Wednesday, March 10, 2010

အန်တီဦး (စ/ဆုံး)

အန်တီဦး (စ/ဆုံး)

အိတ်ကြီး ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော့် ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေ ပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီ တော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ ။

မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နာမည်ကြီး လင်မယားတွေ၊ သူတို့ ညားဖြစ်ကြတာကလဲ ဒီလိုအပျိုလူပျိုဘဝကတည်းက အန်တီလေးက သူရဲ့ကုန်ခြောက်တွေကို ဦးလေးရဲ့ စက်လှေနဲ့တင်ပြီးရွာတွေကိုအကြွေးစနစ်နဲ့ဖြန့်ချီခဲ့တာ၊ စီးပွားဖက်တွေလို့ဆိုရမယ်။

ဒါကြောင့် လူကြီးတွေက စီးပွားလဲပေါင်း လူချင်းပါ ဆုံဖက်သွားအောင် အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရော၊ အခုတော့ ဦးလေးတို့ လင်မယားက အသက် ၃၅ နှစ် ဝန်းကျင်တွေနဲ့ (၅) နှစ်အရွယ်နဲ့ (၃) နှစ်အရွယ် သားနှစ်ဦးတောင် ထွန်းကားနေခဲ့ပြီ။

ကျနော်အဖေက အစိုးရတာဝန်နဲ့ အဲဒီမြို့တာဝန်ကျေတော့ ဦးလေးတို့ အိမ်နဲ့ မနီးမဝေး ၂အိမ်ကျော်မှာ နေရတာပေါ့၊ ဦးလေးက အိမ်မှာနေတယ်လို့ကို သိပ်မတွေ့ရ၊ အချိန်ရှိသရွေ့စက်လှေတွေရှိတဲ့ ဆိပ်ကမ်းမှာပဲနေတာများတယ်။

နောက်ပြီး စက်လှေတွေနဲ့လဲ လိုက်သွားတတ်တော့ တစ်ပတ်မှာ တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာ ပြန်အိပ်တတ်တာပေါ့၊ အဲဒီလိုဖြစ်နေကြတော့ ဆိုင်အလုပ်သမားတွေ အဝင်အထွက်များတဲ့ အန်တီတို့အိမ်မှာ လာနေဖို့ ကျနော်ရဲ့ မိဘများထံ ခွင့်တောင်းလို့ ကျနော်ကို သူ့တို့အိမ်ခေါ်ထားတတ်တယ်လေ၊ ကျနော်လဲတော်တော်ပျော်ပါတယ်။

အန်တီတို့က ကုန်ခြောက်ဆိုင် ဖွင့်ထားတယ်ဆိုတော့ စားစရာသောက်စရာ သရေစာက အတော်များ ခလေးတွေကလဲ ချစ်စရာကောင်းဆိုတော့ မိဘတွေအိမ်တောင် သိပ်မပြန်ဖြစ်တော့ဘူး။

အန်တီအကြောင်းကို နဲနဲ ပြောပြရဦးမယ်၊ အန်တီက အသားဖြူဝင်းဝင်းလေး၊ အရပ်ကတော့ သာမန်မိန်းမတွေ အရပ်လောက်ပဲ၅ ပေနဲ့၂ လက်မလောက်၊ ခလေးက နှစ်ယောက်မွေးထားပြီးတော့ ကိုယ်လုံးက အရမ်းမဝဘဲ ပြည့်ပြည့်လေး၊ စိုစိုပြည်ပြည်ထွားထွားကားကားနဲ့ နှစ်သားမွေးထားတော့ နှစ်သွေးလှနေတယ်လို့ပဲဆိုရမယ်။

အန်တီနာမည်က တင်တင်ဦး၊ ကျနော်ကတော့ အန်တီဦးလို့ခေါ်တတ်တယ်။ အန်တီဦးတို့အိမ်မှာ နေတုန်း ကျနော်အတွက် အလုပ်အရှုပ်ဆုံးအချိန်က ညနေပိုင်းပါ၊ ကျနော်က ၄ နာရီကျော်ရင် ကျောင်းကနေအိမ်ပြန်ရောက်။

ညနေ ၅ နာရီ ဝန်းကျင်ဆို အန်တီဦး ကုန်ခြောက်ဆိုင်က ပြန်လာပြီ၊ အန်တီဦးအိမ်ကို ရောက်လာရင်မီးဖိုခန်းထဲကို ဝင်လို့ စီမံစရာတွေကို စီမံတယ်၊ ၆ နာရီကျော်ရင်ရေချိုးပြီ။ အန်တီဦးတို့ အိမ်က ပျဉ်ကာ လျှာထိုခင်း နှစ်ထပ်အိမ်၊ မိသားစုတွေက အောက်ထပ်မှနေကြပြီး ကျနော်ကတော့အပါ်ထပ်အန်တီဦးတို့အိပ်ခန်းအပေါ် တည့်တည့်မှာ။

ကျနော်ရဲ့ အိပ်ခန်းနောက်ဖက် ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရင် အောက်မှာ ရေချိုးတဲ့နေရာ၊ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို အလုံအခြုံကာရံထားပေမယ့် အမိုးမရှိတော့ တစ်ယောက်ယောက် ရေချိုးရင် အပေါ်ထပ်ကနေ မြင်နေရတာပေါ့။

အန်တီဦး ရေချိုးတာကို အမှတ်တမဲ့ကနေ အမှန်တစ်ကယ် ချောင်းကြည့်မိတဲ့ အဖြစ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်၊ ပြတင်းပေါက်တော့ ဖွင့်မကြည့်ရဲဘူး။ အိမ်ကာထားတဲ့ပျဉ်ပြားကြားနေ ချောင်းကြည့်ရတာ၊ မချောင်းခင်းအခန်းတံခါးကိုတော့ သတိတရ ပိတ်ရသေးတယ်။

တော်ကြာ တစ်ယောက်ယောက်အခန်းထဲ ဝင်လာရင်အဆူခံရမှာလေ၊ အန်တီဦးက ရေချိုးတိုင်း အတော်လေးပါးလွှာတဲ့ ထမိန်အဟောင်းနဲ့ ရေချိုးတတ်တော့ချောင်းကြည့်ရတဲ့ ကျနော်မှာ ရင်တုန်ပန်းတုန်နဲ့ရင်ခုန်နှုန်းတွေမြန်မိရောပေါ့။

ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးကို အပေါ်စီးကနေ မြင်ရတာ ရင်သားနဲ့ဖင်တွေဟာလဲ လုံးထွက်နေတာ၊ လုံချည်လေးကို အသာဖြေချလိုက်ပြီး ရင်သားနှစ်ကို ဆပ်ပြာတိုက်နေတာကို တွေ့လိုက်တိုင်း ကျနော်လဲ လိင်တံကိုလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လို့ ရှေ့နောက်ခပ်သွပ်သွပ်လေး လှုပ်ရှားမိတာပေါ့။

အန်တီဦး ရေးချိုးလို့ပြီးသွားတိုင်းလဲ ရေစိုထမိန်ကိုလဲရင် မျက်တောင်မခတ်ပဲ ချောင်းကြည့်ဖြစ်တာ၊တစ်ခါတလေ ဗိုက်သားဖွေးဖွေး ဖင်လုံးဖွေးတွေ အထိတောင် မြင်ရလိုက်ရတာ အသဲ တစ်အေးအေးဗျာ၊ ဂွေလှိမ့်နေတာကိုလဲ မပြီးအောင်ထိမ်းထားရသေးတာ။

နောက်ထပ် ဇာတ်ဝင်ခန်းက ကျန်သေးတယ်လေ၊ အန်တီဦးက ရေချိုးပြီးသွားရင် အိမ်ခန်းထဲကို ဝင်တော့ကျနော်လဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မှောက်၊ ပေါက်နေတဲ့ကြမ်းကြားကနေ ဆက်ချောင်းတာ၊ ရေသုတ်တာတွေမှန်တင်ခုံရှေ့မှာသနပ်ခါးသွေးပြီး လိမ်းတာတွေက မထူးခြားသေးဘူး။

အကောင်းဆုံး မြင်ကွင်းက အဝတ်အစားဝတ်တာပဲ၊ အခန်းထဲမှာ ခလေးတွေ မရှိရင် ရင်လျားထားတဲ့လုံချည်ကို ခါးမှာပြင် ဝတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ အတွင်းခံဝတ်တယ်၊ အင်္ကျီဝတ်တတ်တယ်။

အာလုံးလဲ ပြီးရော ကျနော်လဲ ဂွေလှိမ့်လို့ပြီးသွားလို့ သုတ်ရည်တွေလဲ ထွက်သွားရော၊ နောက်တော့ ကျနော်လဲရေချိုးပြီး ည ၇ နာရီဝန်းကျင်မှာ ညစာကို အတူစားကြတာပေါ့။ အဲဒါက ကျနော်ရဲ့ တစ်နေတာ လုပ်ဆောင်မှုတွေထဲက လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုပါ၊ ညစာအတူစားဖြစ်ရင်လဲ ကျနော်ကသာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေတာ အန်တီဦးက ဘာမှမသိ။

ကျနော်ကတော့ အန်တီဦး ကျောခိုင်းသွားရင် အတွင်းခံတွေ ဝတ်မထားတတ်တဲ့ ဖင်လုံးတုန်တုန်ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း ရင်တွေခုန်နေတာ၊ အိပ်ရေးတွေလဲပျက်၊ ဒူးတွေလဲချောင်၊မျက်ကွင်းတွေလဲကျပေါ့။

ဂွေတွေလှိမ့်တာများတော့ ခုတင်ဘေးနံရံမှာ သုတ်ရည်တွေပေလို့ ခြောက်နေတဲ့ နေရာတွေက အများသား၊ တစ်ခါတစ်လေ အန်တီဦးက အခန်းလာရှင်းပေးတိုင်းပြောလေ့ရှိတာက

“ လူပျိုနံ့ရတယ် အခန်းထဲ ဘာတွေလုပ်နေသလဲ” တဲ့၊ 

ဘာကို ဆိုလိုမှန်းမသိပေမယ့် ကျနော်ရောယောင်ပြီး ရှက်နေတာပေါ့၊ ပြီးရင်

“ ငါ့တူလူပျိုဖြစ်နေပြီ” 

ဆိုတာလဲ မကြာခဏ ပြောတတ်သေးတာ။ မနက်မိုးလင်းတော့ အိပ်ရာကနိုးရင် အန်တီဦးလဲ ချက်ရပြုတ်ရ ဆိုင်ကိုသွားဖို့ပြင်ဆင်၊ ကျနော်လဲ ကျောင်းသွား၊ မအားတတ်ကြဘူး၊ ခလေးတွေကတော့ သူတို့ရဲ့ အဖွားတွေနဲ့ ကျန်ခဲ့တာပေါ့၊ ကျောင်းတက်နေရတဲ့ အချိန်တွေမှာ အချိန်တွေက ကုန်လွယ် လွန်းလိုက်တာ၊ စိတ်တွေက စောနေခဲ့ပြီးညနေအိမ်ပြန်ရောက်ဖို့သာ စိတ်စောနေခဲ့တာပေါ့၊ ကျောင်းမှာ ကောင်မလေးတွေကို တွေ့နေရပေမယ့်အန်တီဦးရဲ့ ရင်သားနဲ့ ဖင်လုံးတွေကိုသာ စွဲစွဲလန်းလန်း မြင်ယောင်မိနေတာ။

ဒီလိုနဲ့ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေ ရောက်တော့ ရွာတွေကိုပေးထားတဲ့ ကုန်ခြောက်ဖိုးအကြွေးတွေ လိုက်သိမ်းဖို့ အန်တီဦး ခရီးထွက်ရင်လိုက်သွားရတယ်၊ ပထမဦးဆုံးသွားရမယ့် ရွာက ဟိုင်းကြီးကျွန်းနားအထိတောင်။

ညနေ ၅ နာရီလောက်ထဲက သင်္ဘောစစီးရတာ၊ သင်္ဘောက တစ်ထပ်သင်္ဘောလေး၊ သင်္ဘောပေါ်မှာက ကုန်တင်တာများပြီး ခရီးသယ်တွေက နဲ့တော့ ဟိုတစ်စုဒီတစ်စုရယ်၊ ကျနော်နဲ့အန်တီဦးက သင်္ဘောဝမ်းဗိုက်ကုန်တင်ပေါက်ပေါ်မှာ နေရာရတော့ အခင်းလေးတွေခင်းပြီး ထိုင်လိုက်လှဲလိုက်စကားပြောလိုက်နဲ့ပေါ့။

တစ်ညအိပ်ခရီးဆိုတော့ ပျင်းစရာ၊ အန်တီဦးကတော့ ကျနော့်ကို ကျောင်းအကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း ကျောင်းစာအကြောင်းတွေ မေးလိုက်ပြောလိုက်နဲ့ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ သင်္ဘောပေါ်မှာတင် ထမင်းချိုင့်နဲ့ထည့်လာတဲ့ ထမင်းကိုစား၊ ပျင်းရိစရာ ညဦးပိုင်းကိုဖြတ်ကျော်ရင်း ည ၉ နာရီကျော်တော အိပ်ရုံပဲရှိတော့တာပေါ့။

ကုန်ပက်နေရာပေါ်မှာက ကျနော်တို့နှစ်ဦးထဲဆိုတော့ အိပ်မယ်လဲ လုပ်ရော အန်တီဦးက သူသယ်လာတဲ့တစ်ယောက်အိပ်ခြင်ထောင်လေးနဲ့ မုဒုံစောင်ပါးလေးကို ထုတ်လို့ခြင်ထောင်ကိုလဲ မရမကအဆင်ပြေအောင်ထောင်လိုက်သေးတာ။

နောက်တော့ ကျနော်နဲ့ အန်တီဦး ခြင်ထောင်လေးထဲမှာ ပူးပူးကပ်ကပ်ပဲ လှဲအိပ်ကြတာပေါ့၊ သင်္ဘောရဲ့ စက်သံကလဲ ဆူညံတော့ အိပ်လို့မရ။ လေကလဲ တိုက်တော့ ချမ်းသေး၊ နောက်တော့မှ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း သိတိထားမိလာတာ အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးပဲ၊ ဒီကိုယ်သင်းနံ့ကြောင့်စိတ်ထဲမှာ ပြန်မြင်ယောင်လာတာက အန်တီဦးရေချိုးနေတဲ့ မြင်ကွင်းတွေပဲ။

အဲဒီတော့ ကျနော်လိင်တံက အလိုလိုပဲ မာကျော ထောင်မတ်လာခဲ့ပြီ၊ အန်တီဦးသိသွားမှာ စိုးရိမ်တော့ကျောခိုင်းလိုက်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်အိပ်ရင်း လိင်တံကို ပေါင်ကြာမှား ညှပ်ထားမိတယ်လေ။ ဒီလိုနဲ့တော်တော်လေးကြာလာတော့ လေကတိုက်လို့ အေးလာတယ်၊ အန်တီဦးက တစ်ထည်တည်း သယ်လာတဲ့ မုဒုံစောင်ပါးလေးကိုကျနော်ကိုလဲ ခြုံပေးတာပေါ့၊ စောင်ကသေးနေတော့ နှစ်ဦးသားအတွက်က မလုံခြုံတော့။

အန်တီဦးက ကျနော်ကို ကျောခိုင်းလို့ ဘေးတိုက်အိပ်လိုက်ပြီး ကျနော်ကိုလဲ သူ့နောက်ကျောကို မျက်နှာမူခိုင်းပြီး ကပ်အိပ်ခိုင်းတော့တာ။ ကျနော်တော့ ဒုက္ခရောက်ပြီပေါင်ကြားထဲက ထောင်နေတဲ့ လိင်တံကို အန်တီဦး ဖင်ကို သွားမထိုးမိအောင် ကိုယ်လုံးကို ခွာထားရင်း စောင်ကိုခြုံတော့ စောင်သေးသေးနဲ့ အဆင်မပြေပြန်။

နောက်တော့ အန်တီဦးက လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကျနော်ရဲ့ ခါးကိုဆွဲလိုက်ပြီး သူ့နောက် တင်ပါးကို ကပ်ခိုင်းလိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား စောင့်အောက်ကိုတော့ ရောက်သွားပါရဲ့ ။ ကျနော့် လိင်တံက အန်တီဦးရဲ့ ဖင်ကို သေသေချာချာ ထောက်မိနေပြီ၊ အဲဒီတော့မှာ အန်တီဦးဆီက အသံထွက်လာတော့တယ်

“ ငါ့တူ လူပျိုဖြစ်နေပြီပဲ” တဲ့။

ခဏလေး ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက်မှာ အန်တီဦးရဲ့ လက်က ကျနော်လက်ကို လှမ်းယူလို့ သူကိုယ်လုံးကိုဖက်ထားခိုင်းလိုက်ပြီး ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေကို သူ့ရဲ့ ရင်သားပေါ်မှာ တင်လိုက်ပြီး သူလက်က အပေါ်ကနေ ဖိအုပ်လို့ထားတာပေါ့၊ ပြီးတော့ကျနော့်ကိုပြောသေးတာ။

“ အိပ်တော့” တဲ့၊

ဘယ်လိုမှ အိပ်မရပါဘူးဗျာ၊ စက်သံက ဆူဆူညံညံစိတ်တွေက ဂယောက်ဂယက်၊ ရင်တွေက သင်္ဘောစက်သံနဲ့အတူ တစ်ဒုန်းဒုန်း၊ လိင်တံကလဲ ပြန်ကိုမပျော့နိုင်တော့ဘူး။ ဖင်ကို တည့်တည့် ထောက်ထားမိနေတာ၊ ပိုဆိုးတာက အန်တီဦးက ညောင်းလို့ နဲနဲလှုပ်လိုက်ရင်ဖင်က လိင်တံကို ပွတ်မိသွားတော့ ထိပ်တွေတောင်ကျင်သွားတယ်၊ လိင်တံက တောင်ပါများတော့နာလို့တောင်လာပြီ။

ခဏနေတော့ အန်တီဦးလဲ အပေါ့သွားလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ထထွက်သွားတော့ ကျနော်ရဲ့ လိင်တံက စောင်အောက်မှာ ထောင်ထောင်တန်းတန်းကြီး ကျန်ခဲ့ရော။

အန်တီဦး ပြန်လာလို့ အိပ်ရင် ခုနကလိုများ အိပ်ခွင့် ရပါတော့မလားလို့တောင် စိုးရိမ်မိလာတယ်၊ ပြန်ရောက်လာတော့ အန်တီဦးလဲ ခြင်ထောင်ထဲကို ဝင်လာပြီး စောင်အောက်ကို အသာလေး တိုးဝင်လာတော၊ ကျနော်လဲ မျက်စိမှိတ်လို့ ကြိုးစားအိပ်နေတာပေါ့။

ရင်ထဲမှာလဲ ပျော်သွားတယ်။ အရင်အတိုင်းပဲ အိပ်ပြန်ပြီ၊ ဒီတစ်ခါ ပြန်အိပ်ဖြစ်တော့ ကျနော်လိင်တံက အန်တီဦးရဲ့ ဖင်ကြားတည့်တည့်မှာပေါ့။ သင်္ဘောကလဲ ပင်လယ်ဘက်ကို ထွက်နေတော လှိုင်းတွေနဲ့ လူးလားပြီးကျနော်တို့နှစ်ဦးလဲခြင်ထောင်ထဲမှာ တစ်လှုပ်လှုပ်နဲ့လေ။

ဖင်ကြားကို ကျနော်ရဲ့ လိင်တံက အဆက်မပြတ် ပွတ်နေတော့တာ၊ ကြာလာတော့ လှိုင်းကြောင့်လား အန်တီဦး ကိုယ်တိုင်ပဲ လှုပ်နေသလား မသိတော့ဘူး၊ အန်တီဦးရဲ့ ခါးက အသာလေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်နဲ့ လှုပ်နေတော့ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်ဗျာ။ ကျနော်လက်တွေကလဲ အင်္ကျီပေါ်ကနေ အန်တီဦးရဲ့ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ထားမိပြီ၊ အလုံးအထည်က ကျနော်ရဲ့ လက်ဝါးထက်တောင်ကြီးနေပြီး လက်ဝါးနဲ့တောင်မအုပ်မိဘူး။

အဲ့လို ရင်သားကို ညှစ်လိုက်ရင်ခါးအောက်မှာ အန်တီဦးရဲ့ ခါးက ကော့လို့ ဖင်က ကျနော့် လိင်တံရှိရာကို ပိုပြီးတိုးကပ်လာသလိုပဲ၊ မီးအလင်းရောင်ကလဲနဲ ခြင်ထောင်ကလဲထောင်ထား စောင်အောက်မှာ လှုပ်ရှားနေကြတာဆိုတော့ ကျနော်တို့ ၂ ဦးကိုဘယ်သူမှ သတိမထားနိုင်လောက်ဘူးလို့ ထင်မိတယ်။

အန်တီဦးရဲ့ လက်တွေက စောင်ထဲမှာ ခါးအောက်ပိုင်းကို ဆင်းလာပြီး အရင်ဆုံး ကျနော်လိင်တံကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ အန်တီဦးက သူ့ရဲ့ ထမိန်ကို အပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ကျနော်ရဲ့ ပုဆိုးကိုလဲ သူပဲ ဆွဲလှန်လိုက်တာပေါ့၊ အဲဒီတော့မှာ အသားချင်းထိမိလို့ အန်တီဦး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်မထားတော့ဘူးဆိုတာကို သိလိုက်တော့တယ်လေ။

အန်တီဦးက သူ့ရဲ့ လက်နဲပဲ ကျနော်ရဲ့ လိင်တံကိုင်လို့သူ့ရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို ဖိထည့်လိုက်တော့တာ၊ ဇိမ်ပဲဗျာ လိင်တံက ဖင်ကြားထဲမှာ လုံးဝ ညှပ်နေတော့တာ၊ ကျနော်လဲ တတ်သလောက်မှတ်သလောက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်ကလေး လုပ်မိတော့တာပေါ့။

အန်တီဦးက ခါးကိုခွက်လို့ ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးထားတော့တာပေါ့၊ နောက်တော့ အန်တီဦး ပေါင်လေးတစ်ချောင်း အသာကြွပြီး လက်နဲ့ဘယ်လိုလုပ်လိုက်လဲတော့ မသိ။

ကျနော်ရဲ့ လိင်တံထိပ်ခေါင်းက ပူနွေးစိုစွတ်နေတဲ့ အပေါက်ကလေးထဲကို ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်၊ ကျနော်ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း တုန်းပါ့၊ အဲဒီအချိန်အထိ ကျနော်လိင်တံထိပ်ခေါင်းက ဖင်ထဲဝင်သွားတာလား ပိပိထဲဝင်သွားတာဆိုတာကို သေသေချာချာမသိခဲဘူး။

နောက်တော့မှ လက်တစ်ဖက်က ပိပိအမွှေးတွေကို စမ်းကြည့်ရင်း လက်နဲ့ ကိုင်ကြည့်တာ လိင်တံက ပိပိထဲမှာဆိုတာကို သိလိုက်တော့တယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ အမွှေးတွေက အတော်ကို ထူထဲပြီး ပျော့ပြောင်းနေတော့တာ။ဆီးခုန်ကလဲဖောင်းဖောင်းတင်းတင်းကြီး ဆိုတာကိုလဲ လက်နဲ့အသေအချာ ကိုင်မိလိုက်တော့တယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ ခေါင်းက ကျနော့်မျက်နှာနားကိုတိုးလို့ ကပ်လာတော့ ကျနော်လဲလုပ်မိလုပ်ရာ ပါးကိုနမ်းမိလိုက်ရော။

အန်တီဦးရဲ့ လက်က ကျနော်နဲ့ တင်ပါးကို သူဖက်နဲ့ မကပ်ကပ်အောင် ဆွဲပေးနေရင်း ကျနော်တို့ နှစ်ဦးသား စောင်အောက်မှာ အသာလေး ညှောင့်နေကြတော့တာပေါ့။ လိင်တံကတော့ ထိပ်ခေါင်းလောက်ပဲ ပိပိထဲကို ဝင်နေပြီး ကျန်နေတဲ့လိင်တံတစ်ချောင်းလုံးက အန်တီဦးရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ အလျားလိုက်ညှပ်နေခဲ့တာပေါ့။

ဘယ်လောက်ပဲ ဝင်နေနေ ဘယ်လိုပဲ ညှပ်ညှပ်ကျ နော်တော့ ကောင်းနေတော့တာပဲ၊ ကောင်းနေတယ်သာပြောရတာ သင်္ဘောပေါ်မှာ အားရပါးရ လုပ်လို့လဲမရ၊ ကုန်ပေါက်ကို ပိတ်ထားတဲ့ ပျဉ်ပြားကြီးတွေကလဲမညီမညာဆိုတော့ ကြာတော့ ခါးရိုးတွေ နာလာရော။

လိင်တံကလဲ ထိပ်ဖျားလောက်ပဲ ဝင်နေ၊ ပိပိထဲလဲ အဝလောက်မှာပဲ ပြူတစ်ပြူတစ် ဖြစ်နေတော့ ကျနော်ရော အန်တီဦးပါ နှစ်ယောက်လုံး အားမရတော့ဘူး။

ပုံစံပြောင်းလိုက်ရင်လဲ ခြင်ထောင်အပြင်ပဲ ရောက်ကုန်မလား၊ ခြင်ထောင်ကြိုးပဲ ပြတ်ကျကုန်မလား သိတော့ဘူး၊ ဒါကြောင့် အန်တီဦးက ဒီတိုင်းလေးပဲထည့်ထားပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး နေရင်း အိပ်တော့လို့ ပြောလာတယ်၊ ကျနော်လဲ ပြောတဲ့အတိုင်းနေတာပဲ။

အိပ်လို့လဲမရ လိင်တံက ဘယ်လိုမှပြန်မကျ တင်းမာနေဆဲပဲ၊ နောက်တော့ အန်တီလေးက ကျနော်ရဲ့ လိင်တံကို ပိပိထဲကနေ ထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လို့ အိပ်တော့တာပေါ့၊ ကျနော်လဲ အဲလိုလှည့်လာတော့ ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး လက်တွေက ရင်သားပေါ်မှာ ထားလို့ဖိပွတ်နေမိတော့တာ။

အကျီကရှေ့ကြယ်သီးနဲ့ဆိုတော့ လက်နဲ့စမ်းရင် ကြယ်သီးတွေလဲ ဖြုတ်မိလိုက်တော့ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ ဘော်လီရဲ့ အပေါ်ပိုင်းက ရင်သားတွေ ဖွေးကနဲပေါ်လာပါလေရော။ ဒါကြောင့် ကျနော်လဲ အန်တီဦးကို နို့ဆို့ချင်တယ်လို့ ပြောမိလိုက်တော့ ခဏတော့ တွေဝေနေပြီး နောက်တော့ ဘော်လီချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပေးတာပေါ့။

ကျနော် ညနေတိုင်း ချောင်းကြည့်ခဲ့ရတဲ့ ရင်သား ဖြူဖြူထွားထွား နှစ်ခု ။ အခုတော့ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ရပြီ၊ ခလေးတစ်ယောက်လို နို့သီးခေါင်းကပိုပဲမဲပြီးစို့တော့ အန်တီဦးကတောင် တားယူရတယ်၊

“ တစ်ခြားနေရာကို လျှာနဲ့လျှက်လို့ ရတယ်” 

လို့ ပြောတော့တာ၊ ကျနော်လဲ မလုပ်တတ်တော့ အန်တီဦး ပြောတဲ့ အတိုင်း လိုက်လုပ်တော့တာပေါ့၊ ကြာလာတော့ အန်တီဦးရဲ့ အသက်ရှုထုတ်လိုက်တဲ့ လေတွေက ကျနော်ရဲ့ ဆံပင်ပေါ်ကိုကျနော်ပြီး ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းကိုလက်နဲ့ကိုင်ရင်း ရင်သားတွေနဲ့ ဖိကပ်ထားတယ်လေ။

အန်တီဦးရဲ့ ပေါင်တစ်ဖက်ကလဲ ကျနော်ကို ခွထားရင်း ခါးကိုရှေ့ ကော့လို့ ပိပိကို ကျနော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ဖိပွတ်နေတော့တာ။ အန်တီဦးက အဲဒီလိုကော့ပြီး ပွတ်နေတော့ ကျနော့် လက်တွေက အောက်ကို ဆင်းသွားပြီး ပိပိထဲကို လက်ညှိးထိုးထဲ့ကြည့်လိုက်တာ ပိပိကတော့ အပေါက်ကျယ်နေပြီ။ အရည်တွေက အတော်ကိုရွှဲနစ်နေတော့တာလေ၊

ကြားဖူးနားဝနဲ့ လုပ်တတ်သလောက် လုပ်ရင်း လက်ညှိုးကို ပိပိထဲမှာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်တွေ လုပ်လိုက် ပိပိရဲ့ အပြင်မြောင်းထဲ ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့တာ။ လက်နဲ့ပိပိတစ်ခုလုံးကို ပွတ်နေရင်း သတိထားမိလိုက်တာက အန်တီဦးရဲ့ အစိက တော်တော်ကြီးနေတယ်လို့ ထင်နေမိရတယ်၊ လက်သန်းထိပ်လောက်တောင်ရှိလောက်မယ်လို့ ထင်မိတာပေါ့၊

ကိုင်လို့ ကောင်းကောင်းနဲ့ အစိကိုပဲ ကိုင်လိုက်ပွတ်လိုက် လုပ်နေတာ။ အန်တီဦးလဲ တစ်အစ်အစ်နဲ့ အံကျိတ်လို့ငြီးသံတွေ ထွက်လာပြီ။

ကျနော်လဲ လက်ညှိးကို ပိပိထဲကိုထည့်ထားပြီး လက်မနဲ့ပဲ အစိကြီးကို ပွတ်နေမိတော့တာပေါ့၊ တော်တော်လေးကြားသွားတော့ အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးက တောင့်င်းတောင့်တင်းကြီး ဖြစ်သွားပြီး ကျနော်ကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားပြီး နောက်ငြိမ်ကျသွားတော့တာ။

ဘာဖြစ်သွားမှန်းတော့ ကျနော်လဲ မသိဘူး၊ အစိကြီးကို ဆက်ပွတ်တော့ တုန်တက်သွားပြီး ကျနော့်လက်ကိုပိပိကနေ ဆွဲဖယ်လို့ လက်ညိုးကို သူ့လက်နဲ့ သုတ်ပေးတော့တာပေါ့၊ ပြီးတော့ အန်တီဦးက ကျနော်ကို ဖက်ထားရင်း သက်ပြင်းတွေ အခါခါချလို့ အမောဖြေနေပုံပဲ၊ ပြီးတော့ ကျနော်ကို ခပ်တင်းတင်းဖက်လို့ နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းတော့ ကျနော်အသက်ရှူတွေကျပ်သွားပြီး မောသွားတော့တယ်။

နောက်တော့ အန်တီဦးက ကျနော့် လိင်တံကို သူ့လက်နဲ့ ကိုင်လို့ ပွတ်ပေးတယ်လေ၊ အထိအတွေ့ကိုက အတော် ကွာခြားတာပဲ။ အရင်တုန်းက ကိုယ်လက်နဲ့ကိုယ် ကိုင်ပြီး ဂွေလှိမ့်တာနဲ့ အန်တီဦး ကိုင်ပေးတဲ့အထိအတွေ့ အတော်ကြီးကို ကွာခြားနေတော့ လိင်တံက ရွစိရွစိနဲ့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

ဒါပေမယ့် တစ်ခုဆိုးတာက အန်တီဦးက ကျနော်ကို အရည် ထွက်သွားတဲ့အထိ လုပ်မပေးဘူး၊ ဂွေလှိမ့်ပေးနေတာတွေ ရပ်လိုက်ပြီး

“ နောက်မှပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ် အခုအိပ်ကြမယ်”

တဲ့၊ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ နားမလည်ဘူး။

ပြောတဲ့ အတိုင်းတော့ နားထောင်းလိုက်ပြီး အန်တီဦးဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်လေ၊ မနက်မိုးလင်းခါစမှာ သင်္ဘောက ဆိပ်ကမ်းကပ်လို့ ဆင်းခဲ့ကြတယ်။ ပြီးတော့ ရွာထဲက အကြွေးရစရာရှိနေတဲ့ကုန်ခြောက်ဆိုင် ပိုင်ရှင်ရဲ့ အိမ်ကို သွားကြပြီး ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရေးလုပ် ရေချိုးအဝတ်အစားတွေ လဲပြီးနောက် ဆိုင်ရှင်နဲ့မနက်စာစားရင်း စကားပြောကြတာပေါ့။

မနက် ၉ နာရီလောက်တော့ စက်လှေနဲ့ ရွာနီးချူပ်စပ်က အခြားရွာလေးတွေကို သွားလို့ အကြွေးလိုက်တောင်းကြတယ်လေ၊ ညနေ ၄ နာရီထိုးတော့မှာ တည်းခိုမယ့်ရွာက အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာပြီး အနားရတော့တယ်။

အိမ်ရှင်က ကျနော်နဲ့ အန်တီဦးတို့ ညအိပ်ဖို့ အခန်းကျယ်တစ်ခန်း ပေးထားတယ်လေ၊ ဒီရွာမှာ ညအိပ်ရတော့မှာပေါ့၊ ညနေပိုင်းရေချိုးပြီး အဝတ်အစားတွေလဲတော့ အန်တီဦးရဲ့ ရင်သားတွေကို ကျနော်တစ်ကြိမ်တွေခွင့် ရခဲ့သေးတာ။

လိင်တံတောင် တော်တော် မာတောင်သွားသေးတယ်၊ အန်တီဦးကလဲ အဲဒါကိုသိတော့ ကျနော့် လိင်တံကိုလက်နဲ့ ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးကိုနမ်းရင်း “ ညရောက်မှ” တဲ့၊ ရင်ခုန်လိုက်တာလေ။ နောက်တော့ အန်တီဦးက အိမ်ရှင်နဲ့ စကားပြောရင်း ကျန်ခဲ့ပြီး ကျနော်ကတော့ ရွာထဲလျှောက်ကြည့်တော့တာပေါ့၊ ဘာမှတော့ ထူးထူး ဆန်းဆန်းမရှိပါဘူး၊ အိမ်ခြေ ၁၀၀ ကျော်လောက်ရှိတဲ့ ရွာကြီးပါ၊ လမ်းဆုံးတော့ လယ်ကွင်းနဲ့ ဆားကွင်းတွေပဲတွေ့ရတယ်။

ရွာလယ်မှာတော့ တောသူတွေ ရေခပ်ဆင်းနေကြတာပေါ့၊ ၆ နာရီခွဲကျော်လို့ မှောင်တော့မှပဲ အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး အန်တီဦးက ညနေစာ ထမင်းအတူစားဖို့ စောင့်နေလေရဲ့။

ညနေစာ စားပြီးတော့ အန်တီဦးတို့က အလုပ်ကိစ္စ စကားဆက်ပြောကြ၊ ကျနော်ကတော့ အတော်ပျင်းနေပြီ၊ ည ၈နာရီကျော်တော့မှ အိမ်ရှင်ကို နှုတ်ဆက်လို့ အပေါ့သွားလိုက်ပြီး အိမ်ခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ကြတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲမှာက ဟိုဖက်ဒီဘက် ခြင်ထောင်နှစ်လုံး ထောင်ပြီး အိပ်ရာခင်းလိုက်တာပေါ့၊ နောက်တော့အခန်းတံခါးပိတ် မှန်အိမ်မီးကိုမှုတ်လိုက်ကြပြီး ကျနော်ကို သူ့အိပ်ရာဖက်ကိုလက်ဆွဲလို့ ခေါ်ပါလေရော။

မှောင်သွားတော့မှ သတိထားမိတာ ကျနော်ဘေး ဘက်ကပ်ရပ်မှာ အခန်းတစ်ခန်းက ရှိနေသေးတာကိုး၊ ကျနော်တို့နှစ်ဦး အချိန်အတော်ကြာအောင်ဖက်ထားရင်း နှခမ်းချင်းနမ်းမိကြတော့တယ်။

အန်တီဦးက ကျနော်ကို နမ်းတဲ့ နည်းတွေ သင်ပေးနေတာပေါ့လေ၊ နမ်းနေရင်းနဲ့လဲ အန်တီဦးရဲ့ လက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ လိင်တံကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ရွရွလေး ပွတ်ပေးနေတာပေါ့။ အန်တီဦးက သူလုံချည်ကို ခါးအထက်ဆီ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်ရဲ့ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ ကျနော်ကို ဆွဲတင်လိုက်တော့တယ်။ ဆီးခုံချင်းထိကပ်လို့ အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရပြီ။

အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်တော့ ဘယ်အချိန်ထဲက ဘော်လီကို ချွတ်ထားမှန်းတောင် မသိ။ ရင်သားနှစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရရော၊ အန်တီဦး ရင်သားတွေက ကြီးတယ်လို့ ဆိုရမယ်၊ ခလေးနှစ်ယောက်ကို နို့တိုက်ထားခဲ့ပေမယ့် ရင်သားတွေက တင်းတင်းရင်းရင်းပဲ ရှိနေသေးတာ၊ နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ရှည်ထွက်နေပြီ၊

ကျနော်လဲ ညက သင်္ဘောပေါ်မှာ ပြောပြထားခဲ့တဲ့အတိုင်း ရင်သားတွေကို နမ်းပေးလိုက်တော့ နို့သီးခေါင်းတွေ မာကျောလာလေရော။ ပြောရရင် ကျနော်က စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး ဒါပြီးရင် ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာတောင် မသိ၊ အန်တီဦးရဲ့ ဦးဆောင်စေခိုင်းတဲ့ အတိုင်းပဲ လုပ်ရတော့မယ်လေ။

ရင်သားတွေကို နမ်းပေးနေတုန်း အန်တီဦးရဲ့ လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းကို မသိမသာ အောက်ဖက်ကိုတွန်းနေတာ ခံနေရတယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးကလဲ ခေါင်းရင်ဖက်ကို တိုးသွားတော့ ကျနော်မျက်နှာက အန်တီဦးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက ပိပိနေရာကို ရောက်သွားရော။

ကျနော် ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို မသိဘူး၊ မီးရောင်ကလဲ မရှိတော့ ဘာကိုမှ ပီပီပြင်ပြင် မမြင်ရဘူးလေ၊ အန်တီဦးရဲ့ လက်က ကျနော်ခေါင်းကို ကိုင်ထားရင်း ဖိလိုက်တော့ ပိပိကြီးနဲ့ ကျနော်မျက်နှာ အပ်သွားတော့တာ၊ ပြီးတော့မှ သူ့ရဲ့ အစိကို ပြူးထွက်လာအောင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အစိဘေးသားတွေကို ဖြဲပေးပြီး လျှာနဲ့လျှက်ပေးလို့ လေးသံလေးနဲ့ ပြောတာပေါ့။

ကျနော်လဲ လုပ်မိလုပ်ရာနဲ့ နို့သီးခေါင်းလောက် ရှိနေတဲ့ အန်တီဦးရဲ့ အစိကို လျှာနဲ့စုပ်လိုက် လျှက်လိုက်နဲ့စလုပ်တော့တာ၊ အစိကို စုပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အန်တီဦးရဲ့ လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ ဆံပင်ထဲ လက်နဲ့ထိုးဆွနေပြီး ခါးက ကော့တက်လာတော့တာ။ အစိရဲ့ ဘေးသားနုလေးတွေကို လျှာနဲ့လျှက်လိုက်ရင် အစိနဲ့လျှာ မထိထိအောင် နေရာလိုက်ရွှေ့နေတာပေါ့၊ အန်တီဦးလဲ အစိကိုလုပ်ပေးခံရတာ အတော်ကြိုက်ပုံပေါ်တယ်။

ပိပိထဲက အရည်တွေ ထွက်လိုက်တာ ဒလဟောပဲ။ ကျနော်ရဲ့ မေးစေ့မှာ အရည်တွေ ပေကျံနေပြီလေ၊ အစိကို လျှက်ပေးနေရင်း လက်ညှိုးကို ပိပိထဲ ထိုးထဲ့လိုက်တယ်၊ ခလေးနှစ်ယောက်တောင် ဒီနေရာက မွေးထားတာ ဆိုတော့ ကျယ်နေပြီ။

ဒါကြောင့် နောက်ထပ် လက်ခလယ်ပါ ထိုးထည့်ပြီး ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပေးတာပေါ့၊ အန်တီဦးကတော့ အောက်နှခမ်းကို သွားနဲ့ကိုက်ထားတာကို အမှောင်ထဲမှာ မြင်နေရတာပေါ့။ ကျနော်လဲ မထူးတော့ပါဘူးဆိုပြီး ပိပိထဲက လက်နှစ်ချောင်းကို ပြန်ထုတ်၊ ဘေးသားတွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ ပိပိရဲ့ အပေါက်ဝက ဟလာလာပြီ။

လျှာကို အထဲကို ရောက်နိုင်သမျှ သွင်းလိုက်ပြီး ပိပိရဲ့ အဝနားမှာ ငှက်တွေ တောင်ပံခတ်သလို လျှာကို ခပ်မြန်မြန်လေး လှုပ်ရှားပေးလိုက်တာ အန်တီဦး ဖင်ကြီးက အိပ်ရာပေါ်ကနေ တစ်တောင်လောက် ကြွတက်လာပြီး လက်တွေက ကျနော်ခေါင်းကို ပိပိနဲ့ ဖိကပ်လို့ငြိမ်ကျသွားပါလေရော။

ကျနော်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲလဲ အန်တီဦးရဲ့ ပိပိထဲက ညှီစို့စို့ အရည်တွေ ဝင်ကုန်ပြီ၊ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ အန်တီဦးက သူ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ကျနော်ကို ဆွဲခေါ်တော့တယ်။ ကျနော်လဲ ပေါ်ပြန်ရောက်ရော အန်တီဦးက ပေါင်ကိုလဲ ကားထား ပိပိကလဲ ကျယ်နေဆိုတော့ ကျနော်ရဲ့ လိင်တံဟာ လက်နဲ့ တောင်ထိန်းပြီးထည့်စရာမလို၊ ပိပိထဲကို တစ်ဆုံးဝင်သွားရော၊ အန်တီဦးဆီက 

“ ဟယ်...ဝင်သွားပြီ” 

လို့ ပြောသံကြားလိုက်ရတယ်၊ ပြီးတော့

“ ပြန်ထုတ်လိုက်ဦး”

လို့ ပြောတော့ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ။ လိင်တံကို ပိပိထဲကနေ ထုတ်လိုက်တော့တယ်၊ ကျနော့်ကို ပတ်လက်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး အန်တီဦးက ခေါင်းရင်းဘက်ကို ဖင်ပေးလို့ လေးဘက်ထောက်ထားရင်း ကျနော့်လိင်တံကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့တာ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ။ တစ်ခါမှမခံစားဘူးတဲ့ အရသာ။  ကိုယ်ဟာကိုယ် ဂွေလှိမ့်ရတာနဲ့လဲ မတူ၊ အန်တီဦး လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး လုပ်ပေးတဲ့ အရသာမျိုးလဲမဟုတ်။

အာခံတွင်း နွေးနွေးလေးထဲမှာ လိင်တံထိပ်ခေါင်းကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ထားပြီး ခေါင်းပတ်ပတ်လည်ကို လျှာနဲ့ပတ်နေတော့တာ၊ ထိပ်က အပေါက်လေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးလိုက်ရင်များ အသဲတွေ အေးသွားပြီး ကျင်သွားတယ်တောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

နောက်တော့ သူ့ရဲ့ တံတွေးတွေနဲ့ လိင်တံ တစ်ချောင်းလုံးကို စိုစွတ်အောင်လုပ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်လို့အထက်အောက် လှုပ်ရှားတော့တာ၊ ကျနော်လဲ ထိန်းမရချင်တော့ဘူး၊ လေးဘက်ထောက်ထားတဲ့ အန်တီဦးရဲ့ ဖင်နောက်ကနေ ပိပိထဲကို လက်ညှိးထိုးထည့်ပြီး ဇိမ်ခံလိုက်တာ ခဏပဲကြာတယ်။

သုတ်ရည်တွေက အန်တီဦးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းဝင်သွားရောဗျာ၊ ကျနော်လဲ အားလည်းနာ ကြောက်လဲကြောက် ဘာအပြောခံရမလဲလို့ စောင့်ကြည့်နေတာ။ အန်တီဦးက ဘာမှမပြောပဲ ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေကိုမျိုချလိုက်လေရော၊ ပြီးတော့မှ ကျနော်ရဲ့ ဘေးမှာ အတူလာလှဲပြီး “ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာ” လို့ပြောသံကြားလိုက်ရတယ်လေ။ ပြီးတော့ ပြောသေးတာ 

“ နင်ဦးလေးက ပိပိကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ဘယ်တုန်းကမှ လုပ်မပေးခဲ့ဘူး….အန်တီက အဲလို အလုပ်ခံချင်နေတာကြာပြီ…. အရမ်းခံလို့ ကောင်းတာပဲ”

လို့ ပြောပြီး ကျနော်ကို နဖူးလေးနမ်းလိုက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲမှာ ထည့်လို့ ဖက်ထားပါလေရော၊ ကျနော်လဲဦးလေးနဲ့ အန်တီဦးတို့ လိင်ဆက်ဆံတဲ့ အကြောင်းကိုသိချင်တော့

“ ဦးလေးက အိမ်မှာ နေ့တိုင်း ပြန်မအိပ်တတ်ဖူးနော်” 

လို့ အစပျိုးပြီးမေးလိုက်တော့

“ နင့်ဦးလေးက စက်လှေကပ်တဲ့ ရွာမှာ မိန်းမ နောက်တစ်ယောက်ရနေပြီ”

ပြောတော့တာ၊ တစ်ကယ်ပြောတာလား ရွဲ့ပြောတာလားတော့ မသိ၊ ကိုယ်ဦးလေး အရင်းဆိုတော့ ဆက်မမေးရဲတော့ဘူး။ တော်ကြာ အမျိုးမကောင်းကြောင်းတွေပါ ပါလာတော့မယ်၊ ကျနော်လဲ အခုအန်တီဦးနဲ့သာယာနေတာလေး ပျောက်သွားမှာ စိုးတော့ တိတ်တိတ်ကလေး နေလိုက်မိရော၊ အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးက ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းနဲ့ဆိုတော့ ဖက်ထားရတာ နွေးပြီးအိနေတာပဲ။ စဉ်းစားကြည့်မိလိုက်တာ အန်တီဦးက သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ မပြည့်ဝတော့တာတွေ၊ သူ့ယောင်္ကျားဆီက မရခဲ့တာတွေကိုရအောင် ကျနော့်ကို ပုံစံသွင်းပြီး သင်ပေးရင်း ခံစားနေတဲ့ပုံပေါ်တယ်၊ ကျနော်လဲ

အန်တီဦးအတွက် မွေးပြီး အစားခံရသလို ဖြစ်နေခဲ့ပြီ၊ အိပ်လို့လဲမရမယ့် အတူတူ ဖက်ထားရင်း မိနစ် ၂၀ ကျော်လောက်ပဲ ကြာမယ်ထင်တယ်၊ ကျနော်လိင်တံက ပြန်လည် မာကျောလာပြန်ပြီ။ အန်တီဦးကလဲ အဲဒါကိုသိတော့ လက်နဲ့လိင်တံကို ကိုင်ပေးပြီး ဆွနေပါလေရော၊ လိင်တံက တော်တော်လေးကို မာတောင်လာတဲ့အချိန်ရောက်တော့

“ ဒီတစ်ခါတော့ အပေါ်ကနေ တက်လုပ်ပေးတော့” 

လို့ ပြောတာပေါ့၊ အန်တီဦးရဲ့ ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးခံရတာ ကောင်းခဲ့ပေမယ့် လိင်တံကိုလဲ ပိပိထဲကို တစ်ဆုံးထိုးသွင်းပြီး လုပ်လိုက်ချင်နေတယ်လေ၊ ကျနော် အန်တီဦးရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်ကိုတက်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲကိုဝင်လိုက်တယ်။

အန်တီဦးက ကျနော်လိင်တံကို ကိုင်ပြီး ပိပိအဝကို တေ့ပေးလိုက်တော့ ကျနော်လဲ အားပါးတရ ထိုးသွင်းလိုက်တော့တာပေါ့၊ အရည်တွေကလဲရွှဲ ခလေးမွေးဖူးထားတဲ့ ပိပိဆိုတော့ ရှောရှောရှူရှူပဲ တစ်ဆုံးထိ ဝင်သွားတော့တာ။ 

ရှေ့တိုးနေက်ဆုပ်နဲ့ လုပ်နေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာ ဘယ်ဖက်လဲမထိ၊ ညာဖက်လဲမထိ၊ ချောင်ချောင် ချိချိကို ဖြစ်နေတယ်လေ၊ ဒါကို အန်တီဦးက သိတော့ အောက်ကနေ ပေါင်ကို စိပေးလိုက်တော့ နဲနဲကျပ်သွားပြီး လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနဲပေါ့။ ပထမတစ်ကြိမ်ကလဲ အန်တီဦးရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးထားတော့ ယခုတစ်ကြိမ် ကျနော်လဲ တော်တော်နဲ့ပြီးချင်စိတတ်တွေ မဖြစ်မိဖူး၊ ပိပိက ကျယ်နေလို့ ဂလိုင်ခေါက်နေရသလို ဖြစ်နေလို့ ထင်တယ်။

အန်တီဦးက ခဏရပ်ခိုင်းတယ်၊ ပြီတော့ ဒူးထောက်ပြီး လေးဖက်ထောက်နေပေးတော့ နောက်ကနေ သွင်းခိုင်းတဲ့ ပုံစံ၊ ကျနော် လိင်တံသွင်းဖို့ကို အရင်ဆုံးအပေါက် ရှာနေရတာပေါ့၊ ပိပိက ပေါင်ကြားထဲမှာ ညှပ်နေတော့ တော်တော်နဲ့ မတွေ့။

လိင်တံထိပ်နဲ့ စမ်းပြီး တေ့မိတဲ့ အပေါက်ကိုထိုးထဲ့လိုက်တာ၊ တော်တော်တော့ ကျပ်နေပြီး အရင်ထက် ပိုလို့တောင် ဖီလ်းဖြစ်လာတယ်၊ ဒါပေမယ့် အန်တီဦး ကျနော်ပေါင်ကို လက်နဲ့ လှမ်းရိုက်ပါလေရော။ အဲဒီတော့မှ လက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်တာ လိင်တံကဖင်ထဲကို ဝင်သွားတာကိုး၊ ဖင်ထဲကို လုပ်ရတာ ခြောက်တော့ ခြောက်သွေ့နေတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျပ်နေတော့ ကျနော်အတွက် ပိုလို့ကောင်းနေတော့တယ်၊ အန်တီဦးကလဲ ဖင်ကို ညှစ်ပေးထားပုံရတော့ ကျနော်လဲ စိတ်တွေကို ထိန်းမရတော့ဘူး၊ အချက်၂၀ လောက်လုပ်ပြီး သုတ်တွေကို ဖင်ထဲကိုပဲပန်းလွှတ်လိုက်တော့တာပေါ့။

ပြီးတော့ လိင်တံကိုဖင်ထဲက မချွတ်ပဲ အန်တီဦးရဲ့ ကျော်ပေါ်ကို ထပ်လျှက် မှောက်သွားပါလေရော၊ အန်တီဦးက အောက်ကနေ ..

“ လူဇိုး….လုပ်မယ်လုပ်တော့လဲ ဖင်ထဲကို” တဲ့၊ 

“ နာလို့လား” 

လို့ ကျနော်က မေးလိုက်တော့..

“ ကောင်းတော့ ကောင်းတယ် နဲနဲအောင့်တယ်” တဲ့၊

အဲဒီညက ကျနော် အန်တီဦးကို ၄ ခါလောက် ပိပိနဲ့ဖင်ကို တစ်လှည့်စီ လုပ်ဖြစ်လိုက်ကြပြီး ည ၁၂ နာရီကျော်တော့ အပြန်အလှန် ဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားကြရော။ မနက် ၅ နာရီလောက် ရောက်တော့ ကျနော် ရုတ်တရက်နိုးလာပြီး အန်တီဦးက ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး၊ လိင်တံက မာတောင်နေပြန်ပြီး နွေးနွေးထွေးနဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခုကို ခံစားနေရာသလိုဖြစ်နေလို့ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တာ။

အန်တီဦးက ကျနော်ပေါင်ကြားထဲမှာ လှဲနေရင်း လိင်တံကို ပါးစပ်ထဲမှာ ထည့်လို့ လုပ်ပေးနေပြန်ပြီ၊ အန်တီဦးက တော်တော်ထန်တာပဲ၊ သူ့ယောင်္ကျား ကျနော်ဦးလေးနဲ့က မတွေ့ရတာ ကြာလို့ တော်တော်ဆာလောင်နေပုံ ရတယ်။ နောက်တော့ ကျနော်ရဲ့ အပေါ်တက်လာပြီး ခါးပေါ်မှာ ခွထိုင်ပြီး လိင်တံကို ပိပိအဝ တေ့လို့ဖိပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့ လိင်တံက ပိပိထဲ ဝင်သွားပြန်ရော၊ အန်တီဦးဟာ မျက်စိကို မှိတ်လို့ ကျနော့် အပေါ်ကနေ စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ ဆောင့်နေတော့တာ ထင်တောင် မထင်ရဘူး။

အန်တီဦး အမောခံနိုင်းပြီး ဆက်တိုက်လုပ်နိုင်သားပဲ၊ ကျနော်လဲ သိပ်မကြာပါဘူး ။ ပိပိထဲမှာ တစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြန်ရော၊ ပြီးသွားတော့ အန်တီဦးက ကျနော်ရဲ့ ပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီး အဝတ်အစားတွေကို ပြင်ဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာက ထလို့အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားတော့တယ်လေ။ ကျနော်ကတော့ မောမောနဲ့ နောက်ထပ်တစ်ရေး ပြန်အိပ်ပျော်သွားရတာပေါ့၊ မနက် ၈ နာရီလောက်မှ ကျနော်နိုးလာပြီး အန်တီဦးက သနပ်ခါးလေး အဖွေးသားနဲ့ ကျနော်ကို..

“ သားကြီး ထတော့” 

လို့ လာနိုးတော့တယ်၊ အန်တီဦးရဲ့ ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တာ အိပြီးမွှေးနေတာပဲ၊ ပြီးတော့မှ အန်တီဦးက ကျနော်ကို 

“ သားကြီး အဖြစ် မွေးပြီးစားလိုက်ပြီ” 

လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ပြောတယ်လေ၊ ဒီနေ့ ကျန်နေတဲ့ ရွာတစ်ရွာကို အကြွေးသွားတောင်းပြီး ညနေရောက်ရင် အိမ်ပြန်ရတော့မယ်၊ ၉ နာရီကျော်တော့ စက်လှေနဲ့အတူ သွားလိုက်ကြလေ။ စက်လှေပေါ်မှာ လူကချောင်နေပေမယ့် အန်တီဦးက ကျနော်နား ကပ်ထိုင်လို့ လက်မောင်းကို သူ့မရဲ့ ရင်သားနဲ့ ဖိထားတော့တယ်လေ။

လက်ကလဲ ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး လူလစ်ရင် လိင်တံထိပ်ကိုလက်နဲ့ မထိတစ်ထိ လုပ်နေတော့လိင်တံက မာတောင်လာလို့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ညှပ်ထားရရောပေါ့၊ အန်တီဦးကတော့ ကျနော်ဒုက္ခရောက်အောင် စနောက်နေသလိုပဲ ပြုံးစိစိနဲ့ပေါ့။

တည်းခိုတဲ့ ရွာကို ၁၂ ကျော်မှာ ပြန်ရောက်လာပြီး နေလည်စာ ထမင်းစားလို့ တစ်ရေးမအိပ်ခင် တစ်ချီလောက်တော့ စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်လိုက်ကြသေးတာ၊ အခုအချိန်အထိတော့ နှစ်ယောက်လုံးက တက်ကြွနေတာ။ နှစ်ဦးသား ဆိတ်ငြိမ်လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ မတွေ့လိုက်နဲ့ တွေ့တာနဲ့ အဝတ်အစားတွေချွတ်ကြပြီ၊ ညနေ ၅ နာရီလောက်မှာ သင်္ဘောဆိပ်ကို ဆင်းလို့ မြို့ကို ပြန်ကြတော့တာပေါ့။

အပြန်ခရီးမှာလည်း အလာတုန်းက အတိုင်း မထိတစ်ထိ ဟိုမရောက်ဒီမရောက်ပဲ နေခဲ့ကြရတယ်လေ၊နောက်နေ့မနက် မြို့ကိုရောက်တော့ အန်တီဦးက ဆိုင်ကိုသွားတယ်။ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ညနေမှာ ပြန်ရောက်လာပြီး မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေ လုပ်တာပေါ့၊ အားလုံးပြီးသွားရင် ရေချိုးတယ်။ ကျနော်လဲ ပုံမှန်ချောင်းကြည့်ဖြစ်တုန်းပဲ၊ ဒါပေမယ် ထူးခြားတာက ချောင်းတယ်ဆိုတာထက် ပေါ်တင်ကို တံခါးဖွင့်ပြီး ကြည့်တော့တာ။

ခြံတွေက အကျယ်ကြီးတွေ သစ်ပင်တွေ ခြုံနွယ်တွေ ရှိနေတာကြောင့် နောက်အိမ်တွေ မြင်မှာတော့ မစိုးရိမ်ရဘူးလေ။ ကျနော် ကြည့်နေမှန်းကို အန်တီဦးက သိနေတော့ ရေချိုးလို့ဆက်ပြာတိုက်ရင် ရင်လျားလုံးချည်ကို အသာလေးလျောချလိုက်ပြီး ရင်သားဖွေးဖွေးလုံးလုံးတွေကို အချိန်အကြာကြီးဆပ်ပြာတိုက်ပြတော့တာ၊ အိမ်မှာဆိုတော့ လူကသိပ်မပြတ် နေ့ဖက်တွေတော့ မတွေ့ဖြစ်ကြ။

ဦးလေးအိမ် ပြန်မအိပ်တဲ့ ညတိုင်း ကလေးတွေ အိပ်သွားရင် အန်တီဦးက ကျနော်ရဲ့ အခန်းကို တက်လာတတ်သလို့၊ တစ်ခါတလေလဲ အန်တီဦးတို့ အိပ်ခန်းမှာ ကျနော်သွားအိပ်ပြီး လိင်ဆက်ဆံ ဖြစ်ကြတာပေါ့။ဦးလေး မရှိတဲ့ ညတွေဟာ ကျနော်တို့ရဲ့ ဆောင်တော်ကူး ညတွေပေါ့၊ ပိပိထဲကိုလုပ်တာထက် ဖင်ထဲကိုလုပ်ဖြစ်တာ များတယ်လေ၊ အန်တီဦးလဲ ဖင်ထဲကို အလုပ်ခံရတာအရသာတွေ့နေခဲ့ပြီ။

ဒါပေမယ့် သုတ်ရည်တွေကိုတော့ပိ ပိထဲကိုသာ ဝင်စေချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိတော့ ပြီးခါနီးတိုင်း ပိပိထဲကို ပြောင်းထည့်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ရတာပေါ့။ အန်တီဦးကြိုက်တာက သုတ်ရည်တွေ ပိပိထဲကို နွေးကနဲ ဝင်လာတာကိုတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ အန်တီဦးနဲ့နေခဲ့ပြီး ၆ လအကြာမှာ အန်တီဦးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့တယ်။

အန်တီးဦး ပြောတာကတော့ ကျနော်ရဲ့ ရင်သွေးလို့ ပြောပေမယ့် ဦးလေးကတော့ သူမိန်းမကို လူဖြစ်အောင်လုပ်နိုင်သေးတဲ့ အတွက် မိတ်ဆွေတွေကြားမှာ ဂုဏ်ယူဝင်ကြွားလို့ လက်မ ထောင်နေခဲ့တာပေါ့လေ။           ။

                       


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။



Tuesday, March 2, 2010

အဆုံးတက်ပေမယ့် အပြုံးမပျက်ပါ (စ/ဆုံး)

 အဆုံးတက်ပေမယ့် အပြုံးမပျက်ပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကာမမင်းသား

( ၁ )

ခင်မေချစ်ကို တစ်ဆွေလုံးတစ်မျိုးလုံးက ဝိုင်းပယ်ထားသည်။ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်း မလုပ်ကြဟုဆိုလျှင်ခင်မေချစ် ဘယ်လောက်ဆိုးသလဲဆိုတာ သိသာနိုင်သည်။ နောက် ခင်မေချစ် ဘာတွေမှားခဲ့သလဲ ဟုလည်း စဉ်းစားစရာ ဖြစ်လာရသည်။ မှန်သည်။ ခင်မေချစ်က အသိုင်းအဝိုင်း တစ်ခုလုံးက ခွင့်မလွှတ်နိုင်သော အမှားကို ကျူးလွန်မိခဲ့သည်။ ဦးခင်ဝင်းနှင့် ဒေါ်မေသစ်တို့မှာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးထဲတွင် ရတနာဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည့် ရတနာကုန်သည် တွေဖြစ်သည်။ သူတို့တွင် တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး တစ်ယောက်ထဲရှိသည်။ သူကတော့ ခင်မေချစ်ပင် ဖြစ်သည်။

စီးပွားကလည်း ချမ်းသာ၊ မိသားစုသုံးယောက်စလုံးကလည်း ကျန်းမာဆိုတော့ သူတို့ မိသားစုလေးသည်ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့စရာ ကောင်းလှသည်။ ဒါပေမယ့် ခင်မေချစ် အသက်(၁၈)နှစ် အရွယ်တွင်တော့ သူတို့ မိသားစုလေး ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျခဲ့ရသည်။ ဒါကလည်း ခင်မေချစ် ကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ဖြစ်ပုံက ခင်မေချစ်က သူ့ထက်အသက် (၁၀) နှစ်လောက်ကြီးသော အရက်သမား တစ်ယောက်နှင့် လိုက်ပြေးသွားခြင်း ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။

ပြီးတော့ ကြည့်ဦး။ ခင်မေချစ်ယူလိုက်တာက လူပျိုလူ လွတ်မဟုတ်၊ ကလေးတစ်ယောက်အဖေ တစ်ခုလပ် ဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးခင်ဝင်းခမျာ သမီးကို ရှာလည်းမရှာ၊ ပြန်လည်း လက်မခံတော့ဘဲ ပစ်ထားခဲ့ပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ဆင်းရဲခြင်း ကြီးစွာဖြင့် အရက်၏ ကျေးကျွန်ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေသစ် ကတော့ သမီး ဖြစ်သူ ခင်မေချစ်အား တွေ့အောင်ရှာ၍ လင်ဖြစ်သူမသိအောင် ခိုးဝှက်၍ ထောက်ပံ့ခဲ့သည်။

နောက်သုံးနှစ်မျှကြာသောအချိန်တွင် ဦးခင်ဝင်းမှာ အရက်ကြောင့် ဘဝဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ဒေါ်မေသစ်ကသမီးဖြစ်သူကို အိမ်သို့ပြန်ခေါ်၍ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးတွင် အထည်ဆိုင်တစ်ဆိုင် ဖွင့်ပေးခဲ့သည်။ ကျန်ပစ္စည်းများကို ရောင်းချထုခွဲလှူဒါန်းပြီး သူမကိုယ်တိုင် စစ်ကိုင်းချောင်တွင် ယောဂီဝတ်သွားတော့သည်။ ဝဋ်ကြွေးဆိုတာက မနေပါ။

အိမ်ထောင်သက် (၁၀)နှစ် အရောက်မှာပင် ခင်မေချစ် ယောင်္ကျား စံထူးမှာ အရက်ကြောင့်ပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။

ဒီတော့ ခင်မေချစ်မှာ လင်ပါသမီး သဲအိဖြူနှင့်အတူ ဘဝကိုရင်ဆိုင်ရတော့သည်။ စံထူး ဆုံးသွားချိန်တွင် ခင်မေချစ်မှာ အသက်(၂၈)နှစ်ပင်ရှိသေးပြီး လင်ပါသမီးဖြစ်သူ သဲအိဖြူမှာ အသက် (၁၈)နှစ် ထဲရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ခင်မေချစ်မှာ စံထူးနှင့်သားသမီး မထွန်းကားလေတော့ သဲအိဖြူကို သမီးတစ်ယောက်လို၊ ညီမလေးတစ်ယောက်လို ချစ်ရှာသည်။ သူမနှင့်စံထူးတို့ညားချိန်တွင် သဲအိဖြူမှာ အသက် (၈) နှစ်သာရှိသေး၍ သဲအိဖြူမှာ ခင်မေချစ်လက်ပေါ်မှာပင် ပြုစုယုယမှုအောက်မှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသည်။ သဲအိဖြူမှာမိခင်မေတ္တာကို ငတ်ခဲ့ရသူတစ်ယောက် ဖြစ်၍လည်း ခင်မေချစ်ကို မိခင်တစ်ယောက်လို ချစ်ရှာခင်ရှာပါသည်။

အခုဆိုလျှင် သဲအိဖြူမှာ တက္ကသိုလ်သို့ပင် ရောက်၍ နေပြီဖြစ်သည်။

မုဆိုးမလေး ခင်မေချစ်က အသက်(၂၈)နှစ်သာ ရှိသေးလေတော့ ကာမအာရုံညွှတ်ကွင်းက မကင်းလွတ်နိုင်ပါ။ ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းငြိဆိုသလို အရောင်းအဝယ် ကိစ္စပတ်သက်နေသော ဆိုင်နီးနားချင်း မောင်မောင်ဦး ဆိုသော လူတစ်ယောက်နှင့် ငြိတော့သည်။ မောင်မောင်ဦးမှာ ခင်မေချစ်ထက် အသက်(၁၀) နှစ်လောက်ကြီးပြီး အသက် (၄၀)နီးပါးလောက် ရှိပြီဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင် မရှိသော လူပျိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ခင်မေချစ်နှင့် ဆိုင်နီးနားချင်း ဆိုပေမယ့် မောင်မောင်ဦးမှာ ဆိုင်ပိုင်ရှင်တော့ မဟုတ်ပါ။ အမဖြစ်သူ၏ ဆိုင်တွင် ဝိုင်းဝန်းရောင်းချပေး နေသော သူသာဖြစ်လေသည်။

မောင်မောင်ဦးနှင့် ခင်မေချစ်တို့မှာ အပြင်တွင်တွဲ၍ အားမရနိုင်တော့ဘဲ ညဘက် ခင်မေချစ်၏ အိမ်သို့လာ၍ အိပ်သည်အထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သမီးဖြစ်သူမှာ လင်ပါသမီးဖြစ်၍ ခင်မေချစ် စိတ်ထဲ သိပ်ပြီး အလေးမထားတာလည်းပါသည်။ မောင်မောင်ဦးလာအိပ်လျှင် သီးသန့်အခန်းတစ်ခန်းနှင့် သူ့ကိုသိပ်သည်။ ခင်မေချစ်က တစ်ခန်း၊ သဲအိဖြူက တစ်ခန်း သပ်သပ်စီအိပ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်နေပါ့မလဲ။ သဲအိဖြူဆိုတာက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဖြစ်နေပြီ။

ရည်းစားပင် နှစ်ယောက် ပြောင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒီတော့ မောင်မောင်ဦးနှင့် ခင်မေချစ်တို့ အခြေအနေကို သဲအိဖြူ ကောင်းကောင်းသိသည်ပေါ့။

.................................................................

( ၂ )

ဗိုလ်ချုပ်ဈေးက တစ်ပတ်တွင် တနင်္ဂနွေနေ့ တစ်ရက်ထဲသာ ပိတ်သည်။ ထိုပိတ်ရက်တွင် မောင်မောင်ဦးနှင့် ခင်မေချစ်တို့မှာ တစ်နေကုန် အပြင်တွင်တွဲပြီး ညကျ မောင်မောင်ဦးက အိမ်သို့ပါ၍ လာတတ်သည်။ များသောအားဖြင့် အိမ်တွင်က သဲအိဖြူ တစ်ယောက်ထဲသာ ရှိတာများသည်။ ခါတိုင်း တနင်္ဂနွေနေ့တွေဆိုလျှင် သဲအိဖြူ အပြင်ထွက်၍ လည်တတ်ပေမယ့် ဒီတနင်္ဂနွေတော့ သူငယ်ချင်း ချိုရီအေးတို့ အတွဲလာလည်မည်ဖြစ်သဖြင့် အပြင်သို့ မထွက်ဖြစ်ပေ။

“ တီ.....တီ.....တီ....”

ခြံဝမှ ဘဲလ်မြည်သံကြောင့် သဲအိဖြူ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပင် ခြံဝတွင် ဟို နှစ်ယောက် ရောက်နေပြီ။ ချိုရီအေးနှင့် သူ့အကောင် စိုးကျော်မိုး တို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့မှာ သဲအိဖြူနှင့် တစ်တန်းထဲသားတွေဖြစ်သည်။

“ ဟဲ့ ကောင်တွေ....နောက်ကျလိုက်တာ...”

“ သူ့စောင့်နေရတာ....သူမလာလို့ နောက်ကျနေတာ....”

စိုးကျော်မိုးက ချိုရီအေးကို မေးငေါ့ပြ၍ ပြောသည်။

“ မိန်းကလေးဟ.....ထွက်ချင်တိုင်း ထွက်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူး.....နောက်ကျမှာပေါ့.....”

ချိုရီအေးကလည်း ချက်ချင်းတုန့်ပြန်သည်။

“ ထွက်ချင်ရင် ပြောရောပေါ့....”

စိုးကျော်မိုးက မကြားတကြားလေးပြောသည်။

“ ဟဲ့.....ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး....အိမ်ထဲသွားမယ်...”

သဲအိဖြူ မျက်နှာလေးရဲသွားသည်။ ရည်းစားနှစ်ယောက်ပြောင်းခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့် သူတို့လောက် ကြီးတော့ စည်းလွတ်ဝါးလွတ် မနေခဲ့ဘူးပါ။ မျက်နှာကို နမ်းတာ၊ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်တာ၊ အဝတ်အစားတွေ ပေါ်ကနေနို့လေးတွေတင်ပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်တာလောက်ပဲခံဖူးခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒီနှစ်ယောက် ကတော့ လင်မယားတောင်ဖြစ်နေပြီလားမသိပေ။ ခုပဲကြည့် အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် သဲအိဖြူကိုမှ အားမနာတော့ဘဲ စိုးကျော်မိုးက ချိုရီအေးလက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းတစ်ခန်းထဲ အတင်းဆွဲခေါ်သွားသည်။

“ ဟဲ့ ဟဲ့.....အဲ့ဒါ ဘွားတော်ကြီးအခန်း....ဟိုဖက်က ငါ့အခန်းထဲကိုဝင်....”

ဒီတော့မှ ခြေလှမ်းပြန်ဆုတ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် သဲအိဖြူအခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်။ သဲအိဖြူ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ ဆက်တီပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချမိလိုက်ပြီး လေပူတစ်ချက်ဟူးကနဲ မှုတ်ထုတ်ပစ် လိုက်မိသည်။ ဒီကောင် နှစ်ကောင် မပြန်မချင်း ဘယ်ကိုသွားနေရလျှင် ကောင်းမလဲလို့ သဲအိဖြူ စဉ်းစားသည်။ ခဏအတွင်း အဖြေတစ်ခုကို သဲအိဖြူ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီ။ ထိုင်ရာမှထကာ ချိုရီအေးနှင့် စိုးကျော်မိုးတို့ဝင်သွားသည့် သူမ၏အိပ်ခန်းဖက်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်လေသည်။

ချိုရီအေး ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် အင်္ကျီများ မရှိတော့ပေ။ ဖြူဝင်းသောအသားလေးများနှင့် နို့လေးများကပေါ်လွင် ထင်ရှားနေသည်။ စွင့်ကားသော တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးများမှာလည်း ထဘီက ခါးသို့လိပ်တင်၍ ညှပ်ထားသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ် လပ်ကြီးပေါ်၍နေသည်။ စိုးကျော်မိုးက ပက်လက် အနေအထား၊ ပုဆိုးက ခါးသို့မ တင်ထားတော့ ကြီးမားနီရဲသော ဒစ်ပြဲပြဲကြီးက ချိုရီအေး၏ ဖင်ကြီးဘေးမှ ကပ်၍ထောင်နေသည်။ စိုးကျော်မိုး၏ လက်များက ချိုရီအေး၏ နို့လေးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သူတို့ပိတ်မထားခဲ့သည့် ဟနေသော တံခါးရွက်ကြားမှ ကြည့်နေသော သဲအိဖြူကို သတိမ ထားမိကြပေ။ ချိုရီအေးက စိုးကျော်မိုး၏ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖင်လေးကြွကာ သူမစောက်ပတ်ဝလေးထဲသို့ တေ့သွင်းကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ဗြစ်....ဗြစ်....ဗြွတ်....အ.....အား....ကျင်တက်သွားတာပဲ.....သူ့ဟာကြီးက သံချောင်းကြီး ကျနေတာပဲ.....အဟင်း.....”

ချိုရီအေးက စိုးကျော်မိုး၏ လက်မောင်းကို ပုတ်၍ပြောသည်။ ချိုရီအေး ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ချကာဖြင့် အပေါ်မှ တက်၍ လိုးပေးနေသည်။ သဲအိဖြူ ကြည့်ရင်း အာခေါင်တွေခြောက်၍လာသည်။ ရင်ထဲ၌ လှိုက်မော၍ ခံချင်စိတ်များ ပြင်းထန်၍လာသည်။ ချိုရီအေး ဆောင့်ချက်တွေက တဖြေးဖြေးသွက်သွက် လာသည်။

“ ရီအေး....”

“ ဟင်း...အ....အား....ဘာလဲ....အရေးထဲမှာ....”

ချိုရီအေး၏ တင်သားကြီးများက စိုးကျော်မိုး၏ ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်ဖိချပြီး ထိုင်ချလိုက်တိုင်း ပြားပြားသွားသည်။

“ ကဲ....ဘာပြောမလို့လဲ....”

“ ကို...အားမရတော့ဘူး.....”

“ အ....အား.....ကျွတ်....ကျွတ်....ကို့ဟာကြီးကကွာ.....ဟင်း.....တစ်ချက် တစ်ချက် အထဲမှာ ကျင်တက် သွား တာပဲ.....”

“ ညောင်းပြီကွာ.....ကို လုပ်ပေးတော့....”

ပြောပြီး ချိုရီအေးက အပေါ်မှဆင်းကာ ဘေးတွင် တုံးလုံးလေးဝင်လှဲလိုက်သည်။ သူမလှဲပုံက စိုးကျော်မိုးဖက်သို့ စောင်း၍ ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေသည်။ စိတ်ရှိသလို ဆောင့်ထားသောကြောင့် မောနေပုံလည်းရသည်။

စိုးကျော်မိုး ထ၍လာသည်။ ချိုရီအေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ရီအေး....အဲဒီအတိုင်းနေ....”

စိုးကျော်မိုးက ချိုရီအေး၏ နောက်ဖက်သို့ ပြောင်းလိုက်သည်။ သဘောပေါက်သွားပုံရသော ချိုရီအေးကသူမ၏ကွေး ဒူးနှစ်ဖက်ကို ပိုကွေးပြီး ရင်ခွင်ထဲထိ ရင်ဘတ်နှင့်ထိအောင် ကွေး၍ တစောင်းလေး အိပ်ပေးသည်။

စိုးကျော်မိုးက ချိုရီအေး၏ ကျောနားတွင် ကပ်ပြီးအိပ်သည်။ ကွေးနိုင်သလောက် ကွေး၍ထားသော ချိုရီအေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ တင်းမာပြောင်လက်သော ပန်းနုရောင်စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးပြီးထွက်နေသည်။ ဒစ်ပြဲကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှောတိုက်ပွတ် ဆွဲနေရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ရွစိရွစိဖြစ်ကာ ခံချင်စိတ်တွေက တားမရအောင်ဖြစ်၍ လာသည်။ ချိုရီအေးမှာ တင်ပါးလေးကို နောက်သို့တိုးတိုး ကော့ပစ်ပေးနေသည်။

“ လုပ်တော့ကွာ.....ကိုကလည်း ဘာမှန်းလဲမသိဘူး.....”

“ ခံချင်လာပြီလား....”

“ အင်းပေါ့....ကျွတ်.....လုပ်မယ့်ဟာပဲ....”

ချိုရီအေး စိတ်မရှည်နိုင်တော့ပေ။ အရေတွေကလည်း တားမနိုင်စီးမရ ထွက်လာကြပြီ။ စိုးကျော်မိုးက သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို ကိုင်ပြီး ချိုရီအေး၏ စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြွတ်.....ဗြစ်.....အင်း....အား....လား..လား.... ကျွတ်.....ကျွတ်.... အင်း.....”

ချိုရီအေး၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းတင်းစေ့ကာ အံလေးကြိတ်ပြီး ရှုံ့မဲ့ပြီးငြီးသည်။ လီးတုတ်တုတ်ကြီးက ချိုရီအေး၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ပြည့်ကြပ် ပြွတ်သိပ်နေသည်။

သဲအိဖြူ၏ မြင်ကွင်းတွေကရှင်း၍နေသည်။ လီးအဝင်အထွက်၊ စောက်ပတ်လေး၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ပြတ်သားစွာ မြင်နေရသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်.....ဗြစ်....ပြွတ်....အင့်....အင့်....အင်း....အား.....အင့်.....”

လီးကြီးက မှန်မှန်ဝင်ထွက်နေရာမှ တခါတလေ သွက်သွက်ခါသွားအောင် ဆောင့်ဆောင့် ပစ်လိုက်သည်ကိုတွေ့ရသည်။

“ ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဖွတ်....စွပ်....ဖွတ်....ဖွတ်.....”

“ အ....အ...အား...အီး...ဖြေးဖြေး ကိုရယ်...နာတယ်ကွာ... အဟင်း..... သူသိပ်ကြမ်းတာပဲကွာ”

ချိုရီအေး ရှုံ့မဲ့မဲ့လေး ပြောသည်။

“ ရီအေး မကောင်းဘူးလား.....”

“ ဟင်း...ဟင့်အင်း....ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပဲ ကောင်းတာ....အရသာရှိတာ....”

သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လေသံမျှဖြင့်သာ ကြိတ်၍ ပြောဆိုနေကြသော်လည်း သဲအိဖြူ ရှင်းလင်းပပီသစွာ ကြားနေရသည်။ စောက်ရည်များစိုစိုစိစိလေးဖြင့် ယား၍ယား၍ လာသည်။ ချိုရီအေး၏ စောက်ပတ်မှာ အရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် စောက်စိလေးမှာ ညိုညိုလေး၊ လီးကြီးအပြင်သို့ ထွက်လာတိုင်း ဒစ်ပြဲပြဲကြီးက နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ချိတ်ချိတ်ဖြဲလိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး ရဲကနဲ ရဲကနဲ ပြဲပြဲသွားသည်မှာ မြင်နေရသော သဲအိဖြူ ဝင်ခံပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....စွပ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြွတ်.....”

“ အူး....အင်း.....ထွက်.....ထွက်ကုန်ပြီ....အား.....အား....”

ပြောလည်းပြော ချိုရီအေးက အလောတကြီးဟန်ဖြင့် စိုးကျော်မိုး၏ ခါးကြီးကို လက်ပြန်ကိုင် လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။

“ အားရပါးရ....ဆောင့်စမ်းပါ ကိုရယ်....ရှီး....ကျွတ်....ကျွတ်....”

စိုးကျော်မိုးက ပုဇွန်တုတ်ကွေးပုံစံကနေ ရုတ်တရက် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တပေါင်ကျော် အနေအထား ပြင်ကာတအား ကြုံးဆောင့်တော့သည်။

“ ဗြစ်...ဖွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်...ဗြစ်...ဗြွတ်...စွပ်...ဖွတ်...စွပ်....”

“ အား....အ....အား....”

လီးတုတ်တုတ်ကြီးက အဆုံးထိနစ်နစ်ဝင်သွားရုံမျှမက ဂွေးအုကြီးများပါ ဝင်သွားမလား ထင်ရလောက်သည်။

စိုးကျော်မိုး၏ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ ချိုရီအေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးမှာ အပြဲဆုံး အကားဆုံး အနေအထားသို့ ရောက်၍နေရာ လီးကြီးမှာ အရင်းစိုက်သည် အထိ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ဝင်နိုင်နေသည်။

“ ပြွတ်....စွပ်....ဗြစ်....ဗြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်....”

“ အား....အ....အား....”

လီးကြီးကို ဆက်တိုက်ကြီးအစွမ်းကုန်လိုးထည့်နေရင်း စိုးကျော်မိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်နှင့်ဖြစ်သွားရ လေတော့သည်။ သူမချောင်းနေတာတွေ့မည်စိုးရိမ်သဖြင့် သဲအိဖြူ နီးရာအခန်းထဲဝင်၍ တံခါးပိတ်ထားလိုက်သည်။ သူဝင်လိုက်မိ သောအခန်းက မောင်မောင်ဦး အိမ်သို့လာသည့်အခါ အိပ်သည့်အခန်းဖြစ်နေသည်။

သဲအိဖြူ ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်လိုက်တိုင်း အရည်ကြည်တို့က ပေါင်တွင်းသားလေးများပေါ် စီးစီးကျပြီး စိုစိစိဖြစ်နေသည်။

မောင်မောင်ဦးလာတိုင်း အမြဲအိပ်သည့် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာကိုကြည့်ရင်း သဲအိဖြူ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်လာသည်။ အိပ်ယာပေါ်ပြေးတက်ပြီး တကိုယ်လုံး လူးလိမ့်ပစ် လိုက်သည်။ သဲအိဖြူ စိတ်ထဲတွင် အတော်လေးကျေနပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဒီအိပ်ယာကယောင်္ကျားတစ်ယောက် အမြဲအိပ်ခဲ့သည့် အိပ်ယာဖြစ်ကာ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အငွေ့အသက်များဖြင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ရစ်ပတ်လွှမ်းခြုံပစ်လိုက် သည်ဟု သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် ကာမစိတ်တွေထ၍နေစဉ် ကျေနပ်စွာ ခံစားမိနေသည်။

လူးလှိမ့်ပြီးသွားတော့ မောမောနှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လေးနေရင်း ခေါင်းအုံးဘေးတွင် ခေါက်၍ ထပ်ထားသော မောင်မောင်ဦးဝတ်သည့် ပုဆိုးဟောင်းလေး နှစ်ထည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ တစ်ထည်ကိုယူလိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာပေါ်အုပ် တင်ကာ အားရပါးရနမ်းပစ်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင် အတော်အားရပါးရ ရှိသွားသည်။

ပြီးတော့ ထဘီကိုလှန်၍ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးပေါ် လက်တစ်ဖက်တင်ပြီး တဖြေးဖြေးပွတ်နေမိသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့်နှင့် ထွက်ကျလာသည်။

သဲအိဖြူ မနေနိုင်လောက်အောင် ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာရသည်။ စောက်ပတ်ပေါ်မှ တဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်နေသောလက်မှာ မြန်ဆန်သွက်လက်လာသည်။ လက်တဖက်က မျက်နှာပေါ်အုပ်ထားသော ပုဆိုးကို ကိုင်၍ အားရပါးရ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ သဲအိဖြူ တစ်ယောက် စိတ်ကိုလွတ်လိုက်ကာ အခန်းထဲတွင် စိတ်ထင်တိုင်း ကျဲနေသည်။ စောက်ပတ် အတွင်းဘက်မှ ယားယားတက်လာပြီး စောက်ပတ်ပေါ်မှ ဖိပွတ်နေရတာကိုပင် အားမရ နိုင်တော့ပေ။

မျက်နှာပေါ်မှ ပုဆိုးကို ကိုင်ထားသော လက်တဖက်မှာ နို့အုံပေါ်သို့ရောက်လာပြီး နို့အုံတွေကို ဆုပ်ချေနေမိသည်။ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထိုးထည့်ကာ လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် စောက်စိကို ပွတ်ချေရင်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ထားသော လက်ခလယ်ကို ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ် နေမိသည်။

တဖြေးဖြေး ကာမဆန္ဒတို့ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်နေသော လက်ခလယ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပြီးနောက် သဲအိဖြူ တကိုယ်လုံးတုန်တက်လာကာ အိပ်ယာပေါ်မှ တင်ပါးကြီးတွေ ကော့တက်လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ ပြစ်ခနဲ ပြစ်ခနဲ တရဟော ထွက်ကျလာကာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချသံနှင့်အတူ ငြိမ်ကျသွားသည်။

စိတ်ထဲတွင် ကျေနပ်အားရစွာ တစ်ချီပြီးသွားသည့်အတွက်လည်း မောသွားသလို ခံစားရသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအရှေ့ပိုင်း၊ ပေါင်ခြံနှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ပေကျံကပ်ညိသွားသည့် စောက်ရည်တွေကို ပုဆိုးနှင့်ပွတ်၍ ဖြေးဖြေးချင်း သုတ်ရင်း အရသာခံကာ အမောဖြေနေမိသည်။ အတန်ငယ်ကြာတော့မှ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်၍ အရည်တွေ ကွက်နေသော ပုဆိုးကို ပြန်ခေါက်ပြီး မူလနေရာတွင် ပြန်၍ထားလိုက်သည်။ သဲအိဖြူ အခန်းထဲမှ ထွက်လာတော့ စိုးကျော်မိုးနှင့် ချိုရီအေးတို့ကို မတွေ့တော့ပေ။ အခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ထင်တိုင်း ကျဲနေမိတာမို့ ဘယ်အချိန်က ပြန်သွားသည်မသိပေ။

................................................................

( ၃ )

“ ကိုမောင်......မေချစ်ကို လက်ထပ်ပြီး ဒီမှာတစ်ခါထဲ လာနေလိုက်ပါလားဟင်....”

အခန်းချင်းကပ်ရက်က အသံခပ်သဲ့သဲ့ဖြင့် ကြားလိုက်ရသော သဲအိဖြူတစ်ယောက် ခေါင်းထောင်၍ သွားသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးဆိုသည့် လူကြီးက ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းနေလဲမသိဘူး။ မာမီလေးက အပိုင် ယူချင်နေပြီ။

“ လက်ထပ်မှာပေါ့ မေချစ်ရဲ့.....ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းကြီးတော့ မဟုတ်သေးဘူး.....အိမ်က မမကြီးတို့ကိုလည်း နားချရအုံးမှာ.....”

“ အဟင့်....ကိုမောင့် လက်ကြီးကလည်းကွာ....နေ့ခင်းကလည်း တည်းခိုခန်းဝင်ပြီး နှစ်ချီတောင် လုပ်ထားတာ..... ခု လုပ်အုံးမလို့လား.....”

“ မေချစ်က အရမ်းကို လုပ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုး.....”

“ ဟင့်.... တော်ပြီကွာ..... ဒီညတော့ မေချစ်မခံနိုင်တော့ဘူး..... နေ့ခင်းက သူကနှစ်ချီဆိုပေမယ့် မေချစ်ကသုံးချီ တောင်ပြီးထားတာ..... အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီကွာ.....”

သဲအိဖြူမှာ သူမသတိမထားလိုက်မိစဉ်မှာပင် ဖောင်းထ၍လာသော စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်ကြည်လေးတွေ စိုစိ၍ထွက်လာသည်။

“ မေချစ်ကလည်းကွာ.....ခဏလေးပဲဟာ.....”

“ ဟင့်အင်းကွာ.....မရဘူး....သွားအိပ်တော့မယ်.....ဒါကြောင့် နေ့ခင်းကပြောတာ.....ညကျမှ လုပ်ပါလို့.....”

အမှန်တော့ မေချစ်မှာ စိတ်ထဲတွင် ခံချင်စိတ်က ရှိနေသော်လည်း နေ့လည်က တည်းခိုခန်းတွင် သုံးချီလောက်ပြီး ထားခဲ့ပြီဖြစ်သဖြင့် တော်လောက်ပြီဟု သူမကိုယ်သူမ ယူဆထားသည်။ ဒီကိစ္စက လွန်လျှင် ခန္ဓာကိုယ်အလှအပကို ထိခိုက် နိုင်သည်။ ထို့ပြင် ယောက်ျားတွေဆိုတာက သူတို့လိုသမျှ ပေးနေလျှင် တန်ဘိုးမထားတတ်။ ဒါကြောင့် နည်းနည်းတော့ အစ်ထားရမည်။ ဒီလို အစ်ထား လိုက်တော့မှ သူတို့လိုးချင်စိတ်တွေက ပြင်းသထက်ပြင်းလာပြီး မိန်းမအပေါ် အလေးထားဂရုတစိုက် ရှိလာတတ်ကြသည်။

“ ဖယ်တော့ ကိုမောင်ရယ်.....မေချစ် အရမ်းကို အိပ်ချင်နေပြီကွာ.....”

“ ခဏလေး....”

“ အွန့်....”

အသံကြားလိုက်ရုံဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း သဲအိဖြူ အတတ်သိလိုက်သည်။ အတော်စုပ်နိုင်တဲ့ ဟာတွေပဲ ဆယ်မိနစ်နီးပါးလောက်ကို ငြိမ်၍ကျသွားကြသည်။

“ ပြွတ်...”

“ အင်း.... အိပ်တော့နော် ကိုမောင်..... အားမွေးထား တစ်ရက်နှစ်ရက်နေတော့ ကိုမောင်မနေနိုင်ရင် ဆိုင်ကနေ တည်းခိုခန်းသွားကြတာပေါ့.....”

“ အင်း....”

အခန်းထဲမှ လှုပ်ရှားသံများကြားလိုက်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် မာမီလေး၏ အိပ်ခန်းတံခါး ပိတ်သံကြားလိုက်ရသည်။ သဲအိဖြူ အိပ်မပျော်နိုင်တော့ပါ။ ဒီနေ့ တွေ့ရကြားရမြင်ရတာတွေက သဲအိဖြူ၏ သွေးသားတွေကို နှိပ်စက်၍နေသည်။ နေ့ခင်းကလည်း ဟိုစုံတွဲလုပ်ကြတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေထကြွလာကာ မနေနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာတာမို့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အာသာဖြေရင်း တစ်ချီပြီးခဲ့ရပြီးပြီ။

နေ့ခင်းက မောင်မောင်ဦး အခန်းထဲမှာ စိတ်ထင်တိုင်းအာသာဖြေရင်း မောင်မောင်ဦး ဝတ်သည့် ပုဆိုးနှင့်စောက်ရည်တွေကို သုတ်ခဲ့မိသည့်အတွက် သဲအိဖြူ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံမလဲ ဖြစ်နေသည်။ သူသုတ်ခဲ့လိုက်သည့်အချိန်မှာ အရည်တွေက မခြောက်သေးပဲ စိုရွှဲပြီး ပုဆိုးမှာကွက်နေသည်။ နေ့ခင်းကဖြစ်သည့်အတွက် အရည်တွေ ခြောက်သွားလောက်ပြီဖြစ်ပေမယ့် ပုဆိုးမှာ ညီစို့စို့အနံ့တွေ နံနေမှာသေချာသည်။

နေ့ခင်းက ကြည့်ခဲ့မိတာတွေ ကိုယ်ဟာကိုယ် စိတ်ဖြေခဲ့တာတွေ မောင်မောင်ဦး ပုဆိုးနဲ့ စောက်ရည်တွေသုတ်ခဲ့မိတာတွေ မောင်မောင်ဦး ရိပ်မိသွားမလား ဆိုတာတွေကို တွေးရင်း ရင်တွေခုန်လာကာ စိတ်တွေ ပြန်လည် ထကြွလာသည်။ တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ စိတ်တွေ ထလွန်းမက ထလာသဖြင့် သဲအိဖြူ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်လိုက် စောက်စေ့လေးကိုကလိလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေသည်။

အတန်ကြာအောင် လုပ်ပေးနေပေမယ့် သဲအိဖြူ၏စိတ်တွေက ငြိမ်၍မသွား။ ပို၍ပင် ဆိုးလာသေးသည်။သဲအိဖြူ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ လက်ကိုဖယ်ကာ ထဘီကိုပြန်၍အုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစားနေမိသည်။ အတန်ငယ်ကြာတော့ သဲအိဖြူ အိပ်ယာပေါ်မှ ထပြီးအခန်းအပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဦးမောင်မောင်ဦး အခန်းရှေ့အရောက် ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးက အနည်းငယ် ဟနေတာ တွေ့လိုက်သဖြင့် တွန်းဖွင့်ပြီး အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ သူမနေ့ခင်းက လူးလှိမ့်ကာ စိတ်ဖြေဖျောက်ခဲ့သော ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်တွင် ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ နေ့ခင်းက သူမ အရည်လေးတွေ သုတ်ခဲ့သည့် ပုဆိုးကိုဝတ်ပြီး ပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျော်၍ နေသည်။

သူမကိုယ်သူမ သတိမထားမိဘဲ သဲအိဖြူမှာ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ဘေးသို့ ရောက်၍လာသည်။ သူမအကဲခတ်ကြည့် လိုက်တော့ ဦးမောင်မောင်ဦးအိပ်ပျော်နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ခါးမှ ပြေကျနေသော ပုဆိုးကို တုန်ယင်နေသော လက်ဖျားလေးနှင့်ကိုင်၍ အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ ထူထဲကွေးကောက် နက်မှောင်နေသော လမွှေးများကြားမှ မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးမှာ တစ်ထွာလောက်ပင် ရှိမလားမသိပေ။ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကလည်း ပြောင်လက်ကာ တဖိတ်ဖိတ် ဖြစ်နေသည်။

အကြောပြိုင်းပြိုင်းရစ်ပတ်ထားသော လီးလုံးပတ်ကြီးက မဲပြောင်၍နေသည်။ သဲအိဖြူ၏ စိတ်အတွေးထဲမှာလည်း နေ့ခင်းက ဒီပုဆိုးနဲ့ စောက်ရည်တွေ သုတ်ခဲ့မိတာတွေ ဒီလီးကြီးက မာမီလေးကို လိုးပေးနေတဲ့ လီးကြီးပါလားဆိုတာတွေကို တွေးရင်း စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။ သဲအိဖြူ အသိဉာဏ်တွေ ကင်းမဲ့ကုန်ပြီ။

စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်ထကြွလာပြီး မနေနိုင်တော့တဲ့ အဆုံးမှာတော့ ခါးမှထဘီလေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်သည်။ ကုတင်က ငြိမ့်ကနဲတစ်ချက်လှုပ်သွားသဖြင့် ခဏငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ အပေါ်သို့ခွ၍ တက်လိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကို တဖြေးဖြေးဖိချပြီး လီးထိပ်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို ထိကပ်ကြည့်မိသည်။

“ အင်....”

သူမ လည်ချောင်းထဲမှ အသံတစ်သံထွက်သွားသည်။ ဒစ်ကြီးက ဗြစ်ကနဲတိုးဝင်သွားသည်။ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးမောင်မောင်ဦး အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဝင်လာသော လီးဒစ်ပြဲကြီးက စောက်ဖုတ်လေးထဲတွင် ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်နေ သည်။ မကုန်းမကွနှင့် ငုံ့ကြည့်ကာ အသာလေး ဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။

“ ဗြစ်....ဗြစ်.....ပြွတ်.....”

“ အွန်း.....အွန်း....”

သဲအိဖြူ ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြင့် ခေါင်းလေးမော့သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးခါဆင်းသွားသည်။ ဧရာမလီးကြီးကို သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်အသစ်စက်စက်လေးက တင်းကျပ်စွာညှစ်ပြီး မသိမသာလေး ထလိုက်၊ ထိုင်လိုက်၊လှုပ်ခါ၍ လိုးပေး နေမိသည်။ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လိုးပေးနေမိရင်း လီးက အထဲသို့ တဝက်ကျော်ကျော်မှ ဝင်၍လာသည်။

“ ဗြစ်.....ဗြစ်.....ဒုတ်.....ဒုတ်.....”

တစ်ခါ တစ်ခါ စောက်ပတ်အုံလေးတစ်ခုလုံး ပြဲကွဲသွားပြီး နာကျင်လာသဖြင့် အသာငြိမ်၍ နေလိုက်ရပြန်သည်။ ပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်းလှုပ်ခါ၍ ပြန်လိုးနေမိသည်။ လီးကြီးကို တဆုံးမသွင်းရဲသေး။ စိတ်တွေကလည်း ဗရမ်းပတာ ယောက်ယက်ခတ်၍ လာသည်။ သဲအိဖြူ၏ ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီး က ခပ်သွက်သွက် နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်လာသည်။

အရည်ကြည်တို့ကလည်း ထိန်း၍မရလောက်အောင် ရွှဲ၍ ထွက်လာကြသည်။

သဲအိဖြူ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်၍ အားပါးတရကြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လိုးနေလိုက် မိသည်။ ကာမဆန္ဒတွေက တရိပ်ရိပ်တက်လာပြီး အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါနီးဖြစ်လာသည်။ လီးတဝက်လောက်နှင့် အထုတ်အသွင်းလုပ်ကာ လိုးနေရသည်ကိုလည်း အားမရတော့။ တစ်ချီတွင် လီးကြီးကို တဆုံးနီးပါးထုတ်လိုက်ပြီး လီးတဆုံးဝင်အောင်အားနှင့် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးကြီးက သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ပြေးဆောင့်သဖြင့် စောက်ပတ်ထဲတွင် ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး သဲအိဖြူ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားသည်။

“ ပြွတ်......ပြွတ်.....ဗြစ်.....ဖွတ်......ပြွတ်.....ဗြစ်.....ဗြစ်.....ဒုတ်.....အား.....ဟား......”

ပြီးချင်လာပြီမို့ စိတ်ကို လွတ်လိုက်ပြီး လီးအဆုံးထိ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပေး နေမိသည်။ အချက်(၂၀)လောက် အားရပါးရဆောင့်လိုးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ စောက်ပတ်ထဲမှ အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းတဲ့ အရသာကို မှိန်းမောခံစားရင်း သဲအိဖြူ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှအရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းကို လီးအရင်းသို့ အတင်းဖိကပ်ပြီး ပွတ်လှည့်ပေးနေမိသည်။

ကောင်းတာမှ အတော့်ကို ကောင်းလှ အရသာ ရှိလှသည်။ ခဏအကြာထကြွနေသော သွေးသားတွေကငြိမ်၍အသွား၊ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ဆီးခုံတစ်ခုလုံးစိုရွှဲနေသည်ကို သတိထားလိုက်မိပြီး ကြောက်အား လန့်အားနှင့် လီးကို ပြွတ်ကနဲ ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသော ထဘီလေးကို ငုံ့၍ကောက်စွပ်မည်အလုပ် သန်မာသော လက်တစ်ဖက်က သူမကို လှမ်းဆွဲတာ ခံလိုက်ရသည်။

“ အမေ့....”

သဲအိဖြူ အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်သည်။

“ နေအုံးလေ.....သဲအိ....ဦးမှ မပြီးသေးတာ.....”

ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမရှိဘဲ တင်ပါးဖွေးဖွေး ပြောင်ပြောင်ကြီးနှင့် ဖြစ်နေသော သူမကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသော ဦးမောင်မောင်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟင်....ဦး....ဦးမောင်.....ဟို.....ဟို.....”

“ သဲအိ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကတည်းက ဦးနိုးနေတာပါ.....”

“ ရှင်.....”

သဲအိဖြူ ငိုင်၍အသွား ဦးမောင်မောင်ဦးက သူမကို ဆွဲ၍ဖက်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲသွင်းကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။

“ ဟို....ဦး...မလုပ်ပါနဲ့...မာမီလေး သိသွားရင် မကောင်းဘူး...မတော်ပါဘူးဦးရယ်...နော်...နော် ”

တကယ့်နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ သဲအိဖြူ ကြောက်စိတ်တွေက ငယ်ထိပ်ရောက်နေသည်။

“ တော်ပါတယ် သဲအိရယ်..... ခုပဲ သဲအိက ဦးကို တစ်ချီပြီးအောင် လိုးပေးပြီးပြီမို့လား.....”

“ အင်း.....အင်.....ကြောက်တယ်.....ကြောက်တယ်.....”

“ ဦးကိုလည်း တစ်ချီလောက်တော့ လုပ်ခွင့်ပေးဦးမှပေါ့.... ဘာမှကြောက်စရာမရှိဘူး.... သဲအိ လိုးလို့ပဲ တစ်ချီပြီး သွားပြီဟာကို......”

ဒီလိုဆိုတော့လည်း အဟုတ်သား သဲအိဖြူငြိမ်၍ အသွား ဦးမောင်မောင်ဦးက သူမ၏ နှုတ်ခမ်း ပါးပါးလေးကို ဆွဲ၍ စုပ် နမ်းပစ်လိုက်သည်။ နမ်းရင်း လက်တစ်ဖက်က သဲအိဖြူ၏ အဝတ်တွေကို ချွတ်သည်။ သဲအိဖြူကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့မှ ဦးမောင်မောင်ဦးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေး လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

သဲအိဖြူမှာ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အသဲတအေးအေးဖြင့် ငေးငိုင်၍ကြည့်နေမိသည်။ နှစ်ယောက်လုံး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားကြပြီး ဦးမောင်မောင်ဦးက သဲအိဖြူအား ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ သဲအိဖြူ ဘာမှမပြော။ မျက်လုံးလေး ကလယ် ကလယ်ဖြင့် တစ်ချက် တစ်ချက် ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးကို လှမ်း လှမ်းကြည့်ရင်း လာမည့် အရေးကို တွေး၍ ရင်တွေခုန်နေပြီး အသားလေးတွေပါ တုန်ချင်နေသည်။

“ သဲအိ.....ခြေထောက်တွေ ဦး ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်.....”

သူ့လီးကြီးက စောစောကထက်ပိုပြီး သိသိသာသာကြီး ထွားကြိုင်းလာတာကို တွေ့ရသည်။ စောစောက သဲအိဖြူ တက်လိုးတော့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေရပြီး သူ့စိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ထားရပုံရသည်။ အခုတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်ပေါ်တင် လိုးရတော့မည်ဆိုတော့ စိတ်တွေက အတားအဆီးမရှိ။ လွတ်လပ်သွားပြီး လီးကြီးကလည်း ပိုပိုပြီး ကြီးထွားတောင့်တင်း ကြီးမားလာပုံရသည်။ တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သဲအိဖြူကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် လိုးချင်နေခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည်။

သဲအိဖြူမှာလည်း အသက် (၂၀) အရွယ် အလှသွေးကြွယ်နေသည့် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူ အပျိုဖားဖားဖြစ်နေပြီ။ ဆူဖြိုးတင်းရင်းနေသည့် ရင်သားများ၊ တုတ်ခိုင်ဖြောင့်တန်းသော ပေါင်တန်များ၊ ခါးကျင်ကျင်အောက်မှ ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်နေသော တင်သားများက မြင်ရသူ ယောကျ်ားတကာကို ရမ္မက်ကြွစေလောက်သည်။

တက္ကသိုလ်ကျောင်းမှာ ဆိုလျှင်လည်း ယောက်ျားလေးတွေရှေ့ သဲအိဖြူ လမ်းဖြတ်လျှောက် သွားပြီဆိုလျှင် ယောက်ျားလေးတွေမှာ သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြပေ။

သဲအိဖြူလို ယောက်ျားတကာရဲ့ ရမက်စိတ်ကို နိုးကြွစေတတ်သော အလှတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားသူတစ်ယောက်နှင့် တစ်အိမ်ထဲတွင် အနီးကပ်နေရသူ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သဲအိဖြူကို လိုးချင်နေခဲ့သည်မှာ မထူးဆန်းလှပေ။

ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ ခင်မေချစ်၏ လင်ပါသမီးဆိုသည့်အသိနှင့် သဲအိဖြူအပေါ် သမီးအရင်းလို ချစ်တတ်သည့် ခင်မေချစ်၏ မျက်နှာကို ထောက်ထားပြီး လိုးချင်စိတ် ကို ချိုးနှိမ်မေ့ဖျောက်ထားခဲ့သည်။

ယခုတော့ ကိုယ်က မစရပါဘဲနဲ့ သူ့ကိုယ်၌က စလာသည် ဆိုတော့ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ အနှစ်နှစ် အလလက လိုးချင်နေခဲ့သည့် သဲအိဖြူကို လိုးရတော့မည်ဆိုတော့ ရမ္မက်စိတ်များမှာ ထိန်းလို့မရလောက်အောင်ပင် ထကြွနေသည်။ ထကြွနေသည့် စိတ်အဟုန်နှင့် စောစောက သဲအိဖြူ တက်လိုးထားသည့် အရှိန်ကြောင့် လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ မတ်တောင်နေပြီး သာမာန်ထက် ပိုပြီး တုတ်ခိုင်ကြီးမား လာရခြင်းဖြစ်သည်။

သဲအိဖြူက ပြောသည့်အတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့ စောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေးနှင့် ဧရာမလီးကြီးတို့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့မိကြသည်။ ကုတင်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲ၍ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော သဲအိဖြူ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက်မှမတ်တပ်ရပ်၍ နေသော ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ရှိနေ သည်။ လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် လီးထိပ်ကြီးနှင့် အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးသည်။

“ အဟင့်.....ဟင့်.....ဦး.....ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ....လို့ ”

သဲအိဖြူ ခရာတာတာလေးဖြစ်လာသည်။ အရည်ကြည်တွေကလည်း စိုရွှဲနေပြီ။

“ လိုးတော့မယ်နော်.....”

“ အင်း.....အင်း.....”

သဲအိဖြူ ကဗျာကယာပြောကာ ဝင်လာမည့်လီးကြီးကို စောင့်ကြိုရင်း မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ပစ်လိုက်သည်။

“ ပြွတ်.....”

“ အား.....အမေ့....”

“ ဗြစ်.....ဗြစ်.....ဗြစ်.....”

“ အား.....အား.....ကြပ်လိုက်တာ.....အဟင်း....စောစောကတော့ ဝင်ပြီးတော့..... ဟင်း..... အ..... အ.....ဦးဟာကြီး က ပိုကြီးလာတယ်.....ဟင်း.....အင်း.....”

“ ဗြစ်.....ဗြစ်.....ပလွတ်.....”

“ အား.....သေပါပြီ....”

“ ဗြစ်.....ဒုတ်....”

“ အား...အီး.....တော်ပြီ....တော်ပြီ....အား....အား.....”

ကုတင်စောင်းပုံစံက လီးအဝင်ကြမ်းသည်။ နက်သည်။ အနှစ်နှစ် အလလက လိုးချင်နေခဲ့သည့် စိတ်ကိုလွှတ်ပေး ထားသော ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးက အဆမတန်ထွားကြိုင်း၍နေသည်။ သဲအိဖြူ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။

“ အာ....အ....နာတယ်....နာတယ်.....”

“ အစမို့ပါ.....သဲအိရာ....စောစောကပဲ ဝင်ပြီးပြီဟာ....”

“ အားဟား.....စောစောက ဒီလောက်မကြီးဘူး.....ခုဟာက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး.....”

“ ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်.....”

“ အား....ပါး....ပါး....အီး.....ဟီး.....”

အရှိန်တက်နေသော ဦးမောင်မောင်ဦးက နောက်ဆုတ်ရန် မစဉ်းစားတော့ဘဲ ကျန်သောလီးကို ဖိချ၍ သွင်းယူလိုက်သည်။ သဲအိဖြူ ပါးစပ်လေး ဟသွားသည်။ လီးကြီးထိပ်က လည်ချောင်းဝထိ ရောက်လာသလားထင်လိုက်ရသည်။ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားပြန်ပြီ။ စောစောက သူမ တက်လိုးသည့် အခါက လီးအဆုံးထိ သွင်းပြီး လိုးခဲ့တာမှန်ပေမယ့် အဲ့တုန်းက လီးကြီးက ဒီလောက် မကြီးမားသေးပေ။

ယခုစောစောကထက် အဆမတန်ကြီးမားလာသည့်အတွက် ဒီတစ်ကြိမ် အဆုံးထိအသွင်းခံလိုက်ရခြင်းက ပို၍အခံရခက်လှပေသည်။ သဲအိဖြူတဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်သွားသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ စောက်ပတ် ထဲသို့ လီးကြီးတဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် လီးကြီးကိုအထုတ်အသွင်း မလုပ်သေးဘဲ ငြိမ်ထားပြီး စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများ၏ တရွရွလှုပ်ရှားကာ ပွတ်သပ်ကလူကျီစယ်သည်ကို ငြိမ်၍ခံစားရင်း ဦးမောင်မောင်ဦးက သဲအိဖြူ၏ နို့အုံလုံး လုံးကျစ်ကျစ်လေးများကို ချေပေးနေသည်။

“ အင်း....ဟင်း.....ဟင်း.....ကျွတ်.....ကျွတ်.....ကျွတ်.....”

သဲအိဖြူ ဖင်ကြီးကို လူးလွန့်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှင့်ညှပ်ကာ ဖျစ်ညှစ်၍ ခါးလေးကော့တက် လာသည်။ လိုးပြီ....ဦးမောင်မောင်ဦး လျှောကနဲ လီးကို တဝက်လောက် ဆွဲထုတ်ပြီး လိုးသည်။

“ ပြွတ်.....ပြွတ်....ဖွတ်.....စွပ်.....စွပ်.....ပြွတ်.....ဗြစ်....ပြွတ်.....”

“ အား....အင်း...အင်း....အား....အင်း....”

ဆောင့်လိုက်သော အရသာက ခံလို့ကောင်းလှသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....စွပ်....စွပ်.....ပြွတ်....ဗြစ်.....”

“ အား.....အီး....ထွက်.....ထွက်ကုန်ပြီ.....အား.....ရှီး....”

သဲအိဖြူ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ ကော့ကော့ပင့်ဆောင့် ပစ်လိုက်ကာ အီဆိမ့်ချိုနေသော ကာမအရသာကို အပြည့်အဝကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးကြီးကို ခဏကြာအောင် ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေ ပြီးမှ လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ သဲအိ....ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကုတင်စောင်းမှာ လေးဖက်ထောက်လိုက်.....”

ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သူလိုးချင်နေခဲ့တာ ကြာပြီဖြစ်သည့် သဲအိဖြူ၏ ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်ချင်တိုင်း အယ်နေသော ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်လာသည်မို့ ပုံစံပြောင်းကာ လေးဘက်ကုန်း ခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

သဲအိဖြူ နွမ်းနယ်စွာဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး ဦးမောင်မောင်ဦး ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ပေး လိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှ ခုပဲတစ်ချီထပ်ပြီးသွားတယ် အခုပဲ ဆက်လုပ်ဦးမယ်ဆိုပြီး တွေးမိရာမှ အင်း.... သူက ပြီးမှမပြီးသေးတာ ပြီးချင်နေမှာပဲ ဟူ၍ အဆုံးသတ်တွေးလိုက်ကာ ဦးမောင်မောင်ဦးရှိရာသို့ သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ နောက်ပြန်ကြီး ဝင်ပါ့မလား ဦးရဲ့.....”

“ သဲအိ ခါးကိုခွက်ထား....ဟုတ်ပြီ.....တင်ပါးလေးဖြဲပြီး ကားထား....”

ဆူဖြိုးကားအယ်နေသော ဖင်ကြီး၏နောက်မှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးက တဖိတ်ဖိတ် တောက်၍ လှချင် တိုင်းလှ၍နေသည်။ ချစ်စရာခါးကျင်ကျင်လေးကိုကိုင်ပြီး လီးကြီးကို တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်...ပြွတ်...ဖွတ်....ဘွတ်...ဘွတ်....”

“ အင်း....အင်း.....အသံတွေကလည်း မြည်လိုက်တာ.....”

ဟုတ်သည်။ သဲအိဖြူ ပြီးထားသော အရည်တွေက စောက်ပတ်ထဲတွင် ပိုလျှံနေသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်.....အင်း....အင့်....အ.....အ....”

“ ပြွတ်.....ပြွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်.....ဗြစ်....”

“ အီး....ကောင်းလိုက်တာနော်....ဟင်း.....ဟင်း....ကျွတ်....ကျွတ်.....”

ဖင်ကြီးကို လမွှေးအုံကြီးက ဖိကပ်ပွတ်တိုက်ရင်း ဂွေးစိကြီးကပါ အောက်မှလွှဲရိုက်နေသည်မို့ သဲအိဖြူ မခံစားဖူးသော အရသာတွေ ဆူဝေ၍နေသည်။

“ ပြွတ်....ဒုတ်....ပြွတ်....စွပ်....ဒုတ်....ဒုတ်.....ဗြစ်.....”

“ အိ....အား....ဖြေး....ဖြေး....လုပ်....ဆောင့်.....အား....ကျွတ်....ကျွတ်.....”

သဲအိဖြူ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနှင့် ကောင်းချင်တိုင်း ကောင်းနေသည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်....”

“ အီး....အီး....ကောင်းလာပြီ.....လုပ်......လုပ်.....ဆောင့်....အ....အား.....”

ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ အနှစ်နှစ် အလလက အရိပ်တကြည့်ကြည့်လိုးချင်နေခဲ့သည့် သဲအိဖြူကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေရပြီး ကြီးမားကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးမှာလည်း ဆောင့်လိုက်တိုင်းတုန်ခါသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာ ရမ္မက်မီးတွေ ပြင်းထန်စွာလောင်ကျွမ်းလာသည်နှင့်အတူ သဲအိဖြူ၏ ရမ္မက် စကားသံတွေကို ကြားရတော့ ခါးကျင်ကျင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး အားရပါးရ မညှာမတာ ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးနေသည်။ သဲအိဖြူ၏ ဖင်ကြီးတွေမှာလည်း ဆောင့်လိုက်သည့်အခါတိုင်း တုန်ခါသွားသည်မှာ ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုမိုထကြွစရာဖြစ်နေသည်။

“ ပြွတ်...ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်....ပြွတ်....ပြွတ်.....ဒုတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဖွတ်...ပြွတ်.....”

“ အား....ဟား....ထွက်ပြီ.....ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရယ်.....အား....ကျွတ်.....ကျွတ်.....”

သဲအိဖြူမှာ ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ပြန်၍ဆောင့်ရင်း ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ခါရမ်းသွားကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ဒလဟော ထွက်ကျကုန်သည်။ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးမှာလည်း သံချောင်းကြီးပမာ ပို၍ပို၍ တင်းပြောင်မာကျော လာသည်။

“ ပြွတ်....စွပ်....ပလွတ်....ပလွတ်....ပြွတ်...ဒုတ်....ဗြစ်...ပြွတ်....ဗြစ်..... ဗြစ်....အား.... အား.... ဟင်း....သဲ....သဲအိ ရယ်.....အင်း....”

သုံးလေးချက်လောက် အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးနောက် သဲအိဖြူ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။

“ အား....အား....အ....ကောင်းလိုက်တာ.....သဲအိရယ်.....”

ဦးမောင်မောင်ဦးက လီးကြီးကို မချွတ်ဘဲ သဲအိဖြူ၏ ကျောပြင်လေးကို ကုန်းနမ်းရင်းမှောက်ထား၍ အောက်သို့ တွဲလောင်းကျနေသော နို့လေးများကို အောက်မှလျှိုပြီး နှိုက်ကာ သုံးလေးချက်မျှထပ်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်ရာ လုံးကျစ်ကားအယ် နေသော ဖင်သားကြီးမှာ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ ခါရမ်းသွားပြန်သည်။

“ ဘယ်နဲ့လဲ....ဦး လိုးတာ ကောင်းရဲ့လား.....”

“ အို....ဘာတွေမေးနေတာလဲ မသိဘူး.....”

“ ဒီပုံစံကို ဦး သိပ်ကြိုက်တာ....ဒီအတိုင်းပဲ လီးမထုတ်တော့ဘဲ ဆက်လိုးမယ်နော်.....”

“ ဟာ.....ဆက်လုပ်ဦးမယ်.....အဟင့်....”

သဲအိဖြူ ငိုချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဦးမောင်မောင်ဦးက နို့လေးနှစ်လုံးကို အောက်သို့ နှိုက်၍ ဆွဲလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ သဲအိဖြူ ခမျာ “ ဟင်း ” ကနဲဖြစ်ပြီး မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးက လီးကြီးကို မထုတ်သေးဘဲ တဆုံးသွင်း ထားရင်း သဲအိဖြူ၏ ဖင်ကြီးနဲ့ ဆီးခုံအရင်းဖိကပ်ထားသည်။ လက်နှစ်ဖက်က သဲအိဖြူ၏ နို့နှစ်လုံးကို ပွတ်ချေဆုတ်နယ်ပေးနေသည်။

ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သဲအိဖြူ၏ နောက်မှ ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုင်း၍ လှုပ်ခါပေးရင်း လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲတွင် လှည့်ပတ်၍ မွေပေးနေသည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်၍ ပြည့်သိပ် ကြပ်ညှပ်နေသော စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် ဧရာမလီးကြီးက လှည့်ပတ်ထိုးမွေနေသည့် အတွက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နံရံများကို ထိပွတ်လိုက်သည့် ထူးကဲသည့် အရသာကို သဲအိဖြူ မှိန်းမောခံစားရင်း ငြိမ်သက်သွားသည့် ရမက်စိတ်များမှာ ပြန်လည် ထကြွလာသည်။

လီးကြီးက စောက်ခေါင်းနံရံများကို နေရာအနံ့ ထိုးမွေပွတ်တိုက် နေသည့်အတွက် စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားတက်လာကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာပြန်သည်။ သဲအိဖြူမှာ ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း မနေနိုင်လောက်အောင် တရွရွယားလာသည့်အတွက် အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးများကို လှုပ်ခါပြီး နောက်ပြန် ပြန်၍ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်သည်။

ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သဲအိဖြူ တစ်ယောက် မနေနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေ ထကြွလာပြီကို သိရှိလိုက်ပြီးသူ၏ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ တဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးသွင်းပေးသည်။

လီးတဆုံး သွင်းလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်လိုးသွင်းသည်။ သဲအိဖြူမှာ စိတ်တွေထကြွပြီး ရွထနေသည့်အထဲ ဦးမောင်မောင်ဦးက ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံကာ လိုးပေးနေသည့်အတွက် အားမလိုအားမရ စိတ်တွေ ပိုပြီးဖြစ်လာသည်။

ထို့ကြောင့် ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ကို ပစ်ပစ်ပြီး ပြန်၍ ဆောင့်ပေးသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားထိ စောက်ပတ်ထဲမှ ထွက်သွားပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဝင်လာသည့် လီးကြီးကို အားမရစွာဖြင့် လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ မဝင်လာခင်မှာပဲ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ ကိုယ်က လိုးဆောင့်စရာမလိုပဲ မတ်တပ်ရပ်နေရုံဖြင့်ပင် ဖင်ကြီးက နောက်သို့ ပစ်ပစ်ဆောင့်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ သွင်းယူလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည့်အတွက် သဲအိဖြူ စိတ်တွေ အဆမတန် ထကြွပြီး ရမ္မက်ထန်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။

ဦးမောင်မောင်လည်း သဲအိဖြူ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်ပါစေ ဆိုသည့် သဘောဖြင့် ခါးကျင်ကျင်လေးကိုအလိုက်သင့်ကိုင်ပြီး ဒီအတိုင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ သဲအိဖြူက ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပစ် ဆောင့်ပြီး အလိုးခံနေတာကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ ဖင်ကြီးကို အားဖြင့်နောက်ပြန်ဆောင့်လိုက်၍ လီးတဆုံးဝင် သွားပြီး ဆီးခုံအရင်းထိ ဖိကပ်သွားတိုင်း ဖင်သားကြီးများ တုန်တုန်သွားသည်ကိုလည်း အရသာခံကာ ကြည့်နေမိသည်။

“ ဗြစ်....ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်...ဖွတ်....ပလွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....”

“ အား....အား.....ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်....အား.....အင့်....အင့်....”

သဲအိဖြူမှာ ရှေ့သို့ထောက်ထားသည့် လက်နှင့် အားယူရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ အံကို ကြိတ်၍ ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေသည်။

“ အား....ဆောင့်.....ဆောင့်.....သဲအိ ကြိုက်သလို ဆောင့်.....အား....အား....”

“ ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်...ဒုတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဖွတ်....ဗြစ်.....”

“ အား...ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်...သဲအိ မနေနိုင်တော့ဘူး...အား...အင်း..... အင့်.... အင့်....”

“ ပြစ်....ပြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....”

သဲအိဖြူမှာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနှင့် ဆောင့်ရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးကို တစ်ချက် တစ်ချက် ညှစ် ညှစ်ပေးသည်။ အစက ဘာမှမလှုပ်ရှားပဲ သဲအိဖြူ နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးတာကို မတ်တပ်ရပ်၍ ငြိမ် ခံနေသော ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည့်အခါတွင် လီးကြီးတစ်ခုလုံး အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းသွားပြီး ရမ္မက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လာရသည်။

“ အား...သဲ…သဲအိရယ်...အား...ကောင်း...ကောင်းတယ်...အဲ့လို...ညှစ် ညှစ်ပေး...အား... အင်း ”

“ အား...ဟား....အင်း....အင်း....”

သဲအိဖြူမှာ ဦးမောင်မောင်ဦးက ကောင်းတယ် ညှစ်ပေးဆို၍ လီးကြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်အောင်နောက်ပြန်ပစ် ဆောင့်ပေးသည့်အခါတိုင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို အားထည့်၍ လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ အပေးကောင်းသည့် သဲအိဖြူကြောင့် ထူးကဲသည့် ကာမအရသာများကို ခံစားရင်း စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့။

စောစောက အားစိုက် မလိုးသေးပဲ ငြိမ်နေပေမယ့် ယခုအခါတွင် သဲအိဖြူ၏ ရမ်းခါနေသောဖင်ကြီးများကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ အားထည့်ကာ အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများ အားနှင့် စုပ်ညှစ်ထားသော စောက်ပတ်အတွင်းသို့ တဆုံးဝင်သွားသော လီးကြီးကို ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ ဒီအတိုင်း သွင်းထား လျက်နှင့် သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကို အရသာခံ နေမိသည်။ သဲအိဖြူကလည်း

တဆုံးဝင်နေသော လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်း အားနဲ့ညှစ်ထားသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ စောက်ပတ်ညှစ်အားရဲ့ ဒဏ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်တော့ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲစုပ်ပြီး ညှစ်ထားသည့် အတွက် လီးကြီးတစ်ခုလုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းလာသည်။ သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အတွင်းမှ စုပ်ညှစ်အားကောင်းသည့်အတွက်ကြောင့် လီးကြီးမှာ တော်တော်နှင့် ဆွဲထုတ်မရဘဲ ကြပ်နေသည်။ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ဆတ်ခနဲ အားနှင့် ဆောင့်လိုးသွင်း လိုက်သည်။

လီးကြီးက ညှစ်ထားသော စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို လျှောတိုက်ပွတ်ဆွဲ ဝင်သွားသည်။ လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီး ချက်ချင်းပင် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား လေးများမှာ လီးကြီးနဲ့ ကပ်ညှိပြီး အပြင်သို့ အုံကြွ၍ ပါလာကြသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားထိ ရောက်အောင်ဆွဲထုတ်ပြီး အားနှင့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုး သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“ ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....”

“ အား....အ....ဖြေးဖြေး....ဆောင့်...ဆောင့်ပါ ဦးရယ်.....”

“ အင့်... အင့်... ဗြစ်... ပြစ်... ဗြစ်... ဗြစ်.... ပြွတ်....ကောင်း...ကောင်းလားဟင်....သဲအိ..... ဦး လိုးတာကောင်းလား ဟင်....”

“ အား....ကောင်း...ကောင်းတယ်....ဦးရယ်....”

သဲအိဖြူ၏ ဖင်ကြီးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ မညှာတမ်း ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ငါးချက်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားသည်။ နောက်ဆုံး ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး ချိန်မှာတော့ လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ နေအောင် စောက်ပတ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သဲအိဖြူ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ အား.....ကျွတ်....ဘယ်လိုလုပ်လိုက် တာလဲ ဦးရယ်....ဒီမှာ ပြီးတော့မယ့်ဟာ.... ”

“ သဲအိ....ဦးတို့ ပုံစံပြောင်းရအောင်ကွာ.....သဲအိ ဦးကို အပေါ်က တက်လုပ်ပေး....”

“ အင်း...အင်း....”

လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးနောက် ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ မတ်တောင်နေသည့် လီးကြီး တရမ်းရမ်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးလိုက်သည်။ သဲအိဖြူမှာ လီးကျွတ်သွားပြီးနောက် စောက်ရည်တွေက ပေါင်တံတလျှောက် ယိုစီးကျလာသည့်အတွက် သူမထဘီလေးဖြင့် စောက်ပတ်နှင့် ပေါင်တံများမှာ ပေကျံနေသည့် စောက်ရည်များကို သုတ်ပစ် လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ကာ ဦးမောင်မောင်ဦး အပေါ်သို့ ခွတက်လိုက်သည်။ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့၍ ဖြေးဖြေးချင်း ဖင်ကြီးကို ဖိချ၍ သွင်းလိုက်ကာ လီးတဆုံးဝင်ခါနီး အနည်းငယ် အလိုတွင် ဆောင့်ချ၍ သွင်းလိုက်သည်။

“ ပြွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....”

အခန်းထဲ စရောက်ခါစ တက်လိုးတုန်းက အိပ်ပျော်နေသော ဦးမောင်မောင်ဦး နိုးသွားမည် စိုးသည့် အတွက် စိတ်ကိုထိန်းပြီး ငြိမ်သက်စွာ လိုးပေးခဲ့ရပေမယ့် အခုပေါ်ပေါ်တင်တင် တက်လိုးရသည့် အခါတွင်တော့ တက်ကြွနေသည့် ကာမစိတ် ဆန္ဒအတိုင်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။

လိုးသည့်အခါတွင်လည်း စောက်ပတ် အတွင်းသားများဖြင့် လီးကြီးကို စုပ်ညှစ်ပြီး ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးသည့်အတွက် ဦးမောင်မောင်ဦးအဖို့ ထူးကဲသည့် ကာမအရသာကို မှိန်းမောခံစားရင်း သဲအိဖြူ ဆောင့်လိုးတာ ခံနေမိသည်။

“ ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်...ဖွတ်...ပလွတ်....ပြွတ်...ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်...ဗြစ်...အင့်...အင့်....”

“ ဗြစ်...ဗြစ်...ပြွတ်...ဗြစ်...အား...ဦးရယ်...သဲအိ မရတော့ဘူး...မနေနိုင်တော့ဘူး...အင်း...ဟင်း”

ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီး၏ဝိတ်နှင့် အားထည့်ကာ စောက်ပတ်အဝနှင့် ဆီးခုံအရင်း ဖိကပ်သည် အထိအချက်ပေါင်းများစွာ စိတ်ရှိတိုင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပေးရင်း နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကာမ အတွေ့ထူးတွေ ခံစားရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို စိတ်တူကိုယ်တူ ပြိုင်တူချီတက်နေကြသည်။

တိတ်ဆိတ်နေသည့် အိမ်ကြီးထဲတွင် ပြွတ် ဗြစ်... ပြွတ်... ပလွတ် အသံများနှင့် ကုတင်လှုပ်သံများ ညံနေသည်။ ခင်မေချစ် တစ်ယောက် အိပ်မောကျနေရာမှ နားထဲတွင် အသံများကြားယောင်လာသည့် အတွက်အိပ်မက် မက်သလိုလို တကယ်လိုလို ဝေခွဲမရနိုင်ဘဲ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် မျက်လုံးများ ဖွင့်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အာရုံစိုက်၍ နားထောင်နေမိသည်။ တိတ်ဆိတ်နေသည့် အိမ်ကြီးထဲတွင်အသံတွေက ပီပီသသကြားနေရသည်။

ခင်မေချစ်မှာ အသံလာရာကို သိချင်စိတ်ဖြင့် စူးစမ်းလိုသည့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး တဆက်တည်းမှာပင်အပေ့ါသွားချင်သည့် စိတ်များလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ခင်မေချစ် အခန်းမှာ ရေအိမ်နှင့် နီးသည့်အတွက်အိပ်ခန်းတံခါးလက်ကိုင်ဘုကို အသံမထွက်အောင် အသာအယာ လှည့် လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ရေအိမ်ထဲသို့ ဝင်ပြီး အပေါ့သွားလိုက်သည်။ အပေါ့သွားလိုက်ရသည့်အတွက် စိတ်ပေါ့ပါးသွားသလို ရှိလာပြီး အသံလာရာကို စူးစမ်းချင်သောစိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ထွက်လာသည်။

ခင်မေချစ်မှာ ခြေသံလုံအောင် လျှောက်လှမ်းရင်း သဲအိဖြူ အခန်းရှေ့သို့ရောက်လာသည်။ အခန်းတံခါးပိတ်ထားသည့်အတွက် သဲအိဖြူ အိပ်မောကျနေပြီဟုသာ ထင်နေသည်။ ဒါဆို ကိုမောင်မောင်ဦး ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူနဲ့ ဆိုတာကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာသည်။ အခန်းကပ် လျက်ဖြစ်သည့် ကိုမောင်မောင်ဦး အခန်းရှေ့သို့ အရောက်တွင် တံခါးကို မပိတ်ထားဘဲ စေ့ထားသည့်အတွက် တံခါးကို အသာဟကာ အခန်းထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။

သဲအိဖြူကလည်း ဦးမောင်မောင်ဦး အခန်းထဲဝင်သွားပြီး တံခါးကို ပြန်မပိတ်ခဲ့မိပေ။

ခင်မေချစ်တစ်ယောက် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားသည်။ ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ဆူသွားသည်။ သမီးအရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်ရသည့် သမီးနှင့် မိမိယူမယ့် ယောက်ျားလောင်းတို့ ဖြစ်ပျက်နေလိုက် ကြတာ လောကကြီး တစ်ခုလုံး ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲဟုပင် တွေးလိုက်မိသည်။ မြင်ရသည့် မြင်ကွင်း ကြောင့် ရင်ထဲတွင် စို့နင့်စွာ ခံစား လိုက်ရသည်။

ကိုမောင်ရယ်....လုပ်ရက်လိုက်လေခြင်း.....မေချစ်ကို သစ္စာဖောက်ရက်လိုက်လေခြင်း ဟုတွေးရင်း မျက်ဝန်း အိမ်တွင် မျက်ရည်တွေ စို့လာပြီး ပါးပြင်ပေါ်သို့ တဖြေးဖြေးစီးကျလာသည်။ မြင်ကွင်းကို ဆက်မကြည့်သင့်တော့ဟု အသိစိတ်ကနိုးဆော်သည့်အတွက် နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ မိမိအခန်းဆီသို့ ခြေဦးလှည့်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် ခင်မေချစ်ခြေလှမ်းတွေ နောက်ပြန်လှည့်မရတော့ မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းက နောက်ပြန်မလှည့်နိုင်လောက်အောင် ဖမ်းစားထား ချေပြီ။

မြင်ကွင်းကိုလည်း ကြည့်ပါဦး ဦးမောင်မောင်ဦးက ပက်လက်လှန်အိပ်နေပြီး သဲအိဖြူက အပေါ်မှ တက်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ ညဦးပိုင်းက ကိုမောင့် ဆန္ဒကို မဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ဘဲ မူနေလိုက်မိသည့်အတွက် ကိုယ့် ကိုယ်ကိုယ် နောင်တရနေသည်။ သူမသာ ကိုမောင့်ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပြီး ကိုမောင်နဲ့သာ တစ်ညလုံးနေပေးလိုက်မည်ဆိုလျှင် ဒီလိုအဖြစ်မျိုးတွေ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဟု ခင်မေချစ် တွေးနေမိသည်။

အခုတော့ သူ့နေရာကို သူ့လင်ပါသမီး သဲအိဖြူက ဝင်ယူသွားချေပြီ။ တွေးရင်း တွေးရင်း နောင်တစိတ်နဲ့အတူ ရင်ထဲမှာ တနုံ့နုံ့စို့နင့်ခံစားရတာနဲ့အမျှ မျက်စိရှေ့ အခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ရမ္မက်စိတ်တွေက ထကြွလာသည်။

ခင်မေချစ် တစ်ယောက် စေ့ထားသော တံခါးကို အနည်းငယ်ဟကာ ချောင်းကြည့်ရင်း နေရာတွင်ရပ်ကာ အခန်းထဲသို့ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည်။ အခန်းထဲမှ ဦးမောင်မောင်ဦးနှင့် သဲအိဖြူမှာတော့....

“ အင်း....အား....ကောင်းလိုက်တာ သဲအိရယ်....ဆောင့်....ဆောင့်.....သဲအိ ဆောင့်... အား…”

“ ဗြစ်... ပြွတ်... ဗြစ်... ဒုတ်... ဒုတ်... ပြွတ်... ပလွတ်... ပြွတ်... ဗြစ်...အား...အား...ဗြစ်... ပြွတ်... အင့်...အင့်.... အား....”

ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားနဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပြီးချင်လာကာ အောက်မှပြန်၍ အားပါပါဖြင့် ကော့ကော့ပြီး ဆောင့်လိုးပေးသည်။

“ ပြွတ်....ဗြစ်....ပြွတ်...ပလွတ်....ဖွတ်....ဒုတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....”

“ အား....ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်....ဆောင့်....အင်း....အင့်...ဆောင့်....ဆောင့်....သဲအိ ပြီးတော့မယ်....အား..... ဟား...အား....ဆောင့်....”

“ ပြွတ်ပလွတ်...ဗြစ်ဗြွတ်...အား...ဦးလည်း ပြီးတော့မယ်...အား…အား...သဲအိလည်း ဆောင့်ပေး ”

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမပန်းတိုင် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါနီးလာကြသည်။ သဲအိဖြူက ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီး ကို အားထည့်၍ ဖင်ကြီးဝိတ်နှင့် အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသလို ဦးမောင်မောင်ဦးကလည်း သဲအိဖြူ၏ အထက် အောက်လှုပ်ရှားကာ ရမ်းခါနေသောဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံဆွဲကိုင်ကာ အောက်မှ အားရပါးရ ပြင်းထန်စွာ ကော့ကော့ ဆောင့်ပေးနေသည်။

ဦးမောင်မောင်ဦး၏ အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပေးချက်များမှာလည်း အားပါ ပြင်းထန်လှသည်။ နှစ်ယောက် စလုံးအပြန်အလှန် စိတ်တူကိုယ်တူ အားရပါးရဆောင့်လိုးနေကြရင်း ကာမပန်းတိုင် ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိလာကြသည်။

ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ ဆွဲကိုင်ထားသော သဲအိဖြူ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအောက်သို့ ဖိဆွဲချရင်း ကိုယ်တိုင်လည်း အောက်မှ အားပါပါဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးချက်လောက် ကော့ကော့ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်သည်။

ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ပြင်းထန်ထိမိသော ကော့တင်ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ သဲအိဖြူမှာလည်း ပြီးကာနီးအဆုံးသတ် အနေဖြင့် ဦးမောင်မောင်ဦး၏ လီးကြီးကို တစ်ကိုယ်လုံးအတွင်းရှိ အားများကို စောက်ပတ်ထဲတွင် စုထည့်ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် စုပ်ဆွဲဖျစ်ညှစ်ရင်း ခါးအားသုံး၍ အားရပါးရ လေးငါးချက် လောက်ပြင်းထန်းစွာ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

“ အား…အ...အား....ဗြစ်ပြွတ်ဗြစ်....ကောင်း....ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်.... အား.... ဟား.....”

“ အင့်...အင့်....အား....သဲ...သဲအိ.....အား.....အင့်...ပြွတ်...ဗြစ်....ဗြစ်....ပြွတ်...ဗြစ်....”

တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အားရပါးရ ပြင်းထန်စွာ လေးငါးချက်လောက် အပြန်အလှန် ဆောင့်လိုးပြီးချိန်တွင်တော့ ကာမပန်းတိုင်ရဲ့ ခရီးဆုံးကို အတူတူ ရောက်ရှိသွားကြသည်။

“ အား...ဆောင့်ဆောင့်....ဦး...အား...ဟား ထွက်...ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရဲ့...ဆောင့်...ဆောင့်...အား”

“ ဗြစ်...ပြွတ်....ပလွတ်...ပြွတ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်...ဒုတ်...အင့်...အ...ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....”

“ အင်း...ဟင်း....အ....အား....သဲ....သဲအိ...ရယ်.....သဲအိ ကို....ဦး သိပ်ချစ်....ချစ်...အား ....အား...ပြီး....ပြီး....ဗြစ် ပြွတ်....ပြွတ်...ဗြစ်....ဗြစ်.....”

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ အပြီးချင်းဆုံသွားကြသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး တဆတ်ဆတ် တုန်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ သဲအိဖြူမှာလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ကော့ပြန်ကာ တုန်တက်သွားပြီး စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေ တာကျိုးသလို ဒလဟော ပန်းထွက်ကျလာသည်။ အပြီးချင်း ဆုံသွားသည့်အတွက် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ သုတ်ရည်တွေမှာ ပြည့်လျှံသွားပြီး သဲအိဖြူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ယိုစီးကာ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ဆီးခုံ ပေါ်တွင်အရည်တွေစိုရွှဲကုန်သည်။

နှစ်ဦးစလုံးမှာ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးလိုက်ရသည့်အတွက် မောသွားကာ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုစလုံးမှာလည်း ငြိမ်ကျသွားသည်။ သဲအိဖြူမှာ ဦးမောင်မောင်ဦး၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်လျက် အိပ်ကာ အနားယူရင်း မချွတ်ရသေးသည့် ဦးမောင်မောင်ဦး၏ တောင်မတ်နေဆဲလီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် စုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး ကားအယ်နေသောဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုင်းကာ လှုပ်ခါကစားပေးရင်း လီးကြီးထဲမှ သုတ်ရည် အကြွင်းအကျန်များကို စုပ်ယူနေသည်။

“ ဦး....ဦး ကိုလေ...သဲအိ အရမ်းချစ်သွားပြီ သိလား....”

“ ဦးလည်း သဲအိ လိုပါပဲကွယ်....သဲအိကို အရမ်းချစ်တယ်....”

“ တကယ်လားဟင်...မယုံပါဘူးနော်....”

“ တကယ်ပြောတာပါ သဲအိရယ်....သဲအိက အရမ်း အပေးကောင်းတာပဲ....ဒါကြောင့် သဲအိကို ချစ်ရတာ....”

“ တော်ပါ...အပိုတွေ....”

“ သဲအိ...”

“ ရှင်....”

“ ဦး လိုးပေးတာ ကောင်းလားဟင်....”

“ တော်ပြီ....ဘာတွေလာမေးနေမှန်း မသိဘူး....”

“ ပြောနော်...မပြောရင် ဆက်လုပ်မှာ....”

“ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဦးရယ်....သဲအိ တစ်ကိုယ်လုံး နှုံးနေပြီ....”

“ ဒါဆို ပြောလေ....”

“ အင်း...အရမ်းကောင်းတယ်...”

သဲအိဖြူမှာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် လီးကြီးကို ဆွဲစုပ်ညှစ်ယူရင်း သုတ်ရည် အကြွင်းအကျန်များညှစ်ယူကာ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည်များကို ကုန်စင်အောင် ညှစ်ထုတ်နေမိသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးမှာ စောက်ပတ်ထဲမှ စုပ်ညှစ်ထားသည့်အတွက် အားမလို အားမရဖြင့် ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ကော့တင်ဆောင့် ပစ်လိုက်ပြန်သည်။

“ ဦး...တော်ပြီကွာ....အင်း....ဟင်း....”

ခရာတာတာ ပြောလိုက်သော သဲအိဖြူ၏ စကားအဆုံးမှာတော့ ဦးမောင်မောင်ဦးက သဲအိဖြူ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ အတန်ကြာအောင် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ လျှာချင်းကလိ၍ အပြန်အလှန်နမ်းနေ ကြသည်။ သဲအိဖြူမှ စ၍ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲခွာလိုက်သည်။

“ ပြွတ်....ပလွတ်....”

“ ဦး....”

“ ဟင်....”

“ သဲအိ ကို ချစ်တယ်ဆို နေ့တိုင်း လုပ်ပေးရမှာနော်....”

“ အင်းပါ....လုပ်ပေးမှာပေါ့....”

“ မာမီလေးကို မလုပ်နဲ့တော့နော်....သဲအိကိုပဲ လုပ်ပေး....”

“ အင်းပါကွယ်....”

စကားသံတွေအဆုံးသတ်သွားကြပြီး တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။ ဦးမောင်မောင်ဦးက သဲအိဖြူ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်၍ နမ်းလိုက်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်း ပူးကပ်သွားကြသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တင်းကြပ် စွာဖက်လျက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ လျှာချင်းကလိရင်း အပြန်အလှန်အနမ်းတွေ ခြွေနေကြသည်။

ခင်မေချစ် တစ်ယောက် အခန်းထဲက မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့။ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားလာပြီးခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်၍ ပေါင်တံတစ်လျှောက်ယိုစီးကျလာသည်။

တံခါးဘောင်နံရံကိုမှီရင်း မျက်လုံးလေးတွေ မှေးကား လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ရင်းလက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်၍ ဖိပွတ်နေမိသည်။ တဖြေးဖြေး ရမ္မက်စိတ်တွေက ပြင်းပြလာသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲတွင် ရွှဲနစ်နေပြီး ထဘီမှာ အရည်တွေ စိုကုန်သည်။

အခန်းထဲက ဦးမောင်မောင်ဦးနှင့် သဲအိဖြူမှာလည်း ကာမပန်းတိုင် ထိပ်ဆုံးရောက်ရှိဖို့အရေး သဲကြီးမဲကြီး လိုးနေကြသည်။ မြင်ရသည့် မြင်ကွင်းက ရမ္မက်ကြွစရာမို့ စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်လို့မရတော့။

ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် အခန်းထဲသို့ ဇွတ်အတင်းဝင်သွားပြီး သဲအိဖြူနေရာတွင်ဝင်၍ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ အပေါ်မှ အားရပါးရ တက်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာသည်။ ဒီလိုလုပ်လို့ မဖြစ်သေးပါဘူးလေဟု အသိစိတ်က ပြန်ထိန်းလိုက်သည်။ မဖြစ်သင့်တာ မလုပ်သင့်တာကို မလုပ်ဖို့ အသိစိတ်နဲ့ ထိန်းချုပ် လို့ရပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တောက်လောင်နေတဲ့ ကာမရမ္မက်မီးကိုတော့ ထိန်းချုပ်လို့မရပေ။ စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဖိပွတ်နေရသည်ကို အားမရတော့။

ခါးမှ ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ လက်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲသို့ နှိုက်၍ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေမိ သည်။

မှေးထားသော မျက်လုံးများကို ဖွင့်၍ အခန်းထဲသို့ ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေမိသည်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာကြသည်။ အခန်းထဲမှာ ပြီးခါနီး အပြန်အလှန်ဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ရမ္မက်စိတ်တွေက ဟုန်းကနဲ ကြွကာ စိတ်တွေ အဆမတန် ထကြွလာသည်။ စောက်စိကို လက်ညှိုး လက်မနှင့် ပွတ်ချေရင်း စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ် ထိုးထည့်ကာ ကလိပေးနေမိသည်။

လက်တစ်ဖက်မှာလည်း နို့အုံတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ချေနေမိသည်။ ခင်မေချစ်တစ်ယောက် အခန်းဝမှာဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည်။ အခန်းထဲက မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲထည့်ကာ ထုတ်ချီသွင်းချီ လုပ်နေမိသည်။ အခန်းထဲမှာ သဲအိဖြူက အပေါ်စီးမှ အားရပါးရ တက်ဆောင့်နေတာဖြစ်ပြီး ကြည့်နေတာကလည်း သူလိုကိုယ်လို မိန်းမသား ဖြစ်သည့်အတွက် ပိုပြီး ရမ္မက်ထန်စရာဖြစ်နေသည်။ သဲအိဖြူ ဆောင့်သလို တက်ဆောင့်ချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။ ဒီအချိန် ခင်မေချစ် အနားကို ယောကျ်ားလေး တစ်ယောက် ရောက်သွားရင်တောင် တွန်းလှဲပြီး တက်လိုးမိမလား မပြောတတ်။

အခန်းထဲမှ နှစ်ဦးစလုံးမှာ ပြီးခါနီး အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိနေပြီး သဲအိဖြူမှာလည်း ဖင်ကြီးကိုအားနှင့်ဆောင့်ချကာ အားရပါးရလိုးနေတာကို မြင်နေရသည်။ ခင်မေချစ်လည်း အခန်းထဲက လူနှစ်ဦးလို ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ခါနီးဖြစ်လာပြီး ပြီးချင်လာသည်။ လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲသို့ အားနှင့် ဆောင့်ဆောင့်ပြီး ထိုးထည့်သည်။ စောက်ပတ် ထဲမှရွနေအောင် ယားတက်လာကာ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာပြီး မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းကျလာသည်။

“ အား...ဟား....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်....အား....အ...ထွက်...ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရဲ့....အား....”

“ အား...သဲ...သဲအိရယ် ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ....ဦးလည်း...ပြီး...ပြီး...အား....အ...အ....”

ဆိုတဲ့ အသံတွေ ကြားလိုက်ရချိန်မှာတော့ ခင်မေချစ် မျက်လုံးဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ ကြည့်လိုက်မိသည်။အခန်းထဲတွင် သဲအိဖြူက ဦးမောင်မောင်ဦးအား အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ပြီးလိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသလို ဦးမောင်မောင်ဦးကလည်း သဲအိဖြူကို အောက်မှ ပြန်၍ အားရပါးရ ပင့်ဆောင့်ပေး နေတာ မြင် လိုက်ရသည်။

ခင်မေချစ် တစ်ယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီ။ မိမိကိုယ်ကို သဲအိဖြူနေရာတွင် ဝင်၍ခံစားလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင် ဦးမောင်မောင်ဦးအား အပေါ်မှ တက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးနေသည်ဟု ခံစားရင်း

စောက်စိကို လက်ညှိုး၊ လက်မဖြင့် ဖိပွတ်ချေကာ လက်ခလယ်ကို အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီ (၁၀)ချက်လောက် အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ ခင်မေချစ် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားကာ ကော့ပြန်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်၍ ညွတ်ကျသွားသည်။

နို့အုံပေါ်ပွတ်ချေနေသော လက်တစ်ဖက်ကို တံခါးဘောင်နံရံသို့ ပြောင်းရွေ့ကာ အားပြုကိုင်လိုက်ပြီးနောက်ဆုံးဆောင့်ချက်အဖြစ် လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲ အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး အားယုတ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး စောက်ရည်တွေ ပွတ်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်သွင်းထားသော လက်ခလယ်ကို ဆွဲမထုတ် သေးဘဲ လက်ခလယ်ကို လီးအဖြစ်မှတ်ယူ၍ စောက်ပတ် အတွင်းသားများဖြင့် ဆွဲညှစ်ကာ စောက်ရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်နေမိသည်။

အခန်းထဲက နှစ်ဦးမှာ အပြီးချင်းဆုံ၍ ငြိမ်ကျသွားသလို ခင်မေချစ်လည်း ငြိမ်ကျသွားသည်။ ခင်မေချစ်ထဘီမှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလည်း အိုင်ထွန်းနေသည်။ သို့သော် ခင်မေချစ် အခန်းထဲသို့ မပြန်နိုင်သေး။ သူတို့တွေ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲဆိုတာ သိချင်နေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဦးမောင်မောင်ဦးနှင့်သဲအိဖြူတို့ အပြန်အလှန် ချစ်တင်းနှောသံတွေ ကြားလိုက်ရသည်။

ခင်မေချစ် တစ်ယောက် အူနုကျွဲခတ်သလို ခံစားလိုက်ရပြီး ရင်ထဲ ဘလောင်ဆူသွား သည်။ ခင်ပွန်းလောင်း ကိုမောင်မောင်ဦးကိုလည်း သစ္စာမဲ့လိုက်လေခြင်း သမီးဖြစ်သူအပေါ်တွင်လည်း အရှက်မရှိလေခြင်းဟု တွေးရင်းရင်ထဲမှာစို့နင့်ကြေကွဲစွာဖြင့်မျက်ဝန်းအိမ်မှမျက်ရည်တွေပါးပြင်ပေါ်သို့ ယိုစီးကျလာပြန်သည်။ သဲအိဖြူ နောက်ဆုံးပြောလိုက်သည့် “ ဦး....သဲအိကိုပဲ လုပ်နော်...မာမီလေးကို မလုပ်နဲ့တော့....” ဟူသည့် စကားက ခင်မေချစ် ရင်ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သလို ခံစားရစေသည်။

“ သြော်....သမီးလေးရယ်....” 

ဟူ၍ တိုးတိတ်စွာ ရေရွတ်ရင်း ရင်ထဲက စို့နင့်နေတဲ့ခံစားချက်တွေ ကြားမှာ စကား လုံးတွေက ထွက်ပေါ်မလာတော့။

အသံမထွက်အောင်ကျိတ်၍ငိုရှိုက်ရင်းပါးပြင်ပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျ လာသည်။အခန်းထဲမှ စကားသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားကြပြီး “ပြွတ်....ပလွတ်....ပြွတ်...” ဆိုတဲ့ အသံတွေနဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အနမ်းတွေ ခြွေနေကြချိန်မှာတော့ ခင်မေချစ် တစ်ယောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို ထဘီအောက်စဖြင့် ပွတ်သုတ်ပစ်လိုက်ရင်း လေးလံတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ဆီကို ပြန်ပြီး ခြေဦးလှည့်ကာ လှမ်းလာနေမိသည်။

သူမ အိပ်ခန်းဆီသို့ လှည့်ပြန်လာသည့်တိုင် အခန်းထဲမှ 

“ ပြွတ်...ပလွတ်...ပြွတ်....ပလပ်...ပြွတ်...ပြွတ်....” 

ဟူသော အနမ်းခြွေသံများကတော့ တိတ်ဆိတ် မသွားသေးပေ။ အခန်းထဲမှ ဦးမောင်မောင်ဦးနှင့် သဲအိဖြူမှာတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ အနမ်းတွေခြွေနေဆဲ။ သူတို့ကို တိတ်တဆိတ်ချောင်းကြည့်ကာ ရင်ထဲမှာ စို့နင့်ကြေကွဲစွာ ခံစားရင်း မျက်ရည်တွေနဲ့ နောက်ပြန်လှည့်သွားရရှာတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ရှိခဲ့တယ် ဆိုတာကိုတော့ သူတို့ ဘယ်တော့မှ သိနိုင်ကြမှာမဟုတ်ပေ။


.......................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပွမ်….ပွမ်….”

“ လာပြီ….လာပြီ..”

“ ကျွီ……….”

အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကိုတစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။

ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့် အိမ်ရှေ့ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် တံခါးကို အသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။

ညက ကိုလင်းတစ်ယောက် အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလိုဖြစ်သွားရပြီး ဟာတာတာ၊ ဆာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး မနာလိုဝန်တိုစိတ်များကလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူ၏စိတ်ထဲမှ ဤသို့ဤပုံဖြစ်နေသည်များကိုကား ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအနေဖြင့် သိချင်မှ သိပေလိမ့်မည်။ ယခုကဲ့သို့ ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အတူသွားအတူလာ၊အတူစား အတူအိပ်ကြသည်ကို ကြည့်မိတွေးမိတိုင်း ကိုလင်းရင်ထဲမှာ သဝန်တိုစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ယူကျုံးမရစိတ်၊နှမျောတသ စိတ်များ အမြဲတမ်းဖြစ်မိရသည်။

ဘယ်သူ့ကို တိုင်တည်ပြီး၊ ဘယ်သူ့ကို ပြောလို့ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချရမည် ဆိုတာတော့ ကိုလင် မဝေခွဲနိုင်ဖြစ်ရသည်။ ကိုလင်းစဉ်းစားနေသည့် အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့မှ ကားထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လျက် ပြန်လှဲနေလိုက်ပြီး နဖူးပေါ် လက်တင်လျက် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေလိုက်သည်။

ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူတတွဲတွဲ နေခဲ့ကြသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည်။

ဆယ်တန်းအောင်ပြီး အလုပ်များ ဝင်ကြချိန်တွင်မတော့ ကိုစိုးမြင့်က စိုက်ပျိုးရေးရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက တရားရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ပြီး စာရေးအလုပ်ကို လုပ်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက အိမ်ထောင်မရှိသော လူပျို ဖြစ်ခဲ့သည်။

ကိုစိုးမြင့်ကတော့ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဘဏ်ရုံးတွင် အလုပ်လုပ်နေသော မမြလေးနှင့် ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ အိမ်ထောင်ကျချိန်တွင် နေထိုင်စရာအိမ်က အဆင်သင့်မရှိသေးသည့် အတွက် ကိုလင်းအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်သည်။ ကိုလင်းကလည်း သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်၍ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် လိုအပ်သော အကူအညီများ ပေးသည့်အနေဖြင့် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင် ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားလည်း ကိုလင်းအိမ်မှာ သဘောကျ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ကိုလင်းအိမ်မှာ မိဘများက အမွေပေးထားခဲ့သော အိမ်ဖြစ်ပြီး ၂၅ ပေ x ၆၀ ပေ ရှိ ခြံဝင်းကလေးထဲတွင် ပေ ၂၀ x ၄၀ ၊ ၃ ပင် နှစ်ခန်း တစ်ထပ်ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို အစပထမက ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သဖြင့် ဖြစ်သလိုပင် နေခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အိမ်မှာ လာနေမည်ဆိုတော့ အိမ်ကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်မွမ်းမံခဲ့ရသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းကို တစ်ဆက်တည်း ထားပြီး၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကို သုံးထပ်သား နံရံဖြင့် ခန်းစီးကာရံ ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ နောက်ဖက်တွင် မီးဖိုခန်းကလေး ထားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းမှ ဘုရားခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းကို ကိုလင်းကယူပြီး အတွင်းခန်းကို ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်၍လည်း အားနာနာဖြင့် အိပ်ခန်းဖွဲ့ပေးထားရသော်လည်း အိမ်ကလေးက ကျဉ်းနေသဖြင့် စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် အမြန်ဆုံး အခန်းဖြစ်အောင် ဖွဲ့ပေးရသဖြင့် ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အခန်းမှာ သုံးထပ်သား ပါးပါးလေးကိုသာခံပြီး ကာထားရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အိပ်ခန်းမှ လှုပ်ရှားသံများကို ကြားကြားနေရသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကို မိမိ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ စိတ်တိုင်းမကျသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည့်အနေဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို အပေါက်လေးများဖောက်လိုက်တော့သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား မသိအောင်လည်း ကြံဖန်ရသေးသည်။ ဒီလိုနှင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျသွားရတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ ယခင်က ထမင်းကို ဆိုင်မှာပဲ စားခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား ရောက်လာပြီး နောက်တွင်တော့ မမြလေး လက်ရာကို စားခဲ့သည်။ မမြလေးမှာ အိမ်မှုကိစ္စ နိုင်နင်းသလို အချက်အပြုတ်လည်း ကျွမ်းကျင်သည်။ ရုံးသမားများမို့ မနက်ဖက် ထမင်းချက်ကာ ထမင်းချိုင့်ကိုယ်စီ ထည့်ပေးသည်။ ညနေဆိုရင်တော့ သုံးယောက်ပေါင်း အတူတူ ထမင်းစားကြသည်။

ညဖက်ဆိုလျှင် ကိုလင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ရုံးအလုပ်တွေ လုပ်လေ့ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် အခန်းနံရံများကို အပေါက်များ ဖောက်ပြီးပြီဆိုကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်လေတော့သည်။ ကိုလင်း အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်မှသာလျှင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားမှာ စောစောအလုပ်ဖြစ်ကြမည် မဟုတ်လား။ အပေါက်မဖောက်ခင်အချိန်တုန်းကတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား၏ လိင်ဆက်ဆံကြပုံများကို အသံဖြင့်သာ ကြားရသည်ဖြစ်၍ ကိုလင်းမှာ အားမရနိုင်ပဲ ဒုက္ခတွေ့နေရသည်။

အပေါက်များ ဖောက်ပြီးချိန်တွင်မတော့ တစ်မျိုးဒုက္ခ ရောက်ရပြန်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လိုးကြဆော်ကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးများ၊ မမြလေး၏ နို့အုံကြီးများ၊ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ တင်ပါးဆုံ ပြောင်ဝင်းအိအိကြီးများကို တွေ့မြင်ရပြီး မမြလေးကို လိုးချင်စိတ်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာနေရသည်။ မမြလေးကိုမှန်းပြီး မိမိဖာသာမိမိ ဂွင်းတိုက်ပြီး အကြောဖြေရတာ ညတိုင်းလိုလိုပင် ဖြစ်လာသည်။ မဖြစ်လို့ကလည်း ရမှမရတာလေ။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ ညားခါစဖြစ်သဖြင့် ညတိုင်းလိုလိုပင် လိုးကြဆော်ကြတာကို မြင်တွေ့နေရ၍ ဖြစ်တော့သည်။

ညတုန်းကလည်း ကြည့်လေ။ ကိုလင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုရှိ၍ ည ကိုးနာရီကျော်ကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗွီကြည့်နေကြသည်။ ကိုလင်းမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် ခဏစကားထိုင်ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ မီးပိတ်ပြီး ခုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားမှာ တီဗွီပိတ်၍ အိပ်ရာဝင်လာကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် လိုးကြဆော်ကြတော့မည်ဆိုတာ သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ကိုလင်းက အပေါက်ဖွင့်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်။

“ မြလေးရေ….. ကိုယ်တို့ လိုးကြရအောင်…”

“ ဟင်း…..တော်တော်ထနေတယ်….”

“ ဟုတ်ဖူးလေ….မြလေးကလဲ…. ကိုစိုးက လိုးချင်လွန်းလို့ ပြောတာပါ.. မြလေးက မခံချင်ဘူးလား…”

“ ဘွာတေး….ဘွာတေး….. မြလေးက ကိုစိုးကိုချစ်လို့ စတာပါ…ဟိုဖက်ခန်းက ကိုလင်းတောင် အိပ်သေးရဲ့လား လို့………”

“ ခပ်စောစောကပဲ ဝင်သွားတာ…အိပ်ရောပေါ့ မြလေးရာ…လာပါ…လိုးကြရအောင်…”

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိပ်ခန်းထဲ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဝင်လာပြီး ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့် ပြောသမျှကို မမြလေးက ပြန်ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဆီကို လှမ်းလှမ်းကြည့်သည်ကို အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုလင်း သတိထားမိလာသည်။ ကိုလင်းမှာ ချောင်းကြည့်နေရတာကို စိတ်ထဲမလုံသလို ခံစားလာရသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်။

ကိုလင်းရင်ထဲတွင်လည်း တစ်ဖက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အပေါက်ကို မမြလေးက ရှာဖွေတွေ့သွားတာဖြစ်ပြီး သူတို့လိုးနေတုန်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသည်ကို မမြလေး ရိပ်မိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်။ ကိုစိုးမြင့်ကတော့ ဘာမှသိမည် မဟုတ်သော်လည်း မမြလေး၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူကြည့်နေသော အပေါက်ဆီသို့ ကြည့်ရင်းသူကြည့်နေမှန်းသိသော အရိပ်အယောင်များ ပါဝင်နေကြောင်း ကိုလင်းခံစားမိသည်။

“ အ…အဟင်း….ဟင်း….ကိုစိုးရယ်…. ယားတယ်…ကွယ်….ဟင့်….ဟင်း…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ မမြလေး၏ ညည်းညူသံကို ကြားရသဖြင့် ကိုလင်း မနေနိုင်တော့ပဲ ထပြီး ချောင်းကြည့်မိပြန်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မမြလေးကို ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လျက်တွေ့ရပြီး မမြလေး၏ ဖင်ကြီးတွေက ကုတင်စောင်းတွင် တင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်ရော မမြလေးပါ အဝတ်အစားဟူ၍ လုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် ဖြစ်နေသည်ကို အခန်းအလယ်တွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုလင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းအနေဖြင့် တစ်ခုအဆင်ပြေတာက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြလျှင် နှစ်ပေမီးချောင်းကိုအမြဲတမ်း ထွန်းထားသည်ဖြစ်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့၏ လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်း မြင်နေရစမြဲ ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အုပ်မိုးလျက် မမြလေး၏ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို မမြလေး၏ပြည့်တင်းဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေကလိပေးနေလေသည်။

မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်က လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေချိန်တွင် တစွပ်စွပ် အသံများ မြည်နေသည်ကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေးကို နှိုးဆွပေးပြီး သောအခါတွင် ကုတင်စောင်း၌ တွဲလောင်းလေးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ဖြဲကာ သူ၏ (၇) လက်မကျော်လောက် ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ မမြလေး၏ ပြဲအာလာသော စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ စွပ်….ဒုတ်……”

“ အား…အား….အင်း……..အင့်…. ကိုစိုးရယ်…..အာ…..အ..ဟင့်…”

အရည်ကြည်များဖြင့် စိုစွတ်လိမ်းကျံနေသော မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိ တဆုံးဝင်ရောက်သွားပါသည်။ မမြ လေးမှာ တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အားခနဲ အသံထွက်၍ ညည်းညူလိုက်သော်လည်း မမြလေး၏ အသံက အားရကျေနပ်မှုတွေ အပြည့်ပါဝင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လျှက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဆက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ပြန်ထုတ်၊ ထိုးသွင်း လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်ဆန်သွက်လက် လာတော့သည်။

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ပလွတ်….စွပ်………ပြွတ်…….”

ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသောအခါ စွပ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ မြည်သွားပြီးကိုစိုးမြင့်၏ တွဲကျနေသော လီးပြွတ်ဥကြီးကလည်း မမြလေး၏ စအိုဝကို ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ သွားရိုက်မိပြီး အသံတို့မှာ စည်းချက်ကျကျပင် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။

မမြလေးမှာ ကိုစိုးမြင့်၏ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရဟန်ဖြင့် အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးများကို ကော့မြှောက်ပင့်တင် ပေးနေတော့သည်။ ကိုစိုးမြင့်သည် မမြလေး၏ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးနေသော နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်နေသည်။ ကိုလင်းကြည့်နေသော အပေါက်မှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လိုးနေသော နေရာကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည့်အခါ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်လေး ခွက်ဝင်သွားသည်ကိုတောင် တွေ့မြင်နေရသည်။

“ ဆောင့်…ဆောင့်….ကောင်းလာပြီး…ကိုစိုးရဲ့…အား…….အင့်..ကောင်းတယ်..”

“ စွပ်…ဖွတ်…….ပြွတ်….ဖတ်……စွပ်……..”

“ ကိုစိုးလည်း…..ကောင်းလာပြီ……အား….သိပ်ကောင်းတာပဲ…..တအားဆောင့် တော့မယ်…နော်…”

“ စွပ်….ပြွတ်……ဖွတ်…..ဖတ်……”

“ ဆောင့်ပါ….အား…….အီး…ဆောင့်ပါ……အားမနာနဲ့…ဆောင့် သာဆောင့်….အ…အိ…မညှာနဲ့…ဆောင့် ”

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ဖတ်…….ဖွတ်…….ဖတ်…စွပ်……..”

မမြလေးက အတတ်နိုင်ဆုံး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးရင်း အသံထွက်ညည်းညူလာသလို ကိုစိုမြင့်ကလည်း ခြေဖျားထောက်ကာ အားစိုက်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် မမြလေး၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံး တောင့်တင်း၍ မေးဖျားလေးများ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားချိန်မှာ ကိုစိုးမြင့်ကလည်း ပါးစပ်ကြီးဟလျက် လီးတန်ကြီးအား မမြလေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ အရင်းထိ ထိုးသွင်းကပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

ကိုလင်းမှာလည်း ချောင်းကြည့်နေရင်း ထောင်၍ မာတင်းလာသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအတွင်းမှ ထုတ်လျက် ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ ဤသည်မှာ ကိုလင်းအနေဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲနေရင်း ညက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရပုံကို ပြန်စဉ်းစားနေမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ နှစ်ဦးစလုံး ကားဖြင့် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်စဉ်းစားနေမိရာတွင် ပုဆိုးထဲမှ လီးတန်ကြီးက ထောင်ထလာရပြန်လေသည်။ ကိုလင်းမှာ ပုဆိုးကို လျောချလိုက်ပြီး တောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်လိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

“ ကျွီး……အိ………အီ………”

အခန်းတံခါးဖွင့်သံကို ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ်မှနေ၍ အခန်းတံခါးဝဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏ အခန်းတံခါးမှာ ပွင့်ဟသွားပြီး အထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး၊ မနက်ခင်း အရုဏ် တက်ချိန်မို့ အခန်းထဲ ဝင်လာသူကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ သို့သော် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုလင်း ကုတင် ဘက်ဆီသို့ လျှောက်လာသော ဟန်ပန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံစံ ဖြစ်ပြီး၊ ကုတင်နား နီးလာချိန်တွင်တော့ အခန်းထဲဝင်လာသူမှာ မမြလေး ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခရီးထွက်သွားပြီး အိမ်တွင် ဘယ်သူမှ မရှိချိန်တွင် အခန်းထဲသို့ မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်လာသောကြောင့် အိပ်မက် မက်နေတာများလားဟူ၍ တွေးတော စဉ်းစားမိသော်လည်း ကုတင်နားသို့ ရောက်လာချိန်တွင် မမြလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြမှုများပင် ဖြစ်ရသည်။ ဒါဆိုရင်… ခရီးသွားသည်မှာ ကိုစိုးမြင့်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပြီး မမြလေး မလိုက်သွားပဲ ကျန်ခဲ့ကြောင်း ကိုလင်း သေချာသိလိုက်ရတော့သည်။

မမြလေးမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ညဦးပိုင်းက ကိုစိုးမြင့်နှင့် အပြတ်လိုးကြဆော်ကြစဉ်က မမြလေး၏ စောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး ကိုလင်း၏ ဒုတ်ကြီးက ပိုပြီး မာတင်းကာ ထောင်ထလာတော့သည်။

လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ထားလျက် တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းမှာလက်ကို ပြန်မခွာတော့ပဲ ဒီအတိုင်းထားကာ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလျက် မမြလေး ဘာများလုပ်မလဲဟု စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကိုလင်း အိပ်ပျော်နေတာ ဟုတ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးနားကပ်လျက် လေ့လာပြီးသောအခါ ကိုလင်း တစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေကြောင်း သေချာသွားမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ခြင်ထောင်မကာ တင်ပလွှဲ ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုလင်းပုဆိုးမှာ လျှောကျ ကျွတ်၍နေပြီး လီးတံမာမာကြီးက တောင်ထနေကာ ကိုလင်း၏ လက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသည်ကို မမြလေးက မက်မောစွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို မျက်လုံးမှေးထားရင်း ကိုလင်းတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ အိပ်မောကျနေသယောင် ဆောင်လျက် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေရင်း မမြလေး ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အသာစောင့်ကြည့်နေသည်။ မနက်ခင်း အလင်းရောင်ခြည်က အခန်းထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်ရာ အခန်းထဲတွင် လင်းလင်းချင်းချင်းကြီး မဟုတ်ပေမယ့် သဲကွဲစွာတော့ မြင်နေရသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏ ထောင်မတ်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို ခဏမျှကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေရင်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုလင်း၏ လက်များကို မမြလေးက သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာလေး ဖြည်လိုက်ပြီး ကိုလင်းလက်ကို ဘေးဘက်သို့ ညင်သာစွာ ချထားလိုက်သည်။

“ အိုး……နည်းတာကြီး ကို မဟုတ်ဖူး…..အားရစရာကြီးပါလား….နော်……”

မမြလေးက ကိုလင်းလက်ကို ဖယ်လိုက်စဉ်တွင် မာတင်းလျက် ထောင်မတ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို သေချာမြင်လိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ တီးတိုးလေး အသံထွက်ညည်းလိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အလယ်လောက်မှ ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မမြလေး၏ လက်ဖဝါးနုနု အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ ပို၍မာတင်းပြီး ထောင်ထလာသည်။ မမြလေးမှာ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်တွင် စောစောကထက် တင်းမာတောင်ထလာသော လီးတန်ချောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် စုန်ကာဆန်ကာ ဖွဖွလေး လျှောတိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။

ထို့ပြင် အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ ထိုသို့ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာမှ ကိုလင်း၏လီးကြီးက ပိုပြီးကြီးလာကာ မာတောင်လာသည်။ မမြလေးမှာ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲဖြစ်၍ လာသဖြင့် လီးချောင်းကြီးပေါ်ရှိ အရေပြားကို အောက်ဖက်သို့ အသာလေးဆွဲချကာ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ရာ နီရဲလျက် တင်းကားနေသော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးက မက်မောဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

မမြလေး၏မျက်လုံးများက အရောင်တွေတဖြတ်ဖြတ် လက်၍လာပြီး ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး အရေပြားကို ဆွဲချထားသော သူမ၏လက်ကလေးဆီမှ လက်မထိပ်လေးဖြင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို ထိတယ်ဆိုရုံလေးထိ၍ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏လက်ထဲတွင် တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်ကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်ထရုန်းကန်နေသည်။ မမြလေးက ကိုလင်းမျက်နှာကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ကာ အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူနေသော ကိုလင်း၏မျက်နှာကို ချစ်စဖွယ် မြင်နေရသည်။

မမြလေးက ကိုလင်းကိုကြည့်ပြီးသည်နှင့် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏မျက်နှာကို လီးကြီးပေါ်သို့ ငုံ့၍ချလိုက်သည်။ မမြလေး၏ ပခုံးသာသာလောက်ရှိသော ဆံပင်တစ်ချို့တစ်ဝက်မှာ ကိုလင်း၏ ပေါင်ခြံနှင့် ဆီးခုံပေါ်ကို ထွေးခနဲဝဲ၍ကျသွားရာ ကိုလင်းမှာ ယားကျိကျိဖြင့် တစ်မျိုးအရသာ တွေ့သွားရသည်။

မမြလေးက ပြည့်တင်းသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအစုံဖြင့် ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးကို ဖိကပ်ကာလျှာဖျား လေးဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ ယောင်ပြီး အသံထွက်မအော်မိအောင် စိတ်ကိုမနည်း ချုပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ မမြလေးတစ်ယောက် သူအိပ်ပျော်နေသည် အထင်ဖြင့် လုပ်ချင်ရာလုပ်ပလေ့စေဟူ၍ လွှတ်ထားပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့အနေဖြင့် နိုးသွားမည်ဆိုလျှင် မမြလေးမှာ ရှက်ရမ်းရမ်းသွားမှာကို စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသမျှကို ချုပ်တည်းလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဟ၍ လီးတန်ကြီး ဒစ်သာသာလောက်အထိ ဝင်အောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး မာတင်းနေသော ဒစ်ကြီး၏ အောက်ဖက်နားကို ဘယ်ညာပတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ တောင့်ခံနေသည့်ကြားထဲမှ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသေးသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏မျက်နှာဆီကို မျက်လုံးလေးအသာလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်သော်လည်းကိုလင်းတစ်ယောက် အခုချိန်ထိ ထပ်မံလှုပ်ရှားခြင်း မရှိသေးသဖြင့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် သွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ထက်သန်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မမြလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေတော့သည်။မမြလေးမှာ ခြင်ထောင်ကိုမလျှက် ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထမီကိုပါ ဆက်၍ ဆွဲချွတ်လျက် ပုံလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ မမြလေး ဘာလုပ်နေတာလဲဟု မျက်လုံးလေး အသာမှေး၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ဘေးတွင် အဝတ်အစားလုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ အမို့၊အဝှမ်း၊ အကောက်၊ အတောင့် တို့ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲမှ ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလို့လာရလေသည်။

မမြလေးက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက် ကိုလင်း၏ လျှောကျနေသော ပုဆိုးကို အသာအယာဖြင့်ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ကိုလင်၏အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မမြလေးသည် တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲလျက် မာတင်းထောင်မတ်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်၍ တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်မကာ ကုတင်ပေါ်တက်လျက် တစ်ဆက်ထဲပင် ကိုလင်းကို မျက်နှာမူ၍ ကိုလင်းအပေါ်သို့ ကျော်ခွတက်လိုက်သည်။ ကိုလင်း၏ သံချောင်းတမျှ မာတင်းတောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝကို လီးထိပ်ဖူးအား တေ့လျက် တဖြေးဖြေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကိုလင်း၏လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သွင်းယူလိုက်တော့သည်။

“ အား….အင့်….အီး…အား…အ….အီး….အား…အင့် အင့်..”

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….”

မမြလေးက အပေါ်မှဆောင့်ရတာ အားရကျေနပ်နေသည့်ပုံဖြင့် ညည်းညူလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ကြွကာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ သူ့စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲဖွင့်လိုက်ရာ မမြလေး၏နို့အုံကြီးတွေက မျက်နှာရှေ့တွင် ဝဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်များဖြင့် နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်သို့ ဆောင့်အချနှင့်အညီ သူ၏ဖင်ကို ကော့ပင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကိုလင်း…နိုး နေပြီလား….”

“ အင်း…ဆက်ဆောင့်…ဆောင့်….ကိုလင်း ကောင်းနေပြီ….”

“ ဖွတ်…စွပ်…ပြွတ်……….ပလွတ်…ပြွတ်…….”

မမြလေးမှာ အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်လိုး၍ကောင်းနေတုန်း ကိုလင်းနိုးလာပြီး နို့အုံများကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရပြီး အဆောင့်ရပ်မည်ပြုလိုက်ရာ ကိုလင်းက နို့တွေကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ မမြလေးမှာ ခဏမျှငြိမ်နေလိုက်ပြီး ကိုလင်းက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားသဖြင့် ချွတ်၍မရဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းပြောသည့်အတိုင်းပင် ဖင်ကို ကြွကာကြွကာဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…စွပ်…..ပလွတ်…ပြွတ်……………”

“ ကောင်းလိုက်တာ..မမြလေးရာ…အား…အ…..ကောင်းတယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…..”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်……ပလွတ်……..”

မမြလေးမှာ ကိုလင်းကို စကားပြောခွင့် မပေးဘဲ ကိုလင်း၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပ်မက်စွာဖြင့် အတင်းငုံ၍ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွကာ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးပြန်ဝင်အောင် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေမြဲ သွင်းလျက်ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လျက် ရှိနေရသလို မမြလေးမှာလည်း ကိုလင်းနိုးမှာကို မပူရတော့သဖြင့် ပြင်းထန်တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်ဆောင့်ချ လိုးပေးနေတော့သည်။

“ အိ…အ…….ပြွတ်…ဖွတ်…..ကောင်းတယ်…ကွာ….ဆောင့်…ဆောင့်..ပါ….အ….အီး….”

သိပ်မကြာခင်မှာပင် မမြလေးမှာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်နေရသဖြင့် အားရကျေနပ်မှုများ ဖြစ်လာကာ (၃) (၄) ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီး ကိုလင်း၏လီးကြီးကို အရင်းထိဝင်အောင် ဖိကပ်လျက် ကိုလင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ ဖိကပ်လျက် ကျသွားရာမှ သုတ်ရည်များကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကိုလင်းလည်း ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေတုန်း မမြလေး အဆောင့်ရပ်သွားပြီး လဲကျလာသဖြင့် မမြလေး၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် အောက်မှနေ၍ လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဆိမ့်ကျင်သွားပြီး သုတ်ရည်များကို မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်သည်။

ကိုလင်းက သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာသော မမြလေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။

မမြလေးမှာ စောစောက ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလွန်း၍ ကိုလင်းအပေါ်မှ တက်ခွဆောင့်လိုးခဲ့သော်လည်း ယခုအခါပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ကာမဆန္ဒတွေလည်း ပြေပျောက်သွားချိန်တွင်မတော့ ကိုလင်းအပေါ် ရှက်စိတ်များ ပေါ်လာပြီး မျက်နှာလေး နီမြန်းလျက် ရှိနေလေသည်။

“ မြလေး…”

“ ဟင်…ရှင်…ကိုလင်း……..”

“ ကောင်းတယ်မို့လား…ဟင်….”

“ အို…….ကိုလင်းကလဲ…မြလေး ရှက်ပါတယ်…မမေးပါနဲ့….”

“ အော်…မြလေးရယ်… မရှက်ပါ့နဲ့တော.. အခုဆို ကိုလင်းနဲ့ မြလေးတို့ အားရပါးရ လိုးပြီးနေကြမှပဲဟာ…ရှက်ဖို့လိုသေးလို့လား…”

“ ကိုလင်းကလဲ..မြလေးရှက်တာပေါ့လို့… ကိုလင်းကို မြလေးက အရင်စပြီးတော့ လိုးခဲ့တာလေ…မြလေးရှက်လိုက်တာ…”

“ မြလေးရယ်… ကိုလင်းလဲလေ.. မြလေးနဲ့ အခုကြုံလို့ပါ… မြလေး တို့အိမ်စရောက်ကထဲက မြလေးရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ပြီး လိုးချင်နေခဲ့တာပါ…”

“ မြလေး..သိသားပဲ…ကိုလင်းဖြစ်နေတာတွေကို… ဒါပေမယ့်..မြလေး အခုလို စပြီးလိုးတာမို့ မြလေးကိုအထင်မသေးရဘူး..နော်….”

“ အထင်မသေးပါဘူး.. မြလေးရဲ့.. မြလေးကို အထင်မသေးတဲ့အပြင် မြလေးကို အရမ်းချစ်သွားရပါသေးတယ်.. တကယ်..ပါ.. မြလေးကို သိပ်ချစ်တာပဲ…ကွယ်..”

“ တကယ်နော်..ကိုလင်း… ပြီးတော့ ဟို…ဟိုလေ…မြလေးတို့ ဒီအိမ်ကိုစရောက်တုန်းကတည်းက ကိုလင်းမြလေးကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မြလေးကို လုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေမှန်း မြလေး သိတယ်.. နောက်ပြီး…မြလေးတို့ ည ည လိုးကြတဲ့ အခါလည်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေမှန်းလဲ မြလေး သိတယ်… သိလား…”

“ ဟင်…ကိုလင်းချောင်းကြည့်တာ မြလေး သိတယ်.. ဟုတ်လား…”

“ အင်း…သိတာပေါ့… ကိုလင်းရဲ့.. ကိုလင်း မြလေးတို့ကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ဘယ်နှပေါက် ဖောက်ထားတယ်..ဆိုတာ ပြောပြရအုံးမလား…”

“ ဟာကွာ…တကယ်ပါပဲ..မြလေးကတော့ အကုန်သိနေတာကိုး…”

“ သိရုံတင်မကဘူး… ည ညဆို ကိုစိုးနဲ့မြလေးတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း မနေနိုင်တော့လို့ ဂွင်းတိုက်နေတာလဲ သိလို့ မြလေး သနားတာနဲ့ အခုလို ကြံပစ်လိုက်တာ..”

“ အော်…မြလေး…အချစ်ရယ်… ”

“ အော်..ဒါနဲ့ ကိုစိုးမြင့် ခရီးသွားတာ မြလေး မလိုက်သွားဘူးလား…”

“ ကိုစိုးက နေပြည်တော်သွားတာဆိုတော့ ကြာမှာလေ ကိုလင်းရဲ့.. အနည်းဆုံး သုံးလေးရက်တော့ ကြာ

မယ်.. မြလေးလဲ အစကတော့ လိုက်သွားအုံးမလို့ဟာ…ပဲ.. ဒါပေမယ့် ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့မှာ သနားလို့…လိုက်မသွားတော့တာ…”

“ ဒီလောက်တောင်ပဲလား…မြလေးရယ်…”

“ ဒီထက်တောင် ပိုသေးတယ်..ရှင့်…သိရဲ့လား..ဟွန့်…………..”

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး တပ်လျက် တန်းလန်းဖြင့် ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်ထားသော မမြလေးကို စကားပြောနေခြင်းဖြစ်ရာ ပထမဦးစွာ ရှက်နေသော မမြလေးမှာ အခုဆိုလျင် ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များအား အငြိမ်မနေဘဲ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

မမြလေးြ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းနံရံများနှင့် ထိတွေ့မှုကြောင့် ပြန်လည် မာကျောလာပြီ ဖြစ်သည်။

မမြလေး၏ နို့အုံကြီးကလည်း ကိုလင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ဖိထားသဖြင့် နို့အုံကြီး၏ အထိအတွေကလည်း ကိုလင်း၏ ရမ္မက်စိတ်များကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ မမြလေးမှာလည်း စကားပြောနေရင်းမှနေ၍ ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်ကုန်ပြီ။ ကိုလင်း၏ သနားစဖွယ်အမူအရာနှင့် သူမကို လိုးချင်စိတ်များ အမြဲဖြစ်ပေါ်နေတတ်သည်ကိုလည်း

သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ယခုလို အစပျိုးပြီးလိုးဖြစ်ကြရာ နောက်ထပ်၍လိုးကြရန် ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်နေကြလေသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်လျက်သားကြီး ဖြစ်နေသေးသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာသော အထိအတွေ့ ခံစားမှုကြောင့် ကိုလင်း၏အလိုးကို တဖန်ပြန်၍ ခံချင်လာသော ကာမရမ္မက်တို့ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ ကိုလင်း…..”

“ ဟင်…ဘာလဲ…မြလေး…”

“ ဟိုလေ…. မြလေးကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း လိုးချင်နေတယ်…မဟုတ်လား…”

“ လိုးချင်တာမှ ..တပိုင်းသေနေတာပေါ့…မြလေး…ရယ်….”

“ နောက်ပြီး ချောင်းကြည့်တိုင်း တွေ့ရတဲ့ မြလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကလဲ ကိုလင်းကိုလိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်စေတယ်လေ….”

“ ဒါကြောင့် မြလေးက ကိုလင်းလိုးရအောင် ကြံဖန်ပေးတာပေါ့…”

“ ကဲ…ဒါဆို….”

“ ဒါဆိုရင်…ဘာဖြစ်လဲ…ကိုလင်းရဲ့…”

“ ကိုလင်းတို့ တစ်ချီလောက် ထပ်ပြီး လိုးကြရအောင်…”

“ ကိုလင်းသဘောပါ…မြလေးလေ… ကိုလင်း ဘယ်လောက်လိုးလိုး အလိုးခံဘို့ အသင့်ပါပဲ…ရှင်…”

“ ဒါဖြင့်…ခဏကြွအုံး…ကိုလင်းပြမယ်…”

“ ပြွတ်…..”

မမြလေးက ကိုလင်းအပေါ် မှောက်ချထားရာမှ ကြွပြီးထလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ ပြီးနောက် ကိုလင်းဘေးတွင် ယှဉ်လျက် မမြလေးက လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးများနှင့်အတူ လှပသော ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်၍ ကိုလင်း လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တောင်မတ်လာသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေသော နို့များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်နေအောင် စို့လိုက်သည်။

နို့အုံတစ်လုံးကို ငုံစို့လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးသည်။ မမြလေး၏ ပေါင်တွင်းသား တလျှောက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မို့ဖောင်းပြည့်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်စေ့လေးကိုပါ ပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း….ဟင်း…ကိုလင်း ရယ်……..”

မမြလေးတစ်ယောက် တဒင်္ဂငုတ်လျှိုးသွားသော ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ် ပြန်တက်လာရ၍ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ အသားဆိုင်များကို ပွတ်သပ်ချေမွပေးပြီး မမြလေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ကျောပြင်ကြီးကို မမြလေး လက်လေးများဖြင့် အတင်းဖက်တွယ်လိုက်သည်။ မမြလေးမှာ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ကိုလင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းရင်း နို့တွေကို ပွတ်သပ်ချေမွနေမှုကြောင့် မမြလေးမှာ ခါးကို ကော့ပစ်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်း ဟင်း… ကိုလင်းရယ်.. မြလေး မနေတတ်တော့ဘူး.. ကွယ်… အား.. အီး…လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ်…”

မမြလေးမှာ တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကြောင့် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကိုလင်းကို လိုးဖို့ ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောလိုက်ရတော့သည်။ ကိုလင်းက မမြလေးကိုယ်ပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ထိုင်လျှက် သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ ဟပြဲလာသော စောက်ခေါင်းပေါက်ဝသို့ ကိုလင်းက သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက် လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် မွှေဆွကလိပေးလိုက်သည်။ မမြလေး၏ စောက်စိလေးကိုလည်း သူ၏ လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ ဟင့်ဟင့်…ကိုလင်းရယ်.. အား….အီး…လိုးပါတော့…လို့…ဆို….”

“ အင်း…လိုးတော့မယ်…နော်…မြလေး..”

“ လိုးပါ ..ကိုလင်းရယ်.. မြလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုလင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့…မြလေး မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…အ……..”

“ ပြွတ်….ဗြစ်……..”

ကိုလင်းက လိုးမည်ဟုပြောပြီးသော်လည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းဝတဲ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး ဝင်အောင်ပြွတ်ခနဲသွင်းလိုက်ကာ ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ တန်းလန်းထားလျက် မမြလေး၏ နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကြွနေရွနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်လာသောကြောင့် လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆွဲလျက် စောက်ခေါင်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးလိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။

မမြလေးက ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကိုဖယ်လိုက်ပြီး ကိုလင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချပြီး သူမ ဖင်ကြီးကိုလည်း ထပ်မံကော့တင်ပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးသူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးတိုင် ဝင်သွားလေတော့သည်။


........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။