Monday, October 19, 2015

ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိ (စ/ဆုံး)

ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိ  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော်ရဲ့ မိဘတွေနှစ်ဦးစလုံးက အလုပ်လုပ်ကြတော့ တစ်နှစ်တာ ကျောင်းတက်လို့ ပြီးသွားရင် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တိုင်း ကျနော်ကို မိဘများရဲ့ ဇာတိချက်ကြွေ ရွာကို ပြန်ပို့ထားကြတယ်လေ၊ ဒါကလည်း မိဘတွေ နှစ်တိုင်း မပျက်မကွက်လုပ်တတ်တဲ့ ဓလေ့လေးတစ်ခုပါ၊

ရွာမှာက ကျနော်ရဲ့ အဖိုး၊ အဖွား၊ ကြီးတော်၊ အန်တီတို့နဲ့ ဝမ်းကွဲ ညီအကိုမောင်နှမတွေက အများကြီးဆိုတော့ ကျနော်လည်း ရွာကို သွားရတာ အတော်ပျော်ပါတယ်၊ ဆွေမျိုးတွေရဲ့ အိမ်တွေက လမ်းတစ်လမ်းထဲမှာဆိုတော့ ကျနော်ရွာရောက်ရင် နေပျော်တဲ့ အိမ်မှာပဲ နေတာများတယ်။

အဖိုးတို့ အိမ်မှာက အိမ်ထောင်မကျသေးတဲ့ ဦးလေးနဲ့ အဒေါ်က ရှိနေတော့ အမြဲတမ်း အဆူခံနေရလို့ မပျော်ဘူးဗျာ၊ ခြေရင်းဖက်မှာလဲ ဘကြီးတို့လင်မယား၊ သူ့မိန်းမကြီးတော်က မျက်နှာကြီးက စူပုတ်ပုတ်၊ အဖိုးတို့ အိမ်ရှေ့မှာတော့ အပြိုကြီး တစ်ဖြစ်လည်း ကြီးတော်ကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။

အပြိုကြီး တစ်ဖြစ်လည်း ဆိုတာက ဒီလို၊ သူ အသက် ၂၀ ကျော်တော့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တယ်၊ တစ်နှစ်ကျော်ပဲ ပေါင်းသင်းလိုက်ရပြီး ယောင်္ကျားတိမ်းပါးသွားတော့ လယ်တွေ ယာတွေနဲ့ အိမ်တစ်လုံး အမွေရခဲ့ပြီး တစ်ဦးတည်းနေတာပေါ့။ပြောရရင် မုဆိုးမပေါ့ဗျာ၊ နောက်အိမ်ထောင်လည်း ထပ်မပြုတော့ပဲ အလုပ်တွေကို ကိုယ်တိုင် ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပြီး အဖိုးတို့ကို ထောက်ပံ့နေခဲ့တာ။

သူကလည်း ကျနော်ကို ဟိုးးးးငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချစ်ခဲ့တာ၊ သူ့ရဲ့ သားတစ်ယောက်လိုပဲ ရွာရောက်တိုင်း ကြီးတော်နဲ့ အရင်ဆုံး အလွမ်းသယ်၊ နောက်တော့မှ အဖိုးတိုးကို ကန်တော့၊ ကျန်တဲ့သူတွေကို နှုတ်ဆက် အဲလို့နေခဲ့တာ၊ ပြီးလျှင် နေတာစားတာနဲ့ ညအိပ်ရင်လည်း အဲဒီကြီးတော်ရဲ့ အိမ်မှာပဲ။

ပြောရဦးမယ် ညအိပ်ရာဝင်လည်း ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကြီးတော်ကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ကြီးတော်ကြီးကို အမြဲခွအိပ်လာခဲ့တာ အခုတော့ ကျနော်လူပျိုတောင် ဖြစ်လာခဲ့ပြီ၊ မနက် အိပ်ရာနိုးရင် ကြီးတော်ကြီးနဲ့ အတူဆွဲခြင်းတောင်းကိုင်လို့ ဈေးကိုလိုက်တယ်။

မနက်စာစားတယ်၊ ဈေးဝယ်လို့ပြီးသွားလျှင် ကြီးတော်ကြီးက ဆွဲခြင်းတောင်းနဲ့ အတူ ဆိုက်ကားစီးလို့ အိမ်ပြန်၊ ကျနော်ကိုတော့ မုန့်ဖို့ပေးလို့ ရွာထဲက လ်ဘရည်ဆိုင်မှာ ထားခဲ့နေကြ၊ မုန့်ဖိုးဆိုတာကလည်း တစ်နေ့တာ ကြိုက်တာသုံးဖို့ အလုံအလောက်ပေးခဲ့တာ။

ကျနော်လည်း တစ်မနက်လုံး ရွာထဲမှာ လုပ်ချင်ရာလုပ်၊ နေ့လည်း ထမင်းစားရင်တော့ အိမ်ပြန်ရတယ်၊ ကြီးတော်နဲ့ အတူ ထမင်းစားရတယ်၊ ပြန်မစားရင်တော့ ကြီးတော်က ဆူတော့မဆူဘူး စိတ်ကောက်နေလေရော။

နေလည်စာစားပြီးရင် တစ်ရေးအိပ်၊ ပြီးတော့မှာ ညနေပိုင်း လစ်ချင်တဲ့ နေရာလစ်၊ ညဆိုပြန်လာ၊ ၉ နာရီထက်တော့ ကျော်လို့မရ၊ ဒီထက်အချိန်ကျော်ပြီး ရွာထဲလည်း နေစရာမှ မရှိတာ၊ အိမ်ပြန်ကုန်ကြပြီလေ၊ ရာသီဥတုက ပူတော့ အိပ်ခါနီးတိုင်း ရေချိုးပြီးမှ အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး အိပ်ရတာ။ရွာဆိုတော့ဗျာ အိမ်ထဲမှာ လေတော့ ဝင်ပါရဲ့ အပူဒါဏ်ကိုတော့ မတွန်းလှန်းနိုင်ဘူး၊ ပူလွန်းတော့ အိပ်မပျော်သေးပဲ ဟိုဖက်လှိမ့်လိုက် ဒီဖက်လှည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။

တော်သေးတာက ကြီးတော်ရဲ့ အိပ်ခန်းကလည်း ကျယ်တယ်၊ နှစ်ယောက်အိပ်မွှေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဖျာတစ်ထပ်ခင်းလို့ အိပ်ကြရတော့ လူးလှမ့်ဖို့က နေရာအတော်ရတယ်လေ။

ဒါတောင် ကျနော်က လှိမ့်ရင်းနဲ့ ကြီးတော်ကြီးကိုဖက်လိုက် ခွလိုက်လုပ်လိုက်သေးတာ၊ ငယ်ငယ်ကတည်းကလည်း ဒီလိုပဲနေလာတော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ကြားထဲ့က ပိပိကလွဲလို့ ကျန်တဲ့နေရာတွေအားလုံးကို ကျနော်ထိကိုင်ခဲ့ဘူးတယ်လေ။ဒါပေမယ့် အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ချက်ချင်းအိပ်မပျော်သေးတော့ ကျနော်အတွေးတွေက တောင်တောင် အီအီရယ်။

ကြီးတော်ကြီးလည်း အခု အသက် ၄၀ ကျော်လာပြီ၊ အသားအရည်က ဝါညက်၊ ကိုယ်လုံးကတော့ အချိုးကျပြီး တုတ်တုတ်ခဲခဲ၊ ရင်သားတွေလည်းထွားတယ်။ဖင်လုံးကြီးဆိုတာ လမ်းလျှောက်သွားရင် တစ်တုံတုံ၊ တစ်ခါတလေများ ကြီးတော်ကြီး အိမ်ဘေးမှာ ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးတိုင်း ကျနော် သွားထိုင်ပြီး ကြည့်နေတတ်တယ်၊ ကြီးတော်က မဆူတဲ့အပြင် ပြုံးစိစိနဲ့ပေါ့။

လုံချည်တွေ ရေစိုသွားတော့မှာ ကြီးတော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးက အလုံးလိုက် အထည်လိုက် ပေါ်လာတော့တာ၊ ကျနော်ပေါင်ကြားမှာတော့ တင်းလာတတ်တယ်လေ၊ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားရင်လည်း ကြီးတော်က အိပ်ခန်းထဲမယ် သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးလိမ်းတတ်တာပေါ့၊

ကျနော်ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း လူပျိုဖြစ်လာတော့ အကျင့်မကောင်း မျက်နှာတွေ လိမ်ပြီးချိန်လောက် မှန်းပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားတာ။အဲဒီအချိန်ဆို ကြီးတော်က လုံချည် ရင်လျားကို ဖြေချပြီး ရင်ဘတ်နဲ့ ရင်ညွှန်တွေကို သနပ်ခါးလိမ်းတယ်၊ ပြီးရင် လုံချည်အောက်နားကိုလည်း လှန်တင်ပြီး ပေါင်ရင်းအထိ လိမ်းတတ်တာပေါ့။

အဲဒါကို မြင်ချင်လို့ အချိန်ကိုက်ဝင် ပြီးရင် ကြီးတော်ကြီးကို ခလေးတစ်ယောက်လို့ ချိုချိုတိုက်ဆိုပြီး သွားပူဆာတော့တာ၊ ကြီးတော်ကြီးကလည်း ချစ်လွန်းလို့လားတော့မသိ

 “ ဟဲ့…ကောင်လေးနော်” 

လို့သာပြောပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ထည့်လို့ နို့စို့ခိုင်းတောတာ၊ ဇိမ်ပဲ။လူပျိုတစ်ယောက်နို့စို့တာပဲဗျာ၊ ခလေးနို့စို့သလိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ပါမွှေ၊ ရင်သားဘေးတွေတောင် လျှာနဲ့ ပတ်ပြီးလျှက်လိုက်သေးတာ၊ ပထမတော့ ကြီးတော်ကြီးလည်း တစ်ခုခု ကောင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်စိလေးကို မှိတ်လို့၊ နောက်တော့ သတိရသွားပြီး ..........

“ဟဲ့…ကောင်လေးလေး တော်တော့” 

လို့ ပြောရင်း ကျနော်ကိုဖယ်လို့ လုံချည်ကို ပြန်ဝတ်တော့တာ၊ ပါးစပ်ကလည်း ပြောလိုက်သေး 

“ ခလေးစို့သလို မစို့ဘူး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတယ်”

ဆိုပဲ၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း အိမ်သာထဲကို ပြေးပြီး တစ်ကြောင်းရှော့လိုက်ရပြန်ရော။

ရှော့နေတုန်းလည်း ကြီးတော်ကြီးကို မှန်းလိုက်သေးတာ၊ ရင်သားတွေက တော်တော်ထွားပြီး တင်းနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စို့ပေးနေရင်းနဲ့ မာပြီး စူထွက်လာတတ်တာလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ သတိထားမိတယ်လေ။အဲလို နို့စို့ပေးနေတုန်း ကြီးတော်ကြီးရဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်တာဟာ ကျနော်မျက်နှာပေါ်တောင် ရှူထုတ်လိုက်တဲ့ လေတွေ လာရိုက်တတ်တယ်။ 

ကြီးတော်ကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမလည်းမသိ ကျနော်တော့ ကောင်းလွန်းလို့ ကိုယ်ဟာကို လုပ်လိုက်တာ အရည်တွေ ထွက်သွားရောဗျာ၊အဲဒီလိုနဲ့ ကျနော်အိမ်သာဖက်ကနေ ပြန်လာလို့ ကြီးတော်ကြီးနဲ့ ဆုံမိလို့ကတော့ မေးခွန်းတွေက လာပီ။

မေးမယ်ဆိုလည်း မေးချင်စရာလေ၊ လူက အားကုန်လာတဲ့ရုပ်နဲ့ ချေွးတွေလည်း ထွက်လို့၊ တစ်ကယ်တော့ ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ဆို အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ကို နေခဲ့တာလေ။ကျနော်မျက်နှာ အမူအရာကို အမြဲပဲ ကြည့်နေတော့တာပေါ့၊ ကျနော်အိမ်သာက ပြန်ထွက်လာတော့ ကြီးတော်က မီးဖိုးခန်းကနေ စောင့်နေပြီး မေးခွန်းတွေ စပါလေရော၊ 

“အိမ်သာထဲမှာ ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလည်း…ချွေးတွေက ဘာလို့အဲလောက်တောင် ထွက်နေရတာလည်း…အိမ်သာတက်တာရော ဟုတ်လို့လား” 

နဲ့ဗျာ စုံလို့ပါပဲ၊

ကိုယ့်ဟာကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်လာရတဲ့အထဲ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ မေးခွန်းတွေက ဖြေရမှာတောင် ရှက်နေမိတော့တာ၊ ကျနော်လည်း သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်နေတော့ ဖြေရမှာလည်းခက်တယ်၊ ဒီတော့ မချိသွားဖြဲလေးနဲ့ ကြီးတော်ရှေ့ကနေ အမြန်လစ်တော့တာပေါ့။ကျောခိုင်းလိုက်တုန်း ကြီတော်ရဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံတောင် နားထဲကနေမထွက်တော့ဘူး၊

 “ ကောင်လေး ဖန်ပျောက်(ဖောက်ပြန်) နေတယ်” 

တဲ့၊ ဒီလိုနဲ့ နီရဲတဲ့ မျက်နှာကို အပိုးသတ်ရင်း ကြီးတော်နဲ့ လွတ်ရာ ကျွတ်ရာ ရွာထဲကို လစ်တော့တာ၊ လ်ဘရည်ဆိုင်ကိုတောင် ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ ညနေစောင်း မှောင်ချိန်ရောက်မှပဲ အိမ်ကို ပြန်လာဖြစ်တော့တယ်၊

ရေချိူးပြီး ကြီးတော်နဲ့ ညစာစားတော့ မျက်နှာပူတယ်ဗျာ၊ သူကတော့ ကျနော်ကို ထမင်းတွေ ဟင်းတွေထည့်ပေးရင်း ခွံ့မကျွေးရုံတစ်မယ်ပဲ။ကျနော်တော့ သူ့မျက်နှာ မကြည့်ရဲ၊ ခေါင်းကို ငုံ့လို့ ထမင်းကိုလွေးတော့တာ၊ တစ်ခါတခါတော့ မျက်စိအောက်မှာ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ရင်သားကို မြင်လိုက်မိရင် ရင်တွေတုန်လို့ နို့ထမင်းစားရသလိုပဲဗျာ။

ညမအိပ်ခင်တော့ အဖိုးတို့အိမ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ ကြီးတော်ကြီးကတော့ ည ၉ နာရီ မထိုးခင် ပြန်လာခဲ့တဲ့၊ အဖိုးတို့ဆီမှာ လ်ဘက်သုတ်လေး သွားအုပ်လိုက်ပြီး ပြောသမျှနားထောင် မေးသမျှဖြေ ပြီးတော့ ပြန်လစ်လာခဲ့တော့တာပေါ့၊

ကြီးတော်ရဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရာသီဥတုက အတော်ပူတယ်ဆိုပြီး ကြီးတော်က ရေထပ်ချိုးလေရဲ့၊ ကျနော်ကိုလည်း အိပ်ရင် အအိုက်သက်သာအောင် ထပ်ချိုးခိုင်းပြန်ရော၊ အတင်းခေါ်တော့လည်း ကန့်လန့် ကန့်လန့်နဲ့ ပါသွားပြီး အိမ်ဘေးက ရေချိူးတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားရောလေ။

ရေချိူးတဲ့နေရာက မှောင်တယ်၊ ပြီးတော့ ဘေးတွေက ကာထားတော့ အိမ်ဖက်ပဲ မြင်ရပြီး အပြင်ကနေ လုံးဝမမြင်ရလောက်အောင် လုံခြုံတဲ့ နေရာပေါ့၊ ကြီးတော်လည်း လုံချည်ရင်လျား၊ ကျနော်ကတော့ ပုဆိုးလေးနဲ့ စပြီး အတူတူရေချိူးကြတာပေါ့။ပြီးတော့ ကျနော်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ချေးတွန်းပေးသေးတာ၊ ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ဂွကြားဆုံတောင် မချန်ဘူး ပွတ်ပေးနေတာ၊ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ လက်တွေက အသဲယားတယ်ဗျာ၊

ပြီးတော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ကျောကုန်းကိုလည်း ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ချေးပြန်တွန်းပေးရတယ်၊ သူကတော့ ရင်လျားထားတဲ့ လုံချည်လေးကို အောက်ကို လျောချပေးတာပေါ့၊ ကျနော်လက်တွေက ဖင်လုံးတွေအထိတောင် တမင်တကာ ချော်ပွတ်လိုက်မိသေးတယ်။

ကြီးတော်ကြီးက ဘာမှ မပြောတော့ လက်တွေကရဲတင်းလာပြီး ဂျိူင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုလို့ ရင်သားတွေရဲ့ ဘေးဖက်တွေကိုတောင် ဆက်ပြာနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်လေ။ကြီးတော်က သူ့ကိုယ်လုံးကို နောက်ဆုတ်ပြီး ကျနော်ဆီကိုကပ်လိုက်တော့ ပေါင်ရင်းက သူ့ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးဆီကို ကပ်သွားပြီး၊ ကျနော်လက်တွေကလဲ ရင်သားတွေတစ်ခုလုံးကို အုပ်ကိုင်မိသွားရောပေါ့၊

ကျနော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ အသာအယာပဲ ရင်သားတွေကို ပွတ်ပေးနေရင်း ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ကျနော်လိင်တံနဲ့ ဖိပေးထားမိတယ်လေ၊ အချိန်တွေ အတော်တောင်ကြာသွားတယ်လို့ ထင်မိလိုက်တယ်၊ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ နို့သီခေါင်းလေးတွေတောင် တော်တော်ကို စူထွက်နေခဲ့ပြီ။ဒါပေမယ့် ကျနော်လက်တွေကိုတော့ နောက်ထပ် အောက်ပိုင်းကို ဆင်းခွင့်မပေးတော့ဘူး၊ ဆင်းမယ်လုပ်လိုက်တိုင်း လက်တွေကို ဖမ်းထားတတ်တာပေါ့။

ကျနော်လည်း စိတ်တွေကို ထိန်းမရတော့ဘူး ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိချင်ပွတ်ချင်နေခဲ့ပြီ၊ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားထဲက ပိပိကို ကိုင်ကြည့်နေချင်ခဲ့ပြီ။တစ်ခါမှ မထိဖူး မမြင်ဖူးသေးတော့ စိတ်မှန်းနဲ့ လက်တွေ ဘယ်လောက်ကွာလည်းဆိုတာကို အရမ်းပဲ စပ်စုနေချင်ခဲ့တာပေါ့၊

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးက လုံချည်ကို ရင်ပြန်လျားလိုက်ပြီး ကျနော် ဖက်ကို လှည့်လာတော့တာပေါ့၊ ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းတွေကို ဆပ်ပြာထပ်တိုက်ပေးသေးတယ်လေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း နဲနဲမှောင်နေတော့ ကြီးတော်ကြီးကို ရှက်စရာ သိပ်မဖြစ်မိဘူး။

ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချပြီး အရင်ဆုံး ခြေချောင်းနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာပေါ့။

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ လက်တွေက အောက်ကနေ အပေါ်ကို တစ်ဖြည်းဖြည်း တက်လာလိုက်တာ အဆုံးမတော့ လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ကြားဂွကြားဆုံကိုတောင် ရောက်လာခဲ့ပြီလေ၊ကြီးတော်ကြီးက အိမ်ထောင်ကျဖူးထားလို့လား၊ ကျနော်ကိုပဲ သူ့ရဲ့ သားလို ခလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ထင်နေမိလို့လားတော့ မသိတော့ဘူး။

နောက်တော့ သူကျနော်လိင်တံကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့တာပေါ့၊ အပေါ်ယံ အရေပြားကိုတောင် လှန်လို့ ထိပ်ခေါင်းလေးကို ဆပ်ပြာအတိုက်ခံနေရတာများ ဖီးလ်တွေတက်လာပြီး လိင်တံတောင် မာတောင်လာခဲ့ရပြီ။

ကြီးတော်ကြီး မေးနေတာတောင် မကြားမိတော့မှ ပြန်မေးမိတာ

“ဒီလိုမျိုး ကိုယ်ဟာကိုယ် သန့်ရှင်းရေးရော လုပ်ရဲ့လား” တဲ့၊

 “ အင်း” 

လို့သာ အသံလေးလေးပင်ပင်ကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေမိတာ ဖီးလ်တွေက အတော်တက်နေပြီး ကျနော်ရဲ့ လိင်တံလည်း မာတောင်နေခဲ့ပြီး ကြီးတော်ရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ချိန်မိရက်သားလေ၊ကောင်းခန်းရောက်တုန်း မီးပျက်သွားတယ်ဆိုရမလားပဲ၊ ကြီးတော်ကြီးက ရေခွက်နဲ့ လိင်တံပေါ်ကိုရေလောင်းချလိုက်တာ ဖီးလ်တွေလဲ ငုပ်သွားရောပေါ့၊ လိင်တံကတော့ မာတောင်နေဆဲပဲလေ၊ နောက်ဆုံးနှစ်ဦးသား လက်စသတ်ရေချိုးလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို လဲလို့ အိမ်ပေါ်တက်လာမိတော့တယ်။

ကျနော်ရဲ့ စိတ်တွေကတော့ အတော်ထန်နေခဲ့ပြီ၊ ကြီးတော်ကြီးကတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေကို ပုံမှန်လုပ်နေတုန်းပေါ့၊ သနပ်ခါးလိမ်းတော့ ကျနော်က အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေခိုက် ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးကို နောက်ကနေ ကြည့်နေမိရင်း ကိလေသာတွေပွားလို့ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွနေရပြီပေါ့။

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ရှိတဲ့ နောက်ကို မကြာခဏလှည့်ကြည့်နေတာနဲ့ မျက်စိကို မှိတ်လို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်၊ အဝတ်အစားလဲသံလေးတွေ မီးပိတ်သံလေးတွေ ကြားပြီးနောက် အိပ်ယာရဲ့ တစ်ဘက်စွန်းမှာ ဝင်လှဲလိုက်တာကို မကြည့်ပဲနဲ့ စိတ်ထဲက သိနေခဲ့တယ်လေ။

ပထမဦးဆုံး ခံစားမိလိုက်တာက သနပ်ခါးနံ့လေးပါပဲ၊ နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးဆီက စကားသံ စကြားမိတယ်လေ၊ 

“သား…..အိပ်ပြီလား” 

တဲ့၊ ကျနော်လည်း အိပ်မပျော်သေးပါဘူးလို့ ပြန်ဖြေရင်း ကြီးတော်ကြီးဖက်ကို လှည့်လိုက်တယ်၊ အားလုံးက မှောင်နေတော့ လူလုံး လူယောင်ကလွဲလို့ ဘာမှာတော့ သေသေချာချာ မမြင်ရဘူးပေါ့၊တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုတွေကြားမှာ အသက်ရှူသံတွေပဲ ကြားနေရတဲ့ အခိုက်

 “ သား….ဒီနေ့ကြီးကြီးရေချိူးပေးတာတွေရယ် နောက်ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူကိုမှ ပြန်မပြောရဘူးနော်”

 လို့ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း မြန်မြန်ပဲ 

“ဟုတ်ကဲ့”

လို့ အဖြေပြန်ပေးမိတာပေါ့။နောက်တော့ ကြီးကြီးက ကျနော်ဆီကို တိုးလာခဲ့ပြီး ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းကို သူရင်ခွင်ထဲ ထည့်လို့ 

“သိပ် လိမ္မာတာပဲ” 

လို့ပြောရင်း ဖက်ထားတော့တာလေ၊ ပြောရရင် ကျနော်မျက်နှာက ကြီးတော်ရဲ့ ရင်သားပေါ်မှာ၊ ကျနော်လည်း နှခမ်းလေးနဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ အသာလေး ကစားလိုက်တော့ အတွင်းခံဝတ်မထားတာကို သိလိုက်ပြီလေ။

အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ နို့သီးခေါင်းနေရာလေးကို ရှာပြီး သွားလေးနဲ့ ကိုက်လိုက် လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေတာ ကြာလာတော့ ကြီးတော်ကြီးလဲ ကျနော်ကို ပိုပြီး တိုးလို့ ဖက်ထားပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းနဲ့တောင် ခွထားလိုက်သေးတာ၊ရေချိုးနေတုန်းက ကြွခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ပြီး ပေါက်ကွဲလာခဲ့ရပြီး ကြီးတော်ရဲ့ အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်လို့ ရင်သားတွေကို အားပါးတရ နမ်းရှိူက်မိပြီလေ။

ကျနော်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ပွတ်လိုက် ဖင်ကြားမြောင်းလေးထဲ လက်ညှိုးလေး လျောထိုးလိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း မသိမသာနဲ့ ကြီးတော်ရဲ့ လုံချည်ကို မတင်လာတော့တာပေါ့။

ကြီးကြီးရဲ့ အသက်ရှူလိုက်လို့ ထွက်လာတာ လေတွေဟာ ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းထိပ်က ဆံပင်တွေကို ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ခတ်နေတော့တာ၊

ကြီးကြီးကလည်း ကျနော်လုံချည်ကို မတင်နေတုန်း အဆင်ပြေအောင် မသိမသာကြွပေးထားတယ်လေ၊ ကြီးကြီးရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးက ဖင်လုံးကြီး ကြီးသလိုပဲ ပြည့်တင်းနေတာကို ပွတ်ပေးရင်း ခံစားမိတော့တာ။နောက်ဆုံးတော့ ကြီးကြီးရဲ့ လုံချည်ဟာ အပေါ်အထိ လှန်လို့ရသွားပြီး ဖင်လုံးကြီးကို ကျနော်လက်နှင့် သေသေချာချာ ပွတ်လို့ ညှစ်လို့ရသွားပြီလေ။

နို့သီးခေါင်းလေးကို ရွရွလေး စို့လိုက် လျှာနဲ့လျှက်လိုက်နဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဖင်ကြားထဲ လက်ညှိုးထည့်လို့ လျောတိုက်ပေးနေမိတော့တာ၊ ကြာလာတော့ ကြီးကြီးက သူ့ရဲ့ ဆီးခုံကြီးကို ကျနော် ဝမ်းဗိုက်နေရာနဲ့ ဖိကပ်ထားပြီး ခြေတစ်ချောင်းက ကျနော်ကိုခွညှပ်ထားတော့တာပေါ့၊

ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုးကလဲ ဖင်ကြားကနေပြီးတော့ ရှေ့ဖက်ကို ရသလောက် ကျူးကျော်တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေမိတယ်လေ၊ ပေါင်သားတွေက ပိတ်နေလို့ လွယ်လွယ်နဲ့ မရောက်တာလား၊ ကြီးကြီးကပဲ ညှပ်ထားသလာတော့ မသိခဲ့ဘူး၊ နဲနဲလေး ဝင်ဖို့တောင် တော်တော်ကြိုးစားနေရတော့တယ်။

ကြီးကြီးက ကျနော်ကိုခွထားတဲ့ ပေါင်လေးကို ကြွပြီး ပြန်ခွလိုက်တော့ ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုးက ပိပိဆီကို စပြီး စမ်းမိပြီလေ၊ ကျနော်အရမ်း အံသြသွားခဲ့မိတယ်။ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိအဝမှာ အရည်တွေ အတော်စိုရွှဲနေခဲ့ပြီ၊ ကျနော်လည်း စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို အားပြုလို့ လက်ညှိုးကို ဝင်သလောက်သွင်းရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်ပေးတော့တာပေါ့။

ကျနော်ရဲ့ လက်က ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ဖက်ထားရသေးတယ်ဆိုတော့ လက်ညှိုးက တစ်ဆုံးမဝင်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ လက်တစ်ဆစ်လောက်မှာတင် ရပ်နေရော။ကြီးကြီးလည်း လက်တစ်ဆစ်လောက်နဲ့ အားရပုံမပေါ်ပဲ ခါးတွေကို လှုပ်ပြီး ကစားကြည့်သေးတယ်။

မတိုးတက်ဘူး လက်တဆစ်ကနေ၊ ဒါကြောင့်မို့ ထင်ရဲ့ ကျနော်ကို ခွထားရာကနေ ပတ်လတ်ပြန်လှန်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း လုံချည်ကို အမြန်မတင်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာ အမွှေးထူတွေ အုပ်ဆိုင်းထားတဲ့ ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိကြီးဟာ ဖောင်းတက်နေတာကို သိလိုက်ရတာပေါ့။

ပထမတော့ ပိပိဖောင်းဖောင်းကြီးကို အမွှေးတွေနဲ့ အတူ ကစားနေမိလိုက်သေးတယ်၊ ကြီးကြီးလည်း တငြီးငြီး တငြူငြူ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အစွမ်းကုန် ကားလိုက်တော့ ကျနော်ရဲ့ လက်တွေက ပိပိဆီကို တန်းရောက်သွားပါလေရော။အခုမှ သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်မိတာ၊ ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိကလည်း ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ နှခမ်းသားအဖတ်တွေကလည်း ထူထူထဲထဲ။

အရည်တွေလည်း တော်ရွှဲနေတော့ လက်ညှိုးလေးကို စထည့်လိုက်တာ ပိပိရဲ့ ဘေးဘယ်ညာက အတွင်းသားနံရံတွေက အသာနု အဖုအထစ်လေးတွေကို တစ်ခုချင်း ပွတ်ဆွဲသွားပြီး နောက်ဆုံး ထိပ်က သားအိမ်ဂေါင်းကို လက်ညှိုးထိပ်က စမ်းမိပါလေရော။

ကြီးကြီးလဲ ကောင်းလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုး အဝင်အထွက်တွေမှာ ခါးကို ကော့ပြီး ဖင်ကြီးက ကြွတက်လာတော့တာ၊ အထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ လုပ်ပေးနေရင်း ပြန်ထုတ်ပြီး အစိကို ရှာဖွေ စမ်းသပ်လိုက်တော့ ပိပိရဲ့ အပြင် နှခမ်းသားနှစ်ခု ကြားမှာ အစိမျောမျောရှည်းရှည်ကြီးဗျာ၊ ကျနော်ရဲ့ လက်သန်းလောက်ရှိမယ်ထင်မိတယ်။

ကျနော်လည်း အဲဒီအစိကို မနားတမ်းပွတ်ပေးနေမိလိုက်တာ ခဏနေတော့ ကြီးကြီးလည်း ခါးကိုကော့ ဖင်ကြီးကို အိပ်ရာပေါ်ကကြွလို့ အာခေါင်သံကြီး ထွက်သွားလာပြီး ကိုယ်လုံးက တဇတ်ဇတ်တုန်လို့ ငြိမ်ကျသွားပါလေရော၊ ပြီးတော့မှ ကျနော်ကို သူ့ရဲ့ ကိုလုံးပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး နှခမ်းချင်း နမ်းမိတော့တာပေါ့။နောက်တော့ ကြီးကြီးရဲ့ လက်က ကျနော်လိင်တံကို ကိုင်လို့ သူ့ရဲ့ အရည်တွေ အရမ်းထွက်နေတဲ့ ပိပိရဲ့ အပေါက်ကို တေ့ပေးပြီး စထည့်ခိုင်းတော့တာပေါ့။

ပိပိမှာ အရည်တွေက ရွှဲနေပေမယ့် ကျနော်ရဲ့ လိင်တံဝင်သွားတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပါပဲ၊ ကြီးကြီးလည်း လိင်ကိစ္စကို တစ်နှစ်လောက်ပဲ တွေ့ခဲ့ရပြီး ခလေးမမွေးဘူးတာရယ်၊ အခုနောက်ပိုင်း အချိန်အတော်ကြာ လိင်မဆက်ဆံခဲ့တာကြောင့်လားမသိ ပိပိက ကျပ်နေတုန်းပဲလေ။

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးကြီးရယ်၊ လိင်တံကို တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်တာ ကြီးကြီးကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်ကော့ပေးတော့ ကျနော်ရဲ့ လိင်တံက ပိပိရဲ့ နံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အဆုံးရဲ့ အဆုံးကို တိုးခွေ့လို့ ဝင်သွားတော့တာလေ၊ အဝင်အထွက်တွေ လုပ်တိုင်းမှာလည်း ကြီးကြီးရဲ့ ခါးက အလိုက်သင့်ကစားပေးနေခဲ့ပြီး။

ပါးစပ်ကလည်း ညီးငြူသံတွေ ညံစီနေအောင် ကြားနေမိတယ်လေ၊ အချိန်လည်း သိပ်မကြာပါဘူး၊ ကြီးကြီးက ကျနော်ရဲ့ ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အရမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းတော့ နောက်ထပ် အချက် ၂၀ လောက် ဆောင့်ပြီး ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပိပိထဲကို အများအပြား ပန်းလွှတ်မိတော့တာပေါ့။

အဲဒီညက ကျနော် ကြီးကြီးကို ၅ ခါလောက် လုပ်မိပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ဦး မနက် ၃ နာရီလောက်မှပဲ အိပ်ဖြစ်တော့တယ်၊ နောက်နေ့တွေမှာလည်း နေ့လည်နေခင်း အိမ်ကို လူအဝင်အထွက် မရှိရင် ကျနော်တို့ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။အိမ်တစ်အိမ်လုံးလည်း နေရာလပ်မရှိအောင်ကို နေရာတိုင်းမှာ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ကြတယ်၊ ညဖက်ဆိုရင် အထူးပွဲတော်ပဲပေါ့၊ နောက်ညတွေမှာတော့ ကြီးကြီးက ကျနော်ကို လွေးပေးတတ်သလို ကျနော်ကိုလည်း ကြီးကြီးက ဂျာပေးတတ်အောင် သင်ပေးခဲ့တာပေါ့။

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ ကျနော်နဲ့ ကြီးကြီးဟာ အချိန်ကို အကျိူးရှိစွာနဲ့ အတူနေထိုင်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောင်နှစ် နောင်နှစ်တွေမှာလည်း ကျနော်တို့ ဆုံကြဖို့ ကြီးကြီးနဲ့ ပြောဆိုချိန်းချက်ရင်း ကြည်နှုးမိခဲ့ကြတယ်လေ။         ။




ပြီးပါပြီ။



Friday, October 16, 2015

ကာမစည်းစိမ် (စ/ဆုံး)

ကာမစည်းစိမ် (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။

" ခုန … ဖုန်းဆက်တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး "

" ဟုတ်  … ရေဗူး မှာထားတာပါ "

" ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင်  အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် "

ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တစင်းထိုးရပ်ကာ အသားညိုညို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ကောင်လေးမှ သူမအား မေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။

" ဟုတ်ကဲ့ ရှင်"

" ဒါနဲ့ … ဒီအိမ်က အရင် … ရှေ့နေ  ဒေါ်သူဇာ … နေတာမလား "

" အဲဒါတော့ … မသိဘူး … ကျမတို့က … ပြောင်းလာတာ ၂ပတ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတာ … ဘေးအိမ်က အဒေါ်တစ်ယောက်က … ရေလိုချင် ဖုန်းဆက်မှာပေးမယ် ဆိုပြီး … ဆက်ပေးတာပါ "

" အော် … ဟုတ်တယ် … ဒေါ်တိုးက … ကျနော့် ဖေါက်သည်ပါ … ကျနော့်နာမည်က … စိုးကျော်တဲ့ ခုလည်း ဒေါ်တိုး အိမ်ဘေးက လူသစ်ဆိုလို့ … အမ ရပ်နေတာ မြင်လို့ မေးကြည့်လိုက်တာ "

" ဟုတ် … အဲ … အိမ်ထဲ ထိ … ပို့ပေးပါ့လား "

" ပို့ပေးပါတယ် … အမရဲ့ … ကဲ နေရာပြ "

စိုးကျော် ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ထိုင်မောင်းသော နေရာမှ မြေကြီးပေါ် ဆင်းရာ ပေါင်တဖက်အကြွတွင် ဒူးဆစ်ကျော်ကျော်လေး ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်နားစက လှန်ကာ ပေါင်ကြားမှ ငိုက်ဆင်းနေသော လီးမဲကြီးနှင့် တွဲကျနေသော လဥနှစ်လုံးအား ခင်ချိုနွယ် လှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့သည်။

" အာ "

အကြည့်လွဲရင်း မျက်နှာလေး ရဲတက်လာ၏။

" အမ… ကျနော့်ကို … နေရာပြလေ "

ရှက်စိတ်များ ဝင်ရောက်နေစဉ် စိုးကျော် အသံကြောင့် ပြန်ကြည့်မိရာ မိုးကျော်မှာ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် နောက်ခန်းမှ ရေသန့်ဗူးကြီး တဗူးအား ပုခုံးပေါ် ထမ်းတာသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

" ဒီ ဒီ … ဒီဘက် "

ခင်ချိုနွယ်မှာ အသံတုန်ရီစွာ ပြောရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။သူမ လက်ထပ်ပြီးတာ ၁လခန့်သာ ရှိသေး၏။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်နှင့် ယောက္ခမအိမ် လိုက်နေရာ ၁ပတ်သာ နေခဲ့ရသည်။လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ အမ အပျိုကြီးနှင့် စကားများကာ ၂ ပတ်အကြာတွင် ယခုလက်ရှိ အိမ်လေးအား အလောသုံးဆယ်ဖြင့် ငှားနေလိုက်ကြ၏။ အရပ် မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် မျက်ခုံးထူထူ မျက်ဝန်းနက်လေးဖြင့် မျက်နှာသွယ်ကာ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်များအား ဆံကျစ် ကျစ်ပြီး နောက်ကျောဘက် ချထားလေ့ရှိ၏။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးစား ကျ၍ မို့မောက် စူထွက်နေသော ရင်သားများနှင့် လိုက်ဖက်စွာ  ခါးသေး ကျဉ်လေး အောက်  လုံး၀န်းကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်ကြီးများ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။

စိုးကျော်မှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်ခန့်က စျေးထဲ ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်ရင်း အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်နှင့် ရင်းနှီးသွားခဲ့သည်။ထိုရှမ်းတရုတ်မ၏ အထည်ထုပ်များ နယ်သို့ပို့ရာ မိုးကျော်မှာ ကားကိတ်များသို့ လက်တွန်းလှည်းဖြင့် ပို့ပေးရ၏။ တဖြည်းဖြည်း လူချင်းရင်းနှီးရာမှ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ရင်းနှီးကာ လိုးနည်းပေါင်းစုံ တတ်ကျွမ်းခဲ့တော့သည်။

ခုလက်ရှိ သုံးဘီးဆိုင်ကယ် ဝယ်သည့်အချိန် အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ရှမ်းတရုတ်မ က လိုအပ်သည့် ငွေကြေး စိုက်ဝယ်ပေးကာ  ရေသန့်ဗူးရောင်းသော ဆိုင်ခန်းလေး ငှားနိုင်သည်အထိ ကူညီပေးခဲ့၏။ သို့သော် ရှမ်းတရုတ်မ၏ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ရိတ်မိသွားရာ စျေးထဲမှ ဆိုင်ခန်းအားရောင်း၍ သူ့မိန်းမသူ ခေါ်ကာ မူဆယ်သို့ ပြန်သွားသည်ဟု နောက်ဆုံး သိလိုက်ရသည်။ ရှမ်းတရုတ်မဆီမှ အထောက်အပံ့ မရတော့ပေမယ် ရေသန့်ဗူး ရောင်းသော လုပ်ငန်းလေး အောင်မြင်လာတော့သည်။

ခင်ချိုနွယ် တယောက် လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် အလုပ်သွားလျင် အိမ်မှာ တယောက်ထဲ ကျန်နေရစ်တတ်သည်။ ယောက္ခမ အိမ်တွင် ယောင်းမနှင့် အဆင်မပြေရာ ဒီအိမ်လေး ပြောင်းလာပြီးမှ တစ်ယောက်ထဲ အေးအေးဆေးဆေး ချက်လိုက် ပြုတ်လိုက် လျှော်လိုက် ဖုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ချမ်းသာနေရ၏။ တဖြည်းဖြည်း ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ၆ လ ကျော်ကျော် နေလာခဲ့ရာ ရပ်ကွက်ထဲ အသိမိတ်ဆွေများ ရရှိလာကာ တချို့ဆို စားအိမ် သောက်အိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အောင်နိုင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ ဒီရပ်ကွက်လေးထဲ ပျော်ရွှင်နေသည်ကို တွေ့မြင်ရသဖြင့် နောက်ဆံမတင်းတော့ပဲ အလုပ်ထဲတွင် စိတ်နှစ်ထားတော့၏။

.................................................................................................

" မမချို … ရေရောက်ပီ ဗျို့ "

" အေးအေး … စိုးကျော် … မောင်လေး … အမ အဝတ်လဲနေလို့ … အိမ်ထဲ တခါတည်း ယူခဲ့လိုက် "

ရေချိုးပြီး အဝတ်စား လဲနေသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲမှပင် အိမ်ရှေ့ လှမ်းအော် လိုက်သည်။ပေ ၂၀ ပေ ၄၀ ထရံကာ သွပ်မိုး အိမ်လေးတွင် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနှင့် အိပ်ခန်းမှာ ကပ်လျက်မို့ အခန်းထဲမှ အိမ်ရှေ့သို အော်သံ ပီပီသသ ကြားနေရ၏။အင်္ကျီလဲပြီးသားမို့ စကပ်ထမိန် အမြန်ဝတ်ရင်း ပိုက်ဆံ ၅၀၀ တန်လေး ကိုင်ကာ ထွက်လာရာ စိုးကျော်မှာ ရေးဗူး အဟောင်းဖြင့် အသစ်လဲကာ ဗူးဟောင်းမှ လက်ကျန်ရေများအား ဘေးနားမှ သွပ်ပုံလေးထဲ သွန်ထည့်ပေးနေရှာသည်။

" ကဲ … ရပြီ … မမချို "

ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်လာစဉ် စိုးကျော် ပုဆိုးပြင် ဝတ်ရာ လမွှေးအုံ ပါးပါးလေးအောက် ငိုက်ကျနေသော လီးကြီးအား ဒုတိယ အကြိမ် မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ 

" အာကွာ … စိုးကျော် ရာ … ပုဆိုးဝတ်ရင် သေချာဝတ်ပါ … မင်းဟာကလဲ "

ခင်ချိုနွယ်မှ အိမ်ထောင်သည် ဘဝ ရောက်သော်လည်း အရှက်အကြောက် ကြီးသူမို့ လင်မယား ဆက်ဆံ ရာတွင်တောင် ထမိန်လေးသာ လှန်ပေးလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြစ်သူ လီးကိုသာ မြင်ဖူးထားသော ခင်ချိုနွယ် အဖို့ စိုးကျော်လီးကြီး မြင်တိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေရတော့သည်။စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်လေ့ ရှိသောအသားညိုညို လူကောင်ထွားထွား စိုးကျော် ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြွက်သားမြောင်းကြီးများ မြင်တိုင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်၏ ကိုယ်လုံးဖြင့် ယှဉ်ကြည့် တတ်လာသည်။

စိုးကျော်မှာလည်း ခင်ချိုနွယ်တို့အိမ် ရေစပို့ကတည်းက ခင်ချိုနွယ်၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးဖြင့် မရိုးမယွဖြစ်နေရ၏။ခုလည်း ခင်ချိုနွယ် အနားရောက်သည်နှင့် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ကာ လီးအား မမြင် မြင်အောင် ပြလိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ မင်္ဂလာဆောင်တခုသို့ သွားရန် အနက်ရောင်လက်ပြတ် ခါးတိုအင်္ကျီနှင့် ထမိန်စကပ်အပျော့သားလေး ဝတ်ဆင်ထားသည်။ဇာအင်္ကျီလက်ပြတ်လေးမှာ ပါးလွှာသဖြင့် နို့အုံအား ဖုံးထားသော ဘော်လီအနီရောင်လေးအား အနီးကပ်မြင်နေရ၏။ခါတိုအင်္ကျီအောက်နားစ လေးဘေး အသားစိုင်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် စကပ် ထမိန်အောက် ဖင်သားစိုင်ကြီးမှာ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေတော့သည်။

" လှလိုက်တာ … မမချိုရယ် "

" ဟင် "

ပိုက်ဆံပေးနေစဉ် စိုးကျော်စကားကြောင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားသည်။ 

" တကယ်ပါဗျာ … အရပ်ထဲက အပျိုတွေ ရှုံးအောင်ကို လှတာ "

ထပ်ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာပြန်၏။

" ဟိတ် … မောင်နှမချင်းနော် … ဘာတွေပြောနေတာလဲ "

အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော်လည်း သူမအလှအား ချီးမွန်းနေသဖြင့် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရင်ခုန် နေမိတော့သည်။ စိုးကျော်ထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်သော့ခတ်ကာ မင်္ဂလာဆောင်သို့ ဆိုင်ကယ် ကိုယ်တိုင်မောင်း၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်၏။ မင်္ဂလာဆောင်ကအပြန် သတို့သမီး မိသားစုများ ဓတ်ပုံအတူရိုက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း မိဘနှစ်ပါးအား သတိရမိနေသည်။ အိမ်မရောက်တာလဲ ၆ လ ၇ လ လောက်ရှိပြီမို့ ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် ထမင်း အတူစားရင်း ဥပုတ်နေ့ အလုပ်နားရက် မိဘအိမ် ခဏပြန်ချင်ကြောင်း ပြောပြနေ၏။

" ကိုအောင် … နက်ဖန် ချို့ကို … အမေတို့အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါ့လား … မရောက်တာလည်း ကြာပြီ "

" ဒီရက်ထဲ … အလုပ်က နားမရဘူး … ချိုရဲ့ … ပစ္စည်းတွေ … နယ်ပို့နေရတာ … တဆိုင်လုံး မနားရဲကြဘူး "

" ဟာကွာ … အလုပ်နားရက်လေ … အမေ့အိမ် မရောက်တာ ကြာလှပြီ … ညမအိပ်ပါဘူး … ညနေပိုင်း ပြန်လာကြမယ်လေ "

အောင်နိုင် အကျပ်ရိုက်သွားတော့သည်။အမှန်တော့ ဥပုတ်နေ့ အလုပ်ခွင့်ယူကာ လိုက်ပို့လျင် ရသော်လည်း လက်ထပ်ပြီး အမဖြစ်သူနှင့် စကားများကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး အိမ်ငှားနေရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် မိဘများမှ မကျေနပ်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖို့ ခက်နေရှာ၏။

" ကိုအောင် … တကယ်ပြောတာပါ ချိုရယ် … အလုပ်က နားမရလို့ပါ "

အောင်နိုင်တယောက် ဘယ်လိုပင် ပြောပြော နောက်ဆုံး ချစ်ဇနီးလေး အလို လိုက်ရတော့သည်။ သို့သော် သူလိုက်မပို့ပေ။ နောက်ရက် မနက် ရေဗူး လာပို့သော စိုးကျော်အား  အကူညီတောင်းလိုက်ရ၏။

" အော် … ရပါတယ် အကိုရ … ကျနော် ဥပုတ်နေ့ဆို ဆိုင်ပိတ်တယ်လေ … လိုက်ပို့ ပေးပါ့မယ် "

ဥပုတ်နေ့ အောင်နိုင် အလုပ်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ မိဘအိမ် ခဏ ပြန်မည်မို့ လင်ဖြစ်သူ အတွက် ညနေစာပါ ချက်ပေးလိုက်သည်။မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်နေစဉ် မိုးကျော် ရောက်လာသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲ ခဏ စောင့်ရန် ပြောပြီး ကော်ဖီ တခွက် ဖျော်ပေးထား၏။

" စိုးကျော် … ခဏစောင့် … ဟင်းကျက်တာနဲ့ ရေအမြန် ချိုးလိုက်မယ် "

" ဟုတ် မမချို … အေးဆေးလုပ်ပါ "

ခင်ချိုနွယ် ဟင်းချက်ပြီးသည်နှင့် ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ချိုးလိုက်ပြီး မိတ်ကပ်ပါးပါးပုတ် နုတ်ခမ်းနီဆိုး အဝါရောင် ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေး ဝတ်ကာ ဧည့်ခန်းဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကားကြည့်ရင်း လီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်၍  ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

" အား  ရှီးးးး …… မမခှိုရယှ …… ခစှတယဗှာ  … အားးးး အားးးး အားးးး … ရှီးးးးးးး းးးး "

ခင်ချိုနွယ့် နာမည်အား ရွတ်ဆိုကာ စိုးကျော် တစ်ယောက် မျက်စိမှိတ်ကာ တအီးအီး ညည်းနေပြန်သည်။

" ဟဲ့ … အိုရ် …… စိုးကျော်  …… မင်း  မင်း  …… ဘာ တွေ လုပ် နေတာလဲ "

စိုးကျော်လက်ထဲမှ လီးကြီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာ အံအောမှင်သက်ရင်း လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့်လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးအား သတိလက်လွတ် ကြည့်နေမိသည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့်အား မှန်းထုနေစဉ် ပက်ပင်းမိသွားသဖြင့် ရှက်စိတ်အတူ ကာမစိတ်များ တောက်လောင်သွားရ၏။ လက်မြန် ခြေမြန်ရှိသူပီပီ ခင်ချိူနွယ့် ထမိန်အား ဆွဲချွတ်ပစ်တော့သည်။

" ဟာ … ကိုင်းဟာ  … ဖြန်း ဖြန်း "

ခင်ချိုနွယ် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရှက်ဒေါသထွက်ပြီး စိုးကျော် ပါးအား ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်ကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင် သွားတော့သည်။ စိုးကျော်မှာ ချက်ချင်း သူမနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားကာ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်နား အရောက် နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်၏။

" မင်း  မင်း … မမိုက်ရိုင်းနဲ့ … စိုးကျော် … ဖယ်စမ်းဟာ "

ခင်ချိုနွယ်တစ်ယောက် ရန်တွေ့ရင်း ရုန်းကန်နေရာ နို့အုံများအား ညှစ်ချေခံလိုက်ရပြန်သည်။

" ငါ့ မှာ … ယောင်္ကျား ရှိတယ် … မင်း သိသားနဲ့ ကွာ " 

ခင်ချိုနွယ်မှာ ရုန်းကန်နေရင်း အားပျော့ကာ အသံများ တုန်ယင်လာရ၏။ပက်လက် အနေထားနှင့်မို့ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ သူမပေါင်ဂွလေးအား ထောက်မိနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ချွေးစေးများ ပျံနေသော ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းသားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်၏။

" အု … မ လုပ် … ပြွတ်စ် … အာ … ဖလု … ပြွတ် ပြွတ် "

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေသဖြင့် မျက်နှာလေး ရမ်းရှောင်နေရာ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ရင်း လက်နှစ်ဘက်ကလည်း ပါတိတ်အင်္ကျီလေး၏ နှိပ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်ပြန်သည်။ ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလိုဖြစ်သော ရင်သားစိုင် နှစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။

" ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ်  … ပြွတ် "

" အိုးးး "

ခင်ချိုနွယ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်နေတော့၏။

" မ လုပ် နဲ့ …… ဖယ်  … လွတ်စမ်း … လွတ် လွတ်  "

လင်ဖြစ်သူပင် မစို့ဘူးသော နို့သီးခေါင်းလေးအား အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာရပြန်သည်။

" ပြွတ် … အင့်  … နို့သီးခေါင်းလေးက … ပန်းရောင်လေး … မမချိုရာ …… လှလိုက်တာ "

" အဟင့် ဟင့် … လွတ် ပါ "

ငြင်းနေပေမယ့် စိုးကျော်မှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား စို့ရင်း အုံလိုက် ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက်သဖြင့် နို့အုံတဝိုက် ယားတက်လာရသည်။ နို့အုံအား ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ပေးရင်း အပေါ်က မိုးပြီးခွထားရာမှ ဘေးသို့ တစောင်းလှဲလိုက်ပြီး ထမိန် အား ညာလက်ဖြင့် ဗိုက်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြန်၏။ ပါတိတ်ထမိန် အောက်နားစလေး လှန်တက်လာစဉ် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက်မှ စောက်ပတ်အုံလေးမှာ အရည်လေးစို့ကာ ဖေါင်းကြွနေသည်။မိုးကျော် တယောက် နိ့စို့နေရာမှ ဘေးတိုက်ထထိုင်ကာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဖိလိုက်ပြန်၏။ 

" ကြည့်ပါဦး … မမချို …  စောက်ဖုတ်လေးက … ဖေါင်းနေတာပဲ "

" အို့ … မဟုတ်ပဲနဲ့ … အဟင့် ဟင့် "

မိုးကျော် လက်ချောင်းလေးများက အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြင်မှ ဖိဆွဲပစ်ရာ ခက်ချိုနွယ် တယောက် ပေါင်တန်လေးစိကာ ငိုသံလေးနှင့် ပြောနေရှာသည်။

" ပေါင်လေး ဖြဲပေးပါဦး … မမချိုရယ် … စောက်ပတ်လေးက … ပွတ်လို့ကောင်းလို့ပါ "

" အဟင့်  … ကျွတ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … အ  အ "

ခင်ချိုနွယ်မှာ ပေါင်နှစ်ချောင်း စိကာ မျက်ရည်များဝဲ၍ တောင်းပန်နေပြန်သည်။ သူစိမ်းယောင်္ကျား တစ်ဦးမှ ထမိန်လှန်ကာ စောက်ပတ်အား နိုက်ရင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေသဖြင့် ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကာမစိတ်လေး နိုးထလာရ၏။

" အရည်တွေ ထွက်နေပြီ … ခံချင် နေပြီ ထင်တယ် … မမချို "

" မဟုတ်ဘူး … မဟုတ်ဘူး … အဟင့် "

ခင်ချိုနွယ် ခေါင်းရမ်း ပြောနေစဉ် အတွင်းခံလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။သို့သော ကုတင်ပေါ် ကားထွက် နေသော ဖင်ကြီးက ဖိထားသဖြင့် စောက်ဖုတ် ပေါ်ရုံလေး ပေါင်လယ်ထိသာ ဆွဲရ၏။အတွင်းခံ အပေါ်မျော့ကြိုးလေးအား ညာလက်ဖြင့် ဆွဲရင်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်နှင့် ညှပ်ထားသော စောက်ပတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် နိုက်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် လက်ညိုး အသုံးပြုကာ ညှစ်ချေပေးရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်များ အမ်ကျလာ တော့၏။

'' အ အ … အ …… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ "

 " အတွင်းခံလေး ချွတ်ရအောင် … မမချိုရာ … အရည်တွေ စိုကုန်လိမ့်မယ် "

" မချွတ်ဘူး … မချွတ်ဘူး … ထပ်မနိုက်နဲ့တော့ "

သို့သော် စိုးကျော်မှာ စောက်စိလေးအား ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ချေလိုက်သဖြင့် ခါးလေးတုန်ကာ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွား၏။ဖင်သားစိုင်ကြီး လေထဲ မြှောက်လာစဉ် ဇပ်ကနဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်တော့သည်။ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သည်နှင့် ဆီးခုံးပေါ်မှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ညာဘက်လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကာ ခေါင်းထောင် နေသော အစိလေးအား မထိတထိလေး ပွတ်ပေး နေပြန်၏။ခင်ချိုနွယ် တယောက် မခံစားဖူးသော အရသာအား ခံစားရင်း ကော့ပျံလာသည်။

" အ  အားးးး … မ  မ  … မ ရ တော့ ဘူး …… အီးးးး  ရှီးးးး … အားးးး   အ   အ "

ကော့ပျံနေစဉ် စိုးကျော်မှာ စောက်စိအား ကလ ိနေသော လက်အား ပြန်ရုပ်လိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်လေး ဖြစ်နေတော့၏။

" အာ … ဘာ လို့ … ရပ် ပစ်တာလဲ … ကျွတ် "

အထိအတွေ့နောက်လိုက်ရင်း လွတ်ကနဲ့ ပြောပြီးမှ ခင်ချိုနွယ့် မျက်နှာလေး ရဲတွက်လာပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ မာခဲနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်တော့၏။

" ပြွတ် … အ  …… အမေ့ …… အဟင့် ဟင့် …… ထွက်  ထွက်  ထွက်ကုန်ပြီ … အ   အားးးး "

အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည် များမှာ ကုတင်စောင်းကျော်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် စင်ကျကုန်သည်။ သူမကိုယ်သူမလည်း အံအော နေမိ၏ လင်ဖြစ်သူအား အလိုးခံခဲ့ချိန်တောင် ဒီလို အရသာမျိုး မရရှိဖူးခဲ့ပေ။ကုတင်ပေါ် ပက်လက် အနေထားနှင့် ခြေဖျားထောင် ခါးကော့ရင်း မိုးကျော်ရှေ့ အရှက်တရား ကင်းမဲ့ကာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။စောက်ရည်များ ကုန်မှ မျက်နှာလေး တစ်ဖက်သို့လှည့်ထားလိုက်သည်။

" မမချို … ကျနော် လိုးတော့မယ်နော် "

" အဟင့်  ဟင့် … မလုပ်ရဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့ … စိုးကျော်ရယ် … မမချိုက အိမ်ထောင်သည်လေ … ဟင့် ဟင့် "

" ဟာ … မမချိုကလည်း … အရည်တွေတောင် ထွက်နေတာကို " 

စိုးကျော်မှာ စကားပြောရင်း ခင်ချိုနွယ့် အစိလေးအား ဒစ်ဖူးနှင့် ဖိကလော်လိုက်၏။

" အ  …  မလုပ်ပါနဲ့ ဆို … မမချို … တောင်း ပန်  ပန် … အ  အားးးး  … နာတယ်ဟ …… အမလေး  သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ် "

ခင်ချိုနွယ် တောင်းပန်စကား မဆုံးခင် စောက်ပတ်ထဲ လီးဖြင့်တေ့ကာ ဇပ်ကနဲ့ ဖိသွင်းပစ်သည်။

" မမချို စောက်ပတ်လေးက … ကျဉ်းလို့ပါ … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက် … အရမ်းကောင်းလာမှပါ "

ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် စိုးကျော် လီးက ကြီးနေသဖြင့် သူမ အဖုတ်လေးမှာ မဆန့်မပြဲ ခံနေရရှာ၏။

" ဗျစ်  …  အအ  … ဗျစ်   ဘွတ် …… အ   အားးးး  ကွဲပြီနေမှာ  အမလေးးးး  … ထုတ်တော့  ထုတ် ထုတ်  … မရဘူး … မင်းလီးကြီးက တအား ထွားတယ် … အ   အ "

တကယ်လည်း အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး အနည်းငယ် ကွဲသွားပြီး လီးက တဝက်ကျော်ကျော် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

" ဘွတ် …… ဗျစ်  ……    အအ ……… ဖွပ်  ဘွတ် … ကျွတ် …… သေပြီသေပြီ … အဟင့်  ဟင့် … ကိုင်းဟာ … ဝှီးးးး  … ဘုတ်  … အွပ်  … ဟင့်  ဟင့် "

စိုးကျော် လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးရာ မခံနိုင်တော့သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြီးမား တဘုံးဘုံး ထုကာ တွန်းပစ်လိုက်၏။သို့သော် စိုးကျော်ကလည်း ခင်ချိုနွယ် ပေါင်ကြားမှ အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ထဲ လီးအရင်းထိ ဖိကပ် ထားတော့သည်။စိုးကျော်မှာ လီးအား အဖျားထိ ထုတ်ကာ အရင်းထိ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပစ်၏။ တဖြည်းဖြည်း လီးအရသာ တွေ့လာသော ခင်ချိုနွယ် တယောက် မသိမသာလေး စောက်ဖုတ်အား ကော့ပေးကာ မျက်နှာအား ဘေးလွဲထားလိုက် ပြန်သည်။နို့အုံနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေရင်း ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိလိုးရာ ခင်ချိုနွယ့် ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့၏။

" အင့် … ဘွတ်  ဘွတ်  …… အ  အားးးး …… ကျွတ် …… အဟင့်  ဟင့်  … ရှီးးးးး းးးး "

စိုးကျော်မှာ မနားတမ်းလိုးရင်း ပါတိတ်အင်္ကျီ နှိပ်သီးလေးများအား ဆွဲဖြုတ်ရာ ခင်ချိုနွယ်မှာ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိသဖြင့် အင်္ကျီအား ဖြဲကာ အတွင်းဘက်မှ ဘောလီအား အလယ်မှ နို့အုံအောက် ဆွဲချပစ်၏။ ဘော်လီချိတ် တစ်ခုပြုတ်သွားတိုင်းတင်းကားနေသော နို့အုံနှစ်ဖက်အား ဘော်လီရှေ့ခြမ်းမှ ပင့်တင်ထားသလို ဖြစ်ရာ နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ ပူးကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်လာတော့သည်။ နို့သီးခေါင်း ၂ ခုအား တလှည့်စီစို့ကာ အားရပါးရ ဖိလိုးနေပြန်၏။

" ကျွတ် … အာ   အာ … ရှီးးးးး ……  ကောင်း  ကောင်း   ကောင်းတယ် …… အ   အားးးး

မထင်မှတ်ပဲ ခင်ချိုနွယ် ဆီက ရမ္မက်ညည်းသံ လေးများ ကြားလိုက်ရသဖြင့် စိုးကျော်တယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာကာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" အ  …… အားးးး ……  ပြီး  ပြီး  ……  ပြီးတော့မယ် … ထင်တယ် …… ရှီးးးးး းးးးး  ကျွတ်   ……  အာကွာ ……… အဟင့်  ဟင့် "

ခင်ချိုနွယ်မှာ ပြီးခါနီးမို့ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ့်ကာ စောက်ပတ်အား ကော့ပေးရင်း တအားအား ညည်းနေရှာသည်။ စိုးကျော်မှာလည်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း မေးကြောများ ထောင်လာကာ ခဏအကြာ

နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပစ်တော့၏။

" အင်းဟင်း …  အင်း ဟင်း … အ  ရမ်း  ကောင်း တယ်  ကွာ … အ   အ    အားးးးး … အိ့   … ထွက်  ထွက်  ထွက်ပြီ    …    အမလေးးးးး   အားးး   အားးးး …… ရှီးးးးးး းးးးးးး   ဟူးးးးးးးး   အင်းအင်း "

စိုးကျော် ကျောပြင်အား ဖက်တွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားကာ နို့နှစ်လုံးအား ထပ်စို့ခိုင်းရင်း မှေးနေတော့သည်။ မိဘအိမ်သို့ မသွားဖြစ်တော့ပဲ ယောင်္ကျားဖြစ်သူ အောင်နိုင် ပြန်မလာမချင်း ညနေစောင်းထိ ပုံစံ အမျိုးမျိုးဖြင့် အလိုးခံလိုက်ရ၏။ 

..............................................................................................

" အေမ့"

၂ ပတ်ခန့် အကြာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်လေးထဲ နောက်ကျောဘက်မှ သိုင်းဖက် ခံရကာ ဖင်ကြားထဲ ခုံးထနေသော အသားစိုင်ကြီး ဖိထောက်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရ၏။ ချွေးနံ့ ပြင်းပြင်းလေး ရရှိလိုက်သဖြင့် နောက်ကျောဘက်မှ လူအား အလိုလို သိရှိနေသည်။ 

" ဖယ်ပါဦး … စိုးကျော်ရယ် … မမချို အသက်ရှူ ကျပ်တယ် "

" ကျနော်တော့ … မမချိုကို  တစ်သက်လုံး ဒီအတိုင်းလေး … ဖက်ထားခြင်တာ "

" အိုရ် … အပိုတွေ …  မမချိုက … အိမ်ထောင်သည်လေ "

" ဟုတ်ပါတယ် … မမချိုရယ် …  မဖြစ်နိုင်မှန်း သိပေမယ့် … အရမ်း ချစ်မိနေပြီ "

" အာ ကြာ "

ခင်ချိုနွယ်တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အိမ်ထောင်သည် ဆိုတာ မေ့သွားပြီး အပျို တစ်ယောက်လို ရင်ခုန် နေရပြန်သည်။ 

" အရမ်းချစ်တယ် … မမချိုရယ် "

" ချိုရေ … ထမင်းချိုင့် ထုတ်ပြီးပြီလား … အလုပ်သွားတော့မလို့ "

ရုတ်တရက် အောင်နိုင် စကားသံ ထွက်လာသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်ရော စိုးကျော်ပါ လူချင်း ခွာလိုက်ရ၏။ 

" အော် … စိုးကျော်ရော … ရောက်နေတာလား "

" ဟုတ်တယ် … ကိုအောင် … ရေဗူး လာပို့ရင်း ကြောင်အိမ်တွေ ရွေ့ခိုင်းမလို … စိုးကျော်ကို မပြန်ခိုင်းသေးတာ "

မနက်ပိုင်း အလုပ်မသွားမှီ မယားဖြစ်သူနှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ စိုးကျော်အား အတူတွေ့ရသဖြင့် လှမ်းမေးနေသည်။ မယားဖြစ်သူ ခင်ချိုနွယ့် စကားကြောင့် အောင်နိုင် တယောက် ညည ဆူညံ့နေသော ကြွက်သံများ သတိရလိုက်တော့၏။

" အေးကွာ … ကြောင်အိမ်အောက်က … ကြွက်တွင်းတွေ … နေရာရွေ့ပြီးရင် … စိုးကျော်ကို လက်စနဲ့ … တွင်းတွေထဲ … ခဲကျိုးတွေ ထည့်ပိတ်ခိုင်းလိုက် "

" ဟုတ် ဟုတ် … ကိုအောင်နိုင် … ကျနော် မပြန်သေးပါဘူး … မမချိုကို ကူလုပ်ပေးခဲ့မယ် "

ခင်ချိုနွယ် ထမင်းထုပ်ပြီးသည်နှင့် အောင်နိုင်မှာ စိုးကျော်နှင့် မယားဖြစ်သူအား နုတ်ဆက်ရင်း အိမ်မှ အလုပ်သို့ ထွက်ခွါ သွားတော့၏။ အောင်နိုင်ထွက်သွား သည်နှင့် စိုးကျော်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်ရှေ့ ဧည်ခန်းထဲ ထွက်လာရင်း အိမ်တံခါး တဖက်ပိတ်ကာ နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားကြသည်။

" ပြွတ်ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် … အင်းဟင်း "

မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရာ စိုးကျော် လျှာဖျားလေးမှာ ခင်ချိုနွယ် ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေပေးနေ၏။ ခင်ချိုနွယ် လက်နှစ်ဖက်က စိုးကျော် ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ပေးစဉ် စိုးကျော် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေးပေါ်ရောက်လာပြီး ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ စိုးကျော် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ခင်ချိုနွယ် ထမိန်ပေါ်မှ ဗိုက်သားလေးအား ထောက်မိနေ၏။

ထိုစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ လည်တိုင်လေးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖိစုပ်ကာ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ် တယောက် ကြက်သီးများ ထလာရသည်။ တဆက်တည်း စိုးကျော် လက်တဖက်မှာ ခင်ချိုနွယ့် နို့အုံနှစ်ဖက်အား အင်္ကျီ အပြင်မှ ညှစ်ချေနေပြန်၏။ စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယများအောက် ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နှင့် အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်နေစဉ် ခင်ချိုနွယ်မှာ အိမ်တံခါးပေါက်ဖက် မျက်လုံးလေး ခိုးကြည့်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရ၏။

ကြယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားစဉ် ဘရာစီယာ အောက်မှ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်မှာ ရုန်းကြွနေပြန်သည်။ စိုးကျော်မှာ ဘရာစီယာ ချိတ် မဖြုတ်တော့ဘဲ အပေါ် ပင့်တင်လိုက်ရာ အကြောစိမ်းများနှင့် နို့အုံထိပ်တွင် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာတော့၏။ စိုးကျော်၏ ပွတ်သပ် ညှစ်ချေမှု့ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများ ခေါင်းထောင်လာပြန်သည်။ စိုးကျော် နူတ်ခမ်းမှာ လည်တိုက်လေး ယက်ပေးနေရာမှ နို့အုံအား ဆွဲစုပ်ကာ လက်တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေပေးနေ၏။

နို့သီးခေါင်းအား သွားဖြင့် မနာ့တနာလေး ဖိကိုက်ရာ ခင်ချိုနွယ် တယောက် ခေါင်းလေး မော့တက်ကာ 

တဟင်းဟင်းဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ကျလာသည်။ အနီးနား ထိုင်ခုံပေါ် အလိုက်သင့် ရွေ့ထိုင်ခိုင်းရင်း ခင်ချိုနွယ့် ပေါင်ကြားရှေ့ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဗိုက်သား လေးအား လျှာဖြင့် ထိုးစွပေးလိုက်ပြန်၏။ ခင်ချိုနွယ့် ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲရင်း အဖျားတက်သလို ဖြစ်နေရှာသည်။ 

" ရှီးးးးး … စိုးကျော်ရယ် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ "

ခင်ချိုနွယ် တယောက် ထိုင်ခုံ လက်တန်း ၂ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆုပ်ကိုင်ကာ နူတ်ခမ်းကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။ စိုးကျော် လက်များက ထမိန် အထက်ဆင်အား ဖြည်ကာ ဆွဲချွတ်စဉ် ဖင်ကြီး ကြွပေးကာ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတော့၏။ ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောင်လေး အပေါ်မှ စောက်ပတ် အက်ကွဲ ကြောင်းလေးအား လက်ချောင်းလေးဖြင့် ထိုးဆွဲပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အ … အ … ရှီးးးး   … စိုးကျော် … မမချို  မနေတတ်တော့ဘူး … အင်းဟင်း "

စိုးကျော်မှာ ခါးဆန်ရင်း စောက်ပတ်လေးအား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြင်မှ ပွတ်သပ်ပြီး တဆက်ဆက် တုန်နေသော ခင်ချိုနွယ် နူတ်ခမ်း လေးအား ဆွဲ စုပ်လိုက်၏။ ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းကိုင်ကာ အငမ်းမရ ပါးစပ်အား ဆွဲစုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ချွဲကျိကျိ အရည်များ ရွှဲလာစဉ် စိုးကျော်မှာ နူတ်ခမ်း ချင်း တေ့စုပ်နေရာမှ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအား လိတ် ချွတ်လိုက်၏။  အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်လေး ဖေါင်းကြွနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

" ဟူးးးး … မမချို … စောက်ပတ်က …  လှလိုက်တာဗျာ "

စိုးကျော်၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားများကြောင့် ခင်ချိုနွယ် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်း နေရှာ၏။ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်ရာ ရဲနေသော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ အထက် စောက်စိလေးအား ဖိချေပေးလိုက်ပြန်သည်။

" အင်းဟင်း … အ   အ    အားးးးး "

အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာပါးစပ်မှ မပီမသ ညည်းငြူ နေစဉ် စိုးကျော်မှာ ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်း တလျှောက် လျှာဖျားဖြင့် ပင့်ယက်လိုက်ရာ  ခင်ချိုနွယ် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ သွားတော့၏။ 

"  ပြွတ် … ပြွတ်ပြွတ် …  ပလပ်ပလပ် …  အ   အ   အ … အမလေးးး  ရှီးးးးး  "

ထိုင်ခုံပေါ် ပေါင်ဖြဲထိုင်နေသော ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်အား လျှာဖြင့် ပင့်ယက်ကာ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနံရံ အပေါ်ဖက် နေရာအား ဖိပွတ်ပေးစဉ် မထိန်းနိုင်ရှာပဲ စောက်ရည် များ ပန်းထုတ်နေတော့၏။ 

" အမလေး … မ ရ တော့ ဘူး … ထွက်  ထွက် … အ    အားးးး … ထွက် ကုန် ပြီ ဟာ … ရှီးးးးး းးးး "

ဖင်သားကြီး ကြွတက်လာကာ ခါး ကော့ထိုးရင်း ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။

လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တစ်လျှောက် ဒီလို ခံစားမှု့မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မရဘူးပေ။ စိုးကျော်နှင့် တွေ့မှ ကာမ အရသာအား ထိထိမိမိလေး ရရှိနေ၏။ စောက်ရည်ထွက်ပြီးကာစ အဖုတ်လေးအား စိုးကျော်မှ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့် ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေရာ တချီပြီးကာစ သွေးအေးသွားသော ရမ္မက်စိတ်တို့ ပြန်လည် ထကြွလာခဲ့သည်။ အင်္ကျီချွတ်လိုက်စဉ် စိုးကျော်၏ ယောက်ျားပီသသည့် ခန္ဓာကိုယ်အား စိုက်ကြည့်ကာ ပုဆိုးအား သူမ လက်လေးဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ပေး လိုက်၏။ ပုဆိုး ကျွတ်သွားချိန် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် စိုးကျော်၏ ပေါင်ဂွထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ပေါ်ထွက်လာသည်။ 

" စိုးကျော် … ဒီပေါ် ထိုင်လိုက် … မမချို … မင်းလီးကို စုပ်ပေးဦးမယ် "

နေရာချင်း ချိန်းကာ ခက်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးအား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ စိုးကျော် လီးမှာ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင့် လီးထက် ကြီးမား တုတ်ခိုင်သဖြင့် ခင်ချိုနွယ့် လက်ထဲ လက်မနှင့် လက်ညှိုး မထိပေ။ လီးအရည်ပြားအား အရင်းဘက် ဖြဲကြည့်ရာ ဒစ်ကြီးမှာ ရဲပြီး ကားထွက်လာသည်။ စိုးကျော် လီးမှာ ခင်ချိုနွယ့် စောက်ပတ်လေး ယက်ပေး ကတည်းက တင်းပြောင်နေရာ လီးထိပ် အပေါက်မှ အရည်ကြည် လေးများ စို့နေတော့၏။ ခင်ချိုနွယ် မှာ လီးအား ဆွဲစုပ်ရာ လီးမှ ထွက်လာသော ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြန်သည်။

ပုံမှန် အခြေအနေမျိုးတွင် ရွံတတ်သော်လည်း ကာမစိတ် တောက်လောင် နေချိန်မို့ နူတ်ခမ်းအား အစွမ်းကုန် ဟကာ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်ငုံပစ်လိုက်၏။ ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ယက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးပြန်သည်။ ခင်ချိုနွယ့် လျှာစွမ်းအောက် စိုးကျော်တယောက် တအီးအီး ညည်းကာ စုပ်သပ်နေရတော့၏။

" အားးးးးး  ရှီးးးးးးး ……  ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ  … မမချိုရာ … အားဟား … ရှီးးးးး ရှီးးးးးး "

ခင်ချိုနွယ်မှာလည်း စိုးကျော် အရင်က သင်ပြ ထားသည်အတိုင်း လျှာအား ပုံစံ အမျိုးမျိုး သုံးကာ လီးထိပ်အား ကလိရင်း ခဏ အကြာတွင် ဖြူဖွေး နေသော ခပ်ညှီညှီ လရည်များ သူမပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်နေသဖြင့် တဂွတ်ဂွတ်နှင့် မျိုချ လိုက် တော့သည်။

" အားးးးး  ရပြီ ရပြီ … မမချို "

စိုးကျော် လီးကြီးမှာ အနည်းငယ် ပျော့သွားသည်က လွဲ၍ ကျမသွားသေးပေ။ ပင်ကိုယ် ကာမစိတ် ပြင်းထန်သူမို့ ခဏစွပေးလိုက်သည်နှင့် ပြန်လည် မာထင်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုနွယ်အား ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ကာ လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းဝထဲ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တော့၏။

" အင့် … ဗျစ်  ဗျစ် … အ  …… ဇွိ ဇွိ … အားးး … ဘွတ်  ဘွတ် "

စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ် ခါးအောက် လက်နှစ်ဖက် လျှိုကာ ဆွဲလိုးပစ်သည်။ ခါးကော့ပြီး ကြွတက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်၏။  နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးရင်း အတော်ကြာမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိ သွားကြသည်။

ပြီးသည်နှင့် ခင်ချိုနွယ်မှာ စိုးကျော်အား ပက်လက်လှန် အိပ်ခိုင်းကာ မျက်နှာပေါ်တက်ခွရင်း ပါးစပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား တေ့ပေးလိုက်သည်။စိုးကျော်မှာ ခင်ချိုနွယ် စောက်ပတ်မှ လက်ကျန် စောက်ရည်များနှင့် သူကိုယ်တိုင် ပန်းထည့်ခဲ့သော လရည်များ စုပ်ယူမျိုချ ပစ်၏။ သုတ်ရည်များ ကုန်သည်နှင့် စောက်ပတ် တအုံလုံးသာ မက ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပေကပ်နေသော အရည်များပါ ပြောင်စင်သွားအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ 

" ရှီးးးးး  … အင်းဟင်း   …  ကောင်းလိုက်တာ … စိုးကျော် ရယ် "

ခင်ချိုနွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား တကိုယ်လုံး စိုးကျော် မနမ်းဘူးတဲ့ နေရာ မရှိတော့ပေ။ ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ပေးသဖြင့် ခင်ချိုနွယ်တယောက် နောက်ဆုံး စိုးကျော်၏ အပြုစု အယုယ အောက် စွဲလမ်း သွားတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ အောင်နိုင် လစ်သည်နှင့် စိုးကျော်အား အိမ်ခေါ်အလိုးခံကာ ကာမစည်းစိမ်များ ရယူနေတော့၏။


ပြီးပါပြီ။



Monday, October 12, 2015

ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း သတိရနေမှာပါ (စ/ဆုံး)

ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း သတိရနေမှာပါ (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

" အ   … အမေ့ … ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားရ၏။ ကော့ထွက်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်းကြား စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကြွ ထွက်နေ ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေး အား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲလိုးနေ၏။ ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက အလိုလျောက် ညှစ်ပေး မိနေပြန်၏။ 

လင်တော်မောင်၏ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားမှ ခဏ ပြန်လာသော ဦးမင်းနိုင်အား လင်ဖြစ်သူ ဦးနေဇော် မသိအောင် အိပ်ခန်းထဲ အလိုးခံနေရသည့် အဖြစ်။ တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်များ ဝဲလာစဉ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ မာကျော တောင့်တင်းသော လီးကြီး၏ အရသာက ထူးကဲနေပြန်သည်။

လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ထွားကြိုင်း တုတ်ခိုင်သော ဦးမင်းနိုင် လီးမှာ တချီထဲနှင့် သူမ ကာမစိတ်အား သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့၏။ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဖိသွင်း လိုက်တိုင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်စိမ့်ပြီး အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ မရဘူးသော ကာမအရသာလေး ရရှိနေသည်။ ကုတင်ပေါ် အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက်နေရင်း ညည်းနေရ၏။ လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီး နောက်ကော့ပေးရာ မိနစ်နှစ်ဆယ် လောက် အကြာတွင် စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်စိမ့်လာကာ ထိန်းထားသည့် ကြားမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရ၏။

ဦးမင်းနိုင်မှာလည်း လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း သူမစောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပန်းထည့် ပစ်တော့သည်။ လရည်များ ကုန်စင် သည်နှင့် အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လင် ဖြစ်သူ လီးတောင် ကလေး တယောက် ရသည်အထိ မစုပ်ခဲ့ဖူးပေ။ သူစိမ်း ယောင်္ကျား၏ လီးအား မလွန်ဆန် နိုင်ပဲ အသက်အောင့်ကာ ပြောင်စင် နေအောင် စုပ်ပေး လိုက်ရတော့သည်။

" အားပါးပါး … ရှီးးးး  … စန္ဒာရယ် … အားဟား … ရပြီ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး … ပါးစပ်လေး … ဟထား "

" ရှင် … ဘာ ဘာ   ဘာလုပ်  … မလို့လဲ … ကိုမင်းနိုင် "

" စကားမများနဲ့ … စန္ဒာ … မင်းနဲ့ငါ လိုးထားတဲ့ … ဗွီဒီယို ဖိုင်လေး … မင်းယောင်္ကျား နေသော့် ဖုန်းထဲ ပို့လိုက်ရမလား "

" ဟင် … မ  လုပ်  ပါ နဲ့ … ကျမ  ရှင်ခိုင်းတာ … လုပ်ပါ့မယ် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားကာ ကြောက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာခဲ့၏။ ဦးမင်းနိုင် စိတ်တိုင်းကျ ကုတင်အောက် ဆင်းကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပါးစပ်လေး ဟထားပေးလိုက်ရသည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ခန္ဓာကိုယ် ဗလာဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏ မယားချောလေးအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ခြေနှစ်ချောင်း တွဲလောင်း ချထိုင်လိုက်၏။ ထူကဲသော မျက်ခုံးနှင့် မျက်ရည်ဝဲနေသော မျက်နှာချောချောလေးအား ခေါင်းမှ ဆွဲယူကာ ပေါက်ကြားထဲ သွင်းပြီး  ဟထားသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးထဲ သေးပေါက်ထည့်လိုက်တော့သည်။

" အု … ဝူးးး  ဖလူးး  ဖလူးလူးးး … ဂွတ်  ဂွတ် … အွိ … ဝု   ဖလူးးးး "

" ရသလောက် မျိုချ … စန္ဒာ … အင်း  ဟုတ်တယ် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ၂ကြိမ် တိတိ အလိုးခံပြီးတိုင်း ဦးမင်းနိုင် သေးများ သောက်နေရ၏။ မျက်ရည်များ စီးကျလာရင်း ငံကျိကျိ သေးများအား ကြိတ်မိတ် မျိုချ ပစ်လိုက် တော့သည်။

" ရပါပြီ … ငါ အပြင်သွားဦးမယ် … အော် ဒါနဲ့ … ညကျ … နေသော့် အရက်ခွက်ထဲ  … ငါပေးတဲ့ အိပ်ဆေး ထည့်ဖို့ မမေနဲ့ "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ မျက်နှာ အနှံ့ လီးဖြင့်ပွတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား တော့၏။ ဦးမင်းနိုင် အပြင် ထွက်သွားတော့မှ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အိပ်ယာပေါ် ဝမ်းလျား မှောက်ကာ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ငိုချလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သော ၂ရက်ခန့်မှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေး နေမိ၏။

............................................................................................................................

" စန္ဒာ   … သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်ကျ … ကလေးကို … သူ့ အဘွားအိမ် ပို့ထားလိုက်ပါ့လား "

" ဟင် … ဘာလို့လဲ … ကိုသော် ကလည်း "

" စန္ဒာနဲ့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် … မနေရတာ ကြာပြီလေ "

" အိုရ် … ကိုသော်နော် … အသက်ကြီးမှ ယွမနေနဲ့  … ဟွန့် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် ရှက်ပြုံးလေးနှင့် လင်တော်မောင်အား ပြန်ပြောနေသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း တခါတခါ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပျော်ခဲ့ကြသည့် အိမ်ထောင်ဦး ဘဝ အစလေးအား သတိရမိနေ၏။ အသက် ၃၅နှစ်သာ ရောက်လာရာ ခုထိ လင်ဖြစ်သူနှင့် သားလေး ကျော်ကျော် အတွက်သာ စဉ်းစားပေး၏ သူမ အတွက် မစဉ်းစား မိပေ။ သားလေး ကျော်ကျော်မှာ ဒီနှစ် သူငယ်တန်း စတက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ၆နှစ်ခန့် ကလေး အတွက်နှင့် အချိန်ကုန်လာရာ ကာမစည်းစိမ်လေးများ မဝတဝဖြင့် နေလာခဲ့ရ၏။ ခု ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးနေသော် ပြောမှ ရမ္မက်စိတ်လေး နိုးထ လာခဲ့တော့သည်။

" ဟော … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ … စန္ဒာရယ် "

" ဘာမှ … မဟုတ်ပါဘူး ကိုသော် ရယ် … သားလေးကို ကျောင်းပိတ်ရက် … အမေတို့ဆီ စန္ဒာ သွားပို့လိုက်ပါ့မယ် … ဒါပေမယ့် ကိုသော် … သောက်ရင် အိမ်မှာပဲ … သောက်ရမှာနော် … အပြင် မသောက်ရဘူး "

" အင်းပါ … ၁၀ရက်စာ … ဘီယာ ဖာလိုက် ဝယ်ထားလိုက်မယ် … စန္ဒာက … အမြည်းလုပ်ပေး "

" လုပ်ပေးမှာပေါ့ … အပြင်မသောက်ရင် … ပြီးရော "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ကလေးအမေ ဖြစ်သော်လည်း ခုထိ နုနယ်ချောမောတုန်းပင်။ အသားဖြူပြီး  ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ခုထိ လူတိုင်း ငေးယူရ၏။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးနေသော်မှာ ကုမ္ပဏီ တခုမှ စာရင်းစစ် တယောက်မို့ မကြာခဏ နယ်မှ ကုမ္ပဏီ ရုံးခွဲများသို့ ခရီး ထွက်လေ့ရှိသည်။ ဦးနေသော်မှာ အသက် ၃၈နှစ်မို့ ဒေါ်စန္ဒာကျော်ထက် ၃နှစ်ခန့် ကြီး၏။ အပျိုဘဝတွင် ကုမ္ပဏီ အရောင်း စာရေး ဝင်လုပ်ရာ ဦးနေသော်နှင့် တွေ့ကာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကလေး တစ်ယောက်ရပြီး နောက်ထပ် မယူတော့ပေ။

ဦးနေသော်မှာ စကားပြော ပါးနပ်၍ လူပေါင်းဆန့်သဖြင့် ကြားပေါက်ဝင်ငွေများပါ ရရှိနေ၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်တို့ သားအမိအား နှစ်ထပ်တိုက် ဆောက်ပေးကာ အိမ်ဖေါ် ထားရှိပေးသည်။ အိမ်ထောင်ကျကတည်းက မယားချောလေးအား အလုပ်ထွက်စေကာ အိမ်မှာပင် အေးဆေး နေခိုင်းထား၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ အိမ်ဖေါ် ဒေါ်ညွှန်အား အိမ်မှု့ကိစ္စများ ကူလုပ်ရင်း လင်တော်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်လျင် ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပြုစုပေးရုံပင်။ ခေတ်မှီ်စွာ နေထိုင်သော်လည်း ဦးနေသော်အား ချစ်ကြောက် ရိုသေစွာ နေလာခဲ့သည်။

ခုလည်း လင်တော်မောင့် ဆန္ဒအတိုင်း သားလေး ကျော်ကျော်အား မိဘအိမ် ပို့ကာ အိမ်ပြန်လာပြီး ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူ ဘီယာသောက်စဉ် မြည်းရန် အကြော် အလှော်များ ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုပ် နေတော့၏။ အိမ်ဖေါ် ဒေါ်ညွှန့်မှာ လစာ ကြိုထုတ်၍ မွေးရပ်မြေသို့ ခဏ ပြန်သွားသဖြင့် လင်မယား ၂ယောက်သာ ကျန်ရှိရာ ကာမကိစ္စအတွက် တနေကုန် ရင်ခုန်နေမိသည်။ အားလုံး ပြင်ဆင်ပြီးသည်နှင့် ညနေပိုင်း ရေမိုးချိုးကာ လင်ဖြစ်သူ အား မျှော်နေတော့၏။

ဦးနေသော် အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် အနက်ရောင် ကိုယ်ကျပ် အင်္ကျီလေးနှင့် ထမိန်စကပ်လေး ဝတ်ထားသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်အား ကြည့်ကာ အားရကျေနပ် နေမိသည်။ ခရီးထွက်ချိန် ဖုန်းထဲ ရိုက်ထားသော မယားဖြစ်သူ၏ ဆက်စီကျသော ပုံလေးများအား ကြည့်ကာ ဂွင်းထုရသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်။ 

တအိမ်လုံး ၂ယောက် ထဲသာ ရှိသည်ဟုသော အသိနှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်များ တင်းမောက် နေသော နို့အုံများက အနီးကပ် မြင်ရုံဖြင့် ဦးနေသော် မှာ စိတ်ကြွ နေတော့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလာပြီး လင်ဖြစ်သူအား ဖက်နမ်းရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ကိုယ်သင်းနံ့က ဦးနေသော် အား ရင်ခုန်စေပြန်၏။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း ကြွတက် လာသော နို့အုံများက ဦးနေသော် ရင်အုပ်အား ဖိကပ် ထားသဖြင့် သွေးများ ဆူပွက် လာတော့သည်။

" စန္ဒာရယ် … လှလိုက်တာကွာ "

" ဟွန့် … တော်ပါ … အပိုတွေ …  ခရီးထွက်တိုင်း … စန္ဒာ့ ဘက်ကပဲ ဖုန်းဆက်ရတာ "

" ဟာ … ကိုသော် က … အလုပ်ထဲရောက်ရင် … စိတ်နှစ်တတ် လို့ပါကွာ "

" ကဲ … ရေချိုး ကိုသော် … အမြည်း အဆင်သင့် လုပ်ပြီးသား … သောက်ပြီး အိပ်ရမှာနော် … အပြင် မထွက်ရဘူး "

" အင်းပါ … စန္ဒာရယ် "

လင်မယားနှစ်ယောက် စကားပြောလိုက် ဦးနေသော်က သောက်လိုက် ဒေါ်စန္ဒာကျော်က အမြည်းခွံ့လိုက်နှင့် ငယ်မူငယ်သွေးများ ပြန်ကာ မိုးချုပ်မှ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြ၏။  ဒေါ်စန္ဒာ ကျော်မှာ ညဝတ် အင်္ကျီအပါးလေးနှင့် တွဲလျက် ဂါဝန် အတိုလေး လဲကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ဦးနေသော်မှာ မယားဖြစ်သူ ကိုယ်လုံး အိအိလေးအား ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ် တော့၏။

" ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် "

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ဖင်ကြီးအား ပွတ်သပ်နေသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ကလည်း ပုဆိုးပေါ်မှ ဦးနေသော် ပေါင်ကြားအား တုံ့ပြန် ပွတ်သပ်လိုက်၏။ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး မာထင်လာရာ  ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ကာ လက်လျှို နိုက်ရင်း လီးအား ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင် ထားသည်။

" မာထင်နေပြီနော် … ကိုသော် "

" အင်း … ဒီလို မနေရတာ ကြာပြီလေ … စန္ဒာကလည်း "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ကိုယ်လုံး စောင်းကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် ဦးနေသော် နူတ်ခမ်းအား ဆွဲစုပ်ကာ လီးအား ကွင်းတိုက် ပေးနေသည်။ ဦးနေသော်ကလည်း ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ပွတ်သပ်ရင်း ညဝတ် ဂါဝန် လေးအား ဆွဲတင်လိုက်၏။

" အဝတ်တွေ ချွတ်ရအောင် … စန္ဒာ "

၂ ယောက်သား အဝတ်စားများ ထချွတ်ရာ ခန္ဓာကိုယ် ဗလာဖြစ်သွားသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ကိုယ်လုံးမှာ တက်မက်စရာပင်။ ဦးနေသော်မှာ မယားဖြစ်သူ နို့အုံအား ပွတ်သပ်ကာ ပြန်လှဲချလိုက်ပြန်သည်။ ဦးနေသော် လက်က မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်နေသလို ဒေါ်စန္ဒာကျော်ကလည်း လင်တော်မောင့် လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးနေ၏။ ဦးနေသော် လီးမှာ ပုံမှန်ဆိုဒ်ပင် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လင်ဖြစ်သူ  လီးကိုသာ အလိုးခံဖူးသဖြင့် အားရကျေနပ်နေမိသည်။ ခဏအကြာ ပက်လက် လှန်ပေးသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူကာ အပေါ်မှ ဖိလိုးတော့သည်။

" ဗျစ် … အ … အ … ဇွိ   အားးး … ဘွတ် ဘွတ် "

လီးအရင်းထိ ဝင်သွားသော်လည်း တဝက်ခန့် အထုတ် အသွင်း လုပ်ကာ ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ရင်း ကြိတ်လိုးလိုက်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ အောက်မှ လင်တော်မောင်၏ ခါးအား ဆွဲကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေးထားသည်။ ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ ကြိတ်လိုးနေသဖြင့် စောက်စိအား ပွတ်တိုက်ခံရပြီး ကာမ စည်းစိမ်လေး ရရှိ နေတော့သည်။

" ဇွိ ဇွိ … အ … ဘွတ်  ပြွတ် … ဖွပ်ဖွပ် "

ဆောင့်လိုးလိုက် ကြိတ်လိုးလိုက်ဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏  စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအား ညှစ်ပေး နေပြန်၏။

" ဘွတ်  … ဗျစ် ……  ရှီးးးးး … အားဟား …… ကောင်းလိုက်တာ စန္ဒာရယ် "

"  အ   အားးးး  … လိုး လိုး …… ကိုသော် … နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေး … အင်းဟင်း "

လီးသေးသော်လည်း ဦးနေသော်၏ ထိထိမိမိ ဆောင့်ချက် များကြောင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားချိန် စောက်ပတ် အတွင်းသား များက အလိုလျောက် လီးအား ညှစ်ပေး ထားသည်။ ဦးနေသော် လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်ရ တော့၏။ ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နောက်ရက် ညတွင် လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်၏ ငယ်သူငယ်ချင်း တယောက် နိုင်ငံခြားမှ မြန်မာပြည် ပြန်လာရာ အိမ်တွင် အတူ သောက်ရာမှ မထင်မှတ်သော အဖြစ်ပျက်များ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရတော့၏။

လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်နှင့် ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်း ဦးမင်းနိုင်တို့ ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များ ပြောကာ အရက်သောက်နေကြရင်း ည ၁၂ ကျော်ကျော် တွင် အိပ်ချင်လာသဖြင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ အိပ်ပစ်လိုက်၏။ လင်တော်မောင်အား စောင့်ရင်း အိပ်ယာပြင်ထက် လူးကာလိမ့်ကာဖြင့် အိပ်မောကျသွားတော့သည်။ ထမိန်လေးမှာ ပေါင်လယ်ထိ လှန်တက်နေကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်ပျော်နေစဉ် အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနှင့်အတူ ခြေသံကြားရသဖြင့် ဖျက်ကနဲ့ နိုးလာခဲ့၏။ သို့သော် မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ အိပ်ချင် ယောင် ဆောင်နေခဲ့သည်။

ခဏအကြာ ကုတင်လှုပ်သံနှင့် အတူ သူမ ထမိန်လေး ခါးထိ ဆွဲလှန်ခံလိုက်ရပြန်၏။ ကွေးထားသော ဒေါ်စန္ဒာကျော့် ပေါင်တန်ကြားမှ အမွှေး ကောက်ကောက် လေးများ ဖုံးအုပ်ထားသော  စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးပြီး ထွက်နေသည်။ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင် တခုက  စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ပွတ်ဆွဲနေရာ ဖင်ကြီး အား ကော့ပေးလိုက်၏။ လမွှေးများက ဖင်၂ခြမ်း ကြားလေးအား ကြိတ်ပွတ်နေရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ရမ္မက်စိတ်လေး ထကြွလာကာ အသံထွက် တောင်းဆို လိုက်တော့သည်။

" လုပ်တော့ ကွာ…. ကိုသော်ကလည်း … ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး … ဟွန့် "

ခဏအကြာ သူမနောက်ကျောဘက်မှ အဖုတ်လေးအား ပွတ်ဆွဲနေသော လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တိုးဝင် လာတော့၏။

" အ … အား … ကျွတ် ကျွတ် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် မျက်တောင်များ မှေးစင်း သွားကာ နူတ်ခမ်းလေး စိကာ အံကြိတ် ညည်းငြူမိသည်။ ထူခြားသည်က လင်ဖြစ်သူ လီးမှာ ဒီည တုတ်လာသလို ခံစားနေရ၏။ စောက်ပတ် လေးထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာရာ ပြည့်ကြပ်နေသဖြင့်  နူတ်ခမ်းသားလေးများ လိပ်ဝင် သွားတော့သည်။ ပုံမှန်လေး နောက်မှ လိုးနေရာ တခါတခါ အဖုတ်ထဲမှ လီးမှာ ကျွတ်ထွက်ပြီး လီးထိပ်က ဖင်ပေါက် လေး ထောက်မိနေပြန်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ဖင်ဝလေး လီးနှင့် ထောက်မိတိုင်း ခါးလေးတွန့်ကာ ကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်း ထလာရသည်။ ၁၀ ချက်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက် ကြိတ်လိုးလိုက်နှင့် လင်ဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များမှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူ တမူထူးနေပြန်၏။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အသဲခိုက်အောင် ခံစားနေရ ပြန်သည်။

" ဘွတ် …ဖွပ် … ဗျစ်  ဗျစ် ဗျစ် … ဇွိ … ဖွပ် ဘွတ် "

" အ … အား … ဖြည်းဖြည်း …ကိုသော်ရယ် … နာတယ်ကွာ … အဟင့် ဟင့် "

" ပက်လက်လှန်လိုက်ပါ့လား … စန္ဒာ "

" ဟင်  … ရှင်  ရှင် … ကိုသော် … မဟုတ်  ဟုတ် …… "

နောက်ကျောဘက်မှ စကားသံကြောင့် လင်ဖြစ်သူ မဟုတ်မှန်း ရိပ်မိလိုက်တော့သည်။ ချက်ချင်း ဒူးကွေး လျက် အနေထားမှ ကိုယ်လုံးလှည့် ကြည့်လိုက်ရာ အောက်ပိုင်း ဗလာဖြင့် သူမနောက်ကျောဘက်မှ ဘေးတစောင်းလှဲကာ လိုးနေသော လင်ဖြစ်သူ၏ ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးမင်းနိုင် အား တွေ့လိုက်ရ၏။ကြောင်ကြည့်နေစဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ သူမအား ပက်လက် လှန်ကာ အပေါ်မှ ခွထားလိုက်ပြန်သည်။

" အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့ … ကိုမင်းနိုင်ရယ် … ဆင်းပါ … ကျမ ယောင်္ကျား သိသွားရင် မကောင်းပါဘူး "

" နေသော်… မူးပြီး အိပ်သွားပါပြီ … စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ … စန္ဒာရယ် … ငါ နင့်ကို … မြင်မြင်ချင်း လိုးချင်နေတာဟ "

" အိုရ် … ကျမက … ရှင့် သူငယ်ချင်း မိန်းမလေ … အဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ သူမပေါင်ပေါ် ဖိထိုင်ထားသော ဦးမင်းနိုင် ရင်ဘတ်အား တွန်းချနေရာ အားမမျှသဖြင့် အရာမရောက်ခဲ့ပေ။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ လက်နှစ်ဖက်အား ညာလက်ဖြင့် ဖမ်းချုပ်ကာ ဘယ်လက် က လီးအား အောက်နိမ့်ချရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်း ပစ်ပြန်သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လီးကြီး အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းအား စိပစ်ရာ အပေါ်မှ ခွထိုင်ထားသော ဦးမင်းနိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန် ကြောင့် စိမရတော့ပေ။

" ပေါင်ဖြဲထားလေ … စန္ဒာရဲ့ … စိထားတော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသာတွေ … ပွန်းပဲ့ကုန်မယ် "

" အိုရ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … မသင့်တော်ပါဘူး "

နှစ်ဦး လေသံမှာ ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်ပြောနေရာ ခဏအကြာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် စောက်ပတ်လေးမှာ ရုန်းကန်ရင်း လီးထိပ် ဖြင့် ပွတ်မိနေရာ သဘာဝ အတိုင်း စောက်ရည်ကြည်များ အိုင်ထွက် လာတော့သည်။  ဦးမင်းနိုင် လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းဝလေး ထောက်မိချိန် ဗျစ်ကနဲ့ လီးတဝက်ခန့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ အဖုတ်လေးထဲ တိုးဝင်သွား၏။

" ခုန … လိုးပြီးသားလေ … စန္ဒာ … ရုန်းမနေပါနဲ့ "

" အဟင့် ဟင့်  … ကျမ ယောင်္ကျားမှတ်လို့ ပေါ့  … ထုတ် ထုတ်   … ရှင့်ဟာကြီး ထုတ်ပါရှင် … နာလို့ပါ "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော့်၏ လက်နှစ်ဖက်အား လွတ် မပေးသေးပဲ ခါးအားဖြင့် အပေါ်မှ တချက်ချင်း ခွလိုး နေသည်။ ကလေးတယောက် အမေ ဖြစ်သော်လည်း တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော ဦးမင်းနိုင် လီးကြီးအတွက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှာ ကျဉ်းနေပြန်၏။ လီးကြီး ပြန်ထုတ်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်း နှုတ်ခမ်း သားလေး များ ဒစ်ဖြင့် ချိတ်ပါ လာကာ စောက်ပတ်လေး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ပြဲလန် သွားတော့သည်။ ပြန်ဖိလိုးချိန် အဖုတ် နူတ်ခမ်း သားများ လီးအရည်ပြားဘေး လိပ်ဝင်သွားရာ ဦးမင်းနိုင်မှာ တရှီးရှီး စုပ်သပ်ရင်း စောက်ဖုတ် အရသာ တွေ့နေမိ၏။

" အားးးးး   အင့် … အင့် … ထွက်ကုန်ပြီ … အမလေးးးး "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်တယောက် ငြင်းဆန်ရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားထဲ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေသော ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး၏ အထိတွေ့အောက် ဝပ်ဆင်း သွားရသည်။  စိတ်ဆိုးသည့် ဟန်လေးဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ပင့်ဆောင့်ပေးရင်း စောက်ရည် များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ခါးကော့ ပန်းနေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ စောက်ပတ်အုံလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် တဘတ်ဘတ် ရိုက်ချနေပြန်သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် စောက်ရည်ပန်းထုတ်နေစဉ် ဦးမင်းနိုင်၏ လီးဖြင့် ရိုက်ချက်များက စောက်စိလေးပေါ် ကျရောက်လာကာ အသဲခိုက်အောင် ခံစား နေရတော့၏။ ထိုစဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ ကော့တက်နေသော ခါးလေးအား စုံကိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့်ပင် မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးလိုက်ပြန်သည်။

" ရှီးးးးးးး  … အားးးး  အားးးးး … အမလေးးးး … သေပြီ  သေပြီ   … အ    အားးးးးးး "

အားပါသော လိုးချက်များက သားအိမ်ဝထိ ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ့ လာဆောင့်မိသဖြင့် ငယ်သံပါအောင် အော်မိလိုက်၏။ အော်လိုက်သံက ဦးမင်းနိုင်ပင် လန့်သွား ရကာ လိုးချက်များ လျော့ချ ပစ်လိုက် ရတော့သည်။။ ဦးမင်းနိုင်၏ လိုးချက်များက လီးအရင်းထိ ဝင်သွားရုံမကာ လဥနှစ်လုံးက တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ဖင်ဝလေးပါ ရိုက်မိကာ လိုးအား ပြင်းထန်လွန်းလှ၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်သာ မက လင်ဖြစ်သူနှင့် အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့သော ကုတင်လေးပါ ဦးမင်းနိုင် လိုးချက်များအောက် လှုပ်ခါနေရသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် စောက်ရည်များ ကုန်စင်သွားချိန် ပေါင်နှစ်ဖက်မှာ ဦးမင်းနိုင်  ပုခုံးပေါ် ရောက်ရှိနေ၏။ပေါင်နှစ်ချောင်း ဒူးထောက် ထမ်းလျက် အနေထားနှင့် အံကြိတ်လိုးရာ စောက်ဖုတ်လေးအား ဖြဲပေးသလို ဖြစ်ရာ လီးအဝင်အထွက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ၂ ဦးစလုံး မြင်နေရသည်။

" အားးးး … အင့် … ဘွတ် ဘွတ် … အား …  အားးးး "

ဦးမင်းနိုင်မှာ မနားတမ်းဆွဲလိုးရင်း လီးတန်တလျှောက် ကျင်တက်လာသဖြင့် ပေါက်နှစ်ဖက် အောက်ပြန်ချကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ကုန်းစို့ရင်း လရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ဇပ်ငပ်ဇပ်ငင်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက် သွားတော့၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် လက်များကလည်း အလိုလျောက် ဦးမင်းနိုင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်တွယ်ထား လိုက်မိသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် သတိမထားမိလိုက်သည်မှာ အဖြစ်ပျက်များအား ဦးမင်းနိုင်မှ ဖုန်းဖြင့် ရိုက်ယူ ထားခြင်းပင်။ နောက်ရက်များတွင်  အကြပ်ကိုင်ကာ အမျိုးမျိုး နှိပ်စက်ပြီး လိုးတော့၏။

" စန္ဒာ … ကိုသော် ရောက်နေတာ ကြာပြီ … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ "

" ဟင် … ကိုသော် … ဟို ဟို … ကိုမင်းနိုင်ရော မပါဘူးလား "

" မင်းနိုင်က … ဒီည မိုးချုပ်မှာ စန္ဒာရဲ့ … တခြား သူငယ်ချင်းတွေ … သွားတွေ့နေတာ … ဘီယာ လုပ်ကွာ … ဒီညတော့ ကိုသော် တယောက်ထဲ … အမူး သောက်ရတော့မှာ … ပြီးမှ … ဟောဒီက မယားချော လေးနဲ့ … ခိခိ "

" အိုရ် … ကိုသော် နော် … သွား … ဟွန့် "

လင်တော်မောင် အတွက် အမြည်းများ ကြော်လှော်ရင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချမိလိုက်သည်။ ၅ ရက်လောက် ရှိနေသည် လင်ဖြစ်သူ ဘီယာသောက်တိုင်း ၄လုံးလောက် ကျော်ကျော်တွင် ဦးမင်းနိုင် ပေးထားသော အိပ်ဆေး အစက်ကလေး ခပ်ကာ ဘီယာ ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ ထို ဘီယာခွက် ကုန်သည်နှင့် လင်တော်မောင် ဦးနေသော်မှာ အိပ်ပျော်သွားပြီး မနက် ၉ နာရီလောက်မှ နိုးလာလေ့ရှိ၏။ ခုလည်း ဦးမင်းနိုင်မှာ မနက်က တခါ လိုးပြီး ညပိုင်း ထပ်လိုးရန် အိပ်ဆေး ခပ်ခိုင်းထားပြန်သည်။

ည ၁၀ နာရီ လောက် ဦးနေသော် ဘီယာ သောက်ရင်း အိပ်ဆေး အရှိန်ဖြင့် တခူးခူး ဟောက်ကာ ဧည်ခန်းထဲတွင် အိပ်ပျော်သွားတော့၏။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား မနိုင်တနိုင် မကာ အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ထားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် လင်ဖြစ်သူအား အိပ်ခန်းထဲ ပို့ရင်း ခဏလှဲနေရာ အိပ်ခန်းပြင်မှ အချက်ပေးသံ ကြားရသည်နှင့် ချက်ချင်း လှဲနေရာမှ ထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ အခန်းတခန်းကျော်မှ အိပ်ခန်းလေး မီးလင်းနေကာ တံခါး ဟထားသဖြင့် တွန်းဝင်ရင်း တံခါး ပြန်စိထားလိုက်တော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကုတင်၏ တောင်ဘက် ကျွန်းထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ကာ သူမအား စိုက်ကြည့်နေသော ဦးမင်းနိုင်အား တွေ့လိုက် ရ၏။

" နေသော် … အိပ်သွားပြီ မလား "

" ဟုတ် "

" လာစမ်း … ဒီနား … ထမိန် ချွတ်စမ်း "

ဦးမင်းနိုင် လှမ်းပြောရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ထမိန်ချွတ်ချရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ရှေ့တည်တည့် ရပ်နေလိုက်သည်။ ပေါက်တန် တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး ကြားမှာ စောက်မွှေးအုံကြီး မြင်သည်နှင့် ဦးမင်းနိုင် မျက်နှာတချက် ပျက်သွားတော့၏။

" တောက် "

" အင့် … အ  ……   အင့်   …  အမလေး … နာလိုက်တာ တော်ပါတော့  … ကိုမင်းနိုင်ရယ် …  အဟင့်  ဟင့် "

" နောက်တခါ  … ငါ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်မှာလား … ပြောစမ်း "

" လုပ်ပါမယ် … ရှင် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ သူ့ရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ဂွမှ စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် တဗြစ်ဗြစ် ဆွဲနူတ်ပစ်နေ၏။ မနေ့က စောက်မွှေးရိတ်ခိုင်းထားရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ မနက်ပိုင်း ဦးမင်းနိုင် အလိုးခံပြီးသည်နှင့် နေ့လည်ပိုင်း လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်အား ထပ်မံ အလိုးခံခဲ့သဖြင့် ညနေစောင်းထိ အိပ်ပျော် သွားခဲ့၏။ အိပ်ယာ နိုးလာစဉ် ရေချိုးကာ ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်စဉ် လင်တော်မောင် ဦးနေသော် အပြင်မှ ပြန်ရောက် လာသဖြင့် အမြည်းများ လုပ်ပေးရကာ အမွှေး ရိတ်ခိုင်းသည့် ကိစ္စအား မေ့လျော့သွားတော့သည်။

" နောက်တခါ … ငါခိုင်းတဲ့ အတိုင်း မလုပ်ရင် … ဒီ့ထက် နာမယ် … အင်္ကျ ီပါ ချွတ်စမ်း "

" ဟုတ် … အဟင့်  ဟင့် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ရင်း ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ကာ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။

" လာစမ်း ငါ့ရှေ့  … ထိုင်ပြီး ပါးစပ်ဟထား "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ဦးမင်းနိုင် ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟထားပေး၏။

" ပါးစပ်ကို … ရသလောက်ဟ … ငါ့လီးထိပ်နား တည့်တည့်လေးထား "

ဦးမင်းနိုင်မှာ သူ့ပေါင်ကြားရှေ့ ထိုင်နေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော် အား စိုက်ကြည့်ကာ အမိန့်ဆန်ဆန် ပြောဆိုနေပြန်သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ မလွန်ဆန်ရဲဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ် လျက် အနေထားဖြင့် လီးထိပ်နား ပါးစပ်ဟထား ပေး၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ အပြုမူကြောင့် ကျေနပ် အားရ နေကာ လီးထိပ် တည့်တည့် ဟနေသော ပါးစပ်လေးထဲ ဒစ်ဖူး တေ့ကာ ဖင်ရှုံ့ပြီး သေးများ ညှစ်ထုတ်လိုက်သည်။ လီးထိပ် အပေါက်လေးမှ ငံကျိကျိ သေးရည်များက ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ အာခေါင်ထဲထိ အရှိန် ပြင်းပြင်း နှင့် ပန်းထွက်သွားတော့၏။

" ဝု   … ဖလူးးး … အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် "

ငံကျိကျိ အရသာနှင့် သေးရည်များ အဆက်မပြတ် ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် တဟွတ်ဟွတ်ဖြင့် သီးကာ ချောင်းဆိုး နေပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ သေးပန်းရင်း ခဏရပ်ကာ ဒေါ်စန္ဒာချို၏ နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်အား လက်ဖြင့် လိမ်ဆွဲပစ်တော့၏။

" ငါ့သေးကို … ရွံတယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား  … ဟမ် "

" အမလေး … နာလိုက်တာ  … မဟုတ်ပါဘူး … မျိုချရင်း … သီးသွားလို့ပါ ကိုမင်းနိုင်ရယ် … အားးး အားးး … အဟင့် ဟင့် ဟင့် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေ လိမ်ဆွဲလိုက်သဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် မျက်ရည် များ ဝိုင်းလာတော့သည်။

" နောက်တစ်ခါ … ငါသေးပေါက်ထည့်ရင် … အသက်အောင့်ပြီး မျိုချ …  မသီးစေနဲ့ … အင့်အင့် "

" ဟုတ် … အမလေးးး    အ     အ …… သေပါပြီ … တော်ပါတော့ရှင် … နာလို့ပါ "

" ပါးစပ် ပြန်ဟ … သေးက ကျန်သေးတယ် မပြီးသေးဘူး "

ဦးမင်းနိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လီးထိပ်တည့်တည့် ကပျာကယာ ပါးစပ်လေးဟ ပေးထားလိုက်၏။ ဒီတကြိမ် ဦးမင်းနိုင်မှာ အောက် နူတ်ခမ်း ပေါ် ဒစ်ဖူး မေးတင်ကာ  ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါက်ထည့်လိုက်တော့သည်။

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ သိမ်ငယ်စိတ်ဝင်နေရာမှ လီး အရည်ပြားနှင့် မျက်နှာတဝိုက် ပွတ်သပ်ပေးစဉ် ခံစားမှု့ ပြောင်းလာကာ ရမ္မက်သွေးများ ဆူကြွ လာရသည်။ ဦးမင်းနိုင် ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ သူမ မျက်နှာရှေ့ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်မတ်နေ၏။ ဖြူဖွေး တုတ်ခိုင်သော သူမ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြား ဆီးခုံးလေးထက် နက်မှောင် တွန့်လိပ်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးအောက် စောက်ပတ် အုံမှာ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ဖေါင်းကြွနေပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင် လက်တဖက်မှာ လီးအရည်ပြားအား စုလိုက်ဖြဲလိုက် ပွတ်သပ်နေရာ ဒစ်ကြီး ကားထွက်လာတိုင်း အနီးကပ် မြင်ကွင်းကြောင့် ရမ္မက်ခိုးများ ဟုန်းခနဲ တောင်လောင် လာ၏။ အသားများ တဆက်ဆက် တုန်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထနေပြန်သည်။

" ထရပ်ပြီး … ဟိုဖက်လှည့် … ဖင်ကုန်းစမ်း "

ထူးထူးခြားခြား ဦးမင်းနိုင် ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေး နေရသည်ကို စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်သလို ခံစားလာရ၏။ ဦးမင်းနိုင်အား ကျောပေးကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဒူးကွေးကာ လက်ထောက်ထားရင်း ဖင်ကြီး နောက်ပစ် ထားလိုက်ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာလည်း သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ၏ မယားချောလေး ဖင်ကြားမှ ပြူးထွက် နေသော စောက်ဖုတ်ကြောင့် ကာမစိတ်များ ထကြွနေ၏။ ဦးမင်းနိုင်မှ ခုံပေါ်ထိုင်နေရာမှ ဆက်ကနဲ့ ထရပ်ပြီး ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေးအား စုံကိုင် လိုက်သည်။ ဖေါင်းကြွ နေသော စောက်ပတ်အုံအား လီးထိပ် လာတေ့ သည်နှင့် မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ လီးအဝင် စောင့်နေ လိုက်၏။

" ဗျစ် … အားးးး "

ရုတ်တရက် ပစ်ဆောင့်လိုက်တဲ့ လီးကြီးကြောင့် ခေါင်းမော့ သွားပြီး ဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြန်သည်။မနားတမ်း ဆောင့်ချက်များအောက် ဖင်သားစိုင်များ တုန်ခါနေရာ ဦးမင်နိုင် အဖို့ လိုးမဝ နိုင်အောင် ဖြစ်နေ ရှာ၏။

" ဘွတ် ဘွတ် … ဖွပ် … ဗျစ် …… အ …… ဆောင့်ဆောင့် … မရပ်နဲ့ "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်မှ ဖွင့်၍ တောင်းဆို နေရပြန်သည်။ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ စောက်ပတ် ထဲ လီးဝင်လီးထွက် သံများ ဆူညံလာ၏။ ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုး လာသဖြင့် ပြီးတော့မည်မှန်း ခံစားသိရှိနေသည်။လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ကာ ဖင်ကြီး ဝိုက်ပေးနေစဉ် ဦးမင်းနိုင် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခါးကိုင် ထားရာမှ တင်းမောက်နေသော နို့အုံအား ပြောင်းကိုင်ကာ အားရှိသလောက် ဆွဲလိုးနေတော့၏။

" ဖွပ်ဖွပ် … အ  … ကောင်းလိုက်တာ … ဘွတ် ဘွတ် … အားဟား … ရှီးး …  ပြွတ် … ပြွတ်စွပ် … ဒုတ် ..အ   အားးးးးး "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် တအားအား ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ရသလောက် နောက်ပစ် ကော့ထား ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးအား ဆွဲထုတ် သွားချိန် လရည်များနှင့် စောက်ရည်များ ပေါင်းပြီး ပွက်ကနဲ့  အန်ထွက်လာတော့၏။ ပေါင်ခြံထဲ အဖုတ်မှ ထွက်ကျသော အရည်များအား ဦးမင်းနိုင်မှာ လက်ချောင်းဖြင့် သပ်ယူရင်း ပါးစပ်နား ကပ်ပေးရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် မက်မက် မောမော စုပ်ယူ မျိုချမိနေသည်။ အခန်းထဲ ရေခဲ သေတ္တာ ထဲမှ  အအေးဗူး တစ်ဗူးစီ ထုတ်သောက်ရင်း  အမောဖြေ လိုက်ကြ၏။

....................................................................................................................................

တဖြည်းဖြည်း ဦးမင်းနိုင် ပြန်ရမည့်ရက်က နီးကပ်လာခဲ့သည်။ လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်နှင့် ပတ်စပို့ ကိစ္စများလုပ်ကာ နိုင်ငံခြား ပြန်မည့် နောက်ဆုံးည ရောက်ရှိလာ၏။ ထုံးစံအတိုင်း စားကြသောက်ကြဖြင့် အမှောင်ထု ကြီးဆိုးလာရာ ညနက်လာတော့သည်။ ထူးထူးခြားခြား လင်တော်မောင်အား အိပ်ဆေး မခတ်ခိုင်းသဖြင့် ဘေးမှ အမြည်း ပြင်ဆင်ပေးရင်း အခြေနေ စောင့်ကြည့်နေရပြန်၏။

" မင်း … ဒီတခါ ပြန်ရင် … အပြီး ပြန်လာကွာ … မင်းနိုင် "

" အေးပါ … နေသော်ရာ … ငါလည်း မြန်မာပြည်မှာပဲ … အခြေချတော့မှာပါ … ဟိုက ရှယ်ယာ တွေ အကုန် ရောင်းထုတ်ပြီးတာနဲ့ … ပြန်လာခဲ့မယ် "

လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်နှင့် စကားပြောရင်း ဦးမင်းနိုင် ခြေထောက် တဖက်မှ စားပွဲခုံအောက်မှ ဆန့်ထွက်လာပြီး ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာသည်။ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ လှမ်းကြည့်စဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဦးနေသော်အား စကားပြောနေ၏။ စားပွဲခုံ၏ တောင်ဖက်တွင် ဦးမင်းနိုင် ထိုင်နေပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံ၂လုံးတွင် ဒေါ်စန္ဒာကျော်နှင့် ဦးနေသော် ထိုင်နေကြသည်။ ဦးမင်းနိုင်နှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့ ခြေဆန့်ထုတ်ရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ကြားတည့်တည့် ထောက်မိ တော့၏။

ခြေမထိပ်လေးမှာ ထမိန်အပြင်မှ ပေါင်ဂွထဲ ထိုးကလော်နေသဖြင့် စောက်ပတ်အုံ ထိပ်ရှိ အစိလေးအား ထိမိစဉ် ဒေါ်စန္ဒာကျော့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက် သွားသည်။ လင်ဖြစ်သူ ဘေးထားပြီး သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်က ခြေမလေးဖြင့် အဖုတ်အား ကလိ ပေးနေ သဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနှင့် လင်တော်မောင် ဦးနေသော်အား ခိုးကြည့်ရင်း ခြေမလေးအား ပေါင်နှင့် ညှပ်ထားလိုက်ပြန်၏။ တဖြည်းဖြည်း ဦးနေသော် စကားများမှာ အာလေး လျှာလေး ဖြစ်လာကာ မူမမှန် တော့ပေ။ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူနှင့် ခွဲခွာတော့မည့် ညမို့ အတိုင်းဆ မရှိ သောက်မိနေသည်။ ခဏအကြာ ဦးနေသော် တယောက် စားပွဲခုံပေါ် ခေါင်းစိုက် သွားတော့၏။

ဦးနေသော် မှောက်သွား သည်နှင့် ဦးမင်းနိုင် မှာ ထရပ်ရင်း ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ဘေးနား လျှောက်လာကာ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်လိုက်သည်။ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် လီးအား ထုတ်ကာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ခေါင်းအား ဆွဲလှည့်ရင်း ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေး နေ၏။

" ဟင် … ကိုမင်းနိုင် … ဟို  ဟို … "

စကားပြောရင်း လင်တော်မောင် ကြားသွားမည် စိုးသဖြင့် ပါးစပ်လေး လက်နှင့် ပိတ်ကာ ဦးမင်းနိုင်အား မျက်ရိပ် မျက်ကဲ ပြနေသည်။

" မပူပါနဲ့ … ခုန နေသော့် ဘီယာခွက်ထဲ … ငါ …  အရက်တွေ … ရောထည့်ထားလိုက်ပါတယ် "

" အု … ပလွပ် … ပြွတ် ပြွတ် …… ဝူးးး    အု "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ပြောလည်းပြော ပါးစပ်အား ဖိလိုးနေသည်။ လိင်နှင့် ပက်သက်ပြီး အထက်စီးမှ ဆက်ဆံခံလိုက်ရတိုင်း သိမ်ငယ်စိတ်လေး ဝင်ရောက်လာပြန်၏။ သို့သော် လင်ဖြစ်သူ၏ အပြုစု အယုယနှင် မတူပဲ ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း ပြောဆို ဆက်ဆံချိန်ခဏ ထူးဆန်းစွာ သာယာ နေမိပြန်သည်။

" ကောင်းတယ်မလား … ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ … လိုးပေးတာ "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ယုတ်မာ ရိုင်းစိုင်းသော စကားများပြောကာ လီးအားထုတ်ကာ ပါးပြင်နှင့် ပါးစပ်အား လီးတန်ဖြင့် တဘတ်ဘတ် ရိုက်ပေးနေ၏။

" ကြိုက်လား …  ဖြေစမ်း … စန္ဒာ "

မေးလည်းမေး ပါးစပ်ထဲ လီးပြန်ထည့်ကာ အရင်းထိ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။

" အု … ဖလု … ဝေါ …… အင်း  ကြိုက်တယ် "

လီးပြန်အထုတ် အသက်လုရှုကာ ပြန်ဖြေလိုက်ရ၏။

" ခဏနေ … စန္ဒာ့ … လိုးမယ့် လီးကြီး … အားရအောင် စုပ်ထားစမ်း … ရော့  အင့် "

လျှာရဲ့ အထိအတွေ့နှင့် အာခေါင်ပျော့လေး ပွတ်တိုက် မှု့ကြောင့် လီးကြီးက တောင်မတ်ပြီး မာထင်လာရာ ဦးမင်းနိုင်မှာ လည်ပင်ကြောတွေ ထောင်လာပြီး ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏  နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ အကျိအချွဲတွေ ထွက်လာမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပေးလိုက် တော့၏။

ပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကြီးက သူမ မျက်နှာရှေ့  ရမ်းခါနေသည်။ လင်ဖြစ်သူ အမြတ်တနိုး နမ်းရှိုက်နေသော နူတ်ခမ်းလေးအား လီးနှင့် အလိုး ခံလိုက်ရတိုင်း  စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလို ကျေနပ် သလိုလိုနှင့် ခံစားမှု့က ရှုပ်ထွေးနေ၏။

" ကောင်းလိုက်တာ … စန္ဒာရာ … နေသော် ခုနေ နိုးလာပြီး … မြင်ရင် … ဘယ်လို နေမလည်း မသိဘူး "

ဦးမင်းနိုင် မှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခုံအား ဆွဲလှည့်ကာ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲလိုက်၏။

" အာ "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် လင်ဖြစ်သူ ဘေးထာပြီး သူစိမ်းယောင်္ကျားမှ သူမစောက်ပတ်လေးအား ဖြဲကြည့်နေသဖြင့် မျက်နှာပူကာ ခေါင်းလေး ဘေးလွဲ ထားလိုက်ပြန်သည်။ လင်တော်မောင် နိုးလာမလားဟု တွေးကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်နေရ၏။ ရုတ်တရက် အဖုတ်လေးပေါ် ဦးမင်းနိုင် လျှာဖျားလေး  ထိကပ်လာသဖြင့် အတွေးစ ပျက်ကာ ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားနှင့် အောက်ဖက် ငုံ့ကြည့်မိသည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှ စ၍ အစိလေးပေါ်ထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပေးသဖြင့် ဖင်ကြီး အလိုလို ကြွတက် သွားရပြန်၏။ လင်တော်မောင် ဦးနေသော် ခဏတိုင်း ယက်ပေးသော်လည်း ခံစားမှု့က ဒီလောက် မကြွခဲ့ပေ သူမကိုယ်သူမ အံအောနေသည်။

စောက်စိ လေးမှာ ပြူးထွက်လာပြီး စောက်ရေများ အိုင်လာကာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျလာတော့၏။ အဖုတ်ဘေး နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက် ဖေါင်းကြွလာရင်း အလိုလျောက် ပေါင်တန်လေး ထပ်ဖြဲကာ ခါးကော့ ပေးနေပြန်သည်။ ထိုစဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်အား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖြဲကာ ညဘက် လက်ခလယ်ဖြင့် အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးလိုက်၏။

" အ   …… ရှီးးးး းးးးး …… အဟင့်  ဟင့် "

စောက်ပတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားကလေးများအား လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်နားမှ အစိလေး ထိုးကလော်ပေးရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အကြောထဲ တဖျင်းဖျင်းနှင့် အရသာ ထူးနေရသည်။ လက်ချောင်းလေးအား အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေရင်း အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးရာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်လာ၏။

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ဘေးမှ မူးမှောက်နေသော လင်တော်မောင်အား ဂရုမစိုက်တော့ပဲ အားမလို အားမရဖြင့် ဖင်ကြီး ကော့ကာ လက်ချောင်းထိပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်အား လိုက်တေ့နေရပြန်သည်။

" ထပြီး … စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက် လှန်လိုက် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ကော့ပျံနေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်အား ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ ဒစ်မြုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖိသွင်းပစ်၏။ တဗျစ်ဗျစ် မြည်သံနှင်အတူ အဖုတ်ထဲ လီးကြီး အရင်းထိ ဝင်သွားတော့သည်။

"  အီး …… ကျွတ်ကျွတ် … ဖြေးဖြေးလုပ်နော် … ရှင့်ဟာက … တုတ်တယ်  … ကိုမင်းနိုင် … အဟင့် "

တချက်ထဲနှင့် လီးအရင်းထိ ဝင်လာသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကာ ဒူးကွေး မြှောက်ပြီး ခုံပေါ် ထောက်ထားသော လက်မောင်းအိုး ၂ဖက်အား ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်၏။ တုတ်ခိုင် ကြီးမားသော လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ ဒူးမြှောက်ခံထားသဖြင့် လီးအရင်းနား ရောက်တိုင်း ကပ်မသွားစေရန် ဒူးဖြင့် တွန်းထားရ၏။ စောက်ခေါင်းဝ လေးမှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော် လီးတချောင်းသာ ဝင်ဘူးသဖြင့် စံချိန်မှီ လီးကြီးအား အံကြိတ်ခံနေရသည်။

မျက်နှာတဝိုက် ချွေးစေးပြန်ကာ အံကြိတ်ခံနေသော မျက်နှာချောချောလေးအား ကြည့်ကာ ဦးမင်းနိုင်မှာ နို့အုံတဖက်အား ကုန်းစို့ကာ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား  မနာ့တနာ ကိုက်ပေးလိုက်၏။ လီးတဝက်လောက်ပဲ အထုတ်သွင်း လုပ်ကာ လွတ်နေသော နို့အုံတဖက်အား ညှစ်ချေ ပေးနေတော့သည်။ ခဏအကြာတွင် လီးအရင်းထိ ဆက်ကနဲ့ ဆောင့်လိုးရင်း ခါးအားဖြင့် ဝိုက်ပေးရာ လီးအရင်း အောက်ဖက်မှ လဥနှစ်လုံးမှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ဖင်ဝလေးအား မထိတထိဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးသလို ဖြစ်နေ၏။ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးကြီးမှ ချိတ်ဆွဲပေးရင်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ စို့ပေးနေသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်ကလည်း ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲပေးရင်း မသိမသာလေး ကော့ထိုးနေသည်။

မျက်လုံးရွှဲကြီးများနှင့် ဦးမင်းနိုင်အား စိုက်ကြည့်ကာ တအီးအီးဖြင့် ညည်းသံလေး ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ နို့စို့ရင်း မျက်နှာလေးအား အဆက်မပြတ် ကြည့်နေသဖြင့် အကြည့်ချင်းဆုံသည်နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်သည်။ နို့အုံနှစ်ဖက်အား စုံညှစ်ကာ အရင်းထိ ကပ်ထားသော လီးအား ဒစ်ဖျားနားထိ ထုတ်ကာ တဆုံး ဆောင့်လိုးပစ်၏။

" ဗျစ် … အ …… ဘွတ်   …  အားးးး ………… အမလေးးး "

စောက်ပတ်ထဲ  မဆန့်မပြဲဖြင့် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်က ဦးမင်းနိုင် လက်မောင်းအိုး ၂ဖက်အား ကုတ်ခြစ်ပစ်သည်။

" အီး  …… နာလိုက်တာ ကိုမင်းနိုင်ရယ် … အဟင့်   ဟင့် … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပါနော် "

သို့သော် ဒီတကြိမ် ဦးမင်းနိုင်မှာ မညှာတော့ပဲ ကော့ပျံနေအောင် ဆောင့်လိုးပစ်၏။ လီးကြီး ဝင်သွားတိုင်း ဒေါ်စန္ဒာကျော့် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်း သားလေးမှာ လိပ်ပါသွားကာ လီးပြန်အထုတ်တွင် အပြင်သို့ ဖေါင်းကားပါလာပြန်သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား လီးအရည်ပြား တင်းတင်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲခံရသဖြင့် နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း အရသာ ၂မျိုး တပြိုင်ထဲ ခံစားနေ၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ခါးအားဖြင့် ကြိတ်မွှေကာ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးပြန်သည်။

တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်ကြည်လေးများ ထွက်လာကာ တဇွိဇွိ တဇွပ်ဇွပ်ဖြင့် လီးအရသာ တွေ့လာရ၏။ လီးကြီး ပြန်အထုတ်တွင် စောက်ခေါင်း ထဲ ဟာသွားသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ဖင်ကြီးကြွလာပြီး လီးအရင်းထိ လိုက်ကပ်ပေးနေမိတော့သည်။ အသံမထွက်အောင် အံတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ဖင်ကြီးအား ကော့ကော့ ပေးနေမိတော့၏။

" ရှီးးးး …  အားဟား … အင့်  … စန္ဒာ လေးဘက်ကုန်း လိုက် "

အလိုးခံ ကောင်းနေစဉ် ဦးမင်းနိုင် စကားကြောင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် တုံ့ဆိုင်းတုံ့ဆိုင်းဖြစ်သွားပေမယ့် ဦးမင်းနိုင်မှာ လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ရှက်လည်းရှက် ကာမအရှိန်လည်း တက်နေသဖြင့် မြန်မြန်ပြီးသွားစေရန် စားပွဲခုံပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ခါးအား လက်ဖြင့်ဖိကာ ဒူးခေါင်း ၂ဖက်အား ကားခိုင်းရင်း ဖင်ကြားမှ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးကာ တချက်ထဲ လီးအရင်းထိဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းပြန်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အသံမထွက်အောင် ထိန်းထားသည့်ကြားမှ အားကနဲ့ အော်မိလိုက်ပြန်သည်။

" အားးးးး    အမေ့  …  သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ် "

အသံကအနည်းငယ် ကျယ်သွားသဖြင့် မူးအိပ်နေသော လင်ဖြစ်သူများ ကြားသွားမလားဟု စိုးရိမ်နေသော်လည်း  ဦးမင်းနိုင်မှာ ဆွဲဆွဲ လိုးနေတော့၏။ ဆောင့်ချက်က ထိထိမိမိနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ထဲ ဒစ်ကြီးမှ ပွတ်ဆွဲနေရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ဖင်ကြီးကော့ကာ လီးဝင်လာတိုင်း နောက်ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေး လိုက်ပြန်သည်။

" အို အို … ကောင်းလာပြီ ကိုမင်းနိုင်ရယ် … စန္ဒာ ခံနိုင်ပါပြီ … စိတ်ကြိုက်သာ လိုးတော့ … အ   အားးး  အားးးး ……… "

ဦးမင်းနိုင်မှာ တုတ်ခိုင်သောလီးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ပစ်လိုးရင်း နို့အုံ နှစ်ဖက်အား  ဆုပ်ချေပေးနေ၏။

" ဘွတ်  … အ … ဗျစ်    ဗျစ် … အမလေး … ကျွတ် "

လီးကြီးမှာ အဖုတ်ထဲ စီးကျပ်နေပြီး  ဆောင့်အားကလည်း အားပါသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ စုပ်သပ်ညည်းကာ စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရပဲ ဖင်ကြီးထောင်ကာ ရှေ့ကိုယ်လုံးအား ခုံပေါ် ပိပြားနေအောင် ကပ်ထား လိုက်၏။ သားအိမ်ဝ ဒုတ်ခနဲ့ လာလာ ဆောင့်သဖြင့် အံကြိတ်ကာ တောင့်ခံနေရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ ထိုစဉ် မူးအိပ်နေသော ဦးနေသော် နိုးလာကာ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် အိမ်သာဘက် သေး သွား ပေါက်ရာ ဦးမင်းနိုင်မှာ လီးအား အမြန် ပြန်ထုတ် ကာ အရင်ထိုင်ခဲ့သော ထိုင်ခုံပေါ် ပြန်ထိုင် နေလိုက်၏။

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာလည်း ခုံပေါ်မှ ဆင်းကာ အရက် ပုလင်းများ ဘီယာပုလင်းများ သိမ်းဆည်း နေတော့သည်။ နောက်ရက် မနက် လင်မယား ၂ယောက်လုံး ဦးမင်းနိုင် အား လေယဉ်ကွင်း လိုက်ပို့ရာ ဦးနေသော်မှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူအား မြန်မာပြည် အမြန် ပြန်လာရန် ပြောနေရှာ၏။

" မင်း ရှယ်ယာတွေ … အကုန်ရောင်းပြီး … အမြန် ပြန်လာကွာ … မင်းနိုင် "

" အေးပါ … နေသော်ရာ … မင်းကသာ ဇွတ်ခေါ်နေတာ … မင်း မိန်းမ က … မလှုပ်ပါလား "

" ဟမ် … စန္ဒာကလည်း … ကိုမင်းနိုင် ကို … မျော်နေပါ့မယ်ရှင် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော့် စကားကြောင့် ဦးမင်းနိုင် မျက်နှာကြီး  ပြုံးရွှင် သွားရာ ထိုအပြုံးကိုတော့ ဦးနေသော် တယောက် နားလည်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။


.................................................................................................

စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်း လေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူး တင်ရှိ ပါသည်။


မောင်ခြိမ့်



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။