးတယ်မလား "

" တော်ပါတော့ဆို … ဦးလေးရယ် "

အမှန်တော့ ဦးမင်းဒင်မှာ တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ရမ္မက်မီးတောက်လောင်စေသော စကားလုံးများအား မြမျက်ချယ်အား သေချာမေးနေသည်။မြမျက်ချယ်နှင့် ဦးမင်းဒင်တို့ ပြောသည့်စကားများအား နားထောင်ရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ စိတ်ကြွလာပြီး လီးအား အငမ်းမရ စုပ်နေသလို မြမျက်ချယ်ကိုယ်တိုင်လည်း ဦးမင်းဒင် မေးခွန်းများကြောင့် ရမ္မက်စိတ် ထကြွနေရတော့သည်။

" ဟူးးး … မမေးတော့ပါဘူး … ဦးဘက်ကို ပေါင်လေးဖြဲပြ "

ဦးမင်းဒင်စကားဆုံးသည်နှင့် မြမျက်ချယ်မှာလည်း ကွေးထားသော ဒူးလေးထောင်ကာ ဦးမင်ဒင်ဘက် လှည့်ရင်း ဖြဲထားလိုက်သည်။မေးခွန်းများ ထပ်မေးမည်ကို ကြောက်တာလား သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလာတာလား မခွဲခြားတတ်တော့ပေ။ဦးမင်းဒင်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ဖြဲထားသော မြမျက်ချယ် စကပ်ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိ ထမိန်အောက်နားစမှ မကာ လှန်တင်လိုက်သည်။ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးကြားမှ အဖုတ်လေးအား ဖုံးအုပ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ဂွအနားစလေးဘေးဆွဲကာ ဖြဲကြည့်လိုက်တော့၏။စောက်ပတ် ဘေးနူတ်ခမ်းသားစိုင်နှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွနေရင်း စောက်ခေါင်းပေါက် အဝလေးထဲ စောက်ရည်ကြည်များ အိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

" အင်း … သမီး စောက်ပတ်လေးကလည်း မအေလိုပါပဲလား … လှလိုက်တာကွယ် … ခဏနေ စောက်ရည်ထောင်ပန်းအောင် ယက်ပေးပြီး … စိတ်ကျေနပ်တဲ့ထိ လိုးပေးမှာပါ "

" အိုရ် … အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့ … အီးဟီး "

" ဟား  ဟားးးး … ပွဲက လှနေပါလား … မအေရော သမီးရော … အလိုးခံဖို့ အဆင်သင့်ပဲလား "

ဦးမင်းဒင်နှင့် မြမျက်ချယ်တို့ စကားပြောနေစဉ် အရက်ထွက်သောက်သော ထက်ဇော် ပြန်ရောက်လာကာ မူးမူးနှင့် လှမ်းမေးနေတော့သည်။ထက်ဇော်စကားကြောင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ဦးမင်းဒင်လီးအား စုပ်နေရာမှ ရှက်စိတ်ဝင်ကာ လီးအားပါးစပ်မှ ထုတ်ပစ်လိုက်၏။

" အော် အော် … ကျုပ်ရောက်လာလို့ … လီးကို ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်တာပေါ့ … အဟက် ဟက် "

ဦးမင်းဒင်မှာ ထက်ဇော်ပြန်ရောက်လာသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်ပေါင်ကြားမှ ခေါင်းထွက်ကာ ကုန်းထလိုက်သည်။ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင် ခေါင်းရင်းမှ ခွကာ နဖူးပေါ်လီးတင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်၏။

" ကဲ … ညီမ … လေးဘက်ကုန်းလိုက်နော် "

" မကုန်းပါရစေနဲ့ရှင် "

" ဟားဟားးး … ကုန်းပါ အန်တီရယ် … ကျနော့် ချစ်သူကို မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နောက်ကနေ လိုးချင်လို့ပါ "

ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင်မျက်နှာအား လီးဖြင့်ပွတ်ကာ ချော့ပြောနေစဉ် ထက်ဇော်မှ ဝင်ပြောနေသည်။ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ မလှုပ်ပဲ ငြိမ်နေရာ ဦးမင်းဒင်နှင့် ထက်ဇော်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ကိုယ်လုံးအား မကာ လေးဖက်ထောက်အနေထားဖြစ်စေရန် ရှေ့ကိုယ်တစ်ခြမ်းအား ကုတင်ကြမ်းပြင်ကပ်ပြီး ဖင်ကြီးအား ဆွဲထောင်လိုက်၏။

" အားပါး … လှလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးပါလား … ချယ်လေးဖင်ထက် ထွားလိုက်တာ … မိုက်တယ်ဗျာ "

ဒေါ်မြမြခိုင် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ခိုင်းပြီးသည်နှင့် ထက်ဇော်မှာ အဝတ်စားများ ချွတ်ပစ်သည်။

" ချယ်လေး … ကြည့်စမ်း နင့်အမေ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးတွေရှင်းပြီး ဖေါင်းကားနေတာ စောက်ရည်တွေလဲ အိုင်နေပြီ … ဟားဟားးး "

ထက်ဇော်တစ်ယောက် မြမျက်ချယ်ဘက် လှည့်ပြောကာ ပေါင်ကြားမှ မပျော့မမာရှိနေသော လီးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဒေါ်ဒေါ်မြမြခိုင်ဖင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် တင်လိုက်တော့သည်။

" နင် … ခွေး ခွေး … လူယုတ်မာ … အောင်တန်းစား "

" ဟားဟားးး … ငါ့ကို လူယုတ်မာ ဖြစ်အောင် လုပ်တာ … နင့်မိဘ တွေဟ … အေး ငါဘယ်လောက် ယုတ်မာလည်း ကြည့်လိုက်ပေါ့ … ခု နင့်အမေ ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေပြီ မြင်လား … လီးဆာနေပြီ … ငါ့လီးတောင်အောင် နင်လာစုပ်စမ်း "

...................................................................................................

ဇာတ်သိမ်း 

ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကြားထဲ ထက်ဇော်လီးမှ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် ရမ္မက်စိတ် တောက်လောင်နေရသည်။သူမရှေ့မှ ဦးမင်းဒင်မှာ ပေါင်ကားထိုင်ရင်း နို့အုံများအား ညှစ်ချေကာ ကာမစိတ် ထကြွစေသော စကားလုံးများအား အဆက်မပြတ်ပြောနေပြန်၏။

ယောင်္ကျားနှစ်ယောက်ကြားထဲ လေးဘက်ကုန်းပေးနေရသည့်အပြင် သမီးဖြစ်သူ ရည်းစားဟောင်းမှ သမီးဖြစ်သူရှေ့ သူမအား လိုးတော့မည်ဟုသော အသိက ရှက်ရွံ သိမ်ငယ်နေရတော့သည်။ဒီကြားထဲ ကာမစိတ်ကြွဆေးအရှိန်နှင့် ဦးမင်းဒင်၏ အပွတ်သပ်များကြောင့် ရမ္မက်စိတ်ကြွနေရာ ထက်ဇော်က ဖင်ကြားထဲ လီးနှင့်ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် စောက်ပတ်က အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ စောက်ရည်များထွက်ကျလာရ၏။

" စုပ်ဟာ … ကြာတယ် နင့်အမေ စောက်ဖုတ်က … စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ အလိုးခံချင်နေပြီဟ "

" နင် … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … ငါ လုပ်မပေးနိုင်ဘူး "

" နင် … အရင် စုပ်နေကြ လီးပါဟာ … ခုမ ရှက်နေတာလား "

ထက်ဇော်မှာ သက်သက်မဲ့ ပြောနေသော်လည်း ဒေါ်မြမြခိုင်ဖင်ကြားထဲ လီးအားအမြှောင်းလိုက်ပွတ်ရင်း ခဏဖြင့် ထောင်မတ်နေသည်။မြမျက်ချယ်အား လီးစုပ်ခိုင်းပြီး မြမျက်ချယ်အမေအား လိုးချင်သည့်စိတ် တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေတော့၏။

" ကဲ … နင်မစုပ်ပေးဘူးလား ရတယ် … ဦးမင်းဒင် … ဒီအဖွားရီး ပါးစပ်ကို လိုးဗျာ ကြာတယ် "

ထက်ဇော်စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ပေါင်ကားထိုင်နေရာမှ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲ လီးထိပ်သွင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် ဒေါ်မြမြခိုင်ခေါင်းအား ထိန်းဖိကာ ပေါင်ကားထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် လီးအားဖိသွင်းပြစ်၏။

" ဗျစ် … အု … ဖလု … အုအု … ဖလူး "

ဦးမင်းဒင်၏ လီးတုတ်ကြီးမှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲနှင့်ဝင်ရောက်သွားကာ ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် အသက်ရှုများကြပ်ကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ဦးမင်းဒင်မှာ ခါးအားဖြင့် ဒေါ်မြမြခိုင်ပါးစပ်အား လီးကြီး၏ ၃ ပုံ ၂ ပုံခန့် အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း မညှာမတာ ဆွဲလိုးပစ်၏။

" အဟင့် ဟင့် … ရပ်  ရပ်  ရပ်တော့ … မာမီကို မလုပ်နဲ့တော့ … ဟင့်ဟင့် "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူပါးစပ်အား ရက်ရက်စက်စက် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ရှိုက်ငိုလိုက်မိသည်။

" ကောင်းပြီလေ … ဒါဆို … ငါ့လီး နင်လာစုပ်တော့ "

ထက်ဇော်စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးမင်းဒင်မှာ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်၏။

" ပလွပ် … ဖလူး … ဝေါ့ …… အဟွတ် ဟွတ်  "

ဦးမင်းဒင်လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မြမြခိုင်တစ်ယောက် ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးကာ ပျို့အန်နေသည်။မြမျက်ချယ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင် ပါးစပ်ထဲမှ လီးကြီးထုတ်လိုက်သည်နှင့် ဒူးထောက်ကာ ခါးညွတ်ရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်ဖင်ကြားမှ တောင်မတ်နေသော ထပ်ဇော်လီးအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

မအေဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား လိုးဖို့ဟန်ပြင်ထားသော ချစ်သူဟောင်း၏ လီးအားစုပ်ပေးရမည့်ဖြစ်သဖြင့် တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်ဖြင့် ထက်ဇော်၏လီးထိပ်နား နူတ်ခမ်းလေးတိုးကပ်ကာ ဒစ်ဖူးအား စုပ်မည်အပြု အခန်းထဲဝင်လာသော လူသံများ ကြားလိုက်ရ၏။

" ဟေ့ကောင်တွေ … အကုန်ရပ်စမ်း "

" အားလုံး မလှုပ်နဲ့နော် "

" ဟင် … ကိုကို … ချယ်လေးတို့ကို ကယ်ပါဦး … အဟင့် ဟင့် "

မြမျက်ချယ်မှာ ထက်ဇော်လီးအား စုပ်ကာနီး ပိုင်စိုးနှင့် ရဲများအား တွေ့ရာ အကူညီတောင်းရင်း ရှိုက်ငိုနေ၏။

" ဟာ … အန်တီ "

ပိုင်စိုးမှာ မြမျက်ချယ်ဆီ အသွား ကုတင်ပေါ် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်နေသော ဒေါ်မြမြခိုင်အား တွေ့မြင်သွားသည်။

" ခွပ် … အားးး …… ဝုန်း … အွပ် "

ဒေါ်မြမြခိုင်၏ ဖင်အား လီးဖြင့်ထောက်ထားသော ထက်ဇော်မျက်နှာပေါ် ပိုင်စိုး ညာဘက်လက်သီး ကျရောက်သွား၏။

" ဟိုးထား … ကိုပိုင်စိုး … လက်လွန်မယ် ကျနော်တို့ ဝတ္တရားရှိတဲ့အတိုင်း ဆောင်ရွတ်သွားမှာပါ … အဲဒီနှစ်ယောက်လုံး လက်ထိပ်ခတ်ဟေ့ "

ဒုရဲအုပ်ဖြစ်ဟန်တူသောသူမှာ ပိုင်စိုးအား တားရင်း တပြည့်များအား ထက်ဇော်နှင့် ဦးမင်းဒင်အား လက်ထိပ်ခတ်ခိုင်းနေသည်။ပိုင်စိုးမှာ သူ့လက်ချက်ဖြင့် ကုတင်အောက်ပြုတ်ကျသွားသော ထက်ဇော်အားကြည့်ရင်း တောက်တချက်ခေါက်ကာ အနီးရှိ ထမိန်အားကောက်ယူရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်အား ခြုံပေးလိုက်၏။

"အန်တီ ထမိန်ပြန်ဝတ်ထားလိုက် ဘာမှ မဖြစ်တော့ပါဘူး … မငိုနဲ့တော့ … မိန်းမ "

ယောက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်အား ပြောပြီး မြမျက်ချယ် လက်မှ ကြိုးများဖြည်ပေးကာ နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။

" လူယုတ်မာ … အောက်တန်းစား … နင်လိုကောင်မျိုးနဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်ရတာ ရင်နာတယ်သိလား … ဖြန်း ဖြန်း "

" ဟင် … မေသူ "

ရုတ်တရက် ရဲသားတွေနောက်မှ မေသူတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကာ ထက်ဇော်ပါးအား ၂ ချက်ဆင့်ရိုက်ပစ်ပြန်သည်။

" ဒီက … ညီမ … စိတ်လျော့ပါနော် … အကိုတို့ ထိန်းသိန်းပြီးပါပြီ … ဥပဒေ အတိုင်း ဆောင်ရွတ်သွားမှာပါ "

" ချယ်လေး … နင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော် "

" မဖြစ်ပါဘူး … မေသူရယ် "

" တော်ပါသေးရဲ့ဟာ … အဲဒီကောင် ထက်ဇော် လူယုတ်မာ … ငါ နင့်ဆီဖုန်းဆက်ပြီး ခဏပျောက်သွားတာ … ပြီးတော့ ဟောဒီလူကြီးနဲ့ ပြန်ရောက်လာပြီး … ငါနဲ့ဒေါ်လေးကို ကြိုးတုတ်ထားတာဟ … နင်တို့ကို မေ့ဆေးအုပ်ပြီး ခေါ်သွားတာလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ပဲ … ငါတို့လည်း မေ့ဆေးနဲ့အုပ်တာ … တော်သေး ကိုပိုင်စိုးနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ကိုမင်းနိုင် ဆိုတဲလူ ရောက်လာလို့ပေါ့ "

" အော် … ဒါနဲ့ … ဒါ ဘယ်နေရာလည်း "

" ဒီခြံ … ငါတို့ ရောက်ဖူးပါတယ်ဟ … ထက်ဇော် အသိတစ်ယောက်ခြံလေ … ငါတို့ အရင်တခါ ပျော်ပွဲစား လာတဲ့ခြံပါ "

" ကဲ … အားလုံး စခန်းခဏလိုက်ခဲ့ကြပါဦးဗျာ … အမှု့ဖွင့်ပြီးမှ ပြန်ကြပေါ့ … ဟိုနှစ်ယောက် ပုဆိုးပေးလိုက်ကြဦး … လူမြင်မကောင်းဘူးကွာ "

ဒုရဲအုပ်စကားကြောင့် မေသူမှာ ဦးမင်းဒင်နှင့် ထက်ဇော်အား လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

" အို့ "

ဦးမင်းဒင်နှင့်ထက်ဇော်မှာ လက်ထိပ်တန်းလန်းဖြင့် ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာ မေသူတစ်ယောက် ဦးမင်းဒင် ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအားကြည့်ကာ မျက်လုံးလေး ပြူးသွားရတော့၏။ခဏ အကြာ ခြံထဲမှ အားလုံးထွက်ခွာလာရာ ရဲစခန်းသို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြသည်။အမူ့စစ်မှ မေးမြန်းသည်များကို ပြန်လည်ဖြေကြားရင်း ဒေါ်မြမြခိုင်နှင့်မြမျက်ချယ်မှာ တရားလို ပြုလုပ်၍ ဦးမင်းဒင်နှင့်ထက်ဇော်အား အမူ့ဖွင့်လိုက်တော့၏။

......................................................................................................................

" တော်ပါသေးရဲ့ … ကိုကိုတို့ အရောက်မြန်လို့ပေါ့ "

အချိန်များတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာရာ အမှောင်ထုကြီးစိုးသော ညချမ်းလေးတွင် အိပ်ခန်းထဲ၌ မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် လှဲနေသော ပိုင်စိုးအား ခွကာ စကားပြောနေသည်။ရဲစခန်းမှ ပြန်ရောက်ရာ ညပိုင်း ညစာစားအပြီး စောစော အိပ်ယာဝင်ခဲ့ကြ၏။

" ကံကောင်းလို့ပေါ့ မိန်းမရယ် မနက်ပိုင်း … မင်းနိုင်က သူ့မွေးနေ့ ထမင်းလိုက်ကျွေးမယ်ဆိုလို့ … မိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်တာ ဖုန်းဝင်ပြီး မကိုင်တော့ … ကိုကိုလည်း အိမ်ပြန်လာခေါ်တာပေါ့ "

" အော် "

" အိမ်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲခုံပေါ်မှာ … မိန်းမ ဖုန်းက မေ့ကျန်ခဲ့တော့ … ကိုကိုမခေါ်ခင် နောက်ဆုံး ခေါ်တဲ့သူကို ကြည့်လိုက်တာ မေသူဖြစ်နေတာပဲ … အန်တီ့လည်း အိမ်မှာ မတွေ့တာနဲ့ … မေသူ့အိမ်သွားတော့ … မေသူနဲ့ သူ့အဒေါ်ကို ကြိုးတုတ်ထားတာ တွေ့တော့တာပေါ့ … မေ့ဆေးသုံးထားတော့ မူးနှောက်နေကြတာထင်တယ် … အကျိုးကြောင်း မေးတော့ ထက်ဇော်နဲ့ အသက်ကြီးကြီးလူတစ်ယောက်က မိန်းမနဲ့ အန့်တီ့ကို … ဖမ်းခေါ်သွားကြောင်း ပြောပြတာပဲ … မင်းနိုင်က ရဲစခန်းကို သူနဲ့ခင်တဲ့ ဒုရဲအုပ်ကို အကူညီတောင်းပြီး မိန်းမတို့နောက် လိုက်ခဲ့ကြတယ် … ထက်ဇော်အိမ်ကလည်း တံခါးပိတ်ထားတာ လူမရှိဘူး … ဒါနဲ့ မေသူက … မိန်းမတို့ ဟိုးအရင် ပျော်ပွဲစားထွက်ဖူးတဲ့ မြို့စွန်နားက ခြံကို တွေးမိတာ … အဲဒါနဲ့ ကိုကိုတို့ ဆက်စပ်ပြီး ရောက်လာကြတာပေါ့ "

ပိုင်စိုး စကားအဆုံး မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုးအား ခွလျက်အနေထားမှ ပါးပြင်အား နမ်းကာ ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်လိုက်၏။သူမဘယ်ဘက်လက်လေးမှာ ပိုင်စိုးရင်ဘတ်အား ပွတ်သပ်ရင်း အောက်ဖက်သို့ရွေ့သွားရာ ပေါင်ကြားထဲအရောက် ပုဆိုးအပြင်မှ ပိုင်စိုးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

" ဒီတခါ … ချယ်လေးကို … စိတ်မဆိုးဘူးပေါ့ … ကိုကို "

" မဆိုးပါဘူး … ချယ်လေး စိတ်ပါလို့မှ မဟုတ်တာ … ဟိုကောင် ထက်ဇော်က … ယုတ်မာဖို့ ကြံတာလေ "

" အင်း … ကိုကို တို့သာ … နာရီဝက်လောက် နောက်ကျရင် … ချယ်လေးတို့ သားအမိလည်း ဘဝပျက်ရပြီ "

" အင်း … အဲဒါ မေးမလို့ … အန်တီက ဘာလို့ အဲလိုကုန်းပေးနေတာလည်း "

" အာ … ကိုကိုကလည်း … ချယ်လေးရော မာမီရော … ကာမစိတ်ကြွဆေးတွေ အချိုရည်ထဲ ရောတိုက်ခံရတာလေ  "

" ဟူးးးး … အဲဒီကောင် … တအား ယုတ်မာတာပဲ … ကိုကိုနားမလည်တာက … ချယ်လေးကို မလုပ်ပဲ အန်တီ့ကို လုပ်ရတာလည်း "

" ဒီလို … ကိုကိုရေ့ … မာမီက ချယ်လေးနဲ့ ထပ်မပက်သက်ဖို့ သူ့ကို ပြောဖူးတယ် … အဲဒါ မကျေနပ်တာတဲ့ "

" အော် "

" အဲဒါနဲ့ … ချယ်လေးရှေ့ မာမီကို … လိုးပြမယ် ဆိုပြီး ယုတ်မာတော့တာ … မာမီ့ လိုးကာနီး သူ့လီးကို ချယ်လေး စုပ်ခိုင်းတုန်း … ကိုကိုတို့ ရောက်လာတာပဲ "

" ဒါဖြင့် … အန်တီ့လည်း သူမလိုးလိုက်ရဘူးပေါ့ "

" အင်းပေါ့ … ဒါပေမယ့် … မာမီ့ကို ဦးမင်းဒင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက … အဖုတ်ကို ယက်ကလိတော့ စိတ်ကြွဆေး အရှိန်နဲ့ ပေါင်းပြီး မာမီလည်း အရည်တွေ ထောင်ပန်းနေတာ "

" မိန်းမကျ ဘာမှ … မလုပ်ဖူးလား "

" ဦးမင်းဒင်က … မာမီ့ ဖင်ပေါက်တွေ ယက်ရင်း … ချယ်လေး အဖုတ်ကို … ခဏ ကလိသေးတယ် "

" ဟမ် … ဒါဆို ငါ့မိန်းမ လည်း … အရည်တွေ ထွက်ရောပေါ့ "

" အာ … မာမီ … စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းတာမြင်ပြီးကတည်းက ချယ်လေးလည်း တချီပြီးထားတာ … ကိုကိုရ … ဦးမင်းဒင် … ချယ်လေးဟာကို နိုက်တော့ … အရည်က ထွက်ပြီးနေပြီလေ "

မိန်းမဖြစ်သူအား အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်မေးရင်း ပိုင်စိုး ပေါင်ကြားမှ လီးက တင်းမာလာ၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေပုံအား ပြန်ပြောပြရင် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်မိသည်။သူမလက်ထဲ တင်းမာလာသော ပိုင်စိုးလီးအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကာ ဂွင်းထုပေးနေမိပြန်၏။

" အဲချိန် … ထက်ဇော်က … မိန်းမကို တက်လိုးရင်ရော "

" အင် … ချယ်လေးက … လက်ပြန်ကြိုးတုတ် ခံထားရတာလေ … ပြီးတော့ ကာမစိတ်ကြွဆေးလဲ မိထားသေးတာ အဲဒီချိန် ဘယ်သူလိုးလိုး ခံရမှာပေါ့ … ကိုကိုရဲ့ "

" ဒါလည်း … ဟုတ်တာပဲ "

" ဒါပေမယ့် … ချယ်လေးအချစ်က … တခြားတစ်ယောက်ဆီမှာတော့ … မရှိဘူးနော် … ကိုကို့ဆီမှာပဲ "

" ယုံပါတယ် … မိန်းမရယ် … ကိုကို သဝန်မတိုပဲ … ယုံကြည်တယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း သက်သေပြမယ် "

ပိုင်စိုးတစ်ယောက် မြမျက်ချယ်အား ပြောပြီးသည်နှင့် ကုန်းထလိုက်၏။မြမျက်ချယ်မှာလည်း ပိုင်စိုး ကုန်းထသဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသော လီးအား မလွတ်ချင်လွတ်ချင်ဖြင့် လွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ပိုင်စိုးမှာ ကုန်းထရင်း မြမျက်ချယ်အား ပက်လက်လှန်ပြီး ညဝတ်စကပ်လေးအား ဗိုက်ပေါ်ထိလှန်တင်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဆွဲမြှောက်ဖြဲပစ်၏။ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ဖက်ကြားမှ ပေါ်ထွက်လာသော မြမျက်ချယ် စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်ပေးလိုက်သည်။

" အာ … ကိုကိုရယ် "

မြမျက်ချယ်တစ်ယောက် ကျေနပ်အားရကာ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေသော ပိုင်စိုးခေါင်းမှ ဆံပင်များအား ဖွရင်း မျက်လုံးလေးစင်းကြ သွားတော့၏။

...............................................................................................................

မိနစ် ၂၀ ကျော်ကျော်လောက်တွင် အောက်ထပ်မှ ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် လှေကားအတိုင်းတက်လာကာ သမီးဖြစ်သူ  မြမျက်ချယ် အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ညပိုင်းစားသောက်အိပ်ယာဝင်ကြရာ ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်မြမြခိုင်မှာ ကျောပေးရင်း တအီးအီးနှင့် ရှိုက်ငိုနေသဖြင့် မေးကြည့်နေ၏။အကြိမ်ကြိမ်မေးရာ ပြန်မဖြေပဲ ငိုနေသဖြင့် သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်အား တိုးတိုးတိတ်တိတ်မေးရန် အိမ်ပေါ်တက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။မြမျက်ချယ် အိပ်ခန်းဝအရောက် အခန်းတခါးအား အသာဖွင့်လိုက်ရာ မျက်လုံးပြူးလာပြီး မျက်နှာမှာ အိုးတို့အမ်းတန်း ဖြစ်လာရ၏။

သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်မှာ ပိုင်စိုးအား ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ အပေါ်မှ မီးပွင့်မတတ် ခွလိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။မြမျက်ချယ်နှင့်ပိုင်စိုးမှာ အခန်းတံခါး ပွင့်လာသည်ကို သတိမထားမိပဲ မနားတမ်းလိုးနေကြ၏။မြမျက်ချယ်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လှသဖြင့် သူမဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းနှင့်အတူ ကုတင်တိုင်များပါ ရမ်းခါနေတော့သည်။ဦးမြတ်အောင်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းတံခါး အသာလေးပြန်စိကာ သမီးဖြစ်သူ မြမျက်ချယ်အိပ်ခန်းအား လည်ကန်လည်ကန်လေးကြည့်ရင်း လှေကားအတိုင်း အိမ်အောက်ထပ်သို ပြန်ဆင်းလာလိုက်သည်။

.....................................................................................................................

တခြားတစ်ယောက်ဆီမှာလား ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲရပ်နားရင်း မိတ်ဆွေများအားလုံး ပျော်ရွှင်သော ဘဝလေး ပိုင်ဆိုင်ကြပါစေဗျာ။စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများလည်း တစ်ဦးချင်းဆီ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့်

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။