ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၂ )

ဝက်သစ်ချ မြိုင်က ချစ်ပုံပြင် အပိုင်း ( ၂ )

ဇာတ်လမ်း - Don John

အခန်း ( ၄ )

ရက်ပေါင်းများစွာ ဖျားပြီးနောက် မနက်ခင်းတစ်ခုတွင် သက် ကြည်ကြည်လင်လင် နိုးထလာသည်။ ခေါင်းလည်းမကိုက်၊ ချောင်းလည်းမဆိုးတော့ဘဲ ကိုယ်ပူကျနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုစောက ဘေးမှာမရှိတော့...ထနှင့်ပြီ။ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှစ်နာရီကျော်ကျော်။ နန်းလုံ လာကူပေးသည်ကို မစောင့်တော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ့်ဘာသာဝင်ပြီး ရေနွေးနွေးနှင့် သွားတိုက် မျက်နှာသစ်လုပ်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ညဝတ်အင်္ကျီအသစ်တစ်ထည် လဲဝတ်လိုက်သည်။ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလုပ်လိုက်သောကြောင့် ဗိုက်ဆာသလို ဖြစ်လာသည်။ ပြီးခဲ့သောရက်များက ဘာမှမစားချင်အောင် ခံတွင်းပျက်နေခဲ့သော်လည်း ဒိနေ့ကျတော့ နေကောင်းစပြုလာသဖြင့် တစ်ခုခုစားချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ ညအိပ်ဂါဝန်ပေါ်မှာ ရင်ကွဲကြိုးချည် သိုးမွေးအင်္ကျီရှည်ကြီးတစ်ထည်ထပ်ဝတ်ပြီး မီးဖိုခန်းနှင့်ဆက်ထားသော ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ သက်ထွက်လာခဲ့သည်။

ထမင်းစားခန်းဘက်သို့ ချိုးကွေ့လိုက်စဉ် သက်ခြေလှမ်းများ တုံ့သွားသည်။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် နောက်ဆုတ်ပြီး လှည့်ထွက်ဖို့ပြင်သော်လည်း မမီတော့။ ကိုစိုင်းက ထမင်းစားပွဲမှာ စားလက်စမနက်စာပန်းကန်များ ရှေ့ချပြီး ထိုင်နေသည်။ နန်းလုံက သူ့ဘေးမှာရပ်နေရင်း စထရော်ဘယ်ရီရောင် ဆွယ်တာလေးနှင့် အောက်ခံ တီရှပ်အနက်လေးကိုပါ မပေးထားသည်။ 

ရင်သားထွားထွားအိအိများက မတွဲတတွဲလေး ကျနေသည်။ ကိုစိုင်းက လက်တစ်ဖက်နှင့် ခါးကိုဖက်ကာ နို့တစ်လုံးကို စို့နေရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က လွတ်နေသော တစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေသည်။  နန်းလုံက မျက်နှာလေးရဲကာ နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး ခံနေရင်း ဘွားခနဲ ပေါ်လာသော သက်ကိုမြင်တော့ အံ့သြမှုဖြင့် ရုတ်တရက် ပါးစပ်လေးဟသွားကာ လက်ထဲက အင်္ကျီကို ကိုစိုင်းမျက်နှာပေါ် လွှတ်ချလိုက်မိသည်။ 

ကိုစိုင်းက ဖျတ်ခနဲ မော့ကြည့်လိုက်တော့ သက်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။ နေမကောင်းတုန်း သူ့အလိုဆန္ဒများကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တုန်းမို့ နန်းလုံနှင့်အိပ်ဖို့ကို သူကိုယ်တိုင် တိုက်တွန်းခဲ့ ခွင့်ပြုခဲ့တာဖြစ်ပေမယ့် ခုလိုမျကိစိရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရတော့ ထူပူရှိန်းဖိန်းပြီး သဝန်တိုစိတ်တွေ ပေါ်လာမိသည်။

"ဆောရီးသက်ထား...အိပ်နေတုန်းထင်လို့"

ကိုစိုင်းက ကမန်းကတန်း လူချင်းခွာရင်းပြောသည်။ နန်းလုံက ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ယို့ယို့လေး ရပ်နေသည်။ ဘာကြောင့်လဲမသိ သဝန်တိုတဲ့ကြားက စောစောက မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို သက်စိတ်ထဲက မဖျောက်နိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မလာတာ ကြာပြီဖြစ်သော ခံစားချက်တချို့ နိုးကြားလာသည်။

"နေကောင်းပြီလား၊ လာ လာ၊ မနက်စာစားရအောင်"

ကိုစိုင်းက သက်နားကိုလာပြီး လက်မောင်းလေးကို အသာအယာကိုင်ကာ ခေါ်သည်။ ပြီးတော့ စားပွဲဆီသို့ တွဲခေါ်လာပြီး ထိုင်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ မထိုင်သေးဘဲ ရင်ကွဲသိုးမွေးအင်္ကျီ၏ လွတ်နေသော ရင်ဘတ်ပိုင်းနေရာမှ သက်၏ ညဝတ်ပိုးဂါဝန်လေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ 

သက် စိတ်မလုံဘဲ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စိတ်လှုပ်ရှားမှုအရှိန်ဖြင့် သက်၏ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းတောင်ပြီး ချွန်ထွက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူက လက်ဖဝါးဖြင့် ခပ်ဖွဖွသပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ချက်ချင်း သက်၏ ပေါင်ကြားထဲမှာ စိုစွတ်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ သူက သက်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တိုးတိတ်စွာ မေးသည်။

"ကြည့်ချင်လား၊ ကြည့်မှာလား။"

သက်မျက်နှာ ပန်းနုရောင်သန်းသွားသည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သည့်ကြားမှ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်နေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိသည်။ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်သည်။

သူက သက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နန်းလုံဘေးနားကခုံမှာသွားပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ နန်းလုံကို ရှမ်းလိုတစ်စုံတစ်ခုပြောလိုက်တော့ နန်းလုံက အင်္ကျီလေးကို ပြန်မပေးသည်။ သူက နန်းလုံ၏ ဖွံ့ထွားအိတွဲသော နို့ကြီးများကို စုံပင့်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းထိပ်နီနီလေးများကို တလှည့်စီ စို့သည်။ သက်ကိုရှိသည်ဟု သဘောမထားတော့ဘဲ မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားပြီး နန်းလုံ၏ နို့များကြားတွင် မျက်နှာအပ်ထားသည်။ 

နို့သီးထိပ်လေးများကို လျှာဖြင့် မထိတထိလျက်ပေးသောအခါ စောစောက အရှိန်ဖြင့်ပေါင်းပြီး နန်းလုံ၏ အသက်ရှူသံများ မြန်လာသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ နန်းလုံက အလိုက်သင့် လျှောပြီး ချွတ်ချပေးသည်။ အသားဖြူဖြူပေါ်မှာ ပန်းဆီရောင်ရဲရဲ အတွင်းခံလေးက ထင်းနေသည်။ သူက အတွင်းခံလေးထဲသို့ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ 

ဘောင်းဘီအသားပါးပါးလေးအောက်တွင် သူ့လက်ချောင်းများ လှုပ်ရှားနေသည်ကို သက်မြင်နေရသည်။ အစေ့လေးကို ကစားနေပုံရသည်။ နန်းလုံ ခြေထောက်များ ယိုင်ချင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အသံထွက်မညည်းမိစေရန် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်။ ရုတ်တရက် သူက လက်ချောင်းများကို စုလိုက်ပြီး ပင့်ကာထိုးသွင်းလိုက်သည်။

"အ"

နန်းလုံ ခပ်အုပ်အုပ်အော်လိုက်သည်။

သူ့လက်ချောင်းများက ခပ်မြန်မြန် အသွင်းအထုတ်လုပ်နေသည်။ နန်းလုံခမျာ ခုံကိုအားပြုပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့်် ထောက်ထားကာ ခြေထောက်ကားပြီးရပ်နေရသည်။ ဆယ့်လေးငါးခါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး သူက လက်ကိုအတွင်းခံ လေးအောက်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ နန်းလုံကို ခါးဖက်ပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ရက်သားနှင့် အိပ်ခန်းဘက်သို့ တရွတ်ဆွဲ ခေါ်လာသည်။ သက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းဆတ်ပြသည်။ ညို့ခံရသူလို သက် နောက်မှလိုက်သွားမိသည်။

သက်တို့နှစ်ယောက်အိပ်သော အိပ်ရာပေါ်သို့ နန်းလုံကို သူက ဆွဲတင်လိုက်သည်။ သို့သော် အိပ်ရာဟိုဘက်ခြမ်းမှာပဲ။ လွတ်နေသောအခြမ်းဘက်ကို သက် တက်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးပျော့များကို ကျောမီကာ လျှောလျှောလေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဆေးတွေအရှိန်ရော ဖျားထားတဲ့ အရှိန်ရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုရော အကုန်ပေါင်းကာ အလိုလို မောဟိုက်နေမိသည်။ သူကနန်းလုံကို ရှမ်းလိုထပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။ 

နန်းလုံက အဝတ်အစားများကိုချွတ်ပြီး ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ သူကနန်းလုံအပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် ကိုမဟုတ်၊ မျက်နှာကို။ နန်းလုံ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လိင်တံကို ထည့်ပေးသည်။ နန်းလုံက သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားပြုကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေသည်။ 

ချက်ချင်း တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် တင်းမာလာသည်။ သူက ဆောင့်ကြောင့်ပြောင်းထိုင်လိုက်သည်။ နန်းလုံက ဥများကို တစ်လုံးချင်းစုပ်ပေးသည်။ ညိုမည်းပြီး အမွေးများပေါက်နေသော ဥများကို နန်းလုံ၏ နုနုထွေးထွေး ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက စုပ်ပေးနေရုံမက လျှာနီနီလေးနှင့်ပါ လျက်ပေးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း သက် အသက်ရှူမှားလာသည်။ 

ခဏကြာတော့ သူက ထပ်အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ နန်းလုံက လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ သူက နန်းလုံနောက်မှာ ဒူးထောက်ရင်းတင်ပါးကိုဆွဲမကာ နောက်သိုဖောင်းထွက်နေသောအကွဲကြောင်းလေးထဲ လိင်တံကိုတဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ရာ နန်းလုံကော့သွားသည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်ကို ထောက်ထားကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့များကို ကိုင်တွယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တော့သည်။ နန်းလုံခမျာ ကောင်းလည်းကောင်း နာလည်းနာနေပုံရသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း ခပ်တိုးတိုး ညည်းတွားနေသည်။ 

ခဏကြာတော့ လိင်တံကို မဖြုတ်ဘဲ တပ်ရက်သားဖြင့်နန်းလုံကို ခုတင်စွန်းထိ ဆွဲခေါ်ကာ ခုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည်။ သက်က ကိုစိုင်းရော နန်းလုံရောနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားသည်။ သူက သက်ကိုကြည့်ရင်း နန်းလုံ၏ နို့များကို စုံကိုင်ပြီး ဆုပ်နယ်နေသည်။ အားရအောင် ညှစ်ပြီးတော့ လွှတ်လိုက်ကာ အရှိန်မြှင့်ပြီး ဆောင့်တော့သည်။ ခပ်တွဲတွဲကျနေသော နို့များက ရမ်းခါနေသည်။ 

သူကသက်ကို အကြည့်မလွှဲဘဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်သည်။ နန်းလုံ၏ မျက်နှာလေးက နီရဲကာ မျက်လုံးများကို မှေးစင်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းက နာကျင်မှုဖြင့် အနည်းငယ် မဲ့နေသည်။ သဝန်တိုတာရော စိတ်တွေထကြွလာတာရောပေါင်းကာ သက်ခံစားချက်တွေ ရောထွေးနေသည်။  သူက နန်းလုံ၏ ကုပ်ကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး နို့များကို ပြန်ကိုင်ကာအားပြု ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း ပိုမြန်မြန်ဆောင့်သည်။ သူပြီးခါနီးပြီဆိုတာ သက်သိနေသည်။ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်တောင့်တင်းသွားသည်။ ရှမ်းစကားတချို့ကို အံကြိတ်ထားသောလေသံဖြင့် ခပ်တိုးတိုး အော်ရင်း နန်းလုံခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ပြိုလဲကျသွားသည်။

သက် ခုမှသတိဝင်လာကာ ခုတင်ပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းလေးဆင်းလိုက်သည်။ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲပေါ်မှ ကော်ဖီကရားကိုဆွဲယူကာ ကော်ဖီတစ်ခွက် ငှဲ့သောက်ရင်း နန်းလုံအင်္ကျီပြန်ဝတ်ပြီး မနက်စာလာပြင်ပေးမှာကို ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။

.........................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

သက်နေပြန်ကောင်းလာပြီးတော့ ကိုစိုင်း ခရီးတွေအများကြီးထွက်ရသည်။ မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးကတည်းက နားထားသော ရွှေ့ဆိုင်းထားသော အလုပ်တွေကို အကြွေးနှင့်ပြန်လုပ်နေရသည်။

အစက သက်နေကောင်းရင် ပြန်ဖို့စီစဉ်ထားသော နန်းလုံလည်း သက်ကိုအဖော်လုပ်ပေးရင်း အိမ်မှာဆက်နေနေရသည်။ ကိုစိုင်းကို ဝေမျှပေါင်းရသလို ဖြစ်နေသော်လည်း နန်းလုံကို သက် နည်းနည်းလေးမှမငြိုငြင်မိပါ။ မငြိုငြင်ရအောင်လည်း နန်းလုံက ဖြူစင်လွန်းသည်။ 

ကိုစိုင်း၏ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို ရလိုစိတ်နှင့်တွယ်ကပ်နေတာမဟုတ်၊ ကိုစိုင်းကို ကျေးဇူးရှင် လိုတစ်မျိုး ချစ်သူလိုတစ်သွယ် သံယောဇဉ်တွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သက်ကိုလည်း ကိုစိုင်းကို သူ့လက်ထဲမှ လုယူသွားသူလို သဘောမထားပဲ ကျေးဇူးရှင်၏ ဇနီးအဖြစ်သဘောထားကြောင်း သိသာသည်။ အစစအရာရာ အနွံအတာခံပြီး ဂရုတစိုက် လုပ်ကိုင်ပေးသည်။

နက်ဖြန်ကိုစိုင်းပြန်လာမည်။ ဒီနေ့ သက်ကိုယ်တိုင် အိမ်ကိုရှင်းနေသည်။ အလုပ်မရှိဘဲအိမ်မှာ အားနေတာကြာပြီဖြစ်သဖြင့် နည်းနည်းပျင်းရိစပြုလာသည်။ ဒါ့ကြောင့် ဘယ်သူမှမကူနဲ့ဟုပြောထားပြီး သက်စိတ်ကြိုက် အိမ်ကိုသနေသည်။

ခန်းဆီးတွေအကုန်ဖြုတ်ပြီးအသစ်လဲ၊ ခြံထဲက နှင်းဆီပန်းတွေခူးကာ ဧည့်ခန်း၊ မီးဖိုခန်းနှင့် အိပ်ခန်းထဲပါမကျန် တွေ့သမျှပန်းအိုးတွေမှာထိုး၊ စားပွဲခင်းတွေလဲ၊ သူ့နေရာနှင့်သူမဟုတ်သော ပစ္စည်းမှန်သမျှကို သိမ်းဆည်းနေရာချ၊ အဝတ်ဗီရိုတွေရှင်း၊ မှန်တင်ခုံရှင်း...အားလုံးပြီးသွား၍ တစ်အိမ်လုံး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး နှင်းဆီရနံ့ကြိုင်လှိုင်သွားသောအခါ သက်လည်း ဖတ်ဖတ်မောပြီ။ ရေချိုးဇလုံထဲမှာ ရေနွေးနွေးလေးကို စိမ်ချိုးပြီးနောက် ညဝတ်ဂါဝန်လေးတစ်ထည်ဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲနေမိသည်။

" မမ၊ ပင်ပန်းနေတာလား၊ နန်းကူပေးပါမယ်ဆို တစ်ယောက်တည်းလုပ်တာကိုး"

နန်းလုံက အခန်းထဲသို့ဝင်လာရင်း အသံဝဲဝဲလေးနှင့် ပြောသည်။

" မမလုပ်ချင်လို့ပါ နန်းရယ်၊ အလုပ်မရှိတော့ပျင်းနေတာ။ ခုတော့ ပင်ပန်းပြီးညောင်းကိုက်သွားပေမယ့် ကိုယ့်လက်ရာလေးတွေ ပြန်ကြည့်ပြီး ပျော်နေတယ်။"

"မမညောင်းနေတာလား၊ နန်းနှိပ်ပေးမယ်လေ။ မှောက်လိုက်မမ"

နန်းလုံကိုအားနာသော်လည်း သက်တကယ်ကိုညောင်းနေသည်။ ရေချိုးလိုက်လို့ ပင်ပန်းတာတွေ ပျောက်သွားသော်လည်း ကိုယ်လက်တွေက ခုမှ တဖြည်းဖြည်း ညောင်းညာကိုက်ခဲလာသည်။ ထို့ကြောင့်အားနာနာနှင့်ပင် မှောက်ပေးလိုက်သည်။

နန်းလုံက ခုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ခေါင်းကနေ စနှိပ်ပေးသည်။ နူးညံ့ သော်လည်း သန်မာသော လက်ချောင်းလေးများက အနှိပ်ကျွမ်းကျင်သည်။ ငါးမိနစ်အတွင်းမှာပင် အကြောအချင်များပြေလျော့လာသည်။ ဂျင်းပန်လေးနှင့်မို့ သက်ကျောပေါ်လွယ်လွယ်ကူကူခွပြီးဆက်နှိပ်ပေးသည်။ ဇက်မှနေ၍ ခြေဖျားအထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှိပ်သွားသည်။ သက်အိပ်တစ်ဝက် နိုးတစ်ဝက်ဖြစ်လာသည်။ ခြေဖဝါးထိနှိပ်ပြီးသွားတော့ "ပက်လက်လှန်လိုက်ပါလားဟင် ဆိုသောအသံကြောင့် ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်သည်။

နန်းလုံက လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူကာ နှိပ်ပေးနေသည်။ အိစက်နွေးထွေးသော အထိအတွေ့ကြောင့်ရုတ်တရက် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်မောင်းကိုနှိပ်နေတုန်း လက်ဖျားက နန်းလုံ၏ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး ရင်သားများနှင့် အမှတ်မထင် ထိမိသွားခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘာမှမခံဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တီရှပ်လက်ရှည်လေး တစ်ထပ်ထဲဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်လုံးဝန်းနေသော ရင်သားများကိုမြင်နေရသည်။ ဟိုတစ်နေ့က ထိုနို့သီးဖျားလေးများကို ကိုစိုင်း စို့နေခဲ့သည်ကို သတိရသွားပြီး ကြက်သီးလေးများထသွားသည်။ နန်းလုံကတော့ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ဆက်နှိပ်နေသည်။

ဒီဘက်လက်ကို နှိပ်ပြီးတော့ ဟိုဘက်ကိုမပြောင်းဘဲ သက်ကိုယ်ပေါ်မှငုံ့ကိုင်းကာ ဟိုဘက်လက်မောင်းကိုနှိပ်ပေးသည်။ အိစက်သောနန်းလုံ၏ ရင်သားထွားထွားများက တွဲကျလာသဖြင့် ညဝတ်အင်္ကျီအောက်က သက်၏ ရင်သားများနှင့်မလွတ်ဘဲ ဖိမိသွားသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ နန်းလုံသတိထားမိသွားပြီး အို ဟု ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးရဲတွတ်လာသည်။ ပြီးတော့ ဟိုဘက်ကိုပြောင်းပြီးလက်မောင်းကိုနှိပ်ပေးသည်။

မျှော်လင့်မထားသောအထိအတွေ့ကြောင့် သက်စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီအောက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်းမာပြီးထောင်ထလာသည်။ နန်းလုံကိုကြည့်မိတော့ သက်၏ ရင်ဘတ်နေရာကို စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ သက်၏လက်က သူ့ရင်သား ထွားထွားများနှင့် လက်မအနည်းငယ်သာကွာတော့သည်။ 

ရုတ်တရက် သက်စိတ်ဘယ်လိုဖြစ်သွားသလဲမသိ၊ နန်းလုံ၏နို့လေးတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ နှိပ်နေသော နန်းလုံ၏လက်များက ရပ်သွားပြီး မျက်စိလေးများမှိတ်သွားသည်မှအပ မရုန်းဘဲငြိမ်နေသည်။ အထိအတွေ့ကြောင့်ရော ကိုစိုင်း ကိုင်ဖူးစို့ဖူးသော နို့ဟူသော အသိကြောင့်ရော သက်တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းဖိန်းပြီး ထူပူလာသည်။ ထိုစဉ် နန်းလုံ၏နူးညံ့သော လက်ကလေးများက သက်နို့များကို ဆုပ်နယ်လာသည်။ စောစောကနှိပ်ပေးနေသလိုမျိုး စည်းချက်ညီညီနှင့် ညင်ညင်သာသာလေး။ နို့သီးဖျားလေးများကို အင်္ကျီပေါ်မှ ခပ်ဖွဖွလေးညှစ်ပေးသည်။ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားမိသည်။ 

လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ နို့လေးတစ်ဖက်ကို အပြန်အလှန် ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ အိစက်ဖွံ့ထွားပြီး နွေးထွေးသောအထိအတွေ့ကဆန်းသစ်နေသလို ကိုစိုင်း၏သန်မာကြမ်းတမ်သော လက်များနှင့်မတူသည့် နူးညံ့သော လက်ကလေးတစ်စုံကလည်း ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသည်။ ထိုလက်ကလေးများက ခဏနေရာရွှေ့သွားပြီး ရင်ကွဲညဝတ်အင်္ကျီလေး၏ ခါးစည်းကြိုးကို ဖြေနေသည်။

ပြီးတော့ အင်္ကျီကို ဆွဲလှန်ချလိုက်သည်။ မာတောင်နေသော နို့သီး နီညိုညိုကလေးများနှင့် တင်းရင်းဖွံ့ထွားသော ရင်သားအစုံက ဘွားခနဲပေါ်လာသည်။ သက်၏လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏တီရှပ်အောက်နားစကို လှမ်းဆွဲမိသည်။ နန်းလုံက သူ့တီရှပ်လေးကို ခေါင်းပေါ်မှကျော်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်လုံး အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားသည်။

ရှမ်းမလေးပီပီ နန်းလုံ၏အသားအရေက ဖြူဖွေးဝင်းစိုနေသည်။ သက်ထက် အနည်းငယ်ပိုပြီး ပြည့်တင်းသလိုနို့များကလည်း ပိုထွားသည်။  သို့သော် သုံးနှစ်ကျော် ယောကျ်ားနှင့်အထိအတွေ့ရှိခဲ့ခြင်းကြောင့် အနည်းငယ်ပိုပြီး အိတွဲနေသည်။ သက်က မြေပြန့်သူတွေထဲမှာ အသားဖြူသော်လည်း နန်းလုံနှင့်ယှဉ်လျှင် အနည်းငယ်ညိုနေသလို ကိုယ်လုံးလည်း နည်းနည်းပိုကျစ်သည်။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း အသက်ရှူသံလေးများ မြန်လာကြသည်။ သက်က တံတောင်ဆစ်ထောက်ပြီး ကိုယ်တစ်ပိုင်း ထထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာလေးနှစ်ခုနီးကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးများက အလိုအလျောက်နမ်းမိကြသည်။ နို့သီးခေါင်း ပန်းနုရောင်လေးများနှင့် အိစက်သော ဖြူဖြူထွားထွားနို့တစ်စုံက နို့သီးခေါင်းနီညိုညို မာမာတောင်တောင်လေးများနှင့် တင်းရင်းဖွံ့ဖြိုးသော အသားလတ်လတ် နို့တစ်စုံနှင့် ပူးကပ်ထိတွေ့သွားသည်။ 

နို့သီးလေးများချင်း ထိခတ်မိကြသည်။ လျှာပါးလေးနှစ်ချောင်းက အပြန်အလှန် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ပွတ်သပ်ကစားမိကြသည်။ နန်းလုံက သက်ကို ကုတင်ခေါင်းရင်းသို့ အသာအယာ တွန်းလှဲပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စို့လိုက်သည်။ နူးညံ့နွေးထွေးသော ပါးစပ်လေး၏ အထိအတွေ့က လျှပ်စစ်ဓာတ်စီးဝင်သလို။ နန်းလုံက နို့နှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီပြောင်းကာစို့ပေးသည်။ နို့ဆာနေသော ကလေးလေးတစ်ယောက်နှင့်တူသည်။

တော်တော်ကြာကြာစို့ပြီးတော့ သက်က နန်းလုံခေါင်းကို တွန်းခွာလိုက်ကာ သူ့နို့အိအိထွားထွားကြီးတွေကြားမှာ ခေါင်းနှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးများကို အပြန်အလှန်စို့်ပေးသည်။ ဟိုတစ်နေ့မနက်က ကိုစိုင်းစို့်နေတာကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ လျှပ်စစ်စီးသလို နွေးနွေးလေးနှင့် ကျဉ်တက်လာသည်။ ပျော့ပျော့နွေးနွေး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စို့မဝနိုင်စရာ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုစိုင်း စွဲလမ်းနေတာပဲဟု တွေးမိသည်။

အကြာကြီးစို့ပြီးနောက် အသက်ရှူမဝဘဲမောလာသည်။ အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲရင်း မျက်စိမှိတ်ထားကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး နားနေသည်။ ရုတ်တရက် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားလိုက်သည်ကိုသိလိုက်ပြီး နွေးထွေးစိုစွတ်သော ပါးစပ်ကလေးက နှုတ်ခမ်းသားများကို စုပ်ငုံလာသည်။ လျှာလေးက အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်မှအထက်သို့ သိမ်းလျက်လာပြီး အစေ့လေးကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။

"အား...နန်းလုံ၊ မလုပ်နဲ့ အဲလိုတော့မလုပ်ပေးပါနဲ့။"

သို့သော် နန်းလုံ၏ ပူနွေးသောပါးစပ်လေးက လုံးဝမရပ်ဘဲ ဆက်လှုပ်ရှားနေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများကို တလှည့်စီစုပ်ယူရင်း အစေ့လေးကို လျှာနှင့်ထိုးကလိပေးသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လမ်းကြောင်းလေးထဲသို့ ထိုးမွှေသည်။ သက် မတားနိုင်တော့ဘဲ အိပ်ရာခင်းများကို လက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲရင်း ကော့လိမ်ကာ အသံထွက်ငြီးတွားနေမိသည်။ နန်းလုံက အစေ့ကလေးကို လျှာဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လျက်ပေးနေသည်။ 

တစ်ချက်တစ်ချက် လျက်တာကိုရပ်ပြီး စုပ်ငုံလိုက် သွားလေးဖြင့်ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက် လုပ်ပေးသည်။ သက်၏ ပေါင်ကြားထဲမှာ မုန်တိုင်းတစ်ခုက အရှိန်အဟုန်ဖြင့် စတင်ဖြစ်တည်လာသည်။ သွေးများဆူပွက်နေသည်။ နန်းလုံကလအလိုက်သိစွာလျှာကို မြန်မြန်လေး လှုပ်ရှားပေးနေသည်။ တဖြည်းဖြည်း သက်၏ခံစားချက်များ အထွတ်အထိပ်နားသို့နီးကပ်လာသည်။

နန်းလုံက လမ်းကြောင်း လေးထဲကို လျှာထိပ်ဦးဖြင့်တစ်ချက်ထိုးမွှေလိုက်ပြီး ကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်သို့အပြားလိုက်ပွတ်ဆွဲလာကာ အစေ့လေးကို ပတ်ရစ်ပြီးလျက်ပေးလိုက်သည်။ ဆူပွက်နေသောသွေးများအားလုံး ခဏရပ်တန့်သွားပြီး ဝုန်းခနဲ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ပြန်လည်ပတ်လာသည်။ ခံစားချက်များအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သွားပြီး အော်ဟစ်ညည်းတွားရင်း လှိုင်းလုံးကြီးတွေကို ဆင့်ကာဆင့်ကာစီးနေရသလို တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်နေသည်။ 

နန်းလုံက လှိုင်းလုံးများတဖြည်းဖြည်းညင်သာလာပြီး ငြိမ်သက်သွားသည်အထိ သက်၏နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို စုပ်ငုံထားပေးသည်။ ပြီးတော့မှ အပေါ်ဘက်သို့ပြန်တက်လာပြီး သက်ဘေးမှာ ဝင်လှဲသည်။ နှစ်ယောက်သား ဘေးတစောင်းပူးကပ်အိပ်ရင်း မျက်စိမှိတ်ထားပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း မောဟိုက်နေကြသည်။

လက်တွေ့ဘဝထဲသို့ တဖြည်းဖြည်းအာရုံပြန်ရောက်လာရင်း ကိုစိုင်းကို ဘယ်လိုပြောရပါ့ဟု သက်တွေးနေမိသည်။ နန်းလုံနဲ့ဆက်ဆံရေးကရော ရှေ့လျှောက် ဘယ်လိုဆက်သွားရမှာပါလိမ့်။ အရင်က အလွန်သမားရိုးကျဆန်ခဲ့သော သက်ရဲ့လိင်မှုဘဝဟာ ခုချိန်မှာ ကြီးကျယ်သောအပြောင်းအလဲတွေတစ်ခုပြီးတစ်ခုကြုံနေရတာကိုတွေးရင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည်။ သို့သော်လက်က နန်းလုံ၏ အိစက်ဖွံ့ထွားသော နို့တစ်ဖက်ကို စမ်းမိပြန်သောအခါ အရာရာကို သက် ခဏပြန်မေ့သွားပြန်သည်။

.........................................................................................................................................

(ဇာတ်သိမ်း)

Happily ever after ဆိုတာ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲ ရှိတယ်ထင်တယ် ဟု သက်စဉ်းစားနေမိသည်။

ခုဆို သက် ကလောကိုရောက်တာ တစ်နှစ် ပြည့်တော့မည်။ သက်ရယ် ကိုစိုင်းရယ် နန်းလုံရယ် သုံးယောက်သား တခြားသူတွေ ယုံကြည်နိုင်မှာမဟုတ်သော နားလည်မှုမျိုးဖြင့် နေ့ရက်များကို ပျော်ရွှင်သာယာစွာ၊ ရမ္မက်ပင်လယ်မှာ မိန်းမောစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။ သက် ဘဝတစ်လျှောက်မှာ မောပန်းခဲ့ရသမျှ၊ ကိုနှင့်ပတ်သက်ပြီး နာကျင်ခဲ့ရသမျှ နေ့ရက်များကို ကျောခိုင်းကာ ဝက်သစ်ချမြိုင်မှာ အတိုးချပြီး အနားယူခဲ့ရသည်။ 

သက်စိတ်ထဲမှာတောင် မကူးခဲ့မိဖူးသော အချစ်နယ်မြေသစ်များစွာကိုလည်းရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ရသည်။  ဒီသာယာတဲ့နေ့ရက်တွေဟာ ဘယ်တော့မှ မကုန်ဆုံးတော့မလိုလို ကို ထင်ခဲ့သည်။ ဝက်သစ်ချမြိုင်ကို မလွဲသာမရှောင်သာ ခွဲခွာရတော့မယ့် နေ့ရက်ကို ရောက်လာတဲ့အထိပါပဲ။

အစက သက်အပေါ်ရက်စက်ခဲ့ခြင်းအတွက် ကို့ကို စိတ်နာခဲ့သော်လည်း ခုချိန်မှာတော့ ကိုစိုင်းနှင့်တွေ့ဖို့ ဖန်တီးပေးခဲ့သလို ဖြစ်သည့်အတွက် စိတ်နာရမယ့်အစား သွယ်ဝိုက်ပြီးတောင်ကျေးဇူးတင်ရမလို ဖြစ်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသော်လည်း ကို့သတင်းတချို့က ရှာကြံပြီး သက်နားထဲကိုရောက်ရောက်လာသည်။ 

သက်ကိုပစ်ပြီးတွဲခဲ့သော ဆရာဝန်မလေးနှင့် ကွဲသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက်ထပ်မအောင်မြင်သော အချစ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ထပ်ကြုံရပြီးသည့်နောက် ခုချိန်မှာ စတုတ္ထမြောက် ချစ်သူနှင့် တွဲနေကြောင်း၊ အစုံပါပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြောတဲ့သူတွေက လာပြောပြသော်လည်း သက် အထူးတလည် စိတ်မဝင်စားမိတော့ပြီ။ လက်ရှိအချိန်မှာ သက်စိတ်ထဲမှာရှိနေတာက မကြာခင် ထပ်မံတွေ့ကြုံရတော့မည့် အပြောင်းအလဲ တစ်ခုသာ။

.....................................................................................................................................

တစ်ရက်တွင် မနက်စာစားနေရင်း ကိုစိုင်းက သက်ကို ပြောသည်။

"သက်ထား၊ ငါတို့ "........" နိုင်ငံမှာ နှစ်နှစ်လောက်သွားနေရအောင်။ "

ရုတ်တရက်ကြီးမို့ သက်အံ့သြသွားမိသည်။

"ဘာလို့လဲကိုစိုင်း၊ ဒီမှာလည်း အစစအရာရာ အဆင်ပြေနေတာကြီးကို။ "

ကိုစိုင်းက စားပွဲပေါ်တင်ထားသော သက်လက်တစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"အဆင်ပြေတာကဟုတ်ပါတယ်၊ ဒီအလုပ်တွေက ဒီထက်လည်း ချဲ့ထွင်လို့မရတော့ဘူး။ ဒါကဒါပဲလေ။ ပြီးတော့ သူ့ဘာသာ လည်ပတ်နေပြီ။ ငါဘာမှသိပ်လုပ်စရာမလိုတော့သလောက်ပဲ။ ခုက လက်ရှိတွဲလုပ်နေတဲ့ နိုင်ငံခြားသားလုပ်ငန်းရှင်က အဲဒီနိုင်ငံမှာ အဲဒါတွေကို စမ်းလုပ်ကြည့်ချင်နေတယ်၊ ၅၀-၅၀ နဲ့ အကျိုးတူလုပ်၊ ငါကဦးစီး။ မြတ်မယ်လို့လည်းယုံကြည်တယ်။"

"အင်း၊ ကိုစိုင်းကဘာလို့အဲဒီမှာ သွားနေချင်တာလဲဟင်။ သက်မပြောင်းချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် အဲဒါကိုသွားမလုပ်လည်း သက်တို့ ဒီမှာ ငွေအလုံအလောက်ရနေသလားလို့။"

"ငွေကတော့ ရတယ်သက်ထား၊ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဒီမြို့မှာပဲ ဒီလိုကျေနပ်နေလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီအိမ်ထဲမှာ မင်းရယ်ငါရယ် နန်းလုံရယ် ပိတ်မိနေခဲ့တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ ငါငြီးငွေ့လာလို့မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ့စိတ်ကို မင်းသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘဝဆိုတာ ဒီထက်တော့ပိုမယ်ထင်တာပဲ။ 

ငါ့အနေနဲ့လည်း နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ ဘဝကို စွန့်စွန့်စားစားနေကြည့်ချင်သေးတယ်။ မင်းကိုလည်း အသက်တအားမကြီးခင်မှာ အတွေ့အကြုံသစ်တွေရစေချင်တယ်။ ပြီးတော့...နန်းလုံလည်း လူငယ်ရယ်လို့ ဘဝမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေစေချင်သေးတယ်။ ငါတို့သုံးယောက်လုံး ဒီလိုဆက်ဆံရေးကြီးထဲ ပိတ်မိနေတာ မဟုတ်သေးဘူး။"

လက်ထပ်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော်ကာလအတွင်း ဒါ ကိုစိုင်းဆီကကြားရသော အရှည်ဆုံးစကားဖြစ်မယ်ထင်သည်။ သက်ကိုလည်း အတွေးတွေပွားစေသည်။ သူပြောတာတွေအကုန်လုံး ကျိုးကြောင်းဆီလျော်ပြီးလက်တွေ့ကျသည်။ သက်တို့သုံးယောက်လုံး အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲမှာ နေထိုင်နေကြသလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လက်တွေ့ဘဝထဲကို ပြန်ဝင်ဖို့ အချိန်လည်းကျပါပြီ။

........................................................................................................................

ကားကို နန်းလုံကို အပိုင်ပေးပြီး အိမ်ကို စောင့်ရှောက်ရင်း အိမ်မှာပဲနေဖို့ သဘောတူကြသည်။ အလုပ်တွေကို မန်နေဂျာက ဆက်လုပ်ပေးနေမှာဖြစ်သော်လည်း ကိုယ့်လူရှိမှ ဖြစ်မှာမို့ နန်းလုံက အလုပ်ထဲပြန်သွားရသည်။ ဟိုမှာအခြေကျပြီးနောက်ပိုင်း ပြန်လာကြည့်ဖို့လည်း အစီအစဉ်ရှိသည်။

ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းထုပ်ပိုးနေသော တစ်ပတ်ကျော်ကာလအတွင်း နန်းလုံနှင့်သက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားမပြောမိအောင် ရှောင်ခဲ့မိကြသည်။ သံယောဇဉ်တွေခိုင်မာပြီးမှ နှုတ်ဆက်ဖို့ဆိုတာ ခက်ခဲလွန်းသည်။ ကိုစိုင်းလည်း မျက်နှာမကောင်း။ သုံးယောက်သား အရင်လိုမနေဖြစ်ကြတာ အချိန်အတော်ကြာလာသည်။ သက်တို့ ရန်ကုန်သို့မထွက်ခွာခင် ညအထိပါပဲ။

ညအိပ်မီး ဝါကျင်ကျင်အလင်းအောက် မင်္ဂလာဦး ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သက်နှင့်ကိုစိုင်းအိပ်နေကြသည်။ မီးလင်းဖိုက မီးအရှိန်ဖြင့် အခန်းက နွေးထွေးနေသည်။ နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ဘဲ အိပ်လည်းမပျော်ဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာလဲလျောင်းနေကြသည်။ ထိုစဉ်မှာ အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်ထားသော ကောက်ကြောင်းလေးတစ်ခု အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။

နန်းလုံက ကိုစိုင်းဘက်မှနေပြီး သက်တို့ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာသည်။ ကိုစိုင်းက နန်းလုံလက်ကလေးကိုလှမ်းဆွဲပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ကာ အပေါ်မှ စီးမိုးပြီးနမ်းသည်။ နန်းလုံကလည်း အနမ်းကို အမောတကောလေး တုံ့ပြန်သည်။ နန်းလုံ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခွထားကာ ငုံ့ကိုင်းပြီး မွတ်သိပ်စွာနမ်းရင်း ကိုစိုင်း၏လက်များက ဖွံ့ထွားသော နို့နှစ်လုံးကို ကြေမွမတတ် ဆုပ်နယ်နေသည်။ 

နန်းလုံက နာကျင်ခြင်းနှင့် သာယာခြင်းပေါင်းစပ်ကာ သားရဲတိရစ္ဆာန်မလေးတစ်ကောင်လို အော်ညည်းသည်။ ထို့နောက် ကိုစိုင်းက နန်းလုံ၏ နို့နှစ်ဘက်ကို အင်္ကျီလည်ပင်းကို ဆွဲချပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ ဆွဲသား ပိုးဂါဝန်၏ လည်ပင်းနှင့် ပင့်တင်ထားသဖြင့် ကြီးမားသော နို့နှစ်လုံးက အရင်းတွင် ကျပ်စည်းထားသလိုဖြစ်ကာ စွင့်နေသည်။ နီတာရဲနေသော နို့သီးလေးများက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်နေသည်။

ကိုစိုင်းက နန်းလုံ၏ နို့သီးလေးတစ်ဖက်ကို စို့ချိန်တွင် သက်ကလည်း တခြားတစ်ဖက်ကို ဝင်စို့်လိုက်သည်။ သက်၏နဖူးစွန်းက ကိုစိုင်း၏ခေါင်းနှင့် ထိနေသည်။ နှစ်ယောက်သား နန်းလုံ၏ နို့နှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်စီ အပြိုင်စို့နေကြသည်။ နန်းလုံက မျက်စိများကိုမှိတ်ထားရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ခပ်တိုးတိုးညည်းတွားနေသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ခန္ဓာကိုယ်ဘေးမှာ ချထားရင်း အိပ်ရာခင်းစကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ 

ကိုစိုင်း၏ လက်တစ်ဖက်က နန်းလုံ၏ ပေါင်ကြားထဲကို နှိုက်ကာ အစေ့လေးကို ကစားပေးနေသည်။ သက်က ကိုစိုင်း၏ ညဝတ်ဘောင်းဘီထဲကို လက်နှိုက်လိုက်သည်။ မာကျောတောင့်တင်းစပြုလာသော လိင်တံကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဥများကို ခပ်ဖွဖွဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။

တဖြည်းဖြည်း သက်ပေါင်ကြားထဲတွင်လည်း အစေ့လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းသားလေးများ ဖောင်းတင်းကာ အရည်ကြည်များ စို့လာသည်။ အားနေသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် နို့များကို ကိုယ့်ဘာသာ ဆုပ်နယ်နေမိသည်။ ကိုစိုင်းက နန်းလုံနို့လေးကို စို့နေသော သက်ခေါင်းကို အသာအယာ တွန်းဖယ်ကာ နန်းလုံး၏ မျက်နှာကို တက်ခွလိုက်သည်။ လေးဘက်ထောက်ထားရင်း နန်းလုံ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လိင်တံကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် ခပ်သာသာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်သည်။ အနွေးရှိန်ဖြင့် တွဲကျနေသော ဥနှစ်လုံးက နန်းလုံ၏ မေးစေ့နှင့် လည်ပင်းကို ရိုက်မိနေပြီး နန်းလုံ၏ နှာခေါင်းလုံးလုံး မြင့်မြင့််လေးက ဆီးခုံမွေးများအကြားမှာ နစ်မြုပ်နေသည်။

သက်၏ နို့များ တင်းတောင်လာပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ချွန်တက်နေသည်။ အစေ့လေးက သိသိသာသာဖောင်းတင်းလာပြီး ထိပ်ဖျားမှာ သွေးတဒိတ်ဒိတ်တိုးလာသည်။ ကိုစိုင်း၏ပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ကာ ဥနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း အားနေသောလက်တစ်ဖက်ဖြင့် မောပန်းနေရှာသော နန်းလုံ၏ခေါင်းကလေးကို ပွတ်ပေးနေသည်။ 

ခဏကြာတော့ ကိုစိုင်းက နန်းလုံနှုတ်ခမ်းထူထူလေးများကြားမှ လိင်တံကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲကားပြီး အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်မှန်မှန်ဖြင့် တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိ အားထည်ပြီး ဆောင့်သည်။ လက်တစ်ဖက်က မွေ့ရာပေါ်ထောက်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကနို့သီးလေးများကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ နန်းလုံက ဖြူဖွေးဖောင်းအိသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုစိုင်းကျောကိုဖက်ထားသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း သက်စိတ်များ တရှိန်ရှိန် ထကြွလာသည်။ ဘယ်လက်ကနို့များကိုကိုယ့်ဘာသာ ဆုပ်နယ်နေရင်း ညာလက်က ပေါင်ကြားထဲရောက်သွားကာ လက်ခလယ်ဖြင့် အစေ့လေးကို ဆော့ကစားမိသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲရင်း သူတို့နှစ်ယောက်ကို မျက်လုံးမခွာစတမ်း ကြည့်နေသည်။ ကိုစိုင်းပ နန်းလုံကို ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ ခဏဆင်းလာသည်။ 

သက်ပေါ်ကို တက်ပြီး နန်းလုံ၏ အရည်များစိုရွဲနေသော လိင်တံကို သက်၏အကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အနမ်းမပါဘာမပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံသည်။ နန်းလုံက လူးလဲထကာ သက်တို့ဘက်သို့ လေးဘက်ထောက်လာပြီး သက်၏ နို့များကို ပူနွေးသောပါးစပ်လေးနှင့် စို့်ပေးသည်။ လျှာလေးက နို့သီးခေါင်းကို လှိမ့်ကစားချိန်တွင် သက် အသံထွက်ပြီးအော်ညည်းမိသည်။

ခဏနေတော့ ကိုစိုင်းက နန်းလုံကို တစ်လှည့်လုပ်ပြန်သည်။ ခုတင်စွန်းမှာမှောက်ခိုင်းကာ နောက်ကလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘေးတွင် ရပ်နေပေးသော သက်၏နို့များကို အားပြုဆုပ်ညှစ်ကာ ဆောင့်သည်။ နန်းလုံကို ပိုဆောင့်လေလေ သက်နို့များကို ညှစ်ထားသောလက်က ပိုသန်လာလေလေ ဖြစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ကိုစိုင်း၏ လိင်တံအသွင်းအထုတ်က ပိုမြန်ကာ ပိုအားပါလာသည်။ ထို့နောက် အားကုန်သုံးကာ အမြန်ဆောင့်ရင်း နန်းလုံအထဲတွင်ပြီးသွားသည်။ နန်းလုံထဲမှာ ဆက်စိမ်ထားရင်း သက်၏ခါးကိုဖက်ကာ နို့တစ်လုံးကို စို့နေလေသည်။

ညတစ်ညလုံးနီးပါး သုံးယောက်လုံးမအိပ်ဘဲ အမျိုးမျိုး ဆက်ဆံကြသည်။ စပတ်သက်ခဲ့ကြကတည်းက ဒီတစ်ခါ အကြာဆုံး အကြမ်းဆုံး ရမ္မက်အထန်ဆုံးဖြစ်သည်။

မိုးလင်းခါနီးတော့ နန်းလုံ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ စောင်တစ်ထည်ခြုံပေးထားပြီး နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အဝတ်အစားလဲကြသည်။ ခဏနေတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးက ကားရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်းလာခေါ်သည်။ အထုပ်တွေကို စီးလုံးငှါးထားသော ကားပေါ်တင်ပြီး တံခါးကို ညင်သာစွာ လော့ခ်ချကာ အိမ်ထဲမှထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မထွက်ခင် ကိုစိုင်းက နန်းလုံနဖူးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းခဲ့သေးသည်။

..................................................................................................................................

နှင်းမြူထုကိုထိုးခွဲကာ တရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာလာသော ကားထဲမှ သက်နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။ ဝက်သစ်ချမြိုင်က မပြယ့်တပြယ် အမှောင်ထုထဲမှာ ထီးထီးမားမား ရပ်တည်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဝေးကာကျန်ခဲ့သည်။သက်ဘဝ တစ်ဆစ်ချိုးခဲ့ပြန်လေပြီ......။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။