ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၂ )

 ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

( ၃ )

နောက်နေ့မှာတော့ ဒေါ်သိန်းကို စက်ဘီးမှာ တင်ပြီးတော့ ကားဂိတ်ကို လိုက်ပို့ပေးတယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်လည်း သူ့သမီးနွဲ့နွဲ့ကို လာပို့တာ ကြုံတော့ ကားဂိတ်အနီးက ဆိုင်ကနေ ကားအလာကို စောင့်ကြတယ် ။ ကားရောက်လာတော့ ဒေါ်သိန်းနှင့်နွဲ့နွဲ့ ကားပေါ်ကိုတက်ပြီး ကားထွက်မှဘဲ ငွေရှင်းကာ ဆိုင်ကနေ ထွက်လာကြတယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်ကို စက်ဘီးနောက်မှာ တင်ကာ မောင်းလာခဲ့တယ် ။ သူတို့နှင့် နှစ်လမ်းကျော်မို့ သူကို သူ့အိမ်ရှေ့ပို့ပေးတယ် ။ 

ဒေါ်အေးနွယ်က သူ့အိမ်ကို အလည်ခေါ်တော့လည်း အထဲကို ဝင်သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်လေးက သားအမိနှစ်ယောက်အတွက် ကြီးနေသေးတယ် ။ အိပ်ခန်းက နှစ်ခန်း ထမင်းစားခန်းရယ်၊ ဘုရားခန်းရယ် အိမ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့လည်းဘဲ အိမ်က မသေးပါဘူး လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ သူက ပြုံးပြီးတော့ “ ဟုတ်တယ်ကွဲ့ ..” လို့ ပြောပြီး သူက ကျွန်တော့်ကို အိမ်မပြန်နဲ့တော့ ဒီမှာဘဲ ထမင်းစားသွားလို့ ပြောကာ အိမ်နောက်ကို ဝင်ပြီး ဈေးခြင်းတောင်းနှင့် ထွက်လာတယ် ။ သူက ပြုံးပြီး ဈေးကို စက်ဘီးနှင့်လိုက်ပို့ခိုင်းတော့ သူ့ကိုနောက်ကတင်ကာ ပို့ပေးလိုက်တယ် ။

အနောက်ကနေ သူ့နို့ကို ဖိကပ်ထားပြီး ခါးကိုလည်း ဖက်ထားတယ် ။ သူ့ရဲ့ တံတောင်ဆစ်က တစ်ခါတစ်ခါလီးကို လာထိတော့ နောက်ကနေ နို့နှင့်ထောက်ထားလို့ လီးက တောင်နေတာကို သူ့တံတောင်ဆစ်ကလည်း ထပ်ပြီး ထိထိပေးတော့ လီးက ပိုပြီးတောင်လာတယ် ။ ဈေးကို ရောက်သွားလို့သာ သူ့ရဲ့အထိတွေကင်းမှ လီးအရှိန်လျောသွားတယ် ။ ဈေးထဲမှာ လှည့်ပတ်ရင်း သူက “ မောင်လေး ဘာစားမလဲ ..” မေးတော့ “ ရပါတယ်.. အန်တီ ကျွေးတာစားမှာပေါ့ ..” လို့ ပြောတော့ သူက ပြုံးလိုက်ပြီး “ စားချင်တာ အကုန်ကျွေးမှာပါ...”  ပြောကာ ဈေးက ကြက်တစ်ကောင် ဝယ်ကာ အသီးရွက်နှင့် တိုစရာဝယ်ကာ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ကြက်ကို လှီးဖြတ်ပြီးသားမို့ ဆေးကြောပေးတယ် ။

သူက ထမင်းအိုး တည်ပြီး အသီးအရွက်တွေကို ကျော်ဖို့အတွက် ဆေးေကြောနေတာ နောက်ကနေ ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ သူက အိမ်နေ အင်္ကျီပါးပါးနှင့်မို့ သူ့ရဲ့ အထဲက ဘော်လီအဖြူကို မြင်နေရတယ် ။ ဆေးကြောပြီး ရေတွေ စစ်ပြီးရင် ကျော် ၊ ကြက်သားကို ကျော်ပြီး တို့စရာတွေကို ထပ်လုပ်တယ် ။ အသားနည်းနည်း ညိုသူမို့ ချွေးတွေ ထွက်တာ သုတ်ပြီး ထမိန်ကို ပြင်ဝတ်တော့ မဲနက်နေတဲ့ အမွေးတွေကို မြင်လိုက်ရတယ် ။ သူက ပြုံးပြပြီးတော့ လက်တွေကို ဆေးကြောပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားတယ် ။

ပြန်ထွက်လာတော့ ထမိန်ကို ရင်သျားထားပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်သွားတယ် ။ သူပြန်ထွက်အလာကိုစောင့်ကာ ထိုင်နေလိုက်တယ် ။ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ထွက်လာတော့ ရေတွေက စိုနေပြီး သူ့ရဲ့ အသားမှာကပ်နေတယ် ။ အပြင်သားတွေ နည်းနည်းညိုနေတာ အင်္ကျီဝတ်တဲ့ နေရာတွေကတော့ ဝင်းဝါနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ လီးကလည်းဘဲ သူ့ရဲ့ရေစိုကာ ကပ်နေတာကြီးတွေကို မြင်လို့ တောင်လာခဲ့တယ် ။ သူက ပြုံးပြီးတော့ အခန်းထဲကို ဝင်ကာ ထမိန်လှဲပြီး မျက်နှာသုတ်ပ၀ါနှင့်အတူ ပြန်ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို

“ ဗိုက်ဆာနေပြီလား ..”  မေးကာ ရေစိုနေတာတွေကို သုတ်တယ် ။ လီးကလည်းတောင် သူကလည်း တရစ်ရစ်နှင့် ပြောနေတော့ “ ဆာတာပေါ့ဗျာ ..မနေနိုင်အောင် ဆာနေပြီ ..” လို့ ပြောတော့ သူက “ ခဏနော် ပြီးပြီ ..”  ပြောကာ အခန်းထဲကို သွားပြီး ပြန်ထွက်လာတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ ထမင်းစားခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ 

ရှင်မတောင် သနပ်ခါးခဲ မြန်မြန်လူးခဲပုံရတယ် ။ သနပ်ခါးပါးကွက်ကျားက စိုနေတုန်းဘဲ အနီးကပ်ထိုင်ကာ သူက ဟင်းတွေ ခပ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဗိုက်ဆာဆာနှင့် စားပေမဲ့လည်း သူ့ရဲ့နို့က ဟင်းထည့်ပေးရင် လက်မောင်ကို လာထိတော့ လီးကတောင်လာပြီး စားလို့လည်း မဝင်တော့ဘူး ။ “ ထမင်းစားပြီးပြီ..” ပြောကာ ပုဂံကို ဆေးကြောဖို့ အထ သူက “ နေနေကွယ် ..” ပြောပြီး လှမ်းဆွဲတာနှင့် သူ့ကို ပုဂံကို ပေးလိုက်တယ် ။ သူလည်း ထမင်းစားတာရပ်ပြီး ပုဂံတွေကို ဆေးကြောတော့ ဝင်ကူကာ ဆေးပေးတယ် ။ 

သူက ပုဂံတွေကို ဆေးကြောရင်း “ မင်းနှင့်ဒေါ်သိန်း ဘယ်အချိန်က ဒီလို ..ဖြစ်သွားတာလဲ မောင်လေး..” လို့ အရင်းမရှိ အဖျားမရှိ မေးတော့ ကျွန်တော်ကလည်း “ ဒေါ်မြင် ယောကျ်ားကို ဆေးခန်းသွားပြတဲ့ နေ့ကလို့ ..” ဖြေလိုက်တော့ သူက ပြုံးကာ ရယ်လိုက်တယ် ။ ဆေးကြောပြီးလို့ လက်တွေ သုတ်ပြီး အရှေ့ဘက်ကို ထွက်ကြတော့ သူ့ကိုဆွဲပြီး သူ့ရဲ့အခန်းထဲကို သွင်းကာ နမ်းလိုက်တယ် ။

ပထမတော့ ငြင်းပေမဲ့လည်း ကျွန်တော်က အတင်းဖက်နမ်းတော့ သူ့က မရုန်းတော့ဘဲ တင်းတင်းဖက်ကာ ပြန်အနမ်းပေးလာတယ် ။ သူ့ရဲ့ အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်ထင်တဲ့ အတိုင်ဘဲ ဘောလီမပါဘူး ၊ သူ့ရဲ့ နို့ကို စို့ကာ ထမိန်ကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ် ။ မဲနက်နေတဲ့ အမွေးတွေက သူ့ရဲ့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတစ်ဝှိုက်ကို ကွက်ပြီး မပေါက်ဘူး ။ အနီးကပ် ကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို လက်နှင့်ဖြဲကာ လျာဖျားလေးနှင့် ယက်လိုက်တယ် ။

“ အမလေး...မောင်လေးရယ်...အား...ရှီး... အိုး...အိုး... ရှီး... ကောင်းလိုက်တာ.. ” ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီကို သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးရင်းနှင့် ချွတ်လိုက်တယ် ။ တော်ကြာ သူစိတ် ပြောင်းသွားမှာ ထင်လို့လေ ။ အဝတ်စားတွေအကုန် ချွတ်ပြီးသွားတော့ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးပြီး လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တယ် ။ သူက အနမ်းကိုရပ်ပြီး

“ အား..အမလေး..အောင်ဇော်ရယ်...အား.. ကောင်းလိုက်တာ....အား...ရှီး.... မောင်လေးရယ်...အိုး...အဲ့ဒါကြောင့်...အသိန်းက...မင်းလိုးတာ..အရမ်းကြိုက်တာကို..အား...ရှီး..ကောင်းတယ်... ဖြည်းဖြည်းဘဲ...လိုးအုံး...အား..ရှီး... အမလေး...အား....”

ညီးရင်းနှင့် ကျောကို ပွတ်သပ်ကာ ပေါင်ကို ပိုကားပေးတယ် ။ (၁) မိနစ်ခန့် ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးနေရာကနေ အရှိန်တိုးကာ ထပ်ပြီးလိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ကလည်းဘဲ

“ အမလေး...ရှီး..ကောင်း..လာ...ပြီ...ကွယ်..အား...မောင်..လေး.. အိုး..ရှီး.. ” ပြောပြီးတော့ ကျွန်တော့်တင်ပါးကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ဆိတ်ကာ ဆွဲဆွဲပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးခါနီးပြီမို့ သူ့နဖူးလေးကို နမ်းကာ “ ကျွန်တော် ပြီးတော့မယ် ..” လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက “ ပြီးလိုက်... မမပြီးတာ (၂) ခါရှိနေပြီ... အား.. ” လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတော့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ကာ လိုးပေးပြီး ပြီးသွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်း ဖက်ပြီး နဖူးကို နမ်းကာ “ အမလေး... လိုးတတ်လိုက်တာ...အသိန်းက.. တောတော် သင်ပေးလိုက်တာလား..သား ..” လို့ ပြောတယ် ။

သူနှင့်အတူဘဲ ဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်ကြတယ် ။ သူက သူ့ရဲ့ ရေလဲ ထမိန်နှင့် လီးကို သုတ်ပေးပြီး သူလည်း သူ့အဖုတ်ကို သုတ်လိုက်တယ် ။ အခန်းပြင်ကို ထွက်သွားပြီး ပြန်လာတော့ ရေခွက်နှင့် ဆပ်ပြာပါ ယူလာပြီး လီးကို ဆပ်ပြာနှင့် ထပ်ဆေးတယ် ။

သူ့ကို ဆွဲကာ အနမ်းပေးတော့ သူကလည်း အနမ်းပြန်ပေးတယ် ။ “ မမက ဒေါ်သိန်းနှင့်ကျွန်တော် လိုးတာ ဘယ်လိုသိလဲ ..” မေးတော့ သူက 

“ သိတာပေါ့.. မင်းတို့လိုးပြီး နောက်နေ့ အလုပ်ကို ငါတို့ စောစောလာတော့ မင်းတို့ရဲ့ လရည်ကို တွေ့တယ်လေ ..မခြောက်သေးတော့ ဘေးအဝတ်စနှင့် သုတ်လိုက်လို့ ဘယ်သူမှ မသိကြတာကို ငါက အသိန်းကို ပြောတော့ သူကဝန်ခံတယ် ..နောက်နေ့ကစလို့ မင်းတို့နှစ်ယောက်ဟာ ဘယ်နေ့က ဘယ်နှစ်ကြိမ် လိုးတာက အစ ငါ့ကို ပြောတော့တယ် .. ဒီနေ့လည်း အသိန်း အစီစဉ်ချပေးခဲ့တာ မင်းဘယ်လောက်လိုးတာကောင်းကြောင်းကို စမ်းသပ်ဖို့အတွက် ငါက သမီးနှင့်လိုက်မသွားတာပေါ့ ..”

လို့ ပြောပြတယ် ။ “ တကယ်တော့ မောင်လေးက အလိုးမကောင်းပါဘူး ငတ်မွတ်နေသူတွေမို့ တစ်ခါ စားရင် ဆက်စားချင်တဲ့ အရသာမို့ ပြောကြတာပါကွာ ..” လို့ သူက ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း “ ကျွန်တော် တကယ်ကို အလိုး မကောင်းဘူးပေါ့..”  ပြောတော့ သူက ကျွန်တော့ကို ဖက်ပြီး နဖူးကို အနမ်းပေးကာ “ ကောင်းပါတယ်ရှင်. အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ ဆွေမျိုးတောင်..မေ့သွားတယ် ..” လို့ ပြောတယ် ။

ဒေါ်အေးနွယ်ကို ဖက်ပြီးတော့ နမ်းကာ သူ့ရဲ့နို့ကို စို့ပေးပြီး သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ လက်ကလည်း နို့စို့တာကို တစ်ဘက်ပြီး တစ်ဘက် ပြောင်းပေးတယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကိုဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးပြီးတော့ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို တွန်းလှပြီးတော့ လီးကိုဂွင်းထုကာ

“ အသိန်း စုတ်ပေးသလို မမလည်း စုတ်ကြည့်မယ် မောင်လေး ..”  လို့ ပြောပြီး လီးကို စုတ်ပေးတယ် ။ “ အိုး..ရှီး..မမ..ကောင်းလိုက်တာဗျာ...အား... ” လို့ ညီးတော့ သူက လီးစုတ်တာကို ရပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးကာ “ မမ ဗွီဒီယိုကြည့်ဖူးတယ် ..” ပြောပြီးတော့ ဆက်ပြီး စုတ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို တားပေမဲ့လည်း သူက မရပ်ဘဲ လီးကို စုတ်ပေးတာ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာဘဲ ပြီးသွားတယ် ။ သူက ပြုံးပြီးတော့

“ ဘယ်လိုလဲ မောင်လေး..မမ စုတ်ပေးတာကောင်းရဲ့လား ” လို့ မေးတော့ “ အရမ်းကို ကောင်းတယ်ဗျာ ..” လို့ ပြောကာ သူ့ကို ရဲ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ သူနှင့်အတူ ဖက်ကာ အနမ်းတွေ ပေးကြတယ် ။ သူကနမ်းရင်းနှင့် ကျွန်တော့်အပေါ် ခွကာတက်လိုက်ပြီး အနမ်းကို ရပ်ကာ လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ထိုင်လိုက်တယ် ။ လီးအဆုံး ဝင်သွားတာနှင့် ငုံကာ အနမ်းပေးပြီး ဖင်ကို ကြွကြွကာ အပေါ်က ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲတင်ပါးတွေကို မ ပေးကာ သူ့ကို ဆောင့်ရ လွယ်ကူအောင် လုပ်ပေးတယ် ။ သူလည်း အနမ်းပေးရင်းနှင့်ကို အပေါ်က ဖိဖိချလိုက် ၊ စကော့ဝိုင်းလှည့်လိုက်နှင့် လိုးပေးတယ် ။ (၂) မိနစ်ခန့် ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးတာကို ပိုပြီး အရှိန်တင်ကာ မြန်မြန်လေးဆောင့်ကာ လိုးပေးလာတယ် ။ အနမ်းကို ရပ်ပြီးတော့

“ အား..ကျွတ်..ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ...ရှီး... မောင်လေးရယ်... အား.... ရှီး. ” ညီးကာ သူ့နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးတဲ့ ကျွန်တော့်လက်ကို သူလည်းကိုင်ပြီးတော့ကို မြန်မြန်လေး လိုးပေးလာတယ် ။ “ အား..မောင်လေး..ရယ်.. မမ...ပြီးတော့မယ် ..” ပြောကာ မြန်မြန်လိုးတယ် ။ “ အား..ရှီး..မောင်လေး.. မမကို.. ဆောင်ပေး ..” ပြောကာ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို ဗိုက်အောက်မှာ ခုကာ လက်ထောက်ပေးတယ် ။ 

သူ့ရဲ့ အနောက်ကနေ ဒူးထောက်ရပ်ကာ ဖင်ကို ဆွဲယူပြီး လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ “ အိုး...ရှီး...မောင်လေးရယ်...မြန်မြန်ဆောင့်ပေး.. ” ညီးသံလေးနှင့်ပြေတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ဖင်ကို ညှစ်ပြီးတော့ကို မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား..ရှိး..ပြီးပြီ...မောင်လေး..အား...အား... ” ညီးသံလေးနှင့်အတူ အိပ်ရာခင်းကို လက်နှစ်ဘက်က လုံးချေပြီးတော့ကို ညီးရင်းပြီးသွားတယ် ။ 

သူပြီးသွားတော့မှ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ဘဲထပ်ပြီး ဆောင့်လိုးကာ “  အိုး...ရှီး...မမ...အား...ကောင်းလိုက်တာ..အား..ကျွန်တော်လည်း..ပြီးပြီ..အား ..” လို့ ညီးရင်း အချက် (၂၀) ခန့်ဆောင့်လိုးပြီး ပြီးသွားတယ် ။

ညနေ (၃) နာရီခွဲမှာ သူ့အိမ်ကနေ ပြန်လာခဲ့တယ် ။ သူ့အိမ်မှာလည်း အိပ်ခဲ့ပေမဲ့လည်း အိမ်ကို ရောက်တော့ ဆက်အိပ်တာ ညဘက် ည (၇) နာရီမှနိုးလာပြီး ကြက်ဥကျော်ကာ အားဖြည့်ပြီး ကြက်ဥကျော်နှင့်ဘဲ ညနေစာထမင်းကို နှစ်ပါးသွားလိုက်ရတယ် ။ 

နောက်နေ့အလုပ်သွားတော့ ဒေါ်နွယ်အေးကတော့ အေးဆေးပုံမှန်လိုဘဲ ဆက်ဆံတယ် ။ ဒေါ်သိန်းကတော့ သိသိရက်နှင့်ကို အနားကို ရောက်လာပြီး “ မနေ့က ဘယ်နှစ်ကြိမ်လဲ..” လို့ မေးကာ ထွက်သွားတယ် ။ ညနေ အလုပ်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်ကာ ရေချိုးပြီးထမင်းချက် အားလုံးပြီးတာနှင့် ထွန်းမင်း အလာကို စောင့်ပြီး ကျောင်းကိုသွားကြတယ် ။ ကျောင်းမှာ စာတွေကို စိတ်ဝင်တစား သင်ကြားပြီး အိမ်ပြန်ကာ ပျက်ကွက်နေတဲ့ ကျက်စာ တွက်စာ အားလုံးကို ပြန်လည်လေ့လာ ဖတ်သားပြီး အိပ်စက်လိုက်တယ် ။

နောက်နေ့အလုပ်မှာ အလုပ်တွေကို လုပ်ရင်းနှင့် စနောက်ကာ စကားတွေပြောကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းကတော့ “ ဘယ်နှစ်လဲ ..” မေးတော့ ဒေါ်အေးနွယ်က “ မောတဲ့အထိကွယ် ..”  လို့ ပြန်ကာ ပြောကြတယ် ။ နွဲ့နွဲလည်း အနီးမှာ မရှိပေမဲ့လည်း ကြားသွားရင်လည်း မသိနိုင်အောင် အထာနှင့် ပြောကြတယ် ။ “ 2 in 1 ကော်ဖီသောက်ချင်တယ် ..”  လို့ ဒေါ်သိန်းက ပြောတော့ ဒေါ်အေးနွယ်က “ စားစရာပါမှ သောက်စရာကောင်းမှာပေါ့ကွယ် ..”  လို့ ပြောတော့ ဒေါ်သိန်းက “ ဆတ်သားခြောက်ကို ဆီစိမ်ထားမယ်ကွယ် ..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။ 

နွဲ့နွဲ့ရောက်လာတော့မှ စကားတွေရပ်ပြီး “ အဆင့်သင်ဘဲဟေ့ ..” လို့ သူတို့နှစ်ယောက်က အတူတူ ပြောကာ စကားကို အသုံးသပ်ကြတယ် ။ သူတို့စကားတွေဟာ ညနေမှာတော့ သုံးယောက်သား ဆုံဖို့ကို အချိန်းအချက် ပြုကြတာမို့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်ခါနီးတော့ ဒေါ်သိန်း က မူးပြီး လဲသွားတာဒေါ်အေးနွယ်က ဖက်ထားပြီးတော့ သူ့ရဲ့ သမီးကို အိမ်ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ ဒေါ်သိန်းကို လေတွေ ယပ်ပြီးပေးတော့ ကျွန်တော် ၊ ဒေါ်သိန်း နှင့် ဒေါ်အေးနွယ်တို့ဟာ ဒေါ်သိန်း အိမ်ကို လိုက်ပို့ကြတယ် ။ 

အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်ကြတော့ ဒေါ်သိန်းက ခေါင်းမူးတဲ့ပုံ မရှိတော့ဘဲ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီးတော့ “ မောင်လေး ကျောင်းက စောစော ပြန်ခဲ့ ..” ပြောကာ သူ့ရဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားပြီးတော့ ဆတ်သားခြောက်ကို ယူလာပြီး ပြတယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်ကို အိမ်ပြန်ပြီးတော့ နွဲ့နွဲ့ကို အိမ်ပြန်မအိပ်ကြောင်း ပြောခိုင်းတယ် ။

ဒေါ်အေးနွယ်လည်း ပြန်သွားသလိုဘဲ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပြန်ပြီး ရေချိုးပြီးတော့ ထွန်းမင်းနှင့်အတူ ကျောင်သွားကြတယ် ။ ကျောင်းကလည်း ပြန်တော့ ထွန်းမင်းက ကွမ်းယာဆိုင်ကနေ ကွမ်းယာနှင့်ဆေးလိပ် ဝယ်လိုက်သေးတယ် ။ အဲ့ဒီဆိုင်မှာဘဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ အသည်းနှလုံးဟာ ပြုတ်ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ် ။ ကွမ်းယာ ယာနေတဲ့ မမကို ကျွန်တော် မြင်မြင်ချင်းဘဲ ချစ်သွားတယ် ။ 

သူရဲ့ မျက်နှာလေးက ချောမွေ့နေပြီး အသားအရည်ကလည်း ဖြူတယ် ။ ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးနှင့်ချစ်စရာ အရမ်းကောင်းတယ် ။ စကားသံလေးကလည်း နားဝင်ချိုလွန်းတယ်လို့ ကျွန်တော် ထင်မိတယ် ။ “ မောင်လေးက (၃၀၀) ဖိုးဘဲလား ..”  မေးတဲ့အသံက နားထဲမှ ာစွဲနေတော့တယ် ။ ပထမတော့ အိမ်ပြန်နောက်ကျလို့ ထွန်းမင်းကို အပြစ် ပြောမလို့ကြံတာ မမကို မြင်လိုက်တာနှင့်ကို အပြစ်မပြောတော့ဘဲ သူ့ကိုပြန်ပြီး ကျေးဇူးတင်မိသလို ပြန်ထွက်လာရတာကိုဘဲ စိတ်မှာ မပြန်ချင်ဘူး ဖြစ်မိတယ် ။

အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ထွန်းမင်း အိမ်ပြန်သွားမှဘဲ စာအုပ်တွေကို ထားပြီး ဒေါ်သိန်း အိမ်ကို သွားလိုက်တယ် ။ လမ်းမှာလည်း မမရဲ့ အရုပ်ဘဲ မြင်နေတယ် ။ အမြန်ဘဲ ဒေါ်သိန်း အိမ်ထဲကို ဝင်သွားတော့ ဒေါ်သိန်းရော ဒေါ်အေးနွယ်ပါ စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ 

အမယ် သူတို့က တော့အရက် (၂) လုံးမှာ တစ်လုံးကို စတင်ဖွင့်နေပြီး ဖန်ခွက်မှာထည့်နေတာ ကျွန်တော့်ကို မြင်တော့မှ နောက်တစ်ခွက်ပါ ဖြည့်ထည့်လိုက်တယ် ။ သူတို့ဆီ ဝင်သွားပြီးတော့ ထိုင်ကာ အရက်ခွက်ကိုင်ပြီးတစ်ခါတည်း အကုန်သောက်ပြစ်ကာ ဆတ်သားခြောက်ကို ကောက်ဝါးတယ် ။

သူတို့က ပြုံးကာ ကြည့်နေကြပေမဲ့ ဂရုမစိုက်ဘူး။ မမရဲ့မျက်နှာကိုဘဲ မြင်ယောင်ကာနေတယ် ။ သူ့ရဲ့အမည်ကိုလည်း မသိခဲ့ရသလို သူဘယ်မှာနေသလဲ မသိခဲ့ဘူး ။ ဒါပေမဲ့လည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲကဘဲ နေမှာ တွေးမိတယ် ။ နောက်တစ်ခွက်ထည့်ကာ သောက်လိုက်မှ မမရုပ်ကို ဖျောက်နိုင်သွားတယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်နှင့် ဒေါ်သိန်းကိုကြည့်ပြီး “ ကဲ ဘယ်သူစမလဲ ..” မေးတော့ သူတို့က ပြုံးပြီးတော့ ရယ်ကြတယ် ။

“ အေးဆေးပါ မောင်လေးရယ်.. ဖြည်းဖြည်းပေါ့ကွယ် ..”  ပြောကာ အရက်နှင့် အမြည်းကို စားသောက်ကြတယ် ။ တစ်ပုလင်းနှင့် ဆတ်သားခြောက် တစ်ပုဂံလည်း ကုန်မှဘဲ ရီဝေဝေလေးနှင့် ဒေါ်သိန်း အခန်းကို ဘယ်တစ်ယောက် ညာတစ်ယောက်နှင့် ပခုံးဖက်ကာ ဝင်လိုက်ကြတယ် ။

အခန်းထဲကို ရောက်တာနှင့် မမနှင့်ဘော်ဒီတူတဲ့ ဒေါ်သိန်းကို ဆွဲပြီး အနမ်းပေးကာ သူ့ရဲ့ အဝတ်စားတွေကိုချွတ်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်က ကျွန်တော့် အနောက်ကနေပြီး ဖက်ကာ ပါးတွေနမ်းရင်း ကျွန်တော့်အဝတ်စားတွေ ချွတ်ပေးတယ် ။ ပုဆိုးချွတ်ပြီးမှာ မိုးကိုချိန်ပြီး ဘာမထီတဲ့ လီးက သူ့ရဲ့အရှေ့က တံခါးပေါက်ဖြစ်တဲ့ ဒေါ်သိန်းရဲ့ အဖုတ်ကို သွားသွားကာထောက်မိနေတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်သိန်းကိုအိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကို ဖြဲကားကာ လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်သွင်းလိုက်တော့တယ် ။ 

“ အိုး...မောင်လေးရယ်...အား...ကျွတ်..ကျွတ် ..” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာပြီးတော့ ကျွန်တော့် ပခုံးကိုကိုင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးတယ် ။ လီးအဝင်အထွက်မှာ ချိုင့်ဝင်ကာ ပြန်ဖောင်းပြီး ထွက်လာတာကို ကြည့်ရင်းနှင့်ကို မနှေးမမြန်စတင်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ကောင်းလိုက်တာကွယ်....” လို့ ညီးသံလေးနှင့်အတူ အောက်ကနေ ပင့်ပေးတယ် ။ လိုးနေတာက ဒေါ်သိန်းပေမဲ့ မျက်လုံးမှိတ်ကာ မမ အဖြစ်အတွေးလေးထဲမှာ ပေါ်နေတယ် ။ မနှေးမမြန် လိုးပေးတာ (၃) မိနစ်ခန့်အကြာမှာ သူ့ကို ဆွဲထူပြီး ထိုင်ရက်အနေထားနှင့် သူ့ကို အနမ်းပေးပြီးတော့ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား..ရှီး..မောင်ရယ်...အား..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ.. အား ..”

ညီးသံလေးနှင့်အတူ ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲပြီးတော့ သူကလည်း မြန်မြန်ဆွဲဆွဲကာလိုးပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခါးကို ဆွဲဆွဲကာ လိုးတယ် ။

“ အား...ရှီး...မောင်လေး..မမကို.. မြန်မြန်...ဆောင့်လိုးပေးတော့ကွယ်...အား...အား.. ” ညီးပြီးတော့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး သူ့ကို အနောက်ကနေ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပေးလိုက်တယ် ။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဖင်ကြီးကိုကြည့်ကာ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပေးတာ သူပြီးသွားတယ် ။ သူပြီးမှ နောက်ထပ်အချက် (၃၀) ခန့်ဆောင့်လိုးပြီး ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတော့တယ် ။ 

ဒေါ်သိန်းဘေးမှာ လှဲချလိုက်ပြီး မှိန်းနေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်အေးသွယ်က ရေခွက်နှင့်အတူ ရောက်လာပြီး လီးကို ဆပ်ပြာနှင့် ဆေးကြောပေးတယ် ။ လီးကို ဒေါ်သိန်းရဲ့ အင်္ကျီတစ်ထည်နှင့် ပြောင်စင်အောင် သုတ်ပေးတယ် ။ လီးကလည်း ဒေါ်အေးနွယ်ရဲ့ နုညံ့တဲ့ လက်နှင့်အထိတွေ့မှာ ပြန်ပြီး ထောင်မတ်လာခဲ့တယ် ။ 

ဒေါ်အေးနွယ်လည်း တော်တော်ထန်နေပြီမို့ ထင်တယ်။ လီးအပေါ်မှာ ခွကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတာနှင့် နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးတယ် ။ အချိန်အနည်းငယ်နမ်းပြီးမှ ကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ စကောဝိုင်းလှည့်ကာ လိမ့်ပေးတယ် ။ “ အိုး..ရှီး...မနွယ်...ကောင်းလိုက်တာဗျာ...အိုး....အား....အင်း.. ” ညီးရင်းနှင့် အရသာ တွေ့နေရာမှာ သူ့ရဲ့ခါးကိုကိုင်ကာ အနိမ့်အမြင့်လုပ်ကာ မြန်မြန်အောက်ကနေ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်လေး..အား... ” လို့ ညီးသံလေးနှင့်အတူ ကိုယ်လေးနိမ့်ဆင်းလာတယ် ။ 

ဖင်လေးကို လီးအပေါ်က (၃) လက်မခန့် မြင့်ပေးပြီး နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးတယ် ။ သူ့ အနမ်းကို တုံ့ပြန်ပေးပြီး အောက်ကနေ မြန်မြန်ဘဲဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ကောင်းနေပြီ...မောင်လေး...အား ..” ပြောပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့မျက်တစ်ခုလုံးကို အနမ်းတွေပေးတော့တယ် ။ သူလည်းအပေါ်ကဆောင့်ဆောင့်ပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး..မောင်လေး..မမ...ပြီးချင်ပြီကွာ ..မြန်မြန်..အား ..” ပြောပြီးတော့ ဘေးကို ဆင်းလိုက်တယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ထပြီး သူ့ရဲ့ အနောက်ကနေပြီး ဖင်ထောင်ကာ ကြမ်းကြမ်းဘဲဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တော့တယ် ။ သူကလည်းဘဲပြန်ပြီး ဆောင့်ပေးပြီး “ အား..ရှီး...မောင်လေး...မမ..အရမ်း ကြိုက်တယ်... အား..ရှီး...ဆောင့်.. ” ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မှာက ကွမ်းယာဆိုင်က မမဘဲ မြင်ယောင်နေတော့ သူပြောတာကို ကွမ်းယာဆိုင်က မမ အမှတ်နှင့်မြန်မြန်ဘဲဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။

“ အား...ရှီး...အမလေး...ပြီးတော့မယ်...အား..မောင်လေး..မြန်မြန်...အား...ဆောင့်ပါမြန်မြန်ဆောင့်...ရှီး...ပြီးတော့မယ်...အမလေး...မောင်လေးရယ်...အား.....ပြီးပြီ...”

ညီးရင်းနှင့် ခေါင်အုံးပေါ် မှောက်ကျသွားတော့တယ် ။ ဘေးကနေ ပြုံးကာကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်သိန်းကို ဆွဲထူကာ လေးဘက်ထောက်စေကာ အနောက်ကနေ အဖုတ်မှာ လီးကိြတေ့ကာ ဆောက့်သွင်းလိုက်တယ် ။ “ အား..ကျွတ်..ကျွတ်..ယောက်ျားရယ်...အား.. ” ညီးသံလေးနှင့်အတူ အိပ်ရာခင်းကို လုံးချေပြီး တင်းခံတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း လီးအဆုံးသွင်းကာ ပြန်ထုတ်ပြန်ထည့် (၅) ခါ (၆) ခါလုပ်ပေးပြီး မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးတော့တယ် ။

“ အား..ရှီး..ယောကျ်ားရယ်..အား.. ရှီး..အမလေး..ကြမ်းလိုက်တာကွယ်...အား...အင်း ..” ညီးရင်းနှင့် နုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်ကိုက်ကာ သူလည်း ပြန်ပြီး ဆောင့်ပေးတယ် ။ သူလည်း ပြန်ဆောင့် ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကိုကိုင်ကာ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ လီးကအရသာ တွေ့ပြီးတော့ ပြီးဖို့ကြာမှာ တွေးမိပြီး မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ ဒေါ်သိန်းဆီကနေ မောတဲ့ အသံနှင့်အတူ မှောက်ကျသွားတယ် ။ မှောက်ရက်ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်အေးနွယ် အပေါ်ကနေ လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ကာ ဖိကပ်ပြီးဆောင့်သွင်းတယ် ။

“ အိုး..ရှီး..မောင်လေးရယ်....” ညီးသံလေးနှင့် လက်နောက်ပြန်ဖင်းကို ဆုပ်ကိုင်တယ်။ သူ့ကို ဖိကပ်ပြီး မြန်မြန်လိုးပေးတယ် ။ “ အား...မောင်ရယ်..” ညီးသံပေးကာ ဖင်ကို လက်သည်းတွေနှင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်တယ် ။ ဖင်ကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်မှ လိုးရတဲ့အရသာက ပိုပြီးကောင်းလာတယ် ။ သူ့ကိုလေးဘက်ထောက် ဆွဲထူပြီး မြန်မြန်ဘဲဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ သူ့ကို (၁) မိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးပြီး ဘေးက ဒေါ်သိန်းကို ဆွဲထူကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ လီးကိုတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ 

ဒေါ်သိန်းရဲ့ ပြေလျောနေတဲ့ ဆံထုံးဟာ အကုန်လုံး ပြေလျောသွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကျသွားတယ် ။ သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေကို စုပြီး သူ့ကိုဆွဲထူကာ ဒူးထောက်အနေထားနှင့် သု့ရဲ့နို့ကိုဆုပ်ကာ ညှစ်ပေးပြီး မြန်မြန်ဘဲ လိုးပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး..မောင်ရယ်...ထိတယ်..” လို့ ညီးသံလေးနှင့်ပြောပြီး သမင်လည်ပြန် လှည့်ကာ အနမ်းပေးလာတော့တယ် ။ သူ့ကို အနမ်းပြန်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတာ အရှိန်ကိုမြင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

ဆံပင်တွေ သူ့ရဲ့ နောက်ကျော့မှာ လာပြီး စုနေတော့ သူ့ရဲ့ အရှေ့ကိုပို့ပေးပြီး သူ့ရဲ့ပါးကို နမ်းပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့တယ် ။ “ အား..ရှီး..ယောကျ်ား..မိန့်မပြီး...အား.... ပြီးပြီ... အား... ”  ညီးရင်းနှင့် ကျွန်တော့်ကို နုတ်ခမ်းအနမ်းပေးတယ် ။သူကို အနမ်းပေးပြီး သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကနေ လီးကို နုတ်ပြီး ဒေါ်အေးနွယ်ဆီမှာ တေ့ကာ ဒေါ်သိန်းလိုဘဲ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ မောပန်းခြင်းတွေနှင့်အတူဘဲ ပြီးချင်လာတယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်ရဲ့ ဆံထုံးကို ဖြေချလိုက်ပြီးတော့ သူ့ခေါင်းကို ဆွဲလှည့်ကာ အနမ်းပေးရင်း မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးလက်မနှင့်လိမ့်ကာ ချေပေးပြီး (၁) မိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးအပြီးမှာ

“ အား...ရှီး...မောင်လေး...မမလည်း..ပြီးတော့မယ်...အား...ရှီး..မောင်ရယ် ..” လို့ အနမ်းရပ်ကာ ညီးသံပေးပြီး ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်မှ ာမှောက်ကာ ဖင်ကို ထောင်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ခါးကိုင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လိုးလိုက်တာ သူနှင့်အတူ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားကာ သူ့အပေါ်မှောက်ကျသွားတယ် ။

............................................

( ၄ )

အိမ်ရာပေါ်မှောက်ချပြီး သူတို့ကြားထဲမှာ အမောဖြေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။ နောက်နေ့ ကျွန်တော်အိပ်ရာက နိုးချိန်မှာ ဒေါ်အေးနွယ်က အျမ်ပြန်သွားပြီး ဒေါ်သိန်း ပြင်ပေးတဲ့ ထမင်းကြမ်းနှင့် ငပိရည်ရယ် မနေ့ကဆတ်သားခြောက်ရယ်နှင့် မနက်စာစားပြီး အလုပ်ကို သွားကြတယ် ။ အလုပ်ကို ရောက်သွားတော့ တနေ့တာရဲ့ အလုပ်တွေလုပ်နေကြရင်းနှင့် အန်တီမြင့်ရဲ့ အကူညီတောင်းမူကြောင့် အလုပ်ကို ရပ်ကာ အိမ်ထဲ ပြေးဝင်သွားကြတယ် ။ 

အန်တီမြင်ရဲ့ ယောကျ်ားဦးထွန်းမြိုင်ရဲ့ ခန္ဒာလှုပ်လှုပ်ပြီး အော့အန်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ထွန်းမင်းတို့ သားအမိလည်း မရှိတော့ သူ့ယောကျ်ားကို ထမ်းပြီး ကားပေါ်တင်ပေးစရာ ယောကျ်ားဆိုလို့ ကျွန်တော်ဘဲ ရှိတာမို့ ဦးထွန်းမြိုင်ကို ထမ်းပြီးတော့ ကားပေါ်တင်ပေးတယ် ။ 

အနောက်ကနေ ဒေါ်သိန်းနှင့်ဒေါ်အေးနွယ်တို့က ဦးထွန်းမြိုင်ကို ဘေးတစ်ဘက်စီကနေ ထိန်းထားကာအရှေ့ခန်းမှာ ဒေါ်မြင့်နှင့် ကျွန်တော် ထိုင်ကြတယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ကားမောင်းပြီးတော့ မြို့နယ်ဆေးရုံကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ ဆေးရုံကိုရောက်တော ပြင်ပလူနာဌာနမှာ ဦးထွန်းမြိုင်ကို ပြတော့ နာစ်တွေကလည်းစမ်းသပ်စစ်ဆေးပေးပြီးတော့ အတွင်းလူနာအဖြစ်နှင့် ဆေးရုံ တင်လိုက်ရတော့တယ် ။

နာစ်တွေက ဘာပြောသလဲတော့ ကျွန်တော် မသိပေမဲ့ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ မျက်လုံးတွေဟာ မျက်ရည်တွေ ဝဲကာ ဦးထွန်းမြိုင်ကို အခန်းပို့တဲ့ အချိန်တွေမှာ အားပေးစကားတွေ ပြောတာကြားလိုက်ရတယ် ။ ဦးထွန်းမြိုင်ကိုအထူးခန်းမှာ ထားပေးပြီး အပြင်ကိုထွက်ကာ နိုင်ငံခြားက သမီးနှစ်ယောက်ဆီ ဖုန်းခေါ်တာ အသံသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရတယ် ။

သူပြန်ဝင်လာတော့ ဒေါ်သိန်းနှင့်ဒေါ်အေးနွယ်ကို ဦးထွန်းမြိုင်ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ကို ပြောပြပြီး ကျွန်တော်နှင့်အတူ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်သွားတော့ ဦးထွန်မြိုင်ရဲ့ အဝတ်တွေကို စုစည်းပြီး အိတ်ကြီးထဲထည့်ကာ အန်တီမြင့်နှင့်အတူ ကျွန်တော်ဆေးရုံကို ပြန်သွားကြတယ် ။ အန်တီမြင့်ကတော့ အပူမီးတွေနှင့်အတူ နစ်မေျာနေတာမို့ မသိပေမဲ့ ဘေးကနေတဲ့ ကူပေးတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ဖြင့် စိတ်ကိုဖြေလျောထားနေရတယ် ။ 

သူက လက်ညိုးထိုးပြပြီး “ ဒီဘီရိုမှာ ကိုကိုရဲ့ အဝတ်ရှိတယ် ..ထုတ်လိုက်..” ပြောတော့ ကျွန်တော် သွားကာအဝတ်တွေ ထုတ်ယူမလို ဘီရိုကိုဖွင့်ချိန်မှာ သူရောက်လာပြီး ကျွန်တော့်အရှေ့မှာ လာရပ်ကာ “ ဒါ သူကြိုက်တဲ့ အဝတ်စား..” ပြောကာ အဝတ်တွေကို ထုတ်ယူတယ် ။ သူက အဝတ်ထုတ်ယူတော့ သူ့ဖင်ကြီးကုန်းပြီး ထုတ်ယူတော့ သူ့ဖင်က ကျွန်တော့် လီးကို လာလာထိတယ် ။ နုညံ့အိစက်တဲ့ သူ့ရဲ့ဖင်ကြီး လီးကိုလာလာထောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း လီးတောင်တာပေါ့ဗျာ ။ အရသာကို သိနေတော့လည်း အထိတွေမှာ နစ်မျောမိတယ် ။ 

သို့ပေမဲ့လည်း စိတ်ကိုဖြေလျောပြီး အဝတ်တွေကို အိတ်မှာ ထည့်ပေးတယ် ။ အိတ်ကြီးမှာ အဝတ်စားတွေပြည့်တော့မှဘဲ အိတ်ကို ကားပေါ်တင်ပြီး ဆေးရုံကို ပြန်သွားကြတယ် ။ ဆေးရုံကို ရောက်သွားချိန်မှာ ဒေါ်မြင့်က အလုပ်က အဝယ်စရင်တွေကို ကူလုပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုပြီး ကျွန်တော်တို့ကို အလုပ်ကို ပြန်ခိုင်းတယ် ။

အလုပ်ကို ပြန်ရောက်သွားတော့ လုပ်စရာတွေကို ဆက်လုပ်ပြီးတော့ အိမ်ထဲကနေ စာရင်းစာအုပ်တွေကိုထုတ်ယူပြီးတော့ အနားယူတဲ့ နေရာမှာချထားပြီး အနားယူကာ ထမင်းဟင်းစားသောက်ကြတယ် ။ ဒေါ်အေးနွယ်ရဲ့ သမီး အလုပ်မလာတာ မေးတော့ ဒေါ်အေးနွယ်က ပြုံးပြီးတော့ သူ့သမီးက ခိုးရာလိုက်သွားပြီ။ စိတ်ပူစရာမလိုကြောင်း ပြောကာ ထမင်းကို စားကြတယ် ။ ထမင်းစားနေတုန်းမှာဘဲ ဒေါ်အေးနွယ်ရဲ့ ယောကျ်ားရောက်လာပြီးတော့ သူ့မိန်းမကို ပြန်ပေါင်းထုတ်မလို့ ခေါ်သွားပုံဘဲ ဒေါ်အေးနွယ်လည်း မျက်နှာပြုံးပြုံးနှင့်နုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားတယ် ။ 

ကျန်ခဲ့တဲ့ ဒေါ်သိန်းနှင့်အတူ ထမင်းကို စားလိုက်ကြတယ် ။ ခြံထဲမှာ ဒေါ်သိန်းနှင့် ကျွန်တော်ဘဲ ကျန်ခဲ့တာ စားသောက်ပြီးတော့ လီးက ဒေါ်မြင့်ရဲ့ အပြုမူကြောင့် လီးက ငြိမ်နေတာ ဒေါ်သိန်းစကားပြောတော့ စိတ်ကမနက်က ဒေါ်မြင့်ဖင်ကြီးနှင့်လီး အထိတွေကို သတိရပြီးတော့ ဒေါ်သိန်းကို အနမ်းပေးမိတယ် ။ ဒေါ်သိန်းလည်းပြန်အနမ်းပေးပြီး “ အမလေး.. လီးတောင်နေပါလား..ယောကျ်ား ..” လို့ပြောတော့ “ ဟုတ်တယ် ..မိန်းမ ..”  လို့ ပြန်ပြောပြီး သူ့ကို စားပွဲဝိုင်းလေးမှာ လက်ကိုတင်ပြီး မှောက်ခိုင်းတယ် ။ သူ့ရဲ့ကြက်သွေးရောင် ဖျော့ဖျော့ထမိန်ကို ခါးအထိ လှန်တင်ကာ လီးကိုသူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ ဆောင့်ကာသွင်းလိုက်တယ် ။ 

သူ့ဆီက “ အား...ယောကျ်ားရယ်...အား...ရှီး..”  ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ စိတ်ကလည်းဘဲ ထန်နေတာ သူက “  မအေးနွယ်တော့ မနေ့က ကောင်းသလို သူ့ယောကျ်ား ပြန်ခေါ်တော့ .” ပြောတဲ့ စာကားရယ် အန်တီမြင့်ရဲ့ နုညံ့တဲ့ ဖင်ကြီး အထိတွေ့ရယ်က သူ့ကို မြန်မြန်ဆောင့်ပြီးလိုးဖို့ စိတ်ကို ဆွပေးသွားတယ် ။

လီးကို အဆုံးသွင်းပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နားရွှက်ကို မနာအောင်ကိုက်ပြီးတော့ လျာလေးနှင့် ပါးရောနားပါ ယက်ပေးပြီး “ မိန်းမ...ယောကျ်ား..အရမ်းထန်နေပြီ... ကြမ်းကြမ်း လိုးတော့မှာနော် ..” ပြောပြီး သူ့ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကို ကြမ်းကြမ်းနှင့်မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပေးတယ် ။ “ လိုးစမ်းပါ...ယောကျ်ားရယ်..အား...ရှီး..မိန်းမလည်း... လို..ချင်..နေ..တာ..အား.. ” လို့ ပြန်ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပေးတယ် ။ သူကလည်းဘဲ “ အား..ရှီး...မောင်ရယ်..ကြမ်းကြမ်းသာလိုးပေး...အား..ရှီ..မြန်မြန် ..” လို့ပြောကာ ကျွန်တော့် လက်ကို တင်းတင်းဆုက်ကိုင်ကာ ညီးပေးတော့တယ် ။ 

သူ့ကို ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးချိန်မှာ ကွမ်းယာဆိုင်က မမရော ဒေါ်မြင့်ပါ မျက်လုံးထဲမှာ တစ်လှည့်စီ မြင်ယောင်မိတယ် ။ ကြမ်းကြမ်းနှင့် မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးတော့လည်း

“ အား..ရှီး..ယောကျ်ားရယ်...အဲ့လို...မြန်မြန်လိုးပေး..အရမ်းကြိုက်တယ်..အား.... လိုးစမ်းပါ...မောင်လိုးဖို့အတွက်..အား..ရှီး...တားဆေး..သွားထိုးထားတာ..အား...ကြမ်းကြမ်းလိုးပေး....အား...ရှီး...ယောကျ်ားရယ်....အား...လိုးပေးစမ်းပါကွယ်...”

လို့ သူက စိတ်ကို ဆွတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မညှာတော့ဘဲ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တော့တယ် ။ “ အား...ရှီး..ယောကျ်ားရယ်...ပြီးတော့မယ်...မြန်မြန်.. ” ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ပခုံးကိုဆွဲကာ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးတော့တယ် ။

“ အား..ရှီး...အမလေး..ကောင်းလျုက်တာ..ယောကျ်ား..အား..မိန့်မပြီးတော့မယ်....အား... မရပ်နဲ့...အား...ဒီအတိုင်းဘဲ...ဆောင့်လိုး...ပေး..ပါ...အား... ပြီးတော့မယ်.. အား...ယောကျ်ား...ရယ်... အား...ရှီး...ပြီး....ပြီး...ပြီး..ပြီးပြီး... အား.... ” လို့ ညီးပြီး စားပဲ့ခုံးပေါ်မှာ မှောက်ကာ ကျွန်တော် ပြီးအောင်ထိ နေပေးတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို နောက် အချက် (၅၀) ကျော်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ ပြီးသွားတယ် ။ သူလည်းနောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားတယ် ။

သူနှင့်အတူ စားပွဲပေါ်မှောက်ကာ အမောဖြေပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာ အနားယူနေတုန်းမှာဘဲ ပန်းဝယ်မဲ့ လူတွေရောက်လာတော့ ရောင်းချပေးကြတယ် ။ ပန်းလာဝယ်မဲ့ သူတွေ ပြန်သွားမှ ဒေါ်သိန်းနှင့် ကျွန်တော် ဆေးရုံကို ပြန်သွားကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းက ကျွန်တော်တို့် နှစ်ယောက်ကို ညစောင့်အိပ်ပေးဖို့ ပြောတော့လက်ခံလိုက်ကြတယ် ။ 

ပထမတော့ ဒေါ်မြင့် အရင်ဆုံ းအိမ်ကို ပြန်သွားပြီး ရေချိုးအဝတ်စားလဲကာ ပြန်ရောက်မှ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း အိမ်ကိုပြန်ကာ ရေချိုး အဝတ်စားလှဲကြတယ် ။ အိမ်မှာအဖေလည်း ရောက်နေတော့ အဖေကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ သူကလည်း အကူအညီပေးဖို့ ပြောတော့ အဝတ်စားလှဲပြီး ဒေါ်သိန်းနှင့်အတူ ဆေးရုံးကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ 

မိုးတွင်းဆိုတော့ လမ်းမှာ မိုးရွှာလို့ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်တွေ စိုကုန်တယ် ။ အဝတ်အစားအပိုကို လဲပြီး ဦးထွန်းမြိုင်ရဲ့ ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်ကာ စောင့်ကြတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း စာအုပ်ယူလာတာမို့ စာကြည့်ရင်းနှင့် စောင့်ပေးတယ် ။ 

အလှည့်ကျ စောင့်အိပ်ကြတာ ဒေါ်သိန်းအလှည့်မှ ာဦးထွန်းမြိုင်က အမောဖောက်သလို ကိုယ်လက်တွေတုန်ခါလာတာမို့ နာစ်တွေကို သွားပြီးပြောတော့ ဆရာဝန်ကြီးပါ လိုက်လာပြီး ဆေးထိုးပေးမှ နည်းနည်းငြိမ်သွားတယ် ။ ဆရာဝန်ကြီးက လူနာရှင် ဒေါ်သိန်းကို အပြင်ခေါ်ကာ စကားအချို့ပြောပြီး ပြန်သွားတယ် ။

..........................................

ဒေါ်မြင့်ရဲ့ မျက်နှာမှာ မျက်ရည်တွေ စိုနေပြီးတော့ ဘာစကားမှ မပြောတော့ဘဲ သူ့ရဲ့ ယောကျ်ားနံဘေးမှာထိုင်ကာ စိုက်ကြည့်နေတော့တယ် ။ ကျွန်တော်တို့ကို အိပ်ခိုင်းပြီး သူဘဲ စောင့်ုကည့်နေတော့တယ် ။ မနက် (၇) နာရီမှာတော့ ဦးထွန်းမြိုင်ကွယ်လွန်သွားပြီလို့  ဒေါ်သိန်းနှင့် ကျွန်တော်က အလုပ်ကိုသွားတဲ့ လမ်းတစ်ဝက်မှာ ဒေါ်မြင့်ဖုန်းဆက်ကာ ပြောလို့ ဆေးရုံကို ပြန်သွားလိုက်ကြတယ် ။ 

ဦးထွန်းမြိုင်ကို ဆေးရုံမှာဘဲ ထားခဲ့ကာ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းကာ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ (၉) နာရီကျော်မှာ ကားတစ်စီးဟာ ဒေါ်မြင့်အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ပြီးတော့ ကားပေါ်ကနေ (၄) နှစ်အရွယ်ကလေးတစ်ယောက် ၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် ယောကျ်ားတစ်ယောက် ဆင်းလာကြတယ် ။ မိန်းမနှစ်ယောက်က ငိုပြီး ဒေါ်မြင့်ကို အမေ ခေါ်မှဘဲ သမီးနှစ်ယောက်နှင့်သမက်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ် ။

နိုင်ငံခြားမှာ နေသူတွေမို့ အသားအရည်တွေက ဖြူဖွေးနေတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့် ထွန်းမင်းက သူတို့တွေစားသောက်ဖို့ ပစ္စည်းတွေ သွားဝယ်ကြတယ် ။ ညနေဘက်မှာတော့ ဦးထွန်းမြိုင်ရဲ့ ဆွေမျိုးတွေနှင့် ဒေါ်မြင့်ရဲ့ဆွေမျိုးတွေနှင့် အိမ်မှာ စကားတွေ ပြောကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းက ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်နောက်ကိုခေါ်သွားတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ သူ့ရဲ့အိမ်မှာ အိပ်ဖို့ပြောတော့ သဘောတူလိုက်ပြီးတော့ ဒေါ်မြင့်ကို အသိပေပြီး ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ 

အဖေက အိပ်ရာ စောစောဝင်တတ်သူမို့ အိမ်ကို တစ်ချက်သာ ငဲ့ကြည့်ပြီး ဒေါ်သိန်းအိမ်ကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ မိုးကောင်းချက်ကလည်း လူတစ်ယောက် ထီးတစ်ဆောင်းတာတောင် အကုန်စိုကုန်တယ် ။

ဒေါ်သိန်းအိမ်ထဲကို ဝင်တယ်ဆိုတာနှင့် တံခါးကို အမြန်ပိတ်ပြီး အနမ်းပေးကြတယ် ။ နမ်းရင်း အခန်းဆီကိုသွားကြပြီး ဒေါ်သိန်းရဲ့ ရေစိုထမိန် အပြာရောင်ဗြောင်ချောကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ ထမိန် သာမကဘဲ အမွေးပါ စိုနေတာကို ထမိန်နှင့်သုတ်လိုက်ပြီး တီးချပ်အင်္ကျီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ သူ့ကို နမ်းရင်းအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ် ။

ကျွန်တော်လည်း အဝတ်စား အားလုံးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အပေါ်ကနေ မှောက်ပြီး အနမ်းပေးကာ သူ့ရဲ့ နို့တွေကို တစ်လုံးချင်းစို့ကာချေပေးလိုက်တယ် ။ ဘေးကို ဆင်းပြီး ညာလက်နှင့် အဖုတ်ပွတ်သပ်ကာ နို့ကိုစို့ပေးတော့ သူ့ရဲ့ လက်က လီးကိုလာကိုင်တယ် ။

လီးထိပ်တွေကို လက်မနှင့်ချေပေးလိုက် ဂွင်းထုပေးလိုက် လုပ်ပေးကာ ညီးသံပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့အပေါ်ကို ပြန်တက်ကာ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့ သူ့ရဲ့လက်က လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ပေးတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းဘဲ အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး မနှေးမမြန် စတင်ကာလုပ်ပေးတယ် ။ “ အား..ရှီး..ယောကျ်ားရယ်...ကောင်းလိုက်တာ..အား.. ” ညီးသံလေးပေးပြီး ခြေနှစ်ချောင်းနှင့်ညှစ်ကာ ဆွဲဆွဲပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ အပေါ်ကနေ ဒိုက်ထိုးသလို လက်ထောက်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

မျက်နှာဆွဲယူပြီး “ အား..ရှီး..မောင်ရယ်...အနမ်းပေးပြီး..အား..ဆောင့်ပေးပါနော်...ယောကျ်ား ..” လို့ ပြောကာ အနမ်းပေးတော့ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်းနှင့် လျာချင်းစီးချင်းထိုးပြီး ဆောင့်ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ လျာချင်းစီးချင်းထိုးကာ ဆောင့်လိုးတော့ ကြာကြ ာမလုပ်ရလိုက်ဘူး သူက အနမ်းကိုရပ်ပြီးတော့ “ အား...ရှီး....ပြီးတော့မယ်..” လို့ တစ်ချက်ညီးပြီးတော့ ကျွန်တော့် ပါးနှစ်ဘက်ကို လက်ဝါးနှင် ဖိကပ်ပြီး ပြောတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း လက်ထောက်ရာကနေ ထိုင်လိုက်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပခုံးမှာ တင်ပြီးတော့ကို မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။

“ အား..ရှီး...ယောကျ်ားရယ်...အမလေး...အား..ပြီး..တော့မယ်...အား..မြန်မြန်.. ဆောင့်ပေးပါ...အား. .ရှီး..ယောကျ်ားရယ်...မြန်မြန်...အမလေး...ပြီး..တော့မယ်.. ”

ညီးရင်းနှင့် လက်မောင်းကို လက်သည်းနှင့် ကုပ်ကာ အံကြိတ်ပြီး “ ပြီးပြီကွယ်...” ပြောကာ ငြိမ်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဆက်ပြီး မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ နောက်ထပ် အချက် (၂၀) ခန့် ကြမ်းကြမ်းနှင့်မြန်မြန်ဆောင့်လိုးကာ ပြီးသွားတော့တယ် ။

သူ့နှင့်အပေါ်မှာ မှောက်ချလိုက်တော့ သူက ခြေရော လက်ပါ တင်းတင်းဖက်ထားတယ် ။ “ ချစ်လိုက်တာ ယောကျ်ားရယ်...ပြွတ် ..” လို့ ပြောပြီး နဖူးကို အနမ်းပေးတယ် ။ သူနှင့်အတူ ဖက်ကာ မှိန်းနေပြီး (၂) မိနစ်ခန့်နေလိုက်ကြတယ် ။ သူ့အပေါ်ကနေ ဘေးကို ဆင်းသူ့ရဲ့ခေါင်းကို ကျွန်တော့် ပခုံးမှာ တင်ပေးတယ် ။ သူက ကျွန်တော့် ပါးကို နမ်းပြီးတော့

“ ယောကျ်ား.. မိန့်မရဲ့ သားလေး. နိုင်ငံခြားကနေ နောက်လဆိုရင် ပြန်လာတော့မှာ .. ယောကျ်ားနှင့် အခုလိုနေဖို့ ခက်ခဲမှာဘဲကွယ်.. သူက အဲ့မှာမိန်းမရပြီး ပြန်လာမှာလေ ..” လို့ သူကပြောပြီး ပါးကို အနမ်းရှည်ကြီးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ပါးကို နမ်းပြီး

“ အခွင့်ရေးရမှာပါ.. မိန်းမရယ်... အဲ့လောက်ထိ အားမငယ်ပါနဲ့ ..” လို့ ပြောကာ နှစ်သိမ့်မူပေး လိုက်ရတယ် ။ သူနှင့်အတူ တင်းတင်းဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။ မနက်မှစောစော အတူ ထပြီးတော့ ဒေါ်မြင့်အိမ်ကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ အလုပ်တွေကို ဝင်ကူပြီး ဦးထွန်းမြိုင်ကို သဂြိုလ်ပြီးသည်အထိ ကူကာလုပ်ပေးခဲ့ကြတယ် ။ 

ပြန်ခါနီးမှာ ဒေါ်ကေသီက ကျွန်တော်နှင့်ဒေါ်သိန်းကို ငွေပေးသလိုဘဲ လက်ဆောင်ပါပေးတယ် ။ ဒေါ်သိန်းအပြင်ကို ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော့်ကို ငွေနှင့်လက်ဆောင်ပေးတယ် ။ ဒေါ်ကေသီက “ ခဏ..” ပြောပြီး “ ဒါက မင်းအတွက် သီးသန့်ပေးတာလို့ ..” ပြောပြီး စတိုင်ဘောင်းဘီတစ်ထည်နှင့် အင်္ကျီတစ်ထည်ပေးတယ် ။ “ ကျေးဇူးပါ အန်တီကေသီ..” ပြောပြီး အိမ်ကို တန်းပြန်ခဲ့တယ် ။

တစ်ကိုယ်လုံး အစိုနှင့် တနေ့လုံး အလုပ်လုပ်ခဲ့တော့ နောက်နေ့မနက် နေမကောင်းဖြစ်ပြီး အလုပ်မသွားနိုင် ဖြစ်တယ် ။ ကိုယ်လက်နည်းနည်းဘဲ နာတယ်ဆိုပေမဲ့လည်း အလုပ်က သိပ်လုပ်စရာမရှိတော့ ဒေါ်သိန်း အလုပ်သွားဖို့ လာခေါ်တာကို “ နေမကောင်းဘူး ..” ပြောကာ အိမ်မှာဘဲနေလိုက်တယ် ။ 

မနက် (၁၀) နာရီကျော်ကျော်မှာ “ မောင်လေး..အောင်ဇော် ..ရေ...” လို့ ခေါ်သံကြားတော့ အိမ်တံခါးကို သွားဖွင့်ပေးတယ် ။ ဒေါ်ကေသီဟာ ဆွဲဂျိုင့်နှင့်အတူ ဝင်လာပြီး “ နေမကောင်းဘူး ကြားလို့ စိုးရိမ်ပြီး လာခဲ့တာ..”  လို့ ပြောတော့ “ နည်းနည်းပါ အန်တီ ကေသီ ..ဆေးသောက်ထားပါတယ် ..ကောင်းသွားမှာပါ..” ပြောလိုက်တယ် ။ သူက အိမ်ကိုလည်းကြည့်ပြီး “ မင်းအဖေရော ..” မေးတော့ “ အဖေ အလုပ်သွားပါတယ်..” လို့ဘဲ အဖြေ ပေးလိုက်တယ် ။ 

သူက ဆွဲဂျိုင်ကို ယူသွားပြီး အိမ်နောက်ကို တန်းဝင်သွားကာ ပုဂံမှာဆန်ပြုတ်ကို ထည့်ကာ ယူခဲ့တယ် ။ “ ရော...သောက်လိုက် ကြက်သားဆန်ပြုတ် ..မင်းအတွက်..အန်တီကိုယ်တိုင် ချက်ယူလာခဲ့တာ..”  လို့ ပြောတော့ “ အားနာစရာကြီး ..အန်တီကေသီရယ်..”  လို့ပြောတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို သူကိုယ်တိုင် ဇွန်းနှင့်ခွံကျွေးတယ် ။ “ ရပါတယ် အန်တီရယ်..ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်..သောက်ပါ့မယ် ..” ပြောပြီး သူ့ဆီကနေ ပုဂံကို ယူကာ ဆန်ပြုတ်ကို အကုန်သောက်လိုက်တယ် ။ “ ကောင်းသွားပြီလား..”  မေးတော့ ကျွန်တော်က “ ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုယ်လက်နည်းနည်းနာနေတာပါ ..ဆေးသောက်ထားတော့ ကောင်းသွားမှာပါ ..” လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။

သူက ပြောပြောဆိုဆိုဘဲ ကွျန်တော့်ကို “ လာ ..” လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကို ဇက်ကြောတွေ ဆွဲပေးပြီး နှိပ်နယ်ပေးတယ် ။ တကယ် ကိုယ်လက်နာနေတာတွေ ပျောက်သွားတယ် ။ ဒါပေမဲ့လည်း ဝေဒနာတစ်ခု ပိုလာခဲ့တယ် ။ သူ့နှိပ်ပေးတာကိုခံယူရင်း နုညံ့ပြီး အိစက်တဲ့ လက်က ပခုံးရော ဇက်ကျောကို နှိပ်ပေးပြီးတော့ နို့နှစ်လုံးက ကျော့မှာဖိကပ်နေတယ် ။ အိမ်မှာနေတော့ အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထားဘူးလေဗျာ။ လီးကလည်း ထောင်တာက်လာတာကို ပေါင်နှစ်ဘက်နှင့် ဖိကပ်ကာ ဒါမဖြစ်သင့်ဘူး တွေးကာ 

“ အန်တီကေသီ ကျွန်တော်သက်သာပါပြီ ..အန်တီကေသီ.. ကျွန်တော်အိပ်ချင်ပြီ ..” ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ ရပါတယ် အန်တီကို စိတ်မပူပါနဲ့ကွယ်.. မင်းကိုအိပ်ရာကို.ပို့ပေးမယ် ..ထတော့ ..” လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူတယ် ။ ထရပ်တော့ လီးက ပုဆိုးထဲကနေ ငေါ့ပြီးထွက်နေတာကို သူမမြင်ဘဲ အနောက်ကနေ လိုက်လာခဲ့တယ် ။

အခန်းထဲကို မဝင်မှီမှာ သူကို့ “ အန်တီ ကေသီရယ် ပြန်ပါတော့နော်လို့...” ပြောလိုက်တယ် ။ သူက မပြန်တဲ့ အပြင် အခန်းထဲကို အနောက်နေ တွန်းပြီးတော့ “ ရပါတယ်ကွယ် ..မင်းဘဲဝင်ပါ ..” လို့ သူက ပြောကာအတူ ဝင်လိုက်တယ် ။ စိတ်က ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိဗျာ ။ သတိရလာတော့ ကျွန်တော်က အန်တီကေသီကို အခန်းနံရံကိုကပ်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့ရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေတယ် ။ 

စိတ်ကိုချုပ်တီးပြီးတော့ “ အန်တီ တောင်းပန်ပါတယ်နော် ..”  လို့ ပြောကာ သူနို့တွေကို ချေပေးတာရပ်ပြီး သူနှင့်ကိုယ်ချင်းခွာတော့ သူက တင်းတင်းဘဲဖက်ကာ ကျွန်တော့်ကို အနမ်းတွေ ပေးတယ် ။ သူအနမ်းပေးတော့ ကျွန်တော်လည်း ဆက်လက်ပြီး သူကို့ဘာမှမပြောဘဲ သူ့ရဲ့ဆွဲသား အနီရောင်ထမိန်စကပ်ကို ဆွဲကာ ဒူးဆစ်အထိ ဆွဲချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ပဆိုးကို ဖြေချလိုက်ကာ လီးကိုသူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာတေ့ကာ သွင်းလိုက်တယ် ။ 

သူ့အဖုတ်ထဲကို မဝင်ဘဲ ပေါင်းကြားကိုချော်ကာ ဖောက်ပြီး ထွက်သွားတယ် ။ သူ့ကတော့ ပခုံးပေါ်မှာ မေးကိုတင်ပြီး “ အင်း...ဟင်း...ဟင်.. ”  ညီးသံလေးက ထွက်ပေါ်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ကျွဲရိုင်းတစ်ကောင်လိုဘဲ နှာမွန်နေပြီ သူရဲ့အဖုတ်မှာဘဲ လီးကိုလက်နှင့်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းဘဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့မှ တစ်ဝက်ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီကနေ “ အား...” လို့ အသံကျယ်ကျယ်ထွက်လာတယ် ။ 

မိုးကလည်း သည်းသည်းမဲမဲ ရွာနေတော့လည်း အပြင်ကနေ မကြားနိုင်ပေမဲ့လည်း ကျွန်တော် နှာမွန်နေတာ မိုးခြိမ်းသံလို ကြားလိုက်ရတော့တယ် ။ လီးက ကြပ်တည်းစွား ဝင်ရောက်နေပြီး ဟန့်တားပေမဲ့လည်း သူ့ကို တွန်းလိုက်မိတယ် ။ သူကလည်း ငေးမောကြည့်နေတယ် ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုချီပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ကြင်နာစွာ ချပေးတယ် ။

သူ့ရဲ့ မျက်လုံးက ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ အနီရောင် ဆွဲသားစကပ်ကိုချွတ်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်းကြားက ရတ္တနာရွှေခြုပ်မှာ ကျွန်တော့ရဲ့ ရတ္တနာပြွန်ကို ပြန်ထည့်ပြီးတစ်ချက်တည်းနှင့် အဆုံးထိဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တော့တယ် ။

“ အား.... ကျွတ်..ကျွတ်..” အန်တီ ကေသီ ဆီကနေ ညီးသံလေး ထွက်လာတော့ သူ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကိုလက်နှင့်ချေပေးလိုက်တယ် ။ “ အင်း...ဟင်း..” ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ သူ့နုတ်ခမ်းကို အလွတ်မပေးဘဲ နုတ်ခမ်းနှင့်အနမ်းပေးကာ စက္ကန့် (၃၀) ခန့် နေလိုက်တယ် ။ ဖြည်းဖြည်းဘဲ လီးကို ဒစ်နီးနီးပြန်ထုတ်ပြီး ပြန်ကာ အဆုံးထိဖြည်းဖြည်းဘဲ ဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျောကိုတင်းတင်းဖက်ပြီး အနမ်းကိုရပ်ကာ “ အား.....က....လေး..ရယ်...” လို့ ညီးသံလေးက ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကို နုတ်ခမ်းနှင့်နမ်းကာ မနှေးမမြန် လိုးပေးတယ် ။ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေးနှင့် အတူ ခြေနှစ်ချောင်းက တင်ပါးကို ညှစ်ပြီး ဆွဲဆွဲပေးလာတော့တယ် ။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို နုတ်ခမ်း နမ်းတာကို ရပ်ပြီးတော့ သူ့ကို ဆွဲထူကာ ထိုင်ရက် အနေထားလေး ပြောင်ပြီး ထိုင်ရက်နှင့် သူ့ကိုကြည့်ပြီး ဆွဲဆဲွကာ လိုးပေးတယ် ။ မျက်လုံးမှိတ်ကာ အရသာယူပြီး ညီးနေတဲ့ အန်တီကေသီဟာ မျက်လုံးဖွင့်လာမှ ကျွန်တော့ကို ကြည့်ပြီး လက်တစ်ဘက်နှင့် ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ကာပြီး “ အား.. ကောင်လေးနော်..ရှီး..လူဆိုးလေး...အား... ရှီး... အင်း...အား... ” လို့ ညီးသံလေးထွက်လာတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့လက်ကို ဖယ်ပြီးတော့ သူ့ကို နုတ်ခမ်းချင်းအနမ်းပေးကာ ဆွဲဆွဲကာ လိုးပေးတော့တယ် ။ သူကတော့ လက်နှစ်ချောင်းကို အနောက်မှာ ထောက်လက်နှစ်ဘက်ကို အားပြုပြီး ဖင်ကိုကြွကြွကာ လိုးပေးပြီး ညီးနေသလို ကျွန်တော်လည်း ညီးမိတယ် ။

“ အိုး...ရှီး..... ကလေးရယ် / အန်တီရယ်...အား.... အိုး...ဟို့....ဟို..... အန်တီရယ် / ကလေးရယ် ..” လို့ နှစ်ယောက်လုံး ညီးပြီးတော့ သူလည်းကြိုးစား ကျွန်တော်လည်း ကြိုးစားကာ အပြန်အလှန်ဘဲ အန်တီကေသီနှင့်ကျွန်တော် လိုးကြတော့တယ် ။ (၃) မိနစ်ခန့်အကြာမှာ အန်တီကေသီက အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့နှင့်အတူ လိုက်ပြီး သူ့အပေါ်မှောက်ချလိုက်ပါတော့တယ် ။ 

သူကို ဖက်တာကို ရပ်တော့ သူက ငေးပြီးကြည့်တော့ ဘေးက ဖက်လုံးလေးကိုယူပြီး သူ့ရဲ့အောက်မှာခုပြီးမှ သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ လီးကိုတေ့ကာ ဆောင်သွင်းလိုက်တယ် ။ အန်တီကေသီဟာ ဟန်ဆောင်ကာ မူမပိုနိုင်တော့ဘဲ...“ အား...က..လေး..ရယ်...အာ....အား... အန်တီ...ပြီး...ခါ...နီး....ပြီကွယ်.. ” လို့ ပြောမှဘဲ မြန်မြန်ဆောင့်လိုးပေးကာ အန်တီကေသီနှင့်ကျွန်တော် အတူတူု ပြီးသွားတော့တယ် ။

နှစ်ယောက်သား အမောဖြေပြီးမှ ကျွန်တော်ဟာ အန်တီ ကေသီကို ဖက်သလို သူလည်းဘဲ ပြန်ပြီးဖက်ထားတယ် ။ “ ကျွန်တော့်ကိစ္စကို တာဝန်ယူမှာပါ ..အန်တီ ကေသီ ..” လို့ သူ့ကို ပြောမိတယ် ။ အန်တီ ကေသီက “ မမကို အချက် (၄) ချက် ကို မင်းလုပ်ပေးရမယ် ဘယ်လိုလဲ...? ” ကွျန်တော်လည်း သူ့ကို “ ဟုတ် ..”  လို့ အဖြေ ပေးလိုက်တော့တယ်။

.........................................

အပိုင်း (၃) ဆက်ရန် >>>>