ချစ်ဆိပ်ရည်သင့်ကြသူများ အပိုင်း ( ၉ )
{ Drama, Thriller}
ရေးသားသူ - Niko Soe
အခန်း (၁၂၁)
ဟင်။
လူတွေရှိနေတာကြီး ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲ။
“ လူတွေရှိနေတယ်လေ….ကိုကြီးရဲ့”
“ ဘယ်သူမကြည့်နေဘူးကွာ …….လုပ်ပါကွာ….မီးလေးရာ”
“ ဒီတစ်ခါပဲနော်”
“ အင်း…အင်း”
နရီက သတိုးဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။
“ ဂျီ……..ဂျီ”
သတိုးဘောင်းဘီဇစ်ကို မိမိဆွဲချလိုက်တော့ ဇစ်ဆွဲချသံက မိမိနားဆီ၌ ထင်ထင်ရှားရှားကြားနေရသော်လည်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်များ သိသွားပြီလားဟု ခေါင်းထောင်ကြည့်တော့ သူမတို့နှစ်ဦးကို ဘယ်သူမှ အရေးမလုပ်။
အကုန်လုံးက ရုပ်ရှင်ပြသည့်ဆီကိုသာ အကြည့်ရောက်နေကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးလို ရုပ်ရှင်မကြည့်နိုင်ဘဲ ချစ်တင်းနှောဖို့သာ ဇောသန်နေကြတာမျိုး မဟုတ်။ ဇစ်ဆွဲလိုက်တော့ အထဲမှာဝတ်လာသည့် brief တစ်ထည်သာ ကျန်ရော့သည်။ ဒီလိုဆိုးနေသည့် လူကြီးမင်းကို သူမ ကစားကြည့်ကြည့်မည်။
ထို brief ကို မဆွဲချွတ်သေးဘဲ အပေါ်ကနေ ခပ်ဖွဖွလေး လှမ်းနမ်းပေးလိုက်သည်။
“ မွ……..မွ………မွ”
“ အ”
သတိုး အော်မိမတတ်။ Brief တွင် အမြောင်းလိုက် အရာပေါ်နေသော လီးချောင်းတစ်လျှောက်ဆီ အနမ်းဖွဖွခြွေသည်။ နှာခေါင်းထဲသို့ ရနေကျထိုလီးနံ့က တိုးဝင်လာသည်။
လီးချောင်ကို brief ဝတ်လျက်သားအပေါ်ကနေ စမ်းသပ်ပွတ်သပ်ကြည့်သည်။ မာကျောပူနွေးလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ သတိုး မနေနိုင်တော့ပြီ။ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်ကာ ခါးလျောကျသွားတော့ brief ဆီက သားရေကြိုးကို ဆွဲချွတ်သည်။
“ အင့်”
ဖြောင်းခနဲ့ လွတ်ထွက်လာသော လီးချောင်းကို နရီပါးပြင်ကိုတောင် တွန်းတိုက်မိသည်အထိ။ မှိုပွင့်ကြီးကားထွက်နေသော ဒစ်ထိပ်ဖျားဆီမှ သုတ်ရည်ကြည်တွေတောင် စိမ့်စပြုနေလေပြီ။ နရီက ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးမဲကြီးကို အရင် ဂွင်းထုပေးလိုက်သည်။
“ အု…..ဟီး……အွန့်……အ….အ…..အ”
သတိုး ငြီးချင်သော်လည်း မငြီးမိအောင် အော်ချင်နေသည့်ပါးစပ်ဆီသို့ မိမိလက်ခုံဖြင့် ကိုယ့်ဖာသာ ပြန်ကပ်ဖိကပ်ထိန်းချုပ်ထားလိုက်သည်။ နရီက သတိုးလီးကို မိမိပိုင်ပစ္စည်းလို သဘောရှိ မနောရှိ စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်ဆော့ကစားနေလေသည်။ လီးမည်းကြီးလုံးပတ်က နရီလက်တစ်ဖဝါးစာအပြည့် ပြည့်နေသည်။
ထိုရှည်လျားတုတ်ခိုင်သော အချောင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဂွင်းထုသည်။
“ အွန့်…..အ…..ဟု……ဟူး….ဟူး….အု….အ…….အ”
ပိတ်ကားပေါ်၌ ဒိုင်နိုဆောအကောင်ဗလောင်မျိုးစုံ ပြေးလွှားသောင်းကျန်းနေသည်။
သို့သော် သတိုးစိတ်မဝင်စားနိုင်ရှာ။ သူ၏ စိတ်အာရုံအကုန်လုံးက အခု နရီလက်ထဲ၌ သွန်လိုသွန်၊ မှောက်လိုမှောက် ကြိုက်သလို ကစားနိုင်သော အခြေအနေသို့ရောက်ရှိနေသည်။ ပိတ်ကားဆီက တန်ပြန်လာသော အလင်းရောင်တွေက သတိုးလီးကြီးက မိုးပေါ်သို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေကြောင်း ဖော်ပြနေသည်။
“ ပြွတ်စ်”
“ ကျစ်…….ရှီး”
“ ကိုကြီး…ကလည်း လူတွေ ကြားသွားအုံးမယ်”
“ အင်း”
တမင်သက်သက် နှိပ်စက်ညှင်းပန်းနေသလားပင်။ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးပေါ် အနမ်းဖွဖွခြွေသည်။ လျှာကို ထုတ်ကာ လိင်တံအရင်းထိ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ပြ၏။
“ အု…..အု……အွန့်……အ…ဟ….ဟ…ဟ.”
ကြက်မောက်သီးလို အမွှေးထူထူ၊ အလုံးကြီးကြီးဖြစ်နေသည့် သတိုးဥနှစ်လုံးကို ခပ်ရွရွလေး တို့ထိသည်။ ပြီးနောက် ပါးစပ်ကျယ်ကျယ်ဟကာ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို ဟပ်ခနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။
“ အီး…..ဟီး….ဟူ…..ဟူး”
“ အွန့်…..အွန့်…..အု…….အု…..ဟင့်…အင့်….အင့်”
နရီပါးစပ်တစ်ခုလုံးအပြည့် သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်လာသည်။ သတိုးက အတွဲခုံပေါ် နောက်သို့လှန်ကျမတတ် မှီထိုင်နေကာ နရီက ကုန်းစုပ်ပေးနေသည့် အနေအထားမျိုး။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ မာကျောနေသည့် လီးမည်းကြီးက ဝင်နေကျ နရီအာခံတွင်းသို့ ဝင်အောင်းသည်။ နရီလျှာတွေက ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကို ချိုချဉ်စုပ်သလို စုပ်၏။
“ အု……အွန့်…ဟင့်….အင့်….ဟင့်……ဟင့်”
သေချာနားထောင်ကြည့်ပါက လီးစုပ်သံ၊ သတိုးဆီက ငြီးသံသဲ့သဲ့ကိုကြားနိုင်မည်။
သို့ပေမဲ့လည်း ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားက ဆူညံပွက်လောရိုက်နေတော့ ထိုအသံသဲ့သဲ့တွေကို လွှမ်းခြုံဖုံးလွှမ်းထားသည်။
“ အ…ဟ…..ဟ…….အု……အွန့်….အ…..ဟ”
“ အွန့်……..အင့်….အင်း….ဟင်း….ဟင်း……အွန့်….အု….အ…..အ”
နရီက သတိုးလီးချောင်းကို စုပ်နေသည့်နေရာတွင် ဆရာမကြီးဖြစ်နေသည်။ ပါးစပ်ထဲ မြိုနိုင်သမျှ သွင်းကြည့်ကြည့်သည်။ မြိုရင်းစုပ်ရင်း အခု (၆)လက်မကျော်ကျော် (၇)လက်မနီးပါးရှိသည့် ထိုအသားချောင်းက အရင်းပိုင်း မရောက်တရောက်ထိ နရီစုပ်နိုင်လေပြီ။
သတိုးလီးချောင်းက နရီ အာခေါင်းသားနုနုတွေကို ထိုးခွဲသည်။ လျှာနှင့် စုပ်ယူဆော့ကစားမှုအောက် သာသာယာယာ ဇိမ်ခံရှာသည်။ သတိုးက ထိုင်ခုံထောင့်ကို လက်တစ်ဖက်က ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က နရီဆံပင်တွေကို ဆွဲဆောင့်သည်။
“ အ….ဟ……..မရတော့ဘူး……အု…အ…..အ”
“ အွန့်…ဟင့်….အင့်..အ…အင့်…ဟင်း….ဟင်း…..ဟင်း”
“ အား…ပြီးပြီ…..ရှီး…ဟား…ဟား….ဟား…ဟား”
ပူနွေးပျစ်နှစ်သော လရည်တွေက အရှိန်ဖြင့် အပြင်သို့ ပန်းထွက်လာသည်။ သတိုးခြေချောင်းတွေ ကော့မိသည်အထိ မိန်းမောမှုကို ခံစားသည်။ လီးကို နရီပါးစပ်ထဲ အစွမ်းကုန် ကော့သွင်းသွပ်ထည့်၏။ ဝုန်းခနဲ့ဆိုသလို လရည်ပူပူတွေက နရီပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ ထွေးထုတ်ရန် အဆင်ပြေသည့်နေရာသို့ရောက်နေသည်က မဟုတ်လေတော့ မြိုလိုက်ရုံမှ အပ ရွေးချယ်စရာမရှိပါ။
“ အဟွတ်…..ဟွတ်….ဟွတ်….အဟွတ်….ဟွတ်”
လရည်ပူပူတွေကို အားပါးတရ မြိုချလိုက်ရသည်။ ကိုယ်တမ်းတစွဲလမ်းမိသူဆီက ပစ္စည်းတွေဆိုတော့လည်း ရွံရှာဖွယ်ရာဟု မတွေးအားတော့ဘဲ လိုလိုချင်ချင်သာ မြိုချလိုက်ရသည်။ ထွက်လာသော လရည်တွေက တော်တော်များသည်။ မြိုချပြီးသည်တိုင်အောင် ပါးစပ်တစ်ခုလုံး လရည်တွေ ပြည့်နေသေးသဖြင့် မရမကထပ်မြိုချရသည်။
“ ဟား….ဟား……ကောင်းလိုက်ကွာ….စောက်ရမ်းမိုက်တယ် မီးလေးရာ”
သတိုးက သူလုပ်ချင်ရာ ဇွတ်တရွတ်လုပ်ပြီး အလိုဆန္ဒပြည့်ဝသွားသဖြင့် အားရကျေနပ်နေသော အသံဖြင့် ပြောဆိုသည်။ နရီက နှုတ်ခမ်းထောင့်ကနေ ထပ်စီးကျလာသော လရည်တွေကို လက်နဲ့ခံကာ သုတ်လိုက်ရသည်။ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးလည်း သူ့လရည်အနံ့တွေနဲ့ မွှန်ထူနေသည်။
ထိုစဉ် ရုံတစ်ခုလုံး မီးပွင့်လာ၏။
“ ဟင်”
...................................................
အခန်း (၁၂၂)
အမှောင်ထဲမှာ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်ပြုမူပြီးကာမှ ရုတ်တရက်ကြီး ရုံတစ်ခုလုံး လင်းထိန်သွားတော့ သတိုးရော၊ နရီရော လန့်ဖျပ်သွားရသည်။ နရီက အကြောင်းမဟုတ်။ လီးကြီးတန်းလန်းဖြစ်နေသော သတိုးက ပိုလန့်သွားသည်။
ထို့ကြောင့် သုတ်အားပါးတရလွှတ်ပြီး မာန်ကျသွားပြီဖြစ်သည့် မိမိညီတော်မောင်ကို အတွင်းခံထဲမြန်မြန်ပြန်ထည့်ကာ ဘောင်းဘီကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြင်ဝတ်သည်။
ရုံထဲ လူတော်တော်နည်းနေ၍သာ ကံကောင်းသည်။ သတိုးတို့ရှိရာ နေရာသို့ ဘယ်သူမှ လာမကြည့်ကြပေ။ မီးလင်းလာတော့ ဟိုတစ်စ၊ဒီတစ်စလူတွေက ခပ်လျှိုလျှို ပြန်ထွက်နေကြသည်။ ရုပ်ရှင်ပြီးသွားတာလား။ မဟုတ်တန်ရာ။ အခုမှ ရုပ်ရှင်ပြပြီး (၁)နာရီသာသာပဲရှိလောက်အုံးမည်။ သတိုးရော၊ နရီပါ ထိုကာမအမိုက်မှောင်ထဲ ပျော်ပျော်ကြီး ခုန်ဆင်းပျော်မြူးနေလေတော့ ရုပ်ရှင်က ဘာကို ပြလို့ပြနေမှန်းတောင် မသိလိုက်ပေ။
ပိတ်ကားပေါ် ပြန်ကြည့်ကာမှ (၁၅)မိနစ် break ပေးသည့်အကြောင်း ကြေငြာထားသည်။
ဟူး။ တော်ပါသေးရဲ့။ သတိုးလည်း ဘေးကို နရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နရီက တခစ်ခစ်ထရယ်သည်။
“ ခစ်….ခစ်…ခစ်…ခစ်….ဟိ….ဟိ”
နရီလည်း အခုမှ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အကြောင်း ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံကို လာပြီး ရုပ်ရှင်မကြည့်ဘဲ လီးစုပ်ပေးနေသည့် အဖြစ်။ သတိုးလည်း နရီရယ်တော့ သူပါ ရောယောင်ပြီး လိုက်ရယ်မိသည်။
“ ဟတ်…ဟား…ဟား…ဟား”
“ ဟိတ်…..ဇစ်ဆွဲဖို့ကျန်သေးတယ်”
နရီက နား နားကပ်ကာ လှမ်းပြောသည်။
ဟင်။ ဟုတ်သည်။ အလောသုံးဆယ်လုပ်ပြီး ဇစ်ဆွဲဖို့ မေ့နေသည့်အဖြစ်။ လူတွေ မရိပ်မိခင် ဇစ်မြန်မြန်ဆွဲတင်လိုက်ရသည်။
“ မီးရော…Toilet သွားအုံးမလား”
“ Toilet တော့မသွားဘူး။ ရေတော့ဝယ်ရမယ် ထင်တယ်။ ပါးစပ်တစ်ခုလုံး ကိုကြီးဟာချည်းပဲ”
“ နေ….နေ။ ဒါဆို ကိုယ်သွားဝယ်လိုက်မယ်”
“ ခစ်….ခစ်…မြန်မြန်ပြန်လာနော်”
သတိုးလည်း ရေဝယ်ရာ ရုံအပြင်သို့ ထွက်ပြီး ရေထွက်ဝယ်သည်။ နောက်ကနေ တယောက်ယောက် လိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားရပြန်သည်။ နောက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သော်လည်း လူတွေအကုန်လုံးက သူ့ကိစ္စနဲ့သူ ရှုပ်နေကြသည်။ မသင်္ကာဖြစ်စရာ အရိပ်အယောင်မတွေ့ရပေ။
“ ရော့…..ရပြီ”
ရေသန့်ဘူးဝယ်ပြီး နရီဆီ ပေးလိုက်သည်။
“ ဟား…အခုမှပဲ အဆင်ပြေသွားတယ်”
မီးက မှောင်ကျသွားပြန်ကာ ရုံထဲ၌ ရုပ်ရှင်ဒုတိယပိုင်း ပြန်ပြနေသည်။ သတိုးနှင့် နရီက ပိတ်ကားပေါ်က ပြထားနေသည့် ဇာတ်ကောင်တွေကိုကြည့်နေသော် နားလည်နိုင်ခြင်း မရှိတော့ပါ။
ကြည့်သာကြည့်နေသည်။ ဘာကြောင့် ပြေးနေမှန်း။ ဘာတွေကြောင့် ဒိုင်နိုဆောတွေနှင့် လူတွေနှင့် လုံးလားထွေးလားသတ်ပုတ်နေမှန်း နားမလည်တော့ပါ။ သတိုးအကြည့်တွေ တဖန်ပြန်လည် စကပ်အတိုဝတ်ထားသော နရီပေါင်တံတွေဆီ အကြည့်ရောက်သည်။
အရှည်က ဒူးဖုံးဆိုပေမဲ့လည်း ထိုင်လိုက်တော့ အပေါ်သို့ တိုတက်လာသည်။ အမှောင်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ပြန်အကဲစမ်းပြန်သည်။
“ ဟင်”
သတိုးလက်တွေက နရီပေါင်တံပေါ်လာအုပ်ကိုင်တော့ နရီ ဘေးမှာထိုင်နေသည့် သတိုးကို မျက်စောင်းထိုးမိသည်။ သူ မြင်နိုင်လား၊ မမြင်နိုင်လား မသိ။ နရီ အလွန်သောင်းကျန်းနေသောသူ့ကို မျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်သည်။
“ ကိုကြီး…..ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ”
မကြားတကြားလေး လှမ်းပြေးသည်။ ဟန့်တားလိုက်သဖြင့် လုပ်လက်စအလုပ်တွေ ရပ်တန့်သွားသည့်အထဲ သတိုး မပါ။ မိမိကိုယ်နဲ့ ကပ်နေသည့် နရီ ဘယ်ဖက်ပေါင်တံလေးတွေကို ပွတ်သပ်သည်။
“ ဟင့်….အင့်…..အင့်……အင့်”
လူတွေရှိနေသည့်ကြား အပွတ်ခံနေရသည့်အရသာက နရီအတွက် တမျိုးလေး ဆန်းနေ၏။ နရီငြိမ်ခံနေမှန်း သိတော့ သတိုးက ပိုအတင့်ရဲလာသည်။ စကပ်အောက်စကို ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲလိပ်တင်လိုက်သည်။
“ ပေါင်ကားထားလိုက်….ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ…..ကောင်းအောင် ကိုယ်လုပ်ပေရမယ်”
“ ဝုန်း…..ဘုန်း….ဒုန်း…..ဒုန်း…..ဒုန်း”
ရုပ်ရှင်တစ်ရုံလုံးက ဇာတ်ကားထဲက အသံတွေနှင့် ဆူညံလျက်ရှိနေသည်။ သတိုးလက်တွေ နရီဒူးနှင့် ပေါင်တံကို ပွတ်နေရာမှတစ်ဆင့် ပေါင်ရင်းထိ ကျူးကျော်လာသည်။
“ ဟင့်……..အင့်…..ဟင့်….ကိုကြီး….ဟင့်….အင့်”
ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ကာသပ်ကာ လုပ်ပြီးသည်နောက် အဓိကရည်ရွယ်ထားသည့်နေရာ စောက်ဖုတ်လေးဆီ လက်ကို ဦးတည်လိုက်သည်။
နရီဘာအတွင်းခံဝတ်လာမှန်း မှောင်မည်းနေသဖြင့် သတိုး မသိသော်လည်း အထိအတွေ့အရ သေချာသိလိုက်သည်မှာ ခပ်ပါးလွှလွှ ဇာအမျိုးအစားလားပင်။ ဝတ်ထားသည့် underwear က ခပ်ပါးပါးဆိုတော့ လက်နှင့် စပ်ဖုတ်ကြားမှာ အတားအဆီးမရှိနေသလို စောက်ဖုတ်၏ ဖောင်းအိအိအထိအတွေ့ကို အတိုင်းသားခံစားမိနေသည်။
“ ဟင့်…..အင့်……အင့်…….အင့်”
မမြင်ရပေမဲ့လည်း အလွတ်ရနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ထိုစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို မှန်းဆကာ ရွရွလေး ကျီစယ်ပွတ်သပ်သည်။
................................................................
အခန်း (၁၂၃)
“ Run”
ပိတ်ကားပေါ်က ပြသနေသည့် ဇာတ်ကောင်တွေ ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေသလို နရီ ကိုယ်ခန္ဓာထဲက အသွေးအသားတွေသည်လည်း သူ့လက်ချက်အောက်မှာ ဖရိုဖရဲ လူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေရရှာသည်။ သတိုးက နရီစောက်ဖုတ်ကို ဖုံးအုပ်ရုံလေး ဖုံးအုပ်ထားသော ထိုဇာပါးပါးလေးကိူ လက်ချောင်းတွေသုံးပြီးတွန်းဖယ်ကာ တကယ့်ကို အသားကို အသားချင်းနီးကပ်စေ၏။
သတိုးလက်ချောင်းကြီးတွေက နရီစောက်ဖုတ်၏ အပြင်နှုတ်ခမ်းသားတလျှောက် အပေါ်တက် အောက်ဆင်းသည့်ပုံစံဖြင့် ပွတ်ဆွဲသည်။
ထို့ပြင် လက်ညှိုးက ထိပ်နားက ထောင်နေသည့် စောက်စေ့လေးကို ထိတွေ့သည်။
“ အိုး……..ဟင်း……ဟင်း…….ဟင်း……..အွန့်…..ဟင်း……ဟင်း”
နရီ သူ့အလိုလို ပေါင်ကားပေးနေမိသည်။ စောက်စေ့ကလေးကို သတိုးလက်နဲ့ ကလိလိုက်တိုင်း ကျဉ်ပြီး စူးခနဲ့ စူးခနဲ့ ဖြစ်ရသည်။ အိမ်မှာဆို စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ငြီးထုတ်လိုက်နိုင်သော်လည်း အခုက Public Area ရောက်နေတော့ စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရသည်။
သတိုးက ပွတ်စပ်ကလိရုံတင်အားမရ။ သူ့လက်ညှိုး မိမိစောက်ဖုတ်အထဲထိုးသည်။ လက်နှစ်ဆစ်လောက်ဝင်ပြီးသွားသည့်အခါ နံရံတွေကို ထိုးကလော်မွှေသည်။
“ ဟင့်……ဟီး….ဟူး….ဟူး….အင့်….ဟင့်…..ဟင့်”
“ ဝုန်း…..ဒုန်း.ဒုန်း.ဒုန်း”
ပိတ်ကားထဲ၌လည်း ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်နေသော်လည်း ထိုလူသားနှစ်ယောက်သည်လည်း အမိုက်မှောက်အောက်မှာ လူးလူးလိမ့်လိမ့်ဖြစ်နေရရှာသည်။ လက်ညှိုးအပြင် လက်ခလယ်ပါ ဝင်လာသည်။ စွတ်စိုနွေးထွေးသော စောက်ဖုတ်နံရံတွေက နွေးနွေးထွေးထွေးကြိုဆိုရှာသည်။
သို့သော် ထိုလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက ဝင်ရုံတင်မကဘဲ ထိုးမွှေးသည်။ ကလော်သည်။ နှိုက်သည်။
“ ဟင့်……ဟင့်….အီး…….အင့်……အင့်”
Tyrannosaurus၊ Giganotosaurus စသည့် မျိုးစုံသော ဒိုင်နိုဆော အကောင်ဘလောင်မျိုးစုံသည် ရုပ်ရှင်တွင် ပြေးလွှားအော်ဟစ်သောင်းကျန်နေကြသည်။
သို့ပေသိ သတိုးအတွက်က အစကတည်း ရုပ်ရှင်ရုံကို လာရခြင်း၏ အကြောင်းရင်းသည် ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးထဲမှာမရှိ။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ဟိုကိုင်၊ ဒီကိုင်၊ ဟိုကလိ၊ ဒီကလိ လုပ်ရန်အတွက်သာဖြစ်၏။ ကြံရွယ်ထားသည့်အတိုင်းလည်း အခုဖြစ်အောင် လုပ်နေသည်။ လက်အသွင်ရအထုတ်က ပို၍မြန်လာသည်။
နရီ မခံနိုင်လောက်အောင် ကျဉ်တက်လာသဖြင့် သတိုးလက်မောင်းကို ဆက်မလုပ်ရန် တားလိုက်သော်လည်း သတိုးက ဂရုမစိုက်။ သူ့လုပ်ချင်ရာကိုသာ ဇွတ်တရွတ်ဆက်လုပ်နေသည်။ နရီ သေးပေါက်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။
“ ဟ……ဟင့်….အင့်….အမေရေ…….ဟင့်….ဟင်း……ဟင်း…ဟင်း”
လာနှိုက်နေသော သတိုးလက်ကို အားပါးတရဆုပ်ကိုင်မိသည်။ စူးနင့်သာယာသော ပျော်ရွှင်မှုတစ်ခုသည် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်အကုန်လုံဟဆီသို့ လျှင်မြန်စွာ စိမ့်ဝင်သည်။ ယောကျ်ားတွေ လရည်ပန်းသလိုမျိုး ပန်းမထွက်လာသော်လည်း စောက်ရည်တွေက စိမ့်ကာစိမ့်ကာ ထွက်ကျလာသည်။
သတိုးလည်း မိမိလက်ကို ရှုံ့ချည်ပွချည်လုပ်နေသော နရီစောက်ခေါင်းအထိအတွေ့ကြောင့် သူမ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရသည်။
ထို့ကြောင့် နှိုက်နေသော လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။
“ ခစ်….ခစ်….မရွံဘူးလား”
နရီက သတိုးလုပ်လိုက်သော အပြုအမူကြောင့် ကျေနပ်သွားရသည်။ ထိုအကြောင်းအရင်းကလည်း စပ်ပတ်နှိုက်ထားသော လက်ချောင်းတွေကို သူ့ပါးစပ်ထဲ သူပြန်ထည့်ကာစုပ်နေသည်။ လက်ချောင်းအရေပြားတွေက ပဲကြီးစေ့ အရေခွံတွန့်သလိုနူးနေကာ တွန့်တောင်တွန့်နေလေပြီ။
“ မရွံပါဘူး…ကိုယ်ကြိုက်လို့ ကိုယ်လုပ်တာပဲကို”
“ ခစ်…..ခစ်…ပြီးရော”
ဖြဲကားထိုင်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြန်စေ့ကာ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသော underwear နှင့် စကတ်ကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်သည်။
“ The End”
ဟိ…ဟိ။ ရုပ်ရှင်တောင် ပြလို့ပြီးသွားပြီ။ ဘာတွေ ပြသွားမှန်း တစ်ခုမှ မသိလိုက်။
“ ကဲ…..ရုပ်ရှင်က ကောင်းလိုက်တာကွာ”
“ ဘာကောင်းတာလဲ….ဘာမှလည်း မသိလိုက်ဘဲနဲ့များ လျှောက်ပြောနေတာ။ ရုပ်ရှင်ရုံကိုလာပြီး ရုပ်ရှင်မကြည့်ဘဲ လျှောက်လုပ်နေတဲ့သူကြီး”
“ ဟား…..ဟား……ဒါပေမဲ့ မင်းလည်းကြိုက်တယ်၊ ကိုယ်လည်း ကြိုက်တယ်လေ….အဟတ်….ဟတ်”
ပွဲပြီးတော့ အိမ်ပြန်ရန်ပြင်ဆင်ကြသည်။ ဒီလိုမျိုး ချိန်းတွေ့ရသည်မှာ သတိုးအတွက် အရသာအသစ်တစ်ခုပင်။ နောက်များလည်း ထိုကဲ့သို့ ထပ်လုပ်ချင်ပါသေးသည်။ ရုံကအထွက် ရေခဲမုန့် ရောင်းနေသည်ကို နရီ မြင်ပြန်သည်။
“ ကိုကြီး..မီး…Ice cream ဝယ်လိုက်အုံးမယ်”
“ မီးလေး …ဒီနေ့ စားတာစုံနေပြီ….ပြန်ရအောင်ကွာ”
“ ဟင့်အင်း….စားချင်တယ်”
“ ကဲ….ကဲ…ပြီးရော…ဒါဆို ဝယ်နှင့်အုံး…ကိုယ်ဆိုင်ကယ် ယူပြီး ပြန်လာမယ်”
နရီကို ချန်ခဲ့ကာ ဆိုင်ကယ်သွားထုတ်သည်။ ပြီးနောက် ရေခဲမုန့်သည်ရှိရာသို့ ပြန်လာသည်။ ပြန်ရောက်တော့ နရီ အရိပ်အယောင် မတွေ့ရတော့။ ဘယ်သွားနေပါလိမ့်။
“ ညီလေး..ခုနက ကောင်မလေးလှလှလေးတစ်ယောက် မုန့်ဝယ်နေတာလေ..မှတ်မိတယ်မလား”
“ ဟုတ်ကဲ့”
“ အခု ကိုယ်ပြန်လာတော့ မတွေ့တော့ပါလား…ဘယ်ထွက်သွားလဲ”
“ လူကြီးတစ်ယောက် သူ့လက်ကို အတင်းဆွဲခေါ်သွားလို့ ကျနော်တောင် အံ့ဩနေတာ”
“ ဟင်…ဟုတ်လား”
“ အသိတွေနဲ့တူတယ်။ အဲအစ်မနဲ့ စကားတွေပြောနေကြပြီး အဲဒီလူကြီးက ခေါ်တာ။ မလိုက်လို့ အဓမ္မ ဆွဲခေါ်သွားတာ”
“ ဟင်….သူတို့ဘယ်ဖက်ကို ထွက်သွားတာမြင်လဲ”
“ ဒီဖက်…အစ်ကို”
“ အေး…အေး….ကျေးဇူးနော် ညီလေး”
ဘယ်သူလဲ။ ဘယ်သူဆွဲခေါ်သွားတာလဲ။ ဧကန္တ နရီ ပြောပြောနေတဲ့ ဦးလေး ဆိုသူထင်တယ်။ မဟုတ်မှလွဲရော ငါတို့အကြောင်း သိသွားတာလား။ သတိုးရင်တွေ ပူလာကာ ထိုညီလေးညွှန်ဖက်သည့်ဘက်ခြမ်းသို့ တည့်တည့်ဆင်းလာခဲ့သည်။
......................................................................
အခန်း (၁၂၄)
“သိပ်ကိုပျော်နေတာပေါ့…..ဟုတ်လား”
နရီ ရေခဲမုန့် ဘာအမျိုးအစား စားရင်ကောင်းမလဲဟု ရွေးနေစဉ်မှာပင် နောက်ကနေ မာထန်ထန်အသံတစ်ခုကြားလိုက်သည်။
အရမ်းကို ရင်နှီးနေသော အသံဖြစ်သဖြင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမျိုးထွဋ်။
“ ဦး…မျိုး…..ဘယ်လို….ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး….ဒီကိုရောက်နေတာလဲ”
“ သိပ်သိချင်နေတယ်ပေါ့…လာ….လိုက်ခဲ့”
ဦးမျိုးမျက်နှာကို ကြည့်ရသည်မှာ ဒေါသမာန်တွေပြည့်နှက်နေသလို။ ကြောက်စရာကောင်းသော မျက်နှာထားနှင့်။ ဦးမျိုး က နရီလက်ကောက်ဝတ်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲခေါ်လေသည်။
“ လွှတ်….လွှတ်ပါ…ဦးမျိုးရယ်……လူတွေ အများကြီး ရှိနေတာကို”
“ ဟတ်….လူတွေ…အများကြီး..ဟုတ်လား။ ခဏက လူတွေအများကြီးရှိနေတဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မင်းတို့ဘာလုပ်နေကြသလဲဆိုတာကိုရော ငါ ထပ်ပြောရမလား”
“ ရှင်”
သိသွားပြီ။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ ကိစ္စအဝဝကို ဦးမျိုး အကုန် သိရှိသွားလေပြီ။ ဦးမျိုးပုံစံကြည့်ရသည်မှာ အကုန်သိနှင့်ပြီး ဖြစ်သဖြင့် တမင်သူတို့နောက်ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်လာသည်နှင့်တူသည်။
“ မောင်လေး…ရော့….ပိုက်ဆံ…ပိုတာ ပြန်မအမ်းနဲ့တော့ သိလား”
ငွေ(၅၀၀၀)ထောင်တစ်ချပ်ကို ပေးလိုက်တော့ ရေခဲသည်မုန့်သည်မျက်နှာ ကြောင်စီစီဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့သည်။
“ လာ….လိုက်ခဲ့”
“ ဟင့်”
ဒရွတ်တိုက်ကြီး ဦးမျိုးခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဝယ်လာသည့် ရေခဲမုန့်လည်း ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေမှုကြောင့် ပလက်ဖောင်းပေါ် ပြုတ်ကျပျက်စီးသွားခဲ့ပြီ။
“ တက်”
ဦးမျိုးက ရပ်ထားသည့်ကားတံခါးကို ဖွင့်ကာ နရီကိုတက်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမကို မတွေ့သဖြင့် လိုက်ရှာနေတော့မည့် သတိုးကိုတွေးမိလိုက်သည့်အခါ ရင်ထဲ စိတ်ပူလာမိသည်။ နောက်သို့ လှည့်ကြည့်၊ လှည့်ကြည့်ဖြစ်နေမှန်း ဦးမျိုးရိပ်မိသွားတော့
“ ဘာလဲ…..မင်း လင်ငယ်ကို မျှော်နေတာလား။ မျှော်မနေနဲ့တော့”
“ ရှင်”
လွန်ခဲ့သည့် (၂)လဝန်းကျင်လောက်ကတည်း သတိုးနှင့် နရီ ကိစ္စ ဦးမျိုးသိခဲ့သည်။ နရီကို သူမအလိုကျ လိုလေသေးမရှိအောင်ထားပေးထားသည်ဆိုပေမဲ့လည်း အရမ်းကာရော လုံးဝဥဿုံ ယုံကြည်စိတ်ချလှချည်ရဲ့ မဟုတ်။ ရန်ကုန်မှာ လူက နေနေပေမဲ့ ဒီနယ်မြို့မှာသူ့လူတွေ ရှိနေမှန်း နရီတောင် ရိပ်မိမှာမဟုတ်။ ကောင်မလေးကို အစကတော့ အေးအေးဆေးဆေး၊ ရိုးရိုးသားသား၊ သူထားရာနေ၊ စေရာသွားဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း အခုကြာလာတော့ ဗွေဖောက်လာခဲ့သည်။
ယောကျ်ားတစ်ယောက် သူမ အိမ်ကို ခပ်စိတ်စိတ်အဝင်အထွက်ပြုနေသည်ဟု ကြားရတော့ ရင်ထဲ ပူလောင်သောက ရောက်လာလေသည်။ သူမတွဲနေသည့် ယောကျ်ားအကြောင်း စုံစမ်းကြည့်ပြန်သော်လည်း ထိုသူမှာလည်း မိန်းမနဲ့ ကလေးနဲ့။ အကုန်လုံးက စမှတ် မှာကတည်းက မှားနေကြသည်။
အခုလည်း နရီရိပ်မိမှာစိုးသဖြင့် ကားနောက်တစ်စီးနှင့် သူတို့နောက်ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်လာကြသည်။ နှစ်ယောက်သား ချစ်ကြည်နူးနေကြသည်မှာ ပျော်လို့ မော်လို့။
ရုပ်ရှင်ရုံရောက်ပြန်တော့လည်း သူတို့ခုံနောက် မလှမ်းမကမ်းမှာ နေရာယူပြီး အခြေအနေစောင့်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ဘကောင်သားနှစ်ကောင်က ရုပ်ရှင်မကြည့်ဘဲ လီးစုပ်လိုက်၊ စပ်ပတ်နှိုက်လိုက်လုပ်နေကြမှန်းသိတော့ ဣဿာမစ္ဆရိယစိတ်ကြောင့် လူက ဒေါသအခြောင်းခြောင်းထွက်လာရသည်။ လူတွေရှိနေရဲ့သားနဲ့ အရှက်မရှိ ခွေးဇာတ်ခင်းနေကြသည့် အဖြစ်။
အခုတော့ မိမိအရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်လို လိုလေသေးမရှိအောင် ဖြည့်စည်းပေးထားပေမဲ့ ယောက်မမြင်းစီးထွက်သည့် ထိုမိန်းကလေးနှင့် စာရင်းအကြေအလည်ရှင်းရပါတော့မည်။
“ ကဲ….လိမ်ဖို့ ခေါင်းထဲ အကွက်ချပြီးပြီလား…..ငါ့နောက်ကွယ်မှာ လင်ငယ်ထားပြီး နောက်မီးလင်းနေတဲ့ ဇာတ်ကို”
“ ဦးမျိုး…..မဟုတ်….မဟုတ်ဘူး”
“ မင်း…မဟုတ်ဘူးလို့ ငြင်းမှာလား…..ငြင်းလေ….ငြင်းလေ”
“ တကယ်…မဟုတ်ပါဘူး…မီး သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်နဲ့ ရုပ်ရှင်လာကြည့်တာပါ”
“ အား”
ကားခေါင်းခန်းထဲ အော်ဟစ်လိုက်သည့် အသံနက်နက်ကြီးကြောင့် နရီကျောချမ်းသွားရသည်။ အသားဖြူသော ဦးမျိုးမျက်နှာတစ်ခုလုံးသည်လည်း ဒေါသစိတ်ကြောင့် ရဲတောက်နေ၏။
“ မင်း….မင်းကွာ….လုပ်ရက်တယ်ကွာ။ မင်းအပေါ် ငါ ဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲ။ ငါ့မှာလည်း အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုပေမဲ့ ဒီအိမ်ထောင်က လူမြင်ကောင်းရုံသတ်သတ်ပဲ။ လင်ရယ် မယားရယ်ဆိုပြီး မပေါင်းတာကြာပြီလေကွာ။ ငါ့မှာ တန်ဖိုးထား ယုယစရာဆိုလို့ မင်း….မင်းပဲရှိတာလေကွာ။ ဒါကို….မင်း…မင်းက….ဟာ…...တောက်”
တောက်ခေါက်သံက နရီနားထဲ ပီသစွာကြားရသည်။
“ မီး…မီးရှင်းပြပါမယ်….ဦးမျိုးရယ်”
“ ဘာမှာလာရှင်းပြမနေနဲ့တော့။ ငါ ဟောဒီမျက်စိနှစ်လုံးနဲ့လည်း တပ်အပ်မြင်ပြီးပြီ။ ဒီနားနှစ်ဖက်နဲ့လည်း ဆတ်ဆတ်ကြားပြီးပြီ။ မင်းတို့နှစ်ယောက် ရုံထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကို”
ဦးမျိုးက ဒေါသပိုထွက်လာလေ၊ ကားကို အရှိန်ပိုတင်မောင်းလာသလို ဖြစ်နေသည်။ လမ်းဘေးဘီဝဲယာက ရှုခင်းတို့သည် ဝှစ်ခနဲ့၊ ဝှစ်ခနဲ့ ကားနောက်မှာ ကျန်ခဲ့သည်။
“ ဦးမျိုးရယ်…အရှိန်နည်းနည်းလျော့ပါလား”
“ မင်းစောက်ပါးစပ်ကို အခု ပိတ်ထားလိုက်ရင် ကောင်းမယ်”
“ တီ….တီ….တီ….တီ”
ဆိုင်ကယ်တစ်စီး နောက်ကနေ ဟွန်းတီးကာ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်လိုက်လာသည်။ Back မှန်မှ ကြည့်လိုက်တော့ သတိုးဖြစ်နေသည်။
သူ။ သူလိုက်လာပါလား။ ဦးမျိုးလည်း သိသည်ထင်ပ။
“ ဟတ်….ဟတ်….မင်း…လင်ငယ် လိုက်လာပါလား”
ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော အပြုံးတစ်ခု ဦးမျိုးပြုံးလိုက်ကာ ကားအရှိန်လျော့လိုက်သည်။ ထိုအခါ သတိုးဆိုင်ကယ်က နရီတို့ကားနှင့် ဘေးချင်းကပ်သလို ဖြစ်သွာသည့်အခါ ဦးမျိုးက ကားကို သတိုးရှိရာ ဘယ်ဖက်သို့ ကားကို ခါပစ်လိုက်သည်။
“ မလုပ်နဲ့….အိုး…..အမယ်လေး…..သေပါပြီ”
သတိုးဆိုင်ကယ်မောင်းနေရင်း နရီတို့ကားက သူ့ဆီ ကပ်လာတော့ လန့်ပြီး ရှောင်လိုက်တော့ ဆိုင်ကယ်က ရမ်းထွက်သွားသည်။ ပြင်းထန်သော အရှိန်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဆိုင်ကယ်မှောက်ကျသွားလေသည်။
“ ဝုန်း…..ဒုန်း….ဒုန်း”
“ ဟင့်……ကို……ကို”
သတိုး ဆိုင်ကယ်မှောက်ပြီးလဲကျသွားမှန်းကို လှည့်ကြည့်နေသော နရီက သိလိုက်သည်။ လမ်းပေါ် သတိုး ဆိုင်ကယ်တခြား၊ လူတခြား ဖြစ်ကာ လမ်းမပေါ် လွင့်စင်ကျန်ခဲ့သည်။ နရီတို့ကားကတော့ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ဆက်မောင်းနေဆဲ။
...........................................................................
အခန်း (၁၂၅)
“ ဦးမျိုး….ဦးမျိုး….ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ”
နရီ စိတ်ထဲမှာ ဆိုင်ကယ်တခြား၊ လူတခြား လွင့်စင်ကျန်ခဲ့သော သူ့ပုံရိပ်သာ စွဲထင်ကျန်နေသည်။ ကားကိုလည်း လွယ်လွယ်နှင့်ရပ်ပေးမည့်ပုံလည်း မပေါက်။
“ ဟား…….မင်းကောင် သေပြီထင်တယ်….ဟတ်”
“ ဖတ်…ဘုန်း….ဖတ်….ဖတ်….ဘုန်း…..ဖတ်”
ကားမောင်းနေသော ဦးမျိုးကို မှီရာထုရိုက်မိသည်။
“ ကားရပ်ပေး…ဦးမျိုး”
“ ငါက ဘာစောက်ကြောင်းရှိလို့ ရပ်ပေးရမှာလဲ…ငါ့လိုးမသားတွေရဲ့။ လီးပဲ”
“ ချလပ်”
ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်သော်လည်း မရချေ။ ဦးမျိုးက တစ်ပါတည်း လော့ချနှင့်ခဲ့ပြီးသား ဖြစ်လေပြီ။
“ မင်းရပ်လိုက်တော့နော်”
တရစပ် မိမိကိုထုရိုက်နေသော နရီအား လုပ်ရပ်ကို ရပ်တန့်စေသည်။ သို့သော် နရီ ဦးမျိုးကို ထုရိုက်နေမြဲ။
ဦးမျိုးနေရာမှ စဉ်းစားကြည့်လိုက်လျှင်လည်း အသည်းနာစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ မိမိအပိုင်ဟု ထင်မှတ်ထားသူက တပါးသောသူစိမ်းယောကျ်ားအတွက် မပဋာမြေလူးသည့်အသွင်ဖြစ်နေသည်ကို မြင်နေရတော့ အမျက်အချောင်းချောင်းပိုထွက်လာတော့သည်။
“ မရပ်ဘူး…ဘာဖြစ်ချင်လဲ….ဦးမျိုး သိပ်ရက်စက်တာပဲ”
“ ဘာ….ရက်စက်တယ်…ဟုတ်လား။ ရက်စက်တာက မင်းလား၊ ငါလား”
“ ဟင့်အင်း……ဟင့်အင်း…ကားအခုရပ်ပေးပါတော့”
“ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်နေတာ တွေ့ကြရသေးတော့ပါကွာ”
ကားကို ချက်ချင်း U turn လှည့်လိုက်သည်။ သတိုးဆိုင်ကယ်မှောက်ထားသည့်နေရာသို့ ကားက အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တာထွက်လာသည်။ ဦးမျိုး လျှပ်တပြက်လုပ်လိုက်သည့်အပြုအမူအပေါ် နရီသဘောပေါက်သွားသည်။
“ ဟင့်အင်း….ရပ်ပေး….ရပ်ပေး….ကားကို အခုချက်ချင်းရပ်ပေး”
“ မင်းသွားချင်နေတဲ့ မင်းအကောင်ဆီ ငါအခု ပြန်ပို့ပေးနေတာလေကွာ…ဟတ်”
“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း”
ကားက သတိုးရှိရာနေရာဆီ တဟုန်ထိုးလာနေလေသည်။ သတိုးက လူကိုကုန်းရုန်းပြီး ထနေရသည့်အခြေအနေမှာပင်ရှိသေးသည်။ ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ဆောင်းထား၍သာတော်ရော့သည်။ ဦးထုပ်တောင် အရှိန်ကြောင့် အက်ရာထင်နေလေပြီ။
ဦးထုပ်သာ မပါ ပါက ခေါင်းပွင့်ပြီး ထိုနေရာမှာပင် ပွဲချင်းပြီးနေပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆစ်ဆစ်နာကျင်ကိုက်ခဲနေသည်။ လူက လမ်းမအလယ်မှာကျန်ခဲ့ပြီး ဆိုင်ကယ်က လမ်းဘေးဆီသို့လျောဆင်းသွားသည်။ လူသွားလူလာရှင်းနေသည့်အချိန်ဆိုတော့ သတိုးအဖြစ်ကို မည်သူမျှ သတိမထားမိ။
ခေါင်းပါ လဲကျထားသည့်အရှိန်ကြောင့် မူးယစ်ရီဝေနေတော့ လမ်းမအလယ်မှာ ငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်လျက်သား ရှိနေသေးသည်။
“ ဦးမျိုး….ရပ်……ရပ်….တိုက်မိကုန်တော့မယ်”
“ ငါတို့ အကုန်သေကြတာပေါ့…..ဟား…..ဟား”
ဘဝမှာ ကိုယ်လိုချင်သည့်အရာတစ်ခု သူများလက်ထဲရောက်သွားပါက အကုန်ဖျက်ဆီးပစ်တတ်သည့် အကျင့် ဦးမျိုးမှာရှိသည်။ အခုလိုမျိုး ငွေကြေး၊အာဏာ အကုန်လက်ထဲရှိနေသည့် အချိန်အခါမျိုးဆို ပို၍ စိတ်ထင်တိုင်းကြဲနိုင်သေးသည်။
ဒီလောက်တောင် ဖြစ်ပျက်ပြနေမှတော့ ကားနဲ့ ကြိတ်သတ်ပစ်မှ နားအေးမည်။
“ တော်ပါတော့……ရပ်လိုက်ပါတော့….မီး..တောင်းပန်ပါတယ်”
နရီ ထိုကဲ့သို့ အပြုအမူသည့် ဦးမျိုးကို မီးလောင်ရာလေပင့်သကဲ့သို့ ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ချင်သည့် အတ္တကို ပို၍ အားပေးနေမှန်း သူမ မသိရှာ။
သတိုးက မိမိဆီကားတစ်စီး တည့်တည့်ကြီး တိုးဝင်လာသည်ကို ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ ရှောင်ရင် လွတ်နိုင်သည်ဆိုသော်လည်း မိမိခြေထောက်ဆီမှာ စူးနစ်စွာ နာကျင်နေမှုကိုခံစားနေရတော့ ဘယ်လိုမှ မပြေးနိုင်။
ဒီအခြင်းအရာသည် ငါ့ကံကြမ္မာဖြစ်ခဲ့ပါက လက်ခံလိုက်ရုံမှအပ မရှိတော့ပြီ။ သတိုး မျက်စိသာစုံမှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။
“ ရပ်…..ရပ်”
နရီပြောနေသည်ကို မကြားတော့သလို ဟန်ဆောင်နေသည်။
မဖြစ်ချေ။
ကားက သတိုးရှိရာသို့ တည့်တည့်ပြေးဝင်နေသည်။ နရီ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်သည်။ ဘဝမှာ ထူးဆန်းသည့်ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုဆီ အလည်ခေါ်ဆောင်ပေးခဲ့ဖူးသော သူ့အား နရီ မထိခိုက်စေလိုပါ။
ဘေးမဖြစ်စေလိုပါ။
ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့။
နရီ Steering wheel ကို ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်သည်။
“ မင်း..ဘာလုပ်တာလဲ”
ကားက ဘယ်ဖက်သို့ ဆင်းချသွားသည့်အခါ အချိန်မှီ ဦးမျိုးပြန်ထိန်းလိုက်သည်။ ကားက သတိုးရှိရာနေရာနှင့် သိပ်မလိုတော့ချေ။ နောက်ဆုံးအကြိမ် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု သဘောပိုက်ကာ နရီ အားစိုက်ကာ ထပ်ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်တော့သည်။ ကားက သတိုးနှင့် (၁၀)ပေလောက်အကွာကျ လမ်းဘေးကို ထိုးစိုက်ဆင်းသွားသည်။
ဦးမျိုးက steering wheel ကို ပြန်ထိန်းသော်လည်း အရှိန်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လမ်းဘေးသို့ ထိုးဆင်းသည်။ ကား၏ ဦးတည်ရာက လမ်းဘေးက သစ်ပင်ကြီးဆီသို့။
“ အား”
“ ဒုန်း….ဝုန်း”
သစ်ပင်ဆီသို့ ကားက အရှိန်နှင့်ဝင်ဆောင့်သည်။ နရီ မျက်လုံးသာ မှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ ကားအရှေ့ပိုင်းတစ်ပိုင်လုံးက မွမွကြေနေ၏။ ကားခေါင်းပိုင်းထဲက လူနှစ်ယောက်ကတော့ ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ သေသလား၊ ရှင်သလား မသိရချေ။
“ မီး….မီးလေး”
သတိုးလည်း မိမိမျက်စိရှေ့တင် ခဏလေးအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်သွားသည့်အရာမှန်သမျှ မနည်း နားလည်အောင် ကြိုးစားကြည့်နေရသည်။
နရီနှင့် ဦးမျိုးက ကားထဲမှာငြိမ်သက်စွာ။ မှန်ကွဲစတွေက မျက်နှာပေါ်ထိုးစိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်က ခုံနှင့် ဒက်ချ်ဘုတ်ကြား ညှပ်နေသည်။ နရီ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကြည့်သည်။ ဆိုးဝါးသော နာကျင်မှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းလျနေသည်။ ပြုတ်တူနှင့် ညှပ်ကာ ထုရိုက်ထားသလို နာကျင်မှုမျိုး။ ဘေးမှာ ဦးမျိုးက မျက်လုံးတောင် ပွင့်မလာတော့ပါ။ နရီလည်း မျက်ခွံလေး ဖွင့်ကြည့်ရုံမျှနဲ့တင် ပင်ပန်းလွန်းလှပြီ။
တော်ပါပြီ။
ထိုပူလောင်ပြင်းပြစွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော ရမ္မက်မီးတွေကို နောင်ဘဝတွေကျရင်လည်း ပြန်မထိတွေ့လိုတော့ပါ။ စစ်မှန်လွတ်လပ်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့်သာ ဆုံစည်းရပါစေသား။
မျက်ခွံပြန်မှိတ်လိုက်သည့်အခါ အရာအားလုံး မှောင်အတိဖြစ်သွားလေတော့သည်။
......................................................................................
( အဆုံး )
(၂) နှစ်ခန့်ကြာသော်
“ သမီးရေ…နောက်ဆုံးတစ်ယောက် ထည့်လိုက်ပါတော့ကွယ်”
ဒီနေ့ မြတို့ Omega Spa အတွက် interview နောက်ဆုံးနေ့။
ဆံပင်နှင့်ပက်သက်ပြီး မျိုးစုံလုပ်နိုင်သည့် အခြေအနေမှသည် တစ်ဆင့်ထပ်ချဲ့ကာ beauty spa သို့ အဆင့်တက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
အခုဆို ဆံပင်အပြင် မိတ်ကပ်၊ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ပက်သက်သည့် ပေါင်းတင်၊ အဆီထုတ်၊ ခြေသည်း၊ လက်သည်းအလှပြင်သည်အထိ အစုံရနိုင်အောင်ကြိုးစားထားသည်။
“ ဟုတ်ကဲ့…မမ”
“ ညီမလေး…ဝင်လို့ရပြီ”
အပြင်မှာစောင့်နေသော တစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်နေသည့် ကောင်မလေးငယ်ငယ်လှလှလေးတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။
“ ဟုတ်ကဲ့…အစ်မ”
အခန်းထဲ သိမ်သိမ်မွေ့မွေလေး ဝင်လာသည်။ မြ ကြည့်လိုက်တော့ ထိုကောင်မလေး ပုံစံကို သဘောကျသွားသည်။ နုနုငယ်ငယ်၊ လှလှပပလေး။ ရန်ကုန်က နာမည်ကြီး မိတ်ကပ်ဆရာဆီမှာ မိတ်ကပ်သင်တန်းလည်း သင်ထားဖူးသည်ဆိုပဲ။
“ သမီး..ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိတ်ဆက်ပါအုံး”
“ ဟုတ်ကဲ့…..မင်္ဂလာပါ…မမ”
မြ မမ ဟု အခေါ်ခံရသဖြင့် သဘောကျသွားသည်။ ဒီကောင်မလေးက သားဖြစ်သူ သီဟအောင်နဲ့တစ်ရွယ်တည်းတောင် ရှိလောက်မည်။ သို့သော် မမ ဟု အခေါ်ခံရတော့ စိတ်ထဲမှာ မသိမသာလေး အမှတ်ပိုပေးမိသည်။
“ သမီးနာမည်ကတော့ စန္ဒကူးပါ….ကူးကူးလို့လည်း ခေါ်ကြပါတယ်”
....................................................................
This will too pass.
You can contact me via telegram link mentioning below.
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment