ကြေးစားမလေး ခင်သက်ထား (စ/ဆုံး)

 ကြေးစားမလေး ခင်သက်ထား (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ခင်သက်ထားသည်စိတ်စောနေသဖြင့် ဖာသည်မဆန်ဆန် ဦးဘ၏ပြော့ခွေနေသောလီးကြီးကို သူ၏ လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးများဖြင့်ဆွပေးနေရာ မကြာမီမာကြောတောင့်တင်းလာ၏။မတောင်မီက ကြက်တက်လေးလောက်ရှိသော်လည်း တောင်လာသောအခါ ခရမ်းသီးအလတ်စားနီးနီးကြီးထွားလာပြီးလျှင် အရှည်ငါးလက်မခွဲခန့်ရှိလေသည်။ ခင်သက်ထားခြင်ထောင်သံပါပါညု၍ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

 ‘‘ ဟီဟိ ဘဘကြီး ခလေးမွေးအောင်လုပ်နိုင်လို့လား ’’ 

‘‘ ညားတော့သိရမှာပေါ့ကွာ ’’ 

‘‘ သိနေတာပဲ ဘဘကြီးဟာက ထလဲမထ သေးလဲသေးနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဟိုမှာ လူမမာတယောက်လုံးပစ်ထားခဲ့ရတာ ဘဘကြီးရဲ့ ’’ 

တိုလျှင်တုတ် သေးလျှင်ရှည်ပါစေဟု မိန်းမတို့ဆုတောင်းပြည့် လီးပိုင်ရှင်ဖြစ်ပါ၏။

‘‘ လာတော့လဲ ဘဘကြီးဟာကကြီးသားနော် ’’ 

ခင်သက်ထားကပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆောက်ရည်ကြည်များရွမှ်းနေသည့် ဆောက်ပတ်ထဲလီးမြုပ်အောင်ဆွဲထည့်ပေးလိုက်သည်။

‘‘ မကြီးပါဘူးကွဲ့ ခံကြည့်တော့သိမှာပေါ့ ’’ 

ဦးဘကြည်သည် အသင့်ထည့်ပေးထားသော သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှဝင်အောင်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးလျှင် နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ တချက်ချင်းမျှင်းဆောင့်၏။ခင်သက်ထားမှာထိုထက်ကြီး၍ရှည်သောလီးများကိုခံဖူးသဖြင့် ကျင့်သားရနေသော်လည်း ရုတ်တရက်ဝင်သွားသောအခါ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။

‘‘ နာလို့လား ထား ’’ 

‘‘ မေးမှမေးရက်ပလေ ဘဘကြီးရယ် . . . ထားကအပျို၊ ဘဘကြီးကလူအိုလဲဖြစ်ပြန် လီးကလဲကြီးပြန်ဆိုတော့နာတာပေါ့ . . . ထားဒီလိုယောကျ်ားနဲ့ တခါမှမတွေ့ဖူးဘူး။ဘဘကြီးကိုချစ်လွန်းလို့ အခုလိုကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီးခံပေးတာသိလား၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် ကိုယ့်ထက်လဲအသက်အရွယ်ကြီးတော့ ထားအနေနဲ့ မရှက်နိုင်ဘဲ ဘဘကြီးလီးကိုဆွပေးတယ်မဟုတ်လား ’’ 

‘‘ သိပါတယ်ကွယ် . . . ဘဘကြီးကဒါကြောင့်ချစ်တာ ’’ 

ဦးဘသည် ခင်သက်ထား၏ ဗိုက်ပေါ် သို့တသားထဲကျအောင်ဖိချလိုက်ပြီးလျှင် ချိုင်းအောက်မှလက်လျှို၍ သိုင်းဖက်ခါဆယ်ချက်ခန့်ဆက်ဆောင့်ပေးနေ၏။သူ့ဗိုက်ခေါက်သားကြီးကခံနေသဖြင့် လီးမှာခင်သက်ထားဆောက်ခေါင်းတွင်းသို့မဝင်ဘဲ သုံးပုံနှစ်ပုံမျှသာဝင်ထွက်နေသည့်အတွက် ခင်သက်ထားအဖို့အားမလိုအားမရဖြစ်နေ၏။

အောက်မှပင့်လျှက် စကောဝိုင်းသလိုဝိုင်း၍ ခါးလေးကိုကော့ကော့ထိုးလိုက်ရာ ဦးဘသည်အထူးဇိမ်တွေ့နေ၏။အပေါ်မှသုံးလေးချက်ညှောင့်လိုက် နားနေလိုက်နှင့် ခင်သက်ထား၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်နေလေ၏။ ခင်သက်ထားကလည်း ဦးဘ၏ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ခါမျက်လုံးအစုံဝင်းနေ၏။ဦးဘ၏ကိုယ်လုံးမှာ ဝလွန်းသဖြင့် ကျော်မိုး၊ ဟာမက်၊ လီလျောင်တန်တို့၏ သုံးကိုယ်စာလောက်လေးသော်လည်း ခင်သက်ထားသည် ကာမစိတ်ကြောင့် မမှုပေ။ အောက်မှနေ၍တအင်းအင်း တအဲအဲညဉ်းညူရင်း ဦးဘ၏နှုတ်ခမ်းကိုပင် အတင်းလိုက်စုတ်နေ၏။ 

‘‘ ဆောင့်လေဘဘကြီးရဲ့ အပေါ်ကဖိထားရုံနဲ့ပြီးမှာလား ’’ 

ခင်သက်ထားကအားမလိုအားမရ ပြောဆိုရင်း သူ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန်ကားပေးလျှက် သုံးလေးချက်ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ဦးဘမှာမောနေ၏။ စိတ်ရှိတိုင်းလဲထင်းတိုင်းမဆောင့်နိုင်ပေ။ 

‘‘ ဆောင့်နေတာပဲထားရဲ့ . . . မင်းကသိပ်လောကြီးနေတာကိုး ’’ 

ဦးဘသည်မောဟိုက်သံကြီးနှင့်ပြောရင်း ခင်သက်ထား၏ပခုံးနှစ်ဖက်ကို နာနာဖက်၍ ခွန်အားရှိသမျှ ၁၀ ချက်ခန့် သွက်သွက်ကြီးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ကုတင်ကြီးတစ်ခုလုံး သွက်သွက်ခါလျှက် ဂျိုးဂျိုးဂျွတ်ဂျွတ်အသံများ မည်ဟီးသွားလေသည်။

ထိုအခါ ခင်သက်ထားသည်တချီပြီးသွားသဖြင့် ဦးဘ၏ကျောပြင်ကြီးကို ပွတ်တိုက်ကုတ်ချစ်နေ၏။ ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ကားလိုက်စုလိုက်နှင့် အကြောအချဉ်စုရုံးတက်နေသည်။ဦးဘကားမပြီးသေးပေ။ ဟောဟဲ ဟောဟဲ နှင့်မောနေ၏။ ဗိုက်ပေါ်တွင်မလှုပ်ရှားဘဲငြိမ်သက်နေရာ ခင်သက်ထားသည်တချီပြီးသွားသဖြင့် တဏှာစိတ်လျော့နည်းကာ လေးရမှန်းသတိထားမိလာတော့၏။ 

 ‘‘ မပြီးသေးဘူးလားဘဘကြီးရယ် ဘဘကြီးကိုယ်ကလေးလိုက်တာ ’’

 ‘‘ မပြီးသေးဘူးထားရဲ့ ၊ ပုံစံတမျိုးပြောင်းလိုးပါရစေ ’’

ဦးဘသည် ထား၏ရင်ဘတ်ပေါ် မှထလိုက်၏။ပြီးလျှင် ထား၏တကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် တွင်ကန့်လန့်၊ ဖင်နှစ်လုံးကို ကုတင်အစွန်းတွင်တင်ထားလျက်၊ အောက်မှခေါင်းအုံးခုလိုက်သည်။

ထို့နောက် လက်နှစ်ချောင်းနောက်သို့ပစ်ခါ နံရံကိုတွန်းထားစေလျက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင်ဝင်ရပ်၍ တချောင်းကိုပခုံးပေါ် သို့ထမ်းတင်လိုက်သည်။ဤတွင် ခင်သက်ထား၏ဆောက်ပတ်အုံလေးတစ်ခုလုံးမှာ နောက်သို့ အစွမ်းကုန်ပြူးထွက်နေရာ တောင်မတ်နေသောသူ၏လီးကြီးကို တေ့ပြီးသွင်းလိုက်သဖြင့် 

‘‘ ဖွပ် ’’

ဆို အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်။ ခင်သက်ထားလည်း အထက်သို့ကော့ကော့တက်သွားပြီးလျှင် မော့၍ဦးဘအားကြည့်ကာ

 ‘‘ အခုမှ အဆုံးဝင်တယ်ဘဘကြီးရဲ့ ၊ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်စမ်းပါ၊ ထားတောင့်ခံထားမယ်’’ 

ဟု ရယ်သွေးသွမ်း၍ပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့လည်း၊ ယောကျ်ားများဟာ ဘယ်လောက်ပဲအသက်ကြီးကြီး ဒီနေရာမျိုးမှာ တကယ်ကြိုးစားပါလားဟု မှတ်ချက်ချမိပြန်သည်။

‘‘ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်စမ်းပါ၊ ထားတောင့်ခံထားမယ် ’’ 

ဦးဘမှာ ညှောင့်အားဆောင့်အားကောင်းသည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်၍ မို့မောက်ကြီးထွားသောနို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို နာနာနယ်လျက် အချက်လေးဆယ်ခန့်မနှေးမမြန် တအားဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ . . . 

‘‘ ဖွတ် . . ဖတ်ဖတ် . . စွပ်စွပ် . . ပြွတ် . . ပြွတ် . . ဖွပ် ’’ 

ဟူသော ဆောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သံထွက်သံများ တခန်းလုံးဆူညံသွားပြီးလျှင် နှစ်ဦးသားဆုံ၍ အဆုံးစွန်ပန်းတိုင်သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

‘ ကောင်းရဲ့လား ထား ’’ 

‘‘ ကောင်းပါတယ် ဘဘကြီးရယ်၊ ဘဘကြီးရောကောင်းရဲ့လား ’’ 

‘‘ ကောင်းတာတော့မပြောနဲ့ဟေ့၊ အိမ်ကဟာမကြီးကိုမေ့သွားတာပဲ ’’ 

ဦးဘသည် တစ်မိနစ်ခန့်မှိန်းပြီးလျှင် ခင်သက်ထားဆောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရာ

 ‘‘ ဖွပ် .. ဗြွတ် ’’

ဟူသောအသံနှင့်အတူ အပြင်ဘက်သို့ တန်းလန်းကြီးထွက်လာလေတော့သည်။ခင်သက်ထားကလည်းလူးလဲထ၍ အဝတ်အစားများဝတ်လိုက်လေသည်။

‘‘ ကဲ တူမလေး၊ နောက်တပတ် ဥပုပ်နေ့ ဒီအချိန်ကျရင် ဆက်ဆက်လာခဲ့ဦးနော် ’’

‘‘ ဟုတ်ကဲ့ဘဘကြီး ’’ 

ဦးဘသည်လီးတန်းလန်းနှင့် သူ၏ဘီရိုထဲမှ ငွေအထပ်လိုက်ဆွဲထုတ်ခါ ခင်သက်ထားအားကတိအတိုင်းပေးလိုက်သည်။ခင်သက်ထားမှာအပြုံးပန်းပွင့်လျက် ဦးဘအပေါ် အားကိုး၍လင်လုပ်ချင်စိတ်များ တမဟုတ်ချင်းပေါ် လာလေသည်။ 

‘‘ ထား ဘဘကြီးကို တကယ်အားကိုးရမှာလား . . ဟင် ’’ 

ထားကငွေစက္ကူများကိုယူ၍ သူ၏လက်ပွေ့အိတ်ထဲသို့ထည့်ရင်း အပြုံးလေးနှင့်မေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဦးဘ၏ခါးကိုသိုင်းဖက်ရင်း ရင်ချင်းအပ်ထားလေသည်။ 

‘‘ ဟဲ . . ဟဲ . . တကယ်မဟုတ်ဘူး အခါတရာ ( တယ် ) ပါတယ် တူမလေးရဲ့ ၊ မင်းကသာ ဘဘကြီးကို မလှည့်စားပါနဲ့ ’’ 

‘‘ အို .. ဘဘကြီးရယ်၊ ထားအနေနဲ့ လှည့်စားစရာမလိုပါဘူး။ ဘဘကြီးတို့လို ယောကျ်ားတွေကမှလှည့်စားမှာပါ။အခုလဲ ဘဘကြီးမယားဖြစ်အောင်လုပ်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ ထားအနေနဲ့ ဘဘကြီးကိုဘဲလင်သားအသိအမှတ်ပြုချင်နေပါတယ်။ ဘယ်လိုလဲဘဘကြီး ဒီကိစ္စကိုအမြန်ဆုံးအကောင်အထည်ဖော်နိုင်ပါ့မလား ’’ 

‘‘ အကောင်အထည်ဖော်စရာမလိုပါဘူး ထားရယ်။ ဒီလိုပဲနေသွားကြတာပေါ့။ ဘဘကြီးမင်းတို့သားအမိအတွက် လိုသလောက်စရိတ်ထောက်မှာပေါ့ ’’ 

ခင်သက်ထား၏ချစ်စဖွယ်မျက်နှာကလေးမှာ ငြှိုးကျသွားသည်။

‘‘ ဒါဖြင့် . . ဘဘကြီးက ထားကို အပျော်သဘောမျိုးပေါ့လေ ’’

 ‘‘ ဒီလိုလဲမဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ လူကြီးဆိုတာ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက်ခာ ကိုယ်ပြန်ငဲ့ရသေးတယ် ’’

 ‘‘ ထားနားလည်ပါပြီ။ဘဘကြီးတို့လို လူကြီးလူကောင်း ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် စက်ရုံပိုင်ရှင် သူဌေးတွေဟာ ကိုယ့်လက်အောက်ကအလုပ်သမားမိန်းကလေးတွေကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး အပျော်ခြေတော်တင်လေ့ရှိတယ်ဆိုတာ ထားသိပါတယ်၊ဒါပေမယ့် ဘဝအခြေအနေကမလှတော့ သိရက်နဲ့ဇွတ်မှိတ်ရတာပဲ ’’ 

ခင်သက်ထား၏အသံမှာ တုန်ရီလျက် မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်ရည်များရစ်ဝဲလာ၏။

‘‘ ဘဘကြီးမငြင်းလိုဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဘဘကြီးကသူများနှင့်တူတာမဟုတ်ဘူးကွ။ မင်းကိုမယားငယ်အဖြစ်နဲ့ယူထားရင် ပေါ် သွားတဲ့တနေ့မှာ မင်းလဲဒုက်ခရောက်မယ် ဘဘကြီးလဲအရှက်ကွဲမယ်၊ ဒါကြောင့် ဘဘကြီးတောင်းပန်တာပါ။နောင်အခြေအနေပေးလာရင်လည်း ဖြစ်သလိုစခန်းသွားကြသေးတာပေါ့ ’’ 

တကယ်တော့လည်း ထားတို့လို အားကိုးရာမဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် ယောကျ်ားတကာတို့၏ လှည့်စားခြင်းကိုခံရမည်သာဖြစ်သည်။ 

‘‘ ရှိပါစေတော့ ဘဘကြီးရယ်၊ ထားရဲ့ကုသိုလ်ကံကဆိုးပါတယ်၊ ကိုင်း ထားပြန်မယ်၊ ဘဘကြီးချိန်းတဲ့နေ့ကို ထားလာခဲ့ပါ့မယ် ’’

ထားသည် ငိုသံပါလေးနှင့် ပြောဆိုပြီးနောက် ဦးဘ၏အခန်းထဲမှ ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားလေသည်။

ဤအချိန်မှစ၍ ထား၏ဘဝမှာ ကြေးတန်းစားမိန်းမပေါ့ဘဝသို့ ကူးပြောင်းမှန်းမသိ ကူးပြောင်းသွားလေပြီ ငွေအတွက် ရူန်းကန် ရလေတော့သည်။အပြင်ဘက် ဘိနပ်ချွတ်သို့ရောက်သောအခါ ထားသည်မျက်လုံးပြူးသွားရှာ၏။ အကြောင်းမူကား သူမချွတ်ခဲ့သော ဒေါက်မြင့်သားရေဘိနပ်မှာ မတွေ့ရတော့ပေ။ အနီးအပါးတွင်မည်သူမျှလည်းမတွေ့ရ။ လူရိပ်လူခြေလည်းမမြင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်စွာငြိမ်ချက်သားကောင်းနေသည်ကို ထူးဆန်းစွာတွေ့ရလေသည်။သို့သော် အချိန်မရှိတော့သဖြင့် ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေးတောမနေတော့ပဲ ခွေးချီသွား၍သာ မိမိဘိနပ်မတွေ့ရတာဖြစ်မည်ဟု တထစ်ချယုံကြည်လျက် လှေခါးမှပြေးဆင်းသွားလေသည်။ 

အိမ်ရောက်သောအခါ မိခင်ကြီးအား ရရှိလာသည့်ငွေကြေးနှင့် ဆရာဝန်ခေါ် ၍ ကုသသဖြင့် သက်သာသွား၏။ဆရာဝန်ပြန်သွားပြီး များမကြာမီအတွင်း ခင်သက်ထားမမျှော်လင့်တော့သော ချစ်သူဇော်လွင် ပေါက်လာသည်။ ခင်သက်ထားမှာဝမ်းသာလွန်း၍ ရုတ်တရက်အံအားသင့်သွားသည်။ ပြီးတော့လည်း မျက်လုံးအိမ်အတွင်းမှ မျက်ရည်ဥများဝဲလာသေးသည်။

‘‘ ဟင် .. မောင် . . ထားကိုမမုန်းသေးဘူးနော် ’’ 

ခင်သက်ထားဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဇော်လွင်အားပြေးဖက်လိုက်၏။ ဇော်လွင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပြေးဖက်၍

 ‘‘ မမုန်းသေးပါဘူးထားရယ်၊ ထားဟာ သစ္စာရှိမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း မောင်အခုမှသိရလို့ တောင်းပန်ဘို့တမင်လာခဲ့တာပါ ’’ 

ဟု အပြုံးနှင့် လေချိုအေးအဖြေပေးလိုက်သည်။ ထား၏ချစ်စရာမျက်နှာလေးမှာ လမင်းကြီးပမာ ဝင်းလက်သွားရှာသည်။ 

‘‘ ဝမ်းသာလိုက်တာမောင်ရယ်၊ လာအခန်းထဲသွားရအောင်။မောင့်ကိုလေ ထားမျိုသိပ်ထားသမျှခံစားချက်တွေဖွင့်ပြောချင်လွန်းလို့ ’’ 

ထား၏မိခင်ကြီးမှာ ဆရာဝန်၏ဆေးတန်ခိုးကြောင့် အိပ်ပျော်နေလေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် ခင်သက်ထားနှင့်ဇော်လွင်လည်း အခန်းထဲသို့ တပြုံးပြုံးရောက်ရှိလာကြသည်။ အခန်းတခုလုံးကား မိန်းကလေးတဦးတယောက်၏ အသုံးအဆောင်များပြည့်နှက်နေရုံမျှမက ခြေရင်းပိုင်း၌ ကိုယ်အလှပြုပြင်သောအားကစားပစ္စည်းများကိုပါ တွေ့မြင်ရပေသည်။

‘‘ ထားကအားကစားလဲဝါသနာပါတယ်နော်၊ မောင်ဖြင့်သိတောင်မသိဘူးကွယ်၊ ဒါကြောင့် ကိုယ်ကာယဟာသဘာဝထက်ပိုပြီးလှနေတာကိုး ’’ 

ဇော်လွင်သည် ခင်သက်ထား၏အလှကိုချီးကျူးပြီးနောက် ပခုံးမှလွယ်အိတ်ကိုနံရံမှ ချိတ်တခုတွင်ချိတ်ထားလိုက်၏။ ခင်သက်ထားမှာဇော်လွင်၏အိတ်ကိုတချက်မျှလှမ်းကြည့်လျက် 

‘‘ ဘာတွေများဝယ်လာတာလဲမောင်ရယ် ဒုက်ခရှာလိုက်တာ၊ ထားကလက်ဆောင်ပေးမှချစ်မယ့်ကြိုက်မယ့်မိန်းမစားမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ မောင့်အပေါ် မှာတကယ့်မေတ္တာစစ်နဲ့ချစ်နေတာပါ၊ မှန်း . . ဘာတွေလဲ ထားမကြည့်ရဘူးလား ’’ 

ဟုပြောပြောဆိုဆိုလွယ်အိတ်ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်စဉ် ဇော်လွင်က ခင်သက်ထား၏လက်ကိုဆွဲကိုင်ထားလျက် 

‘‘ မကြည့်ပါနဲ့ထားရယ်၊မောင်ပြန်ခါနီးကျပြလဲပြမယ် ပေးလဲပေးမယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ချစ်သူတယောက်အနေနဲ့အမြတ်တနိုးပေးတဲ့လက် ဆောင်ပစ္စည်းကိုတော့ လက်ခံစေချင်တယ် ’’ 

ဟုအပြုံးနှင့်ပြောရင်း တယောက်အိတ်ကုတင်လေးပေါ် သို့တွဲခေါ် သွား၏။ 

 ‘‘ ထားမေမေနေကောင်းသွားပြီမဟုတ်လားဟင် ’’ 

ဇော်လွင်ကစကားလွှဲ၍မေးလိုက်သည်။ 

‘‘ နေကောင်းသွားပါပြီမောင်ရယ်၊ ဒီအပတ်တော့ရောဂါလုံးလုံးပျောက်ကင်းရဲ့လို့မျှော်လင့်ရတာပဲ ’’

 ‘‘ ဝမ်းသာပါတယ်ကွယ် ’’ 

ခပ်ပြုံးပြုံးပြောလျက် ဇော်လွင်ကခင်သက်ထားအားရင်ခွင်ထဲဆွဲပြီးတချက်မျှ နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ခင်သက်ထားကနားလည်လိုက်ပါပြီ။ထို့ကြောင့်အခန်းတံခါးကိုကပြာကသီထပိတ်၍ ကုတင်ပေါ် ၌ပြန်ထိုင်သည်။ထိုအခါဇော်လွင်က ရင်ချင်းအပ်တအားဖက်၍ အလိုက်သင့်လှဲချလိုက်သည်။

‘‘ မောင့်အလိုကျထားမငြင်းရက်ပါဘူးမောင်ရယ်၊ ဒါပေမယ့် မေမေနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အတွက် မသင့်တော်ဘူးလို့အောက်မေ့တာပဲ ’’ 

‘‘ ဘာဆိုင်လို့လဲထားရယ်၊ ဒါတွေအယူမရှိပါနဲ့ ’’ 

ပြောရင်းဆိုရင်း ခင်သက်ထား၏ အပေါ် ကြယ်သီးများကိုတလုံးချင်းဖြုတ်နေသည်။ 

ထို့အတူ ထမီကိုခြေထောက်နှင့်ကန်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဘော်လီအင်္ကျီကို နို့ကြီးနှစ်လုံးအပေါ် မှဆွဲချွတ်၍ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပေးကာ အဆိုပါကြီးထွားဝင်းဝါနေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကို အသာအယာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် လူချင်းခွာလျက် ဇော်လွင်သည် သူ့ကိုယ်မှအဝတ်အစားများကို တခဏချင်းချွတ်ချလိုက်သည်။ ခင်သက်ထားမှာ သဘာဝကိုယ်လုံးနှင့် ပကတိဖြူဝင်းနေသည်။ 

ချစ်သူတယောက်မို့ ရှက်သွေးလေးများဖြန်းကာ ပေါင်နှစ်လုံးကိုရှက်လိမ်ထားသည်။ထို့ကြောင့်ဇော်လွင်မှာ ဆောက်ပတ်ကိုမတွေ့ရပဲ မို့မောက်ချွန်ကားသောနို့ကြီးနှစ်လုံးနှင့် ပြေပြစ်ဖြောင့်စင်းသည့် ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကိုသာ မက်မောစဖွယ်မြင်တွေ့နေရလေသည်။

ခင်သက်ထား၏သဘာဝအလှကိုကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ဇော်လွင်၏ကြီးထွားရှည်လျားလှသော လီးတံကြီးမှာတဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာလေသည်။လူချင်းခွဲနေသဖြင့် တယောက်၏သဘာဝကိုတယောက်ကတွေ့မြင်နေရရာ ထားကရှက်ဟန်ဖြင့် 

‘‘အို မောင်ကလဲ ရှက်စရာကြီး ’’ 

ဟုဆို၍ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ တဘက်သို့ကြောခိုင်းကာစောင်းအိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ကြီးထွားဖွံကားသောဖင်သားကြီးနှစ်လုံးနှင့်အတူ ညက်ညောသောကျောပြင်လေးတလျောက်ကိုမက်မောဖွယ်တွေ့မြင်ရပြန်လေသည်။ ဇော်လွင်မှာဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။ခင်သက်ထား၏နောက်တွင်အတူလှဲအိပ်၍ တောင်မတ်နေသောသူ၏လီးကြီးကို ဖင်နှစ်လုံးကြားသို့အသာတေ့သွင်းကာ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုအသာအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ခင်သက်ထား၏တကိုယ်လုံးမှာ ကြက်သီးများဖြန်းပြီးတုန်လှုပ်သွားရလေသည်။

‘‘ မောင်ကလဲကွယ် . . ’’ 

ခင်သက်ထားသည်ချွဲတဲတဲအသံနှင့်ညုကာ ပက်လက်လှန်မပေးဘဲ နို့နှစ်လုံးကိုလက်ဝါးနှင့်ဖုံး၍ စောင်းမြဲစောင်းထား၏။ ဖင်ကြားထဲတွင်လီးကြီးထိုးသွင်းထားသဖြင့် ယားသလိုလို ခံချင်သလိုလိုနှင့် တမျိုးအရသာထူးနေသည်။အမှန်မှာတော့ မိမိတကယ်ကြိုက်နှစ်သက်သောချစ်သူတယောက်နှင့် လွတ်လပ်စွာထင်သလိုနေရသည်မှာ ကြည်နူးပျော်ရွှင်စရာအကောင်းဆုံးဖြစ်ပါ၏။ 

ဇော်လွင်သည်နောက်မှနေ၍ ဖင်ကြားထဲမှလီးကိုသွင်းချီထုတ်ချီအသာဆက်ညှောင့်နေသော်လည်း ဆောက်ခေါင်းအတွင်းသို့မဝင်ပေ။ဆောက်စေ့နှင့် ဆောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလောက်သာ ဒစ်နှင့်ပွတ်တိုက်မိသည့်အတွက် နှစ်ဦးစလုံးမရိုးမရွနှင့် ဆိုးတိုးဆတ်တတ်ဖြစ်လာကြ၏။

အထူးသဖြင့် ခင်သက်ထားမှာခံချင်စိတ်ပြင်းထန်လာသည့်အလျောက် သူ၏ဖွံထွားလှသော ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုနောက်သို့ ကော့၍ကော့၍ပေးနေသဖြင့် ဇော်လွင်ကနို့နှစ်လုံးကိုတအားဆုပ်နယ်လျက် လီးကိုပြန်ဆွဲနှုတ်ပြီးလျှင် ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်လေသည်။ ပြီးမှ အပေါ် သို့လှိမ့်တက်ကာ ပါးလွှာသောနှုတ်ခမ်းအစုံကို တအားကုန်တေ့စုပ်လိုက်ပြန်ရာ ခင်သက်ထားသည်ငါးဖယ်ပျံကော့တက်လာလျှက် ကျောပြင်ကြီးကိုအောက်မှပင့်သိုင်းဖက်ထားလေတော့သည်။

ဆောက်ခေါင်းအတွင်းမှလဲဆောက်ရည်ကြည်များစိမ့်ဆင်းလာလျက် ပေါင်နှစ်လုံးကို စိလိုက်ဟလိုက်နှင့် ခါးကလေးကော့၍ကော့၍ထိုးနေလေသည်။

‘‘ မောင် . . မောင် . . ဟင့် . . ဟင်း . . ဟင်း ’’ 

သဲ့သဲ့မျှထွက်ပေါ် လာသော ( ခေါ် သံ ) ညည်းညူသံများမှာ တဏှာရာဂ၏ တိုက်တွန်းနှိုးဆွလာသော ညုသံများသာဖြစ်ပါ၏။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ ( တက်လိုးပါတော့ မောင်ရယ် ) ဟုဖွင့်မပြောသော်လည်း ဤသို့ ကိုယ်အမူအယာ နှုတ်အမူအယာပြခြင်းအားဖြင့် တက်လို း ခိုင်းသည်နှင့်ဘာမျှမခြားတော့ပေ။ ထို့ကြောင့်ဇော်လွင်သည် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုအသာအယာပွတ်ချေရင်း တောင်မတ်နေသောသူ၏လီးတန်ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာ၍အရည်ရွမှ်းနေသော ဆောက်ခေါင်းအတွင်းသို့အသာတေ့သွင်းလိုက်ရာ 

‘‘ ပြွတ် ’’ 

ဆိုတဝက်နီးပါးမျှဝင်သွားသည်။ဤတွင် ခင်သက်ထားသည်အစွမ်းကုန်ထရွနေသဖြင့် ဇိမ်တမျိုးတွေ့လျက်အယားပြေသလိုလိုဖြစ်သွားပြီးလျှင် တချက်မျှတအားကုန်ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ဇော်လွင်ကထိုးမသွင်းပဲ သုံးပုံနှစ်ပုံခန့်ဝင်သွားလေသည်။

‘‘ ထား မောင်နဲ့အခုလိုနေရတာ သိပ်ကောင်း၊ သိပ်ပျော်တယ် မောင်ရယ်။ မောင့်စိတ်တိုင်းကျထင်သလိုသာလိုးပါတော့၊ ချစ်တဲ့သူနှင့်အတူတူနေရာတာဟာ လောကနိဗ္ဗာန်ပါဘဲ ’’ 

‘‘ မောင်လဲဒီလိုပါပဲ ထားရယ် ’’ 

ဇော်လွင်သည်ပြောပြောဆိုဆို အဆုံးအထိတအားဆောင့်လိုး ထည့်လိုက်၏။ ခင်သက်ထားမှာ ရုတ်တရက်ကုန်းတက်သွားကာမျက်လုံးအစုံပြူးသွားရှာသည်။ထို့နောက် ဇော်လွင်မှာသုံးလေးချက်မျှဆောင့်၍ နှုတ်ခမ်းကိုလျှာနှင့်ကလိပေးလိုက်၊ နို့နှစ်လုံးကိုကုန်းစို့ပေးလိုက်၊ အဆုံးသွင်းပြီးပွတ်လိုက်ထိုးလိုက်ဖြင့်အရသာမတွေ့တွေ့အောင် ဇိမ်ခံညှောင့်နေသဖြင့် ခင်သက်ထားမှာမျက်လုံးအစုံမှေးလျှက်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေသည်။ 

ယင်းသို့လိုးနေရာမှတဖန် ဇော်လွင်က ဗိုက်ပေါ် မှကုန်းထ၍ ခင်သက်ထား၏ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုထောင်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် တလုံးကိုဘေးသို့ကားနိုင်သမျှ ကားအောင်ဖြဲထားစေလျှက် ကျန်ပေါင်တလုံးကိုဒူးကွေးထောင်ကာ ပုခုံးတဖက်ကို ဒေါင့်တန်းဆွဲပြီးလျှင် သုံးလေးချက်ခန့်အားရှိပါးရှိ ဆောင့်လိုး ထည့်ပေးလိုက်၏။

‘‘ ဘွတ် . . ဘွတ် . . စွိ . . စွိ . . ’’ 

‘‘ အား . . ’’

‘‘ ကောင်းရဲ့လား . . ထား ’’ 

‘‘ အဆုံးဝင်တော့ ကောင်းလဲကောင်း အောင့်လဲအောင့်တယ်မောင်ရယ်၊ ဒီပုံစံမျိုးနဲ့တတ်ရင်မခေတော့ဘူး။ဟင်း . . မောင်တော့ ဖာမတွေကိုလိုးဘူးပြီထင်တယ် ဒီနည်းကိုဖာသည်မတွေသင်ပေးမှာဘဲ ’’

 ‘‘ ထားကလဲကွာ သဘာဝပဲ ဘယ်သူသင်ပေးရမှာလဲ ’’ 

‘‘ တော်စမ်းပါမောင်ရယ်၊ မောင်တို့ယောကျ်ားတွေလားနေမှာ ’’ 

ခင်သက်ထားကချစ်မျက်စောင်းလေးဝေ့ကာ ခနဲ့လိုက်သည်။ပြီးတော့ ပုလဲသွယ်သွားလေးပေါ် လွင်လာအောင်ပြုံးနေ၏။ ဇော်လွင်ကမူ မည်သို့မျှပြန်မပြောတော့ဘဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လို း နေရာဆောက်ပတ်မှာ အစွမ်းကုန်ပြူးအာပြဲထွက်နေသဖြင့် လီးကြီးဝင်သွားတိုင်း 

‘‘ ဖွပ် . . စွပ် . . ဖွပ် . . စွပ် ’’

ဟူသောအသံများနှင့်အတူအရသာရှိရှိစီးစီးပိုင်ပိုင်ဝင်ထွက်နေ၏။ ခင်သက်ထားသည်အထူးအရသာတွေ့ကာ မျက်လုံးစင်းနေ၏။ ထိုအတွင်းဇော်လွင်က တအားဆောင့်၍ အချက်သုံးဆယ်ခန့်အဆက်မပြတ်လိုးပေးလိုက်သည့်အတွက် ခင်သက်ထားမှာကောင်းလွန်းသဖြင့် သူ၏ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုမြှောက်၍မြှောက်၍ကော့ပေးလို က်ပြန်သည်။

‘‘ အောင်မယ်လေး . . ကောင်းလိုက်တာမောင်ရယ် . . ဆောင့်ပါဆောင့်ပါ . . နာနာကြီးဆောင့်လိုး လိုက်စမ်းပါ . . ဟင်း . . ဟင်း ’’ 

ဇော်လွင်သည် စာကလေး၏စံချိန်ကိုချိုးကာ မနားတမ်းသွက်သွက်ကြီးဆောင့်နေ၏။ ကုတင်တခုလုံးမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်လျှက် ဆောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သံထွက်သံများမှာ တခန်းလုံးဆူညံနေလေတော့၏။ ခင်သက်ထားသည်လီးမျိုးစုံသလောက်ခံဘူးသူတဦးဖြစ်သော်လည်း ဇော်လွင်၏လီးမှာမကြီးလွန်းမသေးလွန်း ပေမှီလူတန်းစေ့လီးဖြစ်သဖြင့် အတိုင်းထက်အလွန်ခံ၍ကောင်းနေလေသည်။ ထို့အပြင် ရိုးရိုးပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲ ဆောက်ပတ်တခုလုံးကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲထားကာ အပေါ် မှဖိလိုး နေသောပုံစံမျိုးမို့ဇိမ်တွေ့လှပေသည်။

အထူးသဖြင့်ပေါင်တချောင်းကို ဘေးသို့အစွမ်းကုန်ကားထားပြီးလျှင် တချောင်းကိုထောင်၍ ဒူးကွေးစေလျှက် ဒူး၏ထိပ်ဖျားပေါ်မှ လက်တဖက်နှင့်ဖိချပြီးလို းလိုက်သောကြောင့် ပုံဆန်းသလောက်အဆုံးဝင်ပြီး ခံ၍ကောင်း၍ကောင်းနေခြင်းဖြစ်ပါ၏။ဇော်လွင်သည် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်ဆောင့်ပေးလိုက်သောအခါ နှစ်ဦးစလုံးရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်သုတ်ရည်များပန်းထွက်သွားကြလေသည်။

ဤတင်္ဒဂဝယ် နှစ်ဦးစလုံးအသက်ရှုများမြန်လျက် တဖြည်းဖြည်းပြင်းထန်လာကြ၏။ ထို့နောက် ခြေချောင်းလက်ချောင်းလေးများ ကိုယ်စီအသီးသီးကုတ်ကွေးတက်သွားကြကာ နောက်ဆုံးဇော်လွင်က ခင်သက်ထား၏ဗိုက်ပေါ် သို့မှောက်ချလိုက်လေသည်။

ပြီးပါပြီ။

အဆုံးထိချစ်ပါမောင် (စ/ဆုံး)

 အဆုံးထိချစ်ပါမောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အဆုံးထိချစ်ပါမောင် ရဲမင်းကိုကြည့်ရင်း ထွန်းလင်းစိတ်ပျက်မိသည်..။ရဲမင်းနှင့်ထွန်းလင်းတို့က တစ်မြို့တည်းသားငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ကြသည်..။ဆယ်တန်းအောင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဇာတိမုံရွာမြို့မှအတူထွက်လာခဲ့ကြသည်..။ရန်ကုန်တွင်အဆောင်နေ၍ ရရာအလုပ်ကိုကြိုးစားလုပ်ရင်းနှစ်ယောက်စလုံး ဘွဲ့တစ်ခုစီ ရခဲ့ကြသည်..။ အဆုံးထိချစ်ပါမောင်

“ရဲမင်း….တော်ပြီလေကွာ….”

“အာ…ဟာ….ဒါငါရေချိန်မကိုက်…..မကိုက်သေးဘူး…..မင်း…မင်းလဲထပ်ချကွာ ထွန်းလင်း ဟေ့ကောင်..…….”

“ငါ….တော်ပြီ….ဒီအနေလောက်ပဲကောင်းတယ်….၊မင်းလဲဒီဟာကုန်ရင်တော်တော့ကွာ….”

ရေချိန်မကိုက်သေးဘူးဆိုသော ရဲမင်းတစ်ယောက်စကားကလေသံတွေ မဆက်မိတော့ပဲ ခေါင်းကလဲငိုက်စိုက်ဖြစ်နေပြီ..။ရဲမင်းကိုကြည့်ရင်းထွန်းလင်းစိတ်ပျက်မိသည်..။ရဲမင်းနှင့်ထွန်းလင်းတို့ကတစ်မြို့တည်းသားငယ်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်ကြသည်..။ဆယ်တန်းအောင်တော့သူတို့နှစ်ယောက်ဇာတိမုံရွာမြို့မှအတူထွက်လာခဲ့ကြသည်..။ရန်ကုန်တွင်အဆောင်နေ၍ရရာအလုပ်ကိုကြိုးစားလုပ်ရင်းနှစ်ယောက်စလုံးဘွဲ့တစ်ခုစီရခဲ့ကြသည်..။အဲဒီနောက်ရန်ကုန်မှာပင်ဆက်၍နေထိုင်ခဲ့ကြပြီးစီးပွားရေးကိုကြိုးစားလုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်..။

နောက်ပိုင်းရဲမင်းကကီလီတွင်ငါးဒိုင်ပိုင်ရှင်တစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့ပြီးချိုမွန်ဆိုသောမိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့်အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်..။ထိုအချိန်တွင်ထွန်းလင်းကတက္ကစီကား၃စီးပိုင်နေချေပြီ..။ရဲမင်းအိမ်ထောင်ကျပြီး၆လမျှအတူနေခဲ့ကြပြီးနောက်မှထွန်းလင်းကသူပိုင်ကားများကိုရောင်း၍မုံရွာသို့ပြန်သွားခဲ့ရာမုံရွာတွင်အိမ်ထောင်ကျကာပဲနှင့်ထန်းလျက်အရောင်းအဝယ်လုပ်ငန်းကိုလုပ်ကိုင်ခဲ့သည်..။

သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကွဲကွာသွားခဲ့သည်မှာ ၃နှစ်နီးပါးကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်..။ပြီးခဲ့သည့်လကရဲမင်းတို့လင်မယားထံမှ စာတစ်စောင်ရောက်လာခဲ့သည်..။အတိုချုပ်ပြောရလျင်းရဲမင်းကျန်းမာရေးမကောင်းသဖြင့်သူတို့လုပ်ငန်းကိုခဏလာရောက်ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပေးရန်ဖြစ်သည်..။ထွန်းလင်းမုံရွာတွင်လုပ်နေသောလုပ်ငန်းကထွန်းလင်း၏ဇနီးကလည်းကျွမ်းကျင်ပြီးဖြစ်သည့်အပြင်ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေသည့်ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်းတွေကလည်းရှိနေသည့်အတွက်မုံရွာကသူ့လုပ်ငန်းကိုမိန်းမဖြစ်သူနဲ့ထားခဲ့ပြီးရန်ကုန်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်..။ရဲမင်းလုပ်နေသည့်ငါးဒိုင်လုပ်ငန်းဆိုတာကယောကျ်ားတစ်ယောက်ဦးစီးဦးဆောင်မရှိ၍မဖြစ်…။

ချိုမွန်ကလည်းခုမှ ၂၄နှစ်သာရှိသေးသည်..။ရဲမင်းနှင့်အသက်၈နှစ်တောင်ကွာသည်..။ရဲမင်းနှင့်ထွန်းလင်းတို့ကသက်တူရွယ်တူဖြစ်ပြီးခုဆို အသက် ၃၂နှစ်တောင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်..။အမှန်တော့ရဲမင်းမကျန်းမာသည်ဆိုခြင်းမှာတခြားမဟုတ်…။အရက်ကရဲမင်းကိုနိုင်သွားပြီးအလုပ်ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်တော့ခြင်းဖြစ်သည်..။ယခင်သူတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်အတူနေစဉ်ကတခါတရံမှသာအရက်သောက်ကြခြင်းဖြစ်သည်..။

ယခုထွန်းလင်းမုံရွာပြန်သွားပြီးသုံးနှစ်အကြာရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ရဲမင်းတစ်ယောက်အရက်၏ကျေးကျွန်တစ်ယောက်လုံးလုံးလျားလျားဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရတော့ထွန်းလင်းအံ့သြမိသည်..။

“ကဲ….ရဲမင်း….ပြန်ကြရအောင်….”

”အော်….အေး…..”

“လာ….ငါတွဲမယ်….”

“မင်းကလည်းကွာ…..မလုပ်စမ်းပါနဲ့….ငါ့ဖာသာ….လျှောက်နိုင်ပါသေးတယ်….”

လူကခြေလှမ်းမမှန်ချင်ပေမယ့်သူများတွဲတာကိုတော့ရဲမင်းကလက်သင့်မခံ..။သူ့ဖာသာလျှောက်သည်..။ကားပေါ်ရောက်တော့ထွန်းလင်းကယာဉ်မောင်နေရာဝင်ထိုင်၍ဟိုင်းလတ်ကားလေးကိုမောင်းခဲ့သည်..။ရဲမင်းတို့နေတာကအလုံဆင်မင်းဈေးအနီးတွင်ဖြစ်ပြီးကမ်းနားလမ်းရှိတောင်ထိပ်ပန်းပွင့်စားသောက်ဆိုင်နှင့်ဆိုသိပ်အလှမ်းမဝေး…။

မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပင်ဟိုင်းလတ်ကားနက်ပြာရောင်လေးကအိမ်ရှေ့သို့ထိုးရပ်လိုက်သည်..။ကားရပ်လိုက်သည်နှင့်အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်မှပြေးဆင်းလာသူကချိုမွန်ဖြစ်သည်..။သူမ၏ယောက်ျားရဲမင်းကိုတွဲ၍အိမ်ပေါ်သို့ဆွဲတင်သွားသည်..။ထွန်းလင်းကကားကိုအိမ်နှင့်တွဲလျက်အဖီဆွဲထားသောကားဂိုဒေါင်ထဲသို့သွင်းလိုက်ပြီးကားရုံတံခါးပိတ်ကာအိမ်ပေါ်သို့တက်လာခဲ့သည်..။အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်၍စာအုပ်တွေတစ်ထပ်ကြီးနှင့်အလုပ်ရှုပ်နေသောချိုမွန်၏အစ်မအထက်တန်းပြဆရာမအပျိုကြီးမမရင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။

“ပြန်လာပြီလား….မောင်ထွန်းလင်း…….”

“ဟုတ်ကဲ့………”

ထွန်းလင်းနှုတ်ခမ်းတွန့်ရင်းမဖြေချင်ဖြေချင်ဖြေလိုက်သည်..။အမှန်တော့မမရင်ဆိုသူမရင်မွန်၏အသက်က ၃၆နှစ်လောက်သာရှိသေးကြောင်းသူသိထားသည်..။သူ့ထက်၄နှစ်လောက်သာကြီးသည်..။ဒါပေမယ့်သူ့ကိုတွေ့တိုင်းစကားမရှိစကားရှာပြောတတ်သည့်အပြင်သူ့နာမယ်ရှေ့ကမောင်ထည့်ပြီးကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်လိုပြောဆိုဆက်ဆံတာကိုထွန်းလင်းမကြိုက်ပေ…။

ထွန်းလင်းကားသော့နှင့်ကားရုံသော့တို့ကိုနံရံတွင်ချိတ်နေကျအတိုင်းချိတ်ထားခဲ့ပြီးသူ့အိပ်ခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်သို့တက်လာခဲ့သည်.။ပြီးတော့အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာအောက်ထပ်သို့ရေချိုးဆင်းခဲ့သည်..။အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်မမရင်ကိုမတွေ့ရတော့..။သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီထင်သည်..။ရဲမင်းလည်းအိပ်ပျော်သွားပြီထင်သည်..။သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းရှေ့မှဖြတ်၍အလျှောက်အသံကတိတ်နေသည်..။ရေချိုးပြီးအပေါ်ထပ်သို့တက်ကာအဝတ်အစားလဲပြီးညစာထမင်းစားရန်အတွက်ထွန်းလင်းအောက်ထပ်သို့ပြန်၍ဆင်းလာခဲ့သည်..။

ရဲမင်းကတော့ညစာမစားတာကြာပြီ..။ထွန်းလင်းဆိုင်မှာစားခဲ့လျင်ရပေမယ့်သူ့သက်တမ်းတစ်လျှောက်နှစ်ပေါင်းများစွာဆိုင်ထမင်းဆိုင်ဟင်းများကိုသာစားခဲ့ရသည်ဖြစ်၍အိမ်ထမင်းဟင်းကိုထွန်းလင်းပိုခုံမင်သည်မို့ဆိုင်မှာမစားခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်..။ထွန်းလင်းထမင်းစားခန်းသို့လျှောက်လာရင်းတစ်အိမ်လုံးတွင်မည်သူ့ကိုမှမတွေ့ရပဲတိတ်ဆိတ်နေသည်..။သူ့အတွက်ထမင်းပွဲကတော့စားပွဲပေါ်တွင်အဆင်သင့်ရှိနေမည်ကိုသိပြီးသားဖြစ်သည်..။

သူထမင်းစားခန်းထဲသို့လှမ်းအဝင်လိုက်တွင်ထမင်းစားပွဲဘေး၌ရပ်နေသောချိုမွန်ကိုသူတွေ့လိုက်ရသည်..။ချိုမွန်ကသူဝင်လာရာဖက်သို့သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီးတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်သည်..။ပြီးတော့တစ်ဖက်သို့ပြန်လှည့်သွားသည်..။သူ့ကိုကျောပေးရပ်နေသောချိုမွန်၏နောက်ပိုင်းအလှသည်ဇနီးသည်နှင့်တစ်လကျော်မျှကင်းကွာနေရကာယမကာမှီဝဲထားသောထွန်းလင်း၏သွေးသားများကိုတစ်မျိုးတစ်မည်ပင်သွက်လက်စွာလှုပ်ရှားသွားစေသည်..။ထွန်းလင်းသည်ချိုမွန်၏နောက်ဖက်နားအရောက်မှခြေအစုံကိုရပ်လိုက်သည်..။ပြီးတော့သူမ၏ကျောကိုငေးကြည့်နေမိသည်..။

ကျောလည်သာသာလောက်ရှိသောဆံနွယ်တွေကိုဦးခေါင်း၏နောက်ဖက်အရင်းမှစုစည်း၍ဆံညှပ်ဖြင့်စုညှပ်ထားပြီးဆံပင်များကိုသူမ၏ရှေ့ဖက်သို့ပုခုံးပေါ်မှကျော်ကာဆွဲ၍ချထားသည်..။ဖွေး၍နုနေသောလည်ပင်းဂုတ်သားလေးများသည်ဟိုတစ်စသည်တစ်စကျ၍နေသောဆံနွယ်စလေးများနှင့်မချင့်မရဲဖြစ်စေအောင်ပင်လှပလို့်နေသည်..။

ဝတ်ထားသောအဝါရောင်ဘလောက်စ်လက်ပြတ်အင်္ကျီလေး၏တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်ထွက်ပေါ်နေသောပုခုံးသားနုနုလေးနှစ်ဖက်ကဝင်းဝါကာပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေသည်..။ပုခုံးစွန်းမှသည်အိအိဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်ကာသွယ်ဆင်းကျသွားသည့်သူမ၏ဝင်းစက်စက်လက်မောင်းသားလေးများပေါ်တွင်လိမ်းကျံထားသောသနပ်ခါးအစင်းကြောင်းလေးတွေမှာတဝက်တပျက်ပေါ်လွင်နေသည်..။ထွာဆိုင်သာသာမျှသာရှိသောသူမ၏ခါးသေးသေးလေးသည်နွဲ့နှောင်းနေပြီးအစိမ်းနုရောင်ထမီပြောင်လေးအောက်မှဖောင်းတင်း၍နေသောသူမ၏တင်သားကြီးများမှာလုံးတစ်ကားစွင့်လွန်းလှသည်..။

ထွန်းလင်းခပ်မြှင်းမြှင်းလေးသက်ပြင်းချလိုက်သည်..။နောက်ဖက်မှသူရပ်ကြည့်နေသည်ကိုချိုမွန်သည်မသိမဟုတ်..။သိနေသည်သာဖြစ်ပါသည်..။သို့သော်သူမကမသိသလိုဟန်လုပ်နေသည်ကိုထွန်းလင်းသတိထားမိလိုက်ပြီးဘာအဓိပ္ပါယ်ဆိုတာကိုပါသူသဘောပေါက်လိုက်သည်..။ထွန်းလင်းရှေ့သို့တိုး၍ချိုမွန်၏နောက်ဖက်သို့တိုးကပ်လိုက်သည်..။

သူမဆီမှမွှေးပျံ့၍လွင့်လာသောရနံ့လေးကထွန်းလင်း၏ဘဝင်ကိုဆွဲလှုပ်လိုက်သည်..။ထွန်းလင်းချိုမွန်၏နောက်ဖက်ဆီသို့ပို၍တိုးကပ်လိုက်သည်..။လူချင်းထိလုမတတ်ဖြစ်သွားသည်..။ပြူတင်းပေါက်ဆီမှတိုးဝင်လာသောလေနုအေးလေးကထမင်းစားခန်းထဲသို့ဖြတ်သန်းဝင်ရောက်လာသည်..။ချိုမွန်၏နုညက်ဝင်းဝါနေသောရင်ညွန့်သားလေးများပေါ်မှတွန့်တွန့်ခွေခွေလေးဖြစ်နေသည့်ဆံနွယ်လေးများကဘယ်ညာယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားသွားကြသည်..။ထွန်းလင်းကသူမ၏ပခုံးသားအိအိဖောင်းဖောင်းလေးများကိုသွေးတိုးစမ်း၍အသာအယာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။

“…ကိုထွန်းလင်း…..ထမင်းစားတော့မလား….”

“အင်း……”

လေသံမျှသာဖြင့်ပြောလိုက်ပြီးချိုမွန်သည်သူမ၏ခါးလေးကိုညွှတ်၍ရှေ့သို့ကုန်းကာစားပွဲပေါ်ရှိထမင်းအုပ်ဆောင်းလေးကိုလှမ်းဆွဲဖယ်၍ဖွင့်လိုက်သည်..။မူလကထိလုထိခင်ဖြစ်နေသောသူမ၏တင်သားလုံးလုံးကြီးများကထွန်းလင်း၏ပေါင်ရင်းခွဆုံကိုဖိကပ်မိသွားသည်..။မာတင်းနေသောအရာကြီး၏ထိပ်ကအိစက်နေသောတင်သားအိအိကြီးမျက်နှာပြင်ပေါ်သို့တိုးကပ်မိသွားသည်..။

ချိုမွန်ကခါးကိုပြန်ဆန့်မတ်လိုက်ပြီးလက်ထဲမှထမင်းစားပွဲအုပ်ဆောင်းကိုဘေးမှကုလားထိုင်ပေါ်တင်လိုက်သဖြင့်ချိုမွန်၏တင်ပါးဆုံကြီးများကကင်းကွာသွားပေးမယ့်ထွန်းလင်း၏ခါးကကော့၍လိုက်သွားသဖြင့်စောစောကလိုပင်ဖိကပ်လျက်သားအနေအထားပင်ပြန်ဖြစ်နေသည်..။ထွန်းလင်း၏နှာခေါင်းဝမှပြင်းထန်စွာထွက်လာသောလေပူများကချိုမွန်၏ဂုတ်ပိုးသားနုနုလေးကိုနွေးခနဲနွေးခနဲလာ၍တိုးတိုက်မိသွားသည်..။ပြီးတော့သူ၏ပေါင်ကြားမှသံချောင်းကြီးလိုမာတင်းတောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောလီးတန်ကြီးကပုဆိုးထဲမှပင်ချိုမွန်၏တင်ပါးသားကြီးများကိုထိုးထောက်ဖိကပ်မိနေသည်..။

“ကိုထွန်းလင်း….ထမင်းစားတော့လေ….နော်….”

တိုးတိုးလေးအသံကိုထိန်းပြီးပြောပေမယ့်အသံလေးကတုန်ခါနေသည်ကိုသတိထားမိလိုက်သည်..။ထိုသို့ပြောရင်းချိုမွန်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာဖြတ်ခနဲနောက်သို့လှည့်လိုက်သဖြင့်ထွန်းလင်း၏ရင်ခွင်ထဲသို့သူမမှာလုံးလုံးလျားလျားရောက်ရှိသွားရလေတော့သည်..။သူ့ကိုယ်သူသတိမထားလိုက်မိခင်မှာပင်ထွန်းလင်းသည်ချိုမွန်၏ပါးပြင်မို့မို့လေးကိုရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်လေသည်..။

“အို…..”

တုန်လှုပ်စွာရေရွတ်လိုက်ရင်းကချိုမွန်သည်သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုလူးလွန့်၍တိုးထွက်လိုက်တော့ထွန်းလင်းကသူမကိုအသာပင်လွှတ်ပေးလိုက်မိသည်..။ထွန်းလင်း၏ရင်ခွင်ထဲမှလွတ်မြောက်သွားသည်နှင့်အပျိုပေါက်လေးနှယ်အပြေးလေးတစ်ပိုင်းနှင့်ထွက်သွားသောချိုမွန်၏နောက်ဖက်ဆီမှတုန်ခါလှုပ်ရှားသွားသောတင်သားဆိုင်ကြီးများကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ရင်းထွန်းလင်းတစ်ယောက်ထမင်းစားပွဲကုလားထိုင်ပေါ်သို့ထိုင်ချလိုက်ရပါတော့သည်..။

-----------------------x---------------------x------------------------

အချိန်ကည၁၂နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်..။တစ်အိမ်သားလုံးအိပ်မောကျနေကြပြီ..။ခုချိန်ထိအိပ်မပျော်နိုင်သေးသူတစ်ယောက်ကတော့ချိုမွန်ပင်ဖြစ်ပါသည်..။ချိုမွန်သည်အိပ်ယာထက်တွင်ပက်လက်လေးငြိမ်နေပြီးမျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကမှိုင်းဝေလျက်ဇာခြင်ထောင်အမိုးကိုအဓိပ္ပါယ်မဲ့ကြည့်နေပြီးသူမ၏လက်ချောင်းလေးများကိုတဖျောက်ဖျောက်ချိုးနေလေသည်..။

“အင်း….”

သူမဘေးနားတွင်အိပ်ပျော်နေသောလင်ဖြစ်သူရဲမင်းကလူးလှိမ့်လိုက်သဖြင့်ချိုမွန်ကရဲမင်းဘက်သို့ငဲ့စောင်း၍ ကြည့်လိုက်သည်..။ရဲမင်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီးချိုမွန်ဘက်သို့စောင်းကာသူမကိုဖက်လိုက်သည်..။ဒီအချိန်ရဲမင်းတစ်ရေးနိုးနေကျဖြစ်သည်..။ရဲမင်းကချိုမွန်၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ရုံမကမျက်နှာလေးကိုပါနမ်းလိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကချိုမွန်၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့လှမ်းလိုက်သည်..။ချိုမွန်ကပေါင်နှစ်ဖက်ကိုကားပေးလိုက်သည်..။ခုံးမောက်နေသောစောက်ဖုတ်အုံကရဲမင်း၏လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံးအပြည့်ဖြစ်သည်..။ထမီပေါ်မှကိုင်ရတာအားမရ၍ထမီကြားသို့ရဲမင်းကလက်ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။

ထမီကခါးတွင်စည်း၍ဝတ်ထားသဖြင့်လက်ကဗြုံးခနဲသွင်း၍မရသဖြင့်ချိုမွန်ကသူမ၏ခါးမှထမီကိုဖြည်ပေးလိုက်တော့မှလက်ကလျှောခနဲဝင်သွားသည်..။အမွှေးပါးပါးလေးဖြင့်ဖောင်းထနေသောစောက်ဖုတ်အုံကြီးကိုပွတ်ရင်းညှစ်ရင်းရဲမင်းချိုမွန်၏မျက်နှာလေးကိုကြည့်သည်..။မျက်တောင်လေးများပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်၍အရသာခံနေသည်..။ရဲမင်းမကိုင်မီထဲကထွက်နေသောအရည်လေးများကရဲမင်းလက်ကိုရွှဲနေပြီဖြစ်သည်..။

“ကိုမင်း….လုပ်နိုင်သေးလို့လား….ဟင်…”

ရဲမင်းဘက်လှည့်ကြည့်ပြီးမျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနှင့်မေးရှာသည်..။

“အင်း….”

ပြန်ဖြေပြီးရဲမင်းကအိပ်ယာပေါ်မှကြုံး၍အထတစ်ချက်ယိုင်သွားသည်..။အသာအားယူ၍ကိုယ်ကိုမတ်လိုက်သည်..။ပြီးတော့သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်၍ချိုမွန်၏ခြေရင်းဘက်သို့သူ့ကိုယ်ကိုအရွှေ့ချိုမွန်ကသူမထမီကိုချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးဒူးနှစ်လုံးကိုထောင်ကာပေါင်တန်ကြီးများကိုဖြဲကားပေးလိုက်သည်..။ရဲမင်းပေါင်နှစ်လုံးအကြားဒူးထောက်၍သူ့လီးကိုကိုင်ကာစောက်ပတ်ဝသို့တေ့ကပ်လိုက်သည်..။

လီးကမာသင့်သလောက်မာသော်လည်းဟိုအရင်တုန်းကလိုတော့သန်မာတောင့်တင်းမှုမျိုးမရှိတော့ပေ..။စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းရနိုင်ရုံလောက်သာလီးကမာသည်..။စောက်ပတ်ဝတွင်လီးတေ့မိသည်နှင့်ဖိသွင်းလိုက်သည်..။ချိုမွန်မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုမှိတ်၍အချလိုက်ရဲမင်းကသူမ၏ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချလိုက်ပြီးဖက်လိုက်သည်..။ပြီးတောဖင်ကိုကြွပြီးဆောင့်လိုးရန်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်..။

“ကိုမင်း…ဖြေးဖြေးပဲလုပ်နော်….”

“အင်း…ပါ……”

အင်းပါလို့နှုတ်ကပြောလိုက်ပေမယ့်ရဲမင်းကလိုးပြီဆိုကထဲကတအားဆောင့်၍ခပ်သွက်သွက်ကြီးလိုးတော့သည်..။

“ပလွတ်…..ဖွတ်…ပလွတ်..ပြစ်…ဖွတ်……”

“ဟင့်…အင့်အင့်….ကိုမင်း…..ဖြေးဖြေးချင်းပဲလုပ်ပါဆို….အင့်ဟင့်….”

ရဲမင်း၏ဆောင့်ချက်ကြောင့်ချိုမွန်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာသိမ့်သိမ့်တုန်နေလေသည်..။ချိုမွန်ဘာပဲပြောပြောရဲမင်းကဂရုမစိုက်နိုင်တော့ပဲအတင်းနင်း၍ဆောင့်လိုးနေသည်..။မောလွန်း၍လည်းသူ့ပါးစပ်ကိုဟကာတဟင်းဟင်းအသက်ရှူနေရသည်..။တဖြည်းဖြည်းချိုမွန်အရသာတွေ့လာပြီးကာမရှိန်တက်လာသည်..။

“ဗြစ်….ပလွတ်….ပြစ်…..ဖွတ်….ဖတ်….စွပ်…ဖွတ်……”

ရဲမင်း၏လီးကြီးကတစ်ချောင်းလုံးကျင်တက်လာပြီးရဲမင်း၏ဆောင့်ချက်များအားပျော့၍လာသည်..။ရဲမင်းတဟဲဟဲနှင့်မောဟိုက်ကာနေပြီ..။ချိုမွန်တစ်ယောက်သိလိုက်ပါပြီ…။ရဲမင်းတစ်ယောက်ပြီးတော့မည်..။သို့ရာတွင်သူမမှာခုမှအရှိန်ကောင်းနေတုန်းပင်ဖြစ်ကာအရသာတွေတက်နေဆဲဖြစ်သည်..။

“အင်း….ဟင်း…ကိုမင်း….ထိန်း…..ထိန်းထားပါအုံး….မွန်နဲနဲလိုသေးတယ်…အင်း…အင်း……..”

ရဲမင်း၏လီးတန်ကြီးကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲတွင်တဆတ်ဆတ်တငေါ့ငေါ့ဖြစ်ကာသုတ်ရေများကိုပန်း၍ထုတ်နေချေပြီ…။ချိုမွန်၏မှိတ်ထားသောမျက်လုံးလေးများထောင့်မှမျက်ရည်စလေးများစိမ့်၍စီးကျလာလေသည်..။ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသောရဲမင်းမှာချိုမွန်၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ပြီးဟောဟဲဆိုက်ကာအမောဖောက်နေလေတော့သည်..။သုတ်ရည်များပန်းထုတ်ပြီးသွားသောလီးကြီးကချိုမွန်၏စောက်ခေါင်းထဲတွင်ပင်တစတစသေးသွားကာနောက်ဆုံးကျွတ်ထွက်သွားရတော့သည်..။

ရဲမင်းကချိုမွန်၏ကိုယ်ပေါ်မှဘေးသို့လှိမ့်ချလိုက်သည်..။ပြီးတော့ငြိမ်၍ကျသွားတော့သည်..။ချိုမွန်မှာသာမျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်ထထိုင်လိုက်ပြီးစောစောကချွတ်ထားသောပုဆိုးကိုယူကာရဲမင်း၏အောက်ပိုင်းကိုဖုံးပေးလိုက်သည်..။ပြီးတော့သူမထမီလေးကိုထိုက်လျက်ကစွတ်ကာဝတ်လိုက်ပြီးဖြစ်သလိုခါးတွင်ပတ်စီးကာအိပ်ယာပေါ်သို့လှဲချလိုက်သည်..။

ရဲမင်းကိုကျောပေး၍စောင်းအိပ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးလေးများကိုမှိတ်လိုက်သည်..။မကြာမီမှာပင်သူမ၏ကျောဖက်မှရဲမင်းတစ်ယောက်တရှူးရှူးဖြင့်ပြန်လည်အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်..။အတန်ကြာတော့မှချိုမွန်သည်လှဲနေရာမှလေးလေးပင်ပင်နဲ့ထ၍ထိုင်လိုက်သည်..။ပြီးတော့သူမ၏မျက်လုံးအိမ်မှမျက်ရည်များကိုလက်ဖမိုးဖြင့်သုတ်ပြီးခြင်ထောင်ကိုဖွင့်၍ကုတင်အောက်ဆင်းလိုက်သည်..။

ထို့နောက် နောက်ဖက်အိမ်သာထဲဝင်လိုက်ပြီး ရေဆေးကာအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီးထမီလဲလိုက်သည်..။ပြီးတော့မှန်တင်ခုံရှေ့တွင်ထိုင်ကာခေါင်းဖီးနေမိသည်..။သူမ၏မျက်လုံးအိမ်ထဲတွင်မျက်ရည်လေးတွေရစ်ဝိုင်းနေသည်..။ထိုအခိုက်မှာပင်အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာသောခြေသံကြားလိုက်ရသဖြင့်ချိုမွန်နားစွင့်လိုက်ရင်းသူမ၏မျက်လုံးလေးများကတောက်ပြောင်လာသည်..။

ဆက်ပြီးနားစွင့်လိုက်တော့ခြေသံကအိမ်နောက်ဖေးဖက်သို့လျှောက်သွားသံကိုသတိထားမိလိုက်သည်..။ချိုမွန်ခရင်ပတ်ဗူးကိုကောက်ယူလိုက်ပြီးသူမ၏မျက်နှာကိုအနည်းငယ်ခြယ်မှုန်းလိုက်သည်..။ပြီးမှမှန်တင်ခုံရှေ့မှထကာရဲမင်းထံလှမ်းကြည့်လိုက်တော့တရှူးရှူးနဲ့အိပ်ပျော်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်၍ချိုမွန်ထွက်လိုက်သည်..။နောက်ဖေးဖက်သို့ခပ်သွက်သွက်လေးလျှောက်လာသည်..။နောက်ဖေးရောက်တော့အိမ်သာထဲမှထွက်လာသောထွန်းလင်းကိုတွေ့လိုက်သည်..။ထွန်းလင်းနှင့်ချိုမွန်တို့မျက်နှာချင်းဆိုင်မိကြသည်..။

ချိုမွန်ကအံတစ်ချက်ကြိတ်လိုက်ကာထွန်းလင်းကိုအငမ်းမရပြေးဖက်မိသည်..။ထွန်းလင်းကလည်းသူမကိုဆီးကြို၍ဖက်လိုက်ပြီးပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုဖိပြီးနမ်းလိုက်ရာမှသူမ၏နှုတ်ခမ်းအစုံကိုစုပ်နမ်းလိုက်သည်..။ချိုမွန်ကလည်းပြန်လည်စုပ်နမ်းသည်..။သူမ၏ခါးကိုသိုင်းဖက်ထားသောထွန်းလင်း၏လက်ကအောက်သို့လျှောကျသွားပြီးသူမ၏လုံးတစ်နေသောဖင်သားကြီးများကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပေးသည်..။

ချိုမွန်၏အသက်ရှူသံတွေကပြင်းထန်လာသည်..။ထွန်းလင်းကသူ၏လက်တစ်ဖက်ကိုနှစ်ကိုယ်ကြားသို့ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးလက်ဖဝါးကိုလှန်၍သူမ၏ပေါင်ကြားကိုထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ရာချိုမွန်ကသူမ၏ပေါင်တန်းကြီးနှစ်လုံးကိုကွ၍ဟပေးလိုက်သည်..။သူ၏လက်ကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုထမီပေါ်မှပင်အုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ချိုမွန်ခါးလေးတွန့်ခနဲဖြစ်သွားရသည်..။

ထမီပေါ်မှပင်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုအောက်မှအထက်သို့ပင့်၍လှန်ပြီးပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ဆတ်ခနဲတုန်သွားသောချိုမွန်ကနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုပြွတ်ခနဲဆွဲခွာလိုက်ပြီးထွန်းလင်း၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြုံးဖက်ထားလိုက်ပြီးမျက်လုံးလေးများစုံမှိတ်ကာသူမမျက်နှာလေးကိုရင်အုံကြီးထက်သို့အပ်ထားလိုက်သည်..။ထမီပေါ်မှကိုင်ရသည်မှာပင်နူးညံ့၍ထွေးအိမို့ဖောင်းလွန်းလှသောစောက်ဖုတ်ကြီးကိုထွန်းလင်း၏လက်များကဖွဖွလေးဆုပ်လိုက်နယ်လိုက်ညှစ်လိုက်ဖြင့်အမျိုးမျိုးကလိပေးနေသည်..။

ချိုမွန်၏ကိုယ်လုံးလေးတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်သွားသောကြောင့်ထွန်းလင်း၏ကျန်သောလက်တစ်ဖက်ကသူမ၏ပုခုံးတစ်ဖက်ကိုညင်သာစွာကိုင်လိုက်သည်..။စောစောကရဲမင်းလိုးထားခဲ့စဉ်ကပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေရသောချိုမွန်မှာကာမစိတ်တွေဟုန်းခနဲပြန်လည်နိုးကြွလာချေပြီ…။ချိုမွန်သည်သူမ၏ဖင်ဆုံကြီးကိုကော့ကော့ပြီးထွန်းလင်း၏လက်ဆီသို့စောက်ဖုတ်ကိုကပ်၍ကပ်၍ပေးနေသည်..။သူမစောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ပွတ်ပေးနေရင်းကထွန်းလင်းသည်သူမ၏လည်တိုင်လေးနှင့်မေးဖျားလေးကိုနှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်စုပ်ပြီးနမ်းပေးသည်..။

ချိုမွန်တစ်ယောက်အသက်ရှူသံတွေပြင်းထန်လာရုံမကအသားတွေပါတဆတ်ဆတ်တုန်ကာရပ်နေသောခြေထောက်များကမခိုင်ချင်တော့ပေ..။စောက်ပတ်မှစိမ့်ထွက်လာနေသောစောက်ရည်တို့ကလည်းထမီလေးကိုဖောက်ကာထွန်းလင်း၏လက်ဖဝါးကိုစိုရွှဲလာစေသည်.။ချိုမွန်အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှူလိုက်ပြီးထွန်းလင်းမျက်နှာကိုတစ်ချက်စိန်းစိန်းကြည့်ကာအံကိုကြိတ်လိုက်သည်..။ပြီးတော့သူမ၏ခါးမှထမီကိုချွတ်ချလိုက်တော့သည်..။ထွန်းလင်းကသူမ၏အောက်ပိုင်းကိုငုံ့အကြည့်တုန်ရင်နေသောချိုမွန်၏လက်တစ်ဖက်ကထွန်းလင်း၏ပုဆိုးကိုပါဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်သည်..။ပြီးတော့ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်းသူမရင်ထဲသိမ့်ခနဲဖြစ်သွားရသည်..။

“အို….အစ်ကိုရယ်….ယောက်ျားပီသလိုက်တာ..ကွယ်….”

တုန်ရင်ခြောက်ကပ်စွာပြောလိုက်ပြီးသူမ၏လက်ဖဝါးလေးကထွန်းလင်း၏မာတင်းတောင်မတ်နေသောလီးချောင်းကြီးကိုလှမ်း၍အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ပြီးတော့လက်ချောင်းထိပ်လေးဖြင့်လီးဒစ်ကြီးထိပ်ကိုညင်သာစွာပွတ်သပ်ကြည့်နေသည်..။ထိုသို့လုပ်ရင်းမှာအောက်မှဂွေးဥကြီးများကိုပါလက်ဖဝါးလေးပေါ်အသာမတင်သလိုလုပ်နေရာ…သူမစောက်ခေါင်းထဲမှတစစ်စစ်ခံစားလာရကာစောက်ရည်တွေကတစိမ့်စိမ့်ယိုစီးစိုရွှဲကျလာတော့သည်..။ချိုမွန်မှာသူမစိတ်ကိုသူမဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ပါ..။

သူမထွန်းလင်း၏လည်ပင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ကာယီးလေးခိုလိုက်ပြီးသူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုထွန်းလင်း၏ခါးသို့လှမ်း၍ချိတ်ကာခါးထစ်ခွင်တက်လိုက်သည်..။ထွန်းလင်းကလည်းသူမခါးမှကိုင်၍ထိန်းမြှောက်ကာချီပွေ့လိုက်သည်..။ချိုမွန်ကခိုထားသောသူမလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်၍ဖင်ကြီးကိုအောက်သို့နှိမ့်ချလိုက်ပြီးကော့ထောင်တက်နေသောလီးထိပ်ကြီးနှင့်သူမစောက်ပတ်ဝတေ့မိအောင်ချိန်ဆထိန်းညှိလိုက်ပြီးဖင်သားကြီးကိုရှေ့သို့ဖိသွင်းယူလိုက်တော့သည်..။

“ဗြစ်….ဗြစ်……ဗြစ်…….”

စောက်ရည်များဖြင့်စိုနစ်နေသောစောက်ခေါင်းထဲသို့စီးခနဲဝင်သွားသောလီးကြီးကသံချောင်းကြီးအလားမာကျောတောင့်သန်လွန်းလှသည်..။စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုဖြေးဖြေးချင်းပွတ်တိုက်ပြီးဝင်သွားတာကိုကအားရပါးရရှိလွန်းလှသည်..။လီးကြီးဝင်သွားတာကိုငုံ့ကြည့်နေသောချိုမွန်ကလီးကြီးတဆုံးဝင်ရန်လက်နှစ်လုံးလောက်အလိုတွင်တော့သူမ၏ဖင်ကြီးကိုအားရပါးရကော့ကာဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်..။

“ဗြစ်…ဖွတ်…..ဇွတ်….ဒုတ်………”

“အ…အ…အင်း…….အီး……..”

မျက်တောင်လေးများစင်းကျသွားရပြီးချိုမွန့်မျက်နှာလေးမော့တက်သွားသည်..။

“အိုး…အစ်ကိုရယ်…..ကြီးလိုက်တဲ့ဟာကြီး…..သူများ..အားရလိုက်တာ………အင်း…အင်း…..ဟင်း..”

သူမ မအောင့်အီးနိုင်တော့ပဲပါးစပ်မှပင်ထုတ်ဖော်မြည်တမ်းလိုက်မိသည်..။ပြီးတော့သူမစောက်ပတ်ဝနှင့်လီးအရင်းကိုဖိကပ်ပြီးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့်နှဲ့ကာဖိပွတ်ကြိတ်သည်..။

“အင်း…..အိ…အီး…..ဟင်းဟင်း…..ကောင်းလှချည်လား…..ကိုရဲ့….“

တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာနေသောစောက်ရည်တွေကထွန်းလင်း၏လမွေးအုံးတစ်ခုလုံးရွှဲနစ်၍သွားရသည်..။

“အို..အို…..ကိုရယ်…..သူများစိတ်တွေ…တအားဖြစ်နေပြီ……ဟင့်..ဟင့်……….”

ချိုမွန့်ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ပြီးလီးကိုဆွဲထုတ်၍ပင့်အဆောင့်ချိုမွန်ကလည်းသူမကိုယ်ကိုအနည်းငယ်ဖော့လိုက်ကာအောက်မှအပင့်နှင့်အံကိုက်ဖင်ဆုံကြီးကိုဆတ်ခနဲဖိဆောင့်ချသည်..။

“ဗြစ်….ပလွတ်….ဖွတ်…..စွတ်….ဖွတ်…ဖတ်….အာ့..အ…အင့်…အင့်….ဇွတ်..ဒုတ်……..”

ဆောင့်ချက်တွေကသွက်၍ပြင်းထန်လာသည်..။ပုံစံအနေအထားအရစိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်၍မရသောပုံစံမို့လီးကြီး၏မာကျောတောင့်တင်းမှုကပင်ချိုမွန်ကိုကျေနပ်အားရစေလှသည်..။

“ဖွတ်….စွတ်….ဖွတ်….ဟင်း..ဟင်း…ကို…ကို….လုပ်..ပင့်ဆောင့်ပေးစမ်းပါ…..အင်း…ထိလိုက်တာ….ကိုရယ်….အထဲမှာ…နင့်နေတာပဲ…ကိုဟာကြီးက…တအားဆောင့်ပေးပါ…အ…အ….အင်း……”

လီးအသွင်းအထုတ်စောက်စေ့လေးကိုအထဲသို့ခေါက်ဝင်သွားလိုက်အပြင်သို့လန်ထွက်လာလိုက်ဖြင့်ချိုမွန်တစ်ယောက်အသဲခိုက်အောင်ပင်ဖြစ်နေသည်..။ဒီလိုအရသာမျိုးမခံစားရတာကြာခဲ့ပြီဖြစ်လေတော့ချိုမွန့်စောက်ပတ်ကြီးထဲမှစောက်ရည်တွေကအတောမသတ်နိုင်အောင်ပင်စိမ့်ထွက်ယိုစီးကျနေသည်မှာဒလကြမ်းပင်ဖြစ်သည်..။

“ဗြစ်…..ဖွတ်..ဖွတ်..ဒုတ်…..အိ..အင်း…..အင်း……..အ……….အ…”

”ကို…….အား..အား..ကို….ကောင်း….ကောင်း…….ဆောင့်ပေး….ကို……အင့်…..အင့်.”

ချိုမွန်မေးဖျားလေးမော့၍မော့၍တက်တက်သွားကာအားရပါးရကြီးပင်ပြီးသွားတော့သည်..။

“အိုး……အိ….အိ…….အား…ပြီး…ပြီး….သူများပြီး….ပြီ..ကိုရဲ့……အင်း…အင်…အ……”

သူမပြီးသွားပေမယ့်ထွန်းလင်းကမပြီးသေး၍ဆက်ကာဆောင့်နေသည်..။

“အဟမ်း….ဟမ်း……အဟွတ်…အဟွတ်……”

နှစ်ယောက်စလုံးဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီးထွန်းလင်းကလီးကိုဆွဲထုတ်ကာချိုမွန်ကိုအောက်သို့ချပေးပြီးပုဆိုးကိုကပျာကယာကောက်ဆွဲဝတ်သည်..။ချိုမွန်ကလည်းသူမ၏ထမီလေးကိကမန်းကတန်းပင်ကောက်ဆွဲပြီးမဝတ်နိုင်အားပဲအိပ်ယာထဲသို့ပြေးဝင်သွားသည်..။ကြားလိုက်ရသောအသံကမမရင်၏အိပ်ခန်းထဲမှမမရင်ချောင်းဆိုးသံပင်ဖြစ်လေသည်..။မမရင်အခန်းထဲမှထွက်မလာခင်အပေါ်ထပ်သို့အရောက်သွားရန်ရပ်နေရာမှလှစ်ခနဲပင်ထွက်ခဲ့လိုက်ရသည်..။ဒီညအဖို့ချိုမွန်တစ်ယောက်မှာတော့ကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာအိပ်ပျော်သွားခဲ့ပေမယ့်ဆတ်တငံ့ငံ့ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသူထွန်းလင်းမှာဘယ်လိုမှအိပ်မပျော်နိုင်ပဲမျက်လုံးအကြောင်သားဖြင့်အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲနေရတော့သည်..။

.........................................................................................................

ဒီနေ့ငါးဒိုင်တွင်အလုပ်ကလည်းပါးသည်..။ရဲမင်းတို့လင်မယားလည်းရှိနေသည်..။ဒါကြောင့်ထွန်းလင်းက

“ငါ အပြင် ခဏ သွားအုံးမယ်ကွာ..”

ဟုပြော၍ဟိုင်းလပ်ကားလေးကိုယူကာထွက်ခဲ့လေသည်..။ထွန်းလင်း၏ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ဘယ်ရယ်မဟုတ်..။ဒိုင်တွင်ချိုမွန်ကိုတွေ့မြင်နေရရင်းသူမကိုညကလိုးခဲ့စဉ်ကအားမရခဲ့မှု၊ပြောရင်းမပြီးခဲ့ရသေးသည့်ဝေဒနာကဆိုးဆိုးလာပြီးသူမကိုကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းစိတ်တွေကထထနေရသဖြင့်မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေရမှုကြောင့်စိတ်ပြေလက်ပျောက်လျှောက်ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်..။

ကားမောင်းလာပြီးလမ်းသို့ရောက်မှအိမ်ပြန်ပြီးတစ်ရေးလောက်အိပ်ရင်ကောင်းမည်ဟုတွေးပြီးကားကိုအိမ်ရှိရာသို့ဦးတည်၍မောင်းခဲ့သည်..။အိမ်သော့နှင့်ကားသော့ကတွဲလျက်သားရှိနေ၍လည်းအိမ်ပြန်ရန်အတွေးကိုထွန်းလင်းတွေးမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်..။အိမ်ရောက်တော့ကားကိုအိမ်ရှေ့တွင်ရပ်ပြီးကားပေါ်မှဆင်းကာအိမ်ရှေ့သို့လှမ်းကြည့်လိုက်လျင်မမရင်ကတံခါးကိုလာ၍ဖွင့်ပေးနေသည်ကိုအံ့သြစွာတွေ့လိုက်ရသည်..။

ဒီတော့မှထွန်းလင်းမှာဒီနေ့တနင်္ဂနွေနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်မှန်းသတိထားမိလိုက်သည်..။မမရင်ကအိမ်ရှေ့သံတံခါးကိုသော့ဖွင့်ပြီးသော့ခလောက်ကိုပြန်ချိတ်ကာအိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်..။ထွန်းလင်းကအိမ်ပေါ်သို့လှမ်းတက်လိုက်ပြီးသံတခါးကိုပြန်ပိတ်ကာသော့ခလောက်ကိုညှစ်၍ပြန်ပိတ်လိုက်သည်..။

အိမ်ထဲရောက်တော့စောစောကတံခါးကိုဖွင့်ပေးသောမမရင်ကိုမတွေ့ရ..။ထွန်းလင်းအိမ်ပေါ်ထပ်သို့တောက်လျှောက်တက်လာခဲ့ပြီးသူ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ရောက်တော့ရေချိုးရန်အဝတ်အစားများချွတ်လိုက်သည်..။ပုဆိုးလဲဝတ်ရင်းသူ့အောက်ပိုင်းကိုသူ့ဖာသာငုံ့ကြည့်မိသည်..။အာသာငမ်းငမ်းဖြစ်နေသောလီးတန်ကြီးကမာတောင်နေသည်..။ထွန်းလင်းလီးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်၍ညှစ်ကြည့်လိုက်သည်..။လီးကြီးကပို၍တင်းခနဲတင်းခနဲမာတောင်တက်လာသည်..။

ထွန်းလင်းသက်ပြင်းရှည်တစ်ချက်ချလိုက်ပြီးရေလဲပုဆိုးကိုကောက်စွပ်၍ဝတ်လိုက်ကာရေချိုးရန်အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်..။မမရင်၏အခန်းရှေ့သို့ထွန်းလင်းအရောက်အခန်းတံခါးကကျွီခနဲပွင့်သွားသဖြင့်ထွန်းလင်းလှမ်းလက်စခြေလှမ်းကိုအရပ်လိုက်အထဲမှထွက်၍လာသောမမရင်နှင့်လူချင်းတိုက်မိမတတ်ဖြစ်သွားသည်..။ထွန်းလင်းဘာမှစဉ်းစားမနေတော့..။မမရင်၏ကိုယ်လုံးကိုဆွဲဖက်၍သူ့ရင်ခွင်ထဲသွင်းလိုက်သည်..။

မမရင်ကအံ့သြစွာဖြင့်မော့၍အကြည့်လိုက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဆွဲယူ၍စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာအပျိုကြီးမမရင်၏ကိုယ်လုံးလေးသည်တွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီးရင်ထဲတွင်တုန်ခါသွားရလေသည်..။ပြီးတော့မှမမရင်သည်ရုန်းကန်ရန်သတိရပြီးရုန်းကန်လိုက်ပေမယ့်လည်းသန်မာလှသောထွန်းလင်း၏လက်နှစ်ဖက်ကြားတွင်မမရင်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာလှုပ်ပင်မလှုပ်နိုင်တော့ချေ..။

ထို့ပြင်သူမ၏ဆီးစပ်အောက်ဖက်စောက်ပတ်၏အောက်မှပင့်၍ထောက်ထားသောထွန်းလင်း၏လီးတန်မာမာကြီးကတလှုပ်လှုပ်ရမ်းနေသောမမရင်၏ကိုယ်လုံးကြောင့်စောက်ပတ်အုံကြီးကိုမာတောင်နေသောလီးတန်ကြီးကလိုက်၍ပွတ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေသည်..။ရင်ထဲတွင်နုံးချိ၍လာသောမမရင်ခမျာတဖြေးဖြေးငြိမ်ကျလာသည်..။

ဒါကိုသတိထားလိုက်မိသောထွန်းလင်းကသူ၏လက်တစ်ဖက်ကိုဖက်ထားရာမှဖြုတ်၍မမရင်၏တင်သားဆုံကြီးကိုဆုပ်သည်..။ညှစ်သည်..။နယ်သည်..။ဖြစ်ညှစ်သည်..။ပြီးတော့ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြားဖင်ကြားလေးကိုထမီပေါ်မှပင်လက်စောင်းတိုက်ပွတ်ပေးသည်..။မမရင်၏အသက်ရှူသံတွေမှာပြင်းထန်လာခဲ့ရသည်..။

ထွန်းလင်းသည်မမရင်၏ကိုယ်လုံးလေးကိုစွေ့ခနဲပွေ့လိုက်ပြီးသူမ၏အခန်းထဲသို့လှမ်းဝင်လိုက်ရာမှမမရင်ကိုသူမ၏အိပ်ယာပေါ်သို့အသာပက်လက်လှန်လျက်လေးချလိုက်ရာကြောက်အားလန့်အားဖြင့်ဒူးလေးနှစ်လုံးထောင်လိုက်သောမမရင်ကြောင့်မမရင်၏ထမီလေးမှာခါးသို့လန်တက်သွားရလေသည်..။ထိုအခိုက်မှာပင်ထွန်းလင်း၏လက်တစ်ဖက်ကစောက်ပတ်အုံလေးကို လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။

“မောင်…မောင်ထွန်းလင်း…မလုပ်…..မလုပ်နဲ့….အို…အို….ဟင့်အင်း….အင့်….ဟင်း.“

ထူထူထဲထဲလေးဖြစ်နေသောအမွှေးလေးများ၏အောက်မှာပင်မမရင်၏စောက်ဖုတ်သည် ဖောင်းကား၍ နေချေပြီ..။ထွန်းလင်း၏လက်ညိုးဖျားလေးကစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲသို့အဖျားလေးမျှသာထိုးသွင်းလိုက်ပြီးသူမ၏စောက်စေ့ကလေးရှိမည့်နေရာကိုမှန်း၍ဖွဖွလေးကော်တင်လိုက်သည်..။

“အမေ့………..ဟင့်…ကျွတ်ကျွတ်……”

မမရင်၏ကိုယ်လုံးလေးဆတ်ခနဲတုန်သွားသည်..။ထွန်းလင်း၏နှာမှုတ်သံကတရှူးရှူးဖြစ်နေသည်..။သူ့လက်ကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆုပ်၍တစ်ချက်ညှစ်လိုက်ရာကထွန်းလင်းကြုံး၍ထလိုက်သည်..။ထို့နောက် ဒူးထောင်ထားသောမမရင်၏ပေါင်နှစ်လုံးကိုခြေဖဝါးနှစ်ဖက်မိုးပေါ်ထောင်သွားအောင်သူမ၏ဗိုက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီးဖွေးခနဲပေါ်လာသောတင်သားလုံးလုံးကြီးများရှိရာပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်နားသို့ဒူးထောက်ချလိုက်သည်..။ပြီးတော့သူ့ပုဆိုးကိုခါးပုံစမှဖြည်ချလိုက်သည်..။ငေါက်ခနဲထွက်လာသောတန်းမတ်နေသည့်လီးတန်ကြီးကတရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်..။ဒါကိုမြင်လိုက်ရသောအပျိုကြီးမမရင်တစ်ယောက်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားသည်..။

“မင်း….ဘာ..ဘာ…လုပ်မလို့လဲ….ဟင်…..မင်း……..မင်း……”

အမှန်တော့ဒီအခြေအနေရောက်မှာသိပြီးသားဖြစ်ပေမယ့်မမရင်ကဂယောင်ဂတန်းနှင့်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်..။ဒါကိုကသူမ၏အမှား..။ထွန်းလင်းပြောလိုက်တာကလည်းကြည့်အုံး…။

“မမရင်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကျနော့်လီးကြီးနဲ့လိုးမလို့…”

“အို……..”

မမရင်မျက်လုံးလေးအစုံကိုမှိတ်ချလိုက်သည်..။ထွန်းလင်းကအရည်ကြည်လေးတွေစိမ့်ထွက်နေသောစောက်ပတ်ဝတွင်သူ၏လီးထိပ်ကြီးကိုတေ့၍ဖိသွင်းချလိုက်သည်..။

“ဗြစ်……ဗြစ်…“

“အမေ့…..အ…….အ….အမလေး………နာ….နာတယ်…အင်း….အင်း………”

လီးကြီးကစောက်ရည်တွေစိုစွတ်နေသောစောက်ခေါင်းထဲသို့ဗြုန်းဆိုတဝက်လောက်နစ်ဝင်သွားသည်..။ထွန်းလင်းကလီးကိုဆက်၍မသွင်းသေးပဲစောက်ခေါင်းထဲတွင်တစ်လစ်ကြီးထားလိုက်ပြီးမမရင်၏အင်္ကျီကျယ်သီးတွေကိုဖြေးဖြေးချင်းဇိမ်ဆွဲ၍ဖြုတ်ကာနေလေတော့ရာကာမဆိပ်များတက်နေပြီဖြစ်သောမမရင်ကစိတ်မရှည်နိုင်တော့ပဲသူမ၏အင်္ကျီကိုသာမကဘော်လီအင်္ကျီကိုပါအလျင်အမြန်ချွတ်ပေးလိုက်လေသည်..။

ထိုအခါဖွံ့ထွားဆူဖြိုးသောမမရင်၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးထွက်ပေါ်လာသည်..။လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ဝတွင်တစ်လစ်ကြီးထားလျက်ကပင်ထွန်းလင်းကမမရင်၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပေးသည်..။နို့သီးလေးတွေကိုတစ်လုံးချင်းပွတ်သပ်ချေမွပေးသည်..။စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်းလီးကတဝက်လောက်ဝင်ကာတစ်နေလေတော့မမရင်မှာတော်တော်ပင်ခံစားရခက်လာပြီးဖင်ကြီးတလှုပ်လှုပ်နှင့်ဖြစ်လာကာတအင်းအင်းဖြစ်နေလေသည်..။မကြာလိုက်ပါချေ..။မမရင်၏အသံလေးထွက်လာပါတော့သည်..။

“မောင်……မောင်..လေး….မမကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့………ဟင်း..ဟင်း……”

“ဒါဆို…..ဘာ လုပ်ရမှာလဲ….”

“ဟို…ဟိုလေ…လုပ်မှာလုပ်တော့လေ……ကွယ်….”

“ဘာလုပ်ရမှာလဲ…မမရင်ရ..ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါ……”

ထွန်းလင်းကစကားပြောလျက်ကပင်မမရင်၏နို့တွေကိုဖြစ်ညှစ်ဆွဲနယ်နေသည်..။

“ပြောလေ…မမရင်….မပြောရင်..ဒီတိုင်းကြီးကြာနေလိမ့်မယ်…”

“ကျွတ်…..မင်းကလဲကွာ…ဟိုဥစ္စာလေ……….လိုးတော့ကွာ……..”

လိုး…ဆိုသောစကားလုံးကိုတိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပြီးမျက်နှာလေးကိုတစ်ဖက်သို့စောင်းလှည့်ချလိုက်သည်..။ထွန်းလင်းကလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်၍ကျန်နေသောလီးကြီးတဝက်ကိုတခါတည်းဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်..။

“ဗြစ်…….ဗြစ်………ဖောက်….ဒုတ်……..”

“အ….အ…အမေ့…..အား…..အမလေး..လေး……နာတယ်…ကွာ….ဟင့်….”

မမရင်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာမြောက်ခနဲဖြစ်၍သွားရသည်..။ထို့နောက်တွင်တော့ထွန်းလင်းသည်မမရင်၏နို့ကြီးတွေကိုစုံကိုင်ကာမက်မက်မောမောကြီးပင်လိုးပါတော့သည်..။နှေးလိုက်၊မြန်လာလိုက်၊အားပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုက်၊အားလျှော့၍ဆောင့်လိုက်ဖြင့်အသွင်အမျိုးမျိုးပြောင်း၍ဆောင့်လိုးနေတော့ရာမမရင်ခမျာသူမလက်ကလေးများနှင့်ထွန်းလင်း၏လက်မောင်းကြီးများကိုဆုပ်ကိုင်ထားရင်း…

“ဟင်း…..ဟင်း…..အား…အ…အင့်……..အင်း……အ…”

အသံလေးများမြည်တမ်းကာခံစားနေရှာပါတော့သည်..။ဒရကြမ်းထွက်၍နေသောသူမစောက်ပတ်ထဲမှစောက်ရည်တွေကြောင့်လီးဝင်လီးထွက်သံများမှာတစထက်တစခပ်စိပ်စိပ်အသံလေးများမြည်ထွက်နေပါသည်..။အားကြိုးမာန်တက်ဆောင့်၍နေသောထွန်းလင်း၏လီးကြီးကမမရင်၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ဆောင့်ဆောင့်ဝင်ကာရင်ခေါင်းထဲထိတိုင်ရောက်၍သွားရသလိုခံစားနေရသည်..။

မမရင်၏တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်လာပြီ..။ထိုအချိန်မှာပင်လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးပူ၍ကျင်တက်လာပြီးအားမလိုအားမရဖြစ်လာသောထွန်းလင်းသည်တစ်ကိုယ်လုံးရှိအားအင်များကိုညှစ်ထုတ်ကာအံကြိတ်၍ ၁၅ ချက် ခန့်ဆောင့်၍လိုးအပြီးတွင်တော့….

“အ…မလေး….မောင်…..မောင်…….လေး……ကောင်း…ကောင်း…တယ်….အိုး……အိုး….”

ဟုမမရင်ထံမှအထိတ်တလန့်သံလေးထွက်ပေါ်လာပြီးသူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကော့ပျံတက်သွားသည့်ခဏမှာပင်ထွန်းလင်းသည်လည်းဟင်းခနဲသက်ပြင်းချရင်းကသူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုမမရင်ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ချလိုက်ပါလေတော့သည်..။

ပြီးပါပြီ။

မထင်မှတ်ထားတဲ့ တစ်နေ့စာ (စ/ဆုံး)

မထင်မှတ်ထားတဲ့ တစ်နေ့စာ (စ/ဆုံး)

(အမှတ်တရ cuckold)

ရေးသူ - အမည်မသိ

စောင့်နေရတာ ကြာတယ်။ အထူးသဖြင့် တော့ လိုချင်တာတစ်ခုကို စောင့်ရရင်ပေ့ါ။ ခင်ဗျားတို့လဲ ကြုံဖူးကြမှာပေါ့နော်။ ရင်တွေခုန်နေတာ အပြင်ကတောင် ကြားရမလားပဲ။ ဒီလိုညလေး ဖြစ်ဖို့ စောင့်နေခဲ့ရတာ ကြာပြီလေ။ ကိုထွန်းတစ်ယောက်ကတော့ ဘဝမှာ သူဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တာ ဒီတစ်ခါလောက်ကြာတာ တစ်ခါမှ မစောင့်ခဲ့ရဖူးဘူး။ အခုတော့ လိုချင်တာတွေ ဖြစ်လာတော့မယ်။ 

ခန်းမထဲကြည့်လိုက်တော့ ကိုသိန်းလွင်တောင် မရောက်လာသေးပါလား။ ငါ့ဖာသာ စိတ်စောပြီး ကြိုရောက်နေတာပဲ။ ကာမစိတ်များတတ်လာရင် လူတွေ က ဘာကိုမှ မမြင်တော့တာပဲ။ ဘေးနားက ချစ်ဇနီးချောလေး မွန့်ကိုကြည့်တော့ အတွေးတွေ ရှုပ်ထွေးနေပုံပါပဲ။ ဘာတွေ ဖြစ်လာမလဲဆိုတာတော့ ပြောမထားဘူးလေ။ ကို သိန်းလွင်ဆိုတာလည်း ခင်များတို့မြင်အောင်ပြောရရင် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ပါပဲ။ သူလည်း လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ပါပဲ။ များသောအားဖြင့်တော့ ထိုင်းဖက်မှာ အနေများတယ်။

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် စသိတာတော့ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ နာမည်ကြီး ကလပ်တစ်ခုမှာပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း မွန်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော အမေ နေမကောင်းလို့ နယ်ဖက်ကို ပြန်တော့ ကျွန်တော်က စီးပွားရေးကိစ္စလေးတစ်ခုက စာချုပ်လေးတစ်ခု မပြီးပြတ်တာနဲ့ ရန်ကုန်မှာ ကျန်ခဲ့တာ။ 

မွန်ထွက်သွားပြီး နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်ည်း လိုက်သွားဖို့ ဖုန်းဆက်ပါသေးတယ်။ အခြေအနေကောင်းတယ်။ တစ်ပတ်လောက်နေပြီးမှ ပြန်လာမယ်ဆိုတော့ အေးဆေးပဲ နှပ်နေလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် မိဘတွေကတော့ မရှိတော့ပါဘူး မွန့် မှာသာ အမေတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တာ။ 

ကျွန်တော်ကတော့ တစ်ကောင်ကြွက်ဆိုတော့ မိဘချန်ထားတဲ့အမွေ လေးနဲ့ စီးပွားရေးကို အရဲစွန့် လုပ်လိုက်တာ အခုလို အသက်ကလေး 30 မပြည့်တပြည့်မှာပဲ ခရိုနီလောက်တော့ မချမ်းသာပေမယ့် တော်တော်လေး အဆင်ပြေလာခဲ့တယ်ပေါ့။ ထားပါ ဒါတွေ ခင်ဗျားတို့ သိချင်မှာ မဟုတ်ပေမယ့် ကျွန်တော်က နည်းနည်းပါးပါး အရိပ်အခြေလောက်ရှင်းပြ တာပါ။

ဖြစ်ရပ် အစကိုပြောရရင်တော့ တစ်ယောက်ထဲ ကလပ်မှာ ထိုင်နေတုန်း စော်လေးတွေ ကြည့် ဘလက်လေး လေးငါးပက်လောက်လဲ ရောက်ရော လူက နည်းနည်းသွေးရဲချင်ပြီ ပြီးတော့ စကားပြောစရာလူကလည်း မရှိတော့ နည်းနည်းတော့ လေလာတယ်။ အချိန်ကတော့ သိပ်နောက်တော့ မကျသေးဘူး 10နာရီ ခွဲလောက်ကရောက်တာ။ ထိုင်နေတာ တစ်နာရီလောက်ရှိပြီဆိုတော့ 11ကျော် ၁၂ နားတော့ နီးနေပြီ။ လူတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့များလာပြီ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ

“ထိုင်လို့ရလား”

“ဗျာ”

“ထိုင်လို့ရလား”

“သြော် ရပါတယ်။ ကျွန်တော်ည်း တစ်ယောက်ထဲပဲ ရပါတယ်။ ထိုင်ပါ”

 (ကျယ်ကျယ် ပြောရတယ်။ ကလပ်ထဲမှာဆိုတော့ နားနားမှ ကပ်မပြောရင် သိပ်မကြားရဘူးရယ်)

စုံတွဲ တစ်တွဲပါပဲ။ ကလပ်ကတော့ အသန့်ဆိုတော့ လူတွေကလည်းဲ ဂျလေဘီတော့ မပါပါဘူး။ ပါလဲ နည်းနည်းပေါ့။ ဝိုင်းက လေးယောက်ထိုင်ခုံလေ စတုရန်းစားပွဲဆိုတော့ သူတို့က ဟိုဖက်မှာထိုင်တော့ ကျွန်တော် ကိုယ့် စားပွဲပေါ်က ခွက်တွေကို ဒီဖက် နည်းနည်း ရွေ့ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သေချာကြည့်မိတယ်။ ယောက်ကျားကတော့ ကျွန်တော်ထက် နည်းနည်းကြီးတယ်။ 35 လောက်ရှိမလားပဲ။ သူ့အဖော်ကတော့ သူ့ထက်တော့ ငယ်မယ် 23 24လောက်ပေါ့။ အသက်ကတော့ ၁၀နှစ်လောက်ကွာမယ့်ပုံ။ ဒီခေတ်ထဲမှာ ဒါကတော့ ပြသာနာမရှိလောက်ပါဘူး။ နောက်တော့ ကောင်မလေး က ကောက်တေးသောက်ပြီး သူကတော့ ဘီယာသောက်တယ်။ 

တစ်ငုံလောက်စီ ငုံပြီးတော့ ကျွန်တော်ဖက်လှမ်းကြည့်လို့ ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ပြုံးပြတယ်။ ကောင်မလေး ကတော့ ကောက်တေးခွက်လေးကိုင်ပြီးDacing Floor ဖက်ကြည့်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ယောက်ကျားလေးဖြစ်တဲ့လူက ကောင်မလေးကို မေးဆတ်ပြတယ်။ ကောင်မလေးက ခေါင်းလေးကို ဖြေးဖြေးလေးပြုံးပြီးခါတယ်။ နောက်တော့ ခါးကနေ ဆွဲပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ကနေတဲ့ဆီကို ထထွက်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုတော့ 

“ကျွန်တော်တို့ ပြန်လာမယ် နော်တဲ့”

ကျွန်တော်လည်း ပြုံးပြီး မေးဆတ်ပြလိုက်တယ်။ သဘောကတော့ ရပါတယ်။ သွားပေါ့။ လူ ကြပ်နေတော့ နေရာ ပြန် မရမှာ စိုးလို့နေမှာပေါ့။ ပြောမယ့်သာပြောတာ ကျွန်တော့်ဝိုင်းကတော့ နေရာကောင်းလေ ကတဲ့နေရာနဲ့ကလည်းဲ နီး မြင်ကွင်းကလည်း လွှတ်ကောင်းဆိုတော့။ 

သူတို့နှစ်ယောက်ထမှ ကောင်မလေး နောက်ကျော ဖက်ကို သေချာကြည့်မိတယ်။ လုံးလုံးလေးနဲ့ကောက်နေတာဗျ။ ပြီးတော့ လှုပ်တာလေးလဲ ကျောက်ကျောတုံးလေး ကျနေတာပဲ။ ရုပ်လေးကတော့ ဘယ်လိုပြောမလဲ။ ရှင်းရှင်းလေးပဲ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် ပြောရမယ်။ အိမ်က မိန်းမကိုတော့ မမှီပါဘူး ရုပ်က။ ကိုယ်လုံးလေးကတော့ မိန်းမက တင်သားတွေက ကားထွက်နေတာ 38အောက်မလျော့ဘူး။ 

ဒီကောင်မလေးကတော့ မိန်းမထက် ၂နှစ်လောက်တော့ ငယ်မယ် ထင်တယ်။ မိန်းမက ၂၅ကျော်ကျော်လေးဆိုတော့။ အဲအချိန်ပေါ့ ဟိုလူက နောက် ပြန် လှည့်ကြည့်တော့ သူခိုးလူမိပေါ့။ ကျွန်တော်ကသူ့ကောင်မလေး တင်သားတွေကို အပီရှိုးနေတာဆိုတော့ သူကတော့ ပြုံးသွားတယ်။ တော်ပါပြီ တခြားကောင်မလေးတွေပဲ ကြည့်တော့မယ်။

နောက်ထပ် ၂ပက်လောက် ထပ်ချဖြစ်တယ်။ တော်ပါပြီ ဒီလောက်ဆိုရင် ကတဲ့ဆီကိုလှမ်းကြည့်တော့ ကျွန်တော့်ဝိုင်းစုံတွဲမှာ ကောင်မလေးပဲ ကနေတာတွေ့တယ်။ ဟိုလူဘယ်ရောက်သွားလဲ မသိဘူး။ ကျွန်တော် လူ့သဘာဝ အရ စပ်စုချင်တာနဲ့ လျှောက်ရှာကြည့်တော့ ကတဲ့ ဆီမှာတော့ သေချာတယ်။ မရှိဘူး။ 

နောက်မှ အိမ်သာဖက်က ထွက်လာတာ တွေ့တယ်။ ဟာ ဒီလူက ကောင်မလေးဆီ မသွားပဲ ဝိုင်းကို ပြန်လာနေတာ။ ကျွန်တော် လဲ အရက်ယင်ထားတော့ စကားပြောရဲနေပြီလေ တစိမ်းတွေဘာတွေလဲ မသိတော့ဘူး။ အဲဒါနဲ့လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

“မကတော့ဘူးလား”

“အင်း ကျွန်တော်က သိပ်မကဘူးဗျ အသက်ကလည်းဲ ကြည့်တော့ဗျို့ခင်ဗျားကကော”

“ကျွန်တော်က ပျင်းလို့လာတာ ကတာတွေလဲ သိပ် စိတ်မဝင်စားပါဘူး”

“ထိုင်ကြည့်ပေါ့ ဟုတ်လား”

“အင်းဗျာ ဟိုမှာ ခင်ဗျားကောင်မလေးတစ်ယောက်ထဲရယ် သွားခေါ်လိုက်လေ”

“ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ သူကတော့ ငယ်သေးတော့ ကချင်မှာပေါ့”

“အမျိုးသမီးပဲလား”

“ဗျာ ဘာမေးတာလဲ”

“ကောင်မလေးလားလို့မေး တာပါ”

“သြော် စေ့စပ်ထား တာပါ။ ကျွန်တော် ဟိုကူးလိုက်ဒီကူးလိုက်ပါပဲ။ ရန်ကုန်မှာ အနေနည်းတယ်”

“က နေတာက ကောင်လေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲ လွှတ်မထားဖို့ပြော တာပါ။ စိတ်မရှိပါနဲ့”

“ရပါတယ်။ စေတနာနဲ့ပြောတာပဲ။ ကျွန်တော် ကတော့ ကောင်လေးတွေနဲ့ကမှ ကပါ့မလားစိတ်ပူနေတာ”

“ဗျာ”

“ထပ်သောက်လေ ကျွန်တော်တိုက်ပါ့မယ် မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့ ကျွန်တော်က သိန်းလွင်ပါ”

“ဟုတ် ကျွန်တော်က ထွန်းနိုင်ပါ ကို ထွန်းလို့တော့ကြီးကြီးငယ်ငယ် ခေါ်ကြတာပဲ”

“သြော် ကိုထွန်းဆိုတော့လဲ ကိုထွန်းပေါ့ဗျာ” 

(ဘီယာနှစ်ခွက်နဲ့ ကောက်တေးတစ်ခွက် ထပ် ရောက်လာတယ်။)

“ရော့ တစ်ခွက်သောက်ဗျာ”

“ဟာရပါတယ်။ ကျွန်တော်က 6 ပက်လောက်ရှိနေပြီ”

“သောက်ပါဗျာ ခင်ဗျားမမူးသေးပါဘူး ရော့ ဒါက visiting ကဒ် အကြောင်းကိစ္စပဲ ရှိရှိ မရှိရှိဆက်ပေါ့ဗျာ ကျွန်တော်က မိတ်ဆွေငတ်တယ်ဗျ။ ရန်ကုန်မှာလဲ အသိ သိပ်မရှိတော့ အခု ကောင်မလေးတောင် အမေတို့ပြီးခဲ့တဲ့ ၂နှစ်လောက်ကမှ စတွေ့ပေးတာလေ။ ကိုယ့်ဟာနဲ့ကိုယ်ဆို မိန်းမတောင် ရှာချိန် မရှိပါဘူးဗျာ”

“မရှာပဲနဲ့ရလိုက်တော့လဲ အလန်းလေးပါပဲ”

“ကျေးဇူးပါဗျာ”

“ကျွန်တော်က အမျိုးသမီးနယ် ခဏပြန်လို့လာတာဗျ”

“သြော် ကျွန်တော်ကတော့ ကျွန်တော့်ကောင်မလေး ဘယ်လောက်ဆွဲဆောင်မှုရှိလဲ သိအောင်လာတာဗျ”

“ဟားဟား ခင်ဗျားတော်တော်တောက်တဲ့လူ”

“မနောက်ဘူးဗျ တကယ်ပြောတာ နောက်တော့ သိပါလိမ့်မယ်”

ကောင်မလေးဘေးနားမှာတော့ ကောင်လေးလေးတစ်ဖွဲ့ရဲ့ အလည်မှာ ဝိုင်းနေတယ်။ ကိုသိန်းလွင်ကို ကြည့်တော့လဲ အေးဆေးပဲ အရသာခံပြီးတော့ ဘီယာသောက်နေတယ်။ တိုတိုပြောရရင်တော့ အရင်တုန်းကတော့ အောကားတွေကြည့်ရင် သူ့ဆော်ကိုချ ကိုယ့်ဆော် သူချနဲ့ Swinger ပုံစံတွေ ကြည့်ဖူးပါတယ်။

အောကားဆို အကုန်ကြည့်တာ။ နောက်တော့မှ အောကားထဲက ဟာတွေ က အပြင်မှာ လက်တွေ့မှာ ရှိတာတွေကိုပဲ ဇာတ်လမ်းဖွဲ့ရိုက်ထားမှန်းသိတော့တယ်။ အရင်တုန်းကတော့ နှာဗူးစိတ်ပဲ ရှိတာလေ knowledge က အဲလောက်မရှိဘူးလေ။ ပြောချင်တာကဗျာ position တွေကတော့ စုံနေတာပဲ။ 

ဒါပေမယ့် စိတ်ခံစားမှုတွေက ပြီးတော့ အခြေအနေ တွေက ပိုပြီး ခံစားမှုကို မြင့်တတ်လာစေသလိုကိုတော့ sex ကိစ္စကိုတော်တော်လေးလိုက်စားပြီးမှပဲ သိတာပါ။ မိန်းမကတော့ ရိုးတော့ တစ်ခါတစ်လေ သူ့ကို ချနေရင်နဲ့ ကိုယ်ကမျက်လုံးမှိတ်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်ကို မှန်းပြီး ချနေတာတို့တော့ တစ်ခါတစ်လေတော့ ရှိတာပေါ့။ ခုနက ကိုသိန်းလွင်ကတော့

ကျွန်တော် တို့ နိုင်ငံမှာဆိုရင် တော့ ဒါကို တော်တော်လေးတော့ လက်ခံဖို့ခက်မယ်ဗျ။ ကိုယ့်မိန်းမတို့ ကိုယ့်စော်ကိုတော့ သူများတွေကြားထဲ တစ်ယောက် ထဲ လွှတ်ပြီး ထိုင်ကြည့်အရသာခံတာမျိုးကျတော့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ သိပ်မတွေ့ဖူးဘူးပေါ့

“ကိုသိန်းလွင် အရင်ကကော ဒီကို လာလား”

“အင်း တစ်ခါတစ်လေပေါ့ ရန်ကုန်ရောက်ရင်တော့ များသောအားဖြင့် လာတတ်ပါတယ်”

“အမျိုးသမီးက ငယ်တော့ ပြီးတော့ ကျွန်တော့် အသက်နဲ့ဆိုတော့ သိပ်ပြီး အဲလိုနေရာတွေ မသွားချင်ဘူးရယ်”

“သြော် အခုကော ကြာဦးမလားရန်ကုန်မှာ”

“တစ်ပါတ်လောက်တော့ရှိဦးမယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“မနက်ဖြန် ကိစ္စ မရှိရင် တွေ့ရအောင်လေ”

“အေးဗျာ ကျွန်တော် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်”

“ကဲ သွားပြီဗျာ ကျွန်တော် လဲ ပြန်ဦးမှ”

“See u ကိုထွန်း take care”

“ကိုသိန်းလွင်လဲ ဂရုစိုက် ကောင်မလေးလဲ ပြန်ခေါ်ဦး တော်ကြာပါသွားဦးမယ်”

“ဒါဆိုလဲ မနက်မှ သူ့ကို ပြန်ခေါ်တာပေါ့ မကောင်းဘူးလားးးဟားးးးဟားးးးဟားးးးး”

ဒီလူကတော့ တော်တော်ပျော်တတ်မယ့် ပုံပဲ။ အင်းလေ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ရတော့လဲ ကောင်းတာပဲ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့လဲ တစ်ယောက် ထဲ ပျင်းနေတာနဲ့ ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။ ခုနက အတွေးလေးခေါင်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ ကလပ်မှာတွေ့တဲ့ အတွဲအကြောင်းပေါ့။ သူ့လိုတော့ မခံစားဖူးဘူး ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းစော်ကိုတော့ သူငယ်ချင်းရှေ့မှာ ကြုံးဖူးတယ်။ မွန့်နဲ့အိမ်ထောင်မကျခင်ကပေါ့။ 

ဟိုကောင်ကလည်း မူးနေတာ ကိုယ်ကလည်းဲ မူးနေတာ စော်ကလည်းဲ မူးဆိုတော့ ဖြစ်သွား တာပါ။ သူငယ်ချင်းတိုက်ခန်းမှာ နယူးရီးယားည က သုံးယောက်ထဲ သောက်ပြီးတော့ Happy new year လို့တောင် သူများတွေ အော်မှ သိရတယ်။ 8နာရီလောက်ထဲက သောက်နေကြတာလေ။ 

ဒီကောင့်စော်က တော်တော်မိုက်တာဗျ။ အလုံးအထည်က သိပ်ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ပေမယ့် တော်တော် ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လို့ပဲ ပြောရမှာပေ့ါ။ အရင်ထဲက ကြိတ်ချင်နေတာ သူငယ်ချင်း စပြီး မိတ်ဆက်ပေးကတည်းကပဲ။ သူငယ်ချင်းရှေ့ ဆိုရင်တော့ သိပ်မကြည့်ပါဘူး။ နောက်ကနေပဲ ခိုးကြည့်တာ။ အိမ်သာထဲမှာ လရည်တော်တော်များများအဲ့ကောင်မလေးကြောင့် ကျဖူးတယ်။

အဲနေ့ညကတော့ တစ်ရေးနိုးတော့ ရေသောက်ဖို့ထတော့ ဘေးနားမှာ ရှိတဲ့ သူငယ်ချင်းစော်ကို မြင်လဲမြင်ရော ညီတော်မောင်ဆိုတာ ချက်ချင်းကို ဆန္ဒပြတော့တာပဲ။ ခုနက ရေသောက်ချင်တာရယ် အရက်သောက်ထားလို့ သေးပေါက်ချင်တာရယ်နဲ့ သီချင်းကလည်း repeat လုပ်ပြီး ဖွင့်ထားတော့ မူးမူးနဲ့ပြန် မပိတ်မိတော့ သီချင်းသံတွေက ထွက်နေတယ်။ သေးအရင်သွားပေါက်လိုက်တယ်။ ရေခဲရေ အေးအေးလေးသောက်လိုက်တော့ ခေါင်းနည်းနည်းတော့ ကြည်သွားတယ်။ 

ပြန်အိပ်မယ်ဆိုပြီးတော့ ပြန်လျှောက်လာတော့ ဟိုကောင့်စော်က စကတ်အတိုက လိပ်တင်နေပြီ။ ညီမလေးတောင် ပင်တီအောက်မှာ တစ်စွန်းတစ်စ မြင်နေရတယ်။ အမွှေးတောင်မရှိပါဘူး သူငယ်ချင်းဖက်ကို ကြည့်တော့ ဒီကောင်က ဟိုဖက်လှည့်ပြီး အိပ်နေတယ်။

အရင်ထဲကလည်း ကြုံးချင်နေတာဆိုတော့ သိပ် မစဉ်းစားတော့ဘူး။ လူကလည်းငယ်တော့ တစ်ခါတည်း စော်ကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ လည်းတော်တော်ပြဲပြီး လွယ်လွယ်ကူကူ မနိုးလောက်မှန်းသိတော့ အခွင့်အရေးဆိုတာ တစ်ခါပဲ ရတာဆိုတော့ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားထဲကို အသာဝင် ပင်တီလေးကို ပေါင်တစ်ဝက် မရောက်တရောက်လောက် ဆွဲမပြီး ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပြီး ဘေးနားမှာ လွယ်လွယ်ကူကူ ပြန်ဝတ်လို့ရအောင် လုပ်ထားလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ လက်ထဲတံတွေးထွေးချပြီး ညီတောင်မောင်ကို လိမ်းကျံပြီး ဆွဲတော့တာပဲ။ စော်ကလည်း အပျိုမဟုတ်တော့ လုပ်ရတာ အဆင်ပြေပါတယ်။ တစ်ချက်ချင်း အဖျားထိ ထုတ်ပြီး အဆုံးထိပြန်သွင်းနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်လိုက်တာ။ လရည်တွေ ထွက်တာတောင် စိမ်ထားသေးတာ။ 

နောက်တော့ နောက်တစ်ကြောင်းကို ဆက်ဆွဲလိုက်တယ်။ စော်က နိုးတောင် မလာဘူး။ ကျွန်တော်လည်း လိုင်စင်ရမဟုတ်တော့ ဘော်လီတွေတောင် မချွတ်ပဲ နှစ်ချီဆက်တိုက်ကင်ပလိုက်တယ်။ အရည်တောင် မသုတ်ဘူး။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းထဲဝင်လာတာက သူငယ်ချင်း မျက်နှာ။ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဘောင်းဘီဝတ်တော့မှ သူငယ်ချင်းက ကျွန်တော့်ဖက် မျက်နှာ လှည့်နေတာ။ မျက်လုံးကလည်း ပွင့်လို့ ။ ခေါင်းတွေတောင် ကြီးသွားတယ်။ သေပြီ လေ။ သူ့စော်ကို ကိုယ်က လိုးပြီးနေပြီ။ အခုမှ တောင်းပန်ပါတယ် ပြောလို့ ကိုယ်က နှစ်ချီတောင် လိုးပြီးနေပြီ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ စော်က လှုပ်လာတယ်။ သူငယ်ချင်းကို လှမ်းကြည့်ပြီး

“ကိုကို”

“ဟင်”

အဲဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကို ခင်ဗျားတို့ကိုယ်ချင်းစာကြည့်။ လူဆိုတာ ဘယ်လို ဖော်ပြရမှန်းမသိအောင်ကို ဖြစ်တာ။ သေဟ စော်ကနိုးနေပါလား။

“ကိုထွန်း မီးဟာထဲမှာ အရည်တွေ အများကြီးပဲ ပန်းထုတ်သွားတယ်”

“မီးကို ဒီကောင်ဘယ်လောက်လုပ်ချင်နေမှန်း မှမသိတာ။ ကောင်းကောကောင်းလား”

“ပြောပြဘူး”

“ဟေ့ကောင် ကိုထွန်း ဘာလဲ ခုမှ ဘာကြောင်နေတာလဲ မင်းသေးထပေါက်ထဲက သိတယ်”

“ဟာကွာ မင်း အိပ်နေတယ်ထင်လို့ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ”

“မလိုဘူး ငါ တမင်ခွင့်ပြုတာ မင်း လုပ်အောင် ငါတမင် ဟိုဖက်လှည့်အိပ်နေတာ”

“မင်းတို့က ဘာတွေလဲကွာ။ မီး နင်ကကော ဘာလို့”

“အပျော်ပေါ့ကွ အမှတ်တရပေါ့”

“မင်းစိတ်မဆိုးဘူးလား”

“ငါက မီးကို နောက်တစ်ယောက်နဲ့နေတာ ကြည့်ချင်တာ အာသီသပေါ့ကွာ ငါ့မှာ မင်း လုပ်မှ လုပ်ပါ့မလားလို့”

“နားကို မလည်တော့ဘူး”

“ဒါဆိုလဲ အိပ်တော့ မနက်ကျမှ ပြောတော့မယ်”

ဘယ်လိုခံစားချက်ကြီးနဲ့မှန်းမသိပဲနဲ့ ကို အဲညကို ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်တော့မှ သိတာက ဒီကောင်က cuckold ကို သဘောကျနေတာရယ် ဒီကောင်ကောင်မလေးက အရင်တုန်းက ဘဲတစ်ပွေ ထားတုန်းက သူ့ဘဲက သူငယ်ချင်း သုံးယောက်ပေါင်းပြီး သူ့ကို ဝိုင်းဖြုတ်လို့ပြတ်သွားတာတဲ့။ 

အဲဒါနဲ့ ပြတ်တာလားမေးတော့ မဟုတ်ဘူးတဲ့။ သူ့ကို အရင်ခွင့်မတောင်းလို့တဲ့။ ပြီးတော့ ဝိုင်းဖြုတ်တဲ့ ကောင်နှစ်ကောင်က ငပဲက သေးတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ဒီကောင်က စော်နဲ့ကြုံးတိုင်း အရင်တုန်းက ဟာတွေ မေးပြီးကြုံးတော့ ကောင်မလေးက ကြည့်ချင်လားလို့မေးတော့ အခုလို ဖြစ်သွားတာတဲ့။ ရှုပ်နေ တာပါပဲ။ 

နောက်တော့ ဒီကောင်နဲ့စော်လဲ စလုံးကို ထွက်သွားတယ်။ တစ်ခါတစ်လေတော့ ဖုန်းဆက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တောင် တွေးမိသေးတယ်။ စလုံးမှာလဲ ဒီကောင်တွေ အတွဲ တခြားကောင်တွေနဲ့ လုပ်နေလား မသိပါဘူး။ တစ်ခါလောက်လုပ်ပြီးရင် နောက် ဆို လုပ်တော့မှာ။

နောက်နေ့ကျတော့ ကိုသိန်းလွင်နဲ့ ညနေဖက် ဖုန်းဆက်ပြီး တွေ့ကြတယ်။ ဘီယာလေးဘာလေး သောက်ရင်းပေါ့။ ဗိုလ်တထောင် ဆိပ်ကမ်းနားက နန်းသီတာမှာ အပေါ်ဖက် လေညှင်းလေးခံရင်နဲ့ပေါ့။ (စကားပြောများအား မဖေါ်ပြပဲနဲ့အကြောင်းအရာများအားရေးသားပါ့မယ်)။ 

အမှန်တော့ C နှစ်လုံးပါပဲ။ Cuckold နဲ့Cheating။ ကဲ ယောက်ကျား မသိအောင် မိန်းမ က နောက်တစ်ကောင်နဲ့နေရင် ဒါ Cheating။ နောက် ကိုယ်လဲ သိတယ်။ ကိုယ်က လုပ်လို့ပြောလို့လုပ်တာက Cuckold။ Cuckold က အချစ်တွေ ဖန်တီးတယ်။ Cheating က အမုန်းတွေ ဖန်တီးတယ်။ ကို သိန်း လွင် ပြောတာက တကယ်ကို detail ကျပါတယ်။ သူနဲ့ကျမှ တကယ်ကို cuckold ဆိုတာကို သိလိုက်တာ။ အရင်ကတော့ အဲလောက် နားမလည်ပါဘူး။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကျေနပ် တယ်။ နားလည်တယ်။ ဆိုရင် စလို့ရပြီ။

ကိုသိန်းလွင်က သူ့ကောင်မလေးကို တခြားတစ်ယောက်နဲ့ဆွဲတာကို ကြည့်ဖို့ က အာသီသ ဖြစ်နေတော့ မယူခင်မှာ အခုလို အစပျိုး လုပ်နေတာလေ။ သူ့ကောင်မလေးက နှစ်ခါလောက် ကလပ်ထဲမှာ ကောင်လေးတွေ နှိုက်တာ ခံဖူးတယ်။ ကောင်မလေးက ကြောက်တတ်တယ်။  သူ့အပေါ်လဲ ရိုသေတယ်။ မိဘတွေကလည်း ရှေးရိုးဆန်တော့ ကို သိန်းလွင် အခုလို လုပ်နေတာတွေကို ပြန် ပြီးတော့ သူ့အိမ်က လူတွေနဲ့ဆွေးနွေးတာတွေ မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ သူနဲ့ပြောပြီးတော့ ကိုယ်တောင် တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ အရင်တုန်းကတော့ မွန့်ကို အဲလိုမျိုး တစ်ခါမှ မတွေးဖူးဘူး။

“ဟေ့ ကိုထွန်း ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ”

“ဒီလိုပါပဲ။ ကိုသိန်းလွင်ပြောတာလေးကို စဉ်းစားနေတာ”

“ဘာလဲ ခင်ဗျားမိန်းမကို အဲလို လုပ်ခိုင်းမလို့လား”

“ဟာ အဲလိုတော့ မလုပ်ချင်ပါဘူး ကိုယ်က သဘောကျလို့ လုပ်ချင်ရင်တောင် မိန်းမက သဘောတူဦးမှ ပြီးတော့ ကိုယ်က မိန်းမနဲ့နေခိုင်းလိုက်တဲ့ကောင်က လျှောက်ဖွနေရင် သက်သက်မဲ့ ဒုက္ခရောက်မယ် မလုပ်ပါနဲ့”

“အဲဒါပြောတာပေါ့ စိတ်ချရတဲ့ လူပေါ့ဗျ cuckold ကိုနားလည်တဲ့ လူ ဆိုရင်တော့ အဆင်ပြေတာပေါ့”

“အကယ်လို့ လုပ်ချင်တာတောင်မှ တော်တော်ရှာရခက်မှာဗျ”

“ရှိပါတယ် ကျွန်တော်ရှာပေးရမလား”

“မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ ထိုင်နေရင် ကောင်းသားထသွားမှကျိုး ဆိုသလို လင်မယား အေးအေးဆေးဆေး နေတာပဲ ကောင်းပါတယ်”

“အေးပါ လူတစ်ကိုယ် စိတ်တမျိုးပေါ့ အကြိုက်ချင်းတော့ ဘယ်တူပါ့မလဲ”

“သောက်ဗျာ”

“ဒါနဲ့ ခင်ဗျားမေးရဦးမယ် ကိုထွန်း”

“ဘာများတုန်း”

“ခင်ဗျားတို့လင်မယားက အောကားတွေ ဘာတွေ ကြည့်လားဗျ”

“အင်း တစ်ခါတစ်လေပေါ့”

“ဒါဆို ခင်ဗျားကို ကျွန်တော် သိမ်းထားတဲ့ သီးသန့်စုထားတဲ့ ရှယ်ခွေတစ်ခွေ လက်ဆောင်ပေးမယ် လင်မယား နှစ်ယောက် အတူတူကြည့်ပေါ့”

“အင်း ပေးလိုက်လေ”

ရက် အနည်းငယ်ကြာသော်။ ကိုသိန်းလွင်ကတော့ ဟိုဖက်ကိုတော့ ပြန်သွားပြီ မပြန်ခင် သူနဲ့ 4ရက် လောက် တူတူဝိုင်းဖြစ်တယ်။ သူပြန်လာရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်တော့ ပြောသွားတယ်။.

ပြီးတော့ ခင်ဗျားလိုရင် သုံးဖို့ဆိုပြီး Blindfold လေးတစ်ခု ပေးသွားတယ်။ တစ်ခါမှ မသုံးဖြစ်ပါဘူးလို့ပြောတော့ နောက်တော့ သုံးဖြစ်မှာပေါ့ လို့ပြောလို့ယူထားလိုက်တယ်။ တစ်ပတ်ကျော်လောက် လင်မယားနှစ်ယောက် မတွေ့ပဲနဲ့ဒီနေ့မှ ပြန်တွေ့ရတော့ အမုန်းဆွဲမယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော် မွန့်ကို တေးထားလိုက်တယ်။ မွန်ကြိုက်တဲ့ ဝိုင်နီတစ်ပုလင်းရယ် ကျွန်တော့်အတွက JD တစ်လုံး ပြီးတော့ Cheese ရယ် ဝယ်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရိက္ခာ ဖြည့်ထားတယ်။ 

အသားလေးနည်းနည်းကိုတော့ ဆော့နဲ့နယ်ပြီး ကင်စားဖို့ပြင်ထားလိုက်တယ်။ နေ့လည်လောက်တော့ ကားဂိတ်မှာ မွန့်ကိုကြိုပြီး ပြန်လာတော့ ယောက္ခမ အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်တယ်။ ဘယ်လိုနေလဲ ဘာညာ ပေါ့။ ခေါင်းထဲမှာက တော့ ညအကြောင်းတွေ ပဲ စဉ်းစားနေတာ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မွန် ရေချိုးတာကို အရင်လို တူတူ မချိုးပဲ သူ့တစ်ယောက်ပဲ ချိုးခိုင်းလိုက်တယ်။

“ဟေး ဆရာကြီး ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ အရင်ကဆို တူတူချိုးပြီး အတင်းလုပ်ပြီးတော့ ခု ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ ဘာလဲ နေမကောင်းဘူးလား”

“မဟုတ်ပါဘူး ပြီးတော့မှ အမုန်းဆွဲမှာ အားမွေးထား”

“ရတယ်လေ ဒီက အေးဆေးပဲ”

“အင်းပါ ကို အသားကင်ထားလိုက်တော့မယ် ပြီးရင် အတူတူ သောက်ကြမယ်လေ ဝိုင် ဝယ်ထားတယ်”

“အင်း ဒါဆို ရေချိုးပြီးနော် ပြီးရင်သာ အသားကင်မယ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်မလားနဲ့”

“အေးပါ စိတ်ချ မိန်းမရယ်”

ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ မွန်တစ်ယောက် အံသြနေတာပေါ့ အရင်သူ့ယောက်ကျားက သည်လို မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်ကအရင် စတောင်းရတာရှက်လို့ စကားခေါ်တာတောင် သူက အေးဆေးနဲ့။ ဒီမှာက အရမ်းဆာနေပြီ။ အဝေးပြေးကားပေါ်မှာ ဘေးနားက ကောင်လေးက လမ်းတစ်လျှောက် နှိုက်လာတာ။ 

အစကတော့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပေမယ့် နောက်တော့ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ကောင်လေးက အစက ရင် သားတွေကို လက်မောင်းနဲ့လာပွတ်သပ်ပြီးတော့ နောက် ရှေ့ကို လာကိုင်ချင်တာ အဲလောက်တော့ မပေးပါဘူး။ ရှေ့မရတော့ နောက်ကနေ လက်ဝင်ပြီး ဖင်တွေကို ညှစ်တယ်။ အဲ့လောက်ကတော့ လူတွေ သိပ်မမြင်တာမို့ ခွင့်ပြုလိုက်တာ။ 

ကားက ဂိတ်ရောက်ခါနီးမှ ဖင်တခြမ်းကြွလိုက်တော့မှ သူ့မှာ စပယ်ယာလက်လုပ်ပြီး ပိပိကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ထိခွင့်ရတာ။ ပြီးတော့ ပြောသွားသေးတယ်။ ကျွန်တော် ချစ်ဆွေ ပါတဲ့ အမတို့တိုက်ရဲ့ ရှေ့ကတိုက်မှာ နေပါတယ်တဲ့။ သေရော ကိုယ်တောင် ဘာမှ ပြန်မပြောရသေးဘူး သူက အမြန် သုတ်သုတ်ဆင်းသွားတယ်။ 

သူစိမ်းဆို မရှက်ပါဘူး အခုတော့ ကိုယ်က အနှိုက်ခံပြီးတော့မှ သိရတာ ဓါတ်သိဆိုတော့ သေပြီပေါ့။ ပြီးတော့ ကိုထွန်း လာကြိုတာနဲ့ ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။ လမ်းက အရှိန်တွေက ကျန်သေးတယ်။ ယောက်ကျားကလည်းအချိန်ဆွဲနေတော့ ဘယ်လိုမှန်းကို မသိဘူး တစ်ခုခု လိုနေသလိုပဲ။ 

ပင်တီကို ချွတ်တော့ မာတောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေတယ်။ ခုနက ကောင်လေးကိုင်ခံထားရလို့ပင်တီလေး အရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြန်ခြောက်နေတာလေ။ တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး နောက်နေ့တွေ့ရမှာ မျက်နှာပူလိုက်တာ။ ပြီးတော့ ရေကို သေချာ ချိုးတယ်။ ပေါင်ကြားကို သေချာ တိုက်တယ်။ ပြီးရင် ပွဲကြမ်းမှာဆိုတော့ သန့်နေမှ ဖြစ်မှာ။ ဒီလိုနဲ့ညနေကုန်လို့ ညဖက်ရောက်တော အသားကင်ရယ် ဝိုင်နီရယ်နဲ့ စ ပြီလေ skynet က ကားတွေက စစ်ကားတွေ ကြီးပဲ။

“ယောက်ကျားတစ်ခြားကားကြ ည့်ပါလား”

“တခြားကားတွေက လဲ ဒါပဲ ကောင်းကို မကောင်းဘူး”

“မွန် အောကားကြည့်မလား”

“အခွေသစ် ဝယ်ထားလို့လား အရင်ဟာတွေ ကမကြည့်ချင်ဘူး ဂျပန်ကားတွေ က အော်နေတာပဲ”

“မွန် လဲ အဲလို မှုတ်ခံရရင် အော်တာပဲလေ”

“အဲလောက်တော့ မကျယ်ပါဘူး သူတို့ဟာက ပို တာပါ”

“ကျွန်တော် ကိုသိန်းလွင်ပေးထားတဲ့ အခွေကို သတိရလိုက်တယ်”

“ကြည့်တောင် မကြည့်ရသေးဘူး ကျွန်တော်တို့က ရုပ်ရှင်ထဲ က အတိုင်းလိုက်လုပ်နေကျလေ”

“မွန် အခွေသစ်ရှိတယ်။ ကိုယ်တောင် မကြည့်ရသေးဘူး”

“အင်း ကြည့်ပေါ”

“အဲထဲက အတိုင်းလုပ်မှာလား”

“အရမ်းမဆိုးရင်တော့ လုပ်မှာပေါ့ ဟိုတစ်ခါလိုတော့ အနောက်ကို မလုပ်နဲ့ပေါ့ ပြီးတော့ ဟိုဟာ ဒီဟာတွေ လဲ မွန့်အထဲကို လျှောက်မထည့်နဲ့”

“အင်း အခုမှ ကြည့်ရမှာ အသိတစ်ယောက် ပေးထားတာ”

“အင်း”

ကျွန်တော်ည်းဲ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်။ ဝရံတာ တံခါးကိုပေါ့။ မီးကို မှိန်မှိန်လေးဖြစ်အောင် ချိန်လိုက်တယ်။ “ကဲ ချီးယား မွန် ကိုယ်တို့တိုက်ပွဲခေါ်သံအတွက”် ဝိုင်နီ တစ်လုံးလဲ သုံးချိုး နှစ်ချိုးလောက် ကုန်နေပြီလေ။ ကျွန်တော်ကတော့ 5ခွက်လောက် On the Rock တင်ထားတယ်။ အခွေထိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား နေရာယူလိုက်တယ်။

Title မှာ ပေါ်လာတာက 6 ကားဆိုတော့ ပထမ ဆုံး ကားကိုပဲ စကြည့်လိုက်တယ်။ ကားထဲမှာ ကောင်မလေးရဲ့ ဖုန်းကို ကောင်လေးက စစ်ကြည့်တော့ message တွေက အရင်ရည်စားနဲ့Q ထားတာတွေ့တော့ ဒေါသထွက်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းကို ဖုန်းခေါ်တဲ့ အခန်းကစ တာပါ။ ကားက ရုရှားကားပါ။  

English လို စာတန်းထိုးပါတော့ နားလည်ပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကောင်မလေးကို လုပ်ဖို့ခုတင်ပေါ်ကို တင်တော့ စော်ကိုတိုးတိုးပြောပြီး စော်က သဘောတူတော့ မျက်နှာကို အဝတ်နဲ့စီးပြီး လက်ကို ကြိုးနဲ့ ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ချည်ထား ပြီးတော့ စော်ကိုနမ်း ပြီးတော့ ချောင်းဟန့်လိုက်တော့ အသင့်စောင့်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းက တိတ်တိတ်လေးဝင်လာပြီး စော်ကို ဂါဝန်အတိုကို လှန် အတွင်းခံကို ချွတ်ပြီး မှုတ် ဟိုဘဲက ဘေးနားက ထိုင်ကြည့် စော်ကတော့မသိဘူး သူ့ဘဲထင်လို့ ငြီးလို့။ ပြီးတော့ဟိုကောင်က ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး လိုးတော့တာပဲ။

ဒုတ်ကတော့ တော်တော်ကြီးတယ်။ ကော့နေတာ။ နည်းနည်းလေး လုပ်ပြီးတော့ ဘဲက စော်မျက်နှာပေါ်က အဝတ်ကို ခွာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဘဲက ဘေးမှာထိုင်လို့ စော်က အလန့်တကြားနဲ့ ပေါင်ကြားကို ကြည့်တော့ သူမသိတဲ့ လူက အမုန်းကိုင်နေတာ။ သိသိချင်းရုန်းတော့ ဘဲက သူ့စော်လက် ကြိုးချည်ထားတာကို ချုပ်ပေးထားတယ်။ 

စော်က အောက်ပိုင်းရုန်းတော့ ဟိုကောင်က ပေါင် ကို ဆွဲကိုင်ပီးကို ချနေတာရုန်းလို့မရ။ ကျွန်တော်တောင် စိတ်ဝင်စားပြီး မွန့်ကိုတောင် နမ်းပဲနမ်းရသေးတယ်။ ဇာတ်လမ်းကို အာရုံရောက်နေတာ။ မွန့်ဖက်ကို ကြည့်တော့ လည်း ဇာတ်လမ်းကို အာရုံရနေတယ်။ 

ပြီးတော့မှ စော်ကို ဟိုကောင်က ကြိုးဖြည်ပေးတယ်။ စော်လဲ မရုန်းတော့ဘူး။ စကားပြောတာတော့ ဘကြ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့စော်ကို ပြောနေတာ။ ဟိုကောင်ကလည်းဲ ဝင်ပြောတယ်။ စော်ကို position ပြောင်းပြီးတော့ ဘေးစောင်းချတယ်။ စော်ကလည်းဲ ညှင်းတယ်။ အလိုးလဲခံတယ်။ မိုက်တယ်။ တော်တော်မိုက်တယ်။ ဘဲက ဟိုကောင်ကိုပြောတော့ ဟိုကောင်က အမုန်းရိုက်တာ အသံကို ညံနေတာပဲ။ လေးဖက်ကုန်းပြီးလဲ ချတယ်။ ပြီးတော့ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ (မှတ်ချက်။ ။ XNXX မှာ အဲ့ကားရှိပါသည်)။  ကျွန်တော် ရီမုဒ်ကို ကိုင်ပြီးရပ်ထားလိုက်တယ်။ ကားက 20မိနစ်လောက်ပဲကြာ တာပါ။)

“မွန်” (အသံမာမာနဲ့ခေါ်လိုက်တယ်။)

“ရှင် ဟိုတစ်ခါ ကိုယ်ဝယ်ပေးထားတဲ့ ဂါဝန်အတို သွားလဲချည်”

‘ဘာ လုပ်မလို့လဲ”

“သွားပါဆို သွားလဲ”

“ပြီးရော ချက်ချင်း ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး”

“မွန် အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ မွန့်ဝိုင်ခွက်ကို JD နည်းနည်းရောလိုက်တယ်”

“နောက် ကိုသိန်းလွင်ပေးထားတဲ့ မျက်လုံး စီးလေးကို အံဆွဲထဲက ထုတ်လိုက်တယ်”

“မွန်ပြန်လာတော့”

“ရော့သောက်လိုက်”

“မွန်လဲ တကျိုက်ထဲ ခွက်ကို သောက်လိုက်တယ်”

“ဟားးး အရက်တွေရောထားတယ်”

ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ဖို့ ကျွန်တော် ပုတ်ပြလိုက်တယ်။ မျက်လုံးမှိတ် ဆိုပြီး မျက်လုံးကာကို စွပ်လိုက်တယ်။ လက်ကိုကျတော့ ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး စီးပြီး နောက်ပြန်လှန်လိုက်တယ်။ မေးတာကိုပဲ ဖြေ။ မွန်တစ်ယောက် ရင်တွေခုန်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေလဲကျလာတယ်။ ခုနက ရုပ်ရှင်ထဲကလည်း လုပ်နေပြီ ပြိးရင် သူမေးသမျှ ဖြေရတော့မယ်။ ကိုထွန်းက ဒီလိုအချိန်ဆို မေးတာမဖြေရင် စိတ်တိုတတ်တယ်။

 “ကဲ ပြော ငါခုနတုန်းက နင့်ပင်တီကို ကြည့်ပြီးပြီ အရည်တွေ ခြောက်နေတယ်။ နင် ဘယ်သူနဲ့လိုးလာလဲ နင့်အမေကို အကြောင်းပြပြီး သွားလိုးလာတယ်။ ဟုတ်လားး”

 မွန် တော်တော် လန့်သွားတယ်။ ကိုထွန်း ဘယ်လို သိသွားလဲဆိုပြီး။ အဲအချိန် မွန့်အတွင်းခံကို ကိုထွန်းက ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။

“မဟုတ်ဘူး ဘယ်သူနဲ့မှ မလိုးဘူး.”

“ဘာမလိုးတာလဲ နင့် ဖင်မှာကြည့် နီရဲနေတာပဲ။ နင်ဖင်ကုန်းပြီး လိုးခံလာရတယ်မလား ကောင်မ”

ကိုထွန်းက မာန်ပါလာတယ်။  ခဏနေဦး ငါ ကိုသိန်းလွငိကို သွာခေါ်လိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ တံခါး အပိတ်အဖွင့် အသံလုပ်ပြီး ပြန်လာတယ်။ မွန်သိပါတယ်။ သူ့ယောက်ကျား ဖီးတွေ တအားလာနေပြီဆိုတာ မွန်လည်းဲ ဖီးလာနေတယ်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်မှာလဲ တကယ် ဖင်အကိုင် ခံရတာဆိုတော့ ပိပိ က အရည်တွေတောင်ထွက်နေတယ်။ ကိုထွန်း လီးတန်းလန်းနဲ့ လျှောက်လာပြီးတော့ မွန့်ကိုထူပြီး ဖင်ကုန်းတဲ့ပုံစံကို ဆိုဖာစောင်းမှာ ပြောင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကို မပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျှက်တော့တာပဲ။

“အားးးကောင်းတယ် ကို ရယ်”

“ဖြောင်း ဘာလဲ ငါကိုသိန်းလွင် ပဲ။ နင့်လင်စိတ်ဆိုးပြီး ထွက်သွားပြီ။ ပြီးတော့ ငါ့ကိုလဲ မှာသွားသေးတယ်။ စောက်ပတ်ယားတဲ့ ကောင်မကို အမုန်းလိုးတဲ့”

“အရမ်းမလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်”

ကျွန်တော်ည်းဲ ကိုသိန်းလွင် အဖြစ်နဲ့ပဲ လီးကို တံတွေး သုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး အဆုံးထိ ဖိထိုးလိုက်တယ်။ အင့် (မွန်တစ်ယောက် ခါးတောင်ကော့ပြီး ငြီးမိသွားတယ်)။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ည်းအချက်နှစ်ဆယ်လောက် သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ပလစ် ပလစ် ဆိုတဲ့ အသံရယ် စောက်ပတ်က လေအန်တဲ့ အသံတွေ ဆက်တိုက်ပေါ်လာတယ်။

“ညီမ ကိုထွန်း မသိအောင် ဘယ်နှစ်ခေါက်တောင် အလိုးခံခဲ့ရလဲ”

“အလိုးမခံပါဘူး”

“ဖြောင်း ဖြောင်း လာလိမ်နေသေးတယ်”

‘အားး အားး အရမ်းမစောင့်နဲ့ ကိုထွန်း”

“ဘာကို ထွန်းလဲ ရော့ဟာာာ ပြွတ် ပြွတ်”

“လျော့ပေးပါ နည်းနည်းလောက် အင့် အင်းး အရမ်း မဆောင့်နဲ့”

“ဒါဆို ပြော”

“ဘာပြောရမှာလဲ”

“ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ကိုသိန်းလွင်ရယ်လို့ပြော”

“ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ကိုသိန်းလွင်” (တော်တော်ပြောယူရတယ်။)

“ဒီလိုဆိုရင်ကော” (လီးကို အဆုံးနီးပါးထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးလိုက်တယ်။)

“အင်း ကောင်းတယ် ကိုသိန်းလွင်”

“ငါမေးတာ မှန် မှန် ဖြေ”

“ရှင်”

“ငါလုပ်ပေးတာကောင်းလား”

“ဟုတ်ကောင်းပါတယ်” (အဲသည့်အချိန် ဖုန်းကနေ Recording ကို ဖွင့်လိုက်သည်)

“နင့်ယောက်ကျား နဲ့ငါ ဘယ်သူပိုကောင်းလဲ”

“နှစ်ယောက်လုံးကောင်းပါတယ်”

“ဘာ ငါက ပိုမကောင်းဘူးလား”

“ဟုတ် ပိုကောင်းတယ်”

“ဒါဆို ပြန်ပြော”

“အား ဘာလို့ထုတ်လိုက်တာလဲ” (မွန်တစ်ယေက် အရမ်းကောင်းတဲ့ အချိန် )

“လာ ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်နေ”

“သွင်းတော့လေ”

“ပြောလေ”

“ရှင် ဘာပြောရမှာလဲ”

“ကိုသိန်းလွင်ရယ် ကျွန်မကို ခုနကလို ကောင်းအောင် လိုးပေးပါလို့”

“ဟာ မပြောချင်ပါဘူး”

“ဘာ နင်က ကိုယ့်ယောက်ကျား သူငယ်ချင်းကျတော့ ခွင့်ပြုတာတောင် မပေးချင်ဘူးပေါ့ တခြားသူ မသိတဲ့ကောင်နဲ့ကျတော့ သွားလိုးတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား”

“မလိုးပါဘူး”

“လိမ်မနေနဲ့နင့်ယောက်ကျားကိုပဲ လိမ် ငါ့ကို မလိမ်နဲ့”

“ရော့ဟာ”

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပြီး အထဲမသွင်းပဲလီးကို မဝင်အောင် အချောင်းလိုက် ပိပိတစ်လျှောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။ အခုလို ပြောဆိုနေရတာကို ပို ဖီးတက်နေတယ်။ ကိုသိန်းလွင်ထည့်ပေးခဲ့တဲ့ virus တွေ ကိုက်နေပြီလေ။

“ကဲ ပြော ဘယ်ကကောင်လဲ”

“ဘယ်သူမှ မဟုတ်ဘူး” (ရင်ထဲမှာတော့ ကားပေါ်ကကောင်လေးကို မြင်ယောင်နေတယ်။)

“ပြောလေ နင့်ယောက်ကျားကို ပြောပေးမယ်”

“ဘာပြောပေးမှာလဲ” (မွန်တစ်ယောက် အဲဒီ့အကြောင်းကို ရင်ထဲမှာ မထားချင်တော့ဘူး)

“နင့် ကို ခွင့်လွှတ်ဖို့”

“တကယ်လား”

“တကယ်ပေါ့”(လီးကိုပါ အဆုံးထိ ထိုးထည့်လိုက်တယ်)

“အားးးးးးးကောင်းတယ်”

“ပြော”

“ချစ်ဆွေ”

“ဘယ်ကလ”ဲ

“မွန် တို့တိုက်ရှေ့က”

“ဘယ်တုန်းက တွေ့တာလဲ” (မွန် ပြောကြားပြီး လီးကပိုမာတင်းလာတယ်။)

“အမေ့ဆီကအပြန်မှာ”

“နင် အလိုးခံလိုက်တယ်ပေါ့”

“မဟုတ်ဘူး  ဖင်နဲ့အပေါ်ပိုင်းပဲ ကိုင်ခံရတာ”

“အား ပြီးပြီ ပြီပြီ”

ကျွန်တော်ည်းဲ ဖီးတွေ စွတ်တက်လာပြီ လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ အဲလောက်ကကောင်းမယ်ကို မထင်တာ။ တစ်ဆက်တည်း ငါသွားပြီ နင့်ယောက်ကျား ပြန်လာမယ်။ လီးကို ဆွဲချွတ်ပြီး တလမ်းလျှောက်ပီး တံခါးပိတ်ဖွင့် အသံလုပ်လိုက်တယ်။ (ကိုထွန်းပြန်လာသလိုပေါ့.) (Recording ကို ပိတ်လိုက်တယ်။) မွန့်ကို blindfold ပြန် ချွတ်ပေးတော့ မျက်ရည် စလေးတွေ တွေ့တယ်။ မွန် မျက်ရည်တွေ ကျနေတယ်။ ကိုတောင်းပန်ပါတယ်။ ကိုထွန်းရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စကားတစ်ခွန်းကို ပြောလိုက်တယ်။

“ခုနက ကိုသိန်းလွင်က အရမ်းလုပ်သွားတယ်”

“မွန်က သူများနဲ့လုပ်တာကိုး”

“မလုပ်ပါဘူး ဖင်ပဲ အကိုင်ခံရတာ တကယ်ပြောတာ”

“ဒါ တကယ်လား”

“အင်းတကယ်ပြောတာ။ ရေချိုးခန်းထဲက ပင်တီမှာ ခြောက်နေတာက မွန်တကယ် ကားပေါ်မှာ တကယ်နှိုက်ခံရတာ။ အိမ်ရှေ့တိုက်ကတဲ့နာမည်က ချစ်ဆွေတဲ့”

“တကယ် ပြောနေတာလား”

“တကယ်ပြောနေတာ မွန်အိပ်ပျော်တုန်း။ အစက ရိုးရိုးထိတယ်ပဲ ထင်တာ နောက်မှ မရိုးမသားလုပ်မှန်း သိတာ တောင်းပန်ပါတယ် မွန် မငြင်းခဲ့မိဘူး”

“မွန် ဒါတွေ တကယ်ပြောနေတာလား” (ကွှန်တော်သိပြီ မွန်တကယ်ပြောနေတာ ရုပ်ရှင်ရိုက်နေတာ မဟုတ်ဘူး)

“ဘယ်လောက်တောင် ကြာအောင်နိုက်တာလဲ”

“တလမ်းလုံးနီးပါးပဲ သူအိပ်တာတောင် မွန့်ဖင်ကိုကိုင်ပြီး အိပ်တာ”

(မွန့်လက်တွေက ကိုထွန်းရဲ့ လီးဆီကို ရောက်သွားတယ်။ အစက စိတ်ဆိုးမယ်ထင်တာ အခု ငါ့ယောက်ကျား လီးတောင်နေပါလား)

“မွန် နောက်နေ့အဲ့ကောင်လေးနဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“မွန် မသိဘူး ကားပေါ်က ဆင်းခါနီးမှ မွန့်တို့တိုက်ရှ့ကမှန်းသိတာ ဒါတောင် သူပြောသွားတာ”

ကျွန်တော်သိပြီ ကိုသိန်းလွင်ပြောတဲ့ အရသာကို။ အခု ကျွန်တော့်စိတ်တွေက တကယ်ကို နေလို့ထိုင်လို့ ကောင်းနေတယ်။ အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့ပြီး သောက်ချလိုက်တယ်။ မွန်က ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ အဲ အချိန်မှာဖြစ်နေတာက မွန်ပြောတာကို အရသာခံပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးခံရတာ။ မေးခွန်းတွေ မေးပြီး အရှက်ကုန်အောင် လုပ်ရတော့မယ်။

“နောက်နေ့တွေ ကျရင်ကော အဲ့ကောင်လေးနဲ့တွေ့တော့ ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ”

“ကို ကလည်း ဘာဆိုင်လို့လဲ”

“ထားပါ သူ ကလာပြီး ပက်သက်ရင်ကော”

“ငါ့ မှာ လင်ရှိတယ်။ နင်လာမပတ်သက်နဲ့လို့ပြောရမှာပေါ့”

“သူက အတင်းကြီး ကိုယ် မရှိတဲ့ အချိန် လာရင်ကော”

“အဲဒါတော့ ဘယ်ပြောတတ်မလဲ တံခါးပိတ်ထားမှာပေါ့ ပြီးသူက အရမ်းနှောက့်ယှက် လာရင်တော့လဲ ရဲတိုင်မှာပေါ့”

“တကယ်”

“ဘာလဲမယုံဘူးလား”

“ကိုယ်က အဲကောင်လေးက လာပြီး ငါ့ မိန်းမကို လာဖန်ရင် မသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးမယ်ဆိုရင်ကော”

“လာနောက်မနေနဲ့”

“လီးစုပ်ပေးဦး”

“အင်းး မွန်မွန့်ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်နေတုန်း”

“မွန်”

“အွန်းးးးးး” (ဟုတ်ပ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေပါတယ်။ဆိုမှ ဘယ်လိုထူးမလဲ )

“နောက်ဆို မွန်တစ်ခုခု လုပ်ချင်ရင်ပြော ဘယ်လိုလဲဆိုတော့ အဲ့ ပြီးမှ ပြောတာကောင်းတယ်။ ကို ပြောတာက လုပ်ပြီးမှ ပြော အရမ်းကြီး မထိခိုက်ရင်ပြောတာ လူတွေ မသိတဲ့ ကိစ္စမျိုးတွေ ပြောပါတယ်။ နော်”

“အွန်း”

အဲ့ဒီညက တော်တော်လေးကောင်းပါတယ်။ အသစ်အဆန်းအရသာတွေ။ မွန်တစ်ယောက်ကတော့ တညထဲနဲ့ တော်တော်လေး နားလည်သွားတယ်။ ပြီးတော့ အဲလောက်ဖြစ်စေချင်တဲ့ ကိုထွန်းကိုလဲ အရွဲ့တိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ်။ ပြီးတော့ သဘောလဲကျသွားတယ်။ 

ကိုယ့်ယောက်ကျား သိသိကြီးနဲ့ အလိုးခံနေရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ။ အရသာသစ်ရတာပေါ့ ပြီးတော့ ကိုထွန်းကိုလဲ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြောပြောပြီးလုပ်ရတာ ကောင်းတယ်။ အရင်ကထက် ပိုနီးကပ်သလို ပို ချစ်သွားသလို ခံစားရတယ်။ အိပ်ယာက နိုးတော့ တော်တော်တောင် မိုးလင်းကောပေါ့။ ဈေးသွားဖို့ပြင်ဆင်ရတယ်။ အဲဒီမှာတွေ့တာက ဈေးသွားတဲ့လမ်းမှာတွေ့တာက ချစ်ဆွေ ထိုင်တဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ရှေ့ဖြတ်ရတယ်။ 

ကျွန်မလဲ မသိပါဘူး သူက နောက်ကလိုက်လာမှ သိတာ။ ကျွန်မတို့နေတာ ရန်ကင်းက သီးသန့်ဝန်းတွေလေ ကိုယ့်အိမ်ရာနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ သီးသန့်ဆန်တယ်။ Company ရုံးခန်းတွေကလည်းတော်တော် များတယ်။ နိုင်ငံခြားသားတွေကလည်း တော်တော်များတယ်။ နေကြတာ သီးသန့်ဆန်တယ်။ နေရတာလဲ သန့်တယ်။ ဝင်ထဲကို တစိမ်းဝင်လို့လဲ မရဘူးလေ။

 သူ လ္ဖက်ရည်ဆိုင်က ထလိုက်လာပြီး နောက်မှ သတိရတယ်။ ပြီးတော့လဲ လန့်တယ်။ ဒီဝင်းထဲမှာ နေတာပဲ ဆိုတော့ နောက်ဆို တော်တော် မျက်နှာပူရမယ်။ ဈေးထဲထိနောက်က အဲကောင်လေး လိုက်လာတယ်။ ဖင်ကို အကိုင်ခံရဖူးတော့ အခုလဲအကိုင်ခံချင်လာတယ်။ မဖြစ်သေးပါဘူး မလုပ်သင့်ပါဘူး။ 

ညတုန်းက ကိုထွန်း ကြောင့် ဖြစ်နေတဲ့ အတွေးက ခေါင်းထဲ ဝင်လာတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခြေအနေပေါ် မူတည်ပြီးတော့ အလိုက်သင့်နေရမှာပဲ။ ဈေးမှာ ဝယ်စရာရှိတာတေဝယ်ပြီးတော့ ဈေးအိမ်သာဖက် ဝင်လိုက်တယ်။ အိမ်သာထဲနေ ကိုထွန်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ကို မွန်ဈေးသွားတာ နောက်ကနေ ဟိုကောင်လေးလိုက်လာတယ်”

“မွန်က အထာသွားပေးလို့လား ဘေးလူတွေကော သိလား”

“ဘာမှ အထာမပေးဘူး ဘေးလူတွေကတော့ မသိဘူး ရုပ်တော့ မပျက်ဘူး”

“အဲတော့ မွန်က ဘယ်လို လုပ်ချင်လို့လဲ စကားကော လာပြောလား”

“မပြောပါဘူး သိပ်လဲမသိသာပါဘူး လူတွေကလည်း ရှုပ်နေတာလေ”

“မွန်က ဘာဆက်လုပ်မလဲ”

“မသိတော့လို့ ခုဖုန်းဆက်လှမ်းမေးတာပေါ့ သူပဲ ညတုန်းကတော့ သိထားပြီးတော့ အခုလိုပြန်တွေ့တော့ မျက်နှာပူတာပေါ့”

“ဘာဖြစ်လို့လုပ်သေးလဲ”

“မသိဘူးကွာ ပြီးပြီးသားတွေ ပြန်မမေးနဲ့အခုမေးနေတာကိုဖြေ သူက လိုက်လာပြီးတော့ မွန့်ကိုတစ်ခုခု လုပ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

“ဘယ်လိုမျိုးလဲ ခနလေး ကို လူရှင်းတဲ့နေရာကနေ ပြောမယ် မွန့်က အခု ဘယ်ကပြောနေတာလဲ ဘေးနားမှာကော လူတွေရှိလား”

“မရှိဘူး အိမ်သာထဲက ပြောနေတာ”

“အင်း ခနကိုင်ထား”

ကိုထွန်းလဲ ရုံးခန်းတံခါးကို လော့ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အခုလို ပထမဆုံး cuckold ဆန်ဆန် အဖြစ်မျိုးလေး ကြုံလာတော့ လီးကပါ ဖုန်းပြောနေရင်းနဲ့ တောင်လာတယ်။ ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကို ဖိထားရတယ်။

“မွန်”

“အင်းပြော ဘာလုပ်မလဲ”

“ဘယ်သူမှ မသိအောင်ပြောရရင်တော့ ကို အခု စိတ်ထနေတယ်”

“ဒါဆိုလဲ အိမ်ပြန်လာပေါ့ ညကလို ဆွဲမယ်လေ”

“မဟုတ်ဘူး ကို့မျက်လုံးထဲမှာ မွန့်နဲ့အဲကောင်လေး လုပ်နေပုံကို ပုံဖေါ်ကြည့်တာ”

“ကိုယ့်မိန်းမကို ပြောစရာလားအဲလို မွန့်မကြိုက်ဘူးနော်” (ဒေါသသံတော့ မပါ)

ပြောရရင် မွန်လဲ အရည်တွေ ထွက်နေပြီ။ ကိုထွန်းနဲ့ညက ကို သိန်းလွင်နဲ့ လုပ်ခိုင်းပုံကို မြင်ပြီးတော့

“တော်ပြီကွာ ဘာလုပ်ရမလဲ ပြော”

“လူတွေ မသိအောင်တော့ လုပ်။ ကို ပြောတာ နားထောင် လူတွေ ရှေ့မှာ စကားမပြောနဲ့ နောက်ကလိုက်ခဲ့ လူမသိအောင် ဆိုပြီးခေါ်သွား။ ဟန်ပုံမရရင် ဘေးလူ အကူအညီတောင်းပြီး အိမ်ခေါ်သွားပေါ့”

“ဖြစ်ပါ့မလား တော်ကြာ”

“မွန့်မှာ ယောက်ကျားရှိမှန်း သူသိတာပဲ။ အခုတောင် လှမ်းခေါ်လို့လား။ မွန့်ကို လူမသိအောင်ပဲ ချည်းကပ်လိမ့်မယ”်

“အင်း ဘယ်အခြေအနေမျိုးလဲ”

“ကိုယ်ပြောမယ် ဖုန်းနံပါတ် ပေးလိုက် စာရွက် တစ်ရွက်ပေါ်မှာ သူဆက်လိမ့်မယ် သေချာတယ်။ သူနဲ့ဖုန်းထဲမှာ ပြောပြီးမှ ကျန်တာ လုပ် ကြားလား မွန် နပ်ပါတယ်”

“ပြီးရော ပြီးမှ ပြန်ခေါ်မယ်”

မွန်လဲ ပိုက်ဆံပေါ်မှာ စာရေးဖို ဘောပင် မရှိတာနဲ့ ဈေးပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ နောက်ကို ကြည်လိုက်တော့ မယောင်မလည်နဲ့လိုက်လာတုန်းပဲ။ မွန် တို့အိမ်ယာနားက စာရေးကိရိယာ ရောင်းတဲ ဆိုင်ကို သွားလိုက်တယ်။ ဆိုင်ကတော့ ကြီးတယ်လေ။ ဆိုင်ထဲ မဝင်ခင် မျက်ရိပ် ပြသလိုနဲ့ လိုက်ခဲ့ပုံစံမျိုး ပြလိုက်တော့ လိုက်လာတယ်။ ဘောပင်ရောင်တဲ့ အတန်းကို သွားပြီး ဘောပင် တစ်ချောင်း စကိုင်လိုက်တော့ အနားရောက်လာတယ်။ 

ဆိုင်က လူတွေကကောင်တာမှာ အလုပ်များနေတော့ ဘောပင်စမ်းတဲ့ စာရွက် မှာ ဖုန်းနံပါတ် ချရေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘောပင်တစ်ချောင်းယူပြီးတော့ ကောင်တာမှာ ငွေသွားရှင်းတော့ ဖုန်းထုတ်ပြီး မှတ်နေတာတွေ့တယ်။ ပြီးတော့ ဘောပင် တစ်ချောင်းနဲ့ ပြန်ဖျက်နေတာ တွေ့တော့ စိတ်အေးသွားတယ်။ သူမဖျက်ရင် ကိုယ်က သွားပြီးဖျက်ရဦးမှာလေ။  ဆိုင်ကနေထွက်ပြီး ခဏနေတော့ ဖုန်းလာတယ်။

“ပြော ဘာလို့နောက်ကနေ လိုက်လာတာလဲ ငါ့မှာ ယောက်ကျားနဲ့ လူတွေသိကုန်မယ်”

“မဟုတ်ပါဘူး မမရယ် သူများတွေ နှောက်ယှက်မှာ စိုးလို့ပါ”

“အခု မင်းပဲ နှောက်ယှက်နေတာ”

“မဟုတ်ပါဘူး မမကို မြင်တော့ ကားပေါ်က ကိစ္စကို သတိရလို့ပါ”

“ငါ အပေါစားမိန်းမ မဟုတ်ဘူး အခုလဲ ကားပေါ်က ကိစ္စတွေ ဘယ်သူတွေကိုလျှောက်ပြောထားသေးလဲ မသိဘူး”

“မပြောပါဘူး ကျွန်တော်က ဒီၤမှာ အသိမှာ မရှိတာ”

“ဒါဆို ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး ငါတို့ဝင်းထဲ လာနေတာလဲ မဖြစ်နိုင်တာ”

“ကျွန်တော် အဒေါ် လင်မယားအိမ်မှာ သင်္ဘော တက်ဖို့လာနေတာ သင်တန်းတက်နေတာလေ”

“ပြီးရော နောက် မနှောက် ယှက်နဲ့တော့ ပြီးတာတွေလဲ ပြီးပြီပဲ”

“ကျွန်တော်မှ မပြီးတာ”

“ကျွတ် ခက်တယ်။ မင်းတို့လို လူငယ်တွေက ဖြစ်ချင်တာပဲ။ သိတယ်။ ဖြစ်သင့် မဖြစ်သင့် မစဉ်းစားဘူး”

“မမကလည်းဲ ကျွန်တော် မမနဲ့ စကားပြောချင်လို့ပါ”

“အခုလဲ ပြောနေတာပဲ”

“မဟုတ်ဘူးလေ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောချင်တာလေ”

“အမယ်လေး မပြောနိုင်ပါဘူး လူတွေ မြင်ရင် ငါသိက္ခာကျတယ်”

“လူမမြင်အောင်ပြောမယ်လေ”

“ဒါက ဘာစကားလဲ ဘာဆက်ပြောစရာရှိလဲ”

“မမအိမ်လာခဲ့မယ်လေ”

“ဟဲ့ ကောင်းမလား စဉ်းစားလေ တစ်ယောက် ယောက်တွေ့မှ ပိုဆိုးကုန်မှာပေါ့ လင်ငယ်ထားတယ်။ မပြောခံနိုင်ဘူး ဟုတ်တာလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့”

“မတွေ့အောင် လာမှာပေါ့ မမတို့အခန်းက တက်လာရင် မမြင်ရပါဘူး ပြီးးတော့ ကျွန်တော်က လဲ ဝင်းထဲက လူပဲလေ”

“မွန်တစ်ယောက်စဉ်းစားရပြီလေ အိမ်မှာက သူတစ်ယောက်ထဲ ရယ်”

“ခဏနေဦး ငါ့ယောက်ကျားကို ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် ငါ့ အခန်းပြန်ရောက်မှ ဖုန်းဆက်မယ် သူပြန်လာရင် နှစ်ယောက်လုံးသေကုန်မယ”်

“ဟုတ် ကျွန်တော် ဖုန်းစောင့်နေမယ်နော် ဝင်း ထဲ ဝင်တော့မယ်”

မွန်လဲ ကိုထွန်းကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ပြောမွန် လိုးပြီးပြီလား”

“ကို နော် အခုမှ ဈေးထဲ က ပြန်ရောက် ဒီအချိန် ဘာသွားလုပ်စရာလဲ မဟုတ်တာက စပြောပြီ”

“ဘယ်လို အခြေအနေလဲ”

(ဖုန်းထဲက ပြောခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြလိုက်တယ်။)

“အင်း သူက အိမ်လာမယ်ပေါ့”

“အင်းး ဘယ်လို ပြောလိုက်ရမလဲ”

“လာခိုင်းလိုက်ပေါ့ လူမသိအောင်လဲ လုပ်ပေါ့”

“လာလို့သူက မဟုတ်တာတွေ လုပ်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလ’ဲ

“မွန့်သဘောပေါ့ ကားပေါ်မှာတုန်းက အကိုင်ခံတုန်းကကော မွန့်သဘောနဲ့မွန် လေ ကိုယ်စတဲ့ ကိစ္စလေ”

“အခုဟာနဲ့က ဘာဆိုင်လဲ သူဖြစ်ချင်ကို ပြောနေပြီးတော့ ပြီးတော့ ဟိုကတက်လုပ်ရင်လဲ ခံရဦးမယ”်

“ခံပေါ့ ပြီးရင် ကိုယ့်ကို ပြောပြ”

“ပြောပြဘူး လာထိုင့်ကြည့်ချေ”

“နောက်တစ်ခေါက်မှပေါ့ နော”

“မသိဘူး တကယ်ခေါ်လိုက်ရမှာလားလို့”

“အင်း ဖုန်းကို ခေါ်ပြီး မချနဲ့ ဘေးနားမှာ ထား ကြားလား”

“ပြီးရော” 

မွန်လဲ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတယ်။

“ခဏနေတော့ ကောင်လေးက ဖုန်းခေါ်တယ်။ မမ လာခဲ့ရတော့မလား”

“အေး လူမမြင်အောင်လာခဲ့တံခါးစေ့ထားတယ်။ အခန်းသိတယ်။ မလား”

“ဟုတ်”

“ပြီးတော့ ဘာမှ မလုပ်ရဘူး စကားပဲပြောမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ ကားပေါ်ကလိုပဲလေ”

“ဘာ ဒါဆို မလာနဲ့တော့”

“တီ” (ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ရင်တွေကတော့ ခုန်နေတယ်။)

ပြီးတော့ ဝရံတာဖက် ထွက်ပြီးတော့ လူရှင်းမရှင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ပြောမယ့်သာပြော တာပါ။ ရုံးဖွင့်ရက်ဆိုတော့ လူကတော့ ရှင်းပါတယ်။ ရုံးခန်းတစ်ချို့က ဖွင့်ပေမယ့် မွန်နေတာက တတိယထပ်ရယ်လေ။ တံခါးကိုတော့ စေ့ထားတယ်။ ကိုထွန်းကို ဖုန်းဆက်တယ်။

“မွန် လာတော့မှာလား”

“အင်း” (တံခါး ပွင့်သွားတယ်။ ကောင်လေးကို လက်ဟန်နဲ့ တိတ်တိတ်နေပေါ့ ဆိုပြီး ပြလိုက်တယ်။)

“ကို အပြင်သွားလိုက်ဦးမယ် ဝယ်စရာရှိလို့”

“ရောက်နေပြီလား.”

“ဟုတ် ဝယ်လာခဲ့မယ်လေ”

“ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံလိုက်တော့ ငါ့မိန်းမရေ”

“စိတ်ချပါ ဖြစ်ပါတယ်။ ညနေ ပြန်ရင် ကြေးအိုးဝယ်ခဲ့နော်”

“ဖုန်းကို မချနဲ့မှောက်ထားလိုက်”

“ပြော ကောင်လေး”

“ကားပေါ်က ကိစ္စလေ”

“အဲဒါဘာဖြစ်လဲ”

“ခဏလေး”

တံခါးကို လော့ချလိုက်တယ်။ နောက်ကို ပြန်လှည့်တော့ ဒီမှာကြည့် ဆိုပြီး ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက တောင်နေတာပဲ။ ပြီးတော့ ကိုထွန်းထက်ပိုရှည်တယ်။ ဆိုက်ကတော့တူတူပဲ။ ဘာလုပ်တာလဲ ရိုင်းလှချည်လား မွန့်ကို အတင်း ဖက်တယ်။ ပြွတ် မလုပ် နုတ်ခမ်းတွေ နမ်းခံရတယ်။ ကြမ်းတယ်။ သူ့ လက်တွေက မွန့်ဖင်ကို အတင်းကိုင်တယ်။

“တော်ပြီ မောတယ်။ အသက်ရှူတောင်ကြပ်တယ်”

“အမေ့ အတင်းပွေ့ချီတယ်”

“မမ တို့အိပ်ခန်း ဘယ်မှာလဲ”     

“ဘာ လုပ်မလို့လဲ မသိဘူးး”

“ဟာ လူက ဆာနေပြီနော်”

“မလုပ်နဲ့ အဲဒါ ဘုရားခန်း”

“ဒါဆို ဒီအခန်းလား”

ဘာမှ ပြန်မဖြေတော့ အခန်းကို တွန်းပြီး ဖွင့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မွေ့ယာပေါ်မှာ ကန့်လန့်လေး တင်လိုက်တယ်။

“ခဏလေးး မင်းက ငါတားလဲ လုပ်မှာပဲ မလား”

“အင်း အံဆွဲထဲက မျက်လုံးကာလေး ယူလိုက်တယ်”

“မင်းမျက်နှာကို ငါမမြင်ချင်ဘူး ပထမတစ်ခေါက်တွေ့တယ်။ အခု ဒုတယတစ်ခေါက်မှာ ငါကို လုပ်ချင်တယ်။ ငါလဲ မျက်နှာပူတယ်”

“မမ သဘော”

“မွန် မျက်လုံးကာတပ်ပြီး အိပ်ချလိုက်တယ်”

“မမ လုပ်ရတော့မလား

“ငါ့ကို ဘာမှ မမေးနဲ့တော့ ငါဖြေရမှာ ရှက်တယ်။ မမကောင်းလားတို့ ဘာလားလို့ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မင်းက ငါ့အတွက် ဘဝမဟုတ်ဘူး ငါ့ယောက်ကျား ရှိတယ်။ ရမ္မက် အတွက်ပဲ ငါ့နဲ့အခုလို ဆက်ဆံပါ”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ မမရယ်”

ထမီ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီလေးချွတ်တော့ အသာအယာ ဖင်ကြွပေးလိုက်တယ်။ တော်ပြီပေါ့ ကောင်လေးရယ် ပိပိ မှာ အရည်တွေ ရွှဲနေမှာ သိတယ်။ ပိပိကို နွေးနွေးလေး လာထိတော့ ကြက်သီးတွေတောင် ထတယ်။ ကောင်လေးက မဆိုးသေးပါဘူး မှုတ်ရမယ်ဆိုတာ သိသားပဲ။

“အင်းးးးး” ကောင်းတယ်။ ကောင်လေးရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို ဖွပေးလိုက်တယ်။ မွန် ပေါင် နှစ်လုံးကို မပြီးဖြဲတယ်

“အားးးးကောင်းလိုက်တာ” ဖင်ဝကနေ ပိပိထိ လျှာနဲ့ဆွဲတယ်။ မွန် ကော့တက်သွားပြီ။ ဖင်ဝလေးတွေ ဝလုံးရေးခံရတယ်။

“ခဏ ခဏလေး”

“ဘာလဲ မမ မကောင်းလို့လား”

“မင်းမှာ ကွန်ဒုံးကောပါရဲ့လား”

“ဗိုက်ကြီးမှာ ကြောက်လို့လား”

“မဟုတ်ဘူး မင်းဘာတွေ လုပ်ဖူးလဲ ငါမသိဘူး”

“ကျွန်တော် ဆေးစစ်ထားတယ်။ မနေ့ကပဲ”

“ရပြီ ငါလဲ တားဆေးသုံးထားတယ်”

လက်တွေ ဖယ်သွားတယ်။ အဝတ်တွေ ချွတ်နေတာ ကြားရတယ်။ မွန်ကတော့ အပေါ်ပိုင်း က မချွတ်ရသေးဘူး။ တကိုယ်လုံးတော့ အချွတ်မခံနိုင်သေးပါဘူး။ အင့် မွန့်ကိုယ်လုံးကို ပေါင်နှစ်ချောင်းကနေ ဆွဲပြီး ခုတင်စောင်းမှာ နေရာချတယ်။ ပေါင်တွေကို ပြန် မချပဲနဲ့ ပုခုံးတစ်ဖက်စီမှာ ခြေသလုံးတွေကို ချိတ်လိုက်တယ်။ မွန်သိတယ်။ အဲ့ နည်းက အရမ်းဆောင့်ခံရတယ်။ အီး ဝင်လာပြီ ထိပ်ဖျားကြီး ဝင်လာပြီ။ ချစ်ဆွေကတော့ ဖင်ကို ကြွပြီးတော့ အဆုံးထိ ထည့်လိုက်တယ်။

“အီးးး”

“ပြွတ်”

“ဖေါင်းဖေါင်း”

“မမကို အဲလို လိုးချင်တာ ခုမှပဲ အာသာပြေတော့တယ်”

မွန့်မှာ အဆောင့် ခံရတာကော မျက်လုံးကလည်း မမြင်ရတော့ သူမျက်နှာ ဘယ်လို ဖြစ်လဲတော့ မသိဘူး။ ပါးစပ်ကတော့ ပွစိပွစိပြောနေတယ်။ မွန့်ကို အရမ်းလိုးချင်တဲ့အကြောင်းတွေကို ကလေးတစ်ယောက်လို တစ်ယောက်ထဲ လိုးရင်းပြောနေတယ်။ ထိလဲထိတယ်။ သူက ပိုရှညိတယ်။ 

အလုံးကတော့ ကိုယ်က အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော့ သိပ်မကြပ်လှပါဘုူး။ အားးးးးး မွန့်ဟာထဲ သူ့လရည်တွေ အများကြီးပဲ ခဏလေးပဲ ရှိသေးတယ်။ မွန့်ကို ဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတယ်။ အောက်ကတော့ သူ့လရည် လက်ကျန်တွေ ဆတ်ကနဲ တုန်တုန်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ညှစ်သေးတယ်။ မွန်လဲ ပြန် ညှစ်လိုက်တယ်။ ခဏလေးပေမယ့် ကောင်းလိုက်တာ။

 ပြွတ် ။ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာ့ လရည်တွေက ဖင်ဝကနေ အိပ်ယာပေါ် စီးကျတယ် တော်တော်များတယ်။ ချစ်ဆွေ မမ ဆီကနေ ခွာပြီးတော့ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လိက်ဖြစ်နေတဲ့ မမ မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်တယ်။ မွန်ေ ကြာင်သွားတယ်။ ဘာလုပ်ပါလိမ့်။ မွန့် နုတ်ခမ်းကို စိုစွတ်ပြီး စောက်ရေနဲ့ လရည်နံတွေ တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့ လီး မပျော့မမာ နဲ့လာထိတယ်။ မွန် ပါးစပ် ဟ ပေးလိုက်တယ်။ 

အရည်တွေ စို နေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့လီးကို မွန် စ စုပ်တော့ သူ့ညီးသံ ကြားရတယ်။ သုံးလေးချက်ပဲ စုပ်ရသေးတယ်။သံချောင်းကြီးလို မာလာတယ်။ သူ့လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ မွန့်ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး စောင်းလိုက်တော့ ခုတင်စောင်းမှာ မှောက်ခုံလေးကို ခြေထောက်တွေက အောက်မှာ တွဲလောင်း ပိပိနဲ့ဖင်ကြားမှာ  လရည်တွေ အများကြီး စီးကပ်နေတယ်။ မွန့်ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး သူ့လီးနဲ့ပွတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ တံတွေးထွေးသံကြားပြီးတော့ စိုစွတ်နေတဲ့ ဖင်ဝမှာ သူ့လီးကြီးလာထောက်တယ်။

“မှားနေပြီ”

“မမှားပါဘူး မမရယ် မမဖင်က အရမ်းလှတယ်”

မွန် မပြောတော့ဘူး သိတယ်။ သူဖင်ချတော့မယ်။ နာတယ်။ စီးကပ်ကပ် ခံစားရတယ်။ ပြီးတော့ကောင်းတယ်။ တစ်ချက်ချင်း အဆုံးထိထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ မွန် ဖင်ချခံရတာ။ စောက်ဖုတ်လိုးခံရတာထက် အချိန် သုံးဆလောက်ကြာတယ်။ 

ဖင်ထဲကို အရည်တွေ ပန်းထုတ်ခံလိုက်ရတော့ တမျိုးကြီးပဲ ကောင်းတယ်။ ဘယ်နှစ်ခါပြီးမှ မသိပေမယ့် သုံးကြိမ်နဲ့ ငါးကြိမ်ကြားတော့ရှိမယ်။ လူလဲ တော်တော်ချောင်သလို ခံစားရတယ်။ ကောင်လေးကတော့ မွန့်အပေါ်မှာ ဖက်အိပ်ပြီး ဂုတ်သားလေးတွေကို နမ်းပြီး လှဲနေတယ်။ ဖယ်တော့လေးတယ်။ ဟုတ် သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိုင်းကို တော့ ကြွလိုက်တယ်။ ဖင်ထဲက လီးကိုတော့ မထုတ်သေးပဲနဲ့ စိမ်ထားတုန်းပဲ။ မွန် ခဏတော့ မှေးကနဲ ဖြစ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။

ချစ်ဆွေ 10မိနစ်လောက် ငြိမ်တော့ မွန် အိပ်ပျော် နေတယ်။ တော်တော် ပြိုင်းမှာပေါ့ မဝသေးဘူး။ လီးကို လုံးဝအပျော့မခံပဲနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းပြန်ဆွတယ်။ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ မှောက်ခုံဖြစ်နေတဲ့ မမကို ကြည့်တော့ ဖင်သားကြီးကို ကြည့်ပြီး လီးက နည်းနည်းပြန်မာလာတော့ မွန်တစ်ယောက် ပြန်သတိရတော့ ကောင်လေးရဲ့ လီးက ဖင်ထဲမှာ ပြန်မာနေပြီ။ ဖင်ထဲက ဆွဲချွတ်ပြီး ပိပိထဲ ပြန်ထိုးတယ်။ မိမွန် ရေ နင်ခံပေတော့။ တတိယအချီမှာ တော်တော်လေး ကြာကြာခံလိုက်ရတယ်။ လရည်တွေလဲ ပေပွနေပြီ။

“ကျွန်တော် သွားတော့မယ် မမနားတော့လေ”

“အင်း တံခါးကို လော့ချလိုက်တော့ ငါနားချင်ပြီ”

“ဟုတ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမ”

“ပေးလိုးလို့လား ဘယ်သူမှ မသိစေနဲ့ သွားတော့ နောက်မှ ဖုန်းဆက်မယ်”

“ဟုတ် တံခါးလော့ ချခဲ့မယ်”

မွန်တစ်ယောက်သန့်ရှင်းရေးတောင် မလုပ်နိုင်ပဲနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကိုထွန်းတစ်ယောက် လီးအတောင်သားနဲ့ ရုံးမှာ စိတ်တိုနေတယ်။ ဖုန်းက အသံသိပ်မကြားရလို့လေ။ အိမ်ကို စောစော ပြန်လိုက်တယ်။ တံခါးကို သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်တော့ ဘာသံမှ မကြားဘူး။ အိပ်ခန်းဖက်ကို ဝင်တော့ ခုတင်ပေါ်မှာ ဖင် အပြောင်သားနဲ့ မွန် အိပ်ပျော်နေတယ်။ တစ်ခန်းလုံးလဲ လရည်နံတွေ မွှန်နေတာပဲ။ ခုတင်ဘေးက ကြမ်းခင်းမှာလဲ လရည်လိုလို အစက်တွေ ခြောက်ကပ်နေတာ တွေ့တယ်။ မွန် ဟင် မျက်လုံးကာနဲ့ပါလား။

“မွန်”

“ရှင် ကိုထွန်း ပြန်လာပြီလားးးးးးးး”

“အင်း စောပြန်လာတာ။ တော်တော်ပျော်တယ်ပေါ့လေ”

“မွန်တစ်ယောက် မျက်ရည်လေးတွေ ဝေ့လာတယ”်

“သူပဲ လုပ်ခိုင်းပြီးတော့ ဒီမှာ အလိုးခံရတာ”

ကို ထွန်းလီးက တော်တော် မာနေ ပြီ ပေါက်ထွက်တော့မယ်။ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ် ပြီး မွန့် အပေါ်တက် ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ဝနဲ့တေ့ပြီးတော့ ထိုးချတယ်။

“အားနာတယ်။ ဖြေးဖြေး”

“ခုနကတော့ မနာဘူးပေါ့”

“အားးအားး ဖြေးဖြေးဆို ခုနကလည်းဲ သုံးချီတောင် လုပ်ခံရတာ”

“ကိုထွန်း သူ့မိန်းမ မွန် ပြောတာ ကြားပြီး ပြီးတောင် ပြီးချင်တယ်။ ကောင်းတယ်”

“ကို”

“ပြော လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ သူ့လရည်တွေ ရှိသေးတာပေါ့နော် အတွင်းမှာလေ”

“အင်း” (မွန်လဲ သူ့ယောင်္ကျားကို ကြည့်ပြီး လည်း ပြီးချင်လာတယ်။ သူများနဲ့လိုးတာကို ကိုယ့်ယောင်္ကျား ပြန်ပြောရတာ တော်တော်ဖီးမိုက်တယ်။)

သူ့လရည်တွေ က အများကြီးပဲ ဖင်ထဲမှာကော

“အာာ အားးးး ဖင်ထဲမှာကောလား ဖင်ပါချတာလား”

“ဒီကောင်ကွာ”

“ဖြောင်းဖြောင်း ပြွတ် ပြွတ”်

“ဟုတ်တယ်။ ကို ကိုအခုလိုးသလို မွန့်ကို ခုတင်စောင်းမှာ လိုးတာ စစချင်းကို မွန့်ကို ဘယ်တုန်းထဲက လိုးချင်နေလဲ မသိဘူး”

“ကို့မိန်းမက လှတာကိုး သူများတွေ လိုးချင်မှာပေါ့ မွန် လဲ ကောင်းတယ်မလားး”

“အင်းး အသစ်အဆန်းပေါ့”

“အားးး”

“မွန့်ကို ဖင်ကုန်းပြီးတော့လဲ လုပ်သေးတယ်”

“ဘယ်လို ပုံစံလဲ”

“ဖယ်ပြမယ် မွန် ကဒီလို နေပေးရတာလေ”

“ကောင်းတယ်။ မိန်းမရာ အရမ်းဆောင့်လား မိန်းမကို”

“အင်းး မွန်လဲ ပြီးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးက အရှည်ကြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မွန် အောင့်တောင် အောင့်တယ်”

“ကောင်းလိုက်တာ မွန်ရယ် ကို ပြီးတော့မယ် ပြောပြဦး ဘာတွေလုပ်လဲ”

“မွန့် ဖင်ထဲမှာ သူ့ လီးစိမ်ထားတာ အကြာကြီး”

ကိုထွန်းတစ်ယောက် ပြီးသွားပါပြီ မွန်လဲ ပြီးသွားတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ရေမိုးချိုးတယ်။ ဟင်းမချက်ရသေးတော့ အပြင်မှာ ထွက်စားဖို့ပြင်တော့ ကိုထွန်း ဖုန်းလာတယ်။ မွန်လဲ အလှပြင်နေတာနဲ့ အကြာကြီးဆိုတော့ ဘာတွေပြောမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ (အမှန်ကတော့ ကိုထွန်းနဲ့ကို သိန်းလွင်တို့ ဒီအကြောင်းတွေ ပြောနေကြ တာပါ။) ထင်မှတ်မထားတာတွေ ဖြစ်တဲ့ညလေ။ 

မွန်တို့နှစ်ယောက်ညစာကို ဟိုတယ်မှာ စားဖြစ်တယ်။ ပြီးတော့ အရက်ဘားကိုသွားတော့ ကို သိန်းလွင်ဆိုတာကို တွေ့တယ်။ ဘာမှန်းမသိဘူး လူတော့ နားချင်နေပြီ ကိုထွန်းနဲ့ ပြန်လုပ်ချင်တယ်။ မဝသေးဘူး။ ကိုသိန်းလွင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီးတော့ ကြိုတင် ငှားထားတဲ့ အခန်းကိုသွားတော့ မွန်က ဘယ်သွားမလို့လဲ ဆိုတော့ ကိုထွန်းက ပြုံးပြီး ခေါင်းးငြိမ့်ပြတယ်။ လိုက်ပို့တဲ့ကောင်လေး ဝင်သွားတော့ အခန်းထဲကို သုံးယောက်သား ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တော့ ကိုသိန်းလွင်က မွန့်လက်ကို ကိုင်ပြီး လမ်းလျှောက်ဖို့ပြင်တော့ မွန်က လက်တွေကို ရုန်းမယ်ပြင်တော့ တင်းနေအောင်ကိုင်တယ်။ ရှေ့ကနေသွားတဲ့ ကိုထွန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။

“ကိုထွန်း”

“မွန် အဲဒါ ဟိုနေ့က မွန့်ကို လိုးတဲ့ ကို သိန်းလွင်နော်”

“ဟာ ဘာတွေလဲ ဟိုနေ့က ဟန်ဆောင်ပြီး ကို ထွန်းနဲ့ပဲ လုပ်တာဟာကို”

“အင်း ဟန်ဆောင်တာကို မေ့ပြီးး တကယ်ဖြစ်ခဲ့တာလို့မှတ်လိုက်”

“ရှုပ်နေတာပဲ။ မသိတော့ဘူး”

“ညီမကို ကိုထွန်း စိတ်ဆိုးတော့ မျက်လုံးကာလေးတပ်ပြီးး အကို ညီမကို လိုးတယ်လေ”

“အဲ့ဒါက”

“ဘာမှ ဆက်မပြောနဲ့တော့ ဒီနေ့လဲ ညီးယောက်ကျားမရှိတုန်း ကောင်လေးနဲ့ လိုးသေးတယ်ဆို”

‘ကိုထွန်း ခွင့်ပြုတာလေ”

“ခုလဲ သူခွင့်ပြုတာပဲ”

“ကို”

“ပြောမွန်”

“ခုဘာလုပ်ရမှာလဲ”

“ရော့”

လက်ထဲရောက်လို့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာဖုံး အတို လေး သူ့ကျတော့ မျက်လုံးပေါက်ပါတယ်။ မျက်နှာ တစ်ခြမ်း ဖုံး တယ်။ မွန်နဲ့ ကိုသိန်းလွင်နဲ့ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နဲ့ အခန်းထဲမှာ ရှိတုန်းး ကိုထွန်းလက်ထဲမှာတော့ ကင်မရာနဲ့။ ကိုထွန်းက ခုတင်ဘေးမှာ ကင်မရာရိုက်တဲ့ အချိန် သိန်းလွင်နဲ့မွန် 69 စဆွဲဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်ယောက်ကျား ရှေ့မှာ 69 ပြီးတော့ တခြားလူ အရည်တွေဆိုတာ အများကြီးထွက်တာ  ကိုသိန်းလွင် မျက်နှာမှာပေပွနေတာပဲ။ 

ကိုသိန်းလွင်ရက်တာလဲ ကောင်းလိုက်တာ။ စကားမစပ် သူ့လီးကတော့ တော်တော်ကြီးတယ်။ ပါးစပ်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး မနည်း စုပ်ရတယ်။ နောက်တော့ ကိုသိန်းလွင်က မွန့်ကို သူထည့်ရင် နာမှာစိုးတော့ မွန်က သူ့အပေါ်ကနေ ထိုင်ချခိုင်းတယ်။ မွန်က ကိုသိန်းလွင် လီးကို ထိုင်မချခင် ကို ထွန်း ကင်မရာကိုင်တဲ့ဖက်ကို ကြည့်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တာ။

ဒီအခိုက်မှာ ကိုထွန်းနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံတယ်။ သေချာတယ်။ အဆုံးထိပဲ မွန့်ယောင်္ကျားရဲ့ မျက်လုံးတွေက ပြုံးနေတယ်။ ပြီးတော့ မွန်နဲ့ကို သိန်းလွင် လိုးတဲ့တစ်လျှောက်လုံး အောကားရိုက်သလို ရိုက်တာ။ အဝင်အထွက်တွေကို အနီးကပ်ဆွဲရိုက်တယ်။ မွန် လေးဖက်ထောက်ပြီး အလိုးခံတော့ မွန်မျက်နှာနဲ့ မွန့်နို့တွေလှုပ်တာတွေ ကို ကင်မရာမန်းတစ်ယောက်လို ရိုက်တယ်။ 

မွန် ဖင်လိုးခံတော့လည်း သူကကင်မရာကိုင်ပြီး သေချာကို ချိန်ရိုက်တာ။ ပြီးတော့ ကင်မရာကို ခုံပေါ်ကနေချိန်ပြီး မွန့်ကို threesome ဆွဲတယ်။ မွန့်နှစ်ပေါက်လုံးချ တယ်။ လရည်တွေကို မွန့်နို့တွေပေါ် ကိုသိန်းလွင်က ပန်းထုတ်တယ်။ မျက်နှာပေါ်တွေကော ကိုထွန်းက အဲ့အချိန်ကင်မရာနဲ့ အနီးကပ်ချိန်တော့ ကို သိန်းးလွင်ရဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး လရည်တွေ အကုန် လုံး ကို ထွန်းရှေ့မှာ ပြောင်နေအောင်လျှက်ပေးတယ်။

 ဒီညက မွန့်အတွက်တော့ ဘဝမှာ တစ်ခါမှ မထင်တာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလေ။ အဲ့ညကို အခွေကိုကြည့်ပြီး  မွန်နဲ့ ကိုထွန်း လိုးဖြစ်တယ်။ ကိုထွန်းက အဲတုန်းက မွန် က ကို သိန်းလွင် လီးဝင်တဲ့ အချိန် ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာ။ ကော့တက်သွားတာ။ မွန်ကလည်းဲ ပြောပါတယ်။ ဟုတ်တယ်။

ကို သူ့လီး က ကြီးတာကိုး။ ညတစ်ည ရဲ့ အလှ ဆိုပါတော့လေ။ အခုတော့ ဘဝ က ပို ပြီးပြည့်စုံခဲ့တယ်။ မွန့်အတွက်ကတော့ ညတစ်ည ရယ်၊ ပြီးတော့ တစ်နေ့တည်း ကိုယ့်ယောင်္ကျားရယ်၊ သူခွင့်ပြုတဲ့ သူမသိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရယ်၊ ပြီးတော့ သူခွင့်ပြုပြီး မွန် မသိတဲ့ လူတစ်ယောက်ရယ် ပေါင်း သုံးယောက်နဲ့ ဆုံဆည်းခဲ့တယ်။

ပြီးပါပြီ။

Love, Life and Lust

ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၂ )

 ရမ္မက်ကြွေး အပိုင်း ( ၂ ) 

CooCo ရေးသည်။

ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီ ဆိုဖာကြီးပေါ်တွင် ပုံ့ပုံ့လေး ထိုင်နေသော ယမုံ့ကို မြင်ရသည်။ ယမုံ့သည် အပေါ်က ဂါဝန်မရှိတော့ ။ ဘရာဇီယာနှင့် အတွင်းခံလေးမျှသာ ကျန်တော့သည်။ ဇေယျာထွန်း အံကြိတ်လိုက်ရင်း ထိုလူ့ ခန္ဒာကိုယ်ကို တစ်ရွတ်ဆွဲကာ အိမ်ထဲ ဆွဲသွင်းသည်။ ယမုံကလည်း လာကူသည်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကိုယ်ကျပ်လေးကို ပြန်လည် ဝတ်ဆင်ရန်ပြင်သည်။ ဇေယျာထွန်းက ခေါင်းခါ၍ မဝတ်ရန် တားမြစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲတစ်လျှောက် လှည့်ပတ် ရှာဖွေ ကြည့်ရှုသည်။

တွေ့ပြီ.. သူလိုချင်သည့် အရာ ။ မျက်နှာကျက်ပေါ်မှ အလှမီးဆိုင်းပန်းကြီး ။ ကြီးမားသည်နှင့်အမျှ အလွယ်တကူ ပြုတ်မကျစေရန် မျက်နှာကျက်နံရံကို ဖောက် ချိတ်ဆွဲထားသည့် သံချိတ် အကြီးကြီး။ ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ကြိုးခွေကို ထုတ်၍ ကြိုးစ တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ထိုသံချိတ်ထံ လှမ်းပစ်တင်သည်။ လေးငါးခါမျှ ကြိုးစားအပြီး ကြိုးစသည် သံချိတ်တွင် သွားတင်သည်။ 

ကျန်ကြိုးစတစ်ဘက်ကို လျှော့၍ အပေါ်ရောက်နေသော ကြိုးစ အောက်ရောက်လာအောင် လုပ်သည်။ ကြိုးစ နှစ်ချောင်း ပူးချည်ကာ ကွင်းလျှော ပြုလုပ်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆွဲလိုက်သည့် အခါမှာတော့ ကြိုးသည် သံချိတ်ကြီးတွင် ချည်ပြီး ဖြစ်သွားသည်။

ဇေယျာထွန်း မုဒိန်းကောင်၏ အတ္တဘော ခန္ဒာကိုယ်ကြီးကို တွဲထူမကာ လက်နှစ်ဘက်ကို ကြိုးဖြင့် ချည်သည်။ ထိုလူသည် သတိလစ်မသွားသည့် မှိုင်းမှိုင်းဝေဝေ မျက်လုံးကြီးများဖြင့် ဇေယျာထွန်း လုပ်သမျှကို လိုက်ကြည့်နေသည်။ လက်နှစ်ဘက်ကို ချည်ပြီး၍ တွဲလောင်းကြီးဖြစ်သွားသောအခါ ခြေထောက်တစ်ဘက်စီကို ချည်ပြန်သည်။ ကြိုးစများကို အခန်းထောင့်မှ လေးလံသော ဘီရိုကြီးများ ၊ စာအုပ်တင်စင်ကြီးများဖြင့် တွဲလိုက်သည်။ ယခုတော့ မုဒိန်းကောင်သည် ဇေယျာထွန်းရှေ့တွင် လက်နှစ်ဘက်မြှောက်၍ ခြေကားယား ရပ်ကာ ရှိနေချေပြီ။

ဇေယျာထွန်းသည် ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ လက်ကိုင်ပဝါ အသစ်တစ်ခုကို ထပ်ယူလိုက်ကာ ထိုလူ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ ထိုလူက မပီဝိုးတဝါးသံကြီးဖြင့် ညည်းညူရင်း လက်ကိုင်ပဝါကို လျှှာဖြင့် တွန်းထုတ်သည်။ သို့ရာတွင် သူ့ လှုပ်ရှားမူက နှေးကွေးလွန်းသည်ဖြစ်ရာ လက်ကိုင်ပဝါ တစ်ထည်လုံးသည် သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်သွားသည်။ ဇေယျာထွန်းက ပါးစပ်ကို တိပ်ဖြင့် ပိတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးပြီ.. မည်သည့်အသံမျှ ထွက်လာနိုင်မည် မဟုတ်တော့။

မပြီးသေးသည်က ဇေယျာထွန်း ။ ထိုလူ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်သည်။ ကြိုးတွေခံနေ၍ ဆက်ချွတ်မရသည့်အခါ ကပ်ကြေးဖြင့် ညှပ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေကို ကပ်ကြေးဖြင့် ညှပ်နေရင်း ပေါင်ဆုံဂွကြားမှ လိင်တံရှေ့အရောက် ထိုလူ့ ခန္ဒာကိုယ်ကြီး သိသိသာသာ တုန်တက်သွားသည်။ သူ ကြောက်နေပြီ။ ဇေယျာထါန်း ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်မောလိုက်ရင်း ယမုံ့ကို လက်ယပ်လှမ်းခေါ်ကာ လက်ထဲ ကပ်ကြေးကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ယမုံ အဝတ်အစားတွေကို ညှပ်တာကတော့ ဇေယျာထွန်းထက် တိကျသေချာ စေ့စပ်သည်။ အပေါ်ယံ အရေပြားများကို ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်ကာ ကပ်ကြေးဖြင့် ညှပ်နေရာ ကပ်ကြေးဦးချွန်နှင့် ထိမိ ထိုးမိသည့် နေရာများသည် သွေးစလေးများ စို့လာကြသည်။

တစ်ချက်တစ်ချက် တမင်တကာပင် လိင်တံကို ကပ်ကြေးသွား နှစ်ခုကြား ညှပ်၍ မထိတထိ မညှပ်တညှပ် လုပ်သေးသည်။ ထိုလူကား မျက်နှာပေါ်တွင် ချွေးသီးလုံးကြီးများ စို့ထွက်လာချေပြီ။ မကြာခင်တွင်ပင် သူ့ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစားများ ကင်းစင်သွားသည်။ ယမုံက ဇေယျာထွန်းကို ဘာဆက်လုပ်မလဲဟူသော အမူအယာဖြင့် လှမ်းကြည့်သည်။ ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းများ ထပ်ထုတ်ပြန်သည်။ လိင်တံတု တစ်ချောင်းနှင့် ချောဆီဗူး တစ်ဗူး။ ဟိုလူကား မျက်နှာ အကြီးအကျယ် ပျက်သွားပြီး ခေါင်းတစ်ခါခါဖြင့် ငြင်းဆန်ပြောဆိုနေသည်။ အသံကတော့ ထွက်မလာနိုင်ရှာ။

ဇေယျာထွန်းသည် လိင်တံတုကို ချောဆီ ပျစ်ပျစ်သုတ်၍ ထိုလူ့ စအို ဖင်ပေါက်ထဲ ဖိထိုးထည့်သည်။ အစိမ်းသက်သက် စအိုပေါက်သည် ကျပ်တည်းလွန်းနေ၍ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် အားစိုက် ထိုးသွင်းနေသည်ကိုပင် မဝင်ချင်။ ထိုလူကား တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း တွန့်လိမ်နေသည်။ ဇေယျာထွန်း ထိုလူ့ ဖင်ထဲကို ချောဆီများ သုတ်၍ နောက်တစ်ခါ ထပ်ထိုးထည့်ပြန်သည်။ ဟိုလူကလည်း ရသလောက် ပြန်ညှစ်ရင်း ဝင်လာသည့် လိင်တံတုကို တားဆီးသည်။ မရတော့ ။ သူ ဘယ်လောက် ညှစ်ထား ညှစ်ထား ၊ လိင်တံအတုဆိုသည်က နာတတ်သည် မဟုတ်သည့်အပြင် ချောဆီတွေ ရွှဲနေအောင် သုတ်ထားသည် ဖြစ်လေရာ တစ်အိအိနှင့်ပင် ဝင်သွားလေတော့သည်။

ဇေယျာထွန်းသည်လည်း ချွေးများရွှဲနေအောင် မောသွားသည်။ ယမုံ့ကို လှမ်းခေါ်ကာ ဆက်တီပေါ်တွင် အတူဖက်၍ ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူတို့၏ ရန်ကြွေးကို အသေအချာထိုင်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ရမ္မက်စိတ်တစ်ခု အတွက်နှင့် သူတစ်ပါး မယားကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့သူ။ အလိုမနူပါပဲ အဓမ္မ အကြိမ်ကြိမ် ပြုခဲ့သူ ။ အနိုင်ကျင့်ရုံမျှ မက ၊ ဓာတ်ပုံတွေ ဗွီဒီယိုတွေပါ ရိုက်ပြီး အရှက်ခွဲလိုသူ။ ဗွီဒိယို .. ဟုတ်သည် ဗီဒီယို ။ ဇေယျာထွန်းသည် စားပွဲပေါ်တွင် တင်ကျန်နေသည့် ထိုလူ့ ဖုန်းကို ယူဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ Gallery ထဲတွင် ယမုံ့ ဓာတ်ပုံနှင့် ဗီဒီယိုများ အများအပြား။ အကုန် Delete လုပ်ပြစ်လိုက်ပြီးနောက် စားပွဲပေါ်က ပိုက်ဆံအိတ်ကို ယူဖွင့်ကြည့်ပြန်သည်။ ပိုက်ဆံ ရှစ်သောင်းခန့်နှင့် လိပ်စာကတ်များ ။

နာမည်က မင်းသူ ၊ အလုပ်က IT ၊ နေတာက .. ။ ဇေယျာထွန်း ဖုန်းကို ပြန်ယူကာ စားပွဲပေါ်တွင် ပိုက်ဆံအိတ်ကို မီထောင်၍ ဗီဒီယို ရကောဒင်းခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ နှာခေါင်းစည်း Mask နှစ်ခုကို ယူကာ တစ်ခုကို ယမုံ့အားပေး၍ တစ်ခုကို သူကိုယ်တိုင် တပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ယမုံ့ကို လီးစုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ ယမုံသည်လည်း စိတ်တွေ တက်ကြွလွန်းနေသည် ထင်သည်။ လိင်တံကို စုပ်လိုက်သည်မှာ အားရပါးရ။ ဇေယျာထွန်း ခဏချင်းအတွင်းမှာပင် ထောင်ထလာအောင် စုပ်အားသန်သည်။

ပြီးသည်နှင့် ယမုံ့ကို နှာခေါင်းစည်းတပ်ဖို့ ပြောပြီး တွဲလောင်းချည်ခံထားရသော မင်းသူထံ သွားသည်။ ဖင်စအိုထဲတွင် စိုက်ဝင်နေသော လိင်တံတုကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မင်းသူ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားရင်း ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားသည်။ သွေးများ ရဲကနဲ ဖြာဆင်းလာသလို မစင်တွေပါ ထွက်ကျလာသည်။ ဇေယျာထွန်း ရယ်မောလိုက်ရင်း နောက်ဘေးဘက်သွားကာ ရေခတ်၍ ဆေးကြောပစ်ရသည်။ အခန်းတစ်ခုထဲမှ တွေ့သည့် စောင်ဖြင့် သုတ်သင်ရှင်းလင်းပစ်သည်။ အားလုံးပြီးတော့ လှုပ်ရှားလိုက်ရသည်ဖြစ်၍ လိင်တံက ပျော့နေချေပြီ။ ဇေယျာထွန်း မင်းသူအနား ပြန်ရောက်သည်နှင့် ယမုံက အလိုက်သိသည်။ သူ့ ယောက်ကျား မည်သို့ လက်စားချေချင်နေသည်ကို သူ ရိပ်မိချေပြီ။

ဇေယျာထွန်း လိင်တံကို ဒူးထောက်ကာ အားပါးတရ စုပ်ပေးသည်။ အာခေါင် ထောက်သည်အထိ၊  ထောင်ထလာသည်အထိ ။ ထောင်လာသည်နှင့် ဇေယျာထွန်းသည် မင်းသူနောက်တွင်ရပ်၍ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကာ သူ့လိင်တံကို ထိုးထည့်သည်။ မင်းသူသည် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်၍ ရုန်းသည်။ ခေါင်းတစ်ခါခါဖြင့် စကားတွေပြောသည်။ စကားလုံးအနေနှင့်တော့ ထွက်မလာ ၊ ဝူးဝါးမျှလောက်သာ။ သူမည်မျှ ရုန်းရုန်း ကြိုးဖြင့် ချည်နှောင်ခံထားရသည် ဖြစ်သည့်အပြင် ဖင်စုံကို လက်ဖြင့်ချူပ်ထားသည် ဖြစ်သောကြောင့် ပြေးမလွတ်။

ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံသည် မင်းသူ၏ ဖင်ထဲသို့ တစ်ဖြေးဖြေးချင်း တိုးဝင်လာနေသည်။ မင်းသူ အတင်းညှစ်ကာ စအိုကို ရှုံ့ထားဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း အရာမထင်။ လိင်တံတုက လမ်းကြောင်းဖောက်ပြီးသား ဖြစ်နေသည့်အပြင် ချောဆီများကလည်း ဟိုးအတွင်းထဲထိ ရောက်နေလေရာ တအိအိနှင့်ပင် ဝင်နေသည်။ ဇေယျာထွန်းကား မင်းသူ ညှစ်ထားတိုင်း ကောင်းနေချေပြီ။ ယမုံ့သည် ဖုန်းကိုယူ၍ မင်းသူ၏ အဖြစ်ကို အသေအချာ ဗွီဒိယိုရိုက်ယူနေသည်။ အစပိုင်းတော့ မင်းသူ မမြင်။ သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်က လာရိုက်မှ သိသွားကာ အပြင်းအထန် ရုန်းကန်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ မျက်နှာကျက် မီးပန်းဆိုင်းကြီးပင် ပြုတ်ကျလုမတတ် ရမ်းခါသွားသည်။

လင်မယားနှစ်ယောက်ကတော့ ဒါတွေ ဂရုမစိုက် ။ ကိုယ် လုပ်စရာရှိသည်ကိုသာ ဆက်လုပ်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ မင်းသူ ငိုတော့သည်။ ကလေးတစ်ယောက်လို ၊ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လို မျက်ရည်ပေါက်ကြီးများ ကျလာရင်း ရှိုက်ရှိုက်ပြီးငိုသည်။ သူငိုလေ နောက်က ဇေယျာထွန်းက လှိမ့်ဆောင့်လေ။ ဇေယျာထွန်းသည် ကျပ်တည်းလှသည့် ယောက်ကျားတစ်ယောက် စအိုကို လိုးနေရခြင်းဖြစ်ရာ ခံစားမူက အရမ်းကောင်းနေသည်။ ချီးနံ့ နည်းနည်း နံနေတာကလွဲလျှင် တော်တော်ကို ကောင်းသည်။ ပြီးချင်စိတ်တော့ မဖြစ်မိ။ ဘယ်ဖြစ်မည်နည်း .. မနက်ကတည်းက ကာဗိုက်တာဆေး တစ်လုံးသောက်ထားသည်။

အတန်ကြာ ဆောင့်လိုးပြီးချိန်တွင်တော့ မင်းသူ ခွန်အား လျော့လာသည်။ သူ့လိင်တံကို ညှစ်မထားတော့။ ငိုသံလည်း ထွက်မလာတော့။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချ၍ အသေကောင်ကြီးလို ဆောင့်သမျှ ငြိမ်ခံနေသည်။ ဒါကို ဇေယျာထွန်း မကြိုက်။ ယမုံ့ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ကင်မရာကို စားပွဲပေါ်တွင် ထောင်ထားခဲ့ကာ မင်းသူ လီးကို လာစုပ်ပေးရန်။ ယမုံ အံ့သြသွားသော်လည်း လင်ဖြစ်သူ၏ စကားကို နားထောင်သည်။ ကင်မရာကို ဗီဒီယို ရကောဒင်းဖွင့်၍ ထောင်ထားခဲ့ကာ မျက်နှာပေါ် နှာခေါင်းစည်း အုပ်သည်။ ပါးစပ်ဖြင့် လုပ်ရမည်ဖြစ်၍ ပါးစပ်ကိုတော့ မဖုံး။ နှာခေါင်းအလယ်တည့်တည့်သာ ဖုံးသည်။

ပြီးသည်နှင့် ကားယားကြီး ရပ်နေရသော မင်းသူ ပေါင်ခွကြားထဲဝင်ကာ ပျော့သေးနေသော လိင်တံကို နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ ဖွင့်၍ ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ ဖုံးနေသော လိင်တံအရေပြားကို လျှာဖြင့် တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးထစ်ဖျားကို စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ငြိမ်နေသော မင်းသူ ကိုယ်ကြီးသည် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရင်း အမျိုးအမည်မဖော်နိုင်သည့် ညည်းသံကြီးထွက်လာသည်။ တစ်ပြိုင်တည်းမှာပင် စအိုကြွက်သားများ ကြုံ့သွား၍ ဇေယျာထွန်း လိင်တံကြီးကို ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်သွားသည်။ ကောင်းသွားသည့် ဇေယျာထွန်းက အားရပါးရ ဖိထိုးလိုက်ရာ မင်းသူ အောင့်တက်သွားပြီး ရှေ့လိင်တံက အရသာ ပျောက်သွားသည်။ ယမုံက သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသော လိင်တံကို စုပ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ မင်းသူ ကျဉ်ကနဲဖြစ်ကာ ဖင်ကုန်းသွားပြန်၏ ။ ထိုအခါ နောက်က ဇေယျာထွန်းသည်..

...........................................................................................................................

မင်းသူသည် ဒူးခေါင်းတွေထဲတွင် အားအင်ဟူ၍ တစ်စက်ကလေးတောင် မရှိတော့သည်ကဲ့သို့ မတ်မတ်ရပ်ထားနိုင်ရန်ပင် မနည်းအားယူနေရသည်။ နောက်ကနေ သူ့ကို လိုးနေသော ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံသည် နာကျင်မူမှနေ၍ ကောင်းလာနေသည့် ခံစားချက်ကို ဖြစ်ထွန်းလာစေသည်။ စအို ရှုံ့ကြိုးကို ဖြတ်၍ သူ့ လိင်တံ ဒစ်ခေါင်းကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း ဖော်ပြနိုင်ခြင်းငှာ မစွမ်းသာသည့် ခံစားမူသည် ခါးအောက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ 

တစ်ပြိုင်တည်းမှာပင် ရှေ့ပေါင်ခွကြားထဲတွင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ထိုင်ကာ စုပ်နေသော ယမုံ။ သူကလေး၏ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများ နှင့် လျှာနုနုလေးက ပေးသော အရသာကို အလွန်နှစ်သက်မိသောကြောင့် လုပ်မိတိုင်း ပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးမိသည်ချည်း။ ယခုလည်း သူကလေးသည် ရှေ့မှနေကာ အားရပါးရ စုပ်နေသည်။

အခါတိုင်းထက် ပို၍ စုပ်အားသန်သန်ဖြင့် စုပ်နေသလို နည်းလမ်းမျိုးစုံကိုပါ အသုံးပြုနေသည်။ ကိုယ်တိုင် အဓမ္မ ကျင့်ခံနေရကာ ဖင်ထဲတွင် လိင်တံကြီး ဝင်လာနေသည့်အတွက် လီးတောင်ဖို့ ဆိုသည်ကို စဉ်းစားကြည့်လို့တောင် မရနိုင်သည့်အချိန်တွင် အရေပြားကို ဖြဲ၍ ဒစ်အသားလုံးသက်သက်ကို လျှာနုနုလေးဖြင့် ထိုးအမွှေခံရသည့်အခါ လိင်တံသည် ထောင်ထလာသည်။ လိင်တံ ထောင်လာဖို့ အရေးသည် ခါးအတွင်းရှိ ကြွက်သားများနှင့် စအိုမြှင့် ကြွက်သားများကို ညှစ်ထားနိုင်မှသာ ထောင်လာမည်ဖြစ်လေရာ စအိုကို ညှစ်ထားသလို ဖြစ်ရလေသည်။

ထိုအခါ နောက်က လုပ်နေသူ ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံကို ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ဇေယျာထွန်းလဲ ကောင်းသကဲ့သို့ မင်းသူကိုယ်တိုင်ပါ သူ့ လိင်တံကြီး၏ အထိအတွေ့ လှုပ်ရှားမူ အသေးစိတ်ကို သိမြင်ခံစားလာမိသည်။ အချိန်ကလည်း အနည်းငယ်ကြာပြီဖြစ်၍ စအိုကြွက်သားများ ခံနိုင်ရည်ရှိလာကာ အရည်မြုပ်ဖြူဖြူများ ထွက်ကျစပြုပြီ။ 

အဆုံးထိဝင်သွားပြီး နောက်ပိုင်းက ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး သူ့ တင်ပါးနှင့် ထိကပ်သွားချိန် ရှေ့ဘက်ရှိ ယမုံက လိင်တံကို စုပ်ဆွဲလိုက်ချိန် ၊ တစ်ခါ နောက်က လိင်တံက စအိုရှုံ့ကြိုးကို ဖြတ်အထွက် ရှေ့က ယမုံက ဒစ်ဖျားကို လျှာနဲ့ လျက်လိုက်ချိန်များသည် မင်းသူအတွက် လောက နိဗ္ဗာန်ဖြစ်လာသည်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း မသိတော့။ ဘယ်နေရာတွင်ရောက်၍ ဘာတွေဖြစ်နေသည်ဆိုတာကို မသိတော့။ လောလောလတ်လတ် သူ့ ခန္ဒာကိုယ်သည် ထူးခြားဆန်းကြယ်သည့် အရသာသစ်များနှင့် တုန်ရီမောဟိုက်နေသည်။

တစ်ချက်.. ဇေယျာထွန်းသည် တစ်ဖြည်းဖြည်း မောလာပုံရကာ အပြီးသတ်ချင်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ မြန်မြန်ပြီးနိုင်ရန် ဒစ်ဖျားကို အရသာအပြည့်ပေးနိုင်စေရေး လိင်တံကို တစ်ဆုံးထုတ် တစ်ဆုံးသွင်း စတင် လှုပ်ရှားသည်။ မင်းသူ ခေါင်းမော့ မေးဆွဲ၍ တစ်ကိုယ်လုံး အဖျားတက်သလို တုန်တက်သွားသည်။ စအိုဝလမ်းကြောင်းအတိုင်း တစ်ဆုံးထုတ်ပြီး၍ ဖြေးဖြေးချင်း တစ်ဆုံးဝင်လာနေသော လိင်တံကြီး။ အဓိက အာရုံကြောများရှိသည့် စအိုရှုံ့ကြိုးကို အချက်တိုင်း ထိထိမိမိကြီး ဖြတ်ကျော်တိုးထွက်နေသည့် ဒစ်ခေါင်းကြီး။ ရှေ့က ယမုံကလည်း ဒစ်ခေါင်းကို စုပ်ရုံမျှသာမက လက်ကလေးနှစ်ဘက်ဖြင့် ဂွေးဥတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်တွယ် ပွတ်နယ်တော့ရာ မင်းသူ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့။

တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ၊ ဒူးခေါင်းများ ပေါင်အတွင်းသားများနှင့် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ယမ်းခါလျက် လိင်တံအတွင်းမှ သုတ်ရည်များ တစ်ရှိန်ထိုး ပန်းထွက်သွားသည်။ ပြီးနေစဉ်တုန်းကတော့ အရမ်းကောင်းသည်။ နောက်က စအိုထဲမှာ စိုက်ဝင်နေသည့် လိင်တံကြီးကို ညှစ်ထားရင်း သုတ်ရည်များ တစ်ဖျင်းဖျင်းနှင့် ထွက်ရသည့် အရသာသည် သူ့ တစ်သက်တာတွင် အကောင်းဆုံးပြီးခြင်းဖြစ်သည်။ လောကတစ်ခုလုံး ဘာဖြစ်နေသည်မဆိုထားနှင့် ကမ္ဘာပျက်နေသည်ဆိုလျှင်တောင် မင်းသူ မသိ။ မင်းသူသည် ကြိုးဆွဲထားသည့်အတိုင်း ပျော့ခွေကျသွားကာ မောနေသည်။ သူ့ ခန္ဒာကိုယ်ကြီးသည် မာရသွန်ပြိုင်ပွဲ ဝင်လိုက်ရသလို မောချိနွမ်းနယ်ကာ အားအင်ဟူ၍ တစ်စက်ကလေးမျှ မကျန်တော့အောင်ဖြစ်သွားသည်။

သတိဝင်လာချိန်တွင် နောက်ကလုပ်နေသာ လိင်တံကြီး စအိုထဲက ထွက်သွားသည်ကို သတိထားမိသည်။ သူ လန့်သွားသည်။ သူ့ယောက်ကျားရှေ့တွင် သူ့မိန်းမပါးစပ်ထဲ ပြီးမိချေပြီ။ မင်းသူ ဇေယျာထွန်းကို ကြိုးစားပမ်းစား လှည့်ကြည့်ပြီး တောင်းပန်သည်။ စကားလုံးများနှင့် ပြောပြခွင့်မရသောကြောင့် မျက်နှာအမူအယာ ၊ မျက်လုံးအကြည့်များဖြင့်။ သို့ရာတွင် ဇေယျာထွန်းက သူ့ကို ဖုတ်လေသည့် ငပိ ရှိသည်ပင် ယူဆဟန်မတူ။ စားပွဲပေါ်က ဖန်ခွက်ကို ယူ၍  သူ့ မိန်းမ ယမုံဖြစ်သူထံ သွားကာ သုတ်ရည်များကို ခွက်ထဲ ထွေးထည့်စေသည်။

ထို့နောက် မင်းသူ့ထံ လျှောက်လာကာ ကြိုးများကို ဖြေသည်။ ပျော့ခွေယိုင်နဲ့နေသော မင်းသူကို တွဲ၍ ဆိုဖာ ဆက်တီများဆီ ခေါ်သွားသည်။ တစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာဆက်တီနှစ်လုံး၏ လက်တန်းများကြားတွင် မင်းသူ ခေါင်းကို ညှပ်သည်။ လက်နှစ်ဘက်ကို တန်းတန်းဆန့်စေ၍ ဆိုဖာများကို ရစ်ပတ်ချည်နှောင်သည်။ မင်းသူသည် ဆိုဖာနှစ်လုံးကြား လက်တန်းများထဲတွင် ပက်လက်မော့မော့ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဇေယျာထွန်း ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ခုကို ယူလိုက်ပြန်သည်။ အချင်း သုံးလက်မခန့်ရှိသည့် ရာဘာဝါယာပြားကွင်း တစ်ကွင်း ။ ဘေးတစ်ဘက်စီတွင် ကြိုးစများချည်နှောင်ထားသည်။

ဇေယျာထွန်း မင်းသူထံ လျှောက်လာကာ ပါးစပ်က တိပ်ကို ဖြေသည်။ အထဲက လက်ကိုင်ပဝါကို ထုတ်သည်။ ရာဘာအပြားကွင်းကို နှာခေါင်းပိတ် မေးဖြဲကာ သွားများအောက်တွင် တပ်သည်။ ကြိုးစများကို နောက်စေ့တွင် ချည်သည်။ မင်းသူကား ဇေယျာထွန်းရှေ့တွင် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် မဟချင်လည်း ဟပေးရလျက်သား။ ဇေယျာထွန်းက စားပွဲပေါ်က မင်းသူ၏ သုတ်ရည်များ ထည့်ထားသော ဖန်ခွက်ကို ယူလိုက်သည်။ ယမုံရှေ့က အဖြတ်က ယမုံက ဖန်ခွက်ထဲ စထွေးတစ်ချက် ထွေးပေးလိုက်သည်။ ဇေယျာထွန်းက ရယ်မောကာ သူလည်း စထွေးထွေး ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုခွက်သည် မင်းသူ၏ ပါးစပ်ရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ ပြီးတော့ လောင်းချလိုက်သည်။ မင်းသူ ခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်း၍ ရှောင်တိမ်းရန် ကြိုးစားသည် မရ။ ဆိုဖာ၏ လက်တန်းများသည် သူ့ ခေါင်းကို ညှပ်ထားသည်။

သုတ်ရည်များနှင့် စတွေးများသည် သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကျလာသည်။ မင်းသူ ကြိုးစားအော်ဟစ် တောင်းပန်သည်။ မလုပ်ပါရန် တားမြစ်သည်။ ဝင်လာသည့် အရာများ အာခေါင်ထဲ ကျမလာစေရေး လျှာဖြင့် တွန်းထုတ် ဖယ်ရှားသည်။ ထိုစဉ် ဇေယျာထွန်း၏ လီးကြီးသည် သူ့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ မင်းသူ ရုတ်တရက် မင်တက်သွားကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ လိင်တံ ထိပ်ဖျားကြီး အာခေါင်ကို ထောက်မိချိန်တွင် သူ အပြင်းအထန် ရုန်းကန်သည်။ လက်နှစ်ကို ချည်ထားသော ကြိုးများ ပြတ်ထွက်တော့မတတ် ဖြစ်သည်အထိ ။ လက်ကောက်ဝတ်များ ပွန်းပဲ့ နာကျင်၍ သွေးများ ထွက်လာသည်အထိ။

သို့ရာတွင် ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံကတော့ သူ့ အာခံတွင်းထဲကို ထိုးဖောက်ဝင်စ ပြုနေလေပြီ။ သု့ရည်များသည်ပင်လျှင် အာခေါင်ကိုဖြတ်၍ လည်ချောင်းထဲသို့ ကျရောက်သွားသည်။ မင်းသူ ညှီစို့စို့အနံ့နှင့်အတူ အသက်ရှုရ ကျပ်လာသည်။ အာခေါင်ကို ထောက်မိလာသည့် လိင်တံထိပ်ဖျားကြီးကြောင့် အန်ချင်သလိုလိုလည်း ဖြစ်လာသလို ပျို့တက်လာသည်။ ဇေယျာထွန်းကတော့ အနားပေးရန် စိတ်ကူးရှိပုံမရ။ သူ့ လိင်တံကို အတင်းချည်းသာ ဖိထိုးထည့်နေသည်။ မင်းသူ ကိုယ်လုံးကြီး ကော့တက်လာသည်။ ခြေထောက်တွေက ဆောင့်ကန်ရင်း ရုန်းကန်သည်။ လက်တွေက ဆိုဖာအသားစများကို ဖမ်းမိဖမ်းရာ ဖမ်းညှစ် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်သည်။

ထိုအချိန်တွင်ပင် ဇေယျာထွန်း၏ လိင်တံကြီးသည် လျောကနဲ အာခေါင်ဝ အာသီးများကိုဖြတ်၍ လည်ချောင်းအတွင်း စိုက်ဆင်းကျသွားသည်။ မင်းသူ နှာခေါင်းမှ နှာရည်များ ထွက်ကျလာသည်။ ယမုံက ထလာကာ နာရည်များကို သန့်စင်ဖယ်ရှားပေးသည်။ မင်းသူကို သနားဂရုနာတွယ်၍တော့ မဟုတ်။ နှာရည်များကြောင့် မင်းသူ အသက်ကျပ်၍ သေလျှင် သူ့လင် လူသတ်သမားဖြစ်မည် စိုးသောကြောင့်သာ။ ဇေယျာထွန်းသည် သူ့လိင်တံကြီးကို မင်းသူ ပါးစပ်ထဲ ထိုးစိုက်ထားရင်းက ယမုံနှင့် နမ်းသည်။ မွတ်မွတ်သိပ်သိပ် .. ပြင်းပြင်းထန်ထန် .. နမ်းသည်။ တစ်ပြိုင်တည်းလိုလိုပင် ခါးကို လှုပ်၍ မင်းသူ ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ အဆုံးထိ ညှောင့်သည်။ ယမုံကလဲ နှစ်သက်လိုလားစွာ ဇေယျာထွန်းကို တုံ့ပြန်သည်။

သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကလဲ အငြိမ်မနေ .. မင်းသူ၏ ရင်ဘတ်မှ နို့သီးခေါင်းလေးများကို သာသာဖွဖွ လာကိုင်သည်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ညိုး လက်မတို့ဖြင့် ဖိညှပ် ချေမွ ပွတ်လှိမ့်သည်။ မင်းသူ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ "အား" ကနဲ အော်လိုက်မိသည်။ ပါးစပ်ထဲ ဆို့နေသည့် လိင်တံကြီးကြောင့် အသံကတော့ မထွက်။ လျှာကသာ ဇေယျာထွန်း လိင်တံကြီး အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို လျက်ပေးသလိုဖြစ်သွားသည်။ ဇေယျာထွန်း ကောင်းသွားပြီး နင်းဆောင့်သည်။ ယမုံလက်ကလဲ ဖျစ်ညှစ်နေလျက် ၊ ဇေယျာထွန်းကလဲ ဆောင့်ချလျက်။ မင်းသူ ခမျာ.. အသံမထွက်နိုင်ပါပဲ အော်ဟစ်ရင်း..

မကြာပါ။ ဇေယျာထွန်းပြီးသွားသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး တစ်ခုလုံး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် သုတ်ရည်တွေကို မင်းသူ အာခေါင်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးနေသည်။ လည်ချောင်းထဲအထိ ပန်းဝင်လာနေသော သုတ်ရည် တစ်ချို့ကို မင်းသူက အာခေါင်အားကို အသုံးပြု၍ ပြန်လည် ထွေးထုတ်ရန်ကြိုးစားသည်။ ကြုံညှစ်သွားသည့် အာခေါင်ကြောင့် အရည်ထွက်နေဆဲဖြစ်သည့် ဇေယျာထွန်း ကောင်းသွားကာ အတင်းဖိထိုး ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ မင်းသူ ချောင်းတစ်ဟွတ်ဟွတ်ဆိုးကာ သီးသွားသည်။ သုတ်ရည်တစ်ချို့ ဝမ်းထဲ ရောက်ကုန်သလို တစ်ချို့သည် နှာခေါင်းဝမှ အပြင်ထွက်လာကြသည်။

.......................................................................................................

နေလုံးနီနီသည် မြကျွန်းသာ၏ ကုက္ကိုပင်ထိပ်ဖျားတွင် လေးတွဲ့စွာ ယီးလေးခိုနေသည်။ ညနေစောင်းပြီ။ မှောင်ရီပျိုးစအချိန်ကို မင်းမင်းတစ်ယောက် စိတ်မရှည်လွန်းစွာ ဖြစ်နေရသည်။ သူသည် သူ၏ ခဲညိုရောင် ဟွန်ဒါဖစ်လေးကို ကမ္ဘာအေးဘုရားလမ်းရှေ့ရှိ မြကျွန်းသာ ကားရပ်နားကွင်းတွင် ရပ်ထားရင်း နေဝင်ချိန်ကို စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အရေးထဲ ဖင်ကြားထဲက လှိုက်ကနဲ တက်လာသော ယားယံမူသည် တစ်ကိုယ်လုံးကို တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်စေသေးသည်။ စိတ်ဆာလွန်းဆာဖြင့် ဖင်ဝကို လက်ခလယ်နှင့် လှမ်းထိုးရင်း "ခဏလေး စောင့်ပါဦး"ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြောနေမိသည်။

ဝတ်ထားသော သရီးကွာတား ဘောင်းဘိုတိုကို ကားထဲတွင်ပင် ချွတ်၍ မိန်းမဝတ် အလတ်စတစ် အသားကပ် ဘောင်းဘီကို ပြောင်းဝတ်လိုက်သည်။ ခေါင်းပေါ်ွင် ရွှေအိုရောင် သရီးစတပ် ဆံပင်တုကို စွပ်သည်။ တီရှပ်ကတော့ နဂိုကတည်းက အရောင်တောက်တောက်မို့ လဲမနေတော့။ ဟိုမုန်းဆေးထိုးထား၍ ဆူတက်လာသည့် ရင်သားများကို သိသာနိုင်စေရန်သာ တီရှပ်အောက်နားစများအား ဘောင်းဘီထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ မင်းသူဘဝဆိုလျှင်တော့ Gym ကစား၍ တက်လာသည့် ကြွက်သားများဟု ထင်စရာဖြစ်သည်။ မင်းမင်း သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း ကားမှန်ပြတင်းမှ ဝင်ခါနီးနေရောင်များကို လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည်။ နေဝင်ချိန်။ မင်းသူဘဝ နေဝင်ပြီး မင်းမင်းဘဝ စတင်တော့မည်။

မင်းသူဘဝမှ မင်းမင်းဘဝပြောင်းချိန်သည် တစ်လလျှင် အနည်းဆုံးတစ်ကြိမ်ခန့်တော့ ပေါ်လာတတ်သည်။ ဇေယျာထွန်းတို့ လင်မယားသည် သူ့ကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ပြီး ထားမပစ်ခဲ့ခင် စကားတွေ အများကြီး ပြောသွားကြသလို ဗွီဒီယို အမြောက်အများလည်း ရိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဖေ့ဘုတ်အကောင့်ကို မဖျက်ရန်။ ခေါ်လျှင်လာရန် ၊ ဆက်သွယ်ဖို့ ဖုန်းနံပါတ်ပေးထားရန် ၊ ခိုင်းသမျှ လုပ်ရန် နှင့် စိတ်အခန့်မသင့်လျှင် ဗွီဒီယိုဖိုင်များ တင်မည်ဟု ဆိုခဲ့ကြသည်။ မင်းသူ၏ ဖုန်းနှစ်လုံးစလုံးကိုလည်း ယူသွားကြသည်။ 

မင်းသူသည် နာနေ ၊ အောင့်နေသော ဖင်ဖြင့် ထိုင်ရခက် ၊ ထရခက် ဝေဒနာ နှင့် အစာစားတိုင်း အာခေါင်ထဲက နာသော ဝေဒနာကို နှစ်ပတ်ကျော်ခန့် ခံခဲ့ရသည်။ တစ်လခန့်အကြာတွင်တော့ သူတို့က သူတို့ တိုက်ခန်းကို ခေါ်သည်။ မင်းသူ မသိချင်ယောင်နေသောအခါ မင်းသူ၏ အကောင့်ဖြင့် SEX Group တစ်ခုတွင် မူဗီဖိုင်အတိုလေး တစ်ခု တက်လာခဲ့သည်။ မျက်နှာကို ခပ်ဝါးဝါး အရာတစ်ခုဖြင့် ဖုံးကွယ်ထား၍ မည်သူမှန်း မသိနိုင်သော်လည်း မင်းသူကတော့ ကိုယ့်ရုပ်ကိုကိုယ် မှတ်မိသည်။

ဖေ့ဘုတ်ယူဆာ တော်တော်များများကတော့ မြန်မာ မဟုတ်ဟု ထင်ပြီး အားပေးကြသော်လည်း မင်းသူ အလွန် တုန်လှုပ်ခဲ့ရသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ နာမည်ကျော် ဆရာဝန်ကြီး၏ သိက္ခာ ၊ လောလောလတ်လတ် ရပ်တည်နေရသော ဝန်ထမ်းဘဝ ၊ မကြာခင် လက်ထပ်တော့မည့် ချစ်သူ ဟန်နီ ၊ ပတ်ဝန်းကျင် မှ ငယ်ပေါင်း သူငယ်ချင်းများ .. မင်းသူ ချုံးပွဲချ၍ ငိုမိသည်။ စားပွဲ ၊ ကုလားထိုင်တွေကို ရိုက်ချိုးမိသည်။ 

မူးနေအောင် သောက်မိပြီးနောက်တွင်တော့ ဇေယျာထွန်းတို့ တိုက်ခန်းသို့ ရောက်သွားသည်။ သူတို့သည် ယခင်အခါကလိုပင် သူ့ကို ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် ဆက်ဆံကြသည်။ သုတ်ရည်တွေ သောက်ခိုင်းကြသည်။ မတူသည်ကတော့ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ကြိုးနှင့် တုပ်မထားသကဲ့သို့ မင်းသူကလည်း ရုန်းကန်ခြင်းမရှိ။

ဤကဲ့သို့ လေးကြိမ်တိတိ ခေါ်ကာ ဆက်ဆံ ခံရပြီးနောက်တွင်တော့ သူတို့ဘက်က ကျေနပ်သွားဟန် တူသည်။ ဆက်သွယ်လာခြင်း အလျင်းမရှိတော့။ မင်းသူသည် စိတ်သက်သာရသလို ခံစားရသည်။ သက်ပြင်းချ၍ စိတ်လျှော့မိသည်။ သို့ရာတွင် သူ့ သက်ပြင်းသည် ကြာရှည်တော့ မခံ။ သူသည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကတည်းက လက်တွဲလာသည့် ချစ်သူ့အပေါ် စိတ်ပါသော်လည်း မည်သို့မျှ ဆက်ဆံ၍မရတော့ ။ 

လုပ်၍ မရခြင်းမဟုတ် ။ မပြီးခြင်းသာဖြစ်သည်။ တစ်စုံတစ်ခု လိုနေသလို ခံစားနေရသည်။ သုတ်ထွက်ဖို့ နေနေသာသာ လုပ်နေရင်း တန်းလန်းကနေ ပျော့ပျော့သွား၍ ချစ်သူက ပြုစုယုယ စုပ်ပေးနေသည့်တိုင် ပြန်ထောင်မလာတော့။ မင်းသူ လန့်လာသည်။ စအိုထဲကလည်း ယားသည်။ စိတ်ထဲကလည်း အလိုလိုနေရင်း အလိုမကျဖြစ်နေသည်။ ချစ်သူနှင့်သာမက သူငယ်ချင်းများနှင့်လည်း အဆင်မပြေ ။ အလုပ်ထဲတွင်လည်း အဆင်မပြေ ။ မိဘနှင့်လည်း အဆင်မပြေ။

စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် မြန်မာပလာဇာရှေ့ အင်းယားကန်ဘောင်နားတွင် ကားရပ်ကာ  မြက်ခင်းပေါ် ဆင်းထိုင်၍ တစ်ယောက်ထဲ ဘီယာသောက်နေစဉ် အာဖရိကန်နှစ်ယောက် ရောက်လာပြီး သူ့ကို ဝင်လုံးသည်။ လေးဗူးမြောက် ဘီယာကို သောက်နေသည့် သူကလည်း အနည်းငယ် ထွေနေသဖြင့် လိုက်လိုက်လျောလျော ။ ထိုမှတစ်ဆင့် အာဖရိကန်နှစ်ယောက်နှင့် အတူ အနီးရှိ မိုင်းလပ်စ် ဟိုတယ်ပေါ် ရောက်သွားကြသည်။ 

အာဖရိကန်နှစ်ယောက်က သူ့ကို လိုးကြသည်။ စုပ်ခိုင်းကြသည်။ သူ အားရကျေနပ်လွန်းစွာ ခိုင်းသမျှ လုပ်မိသည်။ စိတ်သည် အလွန့်အလွန်ကို ကြည်လည်လန်းဆန်းလာသလို မျက်လုံးအစုံကလည်း မြူးကြွ တောက်လက်နေသည်။ အာဖရိကန်နှစ်ယောက်က ခေါ်စရာနာမည်မေးသောအခါ မင်းသူက မင်းမင်းဟု ဖြေပေးလိုက်သည်။ မင်းမင်း၏ ပထမဆုံး ဖောက်သည်နှစ်ယောက်။ ပိုက်ဆံတော့ မရသည့်အပြင် ဟိုတယ်ခကိုပါ မင်းမင်း ရှင်ပေးလိုက်ရသည်။

ဤသို့ဖြင့် တစ်လလျှင် တစ်ကြိမ်ခန့်တော့ မင်းသူသည် မင်းမင်းဘဝပြောင်းလဲ၍ အင်းယားကန်ဘောင် အနီးသို့ ရောက်လာစမြဲ။ အာဖရိကန်နှစ်ယောက်၏ ချိတ်ဆက်မူ ရှိသူများသည် မင်းမင်းကို လာရှာကြလိမ့်မည်။ သို့မဟုတ် မြန်မာပလာဇာထဲမှ ထွက်လာမည့် နိုင်ငံခြားသား တစ်ယောက်ယောက်က သဘောတကျ စျေးလာညှိလိမ့်မည်။ နေဝင်ပြီ ။ မင်းမင်း ကားထဲမှထွက်ကာ ရမုဖြင့် သော့ပိတ်လိုက်သည်။ 

သူ့ လက်ထဲတွင် ကားသော ရမုတစ်ခုမှလွဲ၍ မည်သည့်အရာမျှ ပါမလာ။ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့် လက်ကိုင်ဖုန်းသည် ကားအတွင်း ဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲတွင် ထားခဲ့သည်။ လိုလိုမယ်မယ် ပိုက်ဆံတစ်သောင်းသာလျှင် ဘောင်းဘီအိတ်ထဲတွင် ထည့်ထားသည်။ မင်းသူမှန်း သိစေနိုင်မည့် သက်သေ အရာမှန်သမျှ ဘာတစ်မျှမပါ။ မင်းသူသည် ယခုအချိန်မှစ၍ မင်းသူ မဟုတ်တော့.. မင်းမင်းဖြစ်သွားချေပြီ။

မင်းမင်းတစ်ယောက် ကားရပ်နားဝင်းဘေး ပလက်ဖောင်းမှတစ်ဆင့် အင်းလျားကန်ဘက်သို့ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ဖြတ်သွားသည့် ကားများပေါ်က ရွှီကနဲ လေချွန်သံများ ၊ တစ်ပြွတ်ပြွတ် ခေါ်သံများ ကြားရသောလည်း မင်းမင်း လှည့်မကြည့်။ မြန်မာအချင်းချင်းနဲ့တော့ လုပ်၍ မဖြစ်။ အကြောင်းသိသွားမည် စိုးသည်။ နောက်ပြီး သူတို့က သိပ်မသန် ။ ဟိုကောင်တွေက သန်လွန်း ကြမ်းလွန်းတာ ကြိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် မင်းမင်းသည် ဖော်ရိန်နာသာ လက်ခံသည်။

......................................................................................................

မြန်မာပလာဇာရှေ့ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်နောက် မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ရပ်ရင်း အခြေအနေကို အကဲခတ်သည်။ ကန်ဘောင်ပေါ်တွင် သူ့လို ယောက်ကျားပြည့်တန်ဆာတွေ ရောက်နေချေပြီ။ တစ်ချို့က ခုံတန်းတွေတွင် ထိုင်လျက် ၊ တစ်ချို့က မြင်ခင်းပေါ်တွင် ရပ်လျက်.. ယောက်ကျားပြည့်တန်ဆာ.. မင်းမင်း ကိုယ့်အသုံးအနှုန်းကိုယ် လန့်သွားသည်။ လူပျိုဖော်ဝင်စက ဖာချဖူးသည်။ 

လူချင်းအတူတူပေမည့် လူလို့ သတ်မှတ်မထားမိသည့် လူတန်းစားတစ်မျိုး ။ ပိုက်ဆံပေးလျှင် လိင်ဆက်ဆံ၍ရသည့် လူ ၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာတင်သာမက ရုပ်ပိုင်းနှင့် စိတ်ပိုင်းပါ စော်ကား၍ ရသည့် လူ ။ သူကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ပိုက်ဆံတစ်ခါသာပေး၍ နှစ်ခါချခဲ့သည်။ ပိုက်ဆံထပ်တောင်းတော့ မူးမူးနှင့် ပါးရိုက်မိသည်။ ဖာသည်မက သူ့ကို ပြန်ရိုက်သောအခါ သူငယ်ချင်းများက ဝိုင်းထိုးကြ၍ ဖာသည်မ တော်တော်အထိနာသွားခဲ့သည်။

မင်းမင်း ကြောက်နေခဲ့သော်လည်း မည်သည့်ရဲမျှ အိမ်ရောက်မလာခဲ့ချေ။ ဖာသည်မသည် ရဲတိုင်လျှင် သူကိုယ်တိုင် အဖမ်းခံရမည်ဖြစ်၍ လျော်လိုက်ခြင်းသာ။ ထိုစဉ်မှစ၍ မင်းမင်းသည် လိင်အကြမ်းဖက်ခြင်းကို စတင်ခဲ့သည် ဆိုရမည်။ ယခုတော့.. ယခု.. မင်းမင်း တွေးလက်စအတွေးကို ချက်ချင်းရပ်ပစ်လိုက်သည်။ ဖော်ရိန်နာများသည် ကြမ်းသည်ဆိုသော်လည်း ကိုယ်ထိလက်ရောက် နစ်နာအောင်လုပ်သူများ မဟုတ်ကြ။ ထို့ပြင် သွားမည့်နေရာကလည်း ဟိုတယ်ကြီးသာဖြစ်၍ Security ကောင်းသည်။ သူ့ကို အသားနာအောင် လုပ်ရန် မဖြစ်နိုင်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးလိုက်သည်။

ထိုစဉ် မြန်မာ ပလာဇာထဲမှ ဥရောပတိုက်သား နှစ်ဦး သည်ဘက်လမ်းသို့ ကူးလာသည်ကို တွေ့သည်။ မင်းမင်း ကားမှတ်တိုင်ဘေးသိုွှ လှမ်းထွက်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းသောအသားရေသည် တင်းရင်းသော အဖြူရွှေရောင်စပ် တီရှပ်အောက်တွင် ထင်းနေလိမ့်မည်။ လုံးဝန်းသော တင်ကို ပြူထွက်လာစေရန် ခါးကို နည်းနည်းကော့ထားရင်း ဒေါက်မြင့်ပေါ်တွင် ဖနောင့်ကို နေသားတကျဖြစ်အောင် ကြွချီလိုက်သည်။ 

မင်းမင်း၏ မာယာထောင်ချောက်ထဲသို့ အဖြူကောင်နှစ်ယောက်စလုံး စိုက်ဆင်းလာသည်။ သူတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် စျေးလာညှိသည်။ တစ်ညလုံးစာ အတွက် မင်းမင်းက အစိမ်းတစ်ရာဟု ဆိုသည့်အခါ သူတို့က သဘောတူသည်။ ထပ်မံ စျေးဆစ်သည်က သူတို့တွင် မြန်မာစုံတွဲ တစ်တွဲလည်းပါမည်။ စုစုပေါင်း ယောက်ျား ၃ ယောက် ၊ မိန်းမ တစ်ယောက် အားလုံးကို ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးရမည်ဟု ပြောလာသည်။

မင်းမင်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။ မြန်မာတွေနှင့် မဆက်ဆံလို ၊ လုပ်ရင်းကိုင်ရင်း ဆံပင်တုတွေ ၊ မိတ်ကပ်တွေ ပျက်နိုင် ၊ ကျွတ်နိုင်သည်။ သူ့ မူလမျက်နှာကို မြင်သွားပြီး မှတ်မိသွားတာမျိုး မဖြစ်စေချင်။ ဆောရီးဟု ပြောသောအခါ သူတို့က ဘာဖြစ်လို့လဲဟု ပြန်မေးသည်။ မင်းမင်းက မြန်မာတွေနှင့်ဆိုလျှင် မလုပ်။ သူ့မျက်နှာကို မှတ်မိသွားမှာကြောက်သည်ဟု ဆိုသည့်အခါ သူတို့ ပို သဘောကျသွားသည်။ 

မင်းမင်းသည် ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ကြေးစားမဟုတ်။ ရံဖန်ရံခါသာ လုပ်စားသည့်သူမှန်း ရိပ်မိသွားကာ စျေးထပ်တိုးပေသည်။ အစိမ်း ၁၅၀ ။ မင်းမင်းက ခေါင်းထပ်ခါသည်။ ထိုအခါ အဖြူကောင်တစ်ကောင်က သူ့ ကုတ်အင်္ကျီ ထဲမှ မျက်နှာဖုံးတစ်ခုကို ထုတ်ပြသည်။ ဟော်လိုဝင်း သရဲပွဲတော်များတွင် အလှတပ်သည့် မျက်နှာဖုံး ။ မျက်လုံးနှင့် ပါးစပ်ပေါက်တစ်ခုသာ လွတ်နေပြီး ကျန်သောနေရာများ ဖုံးကွယ်နေသည့် ငှက်မွှေးများတပ်ထားသော မျက်နှာဖုံး ။ မင်းမင်း သဘောကျသွားသည်။ မဆိုး ။ သည်ဟာနှင့်ဆိုလျှင်တော့ မည်သို့မျှ မှတ်မိနိုင်စရာမရှိ။

အားလုံးသဘောတူပြီးသည့်နောက် ကုက္ကိုင်းလမ်းဆုံရှိ ဂျဝဲလ်ဟိုတယ်သို့ ရောက်လာကြသည်။ မြန်မာစုံတွဲသည် ကလပ်မှအပြန် ဤဟိုတယ်သို့ ဝင်လာကြမည်။ သူတို့က သွေးပူ စနှင့်ကြမည်။ မင်းမင်း ယူထားသည့် ပိုက်ဆံနှင့် တန်အောင် ပြုစုရသည်။ စုပ်ပေးရင်း ခံပေးရသလို ၊ လုပ်ပေးရင်းဖြင့်လည်း ခံပေးရသည်။ သူတို့ကတော့ အားရကျေနပ်ပေလိမ့်မည်။ မင်းမင်း၏ စိတ်ပါ လက်ပါ ညည်းညူသံများနှင့် တစ်လ တစ်ကြိမ်မျှသာ လုပ်လေ့ရှိသည့် စအိုဝကျပ်ကျပ်ကြောင့်လည်း သဘောခွေ့ကျပါလိမ့်မည်။ မင်းမင်း အတွက်ကတော့ စိတ်လဲအဆာပြေ ပိုက်ဆံလဲ အဆင်ပြေ။

သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်ချီစီ ပြီးသွားပြီး နားနေချိန်တွင် တံခါးခေါက်သံကြားရသည်။ မင်းမင်း ကုတင်ပေါ်မှ လူးလဲထကာ မှန်တင်ခုံပေါ်မှ Mask ကို ပြေးတပ်သည်။ ဆံပင်တုကို သပ်ရပ်အောင် ပြုလုပ်သည်။ အခန်းတံခါးဝမှ လူဝင်လာသံများ ကြားရသည်။ အဖြူနှစ်ကောင်က ဝင်လာသည့် စုံတွဲကို လှမ်းနှုတ်ဆက်သည်။ ထိုစုံတွဲမှလည်း အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက်စကားဆိုသည်။ အမျိုးသမီးဖြစ်သူ၏ အသံသည် မင်းမင်း၏ နားထဲတွင် အလွန်ရင်းနှီးနေသည်။ မင်းမင်း ဖျတ်ကနဲ လှည့်အကြည့် .. လုံးဝ ထင်မှတ်မထားသည့် ချစ်သူ ။ တစ်ဘဝစာ ရည်ရွယ်၍ ချစ်ခဲ့မိသည့် ချစ်သူ ။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရသည့် ငယ်ချစ်။ ကိုယ်တိုင် မည်မျှ ကဲကဲ ၊ နုနုလှလှ ရွရွလေးကြည့်ရင်း မြတ်နိုးခဲ့ရသူ။

ဟန်နီသည် အတန်ငယ် ရီဝေလာပုံရသည်။ ဘေးမှ မြန်မာကောင်က သူ့ပခုံးကို တွဲဖက်ထိန်းနေရသည်။ NGO တစ်ခုတွင် အလုပ်ပြောင်းလုပ်သွားသည့် ဟန်နီသည် မင်းမင်း၏ စိမ်းကားမူများကြောင့် စိတ်ဖြေလက်ပျောက် သောက်တတ်လာရာမှတစ်ဆင့် အပေါင်းအသင်း မှားခဲ့ချေပြီ။ မင်းမင်းတစ်ယောက် ပျာယာခတ်ရပြီတည်း။ မြန်မာကောင်သည် ဟန်နီ့ကို ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် နေရာ ချပေးလိုက်ပြီ။ ဟိုအဖြူနှစ်ကောင်ကလည်း အလွန်တရာ သဘောကျနေပုံဖြင့် တစ်ဟီးဟီး တစ်ဟားဟား ။ မြန်မာကောင်ကတော့ ကိုယ့်မြန်မာမိန်းကလေးအား အဖြူကောင် အရှင်သခင်များထံ လက်ဆောင် ပဏ္ဍာနှင်းအပ်နိုင်သဖြင့် ဂုဏ်ယူ ဝင့်ကြွားနေသယောင်ယောင်။

...............................................................................

အဖြူကောင်တစ်ကောင်က ဟန်နီရှိရာသို့ ထသွားသည်။ မင်းမင်း သူတို့နှစ်ယောက်ထံ အမှတ်မဲ့ လျှောက်သွားမည် အပြု ကျန်တစ်ကောင်က လှမ်းခေါ်သည်။ မင်းမင်း ဘာလုပ်ရမည်မှန်း မသိသေး။ သူ့အနေနှင့် ဟန်နီ့ကို ကာကွယ်ချင်သည်။ ဟန်နီသည် မူးယစ်ခြင်းတွင် ဆင်ခြင်ဉာဏ် ကင်းမဲ့နေရှာပြီ။ အသိဝင်လာချိန်တွင် နောင်တရလိမ့်မည်။ ထိုအဖြစ်မှ ကာကွယ်ပေးနိုင်ရန်သည် ချစ်သူဖြစ်ဖူးသည့် သူ့တွင် တာဝန်ရှိသည်ဟု မင်းမင်းထင်သည်။ သို့ရာတွင် ၆ပေ ကျော် အရပ်နှင့် အဖြူနှစ်ကောင်ကို မည်သို့ တိုက်ခိုက်ရမည်နည်း။ မင်းမင်း တွေဝေနေဆဲတွင်ပင် အဖြူကောင်သည် ဟန်နီထိုင်နေရာ ခုံရှေ့တွင် ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး စကပ်ကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကြီးထုတ်၍ ပေါင်သားဝင်းဝင်းလေးများစတင်ကာ လျှက်တော့သည်။

မင်းမင်း မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။ ထို အဖြူကောင်ရှိရာသို့ ခြေအလှမ်း နောက်ဘက်မှ အဖြူကောင်က မင်းမင်း လက်ကို လှမ်းဆွဲရင်း သူ့ အနားဆွဲခေါ်သည်။ ပြီးတော့ အရှက်လုံရုံမျှ ပတ်ထားသည့် ရေချိုးခန်းသုံး တံဘက်ဖြူကို လှစ်ဟကာ သူ့ လိင်တံကြီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။ အကျင့်ဖြစ်နေသည့် လက်နှင့် ပါးစပ်သည် လီးကို မြင်သည်နှင့် အလိုလို ဂွင်းထုပေးပြီးသား ၊ စုပ်ပေးမိပြီးသားဖြစ်သွားသည်။ သတိဝင်လာ၍ ဟန်နီ့ထံ လှမ်းကြည့်တော့ အဖြူကောင်သည် ဟန်နီ့ စောက်ဖုတ်ကို လျက်ရှိနေချေပြီ။ ဟန်နီသည် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကား နှုတ်ခမ်းလေး ဟလာသည်။

မင်းမင်း ဗြုန်းကနဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ရင်း အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် " ဟန်နီ " ဟု ခေါ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် နာမည်ခေါ်သံကြားလိုက်ရ၍ ဟန်နီ ပြူးပြူးပျာပျာဖြစ်သွားသည်။ သည်အခန်းထဲတွင် သူ့ကို သိနေသူ ရှိနေပြီလား ။ အသံလာရာသို့ ကြည့်လိုက်မိရာ ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် မျက်နှာဖုံးတပ်ထားသည့် ယောက်ကျားတစ်ယောက် ၊ အသားအရေကတော့ အာဆီယံ အရောင်။ ခန္ဒာကိုယ်ပုံပန်းကလည်း မြင်ဖူးသလိုရှိသည်။ ဟန်နီ အသိဝင်လာပြီး ပေါင်ကြားထဲမှ အဖြူကောင်မျက်နှာကြီးကို တွန်းဖယ်ကာ လန်တက်နေသော စကပ်စကို ပြန်ဖုံးသည်။

ထိုစဉ် မျက်နှာဖုံးတပ် ယောက်ကျားသည် သူ့ ဆံပင်တုကို ဖယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်နှာပေါ်က မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်ခွာလိုက်သည်။ ဟန်နီ ပါးစပ်အဟောင်းသား .. ချစ်ရပါသော ရည်းစား ။ တက္ကသိုလ်တက်စဉ် ငယ်နုချိန် အခါကတည်းက တွဲလာခဲ့သော ချစ်သူ ၊ ထိုချစ်သူသည် ဖင်တုံးလုံးနှင့် မိန်းမသုံး မိတ်ကပ်တွေနှင့် ၊ ရင်သားများသည်လည်း ဆူဆူဖြိုးဖြိုး ပုံ့ပုံ့မို့မို့ ဖြစ်နေလျက်။ ဟန်နီ အံ့သြတကြီး ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ချစ်သူသည် အဖြူကောင်တစ်ကောင် ရှေ့တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ထိုလူကြီး၏ လိင်တံကို အားပါးတရစုပ်တော့သည်။

ဟန်နီ့ရင်ထဲတွင် ဖော်မပြတတ်သော ခံစားချက်သည် ထူးဆန်းလွန်းစွာ ဖြစ်တည်သည်။ တစ်ခြားမိန်းမတစ်ယောက်ယောက်နှင့် အတူတူတွေ့လျှင် သဝန်တိုမည် ၊ စိတ်ဆိုးမည်။ ယခု တွေ့နေရသည်က ယောက်ကျားတစ်ယောက်နှင့် ။ နောက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်၏ ပေါင်ကြားထဲတွင်လည်း ယောက်ကျား တစ်ယောက်ရှိနေသည်။ ဟန်နီ ရုတ်တရက် မည်သို့ ဆုံးဖြတ်ရမည်ကို ဦးဏှောက်က တွေးမရတော့။ လုပ်မိလုပ်ရာ ရှေ့စားပွဲပေါ်မှ တစ်သျှူးဗူးကြီးဖြင့် မင်းမင်း မျက်နှာကို ပေါက်ထည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ထိမှန်သွားသော်လည်း ဗူးက စက္ကူဗူးဖြစ်ရာ အထိမနာ ၊ သို့သော် အသံကတော့ ကျယ်သည်။ အဖြူကောင်အပါအဝင် ကျန်လူ အားလုံး အံ့သြမင်တက်ကာ ငြိမ် ကြည့်နေကြသည်။

စတင်လှုပ်ရှားသူက ဟန်နီ ။ မင်းမင်းထံ လျှောက်လာကာ လက်ကို ဆွဲ၍ ခေါ်သည်။ လိုက်ခဲ့ဟုလည်း ပြောသည်။ အဖြူကောင်က ချက်ချင်း ဝင်၍ ကန့်ကွက်သည်။ သူတို့ ဒေါ်လာ ၁၅၀ နှင့် ငှားလာတာဟူ၍ ။ ဟန်နီ စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့် စလင်းဘက်အိတ်ကို ဖွင့်ကာ ဒေါ်လာတစ်ရာတန် သုံးရွက်ကို စားပွဲပေါ် တင်ပေးလိုက်ပြီး မင်းမင်းကို အဝတ်အစားများ ဝတ်ခိုင်းသည်။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်ထဲမှ ထွက်ကာ ကားဘယ်မှာ ထားခဲ့လဲဟု မင်းမင်းကို မေးသည်။ မင်းမင်းက မြကျွန်းသာရှေ့မှာဆိုတော့ ။ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ဟိုတယ်အပြင်ထွက်၍ တက္ကစီငှားကာ ကားပေါ်တက်စေသည်။

မြကျွန်းသာရှေ့တွင် ကားကို ရပ်ခိုင်းပြီး "ကား ဘယ်နားမှာလဲ" ဟု မေးပြန်သည်။ မင်းမင်းက ရပ်ထားသည့်ကားကို လက်ညိုးထိုးပြသောအခါ ဟန်နီသည် မင်းမင်းဘက်ကို လှည့်၍ စိမ်းစိမ်းကြီးကြည့်သည်။ ကြည့်နေရင်းမှပင် လက်တစ်ဘက်သည် မြှောက်တက်လာပြီး မင်းမင်းပါးပေါ်ရောက်လာသည်။ ဖြည်းဖြည်းသက်သာ မဟုတ်။ ဖြောင်းကနဲ မြည်အောင်ရိုက်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ တက္ကစီမောင်းသမားပင် လန့်သွားပြီး နောက်လှည့်ကြည့်သည်။ ဟန်နီက မင်းမျင်းမျက်နှာကို လက်ညိုးတည့်တည့်ထိုး၍

 " နင့်ကို ချစ်ခဲ့မိတာ နောင်တ အရမ်းရတယ် ၊ အခု လိုက်ပို့တယ်ဆိုတာ နောက်ဆုံး သံယောဇဉ်ပဲ၊ ယောက်ကျားမှတ်လို့ ချစ်ခဲ့မိတယ် ၊ အားကိုး ယုံကြည်ခဲ့မိတယ် .. အခုတော့.. ဟားဟား.. သွားတော့.. နင်.. ဆင်းတော့ ၊ ငါ့နှင့် နောက်ကို ဘယ်တော့မှ လာမပတ်သက်နဲ့ ၊ ငါ့ဘဝထဲမှာ နင်သေသွားပြီ ၊ သွားလေ.. ဆင်းဆို.. အခု.. ဆင်း"

ပြောပြောဆိုဆို တက္ကစီပေါ်မှ အတင်းတွန်းချတော့ရာ မင်းမင်းသည် ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် ပလက်ဖောင်းပေါ်ရောက်သွားသည်။ သူ ပြောပြချင်သည်။ သူ ခံစားနေရသည်များကို ပြောပြချင်သည်။ သို့ရာတွင် မည်သို့ ပြောပြ၍ ဖြစ်မည်နည်း ။ သူများ မယားကို စော်ကားမိ၍ လက်စားချေခံရသည်မှစကာ ဖြစ်တည်လာသည့် စိတ်အစွဲအကြောင်း .. မည်သို့သော မျက်နှာဖြင့် ချစ်သူကို ရှင်းပြရပါမည်နည်း။ မြန်မာပလာဇာကြီးကား ပိတ်သွားချေပြီ။ နောက်ဘက်အနီးရှိ ဆောက်လက်စ တိုက်ကြီးများရှေ့က လမ်းဘေးဆိုင်လေးတွေကား မီးလင်းနေတုန်း။ မင်းမင်း ထိုဆိုင်လေးများရှေ့သို့ ရောက်သွားသည်။

ဆိုင်ထဲမှ အလုပ်ကြမ်းသမား ယောက်ကျားကြီးများ၏ အကြည့်သည် မင်းမင်းထံ စုပြုံရောက်လာသည်။ သူတို့ရှေ့တွင် ထောင်ထားသည်က Grand Royal မည်းမည်းတောင့် နှစ်တောင့်။ မင်းမင်း အရက်သောက်ချင်လာသည်။ ဘောင်းဘီနောက်အိတ်ထဲသို့ လက်နှိုက်စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ထည့်ထားသော ပိုက်ဆံ တစ်သောင်းတန်သည် ဟိုတယ်တွင် ထွက်ကျခဲ့ပြီထင်သည်။ ဟန်နီ တွန်းတွန်းထိုးထိုးဖြင့် အလောတကြီး အဝတ်ဝတ်ခိုင်းရာမှ ထွက်ကျခဲ့ခြင်းဖြစ်မည်။ ပိုက်ဆံအိတ်ကတော့ ကားထဲတွင် ရှိသည်။ ပြန်ယူရန် လှည့်ထွက်မည်အပြု ဆိုင်ထဲမှ ယောက်ကျားကြီးတစ်ယောက်က "ရွှတ်" ကနဲ လေသံပြုကာ မင်းမင်း အနားရောက်လာသည်။

"အရက်သောက်ချင်လို့လား ၊ လာလေ.. ငါတို့နှင့် အတူသောက် ၊ လာပါ.."

စစချင်းတော့ စကားနဲ့ ခေါ်သည် ။ နောက်တော့ လက်ပါလာပြီး လက်ဆွဲပြီး ခေါ်သည်။ စိတ်နှင့် လူ မကပ်သလိုဖြစ်နေသော မင်းမင်းသည် ထိုလူကြီးနှင့် ဆိုင်ထဲပါသွားသည်။ သူ့ရှေ့သို့ လာချပေးသော အရက်ခွက်ကို တစ်ဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် မော့ချပစ်လိုက်သည်။ လည်ချောင်းတစ်လျှောက် ပူဆင်းသွားသည့် ခံစားမူသည် ဝမ်းတွင်းတစ်ခုလုံးကိုပါ နွေးထွေးသွားစေသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်း ရိပ်ကနဲ ဆောင့်တက်လာသည့် ရီဝေမူ။ နောက်တစ်ခွက် ။ မင်းမင်း မော့ချပစ်လိုက်ပြန်သည်။ ရီဝေမူသည် နှစ်ဆဖြစ်သွားသည်။

ထိုစဉ် မင်းမင်းကို လာခေါ်သည့် လူကြီးက လက်ကိုဆွဲကာ ဆိုင်နောက်ဘက်သို့ ခေါ်သွားရာ ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့် ပါသွားရသည်။ ဆိုင်နောက်ဘက်တွင်တော့ သစ်သားဖြင့် ရိုက်လုပ်ထားသည့် ကွပ်ပျစ်ဆန်ဆန် ခပ်ကျယ်ကျယ် ထိုင်စရာတစ်ခု ။ ပတ်ဝန်းကျင်က လင်းချင်းနေသော်လည်း ထိုနေရာက အမှောင်ကျသည်။ ဆိုင်အမိုးနှင့် နောက်ဘက်က ခြုံနွယ်များ၏ အကာအကွယ်ကြောင့် တမင်သာ လာမကြည့်လျှင် မမြင်နိုင်သည့်နေရာ။

ထိုလူက မင်းမင်းကို ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် လှဲချစေကာ ပုဆိုးလှန်၍ မင်းမင်း ရင်ဘတ်ပေါ် တက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူ့လိင်တံ ပျော့တွဲတွဲကြီးကို မင်းမင်း ပါးစပ်ဝတွင် တေ့သည်။ မင်းမင်း ထိုအနေအထားကို ပြန်မြင်ယောင်သည်။ သူ ယမင်းကို အဓမ္မပြုစဉ်အခါကလည်း ထိုသို့ စတင်ခဲ့သည်ချည်း။ မင်းမင်း သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း တောင်းဆိုလိုက်သည်။

" ကျွန်တော် အရက်သောက်ချင်သေးတယ် ၊ တစ်ခွက်လောက်.."

ထိုလူကြီးက စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ကျွတ်ကနဲ စုပ်သပ်လိုက်ပြီးနောက် ဆိုင်ရှေ့ပြန်ထွက်သွားကာ ပုလင်းနှင့် ဖန်ခွက်ကို ယလာပေးသည်။ ရေဗူး မပါ။ မင်းမင်း အရက်ကို ခွက်ထဲ ထည့်မနေတော့။ ပုလင်းလိုက် မော့နိုင်သမျှနှင့် မျိုချနိုင်သမျှ မျိုချပစ်လိုက်ရာ တစ်ခွပ်ခွပ်ဖြင့် သီးတောင်သွားသည်။ ဟိုလူကြီးကတော့ မင်းမင်း သီးနေသည်ကိုပင် မစောင့်နိုင်။ ဇွတ်အတင်း တွန်းလှဲလိုက်ပြန်ရင်း တက်ခွပြန်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လိင်တံကြီး ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာသည်။ နယ်တကာလှည့် အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေသည့် လူကြမ်းပီပီ ခန္ဒာကိုယ်က သန်မာ ထွားကြိုင်းသလောက် လိင်တံကလည်း ထွားသည်။ ဆိုးသည်က ဂေါ်လီတွေပါ တပ်ထားခြင်းပင်။

မင်းမင်းသည် တစ်လိမ့်လိမ့်နှင့် ပွတ်တိုက်ခံနေရသော ဂေါ်လီလုံးတွေကြောင့် လျှာတောင် နာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ သူ့ လိင်တံကလည်း ချက်ချင်းကြီးဆိုသလို တင်းမာ ထောင်မတ်လာရာ ဂေါ်လီတွေက ပိုတောင်ကြီးလာသလို ထင်ရသည်။ ထိုလူက သူ့ လိင်တံ ထောင်လာသည်နှင့် ပါးစပ်ထဲ နှစ်ချက် ၊ သုံးချက်ခန့် ဆောင့်ပြီးနောက် မင်းမင်းကို ဆွဲလှန်ကာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် မှောက်ရက်ဖြစ်အောင်ပြုသည်။ မှောက်သွားတော့မှ သတိထားမိသည်က သူ့ရှေ့တွင် အရက်သောက်ရင်း ထိုင်ကြည့်နေသည့် ယောက်ကျားကြီး နှစ်ယောက်။ နောက်က လူကြီးကလည်း ဘောင်းဘီစကို ဆွဲချွတ်နေသည်။ ရှေကလူနှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက်ကလည်း ရှေ့တိုးလာကာ မင်းမင်းပါးစပ်ထဲ လိင်တံကို လာထည့်သည်။

ဤသို့ဖြင့် မင်းမင်းသည် နောက်က ဖင်ချနေသည်ကို ခံယူနေရရင်း ရှေ့မှ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေရသည်။ မူးနေ၍သာ တော်တေ့သည်။ သူတို့ လီးတွေက ဂေါ်လီတွေ တပ်ထား၍ နာသည်။ အကျင့်ရထားပြီးဖြစ်သည့်တိုင် စအိုလမ်းကြောင်းကို ဂေါ်လီလုံးတွေက ဆွဲကုတ်သလိုဖြစ်နေရာ ကြာလာတော့ သွေးတွေပါ ထွက်လာသလို စပ်ဖျင်းဖျင်းလည်း ဖြစ်လာသည်။ ကံဆိုးသည်က မင်းမင်းတစ်ယောက်တည်း မူးနေသည် မဟုတ်။ သူတို့ကလည်း မူးနေသည်ဖြစ်ရာ အလွယ်တကူ မပြီးကြ။ ထို့ပြင် သူတို့က သုံးယောက်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်အကြား လူအလှည့်အပြောင်းတွင် မင်းမင်း နားချိန်ရသည်။ နားချိန်ရတိုင်း လုပ်မိသည်က ပုလင်းထဲက အရက်ကို သည်အတိုင်း မော့ချမိခြင်းပင်။

နောက်ဆုံး မင်းမင်း ဘာမျှ မသိတော့။ အသိသည် ခန္ဒာကိုယ်က လွတ်ထွက်သွားသည်။ မှောင်အတိကျသွားသလိုလို.. အိပ်ပျော်သွားသလိုလို ။ သတိဝင်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ထလိုက်ချိန်တွင် လောကသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပြီဖြစ်၏။ လမ်းဘေးမီးတိုင်များနှင့် မာကျူရီမီးသီးများ ၊ ကားလမ်းပေါ်မှ တစ်ခါတစ်ရံ ဖြတ်သွားသည့် ကားသံမှလွဲလျှင် တစ်ခြား မည်သည့်အသံမျှ မကြားရ။ လူးလဲထရန် ပြင်လိုက်ချိန်တွင် ခါးအောက်ပိုင်း စအိုတစ်ခုလုံး ကျိန်းစပ်နေသည်ကို ခံစားရမိသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင်လည်း ချွဲပြစ် ညှီစို့လျက်။ ရင်ပူ၍ စထွေးမျိုချချင်တာတောင် ပါးစပ်ထဲတွင် စထွေးမရှိ ၊ သုတ်ရည်များသာ ပါးစောင်အတွင်း ပြည့်လျှံနေသည်။

မင်းမင်း သုတ်ရည်တွေကို ထွီကနဲ ထွေးချလိုက်သော်လည်း အကုန်မစင်။ ပလုတ်ကျင်းစရာနှင့် သောက်စရာတစ်ခုခုများ တွေ့မလားဟု အနီးအနား လှည့်ပတ်ကြည့်သော အခါတွင်လည်း ရေဗူးမရှိ။ လက်လေးလုံးခန့် ကျန်နေသည့် အရက်ပုလင်းကိုသာ တွေ့သည်။ မင်းမင်း အရက်ဖြင့်ပင် ပါးစပ်ကို ဆေးကြောရင်း နည်းနည်း ထပ်သောက်လိုက်မိရာ သွေးတွေ ပူနွေးလာပြန်သည်။ စအိုတစ်ဝိုက်က နာကျင်ခြင်းသည် သက်သာသလိုလို ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ပုလင်းကို လက်က ကိုင်ကာ နည်းနည်းချင်း သောက်ရင်း ကားရပ်ထားခဲ့သည့် မြကျွန်းသာရှေ့သို့ ပြန်သည်။

ကားအနီးရောက်မှ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲမှ သောရမုကို လိုက်ရှာရာ မတွေ့တော့။ ဘယ်မှာ ကျန်ခဲ့ပြန်ပြီ မသိ။ စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် ကားကို မှီထိုင်လိုက်စဉ် ကားတံခါးက လော့ခ်မကျသည်ကို သတိထားမိသွားသည်။ ဝမ်းသာအားရ တံခါးဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ ကားသော့သည် ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ်တွင် ရှိသည်။ အထဲမှ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့် ဖုန်း .. စိုးရိမ်စွာဖွင့်ကြည့်တော့ နှစ်ခုစလုံး မရှိတော့ ။ ရှိနေသည်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရေးထားသည့် ပညာမဲ့လက်ရေးဖြင့် စာရွက်ကြမ်းတစ်ခု။

"နောက်လဲ တွေ့ကြသေးတာပေါ့" တဲ့။

မင်းမင်း ကားထဲရှိ ထိုင်ခုံပေါ်သို့ အရုပ်ကြိုးပြတ် မီထိုင်ချလိုက်ရင်း လက်ထဲက ပုလင်းကို တစ်စက်မျှ မကျန်တော့သည်အထိ မော့ချပစ်လိုက်သည်။ ရှက်ခြင်း ၊ နာကျည်းခြင်း ၊ နောင်တရခြင်း ၊ မျှော်လင့်ချက် ကုန်ဆုံးခြင်း ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လူအဖြစ်မှ လျှောဆင်းကျသွားပြီဟု ခံစားမိသည်။ ကားဒက်ရှ်ဘုတ်ကို နဖူးနှင့် ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ တစ်ချက် .. နှစ်ချက်.. သုံးချက်.. တော်တော်နာသည်။ သို့သော် ဘာမျှမဖြစ်။ လူ့ပြည်တန်ဆာဘဝ ၊ လူ့လိင်ကျွန်ဘဝက မည်သို့မျှ ပြောင်းလဲခြင်းမရှိ။ မင်းမင်း အဝတ်အစားတွေကို ပြန်လဲသည်။ ဟိုလူတွေသည် ပိုက်ဆံနှင့် ဖုန်းကိုသာ ယူသွားသည်။ ဘောင်းဘီကိုတော့ ချန်ထားခဲ့သည်။ မင်းမင်း ဆံပင်တုနှင့် စတော်ကင် ဘောင်းဘီကို ကိုင်ကာ ကားထဲမှ ထွက်သည်။

ကားရပ်နားဝန်းအနီး ခြုံပုတ်ထဲသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကွန်ကရစ် ပလက်ဖောင်းလေးအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ကန်ဘောင်ပေါ်ရောက်လာသည်။ ကန်ဘောင်ပေါ်မှ တစ်ဆင့် ရေထဲဆင်းသည်။ ဟိုး ခပ်ဝေးဝေး ကန်တစ်ဘက် ပြည်လမ်းမဘက်မှ ကားများ စတင်သွားလာနေကြပြီ။ အင်းယားရေပြင်သည် မနက်စောစောဆိုသည့်တိုင် နွေးထွေးနေသည်။ မင်းမင်း ကန်စပ်မှတစ်ဆင့် လမ်းလျှောက်ကာ ရေထဲသို့ တစ်စ တစ်စ တိုးသွားသည်။ သူသည် တစ်ဖြည်းဖြည်းဖြင့် ရေထဲတွင် လည်ပင်း မှ မေးစေ့ ၊ ထိုမှ နဖူးစပ်၊ ထိုမှ စုန်းစုန်းမြုပ်၍ လုံးဝမမြင်ရတော့သည့်တိုင်အထိ ဆင်းလျှောက်သွားသည်။

နောက် သုံးရက်ခန့်အကြာ သတင်းစာများနှင့် ဖေ့ဘုတ်ပေါ်တွင် အင်းယားကန်ရေပြင်ထဲမှ လူလတ်ပိုင်းအရွယ် ယောက်ကျား အလောင်းတစ်လောင်း ပေါ်လာသည်ဟု သတင်း ဖော်ပြလာကြသည်။ ထိုအလောင်းတွင် ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များ မတွေ့ရှိရပဲ ရင်ခွဲ ဆေးစစ်ချက်အရ အရက်အလွန်အကျွံ သောက်သုံးပြီး ရေဆင်းကူးရာမှ ရေနစ်သေခြင်းဖြစ်မည်ဟု မူခင်းဆရာဝန်က သုံးသပ်ထားကြောင်းလည်း ဖော်ပြထားသည်။

ပြီးပါပြီ။