မှိန်းနေယုံပဲ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
“အ ဟင်း… အား… ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…. ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ”
တိတ်ဆိတ်သော ညနှင့် အခန်းငယ်လေးထဲတွင် ရမ္မက် သံတို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံနေပေသည်။ ကိုအောင်တစ်ယောက် သူမိန်းမ အင်ကြင်းကို ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပြီး အားရပါးရနှင့်ကို စိတ်လိုလက်ရ မှုတ်ပေးနေပေသည်။ လိင်စိတ်ကြီးသူများပီပီ အရွယ်မှာလည်း နှစ်ဆယ်ငါးပတ်ဝန်းကျင် သာဖြစ်ကြသောကြောင့် ကာမအားအကောင်းဆုံး အရွယ်လည်း ဖြစ်ကြလေသည်။
ကိုအောင်သည် ဝါရင့်ဘာဂျာ သမားပီပီ အမှုတ်မှာတော့ စံထားရလောက်ပေသည်။ . ထို့အပြင် အလင်းရောင်အောက်တွင် အင်ကြင်းရဲ့ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်း ကြီးကလည်း ကိုအောင်ရဲ့ အာရုံတွေကို နှိုးဆွနေပေသည်။
“ အား… ရှီး”
အစေ့ကို ရေခဲချောင်း စွဲသလို စွဲစုတ်လိုက် အကွဲကြောင်းကို လျှာဖြင့် ကစားလိုက် နှင့် ဒီကြားထဲ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ချောင်းထိုးထည့်ပြီး ဖင်ပေါက်ကိုပါ ယက်ပေးလိုက်သောအခါ
“အမလေး….. အား… ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်”
ဟုငြီးငြူရသည်အထိပင် ကိုအောင်သည်။ သူမိန်းမအကြောင်း သူသိသည်။
ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကြပ်ပြည့်ခံစားသည်။ ထို့ကြောင့် လင်မယား နှစ်ဦးတည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနိုင်အောင် တစ်အိုးတစ်အိမ်ထူထောင်ခဲ့ကြပေသည်။ယခုလည်း အိမ်ထဲမှာ အသံပေါင်းစုံကို စုံနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက ထုတ်လိုက်သော လက်နှစ်ချောင်းကို သူမိန်းမဆီသို့ ထိုးပေးလိုက်သော အခါ အင်ကြင်းမှာ အငမ်းမရ လက်ချောင်းများကို လီးစုတ်သလို ပြောင်အောင် စုတ်ပေးလိုက်သည်။
“အောင် အရှိန်မလျှော့နဲ့တော့ အင်ကြင်း ပြီးတော့မယ်… ပြီးပြီ အား ပြီးပြီ…. သောက်လိုက် အောင်ရေ စောက်ရေတွေကို ကုန်အောင်သောက်ပေး”
ကိုအောင်တစ်ယောက် ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်နိုင်သမျှ ကပ်ပြီး ထွက်သမျှ အရည်တွေကို တစ်စက်မကျန် စုတ်ယူမြိုချလိုက်လေသည်။
“ အား… ကောင်းလားမောင်”
“ ကဲ… မောင်တော့ အားဆေးသောက်ပြီး သွားပြီ”
ကိုအောင်ရဲ့ လီးကြီးမှာ ဒုံးပျံအလား ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ထောင်မတ်နေပေသည်။
“ ဟင်း… ဒါပဲသွား…. စောက်ရည်ဝင်တာနဲ့ သူဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီး…”
ပြောလည်း ပြောရင်း အင်ကြင်းတစ်ယောက် ကိုအောင်ကို တွန်းထုတ်ရင်း ပက်လက်လှန်စေကာ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။
“ အား.. ကျွတ်ကျွတ်”
ဒီတစ်ခါတော့ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူအော်မိတာပါ။
“ ဖတ်… ဖတ်”
အင်ကြင်းလည်း ကိုအောင်လက်နှစ်ဖက်ကို နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်စေကာ အားရပါးရ ကိုကိုင် စောင့်နေတော့သည်။ စောက်ပတ်မှာလည်း စောက်ရေတွေနဲ့ အတူတူ အဝင်အထွက်လည်း တော်တော်ချောမွေ့နေပြီး အသံတွေလည်း ဆူညံနေပေသည်။ကိုအောင့်ဘက်ကို မျက်နှာမူပြီး ကော့ကာကော့ကာ ဆောင့်ပေးနေခြင်းကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် နို့ကြီးနှစ်ဖက်မှာလည်း ကိုအောင်ရဲ့ကာမသွေးတို့ကို နိုးကြွစေလေသည်။
“ အား…. အား ”
ရုတ်တရက် အရှိန်ရလာပြီးသောအခါ အင်ကြင်းတစ်ယောက် လီးကို စောက်ဖုတ်မှ ချွတ်ရင်း ဖင်ဝကို ပြောင်းတေ့လိုက်လေသည်။ ကိုအောင်တစ်ယောက် သူမိန်းမကို အဲလောက် နှာထလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဘူးပါ။
ညားခါစတစ်လ လောက်ထိက ဘာဆို ဘာမှမသိ။ နောက်ပိုင်း သူကိုတိုင်ပင် သူမိန်းမကို အပြာကားတွေ ကြည့်စေ လက်တွေ့လုပ်ကြည့်စေပြီး နောက်မှစလို့ အင်ကြင်းတစ်ယောက် စကေးတက်လာချက်က နောက်ဆုံး ဆရာထက် သားတစ်လ ကြီးသွားတဲ့ အထိပေ ယခုလည်း ကြည့် ကိုအောင်ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ ဖင်ကြားထဲကို လီးကိုထောက်ပြီး အားရပါးရ ထိုင်ချပြီး ကညော့နေပေသည်။
“အား… ကိုအောင် အဲမှာလီးဇိမ်ခံမနေနဲ့ နို့ကိုပွတ်ပေးဦး”
ဆိုပြီး အားယားပါးရဆောင့်နေ တကယ်တော့ အင်ကြင်းတစ်ယောက်လည်း ဖင်ခံဖူးတဲ့ အချိန်ကစလို့ ညတိုင်း ဖင်မခံရရင် မနေနိုင်ရတော့တဲ့ အထိပေ။ အရှိန်ရလာတော့ ကိုအောင်ကော အင်ကြင်းကော ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာသည်။ ကိုအောင်တစ်ယောက်လည်း အင်ကြင်းဖင်က ဆွဲညစ်ထားလို့ အရမ်းပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသဖြင့် တောင်တွေး မြောက်တွေး နို့ကို အားရုံလွှဲလိုက် အသက်ရှုသံ မှတ်လိုက်နှင့် အာရုံလွှဲနေရသည်။
“ကိုအောင်… မေ့ကို ဒေါဂီ ဆွဲပေးဦး”
ကိုအောင်လည်း လီးကိုဖင်မှဆွဲ ထုတ် အသက်ကို ဝအောင်ရှုပြီး အင်ကြင်းကို ခါးကုန်းစေကာ နောက်မှနေရာဝင်ယူပြီး
“ ဘယ်ကိုသွင်းရမလဲ… ဖင်လား အဖုတ်လား”
“ အဖုတ်ကိုပဲ သွင်းတော့ အောင် ရှင့်လီးက ကြီးကကြီးနဲ့ ဖင်က ဒီလောက်ဆို တော်လောက်ပြီ”
ကိုအောင် တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ထဲထည့် စိမ်ပြီး မွှေ… အားနဲ့ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်။
“ အား… ကောင်းလိုက်တာ… အား”
အင်ကြင်းက လည်ပြန်နမ်းချင်လာတာကြောင့် ဇက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး ကိုအောင်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းရှုံ.လိုက်သည်။
ကိုအောင်လည်း အားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေရင်း အင်ကြင်းတစ်ယောက် ပြီးချင်လာသည်။ ” ကိုအောင် ထိန်းထား….. အင်ကြင်းပြီးပြီ” အော်ရင်းနှင့်ပင် အင်ကြင်းတစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ပြီး ပြီးသွားပေးသည်။
“ အား….. ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင်ရယ် ကဲကိုအောင်ပြီးခါနီးရင် ပြောနော် မိန်းမ ဘယ်လိုပြီးစေချင်တာ သိတယ်မလား”
သိပ်သိတာပေါ့။ ကိုအောင်တစ်ယောက် ဒီအကွက်ကို ဂျပန်ကားတွေကို ကြည့်ပြီး သူမိန်းမကို သင်ပေးထားခြင်းဖြစ်ပေသည်။ စစချင်းတော့ တော်တော် သင်လိုက်ရပေမဲ့ နောက်တော့ သူမိန်းမအကြိုက်ဖြစ်သွားပေသည်။
“ကဲ… မိန်းမရေ ကိုပြီးပြီ”
ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပေသည်။ အင်ကြင်းလည်း ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားသည့် ကိုအောင်သောက်လက်စ ဖန်ခွက်ထဲက အရက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်ပြီး မြန်မြန်လေး ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ကိုအောင် လီးဒစ်နားမှာ ခွက်ကို ထားပီး လျှာလေးတစ်ကာ ကိုအောင်ကို မော့ကြည့်နေပေသည်။ ကိုအောင်လည်း လီးကိုခပ်သွက်သွက်လေးထုလိုက်ပြီး
“ အား… အား.. မိန်းမရေ ခံထားတော့”
အော်လိုက်ကာ လရည်တွေကို အရက်ခွက်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ကိုအောင်ကြီး ကြီးမားလှသော လီးကြီးမှ လရည်များ ထွက်လာပုံမှာ မီးတောင်မှ ချော်ရည်များပန်းထွက်လာသည့်နှယ် လရည်များကလည်း ကိုအောင်ရဲ့ ကြီးမားလှသော လီးနဲ့ညီမျှလှအောင် များပြားလွန်းလှပေးသည်။
“ အား.. ”
ကိုအောင်တစ်ယောက် ဒူးများပင် ယိုင်ချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားပေသည်။ အင်ကြင်းကတော့ သူလိုချင်တာရတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်လို ပျော်မြူးနေပေသည်။ လီးမှ တွဲကျနေသော လီးရည်တစ်စက် နှစ်စက်ကို နှမြောသည့်အလား ခွက်စောင်းပေါ် လီးကိုကိုင်ပြီး ရိုက်ရိုက်ချပေးနေသည်။ ထို့နောက် ” ဒီမှာ ကြည့်စမ်း… ကိုအောင်” ဆိုပြီး ဖန်ခွက်ထဲက လီးရည်ကို အရင်လျှာနှင့်တို့ပြသည်။
လက်ညိုးနှင့်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်က ပူပေါင်းလုပ်ကာစော့ပြသည်။ အားရတော့မှ ဒီမှာ ဆိုပြီး ဖန်ခွက်ကို တေ့ခါ တစ်ကြိုက်တည်း လီးရည်များကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း မြိုမချသေး ငုံထားပြီး ကိုအောင်အား ပါးစပ်ဟပြသည်။ ထို့နောက်
“ဂလု”
ဟုအသံပြုကာ မက်မက်မောမော မြိုချလိုက်သည်။
” အား….. ကောင်းလိုက်တာ ကိုအောင်ရယ် အရသာရှိသွားတာပဲ ဒါပေမဲ့ ကိုအောင်လီးရည်တွေ နည်းနည်းငြီနေတယ် အချိုအရသာပေါ်အောင် နောက်နေ့ကျ ဟင်းသီးဟင်းရွက် များများချက်ကျွေးရမယ်”
ဟုပြောနေရင်း ခွက်ထဲမှ လက်ကျန်လီးရည်များကို လက်ညိုးဖြင့် နှိုက်ကာ ပါးစပ်ထဲ အရသာခံထည့်နေသည်။ကိုအောင်လည်း ဒီလိုစိတ်ကြိုက်ကုန်းပေးတဲ့ ဇနီးချောလေးကို ချစ်မိရတာ အခါခါပင်
” အေးပါ မိန်းမရယ် နောက်နေ့ကျ လီးရည်ချိုအောင် ဟင်းသီးဟင်းရွက် ပိုစားပါမယ် ဒါပေမဲ့ နောက်တစ်ခေါက်တွေကျ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးကြရအောင်ကွာ ကိုတို့လည်း ကလေးယူကြရအောင်”
” အို…. ကိုကလဲ အင်ကြင်းမယူချင်သေးပါဘူး အင်ကြင်း ကုမဏီ ကလည်း အခုမှအရှိန်ယူစပဲ ရှိသေးတယ် အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့ဆို ကလေးကို ကောင်းကောင်းလဲ ကြည့်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ပြီးတော့ အင်ကြင်းလည်း တစ်ရက်တစ်ရက်မှ လီးရည်အရသာမခံရရင် တစ်ခုခုလိုနေသလို အားမရှိသလိုလိုနဲ့ ကိုအောင်နော် လူကို သူပဲ လီးရည်စွဲအောင် လုပ်ထားပြီးတော့ ခုမှ လီးရည်ဖျက်ခိုင်းနေတယ်…. သွား…. နောက်တစ်ခါ သုတ်ရည်ပေးမသောက်ရင် လာမလိုးနဲ့”
ဆိုပြီး မျက်စောင်းထိုးကာ ကလေးတစ်ယောက်လို နွဲ့ဆိုးဆိုးပြနေပေသည်။
“ကဲပါ… မိန်းမရယ်… မင်းသဘောပါ…. မင်းမကြိုက်ရင် နောက်မပြောတော့ မလုပ်တော့ပါဘူး စိတ်ဆိုးပြေတော့နော်”
ဟုချော့ပြီး ချစ်ဇနီးကို ဆွဲလှည့်ကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်လေတော့သည်။
“ဟေ့ကောင် မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ”
ကိုအောင်မှကိုဇော်ကိုမေးလိုက်လေသည်။ ကိုဇော်နှင့် ကိုအောင်သည် တက်ကသိုလ် ထဲက သူငယ်ချင်းများဖြစ်ကြလေသည်။ အင်ဂျင်နီယာ မှ ပြီးကြသူများဖြစ်ပြီး ကုမဏီ တစ်ခုတည်းတွင် အတူတူဝင်လျှောက် အတူတူအလုပ်ရပြီး ဆောက်လုပ်ရေး များအဖြစ် အသက်မွေးနေကြလေသည်။သူတို့နှစ်ဦးမှာ ညီအစ်ကို ကဲ့သို့ပင် တစ်ပူးပူး တစ်တွဲတွဲ နှင့် သံယောဇဉ်ကြီးကြပေသည်။
မတူတာ တစ်ချက်ပဲ ရှိသည်။ ကိုဇော်မှာ ယခုထက်ထိ မိန်းမမရသေးသော လူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အလုပ်ပြီးသေးလျှင် အိမ်တန်း မပြန်ကြပဲ နေ့တိုင်းနီးပါး ဘီယာ ဆိုင် အရက်ဆိုင် ထိုင်ပြီး ထွေရာလေးပါ ပေါက်တက်ကရ အထူးသဖြင့် လိင်အကြောင်း စကားစမြည်ပြောတက်ကြလေသည်။ အချင်းချင်းရှိတာလေးတွေ မျှဝြေပီး ဇာပြာ နဲ့ထိုင်ကူး တက်ကြသည်။ ယနေ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် မျက်နှာညိုးသည်ကို ကိုအောင် သတိထားမိလေသည်။
“ သားကြီး ဒီလိုကွာ.. ငါကွာ ငါဒီတစ်သက် အိမ်ထောင်ရေးကံပါမယ်မထင်ဘူးကွာ”
“ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲကွ… မင်းချိန်နေတဲ့ မေနှင်းကကော ဘယ်လိုဖြစ်သွားလို့လဲ”
“အဆင်မပြေဘူးကွာ… သူငယ်ချင်း.. ငါ့ကိုမချစ်နိုင်ဘူးတဲ့… အဓိကကတော့ ကောင်မလေးက ငါ့ထက် အသက်ငယ်နေတယ်ကွာ… ငါမှားသွားတယ်… သားကြီးရာ ကျောင်းတုန်းကလည်း ဘဝကျင်ဖော်မရှာပဲ စာမှစာပဲ လုပ်ခဲ့… အလုပ်ထဲရောက်တော့လည်း ပိုက်ဆံပဲ ကုန်းရုံးရှာ… သူငယ်ချင်းတွေ မိန်းမရတော့မှပဲ… သွေးသားက တောင့်တလိုချင်လာ… တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ကာမအရသာကို ဘဝမှာ တင်းပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားချင်တယ်ကွာ… ဖာချတော့လည်း မသန့်တော့ မမှုတ်ရဲ အစွပ်လေးနဲ့ချရတာလည်း ကြာတော့ ဖီး မလာချင်တော့… အဲလိုကြီးနဲ့ ဘဝဆုံးသွားမှာလည်း ဆိုးကွာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် ဘဝမှာ ကာမအရသာကို စိတ်ကူးရှိသလို စိတ်လွတ် လက်လွတ် ခံစားလိုက်ချင်တယ်ကွာ”
ဆိုပြီး ကိုဇော်တစ်ယောက် ရေပင်မရောတော့ အရက်ကို တစ်ကြိုက်တည်း မော့ချလိုက်လေတော့သည်။ ကိုအောင်စိတ်ထဲတွင်တော့ ငါ့သူငယ်ချင်းကို ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတာသာ စိတ်ထဲတွေးနေပေတော့သည်။
“အား… ပြီးပြီ မိန်းမ”
ထုံးစံအတိုင်း ပြီးခါနီးတော့ အင်ကြင်းတစ်ယောက် ဒူးထောက် လျှာလေးထုတ်ပြီး သူအတွက် ဆုလာဒ်ကို စောင့်မျှော်နေပေသည်။
“ အား”
ကိုအောင်တစ်ယောက် လျှာပေါ်ကို လရည်တွေအဖွေးသား ဂွေးထုချပေးလိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်ကိုလည်း ခပ်စပ်စပ်လေး လီးနှင့်ရိုက်လိုက်သည်။ အင်ကြင်းတစ်ယောက် လီးရည်အားလုံးကို မမြိုချသေးပဲ ပါးစပ်ဟပြလိုက် အရသာခံပြလိုက် လုပ်နေပြီးမှ လီးရည်ကို မြိုချလိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်တွင်ပေနေသော လီးရည်များကို လက်ညိုးနှင့် သုတ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ရက်လိုက်သည်။
“ကောင်းလား မိန်းမ”
“အင်း အရသာရှိတယ်… ချိုနေတာပဲ… ဒီတစ်ခေါက်တော့”
“ မိန်းမ တစ်ခြားလူတစ်ယောက်နဲ့ လိုးချင်လား”
“ဘာ… ဘယ်လို ဘာပြောလိုက်တာ”
“ ဪ… ကိုမဟုတ်တဲ့ တစ်ခြားလူနဲ့လိုးချင်လား ကိုကို့ရိုးသွားနေပြီလား”
“ရှင် ကျွန်မကို ဘယ်လိုအစားထဲက မှတ်နေလို့လဲ ကိုအောင် ကျွန်မဘာသာ ကျွန်မ ခင်ပွန်းနဲ့ အပေါက်စုံအောင် ခံမယ် အဲလောက်တော့ နှာမထဘူး ကြည့်ရတာ ရှင်ကျွန်မကို သံသယ ဝင်နေတာလား”
“အဲလိုမဟုတ်ဘူးကွ… ကိုဆိုလိုရင်းက ကို့သူငယ်ချင်း ကိုဇော်ကွာ… ဒီကောင် အခုထက်ထိ မိန်းမကလည်း မရသေး ဖာချဖို့ကျတော့လည်း အေ ကြောက် ကာမအရသာကို ဘာမှန်းကောင်းကောင်းကြီး မသိသေးဘူးကွာ ကိုချင်းစာတယ် အစ်ကို အဲဒါသူကို မိန်းမနဲ့ အတူနေ….”
“ တော်တော့ ကိုအောင် ရှင်ကျွန်မကို ဖာသည်များ မှတ်နေလား… ရှင်ဘယ်လိုလောက်ထိ ကို့မိန်းမကို သူများနဲ့ပေးနေဖို့ တွေးရဲရတာလဲ… တော်တော့ ရှင်ဆက်မပြောနဲ့တော့… ဒီညတော့ ရှင်ကြိုက်တဲ့နေရာမှာ သွားအိပ် ကျွန်မနဲ့လာမအိပ်နဲ့”
ဆိုပြီး ကိုအောင်ကို လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ အခန်းအပြင်ကို တွန်းထုတ် တံခါးကို ဆောင့်ပြီး ပိတ် ဆိုဖာ ပေါ်မှာဒီညတော့ အိပ်ရုံကလွဲလို့ မတတ်နိုင်တော့။ အင်ကြင်းသည် ကုမဏီ မှာ မန်နေဂျာ အဖြစ် တာဝန် ထမ်းဆောင်နေသည်။
တကယ်တော့ အင်ကြင်းသည် ချမ်းသာသော မိသားစုမှ ဆင်းသက်လာသောကြောင့် ယခုလည်း ဖခင်ပိုင်သော ကုမဏီ မှာသာ ဝင်ရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ယခုလည်း အလုပ်ပါးသောကြောင့် အလုပ်တွင် ပျင်းပျင်းရှိသည်နှင့် ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး ဖုန်း ထဲသို့အသွား အပြာကား အသစ်များကို တွေ့လိုက်သဖြင့် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
“အင်း… ကိုနိုင်တစ်ယောက်လက်ချက်ပဲ နေမှာပါပဲ”
မနေ့ညက စကားကတောက်ကဆ များထားသဖြင့် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်စကားမပြောပဲ အလုပ်ထွက်လာကြပြီး သူမသိသော အချိန် ကိုနိုင်တစ်ယောက် ထည့်လိုက်ပုံရသည်။ ရုံးခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းလည်းရှိနေသောကြောင့် စိတ်လုံအောင် ဘေးဘီဝဲယာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး အင်ကြင်းတစ်ယောက် အောဇတ်ကား များကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ကားများမှာ ဇာတ်လမ်းသွားလေးများ ဖြစ်ပြီး အဓိကကတော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် မိန်းမဖလယ်လိုး နှင့် သူငယ်ချင်းမိန်းမကို ပြိုင်တူချကြတာချည်းတွေဖြစ်နေသည်။
အင်ကြင်းလည်း စိတ်ပါလာပြီး အဆုံးထိ ထိုင်ကြည့်ဖြစ်ရင်း ဆီယူကလောက် ဆိုသော စာတန်းလေးများကိုတွေ့ပြီး အင်တာနက် မှာချက်ချင်းရှာကာ ရုပ်ရှင်များ ဒေါင်း လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မထိန်းနိုင်တော့သည်အဆုံး အိမ်သာဘက်သို့ ထွက်သွားပြီး အဖုတ်ကို အားရပွတ်ပြီး စောက်ရည်ထွက်မှပဲ ပြီးသွားတော့ပေသည်။ ပြန်ရောက်တော့ အင်ကြင်းတစ်ယောက် ကိုအောင်နှင့် စကားမပြော အခန်းထဲဝင်ပြီး ကလောက်အိုး အကြောင်း အင်တာနက် အပေါ်မှာ စူးစမ်းလိုက်ရှာကြည့်သည်။
လျှောက်ဖတ်ကြည့်လိုက်သောအခါ ကလောက်ဆိုသည်မှာ သူထင်ထားသကဲ့သို့ မဟုတ်ပဲ အိမ်ထောင်ရေးပြသနာအများစု မဖြစ်အောင် ဖြေရှင်းသော အရာမှန်းနားလည်လာသည်။အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲစေသည့် အရာမဟုတ်ပဲ အိမ်ထောင်ရေးကို ပိုခိုင်မြဲစေသည့် အရာမှန်း ပိုသဘောပေါက်လာသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး ကတည်းက ယခုအချိန်ထိ ခင်ပွန်းနှင့်သာ အတူတူနေဖူးသော မိမိမှာလည်း အခြားအတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းများ လိုချင်သော လိုအင်များလည်း တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။
“ ကိုအောင်”
“ ပြောလေ အင်ကြင်း ကိုကို့ စိတ်ဆိုးနေတုန်းပဲလား”
“ ရှင့်သူငယ်ချင်းက သန့်လို့လား” “မိန်းမ မင်းဘာပြောလိုက်တယ်”
“ မေးနေတ ရှင့်သူငယ်ချင်းက သန့်လို့လား” “သန့်တာမှာ ရေတောင်ဆေးစရာမလိုဘူး… ဒါဆို မင်းသဘောတူလိုက်ပြီပေါ့”
“သွားပါ ကို့မိန်းမကို တန်ဖိုးမထားတဲ့လူ… ကဲ… ကျွန်မကို အားဆေးတိုက်ဦး… မသောက်ရတာ သုံးရက်တောင် ရှိပြီ”
“ အင်းပေါ့ မိန်းမရာ တိုက်ရမှာပေါ့”
ဆိုပြီး ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ပြီး လီးကို အင်ကြင်းမျက်နှာနားကို တိုးပေးလိုက်လေတော့သည်။ ဒီနေ့ အင်ကြင်းတစ်ယောက် အလှဆုံး ပြင်ထားသည်။ အတွေ့အကြုံအသင့်အတွက်ရင်တွေလည်း ခုန်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း သေသေချာချာရေဆေး အမွှေးရိတ်ပြီး အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ မှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်ပြီး ဆက်ဆီ ကျအောင် စကတ်အတိုလေးနှင့် လည်ဟိုက်ဝတ်ပြီး ဆိုဖာ ပေါ်မှာ ထိုင်စောင့်နေပေသည်။
စကတ်မှာလည်း စောက်ပတ်မပေါ်ရုံတမယ်ပင်အောက်တွင် ပင်တီ ဝတ်မထား နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ဘော်လီမဝတ်ထွားသဖြင့် ကြည့်ရသူအပေါင်း အမြင်နှင့်တင် တစ်ချီပြီးသွားနိုင်ပေသည်။ထိုအချိန်တွင် ခြံရှေ့မှာ ကားသံကြားရသည်နှင့် ဝမ်းသာသွားသည်။ ကိုဇော်နှင့် ကိုအောင်တို့ရောက်လာကြပြီပဲ တကယ်တော့ ကိုဇော်နှင့် အင်ကြင်းသည်။ အစိမ်းသက်သက် မဟုတ်ပေ။
ကိုဇော်သည် ကိုအောင်အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည့်အတွက် အိမ်ကိုတော့ ခဏခဏ လာဖူးနေသည်။ ယခုလိုမျိုး အခြေအနေတွင်တော့ ကိုဇော်ကော အင်ကြင်းကော စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းနေမည်မှာ အသေအချာပဲ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ထွက်ကြိုလိုက်တော့ ကိုဇော်ရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျွတ်ကြမတတ်ပင် ဧည့်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားပြီး အရက်ဝိုင်းနှင့် အမြည်းပြင်ပေးထားသော စားပွဲဘေးနားရှိ ဆိုဖာ ပေါ်မှာ အသီးသီးနေရာယူလိုက်ကြသည်။ ကိုအောင်က
“ အင်ကြင်းရေ အစ်ကိုဘဲကင်လေးပါ ဝယ်လာတယ် ဒါလေးလည်း ပြင်ပေးလိုက်ပါဦး”
“ ဟုတ်ကဲ့အစ်ကို” ဆိုပြီး အင်ကြင်းတစ်ယောက် မီးဖိုချောင် ဘက်ကို လှည့်ထွက်သွားပါတယ်။ အဲအချိန်မှာ ကိုဇော်တစ်ယောက်
“ဟေ့ကောင် မင်းမိန်းမက ဖြစ်ပါ့မလား”
ဟုဆိုရာ ကိုအောင်က
“ငါကတောင် ရပါတယ်ဆိုနေ မင်းက ဘာဖြစ်နေတာလည်း ယောက်ျားမဟုတ်သလိုပဲ”
ဟုငေါက်လိုက်တော့မှ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ထို့နောက် ကိုအောင်လည်း ဧည့်ခန်းထဲရှိ တီဗီ ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ညကဒေါင်း ထားသော ဇာတ်ကားတစ်ကားကို စဖွင့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အင်ကြင်းလည်း ပြန်ရောက်လာပြီး
“ ဟွန်း… ကိုအောင်တော့များ လောလိုက်တာ အေးအေးဆေးဆေးနားပါစေဦးလား ဧည့်သည်ကို အားနာစရာကြီး”
“အားနာစရာမလိုဘူး ဧည့်သည်က အဲလိုကို မစောင့်ချင်တော့ဘူး”
ပြောပြီး မိန်းမကိုပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်ပြနေလေတော့သည်။
“ဟေ့ကောင်လာပါဟ ကျောက်ရုပ်ကြီးလို ငူမနေပါနဲ့”
လို့ပြောပြီးကိုအောင်က လှမ်းအပြော အင်ကြင်းကတော့ ကာမဆိပ်တက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကိုဇော်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။ကိုဇော်လည်း မရဲတရဲသွားပူးပေါင်းပြီး ကိုအောင်နဲ့အတူ အပေါ်ပိုင်း လည်ဟိုက်ကို စွဲချွတ်လိုက်လေသည်။
“မိန်းမ လက်မြှောက်ထားစမ်း”
သိနေတယ်လေ။ အင်ကြင်းကောင်းကောင်း သိတာပေါ့။ ယောက်ျားတွေဘာကြိုက်တတ်မှန်း ဒါကြောင့် ဂျိုင်းကို အပတ်တိုင်း ပေါင်းသွားတင်ပြီ အမြဲတမ်း ဖွေးနေအောင် ထားတာပေါ့။ လက်မြှောက်ထားပေးတဲ့အချိန် ကိုအောင်ရော ကိုဇော်ရော ဂျိုင်းကို လျှာနဲ့အငမ်းမရ ယက်ကျပါလေရော။ ရှိန်နေတဲ့ ကိုဇော်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ရဲတင်းစ ပြုလာသလို အင်ကြင်းခံစားလာရတယ်။
“ပလပ်.. ပလပ်”
” အင်း…..”
ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖီလင် အင်ကြင်းတစ်ယောက် ကျားနှစ်ယောက်နဲ့ အဲလိုခံစားလိုက်ရတော့ ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုအောင်တစ်ယောက် စကပ် ကိုချွတ်မလို့အလုပ်
“မချွတ်နဲ့ကိုအောင်”
ဆိုပြီး ပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ စကပ် ကြားထဲကနေ စောက်ဖောက်ကြီး ပြူးနေအောင် ထွက်လာလေသည်။
“ဝါးးးး လှလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်”
ကိုဇော်တစ်ယောက် ကန့်သတ်ချက်တွေကို လုံးဝကို ချိုးဖျက်ပစ်လိုက်တော့သည်။
” အင်ကြင်း… အဲစောက်ပတ် ကိုဇော်ကိုပေးယက်ကွာ”
ဆိုပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ အင်ကြင်းတစ်ယောက် သူမျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး ကိုအောင်ကို တစ်ဖက်က လီးစုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ အင်ကြင်းတစ်ယောက် အကောင်းကြီးကောင်းနေလေသည်။
” အင်ကြင်း… ပြီးအောင်ပွတ်နော် ကိုဇော်စောက်ရည်သောက်ချင်လို့”
အိုကေ လေ ကြိုက်ပြီပေါ့။ အင်ကြင်းတို့ နဂိုကတည်းကမှ အကောင်းကြီး ကောင်းနေတဲ့ အင်ကြင်းတစ်ယောက် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အချီကြီးပြီးသွားလေသည်။စောက်ရည်မှာလည်း တာတမန် ကလွှတ်လိုက်တဲ့ ရေတွေအလား ကိုဇော်ပါးစပ်ထဲကို တရဟော ကျသွားလေသည်။ ကိုဇော်ကလည်း တစ်စက်မှ အလေအလွင့်မရှိစေချင်သည့် အလား အကုန်လုံးကို မြိုချရင်း နောက်ဆုံးအလုတ်ကို ပါးစောင်ထဲထည့် အရသာခံပြီးတော့မှ ဖြေးဖြေးချင်း မျိုချလိုက်လေသည်။ အင်ကြင်းလည်း ပါးစပ်ထဲမှာလီးကိုချွတ်ပြီး
“ကောင်းလား… ကိုဇော်”
“ကောင်းလိုက်တာ ဘီယာ နဲ့တောင်မလဲနိုင်ဘူး စောက်ရည်ကို အခုမှ ပထမဦးဆုံးသောက်ဖူးတာ ကဲကို့ကိုလည်း လီးစုပ်ပေးပါဦး”
“အင်း… ”
ဆိုပြီး အင်ကြင်းတစ်ယောက် ကိုဇော်ရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး လီးကိုကုန်းမှုတ်ပေးနေတုန်း နောက်က ကိုအောင်က တင်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး စောင့်လိုးနေပေတော့သည်။
” အား…”
ကိုဇော်တစ်ယောက်လည်း အင်ကြင်းခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး အကောင်းကြီး ကောင်းနေပေတော့သည်။ အင်ကြင်းလည်း ပါးစပ်ကနေတောင် မအော်အား လီးနဲ့ပါးစပ်မှာ အစို့ခံထားရပြီး ကိုအောင်ကလည်း နောက်မှ သားအိမ်ထောက်လောက်အောင် သည်းကြီးမည်းကြီး စောင့်ထည့်နေသည်။
“အား… ကောင်းတယ်ကွာ…. ပြီးသွားလိမ်.မယ် ဒီအတိုင်းဆို ပါးစပ်ထဲမှာ”
“ပြီးလိုက် ကိုဇော် ကိုဇော် ပါးစပ်ထဲမပြီးတောင် စိတ်ဆိုးမှာ အင်ကြင်းက လီးရည်သောက်ချင်တာ”
” ဪ… ကြိုက်သွားပြီ ပြီးမှာတိုက်မယ် ကိုဇော် အရင်လိုးပါရစေဦး”
ဆိုပြီး အင်ကြင်းဖင်နောက်ကိုသွားပြီး ကိုအောင်ကို အင်ကြင်းအောက်ဝင်စေပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထည့်ပြီး သူကိုတိုင်က လီးကို ဖင်ကြားထဲထည့်ပြီး ညောင့်နေလေရဲ့။
“အား….”
ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖီလင် ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲ မြင်ဘူးသလောက် အပြင်မှာ တယ်ကောင်းတဲ့ ဖီလင် မျိုးပါလား။ ကျားနှစ်ယောက် ညပ်ချတာလောက် ကောင်းတာမရှိတော့ တစ်ယောက်ကဖင်ကိုလိုး တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ကိုလိုး တင်းပြည့်ကြပ်ပြည့်နဲ့ ကောင်းလွန်းလို့ စိတ်ရှိလက်ရှိ အင်ကြင်းတစ်ယောက်အော်မိသည်။
သုံးယောက်သား ချွေးတွေတဒီးဒီးကြအောင် ကာမအရသာခံစားပြီး ကိုအောင်က ပိုဇေရှင် ပြောင်းမည်ဆိုသဖြင့် အင်ကြင်းကို စောင့်စောင့်ထိုင်စေပြီး ဒီတစ်ခါ ကိုအောင်ကို ကျောပေးပြီး ဖင်ထဲလီးကိုထည့်ခိုင်း ကိုဇော်ကိုကျ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ခိုင်းပြီး လိုးခိုင်းလိုက်တယ်။
လီးနှစ်ချောင်းတွင် ကိုဇော်ဖင်လိုးတုန်းက ခံနိုင်သော်လည်း ကိုအောင်လိုးတော့ နည်းနည်းကြပ်သလို ကိုအောင်လီးက ကိုဇော်လီးထက် ပိုကြီးသလို ခံစားရ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုအောင်ကော ကိုဇော်ရော စံချိန်မှီလီးများ ဖြစ်ကြသဖြင့် အင်ကြင်းလည်း ဘယ်နှချီပြီးမှန်း မသိအောင် ကိုပြီးနေလေသည်။
“ ကဲ… ရှင်တို့နှစ်ယောက် ပြီးခါနီးရင် ပြော ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ သိတယ်နော် ကိုအောင်”
“အား… အား ငဇော်ရေ ပြိုင်တူပြီးမယ်ဟ ပြီးရင်အထဲမှာမပန်းနဲ့ ထုတ်လိုက်”
ကိုအောင်နှင့် ကိုဇော်လည်းပြိုင်တူ လီးများကို စွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက် အင်ကြင်းလည်း စားပွဲပေါ်က ဖန်ခွက်အလွတ်တိလုံးကို ကောက်ယူပြီး လီးနှစ်ချောင်းနားတေ့ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုအောင်နဲ့ ကိုဇော်လည်း လီးတွေကို ခွက်ကိုဦးတည်ပြီး ထုပေးလိုက်ပြီး
“ အား….. ထွက်ပြီ”
ဆိုကာ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ခွက်ထဲကို လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။အင်ကြင်းလည်း လီးရည်ကုန်တဲ့အထိစောင့်ပြီး
“ကဲ ရှင်တို့ ခွက်ထဲကို အရက်တွေထည့်လိုက်ကျ ချီယား လုပ်ကြမယ် သုံးယောက်”
ကိုအောင်နဲ့ ကိုဇော်ရဲ့ အရက်ထည့်တဲ့ခွက်ရယ် အင်ကြင်းရဲ့ လီးရည်ခွက်ရယ်ကိုင်မြှောက်လိုက်ပြီး ချီးယား လုပ်တော့အင်ကြင်းတစ်ယောက်
“ ဝမ်းစတုတ် နော် ”
ဆိုပြီး များပြားလှသော လီးရည်တွေကို သောက်ချလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးအလုတ်ကို ချက်ချင်းမငုံသေးပဲ ပါးစပ်ဟပြလေသည်။ ကိုအောင်နဲ့ ကိုဇော်လည်း အရက်သောက်ရမှာတောင် မေ့သွားကြလေသည်။ ကိုဇော်လည်း တစ်ခုခုကို သတိရသွားပြီး ခဏဆိုကာ ဖုန်းထုတ်ကာ ပါးစပ်ထဲလီးရည်ရှိနေသည့်ပုံကို အနီးကပ် ဓာတ်ပုံ ရိုက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အင်ကြင်းလည်း လီးရည်အားလုံးကို မြိုချလိုက်သောအခါ ကိုဇော်က
“သားကြီးရေ… မင်းမိန်းမ ဝမ်းစတုတ် ကတော့ တကယ်ကို လက်ဖျားခါရပါပေတယ်”
ဟု ချီးမွန်းလိုက်လေသည်။ အင်ကြင်းလည်း စစ်ပွဲအောင်နိုင်သော စစ်သူကြီး တစ်ယောက်အနေနဲ့
“ကဲ.. ကိုဇော် ဒီညတော့ ဒီမှာညအိပ်လိုက်တော့… ကိုအောင်ကော သဘောတူလားဆိုတော့”
ကိုဇော်က ကိုအောင်နဲ့ အရွက်ခွက်ချင်း တိုက်ပြီး
“ဝမ်းစတုတ် နော်”
ဟုပြောလိုက်လေရာ သုံးဦးသား ရီမောသံများ အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်သွားလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment