ချွေးမအလိမ္မာ အပိုင်း ( ၂ )

ချွေးမအလိမ္မာ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ရာဂနတ်သား

ရက်အတန်ကြာတော့ ငတိုးတယောက် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ တောကို သွားရတယ်။ အိမ်မှာ ကျူပ်နဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ ဒါဟာလည်း သိပ်မဆန်းတော့ဘူး။ ကျုပ် ဒီအိမ်ရောက်မှ ငတိုး တောလိုက်သွားရတာ သုံးလေးခါ ရှိပြီ။

ခါတိုင်းလိုပဲ နေ့ခင်း ထမင်းမစားခင် ရေချိုးနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို ကျုပ်မသိမသညကြည့်ရင်း ကိလေသာစိတ်တွေ ပွါးနေမိတယ်။ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပခုံးသားတွေရယ်၊ လက်ချောင်းလေးတွေ လက်မောင်းတွေရယ်၊ ကျောပြင်ပြန့်ပြန့်ရယ်၊ ခါးသိမ်သိမ် တင်ပဆုံ ကားကားကြီးနဲ့ ပေါင်တန် လုံးလုံးကြီးတွေဟာ ရေစီထမီအောက်မှာ ကျုပ်ကို မျက်စပစ်ပြီး ဆွနေကြတယ်။ ဒီအစိုင်အခဲကြီးတွေကို ကျုပ် ဆုပ်ကိုင် ကစားပြီး ရမ္မက် အသွေးအသားတွေကို ၀၀လင်လင် စားချင်နေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကူးထဲမှာသာ ကျုပ်ဆန္ဒတွေ ဖြစ်နေတာပါ။ အပြင်မှာတော့ စာအုပ်တအုပ် ကိုင်ပြီး ဘာမှမသိသလို နေနေရတယ်။

“ အဖေ ...ရေချိုးတော့လေ..တော်ကြာ..ထမင်းစားရအောင်... ”

ရေလဲလုံခြည်နဲ့ အပေါ်တက်လာတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ စာဖတ်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ပြောရင်း အိမ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ် တယောက်ဟာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ တင်ပဆုံကြီးကို ကြည့်ပြီး ရင်တွေ ပူလာတယ်။

“ သြော်..အဖေ..ဆပ်ပြာမွှေး ကုန်သွားတာ ..သမီး..တော်ကြာမှ ယူလာပေးမယ်နော်... ”

ဆပ်ပြာခွက်တဲ့ ကိုယ်တိုက်ဆပ်ပြာ ကုန်သွားပုံရတယ်။

“ အေး..အေး... ”

လို့ ကျုပ်ပြောပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ရေချိုးတဲ့ နေရာက အိမ်နောက် မကျတကျလောက်မှာ၊ ခြေရင်းဘက်လို့လဲ ဆိုလို့ရတယ်။ ဘေးနားမှာ ငှက်ပျောပင်၊ သရက်ပင်လေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ အပြင်က မမြင်ရပါဘူး။ အိမ်ပေါ်က ကြည့်မှ မြင်ရတာ။

ရေစည်နား ရောက်တော့ ကျုပ်ဟာ ငတိုးရဲ့ ပုဆိုးစုတ် အပိုင်းလေးကို လဲလိုက်တယ်။ ရေချိုးရင် ဒီအတိုင်းဘဲ တဘက်လို ဖြစ်နေတဲ့ ပုဆိုးစုတ်ကိုသာ ပတ်ပြီး ချိုးတက်တာ ကျုပ်အကျင့်ပဲ။ 

ကျုပ်ဟာ ချက်ချင်း ရေမချိုးသေးဘဲ ရေစည်ဘေးနားမှာ ရှိတဲ့ ခွေးခြေခုံလေးပေါ် ထိုင်ရင်း ဆားနဲ့မီးသွေး ရောကြိတ်ထားတဲ့ သွားတိုက်ဆေးနဲ့ သွားတိုက်နေတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ရေစည်နားကို ခွေးနှစ်ကောင် ရောက်လာတယ်။ 

တကောင်က ခွေးထီးကြီး၊ တကောင်က ခွေးမဒါန်းမလေး၊ အချိန်အခါ မဟုတ်ဘဲနဲ့ မိတ်လိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေကြတာလေ၊ တော်သလင်းလ မဟုတ်တော့ဘူး၊ တန်ဆောင်မုန်းလထဲ ရောက်နေပြီ။

ခွေးမလေးဟာ အခုမှ အပျိုဖြစ်ပုံရတယ်၊ ဒါပေမယ့် နှစ်ခါသုံးခါလောက်တော့ ခံထားပြီးပုံ ရတယ်။  အဖုတ်ကလေးတောင် နည်းနည်းယောင်နေပြီ၊ ဒီခွေးနှစ်ကောင်ဟာ ကျုပ်တို့အိမ် ခြေရင်းဘက်က အိမ်တွေကပဲ။

ခွေးထီးကြီးဟာ ခွေးမလေးကို လိုးဖို့ အတင်းကပ်နေတယ်။ ခွေးမလေးကလည်း အလိုးခံချင်နေတာ နန့်နန့်ကို တက်နေတယ်။ သူကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ခွေးထီးကြီးပေါ် တက်ခွလိုက်၊ ညှောင့်လိုက်နဲ့ စိတ်တွေ မရိုးမရ ဖြစ်အောင် လုပ်နေတယ်။ အဲ.. ခွေးထီးကြီးက အတင်း တက်ခွပြီး လိုးမယ်လုပ်လိုက်ရင် ဖင်ရမ်းပြီး အတင်းခါ ထွက်သွားပြန်ရော။ ကျုပ်က စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အဲဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိတယ်။

သုံးလေးခါလောက် ခွေးမလေးပေါ် ခွေးထီးကြီး တက်ခွပြီး နီနီရဲရဲကြီး ထွက်နေတဲ့ လီးတန်နဲ့ အဖုတ်ကလေးထဲ အတင်းထိုးသွင်းဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ခွေးထီးကြီးရဲ့ အောက်ကနေ ဖင်ရမ်းကြီး ထွက်ထွက်သွားတဲ့ ခွေးမလေးကြောင့် ခွေးထီးကြီး အငမ်းမရ ဖြစ်နေသလို ကျုပ်လည်း ရင်တဖိုဖို ဖြစ်နေတယ်။ မြန်မြန်အလုပ်ဖြစ်စေချင်နေပြီ။ ဒီအချိန်မှာ ကျုပ်ဟာ ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်နေတာကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတာကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့နေမိတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ခွေးမလေးဟာ ခွေးထီးကြီးရဲ့ စက်ကွင်းက လွတ်အောင် မရှောင်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကျော်ပေါ် မိမိရရ တက်ခွပြီးသွားတဲ့ ခွေးထီးကြီးဟာ အရေခွံထဲက ထွက်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ ခွေးမလေးရဲ့ အဖုတ်ဝကို အတင်းဖိတေ့လိုက်ပြီး ညှောင့်သွင်းထည့်လိုက်တာ ခွေးမလေး ခမြာ အိုင်..အိုင်နဲ့ အော်ပြီး ဖင်လေး အောက်နိမ့်ကျသွားတယ်။

ဒါပေမယ့် မရတော့ပါဘူး။ ခွေးထီးကြီးရဲ့ လီးက သူ့အဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပြီလေ၊ ခွေးထီးကြီးဟာ မြေကြီးပေါ် ဖင်ထိုင်ချနေတဲ့ ခွေးမလေးရဲ့ ဗိုက်ကို သူ့လက်နဲ့ ပင့်တင်သလို လုပ်ပြီး သူလဲဖင် နည်းနည်း နှိမ့်လိုက်ရင်း ဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေတယ်။

ခွေးမလေးကလည်း လီးကြီးဝင်နေလို့ အနေခက်ပြီး တအိုင်အိုင်အော်၍ အငြိမ်မနေဖြစ်နေ၊ ခွေးထီးကြီးကလည်း သူရထားတဲ အခွင့်အရေးကို မလွတ်တမ်း အသုံးချတဲ့ အနေနဲ့ အတင်းဆောင့်နေတာ ဆိုတော့ ဘေးကနေ မြင်နေရတဲ့ ကျုပ်ဟာ လီးတောင်လာပြီး အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။

ခွေးနှစ်ကောင်ဟာ ကျုပ်ကို တမင်လာပြီး လိုးပြနေသလို ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကို ကျုပ်ကလည်း စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိတယ်။ ခွေးတို့ ထုံးစံအတိုင်း လီးဝင်သွားပြီးရင် ခွေးထီးဟာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ညှောင့်လိုးလိုးပြီး အပြီးမြန်သွားတော့ ခွေမလေး တအိုင်အိုင် အော်ပြီး ဟိုရမ်း ဒီရမ်း ဖြစ်နေချိန်မှာပဲ ခွေးထီးကြီးဟာ အားကုန်ဆောင့်လိုးပြီးသွားပုံရတယ်။ ခွေးမလေး ကျောပေါ်မှာ ဗြုန်းကနဲ မှေးပြီး ပါသွားတယ်။ သိပ်ဝေးဝေးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနားလေးတင်ပါ၊ နောက်ဆုံး ခွေးမလေးဟာ မြေကြီးပေါ် ပက်လက်လဲကျသွားချိန်မှာတော့ ခွေးမလေးရဲ့ စူပွယောင်ကိုင်းနေတဲ အဖုတ်ကလေးနဲ့ ခွေးထီးကြီးရဲ့ တုတ်ခိုင်နေတဲ့ လီးကြီးဟာ ဖတ်လပ်ဖတ်လပ် ဖြစ်ပြီး ချွတ်မရတော့ဘူးလေ။ ဒီမြင်ကွင်းကို ကျုပ်ဟာ မလွတ်တမ်း ကြည့်နေမိတယ်။

“ ရော့..အဖေ..ဆပ်ပြာ ... ”

ဆိုတဲ့ အသံကြောင့် ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျုပ်နားမှာ ငြိမ်းငြိမ်းရောက်နေပြီး ငြိမ်းငြိမ်းလဲ ရပ်ကြည့်နေတာကို မြင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကို အသံပြုပြီးမှ မြင်တာဆိုတော့ ပြန်လှည့်လို့ မရတော့ဘူး။

ကျုပ်လည်း ခွေးခြေပေါ် ထိုင်နေရာက ထပြီး ဆပ်ပြာတုံးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ အဲဒီမှာ ကျုပ်ခါးက ခပ်လျော့လျော့ ပတ်ထားတဲ့ ပုဆိုး နံငယ်ပိုင်းဟာ ခွေးခြေမှာ ရိုက်ထားတဲ့ သံချက်နဲ့ ငြိပြီး ပုဆိုးကျွတ်သွားပါလေရော။

“ အို... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ပုဆိုးကျွတ်သွားလို့ ဘာမှ အဖုံးအကွယ် မရှိတော့တဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကို လှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းလေး ငုံ့သွားတယ်။ ကျုပ်ပေါင်ကြားမှ လီးတန်ကြီးပင်  စောစောက ငြိမ်းငြိမ်း ရေချိုးတာကို ကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားခဲ့တာရော၊ ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်တာ မြင်ရလို့ စိတ်လှုပ်ရှားရတာရော ပေါင်းပြီး တောင်နေလိုက်တာ ပေါင်ခြံထဲ ပြောင်းဖူးတံကြီး စိုက်ထားတဲ့ အတိုင်း ထွားပြီး တင်းမာ တန်းမတ်နေလိုက်တာ ငြိမ်းငြိမ်းလို မိန်းကလေး မပြောနဲ့၊ ယောင်္ကျားချင်းတောင် လန့်သွားလောက်တယ်၊ တကယ့်ကောင်ကြီးပေါ့။

ကျုပ်လည်း ငြိမ်းငြိမ်း လက်ထဲက ဆပ်ပြာတုံးကို ကမန်းကတန်း လှမ်းဆွဲယူလိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာလဲ ရရော၊ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ကျုပ်အနားက ထွက်သွားတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးတန်ကြီးကို တချက်လှမ်းကြည့်သွားသေးတယ်။

ကျုပ်ကတော့ နောက်ကနေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး လှမ်းသွားနေတဲ့ သူမရဲ့ တင်ပဆုံကြီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးကို ငြိမ်းငြိမ်း မြင်သွားတဲ့ အတွက် ကျေနပ်နေမိတယ်။ တမင် ပြတာ မဟုတ်ဘဲ တိုက်ဆိုင်လို့ မြင်သွားတာကို ကျုပ်သဘောကျနေမိတယ်။

ကျုပ်ရေချိုူပြီးလို့ အိမ်ပေါ်ရောက်လာချိန်မှာ ထမင်းဝိုင်းပဲ တွေ့ရတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းကို မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ ရှက်ရှာလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေးထားပြီး ရှောင်ထွက်သွားပုံ ရတယ်။ ကျုပ်ထမင်းစားပြီး နေ့ခင်း တရေးတမော အိပ်နေတော့မှ ပြန်လာတာ တွေ့ရတယ်။

ကျုပ်တို့ နှစ်ယောက် တနေ့လုံး စကားမပြောဖြစ်တော့ဘူး။ တဦးနဲ့ တဦးလည်း မသိမသာ ရှောင်နေမိကြတယ်။ မိုးချုပ်သည် အထိ ဒီအတိုင်းပဲ။ 

ည အိပ်ယာ ဝင်ကြတော့ တအိမ်လုံးမှာ ငြိမ်းငြိမ်းနဲ့ကျုပ် နှစ်ယောက်ထဲ၊ ဖြစ်သင့်တာက အဖော် တဦးခေါ်ပြီး အိပ်သင့်တာ၊ ဒါကို ကျုပ်သိပေမယ့် ဘာရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး၊ မခေါ်ဖြစ်ဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းလဲ ဒီအတိုင်းပဲ၊ သူခေါ်သင့်တာ မခေါ်ဘူး။ ကျုပ်ကို ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ အိပ်ယာဝင်သွားတယ်။

ညကလည်း တဖြေးဖြေး တိတ်ဆိတ်လာတယ်။ ကျုပ် အိပ်မရသေးဘူး။ တအိမ်လုံးမှာ ကျုပ်နဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း နှစ်ယောက်ထည်းပဲ ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အသိက ကျုပ်စိတ်တွေကို ဗလောင်ဆူစေတယ်၊ ကျုပ်ဟာ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဟိုဘက်လှိမ့်လိုက်၊ ဒီဘက်လှိမ့်လိုက်နဲ့ အိပ်မပျော် မချင်း အငြိမ် မနေနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေရတယ်။

နေ့လည်က မြင်ခဲ့ရတဲ့ ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်ကြပုံတွေရယ်၊ ကျုပ်လီးကြီးကို မြင်ပြီး လန့်သွားပုံ ရတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ပုသဏ္ဍာန်လေးရယ်ဟာ ကျုပ်အာရုံမှာ ထင်နေကြတယ်။ ဘယ် အဲဒါတွေအပြင် ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ရင်ဖိုစရာ အလှအပတွေ၊ ငတိုးနဲ့ အားရှိပါးရှိ လိုးနေကြပုံတွေကို ပြန်မြင်နေပြန်တယ်။

ယောက္ခမနဲ့ ချွေးမမို့ ကျုပ်ဟာ စိတ်တွေ တော်တော်ကို ထိန်းနေရတယ်။ နည်းနည်းလောက် ဆွေမျိုး ဝေးမယ်ဆိုရင် ကျုပ် ငြိမ်းငြိမ်းကို တက်လိုးမိမှာ ကျိန်းသေနေတယ်။ တကယ်လဲ လိုးချင်စရာပဲ မဟုတ်လား။

ငြိမ်းငြိမ်းလည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဟိုလူး ဒီလှိမ့်နဲ့ သက်ပြင်းတွေ တဟင်းဟင်း ချနေတာကို ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ သြော် အခန်းတို့ အကာတို့ မရှိဘဲ ကာမစိတ်တွေ ထက်သန်ထကြွနေတဲ့ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ ညဘက် တအိမ်ထဲ ခပ်နီးနီး အိပ်ကြရမှုဟာ အတော် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါလား။

ကာမဂုဏ်စိတ်ထလို့ အိပ်မရ၊ အိပ်မရလို့ ကာမဂုဏ်စိတ်တွေကြွနဲ့ လုံးလည်ချာလပတ် လိုက်နေတာ သက်ကြီးခေါင်းချချိန်တောင် ရောက်လာပြီ။ ကြာကြာနေတော့ ကျုပ်နေလို့ကို မရတော့ဘူး။ လီးကလည်း အတောင်ကျတယ် မရှိဘူး။ တကိုယ်လုံးလည်း ကိလေသာ စိတ်တွေကြောင့် သွေးတွေဆူနေတယ်။

တဖက်မှာလည်း ငြိမ်းငြိမ်း တယောက် အိပ်ပျော်ပုံ မရသေးဘူး။ ဒီတော့ ကျုပ်ဟာ ထက်သန်ထကြွနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ ငြိမ်းအောင် လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။

ကျုပ်ဟာ ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့ အတိုင်း လှုပ်ရှားပါတော့တယ်။ ကိုယ်ကို အကြောတွေ လျှော့လိုက်ပြီး ကျုပ် လိုးခဲ့တုန်းက အခြေအနေတွေရော၊ ငတိုးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းတို့ လိုးကြပုံတွေရော ခွေးနှစ်ကောင် မိတ်လိုက်ပုံတွေရော စိတ်ထဲသွင်းပြီး တောင်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက် နေမိတော့တယ်။

ဟုတ်တယ်၊ ကျုပ် ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ ဘယ် ငြိမ်းငြိမ်းဆီ သွားဖို့လား၊ ဒီလောက်ထိ ကျုပ်မရဲပါဘူး၊ ပြီးတော့ ယောက္ခမနဲ့ ချွေးမ မသင့်တော် မကောင်းဘူး မဟုတ်လား။

လူတကိုယ်လုံး ကာမစိတ်တွေ ဖုံးနေတော့ ဂွင်းတိုက်ရတာ တော်တော်တော့ ကောင်းတယ်။ စိတ်ထဲမှာ တကယ်လိုးနေရတဲ့ အရသာကို ဈာန်သွင်းထားတာ ဆိုတော့ အရသာရှိလိုက်ပုံများ ပြောစရာ မရှိဘူး။ ကျုပ်ဟာ ဂွင်းဆောင့်ရင်း အသက်ရှုတွေ ပြင်းနေမိတယ်။

နောက်ဆုံး စိတ်ကူး အမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးချင်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းမတွေကို စိတ်ထဲမှန်းလိုးရင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရတယ်။ ဒီအခါမှာ အကောင်းဆုံး အရသာ ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ကျုပ်ဟာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ “ အား...အား..အား..အား” လို့ အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။ တကယ်ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတော့လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘူး၊ ညည်းလိုက်မိတာပေါ့။

သုတ်ထွက်သွားတော့မှ ကာမအရသာ ပြည့်သွားတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းဆီကနေ လှုပ်ရှားသံ ကြားလိုက်ရလို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ထထိုင်ပြီး မီးခွက်ထွန်းနေတယ်။ မီးလဲ လင်းရာရော ကျုပ်နား တိုးလာပြီး 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ..အဖေ... ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လည်း အမှန်အတိုင်းလဲ ပြောလို့မကောင်းတာနဲ့ 

“ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး..သမီးရယ်...ပိုးဟပ် ထင်ပါရဲ့...ပုဆိုးထဲ ဝင်ပြီး ဟိုတိုး ဒီတိုးဖြစ်နေလို့ ... ”

ဆိုပြီး ညာပြောလိုက်မိတယ်။ 

“ ရှာလို့ ရသလား..အဖေ... ”

ငြိမ်းငြိမ်းက ကျုပ်ပြောတာကို ဆက်မေးတယ်။

“ မရပါဘူးကွယ်..နေပါစေတော့..ထွက်သွားမယ် ထင်ပါတယ်... ”

လို့ ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ ငြိမ်းငြိမ်း ဟာ ထသွားပြီး တန်းမှာအသင့်ရှိတဲ့ ပုဆိုးတထည် ဆွဲယူလာတယ်။ ကျုပ်နားလဲ ရောက်ရော

“ ရော့..အဖေ..ဒီပုဆိုး လဲထားလိုက်..တော်ကြာ ပိုးဟပ် မထွက်လို့ အိပ်မရဘဲ ဖြစ်နေဦးမယ်..... ”

ကျုပ်မှာ ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး၊ ကျုပ်ရဲ့ခါးမှာ ရှိတဲ့ ပုဆိုးက စောစောကမှ ကျုုပ် ဂွင်းတိုက်ပြီး ပန်းထုတ်ထားတဲ့ သုတ်ရည်တွေ စိုနေတယ်လေ၊ ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ ပြီးပြီးရော ပြောလိုက်တယ်။

“ ရပါတယ်..သမီးရယ်..ပုဆိုး လှည့်ဝတ်လိုက်ရင် ထွက်သွားမှာပါ... ”

“ အို...အဖေကလဲ ..လဲလိုက်ပါ...အဲဒီဟာ လျှော်ရသေးတာ မဟုတ်ဘူး..တော်ကြာ..ပုရွက်ဆိတ်တွေ ဘာတွေတောင် ရှိချင်ရှိနေမှာ...ရော့..လဲလိုက်ပါ အဖေရယ်... ”

ငြိမ်းငြိမ်းက အတင်းပြောနေတာကြောင့် မနေသာတော့ဘဲ ပုဆိုးယူ လဲလိုက်ရတာပေါ့။ ကျုပ်က ကျုပ်မဟုတ်တာ လုပ်တာ လူမိသွားပြီပေါ့ ဗျာ။ 

ပုဆိုးမှာ သုတ်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကို တွေ့သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကို အဓိပ္ပါယ် တမျိုးနဲ့ လှည်ကြည့်လိုက်တာ ကျုပ်သတိထားမိလိုက်တယ်။ တခါမှ ဒီလို မကြည့်ဖူးဘူး။ ပြီးတော့ စိုရွှဲနေတဲ့ ပုဆိုးကို ယူသွားပြီး တန်းပေါ် အသာလွှားတင်လိုက်တယ်။ လုံးတင်လိုက်တာမို့ သုတ်ရည်တွေ ရွှဲနေတာ မမြင်ရတော့ဘူး။ ပြီးတော့မှ သူမအိပ်ယာပေါ် ပြန်ထိုင်ပြီး မီးခွက် မှုတ်ပစ်လိုက်တယ်။

ကျုပ်လည်း မဟုတ်တာ လုပ်တာ လူမိသွားတာရယ်၊ ဂွင်းတိုက်ပြီး သုတ်ထွက်သွားတာရယ်ကြောင့် ထန်နေတဲ့ ကာမစိတ်တွေ လျော့သွားတာမို့ စိတ်ငြိမ်ငြိမ် ထားပြီး နေရာက မကြာခင်မှာပဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

နောက်တနေ့မှာ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အရင်နေကလို့ မဟုတ်ဘဲ ကျုပ်အပေါ် ပို ဂရုစိုက်လာတယ်။ မနေ့ကလို မပြောရဲ၊ မဆိုရဲ ပုံစံမျိုးနဲ့ ရှောင်နေသလို မဟုတ်တော့ဘူး။ ဂရုတစိုက်နဲ့ အစားအသောက်တွေ ကျွေးပြီး ရောရောနှောနှော နေလာတာကို ကျုပ်သတိပြုမိသွားရတယ်။

ကျုပ် အနေမခက်အောင်ပဲလား၊ သဘာဝပဲမို့ သိပ်အလေးထားစရာမလိုဘူးလို့ပဲ တွေးထားလို့လား မသိဘူး၊ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ ခါတိုင်းလို သူလုပ်စရာရှိတာတွေကို လုပ်နေတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကျုပ်ဟာ သိပ်အနေမကြုံ့တော့ဘူး၊ ပြီးတော့ စိတ်တွေ ပြန်လွတ်လပ်သလို ဖြစ်သွားလို့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်ပြည့်နေပြန်တယ်။

ငြိမ်းငြိမ်းတိုက်တဲ့ နွားနို့နဲ့ ကြွေးတဲ့ ကြက်ဥ ငှက်ပျောသီး တို့ကြောင့် ကျုပ်ဟာ တနေ့ခင်းလုံး ကာမစိတ်တွေ နိုးထနေတယ်။ နို့ ကြက်ဥ၊ ငှက်ပျောသီး မစားရလည်း ကျုပ်ဟာ ကိလေသာစိတ် လွယ်လွယ်ဖြစ်ပေါ်ခံစားတက်သူ တယောက်ပါပဲ။ နို့ကြက်ဥ ငှက်ပျောသီးတွေကိုလည်း စားရသောက်ရပြန်၊ အနီးအနားမှာ ရှိတဲ့ မိန်းမကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြန် ၊ ပင်ကိုယ်ကလည်း ကာမဂုဏ်စိတ်အားကြီးပြန် ဆိုတော့ တနေ့လုံးလိုလို ကျုပ်စိတ်တွေ ထန်နေမိပြန်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ညဘက်ရောက်လာရော၊ တယောက်ယောက် အဖော် ခေါ်အိပ်သင့်ပါလျှက်နဲ့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ဟာ အဲဒီကိစ္စကို ဘာမှ မစီစဉ်ဖြစ်ကြပါဘူး။ ကျုပ် သတိထားမိတာ တခုက ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ခါတိုင်းရက်တွေတုန်းက လိပ်သိမ်းထားတဲ့ မွေ့ယာကြီးကို နေ့လည်က နေထုတ်လှမ်းပြီး ညအိပ်ယာ၀င်တော့ သူမအိပ်ယာမှာ ခင်းထားလို့ပါပဲ။ ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲ မဝင်မီ ညတိုင်း လိမ်းနေကျ သနပ်ခါးကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး တကိုယ်လုံး လိမ်းနေတာ ကျုပ်သတိထားနေမိတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခါနီး တံခါးပေါက် ပိတ်နေကျကို မပိတ်ဘဲ ဒီအတိုင်း ဖွင့်ထားတာကိုလည်း ကျုပ်သတိပြုမိနေတယ်။

အရင်ညကလိုပဲ ကျုပ်စိတ်တွေဟာ ရမ္မက်ဇောတွေနဲ့ ပြည့်လျှံနေတယ်။ အိပ်လို့မရဘဲ လီးဟာ တင်းနေအောင် တောင်နေလို့ ကျုပ်ဟာ လက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွကိုင်ရင်း ဘာလုပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။ တချက်တချက်လဲ နောက်ဖက် ပြူတင်းပေါက် ဖွင့်ထားလိုက်လို့ အပြင်က အလင်းရောင်နဲ့ ခပ်ဝါးဝါးလေး မြင်နေရတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဆီကို လှမ်းကြည့်နေမိတယ်။

လကုန်ရက်မို့ အလင်းရောင်က သိပ်အားမကောင်းတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကြည်လင်တဲ့ ကောင်းကင်နဲ့ ကြယ်အရောင်တွေကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်း ရှိရာကို ခပ်ရေးရေး မြင်နေရပါတယ်။ သက်ကြီးခေါင်းချ ကြက်တွန်သံ ကြားရပြီးတာတောင် ကျုပ်အိပ်လို့ မရသေးဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်း လည်း အိပ်လို့ မရဟန်နဲ့ ဟိုလူး ဒီလှိမ့် လုပ်နေတာ တွေ့ရတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းကို လှမ်းကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့ဘူး။ တနေ့မဟုတ် တနေ့ ပွင့်ထွက်တော့မယ် ဆိုတာ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ် သိနေတယ်။ ဒါကြောင့် စောစောသိ စောစောအေးတာပဲ ဆိုပြီး ကျုပ်ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးဖို့ပါပဲ။

ကျုပ်ဟာ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေတဲ့ ရင်ကို အသာထိန်းရင်း အနားရောက်တော့ ခဏရပ်ပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ နှလုံးခုန်သံတွေ ဆိုတာ ရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ပေါ့။ ဆူညံနေလိုက်တာ ကုလားဘုရားပွဲထက်တောင် ဆူညံနေမလားပဲ။

ချီတုံချတုံနဲ့ တော်တော်လေး ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်ဟာ ကျောပေးအိပ်နေရာက ပက်လက်လှန်ပြီး အနေအထား ပြင်အိပ်လိုက်တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကြောင့် မနေနိုင်တော့ဘဲ မွေ့ယာပေါ် အသာလှဲအိပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တော့တယ်။ 

“ အို..အမေ့... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်း ဆီက အသံတိုးတိုး ပြောသံလေးကို ကြားလိုက်ရတယ်။ 

“ မတော်ပါဘူး..အဖေရယ် ... ”

တဲ့။ ကျုုပ် သူ့ကို လုပ်မယ်ဆိုတာ ကြိုသိထားပုံရတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ခပ်တင်းတင်း ဖက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျုပ်ကို အသာတွန်းထားရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တာ ဖြစ်တယ်။

“ အဖေ..မနေနိုင်တော့ဘူး..သမီးရယ်...သိပ်လိုးချင်နေတယ်...သမီးကို မြင်နေရတာကို စိတ်ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး...ဒါကြောင့် အဖေ သမီးကို လိုးပါရစေကွယ်..နော်... ”

လို့ ကျုပ်လည်း ခပ်ရဲရဲ ပြန်ပြောရင်း ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ သနပ်ခါးနံ့တွေ သင်းနေတဲ့ ပါးမို့မို့လေးကို နမ်းလိုက်မိတယ်။ 

“ အို..ဟင့်..ဟင်း..ဟင့်အင်း...မကောင်းပါဘူး..အဖေရယ်...သွားပါ..သမီးကြောက်တယ်...... ”

“ ကွယ်..သမီးကလည်း...ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲ...ငတိုး လည်း သမီးကို လိုးနေတာပဲ ဥစ္စာ..ဘာမှ ကြောက်မနေပါနဲ့...အဖေ..ကောင်းအောင် လိုးပေးမှာပေါ့.. ဘယ်သူ သိတာမှတ်လို့လဲ..ကွယ်... ”

ကျုပ်ဟာ ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ပဲ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးကို ပိုမို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲဖက်ရင်း သူမ ပါးနှစ်ဖက်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ နမ်းရှိုက်နေမိတယ်။ ဖောင်းအိနေတဲ့ ပါးပြင်ပေါ်ကို ကျုပ်နှာခေါင်းကြီး ဖိတင်ပြီး မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းနေတာမို့ သနပ်းခါးနံ့ မွှေးမွှေးရယ်၊ ပါးနံ့မွှေးမွှေးရယ် ရောပြီး ကျုပ်ကို ဧည့်ခံနေကြတယ်။

ကျုပ် အငမ်းမရ နမ်းနေမိတယ်၊ နမ်းလို့ကလည်း ကောင်းလိုက်တာ၊ ကျုပ်ဟာ ပါးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီ လေးငါးကြိမ်လောက် အပြန်ပြန် နမ်းရင်းက ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ မေးစေ့ရယ်၊ လည်တိုင်ရယ်ကိုလည်း နမ်းရင်း ကျုပ်လက်ထိရာ အသားဆိုင်တွေကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် နယ်ပွတ်ပေးနေမိတယ်။

တင်ပါးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေဟာ ပြည့်တင်း မောက်အိနေတာမို့ ကျုပ်လက်နဲ့ ထိမိလိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကြတယ်။ ဝမ်းပျဉ်းသား ခပ်လျှော့လျှော့တွေရယ်၊ ခါးသိမ်သိမ်လေးရယ်၊ ဆီးခုံ မို့မို့လေးရယ်..အဲဒါတွေကိုလည်း ကျုပ် အလွတ်မပေးပါဘူး၊ လက်မောင်းသား ဖြိုးဖြိုးကြီးတွေဆို ကျုပ်လက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်နေမိတာ အနှိပ်သည် ထက်တောင် ပိုလိမ့်မယ်။

ကျုပ်လက် ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးပေါ်ကို နှံ့နိုင်သမျှ နှံ့အောင် လိုက်လံ ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေချိန်မှာ ကျုပ် ပါးစပ်၊နှာခေါင်းနဲ့ မေးစေ့တို့ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို အမျိုးမျိုး မရိုးအောင် တိုးတိုးပြီး ဆိုးနေမိ ကဲနေမိတယ်။

နှာခေါင်းက ပါးနဲ့လည်ပင်းတွေကို နမ်းပြီး မေးစေ့က မေးစေ့ချင်း ပွတ်လိုက်၊ ပုခုံးသားလေးပေါ် ဖိတင်ပြီး ပွတ်ချေလိုက် လုပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်ယူလိုက်တဲ့ အခါ ငြိမ်းငြိမ်းကိုယ်လုံးကြီးဟာ ကော့တက်သွားရတယ်။ နူးညံ့တဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို ကျုပ်ဟာ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းမိတယ်။ အတွေ့ကလည်း ထူးနေတယ်။

နှုတ်ခမ်းသားဆီက ရတဲ့ အရသာကို ဝအောင် ဖန်တီး စားသောက်ရင်း ပြည့်တင်းဖြိုးအိလှတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို လက်နဲ့ ကိုင်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရတာဟာ တော်တော် ကောင်းနေပါတယ်။ တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပြီး ဖြိုးအိမို့ဝန်းနေတဲ့ နို့အုံတွေ ကလိရတာ ကောင်းလွန်းလို့ အခါခါ လုပ်ပေးမိတယ်။ ပါးတွေကို နမ်းရင်း၊ နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း နို့တွေကိုင်ဆုပ်နယ်နေရာက ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ပြေကျနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ထမီကို အသာလှိမ့်ပြီး ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပေါင်လည်ထိ ထမီဟာ လျှောကျသွားပြီး အဝတ် အဖုံးအကွယ် မရှိတော့တဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ကျုပ်လက်တွေက သိမ်းပိုလိုက်ပြီး ထွေးအိ နူးညံ့လွန်းလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့အုံတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ကျုပ် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ အသားချင်း ထရတာဟာ အလွန်အရသာ ရှိနေတယ်။ လက်ထဲမှာ စီးပြီး တင်းနေတာပဲ။ ငတိုးဆွဲထားတာမို့ သိပ်တော့ မမာတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုင်လို့ ကောင်းနေတယ်။

ကျုပ်ဟာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရာက ငြိမ်းငြိမ်း ပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး ကလိပေးတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း လျှာချင်း ပွတ်သပ် စုပ်ပေးတာကို ငြိမ်းငြိမ်း ခံဖူးဟန် မတူဘူး။ ငတိုး လုပ်ပေးပုံ မရဘူး။ ဒါကြောင့် ကျုပ်လုပ်ပေးတဲ့ အခါ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အငြိမ်လည်းမနေနိုင် ပြန်လည်ပင့်စုပ်ပေးရင်း တော်တော်လေး အတွေ့ထူးနေပုံပါပဲ။

နှုတ်ခမ်းတွေဆီကနေ ကျုပ်ပါးစပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ဖြိုးအိလှတဲ့ နို့အုံ့ကြီးတွေဆီ ရောက်လာတယ်။ ထောင်ထနေပြီ ဖြစ်တဲ့ နို့သီး နီနီလေးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းပြီး အားနဲ့ စုပ်လိုက်တဲ့အခါ “ အားအား..အား ” ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ မွေ့ယာပေါ်ကနေ ကြွတက်လာတယ်။

ပါးစပ်နဲ့ နို့အုံကို စုပ်နေချိန်မှာတော့ ကျုပ်လက်ဟာ အကာအကွယ် မေ့နေပြီဖြစ်တဲ့ ပေါင်ကြားဆီကို အပိုင်သိမ်းပြီး ခုံးကြွနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ပွတ်သပ် ဆော့ကစား ပေးနေမိတော့တယ်။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေပြီဖြစ်လို့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ စောက်ပတ်အုံ တခုလုံးဟာ တရွရွနဲ့ ခုံးခုံးထနေတာ ကျုပ်လက်တွေက သိနေတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့အုံကြီးကို အားရှိပါးရှိ စုပ်ပေးရင်း ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ခပ်ပွပွ ပွတ်သပ်ရင်း စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက် ကလိပေးတာကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ ပါးစပ်က “အိုး..အိုး” ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ ဆူညံနေပြီ။ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကိုလည်း အတင်းဖက်ထားတာကို ကျုပ် သတိပြုနေမိတယ်။ စောက်စေ့ မာတောင်တောင်လေးကို ပွတ်သပ်ကလိရင်း ဖောင်းအိနေတဲ့ အကွဲကြောင်းထဲ ကျုပ်လက်ခလယ် ထိုးကြည့်မိတဲ့ အခါ “ အိုး ” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ စိုရွှဲနေပြီဖြစ်တဲ့ စောက်ပတ်ကို  ကျုပ် သတိပြုလိုက် မိပါပြီ။ တော်တော့ကို စိတ်ထနေပြီဆိုတာ ကျုပ် အကဲခတ်လိုက်မိပါပြီ။

လိုးလို့ရပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိပေမယ့် တက်မလိုးသေးဘူး။ အပေါ်ယံ အသားစိုင်တွေကို စိတ်ကျေနပ်အောင် စုပ်ယူပွတ်သပ် နှိုးဆွနေတယ်။ ပါးစပ်နဲ့ တလှည့်၊ လက်နဲ့ တလှည့် နို့အုံအိအိကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် စုပ်ယူရင်း စောက်ပတ်ကို သွားပွတ်ပေးလိုက်၊ ဖြိုးအိလှတဲ့ ဖင်သားကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းလှတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်စုပ်နယ်လိုက်နဲ့ ကျုပ်ဟာ လိုးလို့ ရနေပြီ ဖြစ်တာကို မလိုးသေးဘဲ စိတ်ထသထက်ထအောင် ဆွနေမိတယ်။

ဒါကြောင့် ငြိမ်းငြိမ်းဟာ မနေနိုင်တော့ဘဲ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းသိမ်းကြုံးဖက်ပြီး သူမဗိုက်ပေါ်ကို  ဆွဲတင်ပေးနေတယ်။ သိသိသာသာကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်သိပါတယ်လေ။

“ အား..အဖေရယ်...အိုး..ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်... ”

ဆိုတဲ့ အသံတွေက ငြိမ်းငြိမ်း ဘယ်လောက် ကာမဇောတွေ ထန်နေပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိတာပေါ့။ ကျုပ်က စိတ်ရှိသမျှ ဆွပြီးတော့မှ အကုန်းလုံး မကျွတ်သေးတဲ့ ထမီကို အောက်ဖက် ဆွဲချပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ အင်္ကျီလေး တထည်ပဲ ဝတ်ထားပေမယ့် နို့အုံကြီးတွေ ပေါ်နေပါပြီ။ တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး လိုးချင်ပေမယ့် ငြိမ်းငြိမ်း သိပ်ရှက်နေမှာ စိုးတာကြောင့် အပေါ် အင်္ကျီတော့ မချွတ်တော့ဘူး။

ကျုပ်လည်း ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပြီး ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်ပေါ် တက်ခွမှောက်ချလိုက်တယ်။ သူမကိုယ်ပေါ် တက်ခွမှောက်ချလိုက်တဲ့ ကျုပ်ကို ငြိမ်းငြိမ်းဟာ မတွန်းပစ်ဘဲ ဆီးကြိုဖက်ရင်း ပေါင်ခြံပေါ် ထောက်နေတဲ့ ကျုပ်လီးတန်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပေးနေတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းအတော် အလိုးခံချင်နေပြီ ဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်။ ဒါကြောင့် နို့အုံတွေကို ပါးစပ်နဲ့ခဏကုန်းစို့ပြီး စောက်ပတ်၀ တေ့မိနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျုပ်လီးကို ဖိချလိုက်တာ အိကနဲ ဝင်သွားတော့တယ်။

“ အို..အဖေရယ် ..” တဲ့။

ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ အာမေဋိတ် အသံလေးနဲ့ အတူ ကျူပ်လီးဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ရဲ့ စောက်ပတ်အုံထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားပါပြီ။

ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အိမ်ထောင်ရှင် ဖြစ်ပေမယ့် စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းတာက လွဲပြီး စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းနေဆဲဘဲ ရှိပါသေးတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျုပ်လီးတန်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကြပ်သိပ်နေလို့ပါ။ လက်ဖဝါးနုနုလေး တခုနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ညှစ်ခံနေရသလို တင်းကြပ်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်အုံက ဖောင်းအိပြီး စောက်ခေါင်းတလျှောက် အရည်တွေ စိုရွှဲနုူးအိနေလို့ လိုးရတာ မခက်ဘဲ အရသာတွေ တလှေကြီး ခံစားရပါတယ်။

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ ချိုင်းကနေ လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးသားအိအိ တင်းတင်းတွေကို ဆုပ်ဆွဲရင်းက လိုးလို့ကောင်းလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို စိတ်ကူးနဲ့ မဟုတ်တော့ဘဲ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လက်တွေ့ တက်လိုးနေရပါပြီ။ သူမရဲ့ ဆူဖြိုးအိစက်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး အားရပါးရ အချက် လေးငါးဆယ်လောက် ခပ်ပြင်ပြင်း ဆောင့်လိုးခြင်းနဲ့ စလိုးလိုက်မိပါတယ်။ နောက်မှ ခပ်ဖွဖွလေး ပြန်လိုးပေးနေမိတယ်။ 

အရသာ ပေါင်းစုံရှိလှတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို မလွတ်အောင် အတင်းဖက်ရင်း ဖင်ဆုံကြီး ပင့်ပင့်ပေးသလို ပေါင်တံကြီးတွေ ကားပေးထားတာများ မွေ့ယာပေါ်မှာ ကားကားကြီး၊ လိုးလို့ တအားကောင်းနေတာပဲ။ ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို မာတင်းတဲ့ လီးတန်ကြီး တစွပ်စွပ်နဲ့ တိုးဝင်နေတဲ့ အသံကို ကျုပ်ရော ငြိမ်းငြိမ်းရော ကြားနေရသည်။ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းကို လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး အနေအထားနှင့် နှုတ်ခမ်းစို့ရင်း နို့စို့ရင်း လိုးနေမိတယ်။ စိတ်ကိုထိန်းထားရတယ်။ မထိန်းရင် သုတ်အထွက် မြန်နိုင်တယ်လေ။

လိုးလို့ အရမ်းကေင်းနေတာ ဆိုတော့ ငတိုးလိုးသလို တရှိန်ထိုး မဟုတ်ဘဲ ဇိမ်ဆွဲပြီး ကြမ်းတလှည့် နုတခါ ကျုပ်ဟာ စိတ်ရှိသလို ငြိမ်းငြိမ်းကို လိုးနေမိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာလည်း ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့။ ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ရင်း တကျွတ်ကျွတ် တဟင်းဟင်း စုပ်သပ်သံ ညည်းသံလေးတွေ အဆက်မပြတ်ရွတ်ရင်း အလိုးခံနေပေမယ့် တွန်းပစ်တာမျိုး မလုပ်ဘူး။ 

ကျုပ်ကိုယ်လုံး လေးလေးကြီး အတင်း တက်ဖိထားတာရယ်၊ ကြီးပြီး ရှည်လွန်းတဲ့ ကျုပ်လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေတာတွေဟာ နင့်နင့်နဲနဲ ရှိတာမို့ တော်ရုံ မိန်းမဆို အမလေး တလောက်တယ်။ တခါတခါ ဆောင့်ချလိုက်မိတဲ့ ကျုပ်ဆောင့်ချက်တွေဟာ အတော်ပြင်းပါတယ်။ 

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ဟာ ဘာမှမပြောဘဲ တအင်းအင်း တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ပေးရင်း အရသာ ရှိရှိ အလိုးခံနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို စိတ်ထိန်း ဇိမ်ဆွဲလိုးတာ (၁၀ ) မိနစ်လောက်ကြာလာတော့ ကျုပ် သိပ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ သုတ်ထွက်ချင်လာတယ်၊ စောစောက ထွက်ချင်သလို ရှိပေမယ့် ကျုပ်ထိန်းထားနိုင်တယ်။ အခု ဒီလို မဟုတ်တော့ဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းက အောက်ကနေ ဖင်ကြီး ကော့ပြီး ပြန်ပြန်ဆောင့်တာရယ် စောက်ကြီးက ကျုပ်လီးတန်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးတက်တာရယ်ကြောင့် ကျုပ်ဟာ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကျုပ်စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ ထွက်ချင်လည်း ထွက်ပလေ့စေ၊ နောက်အချီမှ ဒိထက်ကြာအောင် လိုးမယ်၊ အခုလည်း မနည်းတော့ဘူး။ (၁၀) မိနစ် သာသာလောက်ရှိပြီ။ ပြောရရင် ငတိုးထက်ကြာတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ခဏခဏ ပြီးနေပုံ ရတယ်။ အတင်းကော့ကော့တက်လာတာ သုံးလေးခါ မကတော့ဘူး။ 

ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်း ပခုံးကို ခပ်တင်း ဆွဲယူပြီး တရှိန်ထိုး ဆောင့်လိုးလိုက်တာ အချက် လေးငါးဆယ်လောက် အရမှာတော့ ဖောင်းအိနေတဲ့ စောက်ပတ်အုံလေးထဲကို လီးတန်ကြီးဟာ သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ 

ကောင်းလိုက်သည်မှာ ပြောစရာ မရှိပါဘူး။ နှစ်ယောက်စလုံး တအီးအီး တအားအား အော်ယူရတဲ့ အထိပါပဲ။ အပြီးချင်း ဆုံသွားပုံလည်း ရပါတယ်။ ကျုပ်ဟာ သုတ်ထွက်ပြီးတာတောင်  အဆောင့်မရပ်သေးဘဲ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုက်သေးတယ်။ ပြီမှ ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးပေါ် ဖိမှောက်ထားရင်း ဇိမ်ယူနေမိတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းလည်း ခဏငြိမ်သွားပါတယ်။ 

အတော်လေး ကြာတော့မှ ပြေလျော့နေတဲ့ သူ့လက်တွေနဲ့ ကျုပ်ကို ပြန်သိုင်းဖက်လိုက်တာ ခပ်တင်းတင်းနဲ့မို့ ကျုပ်လည်း ငြိမ်ပြီး မှိန်းနေရာက သူမရဲ့ ပါးပြင်လေးကို တယုတယလေး နမ်းလိုက်ပြီး

“ သမီး...အဖေ့ကို...စိတ်ဆိုးသွားသလား ..ဟင်... ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ 

“ ဟင့်အင်း...မဆိုးပါဘူး..အဖေရယ်...နှစ်ယောက်စလုံးက မထိန်းနိုင်ကြတော့တာပဲ ...ဘာစိတ်ဆိုးစရာ လိုသလဲ... ”

“ ဟုတ်တယ်..သမီး...အဖေလဲ ..ဒီစိတ်တွေ ရှိနေတာကြာပြီ...မထိန်းနိုင်တော့ဘူး...ဒါကြောင့်..ဖြစ်ချင်ရာ..ဖြစ်တော့ကွာ ဆိုပြီး သမီးကို..လိုးတာ...လိုးလို့ သိပ်ကောင်းတာပဲ..သိလား... ”

ကျုပ်ဟာ အဲဒီလို ပြောပြီး  လီးမချွတ်သေးဘဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ စိမ်ထားရာက မွေ့ယာပေါ် လှိမ့်ဆင်းပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးဟာ သုတ်ထွက်ပြီးပေမယ့် သိပ်အတောင်မကျသေးပါဘူး။ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ သူမကိုယ်ပေါ်မှ ကျုပ်လှိမ့်ဆင်းလိုက်တာနဲ့ ထပြီး ခြေရင်းနားမှာ ကျုပ် ချွတ်လို့ ကျွတ်နေတဲ့ ထမီကို ယူပြီးတော့ သူ့ပေါင်ခြံမှာ ရှိတဲ့ အရေတွေရော၊ ကျုပ်လီးတန်ကြီးကိုရော သုတ်ပေးပါတယ်။ ပေပွနေတဲ့ အရည်တွေ စင်သွားချိန်မှာ ကျုပ်လီးဟာ သူ့လက်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းနဲ့ ပြန်တောင်နေပါပြီ။ 

“ အဖေ့ ဟာကြီးက ..ကြီးလိုက်တာ... ”

“ ငတိုးဟာနဲ့ တူလား... ”

“ ဟင့်အင်း..တခြားစီပဲ အဖေနဲ့ သား အတိုင်းပဲ..ဟီးဟီး..ဟီးဟီး

“ သမီး ခံချင်ရင် အဖေ့ အပေါ် တက်ပြီး လုပ်ပါလား...... ”

ကျုပ်လီးဟာ ငြိမ်းငြိမ်းလက်ထဲမှာ တော်တော်တောင်နေပါပြီ။ ငြိမ်းငြိမ်းက တယုတယ ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလို့ သူ့စိတ်ကို အကဲခပ်ပြီး ကျုပ် ပြောလိုက်တယ်။

“ အို..ငရဲကြီးမှာပေါ့ ..အဖေရဲ့... ”

“ မကြီးပါဘူး..သမီးရယ်..ကဲပါ...အဖေ ခွင့်ပြုတယ်...လာ..တက်..သမီးကိုယ်တိုင် အပေါ်က စိတ်တိုင်းကျ ..ဆောင့်..လာ... ”

ဆိုပြီး ကျုပ်ဟာ သူမကို အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တယ်၊ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ထူးခြားတဲ့ အတေတွ့အကြုံကို လိုလားသူမို့ ကျုပ်အပေါ်တက်ပြီး ခွထိုင်လိုက်တယ်။

“ ကန်တော့နော်...ဖေဖေ... ”

“ အေးပါကွယ်...ကဲ..ဖိချလိုက်...ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..... ”

ဆိုပြီး ကျုပ်ဟာ ကျုပ်လီးပေါ် စောက်ပတ်၀ တေ့ပြီး ထိုင်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို သင်ပေးနေတယ်။ 

“ အား ... ”

ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေး ရွတ်ရင်း ငြိမ်းငြိမ်းက သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကြောင့် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရာက ဖော့ပြီး ဖင်ပြန်ကြွလိုက်တယ်။ နောက်မှ ပြန်ဖိချလိုက်၊ ပြန်ကြွလိုက် လုပ်ရင်း ကိုယ်တိုင် လိုးနေပါတယ်။ လိုးရင်းက သူ့အပေါ်မှာ ရှိသေးတဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

ကျုပ်ဟာ တတုံတုံနဲ့ လှုပ်နေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲပြီး ဆုပ်နယ်ပေးရင်း အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ပြီး ပြန်ဆောင့်နေမိတယ်။ “ အိုး...အိုး..အိုး..” ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ငြိမ်းငြိမ်းဟာ အဆောင့်မပျက်ပါဘူး။ အချက် တရာကျော်ကျော်လောက်ရတော့ ကျုင်ရဘက်ပါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။

ကျုပ်က သူ့ထက် ဦးအောင် ဆီးပြီး စုပ်လိုက်တာမို့ တအင်းတင်း ဖြစ်သွားရတယ်။ ကျုပ်တို့ နှစ်ဦးဟာ အခုမှ စိတ်လွတ်လူလွတ် လိုးမိကြတယ်။ ငြိမ်းငြိမ်းကလည်း ကျုပ်သဘောသိတယ်၊ ကျုပ်ကလည်း ငြိမ်းငြိမ်း သဘောသိတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ သူက လိုက်လျောသလို၊ သူမ ဖြစ်ချင်တာဆိုရင်လည်း ကျုပ်အကဲ ခပ်မိတာနဲ့ အနေအထား ပြောင်းပေးလိုက်တာပဲ။ 

“ သမီး..ကိုယ်လှည့်ပြီး ..ပြောင်းလုပ်ပါလား..အေး..အေး ..ဟုတ်ပြီ...အဲဒီလို..အဲဒီလို..... ”

မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ထားရာက ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကို ကျောပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကြီးဟာ သူမရဲ့ စောက်ပတ် ကျဉ်းကျဉ်းလေးနဲ့ ပွတ်ပြီး လိမ်သလို ဖြစ်သွားပေမယ့် နူးညံ့တဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေကြောင့် ထူးခြားတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျောခိုင်းထားတဲ့ ပုံစံအတိုင်း ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ဆက်လိုးနေတယ်။ 

မြို့မှာ ဗွီဒီယို တွေ ကြည့်ဖူးထားတဲ့ ကျုပ်ဟာ ငြိမ်းငြိမ်းကို တမင်တကာ သင်ပေးတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လွှတ်ပေးပြီး နှစ်ဦးသဘောတူ လိုးနေကြတယ်။ ကျုပ်ဟာ အပေါ်ကနေ ကျောပြေးပြီး လိုးနေတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲရင်း ဗိုက်ပေါ် ပိကျလာတဲ့ ငြိမ်းငြိမ်းကို အောက်ကနေ ပင့်ပြီး ဆောင့်လိုးနေမိတယ်။

“ အို..အဖေရယ်...ကောင်းလိုက်တာ... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းဟာ တွန့်တွန့်နေတယ်။ အတော်လေး ကြာအောင် အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ပေးနေရာက ငြိမ်းငြိမ်း ကိုယ်လုံးလေးကို မွေ့ယာပေါ် တွန်းချလိုက်ပြီး တစောင်းအနေအထားအတိုင်း ကျုပ်က သူ့နောက်က ကပ်ပြီး ဆက်လိုးပေးလိုက်တယ်။ 

“ ကောင်းလှချည်လား..အဖေရယ်...ဆောင့်...ဆောင့်...ဆောင့်..သမီးလည်း ..အဖေနဲ့ကျမှ..အားရတော့တယ်..အဖေကြိုက်သလိုသာလိုး..သမီး..ခံမယ်..သိလား...အိုး...အိုး..အား..ဟင်း ... ”

ဆိုပြီး ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကျုပ်ကို အားပေးတယ်။ သဘောလည်း သိပ်ကျနေပုံ ရတယ်။ တပေါင်ကျော်လိုးနည်းကနေ လီးမချွတ်ဘဲ ခွေးလိုးသလို ငြိမ်းငြိမ်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးမိပြန်တယ်။ ကျုပ်ဟာ စိတ်ရှိသလောက် လိုးနိုင်တာမို့ ငြိမ်းငြိမ်းကို အမျိုးမျိုးသော လိုးနည်းတွေထဲက တမျိုးပြီးတမျိုး မရိုးအောင် လိုးပေးနေလိုက်တာ ငြိမ်းငြိမ်းဟာ ကာမသုခ ကာမအရသာတွေကို ထူးထူးခြားခြား ခံစားနေရပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာတော့ “ သြော်..လိမ္မာလိုက်တဲ့ ချွေးမလေးရယ် ” ဟုသာ ဆိုချင်ပါတော့တယ်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။